မိုးဆမ္းပန္း လန္းလန္းေလး ( ၂ )

ေန႔လည္ ၁၂နာရီ နဲ႔ သုံးဆယ့္ငါးမိနစ္ ...။

ရန္ကုန္္ၿမိဳ႕ ပန္းဆိုးတန္း လမ္း.....။

အစိုးမရတဲ့ ရန္ကုန္မိုးက ေဝါကနဲ ရြာခ်လာသည္ ။

ေနဒြန္း ထီးမပါဘူး ။

Rangoon Tea House ကို တက္တဲ့ ေလွခါးထဲကို အျမန္ ဝင္လိုက္သည္ ။ ေကြ႕ဝိုက္တဲ့ ေလွခါးေဟာင္းႀကီးကေန တက္လာေတာ့ နိုင္ငံျခားသားေတြ အတြက္ ရည္ရြယ္

ၿပီး ဖြင့္ထားဟန္တူသည့္ ရန္ဂြန္းတီးေဟာက္ ဆိုင္ခန္းထဲကို ေရာက္သြားသည္ ။ ဘုရားေစ်းေတြမွာ ေရာင္းတဲ့ ဖိုးဝ႐ုပ္ ဇီးကြက္႐ုပ္ေလးေတြ..နဲ႔ တန္ဆာဆင္ထားသည့္ဆိုင္

ထဲမွာ လူရွင္းေနသည္ ။ ဥေရာပသား တေယာက္ဘဲ လက္ေတာ့ပ္ ဖြင့္ၿပီး ထိုင္ေနတာ ေတြ႕ရသည္ ။

မီးခိုးျပာ ဝတ္စုံ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ဆိုင္ ဝန္ထမ္း မိန္းကေလး ေရာက္လာသည္ ။

 တေယာက္ထဲလား..ဆရာ.....

အင္း ...

စားပြဲတလုံးမွာ ေနရာခ်ေပးလို႔ ေနဒြန္း ထိုင္လိုက္သည္ ။

ရနိုင္တဲ့ စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြကို ေရးထားတဲ့ Menu စာရြက္ႀကီးကို သူ႔ေရွ႕မွာ ခ်ေပးလို႔ ယူၾကည့္လိုက္သည္ ။

လဖက္ရည္တခြက္ အရင္ေပး....မိတ္ေဆြတေယာက္ နဲ႔ ခ်ိန္းထားလို႔ ခဏ ေစာင့္လိုက္အုံးမယ္ကြာ.....

ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ ...

တိန္ ....

ဖုန္းက ျမည္တာ ...

မက္ေဆ့တခု ဝင္လာတာ .....

ေႏြရြက္ဝါ ဆီက ျဖစ္မည္ ။

အင္း..ထင္တဲ့အတိုင္း..ေႏြရြက္ဝါက ကားေတြ ပိတ္ေနလို႔ သူမ နဲနဲ ေနာက္က်မည္.. ေစာင့္ေနပါ လို႔ ပိ့တဲ့ မက္ေဆ့ ျဖစ္ေနသည္ ။

( ေစာင့္မွာေပါ့ ေႏြရြက္ဝါရယ္ ....ေနဒြန္းက မင္းကို အရမ္း ေတြ႕ခ်င္ေနတာ.....ဘယ္ေလာက္ ေစာင့္ရ ေစာင့္ရ .....) လို႔ ေနဒြန္း စိတ္ထဲမွာ ေျပာလိုက္သည္ ။

လဖက္ရည္ခြက္ေလး သူ႔ေရွ႕ ေရာက္လာသည္ ။

ေႏြရြက္ဝါ နဲ႔ အြန္လိုင္းမွာ ဆုံခဲ့ၿပီး သံေယာဇဥ္ေတြ ရစ္ပတ္ တြယ္ညိခဲ့တာ ဒီေန႔ ဆိုရင္ သုံးလတိတိ ရွိခဲ့ၿပီ ...။

သူေရာ ကိုယ္ပါ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေတြ႕ခ်င္ ျမင္ခ်င္ ဆုံခ်င္မိလြန္းေနေတာ့ အခုလို ခ်ိန္းဆိုလိုက္ၾကရတာ .........။

အင္း..ေနဒြန္း မေန႔ညက အြန္လိုင္းမွာ ေႏြရြက္ဝါ နဲ႔ ဗီဒီယိုခ်ပ္မွာ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ၾကည့္ရင္း ပူျပင္းတဲ့ ရမက္ေတြနဲ႔ ညစ္ညမ္းစကားေတြ အျပန္အလွန္ ေျပာဆိုခဲ့ရင္း

ဒီေနရာမွာ ေတြ႕ၾကဖို႔ ခ်ိန္းခဲ့တာ ....။

လဖက္ရည္ခြက္နဲ႔အတူ ပူစီနံရြက္ဖတ္ ေသးေသးေလး ပါတဲ့ ေရခြက္ေလး ေရာက္လာသည္ ။

ဒီဆိုင္ အေၾကာင္း ၾကားဖူးေနတာေတာ့ ၾကာၿပီ ..။

အခုမွ ေရာက္ဖူးတာ ..။

ေႏြရြက္ဝါက ဒီဆိုင္မွာ ခ်ိန္းဆိုလို႔ ..။

ေအးေအးေဆးေဆး ထိုင္ၿပီး ၀ိုင္းဖိုင္ သုံးဖို႔ေကာင္းသည္ ။

နံရံေပၚမွာ ဆလိုက္နဲ႔ထိုးၿပီး ျပေနတဲ့ ေရွးေခတ္မင္းသားႀကီး ဦးဝင္းဦးရဲ့ ဇာတ္ကားကို တေစ့တေစာင္း ၾကည့္လိုက္မိတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဖုန္းေခၚလာလို႔ ေႏြရြက္ဝါ ေခၚၿပီ ဆိုၿပီး စားပြဲေပၚ ခ်ထားတဲ့ ဖုန္းကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္ ။

ေႏြရြက္ဝါ မဟုတ္ဘူး ...။

မိုးဆမ္း ေခၚတာ....။

 ( ဟယ္လို.....)

( ကိုႀကီး....)

( မိုးဆမ္း..နိုးၿပီလား ... )

( အင္း . . .ကိုႀကီး..ဘယ္ေရာက္ေနလဲ...)

( ၿမိဳ႕ထဲမွာ..ပန္းဆိုးတန္းမွာ....)

( ကိုႀကီးက မိုးဆမ္းကို ထားခဲ့သြားတယ္ ....)

( အလုပ္ ရွိလို႔...Breakfast စီစဥ္ထားေပးခဲ့တယ္ ..ေတြ႕လား ....)

( အင္း...ေတြ႕တယ္..သိုင္းစ္ကိုႀကီး....ဟြန္း...နာေနတယ္..သိလား....)

ညက မိုးဆမ္းကို ႏွစ္ခ်ီ ဆက္တိုက္ သူဖိပစ္ခဲ့သည္ ။ မိုးဆမ္း ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးတဲ့ ေနာက္ခေရပြင့္ကို ပီပီျပင္ျပင္ သူ ဖြင့္ခဲ့သည္ ။ စြင့္ကားၿပီး အရမ္းလွ အရမ္းေကာ့ေနတဲ့

မိုးဆမ္းရဲ့ ဖင္တုံးျဖဴျဖဴႀကီးေတြကို တဖန္းဖန္း ရိုက္ႏွက္ရင္း စအိုေပါက္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးကို သူ တဝ လိုးေဆာင့္ခဲ့သည္ ။

မိုးဆမ္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ အခ်ိန္က်မွ သူ ေႏြရြက္ဝါ နဲ႔ ခ်ပ္တင္းလုပ္သည္ ။

တဏွာအား ျပင္းထန္လွတဲ့ သူသည္ မိုးဆမ္းကို ႏွစ္ခ်ီ ဆြဲထားခဲ့ေပမယ့္ ေႏြရြက္ဝါနဲ႔ ခ်ပ္တင္း လုပ္လိုက္ေတာ့ စိတ္ေတြ ျပန္ႂကြထလာခဲ့ျပန္ၿပီး သူ႔တန္ဆာႀကီးလည္း မာတင္း

ေတာင္မတ္လာရျပန္သည္ ။ ေႏြြရြက္ဝါ ရဲ့ အသံက အရမ္း ဆက္ဆီ ျဖစ္တာ ....။

မိုးဆမ္းလို ေတာင့္ေတာင့္မိမိ ေစာ္ေလးကို စိတ္ရွိတိုင္း ေရွ႕ေပါက္ေရာ ေနာက္ေပါက္ေရာ သူ ဖြင့္ခြင့္ရ ဖိခြင့္ရေနတာေတာင္ သူသည္ တဏွာစိတ္က ထန္လြန္းေနသည္ ။

( ကိုႀကီး....ဘယ္ေတာ့ ျပန္လာမွာလဲဟင္ ...)

( မသိေသးဘူး ..မိုးဆမ္း ...ဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ.....)

( ကိုႀကီး ဘဲ မိုးဆမ္းကို နိုဗိုတယ္ ဟိုတယ္ အသစ္ကို ေခၚသြားမယ္ လို႔ ေျပာထားၿပီး..ေမ့သြားလား ...)

( မေမ့ပါဘူးမိုးဆမ္းရယ္..ေခၚသြားမွာေပါ့..ကိုႀကီး အလုပ္ ၿပီးတာနဲ႔ ျပန္လာမယ္ ...)

( အင္း....ဖင္ေပါက္ တအား က်ိန္းစပ္ေနတာဘဲ ကိုႀကီး....ကိုႀကီးး  ဟာႀကီးက လုံးပတ္ တအား တုတ္႐ုံမကဘူး..ကိုႀကီးက တအားေဆာင့္တယ္..ဟြန္း ...ကိုႀကီး ၾကမ္းတယ္....)

( မိုးဆမ္း မႀကိဳက္ဘူးလား ....)

မိုးဆမ္း ဆီက တခိခိ ရယ္သံေလး ၾကားလိုက္ရသည္ ။

( ႀကိဳက္တယ္ ...သုံးးခါေတာင္ ၿပီးတယ္ ....)

မိုးဆမ္းရဲ့ တိုးတိုးနဲ႔ ဆက္ဆီ တအားက်တဲ့ ေျပာဆိုသံေလးေၾကာင့္ သူ႔ေပါင္ၾကားက တန္ဆာက ဆတ္ကနဲ ေခါင္းႀကီး ေထာင္သြားသည္ ။

သည္အခ်ိန္မွာ ဆိုင္ထဲကို လွမ္းဝင္လာတဲ့ ေႏြရြက္ဝါ ကို သူ ျမင္လိုက္သည္ ။

ဆိုင္ဝန္ထမ္း တေယာက္က ေႏြရြက္ဝါရဲ့ ထီးကို လွမ္း ယူေပးၿပီး ခြက္ထဲ ထိုးစိုက္ေထာင္ေနသည္ ။

ေႏြရြက္ဝါ ဆိုင္ခန္းထဲကို ေလ်ာက္ၾကည့္ေနသည္ ။

( မိုးဆမ္း..ကိုႀကီး ေနာက္မွ ျပန္ေခၚမယ္ ....)

ဖုန္းပိတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေႏြရြက္ဝါ သူ႔ကို ျမင္သြားသည္ ။ ေတာက္ပတဲ့ အျပဳံးေလးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

သူ႔ဆီကို လွမ္းလာေနတဲ့ ေ်ႏြရြက္ဝါသည္ စကပ္အျဖဴေရာင္ တိုတိုေလး ဝတ္ထားလို႔ ေပါင္တန္သြယ္သြယ္ေတြကို ျမင္ေနရသည္ ။ လည္ဟိုက္လြန္းၿပီး တိုလြန္းတဲ့ ဘေလာက္စ္

ေၾကာင့္လည္း ရင္ထြားထြားေတြရဲ့ အေပၚပိုင္း ကို ေတြ႕ေနရသည္ ။

( ကိုရွိန္း .....ေနာ္ ....)

ေႏြရြက္ဝါက ခ်ပ္တင္းမွာ သုံးတဲ့ သူ႔နံမည္ကို ေခၚၿပီး ေမးလိုက္တာ...။

( အင္း..ေႏြရြက္ဝါ .....မဟုတ္လား ....)

( အင္း..ကိုရွိန္းက အျပင္မွာ ပို ႏုတယ္.....ဟင္းဟင္း....)

( လာ ထိုင္..ေႏြ....ဘာစားမလဲ......)

( ငါးေထာင္တန္ မုန႔္ဟင္းခါး....စားမယ္.....)

ေႏြရြက္ဝါက ရယ္လိုက္ရင္း ေျပာသည္ ။

ေႏြရြက္ဝါ ဆိုင္ဝန္ထမ္း ေကာင္ေလးကို မုန႔္ဟင္းခါး မွာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ သည္ ေႏြရြက္ဝါကို သူပိုင္တဲ့ တိုက္ခန္းတခန္းကို ေခၚသြားၿပီး ဖိပစ္ဖို႔ ႀကံဆ စဥ္းစားေနသည္ ။

ေႏြရြက္ဝါ က ငါးေထာင္တန္ မုန႔္ဟင္းခါး စားရင္း...( မဆိုးပါဘူး ..ကိုရွိန္း ႀကိဳက္လားဟင္ ....) လို႔ ေမးသည္ ။

ေနဒြန္းသည္ ေႏြရြက္ဝါရဲ့ သိသိသာသာ ဖြံ့ၿဖိဳး ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ ရင္စိုင္ေတြကို ေငးေနမိရာက ( ႀကိဳက္တယ္ ...သိပ္ေကာင္းတာဘဲ....) လို႔ ေျဖလိုက္သည္ ။

ေႏြရြက္ဝါသည္ သာမန္ ရြက္ၾကမ္းေရႀကိဳ အဆင့္ထက္ ပိုတဲ့ သာတဲ့ အလွပိုင္ရွင္ေလး လို႔လဲ စိတ္ထဲမွာ မွတ္ခ်က္ခ်ေနမိသည္ ။

မုန႔္ဟင္းခါး စားအၿပီး ေႏြရြက္ဝါက မုန႔္လက္ေဆာင္း မွာသည္ ။ ေနဒြန္းကေတာ့ ေရေႏြးၾကမ္း တခြက္ကို မွာသည္ ။

( ဟိတ္..ကိုရွိန္းက တအား ၾကည့္တာဘဲ...ေႏြ မေနတတ္ေတာ့ဘူးကြာ...)

မ်က္ေစာင္းလွလွေလး ကို ေႏြရြက္ဝါ ဆီက ရလိုက္တဲ့ ေနဒြန္းသည္ ေႏြရြက္ဝါရဲ့ လက္ျဖဴျဖဴေလးကို ဖ်တ္ကနဲ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္ ။

သူနဲ႔ ေႏြရြက္ဝါသည္ လူခ်င္း အခုမွ ဆုံၾကသည္ ဆိုေပမယ့္ အြန္လိုင္း ခ်ပ္မွာေတာ့ အရမ္းကို ပြင့္လင္း ရင္းႏွီးခဲ့ၾကၿပီးသား ေလ ...။

( အိုး..ကိုရွိန္း..မကဲနဲ႔ကြာ..လူေတြ ေတြ႕လိမ့္မယ္ ....)

ေနဒြန္းက ေႏြရြက္ဝါရဲ့ လက္ကေလးကို မလႊတ္ဘူး ။

( လူမေတြ႕ေစခ်င္ရင္ လူေတြ မရွိတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ေနရာေလး တခုကို ေႏြနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ သြားၾကမလား ....)

( သြားရဲဘူး....ေႏြ ေၾကာက္တယ္ ....)

ေၾကာက္တယ္ ဆိုတဲ့ ေႏြရြက္ဝါရဲ့ မ်က္ႏွာေလး က ျပဳံးစိစိ နဲ႔ ...။

ေနဒြန္းရဲ့ စိတ္ေတြ ေဖါက္ျပန္သြားသည္ ။ ေႏြရြက္ဝါရဲ့ႏႈတ္ခမ္းလုံးလုံးေလးေတြကို စုတ္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္ ။

( ဟိတ္..ဆရာႀကီး.....ဆိုင္ထဲမွာႀကီး...ေနာက္မွ ေနာက္မွ ......)

ေနဒြန္း လည္း စားေသာက္လို႔ၿပီးၾကၿပီမို႔ ေငြရွင္းေပးၿပီး ေႏြရြက္ဝါနဲ႔အတူ ( Rangoon Tea House ) ဆိုင္ထဲက ထြက္သည္ ။ သူ႔ေဘာင္းဘီထဲက သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္သည္ အတင္း

ႀကီးကို ႐ုန္းကန္ ထႂကြေနသည္ ။ ေႏြရြက္ဝါကို မၾကာခင္ ျဖဲရေတာ့မည္ မဟုတ္လား ...။

မိုး တိတ္သြားလို႔ ေတာ္ပါေသးရဲ့ ..။

သူ႔ကားဆီကို ေႏြရြက္ဝါနဲ႔ အတူ ေလ်ာက္သြားၾကတဲ့ အခ်ိန္ ေႏြရြက္ဝါရဲ့ ဖုန္း ျမည္လာသည္ ။

ေႏြရြက္ဝါ က ( အိုး..ဒက္ဒီ ေခၚတာ ...) လို႔ တိုးတိုးေလး ေရရြတ္လိုက္သည္ ။ ဖုန္းေျပာရင္း ေႏြရြက္ဝါ တုန္တုန္ရီရီ ျဖစ္လာတာကို ေနဒြန္း ေတြ႕ရသည္ ။

( ဟုတ္..ဟုတ္...ဒက္ဒီ..သမီး အျမန္ဆုံး လာခဲ့မယ္ ....) လို႔ ေျပာလိုက္တာကိုလည္း ၾကားရသည္ ။

ဖုန္းပိတ္လိုက္ အၿပီး ေနဒြန္းက ( ဘာျဖစ္လဲ ေႏြ..ဘာ အေရးႀကီးလဲ...) လို႔ ေမးသည္ ။ ေႏြရြက္ဝါ က ( မာမီ မူးလဲလို႔ ဒက္ဒီ ေခၚတာ..ကိုရွိန္း...ေႏြ အျမန္ ျပန္ရမယ္ ...ကိုရွိန္းနဲ႔

ေနာက္မွ ေတြ႕ၾကမယ္ေနာ္....) လို႔ ေျပာၿပီး တက္ဆီကား တစီး ကို တားလိုက္သည္ ။

( ကိုယ္ လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ ....)

( ရတယ္..ရတယ္ ...ေႏြ တက္စီ နဲ႔ဘဲ ျပန္လိုက္မယ္ .....)

