တာင္းဆိုး ပုလုံးဆိုးကိုသာ ပစ္ၾက႐ိုး ထုံးစံ ရွိေပမယ့္ သားဆိုးသမီးဆိုးေတြကိုေတာ့ မိဘေတြက မပစ္ရက္ မပစ္ႏိုင္ၾကဘူး ဆိုတဲ့ စကား အတိုင္းပါဘဲ ။
ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီး အိမ့္ဇာေသာ္ ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး လမ္းမွားကေန လမ္းမွန္ကို ျပန္ေရာက္ဖို႔ကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ သည္းခံ ေစာင့္ဆိုင္းၿပီး ႀကိဳးစားေနတဲ့ အေဖ တေယာက္ ပါ ။
အပ်ိဳျဖစ္ခါစ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ အ႐ြယ္ထဲ့ အေဖ့စကားကို နားမေထာင္ဘဲ ထင္ရာစိုင္းခဲ့တဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္သည္ အခု အသက္ႏွစ္ဆယ္ တင္းတင္း ျပည့္တဲ့အထိ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ့ ဘဝကို မရရွိႏိုင္ေသး ။
အလုပ္သမားေလးေတြ ကားေဆးေနတာကို လွမ္းၾကည့္ေနရင္း ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီးဆိုးေလး အခု အခ်ိန္မွာ ဘယ္ဆီမ်ား ေရာက္ေနမလဲ လို႔ ေတြးေတာေနတယ္ ။
သမီး.....ရယ္...ေဖေဖ အရမ္း စိတ္ပူတာဘဲ...သမီး အသက္မွ ရွင္ေေနေသးရဲ႕လား......ေဖေဖ့ဆီ ျပန္လာပါကြာ.....လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေျပာေနမိတယ္ ။
ဗဟိုလမ္းမႀကီး ေပၚက “ ေသာ္..ကားေရေဆးဆီထိုး ” လုပ္ငန္းႀကီးကို ပိုင္ဆိုင္ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီးေလး ငါးႏွစ္အ႐ြယ္ ကထဲက ဇနီး ျဖစ္သူ ဆုံးပါးသြားခဲ့တယ္ ။ သမီးကို ခ်စ္လြန္းလို႔ အလိုလိုက္ခဲ့ရာက သမီးသည္ အသက္ ဆယ့္သုံးႏွစ္ အ႐ြယ္ေလာက္ ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္ ကစၿပီး သူ႔စကားကို နားမေထာင္ေတာ့ဘဲ လုပ္ခ်င္တာေတြကို လုပ္ေတာ့တာဘဲ ။
ဦးဘေဖေသာ္သည္ ေဒါသျပတတ္သူ တေယာက္ မဟုတ္ ။ ေအာ္ဟစ္တတ္သူလည္း မဟုတ္ ။ သမီးကို အက်ိဳးနဲ႔
အေၾကာင္းနဲ႔ ရွင္းေျပာျပ သင္ေပးခ်င္တဲ့ လူတေယာက္ ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔သမီးက ေအးေအးေဆးေဆး သင္ျပေျပာျပ ဆုံးမလို႔ မရ ။ ျပန္မေျပာ နားလည္းမေထာင္ ။
လုပ္ခ်င္ရာကို လုပ္တယ္ ။ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ထဲက ရည္းစား စထားသလို စီးကရက္လည္း စေသာက္တယ္ ။
အေဖ့ စကားကို နာမေထာင္ ႐ုံမက ေက်ာင္းက ဆရာ..ဆရာမ..ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး တို႔ရဲ႕ စကားကိုလည္း နားမေထာင္ခဲ့ ။
ပထမဆုံး ထားတဲ့ ရည္းစားက ထင္ေက်ာ္ထိုက္ ဆိုတဲ့ စစ္တပ္က ဗိုလ္မႉး တေယာက္ရဲ႕သား ။ သမီးလိုဘဲ ဆိုးေပေတေနတဲ့ အလိုလိုက္ခံထားလို႔ အကဲပါေနတဲ့ဆိုးသြမ္းေနတဲ့ ေကာင္ေလး ။
ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ထားလိုက္တဲ့ရည္းစားက မေရမတြက္ႏိုင္ေတာ့ ။ သမီးဆိုးရဲ႕ နံမည္ကေတာ့ ဘာပ်က္သလဲ မေမးနဲ႔ ။ ဦးဘေဖေသာ္လည္း မိတ္ေဆြ ေဆြမ်ိဳးေတြ ၾကားထဲ အေတာ့္ကို အေျပာအဆို ခံရတယ္ ။ ကဲ့ရဲ႕ အျပစ္တင္ တာလည္း ခံရတယ္ ။
ထင္ေက်ာ္ထိုက္နဲ႔ တုံးက သမီးက တအား ငယ္ေသးၿပီး ကိုယ္ဝန္ေတြ ဘာေတြ ရွိသြားမွာ စိုးလို႔ ဦးဘေဖေသာ္ အရမ္း စိတ္ေတြ ပူခဲ့တယ္ ။ သမီးကိုတားခဲ့တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သမီးက နားမေထာင္ပါဘူး ။ ေကာင္ေလးရဲ႕ကားေပၚမွာ တခ်ိန္လုံး ပါပါသြားတယ္ ။
မိတ္ေဆြေတြ ေဆြမ်ိဳးေတြက ဦးဘေဖေသာ္ကို ဖုန္းဆက္ေျပာၾက လာလည္းေျပာၾကတယ္ ။
ေခ်ာ့ေျပာလည္း မရ ေျခာက္ေျပာလည္း မရ ..အိမ့္ဇာေသာ္က လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနတာဘဲ ။ ေကာင္ေလးက သူ႔အေဖကားကို ေမာင္းတာ ဘာျမန္သလဲ မေမးနဲ႔ ။ ယဥ္ထိန္းရဲေတြ တားလည္း ရပ္မေပးဘူး ။ တခါမွာ အေနာက္က ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္နဲ႔ လိုက္ၿပီး ဖမ္းေတာ့လည္း သူ႔အေဖရဲ႕ နံမည္နဲ႔ဂုဏ္ပုဒ္ကို မေခ်မငံနဲ႔ မေလးမစားနဲ႔ ေျပာလို႔အေတာ္ေလး ေျဖရွင္းၾကရတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္သမီးအိမ့္ဇာေသာ္က ေကာင္ေလးရဲ႕ကားေပၚမွာ ။
တေန႔မွာ ဒီေကာင္ေလးက တျခား လူႀကီးသားေတြနဲ႔ ကားၿပိဳင္ေမာင္းရင္း အက္ဆီးဒင့္ အႀကီးစားႀကီး ျဖစ္တယ္။ကားေမွာက္တယ္ ။ ေကာင္ေလးက ငယ္ငယ္က သူ႔အေဖ စစ္သံမႉး တာဝန္နဲ႔ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ေတြ ေနရေတာ့သူ႔မွာ အေတြ႕အႀကဳံ အျမင္ေတြ ရွိခဲ့ေတာ့ ကားေမာင္းရင္ ေမာင္းသူေရာ စီးသူေရာ ထိုင္ခုံ ခါးပတ္ကို ပတ္ရမယ္
ဆိုတာ သိတယ္ ။ ပတ္တယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္နဲ႔ ကားေမာင္းရင္ သူေရာ အိမ့္ဇာေသာ္ေရာ ခါးပတ္ ပတ္ၾကတယ္။အဲဒီအက်င့္ေၾကာင့္ ကားေမွာက္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အသက္မေသၾကဘူး ။ ေနာက္ခန္းမွာ ထိုင္တဲ့ တာတူးဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ခါးပတ္မပတ္လို႔ ကားေနာက္မွန္ကို ေဖါက္ၿပီး လြင့္ထြက္ၿပီး ပြဲခ်င္းၿပီးသြားတယ္ ။ ေကာင္ေလးလည္း ဒါဏ္ရာ ရသြားတယ္ ။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေကာင္ေလးရဲ႕ အေဖက ေကာင္ေလးကို ႏိုင္ငံျခားမွာ စာသင္ဖို႔ ဆိုၿပီး လႊတ္လိုက္တယ္ ။
သမီးအိမ့္ဇာေသာ္လည္း အသဲကြဲၿပီး က်န္ခဲ့တာေပါ့ ။ အေဖ ဦးဘေဖေသာ္လည္း သမီး စိတ္သက္သာရာရေစဖို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဖန္တီး လုပ္ကိုင္ေပးခဲ့ေပမယ့္ သမီးက သမီးဆိုး ။ ေအးေအး မေနႏိုင္ဘူး ။ ရည္းစား ထပ္ရတယ္ ။
ဒီတခါ ရည္းစားက ဦးဘေဖေသာ္အတြက္ ရတက္မေအးရျပန္တဲ့ တေယာက္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္က လုပ္လိုက္ရင္
အရာရာနဲ႔ အေၾကာင္းေၾကာင္းဘဲ ။ ဒီတခါ ျဖစ္တဲ့ေကာင္က ခ်ာတိတ္ မဟုတ္ဘူး ။ သူ႔ထက္ အသက္ အမ်ားႀကီးႀကီးတဲ့ လူႀကီးတေယာက္နဲ႔ ျဖစ္တာ ။ သည္လူက မိန္းမနဲ႔ ကြဲေနတဲ့ သေဘၤာသား ။
ဦးဘေဖေသာ္လည္း တရွက္ကြဲၿပီး မၾကာခင္ ေနာက္တရွက္ ထပ္ကြဲရျပန္တယ္ ။
မိတ္ေဆြေတြ ေဆြမ်ိဳးေတြက လာေျပာၾက သတိေပးၾက အႀကံေတြ ေပးၾကျပန္တယ္ ။ သားသမီးကို ဘယ္လိုေမြးရမလဲ ဆိုတာ သင္ေပးခ်င္ၾကတာ ။ သင္သူေတြက သားသမီးေတာင္ မရွိၾကဘူး ။ စာေတြ ဖတ္ၿပီး ၾကားဖူးဖတ္ဖူးတာေတြနဲ႔ ဆရာလာလုပ္ၾကတာေလ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ကေတာ့ အေဖေျပာလည္း မရ ။ ေဒါသထြက္လည္း ဂ႐ုမစိုက္ ။ သည္လူနဲ႔ တတြဲတြဲ ။ တေန႔ ည
ဖက္ပါ အိမ္ျပန္မလာလို႔ ဦးဘေဖေသာ္လည္း ငါ့သမီးေလးေတာ့ အပ်ိဳမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး ဆိုၿပီး ယူႀကဳံးမရျဖစ္ စိတ္ထိခိုက္ခဲ့ရတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္က သေဘ္ာသားႀကီးနဲ႔ သြား အိပ္လိုက္တာ ။
ဒါနဲ႔တင္ ရပ္သြားသလား ဆိုေတာ့ မရပ္ဘူး ။ သေဘ္ာသားႀကီးလည္း သေဘ္ာျပန္တက္သြားေရာ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း တေယာက္ထဲမ်ား ပ်င္းေနလို႔ မေနတတ္ဘူးလား မသိဘူး ။ ေနာက္ အသစ္တေယာက္နဲ႔တြဲျပန္ေရာ ။ ဒီတခါက သူ႔ထက္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ဘဲ ႀကီးတဲ့ ေကာင္ေလး ။ ဒါေပမယ့္ ဆင္းရဲသား ရပ္ကြက္ထဲ
ေရလွည္းတြန္းစားရတဲ့ အေျခအေနမဲ့ေလးနဲ႔ တြဲတာ ။ ေကာင္ေလးက ဆင္းရဲသားေလး ဆိုေပမယ့္ သနားကမားေလး ေပါ့ ။ ေခတ္လူငယ္ပုံစံ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ပိန္ေညာင္ေညာင္ ခါးကိုင္းကိုင္းနဲ႔ ေဆးဘဲပုံ ။
ဦးဘေဖေသာ္လည္း သမီး အိမ္ျပန္မလာလို႔ စိတ္ဆင္းရဲေပမယ့္ အရင္ သေဘ္ာသားႀကီးနဲ႔တုံးကထဲက ႀကဳံဖူးခဲ့ၿပီမို႔ အသစ္အဆန္း မဟုတ္ေတာ့တာေၾကာင့္ နဲနဲေတာ့ အပူေလ်ာ့သြားတယ္ ။ တရက္က ႏွစ္ရက္ ျပန္မလာေတာ့လို႔ သမီး ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ လိုက္ စုံစမ္းေတာ့ လွည္းတန္း ရပ္ကြက္ ထဲက လမ္းေလးတလမ္းထဲမွာ
ရွိေနတယ္ လို႔ တူဝမ္းကြဲတေယာက္က ေျပာလို႔ လိုက္သြားၾကည့္လိုက္တယ္ ။
ေကာင္ေလးနဲ႔ အတူတူေနေနၿပီ ။ နံေစာ္ညစ္ပတ္ေနတဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးမွာ ဘာအိပ္ရာအခင္းအက်င္းမွ မရွိ ေစာင္ေတာင္ မရွိဘဲ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေနတယ္ ။
ဦးဘေဖေသာ္လည္း သမီးေလး ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနတာကို မၾကည့္ရက္လို႔ လိုတာေလးေတြ ဝယ္ေပးခဲ့တယ္ ။ ျပန္လာခ်င္ရင္လည္း အခ်ိန္မေ႐ြး ျပန္လာဖို႔ ေျပာခဲ့တယ္ ။ သမီးတေယာက္ထဲဘဲ လာလို႔ရမယ္ ဆိုတာမ်ိဳးလည္း မေျပာခဲ့ပါဘူး ။
တကယ္ေတာ့ ျပည့္ျပည့္စုံစုံ တသက္လုံး ေနလာခဲ့တဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္က အဲလို ၾကာရွည္ မေနႏိုင္ပါဘူး ။ ေကာင္ေလးကို ထားခဲ့ၿပီး အေဖ့အိမ္ကို ျပန္ေရာက္လာတယ္ ။
ေတာ္ေတာ္ေလး ေျခၿငိမ္သြားတယ္ ။ သင္တန္းေတြ တက္ခ်င္တယ္ ဆိုလို႔ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ အကုန္ တက္ခိုင္းတယ္ ။
ဒါလည္း ခဏပါ ။
မိန္းမရွိတဲ့ စာေရးဆရာလိုလို ဒါ႐ိုက္တာလိုလို လူတေယာက္နဲ႔ ထပ္ညိျပန္တယ္ ။ ဦးဘေဖေသာ္လည္း သမီးကို ဘာမွ ဆုံးမလို႔လည္း မရတာေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္မိတယ္ ။ ဘာမွ မေျပာလိုေတာ့ဘူး ။
ဒါေပမယ့္ ဉာဏ္ေကာင္း ထက္ျမက္တာေလးေၾကာင့္အိမ့္ဇာေသာ္ ဆယ္တန္းေတာ့ ေအာင္သြားၿပီး တကၠ
သိုလ္ကို ေရာက္သြားတယ္ ။ အဲဒီမွာ ေနာက္ထပ္ ရည္းစား တေယာက္ ထပ္ရျပန္ေရာ ။ ဒီတခါေတာ့ အိမ့္ဇာေသာ္က ဆင္းရဲသားနဲ႔ျဖစ္လို႔ ရတဲ့ ရလဒ္ကို သိသြားေလသလား မသိဘူး ။ ခ်မ္းသာတဲ့ ေကာင္ေလးတေယာက္နဲ႔ ျဖစ္ျပန္တယ္ ။ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ မိဘေတြက အဲဒီေခတ္ရဲ႕ ေမွာင္ခိုကုန္ကူးသမား အႀကီးစားေတြ( စမတ္ဂလာ ) ေတြ လို႔ ေျပာရမယ့္ လူလည္ေတြ ။ ကားမ်ိဳးစုံ ထည္လဲစီးႏိုင္တဲ့ ေတာ္႐ုံ အစိုးရအရာရွိ လူတန္းစားေတြကို ေငြနဲ႔ေပါက္ အိတ္ထဲထည့္ထားႏိုင္တဲ့ လူေတြေပါ့ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဖူးဖူးမႈတ္ ထားႏိုင္တဲ့ေကာင္
ဆိုေတာ့ အိမ့္ဇာေသာ္ သူနဲ႔ တတြဲတြဲ ။
သည္ေကာင္ေလးရဲ႕ နံမည္က ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ ။
ဦးဘေဖေသာ္ရဲ႕ ေရေဆးဆီထိုး ကို အၿမဲ ကားေတြ လာေဆးေနက် ။ ဒီေကာင္ေလးက ကားအသစ္ေတြ အေကာင္းစားေတြ ထည္လဲစီးၿပီး လာေဆးေနက်မို႔ ဦးဘေဖေသာ္ မ်က္မွန္းတန္းမိေနတယ္ ။ ကားေဆးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာထိုင္ေစာင့္ရင္း ဦးဘေဖေသာ္ ဖြင့္ထားတဲ့ လဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ စားစရာေတြ မွာစားတဲ့ေနရာမွာ ေငြကို ေပါေပါမ်ားမ်ား သုံးတာကိုလည္း သတိထားမိခဲ့တယ္ေလ ။
ေငြအရွိန္နဲ႔ ေမာက္မာ ႐ိုင္းစိုင္းတဲ့ အမူအရာေတြ.. လူတကာကို ေစာ္ကားေမာ္ကား လုပ္ခ်င္တဲ့ ပုံစံေတြကို ေတြ႕ရတယ္ ။
ကိုယ့္သမီးက သည္အေကာင္နဲ႔မွ သြား ႀကိဳက္ရျပန္တယ္ ။ ဦးဘေဖေသာ္လည္း မႀကိဳက္ေပမယ့္ ဘာတတ္ႏိုင္မလဲ ။
“ အိမ့္...အိမ့္......ထ......ထေတာ့....ကိုးနာရီ ထိုးေတာ့မယ္.....”
သဲပုံ႔လာႏႈိးလို႔ အိမ့္ဇာေသာ္ မ်က္လုံးအစုံကို ႀကိဳးစားၿပီး ဖြင့္လိုက္တယ္ ။
ညက အေလလိုက္တာ မ်ားသြားလို႔ အိပ္ေရးက မဝဘူး ။
ထထိုင္ၿပီး အေၾကာဆန႔္လိုက္ရင္း အလွျပင္ေနတဲ့ သဲပုံ႔ကို “ ငါ မလိုက္လို႔ မရဘူးလား...သဲပုံ႔...” လို႔ ေမးလိုက္
တယ္ ။ သဲပုံ႔က “ အပ်င္းမႀကီးနဲ႔ အိမ့္...နဲနဲပါးပါးေတာ့ သဲပုံ႔ကို လိုက္ကူအုံးမွေပါ့...” လို႔ မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ။
ဝါးကနဲ သမ္းရင္း အိမ့္ဇာေသာ္ ကုတင္ေပၚက ထလိုက္တယ္ ။
သဲပုံ႔ကို သူ မွီခိုစားေနတာ ၾကာၿပီ ။ သဲပုံ႔အိမ္မွာဘဲ ကပ္ေနေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ ။
သူေျပာသလို သူ႔အလုပ္ေတြမွာ ဝိုင္းကူသင့္တာကေတာ့ အမွန္ေပါ့ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္း က လာ
ေနလို႔ ေျပာေပမယ့္ အဲလိုႀကီး သူနဲ႔ မေနခ်င္ဘူး ။ သဲပုံ႔အိမ္မွာဘဲ ေနတယ္ ။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ဝင္ခဲ့ၿပီး အိမ့္ဇာေသာ္ ကိုယ္ေပၚက တီရွပ္ေလးနဲ႔ ပင္တီႏြမ္းေလးကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။
သြားတိုက္ရင္း ေရပန္းကို ဖြင့္တယ္ ။
သဲပုံ႔က လတ္တေလာ အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ ။
သဲပုံ႔က မိဘေတြ မရွိၾကေတာ့ဘူး ။ သူ႔ေမာင္ေလး မ်ိဳးႀကီးနဲ႔ ေနတယ္ ။ လြတ္လပ္တယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ အိမ့္ဇာေသာ္ သူနဲ႔လာေနေနတာ ။ တခုဘဲ ။ မ်ိဳးႀကီးကို နဲနဲ သတိထားရတယ္ ။ သူက ႏွာဘူးေလး ။ ဒီခ်ာတိတ္က အိမ့္ဇာေသာ္ကို ႐ူးသလိုေပါသလိုနဲ႔ ကိုင္ခ်င္ ပြတ္ခ်င္တယ္ ။ ရရင္ တက္ျဖဳတ္မယ့္ ငတိေလး ။
သဲပုံ႔က မိဘေတြရဲ႕ လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ကို ဆက္လုပ္ေနတယ္ ။ ပန္းဆိုင္ အလုပ္ ။ ပန္းေအာ္ဒါေတြကို ကပ္စတန္မာေတြ ဆီ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ ပို႔ရတဲ့ အလုပ္ ။ ဆိုင္မွာက မကစ္တီ ဆိုတဲ့ သဲပုံ႔အမဝမ္းကြဲ က တာ
ဝန္ယူေနတယ္ ။ သူ႔ကို “ အေထြး ” ဆိုတဲ့ အေျခာက္မတေယာက္က ကူတယ္ ။
မကစ္တီက သဲပုံ႔မိဘေတြ လက္ထက္ထဲက လုပ္ေနတာ ။ အေထြး သို႔မဟုတ္ ကိုကိုေထြးကေတာ့ မကစ္တီ
တေယာက္ထဲ မႏိုင္လို႔ သိပ္မၾကာေသးခင္က ခန႔္ထားတာ ။ အေထြးက အေျခာက္ပီပီ ပန္းျပင္တာ ေတာ္တယ္။
လက္ရာေကာင္းတယ္ ။ အားကိုးရတယ္ ဆိုပါေတာ့ ။
ေရပန္းေအာက္မွာ ဆပ္ျပာနဲ႔ ကိုယ္အႏွံ႔ ပြတ္တိုက္ရင္း အိမ့္ဇာေသာ္ အသက္ႏွစ္ဆယ္ တင္းတင္း ျပည့္ခ်ိန္
သူမရဲ႕ မေရမရာ စမ္းတဝါးဝါး ေလလြင့္ေနတဲ့ ဘဝကို မမူးတဲ့အခ်ိန္ နည္းနည္း ျပန္စဥ္းစားေနမိတာပါ ။
ထြားတင္းေနတဲ့ ရင္သားႀကီးေတြကို ဆပ္ျပာနဲ႔ ပြတ္တိုက္တဲ့ အခ်ိန္ ဘာမွ မျဖစ္ေပမယ့္ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ရဲ႕
ၾကားခလယ္က ေတာင္ဂမူေလးကို ေရာက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အကြဲေၾကာင္း ႏႈတ္ခမ္းသားႏုႏုေတြကို လက္ေခ်ာင္းေတြက ထိေတြ႕တဲ့အခါ အူး.....ဟင္း ...ဆိုတဲ့ အသံေလး အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ႏုတ္ဖ်ားက တိုးတိုးေလး ထြက္လာ
ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးေတြ ဖတ္ကနဲ ပြင့္ဟ....မ်က္လုံးေတြ ပိတ္က်သြားရတယ္ ။
ဟူး ...ဒီေနရာကို ထိရင္ အိမ့္ဇာေသာ္ မရဘူး ။ ထိၿပီးရင္း ထပ္ ထိခ်င္လာတယ္ ။ သည္ေနရာကို ေယာက်္ားတိုင္းလို တပ္မက္ၾကတယ္ ဆိုေပမယ့္ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္က သူမ်ားထက္ ပိုေနမလား မသိဘူး ။ သည္ေနရာကို သူ တအားကို ႀကိဳက္တာ ။ တခ်ိန္လုံး နမ္းရႈံ႕ခ်င္တယ္ေလ ။
လတ္တေလာ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္းနဲ႔ ညိေနတယ္ ဆိုေပမယ့္ အိမ့္ဇာေသာ္ သူ႔ကို တကယ္ႀကီး ရင္မခုံဘူး ။
ဘဲေတြလည္း ေျပာင္းခဲ့တာ မ်ားၿပီ ။ ပထမဆုံးဘဲ ထင္ေက်ာ္ထိုက္ ေလာက္ေတာ့ ဘယ္ဘဲကိုမွ အိမ့္ဇာေသာ္မခ်စ္ခဲ့ ရင္မခုံခဲ့ဘူး ။
သည္အေတာအတြင္း ဗစ္တာညိဳဝင္းက အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္းနဲ႔ တြဲေနတာ သိရက္နဲ႔ လိုက္ဖန္ေနတယ္ ။ ဗစ္တာညိဳဝင္းက ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႔နဲ႔ စီးပြားၿပိဳင္ဖက္ေတြ ဆိုေတာ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီရဲ႕ ေစာ္ကို သူရေအာင္ ဖန္ႏိုင္ရင္ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕ကို ေက်ာလိုက္ႏိုင္တယ္လို႔မ်ား ထင္ေနလား မသိဘူး ။
တေန႔ အိမ့္ဇာေသာ္ တာေမြအိုးရွင္းမွာ ေရွာ့ပင္လုပ္ေနတုံး ဗစ္တာညိဳဝင္းက လိုက္ဖန္တယ္ ။ သူက အေက်ာနဲ႔
ဝင္တာမ်ိဳး မဟုတ္ဖူး ။သူ႔ကိုယ္သူ အရမ္း သိမ္ေမြ႕ၿပီး အဆင့္ျမင့္တဲ့ လူဂုဏ္တန္သားတေယာက္လို ပုံစံဖမ္းၿပီး ခ်ိဳသာေပ်ာ့ေျပာင္း ျပတယ္ ။
တကယ္ေတာ့ ဗစ္တာညိဳဝင္းက ျမန္မာ မဟုတ္ဘူး ။ အင္းေလ...ျမင္တာနဲ႔ လူတိုင္း သိပါတယ္ ။ သူတို႔က
အိႏၵိယျပည္ေတာင္ပိုင္းက အသားမည္းမည္း ကုလားေတြ အမ်ိဳးအႏြယ္ ။ ျမန္မာျပည္ေပါက္ေတြေပါ့ ။ ကုလားေပမယ့္ ဗစ္တာညိဳဝင္းက ပိုက္ဆံခ်မ္းသာေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ သတယ္ ။ ေခြၽးေတြသန္ေတြနဲ႔ ဆံပင္ဆီ႐ႊဲ႐ႊဲနဲ႔ နံေစာ္ညစ္ပတ္တဲ့ ကုလားမဲမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး ။ အသားမည္းေပမယ့္ သန႔္ျပန႔္တယ္ ။ ခ်မ္းသာတဲ့ကုလားေပါ့ ။ ခိခိ ...။
ဗစ္တာညိဳဝင္းက သူ ဖြင့္ထားတဲ့ ဆိုင္သစ္တခုကို လိုက္ၾကည့္ဖို႔ ေျပာတယ္ ။ လက္ေဆာင္ေတြလည္း ေပးခ်င္
လို႔ေပါ့ေလ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ လည္း သူ႔ကို ပက္ပက္စက္စက္ႀကီးလည္း ေျပာ မလႊတ္ခ်င္ဘူး ။ သူ႔လို “ အေကာင္ ” တေကာင္က လိုရင္ သုံးဖို႔ ႀကိဳးရွည္ရွည္နဲ႔ လွန္ထားႏိုင္ရင္ ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား ။
မ႐ုတ္မလြန္ဘဲ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ ညင္းလိုက္တယ္ ။ သူက ဇြဲမေလ်ာ့ဘူး ။ ကားရပ္ထားတဲ့ ပါကင္အထိ လိုက္လာတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း သဲပုံ႔ကားနဲ႔လာခဲ့တာေလ ။
သဲပုံ႔က ဗစ္တာညိဳဝင္းကို သေဘာက်တယ္ ။
ကုလား ျဖစ္တာက လြဲလို႔ အကုန္ေကာင္းတယ္ လို႔ ဟာသ အေနနဲ႔ ေျပာဖူးတယ္ ။
“ သဲပုံ႔ႀကိဳက္ရင္ လုပ္လိုက္ပါလား ” လို႔ အိမ့္ဇာေသာ္က ေျပာဖူးတယ္ ။ သဲပုံ႔က “ သူက ယူ႔ကိုဘဲ ႀကိဳက္တာ....သဲပုံ႔ကို မႀကိဳက္ဖူး...” လို႔ ရယ္ၿပီး ျပန္ေျပာတယ္ ။
သဲပုံ႔ကား နားကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေမာင္းလာတဲ့ ဘီအမ္ဒဗ်ဴကားတစီး အိမ့္ဇာေသာ္နဲ႔သဲပုံ႔
နားကို ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္း ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းလည္း လန႔္သြားတယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္းက တေယာက္ထဲ မဟုတ္ဖူး ။ အေဖၚေတြပါတယ္ ။ သုံးေယာက္ေတာင္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီက “ ေဟ့ေကာင္..ဗစ္တာ.....ဒါ ဘာသေဘာလဲ....အိမ့္က ငါ့ရည္းစား ဆိုတာ မင္းသိသားနဲ႔ကြာ...ဘာလို႔ ေၾကာင္ေတာင္ ႏႈိက္ခ်င္တာလဲ...စည္းေဖါက္တာလား.......” လို႔ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ေဒါသျပတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႔နဲ႔
ဖက္ အျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဗစ္တာညိဳဝင္း က အေနာက္ကို ဆုတ္သြားၿပီး လက္ကာၿပီး “ မဟုတ္ဘူး....ဘရာသာ...ဒီလို
မထင္နဲ႔..ခင္မင္မႈ သက္သက္ပါ....ဘရာသာတို႔နဲ႔ အခင္မင္ မပ်က္ခ်င္ဘူး...” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေဂ်ာ္ဂ်ီရဲ႕ လူသုံးေယာက္က ကားေပၚက ဆင္းသြားၿပီး ဗစ္တာညိဳဝင္း အနားကို ကပ္သြားတယ္ ။ “ ေခြးကုလား
သတိထား....ေသသြားမယ္...” လို႔ ႀကိမ္းေမာင္းၾကတယ္ ။
သည္ အျဖစ္အပ်က္က ဗစ္တာညိဳဝင္းနဲ႔ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္း တို႔ ၾကားမွာ ပိုၿပီး တင္းမာမႈေတြ ျဖစ္ေစတယ္ ။ ဗစ္တာညိဳဝင္းက အမ်ားနဲ႔ တေယာက္မို႔ ေနာက္ဆုတ္ထြက္သြားေပမယ့္ အခြင့္အခါေကာင္းတိုင္း ေ၈်ာ္ဂ်ီ ကို လက္စားေျခ လက္တုံ႔ျပန္ဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့တာဘဲ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ကိုလည္း အၿမဲေခ်ာင္းေနၿပီး ေပၚတင္ဘဲ ေဂ်ာ္ဂ်ီ
ကို ျဖတ္လိုက္ၿပီး သူနဲ႔ တြဲဖို႔ ကမ္းလွမ္းလာတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ ရဲ႕ အခ်စ္ကို ရရင္ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ကမာၻတ
ပတ္ အေပ်ာ္ခရီး ေခၚသြားမယ္...လိုတာအားလုံးလည္း ဝယ္ေပးမယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္းလည္း အိမ့္ဇာေသာ္ ဗစ္တာညိဳဝင္း ေနာက္ကို ပါသြားမွာကို စိုးၿပီး အိမ့္ဇာေသာ္ကို ပိုၿပီး ဂ႐ုတစိုက္ ရွိလာတယ္ ။
“ အိမ့္...ျမန္ျမန္ခ်ိဳး....အခ်ိန္ ကပ္ေနၿပီ . .”
သဲပုံ႔က ေရခ်ိဳးခန္း တံခါးကို တဘုံးဘုံးနဲ႔ ထုၿပီး ေအာ္လိုက္လို႔ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း ေရခ်ိဳးတာကို အျမန္အၿပီးသတ္လိုက္ရတယ္ ။ မ်က္ႏွာသုတ္ တဘက္နဲ႔ တကိုယ္လုံးကို ပြတ္တိုက္ရင္း သည္ မ်က္ႏွာသုတ္တဘက္နဲ႔ဘဲ ကိုယ္မွာ ပတ္စည္းလိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လိုက္တယ္ ။
သဲပုံ႔က အဝတ္အစားးေတာင္ လဲၿပီးေနၿပီ ။
အိမ့္ဇာေသာ္လည္း အလွမျပင္ႏိုင္ေတာ့ ။ ရွိတဲ့ အဝတ္ အျမန္ ေကာက္ဝတ္ၿပီး သဲပုံ႔နဲ႔ ပန္းဆိုင္ကို ထြက္ခဲ့တယ္ ။
မမကစ္တီနဲ႔ အေထြးတို႔ ရယ္ဒီလုပ္ထားတဲ့ ပန္းျခင္းေတြ ပန္းစည္းေတြကို ကားေပၚတင္ရတယ္ ။ သဲပုံ႔နဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္တို႔ ပန္းပို႔တဲ့ အလုပ္ကို တေနကုန္ လုပ္ၾကရတယ္ ။
သဲပုံ႔က အိမ့္ဇာေသာ္ကို သေဘာက်တာက ပန္းျခင္းပန္းစည္းေတြ လိုက္ပို႔ၾကတဲ့ အခါ ေခ်ာေမာလွပၿပီး ဆက္ဆံေရး ရည္မြန္တဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဆင္းပို႔ခိုင္းတဲ့အခါ ကပ္စတန္မာေတြက အိမ့္ဇာေသာ္ ေၾကာင့္ ပို ေက်နပ္ သေဘာက်ၾကတယ္ ေလ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ဒီဇိုင္းက ႐ုပ္သန႔္တယ္ မဟုတ္လား ။ ပညာတတ္ အဆင့္ရွိအဆင့္ျမင့္တဲ့ ပုံ ေပါက္ေနတယ္ လို႔ သဲပုံ႔က ထင္လို႔ ။
ရည္းစားထည္လဲတြဲၿပီး အေဖကို ကန႔္လန႔္တိုက္ အိမ္မွာ မေနဘဲ လြင့္ခ်င္တိုင္း လြင့္တာက လြဲလို႔ အိမ့္ဇာေသာ္
က ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕တယ္ ။ ခ်ိဳသာတယ္ ။ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းတယ္ေလ ။
သည္ေန႔ တေနကုန္ ပန္းလိုက္ပို႔ၾကၿပီး ဘိုက္ဆာတယ္ ညည္းေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အိမ့္ဇာေသာ္ကို သဲပုံ႔က
ဆိုင္ေကာင္းေလး တခုမွာ ေကြၽးရတယ္ ။ ဆာတယ္ ေအာ္ေနေပမယ့္ တကယ္တမ္း စားၾကေတာ့လည္း အိမ့္ဇာေသာ္က တအားႀကီး မစားပါဘူး ။ ဝမွာ စိုးတာေၾကာင့္ ထိန္းၿပီး စားတယ္ ဆိုတာ သဲပုံ႔ ေတြ႕ရတယ္ ။
ညေနပိုင္းမွာ အိမ့္ဇာေသာ္က သူနဲ႔ တခ်ိန္က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဒါ႐ိုက္တာ စာေရးဆရာ ဇင္မင္းဝင္း နဲ႔ ညစာ အတူတူ
စားဖို႔ ခ်ိန္းထားတယ္..သူ႔ကို ေ႐ႊတိဂုန္ဘုရားကို လိုက္ပို႔ေပးမလား လို႔ ေမးလာလို႔ သဲပုံ႔လည္း အိမ့္ဇာေသာ္
ကို လိုက္ပို႔လိုက္ရတယ္ ။ ဇင္မင္းဝင္းနဲ႔က တခ်ိန္က အိမ့္ဇာေသာ္က ေတာ္ေတာ္ တြဲခဲ့ေသးတယ္ေလ ။
ဇင္မင္းဝင္းက မိန္းမ ရွိတယ္ ။ တေယာက္ မကဘူး ။
အခု ဘယ္မွာ ျပန္ေတြ႕ၿပီး ဘယ္လို ခ်ိတ္မိလာျပန္သလဲ မသိဘူး ။ သဲပုံ႔ ေမးေတာ့လည္း အိမ့္က စပ္ၿဖဲၿဖဲနဲ႔ မလိမ့္တပတ္ လုပ္ေနတယ္ ။ မေျဖဘူး ။ အမွန္ကို ။
အိမ့္ဇာေသာ္ အနက္ေရာင္ ဝမ္းဆက္နဲ႔ အျပတ္မိုက္ေနတယ္ ။ သဲပုံ႔က “ အိမ္မွာဘဲ ရွိမယ္...ယူ လိုအပ္ရင္
လာႀကိဳေစခ်င္ရင္ ဖုန္းေခၚလိုက္..” လို႔ ေျပာၿပီး ကားေမာင္းထြက္သြားတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း ဇင္မင္းဝင္း ရွိ
ေနမယ့္ ဝိုင္ေကေကအိုေၾကးအိုးဆိုင္ေလးထဲကို ဝင္ခဲ့လိုက္တယ္ ။
ဇင္မင္းဝင္းနဲ႔ ခုလို ခ်ိန္းတာကို ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္းသာ သိမယ္ ဆိုရင္ အႀကီးအက်ယ္ ကြိဳင္တက္မွာ ေသခ်ာတယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ အေနနဲ႔က ေဂ်ာ္ဂ်ီကို လိုတာ ျဖည့္ဆည္းေပးလို႔သာ တြဲလိုက္ေပမယ့္ တကယ္တမ္း စိတ္ထဲက
ရင္ထဲက ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ မႀကိဳက္ဖူး ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႔က ခ်မ္းသာေပမယ့္ အဆင့္မရွိဘူးလို႔ အိမ့္ဇာေသာ္ ထင္လာတယ္ ။
တရားမဝင္ ခိုးသြင္းခိုးထုတ္ လုပ္ေနတဲ့လူေတြမို႔ ခ်မ္းသာလာတာေလ ။ သူတို႔က ပညာမတတ္တဲ့ အသိုင္းအဝိုင္း
က ။
ဇင္မင္းဝင္းက အၿပဳံးေလးနဲ႔ ဆီးႀကိဳေနတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ ကို သူက ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီး လုပ္ေစခ်င္တယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္သာ ႐ုပ္ရွင္ ဗီဒီယို ႐ိုက္ရင္ ထိပ္တန္းမင္းသမီးတေယာက္ ျဖစ္လာမယ္..နံမည္ေက်ာ္မယ္ လို႔ သူက
ေဟာကိန္းထုတ္ေနခဲ့တဲ့လူ ။
လူကို ေျမႇာက္ပင့္ၿပီး လိုတာ ဝါးတတ္တဲ့ လူစား ။
ဇင္မင္းဝင္းရဲ႕ ဘာဂ်ာကို အိမ့္ဇာေသာ္ ေရလည္ ႀကိဳက္ခဲ့တယ္ ။ သူက လူၾကည့္ေတာ့ အိေျႏၵတခြဲသားနဲ႔ တည္တည္ႀကီး ။ ကုတင္ေပၚေရာက္ရင္ေတာ့ ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ၿပီး တအားမႈတ္တဲ့လူ ။
ဒါေတြကို ျပန္သတိရၿပီး သူနဲ႔ လမ္းမွာ တိုးေတာ့ သူက အရမ္း ေတြ႕ခ်င္တာဘဲ ဆိုလို႔ အိမ့္ဇာေသာ္ကလည္း သူ႔ကို ျပန္ေတြ႕ခ်င္ေနခဲ့တာေၾကာင့္ အခုလို ခ်ိန္းလိုက္တာ ။
ဝိုင္ေကေကအိုေၾကးအိုးဆိုင္ ထဲမွာ လူသိပ္ မရွိလွဘူး ။
ဇင္မင္းဝင္းက အခုေခတ္ နံမည္ေက်ာ္ မင္းသား တေယာက္လိုဘဲ အမိုက္စား ဝတ္စားထားတယ္ ။ အသားျဖဴၿပီး
အရပ္ျမင့္တဲ့ ဇင္မင္းဝင္းက ဒါ႐ိုက္တာ ဆိုေပမယ့္ မင္းသား တေယာက္ရဲ႕ ပုံပန္းနဲ႔မို႔ လူေတြ တအား ၾကည့္ၾက
တာကို ခံရတယ္ ။
“ အိမ့္...ဘာစားမလဲ....မွာ....”
ဇင္မင္းဝင္းက ႐ုပ္က ေနတိုး လို ႐ုပ္မ်ိဳး ေပမယ့္ ေျပာလိုက္တဲ့အသံက မင္းသားႀကီး ေက်ာ္ဟိန္းလို ေလသံ နဲ႔။
“ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ပါ....အဓိကက ကိုဇင္နဲ႔ ေတြ႕ခ်င္တာပါ....”
“ ေၾကးအိုး စားမယ္ေနာ္...”
“ အိုေခ....”
ဇင္မင္းဝင္း နဲ႔ ေၾကးအိုးစား..ႀကံရည္ေသာက္ရင္း စကားေျပာၾကေတာ့ ဇင္မင္းဝင္းက သူ အခု ဇာတ္ကားေတြ
ေတာ္ေတာ္ ႐ိုက္ေနရၿပီ ..နံမည္ႀကီးေစမယ့္ ဇာတ္ၫႊန္းေတြလည္း လက္ထဲမွာ ရွိတယ္....အိမ့္ဇာေသာ္ ႐ိုက္ပါလား
သူ ႐ိုက္ေပးခ်င္တယ္ ” လို႔ စကားစလာတယ္ ။
တကယ္ေတာ့ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း ဟိုေယာင္ဒီေယာင္နဲ႔ ေလလြင့္ခရီးသည္ ျဖစ္ေနတာ ဆိုေတာ့ သူေျပာသလို
တကားေလာက္ စမ္း႐ိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္ ေကာင္းမလား လို႔ ေတြးမိလိုက္တယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ စိတ္ဝင္စားတယ္ ဆိုတာ သိရေတာ့ ဇင္မင္းဝင္း အရမ္း ေပ်ာ္သြားတယ္ ။ သူက အိမ့္ဇာေသာ္ကို
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး မႈတ္၇င္း အပ်င္းေျပ တကားေလာက္ ႐ိုက္ခ်င္ေနတဲ့လူ မဟုတ္လား ။ သူ႐ိုက္ခ်င္တာက ႐ုံတင္ျပ
မယ့္ ဇာတ္ကားႀကီး မဟုတ္ဘူး ။ အဝတ္အစား မပါဘဲ ႐ိုက္ရတဲ့ “ ဆင္းရဲသားကား ” လို႔ ေခၚၾကတဲ့ အျပာ
ဇာတ္ကား ။
“ ကိုယ္တို႔ ဒီကိစၥ သြားေဆြးေႏြးၾကမယ္...ဘယ္သူ႔မွ မပါပါဘူး....ကိုယ္နဲ႔ အိမ့္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ...”
“ အင္းေလ..ကိုဇင့္သေဘာ....”
ဇင္မင္းဝင္းရဲ႕ အၾကည့္ေတြက စူးရွေတာက္ေျပာင္ လြန္းေနတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္သာ ဖေယာင္း႐ုပ္ေလး ဆိုရင္ သည္ေနရာမွာဘဲ အေရေပ်ာ္သြားေလာက္တယ္ ။ ပူျပင္းလြန္းလို႔ ။ ရမက္လ်ံေနတဲ့ တပ္မက္တဲ့ အၾကည့္ေတြ...။
အိမ့္ဇာေသာ္ ကလည္း သည္လို အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ခံရတာကို သေဘာက်တယ္ ။ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ေတြထဲမွာ အိမ့္ဇာေသာ္ကို စိတ္ကူးနဲ႔ အဝတ္ခြၽတ္ၾကည့္ေနၾကတယ္ ဆိုတာကို သိတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ရင္သားေတြကို
စိတ္ကူးနဲ႔ ပုံေဖၚၾကည့္ေနၾကတယ္ ဆိုတာကို သိတယ္ ။ ေပါင္ၾကားက မိန္းမကိုယ္ကို မွန္းဆေနတယ္ ဆိုတာကို
သိတယ္ ။
ဇင္ဝင္းမင္း က ဝိုင္ေကေကအိုေၾကးအိုးဆိုင္ ေရွ႕မွာ ရပ္ထားတဲ့ သူ႔ရဲ႕ အျဖဴေရာင္ ကေရာင္းကားဆီကို အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေခၚသြားတယ္ ။ တံခါးကို ဖြင့္ေပးတယ္ ။ အမိုက္စား ဝတ္ထားတဲ့ ဇင္မင္းဝင္းနဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္
တို႔ကို လူေတြက ဝိုင္းၾကည့္ၾကတာကို ခံရတယ္ ။
“သိပ္ မေဝးပါဘူး...ဒီ..ဗဟန္းထဲမွာပါဘဲ...သြားမယ့္ေနရာက....”
“ ကိုဇင္ ေခၚတဲ့ေနရာ ဆိုရင္ အိမ့္က ဘယ္ျဖစ္ျဖစ္ လိုက္မွာ....ဟင္းဟင္း....”
ဇင္မင္းဝင္းရဲ႕ အျဖဴေရာင္ ေဘာင္းဘီ ဂြၾကားႀကီး ေဖါင္းေနတယ္ ။ သူ႔ဟာႀကီး ႏိုးၾကား ထႂကြေနပုံရတယ္ ။
သူေခၚသြားတာက တထပ္တိုက္ပုေလး တလုံးထဲကို။
တကယ့္ကိုဘဲ သူနဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္နဲ႔ ၂ေယာက္ထဲဘဲ ။
ဇင္မင္းဝင္းက အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ အညိဳေရာင္ သားေရဆိုဖါႀကီးမွာ ထိုင္ခိုင္းၿပီး အသင့္ရွိေနတဲ့ အနီေရာင္ ဝိုင္ကို ေဖါက္တိုက္တယ္ ။ ဝိုင္ခြက္ရွည္ရွည္ေလးထဲက အရသာေကာင္းတဲ့ ဝိုင္ေတြကို ေသာက္ေနတဲ့အခ်ိန္
ဇင္မင္းဝင္းက ေဘးနားကို ကပ္ၿပီး လာထိုင္တယ္ ။
“ အိမ့္က ပိုပိုလွလာတယ္...တကယ္....”
ဇင္မင္းဝင္းက အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ လက္ေမာင္းရင္းသား လုံးလုံးေဖြးေဖြးေလးကို နမ္းရႈံ႕လိုက္ရင္ ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ ကိုဇင္က အိမ့္ကို မဆက္သြယ္ဘဲ အၾကာႀကီး ပစ္ထားၿပီးမွ...လာေျမႇာက္မေနပါနဲ႔...ဟင္းဟင္း......”
“ အိမ့္က ကိုယ့္ကို အဆက္ျဖတ္တာပါ....သူေဌးသားေတြနဲ႔ ေတြ႕ေနလို႔ ကိုယ့္ကို လုံး၀ ေမ့ထားလိုက္တာေလ......”
ဇင္မင္းဝင္းရဲ႕ လက္တဖက္က အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ေပါင္တန္တေလ်ာက္ ပြတ္သပ္ေနတယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္လည္း သူ႔အကိုင္အထိေတြေၾကာင့္ စိတ္ေတြ ထလာတယ္ ။ ဇင္မင္းဝင္းက အိမ့္ လည္တိုင္ေဖြးေဖြးေလးကို နမ္းရႈံ႕ေနျပန္ရင္း အိမ့္ရဲ႕ တင္ပါးဝိုင္းဝိုင္းႀကီးတဖက္ကို ဆုပ္နယ္ေနတယ္ ။
“ ကိုဇင္..အဝတ္ေတြ ေၾကကုန္မယ္ကြာ...အိမ့္ အဝတ္ေတြ ခြၽတ္ေပးမယ္..ကိုဇင္လည္း ကိုဇင့္ အဝတ္ေတြကို အကုန္ ခြၽတ္လိုက္....”
ဇင္မင္းဝင္း အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ အရမ္း ေက်နပ္သြားသလို စိတ္႐ိုင္းေတြကလည္း တအားထႂကြသြားတယ္ ။ အိမ့္က အဝတ္ေတြကို သူ႔ဖါသာ ခြၽတ္မယ္ ဆိုလို႔ ။ ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူ
ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္ ။ မိေမြးတိုင္း ဗလာကိုယ္ေတြနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုတ္လိုက္ရင္း တေယာက္ ကိုယ္ခႏၵာကို တေယာက္ ကိုင္ပြတ္မိၾကရင္း ကာမပြဲကေလးကို စတင္
ဖို႔ အိပ္ခန္းထဲကို ျမန္ဆန္တဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ဝင္သြားမိလိုက္ၾကတယ္ ။
ဇင္မင္းဝင္းက အားကစား လိုက္စားတာမို႔ အၿမဲ ေလ့က်င့္ထားတဲ့ အတြက္ ႂကြက္သားေတြက အေျမာင္းလိုက္ ထေနတာ ၾကည့္လို႔ ေကာင္းေနတယ္ ။ သူက ကာမပြဲၾကမ္းေတြ ကို မိန္းမေတြ ေက်နပ္
ေအာင္ ေပးတတ္သူမို႔ မိန္းမေတြက စြဲေနရတဲ့ လူတေယာက္ လို႔ နံမည္ႀကီးတယ္ ။ အိမ့္ကိုယ္တိုင္လည္း သူနဲ႔ ခဏခဏ အိပ္ဖူးခဲ့လို႔ သူ ဘယ္လို ေကာင္းတယ္ ဆိုတာ သိထားတယ္လ ။ ဒါ
ေၾကာင့္လည္း သူ နဲ႔ ျပန္ေတြ႕ေတာ့ သူ႔ကို ခ်ိန္းလိုက္မိတာ ။ သူက ဘာဂ်ာ တအားေကာင္းတယ္ ။ လိုးေဆာင့္အားလည္း ေကာင္းတယ္ ။ မိန္းကေလး ၿပီးေအာင္ အရင္ လုပ္ေပးတတ္တယ္ ။
အိမ့္လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို သူ႔လက္ထဲ ဝကြက္ အပ္လိုက္မိတယ္ ။ သူက အိမ့္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ ဆိုတာ ယုံၾကည္ၿပီးသားေလ ။ ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ ပက္လက္ အိပ္ၿပီး ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို ကားေပးလိုက္ေတာ့ သူက အိမ့္ ေစာက္ဖုတ္ကို အရင္ဆုံး နမ္းရႈံ႕လိုက္တယ္ ။ သူ႔ႏွာေခါင္းခြၽန္ခြၽန္က အိမ့္ရဲ႕ ေစာက္စိကို ကလိေနတယ္ ။ ထိုးေနတယ္။
“ ဟင့္....ယားတယ္ကြာ....”
သူ႔ႏွာေခါင္းက အိမ့္ရဲ႕ အကြဲေၾကာင္းထဲကို လိုင္းဆြဲသလို ပြတ္တိုက္ေနတယ္ ။ သူ႔ႏွာေခါင္းက ထြက္သက္ ေလက အိမ့္အကြဲေၾကာင္းကို ထိေတြ႕ေနသလို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြက အဂၤါစပ္ ႏႈတ္ခမ္းသား
ထူထူေတြကို ထိေတြ႕ေနတယ္ ။
“ အိုး..ဟင့္ဟင့္.......ကိုဇင္..အိမ့္ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး......”
သူက မရပ္တဲ့ အျပင္ လ်ာႀကီးနဲ႔ အကြဲေၾကာင္းကို စုန္ခ်ီ ဆန္ခ်ီ ယက္ေနၿပီ ။
“ အား......အား......အားးးး..........အား........ “
ဇင္မင္းဝင္း က သဲပုံ႔အိမ္ ေပါက္ဝကို လိုက္ပို႔သြားတယ္ ။
အိမ္ထဲကို ဝင္လာတဲ့ အိမ့္ ကြတတနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္လာတာကို သဲပုံ႔က ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ၿပီး “ အိမ့္စုတ္ ....ၾကည့္စမ္း....ေရေရလည္လည္ ကဲလာတယ္....ေျပာျပ..ေျပာျပ..အေသးစိတ္
ၾကားခ်င္တယ္......” လို႔ ေျပးလာဖက္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ..။ အိမ့္က သဲပုံ႔ကို သူ႔ဘဲေတြနဲ႔ လိင္ဆက္ဆံတာေတြ အားလုံးကို ေျပာျပေလ့ရွိတယ္ေလ ။ သဲပုံ႔က အေသးစိတ္ ၾကားခ်င္တယ္ ။ ခေရေစ့
တြင္းက် ေပါ့ ။ ဘယ္လို မႈတ္တယ္....ဘယ္လို စုတ္တယ္....။
သဲပုံ႔ေျပာလိုက္တာနဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္ ကြတတ လမ္းေလွ်ာက္ ဝင္လာတာကို ဧည့္ခန္းမွာ ဖုန္းတလုံးနဲ႔ ၿငိမ္ေနတဲ့ သဲပုံ႔ရဲ႕ ေမာင္ မ်ိဳးႀကီးက ၾကားလိုက္တယ္ ။ မသိသလိုနဲ႔ သူတို႔ကို နားစြင့္ေနသလို
အိမ့္ရဲ႕ အရိပ္အေျခကိုလည္း မသိမသာ ခိုးၾကည့္ေနတယ္ ။ မ်ိဳးႀကီးက အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေခ်ာင္းေနတာ ၾကာၿပီေလ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ကိုယ္လုံး ေတာင့္ေတာင့္လွလွေတြကို တပ္မက္ေနတာၾကာၿပီ ။
အခုလည္း အိမ့္ဇာေသာ္က သူ႔အမ သဲပုံ႔ကို ဘဲနဲ႔ ျဖဳတ္လာတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ေျပာျပေတာ့မယ္ ။ မ်ိဳးႀကီးလည္း နားစြင့္ေနတယ္ ။
ဒါေပမယ့္ အိမ့္နဲ႔သဲပုံ႔တို႔က သူ႔နားမွာ မေျပာဘဲ သဲပုံ႔နဲ႔ အိမ့္တို႔ရဲ႕ အိပ္ခန္းထဲကို ဝင္သြားၾကလို႔ မ်ိဳးႀကီး စိတ္ပ်က္သြားတယ္ ။
အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ေပၚမွာ လွဲအိပ္လိုက္ၾကရင္း သဲပုံ႔က အိမ့္ဇာေသာ္ ေျပာျပတဲ့ ဇင္မင္းဝင္းနဲ႔ ႏွစ္ပါးသြား ကာမဇာတ္ၾကမ္းေတြကို နားေထာင္ရင္း သိခ်င္တာေတြကို အေသးစိတ္ ထပ္ေမးရင္း ကာမ
စိတ္ေတြ ျပင္းထန္ ထႂကြလာတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း သူေျပာျပတဲ့ ပူျပင္းတဲ့ ဇာာတ္လမ္းေတြကို နားေထာင္ရင္း သဲပုံ႔ရဲ႕ လက္တဖက္က မသိမသာနဲ႔ ေပါင္ၾကားကို ေရာက္သြားတာကို သတိ
ထားမိလိုက္တယ္ ။ သူငယ္ခ်င္း သဲပုံ႔ တေယာက္ ဘဲမရွိဘဲ တကိုယ္တည္း စီးပြားရွာေနေပမယ့္ သူအၿမဲ ေျပာျပတာေတြကို နားေထာင္ေတာ့ သဘာဝကာမစိတ္ေတြ ထႂကြရတယ္ ဆိုတာ သိေနတာ
ၾကာၿပီေလ ။ သဲပုံ႔ကို ဘဲ ရေစခ်င္ေနတယ္ ။ သူနဲ႔ ခင္မင္တဲ့ ဘဲေတြထဲက သဲပုံ႔နဲ႔ လိုက္ဖက္မယ့္ ဘဲ တေကာင္နဲ႔ သဲပုံ႔ကို မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ေနတယ္ ။
“ ယူတို႔ ဘယ္ႏွစ္ခါေတာင္ လုပ္ၾကတာလဲဟင္...”
“ ႏွစ္ခါ ...”
“ အို..ႏွစ္ခါ လုပ္တာနဲ႔ ယူ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ကြတတ ျဖစ္သြားရသလား..မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး..အိမ့္ရယ္...မညာနဲ႔..မွန္မွန္ေျပာ....”
“ မညာပါဘူး သဲပုံ႔ရယ္....ယူ႔ကို ညာစရာလား......တကယ္ပါ...ကြတတ ျဖစ္တာက သူက အိမ့္ေနာက္ေပါက္ကိုပါ လုပ္လို႔..”
“ ဟင္..ေနာက္ေပါက္....ဖင္ကို လုပ္တာလား..အို...”
“ ဟုတ္တယ္..သူ အိမ့္ကို ဖင္လိုးတာ...”
“ ဟယ္....”
“ အိမ့္ အရင္ထဲက လုပ္ဖူးခဲ့တယ္ေလ..”
“ ဟင္..ဟုတ္လား..ဘယ္...ဘယ္သူ.....ဘယ္သူနဲ႔လဲ...”
“ ကိုႀကီးစိုးနဲ႔....”
“ ဟယ္.....”
ကိုႀကီးစိုး ဆိုတာက အိမ့္ နဲ႔ တခါက ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သေဘ္ာသားဘဲႀကီး ။
သဲပုံ႔က ဖင္ခ်တဲ့အေၾကာင္းေတြကို ထပ္ေမးလို႔ အိမ့္လည္း ေျပာျပရျပန္တယ္ ။ သဲပုံ႔လည္း အိမ့္ ေျပာျပတာေတြကို နားအရသာခံရင္း လက္ကလည္း ေပါင္ၾကားထဲ ထည့္ၿပီး အဖုတ္ကို ဖိပြတ္ေနတာ ေနာက္ဆုံး ဝတ္ထားတဲ့ စကပ္ အေနာက္ဖက္မွာ အရည္ေတြ အကြက္ႀကီး စိုကြက္သြားရတဲ့ အထိဘဲ ။
မီးပိတ္ၿပီး အိပ္ၾကတဲ့ အခ်ိန္ တဖက္ ကုတင္က သဲပုံ႔တေယာက္ တအင္းအင္းနဲ႔ ဖီလင္ေတြ တက္ၿပီး သူ႔ဖါသာ ပြတ္ အာသာေျဖေနတာ အိမ့္ၾကားေနရတယ္ ။
မနက္က်ေတာ့ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေစာေစာ မထႏိုင္ၾကဘူး ။
တံခါးကို တေဒါက္ေဒါက္ ေခါက္ၿပီး လာႏႈိးတာက မ်ိဳးႀကီး ။
“ အလုပ္မသြားၾကဘူးလား.....ရွစ္နာရီ ေက်ာ္ေနၿပီ . . .”
အိမ့္က အရင္ဆုံး ထလိုက္တယ္ ။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေျပးဝင္လိုက္တယ္ ။ မေန႔ညက ဇင္မင္းဝင္းနဲ႔ ၾကမ္းလာၿပီး ေရမခ်ိဳးရေသးလို႔ ေရခ်ိဳးခ်င္ေနတယ္ ။
ပန္းဆိုင္ကို ေရာက္ေတာ့ ဒီေန႔ ပို႔ရမယ့္ ပန္းျခင္း ပန္းစည္းေတြက ေတာ္ေတာ္ မ်ားတယ္ ။ ပန္းေတြ လိုက္ပို႔ေနတဲ့ အခ်ိန္ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ ဖုန္း ေတြ ခဏခဏ ဆက္ၿပီး ေတြ႕ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာလို႔
“ ေဂ်ာ္ဂ်ီရယ္..အလုပ္လုပ္ေနတာ..သဲပုံ႔ မႀကိဳက္ဘဲ ေနလိမ့္မယ္..အလုပ္ကို အလုပ္နဲ႔ တူေအာင္ လုပ္ရမယ္ကြာ..ဖုန္း သိပ္ မေခၚနဲ႔ ” လို႔ အိမ့္က သူ႔ကို ေျပာလိုက္တယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီက အိမ့္နဲ႔ ဒီညေန ေတြ႕ခ်င္ေနတယ္ ။ အစားထြက္ စား႐ုံ မဟုတ္ဖူး..သူက လိုးခ်င္ေနတာ ..။
ညေန ငါးနာရီခြဲၿပီ ။
သည္ေန႔အတြက္ ေနာက္ဆုံး ပို႔ရမွာ တခုဘဲ က်န္ေတာ့တယ္ ။ အနီရဲရဲ ႏွင္းဆီပန္းျခင္းေလး တျခင္း ။
ပို႔ရမွာက တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းသစ္ တဲ့ ။
သဲပုံ႔က “ ဒါၿပီးရင္ ၿပီးၿပီ....ဆိုင္ကို မျပန္ေသးဘူး ....ဘယ္သြားၾကမလဲ အိမ့္....” လို႔ ေမးတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္
လည္း ေဂ်ာ္ဂ်ီက သည္ညေန ေတြ႕ၾကရေအာင္ ခ်ိန္းထားတာကို သတိရလိုက္ၿပီး...“ အိမ္ဘဲ ျပန္တာေပါ့ သဲပုံ႔...
ေဂ်ာ္ဂ်ီနဲ႔ ခ်ိန္းထားတယ္....” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ သဲပုံ႔က “ ညေတာ့ ျပန္လာမွာ မဟုတ္လား....” လို႔ ၿပဳံးစိစိ
နဲ႔ ေမးတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္က ရယ္ၿပီး...“ ျပန္လာမွာေပါ့...မျပန္လို႔ ဘယ္သြား အိပ္ရမလဲ....” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္။
“ အိမ့္...ေရာက္ၿပီ....ပို႔ရမယ့္ အိမ္....အာပါး..တယ္သားနားပါလား....တကယ့္ ေဘာ္စာေတြ...ျဖစ္မယ္....”
သဲပုံ႔ ရပ္လိုက္တဲ့ ၿခံကို အိမ့္ဇာေသာ္ ေတြ႕လိုက္ေတာ့ သဲပုံ႔ ေျပာေနတာ မွန္တယ္ လို႔ စိတ္ထဲက ေထာက္ခံ
မိလိုက္တယ္ ။
အရမ္းကို သားနား လွပတဲ့ ၿခံဝင္းနဲ႔ တိုက္အိမ္ႀကီး ပါ ။ ေျမေနရာကလည္း အက်ယ္ႀကီး ။ စိမ္းေနတဲ့ ျမက္ခင္း
ျပင္ႀကီးရဲ႕ အေနာက္ဖက္က နီညိဳေရာင္ တိုက္ႀကီးက သစ္လြင္ခန႔္ထည္လွတယ္ ။
ၿခံတံခါးဝမွာ အိမ့္ဇာေသာ္ ရပ္ၿပီး လူေခၚလွ်ပ္စစ္ေခါင္းေလာင္း ခလုပ္ေလးကို ႏွိပ္တယ္ ။ ႀကီးမားတဲ့ တံခါးႀကီး
ႏွစ္ခ်ပ္ရဲ႕ ေဘးက အုတ္ေဘာင္ အေပၚမွာ စီစီတီဗီ ကင္မရာေလးကို ေတြ႕ရတယ္ ။ ဟြန္း....တယ္လည္း ႀကီးက်ယ္ပါလား.....အရမ္း ခ်မ္းသာၾကတယ္ေပါ့ေလ....။
ဘယ္သူမွ ေပၚမလာလို႔ အိမ့္ဇာေသာ္ အျဖဴေရာင္ ခလုပ္ေလးကို ထပ္ႏွိပ္လိုက္တယ္ ။ ဒီတခါေတာ့ လူတ
ေယာက္ ေပၚလာတယ္ ။ ၿခံေစာင့္လို ပုံမ်ိဳးဘဲ ။ အျပာေရာင္ ဝတ္စုံနဲ႔ ။
“ ဘာကိစၥရွိလဲ...”
“ က်မတို႔ ေအာ္ဒါမွာထားတဲ့ ပန္းျခင္း လာပို႔တာပါ ..မွာတဲ့လူက.....ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ....”
“ အာ..ဟုတ္ကဲ့...ဟုတ္ပါတယ္....”
ၿခံတံခါး ပြင့္လာတယ္ ။ ပန္းျခင္းကို ကမ္းေပးလိုက္ရင္း “ ဒီမွာ လက္မွတ္ေလး ထိုးေပးပါ ...” ဆိုၿပီး အိမ့္ဇာေသာ္
က ရရွိေၾကာင္း လက္မွတ္ထိုးရတဲ့ စာအုပ္ေလးကို ထိုးေပးလိုက္တယ္ ။ ဒီလူက “ အာ..လက္မွတ္ေတာ့ မထိုးႏိုင္
ဘူး..လက္ခံယူၿပီးၿပီဘဲဗ်ာ..ေတာ္ေရာေပါ့..” လို႔ မဲ့႐ြဲ႕ၿပီး ေျပာလိုက္လို႔ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း “ ဒီလိုေတာ့ မျငင္း
နဲ႔ေလ..ရရွိေၾကာင္းေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳတာေလး လိုတယ္....” လို႔ ခပ္မာမာ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ဒီလူက ၿခံတံခါး
ကို ျပန္ပိတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္က တံခါးကို တြန္းထားတယ္ ။
အေျခအေနက တင္းမာသြားတယ္ ။ ၿခံေစာင့္က “ ဖယ္ဗ်ာ...က်ဳပ္ အိမ္ေနာက္မွာ အလုပ္ေတြ ရွိေနေသးတယ္..”
လို႔ ေျပာၿပီး တံခါးကို အတင္း ပိတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ ကားတစီး ၿခံေပါက္ဝကို ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။
သည္ကားကို ျမင္ေတာ့ ၿခံေစာင့္လည္း ျပာျပာသလဲ တံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္တယ္ ။ ကားက ၿခံထဲ မဝင္ေသာဘဲ
ကားေမာင္းသူဖက္ျခမ္းက မွန္ခ်ပ္ က်ပြင့္လာၿပီး ကားေမာင္းသူ လူ႐ြယ္က “ ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ...” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္က ပန္းျခင္း လာပို႔တာ လက္ခံရရွိတဲ့အေၾကာင္း လက္မွတ္ထိုးခိုင္းတာကို ျငင္းပယ္ၿပီး ၿခံတံခါးကို
အတင္းႀကီး ပိတ္ဖို႔ လုပ္ေနတယ္ လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ၿခံေစာင့္က ဝူးဝူး ဝါးဝါး နဲ႔ ျငင္းဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့ ကားေမာင္းသူလူ႐ြယ္က “ေဟ့...ခင္ေဇာ္ဝင္း...မင္း ဘာမွ မေျပာနဲ႔...အသာေန..” လို႔ ဖမ္းေငါက္လိုက္တယ္ ။
“ က်ေနာ္က ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ပါ ..ဒါ က်ေနာ္မွာထားတဲ့ ပန္းျခင္း...ေဆာရီး ညီမေရ....ဒီေကာင္က ႐ိုင္းတယ္..
ဆုံးမေနေပမယ့္ မရဘူး..အလုပ္ျဖဳတ္ပစ္ရမယ္နဲ႔တူတယ္...ကဲ အိမ္ထဲ ဝင္ပါအုံးလား...ေပးေပး..က်ေနာ္ ရေၾကာင္း
လက္မွတ္တိုးေပးလိုက္မယ္....” လို႔ ၿပဳံးၿပဳံးေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့ ကိုလူေခ်ာကို အိမ့္ဇာေသာ္နဲ႔ သဲပုံ႔တို႔ ေငးေမာ
သြားၾကရတယ္ ။
“ အိမ္ထဲေတာ့ မဝင္ေတာ့ပါဘူး...ပန္းလာပို႔တာ သက္သက္ပါ...လက္မွတ္ထိုးေပးရင္ ေတာ္ပါၿပီ...”
ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ဆိုတဲ့ ခပ္မိုက္မိုက္ ဒီဇိုင္းနဲ႔ လူ႐ြယ္က အိမ့္ဇာေသာ္ကို လက္မွတ္ထိုးေပး ေပမယ့္ ဆက္ၿပီး စကားေျပာခ်င္ေနေသးတဲ့ပုံ ရွိတယ္ ။အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေနာက္ထပ္ ဘယ္လို ဆက္သြယ္ရမလဲ လို႔ ေမးလာတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း ပန္းစည္း ပန္းျခင္း မွာခ်င္ရင္ မွာႏိုင္ပါတယ္..က်မတို႔ လာပို႔ေပးပါမယ္....လို႔ ေျပာရင္း ကားေပၚျပန္တက္တယ္ ။ ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ က ၿပဳံးၿပီး ေခါင္းညႇိမ့္ျပရင္း က်န္ခဲ့တယ္ ။
အိမ္ျပန္ ေရမိုးခ်ိဳး အလွျပင္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ သဲပုံ႔တို႔ အိမ္ေရွ႕ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္းရဲ႕ ကားႀကီး ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။ သူ႔မွာ ကားေတြ မ်ိဳုးစုံရွိတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ ကားထဲ ဝင္ထိုင္ၿပီးတာနဲ႔ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္းက ကားကို တရွိန္ထိုး ေမာင္းထြက္လိုက္ရင္း “ အရမ္းလွတာဘဲ အိမ့္ရယ္...” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ ေဂ်ာ္ဂ်ီလည္း တယ္မိုက္ပါလား....ဒါေတြ ဝတ္တာ တခါမွ မေတြ႕ဖူးေသးဘူး ...”
“ ဟုတ္တယ္...ဒီအဝတ္အစားေတြက ယူအက္စ္က ကိုယ့္အန္တီ လာလို႔ ေပးတာေတြေလ....နံမည္ႀကီး ဒီဇိုင္းနာ
အဝတ္ေတြေပါ့....”
ေဂ်ာ္ဂ်ီရဲ႕ ကားထဲမွာ အေနာက္တိုင္း ဟဲဗီးမယ္တယ္ သီခ်င္းေတြ အက်ယ္ႀကီး ဖြင့္ထားတာမို႔ ဆူညံလြန္းေနတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေနာက္ဆုံး ဖြင့္လိုက္တာ မၾကာေသးတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ႀကီးကို ေခၚသြားတာ ။
ရန္ကုန္ျမစ္ဆိပ္ တေနရာက စားေသာက္ဆိုင္ႀကီး က ေဈးႀကီးလြန္းလို႔ ေတာ္႐ုံလူေတြ မသြားႏိုင္ဘူး ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕ကို
ဆိုင္မန္ေနဂ်ာ ကိုယ္တိုင္က ဆင္းလာႀကိဳတယ္ ။ မွန္က်ယ္ ျပဴတင္းေပါက္ႀကီးရဲ႕ ေဘးက စားပြဲမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္လိုက္ၾကတဲ့ အခ်ိန္ ဆိပ္ခံေဘာတံတားမွာ ကပ္ထားတဲ့ ပင္လယ္ကူး သေဘ္ာႀကီးေတြကို လွမ္းေတြ႕ေနရတယ္ ။ ေတာက္ပတဲ့ အနက္ေရာင္ အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံနဲ႔ အနီေရာင္ ဘိုးတိုင္လည္စည္း နဲ႔ စားပြဲထိုးေလးက “ ဘာသုံးေဆာင္ပါမလဲခင္ဗ်ာ....” လို႔ ႐ိုေသတဲ့ ပုံစံေလးနဲ႔ လာေမးတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီက အိမ့္ ဘာစားခ်င္လဲ..ႀကိဳက္တာ မွာ လို႔ ေမးတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္က “ ေဂ်ာ္ဂ်ီဘဲ မွာပါ..အိမ့္က ဝိတ္တက္လြန္းလို႔ သိပ္ေတာင္ မစားခ်င္ပါဘူး...” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ ။
တကယ္ေတာ့ ေဂ်ာ္၈်ီဝင္းသိန္းကလည္း အစား စားခ်င္တာထက္ အိမ့္နဲ႔ ကဲခ်င္တာက ပိုေနတာပါ ။ အေပ်ာ္သေဘာနဲ႔ ဆိုင္လာထိုင္တာ ။ သူတို႔ ဝိုင္ အေကာင္းစား တပုလင္းနဲ႔ အသားကင္ မ်ိဳးစုံ ကို မွာလိုက္ၾကတယ္ ။
“ အိမ့္....ဘာလို႔ သူငယ္ခ်င္း ပန္းဆိုင္မွာ သြားကူလုပ္ေနတာလဲ..အိမ့္ ပန္းဆိုင္ ဖြင့္ခ်င္ရင္ ကိုယ္ ဖြင့္ေပးႏိုင္တာဘဲ အိမ့္ရယ္...ကိုယ္ပိုင္ ဆိုင္ ဖြင့္တာက ပို မေကာင္းဘူးလား....”
“ အိမ့္က ဦးတည္ခ်က္မဲ့ ေလွ်ာက္လုပ္ေနဆဲဘဲ..ေဂ်ာ္ဂ်ီ..အိမ့္ ဘာမွ မဆုံးျဖတ္ရေသးပါဘူး .....”
အသားကင္ ေတြ ေရာက္လာတယ္ ။ ေမႊးပ်ံ႕တဲ့ အကင္ အနံ႔ေတြ ရေနတယ္ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္း အိမ့္လက္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္ ။ “ အိမ့္သေဘာဘဲ...ကိုယ္ကေတာ့ အိမ့္အတြက္ဆို ဘာဘဲ လုပ္ေပးရ လုပ္ေပးရဘဲ...သိတယ္ မဟုတ္လား......ဒါနဲ႔ ဟိုေကာင္ေရ အိမ့္ကို လာေႏွာက္ယွက္ေသးလား....”
“ ဘယ္သူ႔ကို ေျပာတာလဲ ေဂ်ာ္၈်ီ ....”
“ ဗစ္တာညိဳဝင္း....”
“ အို....သူ႔ကို စကားထဲ ထည့္ ေျပာမေနပါနဲ႔..သူ႔ကို အိမ့္ေခါင္းထဲမွာ မထားဘူး...မုန္းလြန္းလို႔....”
ေဂ်ာ္ဂ်ီ ေပ်ာ္သြားတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ လက္ကေလးကို ဖြဖြေလး ညႇစ္လိုက္တယ္ ။
“ အိမ့္ေခါင္းထဲမွာ ဘယ္သူဘဲ ရွိလဲဟင္...” လို႔ တိုးတိုးေလး ေမးလိုက္တယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္က ၿပဳံးၿပီး စိုက္ၾကည့္ရင္း..” ေဂ်ာ္ဂ်ီ...” လို႔ ေလသံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီ ဟတ္ထိသြားတယ္ ။
စားေသာက္ဆိုင္ထဲမွာ ျဖစ္ေနလို႔ ။ လူေတြအေရွ႕မွာမို႔ ။ မဟုတ္ရင္ တအားလွေနတဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ ဆြဲနမ္းပစ္လိုက္ခ်င္တာ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္နဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္တို႔ရဲ႕ ၾကည္ႏူးဖြယ္ ညစာ စားပြဲေလးက အရမ္းကို သာယာလွပေနတယ္ ။
သူတို႔ ေရာက္ေနတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္က သီးသန႔္အခန္း မရွိဘူး ။ စားေသာက္ဆိုင္ရဲ႕ ခန္းမက်ယ္ႀကီးထဲမွာ စားပြဲဝိုင္းေတြနဲ႔ ထိုင္စားေနၾကတဲ့ လူေတြထဲမွာ အိမ့္ဇာေသာ္ကို တအား လိုက္ဖန္ေနတဲ့ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ အနီးကပ္ ေဘာ္ဒါ တေယာက္ ရွိေနတယ္ ။
ဒီ ေသာ္က ဆိုတဲ့ ေကာင္က အိမ့္ဇာေသာ္နဲ႔ ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႔ အတြဲကို သူ႔စားပြဲ႕ေန တိတ္တိတ္ေလး ဖုန္းနဲ႔ ဓါတ္ပုံေတြ ႐ိုက္လိုက္ၿပီး
သူ႔ေဘာ္ဒါဗစ္တာညိဳဝင္းဆီကို ပို႔ေပးလိုက္တယ္ ။ဗစ္တာညိဳဝင္းလည္း ၿပိဳင္ဖက္ ေဂ်ာ္ဂ်ီနဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္တို႔ ၾကည္ႏူးေနၾကတာေတြကို ျမင္ရေတာ့ တအား ခံျပင္းေနတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ကို တေန႔မွာ မရရေအာင္ လုပ္မယ္ လို႔ ႀကဳံးဝါးေနတယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီနဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္တို႔ကေတာ့ စားေသာက္ၿပီးၾကလို႔ ဆိုင္ထဲကေန အျပင္ကို ထြက္လိုက္ၾကၿပီး ျမစ္ကမ္းေဘးက ပန္းၿခံေလးထဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အိမ့္ဇာေသာ္ကိုသူပိုင္တိုက္ခန္း အသစ္ေတြ အမ်ားႀကီး ထဲက သည္ေနရာနဲ႔ အနီးဆုံး တိုက္ခန္းတခန္းကို ေခၚသြားခ်င္လွၿပီ ။ အရမ္းကို လွေနတဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္ကို အျပတ္ ဖိုက္ခ်င္ေနၿပီ ။ ဒါေပမယ့္ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဖိုက္ခ်င္႐ုံသက္သက္ လုပ္ေနတယ္လို႔ မေပၚလြင္ေစခ်င္လို႔ အရမ္းခ်စ္ေနတဲ့ ပုံစံမ်ိဳး ျပေနတာ ။
“ နဲနဲ ခ်မ္းသလိုဘဲေနာ္..ေဂ်ာ္ဂ်ီ.....”
