ေလဟုန္ကို ခြင္းလို႕

ဆန္ဖရန္စၥကိုၿမိဳ႕

ကယ္လီဖိုးနီးယား ျပည္နယ္


ၿမိဳ႕ျပင္ ဆင္ေျခဖုန္း တေနရာ ...။

ညေန ေျခာက္နာရီ တိတိ ။

စူဇန္ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ဘရစ္နီတို႔နဲ႔ ထိုင္ေလ့ရွိတဲ့ ဘားကို ထြက္ခဲ့တယ္ ။ မာမီနဲ႔ေရာ အန္တီေလးနဲ႔ေရာ စြတ္စက္ ကြိဳင္ေတြတက္တာ ...။

ညဖက္ အိပ္ပ်က္ထားလို႔ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုံး အလုပ္က ျပန္လာတဲ့ မာမီ နဲ႔ အိမ္ကို ညေနဆို လာေနက်ျဖစ္တဲ့ အန္တီေလးတို႔က လာႏွိုးၾကတယ္ ..။

တကယ္ အမႈ ရွာတဲ့ဟာေတြ ..။

စူဇန္ ဆိုတဲ့ ေကာင္မကလည္း အိပ္ေကာင္းတုံး လာႏွိုးရင္ ေရလည္ ေဒါကန္တာ ..။

ဖိုက္ပြဲ  ..။

မာမီနဲ႔က စူဇန္ အပ်ိ ုေပါက္ ျဖစ္စထဲက အျမဲ ဖိုက္ေနတာ ..။ စူဇန္ကလဲ မာမီ ဆူပူတာေတြ ႀကိမ္းေမာင္းတာေတြကို ၁၂ႏွစ္သမီးအရြယ္အထိကေတာ့ ၿငိမ္ခံေနခဲ့တယ္ ..။

အဲ..၁၃ႏွစ္ကစၿပီးေတာ့ သူ ဆူတာပူတာ ႀကိမ္းေမာင္းတာေတြကို လုံးဝ မခံေတာ့ဘူး ေလ ...။

သူတို႔နဲ႔ မေနေတာ့ဘူဆိုၿပီး ထြက္ခဲ့တယ္ ..။ နင္ဂ်ာ ေပၚကို တက္ခြၿပီး အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေမာင္းထြက္ခဲ့တယ္ ...။

စူဇန႔္ နင္ဂ်ာက စူဇန႔္ အေဖၚေကာင္းဘဲ ။


နင္ဂ်ာနဲ႔ စူဇန္ အေဝးႀကီး ခရီးေတြ ႏွင္ခဲ့ၿပီးၿပီ ။ နင္ဂ်ာက စူဇန႔္အေပၚ သိပ္ေကာင္းတယ္ ..။ တခါမွ နင္ဂ်ာနဲ႔သြားလို႔ လမ္းမွာ ဒုကၡမေရာက္ဖူးဘူး ။

ကစ္တင္းကေလာ ဘား ...။

စူဇန္နဲ႔ စူဇန႔္ေဘာ္ဒါ ဘရစ္နီတို႔ က်က္စားေလ့ရွိတဲ့ ဘား ...။ အျမဲ ထိုင္ၿပီး ဘဲေခ်ာေလးေတြ ကို ငမ္းၾကတဲ့ ဘား...။

စူဇန္တို႔ ဒီ ဆန္ဖရန္စၥကို ပတ္ဝန္းက်င္မွာက အာရွ အရမ္းမ်ားတယ္ ..။

တ႐ုတ္လူမ်ိ ုးေတြ အမ်ားဆုံးေပါ့ ..။ ဗီယက္နမ္..ထိုင္း.ကေမၻာဒီးယား နဲ႔ ျမန္မာေတြလည္း ရွိတယ္ ..။

စူဇန္နဲ႔ အီစီကလီေတြ လုပ္ဖူးတဲ့ အထဲ ျမန္မာဘဲ မပါဘူး ..။ မပါေသးဘူး ..။ စူဇန႔္လိုဘဲ ဒီမွာေပါက္ ဒီမွာ ႀကီးတဲ့ ကေမၻာဒီးယား ဘဲတေကာင္နဲ႔ေတာ့ ညိဖူးတယ္ ..။ သူ႔နံမည္က ကင္းမ္

တဲ့ ..။ ကင္းမ္က ျမန္မာနဲ႔ ႐ုပ္တူတယ္ ..။ မသိရင္ ျမန္မာဘဲ ..။ စူဇန္နဲ႔ ညိတယ္ ဆိုေပမယ့္ အတူတူတြဲက႐ုံ အရက္အတူတူေသာက္႐ုံေလာက္ပါ ..။ ကင္းမ္က ဆိုင္ကယ္ မစီးတတ္ဘူး ။

သူက စူဇန္ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ေလ်ာက္လိမ့္ရင္ အေနာက္က စူဇန႔္ခါးကို ဖက္ၿပီး လိုက္တယ္ ။ လိုက္ရတယ္ ။ သူလဲ  မႀကိဳက္ဘူး။ စူဇန္လဲ မႀကိဳက္ဘူး ...။ အင္းေလ ..ဒါေၾကာင့္လဲ စူဇန္တို႔

ၾကာၾကာမျမဲဘူး ...။ သူ႔လမ္းသူသြား..စူဇန္ဘဲ ဘဲအသစ္လိုက္ၾကည့္ေနတယ္ ..။ ကင္းမ္လဲ လယ္ေအဖက္ ေျပာင္းသြားတယ္ ..။ သူက ႏုတ္ဆက္မသြားပါဘူး ..။ သူ႔ညီမနဲ႔ တေန႔က

လမ္းမွာ တိုးေတာ့ သူ႔ညီမ ေျပာျပလို႔ ကင္မ္ လယ္ေအ ေရာက္ေနတယ္ ဆိုတာ သိရတာ...။



စူဇန္ သူ႔စူဇူကီး ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေပၚက ဆင္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔လိုဘဲ ဘားကိုလာတဲ့ တျခားဆိုင္ကယ္သမားသုံးေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္တယ္ ။ ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႔ ေဟာင္းႏြမ္းတဲ့

သားေရဝတ္စုံေတြ ဝတ္ထားတဲ့ အာရွႏြယ္ဘြား လူငယ္သုံးေယာက္က စူဇန႔္ကို တခ်က္ၾကည့္ၿပီး ဘားထဲကို ဝင္သြားၾကတယ္ ။

စူဇန္ ဘားဆီကို ေလ်ာက္သြားလိုက္တယ္ ။ စုတ္ျပတ္တဲ့ တံခါးႀကီးကို တြန္းဖြင့္ဝင္လိုက္တာနဲ႔ က်ယ္ေလာင္တဲ့ ဂီတာသံေတြက စူဇန႔္ကို ဆီးႀကိဳတယ္ ။ ဟဲဗီးမက္တယ္လ္ ဂီတာသံေတြ

ဆူညံတုန္ခါေနတဲ့ ဘားထဲက လူေတြ စူဇန႔္ကို ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတယ္ ။

ၾကည့္ၾကမွာေပါ့ ။ စူဇန႔္ဒီဇိုင္းကလည္း တအား လန္းတာကိုး ..။ ေရႊအိုေရာင္ နဲ႔ အညိဳေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ေရာစပ္ ဆိုးထားတဲ့ ပုခုံးေပၚဝဲက်ေနတဲ့ ဆံပင္ ..ပိန္သြယ္တဲ့ ကိုယ္လုံး ..Denim

ဂ်င္း ဂ်က္ကက္ လက္ျပတ္..အတြင္းက တီရွပ္လက္ျပတ္အနက္ ..ဝတ္ထားတယ္ ...။ ခါးေသးေသး နဲ႔ တင္ပါးလုံးက်စ္က်စ္ေလးေတြက က်ပ္ထစ္ေနတဲ့ အျပာေရာင္ လိဗိုက္စ္

ဂ်င္းေဘာင္းဘီေၾကာင့္ ပို သိသာေနတယ္ ။

ညာဖက္လက္ေမာင္းက တစစ္စစ္နဲ႔ နာက်င္ကိုက္ခဲေနတယ္ ။ မေန႔ညက ထိုးထားတဲ့ တက္တူးေၾကာင့္ ..။

ဒီတက္တူးေၾကာင့္လဲ မာမီတို႔နဲ႔ ကြိဳင္တက္တာ ..။ အနီေရာင္နဲ႔ အမဲေရာင္ ေဆးေတြနဲ႔ ေရးထိုးထားတဲ့က်ားရိုင္းတေကာင္ မာန္ဖီေနတဲ့ပုံ တက္တူးကို ထိုးရမလား ဆိုၿပီး သူတို႔က

စူဇန႔္ကို စိတ္ေတြ ဆိုးၾကတာ ...။

ဘားေကာင္တာအတြင္းက ေမဂန္က လွမ္းႏုတ္ဆက္တယ္ ။

 “ ေဟး..စူဇန္ ...ဘရစ္နီ မပါဘူးလား ....”

“ သူလာလိမ့္မယ္ ....ေမဂန္ ဘယ္လိုလဲ...တြန္္မ္ေကာ..မေတြ႕တာ ၾကာၿပီ....”

ဘားတင္ဒါ ေမဂန္နဲ႔ စူဇန္တို႔ ခင္ၾကတယ္ ..။ တခါေတာင္ အတူတူ ဘိုက္ခ္စီး ထြက္ၾကတယ္.. ။ေမဂန႔္ ရီးစား တြန္မ္ ကလည္း ဘိုက္ကာ ဘဲေလ ...။

ကယ္လီဖိုးနီးယားမွာ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ဂိုဏ္းေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ ..။

အရင္တုံးကေတာ့ ဟဲလ္စ္ အိန္ဂ်ယ္ေတြက နံမည္အႀကီးဆုံးဘဲေပါ့ ...။


စိတ္က ညစ္ေနေတာ့ အရက္ကို တခြက္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္တခြက္ ထပ္ခ်ပစ္လိုက္တယ္ ။

ခ်ဥ္စုတ္စုတ္ ေခၽြးနံ့ဆိုးေၾကာင့္ ေဘးမွာ လူတေယာက္ ေရာက္ေနတာ သိလိုက္တယ္ ။

“ ေဟး..ေဘဘီ..မင္းကို ငါ အရက္တိုက္ပါရေစ .....”

ဆံပင္ အဝါေရာင္နဲ႔ အျဖဴ ေကာင္ ..။

ၾကည့္ရတာ သူလဲ ဘိုက္ကာဘဲ ..။

သားေရဂ်ာကင္နဲ႔ လည္ပင္းမွာ သံႀကိဳးေတြ တပုံႀကီး ဆြဲထားသည္ ။ ပုံစံကေတာ့ မဆိုးပါဘူး ...။ ေရာ့ခ္စတား ကစ္ဒ္ေရာ့ခ္တို႔လို ကမ္းထရီး ဒီဇိုင္း ...။ ေအာက္ကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ဘိုက္ခ်ပ္ခ်ပ္နဲ႔မို႔ မဆိုးပါဘူးလို႔ စူဇန္ ေတြးမိလိုက္သလား မသိပါဘူး ..။
ဘိုက္ရႊဲတဲ့ ဘဲႀကီးေတြဆို စူဇန္ စိတ္ျပယ္လို႔ ..။

“ မလိုပါဘူး..ငါ့ဖါသာ ေသာက္နိုင္ပါတယ္ ....”

ဒီဘဲကို မၾကည့္ဘဲ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။ စူဇန္က လုံးဝ မသိတဲ့ လူတစိမ္းဆိုရင္ နဲနဲ ပဲမ်ားတတ္တယ္ ။

“ မင္းဖါသာ ေသာက္နိုင္မွန္ေတာ့ သိတာေပါ့..ငါက မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ တိုက္ခ်င္လို႔ပါ..လုပ္ပါ....”

ဘားတင္ဒါ ေမဂန႔္ကို အရက္ထပ္ေပးဖို႔ သူမွာေနတယ္ ။ စူဇန္ စိတ္ပ်က္လာတယ္ ..။ လြယ္လြယ္နဲ႔ ဖန္လို႔ရမယ့္ အာရွမေလး လို႔ ထင္ေနပုံရတယ္ ...။

ဘားေကာင္တာကေန စူဇန္ ထလိုက္တယ္ ...။

ေစတနာပိုခ်င္တဲ့ ဆံပင္အဝါေကာင္ အေနာက္က လိုက္လာတယ္ ..။

“ ေဟ့..ေနအုံးေလ ....ေအးေဆး စကားေလးဘာေလး ေျပာပါအုံး ....ငါ တကယ္ ခင္မင္ခ်င္လို႔ပါ....”

စူဇန္က မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး အိမ္သာခန္းေတြ ရွိတဲ့ဖက္ကို ေလ်ာက္သြားလိုက္တယ္ ..။

“ ေဟး..မင္း အဂၤလိပ္စကား မေျပာတတ္ဘူးလား ...တယ္ရိုင္စိုင္းပါလား....စကားေျပာရင္ ျပန္ေျပာရတယ္ ..ရဖူဂ်ီမ ရဲ့.....”

အေနာက္ကေန “ ေခြးမ...အမူပိုေနတယ္ ...” လို႔ ခပ္တိုးတိုး ေျပာလိုက္သံ ၾကားလိုက္လို႔ အေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္ ..။ ဆံပင္အဝါေရာင္ နဲ႔အတူ ရွိေနတဲ့ ဆံပင္အညိဳ မုတ္

ဆိတ္နဲ႔ ေကာင္တေကာင္ ေျပာလိုက္တာ ျဖစ္ေနတယ္ ..။

“ ေဟ့ေကာင္..မင္း ဘာေျပာတယ္...ငါ့ကို ဘယ္လိုေခၚလိုက္တယ္ ..နင္တို႔ကမွ အျဖဴ ေအာက္တန္းစားေတြ......”

စူဇန္က ခပ္မာမာ စြာလိုက္တယ္ ..။

စူဇန႔္စကားလုံးက သူတို႔ကို ဟတ္ထိသြားေစသည္ ။

ဆံပင္အညိဳနဲ႔ ေကာင္က မိန္းမသားကို ႏွိပ္စက္ကလူ လုပ္ခ်င္တဲ့ေကာင္ ထင္တာဘဲ ..။ စူဇန႔္ကို ဖိုက္ဖို႔ အေရွ႕ကို တိုးကပ္လာတယ္ ။

“ မင္းကို ဘစ္ခ်္ ( ေခြးမ ) လို႔ ငါ ေခၚလိုက္တယ္....မင္း ဘာလုပ္ခ််င္သလဲ ဘစ္ခ်္..အာရွ ဘစ္ခ်္ ....”

ဒီေကာင္က အလာႀကီး....။ သူ႔လက္သီးဆုပ္ေတြကို ျပင္ရင္း ကပ္လာတာ ...။ ေတာ္ေတာ့္ကို မူးေနတယ္ ..။

ေယာက်္ားႀကီး တန္မဲ့ နဲ႔ ..မိန္းမတေယာက္ကို ထိုးႀကိတ္ႏွိပ္စက္ခ်င္တဲ့ သူ႔ကို စူဇန္ ရြံရွာစြာနဲ႔ ၾကည့္လိုက္တယ္ ..။ ၿပီးေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို မ်က္စိကစားလိုက္တယ္ ...။

ေဘးက စားပြဲေတြ အေပၚမွာ ဘီယာပုလင္းေတြနဲ႔ ဖန္ခြက္ေတြ..ရွိေနတယ္ ....။

ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီလူက စူဇန႔္ဆံပင္ကို လက္နဲ႔ လွမ္းဆြဲလိုက္တယ္ ..။ စူဇန္က အေနာက္ကို ဆုတ္ၿပီး သူ႔လက္ကို ပုတ္ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။

“ ေခြးမ..နင့္ကိုယ္နင္ ဘာထင္ေနလဲ...ငါတို႔က ရိုးလင္းသန္းဒါးဂိုဏ္း က...”

ဒီလူက သူ႔ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ေနာက္အိတ္ထဲက အသြားေျခာက္လက္မေက်ာ္ ရွည္တဲ့ ခလုပ္ဓါးတေခ်ာင္းကို ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္ ...။

“ နင့္မ်က္ႏွာ လွလွေလးကို အက်ည္းတန္သြားေအာင္ လွီးပစ္မယ္....ေခြးမ .....”

စူဇန္လဲ ဓါးကိုေတာ့ ေၾကာက္တယ္ ..။ ဓါးကို မေရွာင္တတ္ဘူး ။ ေျပးလမ္း ၾကည့္ေနဆဲ ဓါးကိုင္ ဆံပင္ညိဳ မုတ္ဆိတ္ေကာင္ က ဓါးကို ဆကာ ဆကာ နဲ႔ ေရွ႕တိုးလာသည္ ။

႐ုတ္တရက္ ကလပ္ထဲ အဝင္တုံးက ေတြ႕လိုက္တဲ့ အာရွေကာင္ သုံးေကာင္ထဲက တေယာက္က စူဇန္နဲ႔ ဆံပင္အညိဳ မုတ္ဆိတ္ တို႔ ၾကားကို ဝင္ရပ္လိုက္တာ ေတြ႕ရသည္ ။

“ ရိုးလင္းသန္းဒါးဂိုဏ္းကေကာင္ေတြက ေတာ္ေတာ္ ေအာက္တန္းက်ပါလား ...အားႏြဲ႕တဲ့ မိန္းမသားတေယာက္ကို ဓါးႀကီးတရမ္းရမ္းနဲ႔...ၾကည့္မေကာင္းပါဘူး .....”

ဆံပင္အညိဳနဲ႔ေကာင္ ရဲ့ မ်က္ႏွာႀကီး မဲညိဳသြားသည္ ။

သူ႔ေဘးက ဆံပင္အဝါနဲ႔ ကစ္ေရာ့ခ္ဒီဇိုင္းနဲ႔ေကာင္က ဝတ္ထားတဲ့ ဂ်ာကင္ေအာက္ကို လက္သြင္းလိုက္သည္ ။

စူဇန္အေရွ႕က ဝင္ရပ္လိုက္တဲ့ အာရွေကာင္ကလဲ သူ႔ဂ်ာကင္ေအာက္ကို လက္သြင္းလိုက္သည္ ။

အေျခအေနက တင္းမာသြားၿပီ ။

အခန႔္မသင့္ရင္ ပစ္ၾကခတ္ၾကမယ့္သေဘာရွိေနၿပီ ..။

ကစ္တင္းကေလာက မန္ေနဂ်ာ ေရာက္လာတယ္ ။ ကလပ္ထဲမွာ မျဖစ္ၾကဖို႔ ေတာင္းပန္တယ္ ။

ဆံပင္အညိဳ နဲ႔ မုတ္ဆိတ္က သူ႔ဂ်ာကင္ကို လွစ္ျပလိုက္သည္ ။

မန္ေနဂ်ာလဲ ပုခုံးစလြယ္အိတ္နဲ႔ ထည့္ထားတဲ့ ပစၥတိုလ္ႀကီးရဲ့ ဒင္ပိုင္းကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ တုန္လႈပ္သြားသည္ ။

ဆံပင္ရွည္နဲ႔ အာရွေကာင္ကလည္း လက္ခလယ္ေထာင္ျပရင္း...“ ေနာင္ကို မိန္းမေတြကို ဗိုလ္က်ဖို႔ မလုပ္နဲ႔....မင္းတို႔ နာမယ္ ...” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

ဆံပင္အဝါနဲ႔ ကစ္ဒ္ေရာ့ခ္လိုေကာင္က “ မင္းက ဘာေကာင္လဲ..မင္း ဒီေအရီယာမွာ ရိုးလင္းသန္းဒါး ဆိုတာ မၾကားဖူးဘူးလား ....” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။

အာရွေကာင္ က “ ဟား....မင္းတို႔ဂ်ာကင္ေက်ာဖက္မွာ ေရးထားတာကို ငါ ေစာေစာထဲက ေတြ႕လို႔ မင္းတို႔ဟာ “ ရိုးလင္းသန္းဒါးဂိုဏ္း ” က ဆိုတာ ငါသိၿပီးသားဘဲ....ငါက ဘာလုပ္ရမွာလဲ

...ငါတို႔က....မင္းတို႔ ရိုးလင္းသန္းဒါး ဂိုဏ္းသားေတြ မုဒိန္းက်င့္လို႔ ..ဖမ္းၿပီး လီးေတြ ျဖတ္ပစ္လိုက္တဲ့ တ႐ုတ္တန္းက “ ဂရင္း ဒရယ္ဂင္ ....” ဂိုဏ္း ကဘဲ....”လို႔ မခိုးမခန႔္နဲ႔ ေျပာလိုက္ပါသည္ ။

“ ဂရင္းဒရယ္ဂင္ ” ဆိုတဲ့ နံမည္ကို ၾကားလိုက္တာနဲ႔ ” ရိုးလင္းသန္းဒါး ”ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ဂိုဏ္း က အျဖဴေကာင္ ႏွစ္ေကာင္ ဆတ္ကနဲ တုန္သြားၾကတယ္ ။

သူတို႔ “ ရိုးလင္းသန္းဒါး ”က ဂိုဏ္းသားေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ဆုံးမသြားတဲ့ အာရွဂိုဏ္းအေၾကာင္းကို သူတို႔ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိေနလို႔ ။ “ ရိုးလင္းသန္းဒါး ” ဂိုဏ္းက ေခါင္းေဆာင္ ကူးပါး က“ ဂရင္းဒရယ္ဂင္ ”ေတြ အေပၚ အခဲမေၾကဘဲ တေန႔ေန႔ ဒီအာရွေကာင္ေတြကို လွလွပပ ျပန္လက္တုံ႔ျပန္မည္ လို႔ အျမဲတေစ ၾကဳံးဝါးေနခဲ့တယ္ ေလ ..။


စူဇင္လဲ အာရွေကာင္ေတြက “ ဂရင္းဒရယ္ဂင္ ဘိုက္ကာဂိုဏ္း ” က ဆိုတာကို သိလိုက္ရလို႔ အံ့လဲ ၾသ အထင္လဲ အရမ္းႀကီးသြားတယ္ ...။ စူဇင္က ဆိုင္ကယ္စီးေနတဲ့သူမို႔..ဆိုင္ကယ္သမား ေဘာ္ဒါေတြ ရွိလို႔ “ ဂရင္းဒရယ္ဂင္ ”ေတြကိုသိေနတယ္ ။ အနက္ေရာင္ သားေရ ဂ်ာကင္ေတြရဲ့ ေက်ာဖက္မွာ အစိမ္းေရာင္ တ႐ုတ္နဂါးပုံနဲ႔ Green Dragon  San Fransisco လို႔ စာတန္းေရးထိုးထားတဲ့အာရွလူငယ္ေတြ တအုပ္ႀကီး ဆိုင္ကယ္ေတြ တန္းစီေမာင္းသြားတာကိုလဲ ေတြ႕ေနက် ..။

ဘားက ေမဂင္ရဲ့ ရီးစား တြန္မ္ကလည္း ဘိုက္ကာတေယာက္မို႔ Green Dragon အာရွဆိုင္ကယ္ဂိုဏ္း အေၾကာင္းကို စူဇန္တို႔ကို ေျပာျပခဲ့ဘူးတယ္ ။ Rolling Thunder က လူျဖဴ ေတြခ်ည္း ဖြဲ႕ထားတဲ့ ဂိုဏ္း ျဖစ္တယ္ ။ ဟာလီ ဒစ္ဗစ္ဆင္ အမ်ိ ုးအစား ဆိုင္ကယ္ေတြကိုဘဲ စီးၾကတယ္ ။ သူတို႔ရဲ့ ဂိုဏ္းကို ဝင္ဖို႔ စည္းကမ္းခ်က္ထဲမွာ လူျဖဴ ( ေကာ့ေကးရွင္း ) ျဖစ္ရမယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ မပါေပမယ့္သူတို႔ဂိုဏ္းသားအားလုံးက လူမဲလဲ မပါ.အာရွနဲ႔ မက္ဆီကင္လဲ မပါတာကို ေတြ႕ရတယ္ လို႔ တြန္မ္က ေျပာျပတယ္ ။ တြန္မ္ကေတာ့ ဘယ္ဂိုဏ္းကိုမွ မဝင္ဘဲ သူ႔ဖါသာ ဆိုင္ကယ္စီးေနတဲ့ စစ္ျပန္တေယာက္ပါ ။

အာရွေကာင္သုံးေကာင္ ကို လက္ခလယ္ေထာင္ျပၿပီး ဆံပင္အဝါေရာင္နဲ႔ ဆံပင္အညိဳေရာင္ ေကာင္ ဘားထဲက ထြက္သြားၾကတယ္ ...။

စူဇန္လဲ သူ႔ဖက္က ဝင္ရပ္ေပးတဲ့ အရပ္ျမင့္ျမင့္ အာရွေကာင္ ကို ေက်းဇူးတင္တယ္ လို႔ ေျပာလိုက္တယ္..။ အာရွေကာင္က သူ႔လူႏွစ္ေယာက္ကို “ အျဖဴေကာင္ေတြ ကို လိုက္ၾကည့္ၾက..ငါတို႔ ဘိုက္ေတြကို ဖ်က္ဆီးေနအုံးမယ္ ...” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီးမွ စူဇန႔္ဖက္ကို လွည့္လိုက္တယ္ ။

“ ရပါတယ္...ဒို႔အာရွေတြ အခ်င္းခ်င္း ရိုင္းပင္းရမွာေပါ့..ဒီ ရိုးလင္းသန္းဒါးဂိုဏ္းက ေကာင္ေတြက ( လူျဖဴ ႀကီးစိုးေရး ၀ါဒ ) လက္ကိုင္ထားၾကတဲ့ Red Neck ေတြဘဲ

....အာရွမေတြကို ေစာ္ကားတဲ့ေနရာမွာ နံမည္ႀကီးလြန္းလို႔ ငါတို႔ ဂရင္းဒရယ္ဂင္ေတြကလည္း ဒါမ်ိ ုးေတြ႕ရင္ လက္ပိုက္ၾကည့္မေနနိုင္ဘူး ....ၾကဳံရင္ ၾကဳံသလို သူတို႔ကို လက္ဆင္ ( သခၤန္းစာ )

ေပးသြားမွာဘဲေလ..ဒါနဲ႔ မင္းက မူရင္းဘယ္တိုင္းျပည္ကလဲ ...ဖိလိပိုင္ကလား...”

“ မဟုတ္ဘူး ..ငါက Burma က..အခု Myanmar လို႔ ေခၚတယ္ ...”

“ အိုး..မင္းက ျမန္မာ ကလား ....”

အာရွေကာင္က စူဇန္က ျမန္မာျပည္က လို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ အံ့ၾသသြားသလို သေဘာက်သြားဟန္နဲ႔ ရယ္ေမာလိုက္တယ္ ။

စူဇန္လဲ မ်က္ေမွာင္ၾကဳံ႕ၿပီး “ ဘာလို႔ ရယ္တာလဲ..ငါ့စကားထဲမွာ ရယ္စရာမ်ား ပါေနလို႔လား ...” လို႔ သူ႔ကိုေမးလိုက္တယ္ ။

“ မပါပါဘူး..မင္းေျပာတဲ့ စကားမွာ ရယ္စရာ မပါပါဘူး ...တိုက္ဆိုင္မႈကို အံ့ၾသ သေဘာက် မိလို႔ ရယ္တာပါ ...ငါလဲ မင္းလိုဘဲ ျမန္မာ တေယာက္မို႔ပါ .....”

ဟင္..သူက ျမန္မာနဲ႔လဲ မတူဘူး ..။ စူဇန္လဲ အံ့ၾသသြားတယ္ ။

“ ငါ့နံမည္ ...ေနခ....မင္းနံမည္ကေကာ ....”

“ စူဇန္ ....စူဇန္ေက်ာ္ေက်ာ္....”

စူဇန္နဲ႔ ေနခ လက္သီးဆုပ္ခ်င္း ထိလိုက္ၾကသည္ ။ ေဘာ္ဒါျဖစ္သြားတဲ့ သေဘာ ...။

“ မင္း ေဘာ္ဒါေတြကေရာ..ျမန္မာေတြဘဲလား ...”

“ မဟုတ္ဘူး ...ငါတို႔ ဂရင္းဒရယ္ဂင္ဂိုဏ္းမွာ ငါတေယာက္ဘဲ ျမန္မာရွိတယ္ ...အားလုံးက တ႐ုတ္လူမ်ိ ုး ..ဗီယက္နမ္ နဲ႔ ကေမၻာဒီးယား ....”

“ လာေလ..ထိုင္အုံး..တခုခုေသာက္ရင္း စကားေျပာရေအာင္ ....”

သူတို႔ စားပြဲတလုံးမွာ ထိုင္လိုက္ၾကတယ္  ။

ပုခုံးေပၚကို ဝဲက်ေနတဲ့ ဆံပင္ရွည္ရွည္ မ်က္ခုံးေမြးထူထူနက္နက္ ႏွာတန္ေပၚေပၚနဲ႔ ေနခသည္ ၾကည့္ေကာင္းသည္ လို႔ စူဇန္ ထင္မိတယ္ ...။

ပိန္တယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ အရပ္ကျမင့္ျမင့္နဲ႔ ..။

မ်က္လုံးခ်င္း ဆုံမိတယ္ ။

စူဇန္ ရင္ခုံသြားသလား ...။

“ အဟင္း..ဘာၾကည့္တာလဲ..စူဇန္ ....”

“ အင္း..အခု ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မွဘဲ ျမန္မာနဲ႔ ပို တူလာတယ္....”

ေနခက သေဘာက်ၿပီး ရယ္လိုက္တယ္ ....။

ဘားက ေမဂင္က အရက္ လာခ်ေပးတယ္ ..။

“ စူဇန္..ျမန္မာလို ေျပာတတ္ေသးလား ....”

“ နားလည္တယ္..ေကာင္းေကာင္း နားလည္တယ္..ျပန္ေျပာလို႔ မထြက္ဘူး ...အသံထြက္ေတြ မွားတယ္ .....ေနခ ေကာ..ေျပာလား....”

“ ေျပာနိုင္တယ္ ...ငယ္ငယ္ထဲက အေဖအေမ က ျမန္မာလိုဘဲ ေျပာလို႔ ..အင္း..အခု သူတို႔ မရွိၾကေတာ့ဘူး ....”

“ ဟင္...ဘာျဖစ္လို႔လဲ ....”

“ ကား အက္ဆီးဒင့္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္လုံး ေသသြားၾကၿပီ ...ငါ တေယာက္ထဲဘဲေလ..ဒါေၾကာင့္ ငါ လုပ္ခ်င္ရာေတြ ေလ်ာက္လုပ္..စိတ္ေတြ ေလလြင့္ေနတယ္..စူဇန္ ....”

“ Girl Friend ရွိလား ....”

“ အရင္ကေတာ့ ရွိတယ္..အခု မရွိဘူး..ျပတ္သြားၿပီ ....စူဇန္ေကာ ...Boy Friend ရွိလား ...”

“ အရင္ကေတာ့ ရွိတယ္..အခု မရွိဘူး..ျပတ္သြားၿပီ...”

သူေျဖတဲ့ စကား အတိုင္း စူဇန္ ေျဖလိုက္လို႔ ေနခ သေဘာက်ၿပီး ရယ္တယ္ ။

“ အလုပ္ေကာ လုပ္လား ....”

“ နိုး..မလုပ္ဘူး ....အဲ...အရင္က လုပ္တယ္ ....လြန္ခဲ့တဲ့ အပတ္ကဘဲ အလုပ္က ထြက္လိုက္တယ္ ...ေဘာ့စ္လုပ္တဲ့ေကာင္က ရိသဲ့သဲ့နဲ႔ ႀကံစည္ခ်င္လို႔ ...ဆဲၿပီး ထြက္ပစ္လိုက္တယ္ ...”

ေနခ က စူဇန႔္ လက္ေမာင္းက တက္တူးကို ေတြ႕သြားတယ္ ....။

“ တက္တူး မိုက္တယ္ ..စူဇန္...”

“ မေန႔ကဘဲ ထိုးလိုက္တာ..ဒါ ထိုးလို႔ အေမနဲ႔ ဖိုက္ၿပီး ညစ္ညစ္နဲ႔ ဒီမွာ လာ အရက္ေသာက္တယ္ေလ...အဲဒါကို ဟို အျဖဴ အမွိုက္ႏွစ္ေကာင္က လာညိေနလို႔ .....”

ေနခက သူ႔ဆဲလ္နံပါတ္ ေပးတယ္ ..။

“ အေၾကာင္းရွိရင္ ေခၚလိုက္ စူဇန္ ...ဘာဘဲ လိုလို ေျပာ ..ဒို႔ႏွစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သြားၿပီ ....ငါက သူငယ္ခ်င္းအတြက္ဆို ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကူညီတယ္ ....”

“ ေက်းဇူးဘဲ...ေနခ  ...”


ေနခရဲ့ ေဘာ္ဒါႏွစ္ေယာက္ ဘားထဲကို ဝင္လာၾကတယ္ ..။

“ ေဟး...ေန...မင္းက ဒီမွာ လာ စကားေကာင္းေနတာကိုး..ငါတို႔က မင္း ထြက္လာမလား ဆိုၿပီး အျပင္မွာ ေစာင့္ေနၾကတာ ....”

“ ေအး..ေအး...လာၿပီ...လာၿပီ .....စူဇန္..ဒိုးလိုက္အုံးမယ္ .....ကိစၥတခု ရွိေနေသးလို႔ .....”

“ အိုေခ..ေကာင္းၿပီ..ေနခ...ဆီးယူး ေနာ္..ဖုန္းဆက္မယ္ .....”

ေနခ သူ႔လူေတြနဲ႔ ဘားထဲက ထြက္သြားတယ္ .....။ ေနခ ထြက္သြားတာကို ေငးၾကည့္ရင္း စူဇန္ တေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့တယ္ ...။

သူ႔ကို ရင္ခုံေစတဲ့ ေနခ ကို ျပန္ေတြ႕ခ်င္ေသးတယ္ ....။

စူဇန္ ေနခ ကို ႀကိဳက္မိသြားတယ္ ...။



Scott mckenzie  ရဲ့ San francisco ဆိုတဲ့ သီခ်င္းသံက ပ်ံ႕လြင့္ေနတယ္ ။ San francisco ၿမိဳ႕အေၾကာင္းကို ဆိုထားတဲ့ နံမည္ေက်ာ္ သီခ်င္း ...။

( If you going to San Francisco
Be sure to wear some flowers in your hair
If you going to  San Francisco
You're gonna meet some gentle people there

For those who come to San Francisco
Summertime will be a love-in there
In the streets of San Francisco
Gentle people with flowers in their hair

All across the nation,such a strange Vibration
People  in motion
There is a whole generation with a new explanation
People  in motion,people in motion

For those who come to  San Francisco
Be sure to wear some flowers in your hair
If you come to San Francisco
Summertime will be a loving day

If you come to San Francisco
Summertime will be a loving day  )


5th Street မွာ  စူဇန္ မုန႔္ဟင္းခါး စားေနတယ္ ..။ ေဒၚေလးနဲ႔ ...။  Lil Burma Food truck က မုန႔္ဟင္းခါး ကို စားေနတာ ..။ ေဒၚေလး က ေခါက္ဆြဲသုတ္ စားတယ္ ..။

ဆန္ဖရန္စစ္စကို မွာ ျမန္မာ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ သုံးဆိုင္ေလာက္ ရွိတယ္ ။

ကားနဲ႔ ေရာင္းတဲ့ ဒီဆိုင္ေလးကို စူဇန္တို႔ ႀကိဳက္တယ္ ။

ခဏခဏ ဝယ္စားၾကတယ္ ...။

ဆိုင္ကယ္ႀကီး သုံးစီး တေဝါေဝါနဲ႔ လမ္းေပၚမွာ ျဖတ္ေမာင္းသြားတယ္ ..။ ေဒၚေလးနဲ႔ စကားေျပာေနလို႔ စူဇန္လဲ ဆိုင္ကယ္ေတြ ျဖတ္သြားတာကို အေသအခ်ာ မၾကည့္မိဘူး ။ ေဒၚေ

လးက ဘရစ္နီ့အိမ္မွာ ေနေနတဲ့ စူဇန႔္ကို လာေခၚတာ ..။ စူဇန႔္ကို ငယ္ငယ္ေလးထဲက အရမ္း ဂ႐ုစိုက္တာ အခုအထိဘဲ ။ ေဒၚေလးက အရမ္း သေဘာေကာင္းတယ္ ။ အပ်ိ ုႀကီးမို႔ တူမျဖစ္တဲ့ စူဇန႔္ကို ပိုၿပီး ဂ႐ုစိုက္ နိုင္တာလို႔ ထင္တာဘဲ ။ အိမ္ေထာင္နဲ႔ သားသမီးေတြနဲ႔သာ ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ သေဘာေကာင္းေကာင္း သူ႔အလုပ္နဲ႔ သူ ရႈပ္ေနမွာေလ ..။ ေဒၚေလးက ႐ုပ္လဲ ေခ်ာၿပီး သေဘာက် ႀကိဳက္တဲ့ ေယာက်္ားေတြ အမ်ားႀကီး ရွိရက္နဲ႔ အပ်ိ ုႀကီး ျဖစ္ေနတာ ။ ေဆးေက်ာင္းသူ ဘဝထဲက စာဘဲ အျမဲ က်က္ေနခဲ့ၿပီး ေယာက်္ားကိစၥကို စိတ္မဝင္စားခဲ့ဘူးလို႔ မာမီက စူဇန႔္ကို ေဒၚေလး အေၾကာင္း ေျပာျပဖူးတယ္ ။ ေဒၚေလးက အေမနဲ႔ ရန္မျဖစ္ဖို႔..ဆင္းစတစ္ မျဖစ္ဖို႔..ေျပာဆိုရင္း စူဇန္ ႀကိဳက္တဲ့ ျမန္မာ Lil Burma Food truck မွာ
 အစားလိုက္ေကၽြးတာ ။

( ဘာ ထပ္မွာအုံးမလဲ.....စူဇန္ ....မဝေသးရင္ ..စားခ်င္တာ မွာ ထားအုံး......}

( ေတာ္ၿပီ ေဒၚေလး ....စားေကာင္းတိုင္း စားလို႔ မျဖစ္ေသးဘူး ....စူဇန္..ဝတုတ္ မျဖစ္ခ်င္ဘူး .....)


“ စူဇန္ ....”

အေနာက္က ေခၚလိုက္သံေၾကာင့္ စူဇန္ေရာ ေဒၚေလးေရာ လွည့္ၾကည့္လိုက္ၾကတယ္  ။

“ ဟင္...ေနခ .....”

ျပဳံးၾကည့္ေနတဲ့ ေနခ ကို ေတြ႕ရတယ္ ..။

သားေရ လက္ျပတ္ဂ်ာကင္ ..အတြင္းက အက် ႌ အနက္ ..ဂ်င္းေဘာင္းဘီအျပာရင့္ဝတ္ထားတယ္  ။

ေနခ ဒီဇိုင္းက အျပတ္ လန္းေနတယ္ ....။

“ ဒီလမ္းေပၚက ျဖတ္သြားရင္း စူဇန႔္ကို ေတြ႕လိုက္လို႔ လာႏုတ္ဆက္တာ ....”

ေဒၚေလး က ေနခ ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေနတယ္ ....။


စူဇန္က ..“ ေဒၚေလး ..ဒါ စူဇန႔္သူငယ္ခ်င္း..ေနခ ....”လို႔ ေဒၚေလးကို ေျပာျပသလို ေနခ ကိုလည္း “ ဒါ စူဇန႔္ေဒၚေလး ..ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ ..ေဒၚေလးက ေဒါက္တာ..အထူးကု...” လို႔ ေျပာၿပ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္တယ္ ..။ ေဒၚေလး နဲ႔ ေနခတို႔တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ျပဳံးၿပ ေခါင္းညႇိမ့္ၿပ လိုက္ၾကတာ စူဇန္ ေတြ႕ရတယ္ ။

“ ေနခ..ဘာစားမလဲ....စားေလ ....”

စူဇန္က ေနခကို ေမးလိုက္တယ္ ။ တကယ္ေတာ့ စူဇန႔္မွာ ေနခကို ေကၽြးဖို႔ ပိုက္ဆံ တျပားတခ်ပ္ေတာင္ မရွိပါဘူး ။ စူဇန္ေတာင္ ေဒၚေလး ေကၽြးလို႔ စားရတာ ။

ေနခက “ မစားေတာ့ဘူး..စူဇန္  ...ေဘာ္ဒါေတြ ပါေသးတယ္ ...အလုပ္တခု သြားရင္း စူဇန႔္ကို ေတြ႕လိုက္လို႔ ရပ္ၿပီး ႏုတ္ဆက္တာ ...ေအးေအးေဆးေဆး ေတြ႕ၾကအုံးမယ္ေလ

 ...”လို႔ ေျပာတယ္ ။ စူဇန္လဲ ေနခကို ထပ္ေတြ႕ခ်င္ေနေသးတာ ဆိုေတာ့ အခုလို ေနခနဲ႔ မေမၽွာ္လင့္ဘဲ ဆုံရတာ ဝမ္းသာတယ္ ။


ေနခ ႏုတ္ဆက္ၿပီး ျပန္သြားတယ္ ။ ေဒၚေလးက တေဝါေဝါနဲ႔ အုပ္စုလိုက္ ေမာင္းထြက္သြားတဲ့ ေနခတို႔ လူစုကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး မ်က္ေမွာင္ေလး ၾကဳံ႕ၿပီး..“ စူဇန္..သူက ဘိုက္ကာဂို

ဏ္းကလား ..လူဆိုးေလးလား ...ဘယ္လိုလူေတြနဲ႔ ေလ်ာက္ေပါင္းေနတာလဲ..သမီး....” လို႔ ေမးတယ္.... ေျပာတယ္ ။

“ သူက လူေကာင္းပါ ေဒၚေလး ...စူဇန္ ဒုကၡေရာက္တဲ့အခ်ိန္ စူဇန႔္ကို သူကူတယ္...”

ေဒၚေလးလဲ စူဇန႔္ကို အိမ္ျပန္ေခၚသြားခ်င္တာေၾကာင့္ စူဇန္နဲ႔ ဆန႔္က်င္ၿပီး ဘာမွ ဆက္ မျငင္းေတာ့ဘူး ထင္တာဘဲ ..။ သူ႔ေခါက္ဆြဲသုတ္ကိုဘဲ စားေနလိုက္တယ္ ...။

စူဇန္ အိမ္ကို ေဒၚေလးနဲ႔ ျပန္ေရာက္သြားတယ္ ။

မာမီ နဲ႔ ျပန္နီးနီးကပ္ကပ္ ေနရတာေတာ့ မလြယ္ဘူး ...။

Same old thing ....ဓါတ္ျပားေဟာင္းႀကီး....ျပန္ဖြင့္တယ္ေလ ....။ ထပ္ခါတလဲလဲ ၾကားေနရလို႔ စူဇန္ မၾကားခ်င္ေတာ့ဘူး....။

မာမီနဲ႔ ေဝးရာကို ေျပးခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြက စူဇန္ ၁၃ ႏွစ္ သမီးထဲက ျဖစ္လဲ့တာ ..။

ခဏ ခဏ လည္း ေျပးခဲ့တယ္ ...။

ဒီတခါေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာနိုင္တဲ့ အေဝးဆုံး ေနရာ တခုခုကို ေျပးသြားေတာ့မယ္ လို႔ စဥ္းစား ေနမိတယ္ ....။

အင္း ..ဒီလို ေျပးသြားမယ္ ႀကံမိေတာ့ ေနခကို ျမင္ေယာင္လိုက္တယ္ ..။

ေနခနဲ႔ ခ်စ္သူ ျဖစ္ခ်င္တယ္ ...။

သူနဲ႔ အတူတူ ခရီးေဝးတခုကို အတူတူ ဆိုင္ကယ္ ကိုယ္စီနဲ႔ သြားခ်င္တယ္ ...။

မာမီ နဲ႔ ေဒၚေလး က ထုံးစံအတိုင္း စူဇန႔္ကို အလုပ္တခုခု လုပ္ဖို႔ ေျပာၾကတယ္ ။

စူဇန္လဲ မိသားစုထဲမွာ သိုးမဲ လို႔ ေျပာမလား..စုန္းျပဴးလို႔ ေျပာမလား ..။ စူဇန္တေယာက္ဘဲ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ မဟုတ္တာေလ ..။

ဒက္ဒီနဲ႔ မာမီက အထူးကုဆရာဝန္ႀကီးေတြ ျဖစ္ၾကသလို မာမီ့ေမာင္ ေလးေလးတိုးကလည္း ဆရာဝန္...ဒက္ဒီ့ညီမ ေဒၚေလးကလည္း အထူးကုဆရာဝန္ ေလ ။ ဒီ့အျပင္

မာမီ့အကိုရဲ့သားနဲ႔ သမီးတို႔ကလည္း ျမန္မာျပည္မွာ ဆရာဝန္ဘဲ ..။ ဒီကို လာဖို႔ လုပ္ေနၾကတယ္ ။

တမ်ိ ုးလုံး ဆရာဝန္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတာ..။ စူဇန္တေယာက္ထဲ သာမန္ ဘြဲ႕ေတာင္ မရဘဲ အီးေယာင္ဝါးေနတယ္ေလ ။

ေဒၚေလးက အႀကံေပးတာက ျမန္မာစကားျပန္ လုပ္ဖို႔ ။ အခုေနာက္ပိုင္း ျမန္မာျပည္က လူေတြ တဖြဲဖြဲ ေရာက္လာၾကေတာ့ တခ်ိ ု႔ျမန္မာနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြက အဂၤလိပ္ဘာသာ

 စကားေျပာဖို႔ အခက္အခဲ ရွိၾကတယ္ေလ ..။ ျမန္မာအဂၤလိပ္ ဘာသာျပန္ေျပာနိုင္တဲ့ အင္တာပရက္တာ အလုပ္ေတြ ေပၚလာတယ္ ..။ ေခတ္စားလာတယ္ ...။

ခက္တာက စူဇန္က အဲဒါမ်ိ ုး လုပ္ဖို႔ စိတ္မဝင္စားဘူး ။

စူဇန္ေနခ်င္တာက ဟစ္ပီမတေယာက္လို ႏြမ္းပါးစုတ္ျခာတဲ့ အဝတ္အစားေတြ ဝတ္..ဆိုင္ကယ္တစီးနဲ႔ ေလ်ာက္လိမ့္ေနခ်င္တာ ..။ မာမီကေတာ့ စူဇန္ဟာ စိတ္ေလလြင့္ေနတဲ့

ဆန္ကုန္ေျမေလးမတေယာက္ လို႔ နစ္နစ္နာနာ ေျပာတယ္ ..။ စူဇန္လဲ အစပိုင္းမွာေတာ့ မာမီ့ကို စိတ္နာတာ အရမ္းဘဲ ..။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ

ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့စူဇန္ကိုယ္တိုင္က တကယ့္ကို ေလလြင့္ေနတယ္ ဆိုတာ ကိုယ့္ဖါသာ လက္ခံမိၿပီး သူေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာပါေစ..ဆိုၿပီး ဘာမွ သိပ္

ျပန္မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး ။

မာမီတို႔ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ အဲဒီစကားျပန္ အလုပ္ကို လုပ္ပါမယ္ လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး ဒီအလုပ္ရွိတဲ့ေနရာကို ဖုန္းေတြ ေခၚျပလိုက္တယ္ ..။

ဒက္ဒီက အိ( စ္ ) ကို႔(စ္ )မွာ ...။

မာမီ အလုပ္သြားတဲ့အခ်ိန္ ဆိုရင္ အိမ္မွာ စူဇန္ တေယာက္ထဲဘဲ ..။ ေဒၚေလးက စူဇန္တို႔ အိမ္နဲ႔ မနီးမေဝးမွာ သူတေယာက္ထဲ ေနတယ္ ..။ လုံးခ်င္းႏွစ္ထပ္

အိပ္ခန္းေလးခန္းပါတဲ့ အိမ္မွာ ေဒၚေလးတေယာက္ထဲ ေနတာမို႔ စူဇန႔္ကို လာအိပ္ဖို႔ ေခၚတတ္တယ္ ..။ ေဒၚေလးကလည္း စူဇန႔္ကို ေကၽြးလိုက္ေပးလိုက္ ဆုံးမလိုက္နဲ႔ ။

ေဒၚေလးက အထူးကု ဆရာဝန္ႀကီး ဆိုေတာ့ လချမင့္ၿပီး ေရလ်ံတယ္ ။ စူဇန႔္ကို မုန႔္ဖိုးေပးတာက အစ မာမီတို႔ ေပးတာနဲ႔ တျခားစီဘဲ ..။ မ်ားတယ္ ..။

 စူဇန္လဲ ေဒၚေလးက မာမီထက္စာရင္ ေလေအးေအးေလးနဲ႔ ခ်ိ ုခ်ိ ုသာသာ ေျပာလို႔ ေဒၚေလးကို သိပ္ ခံမပက္ခ်င္ဘူး ။

ေဒၚေလးက အရမ္း အလုပ္မ်ားေပမယ့္ မာမီ့လို အလုပ္ ပင္ပမ္းရင္ စိတ္မရွည္ဘဲ စူဇန႔္ကို ေဟာက္တာမ်ိ ုး ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ဘူး ။ ဘယ္ေလာက္ဘဲ သူ ပင္ပမ္း ပင္ပမ္း စူဇန႔္အေပၚ စိတ္ရွည္တယ္ ။


ဒီေန႔လဲ မာမီ အလုပ္ထြက္သြားၿပီးတာနဲ႔ စူဇန္ ဒီေန႔ ဘာလုပ္ရမလဲ စဥ္းစားေနတယ္ ။ အီးေမး ဖြင့္စစ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ဗီဒီယိုအတိုေလးတခု ပို႔ထားလို႔

ဖြင့္ၾကည့္တာအျပာကားတိုေလးတခု ျဖစ္ေနတယ္ ..။ ရိုက္ထားတာ ေတာ္ေတာ့္ကို သန႔္လို႔ ၾကည့္လိုက္မိတယ္ ။ အာရွမေလးတေယာက္ နဲ႔ လူမဲႀကီးတေယာက္ ရဲ့

ကုတင္ေပၚမွာ ျဖစ္ပ်က္တာေတြက ေတာ္ေတာ့္ကို ၾကည့္လို႔ ေကာင္းတယ္ ။ ၾကည့္ၿပီး စူဇန႔္စိတ္ေတြ တအား ႂကြလာရတယ္ ။ ျဖဴ ျဖဴ ေဖြးေဖြး ေကာင္မေလးရဲ့ မိန္းမကိုယ္ထဲကို

လူမဲေကာင္ႀကီးရဲ့ တုတ္တုတ္ခဲခဲ အတန္ေခ်ာင္းႀကီး အသြင္းအထုတ္ ျမင္ကြင္းေတြက စူဇန႔္ေသြးသားေတြကို ဆူႂကြေစတယ္ ။

အိမ္မွာကလည္း တေယာက္ထဲဆိုေတာ့ စူဇန္လဲ ဒီ ဗီဒီယိုကို ၾကည့္ေနတဲ့အခ်ိန္ အတြင္းခံမပါဘဲ ဝတ္ထားတဲ့ ဘေလာက္စ္ပါးပါးထဲ လက္သြင္းၿပီး နို႔တလုံးရဲ့

အသီးေလးကို ေခ်နယ္ပြတ္သပ္လိုက္မိတတယ္ ။ နို႔သီးေလးကလဲ ျပင္းျပလာတဲ့ ကာမဆႏၵစိတ္ေတြေၾကာင့္ တင္းမာၿပီး ေထာင္ထေနတယ္ ။ က်န္တဲ့

လက္တဖက္ကလည္း ေပါင္တန္ေတြ ခလယ္က ေဖါင္းအိခုံးေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးဆီကို အလိုလို ေရာက္သြားၿပီး အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို ပြတ္မိရတယ္ ။ ပြတ္မိေတာ့လဲ

လက္ေခ်ာင္းေတြက အဖုတ္ဆီက မခြာနိုင္ေတာ့ဘူး ။


ဖိဖိပြတ္မိေနတယ္ ..။ ေယာက်္ားတေယာက္ရဲ့ အတန္ေခ်ာင္းကို လိုလားေတာင့္တတဲ့စိတ္ေတြ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ႀကီး ျဖစ္ေပၚမိလို႔ အဆုံးစြန္းကို ေရာက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြနဲ႔

အေရေတြရႊဲစိုေနတဲ့ အဖုတ္ကို ဖိဖိ ကလိမိရတယ္ ။ အျမင့္ဆုံးထိပ္ဆုံး ကို တက္လွမ္းမိတဲ့အထိေပါ့ ။


တကိုယ္လုံးက အေၾကာေတြ တုန္ခါသြားေအာင္ ေကာင္းလြန္းတဲ့ ကာမဖီလင္ေတြကို ခံစားလိုက္ရၿပီး ဆိုဖာေပၚမွာ ေခြေခြေလး မွိန္းေနမိတယ္ ။ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္

မသိဘူး ။

ဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ စူဇန္ မထခ်င္ဘဲ ထလိုက္ရတယ္ ။

ဖုန္းကိုယူၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ဟင္ ..ေနခ ေခၚတာ ..။ ေနခရဲ့ ဖုန္းအေခၚကို ေမၽွာ္ေနမိတာ ..။ စူဇန္ ေပ်ာ္သြားသည္ ။

“ ဟလို ...ေနခ .....”

“ စူဇန္ ....မေတြ႕တာ ၾကာၿပီ ...”

“ ဟုတ္တယ္...ေနခ..ဘယ္လိုလဲ..... Whats up...”

“ စူဇန႔္ကို သတိရလို႔ ေခၚလိုက္တာ ...”

စူဇန႔္ရင္ထဲ ေႏြးသြားသည္ ။ ေနခက သတိရတယ္ ဆိုလို႔ ေက်နပ္သြားတယ္ ။ စူဇန္ကလည္း ေနခကို ျပန္ေတြ႕ခ်င္ေနတာ မဟုတ္လား ...။

“ အံမယ္...တကယ္လား ...တကယ္ ဟုတ္လို႔လား ....”

“ တကယ္ေပါ့..ဟိုေန႔က Myanmar Food truck မွာ ေတြ႕ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း စူဇန႔္ကို ထပ္ေတြ႕ခ်င္ေနတာ...”

“ ဟုတ္လား ....အခု ေနခ ဘာလုပ္ေနလဲ..ဘယ္မွာလဲ .....”

“   China Town မွာ ...စူဇန္ အားရင္ ဆိုင္ကယ္ ေလ်ာက္စီးၾကမလားလို႔ ....”

စူဇန္ ေပ်ာ္သြားတယ္ ...။

“ အင္း ...စီးေလ ...Great.......”

“ တစီးစီ စီးမလား..စူဇန္က ေနခဆိုင္ကယ္အေနာက္က လိုက္စီးမလား ....”

စူဇန္ စဥ္းစားေနတယ္ ...။

“ အင္း . . . . . . . . .”

“ ေနခနဲ႔ဘဲ လိုက္စီးပါလား ...စူဇန္ ....”

“ အိုေက ေလ..စီးမယ္ ....ေနခ အခု ဘာ ဝတ္ထားလဲ ...”

“ ဘာလို႔ေမးတာလဲ ...Denim Jeans  ဝတ္ထားတယ္ ....”

“ ေအာ္..စူဇန္လဲ ေနခနဲ႔ လိုက္ဖက္ေအာင္ ဝတ္မလို႔ ေမးတာေပါ့ ...ေနခ ဂ်င္း ဝတ္ရင္ စူဇန္လဲ ဂ်င္းလိုက္ဝတ္မလို႔...သားေရ ဂ်က္ကက္ ဝတ္ရင္လဲ သားေရဂ်က္ကက္

လိုက္ဝတ္ဖို႔ေပါ့...”

“ အိုေက..ဒါဆို ..ေနခ လာေခၚလိုက္မယ္ ...”

“ အိုေက ေနခ..အခု ဖုန္းခ်ၿပီးရင္ စူဇန႔္ အိမ္လိပ္စာ တက္စ္ပို႔လိုက္မယ္ ...”

“ ေကာင္းၿပီ စူဇန္ ...ဆီးယူး ....”

ေနခ ဖုန္း ခ်သြားတာနဲ႔ စူဇန္ ေပါ့ပါးစြာနဲ႔ ထလိုက္တယ္ ။ ေပ်ာ္သြားတယ္ မဟုတ္လား ။ ေနခနဲ႔ လိမ့္ရမွာမို႔ ..။ ေနခဟာ စူဇန႔္စိတ္ကူးထဲက ဇာတ္လိုက္ရဲ့ ပုံစံဘဲ ..။ စူဇန္

 တြဲခ်င္တဲ့ ေယာက်္ား ...ပုံစံ ..။ စူဇန္ ဘဲေတြ ထားခဲ့ တြဲခဲ့ေပမယ့္ တေယာက္မွ စိတ္ႀကိဳက္ မဟုတ္ဘူး ။ ဆယ့္သုံးေလးႏွစ္ကထဲက တြဲတဲ့ ဘဲ မရွိရင္ ကိုယ္ကဘဲ ပုံမလာလို႔

မစြံလို႔ လို႔အရြယ္တူေတြက ထင္မယ္ ဆိုၿပီး သိပ္ မႀကိဳက္လဲ ကိုယ့္ကို လာႀကိဳက္တဲ့ ေကာင္ နဲ႔ တြဲပစ္လိုက္ရတယ္ေလ ..။

ေရခ်ိ ုးခန္းထဲကို အျမန္ေျပး..အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္ ..။ ေရပန္းခလုပ္ကို လွည့္ဖြင့္လိုက္တယ္ ..။ ေရခ်ိ ုးတဲ့ ကန္ထဲ လွမ္း မဝင္ခင္ နံရံက မွန္ခ်ပ္ႀကီးထဲက ကိုယ့္႐ုပ္ကို ကိုယ္အမွတ္တမယ့္ ၾကည့္လိုက္တယ္ ..။ သြယ္လ် ျဖဴဝင္းတဲ့ မိေမြးတိုင္း ကို္ယ္လုံးနဲ႔ ထင္းေနတဲ့ မ်က္ဝန္းလွလွနဲ႔ ႐ုပ္သြင္ကို ျမင္လိုက္ရတယ္ ...။

နို႔ထြားထြားေတြက ႀကီးလိုက္တာ...တခါတခါ စိတ္ပ်က္သလိုဘဲ ...။ ဟူး ...။

ေရပန္းေအာက္ ဝင္ၿပီး အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ ေရပူပူေအာက္မွာ ေရခ်ိ ုးလိုက္တယ္ ...။  ဆပ္ျပာရည္ေမႊးေမႊးနဲ႔ တကိုယ္လုံး ေနရာလပ္ မက်န္ေအာင္ ပြတ္သပ္ေခ်းခၽြတ္တယ္ ..။

သြားတိုက္ၿပီး Mouth wash နဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ပါးစပ္ေဆးတယ္ ...။ Closet ထဲက .Denim Jeans  ဂ်က္ကက္ခါးအတို နဲ႔ အေရာင္လြင့္ၿပီး ဒူးေခါင္းမွာ ဖါေထးထားတဲ့ ဂ်င္းပင္ကို

ဝတ္လိုက္တယ္ ။ ညာဖက္လက္မွာ အနက္ေရာင္ သားေရလက္ပတ္ေလးနဲ႔ အနက္ေရာင္ သားေရကြင္းေလးကို စြပ္လိုက္တယ္ ...။

ဆံပင္ေတြကို စုၿပီး အေနာက္မွာ သားေရကြင္းအနက္ေလးတကြင္းနဲ႔ စုစည္းလိုက္တယ္ ...။

ခဏၾကာေတာ့ ေနခ ေရာက္လာတယ္ ။

ေနခ ဟာလီဒစ္ဘစ္ဆင္ ဆိုင္ကယ္ႀကီး စီးလာတယ္ ။

“ ေနခ ....”

စူဇန္ အိမ္ထဲက ေျပးထြက္လိုက္တယ္  ။ ေနခ နံမည္ကို ေခၚရင္း ..။

ေနခ က “ စူဇန္ ..ေစာင့္ရတာ ၾကာသြားလား..ေဆာရီးေနာ္ ...ထရက္ဖစ္ က တအားက်ပ္ေနလို႔...” လို႔ ေျပာတယ္ ...။ စူဇန္က “ မၾကာပါဘူး ....” လို႔ ေျဖရင္း ေနခ ဆိုင္ကယ္ေပၚကိုခြတက္လိုက္တယ္ ။ ေနခ က စူဇန္ သူ႔ပုခုံးကို ကိုင္လိုက္အၿပီး ဆိုင္ကယ္ကို ေမာင္းထြက္လိုက္တယ္  ။

“ ဘယ္သြားမလဲ...ေနခ ...”

“ စူဇန႔္သေဘာ....ေနခက စူဇန္နဲ႔ ေတြ႕ခ်င္တာ တခုဘဲ...စူဇန္ သြားခ်င္တဲ့ ေနရာ ေျပာ....”

“ အင္း....ဒါဆို ..San Jose' ဖက္ သြားရေအာင္ ..သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဆီ သြားစရာ ရွိလို႔..ေနခနဲ႔လဲ မိတ္ဆက္ေပးမယ္ ...”

“ အိုေက ....စူဇန္....”

ေနခရဲ့ ပုခုံးကို ဖက္ၿပီး ဆိုင္ကယ္စီးရင္း စူဇန္ ေက်နပ္ေနတယ္ ။ Freeway ေပၚမွာ ေနခ က ကားေတြကို တစီးၿပီး တစီး ေက်ာ္တက္တယ္ ။

အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေလထုကိုခြင္းလို႔ ေနခနဲ႔ စူဇန္ဖရီးေဝးေပၚမွာ ေျပးေနတယ္ ...။ ေနခရဲ့ ဟာလီဒစ္ဗစ္ဆင္ႀကီးကို စူဇန္ အရမ္း သေဘာက်သြားတယ္ ...။

ေနခသည္ အားကိုးစရာ ေယာက်္ား တေယာက္လို႔ စူဇန္ ထင္မိတယ္ ...။

အရွိန္ျပင္းျပင္း နဲ႔ ေမာင္းႏွင္ေနတဲ့ ဆိုင္ကယ္ေပၚမွာ ေနခကို တြယ္တာတဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ စူဇန္သည္ ေနခ ကသာ ႀကိဳက္တယ္..ခ်စ္တယ္ လို႔ ေျပာလာခဲ့ရင္ ေနခ ရင္ခြင္

ထဲကို ခိုဝင္ၿပီး သူ႔ကို ျပန္ႀကိဳက္တယ္ ဆိုတာ ဟန္မေဆာင္ဘဲ ေျပာခ်ပစ္လိုက္မွာ....။

ဆန္ဟိုေဇး (San Jose'  ) ေရာက္ေတာ့ စူဇန႔္ သူငယ္ခ်င္း ကိတ္ ( Kate )ကို ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္ ။ ကိတ္က စူဇန႔္လိုဘဲ အလုပ္လက္မဲ့ တေယာက္မို႔ အျမဲ အိမ္မွာ ရွိေနတယ္ ။

ကိတ္ရဲ့ အပါ့မင့္တိုက္ခန္းကို ေရာက္သြားေတာ့ ကိတ္က စူဇန႔္ကို ေတြ႕ရလို႔ အရမ္း ဝမ္းသာတယ္ ..။ ေက်ာင္းတုန္းက အရမ္းတြဲခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ မဟုတ္လား ။

ကိတ္ဆီမွာေရာက္ေနတဲ့ စူဇန႔္ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ထုပ္ကို ကိတ္က ထုတ္ေပးတယ္ ။ စူဇန႔္ေမြးေန႔အတြက္ ေက်ာင္းေနဖက္တေယာက္က ေပးခဲ့တာ ..။ ကိတ္ကေန တဆင့္

စူဇန႔္ဆီကို ပို႔ခိုင္းထားတဲ့ လက္ေဆာင္ေပါ့ ။

ကိတ္က ေနခနဲ႔ တြဲလာတာကို ေတြ႕ၿပီး စူဇန႔္ကို ေနခကြယ္ရာ အတြင္းခန္းမွာ ( သူက ဘယ္သူလဲ...ဘယ္ကလဲ...ဘာလဲ...နင္ တြဲေနတာလား..ႀကိဳက္ေနတာလား....) စုံေနေအာင္

စပ္စုေတာ့တာဘဲ ..။ စူဇန္လဲ ရိုးရိုးခင္တာပါ လို႔ ကိတ္ကို ေျပာလိုက္ရင္ ေတာ္ၾကာ ကိတ္က ( ငါ ႀကိဳက္တယ္...ငါ ႀကိဳက္ပါရေစ...) လို႔ ဦးေအာင္ ေျပာလိုက္မွာ စိုးလို႔ ေနခကို စူဇန္

ႀကိဳက္ေနတယ္..ခ်စ္သူျဖစ္ၾကဖို႔ တဲတဲေလးဘဲ လိုေတာ့တယ္..လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ..။


ကိတ္က နင္တို႔ ခ်စ္သူ ဘဝေရာက္ေအာင္ ငါ ေရွာင္ေပးမယ္ လို႔ ေျပာၿပီး...အျပင္ခန္းကို ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ “ ဘီယာေသာက္ၾကမလား..အိမ္မွာလဲ ဘာမွ ေသာက္စရာ

မရွိဘူး..ဘီယာနဲ႔ ၀ိုင္ ထြက္ဝယ္လိုက္အုံးမယ္...” လို႔ ေျပာၿပီး ထြက္သြားတယ္ ။

စူဇန္နဲ႔ ေနခ ဘဲ ကိတ္ အိမ္ခန္းမွာ က်န္ခဲ့တယ္ ...။ စူဇန္လဲ ကိတ္ရဲ့ မီးဖိုခန္းထဲ ဟိုဖြင့္ဒီလွန္ လိုက္ရွာေတာ့ ဂ်က္ဒင္နရယ္လ္ အရက္တပုလင္း ထြက္လာတယ္ ..။ ေနခနဲ႔

တေယာက္တလွည့္ ေမာ့ေသာက္ၾကတယ္ ။ မီးဖိုခန္း က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ စူဇန္နဲ႔ ေနခတို႔ အရမ္းကို နီးကပ္ေနၾကတယ္ ။ ေနခက “ စူဇန္ .နဲ႔ မေတြ႕တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ေနခ

သိပ္သတိရေနမိတာဘဲ..”လို႔ ေျပာလို႔ စူဇန္လဲ စိတ္ထဲမွာ တအားေက်နပ္မိသြားတယ္ ။ “ တကယ္ ဟုတ္လို႔လား ေနခရယ္ ...” လို႔ ျပန္ေမးလိုက္တယ္ ။ ေနခက “

တကယ္ေပါ့..ေနခ ထင္တာေတာ့ ေနခ စူဇန႔္ကို ခ်စ္မိေနတယ္ ...” လို႔ ေျပာၿပီး စူဇန႔္ကို ဖက္လိုက္တယ္ ။ စူဇန႔္မ်က္ႏွာနဲ႔ ေနခမ်က္ႏွာ အရမ္း နီးကပ္သြားတယ္ ..။ ဘယ္သူက

စၿပီး နမ္းလိုက္သလဲ မေသခ်ာဘူး ။ ႏွစ္ေယာက္သားတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္သိုင္းလိုက္မိၾကၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြ ထိကပ္စုတ္ယူလိုက္မိၾကတယ္ ။ ေနခႏႈတ္ခမ္းေတြ

စူဇန႔္ႏႈတ္ခမ္းေတြဆီက ကြာထြက္သြားမွာကို စူဇန္ စိုးရိမ္မိသလိုဘဲ ။ အနမ္းေတြ မခြာတမ္း ရွည္ၾကာသြားတယ္ ။

“ ခ်စ္တယ္..စူဇန္ရယ္ ....ေနခ အရမ္းခ်စ္တယ္ ......”

စူဇန္လဲ ႏႈတ္ခမ္းေတြ ခဏ အကြာမွာ..“ ေနခကို စူဇန္လဲ ခ်စ္မိေနၿပီ ....” လို႔ ေမာဟိုက္တဲ့ေလသံနဲ႔ ျပန္ေျပာရင္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ငုံစုတ္မိျပန္တယ္ ...။ ႏႈတ္ခမ္းေတြ

စုတ္နမ္းေနၾကသလို သူတို႔ လက္ေတြကလည္း တေယာက္ ကိုယ္ေတြကို တေယာက္ ပြတ္သပ္ေနၾကတယ္ ။ အသက္ရႈသံေတြ ျပင္းလာတယ္ ။

မီးဖိုခန္းေကာင္တာကို ေက်ာမွီေနတဲ့ စူဇန္က ေနခ အက် ႌကို ခၽြတ္လိုက္တယ္ ။ ေနခကလည္း စူဇန႔္ရင္စိုင္ေတြကို တီရွပ္အက်  ႌအေပၚကဘဲ ကိုင္ပြတ္ေနရာက တီရွပ္ကို မတင္ၿပီး

ခၽြတ္လိုက္တယ္ ။ ဘရာခံ ဝတ္မထားတာေၾကာင့္စူဇန႔္ရင္စိုင္ဝင္းဝင္းတင္းတင္းးေတြ ေပၚလာတယ္ ။ အိုး ...နို႔သီးနီရဲရဲေလးေတြက စူထြက္ေနၾကတယ္ ။

လွလိုက္တာ..လို႔ ေနခစိတ္ထဲ ျဖစ္မိသလို ငုံဟတ္ၿပီး စို႔လိုက္မိတယ္ ။ စူဇန္က

ေနခေခါင္းကို ဆြဲကိုင္ဖက္လိုက္တယ္ ။ စူဇန႔္ႏုတ္ဖ်ားက အိုဟာဟင္းဟင္းဟင္း...လို႔ ညည္းတဲ့အသံ ထြက္ေပၚလာတယ္ ။ ေနခက နို႔သီးေလးေတြကို တဖက္ၿပီး တဖက္ စို႔တယ္ ။

ေနခရဲ့လ်ာက စူဇန႔္နို႔သီးေလးကို ပြတ္လွိမ့္ေနတယ္ ...။ အို.....အို.....ေနခ...ေနခရယ္ ......။

ဒီအခ်ိန္မွာ စူဇန္ ၾကက္သီးေတြ တဖ်န္းဖ်န္းထၿပီး ေနခေနာက္ေစ့ကို တအားဆြဲကိုင္ထားမိတယ္ ....။ ေပါင္ၾကားက မိန္းမအဂၤါစပ္မွာ အေရေတြ စိမ့္စိုရႊဲသြားတာ သိလိုက္ရတယ္ ..။

နို႔စို႔ေနတဲ့အခ်ိန္ ေနခ လက္ေတြကလည္း စူဇန႔္ဂ်င္းေဘာင္းဘီသံၾကယ္သီးကို ျဖဳတ္ ဇစ္ကို ဆြဲခ်တယ္ ။ စူဇန္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေနခ အခုလို ေဘာင္းဘီကို ဖြင့္ခၽြတ္ေနတာကို ေက်နပ္

တယ္ ..။ ခၽြတ္ေစခ်င္တယ္ ..။ အို..စူဇန႔္တကိုယ္လုံးကို ေနခ လက္ကို ဝကြက္အပ္လိုက္ခ်င္ေနတယ္ ...။

ေနခ လက္ေခ်ာင္းေတြက စူဇန႔္ ပင္တီထဲကို ေရာက္ေနၾကတယ္ ။ စူဇန႔္ဆီးစပ္က အေမႊးႏုေလးေတြကို ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေနတယ္ ။ စူဇန႔္ အဂၤါစပ္တခုလုံး အေရေတြ စိုစိုရႊဲေနတာ သူ

စမ္းမိေနၿပီ ။ စိတ္ေတြ တအားျဖစ္ေနတာ သူ သိသြားၿပီ ။

တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ စူဇန႔္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သူ ဖမ္းငုံကာ စုပ္လိုက္ျပန္တဲ့အခ်ိန္ စူဇန္လဲ သူ႔ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္မိတယ္ ...။

ျပင္းထန္တက္ႂကြလာတဲ့ တဏွာစိတ္ေတြေၾကာင့္ ေနခရဲ့ ကာမစပ္ယွက္တာကို တအားလိုလားလိုခ်င္ ခံခ်င္ေနၿပီ ။ ေနခလဲ စူဇန႔္လိုဘဲ တအားထန္ေနၿပီ ..။ စူဇန႔္ေဘာင္းဘီကိုေရာ

ပင္တီကိုေရာ ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္ ...။ စူဇန္လဲ သူ႔ေဘာင္းဘီကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲခ်ေတာ့ သူက ကူညီၿပီး ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္ ..။ စူဇန္ေရာ ေနခေရာ ကိုယ္တုံးလုံးေတြ ျဖစ္သြားၿပီးတဲ့

ေနာက္ တခုထည္းေသာ ဦးတည္ခ်က္ ျဖစ္တဲ့ ကာမခရီးကို မေရာက္အေရာက္ လွမ္းတက္ၾကပါေတာ့တယ္...။

ေနခရဲ့ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ၾကားက ဒုတ္ႀကီးက အားရစရာႀကီး ။ ဟူး..မိစူဇန္တေယာက္ ကံေကာင္းျပန္ၿပီကြယ္ ...။ လီးႀကီးၿပီး ရွည္တဲ့ ခ်စ္သူနဲ႔ တိုးရၿပီ ..။ လီးတိုတိုေသးေသး ေယာက်္ား

နဲ႔ မတိုးပါရေစနဲ႔လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေတာင့္တာဆုေတာင္းခဲ့တဲ့ စူဇန္ ဆုေတာင္း ျပည့္ရၿပီ ေလ ...။

စူဇန္လည္း ေနခ ရဲ့ တုတ္တုတ္ခဲခဲ အတန္ႀကီးကို အားရပါးရ ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိတယ္ ..။ ပူပူေႏြးေႏြး လီးႀကီးကို ကိုင္ဆုပ္မိတာနဲ႔ ဒါႀကီးနဲ႔ ကိုယ့္ေစာက္ပတ္ထဲကို

ထိုးသြင္းအေညႇာင့္ခံရေတာ့မယ္ ဆိုတာ သိလို႔ ၾကက္သီးေမြးညင္းေတြ ထၿပီး ေစာက္ပတ္ထဲကလဲ တအား ယားတက္လာရတယ္ ..။

ေနခနဲ႔ စူဇန္ အနားက ဆိုဖါ အညိဳေရာင္ႀကီးေပၚကို ေရာက္သြားၾကတယ္ ..။ ေနခကို ဆိုဖါေပၚ လွဲအိပ္ခိုင္းၿပီး မတ္မတ္ေထာင္ေနတဲ့ သူ႔လီးေခ်ာင္းႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ပြတ္တိုက္ကစား

ေနမိတယ္ ...။ ဒီအခ်ိန္မ်ာ စူဇန႔္ေစာက္ေခါင္းထဲမွာတအားႀကီးကို ယားေနၿပီ ..။ ခံခ်င္လြန္းေေနၿပီ ..။ ဒစ္ျပဲႀကီးကို ထိုးသြင္းခ်င္ေနၿပီ ..။ ေစာက္ေရေတြ တအားထြက္စီးက်ေနတယ္ ..။

“ စူဇန္ . . . .”

“ ဟင္...ေနခ .....”

“ လီး စုတ္ေပးမလားဟင္ .....”

စူဇန္ကလည္း စုတ္ခ်င္ေနတာပါ ....။ ရွည္လဲရွည္ တုတ္လဲ တုတ္တဲ့ ေနခ လီးတန္ႀကီးကို ျမင္ကထဲက စူဇန္ စုတ္ေပးခ်င္ေနတာ ....။

“ အင္း...အင္း.....စုတ္ေပးမယ္......”

စူဇန္ ေခါင္းညႇိမ့္ျပလိုက္ၿပီး ဆိုဖါေအာက္မွာဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ၿပီး ေနခ လီးထိပ္ဒစ္ႀကီးကို ပါးစပ္နဲ႔ ငုံလိုက္တယ္ ...။ လီးစုတ္ဖူးေပမယ့္ မစုတ္တာ ၾကာၿပီ ..။ ေနခလီးကို အေကာင္းစား စုတ္

ေပးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ..။ စူဇန္ သူ႔ကို ခ်စ္မိေနၿပီ ...။ ခ်စ္သူကို ေကာင္းေစခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ ေစတနာအျပည့္ထားၿပီးစုတ္ေပးလိုက္မိတယ္ ...။

ေနခပါးစပ္က တအင္းအင္း တအားအား နဲ႔ ညည္းသံေတြ ထြက္လာတယ္ ...။

စူဇန႔္လ်ာေလးက ဒစ္ၾကားအခ်ိ ုင့္ထဲကို ပတ္ျခာလည္ ေမႊေပးေနတယ္ ..။ ေနခ တအားေကာင္းသြားလို႔ စူဇန႔္ပုခုံးကို ကိုင္ဆုပ္လိုက္တယ္ ။ ေနခ ေရေရလည္လည္ အႀကိဳက္ေတြ႕ေနတယ္ ။

သူ႔လီးႀကီးလည္း သံမဏိေခ်ာင္းႀကီးလို မာေက်ာလြန္းေနတယ္ ..။ သို႔ေပမယ့္ တကယ့္သံမဏိေခ်ာင္းလို ေအးစက္စက္ႀကီး ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ..။ ပူေႏြးေႏြးႀကီး ..။ ေဂြးစိႏွစ္လုံးကို စူဇန္

ဖြဖြေလး ကိုင္ပြတ္ေပးလိုက္ ဆုပ္ေပးလိုက္ လုပ္ရင္း လီးကို အျပတ္စုတ္ေပးေနတယ္ ..။

“ ေကာင္းတယ္...အရမ္းထိတယ္..ေကာင္းလိုက္တာ...အိုး...စူဇန္ရယ္..တကယ္ေတာ္တယ္......အားဟား....ေကာင္းလြန္းတယ္.....”

ေနခ ေသြး႐ူးေသြးတန္းေတြ တတြတ္တြတ္ ေရရြတ္ ေျပာဆိုေနတယ္ ...။

စူဇန္လည္း ေနခ အရွိန္တက္ေနၿပီ ဆိုတာ သိေတာ့ တအားစုတ္ တအားယက္ေပးတယ္ ...။ ေနခက စူဇန႔္ကို “ ေတာ္လိုက္ေတာ့..” လို႔ ေျပာေပမယ့္ စူဇန္က မေတာ္ဘူး ။ မရပ္ဘူး ။

ဆက္စုတ္ေပးေနတယ္ ။ ေနခ က “ အား....အားးး...ေတာ္....ေတာ္ၿပီ..ရပ္ေတာ့...” လို႔ တားတယ္ ..။

စူဇန္က ေနခလီးတန္ကို လႊတ္မေပးဘူး ..။ ပါးစပ္ထဲက ထုတ္ခြင့္ မေပးဘူး ..။

ပူပူေႏြးေႏြး သုတ္ရည္ ပ်စ္ပ်စ္ေတြ ဖ်န္းကနဲ ဖ်န္းကနဲ ပန္းထြက္လာတယ္ ..။ စူဇန႔္ပါးစပ္ထဲမွာ ေနခ ၿပီးသြားတယ္ ..။ အရမ္းေကာင္းသြားတဲ့ ေနခ စူဇန႔္ေခါင္းကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး တစစ္စစ္နဲ႔

သုတ္ေရပူပူေတြ ပါးစပ္ထဲကို ပန္းထုတ္ေနတယ္ ...။

“ အား...အား.....အးဟား.....ေကာင္းလိုက္တာ စူဇန္ရယ္...အိုး........ေကာင္းသြားတယ္.......”

စူဇန္လည္း ေနခရဲ့ သုတ္ရည္ေတြကို ၿမိဳခ်ပစ္လိုက္တယ္ ...။ လီးထိပ္ေပါက္ကိုလည္း လ်ာေလးနဲ႔ သိမ္းယက္ၿပီး ရွိေနတာေတြကို ရွင္းပစ္ေပးလိုက္တယ္ ...။

“ ႀကိဳက္လား...စူဇန္မႈတ္ေပးတာကို ႀကိဳက္လား...”

“ အင္း အရမ္းႀကိဳက္တာဘဲ...စူဇန္မႈတ္ေပးတာ သိပ္ေကာင္းတယ္.....”

စူဇန္လဲ တအား ခံခ်င္ေနတာေၾကာင့္ ေနခ ကိုယ္ေပၚကို ခြတက္လိုက္တယ္ ..။ ေနခလီးတန္ကိုလည္း လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ ပြတ္သပ္ေနမိတယ္ ...။ ေနခလည္း စူဇန႔္ နို႔ေကာ့ေကာ့ႀကီးတလုံး

ကို လက္တဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သလို က်န္တဲ့ နို႔တလုံးကို စို႔လိုက္တယ္ ...။ စူဇန္လဲ လက္တဖက္နဲ႔ သူ႔လီးကို ဆြဲကိုင္ၿပီး ေစာက္ပတ္အဝမွာ ေတ့လဲေတ့ ထိုင္လဲ ထိုင္ခ်လိုက္တယ္ ။

မာေက်ာေနဆဲ လီးႀကီး အဖုတ္ထဲကို စီးကနဲ ဝင္သြားတယ္ ...။ အခုဘဲ သုတ္ထြက္သြားလို႔ ငိုက္က်သလို ျဖစ္ေနတဲ့ လီးတန္ႀကီးဟာ တင္းၾကပ္တဲ့ အဖုတ္ေပါက္ေၾကာင့္ တင္းကနဲ ျပန္ထလာသလိုဘဲ ...။

လွလြန္းတဲ့ နို႔ျဖဴျဖဴတင္းတင္းေကာ့ေကာ့ႀကီးေတြကို ဆုပ္နယ္ရင္း စို႔ရင္း သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ ခြထားၿပီး လီးတန္အေပၚ ထိုင္လိုက္ ႂကြလိုက္ လုပ္ခါ လိုးေပးေနတဲ့ စူဇန႔္ ေစာက္ပတ္

ၾကပ္ၾကပ္ေလးေၾကာင့္ ေနခ လီးႀကီး ျပန္လည္ ႀကီးထြား မာေက်ာလာတယ္ ...။ အရသာက ေကာင္းလြန္းတာကိုး ။


စူဇန္ ဖိခ်သလို သူကလဲ ေအာက္က ျပန္ေကာ့ေပးတယ္ ..။ လီးနဲ႔ေစာက္ပတ္ အဝင္အထြက္ ပြတ္တိုက္တဲ့ အရသာက ထူးကဲလွလို႔ ပင့္ထိုးခ်က္ေတြ ျမန္ဆန္လာတယ္... ။

စူဇန္လဲ ေကာင္းေနပုံရသည္ ။ မ်က္လုံးေလးေတြ ပိတ္ေနၿပီး တအင္းအင္းနဲ႔ ညည္းတယ္ ။


“ ေကာင္းတယ္...ေနခရယ္..စူဇန႔္ကို အေပၚကေန လုပ္ေပးပါလား....”


သည္လို ပုံစံနဲ႔ ခံရတာ အားမရလို႔ ျဖစ္မယ္ ။

ေနခလည္း စူဇန႔္ကို ပက္လက္အိပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး သူ႔အတန္ႀကီးကို စူဇန႔္ေစာက္ပတ္ထဲ ဖိသြင္းလိုက္တယ္ ။ စူဇန႔္ေစာက္ပတ္ထဲ သူ႔လီးႀကီး ဝင္ေနတာ တင္ျပည့္ၾကပ္ျပည့္ႀကီး ...။

စူဇန႔္နို႔ႀကီးေတြကို ေနခ စိတ္တိုင္းက် နယ္ဖတ္ေနတယ္ ..။ စို႔လဲ စို႔တယ္ ..။

လီးကို တဆုံး ထိုးသြင္းထားၿပီး ဆက္မေညႇာင့္ဘဲ နို႔ေတြကို ေအးေဆး စို႔ေနတာေၾကာင့္ စူဇန္က “ ဟင္း..ဘာလို႔ ရပ္ထားတာလဲ..လုပ္ပါ ...” လို႔ အားမလိုအားမရ ေျပာလိုက္တယ္ ။

ေနခလည္း ဒီေတာ့မွ နို႔စို႔တာကို ရပ္လိုက္ၿပီး စူဇန႔္ကို ဖိဖိေညႇာင့္တယ္ ..။

ဖတ္ဖတ္ နဲ႔ အသံေတြ ျမည္ေနတယ္ ...။

စူဇန္လည္း ေနခ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို တန္ျပန္ပင့္ေကာ့ေပးၿပီး တုန႔္ျပန္တယ္ ..။ စူဇန္က ေနခေဆာင့္ထည့္လိုက္တိုင္း ေနခရဲ့ အတန္ေခ်ာင္းကို ညႇစ္ညႇစ္ေပးေနလို႔ ေနခ

 တအားေကာင္းေနတယ္ ..။

“ ေကာင္းလားဟင္..”

“ ေကာင္းတယ္...ေနခ.....လုပ္ပါ...လုပ္ပါ ...”


ေနခရဲ့ ျပင္းထန္တဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက စူဇန႔္ကို အသဲခိုက္ေစတယ္ ..။ ေနခဟာ တကယ့္ကို ခါးအားသန္တဲ့ လိုးအားေကာင္းတဲ့လူ ပါ ။ စူဇန္ခိုက္သြားၿပီ ။

စူဇန႔္ဖင္တုံးေတြကို ဆြဲကိုင္ၿပီး ဆက္တိုက္ဆြဲတာ ....။

စူဇန္ တအားေကာင္းသြားတယ္ ...။ ၿပီးေနတဲ့အခ်ိန္လည္း ေနခက ဆက္ေဆာင့္ေပးေနတယ္ ...။

“ အား.....အား......အား......အား.........ဟင္း........”

ညည္းသံရွည္ႀကီး ညည္းရင္း ေနခကို တအားဆြဲဖက္ရင္း ၿပီးသြားရတယ္ ...။

ေနခလည္း စူဇန႔္ေျခေထာက္ေတြကို ပင့္ေျမႇာက္ၿပီး ဆက္ၾကဳံးတယ္ ...။ ေဆာင့္ထည့္တယ္ ...။ ဆက္တိုက္...တအား ....အျပင္းစား ....။

မေရွးမေႏွာင္းဘဲ ေနခ သုတ္ေရပူပူေတြ တအား ပန္းထုတ္ၿပီး လမ္းဆုံးကို တက္သြားတယ္ ....။

“ အား.....ဟားဟား.........အား........”

စူဇန္နဲ႔ ေနခ ကိုယ္ေတြမွာ ေခၽြးေတြ စိုရႊဲေနၾကတယ္ ....။


ကိတ္ ျပန္လာေတာ့ ဧည့္ခန္းေလးထဲမွာ တီဗီ ထိုင္ၾကည့္ေနၾကတဲ့ စူဇန္နဲ႔ ေနခကို ကိတ္ေတြ႕တယ္ ...။

ကိတ္က သူဝယ္လာတဲ့ ၀ိုင္ပုလင္းနဲ႔ ဘီယာဘူးေတြကို ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္တယ္ ...။  ၿပီးေတာ့ စူဇန႔္ကို ေခၚလိုက္တယ္ ...။

“ စူဇန္...ခဏ....”

စူဇန္ ကိတ္ဆီကို ထသြားတယ္ ...။ ကိတ္က ႏွာေခါင္းေလး ရႈံ႔ၿပီး....“ စူဇန္...ယူတို႔ အလုပ္ျဖစ္သြားၾကလား....” လို႔ ေမးတယ္ ...။

စူဇန္က “ ဘာလို႔လဲ...” လို႔ ကိတ္ကို ျပဳံးစိစိနဲ႔ ေမးေတာ့ ကိတ္က “ သုတ္နံ့ ရလို႔...” လို႔ ရယ္ၿပီး ေျဖတယ္ ...။


စီရႊမ္း စားေသာက္ဆိုင္

ဆန္ဖရန္စၥကိုၿမိဳ႕ တေနရာ


တ႐ုတ္လူမ်ိ ုးမ်ားနဲ႔ အာရွသားတို႔ ရဲ့ ဆိုင္ေတြ ေနအိမ္ေတြ လုပ္ငန္းေတြ မ်ားျပားသထက္ မ်ားျပားလာၿပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကထဲက ရွိေနခဲ့တဲ့ တ႐ုတ္တန္း ( ခ်ိ ုင္းနားေတာင္း )ႀကီး မွာတင္မက

ၿမိဳ႕စြန္ေနရာေတြမွာ ေနာက္ထပ္ တ႐ုတ္တန္း အေသးစား တခု ေပၚေပါက္လာတယ္။ သည္ ဒုတိယတ႐ုတ္တန္းမွာလည္း တ႐ုပ္အစားအေသာက္ ဆိုင္ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတယ္ ။ စီရႊမ္း

စားေသာက္ဆိုင္က တျခားဆိုင္ေတြလို လူမျပည့္ ..။ ေရာင္းခ်တဲ့ အစားအေသာက္ေတြက အရသာ မေကာင္းလို႔ မဟုတ္ ။ စားပြဲထိုးမ်ား ဆက္ဆံေရး ည့ံဖ်င္းလို႔လည္း မဟုတ္ ။

ဆိုင္းဘုတ္က မီးလင္းေနေပမယ့္ ဆိုင္ထဲကို တေယာက္ေယာက္က ဝင္မည္ ဆိုရင္..“ ဆိုင္ျပင္ေနသည္ ...မၾကာခင္ ျပန္ဖြင့္မည္ ” လို႔ ေရးထားတဲ့ စာတန္းကို ေတြ႕ၾကရမွာ ျဖစ္သည္ ။


စီရႊမ္းစားေသာက္ဆိုင္က ဟန္ျပဘန္းျပထားတဲ့ ဂရင္းဒရယ္ဂင္ ဘိုက္ကာဂိုဏ္း ရဲ့ ဌာနခ် ုပ္စခန္း ျဖစ္လို႔ပါဘဲ ...။


ေနခ စီရႊမ္းစားေသာက္ဆိုင္ထဲကို ဝင္ခဲ့တယ္ ။

အဝင္ဝ မွာ လီလုံ ရွိေနတယ္ ။

လီလုံသည္ သူတို႔ ဂိုဏ္း စခန္း က လုံျခဳံေရး တာဝန္ခံ ...။

“ လီလုံ....အဲဖရက္ဒ္ ရွိေနလား . . .”

လီလုံက ေခါင္းညႇိမ့္ျပတယ္ ။

လီလုံရဲ့ ပုံစံက ေထာင့္မက်ိ ုးဘူး ။

မ်က္ႏွာက ပုတ္သိုးေနတယ္ ။ မဲတဲ့တဲ့ နဲ႔ ..။ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ သူ႔မ်က္လုံးေတြမွာ ေကာက္က်စ္မႈ နဲ႔ ရက္စက္မႈေတြ ျပည့္ေနတယ္ ။

လီလုံက တလက္ကိုင္ ..။ အဲဖရက္ဒ္ ေမြးထားတဲ့ လူယုံ လူမိုက္ ..။
ူ
လီလုံက အဲဖရက္ဒ္ကလြဲလို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွ လူမထင္ဘူး...။

ေနခ က လီလုံကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး စားေသာက္ဆိုင္ အတြင္းဖက္ကို ဝင္ဖို႔ ေျခလွမ္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္ လီလုံ က “ ေဟ့...ေနအုံး...ထုံးစံကို ေမ့ေနသလား ...” လို႔ ကမ္တုံ တ႐ုတ္ဘာသာစကား

နဲ႔ ေနခကို အေနာက္ကေန ေျပာလိုက္တယ္ ။

ေနခ ျခာကနဲ လွည့္လိုက္တယ္ ။

“ မင္း ဒီလို ဆက္ဆံလို႔ရတဲ့စာရင္းထဲ ငါ မပါဘူး ဆိုတာ ေျပာခဲ့ၿပီးၿပီ.....”

ေနခ စိတ္ဆိုးလို႔ သူ႔မ်က္ႏွာ နီရဲတြတ္သြားတယ္ ...။

လီလုံက လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ၿပီး ေရွ႕ကို တိုးလာတယ္ ...။

ေနခလည္း သူ႔လက္သီးဆုပ္ေတြကို ေရွ႕ကို ထုတ္ၿပီး လီလုံကို ရင္ဆိုင္လိုက္တယ္ ....။

လီလုံသည္ ကြန္ဖူးဆရာ တေယာက္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ အထင္မေသးရဲ ..။

“ ေဟး....ရပ္လိုက္စမ္း ...”

အမိန႔္သံတသံ ထြက္လာတယ္ ။

အဲဖရက္ဒ္  ေရာက္လာတာ ...။

“ လာ..ေနခ...ငါ့႐ုံးခန္းကို သြားၾကရေအာင္ ...”

အဲဖရက္ဒ္က လွမ္းေခၚတယ္ ..။

လီလုံက မေက်မနပ္ နဲ႔..“ စည္းကမ္းထုတ္ရင္ အားလုံး တညီတညာထဲ လိုက္နာသင့္တယ္ ...” လို႔ ခပ္တိုးတိုး ေျပာလိုက္တယ္ ။ အဲဖရက္ဒ္ က ရယ္ေမာရင္း...လီလုံ...Take it easy....

ေနခ က ငါ့လက္ေထာက္...ငါတို႔အဖြဲ႕ရဲ့ ဒုေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ လို႔ဘဲ ဆိုနိုင္တယ္...လီလုံ ...လက္နက္ အပ္ဖို႔ မလိုဘူး ...” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ...။

လီလုံက “ လူကို ခင္လို႔ မူကို ျပင္တာလား...ေဘာ့စ္ ....” လို႔ မဲ့ရြဲ႕ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ။

အဲဖရက္ဒ္ က “ မင္း ထင္ခ်င္သလို ထင္လိုက္ လီလုံ..ငါ့ကို ဒီထက္ အာခံျပန္ေျပာေနမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ငါ ညည္းခံေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး ....” လို႔ လီလုံကို မ်က္ႏွာထား တင္းတင္းနဲ႔ ေျပာ

လိုက္တယ္ ။ လီလုံလဲ ေခါင္းငုံ႔ၿပီး ဆိုင္အေပါက္ဝဖက္ကို ေလ်ာက္သြားတယ္ ။

“ လာ..ေနခ ...႐ုံးခန္းထဲ သြားရေအာင္ . . .”

လ်ာထိုးသစ္ ခင္းထားတဲ့ ေလွခါးအတိုင္း အေပၚထပ္ ကို တက္ၾကတယ္ ။

“ လီလုံကို ခြင့္လႊတ္ကြာ..သူက ဒီလိုဘဲ . . ”

အေပၚထပ္ ႐ုံးခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္ ဝင္လိုက္ေတာ့ အဲဖရက္ဒ္ရဲ့ အလုပ္စားပြဲႀကီးေပၚမွာ တက္ထိုင္ေနတဲ့ တ႐ုတ္မေလး တေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ..။

တ႐ုတ္မေလးက ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး ..။  သူတို႔ ဝင္လာတာကို ညဳတုတုနဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္ ။

ေနခကေတာ့ ဒီတ႐ုတ္မေလးကို မၾကည့္ဘူး ။ တ႐ုတ္မေလး ကေတာ့ ေနခကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ၾကည့္တယ္ ..။

အဲဖရက္ဒ္က “ စတက္ဖနီ ..အခန္းထဲသြား...ငါ အလုပ္ကိစၥ တိုင္ပင္စရာ ရွိလို႔....” လို႔ တ႐ုတ္မေလးကို ေျပာလိုက္တယ္ ...။ တ႐ုတ္မေလး က အဲဖရက္ဒ္စကားကို တေသြမတိမ္း နား

ေထာင္တယ္..။ စားပြဲေပၚက ဆင္းလိုက္တယ္ ။ ရင္အိအိေတြ လႈပ္သြားတာ ေနခ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

“ ကဲ ေနခ..ထိုင္ ...ဘာေျပာစရာ ရွိလဲ...ေျပာ.....”

တ႐ုတ္မေလး စတက္ဖနီ အတြင္းခန္းကို ဝင္သြားတယ္ ..။ ခါးေသးေသး ေအာက္က စြင့္ကားတဲ့ တင္ပါးေတြက မႀကီးေပမယ့္ ၀ိုင္းေနတယ္ ။

“ မင္း လုပ္ခိုင္းထားတာေတြ အကုန္ လုပ္ၿပီးတဲ့အေၾကာင္း လာသတင္းပို႔တာ ...”

“ အကုန္ အဆင္ေျပတယ္ မဟုတ္လား ...”

“ ဒါေပါ့..ငါ ေျပာခဲ့သားဘဲ..ဘာမွ မပူပါနဲ႔လို႔...”

“ ဟားဟား.....အိုေခအိုေခ ....ႀကိဳက္တယ္ ....ေနခ.....ေနခ....မင္း က ေတာ္ေတာ္ ေတာ္တဲ့လူ ...မင္းေၾကာင့္ ဂရင္းဒရယ္ဂင္ က ဆန္ဖရန္ ေအရီယာ မွာ နံမည္ႀကီး အုံးမွာဘဲ ....”

အဲဖရက္ဒ္ အရမ္း ေက်နပ္သြားတယ္  ...။

“ ရိုးလင္းသန္းဒါးေတြရဲ့ အေျခအေနေကာ ...”

“ ဒီေကာင္ေတြ ...အုပ္ကလင္း ဖက္မွာ စခန္းပုန္းတခု ဖြင့္ထားတယ္ လို႔ သတင္းရတယ္..အဲဖရက္ဒ္ ....သူတို႔ ေရာင္းဖို႔ လုပ္ေနတဲ့ ေသနတ္ေတြ ဖြက္တဲ့ေနရာတခုေပါ့...”

“ ဟား..တယ္ဟုတ္ပါလား..ဒီသတင္း ဘယ္လိုရလဲ..မင္းေတာ္တယ္...ေနခ ...ဟားဟား.....”

“ ငါတို႔ ခဏ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ေဆာ္လိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္...ဒီစခန္းမွာ သူတို႔ လူ တေယာက္ေလာက္ဘဲ အေစာင့္အျဖစ္ ထားထားတာလဲ ငါ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီးၿပီ ....”

“ ေဟ..ဟုတ္လား....ဒါဆို ဒို႔ တညမွာ ဝင္ဝုန္းလိုက္ရေအာင္...ေသနတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ရွိေနမယ္ ထင္လား ...”

“ မင္း ဆုံးျဖတ္ေပါ့..ဘာလုပ္မယ္ ဆိုတာ ...မင္းသေဘာဘဲ....ေသနတ္ေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္..႐ုရွားလုပ္ ေအေက၄ရေမာင္းျပန္ေတြ ....”

“ အိုေခအိုေခ......ဒို႔ ဒီအလုပ္ကို ဦးစားေပး လုပ္ၾကရေအာင္ ...ေအေက ဝယ္လက္ ရွိေနတယ္....အဲဒီ ရိုးလင္းသန္းဒါး ေတြရဲ့ ဟာေတြ သြား ဝုန္းၿပီး...ေရာင္းစားပစ္လိုက္ရင္ ဒို႔အဖြဲ႕ ရံပုံေငြ

တိုးလာမယ္ ...”

“ေကာင္းၿပီ..ဒါဆို ငါ သြားမယ္...အေၾကာင္းရွိရင္..ဖုန္းဆက္လိုက္ ...အဲဖရက္ဒ္ ....”


“ အိုေခ အိုေခ ..သိုင့္စ္ ေနခ....ဆီးယူး.....”

ေနခ ေအာက္ထပ္ကို ျပန္ဆင္းခဲ့တယ္ ..။

လက္ပိုက္ၿပီး ရပ္ေနတဲ့ လီလုံရဲ့ မာေက်ာတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးကို လ်စ္လ်ဴ ရႈ ၿပီး စီရႊမ္း ထဲက ထြက္ခဲ့တယ္ ။

ဆိုင္အေရွ႕မွာ ထိုးထားတဲ့ သူ႔ဟာလီဆိုင္ကယ္ႀကီးဆီကို သူေလ်ာက္သြားတယ္ ။ စူဇန႔္ကို သတိရလိုက္မိတယ္ ..။ စူဇန္ ဘယ္မွာ ရွိမလဲ မသိဘူး ။

ကိတ္ နဲ႔ “ ေအာက္တိုပတ္စ္ ” ကလပ္ကို စူဇန္ ေရာက္သြားတာ ..။

ေနခနဲ႔ ကိတ္ အခန္းမွာ လြန္က်ဴ း ၾကၿပီးေနာက္ ထပ္မေတြ႕ျဖစ္ၾကေသးဘူး ။

မာမီတို႔နဲ႔ အဆင္မေျပတာနဲ႔ စူဇန္လည္း ကိတ္ဆီမွာဘဲ ေနေနလိုက္တယ္ ။ ဆန္ဟိုေဇးမွာေပါ့ ။

ကိတ္က ေဘာ္ဒါတေယာက္နဲ႔ ေတြ႕စရာ ရွိလို႔ ဆိုၿပီး  “ ေအာက္တိုပတ္စ္ ကလပ္ ”ကို သြားေတာ့ စူဇန္ပါ လိုက္သြားတယ္ ။ ေအာက္တိုပတ္စ္ကလပ္က စားပြဲထိုးတဲ့ ေစာ္ေတြက ေဟာ့တ္ တယ္ ။ အဝတ္အစား အျပည့္ မဝတ္ၾကဘူး ။ မလုံ႔တလုံ မေပါ့္တေပၚ နဲ႔ ..။

ကိတ္ေတြ႕ခ်င္တဲ့ ေဘာ္ဒါကို မေတြ႕လို႔ ကိတ္နဲ႔ စူဇန္ အရက္ေသာက္ရင္း ေစာင့္ၾကတယ္ ။ စားပြဲထိုးမေလးေတြထဲမွာ စူဇန္ရဲ့ ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းေနဖက္ ဟယ္သာ့ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။

( hey !!!Susan.....)