ေႏြရြက္ဝါ က တက္စီကားထဲကေန ( ေႏြတို႔ ေနာက္ေတာ့ ထပ္ေတြ႕ၾကမယ္ေနာ္ ...) လို႔ လက္ကေလး ျပကာ ေျပာသြားသည္ ။

ပန္းဆိုးတန္း လမ္းမႀကီး ေပၚမွာ မေက်မနပ္ နဲ႔ ရပ္က်န္ခဲ့သည္ ။

သူမွန္းထားတာနဲ႔ မကိုက္ဘူး ေလ ..။

ေႏြရြက္ဝါ ကို ျဖဳတ္ရၿပီလို႔ တထစ္ခ် တြက္ထားတာ ...။

ကိုကိုေမာင္ရဲ့ စိတ္ေတြ ဘေလာင္ဆူေနသည္ ။

လက္သီးကို က်စ္က်စ္ ဆုပ္ထားရင္း ေဒၚသစိတ္ေတြ တလိပ္လိပ္ ထႂကြေနသည္ ။

ေစာေစာက သူ႔ကို ေထာင္ဝင္စာ လာေတြ႕တဲ့ ဘာဘူ ေျပာသြားခဲ့တဲ့ စကားသံေတြက အခုထိ သူ႔နားထဲမွာ ၾကားေနဆဲ ...။

( မိုးဆမ္း ...ေနဒြန္းဆီမွာ ေရာက္ေနၿပီ .....) တဲ့ ....။

သူ႔မယားေခ်ာေလး မိုးဆမ္းကို လိုခ်င္လို႔ သူ႔ကို ေထာင္ထဲ အေရာက္ပို႔တဲ့ ေနဒြန္းကို မုန္းတီး စက္ဆုပ္တဲ့ စိတ္ေတြ က တားဆီးလို႔ မရေအာင္ဘဲ ျပင္းထန္ေနသည္ ။

ေနဒြန္းကို အစိမ္းလိုက္ ၀ါးစားခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚေနသည္ ။

သူသည္ ႐ုတ္တရက္ အဖမ္းခံလိုက္ရလို႔ မိုးဆမ္း အတြက္ ဘာမွ လုပ္မေပးခဲ့နိုင္ဘူး ..။

သူ႔မွာ ဖြက္ထားတဲ့ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ ေငြေတြ ရွိေနေသးသည္ ။ သို႔ေပမယ့္ သူ႔ကို ကူညီမယ့္သူ မရွိလို႔ မိုးဆမ္း အျပင္မွာ ေနေရးထိုင္ေရးကို သူ မစီစဥ္ခဲ့နိုင္ဘူး ။

ေထာင္ထဲေရာက္ၿပီး ၾကာလာမွ  ဘာဘူလို ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔ ျပန္ အဆက္ရတာ ..။ အခုေတာ့ ဘာဘူက သူ႔ကို ေထာက္ဝင္စာ အျမဲ လာေတြ႕ၿပီး သူလိုတာေတြကို ကူညီမစေပးေနသ

ည္ ။ ဘာဘူရဲ့ ေငြေၾကး ေထာက္ပံ့မႈနဲ႔ ေထာင္ထဲမွာလည္း သူ အေနေခ်ာင္သည္ ။ စားခ်င္တာစား ရသည္ ။ နင္းႏွိပ္ေပးမယ့္လူေတြေတာင္ ရထားသည္ ။

ေနဒြန္းဆီကို မိုးဆမ္း ေရာက္ေနသည္ ဆိုတာ ၾကားလိုက္ရေတာ့ သူ႔ေခါင္းကို ဆင္ႀကီးတေကာင္ နင္းလိုက္တာကို ခံလိုက္ရသလိုဘဲ ...။

မယားေခ်ာ ႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးကို ေနဒြန္း တက္ေဆာ္ေနၿပီ ...။

ေနဒြန္းကို ဒူးေထာက္လိုက္တဲ့ မိုးဆမ္းကိုလည္း သူ စိတ္နာမိသည္ ။

( တျခား နည္းလမ္း မရွိေတာ့ဘူးလား..မိုးဆမ္းရယ္ ....) လို႔ စိတ္ထဲမွ ေရရြတ္လိုက္မိတဲ့အခ်ိန္ သူ႔မ်က္လုံးက မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာသည္ ။

ရင္ဘတ္ထဲမွာ နာက်င္ေနသည္ ။

ေနဒြန္းေရ....ထမင္း ဝေအာင္ စားထားအုံးေပါ့ကြာ..ငါ ေထာင္က ထြက္တာနဲ႔ မင္း ရင္ကို ခြဲၿပီး မင္း ရဲ့ ကလီစာေတြကို အစိမ္းလိုက္ ၀ါးစား ပစ္မယ္ ......လို႔ ၾကဳံးဝါးေနသည္ ။

ဘာဘူကို ေနဒြန္းနဲ႔ မိုးဆမ္းတို႔ရဲ့ အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ထားဖို႔ မွာသည္ ။

ဘာဘူသည္ သူ႔လူ စစ္စစ္ ျဖစ္သည္ ။  အရင္တုံးက ဘာဘူ႔ကို သူ ကူညီခဲ့ဘူးသည္ ။ အခု ဘာဘူက သူလိုတာ ကူညီေနသည္ ။ အျပန္အလွန္ေပါ့ ...။


ေနဒြန္းသည္ စားရၿပီ လို႔ အပိုင္တြက္ထားတဲ့ သားေကာင္ ပါးစပ္ဖ်ားက သီသီေလး လြတ္သြားလို႔ အမ်က္ေဒါသထြက္ေနတဲ့ က်ားႀကီးတေကာင္လို သုန္မႈန္တဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔

သူ႔အလုပ္႐ုံးခန္းမွာ ထိုင္ေနသည္ ။

ေႏြရြက္ဝါ ကို ေနာက္ထပ္ ထပ္ခ်ိန္းရအုံးမယ္ ..။ ဒီတခါဆိုရင္ေတာ့ အပိုင္ လုပ္ရမယ္ လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေတြးေနသည္ ။

( ဆရာ .....)

သူ႔တပည့္ စိန္လွထြန္းေသာင္း ရဲ့ ေညႇာင္နာနာ အသံေလး ေပၚထြက္လာသည္ ။

( ဟင္..ဘာလဲ....စိန္လွ ....)

( ေရာဘတ္ ...ေသၿပီ ......ဆရာ.....)

( ဘာ......)

ေရာဘတ္သည္ သူ အားကိုးရတဲ့ တပည့္တေယာက္ပါ ...။

နိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္သြားလုပ္ခ်င္တဲ့ လူေတြကို ယုံၾကည္ေအာင္ ေျပာဆို  စည္း႐ုံးၿပီး အခ်ဥ္ေဖါက္ လိမ္လည္ေနတဲ့ ေကာင္ ..။

ေရာဘတ္ကို လူေတြ ယုံၾကည္ေအာင္ သူက အေနာက္ကြယ္ကေန ပံ့ပိုး မစ ကူညီေပးခဲ့သည္ ။ ေရာဘတ္က လိမ္လို႔ ရလာတဲ့ ေငြေတြကို ေပးသည္ ။  လိမ္တာ ခံရတဲ့လူေတြ

က ရဲတိုင္သည္ ။ ေရာဘတ္ကို လိုက္ရွာသည္ ။ သူက ေရာဘတ္ကို ျမဝတီ ဖက္ကေန တဖက္နိုင္ငံကို လစ္ဖို႔ ညႊန္ၾကားသည္ ။ ေရာဘတ္ လစ္သြားၿပီ လို႔ သူ ထင္ထားတာ ..။

( ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ.....စိန္လွ....)

( ေရာဘတ္ ဘတ္လိုက္တဲ့ လူေတြထဲက တိုးေၾကာင္ကေလး ဖက္က လူမိုက္ ညီအကိုက ေရာဘတ္ကို ေတြ႕သြားတယ္..ဆရာ...သူတို႔ ေရာဘတ္ကို ကားတစီးနဲ႔ တင္ေခၚသြားၿပီး သူတို႔ကို လိမ္ခဲ့တဲ့ ေငြေတြ ျပန္ေပးဖို႔ ေတာင္းတယ္.....ေရာဘတ္က မေပးေတာ့ သူတို႔ ေရာဘတ္ကို ေရႊျပည္သာ ဖက္ကို ေခၚသြားၿပီး ဓါးနဲ႔ ၀ိုင္းထိုး သတ္ပစ္လိုက္ၾကတာ
ဆရာ..ေရာဘတ္ကို လမ္းေဘး ကြင္းထဲ ပစ္ထားခဲ့တယ္...)

( ဟာ......ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလကြာ.....ငါ့ဖက္လဲ လိုက္လာနိုင္တယ္ ....)

ေနဒြန္း သူ႔ကို ေျခရာခံမိမွာ စိတ္ေတြ ပူလာသည္ ။ ေရာဘတ္ တခုခု ေဖၚလိုက္မလား ...။ အင္း..သတိေတာ့ ထားမွ ..။

ဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔ဖုန္း တစ္ေတာက္တစ္ေတာက္ နဲ႔ ျမည္လာသည္ ။

ဟင္ ....စင္သီယာၿမိဳင္ ေခၚတာ ..။

( ဟယ္လို.....)

( အကို....စင္သီယာပါ...)

( ေျပာ စင္သီယာ ...အလုပ္ေတြ အဆင္ေျပလား ....)

( ေျပပါတယ္ အကို..စင္သီယာ အကို႔ဆီကို လာခဲ့လို႔ ရမလား ...)

( အင္း..လာခဲ့ေလ .....)

စင္သီယာၿမိဳင္ကို သူ အလုပ္ေတြ ခိုင္းထားသည္ ။ သူ႔လုပ္ငန္းေတြထဲမွာ စင္သီယာၿမိဳင္လို ေတာင့္တင္းစိုေျပတဲ့ ေစာ္တေကာင္ကို သုံးထားသည္ ။ ေငြနဲ႔ လပ္ထိုးလို႔ မရတဲ့ အစိုးရ

ပိုင္းက အေကာင္ႀကီးႀကီး ေတြကို စင္သီယာရဲ့ အလွနဲ႔ ျမႇဴဆြယ္ၿပီး သူ႔ဖက္ကို ပါေအာင္ ဆြယ္သည္ ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ စင္သီယာလို မိန္းမကို မႀကိဳက္ဘူးလို႔ ျငင္းပယ္သူ မရွိဘူး ။

စင္သီယာသည္ သူ႔ေမာင္ကို ကယ္တင္ဖို႔ သူ႔ဆီကို အားကိုးတႀကီးနဲ႔ ေရာက္လာခဲ့ၿပီး သူ႔ကို တကိုယ္လုံး ပုံအပ္ခဲ့သည္ ။

စင္သီယာကို သူ စိတ္ႀကိဳက္ ျဖဳတ္ခဲ့ ေဆာ္ခဲ့သည္ ။

စင္သီယာ ရင္းႏွီးစလုပ္ကိုင္ဖို႔ ေငြေၾကး အရင္းအႏွီးေတြ သူ ထုတ္ေပးခဲ့သည္ ။ စင္သီယာ လို ရိုးသားတဲ့ ေစာ္တေကာင္သည္ စီးပြားေရးေလာကမွာ လူလည္လူလိမ္ေတြနဲ႔ ၾကဳံဆုံ

ရေတာ့ သိပ္မၾကာလိုက္ဘဲ ရွိတာေတြ ကုန္..စီးပြားပ်က္ရသည္ ။ ႀကံရာမရေတာ့ သူ႔ဆီကိုဘဲ ျပန္ေရာက္လာသည္ ။ ကူညီဖို႔ ကယ္မဖို႔ ေတာင္းပန္လာသည္ ။ ဒီတခါမွာေတာ့ သူ

အရင္တခါလို ေငြေတြ တလုံးတခဲ ထုတ္မေပးေတာ့ဘူး ...။

သူ႔လုပ္ငန္းေတြ အဆင္ေျပဖို႔ စင္သီယာ့ကို သူ အသုံးခ်ေတာ့သည္ ။

လုပ္ငန္း ပါမစ္ေတြ ရဖို႔ အစိုးရပိုင္းက လူႀကီးတေယာက္ကို စင္သီယာကို ဆက္သလိုက္သည္ ။ စင္သီယာ ေၾကာင့္ သူလိုခ်င္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ အခက္အခဲ မရွိဘဲ သူ ရလိုက္သ

ည္ ။ စင္သီယာ ကို ဆုခ်တဲ့ အေနနဲ႔ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းတခန္း သူ ေပးလိုက္သည္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔လုပ္ငန္းတခု ျဖစ္တဲ့ စိတ္ႂကြေဆး ျဖန႔္ခ်ီတဲ့ အလုပ္မွာ စင္သီယာကို သုံးသည္ ။ ကားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ရွိးေကာင္းေကာင္း ဝတ္စားထားတဲ့ စင္သီယာကို စိတ္ေႂကြ

ဆးျပားေတြ သယ္ခိုင္းေတာ့ သူထင္ထားသလိုဘဲ ေအာင္ျမင္သည္ ။ ေခ်ာလွလြန္းတဲ့ အလန္းကေလး စင္သီယာ ကို ဘယ္ရဲကမွ စိတ္ႂကြေဆးျပား သယ္တဲ့လူ လို႔ မထင္ၾကဘူး ။

စင္သီယာကို အလုပ္ ေအာင္ျမင္ အဆင္ေျပတဲ့အတြက္ သူ ဆုခ်ရအုံးမည္ ....။

စင္သီယာၿမိဳင္ တေယာက္ ေနဒြန္း ဆီကို မသြားခင္ ေရ တဝႀကီး ခ်ိ ုးလိုက္သည္ ။

ေနဒြန္းက စင္သီယာ့ကို ဆုခ်ခ်င္သည္ လို႔ ေျပာသည္ ။ ေနဒြန္း သူမကို ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးကမ္း စြန႔္ၾကဲတတ္သည္ကို စင္သီယာၿမိဳင္ သိသည္ ။

ေနဒြန္းအေၾကာင္းကို စင္သီယာၿမိဳင္ ေကာင္းေကာင္းသိသည္ ။ သိခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာခဲ့ပါၿပီေလ ...။

ေပးကမ္းတာ ရက္ေရာသလို သူ႔အက်ိ ုးအျမတ္အတြက္ ဆိုရင္ ဘာကိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ လပ္မယ့္လူ ဆိုတာလဲ သိသည္ ။ စင္သီယာ့ကို ေတြ႕ရင္ ေနဒြန္း ဘာေတြ လုပ္လိမ့္မည္ ဆိုတာ

ကို စင္သီယာ သိလို႔ သိေနလို႔ အခုလို ေရခ်ိ ုးၿပီးမွ သြားတာပါ ...။

ေနဒြန္းသည္ တဏွာႀကီးတဲ့ ဘဲႀကီး ...။

ဘာဂ်ာမႈတ္ရတာကိုလည္း တအားႀကိဳက္သည္ ။ ေနဒြန္း ဘာဂ်ာကိုင္ရင္ အနံ့အသက္ မရွိေစဖို႔ စင္သီယာ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ထားရတာ ...။ ဒီ အဖုတ္ ဖင္ၾကား ဖင္ေပါက္ ေနရာေတြ

ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေဆးေၾကာ သန႔္စင္ထားရသည္ ။

မၾကာေသးခင္ ရက္ေတြမွာ စင္သီယာသည္ ေနဒြန္း ေစခိုင္းခဲ့လို႔ အစိုးရ အေရးႀကီး ရာထူးနဲ႔ ဘဲႀကီးတေယာက္ နဲ႔ ေတြ႕ခဲ့ရသည္ ။ ေတြ႕ခဲ့ရသည္ ဆိုတာထက္ အိပ္ခဲ့ရသည္ လို႔

ေျပာရင္ ပို မွန္သည္ ။ ဒီဘဲႀကီးသည္ ေနဒြန္းကို ပါမစ္ေတြ ခ်ေပးတဲ့ ပါ၀ါႀကီးတဲ့ လူႀကီး တေယာက္ ပါ ..။ ပါ၀ါႀကီးသလို တဏွာကလဲ ႀကီးသည္ ။ စင္သီယာ့အေနနဲ႔ ေနဒြန္း နဲ႔

ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ကာမစပ္ရွက္ဘူးခဲ့ေေပမယ့္ ကိုယ္မသိတဲ့ လူစိမ္းတေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ဆုံ စပ္ရွက္ဖို႔က်ေတာ့ ရွက္ေနမိသည္ ။ ဒီလူႀကီးကိုလည္း ( က်မ ျပည့္တန္ဆာ မဟုတ္ပါ

ဘူးရွင္ ....) လို႔ တုန္ရီတဲ့ အသံေလး တိုးတိုးနဲ႔ ေျပာမိခဲ့သည္ ။ ဒီလူႀကီးက ရယ္ေမာၿပီး...( ဟုတ္ပါၿပီကြာ..ဒါေပမယ့္ မင္းေလးက ေယာက်္ားနဲ႔ အိပ္ခဲ့တဲ့ အေတြ႕အၾကဳံေတာ့

ရွိၿပီးသား မဟုတ္လား ....) လို႔ ျပန္ေမးသည္ ။ စင္သီယာကလည္း ေခါင္းျငႇိမ့္ျပသည္ ။

ေလေအးစက္ ဖြင့္ထားလို႔ စိမ့္ေအးေနတဲ့ အခန္းေလးထဲ စင္သီယာ ရင္ေတြ တအား တုန္ခုံေနခဲ့တာ ....။

လူႀကီးက သူ႔ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြကို တခုၿပီး တခု အကုန္ ခၽြတ္ပစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ စင္သီယာ့ကိုလည္း ( မင္းလဲ အဝတ္ေတြ ခၽြတ္လိုက္ေလ ...) လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

ေနဒြန္းက ဒီလူႀကီး စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ သူျဖစ္ခ်င္တာ အကုန္ ျဖစ္ခိုင္းလိုက္ပါ...လို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ မွာလိုက္သည္ ။ ထိန္လင္းေနတဲ့ မီးေရာင္ေအာက္မွာ လူစိမ္းတေယာက္ ေရွ႕

ကိုယ္တုံးလုံး ခၽြတ္ပစ္ဖို႔ စင္သီယာ ရွက္ေနခဲ့သည္ ။

( မီး....နဲနဲ ပိတ္ေပးပါလားရွင္ ....)

( ဟားဟားဟားဟား......)

လူႀကီးက ရယ္ေမာလိုက္သည္ ။

( ႀကိဳက္သြားၿပီကြာ....ေနဒြန္းက တကယ့္ကို အစိမ္းေလးတေယာက္ ကို လႊတ္ေပးလိုက္တာဘဲ....မင္းေလးက ရွက္တတ္တာကိုး....မရွက္နဲ႔..မရွက္နဲ႔....ဒို႔တေတြ အကုန္အစုံ

လုပ္ၾကမွာ ...အရွက္ ဆိုတာကို ေဘးခ်ိတ္ထားလိုက္ ..ကဲကဲ ..အဝတ္ေတြ ခၽြတ္.....)

စင္သီယာလည္း မီးထိန္ထိန္လင္း လ်က္နဲ႔ဘဲ ကိုယ္ေပၚက ဝတ္ထားတာေတြကို ခၽြတ္ပစ္ရေတာ့သည္ ။ စင္သီယာရဲ့ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ကိုယ္လုံး ကို ဘဲႀကီးေတြ႕ေတာ့ ဘဲႀကီး

ေရေရလည္လည္ ေႂကြသြားသည္ ။ ( လွလိုက္တာကြာ....မင္း ေရေရလည္လည္ လွတယ္ ...ဒီေလာက္လွတဲ့ ကိုယ္လုံး တခါမွ မေတြ႕ဖူးဘူး ....)လို႔

အႀကိမ္ႀကိမ္ ေရရြတ္ေနခဲ့သည္ ။

ဘဲႀကီးသည္ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးနဲ႔  အတန္ေခ်ာင္း တုတ္တုတ္ႀကီးက ေငါေငါႀကီး ျဖစ္ေနသည္ ။ အသားညိဳညိဳ ဝတုတ္တုတ္ႀကီးနဲ႔ လူဝံႀကီးတေကာင္လိုဘဲ ...။

အင္း..ဒီလူႀကီးကို လိုတာအကုန္ေပးရင္ စင္သီယာ့ကို ေနဒြန္း ေပးကမ္းစြန႔္ၾကဲသလိုဘဲ ေပးကမ္းစြန႔္ၾကဲမလား မသိဘူး ..။ ဒီလူႀကီးသည္ ျမန္မာျပည္မွာ အာဏာပါ၀ါ ႀကီးမားတဲ့

အထဲမွာ တေယာက္ အပါအဝင္ မဟုတ္လား ..။ လက္ညႇိုးညႊန္ရာ ေရႊျဖစ္ ေငြျဖစ္တဲ့ လူေတြ ထဲက တေယာက္ ေလ ..။

ဘဲႀကီးရဲ့ ဒုတ္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး စင္သီယာၿမိဳငိ ရင္ေတြ ခုံေနခဲ့ရသည္ ။

သူ႔ဒုတ္ႀကီးက လုံးပတ္ တုတ္တုတ္ႀကီး ...။

ေနဒြန္းထက္ တုတ္လိမ့္မည္ ...။

( ကဲ ကေလးမ .....ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွဲလိုက္ကြယ္ ....)