“ ဟုတ္တယ္...အိမ့္...ကိုယ္တို႔ ျပန္ၾကမယ္ေလ....”
“ ဘယ္ကို သြားအုံးမလဲ...ေဂ်ာ္ဂ်ီ.....”
“ အိမ့္နဲ႔ တေနရာရာကို သြားၿပီး စကားေျပာၾကမယ္ေလ......”
အိမ့္ဇာေသာ္က ၿပဳံးစိစိနဲ႔ “ စကားေျပာ႐ုံဘဲလား.....” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီက “ ဟုတ္တယ္....အိမ့္...အိမ့္ကို ကိုယ္ သိပ္ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပခ်င္လို႔......” လို႔ ေျပာရင္း အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ခါးေလးကို ဖက္လိုက္တယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္က ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕ခါးကို ျပန္ဖက္လိုက္ၿပီး ကားဆီကို သူတို႔ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္ ။
ရန္ကုန္ျမစ္ကမ္းနဲ႔ နီးတဲ့ဝါးတန္းလမ္းတေနရာက ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႔ မိသားစု ေဆာက္ထားတဲ့ တိုက္သစ္ႀကီး ဆီကို ေဂ်ာ္ဂ်ီက အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေခၚခဲ့တယ္ ။ ရွစ္ထပ္တိုက္သစ္ႀကီးရဲ႕ တခ်ိဳ႕ အခန္းေတြကို ေဆာက္ခါစထဲက ႀကိဳေရာင္းထားခဲ့ေပမယ့္ အေပၚဆုံးထပ္က အခန္းေတြကိုေတာ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႔ မိသားစုက သူတို႔ အတြက္ ခ်န္ထားလို႔ ရွိေနေသးတယ္ ။ ဒီတိုက္ခန္းေတြထဲက က်က်နန ျပင္ဆင္ အေခ်ာသပ္ၿပီးသား အခန္းကို ေခၚလာတာ ။
“ အရမ္းလွတာဘဲေနာ္ ....”
အိမ့္ဇာေသာ္က ေတာက္ပခန္းနားတဲ့ အဆင္အျပင္ေတြကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္တယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီက “ အရာရာဟာ အိမ့္ေလာက္ အိမ့္လို မလွပါဘူး..အိမ့္က အလွဆုံး......” လို႔ ေျပာရင္း အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဖက္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ဖိကပ္ စုတ္ယူလိုက္တယ္ ။
အိမ့္ကလည္း ေဂ်ာ္ဂ်ီ ဒီကို ေခၚလာထဲက ေမွ်ာ္လင့္ထားၿပီးသားပါ ။ အိမ့္အတြက္ ေယာက်္ားတေယာက္နဲ႔ ကာမစပ္ယွက္တာက ဆန္းမွ မဆန္းေတာ့ဘဲ ။ အိမ့္က တုံ႔ျပန္ နမ္းစုတ္လိုက္လို႔ အနမ္းအစုတ္ေတြက ေတာ္ေတာ္ ၾကာသြားတယ္ ။ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ တိုက္ခန္းထဲမွာ မို႔ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ တခ်က္တခ်က္ ႁပြတ္ျပတ္ ဆိုတဲ့ အသံေလးေတြ ထြက္ေနသလို အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ လက္ေကာက္ေတြဆီက တခြၽင္ခြၽင္ အသံေလးေတြကို ၾကားရတယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီရဲ႕ ေဘာင္းဘီထဲက ေရွ႕ကို ေငါထြက္ေနတဲ့ မာမာအတန္ႀကီးက အိမ့္ရဲ႕ ေပါင္တန္တဖက္ကို လာေထာက္ကပ္ေနတာကို အိမ့္ သတိထားမိတယ္ ။ အိမ့္လည္း ဒီအခ်ိန္မွာ အထိအေတြ႕ေတြေၾကာင့္ စိတ္ေတြ ႐ြေနၿပီ ။ အိမ့္ရဲ႕ ေပါင္ၾကားက မိန္းမကိုယ္မွာလည္း အရည္ေတြနဲ႔ ဗလပြ ျဖစ္ေနၿပီ ။ တအား ယားလြန္း ႂကြထလြန္းေနၿပီ ။
“ ခ်စ္တယ္ အိမ့္ရယ္..ကိုယ္ အရမ္း ခ်စ္တယ္.....” လို႔ ေဂ်ာ္ဂ်ီက ေျပာရင္း အိမ့္လည္တိုင္ကို နမ္းစုတ္ရင္း သူ႔လက္ေတြနဲ႔ အိမ့္ တင္ပါးအိအိေတြကို ဆုပ္နယ္လိုက္တယ္ ။
အိမ့္လည္း စိတ္ေတြက တအား လာေနၿပီ ။ သူက တင္ပါးေတြကို တအား နယ္ဖတ္ကိုင္တြယ္ေနရာက အိမ့္ကို အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ႀကီးဆီကို ဆြဲေခၚသြားလိုက္တယ္ ။
ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ အိမ့္ကို ကန႔္လန႔္ျဖတ္ လွဲအိပ္ခိုင္းၿပီး အိမ့္ရဲ႕ စကပ္ကို အေပၚကို လွန္တင္လိုက္တယ္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ အခန္းတံခါးရဲ႕ လွ်ပ္စစ္ေခါင္းေလာင္းသံက တတီတီ ျမည္လာတယ္ ။ အိမ့္ရဲ႕ ပင္တီကို ဆြဲခြၽတ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီကို အိမ့္က “ ေဂ်ာ္ဂ်ီ...တေယာက္ေယာက္ လာေနတယ္.....” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီက “ ဂ႐ုမစိုက္နဲ႔ အိမ့္...အလႉခံေတြ ျဖစ္လိမ့္မယ္...” လို႔ ေျပာၿပီး အိမ့္ရဲ႕ ပင္တီေလးကို ဆြဲခြၽတ္ခ်လိုက္
တယ္ ။ အိမ့္ေပါင္တန္ေဖြးေဖြး ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ေပါင္ၾကားဂြဆုံက မို႔ေဖါင္းေဖါင္း မိန္းမအဂၤါႀကီး ဘြားကနဲ ေပၚလာတာကို ေဂ်ာ္ဂ်ီက မ်က္လုံးအျပဴးသားနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ၿပီး အိမ့္ေပါင္ၾကားကို မ်က္ႏွာထိုးအပ္ဖို႔ ျပင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ဘဲလ္သံ တတီတီက ဆက္တိုက္ မရပ္တမ္း မနားတမ္း ျမည္ေနလို႔ အိမ့္က “ ေဂ်ာ္ဂ်ီ..သြားၾကည့္ကြာ...ဘယ္သူမ်ားလဲ...” လို႔ ထပ္ေျပာလိုက္မိတယ္ ။ ဒီဘဲလ္သံေၾကာင့္ထႂကြေနတဲ့ အိမ့္ရဲ႕ ကာမစိတ္ေတြ ထိုဆင္းက်သြားရတယ္ေလ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီက ဆဲေရးတိုင္းထြာလိုက္ၿပီး အဝင္၀ တံခါးဆီကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ အျပင္ကေန “ ေဟ့..ေဂ်ာ္ဂ်ီ ....နင္ ရွိေနတာ ငါသိတယ္..နင့္ကားကို ေအာက္မွာ ငါ ေတြ႕တယ္ နင္ ဘယ္ေကာင္မကို ေခၚလာလုပ္ေနလဲ..ဖြင့္..ဖြင့္စမ္း.....” လို႔ အသံၿပဲၿပဲနဲ႔ ေအာ္လိုက္တဲ့ မိန္းမတေယာက္ရဲ႕အသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္ ။
အိမ့္လည္း ကုတင္ေပၚကေန လူးလဲ ထလိုက္တယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီလည္း ေတာ္ေတာ္ တုန္လႈပ္ေနတယ္ ။ အျပင္က မိန္းမက တံခါးကို တဒုန္းဒုန္းနဲ႔ ထုေနတယ္ ။
“ ဖြင့္စမ္း...ႏွာဘူးေကာင္...လူယုတ္မာ....ငါ့ကို ညာလိုးတဲ့ေကာင္..နင့္ကို တိုင္မယ္...အမ်ိဳးသမီးေရးရာကို တိုင္
မယ္.....”
“ ဒုန္း...ဒုန္း..ဒုန္း......”
ေဂ်ာ္ဂ်ီ တံခါးကို ဖြင့္လိုက္တယ္ ။ တကယ္ သြားတိုင္မွာ စိုးလို႔ ။
တံခါးဝမွာ သူ အရင္က ေခၚေခၚဖိုက္ထားတဲ့ နႏၵာပုလဲဆင့္ ဆိုတဲ့ ေစာ္ ေဒါသတႀကီးနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
“ နႏၵာ.....တိုးတိုးလုပ္ပါ..ေဘးလူေတြ ၾကားရင္ မေကာင္းပါဘူး...”
“ ေအာ္..ေဂ်ာ္ဂ်ီ ဘာခုမွ ေၾကာက္တတ္ေနတာလဲ....ငါ့ကို လက္ထပ္ပါမယ္ ဘာညာ ဘာညာနဲ႔ ဒိုင္ေၾကာင္ေတြ ထည့္ၿပီး စိတ္ႀကိဳက္ ေခၚလိုးခဲ့တာ....အခုေတာ့ အသစ္ေတြ႕သြားလို႔ ငါ့ကို ေခါက္
လိုက္တာေပါ့....ေတာ္ေတာ္လည္း မ်က္ႏွာေျပာင္တဲ့ေကာင္.....”
သည္ေစာ္ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီ ေျဖရွင္း ေခ်ာ့ေမာ့ေနတဲ့ အခ်ိန္ အိမ့္ဇာေသာ္ ခြာျမင့္ဖိနပ္သံ တေဒါက္ေဒါက္နဲ႔ ေကာ့ေကာ့ေလး ထြက္လို႔ သြားလိုက္ပါတယ္ ။
ဇာတ္လမ္းမ်ားတဲ့ ျပသနာရႈပ္တဲ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕ကို ထားခဲ့လိုက္ၿပီ ။
“ ေဟး...အိမ့္..အိမ့္ ေနပါအုံး.........”
ေဂ်ာ္ဂ်ီက လိုက္ေခၚဖို႔ ႀကိဳးစားေသးတယ္ ။
အိမ့္ ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕တိုက္ေအာက္ကို ေရာက္ေတာ့ ကား အနီရဲရဲ တစီး အိမ့္ေရွ႕ကို ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။ ကားေမာင္းသူဖက္က မွန္ခ်ပ္ ေအာက္ကို က်ပြင့္လာတယ္ ။
“ ဟင္.....ကိုႀကီးစိုး.......”
တခ်ိန္က အိမ့္နဲ႔ ညိခဲ့တဲ့ အတူတူ လစ္ဗင္းတူဂဲသား ေနခဲ့တဲ့ သေဘ္ာသားႀကီး ...။
“ အိမ့္..ေနေကာင္းလား..ကိုႀကီး ဘယ္ကို လိုက္ပို႔ေပးရမလဲ.....”
“ ကိုႀကီးစိုး..ဘယ္လို အိမ့္ရွိတဲ့ေနရာကို ေရာက္လာတာလဲ..အိမ့္ အေနာက္က ေနာက္ေယာင္ခံမ်ား လိုက္ေနလား......”
“ တိုက္ဆိုင္မႈ သက္သက္ပါ အိမ့္ရယ္.....ကိုယ္ သက္သက္ လိုက္ေခ်ာင္းတာ မဟုတ္ရပါဘူး......လာ...ကားေပၚ တက္....တက္.......”
အိမ့္လည္း ေဂ်ာ္ဂ်ီ လိုက္လာေနတာေၾကာင့္ ကိုႀကီးစိုးရဲ႕ ကားေပၚကို တက္လိုက္တယ္ ။
အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ကားေလး ေမာင္းထြက္သြားတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီေရ......ဘိုင္းဘိုင္.......။
“ ကိုႀကီးစိုး....ဘယ္တုံးက ျပန္ေရာက္ေနတာလဲဟင္....”
“ ၂ရက္ဘဲ ရွိေသးတယ္...အိမ့္....”
“ ဒီကားေလးက အမိုက္စားေလးပါလား..ဘယ္တုံးက ဝယ္ထားတာလဲ..အခု သြင္းလာတာလား....”
“ မဟုတ္ဘူး...အိမ့္ ဒီမွာဘဲ ဝယ္ထားတာ..ၾကာၿပီ.......”
“ ဟုတ္လား...ရည္းစား အတြက္လား....”
“ ေအာ္ အိမ့္ရယ္..ဘာရည္းစားမွ မရွိပါဘူး....”
“ အယ္...တကယ္....”
“ ကိုႀကီးမွာ အိမ့္တေယာက္ဘဲ ရွိခဲ့ပါတယ္”
“ အမ္မာ...ယုံရမွာလား....”
“ တကယ္ပါ....ကဲ အိမ့္..တေနရာရာ ဝင္ထိုင္ၿပီး တခုခု ေသာက္ၾကမလား...”
“ ေကာင္းသားဘဲ....”
“ အိမ့္ ဘာေသာက္ခ်င္လဲ..ဘယ္ဆိုင္ ႀကိဳက္လဲ...”
“ ကိုႀကီး သေဘာပါ....”
ကိုႀကီးစိုးသည္ အရင္အတိုင္း မေျပာင္းလဲ လို႔ အိမ့္ ထင္သည္ ။ အိမ့္နဲ႔ သူနဲ႔ ကင္းကြာသြားခဲ့တာလည္း တကယ္ေတာ့ အိမ့္က သူ႔ကို ထားခဲ့လိုက္လို႔ပါ ။ အိမ့္လည္း အိမ့္ထက္ အသက္ အမ်ားႀကီး ႀကီးတဲ့ ကိုႀကီးစိုးကို ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ ဆက္ၿပီး လက္မတြဲေတာ့ဘဲ လမ္းခြဲခဲ့တာ ။
ကိုႀကီးစိုးနဲ႔ ဆိုင္ေကာင္းေလး တဆိုင္မွာ ထိုင္လိုက္ၾကသည္ ။
ကိုႀကီးစိုးက အိမ့္ကို အရမ္း ဂ႐ုစိုက္သည္ ။ အစားေတြေရာ အေသာက္ေတြေရာ အမ်ားႀကီး မွာသည္ ။ ကိုႀကီးစိုးနဲ႔ ေပ်ာ္ခဲ့တာေတြကို အိမ့္ ျပန္ သတိရမိသည္ ။ အိမ့္လည္း မိန္းမရႈပ္တဲ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕ကို အၿပီးအပိုင္ ျဖတ္လိုက္ေတာ့မယ္ လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။
အိမ့္နဲ႔ ကိုႀကီးစိုး စကားေကာင္းေနၾကတုံး အိမ့္တို႔ စားပြဲအနားက ျဖတ္သြားတဲ့ လူတေယာက္ ကို အမွတ္တမဲ့ ၾကည့္လိုက္မိသည္ ။ သည္လူက အိမ့္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ၾကည့္လို႔ အိမ့္ကလည္း ျပန္ၾကည့္လိုက္တာ ။
ဟင္.....ဒက္ဒီ ....။
ဟင္....သမီး......အိမ့္.....။
အိမ့္ရဲ႕ ဒက္ဒီ ဦးဘေဖေသာ္ ...။
“ သမီး.....ေနေကာင္းတယ္ေနာ္.....”
“ ေကာင္းတယ္...ဒက္ဒီ...ဒက္ဒီေကာ ေနေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား...”
ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီးကို ျပန္ေတြ႕ရလို႔အရမ္း ဝမ္းသာတဲ့ပုံ ။ သို႔ေပမယ့္ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္လို႔ ေမးတာ
ကလြဲလို႔ ဘာေမးခြန္းမွ ထပ္ မေမး ။ အိမ့္ေဘးမွာ ရွိေနတဲ့ ကိုႀကီးစိုးနဲ႔ ဦးဘေဖေသာ္က တခ်ိန္တုံးက သမီး
ကို ျဖတ္ဖို႔ ေျပာရင္း အေျခအတင္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ဘူးသည္ ။ ကိုႀကီးစိုး ကေတာ့ ဦးဘေဖေသာ္ကို ႏုတ္ဆက္သည္ ။
အိမ့္က “ ဒက္ဒီ...အိမ့္တို႔နဲ႔ တခုခု စားပါလား...” လို႔ ေခၚသည္ ။ ဦးဘေဖေသာ္ က သူ သူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ႕နဲ႔ လာတာလို႔ ေျပာၿပီး ထြက္သြားသည္ ။ အိမ့္က သူ႔စကားကို တခ်ိန္လုံး နားမေထာင္ခဲ့လို႔ သူ စိတ္ပ်က္သြားၿပီလို႔ ထင္မိသည္ ။
အိမ့္နဲ႔ ကိုႀကီးစိုးတို႔ စားစရာေတြကို တို႔ကနန္း ဆိပ္ကနန္းဘဲ စားၾကတယ္ ။ ေသာက္တာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံး
ေသာက္ၾကတယ္ ။ ေသာက္တဲ့ဟာခ်င္းေတာ့ မတူဘူး ။ အိမ့္က ျပင္သစ္ကလာတဲ့ ဝိုင္အနီကို ေသာက္ၿပီး ကိုႀကီးစိုးက ဘီယာကို ေသာက္တယ္ ။ အေဖနဲ႔ ဆုံလိုက္ရၿပီး အိမ့္အေပၚ အျမင္သိပ္ မၾကည္လင္တဲ့ အေဖရဲ႕
ပုံစံေၾကာင့္ စိတ္ကသိကေအာင့္ ျဖစ္တာက ခဏပါ ။ ကိုႀကီးစိုးက အိမ့္က သူ႔ကို ခ်န္ခဲ့တုံးက ဘယ္လို ခံစား
ရတာေတြ ဘယ္လို လြမ္းတာေတြကို ေျပာျပေနတာကို နားေထာင္ရင္း အေဖကို ေမ့သြားေရာ ။
ကိုႀကီးစိုးက အိမ့္ကို သူ႔အိမ္ကို ေခၚသြားတယ္ ။ သူ အသစ္ ဝယ္ထားတဲ့ အေကာင္းစား ကြန္ဒိုတိုက္သစ္ကို ။
အိပ္ခန္းသုံးခန္းပါတဲ့ သည္ ကြန္ဒိုတိုက္သစ္ကို အိမ့္ အရမ္း သေဘာက်မိသြားတယ္ ။ သန႔္ရွင္း သစ္လြင္ၿပီး
ကိုႀကီးစိုးက ဟင္းခ်က္မစားတဲ့လူမို႔ ဘာ အနံ႔အသက္မွ မရွိဘူး ။
ကိုႀကီးစိုးက တိုက္ခန္းသစ္ကို လိုက္ျပၿပီးတာနဲ႔ အိမ့္ကို ဆြဲဖက္ၿပီး အငမ္းမရ နမ္းေတာ့တာဘဲ ။ အိမ့္ကလည္း
သူ႔ကို အလားတူ ျပန္နမ္းပစ္လိုက္တယ္ ။ ဟိုးတုံးက ျဖစ္ခဲ့တာေတြကို ျပန္ေျပာင္း သတိရၿပီး ကိုႀကီးစိုး ခ်စ္ေပး
ခဲ့တာေတြကို ျပန္ ျမင္ေယာင္သတိရေတာ့ သူနဲ႔ အခုလို ျပန္ဆုံျပန္ခ်စ္ၾကရတဲ့ အခ်ိန္ စိတ္ေတြက အရမ္းကိုဘဲ
ႂကြေနၿပီ ။ ကိုႀကီးစိုးက တကယ္ ခ်စ္ေပးတတ္သူႀကီးပါ ။
သူနဲ႔ အိမ့္တို႔ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို အျမန္ခြာခြၽတ္ပစ္ၾကရင္း ကိုယ္လုံးတီးကိုယ္ေတြနဲ႔ ကုတင္ေပၚကို တက္လိုက္ၾကတယ္ ။ မေတြ႕တာ ၾကာလို႔လား မသိဘူး..။ သူ႔ဒုတ္ႀကီးက အရင္တုံးကထက္ ပိုတုတ္ ပိုႀကီ
းလာသလိုဘဲမို႔ “ ကိုႀကီးစိုး...ႀကီးေအာင္ တခုခု လုပ္ထားလားဟင္....” လို႔ ေမးလိုက္မိတယ္ ။ ကိုႀကီးစိုးက ၿပဳံးတယ္ ။ “ ဒီအတိုင္းပါဘဲ အိမ့္..ကိုႀကီး ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး....” လို႔ ေျဖတယ္ ။ ကိုႀကီးစိုးလည္း တအား ထန္ေနၿပီ ။
အိမ့္ႏို႔ေတြကို စို႔..ေစာက္ဖုတ္ကို ႏႈိက္...သဲသဲမဲမဲေတြ ျဖစ္ေနတယ္ ။ အိမ့္လည္း သူ႔ေခါင္းကို ဆြဲၿပီး အိမ့္ေပါင္ၾကားထဲ ဆြဲကပ္ေပးလိုက္တယ္ ။ သူမႈတ္တာကို ခံခ်င္ေနလို႔ ။ သူမႈတ္တာကို မရတာ ၾကာၿပီေလ ။
ကိုႀကီးစိုး ေရလည္ မႈတ္ေပးတာ အိမ့္လည္း အေသခိုက္တယ္ ။ သူက လ်ာနဲ႔ လိုးေပးေနတယ္ ။ အိမ့္လည္း
သူ႔ဒုတ္ကို ေကာင္းေကာင္း စုတ္ေပးလိုက္တယ္ ။ အိမ့္တို႔ လိုးလိုက္ၾကတာ အပီအျပင္ပါဘဲ ။
ကိုႀကီးစိုးက သူ႔ အ႐ြယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ လိုးႏိုင္တယ္ ။ ဘာဂ်ာကိုင္တာကလည္း တကယ့္ စူပါဘဲ ။ အဖုတ္
ကို တင္ မကဘူး....ကပ္ရက္က စအိုေလးကိုပါ အပီကိုင္တာ ။ လ်ာနဲ႔ ကလိကစားေပးတာ အိမ့္ အသဲစြဲသြားရ
တယ္ ။ ဘာဂ်ာကိုင္ေနတဲ့ အခ်ိန္ သူ အိမ့္ ႏို႔သီးေတြကိုပါ လက္နဲ႔ ဆြဲေခ်ေပးေနတယ္ ။ ကိုႀကီးစိုးက သူ႔ကိုယ္သူ ဂ႐ုတအားစိုက္ေတာ့ ဘိုက္က ခ်ပ္ေနတယ္ ။ ပိန္ပါးပါး ဘိုက္ခ်ပ္ခ်ပ္ ဘဲေတြကို ကိုယ္လုံးတီး ျမင္ရ
တာက ဆက္ဆီျဖစ္ ဖီလင္ပိုလာတယ္လို႔ အိမ့္ ထင္တယ္ ။ အင္းေလ...တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အႀကိဳက္ခ်င္း
ဘယ္တူႏိုင္မလဲေလ ။
သူက အိမ့္ကို ဖင္လည္း ကုန္းခိုင္းတယ္ ။ ဖင္ကုန္းေပးရက္နဲ႔ တအား ေဆာင့္လိုးတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္။
အိမ့္ဖင္တုံးႏွစ္တုံးကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲၿဖဲ..ဖင္ေပါက္ထဲကို တံေတြး ေထြးထည့္..သူ႔လက္မနဲ႔ ဖင္ေပါက္ထဲကို
ထိုးကလိတယ္ ။ အရင္ အေတြ႕အႀကဳံေတြ အရ သူ အိမ့္ကို ေနာက္ေပါက္ ဖြင့္ေတာ့မယ္ ဆိုတာကို အိမ့္ သိ
လိုက္တယ္ ။ သူ႔ကို အိမ့္ ၾကည္ျဖဴတယ္ ။ သူနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ ။ သူလိုးတာကို အိမ့္ ေတာင့္တ
ေနတာ ၾကာၿပီ ။ကိုႀကီးစိုးက တကယ့္အလိုးေကာင္းတဲ့ ဘဲႀကီး ။ တကယ့္ ဖိုက္တာ ။
ပထမအခ်ီက ျမန္တယ္ ။ ကိုႀကီးစိုးကလည္း မိန္းမ မလိုးတာ ၾကာၿပီ တဲ့ ။ တအား ထန္ထန္နဲ႔ အိမ့္ကို တအားလိုးတာ သိပ္ မၾကာလိုက္ဘဲ ၿပီးသြားတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အိမ့္လည္း ၿပီးတယ္ ။ အိမ့္လည္း မလိုးတာ ၾကာၿပီေလ ။
ဒုတိယအခ်ီမွာက်ေတာ့ သူ ဆြဲလိုးတယ္ ။ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းၿပီး ဇိမ္ခံလိုးတယ္ ။ သူ႔လီးကိုလည္း သူ မေျပာ
ခင္ အိမ့္ စုတ္ေပးတယ္ ။ သူ႔လီးကို ဘာလို႔မွန္းမသိဘူး ။ အိမ့္ စုတ္ခ်င္တယ္ ။ လီးတိုင္းကို မစုတ္ခ်င္ဘူး ။
သူက အိမ့္ကို အေပၚက တက္ခိုင္းတယ္ ။ အေပၚက တက္ေပမယ့္ သူက ေအာက္ကေန ပင့္လိုးတာ ဒလစပ္
ဘဲ ။ အရမ္း ခါးအားသန္တဲ့ ကိုႀကီးစိုး ။
သူက တတိယအခ်ီ ဆြဲခ်င္ေသးတယ္ ။ အိမ့္က ေနာက္ေနက မနက္ သဲပုံ႔နဲ႔ ပန္းလိုက္ပို႔ဖို႔ အလုပ္ေတြ ရွိေန
တာေၾကာင့္ သူ႔ကို ေနာက္မွ လို႔ ေျပာၿပီး ျငင္းလိုက္တယ္ ။ သူကလည္း စိတ္ေဆာင္တာပါ ။ ဟြန္း..ဘဲႀကီး
၂ခ်ီ ေကာင္း ဆြဲလိုက္ၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ဖလက္ျပသြားၿပီ ။ အိမ့္ သိတာေပါ့ ။
အိမ္ ျပန္ေရာက္ၿပီး သဲပုံ႔နဲ႔ ေတြ႕ေတာ့ သဲပုံ႔က အံ့ၾသေနတယ္ ။ သြားတုံးက ေ၈်ာ္ဂ်ီ ဝင္းႏိုင္နဲ႔ ။ လိုးျဖစ္သြားေတာ့ ကိုႀကီးစိုးနဲ႔မို႔ ။ သဲပုံ႔လည္း အိမ့္ရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံေတြကို နား အရသာခံၿပီး နားေထာင္ရင္း ႏွာစိတ္ေတြႂကြေနတာကို ၾကည့္ၿပီး သဲပုံ႔ကို ဘဲရွာေပးခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္မိတယ္ ။ သဲပုံ႔က စိတ္ကူးဘဲ ယဥ္ေနတာ ။ သူ႔ကို ဘယ္သူနဲ႔ ခ်ိတ္ေပးရမလဲ..အိမ့္ စဥ္းစားေနတယ္ ။ ခုထိေတာ့ မေတြ႕ေသးဘူး ။
ေနာက္တေန႔ ဆိုင္ကို ေရာက္ေတာ့ အိမ့္နဲ႔ သဲပုံ႔တို႔ ဒီေန႔ လိုက္ပို႔ရမယ့္ စာရင္းထဲမွာ ဟိုတေလာက ဆုံလိုက္တဲ့ ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ဆိုတဲ့ နံမည္ကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ အိမ့္လည္း သဲပုံ႔ကို တအံ့တၾသ ေျပာလိုက္မိ
တယ္ ။ သဲပုံ႔က “ အဲ့ဘဲက မဆိုးဘူး....ဒီဇိုင္းက လန္းတယ္...” လို႔ ေျပာလို႔ သဲပုံ႔ကို ဒီဘဲနဲ႔ ျဖစ္သြားရင္ ေကာင္းမွာဘဲ လို႔ အိမ့္ ေတြးလိုက္မိတယ္ ။
ပို႔စရာ စာရင္းကို ၾကည့္ၿပီး ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူရဲ႕ ပန္းျခင္းကို ပထမဆုံး ဦးစားေပးၿပီး ပို႔ဖို႔ အိမ့္က သဲပုံ႔ကို
အႀကံေပးလိုက္တယ္ ။ သဲပုံ႔ကလည္း သေဘာတူတယ္ ။ ဒီတခါ အိမ့္တို႔ သူ႔ၿခံကို ေရာက္သြားေတာ့ လက္မွတ္
ထိုး မေပးႏိုင္ဘူးလို႔ ျငင္းတဲ့ ၿခံေစာင့္ကို အရိပ္အေရာင္ေတာင္ မေတြ႕ရဘူး ။
ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ကိုယ္တိုင္ ထြက္လာၿပီး ပန္းျခင္းကို လက္ခံယူတယ္ ။ အိမ့္က သဲပုံ႔ကို ေရွ႕တန္းတင္ ခ်င္
ေပမယ့္ ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ က သဲပုံ႔ကိုထက္ အိမ့္ကိုဘဲ အသားေပးၿပီး ဆက္ဆံေနတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။
အိမ့္လည္း သဲပုံ႔ကို အားနာသြားတယ္ ။ အမွန္တကယ္က ဒီ ေဒါက္တာနဲ႔ သဲပုံ႔ကို ညိေစခ်င္တာ ။ ဒါေပမယ့္
ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူက အိမ့္ကိုဘဲ ထပ္ေတြ႕လို႔ရမလား ဆိုၿပီး ဖုန္းနံပါတ္ ေတာင္းတယ္ ။ အိမ့္ကလည္း အိမ့္မွာ
ခ်စ္သူ ရွိတယ္ လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ တကယ္လည္း အိမ့္က ခ်စ္သူ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ ျဖစ္ေနတာ ေလ ။ မညာ
ခ်င္ပါဘူး ။
သူက “ ခ်စ္သူရွိလည္း မခင္ရေတာ့ဘူးလား....ခ်စ္သူရွိတာ လက္ထပ္ထားတဲ့ ေယာက်္ား ရွိတာမွ မဟုတ္တာ”
လို႔ အိမ့္ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ။ သူ႔ပုံက တကယ္ သားနားတယ္ ။ သူ႔ဒီဇိုင္းက မင္းသား တ
ေယာက္ လို ။ အိမ့္က ဖုန္းနံပါတ္ မေပးေတာ့ “ ကိစၥ မရွိပါဘူး...ဖုန္းနံပါတ္ မရလည္း အိမ့္နဲ႔ ေတြ႕ရေအာင္
လုပ္ရမယ့္ နည္းလမ္းေတြ ေတြ႕လာမွာပါ..” လို႔ သူက ရယ္ၿပီး ေျပာတယ္ ။
သူ႔အိမ္က ျပန္အထြက္မွာ သဲပုံ႔က “ ကဲ မေျပာလား..အိမ့္ကိုဘဲ သူ ႀကိဳက္တာပါ...သဲပုံ႔ဒီဇိုင္းကို ဘဲေတြ မႀကိဳက္ၾကပါဘူး လို႔ သဲပုံ႔ ေျပာသားဘဲ အိမ့္ရယ္....” လို႔ စိတ္ပ်က္စြာနဲ႔ ေျပာလိုက္လို႔ အိမ့္လည္း သဲပုံ႔ကို သ
နားသြားတယ္ ။ သဲပုံ႔ သူလိုခ်င္တဲ့ ဘဲရပါေစ လို႔ အိမ့္ တကယ္ဘဲ ဆုေတာင္းေပးလိုက္မိပါတယ္ ။
ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူက အိမ့္ ေခါင္းထဲမွာ မရွိပါဘူး ။
အိမ့္ တေနကုန္ သဲပုံ႔နဲ႔ ပန္းပို႔တဲ့ အလုပ္ လုပ္ၿပီးေတာ့ ကိုႀကီးစိုးကို ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္ ။ သူက ဒီည ညေနစာ အတူတူ ထြက္စားၾကရေအာင္လို႔ ေျပာထားလို႔ ။
ကိုႀကီးစိုးက အေရာင္းအဝယ္ကိစၥတခုနဲ႔ သံလ်င္ကို ေရာက္ေနတယ္ ။ သူက အိမ့္ကို အိမ့္နဲ႔ သူနဲ႔ စားေနက်
ကန္ေတာ္ႀကီးေစာင္းက စားေသာက္ဆိုင္ကို လာခဲ့ဖို႔ ေျပာတယ္ ။ သူမေရာက္ေသးရင္ သူ႔ကို ေစာင့္ေနဖို႔
ေျပာတယ္ ။ တခုခု မွာ ေသာက္ႏွင့္ပါ ...တဲ့ ။
ထုံးစံအတိုင္း သဲပုံ႔ကိုဘဲ အဲဒီ ဆိုင္ကို လိုက္ပို႔ခိုင္းရတယ္ ။ သဲပုံ႔က တကယ္ ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္ ။ ဘယ္
ေတာ့မွ အိမ့္ကို မတြက္ကပ္ဘူး ။ သူ႔ကို အားကိုးရတယ္ ။ သဲပုံ႔လည္း ဆိုင္မွာ ကိုႀကီးစိုး မေရာက္ေသးတာနဲ႔
သီးသန႔္ခန္းေလး ထဲ ေဗာ့ဂါနဲ႔ လိမ္ေမာ္ အေရာေလး တခြက္ မွာ ေသာက္ၿပီး ေစာင့္ေနလိုက္တယ္ ။
ပထမ တခြက္တုံးက ခ်ိဳသလိုလို ခ်ဥ္သလိုလိုေလးနဲ႔ ေသာက္လို႔ တအားေကာင္းတယ္ ။ ကိုႀကီးစိုးကလည္း ေတာ္
ေတာ္နဲ႔ ေရာက္မလာလို႔ ဆက္ေစာင့္ရင္း ဒုတိယတခြက္ကို မွာ ေသာက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ထိန္းကနဲ ကမာၻေျမႀကီး
က ျခာျခာလည္သြားသလို မူးတက္သြားတယ္ ။
အိုး......အား......ေတာ္ေတာ့္ကို မူးတာ........။
အိမ့္ လုံး၀ ေလာကႀကီးနဲ႔ အဆက္ျပတ္သြားတယ္ ။
ေအးစိမ့္တဲ့ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ အိမ့္ တုန္ခါသြားၿပီး သတိဝင္လာတယ္ ။
ဟင္....ဘာျဖစ္သြားတာပါလိမ့္ ။ အိမ့္ ျပန္သတိရလိုက္တာက ေဗာ့ဒ္ဂါ နဲ႔ လိမ္ေမာ္အေရာ ဒုတိယတခြက္ကို ေသာက္လိုက္ၿပီး အရမ္း မူးသြားတယ္ ။ အိုး...အိပ္ေပ်ာ္သြားသလား ....။
ဟင္....။
ငါ...ငါ........ငါ.......ဆိုင္ခန္းထဲမွာလည္း မဟုတ္ပါလား . . . ။ ငါ ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ...။
ကုတင္ေပၚက ေမြ႕ယာထူူထူ ေပၚမွာ ပက္လက္ေလး ေရာက္ေနတယ္ ။ ကိုယ့္ဖါသာ ျပန္စမ္းမိလိုက္တယ္ ။
အိုး ေတာ္ပါေသးရဲ႕...အဝတ္အစားေတြေတာ့ ရွိေနေသးတယ္....ဒါေပမယ့္ စကပ္က လန္တက္ေနတယ္ ။
ပင္တီေလး ဝတ္ထားေပမယ့္ ေပါင္ၾကားက ေဖါင္းမို႔မို႔ႀကီးက ေပၚတင္ႀကီး ။ စကပ္ကို ျပန္ဖုံးလိုက္ရင္း ကုတင္
ေပၚ ထိုင္လိုက္တယ္ ။ ေခါင္းထဲက မူရိပ္မူးရိပ္နဲ႔ ျဖစ္ေနတုံးဘဲ ။
ဘယ္လို ဒီေနရာ ဒီအခန္း ဒီကုတင္ေပၚကို ေရာက္ေနပါလိမ့္...ဘယ္သူ ငါ့ကို ဒီကို ေခၚလာသလဲ..ကိုႀကီးစိုး မ်ားလား.....။
အခန္းကေတာ့ တိုက္ခန္းဘဲ ။ ေဆးအသစ္..ေပါလစ္ေရာင္ ေျပာင္ေနတဲ့ လွ်ာထိုး သစ္သားၾကမ္းခင္း အသစ္နဲ႔ ။
အိမ့္ အၾကာႀကီး အဲလိုဘဲ ငုတ္တုပ္ ထိုင္ေနမိတယ္ ။ တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္လြန္းေနတယ္ ။
အိမ့္ ကုတင္ေပၚက ဆင္းလိုက္ၿပီး အခန္းတံခါးကို စစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အျပင္ကေန ပိတ္ထားတာကို ေတြ႕ရ
တယ္ ။ သူ႔ကို တေယာက္ေယာက္က ဒီ ေနရာကို ေခၚလာၿပီး အျပင္ကေန တံခါး ပိတ္ၿပီး ေလွာင္ထားတယ္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္လိုက္တယ္ ။
ကိုႀကီးစိုး သည္ အိမ့္ကို ေစာင့္ခိုင္းထားတဲ့ ဆိုင္ကို ေရာက္လာသည္ ။
အိမ့္ကို မေတြ႕လို႔ ဆိုင္က မန္ေနဂ်ာနဲ႔ အလုပ္သမားေတြကို ေမးသည္ ။ သူတို႔က အိမ့္ ယမကာ ႏွစ္ခြက္ မွာေသာက္ၿပီး သီးသန႔္ ခန္းေလးထဲမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနေၾကာင္း ေျပာျပသည္ ။ ကိုႀကီးစိုးက “ ဒါျဖင့္ သူ အခု ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ..ျပန္သြားတာလား...သူေသာက္တာေတြေရာ သူ ေငြရွင္းသြားလား ”လို႔ ေမးေတာ့ ဝိတ္တာ တေယာက္က “ သူ..အမူးလြန္သြားတယ္...ဆရာ..သူ႔မိတ္ေဆြ တခ်ိဳ႕ ေရာက္လာတယ္..သူတို႔ကဘဲ ေငြရွင္းေပးသြား
ၾကတယ္...သူတို႔ဘဲ အဲ့အမကို တြဲေခၚသြားၾကတယ္....” လို႔ ေျပာျပေတာ့ ကိုႀကီးစိုး အရမ္း စိတ္ပူသြားသည္ ။
အိမ့္ကို လူတစုက ေခၚသြားၾကသည္ တဲ့ ။ ဘယ္သူေတြလဲ.....။
ျမင္လိုက္တဲ့ အဲဒီ ဝိတ္တာေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေမးသည္ ။ ေခၚသြားၾကသူေတြရဲ႕ ပုံပန္း..ကို ေမးသည္ ။
လူသုံးေယာက္ အနက္ တေယာက္က က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္ကို အမိန႔္ေတြ ေပး ခိုင္းေနသည္ တဲ့ ။ သည္လူရဲ႕ပုံပန္းကို ဒီေကာင္ေလး ေျပာျပတဲ့အခါ အိမ့္ကို တအား လိုက္ဖန္ေနတဲ့ “ ဗစ္တာညိဳဝင္း ” ဆိုတဲ့ေကာင္ ျဖစ္ေနတယ္ ။
ေတာက္....အိမ့္ကို ဗစ္တာညိဳဝင္းနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြ ေခၚသြားၾကတာ ျဖစ္မယ္...။ ကိုႀကီးစိုးလည္း ခ်က္ခ်င္းဘဲဗစ္ာညိဳဝင္းရဲ႕ အိမ္ကို လိုက္သည္ ။ ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ ရန္ကုန္မွာ နံမည္ႀကီးတေယာက္ ျဖစ္သည္ ။ ကိုႀကီးစိုးသည္ ဗစ္တာညိဳဝင္းနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ မသိေပမယ့္ သူဘယ္မွာ ေနတယ္ ဆိုတာကို သိသည္ ။
ႀကီးမားတဲ့ သံတံခါးႀကီး ႏွစ္ခ်ပ္နဲ႔ ၿခံႀကီးရဲ႕ အေပါက္ဝမွာ ကိုႀကီးစိုးရဲ႕ ကား သည္ ေရွ႕မီးႀကီးေတြ ဖြင့္ထိုးလ်က္
ေရာက္ေနသည္ ။ ဟြန္းကို တတီတီ တီးႏွိပ္လိုက္ေတာ့ တံခါးႀကီးေတြရဲ႕ အထဲဖက္မွာ လူတေယာက္ ေပၚလာ
သည္ ။ ကာကီေရာင္ ယူနီေဖါင္းနဲ႔ လူတေယာက္ ။
“ ဘာလို႔ ဟြန္းတီးတာလဲ..ဒါ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္...ဟြန္းမတီးနဲ႔....”လို႔ လွမ္း ေအာ္ေျပာသည္ ။
ကိုႀကီးစိုးက “ ဗစ္တာညိဳဝင္း ရွိလား...သူနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္တယ္...အေရးႀကီးတယ္....” လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္ ။ အထဲက ကာကီဝတ္ ငတိက “ ဆရာ မရွိဘူး....” လို႔ ေအာ္ေျပာသည္ ။ ကိုႀကီးစိုးက “ တံခါးဖြင့္ကြာ..ဘယ္သူရွိလဲ တေယာက္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာခ်င္တယ္..ဗစ္တာညိဳဝင္း ဘယ္သြားေနလဲ....” လို႔ ထပ္ေမးေတာ့ အထဲက ကာကီဝတ္ ငတိက မသိဘူး....လို႔ ေျဖၿပီး ျပန္ ဝင္သြားသည္ ။ ကိုႀကီးစိုး ဟြန္းထပ္တီးလည္း ျပန္ထြက္မလာေတာ့။
ကိုႀကီးစိုးလည္း ဗစ္တာညိဳဝင္း ကို ဘယ္မွာ ေတြ႕ႏိုင္မလဲ ဆိုတာကို သူ႔အေပါင္းအသင္းေတြထဲက ဗစ္တာညိဳဝင္းနဲ႔ သိတဲ့ လူေတြ ဆီကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေမးလိုက္သည္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ ကိုႀကီးစိုးရဲ႕ ရပ္ထားတဲ့ ကားနားကို ပုဆိုးတိုတို ဝတ္ထားၿပီး ကိုယ္အေပၚပိုင္း မွာ ဘာမွ ဝတ္မထားတဲ့ အသားမဲမဲနဲ႔ လူသုံးေယာက္ ကပ္လာၾကသည္ ။ သုံးေယာက္ အနက္ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ေတြထဲမွာ တုတ္ႀကီးေတြ ကိုယ္စီ ကိုင္ထားၾကၿပီး က်န္တဲ့ တေယာက္ရဲ႕ လက္ထဲမွာေတာ့ အုတ္နီခဲ တခဲကို ကိုင္ဆုပ္ထားသည္ ။ ကိုႀကီးစိုးလည္း သည္လူေတြကို ၾကည့္
ရတာ သူ႔ကို ရန္ျပဳေတာာ့မယ့္ သေဘာ ျပေနတာနဲ႔ ကားကို ေမာင္းထြက္လိုက္သည္ ။
သုံးေယာက္ထဲက တေယာက္က “ ေဟ့....မင္း ေနာက္ကို သည္ နားကို မလာနဲ႔ေတာ့..မင္းနဲ႔ မင္းရဲ႕ကား အတြက္ မေကာင္းဘူးကြ.....” လို႔ လွမ္း ေအာ္လိုက္တာကို ကိုႀကီးစိုး ၾကားလိုက္သည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ တပည့္တပန္းေတြ ေပါတဲ့ ငတိ ဆိုတာကို ကိုႀကီးစိုး သိရက္နဲ႔ အိမ့္ကို ျပန္ကယ္ထုတ္ခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ သူ ဒီကို ေရာက္လာတာပါ ။
ဦးဘေဖေသာ္သည္ သူ႔မိတ္ေဆြ တေယာက္က လွမ္း အေၾကာင္းၾကားလို႔ သမီး အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဗစ္တာညိဳဝင္း ဆိုတဲ့ေကာင္က ဖမ္းေခၚသြားတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။
သမီးအိမ့္ကို ဆိုင္တဆိုင္မွာ အရင္က တြဲခဲ့တဲ့ သေဘ္ာသားႀကီး ကိုႀကီးစိုး ဆိုတဲ့ေကာင္နဲ႔ ဦးဘေဖေသာ္ ေတြ႕ခဲ့တာ မၾကာေသး ။ သည္ ေကာင္ႀကီးနဲ႔ ဦးဘေဖေသာ္က တခ်ိန္တုံးက တင္းထားခဲ့လို႔
အဲဒီေန႔က သမီးနဲ႔ေတာင္ သိပ္ စကား မေျပာျဖစ္ခဲ့ဘူး ။
သမီး အပ်ိဳေပါက္ အခ်ိန္ကထဲက ဆိုးခဲ့လြန္းလို႔ ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီးကို လိုက္ ထိန္းသိမ္းခဲ့ရတဲ့ အခါ သမီးေဇာနဲ႔ သမီးကို ဖ်ားေယာင္းေသြးေဆာင္ၾကတယ္ လို႔ သူက ယူဆေနတဲ့ လူေတြကို
ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ လက္ပါမိခဲ့တာေတြ ရွိခဲ့သည္ ။ သမီးကို ကားနဲ႔ ေခၚတင္သြားတဲ့ ရည္းစားေကာင္က မေခ်မငံ ျပန္လွန္ ေျပာတဲ့ အခါ တြန္းလိုက္တာမိုး နရင္းအုပ္လိုက္တာမ်ိဳးေတြေပါ့ ။
ကံအားေလ်ာ္စြာ သည္လူေတြက ရဲစခန္းကို တိုင္ေတာတာေတြ မ်ိဳး မလုပ္ခဲ့လို႔ သည္ အခ်ိန္ အထိ ဦးဘေဖေသာ္သည္ ဥပေဒနဲ႔ ညိစြန္းျခင္း မရွိေသး ။ ဦးဘေဖေသာ္သည္ အခု ေနာက္ပိုင္းမွာ သမီးလည္း ရည္းစားထား တြဲတာက ဆယ္ေရာက္ မကေတာ့လို႔ အဆန္း မဟုတ္ေတာ့ ။ သမီးအတြက္လည္း သည္ေလာက္ႀကီး မပူေတာ့ဘူး ။ ကိုယ့္ဖါသာ ေအးေအးေဆးေဆး အလုပ္လုပ္ ေနခဲ့တာ ။
အခု ၾကားလိုက္ရတဲ့ ကိစၥကေတာ့ အိမ့္က ရည္းစား တြဲတာလည္း မဟုတ္..လက္မထပ္ဘဲ အတူတူေနတာလည္း မဟုတ္ ။ အလိုမတူဘဲ ဖမ္းသြားတာ ခံလိုက္ရတယ္ တဲ့ ။ ဒါကေတာ့ ဦးဘေဖေသာ္က လက္ပိုက္ၿပီး ၾကည့္မေနႏိုင္ ။ ပလိုမတူဘဲ ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္သူကမွ အတင္း အဓမၼ ေခၚသြား ဖမ္းသြားလို႔ မရဘူး ။
ကိုယ့္ သမီး အရင္းေခါက္ေခါက္ ဆိုေတာ့ လက္ပိုက္ ၾကည့္ေနမယ္ မဟုတ္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းကို သူ သိသည္ ။
နံမည္ႀကီး ေကာင္ဘဲ ။ ဘယ္ မသိဘဲ ေနမလဲ ။ ဒီေကာင္က ေခတ္အဆက္ဆက္ မေကာင္းတာ လုပ္စား လာတဲ့ သူေဌး အေရၿခဳံ ညိဳဝင္း ဆိုတဲ့ ေကာင္ရဲ႕ သား ။
အေဖတူသား....အေဖ ေသာက္က်င့္ေတြကို အေမြခံတဲ့ သား ။ ေကာက္က်စ္ ယုတ္မာ တဲ့ ညိဳဝင္းရဲ႕ ေသြး စစ္စစ္ ။
ဦးဘေဖေသာ္ ဟိုေနရာ ဒီေနရာကို ဖုန္းေခၚၿပီး ဗစ္တာညိဳဝင္း အေၾကာင္းကို တီးေခါက္ ေလ့လာလိုက္သည္ ။ သည္ေကာင့္ တပည့္ေတြက ဘယ္သူေတြလဲ ။ သူ ဘယ္ေနရာေတြမွာ ရွိတတ္လဲ ။
သူက ကားေရေဆးဆီထိုး လုပ္ငန္းလုပ္ေနေတာ့ လူမ်ိဳးစုံ လူေပါင္းစုံနဲ႔ ခင္မင္ ရင္းႏွီးသည္ ဆိုေတာ့ ဗစ္တာညိဳဝင္းကို နီးနီးကပ္ကပ္ သိၾကသူေတြကို ရွာဖို႔က သိပ္ မခဲယဥ္းဘူး ။
သည္ အခ်ိန္မွာ ကိုႀကီးစိုးသည္ သူ႔ညီမ ဝမ္းကြဲ တေယာက္ရဲ႕ ေယာက်္ား ရဲစခန္းမႉး တေယာက္ကို ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး အိမ့္ကို ဗစ္တာညိဳဝင္းတို႔ ဖမ္းေခၚသြားၾကလို႔ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ဗစ္တာညိဳဝင္းကို စစ္
ေဆး ေမးျမန္းလို႔ ရမလဲ ဆိုတာကို အႀကံဉာဏ္ေတာင္းခံသည္ ။ ရဲစခန္းမႉးက ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ အေဖ ဦးညိဳဝင္း ဆိုတာက ျမန္မာျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းႀကီးေတြကို ႀကိဳးကိုင္ထားတဲ့ တကယ့္ အေကာင္ႀကီးႀကီး တေယာက္ ျဖစ္လို႔ မေသခ်ဘဲနဲ႔ သြား စြပ္စြဲလို႔ မေကာင္းဘူး...သူတို႔က အစိုးရပိုင္းကို အရမ္း ေပါက္ေရာက္တယ္...လူႀကီးေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ရွိတဲ့ လူေတြ ဆိုေတာ့ ပိုင္မွ
လုပ္ရင္ ေကာင္းမယ္...ဗစ္တာညိဳဝင္း ဖမ္းေခၚသြားတယ္ ဆိုတာ ေတြ႕လိုက္တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္က စားပြဲထိုး ေကာင္ေလးကေန ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာတာကို သူ သိခ်င္ ၾကားခ်င္တယ္ လို႔ ကိုႀကီးစိုး
ကို ေျပာလိုက္လို႔ ကိုႀကီးစိုးလည္း စားေသာက္ဆိုင္ကို တခါ ျပန္ေျပးသြားရျပန္သည္ ။
စားေသာက္ဆိုင္ကို ေရာက္ေတာ့ အိမ့္ကို အတင္း ေခၚေဆာင္သြားတာကို သိလိုက္ ျမင္လိုက္တဲ့ စားပြဲထိုး ေကာင္ေလးကို ေမးလိုက္တဲ့ အခါ သည္ ေကာင္ေလးသည္ ဒီအလုပ္ကေန မေန႔ကထဲက ထြက္သြားၿပီ..လို႔ မန္ေနဂ်ာက သူ႔ကို လာေျပာလို႔ ကိုႀကီးစိုး အရမ္းကို စိတ္ညစ္သြားသည္ ။ တေယာက္ထဲေသာ မ်က္ျမင္သက္ေသကို ဗစ္တာညိဳဝင္းတို႔ ဖက္က ဖယ္ရွင္းပစ္လိုက္ေလသလား လို႔
သူ သံသယ ျဖစ္မိေနသည္ ။
သူ႔ဝမ္းကြဲညီမရဲ႕ ေယာက်္ား ရဲစခန္းမႉးက ကိုႀကီးစိုးကို ဗစ္တာညိဳဝင္းတို႔က သူတို႔ ရဲတပ္ဖြဲ႕က ႀကီးႀကီး ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔လည္း ရင္းႏွီးတယ္..မပိုင္ဘဲနဲ႔ မေသခ်ာဘဲနဲ႔ သူတို႔ကို ေခၚေမးေပးမွာ မဟုတ္ဘူး
လို႔ ေျပာသည္ ။ ရဲေတြက ကုညီပါရေစ ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ သုံးေနေပမယ့္ တကယ္တမ္း ရဲေတြရဲ႕ အကူအညီကို ရဖို႔က မလြယ္မွန္း သူ သေဘာေပါက္သြားၿပီ ။ ကိုႀကီးစိုးသည္ သေဘ္ာဘဲ လိုက္ေနၿပီး
ျမန္မာျပည္နဲ႔ ကင္းကြာေနတယ္ ထင္သည္ လို႔ သူ႔ေဘာ္ဒါ အရင္း တေယာက္က ေဝဖန္သည္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ အိမ့္ဇာေသာ္သည္ သူ႔အခန္းတံခါးကို အျပင္က ေသာ့ဖြင့္ေနတဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္ရလို႔ ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနရာက မတ္တပ္ ထရပ္လိုက္သည္ ။
လူသုံးေယာက္ အခန္းတံခါး ပြင့္တာနဲ႔ သူရွိေနတဲ့ အခန္းထဲကို ဝင္လာသည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္း နဲ႔ သူ႔တပည့္ ႏွစ္ေယာက္ပါ ။
“ ဟင္...ဗစ္တာညိဳဝင္း........နင္..နင္လား..ငါ့ကို ဖမ္းေခၚလာတာ.......” လို႔ အိမ့္ဇာေသာ္ တအံ့တၾသနဲ႔ ေမးလိုက္သည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းက ရယ္သည္ ။
“ အိမ့္..ဖမ္းေခၚတယ္ ဆိုတဲ့ စကားလုံးႀကီးက မေကာင္းပါဘူး......ဗစ္တာက အိမ့္ကို ဘယ္ေလာက္ စြဲလမ္းေနလို႔ ဘယ္လို အသဲကြၽမ္းေနရတယ္ ဆိုတာ အိမ့္ သိရဲ႕လား......”
ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ တပည့္ တေယာက္က အိမ့္အေရွ႕မွာ စားပြဲေလး တလုံးကို ခ်ခင္းလိုက္သလို က်န္တဲ့ တပည့္က အသင့္ ယူလာတဲ့ စားေသာက္စရာ လင္ပန္းကို သည္ စားပြဲေလးအေပၚမွာ တင္ေပးလိုက္သည္ ။
“ ကဲ...အိမ့္.......အားရွိသြားေအာင္.....စားလိုက္ပါအုံး........အိမ့္ကို သိပ္ လိုခ်င္လြန္းလို႔ အခုလို လုပ္လိုက္ရတာကို ခြင့္လႊတ္ပါ အိမ့္ရယ္.......”
အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ ဒန္ေပါက္ထမင္းက တပြဲ ။ ဆိတ္သားတုံးက လက္သီးဆုပ္ေလာက္ႀကီး ။ ပက္ပ္စီက တပုလင္း..စုပ္ပိုက္တံေလး တပ္ရက္နဲ႔....။
အိမ့္လည္း ဘိုက္ထဲက တကြီကြီနဲ႔ အရမ္း ဆာေနလို႔ စိတ္မထိန္းႏိုင္ဘဲ ခ်ေပးထားတဲ့ ပလပ္စတစ္ဇြန္းနဲ႔ ခပ္ယူ စားမိလိုက္သည္ ။ ပက္ပ္စီကိုလည္း စုပ္တံနံ႔ စုပ္ေသာက္လိုက္မိသည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းက အိမ့္ ၿမိန္ရွက္စြာနဲ႔ ဆိတ္သားဒန္ေပါက္ထမင္း စားေနတာကို ေက်နပ္ေနသည္ ။
“ စား...စား.....ဘိုက္ျပည့္မွ မင္း ငါ့လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျပည့္ျပည့္၀၀ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္မွာ....အိမ့္ဇာေသာ္.....”
အိမ့္ေခါင္းေလး ဆတ္ကနဲ ေထာင္သြားသည္ ။
“ ဘာ......ဘာေျပာတယ္....”
ဗစ္တာညိဳဝင္းက တဟင္းဟင္းနဲ႔ ရယ္လိုက္သည္ ။
“ ဟုတ္တယ္ေလ.....အိမ့္...မင္း ဖါသာမင္း မာန ဘယ္ေလာက္ ေထာင္လႊားလႊား..အခု မင္းက ငါ့လက္ခုပ္ထဲက
ေရ ျဖစ္ေနၿပီ..ငါ ေသာက္လိုေသာက္ ေမွာက္လိုေမွာက္ လုပ္လို႔ ရေနၿပီ ....မင္းကို ငါက အလွၾကည့္ဖို႔ သက္သက္ ေခၚလာခဲ့တာလို႔ မွတ္ေနလားကြ.......”
“ အံမယ္...ေစာက္ကုလားက ေလႀကီးမိုးႀကီးနဲ႔..တရားဥပေဒက ဘယ္မွာ သြားထားမလဲ..မင္းမဲ့တိုင္းျပည္ ထင္ေနလား......ေငြရွိလို႔ တရားႏိုင္မယ္ လို႔ မွတ္ေနသလားဟဲ့.....”
“ ဒါေတြကို အျငင္းမပြားခ်င္ဘူး.....အိမ့္....ငါ လုပ္ခ်င္တာကို ငါ လုပ္ခဲ့တယ္..လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္.......မင္း လတ္တေလာ
ငါ့ လက္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္ ငါေကြၽးတာ စားရမယ္..ငါ ခိုင္းတာကို လုပ္ရမယ္....မင္းဟာ ငါ့ရဲ႕ ကြၽန္ ျဖစ္ေနၿပီ...ဟားဟားဟားဟား.........”
“ နင္ ႐ူးေနၿပီဟဲ့..ေစာက္ေကာင္ရဲ႕.......ငါက နင္လုပ္တိုင္း ခံမယ္ ထင္ေနသလား......”
“ နင္ ခံရမယ္...အိမ့္..နင့္ မာနေတြကို ခ်ိဳးပစ္ဖို႔ နင့္ကို ဖမ္းလာတာ......နင္ ငါ့အလိုအတိုင္း မလုပ္လို႔ကေတာ့
ခုနက နင္ ၿမိဳဆို႔လိုက္တဲ့ ဆိတ္သားဒန္ေပါက္ မေျပာနဲ႔ ျမက္ေတာင္ မေကြၽးဘူး...သိလား...နင္ စမ္းၾကည့္လိုက္”
ဗစ္တာညိဳဝင္းက အိမ့္ကို ေဒါသမ်က္လုံးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး လက္ညႇိဳး တေထာင္ေထာင္နဲ႔..“ တခု ေျပာလိုက္အုံးမယ္...ငါ့ကို ကုလား..ကုလား နဲ႔ မေခၚနဲ႔..ငါက နင့္လိုဘဲ သည္တိုင္းျပည္မွာ ေမြးတဲ့ေကာင္...ငါ့အဖိုးက ဂ်ပန္ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ပါခဲ့တဲ့လူ. အေဖက အၿမဲ လႉတန္းေနတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ရွိတဲ့လူ......ဒီတိုင္းျပည္ကို ထိရင္ နာတဲ့လူေတြ...မေစာ္ကားနဲ႔..ငါက ဗမာ....ဗမာ......နားလည္လား.....”
အိမ့္ အခန္းထဲက သူတို႔ ထြက္သြားလိုက္သည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေလွာင္ထားတဲ့ အခန္းကို စီစီတီဗီ ကင္မရာ ဆင္ထားၿပီး သူ အခ်ိန္ရတိုင္းၾကည့္တတ္သည္ ။ သူ သေဘာက်စြဲလန္းလို႔ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ သူ႔ကို ျငင္းပယ္ လက္မခံတဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္ကို အခုလို ဖမ္းေလွာင္ၿပီး သူေမြးထားတဲ့ ငွက္ကေလး တေကာင္လို ေဆာ့ကစားဖို႔ သူ ႀကံ႐ြယ္ခဲ့တာ ၾကာလွၿပီ ။ အခြင့္အခါ သင့္တဲ့ အခါ ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ သူလုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ ပစ္လိုက္သည္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္သည္ ေသြးနဲ႔သားနဲ႔ လူသား တေယာက္မို႔ အခ်ိန္တန္ရင္ ေသးေပါက္ခ်င္လာမည္..ခ်ီးပါခ်င္လာမည္ ဆိုေတာ့ အိမ့္ဇာေသာ္ ခ်ီးပါေသးေပါက္ လုပ္တာကို သူ ျမင္ႏိုင္ေသဖို႔..ေရခ်ိဳးတဲ့အခါ ေတြ႕ရေစဖို႔ ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ အိမ့္ဇာေသာ္ အခန္းက ေရခ်ိဳးခန္းနဲ႔ အိမ္သာကိုပါ လႈိ႕ဝွက္ စီစီတီဗီ ကင္မရာေလးေတြ တပ္ဆင္ထားခဲ့သည္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ကိုဘဲ စိတ္ေရာက္ေနတဲ့ သူ႔ကို သူ႔အေဖက ဖုန္းလွမ္းဆက္ၿပီး “ ပါပါ မအားဘူးကြာ..ပါပါ မႏၲေလး
မွာ ေျမေတြ သြားဝယ္ဖို႔ ခ်ိန္းထားတယ္...ဒီေန႔..ရဲမႉးႀကီးဦးသာယာနဲ႔ ေဂါက္႐ိုက္ဖို႔လည္း ခ်ိန္းထားမိတယ္...မင္း
ပါပါ့ကိုယ္စား သြားေပးပါလား..မင္းနဲ႔ ႐ိုက္ရလည္း သူ ေက်နပ္မွာပါ....” လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ သူ အေဖ ေက်နပ္
ေအာင္ “ ဟုတ္ကဲ့ပါပါ.သား သြား႐ိုက္လိုက္ပါမယ္....” လို႔ ေျပာၿပီး ေဂါက္ကြင္းကို သြားဖို႔ ခ်က္ခ်င္း စီစဥ္ေလ
သည္ ။
သူ႔ ညာလက္႐ုန္း တပည့္ ရာဂ်ဴးကို လွမ္းေခၚၿပီး အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေစာင့္ၾကပ္ထားဖို႔ မွာလိုက္
သည္ ။ ရာဂ်ဴးက “ စိတ္ခ်ပါ ေဘာ့စ္..စိတ္ခ်လက္ခ် သြားပါ..က်ေနာ္နဲ႔ က်ေနာ့္လူေတြ သည္ၿခံမွာ ရွိေနမွာပါ”
လို႔ ခါးေလးကိုင္းၿပီး ႐ို႐ိုေသေသ ေျပာလိုက္သည္ ။
မၾကာခင္မွာ ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ သူ႔ယာဥ္ေမာင္း ကာလူး ေမာင္းေနတဲ့ အနက္ေရာင္ ေနာက္ဆုံးေပၚ ကက္ဒိလက္ကားသစ္ႀကီးရဲ႕ ေနာက္ခန္းမွာ ထိုင္ရင္း ေဂါက္ကြင္းဆီကို သြားေနသည္ ။ သူတို႔ လုပ္ငန္း အ၀၀
ကို ဦးစီး စီမံခန႔္ခြဲေပးေနတဲ့ သူ႔အေဖရဲ႕ ညီဝမ္းကြဲ ဦးအာမက္ ဆီကို ဖုန္းလွမ္းဆက္လိုက္သည္ ။
“ ေဟး..ဗစ္တာ..ေျပာ....ဘာလုပ္ေပးရမလဲ..မင္းကလည္း အန္ကယ့္ဆီေတာင္ ဖုန္းမဆက္ဘူး....အန္ကယ္က မင္း
ကို သတိရေနတာ......”
“ အန္ကယ္...ေမာင္တိတ္ ရွိလား..အန္ကယ့္႐ုံးမွာ....”
“ ရွိတယ္..ဘာခိုင္းခ်င္လဲ.......”
“ က်ေနာ္ ရွာခိုင္းထားတဲ့ ကင္မရာ ရၿပီလား...ေမးေပးပါ..သူ႔ဖုန္းနံပါတ္လည္း က်ေနာ္ လိုခ်င္တယ္.....”
“ အိုေက....ဗစ္တာ..ေျပာလိုက္မယ္...သူ႔ကို မင္းဆီကို ဖုန္းေခၚခိုင္းလိုက္မယ္ေလ....”
“ အိုေက..အန္ကယ္...က်ေနာ္ ေဂါက္ကြင္းမွာ ရွိမယ္....”
“ ေကာင္းၿပီ...ဗစ္တာ......”
သည္ အခ်ိန္မွာ ဦးဘေဖေသာ္သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ကုန္သည္လမ္းမႀကီးေပၚက ဆိုင္တဆိုင္ကို သူ႔ကားထဲကေနၿပီး
တေစ့တေစာင္း ေခ်ာင္းေျမာင္းေနသည္ ။
ျမန္မာ့အႏုပညာ ဆိုတဲ့ ဆိုင္....။
သစ္ထြင္းပန္းခ်ီေတြ ပန္းပု႐ုပ္ေတြ ယြန္းထည္ပစၥည္းေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ျပသေရာင္းေနတဲ့ ဆိုင္ ။
ႏိုင္ငံျခား တိုးရစ္ေတြနဲ႔ သံတမံေတြ က အမ်ားဆုံး လာေရာက္ အားေပးေနတဲ့ ဆိုင္ ။
သည္ဆိုင္ကို ပိုုင္တာက ဗစ္တာညိဳဝင္း ။ ဦးစီး လုပ္ေနတဲ့ မန္ေနဂ်ာက အာမက္ ။
အာမက္သည္ ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အရင္းအျခာ ။ တပည့္လို႔လည္း ဆိုႏိုင္သည္ ။ ဗစ္တာညိဳဝင္း ဘယ္
မွာ ရွိသည္ ဆိုတာကို အာမက္ သိမည္ ။ မုခ်သိမည္ ။ အာမက္ကို ဒီအတိုင္း ေမးလို႔ကေတာ့ အာမက္သည္ ေျဖ
လိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူး ။ ဒါကို ဦးဘေဖေသာ္ သိသည္ ။ သူသည္ သမီးအတြက္ အၾကမ္းဖက္ရမည္ကို စိုးရိမ္ ေၾကာက္႐ြံ႕မယ့္ လူ မဟုတ္ဘူး ။ ကိုယ့္ကို လာထိရင္ ခ်က္ခ်င္း တုန႔္ျပန္တတ္တဲ့လူ ။
ဒါေၾကာင့္ လိုအပ္ရင္ အၾကမ္းဖက္ဖို႔ သူ အဆင္သင့္ ျပင္ထားသည္ ။
အျဖဴေရာင္ေတာက္ေတာက္ ေႂကြျပားနံရံေတြနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းေလးထဲမွာ အိမ့္ေရခ်ိဳးေနသည္ ။ တဖြားဖြား က်ေနတဲ့ေရပန္းေအာက္မွာ ဆပ္ျပာရည္နဲ႔ တကိုယ္လုံး အႏွံ႔ ပြတ္သပ္ရင္း ေရခ်ိဳးေနသည္ ။ အဝတ္မဲ့ မိေမြးတိုင္း ကိုယ္ခႏၶာသည္ စိုေျပ တင္းေျပာင္ၿပီး လွပတဲ့ အေကြ႕အေကာက္ အတိမ္အနက္ အမို႔အေမာက္ေတြနဲ႔ ေယာက်္ားသားေတြ အတြက္ အ႐ူးအမူး ျဖစ္စရာ ေကာင္းလြန္းေနသည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ စီစီတီဗီ ကင္မရာေလးေတြနဲ႔ ႐ိုက္ကူးထားတဲ့ အိမ့္ရဲ႕ပုံေတြကို စိမ္ေျပနေျပ ထိုင္ၾကည့္ေနသည္ ။ အိမ့္ရဲ႕ ဝတ္လစ္စလစ္ အလွအပေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ ၾကည့္ရင္း သူ႔ေပါင္ၾကားက လိင္တန္သည္ တမဟုတ္ခ်င္း ထြားရွည္ မာေတာင္လာရသည္ ။
သူ႔ကို ျပင္းပယ္ၿပီး တျခားလူေတြရဲ႕ ေနာက္ကို အၿမဲ ပါပါသြားတဲ့ အိမ့္ကို စိတ္နာေနမိခဲ့တာ ၾကာၿပီ ။
အခုေတာ့ မင္း ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ အိမ့္ရယ္ . . .။
မင္းက ငါ့ လက္ခုပ္ထဲက ေရ ျဖစ္ေနၿပီဘဲ ။ ငါ သြန္လိုသြန္ ေမွာက္လိုေမွာက္ လုပ္လို႔ရၿပီ . .။မင္းကို ငါ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ေဆာ့ကစားပစ္မယ္ ။
အိမ့္ရဲ႕ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္ခႏၶာကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ၾကည့္မိေနၿပီး သူ႔စိတ္ေတြ တအား ႂကြထလာသည္ ။
ဦးဘေဖေသာ္သည္ ဆိုင္ထဲက ထြက္လာတဲ့ အာမက္က အသင့္ေစာင့္ေနတဲ့ ကားထဲကို ဝင္သြားတာကို ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္ ။ စက္ႏႈိးထားတဲ့ကားကို ေမာင္း မထြက္ေသး ။
သမီးကို ဖမ္းသြားခံရတဲ့အေၾကာင္းကို သူ႔ကို ဖုန္းဆက္ ေျပာျပတဲ့ သူ႔မိတ္ေဆြကို ဒီအေၾကာင္းကို ဘယ္က သိသလဲ သူ အထပ္ထပ္ ေမးေတာ့ ဒီမိတ္ေဆြက သေဘ္ာသားႀကီး ကိုႀကီးစိုး က ေျပာခိုင္းတာပါ....ကိုႀကီးစိုးက ခင္ဗ်ားကို မေျပာရဲလို႔ပါ..ခင္ဗ်ားနဲ႔ တင္းမာထားတယ္ လို႔ သူက ေျပာျပတယ္ဗ်....လို႔ ေျပာျပခဲ့သည္ ။
ဦးဘေဖေသာ္သည္ ယေန႔ထက္တိုင္ ဥပေဒေဘာင္ထဲမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနထိုင္ခဲ့သူ တေယာက္ပါ ။ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း မေစာ္ကား..ၿငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ႔ တရားဥပေဒေဘာင္ထဲက အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္စားေနတဲ့ လူ ။
အခုဟာက ကိုယ့္ေသြးကို ထိလာလို႔ မေနသာဘဲ ပါလာရတာ ။
မိဘဆိုတာ သားသမီးကို ဆင္စီးၿပီး ျမင္းရံတာကိုဘဲ ေတြ႕ခ်င္ၾကၿပီး ဆင္နင္းၿပီး ျမင္းကန္ခံရတာကို မၾကည့္မျမင္
ခ်င္ၾကပါ ။ ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီးအတြက္ ဆိုရင္ ဘာလုပ္ရ လုပ္ရ သည္ အရႈပ္ထုပ္မွာ ဝင္ပါေတာ့မည္ လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီးၿပီ ။
အာမက္ ဆိုတဲ့ေကာင္ကို အႏုနည္းနဲ႔ ေမးလို႔ ရမည္ မဟုတ္ ဆိုတာကို ေစာေစာထဲက သူ နားလည္ သေဘာေပါက္ၿပီးသား ။ ကူညီပါရေစ ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ လက္ကိုင္ထားသူေတြက တကယ္ဘဲ ကူညီႏိုင္မွာလား။မထင္ဘူး ။
သူတို႔ ကူညီမလား ဆိုၿပီး ဆင္လီးကို ေခြးေမွ်ာ္ေနသလို ထိုင္ေစာင့္မေနႏိုင္ပါ ။ ကိုယ့္ကိစၥ ကိုယ့္ဖါသာဘဲ လိုက္ရွင္းမည္ ။ ညိလို႔ရွိရင္လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး ။ ျဖစ္သမွ်ကို ရင္ဆိုင္႐ုံဘဲ ။ ေထာင္က်မွာ ေၾကာက္ၿပီး သူမ်ား ေစာ္ကားတာေတြကို ေခါင္းငုံ႔ခံမေနဘူး ။
ေရွ႕က ဘီအမ္ဒဗ်ဴကားအနက္ႀကီး ကို ခပ္ခြာခြာက ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ေနရင္း ကားစတီရာယင္ကို ကိုင္ထားတဲ့လက္ေတြက မသိမသာ တုန္ခါေနသည္ ။ သူ႔ေဒါသက အျမင့္ဆုံး အပိုင္းကို ေရာက္ရွိေနသည္ ။
ကိုႀကီးစိုးသည္ ဗစ္တာညိဳဝင္း ေဂါက္႐ိုက္ေနသည္ ဆိုတဲ့ သတင္းကို သူ႔ညီဝမ္းကြဲ ေဒါက္တာတင္ေမာင္ေသာ္ ဆီက သတင္းရလိုက္တာနဲ႔ ေဂါက္ကြင္းကို အျမန္လိုက္သြားလိုက္သည္ ။
သူေတြ႕ခ်င္ေနတဲ့ ဗစ္တာညိဳဝင္းကို သူ ေတြ႕လိုက္ေပမယ့္ အနားကပ္လို႔ မရဘူး ။ ဗစ္တာညိဳဝင္း ရဲ႕ တပည့္ေတြက သူ႔ကို တားထားသည္ ။ သူက သည္ေကာင္ေတြနဲ႔ တင္းတင္းမာမာ ကေတာက္ကဆ ျဖစ္ေတာ့ ယူနီေဖါင္းဝတ္ ရဲတေယာက္ ေရာက္လာၿပီး.....“ ဗီအိုင္ပီေတြ ရွိေနတယ္....ဆူဆူညံညံ မလုပ္ပါနဲ႔....” လို႔ ခပ္မာမာနဲ႔
လာေျပာသည္ ။
ေဂါက္ကြင္းက ေကာင္ေလးတေယာက္က တီးတိုး ေျပာျပတာက ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ ရဲအရာရွိႀကီးႀကီးတေယာက္နဲ႔ ေဂါက္႐ိုက္ေနတာ တဲ့ ။ ဗစ္တာညိဳဝင္းကို ေတြ႕လိုက္ရၿပီး အနား ကပ္ခြင့္ မရလို႔
သူ ေတာ္ေတာ္ ခံျပင္းေနသည္ ။
ဦးဘေဖေသာ္သည္ ေျမာက္ဒဂုံ တေနရာမွာ ေရာက္ေနသည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ တပည့္ အာမက္ ဆိုတဲ့ေကာင္ရဲ႕ အေနာက္က သူ လိုက္သြားခဲ့တာ အာမက္က တထပ္တိုက္ေလး တလုံးထဲကို ဝင္သြားလို႔ သူ အျပင္က ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ ။ သူစီးလာတဲ့ သူ႔
ဘီအမ္ဒဗ်ဴကားနက္ႀကီးက သူ႔ကို သည္ အိမ္ေရွ႕မွာ ခ်ထားခဲ့ၿပီး ျပန္ထြက္သြားခဲ့သည္ ။ အာမက္သည္ သည္အိမ္မွာ ၾကာမယ့္သေဘာ ရွိေနသည္ ။
အာမက္ အိမ္ထဲကို ေရာက္သြားေတာ့ သူ႔ကီပင္ေလး ေဝမီမီေက်ာ္က အၿပဳံးေလးနဲ႔ ဆီးႀကိဳေနသည္ ။
အာမက္သည္ ေဝမီမီေက်ာ္ကို လက္ရွိေနေနတဲ့ တိုက္ကေလးကို ဝယ္ေပးထား႐ုံမက သစ္လြင္တဲ့ တိုယိုတာ ကေရာင္း တစီးကိုပါ ဝယ္ေပးထားသည္ ။ အာမက္သည္ မိန္းမ ေလးေယာက္က ရွိေနလို႔
တရားဝင္ေတာ့ ထပ္ မယူႏိုင္ ျဖစ္ေနသည္ ။ သူ႔မိန္းမထဲက တေယာက္ကို ကြာရွင္း ျပတ္စဲလိုက္ရင္ေတာ့ ေဝမီမီေက်ာ္ကို တရားဝင္ မယား အျဖစ္ ယူမယ္ လို႔ စိတ္ကူးထားသည္ ။
ေဝမီမီေက်ာ္သည္ ႐ုပ္ရည္ေလး အသင့္အတင့္ ရွိတာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာတဲ့ အာမက္က ဗီဒီယို မင္းသမီး ျဖစ္ဖို႔ လုပ္ေပးတဲ့ ေက်းဇူးရယ္....တိုက္ေလးနဲ႔ ကားေလး ဝယ္ေပးထားတဲ့ အျပင္ လစဥ္လည္း
လိုအပ္တာေတြ အားလုံးကို ျဖည့္ဆည္းေပးတာေၾကာင့္ ေဝမီမီေက်ာ္က အာမက္ လိုတာ အားလုံးကို အျပည့္အ၀ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့သည္ ။
အခုတေလာ အလုပ္က မ်ားလို႔ အာမက္သည္ ေဝမီမီေက်ာ္ဆီကို မေရာက္ျဖစ္ဘူး ။
စိတ္ထဲမွာ ေဝမီမီေက်ာ္ရဲ႕ အျပဳအစုေလးေတြ..အယုအယေလးေတြကို သတိရေနသည္ ။ ဘိုက္ပူပူ ဖင္ေကာက္ေကာက္ ပါးေဖါင္းေဖါင္းနဲ႔ မယားႀကီးရဲ႕ စူပုတ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔ဘဲ တေန႔တေန႔ ရင္
ဆိုင္ေနရလို႔ အာမက္လည္း အခြင့္အေရး ရတာနဲ႔ ေဝမီမီေက်ာ္ ဆီကို ေျပးခဲ့တာပါ ။
“ အကိုႀကီး....ဘာစားၿပီးၿပီလဲ...အခုေလ..ေဝတို႔ လမ္းထိပ္မွာ ဆီးဖုဘုရင္ ဆိုတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ လာဖြင့္လိုက္တယ္..အရမ္း ေကာင္းတာဘဲ အကိုႀကီးရယ္...ပင္လယ္စာ မ်ိဳးစုံရတယ္..အကိုႀကီး စား
မယ္ ဆိုရင္ မီ ဖုန္းဆက္ မွာလိုက္မယ္ေလ.....ေဝနဲ႔ အတူ စားမယ္ မဟုတ္လား.....”
