ခရမ္းျပာ

ဝဏၰ ဘဝ၏ ဒီအခ်ိန္မွာ ဓာတ္အပ်က္ဆုံးကာလႏွင့္ရင္ဆိုင္ရျခင္းျဖစ္သည္။ စုစုေအာင္ သည္ သူ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ တက္ေနသည့္ ေက်ာင္းမွာ ဆရာမျဖစ္လာသည္။ ေဒါက္ဖိနပ္ေပၚမွ သူမကို စျမင္ကတည္းက သူ႔စိတ္ကလႈပ္ရွားသည္။ ၁၈ ႏွစ္သား သူ႔ထက္ သူမက နည္းနည္း အသက္ႀကီးသည္။ သို႔ေသာ္ အေျခအေနအရ သူ႔အား ဆုံးမနိုင္သည့္အ ခြင့္ အေရး ရွိေနသည္။ သူ႔ အားကစားႏွင့္ အျခား ေက်ာင္းတြင္း လုပ္ငန္းေတြကို သူမက အသိအမွတ္မျပဳေတာ့ အေရးထားရမည့္ေက်ာင္းသားစာရင္းမွာလည္း သူမပါေတာ့။ သူ႔ဘဝမွာ အခက္အခဲေတြေတြ႕ေအာင္ သူမလုပ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံး သူေက်ာင္းက ထြက္လိုက္ရသည္ အထိ။ ေထာင္မက် ေအာင္ သူ႔မွာ တပ္ထဲဝင္လိုက္ရသည္။ ဒါေၾကာင့္ပင္ သူမသည္ သူ၏ မႏွစ္သက္ဆုံး တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ခုခ်ိန္က သူ႔အတြက္ အသာယာဆုံးျဖစ္လာသည္။ သူမကို ေနာက္ဆုံးျမင္လိုက္ရသည္က ရပ္ကြက္႐ုံးမွာ။ သူက်ဴးလြန္ခဲ့တာေတြအတြက္ သူမက ရပ္ၿပီး တိုင္ၾကားေနသည္။ ျပန္ေတြးတိုင္း ဒီကိစၥအတြက္ သူ႔ေဒါသက ေတာက္ေလာင္ဆဲ။ ဘဝမွာ သူလုပ္ခဲ့တာအမ်ားႀကီးထဲမွာ မိန္းကေလးေတြကို မတရားက်င့္တာ မရွိခဲ့။ ခု အေျခအေနကေတာ့ သူ မရည္ရြယ္ေသာ္လည္း ျဖစ္လာျခင္းျဖစ္သည္။ သူအမွန္တကယ္ က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာအမႈျဖစ္၍ လက္ခံခဲ့ရသည္။ ေထာင္က်ရမည့္ကိန္း။ သို႔ေ

ကၽြန္ေတာ္ ၆ ထပ္၏ ေလွခါးထစ္မ်ားကို နင္းၿပီးေသာ့ဖြင့္လိုက္ေသာအခါ ေရခ်ိဳးခန္းမီးလင္းေနေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ အိမ္ေရွ႕ဆိုဖာေပၚမွာပစ္လွဲၿပီးအေမာေျဖေနတုန္း ေနာ္မူထြက္လာပါသည္။ “ဦးဦး ျပန္ေရာက္ၿပီ၊ ထမင္းစားမလား” ထမီရင္ရွားႏွင့္ ၁ရႏွစ္အရြယ္ ကရင္မေလးကိုၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ ေတြတစ္မ်ိဳးျဖစ္လာပါ၏။ “ေမာလိုက္တာဟာ ခဏေနအုံးမယ္။ နင္ ခဏလာအုံး။” “ဟုတ္ကဲ့ ဦးဦး။ အကၤ်ီဝတ္လိုက္အုံးမယ္။” “ၿပီးမွဝတ္ဟာ၊ ခဏ” ကၽြန္ေတာ္လွဲေနသည့္အနားေရာက္လာေသာအခါ “ငါ့ကို နည္းနည္း ႏွိပ္ေပးစမ္းပါဟာ၊ ေညာင္းလိုက္တာ” အမွန္ေတာ့ ေန႔တိုင္းတက္ေနသည့္ ေလွခါးက ကၽြန္ေတာ့ အတြက္ရိုးေနပါၿပီ။ ဇနီးသည္ မိႏြယ္ႏွင့္ မိုးလင္းကာနီးမွ ပြဲၾကမ္းမိေသာေၾကာင့္ ပိုေမာ၊ ပိုေညာင္းေနရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ဆိုဖာေပၚမွာ ေမွာက္ေပးလိုက္သည္။ ကေလးမက စ ႏွိပ္မည္အျပဳ “နင္ ခုံတစ္လုံးသြားယူၿပီးထိုင္ႏွိပ္ေလ” ခုံပုေလးတစ္လုံး သြားယူလာပါသည္။ ေျခသလုံးကိုစႏွိပ္သည္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္က “အားပါး။ နာတယ္ဟ”“ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဦးဦး” “ငါ့အေရျပားက ပါးတယ္ဟ၊ ပုဆိုးနဲ႔ပြန္းလို႔ျဖစ္မယ္” ဦးဦးက ေတာ္ေတာ္ႏုတာပဲဟုေျပာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ လုံခ်ည္ကို ဒူးေလာက္ထိ ဆြဲတင္လိုက္ပါသည္။ လွန္ခ်င္၍ တမင္ ႏုျပေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာတခုလုံး ေရေႏြးပူနဲ႔ အပက္ခံလိုက္ရသလို ထူပူသြားပါသည္။သြားၿပီ...သြားၿပီ၊ ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္းမသိေတာ့တာနဲ႔ ေခါင္းႀကီးကိုသာ ငုံ႔ထားလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ေဘးနားက ကုလားျမင့္ေအာင္ ကလြဲၿပီး အတန္းထဲကလူေတြ ဘယ္သူမွေတာ့ သိလိုက္ပုံမေပၚဘူး။ အားလုံးက ထမင္းစားခ်ိန္ဆိုေတာ့ သာသူရႈပ္ေနၾကတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ျမင့္ေအာင္သာ ညေန ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ အမွီျပန္ေပးရမွာမို႔ ဒီစာအုပ္ကို သဲႀကီးမဲႀကီး ကုန္းဖတ္ေနၾကတာ။ ဘာ စာအုပ္ရမွာလဲဗ်... ..ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ေသြးႂကြခါစေကာင္ေတြရဲ့ အသည္းစြဲ ျမန္မာေအာ (xxx blue) စာအုပ္ေပါ့။ အခုမွ စဖတ္လို႔ သုံးေလးမ်က္ႏွာပဲ ရွိေသးတယ္။ ဖ်တ္ခနဲ လက္ထဲက ဆြဲလုခံလိုက္ရလို႔ဘယ္ေကာင္လဲဟ ဆိုၿပီး ေကာမလို႔ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ ၉တန္း ( D )အတန္းပိုင္ဆိုလဲဟုတ္ ၊က်ဴရွင္ဆရာမဆိုလဲ ဟုတ္တဲ့ဆရာမ ေဒၚမမေလး ျဖစ္ေနတယ္။ ေသၿပီေပါ့ဗ်ာ...ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေကာင္ ဘာေျပာလို႔ေျပာရမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး။လက္ထဲက ခိုးဖတ္ေနတဲ့ ေအာစာအုပ္ကို ဆရာမ မိသြားၿပီဆိုတဲ့ အသိက တက္ခါစဖီလင္ေလးေတြေတာင္ ေပ်ာက္ကုန္တယ္။ေတာ္ေသးတယ္ဗ်ာ...ဆရာမက စာအုပ္ကို သိမ္းၿပီးဘာမွ မေျပာပဲထြက္သြားလို႔။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိန္လုံး စိတ္ထဲမွာ ဒီစာအုပ္ကိစၥ