စင္သီယာ သူခိုင္းတဲ့အတိုင္း ကုတင္ေပၚ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ လွဲအိပ္ေပးလိုက္သည္ ။ စင္သီယာ့ အဖုတ္ကို ဘဲႀကီး ေသေသခ်ာခ်ာ ငုံ႔ၾကည့္ေနသည္ ။

( မင္း ေစာက္ဖုတ္က အရမ္းလွတာဘဲကြာ..ငါလဲ မိန္းမေစာက္ဖုတ္ေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႕ခဲ့ဖူးတာ မင္းေလာက္လွတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ တခါမွ မေတြ႕ဖူးခဲ့ေသးဘူး .....)

( ရွက္ပါတယ္ရွင္..ဘာေတြ လာေျပာေနမွန္းလဲ မသိဘူး .....)

( ဟားဟားဟားဟား...)

ဘဲႀကီး ေအာ္ရယ္ေနျပန္သည္ ။

( မင္းေပါင္ေတြကို ျဖဲလိုက္ )

ဘဲႀကီးသည္ လူေတြကို အမိန႔္ေပးေနက် မို႔ သူ႔ေလသံက ခပ္မာမာ ..။

စင္သီယာလဲ သူခိုင္းသလို ေပါင္ေတြကို ျဖဲကားေပးလိုက္ရသည္ ။

ဘဲႀကီး စင္သီယာ့ ေပါင္ၾကားကို ေခါင္းအပ္ၿပီး အဖုတ္ကို နမ္းရႈံ႔သည္ ။ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလည္း ဆန႔္တန္းၿပီး စင္သီယာ့ နို႔ႏွစ္လုံးကို ကိုင္ဆုပ္သည္ ။ သူ႔လ်ာႀကီး စင္သီယာ့

အဖုတ္ကို ေအာက္ကေန အေပၚ ပင့္ယက္တင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ စင္သီယာ တုန္လႈပ္စြာနဲ႔ ( အမေလး ..) လို႔ ေအာ္လိုက္ၿပီး သူ႔ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို လွမ္း ဆုပ္ကိုင္မိ

လိုက္ပါသည္ ။

ဒီဘဲႀကီးက တကယ့္ ဘာဂ်ာသမားႀကီး ....။

ေရေရလည္လည္ ကၽြမ္းသည္ ။ စင္သီယာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဘာဂ်ာနဲ႔ ၿပီးရသည္ ။ စင္သီယာ့ ဖင္ေပါက္ကိုပါ သူ ကလိတာ ..။ ယက္တာ ...။ သူ႔ကို စင္သီယာ တအား ခိုက္သြားရ

သည္ ။ သူနဲ႔ ထပ္ေတာင္ ေတြ႕ခ်င္ေနမိရသည္ ။

ဘာဂ်ာေကာင္းသလို လိုးတာလဲ ေကာင္းသည္ ။ လီးကလည္း ဘာဂ်ာမႈတ္ၿပီးမွ ပိုထြားလာသည္ ။ အသက္ႀကီးေပမယ့္ မပ်က္စီးေသးဘူး ..။ လိုးအားေကာင္းတုံးဘဲ ။

 လီးႀကီးကလည္း တခါမွ ျပန္မက်ဘူး ..။ စင္သီယာ့ကို စုတ္ခိုင္းသည္ ။ စင္သီယာလဲ ေကာင္းေကာင္း စုတ္ေပးမိခဲ့သည္ ။ သူ႔သုတ္ရည္ေတြကိုလဲ ေထြးမထုတ္ဘဲ ၿမိဳခ်ေပးခဲ့သည္ ။

စင္သီယာ့ကို ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ခိုင္းၿပီး သူ လိုးတဲ့အခ်ိန္ သူ႔လီးႀကီးကို ေကဝိုင္ဂ်ယ္လီေတြ သုတ္လိမ္းၿပီး ဖင္ေပါက္ကိုပါ သူလိုးသည္ ။ စင္သီယာလည္း ေနဒြန္းနဲ႔ ၾကဳံဖူးၿပီး ျဖစ္

တာမို႔ သိပ္ အခက္အခဲမရွိပါဘူး ..။ ဘဲႀကီး စိတ္ႀကိဳက္ လိုးသြားခဲ့သည္ ။ စင္သီယာ့ဖင္ေပါက္ အဖုတ္ နဲ႔ ပါးစပ္ အကုန္ အစုံ လိုးသြားခဲ့သည္ ။

စင္သီယာ သိပ္ေကာင္းသည္ လို႔ သူ ေနဒြန္းကို ဖုန္းဆက္ေျပာခဲ့သည္ ။

စင္သီယာၿမိဳင္ ေနဒြန္းဆီကို သြားဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတာ နဲနဲ ၾကာသြားသည္ ။

ေနဒြန္း ဖုန္းဆက္ၿပီး သူ စင္သီယာၿမိဳင့္ကို လာေခၚမည္ လို႔ ေျပာသည္ ။ တိုက္ေရွ႕က ကားသံေၾကာင့္ စင္သီယာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေနဒြန္းရဲ့ တိုယိုတာအာရဖတ္ကားႀကီးကို

ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

ခပ္ျမန္ျမန္ ေျပးထြက္သြားရသည္ ။ ေနဒြန္း စိတ္မရွည္တတ္တာကို စင္သီယာ သိလို႔ ..။ ေငြမွင္ေရာင္ ကားသစ္ႀကီးကို ေနဒြန္း ကိုယ္တိုင္ ေမာင္းလာတာ ..။

ကားေရွ႕ခန္းမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ ကားထဲကေန ေနဒြန္းက သူ႔ကို ( စင္သီယာ....မင္း အရမ္း လွေနပါလား ...) လို႔ ေျပာလိုက္တာကို ခံရသည္ ။  ( အာ..အကိုကေတာ့ လုပ္

ၿပီ..မေနာက္ပါနဲ႔...) လို႔ စင္သီယာ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။

တကယ္ေတာ့ ေနဒြန္းသည္ စင္သီယာၿမိဳင္ကို အရင္က စိတ္ႀကိဳက္ တဝႀကီး သုံးစားၿပီးခဲ့လို႔ ရိုးအီသြားခဲ့ၿပီး အစိုးရ ထိပ္ပိုင္းက ဘဲႀကီးေတြကို လပ္ထိုးတဲ့အေနနဲ႔ ထိုးေကၽြးဖို႔ဘဲ

အဆင္သင့္ ထားခဲ့တာ ျဖစ္သည္ ။ အခု အေရးႀကီးတဲ့ ဌာနက ဘဲႀကီးက စင္သီယာကို ျဖဳတ္တဲ့ ဖိတဲ့ အေၾကာင္းေတြ သူ႔ကို ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္ ျပန္ေျပာျပတဲ့အခါ သူ႔စိတ္ေတြ

တအား ျပန္ႂကြလာရၿပီး စင္သီယာ့ကို ေတြ႕ခ်င္လာမိလို႔ ဆုခ်မည္ ဆိုၿပီး သူ ေခၚလိုက္တာ ..။ စင္သီယာ ၾကာေနလို႔ မေစာင့္နိုင္ေတာ့ဘဲ သူကိုယ္တိုင္ စင္သီယာ့ဆီကို ကားနဲ႔

သြားေခၚလိုက္တာ ....။

( မေနာက္ပါဘူး..ကိုယ္တကယ္ေျပာတာ ....စင္သီယာ့ကို တကယ္ ဆုခ်ခ်င္တယ္..ကဲ..မင္း သြားခ်င္တဲ့ ေရွာ့ပင္စင္တာကို ေျပာ..မင္းလိုခ်င္တာေတြ အကုန္ ဝယ္ေပးမယ္ ...)

( မလိုပါဘူး..အကိုရယ္..အားလုံး ျပည့္စုံပါတယ္ ....)

( ဟာ..ဘယ္ဟုတ္မလဲ....ဆုခ်မယ္ ဆို ခ်ရမွ.....)

စင္သီယာၿမိဳင္က မခို႔တရို႔ ပုံစံေလးနဲ႔ ( ဆုမခ်နဲ႔..တျခားဟာဘဲ ခ် ....) လို႔ ျပဳံးစိစိနဲ႔ ေျပာလိုက္ၿပီး တခိခိနဲ႔ ရယ္လိုက္သည္ ။

( အင္း....ခ်မယ္...ခ်မယ္ .....) လို႔ ေနဒြန္းက ေျပာလိုက္ၿပီး ကားေမာင္းရင္း စင္သီယာၿမိဳင္ရဲ့ ေပါင္တန္တဖက္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္ပါသည္ ။ စင္သီယာၿမိဳင္က ေနဒြန္း လက္ကို သူ႔

လက္ကေလးနဲ႔ အေပၚက အုပ္ကိုင္လိုက္သည္ ။

( ကိုယ့္စိတ္ေတြ တအား ျပင္းထန္ေနတယ္ ....)

စင္သီယာ တခစ္ခစ္နဲ႔ရယ္ေမာလိုက္သည္ ။

( အကို..ဘယ္သြားခ်င္လဲ....တခုခု အရင္ သြားစားၾကမလား ...)

( အင္း...စားမယ္ .....)

ေနဒြန္းနဲ႔ စင္သီယာၿမိဳင္ ဆရာစံလမ္းမႀကီးေပၚက စားေသာက္ဆိုင္ တဆိုင္ကို ဝင္လိုက္ၾကသည္ ။

ဘာဘီက႐ူး အကင္ဆိုင္...။

ၿခံက်ယ္ႀကီးထဲမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ ဆိုင္ႀကီးက ညေနခင္းမွာ လူစစည္ေနၿပီ ...။

ဆိုင္ထဲကို ဝင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ ဆိုင္ထဲက ထြက္လာတဲ့ ထိပ္ေျပာင္ေျပာင္ ခပ္ဝ၀ လူႀကီးတေယာက္ နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တိုးမိၾကသည္ ။

( ဟာ..ေဟ့ေကာင္ ေနဒြန္း ....)

သူ႔ကို ဒီလို ေခၚတဲ့လူ မရွိသေလာက္ဘဲမို႔ ေနဒြန္း ဆတ္ကနဲ ေမာ့ၾကည့္သည္ ။

လူဝႀကီး ကို ျမင္လိုက္ေတာ့ ေနဒြန္း မ်က္ႏွာပ်က္ထြက္သြားသည္ ။

အာ....ရဲမႉးႀကီးစိန္ဗလ ....။

( မင္းကို ငါေတြ႕ခ်င္ေနတာ ....)

( အကိုႀကီး....ဘာခိုင္းစရာ ရွိလို႔လဲ ....)

( ေအး..မင္းကို ေမးစရာ ရွိလို႔.....)

စင္သီယာက စားပြဲထိုး မိန္းကေလး ေနရာခ်ထားေပးတဲ့ စားပြဲမွာ ေစာင့္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေနဒြန္းသည္ ရဲမႉးႀကီး ဦးစိန္ဗလေျပာတာကို ဟန္ေဆာင္ ျပဳံးရယ္ရင္း နားေထာင္လိုက္သည္ ။

( ေရာဘတ္ ေသတာ လူႀကီးေတြ စိတ္ဝင္စားေနတယ္.....မင္းဟာ ေရာဘတ္ေနာက္ကြယ္က ရွိေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ လို႔ ငါ့လူေတြထဲက ေျပာေနၾကတယ္...ငါလဲ

မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ထားေနရတာ..မင္း လုပ္တာကိုင္တာေတြ ေလ်ာ့လိုက္ေတာ့...ေနဒြန္း....မင္းကို ငါ မလုပ္ခ်င္လို႔ ၾကည့္ေနတာ.....)

( စိတ္ခ် အကိုႀကီး....က်ေနာ္ နားေနၿပီ..ဘာမွ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး ....)

( မင္း ေရွာင္ေနရင္ ေကာင္းမယ္ကြာ..မင္း ဘယ္ကို ခရီးထြက္မလဲ.....ဘန္ေကာက္ကို ျဖစ္ျဖစ္ ...တေနရာရာေပါ့..ဘာလီကၽြန္း ခရီးစဥ္ေတြလဲ ရွိေနတယ္...မင္း လစ္ကြာ....)

( ဟုတ္ကဲ့ အကိုႀကီး ....က်ေနာ္ လစ္လိုက္မယ္....)

( ေအး..ငါ့လက္ေအာက္က ရဲမႉ း စိန္သန္းဦး ဆိုတဲ့ ငတိကို သတိထား...အရမ္း တက္ႂကြတယ္ ...ဒီေကာင္က ရမ္းတယ္..မင္းကို ဆြဲစိနိုင္တယ္....ငါလဲ ကယ္ဖို႔ ခက္လိမ့္မယ္...

ဒီေကာင္က မိုးက်ေရႊကိုယ္ ....)

( ဟုတ္ကဲ့ပါ ..အကိုႀကီး.....)

( ဒါနဲ႔ မင္းနဲ႔ လာတဲ့ အလန္းေလးက ဘယ္ကလဲ...ဟင္း....မင္း ညီမေတာ့ မဟုတ္နိုင္ပါဘူး ..)

( အကိုႀကီး ႀကိဳက္လို႔လား ....အကိုႀကီး အတြက္ ဆိုရင္ က်ေနာ္က စီစဥ္ေပးနိုင္ပါတယ္ .....)

ရဲမႉးႀကီးစိန္ဗလ မ်က္လုံးႀကီး အျပဴးသားနဲ႔ စင္သီယာ့ဖက္ကို လွမ္းၾကည့္သည္ ။

( ေဟးေဟး...ငါ တကယ္ ေတြ႕နိုင္သလား....စိုေျပလိုက္တာကြာ...မင္း ဘယ္က ရွာေတြ႕ထားတာလဲ...ကဲ..ေနဒြန္း...ငါ့ကို လုပ္ေပး ခ်ိတ္ေပး.....)

( ေကာင္းၿပီ အကိုႀကီး..က်ေနာ္ စီစဥ္ၿပီး ဖုန္းဆက္လိုက္ပါမယ္ ....)

( အိုေခ....ေကာင္းၿပီကြာ..ကဲကဲ...ငါလဲ လစ္အုံးမယ္ .....)

ရဲမႉးႀကီးစိန္ဗလ ထြက္သြားသည္ ။

ေနဒြန္းသည္ စင္သီယာ့ကို ေနာက္တေယာက္ လက္ထဲ ထိုးေကၽြးရဦးမည္ ...။

ဒီအခ်ိန္မွာ အုတ္နံရံေလးဖက္ထဲက ကိုကိုေမာင္သည္ ေနဒြန္းကို မုန္းတီးတဲ့ စိတ္ေတြ နဲ႔ သူ ေထာင္ထဲက ထြက္တဲ့အခါ ေနဒြန္းကို ဘယ္လို ႏွိပ္ကြပ္ရမည္ကို စိတ္ထဲ ေတြးရင္း

စိတ္နဲ႔ လူသတ္ေနသည္ ။

ကိုကိုေမာင္ မၾကာခင္ ထြက္ေတာ့မည္ ။

မိုးဆမ္းနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္လွလို႔ ဘာဘူက တဆင့္ မိုးဆမ္းကို ေထာင္ဝင္စာ လာေတြ႕ဖို႔ ေျပာခိုင္းလိုက္သည္ ။ မိုးဆမ္း က ေထာင္ဝင္စာေတာ့ လာမေတြ႕ခ်င္ဘူးလို႔ ဘာဘူက တဆင့္

ျပန္ေျပာခိုင္းလိုက္သည္ ။ အရမ္းရွိုင္းတဲ့ မိုးဆမ္းလို အေခ်ာစားေလးက သူခိုးလူဆိုးေတြတျပဳံႀကီးကို ေလွာင္ထည့္ထားတဲ့ေနရာကို မလာခ်င္ဘူး ဆိုတာလဲ သူ သေဘာေပါက္ေတာ့

ေျပာရခက္ေနသည္ ။ မိုးဆမ္းကို ေနဒြန္းနဲ႔ ျဖစ္တာေတြကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေမးခ်င္ေနသည္ ။

ေေတာက္....ရက္စက္တယ္...မိုးဆမ္းရယ္.....ဘာလို႔ ဒီေကာင့္ရင္ခြင္ထဲကို ဝင္လိုက္ရတာလဲ......။

မိုးဆမ္းကိုပါ သတ္ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚေပါက္ေနသည္ ။


City Yangon Condo

နတ္ေမာက္လမ္း က ေနဒြန္း ရဲ့ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္း ....။

ေနဒြန္း နဲ႔ စင္သီယာၿမိဳင္ တိုက္ခန္းတံခါးကို ဖြင့္ၿပီး အထဲကို ဝင္တာနဲ႔ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အငမ္းမရ နမ္းစုတ္ၾကသည္ ။

ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို ၿပိဳင္တူလို ခၽြတ္ခ်ပစ္ၾကသည္ ။

ဗလာက်င္းသြားတဲ့ စင္သီယာၿမိဳင္ရဲ့ ျဖဴေဖြး အခ်ိ ုးက်တဲ့ ကိုယ္လုံးေတြကို အငမ္းမရ ပြတ္သပ္ရင္း ( မင္း သိပ္လွတယ္....စင္သီယာရယ္ .....ငါသိပ္ႀကိဳက္တယ္ .....) လို႔ ေျပာရင္း

အိပ္ခန္းထဲကို ဆြဲေခၚသြားေနတဲ့ ေနဒြန္းရဲ့ ေပါင္ၾကားက လက္နက္ႀကီးသည္ မာေက်ာ ေတာင္မတ္ေနသည္ ။

ကုတင္ေပၚကို စင္သီယာ့ကို တြန္းလွဲရင္း ေပါင္တန္ရွည္ ျဖဴျဖဴႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူဆြဲျဖဲလိုက္သည္ ။ အေမႊးရိပ္ထားတဲ့ စင္သီယာၿမိဳင္ရဲ့ ဆီးခုံႀကီးက ေဖါင္းမို႔ခုံးေနသည္ ။ နီညိဳညိဳ ႏႈတ္ခမ္း

သားထူထူေတြနဲ႔ အကြဲေၾကာင္းႀကီးက မဟတဟနဲ႔ အတြင္းသား နီနီရဲရဲေတြကို တပိုင္းတစ ျမင္ေတြ႕ေနရသည္ ။

ျပဴးႂကြေထာင္ထင္းေနတဲ့ ေစာက္စိေလးကို ေတြ႕ေတာ့ မေနနိုင္ေတာ့ဘဲ ေနဒြန္း ကုန္း ယက္ေတာ့သည္ ။

 ဟင့္..ဟင္...အကို....စင္သီယာ့ကို တကယ္ ႀကိဳက္လို႔လား အကိုရယ္..စင္သီယာ မယုံပါဘူး ......

ေနဒြန္းသည္ ေစာက္စိခၽြန္ခၽြန္ေလး ကို လ်ာဖ်ားနဲ႔ ထိုးထိုး ကလိေပးရင္း ....( ႀကိဳက္တာေပါ့ စင္သီယာရယ္.....မင္းလို အရမ္း လွတဲ့ မိန္းမတေယာက္ ကို အရမ္းႀကိဳက္တာေပါ့.....) လို႔

ေျပာရင္း အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းကို ေအာက္ကေန အထက္ လ်ာျပားႀကီးနဲ႔ ပင့္ကာ ယက္လိုက္သည္ ။

( ဟြန႔္..မျဖစ္နိုင္ပါဘူး ......အကို တကယ္ ႀကိဳက္ရင္ ...သူမ်ားေတြ နဲ႔ ေပးလိုးပါ့မလား .....ဟိုလူႀကီး နဲ႔ လိုးခိုင္းတာ စင္သီယာ့ ဖင္ေပါက္ကိုပါ တအား လိုးသြားတယ္ ....)