တီတီတာတာ ေျပာေနတဲ့ ေဝမီမီေက်ာ္ရဲ႕ ပုံစံေလးကို ၾကည့္ၿပီး အာမက္ ေႂကြေနသည္ ။
“ စားမယ္..စားမယ္.....ဟီး..ေဝေလး ေကြၽးတာဆို အကုန္ စားမယ္......”
ေဝမီမီေက်ာ္ရဲ႕ ေဖါင္းမို႔တဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို သူ ျမင္ေယာင္ေနၿပီး ေျပာလိုက္တာပါ ။
သည္လို အမူအရာေလးေတြေၾကာင့္ အာမက္ ဒီေစာ္ေလးကို ခိုက္ေနတာ ။ ပါးစပ္က ေျပာလည္းေျပာ သူ႔ေပါင္ကိုလည္း လက္က ပြတ္ေနသည္ ။
ေဝမီမီေက်ာ္က ဆိုင္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး စားစရာေတြ မွာသည္ ။ လာပို႔ေပးဖို႔လည္း ေျပာသည္ ။
“ ကဲ အကိုႀကီး......အကိုႀကီး ကို ေဝက တအား လြမ္းေနတာ သိလား...ကဲ...အကိုႀကီးကို ေဝက အနမ္း လက္ေဆာင္ေလးေတြ စေပးမယ္....ပက္လက္ အိပ္လိုက္.....” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ အာမက္
လည္း ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ လွဲအိပ္လိုက္သည္ ။ သူ ဝတ္ထားတဲ့ ပေလကပ္ လုံခ်ည္ကို ဆြဲခြၽတ္ ပစ္လိုက္ပါသည္ ။ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ ဝတ္ေလ့မရွိတဲ့ အာမက္ရဲ႕ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း တခုလုံး
ဗလာက်င္းသြားတာေၾကာင့္ ညိဳမဲတဲ့ လိင္တန္ ရွည္ႀကီး ဘြားကနဲ ေပၚလာသည္ ။
ထိပ္ဖူး ဒစ္လုံးႀကီးက မႈိပြင့္ႀကီး တပြင့္လိုဘဲ ကားကားႀကီး ...။ ဒီမႈိပြင့္ႀကီးကို ေဝမီမီေက်ာ္က အနမ္းေတြ ေပးခဲ့ေပါင္း မ်ားၿပီ ။ အခုလည္း အာမက္ စြဲေနရတဲ့ ပုေလြ အရသာေတြကို ေဝမီမီေက်ာ္
က ပညာပါပါနဲ႔ စေပး ပါၿပီ ။
“ အိုး..အင္း......အင္း...အားပါး...အာ႐ို႐ို......ဟင္း...”
ေဝမီမီေက်ာ္ရဲ႕ လ်ာေလးက အရမ္းကို လႈပ္ရွား ေျပးလႊားကာ ေနသည္ ။ အာမက္ႀကီး ထိုးထိုးထြန႔္ထြန႔္နဲ႔ ေဝမီမီေက်ာ္ စုတ္ေပးသမွ် ခံလို႔ ေကာင္းလြန္းေနသည္ ။ ႁပြတ္ျပက္ ႁပြတ္ျပက္..အသံေတြ ညံ
ေနသည္ ။ အူး...အဲ...အင္း..ဟင္း...နဲ႔ အာမက္ရဲ႕ ညည္းသံေတြက တခ်က္တခ်က္ ေတာ္ေတာ့ကို က်ယ္သည္ ။
ေဂြးစိႀကီး ႏွစ္လုံးကို လက္တဖက္နဲ႔ ပြတ္သပ္ၿပီး က်န္တဲ့ လက္တဖက္နဲ႔ လိင္တန္ရွည္ႀကီးရဲ႕ အရင္းပိုင္းကေန ကိုင္ဆုပ္ၿပီး စုတ္ေပးေနတာ ..။
ႁပြတ္ ျပတ္ ႁပြတ္ ျပတ္ .....ပြက္....ႁပြတ္......
အီး...ေကာင္းတယ္...ေကာင္းတယ္.....ဟိုး.....ဟိုး..ေတာ္လိုက္ေတာ့...အိုး......ရပ္..ရပ္.......အား....ၿပီး...ၿပီးေတာ့မယ္....အား...အိုး....ၿပီးသြားၿပီ.....ဝူး.....အူး...အူး........”
ေဝမီမီေက်ာ္က တအားနင္း ဆက္တိုက္ စုတ္ပစ္လိုက္ၿပီး အာမက္က ရပ္ခိုင္းတာကို မရပ္လို႔ အာမက္ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ သုတ္ရည္ေတြ တထပ္ထပ္နဲ႔ ေဝမီမီေက်ာ္ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို
ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္မိၿပီ ။ ေဝမီမီေက်ာ္လည္း အာမက္ရဲ႕ လရည္ေတြ အားလုံးကို တကြပ္ကြပ္နဲ႔ ၿမိဳခ်ပစ္လိုက္သည္ ။
“ ဟား...တအား ေကာင္းတယ္......အကိုႀကီးက လိုးခ်င္ေသးတာ..အခုေတာ့ လီး ျပန္ေတာင္ေအာင္ ေစာင့္ရအုံးမယ္.......”
“ ဟြန႔္..မပူပါနဲ႔ ကိုႀကီးရယ္..ပင္လယ္စာေလး စား.ၾကမယ္...ၿပီးရင္ ေဝက ကိုႀကီးဟာ ျပန္ထ လာေအာင္ လုပ္ေပးမွာေပါ့.......”
“ အင္း..ေဝေလးရဲ႕ ေဟာဒီ ဖင္တုံးေတြကို ကိုႀကီး နမ္းပစ္လိုက္ရင္ ကိုႀကီးရဲ႕ လီးက ျပန္မတ္လာမယ္ ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္ေလ......” လို႔ အာမက္က ေျပာရင္း ေဝမီမီေက်ာ္ရဲ႕ တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကို
ဆုပ္ညႇစ္လိုက္ပါသည္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ အိမ္တံခါးက လွ်ပ္စစ္ ေခါင္းေလာင္းသံ တတင္တင္ တတူတူ နဲ႔ ျမည္လာသည္ ။
“ ေဟာ..ကိုႀကီး..စားစရာေတြ လာပို႔ၿပီ.....သြား ဖြင့္ေပးလိုက္ပါအုံး......”
အာမက္လည္း ပုဆိုးကို ေကာက္ ဝတ္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ တံခါးဆီကို ေျပးသြားလိုက္သည္ ။ အေပါက္ေလးက ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ လ်ာထိုးဦးထုပ္ ေဆာင္းထားတဲ့ အသက္ႀကီးႀကီး လူႀကီး တေယာက္
ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
“ စားစရာ လာပို႔တာပါ.....”
အာမက္ တံခါး ဖြင့္ေပးလိုက္သည္ ။ အထုပ္ေတြနဲ႔ လူႀကီးက အိမ္ထဲကို ဝင္လာတဲ့အခ်ိန္ အာမက္က သူ႔သားေရပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ေငြစကၠဴေတြကို ထုတ္လိုက္ရင္း..“ ဘယ္ေလာက္ က်သလဲ...”
လို႔ ေမးလိုက္တဲ့အခါ လူႀကီးက အထုပ္ေတြကို ၾကမ္းျပင္ေပၚကို အသာခ်ၿပီးတာနဲ႔ သူ႔ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက မဲနက္တဲ့ ေသနတ္ တလက္ကို ထုတ္ၿပီး အာမက္ကို ခ်ိန္လိုက္သည္ ။
“ ေဟ့ေကာင္..မင္း ဒါဘာလဲ သိလား......ငါ ေမးတာကို ေျဖ..ငါေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္..မဟုတ္ရင္ ေခါင္းပြင့္သြားမယ္......”
“ ခင္...ခင္...ခင္ဗ်ား...ဘယ္သူလဲ...ဘာလဲ....ဓါးျပ တိုက္တာလား...လိုခ်င္တာ ယူသြားဗ်ာ..ဒီမွာ ပိုက္ဆံအိတ္..အကုန္ယူသြား.....ဒါဘဲ မဟုတ္လား......”
သည ္အခ်ိန္မွာ ေဝမီမီေက်ာ္သည္ ထမိန္ရင္လ်ားနဲ႔ အိမ္ေရွ႕ကို ထြက္လာသည္ ။ ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ထားတဲ့ လူႀကီးကို ႐ုတ္တရက္ ေတြ႕လိုက္ေတာ့ အတြင္းခန္းဖက္ကို ျပန္ေျပးဖို႔ လုပ္သည္ ။
သို႔ေပမယ့္ ေသနတ္ကိုင္ လူႀကီးက သူ႔ဆံပင္ကေန ေဆာင့္ဆြဲလိုက္လို႔ အား......လို႔ ေအာ္ရင္း လူႀကီးဆီကို ပါလာသည္ ။
လူႀကီးက အာမက္ကိုလည္း ၾကမ္းေပၚမွာ ဒူးေထာက္ ခိုင္းလိုက္သည္ ။
“ ပစ္သတ္ပစ္မယ္ေနာ္..ဘာမွတ္လဲ...ေခြးသား......ေခါင္းငုံ႔ထား.......”
ေဝမီမီေက်ာ္ရဲ႕ ထမိန္ရင္လ်ားသည္ ႐ုန္းကန္ေျပးလႊားလိုက္လို႔ ခါးအထိ ေျပျပဳတ္ က်ေနသည္ ။ ဖြံ႕ၿဖိဳးလုံးဝန္းတဲ့ ရင္သားစိုင္ႀကီး ႏွစ္လုံးကို ေတြ႕ေနရသည္ ။
“ မင္း ဆရာ ဗစ္တာညိဳဝင္း..မိန္းမ တေယာက္ကို ဖမ္းေခၚထားတာ မင္း သိတယ္ မဟုတ္လား......” လို႔ လူႀကီးက ေမးလိုက္လို႔ အာမက္ ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္ ။ အံ့ၾသတဲ့ ပုံနဲ႔....“ ခင္ဗ်ား..
ဘယ္သူလဲ..အဲ့မိန္းမ နဲ႔ ဘာ ပတ္သက္လဲ.......” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။
“ ေခြးသား.....ငါေမးတာဘဲ ေျဖ.....မင္းက ေမးစရာ မလိုဘူး..ပစ္သတ္လိုက္ရမလား.....” လို႔ ေငါက္ရင္း ေသနတ္ဒင္နဲ႔ အာမက္ရဲ႕ ေခါင္းကို ထုခ်လိုက္သည္ ။
ေထာင္းကနဲ အသံနဲ႔ အာမက္ရဲ႕ စူးစူးဝါးဝါး ေအာ္သံႀကီး ထြက္လာသည္ ။
“ ေျဖေလ..အဲ့မိန္းကေလး..ဘယ္မွာလဲ.....မင္း သိကို သိရမယ္...ေခြးသား...မိန္းမ အမ်ားႀကီး ယူထားရဲ႕သားနဲ႔ အားမရဘဲ အညႊၽောင္မယား ထပ္ ထားေသးတယ္..မင္း ေျပာရင္ ေျပာ..မေျပာရင္..
မင္း လီးကို အရင္းကေန ျဖတ္ပစ္မယ္.....”
ေျဖာက္ကနဲ ခလုပ္ဓါးတေခ်ာင္းကို ဖြင့္လိုက္သည္ ။
အာမက္လည္း တကယ္ လုပ္မယ္မွန္း သိလို႔ အသားအနာမခံဘဲ..“ ေျပာမယ္......အဲ့ မိန္းမကို သူ႔ဂ်မားလမ္းထဲက ၿခံမွာ ဖမ္းထားတယ္......” လို႔ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ေျပာျပသည္ ။
“ ေသခ်ာတယ္ေနာ္....ငါ သြားၾကည့္လို႔ မဟုတ္ဖူး ဆိုရင္ မင္းကိုေရာ ဒီဖါသည္မေလးကိုေရာ အျပတ္ရွင္းပစ္မွာ.....”
အာမက္က ေသခ်ာတယ္..အမွန္ပါ..မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ..ေတာင္းပန္ပါတယ္....ရွစ္ခိုးပါတယ္.လို႔ အထပ္ထပ္ ေျပာသည္ ။
“ အဲ့ၿခံမွာ မင္းတို႔ လူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိေနသလဲ.....”
“ အတိအက်ေတာ့ မသိဘူး......သုံးေလးေယာက္ေတာ့ ရွိႏိုင္တယ္......”
လူႀကီးက အရင္ဆုံး အာမက္ကို ႀကိဳးနဲ႔ တုပ္သည္ ။ ပါးစပ္ကို အဝတ္စုတ္နဲ႔ ဆို႔သည္ ။ ၿပီးေတာ့ ေဝမီမီေက်ာ္ကိုပါ အာမက္ကို တုပ္သလို တုပ္လိုက္သည္ ။
“ ငါသြားၾကည့္မယ္...မဟုတ္ရင္ တကယ္ ျပန္လာ သတ္မွာ.....”
လူႀကီး အိမ္ထဲက ျပန္ထြက္သြားသည္ ။
ဦးဘေဖေသာ္သည္ ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ တပည့္ အာမက္ကို ပုံစံေပးခဲ့ရတာကို ေက်နပ္မဆုံး ျဖစ္ေနသည္ ။
သူ အာမက္ ဝင္သြားတဲ့ အိမ္ေရွ႕မွာ ေစာင့္ဆိုင္းေနတဲ့ အခ်ိန္ စက္ဘီးေလးနဲ႔ ေကာင္ေလးတေယာက္ စား
စရာ အထုပ္ေတြနဲ႔ ေရာက္လာလို႔ “ေဟ့ ခ်ာတိတ္..ဒီအိမ္ အတြက္လား..” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။
ခ်ာတိတ္က ဟုတ္တယ္ဗ်..လို႔ ေျဖတဲ့အခါ..“ ငါ ဒီအိမ္ကဘဲ..ေပး..ေပး.....ဘယ္ေလာက္က်လဲေျပာ....” လို႔ ေမး
လိုက္သည္ . .။
သူတို႔အိမ္အတြက္ စားစရာ လာပို႔တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္က ခ်ာတိတ္ကို သူက ဒီအိမ္က ဆိုၿပီး က်သင့္ေငြ ရွင္းေပးလိုက္ၿပီး အိမ္ထဲကို အထုပ္ေတြ ဆြဲကိုင္ၿပီး စားစရာ လာပို႔တဲ့ ဆိုင္အလုပ္သမား ဟန္ေဆာင္ၿပီး ဝင္ခဲ့သည္ ။
တ႐ုတ္တန္း လမ္းေဘး ပလက္ေဖါင္းေပၚက ကစားစရာဆိုင္က ဝယ္ခဲ့တဲ့ ေသနတ္အတုနဲ႔ ဒီေကာင့္ကို ေျခာက္
စားၿပီး သမီးကို ဖမ္းထားတဲ့ ေနရာကို သူ ေမးခဲ့သည္ ။
သူေျပာတဲ့ ဂ်မားလမ္းက ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ တခုေသာ ၿခံႀကီးဆီကို သူ ေရာက္သြားသည္ ။ ၿခံေရွ႕က ကားနဲ႔ ႏွစ္
ခါေလာက္ ျဖတ္ေမာင္းလိုက္ၿပီး အေျခအေနကို ေလ့လာ အကဲခတ္လိုက္သည္ ။
ဟင္..ကားတစီး....အနီေရာင္......ေမွာင္ရိပ္မွာ ရပ္ထားပါလား...ဘယ္သူလဲ...ဘာေကာင္လဲ.......။
လမ္းဓါတ္မီးတိုင္ကလည္း ေဝးေနလို႔ သည္ကား အနားမွာ ေမွာင္ေနသည္ ။
သူ႔ကားကို ဒီကားရဲ႕ အေနာက္နား ခပ္ခြာခြာေနရာမွာ ရပ္လိုက္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။
ဆယ္မိနစ္...ဆယ့္ငါးမိနစ္.....မိနစ္ သုံးဆယ္......။
ကားအနီရဲ႕ ညာဖက္ျခမ္း တံခါး ပြင့္လာသည္ ။ လူတေယာက္ ဆင္းလာသည္ ။ ေမွာင္ေနလို႔ သူ႔မ်က္ႏွာကို သဲ
သဲကြဲကြဲ မျမင္ရ ။
သည္လူက ကားရဲ႕ အေနာက္ဖက္ အဖုံးကို ဖြင့္လိုက္ၿပီး တစုံတရာကို ရွာေဖြေနတဲ့ပုံ ရွိသည္ ။ ကားေပၚက
ေနာက္ထပ္ လူတေယာက္ ထပ္ ဆင္းလာသည္ ။ ေစာေစာက လူနဲ႔ စကားေျပာေနသည္ ။ တခုခုကို တိုင္ပင္ေန
ၾကတဲ့ ပုံ …. ။
ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပထမ ဆင္းလာတဲ့လူကို သူ မွတ္မိသြားသည္ ။ သမီးနဲ႔ ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့
ေကာင္...။ သေဘ္ာသား ဆိုတဲ့ေကာင္ ..။ ဟိုတေန႔က စားေသာက္ဆိုင္ထဲမွာ သမီးနဲ႔ စားေနတာ ျပန္ေတြ႕ရတဲ့
ငတိ ။
ဟင္...ဒီေကာင္လည္း ငါ့လိုဘဲ သမီးကို ဖမ္းေလွာင္ထားတဲ့ေနရာမို႔ လာေခ်ာင္းတာ ျဖစ္မယ္.....။
ဦးဘေဖေသာ္ ကားေပၚက ဆင္းလိုက္သည္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ သည္ ေရခ်ိဳးလိုက္ရလို႔ အရမ္းကို လန္းဆန္းသြားသည္ ။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲက အထြက္မွာ ႐ုတ္တရက္ ဗစ္တာညိဳဝင္းကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ အိမ့္ လန႔္သြားသည္ ။
“ ဟင္...နင္....နင္..ဘာလာလုပ္တာလဲ.....”
“ ဟင္းဟင္း.....ေလသံက မာလွခ်ည္လား....အိမ့္ရယ္....မင္းဟာ ငါ့ရဲ႕ အက်ဥ္းသား ဆိုတာလည္း မေမ့နဲ႔အုံး....”
“ ဘာ..အက်ဥ္းသား..ဟုတ္လား......ဒီလို လုပ္တာေတြ...တေန႔ နင္ ေထာင္ထဲေရာက္လိမ့္မယ္ဟဲ့...နင္ မသိဘူးလား....”
“ အိမ့္..ေဒါသကို ေလ်ာ့..ငါလိုခ်င္တာေတြကို မင္း ေအးေဆး ေပး.......မင္း အသားလည္း အနာ မခံနဲ႔....ၾကားဖူး
တယ္ မဟုတ္လား..မုဒိန္းက်င့္တာ ခံရေတာ့မယ္ ဆိုရင္ အ႐ိုက္အႏွက္လည္း မခံရေအာင္....စုတ္ၿပဲပြန္းပဲ့တာ
ေတြလည္း မျဖစ္ရေအာင္ အသာတၾကည္ လိုတာကို ေပးလိုက္သင့္တယ္ တဲ့..ဘယ္သူ ေျပာတဲ့ အဆိုအမိန႔္
လည္းေတာ့ ငါ မသိဘူး ….. ေကာင္းတဲ့ အႀကံဉာဏ္ဘဲ အိမ့္..ဘာလို႔ အသား အနာခံမလဲ.......အင္း..အိမ့္က
ပုေလြမႈတ္တာ တအားေတာ္တယ္...ေကာင္းတယ္ လို႔ အျပင္ေလာကမွာ နံမည္ႀကီးတယ္....ငါကေတာ့ အမႈတ္
မခံရဲဘူး..ေတာ္ၾကာ အိမ့္က ကိုက္ျဖတ္လိုက္မွ....ဟင္းဟင္း.....တုံးတိေလးနဲ႔ ဘဝဆုံးသြားမယ္......ဟင္းဟင္း...”
“ အံမာ......နင္ကမ်ား.....စမ္းၾကည့္ေလ....အသက္ခ်င္း လဲပစ္လိုက္မယ္. . . .”
ေျပာသာ ေျပာလိုက္ရတယ္ ...။
အိမ့္ ဘယ္လို ျဖစ္မွန္း မသိဘူး ...။ ေခါင္းေတြ မူးတူးတူးနဲ႔ ဇက္လည္း ေလးလံလာသလို..အိပ္ခ်င္လာသလိုလို ။
“ အိမ့္..မင္း စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္ မပါေတာ့ပါဘူးကြာ....မင္း လႈပ္ရွားမႈေတြ ေလးလံလာၿပီေလ.....မင္း အတြက္
ငါ့တပည့္ေတြ ထားေပးထားတဲ့ လဖက္ရည္ကို ဓါတ္ဘူးထဲက မင္း ယူေသာက္လိုက္တယ္ မဟုတ္လား.အဲ့ထဲ
မွာ ငါ ေဆးခပ္ထားတယ္...မူးယစ္ေဆး တမ်ိဳးေပါ့ကြာ.......မင္း အသိတရားေတာ့ ရွိေနေပမယ့္ ဘာမွ မေျပာ
ႏိုင္ မလုပ္ႏိုင္ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္.........ဟားဟား......ငါ့စိတ္ႀကိဳက္ မင္းကို ျဖဳတ္ဖို႔ေလ.........”
အိမ့္လည္ အနားကပ္လာတဲ့ သူ႔ပါးျပင္ကို ႐ိုက္ပစ္လိုက္ဖို႔ လက္ကို ေျမႇာက္လိုက္တယ္ ။ ဟင္..လက္က ေျမႇာက္
လို႔ မရဘူး ။ ေျခေထာက္နဲ႔ လွမ္း ကန္လိုက္တယ္ ။ ေျခေထာက္က မလို႔ မရဘူး ။
သူ..သူ...အိမ့္ကို ဆြဲေခၚသြားတယ္ ...။
ကုတင္ေပၚကို …. ။
အို . . . ။
အိမ့္ ပတ္စည္းထားတဲ့ အေမႊးပြ မ်က္ႏွာသုတ္ တဘက္ကို သူ ဆြဲျဖဳတ္ ပစ္လိုက္တယ္ ..။
အယ္....အိမ့္..ဗလာက်င္းသြားၿပီ …. ။
သူက ၿပဳံးစိစိနဲ႔ အိမ့္ရဲ႕ မိေမြးတိုင္း ကိုယ္လုံးေတြကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ေနတယ္ ။ ပါးစပ္ကလည္း ယုတ္ယုတ္
မာမာေတြ ေျပာေနတယ္ ။ အိမ့္ ဘာမွ သူ႔ကို မလုပ္ႏိုင္ဘူး ။ သူကေတာ့ အိမ့္ကို စလုပ္ၿပီ ။ အိမ့္ရဲ႕ ႏို႔ႀကီး
ေတြကို သူ စကိုင္တယ္ ။ ဆုပ္တယ္ ။ ညႇစ္တယ္ ။
“ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ပစၥည္း....” လို႔ သူ ေျပာလိုက္ၿပီး အိမ့္ရဲ႕ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို သူ စိတ္ႀကိဳက္ ကိုင္တယ္ ။ ညႇစ္တယ္ ။ ပါးစပ္နဲ႔ ႏို႔သီးေလးေတြကို စို႔တယ္ ။ သူ႔လ်ာႀကီးနဲ႔ ေမႊ႕တယ္ . .။ ယက္တယ္ ။
အိမ့္ သူလုပ္သမွ်ကို ခံေနရတယ္ ။ ႏို႔ေတြကို သူ စိတ္တိုင္းက် ရန္ရွာၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ သူ အိမ့္ရဲ႕ ကိုယ္ ေအာက္
ပိုင္းကို လုပ္ၿပီ ။ အိမ့္ေပါင္ၾကားကို သူ႔လက္ဖဝါးႀကီးနဲ႔ စမ္းကိုင္ေနတယ္ ။ ပြတ္ေနတယ္ ။ အရသာ ခံေနတယ္ ။
အိမ့္ ေစာက္ဖုတ္ကို အစုန္အဆန္ လိုင္းဆြဲေနတယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူ ႏွစ္ခ်ပ္ကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ပြတ္
ေနတယ္ ။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြ ေစာက္ဖုတ္ေပါက္ထဲကို ထိုးသြင္းလာတယ္ ။
“ အိုး........ဟင္း......”
သူက “ အင္း..ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ မင္းကို ပုေလြကိုင္ခိုင္းလို႔ ရေလာက္ၿပီ..မင္းမွာ ငါ့လီးကို ကိုက္ျဖတ္ႏိုင္တဲ့
စြမ္းအင္ မရွိေလာက္ေတာ့ဘူး....” လို႔ တီးတိုး ေရ႐ြတ္လိုက္ၿပီး ပက္လက္ အိပ္ေနတဲ့ အိမ့္ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို သူ႔
လိင္တန္ကို ထိုးသြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္တယ္ ။
“ ဟ.ဟစမ္း..နင့္ပါစပ္......”
အိမ့္ပါးေလးေတြကို တဆတ္ဆတ္ ႐ိုက္ရင္း ေျပာလိုက္တယ္ ။ အိမ့္လည္း သူေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္မိရက္သား
ျဖစ္ေနတယ္ ။ သူ႔အမိန႔္ေတြကို အလိုလို နာခံမိေနတယ္ ။ ပါးစပ္လည္း ဟေပးလိုက္ေရာ ဒစ္ကားကားနဲ႔ သူ႔
လိင္တန္ႀကီး အိမ့္ပါးစပ္ထဲကို ဝင္လာတယ္ ။ ပါးစပ္နဲ႔ အျပည့္ဘဲ ...။
“ စုတ္..စုတ္လိုက္..အိမ့္..လီးကို စုတ္..စုတ္လိုက္..စုတ္လိုက္........”
အိမ့္လည္း သူ႔လီးရွည္ တုတ္တုတ္ႀကီးကို စုတ္ေပးေနမိၿပီ ။
“ အား...ေကာင္းတယ္...စုတ္..စုတ္....အိုး........စုတ္..စုတ္........အား......ရွီး.....အား...ရွီး.......”
သူက အိမ့္ပါးစပ္ထဲကို ေကာ့ေကာ့ၿပီး ထိုးေညႇာင့္လာတယ္ ။
သူ႔လက္ေတြကေတာ့ အိမ့္ရဲ႕ ႏို႔ေတြကို ဆုပ္ညႇစ္ေနတယ္ ။ ညင္ညင္သာသာ ခပ္ဖြဖြ ဆုပ္ညႇစ္ေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ရမက္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း လုပ္ေနတာ ။ အိမ့္လည္း ေဆးမိထားတာမို႔ သူ႔ လုပ္ရပ္ေတြကို သိသာသိ ျပန္ မတုံ႔ျပန္ႏိုင္ဘဲ ခံေနရတယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ အိမ့္ပါးစပ္ေပါက္ထဲကို သူ လိုးထည့္ေနၿပီး “ အင္း..မင္းကို လိုးေတာ့မယ္.....ေစာက္ဖုတ္ကိုေရာ ဖင္ေပါက္ကိုေရာ.....” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
အိမ့္ပါးစပ္ထဲက သူ႔လီးတန္ တုတ္တုတ္ရွည္ရွည္ႀကီးကို သူ ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္ ။
“ အိမ့္ဇာေသာ္ .... ဖင္ကုန္းလိုက္.....” လို႔လည္း ေျပာလိုက္တယ္ ။ အိမ့္လည္း ေႏွးေကြးေနတယ္ ။ သူက စိတ္ မရွည္ေတာ့ဘဲ..“ ဟဲ့ေကာင္မ..ဖင္ကုန္းဆို ကုန္းလိုက္ေလ...ဘာ ၾကာေနတာလဲ”
လို႔ ေဒါသတႀကီး ေအာ္လိုက္ရင္း အိမ့္ဖင္တလုံးကို ဖ်န္းကနဲ ျမည္ေအာင္ လက္ဝါးႀကီးနဲ႔ ႐ိုက္ထည့္လိုက္တယ္ ။
“ အိုး.....”
အိမ့္လည္း ေလးဖက္ေထာက္ ကုန္းေပးလိုက္တယ္ ။ သူက အိမ့္ အေနာက္တည့္တည့္ကေန ဖင္ၾကားကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ စမ္းပြတ္လိုက္တယ္ ။ စအိုေပါက္ေလးကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ပြတ္
သပ္ေနတယ္ ။
“ နင္..ဖင္လိုးခံဘူးတယ္ မဟုတ္လား.....”
အိမ့္လည္း စအိုေပါက္ေလးကို သူ ပြတ္ေနတာကို ခံေနရတဲ့ အခ်ိန္ စိတ္က အဲဒီကို ေရာက္ေနလို႔ သူ ေမးလိုက္တာကို ခ်က္ခ်င္း ျပန္မေျဖျဖစ္မိဘူး ။
“ ေစာက္ေကာင္မ..နင့္ကို ေမးေနတယ္ေလ..ဖင္လိုး ခံဘူးတယ္ မဟုတ္လား.....” လို႔ သူ အသံမာမာနဲ႔ ထပ္ေမးတယ္ ။ အိမ့္လည္း..“ ခံဘူးတယ္....” လို႔ ေျဖလိုက္တယ္ ။
“ ဖင္ကိုေရာ ေစာက္ပတ္ကိုေရာ တႀကိမ္ထဲမွာ လီးႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ေကာ အလိုး ခံဘူးလား.....”လို႔ အိမ့္ ဖင္ေပါက္ဝကို သူ တံေတြးေတြ ေထြးခ်ရင္း ..ထပ္ ေမးတယ္ ။ “ ဟင့္အင္း.မခံဖူးဘူး......” လို႔ အိမ့္ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ျပန္ ေျဖလိုက္တယ္ ။
သူ႔လက္မက အိမ့္ စအိုေပါက္ထဲကို အသြင္းအထုတ္ေလးေတြ လုပ္ေနတယ္ ။ သူ႔တံေတြးေတြေၾကာင့္ အိမ့္ ခံႏိုင္တယ္ ။ သူ႔ေနာက္ လက္တဖက္က အိမ့္ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ႏႈိက္ကစားေနတယ္ ။
“ နင္ ေယာက်္ားေတြနဲ႔ လိုးတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံ ရွိၿပီးေပမယ့္ နင့္ေစာက္ဖုတ္က မပ်က္စီးေသးဘူး.....အင္း..ငါ့လီးနဲ႔ ေတြ႕ရင္ေတာ့ နင့္ ေစာက္ဖုတ္ ၿပဲဖို႔သာ ျပင္ေပေတာ့..” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း အိမ့္
ကိုယ္ေပၚကို ခြလိုက္ၿပီး သူ႔လိင္တန္ တုတ္တုတ္ႀကီးနဲ႔ ျပဴးထြက္ေနတဲ့ အိမ့္ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ဖိသြင္းလိုက္ပါတယ္ ။
“ အိုး . . . ”
ဦးဘေဖေသာ္ကို ေတြ႕လိုက္ေတာ့ ကိုႀကီးစိုး “ ဟင္..အန္ကယ္.....ဘာလာလုပ္လဲ..အိမ့္ကို လာရွာမလို႔လား....” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။
“ ေအးကြ..မင္းကေကာ....အိမ့္ကို လာကယ္ထုတ္မလို႔လား..” လို႔ ဦးဘေဖေသာ္က ျပန္ေမးလိုက္တယ္ ။ “ ဟုတ္တယ္..အန္ကယ္..အိမ့္ကို ဒီၿခံထဲမွာ ဖြက္ထားတယ္ လို႔ သိရလို႔ပါ....” လို႔
ကိုႀကီးစိုးက ေျဖတယ္ ။
“ ဒါက ကိုတင္ေအာင္စိုး.....အန္ကယ္....သူက အရင္က ဖိုက္တာ တေယာက္.....ဂိုဏ္းစတားေဟာင္း တေယာက္ေပါ့..ေထာင္က ထြက္လာတာ မၾကာေသးဘူး..က်ေနာ့္ကို ကူညီဖို႔ ေတာင္းပန္ၿပီး
ေခၚလာတာ.....” လို႔ သူနဲ႔ ပါလာတဲ့ လူကို ဦးဘေဖေသာ္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးတယ္ ။
တင္ေအာင္စိုး ဆိုတဲ့လူက အရပ္ျမင့္ျမင့္ တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္နဲ႔ မ်က္ႏွာမွာ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ အမာ႐ြတ္ႀကီးနဲ႔ ...။
“ အန္ကယ္ ကားနားဘဲ ေစာင့္ေနပါလား..က်ေနာ္နဲ႔ ကိုတင္ေအာင္စိုးတို႔ အထဲ ဝင္ၿပီး အိမ့္ကို ေခၚထုတ္လာမယ္.....အႏၲရာယ္ မ်ားလို႔ ေျပာတာပါ . . . ” လို႔ ကိုႀကီးစိုးက ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ မေနဘူးကြ..ငါ့သမီးအတြက္ ငါလည္း ပါမွာေပါ့....ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေသာက္ဂ႐ု မစိုက္ပါဘူး......” လို႔ ဦးဘေဖေသာ္က ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။
ကိုႀကီးစိုးလည္း ဘာမွ ထပ္ မေျပာေတာ့ဘူး ။ ဒီဘဲႀကီးက ဘူးဆို ဖ႐ုံမသီးတဲ့ ဘဲႀကီး ဆိုတာ သူ သိၿပီးသားေလ ။
သံတုတ္ေတြ ဓါးရွည္ေတြ ကိုင္ၿပီး ကိုတင္ေအာင္စိုး ဆိုတဲ့ ေထာင္ထြက္ ဂိုဏ္းစတားေဟာင္းႀကီးက ေရွ႕က ဦးေဆာင္ၿပီး ၿခံႀကီးနားကို ကပ္သြားၾကတယ္ ။ ကိုႀကီဒစိုးနဲ႔ တင္ေအာင္စိုးသည္ ၿခံႀကီးကို
အႀကိမ္ႀကိမ္ ေလ့လာၿပီးေနၿပီးမို႔ ဘယ္ေနရာကေန ၿခံစည္း႐ိုးကို ေက်ာ္ဝင္လို႔ ရမလဲ ဆိုတာ သိေနၿပီး ျဖစ္တာေၾကာင့္ ၿခံထဲကို အဲဒီေနရာကေန ဝင္ၾကဖို႔ ႀကိဳးစားၾကပါတယ္ ။ ဦးဘေဖေသာ္လည္း သူ
တို႔ အေနာက္က လိုက္တာမို႔ သိပ္ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း မရွိဘဲ ၿခံထဲကို ေရာက္သြားရပါတယ္ ။
ၿခံအလည္ေခါင္မွာ ရွိေနတဲ့ တိုက္အိုႀကီး ပတ္ပတ္လည္မွာဘဲ မီးထြန္းထားၿပီး ၿခံထဲမွာ မီး မရွိဘူး ။ သူတို႔ သုံးေယာက္ တိုုက္အိုႀကီး အနားကို ေရာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္ သူတို႔ဆီကို လူႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္ ။ လက္ထဲမွာ ကင္ဒိုဓါးေတြ ကိုင္ထားတယ္ ။
“ ေဟ့..မင္းတို႔ ပိုင္နက္ က်ဴးလြန္ေနတယ္ကြ.....ခု ခ်က္ခ်င္း ဒီၿခံထဲက ျပန္ထြက္ၾက..တတ္ႏိုင္ရင္ ေသြးထြက္သံယိုေတြ မျဖစ္ခ်င္ဘူးကြ......” လို႔ တေယာက္က ေျပာတယ္ ။ ကိုတင္ေအာင္စိုးက ကိုႀကီးစိုးနဲ႔ ဦးဘေဖေသာ္တို႔ကို လက္နဲ႔သူ႔ အေနာက္မွာ ေနဖို႔ အခ်က္ျပၿပီး သည္ လူႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ရင္ဆိုင္လိုက္တယ္ ။
“ ငါတို႔ မင္းတို႔ ဖမ္းထားတဲ့ မိန္းကေလးကို လာေခၚတာ..အသာတၾကည္ ထုတ္ေပးၾကရင္ ေသြးထြက္သံယို မျဖစ္ဖူးေပါ့..မင္းတို႔လည္း အသက္ရွင္ရက္နဲ႔ ဆက္ေနႏိုင္မွာေပါ့ကြာ.....”
တင္ေအာင္စိုးက က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားတဲ့ ငွက္ႀကီးေတာင္ကို ေဝ့ျပရင္း ေျပာလိုက္တာပါ ။
ကင္ဒိုဓါးရွည္ကိုင္ လူႏွစ္ေယာက္ ထဲက တေယာက္က “ မင္းဘဲ မသာေပၚမလား..တို႔ဘဲ မသာေပၚမလား..တခ်ီတေမာင္းေလာက္ စမ္းၾကည့္လိုက္ေလ....” လို႔ ေျပာရင္း “ က်ား.....” လို႔ ဟစ္ေႂကြးလိုက္ရင္း ေျပးဝင္ ခုတ္လိုက္တယ္ ။
႐ုတ္တရက္ လွ်ပ္တပ်က္ ျဖစ္ေပမယ့္ ေထာင္ထြက္ႀကီး တင္ေအာင္စိုးက ျမန္ဆန္စြာနဲ႔ တုံ႔ျပန္ လိုက္ပါတယ္ ။ ေျခတလွမ္း ေနာက္ဆုတ္ လို႔ ေရွာင္လိုက္ရင္း သည္လူရဲ႕ ဓါးကို သူ႔ဓါးနဲ႔ ခတ္ထုတ္ ပစ္
လိုက္တယ္ ။ သံမဏိဓါးခ်င္း ထိခတ္မႈ အသံ ခြၽမ္းကနဲ ျမည္သြားတယ္ ။ တင္ေအာင္စိုးက အတင္း ဝင္ခုတ္တယ္ ။ ျမန္မာဓါးနဲ႔ ဂ်ပန္ဓါးေတြ ထိေတြ႕ကုန္ၿပီ ။ က်န္တဲ့တေယာက္ကလည္း “ ယား...” လို႔
ေအာ္ဟစ္ၿပီး တေျဖာင့္ ဝင္ထိုးတယ္ ။ တင္ေအာင္စိုးက တကယ့္ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ဓါးသမားတေယာက္ ဘဲ ..။
ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ခုတ္ၾကတာ တခြၽင္ခြၽင္ တခြၽမ္းခြၽမ္းနဲ႔ ျမန္ဆန္လြန္းလို႔ ဦးဘေဖေသာ္နဲ႔ ကိုႀကီးစိုးတို႔ ဓါး မထိေအာင္ အေနာက္ကို ဆုတ္ေနၾကရတယ္ ။ တင္ေအာင္စိုးက ပုဆိုးတိုတို ဝတ္ထားၿပီး ဖိနပ္မပါတဲ့ ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ ကင္ဒိုဓါးသမား ႏွစ္ေယာက္ကို လွမ္းကန္ ဓါးနဲ႔ ခုတ္ ကြၽမ္းပစ္ၿပီး ျပန္ထြက္သြားတာေတြက သိုင္းကား တကားကို ၾကည့္ေနရသလိုဘဲ ။
မၾကာလိုက္ဘဲ တင္ေအာင္စိုးႀကီးရဲ႕ ဓါးဦးက တဖက္ ဓါးသမားရဲ႕ လည္ၿမိဳကို ထိုးေဖါက္သြားၿပီး ေသြးေတြ ျဖာကနဲ ပန္းထြက္သြားတာကို ဦးဘေဖေသာ္နဲ႔ကိုႀကီးစိုးတို႔ ျမင္လိုက္ၾကရသည္ ။ သူ႔အေဖၚ
လည္ၿမိဳကို ဓါးစိုက္သြားတာကို ျမင္လိုက္ရတဲ့ က်န္တဲ့ ဓါးသမားသည္ ႐ုတ္တရက္ ေၾကာင္ၿပီး မ်က္လုံးအျပဴးသား ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ တင္ေအာင္စိုးရဲ႕ ငွက္ႀကီးေတာင္က သူ႔ဝမ္းဘိုက္ကို ရွြပ္ကနဲ ခြဲပစ္လိုက္တယ္ ။ အူေတြ အေထြးလိုက္ ထြက္က်လာတာကို ျမင္လိုက္ၾကရတယ္ ။ ဓါးသမား ပါးစပ္ႀကီး ပြင့္ဟၿပီး သူ႔အူေတြ ကလီစာေတြကို လက္နဲ႔ ေပြ႕ရင္း လဲက်သြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
“ ေတာက္..မလုပ္ခ်င္လို႔ ေျပာတာဘဲ..မရဘူး....” လို႔ တင္ေအာင္စိုးက အေလာင္းေတြအေပၚကို တံေတြးနဲ႔ ေထြးလိုက္ရင္း ေျပာလိုက္တယ္ ။
မရႈမလွ ေသပြဲဝင္သြားတဲ့ ဓါးသမားေတြ ကို ထားခဲ့ၿပီး သူတို႔ သုံးေယာက္သည္ တိုက္အိုႀကီးထဲကို ျပဴတင္းေပါက္တေပါက္ကေန ဝင္လိုက္ၾကပါတယ္ ။
“ တိတ္ဆိတ္ေနတာ..ဘယ္သူမွ ရွိပုံ မရဘူးကြ.....” လို႔ ဦးဘေဖေသာ္က တီးတိုး ေျပာလိုက္တယ္ ။
တင္ေအာင္စိုးႀကီးက ဓါးႀကီး ဝင့္ၿပီး တခန္းဝင္ တခန္းထြက္ လိုက္ရွာေဖြေနတယ္ ။ ကိုႀကီးစိုးနဲ႔ ဦးဘေဖေသာ္တို႔လည္း သံတုတ္ေတြ အသင့္ကိုင္ၿပီး သူ႔အေနာက္က လိုက္ၾကတယ္ ။
တိုက္အိုႀကီး အႏွံ႔ လိုက္ရွာၾကေပမယ့္ အိမ့္ဇာေသာ္ကို မေတြ႕ၾကဘူး ။
“ ေတာက္...ေခြးသား အာမက္..ငါ့ကို ညာတယ္....”
ကိုႀကီးစိုးက အခန္းတခန္းမွာ ေတြ႕လိုက္တဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ပင္တီေလးကို ေကာက္ယူ နမ္းရႈလိုက္ၿပီး...“ ဒါ အိမ့္ရဲ႕ ပင္တီ အန္ကယ္...သူ႔အနံ႔ကို က်ေနာ္ မွတ္မိတယ္.....” လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ ဦး
ဘေဖေသာ္လည္း မ်က္ႏွာႀကီး နီရဲတြတ္ၿပီး..“ ေဟ့ေကာင္..ဘာလို႔ ငါ့လာေျပာတလဲ..” လို႔ ခပ္မာမာ ေျပာလိုက္တယ္ ။ “ ေဆာရီး..အန္ကယ္ ” လို႔ ကိုႀကီးစိုးက ျပန္ေျပာတယ္ ။
တင္ေအာင္စိုးက “ ေနရာ ေျပာင္းလိုက္တာဘဲ ျဖစ္မယ္.....” လို႔ မွတ္ခ်က္ ခ်တယ္ ။
“ ကဲ သမီးကို ဘယ္မွာ ထားမလဲ ဆိုတာ ဒို႔ ထပ္ စုံစမ္းၾကရမယ္...” လို႔ ဦးဘေဖေသာ္က ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္လည္း ေဆးတန္ခိုးေၾကာင့္ ဗစ္တာညိဳဝင္း ခိုင္းသမွ်ကို လုပ္မိေနသည္ ။ သူ႔ေရွ႕မွာ ဖင္ကုန္းေပးရတဲ့အခါ သည္ ေကာင္က အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ဖင္ေပါက္ညိဳညိဳေလးထဲကို တံေတြးေတြ ပ်စ္ကနဲ ပ်စ္ကနဲ ေထြးထည့္လိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ညာလက္ခုပ္ထဲကိုလည္း တံေတြးေတြ တဖြတ္ဖြတ္ ေထြးထည့္ၿပီး သူ႔လိင္တန္ထိပ္ေခါင္းပိုင္းကို သည္ တံေတြးေတြနဲ႔ နယ္ဖတ္ လိမ္းက်ံလိုက္သည္ ။
သူ႔လီးတန္ႀကီး စအိုေပါက္ထဲကို ဗ်ိကနဲ ဝင္လာေတာ့ အိမ့္လည္း “ အိုး..”လို႔ လန႔္ၿပီး
ေအာ္မိလိုက္တယ္ ။ သူက တဟဲဟဲ သေဘာက်ၿပီး သူ႔လီးႀကီးကို ဆက္ဖိသြင္းတယ္ ။
တထစ္ထစ္နဲ႔ လီးႀကီး အိမ့္ ဖင္ေပါက္ထဲကို တိုးတိုးဝင္ေနတယ္ ။
“ ဘယ္လိုလဲ..အိမ့္ဇာေသာ္....ဖင္ခံရတာ ေကာင္းလား......”
အိမ့္က ဘာမွ ျပန္မေျဖဘဲ တအင္းအင္းနဲ႔ဘဲ ညည္းေနေတာ့ အိမ့္ရဲ႕ ဖင္တုံးေတြကိုဖ်န္းကနဲ ဖ်န္းကနဲ ႐ိုက္ထည့္တယ္ ။
“ အင္း..ေကာင္း..ေကာင္းတယ္...” လို႔ ေျဖလိုက္ရတယ္ ။
သူ အိမ့္ဖင္ထဲကို တခ်က္ခ်င္းလိုးထည့္ေနတယ္ ။ “ နင္က ခုအခ်ိန္က စၿပီး ငါ့ကို ဖင္လိုးခံရမယ့္ လီးစုတ္ေပးရမယ့္
ငါ့ လိင္ကြၽန္မတေယာက္ ျဖစ္သြားၿပီ ..အိမ့္....” လို႔လည္း ေျပာလိုက္ၿပီး ဖင္ေပါက္ထဲက လီးကို ပြပ္ကနဲ ျမည္ေအာင္ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး အိမ့္ကို စုတ္ခိုင္းျပန္တယ္ ။ အိမ့္လည္း သူေက်နပ္ေအာင္ လီးထိပ္ပိုင္း ဒစ္လုံးႀကီးကို စုတ္ေပးရတယ္ ။
“ စိတ္ပါလက္ပါ ..စုတ္စမ္း...စုတ္..စုတ္...အရင္းအထိ ငုံလိုက္ၿပီး စုတ္...အိုး..ဟင္း....ဟင္း...
အား...စုတ္....ေကာင္း..ေကာင္းတယ္....စုတ္...စုတ္.......”
စုတ္ေနတဲ့ ၾကားက သူ႔လီးႀကီးကို အိမ့္ ပါးစပ္ထဲကို ထိုးေညႇာင့္ျပန္တယ္ ။
ပုဂံျပားထဲမွာ ေနာက္ဆုံး က်န္ေနတဲ့ ငါးေပါင္း အဖတ္ေလးကို ခက္ရင္းနဲ႔ ပါးစပ္ထဲကို ထည့္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ရပ္ေနတဲ့ စားပြဲထိုး ေကာင္မေလးက သူ႔အနားကို တိုးလာၿပီး “ ဘာ ထပ္မွာမလဲ..သူေဌး...”
လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းက သူမ ေမးတာကို မေျဖဘူး ။ သူ႔အေရွ႕ စင္ေပၚမွာ ကိုယ္ေလးကို တလႈပ္လႈပ္ လုပ္ၿပီး သီခ်င္း
ဆိုေနတဲ့ ေကာင္မေလးကိုဘဲ အာ႐ုံစိုက္ေနသည္ ။
သည္ အဆိုေတာ္မေလးကို သူ စိတ္ဝင္စားေနသည္ ။ အသစ္ကေလး ။ ေတာ္ေတာ္ လန္းတဲ့ အလန္းေလး ။
ဒီဆိုင္ကို တာဝန္ယူဖို႔ သူ ခိုင္းလိုက္တဲ့ သူ႔တူ ဂ်ယ္ရယ္လ္ ရွာေတြ႕လာတာ ။ အသံေကာင္းတယ္ ။ ဆိုတတ္တယ္ ။ သို႔ေပမယ့္ ခ်ိဳ႕တဲ့ေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ မိသားစုကေန ေပါက္ဖြားလာတာ ။ ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးမယ့္လူ လိုအပ္ေနတယ္ ။
ေကာင္မေလး က ပစၥည္းေကာင္းေလး ။
ဒါမ်ိဳးဆို ဗစ္တာညိဳဝင္းတို႔က သိပ္ႀကိဳက္ေပါ့ ။
တင္ေပးမယ္..နံမည္ေက်ာ္ရေစမယ္...ဝါးလည္း ဝါးမယ္ . . ။
သူေရာက္ေနတာက သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆုံး အသစ္ ဖြင့္လိုက္တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ ။
အိမ့္ကို စိတ္ႀကိဳက္ ဗ်င္းၿပီး ျဖဳတ္ၿပီး ေရခ်ိဳး အဝတ္လဲၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ သူ႔လက္ေထာက္ မူဆာက “ ေဘာ့စ္....
( အရိပ္ျပာ ) ကို သြားဖို႔ မေမ့နဲ႔အုံးေနာ္ ..ေဘာ့စ္သြားၾကည့္ၿပီး မွတ္ခ်က္ေလး ေပးေစခ်င္တယ္ တဲ့..ဂ်ယ္ရယ္လ္
က ေဘာ့စ္ကို သတိေပးေပးဖို႔ မွာထားပါတယ္ ...” လို႔ လာေျပာလို႔ သတိေပးလို႔ သူ လာခဲ့တာ ။
သူ႔လုပ္ရပ္ေတြက ရမ္းထား ၾကမ္းထားတာေတြ ရွိခဲ့လို႔ ဘယ္သြားသြား ေဘာ္ဒီဂတ္ ေတြနဲ႔ သြားေနရသည္ ။
မူဆာ အပါအဝင္ သူ႔လူ ငါးေယာက္က သူ႔ကို ၿခံရံၿပီး ( အရိပ္ျပာ စားေသာက္ဆိုင္ ) ကို သူ ကား၂စီးနဲ႔ သြား
သည္ ။
ဂ်ယ္ရယ္လ္က သူ႔ကို သည္ အဆိုေတာ္မ အလန္းေလးကို ေတြ႕ေစခ်င္လို႔ သူစားေနတဲ့ အေရွ႕မွာ သီခ်င္းဆိုခိုင္း
လိုက္ၿပီး ျပသည္ ။
“ ဘယ္လိုလဲ..အန္ကယ္ေလး....ႀကိဳက္လား......”
သူက ဂ်ယ္ရယ္လ္ကို ၿပဳံးစိစိနဲ႔ ၾကည့္လိုက္သည္ ။
“ မင္းကလည္း .သိသားနဲ႔...ငါ့အေၾကာင္း . . ” လို႔လည္း ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။
ဂ်ယ္ရယ္လ္က “ အန္ကယ္ေလး သေဘာက် ခ်င္ က်မယ္ ဆိုၿပီး သည္ အလန္းေလးကို ဂ်ယ္ရယ္လ္က မထိ
ဘဲ ရွယ္ ထားထားတယ္.....အန္ကယ္ေလးအတြက္ သန႔္သန႔္ေလး..ျဖစ္ေအာင္.......” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္း တဟားဟားနဲ႔ ေအာ္ရယ္လိုက္သည္ ။
“ ဂ်ယ္ရယ္လ္ . . ”
“ ဗ်ာ..အန္ကယ္ေလး . . . ”
“ မင္း..ေအေတာ့ အကိုက္မခံရေသးဘူး မဟုတ္လား...”
“ ဟာ..အန္ကယ္ေလးကလည္း..မကိုက္ပါဘူး...”
“ ဟားဟားဟားဟား...မင္းက ေစာ္အလန္းေတြ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနလို႔ပါ.......ဟားဟားဟား........”
ဂ်ယ္ရယ္လ္သည္ သူ႔အမႀကီးက ေမြးတဲ့ သူ႔တူေလး ျဖစ္သည္ ။
“ ဂ်ယ္ရယ္လ္.....”
“ ဗ်ာ..အန္ကယ္ေလး . .”
“ ဒီတေယာက္ ေကာ ဘယ္လိုလဲ......”
“ ဗ်ာ....”
သူက မလွမ္းမကမ္းမွာ သူ ဘာလိုမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ေပးေနတဲ့ စားပြဲထိုးမေလးကို ျပၿပီး ေမးလိုက္တာ ။ ဂ်ယ္
ရယ္လ္က ပထမ ေၾကာင္ေနသည္ ။ သေဘာမေပါက္ဘူး ။
“ ေအာ္....အာ..အန္ကယ္ေလး ...ဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ.....ျဖဳတ္ခ်င္လို႔လား . .”
“ မင္းက ငါ က ဘာလုပ္ခ်င္တယ္ ထင္လို႔လဲ....ေစာင္မၾကည့္ရႈ ခ်င္လို႔ေပါ့ကြ..ေစာင္ၿခဳံထားတာေလးကို မလွန္
လိုက္ၿပီး အာပုံေလးကို ၾကည့္ခ်င္လို႔...ဟီးဟီး.....”
သူ ေသာက္တာ မ်ားေနၿပီမို႔ လ်ာေလး အာေလး စျဖစ္လာၿပီ ။
ဂ်ယ္ရယ္လ္က ၿပဳံးလိုက္သည္ ။
“ ဟ...ေကာင္ေလး....မင္း ၿပဳံးလိုက္တဲ့ ပုံက ငါတို႔ ငယ္ငယ္က ေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ ပေလးဘြိဳင္းသန္းႏိုင္ ၿပဳံးတဲ့ပုံ
မ်ိဳးကြ..အင္း ခုမွ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိတယ္...မင္းက ကေလးဘြိဳင္းသန္းႏိုင္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ တူတာဘဲ...သူ
ငယ္ငယ္က ႐ုပ္ကို ေျပာတာပါ.....”
“ ဟာ..အန္ကယ္လ္ေလးက ေျမႇာက္ေနျပန္ၿပီ....ဘာစားမလဲ....ဟီး.....ကဲ အန္ကယ္ေလးက သည္ ခ်ာတိတ္မကို
စိတ္ဝင္စားေနလို႔လား..ရတယ္ေလ....သူက က်ေနာ္ ခန႔္ထားတာဘဲ..နံမည္က သဒၵါလြန္း...တဲ့...”
“ ဟားဟား...သဒၵါလြန္း...ဟုတ္လား.....ဟားဟားဟား....ႀကိဳက္သြားၿပီ....နံမည္ေလးကို..ဘာလဲကြ..ဒါေလးက မင္းနဲ႔
ေကာ လြတ္ရဲ႕လား....မင္းက လက္က သြက္သြက္နဲ႔....ဟားဟားဟား.....”
“ ဟီး..အန္ကယ္ေလးကလဲ......ဘမ်ိဳးဘိုးတူ ...ေပါ့....ကဲ...အန္ကယ္ေလး သူ႔ကို ေတြ႕ခ်င္ရင္ ..က်ေနာ့္႐ုံးခန္းထဲ
ကို သြားလိုက္..က်ေနာ္ စီစဥ္လိုက္မယ္ ...”
“ ဟ...တကယ္လား....”
“ တကယ္ေပါ့..အန္ကယ္ေလးရဲ႕...ကဲ..လာလာ..႐ုံးခန္းဆီ သြားရေအာင္ . . .”
မၾကာခင္ ဂ်ယ္ရယ္လ္ရဲ႕ ႐ုံးခန္းေလး ထဲကို စားပြဲထိုး ေကာင္မေလး သဒၵါလြန္း ေရာက္လာသည္ ။
ဂ်ယ္ရယ္လ္က ဗစ္တာညိဳဝင္းနဲ႔ သဒၵါလြန္းကို မိတ္ဆက္ေပးသည္ ။ သူ႔အန္ကယ္ ဆိုတာရယ္..ဒီဆိုင္ကို ပိုင္တဲ့ေဘာစိ ဆိုတာရယ္ကိုလည္း သဒၵါလြန္းကို ေျပာျပလိုက္သည္ ။ သဒၵါလြန္းသည္ မီးလင္းလင္းထဲမွာ ေတြ႕ရေတာ့ ေစာေစာကထက္ေတာင္ ပို လွတယ္ ဆိုတာကို ဗစ္တာညိဳဝင္း သိလိုက္ရသည္ ။
သဒၵါလြန္းကို တအား ႀကိဳက္သြားသည္ ။ မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ အိမ့္ကို ဖမ္းေခၚ ေလွွာင္ခ်ဳပ္ထားခဲ့ေပမယ့္ အိမ့္လို လွတဲ့ ေတာင့္တင္းတဲ့ မိန္းမေတြက ဒီ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ တပုံႀကီး ေလ ။ သူ႔လို ေငြကို ေရလို သုံးႏိုင္တဲ့ ေဘာ္စိတေယာက္ အေနနဲ႔က မိန္းမ မရွားဘူး ။ ခုဘဲ ၾကည့္ေလ ။ သြားရင္းလာရင္း စားရင္းေသာက္ရင္း အလွေလး တ
ေယာက္ကို ေတြ႕ေနၿပီ ။
ဂ်ယ္ရယ္လ္က သူနဲ႔ သဒၵါလြန္းကို ႐ုံးခန္းထဲမွာ ထားခဲ့ၿပီး ထြက္သြားသည္ ။
သဒၵါလြန္းကလည္း ဗစ္တာညိဳဝင္းကို ေဘာစိ အႀကီးစားႀကီးမွန္း နဂိုထဲက သိပါသည္ ။ အျပင္က စားေသာက္ခန္း
မွာ သီခ်င္းဆိုေနတာကို ထိုင္ၾကည့္ရင္း ညေနစာ စားေနကထဲက တပည့္တပန္းေတြ ၿခံရံၿပီး လူတကာက ႐ိုေသ
ျပေနၾကတာကို သဒၵါလြန္း ေတြ႕ေနကထဲက သည္ဘဲက တကယ့္ ဟိုင္းေဘာ့စ္ တေယာက္ ဆိုတာ ေပါက္ၿပီးသားပါ ။
မူးေနတဲ့ ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ သဒၵါလြန္းကို သူ႔ေပါင္ေပၚမွာ ထိုင္ခိုင္းၿပီး ဖက္ရင္း ပါးကေလးကို စၿပီး နမ္းသည္။
သဒၵါလြန္းကလည္း “ အို....ေဘာ့စ္....သဒၵါ ရွက္တယ္ကြာ....” ဆိုၿပီး ေရွာင္တိမ္းသည္ ။ ဗစ္တာညိဳဝင္းလည္း “ မင္းေလးကို ကိုယ္က ျမင္ျမင္ျခင္း ေႂကြသြားတာ..သိလား....မင္းကို တအား စြဲလန္းသြားၿပီ.....” လို႔ ေျပာရင္း သူမ
ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးေတြကို စုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ ႐ုတ္တရက္ အျပင္ဖက္ စားေသာက္ခန္းဖက္ဆီက က်ယ္ေလာင္တဲ့ ဒိုင္းကနဲ ေသနတ္ပစ္သံတခ်က္ကို ၾကားလိုက္ရလို႔ ဗစ္တာညိဳဝင္း လန႔္သြားၿပီး သဒၵါလြန္းကို ဖက္ထားရာက မတ္တပ္ ထရပ္လိုက္သည္ ။
“ ဘာျဖစ္တာလဲ......”
ဆူညံေအာ္ဟစ္သံေတြ ၾကားလိုက္ရသည္ ။ ဝုန္းကနဲ တံခါး ပြင့္လာသည္ ။ ဂ်ယ္ရယ္လ္ ဝင္လာသည္ ။ သူ႔ဘိုက္
ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အုပ္ရင္း ။ မ်က္ႏွာႀကီး ရႈံ႕မဲ့လို႔...“ အန္ကယ္လ္ေလး......လူေတြ..လူေတြ......အန္ကယ္ေလးကို
သတ္ဖို႔ လာလို႔ က်ေနာ္တို႔ လူေတြနဲ႔ ဖိုက္ကုန္ၿပီ.....က်ေနာ့္ကို ဓါးနဲ႔ အထိုး ခံလိုက္ရတယ္....” လို႔ ေျပာၿပီး
႐ုံးခန္း တံခါးကို အထဲကေန ေသာ့ပိတ္ ဂ်က္ခ်သည္ ။
“ ဟာ...ေသြးေတြ..ေသြးေတြ.....မင္း..မင္း ေဆး႐ုံသြားမွ ျဖစ္မယ္......”
“ လတ္တေလာ..သူတို႔ဖက္က လူမ်ားတယ္....ဒီမွာေတာင္ စိတ္မခ်ရဘူး...အေနာက္ေပါက္ကေန လစ္ရင္ ေကာင္းမယ္.......”
ဗစ္တာညိဳဝင္းလည္း ဂ်ယ္ရယ္လ္နဲ႔ သဒၵါလြန္းနဲ႔ အတူ စားေသာက္ဆိုင္ အေနာက္ဖက္မွာ ရပ္ထားတဲ့ ကားနဲ႔
ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္ခဲ့သည္ ။ အခုမွ စဖြင့္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ အရိပ္ျပာ စားေသာက္ဆိုင္သည္ အေတာ့ကို ပ်က္စီး
သြားသည္ ။ သူ အိမ့္ကို ဖမ္းထားတယ္ ဆိုတာကို သိသြားတဲ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္က တပည့္လက္သားေတြနဲ႔ သူ
ရွိႏိုင္တဲ့ ေနရာေတြကို လိုက္ရွာလို႔ သည္ဆိုင္ကို ေရာက္လာတဲ့ အခါ သူ႔တပည့္ေတြနဲ႔ အေသအေၾက သတ္ပုတ္ၾကတာ ။ ခုတ္ၾကထစ္ၾက ပစ္ၾကခတ္ၾကရင္း ႏွစ္ဖက္စလုံး ထိခိုက္ကုန္သလို ဆိုင္လည္း ပ်က္စီးသြားရသည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းလည္း အိမ့္ကို ျပန္လႊတ္လို႔လည္း မျဖစ္ဘူး ။ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ မသိဘူး ။ အိမ့္ရဲ႕ အေဖႀကီးကလည္း သူ႔တပည့္ အာမက္ရဲ႕ ကီပင္အိမ္ကို ဝင္ၾကမ္းသြားတယ္ လို႔ အာမက္က ဖုန္းဆက္ ေျပာေနတုံးမွာဘဲ ဂ်မားလမ္း ၿခံထဲက တပည့္တေယာက္ကလည္း အဲဒီကိုလည္း အိမ့္ရွိမလား လာရွာရင္း ခုတ္ၾကထစ္ၾက
တာ သူ႔လူ ႏွစ္ေယာက္ ေလ်ာသြားတယ္ ဆိုတာကို သတင္းပို႔သည္ ။ သည္ အတိုင္းဆို ရန္သူေတြ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ ျဖစ္ေနၿပီ ။
အိမ့္ကို လိင္ကြၽန္အျဖစ္ သူ႔တပည့္ေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လိုးခိုင္းၿပီး ဗီဒီယို႐ိုက္ အြန္လိုင္းတင္...စိတ္ႀကိဳက္ အသုံးခ်ၿပီးလို႔ ႐ိုးအီသြားရင္ ထိုင္း
ထက္က ဖါေခါင္းေတြဆီ ေရာင္းစားမည္ လို႔ စိတ္ကူးယဥ္ ေတြးထားတာေတြေတာင္ ရပ္တန႔္သြားသည္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ သူ႔အေဖ သူ႔ကို ဖုန္းဆက္ ဆဲသည္ ။
“ ေဟ့ေကာင္....မင္း ဘာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ....”
ပါပါးရဲ႕ အသံက မိုးၿခိမ္းသံလို က်ယ္ေလာင္လွသည္ ။
သဲပုံ႔ အိမ့္ဇာေသာ္ ေပ်ာက္သြားတာကို ရဲစခန္းမွာ လူေပ်ာက္တိုင္သည္ ။
ရဲစခန္းက ရဲေတြက သိပ္ၿပီး အေလးအနက္ မထားၾက ။ အဆက္ မရွိဘဲ သည္အတိုင္း ရဲကို သြားတိုင္လို႔က အကူအညီ ရမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို သဲပုံ႔ အခုမွ သေဘာေပါက္ရသည္ ။
သဲပုံ႔လည္း မေက်နပ္လို႔ အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ဘဲႀကီး ကိုႀကီးစိုးရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ကို ရွာၿပီး ဖုန္းဆက္ေမးသည္ ။ ကိုႀကီးစိုးကလည္း ဦးဘေဖေသာ္နဲ႔ အတူ အိမ့္ကို လိုက္ရွာေနတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပသည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ ဖင္မႏိုင္ဘဲ ပဲႀကီးဟင္း စားမိၿပီ ။
သူလုပ္သမွ် ျဖစ္ေနခဲ့လို႔ ဘဝင္ျမင့္ စိတ္ႀကီးဝင္ၿပီး ခ႐ိုနီသား ပီသစြာနဲ႔ မိုက္႐ိုင္း ေထာင္လႊားၿပီး သူ႔ကို ပစ္ပစ္ခါခါ လုပ္လြန္းတဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္ကို အဓမၼ ဖမ္းေခၚ ခ်ဳပ္ေလွာင္ထားခဲ့သည္ ။ အခုေတာ့ အေဖကလည္း
ဆူဆဲ..အိမ့္ဇာေသာ္ကို လိုက္ရွာတဲ့လူေတြကလည္း အျပင္းအထန္ တိုက္ခိုက္ၾကတာ လူေသတဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္
ၿပီ ။ သူေခါင္းေျခာက္ေနခိုက္ အာမက္ ဖုန္းဆက္ျပန္သည္ ။
“ ဘိုင္ေလး......ဂ်ယ္ရယ္လ္ ဆုံးသြားၿပီ.....”
“ ဘာ......”
ညက သူ႔အရိပ္ျပာ စားေသာက္ဆိုင္မွာ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္တို႔ အဖြဲ႕နဲ႔ သူ႔လူေတြ ဖိုက္ၾကတုံးက ဂ်ယ္ရယ္လ္ ဓါးထိုး
ခံခဲ့ရတာ ေဆး႐ုံ အခ်ိန္မွီ မေရာက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး ။ အခုေတာ့ ေသသြားၿပီတဲ့ ။
ေစာျမသႏၲာဘဲ....ဂ်ယ္ရယ္လ္ ေသတဲ့ အတြက္ တမ်ိဳးလုံးက သူ႔ကို အျပစ္တင္တာကို သူ ခံရေတာ့မယ္ ...။
“ မူဆာ . . ”
“ ဗ်ာ..ဘိုင္ေလး....”
“ ကား အဆင္သင့္ျပင္ကြာ..ငါ..ပါပါ့ဆီကို သြားမယ္....”
“ ဟုတ္..ဘိုင္ေလး . .”
သူ တိုက္ထဲက ထြက္လိုက္ၿပီး ကားေပၚ တက္တဲ့အခ်ိန္ လူႏွစ္ေယာက္ သူ႔အနားကို ကပ္လာလို႔ သူ႔လူေတြက
သည္လူေတြကို တားလိုက္သည္ ။
သည္လူေတြက သူတို႔ အိတ္ထဲက စိစစ္ေရးကပ္ေတြကို အသီးသီး ထုတ္ျပလိုက္ၿပီး “ ဒို႔က ရဲေတြကြ....တိုင္တမ္း
ခ်က္ တခု အတြက္ ဗစ္တာညိဳဝင္းကို ေမးစရာ ရွိလို႔...” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ဗစ္တာညိဳဝင္းလည္း ႐ုတ္တရက္ တုန္လႈပ္သြားသည္ ။
သို႔ေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းဘဲ စိတ္အားတင္းလိုက္ၿပီး ရာထူးႀကီး အရာရွိႀကီးေတြနဲ႔ ခင္မင္ ရင္းႏွီးထားတာမို႔ သည္ပါမႊားေတြ ေလာက္ကို ဂ႐ုစိုက္စရာ မလိုပါဘူး ဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာေပးမ်ိဳး သူ လုပ္လိုက္သည္ ။
“ အေရးတႀကီး သြားစရာ ရွိေနလို႔ဗ်ာ....အေဖ အသဲအသန္ ျဖစ္ေနလို႔.... ေနာက္မွ ေတြ႕မယ္..”
သူ ကားေပၚ တက္လိုက္တာနဲ႔ ကားေမာင္းတဲ့ သူ႔တပည့္ နရားစမန္းက ကားကို ေမာင္းထြက္သြားလိုက္သည္။
ေဘာ္ဒီဂတ္ တပည့္ေတြကလည္း ေနာက္ကားတစီးေပၚကို တက္လိုက္ၾကသည္ ။ မူဆာ ဆိုတဲ့ သူ႔တပည့္က
ရဲဆိုတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ကို တီးတိုး စကားေျပာေနသည္ ။ သူ႔စကားထဲမွာ ရာထူးႀကီးတဲ့ လူေတြရဲ႕ နံမည္ေတြ
ပါေနသည္ ။ သူ႔ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက စကၠဴအိတ္အညိဳေရာင္ေလးကို ထုတ္လိုက္ၿပီး သည္လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္
ထဲကို ထည့္လိုက္သည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္း အဲကြန္းကားထဲမွာ ေခြၽးျပန္ေနသည္ ။
ရဲေတြပါ လာေမးေနၿပီ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ ။ အျပတ္ရွင္း..ႏုတ္ပိတ္လိုက္တာဘဲ ေကာင္းမယ္ ။ မဟုတ္ရင္ သူ႔အေဖနဲ႔
အေဖရဲ႕ အေပါင္းအသင္းေတြက ကယ္ႏိုင္ရင္ ေကာင္းတယ္..မကယ္ႏိုင္ရင္..သူ အုတ္တံတိုင္း ေလးဖက္ထဲကို
ေရာက္သြားလိမ့္မယ္ ။
“ ဘိုင္ေလး..ပါပါႀကီး အိမ္ကိုလား....”
နရားစမန္းက ေမးတာကို “ ေအးေအး..မင္းကလည္း ဘယ္ႏွစ္ခါ ေျပာရမလဲ..” လို႔ ခပ္ေငါက္ေငါက္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဘယ္လို ရွင္းမလဲ......။ ဘယ္သူ႔ကို ရွင္းခိုင္းမလဲ.....။
သူ႔ေခါင္းထဲမွာ ပြဲၿပီးမီးေသ လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္တဲ့ တပည့္လက္သား ဘယ္ေကာင္ ရွိမလဲ အေျပးအလႊား စဥ္းစားလိုက္သည္ ။
ေပၚသြားရင္ ဒါမွ မဟုတ္ မိသြားရင္လည္း သူ႔ကို လာ မပတ္ဘဲ ေထာင္က် ခံသြားမယ့္ တပည့္မ်ိဳး ။
အီစမန္...။
အီစမန္ကို ခိုင္းမယ္ ။ ဒီေကာင္က လက္ယဥ္တယ္ ။ ေသြးေအးတယ္ ။ ရဲကိုေတာင္ လည္လွီးတဲ့ေကာင္ ။
အီစမန္သည္ သူ႔ကို လာဖမ္းတဲ့ ရဲႏွစ္ေယာက္ကို သားလွီးဒါးနဲ႔ လက္ျမန္ေျချမန္ လွီးထိုး သတ္ပစ္လိုက္ခဲ့သည္ ။
ၿပီးေတာ့ ဒီၿမိဳ႕ ဒီနယ္ကေန ေပ်ာက္သြားသည္ ။ လက္သည္ မေပၚခဲ့ ။ အမႈကိစၥ ေသြးေအးသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ အီစမန္ ျပန္ေရာက္လာသည္ ။
ဒါေတြ အားလုံးက သူ႔ပါပါႀကီး အက္စ္မာမြတ္ ရဲ႕ တန္ခိုး အရွိန္အဝါေတြေၾကာင့္ ..။ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝမႈနဲ႔ အေပါင္း
အသင္းေကာင္း..ဝင္ဆန႔္မႈေတြေၾကာင့္ဘဲေလ ။
အီစမန္က သူ႔ကို အကာအကြယ္ေပးတဲ့ ဗစ္တာညိဳဝင္း တို႔ မိသားစု အတြက္ဆို ဘာဘဲ လုပ္ေပးရ လုပ္ေပးရ
လုပ္ေပးမယ့္လူ ။ ကမ္းကုန္ေအာင္ မိုက္တဲ့ လူမိုက္ ။
ဟုတ္ၿပီ ။ အီစမန္ကို ခိုင္းမယ္ ။
ေရွ႕ခန္းက ဒ႐ိုင္ဘာ ရဲ႕ ေဘးမွာ ထိုင္လိုက္လာတဲ့ အစြီးကို “ ေဟ့....အစြီး....အီစမန္ဆီကို ဖုန္းေခၚလိုက္စမ္း....” လို႔ လွမ္း ခိုင္းလိုက္သည္ ။ ဘယ္အထိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း လုပ္သလဲ ဆိုရင္ အီစမန္ကို သူ႔ဖုန္းနဲ႔ေတာင္ သူ မေခၚဘူး ။ အီစမန္ရဲ႕ ဖုန္းမွာ သူ႔ဖုန္းနံပါတ္ မေပၚခ်င္လို႔ ။ ရက္ေကာ့ မရွိခ်င္လို႔ ။
အစြီး ရဲ႕ ဖုန္းနဲ႔ အီစမန္ကို သူ ေျပာသည္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ကို အျပတ္ရွင္းလိုက္ဖို႔ ေဖ်ာက္ဖ်က္လိုက္ဖို႔ အမိန႔္ေပးလိုက္သည္ ။ အီစမန္က “ စိတ္ခ် ဘိုင္ေလး...အခုဘဲ လုပ္လိုက္မယ္.....ပစၥည္းေကာင္းေလး ဆိုေတာ့ က်ေနာ္မေလ်ာ့လိုက္ခင္ တပြဲေလာက္ ဆြဲလိုက္လို႔ ရမလား ဘိုင္ေလး...ဟီး...စားႂကြင္းစားက်န္ေလး...ေတာင္းတာပါ...ဘိုင္ေလး..မလုပ္နဲ႔ဆို အီစမန္ မလုပ္ပါဘူး....” လို႔ ေတာင္းလိုက္လို႔ “ မင္းသေဘာ....အီစမန္.....” လို႔ သူ ေျပာလိုက္သည္ ။ နဂိုထဲက အိမ့္ကို ခ်ိဳးတဲ့အေနနဲ႔ သူ႔တပည့္ေတြကို ဝိုင္း လိုးခိုင္းမလို႔ သူ စဥ္းစားခဲ့တာပါ ။
ထိုင္းဖက္က ဖါတန္းကိုေတာင္ ပို႔ပစ္ဖို႔ စဥ္းစားခဲ့တာပါ ။
မၾကာခင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ လူခ်မ္းသာေတြ ေနၾကတဲ့ သူေဌး ရပ္ကြက္ႀကီး တခုက သူ႔ပါပါႀကီး အက္စ္မာမြတ္ ( ေခၚ ) ဦးခင္ေမာင္စိန္ေဌး ရဲ႕ “စိန္ပတၱျမား ရိပ္ၿမဳံ ”ႀကီးကို သူ ေရာက္သြားၿပီ ။
မၾကာခင္ ႀကိမ္းေမာင္း ဆူပူတာေတြကို ခံရေတာ့မွာမို႔ စိတ္ကို ျပင္ဆင္ေနတဲ့ ဗစ္တာညိဳဝင္း ( ေခၚ ) ဘိုင္ေလးသည္ ပါပါႀကီးရဲ႕ ၿခံေပါက္ေစာင့္ေတြက ဦးၫႊတ္ အ႐ိုအေသေပးၾကတာကို လက္လွမ္း ျပလိုက္သည္ ။
အီစမန္သည္ ေဘာစိက အိမ့္ဇာေသာ္ကို မသတ္ပစ္ခင္ ႀကိဳက္သလို လုပ္ဖို႔ ခြင့္ျပဳလိုက္လို႔ ပီတိေတြ ျဖာေနသည္ ။ တကယ့္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး တတုံးတခဲႀကီး ။ ဒီလို ပစၥည္းက အီစမန္တို႔ စိတ္ကူးနဲ႔ဘဲ မွန္း
ဆၿပီး ကြင္းထုခဲ့ရတာ ။
ေဘာစိ ဗစ္တာညိဳဝင္း ( ေခၚ ) ဘိုင္ေလးနဲ႔ ဖုန္းေျပာ အၿပီး စားလက္စ ဆိတ္သားဒန္ေပါက္ေတြကို ဆက္ မစားေတာ့ ။
ဘိုက္ေလးၿပီး အိမ့္ဇာေသာ္ကို အပီအျပင္ မဆြဲႏိုင္မွာ စိုးလို႔ ။
သူ ေရာက္ေနတာက ကန္ေတာ္ကေလး ၁၂၃လမ္း ထိပ္က ခါလာဇီ ဒန္ေပါက္ဆိုင္ ။
ခ်ေပးထားတဲ့ ေရခဲေရခြက္ကို ေမာ့ေသာက္လိုက္ၿပီး ထိုင္ရာက ထလိုက္သည္ ။ ေကာင္တာမွာ ဆိုင္ရွင္ ေဒၚခါတမာဇီ ရွိေနသည္ ။ က်သင့္ေငြ သြားရွင္းလိုက္ေပမယ့္ ခါလာဇီက မယူဘူး ။
အီစမန္ကို သိေနသည္ ။ အီစမန္ရဲ႕ အေၾကာင္းကို သိထားသည္ ။ အီစမန္ကို လန႔္သည္ ။
ဆိုင္ေရွ႕ကေန တက္ဆီ တစီးကို တားလိုက္သည္ ။
“ ဘယ္သြားမလဲ..ဆရာ....”