၁၉၃၃ ခုႏွစ္၏ ေအးျမေသာ ေဆာင္းညတြင္ျဖစ္ပါသည္။ မီးလင္းဖိုမွ လြန႔္လူးေသာမီးေရာင္သည္ ျဖာက်လ်က္ ရွိေနသည္။ ၁၈ ႏွစ္သမီးေလး ေထြးငယ္ သည္ ခိုက္ခိုက္တုန္လ်က္ရွိသည္။ ေဆာင္းေၾကာင့္ မဟုတ္၊ ေၾကာက္ရြံ့စိတ္ေၾကာင့္တည္း။ သူမတစ္ကိုယ္လုံးတြင္ အဝတ္အစားမရွိ၊ မီးေရာင္သည္ သူ႔ကိုယ္ေပၚတြင္ ေျပးလ်က္၊ ေမႊ႕ယာခုံႀကီးေပၚတြင္ ေကြးေကြးေလး၊ ခုံေပၚတြင္ ဒူးေထာက္လ်က္သားမွ သူ၏ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းသည္ ခုံ ေနာက္မွီ အထက္တြင္ တြဲေလာင္းျဖစ္လ်က္ရွိသည္။ သူမ၏ ရင္သား မ်ားသည္ တြဲေလာင္းျဖစ္လ်က္၊ ေျခေထာက္မ်ားသည္ ခုံ လက္ရမ္းတစ္ဖက္စီတြင္ က်ဲကားလ်က္၊ သူ႔ အဖုတ္ႏွင့္ တင္ပါးတို႔သည္ ျဖဲထားသလိုျဖစ္ေနေၾကာင္း ခံစားမိရသည္။ သူမသည္ ကိုယ္တုံးလုံးျဖစ္လ်က္ ရွိသလို အားကိုးရာလည္း မဲ့လ်က္ရွိသည္။ မျမင္ရေသာ္လည္း ေနာက္ေက်ာဖက္ တြင္ သူ႔အလုပ္ရွင္ျဖစ္သူ သခင္ႀကီးေဒးဗစ္ ၏ အဝတ္အစားမ်ား ခၽြတ္ခ် ပစ္ေနသံကို ၾကားေနရသည္။ သခင္ႀကီးေဒးဗစ္ အိမ္တြင္ အိမ္ေဖာ္အျဖစ္ မိဘမဲ့ေက်ာင္းမွ ေရာက္လာသည္မွာ တစ္လ သာ ရွိပါေသးသည္။ ထိုစဥ္က သူမသည္ ကံေကာင္းသူတစ္ဦးဟု ထင္ခဲ့မိသည္။ ခန္းနားေသာအိမ္ႀကီး၊ အခန္းႀကီး မ်ားအား သန႔္ရွင္းျပင္ဆင္ ရမည္ဟု ဂုဏ္ယူခဲ့ရသည္။ အစားအေသာက္မ်ားက ေကာင္းမြန္သလို ေနထိုင္ရပုံက