ေနဒြန္းသည္ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ စင္သီယာ့ ေစာက္ဖုတ္ကို ဖိဖိ ယက္ေပးေနသည္ ။ လက္ကလည္း စင္သီယာ့ နို႔ႀကီးေတြကို ဆုပ္နယ္ေနသည္ ။

စင္သီယာ အခုလို ေျပာဆိုေနတာေတြက သူ႔ကာမစိတ္ကို ပိုလို႔ ထႂကြ ျပင္းထန္ေစသည္ ။

ဗီအိုင္ပီႀကီးကလည္း စင္သီယာနဲ႔ အိပ္အၿပီးမွာ စင္သီယာကို ဘယ္လို လိုးတဲ့အေၾကာင္း အေသးစိတ္ သူ႔ကို ဖုန္းနဲ႔ ေျပာျပခဲ့သည္ ။ ဒီလို အေျပာေတြကို နားေထာင္ရတာ ေနဒြန္း စိတ္

ေတြ တအား ထႂကြခဲ့ရသည္ ။

စင္သီယာ လည္း ေနဒြန္း ယက္ ကလိေပးေနတာေၾကာင့္ ဖီလင္ တအား တက္လာၿပီး ခါးေလးေကာ့ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ထားရင္း အရသာ ခံေနသည္ ။

ေနဒြန္းရဲ့ လ်ာႀကီးက သူမ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းထဲကို ထိုးေမႊေနသည္ ။

အကိုေစာက္ပတ္ ယက္တာ အရမ္းေကာင္းတာဘဲ အကိုရယ္ ...စင္သီယာ အရမ္း ႀကိဳက္တာဘဲ .......။

တခ်က္တခ်က္ ေကာင္းဘြန္းလို႔ ပါးစပ္ကေန ေအာ္ညည္းမရသည္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ အကိုေနဒြန္း ယက္ေပးေနတာ ရပ္သြားသည္ ။

စင္သီယာ့ မ်က္လုံးေလးေတြ ဖ်တ္ကနဲ ပြင့္သြားသည္ ။ အကို ဘာလို႔ ယက္ေပးေနတာ ရပ္သြားပါလိမ့္လို႔ ၾကည့္ခ်င္လို႔ ...။

အို .....။

စင္သီယာ့ မ်က္ႏွာ နားမွာ တုတ္တုတ္ခဲခဲ အတန္ႀကီး ေရာက္ေနသည္ ။

အကိုေနဒြန္းရဲ့ လီးတန္ႀကီး ...။

ဒစ္လုံးႀကီးက တင္းေျပာင္ေနသည္ ။ ဒီအထစ္ႀကီးနဲ႔ စင္သီယာ့ကို အကို အပီအျပင္ လိုးခဲ့တာ အႀကိမ္ႀကိမ္ဘဲ ...။

အကိုက စင္သီယာ့ကို လီးစုတ္ေစခ်င္လို႔ အခုလို မ်က္ႏွာ အနားကို သူ႔လီးႀကီး ထိုးကပ္ေပးတာလို႔ စင္သီယာ သိသည္ ။ စင္သီယာ့ ပါးစပ္ကို ဟေပးလိုက္သည္ ။ အကို က သူ႔ အတန္

ႀကီးကို စင္သီယာ့ ပါးစပ္ထဲကို ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့ စင္သီယာ အငမ္းမရဘဲ ငုံကာ စုတ္ေပးမိရပါေတာ့သည္ ။

ေနဒြန္းလည္း စင္သီယာ လီးစုတ္ေပးေနတာကို ငုံ႔ၾကည့္ရင္း မၾကာခင္မွာ စင္သီယာ့ကို  ရဲမႉးႀကီး ကို ေပးေကၽြးရအုံးမည္ လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေတြးေနသည္ ။

စင္သီယာက ႂတြေလာင္းက်ေနတဲ့ ေနဒြန္းရဲ့ ေဂြးစိႏွစ္လုံး ကိုလည္း လက္တဖက္နဲ႔ ဖမ္းဆုပ္ကာ ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးေနသည္ ။ တႁပြတ္ႁပြတ္ စုတ္ေပးေနတဲ့ အခ်ိန္ ႐ုတ္တရက္ႀကီး

( ေအာ.....ဒီလိုေတြ ျဖစ္ေနၾကတာကိုး ....) လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့ အသံေၾကာင့္ အစုတ္ခံေနတဲ့ ေနဒြန္း နဲ႔ စုတ္ေပးေနတဲ့ စင္သီယာတို႔ ၿပိဳင္တူလို လွည့္ၾကည့္မိလိုက္ၾကသည္ ။

( ဟင္ ....မိုးဆမ္း .....)

အခန္းေပါက္ဝမွာ ခါးေထာက္ၿပီး ေဒါသထြက္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာ နီနီေလးနဲ႔ ၾကည့္ေနတဲ့ မိုးဆမ္း ကို သူတို႔ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

( ဘားလမ္းထဲက Mary Brown မွာ ေတြ႕မလား .....)

ေႏြရြက္ဝါ  နဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ ေမရီဘေရာင္း ဆိုင္ကို ေနဒြန္း ေရာက္လာသည္ ။

ပထမတႀကိမ္ Rangoon Tea House မွာ ဆုံၿပီးကထဲက ေႏြရြက္ဝါ နဲ႔ ထပ္မေတြ႕ျဖစ္ဘူး ။

စင္သီယာျမ္ုင္ နဲ႔ဖိေနတာကို မိုးဆမ္း ေတြ႕သြားေတာ့ မိုးဆမ္း အရမ္းစိတ္ဆိုးသြားၿပီး ေနဒြန္းအိမ္က ထြက္သြားသည္ ။  ေနဒြန္းလည္း မိုးဆမ္းကို လိုက္ရွာ ေပမယ့္ မိုးဆမ္းကို ရွာ

လို႔ မေတြ႕ဘူး ။ ရဲမႉးႀကီးစိန္ဗလ က စင္သီယာၿမိဳင္ နဲ႔ ေတြ႕ေပးဖို႔ ေတာင္းဆို လြန္းတာေၾကာင့္ စင္သီယာၿမိဳင္ကို လႊတ္ေပးလိုက္ရသည္ ။

မိုးဆမ္းလဲ အိမ္မွာ မရွိေတာ့လို႔ ေနဒြန္း ညဖက္မွာ ေႏြရြက္ဝါ နဲ႔ ခ်ပ္တင္း လုပ္ျဖစ္သည္ ။ ေႏြရြက္ဝါ က ထပ္ေတြ႕ၾကမယ္ ဆိုၿပီး ေမရီဘေရာင္းဆိုင္ကို ခ်ိန္းသည္ ။ ေႏြရြက္ဝါ ကို

ရေအာင္ ျဖဳတ္မယ္လို႔ ၾကဳံးဝါးထားသည္ ။

ေမရီဘေရာင္း ထဲကို ဝင္လိုက္ေတာ့ ေႏြရြက္ဝါ ကို ဆိုင္ေထာင့္က စားပြဲတလုံးမွာ ထိုင္ေနတာ ေတြ႕ရသည္ ။

ေႏြရြက္ဝါရဲ့ စားပြဲမွာ သူ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္ ။

( ကိုရွိန္း .....)

ေႏြရြက္ဝါ က အံန္လိုင္းမွာ သူ႔ကို ကိုရွိန္း ဆိုတဲ့ နံမည္ နဲ႔ သိေနတာ ..။

( ေႏြ ....)

( ကိုရွိန္း..ဘာစားမလဲ...)

( မစားခ်င္ပါဘူး..ေႏြနဲ႔ေတြ႕ခ်င္တာ...)

( အခု ေတြ႕ေနရၿပီေလ ...ခိခိခိ )

( ေႏြက အရမ္း ေခ်ာတာဘဲ...)

( အံမယ္..ဟုတ္လို႔လား ...)

( ဟုတ္တယ္ ...ေႏြက အရမ္း လန္းတယ္ .....)

ေနဒြန္းက ေႏြရြက္ဝါရဲ့ လက္ကေလးကို ဖ်တ္ကနဲ ဖမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္ ။

( အို႔ .....)

ေနဒြန္းရဲ့ မ်က္လုံးေတြက ေတာက္ေျပာင္ေနသည္ ။

( ကိုရွိန္း..လႊတ္ပါကြာ..လူေတြ ၾကည့္ေနတယ္ .....)

( မလႊတ္ဘူး..ေႏြ..ေႏြ႕ကို ကိုယ္ အရမ္း ႀကိဳက္ေနၿပီ ....)

ေနဒြန္းသည္ ေႏြရြက္ဝါကို ေမရီဘေရာင္း က ေခၚထုတ္သြားသည္ ။

( ကိုရွိန္း...ေႏြ႕ကို ဘယ္ကို ေခၚသြားမလို႔လဲ ....)

( ကိုယ္ ကြန္ဒို အသစ္ ဝယ္ထားတာ ျပမလို႔...ေႏြနဲ႔ အတူတူေနဖို႔ေပါ့ ....)

( ဘယ္မွာလဲဟင္ ....)

( စတားစစ္တီး...Star City မွာ......)

( အဲဒါက ဘယ္မွာလဲ ....)

( တညင္ ( သံလၽွင္ ) မွာ.....)

ေနဒြန္းသည္ စတားစစ္တီးက သူ မၾကာေသးခင္ကမွ ဝယ္ယူထားတဲ့ ကြန္ဒို အခန္းကို ေႏြရြက္ဝါကို ေခၚသြားသည္ ။

( ဟယ္....ကိုရွိန္း.....အိမ္ခန္းက အရမ္း လွတာဘဲ .....)

ေႏြရြက္ဝါသညါ ေနဒြန္းရဲ့ ကြန္ဒိုအိမ္ခန္းကို အရမ္း သေဘာက်သြားသည္ ။ ဝရံတာက ထြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေဝး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဆီက ေရႊတိဂုန္ေစတီေတာ္ႀကီးကို လွမ္းေတြ႕ေန

ရသလို သီလဝါဆိပ္ကမ္းမွာ ေက်ာက္ခ် ရပ္နားေနတဲ့ နိုင္ငံျခား ပင္လယ္ကူး သေဘၤာႀကီးေတြကိုလည္း ေတြ႕ေနရသည္ ။

( ကိုရွိန္း....ေရကူးကန္ေလး နဲ႔ ေဂါ့ဖ္ကြင္းေလးေတြကလည္း ဒီ အေပၚကေန ျမင္ရတာ သိပ္လွတာဘဲ ေနာ္ .....)

ေနဒြန္းက ေရခဲစိမ္းထားတဲ့ ၀ိုင္ပုလင္းလွလွႀကီးတလုံးကို ယူလာသည္ ။ ေျပာင္လက္ေတာက္ပေနတဲ့ ဖန္ခြက္ေတြကိုလည္း ထုတ္လာသည္ ။

( ေႏြ..၀ိုင္ ေသာက္ရေအာင္ ....)

လွပတဲ့ ရႈေမၽွာ္ခင္းေတြကို ေငးၾကည့္ရင္း ေနဒါန္း ထည့္ေပးတဲ့ နီညိဳညိဳ ၀ိုင္ေတြကို အရသာခံကာ စုတ္ေသာက္လိုက္သည္ ။

ေနးဒြန္း က တိုက္ ေအာက္ဆုံး ေျမညီထပ္မွာ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ ရွိတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပသည္ ။ ေႏြရြက္ဝါက စင္ကာပူ ကို ေရာက္ဖူးတာမို႔ စင္ကာပူနဲ႔ တူလိုက္တာ လို႔ ေနဒြန္း

ကို ေျပာျပသည္ ။ ေနဒြန္းက သူ႔ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ ႂကြယ္ဝမႈေတြကို ေႏြရြက္ဝါကို ေျပာျပသည္ ။ ေႏြရြက္ဝါလည္း တအံ့တၾသ နားေထာင္ရင္း အေကာင္းစား ၀ိုင္ကို ေနဒြန္း ထည့္ေပး

သမၽွ တခြက္ၿပီး တခြက္ ေသာက္ေနသည္ ။

တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ရီေဝေဝ အရွိန္ရလာသည္ ။

ေနဒြန္းက ၀ိုင္ ထပ္ငွဲ႕ထည့္ျပန္ေတာ့ ေႏြရြက္ဝါ လဲ အရွိန္ရလာတာနဲ႔ ( ေတာ္ၿပီ..ေတာ္ၿပီ...မူးေနၿပီ .....) လို႔ ေျပာရင္း လက္ကေလး ကာသည္ ။

လက္ထဲက ၀ိုင္္ခြက္ကို စားပြဲေပၚ ခ်ထားလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေႏြရြက္ဝါ ေခါင္းေတြ ျခာျခာလည္လာသည္ ။ ပိုပို မူးလာသည္ ။

( ကိုရွိန္း....ေႏြ တအား မူးတယ္ ....)

ေနရွိန္းက ေႏြရြက္ဝါကို တြဲၿပီး ဝရံတာကေန တိုက္ခန္းထဲကို ဝင္သည္ ။

( ကိုယ္ သံပုရာရည္ ခ်ဥ္ခ်ဥ္ေလး တိုက္မယ္....ေႏြ ခဏ နားလိုက္ရင္ ေနေကာင္းသြားမွာပါ......)

ဧည့္ခန္းေဘးနားက အိပ္ခန္းလွလွေလးထဲကို ေႏြရြက္ဝါ ေရာက္သြားသည္ ။ ေမြ႕ရာ ထူထူ အိအိႀကီးေပၚကို ပက္လက္ကေလး ေရာက္သြားသည္ ။

နိုးတဝက္ မနိုးတဝက္ ....။


ေနဒြန္းသည္ သူ႔ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ ပက္လက္ကေလး မူးေဝေနတဲ့ ေႏြရြက္ဝါကို ျပဳံးျပဳံးႀကီး စူးစိုက္ ေငးၾကည့္ေနသည္ ။

သားေကာင္ သမင္ပ်ိ ုေလးကို ၀ါးၿမိဳစားေသာက္မဲ့ က်ားရိုင္းႀကီးတေကာင္လို ..။

အေရွာင္အတိမ္း ကၽြမ္းတဲ့ ေႏြရြက္ဝါ ကို မလြတ္တမ္း ရနိုင္ဖို႔ ေႏြရြက္ဝါကို ေနဒြန္း ေဆးခတ္ခဲ့သည္ ။ ေႏြရြက္ဝါ ေသာက္မယ့္ ၀ိုင္ခြက္ထဲ အိပ္ေဆးေတြ သူခတ္ခဲ့တာ ..။ ေႏြရြက္ဝါ သည္ တိုးတိုးေလး

ညည္းျငဴေနသည္ ။ အလြန္းသားနားလွပတဲ့ အိပ္ခန္းေလးထဲက ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ ေႏြရြက္ဝါကို သူ စိတ္ရွိလက္ရွိ လုပ္ရေတာ့မွာမို႔ ေနဒြန္းသည္ သူ႔ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြကို တခုၿပီး တခု

ခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္ ။ ကိုယ္လုံးေပၚ မွန္က်ယ္ႀကီးထဲမွာ ေနဒြန္းသည္ သူ႔ရဲ့ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ကိုယ္ခႏၶာကို ျပန္ျမင္ေနရသည္ ။

ရွည္လ်ား တုတ္ခိုင္လွတဲ့ သူ႔ေယာက်္ားတန္ဆာႀကီးက မတ္မတ္ေထာင္ေနသည္ ။

ေႏြရြက္ဝါ နေဘးမွာ သူ ဝင္လွဲအိပ္လိုက္ရင္း ေႏြရြက္ဝါရဲ့ ႏႈတ္ခမ္း ထူထးျပဲျပဲ အိအိေလးေတြကို သူ႔လက္ညႇိ ုးနဲ႔ တို႔ထိၾကည့္ေနသည္ ။

ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ ေႏြရယ္ ..မင္းေလးရဲ့ အလွအပေတြကို ကိုယ္ တဝႀကီး ခံစား ၾကည့္ရႈပါရေစအုံး.....။

မိုးဆန္းေလး စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္သြားေပမယ့္ ေနဒြန္း စိတ္မပူပါဘူး ..။ ငကန္းသြားရင္ ငေစြလာမယ္ ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္း ေနဒြန္းသည္ သူ႔မွာ မိန္းမသားတို႔ သည္းေျခႀကိဳက္ ေငြ နဲ႔

စိန္ေရႊ ေက်ာက္သံပတၱျမားေတြ တိုက္ခန္းေတြ ရွိေနသမၽွ မိန္းမဆိုတာ သူ႔အတြက္ အျမဲ ရနိုင္မည္ လို႔ သူ ထင္ျမင္သည္ ။

မိုးဆန္းေလးကို သူ တဝႀကီး ခီး ၿပီးလို႔ ရိုးအီေနၿပီ ေလ ...။

ေႏြရြက္ဝါ ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြက ဟတတေလး ျဖစ္ေနသည္ ။ ေနဒြန္း သူ႔လက္ညႇိုးကို ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ ၾကားထဲကို အသာေလး ထိုးသြင္းလိုက္သည္ ။

“ အင္း..ဟင္း....”

ေႏြရြက္ဝါက သူ႔လက္ညႇိုးကို စုတ္ယူလိုက္လို႔ ေနဒြန္း သေဘာက်သြားသည္ ။ အိပ္ခ်င္မူးတူး ေဆးမိေနေသာ ေႏြရြက္ဝါသည္ သူမပါးစပ္ထဲကို ေရာက္လာတဲ့ ေနဒြန္းရဲ့ လက္ညႇိုးကို ေယာင္ယမ္းၿပီး

စုတ္လိုက္တာပါ ...။

ေနဒြန္း ေႏြရြက္ဝါ ဝတ္ထားတဲ့ စကပ္ကို လွန္တင္လိုက္သည္ ။

ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴ ေတြ ဘြားကနဲ ေပၚလာသည္ ။ ေနဒြန္း ေပါင္တန္ တဖက္ကို လက္နဲ႔ ကိုင္ကာ ပြတ္သပ္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ ပင္တီ အတြင္းခံေလးက ျဖဴဆြတ္ဆြတ္ေလး ...။

ေပါင္တန္ေတြက ႏူးည့ံ ေခ်ာမြတ္လြန္းလို႔ ေနဒြန္း စုန္ခ်ီ ဆန္ခ်ီ ပြတ္သပ္ၾကည့္ေနသည္ ။ ဟြန္း...လွလိုက္တာ..ေႏြရယ္ ....။

ပင္တီေဘာင္းဘီေလးရဲ့ အလည္ဗဟိုေနရာက ခုံးေမာက္ေနသည္ ။ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ပင္တီရဲ့ ေဘးတဖက္တခ်က္ကို ကိုင္ရင္း ခၽြတ္ခ်လိုက္ေသာအခါ ဖုံးကြယ္ထားတဲ့ အလွရတနာႀကီးကို ဘြားကနဲ

သူေတြ႕လိုက္ရသည္ ။  အေမႊး ရိပ္သင္ထားလို႔ ေျပာင္တင္း မိုးေမာက္ေနတဲ့ မိန္းမ အဂၤါႀကီး ....။

ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူႏွစိခ်ပ္က ေစ့ကပ္ေနၾကသည္ ။

သူ႔လက္ညႇိုးနဲ႔ ဒီႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူေလးေတြကို ထိတို႔ ပြတ္သပ္ၾကည့္ေနမိျပန္သည္ ။

“ အင္း..ဟင္း......”

ေႏြရြက္ဝါ ႏႈတ္ဖ်ားက ညည္းသံသဲ့သဲ့ေလး ထြက္ေပၚလာသည္ ။ ေနဒြန္းရဲ့ လက္ညႇိုးက စုန္ခ်ီ ဆန္ခ်ီ ပြတ္သပ္ေနသည္ ။ “ အင္း..ေတာ္ေတာ့္ကို လွတဲ့ ေစာက္ဖုတ္...”