ဟယ္သာက စူဇန္နဲ႔ ေတြ႕ရတာ အရမ္း ဝမ္းသာၿပီး အလုပ္မ်ားတဲ့ၾကားက စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္ ။ ဟယ္သာက ငယ္ငယ္ကထက္ေတာင္ ပိုလွလာသလို ထင္ရတယ္ ။

နဲနဲ လူပါးသြားေတာ့ ဟယ္သာက စူဇန္နဲ႔ ကိတ္ဆီကို ေရာက္လာတယ္ ။

အေရာင္ေတာက္ပတဲ့ ေရႊေရာင္ ဘလြန္းဆံပင္တိုတိုေလးနဲ႔ မ်က္လုံးျပာျပာ နဲ႔ ဟယ္သာသည္ ကိုယ္လုံးကလည္း အခ်ိ ုးက်လွပတာေၾကာင့္ “ ေအာက္တိုပတ္စ္ ” ကို လာၾကတဲ့ ေယာက်္ားေတြရဲ့ အာ႐ုံစိုက္ၾကတာကို စူဇန္တို႔ ျမင္ေနၾကရတယ္ ..။ စူဇန႔္ကို အရက္တိုက္ပါရေစ လာလာေမးၾကတဲ့ ဘဲေတြ တပုံတေခါင္းႀကီးဘဲေလ ...။


စူဇန္လည္း ကိတ္နဲ႔ ေနေနၿပီး အလုပ္ မရွိဘဲ ေလ်ာက္လိမ့္ေနဆဲ ဆိုတာကို ဟယ္သာကို ေျပာျပလို႔ ဟယ္သာက “ ေအာက္တိုပတ္စ္ ” မွာ အလုပ္လုပ္ခ်င္လား..သူေျပာေပးမယ္ လို႔ စူဇန႔္ကို ေျပာတယ္ ။ စူဇန္လဲ ဘိုင္ျပတ္ေနတာေၾကာင့္ ဝင္ေငြ ရွိဖို႔ လိုအပ္ေနၿပီ ။ ဟယ္သာ ကို လုပ္ခ်င္တယ္ လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ကိတ္က သူ႔ဆီက မေျပာင္းဖို႔ စူဇန႔္ကို ေျပာတယ္ ။ သူ႔အိမ္ကေနဘဲ အလုပ္ဆင္းနိုင္တယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။ ဟယ္သာက “ ေျပာေနၾကာတယ္..အခုဘဲ ဆိုင္ရွင္ ဆီကို သြားၾကရေအာင္..” လို႔ ေျပာၿပီး ထပ္ခိုးေလးေပၚက ဆိုင္ရွင္ရဲ့ ႐ုံးခန္းေလး
ဆီကို ေခၚသြားတယ္ ။

ဆိုင္ရွင္က စူဇန္ ထင္ထားသလို လူျဖဴ တေယာက္ မဟုတ္ဘဲ ထြားႀကိဳင္းတဲ့ အာဖရိက အေမရိကန္ လူမဲႀကီး တေယာက္ ျဖစ္ေနတယ္ ..။ သူ႔နံမည္က လူဝီ ...။

လူဝီက စူဇန႔္ကို ျမင္ျမင္ခ်င္းဘဲ သေဘာက်သြားတယ္ ...။

“ ငါ့ကလပ္မွာ အာရွမေခ်ာေခ်ာ လိုခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ ....မင္းက သိပ္လွတာဘဲ....” လို႔ လူဝီက စူဇန႔္ကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ..။ လူဝီက စူဇန႔္ကို

ၾကည့္တဲ့အၾကည့္ေတြက တဏွာၾကည့္ေတြ ဆိုတာ စူဇန္ သိလိုက္တယ္ ..။ ဟယ္သာက “ လူဝီ..အလုပ္ခန႔္မယ္..မခန႔္ဘူး....ဆိုတာ ေျပာအုံးေလ ...” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ လူဝီက

သြားျဖဴျဖဴ ေတြ ေပၚေအာင္ ျဖဲျပရင္း...“ ခန႔္မယ္..ခန႔္လိုက္ၿပီ ...ဟယ္သာ...” လို႔ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ေျပာလိုက္တယ္ ..။

ဟယ္သာရဲ့ ဖင္ကားကားေတြကိုလည္း ဖ်တ္ကနဲ ရိုက္လိုက္တယ္ ...။

လူဝီႀကီးက စူဇန္နဲ႔ လက္ဆြဲ ႏုတ္ဆက္တယ္ ..။

“ မနက္ဖန္က စၿပီး အလုပ္ဆင္းနိုင္ၿပီ ....စူဇန္....” လို႔ ေျပာတယ္ ...။ စူဇန႔္လက္ကို ျပန္မလႊတ္ေပးခ်င္တဲ့ အရပ္ ေျခာက္ေပေက်ာ္ လူမဲဗလေမာင္ႀကီး က စူဇန႔္စိတ္ေတြကို လႈပ္ရွားေစ

တယ္ ...။ သူ႔အၾကည့္ေတြက စူဇန႔္ေပါင္ၾကားကို ေရာက္ေရာက္ေနတယ္ ..။ စူဇန႔္ကို လူလစ္ရင္ အတင္း အဖုတ္ယက္မယ့္ ေကာင္ႀကီး ...။ ဟြန္း ...ေယာက်္ားေတြမ်ား မလြယ္ဘူး ...။

ဒူးရင္ဒူး..မဒူးရင္ ဘူး...ၾကတာခ်ည္းဘဲ ...။

ဟယ္သာကလည္း လူဝီ့ကို ဝမ္းသာအားရ ဖက္လိုက္တယ္ ။ ဟပ္ဂ္ လုပ္တာေပါ့ ..။ လူဝီကလည္း ဟယ္သာ့ကို ဖက္တယ္ ။ ဖက္ရင္း ဟယ္သာ့ဖင္ေတြကို လက္ဖဝါးႀကီးနဲ႔ တခ်က္ ညႇစ္လိုက္တာကိုလည္း စူဇန္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ..။

ကိတ္က စူဇန္ အလုပ္ရသြားတာကို အရမ္း ဝမ္းသာတယ္ ..။ သူလည္း လုပ္ခ်င္တယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ..။ ဟယ္သာက ေနာက္ထပ္ ေနရာ လစ္လပ္ရင္ ကိတ္ကိုလည္း ေျပာေပးမယ္ လို႔ေျပာတယ္ ..။
ေအာက္တိုပတ္စ္ ကလပ္ က ေသာၾကာေန႔ ညေန ဆိုရင္ တိုးမေပါက္ေအာင္ စည္ကားတယ္ ။

ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္တို႔ အရမ္း အလုပ္မ်ားေနတယ္ ။

ကလပ္အေရွ႕ကို ဆိုင္ကယ္စီး လူတစု ေရာက္လာတယ္ လို႔ ကလပ္ကို လာေနက်  ဂၽြန္ဂလင္း  ဆိုတဲ့ အဖိုးႀကီးတေယာက္က ဟယ္သာ့ကို လာေျပာျပတယ္ ။ ဟယ္သာက စူဇန႔္

ကို ( ဘိုက္ဂိုဏ္းက ေကာင္ေတြ တဲ့....ယူ႔ေနခတို႔လား မသိဘူး ...) လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ ကလပ္ အဝင္အေပါက္ဝကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တာ ေနခတို႔ မဟုတ္ဘဲ ( ရိုးလင္းသန္းဒါး )

အဖြဲ႕ေတြ ျဖစ္ေနတယ္ ။

သားေရဂ်ာကင္ေတြနဲ႔ ရိုးလင္းသန္းဒါး အဖြဲ႕သားေတြ တအုပ္ႀကီး ဝင္လာၾကတာ ကလပ္ထဲမွာ ရမ္းကားေသာင္းက်န္းၾကလိမ့္မယ္လို႔ စူဇန္ထင္မိလိုက္တယ္ ။

ရိုးလင္းသန္းဒါးေတြက စားပြဲဝိုင္းေတြမွာ ေနရာယူလိုက္ၾကသလို ဘားေကာင္တာမွာလဲ ဝင္ထိုင္လိုက္ၾကတယ္ ..။

“ ေဟး...လာအုံး....”

စူဇန္က ဒီဆိုင္ နံမည္ နဲ႔ အက် ႌ ကို ဝတ္ထားလို႔ အုပ္စုေခါင္းေဆာင္လို႔ ယူဆရတဲ့  လူဝႀကီးက စူဇန႔္ကို လွမ္းေခၚလိုက္တာ....။


 “ ဘာလိုခ်င္လဲ....”


စူဇန္က သူတို႔အနားကို တိုးကပ္သြားၿပီး ေမးလိုက္တယ္ ....။


ဆိုင္ကိုလာတဲ့ ကပ္စတန္မာေတြကို လိုအပ္တာ လုပ္ေပးဖို႔ စူဇန္တို႔ရဲ့ တာဝန္ဘဲေလ ...။ သူတို႔ ပုံစံကို ႀကိဳက္သည္ ျဖစ္ေစ..မႀကိဳက္သည္ ျဖစ္ေစ ....။

လူဝႀကီးက ၿပီတီတီ မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔ စူဇန႔္ကိုယ္ေတြကို အာသာငမ္းငမ္း ၾကည့္တယ္ ...။

သူ႔မ်က္ႏွာႀကီးက အဆီေတြ ျပန္ၿပီး ရြံစရာႀကီး....။

 “ မင္းက ဒီဆိုင္မွာ အသစ္ကေလး လား....လုပ္တာ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၿပီလဲ.....”

လူဝႀကီးက သူ႔ႏႈတ္ခမ္း ထူထူႀကီးကို လ်ာနဲ႔ သပ္ယက္ရင္း ေမးလိုက္သည္ ။

“ သုံးလ ရွိၿပီ....”

တဏွာဘူးႀကီးရဲ့ ရြံစရာ ပုံပန္းကို မႀကိဳက္ေပမယ့္ စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီး ေျဖလိုက္သည္ ။

“ ဟင္..ဟုတ္လား......အို...ဒါဆို ငါ ဒီဆိုင္ကို မေရာက္တာ သုံးလေတာင္ ၾကာခဲ့ၿပီေပါ့.....ေနာက္ဆုံး တေခါက္ ေရာက္တုံးက မင္းကို မေတြ႕ဖူးဘူးကြ........”

လူဝႀကီးရဲ့ ေဘးက ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ နဲ႔ လူနံပိန္က ( ငါတို႔ အားလုံးအတြက္ ဝစ္စကီ နဲ႔ စားစရာေတြ ယူခဲ့....ဆာေနၿပီ ....) လို႔ လွမ္း ေျပာလိုက္တယ္ ..။

စူဇန္က လွည့္ထြက္မယ္ လုပ္ေတာ့ လူဝႀကီးက  ( ေဟး.......ေနအုံးေလ ......မင္းကို ၾကည့္လို႔ မဝေသးဘူး ....) လို႔ ေအာ္လိုက္ရင္း စူဇန႔္လက္ကို ဖမ္းဆြဲလိုက္တယ္ ။

စူဇန္က ႐ုန္းလိုက္ေပမယ့္ သန္မာလြန္းတဲ့ လူဝႀကီးရဲ့ လက္ႀကီးထဲက ႐ုန္းထြက္လို႔ မရဘူး ...။

( လႊတ္.....လႊတ္....ငါ့လက္ကို လႊတ္ .....)

လူဝႀကီးက မလႊတ္တဲ့အျပင္ စူဇန႔္ကို ဆြဲဖက္လိုက္တယ္ ..။ သူ႔လက္တဖက္ကလည္း စူဇန႔္ဖင္ကို ကိုင္ညႇစ္လိုက္တယ္ ။

ရိုးလင္းသန္းဒါးေတြ တဝါးဝါးနဲ႔ ပြဲက်သြားတယ္ ...။

( ေဟ့...ဝက္ႀကီး.....လႊတ္လိုက္စမ္း ......)

လူဝႀကီးနဲ႔ အဖြဲ႕သားေတြရဲ့ မ်က္လုံးေတြက ခပ္ထန္ထန္ အမိန႔္ေပးလိုက္တဲ့သူဆီကို ေရာက္သြားတယ္ ။

ဟင္..ဟယ္သာ......။

လူဝႀကီးသည္ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ စူဇန႔္ကို လႊတ္လိုက္တယ္ ။

စူဇန္လည္း ေဒါသအမ်က္ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ေနတဲ့ ဟယ္သာ ကို ၾကည့္လိုက္ ႂကြက္ငယ္ေလးတေကာင္လို ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း ျဖစ္သြားတဲ့ လူဝႀကီးကို ၾကည့္လိုက္ နဲ႔

နားမလည္နိုင္ဘူး ။

Whats going on ?

လူဝႀကီး တင္မကဘူး ....။ က်န္တဲ့ ဘိုက္ကာ လူရမ္းကား တအုပ္စုလုံး ၿငိမ္သြားတယ္ေလ ....။

( မင္းတို႔ အားလုံး....ကလပ္ ထဲက ထြက္သြားစမ္း .....Get the hell out of here!!!!!)

ဟယ္သာက သူတို႔ကို ေမာင္းထုတ္တယ္ ....။

လူဝႀကီးက မ်က္ႏွာငယ္နဲ႔....( ဟယ္သာ..မင္း ဒီမွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ...မင္း ဒီ ဘားမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာလား .....) လို႔ ေမးတယ္ ...။

( ငါ ဘာျဖစ္ေန ျဖစ္ေန မင္းနဲ႔ မဆိုင္ဘူး ...ဝက္ႀကီး.....မင္းပါးစပ္ကို ပိတ္ၿပီး ကလပ္ထဲက ထြက္သြားစမ္း ....)

လူဝႀကီးသည္ ပုခုံးတြန႔္ျပၿပီး ကလပ္ထဲက ထြက္ၾကဖို႔ သူ႔လူေတြကို ေျပာလိုက္တယ္ ..။ ၿပီးေတာ့ ဟယ္သာ့ဖက္ကို လွည့္ၿပီး ျပဳံးျပဳံးႀကီးနဲ႔..( ဟယ္သာ....ေဘာ့စ္ဆီကို ဖုန္းေလး

တခ်က္ေလာက္ ဆက္ေပးလိုက္ပါလား..ေဘာ့စ္ စိတ္ေတြ အရမ္း ပူေနတယ္ ....အဲ..ေနာက္ၿပီး...ငါ့ကိုလဲ တိုင္မေျပာပါနဲ႔....) လို႔ ရိုရိုက်ိ ုးက်ိ ုး ေျပာလိုက္တယ္ ..။

ဟယ္သာက ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး ...။

ရိုးလင္းသန္းဒါး ဘိုက္ကာတစု ( ေအာက္တိုပတ္စ္ ကလပ္ )ထဲက ထြက္သြားတယ္ ...။

စူဇန္က ( ဘယ္လိုေတြလဲ ဟယ္သာ..ငါျဖင့္ နားမလည္နိုင္ေတာ့ဘူး.....ဒီေကာင္ေတြက မင္းကို ဘာလို႔ ဖင္တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ၾကတာလဲဟင္....) လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။

ဟယ္သာက ျပန္ေျဖဖို႔ လုပ္ေပမယ့္ ကလပ္ပိုင္ရွင္ လူဝီႀကီးက လွမ္းေခၚလိုက္တာေၾကာင့္ စူဇန႔္ေမးခြန္းကို ျပန္မေျဖနိုင္လိုက္ဘူး ...။

ဘိုက္ကာစ္ ပါရာဒိုက္စ္

ရိုးလင္းသန္းဒါး ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ဂိုဏ္းႀကီး ရဲ့ ဌာနခ် ုပ္

တကယ္ေတာ့ ဒီဘားဆိုင္ႀကီး က ရိုးလင္းသန္းဒါးေတြရဲ့ အဓိပတိႀကီး ကူးပါး ပိုင္တာပါ ..။

မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္ လုပ္ငန္းေတြ အမ်ိ ုးမ်ိ ုး လုပ္ကိုင္လို႔ ရလာတဲ့ အက်ိ ုးအျမတ္ေတြ နဲ႔ ဝယ္ထားတဲ့ ဘားဆိုင္ႀကီး ျဖစ္သည္ ။

ဆန္ဖရန္စစ္စကိုၿမိဳ႕ တဖက္ကမ္း ( အုတ္ကလင္း ) တေနရာမွာ ရွိတဲ့ ဒီ ဘိုက္ကာပါရာဒိုက္စ္ ဘားႀကီး သည္ သူတို႔ အျမဲ စုေဝးရာ စခန္းႀကီး လို႔လည္း ေျပာလို႔ရသည္ ။

ဒီဘား အေဆာက္အဦးႀကီး ရဲ့ အေနာက္ဖက္မွာ သူတို႔ အဖြဲ႕ဝင္ေတြ အတြက္ သီးသန႔္ အခန္းႀကီး တခန္း ရွိသည္ ။ အျပင္လူစိမ္းေတြ မပါဘဲ သူတို႔ ဂိုဏ္းသားေတြ ခ်ည္းဘဲ

အပန္းေၿဖ အနားယူနိုင္သည္ ။ အရက္ ဘီယာ ၀ိုင္ ထိုင္ေသာက္နိုင္သည္ ။ စကားစျမည္ေျပာ တိုင္ပင္ ေဆြးေႏြးနိုင္သည္ ။ ဒီအခန္းႀကီး မွာ ကူးပါး ရွိေနသည္ ။

ကူးပါးသည္ အသက္ ၅ဝေက်ာ္ေပမယ့္ ႂကြက္သားေတြ ဖုထစ္ေနတဲ့ လက္ေမာင္းလက္ဖ်န္ေတြနဲ႔ သန္မာေတာင့္တင္းလွသည္ ။ ဆံပင္ကို က်စ္ဆံၿမီး က်စ္ထားၿပီး ေနေလာင္လို႔

နီညိဳညိဳ ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔အသားအရည္က ႐ုတ္တရက္ ၾကည့္ရင္ လူျဖဴတေယာက္နဲ႔မတူဘဲ မက္ဆီကန္တေယာက္ လိုလို အင္ဒီယန္း လူနီတေယာက္လိုလို ထင္ရသည္ ။

ကူးပါးသည္ ရက္စက္ ေကာက္က်စ္တဲ့ လူဆိုးႀကီး တေယာက္ ...။

မိန္းမ ေသဆုံးၿပီးေနာက္ လတ္တေလာ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္တစီးနဲ႔ တနယ္ၿပီးတနယ္ ေလ်ာက္လိမ့္ေနတဲ့ ( မစ္ဆီ ) ဆိုတဲ့ ရင္ထြားထြား မိန္းမတေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ဆုံမိၿပီး မစ္ဆီ

နဲ႔ အတူတူ ေနေနသည္ ။ မစ္ဆီသည္ ပထမဆုံးနဲ႔ တေယာက္ထဲေသာ ရိုးလင္းသန္းဒါး မိန္းမဂိုဏ္းသား ျဖစ္လာသည္ ။

ကူးပါးနဲ႔ အဖြဲ႕ ခရီးသြားၾကရင္ တေဘာင္းေဘာင္း တေဝါေဝါ ဆူညံေနတဲ့ ေမာ္ေတာဆိုင္ကယ္အုပ္စုႀကီးထဲ ( မစ္ဆီ ) ကိုလည္း ဆိုင္ကယ္ႀကီးတစီးနဲ႔ ကူးပါးရဲ့ ေဘးမွာ စီးနင္းေန

တာ ေတြ႕ျမင္နိုင္သည္ ။

ကူးပါး သည္ ဘိုက္ကာပါရာဒိုက္စ္ ဘားရဲ့ အေပၚထပ္မွာ ေနတတ္သည္ ။ တခါတရံ ေနတာကို ဆိုလိုတာ ..။

သူ႔မွာ ရန္သူေတြက မ်ားျပားလွလို႔ တေနရာထဲမွာ သူမေနဘူး ...။

သူ႔မွာ တိတ္တဆိတ္ ပုန္းေအာင္းဖို႔ အိမ္ေတြ တိုက္ခန္းေတြ အမ်ားႀကီး ထားသည္ ။ ရွိသည္ ။ ဒီေန႔ေတာ့ သူတို႔ ဂိုဏ္းဝင္ေတြ ကို သူ အေရးႀကီး ေျပာစရာေတြ ရွိလို႔

အစည္းအေဝး ေခၚထားတာနဲ႔ သူနဲ႔ မစ္ဆီ ဘိုက္ကာပါရာဒိုက္စ္ ရဲ့ အေပၚထပ္က အခန္းမွာ ေရာက္ေနတယ္ ။

ကူးပါး သည္ ကုတင္ႀကီး ေပၚမွာ ပက္လက္လွဲအိပ္ေနတယ္ ။

ခုတေလာ အလုပ္မ်ားေနလို႔ ကူးပါးသည္ မစ္ဆီနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မေတြ႕ျဖစ္နိုင္ခဲ့ဘူး ..။ ကူးပါးသည္ ၿပိဳင္ဖက္ ဂိုဏ္းေတြ လုပ္ေနၾကတဲ့ မူးယစ္ေဆးဝါးနဲ႔ ေမွာင္ခို လက္နက္ အေရာင္း အဝယ္

လုပ္ငန္းေတြကို လစ္ရင္ လစ္သလို ၾကားျဖတ္ တိုက္ခိုက္ လုယက္ေနတယ္ ။ အင္အား ႀကီးထြားလာတဲ့ သူ႔ရဲ့ ( ရိုးလင္းသန္းဒါး ဂိုဏ္းႀကီး )သည္ ကယ္လီဖိုးနီးယား ျပည္နယ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ေမာ္ေတာ္

ဆိုင္ကယ္ဂိုဏ္းေတြထဲမွာ အထင္ရွားဆုံး ဂိုဏ္းႀကီး ျဖစ္လာတာေၾကာင့္ ရဲတပ္ဖြဲ႕နဲ႔ အက္ဖ္ဘီအိုင္ စုံေထာက္ဌာနႀကီးက မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ဘာေတာ့မည္ လို႔ သူ႔ရဲ့

လက္ေထာက္ ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ ျဖစ္တဲ့ နီကိုးလပ္စ္က သူ႔ကို သတိေပးတယ္ ..။ ကူးပါးက သူ႔မွာ ေငြေပးကမ္းၿပီး ေပါင္းသင္းထားတဲ့ ရဲမင္းႀကီး ဒစ္ဘေရာင္းတို႔ ရွိေနတာေၾကာင့္

အဲဒီအတြက္ ကို စိတ္မပူဘူးလို႔ နီကိုးလပ္စ္ကို ျပန္ေျပာခဲ့တယ္ ..။

မစ္ဆီက ေရခ်ိ ုးခန္းထဲက ထြက္လာတာကို ကူးပါး ျမင္လိုက္တယ္ ..။ မစ္ဆီရဲ့ ကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္ ဆိုလို႔ ခ်ည္တမ််င္ေတာင္ ရွိမေနဘူး ။ မိေမြးတိုင္း ကိုယ္နဲ႔ မစ္ဆီရဲက ထြားထြား ကားကား

တင္ပါးႀကီးေတြ..ဆူၿဖိဳးလြန္းေနၾကတဲ့ နို႔ႀကီးေတြကို ကူးပါး ျမင္လိုက္ရေတာ့ မစ္ဆီ့ကို ကာမစပ္ရွက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ ဝုန္းကနဲ ထႂကြ ျဖစ္ေပၚလာတယ္ ...။

“ မစ္ဆီ ....ဒီကို လာစမ္း ....”

“ ဘာလိုခ်င္လဲ ကူးပါး..ငါ လိုးရွင္း လိမ္းလိုက္အုံးမယ္.....”

“ မစ္ဆီ..ငါ ေခၚရင္ ခ်က္ခ်င္းလာစမ္း ...ဆင္ေၿခ မလိုခ်င္ဘူး ....”

ကူးပါးသည္ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး ျဖစ္ေနတာကို မစ္ဆီ ျမင္သြားတယ္ ။

“ ဟင္..ကူးပါး...မင္း အတန္ႀကီး ေတာင္မာေနပါလား .....”

“ အင္း..လာ ျမန္ျမန္..တပြဲေလာက္ လိုးလိုက္ၾကရေအာင္ .....”

မစ္ဆီက “ ယူ႔လီးႀကီးကို စုတ္ေပးရမလား..” လို႔ ေမးရင္း ကုတင္ေပၚမွာ တက္ထိုင္ကာ လိင္တန္ တုတ္တုတ္ႀကီးကို လက္တဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္ ...။ ကူးပါးကလည္း မစ္ဆီရဲ့

ျဖဴေဖြးလုံးဝန္းတဲ့ နို႔ႀကီးတလုံးကို လွမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္ ..။

သည္အခ်ိန္မွာ သူတို႔ အိပ္ခန္းကို တေဒါက္ေဒါက္နဲ႔ တံခါးေခါက္လိုက္တဲ့ အသံကို သူတို႔ ၾကားလိုက္ရတယ္ ...။

ကူးပါးလဲ သူ႔ေဘးမွာ ခ်ထားတဲ့ သူ႔ေသနတ္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္တယ္ ..။

“ အျပင္က ဘယ္သူလဲ...” လို႔ ေအာ္ေမးလိုက္တယ္ ...။

“ က်ဳပ္ပါ....နီကိုးလပ္စ္ ပါ..ေဘာ့စ္ ....ေကာင္ေလးေတြ ျပန္လာတယ္ ...အဖြဲ႕ခြဲေခါင္းေဆာင္ ဝက္ႀကီး က ေဘာ့စ္ကို အေရးတႀကီး ေျပာစရာ ရွိလို႔ တဲ့..ေဘာ့စ္ ဘယ္လို ျဖစ္ေစခ်င္သလဲ....”

“ ဟင္..အေရးတႀကီး..ဟုတ္လား....ထြတ္....ဝက္ႀကီးဆိုတဲ့ ပါမႊားက ငါ့ကို အေရးတႀကီး ေျပာခ်င္တယ္...ဟားဟားဟား.....နီကိုးလပ္စ္ ..ဒီဖက္တီးကို ပါးပိတ္ရိုက္ပစ္လိုက္ပါလား...သူလို ငခၽြတ္က

ငါ့ကို ဘာမ်ား အေရးတႀကီး ေျပာစရာ ရွိနိုင္သလဲ....”

နီကိုးလက္စ္လည္း ကူးပါး ရက္စက္တတ္တာကို သိသူမို႔...“ ဝက္ႀကီးလဲ ေဘာ့စ္ကို ေစ့ေစ့ေတာင္ ၾကည့္ရဲတာ မဟုတ္ပါဘူး..အခုဟာက တကယ့္ကို အေရးႀကီးလို႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ....ေဘာ့စ္

သူေျပာတာကို နားေထာင္သင့္ပါတယ္ ....” လို႔ အႀကံေပးလိုက္တယ္ ...။

မစ္ဆီကို ျဖဳတ္ခါနီးဆဲဆဲ မို႔ ကူးပါး စိတ္ေတြ တင္းေနတယ္ ။

“ လႊတ္လိုက္ နီကိုးလပ္စ္..ဝက္ႀကီးကို ငါ့ဆီ လႊတ္လိုက္...ေစာက္အေရးမပါတာ လာေျပာရင္ေတာ့ ဒီဖက္တီးပုတ္ကို အရွင္မထားဘူး ..ဒင္း ဖင္ထဲကို ၄၅က်ည္ တကပ္လုံး ထည့္ေပးလိုက္မယ္ ...”

ကူးပါး လည္း ေဘာင္းဘီေကာက္စြပ္လိုက္ၿပီး မစ္ဆီ့ကိုလည္း အဝတ္အစား ဝတ္ခိုင္းလိုက္တယ္ ...။

နီကိုးလပ္စ္နဲ႔ အတူ ဝက္ႀကီး ေရာက္လာတယ္ ...။

“ ဝက္ႀကီး.....ေျပာစမ္း..ဘာ အေရးႀကီးလဲ.....”

၄၅ ပစၥတိုလ္ႀကီးကို လက္ထဲမွာ ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း ေမးလိုက္တဲ့ ကူးပါးကို ဝက္ႀကီး ေၾကာက္ရြ႕ံစြာနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္ရင္း...“ ေဘာ့စ္ရဲ့ သမီး..“ဟယ္သာ့ကို ေတြ႕ခဲ့လို႔ပါ .....” လို႔ ေျဖတယ္...။

“ ေဟ......ေဟ...ဟာ......ဟုတ္လား...ေျပာစမ္း...ျမန္ျမန္..ဘယ္မွာ ေတြ႕တာလဲ .....”

““  ေအာက္တိုပတ္စ္ ” ဘားမွာ...ေဘာ့စ္...”

“ ေဟ...ဟုတ္လား..သူ ဘာလုပ္ေနလဲ အဲဒီမွာ..အရက္ ေသာက္ေနတာလား...”

“ မဟုတ္ဘူးေဘာ့စ္..ဟယ္သာ ..အဲဒီဘားမွာ အလုပ္ လုပ္ေနတာကို ေတြ႕ခဲ့တာ....”

“ ဘာ....”

ကူးပါးရဲ့ အသံႀကီးက က်ယ္ေလာင္လွတယ္ ...။

“ ေခြးမသား ဝက္ႀကီး..မင္း ဟယ္သာ့ကို ျမင္ရက္နဲ႔ ဘာလို႔ ျပန္မေခၚခဲ့လဲ....”

၄၅ဘို႔ ပစၥတိုေျပာင္းႀကီးက ဝက္ႀကီးရဲ့ နဖူးတဲ့တဲ့ကို ခ်ိန္ရြယ္လိုက္တယ္ ....။

“ မလုပ္ပါနဲ႔ ေဘာ့စ္...က်ဳပ္ ေခၚပါတယ္ ...က်ဳပ္ စကားကို ဟယ္သာ နားမေထာင္တဲ့ အျပင္ က်ဳပ္တို႔ကို ေမာင္းထုတ္ခဲ့တာပါ..က်ဳပ္တို႔ ေဘာ့စ္သမီးကို ေၾကာက္ၾကရပါတယ္ ...”

“ ဘာဘားလဲ ျပန္ေျပာစမ္း...”

“ ေအာက္တိုပတ္စ္ ဘား...”ပါ ...ေဘာ့စ္ ”

“ ဘယ္လို ဘားလဲ တုံးလုံး ခၽြတ္ကတဲ့ ဘား လား...”

နီကိုးလပ္စ္က ဝက္ႀကီး ျပန္မေျဖခင္ “ စထရစ္ပ္ ကလပ္ မဟုတ္ဘူး...ေဘာ့စ္ ...အရက္ဘား ပါဘဲ..ဖြင့္တာ သိပ္မၾကာေသးဘူး...” လို႔ ဝင္ေျဖလိုက္တယ္ ...။

“ မင္းတို႔ ပိုင္ရွင္ ဘယ္သူလဲ သိလား ....”

နီကိုးလပ္စ္ကဘဲ ဝင္ေျဖျပန္တယ္ ...။

“ စိတယ္..ေဘာ့စ္...လူဝီ ဆိုတဲ့ လူမဲေကာင္ တေကာင္ ပိုင္တာ...ေဘာ့စ္ ” လို႔ ေျဖတယ္ ...။

“ နီကိးလပ္စ္..မင္းကိုယ္တိုင္ ခ်က္ခ်င္း လိုက္သြားစမ္း.....ဟယ္သာကို ျပန္ေခၚခဲ့စမ္း...အဲဒီ ဘားပိုင္ရွင္ကိုလည္း နဲနဲ ဆုံးမခဲ့...ျပန္ခံလုပ္ရင္ ပစ္သတ္လိုက္..ဒါမွ မဟုတ္ ငါ့ဆီ ေခၚခဲ့..ဟယ္သာ့ကို

အလုပ္ခိုင္းတဲ့ေကာင္ကို ငါ မေက်နပ္ဘူး....”

“ သူက ဟယ္သာ့ကို ေဘာ့စ္ရဲ့ သမီး ဆိုတာ မသိလို႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္....”

“ ဘယ္လို ျဖစ္ျဖစ္ကြာ...ငါတို႔က ဘာေကာင္ေတြ ဆိုတာ သိေအာင္ လုပ္ခဲ့....”

“ ေကာင္းၿပီေဘာ့စ္..ခိုင္းတဲ့ အတိုင္း ျဖစ္ေစရမယ္....”

နီကိုးလပ္စ္ နဲ႔ ဝက္ႀကီး ရိုက်ိ ုးစြာနဲ႔ ျပန္ထြက္သြားၾကတယ္ ...။

“ မစ္ဆီ .....”

“ လာၿပီ ...”

“ မႈတ္ေပးအုံး ....”

“ ရက္စ္..ဒါလင္...”

“ ဟယ္သာ ....ဟယ္သာ ......”

စူဇန္ ေခၚလို႔ ဟယ္သာလည္း စားပြဲတလုံးေပၚက ဖန္ခြက္ေတြကို သိမ္းဆည္း ေကာက္ယူေနရင္း လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္ ..။

“ မင္း တခုခု လိုခ်င္လား စူဇန္...”

ဟယ္သာက ေမးလိုက္တယ္ ..။ စူဇန္က “ မင္းကို လူဝီႀကီး ေခၚေနတယ္ ...” လို႔ ေျပာေတာ့ ဟယ္သာ မ်က္ေမွာင္ေလး ၾကဳံ႕ၿပီး..“ ဘာလုပ္ဖို႔လဲ..ဒီမွာ အလုပ္မ်ားေနတာ သူမသိဘူးလား..” လို႔

မေက်မနပ္ ျပန္ေမးလိုက္တယ္ ..။

“ မင္း သူ႔႐ုံးခန္းကို အျမန္လာ တဲ့...”

ဟယ္သာလည္း ဖန္ခြက္ေတြကို ပုဂံေဆးေၾကာတဲ့ ဟိုေဆး ဆိုတဲ့မက္ဆီကန္ေကာင္ ဆီကို သြားပို႔လိုက္ၿပီး စိုေနတဲ့ လက္ေတြကို အဝတ္စတစနဲ႔ သုတ္ရင္း ဆိုင္ရွင္ လူဝီႀကီး ရွိေနတဲ့ ဆိုင္

အထပ္ခိုးေပၚကို တက္သြားလိုက္တယ္ ။

ေအာက္ထပ္မွာက လူေတြ မ်ားလို႔ ေလေအးစက္ မနိုင္ဘဲ ပူအိုက္ေနသေလာက္ လူဝီႀကီးရဲ့ အေပၚထပ္ ႐ုံးခန္းေလးက ေအးစိမ့္ ေမႊးပ်ံ႕ေနတယ္ ...။

“ လူဝီ..မင္း..ငါ့ကို ေခၚတယ္ ဆိုလို႔...”

ကြန္ျပဴတာမွာ အာ႐ုံစိုက္ေနတဲ့ လူဝီက ေရႊကိုင္းမ်က္မွန္ ေလးကိုေက်ာ္ၿပီး ဟယ္သာ့ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္ ...။

“ ဟုတ္တယ္..မင္းကို ေမးစရာ ရွိလို႔...”

“ ေမးေလ..ငါလဲ ေအာက္မွာ လူက်ေနလို႔ အလုပ္မ်ားေနတာ..ဘာေမးမလို႔လဲ...”

“ ဒါေတြ ေခါက္ထားလိုက္..ဟယ္သာ....စူဇန္တို႔ လုပ္လိမ့္မယ္..မင္း ငါ့ဆီကို လာစမ္း...”

ဟယ္သာလည္း စိတ္ပ်က္စြာနဲ႔ လူဝီ ထိုင္ေနတဲ့ နားကို တိုးကပ္သြားလိုက္တယ္ ..။ ႏွာဘူးႀကီး..ဖင္ပုတ္အုံးမလို႔လား မသိဘူး ..။ မႀကိဳက္ေပမယ့္ ေအာင့္အည္း ဆက္ဆံေနရတယ္ ..။

“ ေျပာစရာ ရွိရင္ ေျပာ လူဝီ..ဘာလဲ...ငါ့ ဖင္ေတာင့္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာမလို႔လား...”

“ အဟဲ..မင္းဖါသာ သိေနတာကိုး..ဟားဟား..အဲဒါ ေျပာမလို႔ မဟုတ္ဘူး..ငါ ေမးခ်င္တာက မင္း ရိုးလင္းသန္းဒါး ဘိုက္ကာ ဂိုဏ္းက ေကာင္ေတြကို ငါ့ဘားထဲက ေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္တယ္ ဆို ...”

“ အင္း..ဟုတ္တယ္..ငါ ေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္တယ္...”

လူဝီႀကီး မ်က္ႏွာႀကီး မဲသထက္ ပိုမဲသြားတယ္ လို႔ ဟယ္သာ ထင္မိလိုက္တယ္ ..။

“ အိုး..ဟယ္သာ..ဒါ ငါ့ စီးပြားကို ထိခိုက္ေစတဲ့ လုပ္ရပ္တခု ဘဲ...မင္း ငါ့ ကပ္စတန္မာေတြကို ဘားထဲက ႏွင္ထုတ္ပိုင္ခြင့္ မရွိဘူး ....”

“ ေဆာရီးဘဲ လူဝီ...ဒီ ဘိုက္ကာ ေတြက ဘားထဲမွာ ရမ္းကားခ်င္ၾကလို႔ ငါ...ငါ....”

လူဝီက ထိုင္ရာက ထလိုက္ၿပီး ဟယ္သာ့အနားကို တိုးကပ္လာတယ္ ...။

“ မင္း လုပ္ပိုင္ခြင့္ မရွိတဲ့ဟာတခုကို လုပ္လိုက္တာဘဲ..မင္းကို ငါ အလုပ္ထုတ္ပစ္ရလိမ့္မယ္..ဟယ္သာ.....”

“ ဟာ..ဒီလိုေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ လူဝီ..ငါ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း လုပ္ေနတာ မင္းလဲ သိသားနဲ႔....”

လူဝီႀကီးက ေတာက္ေျပာင္တဲ့ မ်က္လုံးႀကီးေတြနဲ႔ ဟယ္သာ့ရင္ဘတ္ကို စိုက္ၾကည့္ေနတယ္ ..။

“ မင္းက အလုပ္ မထုတ္ေစခ်င္ဘူးလား..”

“ ဒါေပါ့ လူဝီ..ငါ မင္းဘားမွာ ဆက္လုပ္ခ်င္ေသးတယ္....”

လူဝီ့လက္ဖဝါးႀကီးက ထုံးစံအတိုင္း ဟယ္သာ့ ေပါင္တန္ေတြကို လွမ္းကိုင္လိုက္တယ္ ...။

“ ရတယ္ေလ..မင္း အျပစ္ကို မင္းသိၿပီး ငါ့ကို ေက်နပ္ေအာင္ တခုခု လုပ္ေပးရင္ မင္းအျပစ္ေတြကို ေျဖလႊတ္လိုက္မယ္....”

“ ဘာ လုပ္ေပးရမွာလဲ လူဝီ...”

“ မင္းေလးတို႔အတြက္ မဆန္းတဲ့ဟာ တခုပါဘဲ..မင္းတို႔ေလးေတြ ငယ္ငယ္ထဲက လုပ္ခဲ့တာပါ..မင္းအတြက္ အပန္းမႀကီးပါဘူးေလ....”

ႏွာဘူးႀကီး လူဝီသည္ သူ႔ေဘာင္းဘီ ့ြၾကားေနရာက ဖုေဖါင္းေနတဲ့ ေနရာကို လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေျပာလိုက္တယ္...။

အိုး..ေတာ္ေတာ္ ယုတ္ပတ္တဲ့ေကာင္ႀကီး ...။

လူယုတ္မာႀကီး..သူ႔လီးကို စုတ္ေစခ်င္ေနတာ ..။

“ ဟာ..ဒါေတာ့ မလုပ္နိုင္ဘူး...”

“ ဟယ္သာ..မင္း ငါခိုင္းတာ မလုပ္ေပးရင္ မင္းနဲ႔ မင္း ပါတနာ စူဇန္ ငါ့ဘားထဲက အခု ခ်က္ခ်င္း ထြက္သြားၾကေတာ့...”

လူယုတ္မာက အၾကပ္ကိုင္ေနၿပီ ...။

ဟယ္သာလည္း အခက္အခဲ နဲ႔ တိုးေနၿပီ.။ ဒီဘဲႀကီးက တခါ လုပ္ေပးလိုက္ရင္ အျမဲ ခိုင္းေတာ့မွာ....ဖင္ပုတ္တာ ကိုင္တာေလာက္က အပရိက ဆိုၿပီး ေဗြမယူေပမယ့္ သူ႔လီးကို စုတ္ေပးဖို႔ေတာ့

ဟယ္သာ မလုပ္ခ်င္ဘူး ...။

“ လူဝီ..မင္း ငါ့ကို ဒီလို မဆက္ဆံပါနဲ႔...”

လူဝီႀကီးက အသံၾသၾသႀကီးနဲ႔ ရယ္လိုက္တယ္ ...။

“ မင္း ကို ငါ လက္ထပ္ယူခ်င္တယ္ လို႔ မင္း စလုပ္တဲ့ အခ်ိန္ထဲက ငါ ေျပာေျပာေနခဲ့တာပါ..ဟယ္သာ..မင္းက လက္မခံခဲ့ဘူးေလ..မင္းကို ငါ အရမ္း ႀကိဳက္တယ္...ဒါဆို မင္း ငါ့လီးကို

မစုတ္နိုင္ဘူးေပါ့..”

“ ဟုတ္တယ္..လူဝီ...မစုတ္နိုင္ဘူး ..”

လူဝီသည္ ေတာ္ေတာ္ မ်က္ႏွာ႐ူးတဲ့ေကာင္...။ ေစာက္က်င့္မေကာင္းတဲ့ ကပၸလီ ေကာင္...။

“ ရတယ္ေလ..ဒါျဖင့္ ငါ့ကို မင္း ပူစီ ( အဖုုတ္ ) ကို ေပးယက္မလား.....”

ဟာ..ေျပာေလကဲေလ..ေစာက္႐ူးႀကီး ...။

“ မင္း ေနာက္ေနတာလား ..”

“ ဟယ္သာရယ္..ငါက ေနာက္မလား..အတည္ေျပာေနတာ..ငါက အဖုတ္ယက္ တအားကၽြမ္းတာ..မင္း ႀကိဳက္သြားေစရမယ္ ....”

လူဝီက ဟယ္သာ့ တင္ပါးေတြကို ဖမ္းညႇစ္လိုက္တယ္ ..။

“ က်န္းမာေရး ေကာင္းလိုက္တာ..You are so healthy....Hmmmm......”

လူဝီ့လက္ေခ်ာင္းတုတ္တုတ္ႀကီးေတြက ဟယ္သာ့ ဖင္တုန္းေတြ ၾကားထဲကိုပါ ေရာက္သြားတယ္..။

“ လုပ္ပါ ဟယ္သာရယ္..စုတ္ေပးစမ္းပါ...တခါထဲပါ...”

ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆြဲခ်ရင္း တတြတ္တြတ္ ေတာင္းဆိုေနတယ္ ..။ ဖင္တုန္းေတြကို နယ္လိုက္ ဖင္ၾကားထဲ ႏွိုက္လိုက္ လုပ္ေနတဲ့ လက္ေၾကာင့္ ဟယ္သာ ထြန႔္ကနဲ တြန႔္သြားေနရဆဲ လူဝီရဲ့ က်န္တဲ့

 လက္က ပြင့္သြားတဲ့ ေဘာင္းဘီေရွ႕ေပါက္ထဲက သူ႔အတန္ေခ်ာင္း မဲမဲႀကီးကို ထုတ္လိုက္တာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ..။

ျမင္းလီးႀကီးတေခ်ာင္းလိုဘဲ တုတ္လဲတုတ္ ရွည္လဲ တအားရွည္တဲ့ လူဝီရဲ့ လီးႀကီးက ဟယ္သာ့ကို ၾကက္သီး ဖ်န္းကနဲ ထေစတယ္ ...။

“ ဟင့္အင္း...လူဝီ...ငါ..ငါ မလုပ္ဘူး ...”

လူဝီႀကီးသည္ ရိုးလင္းသန္းဒါး ေကာင္ေတြကို  ဟယ္သာက ဘားထဲကေန ေမာင္းထုတ္လိုက္လို႔ မေက်မနပ္နဲ႔ ဟယ္သာ့ကို ေခၚေတြ႕တာ ျဖစ္လိမ့္မယ္ လို႔ စူဇန္ ထင္မိတယ္ ။

ဟယ္သာ့ကို ဖင္ပုတ္ေပါင္ကိုင္ လုပ္လုပ္ေနတဲ့ တဏွာဘူးႀကီး လူဝီရဲ့ အေၾကာင္းကို သိထားလို႔ စူဇန္လည္း ဟယ္သာ တက္သြားတဲ့ လူဝီႀကီးရဲ့ ႐ုံးခန္းကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း  သူ႔

သူငယ္ခ်င္း ဟယ္သာ့အတြက္ စိတ္ပူေနတယ္ ..။

ဟယ္သာလည္း လူဝီရဲ့ လက္သရမ္းတာေတြကို မႀကိဳက္လို႔ အလုပ္အသစ္ ရွာေနတယ္ မဟုတ္လား ...။

စူဇန္လဲ ဘားထဲမွာ လူနဲနဲပါးသြားလို႔ ဘားတင္ဒါ လူဝစ္စ္ေကစီ ကမ္းေပးတဲ့ ဝစ္စကီဖန္ခြက္ကို လွမ္းယူၿပီး ေမာ့လိုက္တယ္ ..။

ဒီအခ်ိန္မွာ ေအာက္တိုပတ္စ္ဘား ထဲကို  သားေရဂ်ာကင္ဝတ္ လူတေယာက္ ဝင္လာတာ ေတြ႕လိုက္တယ္ ..။ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ဆံပင္ရွည္ရွည္ နဲ႔မို႔ ေနခလို႔ ထင္မိလိုက္တယ္ ။

ဝမ္းသာအားရ ၾကည့္မိလိုက္တယ္ ..။ အိုး....ေနခ လည္း မဟုတ္ဘူး ..။

ေေေ  ေနခနဲ႔ ေတာ္ေတာ့္ကို တူတဲ့ လူျဖဴေကာင္ တေကာင္ ျဖစ္ေနတယ္  ..။ သူ႔ဂ်ာကင္က တံဆိပ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့  ရိုးလင္းသန္းဒါး ဂိုဏ္းက ျဖစ္ေနတယ္ ။

ဒီလူက စူဇန႔္ဆီကို တန္းတန္းမတ္မတ္ ေလ်ာက္လာတယ္ ...။

 ( ဟယ္သာ ရွိလား . . .)

( ရွိတယ္ ...ဘာ ေျပာခ်င္လဲ......)

( ေတြ႕ခ်င္တယ္..သူ ဘယ္မွာလဲ....)

( အေပၚထပ္ ခဏ တက္သြားတယ္ ...ဆိုင္ရွင္ ေခၚလို႔....)

အရပ္ျမင့္ျမင့္ေကာင္က အေပၚထပ္ကို တက္ဖို႔ ျပင္တယ္ ...။

( ဟိတ္..မင္း ဒီလို တက္ခ်င္တိုင္း တက္လို႔ ဘယ္ရမလဲ.........)

စူဇန္က တားဖို႔ ေရွ႕ကို တိုးရင္း ေျပာလိုက္ေတာ့ ဒီ ပိန္ကိုင္းကိုင္း ငနဲက သူ႔ဂ်ာကင္ကို လွန္ျပတယ္ ...။

မဲနက္တဲ့ ေသနတ္တလက္ ထိုးထားတာကို ျပတာ ....။

ဒီအခ်ိန္မွာ ဘားထဲကို ရိုးလင္းသန္းဒါး ဂိုဏ္းသားေတြ ထပ္ ဝင္လာၾကတယ္ ..။ စုစုေပါင္း ၁ဝေယာက္ေလာက္ ရွိမယ္ ...။

ပိန္ကိုင္းကိုင္းေကာင္ က လူဝီ့အခန္းကို တံခါးမေခါက္ဘဲ ဖြင့္ဝင္သြားတယ္ ....။ ဘားတင္ဒါ လူးဝစ္ေကစီ က စူဇန႔္အနားကို ေဘ့စ္ေဘာလ္ တုတ္တေခ်ာင္းနဲ႔ ေရာက္လာတယ္ ။

စူဇန္က ( လူးဝစ္..မလုပ္နဲ႔..သူတို႔က ေသနတ္ေတြနဲ႔......) လို႔ တားလိုက္တယ္ ....။

လူဝီႀကီးသည္ ဟယ္သာ့လက္ကို ဆြဲယူၿပီး သူ႔လီးမဲမဲႀကီးကို ကိုင္ခိုင္းေနတဲ့ အခ်ိန္ ႐ုံးခန္းတံခါး ဝုန္းကနဲ ပြင့္လာၿပီး လူတေယာက္ ဝင္လာတယ္ ။ လူဝီႀကီးက “ မင္း...ဘာေၾကာင့္

ဝင္လာတာလဲ..ထြက္သြားစမ္း...” လို႔ ေအာ္လိုက္တယ္ ။ ဝင္လာတဲ့လူရဲ့ လက္ထဲမွာ မဲနက္တဲ့ ေသနတ္ႀကီးတလက္ ရွိေနတယ္ ။ ေသနတ္ႀကီးသည္ လူဝီႀကီးရဲ့ နဖူးတည့္တည့္ကို တန္းတန္း

မတ္မတ္ႀကီး ခ်ိန္ရြယ္ထားတယ္ ။

“ ငါကဘဲ မင္းကို အမိန႔္ေပးမွာ...မင္း ငါ့အမိန႔္ကို မနာခံရင္ မင္းေခါင္းထဲကို ခဲပူေတာင့္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထည့္ပစ္လိုက္မယ္....နီးဂရိုး ...”

လူဝီႀကီး ဘာလုပ္ရမွန္း မသိဘဲ ေၾကာင္ေနတယ္ ။

“ ဒူးေထာက္လိုက္စမ္း ...”

လူဝီႀကီး ခ်ိန္ဆေနတယ္ ..။ သူ႔စားပြဲအံဆြဲထဲမွာ သူ႔ေသနတ္ ရွိေနတယ္ ..။ ဒီေကာင္ကို ဘယ္လို ျပန္ေဆာ္ရမလဲ စဥ္းစားေနတယ္ ...။ သို႔ေပမယ့္ သူ႔႐ုံးခန္းထဲကို ေနာက္ထပ္ လူေတြ တပုံႀကီး ထပ္

ဝင္လာတယ္ ..။ သူတို႔တေတြရဲ့ သားေရဂ်ာကင္ေတြမွာ ေရးထိုးထားတဲ့ စာတန္းေတြ အရ သူတို႔တေတြ ဟာ “ ရိုးလင္းသန္းဒါး ” ဂိုဏ္းဝင္ေတြ ဆိုတာ လူဝီ သိလိုက္တယ္ ...။

ရိုးလင္းသန္းဒါးေတြက ဟယ္လင့္ကို အထပ္ခိုးေပၚက ဆင္းခိုင္းလိုက္တယ္ ..။ လူဝီႀကီး သည္ ဒူးေထာက္ရက္နဲ႔ ရိုးလင္းဒန္းဒါးေတြကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္ ..။ ရိုးလင္းသန္းဒါးတေကာင္က

ဆဲလ္ဖုန္းကို ထုတ္ၿပီး တေနရာကု ေခၚေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

“ ေကာင္းၿပီ ေဘာ့စ္..က်ဳပ္တို႔ နီဂရိုးေကာင္ကို ေဘာ့စ္ဆီကို ေခၚခဲ့မယ္ ...” လို႔ ေျပာသံနဲ႔အတူ သူ႔ကို ရိုးလင္းသန္းဒါးတစုက ၀ိုင္းခ် ုပ္ကိုင္ၿပီး ဆြဲေခၚၾကတာကို ခံလိုက္ရတယ္ ..။

အထပ္ခိုးေပၚက ဆင္းလာတဲ့ ဟယ္သာ့ကို စူဇန္က “ ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္တာလဲ ဟယ္သာ..” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ဟယ္သာက ..“ စူဇန္..မင္းလဲ ငါနဲ႔ လိုက္ခဲ့ေတာ့..ဒီမွာ ဆက္လုပ္လို႔

မျဖစ္ေတာ့ဘူး ...” လို႔ ေျပာၿပီး စူဇန႔္လက္ကို ဆြဲၿပီး ေအာက္တိုပတ္စ္ ဘားထဲက ထြက္တယ္ ..။

အျပင္ဖက္ က ကားရပ္တဲ့ ကြက္လပ္မွာ ရိုးလင္းသန္းဒါး အုပ္စုထဲက ဂိုဏ္းသား တေယာက္က ဟယ္သာ့ကို အသင့္ စက္ႏွိုးထားတဲ့ ကားတစီး ေပၚကို တက္ခိုင္းတယ္ ..။ ဟယ္သာက “ ငါ့ဖါသာ

ေမာင္းမယ္..” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ..။ ကားေမာင္းသူက ျပာျပာသလဲ ေနရာ ဖယ္ေပးတယ္ ..။

စူဇန္လဲ “ ဟယ္သာ..ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ...Whats going on? မင္းနဲ႔ ဒီဘိုက္ကာဂိုဏ္းက ေကာင္ေတြ က ဘယ္လို ပတ္သက္တာလဲ ...” လို႔ ေမးရင္း ဟယ္သာနဲ႔အတူ ကားေပၚကို

တက္လိုက္ေတာ့ ဟယ္သာက “ စူဇန္..ငါလဲ ကိုယ့္ဖါသာ ..ရရာအလုပ္လုပ္ကိုင္ၿပီး ဇာတ္ျမဳပ္ၿပီး ေနခ်င္လို႔ ေနေနတာပါ..ဒါေပမယ့္ မရဘူး..ငါက ရိုးလင္းသန္းဒါးဂိုဏ္းက ေခါင္းေဆာင္ရဲ့ သမီးဘဲ..

ငါ့အေဖနဲ႔ မေနခ်င္လို႔ ကိုယ့္ဖါသာ ေအာက္တိုပတ္စ္မွာ အလုပ္လာလုပ္ၿပီး ေနေနတာ....” လို႔ ေျပာျပတယ္ ။

ရိုးလင္းသန္းဒါးေတြက ဟယ္သာ့ကို ကိုယ္တိုင္ ကားေမာင္းခြင့္ ေပးေပမယ့္ သူတို႔ ဆိုင္ကယ္ေတြ ေဘးက ေရွ႕က ၿခံရံထားတယ္ ။ လူဝီႀကီးကိုလည္း ကားတစီးနဲ႔ ဖမ္းေခၚလာၾကတယ္ ။

စူဇန္က “ ဟယ္သာ...သူတို႔ ဒီလို မင္းမဲ့စရိုက္ေတြ လုပ္ကိုင္ေနၾကတာကို ရဲေတြက လက္ပိုက္ၾကည့္ေနသလား..” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ဟယ္သာက “ ငါျမင္တာေတာ့ ဘိုက္ကာေတြက

အုပ္ေကာင္းတယ္..သူတို႔ကို အေရးယူဖို႔က ရဲအင္အားမ်ားမ်ားနဲ႔မွ ရမယ္..ေနာက္ၿပီး မပိုင္ဘဲ ဖမ္းရင္လဲ မင္းလဲ သိတဲ့အတိုင္းဘဲ..လူ႔အခြင့္အေရးကို ေရွ႕တန္းတင္ေနတဲ့ နိုင္ငံမို႔

ျပန္တရားစြဲမွာကိုလည္း စိုးၾကတယ္ေလ...ဘိုက္ကာဂိုဏ္းေတြက စီးပြားေရးေတြ လုပ္ေနတာမို႔ ပိုက္ဆံေပါၾကတယ္..ေရွ႕ေနေကာင္းေကာင္း ငွားနိုင္ၾကသလို ရဲမင္းႀကီးေတြ ဘာေတြကိုလည္း

ခါးပိုက္ထဲ ထည့္တတ္ၾကတယ္ ...” လို႔ေျပာျပတယ္ ..။

ဘိုက္ကာပါရာဒိုက္စ္ ဘားကို သူတို႔ ေရာက္လာၾကတယ္ ..။

ဟယ္သာက သက္ျပင္းခ်ၿပီး..“ ငါ့အေဖ နဲ႔ မေတြ႕ခ်င္ဘဲ ေတြ႕ရဦးမယ္..စူဇန္ေရ....” လို႔ ညည္းသလို ေျပာလိုက္တယ္ ..။

ဘိုက္ကာ ပါရာဒိုက္စ္

သူတို႔ ဂိုဏ္းဝင္ေတြ အစည္းအေဝး လုပ္ေနက် အခန္းက်ယ္ႀကီးထဲမွာ ကူးပါး ထိုင္ေနတယ္ ။ သူ႔လက္ထဲမွာ ဂ်က္ဒင္နရယ္ ဝစ္စကီပုလင္း တလုံး ကိုင္ထားတယ္ ။ ကူးပါးရဲ့ နီညိဳညိဳ ဆံပင္ရွည္ေတြက

ဖရိုဖရဲ နဲ႔ သူ႔ပုခုံးနဲ႔ ေက်ာျပင္မွာ ဝဲက်ေနၾကတယ္ ။ ခါတိုင္းလို က်စ္ဆံၿမီး က်စ္မထားဘူး ။သူ႔လည္ပင္းမွာ ဆြဲႀကိဳးေတြ တပုံႀကီး ဆြဲထားသလို လက္မွာလည္း ေရႊလက္ပတ္ႀကိဳးေတြ ဝတ္ထားတယ္ ..။

ဂ်င္းဂ်ာကင္လက္ျပတ္ နဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအႏြမ္းကို ဝတ္ထားတဲ့ ကူးပါး နေဘးမွာ သူနဲ႔ လိုက္ဖက္ေအာင္ အေရာင္တူ ဂ်င္းေတြ ဝတ္ထားတဲ့ မစ္ဆီ ရွိေနတယ္ ..။ မစ္ဆီကေတာ့ ကူးပါးေဘးမွာ

မတ္တပ္ရပ္ၿပီး စပ်စ္သီးခိုင္ကို ကိုင္ထားၿပီး ကူးပါး ပါးစပ္ထဲကို စပ်စ္သီးေလးေတြ တလုံးၿပီး တလုံး ခြံ့ေကၽြးေနတယ္ ..။

အျပင္က ဆိုင္ကယ္သံေတြ တေဝါေဝါ ဆူညံတာကို ၾကားလိုက္တဲ့ ကူးပါး ဝစ္စကီပုလင္းကို ေမာ့ေသာက္လိုက္ၿပီး “ ဝက္ႀကီး....ၾကည့္စမ္း...ငါ့သမီး ပါလာရဲ့လား ဆိုတာ...” လို႔

ျပဴတင္းေပါက္နားမွာ ရပ္ေနတဲ့ လူဝႀကီးကို ေျပာလိုက္တယ္ ..။ ဝက္ႀကီး ဆိုတဲ့ လူဝႀကီးက ျပဴတင္းေပါက္က ငုံ႔ၾကည့္ၿပီး..“ ပါလာတယ္ ေဘာ့စ္ ” လို႔ ေျဖလိုက္တယ္ ..။ မစ္ဆီက စပ်စ္သီးတလုံး

ခြံ့တာကို ဟပ္ဝါးလိုက္ၿပီး  ကူးပါး ထရပ္လိုက္တယ္ ..။ သူ႔ခါးၾကားက ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္ ။ သူအျမဲ ကိုင္ေနက် ပြိဳင့္ဖိုးဖိုက္ ပစၥတိုလ္ႀကီး ။

“ ငါ့သမီးနဲ႔ ေတြ႕ရမွာမို႔ ငါေပ်ာ္သြားတယ္ ...ဒီလို ေပ်ာ္သြားတဲ့အတြက္ ငါ ဒီေန႔ လူတေယာက္ကို ပစ္သတ္ရမွ ျဖစ္မယ္ ...”

ကူးပါး ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ သူ႔နေဘးမွာ ရွိေနၾကတဲ့ ဂိုဏ္းသားေတြ မ်က္စိမ်က္ႏွာ ပ်က္ကုန္ၾကတယ္ ။

“ ဟားဟားဟား.....မစိုးရိမ္ၾကပါနဲ႔ကြာ.....မင္းတို႔ကို ငါ မပစ္သတ္ပါဘူး .......”

မစ္ဆီ က “ ကူးပါး..မင္းေသနတ္ႀကီးကို ခဏ ေဘးဖယ္ထားပါလား..ေတာ္ၾကာ မင္း သမီး က မင္းကို ပို စိတ္ပ်က္ေနပါ့မယ္ ...” လို႔ ေျပာၿပီး ကူးပါးရဲ့ လက္ထဲက ေသနတ္ႀကီးကို ဆြဲယူဖို႔

ႀကိဳးစားလိုက္တယ္ ...။ ကူးပါးက မစ္ဆီ့လက္ထဲကို ေသနတ္ အပါမခံဘူး ။ လူနဲ႔ ေသနတ္နဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ မခြဲမခြာ ရွိတဲ့ ကူးပါး က ေသနတ္ႀကီးကို သူ႔ခါးၾကားမွာ ျပန္ထိုးထားလိုက္တယ္ ။

အခန္းႀကီးထဲကို ဟယ္သာ ဝင္လာတယ္ ။ ဟယ္သာ တေယာက္ထဲေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။ ပိန္သြယ္သြယ္ အာရွမေလး တေယာက္ ပါ ပါလာတယ္ ..။

ကူးပါးက ဟယ္သာ့ဆီကို အေျပးကေလး လွမ္းေလ်ာက္သြားၿပီး ဖက္သိုင္းဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္တယ္ ..။

“ ဟိုင္း...ေဘဘီ.....မင္းကို ဒက္ဒီ တအား လြမ္းေနတယ္ ....”

ဟယ္သာက ကူးပါး ဖက္တာကို မခံဘူး ။

“ ဒက္ဒီ..ငါ့ဖါသာ ငါ ေအးေအးေဆးေဆး ေနေနတာကို ဘာေၾကာင့္ လာေခၚခိုင္းတာလဲ....”

“ ဒီမွာ ဟယ္သာ.....သမီး...မင္း ဘာအလုပ္မွ လုပ္ဖို႔ မလိုဘူး....မင္း လိုတဲ့ ေငြ ႀကိဳက္သေလာက္ ဒက္ဒီက ထုတ္ေပးနိုင္တာဘဲ ....ဒက္ဒီ့ကို အဆက္ျဖတ္ၿပီး မသြားပါနဲ႔ ....”

“ ဒက္ဒီ...ဒက္ဒီနဲ႔ အတူတူဆက္ေနရင္ ဟယ္သာ ေထာင္ထဲ ေရာက္မလား..ၿပိဳင္ဖက္ ဂိုဏ္းတခုခုက သတ္လို႔ သင္းခ်ိ ုင္းကို ေရာက္မလား..တခုခုဘဲ....ကိုယ့္ဖါသာ ေအးေအး ေနပါရေစလား...”

ဟယ္သာ့အသံက ေတာ္ေတာ္က်ယ္ေလာင္ တယ္ ။

ကူးပါးက....“ သမီးရယ္...ဒက္ဒီ့မွာ သမီးေလး တေယာက္ ဘဲ ရွိတယ္..တကယ္ေတာ့ ရိုးလင္းသန္းဒါး အဖြဲ႕ကို သမီးက ဒက္ဒီ့အရိုက္အရာကို ဆက္ခံၿပီး ဆက္လက္ ဦးေဆာင္သြားရမွာပါ...သမီး

က ေခါင္းေဆာင္နိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းနဲ႔လဲ ျပည့္စုံၿပီးသား ေလ....ဟဲဟဲ.....ဒက္ဒီေတာ့ အခုထိ ေမၽွာ္လင့္ေနဆဲဘဲ...သမီး...ကို အားကိုးပါရေစ.....” လို႔ ေျပာတယ္ ..။

ရိုးလင္ဒသန္းဒါး အဖြဲ႕သား တခ်ိ ု႔က  “ ဟုတ္တယ္..မွန္တယ္ ....ဟယ္သာ ..ငါတို႔နဲ႔ဘဲ ေနပါ..” လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ၾကတယ္ ...။

ကူးပါးက ဟယ္သာ့နေဘးက အာရွမေလးကို သတိထားမိသြားတယ္ ။

“ သူက ဘယ္သူလဲ သမီး....” လို႔ ေမးတယ္ ..။

ဟယ္သာက “ သူ႔နံမည္က စူဇန္...ငါနဲ႔ အတူတူ အလုပ္လုပ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း..ဒက္ဒီ....မင္း လုပ္လိုက္လို႔ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ လူဝီရဲ့ ဘားမွာ ဆက္လုပ္ဖို႔ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူး..ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကိုပါ

ငါ ေခၚလာတာ...” လို႔ေျဖတယ္ ..။

“ ဟ...အလုပ္အတြက္က မပူပါနဲ႔ သမီးရယ္..ဒက္ဒီ့သမီး အတြက္ ဒက္ဒီက အရာရာကို ဖန္တီးေပးနိုင္ပါတယ္ ...သမီး သူငယ္ခ်င္း အတြက္လဲ ဘာမွ မပူနဲ႔...”

ဒီအခ်ိန္မွာ ရိုးလင္းသန္းဒါးေတြ တအုပ္တမႀကီး အခန္းထဲကို ဝင္လာၾကတယ္ ..။

သူတို႔ လူမဲႀကီးတေယာက္ကို ၀ိုင္းခ်ဳပ္ ကိုင္ဆြဲၿပီး ကူးပါးရဲ့ ေရွ႕ကို ေခၚလာၾကတယ္ ။

 ( ဒီေကာင္က ဟယ္သာ လုပ္ေနတဲ့ ဘား ပိုင္ရွင္ဘဲ ေဘာ့စ္....)

ကူးပါးရဲ့ လက္ေထာက္ ဂ်ဳန္းစ္ က လူမဲႀကီးရဲ့ ေနာက္စိကို ေသနတ္ေျပာင္းနဲ႔ တြန္းထိုးရင္း ေျပာလိုက္တယ္ ။

ကူးပါးသည္ ဒူးေထာက္ထားရတဲ့ လူမဲႀကီး ဆီကို တိုးကပ္လာတယ္ ။ “ လူဝီဆိုတာ မင္းလား ...”

လူမဲႀကီးက ေခါင္းဆတ္ျပတယ္  ။

“ မင္းမွာ ပါးစပ္ မပါဘူးလား ...နီဂရိုးေကာင္...”

ကူးပါးက သူ႔ခါးၾကားက ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္ ။

လူဝီႀကီးသည္ အေျခအေန မေကာင္းမွန္း သိလိုက္တာနဲ႔ “ ေဆာရီးဘဲ..က်ဳပ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ...က် ုပ္ ခင္ဗ်ားတို႔ ေက်နပ္ေအာင္ ဘာမ်ား လုပ္ေပးရမလဲ...” လို႔ ရိုက်ိ ုးတဲ့ အသံနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။

ဂ်ံ ုး က “ မင္း ဟယ္သာ့ကို လီးတန္းလန္း နဲ႔ အနိုင္က်င့္ေနတာ ငါကိုယ္တိုင္ ျမင္ခဲ့တယ္..ဒီအျပစ္အတြက္က မင္းကို ဒို႔ ရိုးလင္းသန္းဒါး အဖြဲ႕က ဘယ္လိုမွ အျပစ္လႊတ္ဖို႔ အေၾကာင္း မရွိဘူး ....”

လို႔ လူဝီႀကီးရဲ့ ေနာက္စိကို ေသနတ္ေျပာင္းနဲ႔ ခပ္ဆတ္ဆတ္ ေဆာင့္တြန္းရင္း  ေျပာလိုက္တယ္ ..။

ကူးပါးလည္း သမီး တအားခ်စ္တဲ့ လူဆိုေတာ့ သမီးကို ေစာ္ကားတယ္ ဆိုတဲ့ လူဝီကို လက္စတုန္းပစ္ ခ်င္သြားတယ္ ။

သူ႔ပြိဳင့္ဖိုးဖိုက္ႀကီးနဲ႔ လူဝီရဲ့ နဖူးကို ေတ့လိုက္တယ္ ။


ဟယ္သာက ေရွ႕တိုးလာၿပီး..“ ဒက္ဒီ....နင္ ဒါေတြ လုပ္လို႔ ငါ နင္နဲ႔ မေနခ်င္ဘဲ အေဝးကို ေျပးတာ.....ကိုယ့္ဖါသာ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ကိုင္စားခ်င္တာ......လူမသတ္ပါနဲ႔ေတာ့.....သူ႔ကို လႊတ္ေပး

လိုက္ပါ “ လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္ ။

စူဇန္လည္း လူဝီႀကီး မေကာင္းမွန္း သိေပမယ့္ သတ္ေတာ့ မသတ္ေစခ်င္ဘူး ။

“ ဟုတ္ပါတယ္ ...သူ႔ကို မသတ္ပါနဲ႔....”

ကူးပါးက တဟားဟား ေအာ္ရယ္လိုက္ၿပီး..“ နင္တို႔ေတြက ခုလို သေဘာေကာင္းၾကလို႔ ဒီလို နီးဂရိုးက လီးနဲ႔ လိုက္ေျခာက္ေနတာ..ကဲ..ကဲ...နင္တို႔ မသတ္ေစခ်င္ရင္ ငါက

ဘာလုပ္ရမွာလဲ..ဒီေကာင့္ကို ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ရင္ ဒီေကာင္က ရိုးလင္းသန္းဒါးကို ဘာထင္သြားမလဲ...ဂန္ဒူး ( ေဂး ) အဖြဲ႕ႀကီးလို႔ ထင္သြားမွာေပါ့ ..မဟုတ္ဘူးလား...နီးဂရိုးေကာင္....”

လို႔ ေျပာရင္း လူဝီႀကီး မ်က္ႏွာကို ဖ်န္းကနဲ ရိုက္ထည့္လိုက္တယ္။

“ ငါ့သမီးကို လီးတန္းလန္း နဲ႔ လိုက္တာကို ငါလိုေကာင္က ခြင့္လႊတ္မတဲ့လား...ကူးပါး အေၾကာင္း ...ကယ္လီဖိုးနီးယားက ဘိုက္ကာေတြ အားလုံး သိၾကတယ္ ..ကူးပါး ဘယ္ေလာက္

ရက္စက္တတ္တယ္ ဆိုတာ ....မင္း ေသရမယ္...ရိုးရိုး မဟုတ္ဘူး ....အရမ္းကို နာက်င္ ခံစားၿပီး ေသရမွာ..”

ေခါင္းေဆာင္ လုပ္သူက စရိုက္လိုက္လို႔ ငယ္သားေတြကလည္း ၀ိုင္း တြယ္ၾကေတာ့သည္ ။ လူဝီ မရႈမလွ ခံေနရတယ္ ..။

ဟယ္သာ က “ ေတာ္..ေတာ္ၾက..ရပ္လိုက္ၾက.....ဒီလို မႏွိပ္စက္ပါနဲ႔.....” လို႔ ေအာ္လိုက္တယ္ ။

လူဝီႀကီးကလည္း ေသရဖို႔ ေသခ်ာသေလာက္ ျဖစ္ေနၿပီမို႔ တုန္တုန္ရီရီ ျဖစ္ေနၿပီ ...။

“ ဒက္ဒီ.....”

“ ဟင္...ဘာလဲ...”

“ နင္ ငါ့ကို နင့္အနားမွာ ေနၿပီး နင့္ဂိုဏ္းကို ဦးစီး ေစခ်င္ေနတယ္ မဟုတ္လား ...”

“ ေဟ...ေအးေလ...ဟုတ္တယ္.....သမီး...”

“ ဒါဆို ဒီေကာင္ႀကီးကို မသတ္နဲ႔..နင္တို႔ မသတ္ဘဲ ျပန္လႊတ္ရင္..ငါ ရိုးလင္းသန္းဒါးကို ဦးေဆာင္မယ္.....ဘယ္လိုလဲ....”

ကူးပါးသည္ ပထမ မ်က္ႏွာ ပုတ္ပုတ္ႀကီးနဲ႔ ၿငိမ္ေနၿပီးမွ တဟားဟား ေအာ္ရယ္လိုက္ၿပီး သေဘာက်သြားတယ္ ...။

“ ဟာ....ရတယ္..ရတယ္....အိုေကေလ..ငါ့သမီး ငါနဲ႔ ေနမယ့္ဟာ..ငါ သေဘာတူရမွာေပါ့....မင္းတိုကေကာ ဘယ္လိုထင္လဲ...”

သူ႔လူေတြကို ေမးလိုက္တယ္ ။ ဂ် ုံး ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အဖြဲ႕သားေတြ က ေအာ္ဟစ္ၿပီး ေထာက္ခံၾကတယ္ ...။ ဟယ္သာ သူတို႔နဲ႔ ဂၽြိဳင္းမယ္ ဆိုလို႔ ဝမ္းသာသြားၾကသည္ ။ မစ္ဆီကလည္း

ဟယ္သာ့ကို ေျပးဖက္သည္ ။

ကူးပါးက လူဝီဖက္ကို လွည့္လိုက္ၿပီး....“ မင္း ကံေကာင္းသြားတယ္ မွတ္..မင္းကို မသတ္ေပမယ့္ မင္း ငါ့သမီး ေရွ႕မွာ ရွိခိုး ေတာင္းပန္ရမယ္....” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ လူဝီလည္း “ ဟုတ္..ဟုတ္..

ေတာင္းပန္ပါမယ္...ေက်နပ္တဲ့ အထိ...” လို႔ ဒူးေထာက္ရင္း ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ ေနာက္တခ်က္ ရွိေသးတယ္.....”

“ ဟုတ္...ေျပာပါ...ေျပာပါ.....”

“ မင္း....ငါတို႔ ရိုးလင္းသန္းဒါး အဖြဲ႕ကို လတိုင္း ေထာက္ပံ့ရမယ္....ဘယ္လိုလဲ....”

“ ရ...ရ...ရပါတယ္......”

ဟယ္သာလည္း စူဇန႔္ လက္ကို ဆြဲၿပီး သူ႔အေဖ နားက ထြက္ခဲ့တယ္ ။

“ စူဇန္ ....ယူ ဟယ္သာနဲ႔ဘဲ အတူတူ ေနမယ္ မဟုတ္လား....”

“ ေနမယ္..ဟယ္သာ.....”

“ ကဲ..ဒို႔ႏွစ္ေယာက္ ခဏ သြား နားလိုက္ၾကရေအာင္ . . ”

Oak Land China Town

အုတ္ကလင္ တ႐ုတ္တန္း က မနက္ ေျခာက္နာရီခြဲ အခ်ိန္မွာ ရွင္းလင္း ေျခာက္ကပ္ေနတယ္။  လူသြားလူလာ မရွိဘူး ။

ဦးေမာင္စိန္ ရဲ့ မုန႔္ဆိုင္မွာ ေနခ ထိုင္ေနတယ္ ။

“ ဒိုင္းမြန္း ေဘကရီ ...”

“ ေကာင္ေလး ...ၾကာဆူေပါက္ ရၿပီ ....”

မုန႔္ဘန္းႀကီးနဲ႔ ဦးေမာင္စိန္ ထြက္လာတယ္ ။ အနီေရာင္ ဘာဘီက်ဴး ဝက္သား အစသြတ္ ေပါင္မုန႔္ေတြ အျပည့္နဲ႔ ဘန္းႀကီးက အေငြ႕တေထာင္းေထာင္း ထေနတယ္ ။ ဦးေမာင္စိန္သည္ သည္မွာ

ဆိုင္ဖြင့္တာ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ ေက်ာ္ၿပီ ။ ေနခ  သည္ မနက္ေစာေစာ ေရာက္ခဲ့ရင္ ဒီ ဝက္သားအနီ အစာသြတ္ေပါင္မုန႔္ နဲ႔ လဖက္ရည္နဲ႔ အျမဲ စားေလ့ရွိတယ္ ။ ေနခ ေစာေစာ လာခဲတယ္ ။ သူ

လာရျခင္းအေၾကာင္းက ဦးေမာင္စိန္က သူ႔ကို ဖုန္းဆက္ လို႔ ..။ သူ႔ဆိုင္ကို လူမဲ တစုက မနက္ ေစာေစာမွာ လာလာၿပီး ဗိုလ္က်လို႔ ဆိုၿပီး တိုင္တာ ..။ သည္ တ႐ုတ္တန္းကိုလည္း ေနခတို႔ရဲ့

နဂါးစိမ္း ( ဂရင္း ဒရယ္ဂင္  ) ေတြက စိုးမိုးထားတယ္ ။ သည္နယ္ေျမမွာ အဲလို လာေက်ာလို႔ မရဘူး ။ ( ရိုးလင္းသန္းဒါး ) က အျဖဴေကာင္ေတြ လာေက်ာရင္ေတာင္ ခံတာ မဟုတ္ဘူး ။ ဒီနယ္ေျမ

ကို အမဲ လာေက်ာတာေတာ့ လုံးဝ လက္မခံနိုင္ဘူးလို႔ ( ဂရင္းဒရယ္ဂင္ ) ေတြက “ နာ ” ၾကတယ္  ။

ေနခ က ကိစၥတခု နဲ႔ အုတ္ကလင္ ဖက္ ေရာက္ေနတာေၾကာင့္ ေနခကို လွမ္း အေၾကာင္းၾကားၾကတယ္ ။

ဦးေမာင္စိန္ရဲ့ မုန႔္တိုက္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ ေနခ ေရာက္ေနတယ္ ။ ဆိုင္ထဲမွာလည္း ထိုင္ ေသာက္နိုင္သည္ ။ စားပြဲ သုံးေလး လုံးေလာက္ ရွိတယ္ ။

ၾကာဆူေပါက္ တလုံးကို လွမ္းယူလိုက္ၿပီး ေနခ လဖက္ရည္ နဲ႔ စားလိုက္တယ္ ။ မေန႔ဘ က စူဇန႔္ကို သူ လိုက္ရွာတယ္ ။ ကိတ္ဆီကို ေရာက္တယ္ ။ ကိတ္က စူဇန္ ( ေအာက္တိုပတ္စ္ ဘား ) မွာ

အလုပ္လုပ္ေနသည္ လို႔ ေျပာလို႔ ေနခ ေအာက္တိုပတ္စ္ဘားကို ေရာက္သြားတယ္ ။ စူဇန္ ရွိသလား ေမးၾကည့္ေတာ့ မလုပ္ေတာ့ဘူး လို႔ ေျပာၾကတယ္ . စူဇန္နဲ႔ အတူတူ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတဲ့

ဟယ္သာ လဲ မေတြ႕ဘူး ။ ေအာက္တိုပတ္စ္ က ေကာင္ေတြက မေခ်မငံ ဆက္ဆံလို႔ ေနခ နဲ႔တင္းလိုက္ေသးတယ္ ။

စူဇန္ ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ ...။

ေနခ အရမ္း ေတြ႕ခ်င္ေနတယ္ ..။ ဒီေန႔ အားရင္ စူဇန႔္ကို မေတြ႕ေတြ႕ေအာင္ လိုက္ရွာမယ္ ။

တကယ္ေတာ့ ေနခ သည္ ဒိုင္းမြန္း ေဘာကရီ ကို လာတာ တေယာက္ထဲ မဟုတ္ဘူး ။ လမ္းရဲ့ တဖက္တခ်က္က ကုန္စုံဆိုင္ေလးထဲမွာ သူ႔လူ ႏွစ္ေယာက္ ရွိေနတယ္ ။ မသိသာေအာင္

လူခြဲထားၾကတာ ။  လာလာေသာင္းက်န္းတဲ့ လူမဲတစုက ဘာလို႔ မနက္ အေစာႀကီး ေရာက္လာၿပီး လုပ္သလဲ ဆိုတာ ေနခတို႔ သိခ်င္ေနၾကတယ္ ။ ဒီေန႔ေကာ လာမလား..။ မေသခ်ာဘူး ။

ၾကာဆူေပါက္လဲ ဘိုက္ထဲ ေရာက္သြားၿပီ ။ လဖက္ရည္ ကလည္း ခြက္ႀကီးတခြက္ ႏွိပ္လိုက္တယ္ ။

တခါတရံ ဝင္ေၾကာင္တဲ့ ေစာက္႐ူးေတြဘဲ ေနမွာပါ ....လို႔ ေတြးရင္း ဆိုင္ထဲက အထြက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ထိုးဆိုက္လိုက္တဲ့ တိုယိုတာ ပစ္ကပ္ကား အနီေရာင္ ကို ေတြ႕လိုက္တယ္ ။

ဦးေမာင္စိန္တို႔ ေျပာတဲ့ ကား ဘဲ ...။

တက္ဆက္စ္ နံပါတ္ျပားနဲ႔ ..။ ကားေပၚက လူမဲ သုံးေယာက္ ဆင္းလာတယ္ ..။ မေလာက္ေလး မေလာက္စား စုတ္ျပတ္ျပတ္ ပိန္ပိန္ေညာင္ေညာင္ေတြ  ။

လူမဲ သုံးေယာက္ က ဦးေမာင္စိန္ ဆိုင္ဖက္ကို ဦးတည္ေနတယ္ ။ သူတို႔ အခ်င္းခ်င္းလဲ ( တ႐ုတ္ေတြကို ဒီတခါ ေဆာင့္ကန္ၾကရေအာင္ ) လို႔ ေျပာဆိုေနတာကို ေနခ ၾကားလိုက္တယ္ ။

သူတို႔ ဒိုင္းမြန္း ေဘကရီ ထဲကို မဝင္ခင္မွာ ေနခ က တားလိုက္တယ္ ။

“ ေဟး....မင္းတို႔ ဘယ္ကို သြားၾကမလို႔လဲ ....”

သူ႔ဖက္ကို လူမဲသုံးေယာက္ လွည့္လာတယ္ ။

“ ဘယ္သြားသြားေပါ့..မင္းနဲ႔ ဘာဆိုင္လဲ...မင္းအပူပါလား...” လက္ကားရား နဲ႔ သူ႔ကို ျပန္ေမးတယ္ ။

“ ဆိုင္လို႔ ေျပာတာေပါ့..ဒါ ငါတို႔ နယ္ေျမ..ဂရင္းဒရယ္ဂင္ ..ဆိုတာ သိၾကလား ...”

ေရွ႕ဆုံးက ေခါင္းေဆာင္ နဲ႔ တူတယ့္ ေကာင္က ေဘာင္းဘီပြႀကီးထဲကို လက္ထည့္ဖို႔ လုပ္ေတာ့ ေနခက ဂ်ာကင္ေအာက္က သူ႔ေသနတ္ကို လွစ္ျပလိုက္တယ္ ။

“ မလုပ္နဲ႔...အ႐ုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္ကုန္မယ္...ဟိုမွာ ေတြ႕လား..ငါ့လူေတြ...”

လမ္းတဖက္တခ်က္ ကုန္စုံဆိုင္ေရွ႕မွာ ရပ္ေနတဲ့ သူ႔လူႏွစ္ေယာက္ကို ျပလိုက္တယ္ ။ “ ပစ္ၾကခတ္ၾကရင္ အားလုံး ႏွစ္ဦး ႏွစ္ဖက္ မေကာင္းဘူး..မင္းတို႔ ဒိုးေတာ့ကြာ....ဒိုး...ဒိုး .....”

ေနခက ႏွင္လိုက္တယ္ ..။


 လူမဲသုံးေကာင္က ေစာင္းငန္းငန္း လုပ္ေနတယ္ ။

သုံးေယာက္ထဲက ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ဟန္တူတဲ့ ေကာင္က“ မင္းက ငါတို႔ကို ဒီလို လာေျပာေနတာ ငါတို႔ ဘယ္သူေတြ ဆိုတာ မသိဘူးနဲ႔ တူတယ္ ….ငါတို႔က ( ဘလက္ေဟာ့ဂ္ )

 ဂိုဏ္း ကဘဲ....ငါတို႔ ဒီအုတ္ကလင္ တ႐ုတ္တန္းကို သိမ္းလိုက္ၿပီ..မင္းတို႔ မသိေသးဘူးနဲ႔ တူတယ္ ….     ” လို႔ လက္တဖက္ကို ေျမႇာက္ကားရင္း ေျပာလိုက္တယ္ ။ ေနခနဲ႔

ၿငိေနတာကို ေတြ႕ၾကလို႔ လမ္းတဖက္တခ်က္က ကုန္စုံဆိုင္ထဲက ၾကည့္ေနတဲ့ ေနခအဖြဲ႕က ႏွစ္ေယာက္က ဆိုင္ထဲက ထြက္ၿပီး လမ္းကို ကူးျဖတ္လာတယ္ ။

ေနခက “ တ႐ုတ္တန္းဟာ တ႐ုတ္ဂိုဏ္းေတြ လက္ေအာက္မွာဘဲ ရွိရမွာေပါ့..ဘယ္လိုလုပ္ မင္းတို႔လို နီးဂရိုးေတြ လက္ထဲကို ေရာက္ရမွာလဲ.....” လို႔ ေျပာရင္း ေရွ႕ကို

တိုးသြားလိုက္ေတာ့ သူတို႔ကို “ နီးဂရိုး ”လို႔ သုံးစြဲလိုက္တဲ့ အေခၚအေဝၚေၾကာင့္ လူမဲေတြ အထိနာသြားၿပီး သူတို႔ ခါးၾကားက ေသနတ္ေတြကို ဆြဲထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ၾကတယ္

 ။ ေနခနဲ႔လမ္းကူးလာတဲ့ ဂရင္းဒရယ္ဂင္ႏွစ္ေယာက္က ေသနတ္ေတြကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၾကတယ္ ။ ေနခတို႔ လက္ဦးသြားတာေၾကာင့္ လူမဲသုံးေကာင္ ကားထဲကို

ျပန္ဝင္သြားၾကတယ္ ။ “ မင္းတို႔နဲ႔ စာရင္းရွင္းမယ္..တ႐ုတ္ေကာင္ေတြ...” လို႔ ေဒါသတႀကီး ေအာ္ေျပာသြားတယ္ ။ကိုေနခလဲ ဒီ ( ဘလက္ေဟာ့ဂ္ ဘိုက္ကာ ဂိုဏ္း ) နဲ႔ သူတို႔

 နယ္လုဗိုလ္လုပြဲေတြေတာ့ စတင္လိုက္ၿပီ လို႔ သိလိုက္တယ္ ။ သူ႔လူႏွစ္ေယာက္ကို ေသနတ္ေတြ ျပန္ဖြက္လိုက္ဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ ၿမိဳ႕လည္ေခါင္ႀကီးမွာ ပစ္တာခတ္တာ မလုပ္ခ်င္လို႔..ငါတို႔ မနက္ဖန္မ်ာ လုပ္စရာေတြ ရွိေနေတာ့ ဒီေန႔ ပစ္ခတ္မႈျဖစ္ရင္ ရဲေတြ ေျခခ်င္းလိန္ေနမွာကြ..စိတ္ေလ်ာ့ၾက...” လို႔

သူတို႔ကို ေျပာရင္း အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ဆီကို ဖုန္းလွမ္းဆက္လိုက္တယ္ ။


မနက္ ကိုးနာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ ဘဲ ရွိေသးတယ္။ ေအာက္တိုပတ္စ္ဘား မဖြင့္ေသး ။

အေပၚထပ္ မွာ လူဝီႀကီး ရွိေနတယ္ ။ သူတေယာက္ထဲေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။ “ နယိုမီ ” ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလး ရွိေနတယ္ ။ ဒီအမဲမေလး က ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္တို႔ ေနရာမွာ အစားထိုး

 ခန႔္လိုက္တဲ့ စားပြဲထိုးမေလးေတြ ထဲက တေယာက္ေပါ့ ။  ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြကို ေတာ္ေတာ္ မေက်မနပ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္ ။ ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္ကို သူ စားရၿပီလို႔

က်ိန္းေသတြက္ထားတာ ..။  “ ရိုးလင္းသန္းဒါး ” ေတြနဲ႔လာၿငိခဲ့ရတယ္ ။ ဒူးေထာက္ ေတာင္းပန္ရတဲ့ ဘဝကို ေရာက္ခဲ့ရတာ ရွက္လို႔ မဆုံးဘူး ။ ၿပီးေတာ့

ရိုးလင္းသန္းဒါးဂိုဏ္းကို လစဥ္မွန္မွန္ ဆက္ေၾကးေပးပါမယ္ လို႔လဲ ဂတိျပဳခဲ့ရေသးတယ္ ..။

ငါ ေတာ္ေတာ္ ညံ့ဖ်င္းသြားပါလား....လို႔လဲ ေနာင္တေတြ ရတယ္ ..။ ခံျပင္းစိတ္ေတြနဲ႔ အရက္ေတြ ဖိေသာက္ေနမိတာ အဲဒီေန႔ ထဲကဘဲ..။

“ နယိုမီ ” တရႉးရႉးနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ ..။ ပါးစပ္ေလး ဟလို႔ ..။

ညတုံးက ထန္ထန္နဲ႔ အျပတ္ဆြဲခဲ့တယ္ ။ ဟင္း..ေတာ္ေတာ္ ဖင္ႀကီးတဲ့ ေကာင္မ ..။ “ နယိုမီ” သည္ အလုပ္ မကၽြမ္းက်င္ေသးေပမယ့္ အိပ္ရာထဲမွာေတာ့ “ ေကာင္းတယ္

။ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ ။

အခုလဲ ၾကည့္ ..။ သူ႔ဖက္ကို ဖင္ႀကီးေပးၿပီး အိပ္ေနတာ ဖင္တုံးေတြ ၾကားက အဖုတ္ေျမႇာင္းႀကီးက ျပဴးထြက္ေနတာ ..စိတ္ႂကြစရာႀကီး ..။ လူဝီ ေစာေစာစီးစီး အရက္ေမာ့ေနတာ “

ရိုးလင္းသန္းဒါး ” ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ေဝဒနာ ရေနလို႔ ..။ ကူးပါးဆိုတဲ့ေကာင္က ေတာ္ေတာ္ မိုက္ရိုင္းတဲ့ေကာင္ ..။ ဒူးေထာက္ ေတာင္းပန္ခဲ့တာေတာင္ ၀ိုင္းၿပီး ဖင္ခ်ဖို႔

လုပ္ေသးတယ္ ။ ေတာ္ပါေသးတယ္ ..။

သူ႔ေစာ္ႀကီး မစ္ဆီက ၾကားထဲက ဝင္တားလို႔ ...။


အိမ္သာခြက္ထဲကို ေသးပန္းထည့္ေနတဲ့အခ်ိန္ အေရွ႕ဖက္က တေဝါေဝါ ေတေဖါင္းေဖါင္းနဲ႔ ဆိုင္ကယ္သံေတြ  ..။

ဟာ....ဟို..ဟိုေကာင္ေတြ လာၾကလား......။

..ဘာဒုကၡေပးၾကမလို႔လဲ မသိဘူး ….      ။

ရိုးလင္းသန္းဒါး အျဖဴေကာင္ေတြ လား ..။ ျပဴတင္းေပါက္က ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တယ္ ။

 ဟင္ ….  

  ဆိုင္ကယ္သမားေတြ အားလုံး လူမဲေတြ ဘဲ ...။

ဟာ...ဒါဆို ...ဒါ..ဒါ.....ဒ႐ူးတို႔အဖြဲ႕ေပါ့....။

ငယ္သူငယ္ခ်င္း ဒ႐ူး....။

ဘလက္ေဟာ့ဂ္ ဂိုဏ္း ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ အဓိပတိ ...။

အေျပးအလႊား ေအာက္ထပ္ကို ေျပးဆင္းခဲ့တယ္ ...။ တံခါးေခါက္သံ တေဒါက္ေဒါက္ ၾကားလိုက္ရတယ္ ...။

“ လာၿပီ..လာၿပီ....”

ဝမ္းသာအားရ ဖြင့္ေပးလိုက္တယ္ ။

ေခါက္တာက ဒ႐ူးရဲ့ သက္ေတာ္ေစာင့္ မာဖီႀကီး ..။

ဒ႐ူးက လက္ပိုက္ၿပီး ရပ္ေနတယ္ ။ ျပဳံးျပဳံးႀကီး ...။
သူ႔အေနာက္မွာက ( ဘလက္ေဟာ့ဂ္ ) ေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ ။

“ ေဟး..လူဝီ....မင္း အေရးႀကီးေနတယ္ ဆိုလို႔ ငါကိုယ္တိုင္ လာခဲ့တယ္...”
“ ဒ႐ူး....ဝမ္းသာလိုက္တာ သူငယ္ခ်င္း..လာ..လာ..အထဲဝင္ပါ....ဆိုင္ေတာ့ မဖြင့္ေသးဘူး..ငါကိုယ္တိုင္ မင္းကို ခ်က္ေၾကာ္ ေကၽြးပါရေစ ...”
လူဝီက ဒ႐ူးနဲ႔ ဂိုဏ္းသားေတြကို ေအာက္တိုပတ္စ္ ဘားထဲကို ဦးေဆာင္ ေခၚသြားပါတယ္ ။
“ ဘာစားမလဲ..ဘာေသာက္မလဲ..”
“ စားတာေပါ့ကြာ...ငါ့ကို မင္း ရဲ့ အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥ အရင္ေျပာစမ္းပါ..မင္းကို ဘယ္သူ ေႏွာက္ရွက္သလဲ...”
“ ဒ႐ူး..ငါ့ကို “ ရိုးလင္းသန္းဒါး ”က ကူးပါးနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြက ေက်ာလိုက္တယ္ ..ငါ အရမ္း ခံလိုက္ရတယ္ ..ငါ ေရေရလည္လည္ နာက်ည္းတယ္ ….     ”

“ ေဟ...”

“ ငါ့သူငယ္ခ်င္း တေယာက္လုံးက ဘလက္ေဟာ့ဂ္ ဂိုဏ္းႀကီး ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ျဖစ္ေနရက္နဲ႔ ငါ ခံခဲ့ရတာ ရွက္လို႔ မဆုံးဘူး ...”

“ ဘရားသား....ဘာမွ ရွက္မေနနဲ႔ ...အခု ငါတို႔ ဘလက္ေဟာ့ဂ္ေတြရဲ့ ဘလက္ပါ၀ါ ကို ဒီေခြးျဖဴေတြ သိေစရမယ္ ….စိတ္ခ်..မင္းအတြက္ ငါကိုယ္တိုင္ သူတို႔ကို လက္စားေခ်မယ္..လူဝီ....”

“ ဝမ္းသာလိုက္တာ..ဒ႐ူးရယ္ ...အေရးႀကီးေတာ့ ေသြးနီး ဆိုသလို ငါတို႔ ညီအကိုတေတြ စုေပါင္းၿပီး လက္တြဲလိုက္ၾကရေအာင္ ...”



ဟယ္သာ သည္ အေဖ ကူးပါး ေက်နပ္ေအာင္ ကူးပါး..မစ္ဆီ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ “ ရိုးလင္းသန္းဒါး ” ဆိုင္ကယ္အုပ္စုႀကီး နဲ႔ အတူတူ ဆိုင္ကယ္စီးထြက္ ရတယ္ ။


ကူးပါးသည္ သမီး သူ႔ဆီ ျပန္ေရာက္လာၿပီး သူ႔ဂိုဏ္းမွာ ပါဝင္ပါမယ္ လို႔ ဂတိျပဳတဲ့အတြက္ အရမ္း ဝမ္သာေနတယ္ ။ လတ္တေလာ သူတို႔နဲ႔ ၿပိဳင္ဖက္ ဂိုဏ္းတဂိုဏ္း ျဖစ္တဲ့ “

ဂရိတ္လိုကို ”မက္ဆီကန္ဂိုဏ္း နဲ႔ စာရင္းရွင္းစရာ ရွိတာကိုေတာင္ ခဏ ရက္ေရႊ႕လိုက္ၿပီး တျခားၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ကို အင္အားၿပ ဆိုင္ကယ္စီး ထြက္လိုက္တယ္ ။

အင္အားျပတယ္ ဆိုတာ သူတို႔ဂိုဏ္း ဘယ္ေလာက္ အင္အားေတာင့္သလဲ အုပ္စုလိုက္ ဆိုင္ကယ္ စီးျပတာပါ ။ ကူးပါးက ေရွ႕ေျပးအျဖစ္ ဆိုင္ကယ္သုံးစီးကို အေရွ႕က ထြက္ခိုင္းတယ္ ။

ၿပီးေတာ့ သူနဲ႔ မစ္ဆီ..ဟယ္သာက ေရွ႕ဆုံးက စီးတယ္ ..။ သူတို႔ အေနာက္မွာေတာ့ အင္အား ေျခာက္ဆယ္ေလာက္ ရွိတဲ့ ဂိုဏ္းဝင္ေတြက တူညဝတ္စုံေတြနဲ႔ ဟာလီ

ဆိုင္ကယ္ႀကီးေတြကိုတဖုန္းဖုန္း တေဝါေဝါနဲ႔ စီးနင္း လိုက္ပါၾကတယ္ ။ ဟာ္သာ “ ရိုးလင္းသန္းဒါး တံဆိပ္ ပါတဲ့ သားေရဂ်ာကင္အတိုေလးကို ဝတ္ထားတယ္ ။ ကူးပါးက ဒါကို

ၾကည့္ၿပီး တအား ေက်နပ္ေနတယ္ ။ အရမ္းလွတဲ့သမီး ကို ၾကည့္ၿပီး ပီတိျဖစ္ေနတယ္ ။ “ ရိုးလင္းသန္းဒါး အဖြဲ႕ႀကီး ” ကို ဟယ္သာ ဦးေဆာင္ေစခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ ။

စူဇန္လဲ ဟယ္သာ့ေဘးက ဟာလီ အေသးတစီးနဲ႔ ယွဥ္ၿပီးလိုက္စီးတယ္ ။ စူဇန္ကေတာ့ “ ရိုးလင္းသန္းဒါး ” ဝတ္စုံကိုု မဝတ္ဘူး ။ အေရာင္တူ သားေရ ဝတ္စုံ ကိုေတာ့

ဝတ္ထားတယ္ ။ ေနခနဲ႔ စေတြ႕တုံးက“ ကစ္တင္းကေလာ ” ဆိုတဲ့ဘားမွာ စူဇန႔္ကို ေက်ာခဲ့တဲ့ “ ရိုးလင္းသန္းဒါး ”က ေကာင္ႏွစ္ေကာင္ နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တိုးမိတယ္ ။

ဒီႏွစ္ေကာင္က စူဇန႔္ကို ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိတယ္ ။ဟယ္သာ့ကို စူဇန္ဟာ ၿပိဳင္ဖက္ဂိုဏ္း ျဖစ္တဲ့ “ ဂရင္းဒရယ္ဂင္ ” အဖြဲ႕က လို႔ တိုင္ေတာတယ္ ။ ဟယ္သာ က “

မဟုတ္တာေတြ လာမေျပာနဲ႔..စူဇန္က ဘာဂိုဏ္းကမွ မဟုတ္ဘူး..မင္းတို႔က စူဇန႔္ကို ေက်ာခဲ့လို႔ ညိခဲ့ၾကတာ..မင္းတို႔ကို ငါ ကူးပါး နဲ႔ တိုင္လိုက္ရမလား..လို႔

ျပန္ေအာ္လိုက္တယ္ ။

စူဇန္နဲ႔ အေျခအတင္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဂိုဏ္းဝင္ႏွစ္ေယာက္လဲ ကူးပါးကို ေသမေလာက္ ေၾကာက္ၾကရတာေၾကာင့္ ဘာမွ ထပ္မေျပာရဲၾကတဲ့အျပင္ ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္ကို အျမဲလို

မ်က္ႏွာခ်ိ ုေသြးေနၾကတယ္ ။

 ရိုးလင္းသန္းဒါး  ေတြရဲ့ ဆိုင္ကယ္အုပ္စုႀကီး တေဝါေဝါနဲ႔ ဆန္ဖရန္စစ္စကိုၿမိဳ႕ထဲက ထြက္ခြာသြားတယ္ ။

စူဇန္ရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ဟယ္သာနဲ႔အတူ အခုလို အုပ္စုလိုက္ ဆိုင္ကယ္စီး ထြက္ရတာကို ေပ်ာ္ေနတယ္ ။ ဟယ္သာေၾကာင့္ ရိုးလင္းသန္းဒါးေတြ လည္း စူဇန႔္ကို

မေက်ာရဲၾကေတာ့ဘူး ေလ ။ ဟယ္သာက စူဇန႔္ကို အရမ္းေကာင္းတယ္ ။ ဟယ္သာတို႔ ပိုင္တဲ့ အိမ္ေတြထဲက ဘယ္သူမွ မေနတဲ့ အိပ္ခန္းသုံးခန္းပါတဲ့ အိမ္ေလးမွာ

 ဟယ္သာနဲ႔စူဇန္ေနတယ္ ။ ကူးပါးက ဂိုဏ္းအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ဟယ္သာ့ကို ဆုံးျဖတ္ခိုင္းတယ္ ။ ဟယ္သာလဲ သူ႔အေဖကို ကူညီတဲ့ အေနနဲ႔

အႀကံဉာဏ္ေတြေပး...၀ိုင္း စဥ္းစားေပးတယ္ ။ ဂိုဏ္းသား တခ်ိ ု႔က ဟယ္သာ့ေၾကာင့္ ကူးပါးရဲ့ အလုပ္ေတြ ပိုပီျပင္လာတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္ ။ ဟယ္သာ ျပန္လာၿပီးေနာက္

ကူးပါးလဲ အရင္ကေလာက္ မဆိုးေတာ့ဘူး ။

 စူဇန႔္စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေနခကို အရမ္း သတိရေနတယ္္ ။ ေနခနဲ႔ ဆက္စ္လုပ္ခဲ့တာေတြကိုလည္း ျပန္သတိရေနတယ္ ။ ထပ္ေတြ႕ခ်င္လိုက္တာ ေနခရယ္ ။ အရမ္း တမ္းတ

လြမ္းေနတယ္ ။ ရိုးလင္းသန္းဒါးေတြနဲ႔ ကူးပါးခိုင္းလိုက္တဲ့ အလုပ္တခုကို ဟယ္သာနဲ႔အတူ သြားလုပ္ၿပီး မိုင္ရွည္ခရီးတခုကို ဆိုင္ကယ္အုပ္ႀကီးနဲ႔ စီးခဲ့တဲ့အခ်ိန္

ဟယ္သာ ေသးေပါက္ခ်င္တာေၾကာင့္ နားေနစခန္းေလး တခုက စားေသာက္ဆိုင္ေလးကို သူတို႔ လူစု  ဝင္နားဖို႔ လုပ္တယ္ ။

ဟယ္သာနဲ႔အတူ ဆိုင္ထဲကို ဝင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ဆိုင္ထဲက ထြက္လာတဲ့ မာမီနဲ႔ ေဒၚေလးကို ပက္ပင္း တိုးတယ္ ။

“ ဟယ္...သမီး ..စူဇန္ ...”