“ ေစာ္ဘြားႀကီးကုန္း.....”
သူ ဒန္ေပါက္ဆိုင္ထဲက ထြက္လာတာကို မလွမ္းမကမ္းမွာ ရပ္ထားတဲ့ ကားတစီးေပၚက လူသုံးေယာက္က ေစာင့္ၾကည့္ေနတာကိုေတာ့ အီစမန္ မသိ ။
ကိုႀကီးစိုး...ေထာင္ထြက္ လူမိုက္ တင္ေအာင္စိုးနဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ အေဖ ဦးဘေဖေသာ္ တို႔ ျဖစ္သည္ ။
“ ဒီ အီစမန္က ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ တကယ့္ ညာလက္႐ုံး တေကာင္ေပါ့.....အန္ကယ္......သူက တကယ့္ လက္မ႐ြံ ေၾကးစားတေယာက္ေပါ့..ရဲႏွစ္ေယာက္ကိုေတာင္ တခါထဲ ပြဲခ်င္းၿပီး သတ္ပစ္လိုက္
ႏိုင္တဲ့ေကာင္..ေထာင္ထဲမွာ တုံးကလည္း သူက ေထာင္မင္းသား တေယာက္ေပါ့..အျပင္က သူ႔ေဘာစိေတြကလည္း အထဲမွာ မင္းသားလို ေနလို႔ ရေအာင္ “ လိုက္ ” ေပးထားတယ္ေလ.....” လို႔
ကိုတင္ေအာင္စိုးက ရွင္းျပေနသည္ ။ ကိုႀကီးစိုးက ကားကို တက္ဆီကား အေနာက္ကို လိုက္ဖို႔ စတင္ ေမာင္းထြက္လိုက္သည္ ..။
အီစမန္ ကို ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ၿပီး လူလစ္ အခြင့္သာရင္ ဒီေကာင့္ကို ဖမ္းဆြဲၿပီး စစ္ေမးမယ္ ဆိုတဲ့ အႀကံနဲ႔ သူ႔အေနာက္ကေန လိုက္ၾကတာပါဘဲ ။
ဦးအက္စ္မာမြတ္သည္ ဗစ္တာညိဳဝင္း ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ ထမင္းစား စားပြဲႀကီးမွာ ထိုင္ရင္း အခ်ိဳပြဲ တည္းေနသည္ ။
ဂူလားဂ်မန္း လို႔ ေခၚတဲ့ မလိုင္လုံး အညိဳေရာင္ကို တလုံးၿပီး တလုံး စားေနတာ ။
“ ပါပါး.....ထမင္း စား ေကာင္းလား......”
“ ေအး..ေကာင္းတယ္...မင္း အေဒၚ ခ်က္တဲ့ ဆိတ္ေျခေထာက္ စြပ္က တအား ေကာင္းဘဲ.....ဆိတ္ဦးေႏွာက္ဟင္းကလည္း ေကာင္းမွ ေကာင္း.....ၾကက္ကဘတ္...ေရာ..မင္း စားမလား.....”
“ စားခဲ့ၿပီးၿပီ ပါပါး.....”
“ ေအး...မင္းကို ပါပါး...ဆဲတာ ဆူတာ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးကြာ..မင္းလည္း မငယ္ေတာ့ဘူး.......အခု မင္းတူေလး ဂ်ယ္ရယ္လ္လည္း ဆုံးပါးသြားတယ္....ဆိုင္လည္း ပ်က္စီး....ငါတို႔ လူေတြလည္း ေသေၾက အနာတရ ျဖစ္......မင္း သည္ အခ်ိန္ ကစၿပီး ဆင္ျခင္ေတာ့ ..ငါ့သား......စိတ္ရွိတိုင္း ေလွ်ာက္လုပ္မေနနဲ႔ေတာ့....”
“ ဟုတ္ကဲ့ ပါပါး...”
“ မင္း ဘာေတြ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာလည္း ပါးပါး မသိခ်င္ဘူး......မလုပ္သင့္တာေတြ လုပ္ေနတယ္ ဆိုရင္လည္း ေရွ႕ ဆက္ မလုပ္နဲ႔ေတာ့ကြာ....ရပ္လိုက္ေတာ့ ...မင္း မေကာင္းတာေတြ ထပ္လုပ္
ေနတယ္ ဆိုရင္လည္း အခု ခ်က္ခ်င္း ရပ္ခိုင္းလိုက္ေတာ့ ငါ့သား.....”
ဗစ္တာညိဳဝင္း မ်က္ႏွာ ကြက္ကနဲ ပ်က္သြားသည္ ။ ေစာေစာကတင္ အီစမန္ကို အိမ့္ကို အေပ်ာက္ရွင္းခိုင္းလိုက္သည္ မဟုတ္လား ။
ငါ မွားသြားၿပီလား....။ အိမ့္ကို ငါ ဘာလို႔ သတ္ခိုင္းလိုက္မိပါလိမ့္ ။ အိမ့္ တေန႔ ငါ့ကို ေထာင္ထဲ ပို႔မွာ စိုးလို႔ ႏုတ္ပိတ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တာ ..။
သူ ေတြေဝသြားတာ မ်က္စိမ်က္ႏွာ ပ်က္သြားတာကို သူ႔အေဖႀကီးက သတိထားမိလိုက္သည္ ။
“ သြား..သြား.....ဟိုဖက္ခန္းထဲ သြားလိုက္..မင္း လုပ္ထားတာေတြ ရပ္စရာ ရွိရင္ အခ်ိန္မွီ ရပ္လိုက္ကြာ..သြား..ငါ့သား..သြား......”
ပါးပါး စကားေတြေၾကာင့္ သူ တဖက္ခန္းထဲကို အျမန္ဝင္သြားလိုက္ၿပီး သူ႔ဟမ္းဖုန္းကို ထုတ္ခါ အီစမန္ဆီကို ဆက္လိုက္သည္ ။ ဖုန္းက ေခၚလို႔ မရဘူး ။
အိမ့္ကို ခ်က္ခ်င္းေတာ့ သတ္လိမ့္ဦးမွာ မဟုတ္ဘူး ။
အီစမန္က အရင္ စိတ္ႀကိဳက္ မုဒိန္းက်င့္အုံးမွာ....။
ဖုန္း ဆက္တိုက္ ေခၚေနေပမယ့္ အီစမန္ ဖုန္းမထူးဘူး ။ သူ ဘာျဖစ္ေနလဲ ။ တမင္တကာ မထူးတာလား ။
အိမ့္ဇာေသာ္သည္ ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ တပည့္ တေယာက္ လာခ်ထားေပးတဲ့ ထမင္းဟင္းနဲ႔ ေသာက္စရာ ပက္စီဘူးကို မတို႔ မထိ ။ ဘိုက္ထဲက ဆာတာမွ တဂြီဂြီ ျမည္ေနသည္ ။ ေဆးခတ္ထားရင္
အရင္ တခါလို သူလုပ္တာေတြကို မတားႏိုင္ ခံမခ်ႏိုင္မွာ စိုးလို႔ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္း အတင္း လုပ္သြားတာေတြေၾကာင့္ အိမ့္ရဲ႕ ကိုယ္ေတြ အခုတိုင္ နာက်င္ က်ိန္းစပ္ေနဆဲပါ ။
ေဟာ.....
အျပင္က ေျခသံ ၾကားရသည္ ။ သူ ျပန္လာၿပီ ထင္တာဘဲ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္သည္ အရိပ္ျပာ ထဲမွာ ဗစ္တာညိဳဝင္း လူေတြနဲ႔ သူတို႔လူေတြ အႀကီးအက်ယ္ ဖိုက္ေတာ့ သူ႔လူေတြလည္း ကြဲၿပဲ စုတ္ျပတ္သလို ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ တူ ဂ်ယ္ရယ္လ္လည္း သူ႔လူတေယာက္က ဓါးနဲ႔ ထိုးလိုက္လို႔ ဓါးဒါဏ္ရာနဲ႔ ေဆး႐ုံမွာ ေသသြားတာေတြေၾကာင့္ ရဲတပ္ဖြဲ႕က ေမးခြန္းေတြ ေမးတာကို ေျဖေနရတယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ က ကိုယ္တိုင္ မပါလို႔ ရဲေတြက အခင္း ျဖစ္ခ်ိန္ ဘယ္မွာ ရွိေနလဲ ေမးတဲ့ အခါ သူ႔အေဖနဲ႔ အတူ အစိုးရပိုင္းက အႀကီးအကဲ တေယာက္ရဲ႕ အိမ္က ေမြးေန႔ပြဲတခုမွာ ရွိေနတယ္ လို႔ ေျဖတယ္ ။ သည္ အႀကီးအကဲ လူႀကီးရဲ႕ ပီေအ ( ကိုယ္ေရး အရာရွိ )က ရဲေတြဆီကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ႀကိမ္းေမာင္းတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ က သူ႔လူႀကီးသားရဲ႕ ေမြးေန႔မွာ ရွိေနတယ္..သူနဲ႔ ဖိုက္ပြဲနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ဘူး လို႔ ေျပာေပးတယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ရဲ႕ တပည့္ေတြကလည္း ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္နဲ႔ ဒီကိစၥ ဘာမွ မဆိုင္ဘူးလို႔ ရဲေတြကို ထြက္ဆိုၾကတယ္ ။
ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဗစ္တာညိဳဝင္းကို မႏွိပ္လိုက္ရတာကို ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္က မေက်နပ္ဘူး ။ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဘယ္မွာ
ဖမ္းထားသလဲ ဆိုတာလည္း မသိလိုက္ရလို႔ ဒီေကာင္ေတြနဲ႔ ဇာတ္လမ္းက မၿပီးျပတ္ေသးဘူး ဆိုၿပီး ဗစ္တာညိဳ
ဝင္းရဲ႕ တပည့္တေယာက္ေယာက္ကို ဆြဲစိဖို႔ သူ ထပ္ႀကံစည္ျပန္တယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ၿပီး ဝင္လာတဲ့လူက ဗစ္တာညိဳဝင္း မဟုတ္ဘဲ အိမ့္ဇာေသာ္ မသိတဲ့ လူတ
ေယာက္ ျဖစ္ေနတယ္ ။ သည္လူ အခန္းထဲ ဝင္လာေတာ့ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း ကုတင္ေပၚ လွဲေနရာက မတ္တပ္
ထရပ္လိုက္တယ္ ။
“ နင္ ဘယ္သူလဲ...ဘာလာလုပ္တာလဲ...ငါ့အနား မလာနဲ႔..”
ဟန္ကိုယ့္ဖို႔ မာန္သူ႔ဖို႔ ဆိုသလို အိမ့္ဇာေသာ္က အရင္ဆုံး ဦးေအာင္ စြာထားလိုက္တယ္ ။
ဝင္လာတဲ့ေကာင္က ဆံပင္ေကာက္ေကြးေကြး ေဆးဘဲပုံ ပိန္ေျခာက္ေျခာက္ သြားေခါေခါနဲ႔ ။ ဝတ္စား ထားတာ
ေတြကလည္း ဖ်ာပုံထည္ ( ေလေဘး အေဟာင္းပုံက )လို ပုံစံေတြ ။
“ ငါ ဘယ္သူဆိုတာ နင္ သိစရာ မလိုဘူး.....ဘာလာလုပ္တာလဲ ဆိုတာေတာ့ ေျပာျပမယ္...နင့္ကို လာလိုးတာ
..လိုးဖို႔လာတာ...ကဲ သိၿပီလား....ေစာက္ေကာင္မ ...”
ဟား...ေလသံက အေပၚစီးက ။ လူက လမ္းေဘးက ဝဲစားပုံ ။ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း ေဆးမိလို႔သာ ခံလိုက္ရေပ
မယ့္ အခု လတ္တေလာက အားရွိေနတယ္ ။ လုပ္ခ်င္တိုင္း ခံမတဲ့လား.....၊
“ အံမာ...ေလသံက မာလွခ်ည္လား...ကုလားဒိန္ကမ်ား …. ”
သူ႔ကို ကုလားဒိန္လို႔ အေခၚခံရလို႔ အီစမန္ အီးတင္းသြားတယ္ ။
တဟုန္ထိုး ေျပးဝင္ၿပီး အိမ့္ကို လႊဲ႐ိုက္တယ္ ။ အိမ့္က လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကာဆီးသလို ေျခေထာက္နဲ႔ ကန္တယ္ ။
ပါးစပ္ကလည္း ယုတ္ရင္းၾကမ္းတမ္းတဲ့စကားလုံးေတြ နဲ႔ ဆဲတယ္ ။ အီစမန္နဲ႔ အိမ့္ လုံးေထြး သတ္ပုတ္ၾကတာ
အနားက ကုတင္ႀကီးေပၚကို လဲက်သြားတယ္ ။ အိမ့္က ေအာက္က အီစမန္က အေပၚက ။
“ ျဖန္း......ျဖန္း.....”
အီစမန္ရဲ႕ လက္ဝါးႀကီးေတြက အိမ့္ရဲ႕ မ်က္ႏွာ ပါးျပင္ေတြကို ဆက္တိုက္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္နဲ႔ ထိေတြ႕ေနတယ္။
“ အား ….ေခြးေကာင္....ကုလားစုတ္....”
“ ေခၚအုံး..ေခၚအုံး..ငါ့ကို အဲလိုနံမည္ ..”
အီစမန္က ႐ိုက္သလို အိမ့္က သူ႔ဘိုက္ကို အားကုန္သုံးၿပီး ကန္ထည့္တယ္ ။ အိမ့္ရဲ႕ ထမိန္လည္း ကြၽတ္ေန
ၿပီ ။
အီစမန္က အိမ့္ ျပန္ဖိုက္တာေၾကာင့္ မုဒိန္း မက်င့္ေတာ့ဘဲ အျပတ္ဘဲ သတ္ပစ္လိုက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ။
ဒါေပမယ့္ အိမ့္က ဆက္တိုက္ ျပန္ေဆာ္ေနလို႔ သူ႔ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက ဓါးကို ထုတ္ဖို႔ ခက္ေနတယ္ ။ အိတ္
ထဲကို လက္ႏႈိက္ေနတုံး အိမ့္က လက္သဲေတြနဲ႔ ကုတ္ ေျခေထာက္နဲ႔ ကန္ ဒူးနဲ႔ ေျပးတိုက္လို႔ အီစမန္ ၾကမ္း
ျပင္ေပၚကို ပက္လက္ လန္က်သြားရတယ္ ။
“ ေခြးမ..နင္သိမယ္..နင့္ကို သတ္မယ္....နင့္ကို သတ္မိန႔္ ေပးလိုက္ၿပီ..ေကာင္မရဲ႕...”
အီစမန္က ေဘာင္းဘီထဲက ဓါးကို ထုတ္လိုက္တယ္ ။
အိမ့္လည္း သတ္မိန႔္ေပးလိုက္ၿပီ ဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ ဆတ္ကနဲ ေမာ့ၾကည့္တယ္ ။
“ နင့္ကို ဗစ္တာညိဳဝင္းက အျပတ္ရွင္းခိုင္းလိုက္ၿပီးၿပီ..ေခြးေကာင္မ....ငါ့ကို စိတ္ႀကိဳက္ လိုးဖို႔လည္း ခြင့္ျပဳလိုက္
တယ္. . . .နင့္ကို ဖင္တဝလိုးၿပီးမွ သတ္မလို႔ ႀကံထားတာ.....အခုေတာ့ နင္က ေတာ္ေတာ္ ေဇာင္းထက္တဲ့ ေကာင္မ ဆိုတာ ေတြ႕ရလို႔ အရင္ သတ္မယ္..ၿပီးမွ လိုးမယ္.....ဖါသည္မ....”
အီစမန္က ကုန္းထတယ္ ။ အိမ့္က မ်က္ခြက္ကို ေဆာင့္ကန္လိုက္တယ္ ။ အီစမန္ ေရွာင္ေပမယ့္ နားထင္နား
ကို ကန္မိတယ္ ။
“ အား....”
အီစမန္က အိမ့္ေျခေထာက္တဖက္ကို လွမ္းဆြဲတယ္ ။ အိမ့္ ပက္လက္ လန္က်တယ္ ။ အီစမန္က ခုန္အုပ္
တယ္ ။ ဓါးနဲ႔ လည္ပင္းကို လွီးဖို႔ ႀကံတယ္ ။ အိမ့္က ေအာက္ကေန ဒူးနဲ႔ သူ႔ေပါင္ၾကားကို ပင့္တိုက္တယ္ ။
“ အား....ဝူးဝါး........”
အိမ့္မွာ ထမိန္ မရွိေတာ့ဘူး ။ အိမ့္လည္း ပင္တီေလးနဲ႔ အီစမန္ကို ျပန္ဖိုက္ေနတာ ။
ဓါးတဝင့္ဝင့္နဲ႔ အီစမန္ ေရွ႕တိုးလာတယ္ ။ အိမ့္ ႏွိပ္ထားလို႔ နာက်င္သြားတာေၾကာင့္ အိမ့္ကို အျပတ္ သတ္
ပစ္ဖို႔ ေရွ႕ကို တိုးလာေနတယ္ ။ တကယ္တမ္း ဓါးကိုင္ လူတေယာက္ကို အိမ့္ ျပန္ခ်ဖို႔ မတတ္ပါ ။ အီစမန္က
ရဲသားေတြကိုေတာင္ လက္ျမန္ျမန္နဲ႔ ထိုးသတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ လူမိုက္ေကာင္ ။ အိမ့္ကိုလည္း ဘိုက္ခြဲပစ္ၿပီး အူေတြ
ဆြဲထုတ္ဖို႔ သူ ဆုံးျဖတ္ၿပီး အိမ့္ဆီကို ကပ္သြားတယ္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ ပြင့္ေနတဲ့ တံခါးကေန လူတေယာက္ ခုန္ဝင္လာတယ္ ။
ကိုႀကီးစိုး ငွားထားတဲ့ ေထာင္ထြက္ တင္ေအာင္စိုး ။
တင္ေအာင္စိုးရဲ႕ လက္ထဲမွာ အသြားထက္ထက္နဲ႔ ငွက္ႀကီးေတာင္ ဓါးရွည္ တေခ်ာင္း ကိုင္ထားတယ္ ။
“ ေဟ့ေကာင္ အီစမန္....မင္း ေနာက္ဆုတ္ကြာ.....အဲ..ေသခ်င္ရင္ေတာ့ တိုးခဲ့..မင္း ငါ့ကို သိတယ္ မဟုတ္လား”...လူသတ္လာတာ မ်ားၿပီ ..ခုေလးတင္ဘဲ တိုက္အေပါက္ဝမွာ မင္းတို႔ေရာင္းရင္း အဘူ ဆိုတဲ့ေကာင္
ကို လည္လွီးပစ္လိုက္တယ္....ခြီး..အခု မင္းအလွည့္....”
အီစမန္လည္း အားႏြဲ႕တဲ့ မိန္းမသားကို ဓါးႀကီးနဲ႔ အေသသတ္ဖို႔ ျပင္ေနေပမယ့္ သူ႔လိုဘဲ မိုက္ကမ္းတဲ့ ေထာင္
ထြက္ လူမိုက္တေကာင္ ႐ုတ္တရက္ ေပၚလာလို႔ တုန္လႈပ္သြားတယ္ ။ သူ႔လက္ထဲမွာကလည္း သူ႔ဓါးထက္
ႀကီးၿပီး ရွည္နဲ႔ “ငွက္ ” နဲ႔ ။
“ ေဟ့ေကာင္..မင္း ဘာဝင္ရႈပ္တာလဲ......ေအးေဆးေန...ေနာက္ဆုတ္..ငါ့အလုပ္ ငါ လုပ္ေနတာ...”
“ ေဟ့ေကာင္..မင္း ငါ့ကို အရင္ရွင္းကြာ...ငါေသမွ သည္ ေကာင္မေလးကို မင္း လုပ္လို႔ရမယ္...လာ....လာခဲ့..”
တင္ေအာင္စိုးက ဓါးကို တဝွစ္ဝွစ္ လႊဲခုတ္ရင္း အီစမန႔္အနားကို တိုးကပ္သြားတယ္ ။ အီစမန္က အေနာက္ကို
ဆုတ္သြားတယ္ ။ အကြက္ေခ်ာင္းေနတယ္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ ကိုႀကီးစိုးနဲ႔ ဦးဘေဖေသာ္တို႔ အခန္းထဲကို ဝင္လာတယ္ ။
“ ဟင္.....ကိုႀကီး....အို..ဒက္ဒီပါ ပါလာတယ္လား . .”
အိမ့္လည္း ၾကမ္ဒေပၚမွာ ပုံရက္သား က်ေနတဲ့ သူ႔ထမိန္ေလးကို ေျပးေကာက္လိုက္တယ္ ။
ကိုႀကီးစိုးနဲ႔ ဦးဘေဖေသာ္တို႔က တုတ္ေတြနဲ႔ အီစမန္ကို ဖိုက္ဖို႔ ဝိုင္းလိုက္ၾကတယ္ ။ အီစမန္လည္း သုံးေယာက္
နဲ႔ တေယာက္ ျဖစ္သြားလို႔ သူ႔အေျခအေန မလွေတာ့တာ သေဘာေပါက္ေနတယ္ ။ ကိုႀကီးစိုးက တုတ္နဲ႔ဝင္
႐ိုက္သလို တင္ေအာင္စိုးက ဓါးရွည္နဲ႔ဝင္ခုတ္တယ္ ။
အီစမန္ ေျပးဖို႔ လမ္း မရွိလို႔ ျပန္ခံခ်တယ္ ။ ဒုတ္ခ်က္ေတြ မိသလို တင္ေအာင္စိုးရဲ႕ ဓါးခ်က္ေတြ မိသြားတယ္ ။
“ လူယုတ္မာတို႔ သြားရာလမ္းကို ျမန္းေပေတာ့..အီစမန္ . . .”
တင္ေအာင္စိုးက အီစမန္ရဲ႕ လက္ထဲက ဓါးကို သူ႔ဓါးနဲ႔ ခတ္ထုတ္ ပစ္လိုက္တယ္ ။ “ ေဟ့ ေနအုံး.....ေန....”
အီစမန္က လက္တဖက္နဲ႔ တားလိုက္ေပမယ့္ တင္ေအာင္စိုးက ဓါးနဲ႔ ပိုင္းခ်လိုက္တယ္ ။ လက္ ျပတ္ထြက္သြား
တယ္ ။
“ အားးးးး......”
အီစမန္ရဲ႕ အသံနက္ႀကီး ကို ၾကားလိုက္ၾကရတယ္ ။ တင္ေအာင္စိုးရဲ႕ ဓါးက အီစမန္ရဲ႕ လည္ၿမိဳကို ထုတ္ခ်င္း
ေပါက္သြားတယ္ ။
ဦးဘေဖေသာ္က အိမ့္ကို ဆြဲၿပီး အခန္းထဲက အရင္ ထြက္တယ္ ။ တင္ေအာင္စိုးက လဲက်ၿပီး တဆတ္ဆတ္
တုန္ခါေနတဲ့ အီစမန္ရဲ႕ အက်ၤ ီနဲ႔ သူ႔ဓါးက ေသြးေတြကို သုတ္ေနတယ္ ။ နီေစြးတဲ့ ေသြးေတြက အိစမန္ရဲ႕
လည္ပင္းထဲက ပန္းထြက္ေနဆဲဘဲ ။
ကိုႀကီးစိုးက “ ေက်းဇူးဘဲ ကိုတင္ေအာင္စိုး......” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ ရတယ္ ဆရာ....မတရားမႈေတြကို လက္ပိုက္ ၾကည့္မေနႏိုင္ဘူး …....တရားဥပေဒဖက္က လူေတြက လုပ္စရာေတြ
ကို မလုပ္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္တို႔က ကိုယ့္တရားကို ကိုယ္ စီရင္ရတာေပါ့ဗ်ာ.....” လို႔ တင္ေအာင္စိုးက ေျပာ
လိုက္တယ္ ။
“ ကဲ လစ္ၾကမယ္..ကိုတင္ေအာင္စိုး..ခင္ဗ်ား အတြက္ ဘာမွ မပူနဲ႔ လိုအပ္တာေတြ က်ေနာ္ ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္..
ခင္ဗ်ား ဒိုးခ်င္တဲ့ေနရာကို ဒိုးေပေတာ့....”
သူတို႔ သည္တိုက္အိုႀကီးထဲကေန အျမန္ဆုံး ထြက္သြားၾကတယ္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းလည္း အိမ့္ဇာေသာ္ကို အျပတ္ရွင္းခိုင္းလိုက္တဲ့ အီစမန္ကို ဖုန္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ေခၚေပမယ့္ ဖုန္း
မကိုင္တာေၾကာင့္ စိတ္ရႈပ္ေထြးလာၿပီး အနီးဆုံးမွာ ရွိေနတဲ့ ရာကြတ္ဘိုင္ ဆိုတဲ့ တပည့္ကို အိမ့္ဇာေသာ္ကို
ဖမ္းေလွာင္ထားတဲ့ ေစာ္ဘြားႀကီးကုန္းက တိုက္အိုႀကီးဆီကို သြားၾကည့္ခိုင္းတယ္ ။
ရာကြတ္ဘိုင္က ခ်က္ခ်င္းဘဲ ေစာ္ဘြားႀကီးကုန္းကို ေျပးၾကည့္တယ္ ။
တံခါးေတြ ပြင့္ေနတဲ့ တိုက္အိုႀကီးကို ဝင္ဝင္ခ်င္းမွာဘဲ သူတို႔ လူတေယာက္ ျဖစ္တဲ့အဘူ႔အေလာင္းကို စေတြ႕
လိုက္တယ္ ။ အဘူ က အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ အခ်ဳပ္ခန္း အျပင္က ေစာင့္ၾကပ္ရတဲ့ေကာင္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္း ဆီကို ခ်က္ခ်င္း ဖုန္းေကာက္ဆက္တယ္ ။
“ ဘိုင္ေလး....ေလ်ာေနၿပီ..ေလ်ာေနၿပီ.......”
တုန္ရင္တဲ့ အသံနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့ ရာကြတ္ဘိုင္ေၾကာင့္ ဗစ္တာညိဳဝင္း လန႔္သြားတယ္ ။
“ဘာေလ်ာတာလဲကြ..အရင္းမရွိ အဖ်ားမရွိ...ရာကြတ္ဘိုင္..မင္း ဘာျဖစ္ေနလဲကြ......”
“ အဘူ ေသေနၿပီ...ဘိုင္ဆပ္....ဟာ...ဟာ....ဟာ......အီစမန္လည္း ေလ်ာေနၿပီ....ဟာကြာ.....ေကာင္မေလးလည္း
မရွိေတာ့ဘူး.......”
ဟိုက္...ဗစ္တာညိဳဝင္း တအား တုန္လႈပ္သြားတယ္ ။ ေျခာက္ျခားသြားတယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ လြတ္သြားၿပီ ။ အဘူနဲ႔ အီစမန္ကို အျပတ္ရွင္း ၿပီ ကယ္ထုတ္သြားတယ္ ဆိုေတာ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္
ရဲ႕ လက္ခ်က္လား..သူ႔အေဖႀကီး ဦးဘေဖေသာ္ရဲ႕ လက္ခ်က္လား..တခုခုဘဲ ။
ငါ့အတြက္ အႏၲရာယ္ လာၿပီ . . .ဘယ္လို လုပ္မလဲ.. ..ဘယ္လို လုပ္မလဲ........။
ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ သည္အခ်ိန္မွာ သူတို႔ပိုင္ မုန႔္တိုက္တခုမွာ ေရာက္ေနခိုက္ အခ်ိန္ ။ သူ႔တပည့္ေတြကို
ေခၚၿပီး ခ်က္ခ်င္းဘဲ ဆိုင္ထဲက ထြက္တယ္ ။
ကမာၻေအးေစတီလမ္းမႀကီးေပၚမွာ ကားေတြက တေဝါေဝါနဲ႔ ေမာင္းေနတဲ့ အခ်ိန္ ။
မုန႔္တိုက္ထဲက ထြက္ၿပီး ကားေပၚကို အတက္ သူ႔တပည့္ေတြ ၿခံရံထားတဲ့ ၾကားက ဆံပင္ရွည္ရွည္ ေဘာင္းဘီတိုပြပြ..တီရွပ္ႏြမ္းႏြမ္းနဲ႔ ညႇပ္ဖိနပ္နဲ႔ တ႐ုတ္ဘိန္းစားလို ပိန္နာနာ လူတေယာက္က ေျပးလာၿပီး ဗစ္တာ
ညိဳဝင္းကို ေျပာင္းတိုေသနတ္ေလးနဲ႔ အနီးကပ္ ပစ္ခတ္လိုက္တယ္ ။
ဒိုင္း..ဒိုင္း..ဒိုင္း........
ေသနတ္သံ သုံးခ်က္ ….
ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ ေခါင္းထဲကို ပြိဳင့္၃၈ က်ည္ေတြ အစုလိုက္ ဝင္သြားတယ္ ။ လမ္းမေပၚကို ဟတ္ထိုး ေမွာက္ရက္
လဲက်သြားတယ္ ။ သူ႔တပည့္ေတြက ေၾကာင္ၾကည့္ေနတယ္ ။ မထင္ဘူးေလ ။ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ ရန္ကုန္
ၿမိဳ႕ စည္ကားတဲ့ လမ္းမႀကီးေပၚမွာ လုပ္လိုက္တာ ...။
သူတို႔ ပစ္တဲ့ေကာင္ကို တိုက္ခိုက္ဖို႔ ျပင္လိုက္ေတာ့ ပစ္တဲ့ေကာင္က ထြက္ေျပးသြားတာ ေတာ္ေတာ္ ေဝးေဝး
ကို ေရာက္ေနၿပီ ။ သည္ အခ်ိန္မွာ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ တစီး ေရာက္လာၿပီး ပစ္ခတ္တဲ့ ေကာင္ကို တင္ေခၚသြား
တယ္ ။
ဒါေတြကို မလွမ္းမကမ္းက ကားတစီးေပၚကေန ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္က စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေက်နပ္ေနတယ္ ။ ၿပဳံးေနတယ္ ။
ဖုန္းကင္မရာနဲ႔ ဗီဒီယို ႐ိုက္ေနတဲ့ သူ႔တပည့္က “ အားလုံး ႐ိုက္လိုက္တယ္ ေဘာ့စ္..” လို႔ လွည့္ေျပာတယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္က “ ဒီေကာင္ကို ေလ်ာ့လိုက္တဲ့ ပုံကို အြန္လိုင္းကို တင္လိုက္ကြာ.....မင္းကို မလိုက္ႏိုင္ေအာင္လည္း ပိရိေအာင္ တင္...” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ အေဖႀကီး ဦးအက္စ္မာမြတ္သည္ သူ႔သားေလး ရဲ႕ အျဖစ္ဆိုး သတင္းဆိုးကို ၾကားလိုက္ရတဲ့ အ
ခါ အႀကီးအက်ယ္ ငိုေႂကြးပါတယ္ ။
“ ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ..သားေလးရယ္.....ငါ့သားေလးကို လုပ္ရက္လိုက္ၾကတာ.....ငါ့အသဲႏွလုံးေတြ ကြဲေၾကရပါၿပီကြာ...”
အဖိုးႀကီးရဲ႕ အျဖစ္ကို တပည့္ေတြက မၾကည့္ရက္ၾကပါ ။
“ ဆရာႀကီး.....ဘိုင္ေလး အတြက္ လက္စားေခ်ပါရေစ.....က်ဳပ္တို႔ သြား လုပ္လိုက္မယ္ . . .”
အက္စ္မာမြတ္သည္ နီရဲတြတ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔ “ ေကာင္းၿပီ ...ငါ့သားေလးကို သတ္တဲ့ေကာင္ကို သားေလး ေသသလိုဘဲ.....ေသေအာင္ သတ္ၾကစမ္း....” လို႔ ေအာ္ၿပီး ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။
ကိုႀကီးစိုးက အိမ့္ကို သူ႔အိမ္ကို ေခၚသြားခ်င္ေပမယ့္ ဦးဘေဖေသာ္က လက္မခံဘူး ။
အိမ့္က ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ အဖမ္းကို ခံခဲ့ရၿပီးတဲ့ေနာက္ စိတ္ေရာ လူပါ ညႇင္းပန္း ႏွိပ္စက္တာကို ခံခဲ့ရတာမို႔
အေဖနဲ႔ အိမ္ကို ျပန္လိုက္ခဲ့ၿပီး ေဆးဝါးကုသ အနားယူဖို႔ လိုအပ္သည္ လို႔ ဆိုၿပီး သူ႔အိမ္ကိုဘဲ ျပန္ေခၚသြား
သည္ ။
ကိုႀကီးစိုးလည္း အိမ့္ကပါ ဦးဘေဖေသာ္နဲ႔ ျပန္လိုက္သြားခ်င္ေနလို႔ ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘူး ။ အိမ့္က “ သြားအုံး
မယ္..ကိုႀကီးစိုး...” လို႔ ႏုတ္ဆက္သြားသည္ ။
ဦးဘေဖေသာ္ရဲ႕ အိမ္ကို အိမ့္ဇာေသာ္ ေရာက္တာနဲ႔ သဲပုံ႔ ေျပးလာသည္ ။ ေရာက္လာသည္ ။
“ စိတ္ပူလိုက္ရတာ အိမ့္ရယ္ . . .” သဲပုံ႔က အိမ့္ကို ဖက္သည္ ။
ဦးဘေဖေသာ္က အိမ့္ ငယ္ငယ္ေလးထဲက ေနခဲ့တဲ့ အိမ့္ရဲ႕ အခန္းကို ဘာမွ မေျပာင္းလဲဘဲ ဒီအတိုင္း ထား
ထားတာကို အိမ့္ေတြ႕ရသည္ ။ အိမ့္ရဲ႕ ငယ္ငယ္ေလးထဲက ကစားခဲ့တဲ့ အ႐ုပ္ကေလးေတြက အစ ။
အိမ့္ကို အိမ္ေဖၚမေလးေတြကလည္း ဖူးဖူးမႈတ္ ျပာျပာသလဲ ဂ႐ုစိုက္ လုပ္ကိုင္ေပးၾကသည္ ။
အိမ့္သည္ ဆပ္ျပာျမဳပ္ေမႊး ေရေႏြးကန္ထဲမွာ တကိုယ္လုံး စိမ္ၿပီး ေရခ်ိဳးလိုက္သည္ ။ သဲပုံ႔က အိမ့္အနားမွာ
တခ်ိန္လုံး ေနေပးသည္ ။ သဲပုံ႔က ဗစ္တာညိဳဝင္းကို ရဲတိုင္ဖို႔ တရားစြဲဖို႔ အႀကံေပးသည္ ။ အိမ့္က မလုပ္ခ်င္ ။
ၿပီးတာေတြ ၿပီးပါေစေတာ့...အိမ့္ ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ ေနလိုက္ခ်င္တယ္....လို႔ေျပာသည္ ။
ဦးဘေဖေသာ္သည္ အိမ့္ကို အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ဆရာဝန္ နဲ႔ စစ္ခ်င္သည္ ။ ဘာျဖစ္ေနလဲ..ဘာလိုအပ္လဲ
စစ္ခိုင္းသည္ ။ ဆရာဝန္က အိမ့္ဇာေသာ္ သိတဲ့လူ ျဖစ္ေနသည္ ။ ပန္းသြားပို႔ဖူးတဲ့ ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ပါ ။
ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူက အိမ့္ကို စမ္းသပ္ရင္း...“ ကိုယ့္ကို မွတ္မိတယ္ မဟုတ္လား....” လို႔ ၿပဳံးၿပီး ေမးသည္ ။
အိမ့္က “ ဟုတ္...မွတ္မိပါတယ္...ေဒါက္တာ...” လို႔ ေျဖသည္ ။
ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူက “ ေဒါက္တာ လို႔ မေခၚပါနဲ႔ဗ်ာ.....” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ အိမ့္က “ ဒါျဖင့္ ဘယ္လို
ေခၚရမွာလဲလို႔..” လို႔ ျပန္ေမးလိုက္သည္ ။
“ ကိုကို...လို႔ ေခၚ...” လို႔ သူက ၿပဳံးစိစိနဲ႔ ေျပာလိုက္လို႔ အိမ့္လည္း “ အဲလိုႀကီးေတာ့ ေခၚခ်င္ပါဘူး....” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။
သူက အိမ့္ကို အၾကမ္းဖ်င္း စစ္ေဆးေပးတာ ျဖစ္ၿပီး လိုအပ္တာေတြ တခ်ိဳ႕ကို ေဆး႐ုံမွာ စစ္ေပးမည္ လို႔ ေျပာသည္ ။ဦးဘေဖေသာ္က သူနဲ႔ ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူနဲ႔ အရမ္း ခင္မင္ ရင္းႏွီးၾကသည္ ..သူတို႔ႏွစ္ေယာက္
ဟာ ေဂါက္႐ိုက္ဖက္ ေဘာ္ဒါေတြ..လို႔ ေျပာျပသည္ ။
အိမ့္ကို အဝအိပ္ၿပီး နားလိုက္ဖို႔ တိုက္တြန္းသည္ ။
အိမ့္လည္း သူ႔အႀကံေပးခ်က္အတိုင္း အိပ္လိုက္သည္ ။ အိပ္ရာက ႏိုးေတာ့ နည္းနည္း ပို အားရွိသြားသည္ ။
သည္အခ်ိန္မွာ သဲပုံ႔က စားစရာ ေသာက္စရာေတြ လင္ပန္းနဲ႔ ထည့္ၿပီး ယူလာေပးသည္ ။
“ အားရွိေအာင္ စားလိုက္အုံး...အိမ့္.....”
“ ေက်းဇူးတင္တယ္...သူငယ္ခ်င္းရယ္.....”
သည္ အခ်ိန္မွာ သဲပုံ႔ရဲ႕ ဖုန္း ျမည္လာသည္ ။
“ ဟယ္.....”
လန႔္ေအာ္လိုက္တဲ့ သဲပုံ႔ေၾကာင့္ အိမ့္လည္း “ ဘာျဖစ္လဲဟင္..ဘာျဖစ္လဲ...” လို႔ ေမးမိရတယ္ ။
သဲပုံ႔က တုန္တုန္ရီရီနဲ႔..“ ဗစ္တာညိဳဝင္း ေသသြားၿပီ.....ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္ ခံရတာ......” လို႔ ေျပာျပသည္ ။
“ အို . . . ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ . .ဘယ္.....ဘယ္သူ....သတ္တာတဲ့လဲဟင္........” လို႔ အိမ့္ ေမးသည္ ။
သဲပုံ႔က “ မသိေသးဘူး..အိမ့္..သူ႔ကို ပစ္သတ္ၿပီး ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ထြက္ေျပးသြားတာ လို႔ ေျပာတာဘဲ....” လို႔ ေျပာ
ျပသည္ ။ ဗစ္တာညိဳဝင္းကို တခုခု လုပ္ဖို႔ စဥ္းစားေနတဲ့ ဦးဘေဖေသာ္လည္း သည္ သတင္းကို ၾကားလိုက္ရ
ေတာ့ အရမ္း တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားသည္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ရဲ႕ လက္ခ်က္မ်ားလား......။ ဦးဘေဖေသာ္လည္း ကိုႀကီးစိုး ဆီကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ဒီ သတင္း ၾကားၿပီး
ၿပီလား ေမးၾကည့္လိုက္သည္ ။ ကိုႀကီးစိုးက တီဗီသတင္းမွာ ပါလာလို႔ သိၿပီးၿပီ လို႔ ေျပာျပသည္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္သည္ သူ႔တပည့္ မိုးေသာင္းတင္နဲ႔ အတူ ျပည္လမ္းမႀကီးေပၚက သူတို႔ မိသားစုပိုင္ “ ႏိုင္
မန္နီခ်ိန္ဂ်ာ” ( ႏိုင္ငံျခားေငြ လဲလွယ္ေရး လုပ္ငန္း )ထဲမွာ ေရာက္ေနသည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္း ပစ္သတ္ခံရတဲ့ သတင္းက အုံးအုံးႂကြက္ႂကြက္ ပြက္ေလာ႐ိုက္ေနသည္ ။
အြန္လိုင္းမွာ လူသတ္သမားက အနီးကပ္ ပစ္သတ္သြားတဲ့ ပုံ တင္လိုက္တာေၾကာင့္ တႏိုင္ငံလုံးက လူေတြ
ေတြ႕ၾကရၿပီး သတင္းႀကီးသြားသည္ ။
မန္နီခ်ိန္ဂ်ာ လုပ္ငန္းကို သူတို႔ရဲ႕ မန္ေနဂ်ာ ဦးစိုးရာဇ က တာဝန္ယူၿပီး လုပ္ကိုင္ေနတာ ျဖစ္သည္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္က ရံဖန္ရံခါ ေလာက္ဘဲ သည္ လုပ္ငန္းကို လာၾကည့္တတ္သည္ ။ ဦးစိုးရာဇကဘဲ အစစ အရာရာ
ကို တာဝန္ယူ လုပ္ကိုင္ေပးေနခဲ့သည္ ။
သူ႔လက္ခ်က္မွန္း မသိၾကတဲ့ သူတို႔ ဝန္ထမ္းေတြကလည္း ဒီလူသတ္မႈ အေၾကာင္းကို ထင္ရာျမင္ရာေတြ အကုန္
ေလွ်ာက္ေျပာေနၾကသည္ ။ သူက နားၿငီးလာလို႔ မန္ေနဂ်ာ ဦးစိုးရာဇကို ေခၚၿပီး ဝန္ထမ္းေတြကို စကားမမ်ားဘဲ
ကိုယ့္အလုပ္ကို ဂ႐ုတစိုက္ လုပ္ၾကဖို႔ ေျပာခိုင္းလိုက္သည္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ သူတို႔ တိုက္ခန္းထဲကို လူတေယာက္ ဝင္လာသည္ ။ မ်က္စိေမွးေမွး သြားေခါေခါနဲ႔ တ႐ုတ္
လူမ်ိဳး လူငယ္ တေယာက္ ။ ပိန္ပိန္ကိုင္းကိုင္း နဲ႔ ။
“ ေငြလဲခ်င္လို႔ ….”
ဒီလူရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ ဆိုသလို တခန္းလုံးကို အကဲခတ္ေနသည္ ။
“ ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ ...ဘယ္လို လဲခ်င္တာလဲ..ေဒၚလာကေန ျမန္မာက်ပ္ကို လဲခ်င္တာလား . .”
“ ဟုတ္တယ္.....ဘယ္ေဈးေပါက္လဲ...”
မန္ေနဂ်ာ ဦးစိုးရာဇက ဒီကေန႔ေပါက္ေဈးကို ေျပာျပသည္ ။
သည္လူက ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက အေမရိကန္ေဒၚလာ ေငြစကၠဴတထပ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ေကာင္တာေပၚကို
ခ်ေပးသည္ ။
“ ေဒၚလာေလးရာ လဲခ်င္တယ္ . . .”
“ ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္..ခဏေလး ေစာင့္ပါ …. ”
အာမက္သည္ ကားထဲမွာ ထိုင္ေနသည္ ။
သုတ္သီးသုတ္ျပာနဲ႔ အကြီး ျပန္လာသည္ ။ ကားတံခါးကို ဖြင့္ကာ ဝင္ထိုင္သည္ ။
“ အာစရိ ...ရွိတယ္...ဟိုေကာင္ အထဲမွာ ရွိေနတယ္ ...”
“ ေအး..အထဲမွာ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲ....လုံၿခဳံေရး ရွိတယ္ ထင္သလား....”
“ ဝန္ထမ္း ေလးေယာက္ ေလာက္ ရွိတယ္..လုံၿခဳံေရးေတာ့ မရွိဘူး ထင္တာဘဲ....”
“ အိုေက..ရွိေတာ့လည္း ေဆာ္ပစ္တာေပါ့ကြာ..ကဲ အကြီး..မင္းေရာ အထဲ ျပန္လိုက္ခဲ့မလား....”
“ ဟား..လိုက္တာေပါ့..ဆရာဘိုင္ေလးအတြက္ က်ဳပ္က လက္စားေခ်ခ်င္ေနတာ တပိုင္းကို ေသလို႔...”
“ အိုေက..ေကာင္းၿပီ....” လို႔ အာမက္က ေျပာရင္း ဖုန္းကို ထုတ္ ဆက္လိုက္သည္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္သည္ ေဘးခန္းက ေကာ္ဖီဆိုင္က အထူး စပါယ္ရွယ္ ကာေဖးလာေတး ေကာ္ဖီကို တပည့္ေလး တ
ေယာက္ ယူလာေပးလို႔ အရသာခံၿပီး ေသာက္ေနရင္း မန္ေနဂ်ာ စိုးရာဇ ရွင္းျပေနတဲ့ ေငြေၾကး လဲလွယ္မႈ ႏႈံး
ထားေတြ အေၾကာင္းကို နားေထာင္ေနတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သူ ဒါေတြကို သိပ္ စိတ္ဝင္စားလွတာမွ မဟုတ္တာ ။
သူ႔စိတ္ထဲမွာ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ျပန္ ခ်ဥ္းကပ္ဖို႔...ဖန္ဖို႔ဘဲ ရွိေနတယ္ ။
သူ ဗစ္တာညိဳဝင္းကို ဒီေလာကႀကီးထဲကေန အၿပီးအပိုင္ ေမာင္းထုတ္ ပစ္လိုက္ႏိုင္ခဲ့တာကို ေက်နပ္ ပီတိျဖစ္
ေနတယ္ ။ သည္ ငနာကို သူ မုန္းတီးေနတာ ၾကာခဲ့ၿပီ ။ သူ လုပ္တဲ့ ကိစၥေတြ အေရွ႕မွာ ဒီငနာက ကန႔္လန႔္
ကန႔္လန႔္ ေရာက္ေရာက္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ညစ္ခဲ့ရတယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဒီေကာင္ ဖမ္းေခၚသြားတာက သူ႔ကို ေစာ္ကားေမာ္ကား လုပ္လိုက္တာ ။
သူ႔ကို ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေက်ာျပလိုက္တာ မဟုတ္လား ။ ဒီေကာင္က ဘာမို႔လဲ ။ ေတးထားတာ ၾကာခဲ့ၿပီ ။ ဘယ္ရမလဲ...။
ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႔က ေက်ာလာရင္ လုံး၀ ခံတာ မဟုတ္ဘူး ...။
ဒီငတိနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သူ ျပည္ဖုံးကား ခ်ထားတဲ့ ကိစၥ ကို ဖ်တ္ကနဲ ျပန္ စဥ္းစားမိတယ္ ။ စဥ္းစားမိတိုင္း သူ
ရင္နာတယ္ ။ ခံစားရတယ္ ။ လက္သီးဆုပ္လိုက္မိတယ္ ။
ဘယ္သူမွမသိတဲ့ ကိစၥ တခု ရွိခဲ့တယ္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္း အေပၚ သူ အခဲမေက်ခဲ့တာ ။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ သူ ထုတ္မေျပာခဲ့ဘူး ။
ကမာ႐ြတ္ ရပ္ကြက္ထဲမွာ သူ အရမ္း ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလး တေယာက္ ရွိခဲ့တယ္ ။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ ဒီ
ေကာင္မေလးက တအား လွတယ္ ။ သည္ ေကာင္မေလး နံမည္က မိသင္း...တဲ့ ။
မိသင္းက မုန႔္ဟင္းခါးသည္ရဲ႕ သမီး ။
သူ မိသင္းကို လိုက္ဖန္တာ မိသင္းက ဆင္းရဲေပမယ့္ မာနက ႀကီးတယ္ ။ သူ႔ကို မယုံၾကည္သလို ျပန္လည္း မ
ႀကိဳက္ဘူး ။ မိသင္းကို စြဲစြဲလန္းလန္းနဲ႔ သူ လိုက္တယ္ ။ ဖန္တယ္ ။
မိသင္းကို သူ တကယ္ ခ်စ္မိတယ္ ။ တေန႔ မိသင္း သူ႔ကို ျပန္လက္ခံရင္ လက္ထပ္ယူမယ္ လို႔သူ မွန္းခဲ့တယ္ ။ လေပါင္းမ်ားစြာ မိသင္းကို သူ လိုက္တယ္ ။ ငိုျပတယ္ ။ ၾကာေတာ့ မိသင္းက သူ႔ကို သနားလာပုံရတယ္ ။
မိသင္းနဲ႔သူ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားၾကတယ္ ။ မိသင္း အခ်စ္ကို ရတာ သူ အရမ္း ဝမ္းသာတယ္ ။ မိသင္းကို သူ
အထင္မေသးဘူး ။ မိသင္းကို ျဖဳတ္ဖို႔ ဖန္တာ မဟုတ္ဘူး ။ တကယ္ ခ်စ္မိခဲ့တာ ။
ဒါေပမယ့္ တေန႔မွာ မိသင္း ဆီကို သူသြားေတာ့ မိသင္း မရွိေတာ့ဘူး ။ သူတို႔ ေျပာင္းသြားၾကၿပီ .။သူ႔ကမာၻႀကီး ပ်က္စီးၿပိဳကြဲသြားခဲ့တယ္ ။ မိသင္းက သူ႔အတြက္ စာတေစာင္နဲ႔ ဗီဒီယိုတိတ္တေခြ အိမ္နားနီးခ်င္း တေယာက္ဆီ
မွာ ခ်န္ထားခဲ့တယ္ ။
သူ႔ကို စိတ္နာဆဲဆိုထားတဲ့ စာ ပါ ။ဗီဒီယို အေခြက သူ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ ကဲေနတဲ့ ပုံေတြ ။
ဒါ ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္လည္း သူ စုံစမ္းေတာ့ ဗစ္တာညိဳဝင္း ၾကားက ဝင္ေထာင္တာ ျဖစ္ေနတယ္ ။ သူ ေက်ာခဲ့
တာေတြ ရွိလို႔ သူ႔ကို ျပန္ လက္စားေခ်တာ ။ အဲဒီတုံးက ဒီငနာကို သူ လိုက္ဖိုက္တယ္ ။ ကားနဲ႔ လိုက္တိုက္
တယ္ ။ ဒီေကာင္စီးတဲ့ ကားကိုလည္း ဝိုင္း ဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ သူ အညႇိဳးထား ၿပီး သူ႔ကို
တိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္ ။
အခု အိမ့္ကိစၥလည္း ေရာက္ေရာ သူ႔သည္းခံႏိုင္စြမ္းအားေတြ ကုန္သြားခဲ့ၿပီ ။ ဒီေကာင့္ကို လားပင္စင္ ေပးလိုက္
ရၿပီ ။ အခုေတာ့ ရဲေတြ စီအိုင္ဒီေတြ ေျခရႈပ္ အလုပ္မ်ားေနၾကၿပီ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ သူတို႔ ဆိုင္ထဲကို လူေလးေယာက္ ဝင္လာတယ္ ။ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ လူေလးေယာက္ ။ အေမရိကန္
သမၼတ အိုဘားမား မ်က္ႏွာဖုံးေတြ တပ္ထားတဲ့ လူေလးေယာက္ ။ လက္ေတြထဲမွာ ေသနတ္ကိုယ္စီနဲ႔ ။
အေရွ႕ဆုံးက တေယာက္က မန္ေနဂ်ာ စိုးရာဇကို ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ၿပီး “ ေငြေတြကို အိတ္တလုံးနဲ႔ အျမန္ထည့္
..” လို႔ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ စိုးရာဇ က ေႏွးေကြးေနလို႔ ေသနတ္ဒင္နဲ႔ ပုခုံးကို ထုခ်လိုက္ၿပီး
“ ျမန္ျမန္လုပ္..ပစ္သတ္ပစ္လိုက္ရမလား..” လို႔ ထပ္ေအာ္တယ္ ။ သူ႔အေနာက္က လူသုံးေယာက္က က်န္တဲ့ဝန္
ထမ္းေတြကို ၾကမ္းေပၚကို ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး လက္ေတြကို ေခါင္းေပၚကို တင္ခိုင္းတယ္ ။
စိုးရာဇက ျမန္မာက်ပ္ေတြေရာ ေဒၚလာေတြေရာ အိတ္ႀကီးတလုံးထဲကို ထည့္ေပးလိုက္တယ္ ။
“ မင္းလဲ ဟိုေကာင္ေတြလိုဘဲ ထိုင္..ေခါင္းေပၚ လက္တင္ထား....”
ေငြအိတ္ႀကီးကို တေယာက္က ဆိုင္ခန္း အျပင္ကိုဆြဲယူထုတ္သြားၿပီးတဲ့ ေနာက္ ေခါင္းေဆာင္ လုပ္တဲ့လူက
သူတို႔ကို ခပ္တည္တည္နဲ႔ ၾကည့္ေနတဲ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ကို “ မင္းက ဘာၾကည့္တာလဲကြ....” လို႔ ေငါက္လိုက္
ၿပီး ေသနတ္နဲ႔ တည့္တည့္ခ်ိန္လိုက္တယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္က ဘာမွ ျပန္မေျပာေပမယ့္ ပုခုံးတြန႔္ျပတယ္ ။
“ ႐ုပ္က ပမာမခန႔္နဲ႔...ေဟ့ေကာင္ေတြ..ေဆာ္ပစ္လိုက္စမ္းကြာ...” လို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ က်န္တဲ့ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္
ႏွစ္ေယာက္က ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ကို အနီးကပ္ ပစ္ခတ္ လိုက္ၾကတယ္ ။
ေသနတ္သံေတြ ဆူညံသြားတယ္ ။ ယမ္ခိုးေငြ႕ေတြ ဆိုင္ခန္းထဲ ေဝသြားတယ္ ။
မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ေတြ ဆိုင္ခန္းထဲက ေျပးထြက္သြားၾကတဲ့အခ်ိန္ စိုးရာဇ ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္ၿပီး ရဲတပ္ဖြဲ႕ကို ေခၚ
တယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ကေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေသြးအိုင္ထဲ အသက္ေပ်ာက္ေနၿပီ ။
ရန္ျငႇိဳးရန္စေတြေၾကာင့္ ၿပိဳင္ဖက္ႏွစ္ေယာက္ ပစ္ၾကသတ္ၾက ေသၾကတဲ့ သတင္းဆိုး သည္ ေန႔ရက္လေတြ ၾကာ
လာေတာ့လည္း လူေတြ ေမ့ေလ်ာ့ကုန္ၾကတာပါဘဲ ။
အိမ့္ဇာေသာ္လည္း အေဖ ျဖစ္သူ ဦးဘေဖေသာ္ရဲ႕ ကားေရေဆးဆီထိုး လုပ္ငန္းမွာ ဝင္ၿပီး ကူညီ လုပ္ကိုင္ေနၿပီ ။
သဲပုံ႔လည္း အိမ့္ဆီကို အၿမဲလာတယ္ ။ အိမ့္က အေဖကိုယ္စား လုပ္ငန္းမွာ တာဝန္ယူေပးလို႔ ဦးဘေဖေသာ္
လည္း ခရီးထြက္ႏိုင္လာတယ္ ။
အိမ့္တို႔ရဲ႕ ေရေဆးဆီထိုး လုပ္ငန္းႀကီးလည္း အိမ့္ရဲ႕ ဦးစီးမႈနဲ႔ လဖက္ရည္ဆိုင္..စားေသာက္ဆိုင္ကိုပါ ေသေသ
သပ္သပ္ ထပ္တိုးခ်ဲ႕လိုက္တာေၾကာင့္ ပို ေအာင္ျမင္လာတယ္ ။
အေခ်ာစား အိမ့္ဇာေသာ္ေၾကာင့္လည္း လူေတြ ပိုစည္ကားလာတယ္ လို႔ နီးစပ္သူေတြက ေျပာၾကတယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္လည္း ကိုႀကီးစိုးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားတယ္ ။ ကိုႀကီးစိုးက အိမ့္အျပင္ မိန္းကေလးေတြ အ
မ်ားႀကီးနဲ႔ ဇာတ္လမ္းေတြ လုပ္ထားတာေတြ ေပၚေပါက္သြားလို႔ အိမ့္က ျဖတ္ပစ္လိုက္တာ ။ သူက အႀကိမ္ႀကိမ္
ေတာင္းပန္ၿပီး ျပန္ခ်ဥ္းကပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ အိမ့္က လက္မခံေတာ့ဘူး ။
ဒက္ဒီ ခရီးသြားလို႔ သည္ တပတ္လုံး အိမ့္ အလုပ္မွာ တေနကုန္ ရွိေနတယ္ ။
႐ုံးခန္းေလးက ေကာင္တာမွာ ထိုင္ၿပီး ကားလာေဆးတဲ့လူေတြ ဆီက ေငြရွင္းေပးတာေတြကို လက္ခံလိုက္..တခါ
တခါ လဖက္ရည္ဆိုင္ အေျခအေနကို သြားၾကည့္လိုက္ လုပ္ရေပမယ့္ အလုပ္သမားေတြ ငွားထားတာေၾကာင့္
သူတို႔ လုပ္တာကိုင္တာကို ႀကီးၾကပ္ေပးရတာမို႔ သိပ္ေတာ့ ပင္ပန္းတဲ့အလုပ္ မဟုတ္ ။
အိမ့္ရဲ႕ နံမည္ႀကီးလို႔ လာလာၾကည့္ၾကတဲ့ ဘဲေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပါ ။
လဖက္ရည္ဆိုင္ကေနလည္း ေငြရွင္းေကာင္တာက အိမ့္ကို ျမင္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ဘဲေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက
လဖက္ရည္ဆိုင္ထဲကေန လွမ္းၿပီး ၾကည့္ေနတတ္ၾကတယ္ ။
အိမ့္ ေကာင္တာ ထိုင္ခုံကေန ထၿပီ ဆိုရင္ မ်က္လုံးေတြက ဝိုင္းၿပဳံၿပီး အိမ့္ရဲ႕ ခါးေသးေသး ေအာက္က စြင့္ကား
တဲ့ အလွအပေတြကို “ ေခၚေတာတေထာင္အား ” ပါဝါ မ်က္လုံးႀကီးေတြနဲ႔ ေငးေမာၾကၿပီ ။
ဒီေန႔ အိမ့္ အလုပ္ပါးတယ္ ။ ဗုဒၶဟူးေန႔ ရဲ႕ ေန႔လည္ခင္း ။
လဖက္ရည္ဆိုင္က တာဝန္ခံ မမေကသီက အိမ့္ကို မုန႔္ဟင္းခါး လာပို႔ေပးတယ္ ။ အိမ့္က စားေနက်ေလ ။
“ အိမ့္ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ငါးဖယ္ေၾကာ္နဲ႔ ဘူးသီးေၾကာ္ေလး ညႇပ္ထည့္လာေပးတယ္ ...”
“ သိုင္းက်ဴး မမေကသီ.....”း
ေမႊးပ်ံ႕တဲ့ ဟင္းရနံ႔ေလးေၾကာင့္ အလုပ္ကို ေကာင္ေလးတေယာက္ ေခၚ လုပ္ခိုင္းၿပီး ကားေရေဆးေနတာေတြကို
လွမ္းၾကည့္ရင္း မုန႔္ဟင္းခါးကို စားတယ္ ။ ေကာင္းလိုက္တာ ..။
သည္ အခ်ိန္မွာ “ အိမ့္..ေနေကာင္းလား..” လို႔ အေနာက္ကေန ေျပာလိုက္တဲ့ အသံ ၾကားလိုက္လို႔ လွည့္ၾကည့္
လိုက္သည္ ။
“ အိုး....ကိုဇင္မင္းဝင္း …. ”
“ အိမ့္နဲ႔ မေတြ႕တာ ၾကာၿပီ.....အိမ့္ ဒီမွာ ဦးစီး လုပ္ေနတယ္ လို႔ေတာ့ ၾကားေနတာ..အခုမွဘဲ လာျဖစ္တယ္...”
“ ဟုတ္တယ္..ဒက္ဒီ့ကို လာကူေနတာ ...ဘယ္လိုဘဲ ကိုဇင္မင္းဝင္း...႐ုပ္ရွင္ကားေတြ ေတာ္ေတာ္ဘဲ ႐ိုက္ျဖစ္ေန
လား . . .”
“ ဟုတ္တယ္..အိမ့္..႐ိုက္ျဖစ္ပါတယ္ ..အခု ေနာက္ပိုင္း..ရင္သိမ့္တုန္ ဇာတ္လမ္းေတြေပါ့.....နဲနဲ...ၾကမ္းတဲ့ဟာေလး
ေတြေပါ့..ဟင္းဟင္း.....”
“ ယုံပါတယ္ရွင္..ကိုဇင္မင္းဝင္းက ဒီလိုဖက္မွာ တဖက္ကမ္းခပ္ ကြၽမ္းတဲ့ လူတေယာက္ဘဲ မဟုတ္လား...”
“ ဟဲဟဲ...အိမ့္ကလည္း..အမွန္ေတြကို ေျပာေနျပန္ပါၿပီေလ....ဟားဟား....”
ဇင္မင္းဝင္းနဲ႔ အိမ့္နဲ႔က တကယ့္ကို ပြင့္လင္းျမင္သာ ခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြပါ ။ ဇင္မင္းဝင္း ရဲ႕ အကိုင္အတြယ္ အ
ထိအေတြ႕ေတြက အိမ့္ကို တအား စြဲလန္းေစခဲ့တာပါ ။ အခုေတာ့ အိမ့္ စိတ္ေတြ တည္ၿငိမ္ ေအးေဆးေနသလို
ဘဲ ။ သူ႔ကိုလည္း ပုံမွန္ မိတ္ေဆြ တေယာက္လိုဘဲ ဆက္ဆံခ်င္ေတာ့တယ္ ။
“ ဟိုေလ..အိမ့္...အားတဲ့ အခါ..ကိုယ္နဲ႔ ညစာေလး ဘာေလး....”
“ အိမ့္ အခ်ိန္ မရွိပါဘူး..ကိုဇင္မင္းဝင္း......ေဆာရီးဘဲေနာ္.....အိမ့္ ဘယ္သူနဲ႔မွ မထြက္ေတာ့ဘူး......”
“ ေအာ္ . . အိမ့္ရယ္...အိမ့္...ႀကဳံခဲ့..ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အခက္အခဲေတြက မ်ားေတာ့ စိတ္ေတြ ပင္ပန္းေနမွာေပါ့
ကိုယ္ သေဘာေပါက္ပါတယ္....တေန႔ေန႔..တခ်ိန္ခ်ိန္ေပါ့..ကိုယ္က အိမ့္အတြက္ဆို အၿမဲ အဆင္သင့္ ရွိေနတာ
ပါ..အိမ့္ အိမ္ထဲမွာဘဲ ပ်င္းၿပီး အျပင္ထြက္ ေလေကာင္းေလသန႔္ရႈခ်င္ရင္ ကိုယ့္ကို သတိရလိုက္ေပါ့..”
အိမ့္လည္း စိတ္ထဲမွာ ၿပဳံးလိုက္မိတယ္ ။
ဟြန္း..နင့္အႀကံ..ငါမသိရင္ ခက္မယ္...နင္ ငါ့ကို ရွဴေစခ်င္တာက ေလေကာင္းေလသန႔္ မဟုတ္ပါဘူးဟာ...နင္
ရႈေစခ်င္တာက နင့္လေခ်ာင္းႀကီးပါ....လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေျပာေနမိတယ္ ။
ဇင္မင္းဝင္း ႏုတ္ဆက္ၿပီး ျပန္သြားတယ္ ။ မၾကာေသးတဲ့ အခ်ိန္ကာလတုံးက ဇင္မင္းဝင္းနဲ႔ ကာမစပ္ယွက္ခဲ့တာ
ေတြကို တခ်က္ ျပန္ ျမင္ေယာင္ သတိရလိုက္မိၿပီး စိတ္ထဲမွာ ကာမဆႏၵ လိုလားခ်င္သလိုလို ျဖစ္သြားလိုက္ေသး
တယ္ ။ ေပါင္ၾကားမွာ စိုစိစိ ဖီလင္ေလးေတာင္ ရလိုက္တယ္ ။
အင္း...အိမ့္ သည္ကိစၥေတြကို မေတြးတာ ၾကာၿပီ . ။
ေအးေဆး တည္ၿငိမ္လာၿပီ လို႔ ထင္ရတဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ စိတ္ေတြဟာ ဇင္မင္းဝင္း ေရာက္လာတာနဲ႔ ဟိုတုံးက ဇင္မင္းဝင္းနဲ႔ လုပ္ခဲ့တာေတြကို ျပန္ေျပာင္း သတိရမိခဲ့တာေၾကာင့္ ငုတ္လွ်ိဳးေနတဲ့
ကာမစိတ္ေတြက ေပၚေပါက္လာရျပန္ၿပီ ။
အလုပ္ ပိတ္ဖို႔ အခ်ိန္ နီးကပ္လာၿပီ ။
အိမ့္ အိမ္သာထဲ ဝင္ခဲ့တယ္ ။ ေသးေပါက္ခ်င္လို႔ မဟုတ္ဘူး ။ ေပါင္ၾကားဂြဆုံက စိုစိစိ ျဖစ္ေနတာကို စူးစမ္းခ်င္တာ ။ ဟုတ္တယ္ ။ အိမ့္ ဇင္ဝင္းဝင္းေၾကာင့္ အရင္ အေဟာင္းေတြ ျပန္ေျပာင္း သတိရ
ၿပီး ကာမဆႏၵ ေတာင့္တတဲ့စိတ္ေတြ ဝင္လာတာ။ အရည္ေတြ စိုရဲေနတယ္ ။ မို႔ေဖါင္းတဲ့ အေမႊးေရးေရးနဲ႔ သူ႔မုန႔္ေပါင္းကို တခ်က္ စမ္းလိုပ္မိတယ္ ။
ဖူး....အင္း...ေယာက်္ားနဲ႔ မေတြ႕တာ ၾကာလို႔ လိုလားေနျပန္ၿပီ ။
လဖက္ရည္ဆိုင္ေလးလည္း ဆိုင္ပိတ္ေတာ့မွာမို႔ စသိမ္းေနၿပီ ။
ကားေရေဆးတဲ့ေနရာက တာဝန္ခံ ေကာင္ေလး ေက်ာ္ေက်ာ္က “ မမ..အသစ္ လက္မခံနဲ႔ေတာ့ ..လက္ရွိ ေဆးေနတာ သုံးစီး ရွိေနေသးတယ္....” လို႔ လာ သတိေပးတယ္ ။ အဲလို သတိေပးဖို႔ ဒီ
ေကာင္ေလးကို ႀကိဳေျပာထားခဲ့တာေလ ။ မဟုတ္ရင္ ပိတ္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး ။
“ CLOSED ” ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေလးကို ေက်ာ္ေက်ာ္ သြားခ်ိတ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္တယ္ ။
သည္ေကာင္ေလး ေတာ္ေတာ္ တက္ႂကြတယ္ ။ ႀကိဳးစား ႏိုးၾကားတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ဒယ္ဒီက သူ႔ကို အရမ္း သေဘာက်တယ္ ။ တဖြဖြ ခ်ီးမြမ္းတတ္တယ္ ။ “ ဒီကေလး..ေတာ္တယ္...” တဲ့ ။
ေက်ာ္ေက်ာ့္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ အဆီပို တက်ပ္သားေတာင္ ရွိမွာ မဟုတ္တဲ့ က်စ္လစ္ေတာင့္တင္းၿပီး အခ်ိဳးက်တဲ့ သူ႔ကိုယ္လုံး အေနအထားကို အိမ့္ သေဘာက်သြားတယ္ ။ အား
ေကာင္းသန္မာတဲ့ ေကာင္ေလးမို႔ မိန္းမတေယာက္ကို ေကာင္းေကာင္း ေထာင္းေပးႏိုင္မယ့္ ေယာက်္ား တေယာက္ဘဲ လို႔ အိမ့္လည္း လတ္တေလာ ျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္႐ိုင္းေတြနဲ႔ ေတြးလိုက္တာ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ ေငြသိမ္းေကာင္တာက အတြင္းဖက္ စားပြဲေလး ေပၚက အိမ့္ရဲ႕ ဟမ္းဖုန္းေလး တတိတိနဲ႔ ျမည္လာတယ္ ။
ဘယ္သူ ေခၚတာလဲ ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ဒယ္ဒီမ်ား ေခၚတာလားလို႔ပါ ။ အိုး...ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ.....။
“ ဟယ္လို.....အိမ့္ဇာေသာ္ပါ.....”
“ ေဟး..အိမ့္..ဒို႔ပါ ..မ်ိဳးစည္သူ ......”
“ အကို..မေတြ႕တာ ၾကာၿပီ......”
“ ဟုတ္တယ္...ဒို႔လည္း ခရီးသြားေနလို႔...မေန႔ကဘဲ ျပန္ေရာက္တာ....”
“ ဘယ္သြားတာလဲ အကို..ဗေကးရွင္းလား.....”
“ မဟုတ္ဖူး..အိမ့္..အလုပ္ကိစၥနဲ႔..စကၤာပူ သြားတာ...အိမ့္အတြက္ေလ...လက္ေဆာင္ေလးေတြ ပါလာတယ္...အိမ့္ကို လာေပးလို႔ ရမလား.... အန္ကယ္လ္ေကာ ရွိလား....”
“ ဒယ္ဒီ မရွိဘူး..အကို..သူ႔မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ငပလီကို သြားေနတယ္.....”
“ အိမ့္က အန္ကယ္လ့္ေနရာမွာ တာဝန္ယူေပးေနတာေပါ့ေလ.....”
“ ဟုတ္တယ္..အကို....”
“ ေကာင္းလိုက္တာ အိမ့္ရယ္...အကို ဝမ္းသာတယ္ ......အိမ့္ ဒီညေန အားလား..ဘာမွ ခ်ိန္းထားတာ မရွိရင္ အကိုနဲ႔ တခုခု ထြက္စားမလား...ဝယ္လာတဲ့ ပစၥည္းေလးေတြလည္း ေပးရင္းနဲ႔ေလ...”
“ အင္း......ဘာမွ ေတာ့ မရွိပါဘူး......ရတယ္ေလ...အကို လာလို႔ ရပါတယ္....”
“ အိုေက..အိမ့္..ဒါဆို အကို ခုနစ္နာရီေလာက္ လာခဲ့လို႔ ရမလား....”
“ ရတယ္ အကို.....အိမ့္ အိမ္ကဘဲ ေစာင့္ေနမယ္ .....”
“ အိုေက ေကာင္းၿပီ..ေတြ႕မယ္ေနာ္...အိမ့္...ဆီးယူး.....”
“ ဆီးယူး အကို.....ဘိုင္း......”