ေစာက္ဖုတ္ဆီက လက္ ခြာလိုက္သည္ ။ အေပၚပိုင္းက အဝတ္အစားေတြကို ခၽြတ္ပစ္ဖို႔ လိုအပ္ေနေသးသည္ မဟုတ္လား ....။

ေနဒြန္း ခၽြတ္ပစ္လိုက္လို႔ ေႏြရြက္ဝါရဲ့ ကိုယ္ အေပၚပိုင္းက အဝတ္ေတြလဲ ကုတင္ေဘးက ၾကမ္းျပင္ႀကီးေပၚကို က်ကုန္သည္ ။ ေႏြရြက္ဝါ ကိုယ္ေပၚမွာ ဘာ တခုမွ ရွိမေနေတာ့ဘူး ...။

သူ႔လက္သီးဆုပ္ေလာက္ ရွိတဲ့ ေႏြရြက္ဝါရဲ့ နို႔ႏွစ္လုံးက တင္းမာၿပီး ထိုးထိုးေထာင္ထာင္နဲ႔...။

နို႔သီးေခါင္းေလးေတြက နီရဲေနၾကသည္ ။ နို႔သီးေခါင္းေလးေတြသည္ အထဲမွာ ျမဳပ္ဝင္ေနဆဲ ျဖစ္သည္ ။ ဘယ္ေယာက်္ားသား တေယာက္တေလမွ စို႔ဘူးထားပုံ မေပၚဘူး ...။

နို႔ႏွစ္လုံးကို ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေနမိျပန္သည္ ။ ႏူးည့ံတဲ့ အထိအေတြ႕ေတြေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ရိုင္းေတြ ပိုလို႔ပိုလို႔ ထႂကြေသာင္းက်န္းလာရသည္ ။ နို႔သီးေလးေတြကို သူ႔လက္မနဲ႔ လက္ညႇိုးကို သုံး

ၿပီး ဆြဲလိုက္ ပြတ္ေခ်လိုက္ လုပ္ေနမိသည္ ။ ေဆးမိေနတဲ့ မိန္းမလွေလးကို သူ စားသုံးဖို႔ ျပင္ဆင္လိုက္သည္ ။

အသင့္ေဆာင္ထားတဲ့ ပုလင္းငယ္ေလးထဲက ဆီရည္ေတြကို သူ႔လိင္တန္ထိပ္ပိုင္းမွာ လူးသုတ္လိမ္းက်ံလိုက္သလို ေႏြရြက္ဝါရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကိုလည္း သုတ္လိမ္းလိုက္သည္ ။

ေပါင္တန္လွလွႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေဘးတဖက္တခ်က္ကို ျဖဲကားပစ္လိုက္သည္ ..။

နို႔တလုံးကို ငုံစို႔လိုက္ၿပီး က်န္တဲ့ နို႔တလုံးကို ဖြဖြေလး ကိုင္ညႇစ္သည္ ။ ေပါင္တန္ေတြ ၾကားထဲကို ေနရာယူ တက္ေမွာက္လိုက္ရင္း သူ႔တန္ဆာေခ်ာင္းႀကီးကို

အကြဲေၾကာင္းမွာ ေတ့ေထာက္လိုက္သည္ ။

ေႏြရြက္ဝါကေတာ့ ဘာမွ မသိဘူး ..။ တရႉးရႉးနဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေမာက်ေနသည္ ...။

ေနဒြန္း သူ႔တန္ဆာေခ်ာင္းႀကီးကို ေႏြရြက္ဝါရဲ့ အဂၤါစပ္ အထဲကို ႏွစ္သြင္းထည့္လိုက္ပါေတာ့သည္ ။

ေႏြရြက္ဝါ ကုတင္ေပၚမွာ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ လွဲေနရာက ေရခ်ိ ုးခန္းဆီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္ ။

ေရခ်ိ ုးခန္း တံခါး ပိတ္မထား ။

မွန္က်ယ္ အကန႔္ထဲမွာ ေရခ်ိ ုးေနတဲ့ ေနဒြန္းကို လွမ္းျမင္ေနရသည္ ။

ကိုယ္လုံးတီးနဲ႔ ေနဒြန္းသည္ သူ႔ကိုယ္လုံးကို ဆပ္ျပာနဲ႔ ပြတ္တိုက္ၿပီး ေရခ်ိ ုးေနသည္ ။ ေပါင္ၾကားက တန္းလန္းက်ေနတဲ့ သူ႔လိင္တန္ရွည္ႀကီးသည္ ယခုတိုင္ ေငါေငါႀကီး ျဖစ္ေနဆဲ ။

ေႏြရြက္ဝါ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေႏြရြက္ဝါကို သူ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ လုပ္ခဲ့သလဲေတာ့ ေႏြရြက္ဝါ မသိ ။ ေဆးခပ္တာ ျပယ္ၿပီး ျပန္ အသိဝင္လာၿပီး ေနာက္ပိုင္း ႏွစ္ႀကိမ္ သူ လုပ္သည္ ။ ေႏြရြက္ဝါ

သူ႔ အကိုင္အတြယ္ နဲ႔ စပ္ရွက္တာေတြကို လိုလိုလားလား နဲ႔ တုန႔္ျပန္မိသည္ ။ သူလုပ္ေပးတာေတြ ကလည္း ပီျပင္လွသည္ ။ ေကာင္းသည္ ။

ေနဒြန္း နဲ႔ အခုလို မေတြ႕ၾကခင္ကထဲ က ေႏြရြက္ဝါသည္ အပ်ိ ုတေယာက္ မဟုတ္ပါ ။

ေႏြရြက္ဝါသည္ ေယာက်္ားနဲ႔ ၾကဳံဖူးတဲ့ မိန္းမ တေယာက္ပါ ။

ဒါေၾကာင့္လဲ ေနဒြန္းကို အနီးကပ္ ပူးကပ္ဖို႔ ဦးအ့ံဘြယ္က ေႏြရြက္ဝါကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာပါ ..။ ေနဒြန္းလို လူတေယာက္ ကို ခ်ဥ္းကပ္ဖို႔ ဆိုတာက သူ႔အႀကိဳက္ကို လိုက္ၿပီး လုပ္မွ ရမည္ ဆိုတာကို

ဦးအံ့ဘြယ္ သိသည္ ။ ေႏြရြက္ဝါသည္ လုပ္ငန္းခြင္မွာ နံမည္ပ်က္ ရွိသည္ ။ ဒီနံမည္ပ်က္ထားတာေတြသည္ ဦးအံ့ဘြယ္ေၾကာင့္ ေပၚေ့းထင္ထင္ ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး ။ ဦးအံ့ဘြယ္သည္ လူေမြးတာကို ကၽြမ္း

သည္ ။  နံမည္ပ်က ရွိတဲ့ လူေတြကို ေမြးထားၿပီး အလုပ္အတြက္ ျပန္ အသုံးခ် တတ္သည္ ။

ဦးအံ့ဘြယ္သည္ အရမ္းကို လည္ပတ္သလို ဉာဏ္မ်ားသည္ ။ ေကာက္က်စ္သည္ ။ ေနဒြန္းကို သူ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ ၾကာၿပီ ။ ေနဒြန္းက အရမ္း လ်င္ၿပီး ေကြ႕ေရွာင္သြားတတ္လြန္းလို႔ ယေန႔တိုင္

ေနဒြန္းကို သူ ဆြဲမစိနိုင္ေသးလို႔ ဒီ တခ်ီေတာ့ ေႏြရြက္ဝါ ကို တယ္ၾကက္အျဖစ္ ထိုးေကၽြးၿပီး ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ ခ်ည္ၿပီး တုတ္ၿပီး ရိုက္မည္ လို႔ ဦးအံ့ဘြယ္ႀကီး လုပ္ေနတာ ..။

ေႏြရြက္ဝါ ရဲ့ တကယ့္နံမည္ အရင္းက လင္းလင္းေဆြ ..။

လင္းလင္းေဆြ ရိုက္စား လုပ္တာေတြကို ဦးအံ့ဘြယ္သိသည္ ။ ဦးအံ့ဘြယ္သာ မကယ္ရင္ လင္းလင္းေဆြ ( ေခၚ ) ေႏြရြက္ဝါ အလုပ္ျပဳတ္ ေထာင္က်ေနတာ ၾကာၿပီ ..။ လုပ္ငန္းခြင္မွာ လဒ္စားတာေတြ

 တင္ မကေသးဘူး  ။ လင္းလင္းးေဆြသည္ ဌာနထဲမွာ ရႈပ္သည္ ။ အထက္အရာရွိတခ်ိ ု႔နဲ႔ မလြတ္မကင္းတာေတြ ျဖစ္ခဲ့သည္ ။

လင္းလင္းေဆြသည္ ၿမိတ္ ေကာ့ေသာင္ ေကာ့ကရိတ္ ဖက္မွာ တာဝန္က်ေနတဲ့အခ်ိန္ ဦးအံ့ဘြယ္ ေရာက္လာၿပီး လင္းလင္းေဆြ နဲ႔ ေတြ႕သည္ ။ သူ ခိုင္းစရာ ရွိတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပသည္ ။ ေနဒြန္း

ဆိုတဲ့ ေဆးျဖန႔္ခ်ီေနတဲ့ လူ ကို အမိအရ ဆြဲစိဖို႔ ေဆြးေႏြးသည္ ။ လင္းလင္းေဆြ သည္ ကိုယ္နဲ႔ ရင္းၿပီး သတင္းေဖြရွာရမည္ လို႔ ဦးအံ့ဘြယ္က ေျပာျပသည္ ။

တကယ္ေတာ့ ေယာက်္ားနဲ႔ အိပ္တာက လင္းလင္းေဆြလို မိန္းမ တယာက္ အတြက္ အဆန္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ ဦးအြ႕ဘြယ္ကို သူမ ျငင္းနိုင္တဲ့ အစြမ္း အင္အား မရွိဘူး ..။ လင္းလင္းေဆြ

လုပ္ပါမည္ လို႔ ေခါင္းျငႇိမ့္ခဲ့ရသည္ ။

ေနဒြန္းကို အြန္လိုင္း ခ်ပ္တင္းမွာ ဆုံဖို႔ အကြက္ဖန္လိုက္ၿပီး ေနဒြန္း ပိုၿပီး စိတ္ျပင္းထန္လာေအာင္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ေတြ႕ဆူံတဲ့ အခ်ိန္မွာ အေရးတႀကီး နဲ႔ အိမ္ျပန္ရမည္ ဆိုၿပီး ေနဒြန္း ေခၚေဆာင္ရာကို

မလိုက္ခဲ့ ..။ အခုေတာ့ ေနဒြန္း ေဆးခတ္တာကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ခံလိုက္ၿပီး ေနဒြန္း ျပဳသမၽွ ႏုပစ္လိုက္သည္ ။

ျဖဴေဖြး ေတာင့္တင္းတဲ့ ေႏြရြက္ဝါ ကို သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ စက္ရွက္လိုက္ရလို႔ ေနဒြန္း ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ေနသည္ ။ မိုးဆန္းက စိတ္ေကာက္ၿပီး ထြက္သြားသလို စင္သီယာၿမိဳင္ကိုလည္း သူ႔ကို ေစာင့္ေရွာက္

ေနတဲ့ ရဲမႉးႀကီးကို ထိုးေကၽြးထားရလို႔ ေလာေလာဆည္မွာ ေနဒြန္းမွာ ေစာ္ မရွိဘူးဆိုေတာ့ ေႏြရြက္ဝါသည္ သူ မွန္မွန္ ျဖဳတ္ဖို႔ ေစာ္ ျဖစ္လာရၿပီ ..။

မိုးဆမ္းသည္ ေနဒြန္းကို စိတ္ဆိုးၿပီး ထြက္လာခဲ့ေပမယ့္ ၾကာလာေတာ့ အခက္အခဲ ေတြ႕လာသည္ ။

အမႏွစ္ဝမ္းကြဲရဲ့ တိုက္ခန္းမွာ ကပ္ေနရတာကလည္း မလြယ္လွ ..။ ဒီအမရဲ့ အမူးသမား လင္ကလည္း ရိသဲ့သဲ့နဲ႔ ..။ ရရစားစားေတြမို႔ တခါတခါ စားေရးေသာက္ေရးေတာင္ သိပ္ အဆင္မေျပဘူး ။

ကိုကိုေမာင္ကေတာ့ ျပန္ထြက္ရေတာ့မယ္လို႔ သူ႔လူ ဘာဘူက ေျပာတာဘဲ ..။

အခုေခတ္ကလည္း ေထာင္ ခဏ ခဏ ခါခါေနတယ္ မဟုတ္လား ..။ ဝင္သြားတာလဲ ေတာ္ေတာ္ ၾကာေနၿပီ ဆိုေတာ့ ျပန္လြတ္ေတာ့မွာပါ လို႔ ဘာဘူက ေျပာတယ္ ..။

ေရခမ္းလာလို႔ မိုးဆမ္း အခက္ၾကဳံေနတယ္ ..။

ေနဒြန္းလဲ ေႏြရြက္ဝါ ဆိုတဲ့ေစာ္တေကာင္နဲ႔ ညိၿပီး ဒီေစာ္ကို သူ႔အိမ္မွာ ေခၚထားတယ္ လို႔သတင္းၾကားတယ္ ..။ ေနဒြန္းက တဏွာဘူး ဆိုေတာ့ ေစာ္ မရွိရင္ မေနတတ္ဘူး ..။

မိုးဆမ္းလဲ ေနဒြန္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ေနလိုက္ေတာ့ သူ႔အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း သိခဲ့ရတယ္ ။ မိုးဆမ္းကို လိုေလေသးမရွိေအာင္ ထားခဲ့ေပမယ့္ ဆက္စ္ကိစၥမွာ ေတာ့ သူ႔ကို မိုးဆမ္း

လက္လန္တယ္ ..။ တကယ့္ကို တဏွာစိတ္မ်ားတဲ့ လူႀကီး ..။ အယးကလဲ ဘာသန္သလဲ မေမးနဲ႔ ..။

မိုးဆမ္း ဒီေန႔ အသိတေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းထားတယ္ ..။

ဒီအသိက ေနဒြန္းနဲ႔ ေနေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သိတဲ့ အသိေပါ့..။ ေနဒြန္းေၾကာင့္..ေနဒြန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သိတဲ့ အသိ ..။ ျမဇင္သြယ္ တဲ့ ။ ေက်ာက္ အေရာင္းအဝယ္ လုပ္တဲ့ မိန္းမ ..။

ျမဇင္သြယ္က ေက်ာက္ဆိုင္ေတြ ဖြင့္ထားတယ္ ..။ မိုးဆမ္းကို သူ႔အလုပ္ေတြ ဆိုင္ေတြမွာ တေနရာ အလုပ္ေပးနိုင္မွာဘဲ ဆိုၿပီး သူ႔ကို အလုပ္ေတာင္းမလို႔ ..။

ျမဇင္သြယ္က အလုပ္မ်ားတဲ့သူဆိုေတာ့ မိုးဆမ္းကို သူ ေန႔လည္စာ စားတဲ့ အခ်ိန္ ေတြ႕မယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ..။ ဆိပ္ကမ္းသာလမ္း က ပါရာဒိုက္စ္ဆိုင္မွာ ဆုံမယ္ တဲ့ ..။

မိုးဆမ္း မိုးရြာေနတဲ့ ၾကားက ျမဇင္သြယ္နဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ ထြက္ခဲ့တယ္ ..။

ပါရာဒိုက္စ္ဆိုင္ေလးက အေပၚထပ္မွာ ..။ ျမဇင္သြယ္ ခ်ိန္းထားတဲ့ အခ်ိန္ထက္ နဲနဲေစာၿပီး မိုးဆမ္း ေရာက္သြားတယ္ ..။ ကိုယ္က အကူအညီေတာင္းခ်င္တဲ့ လူ ဆိုေတာ့ ေစာေရာက္ေနတာက ပို

ေကာင္းမယ္ေလ ..။ သေဘၤာသီးေဖ်ာ္ရည္ တခြက္ မွာၿပီး ျမဇင္သြယ္ အလာကို ေစာင့္လိုက္သည္ ။ ဆိုင္ခန္းေလးထဲ လူသိပ္ မရွိဘူး ..။ ဆိုင္ဝန္ထမ္းမိန္းကေလး လာခ်ေပးတဲ့ ေဖ်ာ္ရည္ကို ပိုက္နဲ႔

စုတ္ေသာက္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဆိုင္ထဲကို လူတေယာက္ ဝင္လာသည္ ။ အသက္ အစိတ္ေလာက္ ရွိမယ့္ အရပ္ျမင့္ျမင့္ လူတေယာက္ ..။အင္း..ဒီဇိုင္းကေတာ့ ခပ္လန္းလန္း ..။ အေကာင္းစားလို႔

ထင္ရတဲ့ စပို႔ရွပ္လက္ရွည္..ေျပာင္လက္တဲ့ နာရီ ..ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အသစ္ ရႉးအသစ္နဲ႔ ။

ဒီလူက မိုးဆမ္း နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က စားပြဲမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ဆိုင္ဝန္ထမ္း မိန္းကေလး လာခ်ေပးတဲ့ မီးညဴးစာအုပ္ေလးကို လွန္ေလွာ ၾကည့္ၿပီး တခုခုမွာေနတာကို မိုးဆမ္း ေတြ႕ရသည္ ။ မိုးဆမ္း

သူ႔ကို ၾကည့္ေနတဲ့ အခ်ိန္ သူက ဖ်တ္ကနဲ မိုးဆမ္းဖက္ကို ၾကည့္လိုက္တယ္ ..။ ၾကည့္လဲ ၾကည့္ ျပဳံးလဲ ျပတယ္ ..။ ဒါတင္မကဘူး..။ မိုးဆမ္းဆီကို ေလၽွာက္လာတယ္ ..။ ဟင္..တကယ္ရဲတဲ့လူ..။

“ က်ေနာ္ ဒီကနဲ႔ တေနရာမွာ ဆုံဘူးတယ္ ထင္လို႔..”

ဘလိုင္းႀကီး ဝင္ေရာတာ ပါလား..။

မိုးဆမ္း ဘာမွ မေျပာဘဲ သူ႔ကိုဘဲ ၾကည့္ေနလိုက္မိတဲ့အခ်ိန္ သူက “ ဟုတ္တယ္..ကိုမူဆာတို႔ ဒင္နာပါတီမွာ....ကိုမူဆာ ေမြးေန႔ေလ....ေသခ်ာပါတယ္...မွတ္မိလား...” လို႔ ထပ္ေျပာလိုက္ေတာ့

မိုးဆမ္းလဲ သူေျပာတဲ့ ပြဲကို ေနဒြန္းနဲ႔ သြားခဲ့တာ အမွတ္ရလိုက္သည္ ။  သူနဲ႔ ဆုံသလားေတာ့ မိုးဆမ္း မမွတ္မိဘူး ။

“ ေအာ္..ဟုတ္တယ္..ကိုမူဆာရဲ့ ဘတ္ေဒးပါတီ သြားတာေတာ့ က်မ မွတ္မိတယ္ ..”

“ က်ေနာ္ကေတာ့ေသေသခ်ာခ်ာ့ကို မွတ္မိေနတာ....က်ေနာ့္နံမည္က “ စိုင္းမိုးေကာင္း ”ပါ...က်ေနာ္က ပင္လယ္စာ ( ဆီးဖု )ေတြ ျဖန႔္ခ်ီတဲ့အလုပ္ လုပ္ပါတယ္...”

“ ဟုတ္..က်မနံမည္က မိုးဆမ္း ပါ ..အဟင္း..က်မကေတာ့ လတ္တေလာ အလုပ္မလုပ္ဘူး...စိတ္ေလၿပီး ေလ်ာက္လိမ့္ေနတယ္...”