ေဒၚေလးက စူဇန႔္ကို ေျပးဖက္တယ္ ။ မာမီကေတာ့ စူဇန႔္ကို ၾကည့္ၿပီး ငိုေတာ့တာဘဲ ။ ေဒၚေလးက “ သမီးေလး....ဘယ္ေတြ ေလ်ာက္သြားေနတာလဲကြယ္..ေဒၚေလးတို႔

လိုက္ရွာေနၾကတာ...သမီး အိမ္ျပန္လိုက္ခဲ့ပါလား...”လို႔ ေျပာၿပီး စူဇန႔္လက္ကို ဆြဲတယ္ ။ စူဇန္လဲ “ ခုေတာ့ ျပန္မလိုက္ေသးဘူး..တေန႔ေန႔ေတာ့ ျပန္လာမွာပါ...စူဇန႔္အတြက္

 စိတ္မပူနဲ႔..ကိုယ့္ဖါသာ အဆင္ေျပေအာင္ ေနတတ္ပါတယ္..” လို႔သူတို႔ကို ေျပာလိုက္တယ္ ။ မာမီနဲ႔ ေဒၚေလးတို႔လည္း စူဇန္တို႔

ဆိုင္ကယ္အုပ္စု ေမာင္းထြက္သြားတာကို ေငးၾကည့္ရင္း က်န္ခဲ့ၾကတယ္ ။



ဟယ္သာ အရက္မူးေနတယ္ ။

ဆံပင္ေရႊေရာင္နဲ႔ ေကာင္တေကာင္က ဟယ္သာ့ကို လိုက္ကပ္ေနတယ္ ။ ဖန္ေနတယ္ ။

စူဇန္လဲ ဘားေကာင္တာမွာ ဘားတင္ဒါ ေဒးဗစ္ႀကီးနဲ႔ စကားေကာင္းေနတယ္ . ။ ေဒးဗစ္ႀကီးက ႐ုပ္ရွင္မင္းသားႀကီး အာေနာလ္ဆြာစင္နက္ကာ လို ဗလေကာင္းေကာင္း

တုတ္တုတ္ႀကီး ..။ သေဘာေကာင္းတဲ့ လူႀကီးပါ ။ ေဒးဗစ္ႀကီးက ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က ကစားခဲ့တဲ့ သူ႔ၿမိဳ႕က ေဘာ္လုံးအသင္း အေၾကာင္းကို အေသးစိတ္ ေျပာျပေနတယ္ ။

ဒီဘားက ဟယ္သာတို႔ အပိုင္ထဲက ဘား ျဖစ္သလို ဘားပိုင္ရွင္နဲ႔ေရာ   ဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ပါ ခင္မင္ရင္းႏွီးေနၾကတာေၾကာင့္ ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္တို႔ အေဖၚေတြ ေခၚမလာဘူး ။

ေဒးဗစ္ႀကီးက စူဇန႔္အတြက္ အရက္တခြက္ ထပ္ျဖည့္ေပးတယ္ ။ ေသာက္မလို႔ လုပ္ေနတုံး ဘားထဲကို လူတစု   ဝင္လာတယ္ ။ ဘိုက္ကာေတြဘဲ ။ အိုး ...လူမဲ ဘိုက္ကာေတြ ။

သူတို႔ ဂ်ာကင္ေတြမွာဘလက္ေဟာ့ဂ္လို႔ စာတန္းေရးထိုးထားတာ ေတြ႕ရတယ္ ။ဟယ္သာက အမူးပါးလား..မူးခ်င္ေယာင္ ေဆာင္တာလားေတာ့ မသိဘူး ။ ဘလက္ေဟာ့ဂ္ေတြ

   ဝင္လာတာကို သူသိတယ္ ။ စူဇန႔္ဖက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တာ စူဇန္ေတြ႕တယ္ ။ ဒီေန႔ည စူဇန္တို႔ လက္နက္လဲ မပါခဲ့ဘူး ။ မလိုအပ္ဘူးထင္လို႔ မယူခဲ့ဘူး ။ လူမဲေတြ တခုခု

 ရန္စေတာ့မယ္လို႔ စူဇန႔္စိတ္ထဲမွာ သိေနသလိုဘဲ ။ စူဇန္ ထင္တာ မွန္ေနတယ္ ။ သိပ္မၾကာလိုက္ဘူး ။ ဟယ္သာနဲ႔ တြဲကေနတဲ့ ဆံပင္ေရႊေရာင္နဲ႔ ဘဲကို လူမဲေတြ စၿပီး

ရစ္တယ္ ။

ေခါင္းကို အ ဝတ္မဲႀကီး စည္းထားတဲ့ ဗလေကာင္းေကာင္း အမဲႀကီး က ဆံပင္ေရႊေရာင္နဲ႔ဘဲကို တြန္းတယ္ ။ ရင္ဘတ္ကို ေဆာင့္တြန္းတာ ။ ဆံပင္ေရႊေရာင္က

လူေၾကာက္ေတေယာက္ ျဖစ္မယ္ ။

 ေမာ္ေတာင္မၾကည့္ရဲဘူး ။ လူမဲႀကီးက သူ႔ဘယ္လက္ ၀ါးးထဲကို ညာလက္သီး တဖတ္ဖတ္နဲ႔ ထိုးၿပီး ဆံပင္ေရႊေရာင္ေကာင္ကို ဘားထဲက ခ်က္ခ်င္း ထြက္သြားဖို႔ အသံမာမာနဲ႔

အမိန႔္ေပးလိုက္တယ္ ။ ဆံပင္ေရႊေရာင္ကခ်က္ခ်င္းဘဲ ကုတ္ကုတ္ေလး ဘားထဲက ထြက္သြားလိုက္တယ္ ။ ဟယ္သာလဲ စူဇန္ ရွိတဲ့ ဘားေကာင္တာကို ေလ်ာက္လာတယ္ ။

သို႔ေပမယ့္ လူမဲတစုက ခြင့္မျပဳဘူး ။

“ မင္းေလးက အရမ္း ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္..ငါတို႔နဲ႔ လိုက္ခဲ့ပါလား ...”

ေရႊသြားေတြ တဝင္းဝင္းနဲ႔ လုမဲေကာင္က မထီတထီပုံနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ဟယ္သာက “ ဖယ္စမ္း...ေနာက္ဆုတ္...” လို႔ ေအာ္လိုက္ၿပီး သူ႔လက္ကို

ဖမ္းကိုင္တဲ့ ေရႊသြားေကာင္ရဲ့ လက္ကို ပုတ္ထုတ္လိုက္တယ္ ။ ဘလက္ေဟာ့ဂ္ေကာင္ေတြ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္ ။

ဟယ္သာ့ေရွ႕က ပိတ္ၿပီး တားထားၾကတယ္ ။

စူဇန္လဲ ဟယ္သာေတာ့ အကူအညီလိုေနၿပီ ဆိုၿပီး ဟယ္သာ့ဆီ ေျပးသြားဖို႔ လုပ္လိုက္ေပမယ့္ ဘလက္ေဟာ့ဂ္ေတြက စူဇန႔္ကိုပါ ဖမ္းဆြဲဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္ ။

“ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ ငါတို႔နဲ႔ လိုက္ခဲ့ရမယ္ ...”

ေရႊသြားေကာင္ က ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန႔္ကို ဖမ္းခ်ဳပ္ၿပီး ေခၚသြားဖို႔ သူ႔လူေတြကို အမိန႔္ေပးလိုက္တယ္ ။


“ လႊတ္....လႊတ္...နင္တို႔နဲ႔ မလိုက္ဘူး ..”

ဟယ္သာ့ေအာ္သံက လူမဲတစုရဲ့ တဟားဟား ေအာ္ရယ္လိုက္ၾကတဲ့ အသံႀကီးေတြေအာက္မွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရသလိုဘဲ ...။

ဘားေကာင္တာထဲက ေဒးဗစ္ႀကီးက ေဘ့ေဘာလ္ရိုက္တဲ့ တုတ္နဲ႔ ထြက္လာတယ္ ။ “ ေဟ့...မင္းတို႔ ဘားထဲက ထြက္သြားၾက...ဒီမွာ ဒါမ်ိ ုး လာမလုပ္ၾကနဲ႔...”

လို႔ ေဒးဗစ္ႀကီးက ေျပာလိုက္ေသာအခါ ေရႊသြားေတြနဲ႔ေကာင္က ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွ ဒန္ေရာင္ ေျခာက္လုံးျပဴးတလက္ကို ထုတ္ခါ ေဒးဗစ္ႀကီးကို ခ်ိန္လိုက္တယ္ ။

“ မင္းပါးစပ္ကို ပိတ္ထားလိုက္စမ္း...အတၱေဘာႀကီး ...”

ေရႊသြားေကာင္က ေဒးဗစ္ႀကီးကို ၾကမ္းျပင္မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္ ။ ေဒးဗစ္ႀကီးက မလိုက္နာခ်င္ဘူး ။ အင္တင္တင္ လုပ္ေနတယ္

။ ေရႊသြားေကာင္က ေသနတ္ေမာင္းကို ကလစ္ ဆိုတဲ့ အသံျမည္ေအာင္ ဆြဲတင္လိုက္တယ္ ။

“ မင္းနဖူးေျပာင္ထဲကို ခဲပူေတာင့္ေတြ ထည့္ေပးလိုက္မယ္....ထိုင္ဆို ထိုင္လိုက္....”

ေဒးဗစ္ႀကီး ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္ ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္တို႔ရဲ့ လက္ေတြကို အေနာက္ကို လိန္ခ်ိ ုးဖမ္းခ်ဳပ္ၿပီး ဘားထဲက ဆြဲေခၚထုတ္သြားၾကေတာ့တယ္ ။

ဘလက္ေဟာ့ဂ္အုပ္စုေတြက ေသနတ္ေတြ ထုတ္ကိုင္လိုက္ၾကတာမို႔ ဘယ္သူမွ ဝင္မေျပာရဲၾကဘူး ။


အမဲေကာင္ေတြ က ဘားထဲကေန အတင္း ဆြဲထုတ္သြားတဲ့အခ်ိန္ စူဇန္နဲ႔ ဟယ္သာကိုလည္း သူတို႔ေနရာကို ေရာက္ရင္ ဘယ္လိုေတြ လုပ္မယ္ ဘာညာနဲ႔ မၾကားဝံ့ မနာသာေတြ ညစ္ညစ္ညမ္းညမ္း

ေျပာတယ္ ။ စူဇန္တို႔ လဲ ဘားေရွ႕က ကားရပ္တဲ့ ေနရာကို လည္း ေရာက္ေကာ စက္ႏွိုးၿပီး ေရွ႕မီးႀကီးေတြ ဖြင့္ထားတဲ့ အသင့္ေစာင့္ေနတဲ့ ကားတစီးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

ဘလက္ေဟာ့ဂ္ဂိုဏ္းသားေတြရဲ့ ဆိုင္ကယ္ေတြကလည္း အမ်ားႀကီး ရွိေနတယ္ ။

ေရႊသြားေကာင္က ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္တို႔ ဆံပင္ေတြကို ဆြဲဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဖြင့္ထားတဲ့ ကားတံခါးကေန ကားထဲကို တြန္းပို႔တယ္ ။ ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္က ႐ုန္းကန္ၾကၿပီး မဝင္ေတာ့ သူ႔လက္ဝါးႀကီးနဲ႔ ရိုက္မယ္..တကဲကဲ ရြယ္တယ္ ။

 “ ေခြးမေတြ..ဝင္စမ္း..ကားထဲကို..“

သည္အခ်ိန္မွာ ဒိန္းကနဲ ေသနတ္သံတခ်က္ ျမည္ဟိန္းသြားတယ္ ...။ ေရႊသြားေကာင္ ေခြကနဲ ပုံလဲက်သြားတယ္ ။ ဘလက္ေဟာ့ဂ္ေတြ ႐ုတ္တရက္ ေၾကာင္ေနတယ္ ..။

ရန္သူကို ရွာေဖြေနၾကတယ္ ။

ပစ္လိုက္တဲ့လူ က ႀကီးမားတဲ့ ဟာလီ ဒစ္ဗစ္ဆင္ ဆိုင္ကယ္ႀကီးေပၚ ခြရက္ ထိုင္ေနတဲ့ လူတေယာက္ ဘဲ..။ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႔ ..။ အာရွသား ...။

“ ဟင္...ေနခ ......”

စူဇန္ အ့ံၾသစြာနဲ႔ သူ႔နံမည္ကို ေရရြတ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ ေသနတ္သံေတြ ထပ္ေပၚလာၿပီး  ဘလက္ေဟာ့ဂ္လူမဲဂိုဏ္းဝင္ေတြ  လဲၿပိဳ ကုန္တယ္ ။ ထိမွန္ကုန္တယ္ ။

ေနခက တေယာက္ထဲမွ မဟုတ္ဘဲ ..။ လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါတယ္ ။ ေနခတို႔ လူစုက လက္ဦးတာမို႔ ဘလက္ေဟာ့ဂ္ေတြ အထိနာၾကတယ္ ။ ေသတာ ထိတာ အတုံးအ႐ုံး ...။

စူဇန္လဲ ဟယ္သာ့လက္ကို ဆြဲၿပီး ေနခဆီကို ေျပးတယ္ ...။

ေနခက စူဇန႔္ကို သူ႔ဆိုင္ကယ္ေပၚ ခြတက္ခိုင္းတယ္ ..။ ဟယ္သာ့ကို သူ႔လူတေယာက္ရဲ့ ဆိုင္ကယ္ေပၚကို တက္ခိုင္းတယ္ ။ ဘလက္ေဟာ့ဂ္တခ်ိ ု႔က အကာအကြယ္ယူၿပီး ေနခတို႔ကို ပစ္ခတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ ေနခတို႔က လူမ်ားၿပီး ပစ္အားကလည္း သာတာေၾကာင့္ သူတို႔ ေခါင္းမေဖၚနိုင္ၾကဘူး ။ ..။

ေနခလူေတြက စက္ေသနတ္ေတြပါ ပါတယ္ ..။ ေနခ က သူ႔လူေတြကို တပ္ေခါက္ဖို႔ လက္ျပၿပီး သူကိုယ္တိုင္လဲ ဆိုင္ကယ္ကို ေမာင္းထြက္လိုက္တယ္ ။ စူဇန္လဲ ေနခေက်ာျပင္ႀကီးကို တအား ဖက္
တြယ္ထားလိုက္တယ္ ။

ေနခနဲ႔ စူဇန္တို႔ေဘးဖက္မွာ ေနခ ရဲ့ လူတေယာက္က ဟယ္သာ့ကို တင္စီးလာတယ္ ..။ လမ္းကေလးေတြ ေရာ လမ္းမႀကီးေတြေရာ ကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျဖတ္သန္းအၿပီး ေနခတို႔ ပုန္းခိုတဲ့
ေနရာတခုကို သူတို႔ ေရာက္သြားၾကတယ္ . .။ စိုက္ခင္းေတြ ယာတဲေတြ နဲ႔ ဆိတ္ၿငိမ္တဲ့ ၿမိဳ႕ျပင္က ၿခံႀကီးတၿခံ ဘဲ ..။

ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေနခကို ဟယ္သာက ေက်းဇူးတင္ စကား ေျပာတယ္ ။

“ စူဇန္ ေျပာေျပာေနလို႔ မင္းနံမည္ကို ၾကားဖူးေနတာ ၾကာပါၿပီ..ေနခ..အခုလို ဒို႔ေတြကို လာကယ္တာ ေက်းဇူးဘဲ....”

စူဇန္လည္း “ စူဇန္တို႔ အခက္အခဲ ၾကဳံေနတာ ေနခတို႔ ဘယ္လိုသိလဲ...” လို႔ ေနခကို ေမးလိုက္တယ္ ။ ေနခ က “ ဒို႔ စူဇန္ကို ရွာေနတာ ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ ..ဒို႔အဖြဲ႕က လူတေယာက္က

စူဇန္တို႔ အဲဒီဘားမွာ ရွိေနတယ္ လို႔ ဖုန္းလွမ္းဆက္လို႔ ေရာက္လာတုံး အမဲဂိုဏ္း က စူဇန္တို႔ကို ဖမ္းေနၿပီလို႔ ထပ္သတင္းရတာနဲ႔ ဘားအျပင္က ေစာင့္ေနတာပါ...” လို႔ ေျပာျပတယ္ ။

ဟယ္သာ လည္း ေနခက သူတို႔ဂိုဏ္းရဲ့ ၿပိဳင္ဖက္ “ ဂရင္းဒရက္ဂင္ ဂိုဏ္း ” က ျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔အေပၚ ကူညီတာကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး ...လို႔ ေနခကို ထပ္ေျပာျပန္တယ္ ။ စူဇန္လည္း ေနခနဲ႔

ျပန္ေတြ႕ၾကလို႔ အရမ္းကို ဝမ္းသာေနတယ္ ..။


ေနခ က ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္ကို မနက္ေရာက္မွ သူတို႔ေနတဲ့ အိမ္ကို ျပန္လိုက္ပို႔မည္ လို႔ ေျပာတယ္။

ဘားေရွ႕ ပစ္ခတ္တာေတြေၾကာင့္ အခုအခ်ိန္ဆိုရင္ လမ္းမေတြေပၚမွာ ရဲတပ္ဖြဲ႕က စစ္ေဆးရွာေဖြေနလိမ့္မည္ လို႔ ေနခက ေျပာတာကို ဟယ္သာက ေထာက္ခံတယ္ ။ ဒီတညေတာ့

ဒီယာေတာထဲမွာဘဲ အိပ္လိုက္ၾကရေအာင္ လို႔ ဟယ္သာက ေျပာတာကို စူဇန္ကလည္း ေထာက္ခံလိုက္တယ္ ။ အၾကာႀကီး ခြဲေနခဲ့ရတဲ့ ေနခနဲ႔ အတူတူ ေနခ်င္ေနေသးတယ္ေလ ။

ေနခရဲ့ လူေတြက ၿခံႀကီးေထာင့္တေနရာမွာ ရွိေနတဲ့ စပါးက်ီ ႀကီးရဲ့ ထပ္ခိုးေပၚမွာ သြားအိပ္ၾကတယ္  ။ ေနခ စူဇန္နဲ႔ ဟယ္သာတို႔ကေတာ့ ၿခံေစာင့္ႀကီးရဲ့ အိမ္ကေလးမွာ ရွိေနၾကတယ္ ။

ၿခံေစာင့္ႀကီး က သူတို႔ စားဖို႔ စားစရာ နဲ႔ အရက္ ကို သူ႔ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ ( စကူတာ ) ေလးနဲ႔ ထြက္ ဝယ္ေပးတယ္ ။


ေနခက “ ဒို႔တေတြ အဆာေၿပ တခုခု စားလိုက္ၾကရေအာင္....” လို႔ လာေခၚတယ္ ။ အိပ္ခန္းက်ဥ္းေလးထဲက ကုတင္ေလးေပၚမွာ စူဇန္နဲ႔ ဟယ္သာတို႔ လွဲေလ်ာင္းေနၾကတာ ..။ ဟယ္သာက တီဗီက

လာေနတဲ့ သတင္းကို ၾကည့္ေနတယ္ ။ ဘားေရွ႕မွာ ဂိုဏ္းႏွစ္ဂိုဏ္း ပစ္ခတ္မႈေတြ ျဖစ္ပြားတဲ့အေၾကာင္း လာေနတယ္ ။ ဘာဂိုဏးေတြလို႔ေတာ့ အတိအက် မေျပာဘူး ။ လူငါးေယာက္ ေသက်န္ရစ္ၿပီး

ဒါဏ္ရာနဲ႔ ထြက္ေျပးသြားသူေတြလည္း ရွိတယ္ လို႔ ေျပာေနတယ္ ။

ထမင္းစားခန္းေလးထဲ ဟယ္သာ..စူဇန္ နဲ႔ ေနခတို႔ ထိုင္လိုက္ေတာ့ စူဇန္က ေနခကို ဖက္ထားတာကို ဟယ္သာေတြ႕ေတာ့..“ ေနခ..စူဇန္က မင္းကို

အရမ္း ေတြ႕ခ်င္ေနတာ..ငါတို႔ ေအာက္တိုပတ္စ္ဘားမွာ အတူတူ လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္တုံးက မင္းအေၾကာင္း ခဏခဏ ေျပာဘူးတယ္ ...” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ေနခက “ ငါလဲ စူဇန႔္ကို တအား ေတြ႕ခ်င္ခဲ့

တာပါဘဲ..အခုက စၿပီး ေရွ႕ကို စူဇန႔္ကို ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္နဲ႔မွ မခြဲသြားေတာ့ဘူးလို႔ ငါ ဂတိေပးတယ္..” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။

 ေနခ စကားကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ စူဇန္ လဲ မ်က္ရည္လည္ပီး ေနခ ကို တအား ဖက္လိုက္ပါတယ္ ။ ဟယ္သာက သေဘာက် လြန္းလို႔ လက္ခုပ္တီးၿပီး“ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ အခုလို

ျပန္ဆုံဆည္းရတာ ျမင္ရတာ ငါ အရမ္းကိုဘဲ ေပ်ာ္တယ္...” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ေနခက ၀ိုင္ပုလင္းကို ေဖါက္ၿပီး အားလုံးအတြက္ ဖန္ခြက္ေလးေတြထဲ ငွဲ႕ေပးတယ္ ။ ေပါင္မုန႔္လဲ လွီး..ဒိန္ခဲလဲ လွီး တယ္ ။

( ဒို႔သုံးေယာက္ ဒီလိုဘဲ အျမဲ အတူတူ စားေသာက္ ေပ်ာ္နိုင္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳၾကရေအာင္...)

စူဇန္..ေနခ နဲ႔ ဟယ္သာတို႔ စားၾကေသာက္ၾက စကားေတြ ေျပာၾကတယ္ ..။ ရန္သူေတာ္ ဂိုဏ္းႏွစ္ဂိုဏ္း က ျဖစ္ၾကေပမယ့္ ေနခ နဲ႔ ဟယ္သာတို႔ အရမ္း ခင္မင္သြားၾကတယ္ ။ ဟယ္သာ ဟာ

ရိုးလင္းသန္းဒါး က ကူးပါးရဲ့ သမီး ျဖစ္ေပမယ့္ ကူးပါးရဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ေအာင္ တျခားစီ ျဖစ္ေနတာကို ေနခ ေတြ႕ရတယ္ ။ ဟယ္သာ က ဂိုဏ္းစတား ျဖစ္ခ်င္သူ မဟုတ္သလို ခိုးဆိုး တိုက္

ခိုက္ရမွာ..ဥပေဒကို ခ်ိ ုးေဖါက္တဲ့ လုပ္ေတြ လုပ္ရမွာကို စက္ဆုတ္တဲ့သူ ျဖစ္တာကို သိလိုက္ရတယ္ ။


တိတ္ဆိတ္လြန္းေနတဲ့ည မွာ ေနခ နဲ႔ စူဇန္တို႔ ခ်င္းတင္းႏွီးေႏွာေနၾကတဲ့ အသံေတြကို မၾကားခ်င္ဘဲ ဟယ္သာ ၾကားေနရတယ္ ။ အသက္ရႈသံျပင္းျပင္းေတြနဲ႔ ကိုယ္ခ်င္း ထိေတြ႕ရိုက္ခတ္တဲ့

အသံေတြေပါ့ ..။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႕နိုင္ေစဖို႔ အိပ္ခန္းေလးမွာ အိပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ဟယ္သာလဲ အျပင္ဖက္ခန္းက ဆိုဖာ ( ေကာက္ခ်္ ) အေဟာင္းႀကီးေပၚမွာဘဲ အိပ္လိုက္

တယ္ ..။

သူတို႔ဆီက သဲ့သဲ့ၾကားေနရတဲ့ အသံေတြေၾကာင့္ ဟယ္သာ အိပ္လို႔ မေပ်ာ္ဘူး ။

ေနခနဲ႔ စူဇန္လည္း ျပန္ေပါင္းထုပ္တဲ့ ညမို႔ ပြဲက ၾကမ္းေနၾကတယ္ ။ ဟယ္သာလည္း ေနာက္ေန႔မနက္မွာ အေဖ ျဖစ္တဲ့ ကူးပါးကို ညက ျဖစ္တဲ့ ကိစၥ မွာ ေနခတို႔ ဂရင္းဒရယ္ဂင္ေတြက ဝင္ကူညီ

တာေတြ နဲ႔ ဘလက္ေဟာ့၈္ေတြ စည္းေဖါက္ၿပီး သူနဲ႔ စူဇန႔္ကို လာဖမ္းေခၚတာေတြကို ရွင္းျပဖို႔ ေတြးေနတယ္ ။


ေနခရဲ့ ကိုယ္ေပၚမွာ စူဇန္ ေရာက္ေနတယ္ ။ စူဇန္ တသိမ့္သိမ့္ လႈပ္ခါေနတယ္ ။ စူဇန႔္ဆူၿဖိဳးတင္းမာ ဖီးထေနတဲ့ ရင္သားႏွစ္မႊာက တဆတ္ဆတ္လႈပ္ခါေနၾကတယ္ ။

တုန္ခါေနၾကတယ္ ။

စူဇန႔္ႏႈတ္ဖ်ားက ေအာ္ညည္းသံေတြ ထြက္ေနတယ္ ။ ေနခလည္းသူ႔ရဲ့ သန္မာတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ စူဇန႔္ တင္ပါးႀကီးေတြကို ကိုင္ဆုပ္ထားေနတယ္ ။ အသားခ်င္း ရိုက္ခတ္သံေတြ

က တိတ္ေနတဲ့ ညအခ်ိန္မို႔ သိသာေနတယ္ ။ ဟယ္သာ အျပင္ခန္းမွာ ရွိေနတာ သိေပမယ့္ သူတို႔ရဲ့ ျပင္းထန္ေနတဲ့ ရာဂစိတ္ေတြေၾကာင့္ တခုတည္းေသာ ဦးတည္ခ်က္ကို

မေရာက္ေရာက္ေအာင္ လွမ္းေနၾကတယ္ ။ စူဇန္လည္း ေနခကို တမ္းတေနတာ ေမၽွာ္ေနတာ ၾကာၿပီ မဟုတ္လား ။ အခုလို ျပန္လဲ ဆုံေရာ အတိုးခ်ၿပီး ေနခနဲ႔ ပြဲၾကမ္းေတာ့တာဘဲ ။
တကယ္ေတာ့ ေနခလည္း စူဇန္ ပါေနလို႔ ဝင္ကယ္တာပါ ။ ဟယ္သာတေယာက္ထဲသာဆိုရင္ သူ အေရးလုပ္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ ။ ဟယ္သာက သူတို႔ရဲ့ ၿပိဳင္ဖက္ ဂိုဏ္းက မဟုတ္လား ။

 ဟယ္သာဟာ “ ရိုးလင္းသန္းဒါး ”ေတြရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ “ ကူးပါး ” ရဲ့ သမီး ဆိုတာ ေနခတို႔ သိၾကတယ္ ။ ဟယ္သာလို ခ်စ္စရာ ေခ်ာေခ်ာလွလွေလးဟာ ဘိုက္ကာေတြရဲ့ၾကားမွာ

 ထင္ထင္ရွားရွား ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ေျပာရမယ္ ။

 ေနခနဲ႔ စူဇန္ ပုံစံေျပာင္းလိုက္ၾကျပန္တယ္ ။ ဒီတခါေတာ့ ေနခက အေပၚက ..။ စူဇန္ရဲ့ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို မေထာင္ၿပီး သူ႔ပုခုံးေပၚ တင္ထမ္းလိုက္ၿပီး လုပ္တယ္ ။ ေနခရဲ့

စံခ်ိန္မွီ ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးက စူဇန႔္ကို အသက္ရႈမွားေစတယ္ ။ တထစ္ထစ္နဲ႔ တိုး  ဝင္လာတဲ့ ေနခ ရဲ့ ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးေၾကာင့္ စူဇန္ တုန္ခါေနရတယ္ ။

 “ အီး...ရွီး.....အား......အား......အား......အင္း......ေနခရယ္....အိုး...အိုး......”'

တေျဖးေျဖးနဲ႔ အားပါလာတယ္ ။ သြက္လာတယ္ ။ အသားခ်င္းရိုက္ခတ္သံေတြ စိပ္လာတယ္ ။ အိုေဟာင္းတဲ့ကုတင္ႀကီးက အသံဗလံေတြ ျမည္လာတယ္ ။ စူဇန႔္ေအာ္သံေတြ

ပိုက်ယ္ေလာင္လာတယ္ ။

ေနရဲ့ ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီး ဟာ သူ႔ တာဝ န္ကို စြမ္းစြမ္းတမံ ထမ္းေဆာင္ေနတယ္ ။ စူဇန႔္ေဖါင္းမို႔ခုံးေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ထဲ စီးစီးပိုင္ပိုင္ႀကီး ထြက္ လို က္   ဝင္လိုက္နဲ႔

စပ္ရွက္ေနတယ္ ။ စူဇန္ရဲ့ တင္းၾကပ္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေတြက အရသာထူးလြန္းလို႔ ေနခလည္း အခ်ိန္တိုတို အတြင္းမွာဘဲ “   ၿပီး  ” သြားရတယ္ ။ သုတ္ေရေတြ

 တပုံႀကီး စူဇန႔္ေစာက္ေခါင္းထဲကို ထုတ္လႊတ္ ပန္းထြက္သြားရတယ္ ။

စူဇန္က ေနခရဲ့ လက္နက္ႀကီးကို အထဲမွာဘဲ စိမ္ထားခိုင္းေနတယ္ ။ သူတို႔ ဒီလို တပ္ရက္နဲ႔ ဖက္ထားၾကရတာဟာ “ ႏွစ္ကိုယ့္တကိုယ္ ” ေပါင္းစပ္ေနတယ္ လို႔ စူဇန္ ထင္လို႔ အရမ္း သေဘာက်တယ္ ။

စူဇန္နဲ႔ ေနခ အိမ္ေရွ႕ခန္းကို ထြက္လာေတာ့ ဟယ္သာ မအိပ္ေသးဘဲ အိမ္ေရွ႕မွာ စီးကရက္ ထိုင္ေသာက္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္တယ္ ။ အနံ့စူးစူးေၾကာင့္ ဟယ္သာ ေသာက္ေနတဲ့ စီးကရက္က ေဆးေျခာက္ပါတဲ့ ရွယ္ ဆိုတာ ေနခေရာ စူဇန္ေရာ သိလိုက္ၾကတယ္ ။ “ မအိပ္ေသးဘူးလား..ဟယ္သာ...” စူဇန္က ေစာင္ႀကီးကို ကိုယ္မွာ
  ပတ္ထားၿပီး ထြက္လာတာ ..။ ေနခကေတာ့ သူ႔ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို ျပန္   ဝတ္ ထားတယ္ ..။ အေပၚပိုင္းဗလာနဲ႔ ..။ ေနခရဲ့ ကိုယ္အေပၚပိုင္းက က်စ္လစ္ အခ်ိ ုးက်တာကို အိ္မ္ေရွ႕အျပင္က မီးေရာင္နဲ႔ ဟယ္သာျမင္ေနရတယ္ ။ “ ဟုတ္တယ္..အိပ္လို႔ မေပ်ာ္ဘူး..စူဇန္....” ေနခက ဟယ္သာ့ဆီက စီးကရက္ တလိပ္ကို ေတာင္းလိုက္တယ္ ။ ဟယ္သာက   သူမ ဝတ္ထားတဲ့ ဂ်င္းရွပ္ အိတ္ကပ္ထဲက ဘူးကို ထုတ္ေပးတယ္
။ေနခလဲ တလိပ္ ထုတ္ယူၿပီး မီးညႇိဖြာရွိုက္ ေသာက္လိုက္တယ္ ။ ဟယ္သာက ေနခနဲ႔ စူဇန္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး...“ ယူတို႔ႏွစ္ေယာက္က အရမ္း လိုက္ဖက္တယ္ ...ယူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ဟယ္သာတကယ့္သူငယ္ခ်င္း အရင္းအျခာလို႔ သတ္မွတ္ခ်င္တယ္..အျမဲ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနသြားခ်င္တယ္ ..” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ စူဇန္ကလည္း ဟယ္သာ့ကို ဖက္လိုက္ၿပီး..“

စူဇန္တို႔ကလည္း ဒီလိုပါဘဲ ဟယ္သာရယ္” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။ သူတို႔သုံးေယာက္ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ မအိပ္ျဖစ္ၾက ...။


Born Wild Gym မွာ ကူးပါးနဲ႔ မစ္ဆီ ကစားေနတဲ့ အခ်ိန္ ဟယ္သာ ေရာက္သြားတယ္ ။ ကူးပါးက ကစားေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး ဟယ္သာ့ဆီကို ေလ်ာက္လာတယ္ ။

“ ဟား....သမီး....မင္းအတြက္ ဒက္ဒီတို႔ စိတ္ေတြ ပူေနၾကတာ....”

“ ဟုတ္တယ္..ဒက္ဒီ...ဟယ္သာလည္း ေပါ့သြားတယ္ ...”

“ မေပါ့နဲ႔ ..သမီး....ဒက္ဒီတို႔မွာက ရန္သူ ဆိုတာ အျမဲ ေပၚလာနိုင္တယ္...”

မစ္ဆီကလည္း ဟယ္သာ့ဆီကို ေျပးလာၿပီး ဖက္လိုက္တယ္ ..။

“ ဟယ္သာရယ္ ...ဘာမွ မျဖစ္လို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့...”

ဟယ္သာက ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ ေျပာျပလိုက္တယ္ ။
 ကူးပါးသည္ ဟယ္သာ ေျပာျပတာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ေနတယ္ ။

ဘလက္ေဟာ့ဂ္ေတြက ဟယ္သာ့ကို ဖမ္းေခၚဖို႔လုပ္တယ္လို႔ ၾကားရတာ ကူးပါးအတြက္ ေတာ္ေတာ္ ထူးဆန္းေနတယ္ ။ ဘလက္ေဟာ့ဂ္ေတြနဲ႔သူနဲ႔ ပိစ္လုပ္ထားခဲ့တာ ၾကာၿပီ မဟုတ္လား ။

“ မဟုတ္မွ လြဲေရာ..ဒါ လူဝီ့ လက္ခ်က္ ျဖစ္နိုင္တယ္...ဘလက္ေဟာ့ဂ္ေတြကို လူဝီ သြား အကူအညီေတာင္းလို႔ ဘလက္ေဟာ့ဂ္ေတြ ဒို႔ကို ရန္လာလုပ္တာ ျဖစ္မယ္ ..ရတယ္ေလ..ကူးပါး တို႔ကလည္း စိန္ေခၚရင္ တိမ္ေပၚအထိ လိုက္မယ့္ေကာင္ေတြဘဲေလ ...စစ္ေၾကျငာလိုက္႐ုံေပါ့....သမီး..နင့္ကို လာကူညီတဲ့ ဂရင္းဒရယ္ဂင္က အာရွေကာင္ေလးနဲ႔လည္း ဒက္ဒီ ေတြ႕ခ်င္တယ္...”

မစ္ဆီက “ ဟယ္သာ ေခၚခဲ့ေလ...ဒို႔တေတြ ညေနစာ အတူတူ စားၾကတာေပါ့..” လို႔ ဝင္ေျပာတယ္ ။ ဟယ္သာလဲ အေဖကူးပါးနဲ႔ ဒီ မစ္ဆီ ဆိုတဲ့ ေစာ္ႀကီး ျမဲေနတာ အံ့ၾသေနတယ္ ။ ကူးပါးက မိန္းမမျမဲဘူး ေလ ..။

“ သူ႔နံမည္က ဘာတဲ့လဲ....”
“ ေနခ...သူက ျမန္မာ က ...”

ကူးပါး ျမန္မာ ဆိုတာ မသိ ။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ အာရွသားမ်ားကို တ႐ုတ္ေတြဘဲလို႔ အျမဲ ထင္ေနခဲ့တာ..။

“ ဒါနဲ႔ နင့္ သူငယ္ခ်င္း စူဇန္ေကာ ျပန္မပါလာဘူးလား...”
“ မပါဘူး..ဒက္ဒီ ...သူ ေနခနဲ႔ ပါသြားၿပီ ...”

ကူးပါးက တအားေအာ္ရယ္တယ္ ။

“ ဟားဟားဟားဟား........စူဇန္ ဘဲရသြားၿပီေပါ့..အင္း..ငါ့သမီးဘဲ က်န္ေတာ့တယ္ ...”
ဟယ္သာက “ ငါ့အတြက္ဝင္ပူမေနပါနဲ႔ ဒက္ဒီ...မင္းနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး ...” လို႔ မေက်မနပ္ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ကူးပါး က “ သမီး..နင္ ကံေကာင္းတယ္....ဘလက္ေဟာ့ဂ္ေတြနဲ႔သာ ပါသြားရင္ နင့္ကိုမုဒိန္းဝိုင္းက်င့္ၾကမွာ ေသခ်ာတယ္..ေနာင္ကို တေယာက္ထဲ မသြားနဲ႔..အေဖၚပါပါေစ..လက္နက္လဲ ပါပါေစ ...” လို႔ ေျပာတယ္ ။

“ လူဝီႀကီးရဲ့ လက္ခ်က္ ဟုတ္မဟုတ္ သိရေအာင္ ငါ လူတေယာက္ လႊတ္လိုက္မယ္ ...” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး မလွမ္းမကမ္းမွာ ရွိေနတဲ့သူ႔လူတေယာက္ကို လွမ္းေခၚလိုက္တယ္ ။
“ ေသာမတ္စ္....ေအာက္တိုပတ္စ္ ဘားကို သြားစမ္း....ပိုင္ရွင္ လူဝီကို ငါ လႊတ္လိုက္တယ္ ...ေပးစရာ ေပးလိုက္လို႔ ေျပာစမ္း...”
“ ဟုတ္ကဲ့ ေဘာ့စ္ ...”
ဆံပင္အရွည္ႀကီးနဲ႔ ပိန္ကိုင္းကိုင္း နဲ႔ ေသာမတ္စ္ သည္ အသက္ မငယ္ေတာ့ ။                                                                        
“ မင္းကို ဘယ္လို ဆက္ဆံသလဲ..ငါ့ကို ဖုန္းဆက္ ...ၾကားလား ..”
“ ဟုတ္ကဲ့...ေဘာ့စ္..”

ဟယ္သာလည္း ကူးပါးကို စိတ္ပ်က္စြာနဲ႔ ေငးၾကည့္ေနတယ္ ။ ဟယ္သာ အျမဲလို စိတ္ကူးေနတယ္ ။ တေနရာရာကို ထြက္သြားဖို႔ ။ ဟယ္သာ လိုခ်င္တာက ၿငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ႔ အသက္တာကို ေက်ာ္ျဖတ္ ကုန္လြန္ဖို႔...။ ကူးပါးသည္ တသက္လုံးဘဲ တိုက္ခိုက္ သတ္ျဖတ္ခဲ့သလို အခုထိလဲ ဆက္ လုပ္ေနတုံးဘဲ ။ အင္း..တေန႔ေတာ့ သူ႔ကို အနိုင္ယူတဲ့လူလဲ ေပၚလာမွာပါဘဲ ။ အစိုးရ ရဲတပ္ဖြဲ႕နဲ႔ အကိဖ္ဘီအိုင္လို လူေတြကလည္း သူ႔ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္ ။

“ ဟယ္သာ....ေသနတ္ေကာင္းေကာင္း ရွိရဲ့လား ...”
“ အင္း..ရွိတယ္...”


မနက္ ေျခာက္နာရီ ။
ဆန္ဖရန္စစ္စကိုၿမိဳ႕ တ႐ုတ္တန္းႀကီးထဲက တခုေသာ လမ္းၾကားေလး မွာ ေနခ လတ္တေလာ ေနတယ္ ။ တိုက္ကတုံး အျမင့္ေပၚက ေနခရဲ့အခန္းေလး က စူဇန႔္ကို စိတ္လႈပ္ရွားေစတယ္ ။

စူဇန္ ေနခနဲ႔ လိုက္ေနလိုက္တယ္ ။ စူဇန္ အိပ္ေကာင္းေနတုံး ေနခ လာႏွိုးတယ္ ။ “ ခ်စ္...ထကြာ..ကိုကိုတို႔ ဘရိတ္ဖတ္စ္ သြားစားၾကရေအာင္ ...” တဲ့။ စူဇန္က ညက ေနခနဲ႔

 အႀကိမ္ႀကိမ္အခ်စ္လြန္ခဲ့တာေတြေၾကာင့္ မထခ်င္ေသးဘူး ။ “ ထခ်င္ဘူး...လူတကိုယ္လုံး ႏုံးေနတယ္ကြာ....ဘရိတ္ဖတ္စ္က ကိုကို လုပ္ေကၽြး...” လို႔ ျပန္ေျပာမိတယ္ ။ မရဘူး

 ။ ေနခက ကလိလိုက္ထိုးတယ္ ။

စူဇန္ ျခဳံထားတဲ့ေစာင္ကို အတင္း ဆြဲဖယ္တယ္ ။ စူဇန္က ကိုယ္တုံးလုံးနဲ႔ဘဲ ေစာင္ျခဳံအိပ္ေနတာ ။ ေစာင္ဖယ္လိုက္ေတာ့ ဖင္တုံးလုံးႀကီး ျဖစ္သြားတာေပါ့ ။ ေနခ သိပ္ဆိုတာဘဲ ။

 သူ႔ကို ကိုကိုလို႔ ေခၚခိုင္းတယ္ ။ ဟြန္း ..သူ႔ေၾကာင့္ မထခ်င္ဘဲ ထလိုက္ရတယ္ ..။ ေ ရခ်ိ ုးခန္းထဲ  ဝင္ခဲ့ၿပီး အိမ္သာကမုတ္မွာ ထိုင္ၿပီး ေသးေပါက္ေနတုံး ေနခ ဝင္လာတယ္ ။

အိုး..သူ တုံးလုံးႀကီး ။ သူ႔အတန္ႀကီး တရမ္းရမ္းနဲ႔ ။

ေနခ က စူဇန္ ေသးေပါက္ေနတဲ့ေရွ႕ လာရပ္လိုက္တယ္ ။ သူ႔ရွည္ေမ်ာေမ်ာႀကီးက စူဇန႔္ေရွ႕မွာ ေငါေငါ ႀကီး ေရာက္ေနတယ္ ။

ဟြန္း...ဘာသေဘာလဲ..စုတ္ေပးေစခ်င္တဲ့သေဘာလား ...။

“ ကိုကို..ခဏကြာ..ရႉးေပါက္ေနတယ္ ...”


ေနခ တုတ္တုတ္ႀကီးက စူဇန႔္မ်က္ႏွာနား ထိမတတ္ ကပ္လာတယ္ ။

“ ကိုကို..ေျပာေလကဲေလဘဲကြာ....သူမ်ား သြားမတိုက္ရေသးဘူး ...”

စူဇန္ သြားတိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေနခက အေနက္ကေန ခါးကို လာဖက္တယ္ ။ သူ႔အတန္ႀကီးက စူဇန႔္
ဖင္တုန္းၾကားမွာ လာဖိေထာက္ထားတယ္ ။

“ ကိုကိုကြာ..သြားေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မတိုက္ရဘူး..သိပ္ကဲတယ္ ….     ”

စူဇန္ ေရပန္းေအာက္ ဝင္ၿပီး ေရခ်ိဳးေတာ့ ေနခက စူဇန႔္တကိုယ္လုံးကို ဆပ္ျပာတိုက္ေပးတယ္ ။ ေနခ စူဇန႔္ နို႔ေတြနဲ႔ ဖင္တုန္းေတြ..ေစာက္ပတ္ေတြကို လာပြတ္သပ္ေတာ့ စူဇန္ စိတ္ေတြ ထလာတယ္ ။

သူ႔လီးႀကီးကလဲ မတ္မတ္ေတာင္ေနတယ္ ။ စူဇန္လဲ သူ႔ကို ပုေလြကိုင္ေပးလိုက္တယ္ ။ သူက လိုး ၾကရေအာင္ လို႔ ေျပာၿပီး လိုးဖို႔လုပ္ေပမယ့္ စူဇန္လဲ ညကလဲ တညလုံး အႀကိမ္ႀကိမ္ လိုးထားခဲ့ၿပီမို႔သူ႔ကို ၿပီးေအာင္ မႈတ္ေပးလိုက္တယ္ ။ သူက ၿပီးခါနီးမွာ သူ႔လက္တဖက္နဲ႔ ကြင္းတိုက္ၿပီး သူ႔အရည္ေတြကို တထပ္ထပ္နဲ႔ စူဇန႔္မ်က္ႏွာေပၚကို ပန္းထုတ္လိုက္တယ္ ...။

အဝတ္အစားလဲၿပီး တိုက္ေပၚက ဆင္းခဲ့ၾကတယ္ ။ ဒင္ဆမ္းဆိုင္ေလးတဆိုင္မွာ ဟယ္သာနဲ႔ ခ်ိန္းထားတယ္လို႔ ေနခက ေရခ်ိဳးရင္း ေျပာျပတယ္ ။ ဒင္ဆမ္းဆိုင္ကို

စူဇန္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္ၾကေတာ့ဟယ္သာ မေရာက္ေသးဘူး ။

စူဇန္နဲ႔ ေနခလည္း ဘာမွ မမွာေသးဘဲ ဆိုင္က မိန္းမ လာခ်တဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းကို တခြက္စီ ထိုင္ေသာက္

ေနလိုက္ၾကတယ္ ။

ဆယ့္ငါးမိနစ္ ၾကာၿပီးတဲ့အခ်ိန္ ဟယ္သာ ေရာက္လာတယ္ ။

ႀကီးမားအားေကာင္းတဲ့ ဟာလီ ဆိုင္ကယ္ႀကီးနဲ႔ ….     ။

“ ေဟး....ယူတို႔ ေရာက္ေနၾကတာ ၾကာပလား ...”

“ မၾကာေသးဘူး...ဟယ္သာ..ယူ သိပ္ ၾကည့္ေကာင္းေနတာဘဲ...”

“ အံမယ္..ဟုတ္လို႔လား ….    ”

သူတို႔ သုံးေယာက္ ဒင္ဆမ္း အဝ စားလိုက္ၾကတယ္ ။

“ အရမ္း ေပ်ာ္တာဘဲ..စူဇန္ရယ္ ...ဒါနဲ႔..ေနခေရ...ငါ့အေဖႀကီးက ယူနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္ေနတယ္ ..ခဏေလာက္

လိုက္ခဲ့ပါလား ...”

ေနခက ေခါင္းညႇိမ့္ျပတယ္ ။

ၿပီးေတာ့..“ ငါ့ရဲ့ ဂရင္းဒရယ္ဂင္က ဥကၠဌ ကိုေတာ့ အသိေပးရလိမ့္မယ္ ...မင္းတို႔ဂိုဏ္းနဲ႔ ဒို႔ ဂရင္း

ဒရယ္ဂင္ဂိုဏ္းက သိပ္ၿပီး တည့္ၾကတာ မဟုတ္ဖူးေလ..ဟယ္သာ...”

“ ငါနားလည္တယ္..ေနခ...ေရွ႕ကို တဖြဲ႕နဲ႔ တဖြဲ႕ အဆင္ေျပၾကေအာင္ ငါ ႀကိဳးစားမယ္...” လို႔ ဟယ္သာ က ေျပာလိုက္တယ္ ။

စီရႊမ္း စားေသာက္ဆိုင္

ဂရင္းဒရယ္ဂင္ ဂိုဏ္းရဲ့ဌာနခ် ုပ္ စခန္း

ဂရင္းဒရယ္ဂင္ေတြရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ အဲဖရက္ သည္ အထပ္ခိုးေပၚက သူ႔႐ုံးခန္းေလးထဲမွာ ဖုန္းေျပာေနတယ္ ။ အဲဖရက္ရဲ့ မ်က္ႏွာသည္ နီရဲေနတယ္ ။ အဲဖရက္ရဲ့ အသံက

ပိုက်ယ္လာတယ္ ။ သူ႔လုပ္ငန္းတခု ႐ုတ္တရက္ႀကီး ဆုံးရႈံး ပ်က္စီးသြားရလို႔ ..။

“ ငါတို႔ ေပးကမ္းထားရက္နဲ႔ ဘယ္လို ျဖစ္ရတာလဲ..မင္းတို႔ လူကို မင္းတို႔ ပိုင္တယ္ဆို ..အခု ဘယ္ေလာက္ ထိခိုက္သြားရသလဲ..မင္း နားလည္ရဲ့လား ...”

တ႐ုတ္ဘာသာစကားနဲ႔ ေျပာဆိုေနၾကတာ ျဖစ္ေတာ့ အဲဖရက္ေဘးမွာ ထိုင္ၿပီး အဲဖရက္ကို ႏွိပ္ေပးေန

တဲ့ စတက္နီက နားမလည္ဘူး ။ အဲဖရက္ ရဲ့ အေပ်ာ္မယားေလး စတက္ဖနီသည္ အဲဖရက္ လိုဘဲ

တ႐ုတ္လူမ်ိဳုး ျဖစ္ေပမယ့္ သူက အေမရိကန္ျပည္မွာ ေမြးတဲ့အျပင္ အေမရိကန္ မိဘမဲ့ေက်ာင္းမွာ ႀကီးျပင္းတာမို႔ တ႐ုတ္စကား မတတ္ဘူး ။


“ ေနာင္ကို မေပါ့ၾကနဲ႔...ငါ ဒါမ်ိဳး ထပ္ မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး...”


အဲဖရက္ ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီး က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေတာက္ေခါက္လိုက္တယ္ ။ စားပြဲေလးေပၚက

 အရက္ဖန္ခြက္ကို ေကာက္ယူကာ ေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္ ။


“ အိုး..ေဘဘီ..ဘာေတြ ျဖစ္သလဲဟင္ ...ငါ့ကို ေျပာျပပါလား ...”


အဲဖရက္ က မဲ့ရြဲ႕လ်က္..“ ထြတ္...ငါ့လုပ္ငန္းတခု ဆုံးရႈံးသြားလို႔...အားပါးပါး...ငါစိတ္ညစ္တယ္...စိတ္ညစ္တယ္ …. ” လို႔ ေျပာဆို ညည္းျငဴလိုက္တယ္ ။

“ ဘာလုပ္ငန္းလဲ ..ေဘဘီ....ေဆးျပား ေရာင္းတဲ့ အလုပ္လား ..”

“ အာ..မဟုတ္ပါဘူး ..ငါတို႔ လုပ္ေနက် ကုန္သေဘၤာထဲမွာ မိန္းမေတြ ခိုးသြင္းလာတာ..အဲဒါ ယူအက္စ္ ကပ္စတန္က မိသြားလို႔ ...”

“ အို..ေဆာရီး..ဟာ.. ..မင္းလူေတြေကာ အဖမ္းခံရေသးလားဟင္.....”

“ ဟင့္အင္း ..”

အဲဖရက္က အရက္ပုလင္းထဲက အရက္ေတြ ကို ဖန္ခြက္ထဲ ေလာင္းထည့္ရင္း တ႐ုတ္ဘာသာစကား

နဲ႔ က်ိန္ဆဲ ေနတယ္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ နံရံေပၚက ေမာ္နီတာႀကီး မွာ သူတို႔ အေဆာက္အဦးေရွ႕ကို ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္တစီး ထိုး

ဆိုက္လာတာကို အဲဖရက္ နဲ႔ စတက္ဖနီတို႔ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ သူ႔အေဆာက္အဦးနား ပတ္ပတ္လည္

မွာ စီစီတီဗီ လုံျခဳံေရး ကင္မရာေလးေတြ တပ္ထားတာေၾကာင့္ ဘယ္သူလာသလဲ ဆိုတာ သူက ႀကိဳ

တင္ ျမင္ေတြ႕ရတယ္ေလ ..။

“ ဟာ..ေနခ ...ေနခ လာၿပီ..အေတာ္ဘဲ....အေတာ္ဘဲ.....”

အဲဖရက္သည္ ေနခကို အားကိုးေနရတယ္ ။ ေနခက ျဖတ္ထိုးဉာဏ္ေကာင္းၿပီး လ်င္တယ္ ။ အေပါင္း

အင္းလဲ ေကာင္းတယ္ ။ ဝက္အူေၾကာ္ဖတ္ကို တူနဲ႔ညႇပ္ယူၿပီး ၀ါးလိုက္ခ်ိန္ စတက္ဖနီက “ ေဘဘီ..

ေအာက္မွာ ျပတ္သနာ တက္ေနတယ္...လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ ေမာ္နီတာကို လွမ္း ၾကည့္လိုက္တယ္ ။

ကင္မရာ၈လုံး တပ္ထားတာေၾကာင့္ ေနရာ၈ေနရာကို ေတြ႕ေနရတယ္ ။ ေအာက္ထပ္မွာ သူ႔လုံျခဳံေရး

တာဝန္ခံ လီလုံနဲ႔ ေနခ စကားမ်ားေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ လီလုံကို သူေျပာဆို ဆုံးမထားေပမယ့္

လီလုံက ေနခကို လုံးလုံး ၾကည့္လို႔ မရဘဲ ရန္လိုေနတယ္ ။

အဲဖရက္ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းသြားလိုက္တယ္ ။

လီလုံနဲ႔ ေနခတို႔ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ တိုက္ခိုက္ၾကေတာ့မယ့္ အေျခအေန ျဖစ္ေနတယ္ ။

“ ေဟး.....ေတာ္ၾကေတာ့...လီလုံ....မင္းကို ငါ ဘာေျပာထားလဲ...မင္း ထြက္သြားစမ္း …..    ”

အဲဖရက္က  ေအာ္ေျပာရင္း ေနခကို သူ႔ဆီလာဖို႔ ေခၚရင္း လီလုံကို ေမာင္းတုတ္လိုက္တယ္ ။

လီလုံက လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားရင္း မ်က္ႏွာႀကီးက နီရဲ တင္းမာေနတယ္ ။

“ လီလုံ....ေျပာေနတာ မၾကားဘူးလား..မင္း အျပင္ကို ထြက္သြားစမ္း ...”

“ ေဘာ့စ္ မင္း ဘာသိလဲ..ဒီေကာင္က ရိုးလင္းသန္းဒါးေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းေနၿပီ....ရိုးလင္းဒန္းဒါး က အျဖဴ

ေခြးေတြက ယုံရတာ မဟုတ္ဘူး..က်ဳပ္တို႔ကို အျမဲ အသားအေရာင္ ခြဲျခားတဲ့ အျဖဴေတြကို သြားေပါင္း

ဖို႔ မသင့္ဘူး...ေဘာ့စ္....”

လီလုံက လက္ညႇိုးထိုးကာ ေအာ္လိုက္တယ္ ။

ေနခက “ ငါ အဲဖရက္ ကို ေျပာၿပီးၿပီ..လီလုံ...မင္း ဘာမွ ဝင္ လ်ာရွည္စရာ မလိုဘူး....မင္ေနရာ မင္း

ေန...” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ ဟုတ္တယ္..လီလုံ...ငါသိၿပီးၿပီ ….မင္း ပူစရာ မလိုဘူး....”

အဲဖရက္ က ေနခကို အေပၚထပ္ကို ေခၚသြားလိုက္တယ္ ။

“ ေနခ..မင္း ညေနစာ စားၿပီးၿပီလား....မစားရေသးရင္ ငါတို႔ တေနရာရာ သြားစားၾကရေအာင္..”

“ ေကာင္းသားဘဲ အဲဖရက္...”

“ မင္းနဲ႔ ငါ တိုင္ပင္စရာေတြ ရွိတယ္ ...ခုနကဘဲ ငါတို႔ ခိုးသြင္းတဲ့ တ႐ုတ္မေတြ ပါလာတဲ့ သေဘၤာ

ကို ဟုမ္းလန္းစီက်ဴတီဌာန က အေကာက္ခြန္နဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး ဝင္ဖမ္းတာ မိသြားတယ္ ….     မင္း ဟို အျဖဴ

ဂိုဏ္းနဲ႔ ခင္မင္သြားတာ အေတာ္ဘဲ...သူတို႔ရဲ့ အကူအညီကို ဒို႔ လိုေနၿပီ...”

“ ဘာလိုတာလဲ..အဲဖရက္ ..”

“ မင္းနဲ႔ ခင္မင္သြားတဲ့ ဟယ္သာရဲ့ အေဖ ကူးပါးက ေတာ္ေတာ္ ေပါက္ေရာက္တယ္ကြ..အခု ေနာက္

ထပ္ ေရာက္လာမယ့္ သေဘၤာေတြ က်ရင္ လြတ္ရေအာင္ ကူးပါးရဲ့ အကူအညီကို ဒို႔တေတြ ယူရင္

ေကာင္းမယ္...ေနခ ”

“ ရတယ္ေလ..အျပန္အလွန္ ကူညီရိုင္းပင္းၾကဖို႔ ငါ သူတို႔နဲ႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္ ...”

အဲဖရက္ က “ လီလုံကို ေဗြမယူပါနဲ႔ကြာ..ဒီေကာင္က ဘရိန္းမရွိဘူး..အိုင္က်ဴ နိမ့္တယ္...” လို႔ ေနခ

ပုခုံးကို ဖက္ၿပီး ေျပာတယ္ ။

စတက္ဖနီက “ ေဘဘီ..ဘယ္မွာ ထမင္းစားမလဲဟင္...စတက္ဖနီ ႀကိဳတင္ ဖုန္းဆက္ၿပီး ရယ္စေဗးရွင္း

လုပ္ထားလိုက္မယ္ ...” လို႔ ေျပာတယ္ ။

အဲဖရက္ က “ ဒို႔ စားေနက် R and  G ကိုဘဲ သြားၾကတာေပါ့...” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။




ကူးပါးသည္ ဘယ္လက္နဲ႔ ကိုင္ထားတဲ့ ဟန္နက္စီ အရက္ပုလင္းကို ပါးစပ္မွာ ေတ့ၿပီး ေမာ့ေသာက္လိုက္ရင္း  သူ႔ေရွ႕မွာ ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ေပးထားတဲ့ မစ္ဆီ့ကို အားနဲ႔ မာန္နဲ႔ ေဆာင့္ထည့္ေနတယ္ ။ သူ႔ညာလက္နဲ႔လည္း မစ္ဆီ့ဖင္ႀကီးေတြကို ဖန္းကနဲ ဖန္းကနဲ ရိုက္ထည့္ေနတယ္ ။

မစ္ဆီလဲ ကူးပါး ေဆာင့္ထည့္လိုက္တိုင္း တအားအားနဲ႔ ေအာ္တယ္ ။ ကူးပါးရဲ့ အတန္ေခ်ာင္းႀကီးကရွည္လြန္းေတာ့ မစ္ဆီ့သားအိမ္ကို လာလာထိတယ္ ။ ကူးပါးသည္ အသက္အရြယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္အားႀကီးတယ္ဆိုတာ မစ္ဆီ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိေနတယ္ . တကယ့္ကို ဆြဲနိုင္တဲ့ လူႀကီး ။

အေရေတြ သိပ္ထြက္တဲ့ မစ္ဆီ့အဖုတ္ႀကီးထဲ ေဆာင့္ထည့္လိုက္တိုင္း တဖြတ္ဖြတ္ တဘြတ္ဘြတ္ အသံေတြ ျမည္တယ္ ။ အႀကိတ္အနယ္ ဆြဲေကာင္းေနတယ္ ။ ကူးပါး ေဂြးစိႏွစ္လုံးကလဲ တြဲေလာင္းႀကီး က်ေနၿပီး ေဆာင့္လိုက္တိုင္း မစ္ဆီ့ဖင္ၾကားကို ဆီးခ်က္ညီညီ တဖပ္ဖပ္ နဲ႔ ရိုက္ခတ္ေနတယ္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ႐ုတ္တရက္ ကူးပါးရဲ့ ဖုန္း အသံျမည္လာတယ္ ။

“ ဟာ..ေစာက္ဖုန္းကလဲ...အေရးထဲ...”

ကူးပါးက က်ိန္ဆဲ တိုင္းထြာလိုက္ေပမယ့္ ဘာ္သူမ်ား ဘာအေရးႀကီးလို႔ ေခၚတာမ်ားလဲလို႔ သိခ်င္တာ

ေၾကာင့္ ဖုန္းကို ေကာက္ယူကာ ၾကည့္လိုက္တယ္ ။

အာ...ေသာမတ္စ္ ေခၚတာပါလား..

ေသာမတ္စ္ကို သူ ေအာက္တိုပတ္စ္ ကလပ္ ကို လႊတ္ထားတာ သတိရသြားတယ္ ။

မစ္ဆီရဲ့ အဖုတ္ထဲ သူ႔လီးတန္ႀကီး တပ္ရက္နဲ႔ ဖုန္းထူးလိုက္တယ္ ။

“ ဟယ္လို..ေသာမတ္စ္..ဘာထူးလဲ..ဘာျဖစ္လဲ...”

“အဆင္မေျပဘူး...ေဘာ့စ္ ...ငါ့ကို ေအာက္တိုပတ္စ္ထဲမွာ အမဲေကာင္ေတြ ၀ိုင္း သမၾကတယ္..ငါေရေရလည္လည္ ခံခဲ့ရတယ္....ငါ့နံရိုးေတြ က်ိဳးကုန္ၿပီ ထင္တာဘဲ...လူဝီက ေဘာ့စ္ကို ေတာ္ေတာ့္ကို မထီေလးစား ပမာမခန႔္ ျဖစ္ေနတယ္....ဘလက္ေဟာ့ဂ္ေတြက သူ႔ကို အကာအကြယ္ေပးထားတယ္“

ၾကားရတဲ့စကားေတြက ကူးပါးကို ေဒါသ အမ်က္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း ထြက္သြားေစတယ္ ။

“ ဘာ.....မင္း..မင္း...........အခု.......မင္း ဘယ္မွာလဲ..ေသာမတ္စ္ ...”

“ ငါ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကား တခုထဲမွာ လဲေနတယ္ ...ငါ့ ဘိုက္ခ္ ကိုလည္း သူတို႔ဖ်က္ဆီး လိုက္ၾကၿပီ”

“ ဟာ..မိုက္ရိုင္းလိုက္ေလ …        .    ”

ကူးပါး လိင္ေခ်ာင္းၿပီးေပ်ာ့က်သြားတယ္ ။ မစ္ဆီရဲ့ အဖုတ္ထဲက ထြက္လာတယ္ ။

လူဝီရဲ့ ေအာက္တိုပတ္စ္ဘား ရွိတဲ့ ရပ္ကြက္ဖက္က သူ႔အဖြဲ႕သားေတြဆီကို သူ ဖုန္းေခၚလိုက္တယ္ ။

“ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ကြာ …. ...”



ေနခ အဲဖရက္ နဲ႔ စတက္ဖနီတို႔ အာရ္ အင္ဂ်ီ ကေဖး အေပၚထပ္မွာ က်က်နန ထိုင္စားေနၾကတဲ့ အခ်ိန္ ေနခကို ဟယ္သာ ဖုန္းဆက္တယ္ ။ တိဗီသတင္း ကို

ၾကည့္လိုက္ဖို႔ေျပာတယ္ ။

ေနခတို႔ စားေသာက္ေနတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္မွာ တီဗီ နံရံမွာ ရွိေနေပမယ့္ ဖြင့္မထားဘူး ။

ေနခက စားပြဲထိုးတေယာက္ကို ေခၚၿပီး တီဗီ ဖြင့္ေပးဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ အဲဖရက္က ဘာျဖစ္လို႔လဲ

လို႔ ေမးတယ္ ။ ေနခက မသိေသးဘူး..သတင္းၾကည့္ၾကရေအာင္..လို႔ ျပန္ေျဖၿပီး လတ္တေလာ

 ျဖစ္ပ်က္သြားတဲ့ သတင္း ဆိုၿပီး ေပၚလာတဲ့ သတင္းကို ၾကည့္လိုက္တယ္ ။

အိုး ….ေအာက္တိုပတ္စ္ဘားကို လူတစုက မီးရွို႔သြားလို႔ မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ သတင္း ။

ဘားပိုင္ရွင္ လူဝီကိုလည္း လည္ပင္းမွာ သံႀကိဳးစြပ္တပ္ၿပီး ထရပ္ကားနဲ႔ ဒရြတ္တိုက္ ဆြဲသြားတယ္ လို႔

လဲ ေျပာေနတယ္ ။

အင္္း...ကူးပါးေတာ့ အျပန္မိုက္ေနၿပီ လို႔ ေနခက အဲဖရက္ကို တီးတိုး ေျပာလိုက္တယ္ ။





ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္လည္း “ အနီေရာင္ ပုဇြန္ထုပ္ ” ဆိုတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္မွာ ညစာ ထိုင္စားေနၾကတုံး တီဗီက လာတဲ့ သတင္းေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္လုံး ေျခာက္ျခားသြားၾကတယ္ ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေအာက္တိုပတ္စ္ဘားႀကီး မီးေတြေလာင္ေနတာ သူတို႔ တီဗီေပၚမွာ ေတြ႕လိုက္ရလို႔။

လူဝီကို ကားနဲ႔ ဒရြတ္တိုက္ ဆြဲေခၚသြားၾကတယ္ ဆိုတာလဲ သတင္းက ေျပာေနတာ ၾကားလိုက္ရေတာ့
ဟယ္သာလည္း ကူးပါးဆီကို လွမ္း ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္ ။ ကူးပါး ဖုန္းမကိုင္ဘူး ။

“ ဟူး..ဘာေတြ ျဖစ္ေနသလဲ မသိဘူး..စူဇန္ေရ ...Gang Warႀကီးတခုေတာ့ စေနၿပီ....”

ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္လဲ ပုဇြန္ထုပ္ အပါအဝင္ ပင္လယ္စာေတြ မွာထားၾကေပမယ့္ စားခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့
ဘူး ။ ေနခ ဆီကို ဆက္ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ေနခကလည္း မသိေသးဘူး ။ ေနခကို တီဗီ သတင္း ဖြင့္ၾကည့္ဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။


ကူးပါးသည္ ၾကမ္းခ်င္တိုင္း ၾကမ္းေနၿပီ ။

ကူးပါး သည္ ခါတိုင္းလို တပည့္ေတြ ကို လႊတ္ၿပီး ခိုင္းေပမယ့္ ဒီတခါမွာေတာ့ ေဒါသကို မထိန္းနိုင္
ေတာ့ဘဲ သူကိုယ္တိုင္ လိုက္သြားၿပီး လူဝီရဲ့ ဘားကို မီးရွို႔..လူဝီကို ႀကိဳးတုပ္ ဖမ္းၿပီး ထရပ္ကားနဲ႔တရြတ္တိုက္ ဆြဲတယ္ ။

ကူးပါးသည္ သူရဲဝင္ပူးေနတဲ့ လူတေယာက္ လိုဘဲ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါေတြနဲ႔ ဘလက္ေဟာ့ဂ္ဂိုဏ္း ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ဒ႐ူး ကို လိုက္ရွာတယ္ ။

သူတို႔ ထိုင္ေနက် “ ဘရားသား ပေလ့စ္ ” ကို သြားဝိုင္းတယ္ ။ ကူးပါး ကိုယ္တိုင္ လိုက္လာလို႔ သူ႔တပည့္ အဖြဲ႕သားေတြ အရမ္း တက္ႂကြ မိုက္ရိုင္းေနၾကတယ္ ။ ဒ႐ူးတို႔ရဲ့ ဆိုင္ကယ္ေတြ ကို ဘရားသား ပေလ့စ္ ကလပ္ အျပင္ဖက္မွာ သူတို႔ ေတြ႕ၾကေတာ့ ကူးပါးက ဒ႐ူး ရွိေနမွာဘဲလို႔ ယူဆ
ၿပီး လက္နက္ေတြ အသင့္ကိုင္ေဆာင္ၿပီး ကလပ္ ပတ္ပတ္လည္မွာ သူ႔လူေတြကို ေနရာယူ ၀ိုင္းခိုင္း
လိုက္ၿပီး သူ႔အားကိုးရတဲ့ တပည့္ရင္းေတြ ၿခံရံၿပီး ကလပ္ထဲကို ဝင္တယ္ ။

            သူတို႔ ထင္တဲ့အတိုင္း ဒ႐ူး နဲ႔အဖြဲ႕ ရွိေနတယ္ ။ ကူးပါး ဝင္လာတာ ေတြ႕ေတာ့ ဒ႐ူး တုန္လႈပ္သြားတယ္  ။ ဒ႐ူးရဲ့ ေနာက္လိုက္ေတြလည္း သူတို႔လက္နက္ေတြကို ဆြဲထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ၾကတယ္ ။ သို႔ေပမယ့္ မထုတ္ရဲၾကဘူး ။ ကူးပါးရဲ့ လူေတြက ကလပ္ထဲ ဝင္လာ ကထဲက ေအေက၄ရေမာင္းျပန္ေတြ နဲ႔ ခ်ိန္ထားၿပီးသားမို႔ လက္ဦးထားေနၿပီး ျဖစ္ေနတယ္ ။

“ မင္းတို႔ ေသနတ္ေတြကို ၾကမ္းျပင္ေပၚကို ေအးေအးေဆးေဆး ခ်လိုက္ၾကကြာ...”

ကူးပါးရဲ့ အသံၾသၾသ ႀကီး ကို ၾကားလိုက္ၾကရၿပီးေနာက္ ဘလက္ေဟာ့ဂိုဏ္းသားမ်ား သူတို႔ရဲ့ လက္
နက္ေတြကို ၾကမ္းေပၚကို ခ်လိုက္ၾကတယ္ ။

ဒ႐ူး သည္ ကူးပါးရဲ့ နံမည္ကိုသာ ၾကားဖူးၿပီး တခါမွ လူကို္ယ္တိုင္ မေတြ႕ဘူးဘူး ။ ကူးပါးရဲ့ ၄၅ ပစၥတိုႀကီးက ဒ႐ူးနဖူးတည့္တည့္ကို ခ်ိန္ရြယ္ထားတယ္ ။ ကူးပါးရဲ့ ေစာ္ႀကီး မစ္ဆီကလည္း ေအေက၄ရေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္နဲ႔ သူတို႔ကို ခ်ိန္ရြယ္ထားတယ္ ။ ကူးပါးသည္ လူအင္အား ေတာ္ေတာ္မ်ားတာကို ဒ႐ူးေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

“ မင္းက လူဝီကို ေျမႇာက္ေပးသလို ငါ့လူကိုလည္း ေစာ္ကားလႊတ္လိုက္တယ္ေပါ့ေလ ...မင္း ငါ့ကို
လူမထင္ဘူးေပါ့ေလ...ဒ႐ူး..မင္းဟာ ေသလူ ျဖစ္ေနၿပီ ...အင္း..ဒါေပမယ့္..မင္းကို နာက်င္ခံစားၿပီးမွ ေသ
ေစခ်င္တယ္ ...မင္းကို ေသနတ္နဲ႔ ပစ္မသတ္လိုက္ခ်င္ဘူး ….     မင္းကို ရက္ရက္စက္စက္ က်ားစာေကၽြးၿပီး
သတ္မယ္ ...မင္းကို က်ားေတြ ၀ိုင္း ဆြဲျဖဲၿပီး အလုအယက္ စားေစမယ္....”


ဒ႐ူး သည္ ကူးပါး ေျပာေနတာေတြကို နားမလည္ဘူး ။

ဘာေတြ ေျပာေနတာလဲ ။
က်ားစားေကၽြးမယ္တဲ့..က်ားေတြက ဆြဲျဖဲမယ္ တဲ့...။

ရိုးလင္းသန္ဒါးဂိုဏ္းသာေတြက ဒ႐ူးကို လက္ျပန္ႀကိဳး တုပ္လိုက္ၾကတယ္ ။ ဒ႐ူးကို ဘုရးတဆူလို ကိုးကြယ္ေနတဲ့ တပည့္တပန္းေတြ ထဲက ဗလေကာင္းေကာင္းနဲ႔ မာဖီဆိုတဲ့ေကာင္ႀကီးက

သူ႔ဆရာသမားကို ဖမ္းေခၚသြားေတာ့မွာကို မခံမရပ္နိုင္ေအာင္ ျဖစ္ၿပီး ဝုန္းကနဲ ထရပ္လိုက္တယ္ ။ ေသနတ္ေျပာင္း ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက မာဖီႀကီး ဆီကို ထိုးခ်ိန္လိုက္ၾကတယ္ ။

ကူးပါး ေတြ႕သြားတယ္ ။

“ ေဟ့ေကာင္ ကပၸလီ ဘဝပ်က္...မင္းက မင္း အေဖကို ထိလို႔ မခံနိုင္ဘူးေပါ့ေလ....ေခြးမသားငမဲ....ေဟ့ေကာင္ေတြ..ဒီငပြႀကီးကိုပါ ဖမ္းခဲ့..ဒီေကာင့္ကိုယ္လုံးႀကီးကို က်ားေတြ ပိုႀကိဳက္မယ္...”

ကူးပါးရဲ့ စကားအဆုံးမွာ ရိုးလင္းသန္းဒါဒေတြက မာဖီႀကီးကိုပါ လက္ျပန္ႀကိဳး တုပ္လိုက္ၾကတယ္ ။

“ ကဲ..ရိုးလ္မယ္ေဟ့....ရိုးလ္...”

ကူးပါးက သူ႔လက္ေတြကို ေဝွ႕ရမ္းျပလိုက္တယ္ ။ ကူးပါး ရဲ့ တပည့္ေတြက ဘလက္ေဟာ့ဂ္ေတြကို ေသနတ္ေတြ နဲ႔ ခ်ိန္ၿပီး ဘာထဲက ထြက္ခိုင္းတယ္ ။

“ ကဲ..သူတို႔ေသနတ္ေတြကို သိမ္းၿပီးၾကပလား.....”

ကူးပါးက ေမးတယ္ ။

“ သိမ္းၿပီးၿပီ...ေဘာ့စ္ ...”

“ သူတို႔တေတြကို ႀကိဳးတုပ္ၿပီး ထားခဲ့...”

ကူးပါး ရဲ့ တပည့္တေယာက္က အဝါေရာင္ ဟန္းမား  ကားႀကီးနဲ႔ ဘားအျပင္မွာ ေစာင့္ေနတယ္ ။ ဆိုင္ကယ္စီး ဂိုဏ္းဝင္ေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးဘဲ ။


ကူးပါးနဲ႔ မစ္ဆီက ဟန္းမားႀကီးထဲကို တက္လိုက္တယ္ ။ ဟန္းမာကားႀကီး အေနာက္မွာ ရွယ္ဗီ..တာဟိုကားနက္ႀကီးတစီး ရွိေနတယ္ ။ ဒ႐ူးနဲ႔ မာဖီႀကီးကို တာဟိုကားနက္ႀကီးထဲကို ဝင္ခိုင္းၾကတယ္ ။

တာဟိုထဲမွာ ေစာေစာက ကားနဲ႔ ဒရြတ္တိုက္ ဆြဲတာ ခံခဲ့ရတဲ့ လူဝီ ရွိေနတာကို ဒ႐ူးနဲ႔ မာဖီတို႔ ေတြ႕ၾကရတယ္ ။ လူဝီႀကီး တကိုယ္လုံး ပြန္းပဲ့ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတယ္ ။ ညည္းျငဴေနတဲ့ လူဝီက

ဒရးနဲ႔ မာဖီတို႔ ကားထဲ ဝင္လာတာကို ေတြ႕သြားတယ္ ။ ဒ႐ူးလည္း အရင္က သူ မုနး္တီးၿပီး အျမဲ ဆဲေနခဲ့တဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႕ကို ေမၽွာ္ေနတယ္ ။ ရဲေတြ ဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္.။ လူမဲခ်ာတိတ္ေပါက္စေတြ

ေဆးေျခာက္ရႈတာကို အႀကီးအက်ယ္လုပ္ လိုက္ဖမ္း..ခံလုပ္ရင္ ပစ္သတ္ေနတဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႕ မေတြ႕ပါလား...။ ကူးပါး မင္းမဲ့စရိုက္ဆန္ဆန္ေတြ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနတာကို ရဲတေယာက္မွ လာ

မတားၾကပါလား..။ ဒ႐ူး ရဲေတြကို ေမၽွာ္ေနတယ္ ..။


ဟန္းမားအဝါႀကီးနဲ႔ ရွယ္ဗွတာဟို ကားနက္ႀကီးကို ဟာလီ ဒစ္ဗစ္ဆင္ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ႀကီးမ်ားက ၿခံရံၿပီး  ၿမိဳ႕ျပင္ကို ေမာင္းထြက္သြားတယ္ ။ ကူးပါးလည္း မစ္ဆီ ဖြင့္ေပးတဲ့ အရက္ပုလင္းကို ပါးစပ္မွာ ေတ့ၿပီး ေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္ ။

“ အား ဖူး...ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဝစ္စကီ.....”

“ ကူးပါး....မင္း ဒီကပၸလီႏွစ္ေကာင္ကို တကယ္ဘဲ က်ားစာေကၽြးမွာ လား.....”

“ ဟားဟားဟား....မစ္ဆီ..နင္က ငါ ေနာက္ေျပာင္ေနတယ္ ထင္ေနတာလား....ကူးပါးက ဘယ္ဂိုဏ္းကိုမွ ဗိုလ္မထားဘူး....ဒီဘလက္ေဟာ့ဂ္ေတြကို သတ္ျပလိုက္ရင္ က်န္တဲ့ ဂိုဏ္းေတြဟာ အလိုလို
ဦးညႊတ္လာၾကလိမ့္မယ္ ....ဟူးဟူး..သိၿပီလား....”

ကားေမာင္းေပးေနတဲ့ ဂ်ိဳ ဝီက “ ေဘာ့စ္..ေရွ႕မွာ လမ္းခြဲကို ေရာက္ၿပီ...ဘယ္ကို ေမာင္းရမလဲ...” လို႔ ေမးလိုက္ဆယ္ ။
“ ဂ်ိဳဝီ..မင္းက ေတာ္ေတာ္ ဒုံးေဝးတဲ့ေကာင္ဘဲ..ငါတို႔ေျပာဆိုေနၾကတာေတြ မင္း မၾကားဘူးလား..ခ်က္ဆို နားခြက္မ မီးေတာက္မွပါ့....ငါတို႔ အေနာက္ခန္းက လူမဲေကာင္ သုံးေကာင္ကို က်ားစာေကၽြးမလို႔ကြ..ဒီေတာ့ မင္း ဘယ္ကို ေမာင္းရမလဲ သိၿပီလား...”
“ သေဘာေပါက္ၿပီ..ေဘာ့စ္..က်ားေမြးၿခံကို ေမာင္းရမယ္...ဟဲဟဲ...”

က်ားေမြးၿခံ...တဲ့ ..။

ဒ႐ူးနဲ႔ မာဖီတို႔ တေယာက္ မ်က္ႏွာကို တေယာက္ ၾကည့္လိုက္ၾကတယ္ .. ။

က်ားစာေကၽြးမယ္ လို႔ ေစာေစာက ကူးပါး ေျပာေနတာ တကယ္ ျဖစ္ေနလို႔ ..။ က်ားၿခံ..က်ားေမြးၿခံ ..။ ကူးပါး က်ားေမြးထားတယ္ လို႔ တခါမွ မၾကားဖူးေသးဘူး ....။



ဟယ္သာ က ကူးပါး အ႐ူးခ်ီးပန္း ေလ်ာက္လုပ္ေနတာကို တားဖို႔ လိုက္ခ်င္တယ္ လို႔ ေနခကို ေျပာတယ္ ။
ေနခ က ကူးပါး လုပ္တာေတြကို ဝင္မပါ ဝင္မတားခ်င္ဘူး ။ သို႔ေပမယ့္ ဟယ္သာက လိုက္ခ်င္သည္ ေျပာေတာ့ သူနဲ႔ စူဇန္တို႔က အေဖၚအျဖစ္ လိုက္ပါေပးဖို႔ သေဘာတူလိုက္တယ္ ။
ဟယ္သာနဲ႔စူဇန္တို႔ က သူ႔ကို လာေခၚမယ္ ဆိုလို႔ သူ တ႐ုတ္တန္းထဲက လမ္းေထာင့္တခုမွာ ေစာင့္ေနလိုက္တယ္ ။

သူ႔ေဘာ့စ္ အဲဖရက္ဒ္နဲ႔ အေပ်ာ္မယားေလး စတက္ဖနီတို႔ကေတာ့ ျပန္သြားၾကၿပီ ။
ဂိုဏ္းအခ်င္းခ်င္းေတြ တိုက္ခိုက္ေနၾကၿပီမို႔ အဲဖရက္ဒ္လည္း သူ႔ဂိုဏ္းဝင္ သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြ ၿခံရံၿပီး ျပန္သြားတယ္ ။ သူတို႔နဲ႔ ဘလက္ဂ္ေဟာ့ေတြကလည္း ရန္ေစာင္ေနၾကတယ္ မဟုတ္လား ။

ေနခ ရွိရာက္ု ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္တို႔ ဟယ္သာရဲ့ တိုယိုတာ ဟိူင္းလန္ဒါကားအျပာေရာင္ႀကီးနဲ႔ ေရာက္လာတယ္ ။ သို႔ေပမယ့္ သူတို႔ခ်ည္းဘဲ မဟုတ္ဘူး ။ သူတို႔ အေနာက္မွာ အေဖၚအေပါင္းေတြနဲ႔ ။
ေကာင္းတဲ့ အေဖၚအေပါင္းေတြေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။ ဖို႔ဒ္အိပ္စ္ပရိုယာ ကားအနက္တစီးနဲ႔ ဘလက္ဂ္ေဟာ့ဂိုဏ္းသားလူမဲေလးေယာက္ ထပ္ခ်ပ္မခြာ လိုက္ပါလာၾကတယ္ ။

ဟယ္သာက ေနခ ရပ္ေနတဲ့အေရွ႕မွာ သူမကားကို ထိုးဆိုက္လိုက္ေတာ့ အေနာက္က ဖို႔ဒ္အနက္ကလည္း ကၽြီကနဲ ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။ စူဇန္က “ ေနခ..တက္..တက္..” လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ေနခက ကားေပၚကို မတက္ေသးဘဲ ဖို႔ဒ္ကားဆီကို ေလ်ာက္သြားလိုက္ၿပီး  သူ႔လက္ထဲ ကိုင္ထားတဲ့ ေသနတ္နဲ႔ ပြိဳင့္ဘလင့္ခ္..အနီးကပ္ ပစ္ထည့္လိုက္တယ္ ။ ဆက္တိုက္ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ပစ္လိုက္တာ ..။ ဖို႔ဒ္ထဲက လူမဲတစု မထင္မွတ္ထားလို႔ ခံသြားရတယ္ ။ ကားေမာင္းသူကို အဓိကထား ပစ္ခတ္လိုက္တာ ..။
က်ယ္ေလာင္တဲ့ ေသနတ္သံေတြ..ထြက္ေပၚလာတယ္ ။ ကားမွန္ေတြ ကြဲေၾကမြ ထိမွန္သံေတြ..ကားထဲက ေသနတ္ထိခံရတဲ့ လူေတြ နာက်င္စြာ ေအာ္လိုက္တဲ့ အသံေတြ ေရာ ..။

ပစ္လဲၿပီးေရာ ေနခက ဟယ္သာ့ကားေပၚ ေျပးတက္လိုက္တယ္ ။ ဟယ္သာက ကားကို အျမန္ေမာင္းထြက္လိုက္တယ္ ။
ေနာက္က ကား ဆက္မလိုက္နိုင္ေတာ့ဘူး ။

“ ေနခက အရမ္း ျမန္တာဘဲ..မယုံနိုင္ေအာင္ပါဘဲ...” သယ္သာက ခ်ီးက်ဴးလိုက္တယ္ ။

“ ဒီေကာင္ေတြက ဘယ္လို ပါလာတာလဲ...”

“ ငါတို႔၂ေယာက္ လဲ စားေသာက္ဆိုင္ထဲက ထြက္ေရာ သူတို႔နဲ႔ တိုးတာဘဲ..ေစာေစာထဲကမ်ား လိုက္ေခ်ာင္းေနသလား မသိဘူး..”

“ ျဖစ္နိုင္တာဘဲ..လူဝီက မင္းတို႔ကို ျပန္ဖမ္းခိုင္းတာ ေနမွာေပါ့..”

“ အခု ဘယ္ကို သြားၾကမလဲ..ဘယ္ကို အရင္ ရွာမလဲ...”

“ ဒက္ဒီ ဘယ္မွာလဲ..ဂိုဏ္းသား တေယာက္ကို ဖုန္းနဲ႔ လွမ္းေမးၾကည့္တယ္...က်ားေမြးၿခံ ကို ဦးတည္ၿပီး သြားေနတယ္..တဲ့..အဲ့ကို လိုက္မလားလို႔...”

က်ားေမြးၿခံ ...။

ေနခ ဟယ္သာ့ကို နားမလည္သလို ၾကည့္လိုက္တယ္ ..။

ဟယ္သာက..“ ဒက္ဒီက က်ားေမြးတယ္ေလ..စီးပြားျဖစ္ ေမြးတာ...ေဖါက္တယ္..ေမြးတယ္..ျပန္ေရာင္းစားတယ္....”လို႔ ရွင္းျပတယ္ ။  စူဇန္က “ ဟယ္သာ..ယူ႔ဒက္ဒီက က်ားေမြးၿခံကို

ဘာသြားလုပ္တာလဲ..သူ႔စခန္း အသစ္လား ...”

“ မဟုတ္ဘူး စူဇန္..ဒက္ဒီက လူဝီရယ္..ဘလက္ေဟာ့ဂ္ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ ဒ႐ူး ရယ္ကို က်ားစာေကၽြးမလို႔ လုပ္ေနတယ္တဲ့..ဟယ္သာလဲ အခ်ိန္မွီ သြားတားခ်င္တယ္ ....ဒက္ဒီကကို ဟယ္သာက
လြဲၿပီး ဘယ္သူမွ မတားရဲၾကဘူး ..မဟုတ္လား..”


ကူးပါးတို႔ လူစု က်ားေတြ ေမြးထားတဲ့ ေမြးျမဴေရးၿခံႀကီးဆီကို ေရာက္ၿပီ ။

ကူးပါးရဲ့ ၿခံႀကီးကို လမ္းမႀကီးကေန ၾကည့္မည္ဆိုလၽွင္ သာမန္ ၾကက္ ဝက္ ႏြားျမင္း နဲ႔ ဆိတ္တို႔သိုးတို႔ ေမြးတဲ့ ၿခံႀကီးလို႔ဘဲ ထင္ၾကမွာဘဲ ။ အသားစာ ေတာရိုင္းသတၱဝါျဖစ္တဲ့ က်ားေတြ ျခေသၤ့ေတြ

ေႏြးထားလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္သူကမွ ထင္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူး ။

သူတို႔လူစုရဲ့ ကားေတြ ဆိုင္ကယ္ေတြ ထိုးဆိုက္လိုက္ေတာ့ ၿခံတာဝန္ခံ ေဒါရစ္စ္ က ဆီးႀကိဳေနတယ္ ။ ေဒါရစ္စ္သည္ ငယ္ငယ္ထဲက လယ္ယာေျမထဲ ႀကီးျပင္းလာတဲ့သူ ။ ျမင္း ႏြား သိုး ဆိတ္ေတြကို

လယ္သမား ၿခံသမား မိဘေတြနဲ႔ အတူ ေမြးလာဘူးတဲ့ မိန္းမတေယာက္ ေပါ့ ။ အခုေတာ့ ေဒါရစ္စ္သည္ လယ္ယာေျမေတြမွာ ေမြကေလ့ရွိတဲ့ သတၱဝါေတြတင္ မကဘူး ။ က်ား..ျခေသၤ့ ေတြ ကိုပါ

ထိန္းသိမ္းေပးေနတယ္ ။ ကူးပါးသည္ တကၠဆက္စ္ ျပည္နယ္ကို သြားလည္ပတ္ရင္း သူ႔မိတ္ေဆြ ရင္းျခာတေယာက္က က်ားေမြးျမဴေရး လုပ္ေနတာကို ေတြ႕ေတာ့ စပ္စုမိရာက သူကိုယ္တိုင္ ေမြးျမဴ ခ်င္

လာၿပီး သူေနထိုင္ရာ ေနရာေဒသမွာ လုပ္ျဖစ္သြားခဲ့တာ ျဖစ္တယ္ ။

စနစ္တက် က်ားသတၱဝါေတြ အေၾကာင္းကို နားလည္တဲ့ ေဆးဝါးကုသေပးနိုင္တဲ့ လူတေယာက္ကိုပါ လခႀကီးႀကီး ေပးထားၿပီး သူ႔က်ားေတြကို အျမဲ ေဆးဝါးကုသေပး ခိုင္းထားတယ္ ။


“ ေဘာ့စ္..မင္း ဖုန္းလွမ္းဆက္တာနဲ႔ ငါ ေ၈်ာ္ဂ်ီ နဲ႔ေဘာ္ဘီ ကို အစာ မေကၽြးေသးဘဲ ထားထားတယ္ ....”

ေဒါရစ္စ္က သူမ သြား၈ါ၈ါေတြကို ျဖဲျပၿပီး ကူးပါး ကားေပၚက အဆင္းမွာ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ေဒါရစ္စ္သည္ အရပ္ ေျခာက္ေပက်ာ္ ထြားႀကိဳင္းေသာ မိန္းမႀကီး တေယာက္ ျဖစ္သည္ ။ သူမ ၿခံနားကို ကပ္လာတဲ့ လူစိမ္းဆိုလၽွင္ တလုံးထိုးေသနတ္နဲ႔ လိုက္ပစ္ခတ္တတ္သူ ျဖစ္သည္ ။ ၿခံရဲ့ ပတ္ပတ္လည္ ၿခံစည္းရိုးမွာ ( က်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္သူေတြကို ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္မည္ ) လို႔ ဆိုင္းဘုတ္မ်ား
ခ်ိတ္ဆြဲထားတယ္ ။

“ ေကာင္းတယ္ ....အခု ဒီေကာင္ႀကီးေတြ အတြက္ အစာေတြ ပါလာၿပီ....ေဟ့..မင္းတို႔ ဘာငိုင္ေနၾကတာလဲ...ကပၸလီေကာင္ေတြကို ကားေပၚက ခ်လိုက္..”

ကူးပါးသည္ သူ႔က်ားေတြထဲမွာ အဆိုးဆုံး အရိုင္းဆုံး ႏွစ္ေကာင္ ျဖစ္တဲ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီ နဲ႔ ေဘာ္ဘီ ဆိုတဲ့ က်ားဆိုးႀကီး ႏွစ္ေကာင္ကို အစာမေကၽြးဘဲ ထားခိုင္းထားတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီ နဲ႔ ေဘာ္ဘီသည္ ဘယ္လို

မွ သင္ၾကားလို႔ မရတဲ့ အရိုင္းအစိုင္း ႏွစ္ေကာင္ပါ ။ ေန႔တိုင္း အစာေကၽြးေနတဲ့ ေဒါရစ္စ္ကိုေတာင္ ရန္မူဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတဲ့ က်ားႀကီးေတြ ပါ ။

ကူးပါးနဲ႔ မစ္ဆီတို႔က လက္ျပန္ႀကိဳး တုပ္ထားတဲ့လူဝီ..ဒ႐ူး..နဲ႔ မာဖီႀကီးတို႔ကို က်ားေလွာင္အိမ္ေတြဆီကို ေခၚသြားပါတယ္  ။ နီးလာတာနဲ႔ အမၽွ က်ားေတြရဲ့ ပုတ္အဲ့အဲ့..ညႇီနံ့..ေသးနံ့ေတြ ကို

ရၾကတယ္ ။ ဒ႐ူးတို႔သည္ တကယ့္ကိုဘဲ က်ားစာအေကၽြးခံရေတာ့မွာမို႔ အရမ္းကို တုန္လႈပ္ ေျခာက္ျခားေနၾကတယ္ ။

ေဒါရစ္စ္ က ကိုယ္လုံးႀကီးႀကီးေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ မာဖီႀကီး ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္တယ္ ။

“ ဟား..ဒီေကာင္ႀကီး ကို ေဘာ္ဘီတို႔ အရမ္း သေဘာက်မွာဘဲ...ေဘာ့စ္..ဘယ္ေကာင္ကို အရင္ ေကၽြးမလဲ....တေယာက္ ဆိုရင္ ဒီညအတြက္ ေဂ်ာဂ်ီနဲ႔ ေဘာ္ဘီအတြက္ လုံေလာက္တယ္..က်န္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္က က်န္တဲ့  က်ားေတြကို မနက္ဖန္ ေန႔လည္စား ေကၽြးလိုက္မယ္ ေလ..မေကာင္းဘူးလား....”

“ ငါ ေရြးရမယ္ ဆိုရင္ လူဝီ ဆိုတဲ့ ဒီ ေခြးမသား ဘဲ..သူက ငါ့ကို ဒူးေထာက္ ေတာင္းပန္လို႔..အင္း..ငါ့သမီးကလည္း သူ႔အသက္ကို အလႉခံလို႔..ငါ ျပန္ လႊတ္ေပးလိုက္တာ...ဒီေကာင္က ငါ့အေၾကာင္းကို မသိဘူး...သူသိဖူးဆက္ဆံဘူးတဲ့ ခပ္ည့ံညံ့ လူျဖဴတေကာင္လို႔ ထင္ေနပုံ ရတယ္...ဒ႐ူးဆိုတဲ့ သူ႔ေဘာ္ဒါ အားကိုးနဲ႔ ငါ့ကို ေစာ္ကား အာခံတယ္..သူ႔ကို အရင္ဆုံး ေကၽြးမယ္..”

“ ေကာင္းၿပီ ေဘာ့စ္...ေဘာ့စ္ေကာ သူ႔ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႔ ေဘာ္ဘီတို႔ စားေသာက္ၾကတာကို ၾကည့္အုံးမလား....”

“ ငါၾကည့္ခ်င္တာထက္ ဒီက ဒ႐ူးနဲ႔ သူ႔သစၥာခံ တပည့္ႀကီးတို႔ကို ျပခ်င္တယ္....”

“ ေကာင္းၿပီ..ေဘာ့စ္...”

ေဒါရစ္စ္က က်ားေတြ အိပ္တဲ့ တန္းလ်ားႀကီးကေန သံစကာ စည္းရိုးနဲ႔ က်ားၿခံထဲကို ထြက္တဲ့ သံတံခါးေပါက္ႀကီးတခုကို စက္သီးႀကိဳး တပ္ထားတဲ့ တံခါးကို ဆြဲမတင္ကာ ဖြင့္လိုက္ပါတယ္ ။

ဒုံး...ဒုံး..ဒ႐ုန္း...ဆိုတဲ့ အသံႀကီးနဲ႔အတူ တံခါးခ်ပ္ႀကီး ေျမာက္တက္ကာ ပြင့္သြားတယ္ ။

ပြင့္သြားတာနဲ႔ က်ားႀကီး ႏွစ္ေကာင္ ဟာ ၿခံဝင္းထဲကို ေျပးထြက္လာၾကတယ္ ။ အဝါေရာင္ေပၚမွာ အနက္စင္းနဲ႔ ဘဂၤလားက်ားႀကီး ႏွစ္ေကာင္ ...။

ေဂ်ာ္ဂ်ီ နဲ႔ ေဘာ္ဘီ ...။

ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနၾကလို႔လား မသိ ..။ က်ားႀကီးေတြသည္ အၿငိမ္မေနဘဲ သံစကာ စည္းရိုး တေလ်ာက္ ပတါကာ ပတ္ကာ ေလ်ာက္ရင္း အစြယ္ႀကီးေတြ ျဖဲညပကာ ဟိန္းလိုက္ ေအာ္လိုက္နဲ႔

လုပ္ေနၾကတယ္ ။

လူဝီသည္ ကားနဲ႔ တရြတ္တိုက္ ဆြဲထားခံရကထဲက တကိုယ္လုံး စုတ္ျပတ္ကာ နာက်င္ ခံစားေနရၿပီး ယခု က်ားေတြ ဆြဲျဖဲကိုက္စာတာကို ခံရအုံးမွာ ျဖစ္လို႔ တဆတ္ဆတ္

တုန္ရီကာ ေၾကာက္လန႔္ေနသည္ ။

“ မင္းတို႔ကို မင္းတို႔ မေသခင္ ငါ က်ားေမြးတဲ့အေၾကာင္း နဲနဲ ေျပာျပအုံးမယ္ ..က်ားေတြက မ်ိဳးတုန္းစ ျပဳေနတဲ့ ေတာရိုင္းသတၱဝါေတြ ဆိုတာ မင္းတို႔လည္း ၾကားခ်င္ ၾကားဖူးၾကမွာေပါ့...အာရွတိုက္က

ေတာေတြထဲမွာ က်ားေတြသာ လူေတြ သတ္ျဖတ္လို႔ ေတာ္ေတာ့္ကို ရွားပါးေနၾကၿပီ....ဥပေဒအရ ဘယ္လိုဘဲ ဘယ္ေလာက္ဘဲ တားတား....တရားမဝင္ သတ္ေနတဲ့ မုဆိုးေတြ က ရွိေနတယ္...။

ဒါေပမယ့္ ..ငါတို႔ တိုင္းျပည္မွာ အခု က်ားေတြကို သားေဖါက္ၿပီး စနစ္တက် ေမြးျမဴတဲ့ က်ားေမြးျမဴေရး လုပ္တဲ့လူေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားလာေတာ့ ငါ အပါအဝင္ က်ားၿခံေတြမွာ ေမြးထားတဲ့ က်ားေတြ

သာ အေရင္အေသြးလွပၿပီး ႀကီးထြားလြန္းလို႔ အရမ္းကို ေအာင္ျမင္လာတယ္ ..ဒို႔ ဒီနိုင္ငံမွာ ေမြးထားတဲ့ က်ားေတြရဲ့ အေရအတြက္ဟာ တကယ့္ေတာနက္ေတြထဲမွာ ရွိေနတဲ့ က်ားေတြရဲ့

အေရအတြက္ထက္ ပိုေနၿပီ ကြ...”

ေဒါရစ္စ္သည္ ဒူးေထာက္ကာ ကူးပါး ေျပာတာေတြကို နားေထာင္ေနတဲ့ လူဝီကို က်ားၿခံက တံခါးေပါက္ကေန တြန္းသြင္းထည့္ဖို႔ အဆင္သင့္ ျပင္ေနတယ္ ။

 ေသြးအလိမ္းလိမ္းနဲ႔စုတ္ျပတ္သပ္ေနတဲ့လူဝီက ကူးပါးကို ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ သူ႔ကို က်ားစာမေကၽြးဖို႔ ေတာင္းပန္ျပန္တယ္ ။

“ ဒီတခါေတာ့..မရေတာ့ဘူး..လူဝီ....မင္းကို မယုံေတာ့ဘူး..မင္းက လူယုတ္မာ..ေကာက္က်စ္တဲ့ေကာင္ ...ေတာင္းပန္ၿပီး ေနာက္က်ရင္ ငါ့ကို ေနာက္ေက်ာ ကို ဓါးနဲ႔ ထိုးမယ့္ေကာင္ ....”

“ မဟုတ္ပါဘူး..ကူးပါးရယ္..အသက္ မေသပါရေစနဲ႔..မင္းကၽြန္အျဖစ္ ဘာခိုင္းခိုင္း လုပ္ဆို လုပ္ေပးပါရေစလား....”

“ ဟားဟားဟား...ေတာ္ေတာ္ လာတဲ့ေကာင္..ရယ္ရတယ္..ဟားဟားဟား...”

ကူးပါးက တဟားဟား ေအာ္ရယ္လိုက္ေတာ့ တပည့္ေတြကလည္း လိုက္ ရယ္ေမာလိုက္ၾကတာ ဆူညံသြားတယ္ ။

ေဒါရစ္စ္က လူဝီကို မတ္တပ္ထရပ္ခိုင္းလိုက္တယ္ ။

“ မင္း အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္ရမယ္....” လက္ျပန္ႀကိဳး တုပ္ထားတာကို ေဒါရစ္စ္က ေမာင္းခ်ဓါးတေခ်ာင္းနဲ႔ လွီးျဖတ္ေပးလိုက္တယ္ ။

“ အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္စမ္း..တခုမက်န္ ခၽြတ္..မင္းကို ကိုက္စားရင္ အဝတ္မပါေတာ့ ငါတို႔ က်ားေတြအတြက္ ပို ေကာင္းတယ္...ခၽြတ္..ျမန္ျမန္ ခၽြတ္....”

လူဝီက တုန႔္ဆိုင္းေနလို႔ ရိုးလင္းသန္းဒါး တေယာက္က အမ္ဆယ့္ေျခာက္ ရိုင္ဖယ္ ဒင္နဲ႔ ေက်ာကို ေဆာင့္လိုက္တယ္ ။

“ ၾကာမေနနဲ႔..ခၽြတ္ဆို ခၽြတ္....”

လူဝီလည္း သူ႔ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြအားလုံးကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။ ထြားႀကိဳင္းတုတ္ခိုင္တဲ့ လူဝီႀကီးသည္ မဲေျပာင္ေနသည္ ။ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး ျဖစ္သြားလို႔ သူ႔ရွည္လ်ား တုတ္ခိုင္တဲ့

လီးတန္ႀကီးကိုလည္း ေဒါရစ္စ္ အပါအဝင္ လူအားလုံး ေတြ႕ျမင္နိုင္တယ္ ။ ေဒါရစ္စ္က လူဝီရဲ့ လီးႀကီးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေနတယ္ ။

“ ဟူး...ေတာ္ေတာ္ႀကီးၿပီး ရွည္တဲ့ လီးဘဲ...”

ေဒးရစ္စ္ရဲ့ စကားေၾကာင့္ ကူးပါးရဲ့ ေဘးမွာ ရပ္ေနတဲ့ မစ္ဆီ လည္း လူဝီရဲ့ ေပါင္ၾကားကို ၾကည့္လိုက္တယ္ ။

ကူးပါးက တဟားဟား ေအာ္ရယ္လိုက္ျပန္တယ္ ။

“ ေဒါရစ္စ္..မင္းစိတ္ထဲမွာ ဘာေတြ ျဖစ္ေနသလဲ ငါ သိတယ္..သိတယ္..ဒါေပမယ့္ ဒီေကာင္ႀကီးကို အခု သုတ္သင္ပစ္မွကို ျဖစ္မယ္...ဟို က်န္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္ထဲက မင္း ႀကိဳက္ေကာင္ကို ေရြး..မင္းနဲ႔

လႊတ္ေပးမယ္....ဒီ လူဝီ တိုတဲ့ ေကာင္ကိုေတာ့ က်ားေကၽြးပစ္မွ ျဖစ္မယ္ ....”

ေဒါရစ္စ္က တဟဲဟဲ ရယ္တယ္ ။ ေဒါရစ္စ္သည္ အေျပာအဆို ရဲတင္း ပြင့္လင္းတယ္ ။ ပက္စက္တယ္ ။ “ ေဘာ့စ္ရယ္..မင္းက ေဘာ့စ္ဘဲ..မင္း ေျပာတဲ့ အမိန႔္ကို ငါ နာခံရမွာေပါ့....လီးႀကီးက ေအာင္ျမင္လြန္းလို႔ ႏွေျမာမိတာပါ..”လို႔ ေျပာရင္း က်ားၿခံတံခါးမွာ ခတ္ထားတဲ့ ေသာ့ဂေလာက္ႀကီးကို ဖြင့္လိုက္ပါတယ္ ။

လူဝီမွာ တကယ့္ကို တုန္ခါေနေအာင္ ေၾကာက္ေနတယ္ ။

“ မလုပ္..မလုပ္ပါနဲ႔....ငါ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါ...ကူးပါးရယ္..တကယ္ဘဲ မင္းကို ငါ တပည့္ခံပါတယ္...လုပ္ပါကြာ.....ငါ့ကို မသတ္ပါနဲ႔...”