ဟင္း..ေစာေစာက ေက်ာ္ေက်ာ့္ကို မ႐ိုးမသား ေတြးမွန္းလိုက္မိတာေတြ အိမ့္ေခါင္းထဲမွာ မရွိေတာ့ဘူး ။ ေက်ာ္ေက်ာ့္ေနရာမွာ အစားထိုး ေနရာဝင္ယူသြားတာက ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ...။
ဟင္း..ခ်စ္ရည္႐ြွြၽမ္းေနတဲ့ သူ႔မ်က္လုံးညိဳညိဳႀကီးေတြနဲ႔ အိမ့္ကို စိုက္စိုက္ၾကည့္တတ္တဲ့ ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ရဲ႕ အၾကည့္ေတြထဲမွာ အိမ့္ကို သူ ခ်စ္ေနတယ္ ဆိုတာ အိမ့္ သိခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ ။
အားလုံး သိမ္းဆည္းၿပီးလို႔ ျပန္ခါနီး အိမ့္လည္း ေက်ာ္ေက်ာ့္ကို “ မမ မသိလို႔ ေမးရဦးမယ္..မင္းက အိမ္ေထာင္နဲ႔လား....” လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္ ။ ေက်ာ္ေက်ာ္က “ ဟုတ္တယ္..မမ....ပ်ေနာ့္မွာ က
ေလး၂ေယာက္ ရွိပါတယ္ မမ..” လို႔ ေျဖလိုက္တယ္ ။
အိမ့္ သူ႔ဘီအမ္ဒဗ်ဴကားျဖဴေလးေပၚကို တက္လိုက္ရင္း..“ အင္း...ငါ့စိတ္႐ိုင္းေတြကို အခ်ိန္မွီ ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ႏိုင္လို႔ ေတာ္ပါေသးတယ္...” လို႔ ေတြးလိုက္ပါတယ္ ။
ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူနဲ႔ ထြက္ရမွာမို႔ အိမ္ကို ျပန္ ေရမိုးခ်ိဳး အလွအပ ျပင္ဆင္ရဦးမယ္ ။
အကယ္လို႔မ်ား ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူက အိမ့္ကို ခ်စ္စကား ေျပာလာမယ္ ဆိုရင္ အိမ့္က ျငင္းပယ္လိမ့္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ သူ႔ကိုဘဲ ဘဝၾကင္ေဖၚ အျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္ဖို႔ အိမ့္ စိတ္ကူးၿပီးၿပီ ။
အသက္ႀကီးလာတဲ့ ဒက္ဒီ့ကို နားခိုင္းၿပီး အိမ့္ကဘဲ ဆက္ အလုပ္ေတြ လုပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားခဲ့ၿပီးၿပီ ။
ပ်က္အစဥ္ ျပင္ခဏ ဆိုတဲ့ စကားလိုဘဲ သမီးဆိုးေလး အိမ့္ဇာေသာ္ဟာ ဒီကေန႔မွာေတာ့ သမီးလိမၼာေလး တေယာက္ ျဖစ္ေနပါၿပီ ။
ၿပီးပါၿပီ
နန္းလုံးႀကိဳင္
ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီး အိမ့္ဇာေသာ္ ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး လမ္းမွားကေန လမ္းမွန္ကို ျပန္ေရာက္ဖို႔ကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ သည္းခံ ေစာင့္ဆိုင္းၿပီး ႀကိဳးစားေနတဲ့ အေဖ တေယာက္ ပါ ။
အပ်ိဳျဖစ္ခါစ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ အ႐ြယ္ထဲ့ အေဖ့စကားကို နားမေထာင္ဘဲ ထင္ရာစိုင္းခဲ့တဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္သည္ အခု အသက္ႏွစ္ဆယ္ တင္းတင္း ျပည့္တဲ့အထိ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ့ ဘဝကို မရရွိႏိုင္ေသး ။
အလုပ္သမားေလးေတြ ကားေဆးေနတာကို လွမ္းၾကည့္ေနရင္း ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီးဆိုးေလး အခု အခ်ိန္မွာ ဘယ္ဆီမ်ား ေရာက္ေနမလဲ လို႔ ေတြးေတာေနတယ္ ။
သမီး.....ရယ္...ေဖေဖ အရမ္း စိတ္ပူတာဘဲ...သမီး အသက္မွ ရွင္ေေနေသးရဲ႕လား......ေဖေဖ့ဆီ ျပန္လာပါကြာ.....လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေျပာေနမိတယ္ ။
ဗဟိုလမ္းမႀကီး ေပၚက “ ေသာ္..ကားေရေဆးဆီထိုး ” လုပ္ငန္းႀကီးကို ပိုင္ဆိုင္ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီးေလး ငါးႏွစ္အ႐ြယ္ ကထဲက ဇနီး ျဖစ္သူ ဆုံးပါးသြားခဲ့တယ္ ။ သမီးကို ခ်စ္လြန္းလို႔ အလိုလိုက္ခဲ့ရာက သမီးသည္ အသက္ ဆယ့္သုံးႏွစ္ အ႐ြယ္ေလာက္ ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္ ကစၿပီး သူ႔စကားကို နားမေထာင္ေတာ့ဘဲ လုပ္ခ်င္တာေတြကို လုပ္ေတာ့တာဘဲ ။
ဦးဘေဖေသာ္သည္ ေဒါသျပတတ္သူ တေယာက္ မဟုတ္ ။ ေအာ္ဟစ္တတ္သူလည္း မဟုတ္ ။ သမီးကို အက်ိဳးနဲ႔
အေၾကာင္းနဲ႔ ရွင္းေျပာျပ သင္ေပးခ်င္တဲ့ လူတေယာက္ ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔သမီးက ေအးေအးေဆးေဆး သင္ျပေျပာျပ ဆုံးမလို႔ မရ ။ ျပန္မေျပာ နားလည္းမေထာင္ ။
လုပ္ခ်င္ရာကို လုပ္တယ္ ။ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ထဲက ရည္းစား စထားသလို စီးကရက္လည္း စေသာက္တယ္ ။
အေဖ့ စကားကို နာမေထာင္ ႐ုံမက ေက်ာင္းက ဆရာ..ဆရာမ..ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး တို႔ရဲ႕ စကားကိုလည္း နားမေထာင္ခဲ့ ။
ပထမဆုံး ထားတဲ့ ရည္းစားက ထင္ေက်ာ္ထိုက္ ဆိုတဲ့ စစ္တပ္က ဗိုလ္မႉး တေယာက္ရဲ႕သား ။ သမီးလိုဘဲ ဆိုးေပေတေနတဲ့ အလိုလိုက္ခံထားလို႔ အကဲပါေနတဲ့ဆိုးသြမ္းေနတဲ့ ေကာင္ေလး ။
ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ထားလိုက္တဲ့ရည္းစားက မေရမတြက္ႏိုင္ေတာ့ ။ သမီးဆိုးရဲ႕ နံမည္ကေတာ့ ဘာပ်က္သလဲ မေမးနဲ႔ ။ ဦးဘေဖေသာ္လည္း မိတ္ေဆြ ေဆြမ်ိဳးေတြ ၾကားထဲ အေတာ့္ကို အေျပာအဆို ခံရတယ္ ။ ကဲ့ရဲ႕ အျပစ္တင္ တာလည္း ခံရတယ္ ။
ထင္ေက်ာ္ထိုက္နဲ႔ တုံးက သမီးက တအား ငယ္ေသးၿပီး ကိုယ္ဝန္ေတြ ဘာေတြ ရွိသြားမွာ စိုးလို႔ ဦးဘေဖေသာ္ အရမ္း စိတ္ေတြ ပူခဲ့တယ္ ။ သမီးကိုတားခဲ့တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သမီးက နားမေထာင္ပါဘူး ။ ေကာင္ေလးရဲ႕ကားေပၚမွာ တခ်ိန္လုံး ပါပါသြားတယ္ ။
မိတ္ေဆြေတြ ေဆြမ်ိဳးေတြက ဦးဘေဖေသာ္ကို ဖုန္းဆက္ေျပာၾက လာလည္းေျပာၾကတယ္ ။
ေခ်ာ့ေျပာလည္း မရ ေျခာက္ေျပာလည္း မရ ..အိမ့္ဇာေသာ္က လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနတာဘဲ ။ ေကာင္ေလးက သူ႔အေဖကားကို ေမာင္းတာ ဘာျမန္သလဲ မေမးနဲ႔ ။ ယဥ္ထိန္းရဲေတြ တားလည္း ရပ္မေပးဘူး ။ တခါမွာ အေနာက္က ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္နဲ႔ လိုက္ၿပီး ဖမ္းေတာ့လည္း သူ႔အေဖရဲ႕ နံမည္နဲ႔ဂုဏ္ပုဒ္ကို မေခ်မငံနဲ႔ မေလးမစားနဲ႔ ေျပာလို႔အေတာ္ေလး ေျဖရွင္းၾကရတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္သမီးအိမ့္ဇာေသာ္က ေကာင္ေလးရဲ႕ကားေပၚမွာ ။
တေန႔မွာ ဒီေကာင္ေလးက တျခား လူႀကီးသားေတြနဲ႔ ကားၿပိဳင္ေမာင္းရင္း အက္ဆီးဒင့္ အႀကီးစားႀကီး ျဖစ္တယ္။ကားေမွာက္တယ္ ။ ေကာင္ေလးက ငယ္ငယ္က သူ႔အေဖ စစ္သံမႉး တာဝန္နဲ႔ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ေတြ ေနရေတာ့သူ႔မွာ အေတြ႕အႀကဳံ အျမင္ေတြ ရွိခဲ့ေတာ့ ကားေမာင္းရင္ ေမာင္းသူေရာ စီးသူေရာ ထိုင္ခုံ ခါးပတ္ကို ပတ္ရမယ္
ဆိုတာ သိတယ္ ။ ပတ္တယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္နဲ႔ ကားေမာင္းရင္ သူေရာ အိမ့္ဇာေသာ္ေရာ ခါးပတ္ ပတ္ၾကတယ္။အဲဒီအက်င့္ေၾကာင့္ ကားေမွာက္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အသက္မေသၾကဘူး ။ ေနာက္ခန္းမွာ ထိုင္တဲ့ တာတူးဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ခါးပတ္မပတ္လို႔ ကားေနာက္မွန္ကို ေဖါက္ၿပီး လြင့္ထြက္ၿပီး ပြဲခ်င္းၿပီးသြားတယ္ ။ ေကာင္ေလးလည္း ဒါဏ္ရာ ရသြားတယ္ ။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေကာင္ေလးရဲ႕ အေဖက ေကာင္ေလးကို ႏိုင္ငံျခားမွာ စာသင္ဖို႔ ဆိုၿပီး လႊတ္လိုက္တယ္ ။
သမီးအိမ့္ဇာေသာ္လည္း အသဲကြဲၿပီး က်န္ခဲ့တာေပါ့ ။ အေဖ ဦးဘေဖေသာ္လည္း သမီး စိတ္သက္သာရာရေစဖို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဖန္တီး လုပ္ကိုင္ေပးခဲ့ေပမယ့္ သမီးက သမီးဆိုး ။ ေအးေအး မေနႏိုင္ဘူး ။ ရည္းစား ထပ္ရတယ္ ။
ဒီတခါ ရည္းစားက ဦးဘေဖေသာ္အတြက္ ရတက္မေအးရျပန္တဲ့ တေယာက္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္က လုပ္လိုက္ရင္
အရာရာနဲ႔ အေၾကာင္းေၾကာင္းဘဲ ။ ဒီတခါ ျဖစ္တဲ့ေကာင္က ခ်ာတိတ္ မဟုတ္ဘူး ။ သူ႔ထက္ အသက္ အမ်ားႀကီးႀကီးတဲ့ လူႀကီးတေယာက္နဲ႔ ျဖစ္တာ ။ သည္လူက မိန္းမနဲ႔ ကြဲေနတဲ့ သေဘၤာသား ။
ဦးဘေဖေသာ္လည္း တရွက္ကြဲၿပီး မၾကာခင္ ေနာက္တရွက္ ထပ္ကြဲရျပန္တယ္ ။
မိတ္ေဆြေတြ ေဆြမ်ိဳးေတြက လာေျပာၾက သတိေပးၾက အႀကံေတြ ေပးၾကျပန္တယ္ ။ သားသမီးကို ဘယ္လိုေမြးရမလဲ ဆိုတာ သင္ေပးခ်င္ၾကတာ ။ သင္သူေတြက သားသမီးေတာင္ မရွိၾကဘူး ။ စာေတြ ဖတ္ၿပီး ၾကားဖူးဖတ္ဖူးတာေတြနဲ႔ ဆရာလာလုပ္ၾကတာေလ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ကေတာ့ အေဖေျပာလည္း မရ ။ ေဒါသထြက္လည္း ဂ႐ုမစိုက္ ။ သည္လူနဲ႔ တတြဲတြဲ ။ တေန႔ ည
ဖက္ပါ အိမ္ျပန္မလာလို႔ ဦးဘေဖေသာ္လည္း ငါ့သမီးေလးေတာ့ အပ်ိဳမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး ဆိုၿပီး ယူႀကဳံးမရျဖစ္ စိတ္ထိခိုက္ခဲ့ရတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္က သေဘ္ာသားႀကီးနဲ႔ သြား အိပ္လိုက္တာ ။
ဒါနဲ႔တင္ ရပ္သြားသလား ဆိုေတာ့ မရပ္ဘူး ။ သေဘ္ာသားႀကီးလည္း သေဘ္ာျပန္တက္သြားေရာ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း တေယာက္ထဲမ်ား ပ်င္းေနလို႔ မေနတတ္ဘူးလား မသိဘူး ။ ေနာက္ အသစ္တေယာက္နဲ႔တြဲျပန္ေရာ ။ ဒီတခါက သူ႔ထက္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ဘဲ ႀကီးတဲ့ ေကာင္ေလး ။ ဒါေပမယ့္ ဆင္းရဲသား ရပ္ကြက္ထဲ
ေရလွည္းတြန္းစားရတဲ့ အေျခအေနမဲ့ေလးနဲ႔ တြဲတာ ။ ေကာင္ေလးက ဆင္းရဲသားေလး ဆိုေပမယ့္ သနားကမားေလး ေပါ့ ။ ေခတ္လူငယ္ပုံစံ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ပိန္ေညာင္ေညာင္ ခါးကိုင္းကိုင္းနဲ႔ ေဆးဘဲပုံ ။
ဦးဘေဖေသာ္လည္း သမီး အိမ္ျပန္မလာလို႔ စိတ္ဆင္းရဲေပမယ့္ အရင္ သေဘ္ာသားႀကီးနဲ႔တုံးကထဲက ႀကဳံဖူးခဲ့ၿပီမို႔ အသစ္အဆန္း မဟုတ္ေတာ့တာေၾကာင့္ နဲနဲေတာ့ အပူေလ်ာ့သြားတယ္ ။ တရက္က ႏွစ္ရက္ ျပန္မလာေတာ့လို႔ သမီး ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ လိုက္ စုံစမ္းေတာ့ လွည္းတန္း ရပ္ကြက္ ထဲက လမ္းေလးတလမ္းထဲမွာ
ရွိေနတယ္ လို႔ တူဝမ္းကြဲတေယာက္က ေျပာလို႔ လိုက္သြားၾကည့္လိုက္တယ္ ။
ေကာင္ေလးနဲ႔ အတူတူေနေနၿပီ ။ နံေစာ္ညစ္ပတ္ေနတဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးမွာ ဘာအိပ္ရာအခင္းအက်င္းမွ မရွိ ေစာင္ေတာင္ မရွိဘဲ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေနတယ္ ။
ဦးဘေဖေသာ္လည္း သမီးေလး ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနတာကို မၾကည့္ရက္လို႔ လိုတာေလးေတြ ဝယ္ေပးခဲ့တယ္ ။ ျပန္လာခ်င္ရင္လည္း အခ်ိန္မေ႐ြး ျပန္လာဖို႔ ေျပာခဲ့တယ္ ။ သမီးတေယာက္ထဲဘဲ လာလို႔ရမယ္ ဆိုတာမ်ိဳးလည္း မေျပာခဲ့ပါဘူး ။
တကယ္ေတာ့ ျပည့္ျပည့္စုံစုံ တသက္လုံး ေနလာခဲ့တဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္က အဲလို ၾကာရွည္ မေနႏိုင္ပါဘူး ။ ေကာင္ေလးကို ထားခဲ့ၿပီး အေဖ့အိမ္ကို ျပန္ေရာက္လာတယ္ ။
ေတာ္ေတာ္ေလး ေျခၿငိမ္သြားတယ္ ။ သင္တန္းေတြ တက္ခ်င္တယ္ ဆိုလို႔ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ အကုန္ တက္ခိုင္းတယ္ ။
ဒါလည္း ခဏပါ ။
မိန္းမရွိတဲ့ စာေရးဆရာလိုလို ဒါ႐ိုက္တာလိုလို လူတေယာက္နဲ႔ ထပ္ညိျပန္တယ္ ။ ဦးဘေဖေသာ္လည္း သမီးကို ဘာမွ ဆုံးမလို႔လည္း မရတာေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္မိတယ္ ။ ဘာမွ မေျပာလိုေတာ့ဘူး ။
ဒါေပမယ့္ ဉာဏ္ေကာင္း ထက္ျမက္တာေလးေၾကာင့္အိမ့္ဇာေသာ္ ဆယ္တန္းေတာ့ ေအာင္သြားၿပီး တကၠ
သိုလ္ကို ေရာက္သြားတယ္ ။ အဲဒီမွာ ေနာက္ထပ္ ရည္းစား တေယာက္ ထပ္ရျပန္ေရာ ။ ဒီတခါေတာ့ အိမ့္ဇာေသာ္က ဆင္းရဲသားနဲ႔ျဖစ္လို႔ ရတဲ့ ရလဒ္ကို သိသြားေလသလား မသိဘူး ။ ခ်မ္းသာတဲ့ ေကာင္ေလးတေယာက္နဲ႔ ျဖစ္ျပန္တယ္ ။ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ မိဘေတြက အဲဒီေခတ္ရဲ႕ ေမွာင္ခိုကုန္ကူးသမား အႀကီးစားေတြ( စမတ္ဂလာ ) ေတြ လို႔ ေျပာရမယ့္ လူလည္ေတြ ။ ကားမ်ိဳးစုံ ထည္လဲစီးႏိုင္တဲ့ ေတာ္႐ုံ အစိုးရအရာရွိ လူတန္းစားေတြကို ေငြနဲ႔ေပါက္ အိတ္ထဲထည့္ထားႏိုင္တဲ့ လူေတြေပါ့ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဖူးဖူးမႈတ္ ထားႏိုင္တဲ့ေကာင္
ဆိုေတာ့ အိမ့္ဇာေသာ္ သူနဲ႔ တတြဲတြဲ ။
သည္ေကာင္ေလးရဲ႕ နံမည္က ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ ။
ဦးဘေဖေသာ္ရဲ႕ ေရေဆးဆီထိုး ကို အၿမဲ ကားေတြ လာေဆးေနက် ။ ဒီေကာင္ေလးက ကားအသစ္ေတြ အေကာင္းစားေတြ ထည္လဲစီးၿပီး လာေဆးေနက်မို႔ ဦးဘေဖေသာ္ မ်က္မွန္းတန္းမိေနတယ္ ။ ကားေဆးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာထိုင္ေစာင့္ရင္း ဦးဘေဖေသာ္ ဖြင့္ထားတဲ့ လဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ စားစရာေတြ မွာစားတဲ့ေနရာမွာ ေငြကို ေပါေပါမ်ားမ်ား သုံးတာကိုလည္း သတိထားမိခဲ့တယ္ေလ ။
ေငြအရွိန္နဲ႔ ေမာက္မာ ႐ိုင္းစိုင္းတဲ့ အမူအရာေတြ.. လူတကာကို ေစာ္ကားေမာ္ကား လုပ္ခ်င္တဲ့ ပုံစံေတြကို ေတြ႕ရတယ္ ။
ကိုယ့္သမီးက သည္အေကာင္နဲ႔မွ သြား ႀကိဳက္ရျပန္တယ္ ။ ဦးဘေဖေသာ္လည္း မႀကိဳက္ေပမယ့္ ဘာတတ္ႏိုင္မလဲ ။
“ အိမ့္...အိမ့္......ထ......ထေတာ့....ကိုးနာရီ ထိုးေတာ့မယ္.....”
သဲပုံ႔လာႏႈိးလို႔ အိမ့္ဇာေသာ္ မ်က္လုံးအစုံကို ႀကိဳးစားၿပီး ဖြင့္လိုက္တယ္ ။
ညက အေလလိုက္တာ မ်ားသြားလို႔ အိပ္ေရးက မဝဘူး ။
ထထိုင္ၿပီး အေၾကာဆန႔္လိုက္ရင္း အလွျပင္ေနတဲ့ သဲပုံ႔ကို “ ငါ မလိုက္လို႔ မရဘူးလား...သဲပုံ႔...” လို႔ ေမးလိုက္
တယ္ ။ သဲပုံ႔က “ အပ်င္းမႀကီးနဲ႔ အိမ့္...နဲနဲပါးပါးေတာ့ သဲပုံ႔ကို လိုက္ကူအုံးမွေပါ့...” လို႔ မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ။
ဝါးကနဲ သမ္းရင္း အိမ့္ဇာေသာ္ ကုတင္ေပၚက ထလိုက္တယ္ ။
သဲပုံ႔ကို သူ မွီခိုစားေနတာ ၾကာၿပီ ။ သဲပုံ႔အိမ္မွာဘဲ ကပ္ေနေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ ။
သူေျပာသလို သူ႔အလုပ္ေတြမွာ ဝိုင္းကူသင့္တာကေတာ့ အမွန္ေပါ့ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္း က လာ
ေနလို႔ ေျပာေပမယ့္ အဲလိုႀကီး သူနဲ႔ မေနခ်င္ဘူး ။ သဲပုံ႔အိမ္မွာဘဲ ေနတယ္ ။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ဝင္ခဲ့ၿပီး အိမ့္ဇာေသာ္ ကိုယ္ေပၚက တီရွပ္ေလးနဲ႔ ပင္တီႏြမ္းေလးကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။
သြားတိုက္ရင္း ေရပန္းကို ဖြင့္တယ္ ။
သဲပုံ႔က လတ္တေလာ အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ ။
သဲပုံ႔က မိဘေတြ မရွိၾကေတာ့ဘူး ။ သူ႔ေမာင္ေလး မ်ိဳးႀကီးနဲ႔ ေနတယ္ ။ လြတ္လပ္တယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ အိမ့္ဇာေသာ္ သူနဲ႔လာေနေနတာ ။ တခုဘဲ ။ မ်ိဳးႀကီးကို နဲနဲ သတိထားရတယ္ ။ သူက ႏွာဘူးေလး ။ ဒီခ်ာတိတ္က အိမ့္ဇာေသာ္ကို ႐ူးသလိုေပါသလိုနဲ႔ ကိုင္ခ်င္ ပြတ္ခ်င္တယ္ ။ ရရင္ တက္ျဖဳတ္မယ့္ ငတိေလး ။
သဲပုံ႔က မိဘေတြရဲ႕ လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ကို ဆက္လုပ္ေနတယ္ ။ ပန္းဆိုင္ အလုပ္ ။ ပန္းေအာ္ဒါေတြကို ကပ္စတန္မာေတြ ဆီ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ ပို႔ရတဲ့ အလုပ္ ။ ဆိုင္မွာက မကစ္တီ ဆိုတဲ့ သဲပုံ႔အမဝမ္းကြဲ က တာ
ဝန္ယူေနတယ္ ။ သူ႔ကို “ အေထြး ” ဆိုတဲ့ အေျခာက္မတေယာက္က ကူတယ္ ။
မကစ္တီက သဲပုံ႔မိဘေတြ လက္ထက္ထဲက လုပ္ေနတာ ။ အေထြး သို႔မဟုတ္ ကိုကိုေထြးကေတာ့ မကစ္တီ
တေယာက္ထဲ မႏိုင္လို႔ သိပ္မၾကာေသးခင္က ခန႔္ထားတာ ။ အေထြးက အေျခာက္ပီပီ ပန္းျပင္တာ ေတာ္တယ္။
လက္ရာေကာင္းတယ္ ။ အားကိုးရတယ္ ဆိုပါေတာ့ ။
ေရပန္းေအာက္မွာ ဆပ္ျပာနဲ႔ ကိုယ္အႏွံ႔ ပြတ္တိုက္ရင္း အိမ့္ဇာေသာ္ အသက္ႏွစ္ဆယ္ တင္းတင္း ျပည့္ခ်ိန္
သူမရဲ႕ မေရမရာ စမ္းတဝါးဝါး ေလလြင့္ေနတဲ့ ဘဝကို မမူးတဲ့အခ်ိန္ နည္းနည္း ျပန္စဥ္းစားေနမိတာပါ ။
ထြားတင္းေနတဲ့ ရင္သားႀကီးေတြကို ဆပ္ျပာနဲ႔ ပြတ္တိုက္တဲ့ အခ်ိန္ ဘာမွ မျဖစ္ေပမယ့္ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ရဲ႕
ၾကားခလယ္က ေတာင္ဂမူေလးကို ေရာက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အကြဲေၾကာင္း ႏႈတ္ခမ္းသားႏုႏုေတြကို လက္ေခ်ာင္းေတြက ထိေတြ႕တဲ့အခါ အူး.....ဟင္း ...ဆိုတဲ့ အသံေလး အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ႏုတ္ဖ်ားက တိုးတိုးေလး ထြက္လာ
ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးေတြ ဖတ္ကနဲ ပြင့္ဟ....မ်က္လုံးေတြ ပိတ္က်သြားရတယ္ ။
ဟူး ...ဒီေနရာကို ထိရင္ အိမ့္ဇာေသာ္ မရဘူး ။ ထိၿပီးရင္း ထပ္ ထိခ်င္လာတယ္ ။ သည္ေနရာကို ေယာက်္ားတိုင္းလို တပ္မက္ၾကတယ္ ဆိုေပမယ့္ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္က သူမ်ားထက္ ပိုေနမလား မသိဘူး ။ သည္ေနရာကို သူ တအားကို ႀကိဳက္တာ ။ တခ်ိန္လုံး နမ္းရႈံ႕ခ်င္တယ္ေလ ။
လတ္တေလာ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္းနဲ႔ ညိေနတယ္ ဆိုေပမယ့္ အိမ့္ဇာေသာ္ သူ႔ကို တကယ္ႀကီး ရင္မခုံဘူး ။
ဘဲေတြလည္း ေျပာင္းခဲ့တာ မ်ားၿပီ ။ ပထမဆုံးဘဲ ထင္ေက်ာ္ထိုက္ ေလာက္ေတာ့ ဘယ္ဘဲကိုမွ အိမ့္ဇာေသာ္မခ်စ္ခဲ့ ရင္မခုံခဲ့ဘူး ။
သည္အေတာအတြင္း ဗစ္တာညိဳဝင္းက အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္းနဲ႔ တြဲေနတာ သိရက္နဲ႔ လိုက္ဖန္ေနတယ္ ။ ဗစ္တာညိဳဝင္းက ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႔နဲ႔ စီးပြားၿပိဳင္ဖက္ေတြ ဆိုေတာ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီရဲ႕ ေစာ္ကို သူရေအာင္ ဖန္ႏိုင္ရင္ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕ကို ေက်ာလိုက္ႏိုင္တယ္လို႔မ်ား ထင္ေနလား မသိဘူး ။
တေန႔ အိမ့္ဇာေသာ္ တာေမြအိုးရွင္းမွာ ေရွာ့ပင္လုပ္ေနတုံး ဗစ္တာညိဳဝင္းက လိုက္ဖန္တယ္ ။ သူက အေက်ာနဲ႔
ဝင္တာမ်ိဳး မဟုတ္ဖူး ။သူ႔ကိုယ္သူ အရမ္း သိမ္ေမြ႕ၿပီး အဆင့္ျမင့္တဲ့ လူဂုဏ္တန္သားတေယာက္လို ပုံစံဖမ္းၿပီး ခ်ိဳသာေပ်ာ့ေျပာင္း ျပတယ္ ။
တကယ္ေတာ့ ဗစ္တာညိဳဝင္းက ျမန္မာ မဟုတ္ဘူး ။ အင္းေလ...ျမင္တာနဲ႔ လူတိုင္း သိပါတယ္ ။ သူတို႔က
အိႏၵိယျပည္ေတာင္ပိုင္းက အသားမည္းမည္း ကုလားေတြ အမ်ိဳးအႏြယ္ ။ ျမန္မာျပည္ေပါက္ေတြေပါ့ ။ ကုလားေပမယ့္ ဗစ္တာညိဳဝင္းက ပိုက္ဆံခ်မ္းသာေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ သတယ္ ။ ေခြၽးေတြသန္ေတြနဲ႔ ဆံပင္ဆီ႐ႊဲ႐ႊဲနဲ႔ နံေစာ္ညစ္ပတ္တဲ့ ကုလားမဲမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး ။ အသားမည္းေပမယ့္ သန႔္ျပန႔္တယ္ ။ ခ်မ္းသာတဲ့ကုလားေပါ့ ။ ခိခိ ...။
ဗစ္တာညိဳဝင္းက သူ ဖြင့္ထားတဲ့ ဆိုင္သစ္တခုကို လိုက္ၾကည့္ဖို႔ ေျပာတယ္ ။ လက္ေဆာင္ေတြလည္း ေပးခ်င္
လို႔ေပါ့ေလ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ လည္း သူ႔ကို ပက္ပက္စက္စက္ႀကီးလည္း ေျပာ မလႊတ္ခ်င္ဘူး ။ သူ႔လို “ အေကာင္ ” တေကာင္က လိုရင္ သုံးဖို႔ ႀကိဳးရွည္ရွည္နဲ႔ လွန္ထားႏိုင္ရင္ ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား ။
မ႐ုတ္မလြန္ဘဲ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ ညင္းလိုက္တယ္ ။ သူက ဇြဲမေလ်ာ့ဘူး ။ ကားရပ္ထားတဲ့ ပါကင္အထိ လိုက္လာတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း သဲပုံ႔ကားနဲ႔လာခဲ့တာေလ ။
သဲပုံ႔က ဗစ္တာညိဳဝင္းကို သေဘာက်တယ္ ။
ကုလား ျဖစ္တာက လြဲလို႔ အကုန္ေကာင္းတယ္ လို႔ ဟာသ အေနနဲ႔ ေျပာဖူးတယ္ ။
“ သဲပုံ႔ႀကိဳက္ရင္ လုပ္လိုက္ပါလား ” လို႔ အိမ့္ဇာေသာ္က ေျပာဖူးတယ္ ။ သဲပုံ႔က “ သူက ယူ႔ကိုဘဲ ႀကိဳက္တာ....သဲပုံ႔ကို မႀကိဳက္ဖူး...” လို႔ ရယ္ၿပီး ျပန္ေျပာတယ္ ။
သဲပုံ႔ကား နားကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေမာင္းလာတဲ့ ဘီအမ္ဒဗ်ဴကားတစီး အိမ့္ဇာေသာ္နဲ႔သဲပုံ႔
နားကို ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္း ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းလည္း လန႔္သြားတယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္းက တေယာက္ထဲ မဟုတ္ဖူး ။ အေဖၚေတြပါတယ္ ။ သုံးေယာက္ေတာင္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီက “ ေဟ့ေကာင္..ဗစ္တာ.....ဒါ ဘာသေဘာလဲ....အိမ့္က ငါ့ရည္းစား ဆိုတာ မင္းသိသားနဲ႔ကြာ...ဘာလို႔ ေၾကာင္ေတာင္ ႏႈိက္ခ်င္တာလဲ...စည္းေဖါက္တာလား.......” လို႔ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ေဒါသျပတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႔နဲ႔
ဖက္ အျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဗစ္တာညိဳဝင္း က အေနာက္ကို ဆုတ္သြားၿပီး လက္ကာၿပီး “ မဟုတ္ဘူး....ဘရာသာ...ဒီလို
မထင္နဲ႔..ခင္မင္မႈ သက္သက္ပါ....ဘရာသာတို႔နဲ႔ အခင္မင္ မပ်က္ခ်င္ဘူး...” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေဂ်ာ္ဂ်ီရဲ႕ လူသုံးေယာက္က ကားေပၚက ဆင္းသြားၿပီး ဗစ္တာညိဳဝင္း အနားကို ကပ္သြားတယ္ ။ “ ေခြးကုလား
သတိထား....ေသသြားမယ္...” လို႔ ႀကိမ္းေမာင္းၾကတယ္ ။
သည္ အျဖစ္အပ်က္က ဗစ္တာညိဳဝင္းနဲ႔ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္း တို႔ ၾကားမွာ ပိုၿပီး တင္းမာမႈေတြ ျဖစ္ေစတယ္ ။ ဗစ္တာညိဳဝင္းက အမ်ားနဲ႔ တေယာက္မို႔ ေနာက္ဆုတ္ထြက္သြားေပမယ့္ အခြင့္အခါေကာင္းတိုင္း ေ၈်ာ္ဂ်ီ ကို လက္စားေျခ လက္တုံ႔ျပန္ဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့တာဘဲ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ကိုလည္း အၿမဲေခ်ာင္းေနၿပီး ေပၚတင္ဘဲ ေဂ်ာ္ဂ်ီ
ကို ျဖတ္လိုက္ၿပီး သူနဲ႔ တြဲဖို႔ ကမ္းလွမ္းလာတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ ရဲ႕ အခ်စ္ကို ရရင္ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ကမာၻတ
ပတ္ အေပ်ာ္ခရီး ေခၚသြားမယ္...လိုတာအားလုံးလည္း ဝယ္ေပးမယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္းလည္း အိမ့္ဇာေသာ္ ဗစ္တာညိဳဝင္း ေနာက္ကို ပါသြားမွာကို စိုးၿပီး အိမ့္ဇာေသာ္ကို ပိုၿပီး ဂ႐ုတစိုက္ ရွိလာတယ္ ။
“ အိမ့္...ျမန္ျမန္ခ်ိဳး....အခ်ိန္ ကပ္ေနၿပီ . .”
သဲပုံ႔က ေရခ်ိဳးခန္း တံခါးကို တဘုံးဘုံးနဲ႔ ထုၿပီး ေအာ္လိုက္လို႔ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း ေရခ်ိဳးတာကို အျမန္အၿပီးသတ္လိုက္ရတယ္ ။ မ်က္ႏွာသုတ္ တဘက္နဲ႔ တကိုယ္လုံးကို ပြတ္တိုက္ရင္း သည္ မ်က္ႏွာသုတ္တဘက္နဲ႔ဘဲ ကိုယ္မွာ ပတ္စည္းလိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လိုက္တယ္ ။
သဲပုံ႔က အဝတ္အစားးေတာင္ လဲၿပီးေနၿပီ ။
အိမ့္ဇာေသာ္လည္း အလွမျပင္ႏိုင္ေတာ့ ။ ရွိတဲ့ အဝတ္ အျမန္ ေကာက္ဝတ္ၿပီး သဲပုံ႔နဲ႔ ပန္းဆိုင္ကို ထြက္ခဲ့တယ္ ။
မမကစ္တီနဲ႔ အေထြးတို႔ ရယ္ဒီလုပ္ထားတဲ့ ပန္းျခင္းေတြ ပန္းစည္းေတြကို ကားေပၚတင္ရတယ္ ။ သဲပုံ႔နဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္တို႔ ပန္းပို႔တဲ့ အလုပ္ကို တေနကုန္ လုပ္ၾကရတယ္ ။
သဲပုံ႔က အိမ့္ဇာေသာ္ကို သေဘာက်တာက ပန္းျခင္းပန္းစည္းေတြ လိုက္ပို႔ၾကတဲ့ အခါ ေခ်ာေမာလွပၿပီး ဆက္ဆံေရး ရည္မြန္တဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဆင္းပို႔ခိုင္းတဲ့အခါ ကပ္စတန္မာေတြက အိမ့္ဇာေသာ္ ေၾကာင့္ ပို ေက်နပ္ သေဘာက်ၾကတယ္ ေလ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ဒီဇိုင္းက ႐ုပ္သန႔္တယ္ မဟုတ္လား ။ ပညာတတ္ အဆင့္ရွိအဆင့္ျမင့္တဲ့ ပုံ ေပါက္ေနတယ္ လို႔ သဲပုံ႔က ထင္လို႔ ။
ရည္းစားထည္လဲတြဲၿပီး အေဖကို ကန႔္လန႔္တိုက္ အိမ္မွာ မေနဘဲ လြင့္ခ်င္တိုင္း လြင့္တာက လြဲလို႔ အိမ့္ဇာေသာ္
က ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕တယ္ ။ ခ်ိဳသာတယ္ ။ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းတယ္ေလ ။
သည္ေန႔ တေနကုန္ ပန္းလိုက္ပို႔ၾကၿပီး ဘိုက္ဆာတယ္ ညည္းေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အိမ့္ဇာေသာ္ကို သဲပုံ႔က
ဆိုင္ေကာင္းေလး တခုမွာ ေကြၽးရတယ္ ။ ဆာတယ္ ေအာ္ေနေပမယ့္ တကယ္တမ္း စားၾကေတာ့လည္း အိမ့္ဇာေသာ္က တအားႀကီး မစားပါဘူး ။ ဝမွာ စိုးတာေၾကာင့္ ထိန္းၿပီး စားတယ္ ဆိုတာ သဲပုံ႔ ေတြ႕ရတယ္ ။
ညေနပိုင္းမွာ အိမ့္ဇာေသာ္က သူနဲ႔ တခ်ိန္က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဒါ႐ိုက္တာ စာေရးဆရာ ဇင္မင္းဝင္း နဲ႔ ညစာ အတူတူ
စားဖို႔ ခ်ိန္းထားတယ္..သူ႔ကို ေ႐ႊတိဂုန္ဘုရားကို လိုက္ပို႔ေပးမလား လို႔ ေမးလာလို႔ သဲပုံ႔လည္း အိမ့္ဇာေသာ္
ကို လိုက္ပို႔လိုက္ရတယ္ ။ ဇင္မင္းဝင္းနဲ႔က တခ်ိန္က အိမ့္ဇာေသာ္က ေတာ္ေတာ္ တြဲခဲ့ေသးတယ္ေလ ။
ဇင္မင္းဝင္းက မိန္းမ ရွိတယ္ ။ တေယာက္ မကဘူး ။
အခု ဘယ္မွာ ျပန္ေတြ႕ၿပီး ဘယ္လို ခ်ိတ္မိလာျပန္သလဲ မသိဘူး ။ သဲပုံ႔ ေမးေတာ့လည္း အိမ့္က စပ္ၿဖဲၿဖဲနဲ႔ မလိမ့္တပတ္ လုပ္ေနတယ္ ။ မေျဖဘူး ။ အမွန္ကို ။
အိမ့္ဇာေသာ္ အနက္ေရာင္ ဝမ္းဆက္နဲ႔ အျပတ္မိုက္ေနတယ္ ။ သဲပုံ႔က “ အိမ္မွာဘဲ ရွိမယ္...ယူ လိုအပ္ရင္
လာႀကိဳေစခ်င္ရင္ ဖုန္းေခၚလိုက္..” လို႔ ေျပာၿပီး ကားေမာင္းထြက္သြားတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း ဇင္မင္းဝင္း ရွိ
ေနမယ့္ ဝိုင္ေကေကအိုေၾကးအိုးဆိုင္ေလးထဲကို ဝင္ခဲ့လိုက္တယ္ ။
ဇင္မင္းဝင္းနဲ႔ ခုလို ခ်ိန္းတာကို ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္းသာ သိမယ္ ဆိုရင္ အႀကီးအက်ယ္ ကြိဳင္တက္မွာ ေသခ်ာတယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ အေနနဲ႔က ေဂ်ာ္ဂ်ီကို လိုတာ ျဖည့္ဆည္းေပးလို႔သာ တြဲလိုက္ေပမယ့္ တကယ္တမ္း စိတ္ထဲက
ရင္ထဲက ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ မႀကိဳက္ဖူး ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႔က ခ်မ္းသာေပမယ့္ အဆင့္မရွိဘူးလို႔ အိမ့္ဇာေသာ္ ထင္လာတယ္ ။
တရားမဝင္ ခိုးသြင္းခိုးထုတ္ လုပ္ေနတဲ့လူေတြမို႔ ခ်မ္းသာလာတာေလ ။ သူတို႔က ပညာမတတ္တဲ့ အသိုင္းအဝိုင္း
က ။
ဇင္မင္းဝင္းက အၿပဳံးေလးနဲ႔ ဆီးႀကိဳေနတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ ကို သူက ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီး လုပ္ေစခ်င္တယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္သာ ႐ုပ္ရွင္ ဗီဒီယို ႐ိုက္ရင္ ထိပ္တန္းမင္းသမီးတေယာက္ ျဖစ္လာမယ္..နံမည္ေက်ာ္မယ္ လို႔ သူက
ေဟာကိန္းထုတ္ေနခဲ့တဲ့လူ ။
လူကို ေျမႇာက္ပင့္ၿပီး လိုတာ ဝါးတတ္တဲ့ လူစား ။
ဇင္မင္းဝင္းရဲ႕ ဘာဂ်ာကို အိမ့္ဇာေသာ္ ေရလည္ ႀကိဳက္ခဲ့တယ္ ။ သူက လူၾကည့္ေတာ့ အိေျႏၵတခြဲသားနဲ႔ တည္တည္ႀကီး ။ ကုတင္ေပၚေရာက္ရင္ေတာ့ ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ၿပီး တအားမႈတ္တဲ့လူ ။
ဒါေတြကို ျပန္သတိရၿပီး သူနဲ႔ လမ္းမွာ တိုးေတာ့ သူက အရမ္း ေတြ႕ခ်င္တာဘဲ ဆိုလို႔ အိမ့္ဇာေသာ္ကလည္း သူ႔ကို ျပန္ေတြ႕ခ်င္ေနခဲ့တာေၾကာင့္ အခုလို ခ်ိန္းလိုက္တာ ။
ဝိုင္ေကေကအိုေၾကးအိုးဆိုင္ ထဲမွာ လူသိပ္ မရွိလွဘူး ။
ဇင္မင္းဝင္းက အခုေခတ္ နံမည္ေက်ာ္ မင္းသား တေယာက္လိုဘဲ အမိုက္စား ဝတ္စားထားတယ္ ။ အသားျဖဴၿပီး
အရပ္ျမင့္တဲ့ ဇင္မင္းဝင္းက ဒါ႐ိုက္တာ ဆိုေပမယ့္ မင္းသား တေယာက္ရဲ႕ ပုံပန္းနဲ႔မို႔ လူေတြ တအား ၾကည့္ၾက
တာကို ခံရတယ္ ။
“ အိမ့္...ဘာစားမလဲ....မွာ....”
ဇင္မင္းဝင္းက ႐ုပ္က ေနတိုး လို ႐ုပ္မ်ိဳး ေပမယ့္ ေျပာလိုက္တဲ့အသံက မင္းသားႀကီး ေက်ာ္ဟိန္းလို ေလသံ နဲ႔။
“ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ပါ....အဓိကက ကိုဇင္နဲ႔ ေတြ႕ခ်င္တာပါ....”
“ ေၾကးအိုး စားမယ္ေနာ္...”
“ အိုေခ....”
ဇင္မင္းဝင္း နဲ႔ ေၾကးအိုးစား..ႀကံရည္ေသာက္ရင္း စကားေျပာၾကေတာ့ ဇင္မင္းဝင္းက သူ အခု ဇာတ္ကားေတြ
ေတာ္ေတာ္ ႐ိုက္ေနရၿပီ ..နံမည္ႀကီးေစမယ့္ ဇာတ္ၫႊန္းေတြလည္း လက္ထဲမွာ ရွိတယ္....အိမ့္ဇာေသာ္ ႐ိုက္ပါလား
သူ ႐ိုက္ေပးခ်င္တယ္ ” လို႔ စကားစလာတယ္ ။
တကယ္ေတာ့ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း ဟိုေယာင္ဒီေယာင္နဲ႔ ေလလြင့္ခရီးသည္ ျဖစ္ေနတာ ဆိုေတာ့ သူေျပာသလို
တကားေလာက္ စမ္း႐ိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္ ေကာင္းမလား လို႔ ေတြးမိလိုက္တယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ စိတ္ဝင္စားတယ္ ဆိုတာ သိရေတာ့ ဇင္မင္းဝင္း အရမ္း ေပ်ာ္သြားတယ္ ။ သူက အိမ့္ဇာေသာ္ကို
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး မႈတ္၇င္း အပ်င္းေျပ တကားေလာက္ ႐ိုက္ခ်င္ေနတဲ့လူ မဟုတ္လား ။ သူ႐ိုက္ခ်င္တာက ႐ုံတင္ျပ
မယ့္ ဇာတ္ကားႀကီး မဟုတ္ဘူး ။ အဝတ္အစား မပါဘဲ ႐ိုက္ရတဲ့ “ ဆင္းရဲသားကား ” လို႔ ေခၚၾကတဲ့ အျပာ
ဇာတ္ကား ။
“ ကိုယ္တို႔ ဒီကိစၥ သြားေဆြးေႏြးၾကမယ္...ဘယ္သူ႔မွ မပါပါဘူး....ကိုယ္နဲ႔ အိမ့္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ...”
“ အင္းေလ..ကိုဇင့္သေဘာ....”
ဇင္မင္းဝင္းရဲ႕ အၾကည့္ေတြက စူးရွေတာက္ေျပာင္ လြန္းေနတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္သာ ဖေယာင္း႐ုပ္ေလး ဆိုရင္ သည္ေနရာမွာဘဲ အေရေပ်ာ္သြားေလာက္တယ္ ။ ပူျပင္းလြန္းလို႔ ။ ရမက္လ်ံေနတဲ့ တပ္မက္တဲ့ အၾကည့္ေတြ...။
အိမ့္ဇာေသာ္ ကလည္း သည္လို အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ခံရတာကို သေဘာက်တယ္ ။ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ေတြထဲမွာ အိမ့္ဇာေသာ္ကို စိတ္ကူးနဲ႔ အဝတ္ခြၽတ္ၾကည့္ေနၾကတယ္ ဆိုတာကို သိတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ရင္သားေတြကို
စိတ္ကူးနဲ႔ ပုံေဖၚၾကည့္ေနၾကတယ္ ဆိုတာကို သိတယ္ ။ ေပါင္ၾကားက မိန္းမကိုယ္ကို မွန္းဆေနတယ္ ဆိုတာကို
သိတယ္ ။
ဇင္ဝင္းမင္း က ဝိုင္ေကေကအိုေၾကးအိုးဆိုင္ ေရွ႕မွာ ရပ္ထားတဲ့ သူ႔ရဲ႕ အျဖဴေရာင္ ကေရာင္းကားဆီကို အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေခၚသြားတယ္ ။ တံခါးကို ဖြင့္ေပးတယ္ ။ အမိုက္စား ဝတ္ထားတဲ့ ဇင္မင္းဝင္းနဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္
တို႔ကို လူေတြက ဝိုင္းၾကည့္ၾကတာကို ခံရတယ္ ။
“သိပ္ မေဝးပါဘူး...ဒီ..ဗဟန္းထဲမွာပါဘဲ...သြားမယ့္ေနရာက....”
“ ကိုဇင္ ေခၚတဲ့ေနရာ ဆိုရင္ အိမ့္က ဘယ္ျဖစ္ျဖစ္ လိုက္မွာ....ဟင္းဟင္း....”
ဇင္မင္းဝင္းရဲ႕ အျဖဴေရာင္ ေဘာင္းဘီ ဂြၾကားႀကီး ေဖါင္းေနတယ္ ။ သူ႔ဟာႀကီး ႏိုးၾကား ထႂကြေနပုံရတယ္ ။
သူေခၚသြားတာက တထပ္တိုက္ပုေလး တလုံးထဲကို။
တကယ့္ကိုဘဲ သူနဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္နဲ႔ ၂ေယာက္ထဲဘဲ ။
ဇင္မင္းဝင္းက အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ အညိဳေရာင္ သားေရဆိုဖါႀကီးမွာ ထိုင္ခိုင္းၿပီး အသင့္ရွိေနတဲ့ အနီေရာင္ ဝိုင္ကို ေဖါက္တိုက္တယ္ ။ ဝိုင္ခြက္ရွည္ရွည္ေလးထဲက အရသာေကာင္းတဲ့ ဝိုင္ေတြကို ေသာက္ေနတဲ့အခ်ိန္
ဇင္မင္းဝင္းက ေဘးနားကို ကပ္ၿပီး လာထိုင္တယ္ ။
“ အိမ့္က ပိုပိုလွလာတယ္...တကယ္....”
ဇင္မင္းဝင္းက အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ လက္ေမာင္းရင္းသား လုံးလုံးေဖြးေဖြးေလးကို နမ္းရႈံ႕လိုက္ရင္ ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ ကိုဇင္က အိမ့္ကို မဆက္သြယ္ဘဲ အၾကာႀကီး ပစ္ထားၿပီးမွ...လာေျမႇာက္မေနပါနဲ႔...ဟင္းဟင္း......”
“ အိမ့္က ကိုယ့္ကို အဆက္ျဖတ္တာပါ....သူေဌးသားေတြနဲ႔ ေတြ႕ေနလို႔ ကိုယ့္ကို လုံး၀ ေမ့ထားလိုက္တာေလ......”
ဇင္မင္းဝင္းရဲ႕ လက္တဖက္က အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ေပါင္တန္တေလ်ာက္ ပြတ္သပ္ေနတယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္လည္း သူ႔အကိုင္အထိေတြေၾကာင့္ စိတ္ေတြ ထလာတယ္ ။ ဇင္မင္းဝင္းက အိမ့္ လည္တိုင္ေဖြးေဖြးေလးကို နမ္းရႈံ႕ေနျပန္ရင္း အိမ့္ရဲ႕ တင္ပါးဝိုင္းဝိုင္းႀကီးတဖက္ကို ဆုပ္နယ္ေနတယ္ ။
“ ကိုဇင္..အဝတ္ေတြ ေၾကကုန္မယ္ကြာ...အိမ့္ အဝတ္ေတြ ခြၽတ္ေပးမယ္..ကိုဇင္လည္း ကိုဇင့္ အဝတ္ေတြကို အကုန္ ခြၽတ္လိုက္....”
ဇင္မင္းဝင္း အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ အရမ္း ေက်နပ္သြားသလို စိတ္႐ိုင္းေတြကလည္း တအားထႂကြသြားတယ္ ။ အိမ့္က အဝတ္ေတြကို သူ႔ဖါသာ ခြၽတ္မယ္ ဆိုလို႔ ။ ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူ
ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္ ။ မိေမြးတိုင္း ဗလာကိုယ္ေတြနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုတ္လိုက္ရင္း တေယာက္ ကိုယ္ခႏၵာကို တေယာက္ ကိုင္ပြတ္မိၾကရင္း ကာမပြဲကေလးကို စတင္
ဖို႔ အိပ္ခန္းထဲကို ျမန္ဆန္တဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ဝင္သြားမိလိုက္ၾကတယ္ ။
ဇင္မင္းဝင္းက အားကစား လိုက္စားတာမို႔ အၿမဲ ေလ့က်င့္ထားတဲ့ အတြက္ ႂကြက္သားေတြက အေျမာင္းလိုက္ ထေနတာ ၾကည့္လို႔ ေကာင္းေနတယ္ ။ သူက ကာမပြဲၾကမ္းေတြ ကို မိန္းမေတြ ေက်နပ္
ေအာင္ ေပးတတ္သူမို႔ မိန္းမေတြက စြဲေနရတဲ့ လူတေယာက္ လို႔ နံမည္ႀကီးတယ္ ။ အိမ့္ကိုယ္တိုင္လည္း သူနဲ႔ ခဏခဏ အိပ္ဖူးခဲ့လို႔ သူ ဘယ္လို ေကာင္းတယ္ ဆိုတာ သိထားတယ္လ ။ ဒါ
ေၾကာင့္လည္း သူ နဲ႔ ျပန္ေတြ႕ေတာ့ သူ႔ကို ခ်ိန္းလိုက္မိတာ ။ သူက ဘာဂ်ာ တအားေကာင္းတယ္ ။ လိုးေဆာင့္အားလည္း ေကာင္းတယ္ ။ မိန္းကေလး ၿပီးေအာင္ အရင္ လုပ္ေပးတတ္တယ္ ။
အိမ့္လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို သူ႔လက္ထဲ ဝကြက္ အပ္လိုက္မိတယ္ ။ သူက အိမ့္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ ဆိုတာ ယုံၾကည္ၿပီးသားေလ ။ ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ ပက္လက္ အိပ္ၿပီး ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို ကားေပးလိုက္ေတာ့ သူက အိမ့္ ေစာက္ဖုတ္ကို အရင္ဆုံး နမ္းရႈံ႕လိုက္တယ္ ။ သူ႔ႏွာေခါင္းခြၽန္ခြၽန္က အိမ့္ရဲ႕ ေစာက္စိကို ကလိေနတယ္ ။ ထိုးေနတယ္။
“ ဟင့္....ယားတယ္ကြာ....”
သူ႔ႏွာေခါင္းက အိမ့္ရဲ႕ အကြဲေၾကာင္းထဲကို လိုင္းဆြဲသလို ပြတ္တိုက္ေနတယ္ ။ သူ႔ႏွာေခါင္းက ထြက္သက္ ေလက အိမ့္အကြဲေၾကာင္းကို ထိေတြ႕ေနသလို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြက အဂၤါစပ္ ႏႈတ္ခမ္းသား
ထူထူေတြကို ထိေတြ႕ေနတယ္ ။
“ အိုး..ဟင့္ဟင့္.......ကိုဇင္..အိမ့္ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး......”
သူက မရပ္တဲ့ အျပင္ လ်ာႀကီးနဲ႔ အကြဲေၾကာင္းကို စုန္ခ်ီ ဆန္ခ်ီ ယက္ေနၿပီ ။
“ အား......အား......အားးးး..........အား........ “
ဇင္မင္းဝင္း က သဲပုံ႔အိမ္ ေပါက္ဝကို လိုက္ပို႔သြားတယ္ ။
အိမ္ထဲကို ဝင္လာတဲ့ အိမ့္ ကြတတနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္လာတာကို သဲပုံ႔က ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ၿပီး “ အိမ့္စုတ္ ....ၾကည့္စမ္း....ေရေရလည္လည္ ကဲလာတယ္....ေျပာျပ..ေျပာျပ..အေသးစိတ္
ၾကားခ်င္တယ္......” လို႔ ေျပးလာဖက္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ..။ အိမ့္က သဲပုံ႔ကို သူ႔ဘဲေတြနဲ႔ လိင္ဆက္ဆံတာေတြ အားလုံးကို ေျပာျပေလ့ရွိတယ္ေလ ။ သဲပုံ႔က အေသးစိတ္ ၾကားခ်င္တယ္ ။ ခေရေစ့
တြင္းက် ေပါ့ ။ ဘယ္လို မႈတ္တယ္....ဘယ္လို စုတ္တယ္....။
သဲပုံ႔ေျပာလိုက္တာနဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္ ကြတတ လမ္းေလွ်ာက္ ဝင္လာတာကို ဧည့္ခန္းမွာ ဖုန္းတလုံးနဲ႔ ၿငိမ္ေနတဲ့ သဲပုံ႔ရဲ႕ ေမာင္ မ်ိဳးႀကီးက ၾကားလိုက္တယ္ ။ မသိသလိုနဲ႔ သူတို႔ကို နားစြင့္ေနသလို
အိမ့္ရဲ႕ အရိပ္အေျခကိုလည္း မသိမသာ ခိုးၾကည့္ေနတယ္ ။ မ်ိဳးႀကီးက အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေခ်ာင္းေနတာ ၾကာၿပီေလ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ကိုယ္လုံး ေတာင့္ေတာင့္လွလွေတြကို တပ္မက္ေနတာၾကာၿပီ ။
အခုလည္း အိမ့္ဇာေသာ္က သူ႔အမ သဲပုံ႔ကို ဘဲနဲ႔ ျဖဳတ္လာတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ေျပာျပေတာ့မယ္ ။ မ်ိဳးႀကီးလည္း နားစြင့္ေနတယ္ ။
ဒါေပမယ့္ အိမ့္နဲ႔သဲပုံ႔တို႔က သူ႔နားမွာ မေျပာဘဲ သဲပုံ႔နဲ႔ အိမ့္တို႔ရဲ႕ အိပ္ခန္းထဲကို ဝင္သြားၾကလို႔ မ်ိဳးႀကီး စိတ္ပ်က္သြားတယ္ ။
အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ေပၚမွာ လွဲအိပ္လိုက္ၾကရင္း သဲပုံ႔က အိမ့္ဇာေသာ္ ေျပာျပတဲ့ ဇင္မင္းဝင္းနဲ႔ ႏွစ္ပါးသြား ကာမဇာတ္ၾကမ္းေတြကို နားေထာင္ရင္း သိခ်င္တာေတြကို အေသးစိတ္ ထပ္ေမးရင္း ကာမ
စိတ္ေတြ ျပင္းထန္ ထႂကြလာတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း သူေျပာျပတဲ့ ပူျပင္းတဲ့ ဇာာတ္လမ္းေတြကို နားေထာင္ရင္း သဲပုံ႔ရဲ႕ လက္တဖက္က မသိမသာနဲ႔ ေပါင္ၾကားကို ေရာက္သြားတာကို သတိ
ထားမိလိုက္တယ္ ။ သူငယ္ခ်င္း သဲပုံ႔ တေယာက္ ဘဲမရွိဘဲ တကိုယ္တည္း စီးပြားရွာေနေပမယ့္ သူအၿမဲ ေျပာျပတာေတြကို နားေထာင္ေတာ့ သဘာဝကာမစိတ္ေတြ ထႂကြရတယ္ ဆိုတာ သိေနတာ
ၾကာၿပီေလ ။ သဲပုံ႔ကို ဘဲ ရေစခ်င္ေနတယ္ ။ သူနဲ႔ ခင္မင္တဲ့ ဘဲေတြထဲက သဲပုံ႔နဲ႔ လိုက္ဖက္မယ့္ ဘဲ တေကာင္နဲ႔ သဲပုံ႔ကို မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ေနတယ္ ။
“ ယူတို႔ ဘယ္ႏွစ္ခါေတာင္ လုပ္ၾကတာလဲဟင္...”
“ ႏွစ္ခါ ...”
“ အို..ႏွစ္ခါ လုပ္တာနဲ႔ ယူ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ကြတတ ျဖစ္သြားရသလား..မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး..အိမ့္ရယ္...မညာနဲ႔..မွန္မွန္ေျပာ....”
“ မညာပါဘူး သဲပုံ႔ရယ္....ယူ႔ကို ညာစရာလား......တကယ္ပါ...ကြတတ ျဖစ္တာက သူက အိမ့္ေနာက္ေပါက္ကိုပါ လုပ္လို႔..”
“ ဟင္..ေနာက္ေပါက္....ဖင္ကို လုပ္တာလား..အို...”
“ ဟုတ္တယ္..သူ အိမ့္ကို ဖင္လိုးတာ...”
“ ဟယ္....”
“ အိမ့္ အရင္ထဲက လုပ္ဖူးခဲ့တယ္ေလ..”
“ ဟင္..ဟုတ္လား..ဘယ္...ဘယ္သူ.....ဘယ္သူနဲ႔လဲ...”
“ ကိုႀကီးစိုးနဲ႔....”
“ ဟယ္.....”
ကိုႀကီးစိုး ဆိုတာက အိမ့္ နဲ႔ တခါက ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သေဘ္ာသားဘဲႀကီး ။
သဲပုံ႔က ဖင္ခ်တဲ့အေၾကာင္းေတြကို ထပ္ေမးလို႔ အိမ့္လည္း ေျပာျပရျပန္တယ္ ။ သဲပုံ႔လည္း အိမ့္ ေျပာျပတာေတြကို နားအရသာခံရင္း လက္ကလည္း ေပါင္ၾကားထဲ ထည့္ၿပီး အဖုတ္ကို ဖိပြတ္ေနတာ ေနာက္ဆုံး ဝတ္ထားတဲ့ စကပ္ အေနာက္ဖက္မွာ အရည္ေတြ အကြက္ႀကီး စိုကြက္သြားရတဲ့ အထိဘဲ ။
မီးပိတ္ၿပီး အိပ္ၾကတဲ့ အခ်ိန္ တဖက္ ကုတင္က သဲပုံ႔တေယာက္ တအင္းအင္းနဲ႔ ဖီလင္ေတြ တက္ၿပီး သူ႔ဖါသာ ပြတ္ အာသာေျဖေနတာ အိမ့္ၾကားေနရတယ္ ။
မနက္က်ေတာ့ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေစာေစာ မထႏိုင္ၾကဘူး ။
တံခါးကို တေဒါက္ေဒါက္ ေခါက္ၿပီး လာႏႈိးတာက မ်ိဳးႀကီး ။
“ အလုပ္မသြားၾကဘူးလား.....ရွစ္နာရီ ေက်ာ္ေနၿပီ . . .”
အိမ့္က အရင္ဆုံး ထလိုက္တယ္ ။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေျပးဝင္လိုက္တယ္ ။ မေန႔ညက ဇင္မင္းဝင္းနဲ႔ ၾကမ္းလာၿပီး ေရမခ်ိဳးရေသးလို႔ ေရခ်ိဳးခ်င္ေနတယ္ ။
ပန္းဆိုင္ကို ေရာက္ေတာ့ ဒီေန႔ ပို႔ရမယ့္ ပန္းျခင္း ပန္းစည္းေတြက ေတာ္ေတာ္ မ်ားတယ္ ။ ပန္းေတြ လိုက္ပို႔ေနတဲ့ အခ်ိန္ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ ဖုန္း ေတြ ခဏခဏ ဆက္ၿပီး ေတြ႕ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာလို႔
“ ေဂ်ာ္ဂ်ီရယ္..အလုပ္လုပ္ေနတာ..သဲပုံ႔ မႀကိဳက္ဘဲ ေနလိမ့္မယ္..အလုပ္ကို အလုပ္နဲ႔ တူေအာင္ လုပ္ရမယ္ကြာ..ဖုန္း သိပ္ မေခၚနဲ႔ ” လို႔ အိမ့္က သူ႔ကို ေျပာလိုက္တယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီက အိမ့္နဲ႔ ဒီညေန ေတြ႕ခ်င္ေနတယ္ ။ အစားထြက္ စား႐ုံ မဟုတ္ဖူး..သူက လိုးခ်င္ေနတာ ..။
ညေန ငါးနာရီခြဲၿပီ ။
သည္ေန႔အတြက္ ေနာက္ဆုံး ပို႔ရမွာ တခုဘဲ က်န္ေတာ့တယ္ ။ အနီရဲရဲ ႏွင္းဆီပန္းျခင္းေလး တျခင္း ။
ပို႔ရမွာက တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းသစ္ တဲ့ ။
သဲပုံ႔က “ ဒါၿပီးရင္ ၿပီးၿပီ....ဆိုင္ကို မျပန္ေသးဘူး ....ဘယ္သြားၾကမလဲ အိမ့္....” လို႔ ေမးတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္
လည္း ေဂ်ာ္ဂ်ီက သည္ညေန ေတြ႕ၾကရေအာင္ ခ်ိန္းထားတာကို သတိရလိုက္ၿပီး...“ အိမ္ဘဲ ျပန္တာေပါ့ သဲပုံ႔...
ေဂ်ာ္ဂ်ီနဲ႔ ခ်ိန္းထားတယ္....” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ သဲပုံ႔က “ ညေတာ့ ျပန္လာမွာ မဟုတ္လား....” လို႔ ၿပဳံးစိစိ
နဲ႔ ေမးတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္က ရယ္ၿပီး...“ ျပန္လာမွာေပါ့...မျပန္လို႔ ဘယ္သြား အိပ္ရမလဲ....” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္။
“ အိမ့္...ေရာက္ၿပီ....ပို႔ရမယ့္ အိမ္....အာပါး..တယ္သားနားပါလား....တကယ့္ ေဘာ္စာေတြ...ျဖစ္မယ္....”
သဲပုံ႔ ရပ္လိုက္တဲ့ ၿခံကို အိမ့္ဇာေသာ္ ေတြ႕လိုက္ေတာ့ သဲပုံ႔ ေျပာေနတာ မွန္တယ္ လို႔ စိတ္ထဲက ေထာက္ခံ
မိလိုက္တယ္ ။
အရမ္းကို သားနား လွပတဲ့ ၿခံဝင္းနဲ႔ တိုက္အိမ္ႀကီး ပါ ။ ေျမေနရာကလည္း အက်ယ္ႀကီး ။ စိမ္းေနတဲ့ ျမက္ခင္း
ျပင္ႀကီးရဲ႕ အေနာက္ဖက္က နီညိဳေရာင္ တိုက္ႀကီးက သစ္လြင္ခန႔္ထည္လွတယ္ ။
ၿခံတံခါးဝမွာ အိမ့္ဇာေသာ္ ရပ္ၿပီး လူေခၚလွ်ပ္စစ္ေခါင္းေလာင္း ခလုပ္ေလးကို ႏွိပ္တယ္ ။ ႀကီးမားတဲ့ တံခါးႀကီး
ႏွစ္ခ်ပ္ရဲ႕ ေဘးက အုတ္ေဘာင္ အေပၚမွာ စီစီတီဗီ ကင္မရာေလးကို ေတြ႕ရတယ္ ။ ဟြန္း....တယ္လည္း ႀကီးက်ယ္ပါလား.....အရမ္း ခ်မ္းသာၾကတယ္ေပါ့ေလ....။
ဘယ္သူမွ ေပၚမလာလို႔ အိမ့္ဇာေသာ္ အျဖဴေရာင္ ခလုပ္ေလးကို ထပ္ႏွိပ္လိုက္တယ္ ။ ဒီတခါေတာ့ လူတ
ေယာက္ ေပၚလာတယ္ ။ ၿခံေစာင့္လို ပုံမ်ိဳးဘဲ ။ အျပာေရာင္ ဝတ္စုံနဲ႔ ။
“ ဘာကိစၥရွိလဲ...”
“ က်မတို႔ ေအာ္ဒါမွာထားတဲ့ ပန္းျခင္း လာပို႔တာပါ ..မွာတဲ့လူက.....ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ....”
“ အာ..ဟုတ္ကဲ့...ဟုတ္ပါတယ္....”
ၿခံတံခါး ပြင့္လာတယ္ ။ ပန္းျခင္းကို ကမ္းေပးလိုက္ရင္း “ ဒီမွာ လက္မွတ္ေလး ထိုးေပးပါ ...” ဆိုၿပီး အိမ့္ဇာေသာ္
က ရရွိေၾကာင္း လက္မွတ္ထိုးရတဲ့ စာအုပ္ေလးကို ထိုးေပးလိုက္တယ္ ။ ဒီလူက “ အာ..လက္မွတ္ေတာ့ မထိုးႏိုင္
ဘူး..လက္ခံယူၿပီးၿပီဘဲဗ်ာ..ေတာ္ေရာေပါ့..” လို႔ မဲ့႐ြဲ႕ၿပီး ေျပာလိုက္လို႔ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း “ ဒီလိုေတာ့ မျငင္း
နဲ႔ေလ..ရရွိေၾကာင္းေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳတာေလး လိုတယ္....” လို႔ ခပ္မာမာ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ဒီလူက ၿခံတံခါး
ကို ျပန္ပိတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္က တံခါးကို တြန္းထားတယ္ ။
အေျခအေနက တင္းမာသြားတယ္ ။ ၿခံေစာင့္က “ ဖယ္ဗ်ာ...က်ဳပ္ အိမ္ေနာက္မွာ အလုပ္ေတြ ရွိေနေသးတယ္..”
လို႔ ေျပာၿပီး တံခါးကို အတင္း ပိတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ ကားတစီး ၿခံေပါက္ဝကို ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။
သည္ကားကို ျမင္ေတာ့ ၿခံေစာင့္လည္း ျပာျပာသလဲ တံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္တယ္ ။ ကားက ၿခံထဲ မဝင္ေသာဘဲ
ကားေမာင္းသူဖက္ျခမ္းက မွန္ခ်ပ္ က်ပြင့္လာၿပီး ကားေမာင္းသူ လူ႐ြယ္က “ ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ...” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္က ပန္းျခင္း လာပို႔တာ လက္ခံရရွိတဲ့အေၾကာင္း လက္မွတ္ထိုးခိုင္းတာကို ျငင္းပယ္ၿပီး ၿခံတံခါးကို
အတင္းႀကီး ပိတ္ဖို႔ လုပ္ေနတယ္ လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ၿခံေစာင့္က ဝူးဝူး ဝါးဝါး နဲ႔ ျငင္းဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့ ကားေမာင္းသူလူ႐ြယ္က “ေဟ့...ခင္ေဇာ္ဝင္း...မင္း ဘာမွ မေျပာနဲ႔...အသာေန..” လို႔ ဖမ္းေငါက္လိုက္တယ္ ။
“ က်ေနာ္က ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ပါ ..ဒါ က်ေနာ္မွာထားတဲ့ ပန္းျခင္း...ေဆာရီး ညီမေရ....ဒီေကာင္က ႐ိုင္းတယ္..
ဆုံးမေနေပမယ့္ မရဘူး..အလုပ္ျဖဳတ္ပစ္ရမယ္နဲ႔တူတယ္...ကဲ အိမ္ထဲ ဝင္ပါအုံးလား...ေပးေပး..က်ေနာ္ ရေၾကာင္း
လက္မွတ္တိုးေပးလိုက္မယ္....” လို႔ ၿပဳံးၿပဳံးေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့ ကိုလူေခ်ာကို အိမ့္ဇာေသာ္နဲ႔ သဲပုံ႔တို႔ ေငးေမာ
သြားၾကရတယ္ ။
“ အိမ္ထဲေတာ့ မဝင္ေတာ့ပါဘူး...ပန္းလာပို႔တာ သက္သက္ပါ...လက္မွတ္ထိုးေပးရင္ ေတာ္ပါၿပီ...”
ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ဆိုတဲ့ ခပ္မိုက္မိုက္ ဒီဇိုင္းနဲ႔ လူ႐ြယ္က အိမ့္ဇာေသာ္ကို လက္မွတ္ထိုးေပး ေပမယ့္ ဆက္ၿပီး စကားေျပာခ်င္ေနေသးတဲ့ပုံ ရွိတယ္ ။အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေနာက္ထပ္ ဘယ္လို ဆက္သြယ္ရမလဲ လို႔ ေမးလာတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း ပန္းစည္း ပန္းျခင္း မွာခ်င္ရင္ မွာႏိုင္ပါတယ္..က်မတို႔ လာပို႔ေပးပါမယ္....လို႔ ေျပာရင္း ကားေပၚျပန္တက္တယ္ ။ ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ က ၿပဳံးၿပီး ေခါင္းညႇိမ့္ျပရင္း က်န္ခဲ့တယ္ ။
အိမ္ျပန္ ေရမိုးခ်ိဳး အလွျပင္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ သဲပုံ႔တို႔ အိမ္ေရွ႕ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္းရဲ႕ ကားႀကီး ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။ သူ႔မွာ ကားေတြ မ်ိဳုးစုံရွိတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ ကားထဲ ဝင္ထိုင္ၿပီးတာနဲ႔ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္းက ကားကို တရွိန္ထိုး ေမာင္းထြက္လိုက္ရင္း “ အရမ္းလွတာဘဲ အိမ့္ရယ္...” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ ေဂ်ာ္ဂ်ီလည္း တယ္မိုက္ပါလား....ဒါေတြ ဝတ္တာ တခါမွ မေတြ႕ဖူးေသးဘူး ...”
“ ဟုတ္တယ္...ဒီအဝတ္အစားေတြက ယူအက္စ္က ကိုယ့္အန္တီ လာလို႔ ေပးတာေတြေလ....နံမည္ႀကီး ဒီဇိုင္းနာ
အဝတ္ေတြေပါ့....”
ေဂ်ာ္ဂ်ီရဲ႕ ကားထဲမွာ အေနာက္တိုင္း ဟဲဗီးမယ္တယ္ သီခ်င္းေတြ အက်ယ္ႀကီး ဖြင့္ထားတာမို႔ ဆူညံလြန္းေနတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေနာက္ဆုံး ဖြင့္လိုက္တာ မၾကာေသးတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ႀကီးကို ေခၚသြားတာ ။
ရန္ကုန္ျမစ္ဆိပ္ တေနရာက စားေသာက္ဆိုင္ႀကီး က ေဈးႀကီးလြန္းလို႔ ေတာ္႐ုံလူေတြ မသြားႏိုင္ဘူး ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕ကို
ဆိုင္မန္ေနဂ်ာ ကိုယ္တိုင္က ဆင္းလာႀကိဳတယ္ ။ မွန္က်ယ္ ျပဴတင္းေပါက္ႀကီးရဲ႕ ေဘးက စားပြဲမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္လိုက္ၾကတဲ့ အခ်ိန္ ဆိပ္ခံေဘာတံတားမွာ ကပ္ထားတဲ့ ပင္လယ္ကူး သေဘ္ာႀကီးေတြကို လွမ္းေတြ႕ေနရတယ္ ။ ေတာက္ပတဲ့ အနက္ေရာင္ အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံနဲ႔ အနီေရာင္ ဘိုးတိုင္လည္စည္း နဲ႔ စားပြဲထိုးေလးက “ ဘာသုံးေဆာင္ပါမလဲခင္ဗ်ာ....” လို႔ ႐ိုေသတဲ့ ပုံစံေလးနဲ႔ လာေမးတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီက အိမ့္ ဘာစားခ်င္လဲ..ႀကိဳက္တာ မွာ လို႔ ေမးတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္က “ ေဂ်ာ္ဂ်ီဘဲ မွာပါ..အိမ့္က ဝိတ္တက္လြန္းလို႔ သိပ္ေတာင္ မစားခ်င္ပါဘူး...” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ ။
တကယ္ေတာ့ ေဂ်ာ္၈်ီဝင္းသိန္းကလည္း အစား စားခ်င္တာထက္ အိမ့္နဲ႔ ကဲခ်င္တာက ပိုေနတာပါ ။ အေပ်ာ္သေဘာနဲ႔ ဆိုင္လာထိုင္တာ ။ သူတို႔ ဝိုင္ အေကာင္းစား တပုလင္းနဲ႔ အသားကင္ မ်ိဳးစုံ ကို မွာလိုက္ၾကတယ္ ။
“ အိမ့္....ဘာလို႔ သူငယ္ခ်င္း ပန္းဆိုင္မွာ သြားကူလုပ္ေနတာလဲ..အိမ့္ ပန္းဆိုင္ ဖြင့္ခ်င္ရင္ ကိုယ္ ဖြင့္ေပးႏိုင္တာဘဲ အိမ့္ရယ္...ကိုယ္ပိုင္ ဆိုင္ ဖြင့္တာက ပို မေကာင္းဘူးလား....”
“ အိမ့္က ဦးတည္ခ်က္မဲ့ ေလွ်ာက္လုပ္ေနဆဲဘဲ..ေဂ်ာ္ဂ်ီ..အိမ့္ ဘာမွ မဆုံးျဖတ္ရေသးပါဘူး .....”
အသားကင္ ေတြ ေရာက္လာတယ္ ။ ေမႊးပ်ံ႕တဲ့ အကင္ အနံ႔ေတြ ရေနတယ္ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းသိန္း အိမ့္လက္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္ ။ “ အိမ့္သေဘာဘဲ...ကိုယ္ကေတာ့ အိမ့္အတြက္ဆို ဘာဘဲ လုပ္ေပးရ လုပ္ေပးရဘဲ...သိတယ္ မဟုတ္လား......ဒါနဲ႔ ဟိုေကာင္ေရ အိမ့္ကို လာေႏွာက္ယွက္ေသးလား....”
“ ဘယ္သူ႔ကို ေျပာတာလဲ ေဂ်ာ္၈်ီ ....”
“ ဗစ္တာညိဳဝင္း....”
“ အို....သူ႔ကို စကားထဲ ထည့္ ေျပာမေနပါနဲ႔..သူ႔ကို အိမ့္ေခါင္းထဲမွာ မထားဘူး...မုန္းလြန္းလို႔....”
ေဂ်ာ္ဂ်ီ ေပ်ာ္သြားတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ လက္ကေလးကို ဖြဖြေလး ညႇစ္လိုက္တယ္ ။
“ အိမ့္ေခါင္းထဲမွာ ဘယ္သူဘဲ ရွိလဲဟင္...” လို႔ တိုးတိုးေလး ေမးလိုက္တယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္က ၿပဳံးၿပီး စိုက္ၾကည့္ရင္း..” ေဂ်ာ္ဂ်ီ...” လို႔ ေလသံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီ ဟတ္ထိသြားတယ္ ။
စားေသာက္ဆိုင္ထဲမွာ ျဖစ္ေနလို႔ ။ လူေတြအေရွ႕မွာမို႔ ။ မဟုတ္ရင္ တအားလွေနတဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ ဆြဲနမ္းပစ္လိုက္ခ်င္တာ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္နဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္တို႔ရဲ႕ ၾကည္ႏူးဖြယ္ ညစာ စားပြဲေလးက အရမ္းကို သာယာလွပေနတယ္ ။
သူတို႔ ေရာက္ေနတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္က သီးသန႔္အခန္း မရွိဘူး ။ စားေသာက္ဆိုင္ရဲ႕ ခန္းမက်ယ္ႀကီးထဲမွာ စားပြဲဝိုင္းေတြနဲ႔ ထိုင္စားေနၾကတဲ့ လူေတြထဲမွာ အိမ့္ဇာေသာ္ကို တအား လိုက္ဖန္ေနတဲ့ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ အနီးကပ္ ေဘာ္ဒါ တေယာက္ ရွိေနတယ္ ။
ဒီ ေသာ္က ဆိုတဲ့ ေကာင္က အိမ့္ဇာေသာ္နဲ႔ ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႔ အတြဲကို သူ႔စားပြဲ႕ေန တိတ္တိတ္ေလး ဖုန္းနဲ႔ ဓါတ္ပုံေတြ ႐ိုက္လိုက္ၿပီး
သူ႔ေဘာ္ဒါဗစ္တာညိဳဝင္းဆီကို ပို႔ေပးလိုက္တယ္ ။ဗစ္တာညိဳဝင္းလည္း ၿပိဳင္ဖက္ ေဂ်ာ္ဂ်ီနဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္တို႔ ၾကည္ႏူးေနၾကတာေတြကို ျမင္ရေတာ့ တအား ခံျပင္းေနတယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ကို တေန႔မွာ မရရေအာင္ လုပ္မယ္ လို႔ ႀကဳံးဝါးေနတယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီနဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္တို႔ကေတာ့ စားေသာက္ၿပီးၾကလို႔ ဆိုင္ထဲကေန အျပင္ကို ထြက္လိုက္ၾကၿပီး ျမစ္ကမ္းေဘးက ပန္းၿခံေလးထဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အိမ့္ဇာေသာ္ကိုသူပိုင္တိုက္ခန္း အသစ္ေတြ အမ်ားႀကီး ထဲက သည္ေနရာနဲ႔ အနီးဆုံး တိုက္ခန္းတခန္းကို ေခၚသြားခ်င္လွၿပီ ။ အရမ္းကို လွေနတဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္ကို အျပတ္ ဖိုက္ခ်င္ေနၿပီ ။ ဒါေပမယ့္ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဖိုက္ခ်င္႐ုံသက္သက္ လုပ္ေနတယ္လို႔ မေပၚလြင္ေစခ်င္လို႔ အရမ္းခ်စ္ေနတဲ့ ပုံစံမ်ိဳး ျပေနတာ ။
“ နဲနဲ ခ်မ္းသလိုဘဲေနာ္..ေဂ်ာ္ဂ်ီ.....”