“ မိုးဆမ္း က ရယ္စရာ ေျပာတတ္တယ္ေနာ္..အလုပ္မလုပ္ဘဲ ေလ်ာက္လိမ့္နိုင္တာ ေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ..အဟဲ..က်ေနာ္ လဲ အဲလို ဘဝမ်ိ ုး ေရာက္ခ်င္လိုက္တာ..”

“ မိုးဆမ္းက တကယ္ေျပာေနတာ...အခု ဒီဆိုင္ကို လာတာလဲ အလုပ္ေလးမ်ား ရမလား ဆိုၿပီး ေဘာစိတေယာက္နဲ႔ လာေတြ႕တာ...”

“ မိုးဆမ္းက တကယ္ အလုပ္လုပ္ခ်င္ေနတာလား....”

“ ဒါေပါ့ရွင္..မိုးဆမ္း မေနာက္ပါဘူး..အတည္ေျပာေနတာ...”

“ အလုပ္လိုခ်င္ရင္ က်ေနာ္ ေပးနိုင္ပါတယ္....ဘယ္လို အလုပ္မ်ိ ုး မိုးဆမ္းက ရွာေနတာလဲဟင္..”

ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီ စိုင္းမိုးေကာင္း ဆိုတဲ့ လူ မွာထားတဲ့ အစားအေသာက္ေတြ ေရာက္လာသည္ ။ စိုင္းမိုးေကာင္းက “ က်ေနာ္ ဒီစားပြဲမွာဘဲ စားလိုက္လို႔ရမလား..” လို႔ ေမးသည္ ။

တကယ္ေတာ့ မိုးဆမ္း က ျမဇင္သြယ္ အလာကို ေစာင့္ေနတာ ..။ သူ မိုးဆမ္း စားပြဲမွာ အတူတူလာထိုင္စားတာကို သေဘာမက်လွဘူး..။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကို မျငင္းလိုက္ခ်င္တာနဲ႔ “

ရပါတယ္..စားပါ..” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ ..။

သူက “ မိုးဆမ္းေရာ တခုခု စားပါလား..က်ေနာ္ ေကၽြးပါရေစ...” လို႔ ေျပာတယ္ ..။

“ မိုးဆမ္း မစားေသးပါဘူး..ေစာေစာက ေျပာတဲ့ ေဘာစိကို ေစာင့္ေနတာပါ..”

စိုင္းမိုးေကာင္းကိုေတာ့ သူ႔ပုံပန္းနဲ႔ ဝတ္တာစားတာေတြ ေတြ႕တာနဲ႔တင္ မိုးဆမ္း အထင္ႀကီးသြားသည္ ။ လတ္တေလာ ေရခမ္းေနတဲ့ အခ်ိန္ ေဘာစိေတြကို ခ်ိတ္ထားတာ မမွားဘူးလို႔

စိတ္ထဲ ေတြးလိုက္တယ္ ..။

သူစားၿပီးသြားတဲ့ အထိ ျမဇင္သြယ္ ေရာက္မလာဘူး ..။ ျမဇင္သြယ္ရဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ ရွိေပမယ့္ ျမဇင္သြယ္လို သူေဌးမတေယာက္ကို သူ ဖုန္း ခဏခဏ အလကားေနရင္းမေခၚခ်င္ဘူး ..။ လမ္းေတြက

ေနရာတကာ ပိတ္က်ပ္ေနတာမို႔ သူေနာက္က်တာဘဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ဆိုၿပီး စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ဆက္ ေစာင့္ေနလိုက္တယ္ ..။

တစ္တစ္..တစ္တစ္...နဲ႔ မိုးဆမ္း ဖုန္းေလး ျမည္လာတယ္ ...။

အို..ျမဇင္သြယ္ ေခၚတာ ...။

ဟူး...သူ ေက်ာက္ကႏု္းဖက္ ေရာက္ေနလို႔ ကားေတြကလဲ ပိတ္ဆို႔ေနတာေၾကာင့္ မလာျဖစ္ေတာ့ဘူး..ေနာက္မွ ဆုံၾကတာေပါ့လို႔ ေခၚေျပာတာ ျဖစ္ေနတယ္ ...။

စိတ္ပ်က္သြားတဲ့ ပုံကို စိုင္းမိုးေကာင္းက အကဲခတ္ေနၿပီး သူ႔ ဗစ္ဇစ္တင္းကပ္ (  လိပ္စာနဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ ကပ္ျပား )ေလး ထုတ္ေပးတယ္ ..။

“ မိုးဆမ္း အတြက္ဆို အခ်ိန္မေရြး တခုခု စီသၤေပးနိုင္ပါတယ္ ။။က်ေနာ္လုပ္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းေတြက အမ်ားႀကီး ရွိတာမို႔ တခု မဟုတ္ တခု မိုးဆမ္း ဝင္လုပ္နိုင္ပါတယ္....”

အမေလး..ေယာက်္ားေတြမ်ား..ေခ်ာေခ်ာလွလွ မိန္းမေတြကို ဆိုရင္ ေနာက္ေၾကာင္းေတြ ဘာေတြ ဘာမွ မသိဘဲနဲ႔ေတာင္ အလုပ္က ခ်က္ခ်င္း ခန႔္ခ်င္ေနၾကပါလား ဆိုၿပီး မိုးဆမ္း စိတ္ထဲမွာ

က်ိတ္ျပဳံးလိုက္မိတယ္ ..။

စိုင္းမိုးေကာင္း က မိုးဆမ္းကို သြားခ်င္တဲ့ ေနရာ သူ လိုက္ပို႔ေပးမယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။

သူ႔ရဲ့ ကားကို ေတြ႕ေတာ့ မိုးဆမ္း သိလိုက္တယ္ ။ သူဟာ ခပ္ျမင့္ျမင့္ ေဘာစိတေယာက္ ဆိုတာ ။ ေလေအးစက္ ဖြင့္ထားတဲ့ ကက္ဒိလက္ကားနက္ႀကီး နဲ႔ စီးနင္းလိုက္ပါသြားရတဲ့ မိုးဆမ္း လဲ ဒီ

စိုင္းမိုးေကာင္း ကို ခ်ိတ္ထားဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ။ လမ္းေတြမွာ ကားေတြ ပိတ္ဆို႔ေနတာက မိုးဆမ္းနဲ႔ စိုင္းမိုးေကာင္းကို ပိုၿပီး ရင္းႏွိးသြားေစသလိုဘဲ ။ ကားတန္းႀကီးထဲ

တလိမ့္လိမ့္တိုးေမာင္းေနရင္းစကားလက္ဆုံက်ရလို႔ ..။

ခုဘဲေတြ႕ ခုဘဲ ရိပ္လို႔ မျဖစ္ေသးတာေၾကာင့္ စိုင္းမိုးေကာင္းကို ႀကိဳးရွည္ရွည္နဲ႔ ခဏ လွန္ထားလိုက္မည္ လို႔ မိုးဆမ္း ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ။ အလုပ္မရေသးခင္ေတာ့ ဘာဘူ႔ဆီဘဲ ေငြသြားဆြဲမည္

လို႔ ေတြးမိတယ္  ။ ဘာဘူ႔ဆီမွာ ကိုကိုေမာင့္ရဲ့ ေငြေတြ ရွိေနအုံးမွာပါဘဲ ..။

စိုင္းမိုးေကာင္းကို မဂိုလမ္းထိပ္မွာဘဲ ရပ္ေပးခိုင္းလိုက္ၿပီး မိုးဆမ္း ဆင္းလိုက္တယ္ ။ ဘာဘူ႔တိုက္ခန္းေပၚကို တက္ခဲ့တယ္ ။ ဓါတ္ေလွခါး မရွိတဲ့ ေရွးေဟာင္း တိုက္အိုႀကီးမို႔ အေပၚထပ္

ဘာဘူ႔အခန္းလဲ ေရာက္ေရာ မိုးဆမ္း ေတာ္ေတာ္ ေမာဟိုက္သြားတယ္ ။

ဘာဘူ႔တိုက္ခန္းကို ေနဒြန္းဆီက ထြက္လာၿပီးေနာက္ မိုးဆမ္း ခဏ ခဏ ေရာက္သည္ ။ ေရာက္ခဲ့သည္ ။ ဘာဘူ႔ဆီမွာ လက္ဝါးလာျဖန႔္ခဲ့သည္ ။ ဘာဘူက မိုးဆမ္း လိုသမၽွ ေငြေတြကို မဆိုင္းမတြ

ထုတ္ေပးခဲ့သည္ ။ ကိုကိုေမာင့္ စာရင္း ကေန မိုးဆမ္း ထုတ္ေနတာ ။ ကိုကိုေမာင္ က ေထာင္ထဲကေန မိုးဆမ္းဆီကို စာတေစာင္ ပို႔ၿပီး ဘာလိုလို ဘာဘူ႔ဆီက ေတာင္းဖို႔ ေျပာခဲ့လို႔ မိုးဆမ္း လည္း

ေနဒြန္းနဲ႔ အတူတူ ေနေနတုံးက မလိုအပ္ေပမယ့္ ေနဒြန္းဆီက ထြက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ေတာ့ လိုအပ္လို႔ ဘာဘူ႔ဆီက ေငြလာလာဆြဲခဲ့သည္ ။

ဘာဘူသည္ အသားျဖဴေဖြးၿပီး အရပ္ျမင့္ျမင့္ ႐ုပ္သန႔္တဲ့ မဂိုကုလား တေယာက္ ျဖစ္သည္ ။

မိုးဆမ္း တံခါးက ခလုပ္အျဖဴေလးကို ဖိႏွိပ္လိုက္သည္ ။

တင္..ေတာင္ ....။

တံခါးပြင့္လာသည္ ။

ခပ္ဝ၀ အီႏၵိယ အမ်ိ ုးသမီးႀကီးတေယာက္ က ဖြင့္ေပးတာ ..။

“ ဘာဘူ ရွိလား ...”

“ ရွိတယ္....ခဏေစာင့္..”

မိန္းမႀကီး က မိုးဆမ္းကို အိမ္ေရွ႕ခန္းက ဆိုဖာမွာ ထိုင္ခိုင္းၿပီး အတြင္းခန္းကို ဝင္သြားသည္ ။

မိုးဆမ္းလဲ ဘာဘူ႔ဆီက ဘယ္ေလာက္ ေတာင္းရင္ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနသည္ ။

“ မိုးဆမ္း ...”

ဘာဘူ ထြက္လာသည္ ။ ခါတိုင္းလိုဘဲ ဘာဘူသည္ ျပဳံးရယ္လ်က္ ..။

“ ဘာဘူ ..မိုးဆမ္း လာရျပန္ၿပီ ...” မိုးဆမ္းက ေျခာက္ကပ္ကပ္ ရယ္လိုက္ရင္း ေျပာလိုက္သည္ ။ ဘာဘူက “ ဘာလဲ...ထုံးစံအတိုင္းဘဲလား ....” လို႔ ေမးသည္ ။

“ ဟုတ္တယ္..ဘာဘူ..ေငြလိုျပန္ၿပီ .....”

“ ခက္တယ္...မိုးဆမ္း ...ေျပာရမွာေတာ့ ခက္တယ္...”

“ ဘာ...ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္....ဘာဘူ...”

“ ကိုကိုေမာင္ ရဲ့ ေငြ က်ေနာ့္ လက္ထဲမွာ မက်န္သေလာက္ ျဖစ္ေနလို႔..”

“ ရွင္ ..”

တံခါးဖြင့္ေပးတဲ့ မိန္းမဝဝႀကီး အတြင္းခန္းက ထြက္လာသည္ ။

“ က်မ ျပန္ေတာ့မယ္..ဆရာ....”

“ ေကာင္းၿပီ ..ခါလာ...မနက္ဖန္ လာဖို႔ မလိုဘူး ....”

“ ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာ..”

မိန္းမႀကီး တံခါးက ထြက္သြားေတာ့ ဘာဘူက တံခါးကို ျပန္ပိတ္လိုက္သည္ ။

မိုးဆမ္း ဘာဘူ ေစာေစာက ေျပာတာကို မယုံနိုင္ေအာင္ဘဲ ။ ကိုကိုေမာင့္ေငြ မရွိေတာ့ဘူး ဆိုတာ ..။ ျဖစ္နိုင္ပါ့မလား ။ ကိုကိုေမာင္လို လူမွာ ေငြ မရွိေတာ့ဘူး ဆိုတာ ..။

“ ဘာဘူ ..မိုးဆမ္း တကယ့္ကို လိုေနလို႔ပါ..ၾကည့္က်က္ လုပ္ေပးပါအုံး ....”

“ အင္း...က်ေနာ္လဲ လုပ္ေပးခ်င္တာဘဲ မိုးဆမ္းရယ္..ကဲ..လာလာ..က်ေနာ့္႐ုံးခန္းမွာ ေအးေအးေဆးေဆး သြား ေျပာၾကရေအာင္ ....”

ဘာဘူက အတြင္းခန္းကို မိုးဆမ္းကို ဦးေဆာင္ ေခၚသြားပါသည္ ။ ဘာဘူ႔႐ုံးခန္းကို မိုးဆမ္း အရင္ တေခါက္ကလဲ ေရာက္ဖူးသည္ ။ ေငြလာယူေတာ့ ေငြကမာဏက မ်ားလို႔ ဘာဘူက

အတြင္းခန္းမွာ ေပးသည္ ။

ဘာဘူ႔႐ုံးခန္းေလးက က်ဥ္းေပမယ့္ အရမ္းသားနားသည္ ။ သန႔္ရွင္းသည္ ။ ေလေအးစက္ ( အဲကြန္း ) နဲ႔ ..။ “ ထိုင္ပါ..မိုးဆမ္း ....တခုခု ေသာက္အုံး ...”

“ ေတာ္ၿပီ..ဘာဘူ..ေစာေစာကဘဲ ေဖ်ာ္ရည္ ေသာက္လာတယ္ ...”

“ လုပ္ပါ..အရည္တခြက္နဲ႔ ဘာမွ မထူးပါဘူး..”

ဘာဘူက ေရခဲေသတၱာေလးဖြင့္ၿပီး အခ်ိ ုရည္ပုလင္းတပုလင္းကို ထုတ္ေပးသည္ ။

“ မိုးဆမ္း ေရ..တကယ္ပါ...ဒီတခါ မလုပ္ေပးနိုင္တာ စိတ္မရွိနဲ႔....”

“ ခက္တာဘဲ ဘာဘူရယ္....မိုးဆမ္းလဲ ႀကံရာ မရေတာ့ဘူး..လတ္တေလာ ေနေနတဲ့ မိုးဆမ္းရဲ့ ကာစင္အိမ္ကေန တေနရာရာကို ေျပာင္းရမွာမို႔ပါ ...ဘာဘူ႔ေငြဘဲ ျဖစ္ျဖစ္

ခဏ ေခ်းထားပါလား..ေနာက္ေတာ့ ကိုကိုေမာင္ ထြက္လာတဲ့အခါ သူ႔ကို ျပန္ဆပ္ခိုင္းမယ္ ...”

ဘာဘူက အခ်ိ ုရည္ပုလင္းကို ေမာ့ေသာက္ရင္း..“ မိုးဆမ္းေရ....က်ေနာ္ ကူညီရင္ က်ေနာ္ လိုအပ္တဲ့အခါက်ရင္ေကာ ကူညီမွာလားဟင္..” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။ မိုးဆမ္းလည္း ဘာဘူေပးတဲ့

အခ်ိ ုရည္ပုလင္းကို ေမာ့ေသာက္ရင္း..“ အိုး..ဘာဘူရယ္..အခ်င္းခ်င္းေတြဘဲ..ေျပာေနစရာ မလိုပါဘူး..ကူမွာေပါ့...အျပန္အလွန္ေပါ့..ဟင္းဟင္း...” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။ ကိုကိုေမာင့္

အားကိုးနဲ႔ပါ ..။ ကိုကိုေမာင္ ျပန္ထြက္လာၿပီးရင္ ဘာဘူ႔ကို ျပန္ေပးဆပ္နိုင္မွာ မဟုတ္လား..။ ဘာဘူ ေငြလိုတဲ့အခါေတြ ရွိလာရင္လဲ ကိုကိုေမာင္က ကူညီနို္ငမွာ အေသအခ်ာပါဘဲေလ ..။

“ တကယ္လားဟင္..မိုးဆမ္း ..”

ဘာဘူက မိုးဆမ္း လက္ကေလးကို ဖမ္းဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေမးသည္ ။

“ တကယ္ေပါ့ ဘာဘူရယ္..ဘာဘူနဲ႔ မိုးဆမ္းတို႔က အခ်င္းခ်င္းေတြဘဲေလ ..”

မိုးဆမ္းလည္း ေငြရခ်င္ေဇာနဲ႔ ဘာဘူ႔ကို အျပတ္ ဖါးရမည္ ဆိုၿပီး သူက လက္လာကိုင္သည္ကို အမႈမထားတဲ့အျပင္ သူ႔လက္ကိုပါ ျပန္ကိုင္လိုက္သည္ ။

“ မိုးဆမ္း က ေငြ ဘယ္ေလာက္ လိုလို႔လဲဟင္..”

“ အိမ္ခန္းတခန္း ငွားဖို႔ နဲ႔ ကိုကိုေမာင္ ထြက္လာတဲ့အထိ စားဖို႔....”

“ ကိုကိုေမာင့္ ေငြ မရွိေပမယ့္ က်ေနာ္ ဘဲ ၾကည့္လုပ္ေပးရမွာေပါ့ေလ ..ဟင္း ...ဒီလူ နဲ႔ ဒီလူ ဆိုေတာ့...” လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့ ဘာဘူသည္ မိုးဆမ္း လက္ကို မလႊတ္ေပးေသးဘူး ။ မိုးဆမ္း နဲ႔

ဘာဘူ နီးနီးကပ္ကပ္ ရွိေနၾကသည္ ။ ႐ုံးခန္းေလးထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲဘဲ ..။

ထူးဆန္းတာက မိုးဆမ္းရဲ့ စိတ္ေတြ တမ်ိ ုးျဖစ္လာတာ ..။ ရင္ေမာသလိုလို ရင္တုန္သလိုလို ..။ ဘာဘူရဲ့ အခ်ိ ုရည္ကို တကြပ္ကြပ္နဲ႔ ေမာ့ေသာက္လိုက္မိသည္ ။ ရင္ပူတာမ်ား ေလ်ာ့သြားမလား

ဆိုၿပီး ..။

“ လာ..မိုးဆမ္း...အထဲသြားရေအာင္ ...”

“ ရွင္...”

“ ေငြ သြားယူမယ္ေလ..အထဲမွာ...”

မိုးဆမ္းရဲ့ လက္ကို ဆြဲၿပီး ဘာဘူက ကန႔္လန႔္ကာေလး ကာထားတဲ့ အခန္းထဲကို ဝင္လိုက္သည္ ။ လိုတဲ့ ေငြ ရေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး ဝမ္းသာလုံး ဆို႔သြားရင္း သူေခၚရာကို လိုက္သြားလိုက္သည္ ။

အို ...။

အထဲမွာက ကုတင္တလုံး ဘဲ ရွိေနသည္ ။

“ ထိုင္..မိုးဆမ္း ..”

သူနဲ႔အတူ ကုတင္ေပၚမွာ မိုးဆမ္း ထိုင္လိုက္ရသည္ ။ ရင္ေတြ တအား ခုံေနသည္ ။ မိုးဆမ္း စိတ္ေတြ ထလာရြလာသလိုဘဲ ။ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ထူေဖါင္းလာသလိုလို..နို႔သီးေခါင္းေလးေတြ က

တင္းမာ ေထာင္ႂကြလာသလိုလို ..။ အဆိုးဆုံးတခု က မိုးဆမ္း ေပါင္ၾကားက မိန္းမကိုယ္က တအား ယားလာတာ ..။

ခံခ်င္စိတ္...ေယာက်္ားရဲ့ လုပ္တာကို...( လိုးတာကို ) ခံခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚလာတာ . . . ။

“ မိုးဆမ္း ...”