ေဒါရစ္စ္က သူ႔ေက်ာကို ေဆာင့္တြန္းၿပီး ၿခံတံခါးကို ဟကာ အထဲကို တြန္းသြင္းဖို႔ လုပ္တယ္ ။

“ အား..မလုပ္ပါနဲ႔...အားဟား....အိုး.....”

လူဝီ..က အေက်ာက္အကန္ ျငင္းဆန္ ႐ုန္းတယ္ ။ ေဒါရစ္စ္က ေဘးက ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ ဂိုဏ္းဝင္ေတြကို လူဝီကို ဖမ္းခ် ုပ္ၿပီး က်ားၿခံထဲ ကူသြင္းေပးဖို႔ အကူအညီ ေတာင္းတယ္ ။

“ ဒက္ဒီ....သူ႔ကို က်ားစာ မေကၽြးပါနဲ႔....”

“ ဟင္..ဟယ္သာ ...”

“ ဒက္ဒီ....လူတေယာက္ကို ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္လိုက္တာဟာ မေကာင္းေပမယ့္ က်ားစာေကၽြးမယ္
ဆိုတာကေတာ့ လူမဆန္လြန္းတဲ့ အလုပ္တခု ပါ...ေနာက္ဆုံး ဒီလူေတြဟာ ဒက္ဒီ့ရန္သူေတြမို႔ သတ္
ခ်င္ရင္ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္လိုက္တာကမွ ေတာ္ပါေသးတယ္...က်ားေတြကို ကိုက္စားခိုင္းတာ မေကာင္းပါဘူး ဒက္ဒီ....”

ဟယ္သာ က ေဒါရစ္စ္ကို က်ားၿခံက တံခါးကို ျပန္ပိတ္လိုက္ဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

ေဒါရစ္စ္က “ ငါ ဘယ္သူ႔ကားကို နားေထာင္ရမွာလဲ..ေဘာ့စ္ေတြ မ်ားေနတယ္...” လို႔ မဲ့ရြဲ႕ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ။

ကူးပါးက “ ေဒါရစ္စ္..နင္ ငါ့သမီး စကားကို နားေထာင္ရမယ္လို႔ ငါ ေျပာထားတယ္ေလ..ငါ့သမီးက
ငါတို႔ ဂိုဏ္းကို ဦးေဆာင္ေနၿပီ ဆိုတာ နင္ မသိဘူးလား ...” လို႔ လွမ္းေဟာက္လိုက္တယ္ ။

ေဒါရစ္စ္လည္း..“ ေဆာရီးဘဲ..ကူးပါး....” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ ဟယ္သာ..သမီး..နင့္စကားကို နားေထာင္မိလို႔ ဒီ လူဝီက ငါ့ကို ျပန္အာခံခဲ့တယ္..သူ႔ကိုငါ အရွင္မထားနိုင္ဘူး...”

“ ဒါဆိုလဲ ဒက္ဒီ့သေဘာဘဲ..သူ႔ကို ပစ္သတ္ခ်င္ သတ္လိုက္...က်ားစားမေကၽြးရင္ ေတာ္ၿပီ....”

ေဒါရစ္စ္က “ ေဂ်ာ္ဂ်ီ နဲ႔ ေဘာ္ဘီတို႔ အရမ္း ဆာေနတယ္..သူတို႔ကို အစာ မေကၽြးရေသးဘူး...အစာ လက္က်န္ မရွိေတာ့ဘူး ..ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ...” လို႔ ေျပာျပန္တယ္ ။

ဟယ္သာလည္း “ ေဒါရစ္စ္..ဒီလို ျဖစ္နိုင္တယ္ ဆိုတာကို သိလို႔ လမ္းမွာကားတိုက္လို႔ ေသေနတဲ့
သမင္တေကာင္ ကို ငါတို႔ ေကာက္တင္ခဲ့တယ္ ..အဲဒါကို ေကၽြးလိုက္..” လို႔ ေျပာတယ္ ။

စူဇန္နဲ႔ ေနခတို႔က သမင္ေသႀကီးကို ေျခေထာက္ေတြကေန တရြတ္တိုက္ ဆြဲလာၿပီး ေဒါရစ္စ္ကို ေပး
လိုက္တယ္ ။

ကူးပါးလည္း “ ဒီညေတာ့ အခ်ိန္ မရွိဘူး..ဒီကပၸလီေကာင္ေတြကို ေလွာင္ထားလိုက္..ေနာက္ေန႔က်မွ တခုခု လုပ္မယ္ ..” လို႔ ေျပာရင္း မစ္ဆီကို ေခၚကာ ထြက္သြားလိုက္သည္ ။

ဟယ္ာလည္း..“ အခ်ိန္မွီလို႔ ေတာ္ပါေသးတယ္...စူဇန္နဲ႔ ေနခေရ...က်ားစာေကၽြ်းတယ္ ဆိုတာက ေတာ္ေတာ့္ကို ဆိုးတယ္..” လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။

ေနခနဲ႔ စူဇန္က က်ားေတြကို သေဘာက်ေနၾကတယ္ ။ က်ားၿခံေတြကို လိုက္ၾကည့္ၾကတယ္ ။

ဟယ္သာ့ရဲ့ ဖုန္း ျမည္လာတယ္ ။
“ဘိုက္ကာ့စ္ပါရာဒိုက္စ္ ” က ေခၚတာ ။
ရဲတပ္ဖြဲ႕က “ ကူးပါး ” ရွိသလား လာေမးတယ္ တဲ့ ။

ဟယ္သာက “ ေနခနဲ႔ စူဇန္..ဒက္ဒီ့ကို ရဲေတြ လာေမးေနၿပီ...” လို႔ ျပန္ေျပာျပတယ္ ။



ေနခရဲ့ တိုက္အျမင့္ တိုက္ခန္းရဲ့ ေခါင္မိုးေပၚမွာ ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္ ထိုင္ေနၾကတယ္ ။
ညဉ့္နက္ၿပီ ။ ဒါေပမယ့္ အိပ္လို႔ မရၾကေသး ။ မအိပ္ခ်င္ေသး ။ ၀ိုင္တခြက္စီနဲ႔ ထိုင္ စကားေျပာေနၾကတယ္ ။

ဟယ္သာက “ ေနခေရာ...သူ အျပင္မ်ားသြားလား...” လို႔ စူဇန႔္ကို ေမးလိုက္တယ္ ။ စူဇန္က သူမသြား
ပါဘူး..သြားရင္ ေျပာသြားမွာေပါ့...ၾကည့္ရတာ ေရခ်ိ ုးေနတယ္ နဲ႔ တူတယ္ ..စူဇန္လည္း ၀ိုင္ပုလင္း
အသစ္ ဆင္းယူလိုက္အုံးမယ္...” လို႔ေျပာၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေသာက္လိုက္လို႔ ကုန္သြားတဲ့ ပုလင္းခြံ
ကို ေကာက္ယူၿပီး ေခါင္မိုးေပၚကေန ေလွခါးေလးအတိုင္း ဆင္းေတာ့ ဟယ္သာလဲ..“ ငါလဲလိုက္မယ္..
ေသးေပါက္ခ်င္လို႔..”လို႔ ေျပာရင္း စူဇန႔္ေနာက္က လိုက္ဆင္းလိုက္တယ္ ။

စူဇန္က ေရခ်ိဳးခန္းဖက္ကို ေမးေငါ့ျပၿပီး..“ ေနခ....ေရခ်ိ ုးေနတယ္.. ေတြ႕လား” လို႔ ဟယ္သာ့ကို ေျပာလိုက္တယ္ ။ တေဝါေဝါ ေရသံေတြ ၾကားေနရတယ္ ။ ေနခ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ပိတ္မထားဘူး ။

စူဇန္က ဟေနတဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးေပါက္ကေန အထဲကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး ျပဳံးစိစိနဲ႔ “ ေနခ ရဲ့ နစ္
ကက္ ကိုယ္လုံးအလွကို ၾကည့္မလား...” လို႔ ဟယ္သာ့ကို လွမ္းေခၚရင္း ေမးလိုက္တယ္ ။ ဟယ္သာ
ကလည္း ၀ိုင္ေသာက္ထားတာ အရွိန္ရေနၿပီး ခက္ေထြေထြေလးနဲ႔..“ ဘယ္မွာလဲ..ၾကည့္မယ္...” လို႔ေျပာၿပီး စူဇန္နဲ႔အတူ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကေန အထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တယ္ ။

“ အိုး..” “ ဟယ္ ...”

က်စ္လစ္ အခ်ိဳးက်တဲ့ ကိုယ္လုံးတီး ကိုယ္နဲ႔ ေနခကို ေရခ်ိဳးေနတာ ေတြ႕လိုက္ရလို႔ စူဇန္ နဲ႔ ဟယ္သာ
သေဘာက်သြားၾကတယ္ ။ သူတို႔မ်က္လုံးေတြက ေနခရဲ့ သိသိသာသာ ထြားၿပီးရွည္တဲ့ လိင္တန္ေခ်ာင္း
ဆီကေန မခြာနိုင္ၾကဘူး ။ ေနခရဲ့ လိင္တန္ေခ်ာင္းက မေတာင္ေသးတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးၿပီး ေတာ္ေတာ္ ရွည္တယ္ ။ ဟယ္သာလည္း ဘဲ မရွိဘဲ ေယာက်္ားနဲ႔မထိေတြ႕ျဖစ္တာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္
ေလး ၾကာခဲ့ၿပီ ဆိုေတာ့ ေယာက်ၤား လိင္တန္ကို အခုလို ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခါမွာ စိတ္ထဲမွာ သေဘာက်
ေတာင့္တသလိုလို ျဖစ္သြားရတယ္ ။ ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ၾကည့္ေနလိုက္ၾကတာ ေနခ ေရခ်ိဳးၿပီးသြားလို႔ တဘက္ေလးတထည္နဲ႔ သူ႔ခါးမွာ ပတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္က်မွ စူဇန္နဲ႔ ဟယ္သာတို႔
၀ိုင္ပုလင္း အသစ္တလုံးကို ဆြဲၿပီး တိုက္ေခါင္မိုးေပၚကို ျပန္တက္ခဲ့ၾကတယ္ ။

သူတို႔ ဆက္ေသာက္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္ ေနခ အေပၚကို တက္လာတယ္ ။
“ ေဟ့..ေသာက္ေနၾကပလား...”

ေနခလည္း ၀ိုင္ ထိုင္ေသာက္ေနၾကတဲ့ စူဇန္နဲ႔ ဟယ္သာတို႔အနားမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္ ။ စူဇန္နဲ႔

ဟယ္သာတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး တီရွပ္ပြပြႀကီးေတြ ဝတ္ထားတာ ေအာက္မွာ ဘာမွ ခံဝတ္မထားလို႔ သူ

တို႔ရဲ့ ရင္သားေတြက တခ်က္တခ်က္ လႈပ္တုန္သြားတာေတြ ျမင္ေနရသလို ရင္သီးအဖုေလးေတြက

လည္း တီရွပ္အသားပါးပါးမွာ ထင္းထင္းႀကီး ျဖစ္ေနတယ္ ။


“ ဟုတ္တယ္..ဒါ ဒုတိယ တပုလင္း......ေနခေရာ ေသာက္ပါလား...”

“အင္း..ေသာက္မယ္ ..”

စူဇန္က ဖန္ခြက္လြတ္တခြက္နဲ႔ဝိုင္ငွဲ႕ထည့္ေပးတယ္ ။

“ ဟယ္သာ..မင္း အေဖသတင္း ဘာထူးေသးလဲ...”

“ဒက္ဒီ့ကို ရဲတပ္ဖြဲ႕က ေမးျမန္းဖို႔ လိုက္ရွာတာ..ဒက္ဒီက ဒီၿမိဳ႕က အခ်မ္းသာဆုံး ၾသဇာရွိတဲ့ ဘီလ်ံနာ
မစၥတာဝူး ရဲ့ အိမ္က ညစာစားပြဲမွာ ေရာက္ေနတယ္ တဲ့..ညက ျဖစ္ပ်က္တာေတြမွာ သူမပါဘဲ မစၥတာဝူး
နဲ႔ အတူတူ ရွိေနတယ္ လို႔ အလီဘိုင္ ျပနိုင္တာနဲ႔ ရဲေတြလဲ ဒက္ဒီ့ကို မဖမ္းနိုင္ၾကဘူး ...အဲဒီ ညစာစားပြဲမွာ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္လဲ ရွိေနတယ္ေလ ..ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္က ဒက္ဒီနဲ႔ သူ ခ်က္စ္ကစားေနတာ တည
လုံးဘဲ လို႔ ရဲဝန္ကို ေျပာလိုက္လို႔ ရဲေတြ ဘာမွ မလုပ္နိုင္ဘူး...တဲ့..”

“ အင္း ..မင္း ဒက္ဒီကေတာ့ တကယ္ ပိုင္တာဘဲ...ဒါေၾကာင့္လဲ ဒို႔ရဲ့ ဂရင္းရယ္ဂင္ ေခါင္းေဆာင္ အဲဖရက္က မင္းဒက္ဒီဆီမွာ အကူအညီေတာင္းစရာ ရွိေနတယ္ လို႔ ငါ့ကို ေျပာေသးတယ္ ..”

“ ဟုတ္လား...မင္း ဒက္ဒီ နဲ႔ ေတြ႕ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ငါ ခ်ိန္းေပးလိုက္မယ္ ...ေနခ”

“ ေကာင္းသားဘဲ ဟယ္သာ...”

စူဇန္က ဒိန္ခဲတုံးအႀကီးႀကီးကို ဓါးေလးနဲ႔ ခြဲစိပ္ေနတယ္ ...။ ၿပီးေတာ့ သြားၾကားထိုးတံေလးေတြ နဲ႔ထိုးစိုက္ေနတယ္ ။

စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ၀ိုင္တပုလင္း ထပ္ေျပာင္သြားတယ္ ။

“ အိပ္ခ်င္ၿပီ ...”

၀ါးကနဲ သန္းရင္း စူဇန္က ေျပာလိုက္တယ္ ။

ဟယ္သာက “ မင္း ေသာက္တာ မ်ားသြားတယ္ ထင္တယ္..” လို႔ ေျပာရင္း ရယ္တယ္ ။
တကယ္ေတာ့ စူဇန္သည္ အိပ္ခ်င္တယ္ ဆိုတာ ေနခနဲ႔ အိပ္ရာထဲ ခ်စ္တလင္းေခၚခ်င္လာတာကို ေျပာတာပါ ။

“ ဟယ္သာ ဘယ္မွာ အိပ္မလဲ...” လို႔ စူဇန္က ေမးရင္း ထရပ္လိုက္ကာ အေၾကာဆန႔္တယ္ ..။

ေနခ တိုက္ခန္းက အိပ္ခန္းေလး တခန္းထဲပါတာမို႔ ..။

ဟယ္သာက “ ဧည့္ခန္းက ေကာက္ခ်္ ( ဆိုဖာ ) မွာဘဲ အိပ္မွာေပါ့..” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

စူဇန္နဲ႔ ေနခ အိပ္ဖို႔ ေအာက္ကို ဆင္းသြားေတာ့ ဟယ္သာ တိုက္မိုးေပၚမွာ တေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့တယ္


။ ဟယ္သာလည္း မိုက္ကန္းဆိုးသြမ္းတဲ့ အေဖ နဲ႔ ေရွ႕ဆက္ ေနထိုင္ လုပ္ကိုင္ဖို႔ စိတ္မရွိေတာ့ဘူး ။

တတ္နိုင္ရင္ တျခားတိုင္းျပည္တခုခုကို ထြက္သြားခ်ငတယ္ လို႔ စူဇန႔္ကို အျမဲလို ညည္းမိတယ္ ။

စူဇန္က ထိုင္း ကို သြားေနဖို႔ ေျပာတယ္ ။ ထိုင္းမွာက ကုန္က်စားရိတ္လည္း နည္းၿပီး အိမ္လဲ ေစ်း

သက္သာတယ္ ...ေအးေအးေဆးေဆး ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ ေပ်ာ္လို႔ရတယ္ လို႔ အႀကံေပးတယ္ ။

ဟယ္သာလဲ တခါမွ ထိုင္း ကို မေရာက္ဖူးပါဘူး ။ စူဇန္နဲ႔ တေန႔ေတာ့ သြားလည္မယ္လို႔ စိတ္ကူး

တယ္ ။


တယာက္ထဲ ထိုင္ၿပီး တိုက္မိုးေပၚကေန မဲေမွာင္ေနတဲ ေကာင္းကင္ျပင္ႀကီးကို ေငးရင္း စဥ္းစားေနတဲ့

အခ်ိန္ မိုးစက္ေလးေတြ က်လာတာေၾကာင့္ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းခဲ့လိုက္တယ္ ။ ေနခနဲ႔ စူဇန္တို႔

အိပ္ၾကၿပီထင္တယ္ လို႔ ေတြးရင္း သူတို႔ အိပ္ခန္းေလးဆီကို ကဲၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ဟေနတဲ့ တံခါး

ေပါက္ကေန သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚမွာ အခ်စ္ၾကမ္းေနၾကတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

ေသာက္တာမ်ားသြားတဲ့ သူတို႔သည္ တံခါး ပိတ္ဖို႔ မီးမွိတ္ဖို႔ကို သတိမရၾကေတာ့ဘူး ထင္ပါရဲ့ ။

ေပၚတင္ႀကီး ၾကမ္းေနၾကတယ္ ။

အဝတ္မဲ့ေနတဲ့ သူတို႔ဟာ ကိုယ္ခႏၵာ အခ်ိ ုးအစား ၾကည့္ေကာင္းၾကသူေတြ ဆိုေတာ့ အိပ္ရာေပၚ

ခ်စ္စခန္းဖြင့္ၾကတဲ့အခါ ၾကည့္လို႔ေကာင္းတဲ့ ျမင္ကြင္း ပါ ။

စူဇန္က ကိုယ္တုံးလုံးနဲ႔ ပက္ပက္စက္စက္ႀကီး လွလြန္းေနတယ္ ။ ေနခ ကို ျမင္ရတာလဲ ဟယ္သာ့

စိတ္ေတြ ဗေလာင္ဆူကုန္တယ္ ။ ေနခ ဟာ ေမာ္ဒယ္လ္ေကာင္တေကာင္လိုဘဲ ၾကည့္ေကာင္းေနတယ္။

ေနခကို စူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး ပစ္မွားေနမိတယ္ ။ ေနခ နဲ႔ ကာမစပ္ယွက္ခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚေပါက္ေနတယ္ ..။


ဟယ္သာလည္း ေစာေစာထဲက ေနခရဲ့ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္ နဲ႔ သူ႔စံခ်ိန္မွီတဲ့ လိင္တန္ကို ေတြ႕ခဲ့ရ

လို႔ စိတ္ေတြ ထႂကြခဲ့ရတာ အခုတဖန္ သူတို႔ အခ်စ္စခန္းဖြင့္ေနတာေတြကိို ထပ္ေတြ႕လိုက္ရေတာ့

မ်က္ႏွာ မလႊဲပစ္နိုင္ေတာ့ဘဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ေငးၾကည့္ေနမိပါေတာ့တယ္ ။


ေနခရဲ့ ကိုယ္ေပၚမွာ စူဇန္ ေရာက္ေနတယ္ ။ စူဇန္ဟာ တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ ေနခ အေပၚကေန တက္ေဆာင့္

ေနတယ္ ။ ေနခကလည္း စူဇန႔္ နို႔ႀကီးေတြကို ဆုပ္နယ္လိုက္ စို႔ေပးလိုက္နဲ႔ ..။


သူတို႔ လုပ္ေနၾကတာကို ၾကည့္ရတာ အေကာင္းစား ရိုက္ထားတဲ့ အျပာ႐ုပ္ရွင္တခုကို ၾကည့္ေနရ

သလိုဘဲ ။

ဟယ္သာ ၾကည့္ေနဆဲ အခ်ိန္မွာ သူတို႔ ပုံစံေျပာင္းလိုက္ၾကတယ္ ။ စူဇန္က ကုတင္ေစာင္းမွာ ဖင္ပူး

ေတာင္းေထာင္ေပးတာကို ေနခက ကုတင္ေဘးမွာ မတ္တပ္ရပ္လ်က္က လုပ္တာ ။ စူဇန႔္ ခါးေလးကို

 လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေနခ ေဆာင့္ေနတာေတြကို ၾကည့္ရင္း ဟယ္သာ့ေပါင္ၾကားမွာ

 အရည္ေတြ စီးက်ကုန္တယ္ ။ ဟယ္သာ့ ပူစီကေန စိမ့္ယို စီးက်လာတဲ့ အရည္ေတြေပါ့ ..။ ဟယ္သာ ၾကည့္ေနတဲ့ေနရာကေန ေနခရဲ့ တုတ္တုတ္ခဲခဲ အတန္ႀကီး

 စူဇန႔္ အဖုတ္ႀကီးထဲကို တစြပ္စြပ္နဲ႔ ဝင္ထြက္ေနတာကို ျမင္ေနရတယ္ ။ စူဇန္ရဲ့ တအားအား

 ေအာ္လိုက္တဲ့ အသံေတြကလည္း အသားခ်င္းရိုက္ခတ္တဲ့ တဖတတ္ဖတ္ အသံေတြနဲ႔ အတူတူ

 ၾကားေနရတယ္ ။

ဟယ္သာလည္း သူတို႔ အခ်စ္ပြဲၾကမ္းကို ေငးေမာေနရင္း အခန္းနားကို တိုးကပ္သြားမိလိုက္တယ္ ။

 ဒီအခါမွာ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ခ်ထားတဲ့ေဆးလိပ္ျပာခြက္ကို ခလုပ္တိုက္မိသြားတယ္ ။ လ်ာထိုးသစ္သား

ၾကမ္းျပင္မွာ ဖန္ေဆးလိပ္ျပာခံခြက္ ေရြ႕လ်ားသြားတဲ့ အသံကို ခ်စ္စခန္းဖြင့္ေနၾကတဲ့ ေနခနဲ႔

စူဇန္တို႔ ၾကားသြားၿပီး လွမ္းၾကည့္လို႔ ဟယ္သာ ၾကည့္ေနတာကို ျမင္သြားတယ္ ။


ဟယ္သာလည္းမ်က္ႏွာလႊဲၿပီး လွည့္ထြက္ဖို႔ လုပ္တဲ့အခ်ိန္ စူဇန္က ကုတင္ေပၚကေန “ ဟယ္သာ...လာခဲ့..ဒို႔ဆီကိုလာခဲ့...လို႔ လွမ္းေခၚတယ္ ။

ဟယ္သာလည္း..“ မလာေတာ့ဘူး စူဇန္ေရ..ဟယ္သာ အိပ္ေတာ့မယ္ ...” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။ ဟယ္သာရဲ့ အသံေတြ တုန္ေနတယ္ ဆိုတာ ကိုယ့္ဖါသာ ကိုယ္ သိေနတယ္ ။

သူတို႔အတြဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမိတာ မိသြားလို႔ ဟယ္သာ ရွက္မိတယ္ ..။

စူဇန္ အိပ္ခန္းထဲက ထြက္လာတယ္ ။

“ လာ..ဟယ္သာ..ဒို႔တေတြ နဲ႔ လာအိပ္..” လို႔ ေျပာၿပီး ဟယ္သာ့ကို အတင္း ဆြဲေခၚသြားတယ္ ။

ဟယ္သာ့ဒူးေတြ တုန္ေနတယ္ ။

 ဟယ္သာလည္း ရင္ေတြ တအားခုံၿပီး စိတ္ေတြ တအား ဆူႂကြေဖါက္ျပန္လာတယ္ ။ ရင္သီးေတြ တင္းမာလာတယ္ ။ ေပါင္ၾကားက ပူစီက ေဖါင္းႂကြၿပီး ယားလာတယ္ ။ ကုတင္အနားကို ေရာက္ေတာ့

 စူဇန္က ဟယ္သာ ဝတ္ထားနဲ႔ တီရွပ္ပြပြႀကီးကို မ ခၽြတ္တယ္ ။ ဟယ္သာ့တကိုယ္လုံးမွာ ေပါင္လည္ေလာက္ အထိ ရွည္တဲ့ ဒီတီရွပ္ႀကီးဘဲ ဝတ္ထားတာေလ ..။ ေအာက္မွာ ဘရာေရာ ပင္တီေရာ

မဝတ္ထားဘူး ။ ဒီေတာ့ တီရွပ္ႀကီးလည္းဟယ္သာ့ကိုယ္ေပၚက ကြာသြားေရာ ဟယ္သာ လုံးဝ နစ္ကက္ႀကီး ျဖစ္သြားေတာ့တာဘဲေပါ့ ။

အထိန္းအကြပ္မဲ့ေနတဲ့ ဟယ္သာ့ ရင္သားေတြက တီရွပ္ ခၽြတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူတို႔ကို ပြတ္တိုက္
သြားတာေၾကာင့္ တုန္ခါသြားၾကတယ္ ..။

စူဇန္က သူနဲ႔ ေနခၾကားမွာ ဟယ္သာ့ကို အိပ္ခိုင္းတယ္ ။ ဟယ္သာလည္း ေယာက်္ား အေတြ႕အၾကဳံ
ေတြ ရွိခဲ့ေပမယ့္ အခုလို သရီးဆမ္း သုံးေယာက္ တခါမွ မလုပ္ဖူးဘူး ။

စူဇန္က ဟယ္သာ့ေက်ာျပင္ေလးကို ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးေနတယ္ ။ ပါးစပ္ကလည္း ေနခကို ဟယ္သာ့ကို နမ္းေပးဖို႔ ေျပာေနတယ္ ။  ဟယ္သာ့ နို႔သီးေလးေတြကို စၿပီး နမ္းေပးလိုက္ပါ..” ဆို
တဲ့ စူဇန႔္စကားသံက ဟယ္သာ့ကို ၾကက္သီးေတြ ထသြားေစတယ္ ။

စူဇန႔္စကားကို ေျမဝယ္မက် နားေထာင္တဲ့ ေနခက ဟယ္သာ့ရင္သီးေလး တဖက္ကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းႀကီးေတြနဲ႔ ငုံဟတ္လိုက္ေတာ့ ဟယ္သာလည္း အလန႔္တၾကား သူ႔ လက္ေမာင္းေတြကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး
ႏုတ္ကလည္း ကေယာင္ကတမ္းေတြ ညည္းျငဴလိုက္မိတယ္ ။

ေနခက ရင္သီးေလးကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ညႇပ္ၿပီး ဆြဲယူေနတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေနခရဲ့ လက္တဖက္ကလည္း ဟယ္သာ့ေပါသ္ၾကားက ပူစီဆီကို ေရာက္ေနတယ္ ။ ဟယ္သာ့ပူစီကို သူ႔လက္ဝါးႀကီးနဲ႔ အုပ္ကိုင္ၿပီး ပြတ္ေပးေနတယ္ ။ ဟယ္သာ တုန္လႈပ္စြာနဲ႔ ေအာ္ညည္းရေတာ့တယ္ ။

ေနခ ဒီလို လုပ္ေနခ်ိန္မွာ စူဇန္ကလဲ ဟယ္သာ့ဖင္တုံးေတြကို ပြတ္သပ္လိုက္ ဆုပ္နယ္လိုက္ လုပ္ေနတယ္  ။ မိန္းမခ်င္း အခုလို မလုပ္ခဲ့ဘူးတာေၾကာင့္ ဟယ္သာ့အတြက္ အထူးအဆန္း ဖီလင္
တမ်ိ ုးေပါ့ ..။ ဟယ္သာ့ပူစီမွာ အရည္ေတြ စိုစိုရႊဲေနတာ ေနခ စမ္းမိေနတယ္ ။ ဟယ္သာ စိတ္ေတြတအားလာေနတယ္ ဆိုတာ ေနခ သိသြားၿပီ ။ ေနခရဲ့ လက္တဖက္က ဟယ္သာ့လက္ကို ဆြဲယူလိုက္
ၿပီး သူ႔ရဲ့ ပူပူေႏြးေႏြး လိင္တန္ႀကိးေပၚ တင္ေပးလိုက္တယ္ ။ ဟယ္သာ့ကို ကိုင္ခိုင္းတာ ။

ဟယ္သာလဲ တကယ္ေတာ့ ေနခ ကို စိတ္ဝင္စားေနတာ ၾကာၿပီေလ..။ ေစာေစာပိုင္းကလည္း ေနခေရခ်ိ ုးေနတာကို စူဇန္နဲ႔ အတူတူ ၾကည့္ခဲ့ၾကတုံးကထဲကာေနခရဲ့ ထူးျခားတဲ့ လိင္တန္ႀကိးကို စြဲလန္း
မိခဲ့ရတာ ဆိုေတာ့ အခုလို ဒီပစၥည္းႀကီးကို ကိုင္ခြင့္ရတာ ဟယ္သာ့အတြက္ ေရငတ္တုံး ေရတြင္းထဲက်ရတာပါ ။

လိင္တန္တုတ္တုတ္ ရွည္ရွည္ႀကီးကို လက္နဲ႔ ဆုပ္နယ္ပြတ္သပ္မိတယ္ ။ စိတ္ေတြကေတာ့ ဒါႀကီးနဲ႔
အလိုးခံလိုက္ခ်င္တာ အရမ္းဘဲ ..။

ဟယ္သာ့ဖင္ေတြကို ေကာင္းေကာင္း သမေနတဲ့ စူဇန္က “ ဟယ္သာ..ေနခ လီးကို စုတ္ခ်င္လား...စုတ္
လိုက္..စုတ္လိုက္..” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ေနခကလည္း သူ႔လိင္တန္ကို ဟယ္သာ့ပါးစပ္နား ကပ္လာေပးတယ္  ။ ဟယ္သာလည္း လက္တဖက္နဲ႔ အရင္းပိုင္းကေန ကိုင္ဆုပ္ၿပီး ထိပ္ဖူး ဒစ္ျပဲႀကီး
ကို ငုံစုတ္လိုက္တယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ စူဇန္က ဟယ္သာ့ေစာက္ပတ္ကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ လိုင္းဆြဲေပးတယ္ ။ ေနခရဲ့ ေဂြးဥႏွစ္လုံးကို ဟယ္သာ ဆုပ္ကိုင္ေခ်နယ္ေပးရင္း သူ႔အတန္ႀကီးကို အားရပါးရ စုတ္
ေပးလိုက္မိတယ္ ။ ေနခလဲ အံကိုႀကိတ္ၿပီး တအင္းအင္း ညည္းျငဴရင္း ဟယ္သာ စုတ္ေပးတာကို ခံေနတယ္ ။ စူဇန္က ဟယ္သာ့ေစာက္ဖုတ္ကို လက္ေခ်ာင္းေတြ ထိုးသြင္းၿပီး ကစားေပးေနတယ္ ။

ခုလိုသုံးေယာက္ ဆက္ဆံၾကည့္ရတာ ဟယ္သာ့အဖို႔ အရမ္း စိတ္လႈပ္ရွား စိတ္ထႂကြမိရတဲ့ အေတြ႕အၾကဳံတခုပါ ..။ ေနခလည္း စူဇန႔္ကို လိုးေပးလိုက္ ဟယ္သာ့ကို လိုးေပးလိုက္နဲ႔ တကယ့္ကို အားသန္ၿပီးလိုးလဲလိုးနိုင္တဲ့ အလိုးသမားတေယာက္ ဆိုတာ ဟယ္သာ သိလိုက္ရတယ္ ။ ဟယ္သာ့ကို သူလိုးေနတဲ့ တခ်ိန္ထဲမွာ သူက စူဇန႔္ကိုလည္း ေစာက္ပတ္ယက္ေပးတယ္ ။ သုံးေယာက္သား တေယာက္ နဲ႔တေယာက္ ေကာင္းေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး လွည့္ပတ္ လုပ္ၾကတယ္ ။ ဟယ္သာလည္း စူဇန႔္ေစာက္ပတ္ကိုယက္ေပးလိုက္တယ္ ။ စူဇန္ အရမ္းေအာ္တာဘဲ ..။ ဟယ္သာလည္း တခါမွေတာ့ ေစာက္ပတ္ မယက္ဖူးဘူး ။ ႀကိဳးစား ေစတနာထားၿပီး ေစာက္စိေလးကို လ်ာနဲ႔ထိုးကလိေပးလိုက္တယ္ ။ဒီအခ်ိန္မွာ ဟယ္သာက ေလးဖက္ေထာက္ထားတာေၾကာင့္ ေနခက အေနာက္ကေန ဟယ္သာ့ကို ေဒါ့ဂီစတိုင္ နဲ႔ လိုးေပးတယ္ ။ ေနခရဲ့ ဒုတ္ႀကီးက ဟယ္သာ့ပူစီထဲ ျပည့္ၾကပ္ေနတယ္ ။ ထိုးသြင္းလိုက္တိုင္း အရသာ
ရွိတာ အရမ္းပါဘဲ ..။

တေျဖးေျဖးနဲ႔ အရွိန္ျမင့္လာတယ္ ..။ ေနခဟာ တကယ့္ကို အလိုးေကာင္းတဲ့ အလိုးသမားတေယာက္
ဆိုတာ ဟယ္သာ သိလိုက္ရတယ္ ။ ဟယ္သာေရာ စူဇန္ပါ “ ၿပီး” ေအာင္ သူ လိုးေပးနိုင္တယ္ ။

အားလုံး လမ္းဆုံးေတြ အသီးသီး တက္လွမ္းၿပီးေတာ့ ပက္လက္လွန္အိပ္ အနားယူေနတဲ့အခ်ိန္ စူဇန္က
“ ဟယ္သာ...ေနာင္ကိုလည္း ဒို႔သုံးေယာက္အခုလိုဘဲ အတူတူ အိပ္ၾကမယ္ေနာ္...သေဘာတူလား..” လို႔ေမးတယ္ ။ ဟယ္သာလဲ သေဘာတူတယ္ လို႔ ေျဖလိုက္တယ္ . ။ မိန္းမေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္မုန႔္ကိုသာ ေဝစားမယ္..ခ်စ္သူကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေဝမၽွဖို႔ မစဥ္းစားၾကဘူး မဟုတ္လား ။

စူဇန္ကေတာ့ သေဘာထားႀကီးတယ္ ။ ဟယ္သာ့ကိုလည္း တအား ခ်စ္ေတာ့ သူ႔ခ်စ္သူကို ေဝမၽွတယ္ ။ ဟယ္သာလည္း အခုလို သုံးပြင့္ဆိုင္ လုပ္ရတာကို အရမ္း ေက်နပ္ သေဘာက်မိေနတာပါ

..။ဒို႔၃ေယာက္ အျမဲ လက္တြဲၾကမယ္ လို႔ ဟယ္သာ့ကို ေျပာတယ္ ။



ေနခ ကူးပါးနဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ ေစာင့္ေနတယ္ ။

စူဇန္ လိုက္မလာဘူး ။

စူဇန္ မနက္ေစာေစာ တိုက္ေအာက္ ဆင္းၿပီး ေကာ္ဖီနဲ႔ မုန႔္ ဝယ္တဲ့အခ်ိန္ စူဇန႔္ေဒၚေလးနဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ သြားတိုးတယ္ ။ ေဒၚေလးက စကားေတြ ေျပာစရာ ရွိတယ္ဆိုၿပီး စူဇန႔္ကို ေခၚသြားလို႔ စူဇန္
ေဒၚေလးနဲ႔ ပါသြားတယ္ ။

ေနခ လည္း စူဇန႔္ေဒၚေလးနဲ႔ အဝင္အထြက္ ခဏေလး ဆုံရေတာ့ ဒီ ေဒါက္တာေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ ဆိုတဲ့ စူဇန႔္ေဒၚေလးက သူ႔ကို မႏွစ္ၿမိဳ႕တဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္တယ္ လို႔ စိတ္ထဲမွာ ထင္မိတယ္ ။
သူ႔ကို ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ဂိုဏ္းက ကေလကေျခတေယာက္ ဆိုၿပီး အထင္အျမင္ေသးတာ လို႔ စိလိုက္တယ္ ။

ဒီ စူဇန႔္ ေဒၚေလးက ႐ုပ္ကလည္း ေခ်ာ..ပစၥည္း ကလည္းေကာင္း ( ရင္ထြားထြား..ခါးေသးေသး တင္ကားကား နဲ႔ ) ဘာလို႔မ်ား အပ်ိ ုႀကီး ျဖစ္ေနပါလိမ့္လို႔ ေတြးမိတယ္ ။ တဆကိထဲမွာဘဲ..ဒီ ေဒၚေလး ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ က ေသြးသားဆူၿဖိဳး က်န္းမာၿပီး ေခ်ာလွေနတာ ဆန႔္က်င္ဖက္ ေယာက်္ားကို ေတာင့္တ လိုလားတဲ့ စိတ္ေတြ ဘာေတြေတာ့ တခါတခါ ျဖစ္မွာဘဲ ဆိုၿပီး ေဒၚေလးနႏၵာေဇာ္ပိုင္ကို ဝတ္လစ္စလစ္ အေနအထားနဲ႔ ျမင္ေယာင္ၾကည့္မိသြားတယ္ ။

ဟာ..ငါ ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ..ဆိုၿပီး ဒီ ညစ္ညမ္းတဲ့ စိတ္ကူး အေတြးေတြကို သူ႔ေခါင္းထဲက ထုတ္ပစ္လိုက္မိတယ္ ..။


ဟယ္သာက ကူးပါးဆီကို လိုက္ပို႔တယ္ ။ ကူးပါး လက္ရွိေနတဲ့ အိမ္က ဟယ္သာနဲ႔ တခ်ိဳ႕တပည့္ေတြကလြဲလို႔ ဘယ္သူမွ မသိၾကဘူး ။ ကူးပါးနဲ႔ မစ္ဆီတို႔ အိမ္အေပၚထပ္က ဆင္းလာၾကတယ္ ။

ဘရိတ္ဖတ္စ္ကို ကူးပါးရဲ့ ထမင္းခ်က္ ေဝၚလီ က ျပင္ဆင္ထာတယ္ ။ အားလုံး ထမင္းစားခန္းထဲမွာ ထိုင္လိုက္ေတာ့ ဟယ္သာက မိတ္ဆက္ေပးတယ္ ။

ကူးပါးက “ ဟိုညက မင္းကို က်ားၿခံမွာေတြ႕လိုက္တယ္ ….    ငါလဲ မူးေနတာနဲ႔ မင္းနဲ႔ မႏုတ္ဆက္လိုက္

ရဘူး ...ေနခ...” လို႔ ခင္ခင္မင္မင္ လက္ဆြဲ ႏုတ္ဆက္တယ္ ။ မစ္ဆီကလည္း ႏုတ္ဆက္တယ္ ။

သူ႔သမီးေၾကာင့္ သူ႔ကို အခုလိုဆက္ဆံတယ္ ဆိုတာ ေနခ သေဘာေပါက္တယ္ ။ ကူးပါးဟာ တကယ့္ကို ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ လူဆိုးႀကီး တေယာက္ဘဲ ။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ လူထင္တဲ့လူႀကီး

မဟုတ္ဘူး ။

ေနခကလည္း..“ မင္းကို ငါ အျမဲ အားက် ေလးစားေနတာပါ.ကူးပါး....အခုလို ဆုံခြင့္ရလို႔ အင္မတန္မွဝမ္းသာပါတယ္ ..” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။ ကူးပါးက စားစရာမ်ား စားၾကရေအာင္ လို႔ အားလုံးကို

ေျပာလိုက္ၿပီး သူတို႔ အားလုံး ေဝၚလီ ခ်က္ေပးတဲ့ အစားအစာေတြကို စားေသာက္ၾကတယ္ ။

“ ဒက္ဒီ..ေနခ နဲ႔ သူ႔ေဘာ့စ္ အဲဖရက္ဒ္ က ဒက္ဒီ့ဆီက အကူအညီ ေတာင္းခ်င္ၾကတယ္ ..”

“ ေဟ..ဟုတ္လား ...ဘာလဲ...ေျပာေလ..ငါ ကူညီနိုင္တယ္ ဆိုရင္ ကူညီမယ္...”

မနက္ေစာေစာ အိပ္ရာထခါစလဲ ျဖစ္ သမီး သူ႔ဆီ ဘရိ္တ္ဖတ္စ္ လာစားလို႔လဲ ကူးပါး သေဘာမေကာင္းစဖူး ေကာင္းေနတယ္ ။ ဟယ္သာက ၾကားကေန ဆိပ္ကမ္းကို ဝင္လာတဲ့ နိုင္ငံျခားသေဘၤာ

အတြက္သက္ဆိုင္ရာေတြနဲ႔ ရိုက္ေပးဖို႔ ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပလိုက္တယ္ ။

ကူးပါးက “ ဘာေတြ ခိုးသြင္းမွာလဲ သိရမလား....” လို႔ ေမးတယ္ ။

ေနခကလည္း ပြင့္လင္းစြာနဲ႔ဘဲ “ မိန္းမေတြ..တ႐ုတ္ျပည္က ” လို႔ ေျဖတယ္ ။ ကူးပါး အရမ္း သေဘာက်သြားတယ္ ။ “ ဟား..အိုေကပါတယ္...က်ဳပ္ လုပ္ေပးနိုင္တယ္.” လို႔ ေျပာတယ္ ။

ေနခက “ အခုဟာက တရားမဝင္ ဝင္လာခ်င္တဲ့ မိန္းမေတြပါဘဲ..သူတို႔က အႏွိပ္ခန္း နဲ႔ ဖါသည္ အျဖစ္ လုပ္စားၾကမယ့္သူေတြ ပါ...” လို႔ ေျပာျပလိုက္ေတာ့ ကူးပါး ရယ္လိုက္တာ အရမ္းပါဘဲ ..။

ကူးပါး ရယ္ေတာ့ မစ္ဆီကပါ လိုက္ရယ္သည္ ။

မစ္ဆီကို ေနခ တေနရာရာမွာ ဆုံဘူးသလိုဘဲ ..။

အင္းေလ..တၿမိဳ႕ထဲ ေနၾကေတာ့လဲ ဆုံဘူးမွာေပါ့ ...။

“ ဟားဟားဟား..ဟက္ပီးအင္းဒင္း....လုပ္မယ့္ဟာေတြ လား.....” လို႔ ကူးပါး က ျပန္ေမးတယ္ ..။

 ေနခကလည္း ရယ္ၿပီး..“ ဟုတ္တယ္ ...ဟုတ္တယ္ ...မ်ားေသာအားျဖင့္ မာဆတ္ခန္းေတြမွာ လုပ္ၾကမွာပါ...” လို႔ေျဖတယ္ ။

ကူးပါးက ဝက္ေပါင္ေျခာက္ကို ကိုက္ဝါးရင္း..“ က်ဳပ္အတြက္လဲ အက်ိဳးအျမတ္ ရမယ္ ဆိုရင္ ကူညီနိုင္

ပါတယ္..က်ဳပ္မွာလည္း ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ပတ္သက္ရာပတ္သက္ေၾကာင္းေတြ ရွိေနတယ္ေလ..”

လို႔ ေျပာတယ္ ။

ကူးပါးက “ ဂရင္းဒရယ္ဂင္ ” ေတြနဲ႔ မိတ္ဖက္ လူတန္းစား အျဖစ္ အတူယွဥ္တြဲၾကဖို႔ သေဘာတူလိုက္တယ္ ။..

ဟယ္သာက ဖမ္းထားတဲ့ လူဝီ....ဒ႐ူးနဲ႔ ဒ႐ူးရဲ့ တပည့္ မာဖီတို႔ကို ဘယ္လို ဆက္လုပ္မလဲ လို႔ ကူးပါးကို ေမးလိုက္တယ္ ။ ကူးပါးက မနက္ေစာေစာ စိတ္သေဘာေကာင္းေနတယ္ ။

“ သူတို႔က စ ေစာ္ကားလို႔ ငါ့ဖက္က တုန႔္ျပန္တာ ..ဟယ္သာ....ငါ့မွာ သူတို႔ကို သက္သက္ ဖိုက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ မရွိဘူး ...”

“ ဒါဆိုရင္..သူတို႔ ဒီေလာက္ေတာင္းပန္ေနတာဘဲ ဒက္ဒီ..သူတို႔ကို ေျပေျပလည္လည္ ညႇိႏွိုင္း လိုက္ပါလား....”

“ ဟယ္သာ..သမီး....နင္က ငါ့သမီးေပမယ့္ ငါ့လို စိတ္မရိုင္းစိုင္းဘူး...မၾကမ္းဘူး....မင္းက မင္းအေမ..သြားေလသူ ငါ့မိန္းမ နဲ႔ စိတ္တူတာ ျဖစ္မယ္...မင္း သိပ္ ခြင့္လႊတ္တတ္တယ္...ေအးေလ....ငါ

စဥ္းစားအုံးမယ္ ….    ”

ဟယ္သာ နဲ႔ ေနခ လည္း ကူးပါးဖက္က ဆိပ္ကမ္း ကိစၥ..မီးစိမ္းျပလို႔ စိတ္ေအးသြားၾကရၿပီး အဲဖရက္ဒ္ ဆီကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ကူးပါးနဲ႔ အဆင္ေျပတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္တယ္ ။ အဲဖရက္ဒ္ကလည္း

ကူးပါးနဲ႔ခ်စ္ၾကည္ေရး ရတာကို ေက်နပ္ေနတယ္ ။

ဖမ္းထားတဲ့ လူမဲသုံးေယာက္ကိုလည္း သူ လတ္တေလာေတာ့ သတ္ပစ္မွာ မဟုတ္ဘူး..ေနခ...သူ ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔ မ်ားပါတယ္...လို႔ ဟယ္သာက ေနခကို ေျပာလိုက္တယ္ ။

ေနခနဲ႔ ဟယ္သာ အိမ္ျပန္ဖို႔ ေနခရဲ့ ဆိုင္ကယ္ႀကီးဆီေပၚ တက္ခြလိုက္ၾကတယ္ ။ ဟယ္သာက အေနာက္က ေနခ ခါးကို ဖက္ၿပီး လိုက္တယ္ ။ လုံးဝန္းၿပီး အိေနတဲ့ ဟယ္သာ့ရင္စိုင္ေတြက ဘရာ

ဝတ္မထားလို႔ ေနခ ေက်ာကို သိသိသာသာႀကီး ကပ္ပိေနတယ္ ။

“ ဟယ္သာ...”

“ အင္..ေနခ..”

“ ညက တအား လွတာဘဲကြာ....”

“ အိုး..ဟုတ္ဘဲနဲ႔....”

“ တကယ္....ဟယ္သာနဲ႔ ထပ္လုပ္ခ်င္ေသးတယ္ ...”

“ စူဇန္နဲ႔ အတူတူမွ လုပ္မွာေနာ္ ...”

“ ဒို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲဘဲေကာ.မလုပ္ခ်င္ဘူးလား..”

“ ဟိတ္..စူဇန႔္ကို ခ်န္မထားခ်င္ပါဘူး...ေနခရယ္ ...”

“ ဒို႔ႏွစ္ေယာက္ တေနရာရာကို ခဏေလး ဝင္လိုက္ၾကရေအာင္ကြာ........”

“ ဟင့္အင္းကြာ...ေနာက္မွ ..ေနာက္မွ.....”

ဟယ္သာနဲ႔ စကားေျပာေနတာနဲ႔ ေနခ ဆိုင္ကယ္ကို ေမာင္းမထြက္္ေသးဘူး..။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဂလြမ္ ဆိုတဲ့ အသံေလး သူ႔ဂ်ာကင္အိတ္ထဲက ျမည္လိုက္တာကို ၾကားလိုက္ရတယ္ ။

တေယာက္ေယာက္ မက္ေဆ့ ပို႔တာ....။

ေနခ ဖုန္းကို ႏွိုက္ယူၿပီး ၾကည့္လိုက္တယ္ ..။ အိုး..စူဇန္ ပို႔တာ..။ စိတ္ထဲမွာ ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္ မပါဘဲ တေနရာမွာ ဝင္ဖိဖို႔ လုပ္တဲ့ သူ ..လန႔္ဖ်န႔္သြားတယ္ ။

မက္ေဆ့ကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ေနခ “ ဟာ..ဒုကၡဘဲ..” လို႔ ေအာ္လိုက္တယ္ ..။

“ ဘာ..ဘာျဖစ္လဲဟင္..ေနခ...ဘာလဲ....”

“ စူဇန႔္ကို လူတစု က ဖမ္းထားတယ္....”

“ မက္ေဆ့က ဘယ္သူ ပို႔တာလဲ...”

“ စူဇန႔္ကို ဖမ္းထားတဲ့ လူေတြ ပို႔တာ....”

“ ဘယ္သူေတြလဲဟင္..ဘလက္ေဟာ့ဂ္ေတြလား ...”

“ မဟုတ္ဘူး ..ဟယ္သာ....အတိတ္က ရန္စ ...ဂရင္းဒရယ္ဂင္ နဲ႔ ပတ္သက္တာ...ဒီေကာင္ေတြက

ဘိုက္ကာေတြ မဟုတ္ဘူး....မကၠဆီကိုက လက္နက္ေမွာင္ခိုေတြ...ဒို႔တိုက္ခန္းကို သူတို႔ ေခ်ာင္းေနတာ ျဖစ္မယ္...အခုေတာ့ စူဇန္ နဲ႔ သူ႔ေဒၚေလး ကို ဖမ္းေခၚသြားၾကၿပီး သူတို႔ လိုခ်င္တဲ့ ေငြနဲ႔ ျပန္လဲ

ခိုင္းတာ....”

“ ဟင္  ...ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲဟင္..ေနခ ...”

“ စူဇန႔္ကို သူတို႔ လက္ထဲက ျပန္ေခၚထုတ္ရမွာေပါ့..ဟယ္သာ....”

“ ငါတို႔ “ ရိုးလင္းသန္းဒါး ” အုပ္စု ရဲ့ အကူအညီ လိုမလား..ငါ ဒက္ဒီ့ကို ေျပာလိုက္မယ္...”

“ လိုရင္ မင္းကို ငါ ေျပာမယ္..ဟယ္သာ...လတ္တေလာေတာ့ ငါ စူဇန္နဲ႔ သူ႔အေဒၚကို ဖမ္းထားတဲ့

မကၠဆီကန္ေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္လိုက္အုံးမယ္..သူတို႔ ဘာလိုတယ္ဆိုတာ ညႇိလိုက္အုံးမယ္....”


စူဇန္ တိုက္ေအာက္ကို ဆင္းၿပီး ေကာ္ဖီ နဲ႔ မုန႔္ ဆင္းဝယ္တယ္ ။ ေနခ ေနတဲ့ တိုက္နားမွာ တ႐ုတ္

မုန႔္ဆိုင္တဆိုင္ ရွိတယ္ ။ ေပါက္စီ..ဝက္သားေပါင္း..ေကာ္ျပန႔္ေၾကာ္..အစာသြပ္ ေပါင္မုန႔္ေတြ ရတယ္ ။

ေကာင္းလဲ တအား ေကာင္းတယ္ ။ အဲဒီဆိုင္ထဲကို စူဇန္ ဝင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ ဆိုင္ထဲမွာ ေရာက္ႏွင့္ေန

တဲ့ ေဒၚေလးနဲ႔ ပက္ပင္းတိုးတယ္ ။

ေဒၚေလးကစူဇန႔္ကို ေတြ႕လိုက္လို႔ အရမ္းကို ဝမ္းသာသြားတယ္ ။

စူဇန႔္ကို ဖက္ၿပီး ငိုတယ္ ။

“ သမီးရယ္...ေဒၚေလးတို႔က သမီး တျခားၿမိဳ႕မွာ ေရာက္ေနတယ္ ထင္ေနတာ....သမီးေလး ေနတာစား

တာ အဆင္ေျပရဲ့လား...အခု ဘယ္မွာ ေနေနလဲ....အခက္အခဲရွိလား..ေငြလိုလား....”


“ အဆင္ေျပပါတယ္..ေဒၚေလး..အခု ေနခ နဲ႔ ေနေနတယ္.....ေဒၚေလး မွတ္မိိလား..ျမန္မာ ဖု ထရပ္ခ္

မွာ စားေနတုံး လာေတြ႕တဲ့ ဘိုက္ကာ ျမန္မာ..ေလ ..”


“ အင္း..အင္း..မွတ္မိတယ္ ..အရပ္ျမင့္ျမင့္ ဆံပင္အရွည္နဲ႔ ေခ်ာေခ်ာ ေကာင္ေလး....”


“ အင္း..သူနဲ႔ေနတယ္..လတ္တေလာ ..ဟယ္သာ လည္း စူဇန္တို႔နဲ႔ ေနေနတယ္...ဒီနားတင္ဘဲ..”

“ သမီး အေမ လဲ သမီးကို အရမ္း လြမ္းေနတယ္..သမီး ေက်ာင္းမတက္ခ်င္ဘူး ဆိုရင္လည္း သူ ဆိုင္

ဖြင့္ေပးမယ္ လို႔ ေဒၚေလးကို ေျပာတယ္...သမီးေလး..အိမ္ျပန္လိုက္ခဲ့ပါလား....”

“ ခုေတာ့ မလိုက္ခ်င္ေသးဘူး ...”

“ ေအး..ေအး..ဒါဆိုလည္း ေဒၚေလးနဲ႔ ေရွာ့ပင္ အတူတူ ထြက္ရေအာင္..လန႔္ခ်္လဲ ဒို႔ စားၾကမယ္ေလ”

“ အင္း...ဟုတ္ၿပီ..ဒါဆို စူဇန္ အိမ္ အေပၚထပ္ တက္ၿပီး ပိုက္ဆံအိတ္ ယူလိုက္အုံးမယ္...ေနခတို႔ကိုလည္း

ေဒၚေလးနဲ႔ သြားမယ့္အေၾကာင္း ေျပာလိုက္မယ္...”

“ ဟုတ္ၿပီ..သမီး..ေဒၚေလး ..ကားကဘဲ ေစာင့္ေနမယ္ ….     ”

စူဇန္လည္း ေနခနဲ႔ ဟယ္လင္ အတြက္ ေကာ္ဖီနဲ႔ မုန႔္ တက္ပို႔ၿပီး ပိုက္ဆံအိတ္ကို ယူတယ္ ။ ေနခ

အိပ္ခန္းထဲက ထြက္လာတာ ေတြ႕လို႔ ေဒၚေလးနဲ႔ ေတြ႕လို႔ ခဏ လိုက္သြားလိုက္မယ္ လို႔ ေျပာလိုက္

တယ္ ။ ေနခက “ အိုေက..ျပန္လာရင္ ဖုန္းေခၚေလ ..” လို႔ ေျပာတယ္ ။

ေနခကို “ ဟယ္သာ နဲ႔ ထပ္လုပ္ၾကမွာလား...” လို႔ စူဇန္ ေနာက္ခဲ့ေသးတယ္ ။

ေအာက္ကို ေရာက္ေတာ့ ေဒၚေလးကားထဲမွာ ေဒၚေလး အျပင္ လူတေယာက္ ထိုင္ေနတာ

 ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

ျမင္တာနဲ႔ မကၠဆီကန္ ဒါမွမဟုတ္ အဲဒီရပ္ဝန္းက စပင္းနစ္ရွ္ စကားေျပာ လာတီးနိုး တေယာက္ မွန္း

သိလိုက္တယ္ ။ စိတ္ထဲမွာ ထိတ္ကနဲ စိုးရိမ္သြားတယ္ ။

“ ေဒၚေလး  ..သူက ဘယ္သူလဲ...”

ေဒၚေလးက ျပန္မေျဖခင္ ကားေပၚ ထိုင္ေနတဲ့လူက “ ကားထဲ ဝင္လိုက္ပါ..” ” လို႔ ေျပာတယ္ ။

ေဒၚေလးက “ ဟုတ္တယ္..သမီး သူေျပာသလို ကားထဲ ဝင္ထိုင္လိုက္..” လို႔ ေျပာတယ္ ..။

“ မ ဝင္ရင္ မင္းေဒၚေလးကို ပစ္သတ္ပစ္လိုက္မယ္ ..” လို႔ ထပ္ေျပာတယ္ ။ သူ႔လက္ထဲမွာက ေသနတ္

တုတ္တုတ္ႀကီး တလက္ ရွိေနတာ အခုမွ စူဇန္ သတိထားမိလိုက္တယ္ ။

စူဇန္ ကားထဲ ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ ဒီလူက ေဒၚေလးရဲ့ အိတ္ကို ဖြင့္ ရွာေဖြၾကည့္ၿပီးတာမို႔ ေဒၚေလးဟာ အထူးကု ဆရာဝန္တေယာက္ဆိုတာ သိသြားတယ္ ။ “ ဟားဟား...ငါတို႔ ေဘာ့စ္ ဟိုေဇးႀကီး ေတာ့ ဆရာဝန္မႀကီးနဲ႔ ေတြ႕ရေတာ့မွာေပါ့ေလ ...အင္း...ဆရာဝန္မ လဲ ေစာက္ပတ္နဲ႔...လိုးလို႔ေတာ့တအားေကာင္းမွာဘဲ ..” လို႔ ပက္ပက္စက္စက္ မိုက္ရိုင္းစြာနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ သူ႔လက္ထဲမွာ ေသနတ္ႀကီးတလက္ ရွိေနတာေၾကာင့္ ဒီေကာင့္ကို စူဇန္ေရာ ေဒၚေလးေရာ ဘာမွ မေျပာရဲဘဲ ႏုတ္ဆိတ္ေနမိၾကတယ္ ။ သူက  ဖုန္းထုတ္ၿပီး တေနရာကို ေခၚၿပီး ေဒၚေလးရဲ့ ဗစ္ဇစ္တင္းကပ္ ကို  ဖတ္ျပေနတယ္ ။ သူ႔ေဘာ့စ္ကို အစီရင္ ခံေနတယ္ လို႔ စူဇန္ ထင္တယ္ ။ သူက ဒၚေလးကို ကားေမာင္းထြက္ဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ စူဇန႔္
စိတ္ထဲမွာ အႏၲရာယ္နဲ႔ တိုးၿပီ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေပး ေခါင္းေလာင္းသံေတြ ဆူညံေနၿပီ ။ ဒီေကာင္ စူဇန္နဲ႔
ေဒၚေလးကို ပစၥည္း လုယက္႐ုံမကဘဲ လူကိုပါ မုဒိန္း က်င့္မွာ လား ဆိုတဲ့ အေတြးလဲ ဝင္လာၿပီး ေၾကာက္စိတ္ေတြ ဝင္လာတယ္ ။

လမ္းခ်ိဳးကို ေရာက္ေတာ့ ခဏ ရပ္ခိုင္းတယ္ ။ သူတို႔အဖြဲ႕ကလူႏွစ္ေယာက္ ကားေနာက္ခန္းကို ဝင္လာာၾကတယ္ ။ ဘယ္ညာတံခါးေတြက ဝင္လာတာ ..။ စူဇန္ အလည္ကို ေရာက္သြားတယ္ ။

ဒီလူေတြကစူဇန႔္ေဘး တဖက္တခ်က္ကေန ပူးပူးကပ္ကပ္ ထိုင္ေနၾကေတာ့ သူတို႔ဆီက အရက္နံ့ေတြ နဲ႔ နံပုတ္

ေနတဲ့ ေခၽြးနံ့ေတြ ရေနတယ္ ။

ေရွ႕ခန္းမွာ ေဒၚေလးရဲ့ ေဘးမွာ ထိုင္တဲ့လူက ေဒၚေလးရဲ့ ခါးၾကားကို ေသနတ္ေျပာင္းနဲ႔ ေထာက္ေတ့ထားၿပီး ဘယ္ခ်ိဳး ညာေကြ႕နဲ႔ ေမာင္းခိုင္းေနတယ္ ။ မၾကာခင္ Bay Bridge (

 ဆန္ဖရန္စစ္စကို တဖက္ကမ္းကို ကူးတဲ့ တံတားႀကီး ) ကို ေရာက္လာတယ္ ။

စူဇန္လည္း ေနခနဲ႔ ဟယ္သာ့ကို အရမ္း တမ္းတေနမိတယ္ ။ သူတို႔ သိရင္ စူဇန္နဲ႔ ေဒၚေလးကို လာ

ကယ္မယ္ ဆိုတာ စူဇန္ ယုံတယ္ ။ သိတယ္ ။

မကၠဆီကန္ေတြက ေနခနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေနခတို႔ဆီက ရစရာရွိတာေတြကို ရဖို႔ စူဇန္နဲ႔ ေဒၚေလးတို႔ကို
ဖမ္းေခၚလာတယ္ လို႔ သူတို႔ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ဆိုတဲ့ ဟိုေဇး ဂြန္ဇားလပ္စ္ က စူဇန႔္ကို ေျပာတယ္ ။

ဟိုေဇး ဆိုတဲ့ေကာင္ႀကီးက အရပ္ပုေပမယ့္ ဂင္တိုတို ေဘးကို ကားေနတယ္ ။ ၀ိတ္မ ထားတဲ့ သူ႔လက္ေမာင္းေတြက ႂကြက္သား အထစ္အထစ္ႀကီးေတြနဲ႔ ..။ ဆံပင္ကို ေနာက္လွန္ဖီးထားၿပီး သူ  စကားေျပာလိုက္တိုင္း သူ႔ပါးစပ္ထဲက ေရႊသြားေတြကို ေတြ႕ရတယ္ ။ သူ႔လည္ပင္းမွာလည္း ေရႊႀကိဳး
တုတ္တုတ္ႀကီးကို ဆြဲထားတယ္ ။

လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ရင္ဘတ္ ေက်ာကုန္းေတြမွာ ေဆးမွင္ေတြ ထိုးထားတယ္ ။

ဟိုေဇးရဲ့ မ်က္လုံးေတြက ဆင္တေကာင္ရဲ့ မ်က္လုံးေတြလိုဘဲ..။ ေသးငယ္ေစြေစာင္းတဲ့ သူ႔မ်က္လုံး
ေတြက စူဇန္နဲ႔ ေဒၚေလးရဲ့ ကိုယ္လုံးေတြကို စူးစူးဝါးဝါး ၾကည့္ေနတာက ရင္တုံစရာႀကီး ..။

သူ႔ဆီကို စူဇန္တို႔ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဟိုေဇးက စူဇန္တို႔ ကိုယ္ေပၚမွာ လက္နက္ေတြ ပါမပါ စစ္ၿပီးၿပီလားလို႔ သူ႔တပည့္ေတြကို ေမးလိုက္ေတာ့ တပည့္ေတြက “ မစစ္ရေသးဘူး...” လို႔ သူ႔ကို ေျပာလိုက္တဲ့အခါ ဟိုေဇးလည္း ထိုင္ရာကေန ထလာၿပီး ေဒၚေလးရဲ့ ေက်ာျပင္ကို သူ႔လက္ဝါးႀကီးနဲ႔ စ
စမ္းသပ္လိုက္တယ္ ။ ေဒၚေလးလည္း “ အို..ဘာလုပ္တာလဲ..” ဆိုၿပီး သူကိုင္တာကို ျငင္းဆန္ေတာ့
ဟိုေဇးရဲ့ ႀကီးမားတဲ့ လက္ဝါးႀကီးက ေဒၚေလးရဲ့ တင္ပါးအိအိႀကီးေပၚကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ရိုက္လိုက္
တာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ . ။ ဖ်န္းကနဲ အသံ နဲ႔အတူ ေဒၚေလးရဲ့ နာက်င္စြာ ေအာ္လိုက္တဲ့ အသံ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ထြက္လာတယ္ ။

မကၠဆီကန္ေကာင္ေတြရဲ့ တဝါးဝါး ရယ္သံေတြ ထြက္လာတယ္ ။

“ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဖင္ႀကီး....”

ေဒၚေလးလည္း စမ္းတာကို မျငင္းဆန္ရဲေတာ့ဘူး..။ ဟိုေဇးရဲ့ လက္ဝါးႀကီးက ေဒၚေလးရဲ့ ေပါင္တန္ေတြကိုေရာ တင္ပါးႀကီးေတြကိုေရာ စမ္းေနတယ္ ။ ဟိုေဇးရဲ့ လုပ္ရပ္က လက္နက္ရွာတာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲအသားလြတ္ ကိုင္ေနတာ ျဖစ္ေနတယ္ ။ သူ႔လက္က ေဒၚေလးရဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြကို ပယ္ပယ္နယ္
နယ္ ဆုပ္ညႇစ္လာတယ္ ။ တင္စိုင္ႏွစ္လုံးရဲ့ ၾကားကို သူ႔လက္မႀကီးနဲ႔ ထိုးပြတ္ေနတယ္ ။

 ေဒၚေလးလည္း  မတတ္သာလို႔ ေၾကာက္လို႔ ဘာမွ မတားရဲ မေျပာရဲ ျဖစ္ေနရတယ္ ။ ဟိုေဇးက တင္ပါးႀကီးေတြကို ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ စိတ္ႀကိဳက္ နယ္ဖတ္ၿပီးေတာ့ ရင္ဘတ္ကို စမ္းျပန္တယ္ ။

ေဒၚေလးက စူဇန႔္လိုဘဲ ရင္သားထြားတယ္ ..။ ေဒၚေလးရဲ့ ရင္သားေတြကို တင္သားေတြ တုံးကလိုဘဲ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္တာ ..။ ေဒၚေလးရဲ့မေက်နပ္တဲ့ အမူအရာကို ဟိုေဇး သိတယ္ ။ စပင္းနစ္ရွ္စကားနဲ႔ ( ေခြးမ က ငါ့ကို သတ္ခ်င္ေနတယ္..) လို႔ ေျပာလိုက္တာ စူဇန္ ၾကားရတယ္ ။ စူဇန္က
ေက်ာင္းမွာတုံးက စပင္းနစ္ရွ္ စာနဲ႔ စကားေျပာ ကို သင္ဘူးလို႔ သိတာ ..။

ရင္သားေတြကို ကိုင္တာ သိပ္မၾကာလိုက္ဘဲ ေပါင္ၾကား ေရွ႕ဖက္ကို ေရာက္သြားတယ္ ။ ဒီတခါမွာေတာ့
ေဒၚေလးက ဆီးခုံႀကီးကို လွမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္တဲ့ သူ႔လက္ႀကီးကို ပုတ္ထုတ္ တြန္းဖယ္လိုက္တယ္ ။

 ဟိုေဇးက တဟားဟား ရယ္တယ္ ။ “ ပူစီႀကီးက ေတာ္ေတာ္ႀကီးတယ္...ငါ့လီးအတြက္ သိပ္ေကာင္းမွာဘဲ” လို႔ လည္း ေျပာလိုက္တယ္ ..။

“ နင့္ကို အခ်ိန္မေရြး တက္လိုးလို႔ရတယ္ ဆိုတာ သိထား ေကာင္မ ...” လို႔လည္း ႀကိမ္းေမာင္းလိုက္တယ္ ..။

ဟိုေဇးလည္း ေဒၚေလး တင္ပါးႀကီးကို ဖ်န္းကနဲ ရိုက္ထည့္လိုက္ျပန္ၿပီး စူဇန႔္ကို လာစမ္းတယ္ ။ ေဒၚေလး တုံးကလိုဘဲ စူဇန႔္တင္ပါးေတြကို ပထမ ပြတ္စမ္းေနတယ္..။ ၿပီးေတာ့ စပင္းနစ္ရွ္စကားနဲ႔( ဒီေခြးမ လည္း ဟိုတေယာက္လိုဘဲ ဖင္က ေရေရလည္လည္ ေတာင့္တယ္....ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဖင္..)
လို႔ ေျပာဆိုရင္း စူဇန႔္ဖင္ကို ေကာင္းေကာင္းကို နယ္ညႇစ္ကိုင္တြယ္ေတာ့တာဘဲ ..။

စူဇန္လည္း ျငင္းဆန္ရင္ သူရိုက္ႏွက္မွာမို႔ သူကိုင္တာေတြကို ခံေနေပမယ့္ စိတ္ထဲကေတာ့ ေနခ အျမန္လိုက္လာပါေစ..ဆုေတာင္းေနမိတယ္ ။ စူဇန႔္ ရင္သားေတြကို ကိုင္တဲ့အခါမွာေတာ့ ေဒၚေလးတုံးကလိုခဏ နဲ႔ မၿပီးသြားဘူး ..။ စိမ္ေျပနေျပကို ကိုင္ေတာ့တာ ..။ စပင္းနစ္ရွ္လိုလဲ ( ေခြးမ နင့္ကို ေစာက္ပတ္တင္ မကဘူး နို႔ၾကားကိုပါ လိုးခ်င္တယ္....နင့္ဖင္ႀကီးကိုလည္း လိုးခ်င္တယ္ ...ေခြးလို ေလးဘက္ေထာက္ လိုးခ်င္တယ္....) နဲ႔ တတြတ္တြတ္ ေျပာၿပီး စူဇန႔္ ေပါင္ၾကားကို စမ္းတယ္ ။ စူဇန္
လည္း အသားကပ္ေဘာင္းဘီ ဝတ္လာတာမို႔ သူကိုင္လို႔ အရမ္း အရသာေတြ႕ေနပုံရတယ္ ။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက စူဇန႔္ ေစာက္ဖုတ္ကြဲေၾကာင္းကို အပီအျပင္ စမ္းေနတယ္ ။ ေက်နပ္ေအာင္ ကိုင္ၿပီးမွ စူဇန္တို႔ကို ေျမတိုက္ခန္းတခုထဲကို ပို႔လိုက္တယ္ ။

ေအာက္သိုးသိုးနံ့ႀကီးက ေတာ္ေတာ္ ဆိုးဝါးတယ္ ။ ေျမတိုက္ခန္းထဲမွာ စူန္တို႔ကို ကုတင္တလုံးေပၚမွာ ထိုင္ခိုင္းၿပီး လူတေယာက္က မလွမ္းမကမ္းက ကုလားထိုင္တလုံးနဲ႔ ထိုင္ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္ ။ ဒီလူက အသက္ေတာ္ေတာ္ႀကီးၿပီ ။ ခန႔္မွန္းေၿခ အသက္ ငါးဆယ္ေလာက္ ရွိၿပီ ထင္တာဘဲ ။ ခါးမွာ
ေသနတ္တလက္ကို ထိုးထားတယ္ ။

မကၠဆီကန္ အားလုံးရဲ့ မ်က္လုံးေတြက အၾကည့္အရႈ သိပ္ရိုင္းတယ္ ။ စူဇန္နဲ႔ ေဒၚေလးတို႔ရဲ့ ရင္ဘတ္နဲ႔ တင္စိုင္ေတြ ေပါင္ၾကားေနရာေတြကို အားမနာတမ္း အာသာ တငန္းငန္းနဲ႔မ်က္လုံးႀကီးေတြ ျပဴးၿပီးၾကည့္တယ္ ။ မိန္းမ မရွိတဲ့ တိုင္းျပည္က လာၾကသလိုမ်ိ ုးႀကီး ...။

“ ေဆာရီးဘဲ..ေဒၚေလး ရယ္..စူဇန္ေၾကာင့္ ေဒၚေလးပါ အခုလို ဒုကၡေရာက္ရတာ..စူဇန္ စိတ္ မေကာင္းဘူး ...”

“ သမီးအျပစ္မွ မဟုတ္တာဘဲကြယ္ ...ေဒၚေလးတို႔ ကံဆိုးတာပါ....ေဒၚေလး ထင္တာေတာ့ ဒီမွာ ၾကာ
သြားရင္ ဟို ဟိုေဇး ဆိုတဲ့ ေကာင္ႀကီး...က ေဒၚေလးတို႔ကို ရိပ္( ပ္ )လုပ္မွာေသခ်ာတယ္...ဒီကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္...”

“ ေနခ သိတာနဲ႔ သမီးတို႔ကို လာကယ္မွာပါ..ေဒၚေလး ...”

“ အင္း..သမီးက ခုထိ ဒီေကာင္ေလးကို အထင္ႀကီးတုံးပါလား...သူ႔ေၾကာင့္ ေဒၚေလး နဲ႔ သမီး အခုလို
လူဆိုးေတြ လက္ထဲကို ေရာက္တာေလ...သူ႔ေၾကာင့္....ဟင္း...”

အင္း..ေဒၚေလး ေျပာတာလဲ မွန္ပါတယ္ ..။ ေနခကို ဒါေၾကာင့္ စူဇန္လည္း ေအးေအးေဆးေဆး တေနရာ
ကို ထြက္သြားၿပီး ေနၾကရေအာင္ လို႔ ေျပာဘူးပါတယ္ ..။ ဟယ္သာကလည္း သူ႔အေဖနဲ႔ ေဝးရာကို ေျပးခ်င္ေနတယ္ေလ ...။ ေနခကလည္း စူဇန္နဲ႔ ေတြ႕ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ ဂိုဏ္းသား မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးလို႔ စူဇန႔္ကို ေျပာဖူးတယ္ ။

ေဒၚေလးနဲ႔ စူဇန္တို႔ စကားေျပာၾကတာကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ လူႀကီးက “ ရွပ္တပ္(ပ္ ) ” လို႔ လွမ္း
ေအာ္ေျပာတယ္ ။ စူဇန္နဲ႔ ေဒၚေလးလည္း သူဘာေျပာေျပာ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ တံျမက္စီးတေခ်ာင္းကို ကိုင္ၿပီး စူဇန္တို႔ အနားကို တိုးကပ္လာတယ္ ။

“ ငါက ပါးစပ္ ပိတ္လို႔ ေျပာရင္ ပိတ္..မပိတ္ရင္ တုတ္နဲ႔ ေဆာ္မယ္ ...”

သူ႔ကို ၾကည့္ရတာ တကယ္ ရိုက္မယ့္ပုံ ..။
“ ငါတို႔ ဆရာ ဟိုေဇးက မုဒိန္းသမား...နင္တို႔ကို ဂရင္းဒရယ္ဂင္ ဖက္က လာေရြးထုတ္ဖို႔ ကမ္းလွမ္း တာေတာင္ မနက္ဖန္မွ လုပ္မယ္လို႔ ဟိုေဇးက ေျပာလိုက္တာ..နင္တို႔ကို ဒီည သူ အျပတ္လိုးမလို႔..လိုးၿပီးမွ သူရစရာရွိတာေတြနဲ႔ နင္တို႔နဲ႔ ျပန္လဲမွာ..ဟားဟား....နင္တို႔ အေပါက္ရွိသမၽွ သူလိုးလိမ့္မယ္”

ေဒၚေလး မ်က္ႏွာ နီရဲတြတ္ေနသည္ ။ မၾကားဝံ့ မနာသာ ပက္ပက္စက္စက္ စကားလုံးေတြေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္ ..။ သူေျပာသလိုသာဆိုရင္လဲ ဟိုေဇး က်င့္တာကို မုခ် မလြဲမေသ ခံရေတာ့မွာ..။ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူ႔စကားထဲက ဂရင္းဒရယ္ဂင္ေတြက လာညႇိမယ္ ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္ ။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေနခ လာကယ္ထုတ္မွာ ေသခ်ာေနၿပီ ။ ဟိုေဇးက စူဇန္နဲ႔ ေဒၚေလးတို႔ကို လက္နဲ႔ ေကာင္းေကာင္း သမနယ္ဖတ္ၿပီး သေဘာက် က်င့္ခ်င္သြားပုံရတယ္ ။ ဟိုေဇး မက်င့္ခင္ ေနခ လာကယ္ထုတ္နိုင္ပါေစ လို႔ စူဇန္နဲ႔ ေဒၚေလး ဆုေတာင္းေနၾကတယ္ ။

လတ္တေလာ အခက္အခဲ ေတြ႕တာက အိမ္သာ မရွိတာဘဲ ။ ဆီးအရမ္း သြားခ်င္လာတဲ့ေဒၚေလး ခက္
ေနၿပီ ။ ေစာင့္တဲ့ လူႀကီးကို အိမ္သာ သြားခ်င္တယ္လို႔ ေျပာေတာ့ “ မရွိဘူး ..ေပါက္ခ်င္ရင္ ဟိုပုံးထဲမွာ ေပါက္ထည့္..” ဆိုၿပီး ေဆးပုံး အလြတ္တခုကို ညႊန္ျပတယ္ ။

ေဒၚေလး က “ အိုေက..ငါ ေပါက္မယ္..မင္း..အခန္းျပင္ ထြက္ေပးပါ..” လို႔ ေျပာတယ္ ။ လူႀကီးက စပ္
ျဖဲျဖဲနဲ႔ “ မထြက္ေပးဘူး..ငါ့ေရွ႕မွာ ေပါက္ ...” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ ယုတ္မာတဲ့ ေသခ်င္းဆိုး
ေကာင္ႀကီး ...။



ေနခ က သူ စူဇန္နဲ႔ စူဇန႔္ ေဒၚေလးတို႔ ရွိေနတဲ့ေနရာကို သူ သိၿပီ..သူ သြားကယ္ထုတ္မယ္ ..လို႔ ဟယ္သာ့ကို ေျပာတယ္ ။ ဟယ္သာက ဟယ္သာလည္း လိုက္မယ္ လို႔ ေျပာေတာ့ ေနခက မလိုက္နဲ႔သူတေယာက္ထဲသြားမယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။ ဟယ္သာက “ မရဘူး..လိုက္မွာဘဲ ..” လို႔ ေျပာၿပီး ဘိုက္
ကာ ပါရာဒိုက္စ္ ကေန ေသနတ္ေတြ သြားယူၿပီး ေနခကို ေပးတယ္..ေနခနဲ႔လည္း လိုက္ဖို႔ လုပ္တယ္ ။

တားလို႔ မရတာနဲ႔ ေနခ လည္း ဟယ္သာ့ကို သူနဲ႔ ေခၚသြားတယ္ ။ သို႔ေပမယ့္ ကားေမာင္းေပးဖို႔
ဘဲ လိုက္ခဲ့ပါ လို႔ ေျပာတယ္ ။

အသြားကိုေတာ့ ေနခ ကဘဲ ေမာင္းတယ္ ..။
ေနခ က ဟယ္သာရဲ့ ဖို႔ဒ္ ပစ္ကပ္ထရပ္ကားကို သုံးလို႔ရမလားလို႔ ဟယ္သာ့ကို ေမးလို႔ ဟယ္သာက သုံးနိုင္တယ္လို႔ ေျဖလိုက္တယ္ ။ ေနခက ရယ္ၿပီး...“ အျပန္က်ရင္ေတာ့ ဟယ္သာတို႔ ထရပ္က က်ည္ဆံရာေတြ ပလပြနဲ႔ ျဖစ္ေနနိုင္တယ္ေနာ...” လို႔ ေျပာေတာ့ ဟယ္သာလည္း “ ကိစၥ မရွိပါဘူး ”
လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။

ေနခနဲ႔ စူဇန္ ေသနတ္ေတြ ကို စစ္ေဆး ျပင္ဆင္ၾကတယ္ ။ က်ည္ကပ္ေတြထဲကို က်ည္ဆံေတြ သြတ္
သြင္း ျဖည့္တင္းၾကတယ္ ။ ေနခ က ဟယ္သာ လိုက္မယ္ ဆိုရင္ က်ည္ကာ အက် ႌ ဝတ္ခဲ့ပါ လို႔ ေျပာတယ္ ။  ဒက္ဒီတို႔ဆီမွာက က်ည္ကာအက် ႌေတြ ရွိတယ္ေလ ..။


“ အခု ဘယ္ကို သြားမွာလဲ ေနခ..သူတို႔ ဘယ္မွာလဲဟင္...” လို႔ ဟယ္သာ က ေမးလိုက္ေတာ့
ေနခ က “ ေရာက္ေတာ့ သိပါလိမ့္မယ္ ...” လို႔ဘဲ ေျပာတယ္ ။ ေဘးဘရစ္ခ်္ တံတားႀကီးကို သူ
ျဖတ္ေနတယ္ ။ အုတ္ကလန္ဖက္ကို သြားေနတာဘဲ ...။





ေဟာ.....ကားသံၾကားတယ္...ဟိုေကာင္ႀကီး ျပန္လာၿပီ ထင္တယ္ ...။

ေဒၚေလးက ေလသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ေဒၚေလး တအားေၾကာက္ေနတယ္ ။ စူဇန္လည္း ေၾကာက္တာဘဲ..။ဟိုေဇးရဲ့ပယ္ပယ္နယ္နယ္ အကိုင္ခံလိုက္ရတာကိုး ။ အဲဒီတုံးက ဟိုေဇး က အားကစားေဘာင္းဘီ ပြပြ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ကို ဝတ္ထားေတာ့ သူ႔ ေပါင္ၾကားက အတန္ႀကီးက ေဘာင္းဘီထဲကေန ေငါထြက္ေနတာ ေတြ႕ခဲ့ၾကရတယ္ ။ အို..မေတြးရဲစရာ..။ အခု မၾကာခင္ တခုခု ျဖစ္ပ်က္ေတာ့မယ္ ထင္တယ္ ။

အေစာင့္ေကာင္က ထရပ္လိုက္တယ္ ။
“ ဟိုေဇးလာၿပီ...ေစာက္ပတ္ျပဲဖို႔သာ ျပင္ထားၾကေပေတာ့..” လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာဘဲ ဖိနပ္သံျပင္းျပင္းနဲ႔ ေျမတိုက္ခန္း ထဲကို ဆင္းလာတဲ့ အသံ ၾကားလိုက္ရတယ္..။

“ ေဟ့...ရိုဘတ္တို...သူတို႔ ေအးေအးေဆးေဆး ေနရဲ့လား....” လို႔ ေစာင့္တဲ့လူႀကီးကို ဟိုေဇးကေမးရင္း စူဇန္နဲ႔ ေဒၚေလးတို႔အနားကိုတိုးကပ္လာတယ္ ။ ေဒၚေလးနဲ႔ စူဇန႔္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး ႐ုတ္တရက္ႀကီး “ နင္တို႔ လီးစုတ္ဖူးၾကတယ္ မဟုတ္လား....” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ စူဇန္နဲ႔
ေဒၚေလးက ဘာမွ ျပန္မေျဖေတာ့ ဟိုေဇး က “ ေမးေနတယ္ေလ...ေျဖေနာ္..မေျဖရင္ နာမယ္...” လို႔ ခပ္မာမာ ေျပာလိုက္တယ္ ။

ေဒၚေလး အနားကို လက္ဝါးႀကီး နဲ႔ရြယ္ၿပီး ကပ္သြားလို႔ ေဒၚေလး နာမွာစိုးလို႔ စူဇန္လည္း “ စုတ္ဖူးတယ္..စုတ္ဖူးတယ္...” လို႔ အျမန္ေျဖလိုက္တယ္ ။ ဟိုေဇးႀကီးရဲ့ မ်က္ႏွာ ျပဳံးျပဳံးႀကီး

ျဖစ္သြားတယ္ ။

“ မင္း ကို ၾကည့္ကထဲက လီးစုတ္ေကာင္းမယ့္ ေကာင္မ မွန္း ငါသိလိုက္တယ္...မင္းက ဂရင္းဒရယ္ဂင္က ဒုတိယေခါင္းေဆာင္ ရဲ့ ေစာ္ ဆိုတာ ငါတို႔ သိေနတာ ၾကာၿပီ....မင္းတို႔ကို ငါတို႔
ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ ၾကာလွၿပီ....မင္းရည္းစားက ေတာ္ေတာ္ လည္တဲ့ေကာင္..အခု အျဖဴဂိုဏ္းက ေကာင္ေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းေနတယ္ ...အင္း..မင္းကို ငါ ေကာင္းေကာင္းလိုးၿပီး ဗီဒီယို မွတ္တမ္းတင္ထားၿပီးမွ သူ႔ဆီကို ျပန္အပ္မွာ.အဲ..ငါတို႔ဆီက လုယူသြားတဲ့ ေသနတ္ေတြ နဲ႔ ေငြေတြ ျပန္ရရင္ေပါ့...”

ဟိုေဇးက စူဇန႔္ အနားကို ကပ္လာတယ္ ။

“ မင္း ဒူးေထာက္ ထိုင္လိုက္စမ္း ….     ”

စူဇန္လည္း သူ႔ကို ေၾကာင္ၾကည့္ေနေတာ့..“ နင့္ကို ဒူးေထာက္ ထိုင္ခိုင္းေနတယ္ ..နင္ နားကန္းေနလား...” လို႔ ထပ္ေအာ္လိုက္တယ္ ။ စူဇန္လည္း သူ႔ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္လိုက္ရတယ္ ။
အားခ်င္း မတူတဲ့ မိန္းမသားေတြကို လက္ဝါးၿပ လက္သီးျပၿပီး အနိုင္ယူခ်င္တဲ့ ေယာက်္ားေတြကို မုန္းလိုက္တာ ..။ သူ႔လက္ခုပ္ထဲက ေရ ျဖစ္ေနေတာ့လည္း သူေသာက္လိုေသာက္ ေမွာက္လိုေမွာက္ ဘဝေရာက္ေနရတာေပါ့ ။

ဒူးေထာက္လိုက္ရေပမယ့္ စူဖန႔္မ်က္ႏွာမွာ မတတ္သာလို႔ လုပ္ရတယ္ ဆိုတဲ့ မေက်နပ္တဲ့ အမူအရာ
ရွိေနတာကို ဟိုေဇးက သိပ္ မႀကိဳက္ခ်င္လွဘူး ။

“ မင္း....ငါ့ကို မေက်နပ္ဘူးလား....” လို႔ ေငါက္တယ္ ။

အို ..။

ဟိုေဇးႀကီး စူဇန႔္ေရွ႕မွာ သူ႔ေဘာင္းဘီ ခါးပတ္ကို ျဖဳတ္ေနတယ္ ။ သိလိုက္ၿပီ။ သူ သူ႔လီးႀကီးကို စုတ္ခိုင္းေတာ့မယ္ ဆိုတာ ..။ ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆြဲခ်ေနတယ္ ။
“ မင္း အံ့အားသင့္သြားမွာပါ..ငါ့လီးက စပယ္ရွယ္ကြ...” လို႔ ေျပာတယ္ ။

ေဒၚေလးလည္း စူဇန္တို႔ဖက္ကို စိုးရိမ္တႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္ ။ စူဇန္တို႔ကို ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့တဲ့ ရိုဘတ္တို ဆိုတဲ့ လူႀကီးလည္း မ်က္လုံးႀကီး ျပဴးၿပီး ၾကည့္ေနတယ္ ။

သူ႔ေဘာင္းဘီကို ေလ်ာ့ခ်လိုက္ေတာ့ အထဲမွာ ဘာအတြင္းခံေဘာင္းဘီမွ ခံဝတ္မထားလို႔ လီးမဲမဲတုတ္တုတ္ႀကီး ဘြားကနဲ ျမင္လိုက္ရတယ္ ။ လီးႀကီးက မေတာင္ေသးတာေတာင္ အႀကီးႀကီးဘဲ ။

စူဇန္ ျမင္ဖူးခဲ့တဲ့ လီးေတြနဲ႔ တျခားစီဘဲ ။ လီးႀကီးၿပီး ရွည္တယ္ လို႔ ထင္ခဲ့တဲ့ ေနခရဲ့ လီး ထက္
ႏွစ္ဆေလာက္ ႀကီးေနမလားဘဲ ..။ ေစာက္ပတ္ ထဲ ထိုးရင္ ေစာက္ပတ္ကြဲျပဲမယ့္ လီးမ်ိဳး ..။

“ ဘယ္လိုလဲ..ငါ့လီးႀကီးတယ္ မဟုတ္လား ..”

ဟိုေဇးက ဂုဏ္ယူ ဝင့္ႂကြားသလို ဟန္ပန္နဲ႔ ေမးလိုက္တယ္ ။
စူဇန္လည္း ေခါင္းညႇိမ့္ျပလိုက္တယ္ ။

လီးတုတ္ႀကီးက စူဇန႔္ မ်က္ႏွာနားမွာ တထြာေတာင္ မေဝးဘူး ။

“ ဟိုတေယာက္ ..လာစမ္း..ဒီနားကို..သူ႔ေဘးမွာ သူ႔လိုဘဲ ဒူးေထာက္လိုက္...ျမန္ျမန္လာ....သူ စုတ္ၿပီးရင္
မင္းလည္း စုတ္ရမယ္....ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ငါ့လီးကို စုတ္ေပးရမယ္...လာ..လာ....”

ေဒၚေလးလည္း စူဇန႔္ေဘးကို ေရာက္လာတယ္ ။ စူဇန႔္လိုဘဲ ဒူးေထာက္ လိုက္ရတယ္ ။

“ ကဲ....မင္းက ငါ့လီးထိပ္ကို လ်ာနဲ႔စယက္စမ္း ...”

စူဇန္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ..။ ခက္ေနၿပီ ။ သူ႔လီးကို သူခိုင္းသလို လ်ာနဲ႔ ယက္ရမလား ..။ မယက္ရင္
လည္း သူက စူဇန္နဲ႔ ေဒၚေလးတို႔ကို ႏွိပ္စက္ ရိုက္ႏွက္အုံးမယ္ ...။

“ ေဟ့...ယက္ေလ..လထစ္ကို လ်ာနဲ႔ ယက္လိုက္...”

ဟိုေဇးက သူ႔လီးႀကီးကို စူဇန႔္ပါးစပ္နား တိုးကပ္ေပးလိုက္တယ္ ...။ စူဇန႔္ပါးစပ္နဲ႔ တထြာေတာင္ မေဝး
ဘူး ။ စူဇန္ အခက္ေတြ႕ေနၿပီ ။သူ႔လီးႀကီးကို မစုတ္ရင္လည္း သူက စူဇန္နဲ႔ ေဒၚေလးကို ရိုက္ႏွက္ ႏွိပ္
စက္လိမ့္မယ္ ။

“ ယက္..ယက္..ယက္ေလ ...”

ဟိုေဇး အသံက ေဒါသ သံ ပါ ေနတယ္ ။

စူဇန္လဲ မထူး ဇာတ္ ခင္းလိုက္ရေတာ့မယ္ ။ လထစ္ျပဲႀကီးကို ငုံလိုက္ဖို႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ျပင္လိုက္ရ ေတာ့တယ္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ဟိုေဇးရဲ့ ေနာက္နားကေန ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ အေစာင့္လူႀကီး ရိုဘတ္တိုး ဝုန္းကနဲ ၾကမ္း
ျပင္ေပၚကို လဲက်သြားတယ္ ။

“ ဝွပ္ သာ ဖတ္ခ္ ...”

ဟိုေဇး လန႔္ဖ်န႔္သြားၿပီး ရိုဘတ္တိုးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္တယ္ ။ ဟာ..ရိုဘတ္တိုး လည္ပင္းမွာအသြားဖက္မွာ အထစ္ထစ္ေတြ ပါတဲ့ အမဲလိုက္ဓါးေျမႇာင္ အႀကီးစားႀကီး ထုတ္ခ်င္းခတ္ စိုက္ရက္သား  ႀကီး ...။ ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္..နဲ႔ မ်က္လုံးႀကီး ျပဴးၿပီး ပက္လက္ႀကီး ..။  ေသြးေတြ အိုင္ထြန္းေနၿပီ ။

ဟိုေဇး ႐ုတ္တရက္ ေၾကာင္ေငးသြားသည္ ။ မထင္တာ ျဖစ္သြားလို႔ ..။

စူဇန္လဲ ေျမတိုက္ ေလွခါးဖက္ကို ၾကည့္လိုက္မိတယ္ ။

“ အို...ေန.....ေနခ …..    ”

ဟုတ္တယ္..။ ဟုတ္တယ္....။ ေနခ...ေနခ ေရာက္လာတယ္..အို..စူဇန္ ေမၽွာ္ေနတဲ့ ေနခ ။

ဟိုေဇးႀကီး  သတိျပန္ဝငိလာၿပီး သူ႔ပခုံးစလြယ္အိပ္ထဲက ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္လို႔ ေနခ က သူ႔လက္ထဲကေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ရြယ္ထားတယ္ ။

“ နိုးနိုး....မလုပ္နဲ႔...မထိနဲ႔..မင္း ေသနတ္ကို မထိနဲ႔...ေခါင္းပြင့္သြားမယ္ ...မင္း ဒူးေထာက္ခ်လိုက္စမ္း ”

ေနခ လက္ထဲမွာ ခလုပ္တခ်က္ဆြဲရင္ က်ည္လုံးေတြ အမ်ားႀကီး အစုလိုက္ အျပဳံလိုက္ ထြက္လာမယ့္
၁၂ဂိတ္ ရီမင္တန္ ဆီမီး ေအာ္တိုမက္တစ္ ေရွာ့ဂန္း တလက္ ရွိေနတယ္ ။ ဟိုေဇးကို တန္းတန္းမတ္မတ္ ခ်ိန္ထားတယ္ ။ ေရွာ့ဂန္း နဲ႔ အပစ္ခံရရင္ ဘယ္လို ထိေရာက္မႈ ရွိတယ္ ဆိုတာကို ဟိုေဇး ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိတယ္ ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ဟိုေဇးသည္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေရွာ့ဂန္းနဲ႔ ပစ္သတ္ခဲ့ဘူးလို႔ ပါ ။

ဟိုေဇးရဲ့ လက္က ေသနတ္ဆီကို မေရာက္ခင္ ရပ္တန႔္သြားတယ္ ။
အသက္ေပ်ာက္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ သူ႔တပည့္ ရိုဘတ္တိုကို သူေတြ႕ေနရတယ္ ။ ေနခ တကယ္ ပစ္မည္ကို သူသိတယ္ ။

ဟိုေဇးသည္ ေစာေစာက အစုတ္ခံဖို႔ ခၽြတ္ထားလိုု႔ ယခုတိုင္ ေဂြးတန္းလန္း နဲ႔ ျဖစ္ေနတုံးဘဲ။ ကမန္း
ကတန္း ေဘာင္းဘီကို ဆြဲတင္ ကာ ျပန္ဝတ္လိုက္တယ္ ။

ဝႉး..လက္မတင္ေလးဘဲ..။ ေတာ္ပါေသးရဲ့ ..။

လီးနံနံ ညစ္ပတ္ႀကီးကို စုတ္ရခါနီးႀကီး ...။

စူဇန္ေရာ ေဒၚေလးေရာ ထရပ္လိုက္ၾကတယ္ ..။ ေဒၚေလး က စူဇန႔္ လက္တဖက္ကို လာဆုပ္ကိုင္ထားတယ္ ။

ေနခ လာကယ္တယ္ ..။ စူဇန္ ဝမ္းသာလိုက္တာ ..။

ဟိုေဇးရဲ့ ဘဝက ေျပာင္းျပန္ ျဖစ္သြားတယ္ ။ စူဇန္နဲ႔ ေဒၚေလးတို႔ကို ဒူးေထာက္ခိုင္းရာကေန သူက
ဒူးျပန္ေထာက္ရတဲ့ ဘဝကို ခ်က္ခ်င္းဘဲ ေရာက္သြားတယ္ ။ ဝဋ္လည္ တယ္ ဆိုတာ ဒါဘဲ ။

ေနခ က ဟိုေဇး ပုခုံးစလြယ္အိတ္ထဲက ေသနတ္ကို ႏွိုက္ယူလိုက္တယ္ ။ ဓါးတန္းလန္း စိုက္ၿပီး ေသေနတဲ့ ရိုဘတ္တိုးရဲ့ ခါးၾကားက ေသနတ္ကိုလည္း စူဇန႔္ကို ယူခိုင္းတယ္ ။

“ စူဇန္..ေသနတ္တလက္ ယူထား....ေဒူေလးေကာ ေသနတ္ ပစ္တတ္လား ...”

ေဒၚေလးက ေခါင္းခါျပတယ္ ။

“ စူဇန္...ဟိုမွာ လက္ထိပ္ တစုံ ...ယူခဲ့ေပးမလား ...”

စူဇန္လည္း စားပြဲေလးေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ စတီးလက္ထိပ္တစုံကို ေကာက္ယူၿပီး ေနခကို ေပးလိုက္တယ္ ။

ေနခ က ဟိုေဇးကို လက္ေနာက္ျပန္ လက္ထိပ္ခတ္လိုက္တယ္ ။

ဟိုေဇးက “ မင္း ငါ့ကို မသတ္လိုက္လို႔ကေတာ့ မင္း ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေရာက္ ငါလိုက္ရွာၿပီး သတ္မွာ...သတ္တာမွ ညႇင္းဆဲၿပီးမွ သတ္မွာ...” လို႔ ေဒါသလႊမ္းေနတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္ ။

ေနခ က “ မင္း ကို ငါ ဘယ္လို သတ္မလဲ စိတ္ကူးယဥ္ ၾကည့္လိုက္ …..မင္း ထင္ထားတာထက္ ကို ဆန္းၿပီး ပို ရက္စက္လိမ့္မယ္...မင္း က်င့္ခဲ့တဲ့ မိန္းကေလးေတြ ကိုယ္စား ငါက လက္တုန႔္ျပန္ ဂလဲ့စားေခ်ေပးမွာ.....ဟိုေဇး....အခု ဘဝမွာတင္ မင္း ငရဲ ဆိုတာ ခံစား သြားေစရမယ္ ..” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ မင္းတို႔ ဒီ အေဆာက္အဦးထဲက ထြက္တာနဲ႔ ငါ့လူေတြက မင္းတို႔ကို ရွင္းပစ္ၾကမွာကြ..မင္းတို႔ မလြတ္နိုင္ပါဘူး ...”

ေနခ က ဟိုေဇးကို ေသနတ္ေျပာင္းနဲ႔ ေက်ာကို တြန္းၿပီး ေျမတိုက္ခန္းက ေလွခါးကို တက္ခိုင္းလိုက္
တယ္ ။ ေနခရဲ့ အေနာက္က စူဇန္နဲ႔ ေဒၚေလးတို႔ ပါတယ္ ။ စူဇန္လည္း ေသနတ္ကို အဆင္သင့္ အေနအထားနဲ႔ ကိုင္ထားတယ္ ။

အေပၚကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ လဲေသေနတဲ့ လူသုံးေယာက္ကို ေတြ႕ရတယ္ ။ ေနခ ဝင္လာတုံးက ေနခ ေဆာ္ထားတဲ့ ေကာင္ေတြ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ..။ ဒီအခ်ိန္မွာ အေဆာက္အဦးရဲ့ အျပင္က ေသနတ္သံသုံးခ်က္ ၾကားလိုက္ရတယ္ ။

ေနခက “ အျပင္မွာ ဟယ္သာ ပါတယ္...ဘာျဖစ္သလဲ မသိဘူး ..” လို႔ ေျပာတယ္ ။

အေပါက္ဝက အျပင္ကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေသနတ္သံေတြ ထပ္ထြက္လာတယ္ ။ ဟယ္သာနဲ႔
ဟိုေဇးရဲ့ လူေတြ အျပန္အလွန္ ပစ္ခတ္ေနၾကတာ ..။


    …...