“ ဟုတ္တယ္...အိမ့္...ကိုယ္တို႔ ျပန္ၾကမယ္ေလ....”
“ ဘယ္ကို သြားအုံးမလဲ...ေဂ်ာ္ဂ်ီ.....”
“ အိမ့္နဲ႔ တေနရာရာကို သြားၿပီး စကားေျပာၾကမယ္ေလ......”
အိမ့္ဇာေသာ္က ၿပဳံးစိစိနဲ႔ “ စကားေျပာ႐ုံဘဲလား.....” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီက “ ဟုတ္တယ္....အိမ့္...အိမ့္ကို ကိုယ္ သိပ္ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပခ်င္လို႔......” လို႔ ေျပာရင္း အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ခါးေလးကို ဖက္လိုက္တယ္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္က ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕ခါးကို ျပန္ဖက္လိုက္ၿပီး ကားဆီကို သူတို႔ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္ ။
ရန္ကုန္ျမစ္ကမ္းနဲ႔ နီးတဲ့ဝါးတန္းလမ္းတေနရာက ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႔ မိသားစု ေဆာက္ထားတဲ့ တိုက္သစ္ႀကီး ဆီကို ေဂ်ာ္ဂ်ီက အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေခၚခဲ့တယ္ ။ ရွစ္ထပ္တိုက္သစ္ႀကီးရဲ႕ တခ်ိဳ႕ အခန္းေတြကို ေဆာက္ခါစထဲက ႀကိဳေရာင္းထားခဲ့ေပမယ့္ အေပၚဆုံးထပ္က အခန္းေတြကိုေတာ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႔ မိသားစုက သူတို႔ အတြက္ ခ်န္ထားလို႔ ရွိေနေသးတယ္ ။ ဒီတိုက္ခန္းေတြထဲက က်က်နန ျပင္ဆင္ အေခ်ာသပ္ၿပီးသား အခန္းကို ေခၚလာတာ ။
“ အရမ္းလွတာဘဲေနာ္ ....”
အိမ့္ဇာေသာ္က ေတာက္ပခန္းနားတဲ့ အဆင္အျပင္ေတြကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္တယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီက “ အရာရာဟာ အိမ့္ေလာက္ အိမ့္လို မလွပါဘူး..အိမ့္က အလွဆုံး......” လို႔ ေျပာရင္း အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဖက္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ဖိကပ္ စုတ္ယူလိုက္တယ္ ။
အိမ့္ကလည္း ေဂ်ာ္ဂ်ီ ဒီကို ေခၚလာထဲက ေမွ်ာ္လင့္ထားၿပီးသားပါ ။ အိမ့္အတြက္ ေယာက်္ားတေယာက္နဲ႔ ကာမစပ္ယွက္တာက ဆန္းမွ မဆန္းေတာ့ဘဲ ။ အိမ့္က တုံ႔ျပန္ နမ္းစုတ္လိုက္လို႔ အနမ္းအစုတ္ေတြက ေတာ္ေတာ္ ၾကာသြားတယ္ ။ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ တိုက္ခန္းထဲမွာ မို႔ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ တခ်က္တခ်က္ ႁပြတ္ျပတ္ ဆိုတဲ့ အသံေလးေတြ ထြက္ေနသလို အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ လက္ေကာက္ေတြဆီက တခြၽင္ခြၽင္ အသံေလးေတြကို ၾကားရတယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီရဲ႕ ေဘာင္းဘီထဲက ေရွ႕ကို ေငါထြက္ေနတဲ့ မာမာအတန္ႀကီးက အိမ့္ရဲ႕ ေပါင္တန္တဖက္ကို လာေထာက္ကပ္ေနတာကို အိမ့္ သတိထားမိတယ္ ။ အိမ့္လည္း ဒီအခ်ိန္မွာ အထိအေတြ႕ေတြေၾကာင့္ စိတ္ေတြ ႐ြေနၿပီ ။ အိမ့္ရဲ႕ ေပါင္ၾကားက မိန္းမကိုယ္မွာလည္း အရည္ေတြနဲ႔ ဗလပြ ျဖစ္ေနၿပီ ။ တအား ယားလြန္း ႂကြထလြန္းေနၿပီ ။
“ ခ်စ္တယ္ အိမ့္ရယ္..ကိုယ္ အရမ္း ခ်စ္တယ္.....” လို႔ ေဂ်ာ္ဂ်ီက ေျပာရင္း အိမ့္လည္တိုင္ကို နမ္းစုတ္ရင္း သူ႔လက္ေတြနဲ႔ အိမ့္ တင္ပါးအိအိေတြကို ဆုပ္နယ္လိုက္တယ္ ။
အိမ့္လည္း စိတ္ေတြက တအား လာေနၿပီ ။ သူက တင္ပါးေတြကို တအား နယ္ဖတ္ကိုင္တြယ္ေနရာက အိမ့္ကို အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ႀကီးဆီကို ဆြဲေခၚသြားလိုက္တယ္ ။
ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ အိမ့္ကို ကန႔္လန႔္ျဖတ္ လွဲအိပ္ခိုင္းၿပီး အိမ့္ရဲ႕ စကပ္ကို အေပၚကို လွန္တင္လိုက္တယ္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ အခန္းတံခါးရဲ႕ လွ်ပ္စစ္ေခါင္းေလာင္းသံက တတီတီ ျမည္လာတယ္ ။ အိမ့္ရဲ႕ ပင္တီကို ဆြဲခြၽတ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီကို အိမ့္က “ ေဂ်ာ္ဂ်ီ...တေယာက္ေယာက္ လာေနတယ္.....” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီက “ ဂ႐ုမစိုက္နဲ႔ အိမ့္...အလႉခံေတြ ျဖစ္လိမ့္မယ္...” လို႔ ေျပာၿပီး အိမ့္ရဲ႕ ပင္တီေလးကို ဆြဲခြၽတ္ခ်လိုက္
တယ္ ။ အိမ့္ေပါင္တန္ေဖြးေဖြး ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ေပါင္ၾကားဂြဆုံက မို႔ေဖါင္းေဖါင္း မိန္းမအဂၤါႀကီး ဘြားကနဲ ေပၚလာတာကို ေဂ်ာ္ဂ်ီက မ်က္လုံးအျပဴးသားနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ၿပီး အိမ့္ေပါင္ၾကားကို မ်က္ႏွာထိုးအပ္ဖို႔ ျပင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ဘဲလ္သံ တတီတီက ဆက္တိုက္ မရပ္တမ္း မနားတမ္း ျမည္ေနလို႔ အိမ့္က “ ေဂ်ာ္ဂ်ီ..သြားၾကည့္ကြာ...ဘယ္သူမ်ားလဲ...” လို႔ ထပ္ေျပာလိုက္မိတယ္ ။ ဒီဘဲလ္သံေၾကာင့္ထႂကြေနတဲ့ အိမ့္ရဲ႕ ကာမစိတ္ေတြ ထိုဆင္းက်သြားရတယ္ေလ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီက ဆဲေရးတိုင္းထြာလိုက္ၿပီး အဝင္၀ တံခါးဆီကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ အျပင္ကေန “ ေဟ့..ေဂ်ာ္ဂ်ီ ....နင္ ရွိေနတာ ငါသိတယ္..နင့္ကားကို ေအာက္မွာ ငါ ေတြ႕တယ္ နင္ ဘယ္ေကာင္မကို ေခၚလာလုပ္ေနလဲ..ဖြင့္..ဖြင့္စမ္း.....” လို႔ အသံၿပဲၿပဲနဲ႔ ေအာ္လိုက္တဲ့ မိန္းမတေယာက္ရဲ႕အသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္ ။
အိမ့္လည္း ကုတင္ေပၚကေန လူးလဲ ထလိုက္တယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီလည္း ေတာ္ေတာ္ တုန္လႈပ္ေနတယ္ ။ အျပင္က မိန္းမက တံခါးကို တဒုန္းဒုန္းနဲ႔ ထုေနတယ္ ။
“ ဖြင့္စမ္း...ႏွာဘူးေကာင္...လူယုတ္မာ....ငါ့ကို ညာလိုးတဲ့ေကာင္..နင့္ကို တိုင္မယ္...အမ်ိဳးသမီးေရးရာကို တိုင္
မယ္.....”
“ ဒုန္း...ဒုန္း..ဒုန္း......”
ေဂ်ာ္ဂ်ီ တံခါးကို ဖြင့္လိုက္တယ္ ။ တကယ္ သြားတိုင္မွာ စိုးလို႔ ။
တံခါးဝမွာ သူ အရင္က ေခၚေခၚဖိုက္ထားတဲ့ နႏၵာပုလဲဆင့္ ဆိုတဲ့ ေစာ္ ေဒါသတႀကီးနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
“ နႏၵာ.....တိုးတိုးလုပ္ပါ..ေဘးလူေတြ ၾကားရင္ မေကာင္းပါဘူး...”
“ ေအာ္..ေဂ်ာ္ဂ်ီ ဘာခုမွ ေၾကာက္တတ္ေနတာလဲ....ငါ့ကို လက္ထပ္ပါမယ္ ဘာညာ ဘာညာနဲ႔ ဒိုင္ေၾကာင္ေတြ ထည့္ၿပီး စိတ္ႀကိဳက္ ေခၚလိုးခဲ့တာ....အခုေတာ့ အသစ္ေတြ႕သြားလို႔ ငါ့ကို ေခါက္
လိုက္တာေပါ့....ေတာ္ေတာ္လည္း မ်က္ႏွာေျပာင္တဲ့ေကာင္.....”
သည္ေစာ္ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီ ေျဖရွင္း ေခ်ာ့ေမာ့ေနတဲ့ အခ်ိန္ အိမ့္ဇာေသာ္ ခြာျမင့္ဖိနပ္သံ တေဒါက္ေဒါက္နဲ႔ ေကာ့ေကာ့ေလး ထြက္လို႔ သြားလိုက္ပါတယ္ ။
ဇာတ္လမ္းမ်ားတဲ့ ျပသနာရႈပ္တဲ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕ကို ထားခဲ့လိုက္ၿပီ ။
“ ေဟး...အိမ့္..အိမ့္ ေနပါအုံး.........”
ေဂ်ာ္ဂ်ီက လိုက္ေခၚဖို႔ ႀကိဳးစားေသးတယ္ ။
အိမ့္ ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕တိုက္ေအာက္ကို ေရာက္ေတာ့ ကား အနီရဲရဲ တစီး အိမ့္ေရွ႕ကို ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။ ကားေမာင္းသူဖက္က မွန္ခ်ပ္ ေအာက္ကို က်ပြင့္လာတယ္ ။
“ ဟင္.....ကိုႀကီးစိုး.......”
တခ်ိန္က အိမ့္နဲ႔ ညိခဲ့တဲ့ အတူတူ လစ္ဗင္းတူဂဲသား ေနခဲ့တဲ့ သေဘ္ာသားႀကီး ...။
“ အိမ့္..ေနေကာင္းလား..ကိုႀကီး ဘယ္ကို လိုက္ပို႔ေပးရမလဲ.....”
“ ကိုႀကီးစိုး..ဘယ္လို အိမ့္ရွိတဲ့ေနရာကို ေရာက္လာတာလဲ..အိမ့္ အေနာက္က ေနာက္ေယာင္ခံမ်ား လိုက္ေနလား......”
“ တိုက္ဆိုင္မႈ သက္သက္ပါ အိမ့္ရယ္.....ကိုယ္ သက္သက္ လိုက္ေခ်ာင္းတာ မဟုတ္ရပါဘူး......လာ...ကားေပၚ တက္....တက္.......”
အိမ့္လည္း ေဂ်ာ္ဂ်ီ လိုက္လာေနတာေၾကာင့္ ကိုႀကီးစိုးရဲ႕ ကားေပၚကို တက္လိုက္တယ္ ။
အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ကားေလး ေမာင္းထြက္သြားတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီေရ......ဘိုင္းဘိုင္.......။
“ ကိုႀကီးစိုး....ဘယ္တုံးက ျပန္ေရာက္ေနတာလဲဟင္....”
“ ၂ရက္ဘဲ ရွိေသးတယ္...အိမ့္....”
“ ဒီကားေလးက အမိုက္စားေလးပါလား..ဘယ္တုံးက ဝယ္ထားတာလဲ..အခု သြင္းလာတာလား....”
“ မဟုတ္ဘူး...အိမ့္ ဒီမွာဘဲ ဝယ္ထားတာ..ၾကာၿပီ.......”
“ ဟုတ္လား...ရည္းစား အတြက္လား....”
“ ေအာ္ အိမ့္ရယ္..ဘာရည္းစားမွ မရွိပါဘူး....”
“ အယ္...တကယ္....”
“ ကိုႀကီးမွာ အိမ့္တေယာက္ဘဲ ရွိခဲ့ပါတယ္”
“ အမ္မာ...ယုံရမွာလား....”
“ တကယ္ပါ....ကဲ အိမ့္..တေနရာရာ ဝင္ထိုင္ၿပီး တခုခု ေသာက္ၾကမလား...”
“ ေကာင္းသားဘဲ....”
“ အိမ့္ ဘာေသာက္ခ်င္လဲ..ဘယ္ဆိုင္ ႀကိဳက္လဲ...”
“ ကိုႀကီး သေဘာပါ....”
ကိုႀကီးစိုးသည္ အရင္အတိုင္း မေျပာင္းလဲ လို႔ အိမ့္ ထင္သည္ ။ အိမ့္နဲ႔ သူနဲ႔ ကင္းကြာသြားခဲ့တာလည္း တကယ္ေတာ့ အိမ့္က သူ႔ကို ထားခဲ့လိုက္လို႔ပါ ။ အိမ့္လည္း အိမ့္ထက္ အသက္ အမ်ားႀကီး ႀကီးတဲ့ ကိုႀကီးစိုးကို ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ ဆက္ၿပီး လက္မတြဲေတာ့ဘဲ လမ္းခြဲခဲ့တာ ။
ကိုႀကီးစိုးနဲ႔ ဆိုင္ေကာင္းေလး တဆိုင္မွာ ထိုင္လိုက္ၾကသည္ ။
ကိုႀကီးစိုးက အိမ့္ကို အရမ္း ဂ႐ုစိုက္သည္ ။ အစားေတြေရာ အေသာက္ေတြေရာ အမ်ားႀကီး မွာသည္ ။ ကိုႀကီးစိုးနဲ႔ ေပ်ာ္ခဲ့တာေတြကို အိမ့္ ျပန္ သတိရမိသည္ ။ အိမ့္လည္း မိန္းမရႈပ္တဲ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕ကို အၿပီးအပိုင္ ျဖတ္လိုက္ေတာ့မယ္ လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။
အိမ့္နဲ႔ ကိုႀကီးစိုး စကားေကာင္းေနၾကတုံး အိမ့္တို႔ စားပြဲအနားက ျဖတ္သြားတဲ့ လူတေယာက္ ကို အမွတ္တမဲ့ ၾကည့္လိုက္မိသည္ ။ သည္လူက အိမ့္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ၾကည့္လို႔ အိမ့္ကလည္း ျပန္ၾကည့္လိုက္တာ ။
ဟင္.....ဒက္ဒီ ....။
ဟင္....သမီး......အိမ့္.....။
အိမ့္ရဲ႕ ဒက္ဒီ ဦးဘေဖေသာ္ ...။
“ သမီး.....ေနေကာင္းတယ္ေနာ္.....”
“ ေကာင္းတယ္...ဒက္ဒီ...ဒက္ဒီေကာ ေနေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား...”
ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီးကို ျပန္ေတြ႕ရလို႔အရမ္း ဝမ္းသာတဲ့ပုံ ။ သို႔ေပမယ့္ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္လို႔ ေမးတာ
ကလြဲလို႔ ဘာေမးခြန္းမွ ထပ္ မေမး ။ အိမ့္ေဘးမွာ ရွိေနတဲ့ ကိုႀကီးစိုးနဲ႔ ဦးဘေဖေသာ္က တခ်ိန္တုံးက သမီး
ကို ျဖတ္ဖို႔ ေျပာရင္း အေျခအတင္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ဘူးသည္ ။ ကိုႀကီးစိုး ကေတာ့ ဦးဘေဖေသာ္ကို ႏုတ္ဆက္သည္ ။
အိမ့္က “ ဒက္ဒီ...အိမ့္တို႔နဲ႔ တခုခု စားပါလား...” လို႔ ေခၚသည္ ။ ဦးဘေဖေသာ္ က သူ သူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ႕နဲ႔ လာတာလို႔ ေျပာၿပီး ထြက္သြားသည္ ။ အိမ့္က သူ႔စကားကို တခ်ိန္လုံး နားမေထာင္ခဲ့လို႔ သူ စိတ္ပ်က္သြားၿပီလို႔ ထင္မိသည္ ။
အိမ့္နဲ႔ ကိုႀကီးစိုးတို႔ စားစရာေတြကို တို႔ကနန္း ဆိပ္ကနန္းဘဲ စားၾကတယ္ ။ ေသာက္တာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံး
ေသာက္ၾကတယ္ ။ ေသာက္တဲ့ဟာခ်င္းေတာ့ မတူဘူး ။ အိမ့္က ျပင္သစ္ကလာတဲ့ ဝိုင္အနီကို ေသာက္ၿပီး ကိုႀကီးစိုးက ဘီယာကို ေသာက္တယ္ ။ အေဖနဲ႔ ဆုံလိုက္ရၿပီး အိမ့္အေပၚ အျမင္သိပ္ မၾကည္လင္တဲ့ အေဖရဲ႕
ပုံစံေၾကာင့္ စိတ္ကသိကေအာင့္ ျဖစ္တာက ခဏပါ ။ ကိုႀကီးစိုးက အိမ့္က သူ႔ကို ခ်န္ခဲ့တုံးက ဘယ္လို ခံစား
ရတာေတြ ဘယ္လို လြမ္းတာေတြကို ေျပာျပေနတာကို နားေထာင္ရင္း အေဖကို ေမ့သြားေရာ ။
ကိုႀကီးစိုးက အိမ့္ကို သူ႔အိမ္ကို ေခၚသြားတယ္ ။ သူ အသစ္ ဝယ္ထားတဲ့ အေကာင္းစား ကြန္ဒိုတိုက္သစ္ကို ။
အိပ္ခန္းသုံးခန္းပါတဲ့ သည္ ကြန္ဒိုတိုက္သစ္ကို အိမ့္ အရမ္း သေဘာက်မိသြားတယ္ ။ သန႔္ရွင္း သစ္လြင္ၿပီး
ကိုႀကီးစိုးက ဟင္းခ်က္မစားတဲ့လူမို႔ ဘာ အနံ႔အသက္မွ မရွိဘူး ။
ကိုႀကီးစိုးက တိုက္ခန္းသစ္ကို လိုက္ျပၿပီးတာနဲ႔ အိမ့္ကို ဆြဲဖက္ၿပီး အငမ္းမရ နမ္းေတာ့တာဘဲ ။ အိမ့္ကလည္း
သူ႔ကို အလားတူ ျပန္နမ္းပစ္လိုက္တယ္ ။ ဟိုးတုံးက ျဖစ္ခဲ့တာေတြကို ျပန္ေျပာင္း သတိရၿပီး ကိုႀကီးစိုး ခ်စ္ေပး
ခဲ့တာေတြကို ျပန္ ျမင္ေယာင္သတိရေတာ့ သူနဲ႔ အခုလို ျပန္ဆုံျပန္ခ်စ္ၾကရတဲ့ အခ်ိန္ စိတ္ေတြက အရမ္းကိုဘဲ
ႂကြေနၿပီ ။ ကိုႀကီးစိုးက တကယ္ ခ်စ္ေပးတတ္သူႀကီးပါ ။
သူနဲ႔ အိမ့္တို႔ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို အျမန္ခြာခြၽတ္ပစ္ၾကရင္း ကိုယ္လုံးတီးကိုယ္ေတြနဲ႔ ကုတင္ေပၚကို တက္လိုက္ၾကတယ္ ။ မေတြ႕တာ ၾကာလို႔လား မသိဘူး..။ သူ႔ဒုတ္ႀကီးက အရင္တုံးကထက္ ပိုတုတ္ ပိုႀကီ
းလာသလိုဘဲမို႔ “ ကိုႀကီးစိုး...ႀကီးေအာင္ တခုခု လုပ္ထားလားဟင္....” လို႔ ေမးလိုက္မိတယ္ ။ ကိုႀကီးစိုးက ၿပဳံးတယ္ ။ “ ဒီအတိုင္းပါဘဲ အိမ့္..ကိုႀကီး ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး....” လို႔ ေျဖတယ္ ။ ကိုႀကီးစိုးလည္း တအား ထန္ေနၿပီ ။
အိမ့္ႏို႔ေတြကို စို႔..ေစာက္ဖုတ္ကို ႏႈိက္...သဲသဲမဲမဲေတြ ျဖစ္ေနတယ္ ။ အိမ့္လည္း သူ႔ေခါင္းကို ဆြဲၿပီး အိမ့္ေပါင္ၾကားထဲ ဆြဲကပ္ေပးလိုက္တယ္ ။ သူမႈတ္တာကို ခံခ်င္ေနလို႔ ။ သူမႈတ္တာကို မရတာ ၾကာၿပီေလ ။
ကိုႀကီးစိုး ေရလည္ မႈတ္ေပးတာ အိမ့္လည္း အေသခိုက္တယ္ ။ သူက လ်ာနဲ႔ လိုးေပးေနတယ္ ။ အိမ့္လည္း
သူ႔ဒုတ္ကို ေကာင္းေကာင္း စုတ္ေပးလိုက္တယ္ ။ အိမ့္တို႔ လိုးလိုက္ၾကတာ အပီအျပင္ပါဘဲ ။
ကိုႀကီးစိုးက သူ႔ အ႐ြယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ လိုးႏိုင္တယ္ ။ ဘာဂ်ာကိုင္တာကလည္း တကယ့္ စူပါဘဲ ။ အဖုတ္
ကို တင္ မကဘူး....ကပ္ရက္က စအိုေလးကိုပါ အပီကိုင္တာ ။ လ်ာနဲ႔ ကလိကစားေပးတာ အိမ့္ အသဲစြဲသြားရ
တယ္ ။ ဘာဂ်ာကိုင္ေနတဲ့ အခ်ိန္ သူ အိမ့္ ႏို႔သီးေတြကိုပါ လက္နဲ႔ ဆြဲေခ်ေပးေနတယ္ ။ ကိုႀကီးစိုးက သူ႔ကိုယ္သူ ဂ႐ုတအားစိုက္ေတာ့ ဘိုက္က ခ်ပ္ေနတယ္ ။ ပိန္ပါးပါး ဘိုက္ခ်ပ္ခ်ပ္ ဘဲေတြကို ကိုယ္လုံးတီး ျမင္ရ
တာက ဆက္ဆီျဖစ္ ဖီလင္ပိုလာတယ္လို႔ အိမ့္ ထင္တယ္ ။ အင္းေလ...တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အႀကိဳက္ခ်င္း
ဘယ္တူႏိုင္မလဲေလ ။
သူက အိမ့္ကို ဖင္လည္း ကုန္းခိုင္းတယ္ ။ ဖင္ကုန္းေပးရက္နဲ႔ တအား ေဆာင့္လိုးတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္။
အိမ့္ဖင္တုံးႏွစ္တုံးကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲၿဖဲ..ဖင္ေပါက္ထဲကို တံေတြး ေထြးထည့္..သူ႔လက္မနဲ႔ ဖင္ေပါက္ထဲကို
ထိုးကလိတယ္ ။ အရင္ အေတြ႕အႀကဳံေတြ အရ သူ အိမ့္ကို ေနာက္ေပါက္ ဖြင့္ေတာ့မယ္ ဆိုတာကို အိမ့္ သိ
လိုက္တယ္ ။ သူ႔ကို အိမ့္ ၾကည္ျဖဴတယ္ ။ သူနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ ။ သူလိုးတာကို အိမ့္ ေတာင့္တ
ေနတာ ၾကာၿပီ ။ကိုႀကီးစိုးက တကယ့္အလိုးေကာင္းတဲ့ ဘဲႀကီး ။ တကယ့္ ဖိုက္တာ ။
ပထမအခ်ီက ျမန္တယ္ ။ ကိုႀကီးစိုးကလည္း မိန္းမ မလိုးတာ ၾကာၿပီ တဲ့ ။ တအား ထန္ထန္နဲ႔ အိမ့္ကို တအားလိုးတာ သိပ္ မၾကာလိုက္ဘဲ ၿပီးသြားတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အိမ့္လည္း ၿပီးတယ္ ။ အိမ့္လည္း မလိုးတာ ၾကာၿပီေလ ။
ဒုတိယအခ်ီမွာက်ေတာ့ သူ ဆြဲလိုးတယ္ ။ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းၿပီး ဇိမ္ခံလိုးတယ္ ။ သူ႔လီးကိုလည္း သူ မေျပာ
ခင္ အိမ့္ စုတ္ေပးတယ္ ။ သူ႔လီးကို ဘာလို႔မွန္းမသိဘူး ။ အိမ့္ စုတ္ခ်င္တယ္ ။ လီးတိုင္းကို မစုတ္ခ်င္ဘူး ။
သူက အိမ့္ကို အေပၚက တက္ခိုင္းတယ္ ။ အေပၚက တက္ေပမယ့္ သူက ေအာက္ကေန ပင့္လိုးတာ ဒလစပ္
ဘဲ ။ အရမ္း ခါးအားသန္တဲ့ ကိုႀကီးစိုး ။
သူက တတိယအခ်ီ ဆြဲခ်င္ေသးတယ္ ။ အိမ့္က ေနာက္ေနက မနက္ သဲပုံ႔နဲ႔ ပန္းလိုက္ပို႔ဖို႔ အလုပ္ေတြ ရွိေန
တာေၾကာင့္ သူ႔ကို ေနာက္မွ လို႔ ေျပာၿပီး ျငင္းလိုက္တယ္ ။ သူကလည္း စိတ္ေဆာင္တာပါ ။ ဟြန္း..ဘဲႀကီး
၂ခ်ီ ေကာင္း ဆြဲလိုက္ၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ဖလက္ျပသြားၿပီ ။ အိမ့္ သိတာေပါ့ ။
အိမ္ ျပန္ေရာက္ၿပီး သဲပုံ႔နဲ႔ ေတြ႕ေတာ့ သဲပုံ႔က အံ့ၾသေနတယ္ ။ သြားတုံးက ေ၈်ာ္ဂ်ီ ဝင္းႏိုင္နဲ႔ ။ လိုးျဖစ္သြားေတာ့ ကိုႀကီးစိုးနဲ႔မို႔ ။ သဲပုံ႔လည္း အိမ့္ရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံေတြကို နား အရသာခံၿပီး နားေထာင္ရင္း ႏွာစိတ္ေတြႂကြေနတာကို ၾကည့္ၿပီး သဲပုံ႔ကို ဘဲရွာေပးခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္မိတယ္ ။ သဲပုံ႔က စိတ္ကူးဘဲ ယဥ္ေနတာ ။ သူ႔ကို ဘယ္သူနဲ႔ ခ်ိတ္ေပးရမလဲ..အိမ့္ စဥ္းစားေနတယ္ ။ ခုထိေတာ့ မေတြ႕ေသးဘူး ။
ေနာက္တေန႔ ဆိုင္ကို ေရာက္ေတာ့ အိမ့္နဲ႔ သဲပုံ႔တို႔ ဒီေန႔ လိုက္ပို႔ရမယ့္ စာရင္းထဲမွာ ဟိုတေလာက ဆုံလိုက္တဲ့ ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ဆိုတဲ့ နံမည္ကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ အိမ့္လည္း သဲပုံ႔ကို တအံ့တၾသ ေျပာလိုက္မိ
တယ္ ။ သဲပုံ႔က “ အဲ့ဘဲက မဆိုးဘူး....ဒီဇိုင္းက လန္းတယ္...” လို႔ ေျပာလို႔ သဲပုံ႔ကို ဒီဘဲနဲ႔ ျဖစ္သြားရင္ ေကာင္းမွာဘဲ လို႔ အိမ့္ ေတြးလိုက္မိတယ္ ။
ပို႔စရာ စာရင္းကို ၾကည့္ၿပီး ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူရဲ႕ ပန္းျခင္းကို ပထမဆုံး ဦးစားေပးၿပီး ပို႔ဖို႔ အိမ့္က သဲပုံ႔ကို
အႀကံေပးလိုက္တယ္ ။ သဲပုံ႔ကလည္း သေဘာတူတယ္ ။ ဒီတခါ အိမ့္တို႔ သူ႔ၿခံကို ေရာက္သြားေတာ့ လက္မွတ္
ထိုး မေပးႏိုင္ဘူးလို႔ ျငင္းတဲ့ ၿခံေစာင့္ကို အရိပ္အေရာင္ေတာင္ မေတြ႕ရဘူး ။
ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ကိုယ္တိုင္ ထြက္လာၿပီး ပန္းျခင္းကို လက္ခံယူတယ္ ။ အိမ့္က သဲပုံ႔ကို ေရွ႕တန္းတင္ ခ်င္
ေပမယ့္ ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ က သဲပုံ႔ကိုထက္ အိမ့္ကိုဘဲ အသားေပးၿပီး ဆက္ဆံေနတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။
အိမ့္လည္း သဲပုံ႔ကို အားနာသြားတယ္ ။ အမွန္တကယ္က ဒီ ေဒါက္တာနဲ႔ သဲပုံ႔ကို ညိေစခ်င္တာ ။ ဒါေပမယ့္
ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူက အိမ့္ကိုဘဲ ထပ္ေတြ႕လို႔ရမလား ဆိုၿပီး ဖုန္းနံပါတ္ ေတာင္းတယ္ ။ အိမ့္ကလည္း အိမ့္မွာ
ခ်စ္သူ ရွိတယ္ လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ တကယ္လည္း အိမ့္က ခ်စ္သူ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ ျဖစ္ေနတာ ေလ ။ မညာ
ခ်င္ပါဘူး ။
သူက “ ခ်စ္သူရွိလည္း မခင္ရေတာ့ဘူးလား....ခ်စ္သူရွိတာ လက္ထပ္ထားတဲ့ ေယာက်္ား ရွိတာမွ မဟုတ္တာ”
လို႔ အိမ့္ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ။ သူ႔ပုံက တကယ္ သားနားတယ္ ။ သူ႔ဒီဇိုင္းက မင္းသား တ
ေယာက္ လို ။ အိမ့္က ဖုန္းနံပါတ္ မေပးေတာ့ “ ကိစၥ မရွိပါဘူး...ဖုန္းနံပါတ္ မရလည္း အိမ့္နဲ႔ ေတြ႕ရေအာင္
လုပ္ရမယ့္ နည္းလမ္းေတြ ေတြ႕လာမွာပါ..” လို႔ သူက ရယ္ၿပီး ေျပာတယ္ ။
သူ႔အိမ္က ျပန္အထြက္မွာ သဲပုံ႔က “ ကဲ မေျပာလား..အိမ့္ကိုဘဲ သူ ႀကိဳက္တာပါ...သဲပုံ႔ဒီဇိုင္းကို ဘဲေတြ မႀကိဳက္ၾကပါဘူး လို႔ သဲပုံ႔ ေျပာသားဘဲ အိမ့္ရယ္....” လို႔ စိတ္ပ်က္စြာနဲ႔ ေျပာလိုက္လို႔ အိမ့္လည္း သဲပုံ႔ကို သ
နားသြားတယ္ ။ သဲပုံ႔ သူလိုခ်င္တဲ့ ဘဲရပါေစ လို႔ အိမ့္ တကယ္ဘဲ ဆုေတာင္းေပးလိုက္မိပါတယ္ ။
ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူက အိမ့္ ေခါင္းထဲမွာ မရွိပါဘူး ။
အိမ့္ တေနကုန္ သဲပုံ႔နဲ႔ ပန္းပို႔တဲ့ အလုပ္ လုပ္ၿပီးေတာ့ ကိုႀကီးစိုးကို ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္ ။ သူက ဒီည ညေနစာ အတူတူ ထြက္စားၾကရေအာင္လို႔ ေျပာထားလို႔ ။
ကိုႀကီးစိုးက အေရာင္းအဝယ္ကိစၥတခုနဲ႔ သံလ်င္ကို ေရာက္ေနတယ္ ။ သူက အိမ့္ကို အိမ့္နဲ႔ သူနဲ႔ စားေနက်
ကန္ေတာ္ႀကီးေစာင္းက စားေသာက္ဆိုင္ကို လာခဲ့ဖို႔ ေျပာတယ္ ။ သူမေရာက္ေသးရင္ သူ႔ကို ေစာင့္ေနဖို႔
ေျပာတယ္ ။ တခုခု မွာ ေသာက္ႏွင့္ပါ ...တဲ့ ။
ထုံးစံအတိုင္း သဲပုံ႔ကိုဘဲ အဲဒီ ဆိုင္ကို လိုက္ပို႔ခိုင္းရတယ္ ။ သဲပုံ႔က တကယ္ ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္ ။ ဘယ္
ေတာ့မွ အိမ့္ကို မတြက္ကပ္ဘူး ။ သူ႔ကို အားကိုးရတယ္ ။ သဲပုံ႔လည္း ဆိုင္မွာ ကိုႀကီးစိုး မေရာက္ေသးတာနဲ႔
သီးသန႔္ခန္းေလး ထဲ ေဗာ့ဂါနဲ႔ လိမ္ေမာ္ အေရာေလး တခြက္ မွာ ေသာက္ၿပီး ေစာင့္ေနလိုက္တယ္ ။
ပထမ တခြက္တုံးက ခ်ိဳသလိုလို ခ်ဥ္သလိုလိုေလးနဲ႔ ေသာက္လို႔ တအားေကာင္းတယ္ ။ ကိုႀကီးစိုးကလည္း ေတာ္
ေတာ္နဲ႔ ေရာက္မလာလို႔ ဆက္ေစာင့္ရင္း ဒုတိယတခြက္ကို မွာ ေသာက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ထိန္းကနဲ ကမာၻေျမႀကီး
က ျခာျခာလည္သြားသလို မူးတက္သြားတယ္ ။
အိုး......အား......ေတာ္ေတာ့္ကို မူးတာ........။
အိမ့္ လုံး၀ ေလာကႀကီးနဲ႔ အဆက္ျပတ္သြားတယ္ ။
ေအးစိမ့္တဲ့ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ အိမ့္ တုန္ခါသြားၿပီး သတိဝင္လာတယ္ ။
ဟင္....ဘာျဖစ္သြားတာပါလိမ့္ ။ အိမ့္ ျပန္သတိရလိုက္တာက ေဗာ့ဒ္ဂါ နဲ႔ လိမ္ေမာ္အေရာ ဒုတိယတခြက္ကို ေသာက္လိုက္ၿပီး အရမ္း မူးသြားတယ္ ။ အိုး...အိပ္ေပ်ာ္သြားသလား ....။
ဟင္....။
ငါ...ငါ........ငါ.......ဆိုင္ခန္းထဲမွာလည္း မဟုတ္ပါလား . . . ။ ငါ ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ...။
ကုတင္ေပၚက ေမြ႕ယာထူူထူ ေပၚမွာ ပက္လက္ေလး ေရာက္ေနတယ္ ။ ကိုယ့္ဖါသာ ျပန္စမ္းမိလိုက္တယ္ ။
အိုး ေတာ္ပါေသးရဲ႕...အဝတ္အစားေတြေတာ့ ရွိေနေသးတယ္....ဒါေပမယ့္ စကပ္က လန္တက္ေနတယ္ ။
ပင္တီေလး ဝတ္ထားေပမယ့္ ေပါင္ၾကားက ေဖါင္းမို႔မို႔ႀကီးက ေပၚတင္ႀကီး ။ စကပ္ကို ျပန္ဖုံးလိုက္ရင္း ကုတင္
ေပၚ ထိုင္လိုက္တယ္ ။ ေခါင္းထဲက မူရိပ္မူးရိပ္နဲ႔ ျဖစ္ေနတုံးဘဲ ။
ဘယ္လို ဒီေနရာ ဒီအခန္း ဒီကုတင္ေပၚကို ေရာက္ေနပါလိမ့္...ဘယ္သူ ငါ့ကို ဒီကို ေခၚလာသလဲ..ကိုႀကီးစိုး မ်ားလား.....။
အခန္းကေတာ့ တိုက္ခန္းဘဲ ။ ေဆးအသစ္..ေပါလစ္ေရာင္ ေျပာင္ေနတဲ့ လွ်ာထိုး သစ္သားၾကမ္းခင္း အသစ္နဲ႔ ။
အိမ့္ အၾကာႀကီး အဲလိုဘဲ ငုတ္တုပ္ ထိုင္ေနမိတယ္ ။ တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္လြန္းေနတယ္ ။
အိမ့္ ကုတင္ေပၚက ဆင္းလိုက္ၿပီး အခန္းတံခါးကို စစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အျပင္ကေန ပိတ္ထားတာကို ေတြ႕ရ
တယ္ ။ သူ႔ကို တေယာက္ေယာက္က ဒီ ေနရာကို ေခၚလာၿပီး အျပင္ကေန တံခါး ပိတ္ၿပီး ေလွာင္ထားတယ္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္လိုက္တယ္ ။
ကိုႀကီးစိုး သည္ အိမ့္ကို ေစာင့္ခိုင္းထားတဲ့ ဆိုင္ကို ေရာက္လာသည္ ။
အိမ့္ကို မေတြ႕လို႔ ဆိုင္က မန္ေနဂ်ာနဲ႔ အလုပ္သမားေတြကို ေမးသည္ ။ သူတို႔က အိမ့္ ယမကာ ႏွစ္ခြက္ မွာေသာက္ၿပီး သီးသန႔္ ခန္းေလးထဲမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနေၾကာင္း ေျပာျပသည္ ။ ကိုႀကီးစိုးက “ ဒါျဖင့္ သူ အခု ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ..ျပန္သြားတာလား...သူေသာက္တာေတြေရာ သူ ေငြရွင္းသြားလား ”လို႔ ေမးေတာ့ ဝိတ္တာ တေယာက္က “ သူ..အမူးလြန္သြားတယ္...ဆရာ..သူ႔မိတ္ေဆြ တခ်ိဳ႕ ေရာက္လာတယ္..သူတို႔ကဘဲ ေငြရွင္းေပးသြား
ၾကတယ္...သူတို႔ဘဲ အဲ့အမကို တြဲေခၚသြားၾကတယ္....” လို႔ ေျပာျပေတာ့ ကိုႀကီးစိုး အရမ္း စိတ္ပူသြားသည္ ။
အိမ့္ကို လူတစုက ေခၚသြားၾကသည္ တဲ့ ။ ဘယ္သူေတြလဲ.....။
ျမင္လိုက္တဲ့ အဲဒီ ဝိတ္တာေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေမးသည္ ။ ေခၚသြားၾကသူေတြရဲ႕ ပုံပန္း..ကို ေမးသည္ ။
လူသုံးေယာက္ အနက္ တေယာက္က က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္ကို အမိန႔္ေတြ ေပး ခိုင္းေနသည္ တဲ့ ။ သည္လူရဲ႕ပုံပန္းကို ဒီေကာင္ေလး ေျပာျပတဲ့အခါ အိမ့္ကို တအား လိုက္ဖန္ေနတဲ့ “ ဗစ္တာညိဳဝင္း ” ဆိုတဲ့ေကာင္ ျဖစ္ေနတယ္ ။
ေတာက္....အိမ့္ကို ဗစ္တာညိဳဝင္းနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြ ေခၚသြားၾကတာ ျဖစ္မယ္...။ ကိုႀကီးစိုးလည္း ခ်က္ခ်င္းဘဲဗစ္ာညိဳဝင္းရဲ႕ အိမ္ကို လိုက္သည္ ။ ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ ရန္ကုန္မွာ နံမည္ႀကီးတေယာက္ ျဖစ္သည္ ။ ကိုႀကီးစိုးသည္ ဗစ္တာညိဳဝင္းနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ မသိေပမယ့္ သူဘယ္မွာ ေနတယ္ ဆိုတာကို သိသည္ ။
ႀကီးမားတဲ့ သံတံခါးႀကီး ႏွစ္ခ်ပ္နဲ႔ ၿခံႀကီးရဲ႕ အေပါက္ဝမွာ ကိုႀကီးစိုးရဲ႕ ကား သည္ ေရွ႕မီးႀကီးေတြ ဖြင့္ထိုးလ်က္
ေရာက္ေနသည္ ။ ဟြန္းကို တတီတီ တီးႏွိပ္လိုက္ေတာ့ တံခါးႀကီးေတြရဲ႕ အထဲဖက္မွာ လူတေယာက္ ေပၚလာ
သည္ ။ ကာကီေရာင္ ယူနီေဖါင္းနဲ႔ လူတေယာက္ ။
“ ဘာလို႔ ဟြန္းတီးတာလဲ..ဒါ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္...ဟြန္းမတီးနဲ႔....”လို႔ လွမ္း ေအာ္ေျပာသည္ ။
ကိုႀကီးစိုးက “ ဗစ္တာညိဳဝင္း ရွိလား...သူနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္တယ္...အေရးႀကီးတယ္....” လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္ ။ အထဲက ကာကီဝတ္ ငတိက “ ဆရာ မရွိဘူး....” လို႔ ေအာ္ေျပာသည္ ။ ကိုႀကီးစိုးက “ တံခါးဖြင့္ကြာ..ဘယ္သူရွိလဲ တေယာက္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာခ်င္တယ္..ဗစ္တာညိဳဝင္း ဘယ္သြားေနလဲ....” လို႔ ထပ္ေမးေတာ့ အထဲက ကာကီဝတ္ ငတိက မသိဘူး....လို႔ ေျဖၿပီး ျပန္ ဝင္သြားသည္ ။ ကိုႀကီးစိုး ဟြန္းထပ္တီးလည္း ျပန္ထြက္မလာေတာ့။
ကိုႀကီးစိုးလည္း ဗစ္တာညိဳဝင္း ကို ဘယ္မွာ ေတြ႕ႏိုင္မလဲ ဆိုတာကို သူ႔အေပါင္းအသင္းေတြထဲက ဗစ္တာညိဳဝင္းနဲ႔ သိတဲ့ လူေတြ ဆီကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေမးလိုက္သည္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ ကိုႀကီးစိုးရဲ႕ ရပ္ထားတဲ့ ကားနားကို ပုဆိုးတိုတို ဝတ္ထားၿပီး ကိုယ္အေပၚပိုင္း မွာ ဘာမွ ဝတ္မထားတဲ့ အသားမဲမဲနဲ႔ လူသုံးေယာက္ ကပ္လာၾကသည္ ။ သုံးေယာက္ အနက္ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ေတြထဲမွာ တုတ္ႀကီးေတြ ကိုယ္စီ ကိုင္ထားၾကၿပီး က်န္တဲ့ တေယာက္ရဲ႕ လက္ထဲမွာေတာ့ အုတ္နီခဲ တခဲကို ကိုင္ဆုပ္ထားသည္ ။ ကိုႀကီးစိုးလည္း သည္လူေတြကို ၾကည့္
ရတာ သူ႔ကို ရန္ျပဳေတာာ့မယ့္ သေဘာ ျပေနတာနဲ႔ ကားကို ေမာင္းထြက္လိုက္သည္ ။
သုံးေယာက္ထဲက တေယာက္က “ ေဟ့....မင္း ေနာက္ကို သည္ နားကို မလာနဲ႔ေတာ့..မင္းနဲ႔ မင္းရဲ႕ကား အတြက္ မေကာင္းဘူးကြ.....” လို႔ လွမ္း ေအာ္လိုက္တာကို ကိုႀကီးစိုး ၾကားလိုက္သည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ တပည့္တပန္းေတြ ေပါတဲ့ ငတိ ဆိုတာကို ကိုႀကီးစိုး သိရက္နဲ႔ အိမ့္ကို ျပန္ကယ္ထုတ္ခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ သူ ဒီကို ေရာက္လာတာပါ ။
ဦးဘေဖေသာ္သည္ သူ႔မိတ္ေဆြ တေယာက္က လွမ္း အေၾကာင္းၾကားလို႔ သမီး အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဗစ္တာညိဳဝင္း ဆိုတဲ့ေကာင္က ဖမ္းေခၚသြားတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။
သမီးအိမ့္ကို ဆိုင္တဆိုင္မွာ အရင္က တြဲခဲ့တဲ့ သေဘ္ာသားႀကီး ကိုႀကီးစိုး ဆိုတဲ့ေကာင္နဲ႔ ဦးဘေဖေသာ္ ေတြ႕ခဲ့တာ မၾကာေသး ။ သည္ ေကာင္ႀကီးနဲ႔ ဦးဘေဖေသာ္က တခ်ိန္တုံးက တင္းထားခဲ့လို႔
အဲဒီေန႔က သမီးနဲ႔ေတာင္ သိပ္ စကား မေျပာျဖစ္ခဲ့ဘူး ။
သမီး အပ်ိဳေပါက္ အခ်ိန္ကထဲက ဆိုးခဲ့လြန္းလို႔ ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီးကို လိုက္ ထိန္းသိမ္းခဲ့ရတဲ့ အခါ သမီးေဇာနဲ႔ သမီးကို ဖ်ားေယာင္းေသြးေဆာင္ၾကတယ္ လို႔ သူက ယူဆေနတဲ့ လူေတြကို
ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ လက္ပါမိခဲ့တာေတြ ရွိခဲ့သည္ ။ သမီးကို ကားနဲ႔ ေခၚတင္သြားတဲ့ ရည္းစားေကာင္က မေခ်မငံ ျပန္လွန္ ေျပာတဲ့ အခါ တြန္းလိုက္တာမိုး နရင္းအုပ္လိုက္တာမ်ိဳးေတြေပါ့ ။
ကံအားေလ်ာ္စြာ သည္လူေတြက ရဲစခန္းကို တိုင္ေတာတာေတြ မ်ိဳး မလုပ္ခဲ့လို႔ သည္ အခ်ိန္ အထိ ဦးဘေဖေသာ္သည္ ဥပေဒနဲ႔ ညိစြန္းျခင္း မရွိေသး ။ ဦးဘေဖေသာ္သည္ အခု ေနာက္ပိုင္းမွာ သမီးလည္း ရည္းစားထား တြဲတာက ဆယ္ေရာက္ မကေတာ့လို႔ အဆန္း မဟုတ္ေတာ့ ။ သမီးအတြက္လည္း သည္ေလာက္ႀကီး မပူေတာ့ဘူး ။ ကိုယ့္ဖါသာ ေအးေအးေဆးေဆး အလုပ္လုပ္ ေနခဲ့တာ ။
အခု ၾကားလိုက္ရတဲ့ ကိစၥကေတာ့ အိမ့္က ရည္းစား တြဲတာလည္း မဟုတ္..လက္မထပ္ဘဲ အတူတူေနတာလည္း မဟုတ္ ။ အလိုမတူဘဲ ဖမ္းသြားတာ ခံလိုက္ရတယ္ တဲ့ ။ ဒါကေတာ့ ဦးဘေဖေသာ္က လက္ပိုက္ၿပီး ၾကည့္မေနႏိုင္ ။ ပလိုမတူဘဲ ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္သူကမွ အတင္း အဓမၼ ေခၚသြား ဖမ္းသြားလို႔ မရဘူး ။
ကိုယ့္ သမီး အရင္းေခါက္ေခါက္ ဆိုေတာ့ လက္ပိုက္ ၾကည့္ေနမယ္ မဟုတ္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းကို သူ သိသည္ ။
နံမည္ႀကီး ေကာင္ဘဲ ။ ဘယ္ မသိဘဲ ေနမလဲ ။ ဒီေကာင္က ေခတ္အဆက္ဆက္ မေကာင္းတာ လုပ္စား လာတဲ့ သူေဌး အေရၿခဳံ ညိဳဝင္း ဆိုတဲ့ ေကာင္ရဲ႕ သား ။
အေဖတူသား....အေဖ ေသာက္က်င့္ေတြကို အေမြခံတဲ့ သား ။ ေကာက္က်စ္ ယုတ္မာ တဲ့ ညိဳဝင္းရဲ႕ ေသြး စစ္စစ္ ။
ဦးဘေဖေသာ္ ဟိုေနရာ ဒီေနရာကို ဖုန္းေခၚၿပီး ဗစ္တာညိဳဝင္း အေၾကာင္းကို တီးေခါက္ ေလ့လာလိုက္သည္ ။ သည္ေကာင့္ တပည့္ေတြက ဘယ္သူေတြလဲ ။ သူ ဘယ္ေနရာေတြမွာ ရွိတတ္လဲ ။
သူက ကားေရေဆးဆီထိုး လုပ္ငန္းလုပ္ေနေတာ့ လူမ်ိဳးစုံ လူေပါင္းစုံနဲ႔ ခင္မင္ ရင္းႏွီးသည္ ဆိုေတာ့ ဗစ္တာညိဳဝင္းကို နီးနီးကပ္ကပ္ သိၾကသူေတြကို ရွာဖို႔က သိပ္ မခဲယဥ္းဘူး ။
သည္ အခ်ိန္မွာ ကိုႀကီးစိုးသည္ သူ႔ညီမ ဝမ္းကြဲ တေယာက္ရဲ႕ ေယာက်္ား ရဲစခန္းမႉး တေယာက္ကို ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး အိမ့္ကို ဗစ္တာညိဳဝင္းတို႔ ဖမ္းေခၚသြားၾကလို႔ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ဗစ္တာညိဳဝင္းကို စစ္
ေဆး ေမးျမန္းလို႔ ရမလဲ ဆိုတာကို အႀကံဉာဏ္ေတာင္းခံသည္ ။ ရဲစခန္းမႉးက ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ အေဖ ဦးညိဳဝင္း ဆိုတာက ျမန္မာျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းႀကီးေတြကို ႀကိဳးကိုင္ထားတဲ့ တကယ့္ အေကာင္ႀကီးႀကီး တေယာက္ ျဖစ္လို႔ မေသခ်ဘဲနဲ႔ သြား စြပ္စြဲလို႔ မေကာင္းဘူး...သူတို႔က အစိုးရပိုင္းကို အရမ္း ေပါက္ေရာက္တယ္...လူႀကီးေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ရွိတဲ့ လူေတြ ဆိုေတာ့ ပိုင္မွ
လုပ္ရင္ ေကာင္းမယ္...ဗစ္တာညိဳဝင္း ဖမ္းေခၚသြားတယ္ ဆိုတာ ေတြ႕လိုက္တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္က စားပြဲထိုး ေကာင္ေလးကေန ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာတာကို သူ သိခ်င္ ၾကားခ်င္တယ္ လို႔ ကိုႀကီးစိုး
ကို ေျပာလိုက္လို႔ ကိုႀကီးစိုးလည္း စားေသာက္ဆိုင္ကို တခါ ျပန္ေျပးသြားရျပန္သည္ ။
စားေသာက္ဆိုင္ကို ေရာက္ေတာ့ အိမ့္ကို အတင္း ေခၚေဆာင္သြားတာကို သိလိုက္ ျမင္လိုက္တဲ့ စားပြဲထိုး ေကာင္ေလးကို ေမးလိုက္တဲ့ အခါ သည္ ေကာင္ေလးသည္ ဒီအလုပ္ကေန မေန႔ကထဲက ထြက္သြားၿပီ..လို႔ မန္ေနဂ်ာက သူ႔ကို လာေျပာလို႔ ကိုႀကီးစိုး အရမ္းကို စိတ္ညစ္သြားသည္ ။ တေယာက္ထဲေသာ မ်က္ျမင္သက္ေသကို ဗစ္တာညိဳဝင္းတို႔ ဖက္က ဖယ္ရွင္းပစ္လိုက္ေလသလား လို႔
သူ သံသယ ျဖစ္မိေနသည္ ။
သူ႔ဝမ္းကြဲညီမရဲ႕ ေယာက်္ား ရဲစခန္းမႉးက ကိုႀကီးစိုးကို ဗစ္တာညိဳဝင္းတို႔က သူတို႔ ရဲတပ္ဖြဲ႕က ႀကီးႀကီး ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔လည္း ရင္းႏွီးတယ္..မပိုင္ဘဲနဲ႔ မေသခ်ာဘဲနဲ႔ သူတို႔ကို ေခၚေမးေပးမွာ မဟုတ္ဘူး
လို႔ ေျပာသည္ ။ ရဲေတြက ကုညီပါရေစ ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ သုံးေနေပမယ့္ တကယ္တမ္း ရဲေတြရဲ႕ အကူအညီကို ရဖို႔က မလြယ္မွန္း သူ သေဘာေပါက္သြားၿပီ ။ ကိုႀကီးစိုးသည္ သေဘ္ာဘဲ လိုက္ေနၿပီး
ျမန္မာျပည္နဲ႔ ကင္းကြာေနတယ္ ထင္သည္ လို႔ သူ႔ေဘာ္ဒါ အရင္း တေယာက္က ေဝဖန္သည္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ အိမ့္ဇာေသာ္သည္ သူ႔အခန္းတံခါးကို အျပင္က ေသာ့ဖြင့္ေနတဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္ရလို႔ ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနရာက မတ္တပ္ ထရပ္လိုက္သည္ ။
လူသုံးေယာက္ အခန္းတံခါး ပြင့္တာနဲ႔ သူရွိေနတဲ့ အခန္းထဲကို ဝင္လာသည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္း နဲ႔ သူ႔တပည့္ ႏွစ္ေယာက္ပါ ။
“ ဟင္...ဗစ္တာညိဳဝင္း........နင္..နင္လား..ငါ့ကို ဖမ္းေခၚလာတာ.......” လို႔ အိမ့္ဇာေသာ္ တအံ့တၾသနဲ႔ ေမးလိုက္သည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းက ရယ္သည္ ။
“ အိမ့္..ဖမ္းေခၚတယ္ ဆိုတဲ့ စကားလုံးႀကီးက မေကာင္းပါဘူး......ဗစ္တာက အိမ့္ကို ဘယ္ေလာက္ စြဲလမ္းေနလို႔ ဘယ္လို အသဲကြၽမ္းေနရတယ္ ဆိုတာ အိမ့္ သိရဲ႕လား......”
ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ တပည့္ တေယာက္က အိမ့္အေရွ႕မွာ စားပြဲေလး တလုံးကို ခ်ခင္းလိုက္သလို က်န္တဲ့ တပည့္က အသင့္ ယူလာတဲ့ စားေသာက္စရာ လင္ပန္းကို သည္ စားပြဲေလးအေပၚမွာ တင္ေပးလိုက္သည္ ။
“ ကဲ...အိမ့္.......အားရွိသြားေအာင္.....စားလိုက္ပါအုံး........အိမ့္ကို သိပ္ လိုခ်င္လြန္းလို႔ အခုလို လုပ္လိုက္ရတာကို ခြင့္လႊတ္ပါ အိမ့္ရယ္.......”
အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ ဒန္ေပါက္ထမင္းက တပြဲ ။ ဆိတ္သားတုံးက လက္သီးဆုပ္ေလာက္ႀကီး ။ ပက္ပ္စီက တပုလင္း..စုပ္ပိုက္တံေလး တပ္ရက္နဲ႔....။
အိမ့္လည္း ဘိုက္ထဲက တကြီကြီနဲ႔ အရမ္း ဆာေနလို႔ စိတ္မထိန္းႏိုင္ဘဲ ခ်ေပးထားတဲ့ ပလပ္စတစ္ဇြန္းနဲ႔ ခပ္ယူ စားမိလိုက္သည္ ။ ပက္ပ္စီကိုလည္း စုပ္တံနံ႔ စုပ္ေသာက္လိုက္မိသည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းက အိမ့္ ၿမိန္ရွက္စြာနဲ႔ ဆိတ္သားဒန္ေပါက္ထမင္း စားေနတာကို ေက်နပ္ေနသည္ ။
“ စား...စား.....ဘိုက္ျပည့္မွ မင္း ငါ့လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျပည့္ျပည့္၀၀ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္မွာ....အိမ့္ဇာေသာ္.....”
အိမ့္ေခါင္းေလး ဆတ္ကနဲ ေထာင္သြားသည္ ။
“ ဘာ......ဘာေျပာတယ္....”
ဗစ္တာညိဳဝင္းက တဟင္းဟင္းနဲ႔ ရယ္လိုက္သည္ ။
“ ဟုတ္တယ္ေလ.....အိမ့္...မင္း ဖါသာမင္း မာန ဘယ္ေလာက္ ေထာင္လႊားလႊား..အခု မင္းက ငါ့လက္ခုပ္ထဲက
ေရ ျဖစ္ေနၿပီ..ငါ ေသာက္လိုေသာက္ ေမွာက္လိုေမွာက္ လုပ္လို႔ ရေနၿပီ ....မင္းကို ငါက အလွၾကည့္ဖို႔ သက္သက္ ေခၚလာခဲ့တာလို႔ မွတ္ေနလားကြ.......”
“ အံမယ္...ေစာက္ကုလားက ေလႀကီးမိုးႀကီးနဲ႔..တရားဥပေဒက ဘယ္မွာ သြားထားမလဲ..မင္းမဲ့တိုင္းျပည္ ထင္ေနလား......ေငြရွိလို႔ တရားႏိုင္မယ္ လို႔ မွတ္ေနသလားဟဲ့.....”
“ ဒါေတြကို အျငင္းမပြားခ်င္ဘူး.....အိမ့္....ငါ လုပ္ခ်င္တာကို ငါ လုပ္ခဲ့တယ္..လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္.......မင္း လတ္တေလာ
ငါ့ လက္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္ ငါေကြၽးတာ စားရမယ္..ငါ ခိုင္းတာကို လုပ္ရမယ္....မင္းဟာ ငါ့ရဲ႕ ကြၽန္ ျဖစ္ေနၿပီ...ဟားဟားဟားဟား.........”
“ နင္ ႐ူးေနၿပီဟဲ့..ေစာက္ေကာင္ရဲ႕.......ငါက နင္လုပ္တိုင္း ခံမယ္ ထင္ေနသလား......”
“ နင္ ခံရမယ္...အိမ့္..နင့္ မာနေတြကို ခ်ိဳးပစ္ဖို႔ နင့္ကို ဖမ္းလာတာ......နင္ ငါ့အလိုအတိုင္း မလုပ္လို႔ကေတာ့
ခုနက နင္ ၿမိဳဆို႔လိုက္တဲ့ ဆိတ္သားဒန္ေပါက္ မေျပာနဲ႔ ျမက္ေတာင္ မေကြၽးဘူး...သိလား...နင္ စမ္းၾကည့္လိုက္”
ဗစ္တာညိဳဝင္းက အိမ့္ကို ေဒါသမ်က္လုံးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး လက္ညႇိဳး တေထာင္ေထာင္နဲ႔..“ တခု ေျပာလိုက္အုံးမယ္...ငါ့ကို ကုလား..ကုလား နဲ႔ မေခၚနဲ႔..ငါက နင့္လိုဘဲ သည္တိုင္းျပည္မွာ ေမြးတဲ့ေကာင္...ငါ့အဖိုးက ဂ်ပန္ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ပါခဲ့တဲ့လူ. အေဖက အၿမဲ လႉတန္းေနတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ရွိတဲ့လူ......ဒီတိုင္းျပည္ကို ထိရင္ နာတဲ့လူေတြ...မေစာ္ကားနဲ႔..ငါက ဗမာ....ဗမာ......နားလည္လား.....”
အိမ့္ အခန္းထဲက သူတို႔ ထြက္သြားလိုက္သည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေလွာင္ထားတဲ့ အခန္းကို စီစီတီဗီ ကင္မရာ ဆင္ထားၿပီး သူ အခ်ိန္ရတိုင္းၾကည့္တတ္သည္ ။ သူ သေဘာက်စြဲလန္းလို႔ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ သူ႔ကို ျငင္းပယ္ လက္မခံတဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္ကို အခုလို ဖမ္းေလွာင္ၿပီး သူေမြးထားတဲ့ ငွက္ကေလး တေကာင္လို ေဆာ့ကစားဖို႔ သူ ႀကံ႐ြယ္ခဲ့တာ ၾကာလွၿပီ ။ အခြင့္အခါ သင့္တဲ့ အခါ ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ သူလုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ ပစ္လိုက္သည္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္သည္ ေသြးနဲ႔သားနဲ႔ လူသား တေယာက္မို႔ အခ်ိန္တန္ရင္ ေသးေပါက္ခ်င္လာမည္..ခ်ီးပါခ်င္လာမည္ ဆိုေတာ့ အိမ့္ဇာေသာ္ ခ်ီးပါေသးေပါက္ လုပ္တာကို သူ ျမင္ႏိုင္ေသဖို႔..ေရခ်ိဳးတဲ့အခါ ေတြ႕ရေစဖို႔ ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ အိမ့္ဇာေသာ္ အခန္းက ေရခ်ိဳးခန္းနဲ႔ အိမ္သာကိုပါ လႈိ႕ဝွက္ စီစီတီဗီ ကင္မရာေလးေတြ တပ္ဆင္ထားခဲ့သည္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ကိုဘဲ စိတ္ေရာက္ေနတဲ့ သူ႔ကို သူ႔အေဖက ဖုန္းလွမ္းဆက္ၿပီး “ ပါပါ မအားဘူးကြာ..ပါပါ မႏၲေလး
မွာ ေျမေတြ သြားဝယ္ဖို႔ ခ်ိန္းထားတယ္...ဒီေန႔..ရဲမႉးႀကီးဦးသာယာနဲ႔ ေဂါက္႐ိုက္ဖို႔လည္း ခ်ိန္းထားမိတယ္...မင္း
ပါပါ့ကိုယ္စား သြားေပးပါလား..မင္းနဲ႔ ႐ိုက္ရလည္း သူ ေက်နပ္မွာပါ....” လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ သူ အေဖ ေက်နပ္
ေအာင္ “ ဟုတ္ကဲ့ပါပါ.သား သြား႐ိုက္လိုက္ပါမယ္....” လို႔ ေျပာၿပီး ေဂါက္ကြင္းကို သြားဖို႔ ခ်က္ခ်င္း စီစဥ္ေလ
သည္ ။
သူ႔ ညာလက္႐ုန္း တပည့္ ရာဂ်ဴးကို လွမ္းေခၚၿပီး အိမ့္ဇာေသာ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေစာင့္ၾကပ္ထားဖို႔ မွာလိုက္
သည္ ။ ရာဂ်ဴးက “ စိတ္ခ်ပါ ေဘာ့စ္..စိတ္ခ်လက္ခ် သြားပါ..က်ေနာ္နဲ႔ က်ေနာ့္လူေတြ သည္ၿခံမွာ ရွိေနမွာပါ”
လို႔ ခါးေလးကိုင္းၿပီး ႐ို႐ိုေသေသ ေျပာလိုက္သည္ ။
မၾကာခင္မွာ ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ သူ႔ယာဥ္ေမာင္း ကာလူး ေမာင္းေနတဲ့ အနက္ေရာင္ ေနာက္ဆုံးေပၚ ကက္ဒိလက္ကားသစ္ႀကီးရဲ႕ ေနာက္ခန္းမွာ ထိုင္ရင္း ေဂါက္ကြင္းဆီကို သြားေနသည္ ။ သူတို႔ လုပ္ငန္း အ၀၀
ကို ဦးစီး စီမံခန႔္ခြဲေပးေနတဲ့ သူ႔အေဖရဲ႕ ညီဝမ္းကြဲ ဦးအာမက္ ဆီကို ဖုန္းလွမ္းဆက္လိုက္သည္ ။
“ ေဟး..ဗစ္တာ..ေျပာ....ဘာလုပ္ေပးရမလဲ..မင္းကလည္း အန္ကယ့္ဆီေတာင္ ဖုန္းမဆက္ဘူး....အန္ကယ္က မင္း
ကို သတိရေနတာ......”
“ အန္ကယ္...ေမာင္တိတ္ ရွိလား..အန္ကယ့္႐ုံးမွာ....”
“ ရွိတယ္..ဘာခိုင္းခ်င္လဲ.......”
“ က်ေနာ္ ရွာခိုင္းထားတဲ့ ကင္မရာ ရၿပီလား...ေမးေပးပါ..သူ႔ဖုန္းနံပါတ္လည္း က်ေနာ္ လိုခ်င္တယ္.....”
“ အိုေက....ဗစ္တာ..ေျပာလိုက္မယ္...သူ႔ကို မင္းဆီကို ဖုန္းေခၚခိုင္းလိုက္မယ္ေလ....”
“ အိုေက..အန္ကယ္...က်ေနာ္ ေဂါက္ကြင္းမွာ ရွိမယ္....”
“ ေကာင္းၿပီ...ဗစ္တာ......”
သည္ အခ်ိန္မွာ ဦးဘေဖေသာ္သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ကုန္သည္လမ္းမႀကီးေပၚက ဆိုင္တဆိုင္ကို သူ႔ကားထဲကေနၿပီး
တေစ့တေစာင္း ေခ်ာင္းေျမာင္းေနသည္ ။
ျမန္မာ့အႏုပညာ ဆိုတဲ့ ဆိုင္....။
သစ္ထြင္းပန္းခ်ီေတြ ပန္းပု႐ုပ္ေတြ ယြန္းထည္ပစၥည္းေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ျပသေရာင္းေနတဲ့ ဆိုင္ ။
ႏိုင္ငံျခား တိုးရစ္ေတြနဲ႔ သံတမံေတြ က အမ်ားဆုံး လာေရာက္ အားေပးေနတဲ့ ဆိုင္ ။
သည္ဆိုင္ကို ပိုုင္တာက ဗစ္တာညိဳဝင္း ။ ဦးစီး လုပ္ေနတဲ့ မန္ေနဂ်ာက အာမက္ ။
အာမက္သည္ ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အရင္းအျခာ ။ တပည့္လို႔လည္း ဆိုႏိုင္သည္ ။ ဗစ္တာညိဳဝင္း ဘယ္
မွာ ရွိသည္ ဆိုတာကို အာမက္ သိမည္ ။ မုခ်သိမည္ ။ အာမက္ကို ဒီအတိုင္း ေမးလို႔ကေတာ့ အာမက္သည္ ေျဖ
လိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူး ။ ဒါကို ဦးဘေဖေသာ္ သိသည္ ။ သူသည္ သမီးအတြက္ အၾကမ္းဖက္ရမည္ကို စိုးရိမ္ ေၾကာက္႐ြံ႕မယ့္ လူ မဟုတ္ဘူး ။ ကိုယ့္ကို လာထိရင္ ခ်က္ခ်င္း တုန႔္ျပန္တတ္တဲ့လူ ။
ဒါေၾကာင့္ လိုအပ္ရင္ အၾကမ္းဖက္ဖို႔ သူ အဆင္သင့္ ျပင္ထားသည္ ။
အျဖဴေရာင္ေတာက္ေတာက္ ေႂကြျပားနံရံေတြနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းေလးထဲမွာ အိမ့္ေရခ်ိဳးေနသည္ ။ တဖြားဖြား က်ေနတဲ့ေရပန္းေအာက္မွာ ဆပ္ျပာရည္နဲ႔ တကိုယ္လုံး အႏွံ႔ ပြတ္သပ္ရင္း ေရခ်ိဳးေနသည္ ။ အဝတ္မဲ့ မိေမြးတိုင္း ကိုယ္ခႏၶာသည္ စိုေျပ တင္းေျပာင္ၿပီး လွပတဲ့ အေကြ႕အေကာက္ အတိမ္အနက္ အမို႔အေမာက္ေတြနဲ႔ ေယာက်္ားသားေတြ အတြက္ အ႐ူးအမူး ျဖစ္စရာ ေကာင္းလြန္းေနသည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ စီစီတီဗီ ကင္မရာေလးေတြနဲ႔ ႐ိုက္ကူးထားတဲ့ အိမ့္ရဲ႕ပုံေတြကို စိမ္ေျပနေျပ ထိုင္ၾကည့္ေနသည္ ။ အိမ့္ရဲ႕ ဝတ္လစ္စလစ္ အလွအပေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ ၾကည့္ရင္း သူ႔ေပါင္ၾကားက လိင္တန္သည္ တမဟုတ္ခ်င္း ထြားရွည္ မာေတာင္လာရသည္ ။
သူ႔ကို ျပင္းပယ္ၿပီး တျခားလူေတြရဲ႕ ေနာက္ကို အၿမဲ ပါပါသြားတဲ့ အိမ့္ကို စိတ္နာေနမိခဲ့တာ ၾကာၿပီ ။
အခုေတာ့ မင္း ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ အိမ့္ရယ္ . . .။
မင္းက ငါ့ လက္ခုပ္ထဲက ေရ ျဖစ္ေနၿပီဘဲ ။ ငါ သြန္လိုသြန္ ေမွာက္လိုေမွာက္ လုပ္လို႔ရၿပီ . .။မင္းကို ငါ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ေဆာ့ကစားပစ္မယ္ ။
အိမ့္ရဲ႕ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္ခႏၶာကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ၾကည့္မိေနၿပီး သူ႔စိတ္ေတြ တအား ႂကြထလာသည္ ။
ဦးဘေဖေသာ္သည္ ဆိုင္ထဲက ထြက္လာတဲ့ အာမက္က အသင့္ေစာင့္ေနတဲ့ ကားထဲကို ဝင္သြားတာကို ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္ ။ စက္ႏႈိးထားတဲ့ကားကို ေမာင္း မထြက္ေသး ။
သမီးကို ဖမ္းသြားခံရတဲ့အေၾကာင္းကို သူ႔ကို ဖုန္းဆက္ ေျပာျပတဲ့ သူ႔မိတ္ေဆြကို ဒီအေၾကာင္းကို ဘယ္က သိသလဲ သူ အထပ္ထပ္ ေမးေတာ့ ဒီမိတ္ေဆြက သေဘ္ာသားႀကီး ကိုႀကီးစိုး က ေျပာခိုင္းတာပါ....ကိုႀကီးစိုးက ခင္ဗ်ားကို မေျပာရဲလို႔ပါ..ခင္ဗ်ားနဲ႔ တင္းမာထားတယ္ လို႔ သူက ေျပာျပတယ္ဗ်....လို႔ ေျပာျပခဲ့သည္ ။
ဦးဘေဖေသာ္သည္ ယေန႔ထက္တိုင္ ဥပေဒေဘာင္ထဲမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနထိုင္ခဲ့သူ တေယာက္ပါ ။ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း မေစာ္ကား..ၿငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ႔ တရားဥပေဒေဘာင္ထဲက အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္စားေနတဲ့ လူ ။
အခုဟာက ကိုယ့္ေသြးကို ထိလာလို႔ မေနသာဘဲ ပါလာရတာ ။
မိဘဆိုတာ သားသမီးကို ဆင္စီးၿပီး ျမင္းရံတာကိုဘဲ ေတြ႕ခ်င္ၾကၿပီး ဆင္နင္းၿပီး ျမင္းကန္ခံရတာကို မၾကည့္မျမင္
ခ်င္ၾကပါ ။ ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီးအတြက္ ဆိုရင္ ဘာလုပ္ရ လုပ္ရ သည္ အရႈပ္ထုပ္မွာ ဝင္ပါေတာ့မည္ လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီးၿပီ ။
အာမက္ ဆိုတဲ့ေကာင္ကို အႏုနည္းနဲ႔ ေမးလို႔ ရမည္ မဟုတ္ ဆိုတာကို ေစာေစာထဲက သူ နားလည္ သေဘာေပါက္ၿပီးသား ။ ကူညီပါရေစ ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ လက္ကိုင္ထားသူေတြက တကယ္ဘဲ ကူညီႏိုင္မွာလား။မထင္ဘူး ။
သူတို႔ ကူညီမလား ဆိုၿပီး ဆင္လီးကို ေခြးေမွ်ာ္ေနသလို ထိုင္ေစာင့္မေနႏိုင္ပါ ။ ကိုယ့္ကိစၥ ကိုယ့္ဖါသာဘဲ လိုက္ရွင္းမည္ ။ ညိလို႔ရွိရင္လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး ။ ျဖစ္သမွ်ကို ရင္ဆိုင္႐ုံဘဲ ။ ေထာင္က်မွာ ေၾကာက္ၿပီး သူမ်ား ေစာ္ကားတာေတြကို ေခါင္းငုံ႔ခံမေနဘူး ။
ေရွ႕က ဘီအမ္ဒဗ်ဴကားအနက္ႀကီး ကို ခပ္ခြာခြာက ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ေနရင္း ကားစတီရာယင္ကို ကိုင္ထားတဲ့လက္ေတြက မသိမသာ တုန္ခါေနသည္ ။ သူ႔ေဒါသက အျမင့္ဆုံး အပိုင္းကို ေရာက္ရွိေနသည္ ။
ကိုႀကီးစိုးသည္ ဗစ္တာညိဳဝင္း ေဂါက္႐ိုက္ေနသည္ ဆိုတဲ့ သတင္းကို သူ႔ညီဝမ္းကြဲ ေဒါက္တာတင္ေမာင္ေသာ္ ဆီက သတင္းရလိုက္တာနဲ႔ ေဂါက္ကြင္းကို အျမန္လိုက္သြားလိုက္သည္ ။
သူေတြ႕ခ်င္ေနတဲ့ ဗစ္တာညိဳဝင္းကို သူ ေတြ႕လိုက္ေပမယ့္ အနားကပ္လို႔ မရဘူး ။ ဗစ္တာညိဳဝင္း ရဲ႕ တပည့္ေတြက သူ႔ကို တားထားသည္ ။ သူက သည္ေကာင္ေတြနဲ႔ တင္းတင္းမာမာ ကေတာက္ကဆ ျဖစ္ေတာ့ ယူနီေဖါင္းဝတ္ ရဲတေယာက္ ေရာက္လာၿပီး.....“ ဗီအိုင္ပီေတြ ရွိေနတယ္....ဆူဆူညံညံ မလုပ္ပါနဲ႔....” လို႔ ခပ္မာမာနဲ႔
လာေျပာသည္ ။
ေဂါက္ကြင္းက ေကာင္ေလးတေယာက္က တီးတိုး ေျပာျပတာက ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ ရဲအရာရွိႀကီးႀကီးတေယာက္နဲ႔ ေဂါက္႐ိုက္ေနတာ တဲ့ ။ ဗစ္တာညိဳဝင္းကို ေတြ႕လိုက္ရၿပီး အနား ကပ္ခြင့္ မရလို႔
သူ ေတာ္ေတာ္ ခံျပင္းေနသည္ ။
ဦးဘေဖေသာ္သည္ ေျမာက္ဒဂုံ တေနရာမွာ ေရာက္ေနသည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ တပည့္ အာမက္ ဆိုတဲ့ေကာင္ရဲ႕ အေနာက္က သူ လိုက္သြားခဲ့တာ အာမက္က တထပ္တိုက္ေလး တလုံးထဲကို ဝင္သြားလို႔ သူ အျပင္က ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ ။ သူစီးလာတဲ့ သူ႔
ဘီအမ္ဒဗ်ဴကားနက္ႀကီးက သူ႔ကို သည္ အိမ္ေရွ႕မွာ ခ်ထားခဲ့ၿပီး ျပန္ထြက္သြားခဲ့သည္ ။ အာမက္သည္ သည္အိမ္မွာ ၾကာမယ့္သေဘာ ရွိေနသည္ ။
အာမက္ အိမ္ထဲကို ေရာက္သြားေတာ့ သူ႔ကီပင္ေလး ေဝမီမီေက်ာ္က အၿပဳံးေလးနဲ႔ ဆီးႀကိဳေနသည္ ။
အာမက္သည္ ေဝမီမီေက်ာ္ကို လက္ရွိေနေနတဲ့ တိုက္ကေလးကို ဝယ္ေပးထား႐ုံမက သစ္လြင္တဲ့ တိုယိုတာ ကေရာင္း တစီးကိုပါ ဝယ္ေပးထားသည္ ။ အာမက္သည္ မိန္းမ ေလးေယာက္က ရွိေနလို႔
တရားဝင္ေတာ့ ထပ္ မယူႏိုင္ ျဖစ္ေနသည္ ။ သူ႔မိန္းမထဲက တေယာက္ကို ကြာရွင္း ျပတ္စဲလိုက္ရင္ေတာ့ ေဝမီမီေက်ာ္ကို တရားဝင္ မယား အျဖစ္ ယူမယ္ လို႔ စိတ္ကူးထားသည္ ။
ေဝမီမီေက်ာ္သည္ ႐ုပ္ရည္ေလး အသင့္အတင့္ ရွိတာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာတဲ့ အာမက္က ဗီဒီယို မင္းသမီး ျဖစ္ဖို႔ လုပ္ေပးတဲ့ ေက်းဇူးရယ္....တိုက္ေလးနဲ႔ ကားေလး ဝယ္ေပးထားတဲ့ အျပင္ လစဥ္လည္း
လိုအပ္တာေတြ အားလုံးကို ျဖည့္ဆည္းေပးတာေၾကာင့္ ေဝမီမီေက်ာ္က အာမက္ လိုတာ အားလုံးကို အျပည့္အ၀ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့သည္ ။
အခုတေလာ အလုပ္က မ်ားလို႔ အာမက္သည္ ေဝမီမီေက်ာ္ဆီကို မေရာက္ျဖစ္ဘူး ။
စိတ္ထဲမွာ ေဝမီမီေက်ာ္ရဲ႕ အျပဳအစုေလးေတြ..အယုအယေလးေတြကို သတိရေနသည္ ။ ဘိုက္ပူပူ ဖင္ေကာက္ေကာက္ ပါးေဖါင္းေဖါင္းနဲ႔ မယားႀကီးရဲ႕ စူပုတ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔ဘဲ တေန႔တေန႔ ရင္
ဆိုင္ေနရလို႔ အာမက္လည္း အခြင့္အေရး ရတာနဲ႔ ေဝမီမီေက်ာ္ ဆီကို ေျပးခဲ့တာပါ ။
“ အကိုႀကီး....ဘာစားၿပီးၿပီလဲ...အခုေလ..ေဝတို႔ လမ္းထိပ္မွာ ဆီးဖုဘုရင္ ဆိုတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ လာဖြင့္လိုက္တယ္..အရမ္း ေကာင္းတာဘဲ အကိုႀကီးရယ္...ပင္လယ္စာ မ်ိဳးစုံရတယ္..အကိုႀကီး စား
မယ္ ဆိုရင္ မီ ဖုန္းဆက္ မွာလိုက္မယ္ေလ.....ေဝနဲ႔ အတူ စားမယ္ မဟုတ္လား.....”