“ ဟင္..ဘာဘူ...”

“ က်ေနာ္ လိုခ်င္တာေတြ ေပးမယ္ မဟုတ္လားဟင္..”

“ အင္..ဘာ...ဘာ လိုခ်င္တာလဲဟင္..” လို႔ မိုးဆမ္း သူ႔ကို ျပန္ေမးလိုက္ေပမယ့္ သူဘာလိုခ်င္တယ္ ဆိုတာ မိုးဆမ္း သိေနသည္ ။ သူ..သူ...မိုးဆမ္းကို လိုးခ်င္ေနတာ ...။

ဘာဘူက ပါးစပ္က ဘာမွ ထပ္မေျပာေတာ့ ..။

မိုးဆမ္းကို တအားဆြဲလွဲခ်ၿပီး အငမ္းမရ နမ္းစုတ္ေတာ့တာဘဲ ။ မိုးဆမ္းရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းထူထူအိအိေတြကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းႀကီးနဲ႔ စုတ္သည္ ။ သူ႔လ်ာႀကီးက မိုးဆမ္း ပါးစပ္ထဲကို ထိုးေမႊလာသည္ ။

မိုးဆမ္းလည္း သူ႔ကို တုန႔္ျပန္မိသည္ ။ မိုးဆမ္း စိတ္ေတြ အရမ္း ထႂကြေနသည္ ။ ဘာဘူက မိုးဆမ္း အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့ မိုးဆမ္းလဲ သူ႔အလိုက် ကူညီၿပီး ခၽြတ္ေပးလိုက္သည္ ။

ဘာဘူေရာ မိုးဆမ္းေရာ ကိုယ္လုံးတီးေတြ နဲ႔ တအား နမ္းစုတ္ပြတ္သပ္ေနၾကၿပီ ။ ဘာဘူသည္ အဝတ္မပါဘဲ အရမ္းေဟာ့သည္ လို႔ မိုးဆမ္း ထင္သည္ ။ ဘာဘူ႔ေပါင္ၾကားက လီးတန္ႀကီးက မိုး

ဆမ္း ၾကဳံဘူးတဲ့ ေယာက်္ားေတြ ထဲမွာ အထူးျခားဆုံးဘဲ ..။

လုံးပတ္ တုတ္ၿပီး ရွည္လဲ ရွည္တဲ့ သူ႔လီးႀကီးကို ျမင္တာနဲ႔ အလိုးခံခ်င္စိတ္ေတြက ထိန္းသိမ္းလို႔ မရေအာင္ပါဘဲ...။

ဘာဘူကလည္း ဘယ္တုံးကထဲက ထန္ေနသလဲ မသိဘူး ။ မိုးဆမ္း နို႔ေတြကို တအား ဆုပ္နယ္..ပါးစပ္နဲ႔ စုပ္စို႔...ေနသည္ ။ မိုးဆမ္းလည္း ဘာဘူ႔လီးႀကီးကို တပ္မက္စြာနဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး

ပြတ္တိုက္ေနမိသည္ ။

“ မိုးဆမ္း....အရမ္း မိုက္တယ္ကြာ....”

“ ႀကိဳက္လား...ဘာဘူ...”

“ ႀကိဳက္တယ္.....မိုးဆမ္းကို လိုးခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ ...”

“ ဟင္း..အခု လိုးရၿပီ မဟုတ္လား..ဘာဘူ.....လိုးေလ....ေကာင္းေကာင္းလိုးေပး...”

“ ေစာက္ဖုတ္ ယက္အုံးမယ္.....စိတ္မွန္နဲ႔ စိတ္ကူးထဲမွာ မိုးဆမ္း ေစာက္ဖုတ္ကို ယက္ေနတာ ၾကာၿပီ ...”

ဘာဘူသည္ မိုးဆမ္း ေပါင္တန္ေတြကို ျဖဲကားၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကို တအား ယက္ပါေတာ့သည္ ။

“ အား...အား...အား....ဘာဘူ...ဘာဘူရယ္.......အို......အို.....အို.....”

ဘာဘူသည္ ၿခံထဲမွာ ေလွာင္ခ် ုပ္ထားရာက လြတ္ထြက္လာတဲ့ ႏြားသိုးတေကာင္လိုဘဲ မိုးဆမ္းရဲ့ အဖုတ္ကို အငမ္းမရ ယက္ေလၿပီ ။

ဘာဘူရဲ့ လ်ာၾကမ္းႀကီးသည္ အျပားလိုက္ႀကီး မိုးဆမ္းရဲ့ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းကို ေအာက္ကေန အထက္ ပင့္ပင့္ေကာ္တင္ယက္ေပးေနေတာ့ မိုးဆမ္းရဲ့ ထူအမ္းအမ္း အဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူ

ေတြတင္သာမက ထိပ္နားက ေထာင္ထေနတဲ့ အစိေလးကိုပါ ထိထိမိမိ ယက္မိေနေတာ့ မိုးဆမ္း ထြန႔္ထြန႔္လူးေနရေအာင္ ကာမအရသာထူးေတြ ရရွိေနရသည္ ။ ႁပြတ္ျပတ္ပလပ္ ဆိုတဲ့ အသံမ်ိ ုးစုံ

ထြက္ေပၚေနသည္ ။ မိုးဆမ္းရဲ့ ဖင္တုန္းႀကီးေတြေအာက္ကို လက္ ထိုးသြင္းၿပီး ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ ဆုပ္ညႇစ္ထားၿပီး အပီအျပင္ ယက္တာ ...။

ဘာဘူသည္ မိုးဆမ္းကို ကူညီမစဖို႔ အနီးကပ္ ခဏခဏ ေတြ႕ေတြ႕ေနရေသာ အခါ ျဖဴေဖြး ေတာင့္တင္း စိုေၿပ လြန္းတဲ့ မိုးဆမ္းကို စိတ္ေတြ ေဖါက္ျပန္ မိေနခဲ့ရသည္ ။ ကိုကိုေမာင္သည္ သူ႔ရဲ့

ဆရာသမား လဲ ျဖစ္ အေပါင္းအသင္း လဲ ျဖစ္သည္ ။ ကိုကိုေမာင့္ကို သစၥာမဲ့ စည္းေဖါက္တာ မလုပ္ခ်င္လို႔ စိတ္ေတြ ထိန္းထားေနခဲ့တာ ၾကာၿပီ ။ အခုေတာ့ လြတ္ထြက္သြားၿပီး မိုးဆမ္းကို

စိတ္ရွိလက္ရွိ မႈတ္မိေနၿပီ ။

မိုးဆမ္းကလည္း ေနဒြန္းဆီက ထြက္လာခဲ့ၿပီး လိင္ မဆက္ဆံတာ ၾကာေနၿပီ ။ ဘာဘူက လိင္စိတ္ႂကြေဆး ခပ္ထားတဲ့ အခ်ိ ုရည္ပုလင္းကို တိုက္လိုက္ေတာ့ မိုးဆမ္း စိတ္ေတြ ထႂကြလာမိရၿပီး

ဘာဘူကို မျငင္းဆန္နိုင္ေတာ့ဘဲ လက္ခံမိသြားရၿပီ ။ ဘာဘူ႔ေခါင္းက လိန္ေကာက္မဲနက္တဲ့ ဆံပင္ေတြကို မိုးဆမ္း တအား ဆုပ္ကိုင္ၿပီး သူမဖက္ကို ဆြဲယူ ကပ္မိေနသည္ ။ ဘာဘူ႔လ်ာႀကီးကလည္း

မိုးဆမ္း အဖုတ္အတြင္းထဲကို အတင္း တိုးဝင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသည္ ။တဖြီးဖါီြး တျပတ္ျပတ္ ယက္ေနရာက မိုးဆမ္းရဲ့ ေကာ့တင္းဆူၿဖိဳးတဲ့ နို႔ႀကီးေတြကို သတိရသြားၿပီး လ်ာနဲ႔ ယက္ေနစဥ္မွာ

လက္တဖက္ ဆန္ကတန္းၿပီး နို႔တလုံးကို လွမ္းကိုင္လိုက္သည္ ။ တင္းမာဆဲ ႏူးညံ့လွတဲ့ နို႔ႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္မိေတာ့ ဘာဘူ႔စိတ္ေတြ ပိုၿပီး ႂကြထလာရသည္ ။

မိုးဆမ္းရဲ့ ညည္းျငဴသံေတြလည္း ပို က်ယ္ေလာင္လာသည္ ။ အဖုတ္ထဲကလဲ တအား ယား တက္လာလို႔ ဘာဘူ႔လ်ာ အစား တုတ္တင္းမာေက်ာလြန္းေနတဲ့ ဘာဘူ႔လီးႀကီးကို ထိုးသြင္းထည့္တာကို

ခံခ်င္လာသည္ ။

“ ဘာဘူ..ဘာဘူ...ေတာ္ေတာ့္...ေတာ္ၿပီ.....လိုးခ်င္တယ္ ဆို ...”

ဘာဘူလဲ ဘာဂ်ာအမႈတ္ ရပ္လိုက္ၿပီး ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လိုက္သည္ ။

“ ဘာေၾကာင္ေနတာလဲ...ဘာဘူရယ္..လိုးပါေတာ့ ဆို ...”

အေရေတြ ေပပြေနတံ့ ဘာဘူ႔မ်က္ႏွာႀကီးက လိုးပါေတာ့လို႔ မိုးဆမ္းက ေျပာလိုက္ေသာအခါ တအားကို ဝင္းလက္သြားသည္ ။ မိုးဆမ္း ေပါင္ၾကားမွာ ေနရာ ဝင္ယူေတာ့တာဘဲ ..။

အေရေတြ စိုေပရႊဲေနတဲ့ မို႔ေဖါင္းေနတဲ့ မိုးဆမ္းရဲ့ အဖုတ္ႀကီးကို ငုံ႔ၾကည့္ရင္း သူ႔လိင္တန္ႀကီးကို ေတ့လိုက္သည္ ။

“ ဟင္း..အႀကီးႀကီးဘဲ ...”

အဖုတ္ဝကို လာေတ့ၿပီး ထိုးသြင္းဖို႔ လုပ္လိုက္တဲ့ ဘာဘူရဲ့ ဒစ္လုံးအထစ္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ၾကက္သီးေတြ ထသြားရသည္ ။ ဘာဘူရဲ့ လီးက ၾကဳံဖူးတဲ့ ကိုကိုေမာင္ ထက္..ေနဒြန္းထက္ ႀကီးေနတာ

ကို မိုးဆမ္း အံ့ၾသစြာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ဘာဘူက လက္တဖက္နဲ႔ သူ႔လီးကို အရင္းပိုင္းက ဆုပ္ကိုင္ၿပီး အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းကို အစုန္အဆန္ အရင္ ပြတ္တိုက္လိုက္သည္ ။ မိုးဆမ္းရဲ့ အဖုတ္က

အေရေတြ သူ႔ဒစ္လုံးႀကီးမွာ ေပလူးစိုသြားတာကို ေက်နပ္စြာ ျပဳံးလိုက္သည္ ။ မိုးဆမ္းလဲ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းတေလ်ာက္ ပြတ္တိုက္တာကို ခံလိုက္ရလို႔ အသဲတယားယား ျဖစ္သြားရၿပီး

မ်က္လုံးေလး ေမွးစင္းၿပီး လီးႀကီး အဖုုတ္ထဲ ဝင္လာမည္ကို ရင္ခုံစြာနဲ႔ ေစာင့္ဆိုင္းေနသည္ ။

ဘာဘူ႔အဖို႔လဲ မိုးဆမ္းနဲ႔ ကိုကိုေမာင္ စတြဲကထဲက မိုးဆမ္း ဖင္ႀကီးေတြ တုန္ုတုန္ တုန္တုန္ နဲ႔ လမ္းေလ်ာက္သြားရင္ အေနာက္ကေန ေငးေမာၿပီး တဏွာႂကြေနခဲ့ရၿပီး အခုလို လိုးခြင့္ရလိမ့္မည္ လို႔

မထင္မွတ္ခဲ့ဘူး ။ အခုေတာ့ စားရကံၾကဳံ ၿပီ ။ မိုးဆမ္းရဲ့ အဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းအိအိႀကီးထဲကို သူ႔လီးႀကီး ဖိသြင္းထည့္လိုက္ပါၿပီ ။

“ အိ...ဟင့္........အင္း......”

အတြင္းသား ႏုႏုေတြထဲ လီးထိပ္ ဒစ္ႀကီး တိုးဝင္လာသည္ ။

“ အ....အ......ဘာဘူ...ေျဖးေျဖး ...ေျဖးေျဖးကြာ..ဟင့္ဟင့္..”

ဘာဘူသည္ နို႔ႀကီးတလုံးကို ဖမ္းဆုပ္ကိုင္ကာ နို႔သီးေခါင္းေလးကို ငုံကာ စို႔လိုက္ရင္း လီးကို ထပ္ဖိသြင္းသည္ ။ မိုးဆမ္း တဏွာႂကြလို႔ ထြက္တဲ့ အေရေတြေရာ ေစာေစာက ဘာဘူ ဘာဂ်ာမႈတ္လို႔

ထြက္တဲ့ သေရေတြေရာေၾကာင့္ မိုးဆမ္းရဲ့ ေစာက္ဖုတ္မွာ အေရေတြ တအား ရႊဲစိုေနေတာ့ ထင္သေလာက္ မခဲယဥ္းလွ ။ စီးစီးပိုင္ပိုင္ တထစ္ခ်င္း အတြင္းထဲကို ဝင္သြားသည္ ။

မိုးဆမ္းလည္း ဘာဘူ႔လည္ပင္းကို လွမ္းဆြဲႏွိမ့္လိုက္ၿပီး ဘာဘူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သူမက စၿပီး ဆြဲစုတ္ပစ္လိုက္သည္ ။

ဘာဘူ႔လီးႀကီးက ေျဖးေျဖးခ်င္း ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္နဲ႔ ကာမခရီးတခုကို အစျပဳေနၿပီ ...။

မိုးဆမ္းရဲ့ ဖင္ႀကီးေတြလဲ အၿငိမ္မေနေတာ့ဘဲ လႈပ္လာသည္ ။ ေကာ့ေကာ့ပင့္လာသည္ ။

“ အင္ဟင္ ....ေကာင္းတယ္.ဘာဘူ...ထည့္ထည့္...လိုး...လိုး......အား....အင္း.....ေကာင္းတယ္ .....”

ဘာဘူလဲ ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴ လွလွေတြကို ဆြဲေျမႇာက္ၿပီး ၾကဳံးလိုးေလသည္ ။

ဖြတ္ဖြတ္ ဖပ္ဖပ္ အသံေတြ ဆူညံသြားသည္ ။ မိုးဆမ္း ေအာ္ညည္းသံေတြေရာဘဲ ။

ဘာဘူက လိုးနိုင္သလို မိုးဆမ္းကလည္း ခံနိုင္သည္ ။

ဘာဘူ႔အေနနဲ႔ မိန္းမေတြ အမ်ားႀကီးကို လိုးခဲ့ဘူးသူ ျဖစ္ေပမယ့္ မိုးဆမ္းလို ႐ုပ္လဲလွ ကိုယ္လုံးလည္း လွတဲ့ “ ရွယ္”ေလးကို လိုးရေတာ့ တကယ့္ကို ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ ဘဲ ။ မိုးဆမ္း ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပုခုံးေပၚ ထမ္းတင္ၿပီး အားနဲ႔ မာန္နဲ႔ ဒလစပ္ လိုးထည့္တာနဲ႔တင္ အားမရဘဲ မိုးဆမ္းကို ေလးဖက္ေထာက္ခိုင္းျပန္သည္ ။ မိုးဆမ္းလဲ ဘာဘူ႔ဆီက ပိုက္ဆံရမယ့္
အျပင္ ဘာဘူ႔လီးကိုလဲ ႀကိဳက္..ဘာဘူလိုးေပးတာကိုလဲ ႀကိဳက္လွတာေၾကာင့္ ဘာဘူ ခိုင္းသလို ဖင္ကုန္းေပးလိုက္သည္ ။

မိုးဆမ္းရဲ့ ဖင္ႀကီးေတြက ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္လိုက္ေတာ့ ပိုၿပီး ႀကီးထယ္သြားသလိုဘဲလို႔ ဘာဘူ ထင္သည္ ။ ျဖဴေဖြးတဲ့ ဖင္တုန္းႀကီးေတြ ၾကားက နီညိဳညိဳ စအိုေပါက္ေလးနဲ႔ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္း
ညိဳညိဳႀကီးကို ျမင္ေနရတာကိုက ပိုၿပီး စိတ္ေတြကို ဆူႂကြေဖါက္ျပန္ေစသည္ ။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ႏႈတ္ခမ္းထူထူႀကီးေတြ နဲ႔ အေရေတြ စိုေျပာင္ ဝင္းလက္ေနသည္ ။

ဖင္တုန္းႀကီးေတြကို လက္နဲ႔ ဆြဲျဖဲၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲကို သူ႔လီးတန္ႀကီး ဖိသြင္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ဘာဘူသည္ စအိုေပါက္ေလးကို ၾကည့္ၿပီး မိုးဆမ္းကို ရတုံးရခိုက္ ဖင္ကိုပါ လိုးလိုက္ရင္ ေကာင္းမည္ လို႔ အႀကံေပၚလာသည္ ။

အရင္ဆုံး ေစာက္ဖုတ္ကို တဝလိုးအုံးမည္ လို႔ ဆုံးျဖတ္ရင္း သူ႔လီးတုတ္တုတ္ႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ထိုးသြင္းထည့္လိုက္သည္ ။ တဖ်စ္ဖ်စ္နဲ႔ ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္း စီးစီးႀကီး ဝင္သြားတာကိုက အရသ ထူးေနသည္။ မိုးဆမ္းသည္ ေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္ နဲ႔ လိုးၿပီးတာေတာင္ သူမ ေစာက္ဖုတ္သည္ လိုးရတာ အရသာ ထူးကဲလွသည္ ။ သူ႔လီးကို တဆုံးထိုးသြင္းၿပီးခ်ိန္မွာ မိုးဆမ္း ေစာက္ဖုတ္
က သူ႔လီးတန္ကို ညႇစ္ထားဆုပ္ထားသလိုဘဲ တင္းၾကပ္တဲ့အရသာကို သူ ခံစားမိရသည္ ။

“ လိုး..လိုးေလ..ဘာဘူ..ဘာငိုက္ေနတာလဲ..ဒီအတိုင္းႀကီးဘဲ စိမ္ထားေတာ့မွာလား..”

မိုးဆမ္းက တတြတ္တြတ္နဲ႔ အျပစ္တင္သလို ေျပာလိုက္လို႔ ဘာဘူလဲ ေထာင္းကနဲ စိတ္ထသြားသည္ ။ စိတ္ထဲက “ လိုးမွာ..လိုးမွာ..တန္ေအာင္ကို လိုးအုံးမွာ..နင့္ဖင္ေပါက္ကိုပါ လိုးပစ္မွာ...” လို႔
ၾကဳံးဝါးလိုက္ေလသည္ ။ ဒီေလာက္ လိုးခိုင္းေနတဲ့ ေကာင္မကို ေရေရလည္လည္ ၾကဳံးပစ္မည္ လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။ လီးကို တဝက္ေလာက္ ျပန္ဆြဲထုတ္ၿပီး တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ အသြင္းအထုတ္ လုပ္
လိုက္သည္ ။ မိုးဆမ္းလဲ တဟင္းဟင္းနဲ႔ ဖင္ႀကီးေတြ ေဝ့လိုက္ ရမ္းလိုက္နဲ႔ ျဖစ္လာသည္ ။ ဘာဘူ ေဆာ္ၿပီ . တဖန္းဖန္းနဲ႔ ဒလစပ္ လိုးေနသည္ ။

မိုးဆမ္းလဲ ထိမိေကာင္းလြန္းတာေၾကာင့္ ေအာက္ကေန ပင့္ေပးရင္း သူမေစာက္ဖုတ္ အတြင္းသားမ်ားနဲ႔ ဘာဘူ႔လီးကို ဆြဲယုညႇစ္ကစားေပးလိုက္သည္ ။ ဘာဘူမွာ အရသာထူးလြန္းလို႔ ၾကာၾကာ မလိုးနိုင္ဘဲ သုတ္ေရေတြ ဒလေဟာ ပန္းထြက္ကာ ၿပီးသြားရသည္ ။

“ အိုး...ဟားဟား....အား...အား...ေကာင္းလိုက္တာ မိုးဆမ္းရယ္ ......”