ဟယ္သာသည္ ေမွာင္မဲေနတဲ့ ျမစ္ကမ္းနဖူးမွာ ကားထဲကေန ေနခ ဝင္သြားတဲ့ အေဆာက္အဦး ဖက္
ကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနတယ္ ။

ေလေျပကေလး တိုက္ခတ္ေနတယ္ ။ ျမစ္တဖက္ကမ္းက သေဘၤာက်င္းႀကီးဆီက မီးေရာင္ဝါ၀ါေတြ ကို လွမ္းေတြ႕ေနရတယ္ ။

သည္ေနရာက ေရတပ္စခန္းေဟာင္းႀကီး တခုဘဲ ။
မကၠဆီကန္ဂိုဏ္းကေကာင္ေတြက သည္မွာ တိတ္တဆိတ္လာၿပီး စတဲခ် ေနၾကတာ အံ့ၾသစရာဘဲ ။
“ တခုေတာ့ ရွိတာက သူတို႔က ကင္းလွည့္တဲ့ ရဲပတၱေရာင္ကားေတြ သတိထားမိေအာင္ ေပၚေပၚ
တင္တင္ေတာ့ မလုပ္ၾက မေနၾကဘူး ..အေဆာက္အဦးထဲမွာဘဲ ၿငိမ္ေနၾကေတာ့ လူမသိဘူးေပါ့..”
ေနခက ဟယ္သာ့ကို သူထင္တာကို ေျပာျပခဲ့တယ္ ။

ေနခနဲ႔ ဟယ္သာ ေမွာင္တဲ့အထိ ေစာင့္ၿပီးမွ ဒီေနရာကို လာလိုက္ၾကတာ ..။ မကၠဆီကန္ေတြဘက္က
ေခါင္းေဆာင္ လုပ္တဲ့ေကာင္က နံမည္ႀကီး မုဒိန္းေကာင္တေကာင္မို႔ ေနခလည္း စူဇန္နဲ႔ ေဒၚေလးတို႔
အတြက္ စိတ္တအား ပူေနတယ္ ။ ေနခ က ေန႔လည္ကထဲက သူတို႔ လိုခ်င္တာေတြ ေပးပါမယ္..စူဇန္
နဲ႔ သူ႔ေဒၚေလးကို ျပန္လႊတ္ေပးပါလို႔ ညႇိတာ မကၠဆီကန္ေတြ ဖက္က ေနာက္ေန႔ မနက္မွာ လဲလွယ္
တဲ့ ကိစၥ လုပ္ၾကရေအာင္ လို႔ ျပန္ေျပာလာတယ္ ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ..။
ေနခ ထင္လိုက္တာက ဒီ ဟိုေဇးဂြန္ဇာလပ္စ္ ဆိုတဲ့ေကာင္ႀကီးက စူဇန္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို က်င့္ႀကံၿပီး
မွ ျပန္လႊတ္မယ့္သေဘာ ျဖစ္လိမ့္မယ္...။ ဒါေၾကာင့္ မနက္ဖန္မွ ညႇိၾကမယ္ႊ အစား ဒီညဘဲ ဝင္ကယ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ။

ေနခနဲ႔ ဟယ္သာ ေစာင့္ၾကည့္ေနတုံးဘဲ အနက္ေရာင္ ပစ္ကပ္ကားတစီး အေဝးက ေမာင္းလာတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ေနခက ညၾကည့္မွန္ေျပာင္းနဲ႔ ၾကည့္လိုက္တယ္ ။

“ ဟိုေဇးဆိုတဲ့ေကာင္ႀကီး ျဖစ္မယ္ …....သူ စူဇန္တို႔ကို ဘာမွ မလုပ္ခင္ ငါဝင္မွျဖစ္မယ္ ဟယ္သာ...”
ဟိုေဇး စီးလာနဲ႔ အနက္ေရာင္ ပစ္ကပ္ကား ကလည္း ဟိုေဇးကို ခ်ၿပီးတာနဲ႔ သည္ေနရာက ျပန္ထြက္သြားတယ္ ။

ေနခ ကားေပၚက ဆင္းၿပီး အေဆာက္အဦးဖက္ကို ပုန္းရွိုးကြယ္ရွိုး တိုးကပ္သြားတာ ဟယ္သာ ေတြ႕ေန
ရတယ္ ။  

ေနခ သြားၿပီးလို႔ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ေစာေစာက အနက္ေရာင္ ပစ္ကပ္ကား ျပန္ေမာင္းလာတာကို ဟယ္သာ ျမင္ရတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဒီကားက အေဆာက္အဦးဖက္ကို မသြားဘဲ သူ႔ကားဆီကို တန္း
တန္းမတ္မတ္ႀကီး လာေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္ ဟယ္သာ ေသနတ္ကို အဆင္သင့္ျပင္ထား
ၿပီး ကားေအာက္ထဲကို ကိုယ္ကို ငုံ႔ၿပီး ကြယ္ပုံးေနလိုက္တယ္ ။

ဟယ္သာ့ကား နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ ေရွ႕မီးႀကီး ထိုးၿပီး ရပ္လိုက္တဲ့ အနက္ေရာင္ ပစ္ကပ္ထဲက လူ
ႏွစ္ေယာက္ ထြက္လာတယ္ ။

“ ေဟ့...ကားထဲက ထြက္ခဲ့..မင္းကို မျမင္ဘူး ထင္ေနလား ...” လို႔ ဟယ္သာ့ကားဖက္ကို လွမ္း ေအာ္တယ္ ။

ဟယ္သာ့ကားနားကို တိုးကပ္လာေနၿပီ..။

ဟယ္သာ ႐ုတ္တရက္ ထလိုက္ၿပီး ဒီလူႏွစ္ေယာက္ကို ပစ္လိုက္တယ္ ။ ဆက္တိုက္ သုံးခ်က္ ပစ္လိုက္တယ္ ။

ကားထဲမွာလည္း လူေတြ ရွိေသးတယ္ ။ သူတို႔က ဟယ္သာ့ကားဖက္ကို ပစ္တယ္ ။ ေသနတ္သံေတြ
နားကြဲမတတ္ ဆူညံသြားတယ္ ။

ဟယ္သာ့ကား ေဘာ္ဒီကို က်ည္ဆံေတြ လာထိမွန္တဲ့ အသံေတြ ၾကားရသလို ကားေဘးမွန္ကို က်ည္ဆံ
တေတာင့္က ေဖါက္ထြင္းၿပီး ဟယ္သာ့ေဘးက ဝစ္ကနဲ ျဖတ္သန္းသြားတယ္ ။
ဟယ္သာလည္း ပစၥတို သုံးေနရာကေန ကားထိုင္ခုံမွာ အဆင္သင့္ ထားထားတဲ့ အမ္ပီဖိုက္ စက္ေသနတ္ကို ေကာက္ယူၿပီး ပစ္တယ္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ေနာက္ကားတစီး ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။ သူတို႔လူေတြ ထပ္ေရာက္လာတာ ..။
ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္ေတြ နဲ႔ ဟယ္သာ့ကို ၀ိုင္းပစ္ခတ္ၾကတယ္ ။

တဖက္ကလည္း ဒလစပ္ ပစ္ခတ္ေနတာမို႔ ဟယ္သာ ေခါင္း မေဖၚနိုင္ဘူး ။ ေသနတ္သံေတြ တေဝါ
ေဝါ ဆူညံေနတယ္ ။ ကမၻာပ်က္သလို ဆယ္မိနစ္ေလာက္ ေသနတ္သံေတြ ျပင္းထန္ဆူညံေနၿပီး တစတ
စ က်ဲပါးသြားတယ္ ။ ေနာက္ေတာ့ လုံးဝ တိတ္သြားတယ္ ။ နားေတြ အူေနတဲ့ၾကားထဲက ဟယ္သာ..ဟယ္သာ...အိုေကရဲ့လား...လို႔ ေအာ္ေမးတဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္ ။

ေနခ..ေနခ..ေမးေနတာ ..။
ဟယ္သာ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေနခကို ေတြ႕ရတယ္ ။

“ ဟိုေကာင္ေတြေရာ...”

ဟယ္သာ သူ႔ကို ေအာ္ေမးလိုက္တယ္ ။

“ အကုန္ေသကုန္ၿပီ ...”

ဟယ္သာ့ကားရဲ့ စက္ခန္းကို ရစရာ မရွိေအာင္ က်ည္ဆံေတြ မွန္ထားတယ္ ..။ ကားက သုံးလို႔ရ
မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ..။ ကားတာယာေတြလဲ ျပားခ်ပ္ေနတယ္ ..။

“ သြားစို႔..ဟယ္သာ...”

ေနခက ဟယ္သာ့လက္ကို ဆြဲၿပီး က်ည္ဆံရာဗလပြနဲ႔ ကားႏွစ္စီး ေဘးက ျဖတ္တယ္ ။ ဟယ္သာ
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟယ္သာ့ကို ၀ိုင္းပစ္ၾကတဲ့ ရန္သူတအုပ္လုံး အတုံးအ႐ုံး ေသေနၾကတယ္ ။

ေနခ က “ ဟိုးမွာ စူဇန္တို႔ ေစာင့္ေနၾကတယ္ ...” လို႔ ေျပာတယ္ ..။ ဟယ္သာ နားမလည္တာက
ေနခ လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတာက ၁၂ဂိတ္ေရွာ့ဂန္း ..။ ရန္သူတအုပ္မႀကီးကို ေနခ ဒီေသနတ္နဲ႔ ဘယ္လို အျပတ္ရွင္းလိုက္သလဲ ဆိုတာကိုပါ...။ ေနခ တေယာက္ထဲနဲ႔ ..ဒီေသနတ္ေလာက္နဲ႔ ဘယ္လိုမွေမာင္းျပန္လက္နက္ေတြနဲ႔ ရန္သူအမ်ားႀကီးကို အခ်ိန္တိုတိုနဲ႔ မေခ်မႈန္းနိုင္ဘူးး ေလ..။

ေနခကို ဟယ္သာ ေမးလိုက္တယ္ ။ “ ဘယ္သူေတြ ၀ိုင္း ကူညီသလဲ..” လို႔...။ ေနခ က သူ႔လူတ
ခ်ိ ု႔ ၀ိုင္း ဖိုက္ေပးတာ လို႔ တိုတိုဘဲ ျပန္ေျဖတယ္ ။ ဘယ္သူေတြလဲ..။ လူတေယာက္မွလည္း မေတြ႕ပါလား ..။

စူဇန္က လက္ေနာက္ျပန္နဲ႔ဒူးေထာက္ေနတဲ့ လူတုတ္တုတ္ႀကီးတေယာက္ကို ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ထားတယ္ ။ စူဇန႔္ေဘးမွာက စူဇန႔္အေဒၚ ဆိုတဲ့ မိန္းမကို ေတြ႕ရတယ္ ။

“ ဒီေနရာက အျမန္ လစ္မွ ျဖစ္မယ္ ...ေသနတ္သံေတြေၾကာင့္ ရဲေတြ ေရာက္လာလိမ့္မယ္ ...”

ေနခကို ဘယ္သူေတြ ၀ိုင္း ပစ္ေပးသလဲ..။
ဂရင္းဒရယ္ဂင္ဂိုဏ္းဝင္ေတြလည္း တေယာက္တေလမွ မေတြ႕ဘူး  ..။

သူတို႔ ကို ေနခက ခပ္ေဝးေဝးမွာ ရပ္ထားတဲ့ ဗင္ကားႀကီးတစီးဆီ ေခၚသြားတယ္ ။ ဟယ္သာက နား
မလည္လို႔ “ ဒါ ဘယ္က ကားလဲ....” ေမးလိုက္တယ္ ..။ ေနခက “ ေစာေစာထဲက ဒုတိယအႀကံ ( ပလင္ ဘီ ) အေနနဲ႔ ထားထားတာ..အေရးေပၚ လိုရင္ သုံးရေအာင္..” လို႔ဘဲ ေျပာၿပီး ကားႀကီးကိုေမာင္းထြက္လိုက္တယ္ ။


ေဒၚေလးကို စူဇန္တို႔ ဟယ္သာ့ရဲ့ အိမ္ကေလးကို ေခၚသြားၾကရတယ္ ။ ေနာက္ေန႔က်မွ ေဒၚေလးကို
ျပန္ပို႔ေပးနိုင္မယ္ ။ ေဒၚေလးလဲ ဆိုးဝါးတဲ့ အေတြ႕အၾကဳံေတြေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ့္ကို တုန္လႈပ္ ေျခာက္
ျခားေနတယ္ ။

ေနခ က ႀကိဳတင္ ဖုန္းဆက္ထားလို႔ က်ားၿခံမွာ ေစာင့္ေနတဲ့ ကူးပါးဆီကို ဟိုေဇးႀကီးကို ေခၚသြားတယ္။

က်ားၿခံကို ေရာက္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ ေမာင္းရတယ္ ။

ဟိုေဇးက “ ဘယ္ကို သြားတာလဲ...ငါ့ကို သတ္မလို႔လား....” လို႔ ေမးခြန္းေတြ ေမးတယ္ ။ ေနခ က
မေျဖဘူး ။ ကားကိုဘဲ ေမာင္းေနတယ္ ။

က်ားၿခံကို ေရာက္ဖို႔ လမ္းမႀကီးကေန လမ္းအေသးေလးကို ခ်ိ ုးေကြ႕လိုက္ရတယ္ ။
ျခဳံပုတ္ေတြထဲက လူေလးေယာက္ ထြက္လာတယ္ ။
ကူးပါးရဲ့ “ ရိုးလင္းသန္းဒါး ”..ေတြ....။

ကူးပါး မွာထားလို႔ ေနခမွန္းလည္း သိေရာ သြားခြင့္ေပးလိုက္ၾကတယ္ ။

ဆက္ေမာင္းဝင္လာေတာ့ သံတံခါးႀကီးနဲ႔ ဂိတ္ေပါက္ႀကီးကို ေရာက္လာတယ္ ။

“ ေဒါရစ္စ္ ” က တံခါးႀကီးကို ဖြင့္ေပးတယ္ ။
ေဒါရစ္စ္ က “ ကူးပါး ရွိေနတယ္ ...ေနာက္ထဲက သစ္လုံးအိ္မ္ေလးမွာ အရက္ေသာက္ေနတယ္...
လူဝီ..ဒ႐ူးတို႔နဲ႔ နားလည္မႈ ယူလိုက္ၿပီ....” လို႔ ေျပာတယ္ ။

က်ားၿခံကို ေရာက္ေရာက္ျခင္း ေနခက ဟိုေဇးႀကီးကို သံဇကာေလွာင္အိမ္ထဲက က်ားႀကီးေတြကို ျပလိုက္တယ္ ..။

“ ဘာ...ဘာ....ဘာလို႔..ငါ့ကို ဒီ ကို ေခၚလာတာလဲ....ဘာ...ဘာသေဘာလဲ...”
ေနခက တဟားဟား ေအာ္ရယ္လိုက္ၿပီး..“ မင္းကို က်ားစာေကၽြးမလို႔ကြ..မင္းလို မုဒိန္းေကာင္က ရိုးရိုး
သတ္လိုက္ဖို႔ မတန္ဘူး....က်ားေတြ ကိုက္ဖဲ့စားတာကို ခံရမွ တန္မယ္....” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ကူးပါးနဲ႔ အဖြဲ႕ ေနခနဲ႔ ဟိုေဇးႀကီး ေရာက္ေနတဲ့ ၿခံဝက က်ားၿခံေတြ အနားကို ေရာက္လာတယ္ ။ .သူတို႔နဲ႔ အတူ ဖမ္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ လူဝီ....ဒ႐ူးနဲ႔ ဒ႐ူးရဲ့ တပည့္ မာဖီႀကီးတို႔ ပါလာ
တယ္ ။ ကူးပါး က သူ႔သမီးဟယ္သာလဲ ေက်နပ္ေအာင္..လူဝီ..ဒ႐ူးနဲ႔ ညႇိၾကည့္ေတာ့ သူတို႔က ကူးပါး
ကို ေတာင္းသေလာက္ေမးမယ္လို႔ ေျပာၾကတာနဲ႔ ကူးပါးလည္း ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔ သေဘာတူလိုက္တဲ့
အေၾကာင္း ေနခကို ေျပာျပတယ္ ။

ဟိုေဇးႀကီးကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ဒ႐ူး က “ ဒီမကၠဆီကန္ မုဒိန္းေကာင္ ကို ငါ့ကို ေရာင္းပါ..ႀကိဳက္တဲ့ေစ်း
ေပးမယ္...” လို႔ ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ ကူးပါးတို႔ေကာ ေနခေကာ အံ့အားသင့္သြားတယ္ ။
“ ဘာလို႔လဲ...ဒ႐ူး..မင္း ဒီ အတၱေဘာေကာင္ႀကီး ကို ဘာလို႔ ဝယ္ခ်င္တာလဲ..... ”
ကူးပါးက ေမးလိုက္တယ္ ။

ဒ႐ူးက “ ဒီေကာင့္ကို ငါ လိုခ်င္လို႔ ရွာခိုင္းထားတာ..ဒီေကာင္က ငါ့အမ်ိ ုးထဲက ခ်ာတိတ္မေတြကို
မုဒိန္းက်င့္ခဲ့တယ္ ..သူ႔ကို ငါ လက္စားေခ်ခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ...” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

ဟိုေဇးႀကီးလဲ ဒ႐ူးကို ေတြ႕ေတာ့ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားေနတယ္ ။ သူဘာလုပ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာ သူ သိ
မွာေပါ့ ။

ေနခက “ ငါ သူ႔ကို က်ားစာ ေကၽြးမလို႔ ေခၚလာတာ...ျဖစ္တယ္ မဟုတ္လား....ကူးပါး....” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့..ကူးပါးက “ ဟား....ျဖစ္တာေပါ့....ရတယ္..ရတယ္....ေကၽြး....” လို႔ သေဘာတူ ခြင့္ျပဳ
ခ်က္ ေပးလိုက္တယ္ ။

ဒ႐ူးက “ မင္းတို႔ က်ားစာေကၽြးမယ့္အစား ငါ ေငြျမက္ျမက္ေလး ေပးတာကို လက္ခံပါ..ငါ့ကို ေရာင္းပါ..
ကူးပါး..မင္းလိုခ်င္ေနတဲ့..ရွားပါးတဲ့ ၿပိဳင္ကားကိုလည္း ငါ ေပးမယ္..ဒီေကာင္ႀကီးကိုေတာ့ ငါ့ကို ေရာင္း
ပါ...” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ ဟုတ္ၿပီေလ...မင္းကို ေရာင္းမယ္ ဆိုရင္ မင္းက ဒီေကာင္ႀကီးကို ဘာလုပ္မွာလဲ..သိလို႔ရမလား...”
လို႔ ေနခက ေမးတယ္ ။

ဒ႐ူးက “ ဒီေကာင့္ကို ငါ့တပည့္ေတြကို ဖင္ဝိုင္းခ်ခိုင္းမွာ.....ဒီေကာင့္ကို တေနကုန္လဲ လီးေတြ စုတ္ခိုင္းမယ္....ၿပီးရင္...လိင္ေျပာင္းေပးလိုက္မွာေပါ့...” လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ လူအားလုံး တဝါးဝါး ပြဲက်
သြားၾကတယ္ ။

ေနခလဲ “ ေရာင္းမယ္ဗ်ာ....ဘယ္ေလာက္ ေပးမလဲ..” လို႔ ေစ်းေမးလိုက္တယ္ ။

ဒ႐ူးက “ ေတာင္းသေလာက္ ေပးမယ္ ...ငါ့တူမ လာထရစ္ရွားကို ညဖက္ အလုပ္ကအျပန္ ဒီေခြးမသား
က ဖမ္းၿပီး က်င့္ႀကံၿပီး သတ္ပစ္ခဲ့တာ..ငါ့တမ်ိ ုးလုံးက အခဲမေၾကဘူး....ဒီေကာင့္ကို လက္စားေၿခ ခ်င္
ေနၾကတာ ….     ” လို႔ ေျပာတယ္ ။


ေနခ ဟယ္သာရဲ့ အိမ္ေလးကို ျပန္ေရာက္လာေတာ့ မနက္မိုးလင္းခါနီးၿပီ ။
စူဇန္..ေဒၚေလး နဲ႔ ဟယ္သာတို႔ ေရခ်ိ ုးသန႔္စင္ၿပီးၾကေပမယ့္ .ဧည့္ခန္းမွာဘဲ ထိုင္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။

စူဇန္..ဟယ္သာ နဲ႔ ေဒၚေလးတို႔ ၀ိုင္ထိုင္ေသာက္ေနၾကတာမို႔ ေနခလည္း သူတို႔နဲ႔ အတူ ထိုင္ရင္း စူဇန္ လာေပးတဲ့ ၀ိုင္ခြက္ကို ယူေသာက္လိုက္တယ္ ။

ေနခက လူဝီ နဲ႔ ဒ႐ူးတို႔ ဆရာတပည့္နဲ႔ ကူးပါးလည္း ေျပလည္မႈ ရသြားၿပီ လို႔ ေျပာျပလိုက္လို႔
ဟယ္သာလည္း ဝမ္းသာသြားတယ္ ။

“ ဒါနဲ႔ ဟိုဟိုေဇးဆိုတဲ့ ေကာင္ႀကီးေရာ....” လို႔ စူဇန္က ေမးလိုက္တယ္ ။

ေနခလည္း ဒ႐ူးတို႔က ေငြေပးၿပီး ဝယ္သြားတယ္ လို႔ဘဲ တိုတို ေျဖလိုက္တယ္ ။

စူဇန္လည္း ၀ိုင္ေသာက္တာ မူးလာလို႔လား မသိဘူး ..။ အိပ္ရာထဲ သြားခ်င္ေနၿပီ ။ ထိုး အိပ္လိုက္ဖို႔မဟုတ္ဘူး ။ ေနခ နဲ႔ ဟယ္သာတို႔နဲ႔ သုံးပြင့္ဆိုင္ အခ်စ္လြန္ခ်င္စိတ္ေတြ ဝင္လာတာ ။

ဟိုေဇးႀကီးတို႔ ဖမ္းထားတုံးက ဟိုေဇးရဲ့ အကိုင္အတြယ္ေတြကို ခံရေတာ့ အတင္းအဓမၼ အလိုမတူဘဲ အကိုင္ခံရတာ ျဖစ္ေပမယ့္ တကယ္တမ္း ကိုင္ပြတ္ဆုပ္နယ္ တာေတြ ႏွိုက္ကလိတာေတြ ခံရေတာ့ အေသြးအသားေတြက ထၾကၤေဖါက္ျပန္မိတယ္ လို႔ ေျပာရမယ္ ။ အဲဒီတုံးက စူဇန္ ေစာက္ဖုတ္မွာ အေရစိုခဲ့တယ္ ။ ဟိုေဇးႀကီးက လီးတန္ႀကီး မ်က္ႏွာနား ပါးစပ္နား တိုးကပ္ၿပီး စုတ္ခိုင္းတုံးကလည္း ဒီလိုဘဲု ..။ စိတ္လႈပ္ရွားကာ ေသြးသားေတြ ထႂကြဆူေဝလာခဲ့ရတာ သူ႔ဖါသာ သိတယ္ ။

ဟိုေဇးႀကီးကို ရြံရွာမိသလို တခ်ိန္ထဲမွာလည္း တဏွာႀကီးတဲ့ ဒီေကာင္ႀကီးကိုလည္း ရင္ခုံ စိတ္လႈပ္ရွားမိသလိုဘဲ ..။
ဟင္း..ေနခကို အိပ္ရာထဲက်ရင္ သူ႔အေပၚကကို တက္ခြၿပီး စိတ္ႀကိဳက္ လုပ္ပစ္လိုက္မည္ လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေတြးေနတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ စူဇန႔္ေဘးမွာ ကပ္ညပီး ထိုင္ေနတဲ့ ဟယ္သာ့လက္တဖက္က စူဇန႔္ေပါင္တန္တဖက္ကို မသိမသာ လာပြတ္ေနတယ္ ။ ေဒၚေလးေတာ့ မျမင္ဘူး ထင္တာဘဲ ..။ ဟယ္သာလည္း စိတ္ႂကြေနၿပီ လို႔ ထင္တာဘဲ ။

ဟယ္သာက ခ်ိစ္ ခဏသြားယူအုံးမယ္ ဆိုၿပီး မီးဖိုခန္းဖက္ ဝင္သြားေတာ့ စူဇန္ ဟယ္သာ့အေနာက္ကို ဝင္လိုက္သြားလိုက္တယ္ ။
ေနခနဲ႔ ေဒၚေလးတို႔ စကားေျပာ က်န္ရစ္တယ္ ။ မီးဖိုခန္းေလးကေန ဧည့္ခန္းဆီကို တန္းၿပီး မျမင္ရဘူး ။ ကြယ္ေနတယ္ ။ ဟယ္သာက ေရခဲေသတၱာကို ဖြင့္ရင္း လက္တဖက္နဲ႔ စူဇန႔္ေပါင္ၾကားကို လွမ္း စမ္းလိုက္တယ္ ။ ဟယ္သာ့လက္ေခ်ာင္းေတြက အဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို စမ္းပြတ္မိတာနဲ႔ စိုခ်င္ခ်င္ နဂိုထဲက ျဖစ္ေနတဲ့ အဖုတ္ထဲက အရည္ေတြ ရႊမ္းကနဲ ယိုစီးက်လာေတာ့တာဘဲ ..။

စူဇန္လဲ ဟယ္သာ့နို႔တလုံးကို ဖမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္မိတယ္ ။ တင္းမာၿပီး ေထာင္ထေနတဲ့ ဟယ္သာ့နို႔သီးေလးကို စမ္းမိတယ္ ။

“ စူဇန္..နင့္ကို မကၠဆီကန္ေကာင္ႀကီးက လိုးလိုက္ေသးလား....”
“ လိုးခါနီးဆဲဆဲဘဲ..ေနခ လာကယ္လိုက္လို႔ သီသီေလး လြတ္သြားတာ...”
“ နင္ စိတ္အရမ္း လႈပ္ရွားသြားလားဟင္....”
“ အင္း....ဟယ္သာရယ္..နင္ ယုံမွာ မဟုတ္ဘူး..ဒီ မကၠဆီကန္ေကာင္ႀကီးက တကယ့္ကို ျမင္းလီးေလာက္ ရွိတဲ့ လီးရွည္ရွည္ တုတ္တုတ္ႀကီးနဲ႔ကြာ...”
“ ဟင္..ဟုတ္လား...ေနခ လီးထက္ ႀကီးလား ...”
“ အင္း..ႀကီးတယ္....သူက ေဒၚေလးကိုလည္း ေရေရလည္လည္ကိုင္တာ....ေဒၚေလး ေစာက္ဖုတ္ကို ႏွိုက္တာ ေဒၚေလး အေရေတြေတာင္ တအား ထြက္သြားတယ္...”
“ ဟင္..နင္ ဘယ္လိုသိတာလဲ စူဇန္..”
“ ေဒၚေလး စကပ္ အေနာက္မွာ အေရေတြ ကြက္သြားလို႔ ငါသိတာေပါ့..”

ဟယ္သာ့လက္ေခ်ာင္းေတြက စူဇန႔္အဖုတ္ကို ပြတ္ေနတယ္ ။ လိုင္းဆြဲေပးေနတယ္ ။ ဟယ္သာက စူဇန႔္နားနားကို ႏႈတ္ခမ္းေလး ကပ္ၿပီး..“ စူဇန္..ယူ႔ေစာက္စိေလးကို နမ္းေပးခ်င္တယ္...” လို႔

တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္လို႔ စူဇန္လဲ ၾကက္သီးေတြ တဖ်န္းဖ်န္း ထၿပီး ေစာက္ပတ္က အေရေတြ ပို ယိုစီးထြက္လာသလိုဘဲ ..။

ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ လည္း စူဇန္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မကၠဆီကန္ဂိုဏ္းက ဖမ္းသြားတာကို ခံရ ..ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ့ တဏွာဘူးေကာင္ႀကီးရဲ့ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္တြယ္ ႏွိုက္ပြတ္တာေတြကိုလဲ ခံရ..ေနခ လာကယ္ျပန္ေတာ့လည္း ေသနတ္ေတြ တထုံးထုံး တဒိန္းဒိန္း အျပန္အလွန္ ပစ္ခတ္ေနတာေတြ
နဲ႔ ၾကဳံေတြ႕ရေတာ့ မထင္မမွတ္တာေတြခ်ည္းပါဘဲ ။

အပ်ိဳႀကီးဘဝနဲ႔ တသက္လုံးလို ေယာက်္ားေတြနဲ႔ ကင္းကင္းေနခဲ့တဲ့ ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ သည္ မကၠဆီကန္ဂိုဏ္းက ေခါင္းေဆာင္ေကာင္ႀကီးရဲ့ လိင္တန္ တုတ္တုတ္ႀကီးကိုလည္း အနီးကပ္ေတြ႕ျမင္ရၿပီး သည္ လိင္တန္ႀကီးကိုလည္း တူမျဖစ္တဲ့ စူဇန္က စုတ္ေပးရေတာ့မယ့္ အေျခအေန ျဖစ္ခဲ့ကာ
စူဇန္ၿပီးရင္ သူမပါ စုတ္ေပးရေတာ့မယ့္ အေျခအေနအထိ ေရာက္ခဲ့ရတယ္ .။

တူမေလး စူဇန္ ဒီလို ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ဂိုဏ္းေတြၾကားကို ေရာက္ေနတာကိုလည္း ယူၾကဳံးမရ ဝမ္းနည္းမိမိတယ္ ။ တူမေလးကို ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ ငယ္ငယ္ေလးထဲက တအားခ်စ္ခဲ့ၿပီး အစစ လိုေလေသးမရွိ၀ိုင္းၾကည့္ခဲ့တာ..။ တူမေလး အခုလို လမ္းလြဲေနတာေတြ ျမင္ရေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္မေကာင္း
ဘူး ။ ေနခဆိုတဲ့ ေကာင္ေလး ေၾကာင့္ လူယုတ္မာေတြ လက္ထဲက လြတ္ခဲ့ရတာ..။ ေနခက ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲက လူစြမ္းေကာင္း ဇာတ္လိုက္ေယာက္လိုဘဲ အသတ္အပုတ္ အပစ္အခတ္ေတြ က သူမတူေအာင္ ကၽြမ္းလြန္းေနတာလည္း အံ့ၾသစရာ ေတြ႕ရွိရတယ္ ။

ဒီထက္ အံ့ၾသစရာေတြ  ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ အဲဒီညက ထပ္ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရတယ္ ။ ဟယ္သာရဲ့ အိမ္ေလးကိုေရာက္သြားၾကၿပီး စူဇန္က ေဒၚေလးကို မနက္က်မွ ေဒၚေလးအိမ္ကို လိုက္ပို႔ေတာ့မယ္ေနာ္..ဒီညေတာ့ဒီမွာဘဲ နားလိုက္ပါ..သမီးနဲ႔ ေဒၚေလးလဲ အတူတူ တညေလာက္ ျပန္ေနရတာေပါ့ လို႔ ေျပာခဲ့တယ္ ။
ဟယ္သာနဲ႔လည္း မိတ္ဆက္ေပးတယ္ ..။ ဟယ္သာက ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ႀကီးတေယာက္ရဲ့ သမီး လို႔စူဇန္က ေျပာျပတယ္ ။ ဟယ္သာက သူ႔အေဖ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ဒုစရိုက္ အလုပ္ေတြကို စက္ဆုတ္မုန္းတီးၿပီး အေဝးကိုေတာင္ ထြက္ေျပးခ်င္ေနတယ္ လို႔လည္း ေျပာျပတယ္ ။

ညဉ့္နက္ အခ်ိန္အထိ စူဇန္..ဟယ္သာ..ေနခတို႔နဲ႔ ၀ိုင္ထိုင္ေသာက္ၿပီး စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္ ။ ဟယ္သာေရာ ေနခေရာ ဒီလိုအသိုင္းအဝိုင္း ပတ္ဝန္းက်င္ထဲကို ေရာက္ေနၾကေပမယ့္ စိတ္ရင္းသေဘာေကာင္းၾကၿပီး ခင္မင္စရာေကာင္းလို႔ ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ သူတို႔ကိုလည္း တအား ခင္မင္သြားခဲ့ရတယ္ ။ ဟယ္သာ့အိမ္ေလးက က်ဥ္းတယ္ ။ အိပ္ခန္း ႏွစ္ခန္းဘဲ ရွိတယ္ ။ ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ကို ဟယ္သာက သူ႔အိပ္ခန္းေဘးက အိပ္ခန္းပိုမွာ ေနရာခ်ထားေပးတယ္ ။

မိုးလင္းခါနီး အခ်ိန္က်မွ အိပ္ရာ ဝင္ျဖစ္ၾကတာ ..။ စကားဝိုင္းဖြဲ႕ ေျပာၾကရင္းမွ ဟယ္သာလည္း စူဇန္ရဲ့ ေဒၚေလး ဟာ အထူးကု ဆရာဝန္ႀကီး တေယာက္ ဆိုတာ သိသြားတယ္ ။ဟယ္သာက ေဒၚေလးေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ကို သူ႔ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းေတြ ေျပာျပလို႔ ဟယ္သာရဲ့ အေမမရွိေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ လူဆိုးႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့ အေဖ ကူးပါး နဲ႔ ႀကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့ ဘဝ ကို သိခဲ့ရတယ္ ။ ေနာက္ေၾကာင္း ဘဝ ကို ျပန္မေျပာျပတာကေတာ့ ေနခ တေယာက္ထဲပါ ။ ေနခ က သူမ်ားေတြ ေျပာျပတာေတြကိုဘဲ စိတ္ဝင္တစား နားေထာင္ခဲ့ေပမယ့္ သူ႔အေၾကာင္းကို ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္က ေမးတာေတာင္ ဘာမွ မေျပာျပခဲ့ပါဘူး ။

 ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ အိပ္ရာဝင္တဲ့အခ်ိန္ တဖက္က ဟယ္သာရဲ့ အိပ္ခန္းထဲမွာ ဟယ္သာ..စူဇန္နဲ႔ ေနခတို႔ စကားဆက္ေျပာေနၾကတုံးဘဲ။ သူတို႔ စကားေျပာေနသံေတြ သဲ့သဲ့ၾကား
ေနရတယ္ ။ ပင္ပမ္းလြန္းလို႔ ခ်က္ခ်င္းလိုဘဲ ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ ။

ဆိုးဝါးတဲ့ အိပ္မက္ေတြေၾကာင့္ ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ လန႔္နိုးသြားတယ္ ။
ေတာ္ေတာ့္ကို ေျခာက္ျခားစရာ အိပ္မက္  မက္တာ ..။တကယ္ျဖစ္ေနသလိုဘဲ ။

အိပ္မက္ထဲမွာ ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ ေဆး႐ုံမွာ ညဂ်ဴတီ တာဝန္က်ေနတယ္ ..။ ထုံးစံအတိုင္း အေရးႀကီးတဲ့
လူနာေတြ ထားတဲ့ေနရာမွာေပါ့ ..။ အလုပ္လုပ္ေနတုံး ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ ဆီးသြားခ်င္လာတာနဲ႔ အိမ္သာ
ခန္းကို ေလ်ာက္သြားလိုက္တယ္ ။ ညသန္းေကာင္ေက်ာ္ အခ်ိန္ႀကီးဆိုေတာ့ ေဆး႐ုံမွာ တိတ္ဆိတ္ၿပီး လူသူမရွိဘူး ။ ညဂ်ဴတီက်တဲ့သူနာျပဳနဲ႔ ဆရာဝန္ေတြ ေလာက္ဘဲ ရွိေနၾကတယ္ ေလ ..။

အိမ္သာထဲလည္း ေရာက္ေရာ ဆီးသြားဖို႔ အိမ္သာခန္းေလးထဲ ဝတ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္..ပင္တီကိုဆြဲခ်ၿပီး အိမ္သာကမုတ္မွာ ထိုင္ခ်ၿပီး ဆီးသြားဖို႔ လုပ္တဲ့အခ်ိန္ ျဗဳံးဆို
အိမ္သာခန္းေလးရဲ့ တံခါးပြင့္လာၿပီး ေယာက်္ားႀကီးတေယာက္ ဝင္လာတယ္ ။ ႐ုတ္တရက္မို႔ ရင္ဘတ္ထဲ ေအာင့္တက္သြားေအာင္ကို လန႔္ဖ်န႔္ တုန္လႈပ္သြားတယ္ . ။ သူ႔အဆီ
ျပန္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ မကၠဆီကန္ဂိုဏ္းက ေခါင္းေဆာင္ မုဒိန္းေကာင္ ဟိုေဇးျဖစ္ေနတယ္ ..။ ဟိုေဇးက သူမကို အိမ္သာခြက္ေပၚမွာဘဲ မုဒိန္းက်င့္ဖို႔ႀကိဳးစားေတာ့ ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္လည္း ခြန္အားရွိသမၽွ ဖ်စ္ညႇစ္ထုတ္သုံးၿပီး ႐ုန္းကန္တယ္ ။ ဟိုေဇးႀကီးက ဗလေတာင့္
ေတာင့္နဲ႔ အရမ္းကို ထြားႀကိဳင္းသန္မာတဲ့ ေကာင္ႀကီးဆိုေတာ့ ဆင္နဲ႔ ဆိတ္လို အားခ်င္းက မမၽွဘူး။ သူ႔လက္ထဲက ႐ုန္းထြက္လို႔ မရဘူး ။

ဟိုေဇးက သူမကို လက္တဖက္ထဲနဲ႔ လက္လိန္ခ်ိ ုးက ခ်ဳပ္ထားရင္း သူ႔ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ခ်တယ္ ။ ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ ေတြ႕ဖူးတဲ့တုတ္ၿပီး ရွည္တဲ့ ဟိုေဇးရဲ့ လိင္တန္တုတ္တုတ္ႀကီးနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ရျပန္ၿပီ ။ ဟိုေဇးႀကီးက လိင္တန္ႀကီး တရမ္းရမ္းနဲ႔ ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ကို အိမ္သာခြက္ေပၚ နံရံကိုမွီခိုင္းၿပီး ေပါင္တန္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ျဖဲကားလိုက္တယ္ ။ ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ လည္း အသံကုန္ဟစ္ေအာ္ၿပီး အကူအညီေတာင္းခ်င္ေပမယ့္ အသံက ပါးစပ္က ဘာမွ ထြက္မလာဘူး ။ ဟိုေဇးႀကီးက ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားကေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ ရဲ့ မိန္းမအဂၤါကို ငုံ႔ၾကည့္ၿပီး သြားႀကီးျဖဲကာ ရယ္ေမာလိုက္တယ္ ။ “မင္း ပူစီက အရမ္းလွတာဘဲ...” လို႔ေျပာလိုက္တယ္ ။ သူ႔လ်ာႀကီးကို ထုတ္ၿပီး ပလပ္ပလပ္နဲ႔ မိုက္မိုက္ရိုင္းရိုင္းယက္တဲ့ပုံစံ အမူအရာ လုပ္ျပတယ္ ။

ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ တအား ေအာ္လိုက္တယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ အသံက ထြက္သြားတယ္ ။ အို....ဟိုေဇးႀကီး မရွိေတာ့ဘူး ..။ အဲဒီအခါ ေမွာင္မဲေနတဲ့ အိပ္ခန္းေလးထဲက ကုတင္ေလးေပၚမွာ ပက္လက္ အိပ္ေနတဲ့ မိမိကို္ယ္ကို မိမိ ျပန္သတိထားမိလိုက္တယ္ ။ ဟာ..ငါ..ငါ အိပ္မက္မက္ေနတာပါလား လို႔လည္း သိလိုက္တယ္ ။ အို..တကယ့္ကို ေျခာက္ျခားစရာ အိပ္မက္ဘဲ ။
ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္  မုဒိန္းအက်င့္ခံရေတာ့မလို အိပ္မက္ဆိုး မက္တာေၾကာင့္..ေတာ္ပါေသးရဲ့ အိပ္မက္မို႔..ဆိုၿပီး  လက္ကို ညဝတ္ ေဘာင္းဘီထဲ ထိုးသြင္းကာသူမရဲ့ အဂၤါစပ္ကို စမ္းလိုက္မိတယ္ ။ အာ..စိုစိစိနဲ႔...။ အရည္ေတြ စိုေပေနတယ္ ။ ဟင္...ငါငါ..စိတ္ေတြ လာေနပါလား ….     ။ ဟိုေဇးရဲ့ လိင္တန္ႀကီးကို စိတ္စြဲၿပီး အိပ္မက္ေတြ မက္သလို စိတ္လႈပ္ရွားမႈေတြေၾကာင့္အရည္ေတြ စိုေနတာ ..။ မုဒိန္းက်င့္ခံရဖို႔ ျဖစ္တာကို စိတ္လာရမလား ဆိုၿပီး သူမဖါသာ သူမ မေက်နပ္သလို ျဖစ္မိတယ္ ။ အိပ္မက္ထဲမွာ ဟိုေဇးႀကီးရဲ့ လိင္တန္ႀကီးကိုေတြ႕ရလို႔ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ။ ဒါႀကီးနဲ႔ အဖုတ္ထဲကို ထိုးသြင္းတာ ခံရမယ္ ဆိုတာ ေတြးလိုက္တာနဲ႔ သဘာဝ အရည္ၾကည္ေတြက တားလို႔ ဆီးလို႔ မရဘဲ ယိုစီးစိမ့္ထြက္လာၾကတာ ျဖစ္မယ္ ။  

ဟိုေဇးႀကီး နို႔ေတြ ေကင္းေကာင္းနယ္ကိုင္ပြတ္တာေတြ ဖင္တုံးေတြကို ညႇစ္ကိုင္တာေတြ..ဖင္ၾကားထဲ လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ႏွိုက္တာေတြ ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္မိေနေတာ့ စိတ္ေတြ ျပန္ႂကြလာရတယ္ ။

အဆိုးဝါးဆုံးကေတာ့ သူမ ေစာက္ဖုတ္ကို ကလိခဲ့တာပါ ။ ေစာက္စိကို ေရေရလည္လည္ ကိုင္ထိမိခဲ့လို႔ တကိုယ္လုံး တုန္ရင္ ေျခာက္ျခားခဲ့ရတာမို႔ အခု ျပန္စသ္းစားလိုက္ေတာ့ ၾကက္သီးေတြ တအား ထသြားရၿပီး မိမိလက္ကို အဖုတ္ေပၚကို ျပန္ပို႔ေပးၿပီး တအားယားေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးကို အား ပါးတရ ကိုင္ပြတ္ေနမိရပါတယ္ ။

ပြတ္..ပြတ္..ပြတ္..ေယာက်္ားတန္ဆာနဲ႔ ထိုးသြင္းတာေတြကို ျမင္ေယာင္ေတာင့္တေနမိရင္း ဖိဖိ ပြတ္ေနမိတယ္ ။

လိုခ်င္တယ္  ။ တေယာက္ေယာက္ ထည့္ေပးတာကို လိုလားေနတယ္ ။ လိုခ်င္ေနတယ္ ။

အင္...အင္...အို...အို....ဟင္...ဟင္.......ယားတယ္...တအားယားတယ္......ခက္လိုက္တာ....အရမ္း ယားေနတယ္ကြာ .....။

အစိနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို ဖိပြတ္ေန႐ုံနဲ႔ မတင္းတိမ္ေတာ့လို႔ ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္သည္ သူမလက္ေခ်ာင္းေတြကို အဂၤါစပ္အေပါက္ထဲကို ထိုးသြင္း ကစားကာ အာသာေျဖမိရတယ္ ။ အသံထြက္

မညည္းမိေအာင္လည္း သတိထားေနရတယ္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ တဖက္က ဟယ္သာရဲ့ အခန္းက အသံဗလံေတြ ၾကားလိုက္ရတဲ့အတြက္ ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္သည္ အဂၤါစပ္ထဲ သူမ လက္ေခ်ာင္းေတြ အသြင္းအထုတ္ လုပ္ကာ အာသာေျဖေဖ်ာက္ေနတာကို ရပ္တန႔္လိုက္ၿပီး ဘာသံေတြလည္း ဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားစြင့္ေထာင္မိလိုက္တယ္ ။

ကုတင္ လႈပ္သံေတြ နဲ႔ အသားခ်င္း ရိုက္ခတ္သံေတြ...ညည္းျငဴသံေတြ ..။

ဟင္....ဟိုဖက္ခန္းမွာ ဆက္စ္လုပ္ေနၾကပါလား ...။

အပ်ိ ုႀကီးေပမယ့္ ငယ္ရာက ႀကီးလာၿပီး အေမရိကန္တြင္ ေနထိုင္ အလုပ္လုပ္ေနသူ ဆရာဝန္မတေယာက္မို႔ ဒီအသံေတြဟာ လိင္ဆက္ဆံလို႔ ထြက္ေပၚတဲ့ အသံဗလံေတြ ဆိုတာကို ၾကားတာနဲ႔ သိလိုက္ပါတယ္ ။ မိမိ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ကာမစိတ္ေတြ ျပင္းထန္စြာ ထႂကြေနတဲ့အခ်ိန္မို႔ တဖက္ခန္းက ကာမဇာတ္ခင္းေနတာ ဘယ္သူေတြလဲ ဘာေတြ လုပ္ေနၾကသလဲ ဆိုတာကို ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္အရမ္းကို စိတ္ဝင္စားသြားတယ္ ။

ကုတင္ေပၚက အသာထ..ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး တဖက္ခန္း ဖက္ကို ေလ်ာက္သြားလိုက္တယ္ ။ စူဇန္နဲ႔ ေနခ ဘဲ ခ်စ္သူေတြ ဆိုတာကို သိလို႔ သူတို႔အတြဲဘဲ လုပ္ေနၾကတာ ျဖစ္မည္ လို႔ ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္
ထင္မိလိုက္တယ္ ။ ဟယ္သာရဲ့ အိပ္ခန္းက ေစ့႐ုံတင္ ေစ့ ထားတယ္ ။ အထဲမွာလည္း မီးႀကီး ထြန္းထားတယ္ ။ ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ ဟယ္သာ့အခန္းထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္မိတယ္ ။ အံ့ၾသလြန္း
လို႔ ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ သူမပါးစပ္က အသံထြက္သြားခါနီးဘဲ ။

သူမေတြ႕လိုက္ရတာက ဟယ္သာ့ရဲ့ အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ေပၚမွာ စူဇန္ နဲ႔ ေနခသာ မကဘဲ ဟယ္သာပါ ပူးေပါင္းၿပီး ကာမ ဆက္ဆံေနၾကတာကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရလို႔ပါဘဲ ။
ဒီျမင္ကြင္းေတြ ဟာ လုပ္ႀကံရိုက္ထားတဲ့ အျပာဇာတ္ထုပ္တခု မဟုတ္ဘဲ တူမစူဇန္ အပါအဝင္ တကယ္ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ လူငယ္သုံးေယာက္ ရဲ့ ကာမဇာတ္ထုပ္ တခုဘဲ ျဖစ္ေနလို႔ ျမင္လိုက္ရတာ
ပိုၿပီး စိတ္ေတြ ထႂကြရပါတယ္ ။ ဒါေတြကို မေတြ႕ရခင္ကထဲက စိတ္ေတြ တအား ထန္ေနလို႔ သူမ ဖါသာ လက္နဲ႔ အာသာေျဖေနရသူ ဆိုေတာ့ မီးေလာင္ရာ ဓါတ္ဆီေလာင္း လိုက္သလို တအား ထ
ႂကြသြားရေတာ့ သူတို႔ လုပ္ေနတာကို ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္သည္ သူမရဲ့ တအား တင္မးာေနတဲ့ ရင္သားေတြက ထိပ္ဖူးနို႔သီးေလးေတြကို ဖိေခ်မိရသလို က်န္တဲ့ လက္တဖက္နဲ႔ ေပါင္ၾကားက ယားလြန္းေနတဲ့ အဂၤါစပ္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ပြတ္ေနမိရတယ္ ။

ေနက စူဇန္ နဲ႔ ဟယ္သာ ၿပီးသြားတဲ့အထိ ေဆာင့္ေပးခဲ့တာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ မိန္းမႏွစ္ေယာက္ ၿပီးေက်နပ္ေအာင္ ဆက္တိုက္ လုပ္ေပးနီုင္တဲ့ ေနခရဲ့ သုတ္ထြက္တာကို ထိန္းနိုင္တာ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသရတယ္ ။ စူဇန္ နဲ႔ ဟယ္သာ ၿပီးသြားၾကၿပီးတဲ့ေနာက္ ေနခက သူ႔လိင္တန္ႀကီး ေတာင္မတ္ေနရက္နဲ႔ ပက္လက္ လွဲအိပ္ေပးလိုက္တာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ စူဇန္နဲ႔
ဟယ္သာက ေနခရဲ့ ကိုယ္ တဖက္အခ်က္မွာ လွဲအိပ္လိုက္ၿပီး ေနခရဲ့ လိင္တန္ေခ်ာင္းႀကီးကို အတူတကြ လ်ာနဲ႔ ယက္ေပးလိုက္တာကို ၾကက္သီးေတြ တဖ်န္းဖ်န္း ထရေအာင္ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္ ။

ေနခရဲ့ လိင္တန္ႀကီး က ဟိုေဇးႀကီး လိုဘဲ တုတ္လဲ တုတ္ ရွည္လဲ ရွည္တာကို ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ ေတြ႕ရတယ္ ။ ေနခရဲ့ လိင္တန္ႀကီးကို စူဇန္နဲ႔ ဟယ္သာတို႔ စုတ္ေပးေနၾကသလို သူမလည္း စုတ္ေပးခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚေပါက္ေနရပါတယ္ ။ စူဇန္နဲ႔ ဟယ္သာတို႔ တေယာက္တလွည့္ယက္ေပး စုတ္ေပးေနတဲ့ ေနခရဲ့ ထိပ္ဖူးကားကားႀကီးနဲ႔ အတန္ႀကီးကို ေငးစိုက္ရင္း  ေပါင္ခြၾကားက
အဂၤါစပ္ႀကီးကို ပြတ္ေနမိရတယ္ ။

စူဇန္နဲ႔ ဟယ္သာက စိတ္ေဇာေတြ သန္ေန ထန္ေနၾကေတာ့ သူစုတ္မယ္ ငါစုတ္မယ္ နဲ႔ အငမ္းမရေတြ ျဖစ္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရတာ ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္လည္း သူတို႔လို စုတ္ခ်င္ ယက္ခ်င္စိတ္ေတြ အရမ္း
ျဖစ္ေပၚၿပီး ဖိဖိ ပြတ္ရင္း ” ၿပီး ”သြားရတယ္ ။ တကိုယ္လုံး တုန္ခါၿပီး နံရံကို မွီၿပီး တကိုယ္လုံးက အေၾကာအခ်င္ေတြ တုန္ခါေနေအာင္ “ ေကာင္း ”သြားရခ်ိန္ စူဇန္နဲ႔ ဟယ္သာတို႔ တအားစုတ္ တအားယက္လိုက္တာေတြေၾကာင့္ ေနခ လည္း “ အား...ဟာ....ဟာ..ဟာ....အင္း...အင္း...“ ဆိုတဲ့ ညည္းသံရွည္ႀကီးနဲ႔ အတူ  လိင္တန္ ထိပ္ေပါက္ကေန သုတ္ရည္ေတြ တေဖ်ာေဖ်ာ ပန္းထြက္သြားတာကို ျမင္လိုက္ရတယ္ ။

သူတို႔လည္း ၿပီးသြားၿပီမို႔ ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္လည္း ကိုယ့္ကုတင္ေပၚ ျပန္လာ အိပ္လိုက္ရတယ္ ။


မနက္ ေနျမင့္မွ အိပ္ရာက ထၾကတယ္ ။
ေနခက ဒန္းကင္းဒိုးနတ္ က ေကာ္ဖီ တပုံး နဲ႔ အသားညႇပ္မုန႔္ေတြ သြားဝယ္လာေပးလို႔ ထမင္းစားခန္းက စားပြဲေလးမွာ ထိုင္ေသာက္ၾကေတာ့ ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ လည္း ညက ေခ်ာင္းၾကည့္ထားတာေၾကာင့္ ေနခ နဲ႔ မ်က္လုံးခ်င္း ဆုံရမွာကို လိပ္ျပာ မလုံဘူး ျဖစ္ေနတယ္  ။ ဘရိတ္ဖတ္စ္ စားၿပီးၾကေတာ့ ေနခ နဲ႔ စူဇန္တို႔က ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ကို လိုက္ပို႔ေပးၾကတယ္ ။

လတ္တေလာ တူမေလး အလုပ္လဲ မရွိ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ကပ္ေနေနရတာ သူ႔ခမ်ာ ေငြလိုမွာဘဲ လို႔ ေဒၚနႏၵေဇာ္ပိုင္ စဥ္းစားမိတယ္ ။ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေနခ နဲ႔ စူဇန္ကို ခဏ ေစာင့္ဖို႔ ေျပာၿပီး အ
ေပၚထပ္ အိပ္ခန္းကို တက္ၿပီး ေငြႏွစ္ေထာင္ ယူၿပီး စူဇန႔္ကို ေပးလိုက္တယ္ ။ တတ္နိုင္ရင္ ဂိုဏ္းေတြ နဲ႔ မပတ္သက္ေတာ့ဘဲ အလုပ္ေကာင္း တခုခု လုပ္ပါလို႔လည္း တိုက္တြန္းလိုက္တယ္ ။
အခက္အခဲ အကူအညီ လိုအပ္ရင္လည္း ဖုန္းဆက္ဖို႔ စူဇန႔္ကို မွာလိုက္တယ္ ။



ကုန္ပစၥည္းေတြ ေရာက္ၿပီ လို႔ ေနခ ကူးပါးဆီ ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္ ။ ကူးပါးက သူ အားလုံး ေျပာၿပီး ဆိုၿပီးၿပီ လို႔ ေနခကို ျပန္ေျပာတယ္ ။
အဲဖရက္ ကို အစစ ေျပာဆိုထားၿပီးၿပီ လို႔ ေနခ ဖုန္းဆက္ ေျပာျပလိုက္ေတာ့ အဲဖရက္ဒ္က သိပ္ၿပီး မယုံရဲဘူးကြာ...လို႔ ျပန္ေျပာတယ္ ။ ကြန္တိန္နာႀကီးေတြ ဆိပ္ကမ္း ဝင္းထဲကေန ထရပ္ကားႀကီးေတြ နဲ႔ ထြက္လာေတာ့မွဘဲ အဲဖရက္ဒါ ျပဳံးနိုင္ေတာ့တယ္ ..။

ဂရင္းဒရယ္ဂင္ ပိုင္တဲ့ ကုန္ေလွာင္႐ုံႀကီးထဲမွာ ကြန္တိန္နာေတြ ေရာက္လာေတာ့ အဲဖရက္ဒါ နဲ႔ ေနခတို႔ ရွိေနတယ္ ။ ဂရင္းဒရယ္ဂင္ ဂိုဏ္းသားေတြက ကြန္တိန္နာေတြရဲ့ တံခါးေပါက္ေတြကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ အထဲမွာ မူးေဝမြန္းၾကပ္ေနလို႔ေခြေနတဲ့ မိန္းမေတြကို သူတို႔ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ အဲဖရက္ဒါ ျပဳံးေနတယ္ ။ ကူးပါးတို႔ အကူအညီနဲ႔ ဒီမိန္းမေတြ သူ႔လက္ထဲ ေရာက္လာၿပီ ။ သူက
သိပ္ အခ်ိန္ ဆိုင္းတတ္သူ မဟုတ္ဘူး ။ ႀကိဳတင္ စီစဥ္ထားတဲ့အတိုင္း ဗင္ကား အေသးေလးေတြ နဲ႔ တျခားၿမိဳ႕ေတြကို ဒီမိန္းမေတြကို နဲနဲစီ ခြဲျဖန႔္ၿပီး ပို႔ဖို႔ လုပ္တယ္ ။ တစုတေဝးထဲ မထားေတာ့ဘဲ ေျခရာေဖ်ာက္ လိုက္ဖို႔ လုပ္တာ  ..။

၂၀၀၁ စက္တင္ဘာ ၁၁ရက္ အေမရိကန္ျပည္က အဓိကက်တဲ့ေနရာေတြကို အၾကမ္းဖက္သမားေတြ ေလယာဥ္ေတြနဲ႔ ဝင္တိုက္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး ဆိပ္ကမ္းေတြကို ဝင္လာၾကတဲ့ သေဘၤာေတြကို
လုံျခဳံေရး တအား တင္းၾကပ္ခဲ့တာေၾကာင့္ လူကုန္ကူးတဲ့ လုပ္ငန္း မေအာင္ျမင္ေတာ့ဘူး .. ။အခုေတာ့ ကူးပါးတို႔ ပိုင္ခ်က္က ၁၀၀% အျပည့္ပါလား ..။

“ ဝမ္းသာတယ္ ေနခ ...မင္း ကို ေဝစု ေကာင္းေကာင္း ေပးမယ္ ...ကူးပါးကိုလည္း ေပးမယ္...မင္းလည္း ကူးပါးရဲ့သမီးကို ေကာင္းေကာင္း ေပးကမ္း ေကၽြးေမြး ျပဳစုပါကြာ....”

အဲဖရက္ဒ္က အရမ္းေပ်ာ္ေနတယ္ ။ သူ႔မ်က္ႏွာႀကီးက မွိုရတဲ့ မ်က္ႏွာ..ဆိုတာမ်ိ ုး...။

သူ႔ရဲ့ ေစ်းအႀကီးစား မာစီဒီးဘင့္ဇါ အက္စ္၅၅၀ ကားသစ္ႀကီးကို ကုန္ေလွာင္႐ုံထဲက ေမာင္းထြက္လိုက္တယ္ ။ သူ႔ကားေပၚမွာ သူ႔ကို ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ ဖန္တီးေပးမယ့္ ဗီယက္နမ္မေလး..” ေမလင္းဂ္ ” ပါတယ္ ။ ေမလင္းဂ္က ရင္သား တအား ထြားတယ္ ။ ေမလင္းဂ္ကေတာ့ သူမ ရင္သားေတြက ေအာ္ေရဂ်င္နယ္ ေတြ လို႔ ေျပာတာဘဲ ..။ ကားေနာက္ခန္းဆိုဖါေပၚမွာေတာ့ လသား က်ားေပါက္စေလး တေကာင္ အိပ္လ်က္သား ပါသြားတယ္ ။ ကူးပါး က အဲဖရက္ဒ္ကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးထားတာ ..။

ေနခကို လက္ျပၿပီး ေမာင္းထြက္သြားတဲ့ အဲဖရက္ဒ္ဟာ ကုန္ေလွာင္႐ုံႀကီးရဲ့ အျပင္ဖက္ကို ထြက္လို႔ မရဘူး ။

ဆန္ဖရန္စစ္စကို ရဲတပ္ဖြဲ႕လို႔ အျဖဴေရာင္ စာလုံးနဲ႔ ကိုယ္ထည္မွာ ေရးထိုးထားတဲ့ သံခ်ပ္ကာကား အျပာေရာင္ႀကီးက ပိတ္ဆို႔ကာစီးေနတယ္ ..။ ေဘးမွာလည္း အနက္ေရာင္ ဝတ္စုံေတြ ဝတ္ထားၿပီး ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္ေတြ နဲ႔ သူ႔ကားကို ခ်ိန္ထားတဲ့ ဆြပ္( တ္ ) တပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြ မ်ားႀကီးဘဲ ..။ ေကာင္းကင္ကလည္း တဒတ္ဒတ္ အသံေတြ ျမည္ဟီးေနၿပီး မီးေမာင္းေတြ ထိုးထားတယ္ ။
ရဲတပ္ဖြဲ႕က ရဟတ္ယာဥ္ေတြ ႏွစ္စီး သုံးစီး ပၽြဝဲေနတယ္ ..။

ပြင့္သြားတဲ့ ကုန္ေလွာင္႐ုံ တံခါးႀကီးကေန ရဲေတြ ညာသံေပးၿပီး ေျပးဝင္ေနၿပီ ..။
ေနခနဲ႔ ဂရင္းဒရယ္ဂင္ ဂိုဏ္းသားေတြက စတင္ၿပီး ရဲေတြကို ပစ္ခတ္ၾကတယ္ ။ က်ယ္ေလာင္တဲ့ ယမ္းေပါက္ကြဲသံေတြ နဲ႔ ယမ္းခိုးေတြ ဖုံးလႊမ္းသြားတယ္ ။ ေအာ္ဟစ္သံေတြ ဆူညံေနတယ္ ။ ရဲတပ္ဖြဲ႕
က လက္နက္ခ်ဖို႔ မခုခံဖို႔ ေအာ္ေျပာေနသံေတြ ၾကား ေနခ ကုန္ေလွာင္႐ုံ ေနာက္ဖက္ အေပါက္ကေန ထြက္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာ အဲဖရက္ဒ္ ကားထဲက ေတြ႕လိုက္တယ္ ။ ကားကို ဘက္ဂီယာ ထိုးၿပီး ျပန္ဆုတ္တယ္ ။ မဟားဒယား ဆုတ္တာ ..။

အဲဖရက္ဒ္ ရဲ့ အေဖၚ ေမလင္းဂ္ကလည္း မေခဘူး ..။ သူမ လက္ထဲမွာ ေျပာင္းတို ေအေက၄၇ ေမာင္းျပန္တလက္ ရွိေနတယ္ ..။ အဲဖရက္ဒ္က “ ေနခ..ငါ့ကို ေစာင့္အုံး....” လို႔ လွမ္းေအာ္ရင္း ကားေပၚက ဆင္းလိုက္တယ္ ။ ေမလင္းဂ္ က ေအေက၄၅ ေမာင္းျပန္နဲ႔ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြကို စပစ္တယ္ ..။ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြ က ၀ိုင္းပစ္ေတာ့ ေမလင္းဂ္ကိုေရာ မာစီးဒီးကားႀကီးကိုေရာ က်ည္ဆံေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္း မွန္တယ္ ။ ကားႀကီးရဲ့ မွန္ေတြ ေက်မြကြဲကုန္သလို ေမလင္းဂ္ တကိုယ္လုံး က်ည္ေတြ ထိမွန္ၿပီး ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ လဲက်သြားတယ္ ။ အဲဖရက္ဒ္လည္း ပစၥတိုလ္တလက္နဲ႔ ပစ္ရင္းေျပးတာ ရဲေတြ ၀ိုင္းပစ္လို႔ ထိမွန္ လဲက်သြားရတယ္ ။

စူဇန္ နဲ႔ ဟယ္လင္ ဟင္းခ်က္ေနၾကတုံး စူဇန႔္ဖုန္း ျမည္လာလို႔ စူဇန္က ဖုန္းကို ေကာက္ယူၾကည့္လိုက္တဲ့ခအါ ေနခ ေခၚတာ ေတြ႕လို႔ ထူးလိုက္တယ္ ။

“ ေနခ ...ဂဏန္းဟင္း ခ်က္ေနတယ္..ဘယ္ေတာ့ ျပန္လာမွလဲ...”

စူဇန႔္လက္ေတြ တုန္လာတယ္ ။  ေၾကက္ရြံ့ ထိတ္လန႔္မႈေတြ မ်က္ႏွာမွာ ေတြ႕ရတယ္ ။ ဟယ္သာ ေျပးလာတယ္ ..။

“ စူဇန္ ဘာျဖစ္လဲ..ဘာျဖစ္လဲ...ေနခ လား..ေနခ ဘာျဖစ္လဲ...”

“ ေနခ..ေနခတို႔ ရဲေတြနဲ႔ တိုက္ပြဲ အႀကီးအက်ယ္ ျဖစ္ေနတယ္ ...အင္အားခ်င္း မမၽွဘူး..ဆြပ္တင္းမ္ေတြ တအားမ်ားေနတယ္...ေနခ ေတာ့ မလြယ္ဘူး ....”

“ ဒို႔ဘယ္လို သြားသူ သြားကယ္ၾကမလဲ စဥ္းစား..စူဇန္....”

“ ေနခ က ထြက္ေျပးေတာ့ လို႔ ေျပာေနတယ္ ...”

ဟယ္သာလည္း စဥ္းစားေနတယ္ ..။ ဖုန္းထုတ္ၿပီး ကူးပါးဆီကို ေခၚလိုက္တယ္ ။ ကူးပါး က “ သမီး..နင္ ေျပးေတာ့....” လို႔ ေျပာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာဘဲ တစုံတေယာာက္က ကူးပါးရဲ့ ဖုန္းကို ဆြဲလုယူ

လိုက္လို႔ ဟယ္သာက “ ဘယ္သူလဲ...” လို႔ ေမးလိုက္တဲ့အခါ စပယ္ရွယ္ ေအးဂ်င့္ ဘလိပ္ခ္ အက္္ဖ္ဘီအိုင္....လို႔ တဖက္က ျပန္ေျပာလိုက္တာနဲ႔ ဟယ္လင္လည္း ဖုန္းပိတ္လိုက္တယ္ ။

“ ဘာျဖစ္လဲ ဟယ္သာ...”

“ ငါ့အေဖကိုလည္း အက္ဖ္ဘီအိုင္ေတြ ဖမ္းေနၿပီ ...စူဇန္....”

“ ဟာ ....”

စူဇန္က တီဗီကို ဖြင့္လိုက္တယ္ ။

သတင္း လာေနတယ္ ။ ဆိုင္ကယ္ဂိုဏ္းေတြ ကို ရဲတပ္ဖြဲ႕နဲ႔ အက္ဖ္ဘီအိုင္ အဖြဲ႕ႀကီးက ဖမ္းဆီး အေရးယူၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ...မူးယစ္ေဆးဝါးေရာင္းျဖန႔္သလို လက္နက္ေမွာင္ခို လုပ္ၾက..လူကုန္ကူး

တဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္ၾကတဲ့ ဆိုင္ကယ္ ဘိုက္ကာဂိုဏ္းေတြကို အသြင္ယူၿပီး စုံေထာက္မ်ားက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သူတို႔ဂိုဏ္းဝင္အျဖစ္ ေနထိုင္ၿပီး သတင္းယူခဲ့လို႔ သူတို႔ လုပ္ရပ္ေတြ သူတို႔

ပစၥည္းေတြ ေလွာင္ဖြက္တဲ့ ေနရာေတြ အားလုံးကို သိရွိခဲ့ရၿပီး အခုလို လက္ပူးလက္က်ပ္ ဖမ္းဆီးလိုက္တာဘဲ လို႔ ေျပာေနတယ္ ..။

“ ေတာက္..အန္ဒါကာဗာ စုံေထာက္တဲ့...ဘယ္သူမ်ားပါလိမ့္ ....”

စူဇန္လည္း ဘာလုပ္ရမွန္း မသိဘူး..။ ေနခ ျပန္အလာကိုဘဲ ေစာင့္ေနမိတယ္ ..။

ဟယ္လင္က စူဇန္..မင္း ေျပးေတာ့..ငါ့ကိုလည္း ရဲေတြက ကူးပါးရဲ့ သမီး ဆိုၿပီး လာဆြဲခ်င္ ဆြဲၾကလိမ့္မယ္ ...မင္းက အလြတ္ႀကီး..ဘာမွလည္း လုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး ....ကဲ လစ္ေတာ့ စူဇန္..ဘာမွ မျဖစ္ဘဲ ေအးခ်မ္းၿပီ ဆိုရင္ ငါ မင္းကို ျပန္ဆက္သြယ္လိုက္မယ္..မင္းရဲ့ အန္တီ ဆရာဝန္မႀကီး အိမ္ကိုသာ ေျပးေပေတာ့...” လို႔ ေျပာတယ္ ။ သူ႔အိမ္မွာ ရွိေနတဲ့ ဥပေဒနဲ႔ မကင္းတဲ့ ေသနတ္ လက္နက္ေတြကိုလည္း လႊင့္ပစ္ဖို႔ လုပ္ကိုင္ေနတယ္ ။

စူဇန္လည္း ဟယ္သာ့စကားကို နားေထာင္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းဘဲ ဟယ္သာ့အိမ္က ထြက္လိုက္တယ္ ။ တက္စီကားတစီးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ လွမ္းတဲ့ ေဒၚေလး အိမ္ကို သြားလိုက္တယ္ ..။ ခဏၾကာေတာ့ ဟယ္သာ ဖုန္းဆက္တယ္ ။ သူ႔အိမ္ကို ရဲေတြ ေရာက္လာေနၿပီ တဲ့ ။ က်ားၿခံကိုလည္း ရဲေတြ ပိုက္စိပ္တိုက္ ဝင္ ရွာေနတယ္ ...က်ားေလွာင္အိမ္ေတြ ရဲ့ ေအာက္တည့္တည့္မွာ ရွိေနတဲ့ ေျမတိုက္ခန္းထဲမွာ လက္နက္ေတြေရာ မူးယစ္ေဆးဝါးေတြ ေရာ မိတဲ့အေၾကာင္း ဟယ္သာ က ေျပာျပတယ္ ။

“ ငါ ရဲေတြ ေနာက္ကို လိုက္သြားရေတာ့မယ္ ..စူဇန္..ဆီးယူး...” လို႔ ေနာက္ဆုံး ႏုတ္ဆက္သြားတယ္ ..။

ေဒၚေလးက စူဇန႔္ကို ဖက္ထားတယ္ ။

“ သမီး..ဘာမွ မေၾကာက္နဲ႔..အားမငယ္နဲ႔...ေဒၚေလး သမီးနဲ႔ အတူတူ ရွိတယ္....” လို႔လည္း အားေပးတယ္ ..။

စူဇန္ လည္း ေနခ ဘယ္ေတာ့ ဖုန္း ထပ္ဆက္မလဲ..ေနခ ဘယ္ေတာ့ လိုက္လာမလဲ ေမၽွာ္လင့္ေစာင့္စားေနခဲ့တယ္ ။ တီဗီ..အင္တာနက္ နဲ႔ သတင္စာ မွာ ဘိုက္ကာဂိုဏ္းေတြ ဖမ္းဆီး အေရးယူတာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့သတင္းေတြ ကို အျမဲ ရွာတယ္ ။

“ ရိုးလင္းသန္းဒါး ” နဲ႔ “ ဂရ္းဒရယ္ဂင္ ” ဂိုဏ္းေတြက ပ်က္သြားၿပီ ။ လူေပါင္း ၂ဝဝေလာက္ ဖမ္းဆီးတယ္လို႔ သတင္းေတြမွာ ေတြ႕တယ္ ။ ေနခ ကို မိသြားသလား..ရဲေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆုံပစ္ခတ္မႈေတြထဲ
ေသသြားသလား ဆိုတာ စူဇန္ မသိရေသးဘူး ။

ကုန္ေလွာင္႐ုံမွာလည္း ရဲေတြနဲ႔ ပစ္ခတ္လို႔ ဂိုဏ္းသား၁၁ ေယာက္ ေသတယ္လို႔ သတင္းထဲမွာပါတယ္ ။ က်ားၿခံကို ရဲေတြ သြားဝိုင္းေတာ့လဲ ကူးပါးရဲ့ လူယုံတပည့္မႀကီး ေဒါရစ္စ္က က်ားနဲ႔ ျခေသၤ့ေတြကိုေလွာင္အိမ္ဖြင့္ေပးၿပီး လႊတ္ေပးတာေၾကာင့္ ရဲေတြက က်ားျခေသၤ့ေတြကိုပါ ပစ္ခတ္ သတ္ပစ္ရတာေတြ သတင္းထဲမွာပါတယ္ ။ ေဒါရစ္စ္ အပါအဝင္ က်ားၿခံက ခုခံတဲ့ ရိုးလင္းသန္းဒါးေတြလဲ ရဲေတြရဲ့လက္ခ်က္နဲ႔ ေသတယ္...တဲ့ ..။

ဟယ္သာရဲ့ အေဖႀကီး ကူးပါးကိုေတာ့ ျပစ္မႈေတြ တေလွႀကီးနဲ႔ တရားစြဲမယ့္အေၾကာင္း ေတြ႕ရတယ္ ။
ကူးပါးကို အေနာက္ကေန ပံ့ပိုး အကာအကြယ္ေပးေနတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္နဲ႔ ခရိုင္ရဲဝန္တို႔လည္း ကူးပါးနဲ႔ အေပးအယူ ရွိတာေတြ ေပၚသြားလို႔ အဖမ္းခံလိုက္ၾကရတယ္ ။ ကူးပါးကေတာ့ ဒီတသက္ ေထာင္က
ထြက္ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး ။

ဘိုက္ကာဂိုဏ္းေတြ တန္ခိုးထြားေနတာ ၾကာၿပီမို႔ အက္ဖ္ဘီအိုင္က စစ္ဆင္ေရးႀကီး တခု အေနနဲ႔ ႀကိဳ
တင္ ျပင္ဆင္ စီမံၿပီး ဂိုဏ္းေတြထဲကို သူတို႔ ေအးဂ်င့္ေတြကို အေယာင္ေဆာင္ ကာ ဝင္ခိုင္းၿပီး သတင္း အခ်က္အလက္ေတြကို ေသခ်ာေအာင္ ေထာက္လွမ္းတဲ့အေၾကာင္း သတင္းေတြမွာ ေျပာဆိုတာေတြ ကိုစူဇန္ ဖတ္ရ ၾကားရေပမယ့္ ဒီေအးဂ်င့္ေတြဟာ ဘယ္သူ ဘယ္ဝါဆိုတာကို အတိအက် မေဖၚျပၾကပါဘူး ။ စူဇန႔္ကိုေတာ့ ဘယ္ရဲကမွ လာမဖမ္းဘူး ။ လာလည္း မေမးဘူး ။သူတို႔ရဲ့ ဖမ္းရမယ့္ စာရင္းမွ ာ စူဇန႔္နံမည္ ပါပုံမရဘူး ။ ေဒၚေလးအိမ္မွာ ေနေနတုံး မာမီတို႔လည္း ေဒၚေလးအိမ္ကို လာတာေၾကာင့္ သူတို႔နဲ႔ စူဇန္ ေတြ႕ေပမယ့္ စူဇန္လည္း ဘယ္သူနဲ႔မွ စကား မေျပာခ်င္ဘူး ။ ကိုယ့္ဖါသာ တေယာက္ထဲ အခန္းတံခါးပိတ္ၿပီး ေနေနလိုက္တယ္ ။

စူဇန္ ထင္တာက ေနခ ရဲေတြ ပစ္ခတ္တာ ထိမွန္ၿပီး ေသသြားပါၿပီ ။

ေနခက မိုက္႐ူးရဲ ေလ..။ သူက ေသနတ္ပစ္လည္း ျမန္တယ္ ။ ေျဖာင့္တယ္ ။
သူ႔ကိုယ္သူ တအား ယုံၾကည္တယ္ ။
တခုခုဆို ပစ္ခတ္ၿပီးေနၿပီ ..။

သူ စူဇန႔္ကို ခ်စ္တာ..သံေယာဇဥ္ႀကီးမားတာ စူဇန္ သိတယ္ ။ သူသာ အသက္ရွင္အုံးမယ္ ဆိုရင္ သူ
စူဇန႔္ကို ဆက္သြယ္မွာဘဲေလ ..။

ေဒၚေလးက စူဇန္ စိတ္ေပ်ာ္ေအာင္ ညေနဖက္ သူ အလုပ္က ျပန္လာရင္ စူဇန႔္ကို စားေသာက္ဆိုင္ေတြေခၚသြားၿပီး ေကၽြတးတယ္ ။ ေန႔တိုင္းလိုဘဲ ။ ေဒၚေလးက လခႀကီးသမား တေယာက္ ဆိုေတာ့ ေရက
ေရေရလည္လည္ လ်ံတယ္ ။ အပ်ိ ုႀကီးဆိုေတာ့ တကိုယ္တည္းမို႔ တူမကို ေစတနာပိုတယ္ ။

ဒီေန႔ညေနလဲ ဘားမားစူပါစတား ဆိုတဲ့ ျမန္မာဆိုင္ကို ေဒၚေလးက စူဇန႔္ကို ေခၚသြားတယ္ ။
ဆိုင္က ႀကိဳတင္ ရီဆယ္ေဗးရွင္းလုပ္ထားတာေတာင္ ေစာင့္ရတယ္ ။ အားေပးစားသုံးသူေတြ နဲ႔ ျပည့္ၾကပ္ေနတယ္ ။ ေဒၚေလး နဲ႔ စူဖန္ ဆိုင္ေရွ႕က သစ္ပင္ေအာက္က ခုံေလးမွာ ဆိုင္ထဲ ဝင္ရဖို႔ အလွည့္ေစာင့္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္ ဟယ္သာတို႔အေဖႀကီးရဲ့ ထမင္းခ်က္ႀကီးနဲ႔ ပက္ပင္းတိုးတယ္ ။

ဒီလူႀကီးက စူဇန႔္ကို မွတ္မိတယ္ ။ စူဇန္က ဟယ္သာနဲ႔အျမဲ ထမင္းလိုက္စားေနက်ဆိုေတာ့ သူသိေနတယ္ ။ ဒီလူႀကီးက ကူးပါးကို အနီးကပ္ ထိုးေဖါက္တဲ့ အက္ဖ္ဘီအိုင္ ေအးဂ်င့္ဟာ မစ္ဆီ ဘဲ လို႔ ေျပာတယ္ ။ မစ္ဆီက ဖမ္းဆီးတဲ့ေန႔မွာ လုံးဝကို ေပ်ာက္ကြယ္သြားလို႔ မစ္ဆီဟာ လာေထာက္လွမ္းတဲ့ေအးဂ်င့္တေယာက္ပါ လို႔ ခန႔္မွန္း ေျပာဆိုၾကတာပါ ။ အတိအက်ေတာ့ ဘယ္သူမွ မသိၾကပါဘူး ။

စူဇန္လည္း ဒီလူႀကီး ေျပာတာကို ယုံတယ္လို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး ။ မစ္ဆီက အဖမ္း မခံခ်င္လို႔ထြက္
ေျပးသြားတာလဲ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္ ။ ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေနခ ဘယ္မွာလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ စူဇန္ သိခ်င္တယ္ ။
ေနခကို ရဲေတြ အက္ဖ္ဘီအိုင္ေတြ မိသြားၿပီလား ..။ ေနခ ေသၿပီလား ...။

“ သမီး....ေခၚေနၿပီ..ဝင္စို႔...”

ေဒၚေလး လာေခၚလို႔ ဆိုင္ထဲကို ဝင္လိုက္သြားရေပမယ့္ အစား စားခ်င္စိတ္ မရွိလွပါဘူး..။
ဘားမားစူပါစတား မွာ ေကာင္းတာက အစားထက္ အေသာက္ ပါ..။

ေဒၚေလးနဲ႔ စူဇန္ ေသာက္ၾကၿပီး မူးၾကတယ္ ။ ဟိုေဇးႀကီး စူဇန္နဲ႔ ေဒၚေလးတို႔ကို ကိုင္တာေတာ့ တ
ကယ့္ကို မေမ့နိုင္တဲ့ အေတြ႕အၾကဳံတခုပါ ။

ေဒၚေလးက ဟိုေဇးႀကီးေတာ့ လူမဲေတြ လက္စားေျခတာ ခံေနရေရာေပါ့....ဝဋ္ဆိုတာ ခ်က္ခ်င္းလည္တာဘဲေနာ္ လို႔ စူဇန႔္ကို ေျပာတယ္ ။

ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ သည္ တေန႔တေန႔ ေနခ ကိုဘဲ ေမၽွာ္ေနတဲ့ တူမေလး စူဇန္အတြက္ စိတ္မေအးရဘူး ။ စူဇန္ရဲ့ အေမ သူ႔အမ ေဒၚသႏၲာေဇာ္ပိုင္ ကလည္း သမီးေလး စူဇန္ ဒီ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ကိစၥေတြကို ေနာက္မွာခ်န္ထားခဲ့ၿပီး ဘဝသစ္လူသစ္ အေနနဲ႔ အလုပ္တခုခု လုပ္ၿပီး ျပန္စေစခ်င္ေနတယ္ ။

ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ လည္း စူဇန႔္ကို အတင္းအၾကပ္ ေျပာဆို တိုက္တြန္းရင္လည္း အရင္တုံးကလိုဘဲ အိမ္ ကေန ထြက္ေျပးသြားမွာကို မလိုလားဘူး ။ စူဇန္ ေပ်ာ္ေအာင္ ညေနဘက္ ဆိုရင္ အေဒၚနဲ႔ တူမ အျပင္ထြက္ၾကတယ္ ။ စားၾကတယ္ ။ ေစ်းဝယ္ၾကတယ္ ။ အိမ္မွာလည္း ခ်က္စားၾကတယ္ ။

ဒီေန႔ေတာ့ ကမၻာေက်ာ္ ဂိုးလ္ဒင္းဂိတ္ တံတားႀကီးနားက ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ စူဇန္နဲ႔ လမ္းသြားေလၽွာက္
ၾကတယ္ ။ သာယာလွတဲ့ ရႈခင္းကို စူဇန္နဲ႔ ထိုင္ၾကည့္ၾကတယ္ ။

ေလေတြက တဟူးဟူးတိုက္ေနတယ္ ။ စူဇန္နဲ႔ ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္တို႔ရဲ့ ဆံပင္ေတြ ေလထဲ လြင့္ေနတယ္။
“ စူဇန္....ေဒၚေလး တခု ေျပာဖို႔ ေမ့ေနတယ္....”
“ ဘာလဲဟင္..ေဒၚေလး ...စူဇန႔္အတြက္ အလုပ္တခုခု ေတြ႕ထားၿပီလား ….     ”
“ ေအာ္..ဟုတ္ပါဘူး....အဲဒါ...ေဒၚေလး ခရီးသြားရမယ့္အေၾကာင္းပါ....ေဒၚေလး...အိစ္ကို႔စ္ ( အေရွ႕ဖက္ျခမ္း ) ကို အလုပ္နဲ႔ ခဏသြားရမယ္...အစည္းအေဝး သြားတက္ရမယ္....”
“ ဟုတ္လား....ဘယ္ေလာက္ ၾကာမွာလဲဟင္..ေဒၚေလး ...”
“ တပတ္ေလာက္ပါဘဲ..အဲဒါ..သမီး ေဒၚေလးနဲ႔ လိုက္ခ်င္ရင္ လိုက္ခဲ့လို႔ ေျပာမလို႔...”

စူဇန္ စဥ္းစားေနတယ္ ။

ေဒၚေလးက ဆက္ေျပာတယ္ ။ “ သမီးတေယာက္ထဲ အိ္မ္မွာ ပ်င္းေနမွာစိုးလို႔ပါ...ေဒၚေလးနဲ႔ လိုက္ခဲ့ၿပီး
ကိစၥၿပီးရင္ အနီးအနားလဲ ေလၽွာက္လည္နိုင္တာေပါ့...ေဒၚေလး စည္းေဝးတက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း ေဒၚေလးတို႔ အနားကပ္ရပ္မွာ ေအာက္လက္ေမာလ္ တခု ရွိေနလို႔ သမီး အပ်င္းေၿပ ေစ်းေလၽွာက္ဝယ္လို႔ရတယ္ ...”း ဖုန္းတခု

အိမ္မွာဘဲေနၿပီး ဖုန္းတခုလာရင္ ေနခခလားဆိုၿပီး ေျပးေျပးၾကည့္ရတာထက္စာရင္ ဒီပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ေဝး
တဲ့ အေရွ႕ဖက္ျခမ္းက ၿမိဳ႕ကို ေဒၚေလးနဲ႔ လိုက္သြားလိုက္မယ္ လို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္ပါတယ္ ။



ျမစ္ျပင္ကို ျဖတ္လာတဲ့ ေလက ေအးတယ္လို႔ စူဇန္ ထင္တယ္ ။ ဝတ္ထားတဲ့ polo jacket အပါးစားေလး
ကို ၾကယ္သီး တပ္လိုက္တယ္ ။

ျမစ္အတြင္း အေပ်ာ္စီး သေဘၤာကို စီးၾကဖို႔ တန္းစီေနၾကတဲ့ လူေတြ ေဘးကေန ျဖတ္ၿပီး ဆိုင္တန္းေတြ
ဖက္ကို စူဇန္ ေလၽွာက္ခဲ့တယ္ ။

“ တိ...တိ....တိ..........တိ...တိ....တိ.....”
ဖုန္းလာတယ္ ။ ဘယ္သူလဲလို႔ ၾကည့္လိုက္တယ္ ...။
အို...ကိတ္..ကိတ္ေခၚတာ.....။

“ ေဟး..ကိတ္.....”
“ စူဇန္  ...”
“ မေတြ႕တာ ၾကာပီကြာ....”
“ ဟုတ္တယ္...မင္းကို မေတြ႕ေပမယ့္ အျမဲ သတိရပါတယ္ ...ဘယ္လိုလဲ မင္း ဘဲ..ျမန္မာေကာင္..ေခ်ာ
ေခ်ာ....ခိခိခိ..မင္းတို႔ ခုထိ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ေနတုံးဘဲလား...”
“ ကိတ္ရယ္...မင္း ဘာသတင္းမွ မၾကားဖူးလား...”
“ ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္...မင္းနဲ႔သူ ျပတ္သြားၿပီလား...”
“ နိုး...ဘိုက္ကာဂိုဏ္းေတြ ကို ရဲေတြ ဖမ္းတာ သတင္းမွာ မၾကားဘူးလား ...ဟယ္သာေတာင္ အဖမ္းခံ
လိုက္ရတယ္ ...”
ကိတ္က ဘာမွ မသိ ။ သတင္းနားမေထာင္..သတင္း မဖတ္ဘူး...ကိတ္..ငတုံးမ ...။

ကိတ္ကို ျဖစ္သမၽွ အကုန္လုံး ေျပာျပလိုက္ရတယ္ ။

ဟယ္သာ အခုထိ ေထာင္ထဲမွာ..။ အာမခံ မရဘူး...။ စူဇန္လည္း ကိတ္နဲ႔အတူ ဟယ္သာ့ကို ေထာင္ဝင္စာ သြားေတြ႕ဖို႔တိုင္ပင္လိုက္တယ္ ။

“ သြားေတြ႕ၾကမယ္ေလ..ဘယ္ေတာ့လဲ..စူဇန္....”
“  လတ္တေလာ အခု စူဇန္က အိစ္စကို႔စ္မွာ ေရာက္ေနတယ္..ကိတ္..ဆန္ဖရန္စစ္စကို ကို ျပန္ေရာက္ရင္
ဟယ္သာ့ကို သြားေတြ႕ၾကတာေပါ့...”
“ အခု ဘာလုပ္ေနလဲ..တေယာက္ထဲလား ...စူဇန္....”
“ ဟုတ္တယ္..နယ္ရွင္နယ္ဟာဘာ မွာ...လမ္းေလ််ာက္ေနတယ္ ...ဆာလို႔ တခုခု ဝယ္စားမလို႔...”

“ အိုေက...စူဇန္....ငါ့ဆီလည္း ဖုန္းေခၚပါကြာ....”

“ ေအး..ေခၚမယ္......”

ထိုင္းစားေသာက္ဆိုင္ တဆိုင္ကို ေတြ႕တယ္ ။ အထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တယ္ ။  လူေတြေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ ..။

စူဇန္ ဘိုက္တအား ဆာေနတာမို႔ သိပ္ မစဥ္းစားေနေတာ့ဘဲ ဆိုင္ထဲကို ဝင္လိုက္တယ္ ။

ဧည့္ႀကိဳ ေကာင္မေလးက စူဇန႔္ကို စားပြဲလြတ္တလုံးမွာ ေနရာခ် ထားေပးတယ္ ။ တကယ္ေတာ့ ဒီ
စားပြဲကို စူဇန္ မႀကိဳက္ဘူး ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ စူဇန္ ထိုင္လိုက္ရတဲ့ စားပြဲေဘးက စားေနတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ကို မႀကိဳက္လို႔ ..။ သူတို႔က သားသားနားနားဝတ္စားထားတဲ့ အာရွသား လူရြယ္ ႏွစ္ေယာက္ ပါ ။ သူတို႔ရဲ့ ႐ုပ္ရည္ကလည္း ၾကည့္ေကာင္းၾကပါတယ္ ။ စူဇန္ မႀကိဳက္တာက သူတို႔ရဲ့
အၾကည့္ေတြ..။ မိန္းမတေယာက္ကို စူးစူးဝါးဝါး ၾကည့္တဲ့ အၾကည့္ေတြကို မႀကိဳက္တာ ။


စူဇန္ ဝင္ထိုင္ၿပီး စားပြဲထိုး ထိုင္းမေလး လာခ်ေပးတဲ့ ရနိုင္တဲ့ စားေသာက္ဖြယ္ရာ စာရင္းကို ၾကည့္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေဘးစားပြဲက အာရွသားႏွစ္ေယာက္ဆီက..“ ဖအုထုပ္မ...ျဖစ္မယ္ ...” ဆိုတဲ့ ျမန္မာစကားသံကို ၾကားလိုက္ရပါတယ္ ။

( အိုး..ျမန္မာေတြဘဲ..)

ဘာေတြ အတင္းတုပ္မလဲ သိခ်င္တာနဲ႔ သူတို႔ဖက္ကို လွည့္မၾကည့္ဘဲမၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ၿငိမ္ေနလိုက္တယ္ ။

“ ထိုင္းမ လဲ ျဖစ္နိုင္တာဘဲ အကိုရဲ့...” လို႔ ေျပာလိုက္တာကို ထပ္ ၾကားရတယ္ ။
“ခိခိ ...ေတာ္ၾကာ ေရႊမ ျဖစ္ေနအုံးမယ္  ….       ”
“ က်ေနာ္ကေတာ့ ထိုင္းမ လို႔ ထင္တာဘဲ...ဒါမွ မဟုတ္ရင္..ကေမၻာဒီးယားမ...”

စူဇန႔္ရဲ့ ကိုယ္လုံး ေကာက္ေၾကာင္းကို ေဝဖန္လာေတာ့ ခ်ာကလဲ လွည့္ၿပီး စြာပစ္လိုက္မယ္ စိတ္ကူး
မိလိုက္ေသးတယ္ . .။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ဘာဆက္ေျပာၾကမလဲသိခ်င္ ၾကားခ်င္တာေၾကာင့္ မသိခ်င္
ေယာင္ ဆက္ေဆာင္ေနလို္က္တယ္ ။
စူဇန္ကကိုယ္လု႔းက လွတဲ့အေၾကာင္း ေျပာေနၾကတာ ..။

မွာထားတဲ့ ပတ္ထိုင္း ေခါက္ဆြဲ နဲ႔ ဒိုင္းယက္ကုတ္ ေရာက္လာလို႔ ဆာဆာနဲ႔ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး စားရင္း
ေဘးစားပြဲက လူေတြကို မသိမသာ အကဲခတ္လိုက္တယ္ ။ နဲနဲအသက္ငယ္တဲ့ ေကာင္ေလးက စူဇန႔္လိုဘဲ ဒိုင္းယက္ကုတ္ ေသာက္ေပမယ့္ အသက္နဲနဲေလး ပိုႀကီးတဲ့ လူက ဘီယာေသာက္ေနတယ္။
ႏွစ္ေယာက္စလုံး စူဇန႔္ကို တခ်ိန္လုံး အငမ္းတရား ပြားမ်ားေနၾကတယ္ ။ ႏွာဘူးေတြ ။

စူဇန္ စားၿပီးသြားတဲ့အထိ သူတို႔ ထိုင္ေနတုံးဘဲ ။ သူတို႔လည္း တကယ္ေတာ့ စားၿပီးေနၾကပါၿပီ ။
သက္သက္ထိုင္ေနတာ ။ စူဇန္လည္း က်သင့္ေငြ ရွင္းေပးၿပီး ထထြက္ခဲ့ေတာ့ ဒီဘဲႏွစ္ေကာင္ ငါ့ဖင္ေတြ
ကို ရွိုးေနၾကမွာဘဲလို႔ ေတြးမိလိုက္တာနဲ႔ ဆိုင္တံခါးေပါက္ေလာက္ အေရာက္ ဖ်တ္ကနဲ လွည့္ၾကည့္
လိုက္တယ္ ။ ထင္တဲ့အတိုင္းဘဲ ဒီဘဲႏွစ္ေကာင္ရဲ့ မ်က္လုံးေတြက ျပဴးၿပီး စူဇန႔္အေနာက္ပိုင္း အလွအ
ပကို ေငးေမာေနၾကတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

လက္က နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒၚေလး အစည္းအေဝး ဆင္းဖို႔ နီးေနၿပီ ။ ေဒၚေလး ရွိေနတဲ့ မလွမ္းမကမ္းက ကြန္ဗင္းရွင္း စင္တာ အေဆာက္အဦးႀကီးဆီကို ေလၽွာက္သြားလိုက္တယ္ ။


ေဒၚေလး အထဲက ထြက္လာတာနဲ႔ စူဇန္ ေရာက္သြားတာနဲ႔ အကိုက္ဘဲ ။ ေဒၚေလးက “ သမီး..ဘိုက္ဆာလား..တခုခု စားမလား...” လို႔ေမးလို႔ “ စားၿပီးၿပီ..ေဒၚေလး...Thai Food ေတြ႕လို႔ ဝင္စားလိုက္တယ္shrimp Pad thai ..မဆိုးပါဘူး....ေကာင္းတယ္.....” လို႔ စူဇန္က ေျပာလိုက္တယ္ ။

ေဒၚေလးနဲ႔ စူဇန္ ကားဆီကို ေလ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္ ။ ကားက Budget Car rentel ကေန ငွားထားတာပါ ။
ဟြန္ဒိုင္း ဆိုနားတား အျဖဴေလး ...။

“ ဒီနား ကပ္ရက္ေလးမွာ Tanger Outlet ဆိုတာ ရွိတယ္ ...ေဒၚေလး သမီးအတြက္ EXPRESSမွာ ေတြ႕ထားတဲ့ အက် ႌေလး သြားဝယ္ရေအာင္ ...”
“ မလိုပါဘူး..ေဒၚေလးရယ္..စူဇန႔္မွာ လုံေလာက္ပါတယ္ ...”
“ အမေလး...ဝယ္ပါ သမီးရယ္ ...ေဒၚေလးတို႔ အေမ..သမီးရဲ့ အဖြား ေျပာေျပာေနက် စကားက
“ အထည္မ်ား..အယားေျပ..” တဲ့...”

Tanger Outlet မွာ လူႀကိဳက္မ်ား နံမည္ရွိတဲ့ Brand ဆိုင္ေတြ ခ်ည္းဘဲ ။

“ သမီးကို Michael Kor အိ္တ္ အသစ္ေတြလည္း ျပခ်င္ေသးတယ္....သမီး ႀကိဳက္မယ့္ အေရာင္ေတြဘဲ..
EXPRESS က အျပန္က်မွ ဝင္ၾကည့္ရေအာင္ ...”

ေဒၚေလး အတင္း ဝယ္ေပးခ်င္ေနတဲ့ အက် ႌေလးက ေတာ္ေတာ္ လွၿပီး Fitting roomမွာ စူဇန္သြား ဝတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တိုင္းခ်ဳပ္ထားသလို ၾကည့္ေကာင္းေနတာေၾကာင့္ ယူလိုက္တယ္ ။

EXPRESSက အထြက္ Ralph Lauren က ၃၀% ေလ်ာ့ေစ်းေပးတဲ့ ကူပြန္ေလး ရွိထားတာ သတိရလိုက္ၿပီး တီရွပ္ ဝယ္ခ်င္တာနဲ႔ အဲ့ဆိုင္ထဲကို စူဇန္နဲ႔ ေဒၚေလး ဝင္လိုက္တယ္ ။ ေဒၚေလးက
Ralph Lauren မဝတ္ဘူး ။ စူဇန္ဝင္လို႔ လိုက္ခဲ့ေပးတာပါ ။

ဆိုင္ထဲေရာက္ၿပီး မိန္းမဝတ္ တီရွပ္ေလးေတြ ကိုင္ၾကည့္ေနတုံး ေတြ႕ျပန္ၿပီ..။ ထိုင္းစာ စားတုံး ဆုံလိုက္တဲ့ ျမန္မာႏွစ္ေယာက္ ။ သူတို႔ ေစ်းဝယ္တဲ့ လွည္းထဲမွာဘဲ ဝယ္မလို႔ ထည့္ထားတဲ့ ရွပ္အက် ႌေတြ
ေဘာင္းဘီေတြ..ဆြယ္တာေတြ တပုံႀကီးဘဲ...။ ဟြန္း...လူကို ႏွာဘူးလို စိုက္ျပဴးၾကည့္တဲ့ ဒီႏွစ္ေယာက္ကို မုန္းလိုက္တာ ..။ ေဒၚေလးကို အဂၤလိပ္လို ( အဲ့ႏွစ္ေယာက္ေရွ႕မွာ အဂၤလိပ္လိုဘဲ ေျပာ...) လို႔ တိုးတိုးေလး ကပ္ေျပာလိုက္တယ္ .။

အို..ဟိုႏွစ္ေယာက္ကလည္း စူဇန႔္ကို ေတြ႕သြားၿပီ ..။ အငယ္ေကာင္က အႀကီးေကာင္ကို လက္တို႔ၿပီးေျပာေနတယ္ ။ စူဇန္လဲ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ၿပီး သူတို႔နဲ႔ ေဝးတဲ့ဖက္ကို ေရႊ႕လိုက္တယ္ ။

ေဒၚေလးက သူ အျပင္က ခုံတန္းမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနမယ္ လို႔ ေျပာၿပီး ဆိုင္ထဲက ထြက္သြားတယ္ ။
ေဒၚေလးက တေနကုန္ စည္းေဝး တက္ထားလို႔ ၿငီးစီစီ ျဖစ္ေနပုံရတယ္ ..။

သူတို႔နဲ႔ ေဝးရာကို ေရွာင္ေပမယ့္ ပိုက္ဆံေပးဖို႔ ေကာင္တာမွာ တန္းစီတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ သူတို႔က စူဇန႔္ အေနာက္ ကပ္ရက္မွာ ေရာက္ေနျပန္တယ္ ။ ဟင္း...သူတို႔ စူဇန႔္ ဖင္ကို စူးျပဴး ၾကည့္ေနမွာေသ
ခ်ာတယ္ ။ ဒီႏွာဘူးေတြနဲ႔ဘဲ တိုးတိုးေနတာ စိတ္ညစ္ပါတယ္ ။

“““ငါ အရမ္း ေႂကြေနၿပီ..ဘုန္းေဇာ္တင့္...သူ ဘယ္ကလဲ အေနာက္က လိုက္ၾကည့္ရေအာင္...”””

“““ ဟား...ဒီမွာ အဲလို မရဘူးေလ..ကိုေမာ္..အဲလို ျမန္မာျပည္မွာလို ေနာက္က လိုက္ေခ်ာင္းရင္ ဒီ
ေစာ္ေတြက ရဲ ဖုန္းဆက္ေခၚလိုက္ရင္ က်ေနာ္နဲ႔ ကိုေမာ္ စေတာ့က္ကင္ ( Stalking ) လုပ္တယ္ ဆိုၿပီး အဖမ္းခံရမွာ..“““

“““ အာ..ဘုန္းေဇာ္တင့္ရယ္...အေရးထဲ မင္းက ငါ့ကို လာသင္ေနျပန္ၿပီ....ငါ တအား ႀကိဳက္လြန္းလို႔ႀကံရာမရ ေျပာမိတာပါ ...“““

အငယ္ေကာင္ေလးက ရယ္တယ္ ..။

““ အဲဒါေပါ့..ငတ္မရွက္..ႀကိဳက္မရွက္ ဆိုတာ......ခိခိခိ....”””

“““ ဟို အျပင္မွာ ထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့ အန္တီေလး က သူ႔အေဒၚလား..အေမလား မသိဘူးကြ....အိုးေတြ
ကေတာ့ ရွယ္ေတြဘဲ....စစ္ကိုင္းအိုးေတြ....”””

စူဇန္နဲ႔ ေဒၚေလး ဖင္ေတာင့္တာကို ေျပာေနေသးတယ္ ။

ပိုက္ဆံေပးၿပီးတာနဲ႔ စူဇန္လည္း ဆိုင္ထဲက အျမန္ထြက္လိုက္တယ္ ။

“ ေဒၚေလး...ဟိုတယ္ ျပန္ၾကရေအာင္ ...”
“ ေအး..ျပန္ေလ..ဘာလို႔လဲ...ေမာၿပိလား ...ဖါလူဒါ .. သြားစားၾကအုံးမလားလို႔..”
“ သြားေလ...ေဒၚေလး...စူဇန္က ဒီေနရာက သြားခ်င္တာကို ေျပာတာ..ေဒၚေလး ဘယ္သြားသြား ရတယ္ ”

စူဇန္လဲ ႏွာဘူး ျမန္မာႏွစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို ေဒၚေလးကို ေျပာျပလိုက္ပါတယ္ ။ ေဒၚေလးကလည္း
ရယ္လိုက္တာ အရမ္းဘဲ ။

“ ဟုတ္တယ္..စူဇန္..ေယာက်္ားေတြက ႏွာဘူးေတြ မ်ားတယ္...ခိခိခိ......ခိခိ....”



မနက္ဖန္ဆို စူဇန္နဲ႔ ေဒၚေလးတို႔ ဆန္ဖရန္စစ္စကို ကို ျပန္ၾကမည္ ။
ဒီေန႔ကေတာ့ ေစ်းေလ်ာက္ဝယ္မယ့္ေန႔ သက္သက္ဘဲ ။ သို႔ေပမယ့္ ဒီၿမိဳ႕မွာ ေနတဲ့ ေဒၚေလးရဲ့
ေက်ာင္းေနဖက္ ေဒါက္တာေမသက္မာ က သူ႔အိမ္မွာ ထမင္းလာစားဖို႔ အတင္း ဖိတ္တယ္ ။ ေဒၚေလးက “ ကဲ စူဇန္ရယ္ ….....ေမသက္က ဒီေလာက္ ေခၚေနမွေတာ့ သြားစားလိုက္မွ ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္
” လို႔ စူဇန႔္ကို ေျပာတယ္ ။ စူဇန္ကလည္း ေဒၚေလး သေဘာဘဲ လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ေဒၚေလး
က ေဒါက္တာေမသက္မာကို လာခဲ့မယ့္အေၾကာင္း ဖုန္းျပန္ဆက္လိုက္တယ္ ။

စူဇန္နဲ႔ ေဒၚေလးက ေဒါက္တာေမသက္မာ အိမ္မွာ စူဇန္နဲ႔ ေဒၚေလး ႏွစ္ေယာက္ကိုဘဲ ထမင္းဖိတ္ေကၽြး တယ္ ထင္ထားတာ ။ ဟိုေရာက္ေတာ့ သူ႔ေမြးေန႔ ျဖစ္ေနတယ္ ။ သူ႔ေမြးေန႔လို႔ ေျပာၿပီး ဖတ္ရင္
လက္ေဆာင္ေတြ ဘာေတြ ဝယ္ေနမွာစိုးလို႔ ဒုကၡမေပးခ်င္လို႔...ထမင္းလာစားပါ လို႔ဘဲ ေခၚတာ..တဲ့ ။

ေဒါက္တာေမသက္မာ ရဲ့ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်ငး္ေတြ အမ်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီး လာၾကတယ္ ။ ၿခံဝင္းထဲမွာ  အသားေတြကင္သလို အရက္ဘား နဲ႔ စားပြဲထိုးနဲ႔ အပ်ံစား ပါတီ ပါ ။ စူဇန္နဲ႔ ေဒၚေလးလည္း
စားပြဲထိုး လာေပးတဲ့ ၀ိုင္ေသာက္ရင္း ဒိန္ခဲတုံးေလးေတြကို တုတ္ေလးေတြနဲ႔ ထိုးစားရင္း စင္ျမင့္ေလးေပၚမွာ တီးခတ္ေနတဲ့ တီးဝိုင္းကို ၾကည့္ေနၾကတယ္ ။

ျမန္မာလူငယ္ေလးေတြ ရဲ့ တီးဝိုင္းကေလး ပါ ။
အစီအစဥ္ေၾကျငာတဲ့လူက “ အခု ဆက္လက္ၿပီး သီခ်င္းေလးေတြနဲ႔ ေျဖေဖ်ာ္မယ့္ အဆိုေတာ္ကေတာ့ ရတနာဦး ျဖစ္ပါတယ္ ...” လို႔ ေၾကျငာလိုက္ေတာ့ စူဇန္လည္း ရတာနာဦး ဆိုတာကို ေတြ႕ဖူး
ခ်င္တာနဲ႔ စင္ျမင့္ေလးဆီကို ေမၽွာ္ၾကည့္ေနမိပါတယ္ ။

“ ဒီမွာ ထိုင္လို႔ရမလား...” လို႔ လူတေယာက္က လာေမးေနလို႔ လွည့္မၾကည့္ဘဲ..“ ရပါတယ္ ..” လို႔
ေျဖလိုက္ပါတယ္ ။ စင္ျမင့္ေလးေပၚ တက္လာတဲ့ အဆိုေတာ္မမ ကို ၾကည့္ေနတဲ့ အခ်ိန္ “ က်ေနာ္ စကားနဲနဲ ေျပာခ်င္လို႔...” လို႔ ေစာေစာက ထိုင္လို႔ရမလား ေမးတဲ့လူက ထပ္ေျပာလိုက္လို႔ သူရွိတဲ့
ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္ ။

အို ….....ဟို..ဟို... ႏွာဘူးေကာင္ ...။ ျမန္မာ မဟုတ္သလို ဟန္ေဆာင္ခဲ့တာ အခုေတာ့ သူေမးတာကို
ျမန္မာလို ေျဖမိရက္သားႀကီး ျဖစ္ေနတယ္ ။

“ ဘာေျပာမလို႔လဲ....ခင္ဗ်ား...က်မအေၾကာင္းေတြ ေျပာေျပာေနခဲ့တာ မေက်နပ္ေသးဘူးလား ..ဟြန္း..”

“ ဟိုေလ..အဲဒီအတြက္ကိုဘဲ ေတာင္းပန္ခ်င္လို႔ပါဗ်ာ....က်ေနာ္ ေျပာဆိုခဲ့တာေတြ အတြက္ ေဆာရီးပါ..ေနာက္ေတာ့ေလ ...ဟို..ဟို.....က်ေနာ္ ဒီကနဲ႔ခင္လဲ ခင္ခ်င္လို႔...က်ေနာ္က ရန္ကုန္က ပါ..က်ေနာ့္နံမည္က “ ေမာ္လြင္ထြန္း ” ပါ....ဒီက စူဇန္ေနာ္ ...”