တီတီတာတာ ေျပာေနတဲ့ ေဝမီမီေက်ာ္ရဲ႕ ပုံစံေလးကို ၾကည့္ၿပီး အာမက္ ေႂကြေနသည္ ။
“ စားမယ္..စားမယ္.....ဟီး..ေဝေလး ေကြၽးတာဆို အကုန္ စားမယ္......”
ေဝမီမီေက်ာ္ရဲ႕ ေဖါင္းမို႔တဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို သူ ျမင္ေယာင္ေနၿပီး ေျပာလိုက္တာပါ ။
သည္လို အမူအရာေလးေတြေၾကာင့္ အာမက္ ဒီေစာ္ေလးကို ခိုက္ေနတာ ။ ပါးစပ္က ေျပာလည္းေျပာ သူ႔ေပါင္ကိုလည္း လက္က ပြတ္ေနသည္ ။
ေဝမီမီေက်ာ္က ဆိုင္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး စားစရာေတြ မွာသည္ ။ လာပို႔ေပးဖို႔လည္း ေျပာသည္ ။
“ ကဲ အကိုႀကီး......အကိုႀကီး ကို ေဝက တအား လြမ္းေနတာ သိလား...ကဲ...အကိုႀကီးကို ေဝက အနမ္း လက္ေဆာင္ေလးေတြ စေပးမယ္....ပက္လက္ အိပ္လိုက္.....” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ အာမက္
လည္း ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ လွဲအိပ္လိုက္သည္ ။ သူ ဝတ္ထားတဲ့ ပေလကပ္ လုံခ်ည္ကို ဆြဲခြၽတ္ ပစ္လိုက္ပါသည္ ။ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ ဝတ္ေလ့မရွိတဲ့ အာမက္ရဲ႕ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း တခုလုံး
ဗလာက်င္းသြားတာေၾကာင့္ ညိဳမဲတဲ့ လိင္တန္ ရွည္ႀကီး ဘြားကနဲ ေပၚလာသည္ ။
ထိပ္ဖူး ဒစ္လုံးႀကီးက မႈိပြင့္ႀကီး တပြင့္လိုဘဲ ကားကားႀကီး ...။ ဒီမႈိပြင့္ႀကီးကို ေဝမီမီေက်ာ္က အနမ္းေတြ ေပးခဲ့ေပါင္း မ်ားၿပီ ။ အခုလည္း အာမက္ စြဲေနရတဲ့ ပုေလြ အရသာေတြကို ေဝမီမီေက်ာ္
က ပညာပါပါနဲ႔ စေပး ပါၿပီ ။
“ အိုး..အင္း......အင္း...အားပါး...အာ႐ို႐ို......ဟင္း...”
ေဝမီမီေက်ာ္ရဲ႕ လ်ာေလးက အရမ္းကို လႈပ္ရွား ေျပးလႊားကာ ေနသည္ ။ အာမက္ႀကီး ထိုးထိုးထြန႔္ထြန႔္နဲ႔ ေဝမီမီေက်ာ္ စုတ္ေပးသမွ် ခံလို႔ ေကာင္းလြန္းေနသည္ ။ ႁပြတ္ျပက္ ႁပြတ္ျပက္..အသံေတြ ညံ
ေနသည္ ။ အူး...အဲ...အင္း..ဟင္း...နဲ႔ အာမက္ရဲ႕ ညည္းသံေတြက တခ်က္တခ်က္ ေတာ္ေတာ့ကို က်ယ္သည္ ။
ေဂြးစိႀကီး ႏွစ္လုံးကို လက္တဖက္နဲ႔ ပြတ္သပ္ၿပီး က်န္တဲ့ လက္တဖက္နဲ႔ လိင္တန္ရွည္ႀကီးရဲ႕ အရင္းပိုင္းကေန ကိုင္ဆုပ္ၿပီး စုတ္ေပးေနတာ ..။
ႁပြတ္ ျပတ္ ႁပြတ္ ျပတ္ .....ပြက္....ႁပြတ္......
အီး...ေကာင္းတယ္...ေကာင္းတယ္.....ဟိုး.....ဟိုး..ေတာ္လိုက္ေတာ့...အိုး......ရပ္..ရပ္.......အား....ၿပီး...ၿပီးေတာ့မယ္....အား...အိုး....ၿပီးသြားၿပီ.....ဝူး.....အူး...အူး........”
ေဝမီမီေက်ာ္က တအားနင္း ဆက္တိုက္ စုတ္ပစ္လိုက္ၿပီး အာမက္က ရပ္ခိုင္းတာကို မရပ္လို႔ အာမက္ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ သုတ္ရည္ေတြ တထပ္ထပ္နဲ႔ ေဝမီမီေက်ာ္ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို
ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္မိၿပီ ။ ေဝမီမီေက်ာ္လည္း အာမက္ရဲ႕ လရည္ေတြ အားလုံးကို တကြပ္ကြပ္နဲ႔ ၿမိဳခ်ပစ္လိုက္သည္ ။
“ ဟား...တအား ေကာင္းတယ္......အကိုႀကီးက လိုးခ်င္ေသးတာ..အခုေတာ့ လီး ျပန္ေတာင္ေအာင္ ေစာင့္ရအုံးမယ္.......”
“ ဟြန႔္..မပူပါနဲ႔ ကိုႀကီးရယ္..ပင္လယ္စာေလး စား.ၾကမယ္...ၿပီးရင္ ေဝက ကိုႀကီးဟာ ျပန္ထ လာေအာင္ လုပ္ေပးမွာေပါ့.......”
“ အင္း..ေဝေလးရဲ႕ ေဟာဒီ ဖင္တုံးေတြကို ကိုႀကီး နမ္းပစ္လိုက္ရင္ ကိုႀကီးရဲ႕ လီးက ျပန္မတ္လာမယ္ ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္ေလ......” လို႔ အာမက္က ေျပာရင္း ေဝမီမီေက်ာ္ရဲ႕ တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကို
ဆုပ္ညႇစ္လိုက္ပါသည္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ အိမ္တံခါးက လွ်ပ္စစ္ ေခါင္းေလာင္းသံ တတင္တင္ တတူတူ နဲ႔ ျမည္လာသည္ ။
“ ေဟာ..ကိုႀကီး..စားစရာေတြ လာပို႔ၿပီ.....သြား ဖြင့္ေပးလိုက္ပါအုံး......”
အာမက္လည္း ပုဆိုးကို ေကာက္ ဝတ္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ တံခါးဆီကို ေျပးသြားလိုက္သည္ ။ အေပါက္ေလးက ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ လ်ာထိုးဦးထုပ္ ေဆာင္းထားတဲ့ အသက္ႀကီးႀကီး လူႀကီး တေယာက္
ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
“ စားစရာ လာပို႔တာပါ.....”
အာမက္ တံခါး ဖြင့္ေပးလိုက္သည္ ။ အထုပ္ေတြနဲ႔ လူႀကီးက အိမ္ထဲကို ဝင္လာတဲ့အခ်ိန္ အာမက္က သူ႔သားေရပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ေငြစကၠဴေတြကို ထုတ္လိုက္ရင္း..“ ဘယ္ေလာက္ က်သလဲ...”
လို႔ ေမးလိုက္တဲ့အခါ လူႀကီးက အထုပ္ေတြကို ၾကမ္းျပင္ေပၚကို အသာခ်ၿပီးတာနဲ႔ သူ႔ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက မဲနက္တဲ့ ေသနတ္ တလက္ကို ထုတ္ၿပီး အာမက္ကို ခ်ိန္လိုက္သည္ ။
“ ေဟ့ေကာင္..မင္း ဒါဘာလဲ သိလား......ငါ ေမးတာကို ေျဖ..ငါေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္..မဟုတ္ရင္ ေခါင္းပြင့္သြားမယ္......”
“ ခင္...ခင္...ခင္ဗ်ား...ဘယ္သူလဲ...ဘာလဲ....ဓါးျပ တိုက္တာလား...လိုခ်င္တာ ယူသြားဗ်ာ..ဒီမွာ ပိုက္ဆံအိတ္..အကုန္ယူသြား.....ဒါဘဲ မဟုတ္လား......”
သည ္အခ်ိန္မွာ ေဝမီမီေက်ာ္သည္ ထမိန္ရင္လ်ားနဲ႔ အိမ္ေရွ႕ကို ထြက္လာသည္ ။ ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ထားတဲ့ လူႀကီးကို ႐ုတ္တရက္ ေတြ႕လိုက္ေတာ့ အတြင္းခန္းဖက္ကို ျပန္ေျပးဖို႔ လုပ္သည္ ။
သို႔ေပမယ့္ ေသနတ္ကိုင္ လူႀကီးက သူ႔ဆံပင္ကေန ေဆာင့္ဆြဲလိုက္လို႔ အား......လို႔ ေအာ္ရင္း လူႀကီးဆီကို ပါလာသည္ ။
လူႀကီးက အာမက္ကိုလည္း ၾကမ္းေပၚမွာ ဒူးေထာက္ ခိုင္းလိုက္သည္ ။
“ ပစ္သတ္ပစ္မယ္ေနာ္..ဘာမွတ္လဲ...ေခြးသား......ေခါင္းငုံ႔ထား.......”
ေဝမီမီေက်ာ္ရဲ႕ ထမိန္ရင္လ်ားသည္ ႐ုန္းကန္ေျပးလႊားလိုက္လို႔ ခါးအထိ ေျပျပဳတ္ က်ေနသည္ ။ ဖြံ႕ၿဖိဳးလုံးဝန္းတဲ့ ရင္သားစိုင္ႀကီး ႏွစ္လုံးကို ေတြ႕ေနရသည္ ။
“ မင္း ဆရာ ဗစ္တာညိဳဝင္း..မိန္းမ တေယာက္ကို ဖမ္းေခၚထားတာ မင္း သိတယ္ မဟုတ္လား......” လို႔ လူႀကီးက ေမးလိုက္လို႔ အာမက္ ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္ ။ အံ့ၾသတဲ့ ပုံနဲ႔....“ ခင္ဗ်ား..
ဘယ္သူလဲ..အဲ့မိန္းမ နဲ႔ ဘာ ပတ္သက္လဲ.......” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။
“ ေခြးသား.....ငါေမးတာဘဲ ေျဖ.....မင္းက ေမးစရာ မလိုဘူး..ပစ္သတ္လိုက္ရမလား.....” လို႔ ေငါက္ရင္း ေသနတ္ဒင္နဲ႔ အာမက္ရဲ႕ ေခါင္းကို ထုခ်လိုက္သည္ ။
ေထာင္းကနဲ အသံနဲ႔ အာမက္ရဲ႕ စူးစူးဝါးဝါး ေအာ္သံႀကီး ထြက္လာသည္ ။
“ ေျဖေလ..အဲ့မိန္းကေလး..ဘယ္မွာလဲ.....မင္း သိကို သိရမယ္...ေခြးသား...မိန္းမ အမ်ားႀကီး ယူထားရဲ႕သားနဲ႔ အားမရဘဲ အညႊၽောင္မယား ထပ္ ထားေသးတယ္..မင္း ေျပာရင္ ေျပာ..မေျပာရင္..
မင္း လီးကို အရင္းကေန ျဖတ္ပစ္မယ္.....”
ေျဖာက္ကနဲ ခလုပ္ဓါးတေခ်ာင္းကို ဖြင့္လိုက္သည္ ။
အာမက္လည္း တကယ္ လုပ္မယ္မွန္း သိလို႔ အသားအနာမခံဘဲ..“ ေျပာမယ္......အဲ့ မိန္းမကို သူ႔ဂ်မားလမ္းထဲက ၿခံမွာ ဖမ္းထားတယ္......” လို႔ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ေျပာျပသည္ ။
“ ေသခ်ာတယ္ေနာ္....ငါ သြားၾကည့္လို႔ မဟုတ္ဖူး ဆိုရင္ မင္းကိုေရာ ဒီဖါသည္မေလးကိုေရာ အျပတ္ရွင္းပစ္မွာ.....”
အာမက္က ေသခ်ာတယ္..အမွန္ပါ..မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ..ေတာင္းပန္ပါတယ္....ရွစ္ခိုးပါတယ္.လို႔ အထပ္ထပ္ ေျပာသည္ ။
“ အဲ့ၿခံမွာ မင္းတို႔ လူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိေနသလဲ.....”
“ အတိအက်ေတာ့ မသိဘူး......သုံးေလးေယာက္ေတာ့ ရွိႏိုင္တယ္......”
လူႀကီးက အရင္ဆုံး အာမက္ကို ႀကိဳးနဲ႔ တုပ္သည္ ။ ပါးစပ္ကို အဝတ္စုတ္နဲ႔ ဆို႔သည္ ။ ၿပီးေတာ့ ေဝမီမီေက်ာ္ကိုပါ အာမက္ကို တုပ္သလို တုပ္လိုက္သည္ ။
“ ငါသြားၾကည့္မယ္...မဟုတ္ရင္ တကယ္ ျပန္လာ သတ္မွာ.....”
လူႀကီး အိမ္ထဲက ျပန္ထြက္သြားသည္ ။
ဦးဘေဖေသာ္သည္ ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ တပည့္ အာမက္ကို ပုံစံေပးခဲ့ရတာကို ေက်နပ္မဆုံး ျဖစ္ေနသည္ ။
သူ အာမက္ ဝင္သြားတဲ့ အိမ္ေရွ႕မွာ ေစာင့္ဆိုင္းေနတဲ့ အခ်ိန္ စက္ဘီးေလးနဲ႔ ေကာင္ေလးတေယာက္ စား
စရာ အထုပ္ေတြနဲ႔ ေရာက္လာလို႔ “ေဟ့ ခ်ာတိတ္..ဒီအိမ္ အတြက္လား..” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။
ခ်ာတိတ္က ဟုတ္တယ္ဗ်..လို႔ ေျဖတဲ့အခါ..“ ငါ ဒီအိမ္ကဘဲ..ေပး..ေပး.....ဘယ္ေလာက္က်လဲေျပာ....” လို႔ ေမး
လိုက္သည္ . .။
သူတို႔အိမ္အတြက္ စားစရာ လာပို႔တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္က ခ်ာတိတ္ကို သူက ဒီအိမ္က ဆိုၿပီး က်သင့္ေငြ ရွင္းေပးလိုက္ၿပီး အိမ္ထဲကို အထုပ္ေတြ ဆြဲကိုင္ၿပီး စားစရာ လာပို႔တဲ့ ဆိုင္အလုပ္သမား ဟန္ေဆာင္ၿပီး ဝင္ခဲ့သည္ ။
တ႐ုတ္တန္း လမ္းေဘး ပလက္ေဖါင္းေပၚက ကစားစရာဆိုင္က ဝယ္ခဲ့တဲ့ ေသနတ္အတုနဲ႔ ဒီေကာင့္ကို ေျခာက္
စားၿပီး သမီးကို ဖမ္းထားတဲ့ ေနရာကို သူ ေမးခဲ့သည္ ။
သူေျပာတဲ့ ဂ်မားလမ္းက ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ တခုေသာ ၿခံႀကီးဆီကို သူ ေရာက္သြားသည္ ။ ၿခံေရွ႕က ကားနဲ႔ ႏွစ္
ခါေလာက္ ျဖတ္ေမာင္းလိုက္ၿပီး အေျခအေနကို ေလ့လာ အကဲခတ္လိုက္သည္ ။
ဟင္..ကားတစီး....အနီေရာင္......ေမွာင္ရိပ္မွာ ရပ္ထားပါလား...ဘယ္သူလဲ...ဘာေကာင္လဲ.......။
လမ္းဓါတ္မီးတိုင္ကလည္း ေဝးေနလို႔ သည္ကား အနားမွာ ေမွာင္ေနသည္ ။
သူ႔ကားကို ဒီကားရဲ႕ အေနာက္နား ခပ္ခြာခြာေနရာမွာ ရပ္လိုက္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။
ဆယ္မိနစ္...ဆယ့္ငါးမိနစ္.....မိနစ္ သုံးဆယ္......။
ကားအနီရဲ႕ ညာဖက္ျခမ္း တံခါး ပြင့္လာသည္ ။ လူတေယာက္ ဆင္းလာသည္ ။ ေမွာင္ေနလို႔ သူ႔မ်က္ႏွာကို သဲ
သဲကြဲကြဲ မျမင္ရ ။
သည္လူက ကားရဲ႕ အေနာက္ဖက္ အဖုံးကို ဖြင့္လိုက္ၿပီး တစုံတရာကို ရွာေဖြေနတဲ့ပုံ ရွိသည္ ။ ကားေပၚက
ေနာက္ထပ္ လူတေယာက္ ထပ္ ဆင္းလာသည္ ။ ေစာေစာက လူနဲ႔ စကားေျပာေနသည္ ။ တခုခုကို တိုင္ပင္ေန
ၾကတဲ့ ပုံ …. ။
ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပထမ ဆင္းလာတဲ့လူကို သူ မွတ္မိသြားသည္ ။ သမီးနဲ႔ ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့
ေကာင္...။ သေဘ္ာသား ဆိုတဲ့ေကာင္ ..။ ဟိုတေန႔က စားေသာက္ဆိုင္ထဲမွာ သမီးနဲ႔ စားေနတာ ျပန္ေတြ႕ရတဲ့
ငတိ ။
ဟင္...ဒီေကာင္လည္း ငါ့လိုဘဲ သမီးကို ဖမ္းေလွာင္ထားတဲ့ေနရာမို႔ လာေခ်ာင္းတာ ျဖစ္မယ္.....။
ဦးဘေဖေသာ္ ကားေပၚက ဆင္းလိုက္သည္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ သည္ ေရခ်ိဳးလိုက္ရလို႔ အရမ္းကို လန္းဆန္းသြားသည္ ။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲက အထြက္မွာ ႐ုတ္တရက္ ဗစ္တာညိဳဝင္းကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ အိမ့္ လန႔္သြားသည္ ။
“ ဟင္...နင္....နင္..ဘာလာလုပ္တာလဲ.....”
“ ဟင္းဟင္း.....ေလသံက မာလွခ်ည္လား....အိမ့္ရယ္....မင္းဟာ ငါ့ရဲ႕ အက်ဥ္းသား ဆိုတာလည္း မေမ့နဲ႔အုံး....”
“ ဘာ..အက်ဥ္းသား..ဟုတ္လား......ဒီလို လုပ္တာေတြ...တေန႔ နင္ ေထာင္ထဲေရာက္လိမ့္မယ္ဟဲ့...နင္ မသိဘူးလား....”
“ အိမ့္..ေဒါသကို ေလ်ာ့..ငါလိုခ်င္တာေတြကို မင္း ေအးေဆး ေပး.......မင္း အသားလည္း အနာ မခံနဲ႔....ၾကားဖူး
တယ္ မဟုတ္လား..မုဒိန္းက်င့္တာ ခံရေတာ့မယ္ ဆိုရင္ အ႐ိုက္အႏွက္လည္း မခံရေအာင္....စုတ္ၿပဲပြန္းပဲ့တာ
ေတြလည္း မျဖစ္ရေအာင္ အသာတၾကည္ လိုတာကို ေပးလိုက္သင့္တယ္ တဲ့..ဘယ္သူ ေျပာတဲ့ အဆိုအမိန႔္
လည္းေတာ့ ငါ မသိဘူး ….. ေကာင္းတဲ့ အႀကံဉာဏ္ဘဲ အိမ့္..ဘာလို႔ အသား အနာခံမလဲ.......အင္း..အိမ့္က
ပုေလြမႈတ္တာ တအားေတာ္တယ္...ေကာင္းတယ္ လို႔ အျပင္ေလာကမွာ နံမည္ႀကီးတယ္....ငါကေတာ့ အမႈတ္
မခံရဲဘူး..ေတာ္ၾကာ အိမ့္က ကိုက္ျဖတ္လိုက္မွ....ဟင္းဟင္း.....တုံးတိေလးနဲ႔ ဘဝဆုံးသြားမယ္......ဟင္းဟင္း...”
“ အံမာ......နင္ကမ်ား.....စမ္းၾကည့္ေလ....အသက္ခ်င္း လဲပစ္လိုက္မယ္. . . .”
ေျပာသာ ေျပာလိုက္ရတယ္ ...။
အိမ့္ ဘယ္လို ျဖစ္မွန္း မသိဘူး ...။ ေခါင္းေတြ မူးတူးတူးနဲ႔ ဇက္လည္း ေလးလံလာသလို..အိပ္ခ်င္လာသလိုလို ။
“ အိမ့္..မင္း စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္ မပါေတာ့ပါဘူးကြာ....မင္း လႈပ္ရွားမႈေတြ ေလးလံလာၿပီေလ.....မင္း အတြက္
ငါ့တပည့္ေတြ ထားေပးထားတဲ့ လဖက္ရည္ကို ဓါတ္ဘူးထဲက မင္း ယူေသာက္လိုက္တယ္ မဟုတ္လား.အဲ့ထဲ
မွာ ငါ ေဆးခပ္ထားတယ္...မူးယစ္ေဆး တမ်ိဳးေပါ့ကြာ.......မင္း အသိတရားေတာ့ ရွိေနေပမယ့္ ဘာမွ မေျပာ
ႏိုင္ မလုပ္ႏိုင္ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္.........ဟားဟား......ငါ့စိတ္ႀကိဳက္ မင္းကို ျဖဳတ္ဖို႔ေလ.........”
အိမ့္လည္ အနားကပ္လာတဲ့ သူ႔ပါးျပင္ကို ႐ိုက္ပစ္လိုက္ဖို႔ လက္ကို ေျမႇာက္လိုက္တယ္ ။ ဟင္..လက္က ေျမႇာက္
လို႔ မရဘူး ။ ေျခေထာက္နဲ႔ လွမ္း ကန္လိုက္တယ္ ။ ေျခေထာက္က မလို႔ မရဘူး ။
သူ..သူ...အိမ့္ကို ဆြဲေခၚသြားတယ္ ...။
ကုတင္ေပၚကို …. ။
အို . . . ။
အိမ့္ ပတ္စည္းထားတဲ့ အေမႊးပြ မ်က္ႏွာသုတ္ တဘက္ကို သူ ဆြဲျဖဳတ္ ပစ္လိုက္တယ္ ..။
အယ္....အိမ့္..ဗလာက်င္းသြားၿပီ …. ။
သူက ၿပဳံးစိစိနဲ႔ အိမ့္ရဲ႕ မိေမြးတိုင္း ကိုယ္လုံးေတြကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ေနတယ္ ။ ပါးစပ္ကလည္း ယုတ္ယုတ္
မာမာေတြ ေျပာေနတယ္ ။ အိမ့္ ဘာမွ သူ႔ကို မလုပ္ႏိုင္ဘူး ။ သူကေတာ့ အိမ့္ကို စလုပ္ၿပီ ။ အိမ့္ရဲ႕ ႏို႔ႀကီး
ေတြကို သူ စကိုင္တယ္ ။ ဆုပ္တယ္ ။ ညႇစ္တယ္ ။
“ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ပစၥည္း....” လို႔ သူ ေျပာလိုက္ၿပီး အိမ့္ရဲ႕ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို သူ စိတ္ႀကိဳက္ ကိုင္တယ္ ။ ညႇစ္တယ္ ။ ပါးစပ္နဲ႔ ႏို႔သီးေလးေတြကို စို႔တယ္ ။ သူ႔လ်ာႀကီးနဲ႔ ေမႊ႕တယ္ . .။ ယက္တယ္ ။
အိမ့္ သူလုပ္သမွ်ကို ခံေနရတယ္ ။ ႏို႔ေတြကို သူ စိတ္တိုင္းက် ရန္ရွာၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ သူ အိမ့္ရဲ႕ ကိုယ္ ေအာက္
ပိုင္းကို လုပ္ၿပီ ။ အိမ့္ေပါင္ၾကားကို သူ႔လက္ဖဝါးႀကီးနဲ႔ စမ္းကိုင္ေနတယ္ ။ ပြတ္ေနတယ္ ။ အရသာ ခံေနတယ္ ။
အိမ့္ ေစာက္ဖုတ္ကို အစုန္အဆန္ လိုင္းဆြဲေနတယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူ ႏွစ္ခ်ပ္ကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ပြတ္
ေနတယ္ ။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြ ေစာက္ဖုတ္ေပါက္ထဲကို ထိုးသြင္းလာတယ္ ။
“ အိုး........ဟင္း......”
သူက “ အင္း..ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ မင္းကို ပုေလြကိုင္ခိုင္းလို႔ ရေလာက္ၿပီ..မင္းမွာ ငါ့လီးကို ကိုက္ျဖတ္ႏိုင္တဲ့
စြမ္းအင္ မရွိေလာက္ေတာ့ဘူး....” လို႔ တီးတိုး ေရ႐ြတ္လိုက္ၿပီး ပက္လက္ အိပ္ေနတဲ့ အိမ့္ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို သူ႔
လိင္တန္ကို ထိုးသြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္တယ္ ။
“ ဟ.ဟစမ္း..နင့္ပါစပ္......”
အိမ့္ပါးေလးေတြကို တဆတ္ဆတ္ ႐ိုက္ရင္း ေျပာလိုက္တယ္ ။ အိမ့္လည္း သူေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္မိရက္သား
ျဖစ္ေနတယ္ ။ သူ႔အမိန႔္ေတြကို အလိုလို နာခံမိေနတယ္ ။ ပါးစပ္လည္း ဟေပးလိုက္ေရာ ဒစ္ကားကားနဲ႔ သူ႔
လိင္တန္ႀကီး အိမ့္ပါးစပ္ထဲကို ဝင္လာတယ္ ။ ပါးစပ္နဲ႔ အျပည့္ဘဲ ...။
“ စုတ္..စုတ္လိုက္..အိမ့္..လီးကို စုတ္..စုတ္လိုက္..စုတ္လိုက္........”
အိမ့္လည္း သူ႔လီးရွည္ တုတ္တုတ္ႀကီးကို စုတ္ေပးေနမိၿပီ ။
“ အား...ေကာင္းတယ္...စုတ္..စုတ္....အိုး........စုတ္..စုတ္........အား......ရွီး.....အား...ရွီး.......”
သူက အိမ့္ပါးစပ္ထဲကို ေကာ့ေကာ့ၿပီး ထိုးေညႇာင့္လာတယ္ ။
သူ႔လက္ေတြကေတာ့ အိမ့္ရဲ႕ ႏို႔ေတြကို ဆုပ္ညႇစ္ေနတယ္ ။ ညင္ညင္သာသာ ခပ္ဖြဖြ ဆုပ္ညႇစ္ေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ရမက္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း လုပ္ေနတာ ။ အိမ့္လည္း ေဆးမိထားတာမို႔ သူ႔ လုပ္ရပ္ေတြကို သိသာသိ ျပန္ မတုံ႔ျပန္ႏိုင္ဘဲ ခံေနရတယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ အိမ့္ပါးစပ္ေပါက္ထဲကို သူ လိုးထည့္ေနၿပီး “ အင္း..မင္းကို လိုးေတာ့မယ္.....ေစာက္ဖုတ္ကိုေရာ ဖင္ေပါက္ကိုေရာ.....” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
အိမ့္ပါးစပ္ထဲက သူ႔လီးတန္ တုတ္တုတ္ရွည္ရွည္ႀကီးကို သူ ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္ ။
“ အိမ့္ဇာေသာ္ .... ဖင္ကုန္းလိုက္.....” လို႔လည္း ေျပာလိုက္တယ္ ။ အိမ့္လည္း ေႏွးေကြးေနတယ္ ။ သူက စိတ္ မရွည္ေတာ့ဘဲ..“ ဟဲ့ေကာင္မ..ဖင္ကုန္းဆို ကုန္းလိုက္ေလ...ဘာ ၾကာေနတာလဲ”
လို႔ ေဒါသတႀကီး ေအာ္လိုက္ရင္း အိမ့္ဖင္တလုံးကို ဖ်န္းကနဲ ျမည္ေအာင္ လက္ဝါးႀကီးနဲ႔ ႐ိုက္ထည့္လိုက္တယ္ ။
“ အိုး.....”
အိမ့္လည္း ေလးဖက္ေထာက္ ကုန္းေပးလိုက္တယ္ ။ သူက အိမ့္ အေနာက္တည့္တည့္ကေန ဖင္ၾကားကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ စမ္းပြတ္လိုက္တယ္ ။ စအိုေပါက္ေလးကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ပြတ္
သပ္ေနတယ္ ။
“ နင္..ဖင္လိုးခံဘူးတယ္ မဟုတ္လား.....”
အိမ့္လည္း စအိုေပါက္ေလးကို သူ ပြတ္ေနတာကို ခံေနရတဲ့ အခ်ိန္ စိတ္က အဲဒီကို ေရာက္ေနလို႔ သူ ေမးလိုက္တာကို ခ်က္ခ်င္း ျပန္မေျဖျဖစ္မိဘူး ။
“ ေစာက္ေကာင္မ..နင့္ကို ေမးေနတယ္ေလ..ဖင္လိုး ခံဘူးတယ္ မဟုတ္လား.....” လို႔ သူ အသံမာမာနဲ႔ ထပ္ေမးတယ္ ။ အိမ့္လည္း..“ ခံဘူးတယ္....” လို႔ ေျဖလိုက္တယ္ ။
“ ဖင္ကိုေရာ ေစာက္ပတ္ကိုေရာ တႀကိမ္ထဲမွာ လီးႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ေကာ အလိုး ခံဘူးလား.....”လို႔ အိမ့္ ဖင္ေပါက္ဝကို သူ တံေတြးေတြ ေထြးခ်ရင္း ..ထပ္ ေမးတယ္ ။ “ ဟင့္အင္း.မခံဖူးဘူး......” လို႔ အိမ့္ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ျပန္ ေျဖလိုက္တယ္ ။
သူ႔လက္မက အိမ့္ စအိုေပါက္ထဲကို အသြင္းအထုတ္ေလးေတြ လုပ္ေနတယ္ ။ သူ႔တံေတြးေတြေၾကာင့္ အိမ့္ ခံႏိုင္တယ္ ။ သူ႔ေနာက္ လက္တဖက္က အိမ့္ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ႏႈိက္ကစားေနတယ္ ။
“ နင္ ေယာက်္ားေတြနဲ႔ လိုးတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံ ရွိၿပီးေပမယ့္ နင့္ေစာက္ဖုတ္က မပ်က္စီးေသးဘူး.....အင္း..ငါ့လီးနဲ႔ ေတြ႕ရင္ေတာ့ နင့္ ေစာက္ဖုတ္ ၿပဲဖို႔သာ ျပင္ေပေတာ့..” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း အိမ့္
ကိုယ္ေပၚကို ခြလိုက္ၿပီး သူ႔လိင္တန္ တုတ္တုတ္ႀကီးနဲ႔ ျပဴးထြက္ေနတဲ့ အိမ့္ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ဖိသြင္းလိုက္ပါတယ္ ။
“ အိုး . . . ”
ဦးဘေဖေသာ္ကို ေတြ႕လိုက္ေတာ့ ကိုႀကီးစိုး “ ဟင္..အန္ကယ္.....ဘာလာလုပ္လဲ..အိမ့္ကို လာရွာမလို႔လား....” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။
“ ေအးကြ..မင္းကေကာ....အိမ့္ကို လာကယ္ထုတ္မလို႔လား..” လို႔ ဦးဘေဖေသာ္က ျပန္ေမးလိုက္တယ္ ။ “ ဟုတ္တယ္..အန္ကယ္..အိမ့္ကို ဒီၿခံထဲမွာ ဖြက္ထားတယ္ လို႔ သိရလို႔ပါ....” လို႔
ကိုႀကီးစိုးက ေျဖတယ္ ။
“ ဒါက ကိုတင္ေအာင္စိုး.....အန္ကယ္....သူက အရင္က ဖိုက္တာ တေယာက္.....ဂိုဏ္းစတားေဟာင္း တေယာက္ေပါ့..ေထာင္က ထြက္လာတာ မၾကာေသးဘူး..က်ေနာ့္ကို ကူညီဖို႔ ေတာင္းပန္ၿပီး
ေခၚလာတာ.....” လို႔ သူနဲ႔ ပါလာတဲ့ လူကို ဦးဘေဖေသာ္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးတယ္ ။
တင္ေအာင္စိုး ဆိုတဲ့လူက အရပ္ျမင့္ျမင့္ တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္နဲ႔ မ်က္ႏွာမွာ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ အမာ႐ြတ္ႀကီးနဲ႔ ...။
“ အန္ကယ္ ကားနားဘဲ ေစာင့္ေနပါလား..က်ေနာ္နဲ႔ ကိုတင္ေအာင္စိုးတို႔ အထဲ ဝင္ၿပီး အိမ့္ကို ေခၚထုတ္လာမယ္.....အႏၲရာယ္ မ်ားလို႔ ေျပာတာပါ . . . ” လို႔ ကိုႀကီးစိုးက ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ မေနဘူးကြ..ငါ့သမီးအတြက္ ငါလည္း ပါမွာေပါ့....ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေသာက္ဂ႐ု မစိုက္ပါဘူး......” လို႔ ဦးဘေဖေသာ္က ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။
ကိုႀကီးစိုးလည္း ဘာမွ ထပ္ မေျပာေတာ့ဘူး ။ ဒီဘဲႀကီးက ဘူးဆို ဖ႐ုံမသီးတဲ့ ဘဲႀကီး ဆိုတာ သူ သိၿပီးသားေလ ။
သံတုတ္ေတြ ဓါးရွည္ေတြ ကိုင္ၿပီး ကိုတင္ေအာင္စိုး ဆိုတဲ့ ေထာင္ထြက္ ဂိုဏ္းစတားေဟာင္းႀကီးက ေရွ႕က ဦးေဆာင္ၿပီး ၿခံႀကီးနားကို ကပ္သြားၾကတယ္ ။ ကိုႀကီဒစိုးနဲ႔ တင္ေအာင္စိုးသည္ ၿခံႀကီးကို
အႀကိမ္ႀကိမ္ ေလ့လာၿပီးေနၿပီးမို႔ ဘယ္ေနရာကေန ၿခံစည္း႐ိုးကို ေက်ာ္ဝင္လို႔ ရမလဲ ဆိုတာ သိေနၿပီး ျဖစ္တာေၾကာင့္ ၿခံထဲကို အဲဒီေနရာကေန ဝင္ၾကဖို႔ ႀကိဳးစားၾကပါတယ္ ။ ဦးဘေဖေသာ္လည္း သူ
တို႔ အေနာက္က လိုက္တာမို႔ သိပ္ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း မရွိဘဲ ၿခံထဲကို ေရာက္သြားရပါတယ္ ။
ၿခံအလည္ေခါင္မွာ ရွိေနတဲ့ တိုက္အိုႀကီး ပတ္ပတ္လည္မွာဘဲ မီးထြန္းထားၿပီး ၿခံထဲမွာ မီး မရွိဘူး ။ သူတို႔ သုံးေယာက္ တိုုက္အိုႀကီး အနားကို ေရာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္ သူတို႔ဆီကို လူႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္ ။ လက္ထဲမွာ ကင္ဒိုဓါးေတြ ကိုင္ထားတယ္ ။
“ ေဟ့..မင္းတို႔ ပိုင္နက္ က်ဴးလြန္ေနတယ္ကြ.....ခု ခ်က္ခ်င္း ဒီၿခံထဲက ျပန္ထြက္ၾက..တတ္ႏိုင္ရင္ ေသြးထြက္သံယိုေတြ မျဖစ္ခ်င္ဘူးကြ......” လို႔ တေယာက္က ေျပာတယ္ ။ ကိုတင္ေအာင္စိုးက ကိုႀကီးစိုးနဲ႔ ဦးဘေဖေသာ္တို႔ကို လက္နဲ႔သူ႔ အေနာက္မွာ ေနဖို႔ အခ်က္ျပၿပီး သည္ လူႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ရင္ဆိုင္လိုက္တယ္ ။
“ ငါတို႔ မင္းတို႔ ဖမ္းထားတဲ့ မိန္းကေလးကို လာေခၚတာ..အသာတၾကည္ ထုတ္ေပးၾကရင္ ေသြးထြက္သံယို မျဖစ္ဖူးေပါ့..မင္းတို႔လည္း အသက္ရွင္ရက္နဲ႔ ဆက္ေနႏိုင္မွာေပါ့ကြာ.....”
တင္ေအာင္စိုးက က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားတဲ့ ငွက္ႀကီးေတာင္ကို ေဝ့ျပရင္း ေျပာလိုက္တာပါ ။
ကင္ဒိုဓါးရွည္ကိုင္ လူႏွစ္ေယာက္ ထဲက တေယာက္က “ မင္းဘဲ မသာေပၚမလား..တို႔ဘဲ မသာေပၚမလား..တခ်ီတေမာင္းေလာက္ စမ္းၾကည့္လိုက္ေလ....” လို႔ ေျပာရင္း “ က်ား.....” လို႔ ဟစ္ေႂကြးလိုက္ရင္း ေျပးဝင္ ခုတ္လိုက္တယ္ ။
႐ုတ္တရက္ လွ်ပ္တပ်က္ ျဖစ္ေပမယ့္ ေထာင္ထြက္ႀကီး တင္ေအာင္စိုးက ျမန္ဆန္စြာနဲ႔ တုံ႔ျပန္ လိုက္ပါတယ္ ။ ေျခတလွမ္း ေနာက္ဆုတ္ လို႔ ေရွာင္လိုက္ရင္း သည္လူရဲ႕ ဓါးကို သူ႔ဓါးနဲ႔ ခတ္ထုတ္ ပစ္
လိုက္တယ္ ။ သံမဏိဓါးခ်င္း ထိခတ္မႈ အသံ ခြၽမ္းကနဲ ျမည္သြားတယ္ ။ တင္ေအာင္စိုးက အတင္း ဝင္ခုတ္တယ္ ။ ျမန္မာဓါးနဲ႔ ဂ်ပန္ဓါးေတြ ထိေတြ႕ကုန္ၿပီ ။ က်န္တဲ့တေယာက္ကလည္း “ ယား...” လို႔
ေအာ္ဟစ္ၿပီး တေျဖာင့္ ဝင္ထိုးတယ္ ။ တင္ေအာင္စိုးက တကယ့္ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ဓါးသမားတေယာက္ ဘဲ ..။
ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ခုတ္ၾကတာ တခြၽင္ခြၽင္ တခြၽမ္းခြၽမ္းနဲ႔ ျမန္ဆန္လြန္းလို႔ ဦးဘေဖေသာ္နဲ႔ ကိုႀကီးစိုးတို႔ ဓါး မထိေအာင္ အေနာက္ကို ဆုတ္ေနၾကရတယ္ ။ တင္ေအာင္စိုးက ပုဆိုးတိုတို ဝတ္ထားၿပီး ဖိနပ္မပါတဲ့ ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ ကင္ဒိုဓါးသမား ႏွစ္ေယာက္ကို လွမ္းကန္ ဓါးနဲ႔ ခုတ္ ကြၽမ္းပစ္ၿပီး ျပန္ထြက္သြားတာေတြက သိုင္းကား တကားကို ၾကည့္ေနရသလိုဘဲ ။
မၾကာလိုက္ဘဲ တင္ေအာင္စိုးႀကီးရဲ႕ ဓါးဦးက တဖက္ ဓါးသမားရဲ႕ လည္ၿမိဳကို ထိုးေဖါက္သြားၿပီး ေသြးေတြ ျဖာကနဲ ပန္းထြက္သြားတာကို ဦးဘေဖေသာ္နဲ႔ကိုႀကီးစိုးတို႔ ျမင္လိုက္ၾကရသည္ ။ သူ႔အေဖၚ
လည္ၿမိဳကို ဓါးစိုက္သြားတာကို ျမင္လိုက္ရတဲ့ က်န္တဲ့ ဓါးသမားသည္ ႐ုတ္တရက္ ေၾကာင္ၿပီး မ်က္လုံးအျပဴးသား ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ တင္ေအာင္စိုးရဲ႕ ငွက္ႀကီးေတာင္က သူ႔ဝမ္းဘိုက္ကို ရွြပ္ကနဲ ခြဲပစ္လိုက္တယ္ ။ အူေတြ အေထြးလိုက္ ထြက္က်လာတာကို ျမင္လိုက္ၾကရတယ္ ။ ဓါးသမား ပါးစပ္ႀကီး ပြင့္ဟၿပီး သူ႔အူေတြ ကလီစာေတြကို လက္နဲ႔ ေပြ႕ရင္း လဲက်သြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
“ ေတာက္..မလုပ္ခ်င္လို႔ ေျပာတာဘဲ..မရဘူး....” လို႔ တင္ေအာင္စိုးက အေလာင္းေတြအေပၚကို တံေတြးနဲ႔ ေထြးလိုက္ရင္း ေျပာလိုက္တယ္ ။
မရႈမလွ ေသပြဲဝင္သြားတဲ့ ဓါးသမားေတြ ကို ထားခဲ့ၿပီး သူတို႔ သုံးေယာက္သည္ တိုက္အိုႀကီးထဲကို ျပဴတင္းေပါက္တေပါက္ကေန ဝင္လိုက္ၾကပါတယ္ ။
“ တိတ္ဆိတ္ေနတာ..ဘယ္သူမွ ရွိပုံ မရဘူးကြ.....” လို႔ ဦးဘေဖေသာ္က တီးတိုး ေျပာလိုက္တယ္ ။
တင္ေအာင္စိုးႀကီးက ဓါးႀကီး ဝင့္ၿပီး တခန္းဝင္ တခန္းထြက္ လိုက္ရွာေဖြေနတယ္ ။ ကိုႀကီးစိုးနဲ႔ ဦးဘေဖေသာ္တို႔လည္း သံတုတ္ေတြ အသင့္ကိုင္ၿပီး သူ႔အေနာက္က လိုက္ၾကတယ္ ။
တိုက္အိုႀကီး အႏွံ႔ လိုက္ရွာၾကေပမယ့္ အိမ့္ဇာေသာ္ကို မေတြ႕ၾကဘူး ။
“ ေတာက္...ေခြးသား အာမက္..ငါ့ကို ညာတယ္....”
ကိုႀကီးစိုးက အခန္းတခန္းမွာ ေတြ႕လိုက္တဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ပင္တီေလးကို ေကာက္ယူ နမ္းရႈလိုက္ၿပီး...“ ဒါ အိမ့္ရဲ႕ ပင္တီ အန္ကယ္...သူ႔အနံ႔ကို က်ေနာ္ မွတ္မိတယ္.....” လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ ဦး
ဘေဖေသာ္လည္း မ်က္ႏွာႀကီး နီရဲတြတ္ၿပီး..“ ေဟ့ေကာင္..ဘာလို႔ ငါ့လာေျပာတလဲ..” လို႔ ခပ္မာမာ ေျပာလိုက္တယ္ ။ “ ေဆာရီး..အန္ကယ္ ” လို႔ ကိုႀကီးစိုးက ျပန္ေျပာတယ္ ။
တင္ေအာင္စိုးက “ ေနရာ ေျပာင္းလိုက္တာဘဲ ျဖစ္မယ္.....” လို႔ မွတ္ခ်က္ ခ်တယ္ ။
“ ကဲ သမီးကို ဘယ္မွာ ထားမလဲ ဆိုတာ ဒို႔ ထပ္ စုံစမ္းၾကရမယ္...” လို႔ ဦးဘေဖေသာ္က ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္လည္း ေဆးတန္ခိုးေၾကာင့္ ဗစ္တာညိဳဝင္း ခိုင္းသမွ်ကို လုပ္မိေနသည္ ။ သူ႔ေရွ႕မွာ ဖင္ကုန္းေပးရတဲ့အခါ သည္ ေကာင္က အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ဖင္ေပါက္ညိဳညိဳေလးထဲကို တံေတြးေတြ ပ်စ္ကနဲ ပ်စ္ကနဲ ေထြးထည့္လိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ညာလက္ခုပ္ထဲကိုလည္း တံေတြးေတြ တဖြတ္ဖြတ္ ေထြးထည့္ၿပီး သူ႔လိင္တန္ထိပ္ေခါင္းပိုင္းကို သည္ တံေတြးေတြနဲ႔ နယ္ဖတ္ လိမ္းက်ံလိုက္သည္ ။
သူ႔လီးတန္ႀကီး စအိုေပါက္ထဲကို ဗ်ိကနဲ ဝင္လာေတာ့ အိမ့္လည္း “ အိုး..”လို႔ လန႔္ၿပီး
ေအာ္မိလိုက္တယ္ ။ သူက တဟဲဟဲ သေဘာက်ၿပီး သူ႔လီးႀကီးကို ဆက္ဖိသြင္းတယ္ ။
တထစ္ထစ္နဲ႔ လီးႀကီး အိမ့္ ဖင္ေပါက္ထဲကို တိုးတိုးဝင္ေနတယ္ ။
“ ဘယ္လိုလဲ..အိမ့္ဇာေသာ္....ဖင္ခံရတာ ေကာင္းလား......”
အိမ့္က ဘာမွ ျပန္မေျဖဘဲ တအင္းအင္းနဲ႔ဘဲ ညည္းေနေတာ့ အိမ့္ရဲ႕ ဖင္တုံးေတြကိုဖ်န္းကနဲ ဖ်န္းကနဲ ႐ိုက္ထည့္တယ္ ။
“ အင္း..ေကာင္း..ေကာင္းတယ္...” လို႔ ေျဖလိုက္ရတယ္ ။
သူ အိမ့္ဖင္ထဲကို တခ်က္ခ်င္းလိုးထည့္ေနတယ္ ။ “ နင္က ခုအခ်ိန္က စၿပီး ငါ့ကို ဖင္လိုးခံရမယ့္ လီးစုတ္ေပးရမယ့္
ငါ့ လိင္ကြၽန္မတေယာက္ ျဖစ္သြားၿပီ ..အိမ့္....” လို႔လည္း ေျပာလိုက္ၿပီး ဖင္ေပါက္ထဲက လီးကို ပြပ္ကနဲ ျမည္ေအာင္ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး အိမ့္ကို စုတ္ခိုင္းျပန္တယ္ ။ အိမ့္လည္း သူေက်နပ္ေအာင္ လီးထိပ္ပိုင္း ဒစ္လုံးႀကီးကို စုတ္ေပးရတယ္ ။
“ စိတ္ပါလက္ပါ ..စုတ္စမ္း...စုတ္..စုတ္...အရင္းအထိ ငုံလိုက္ၿပီး စုတ္...အိုး..ဟင္း....ဟင္း...
အား...စုတ္....ေကာင္း..ေကာင္းတယ္....စုတ္...စုတ္.......”
စုတ္ေနတဲ့ ၾကားက သူ႔လီးႀကီးကို အိမ့္ ပါးစပ္ထဲကို ထိုးေညႇာင့္ျပန္တယ္ ။
ပုဂံျပားထဲမွာ ေနာက္ဆုံး က်န္ေနတဲ့ ငါးေပါင္း အဖတ္ေလးကို ခက္ရင္းနဲ႔ ပါးစပ္ထဲကို ထည့္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ရပ္ေနတဲ့ စားပြဲထိုး ေကာင္မေလးက သူ႔အနားကို တိုးလာၿပီး “ ဘာ ထပ္မွာမလဲ..သူေဌး...”
လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းက သူမ ေမးတာကို မေျဖဘူး ။ သူ႔အေရွ႕ စင္ေပၚမွာ ကိုယ္ေလးကို တလႈပ္လႈပ္ လုပ္ၿပီး သီခ်င္း
ဆိုေနတဲ့ ေကာင္မေလးကိုဘဲ အာ႐ုံစိုက္ေနသည္ ။
သည္ အဆိုေတာ္မေလးကို သူ စိတ္ဝင္စားေနသည္ ။ အသစ္ကေလး ။ ေတာ္ေတာ္ လန္းတဲ့ အလန္းေလး ။
ဒီဆိုင္ကို တာဝန္ယူဖို႔ သူ ခိုင္းလိုက္တဲ့ သူ႔တူ ဂ်ယ္ရယ္လ္ ရွာေတြ႕လာတာ ။ အသံေကာင္းတယ္ ။ ဆိုတတ္တယ္ ။ သို႔ေပမယ့္ ခ်ိဳ႕တဲ့ေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ မိသားစုကေန ေပါက္ဖြားလာတာ ။ ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးမယ့္လူ လိုအပ္ေနတယ္ ။
ေကာင္မေလး က ပစၥည္းေကာင္းေလး ။
ဒါမ်ိဳးဆို ဗစ္တာညိဳဝင္းတို႔က သိပ္ႀကိဳက္ေပါ့ ။
တင္ေပးမယ္..နံမည္ေက်ာ္ရေစမယ္...ဝါးလည္း ဝါးမယ္ . . ။
သူေရာက္ေနတာက သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆုံး အသစ္ ဖြင့္လိုက္တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ ။
အိမ့္ကို စိတ္ႀကိဳက္ ဗ်င္းၿပီး ျဖဳတ္ၿပီး ေရခ်ိဳး အဝတ္လဲၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ သူ႔လက္ေထာက္ မူဆာက “ ေဘာ့စ္....
( အရိပ္ျပာ ) ကို သြားဖို႔ မေမ့နဲ႔အုံးေနာ္ ..ေဘာ့စ္သြားၾကည့္ၿပီး မွတ္ခ်က္ေလး ေပးေစခ်င္တယ္ တဲ့..ဂ်ယ္ရယ္လ္
က ေဘာ့စ္ကို သတိေပးေပးဖို႔ မွာထားပါတယ္ ...” လို႔ လာေျပာလို႔ သတိေပးလို႔ သူ လာခဲ့တာ ။
သူ႔လုပ္ရပ္ေတြက ရမ္းထား ၾကမ္းထားတာေတြ ရွိခဲ့လို႔ ဘယ္သြားသြား ေဘာ္ဒီဂတ္ ေတြနဲ႔ သြားေနရသည္ ။
မူဆာ အပါအဝင္ သူ႔လူ ငါးေယာက္က သူ႔ကို ၿခံရံၿပီး ( အရိပ္ျပာ စားေသာက္ဆိုင္ ) ကို သူ ကား၂စီးနဲ႔ သြား
သည္ ။
ဂ်ယ္ရယ္လ္က သူ႔ကို သည္ အဆိုေတာ္မ အလန္းေလးကို ေတြ႕ေစခ်င္လို႔ သူစားေနတဲ့ အေရွ႕မွာ သီခ်င္းဆိုခိုင္း
လိုက္ၿပီး ျပသည္ ။
“ ဘယ္လိုလဲ..အန္ကယ္ေလး....ႀကိဳက္လား......”
သူက ဂ်ယ္ရယ္လ္ကို ၿပဳံးစိစိနဲ႔ ၾကည့္လိုက္သည္ ။
“ မင္းကလည္း .သိသားနဲ႔...ငါ့အေၾကာင္း . . ” လို႔လည္း ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။
ဂ်ယ္ရယ္လ္က “ အန္ကယ္ေလး သေဘာက် ခ်င္ က်မယ္ ဆိုၿပီး သည္ အလန္းေလးကို ဂ်ယ္ရယ္လ္က မထိ
ဘဲ ရွယ္ ထားထားတယ္.....အန္ကယ္ေလးအတြက္ သန႔္သန႔္ေလး..ျဖစ္ေအာင္.......” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္း တဟားဟားနဲ႔ ေအာ္ရယ္လိုက္သည္ ။
“ ဂ်ယ္ရယ္လ္ . . ”
“ ဗ်ာ..အန္ကယ္ေလး . . . ”
“ မင္း..ေအေတာ့ အကိုက္မခံရေသးဘူး မဟုတ္လား...”
“ ဟာ..အန္ကယ္ေလးကလည္း..မကိုက္ပါဘူး...”
“ ဟားဟားဟားဟား...မင္းက ေစာ္အလန္းေတြ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနလို႔ပါ.......ဟားဟားဟား........”
ဂ်ယ္ရယ္လ္သည္ သူ႔အမႀကီးက ေမြးတဲ့ သူ႔တူေလး ျဖစ္သည္ ။
“ ဂ်ယ္ရယ္လ္.....”
“ ဗ်ာ..အန္ကယ္ေလး . .”
“ ဒီတေယာက္ ေကာ ဘယ္လိုလဲ......”
“ ဗ်ာ....”
သူက မလွမ္းမကမ္းမွာ သူ ဘာလိုမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ေပးေနတဲ့ စားပြဲထိုးမေလးကို ျပၿပီး ေမးလိုက္တာ ။ ဂ်ယ္
ရယ္လ္က ပထမ ေၾကာင္ေနသည္ ။ သေဘာမေပါက္ဘူး ။
“ ေအာ္....အာ..အန္ကယ္ေလး ...ဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ.....ျဖဳတ္ခ်င္လို႔လား . .”
“ မင္းက ငါ က ဘာလုပ္ခ်င္တယ္ ထင္လို႔လဲ....ေစာင္မၾကည့္ရႈ ခ်င္လို႔ေပါ့ကြ..ေစာင္ၿခဳံထားတာေလးကို မလွန္
လိုက္ၿပီး အာပုံေလးကို ၾကည့္ခ်င္လို႔...ဟီးဟီး.....”
သူ ေသာက္တာ မ်ားေနၿပီမို႔ လ်ာေလး အာေလး စျဖစ္လာၿပီ ။
ဂ်ယ္ရယ္လ္က ၿပဳံးလိုက္သည္ ။
“ ဟ...ေကာင္ေလး....မင္း ၿပဳံးလိုက္တဲ့ ပုံက ငါတို႔ ငယ္ငယ္က ေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ ပေလးဘြိဳင္းသန္းႏိုင္ ၿပဳံးတဲ့ပုံ
မ်ိဳးကြ..အင္း ခုမွ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိတယ္...မင္းက ကေလးဘြိဳင္းသန္းႏိုင္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ တူတာဘဲ...သူ
ငယ္ငယ္က ႐ုပ္ကို ေျပာတာပါ.....”
“ ဟာ..အန္ကယ္လ္ေလးက ေျမႇာက္ေနျပန္ၿပီ....ဘာစားမလဲ....ဟီး.....ကဲ အန္ကယ္ေလးက သည္ ခ်ာတိတ္မကို
စိတ္ဝင္စားေနလို႔လား..ရတယ္ေလ....သူက က်ေနာ္ ခန႔္ထားတာဘဲ..နံမည္က သဒၵါလြန္း...တဲ့...”
“ ဟားဟား...သဒၵါလြန္း...ဟုတ္လား.....ဟားဟားဟား....ႀကိဳက္သြားၿပီ....နံမည္ေလးကို..ဘာလဲကြ..ဒါေလးက မင္းနဲ႔
ေကာ လြတ္ရဲ႕လား....မင္းက လက္က သြက္သြက္နဲ႔....ဟားဟားဟား.....”
“ ဟီး..အန္ကယ္ေလးကလဲ......ဘမ်ိဳးဘိုးတူ ...ေပါ့....ကဲ...အန္ကယ္ေလး သူ႔ကို ေတြ႕ခ်င္ရင္ ..က်ေနာ့္႐ုံးခန္းထဲ
ကို သြားလိုက္..က်ေနာ္ စီစဥ္လိုက္မယ္ ...”
“ ဟ...တကယ္လား....”
“ တကယ္ေပါ့..အန္ကယ္ေလးရဲ႕...ကဲ..လာလာ..႐ုံးခန္းဆီ သြားရေအာင္ . . .”
မၾကာခင္ ဂ်ယ္ရယ္လ္ရဲ႕ ႐ုံးခန္းေလး ထဲကို စားပြဲထိုး ေကာင္မေလး သဒၵါလြန္း ေရာက္လာသည္ ။
ဂ်ယ္ရယ္လ္က ဗစ္တာညိဳဝင္းနဲ႔ သဒၵါလြန္းကို မိတ္ဆက္ေပးသည္ ။ သူ႔အန္ကယ္ ဆိုတာရယ္..ဒီဆိုင္ကို ပိုင္တဲ့ေဘာစိ ဆိုတာရယ္ကိုလည္း သဒၵါလြန္းကို ေျပာျပလိုက္သည္ ။ သဒၵါလြန္းသည္ မီးလင္းလင္းထဲမွာ ေတြ႕ရေတာ့ ေစာေစာကထက္ေတာင္ ပို လွတယ္ ဆိုတာကို ဗစ္တာညိဳဝင္း သိလိုက္ရသည္ ။
သဒၵါလြန္းကို တအား ႀကိဳက္သြားသည္ ။ မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ အိမ့္ကို ဖမ္းေခၚ ေလွွာင္ခ်ဳပ္ထားခဲ့ေပမယ့္ အိမ့္လို လွတဲ့ ေတာင့္တင္းတဲ့ မိန္းမေတြက ဒီ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ တပုံႀကီး ေလ ။ သူ႔လို ေငြကို ေရလို သုံးႏိုင္တဲ့ ေဘာ္စိတေယာက္ အေနနဲ႔က မိန္းမ မရွားဘူး ။ ခုဘဲ ၾကည့္ေလ ။ သြားရင္းလာရင္း စားရင္းေသာက္ရင္း အလွေလး တ
ေယာက္ကို ေတြ႕ေနၿပီ ။
ဂ်ယ္ရယ္လ္က သူနဲ႔ သဒၵါလြန္းကို ႐ုံးခန္းထဲမွာ ထားခဲ့ၿပီး ထြက္သြားသည္ ။
သဒၵါလြန္းကလည္း ဗစ္တာညိဳဝင္းကို ေဘာစိ အႀကီးစားႀကီးမွန္း နဂိုထဲက သိပါသည္ ။ အျပင္က စားေသာက္ခန္း
မွာ သီခ်င္းဆိုေနတာကို ထိုင္ၾကည့္ရင္း ညေနစာ စားေနကထဲက တပည့္တပန္းေတြ ၿခံရံၿပီး လူတကာက ႐ိုေသ
ျပေနၾကတာကို သဒၵါလြန္း ေတြ႕ေနကထဲက သည္ဘဲက တကယ့္ ဟိုင္းေဘာ့စ္ တေယာက္ ဆိုတာ ေပါက္ၿပီးသားပါ ။
မူးေနတဲ့ ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ သဒၵါလြန္းကို သူ႔ေပါင္ေပၚမွာ ထိုင္ခိုင္းၿပီး ဖက္ရင္း ပါးကေလးကို စၿပီး နမ္းသည္။
သဒၵါလြန္းကလည္း “ အို....ေဘာ့စ္....သဒၵါ ရွက္တယ္ကြာ....” ဆိုၿပီး ေရွာင္တိမ္းသည္ ။ ဗစ္တာညိဳဝင္းလည္း “ မင္းေလးကို ကိုယ္က ျမင္ျမင္ျခင္း ေႂကြသြားတာ..သိလား....မင္းကို တအား စြဲလန္းသြားၿပီ.....” လို႔ ေျပာရင္း သူမ
ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးေတြကို စုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ ႐ုတ္တရက္ အျပင္ဖက္ စားေသာက္ခန္းဖက္ဆီက က်ယ္ေလာင္တဲ့ ဒိုင္းကနဲ ေသနတ္ပစ္သံတခ်က္ကို ၾကားလိုက္ရလို႔ ဗစ္တာညိဳဝင္း လန႔္သြားၿပီး သဒၵါလြန္းကို ဖက္ထားရာက မတ္တပ္ ထရပ္လိုက္သည္ ။
“ ဘာျဖစ္တာလဲ......”
ဆူညံေအာ္ဟစ္သံေတြ ၾကားလိုက္ရသည္ ။ ဝုန္းကနဲ တံခါး ပြင့္လာသည္ ။ ဂ်ယ္ရယ္လ္ ဝင္လာသည္ ။ သူ႔ဘိုက္
ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အုပ္ရင္း ။ မ်က္ႏွာႀကီး ရႈံ႕မဲ့လို႔...“ အန္ကယ္လ္ေလး......လူေတြ..လူေတြ......အန္ကယ္ေလးကို
သတ္ဖို႔ လာလို႔ က်ေနာ္တို႔ လူေတြနဲ႔ ဖိုက္ကုန္ၿပီ.....က်ေနာ့္ကို ဓါးနဲ႔ အထိုး ခံလိုက္ရတယ္....” လို႔ ေျပာၿပီး
႐ုံးခန္း တံခါးကို အထဲကေန ေသာ့ပိတ္ ဂ်က္ခ်သည္ ။
“ ဟာ...ေသြးေတြ..ေသြးေတြ.....မင္း..မင္း ေဆး႐ုံသြားမွ ျဖစ္မယ္......”
“ လတ္တေလာ..သူတို႔ဖက္က လူမ်ားတယ္....ဒီမွာေတာင္ စိတ္မခ်ရဘူး...အေနာက္ေပါက္ကေန လစ္ရင္ ေကာင္းမယ္.......”
ဗစ္တာညိဳဝင္းလည္း ဂ်ယ္ရယ္လ္နဲ႔ သဒၵါလြန္းနဲ႔ အတူ စားေသာက္ဆိုင္ အေနာက္ဖက္မွာ ရပ္ထားတဲ့ ကားနဲ႔
ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္ခဲ့သည္ ။ အခုမွ စဖြင့္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ အရိပ္ျပာ စားေသာက္ဆိုင္သည္ အေတာ့ကို ပ်က္စီး
သြားသည္ ။ သူ အိမ့္ကို ဖမ္းထားတယ္ ဆိုတာကို သိသြားတဲ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္က တပည့္လက္သားေတြနဲ႔ သူ
ရွိႏိုင္တဲ့ ေနရာေတြကို လိုက္ရွာလို႔ သည္ဆိုင္ကို ေရာက္လာတဲ့ အခါ သူ႔တပည့္ေတြနဲ႔ အေသအေၾက သတ္ပုတ္ၾကတာ ။ ခုတ္ၾကထစ္ၾက ပစ္ၾကခတ္ၾကရင္း ႏွစ္ဖက္စလုံး ထိခိုက္ကုန္သလို ဆိုင္လည္း ပ်က္စီးသြားရသည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းလည္း အိမ့္ကို ျပန္လႊတ္လို႔လည္း မျဖစ္ဘူး ။ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ မသိဘူး ။ အိမ့္ရဲ႕ အေဖႀကီးကလည္း သူ႔တပည့္ အာမက္ရဲ႕ ကီပင္အိမ္ကို ဝင္ၾကမ္းသြားတယ္ လို႔ အာမက္က ဖုန္းဆက္ ေျပာေနတုံးမွာဘဲ ဂ်မားလမ္း ၿခံထဲက တပည့္တေယာက္ကလည္း အဲဒီကိုလည္း အိမ့္ရွိမလား လာရွာရင္း ခုတ္ၾကထစ္ၾက
တာ သူ႔လူ ႏွစ္ေယာက္ ေလ်ာသြားတယ္ ဆိုတာကို သတင္းပို႔သည္ ။ သည္ အတိုင္းဆို ရန္သူေတြ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ ျဖစ္ေနၿပီ ။
အိမ့္ကို လိင္ကြၽန္အျဖစ္ သူ႔တပည့္ေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လိုးခိုင္းၿပီး ဗီဒီယို႐ိုက္ အြန္လိုင္းတင္...စိတ္ႀကိဳက္ အသုံးခ်ၿပီးလို႔ ႐ိုးအီသြားရင္ ထိုင္း
ထက္က ဖါေခါင္းေတြဆီ ေရာင္းစားမည္ လို႔ စိတ္ကူးယဥ္ ေတြးထားတာေတြေတာင္ ရပ္တန႔္သြားသည္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ သူ႔အေဖ သူ႔ကို ဖုန္းဆက္ ဆဲသည္ ။
“ ေဟ့ေကာင္....မင္း ဘာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ....”
ပါပါးရဲ႕ အသံက မိုးၿခိမ္းသံလို က်ယ္ေလာင္လွသည္ ။
သဲပုံ႔ အိမ့္ဇာေသာ္ ေပ်ာက္သြားတာကို ရဲစခန္းမွာ လူေပ်ာက္တိုင္သည္ ။
ရဲစခန္းက ရဲေတြက သိပ္ၿပီး အေလးအနက္ မထားၾက ။ အဆက္ မရွိဘဲ သည္အတိုင္း ရဲကို သြားတိုင္လို႔က အကူအညီ ရမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို သဲပုံ႔ အခုမွ သေဘာေပါက္ရသည္ ။
သဲပုံ႔လည္း မေက်နပ္လို႔ အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ ဘဲႀကီး ကိုႀကီးစိုးရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ကို ရွာၿပီး ဖုန္းဆက္ေမးသည္ ။ ကိုႀကီးစိုးကလည္း ဦးဘေဖေသာ္နဲ႔ အတူ အိမ့္ကို လိုက္ရွာေနတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပသည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ ဖင္မႏိုင္ဘဲ ပဲႀကီးဟင္း စားမိၿပီ ။
သူလုပ္သမွ် ျဖစ္ေနခဲ့လို႔ ဘဝင္ျမင့္ စိတ္ႀကီးဝင္ၿပီး ခ႐ိုနီသား ပီသစြာနဲ႔ မိုက္႐ိုင္း ေထာင္လႊားၿပီး သူ႔ကို ပစ္ပစ္ခါခါ လုပ္လြန္းတဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္ကို အဓမၼ ဖမ္းေခၚ ခ်ဳပ္ေလွာင္ထားခဲ့သည္ ။ အခုေတာ့ အေဖကလည္း
ဆူဆဲ..အိမ့္ဇာေသာ္ကို လိုက္ရွာတဲ့လူေတြကလည္း အျပင္းအထန္ တိုက္ခိုက္ၾကတာ လူေသတဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္
ၿပီ ။ သူေခါင္းေျခာက္ေနခိုက္ အာမက္ ဖုန္းဆက္ျပန္သည္ ။
“ ဘိုင္ေလး......ဂ်ယ္ရယ္လ္ ဆုံးသြားၿပီ.....”
“ ဘာ......”
ညက သူ႔အရိပ္ျပာ စားေသာက္ဆိုင္မွာ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္တို႔ အဖြဲ႕နဲ႔ သူ႔လူေတြ ဖိုက္ၾကတုံးက ဂ်ယ္ရယ္လ္ ဓါးထိုး
ခံခဲ့ရတာ ေဆး႐ုံ အခ်ိန္မွီ မေရာက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး ။ အခုေတာ့ ေသသြားၿပီတဲ့ ။
ေစာျမသႏၲာဘဲ....ဂ်ယ္ရယ္လ္ ေသတဲ့ အတြက္ တမ်ိဳးလုံးက သူ႔ကို အျပစ္တင္တာကို သူ ခံရေတာ့မယ္ ...။
“ မူဆာ . . ”
“ ဗ်ာ..ဘိုင္ေလး....”
“ ကား အဆင္သင့္ျပင္ကြာ..ငါ..ပါပါ့ဆီကို သြားမယ္....”
“ ဟုတ္..ဘိုင္ေလး . .”
သူ တိုက္ထဲက ထြက္လိုက္ၿပီး ကားေပၚ တက္တဲ့အခ်ိန္ လူႏွစ္ေယာက္ သူ႔အနားကို ကပ္လာလို႔ သူ႔လူေတြက
သည္လူေတြကို တားလိုက္သည္ ။
သည္လူေတြက သူတို႔ အိတ္ထဲက စိစစ္ေရးကပ္ေတြကို အသီးသီး ထုတ္ျပလိုက္ၿပီး “ ဒို႔က ရဲေတြကြ....တိုင္တမ္း
ခ်က္ တခု အတြက္ ဗစ္တာညိဳဝင္းကို ေမးစရာ ရွိလို႔...” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ဗစ္တာညိဳဝင္းလည္း ႐ုတ္တရက္ တုန္လႈပ္သြားသည္ ။
သို႔ေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းဘဲ စိတ္အားတင္းလိုက္ၿပီး ရာထူးႀကီး အရာရွိႀကီးေတြနဲ႔ ခင္မင္ ရင္းႏွီးထားတာမို႔ သည္ပါမႊားေတြ ေလာက္ကို ဂ႐ုစိုက္စရာ မလိုပါဘူး ဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာေပးမ်ိဳး သူ လုပ္လိုက္သည္ ။
“ အေရးတႀကီး သြားစရာ ရွိေနလို႔ဗ်ာ....အေဖ အသဲအသန္ ျဖစ္ေနလို႔.... ေနာက္မွ ေတြ႕မယ္..”
သူ ကားေပၚ တက္လိုက္တာနဲ႔ ကားေမာင္းတဲ့ သူ႔တပည့္ နရားစမန္းက ကားကို ေမာင္းထြက္သြားလိုက္သည္။
ေဘာ္ဒီဂတ္ တပည့္ေတြကလည္း ေနာက္ကားတစီးေပၚကို တက္လိုက္ၾကသည္ ။ မူဆာ ဆိုတဲ့ သူ႔တပည့္က
ရဲဆိုတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ကို တီးတိုး စကားေျပာေနသည္ ။ သူ႔စကားထဲမွာ ရာထူးႀကီးတဲ့ လူေတြရဲ႕ နံမည္ေတြ
ပါေနသည္ ။ သူ႔ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက စကၠဴအိတ္အညိဳေရာင္ေလးကို ထုတ္လိုက္ၿပီး သည္လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္
ထဲကို ထည့္လိုက္သည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္း အဲကြန္းကားထဲမွာ ေခြၽးျပန္ေနသည္ ။
ရဲေတြပါ လာေမးေနၿပီ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ ။ အျပတ္ရွင္း..ႏုတ္ပိတ္လိုက္တာဘဲ ေကာင္းမယ္ ။ မဟုတ္ရင္ သူ႔အေဖနဲ႔
အေဖရဲ႕ အေပါင္းအသင္းေတြက ကယ္ႏိုင္ရင္ ေကာင္းတယ္..မကယ္ႏိုင္ရင္..သူ အုတ္တံတိုင္း ေလးဖက္ထဲကို
ေရာက္သြားလိမ့္မယ္ ။
“ ဘိုင္ေလး..ပါပါႀကီး အိမ္ကိုလား....”
နရားစမန္းက ေမးတာကို “ ေအးေအး..မင္းကလည္း ဘယ္ႏွစ္ခါ ေျပာရမလဲ..” လို႔ ခပ္ေငါက္ေငါက္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဘယ္လို ရွင္းမလဲ......။ ဘယ္သူ႔ကို ရွင္းခိုင္းမလဲ.....။
သူ႔ေခါင္းထဲမွာ ပြဲၿပီးမီးေသ လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္တဲ့ တပည့္လက္သား ဘယ္ေကာင္ ရွိမလဲ အေျပးအလႊား စဥ္းစားလိုက္သည္ ။
ေပၚသြားရင္ ဒါမွ မဟုတ္ မိသြားရင္လည္း သူ႔ကို လာ မပတ္ဘဲ ေထာင္က် ခံသြားမယ့္ တပည့္မ်ိဳး ။
အီစမန္...။
အီစမန္ကို ခိုင္းမယ္ ။ ဒီေကာင္က လက္ယဥ္တယ္ ။ ေသြးေအးတယ္ ။ ရဲကိုေတာင္ လည္လွီးတဲ့ေကာင္ ။
အီစမန္သည္ သူ႔ကို လာဖမ္းတဲ့ ရဲႏွစ္ေယာက္ကို သားလွီးဒါးနဲ႔ လက္ျမန္ေျချမန္ လွီးထိုး သတ္ပစ္လိုက္ခဲ့သည္ ။
ၿပီးေတာ့ ဒီၿမိဳ႕ ဒီနယ္ကေန ေပ်ာက္သြားသည္ ။ လက္သည္ မေပၚခဲ့ ။ အမႈကိစၥ ေသြးေအးသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ အီစမန္ ျပန္ေရာက္လာသည္ ။
ဒါေတြ အားလုံးက သူ႔ပါပါႀကီး အက္စ္မာမြတ္ ရဲ႕ တန္ခိုး အရွိန္အဝါေတြေၾကာင့္ ..။ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝမႈနဲ႔ အေပါင္း
အသင္းေကာင္း..ဝင္ဆန႔္မႈေတြေၾကာင့္ဘဲေလ ။
အီစမန္က သူ႔ကို အကာအကြယ္ေပးတဲ့ ဗစ္တာညိဳဝင္း တို႔ မိသားစု အတြက္ဆို ဘာဘဲ လုပ္ေပးရ လုပ္ေပးရ
လုပ္ေပးမယ့္လူ ။ ကမ္းကုန္ေအာင္ မိုက္တဲ့ လူမိုက္ ။
ဟုတ္ၿပီ ။ အီစမန္ကို ခိုင္းမယ္ ။
ေရွ႕ခန္းက ဒ႐ိုင္ဘာ ရဲ႕ ေဘးမွာ ထိုင္လိုက္လာတဲ့ အစြီးကို “ ေဟ့....အစြီး....အီစမန္ဆီကို ဖုန္းေခၚလိုက္စမ္း....” လို႔ လွမ္း ခိုင္းလိုက္သည္ ။ ဘယ္အထိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း လုပ္သလဲ ဆိုရင္ အီစမန္ကို သူ႔ဖုန္းနဲ႔ေတာင္ သူ မေခၚဘူး ။ အီစမန္ရဲ႕ ဖုန္းမွာ သူ႔ဖုန္းနံပါတ္ မေပၚခ်င္လို႔ ။ ရက္ေကာ့ မရွိခ်င္လို႔ ။
အစြီး ရဲ႕ ဖုန္းနဲ႔ အီစမန္ကို သူ ေျပာသည္ ။ အိမ့္ဇာေသာ္ကို အျပတ္ရွင္းလိုက္ဖို႔ ေဖ်ာက္ဖ်က္လိုက္ဖို႔ အမိန႔္ေပးလိုက္သည္ ။ အီစမန္က “ စိတ္ခ် ဘိုင္ေလး...အခုဘဲ လုပ္လိုက္မယ္.....ပစၥည္းေကာင္းေလး ဆိုေတာ့ က်ေနာ္မေလ်ာ့လိုက္ခင္ တပြဲေလာက္ ဆြဲလိုက္လို႔ ရမလား ဘိုင္ေလး...ဟီး...စားႂကြင္းစားက်န္ေလး...ေတာင္းတာပါ...ဘိုင္ေလး..မလုပ္နဲ႔ဆို အီစမန္ မလုပ္ပါဘူး....” လို႔ ေတာင္းလိုက္လို႔ “ မင္းသေဘာ....အီစမန္.....” လို႔ သူ ေျပာလိုက္သည္ ။ နဂိုထဲက အိမ့္ကို ခ်ိဳးတဲ့အေနနဲ႔ သူ႔တပည့္ေတြကို ဝိုင္း လိုးခိုင္းမလို႔ သူ စဥ္းစားခဲ့တာပါ ။
ထိုင္းဖက္က ဖါတန္းကိုေတာင္ ပို႔ပစ္ဖို႔ စဥ္းစားခဲ့တာပါ ။
မၾကာခင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ လူခ်မ္းသာေတြ ေနၾကတဲ့ သူေဌး ရပ္ကြက္ႀကီး တခုက သူ႔ပါပါႀကီး အက္စ္မာမြတ္ ( ေခၚ ) ဦးခင္ေမာင္စိန္ေဌး ရဲ႕ “စိန္ပတၱျမား ရိပ္ၿမဳံ ”ႀကီးကို သူ ေရာက္သြားၿပီ ။
မၾကာခင္ ႀကိမ္းေမာင္း ဆူပူတာေတြကို ခံရေတာ့မွာမို႔ စိတ္ကို ျပင္ဆင္ေနတဲ့ ဗစ္တာညိဳဝင္း ( ေခၚ ) ဘိုင္ေလးသည္ ပါပါႀကီးရဲ႕ ၿခံေပါက္ေစာင့္ေတြက ဦးၫႊတ္ အ႐ိုအေသေပးၾကတာကို လက္လွမ္း ျပလိုက္သည္ ။
အီစမန္သည္ ေဘာစိက အိမ့္ဇာေသာ္ကို မသတ္ပစ္ခင္ ႀကိဳက္သလို လုပ္ဖို႔ ခြင့္ျပဳလိုက္လို႔ ပီတိေတြ ျဖာေနသည္ ။ တကယ့္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး တတုံးတခဲႀကီး ။ ဒီလို ပစၥည္းက အီစမန္တို႔ စိတ္ကူးနဲ႔ဘဲ မွန္း
ဆၿပီး ကြင္းထုခဲ့ရတာ ။
ေဘာစိ ဗစ္တာညိဳဝင္း ( ေခၚ ) ဘိုင္ေလးနဲ႔ ဖုန္းေျပာ အၿပီး စားလက္စ ဆိတ္သားဒန္ေပါက္ေတြကို ဆက္ မစားေတာ့ ။
ဘိုက္ေလးၿပီး အိမ့္ဇာေသာ္ကို အပီအျပင္ မဆြဲႏိုင္မွာ စိုးလို႔ ။
သူ ေရာက္ေနတာက ကန္ေတာ္ကေလး ၁၂၃လမ္း ထိပ္က ခါလာဇီ ဒန္ေပါက္ဆိုင္ ။
ခ်ေပးထားတဲ့ ေရခဲေရခြက္ကို ေမာ့ေသာက္လိုက္ၿပီး ထိုင္ရာက ထလိုက္သည္ ။ ေကာင္တာမွာ ဆိုင္ရွင္ ေဒၚခါတမာဇီ ရွိေနသည္ ။ က်သင့္ေငြ သြားရွင္းလိုက္ေပမယ့္ ခါလာဇီက မယူဘူး ။
အီစမန္ကို သိေနသည္ ။ အီစမန္ရဲ႕ အေၾကာင္းကို သိထားသည္ ။ အီစမန္ကို လန႔္သည္ ။
ဆိုင္ေရွ႕ကေန တက္ဆီ တစီးကို တားလိုက္သည္ ။
“ ဘယ္သြားမလဲ..ဆရာ....”