“ ဟင္..ဘယ္လိုလုပ္ သိလဲ...”

“ ဟီး..ခုန အန္တီ တေယာက္ ေခၚလိုက္တာ ၾကားလိုက္လို႔...”

လူပုံကေတာ့ ခပ္မိုက္မိုက္ ဒီဇိုင္းဘဲ ..။

Hugo Boss စပို႔ရွပ္ လက္တို နဲ႔ ကာကီေဘာင္းဘီ ဝတ္ထားတယ္ ။ လက္မွာကလည္း သားေရႀကိဳးတပ္
ေရႊေရာင္ နာရီ ပါးပါးေလး ပတ္ထားတယ္ ။

“ ရန္ကုန္ကို လာလည္တတ္လားဟင္....”

“ ဟင့္အင္း....”

“ ေအာ္..လာလည္ရင္....ဒို႔က လိုက္ပို႔ လိုက္ျပေပးခ်င္တယ္ ….   ဒီမွာ ဒို႔ရဲ့ ဗစ္ဇစ္တင္းကပ္ ...”

သူ႔ကပ္ျပားေလး စူဇန႔္ လက္ထဲ ထည့္ေပးတယ္ ။

“ စူဇန႔္ ဖုန္းနံပါတ္ေလး ေရာ ေပးပါလား ...”

“ က်မမွာ ဖုန္း မရွိဘူး...”

သူ႔မ်က္ႏွာ ကြက္ကနဲ ပ်က္သြားတယ္ ။

“ ဟိုေလ....စူဇန္ ဖုန္းေျပာေနတာ ေတြ႕မိလားလို႔..ဟင္းဟင္း...”

“ အင္း..အဲဒါ ေဒၚေလးရဲ့ ဖုန္း....”

“ ေအာ္..ဟုတ္လား.....ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ေလ ...ဒို႔က စူဇန္နဲ႔ ထပ္ေတြ႕ခ်င္ေသးတယ္ ...”

“ အင္း..အဲဒါက မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူး.....က်မက ဒီက မဟုတ္ဘူး ..က်မက ကယ္လီဖိုးနီးယားက...မနက္ဖန္
ဆိုရင္ ျပန္ၿပီ ...”

“ ေအာ္..ကယ္လီဖိုးနီးယားကကိုး..ဘယ္ၿမိဳ႕ကလဲ..လယ္ေအကလား.....”

“ ဟင္း..ခက္တာဘဲ....သိေတာ့ေကာ ဘာလုပ္မွာမို႔လဲရွင္..ရွင္က ျမန္မာျပည္က မဟုတ္လား...မၾကာခင္
ျပန္မွာ မဟုတ္လား ...မျဖစ္နိုင္ပါဘူးရွင္..စိတ္ကူးယဥ္မေနပါနဲ႔...”

စူဇန္ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ေျပာေျပာ ေမာ္လြင္ထြန္း ဆိုတဲ့ လူက စူဇန႔္ကို လိုက္စကားေျပာေနတယ္ ။

စူဇန္လည္း အဲဒီေနရာကေန ထသြားလိုက္တယ္ ။ အဆိုေတာ္ေတြ ထိုင္ေနတဲ့ စားပြဲဖက္ကို သြားလိုက္ၿပီး အဆိုေတာ္ေတြကို သြား မိတ္ဆက္.. စကားေျပာလိုက္တယ္ ။

အိုး....သူ႔ေဘးမွာ ေမာ္လြင္ထြန္း ေရာက္ေနျပန္ၿပီ ..။

“ ေမာ္လြင္ထြန္း ”  ေတာ့ ေၾကာင္အအနဲ႔ က်န္ ခဲ့ၿပီ မွတ္တာ...ေတာ္ေတာ္ မ်က္ႏွာေျပာင္တဲ့လူ...သူက စူဇန႔္ေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနပါလား ...။

သူက စူဇန႔္ကို စကားထပ္ေျပာဖို႔ ႀကိဳးစားေသးတယ္ ။ အစားအေသာက္ သြားယူေတာ့လည္း လာလာ
စကားေျပာတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သူ စူဇန႔္ကို ၾကာရွည္ ကပ္လို႔မရဘူး ။

စူဇန႔္ဒက္ဒီ ေရာက္လာလို႔ ..။ ဒက္ဒီက စူဇန္တို႔ အခု ေရာက္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕နဲ႔ ကားေမာင္းရင္ ၂နာရီေလာက္ေဝးတဲ့ ၿမိဳ႕မွာေနတာ ။ ဒက္ဒီက အလုပ္မ်ားေနေတာ့ စူဇန္နဲ႔ ေဒၚေလးေရာက္ေနတာ
သိေပမယ့္ လာမေတြ႕ျဖစ္ေသးဘဲ ဒီေန႔က်မွ ေဒါက္တာေမသက္မာ အိမ္မွာ လာေတြ႕တာ ။

စူဇန္နဲ႔ ဒက္ဒီနဲ႔က မေတြ႕တာ ၾကာၿပီ ဆိုေတာ့ စကားထိုင္ေျပာၾကတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္ ။ ဒက္ဒီ
ရယ္..ေဒၚေလးရယ္..စူဇန္ရယ္ ထိုင္ စကားေျပာေနေတာ့ သူ ကပ္လို႔မရဘူး ။

စူဇန္လည္း ေဒါက္တာေမသက္မာရဲ့ အိမ္က ျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္က စၿပီး ေမာ္လြင္ထြန္း နဲ႔ ထပ္ေတြ႕ဖို႔
အေၾကာင္း မရွိေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားေရာ ..။


ဆန္ဖရန္စစ္စကို ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ စူဇန္လည္း ေနခနဲ႔ ကြဲသြားလို႔ စိတ္ဓါတ္ေတြက် စိတ္ေလလြင့္တာေတြလည္း နည္းနည္းအနည္ထိုင္စျပဳလာလို႔ အလုပ္တခုခု လုပ္မလားလို႔ စဥ္းစားေနတယ္ ။
သူငယ္ခ်င္း ဘရစ္နီက အိမ္ပြဲစား ( Real Estate Agent ) လုပ္ေနတယ္ ဆိုေတာ့ သူ႔လိုဘဲ သူ႔႐ုံးမွာသြားလုပ္မလား လို႔ တိုင္ပင္ထားတယ္ ။ အိမ္အေရာင္းအဝယ္ေတြ က သိပ္ မေကာင္းလွဘူး ဆိုေပမယ့္ဘရစ္နီ ေျပာတာကေတာ့ သိပ္မဆိုးလွပါဘူးတဲ့ ။ ဝယ္တဲ့လူေတြကေတာ့ ဝယ္ေနဆဲပါဘဲ..   တဲ့...။

ဘရစ္နီနဲ႔ ခ်ိန္းထားလိုက စူဇန္ ဒီေန႔ ခါတိုင္းလို ေနျမင့္ေအာင္ မေနဘဲ ေစာေစာ ထလိုက္တယ္ ။အလုပ္ကို အေစာႀကီး ထေျပးရတဲ့ ေဒၚေလးကေတာင္ စူဇန္ ေစာေစာထလို႔ အံ့ၾသေနတယ္ ။
စူဇန္က အလုပ္သြားေလၽွွာက္မလို႔...လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဒၚေလး ရဲ့ မ်က္ႏွာ ဝင္းလက္သြားတယ္ ။

“ ေကာင္းတာေပါ့သမီး....ကားအျဖဴေလး ယူသြားေနာ္...” လို႔ ေျပာတယ္ ။

ေဒၚေလးမွာက ကားႏွစ္စီး ရွိတယ္ ။ အနက္ေရာင္ မာစီးဒီး E350 နဲ႔ အျဖဴေရာင္ မားစီးဒီး GLK350
ပါ..။ ေဒၚေလးက အနက္ေရာင္ကားကို ေမာင္းတာ မ်ားတယ္ ။

ေဒၚေလး အလုပ္ကို ထြက္သြားၿပီးတဲ့အခ်ိန္ စူဇန္လည္း ေရခ်ိ ုးၿပီးလို႔ ေခါင္းစည္းႀကိဳးေလး လိုခ်င္တာနဲ႔ ေဒၚေလးရဲ့ အခန္းထဲကို ဝင္လိုက္တယ္ .။ ေဒၚေလးရဲ့ အဝတ္အစားေတြ ထားတဲ့ closet ထဲမွာ
ရွာေတာ့ မထင္မမွတ္တဲ့ ပစၥည္းတခုကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။စူဇန္လည္း ထင္မထားတာမို႔ အံ့ၾသသြားတာ အရမ္းဘဲ ။ ရာဘာနဲ႔ လုပ္ထားၿပီး ေမာ္တာပါတဲ့ လႈပ္ရွားနိုင္တဲ့ ေယာက်္ား တန္ဆာ အတု ။
မိန္းမေတြ အာသာေျဖဖို႔ လီးတန္ အတုႀကီး ...။

အင္း..အပ်ိဳႀကီး ေဒၚေလး  ဒါသုံးေနရတာ ပါလား....။ ေသြးသား သဘာဝစိတ္ ဆိုတာက ေယာက်္ား ျဖစ္ျဖစ္ မိန္းမ ျဖစ္ျဖစ္ ေတာင့္တ လိုလား ၾကတာဘဲ ဆိုတာ စူဇန္ သေဘာေပါက္ေပမယ့္ အရွက္
ႀကီးၿပီး ကာမ ရာဂနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ သူနဲ႔ မဆိုင္သလို ဟန္ေဆာင္ ဖုံးကြယ္ေနတဲ့ ေဒၚေလး တေယာက္
လီးအတုႀကီးနဲ႔ အာသာေျဖေနလို႔ အံ့ၾသ မိတာပါ ။

စူဇန္လဲ ဘိုက္ကာေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီး Faded Denim ဂ်င္းေတြ စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ ဟစ္ပီဆန္ဆန္ေတြ ဝတ္
ေနခဲ့တာ ၾကာၿပီ ။ အခု အိမ္ေရာင္းတဲ့ အလုပ္ လုပ္မယ္ ဆိုေတာ့ ဒါမ်ိ ုး ဝတ္လို႔ မရဘူးေလ ။
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ရွိတဲ့ မီးခိုးေရာင္ စကပ္နဲ႔ ကုတ္အက် ႌဝတ္စုံေလးကို ဝတ္တယ္ ။

ကားဂိုေဒါင္ထဲက ကားထဲ ေရာက္တာနဲ႔ အေဝးထိန္းခလုပ္နဲ႔ ဂိုေဒါင္တံခါးကို ဖြင့္လိုက္ၿပီး ကားကို
ေနာက္ဆုတ္ထြက္တယ္ ။ အျပင္ေရာက္ေတာ့ အေဝးထိန္းခလုပ္နဲ႔ ဂိုေဒါင္တံခါးကို ျပန္ပိတ္တယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ အိမ္ေရွ႕ ျမက္ခင္းျပင္အစပ္မွာ ရပ္လာတဲ့ကားတစီးေပၚက လူတေယာက္ ဆင္းလာတာ
ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ေစ်းလာေရာင္းတဲ့လူ Door to Door Sales man ထင္လိုက္မိေပမယ့္ ေသေသခ်ာခ်ာ
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟိုလူ..( ေမာ္လြင္ထြန္း ) ဆိုတဲ့ လူ ျဖစ္ေနတယ္ ။

( ဟင္..သူ...သူ ဆန္ဖရန္ ကို လိုက္လာပါလား..သူ......ေဒၚေလးအိမ္ကိုပါ သိေနတယ္ ….     )

“     စူဇန္  …..     ”

ကားမွန္ကို ႏွိမ့္ခ်လိုက္ၿပီး သူ႔ကို “ ဘာကိစၥလဲ...” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။

ေမာ္လြင္ထြန္းက “ စူဇန္ရယ္....ကိုယ့္ဆီကို လာလည္တဲ့လူကို ေမးတာကလည္း တစိမ္းဆန္လိုက္တာ”
လို႔ ျပဳံးျပဳံးႀကီး ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ တစိမ္းေတြဘဲ မဟုတ္ဘူးလားလို႔...”

“ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ေလ..အန္တီေမ တို႔ အိမ္က ပါတီမွာ ခင္မင္ခဲ့ၿပီးၿပီ ဘဲဥစၥာ...”

“ အိုေကေလ..ဒါဆိုလဲ မိတ္ေဆြ ေပါ့....ဒါေပမယ့္ က်မ အခု အပြိဳင့္မင့္ တခု ရွိလို႔ မအားဘူး”

“ အာ....ဟုတ္ၿပီေလ ….....သေဘာေပါက္ပါတယ္ …....အိုေကတယ္ ...ရတယ္..ရတယ္ ….ေရာက္ေၾကာင္း လာသတင္းပို႔တာပါ..စူဇန္ သြားစရာ ရွိတာ သြားပါ.....”
“ ဒါဆို..သြားလိုက္အုံးမယ္ ေနာ္...”

“ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္....”

“ အိုေက....”

စူဇန္လည္း ဘရစ္နီ နဲ႔ ခ်ိန္းထားတာေၾကာင့္ သူ႔ကို အခ်ိန္မေပးနိုင္ဘူး ။ သူ လက္ျပၿပီး က်န္ခဲ့တယ္ ။

ဒီလူ တယ္ ဇြဲေကာင္းပါလား....ဒီကိုလည္း လိုက္လာတယ္ ...တကယ္ဘဲ ငါ့ကို ႀကိဳက္ေနလား....ဘာသေဘာလဲ....အခ်ိန္ ေပါ ေနတာလား..ဒါမွ မဟုတ္ ပိုက္ဆံ ခ်မ္းသာတဲ့ သူေဌးလား..”

ဘရစ္နီနဲ႔ ေတြ႕ၿပီး ဘရစ္နီက သူ႔ေဘာ့စ္ မိန္းမႀကီးဆီကို ေခၚသြားတယ္ ။ စူဇန္လည္း ဘရစ္နီလိုဘဲ
အိမ္ေရာင္းတဲ့ ေအးဂ်င့္ လုပ္ဖို႔ သင္တန္းတခ်ိ ု႔ေတာ့ တက္ရမယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။ တက္ဖို႔လည္း
စီစဥ္လိုက္တယ္ ။

ဘရစ္နီ နဲ႔ ေန႔လည္စာ စားၾကတယ္ ။ ဘရစ္နီက တ႐ုတ္တန္းမွာ ဒင္ဆမ္း စားခ်င္တာေၾကာင့္ စူဇန္
တို႔ တ႐ုတ္တန္းက ေနခနဲ႔ ေနခဲ့တဲ့ ေနရာနားကို ျပန္ေရာက္သြားရတယ္ ။ စိတ္ထဲမွာ တည္ၿငိမ္လာ
ေနတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ ဟာ ေနရာေဟာင္းကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ နဲနဲ ျပန္ လႈပ္ခတ္လာသလိုပါဘဲ ။

ေနခကို သတိရလိုက္တာ ..။ လြမ္းတယ္ကြာ ...။

ဘရစ္နီက သူ စူဇန႔္ကို အလုပ္ သင္ေပးမည္ ျပေပးမည္ ဘာမွ စိတ္မပူနဲ႔...လို႔ အားေပးတယ္ ။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ စူဇန္ အဝတ္အစားေတြ ခၽြတ္ေနတုံး ရွိေသးတယ္....ဖုန္းလာတယ္ ….     ။

ေမာ္လြင္ထြန္း ….ေခၚတာ ..။ ေမာ္လြင္ထြန္းက သူ စူဇန႔္ကို ညေနစာ ေကၽြးပါရေစ....လို႔ ေအာက္က်ိဳ႕စြာ
နဲ႔ ေျပာတယ္ ။ အသံေလးကလဲ ခ်ိ ုလိုက္တာ ..။  ေယာက်္ားေတြက အဲလိုပါဘဲ ..။ သူတို႔ ရင္းႏွီး ခင္မင္ခ်င္ရင္ အရမ္း ေကာင္းျပတာဘဲ ။  ျမန္မာစကား လိုေပါ့..။ မာမီတို႔ ေျပာေျပာေနတာ ၾကားဖူးတယ္ ။ မရခင္ေတာ့ ဖ်ာလိုလိပ္ၿပီး ေခါင္းေပၚတင္.ရၿပီးေတာ့ ဖ်ာလိုခင္းၿပီး နင္းၾကတယ္ ….      ဆိုတာေလ...ခိခိ ….     ။

စူဇန္လည္း သူ႔ကို နာရီဝက္ေလာက္ စကားေျပာၾကည့္ေတာ့ သူ႔ကို စိတ္ဝင္စားလာမိတာနဲ႔ သူနဲ႔
ညေနစာ စားဖို႔ လက္ခံလိုက္တယ္ ။ သူက သူ ညေန ေျခာက္နာရီမွာ လာေခၚမယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။

သူ Reservation  လုပ္ၿပီးၿပီ လို႔ ေျပာတယ္...။ စုဇန္က ဆိုင္က ဘယ္မွာလဲ လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ Napa Valley မွာ...တဲ့...    Napa Valleyကို စူဇန္ သြားနိုင္တယ္ မဟုတ္လား...လို႔ သူက ေမးတယ္ ။ စူဇန္က သြားနိုင္ပါတယ္ လို႔ ျပန္ေျဖေတာ့ သူ ဝမ္းသာသြားတဲ့ ပုံ ရွိတယ္ ။ တနာရီေလာက္ ကားေမာင္းခရီး
ေဝးတဲ့ နာပါဗယ္လီ ကို သူ ဘာလို႔သြားစားခ်င္ပါလိမ့္ ...။

ေဒၚေလးကို ေျပာျပေတာ့ ေဒၚေလးက အလုပ္လုပ္မယ္ ဆိုတာကိုေရာ ေမာ္လြင္ထြန္းနဲ႔ ညေနစာ ထြက္စားမယ္ ဆိုတာကိုေရာ သေဘာက် ဝမ္းသာတယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။

“ စူဇန္ ..သူက ဘယ္မွာ ေကၽြးမွာတဲ့လဲ..ခ်ိ ုင္းနားေတာင္းမွာလား....”
“ မဟုတ္ဘူး ေဒၚေလး....Napa Valley မွာ တဲ့...”းသား လားမွ မသိတာ ေဒၚ
“ ဟင္..ဟုတ္လား....ဘာဆိုင္တဲ့လဲ...”
“  French Laundry ….တဲ့ ေဒၚေလး.....”
“ ဟင္.....”
“ ဘာလို႔လဲဟင္..ေဒၚေလး ..အဲ့ဆိုင္က မေကာင္းလို႔လား....”
“ မဟုတ္ဘူး သမီး....အဲဒီဆိုင္က လြယ္လြယ္နဲ႔ေတာင္ Reservation  လုပ္လို႔ မရတဲ့ ဆိုင္..နံမည္ႀကီး...
အရမ္းေစ်းႀကီးတယ္....သူ..သူက ျမန္မာျပည္က လာၿပီး ဒီဆိုင္ကို ဘယ္လိုသိေနလဲ....အင္း..သူ႔ကို ဒီ
က တေယာက္ေယာက္က ျပေပးတာ ျဖစ္မွာေပါ့ ...”
“ ၾကည့္ရတာ ေမာ္လြင္ထြန္းက ရန္ကုန္က သူေဌးသား လားမွ မသိတာ ...”
“ ျဖစ္နိုင္တာေပါ့...”

ေမာ္လြင္ထြန္းနဲ႔ ညစာ စားဖို႔ ထြက္ရမွာေၾကာင့္ ဆိုင္ကလည္း ေစ်းႀကီးတဲ့ သူေဌးေတြ စားတဲ့ ဆိုင္ ဆိုေတာ့ သားနားဖို႔ လိုအပ္တယ္ ..။ စူဇန္လည္း အလွျပင္ရေတာ့တာေပါ့ ။

 ေမာ္လြင္ထြန္း ေဒၚေလး ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ရဲ့ အိမ္ ေရွ႕ကို ညေန ေျခာက္နာရီ တိတိမွာ ေရာက္လာတယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္း ေမာင္းလာတဲ့ တိုယိုတာ အဗလြန္ ေငြမွင္ေရာင္ကား အိမ္ေရွ႕ကို ထိုးဆိုက္လာၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ စူဇန္ အိမ္ေရွ႕တံခါးေပါက္က ထြက္လာတယ္ ။
ေမာ္လြင္ထြန္းသည္ သူနဲ႔ စေတြ႕တုံးကလို မဟုတ္ဘဲ ဆံပင္ေရာ မိတ္ကပ္ေရာ ျပဳျပင္ထားၿပီး ဝတ္စားတာကလဲ အဖိုးတန္တဲ့ ညစာ စားတဲ့အခါမွာ ဝတ္တဲ့ ဝတ္စုံနဲ႔ ထြက္လာတဲ့ စူဇန္သည္ ပုံျပင္
ေတြထဲက မင္းသမီးေလး လို ေတာက္ပေနတာမို႔ မ်က္ေတာင္ မခပ္မိရေအာင္ ေငးေမာေနမိရတယ္ ။
အဲလိုဘဲ စူဇန္ကလည္း အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံ မီးခိုးေရာင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့နဲ႔သားသားနားနား ဝတ္လာတဲ့ ေမာ္လြင္ထြန္းဟာ အရမ္းၾကည့္ေကာင္းပါလားလို႔ စိတ္ထဲမွာ မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္မိတယ္ ။
သူ လမ္းေၾကာင္းၿပ ဂ်ီပီအက္စ္ ကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ သုံးတတ္တာ နဲ႔ နာပါဗယ္လီကိုအသြား ကားေမာင္းတာ ကၽြမ္းက်င္တာေရာ ေတြ႕ရတာေတြေၾကာင့္လည္း သူ႔ကို ဒီကို လာလည္တဲ့ ဧည့္သည္
တေယာက္ ဆိုၿပီး ေလ်ာ့မတြက္ရဲဘူး ။

Napa Valley  ကို ဆန္ဖရန္စစ္စကိုၿမိဳ႕ကေန တနာရီေလာက္ ေမာင္းရတယ္။ Napa Valley သည္ စပ်စ္ၿခံေတြ ရွိၿပီး စပ်စ္ဝိုင္ ေကာင္းေတြ ျမည္းစမ္း ဝယ္ယူနိုင္တဲ့ နံမည္ႀကီး ေနရာတခု ျဖစ္တယ္ ။ တိုးရစ္ေတြ သြားေရာက္ခ်င္ၾကတဲ့ နံမည္ႀကီး ေနရာလည္း ျဖစ္တယ္ ။
French Laundry စားေသာက္ဆိုင္ဟာ  Napa Valley မွာရွိၿပီး သူ႔ဆိုင္မွာ ဒီေနရာ တဝိုက္က အေကာင္းဆုံး ဆိုတဲ့ ၀ိုင္ေတြကို ျမည္းစမ္းနိုင္ေအာင္လည္း စီစဥ္ေပးထားတယ္ ။ ဒီ ဆန္ဖရန္ ပတ္ဝန္းက်င္ က ၀ိုင္ေတြသာ မက တကမၻာလုံးက ေစ်း အႀကီးစား ၀ိုင္မ်ိ ုးစုံကိုလည္း သူ႔ဆိုင္က ခ်က္ျပဳတ္တဲ့ အစားအစာေတြနဲ႔ အတူ သုံးေဆာင္နိုင္ပါသည္ လို႔ ေၾကျငာထားတယ္ ။ စူဇန္သည္ ဒီဆိုင္ကို မေရာက္ဖူးေပမယ့္ ေရာက္ဖူးတဲ့ ေဒၚေလးနႏၵာက ေျပာျပလို႔ ဒီဆိုင္ အေၾကာင္းကို နဲနဲ သိထားတယ္ ။ တကယ္တမ္း ဆိုင္ကို ေမာ္လြင္ထြန္းနဲ႔ ေရာက္သြားတဲ့အခါမွာ ဘာေၾကာင့္ နံမည္ႀကီးသည္ ဆိုတာကို ကိုယ္တိုင္ လက္ေတြ႕ ေတြ႕ျမင္ရတယ္ ။ အစားအေသာက္ေတြ ေရာက္လာတဲ့အခါ  ျပင္ဆင္ထားတဲ့ ဒီဇိုင္း ေတြက အရမ္းလွပလြန္းလို႔ စူဇန္လည္း ဖုန္းကင္မရာနဲ႔ ရိုက္
ထားမိရတယ္ ။
ေမာ္လြင္ထြန္းရဲ့ ေျပာတာဆိုတာ ဆိုင္က ဝန္ထမ္း စားပြဲထိုးေတြကို မွာၾကားတာ ဆက္ဆံတာေတြက အခုမွ ၾကဳံဖူးတဲ့ ပုံစံမ်ိ ုး မဟုတ္ဘဲ ဒီလိုေနရာေတြကို အရင္ကတည္းက ေရာက္ဖူးစားဖူး တဲ့ ပုံစံ
ေပါက္ေနတယ္ လို႔ စူဇန္ ထင္မိတယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္းကိုလည္း စိတ္ထဲမွာ အထင္ႀကီးသြားတယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္းက အဂၤလိပ္စကားကိုလည္း ေတာ္ေတာ့္ကို ပီပီသသ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျပာဆိုနိုင္တာလည္း ေတြ႕ရတယ္ ။
ေတာ္ေတာ့္ကို သာယာတဲ့ ေနရာေလးမွာ လွပတဲ့ ညေနစာ စား ခန္းမ မွာ စားေသာက္ရတာ ျဖစ္လို႔ စူဇန္လည္း ေမာ္လြင္ထြန္းနဲ႔ စကားေျပာရတာ စားရတာကို ေက်နပ္မိတယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္း က
စကားေျပာလဲ မဆိုးပါဘူး ။ မိန္းမေတြကို ဦးစားေပး ေနရာထားတာေတြလည္း ေတြ႕ရလိူ႔ စူဇန္ ေက်နပ္တယ္ ။ ၀ိုင္ေတြ ေသာက္ၾကေတာ့ နဲနဲလည္း အရွိန္ရလာၿပီး ပိုၿပီး ခင္ခင္မင္မင္ ရင္းႏွီးလာၾကသလိုဘဲ..။
ေမာ္လြင္ထြန္းက သူမၾကာခင္ ျပန္ရမွာ ျဖစ္တယ္..တကယ္ေတာ့ သူက စူဇန္နဲ႔ နယ္ရွင္နယ္ ဟာဘာ အနားမွာ ေတြ႕ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ထဲက ျပန္ရမွာကို စူဇန႔္ကို ျမင္ျမင္ခ်င္းထဲက စြဲလန္းသြားခဲ့ရတာေၾကာင့္ အရင္ ဝယ္ထားၿပီးသား  ေလယာဥ္လက္မွတ္ကို ရက္ေရႊြ႕ၿပီး စူဇန္ ျပန္သြားတဲ့ ကယ္လီဖိုးနီးယားကို လိုက္လာတာ လို႔ ေျပာျပတယ္ ။ စူဇန္က ျပဳံးျပဳံးေလးနဲ႔ “ တကယ္ ဟုတ္ရဲ့လား ကိုေမာ္ရယ္..”လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္းက “ တကယ္ပါဗ်ာ..က်ေနာ္ေလ စူဇန႔္ကို အရမ္းကို ခ်စ္မိေနတာပါ..” လို႔ ေျပာရင္း စူဇန႔္ လက္ကေလးကို ဖမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္ ။

စူဇန္က လက္ကို အသာျပန္႐ုန္းဖယ္ရင္း..“ ကယ္လီဖိုးနီးယားကို လိုက္လာကထဲက ကိုေမာ္ တကယ့္ကို စီးရီးရက္စ္ ျဖစ္တယ္ လို႔ စူဇန္ ထင္ပါတယ္ ...” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္းက
စူဇန္..ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ေရာက္ျဖစ္ေသးလား..လို႔ ေမးတယ္ ။ စူဇန္က မေရာက္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ျပန္ေျပာေတာ့ ေမာ္လြင္ထြန္းက ျမန္မာျပည္က အရင္ကထက္ အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲ တိုးတက္ေနၿပီ..စူဇန္ လာလည္ပါလား..က်ေနာ္ အစစ တာဝန္ယူၿပီး လိုက္ၿပ ေကၽြးေမြးပါရေစ ...လို႔ ေျပာတယ္ ။ စူဇန္လည္း သူ႔ဖိတ္ေခၚတာကို စိတ္ဝင္စားမိသလို မျငင္းပယ္ပါဘူး ။ “ စူဇန္လာမယ္ ဆိုရင္ က်ေနာ္ ေလယာဥ္လက္မွတ္က အစ အားလုံး စီစဥ္ေပးမွာ...စူဇန္သာ လာမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္ေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္မွာဘဲ...” လို႔ ေျပာတယ္ ။

စားေသာက္ၿပီးလို႔ စားပြဲထိုးေတြကို Tip ခ်န္ထားတဲ့ေနရာမွာလည္း ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ထက္ကို ပိုေအာင္ ထားခဲ့တာကိုလည္း စူဇန္ေတြ႕ရတယ္ ။ သူဟာ လူခ်မ္းသာတေယာက္ ဒါမွ မဟုတ္ လူခ်မ္းသာတေယာက္ရဲ့ သား ျဖစ္မွာ ေသခ်ာပါတယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္းကို စိတ္ထဲက သေဘာက်သလိုလို ျဖစ္မိေပမယ့္ ႐ုတ္တရက္ ေနခကို မ်က္လုံးထဲမွာ ျမင္ေယာင္ သတိရလိုက္ေတာ့ စိတ္ေတြ
က ေနခ ျပန္လာေလမလား လို႔ ေစာင့္ခ်င္လာတယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္း ကို ခ်က္ခ်င္းႀကီး လက္မခံလိုက္ခ်င္ဘူး ။

အျပန္လမ္းမွာ ေမာ္လြင္ထြန္းက သူ႔အေၾကာင္းေတြ နဲနဲ ေျပာျပတယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္းက သူ ယူအက္စ္ ..ယူေက နဲ႔ အေရွ႕ေတာင္အာရွက တိုင္းျပည္ေတြကို သူ႔အေဖ နဲ႔ မၾကာခဏ ေရာက္ဖူးခဲ့တာ
ေတြ ေျပာျပတယ္ ။ လတ္တေလာ ဘြဲ႕ရၿပီးကထဲက ရန္ကုန္မွာ ရွိတဲ့ သူ႔မိဘရဲ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြထဲ ပါဝင္ လုပ္ကိုင္ေနတယ္ တဲ့ ။ စးဇန္ကေတာ့ စူဇန႔္ကို သေဘာက်တယ္ ဆိုရင္ စူဇန္ ဘယ္လိုလဲ ဘာလဲ ေသေသခ်ာခ်ာ သိဖို႔ ႀကိဳးစားပါအုံး..စူဇန္က အခုမွ စၿပီး အလုပ္လုပ္မလို႔ ျပင္တုံး ..ေတာ္ၾကာ ေနာက္မွ စူဇန႔္ အမူအက်င့္ အေနအထိုင္ေတြကို မႀကိဳက္ဖူး ျဖစ္ေနမယ္ ..လို႔ သူ႔ကို
ေျပာေတာ့ သူက “ က်ေနာ္က စူဇန႔္ကို တြက္ကိန္းနဲ႔ ခ်စ္တာ မ်ိ ုး မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ..စူဇန႔္ကို အလွ ထိုင္ၾကည့္ေနခ်င္တာပါ..ဘာမွလဲ မခိုင္းခ်င္ပါဘူး..”လို႔ ရယ္ၿပီး ျပန္ေျပာတယ္ ။

စူဇန္က အမွန္အတိုင္းဘဲ ေနခနဲ႔ ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေတြလည္း သူ႔ကို ေျပာျပလိုက္တယ္ ။ ေနခနဲ႔လည္း အတူတူေနျခ့ဘူးတာေတြ ေျပာျပလိုက္တယ္ ။တခ်ိဳ႕ ျမန္မာေယာက်္ားေတြက သူတို႔
နဲ႔ မေတြ႕ခင္ အခ်ိန္ေတြတုံးကေတာင္ ေယာက်္ား နဲ႔ လက္ခ်င္းေတာင္ မထိဘူးတဲ့ မိန္းမကိုမွ လို်င္ၾကတာေလ ..။ သူတို႔ကဘဲ ပထမဆုံး ထိသူ ျဖစ္ခ်င္ၾကတာ ..။ ေမာ္လြင္ထြန္းက “ က်ေနာ္ က စူဇန႔္ကို စြဲစြဲလန္ဒလန္ဒ ခ်စ္မိသြားတာ ဒါေတြ နဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး..က်ေနာ္ နဲ႔ မေတြ႕ခင္က ကိစၥေတြက ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ၿပီး ဘာမွ လုပ္လို႔ ရေတာ့တာမွ မဟုတ္တာ..က်ေနာ့္မွာ အဲလို အပ်ိဳစင္မွ လို
ခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ိ ုး မရွိပါဘူး..” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္ ။

ေဒၚေလးရဲ့ အိမ္ေရွ႕ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေမာ္လြင္ထြန္းက ..“ ဒါဆို ကိုေမာ္ နဲ႔ စူဇန္ ဘယ္ေတာ့ ထပ္ေတြ႕အုံးမလဲ...” လို႔ ေမးတယ္ ။ စူဇန္လည္း “ ဖုန္းနဲ႔ ေျပာၾကတာေပါ့ ကိုေမာ္..” လို႔ ျပန္ေျဖ
လိုက္တယ္ ။ သူျပန္ေမာင္းထြက္သြားၿပီးမွ စူဇန္လည္း အိမ္ထဲ ဝင္လိုက္တယ္ ။ ေဒၚေလးက ျပဳံးျပဳံးႀကီးနဲ႔ ေစာင့္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

“ ဟိတ္..သမီး..အဆင္ေျပလား ....ဘယ္လိုလဲ ဒီေကာင္ေလး ....” လို႔ ေမးတယ္ ။

စူဇန္လဲ စားေသာက္ဆိုင္အေၾကာင္း..ေမာ္လြင္ထြန္း ေျပာျပတဲ့ သူ႔အေၾကာင္းေတြ ကို ေဒၚေလးကို ေဖါက္သည္ခ်လိုက္တယ္ ။ ေဒၚေလး က “ ျမန္မာျပည္ကို လိုက္သြားေလ..လိုက္လည္လိုက္..သမီးလည္း သူ႔အေၾကာင္း ပိုသိရသလို သမီး ရဲ့ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြ ေနခဲ့တဲ့ ကိုယ့္လူမ်ိ ုး ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို ပိုသိရ ေတြ႕ရ ေလ့လာရတာေပါ့...” လို႔ ေျပာတယ္ ။

တူမေလး စူဇန္ ရန္ကုန္ကို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ေရာက္သြားတယ္လို႔ ဖုန္းဆက္လို႔ နႏၵာလည္း စိတ္ေအးရပါတယ္ ။ စူဇန္လည္း ေနခ ျပန္မေပၚလာေတာ့လို႔ ဆိုက္ကိုဝင္ၿပီး စိတ္ေတြ ေလလြင့္ေနရာက ေမာ္လြင္ထြန္း ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးနဲ႔ ထပ္ဆုံေတြ႕သြားရတာလဲ စူဇန႔္အတြက္ နႏၵာ အရမ္း ဝမ္းသာမိပါတယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္းနဲ႔ နာပါဗယ္လီမွာ ညေနစာ စားၿပီးတဲ့ေနာက္ စူဇန္လည္း ေမာ္လြင္ထြန္းကို စိတ္ဝင္စားတဲ့အေၾကာင္း နႏၵာ့ကို ခဏခဏဘဲေျပာ ပါတယ္ ။ နႏၵာလည္း သူစိတ္ေပ်ာ္ေစခ်င္ေတာ့ ေမာ္လြင္ထြန္းနဲ႔ ဆန္ဖရန္စစ္စကို တဝိုက္ ေလ်ာက္လည္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းပါတယ္ ။

သူတို႔ ေန႔တိုင္း အတူတူ အျပင္ေလ်ာက္လည္ထြက္ၾကတယ္ ။ စူဇန႔္ကို ေမာ္လြင္ထြန္းက ျမန္မာျပည္ကို လိုက္လည္ဖို႔ အထပ္ထပ္ ဖိတ္ေခၚတယ္ ။ စူဇန္လည္း စိတ္ပါလာၿပီး နႏၵာ့ကို လိုက္သြားရမလား
တိုင္ပင္တယ္ ။ နႏၵာလည္း စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ လိုက္သြားခ်င္ သြားေပါ့လို႔ အႀကံေပးလိုက္ပါတယ္ ။

စူဇန္ ျမန္မာျပည္ကို လိုက္လည္မယ္ ေျပာေတာ့ ေမာ္လြင္ထြန္းက အရမ္းေပ်ာ္သြားတယ္ ။ နႏၵာ့ကိုလည္း လိုက္လာလည္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚတယ္ ။ နႏၵကေတာ့ ႐ုတ္တရက္ႀကီး အလုပ္ကေန ခြင့္ယူ
ဖို႔က မလြယ္လို မလိုက္နိုင္ပါဘူး ။ ေနာက္ေတာ့မွဘဲ လိုက္လာလည္မယ္ လို႔ ေျပာလိုက္ရပါတယ္ ။

စူဇန္နဲ႔ ေမာ္လြင္ထြန္းတို႔ ရန္ကုန္ ခရီးကို မထြက္ခင္ တရက္မွာ ဟယ္သာ လြတ္လာပါတယ္ ။ဟယ္သာ့ကို ႐ုံးထုတ္တဲ့အခ်ိန္ ဟယ္သာရဲ့ ေရွ႕ေနက ဟယ္သာသာ ဘာျပစ္မႈကိုမွ မက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့
အတြက္ လႊတ္ေပးဖို႔ ေလၽွာက္ထားေတာ့ တရားသူႀကီးက ဟယ္သာ့ကို လႊတ္လိုက္ဖို႔ အမိန႔္ခ်လိုက္ပါတယ္ ။ တရား႐ုံးကို စူဇန္နဲ႔ ကိတ္တို႔သြားၾကတာေၾကာင့္ ဟယ္သာလည္း လြတ္ေရာ အားလုံး ဝမ္းသာၾကၿပီး ထမင္းလက္ဆုံစားၾကပါတယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္း လည္း ပါတာေပါ့ ..။

ဟယ္သာ့ကို နႏၵာ့အိမ္ကို ေခၚခဲ့ၾကပါတယ္ ။ လတ္တေလာ ဟယ္သာ့အေဖပိုင္တဲ့ ကလပ္နဲ႔ အိမ္ေတြ..ၿခံေတြကို သိမ္းဆည္းထားတာေၾကာင့္ ဟယ္သာ့မွာ ေနစရာ မရွိဘူး ျဖစ္ေနတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္
နႏၵာလည္း နႏၵာ့အိမ္မွာ လာေနဖို႔ ေခၚထားလိုက္ပါတယ္ ။ စူဇန္က ေနာက္ေန႔မွာ ျမန္မာျပည္ကို ထြက္ေတာ့မွာကို ဟယ္လင္သိၿပီး သူလည္း လိုက္သြားခ်င္ေပမယ့္ ပါ့စပို႔လည္း လက္ထဲ မရွိတာ
ေၾကာင့္ မလိုက္နိုင္ပါဘူး ။ ေနာက္က်ရင္ လာလည္ဖို႔ ေမာ္လြင္ထြန္းက ဟယ္သာ့ကို ဖိတ္ေခၚတယ္။

စူဇန္ ရန္ကုန္သြားဖို႔ ပစၥည္းေတြ ထည့္တာကို ဟယ္သာက ၀ိုင္းကူညီ တယ္ ။ နႏၵာက ဟယ္သာ့အတြက္ အခန္းတခန္း ျပင္ဆင္ေပးေပမယ့္ ဟယ္သာက ဒီညေတာ့ စူဇန္နဲ႔ စကားေျပာရင္း စူဇန႔္အခန္း
မွာဘဲ အိပ္လိုက္ေတာ့မယ္..ေနာက္ေန႔က်မွ ေျပာင္းအိပ္မယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။ သူတို႔ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ ရယ္ေမာ စကားေျပာေနလိုက္ၾကတာ ေတာ္ေတာ္ ညဉ့္နက္တယ္ ။

နႏၵာ တေရးနိုး အိပ္မက္ေတြ မက္ၿပီး လန႔္နိုးလာေတာ့ ေရကလဲ ေသာက္ခ်င္..ေရလဲ အိပ္ခန္းထဲ ယူမထားလိုက္မိေတာ့ ေအာက္ထပ္က မီးဖိုခန္းထဲကို ေရဆင္းယူဖို႔ အိပ္ရာက ထခဲ့တယ္ ။ ေအာက္ထပ္ကို
ဆင္းတဲ့ ေလွခါးကို ေရာက္ေတာ့ အနားက စူဇန႔္အခန္းက အသံေတြ ၾကားရတယ္ ။ ဟယ္သာ့အိမ္မွာ တညအိပ္ခဲ့တုန္းက အသံေတြလိုမ်ိ ုးေပါ့ ။ ႁပြတ္ျပတ္..ဆိုတဲ့ အသံေတြ နဲ႔ ညည္းသံေတြ...။
ဟင္....ဘာေတြ ျဖစ္ေနသလဲမသိဘူး ..။

နႏၵာလည္း တံခါးလည္း ဟတတ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ စူဇန႔္အခန္းထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္မိလိုက္တယ္ ။ ဟိုတခါတုံးက ေနခ..ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္တို႔ သုံးပြင့္တခိုင္ အခ်စ္ေတြ ၾကမ္းေနၾကတာကို ျမင္ဘူးခဲ့ရၿပီး
နႏၵာ စိတ္ေတြ ထန္လို႔ ကိုယ့္ဖါသာ လက္သုံးၿပီး အာသာေျဖခဲ့ရတာကိုလည္း သတိရလိုက္တယ္ ။

အိပ္ခန္းထဲမွ မီးလင္းႀကီးနဲ႔ ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္ေတြနဲ႔ အခ်စ္ပြဲေလး ႏႊဲေနၾကတာကို ထင္းထင္းလင္းလင္းႀကီး ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္ ..။

တေယာက္ နဲ႔ တေယာက္ ၆၉ ပုံစံနဲ႔ ေစာက္ပတ္ ယက္ေပးေနၾကတဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ တဏွာစိတ္ေတြ တအား မႊန္ထြန္ေနၾကလို႔ နႏၵာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာကို မသိၾကဘဲ စိတ္ဆႏၵရဲ့ ေနာက္ကို
ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္ေနၾကတယ္ ။

ဟယ္သာဟာ စူဇန႔္ေစာက္ပတ္ကို ဖိဖိယက္ေပးေနသလို စူဇန႔္နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကိုလည္း ဆုပ္ညႇစ္ေပးေနတယ္  ။စူဇန္ကလည္း ဟယ္သာ့ကို အလားတူဘဲ ဟယ္သာ့ဖင္တုန္းေတြကို ဆုပ္ကိုင္
ၿပီး ဟယ္သာ့ေစာက္ပတ္ကို အသံေတြ ျမည္ေအာင္ကို ယက္ေနတယ္ ။

ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ နႏၵာ့စိတ္ေတြ ဆူႂကြ ေဖါက္ျပန္လာတယ္ ။
နႏၵာက နဂိုကမွ ေယာက်္ား ေတာင့္တလို႔ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတဲ့သူ ဆိုေတာ့ ဒီလို ျမင္ကြင္းမ်ိ ုးနဲ႔ၾကဳံလိုက္ေတာ့ ထိန္းကနဲ တဏွာစိတ္ေတြ ထႂကြလာရတယ္ ။ သူတို႔ကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ေငးၾကည့္ေနမိ
တယ္ ..။ ဒီလို ထႂကြလာတာနဲ႔ လက္ကလည္း အလိုလို ေပါင္ၾကားကို ေရာက္သြားမိတယ္ ။

ဟယ္သာကလည္း စူဇန႔္ေစာက္ပတ္ကို ယက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေစာက္စိကိုလည္း လက္နဲ႔ ေခ်ေပးေနတယ္။
နႏၵာလည္း သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံး အထြဋ္အထိပ္ေရာက္ “ ၿပီး ” သြားတဲ့အခ်ိန္ အထိ သူတို႔ကို အခန္းေပါက္ဝကေန ၾကည့္ေနမိတယ္ ။ နႏၵာလည္း သူတို႔ကို ေခ်ာင္းရင္း ကိုယ့္ဟာကို ကိုယ္ ပြတ္
ႏွိုက္ကစားေနမိခဲ့တယ္ ။

ေနာက္တေန႔မွာ စူဇန္နဲ႔ ေမာ္လြင္ထြန္း ရန္ကုန္ကို သြားၾကေတာ့ နႏၵာလည္း အလုပ္မအားတာေၾကာင့္
လိုက္မပို႔ေတာ့ဘူး..။ ဟယ္သာဘဲ လိုက္ပို႔လိုက္တယ္ ။

တေန႔လုံး အလုပ္လုပ္ရင္း ညက ျမင္ခဲ့ရတဲ့ ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္တို႔ စစ္စတီနိုင္း ပုံစံ ယက္ၾကစုတ္ၾကတာေတြကို ျပန္သတိရေနတယ္ ။ မ်က္လုံးထဲက ခုထိ မထြက္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္ ။ မိန္းမခ်င္း ခ်စ္တတ္တဲ့
ဟယ္သာနဲ႔ ငါ တအိမ္ထဲ ေနေနၾကပါလား ဆိုတဲ့ အသိကလည္း ဘာလို႔မွန္းမသိ ဝင္လာတယ္ ။

ညေန အလုပ္ဆင္းခါနီး ဟယ္သာ့ဆီကို ဖုန္းေခၚလိုက္မိတယ္ ။

“ ဟယ္သာ..အန္တီနႏၵာ ပါ..ဟယ္သာ ဒီညေန ဘာလုပ္စရာ ရွိေသးလဲ..”
“ မရွိပါဘူး..အန္တီ...ဘာလို႔လဲ..လုပ္စရာ ရွိရင္ ေျပာေလ ..ဟယ္သာ လုပ္ေပးမယ္..”
“ ဒို႔တေတြ ညစာ စားဖို႔ အိမ္မွာလည္း ဘာမွ မရွိဘူး...ဒါေၾကာင့္ ဟယ္သာနဲ႔ အန္တီ ဆိုင္မွာဘဲ နဲနဲ
သြားစားၾကမလားလို႔..”
“ ေကာင္းတာေပါ့..အန္တီ....ဟယ္သာ ေကၽြးမယ္ေလ ..”
“ မဟုတ္တာကြယ္..အန္တီ ေကၽြးမွာေပါ့....”
“ အန္တီ ဘယ္ႏွစ္နာရီေလာက္ ျပန္လာမလဲဟင္...”
“ ငါးနာရီေလာက္ ျပန္လာမယ္...ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ျပန္ထြက္ၾကတာေပါ့....”

ဟယ္သာနဲ႔ အျပင္ထြက္ရမွာကို ရင္ခုံေနသလိုဘဲ ..။
ငါ ဘာျဖစ္တာလဲ..ငါ မိန္းမခ်င္း ႀကိဳက္တဲ့ လက္စ္ဘီယန္ ျဖစ္ေနၿပီလား ….     ။ အို..မဟုတ္ေသးပါဘူး...။
ငါ ေယာက်္ား လီးကို တအား တပ္မက္လိုခ်င္ေနတာဘဲ ..။ ငါဟာ လက္စ္ဘီယန္ မဟုတ္ပါဘူး ...လီးအတုနဲ႔ေတာင္ ထိုးၿပီး အာသာေျဖေနရတယ္ေလ ..။ ခုဟာက ဆာေလာင္ေတာင့္တေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စိတ္ေတြ ထႂကြတဲ့ သေဘာတရားပါ လို႔ကိုယ့္ဖါသာ စဥ္းစားမိတယ္ ။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဟယ္သာက ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးေနၿပီ ။
“ အန္တီ.. ဟယ္သာေတာ့ ရယ္ဒီဘဲ..အဝတ္လဲလိုက္႐ုံဘဲ...”
“ ဟုတ္ၿပီ..ဟယ္သာ..အန္တီ အျမန္ေရခ်ိဳးလိုက္မယ္ ..ၿပီးေတာ့ ထြက္ၾကတာေပါ့....”

ဟယ္သာ နဲ႔ နႏၵာ အူမားမီး ဆိုတဲ့ ဂ်ပန္ဆိုင္ကို သြားၾကတယ္ ။
အရက္ ကို ပင္လယ္ခ႐ုဟင္းနဲ႔ ျမည္းရင္း စကားထိုင္ေျပာၾကတယ္ ။ ဟယ္သာက သူ႔ကို ေနစရာေပးလက္ခံလို႔ ေက်းဇူးတင္တယ္လို႔ ေျပာတယ္ ။ သူက ဆိုးလြန္းတဲ့ အေဖေၾကာင့္ ဒီတိုင္း
ျပည္မွာေတာင္ မေနလိုေတာ့ဘဲ အေဝးတေနရာကို ေျပးေျပာင္းဖို႔ စူဇန္..ေနခ နဲ႔ တိုင္ပင္ခဲ့ေပမယ့္မလုပ္နိုင္ေသးခင္ အက္ဖီအိုင္နဲ႔ ရဲေတြက အေဖနဲ႔ သူ႔ဂိုဏ္းကို ဖမ္းလိုက္လို႔ သူလဲ ေရာၿပီး အဖမ္းခံ
လိုက္ရတာေတြ ေျပာျပတယ္ ။ ျမန္မာျပည္ကိုလည္း သြားလည္ခ်င္တယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။

နႏၵာက ပုဇြန္နဲ႔ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ တန္ပူရာေၾကာ္ေတြ ထပ္မွာတယ္ ။ အရက္လဲ ထပ္မွာတယ္ ။နႏၵာ
ကေတာ့ မေျပာဘူးလို႔ တင္းထားခဲ့တဲ့ နႏၵာ့ဘဝရဲ့ အထီးက်န္ဆန္တာေတြကို အရက္မူးလို႔လားမသိဘူး...ပြင့္အံထြက္ကုန္တယ္ ..။

“ ဘာေၾကာင့္ ေယာက်္ားေတြနဲ႔ ဒိတ္မလုပ္တာလဲ..အန္တီရယ္ ..အန္တီ့လို ႐ုပ္ေခ်ာ..ကိုယ္လုံးကလည္း ေျပျပစ္...ပညာကလဲ တတ္တဲ့ မိန္းမတေယာက္က ေယာက်္ား ရွာမေတြ႕နိုင္ဘူးဆိုတာ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး”

နႏၵာလည္း အရင္က ဒိတ္လုပ္ၿပီး ေယာက်္ားေတြနဲ႔ ဆုံခဲ့တာေတြ ဟယ္သာ့ကို ျပန္ေျပာျပတယ္ ။
ဟယ္သာကလည္း ႏွိုက္ႏွိုက္ခၽြတ္ခၽြတ္ ေမးတယ္ ။ လူေကာင္ထြားထြား ဗလေကာင္ႀကီး စတိ( ဖ္ )နဲ႔
ဒိတ္လုပ္ေတာ့ ဒုတိယအႀကိမ္မွာ စတိ( ဖ္ )က နႏၵာ့ကို ကားထဲမွာ ကို္င္တြယ္ေတာ့ နန‘ၵာကလည္း စိတ္ေတြ “ လာ” ၿပီး သူ႔ကို ျပန္ကိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားတ ယ္ ။  

စတိ ( ဖ္ ) ရဲ့ ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆြဲဖြင့္ခ်ၿပီး နႏၵာ သူ႔ပစၥည္းကို စမ္းလိုက္တဲ့အခါမွာ နႏၵာ့တကိုယ္လုံး
တုန္တုန္ရီရီ ျဖစ္သြားခဲ့တာေတြ ေျပာျပေတာ့ ဟယ္သာ အရမ္း စိတ္ဝင္စားတယ္ ..။

“ ဘာျဖစ္လဲ အန္တီ...ဘာကိုင္မိလဲ..သူ႔ဒစ္( က္ )ႀကီးက တအားထြားေနလား...” လို႔ ေမးတယ္ ။ နႏၵာက
“ မဟုတ္ဘူး..ဟယ္သာ..သူ႔လီးက ခဲတံေလာက္ဘဲ ရွိိလို႔....” လို႔ ေျပာျပတဲ့အခါ ဟယ္သာ ရယ္လိုက္တာ အရမ္းဘဲ ..။

ႏွစ္ေယာက္သား အရက္ေတာ္ေတာ္မူးသြားၾကတယ္ ။ ေတာ္ေသးတယ္ ။ မူးမူးနဲ႔ ေမာင္းေပမယ့္ ကံ
ေကာင္းေထာက္မ..ဘုရားမလို႔ လမ္းမွာ ရဲနဲ႔ မတိုးခဲ့ဘဲ အိမ္ကို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ျပန္ေရာက္ၾကတယ္ ။

“ ေပ်ာ္လား..အန္တီ...”

“ အရမ္းေပ်ာ္တာဘဲ..မင္းေကာ ေပ်ာ္ရဲ့လား..ဟယ္သာ...”

“ အရမ္းေပါ့..ဟင္းဟင္း....”

ဟယ္သာက ခ်စ္တယ္..အန္တီ့ကို ခ်စ္တယ္...ဆိုၿပီး နႏၵာ့ပါးကို နမ္းတယ္ ..။ နႏၵာကလည္း “ ဟယ္သာ့
ကိုလည္း အန္တီက ခ်စ္ပါတယ္...” လို႔ ျပန္ေျပာရင္း သူ႔ပါးေလးေတြကိုလည္း နမ္းလိုက္တယ္ ။

“ အန္တီ့ကို ဟယ္သာ ဘာမဆို လုပ္ေပးနိုင္တယ္ေနာ္..အန္တီ့ကို မဆတ္ခ်္ ( ႏွိပ္ နင္း ) ေပးရမလားဟင္....”

“ အိုး..ေနပါေစ..ဟယ္သာရယ္....”

နႏၵာ အိပ္ခန္းထဲကို ဝင္လာခဲ့တယ္ ။ မူးတာကလည္း ျခာျခာလည္ဘဲ ..။ မူးေပမယ့္ ေပ်ာ္ေနတယ္ ။ဆိုင္က ဟင္းနံ့ေတြ ကိုယ္မွာ စြဲကပ္လာတာေၾကာင့္ ဒီလို နံနံေစာ္ေစာ္နဲ႔ အိပ္ရာထဲ မဝင္ခ်င္ဘူး ။
ေရခ်ိဳးလိုက္အုံးမွ....။ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြ အားလုံးကို ခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္တယ္ ..။ အမွန္ကနႏၵာ ေရခ်ိဳးရင္ အဝတ္ေတြကို ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္မွ ခၽြတ္ေလ့ရွိတာ..။ အခု အရက္ကလဲ မူးေနေတာ့
အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ေဘးမွာတင္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။

အျပန္လမ္းမွာ ဟယ္သာကလည္း မီးေလာင္ရာ ေလပင့္ ဆိုသလို ေယာက်္ားေတြရဲ့ လီးေတြအေၾကာင္း..ေယာက်္ားေတြ လိုးတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ၿမိန္ရည္ရွက္ရည္ မစားရ ဝခမန္း ေျပာဆို
လာခဲ့ေတာ့ နႏၵာ့စိတ္ေတြက ထႂကြေနခဲ့ရတယ္ ။

ေရခ်ိဳးခန္းဆီကို လွမ္းေတာ့မယ့္အခ်ိန္ ဟယ္သာ ႐ုတ္တရက္ နႏၵာ့အိပ္ခန္းထဲကို ဝင္လာတယ္ ။
“ အန္တီ...လက္သဲညႇပ္ေလး ခဏ.....အို......အန္တီ...နစ္ကက္ႀကီးပါလား....အို....အန္တီရယ္....လွလိုက္တာ....”
ဟယ္သာ နႏၵာ့ကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး စူးစိုက္ၾကည့္ရင္း အနားကို တိုးကပ္လာတယ္ ။ နႏၵာ့ နို႔ေတြကတင္းမာေနသလို အဖ်ားနားမွာ ခပ္ေကာ့ေကာ့ေလး ေထာင္ေနၾကၿပီး နို႔သီးနီနီေလးေတြကလည္း မာ
တင္း ၿပီး ေထာင္ထေနၾကတယ္ ။ ဟယ္သာ့လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက နႏၵာ့နို႔သီးေခါင္းနီနီေလးေတြဆီကို ေရာက္လာတယ္ ။ ထိလိုက္တာက ျငင္ျငင္သာသာ မထိတထိေလး ...။

“ အန္တီ နႏၵာ့ နစ္ပယ္လ္ေတြက အရမ္းလွတာဘဲ..ဘယ္ေယာက်္ားမွ မစို႔ဘူးေသးဘူး ထင္တယ္ေနာ္”ဟယ္သာ့အေျပာေတြနဲ႔ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြရဲ့ နို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို မထိတထိ ထိေတြ႕မႈေတြက
နႏၵာ့တကိုယ္လုံး ၾကက္သီးဖ်န္းဖ်န္း ထသြားရပါတယ္ ။

နႏၵာလည္း တဏွာထန္ေပမယ့္ တကယ္တမ္း က်ေတာ့ ရွက္သလိုဘဲ ။

“ မရွက္ပါနဲ႔ အန္တီနႏၵာရယ္..ဟယ္သာတို႔ သုံးေယာက္ပူး လုပ္တုံးကေရာ..မေန႔ညကေရာ အန္တီ
ၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္ဖါသာ ပြတ္တာေတြကို ဟယ္သာ သိတယ္..ျမင္ေနတယ္ ..အန္တီ လိုလား ေတာင့္တေနတာေတြ သိေနတယ္..အန္တီနဲ႔ဟယ္သာ .နမ္းၾကရေအာင္..”

ဟယ္သာက နႏၵာ့ကို အနီးက ကုတင္ႀကီးေပၚကို ေခၚသြားပါတယ္ ။
နႏၵာ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ စုတ္နမ္းၿပီး နႏၵာ့ဖင္တုန္းေတြကို သူ႔လက္တဖက္နဲ႔ ဆုပ္ညႇစ္ ကိုင္ၿပီး ေခၚသြားတာ ..။

ဟယ္သာက နႏၵာ့ကို ကုတင္ေပၚ ေမွာက္ရက္ လွဲအိပ္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္ ။ နႏၵာလည္း သူ ဘာလုပ္လုပ္
ခံဖို႔ မ်က္လုံးေတြကို မွိတ္ထားလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ဟယ္သာက သူ႔ကိုယ္ေပၚက ညဝတ္အက် ႌပါးေလးကို ဖယ္ခြာလိုက္ပါတယ္  ။ ၿပီးေတာ့ နႏၵာ့လည္ကုတ္ေနရာေတြကို စၿပီး နမ္းတယ္ ။ သူ႔အဝတ္မဲ့ ေနတဲ့
ရင္စိုင္ေတြက တအိအိနဲ႔ နႏၵာ့ေက်ာျပင္ကို ထိမိေနတယ္ ။ ဟယ္သာ့အနမ္းေတြက နႏၵာ့ေက်ာျပင္တေလ်ာက္ ေအာက္ဖက္ကို ဆင္းလာတယ္ ။ ဟယ္သာ့လ်ာေလးက နႏၵာ့ကို ၾကက္သီးေမြးညင္းေတြ ထေစတယ္ ။ နႏၵာ လည္း သူ႔အနမ္းေတြ အယက္ေတြေၾကာင့္ ခပ္တိုးတိုး ညည္းျငဴေနမိတယ္  ။ ဟယ္သာ့ရဲ့ လ်ာက တင္ပါးအိအိေတြဆီကို ေရာက္လာတယ္ ။ ဟယ္သာ့လက္ႏွစ္ဖက္က ေပါင္လုံးေတြကို ေဘးတဖက္တခ်က္ကို တြန္းခြဲလိုက္တယ္ ။ သူဘာလုပ္
ခ်င္ေနလဲဆိုတာ နႏၵာသိေနတယ္ ။ ထင္တဲ့အတိုင္းဘဲ သူ နႏၵာ့ တင္ပါးေတြကို လက္နဲ႔ဆြဲျဖဲၿပီး   ခေရပြင့္ကို လ်ာနဲ႔ ယက္ေပးပါၿပီ ..။

အို....အာ.....ဟင့္ဟင့္....အားဟာ........။
ပထမဆုံး ၾကဳံဘူးရတဲ့ အေတြ႕အၾကဳံပါ....။ေခါင္းအုံးေတြကို လက္နဲ႔ တအားဆုပ္ညႇစ္ရင္း ဟယ္သာ ေပးေနတဲ့ အရသာထူးေတြကို ခံစားေနရတယ္ ။ ဟယ္သာက ခေရပြင့္ကို ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ယက္လိုက္ လ်ာထိပ္နဲ႔ ထိုးထိုးကေလာ္လိုက္ လုပ္ေပးေနတယ္ ။ နႏၵာလည္း ဖင္ေတြေကာ့ေထာင္ေပးလိုက္မိတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဟယ္သာက ခေရပြင့္မွာ မဲေနရာက နႏၵာ့ ေစာက္ဖုတ္ဆီကို စၿပီး လ်ာနဲ႔
ယက္လိုက္ပါတယ္ ။ လက္ေခ်ာင္းတေခ်ာင္းနဲ႔လည္း နႏၵာ့ခေရပြင့္ကို ဖိပြတ္ေနတယ္ ။

စုန္ခ်ီ ဆန္ခ်ီ ယက္ေနတဲ့ ဟယ္သာ့လ်ာက တခ်က္တခ်က္ ေစာက္စိကို ခလုပ္တိုက္ ပြတ္သပ္သြား
လို႔ နႏၵာလည္း တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနရေအာင္ကို ေကာင္းေနတယ္ ။ ခံလို႔ ေကာင္းေနဆဲ ဟယ္သာက ယက္တာကို ရပ္ပစ္လိုက္တယ္ ။

“ အန္တီ..ပက္လက္လွန္ေပးမလား ...”

နႏၵာ လည္း သူေျပာတဲ့အတိုင္း ပက္လက္လွန္ေပးလိုက္ေတာ့ ဟယ္သာက နႏၵာ့ကိုယ္ေပၚကို ေျပာင္း
ျပန္ တက္ခြလိုက္ပါတယ္ ။ အိုး..သူ စစ္စတီနိုင္း ပုံစံ လုပ္ေတာ့မွာ ။ နႏၵာလည္း ဟယ္သာ့ေစာက္ဖုတ္ကို ယက္ရေတာ့မယ္ ဆိုတာ သိလိုက္ရလို႔ ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္လႈပ္ရွားမိပါတယ္ ။ ဒါလည္း နႏၵာ့
အတြက္ ပထမဆုံး အေတြ႕အၾကဳံပါ ..။ မိန္းမတေယာက္ရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကို ယက္ေပးခြင့္ ၾကဳံမယ္လို႔တခါမွ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္ဘူးပါဘူးရွင္ ..။..

နႏၵာ့မ်က္ႏွာေပၚကို ဟယ္သာ့ဖင္တုန္းေတြနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ေရာက္လာသလို ဟယ္သာက နႏၵာ့ေစာက္ဖုတ္ကို မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး ယက္ဖို႔ လုပ္ေနၿပီ ။ ဟယ္သာက ဘာမွစမလုပ္ေသးတဲ့ နႏၵာ့ကို
“ ဟယ္သာ့အဖုတ္ကို ယက္ေပးမလား...” လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ နႏၵာလည္း ေစာေစာက ဟယ္သာ ယက္ေပးခဲ့သလိုဘဲ ဟယ္သာ့ေစာက္ဖုတ္ကို စၿပီး ယက္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။ ဟယ္သာ့ႏုတ္ဖ်ားက ညည္းျငဴလိုက္တဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္မိတယ္ ။ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ဟယ္သာကလည္း နႏၵာ့ေစာက္ဖုတ္ကိုယက္ပါတယ္ ။ နႏၵာလဲ ဟယ္သာ့ဖင္ေတြကို ဆြဲဖက္ၿပီး စုတ္တံတေခ်ာင္းနဲ႔ ေဆးသုတ္သလို လ်ာနဲ႔
စုန္ခ်ီဆန္ခ်ီ ယက္ေပးေနပါတယ္ ။ စိတ္ေတြက တအားထန္ၿပီ ဟယ္သာ့ခေရပြင့္ကိုပါ ယက္ပစ္လိုက္
မိေနတယ္ ။ ဟယ္သာလည္း တဏွာေတြ တအားထႂကြေနၿပီ ။နႏၵာ့ေစာက္စိကို စုပ္လိုက္တယ္ ။
အို..ဟင္ဟင္....အာ့....အား......အင္းအင္း.....အင္း....။
တကိုယ္လုံး တုန္ခါၿပီး နႏၵာ ၿပီးသြားရတယ္ ...။

ဟယ္သာလည္း နႏၵာ ယက္ေပးတာေတြေၾကာင့္ နႏၵာ့မ်က္ႏွာေပၚ သူ႔ေစာက္ဖုတ္နဲ႔ ဖိကပ္ပြတ္ရင္း ၿပီးသြားတယ္ ….။

ႏွစ္ေယာက္သား ခဏ ၿငိမ္သက္ေနမိၾကၿပီး ဟယ္သာက “ လီးအတု ရွိလား...အန္တီ....” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ နႏၵာလည္း “ ရွိတယ္...ဟယ္သာ..သုံးမလား...” လို႔ ျပန္ေမးလိုက္ေတာ့ ဟယ္သာက
“ ဟယ္သာတို႔ အဲဒါသုံးမွ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္..အန္တီ အရင္က သုံးဖူးတယ္ မဟုတ္လား...” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္ ။ နႏၵာလည္း “ သုံးရတာေပါ့ ဟယ္သာရယ္...တကိုယ္တည္း အၾကာႀကီး ေနလာတာ ဒါ
မရွိလို႔ ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ...” လို႔ ျပန္ေျဖရင္း ကုတင္ေပၚက ဆင္းၿပီး ရာဘာလီးအတုႀကီးကို သြားယူလိုက္
ပါတယ္ ။


စူဇန္နဲ႔ ေမာ္လြင္ထြန္းတို႔ စီးနင္းလိုက္ပါလာတဲ့ ဂ်ပန္ ေအအင္ေအ ေလေၾကာင္းက ဘိုးအင္းေလယာဥ္ႀကီးဟာ ဂ်ပန္နိုင္ငံ တိုက်ိ ုၿမိဳ႕ နာရီတာေလယာဥ္ကြင္းကို ဆင္းသက္လိုက္ပါၿပီ ။ ဒီ တိုက်ိဳ နာရီတာက ေလဆိပ္ဟိုတယ္မွာ တညတာ ေနၿပီး ေနာက္တေန႔ မနက္မွာ ျမန္မာျပည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ခရီးဆက္ရမွာပါ ။

ေလယာဥ္ေပၚမွာ တခ်ိန္လုံး ေမာ္လြင္ထြန္းက စူဇန႔္ကို ဂ႐ုစိုက္တယ္ ။ အထူးတန္းက စီးတာမို႔ ေလယာဥ္မယ္ေတြကလည္း စားခ်င္တာ ေသာက္ခ်င္တာေတြကို ေဖၚေရြစြာနဲ႔ေကၽြးၾက လိုအပ္တာေတြကိ လုပ္ကိုင္ေပးၾကတယ္ ။

ေမာ္လြင္ထြန္းက စူဇန႔္ကို တကယ္ဘဲ ခ်စ္တာလို႔ စူဇန္ ထင္လာတယ္ ။ ထင္လာရေအာင္ကိုလည္း ေမာ္လြင္ထြန္းက စူဇန႔္ကို ဂ႐ုစိုက္လြန္းတယ္ ။ ဒီလိုလူနဲ႔ ဆုံရတာ စူဇန္ ကံေကာင္းတာဘဲလို႔ ေဒၚေလး
ကလည္း ေျပာဘူးတယ္ ။ မာမီ့ကိုလည္း ေမာ္လြင္ထြန္း အေၾကာင္းေတြကို စူဇန္ ေျပာျပတယ္ ။ မာမီကဆိုင္ကယ္ဂိုဏ္းနဲ႔ ေလ်ာက္ ေလလြင့္ေနတာနဲ႔စာရင္ ကိုယ့္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ ေယာက်္ားတေယာက္
နဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ၿပီး အလုပ္တခုခု ေဇာက္ခ်လုပ္တာက ပိုေကာင္းတာေၾကာင့္ စူဇန္ လိုအပ္တဲ့ေငြအရင္းအႏွီးကို သူ ထုတ္ေပးမယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။

နာရီတာဟိုတယ္ကို ေရာက္ေတာ့ ေဘးခ်င္းယွဥ္ရက္ အခန္းေတြမွာ စူဇန္နဲ႔ ေမာ္လြင္ထြန္းတို႔ အသီးသီး နားၾကတယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္းက “ စူဇန္ ဘာလိုလို ကိုယ့္ကို ေခၚပါ..” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ညေန
ေစာင္းေတာ့ စူဇန္လည္း ဘိုက္ထဲက ဆာလာတယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္းကို ဖုန္းေခၚလိုက္တယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္းက သူလည္း ဆာၿပီတဲ့ ..။ ေမာ္လြင္ထြန္း နဲ႔ စူဇန္ ဟိုတယ္ ေအာက္ထပ္က စားေသာက္
ဆိုင္ေလးမွာ ညစာ စားၾကတယ္ ။ စူဇန္လည္း အခုလို ကိုယ့္ကို ခ်စ္ၿပီး အစစ အလိုလိုက္ အႀကိဳက္ေဆာင္တဲ့ လူတေယာက္နဲ႔ သြားလာရတာကို အရမ္း သေဘာက်သြားတယ္ ။ ေနခနဲ႔ ကြဲရတာကို စိတ္
ဆင္းရဲ ဝမ္းနည္းေနတာေတြ ေလ်ာ့လာတယ္ ။

ညစာ စားရင္း ၀ိုင္ေသာက္ၾကတယ္ ။ ဂ်ပန္စားေသာက္ဆိုင္ေတြက တ႐ုတ္စားေသာက္ဆိုင္ေတြလို အစား
ေတြ ဘုံးေဘာလေအာ မေပးေပမယ့္ အရသာေကာင္းၿပီး လွလွပပေလး ျပင္ဆင္ထားၾကတာ သေဘာက်တယ္လို႔ စူဇန္ေျပာေတာ့ ေမာ္လြင္ထြန္းက ေထာက္ခံတယ္ ။ အျမဲ စူဇန္ ဘာေျပာေျပာ
ေထာက္ခံတဲ့ ေမာ္လြင္ထြန္းဟာ စူဇန႔္အတြက္ အရမ္း သေဘာက်စရာ လူတေယာက္ ျဖစ္လာပါတယ္ ။

စားေသာက္ဆိုင္က ထခဲ့ၾကၿပီး ဟိုတယ္ အနီးအနားမွာ လမ္းေလၽွာက္ၾကမလား လို႔ ေမာ္လြင္ထြန္းကိုေမးေတာ့ အျမဲ စူဇန႔္ကို အလိုလိုက္ ေထာက္ခံတဲ့သူမို႔ ေမာ္လြင္ထြန္းက သေဘာတူတယ္ ။ ဟိုတယ္
ကေန ေလၽွာက္ထြက္ခဲ့ၿပီး အနီးအနားမွာ ဆိုင္ေတြ ဘာေတြ ရွိမလား ရွာၾကည့္ေတာ့ ဘာဆိုင္မွာမရွိဘူး..။ ဒါေပမယ့္ နိုက္ကလပ္လို  သီခ်င္းသံေတြ အထဲမွာ ဆူညံေနတဲ့အေဆာက္အဦးေလးကို ေတြ႕ေတာ့ စူဇန္က စပ္စုၾကည့္တယ္ ။ ဘာလဲ ဆိုတာ..။ အရက္ဆိုင္ေလးျဖစ္ေနတယ္ ။ ဆံပင္ေတြအနီ ပန္းေရာင္ေတြ ဆိုးထားတဲ့ ဂ်ပန္လူငယ္ေတြ ကခုန္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။ စူဇန္လည္း သိ
ဘူးေရာက္ဘူးတယ္ ရွိေအာင္ ဝင္ခ်င္တယ္ လို႔ ေျပာေတာ့ ေမာ္လြင္ထြန္းကလည္း သေဘာတူတယ္ ။စူဇန္လည္း ဆန္တိုရီ ဂ်ပန္ဝစ္စကီ ဆိုတာ ဘာလဲ နဲ႔ ဆာေကအရက္ ဆိုတာ ဘာလဲ ဆိုတာေတြကို
ေမာ္လြင္ထြန္း အကူအညီနဲ႔ စမ္းသပ္ျဖစ္သြားတယ္ ။ ေစာေစာကလည္း ဟိုတယ္ကဆိုင္ကေန ၀ိုင္ေတြေသာက္ထားတာ အခံကလည္း ရွိေနေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို မူးသြားတယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္း နဲ႔
အတူ ဂ်ပန္လူငယ္ေတြ ကေနတဲ့ေနရာမွာ ခုန္ေပါက္ၿပီး ကျဖစ္ၾကတယ္ ။ ေပ်ာ္လိုက္တာ ကိုေမာ္ရယ္..ဆိုတာကို အထပ္ထပ္ ေျပာမိတယ္ ။

ဟိုတယ္ကို ျပန္ၾကေတာ့ တေယာက္ခါးကို တေယာက္ ဖက္လို႔..။ ဟိုတယ္အေပၚထပ္ အခန္းေတြဆီျပန္ေရာက္ေတာက စူဇန္လည္း ကိုယ္ကအခန္းကို မဝင္ဘဲ ေမာ္လြင္ထြန္းရဲ့ အခန္းကို အရင္ ဝင္လိုက္
တယ္ ။ မနက္ေရာက္တဲ့အထိ စူဇန္ မျပန္ေတာ့ဘူး..။ ေမာ္လြင္ထြန္းနဲ႔ နမ္းမိၾကတယ္ ။ စနမ္းတာေတာ့ ညင္ညင္သာသာေလး...။ အခ်စ္ကို အရင္းခံတာပါ..။ နမ္းရင္း နမ္းရင္း ဖိုမသဘာဝ စိတ္ေတြ
က အရွိန္ျပင္းထန္ တက္ႂကြထႂကြလာရေတာ့ တပ္မက္မြတ္သိပ္ ရမက္ျပင္းတဲ့ အနမ္းေတြ အျဖစ္ေျပာင္းလဲလာရပါေတာ့တယ္ ..။ ဒီလို ကာမရာဂစိတ္ေတြ ဝင္လာၿပီ ဆိုရင္ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္
ကို ျပန္ဆုတ္ခ်င္တာမွ မဟုတ္ေတာ့တာ..။ ေရွ႕ကိုဘဲ တိုးလို႔ တိုးလို႔ သြားခ်င္ၾကတာ ဆိုေတာ့ေမာ္လြင္ထြန္း နဲ႔ စူဇန္ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ၾကရင္း ကိုယ္ေတြေပၚက အဝတ္
ေတြကို ခၽြတ္ခြာပစ္မိၾကတယ္ ။ ကုတင္ေပၚမွာ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးတီးေတြ နဲ႔ သဲသဲမဲမဲ နမ္းစုတ္ပြတ္ယက္ၾကရင္း လိင္အဂၤါခ်င္းထိုးသြင္းစပ္ယွက္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကေတာ့တာဘဲ ..။ စူဇန္လည္း ဒီညမွာ
ေနခတေယာက္ထဲဘဲ ေစာက္ပတ္ယက္ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ သိသြားရတယ္ ။
ေမာ္လြင္ထြန္းက စူဇန႔္ကို ေကာင္းေကာင္း မႈတ္ေပးတယ္ ။

စူဇန႔္ေစာက္ဖုတ္ကို ေကာင္းေကာင္း ယက္ေပးတယ္ ။ ေစာက္စိကို ဆြေပး ကစားေပး ကလိေပးတယ္ ။
စူဇန္ တအားစိတ္ထလာေတာ့ ေမာ္လြင္ထြန္းကိုလည္း ျပန္စုတ္ေပးတယ္ ။ စူဇန္ဟာ ပုေလြဆရာမေလး
ဆိုတာ ေမာ္လြင္ထြန္းလည္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္သြားတယ္ ။

စံခ်ိန္မွီတဲ့ ေမာ္လြင္ထြန္းရဲ့ လိင္တန္ကိုလည္း စူဇန္  သေဘာက်သြားတယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္းဟာ စူဇန္လိုခ်င္တဲ့ ေယာက်္ားမ်ိ ုးဆိုတာ ေသခ်ာသြားၿပီ..။ စူဇန႔္ကို အခါခါ ၿပီးေအာင္ ျပင္းျပင္းနဲ႔ ျမန္ျမန္
ေဆာင့္ေပးနိုင္တဲ့ ေယာက်္ားတေယာက္ ေပါ့..။ ေမာ္လြင္ထြန္းကို ျပန္ခ်စ္တယ္လို႔ စူဇန္ အထပ္ထပ္ေျပာရင္း သုံးႀကိမ္တိုင္ ကာမခရီးၾကမ္းကို လမ္းဆုံးအထိ ေလၽွာက္လွမ္း တက္လွမ္း လိုက္ၾကတယ္ ။
မနက္မွာ ေလယာဥ္ကြင္းကို သြားတဲ့အခါ ေမာ္လြင္ထြန္းရဲ့ ရင္ခြင္ထဲမွာ ေခါင္းေလးထိုးဝွက္ၿပီး စူဇန္ ေက်နပ္ေနတယ္ ။ “ ခ်စ္လား..ကိုေမာ္....” လို႔လည္း သူ႔ကို တိုးတိုးေလး ေမးမိတယ္ ။ သူကလည္း
“ အရမ္းအရမ္း ခ်စ္တာဘဲ စူဇန္ရယ္...” လို႔ ေျဖတယ္ ။



၀ါက်င္က်င္မီးလုံးေလးသာ ထြန္းထားတဲ့ ေျမတိုက္ခန္း ထဲကို အေပၚထပ္ေလွခါးက ဆင္းလာတဲ့ ေျခသံ
တရွပ္ရွပ္ကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ ေနခရဲ့ မ်က္လုံးေတြ ဖ်တ္ကနဲ ပြင့္လာတယ္ ။ အေမွာင္ထုထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ေနခဲ့ၿပီမို႔ ေနခရဲ့ မ်က္လုံးေတြက အေမွာင္မွာ က်င့္သားရေနၿပီ ။

သြပ္ပုံးေလးကို လက္တဖက္က ဆြဲ က်န္တဲ့ လက္တဖက္က ေရထည့္ထားတဲ့ကိုကာကိုလာ တူးလီတာ ပလပ္စတစ္ဘူးႀကီးကို ကိုင္ၿပီး အယ္လ္ဆာ သူ႔အခ်ဳပ္ခန္းနားကို ေရာက္လာတယ္ ။

တရိစၧာန္႐ုံထဲက က်ားေတြ ျခေသၤ့ေတြကို အစာေကၽြးသလိုဘဲ အခ်ဳပ္ခန္း သံတိုင္ေအာက္ေျခက တံခါးေသးေသးေလးကို လွန္ဖြင့္လိုက္ၿပီး ဆံျပဳတ္ေတြ ထည့္ထားတဲ့ သြပ္ပုံး နဲ႔ ေရပုလင္းကို တြန္းသြင္းလိုက္တဲ့ အယ္လ္ဆာက သူ႔ကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနတယ္ ။

“ဟိတ္..မင္း....ေရခ်ိ ုးခ်င္လား.....”

တလကို တခါ ႏွစ္ခါေလာက္ သူ႔ကို သူတို႔ ေရခ်ိ ုးခြင့္ေပးၾကတယ္ ။

“ ရက္စ္ ” သူေခါင္းလဲ ညႇိမ့္ၿပ ပါးစပ္ကလည္း ေျပာလိုက္တယ္ ။ အယ္လ္ဆာက အေပၚကို တက္တဲ့ေလွခါးနားကို ျပန္ေလၽွာက္သြားလိုက္ၿပီး ေခြထားတဲ့ ရာဘာေရပိုက္ကို ေခါင္းကေန ဆြဲယူလာတယ္ ။
အခ် ုပ္ခန္း သံတိုင္ၾကားကေန သူ႔ကို လွမ္းေပးလိုက္တယ္ ။

“ ျမန္ျမန္ခ်ိ ုး..မင္းခ်ိ ုးတာကို ငါက ေစာင့္ၾကည့္ေနရတယ္ ဆိုတာ မင္းလည္း အသိ ...”

အယ္လ္ဆာက မ်က္ေစာင္းတခ်က္ ပစ္ထိုးလိုက္ၿပီး ပါးစပ္ေလးမဲ့ရြဲ႕ကာ ေျပာလိုက္တယ္ ။

သူ႔ကိုယ္ေပၚက နံပုတ္ေနတဲ့ တီရွပ္စတ္ေလးနဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို အျမန္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။ နဂိုကမွ ပိန္ေသာ သူသည္ အခု အစာအဟာရျပတ္လပ္ေနတာ လနဲ႔ ခ်ီလာၿပီမို႔ ပိုပိန္သြားတယ္ ။

သူ႔ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္ခႏၵာကို ၀ါက်န႔္က်န႔္ မီးေရာင္ေအာက္မွာ အယ္လ္ဆာ က စိုက္ၾကည့္ေနတယ္ .။ ဘယ္ေနရာကို ၾကည့္ေနသလဲ သူသိတယ္ ။ သူ႔ေပါင္ၾကားက တန္းလန္းက်ေနတဲ့ သူ႔လိင္
တန္ေခ်ာင္းနဲ႔ ေဂြးစိေတြကို ဆိုတာ သိတယ္ ။

အယ္လ္ဆာသည္ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ရွိတဲ့ မကၠဆီကန္မေလး တေယာက္ပါ ။ သူ႔ကို ေရခ်ိ ုး
ခိုင္းတိုင္း သူ႔ေပါင္ၾကားက ငပဲဒုတ္ကို တပ္မက္စြာနဲ႔ ေငးစိုက္ၾကည့္တတ္တယ္ ။ အခုလည္း အယ္လ္ဆာ ၾကည့္ေနတယ္ ။ သူ အရင္ အယ္လ္ဆာ ေပးထားတဲ့ ဆပ္ျပာတုံးေလးနဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ
တိုက္ပြတ္ၿပီး ေရခ်ိ ုးလိုက္တယ္ ။ ငပဲဒုတ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ က်က်နန ပြတ္သပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူအယ္လ္ဆာ့ဖက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္လုံးေလး ေတာက္ေျပာင္စူးရွေနတဲ့ အယ္လ္ဆာဟာ သူ႔ ငပဲဒုတ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေနၿပီး တံေတြးၿမိဳခ်လိုက္တာကို သူ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

“ ျမန္ျမန္ခ်ိ ုး..ငါ အေပၚမွာ လုပ္စရာေတြ ရွိေသးတယ္ ...”

အယ္လ္ဆာက ခပ္ေငါက္ေငါက္ ေလသံနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ေပါင္ၾကားက ငပဲဒုတ္ကလည္း ပြတ္သပ္ လိုက္လို႔ ေထာင္လာတယ္ ။ ႀကီးထြား သန္မာလာတယ္ ။

ေရခ်ိ ုးၿပီးသြားေတာ့ ပိုက္ကို အယ္လ္ဆာ့ကို ျပန္ေပးလိုက္တယ္ ။ ေဘာင္းဘီ ျပန္မဝတ္ရေသးလို႔ သူ႔ငပဲဒုတ္က ေငါေငါႀကီး ေရွ႕ကို တန္းၿပီး ေနတယ္ ။ “ လီးေတာ္ေတာ္ ရွည္တဲ့ ေခြးေကာင္...” လို႔ စပင္း
နစ္ရွ္စကားနဲ႔ ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္လိုက္ၿပီး ဖင္ကားကားႀကီးေတြ လႈပ္ခါရင္း အယ္လ္ဆာ ေလွခါးဖက္ကိုေလၽွာက္သြားတယ္ ။

ေလွခါးအတက္မွာသူွိေနတဲ့ဖက္ကို လွည့္ၿပီး....“ မင္းကို ကားလို႔စ္ ျပန္လာရင္ သတ္ပစ္ၾကလိမ့္မယ္ ..
ကားလို႔စ္က ကိုယ္တိုင္ သတ္ခ်င္လို႔ အခုလို ဖမ္းေလွာင္ထားတာ....” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

သူက “ အယ္လ္ဆာရယ္..မင္း ငါ့ကို လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ကူပါလား..မင္းကို ငါ ေငြ ေတာင္းသေလာက္ ေပး
ပါ့မယ္....” လို႔ လွမ္းေျပာလိုက္ပါတယ္ ။

အယ္လ္ဆာက..“ ထြတ္..” ကနဲ တံေတြး ေထြးလိုက္ၿပီး..“ ငါ မင္းကို လႊတ္ေပးလိုက္ရင္ ..ကားလို႔စ္ကငါ့တမ်ိ ုးလုံး တေဆြလုံးကို သတ္ပစ္မွာ...ငါ့ကိုလည္း ေျမလွန္ရွာမွာ.....ငါ မလုပ္ရဲဘူး....” လို႔ ေျပာလိုက္
ၿပီး ေလွခါးအတိုင္း ဆက္တက္သြားပါတယ္။



ေနခ သူ ဒီလို အက်ဥ္းသား ဘဝကို ဘယ္လို ေရာက္ခဲ့သလဲ ဆိုတာကို ျပန္ စဥ္းစားေနတယ္ ။သူသည္ လူည့ံတေယာက္ မဟုတ္ဘူး ။ ကိုယ္ခံပညာ ကၽြမ္းသလို ေသနတ္ပစ္ လဲ ကၽြမ္းတယ္ ။
ဒီတခါမွာေတာ့ သူ ခံသြားရတယ္ ...။ ဘယ္လိုျဖစ္လဲ ဆိုေတာ့....

ေနခ ကုန္ေလွာင္႐ုံမွာ ရဲနဲ႔ အက္ဖ္ဘီအိုင္ေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ ပစ္ခတ္ၾကတဲ့အခ်ိန္ အေနာက္ေပါက္ကေန ထြက္ေျပးခဲ့တယ္ ။ ထင္သေလာက္ မလြယ္တာက ရဲေတြက ပတ္ပတ္လည္ ၀ိုင္းထားတာမို႔ သူလည္း
အေနာက္ေပါက္က ထြက္လို႔ အျပင္ေရာက္တာနဲ႔ ရဲေတြရဲ့ ပစ္ခတ္တာကို ခံရတယ္ ။

ေမာင္းျပန္ေတြနဲ႔ ပစ္ခတ္တာေၾကာင့္ က်ည္ဆံေတြက တေဝါေဝါနဲ႔ ပိတုန္းေကာင္ေတြလိုဘဲ တဝီဝီနဲ႔ သူ႔ေခါင္းနားက ျဖတ္သန္းေနၾကတယ္ ။ သူ႔ေဘးနားက သူတို႔ ဂရင္းဒရယ္ဂင္ ဂိုဏ္းသားေတြ အတုန္း
အ႐ုန္း ထိမွန္ လဲက်ကုန္တဲ့ၾကားက သူ စြတ္ေျပးတယ္ . ။ ေကာင္းကင္က ရဲရဟတ္ယာဥ္က ေအာက္ကို မီးေမာင္းနဲ႔ ထိုးျပတာေၾကာင့္ သူဟာ ထင္းထင္းႀကီး ျဖစ္ေနတယ္ ။ သစ္ပင္အုပ္ ေတာအုပ္ေလး
ထဲကို ေရာက္ေတာ့ စုတ္ျပတ္သပ္ေနတဲ့ ထရပ္ကားစုတ္ႀကီးတစီး ကို သူေတြ႕ရလို႔အနားကပ္သြားေတာ့စတီရာယင္ အေနာက္မွာ လူတေယာက္ ရွိေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
တ႐ုတ္မႀကီးတေယာက္ ..။
ေၾကာက္လို႔ တုန္ေနတယ္ ။ သူ ကားေပၚတက္လိုက္တယ္ ။
“ ေဟ့...ေမာင္းလို႔ ရတယ္ မဟုတ္လား..ေမာင္း..ေမာင္း...” လို႔ သူေျပာလိုက္ေတာ့ တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ ကား
စက္ကို ႏွိုးတယ္ ။ အျမင္စုတ္ေပမယ့္ ကားက ဝူးကနဲ နိုးတယ္ ။
ကားထဲမွာ ဟင္းအနံ့ေတြ နံေစာ္ေနတယ္ ..။

“ ရဲေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ..ပစ္ခတ္တာလည္း ဒရစပ္ဘဲ...” တ႐ုတ္မႀကီးက တ႐ုတ္ဘာသာစကား နဲ႔ ေျပာတယ္ ။ သူက ရဲေတြနဲ႔ ဆန႔္က်င္ဖက္ ျဖစ္တဲ့ ေတာလမ္းဖက္ကို ေမာင္းဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
တ႐ုတ္မႀကီး ေမာင္းထြက္လိုက္တယ္ ။ ေရွ႕မီးႀကီး မဖြင့္ထားလို႔ ရဲေတြ ေတြ႕ခ်င္မွ ေတြ႕မယ္ ။

လမ္းၾကမ္းမွာ ခုန္ေပါက္လႈပ္ရမ္းရင္း ထရပ္ကားစုတ္ႀကီး ေျပးေနတယ္ ။
တ႐ုတ္မႀကီးက သူက “ ဂရင္းဒရယ္ဂင္ ဂိုဏ္းသား ”ေတြ အတြက္ စားစရာ လာပို႔ေပးတာ လို႔ ေျပာျပ
တယ္ ။ ေတာလမ္းေလးက မဆုံးနိုင္ဘူး ..။ ေသနတ္သံေတြနဲ႔ေတာ့ ေဝးသြားတယ္ ။ ေဝးသထက္ ေဝးသြားတယ္ ။ တ႐ုတ္မႀကီး နဲ႔ သူ ေတာလမ္းကေလး ဆုံးေတာ့ ေတြ႕တဲ့ အုတ္တံတားေလးေပၚကို
ေကြ႕တက္လိုက္ၾကတယ္ ။ လမ္းဆိုင္းဘုတ္ေတြကို ဖတ္တယ္ ။ ေဟာ..ေတြ႕ၿပီ....ဆန္ဖရန္စစ္စကို သို႔...
ဆိုတဲ့ အစိမ္းေရာင္ ဆိုင္ဘုတ္ႀကီး....။

တ႐ုတ္မႀကီးက ဟိုင္းေဝးလမ္းမႀကီးကေန သူ မေမာင္းရဲဘူး..ကားက စုတ္ၿပီး ျမန္ျမန္ေမာင္းလို႔ မရဘူး
လို႔ သူ႔ကို ေျပာတယ္ ။ သူကလည္း မင္းေမာင္းခ်င္တဲ့လမ္းက ေမာင္း..ေရာက္ဖို႔ အဓိကဘဲ..လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ တ႐ုတ္မႀကီးလည္း လမ္းကေလးေတြကေနဘဲ ၿမိဳ႕ဖက္ကို ေမာင္းသြားတယ္ ။ဆန္ဖရန္
စစ္စကို မေရာက္ခင္ ရပ္ကြက္ေလးတခု လည္း ေရာက္ေရာ တ႐ုတ္မႀကီးက ဆိုင္ေလးတဆိုင္ေရွ႕မွာ
ကားကို ရပ္လိုက္တယ္ ။

တ႐ုတ္မႀကီးက..“ ငါ ဆက္မသြားေတာ့ဘူး...မင္းလဲ ဒီကဘဲ သြားေတာ့
လို႔ ေနခကို တ႐ုတ္မႀကီးက ေျပာတယ္ ။ သူ႔ကားစုတ္ႀကီးကို ခဏ ငွားနိုင္မလား ဆိုေတာ့လဲ “ မရ
ဘူး..ဒါ သူ႔ကား မဟုတ္ဘူး..” လို႔ ခပ္ျပတ္ျပတ္ ေျပာၿပီး ပိတ္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ သူတို႔ဆိုင္ေလးထဲ ဝင္သြားပါေတာ့တယ္ ။
“ ေက်းဇူးဘဲ...အေမႀကီး..ေရ..ကံမကုန္ရင္ ျပန္ဆုံၾကေသးတာေပါ့....”

ေနခလည္း တ႐ုတ္မႀကီး ကားေပၚက ဆင္းၿပီး စူဇန္နဲ႔ ဟယ္သာတို႔ဆီကို ဖုန္းဆက္ဖို႔ သူ႔ေဘာင္းဘီနဲ႔
အက် ႌအိတ္ကပ္ေတြထဲမွာ ဖုန္းကို ႏွိုက္..စမ္း ရွာေတာ့ ဖုန္းကို မေတြ႕ေတာ့..။ ေျပးရင္း လႊားရင္း က်က်န္ခဲ့ၿပီ ထင္တယ္ ...။

လမ္းေဘးဖုန္းကို ဆက္ဖို႔ လမ္းေဘးဖုန္း ဘယ္မွာလဲ ရွာလိုက္တယ္ ။ အခုေခတ္မွာ လမ္းေဘးဖုန္း
ရွားေနၿပီ ။ လူေတြ အားလုံး ဆဲလ္ဖုန္းေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနလို႔ လမ္းေဘးဖုန္း မရွိသေလာက္ဘဲေလ ..။

စူဇန္နဲ႔ ဟယ္သာကို ကုန္ေလွာင္႐ုံမွာ ရဲေတြနဲ႔ စပစ္ခတ္ေနတုံးက သူ ဖုန္းဆက္ၿပီး ေျပးၾကဖို႔ ေျပာခဲ့တယ္ ။ အခု ေလာက္ဆို သူတို႔ တေနရာရာကို ေရွာင္တိမ္းေျပးၾကၿပီလား မသိဘူး လို႔ သူေတြးေန
တယ္ ။ မီးလင္းေနတဲ့ ဆိုင္ေလးတဆိုင္ ေတြ႕တာေၾကာင့္ ဖုန္းဆက္လို႔ရမလာဆိုၿပီး အနားကို ခ်ဥ္းကပ္သြားလိုက္တယ္ ။ တံခါးတဝက္ပိတ္ထားတယ္ ။ ဆိုင္ကေတာ့ ပိတ္ေနၿပီ ထင္တယ္ ။ လူေတာ့
ရွိေနေသးတဲ့ ပုံ ..။

ဆိုင္ေလးက အေသးစား ကုန္စုံဆိုင္ေလး ..။ အထဲမွာ လူတေယာက္ကို ေတြ႕တယ္ ။ သူ တံခါးကို အသာေခါက္လိုက္ၿပီး “ ဖုန္း ခဏ ဆက္လို႔ ရမလား.....” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ လွည့္ၾကည့္လိုက္တဲ့ ဆိုင္ကလူက “ ရတယ္...လာ..လာ...” လို႔ ေခၚတယ္ ။ ကိုရီးယား လူမ်ိ ုး..အသက္၅ဝေလာက္ လူႀကီး ..။

သူအထဲဝင္လိုင္ေတာ့ ဒီလူႀကီးက ဖုန္းကို လက္နဲ႔ ညႊန္ျပတယ္ ။
သူ ဖုန္းဆီကို ေလၽွာက္သြားတဲ့အခ်ိန္ ဆိုင္ေလးေရွ႕ ပလက္ေဖါင္းကို ရဲကားတစီး ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။
ၾကည့္ရတာ ဒီဆိုင္ေလးထဲကို လာခ်င္တဲ့ ပုံဘဲ ။ သူ႔ခါးမွာကလည္း ေသနတ္ႏွစ္လက္ ရွိေနတယ္ ။
အေၾကာင္းေၾကာင္းနဲ႔ ရဲက မသၤကာလို႔ ရွာရင္ စစ္ရင္ ေသနတ္ေတြ႕သြားၿပီး ဒုကၡေတြ ပင္လယ္ေဝမယ္ ..။

ဖုန္းမဆက္ေသးဘဲ ဆိုင္က လူႀကီးကို “ အိမ္သာ ခဏဝင္မယ္ ..” လို႔ ေျပာၿပီး အတြင္းခန္းကို ဝင္
လိုက္တယ္ ။ သူထင္ထားတဲ့အတိုင္းဘဲ ရဲကားထဲက ရဲသား ဆင္းလာတယ္ . ။ ဆိုင္ထဲကို ဝင္လာတယ္ ။ စီးကရက္ လာဝယ္တာ ..။

“ ဆိုင္မသိမ္းေသးဘူးလား....အဖိုးႀကီး....”

“ သိမ္းေနၿပီ..ဆရာ....ခုဘဲ က်ဳပ္ ျပန္ေတာ့မွာ....”

ရဲ ျပန္ထြက္သြားတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ရဲကားနား ရပ္ၿပီး စီးကရက္ ေသာက္ေနျပန္တယ္ ။ အဖိုးႀကီးက
“ ေဟ့လူ..က်ဳပ္ ျပန္ေတာ့မယ္....ခင္ဗ်ား ဖုန္းဆက္မယ္ ဆိုၿပီး မဆက္ဘဲ အခု အိမ္သာဝင္ျပန္တယ္..
ကဲ..ကဲ...ထြက္ရေအာင္..က်ဳပ္ ဆိုင္တံခါး ပိတ္ခ်င္ၿပီ....” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ေတာ္ပါေသးရဲ့..ရဲကား ေမာင္းထြက္သြားၿပီ ..။ အဖိုးႀကီးနဲ႔ အတူ ဆိုင္ထဲက ထြက္လိုက္တယ္ ။
ဖုန္းေတာ့ ဆက္လို႔ မရေတာ့ဘူး..။ ေနာက္ ၾကဳံတဲ့ေနရာကဘဲ ဆက္ေတာ့မယ္ ...။ အဖိုးႀကီးက ကားေမာင္း ျပန္မွာ ျဖစ္ေနတယ္ ။ အိုေဟာင္းတဲ့ ဟြန္ဒါဆီးဘစ္ကားမဲေလး .ဆီ အဖိုးႀကီး ေလၽွာက္သြားေတာ့ သူက “ ဘယ္ဖက္ကို သြားမွာလဲ...” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ အဖိုးႀကီးက “ ကားၾကဳံ
လိုက္မလို႔လား..မရဘူး..မင္း ကို ငါ မယုံဘူး....မင္းလမ္း မင္းေလၽွာက္ေတာ့..” လို႔ ခပ္မာမာေျပာၿပီးကား
ထဲဝင္သြားတယ္ ။

လမ္းမမွာ သူတေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့တယ္ ။ ညက တိတ္ဆိတ္ေနတယ္ ။ လူသြားလူလာ မရွိဘူး..။ ကား
တစီးတေလ အေဝးမွာ ျဖတ္ေမာင္းသြားတာ ေတြ႕ရတယ္ ။ အင္း..ခက္ၿပီ...တက္စီေခၚဖို႔ ဖုန္းလည္း မရွိဘူး..။
သူ ဆက္ေလၽွာက္တယ္ ။ ဘုရားမလို႔ တက္စီ တစီးတေလေလာက္ လာပါေစ...လို႔ ဆုေတာင္းတယ္ ။
ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ သူ႔ေနာက္က ကားသံၾကားတယ္ ။ သီခ်င္းသံေတြ ဆူညံေအာင္ ဖြင့္ထားတဲ့ ကား တစီး...။ အုန္းခြံေရာင္ တိုယိုတာ လင္းက႐ူဆာ ကား ..။
ဒိန္းတပ္တပ္..ဒိန္းတပ္တပ္ တုတုတု...ဒိန္းတပ္တပ္...တုတုတု နဲ႔ သီခ်င္းသံေတြက က်ယ္ေလာင္လွတယ္ ။  မွန္မွာ အမဲေရာင္ တိတ္ေတြ အျပည့္ကပ္ထားလို႔ အထဲကို ဘာမွ မျမင္ရဘူး ။ တိကနဲ.. မွန္ေလ်ာက်လာတယ္ ။

“ ေဟး..အမီးဂိုး..ဘယ္သြားမလို႔လဲ.....”

ခပ္ဝ၀ အသက္၃ဝေလာက္ လူတေယာက္ ..။ ႏႈတ္ခမ္းေမြး စစနဲ႔...။

“ ငါက ခ်ိဳင္းနားေတာင္း ကို သြားခ်င္တာ...”
“ ရတယ္ေလ....ငါတို႔နဲ႔ လိုက္ခဲ့...အေနာက္က တက္...”

သူ အေနာက္ခန္းကို ဝင္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကို ေသနတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ၀ိုင္းခ်ိန္ ထားတာကို
ေတြ႕လိုက္ ခံလိုက္ရတယ္ ။ သူ႔ခါးက ေသနတ္ႏွစ္လက္ကိုလည္း သူတို႔က သိ္မ္းလိုက္တယ္ ။

“ မင္းကို လိုက္ရွာေနတာ ၾကာၿပီ ...ေတြ႕ခ်င္ေတာ့လည္း မထင္မမွတ္ဘဲနဲ႔ ေတြ႕တယ္ကြ...ဟားဟား
ဟား.....”

လူတေယာက္က သူ႔ေခါင္းကို အဝတ္အိတ္ အနက္ႀကီးနဲ႔ ေကာက္စြပ္လိုက္တယ္ ။ သူ ဘာမွ မျမင္ရေတာ့ဘူး ။

“ ခုခံမယ္ေတာ့ မစဥ္းစားနဲ႔ကြာ...အေသပစ္မွာ....”

ခုထိ သူ႔နံၾကား နဲ႔ ေခါင္းကို ေသနတ္ေတြနဲ႔ ေထာက္ထားေနၾကတယ္ ။

အခု သူေရာက္ေနတဲ့ ေျမတိုက္ခန္းကို သူေရာက္ခဲ့ရတယ္ ။

“ ငါ့ကို ဘာလို႔ ဖမ္းေခၚလာၾကတာလဲ.....”
မကၠဆီကန္တစု ၀ါးကနဲ ေအာ္ရယ္လိုက္ၾကတယ္ ။

သူ႔ကို “ အမီးဂိုး..ဘယ္သြားမလဲ ” လို႔ စေမးတဲ့ ခပ္ဝ၀ ႏႈတ္ခမ္းေမြးစစ နဲ႔ေကာင္က “ မၾကာခင္သိ
ရမွာေပါ့ကြာ..” လို႔ သူ႔ပုခုံးကို ပုတ္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ။ သူ႔ကို လက္ေနာက္ျပန္ လက္ထိပ္ခတ္ထားတာ ေၾကာင့္ သူ ၿငိမ္ခံေနရတယ္ ။ သူ႔ကို အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ထည့္လိုက္ၾကတယ္ ။

မၾကာခင္ သူတို႔ ေခါင္းေဆာင္ ေရာက္လာတယ္ ။ ကားလို႔စ္ ….     ဆိုတဲ့ မကၠဆီကန္ ေမွာင္ခိုဂိုဏ္းေခါင္ေဆာင္ ..။ မဟုတ္တာ မွန္သမၽွ အကုန္လုပ္တယ္ လို႔ ရဲမွတ္တမ္းမ်ားမွာ မွတ္ခ်က္
အေရးခံရတဲ့ ကားလို႔စ္ဟာ လက္နက္ေမွာင္ခို...လူကုန္ကူး မူးယစ္ေဆး လုပ္တဲ့ ဟိုေဇးႀကီးရဲ့ ညီအရင္း
ေခါက္ေခါက္ ျဖစ္ေနတယ္ ။ ဟိုေဇးႀကီး အတြက္ လက္စားေခ်ဖို႔ သူ႔ကို ဖမ္းတာ...။

ကားလို႔စ္က “ မင္းေၾကာင့္..ငါ့အကိုက အမဲကၽြန္ ျဖစ္သြာတယ္ ..ခုထိ အမဲေတြ ႏွိပ္စက္တာကို ခံေနရ
တယ္..ငါတို႔ ခုထိ ျပန္မကယ္ထုတ္နိုင္ေသးဘူး ...မင္း တင္မကဘူး..မင္းနဲ႔တြဲတဲ့ ကူးပါးရဲ့ သမီးကိုလည္း
ငါတို႔ ရေအာင္ ဖမ္းၿပီး လွလွပပ လက္စားေခ်မယ္ ..မင္းကို တခါထဲ သတ္မပစ္လိုက္ဘူး....မင္း ကို ညႇင္းပန္းၿပီးမွ သတ္မယ္ ..မေသခင္ မင္း ေတာ္ေတာ့္ကို ခံစားသြားေစရမယ္ ….    ” လို႔ ေျပာတယ္ ။

ကားလို႔စ္က “ ဒီေကာင့္ကို စစခ်င္း မိတ္ဆက္တဲ့အေနနဲ႔ အျမည္းေလး စေကၽြးစမ္း...” လို႔ အမိန႔္ေပးလိုက္တာနဲ႔ သူ႔တပည့္ေတြက ေနခကို ၀ိုင္း ကန္ေက်ာက္ ထိုးႀကိတ္ၾကတယ္ ။
အဲဒီတခ်ီ ေတာ္ေတာ္ ခံလိုက္ရတယ္ ။ ေနာက္တေန႔ တေန႔လုံး ဘယ္သူမွ သူ႔ဆီ မလာၾကဘူး။ အစား
လဲ မစားရ ေရလဲ မေသာက္ရဘူး ။ညပိုင္းေရာက္လာေတာ့မီးဝါက်န႔္က်န႔္ေလးတလုံး လင္းလာတယ္ ။ ေျမတိုက္ထဲကို လူတေယာက္ ဆင္းလာတာ ေျခသံၾကားရတယ္ ။

မိန္းမတေယာက္ ျဖစ္ေနတယ္ ။ ဒီမိန္းမက သူ႔ကို သြပ္ပုံးေလးနဲ႔ ဆန္ျပဳတ္ လာေပးတာ ..။ သူ႔နံမည္
က အယ္လ္ဆာ..လို႔ ေျပာျပတယ္ ။ ကားလို႔စ္ အေရးႀကီးကိစၥေပၚလာလို႔ အယ္လ္ဆာဗားဒိုး ကို ထြက္
သြားရတယ္..မင္းကို သူျပန္လာမွ ႏွိပ္စက္ၿပီး သတ္မွာ လို႔ ေျပာျပတယ္ ။

အခုေတာ့ ကားလို႔စ္ကလည္း ျပန္မလာ..သူ လနဲ႔ခ်ီၿပီး အက်ဥ္းသား ဘဝနဲ႔ ေနေနရတယ္ ။ အယ္လ္ဆာ ဆိုတဲ့ ဖင္ႀကီးႀကီးနဲ႔ မက္ဆီကင္မေလးကလည္း ေန႔တိုင္း သြပ္ပုံးေလးနဲ႔ ဝက္စာနဲ႔ တူတဲ့
ဆန္ျပဳတ္ လာေကၽြးတယ္ ။ အဟာရရွိမွ ဒီအက်ဥ္းက်ေနတဲ့ ေနရာကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔ တြန္းလွန္နိုင္
မွာမို႔ စိတ္ပ်က္ေပမယ့္ ႀကိတ္မွိတ္ၿပီး စားရတယ္ ။



မနက္လင္းအားႀကီးအခ်ိန္ ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ရဲ့ ပါးလႊာေပ်ာ့အိတဲ့ ညဝတ္ဂါဝန္ရွည္ေလး လန္တက္ေန
တယ္ ။ ေပါင္တန္လွလွႀကီးေတြက ပက္ပက္စက္စက္ကို လွေနတယ္ ။ အေမႊးမဲမဲပါးပါး ရွိေနတဲ့ ေဒၚနႏၵာ
ရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးလည္း ေပၚေနတယ္ ။
ဟယ္သာလည္း မနက္အေစာႀကီး စိတ္ေတြ ထန္ႂကြေနလို႔ အန္တီေဒၚနႏၵာရဲ့ အိပ္ခန္းထဲကို သြားလိုက္
ေတာ့ ေအာက္ပိုင္း အလွေတြ ေပၚၿပီး အိပ္ေနတဲ့ ေဒၚနႏၵာ့ကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ စိတ္ေတြက ပိုထႂကြ
လာရတယ္ ။ ကုတင္ေပၚကို အသာတက္လိုက္ၿပီး ေပါင္တန္ေတြၾကားထဲ ေခါင္းကို သြင္းၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ဖြဖြေလး နမ္းလိုက္တယ္ ။

ေဒၚနႏၵာလည္း သိမ့္ကနဲ ျဖစ္သြားတဲ့ ေမြ႕ရာေၾကာင့္ ဖ်တ္ကနဲ နိုးသြားတယ္ ။ မ်က္လုံးေတြကေတာ့ ပိတ္ထားဆဲ ...။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေပါင္ၾကားက အဂၤါစပ္ကို တေယာက္ေယာက္က နမ္းလိုက္တာ ခံရလို႔ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ဟယ္သာ့ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
ဟယ္သာ စိတ္ေတြ လာၿပီး ေစာက္ပတ္ကို လာယက္တာဘဲ လို႔ သိလိုက္တယ္ ။ ဟယ္သာနဲ႔ အခုထိ
တခန္းစီ အိပ္ေနၾကတုံးဘဲ ။ စိတ္လာၾကရင္ေတာ့ တေယာက္ဆီကို  တေယာက္က လာၿပီးန္ ခ်စ္စခန္းဖြင့္ၾကတယ္ ။

တကိုယ္တည္း အထီးက်န္ေနတဲ့ ေဒၚနႏၵာ့ ဘဝ ဟယ္သာ ေရာက္လာေတာ့ စိုေျပလာတယ္ ။ လိုအပ္
ေနတာေတြကိုလည္း ဟယ္သာက ျဖည့္ဆည္းေပးတာကိုး ။ ေစာက္ပတ္ အယက္ေကာင္းလြန္းတဲ့ ဟယ္သာ့ကို ေဒၚနႏၵာ စြဲေနၿပီ ။ ခိုက္ေနၿပီ ။ တုန္ခါၿပီး ေမႊ႕ေပးတဲ့ အထူး စပါယ္ရွယ္ လီးအတုႀကီးနဲ႔လည္း
ဟယ္သာက ထိုးေပးတယ္ ။ ဒီထက္ အဆင္ေျပေအာင္ ခါးပတ္ပတ္ၿပီး လုပ္ရတဲ့ လီးအတုတေခ်ာင္းကို
လည္း ဟယ္သာက အြန္လိုင္းကေနမွာၿပီး လုပ္ေပးလို႔ အပ်ိဳႀကီး ေဒၚနႏၵာ ဟယ္သာ့ကို သူနဲ႔ဘဲ ေနပါေတာ့လို႔ ေျပာရေတာ့တာဘဲ...။

ဒီအခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္ကို ေမာ္လြင္ထြန္း နဲ႔ လိုက္သြားတဲ့ စူဇန္က သူ ေမာ္လြင္ထြန္းနဲ႔ အရမ္း ခ်စ္သြားၿပီ
ရန္ကုန္မွာ ခန္းခန္းနားနား လက္ထပ္မည္..ေဒၚေလး နဲ႔ ဟယ္သာလည္း ဒက္ဒီ..မာမီတို႔နဲ႔အတူတူ မဂၤလာေဆာင္ကို လာၾကပါ...လို႔ ဖုန္းဆက္လို႔ ဟယ္သာနဲ႔ ရန္ကုန္ကို သြားၾကဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကတယ္ ။

ဟယ္သာ့လ်ာက အျပားလိုက္ ေဒၚနႏၵာ့အဖုတ္ကို ယက္ေပးေနတယ္ ။
ဟယ္သာ အဖုတ္ယက္ ကၽြမ္းလြန္းတယ္ ။ ေစာက္စိကိုလည္းေကာင္းေကာင္း ကလိတတ္တယ္ ။ တခါတ
ေလ ဟယ္သာ့ကိုေတာင္ ေဒၚနႏၵာ ဘာမွ ျပန္လုပ္မေပးျဖစ္ဘူး ။ ဟယ္သာကဘဲ သူ႔ကို ၿပီးေအာင္ လုပ္ေပးလို႔ အားနာသလိုဘဲ ။

အခုလည္းၾကည့္..ဟယ္သာ ေစာက္ဖုတ္ကို အပီအျပင္ကို ယက္ေပးေနတယ္ ။ ထြက္လာတဲ့ ေစာက္ရည္
ေတြကိုလည္း စုတ္ယူၿပီး ၿမိဳခ်တယ္ ။ ေစာက္ေခါင္းထဲကို လ်ာနဲ႔ ထိုးထိုးၿပီး “ လ်ာနဲ႔ လိုး ”ေပးတာလဲ
တအားေကာင္းတယ္ ..။ သူယက္ေပးတာကို ဇိမ္က် ခံယူေနတုံး ဟယ္သာ့လ်ာထိပ္ေလးက ဆတ္ကနဲ
စအိုေပါက္ေလးကို ထိုးလိုက္လို႔ ေဒၚနႏၵာ “ အို႔..” လို႔ အသံထြက္သြားရၿပီး တုန္ခါသြားရတယ္ ။

ဟယ္သာ့လ်ာက စအိုေပါက္ေလးကို ဖိဖိၿပီး ထိုးဆြေနတယ္ ။ “ အားဟာ..ဟယ္သာရယ္...လုပ္တတ္လွ
ခ်ည္လား...ေကာင္းလိုက္တာဟယ္....”
ဟယ္သာသည္ စအိုေပါက္ကို ဆြေပးေနတာ အေၾကာင္းရွိတယ္ ။ ဒီေန႔မနက္ အန္တီနႏၵာ့ကို အေတြ႕
အၾကဳံ အသစ္တခု ေပးမလို႔ ..။ အန္တီ တအားစိတ္ထလာေအာင္ ေစာက္ဖုတ္ကိုေရာ ဖင္ေပါက္ကိုေရာ
ယက္ေပးလိုက္ၿပီး အန္တီ ေခါင္းအုန္းေအာက္မွာ ထားတဲ့ ရာဘာလီးအတုေခ်ာင္းကို ဟယ္သာ လွမ္းယူ
လိုက္တယ္ ။ ဒီတခါ လုပ္မွာက လီးအတုနဲ႔ အန္တီ့ဖင္ေပါက္ကို ဟယ္သာ လိုးေပးမလို႔ပါ ..။
ကုတင္ေဘး စားပြဲအပုေလးေပၚက “ ေကဝိုင္ဂ်ယ္လီ ”ဘူးကို လွမ္းယူလိုက္တယ္ ။
“ ဘာလုပ္မလို႔လဲ ဟယ္သာ....”
“ အန္တီ့ကို အေတြ႕အၾကဳံအသစ္တခု ေပးမလို႔....”
“ ဘာ..ဘာလဲဟင္....ဟယ္သာ...”
“ အန္တီ့ဖင္ကို လိုးေပးမလို႔..”
“ အို..ျဖစ္ပါ့မလား..ဟယ္သာရယ္..လီးတုႀကီးက တုတ္တုတ္ႀကီး......”
“ ျဖစ္ပါတယ္..အန္တီရယ္..ေနာက္ေတာ့ အန္တီ ႀကိဳက္သြားလို႔ ထပ္ထပ္္ လုပ္ေပးပါလို႔ ပူစာေနမွာ...”
“ အိ..ေၾကာက္တယ္....”
“ မေၾကာက္နဲ႔..ဟယ္သာ က ဖင္လိုးေပးေနက်..စူဇန္ေတာင္ ႀကိဳက္သြားလို႔ ဖင္အျမဲ လိုးေပးခဲ့ရတယ္.”
“ ဟင္..ဟုတ္လား.....”

တူမေလးစူဇန္ ဖင္လိုးဘူးတယ္ ဆိုတာ ၾကားရေတာ့ ေဒၚနႏၵာ အံ့အားသင့္သြားတယ္ ။

“ လီးအတု နဲ႔ လုပ္တာလား ..”
“ အင္းေပါ့....လီးအတုနဲ႔ က်င့္သားရသြားေတာ့ ေနာက္ပိုင္း ေနခရဲ့ လီးအစစ္နဲ႔ လုပ္တဲ့ အခါက်ေတာ့
အဆင္ေျပသြားတာေပါ့ အန္တီရယ္ ….”

ဟယ္သာ့လက္ထဲက ရာဘာလီးအတုကို ၾကည့္ၿပီး ေဒၚနႏၵာ ဖင္ေပါက္ထဲက ယားသလိုလို ခံစားလိုက္မိရတယ္ ။ ဟယ္သာသည္ လီးအတုေခ်ာင္းကို ေကဝိုင္ဂ်ယ္လီနဲ႔ က်က်နန သုတ္လိမ္းသလို သူမလက္
ေခ်ာင္းေတြနဲ႔လည္း ေကဝိုင္ဂ်ယ္လီတခ်ိဳ႕ကို ေကာ္ယူကာ ေဒၚနႏၵာရဲ့ အဖုတ္ေပါက္ဝမွာ သုတ္လိမ္း
လိုက္တယ္ ။ၿပီးေတာ့ ေဒၚနႏၵာရဲ့ ဆူၿဖိဳးၿပီး ေကာ့ေနတဲ့ နို႔ႀကီးေတြကို လ်ာနဲ႔ ယက္ေပးလိုက္ရင္းလက္တဖက္က ရာဘာလီးတုကို ေဒၚနႏၵာရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေပါက္ဝမွာ ေတ့ လိုက္တယ္ ။

“ အို ….”

ေနခ သြပ္ပုံးေလးထဲက အရသာမရွိတဲ့ ဆန္ျပဳတ္ကို ႀကိဳးစားၿပီး အကုန္ေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္ ။

ဒီအက်ဥ္းက်ေနတဲ့ ဘဝကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔က ခြန္အားရွိဖို႔လိုအပ္တယ္ ဆိုေတာ့ အစားေတာ့စားထားမွ ...။

သူ႔ကို လာလာ ဆန္ျပဳတ္နဲ႔ ေရ ပို႔ေပးတဲ့ အယ္လ္ဆာ ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလး ကို ထပ္ၿပီး သိမ္းသြင္း

ၾကည့္ရမယ္ . .။ ဒီေကာင္မေလး ၾကည့္ရတာ သူ႔ေပါင္ၾကားက ငပဲဒုတ္ကို ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဝင္စားတယ္ ။  ဆာေလာင္ လိုလားေနပုံရတယ္ ။ လုပ္ေနက်အတိုင္း ေလထဲကို လက္သီးထိုး ေျခနဲ႔ ကန္တဲ့ကိုယ္

ခံပညာ ေလ့က်င့္ခန္းေတြ ဖိလုပ္ၿပီး အေရးၾကဳံလာလို႔ ရန္သူကို တိုက္ခိုက္ရင္ အရင္လိုဘဲ သြက္လက္ျမန္ဆန္ဖို႔..ထိုးႏွက္ခ်က္ေတြ အားပါဖို႔သူ ေလ့က်င့္တယ္ ။

ေဟာ..ေျခသံၾကားတယ္ ...။ အယ္လ္ဆာ ဆန္ျပဳတ္နဲ႔ ေရ လာပို႔ၿပီ ထင္တာဘဲ ..။

ေျခာက္ကနဲ အသံနဲ႔ မီးဝါက်င္က်င္ေလး လင္းလာတယ္ ။ လာၿပီ....။ အယ္လ္ဆာ ...။

ဒီေန႔ အယ္လ္ဆာသည္ အျဖဴေရာင္ အက် ႌပြပြႀကီး ဝတ္လာတယ္ ။ ရင္ဘတ္မွာ ပန္းပြင့္ေတြ ဒီဇိုင္းနဲ႔..။ အထဲမွာ ဘရာစီယာ ပါပုံမရဘူး...။ ရင္စိုင္ေတြ တခ်က္တခ်က္ လႈပ္သြားတာ ေနခ ျမင္ရတယ္ ။

ေအာက္က ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အနက္ကလည္း က်ပ္လြန္းတယ္ ။ ေပါင္လုံးေတြ တင္ပါးႀကီးေတြကို ပီပီျပင္ျပင္ ျမင္ရတယ္ ။

“ ဟိတ္..ကိုလီးရွည္ ...”

စပင္းနစ္ရွ္စကားနဲ႔ သူ႔ကို ေခၚလိုက္တဲ့ အယ္လ္ဆာ က ျပဳံးစိစိနဲ႔..။

“ ဘာလဲ အယ္လ္ဆာ..မင္း စဥ္းစားၿပီးၿပီလား....ငါ့ကို လႊတ္ေပးဖို႔...”

သံတိုင္ေတြနား ကပ္ၿပီး အယ္လ္ဆာ့ကို တိုးတိုးေလး ေမးလိုက္တယ္ ။

အယ္လ္ဆာက သူမရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းနီရဲရဲ ဆိုးထားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးမွာ လက္ညႇိုးကပ္ၿပီး...“ ရႉး...တိုးတိုးမင္း သိထားဖို႔က ဒီမွာ ငါ တေယာက္ထဲ မဟုတ္ဖူး..အေစာင့္ခ်ထားတဲ့ ၂ေယာက္ အေပၚထပ္မွာ အျမဲ

ရွိေနတယ္ ...ၾကားသြားရင္ ငါပါ အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ေရာက္သြားမွာ.....” လို႔ တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ ကင္မရာ တပ္မထားဘူးလား...”

အယ္လ္ဆာက ေခါင္းခါယမ္းျပတယ္ ။

( NO ).....

“ ကူညီပါ.. အယ္လ္ဆာ..ရယ္..မင္းကို ငါ ေငြေတြ အမ်ားႀကီး ေပးမယ္...မင္း အိုင္ဒင္တတီ ကိုလည္း ေျပာင္းေပးမယ္...မင္းကို ကားလို႔စ္ ဘာမွ ဒုကၡမေပးနိုင္ေအာင္ ငါ ကာကြယ္ေပးမယ္ ...ဘယ္လိုလဲ..”

လို႔ သူ ထပ္ေျပာလိုက္တယ္ ။

အယ္လ္ဆာက “ အေပၚက အေစာင့္ေကာင္ေတြ ရွိေနသေရြ႕ ငါ ဘာမွ မလုပ္နိုင္ဘူး...မင္း ငါ့ကို တ

ကယ္ အဲလို လုပ္ေပးမွာလား...ငါဘယ္လို ယုံရမလဲ....မင္း ညာတာျဖစ္ေနရင္ေကာ.....” လို႔ ျပန္ေျပာလာေတာ့ အယ္လ္ဆာ စိတ္ပါေနၿပီ ဆိုတာ သူ သိလိုက္တယ္ ။

“ ငါ မင္းကို တကယ္ ျပန္ၾကည့္မွာပါ..မင္း ဒီအခ်ဳပ္ခန္းကိုလည္း ဖြင့္ေပးစရာ မလိုဘူ …. တခုဘဲ လုပ္ေပးရမွာ..ေဟာဒီ ဖုန္းံပါတ္ေလးကို ဆက္ေပးလိုက္..ဒီေနရာရဲ့ လိပ္စာကို ေျပာျပလိုက္..ဒါဘဲ....လုပ္ပါ

မင္းကို ငါ ေဒၚလာ သိန္းနဲ႔ ခ်ီၿပီး ေပးမယ္...နံမည္..အိုင္ဒီလဲ ေျပာင္းေပးမယ္....စိတ္ခ်ပါ အယ္လ္ဆာ...

ငါ ေက်းဇူး မေမ့ပါဘူး ...”

“ ေကာင္းၿပီေလ  ..ငါ အေျခအေန ၾကည့္ၿပီး လပ္မယ္ ..ခိခိ ….မင္း ဒါေတြကို ဘယ္လိုထင္လဲ...”

အယ္္လ္ဆာက သံတိုင္ေတြနားကို တိုးကပ္လာၿပီး သူ႔လက္တဖက္ကို ဆြဲယူလိုက္တယ္ ။ ဆူေကာ့လုံးဝန္းတဲ့ ရင္စိုင္ေတြ အေပၚကို သူ႔လက္ကို တင္ေပးလိုက္တယ္ ။ 

တင္းမာဖီးထေနတဲ့ ရင္သားေတြကို သူ ကိုင္ညႇစ္ေနမိရသည္ ။

 “ အရမ္းေကာင္းတာဘဲ အယ္လ္ဆာရယ္ ဟူး...”

“ ႀကိဳက္လား....”

“ စို႔မလား....”

“ အင္း..စို႔မယ္....”

အယ္လ္ဆာက အက် ႌပြႀကီးကို လွန္လိုက္တယ္  ။ တကယ့္ကို ထြားတဲ့ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အားနည္းတဲ့မီးေရာင္ေလးေအာက္မွာ ျဖဴျဖဴ ဝင္းဝင္းႀကီး ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

သံတိုင္ေတြ ၾကားထဲကို တိုးကပ္ေပးလိုက္တဲ့ နို႔ႀကီးတလုံးရဲ့ နို႔သီးေလးကို ငုံဟတ္ စို႔လိုက္တယ္ ။

အယ္လ္ဆာ မ်က္လုံးေလး ပိတ္ၿပီး ခံေနတယ္ ။ တဖက္ၿပီးေတာ့ ေနာက္တဖက္ ...။

“ အင္း..အင္း...အင္း...”

အယ္လ္ဆာ ညည္းတယ္ ...။

“ အင္း....ေတာ္ၿပီ...မင္း...မင္းရဲ့ဟာ...ခဏ ျပပါအုံး....”

သူ႔ေပါင္ၾကားကို လွမ္း စမ္းရင္း ေျပာလိုက္လို႔ ေဘာင္းဘီကို အျမန္ ခၽြတ္ေပးလိုက္ရတယ္ ။ ၾကည့္ရတာ အယ္လ္ဆာသည္ သူ႔ငပဲဒုတ္ကို စြဲလမ္း သေဘာက်ေနတာ ၾကာၿပီ ထင္တာဘဲ ။ ေတာင္မတ္ေနတဲ့ သူ႔ငပဲဒုတ္ကို အယ္လ္ဆာက အငမ္းမရ ဆုပ္ကိုင္ ပြတ္သပ္တယ္ ။

ဒီအတိုင္းဆိုရင္ သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အယ္လ္ဆာသည္ ကူညီဖို႔ အလားအလာ ရွိၿပီလို႔ စိတ္ထဲ

မွာ ေတြးေနသည္ ။

“ ဟင္း..တအားႀကီးၿပီး ရွည္တယ္ကြာ....မင္းဒစ္က လူမဲတေယာက္ရဲ့ ဒစ္လိုဘဲ...”

အယ္လ္ဆာသည္ အားမလိုအားမရ ျဖစ္လာပုံနဲ႔ ဆတ္ကနဲ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သူ႔ငပဲဒုတ္ကို ငုံကာ စုတ္လိုက္ပါတယ္ ။ ႁပြတ္ျပတ္..ႁပြတ္ျပတ္ နဲ႔ အသံေတြ ထြက္လာတယ္ ..။ အယ္လ္ဆာသည္ သည္ ငပဲဒုတ္ကို ဘယ္တုံးထဲက အခုလို စုတ္ပစ္လိုက္မယ္လို႔ မွန္းထားသလဲ မသိဘူ ..။ ေလာဘတႀကီးကိုစုတ္ေနတာ ...။ 

“ ေဟး..အယ္လ္ဆာ..ၾကာလွခ်ည္လား....ဘာလုပ္ေနသလဲ.....”

အေပၚထပ္က ေအာ္ေမးလိုက္တဲ့ အသံေၾကာင့္ အယ္လ္ဆာ သည္ ကမန္းကတန္း ငပဲဒုတ္ကို ပါးစပ္

ထဲက ထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီး မတ္တပ္ ထရပ္တယ္ ။ သူ႔ကို တိုးတိုးေလး..“ မင္း..ဂတိတည္ပါေစ....ငါ ႀကိဳးစား

ၾကည့္မယ္....” လို႔ ေျပာသြားတယ္ ။ ေလွခါးေပၚ တဒုံးဒုံး ေျခသံျပင္းျပင္းနဲ႔ ျပန္တက္သြားတဲ့ အယ္လ္ဆာ ေပးသြားတဲ့ ေဝဒနာက   တိုးလို႔တန္းလန္းႀကီး က်န္ခဲ့ေနတယ္ ။  ငပဲဒုတ္ႀကီး မတ္မတ္ေထာင္လို႔ သူ က်န္ခဲ့တယ္ ..။ အယ္လ္ဆာ ..ကုညီပါေစ ….     ။

ဟယ္သာ အန္တီနႏၵာ အလုပ္ထြက္သြားၿပီးတဲ့အခ်ိန္ မီးဖိုခန္းထဲက ေကာ္ဖီစားပြဲမွာ ဂ်ေမကာ ဘလူးေမာင္တိန္ ေကာ္ဖီခါးခါး တခြက္ကို အရသာခံေသာက္ရင္း စူဇန္ရဲ့ ျမန္မာျပည္ ရန္ကုန္မွာ လုပ္မယ့္ မဂၤလာေဆာင္ လုပ္မယ့္ဆီကို သြားေရာက္မယ့္ကိစၥကို စဥ္းစားေနတယ္ ။

စူဇန႔္ မဂၤလာပြဲကို အန္တီနႏၵာတို႔မိသားစုေတြနဲ႔ သြားၾကတဲ့အခါ စူဇန႔္အတြက္ ထိုက္ထိုက္တန္တန္

လက္ေဆာင္ တခုခု ယူသြားခ်င္တယ္ ။

ဟယ္သာ ဒီအတြက္ မိုင္၅၀ ေလာက္ ေဝးတဲ့ ေနရာကို သြားရမယ္ ။

အင္း...အခုဘဲ သြားလိုက္မယ္ ..။

ဟယ္သာ အိမ္ေနရင္း ဝတ္ထားတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အစုတ္နဲ႔ အနက္ေရာင္ တီရွပ္နဲ႔ ကားဂိုေဒါင္ဆီ

ကို ေလ်ာက္သြားလိုက္တယ္ ။ ကားသုံးစီး ဆန႔္တဲ့ ကားဂိုေဒါင္ထဲမွာ အန္တီနႏၵာ့ မာစီးဒီး ဂ်ီအယ္လ္ေက ကားအျဖဴေလး နဲ႔ စူဇန္ရဲ့ “ နင္ဂ်ာ” ရွိေနတယ္ ။ နင္းဂ်ားကို စူဇန္ မစီးျဖစ္ေတာ့

ေပမယ့္ ဂိုေဒါင္ထဲမွာ ရိုရိုေသေသ သိမ္းထားတယ္ ။ အုပ္ထားတဲ့ ကင္းဘတ္စကို ဖယ္လိုက္တယ္ ။

နင္ဂ်ာ ေပၚ တက္ခြလိုက္ၿပီး စက္ႏွိုးလိုက္တယ္ ။ ဒ႐ူးေဝါ ဆိုတဲ့ အသံက အားပါလွတယ္ ။

ဟိုင္းေဝးလမ္းမႀကိးေပၚမွာ နင္ဂ်ာ အားမာန္အျပည့္နဲ႔ ေလဟုန္ကို ခြဲလို႔ ေျပးေနတယ္ ။

ဟယ္သာလည္း ဘိုက္ မစီးတာ ၾကာၿပီ ။ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ကားေတြကို ရိပ္ကနဲ ရိပ္ကနဲ ျဖတ္ေက်ာ္

ေနတယ္ ။ နင္ဂ်ာေလးက အားေကာင္းတုန္းဘဲ ...။

ၿမိဳ႕ေလးထဲကို ဝင္လာေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္တန္းေလးေတြကို စေတြ႕ရတယ္ ။ ပီဇာဆိုင္..ဟမ္ဘာဂါဆိုင္

အမွတ္တရပစၥည္းအေရာင္းဆိုင္...။ ေဟာ..ေရွ႕မွာ ေတြ႕ၿပီ ။

ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ ျပင္တဲ့ ဆိုင္ ။

ဆိုင္ကယ္အစုတ္ေတြ တန္းစီၿပီး ရပ္ထားတဲ့ေဘးမွာ နင္ဂ်ာကို ထိုးဆိုက္လိုက္တယ္ ။

ဆိုင္ထဲကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္ ။

ကပ္စတန္မာ  ဘယ္သူမွ မရွိေနဘူး ။ အိုလြန္းတဲ့ မိန္းမႀကီးတေယာက္ ဘဲ ရွိေနတယ္ ။ မိန္းမႀကီး က

ငယ္ငယ္တုန္းက ေဟာ့ေရွာ့တေယာက္ ျဖစ္ခဲ့မယ္ ထင္တာဘဲ ..။ လက္ႏွစ္ဖက္မွာ ဂိုဏ္းတက္တူးေတြ

အျပည့္ထိုးထားတယ္ ။ အခုတိုင္ လည္ပင္းမွာ ဘိုက္ကာဂိုဏ္းတခ်ိ ု႔ရဲ့ တံဆိပ္ ဆြဲျပားေတြကို ဆြဲထားဆဲဘဲ ..။

“ ဟိုင္း.........ကယ္သီ ….     ေနေကာင္းလား....”

အဖြားႀကီးက ေမာ့ၾကည့္တယ္ ။ 

“ ဟိုင္း..ေကာင္းပါတယ္..မင္းေရာ..ဘယ္လိုလဲ....” လို႔ ျပန္ေမးတယ္ ။

“ မင္း ငါ့ကို မွတ္မိလား...ကယ္သီ.....”

ကယ္သီက ျပဳံးတယ္ ။

“ မွတ္မိတာေပါ့..ဟယ္သာ..မင္းကို ငါ ထိန္းလာတာဘဲ....”

“ ငါ့အေဖ ေပးထားတဲ့ဟာ ငါ လာယူတာ...မင္းမွာ အဆင္ေျပလား...”

“ ေျပတယ္..ခဏေစာင့္..ဟယ္သာ....”

အဖြားႀကီး ဆိုင္ခန္းထဲ တုန္ခ်ိခ်ိနဲ႔ ေလၽွာက္ဝင္သြားတယ္ ။ ဟယ္သာလည္း ဆိုင္ေလးေရွ႕က ဟာလီ

ဆိုင္ကယ္ေတြကို ေငးၾကည့္ေနတယ္ ။ တခ်ိန္က အင္အားေကာင္းလွတဲ့ သူ႔အေဖနဲ႔ “ ရိုးလင္းသန္း

ဒါး ” အဖြဲ႕ေတြေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ ေရာက္ေနၾကၿပီ ဆိုတာ ေတြးေနမိတာ ..။

အဖြားႀကီး ျပန္ထြက္လာတယ္ ။ လက္ထဲမွာ ေက်ာပိုးအိတ္အနက္တလုံး ပါလာတယ္ ။

ေက်ာပိုးအိတ္မွာ ( စမစ္ အန္ ဝက္ဆန္ ) လို႔ အျဖဴေရာင္ စာတန္းေလး ပါတယ္ ။ ဟယ္သာ ဇစ္ကို

ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ေဒၚလာ၁ဝဝတန္ အထုပ္ေတြ အျပည့္ ရွိေနတယ္ ။

“ သိုင့္သ္ ..ကယ္သီ    ...”

အဖြားႀကီးက မ်က္ရည္ဝဲေနၿပီး“ ယူအာဝဲလ္ကမ္းမ္ ေဘဘီ...” လို႔ တုန္တုန္ရီရီ အသံေလးနဲ႔ ေျပာတယ္ ။

“ဘိုင္း..ကယ္သီ....” နင္ဂ်ာေပၚခြတက္ၿပီး စက္ႏွိုးရင္း ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္ ။.

အဖြားႀကီးက “ ဘိုင္း ..ဟယ္သာ...” လို႔ ျပန္ႏုတ္ဆက္ရင္း လက္ျပကာ က်န္ခဲ့တယ္ ။

                            ( စူဇန႔္အတြက္ မဂၤလာလက္ေဆာင္ ရၿပီ  …..      )

ဟိုင္းေဝးလမ္းမႀကီးေပၚမွာ နင္ဂ်ာကို အျမန္စီးရင္း ဟယ္သာ စိတ္ထဲက ေျပာလိုက္တာ ….     ။

Henry Chan  ..Oakland China Town မွာ ေရာက္ေနတယ္ ။ Henry Chan ေန႔လည္စာ မစားရေသးဘူး ။ ဘိုက္ဆာလြန္းလို႔ ၾကဳံရာ ဘာျဖစ္ျဖစ္ စားမယ္လို႔ စိတ္ကူးထားတယ္ ။ Oakland China Town က သိပ္မႀကီးေပမယ့္ စားစရာဆိုင္ေတြက အရမ္းမ်ားတယ္ ။ ေခါက္ဆြဲဆိုင္ တဆိုင္ထဲ ဝင္လိုက္တယ္ ။ အေရးထဲ ဆာပါတယ္ ဆိုမွ ေခါက္ဆြဲဆိုင္က စားပြဲထိုးေတြ တေယာက္မွ သူ႔ကို ဘာစား

မလဲ လာ မေမးၾကဘူး ။ 

Henry Chan အရမ္းဆာေနၿပီ ။ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး ။ စားပြဲထိုးတေယာက္ကို လွမ္းေခၚတယ္ ..။ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ တပြဲ နဲ႔ ဘဲကင္ တစိတ္ မွာလိုက္တယ္ ။ ဘီယာတလုံးေရာ ..။

ဖုန္းျမည္လာတယ္ ။ Henry Chan ဆတ္ကနဲ တုန္သြားတယ္ ။ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ ဖုန္း သုံးလုံး ရွိေနတယ္ ။ အခု ျမည္တဲ့ ဖုန္းက မျမည္တာ သုံးလ မကေတာ့ဘူး ။ ဒီဖုန္းကို သီးသန႔္ ေပးထားတဲ့ ေအးဂ်င့္က ေပ်ာက္ေနတယ္ ။ ဒီဖုန္းနံပါတ္ကို သူတေယာက္ထဲ ေခၚဖို႔ ေပးထားတာ ..။ 

Henry Chanသည္ FBI ( အထူး စုံစမ္းစစ္ေဆးေရး ဗ်ဴ ရို )က အသြင္ယူထားတဲ့ စုံေထာက္ တေယာက္ ပါ ။ သူက လွို႔ဝွက္သိပ္သည္းစြာနဲ႔ အသြင္ယူထားတဲ့ ေအးဂ်င့္ေတြ အကူအညီ လိုအပ္လို႔ ရွိရင္ ဆက္သြယ္နိုင္ဖို႔ ထားထားတဲ့ ၾကားခံ လူတေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္ ။ အသြင္ယူထားတဲ့ ေအးဂ်င့္ေတြ အေနနဲ႔ သူတို႔ စုံစမ္း သိရွိလို႔ ရတာေတြကို ဌာနခ် ုပ္ကို တင္ျပခ်င္ရင္ ျဖစ္ျဖစ္ အကုအညီ လိုအပ္ရင္ ျဖစ္ျဖစ္ ဌာနခ် ုပ္ကို တိုက္ရိုက္ ဆက္သြယ္ဖို႔ ဆိုတာက မလြယ္ကူၾကပါဘူး ။ သူတို႔ဟာ လူဆိုးဂိုဏ္းေတြ ထဲမွာ လူဆိုးတေယာက္ အျဖစ္နဲ႔ ဟန္ေဆာင္ကာ ဝင္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ေနၾကရတာေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ့ ဖုန္းေတြကေန အက္ဖ္ဘီအိုင္ ဌာနခ် ုပ္ကို ေခၚပါရင္  အင္မတန္မွ အႏၲရာယ္ မ်ားလွပါတယ္ ။ 

Henry Chan ကေတာ့ တ႐ုတ္တန္းက သာမန္ အလုပ္သမားလိုလို ပြဲစားလိုလို ယာဥ္ေမာင္းလိုလို စုတ္စုတ္နိုတ္ႏုတ္ နဲ႔ လူတေယာက္မို႔ သူ႔ဆီကို ဖုန္းေခၚရင္ သာမန္ မိတ္ေဆြတေယာက္ဆီကို ေခၚတာဘဲလို႔ ထင္နိုင္တယ္ေလ ..။

ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္၈ိုဏ္းေတြကို အသြင္ယူ (  Under Cover )ၿပီး  ထိုးေဖါက္ဝင္ေရာက္ စုံစမ္းေနတဲ့ ေအးဂ်င့္ ေနခ  က သူ စုံစမ္းလို႔ ရတာေတြကို ဌာနခ်ဳပ္ကို Henry Chan

ကေန တဆင့္ တင္ျပခဲ့ပါတယ္ ။ Henry Chanက သူ ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြကို လုပ္ကိုင္ေပးခဲ့တယ္ ။ ကုန္ေလွာင္႐ုံမွာ တ႐ုတ္ျပည္မႀကီးက ခိုးသြင္းလာတဲ့ မိန္းကေလးေတြ ပါတဲ့ ကြန္တိန္နာႀကီးနဲ႔

ဂရင္းးရယ္ဂင္ ဂိုဏ္းသားေတြကို ၀ိုင္းဝန္း ဖမ္းဆီးတဲ့ အခါမွာ ေအးဂ်င့္ ေနခဟာ ယုတၱိရွိေစဖို႔နဲ႔ သူ႔ကို ေအးဂ်င့္တေယာက္မွန္း မသိေစဖို႔ ဂရင္းဒရယ္ဂင္ေတြနဲ႔ အတူတူ ရွိေနရပါတယ္ ။

သြားေရာက္ ဖမ္းဆီးတဲ့ အက္ဖ္ဘီအိုင္ေတြ နဲ႔ ရဲေတြ အေနနဲ႔ သူတို႔ သြားဝိုင္းတဲ့ လူဆိုးေတြ ထဲမွာ သူတို႔ ဖက္က ေအးဂ်င့္တေယာက္ ရွိေနတယ္ ဆိုတာ သိထားေပမယ့္ ဘယ္သူဘယ္ဝါ ဘယ္လိုပုံစံ ဆိုတာ မသိၾကပါဘူး ။ အခ်င္းခ်င္း မွားယြင္းစြာနဲ႔ ပစ္ခတ္မႈေတြ ျဖစ္နိုင္တာေၾကာင့္ အသြင္ယူေအးဂ်င့္ အေနနဲ႔ မိမိ ဖါသာ သတိထား ေရွာင္ရွားဖို႔ ပစ္ခတ္မႈမွာ ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္မႈ မလုပ္ဖို႔ ႀကိဳတင္ မွာၾကားခဲ့ပါတယ္ ။

ကုန္ေလွာင္႐ုံ ဖမ္းဆီးမႈ ျဖစ္ၿပီး မၾကာခင္ ေနခ ဆက္သြယ္လာလိမ့္မယ္လို႔ Henry Chan က ယူဆေပမယ့္ ေနခက ဆက္သြယ္ မလာပါဘူး ။ ေနခ တေယာက္ ေသသြားၿပီလား လို႔ေတာင္ ေအးဂ်င့္

Henry Chan ေရာ ဌာနခ်ဳပ္ကပါ ထင္လိုက္ၾကပါတယ္ ။ အခု သုံးလေက်ာ္အၾကာမွာ ေနခ တေယာက္ထဲ ေခၚတဲ့ ဒီနံပါတ္ က ေခၚလာလို႔ Henry Chan တုန္ခါသြားရေအာင္ကို အံ့ၾသသြားတာပါ ။

ဖုန္းကို စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔ ေကာက္ကိုင္ ထူးလိုက္ေတာ့ ေနခ အသံ မဟုတ္ဘဲ မိန္းမတေယာက္ အသံ ျဖစ္ေနပါတယ္ ။

ဒီ မိန္းမ က အဂၤလိပ္လို သိပ္ မတတ္တဲ့အျပ္င စကားလည္း အရမ္းဝဲတယ္ ။ စပင္းနစ္ရွ္ စကားနဲ႔လည္း ညႇပ္ေျပာတယ္ ။ Henry Chan က စပင္းနစ္ရွ္ လည္းတတ္တဲ့အျပင္ အင္မတန္မွ ပါးနပ္တဲ့

ေအးဂ်င့္တေယာက္မို႔ ဒီမိန္းကေလး ဘာေျပာခ်င္တယ္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္တယ္ ။ သိလိုက္တယ္ ။

ဒီမိန္းမ ေျပာခ်င္တာက မင္းတို႔ လူ အဖမ္းခံထားရတယ္...ဒီလိပ္စာမွာ ရွိေနတယ္..လက္နက္ကိုင္၂ေယာက္ ရွိေနတယ္ ...ဆိုတာ Henry Chan သေဘာေပါက္တယ္ ။

ေသၿပီ ထင္ေနတဲ့ ေအးဂ်င့္ ေနခ မေသဘူး ။

ခ်က္ခ်င္းဘဲ ဆန္ဖရန္စစ္စကို ဌာနခ် ုပ္က အထူး စစ္ဆင္ေရး အဖြဲ႕နဲ႔ Henry Chan  ဆက္သြယ္လိုက္တယ္ ။

ေနခကို ခ်က္ခ်င္း ကယ္ထုတ္ဖို႔ အစီအစဥ္ေတြ ဆက္တိုက္ လုပ္ၾကမည္ ။

အယ္လ္ဆာသည္ သူမနဲ႔ အတူ ရွိေနတဲ့ ဂိုဏ္းသား ႏွစ္ေယာက္ အလစ္မွာ ေအာက္ထပ္ ေျမတိုက္ထဲက ဖမ္းထားတဲ့ အက်ဥ္းသား အတြက္ ဖုန္းေခၚေပးလိုက္တယ္ ။

အယ္လ္ဆာ ရမ္းသမ္းၿပီး စမ္းလိုက္တာပါ ။ ဒီေျမတိုက္ထဲက ကိုလူေခ်ာကို အယ္လ္ဆာ သေဘာက်မိခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ ။ သူ႔ရဲ့ ေအာင္ျမင္တဲ့ လိင္တန္ေခ်ာင္းႀကီးကိုုလည္း စြဲမက္ခဲ့ရတယ္ ။

အခုေတာ့ မေနနိုင္ဘဲ စုတ္ေတာင္ စုတ္ပစ္လိုက္မိတယ္ ။ သူက သူ႔ကို ကူညီရင္ ေငြေတြ တပုံႀကီး ေပးမယ္..အိုင္ဒင္တတီ လဲ ေျပာင္းေပးမယ္ လို႔ တဖြဖြ အာမခံတယ္ ။ အယ္လ္ဆာ ယုံသလိုဘဲ ။

ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကားလို႔စ္လိုေကာင္ရဲ့ ဆီမွာ မေနလိုေတာ့ပါဘူး ။ ေျပးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီ ။ တခုဘဲ ..။ ဟိုေကာင္ကို လာကယ္ရင္ ပစ္လား ခတ္လားေတြ ျဖစ္ရင္ အေခ်ာင္ ၾကားက က်ည္ဆံမွန္

နိုင္တယ္ ။ ဒါဘဲ ၾကည့္ေရွာင္ရမယ္ ။ ဟိုႏွစ္ေကာင္ တေယာက္က ေရခ်ိ ုး တေယက္က ခ်ီးပါေနတုံး ဖုန္း အျမန္ ဆက္လိုက္တယ္ ။ အေပၚဆုံးထပ္ကို တက္ၿပီး အိမ္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို မ်က္စိ ကစားလိုက္တယ္ ။ ခုထိေတာ့ ဘာမွ မထူးေသးဘူး ။ လူစိမ္းေတြ ျမင္ရင္ေတာ့ လာကယ္ၾကၿပီ ဆိုၿပီး လုံျခဳံတဲ့ တေနရာရာမွာ ပုန္းလိုက္မယ္ လို႔ ျပင္ထားတယ္ ။ စိတ္ေတြေတာ့ အရမ္း လႈပ္ရွား

ေနတယ္ ။

ေနခ လည္း အယ္လ္ဆာ သူ႔ကို ကူညီမယ္ လို႔ ေမၽွာ္လင့္ေနမိတယ္ ။ Henry Chan နဲ႔ အဆင္ေျပပါေစ..ဌာနခ်ဳ ုပ္က အထူးအဖြဲ႕ေတြနဲ႔ လာကယ္ပါေစ..ဆုေတာင္းေနတယ္ ။

အေပၚထပ္ ၾကမ္းျပင္က တကၽြိ ကၽြိ နဲ႔ လမ္းေလၽွာက္သံသဲ့သဲ့ ၾကားေနရတယ္ ။ တခ်က္တခ်က္ ရယ္သံေတြ ၾကားရတယ္ ။ အယ္လ္ဆာ ေျပာျပတာေတာ့ အေစာင့္ ၂ေယာက္ ရွိတယ္ တဲ့ ။

မ်က္စိကိုဖြင့္..နားကို စြင့္ေနမိတယ္ ။

 ေငြထုပ္ေတြ အျပည့္အသိပ္ ပါတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ကို လြယ္ထားရင္း ဆိုင္ကယ္ကို အျမန္စီးေနတဲ့ ဟယ္သာသည္ ေထာင္ထဲေရာက္ေနတဲ့ အေဖ ကူးပါးကို စိတ္ထဲက ေက်းဇူးတင္လိုက္တယ္ ။

ကူးပါးက သူ က မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္ေတြ အရမ္းကို လုပ္ေနတဲ့လူမို႔ တေန႔က်ရင္ အခုလိုဘဲ ေထာင္ထဲေရာက္ အိမ္ေတြ ဆိုင္ေတြ သိမ္းခံရနိုင္တယ္ ဆိုတာ သိလို႔ သမီး ဟယ္သာအတြက္ သူပိုင္

ဆိုင္တာေတြကို သူ႔နံမည္နဲ႔ မဟုတ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ထားထားေပးတယ္ ။ တေန႔ ဟယ္သာ လိုအပ္လာရင္ သုံးစြဲဖို႔ ။

ဒီေငြေတြနဲ႔ဆိုရင္ ျမန္မာျပည္က စူဇန္ရဲ့ မဂၤလာေဆာင္ကို သြားရင္ မ်က္ႏွာ မငယ္ရေတာ့ဘူး ။ စူဇန္တို႔ မဂၤလာလက္ဖြဲ႕ကို အေကာင္းစား ဝယ္ေပးနိုင္ၿပီ လို႔ ဟယ္သာ ေတြးေနတယ္ ။ စူဇန္တို႔နဲ႔

လည္း ျမန္မာျပည္အႏွံ့ ေလ်ာက္လည္မည္ လို႔လည္း ေတြးေနတယ္ ။

ကားေတြကို တစီးၿပီး တစီး ေက်ာ္တက္ရင္း ဟယ္သာ နင္ဂ်ာကို အရွိန္တင္လိုက္တယ္ ။ 

ကားေတြ ရိပ္ကနဲ ရိပ္ကနဲ ေနာက္မွာ ျပတ္က်န္ခဲ့တယ္ ။

ေနာက္ၾကည့္မွန္ထဲကို အမွတ္မထင္ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ သူ႔အေနာက္မွာ ဆိုင္ကယ္ ေလးစီးေလာက္ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ လိုက္လာတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ 

ဟယ္လ္မက္ဦးထုပ္ေတြ ေဆာင္းထားကာထားလို႔ ဘာေကာင္ေတြ ဘယ္သူေတြ ဆိုတာ ခန႔္မွန္းရ ခက္တယ္ ။ သူကိုယ္တိုင္က ဘိုက္ကာဂိုဏ္းႀကီးရဲ့ ဦးစီးေခါင္းေဆာင္ႀကီးတေယာက္ရဲ့ သမီးဆိုေတာ့ သူ႔ကို သိၾကလို႔လား ..ဒါမွ မဟုတ္ ဘိုက္ စီးသူအခ်င္းခ်င္း အတူတူ ယွဥ္တြဲ အုပ္ဖြဲ႕ၿပီး စီးခ်င္လို႔လား ..။

သူတို႔ ဖာသာ ေက်ာ္တက္ မသြားၾကဘဲ ဟယ္သာနဲ႔ ေဘးက ေနာက္က ပူးကပ္ေနၾကတယ္ ။ အရွိန္ျမႇင့္ရင္ သူတို႔လည္း လိုက္ ျမႇင့္ၾကတယ္ ။ ရန္သူလား ...မိတ္ေဆြလား ...။

အန္တီနႏၵာ့အိမ္ဆီကို ဝင္တဲ့ EXIT ထြက္ေပါက္ဆီကို ေရာက္ေနၿပီ ။ ဒီေကာင္ေတြ လိုက္လာမလား စမ္းတဲ့အေနနဲ႔ EXIT ထဲကို ညာဖက္ စစ္ကနယ္မီးျပၿပီး ဝင္လိုက္တယ္ ။ ေနာက္က ဆိုင္ကယ္အုပ္စု ဟယ္သာထြက္တဲ့ ထြက္ေပါက္ EXIT အတိုင္း လိုက္ထြက္ၾကတာကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ဒီေကာင္ေတြဟာ သူ႔ကို လိုက္ေနၿပီ ဆိုတာ ေသခ်ာသြားတယ္ ။

အန္တီနႏၵာ့အိမ္ ရွီတဲ့ ဖက္ကို မသြားဘဲ ဆန႔္က်င္ဖက္ ကို ေကြ႕လိုက္တယ္ ။ အေနာက္က အုပ္စုက ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ၾကတယ္ ။ 

ဘယ္ကို သြားမလဲ ဟယ္သာ.....။

စဥ္းစား....။

ဘယ္ကိုသြားမလဲ ..။ 

ရိုးလင္းသန္းဒါးအုပ္စုလည္း ေထာင္ထဲကို ရာနဲ႔ ခ်ီၿပီး ေရာက္ကုန္ၾကၿပီ...။ ဟယ္သာ့မွာ ကူမယ့္ လူ မရွိေတာ့ဘူး ။

ဦးတည္ေနတဲ့ လမ္းမွာ ဘာရွိသလဲ အေျပးအလႊား စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ကစ္တင္းကေလာ ကလပ္ ဆိုတဲ့ စူဇန္နဲ႔ ဟယ္သာတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အလုပ္လုပ္တဲ့ က်က္စားတဲ့ ကလပ္ေလး ရွိေနတယ္ ။ တခ်ိန္က ေနခ နဲ႔ စူဇန္ စစခ်င္း ေတြ႕ဆုံၾကတဲ့ ကလပ္ေပါ့ ...။

လာမယ့္ေဘး ေျပးေတြ႕လိုက္တာဘဲ ေကာင္းမယ္ လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ။

ခက္တာက ..။ ခက္တာက သူ႔ေနာက္ေက်ာမွာ သယ္ပိုးလာတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာက ေငြေတြ အျပည့္ပါလာေနတယ္ ။ 

ဒီေငြေတြကို ဆုံးရႈံးလို႔ မျဖစ္ဘူး ...။

ဟယ္သာက အခု မၾကာေသးခင္က အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီးေနာက္ အန္တီနႏၵာ့အိမ္မွာ ကပ္ေနေနတဲ့ အခ်ိန္ ဟယ္သာ ေသနတ္ နဲ႔ လုံးဝ မပတ္သက္ေတာ့ဘူး ေလ ။။ အခုလို အက်ပ္အတည္း ၾကဳံရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေသနတ္တလက္ေလာက္သာ ပါခဲ့ရင္ ေနာက္က ဘိုက္ကာေတြကို ရင္ဆိုင္တဲ့ေနရာမွာ သိပ္အားရွိမွာဘဲ လို႔ ေတြးရင္း ကစ္တင္းကေလာ ကလပ္ရဲ့ အေရွ႕တည့္တည့္မွာ နင္ဂ်ာကို ရပ္လိုက္တယ္ ။

ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ကစ္တင္းကေလာ အေရွ႕မွာ ရဲကားတစီး ရပ္ထားတာ ေတြ႕လိုက္လို႔ ..။

ဟယ္သာ ကလပ္အေရွ႕က ရဲကားေဘးမွာ ဆိုင္ကယ္ကို ထိုးဆိုက္လိုက္တယ္ ။ ရဲကားထဲမွာ ရဲမ တေယာက္ ရွိေနတယ္ ။ အေနာက္က ဆိုင္ကယ္ေတြက ရဲကား ရွိေနတဲ့အတြက္ ဟယ္သာရပ္တဲ့ ကလပ္ေရွ႕မွာ လိုက္ မရပ္ၾကဘူး ။ ဆက္ေမာင္း သြားၾကတယ္ ။

စူဇန္ ေမာ္လြင္ထြန္းနဲ႔ ရန္ကုန္ကို လိုက္သြားတာ ရန္ကုန္ ေလဆိပ္ကို ေရာက္တာနဲ႔ ေမာ္လြင္ထြန္းဟာ ဘယ္လို လူလဲ ဆိုတာ စၿပီး သိရေတြ႕ရပါေတာ့တယ္ ။ သူ႔ကို လာႀကိဳတဲ့ လူေတြ ေျပးလႊား

လုပ္ကိုင္ေပးတဲ့ လူေတြက အမ်ားႀကီးဘဲ ။ ေမာ္လြင္ထြန္း နဲ႔ စူဇန႔္ကို လာႀကိဳတဲ့ ကားေတြကလည္း ဆန္ဖရန္စစ္စကို မွာေတာင္ သိပ္ ေတြ႕ရခဲတဲ့ တန္ဖိုးႀကီး ဇိမ္ခံကားႀကီးေတြ ျဖစ္ေနတာကို တအံ့

တၾသ ေတြ႕ရတယ္ ။ သူဟာ မထင္မမွတ္ဘဲနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ထိပ္ဆုံးေရာက္ေနတဲ့ခ်မ္းသာလြန္းတဲ့ သူေဌးသား တေယာက္ကို ခ်စ္မိရက္သား ျဖစ္ေနပါလား လို႔ စူဇန္ သိလိုက္ရတယ္ ။

ေမာ္လြင္ထြန္းက စူဇန႔္ကို အရမ္း ဂ႐ုစိုက္တာဘဲ ။ ေလဆိပ္က ေန သူ႔အင္းလ်ားလမ္းက အိမ္ကို တန္းၿပီး ေခၚသြားတယ္ ။ သူ႔မိဘ မိသားစုေတြနဲ႔ ဆုံေပးတယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္းရဲ့ မိသားစု ေနတဲ့ အိမ္ႀကီး နဲ႔ ၿခံဝင္းႀကီးကို စူဇန္ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ အိပ္မက္မက္ေနသလားေတာင္ ထင္မိရတယ္ ။ ျမန္မာလူမ်ိ ုးေတြ ဒီလို ေနထိုင္လိမ့္မယ္ လို႔ စူဇန္ မသိထားခဲ့ မထင္ခဲ့မိဘူး ။

အိမ္ႀကီး နဲ႔ ၿခံႀကီး..သူတို႔ စီးတဲ့ ကားေတြကို မ်က္လုံးေလး ၀ိုင္းစက္ျပဴးလို႔ အံ့ၾသေနခဲ့ရၿပီး ဒီညကို အင္မတန္သာယာတဲ့ ပင္လယ္ကမ္းေၿခ တေနရာက သူတို႔ မိသားစုပိုင္ ဟိုတယ္မွာ သြားအိပ္ၾကမယ္လို႔ ေမာ္လြင္ထြန္းက ေျပာေတာ့ စူဇန္လည္း...“ ဘာနဲ႔ သြားၾကမွာလဲ ကိုေမာ္..ကားနဲ႔ လား...” လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္းက ခ်က္ခ်င္း မေျဖဘဲ “ ဟိုေရာက္ေတာ့ သိပါလိမ့္မယ္..” လို႔ဘဲ ေျပာတယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္း စူဇန႔္ကို ပင္လယ္ကမ္းစပ္ကို သူပိုင္ ဟယ္လီေကာ့ပတာ နဲ႔ ေခၚသြားတာ ျဖစ္ေနပါတယ္ ။

ျမန္မာျပည္ရဲ့ ဘီလ်ံနာတေယာက္ ျဖစ္ေနတဲ့ ေမာ္လြင္ထြန္း ပိုင္တဲ့ ဟိုတယ္ကိုလည္း ေရာက္ဖူးသြားရတယ္ ။

သာယာတဲ့ ပင္လယ္ကမ္းေျခမွာ သူနဲ႔ သဲျပင္ေပၚမွာ အတူတူ လက္တြဲလမ္းေလၽွာက္ရတယ္ ။ သူ႔ဟိုတယ္က စားဖိုမႉးႀကီးေတြ အထူး ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးတဲ့ ပင္လယ္စာ အမ်ိ ုးမ်ိ ုးနဲ႔ညစာ စားရတယ္ ။

စူဇန္ေနရတဲ့ အခန္းကလည္း သူတို႔မိသားစုေတြ ေနဖို႔ အထူး ျပင္ဆင္ထားတဲ့ အခန္းက်ယ္ႀကီးမွာ ...။

ေမာ္လြင္ထြန္းက ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကို ေတြ႕ေနရတဲ့ျပဴတင္းေပါက္ က်ယ္ႀကီးမွာ အျပင္ကို ေငးေမာေနတဲ့ စူဇန႔္ကို အေနာက္ကေန သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး..“ သိပ္ခ်စ္တာဘဲ စူန္ရယ္..ကိုယ့္ကိုေရာ စူဇန္

ခ်စ္လားဟင္...” လို႔ ေမးတယ္ ။ စူဇန္လည္း သူ႔ကို အရမ္း ဂ႐ုစိုက္တဲ့ ေမာ္လြင္ထြန္းကို နာပါဗဲလီ မွာ ညေနစာ သြားစားတဲ့ ညကထဲက စိတ္ထဲမွာ သံေယာဇဥ္ရွိသြား..ခ်စ္မိသြားတယ္ လို႔ ျပန္ေျဖ

လိုက္တယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္းက စူဇန႔္ကို နမ္းတယ္ ။ စူဇန႔္ နဖူးေလးကို စနမ္းတာ ..။ ၿပီးေတာ့ စူဇန႔္ ပါးျပင္ႏုႏု ႏွစ္ဖက္ ..။ ေနာက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္း ေဖါင္းေဖါင္းေလးေတြကို ထိတယ္ ဆို႐ုံေလး နမ္းတယ္ ။ ဖြဖြေလး ..။ သူ႔လက္ေတြက စူဇန႔္ ေက်ာျပင္ကို ပြတ္ေနတယ္ ။ စူဇန္လည္း သူ႔ရွပ္အက် ႌၾကယ္သီးေတြကို တလုံးၿပီး တလုံး ျဖဳတ္ပစ္ေနမိတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာသူက စူဇန႔္လည္တိုင္ကို ေလၽွာက္နမ္းေနတယ္ ။

စူဇန႔္စိတ္ေတြ တရွိန္ရွိန္နဲ႔ ထႂကြလာတယ္ ။သူက ကမ္းေျခမွာ လမ္းေလွာက္ကထဲက ေဘာင္းဘီအတို ခပ္ပြပြကို ဝတ္ထားတာ ..။ သူ႔ေပါင္ၾကားက သူ႔ဒုတ္ႀကီး ေငါေငါႀကီး ထိုးထြက္ ေတာင္မတ္ေနတာ စူဇန္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ သူလည္း စူဇန႔္လိုဘဲ စိတ္ေတြ ထႂကြေသာင္းက်န္းေနၿပီ ဆိုတာ စူဇန္ သိလိုက္ရတယ္ ။ သူ႔အက် ႌကို စူဇန္ ခၽြတ္ေပးတာကို သူ သေဘာက်တယ္ ။ စူဇန္လည္း သူ႔ေဘာင္းဘီကို ဆက္ၿပီး ခၽြတ္ပစ္ေပးလိုက္တယ္ ။ သူ႔ေပါင္ၾကားက လိင္ေခ်ာင္း ဒုတ္က မတ္မတ္ ေထာင္ေနတယ္ ။ သူ႔ဒုတ္ကို ဂ်ပန္က ဟိုတယ္မွာ အိပ္ၾကတဲ့ အခ်ိန္

ကထဲက စူဇန္ ခိုက္သြားခဲ့ရတာ ..။ နည္းနည္းေနာေနာ ဒုတ္ မဟုတ္ဖူး ..။ လက္နက္ႀကီး ဘဲ ..။ သူ႔ကို ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္လွဲအိပ္ခိုင္းၿပီး ဒစ္ကားကားျပဲျပဲနဲ႔ ဒုတ္အႀကီးစားႀကီးကို စူဇန္ ငုံ စုတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္ ..။

အယ္လ္ဆာ လည္း ဖုန္းဆက္ၿပီးတဲ့အေၾကာင္း အခ်ဳပ္ခန္းထဲက ကိုလီးရွည္ကို သြားေျပာျပခ်င္ေနတယ္ ။

သူနဲ႔ အတူ ရွိေနတဲ့ ရာဟူးလ္ နဲ႔ ခ်ီမီခ်မ္းကား က သူ ေျမတိုက္ထဲ ခဏခဏဆင္းရင္ မသၤကာ ျဖစ္မွာ

ေၾကာင့္ ရာဟူးလ္နဲ႔ ခ်ီမီခ်မ္းကားကို ဘယ္လို စည္း႐ုံးရမလဲ စဥ္းစားေနတယ္ ။

ခ်ီမီခ်မ္းကားက တဏွာႀကီးတယ္ ။

အယ္လ္ဆာ့ကို ခဏခဏ ႀကံစည္တယ္ ။ အယ္လ္ဆာ့ကို သူ လိုးခ်င္လို႔ အကြက္ေခ်ာင္းေနတာ ။သူ႔ကို အယ္လ္ဆာ စိတ္မလာဘူး ။ လူက ဝတုတ္ၿပီး မ်က္ႏွာက ေဖါသြပ္သြပ္နဲ႔..။ ေခၽြးေစာ္ကလည္း နံေဟာင္ေသးတယ္ ။ ေနာက္ၿပီး မိန္းမနဲ႔ ကေလး ေလးေယာက္ ရွိတယ္ ။ 

ရာဟူးလ္ေရာ ခ်ီမီခ်မ္းကား ေရာ အရက္ႀကိဳက္တယ္ ။ အစားမက္တယ္ ။ သူ႔မွာ ရွိတဲ့ အရက္တပုလင္း

ကို ထုတ္လာၿပီး သူတို႔ကို တိုက္လိုက္တယ္ ။ သူတို႔က “ အစားေရာ မေကၽြးဘူးလား... ” လို႔ ေမးလာေတာ့ ဖုန္းဆက္တုံးက ဟိုလူက သူတို႔ကို ဒိုမီနို ပီစာ မွာေကၽြးလိုက္ပါ လို႔ ေျပာထားတာ သတိရလိုက္ၿပီး ဖုန္းဆက္ၿပီး ဒိုမီနို ပီစာ ၂ခ်ပ္ မွာလိုက္တယ္ ။

ရာဟူးလ္နဲ႔ ခ်ီမီခ်မ္းကားကို ပီစာလာပို႔ရင္ ေပးဖို႔ ပိုက္ဆံ  စားပြဲေပၚ ထားေပးခဲ့တယ္..ငါ ေျမတိုက္ထဲက အက်ဥ္းသား သန႔္ရွင္းရဲ့လား သြားၾကည့္လိုက္အုံးမယ္ လို႔ ေအာ္ေျပာၿပီး ေျမတိုက္ထဲကို ဆင္းဖို႔

လုပ္တယ္ ။ ရာဟူးလ္က “ အယ္လ္ဆာ..နင္ ဟိုအက်ဥ္းသားကို ႀကိဳက္မ်ားေနလား..” လို႔ လွမ္းစတယ္ ။

အယ္လ္ဆာက ..“ မႀကိဳက္ပါဘူးဟာ..ကားလို႔စ္ ခိုင္းထားလို႔ပါ..” လို႔ ျပန္ေအာ္ေျပာရင္း ေျမတိုက္ထဲ ဆင္းတဲ့ ေလွခါးဆီကို ေလ််ာက္သြားလိုက္တယ္ ။

                                           

ေျခသံၾကားတယ္ ။

ေျမတိိုက္ထဲကို ေလွခါးထစ္ေတြ နင္းၿပီး ဆင္းလာတဲ့ ေျခသံ ။

၀ါက်န႔္က်န႔္မီးေလး ေထာက္ကနဲ အသံနဲ႔အတူ လင္းလာတယ္ ။

အိုး....အယ္လ္ဆာ ဆင္းလာတာ ..။ အယ္လ္ဆာ့ ပုံံစံက ထိတ္ထိတ္ျပာျပာ ျဖစ္ေနတယ္ ။ စိတ္လႈပ္

ရွားေနမွန္း သိသာတယ္ ။ သူရွိတဲ့ သံတိုင္ေတြ ကာထားတဲ့ အခ်ဳပ္ခန္း ဆီကို အယ္လ္ဆာ ေျပးလာတယ္  ။ “ ဘာထူးလဲ အယ္လ္ဆာ..မင္း ဖုန္းေခၚလိုက္ၿပီလား...” လို႔ သူေမးလိုက္တယ္ ။

အယ္လ္ဆာက သံတိုင္နားကို ကပ္လာၿပီး သူ႔လက္ကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္ ။

“ ဖုန္း ေခၚၿပီးၿပီ....သူတို႔ ေရာက္လာမယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ...”

“ အခု မင္ ဘယ္လိုအေၾကာင္းျပၿပီး ငါ့ဆီ ဆင္းလာသလဲ..”

“ အေစာင့္ေကာင္ေတြကို ငါ အရက္တိုက္ထားတယ္...ပီစာလည္း မွာေကၽြးထားတယ္ ..ပီစာမွာ ေကၽြးခိုင္းတာက မင္းဖုန္းဆက္ခိုင္းတဲ့ လူရဲ့ အိုင္ဒီယာဘဲ...ငါ မင္း အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ သန႔္ရွင္းထားရဲ့

လား ကားလို႔စ္က ဖုန္းဆက္ၿပီး စစ္ခိုင္းတယ္ ..ငါ စစ္ရမယ္..ဆိုၿပီး ဆင္းလာတာ..သူတို႔က ကားလို႔စ္ကိုအေသေၾကာက္တာ...ဟီး....ကားလို႔စ္ နံမည္နဲ႔ ေျခာက္စားလိုက္တာ....”

“ အခု သူတို႔ ဘာလုပ္ေနလဲ...”

“ အရက္ေသာက္..ပီစာ စားေနတယ္ ...မင္းလူေတြ လာေတာ့မယ္..ပစ္ၾကခတ္ၾက ျဖစ္ရင္ လြတ္ေအာင္ ငါ မင္းနားကို ဆင္းေနလိုက္တာ...”

“ အယ္လ္ဆာ..ဒီ အခ်ဳပ္ခန္းတံခါးေသာ့က ဘယ္သူ႔ဆီမွာလဲ..”

“ အေပၚက ႏွစ္ေယာက္ထဲက တေယာက္ရဲ့ ဆီမွာ...”

အယ္လ္ဆာက ႐ုတ္တရက္ သူ႔ေပါင္ၾကားကို ဖမ္းကိုင္လိုက္သည္ ။ အယ္လ္ဆာ..ေတာ္ေတာ္ လိုလား

ဆာေလာင္ေနတာပါလား ..။

“ ဟိတ္..မင္း အျပင္ေရာက္ၿပီးရင္ ငါ့ကို ေကာင္းေကာင္း ဖတ္ခ္ ေပးမွာလား...”

“ ေပးမွာေပါ့ အယ္လ္ဆာ..မင္း လိုခ်င္တာ မွန္သမၽွ ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္ လို႔ ငါ ဂတိျပဳထားတာဘဲ..”

“ မင္း ဒစ္ကို ငါ သေဘာက်တယ္ ..သိပ္ႀကီးတာဘဲ....ငါႀကိဳက္တယ္....မင္း..အခု ခဏ ေပးစုတ္အုံးမလား”

“ ရတာေပါ့..”

ေနခ သူ႔ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆြဲခ်ကာ ငပဲဒုတ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္ .။

ဒုတ္က မတ္မတ္ေတာင္မေနဘဲ ေငါေငါႀကီး ဘဲ ျဖစ္ေနတယ္ ။ အယ္လ္ဆာက ဒူးေလးေထာက္ၿပီး သံတိုင္ၾကားကေန ငပဲဒုတ္ကို ဆြဲထုတ္ၿပီး ဖမ္းငုံစုတ္လိုက္တယ္ ။

“ အိုး . . .”

အယ္လ္ဆာ ပြတ္ကနဲ ႁပြတ္ကနဲ အသံေတြ ျမည္ေအာင္ကို အားရပါးရႀကီး စုတ္ေပးတယ္ ။ အယ္လ္ဆာ စုတ္ေပးလိုက္လို႔ ေနခရဲ့ ဒုတ္ ပိုမာ ပိုေတာင္လာတယ္ ။

ဆန္ဖရန္စစ္စကိုၿမိဳ႕ အက္ဖ္ဘီအိုင္ အထူးစစ္ဆင္ေရးဌာနခြဲက တင္မသီဘရိုက္ခ္ နဲ႔ အဖြဲ႕သားေတြ

ေနခကို ဖမ္းထားတဲ့ အိမ္ကို ၀ိုင္းထားလိုက္ၾကၿပီ ။

ဟင္နရီခ်န္းရဲ့ ညႊန္ၾကားခ်က္အရ တင္မသီဘရိုက္ခ္္က သူ႔အဖြဲ႕သားထဲက စပင္းနစ္ရွ္စကား ေျပာတတ္တဲ့ ဘာဘီယို ဆိုတဲ့ အယ္လ္ဆာဗားဒိုးနိုင္ငံသား တေယာက္ကို ဒိုမီနိုပီစာဆိုင္က ယူနီေဖါင္း ဝတ္ခိုင္းၿပီး ပီစာ သြားပို႔ခိုင္းလိုက္တယ္ ။

ဒီအဖြဲ႕ဝင္က ဘာဘီယိုက ( ပီစာ ဒလစ္ဗရီ …..    ) လို႔ ေျပာရင္း တံခါးဘဲလ္ကို ႏွိပ္လိုက္တယ္ ။

အထဲက ခ်ီမီခ်မ္းကား က တံခါးရဲ့ ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္

ၿပီး ဒိုမီနိုပီစာဆိုင္ယူနီေဖါင္းနဲ႔ပီစာဘူး၂ဘူးကို လက္က ကိုင္ထားတဲ့ လူတေယာက္ကို ေတြ႕တာနဲ႔ ဖြင့္ေပးလိုက္ၾကတယ္ ။ ဘာဘီယိုက သူတို႔ကို ပီစာဘူးေတြ  ေပးရင္း သူတို႔ ကမ္းေပးတဲ့ ပိုက္ဆံကို ယူရင္း အတြင္းက အေျခအေနကို အကဲခတ္လိုက္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ( ေက်းဇူး အထူးတင္တယ္..ေနာက္ကိုလည္း မွာပါ...) လို႔ ႏုတ္

ဆက္ၿပီး ျပန္ထြက္ခဲ့တယ္ ။

ဘာဘီယို တံခါးက အထြက္ အေနာက္က “ ဟိတ္ေနအုံး.....” လို႔ ရာဟူးလ္ဆိုတဲ့တေယာက္က ေခၚလိုက္လို႔ ဘာဘီယို ထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္ ။ သူ႔ကို ရိပ္မိသြားၿပီလား...ဆိုၿပီး...။

ဘာဘီယိုက လွည့္ၾကည့္ေတာ့ “ ဆိုဒါ ဖရီး မေပးဘူးလား ကြ....” လို႔ ေမးလိုက္လို႔..“ ခင္ဗ်ားတို႔ လိုခ်င္ရင္ က်ဳပ္ လာပို႔ေပးပါမယ္..ရတယ္ရတယ္....” လို႔ ေျဖလိုက္တယ္ ။

“ ေကာင္းတာေပါ့ မိုင္ဖရင္း..လာပို႔..လာပို႔.....”

ခ်ီမီခ်မ္းကားက ေရႊသြားေတြ ေပၚေအာင္ သြားျဖဲျပတယ္ ။

ဘာဘီယို လက္ျပႏုတ္ဆက္ၿပီး အိမ္ထဲက ထြက္တယ္ ။

မၾကာခင္ တင္းေတာင္..တင္းေတာင္...နဲ႔ တံခါးဘဲလ္ ျမည္သံ ၾကားလိုက္ရတယ္ ။

ရာဟူးလ္က ပီစာကိုက္ဝါးလိုက္ အရက္ေမာ့ေသာက္လိုက္ လုပ္ေနရာက တံခါးဘဲလ္ အသံၾကားရေတာ့

ခ်ီမီခ်မ္းကားကို “ ကိုကာကိုလာ လာပို႔ၿပီနဲ႔ တူတယ္...သြားၾကည့္စမ္းကြာ...” လို႔ လွမ္းေျပာလိုက္တယ္ ။

ခ်ီမီခ်မ္းကားက စားလက္စ ပီစာခ်ပ္ကို ပါးစပ္ထဲ အကုန္ သြတ္လိုက္ၿပီး တံခါးဆီကို ထသြားတယ္ ။

သူ႔ေနာက္ေက်ာမွာ ထိုးထားတဲ့ ေသနတ္ကို လက္ေနာက္ျပန္နဲ႔ ကိုင္ဆုပ္ရင္း ..။

ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ေစာေစာက ပီစာပို႔တဲ့လူ ကိုကာကိုလာ ဘူးႀကီး

ကိုင္ၿပီး ရပ္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

“ ဟုတ္တယ္...ကုတ္ လာပို႔တာ...”

ခ်ီမီခ်မ္းကား တံခါးဖြင့္လိုက္တယ္ ။ ပီစာပို႔သမားက သူ႔ကို ကိုကာကိုလာ တူးလီတာ ဘူးႀကီး ၂ဘူး လွမ္းေပးလိုက္လို႔ ခ်ီမီခ်မ္းကား လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ လွမ္းယူလိုက္တယ္ ။ ပီစာသမား အေနာက္က စဝပ္ 

ဝတ္စုံျပည့္နဲ႔ SWATအဖြဲ႕ဝင္ တေယာက္ရဲ့ ေမာင္းျပန္ ေျခမႈန္းေရး ရိုင္ဖယ္ေျပာင္းက သူ႔နားထင္ကို

လာေတ့လိုက္ေတာ့ ခ်ီမီခ်မ္းကား  တုန္လႈပ္သြားတယ္ ။ SWATအဖြဲ႕ဝင္က တေယာက္ထဲ မဟုတ္ဘူး ။ အုပ္စုလိုက္ အိမ္ထဲ ေျပးဝင္လာၾကတာ..။ ရာဟူးလ္က အသံဗလံေတြေၾကာင့္ အလန႔္တၾကား မတ္တပ္

ထရပ္လိုက္ၿပီး ခါးၾကားက ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္ ။

ေရွ႕ဆုံးက  SWATအဖြဲ႕ဝင္က ရာဟူးလ္ကို ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္ဒင္နဲ႔ ရိုက္ထည့္လိုက္တယ္ ။ ရာဟူးလ္

အေနာက္ကို လန္က်သြားတယ္ ။ ေျခကားရား လက္ကားရား....ေသနတ္တျခား လူတျခား ...။

SWATအဖြဲ႕ဝင္ေတြ က ရာဟူးလ္နဲ႔ ခ်ီမီခ်မ္းကားတို႔ကို လက္ထိပ္ခတ္လိုက္ၾကတယ္ ။

SWATအဖြဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ တင္မသီဘရိုက္ခ္က “ ေျမတိုက္ခန္း ဘယ္မွာလဲ..” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။

ခ်ီမီခ်မ္းကားက ေျမတိုက္ကို ဆင္းတဲ့ ေလွခါးဆီကို ေမးေငါ့ျပတယ္ ။

“ ေသာ့က ဘယ္သူ႔ဆီမွာလဲ..အခ်ဳပ္ခန္းတံခါးေသာ့...”

“ ငါ့ေဘာင္းဘီ အေနာက္အိတ္ထဲမွာ....” လို႔ ခ်ီမီခ်မ္းကား က ေျပာလိုက္တယ္ ။ SWATအဖြဲ႕ဝင္တေယာက္က ခ်ီမီခ်မ္းကား ေဘာင္းဘီအိတ္ ထဲက ေသာ့ကို ႏွိုက္ယူလိုက္တယ္ ။

“ ေျမတိုက္ထဲကို ဆင္းမယ္ ...”

SWATအဖြဲ႕ဝင္ေတြ ေျမတိုက္ထဲကို ေလွခါးအတိုင္း ဆင္းၾကတယ္ ။ ဘာရွိမွန္း မေသခ်ာလို႔ သတိႀကီး

ႀကီးထားၿပီး ေသနတ္ေတြ အဆင္သင့္ ခ်ိန္ထားၿပီး ဆင္းၾကတယ္ ။

 တန္းစီၿပီး ဆင္းလာတဲ့ SWATအဖြဲ႕ဝင္ေတြဟာ အခ်ဳပ္ခန္းထဲက ေအးဂ်င့္ေနခနဲ႔ အခ်ဳပ္ခန္းအျပင္က မကၠဆီကင္မေလးတို႔ လက္ခ်င္း ဆုပ္ကိုင္ထားတာကို

ေတြ႕လိုက္ၾကရတယ္ ။

“ ေအးဂ်င့္ ေနခ လား.....မင္းရဲ့ကုတ္နံပါတ္ ေျပာ....”

SWATအဖြဲ႕ ေခါင္းေဆာင္က ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ထားၿပီး ေအာ္ေမးလိုက္တယ္ ။

“ စစ္စတီနိုင္း ...”

ေနခက ျပန္ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္ ။

SWATအဖြဲ႕ဝင္ေတြ အေရွ႕ကို တိုးကပ္လာၾကတယ္ ။

“  ဖုန္းဆက္တဲ့ အယ္လ္ဆာ ဆိုတာ မင္းလား...”

“ ဟုတ္တယ္....”

“ အားလုံး ရွင္းတယ္...ALL CLEAR …..!!!!!”

အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ရဲ့ ေအာ္သံ ထြက္လာတယ္ ။

အခ်ဳပ္ခန္းတံခါးကို ဖြင့္ေပးၾကတယ္ ။

ေနခ ထြက္လာတယ္ ..။

အယ္လ္ဆာ ေနခကို ႀကိဳဆိုေနၿပီး တအား ဖက္လိုက္တယ္ ။

 ေနခ နဲ႔ အယ္လ္ဆာ ဆိုတဲ့ မကၠဆီကင္မေလး တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ခါးဖက္ထားၾကတာကို အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္က ေတြ႕ၿပီး သေဘာက်ေနတယ္ ။

                ေဒၚေလးနႏၵာနဲ႔ ဟယ္သာတို႔ ရန္ကုန္ကို လိုက္သြားဖို႔ လုပ္ေနၾကတယ္ ။

စူဇန္နဲ႔ ဖုန္းေျပာၾကတယ္ ။ စူဇန္က သူ႔ဘဲ ေမာ္လြင္ထြန္းက တကယ့္TOP BOSS တေယာက္ဆိုတာ

ေျပာျပတယ္ ။ ဟယ္သာလဲ ယူအက္စ္မွာ တခါမွ မစီးဘူးတဲ့.....မဂၢဇင္းစာအုပ္ထဲမွာက လြဲလို႔ အျပင္ေလာကမွာ ျမင္လဲ မျမင္ဘူးတဲ့ လင္ဘိုဂီနီကား စီးရမယ္ ဆိုလို႔ တအား ေပ်ာ္ေနတယ္ ။

      ေဒၚေလးနႏၵာက ဒီေန႔ညေန  ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ ေပးဖို႔ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြ ဝယ္ၾကမယ္ လို႔ ဟယ္သာ့ကို ေျပာတယ္ ။ ဟယ္သာကလည္း ပိုက္ဆံ ေပါသြားၿပီမို႔ စိတ္အား တက္ႂကြေနတယ္  ။

ေနသာတဲ့ မနက္ခင္းေလး ..။

မနက္ေစာေစာစီးစီး ဟယ္သာနဲ႔ ေဒၚေလးနႏၵာ တို႔ လွိုက္ေမာဘြယ္ ရင္သိမ့္တုန္ဘြယ္ ဆက္ဆံမႈေလး

ေတြ လုပ္လိုက္ၾကတယ္ ။ ေဒၚေလးနႏၵာက ဟယ္သာ့ကို သူနဲ႔ဘဲ ေနလိုက္ဖို႔ ေျပာတယ္ ။ ဟယ္သာကေတာ့ ေဒၚေလးနႏၵာဟာ သူ႔ကို အစစ စိတ္ေက်နပ္ေစမယ့္ ေယာက်္ားတေယာက္ နဲ႔ မဆုံ

ေသးလို႔ ဟယ္သာ့ကို သေဘာက်ေနတာ လို႔ဘဲ ယူဆတယ္ ။ ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ သေဘာေကာင္းၿပီးခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေဒၚေလးနႏၵာ့ကို ဟယ္သာ သေဘာက်ပါတယ္ ။

 ေဒၚေလးနႏၵာ အလုပ္ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ဟယ္သာ အိမ္ေရွ႕က စာတိုက္ပုံးမွာ စာ

လာပို႔တာ ေတြ႕လိုက္လို႔ တံခါးဖြင့္ထြက္ၿပီး စာယူဖို႔ စာတိုက္ပုံးဆီ ေလၽွာက္သြားလိုက္တယ္ ။ စာတိုက္ပုံးေလးထဲကို စာေတြ ထည့္ေနတဲ့ စာပို႔ တဲ့ စာပို႔ဝန္ထမ္း က မိန္းကေလး ..။ ကိုယ္လုံး လွလွနဲ႔ ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ အာရွမေလး ပါ ..။ ဒီ မိန္းကေလးက မ်က္မွန္းတန္းမိေနၿပီမို႔ ဟယ္သာ့ကို ႏုတ္ဆက္စကားေျပာတယ္ ။ 

စာေတြ လက္ထဲကိုင္ၿပီး အိမ္ဆီကို ျပန္ေလၽွာက္သြားလိုက္တယ္ ။ အိမ္ထဲကို တံခါး တြန္းဖြင့္ၿပီး ဝင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ျဗဳံးကနဲ အေနာက္ကေန လူတေယာက္ ဟယ္သာနဲ႔အတူ လိုက္ဝင္လိုက္ တာေၾကာင့္ ဟယ္သာ အရမ္း လန႔္သြားတယ္ ။

“ ေဟး.....”

“ ဟယ္.....ေနခ …...   ”

ေနခ ဟယ္သာ့ကို ျပဳံးျပဳံးႀကိး ၾကည့္ေနပါတယ္ ။

ပိန္သြားလိုက္တာ...ေနခ ရယ္ ….     ။

ဟယ္သာသည္ ေနခကို ေျပးဖက္လိုက္တယ္ ။ 

“  ေနခ ေသၿပီ ထင္ေနတာ..ဒါမွမဟုတ္ ေနခက အန္ဒါကာဗာ ေအးဂ်င့္မို႔ ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္သြားတယ္

လို႔ ထင္ေနတာ...”

ေနခက ဘာဘာညာညာ အေသးစိတ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး..။ ရွင္းမျပဘူး..။ ဟယ္သာ့ကိုဘဲ တအားဖက္ထားတယ္ ။

“ မင္းကို ငါတို႔ လြမ္းလိုက္ရတာကြာ....ျပန္ေပၚလာလို႔ အရမ္း ဝမ္းသာမိတယ္....”

“ ငါလဲ မင္းတို႔ကို သတိရ စိတ္ပူေနမိတာပါ..”

“ စုဇန္..ရန္ကုန္ ေရာက္ေနတယ္ ..”

“ ဟုတ္လား...သြားလည္တာလား...”

“ အင္း...ဘဲ ရသြားၿပီ ...”

“ ဟုတ္လား.....”

“ အရမ္းခ်မ္းသာတဲ့..သူေဌးတေယာက္ ...”

“ ဟုတ္လား ...”

“ သူတို႔ မၾကာခင္ လက္ထပ္ၾကေတာ့မယ္ ...”

ေနခ က ဟယ္သာ့ကို ဘာမွ ျပန္မေျဖဘူး ။ ဟယ္သာ့ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ထိကပ္ မိတ္ဆက္လိုက္တယ္ ။

ဟယ္သာနဲ႔ ေနခ အနမ္းေတြ ညင္ညင္သာသာ နဲ႔ စလိုက္ၾကတယ္ ။

ဟယ္သာ့စိတ္ထဲမွာ စူဇန႔္ကို သတိရလိုက္မိတယ္ ။ စူဇန္လည္း ေမာ္လြင္ထြန္း ဆိုတဲ့ သူ႔ကို ခ်စ္တဲ့ခ်စ္သူတေယာက္ ရသြားရတာမို႔ ေအးခ်မ္းသာယာတဲ့ ဘဝေလး မွာ ေပ်ာ္ေနပါၿပီ ..။

“ ဧည့္ခန္းႀကီးမွာ ေနခရယ္..အိပ္ခန္းထဲ သြားၾကရေအာင္လား.....”

ဟယ္သာက ေနခ လက္ကို ဆြဲၿပီး အိပ္ခန္းဆီကို ေလၽွာက္သြားလိုက္ပါတယ္ ။ ဟယ္သာရဲ့ ကုတင္

ေပၚမွာ ေစာေစာက စထားတဲ့ အနမ္းေတြကို ျပန္ဆက္ၾကတယ္ ။ ဟယ္သာလည္း ေဒၚေလးနႏၵာနဲ႔အတုေခ်ာင္း သုံးလိုက္ အဖုတ္ခ်င္း ပြတ္လိုက္ ဘာဂ်ာကိုင္လိုက္နဲ႔ဘဲ ေျဖေဖ်ာက္ေနခဲ့ရာက သန္မာ

ေအာင္ျမင္တဲ့ လိင္တန္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ျပန္ၾကဳံဆုံရေတာ့မွာေၾကာင့္ အထူး စိတ္လႈပ္ရွားေနပါတယ္ ။

ကုတင္ေပၚမွာ ဟယ္သာေရာ ေနခေရာ ကိုယ္ေပၚမွာ ဘာအဝတ္မွ မရွိၾကေတာ့ဘူး ။

ကမၻာဦးအစက အာဒန္နဲ႔ ဧဝတို႔ ဧဒင္ဥယဥ္ႀကီးထဲမွာ အပူအပင္မရွိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခ်စ္ျဗဴဟာခင္း

ခ်စ္တင္းႏွီးေႏွာခဲ့ၾကသလို ပါဘဲ ..။

တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေနရာအႏွ႕ံ ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္လိုက္ နမ္းစုတ္လိုက္ နဲ႔ လူးလိုက္ လွိမ့္လိုက္

နဲ႔ ေလာကႀကီးကို တခဏ ေမ့ထားလိုက္ၾကၿပီ ..။  ေနခ ေခါင္း ဟယ္သာရဲ့ေပါင္ႏွစ္လုံး ၾကားထဲကို ေရာက္သြားတယ္ ။ အေမႊး ရွင္းထားလို႔ ေျပာင္ခုံးမို႔ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းႀကီးကို

ေနခ လ်ာနဲ႔ ယက္ေပးေနၿပီ ။ ဟယ္သာ ေနခရဲ့ ဆံပင္ေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲဆုပ္ၿပီး တအားအား ေအာ္ညည္းေနရတယ္ ။ေနခရဲ့ လက္တဖက္က ဆူတင္းေနတဲ့ ဟယ္သာ့နို႔လုံးႀကီးေတြကို

စမ္းကိုင္ေနတယ္ ။ ေထာင္ထေနတဲ့ နို႔သီးေလးကိုလက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ပြတ္ရင္း နို႔အုံႀကီးကိုလည္း ဆုပ္ညႇစ္တယ္ ။ အစိေလးကို သဲသဲမဲမဲ လ်ာနဲ႔ ထိုးကလိေပးတယ္ ။ ဟယ္သာ လူးပ်ံေနေအာင္ဘဲ သေဘာက် အရသာေတြ႕ေနတယ္ ။ ဖင္ႀကီးေတြ ဘယ္ညာရမ္းခါေနတယ္ ။ နို႔ႀကီးေတြ တုန္ခါေနတယ္ ။ 

ေနခရဲ့ လ်ာက ေစာက္ဖုတ္အထဲကို အတင္းထိုးေမႊေနတယ္ ။ ဟယ္သာ ကေယာင္ကတမ္းေတြ ေအာ္ညည္းေနတယ္ ။ “ မင္းငါ့ကို မင္းလ်ာနဲ႔ လိုးေနတာလားကြာ..” လို႔ ေျပာေပမယ့္ ေနခ လုပ္ေနတာေတြကို မျငင္းဆန္ဘူး ။  ေနခက ဟယ္သာ့ကို ပက္လက္ အေနအထားကေန ေမွာက္ခိုင္းလိုက္တယ္ ။ ဟယ္သာက ေမွာက္လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ေပးလိုက္တယ္ ။ ဖင္ႏွစ္လုံးၾကားက အဖုတ္ႀကီးက ျပဴးထြက္ေနတယ္ ။ ေနခ အရင္ဆုံး စအိုေပါက္နီနီေလးကို လ်ာနဲ႔ ထိုးဆြေပးလိုက္တယ္ ။ အိုးအိုးအားအား ေအာ္သံေတြ ညံသြား

တယ္ ။ ဟယ္သာ ထြန႔္ထြန႔္လူးေနရတယ္ ။ ေနခ လ်ာက စအိုေပါက္ကေန ေစာက္ဖုတ္ဆီကို ေျပာင္းၿပီး ထိုးဆြတယ္ ။ စအိုေပါက္ကိုေတာ့ ေနခရဲ့ လက္မက ထိုးသြင္းဆြေပးေနတယ္ ။ ဟယ္သာ

သိေနတယ္..။ စအိုေပါက္ကို သဲသဲမဲမဲ ဆြေပးေနကထဲက ေနခ သူ႔ကို ဖင္လိုးေတာ့မယ္ ဆိုတာ ။ ဟယ္သာ့ စအိုေပါက္လည္း ေနခ လ်ာနဲ႔ ထိုးကေလာ္ ဆြေပးတာေတြေၾကာင့္ တအားယားလာတယ္  ။ ေစာက္ဖုတ္လဲ ယား ဖင္လဲ ယား ..။ ဟယ္သာ ေနခကို လိုးေပးပါေတာ့လို႔ ေတာင္းဆိုမိရေတာ့တယ္ ။

ေနခ ဟယ္သာ့ကို စစခ်င္း ပက္လက္ တက္ေမွာက္ ပုံစံနဲ႔ စထည့္တယ္ ။ ဟယ္သာလည္း တအား ယားေနၿပီ ဆိုေတာ့ ေနခ အေပၚက ေဆာင့္ထည့္သလို သူကလည္း ေအာက္က ေကာ့ပင့္ေပး

တယ္ ။ ဟယ္သာ့ေျခေထာင္ေတြကို ပုခုံးေပၚ ထမ္းတင္ၿပီးေဆာင့္သလို ဟယ္သာ့ေျခေထာက္ေတြကို စုကိုင္ေျမႇာက္ၿပီးအေျမာင္းလိုက္ႀကီး ျပဴ းထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို တအားေဆာင့္လိုးထည့္ေပးတယ္ ။

ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေအာင္ စိတ္ႀကိဳက္ လိုးေဆာင့္ၿပီးေတာ့ ေနခ သူ႔လိင္တန္ကို ဟယ္သာ့အဖုတ္ထဲက ဆြဲႏုတ္လိုက္တယ္ ။

“ ပုံစံေျပာင္းမလို႔လား ...ဘယ္လို ပုံစံ ေနေပးရမလဲဟင္ ...”

“ ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ေပးပါလား....”

ေစာေစာကလိုမ်ား စအိုေပါက္ကို ယက္ေပးအုံးမွာ လား လို႔ ဟယ္သာ ထင္မိေပမယ့္ တကယ္တမ္း ေနခက စအိုေပါက္ထဲကို အေရေတြ ရႊဲရႊဲစိုေနတဲ့ သူ႔လိင္တန္ေခ်ာင္းႀကီးကို ဖိသြင္းလိုက္တာကိုၾကဳံလိုက္ရတယ္ ..။ အိုဟင့္..သူ..သူငါ့ဖင္ကိုလိုးေနၿပီ....။ဟယ္သာလည္းဖင္ႀကီးေတြကို ေနာက္ကိုေကာ့ေပးထားၿပီးစအိုေပါက္ကိုလည္းၾကဳံ႕ညႇစ္မထားဘဲ ေလ်ာ့ထားေပးလိုက္တယ္ ။  ေနခရဲ့ လိင္တန္ တုတ္တုတ္ႀကီး

ဖင္ေပါက္ထဲကို တထစ္ထစ္နဲ႔ ဝင္ေနတယ္ ။

“ အီး...အား......”

ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မွန္မွန္ လိုးထည့္ေနတယ္ ။ ထိုးသြင္းလိုက္ ျပန္ဆုတ္လိုက္ ..အသြင္းအထုတ္ေတြ တိုင္းက ဟယ္သာ့အတြက္ ညည္းေအာ္ေနရတယ္ ။

စီးၾကပ္ေနတဲ့ ဖင္စအိုေပါက္ရဲ့ အေတြ႕ထူးကို ေနခ အရသာေတြ႕ေနတယ္ ။ သိပ္ာကာၾကာ မလိုးနိုင္ဘဲ ေနခလည္း သုတ္ရည္ေတြ တျပဳံႀကီး ဟယ္သာ့စအိုေပါက္ထဲကို ပန္းထုတ္ပစ္မိသြားၿပီး “ ၿပီး ”

သြားရတယ္ ။

“ အားးးးး”

“ ေကာင္းလားဟင္ ေနခ ...ဟယ္သာ့ဖင္ေပါက္ကို လိုးရတာ ေကာင္းလား....”

“ အရမ္းေကာင္းတယ္ ....”

“ မင္းေရာ ေကာင္းလား..ၿပီးလား...”

“ ၿပီးတယ္..ေစာက္ဖုတ္ကို လိုးတုံးက ၂ခါၿပီးတယ္.....”

ေနခနဲ႔ ဟယ္သာ ေရခ်ိ ုးခန္းထဲဝင္ကာ ေရပန္းေအာက္မွာ ေရ အတူတူ ခ်ိ ုးလိုက္ၾကတယ္ ..။ ဟယ္သာက ေနခရဲ့ ေပက်ံေနတဲ့ လီးတန္..ေဂြးစိႏွစ္လုံး ကို ဆပ္ညပာရည္နဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ပြတ္သပ္

ေဆးေၾကာေပးသလို ေနခကလည္း ဟယ္သာရဲ့ ေစာက္ဖုတ္နဲ႔ စအိုေပါက္တို႔ကို က်က်နန ေဆးေၾကာေပးတယ္ ။

ဟယ္သာ ေဖ်ာ္တိုက္တဲ့ ေကာ္ဖီေမႊးေမႊး ခါးခါး တခြက္ကို အရသာ ခံေသာက္ၿပီး ဟယ္သာနဲ႔ ဧည့္ခန္းက ဆိုဖါႀကီးေပၚမွာ အတူတူ ပူးပူးကပ္ကပ္ ထိုင္ရင္း အနမ္းေတြ ျပန္စလိုက္ၾကမိရာက ဒုတိယအခ်ီ အခ်စ္လြန္ပြဲေလးတပြဲ ထပ္ လုပ္ျဖစ္လိုက္ၾကျပန္တယ္ ။ ဒီတခါေတာ့ ဧည့္ခန္းအလည္က ေကာ္ေဇာႀကီးေပၚမွာ ..။

ေဒၚေလးနႏၵာ အလုပ္က ျပန္လာၿပီ ..။

ဟယ္သာက ေဒၚေလးနႏၵာ အံ့ၾသသြားေစခ်င္လို႔ ေဒၚေလးနႏၵာကို ဖုန္း ႀကိဳဆက္ၿပီး ေနခ ေရာက္ေနတဲ့အေၾကာင္း မေျပာဘူး ..။

“ ဒီေန႔ အရမ္း ပင္ပမ္းတာဘဲကြယ္..အလုပ္ အရမ္းမ်ားတယ္ ...”

နႏၵာေဇာ္ပိုင္ က အိမ္ေပါက္ဝက ေစာင့္ႀကိဳေနတဲ့ ဟယ္သာ့ကို ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ ဟယ္သာ အန္တီေမာလာမယ္ ဆိုတာ သိတယ္ ..ဒါေၾကာင့္ အန္တီလာရင္ ညစာ အတူတူ စားဖို႔ ခ်က္ျပဳတ္ထားတယ္ ...”

“ အို..ဟယ္သာရယ္...ဘာေတြမ်ား ခ်က္ထားလဲ..ဟင္း..ဘိုက္ေတာင္ ဆာလာၿပီ ...”

“ ေရႊဖ႐ုံသီး နဲ႔ ပုဇြန္....ၾကက္ဟင္းခါးသီးေၾကာ္ ....ၾကက္ကင္ ....ဟယ္သာ့ကို ဘယ္သူ ကူေပးသလဲ သိလားဟင္ ...”

“ ဟင္..မသိဘူး..ဘယ္သူ လာကူလဲ...”

အခန္းထဲက ေနခ ထြက္လာတယ္ ။

“ ဟယ္...ေနခ...မင္း..မင္း...မေသဘူးေနာ္....”

ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ အရမ္း အံ့ၾသသြားပါတယ္ ။ ဝမ္းလဲသာတာ အရမ္းဘဲ ..။

“ ညေနစာကို ဟယ္သာတို႔ ၃ေယာက္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး စားၾကရေအာင္ ေနာ္...ေဒၚေလး..”

“ ေအး..ေအး..ေဒၚေလး ေပ်ာ္လိုက္တာကြယ္...ကဲ..ကဲ..ေဒၚေလး ေရသြားခ်ိ ုးလိုက္အုံးမယ္...ေနခေရ..အရမ္း ဝမ္းသာတယ္ကြာ....”

ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ အေပၚထပ္ကို တက္ခဲ့ၿပီး ေရခ်ိ ုးဖို႔ လုပ္တယ္ ။ အိပ္ခန္းထဲမွာ သူမ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြကို တခုၿပီးတခု အားလုံး ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။

ဟူး...ေဟာ့ေရွာ့ေကာင္ေလး ျပန္ေပၚလာတယ္ ..။

ဟယ္သာ့အိမ္မွာ ညအိပ္တုံးက ေနခ..ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္တို႔ သုံးပြင့္ဆိုင္ လိုးၾကတာကို သူမ ေခ်ာင္းၾကည့္ခဲ့တာကို ျပန္သတိရ အမွတ္ရလိုက္မိတယ္ ။

အဲဒီတုံးက ေနခရဲ့ လိင္တန္ေခ်ာင္းႀကီးကို စူဇန္နဲ႔ ဟယ္သာ ႏွစ္ေယာက္ပူးၿပီး စုတ္ယက္ေပးခဲ့တာေတြကို ေဒၚနႏၵာ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတယ္ ။ ေနခရဲ့ တုတ္ၿပီး ရွည္တဲ့ လိင္တန္ႀကီးကို ေဒၚနႏၵာ စြဲလန္း သေဘာက်ခဲ့ရသလို ေနခက ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္ကို ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေပးတာေတြကိုလည္း ျမင္ခဲ့ရတာေတြက ေဒၚနႏၵာ့ကို ကာမစိတ္ေတြ တအား ျဖစ္ေပၚ

တက္ႂကြေစတယ္ ..။

ဒီအခ်ိန္မွာ ဟယ္သာ ေဒၚနႏၵာ့ ေရခ်ိ ုးခန္း တံခါးကို ဆြဲဖြင့္ၿပီး ဝင္လာတယ္ ။

“ အိုး..ဟယ္သာ....”

ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးနဲ႔ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႀကီး တအား လွေနတဲ့ ေဒၚေလး နႏၵာက မလိုဘူး ေျပာလည္း မရဘူး ။ ဟယ္သာက ေဒၚေလးနႏၵာအေနာက္ဖက္ကို သြားလိုက္ၿပီး ဆပ္ျပာနဲ႔ 

ပြတ္တိုက္ေပးတယ္ ။

“ အန္တီ..ဟယ္သာ ေခ်းတြန္း ဆပ္ျပာတိုက္ေပးရမလားဟင္....”

“ ရပတယ္...ဟယ္သာရယ္..မလုပ္ပါနဲ႔..”

“ ဟင့္အင္း..အန္တီ့ကို ဟယ္သာ ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္သလဲ အန္တီ သိတယ္ မဟုတ္လား....အန္တီ့ကို ျပဳစုေပးခ်င္တယ္...”

ေဒၚနႏၵာက ရယ္ၿပီး..“ သိပါတယ္..ဟယ္သာရယ္ ...မင္းေလးကိုလည္း အန္တီက ခ်စ္ပါတယ္..မင္းေလးနဲ႔ မခြဲနိုင္ပါဘူး ...” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ဟယ္သာက “ အန္တီ အထီးက်န္ မဆန္ေစခ်င္ဘူး

အန္တီ့ကို ေယာက်္ား လီး အစစ္နဲ႔လည္း ၾကဳံေစခ်င္တယ္ ...” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ ဟယ္..ဟယ္သာ..ဘာေတြ ေလၽွာက္ေျပာေနတာလဲ...နားရွက္စရာေတြ...”

“ ဟယ္သာေတာ့ အန္တီ ျပန္မလာခင္ ေနခ နဲ႔ ၂ခ်ီေတာင္ ေရေရလည္လည္ လိုးျဖစ္သြားတယ္ အန္တီ...”

“ အို....ဟယ္သာ..ၾကမ္းလွခ်ည္လား....”