“ ေစာ္ဘြားႀကီးကုန္း.....”
သူ ဒန္ေပါက္ဆိုင္ထဲက ထြက္လာတာကို မလွမ္းမကမ္းမွာ ရပ္ထားတဲ့ ကားတစီးေပၚက လူသုံးေယာက္က ေစာင့္ၾကည့္ေနတာကိုေတာ့ အီစမန္ မသိ ။
ကိုႀကီးစိုး...ေထာင္ထြက္ လူမိုက္ တင္ေအာင္စိုးနဲ႔ အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ အေဖ ဦးဘေဖေသာ္ တို႔ ျဖစ္သည္ ။
“ ဒီ အီစမန္က ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ တကယ့္ ညာလက္႐ုံး တေကာင္ေပါ့.....အန္ကယ္......သူက တကယ့္ လက္မ႐ြံ ေၾကးစားတေယာက္ေပါ့..ရဲႏွစ္ေယာက္ကိုေတာင္ တခါထဲ ပြဲခ်င္းၿပီး သတ္ပစ္လိုက္
ႏိုင္တဲ့ေကာင္..ေထာင္ထဲမွာ တုံးကလည္း သူက ေထာင္မင္းသား တေယာက္ေပါ့..အျပင္က သူ႔ေဘာစိေတြကလည္း အထဲမွာ မင္းသားလို ေနလို႔ ရေအာင္ “ လိုက္ ” ေပးထားတယ္ေလ.....” လို႔
ကိုတင္ေအာင္စိုးက ရွင္းျပေနသည္ ။ ကိုႀကီးစိုးက ကားကို တက္ဆီကား အေနာက္ကို လိုက္ဖို႔ စတင္ ေမာင္းထြက္လိုက္သည္ ..။
အီစမန္ ကို ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ၿပီး လူလစ္ အခြင့္သာရင္ ဒီေကာင့္ကို ဖမ္းဆြဲၿပီး စစ္ေမးမယ္ ဆိုတဲ့ အႀကံနဲ႔ သူ႔အေနာက္ကေန လိုက္ၾကတာပါဘဲ ။
ဦးအက္စ္မာမြတ္သည္ ဗစ္တာညိဳဝင္း ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ ထမင္းစား စားပြဲႀကီးမွာ ထိုင္ရင္း အခ်ိဳပြဲ တည္းေနသည္ ။
ဂူလားဂ်မန္း လို႔ ေခၚတဲ့ မလိုင္လုံး အညိဳေရာင္ကို တလုံးၿပီး တလုံး စားေနတာ ။
“ ပါပါး.....ထမင္း စား ေကာင္းလား......”
“ ေအး..ေကာင္းတယ္...မင္း အေဒၚ ခ်က္တဲ့ ဆိတ္ေျခေထာက္ စြပ္က တအား ေကာင္းဘဲ.....ဆိတ္ဦးေႏွာက္ဟင္းကလည္း ေကာင္းမွ ေကာင္း.....ၾကက္ကဘတ္...ေရာ..မင္း စားမလား.....”
“ စားခဲ့ၿပီးၿပီ ပါပါး.....”
“ ေအး...မင္းကို ပါပါး...ဆဲတာ ဆူတာ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးကြာ..မင္းလည္း မငယ္ေတာ့ဘူး.......အခု မင္းတူေလး ဂ်ယ္ရယ္လ္လည္း ဆုံးပါးသြားတယ္....ဆိုင္လည္း ပ်က္စီး....ငါတို႔ လူေတြလည္း ေသေၾက အနာတရ ျဖစ္......မင္း သည္ အခ်ိန္ ကစၿပီး ဆင္ျခင္ေတာ့ ..ငါ့သား......စိတ္ရွိတိုင္း ေလွ်ာက္လုပ္မေနနဲ႔ေတာ့....”
“ ဟုတ္ကဲ့ ပါပါး...”
“ မင္း ဘာေတြ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာလည္း ပါးပါး မသိခ်င္ဘူး......မလုပ္သင့္တာေတြ လုပ္ေနတယ္ ဆိုရင္လည္း ေရွ႕ ဆက္ မလုပ္နဲ႔ေတာ့ကြာ....ရပ္လိုက္ေတာ့ ...မင္း မေကာင္းတာေတြ ထပ္လုပ္
ေနတယ္ ဆိုရင္လည္း အခု ခ်က္ခ်င္း ရပ္ခိုင္းလိုက္ေတာ့ ငါ့သား.....”
ဗစ္တာညိဳဝင္း မ်က္ႏွာ ကြက္ကနဲ ပ်က္သြားသည္ ။ ေစာေစာကတင္ အီစမန္ကို အိမ့္ကို အေပ်ာက္ရွင္းခိုင္းလိုက္သည္ မဟုတ္လား ။
ငါ မွားသြားၿပီလား....။ အိမ့္ကို ငါ ဘာလို႔ သတ္ခိုင္းလိုက္မိပါလိမ့္ ။ အိမ့္ တေန႔ ငါ့ကို ေထာင္ထဲ ပို႔မွာ စိုးလို႔ ႏုတ္ပိတ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တာ ..။
သူ ေတြေဝသြားတာ မ်က္စိမ်က္ႏွာ ပ်က္သြားတာကို သူ႔အေဖႀကီးက သတိထားမိလိုက္သည္ ။
“ သြား..သြား.....ဟိုဖက္ခန္းထဲ သြားလိုက္..မင္း လုပ္ထားတာေတြ ရပ္စရာ ရွိရင္ အခ်ိန္မွီ ရပ္လိုက္ကြာ..သြား..ငါ့သား..သြား......”
ပါးပါး စကားေတြေၾကာင့္ သူ တဖက္ခန္းထဲကို အျမန္ဝင္သြားလိုက္ၿပီး သူ႔ဟမ္းဖုန္းကို ထုတ္ခါ အီစမန္ဆီကို ဆက္လိုက္သည္ ။ ဖုန္းက ေခၚလို႔ မရဘူး ။
အိမ့္ကို ခ်က္ခ်င္းေတာ့ သတ္လိမ့္ဦးမွာ မဟုတ္ဘူး ။
အီစမန္က အရင္ စိတ္ႀကိဳက္ မုဒိန္းက်င့္အုံးမွာ....။
ဖုန္း ဆက္တိုက္ ေခၚေနေပမယ့္ အီစမန္ ဖုန္းမထူးဘူး ။ သူ ဘာျဖစ္ေနလဲ ။ တမင္တကာ မထူးတာလား ။
အိမ့္ဇာေသာ္သည္ ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ တပည့္ တေယာက္ လာခ်ထားေပးတဲ့ ထမင္းဟင္းနဲ႔ ေသာက္စရာ ပက္စီဘူးကို မတို႔ မထိ ။ ဘိုက္ထဲက ဆာတာမွ တဂြီဂြီ ျမည္ေနသည္ ။ ေဆးခတ္ထားရင္
အရင္ တခါလို သူလုပ္တာေတြကို မတားႏိုင္ ခံမခ်ႏိုင္မွာ စိုးလို႔ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္း အတင္း လုပ္သြားတာေတြေၾကာင့္ အိမ့္ရဲ႕ ကိုယ္ေတြ အခုတိုင္ နာက်င္ က်ိန္းစပ္ေနဆဲပါ ။
ေဟာ.....
အျပင္က ေျခသံ ၾကားရသည္ ။ သူ ျပန္လာၿပီ ထင္တာဘဲ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္သည္ အရိပ္ျပာ ထဲမွာ ဗစ္တာညိဳဝင္း လူေတြနဲ႔ သူတို႔လူေတြ အႀကီးအက်ယ္ ဖိုက္ေတာ့ သူ႔လူေတြလည္း ကြဲၿပဲ စုတ္ျပတ္သလို ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ တူ ဂ်ယ္ရယ္လ္လည္း သူ႔လူတေယာက္က ဓါးနဲ႔ ထိုးလိုက္လို႔ ဓါးဒါဏ္ရာနဲ႔ ေဆး႐ုံမွာ ေသသြားတာေတြေၾကာင့္ ရဲတပ္ဖြဲ႕က ေမးခြန္းေတြ ေမးတာကို ေျဖေနရတယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ က ကိုယ္တိုင္ မပါလို႔ ရဲေတြက အခင္း ျဖစ္ခ်ိန္ ဘယ္မွာ ရွိေနလဲ ေမးတဲ့ အခါ သူ႔အေဖနဲ႔ အတူ အစိုးရပိုင္းက အႀကီးအကဲ တေယာက္ရဲ႕ အိမ္က ေမြးေန႔ပြဲတခုမွာ ရွိေနတယ္ လို႔ ေျဖတယ္ ။ သည္ အႀကီးအကဲ လူႀကီးရဲ႕ ပီေအ ( ကိုယ္ေရး အရာရွိ )က ရဲေတြဆီကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ႀကိမ္းေမာင္းတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ က သူ႔လူႀကီးသားရဲ႕ ေမြးေန႔မွာ ရွိေနတယ္..သူနဲ႔ ဖိုက္ပြဲနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ဘူး လို႔ ေျပာေပးတယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ရဲ႕ တပည့္ေတြကလည္း ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္နဲ႔ ဒီကိစၥ ဘာမွ မဆိုင္ဘူးလို႔ ရဲေတြကို ထြက္ဆိုၾကတယ္ ။
ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဗစ္တာညိဳဝင္းကို မႏွိပ္လိုက္ရတာကို ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္က မေက်နပ္ဘူး ။ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဘယ္မွာ
ဖမ္းထားသလဲ ဆိုတာလည္း မသိလိုက္ရလို႔ ဒီေကာင္ေတြနဲ႔ ဇာတ္လမ္းက မၿပီးျပတ္ေသးဘူး ဆိုၿပီး ဗစ္တာညိဳ
ဝင္းရဲ႕ တပည့္တေယာက္ေယာက္ကို ဆြဲစိဖို႔ သူ ထပ္ႀကံစည္ျပန္တယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ၿပီး ဝင္လာတဲ့လူက ဗစ္တာညိဳဝင္း မဟုတ္ဘဲ အိမ့္ဇာေသာ္ မသိတဲ့ လူတ
ေယာက္ ျဖစ္ေနတယ္ ။ သည္လူ အခန္းထဲ ဝင္လာေတာ့ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း ကုတင္ေပၚ လွဲေနရာက မတ္တပ္
ထရပ္လိုက္တယ္ ။
“ နင္ ဘယ္သူလဲ...ဘာလာလုပ္တာလဲ...ငါ့အနား မလာနဲ႔..”
ဟန္ကိုယ့္ဖို႔ မာန္သူ႔ဖို႔ ဆိုသလို အိမ့္ဇာေသာ္က အရင္ဆုံး ဦးေအာင္ စြာထားလိုက္တယ္ ။
ဝင္လာတဲ့ေကာင္က ဆံပင္ေကာက္ေကြးေကြး ေဆးဘဲပုံ ပိန္ေျခာက္ေျခာက္ သြားေခါေခါနဲ႔ ။ ဝတ္စား ထားတာ
ေတြကလည္း ဖ်ာပုံထည္ ( ေလေဘး အေဟာင္းပုံက )လို ပုံစံေတြ ။
“ ငါ ဘယ္သူဆိုတာ နင္ သိစရာ မလိုဘူး.....ဘာလာလုပ္တာလဲ ဆိုတာေတာ့ ေျပာျပမယ္...နင့္ကို လာလိုးတာ
..လိုးဖို႔လာတာ...ကဲ သိၿပီလား....ေစာက္ေကာင္မ ...”
ဟား...ေလသံက အေပၚစီးက ။ လူက လမ္းေဘးက ဝဲစားပုံ ။ အိမ့္ဇာေသာ္လည္း ေဆးမိလို႔သာ ခံလိုက္ရေပ
မယ့္ အခု လတ္တေလာက အားရွိေနတယ္ ။ လုပ္ခ်င္တိုင္း ခံမတဲ့လား.....၊
“ အံမာ...ေလသံက မာလွခ်ည္လား...ကုလားဒိန္ကမ်ား …. ”
သူ႔ကို ကုလားဒိန္လို႔ အေခၚခံရလို႔ အီစမန္ အီးတင္းသြားတယ္ ။
တဟုန္ထိုး ေျပးဝင္ၿပီး အိမ့္ကို လႊဲ႐ိုက္တယ္ ။ အိမ့္က လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကာဆီးသလို ေျခေထာက္နဲ႔ ကန္တယ္ ။
ပါးစပ္ကလည္း ယုတ္ရင္းၾကမ္းတမ္းတဲ့စကားလုံးေတြ နဲ႔ ဆဲတယ္ ။ အီစမန္နဲ႔ အိမ့္ လုံးေထြး သတ္ပုတ္ၾကတာ
အနားက ကုတင္ႀကီးေပၚကို လဲက်သြားတယ္ ။ အိမ့္က ေအာက္က အီစမန္က အေပၚက ။
“ ျဖန္း......ျဖန္း.....”
အီစမန္ရဲ႕ လက္ဝါးႀကီးေတြက အိမ့္ရဲ႕ မ်က္ႏွာ ပါးျပင္ေတြကို ဆက္တိုက္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္နဲ႔ ထိေတြ႕ေနတယ္။
“ အား ….ေခြးေကာင္....ကုလားစုတ္....”
“ ေခၚအုံး..ေခၚအုံး..ငါ့ကို အဲလိုနံမည္ ..”
အီစမန္က ႐ိုက္သလို အိမ့္က သူ႔ဘိုက္ကို အားကုန္သုံးၿပီး ကန္ထည့္တယ္ ။ အိမ့္ရဲ႕ ထမိန္လည္း ကြၽတ္ေန
ၿပီ ။
အီစမန္က အိမ့္ ျပန္ဖိုက္တာေၾကာင့္ မုဒိန္း မက်င့္ေတာ့ဘဲ အျပတ္ဘဲ သတ္ပစ္လိုက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ။
ဒါေပမယ့္ အိမ့္က ဆက္တိုက္ ျပန္ေဆာ္ေနလို႔ သူ႔ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက ဓါးကို ထုတ္ဖို႔ ခက္ေနတယ္ ။ အိတ္
ထဲကို လက္ႏႈိက္ေနတုံး အိမ့္က လက္သဲေတြနဲ႔ ကုတ္ ေျခေထာက္နဲ႔ ကန္ ဒူးနဲ႔ ေျပးတိုက္လို႔ အီစမန္ ၾကမ္း
ျပင္ေပၚကို ပက္လက္ လန္က်သြားရတယ္ ။
“ ေခြးမ..နင္သိမယ္..နင့္ကို သတ္မယ္....နင့္ကို သတ္မိန႔္ ေပးလိုက္ၿပီ..ေကာင္မရဲ႕...”
အီစမန္က ေဘာင္းဘီထဲက ဓါးကို ထုတ္လိုက္တယ္ ။
အိမ့္လည္း သတ္မိန႔္ေပးလိုက္ၿပီ ဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ ဆတ္ကနဲ ေမာ့ၾကည့္တယ္ ။
“ နင့္ကို ဗစ္တာညိဳဝင္းက အျပတ္ရွင္းခိုင္းလိုက္ၿပီးၿပီ..ေခြးေကာင္မ....ငါ့ကို စိတ္ႀကိဳက္ လိုးဖို႔လည္း ခြင့္ျပဳလိုက္
တယ္. . . .နင့္ကို ဖင္တဝလိုးၿပီးမွ သတ္မလို႔ ႀကံထားတာ.....အခုေတာ့ နင္က ေတာ္ေတာ္ ေဇာင္းထက္တဲ့ ေကာင္မ ဆိုတာ ေတြ႕ရလို႔ အရင္ သတ္မယ္..ၿပီးမွ လိုးမယ္.....ဖါသည္မ....”
အီစမန္က ကုန္းထတယ္ ။ အိမ့္က မ်က္ခြက္ကို ေဆာင့္ကန္လိုက္တယ္ ။ အီစမန္ ေရွာင္ေပမယ့္ နားထင္နား
ကို ကန္မိတယ္ ။
“ အား....”
အီစမန္က အိမ့္ေျခေထာက္တဖက္ကို လွမ္းဆြဲတယ္ ။ အိမ့္ ပက္လက္ လန္က်တယ္ ။ အီစမန္က ခုန္အုပ္
တယ္ ။ ဓါးနဲ႔ လည္ပင္းကို လွီးဖို႔ ႀကံတယ္ ။ အိမ့္က ေအာက္ကေန ဒူးနဲ႔ သူ႔ေပါင္ၾကားကို ပင့္တိုက္တယ္ ။
“ အား....ဝူးဝါး........”
အိမ့္မွာ ထမိန္ မရွိေတာ့ဘူး ။ အိမ့္လည္း ပင္တီေလးနဲ႔ အီစမန္ကို ျပန္ဖိုက္ေနတာ ။
ဓါးတဝင့္ဝင့္နဲ႔ အီစမန္ ေရွ႕တိုးလာတယ္ ။ အိမ့္ ႏွိပ္ထားလို႔ နာက်င္သြားတာေၾကာင့္ အိမ့္ကို အျပတ္ သတ္
ပစ္ဖို႔ ေရွ႕ကို တိုးလာေနတယ္ ။ တကယ္တမ္း ဓါးကိုင္ လူတေယာက္ကို အိမ့္ ျပန္ခ်ဖို႔ မတတ္ပါ ။ အီစမန္က
ရဲသားေတြကိုေတာင္ လက္ျမန္ျမန္နဲ႔ ထိုးသတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ လူမိုက္ေကာင္ ။ အိမ့္ကိုလည္း ဘိုက္ခြဲပစ္ၿပီး အူေတြ
ဆြဲထုတ္ဖို႔ သူ ဆုံးျဖတ္ၿပီး အိမ့္ဆီကို ကပ္သြားတယ္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ ပြင့္ေနတဲ့ တံခါးကေန လူတေယာက္ ခုန္ဝင္လာတယ္ ။
ကိုႀကီးစိုး ငွားထားတဲ့ ေထာင္ထြက္ တင္ေအာင္စိုး ။
တင္ေအာင္စိုးရဲ႕ လက္ထဲမွာ အသြားထက္ထက္နဲ႔ ငွက္ႀကီးေတာင္ ဓါးရွည္ တေခ်ာင္း ကိုင္ထားတယ္ ။
“ ေဟ့ေကာင္ အီစမန္....မင္း ေနာက္ဆုတ္ကြာ.....အဲ..ေသခ်င္ရင္ေတာ့ တိုးခဲ့..မင္း ငါ့ကို သိတယ္ မဟုတ္လား”...လူသတ္လာတာ မ်ားၿပီ ..ခုေလးတင္ဘဲ တိုက္အေပါက္ဝမွာ မင္းတို႔ေရာင္းရင္း အဘူ ဆိုတဲ့ေကာင္
ကို လည္လွီးပစ္လိုက္တယ္....ခြီး..အခု မင္းအလွည့္....”
အီစမန္လည္း အားႏြဲ႕တဲ့ မိန္းမသားကို ဓါးႀကီးနဲ႔ အေသသတ္ဖို႔ ျပင္ေနေပမယ့္ သူ႔လိုဘဲ မိုက္ကမ္းတဲ့ ေထာင္
ထြက္ လူမိုက္တေကာင္ ႐ုတ္တရက္ ေပၚလာလို႔ တုန္လႈပ္သြားတယ္ ။ သူ႔လက္ထဲမွာကလည္း သူ႔ဓါးထက္
ႀကီးၿပီး ရွည္နဲ႔ “ငွက္ ” နဲ႔ ။
“ ေဟ့ေကာင္..မင္း ဘာဝင္ရႈပ္တာလဲ......ေအးေဆးေန...ေနာက္ဆုတ္..ငါ့အလုပ္ ငါ လုပ္ေနတာ...”
“ ေဟ့ေကာင္..မင္း ငါ့ကို အရင္ရွင္းကြာ...ငါေသမွ သည္ ေကာင္မေလးကို မင္း လုပ္လို႔ရမယ္...လာ....လာခဲ့..”
တင္ေအာင္စိုးက ဓါးကို တဝွစ္ဝွစ္ လႊဲခုတ္ရင္း အီစမန႔္အနားကို တိုးကပ္သြားတယ္ ။ အီစမန္က အေနာက္ကို
ဆုတ္သြားတယ္ ။ အကြက္ေခ်ာင္းေနတယ္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ ကိုႀကီးစိုးနဲ႔ ဦးဘေဖေသာ္တို႔ အခန္းထဲကို ဝင္လာတယ္ ။
“ ဟင္.....ကိုႀကီး....အို..ဒက္ဒီပါ ပါလာတယ္လား . .”
အိမ့္လည္း ၾကမ္ဒေပၚမွာ ပုံရက္သား က်ေနတဲ့ သူ႔ထမိန္ေလးကို ေျပးေကာက္လိုက္တယ္ ။
ကိုႀကီးစိုးနဲ႔ ဦးဘေဖေသာ္တို႔က တုတ္ေတြနဲ႔ အီစမန္ကို ဖိုက္ဖို႔ ဝိုင္းလိုက္ၾကတယ္ ။ အီစမန္လည္း သုံးေယာက္
နဲ႔ တေယာက္ ျဖစ္သြားလို႔ သူ႔အေျခအေန မလွေတာ့တာ သေဘာေပါက္ေနတယ္ ။ ကိုႀကီးစိုးက တုတ္နဲ႔ဝင္
႐ိုက္သလို တင္ေအာင္စိုးက ဓါးရွည္နဲ႔ဝင္ခုတ္တယ္ ။
အီစမန္ ေျပးဖို႔ လမ္း မရွိလို႔ ျပန္ခံခ်တယ္ ။ ဒုတ္ခ်က္ေတြ မိသလို တင္ေအာင္စိုးရဲ႕ ဓါးခ်က္ေတြ မိသြားတယ္ ။
“ လူယုတ္မာတို႔ သြားရာလမ္းကို ျမန္းေပေတာ့..အီစမန္ . . .”
တင္ေအာင္စိုးက အီစမန္ရဲ႕ လက္ထဲက ဓါးကို သူ႔ဓါးနဲ႔ ခတ္ထုတ္ ပစ္လိုက္တယ္ ။ “ ေဟ့ ေနအုံး.....ေန....”
အီစမန္က လက္တဖက္နဲ႔ တားလိုက္ေပမယ့္ တင္ေအာင္စိုးက ဓါးနဲ႔ ပိုင္းခ်လိုက္တယ္ ။ လက္ ျပတ္ထြက္သြား
တယ္ ။
“ အားးးးး......”
အီစမန္ရဲ႕ အသံနက္ႀကီး ကို ၾကားလိုက္ၾကရတယ္ ။ တင္ေအာင္စိုးရဲ႕ ဓါးက အီစမန္ရဲ႕ လည္ၿမိဳကို ထုတ္ခ်င္း
ေပါက္သြားတယ္ ။
ဦးဘေဖေသာ္က အိမ့္ကို ဆြဲၿပီး အခန္းထဲက အရင္ ထြက္တယ္ ။ တင္ေအာင္စိုးက လဲက်ၿပီး တဆတ္ဆတ္
တုန္ခါေနတဲ့ အီစမန္ရဲ႕ အက်ၤ ီနဲ႔ သူ႔ဓါးက ေသြးေတြကို သုတ္ေနတယ္ ။ နီေစြးတဲ့ ေသြးေတြက အိစမန္ရဲ႕
လည္ပင္းထဲက ပန္းထြက္ေနဆဲဘဲ ။
ကိုႀကီးစိုးက “ ေက်းဇူးဘဲ ကိုတင္ေအာင္စိုး......” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ ရတယ္ ဆရာ....မတရားမႈေတြကို လက္ပိုက္ ၾကည့္မေနႏိုင္ဘူး …....တရားဥပေဒဖက္က လူေတြက လုပ္စရာေတြ
ကို မလုပ္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္တို႔က ကိုယ့္တရားကို ကိုယ္ စီရင္ရတာေပါ့ဗ်ာ.....” လို႔ တင္ေအာင္စိုးက ေျပာ
လိုက္တယ္ ။
“ ကဲ လစ္ၾကမယ္..ကိုတင္ေအာင္စိုး..ခင္ဗ်ား အတြက္ ဘာမွ မပူနဲ႔ လိုအပ္တာေတြ က်ေနာ္ ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္..
ခင္ဗ်ား ဒိုးခ်င္တဲ့ေနရာကို ဒိုးေပေတာ့....”
သူတို႔ သည္တိုက္အိုႀကီးထဲကေန အျမန္ဆုံး ထြက္သြားၾကတယ္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းလည္း အိမ့္ဇာေသာ္ကို အျပတ္ရွင္းခိုင္းလိုက္တဲ့ အီစမန္ကို ဖုန္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ေခၚေပမယ့္ ဖုန္း
မကိုင္တာေၾကာင့္ စိတ္ရႈပ္ေထြးလာၿပီး အနီးဆုံးမွာ ရွိေနတဲ့ ရာကြတ္ဘိုင္ ဆိုတဲ့ တပည့္ကို အိမ့္ဇာေသာ္ကို
ဖမ္းေလွာင္ထားတဲ့ ေစာ္ဘြားႀကီးကုန္းက တိုက္အိုႀကီးဆီကို သြားၾကည့္ခိုင္းတယ္ ။
ရာကြတ္ဘိုင္က ခ်က္ခ်င္းဘဲ ေစာ္ဘြားႀကီးကုန္းကို ေျပးၾကည့္တယ္ ။
တံခါးေတြ ပြင့္ေနတဲ့ တိုက္အိုႀကီးကို ဝင္ဝင္ခ်င္းမွာဘဲ သူတို႔ လူတေယာက္ ျဖစ္တဲ့အဘူ႔အေလာင္းကို စေတြ႕
လိုက္တယ္ ။ အဘူ က အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ အခ်ဳပ္ခန္း အျပင္က ေစာင့္ၾကပ္ရတဲ့ေကာင္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္း ဆီကို ခ်က္ခ်င္း ဖုန္းေကာက္ဆက္တယ္ ။
“ ဘိုင္ေလး....ေလ်ာေနၿပီ..ေလ်ာေနၿပီ.......”
တုန္ရင္တဲ့ အသံနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့ ရာကြတ္ဘိုင္ေၾကာင့္ ဗစ္တာညိဳဝင္း လန႔္သြားတယ္ ။
“ဘာေလ်ာတာလဲကြ..အရင္းမရွိ အဖ်ားမရွိ...ရာကြတ္ဘိုင္..မင္း ဘာျဖစ္ေနလဲကြ......”
“ အဘူ ေသေနၿပီ...ဘိုင္ဆပ္....ဟာ...ဟာ....ဟာ......အီစမန္လည္း ေလ်ာေနၿပီ....ဟာကြာ.....ေကာင္မေလးလည္း
မရွိေတာ့ဘူး.......”
ဟိုက္...ဗစ္တာညိဳဝင္း တအား တုန္လႈပ္သြားတယ္ ။ ေျခာက္ျခားသြားတယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ လြတ္သြားၿပီ ။ အဘူနဲ႔ အီစမန္ကို အျပတ္ရွင္း ၿပီ ကယ္ထုတ္သြားတယ္ ဆိုေတာ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္
ရဲ႕ လက္ခ်က္လား..သူ႔အေဖႀကီး ဦးဘေဖေသာ္ရဲ႕ လက္ခ်က္လား..တခုခုဘဲ ။
ငါ့အတြက္ အႏၲရာယ္ လာၿပီ . . .ဘယ္လို လုပ္မလဲ.. ..ဘယ္လို လုပ္မလဲ........။
ဗစ္တာညိဳဝင္းသည္ သည္အခ်ိန္မွာ သူတို႔ပိုင္ မုန႔္တိုက္တခုမွာ ေရာက္ေနခိုက္ အခ်ိန္ ။ သူ႔တပည့္ေတြကို
ေခၚၿပီး ခ်က္ခ်င္းဘဲ ဆိုင္ထဲက ထြက္တယ္ ။
ကမာၻေအးေစတီလမ္းမႀကီးေပၚမွာ ကားေတြက တေဝါေဝါနဲ႔ ေမာင္းေနတဲ့ အခ်ိန္ ။
မုန႔္တိုက္ထဲက ထြက္ၿပီး ကားေပၚကို အတက္ သူ႔တပည့္ေတြ ၿခံရံထားတဲ့ ၾကားက ဆံပင္ရွည္ရွည္ ေဘာင္းဘီတိုပြပြ..တီရွပ္ႏြမ္းႏြမ္းနဲ႔ ညႇပ္ဖိနပ္နဲ႔ တ႐ုတ္ဘိန္းစားလို ပိန္နာနာ လူတေယာက္က ေျပးလာၿပီး ဗစ္တာ
ညိဳဝင္းကို ေျပာင္းတိုေသနတ္ေလးနဲ႔ အနီးကပ္ ပစ္ခတ္လိုက္တယ္ ။
ဒိုင္း..ဒိုင္း..ဒိုင္း........
ေသနတ္သံ သုံးခ်က္ ….
ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ ေခါင္းထဲကို ပြိဳင့္၃၈ က်ည္ေတြ အစုလိုက္ ဝင္သြားတယ္ ။ လမ္းမေပၚကို ဟတ္ထိုး ေမွာက္ရက္
လဲက်သြားတယ္ ။ သူ႔တပည့္ေတြက ေၾကာင္ၾကည့္ေနတယ္ ။ မထင္ဘူးေလ ။ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ ရန္ကုန္
ၿမိဳ႕ စည္ကားတဲ့ လမ္းမႀကီးေပၚမွာ လုပ္လိုက္တာ ...။
သူတို႔ ပစ္တဲ့ေကာင္ကို တိုက္ခိုက္ဖို႔ ျပင္လိုက္ေတာ့ ပစ္တဲ့ေကာင္က ထြက္ေျပးသြားတာ ေတာ္ေတာ္ ေဝးေဝး
ကို ေရာက္ေနၿပီ ။ သည္ အခ်ိန္မွာ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ တစီး ေရာက္လာၿပီး ပစ္ခတ္တဲ့ ေကာင္ကို တင္ေခၚသြား
တယ္ ။
ဒါေတြကို မလွမ္းမကမ္းက ကားတစီးေပၚကေန ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္က စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေက်နပ္ေနတယ္ ။ ၿပဳံးေနတယ္ ။
ဖုန္းကင္မရာနဲ႔ ဗီဒီယို ႐ိုက္ေနတဲ့ သူ႔တပည့္က “ အားလုံး ႐ိုက္လိုက္တယ္ ေဘာ့စ္..” လို႔ လွည့္ေျပာတယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္က “ ဒီေကာင္ကို ေလ်ာ့လိုက္တဲ့ ပုံကို အြန္လိုင္းကို တင္လိုက္ကြာ.....မင္းကို မလိုက္ႏိုင္ေအာင္လည္း ပိရိေအာင္ တင္...” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ အေဖႀကီး ဦးအက္စ္မာမြတ္သည္ သူ႔သားေလး ရဲ႕ အျဖစ္ဆိုး သတင္းဆိုးကို ၾကားလိုက္ရတဲ့ အ
ခါ အႀကီးအက်ယ္ ငိုေႂကြးပါတယ္ ။
“ ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ..သားေလးရယ္.....ငါ့သားေလးကို လုပ္ရက္လိုက္ၾကတာ.....ငါ့အသဲႏွလုံးေတြ ကြဲေၾကရပါၿပီကြာ...”
အဖိုးႀကီးရဲ႕ အျဖစ္ကို တပည့္ေတြက မၾကည့္ရက္ၾကပါ ။
“ ဆရာႀကီး.....ဘိုင္ေလး အတြက္ လက္စားေခ်ပါရေစ.....က်ဳပ္တို႔ သြား လုပ္လိုက္မယ္ . . .”
အက္စ္မာမြတ္သည္ နီရဲတြတ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔ “ ေကာင္းၿပီ ...ငါ့သားေလးကို သတ္တဲ့ေကာင္ကို သားေလး ေသသလိုဘဲ.....ေသေအာင္ သတ္ၾကစမ္း....” လို႔ ေအာ္ၿပီး ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။
ကိုႀကီးစိုးက အိမ့္ကို သူ႔အိမ္ကို ေခၚသြားခ်င္ေပမယ့္ ဦးဘေဖေသာ္က လက္မခံဘူး ။
အိမ့္က ဗစ္တာညိဳဝင္းရဲ႕ အဖမ္းကို ခံခဲ့ရၿပီးတဲ့ေနာက္ စိတ္ေရာ လူပါ ညႇင္းပန္း ႏွိပ္စက္တာကို ခံခဲ့ရတာမို႔
အေဖနဲ႔ အိမ္ကို ျပန္လိုက္ခဲ့ၿပီး ေဆးဝါးကုသ အနားယူဖို႔ လိုအပ္သည္ လို႔ ဆိုၿပီး သူ႔အိမ္ကိုဘဲ ျပန္ေခၚသြား
သည္ ။
ကိုႀကီးစိုးလည္း အိမ့္ကပါ ဦးဘေဖေသာ္နဲ႔ ျပန္လိုက္သြားခ်င္ေနလို႔ ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘူး ။ အိမ့္က “ သြားအုံး
မယ္..ကိုႀကီးစိုး...” လို႔ ႏုတ္ဆက္သြားသည္ ။
ဦးဘေဖေသာ္ရဲ႕ အိမ္ကို အိမ့္ဇာေသာ္ ေရာက္တာနဲ႔ သဲပုံ႔ ေျပးလာသည္ ။ ေရာက္လာသည္ ။
“ စိတ္ပူလိုက္ရတာ အိမ့္ရယ္ . . .” သဲပုံ႔က အိမ့္ကို ဖက္သည္ ။
ဦးဘေဖေသာ္က အိမ့္ ငယ္ငယ္ေလးထဲက ေနခဲ့တဲ့ အိမ့္ရဲ႕ အခန္းကို ဘာမွ မေျပာင္းလဲဘဲ ဒီအတိုင္း ထား
ထားတာကို အိမ့္ေတြ႕ရသည္ ။ အိမ့္ရဲ႕ ငယ္ငယ္ေလးထဲက ကစားခဲ့တဲ့ အ႐ုပ္ကေလးေတြက အစ ။
အိမ့္ကို အိမ္ေဖၚမေလးေတြကလည္း ဖူးဖူးမႈတ္ ျပာျပာသလဲ ဂ႐ုစိုက္ လုပ္ကိုင္ေပးၾကသည္ ။
အိမ့္သည္ ဆပ္ျပာျမဳပ္ေမႊး ေရေႏြးကန္ထဲမွာ တကိုယ္လုံး စိမ္ၿပီး ေရခ်ိဳးလိုက္သည္ ။ သဲပုံ႔က အိမ့္အနားမွာ
တခ်ိန္လုံး ေနေပးသည္ ။ သဲပုံ႔က ဗစ္တာညိဳဝင္းကို ရဲတိုင္ဖို႔ တရားစြဲဖို႔ အႀကံေပးသည္ ။ အိမ့္က မလုပ္ခ်င္ ။
ၿပီးတာေတြ ၿပီးပါေစေတာ့...အိမ့္ ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ ေနလိုက္ခ်င္တယ္....လို႔ေျပာသည္ ။
ဦးဘေဖေသာ္သည္ အိမ့္ကို အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ဆရာဝန္ နဲ႔ စစ္ခ်င္သည္ ။ ဘာျဖစ္ေနလဲ..ဘာလိုအပ္လဲ
စစ္ခိုင္းသည္ ။ ဆရာဝန္က အိမ့္ဇာေသာ္ သိတဲ့လူ ျဖစ္ေနသည္ ။ ပန္းသြားပို႔ဖူးတဲ့ ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ပါ ။
ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူက အိမ့္ကို စမ္းသပ္ရင္း...“ ကိုယ့္ကို မွတ္မိတယ္ မဟုတ္လား....” လို႔ ၿပဳံးၿပီး ေမးသည္ ။
အိမ့္က “ ဟုတ္...မွတ္မိပါတယ္...ေဒါက္တာ...” လို႔ ေျဖသည္ ။
ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူက “ ေဒါက္တာ လို႔ မေခၚပါနဲ႔ဗ်ာ.....” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ အိမ့္က “ ဒါျဖင့္ ဘယ္လို
ေခၚရမွာလဲလို႔..” လို႔ ျပန္ေမးလိုက္သည္ ။
“ ကိုကို...လို႔ ေခၚ...” လို႔ သူက ၿပဳံးစိစိနဲ႔ ေျပာလိုက္လို႔ အိမ့္လည္း “ အဲလိုႀကီးေတာ့ ေခၚခ်င္ပါဘူး....” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။
သူက အိမ့္ကို အၾကမ္းဖ်င္း စစ္ေဆးေပးတာ ျဖစ္ၿပီး လိုအပ္တာေတြ တခ်ိဳ႕ကို ေဆး႐ုံမွာ စစ္ေပးမည္ လို႔ ေျပာသည္ ။ဦးဘေဖေသာ္က သူနဲ႔ ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူနဲ႔ အရမ္း ခင္မင္ ရင္းႏွီးၾကသည္ ..သူတို႔ႏွစ္ေယာက္
ဟာ ေဂါက္႐ိုက္ဖက္ ေဘာ္ဒါေတြ..လို႔ ေျပာျပသည္ ။
အိမ့္ကို အဝအိပ္ၿပီး နားလိုက္ဖို႔ တိုက္တြန္းသည္ ။
အိမ့္လည္း သူ႔အႀကံေပးခ်က္အတိုင္း အိပ္လိုက္သည္ ။ အိပ္ရာက ႏိုးေတာ့ နည္းနည္း ပို အားရွိသြားသည္ ။
သည္အခ်ိန္မွာ သဲပုံ႔က စားစရာ ေသာက္စရာေတြ လင္ပန္းနဲ႔ ထည့္ၿပီး ယူလာေပးသည္ ။
“ အားရွိေအာင္ စားလိုက္အုံး...အိမ့္.....”
“ ေက်းဇူးတင္တယ္...သူငယ္ခ်င္းရယ္.....”
သည္ အခ်ိန္မွာ သဲပုံ႔ရဲ႕ ဖုန္း ျမည္လာသည္ ။
“ ဟယ္.....”
လန႔္ေအာ္လိုက္တဲ့ သဲပုံ႔ေၾကာင့္ အိမ့္လည္း “ ဘာျဖစ္လဲဟင္..ဘာျဖစ္လဲ...” လို႔ ေမးမိရတယ္ ။
သဲပုံ႔က တုန္တုန္ရီရီနဲ႔..“ ဗစ္တာညိဳဝင္း ေသသြားၿပီ.....ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္ ခံရတာ......” လို႔ ေျပာျပသည္ ။
“ အို . . . ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ . .ဘယ္.....ဘယ္သူ....သတ္တာတဲ့လဲဟင္........” လို႔ အိမ့္ ေမးသည္ ။
သဲပုံ႔က “ မသိေသးဘူး..အိမ့္..သူ႔ကို ပစ္သတ္ၿပီး ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ထြက္ေျပးသြားတာ လို႔ ေျပာတာဘဲ....” လို႔ ေျပာ
ျပသည္ ။ ဗစ္တာညိဳဝင္းကို တခုခု လုပ္ဖို႔ စဥ္းစားေနတဲ့ ဦးဘေဖေသာ္လည္း သည္ သတင္းကို ၾကားလိုက္ရ
ေတာ့ အရမ္း တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားသည္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ရဲ႕ လက္ခ်က္မ်ားလား......။ ဦးဘေဖေသာ္လည္း ကိုႀကီးစိုး ဆီကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ဒီ သတင္း ၾကားၿပီး
ၿပီလား ေမးၾကည့္လိုက္သည္ ။ ကိုႀကီးစိုးက တီဗီသတင္းမွာ ပါလာလို႔ သိၿပီးၿပီ လို႔ ေျပာျပသည္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္သည္ သူ႔တပည့္ မိုးေသာင္းတင္နဲ႔ အတူ ျပည္လမ္းမႀကီးေပၚက သူတို႔ မိသားစုပိုင္ “ ႏိုင္
မန္နီခ်ိန္ဂ်ာ” ( ႏိုင္ငံျခားေငြ လဲလွယ္ေရး လုပ္ငန္း )ထဲမွာ ေရာက္ေနသည္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္း ပစ္သတ္ခံရတဲ့ သတင္းက အုံးအုံးႂကြက္ႂကြက္ ပြက္ေလာ႐ိုက္ေနသည္ ။
အြန္လိုင္းမွာ လူသတ္သမားက အနီးကပ္ ပစ္သတ္သြားတဲ့ ပုံ တင္လိုက္တာေၾကာင့္ တႏိုင္ငံလုံးက လူေတြ
ေတြ႕ၾကရၿပီး သတင္းႀကီးသြားသည္ ။
မန္နီခ်ိန္ဂ်ာ လုပ္ငန္းကို သူတို႔ရဲ႕ မန္ေနဂ်ာ ဦးစိုးရာဇ က တာဝန္ယူၿပီး လုပ္ကိုင္ေနတာ ျဖစ္သည္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္က ရံဖန္ရံခါ ေလာက္ဘဲ သည္ လုပ္ငန္းကို လာၾကည့္တတ္သည္ ။ ဦးစိုးရာဇကဘဲ အစစ အရာရာ
ကို တာဝန္ယူ လုပ္ကိုင္ေပးေနခဲ့သည္ ။
သူ႔လက္ခ်က္မွန္း မသိၾကတဲ့ သူတို႔ ဝန္ထမ္းေတြကလည္း ဒီလူသတ္မႈ အေၾကာင္းကို ထင္ရာျမင္ရာေတြ အကုန္
ေလွ်ာက္ေျပာေနၾကသည္ ။ သူက နားၿငီးလာလို႔ မန္ေနဂ်ာ ဦးစိုးရာဇကို ေခၚၿပီး ဝန္ထမ္းေတြကို စကားမမ်ားဘဲ
ကိုယ့္အလုပ္ကို ဂ႐ုတစိုက္ လုပ္ၾကဖို႔ ေျပာခိုင္းလိုက္သည္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ သူတို႔ တိုက္ခန္းထဲကို လူတေယာက္ ဝင္လာသည္ ။ မ်က္စိေမွးေမွး သြားေခါေခါနဲ႔ တ႐ုတ္
လူမ်ိဳး လူငယ္ တေယာက္ ။ ပိန္ပိန္ကိုင္းကိုင္း နဲ႔ ။
“ ေငြလဲခ်င္လို႔ ….”
ဒီလူရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ ဆိုသလို တခန္းလုံးကို အကဲခတ္ေနသည္ ။
“ ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ ...ဘယ္လို လဲခ်င္တာလဲ..ေဒၚလာကေန ျမန္မာက်ပ္ကို လဲခ်င္တာလား . .”
“ ဟုတ္တယ္.....ဘယ္ေဈးေပါက္လဲ...”
မန္ေနဂ်ာ ဦးစိုးရာဇက ဒီကေန႔ေပါက္ေဈးကို ေျပာျပသည္ ။
သည္လူက ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက အေမရိကန္ေဒၚလာ ေငြစကၠဴတထပ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ေကာင္တာေပၚကို
ခ်ေပးသည္ ။
“ ေဒၚလာေလးရာ လဲခ်င္တယ္ . . .”
“ ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္..ခဏေလး ေစာင့္ပါ …. ”
အာမက္သည္ ကားထဲမွာ ထိုင္ေနသည္ ။
သုတ္သီးသုတ္ျပာနဲ႔ အကြီး ျပန္လာသည္ ။ ကားတံခါးကို ဖြင့္ကာ ဝင္ထိုင္သည္ ။
“ အာစရိ ...ရွိတယ္...ဟိုေကာင္ အထဲမွာ ရွိေနတယ္ ...”
“ ေအး..အထဲမွာ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲ....လုံၿခဳံေရး ရွိတယ္ ထင္သလား....”
“ ဝန္ထမ္း ေလးေယာက္ ေလာက္ ရွိတယ္..လုံၿခဳံေရးေတာ့ မရွိဘူး ထင္တာဘဲ....”
“ အိုေက..ရွိေတာ့လည္း ေဆာ္ပစ္တာေပါ့ကြာ..ကဲ အကြီး..မင္းေရာ အထဲ ျပန္လိုက္ခဲ့မလား....”
“ ဟား..လိုက္တာေပါ့..ဆရာဘိုင္ေလးအတြက္ က်ဳပ္က လက္စားေခ်ခ်င္ေနတာ တပိုင္းကို ေသလို႔...”
“ အိုေက..ေကာင္းၿပီ....” လို႔ အာမက္က ေျပာရင္း ဖုန္းကို ထုတ္ ဆက္လိုက္သည္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္သည္ ေဘးခန္းက ေကာ္ဖီဆိုင္က အထူး စပါယ္ရွယ္ ကာေဖးလာေတး ေကာ္ဖီကို တပည့္ေလး တ
ေယာက္ ယူလာေပးလို႔ အရသာခံၿပီး ေသာက္ေနရင္း မန္ေနဂ်ာ စိုးရာဇ ရွင္းျပေနတဲ့ ေငြေၾကး လဲလွယ္မႈ ႏႈံး
ထားေတြ အေၾကာင္းကို နားေထာင္ေနတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သူ ဒါေတြကို သိပ္ စိတ္ဝင္စားလွတာမွ မဟုတ္တာ ။
သူ႔စိတ္ထဲမွာ အိမ့္ဇာေသာ္ကို ျပန္ ခ်ဥ္းကပ္ဖို႔...ဖန္ဖို႔ဘဲ ရွိေနတယ္ ။
သူ ဗစ္တာညိဳဝင္းကို ဒီေလာကႀကီးထဲကေန အၿပီးအပိုင္ ေမာင္းထုတ္ ပစ္လိုက္ႏိုင္ခဲ့တာကို ေက်နပ္ ပီတိျဖစ္
ေနတယ္ ။ သည္ ငနာကို သူ မုန္းတီးေနတာ ၾကာခဲ့ၿပီ ။ သူ လုပ္တဲ့ ကိစၥေတြ အေရွ႕မွာ ဒီငနာက ကန႔္လန႔္
ကန႔္လန႔္ ေရာက္ေရာက္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ညစ္ခဲ့ရတယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္ကို ဒီေကာင္ ဖမ္းေခၚသြားတာက သူ႔ကို ေစာ္ကားေမာ္ကား လုပ္လိုက္တာ ။
သူ႔ကို ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေက်ာျပလိုက္တာ မဟုတ္လား ။ ဒီေကာင္က ဘာမို႔လဲ ။ ေတးထားတာ ၾကာခဲ့ၿပီ ။ ဘယ္ရမလဲ...။
ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႔က ေက်ာလာရင္ လုံး၀ ခံတာ မဟုတ္ဘူး ...။
ဒီငတိနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သူ ျပည္ဖုံးကား ခ်ထားတဲ့ ကိစၥ ကို ဖ်တ္ကနဲ ျပန္ စဥ္းစားမိတယ္ ။ စဥ္းစားမိတိုင္း သူ
ရင္နာတယ္ ။ ခံစားရတယ္ ။ လက္သီးဆုပ္လိုက္မိတယ္ ။
ဘယ္သူမွမသိတဲ့ ကိစၥ တခု ရွိခဲ့တယ္ ။
ဗစ္တာညိဳဝင္း အေပၚ သူ အခဲမေက်ခဲ့တာ ။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ သူ ထုတ္မေျပာခဲ့ဘူး ။
ကမာ႐ြတ္ ရပ္ကြက္ထဲမွာ သူ အရမ္း ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလး တေယာက္ ရွိခဲ့တယ္ ။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ ဒီ
ေကာင္မေလးက တအား လွတယ္ ။ သည္ ေကာင္မေလး နံမည္က မိသင္း...တဲ့ ။
မိသင္းက မုန႔္ဟင္းခါးသည္ရဲ႕ သမီး ။
သူ မိသင္းကို လိုက္ဖန္တာ မိသင္းက ဆင္းရဲေပမယ့္ မာနက ႀကီးတယ္ ။ သူ႔ကို မယုံၾကည္သလို ျပန္လည္း မ
ႀကိဳက္ဘူး ။ မိသင္းကို စြဲစြဲလန္းလန္းနဲ႔ သူ လိုက္တယ္ ။ ဖန္တယ္ ။
မိသင္းကို သူ တကယ္ ခ်စ္မိတယ္ ။ တေန႔ မိသင္း သူ႔ကို ျပန္လက္ခံရင္ လက္ထပ္ယူမယ္ လို႔သူ မွန္းခဲ့တယ္ ။ လေပါင္းမ်ားစြာ မိသင္းကို သူ လိုက္တယ္ ။ ငိုျပတယ္ ။ ၾကာေတာ့ မိသင္းက သူ႔ကို သနားလာပုံရတယ္ ။
မိသင္းနဲ႔သူ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားၾကတယ္ ။ မိသင္း အခ်စ္ကို ရတာ သူ အရမ္း ဝမ္းသာတယ္ ။ မိသင္းကို သူ
အထင္မေသးဘူး ။ မိသင္းကို ျဖဳတ္ဖို႔ ဖန္တာ မဟုတ္ဘူး ။ တကယ္ ခ်စ္မိခဲ့တာ ။
ဒါေပမယ့္ တေန႔မွာ မိသင္း ဆီကို သူသြားေတာ့ မိသင္း မရွိေတာ့ဘူး ။ သူတို႔ ေျပာင္းသြားၾကၿပီ .။သူ႔ကမာၻႀကီး ပ်က္စီးၿပိဳကြဲသြားခဲ့တယ္ ။ မိသင္းက သူ႔အတြက္ စာတေစာင္နဲ႔ ဗီဒီယိုတိတ္တေခြ အိမ္နားနီးခ်င္း တေယာက္ဆီ
မွာ ခ်န္ထားခဲ့တယ္ ။
သူ႔ကို စိတ္နာဆဲဆိုထားတဲ့ စာ ပါ ။ဗီဒီယို အေခြက သူ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ ကဲေနတဲ့ ပုံေတြ ။
ဒါ ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္လည္း သူ စုံစမ္းေတာ့ ဗစ္တာညိဳဝင္း ၾကားက ဝင္ေထာင္တာ ျဖစ္ေနတယ္ ။ သူ ေက်ာခဲ့
တာေတြ ရွိလို႔ သူ႔ကို ျပန္ လက္စားေခ်တာ ။ အဲဒီတုံးက ဒီငနာကို သူ လိုက္ဖိုက္တယ္ ။ ကားနဲ႔ လိုက္တိုက္
တယ္ ။ ဒီေကာင္စီးတဲ့ ကားကိုလည္း ဝိုင္း ဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ သူ အညႇိဳးထား ၿပီး သူ႔ကို
တိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္ ။
အခု အိမ့္ကိစၥလည္း ေရာက္ေရာ သူ႔သည္းခံႏိုင္စြမ္းအားေတြ ကုန္သြားခဲ့ၿပီ ။ ဒီေကာင့္ကို လားပင္စင္ ေပးလိုက္
ရၿပီ ။ အခုေတာ့ ရဲေတြ စီအိုင္ဒီေတြ ေျခရႈပ္ အလုပ္မ်ားေနၾကၿပီ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ သူတို႔ ဆိုင္ထဲကို လူေလးေယာက္ ဝင္လာတယ္ ။ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ လူေလးေယာက္ ။ အေမရိကန္
သမၼတ အိုဘားမား မ်က္ႏွာဖုံးေတြ တပ္ထားတဲ့ လူေလးေယာက္ ။ လက္ေတြထဲမွာ ေသနတ္ကိုယ္စီနဲ႔ ။
အေရွ႕ဆုံးက တေယာက္က မန္ေနဂ်ာ စိုးရာဇကို ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ၿပီး “ ေငြေတြကို အိတ္တလုံးနဲ႔ အျမန္ထည့္
..” လို႔ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ စိုးရာဇ က ေႏွးေကြးေနလို႔ ေသနတ္ဒင္နဲ႔ ပုခုံးကို ထုခ်လိုက္ၿပီး
“ ျမန္ျမန္လုပ္..ပစ္သတ္ပစ္လိုက္ရမလား..” လို႔ ထပ္ေအာ္တယ္ ။ သူ႔အေနာက္က လူသုံးေယာက္က က်န္တဲ့ဝန္
ထမ္းေတြကို ၾကမ္းေပၚကို ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး လက္ေတြကို ေခါင္းေပၚကို တင္ခိုင္းတယ္ ။
စိုးရာဇက ျမန္မာက်ပ္ေတြေရာ ေဒၚလာေတြေရာ အိတ္ႀကီးတလုံးထဲကို ထည့္ေပးလိုက္တယ္ ။
“ မင္းလဲ ဟိုေကာင္ေတြလိုဘဲ ထိုင္..ေခါင္းေပၚ လက္တင္ထား....”
ေငြအိတ္ႀကီးကို တေယာက္က ဆိုင္ခန္း အျပင္ကိုဆြဲယူထုတ္သြားၿပီးတဲ့ ေနာက္ ေခါင္းေဆာင္ လုပ္တဲ့လူက
သူတို႔ကို ခပ္တည္တည္နဲ႔ ၾကည့္ေနတဲ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ကို “ မင္းက ဘာၾကည့္တာလဲကြ....” လို႔ ေငါက္လိုက္
ၿပီး ေသနတ္နဲ႔ တည့္တည့္ခ်ိန္လိုက္တယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္က ဘာမွ ျပန္မေျပာေပမယ့္ ပုခုံးတြန႔္ျပတယ္ ။
“ ႐ုပ္က ပမာမခန႔္နဲ႔...ေဟ့ေကာင္ေတြ..ေဆာ္ပစ္လိုက္စမ္းကြာ...” လို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ က်န္တဲ့ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္
ႏွစ္ေယာက္က ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ကို အနီးကပ္ ပစ္ခတ္ လိုက္ၾကတယ္ ။
ေသနတ္သံေတြ ဆူညံသြားတယ္ ။ ယမ္ခိုးေငြ႕ေတြ ဆိုင္ခန္းထဲ ေဝသြားတယ္ ။
မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ေတြ ဆိုင္ခန္းထဲက ေျပးထြက္သြားၾကတဲ့အခ်ိန္ စိုးရာဇ ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္ၿပီး ရဲတပ္ဖြဲ႕ကို ေခၚ
တယ္ ။
ေဂ်ာ္ဂ်ီဝင္းႏိုင္ကေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေသြးအိုင္ထဲ အသက္ေပ်ာက္ေနၿပီ ။
ရန္ျငႇိဳးရန္စေတြေၾကာင့္ ၿပိဳင္ဖက္ႏွစ္ေယာက္ ပစ္ၾကသတ္ၾက ေသၾကတဲ့ သတင္းဆိုး သည္ ေန႔ရက္လေတြ ၾကာ
လာေတာ့လည္း လူေတြ ေမ့ေလ်ာ့ကုန္ၾကတာပါဘဲ ။
အိမ့္ဇာေသာ္လည္း အေဖ ျဖစ္သူ ဦးဘေဖေသာ္ရဲ႕ ကားေရေဆးဆီထိုး လုပ္ငန္းမွာ ဝင္ၿပီး ကူညီ လုပ္ကိုင္ေနၿပီ ။
သဲပုံ႔လည္း အိမ့္ဆီကို အၿမဲလာတယ္ ။ အိမ့္က အေဖကိုယ္စား လုပ္ငန္းမွာ တာဝန္ယူေပးလို႔ ဦးဘေဖေသာ္
လည္း ခရီးထြက္ႏိုင္လာတယ္ ။
အိမ့္တို႔ရဲ႕ ေရေဆးဆီထိုး လုပ္ငန္းႀကီးလည္း အိမ့္ရဲ႕ ဦးစီးမႈနဲ႔ လဖက္ရည္ဆိုင္..စားေသာက္ဆိုင္ကိုပါ ေသေသ
သပ္သပ္ ထပ္တိုးခ်ဲ႕လိုက္တာေၾကာင့္ ပို ေအာင္ျမင္လာတယ္ ။
အေခ်ာစား အိမ့္ဇာေသာ္ေၾကာင့္လည္း လူေတြ ပိုစည္ကားလာတယ္ လို႔ နီးစပ္သူေတြက ေျပာၾကတယ္ ။
အိမ့္ဇာေသာ္လည္း ကိုႀကီးစိုးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားတယ္ ။ ကိုႀကီးစိုးက အိမ့္အျပင္ မိန္းကေလးေတြ အ
မ်ားႀကီးနဲ႔ ဇာတ္လမ္းေတြ လုပ္ထားတာေတြ ေပၚေပါက္သြားလို႔ အိမ့္က ျဖတ္ပစ္လိုက္တာ ။ သူက အႀကိမ္ႀကိမ္
ေတာင္းပန္ၿပီး ျပန္ခ်ဥ္းကပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ အိမ့္က လက္မခံေတာ့ဘူး ။
ဒက္ဒီ ခရီးသြားလို႔ သည္ တပတ္လုံး အိမ့္ အလုပ္မွာ တေနကုန္ ရွိေနတယ္ ။
႐ုံးခန္းေလးက ေကာင္တာမွာ ထိုင္ၿပီး ကားလာေဆးတဲ့လူေတြ ဆီက ေငြရွင္းေပးတာေတြကို လက္ခံလိုက္..တခါ
တခါ လဖက္ရည္ဆိုင္ အေျခအေနကို သြားၾကည့္လိုက္ လုပ္ရေပမယ့္ အလုပ္သမားေတြ ငွားထားတာေၾကာင့္
သူတို႔ လုပ္တာကိုင္တာကို ႀကီးၾကပ္ေပးရတာမို႔ သိပ္ေတာ့ ပင္ပန္းတဲ့အလုပ္ မဟုတ္ ။
အိမ့္ရဲ႕ နံမည္ႀကီးလို႔ လာလာၾကည့္ၾကတဲ့ ဘဲေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပါ ။
လဖက္ရည္ဆိုင္ကေနလည္း ေငြရွင္းေကာင္တာက အိမ့္ကို ျမင္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ဘဲေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက
လဖက္ရည္ဆိုင္ထဲကေန လွမ္းၿပီး ၾကည့္ေနတတ္ၾကတယ္ ။
အိမ့္ ေကာင္တာ ထိုင္ခုံကေန ထၿပီ ဆိုရင္ မ်က္လုံးေတြက ဝိုင္းၿပဳံၿပီး အိမ့္ရဲ႕ ခါးေသးေသး ေအာက္က စြင့္ကား
တဲ့ အလွအပေတြကို “ ေခၚေတာတေထာင္အား ” ပါဝါ မ်က္လုံးႀကီးေတြနဲ႔ ေငးေမာၾကၿပီ ။
ဒီေန႔ အိမ့္ အလုပ္ပါးတယ္ ။ ဗုဒၶဟူးေန႔ ရဲ႕ ေန႔လည္ခင္း ။
လဖက္ရည္ဆိုင္က တာဝန္ခံ မမေကသီက အိမ့္ကို မုန႔္ဟင္းခါး လာပို႔ေပးတယ္ ။ အိမ့္က စားေနက်ေလ ။
“ အိမ့္ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ငါးဖယ္ေၾကာ္နဲ႔ ဘူးသီးေၾကာ္ေလး ညႇပ္ထည့္လာေပးတယ္ ...”
“ သိုင္းက်ဴး မမေကသီ.....”း
ေမႊးပ်ံ႕တဲ့ ဟင္းရနံ႔ေလးေၾကာင့္ အလုပ္ကို ေကာင္ေလးတေယာက္ ေခၚ လုပ္ခိုင္းၿပီး ကားေရေဆးေနတာေတြကို
လွမ္းၾကည့္ရင္း မုန႔္ဟင္းခါးကို စားတယ္ ။ ေကာင္းလိုက္တာ ..။
သည္ အခ်ိန္မွာ “ အိမ့္..ေနေကာင္းလား..” လို႔ အေနာက္ကေန ေျပာလိုက္တဲ့ အသံ ၾကားလိုက္လို႔ လွည့္ၾကည့္
လိုက္သည္ ။
“ အိုး....ကိုဇင္မင္းဝင္း …. ”
“ အိမ့္နဲ႔ မေတြ႕တာ ၾကာၿပီ.....အိမ့္ ဒီမွာ ဦးစီး လုပ္ေနတယ္ လို႔ေတာ့ ၾကားေနတာ..အခုမွဘဲ လာျဖစ္တယ္...”
“ ဟုတ္တယ္..ဒက္ဒီ့ကို လာကူေနတာ ...ဘယ္လိုဘဲ ကိုဇင္မင္းဝင္း...႐ုပ္ရွင္ကားေတြ ေတာ္ေတာ္ဘဲ ႐ိုက္ျဖစ္ေန
လား . . .”
“ ဟုတ္တယ္..အိမ့္..႐ိုက္ျဖစ္ပါတယ္ ..အခု ေနာက္ပိုင္း..ရင္သိမ့္တုန္ ဇာတ္လမ္းေတြေပါ့.....နဲနဲ...ၾကမ္းတဲ့ဟာေလး
ေတြေပါ့..ဟင္းဟင္း.....”
“ ယုံပါတယ္ရွင္..ကိုဇင္မင္းဝင္းက ဒီလိုဖက္မွာ တဖက္ကမ္းခပ္ ကြၽမ္းတဲ့ လူတေယာက္ဘဲ မဟုတ္လား...”
“ ဟဲဟဲ...အိမ့္ကလည္း..အမွန္ေတြကို ေျပာေနျပန္ပါၿပီေလ....ဟားဟား....”
ဇင္မင္းဝင္းနဲ႔ အိမ့္နဲ႔က တကယ့္ကို ပြင့္လင္းျမင္သာ ခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြပါ ။ ဇင္မင္းဝင္း ရဲ႕ အကိုင္အတြယ္ အ
ထိအေတြ႕ေတြက အိမ့္ကို တအား စြဲလန္းေစခဲ့တာပါ ။ အခုေတာ့ အိမ့္ စိတ္ေတြ တည္ၿငိမ္ ေအးေဆးေနသလို
ဘဲ ။ သူ႔ကိုလည္း ပုံမွန္ မိတ္ေဆြ တေယာက္လိုဘဲ ဆက္ဆံခ်င္ေတာ့တယ္ ။
“ ဟိုေလ..အိမ့္...အားတဲ့ အခါ..ကိုယ္နဲ႔ ညစာေလး ဘာေလး....”
“ အိမ့္ အခ်ိန္ မရွိပါဘူး..ကိုဇင္မင္းဝင္း......ေဆာရီးဘဲေနာ္.....အိမ့္ ဘယ္သူနဲ႔မွ မထြက္ေတာ့ဘူး......”
“ ေအာ္ . . အိမ့္ရယ္...အိမ့္...ႀကဳံခဲ့..ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အခက္အခဲေတြက မ်ားေတာ့ စိတ္ေတြ ပင္ပန္းေနမွာေပါ့
ကိုယ္ သေဘာေပါက္ပါတယ္....တေန႔ေန႔..တခ်ိန္ခ်ိန္ေပါ့..ကိုယ္က အိမ့္အတြက္ဆို အၿမဲ အဆင္သင့္ ရွိေနတာ
ပါ..အိမ့္ အိမ္ထဲမွာဘဲ ပ်င္းၿပီး အျပင္ထြက္ ေလေကာင္းေလသန႔္ရႈခ်င္ရင္ ကိုယ့္ကို သတိရလိုက္ေပါ့..”
အိမ့္လည္း စိတ္ထဲမွာ ၿပဳံးလိုက္မိတယ္ ။
ဟြန္း..နင့္အႀကံ..ငါမသိရင္ ခက္မယ္...နင္ ငါ့ကို ရွဴေစခ်င္တာက ေလေကာင္းေလသန႔္ မဟုတ္ပါဘူးဟာ...နင္
ရႈေစခ်င္တာက နင့္လေခ်ာင္းႀကီးပါ....လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေျပာေနမိတယ္ ။
ဇင္မင္းဝင္း ႏုတ္ဆက္ၿပီး ျပန္သြားတယ္ ။ မၾကာေသးတဲ့ အခ်ိန္ကာလတုံးက ဇင္မင္းဝင္းနဲ႔ ကာမစပ္ယွက္ခဲ့တာ
ေတြကို တခ်က္ ျပန္ ျမင္ေယာင္ သတိရလိုက္မိၿပီး စိတ္ထဲမွာ ကာမဆႏၵ လိုလားခ်င္သလိုလို ျဖစ္သြားလိုက္ေသး
တယ္ ။ ေပါင္ၾကားမွာ စိုစိစိ ဖီလင္ေလးေတာင္ ရလိုက္တယ္ ။
အင္း...အိမ့္ သည္ကိစၥေတြကို မေတြးတာ ၾကာၿပီ . ။
ေအးေဆး တည္ၿငိမ္လာၿပီ လို႔ ထင္ရတဲ့ အိမ့္ဇာေသာ္ရဲ႕ စိတ္ေတြဟာ ဇင္မင္းဝင္း ေရာက္လာတာနဲ႔ ဟိုတုံးက ဇင္မင္းဝင္းနဲ႔ လုပ္ခဲ့တာေတြကို ျပန္ေျပာင္း သတိရမိခဲ့တာေၾကာင့္ ငုတ္လွ်ိဳးေနတဲ့
ကာမစိတ္ေတြက ေပၚေပါက္လာရျပန္ၿပီ ။
အလုပ္ ပိတ္ဖို႔ အခ်ိန္ နီးကပ္လာၿပီ ။
အိမ့္ အိမ္သာထဲ ဝင္ခဲ့တယ္ ။ ေသးေပါက္ခ်င္လို႔ မဟုတ္ဘူး ။ ေပါင္ၾကားဂြဆုံက စိုစိစိ ျဖစ္ေနတာကို စူးစမ္းခ်င္တာ ။ ဟုတ္တယ္ ။ အိမ့္ ဇင္ဝင္းဝင္းေၾကာင့္ အရင္ အေဟာင္းေတြ ျပန္ေျပာင္း သတိရ
ၿပီး ကာမဆႏၵ ေတာင့္တတဲ့စိတ္ေတြ ဝင္လာတာ။ အရည္ေတြ စိုရဲေနတယ္ ။ မို႔ေဖါင္းတဲ့ အေမႊးေရးေရးနဲ႔ သူ႔မုန႔္ေပါင္းကို တခ်က္ စမ္းလိုပ္မိတယ္ ။
ဖူး....အင္း...ေယာက်္ားနဲ႔ မေတြ႕တာ ၾကာလို႔ လိုလားေနျပန္ၿပီ ။
လဖက္ရည္ဆိုင္ေလးလည္း ဆိုင္ပိတ္ေတာ့မွာမို႔ စသိမ္းေနၿပီ ။
ကားေရေဆးတဲ့ေနရာက တာဝန္ခံ ေကာင္ေလး ေက်ာ္ေက်ာ္က “ မမ..အသစ္ လက္မခံနဲ႔ေတာ့ ..လက္ရွိ ေဆးေနတာ သုံးစီး ရွိေနေသးတယ္....” လို႔ လာ သတိေပးတယ္ ။ အဲလို သတိေပးဖို႔ ဒီ
ေကာင္ေလးကို ႀကိဳေျပာထားခဲ့တာေလ ။ မဟုတ္ရင္ ပိတ္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး ။
“ CLOSED ” ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေလးကို ေက်ာ္ေက်ာ္ သြားခ်ိတ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္တယ္ ။
သည္ေကာင္ေလး ေတာ္ေတာ္ တက္ႂကြတယ္ ။ ႀကိဳးစား ႏိုးၾကားတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ဒယ္ဒီက သူ႔ကို အရမ္း သေဘာက်တယ္ ။ တဖြဖြ ခ်ီးမြမ္းတတ္တယ္ ။ “ ဒီကေလး..ေတာ္တယ္...” တဲ့ ။
ေက်ာ္ေက်ာ့္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ အဆီပို တက်ပ္သားေတာင္ ရွိမွာ မဟုတ္တဲ့ က်စ္လစ္ေတာင့္တင္းၿပီး အခ်ိဳးက်တဲ့ သူ႔ကိုယ္လုံး အေနအထားကို အိမ့္ သေဘာက်သြားတယ္ ။ အား
ေကာင္းသန္မာတဲ့ ေကာင္ေလးမို႔ မိန္းမတေယာက္ကို ေကာင္းေကာင္း ေထာင္းေပးႏိုင္မယ့္ ေယာက်္ား တေယာက္ဘဲ လို႔ အိမ့္လည္း လတ္တေလာ ျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္႐ိုင္းေတြနဲ႔ ေတြးလိုက္တာ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ ေငြသိမ္းေကာင္တာက အတြင္းဖက္ စားပြဲေလး ေပၚက အိမ့္ရဲ႕ ဟမ္းဖုန္းေလး တတိတိနဲ႔ ျမည္လာတယ္ ။
ဘယ္သူ ေခၚတာလဲ ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ဒယ္ဒီမ်ား ေခၚတာလားလို႔ပါ ။ အိုး...ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ.....။
“ ဟယ္လို.....အိမ့္ဇာေသာ္ပါ.....”
“ ေဟး..အိမ့္..ဒို႔ပါ ..မ်ိဳးစည္သူ ......”
“ အကို..မေတြ႕တာ ၾကာၿပီ......”
“ ဟုတ္တယ္...ဒို႔လည္း ခရီးသြားေနလို႔...မေန႔ကဘဲ ျပန္ေရာက္တာ....”
“ ဘယ္သြားတာလဲ အကို..ဗေကးရွင္းလား.....”
“ မဟုတ္ဖူး..အိမ့္..အလုပ္ကိစၥနဲ႔..စကၤာပူ သြားတာ...အိမ့္အတြက္ေလ...လက္ေဆာင္ေလးေတြ ပါလာတယ္...အိမ့္ကို လာေပးလို႔ ရမလား.... အန္ကယ္လ္ေကာ ရွိလား....”
“ ဒယ္ဒီ မရွိဘူး..အကို..သူ႔မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ငပလီကို သြားေနတယ္.....”
“ အိမ့္က အန္ကယ္လ့္ေနရာမွာ တာဝန္ယူေပးေနတာေပါ့ေလ.....”
“ ဟုတ္တယ္..အကို....”
“ ေကာင္းလိုက္တာ အိမ့္ရယ္...အကို ဝမ္းသာတယ္ ......အိမ့္ ဒီညေန အားလား..ဘာမွ ခ်ိန္းထားတာ မရွိရင္ အကိုနဲ႔ တခုခု ထြက္စားမလား...ဝယ္လာတဲ့ ပစၥည္းေလးေတြလည္း ေပးရင္းနဲ႔ေလ...”
“ အင္း......ဘာမွ ေတာ့ မရွိပါဘူး......ရတယ္ေလ...အကို လာလို႔ ရပါတယ္....”
“ အိုေက..အိမ့္..ဒါဆို အကို ခုနစ္နာရီေလာက္ လာခဲ့လို႔ ရမလား....”
“ ရတယ္ အကို.....အိမ့္ အိမ္ကဘဲ ေစာင့္ေနမယ္ .....”
“ အိုေက ေကာင္းၿပီ..ေတြ႕မယ္ေနာ္...အိမ့္...ဆီးယူး.....”
“ ဆီးယူး အကို.....ဘိုင္း......”
ဟင္း..ေစာေစာက ေက်ာ္ေက်ာ့္ကို မ႐ိုးမသား ေတြးမွန္းလိုက္မိတာေတြ အိမ့္ေခါင္းထဲမွာ မရွိေတာ့ဘူး ။ ေက်ာ္ေက်ာ့္ေနရာမွာ အစားထိုး ေနရာဝင္ယူသြားတာက ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ...။
ဟင္း..ခ်စ္ရည္႐ြွြၽမ္းေနတဲ့ သူ႔မ်က္လုံးညိဳညိဳႀကီးေတြနဲ႔ အိမ့္ကို စိုက္စိုက္ၾကည့္တတ္တဲ့ ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ရဲ႕ အၾကည့္ေတြထဲမွာ အိမ့္ကို သူ ခ်စ္ေနတယ္ ဆိုတာ အိမ့္ သိခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ ။
အားလုံး သိမ္းဆည္းၿပီးလို႔ ျပန္ခါနီး အိမ့္လည္း ေက်ာ္ေက်ာ့္ကို “ မမ မသိလို႔ ေမးရဦးမယ္..မင္းက အိမ္ေထာင္နဲ႔လား....” လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္ ။ ေက်ာ္ေက်ာ္က “ ဟုတ္တယ္..မမ....ပ်ေနာ့္မွာ က
ေလး၂ေယာက္ ရွိပါတယ္ မမ..” လို႔ ေျဖလိုက္တယ္ ။
အိမ့္ သူ႔ဘီအမ္ဒဗ်ဴကားျဖဴေလးေပၚကို တက္လိုက္ရင္း..“ အင္း...ငါ့စိတ္႐ိုင္းေတြကို အခ်ိန္မွီ ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ႏိုင္လို႔ ေတာ္ပါေသးတယ္...” လို႔ ေတြးလိုက္ပါတယ္ ။
ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူနဲ႔ ထြက္ရမွာမို႔ အိမ္ကို ျပန္ ေရမိုးခ်ိဳး အလွအပ ျပင္ဆင္ရဦးမယ္ ။
အကယ္လို႔မ်ား ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူက အိမ့္ကို ခ်စ္စကား ေျပာလာမယ္ ဆိုရင္ အိမ့္က ျငင္းပယ္လိမ့္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ သူ႔ကိုဘဲ ဘဝၾကင္ေဖၚ အျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္ဖို႔ အိမ့္ စိတ္ကူးၿပီးၿပီ ။
အသက္ႀကီးလာတဲ့ ဒက္ဒီ့ကို နားခိုင္းၿပီး အိမ့္ကဘဲ ဆက္ အလုပ္ေတြ လုပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားခဲ့ၿပီးၿပီ ။
ပ်က္အစဥ္ ျပင္ခဏ ဆိုတဲ့ စကားလိုဘဲ သမီးဆိုးေလး အိမ့္ဇာေသာ္ဟာ ဒီကေန႔မွာေတာ့ သမီးလိမၼာေလး တေယာက္ ျဖစ္ေနပါၿပီ ။
ၿပီးပါၿပီ
နန္းလုံးႀကိဳင္