ဟယ္သာက ေဒၚေလးနႏၵာကို ေနခနဲ႔ လိုးၾကတာေတြ ျပန္ေျပာတယ္ ။ ေျပာရင္းလည္း ေဒၚေလးနႏၵာရဲ့ ဖင္တုံးေတြ ၾကားထဲ နဲ႔ ရင္စိုင္ေတြကို ပြတ္သပ္ေပးလိုက္တယ္ ..။ ဟယ္သာရဲ့ အေျပာ

ဟယ္သာရဲ့ အထိအေတြ႕ေတြေၾကာင့္ ေဒၚေလးနႏၵာ စိတ္ပါလာတယ္ ။ စိတ္ေတြ ထႂကြလာတယ္ ..။ 

အိပ္ခန္းထဲကို ထြက္ခဲ့ၾကၿပီး ဟယ္သာက ေဒၚေလးကို ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္လွဲအိပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ေဒၚေလးရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကို ကုန္းယက္ေပးပါေတာ့တယ္ ..။ ေဒၚေလးလည္း ပထမ မလုပ္ပါနဲ႔

ဘာညာနဲ႔ တားေနေပမယ့္ တကယ္တမ္း ဟယ္သာက သူမ ေစာက္စိကို လ်ာနဲ႔ကလိေပးတဲ့အခ်ိန္မွာ တအား သေဘာက်သြားပါတယ္ ။ ကာမစိတ္ေတြလည္း ထိန္းလို႔ မရေအာင္ကို 

ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထႂကြလာရတာေၾကာင့္ “ ရာဘာလီးအတု ” ကို ယူၿပီး သူမကို လုပ္ေပးဖို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။

ဟယ္သာက “ အန္တီရယ္..ဘာလို႔ ရာဘာအတူေခ်ာင္းကို သုံးအုံးမွာလည္း..ေနခ ရွိေနတာဘဲ..သူ႔ကို လိုးခိုင္းလိုက္မယ္ေလ..” လို႔ ေျပာေတာ့ ေဒၚေလးနႏၵာလည္း....“ 

အိုး..ရွက္ပါတယ္ကြာ..ေနခကိုေတာ့ မေခၚပါနဲ႔....” လို႔ တားတယ္ ..။

မရဘူး..။ ဟယ္သာက ေနခကို သြားေခၚလိုက္တယ္ ။

ေဒၚနႏၵာ ရွက္လို႔ ေစာင္တထည္ကို ဆြဲျခဳံလိုက္တယ္ ။

“ ရွက္တယ္ကြာ...”

ေနခ ကလည္း မရွက္ပါနဲ႔ ေဒၚေလးရယ္..က်ေနာ့္ကို ခိုင္းခ်င္တာ ခိုင္းပါ..” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ေစာင္ကို ဆြဲလွန္လိုက္ပါတယ္ ။  အစမွာ တအိုအို တဟင္ဟင္ နဲ႔ ျငင္းဆန္ ႐ုန္းကန္ ေပမယ့္ ေနခ က ေစာက္ဖုတ္ကို ေကာင္းေကာင္း ယက္စုတ္ ေပးလိုက္တဲ့အခါ ေဒၚနႏၵာမွာ စိတ္ပါလာၿပီး ေနခ ယက္တာကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ခံယူပါေတာ့တယ္ ။ ဟယ္သာလည္း ေနခကို ေဓးေလးနႏၵာကို

လိုးခိုင္းပါတယ္ ။ တကယ္ေတာ့ ေနခ ဟာ ေဒၚေလး စိတ္ကူးထဲမွာ လိုးလိုးေပးေနတဲ့ စိတ္ကူးဇာတ္ေကာင္တေကာင္ပါ ..။

အခုေတာ့ ေနခ လိုးေပးေနတာကို ခံေနရၿပီ ..။

သူတို႔ သုံးေယာက္ အျပန္အလွန္ေတြ စုတ္ေပးၾက ယက္ေပးၾကသလို ေနခ လိုးတာကို  ေဒၚနႏၵာ နဲ႔ ဟယ္သာတို႔ တလွည့္စီ ခံၾကတယ္ ။ ဒုတိယအႀကိမ္ လုပ္တဲ့အခ်ိန္ ေဒၚေလးနႏၵာ 

မရွက္ေတာ့ပါဘူး ။  ေနရဲ့ လိင္တန္ကို တအား စုတ္ေပးရင္း ဟယ္သာနဲ႔ အတူတူ ေနခရဲ့ လိင္တန္အေပၚ တက္ထိုင္ပါေတာ့တယ္ ..။ ေယာက်္ားလီးနဲ႔ မၾကဳံဘူးဘဲ သူမဖါသာ တကိုယ္တည္း 

ဆာေလာင္လို႔ ရာဘာဒုတ္နဲ႔ ေျဖေဖ်ာက္ေနရတဲ့ အပ်ိဳႀကီးတေယာက္ ခုေတာ့ ေနခ နဲ႔ စိတ္တိုင္းက် ခံစားလို႔ အဆင္ေျပသြားပါၿပီ ..။

အယ္လ္ဆာ့ကို အက်ဥ္းက်ေနတုံးက ကူညီရင္ ဘာေတြ ညာေတြ လုပ္ကိုင္ေပးမယ္ လို႔ ေနခ ဂတိေပး ထားခဲ့တာေတြ အားလုုံးကို အယ္လ္ဆာ ေနခဆီက ရတယ္ ။

အယ္လ္ဆာ့ကို နံမည္ေျပာင္း ..နဂိုေနတဲ့ ကယ္လီဖိုးနီးယား ျပည္နယ္ကေန ေဝးကြာတဲ့ ျပည္နယ္တခုကို ေရႊ႕ေပးတယ္ ။ ဂတိအတိုင္း ေငြေတြ ေပးတယ္ ။ တေန႔ အယ္လ္ဆာ့ဆီကို ေနခ 

ဖုန္းဆက္တယ္ ။

အယ္လ္ဆာတို႔ အရမ္းေၾကာက္လန႔္ေနရတဲ့ ကားလို႔စ္အတြက္ စိုးရိမ္ဖို႔ မလိုေတာ့တဲ့အေၾကာင္းပါ ။

ကားလို႔စ္ ကို သူတို႔ အက္ဖ္ဘီအိုင္ အဖြဲ႕ႀကီးက အေသရမိလိုက္တာေၾကာင့္ လို႔ ေျပာျပပါတယ္ ။

အယ္လ္ဆာ ေနခဆီက အဲဒါေတြတင္ မကဘဲ သူမ တပ္မက္ေမာတဲ့ ေနခရဲ့ လိင္တန္ တုတ္တုတ္ထြားထြားႀကီးကိုလည္း စိတ္တိုင္းက် ရရွိလိုက္ပါတယ္ ။ ေနခက အယ္လ္ဆာ့ကို အယ္လ္ဆာ 

လိုခ်င္တဲ့ပုံစံအတိုင္း တဝႀကီး ေန႔ေရာညပါ လုပ္ကိုင္ေပးခဲ့တယ္ ။ 

မၾကာခင္ ေနခ ဆန္ဖရန္စစ္စကိုၿမိဳ႕ ကေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္ ။ ေနခက ဟယ္သာ..ေဒၚေလးနႏၵာတို႔ကို သူ ခရီးသြားမယ့္အေၾကာင္း ႏုတ္ဆက္သြားခဲ့ပါတယ္ ။ ဘယ္ကိုသြားမလဲ 

ဘာအတြက္လဲကိုေတာ့ ေနခက မေျပာသြားပါဘူး ။ 

                                                                   ၿပီးပါၿပီေနခ သြပ္ပုံးေလးထဲက အရသာမရွိတဲ့ ဆန္ျပဳတ္ကို ႀကိဳးစားၿပီး အကုန္ေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္ ။

ဒီအက်ဥ္းက်ေနတဲ့ ဘဝကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔က ခြန္အားရွိဖို႔လိုအပ္တယ္ ဆိုေတာ့ အစားေတာ့စားထားမွ ...။

သူ႔ကို လာလာ ဆန္ျပဳတ္နဲ႔ ေရ ပို႔ေပးတဲ့ အယ္လ္ဆာ ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလး ကို ထပ္ၿပီး သိမ္းသြင္း

ၾကည့္ရမယ္ . .။ ဒီေကာင္မေလး ၾကည့္ရတာ သူ႔ေပါင္ၾကားက ငပဲဒုတ္ကို ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဝင္စားတယ္ ။  ဆာေလာင္ လိုလားေနပုံရတယ္ ။ လုပ္ေနက်အတိုင္း ေလထဲကို လက္သီးထိုး ေျခနဲ႔ ကန္တဲ့ကိုယ္

ခံပညာ ေလ့က်င့္ခန္းေတြ ဖိလုပ္ၿပီး အေရးၾကဳံလာလို႔ ရန္သူကို တိုက္ခိုက္ရင္ အရင္လိုဘဲ သြက္လက္ျမန္ဆန္ဖို႔..ထိုးႏွက္ခ်က္ေတြ အားပါဖို႔သူ ေလ့က်င့္တယ္ ။

ေဟာ..ေျခသံၾကားတယ္ ...။ အယ္လ္ဆာ ဆန္ျပဳတ္နဲ႔ ေရ လာပို႔ၿပီ ထင္တာဘဲ ..။

ေျခာက္ကနဲ အသံနဲ႔ မီးဝါက်င္က်င္ေလး လင္းလာတယ္ ။ လာၿပီ....။ အယ္လ္ဆာ ...။

ဒီေန႔ အယ္လ္ဆာသည္ အျဖဴေရာင္ အက် ႌပြပြႀကီး ဝတ္လာတယ္ ။ ရင္ဘတ္မွာ ပန္းပြင့္ေတြ ဒီဇိုင္းနဲ႔..။ အထဲမွာ ဘရာစီယာ ပါပုံမရဘူး...။ ရင္စိုင္ေတြ တခ်က္တခ်က္ လႈပ္သြားတာ ေနခ ျမင္ရတယ္ ။

ေအာက္က ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အနက္ကလည္း က်ပ္လြန္းတယ္ ။ ေပါင္လုံးေတြ တင္ပါးႀကီးေတြကို ပီပီျပင္ျပင္ ျမင္ရတယ္ ။

“ ဟိတ္..ကိုလီးရွည္ ...”

စပင္းနစ္ရွ္စကားနဲ႔ သူ႔ကို ေခၚလိုက္တဲ့ အယ္လ္ဆာ က ျပဳံးစိစိနဲ႔..။

“ ဘာလဲ အယ္လ္ဆာ..မင္း စဥ္းစားၿပီးၿပီလား....ငါ့ကို လႊတ္ေပးဖို႔...”

သံတိုင္ေတြနား ကပ္ၿပီး အယ္လ္ဆာ့ကို တိုးတိုးေလး ေမးလိုက္တယ္ ။

အယ္လ္ဆာက သူမရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းနီရဲရဲ ဆိုးထားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးမွာ လက္ညႇိုးကပ္ၿပီး...“ ရႉး...တိုးတိုးမင္း သိထားဖို႔က ဒီမွာ ငါ တေယာက္ထဲ မဟုတ္ဖူး..အေစာင့္ခ်ထားတဲ့ ၂ေယာက္ အေပၚထပ္မွာ အျမဲ

ရွိေနတယ္ ...ၾကားသြားရင္ ငါပါ အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ေရာက္သြားမွာ.....” လို႔ တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ ကင္မရာ တပ္မထားဘူးလား...”

အယ္လ္ဆာက ေခါင္းခါယမ္းျပတယ္ ။

( NO ).....

“ ကူညီပါ.. အယ္လ္ဆာ..ရယ္..မင္းကို ငါ ေငြေတြ အမ်ားႀကီး ေပးမယ္...မင္း အိုင္ဒင္တတီ ကိုလည္း ေျပာင္းေပးမယ္...မင္းကို ကားလို႔စ္ ဘာမွ ဒုကၡမေပးနိုင္ေအာင္ ငါ ကာကြယ္ေပးမယ္ ...ဘယ္လိုလဲ..”

လို႔ သူ ထပ္ေျပာလိုက္တယ္ ။

အယ္လ္ဆာက “ အေပၚက အေစာင့္ေကာင္ေတြ ရွိေနသေရြ႕ ငါ ဘာမွ မလုပ္နိုင္ဘူး...မင္း ငါ့ကို တ

ကယ္ အဲလို လုပ္ေပးမွာလား...ငါဘယ္လို ယုံရမလဲ....မင္း ညာတာျဖစ္ေနရင္ေကာ.....” လို႔ ျပန္ေျပာလာေတာ့ အယ္လ္ဆာ စိတ္ပါေနၿပီ ဆိုတာ သူ သိလိုက္တယ္ ။

“ ငါ မင္းကို တကယ္ ျပန္ၾကည့္မွာပါ..မင္း ဒီအခ်ဳပ္ခန္းကိုလည္း ဖြင့္ေပးစရာ မလိုဘူ …. တခုဘဲ လုပ္ေပးရမွာ..ေဟာဒီ ဖုန္းံပါတ္ေလးကို ဆက္ေပးလိုက္..ဒီေနရာရဲ့ လိပ္စာကို ေျပာျပလိုက္..ဒါဘဲ....လုပ္ပါ

မင္းကို ငါ ေဒၚလာ သိန္းနဲ႔ ခ်ီၿပီး ေပးမယ္...နံမည္..အိုင္ဒီလဲ ေျပာင္းေပးမယ္....စိတ္ခ်ပါ အယ္လ္ဆာ...

ငါ ေက်းဇူး မေမ့ပါဘူး ...”

“ ေကာင္းၿပီေလ  ..ငါ အေျခအေန ၾကည့္ၿပီး လပ္မယ္ ..ခိခိ ….မင္း ဒါေတြကို ဘယ္လိုထင္လဲ...”

အယ္္လ္ဆာက သံတိုင္ေတြနားကို တိုးကပ္လာၿပီး သူ႔လက္တဖက္ကို ဆြဲယူလိုက္တယ္ ။ ဆူေကာ့လုံးဝန္းတဲ့ ရင္စိုင္ေတြ အေပၚကို သူ႔လက္ကို တင္ေပးလိုက္တယ္ ။ 

တင္းမာဖီးထေနတဲ့ ရင္သားေတြကို သူ ကိုင္ညႇစ္ေနမိရသည္ ။

 “ အရမ္းေကာင္းတာဘဲ အယ္လ္ဆာရယ္ ဟူး...”

“ ႀကိဳက္လား....”

“ စို႔မလား....”

“ အင္း..စို႔မယ္....”

အယ္လ္ဆာက အက် ႌပြႀကီးကို လွန္လိုက္တယ္  ။ တကယ့္ကို ထြားတဲ့ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အားနည္းတဲ့မီးေရာင္ေလးေအာက္မွာ ျဖဴျဖဴ ဝင္းဝင္းႀကီး ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

သံတိုင္ေတြ ၾကားထဲကို တိုးကပ္ေပးလိုက္တဲ့ နို႔ႀကီးတလုံးရဲ့ နို႔သီးေလးကို ငုံဟတ္ စို႔လိုက္တယ္ ။

အယ္လ္ဆာ မ်က္လုံးေလး ပိတ္ၿပီး ခံေနတယ္ ။ တဖက္ၿပီးေတာ့ ေနာက္တဖက္ ...။

“ အင္း..အင္း...အင္း...”

အယ္လ္ဆာ ညည္းတယ္ ...။

“ အင္း....ေတာ္ၿပီ...မင္း...မင္းရဲ့ဟာ...ခဏ ျပပါအုံး....”

သူ႔ေပါင္ၾကားကို လွမ္း စမ္းရင္း ေျပာလိုက္လို႔ ေဘာင္းဘီကို အျမန္ ခၽြတ္ေပးလိုက္ရတယ္ ။ ၾကည့္ရတာ အယ္လ္ဆာသည္ သူ႔ငပဲဒုတ္ကို စြဲလမ္း သေဘာက်ေနတာ ၾကာၿပီ ထင္တာဘဲ ။ ေတာင္မတ္ေနတဲ့ သူ႔ငပဲဒုတ္ကို အယ္လ္ဆာက အငမ္းမရ ဆုပ္ကိုင္ ပြတ္သပ္တယ္ ။

ဒီအတိုင္းဆိုရင္ သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အယ္လ္ဆာသည္ ကူညီဖို႔ အလားအလာ ရွိၿပီလို႔ စိတ္ထဲ

မွာ ေတြးေနသည္ ။

“ ဟင္း..တအားႀကီးၿပီး ရွည္တယ္ကြာ....မင္းဒစ္က လူမဲတေယာက္ရဲ့ ဒစ္လိုဘဲ...”

အယ္လ္ဆာသည္ အားမလိုအားမရ ျဖစ္လာပုံနဲ႔ ဆတ္ကနဲ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သူ႔ငပဲဒုတ္ကို ငုံကာ စုတ္လိုက္ပါတယ္ ။ ႁပြတ္ျပတ္..ႁပြတ္ျပတ္ နဲ႔ အသံေတြ ထြက္လာတယ္ ..။ အယ္လ္ဆာသည္ သည္ ငပဲဒုတ္ကို ဘယ္တုံးထဲက အခုလို စုတ္ပစ္လိုက္မယ္လို႔ မွန္းထားသလဲ မသိဘူ ..။ ေလာဘတႀကီးကိုစုတ္ေနတာ ...။ 

“ ေဟး..အယ္လ္ဆာ..ၾကာလွခ်ည္လား....ဘာလုပ္ေနသလဲ.....”

အေပၚထပ္က ေအာ္ေမးလိုက္တဲ့ အသံေၾကာင့္ အယ္လ္ဆာ သည္ ကမန္းကတန္း ငပဲဒုတ္ကို ပါးစပ္

ထဲက ထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီး မတ္တပ္ ထရပ္တယ္ ။ သူ႔ကို တိုးတိုးေလး..“ မင္း..ဂတိတည္ပါေစ....ငါ ႀကိဳးစား

ၾကည့္မယ္....” လို႔ ေျပာသြားတယ္ ။ ေလွခါးေပၚ တဒုံးဒုံး ေျခသံျပင္းျပင္းနဲ႔ ျပန္တက္သြားတဲ့ အယ္လ္ဆာ ေပးသြားတဲ့ ေဝဒနာက   တိုးလို႔တန္းလန္းႀကီး က်န္ခဲ့ေနတယ္ ။  ငပဲဒုတ္ႀကီး မတ္မတ္ေထာင္လို႔ သူ က်န္ခဲ့တယ္ ..။ အယ္လ္ဆာ ..ကုညီပါေစ ….     ။

ဟယ္သာ အန္တီနႏၵာ အလုပ္ထြက္သြားၿပီးတဲ့အခ်ိန္ မီးဖိုခန္းထဲက ေကာ္ဖီစားပြဲမွာ ဂ်ေမကာ ဘလူးေမာင္တိန္ ေကာ္ဖီခါးခါး တခြက္ကို အရသာခံေသာက္ရင္း စူဇန္ရဲ့ ျမန္မာျပည္ ရန္ကုန္မွာ လုပ္မယ့္ မဂၤလာေဆာင္ လုပ္မယ့္ဆီကို သြားေရာက္မယ့္ကိစၥကို စဥ္းစားေနတယ္ ။

စူဇန႔္ မဂၤလာပြဲကို အန္တီနႏၵာတို႔မိသားစုေတြနဲ႔ သြားၾကတဲ့အခါ စူဇန႔္အတြက္ ထိုက္ထိုက္တန္တန္

လက္ေဆာင္ တခုခု ယူသြားခ်င္တယ္ ။

ဟယ္သာ ဒီအတြက္ မိုင္၅၀ ေလာက္ ေဝးတဲ့ ေနရာကို သြားရမယ္ ။

အင္း...အခုဘဲ သြားလိုက္မယ္ ..။

ဟယ္သာ အိမ္ေနရင္း ဝတ္ထားတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အစုတ္နဲ႔ အနက္ေရာင္ တီရွပ္နဲ႔ ကားဂိုေဒါင္ဆီ

ကို ေလ်ာက္သြားလိုက္တယ္ ။ ကားသုံးစီး ဆန႔္တဲ့ ကားဂိုေဒါင္ထဲမွာ အန္တီနႏၵာ့ မာစီးဒီး ဂ်ီအယ္လ္ေက ကားအျဖဴေလး နဲ႔ စူဇန္ရဲ့ “ နင္ဂ်ာ” ရွိေနတယ္ ။ နင္းဂ်ားကို စူဇန္ မစီးျဖစ္ေတာ့

ေပမယ့္ ဂိုေဒါင္ထဲမွာ ရိုရိုေသေသ သိမ္းထားတယ္ ။ အုပ္ထားတဲ့ ကင္းဘတ္စကို ဖယ္လိုက္တယ္ ။

နင္ဂ်ာ ေပၚ တက္ခြလိုက္ၿပီး စက္ႏွိုးလိုက္တယ္ ။ ဒ႐ူးေဝါ ဆိုတဲ့ အသံက အားပါလွတယ္ ။

ဟိုင္းေဝးလမ္းမႀကိးေပၚမွာ နင္ဂ်ာ အားမာန္အျပည့္နဲ႔ ေလဟုန္ကို ခြဲလို႔ ေျပးေနတယ္ ။

ဟယ္သာလည္း ဘိုက္ မစီးတာ ၾကာၿပီ ။ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ကားေတြကို ရိပ္ကနဲ ရိပ္ကနဲ ျဖတ္ေက်ာ္

ေနတယ္ ။ နင္ဂ်ာေလးက အားေကာင္းတုန္းဘဲ ...။

ၿမိဳ႕ေလးထဲကို ဝင္လာေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္တန္းေလးေတြကို စေတြ႕ရတယ္ ။ ပီဇာဆိုင္..ဟမ္ဘာဂါဆိုင္

အမွတ္တရပစၥည္းအေရာင္းဆိုင္...။ ေဟာ..ေရွ႕မွာ ေတြ႕ၿပီ ။

ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ ျပင္တဲ့ ဆိုင္ ။

ဆိုင္ကယ္အစုတ္ေတြ တန္းစီၿပီး ရပ္ထားတဲ့ေဘးမွာ နင္ဂ်ာကို ထိုးဆိုက္လိုက္တယ္ ။

ဆိုင္ထဲကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္ ။

ကပ္စတန္မာ  ဘယ္သူမွ မရွိေနဘူး ။ အိုလြန္းတဲ့ မိန္းမႀကီးတေယာက္ ဘဲ ရွိေနတယ္ ။ မိန္းမႀကီး က

ငယ္ငယ္တုန္းက ေဟာ့ေရွာ့တေယာက္ ျဖစ္ခဲ့မယ္ ထင္တာဘဲ ..။ လက္ႏွစ္ဖက္မွာ ဂိုဏ္းတက္တူးေတြ

အျပည့္ထိုးထားတယ္ ။ အခုတိုင္ လည္ပင္းမွာ ဘိုက္ကာဂိုဏ္းတခ်ိ ု႔ရဲ့ တံဆိပ္ ဆြဲျပားေတြကို ဆြဲထားဆဲဘဲ ..။

“ ဟိုင္း.........ကယ္သီ ….     ေနေကာင္းလား....”

အဖြားႀကီးက ေမာ့ၾကည့္တယ္ ။ 

“ ဟိုင္း..ေကာင္းပါတယ္..မင္းေရာ..ဘယ္လိုလဲ....” လို႔ ျပန္ေမးတယ္ ။

“ မင္း ငါ့ကို မွတ္မိလား...ကယ္သီ.....”

ကယ္သီက ျပဳံးတယ္ ။

“ မွတ္မိတာေပါ့..ဟယ္သာ..မင္းကို ငါ ထိန္းလာတာဘဲ....”

“ ငါ့အေဖ ေပးထားတဲ့ဟာ ငါ လာယူတာ...မင္းမွာ အဆင္ေျပလား...”

“ ေျပတယ္..ခဏေစာင့္..ဟယ္သာ....”

အဖြားႀကီး ဆိုင္ခန္းထဲ တုန္ခ်ိခ်ိနဲ႔ ေလၽွာက္ဝင္သြားတယ္ ။ ဟယ္သာလည္း ဆိုင္ေလးေရွ႕က ဟာလီ

ဆိုင္ကယ္ေတြကို ေငးၾကည့္ေနတယ္ ။ တခ်ိန္က အင္အားေကာင္းလွတဲ့ သူ႔အေဖနဲ႔ “ ရိုးလင္းသန္း

ဒါး ” အဖြဲ႕ေတြေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ ေရာက္ေနၾကၿပီ ဆိုတာ ေတြးေနမိတာ ..။

အဖြားႀကီး ျပန္ထြက္လာတယ္ ။ လက္ထဲမွာ ေက်ာပိုးအိတ္အနက္တလုံး ပါလာတယ္ ။

ေက်ာပိုးအိတ္မွာ ( စမစ္ အန္ ဝက္ဆန္ ) လို႔ အျဖဴေရာင္ စာတန္းေလး ပါတယ္ ။ ဟယ္သာ ဇစ္ကို

ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ေဒၚလာ၁ဝဝတန္ အထုပ္ေတြ အျပည့္ ရွိေနတယ္ ။

“ သိုင့္သ္ ..ကယ္သီ    ...”

အဖြားႀကီးက မ်က္ရည္ဝဲေနၿပီး“ ယူအာဝဲလ္ကမ္းမ္ ေဘဘီ...” လို႔ တုန္တုန္ရီရီ အသံေလးနဲ႔ ေျပာတယ္ ။

“ဘိုင္း..ကယ္သီ....” နင္ဂ်ာေပၚခြတက္ၿပီး စက္ႏွိုးရင္း ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္ ။.

အဖြားႀကီးက “ ဘိုင္း ..ဟယ္သာ...” လို႔ ျပန္ႏုတ္ဆက္ရင္း လက္ျပကာ က်န္ခဲ့တယ္ ။

                            ( စူဇန႔္အတြက္ မဂၤလာလက္ေဆာင္ ရၿပီ  …..      )

ဟိုင္းေဝးလမ္းမႀကီးေပၚမွာ နင္ဂ်ာကို အျမန္စီးရင္း ဟယ္သာ စိတ္ထဲက ေျပာလိုက္တာ ….     ။

Henry Chan  ..Oakland China Town မွာ ေရာက္ေနတယ္ ။ Henry Chan ေန႔လည္စာ မစားရေသးဘူး ။ ဘိုက္ဆာလြန္းလို႔ ၾကဳံရာ ဘာျဖစ္ျဖစ္ စားမယ္လို႔ စိတ္ကူးထားတယ္ ။ Oakland China Town က သိပ္မႀကီးေပမယ့္ စားစရာဆိုင္ေတြက အရမ္းမ်ားတယ္ ။ ေခါက္ဆြဲဆိုင္ တဆိုင္ထဲ ဝင္လိုက္တယ္ ။ အေရးထဲ ဆာပါတယ္ ဆိုမွ ေခါက္ဆြဲဆိုင္က စားပြဲထိုးေတြ တေယာက္မွ သူ႔ကို ဘာစား

မလဲ လာ မေမးၾကဘူး ။ 

Henry Chan အရမ္းဆာေနၿပီ ။ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး ။ စားပြဲထိုးတေယာက္ကို လွမ္းေခၚတယ္ ..။ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ တပြဲ နဲ႔ ဘဲကင္ တစိတ္ မွာလိုက္တယ္ ။ ဘီယာတလုံးေရာ ..။

ဖုန္းျမည္လာတယ္ ။ Henry Chan ဆတ္ကနဲ တုန္သြားတယ္ ။ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ ဖုန္း သုံးလုံး ရွိေနတယ္ ။ အခု ျမည္တဲ့ ဖုန္းက မျမည္တာ သုံးလ မကေတာ့ဘူး ။ ဒီဖုန္းကို သီးသန႔္ ေပးထားတဲ့ ေအးဂ်င့္က ေပ်ာက္ေနတယ္ ။ ဒီဖုန္းနံပါတ္ကို သူတေယာက္ထဲ ေခၚဖို႔ ေပးထားတာ ..။ 

Henry Chanသည္ FBI ( အထူး စုံစမ္းစစ္ေဆးေရး ဗ်ဴ ရို )က အသြင္ယူထားတဲ့ စုံေထာက္ တေယာက္ ပါ ။ သူက လွို႔ဝွက္သိပ္သည္းစြာနဲ႔ အသြင္ယူထားတဲ့ ေအးဂ်င့္ေတြ အကူအညီ လိုအပ္လို႔ ရွိရင္ ဆက္သြယ္နိုင္ဖို႔ ထားထားတဲ့ ၾကားခံ လူတေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္ ။ အသြင္ယူထားတဲ့ ေအးဂ်င့္ေတြ အေနနဲ႔ သူတို႔ စုံစမ္း သိရွိလို႔ ရတာေတြကို ဌာနခ် ုပ္ကို တင္ျပခ်င္ရင္ ျဖစ္ျဖစ္ အကုအညီ လိုအပ္ရင္ ျဖစ္ျဖစ္ ဌာနခ် ုပ္ကို တိုက္ရိုက္ ဆက္သြယ္ဖို႔ ဆိုတာက မလြယ္ကူၾကပါဘူး ။ သူတို႔ဟာ လူဆိုးဂိုဏ္းေတြ ထဲမွာ လူဆိုးတေယာက္ အျဖစ္နဲ႔ ဟန္ေဆာင္ကာ ဝင္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ေနၾကရတာေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ့ ဖုန္းေတြကေန အက္ဖ္ဘီအိုင္ ဌာနခ် ုပ္ကို ေခၚပါရင္  အင္မတန္မွ အႏၲရာယ္ မ်ားလွပါတယ္ ။ 

Henry Chan ကေတာ့ တ႐ုတ္တန္းက သာမန္ အလုပ္သမားလိုလို ပြဲစားလိုလို ယာဥ္ေမာင္းလိုလို စုတ္စုတ္နိုတ္ႏုတ္ နဲ႔ လူတေယာက္မို႔ သူ႔ဆီကို ဖုန္းေခၚရင္ သာမန္ မိတ္ေဆြတေယာက္ဆီကို ေခၚတာဘဲလို႔ ထင္နိုင္တယ္ေလ ..။

ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္၈ိုဏ္းေတြကို အသြင္ယူ (  Under Cover )ၿပီး  ထိုးေဖါက္ဝင္ေရာက္ စုံစမ္းေနတဲ့ ေအးဂ်င့္ ေနခ  က သူ စုံစမ္းလို႔ ရတာေတြကို ဌာနခ်ဳပ္ကို Henry Chan

ကေန တဆင့္ တင္ျပခဲ့ပါတယ္ ။ Henry Chanက သူ ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြကို လုပ္ကိုင္ေပးခဲ့တယ္ ။ ကုန္ေလွာင္႐ုံမွာ တ႐ုတ္ျပည္မႀကီးက ခိုးသြင္းလာတဲ့ မိန္းကေလးေတြ ပါတဲ့ ကြန္တိန္နာႀကီးနဲ႔

ဂရင္းးရယ္ဂင္ ဂိုဏ္းသားေတြကို ၀ိုင္းဝန္း ဖမ္းဆီးတဲ့ အခါမွာ ေအးဂ်င့္ ေနခဟာ ယုတၱိရွိေစဖို႔နဲ႔ သူ႔ကို ေအးဂ်င့္တေယာက္မွန္း မသိေစဖို႔ ဂရင္းဒရယ္ဂင္ေတြနဲ႔ အတူတူ ရွိေနရပါတယ္ ။

သြားေရာက္ ဖမ္းဆီးတဲ့ အက္ဖ္ဘီအိုင္ေတြ နဲ႔ ရဲေတြ အေနနဲ႔ သူတို႔ သြားဝိုင္းတဲ့ လူဆိုးေတြ ထဲမွာ သူတို႔ ဖက္က ေအးဂ်င့္တေယာက္ ရွိေနတယ္ ဆိုတာ သိထားေပမယ့္ ဘယ္သူဘယ္ဝါ ဘယ္လိုပုံစံ ဆိုတာ မသိၾကပါဘူး ။ အခ်င္းခ်င္း မွားယြင္းစြာနဲ႔ ပစ္ခတ္မႈေတြ ျဖစ္နိုင္တာေၾကာင့္ အသြင္ယူေအးဂ်င့္ အေနနဲ႔ မိမိ ဖါသာ သတိထား ေရွာင္ရွားဖို႔ ပစ္ခတ္မႈမွာ ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္မႈ မလုပ္ဖို႔ ႀကိဳတင္ မွာၾကားခဲ့ပါတယ္ ။

ကုန္ေလွာင္႐ုံ ဖမ္းဆီးမႈ ျဖစ္ၿပီး မၾကာခင္ ေနခ ဆက္သြယ္လာလိမ့္မယ္လို႔ Henry Chan က ယူဆေပမယ့္ ေနခက ဆက္သြယ္ မလာပါဘူး ။ ေနခ တေယာက္ ေသသြားၿပီလား လို႔ေတာင္ ေအးဂ်င့္

Henry Chan ေရာ ဌာနခ်ဳပ္ကပါ ထင္လိုက္ၾကပါတယ္ ။ အခု သုံးလေက်ာ္အၾကာမွာ ေနခ တေယာက္ထဲ ေခၚတဲ့ ဒီနံပါတ္ က ေခၚလာလို႔ Henry Chan တုန္ခါသြားရေအာင္ကို အံ့ၾသသြားတာပါ ။

ဖုန္းကို စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔ ေကာက္ကိုင္ ထူးလိုက္ေတာ့ ေနခ အသံ မဟုတ္ဘဲ မိန္းမတေယာက္ အသံ ျဖစ္ေနပါတယ္ ။

ဒီ မိန္းမ က အဂၤလိပ္လို သိပ္ မတတ္တဲ့အျပ္င စကားလည္း အရမ္းဝဲတယ္ ။ စပင္းနစ္ရွ္ စကားနဲ႔လည္း ညႇပ္ေျပာတယ္ ။ Henry Chan က စပင္းနစ္ရွ္ လည္းတတ္တဲ့အျပင္ အင္မတန္မွ ပါးနပ္တဲ့

ေအးဂ်င့္တေယာက္မို႔ ဒီမိန္းကေလး ဘာေျပာခ်င္တယ္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္တယ္ ။ သိလိုက္တယ္ ။

ဒီမိန္းမ ေျပာခ်င္တာက မင္းတို႔ လူ အဖမ္းခံထားရတယ္...ဒီလိပ္စာမွာ ရွိေနတယ္..လက္နက္ကိုင္၂ေယာက္ ရွိေနတယ္ ...ဆိုတာ Henry Chan သေဘာေပါက္တယ္ ။

ေသၿပီ ထင္ေနတဲ့ ေအးဂ်င့္ ေနခ မေသဘူး ။

ခ်က္ခ်င္းဘဲ ဆန္ဖရန္စစ္စကို ဌာနခ် ုပ္က အထူး စစ္ဆင္ေရး အဖြဲ႕နဲ႔ Henry Chan  ဆက္သြယ္လိုက္တယ္ ။

ေနခကို ခ်က္ခ်င္း ကယ္ထုတ္ဖို႔ အစီအစဥ္ေတြ ဆက္တိုက္ လုပ္ၾကမည္ ။

အယ္လ္ဆာသည္ သူမနဲ႔ အတူ ရွိေနတဲ့ ဂိုဏ္းသား ႏွစ္ေယာက္ အလစ္မွာ ေအာက္ထပ္ ေျမတိုက္ထဲက ဖမ္းထားတဲ့ အက်ဥ္းသား အတြက္ ဖုန္းေခၚေပးလိုက္တယ္ ။

အယ္လ္ဆာ ရမ္းသမ္းၿပီး စမ္းလိုက္တာပါ ။ ဒီေျမတိုက္ထဲက ကိုလူေခ်ာကို အယ္လ္ဆာ သေဘာက်မိခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ ။ သူ႔ရဲ့ ေအာင္ျမင္တဲ့ လိင္တန္ေခ်ာင္းႀကီးကိုုလည္း စြဲမက္ခဲ့ရတယ္ ။

အခုေတာ့ မေနနိုင္ဘဲ စုတ္ေတာင္ စုတ္ပစ္လိုက္မိတယ္ ။ သူက သူ႔ကို ကူညီရင္ ေငြေတြ တပုံႀကီး ေပးမယ္..အိုင္ဒင္တတီ လဲ ေျပာင္းေပးမယ္ လို႔ တဖြဖြ အာမခံတယ္ ။ အယ္လ္ဆာ ယုံသလိုဘဲ ။

ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကားလို႔စ္လိုေကာင္ရဲ့ ဆီမွာ မေနလိုေတာ့ပါဘူး ။ ေျပးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီ ။ တခုဘဲ ..။ ဟိုေကာင္ကို လာကယ္ရင္ ပစ္လား ခတ္လားေတြ ျဖစ္ရင္ အေခ်ာင္ ၾကားက က်ည္ဆံမွန္

နိုင္တယ္ ။ ဒါဘဲ ၾကည့္ေရွာင္ရမယ္ ။ ဟိုႏွစ္ေကာင္ တေယာက္က ေရခ်ိ ုး တေယက္က ခ်ီးပါေနတုံး ဖုန္း အျမန္ ဆက္လိုက္တယ္ ။ အေပၚဆုံးထပ္ကို တက္ၿပီး အိမ္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို မ်က္စိ ကစားလိုက္တယ္ ။ ခုထိေတာ့ ဘာမွ မထူးေသးဘူး ။ လူစိမ္းေတြ ျမင္ရင္ေတာ့ လာကယ္ၾကၿပီ ဆိုၿပီး လုံျခဳံတဲ့ တေနရာရာမွာ ပုန္းလိုက္မယ္ လို႔ ျပင္ထားတယ္ ။ စိတ္ေတြေတာ့ အရမ္း လႈပ္ရွား

ေနတယ္ ။

ေနခ လည္း အယ္လ္ဆာ သူ႔ကို ကူညီမယ္ လို႔ ေမၽွာ္လင့္ေနမိတယ္ ။ Henry Chan နဲ႔ အဆင္ေျပပါေစ..ဌာနခ်ဳ ုပ္က အထူးအဖြဲ႕ေတြနဲ႔ လာကယ္ပါေစ..ဆုေတာင္းေနတယ္ ။

အေပၚထပ္ ၾကမ္းျပင္က တကၽြိ ကၽြိ နဲ႔ လမ္းေလၽွာက္သံသဲ့သဲ့ ၾကားေနရတယ္ ။ တခ်က္တခ်က္ ရယ္သံေတြ ၾကားရတယ္ ။ အယ္လ္ဆာ ေျပာျပတာေတာ့ အေစာင့္ ၂ေယာက္ ရွိတယ္ တဲ့ ။

မ်က္စိကိုဖြင့္..နားကို စြင့္ေနမိတယ္ ။

 ေငြထုပ္ေတြ အျပည့္အသိပ္ ပါတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ကို လြယ္ထားရင္း ဆိုင္ကယ္ကို အျမန္စီးေနတဲ့ ဟယ္သာသည္ ေထာင္ထဲေရာက္ေနတဲ့ အေဖ ကူးပါးကို စိတ္ထဲက ေက်းဇူးတင္လိုက္တယ္ ။

ကူးပါးက သူ က မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္ေတြ အရမ္းကို လုပ္ေနတဲ့လူမို႔ တေန႔က်ရင္ အခုလိုဘဲ ေထာင္ထဲေရာက္ အိမ္ေတြ ဆိုင္ေတြ သိမ္းခံရနိုင္တယ္ ဆိုတာ သိလို႔ သမီး ဟယ္သာအတြက္ သူပိုင္

ဆိုင္တာေတြကို သူ႔နံမည္နဲ႔ မဟုတ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ထားထားေပးတယ္ ။ တေန႔ ဟယ္သာ လိုအပ္လာရင္ သုံးစြဲဖို႔ ။

ဒီေငြေတြနဲ႔ဆိုရင္ ျမန္မာျပည္က စူဇန္ရဲ့ မဂၤလာေဆာင္ကို သြားရင္ မ်က္ႏွာ မငယ္ရေတာ့ဘူး ။ စူဇန္တို႔ မဂၤလာလက္ဖြဲ႕ကို အေကာင္းစား ဝယ္ေပးနိုင္ၿပီ လို႔ ဟယ္သာ ေတြးေနတယ္ ။ စူဇန္တို႔နဲ႔

လည္း ျမန္မာျပည္အႏွံ့ ေလ်ာက္လည္မည္ လို႔လည္း ေတြးေနတယ္ ။

ကားေတြကို တစီးၿပီး တစီး ေက်ာ္တက္ရင္း ဟယ္သာ နင္ဂ်ာကို အရွိန္တင္လိုက္တယ္ ။ 

ကားေတြ ရိပ္ကနဲ ရိပ္ကနဲ ေနာက္မွာ ျပတ္က်န္ခဲ့တယ္ ။

ေနာက္ၾကည့္မွန္ထဲကို အမွတ္မထင္ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ သူ႔အေနာက္မွာ ဆိုင္ကယ္ ေလးစီးေလာက္ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ လိုက္လာတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ 

ဟယ္လ္မက္ဦးထုပ္ေတြ ေဆာင္းထားကာထားလို႔ ဘာေကာင္ေတြ ဘယ္သူေတြ ဆိုတာ ခန႔္မွန္းရ ခက္တယ္ ။ သူကိုယ္တိုင္က ဘိုက္ကာဂိုဏ္းႀကီးရဲ့ ဦးစီးေခါင္းေဆာင္ႀကီးတေယာက္ရဲ့ သမီးဆိုေတာ့ သူ႔ကို သိၾကလို႔လား ..ဒါမွ မဟုတ္ ဘိုက္ စီးသူအခ်င္းခ်င္း အတူတူ ယွဥ္တြဲ အုပ္ဖြဲ႕ၿပီး စီးခ်င္လို႔လား ..။

သူတို႔ ဖာသာ ေက်ာ္တက္ မသြားၾကဘဲ ဟယ္သာနဲ႔ ေဘးက ေနာက္က ပူးကပ္ေနၾကတယ္ ။ အရွိန္ျမႇင့္ရင္ သူတို႔လည္း လိုက္ ျမႇင့္ၾကတယ္ ။ ရန္သူလား ...မိတ္ေဆြလား ...။

အန္တီနႏၵာ့အိမ္ဆီကို ဝင္တဲ့ EXIT ထြက္ေပါက္ဆီကို ေရာက္ေနၿပီ ။ ဒီေကာင္ေတြ လိုက္လာမလား စမ္းတဲ့အေနနဲ႔ EXIT ထဲကို ညာဖက္ စစ္ကနယ္မီးျပၿပီး ဝင္လိုက္တယ္ ။ ေနာက္က ဆိုင္ကယ္အုပ္စု ဟယ္သာထြက္တဲ့ ထြက္ေပါက္ EXIT အတိုင္း လိုက္ထြက္ၾကတာကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ဒီေကာင္ေတြဟာ သူ႔ကို လိုက္ေနၿပီ ဆိုတာ ေသခ်ာသြားတယ္ ။

အန္တီနႏၵာ့အိမ္ ရွီတဲ့ ဖက္ကို မသြားဘဲ ဆန႔္က်င္ဖက္ ကို ေကြ႕လိုက္တယ္ ။ အေနာက္က အုပ္စုက ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ၾကတယ္ ။ 

ဘယ္ကို သြားမလဲ ဟယ္သာ.....။

စဥ္းစား....။

ဘယ္ကိုသြားမလဲ ..။ 

ရိုးလင္းသန္းဒါးအုပ္စုလည္း ေထာင္ထဲကို ရာနဲ႔ ခ်ီၿပီး ေရာက္ကုန္ၾကၿပီ...။ ဟယ္သာ့မွာ ကူမယ့္ လူ မရွိေတာ့ဘူး ။

ဦးတည္ေနတဲ့ လမ္းမွာ ဘာရွိသလဲ အေျပးအလႊား စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ကစ္တင္းကေလာ ကလပ္ ဆိုတဲ့ စူဇန္နဲ႔ ဟယ္သာတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အလုပ္လုပ္တဲ့ က်က္စားတဲ့ ကလပ္ေလး ရွိေနတယ္ ။ တခ်ိန္က ေနခ နဲ႔ စူဇန္ စစခ်င္း ေတြ႕ဆုံၾကတဲ့ ကလပ္ေပါ့ ...။

လာမယ့္ေဘး ေျပးေတြ႕လိုက္တာဘဲ ေကာင္းမယ္ လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ။

ခက္တာက ..။ ခက္တာက သူ႔ေနာက္ေက်ာမွာ သယ္ပိုးလာတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာက ေငြေတြ အျပည့္ပါလာေနတယ္ ။ 

ဒီေငြေတြကို ဆုံးရႈံးလို႔ မျဖစ္ဘူး ...။

ဟယ္သာက အခု မၾကာေသးခင္က အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီးေနာက္ အန္တီနႏၵာ့အိမ္မွာ ကပ္ေနေနတဲ့ အခ်ိန္ ဟယ္သာ ေသနတ္ နဲ႔ လုံးဝ မပတ္သက္ေတာ့ဘူး ေလ ။။ အခုလို အက်ပ္အတည္း ၾကဳံရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေသနတ္တလက္ေလာက္သာ ပါခဲ့ရင္ ေနာက္က ဘိုက္ကာေတြကို ရင္ဆိုင္တဲ့ေနရာမွာ သိပ္အားရွိမွာဘဲ လို႔ ေတြးရင္း ကစ္တင္းကေလာ ကလပ္ရဲ့ အေရွ႕တည့္တည့္မွာ နင္ဂ်ာကို ရပ္လိုက္တယ္ ။

ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ကစ္တင္းကေလာ အေရွ႕မွာ ရဲကားတစီး ရပ္ထားတာ ေတြ႕လိုက္လို႔ ..။

ဟယ္သာ ကလပ္အေရွ႕က ရဲကားေဘးမွာ ဆိုင္ကယ္ကို ထိုးဆိုက္လိုက္တယ္ ။ ရဲကားထဲမွာ ရဲမ တေယာက္ ရွိေနတယ္ ။ အေနာက္က ဆိုင္ကယ္ေတြက ရဲကား ရွိေနတဲ့အတြက္ ဟယ္သာရပ္တဲ့ ကလပ္ေရွ႕မွာ လိုက္ မရပ္ၾကဘူး ။ ဆက္ေမာင္း သြားၾကတယ္ ။

စူဇန္ ေမာ္လြင္ထြန္းနဲ႔ ရန္ကုန္ကို လိုက္သြားတာ ရန္ကုန္ ေလဆိပ္ကို ေရာက္တာနဲ႔ ေမာ္လြင္ထြန္းဟာ ဘယ္လို လူလဲ ဆိုတာ စၿပီး သိရေတြ႕ရပါေတာ့တယ္ ။ သူ႔ကို လာႀကိဳတဲ့ လူေတြ ေျပးလႊား

လုပ္ကိုင္ေပးတဲ့ လူေတြက အမ်ားႀကီးဘဲ ။ ေမာ္လြင္ထြန္း နဲ႔ စူဇန႔္ကို လာႀကိဳတဲ့ ကားေတြကလည္း ဆန္ဖရန္စစ္စကို မွာေတာင္ သိပ္ ေတြ႕ရခဲတဲ့ တန္ဖိုးႀကီး ဇိမ္ခံကားႀကီးေတြ ျဖစ္ေနတာကို တအံ့

တၾသ ေတြ႕ရတယ္ ။ သူဟာ မထင္မမွတ္ဘဲနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ထိပ္ဆုံးေရာက္ေနတဲ့ခ်မ္းသာလြန္းတဲ့ သူေဌးသား တေယာက္ကို ခ်စ္မိရက္သား ျဖစ္ေနပါလား လို႔ စူဇန္ သိလိုက္ရတယ္ ။

ေမာ္လြင္ထြန္းက စူဇန႔္ကို အရမ္း ဂ႐ုစိုက္တာဘဲ ။ ေလဆိပ္က ေန သူ႔အင္းလ်ားလမ္းက အိမ္ကို တန္းၿပီး ေခၚသြားတယ္ ။ သူ႔မိဘ မိသားစုေတြနဲ႔ ဆုံေပးတယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္းရဲ့ မိသားစု ေနတဲ့ အိမ္ႀကီး နဲ႔ ၿခံဝင္းႀကီးကို စူဇန္ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ အိပ္မက္မက္ေနသလားေတာင္ ထင္မိရတယ္ ။ ျမန္မာလူမ်ိ ုးေတြ ဒီလို ေနထိုင္လိမ့္မယ္ လို႔ စူဇန္ မသိထားခဲ့ မထင္ခဲ့မိဘူး ။

အိမ္ႀကီး နဲ႔ ၿခံႀကီး..သူတို႔ စီးတဲ့ ကားေတြကို မ်က္လုံးေလး ၀ိုင္းစက္ျပဴးလို႔ အံ့ၾသေနခဲ့ရၿပီး ဒီညကို အင္မတန္သာယာတဲ့ ပင္လယ္ကမ္းေၿခ တေနရာက သူတို႔ မိသားစုပိုင္ ဟိုတယ္မွာ သြားအိပ္ၾကမယ္လို႔ ေမာ္လြင္ထြန္းက ေျပာေတာ့ စူဇန္လည္း...“ ဘာနဲ႔ သြားၾကမွာလဲ ကိုေမာ္..ကားနဲ႔ လား...” လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္းက ခ်က္ခ်င္း မေျဖဘဲ “ ဟိုေရာက္ေတာ့ သိပါလိမ့္မယ္..” လို႔ဘဲ ေျပာတယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္း စူဇန႔္ကို ပင္လယ္ကမ္းစပ္ကို သူပိုင္ ဟယ္လီေကာ့ပတာ နဲ႔ ေခၚသြားတာ ျဖစ္ေနပါတယ္ ။

ျမန္မာျပည္ရဲ့ ဘီလ်ံနာတေယာက္ ျဖစ္ေနတဲ့ ေမာ္လြင္ထြန္း ပိုင္တဲ့ ဟိုတယ္ကိုလည္း ေရာက္ဖူးသြားရတယ္ ။

သာယာတဲ့ ပင္လယ္ကမ္းေျခမွာ သူနဲ႔ သဲျပင္ေပၚမွာ အတူတူ လက္တြဲလမ္းေလၽွာက္ရတယ္ ။ သူ႔ဟိုတယ္က စားဖိုမႉးႀကီးေတြ အထူး ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးတဲ့ ပင္လယ္စာ အမ်ိ ုးမ်ိ ုးနဲ႔ညစာ စားရတယ္ ။

စူဇန္ေနရတဲ့ အခန္းကလည္း သူတို႔မိသားစုေတြ ေနဖို႔ အထူး ျပင္ဆင္ထားတဲ့ အခန္းက်ယ္ႀကီးမွာ ...။

ေမာ္လြင္ထြန္းက ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကို ေတြ႕ေနရတဲ့ျပဴတင္းေပါက္ က်ယ္ႀကီးမွာ အျပင္ကို ေငးေမာေနတဲ့ စူဇန႔္ကို အေနာက္ကေန သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး..“ သိပ္ခ်စ္တာဘဲ စူန္ရယ္..ကိုယ့္ကိုေရာ စူဇန္

ခ်စ္လားဟင္...” လို႔ ေမးတယ္ ။ စူဇန္လည္း သူ႔ကို အရမ္း ဂ႐ုစိုက္တဲ့ ေမာ္လြင္ထြန္းကို နာပါဗဲလီ မွာ ညေနစာ သြားစားတဲ့ ညကထဲက စိတ္ထဲမွာ သံေယာဇဥ္ရွိသြား..ခ်စ္မိသြားတယ္ လို႔ ျပန္ေျဖ

လိုက္တယ္ ။ ေမာ္လြင္ထြန္းက စူဇန႔္ကို နမ္းတယ္ ။ စူဇန႔္ နဖူးေလးကို စနမ္းတာ ..။ ၿပီးေတာ့ စူဇန႔္ ပါးျပင္ႏုႏု ႏွစ္ဖက္ ..။ ေနာက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္း ေဖါင္းေဖါင္းေလးေတြကို ထိတယ္ ဆို႐ုံေလး နမ္းတယ္ ။ ဖြဖြေလး ..။ သူ႔လက္ေတြက စူဇန႔္ ေက်ာျပင္ကို ပြတ္ေနတယ္ ။ စူဇန္လည္း သူ႔ရွပ္အက် ႌၾကယ္သီးေတြကို တလုံးၿပီး တလုံး ျဖဳတ္ပစ္ေနမိတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာသူက စူဇန႔္လည္တိုင္ကို ေလၽွာက္နမ္းေနတယ္ ။

စူဇန႔္စိတ္ေတြ တရွိန္ရွိန္နဲ႔ ထႂကြလာတယ္ ။သူက ကမ္းေျခမွာ လမ္းေလွာက္ကထဲက ေဘာင္းဘီအတို ခပ္ပြပြကို ဝတ္ထားတာ ..။ သူ႔ေပါင္ၾကားက သူ႔ဒုတ္ႀကီး ေငါေငါႀကီး ထိုးထြက္ ေတာင္မတ္ေနတာ စူဇန္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ သူလည္း စူဇန႔္လိုဘဲ စိတ္ေတြ ထႂကြေသာင္းက်န္းေနၿပီ ဆိုတာ စူဇန္ သိလိုက္ရတယ္ ။ သူ႔အက် ႌကို စူဇန္ ခၽြတ္ေပးတာကို သူ သေဘာက်တယ္ ။ စူဇန္လည္း သူ႔ေဘာင္းဘီကို ဆက္ၿပီး ခၽြတ္ပစ္ေပးလိုက္တယ္ ။ သူ႔ေပါင္ၾကားက လိင္ေခ်ာင္း ဒုတ္က မတ္မတ္ ေထာင္ေနတယ္ ။ သူ႔ဒုတ္ကို ဂ်ပန္က ဟိုတယ္မွာ အိပ္ၾကတဲ့ အခ်ိန္

ကထဲက စူဇန္ ခိုက္သြားခဲ့ရတာ ..။ နည္းနည္းေနာေနာ ဒုတ္ မဟုတ္ဖူး ..။ လက္နက္ႀကီး ဘဲ ..။ သူ႔ကို ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္လွဲအိပ္ခိုင္းၿပီး ဒစ္ကားကားျပဲျပဲနဲ႔ ဒုတ္အႀကီးစားႀကီးကို စူဇန္ ငုံ စုတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္ ..။

အယ္လ္ဆာ လည္း ဖုန္းဆက္ၿပီးတဲ့အေၾကာင္း အခ်ဳပ္ခန္းထဲက ကိုလီးရွည္ကို သြားေျပာျပခ်င္ေနတယ္ ။

သူနဲ႔ အတူ ရွိေနတဲ့ ရာဟူးလ္ နဲ႔ ခ်ီမီခ်မ္းကား က သူ ေျမတိုက္ထဲ ခဏခဏဆင္းရင္ မသၤကာ ျဖစ္မွာ

ေၾကာင့္ ရာဟူးလ္နဲ႔ ခ်ီမီခ်မ္းကားကို ဘယ္လို စည္း႐ုံးရမလဲ စဥ္းစားေနတယ္ ။

ခ်ီမီခ်မ္းကားက တဏွာႀကီးတယ္ ။

အယ္လ္ဆာ့ကို ခဏခဏ ႀကံစည္တယ္ ။ အယ္လ္ဆာ့ကို သူ လိုးခ်င္လို႔ အကြက္ေခ်ာင္းေနတာ ။သူ႔ကို အယ္လ္ဆာ စိတ္မလာဘူး ။ လူက ဝတုတ္ၿပီး မ်က္ႏွာက ေဖါသြပ္သြပ္နဲ႔..။ ေခၽြးေစာ္ကလည္း နံေဟာင္ေသးတယ္ ။ ေနာက္ၿပီး မိန္းမနဲ႔ ကေလး ေလးေယာက္ ရွိတယ္ ။ 

ရာဟူးလ္ေရာ ခ်ီမီခ်မ္းကား ေရာ အရက္ႀကိဳက္တယ္ ။ အစားမက္တယ္ ။ သူ႔မွာ ရွိတဲ့ အရက္တပုလင္း

ကို ထုတ္လာၿပီး သူတို႔ကို တိုက္လိုက္တယ္ ။ သူတို႔က “ အစားေရာ မေကၽြးဘူးလား... ” လို႔ ေမးလာေတာ့ ဖုန္းဆက္တုံးက ဟိုလူက သူတို႔ကို ဒိုမီနို ပီစာ မွာေကၽြးလိုက္ပါ လို႔ ေျပာထားတာ သတိရလိုက္ၿပီး ဖုန္းဆက္ၿပီး ဒိုမီနို ပီစာ ၂ခ်ပ္ မွာလိုက္တယ္ ။

ရာဟူးလ္နဲ႔ ခ်ီမီခ်မ္းကားကို ပီစာလာပို႔ရင္ ေပးဖို႔ ပိုက္ဆံ  စားပြဲေပၚ ထားေပးခဲ့တယ္..ငါ ေျမတိုက္ထဲက အက်ဥ္းသား သန႔္ရွင္းရဲ့လား သြားၾကည့္လိုက္အုံးမယ္ လို႔ ေအာ္ေျပာၿပီး ေျမတိုက္ထဲကို ဆင္းဖို႔

လုပ္တယ္ ။ ရာဟူးလ္က “ အယ္လ္ဆာ..နင္ ဟိုအက်ဥ္းသားကို ႀကိဳက္မ်ားေနလား..” လို႔ လွမ္းစတယ္ ။

အယ္လ္ဆာက ..“ မႀကိဳက္ပါဘူးဟာ..ကားလို႔စ္ ခိုင္းထားလို႔ပါ..” လို႔ ျပန္ေအာ္ေျပာရင္း ေျမတိုက္ထဲ ဆင္းတဲ့ ေလွခါးဆီကို ေလ််ာက္သြားလိုက္တယ္ ။

                                           

ေျခသံၾကားတယ္ ။

ေျမတိိုက္ထဲကို ေလွခါးထစ္ေတြ နင္းၿပီး ဆင္းလာတဲ့ ေျခသံ ။

၀ါက်န႔္က်န႔္မီးေလး ေထာက္ကနဲ အသံနဲ႔အတူ လင္းလာတယ္ ။

အိုး....အယ္လ္ဆာ ဆင္းလာတာ ..။ အယ္လ္ဆာ့ ပုံံစံက ထိတ္ထိတ္ျပာျပာ ျဖစ္ေနတယ္ ။ စိတ္လႈပ္

ရွားေနမွန္း သိသာတယ္ ။ သူရွိတဲ့ သံတိုင္ေတြ ကာထားတဲ့ အခ်ဳပ္ခန္း ဆီကို အယ္လ္ဆာ ေျပးလာတယ္  ။ “ ဘာထူးလဲ အယ္လ္ဆာ..မင္း ဖုန္းေခၚလိုက္ၿပီလား...” လို႔ သူေမးလိုက္တယ္ ။

အယ္လ္ဆာက သံတိုင္နားကို ကပ္လာၿပီး သူ႔လက္ကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္ ။

“ ဖုန္း ေခၚၿပီးၿပီ....သူတို႔ ေရာက္လာမယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ...”

“ အခု မင္ ဘယ္လိုအေၾကာင္းျပၿပီး ငါ့ဆီ ဆင္းလာသလဲ..”

“ အေစာင့္ေကာင္ေတြကို ငါ အရက္တိုက္ထားတယ္...ပီစာလည္း မွာေကၽြးထားတယ္ ..ပီစာမွာ ေကၽြးခိုင္းတာက မင္းဖုန္းဆက္ခိုင္းတဲ့ လူရဲ့ အိုင္ဒီယာဘဲ...ငါ မင္း အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ သန႔္ရွင္းထားရဲ့

လား ကားလို႔စ္က ဖုန္းဆက္ၿပီး စစ္ခိုင္းတယ္ ..ငါ စစ္ရမယ္..ဆိုၿပီး ဆင္းလာတာ..သူတို႔က ကားလို႔စ္ကိုအေသေၾကာက္တာ...ဟီး....ကားလို႔စ္ နံမည္နဲ႔ ေျခာက္စားလိုက္တာ....”

“ အခု သူတို႔ ဘာလုပ္ေနလဲ...”

“ အရက္ေသာက္..ပီစာ စားေနတယ္ ...မင္းလူေတြ လာေတာ့မယ္..ပစ္ၾကခတ္ၾက ျဖစ္ရင္ လြတ္ေအာင္ ငါ မင္းနားကို ဆင္းေနလိုက္တာ...”

“ အယ္လ္ဆာ..ဒီ အခ်ဳပ္ခန္းတံခါးေသာ့က ဘယ္သူ႔ဆီမွာလဲ..”

“ အေပၚက ႏွစ္ေယာက္ထဲက တေယာက္ရဲ့ ဆီမွာ...”

အယ္လ္ဆာက ႐ုတ္တရက္ သူ႔ေပါင္ၾကားကို ဖမ္းကိုင္လိုက္သည္ ။ အယ္လ္ဆာ..ေတာ္ေတာ္ လိုလား

ဆာေလာင္ေနတာပါလား ..။

“ ဟိတ္..မင္း အျပင္ေရာက္ၿပီးရင္ ငါ့ကို ေကာင္းေကာင္း ဖတ္ခ္ ေပးမွာလား...”

“ ေပးမွာေပါ့ အယ္လ္ဆာ..မင္း လိုခ်င္တာ မွန္သမၽွ ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္ လို႔ ငါ ဂတိျပဳထားတာဘဲ..”

“ မင္း ဒစ္ကို ငါ သေဘာက်တယ္ ..သိပ္ႀကီးတာဘဲ....ငါႀကိဳက္တယ္....မင္း..အခု ခဏ ေပးစုတ္အုံးမလား”

“ ရတာေပါ့..”

ေနခ သူ႔ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆြဲခ်ကာ ငပဲဒုတ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္ .။

ဒုတ္က မတ္မတ္ေတာင္မေနဘဲ ေငါေငါႀကီး ဘဲ ျဖစ္ေနတယ္ ။ အယ္လ္ဆာက ဒူးေလးေထာက္ၿပီး သံတိုင္ၾကားကေန ငပဲဒုတ္ကို ဆြဲထုတ္ၿပီး ဖမ္းငုံစုတ္လိုက္တယ္ ။

“ အိုး . . .”

အယ္လ္ဆာ ပြတ္ကနဲ ႁပြတ္ကနဲ အသံေတြ ျမည္ေအာင္ကို အားရပါးရႀကီး စုတ္ေပးတယ္ ။ အယ္လ္ဆာ စုတ္ေပးလိုက္လို႔ ေနခရဲ့ ဒုတ္ ပိုမာ ပိုေတာင္လာတယ္ ။

ဆန္ဖရန္စစ္စကိုၿမိဳ႕ အက္ဖ္ဘီအိုင္ အထူးစစ္ဆင္ေရးဌာနခြဲက တင္မသီဘရိုက္ခ္ နဲ႔ အဖြဲ႕သားေတြ

ေနခကို ဖမ္းထားတဲ့ အိမ္ကို ၀ိုင္းထားလိုက္ၾကၿပီ ။

ဟင္နရီခ်န္းရဲ့ ညႊန္ၾကားခ်က္အရ တင္မသီဘရိုက္ခ္္က သူ႔အဖြဲ႕သားထဲက စပင္းနစ္ရွ္စကား ေျပာတတ္တဲ့ ဘာဘီယို ဆိုတဲ့ အယ္လ္ဆာဗားဒိုးနိုင္ငံသား တေယာက္ကို ဒိုမီနိုပီစာဆိုင္က ယူနီေဖါင္း ဝတ္ခိုင္းၿပီး ပီစာ သြားပို႔ခိုင္းလိုက္တယ္ ။

ဒီအဖြဲ႕ဝင္က ဘာဘီယိုက ( ပီစာ ဒလစ္ဗရီ …..    ) လို႔ ေျပာရင္း တံခါးဘဲလ္ကို ႏွိပ္လိုက္တယ္ ။

အထဲက ခ်ီမီခ်မ္းကား က တံခါးရဲ့ ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္

ၿပီး ဒိုမီနိုပီစာဆိုင္ယူနီေဖါင္းနဲ႔ပီစာဘူး၂ဘူးကို လက္က ကိုင္ထားတဲ့ လူတေယာက္ကို ေတြ႕တာနဲ႔ ဖြင့္ေပးလိုက္ၾကတယ္ ။ ဘာဘီယိုက သူတို႔ကို ပီစာဘူးေတြ  ေပးရင္း သူတို႔ ကမ္းေပးတဲ့ ပိုက္ဆံကို ယူရင္း အတြင္းက အေျခအေနကို အကဲခတ္လိုက္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ( ေက်းဇူး အထူးတင္တယ္..ေနာက္ကိုလည္း မွာပါ...) လို႔ ႏုတ္

ဆက္ၿပီး ျပန္ထြက္ခဲ့တယ္ ။

ဘာဘီယို တံခါးက အထြက္ အေနာက္က “ ဟိတ္ေနအုံး.....” လို႔ ရာဟူးလ္ဆိုတဲ့တေယာက္က ေခၚလိုက္လို႔ ဘာဘီယို ထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္ ။ သူ႔ကို ရိပ္မိသြားၿပီလား...ဆိုၿပီး...။

ဘာဘီယိုက လွည့္ၾကည့္ေတာ့ “ ဆိုဒါ ဖရီး မေပးဘူးလား ကြ....” လို႔ ေမးလိုက္လို႔..“ ခင္ဗ်ားတို႔ လိုခ်င္ရင္ က်ဳပ္ လာပို႔ေပးပါမယ္..ရတယ္ရတယ္....” လို႔ ေျဖလိုက္တယ္ ။

“ ေကာင္းတာေပါ့ မိုင္ဖရင္း..လာပို႔..လာပို႔.....”

ခ်ီမီခ်မ္းကားက ေရႊသြားေတြ ေပၚေအာင္ သြားျဖဲျပတယ္ ။

ဘာဘီယို လက္ျပႏုတ္ဆက္ၿပီး အိမ္ထဲက ထြက္တယ္ ။

မၾကာခင္ တင္းေတာင္..တင္းေတာင္...နဲ႔ တံခါးဘဲလ္ ျမည္သံ ၾကားလိုက္ရတယ္ ။

ရာဟူးလ္က ပီစာကိုက္ဝါးလိုက္ အရက္ေမာ့ေသာက္လိုက္ လုပ္ေနရာက တံခါးဘဲလ္ အသံၾကားရေတာ့

ခ်ီမီခ်မ္းကားကို “ ကိုကာကိုလာ လာပို႔ၿပီနဲ႔ တူတယ္...သြားၾကည့္စမ္းကြာ...” လို႔ လွမ္းေျပာလိုက္တယ္ ။

ခ်ီမီခ်မ္းကားက စားလက္စ ပီစာခ်ပ္ကို ပါးစပ္ထဲ အကုန္ သြတ္လိုက္ၿပီး တံခါးဆီကို ထသြားတယ္ ။

သူ႔ေနာက္ေက်ာမွာ ထိုးထားတဲ့ ေသနတ္ကို လက္ေနာက္ျပန္နဲ႔ ကိုင္ဆုပ္ရင္း ..။

ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ေစာေစာက ပီစာပို႔တဲ့လူ ကိုကာကိုလာ ဘူးႀကီး

ကိုင္ၿပီး ရပ္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

“ ဟုတ္တယ္...ကုတ္ လာပို႔တာ...”

ခ်ီမီခ်မ္းကား တံခါးဖြင့္လိုက္တယ္ ။ ပီစာပို႔သမားက သူ႔ကို ကိုကာကိုလာ တူးလီတာ ဘူးႀကီး ၂ဘူး လွမ္းေပးလိုက္လို႔ ခ်ီမီခ်မ္းကား လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ လွမ္းယူလိုက္တယ္ ။ ပီစာသမား အေနာက္က စဝပ္ 

ဝတ္စုံျပည့္နဲ႔ SWATအဖြဲ႕ဝင္ တေယာက္ရဲ့ ေမာင္းျပန္ ေျခမႈန္းေရး ရိုင္ဖယ္ေျပာင္းက သူ႔နားထင္ကို

လာေတ့လိုက္ေတာ့ ခ်ီမီခ်မ္းကား  တုန္လႈပ္သြားတယ္ ။ SWATအဖြဲ႕ဝင္က တေယာက္ထဲ မဟုတ္ဘူး ။ အုပ္စုလိုက္ အိမ္ထဲ ေျပးဝင္လာၾကတာ..။ ရာဟူးလ္က အသံဗလံေတြေၾကာင့္ အလန႔္တၾကား မတ္တပ္

ထရပ္လိုက္ၿပီး ခါးၾကားက ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္ ။

ေရွ႕ဆုံးက  SWATအဖြဲ႕ဝင္က ရာဟူးလ္ကို ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္ဒင္နဲ႔ ရိုက္ထည့္လိုက္တယ္ ။ ရာဟူးလ္

အေနာက္ကို လန္က်သြားတယ္ ။ ေျခကားရား လက္ကားရား....ေသနတ္တျခား လူတျခား ...။

SWATအဖြဲ႕ဝင္ေတြ က ရာဟူးလ္နဲ႔ ခ်ီမီခ်မ္းကားတို႔ကို လက္ထိပ္ခတ္လိုက္ၾကတယ္ ။

SWATအဖြဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ တင္မသီဘရိုက္ခ္က “ ေျမတိုက္ခန္း ဘယ္မွာလဲ..” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။

ခ်ီမီခ်မ္းကားက ေျမတိုက္ကို ဆင္းတဲ့ ေလွခါးဆီကို ေမးေငါ့ျပတယ္ ။

“ ေသာ့က ဘယ္သူ႔ဆီမွာလဲ..အခ်ဳပ္ခန္းတံခါးေသာ့...”

“ ငါ့ေဘာင္းဘီ အေနာက္အိတ္ထဲမွာ....” လို႔ ခ်ီမီခ်မ္းကား က ေျပာလိုက္တယ္ ။ SWATအဖြဲ႕ဝင္တေယာက္က ခ်ီမီခ်မ္းကား ေဘာင္းဘီအိတ္ ထဲက ေသာ့ကို ႏွိုက္ယူလိုက္တယ္ ။

“ ေျမတိုက္ထဲကို ဆင္းမယ္ ...”

SWATအဖြဲ႕ဝင္ေတြ ေျမတိုက္ထဲကို ေလွခါးအတိုင္း ဆင္းၾကတယ္ ။ ဘာရွိမွန္း မေသခ်ာလို႔ သတိႀကီး

ႀကီးထားၿပီး ေသနတ္ေတြ အဆင္သင့္ ခ်ိန္ထားၿပီး ဆင္းၾကတယ္ ။

 တန္းစီၿပီး ဆင္းလာတဲ့ SWATအဖြဲ႕ဝင္ေတြဟာ အခ်ဳပ္ခန္းထဲက ေအးဂ်င့္ေနခနဲ႔ အခ်ဳပ္ခန္းအျပင္က မကၠဆီကင္မေလးတို႔ လက္ခ်င္း ဆုပ္ကိုင္ထားတာကို

ေတြ႕လိုက္ၾကရတယ္ ။

“ ေအးဂ်င့္ ေနခ လား.....မင္းရဲ့ကုတ္နံပါတ္ ေျပာ....”

SWATအဖြဲ႕ ေခါင္းေဆာင္က ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ထားၿပီး ေအာ္ေမးလိုက္တယ္ ။

“ စစ္စတီနိုင္း ...”

ေနခက ျပန္ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္ ။

SWATအဖြဲ႕ဝင္ေတြ အေရွ႕ကို တိုးကပ္လာၾကတယ္ ။

“  ဖုန္းဆက္တဲ့ အယ္လ္ဆာ ဆိုတာ မင္းလား...”

“ ဟုတ္တယ္....”

“ အားလုံး ရွင္းတယ္...ALL CLEAR …..!!!!!”

အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ရဲ့ ေအာ္သံ ထြက္လာတယ္ ။

အခ်ဳပ္ခန္းတံခါးကို ဖြင့္ေပးၾကတယ္ ။

ေနခ ထြက္လာတယ္ ..။

အယ္လ္ဆာ ေနခကို ႀကိဳဆိုေနၿပီး တအား ဖက္လိုက္တယ္ ။

 ေနခ နဲ႔ အယ္လ္ဆာ ဆိုတဲ့ မကၠဆီကင္မေလး တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ခါးဖက္ထားၾကတာကို အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္က ေတြ႕ၿပီး သေဘာက်ေနတယ္ ။

                ေဒၚေလးနႏၵာနဲ႔ ဟယ္သာတို႔ ရန္ကုန္ကို လိုက္သြားဖို႔ လုပ္ေနၾကတယ္ ။

စူဇန္နဲ႔ ဖုန္းေျပာၾကတယ္ ။ စူဇန္က သူ႔ဘဲ ေမာ္လြင္ထြန္းက တကယ့္TOP BOSS တေယာက္ဆိုတာ

ေျပာျပတယ္ ။ ဟယ္သာလဲ ယူအက္စ္မွာ တခါမွ မစီးဘူးတဲ့.....မဂၢဇင္းစာအုပ္ထဲမွာက လြဲလို႔ အျပင္ေလာကမွာ ျမင္လဲ မျမင္ဘူးတဲ့ လင္ဘိုဂီနီကား စီးရမယ္ ဆိုလို႔ တအား ေပ်ာ္ေနတယ္ ။

      ေဒၚေလးနႏၵာက ဒီေန႔ညေန  ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ ေပးဖို႔ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြ ဝယ္ၾကမယ္ လို႔ ဟယ္သာ့ကို ေျပာတယ္ ။ ဟယ္သာကလည္း ပိုက္ဆံ ေပါသြားၿပီမို႔ စိတ္အား တက္ႂကြေနတယ္  ။

ေနသာတဲ့ မနက္ခင္းေလး ..။

မနက္ေစာေစာစီးစီး ဟယ္သာနဲ႔ ေဒၚေလးနႏၵာ တို႔ လွိုက္ေမာဘြယ္ ရင္သိမ့္တုန္ဘြယ္ ဆက္ဆံမႈေလး

ေတြ လုပ္လိုက္ၾကတယ္ ။ ေဒၚေလးနႏၵာက ဟယ္သာ့ကို သူနဲ႔ဘဲ ေနလိုက္ဖို႔ ေျပာတယ္ ။ ဟယ္သာကေတာ့ ေဒၚေလးနႏၵာဟာ သူ႔ကို အစစ စိတ္ေက်နပ္ေစမယ့္ ေယာက်္ားတေယာက္ နဲ႔ မဆုံ

ေသးလို႔ ဟယ္သာ့ကို သေဘာက်ေနတာ လို႔ဘဲ ယူဆတယ္ ။ ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ သေဘာေကာင္းၿပီးခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေဒၚေလးနႏၵာ့ကို ဟယ္သာ သေဘာက်ပါတယ္ ။

 ေဒၚေလးနႏၵာ အလုပ္ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ဟယ္သာ အိမ္ေရွ႕က စာတိုက္ပုံးမွာ စာ

လာပို႔တာ ေတြ႕လိုက္လို႔ တံခါးဖြင့္ထြက္ၿပီး စာယူဖို႔ စာတိုက္ပုံးဆီ ေလၽွာက္သြားလိုက္တယ္ ။ စာတိုက္ပုံးေလးထဲကို စာေတြ ထည့္ေနတဲ့ စာပို႔ တဲ့ စာပို႔ဝန္ထမ္း က မိန္းကေလး ..။ ကိုယ္လုံး လွလွနဲ႔ ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ အာရွမေလး ပါ ..။ ဒီ မိန္းကေလးက မ်က္မွန္းတန္းမိေနၿပီမို႔ ဟယ္သာ့ကို ႏုတ္ဆက္စကားေျပာတယ္ ။ 

စာေတြ လက္ထဲကိုင္ၿပီး အိမ္ဆီကို ျပန္ေလၽွာက္သြားလိုက္တယ္ ။ အိမ္ထဲကို တံခါး တြန္းဖြင့္ၿပီး ဝင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ျဗဳံးကနဲ အေနာက္ကေန လူတေယာက္ ဟယ္သာနဲ႔အတူ လိုက္ဝင္လိုက္ တာေၾကာင့္ ဟယ္သာ အရမ္း လန႔္သြားတယ္ ။

“ ေဟး.....”

“ ဟယ္.....ေနခ …...   ”

ေနခ ဟယ္သာ့ကို ျပဳံးျပဳံးႀကိး ၾကည့္ေနပါတယ္ ။

ပိန္သြားလိုက္တာ...ေနခ ရယ္ ….     ။

ဟယ္သာသည္ ေနခကို ေျပးဖက္လိုက္တယ္ ။ 

“  ေနခ ေသၿပီ ထင္ေနတာ..ဒါမွမဟုတ္ ေနခက အန္ဒါကာဗာ ေအးဂ်င့္မို႔ ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္သြားတယ္

လို႔ ထင္ေနတာ...”

ေနခက ဘာဘာညာညာ အေသးစိတ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး..။ ရွင္းမျပဘူး..။ ဟယ္သာ့ကိုဘဲ တအားဖက္ထားတယ္ ။

“ မင္းကို ငါတို႔ လြမ္းလိုက္ရတာကြာ....ျပန္ေပၚလာလို႔ အရမ္း ဝမ္းသာမိတယ္....”

“ ငါလဲ မင္းတို႔ကို သတိရ စိတ္ပူေနမိတာပါ..”

“ စုဇန္..ရန္ကုန္ ေရာက္ေနတယ္ ..”

“ ဟုတ္လား...သြားလည္တာလား...”

“ အင္း...ဘဲ ရသြားၿပီ ...”

“ ဟုတ္လား.....”

“ အရမ္းခ်မ္းသာတဲ့..သူေဌးတေယာက္ ...”

“ ဟုတ္လား ...”

“ သူတို႔ မၾကာခင္ လက္ထပ္ၾကေတာ့မယ္ ...”

ေနခ က ဟယ္သာ့ကို ဘာမွ ျပန္မေျဖဘူး ။ ဟယ္သာ့ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ထိကပ္ မိတ္ဆက္လိုက္တယ္ ။

ဟယ္သာနဲ႔ ေနခ အနမ္းေတြ ညင္ညင္သာသာ နဲ႔ စလိုက္ၾကတယ္ ။

ဟယ္သာ့စိတ္ထဲမွာ စူဇန႔္ကို သတိရလိုက္မိတယ္ ။ စူဇန္လည္း ေမာ္လြင္ထြန္း ဆိုတဲ့ သူ႔ကို ခ်စ္တဲ့ခ်စ္သူတေယာက္ ရသြားရတာမို႔ ေအးခ်မ္းသာယာတဲ့ ဘဝေလး မွာ ေပ်ာ္ေနပါၿပီ ..။

“ ဧည့္ခန္းႀကီးမွာ ေနခရယ္..အိပ္ခန္းထဲ သြားၾကရေအာင္လား.....”

ဟယ္သာက ေနခ လက္ကို ဆြဲၿပီး အိပ္ခန္းဆီကို ေလၽွာက္သြားလိုက္ပါတယ္ ။ ဟယ္သာရဲ့ ကုတင္

ေပၚမွာ ေစာေစာက စထားတဲ့ အနမ္းေတြကို ျပန္ဆက္ၾကတယ္ ။ ဟယ္သာလည္း ေဒၚေလးနႏၵာနဲ႔အတုေခ်ာင္း သုံးလိုက္ အဖုတ္ခ်င္း ပြတ္လိုက္ ဘာဂ်ာကိုင္လိုက္နဲ႔ဘဲ ေျဖေဖ်ာက္ေနခဲ့ရာက သန္မာ

ေအာင္ျမင္တဲ့ လိင္တန္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ျပန္ၾကဳံဆုံရေတာ့မွာေၾကာင့္ အထူး စိတ္လႈပ္ရွားေနပါတယ္ ။

ကုတင္ေပၚမွာ ဟယ္သာေရာ ေနခေရာ ကိုယ္ေပၚမွာ ဘာအဝတ္မွ မရွိၾကေတာ့ဘူး ။

ကမၻာဦးအစက အာဒန္နဲ႔ ဧဝတို႔ ဧဒင္ဥယဥ္ႀကီးထဲမွာ အပူအပင္မရွိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခ်စ္ျဗဴဟာခင္း

ခ်စ္တင္းႏွီးေႏွာခဲ့ၾကသလို ပါဘဲ ..။

တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေနရာအႏွ႕ံ ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္လိုက္ နမ္းစုတ္လိုက္ နဲ႔ လူးလိုက္ လွိမ့္လိုက္

နဲ႔ ေလာကႀကီးကို တခဏ ေမ့ထားလိုက္ၾကၿပီ ..။  ေနခ ေခါင္း ဟယ္သာရဲ့ေပါင္ႏွစ္လုံး ၾကားထဲကို ေရာက္သြားတယ္ ။ အေမႊး ရွင္းထားလို႔ ေျပာင္ခုံးမို႔ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းႀကီးကို

ေနခ လ်ာနဲ႔ ယက္ေပးေနၿပီ ။ ဟယ္သာ ေနခရဲ့ ဆံပင္ေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲဆုပ္ၿပီး တအားအား ေအာ္ညည္းေနရတယ္ ။ေနခရဲ့ လက္တဖက္က ဆူတင္းေနတဲ့ ဟယ္သာ့နို႔လုံးႀကီးေတြကို

စမ္းကိုင္ေနတယ္ ။ ေထာင္ထေနတဲ့ နို႔သီးေလးကိုလက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ပြတ္ရင္း နို႔အုံႀကီးကိုလည္း ဆုပ္ညႇစ္တယ္ ။ အစိေလးကို သဲသဲမဲမဲ လ်ာနဲ႔ ထိုးကလိေပးတယ္ ။ ဟယ္သာ လူးပ်ံေနေအာင္ဘဲ သေဘာက် အရသာေတြ႕ေနတယ္ ။ ဖင္ႀကီးေတြ ဘယ္ညာရမ္းခါေနတယ္ ။ နို႔ႀကီးေတြ တုန္ခါေနတယ္ ။ 

ေနခရဲ့ လ်ာက ေစာက္ဖုတ္အထဲကို အတင္းထိုးေမႊေနတယ္ ။ ဟယ္သာ ကေယာင္ကတမ္းေတြ ေအာ္ညည္းေနတယ္ ။ “ မင္းငါ့ကို မင္းလ်ာနဲ႔ လိုးေနတာလားကြာ..” လို႔ ေျပာေပမယ့္ ေနခ လုပ္ေနတာေတြကို မျငင္းဆန္ဘူး ။  ေနခက ဟယ္သာ့ကို ပက္လက္ အေနအထားကေန ေမွာက္ခိုင္းလိုက္တယ္ ။ ဟယ္သာက ေမွာက္လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ေပးလိုက္တယ္ ။ ဖင္ႏွစ္လုံးၾကားက အဖုတ္ႀကီးက ျပဴးထြက္ေနတယ္ ။ ေနခ အရင္ဆုံး စအိုေပါက္နီနီေလးကို လ်ာနဲ႔ ထိုးဆြေပးလိုက္တယ္ ။ အိုးအိုးအားအား ေအာ္သံေတြ ညံသြား

တယ္ ။ ဟယ္သာ ထြန႔္ထြန႔္လူးေနရတယ္ ။ ေနခ လ်ာက စအိုေပါက္ကေန ေစာက္ဖုတ္ဆီကို ေျပာင္းၿပီး ထိုးဆြတယ္ ။ စအိုေပါက္ကိုေတာ့ ေနခရဲ့ လက္မက ထိုးသြင္းဆြေပးေနတယ္ ။ ဟယ္သာ

သိေနတယ္..။ စအိုေပါက္ကို သဲသဲမဲမဲ ဆြေပးေနကထဲက ေနခ သူ႔ကို ဖင္လိုးေတာ့မယ္ ဆိုတာ ။ ဟယ္သာ့ စအိုေပါက္လည္း ေနခ လ်ာနဲ႔ ထိုးကေလာ္ ဆြေပးတာေတြေၾကာင့္ တအားယားလာတယ္  ။ ေစာက္ဖုတ္လဲ ယား ဖင္လဲ ယား ..။ ဟယ္သာ ေနခကို လိုးေပးပါေတာ့လို႔ ေတာင္းဆိုမိရေတာ့တယ္ ။

ေနခ ဟယ္သာ့ကို စစခ်င္း ပက္လက္ တက္ေမွာက္ ပုံစံနဲ႔ စထည့္တယ္ ။ ဟယ္သာလည္း တအား ယားေနၿပီ ဆိုေတာ့ ေနခ အေပၚက ေဆာင့္ထည့္သလို သူကလည္း ေအာက္က ေကာ့ပင့္ေပး

တယ္ ။ ဟယ္သာ့ေျခေထာင္ေတြကို ပုခုံးေပၚ ထမ္းတင္ၿပီးေဆာင့္သလို ဟယ္သာ့ေျခေထာက္ေတြကို စုကိုင္ေျမႇာက္ၿပီးအေျမာင္းလိုက္ႀကီး ျပဴ းထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို တအားေဆာင့္လိုးထည့္ေပးတယ္ ။

ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေအာင္ စိတ္ႀကိဳက္ လိုးေဆာင့္ၿပီးေတာ့ ေနခ သူ႔လိင္တန္ကို ဟယ္သာ့အဖုတ္ထဲက ဆြဲႏုတ္လိုက္တယ္ ။

“ ပုံစံေျပာင္းမလို႔လား ...ဘယ္လို ပုံစံ ေနေပးရမလဲဟင္ ...”

“ ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ေပးပါလား....”

ေစာေစာကလိုမ်ား စအိုေပါက္ကို ယက္ေပးအုံးမွာ လား လို႔ ဟယ္သာ ထင္မိေပမယ့္ တကယ္တမ္း ေနခက စအိုေပါက္ထဲကို အေရေတြ ရႊဲရႊဲစိုေနတဲ့ သူ႔လိင္တန္ေခ်ာင္းႀကီးကို ဖိသြင္းလိုက္တာကိုၾကဳံလိုက္ရတယ္ ..။ အိုဟင့္..သူ..သူငါ့ဖင္ကိုလိုးေနၿပီ....။ဟယ္သာလည္းဖင္ႀကီးေတြကို ေနာက္ကိုေကာ့ေပးထားၿပီးစအိုေပါက္ကိုလည္းၾကဳံ႕ညႇစ္မထားဘဲ ေလ်ာ့ထားေပးလိုက္တယ္ ။  ေနခရဲ့ လိင္တန္ တုတ္တုတ္ႀကီး

ဖင္ေပါက္ထဲကို တထစ္ထစ္နဲ႔ ဝင္ေနတယ္ ။

“ အီး...အား......”

ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မွန္မွန္ လိုးထည့္ေနတယ္ ။ ထိုးသြင္းလိုက္ ျပန္ဆုတ္လိုက္ ..အသြင္းအထုတ္ေတြ တိုင္းက ဟယ္သာ့အတြက္ ညည္းေအာ္ေနရတယ္ ။

စီးၾကပ္ေနတဲ့ ဖင္စအိုေပါက္ရဲ့ အေတြ႕ထူးကို ေနခ အရသာေတြ႕ေနတယ္ ။ သိပ္ာကာၾကာ မလိုးနိုင္ဘဲ ေနခလည္း သုတ္ရည္ေတြ တျပဳံႀကီး ဟယ္သာ့စအိုေပါက္ထဲကို ပန္းထုတ္ပစ္မိသြားၿပီး “ ၿပီး ”

သြားရတယ္ ။

“ အားးးးး”

“ ေကာင္းလားဟင္ ေနခ ...ဟယ္သာ့ဖင္ေပါက္ကို လိုးရတာ ေကာင္းလား....”

“ အရမ္းေကာင္းတယ္ ....”

“ မင္းေရာ ေကာင္းလား..ၿပီးလား...”

“ ၿပီးတယ္..ေစာက္ဖုတ္ကို လိုးတုံးက ၂ခါၿပီးတယ္.....”

ေနခနဲ႔ ဟယ္သာ ေရခ်ိ ုးခန္းထဲဝင္ကာ ေရပန္းေအာက္မွာ ေရ အတူတူ ခ်ိ ုးလိုက္ၾကတယ္ ..။ ဟယ္သာက ေနခရဲ့ ေပက်ံေနတဲ့ လီးတန္..ေဂြးစိႏွစ္လုံး ကို ဆပ္ညပာရည္နဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ပြတ္သပ္

ေဆးေၾကာေပးသလို ေနခကလည္း ဟယ္သာရဲ့ ေစာက္ဖုတ္နဲ႔ စအိုေပါက္တို႔ကို က်က်နန ေဆးေၾကာေပးတယ္ ။

ဟယ္သာ ေဖ်ာ္တိုက္တဲ့ ေကာ္ဖီေမႊးေမႊး ခါးခါး တခြက္ကို အရသာ ခံေသာက္ၿပီး ဟယ္သာနဲ႔ ဧည့္ခန္းက ဆိုဖါႀကီးေပၚမွာ အတူတူ ပူးပူးကပ္ကပ္ ထိုင္ရင္း အနမ္းေတြ ျပန္စလိုက္ၾကမိရာက ဒုတိယအခ်ီ အခ်စ္လြန္ပြဲေလးတပြဲ ထပ္ လုပ္ျဖစ္လိုက္ၾကျပန္တယ္ ။ ဒီတခါေတာ့ ဧည့္ခန္းအလည္က ေကာ္ေဇာႀကီးေပၚမွာ ..။

ေဒၚေလးနႏၵာ အလုပ္က ျပန္လာၿပီ ..။

ဟယ္သာက ေဒၚေလးနႏၵာ အံ့ၾသသြားေစခ်င္လို႔ ေဒၚေလးနႏၵာကို ဖုန္း ႀကိဳဆက္ၿပီး ေနခ ေရာက္ေနတဲ့အေၾကာင္း မေျပာဘူး ..။

“ ဒီေန႔ အရမ္း ပင္ပမ္းတာဘဲကြယ္..အလုပ္ အရမ္းမ်ားတယ္ ...”

နႏၵာေဇာ္ပိုင္ က အိမ္ေပါက္ဝက ေစာင့္ႀကိဳေနတဲ့ ဟယ္သာ့ကို ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ ဟယ္သာ အန္တီေမာလာမယ္ ဆိုတာ သိတယ္ ..ဒါေၾကာင့္ အန္တီလာရင္ ညစာ အတူတူ စားဖို႔ ခ်က္ျပဳတ္ထားတယ္ ...”

“ အို..ဟယ္သာရယ္...ဘာေတြမ်ား ခ်က္ထားလဲ..ဟင္း..ဘိုက္ေတာင္ ဆာလာၿပီ ...”

“ ေရႊဖ႐ုံသီး နဲ႔ ပုဇြန္....ၾကက္ဟင္းခါးသီးေၾကာ္ ....ၾကက္ကင္ ....ဟယ္သာ့ကို ဘယ္သူ ကူေပးသလဲ သိလားဟင္ ...”

“ ဟင္..မသိဘူး..ဘယ္သူ လာကူလဲ...”

အခန္းထဲက ေနခ ထြက္လာတယ္ ။

“ ဟယ္...ေနခ...မင္း..မင္း...မေသဘူးေနာ္....”

ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ အရမ္း အံ့ၾသသြားပါတယ္ ။ ဝမ္းလဲသာတာ အရမ္းဘဲ ..။

“ ညေနစာကို ဟယ္သာတို႔ ၃ေယာက္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး စားၾကရေအာင္ ေနာ္...ေဒၚေလး..”

“ ေအး..ေအး..ေဒၚေလး ေပ်ာ္လိုက္တာကြယ္...ကဲ..ကဲ..ေဒၚေလး ေရသြားခ်ိ ုးလိုက္အုံးမယ္...ေနခေရ..အရမ္း ဝမ္းသာတယ္ကြာ....”

ေဒၚနႏၵာေဇာ္ပိုင္ အေပၚထပ္ကို တက္ခဲ့ၿပီး ေရခ်ိ ုးဖို႔ လုပ္တယ္ ။ အိပ္ခန္းထဲမွာ သူမ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြကို တခုၿပီးတခု အားလုံး ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။

ဟူး...ေဟာ့ေရွာ့ေကာင္ေလး ျပန္ေပၚလာတယ္ ..။

ဟယ္သာ့အိမ္မွာ ညအိပ္တုံးက ေနခ..ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္တို႔ သုံးပြင့္ဆိုင္ လိုးၾကတာကို သူမ ေခ်ာင္းၾကည့္ခဲ့တာကို ျပန္သတိရ အမွတ္ရလိုက္မိတယ္ ။

အဲဒီတုံးက ေနခရဲ့ လိင္တန္ေခ်ာင္းႀကီးကို စူဇန္နဲ႔ ဟယ္သာ ႏွစ္ေယာက္ပူးၿပီး စုတ္ယက္ေပးခဲ့တာေတြကို ေဒၚနႏၵာ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတယ္ ။ ေနခရဲ့ တုတ္ၿပီး ရွည္တဲ့ လိင္တန္ႀကီးကို ေဒၚနႏၵာ စြဲလန္း သေဘာက်ခဲ့ရသလို ေနခက ဟယ္သာနဲ႔ စူဇန္ကို ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေပးတာေတြကိုလည္း ျမင္ခဲ့ရတာေတြက ေဒၚနႏၵာ့ကို ကာမစိတ္ေတြ တအား ျဖစ္ေပၚ

တက္ႂကြေစတယ္ ..။

ဒီအခ်ိန္မွာ ဟယ္သာ ေဒၚနႏၵာ့ ေရခ်ိ ုးခန္း တံခါးကို ဆြဲဖြင့္ၿပီး ဝင္လာတယ္ ။

“ အိုး..ဟယ္သာ....”

ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးနဲ႔ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႀကီး တအား လွေနတဲ့ ေဒၚေလး နႏၵာက မလိုဘူး ေျပာလည္း မရဘူး ။ ဟယ္သာက ေဒၚေလးနႏၵာအေနာက္ဖက္ကို သြားလိုက္ၿပီး ဆပ္ျပာနဲ႔ 

ပြတ္တိုက္ေပးတယ္ ။

“ အန္တီ..ဟယ္သာ ေခ်းတြန္း ဆပ္ျပာတိုက္ေပးရမလားဟင္....”

“ ရပတယ္...ဟယ္သာရယ္..မလုပ္ပါနဲ႔..”

“ ဟင့္အင္း..အန္တီ့ကို ဟယ္သာ ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္သလဲ အန္တီ သိတယ္ မဟုတ္လား....အန္တီ့ကို ျပဳစုေပးခ်င္တယ္...”

ေဒၚနႏၵာက ရယ္ၿပီး..“ သိပါတယ္..ဟယ္သာရယ္ ...မင္းေလးကိုလည္း အန္တီက ခ်စ္ပါတယ္..မင္းေလးနဲ႔ မခြဲနိုင္ပါဘူး ...” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ဟယ္သာက “ အန္တီ အထီးက်န္ မဆန္ေစခ်င္ဘူး

အန္တီ့ကို ေယာက်္ား လီး အစစ္နဲ႔လည္း ၾကဳံေစခ်င္တယ္ ...” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ ဟယ္..ဟယ္သာ..ဘာေတြ ေလၽွာက္ေျပာေနတာလဲ...နားရွက္စရာေတြ...”

“ ဟယ္သာေတာ့ အန္တီ ျပန္မလာခင္ ေနခ နဲ႔ ၂ခ်ီေတာင္ ေရေရလည္လည္ လိုးျဖစ္သြားတယ္ အန္တီ...”

“ အို....ဟယ္သာ..ၾကမ္းလွခ်ည္လား....”

ဟယ္သာက ေဒၚေလးနႏၵာကို ေနခနဲ႔ လိုးၾကတာေတြ ျပန္ေျပာတယ္ ။ ေျပာရင္းလည္း ေဒၚေလးနႏၵာရဲ့ ဖင္တုံးေတြ ၾကားထဲ နဲ႔ ရင္စိုင္ေတြကို ပြတ္သပ္ေပးလိုက္တယ္ ..။ ဟယ္သာရဲ့ အေျပာ

ဟယ္သာရဲ့ အထိအေတြ႕ေတြေၾကာင့္ ေဒၚေလးနႏၵာ စိတ္ပါလာတယ္ ။ စိတ္ေတြ ထႂကြလာတယ္ ..။ 

အိပ္ခန္းထဲကို ထြက္ခဲ့ၾကၿပီး ဟယ္သာက ေဒၚေလးကို ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္လွဲအိပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ေဒၚေလးရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကို ကုန္းယက္ေပးပါေတာ့တယ္ ..။ ေဒၚေလးလည္း ပထမ မလုပ္ပါနဲ႔

ဘာညာနဲ႔ တားေနေပမယ့္ တကယ္တမ္း ဟယ္သာက သူမ ေစာက္စိကို လ်ာနဲ႔ကလိေပးတဲ့အခ်ိန္မွာ တအား သေဘာက်သြားပါတယ္ ။ ကာမစိတ္ေတြလည္း ထိန္းလို႔ မရေအာင္ကို 

ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထႂကြလာရတာေၾကာင့္ “ ရာဘာလီးအတု ” ကို ယူၿပီး သူမကို လုပ္ေပးဖို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။

ဟယ္သာက “ အန္တီရယ္..ဘာလို႔ ရာဘာအတူေခ်ာင္းကို သုံးအုံးမွာလည္း..ေနခ ရွိေနတာဘဲ..သူ႔ကို လိုးခိုင္းလိုက္မယ္ေလ..” လို႔ ေျပာေတာ့ ေဒၚေလးနႏၵာလည္း....“ 

အိုး..ရွက္ပါတယ္ကြာ..ေနခကိုေတာ့ မေခၚပါနဲ႔....” လို႔ တားတယ္ ..။

မရဘူး..။ ဟယ္သာက ေနခကို သြားေခၚလိုက္တယ္ ။

ေဒၚနႏၵာ ရွက္လို႔ ေစာင္တထည္ကို ဆြဲျခဳံလိုက္တယ္ ။

“ ရွက္တယ္ကြာ...”

ေနခ ကလည္း မရွက္ပါနဲ႔ ေဒၚေလးရယ္..က်ေနာ့္ကို ခိုင္းခ်င္တာ ခိုင္းပါ..” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ေစာင္ကို ဆြဲလွန္လိုက္ပါတယ္ ။  အစမွာ တအိုအို တဟင္ဟင္ နဲ႔ ျငင္းဆန္ ႐ုန္းကန္ ေပမယ့္ ေနခ က ေစာက္ဖုတ္ကို ေကာင္းေကာင္း ယက္စုတ္ ေပးလိုက္တဲ့အခါ ေဒၚနႏၵာမွာ စိတ္ပါလာၿပီး ေနခ ယက္တာကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ခံယူပါေတာ့တယ္ ။ ဟယ္သာလည္း ေနခကို ေဓးေလးနႏၵာကို

လိုးခိုင္းပါတယ္ ။ တကယ္ေတာ့ ေနခ ဟာ ေဒၚေလး စိတ္ကူးထဲမွာ လိုးလိုးေပးေနတဲ့ စိတ္ကူးဇာတ္ေကာင္တေကာင္ပါ ..။

အခုေတာ့ ေနခ လိုးေပးေနတာကို ခံေနရၿပီ ..။

သူတို႔ သုံးေယာက္ အျပန္အလွန္ေတြ စုတ္ေပးၾက ယက္ေပးၾကသလို ေနခ လိုးတာကို  ေဒၚနႏၵာ နဲ႔ ဟယ္သာတို႔ တလွည့္စီ ခံၾကတယ္ ။ ဒုတိယအႀကိမ္ လုပ္တဲ့အခ်ိန္ ေဒၚေလးနႏၵာ 

မရွက္ေတာ့ပါဘူး ။  ေနရဲ့ လိင္တန္ကို တအား စုတ္ေပးရင္း ဟယ္သာနဲ႔ အတူတူ ေနခရဲ့ လိင္တန္အေပၚ တက္ထိုင္ပါေတာ့တယ္ ..။ ေယာက်္ားလီးနဲ႔ မၾကဳံဘူးဘဲ သူမဖါသာ တကိုယ္တည္း 

ဆာေလာင္လို႔ ရာဘာဒုတ္နဲ႔ ေျဖေဖ်ာက္ေနရတဲ့ အပ်ိဳႀကီးတေယာက္ ခုေတာ့ ေနခ နဲ႔ စိတ္တိုင္းက် ခံစားလို႔ အဆင္ေျပသြားပါၿပီ ..။

အယ္လ္ဆာ့ကို အက်ဥ္းက်ေနတုံးက ကူညီရင္ ဘာေတြ ညာေတြ လုပ္ကိုင္ေပးမယ္ လို႔ ေနခ ဂတိေပး ထားခဲ့တာေတြ အားလုုံးကို အယ္လ္ဆာ ေနခဆီက ရတယ္ ။

အယ္လ္ဆာ့ကို နံမည္ေျပာင္း ..နဂိုေနတဲ့ ကယ္လီဖိုးနီးယား ျပည္နယ္ကေန ေဝးကြာတဲ့ ျပည္နယ္တခုကို ေရႊ႕ေပးတယ္ ။ ဂတိအတိုင္း ေငြေတြ ေပးတယ္ ။ တေန႔ အယ္လ္ဆာ့ဆီကို ေနခ 

ဖုန္းဆက္တယ္ ။

အယ္လ္ဆာတို႔ အရမ္းေၾကာက္လန႔္ေနရတဲ့ ကားလို႔စ္အတြက္ စိုးရိမ္ဖို႔ မလိုေတာ့တဲ့အေၾကာင္းပါ ။

ကားလို႔စ္ ကို သူတို႔ အက္ဖ္ဘီအိုင္ အဖြဲ႕ႀကီးက အေသရမိလိုက္တာေၾကာင့္ လို႔ ေျပာျပပါတယ္ ။

အယ္လ္ဆာ ေနခဆီက အဲဒါေတြတင္ မကဘဲ သူမ တပ္မက္ေမာတဲ့ ေနခရဲ့ လိင္တန္ တုတ္တုတ္ထြားထြားႀကီးကိုလည္း စိတ္တိုင္းက် ရရွိလိုက္ပါတယ္ ။ ေနခက အယ္လ္ဆာ့ကို အယ္လ္ဆာ 

လိုခ်င္တဲ့ပုံစံအတိုင္း တဝႀကီး ေန႔ေရာညပါ လုပ္ကိုင္ေပးခဲ့တယ္ ။ 

မၾကာခင္ ေနခ ဆန္ဖရန္စစ္စကိုၿမိဳ႕ ကေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္ ။ ေနခက ဟယ္သာ..ေဒၚေလးနႏၵာတို႔ကို သူ ခရီးသြားမယ့္အေၾကာင္း ႏုတ္ဆက္သြားခဲ့ပါတယ္ ။ ဘယ္ကိုသြားမလဲ 

ဘာအတြက္လဲကိုေတာ့ ေနခက မေျပာသြားပါဘူး ။ 

                                                                   ၿပီးပါၿပီ