မိုးဆမ္းလဲ မိမိကို ကူညီမယ့္လူမို႔ အေကာင္းဆုံး ဆက္ဆံေပးလိုက္သည္ ။

“ ဘာဘူ...”

“ အင္..”

“ ဒီအေၾကာင္း ဘယ္သူမွ မသိပါေစနဲ႔ေနာ္ ...”

“ အင္း..စိတ္ခ် ....တခုေတာ့ ရွိတယ္.....”

“ ဘာလဲ ဘာဘူ..”

“ ခု တခ်ီနဲ႔ေတာ့ မဝေသးဘူး ..ထပ္ လိုးခ်င္ေသးတယ္...”

မိုးဆမ္းက တဟင္းဟင္း ရယ္လိုက္သည္ ။

“ အမေလး..ဘာဘူရယ္...အခုဘဲ လေရထြက္ၿပီး တခ်ီၿပီးေသးတယ္..ေလာဘႀကီးေနလိုက္တာ...ဟြန္း..ၾကာၾကာျဖင့္ မဆြဲနိုင္ဘဲနဲ႔...”

မိုးဆမ္းရဲ့ အေျပာက ဘာဘူ႔စိတ္ေတြကို ဆြေပးလိုက္သလိုဘဲ ။

ဒီေစာ္ကို ဖင္ခ်ေပးဖို႔ လိုေနၿပီ ...။

ဘာဘူ အိမ္သာထဲ ဝင္ၿပီး လီးကို ေရေဆးရင္း ေဆာင္ထားတဲ့ ေဆးကို ယူေသာက္လိုက္သည္ ။ ဒီေဆးက ဘာဘူ ေသာက္ေနက် ေဆး ..။

မိုးဆမ္းသည္ ဖင္ေျပာင္ႀကီးနဲ႔ တဖက္ေစာင္းကာ အိပ္ေနသည္ ။ ကိုကိုေမာင္ ျပန္ထြက္မလာခင္ မိုးဆမ္းကို အပီလိုးမည္ လို႔ ေတြးေနရင္း ေနာက္တခ်ီ ထပ္ဆြဲဖို႔ သူ႔လီးကို ပြတ္သပ္ကာ ဆြသည္ ။

ပြင့္ ျမန္မာ ထမင္းဆိုင္
သံလ််င္ၿမိဳ႕

ေလေအးစက္ တပ္ထားၿပီး သန႔္ရွင္းလွတဲ့ ဒီထမင္းဆိုင္ ကို ေႏြရြက္ဝါ အရမ္း သေဘာက်သြားသည္ ။


ေနဒြန္းရဲ့ စတားစစ္တီး က ကြန္ဒို နဲ႔ သိပ္မေဝးလွတဲ့ ဒီ ျမန္မာထမင္းဆိုင္ေလး မွာ ေနဒြန္းက ေႏြရြက္ဝါကို ထမင္းေကၽြးသည္ ။

ငါးရံ့အူ ...ပဲနဲ႔ ဆိတ္သား...၈်ီသားဆီျပန္...ငါးသလဲထိုးေၾကာ္ ..ဟင္းေတြက စုံသည္ ။

ဆိုင္အလုပ္သမမိန္းကေလးမ်ားကလည္းယဥ္ေက်းၿပီးတာဝန္ေက်ၾကလို႔ေနဒြန္းလဲ သေဘာက်ေၾကာင္း ေျပာသည္ ။  ေႏြရြက္ဝါရဲ့ ေစာက္ပတ္ေတြ ဖြာတာတာႀကီး ျဖစ္ေနသည္ ။ ပူစပ္ေနသည္ ။ ေနဒြန္းသည္ လူလို လိုးတဲ့ေကာင္မ်ိ ုး မဟုတ္ ..။ ေခြးလိုႏြားလို လိုးသည္ လို႔ေႏြရြက္ဝါ စိတ္ထဲမွာ က်ိန္ဆဲေနသည္ ။ ေႏြရြက္ဝါလဲ သူလိုးတာကို ပထမ ႀကိဳက္ေပမယ့္ တအားႀကီး ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးလာေတာ့ ၾကမ္းလြန္းလို႔ နာၿပီး မႀကိဳက္ေတာ့ ..။

ထမင္းစားအၿပီး ေနဒြန္း ထညက္ခဲ ၀ါးေနသည္ ။

“ အကို..ဘာေတြ စဥ္းစားေနလဲ ...”

“ အလုပ္ကိစၥပါ ...ေႏြ..”

“ ေႏြ ဘာကူေပးရအုံးမလဲဟင္....”

“ ရပါတယ္...ေႏြ မသိပါဘူး ...”

“ အကို ခိုင္းစရာ ရွိရင္ ခိုင္းေနာ္..ေႏြ ကူညီခ်င္တယ္ ...”

ေနဒြန္းလဲ စင္သီယာၿမိဳင္ မရွိလို႔ ခိုင္းစရာ ေစာ္ မရွိဘူး ျဖစ္ေနခ်ိန္မို႔ ေႏြရြက္ဝါ ကို တေနရာရာမွာ အသုံးခ်ရင္ ေကာင္းမလား လို႔ ေတြးလိုက္မိသည္ ။ ဒါေပမယ့္ ေႏြရြက္ဝါက ခုမွ ေတြ႕ရတဲ့ အစိမ္း

သက္သက္တေယာက္  ..။ အင္း..ေစာင့္ၾကည့္ေသးတာေပါ့ ...။

“ အကို...”

“ ဟင္..ေႏြ..”

“ ေႏြ အိမ္ ခဏ ျပန္ခ်င္တယ္ အကို....အေဖနဲ႔ ေအမ စိတ္ပူေနၾကမွာေလ....”

တကယ္ေတာ့ ေႏြရြက္ဝါသည္ သူမကိုယ္ သူမ တန္ဖိုးရွိေအာင္ ေလ်ာက္ ဖိန႔္ေနတာ ျဖစ္သည္ ။ ဘာ မိဘမွ သူမမွာ ရွိတာ မဟုတ္ဘူး ..။

“ ျပန္ေလ..အကို လိုက္ပို႔ေပးရမလား ...”

“ လမ္းထိပ္ အထိေလာက္ ပို႔ရင္ ျဖစ္ပါတယ္..အိမ္ကိုေတာ့ မလိုက္နဲ႔အုံး....အကို..ေနာက္မွ ေႏြ ေခၚသြားမယ္....”

“ အိုေက ...”

ေနဒြန္းလည္း တဝလိုးၿပီးၿပီမို႔ ေႏြရြက္ဝါ ျပန္လဲ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ပါဘူး ။

သူလည္း အေရာင္းအဝယ္ကိစၥ လုပ္စရာေတြ ရွိေနေသးသည္ ။

ေႏြရြက္ဝါ နဲ႔ ထပ္ေတြ႕ဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္ၾကရင္း ေနဒြန္းသည္ ေႏြရြက္ဝါရဲ့ မိဘမ်ား ေနသည္ ဆိုသည့္ စမ္းေခ်ာင္း မင္းလမ္း ထိပ္မွာ ေႏြရြက္ဝါကို ခ်ထားခဲ့လိုက္သည္ ။

တင္ကေလး လႈပ္တုပ္တုပ္နဲ႔ ေႏြရြက္ဝါ လမ္းထဲ ဝင္သြားတာကို ေနဒြန္း ခဏမၽွ ၾကည့္ေနၿပီးမွ ကားကို ေမာင္းထြက္ခဲ့လိုက္သည္ ။ မိုးဆမ္းကို ဖ်တ္ကနဲ သတိရလိုက္သည္ ။ ေႏြရြက္ဝါသည္  မိုးဆမ္း

ေလာက္ လိုးလို႔ မေကာင္းဘူး လို႔လည္း ေတြးလိုက္မိသည္ ။ မိုးဆမ္း စိတ္ေကာက္တုံးဘဲလား ...။ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔လင္ ကိုကိုေမာင္မ်ား ေထာင္ထဲက ျပန္ထြက္လာၿပီလား မသိဘူး ..။



ေနက ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူေနသည္ ။

အမႈထမ္းတေယာက္ ဖြင့္ေပးတဲ့ တံခါးကေန ငုံ႔ထြက္လိုက္သည္ ။ အခ် ုပ္အေႏွာင္က လြတ္ေျမာက္ရတဲ့ အရသာက ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းသည္ ။ သို႔ေပမယ့္ သူ စိတ္မခ်မ္းသာဘူး ။

သူေထာင္ထဲမွာ ရွိေနတုံး မိုးဆမ္း ေနဒြန္းဆိုတဲ့ လူယုတ္မာႀကီးဆီကို ေရာက္သြားသည္ လို႔ ဘာဘူက ေျပာျပလို႔ သူ စိတ္ေတြ တအား ဆိုးခဲ့သည္ ။ မိုးဆမ္းကို တခုခု လုပ္ပစ္မည္ လို႔ေတာင္

စဥ္းစားမိသည္ ။ ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူ သက္ဆိုင္ရာကို ပစၥည္း မယ္မယ္ရရ မအပ္ခဲ့ဘူး ။ ပစၥည္းေတြ ဘယ္မွာ ဖြက္ထားလဲ သူ လုံးဝ မေျပာခဲ့ဘူး ..။ ေငြေတြ..က်ပ္ေကာ ေဒၚလာေတြ ေရာ သူ တေနရာ

မွာ ဖြက္ထားသည္ လို႔ ရဲေတြက စြပ္စြဲသည္ ။ စစ္ေမးၾကသည္ ။ အႏုနည္းနဲ႔တင္ မကဘူး ။ အၾကမ္းဖက္ၿပီးလည္း ေမးသည္ ။ စစ္သည္ ။ ရိုက္သည္ ။ ႏွိပ္စက္သည္ ။

သူ ဘူးဘဲ ခံသည္ ။ မေျပာဘူး ။ မေျပာခဲ့ဘူး ။ ဒါေတြကို ယူၿပီး ဘန္ေကာက္ကို လစ္မည္ လို႔ ေထာင္ထဲမွာ စိတ္ဆင္းရဲစရာေတြ ၾကဳံတိုင္း သူ ၾကဳံးဝါးခဲ့သည္ ။ သူ႔အေပၚ သစၥာမရွိတဲ့ မိုးဆမ္းကို

သူ ပစ္ထားလိုက္ေတာ့မည္ လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ သူ စဥ္းစားခဲ့သည္ ။

သားေရတု ေဘးလြယ္အိပ္ေလးကို စလြယ္သိုင္း လြယ္ၿပီး ေထာင္ဝင္း အျပင္ကို ဦးတည္ ေလ်ာက္သြားလိုက္သည္ ။

“ ကိုကိုေမာင္ ....”

အေနာက္က သူ႔နံမည္ကို ေခၚလိုက္သံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။

အယားဘူး ...။ ဘာဘူ႔ရဲ့ တပည့္ အယားဘူး ...။

“ အယားဘူး ..ဘာဘူေကာ..”

“ ဆရာဘာဘူ ျမဝတီဖက္ သြားေနတယ္ ကိုကိုေမာင္..ဆရာက ခင္ဗ်ားကို ႀကိဳေပးပါ ဆိုလို႔ လာေစာင့္ေနတာ ....”

 အယားဘူး က ရပ္ထားတဲ့ ကားေလးဆီကို သူ႔ကို ေခၚသြားသည္ ။

ဟြန္ဒါ ဖစ္ အျပာေရာင္ကားေလး ...။

အယားဘူးက စကားနည္းသည္ ။ သူေမးမွ ျပန္ေျဖသည္ ။

“ ဘာဘူက ဘာမွာေသးလဲ..ငါ ေနဖို႔ထိုင္ဖို႔....”

“ ခင္ဗ်ား အတြက္ တိုက္ခန္း စီစဥ္ထားတယ္...ကိုးမိုင္မွာ ...က်ေနာ္ အခု လိုက္ပို႔မယ္...”

“ ငါ့မိန္းမေကာ ...”

“ အဲဒီတိုက္ခန္းမွာ ေစာင့္ေနတယ္....”

အင္း..မိုးဆမ္း..မင္းနဲ႔ ငါ စာရင္းရွင္းၾကရမွာေပါ့ကြာ . . . ။

အယားဘူးက ကြန္ဒိုတိုက္သစ္ႀကီး တခု ေအာက္မွာ ရပ္လိုက္သည္ ။

“ ေျခာက္လႊာမွာ...အခန္းက ၆၉ ...က်ေနာ္ မတက္ေတာ့ဘူး...ခင္ဗ်ား ကို ေစာင့္ေပးရမလား ..”

“ မလိုဘူး...ရၿပီ ...”

အယားဘူးရဲ့ ကားေပၚက ကိုကိုေမာင္ ဆင္းလိုက္သည္ ။

အင္း....မိုးဆမ္း...မိုးဆမ္း ….မင္းကို ငါ အရမ္းခ်စ္ခဲ့သေလာက္ မင္းက ငါ့အေပၚသစၥာမရွိဘူး....အင္း..မိုးဆမ္းရယ္ ...မင္း ဘာေတြ ဆင္ေျခေပးမလဲ...ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့...”

ဘာဘူဆိုတဲ့ေကာင္ကလည္း ငါထြက္တဲ့အခ်ိန္က်မွ ခရီးက ထြက္ေနတယ္ ...။
ကိုကိုေမာင္ ေျခာက္လႊာကို ဓါတ္ေလွခါးနဲ႔တက္ခဲ့သည္ ။ အခန္းနံပါတ္က စစ္စတီနိုင္း....တဲ့ ။

တံခါးက လူေခၚေခါင္းေလာငး ခလုပ္ေလးကို ႏွိပ္လိုက္သည္ ။ တင္းေတာင္ ဆိုတဲ့ အသံေလး ျမည္ၿပီး ခဏအၾကာမွာ အတြင္းက ေျခသံသဲ့သဲ့ၾကားရသည္ ။ တံခါးပြင့္လာသည္ ။ မ်က္ႏွာလွလွေလးတခု ..။

“ ဟယ္ ...ကိုကိုေမာင္..ကိုကိုေမာင္..ျပန္လာၿပီ....”

အရမ္းကို လွေနတဲ့ မိုးဆမ္း ..။

ကိုကိုေမာင္ သူ႔မ်က္လုံးေတြကို သူ မယုံနိုင္ဘူး ။

အနက္ေရာင္ ဘေလာက္စ္ေလးက အသား ပါးၿပီးေပ်ာ့ ေတာ့ ရင္မို႔မို႔ေတြက ထြားထြား ႂကြားႂကြား ရွိေနသည္ ။ ခါးသိမ္ေလး ရဲ့ ေအာက္မွာ ၀ိုင္းကားေနတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြက

ထမိန္အနက္ေရာင္ေလးေအာက္မွာ ေကာ့တင္းလုံးကားေနၾကသည္ ။

“ ကိုကို.......ကိုကိုေမာင္ .....”

မိုးဆမ္းက ကိုကိုေမာင့္ကို ေျပးဖက္သည္ ။ မိုးဆမ္းရဲ့ အိစက္ျပည့္ၿဖိဳးတဲ့ ရင္သားႀကီးေတြက ကိုကိုေမာင့္ ရင္ဘတ္ကို ဖိကပ္မိၾကသည္    ။

“ ဝမ္းသာလိုက္တာ ကိုကိုေမာင္ရယ္...မိုးဆမ္း ေမၽွာ္လိုက္ရတာကြယ္...ကိုကိုေမာင့္ကို အရမ္း လြမ္းတယ္..သိလား ….သူမ်ားေလ...သူ႔ကို ေစာင့္လိုက္ရတာ....အၾကာႀကီး

ရွိၿပီ.....“ တတြတ္တြတ္ ေျပာဆိုရင္း ကိုကိုေမာင့္မ်က္ႏွာအႏွ႕ံ နမ္းေနတဲ့ မိုးဆမ္းေၾကာင့္ကိုကိုေမာင္လဲ မိုးဆမ္းကို အျပတ္ခ်ဲဖို႔ ျပင္ထားတာေတြ ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ မသိေတာ့ဘူး ...။

မိုးဆမ္းရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေဖါင္းအိအိေလးေတြက ကိုကိုေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ထိေတြ႕ ငုံခဲလိုက္ၾကသည္ ။ မိုးဆမ္းရဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ကိုကိုေမာင့္ ေက်ာျပင္ကို

ပြတ္သပ္ေနၾကသည္ ။ ကိုကိုေမာင္လည္း ကြဲေနတာၾကာလွၿပီ ျဖစ္တဲ့ မိုးဆမ္းရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ျပန္ တုန႔္ျပန္ စုတ္လိုက္မိသည္ ။ မိုးဆမ္းရဲ့ လ်ာေလးက သူ႔ပါးစပ္ထဲမွာ ေျပးလႊား လူးလာခတ္ေနသည္ ။ ကိုကိုေမာင့္ စိတ္ေတြ ေဒါသစိတ္ ျဖစ္ေပၚရမယ့္အစား ရာဂကာမစိတ္ေတြ ျပင္းထန္စြား နိုးႂကြလာသည္ ။ ေပါင္ၾကားက ဒုတ္က ထိန္းကနဲ ေထာင္လာသည္ ။ ဒင္းလဲ မစားရမလုပ္ရတာ ၾကာၿပီေလ ..။

မိုးဆမ္းက သူ႔လက္ကို ဆြဲကာ အတြင္းခန္းကို ေခၚသြားေသာအခါ ကိုကိုေမာင္သည္ လီးႀကီး ေတာင္ရက္နဲ႔ လိုက္ပါသြားရသည္ ။ အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ သန႔္ရွင္း ေသသပ္တဲ့ အိပ္ခန္းေလး ဆိုတာ သိလိုက္ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ျဖဴေဖြးတဲ့ အိပ္ရာခင္း ခင္းထားတဲ့ ကုတင္ႀကီးေပၚကို မိုးဆမ္းက ေခၚသြားတာ ..။ သူ႔ခါးဝတ္ ပုဆိုးကို မိုးဆမ္းကဘဲ ေျဖခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ညိဳေမာင္းတဲ့ အေၾကာေတြ အၿပိဳင္းၿပိဳင္းနဲ႔လီးတုတ္ႀကီးက တဆတ္ဆတ္ ခါ တုန္ေနသလိုဘဲ ။ မိုးဆမ္းက “ လြမ္းလိုက္ရတာ မိုးဆမ္းရဲ့ အခ်စ္ေတာ္ႀကီးရယ္ ..” လို႔ လက္ညႇိုးေလးနဲ႔ တို႔ထိကာ ေျပာလိုက္ၿပီး ဒစ္ျပဲႀကီး ကို လ်ာေလးနဲ႔ ျပတ္ကနဲ စယက္လိုက္ပါသည္ ။ ကိုကိုေမာင္လည္း မိုးဆမ္း ရင္ဘတ္ကို အက် ႌအေပၚကဘဲ စမ္းလိုက္သည္ ။ မိုးဆမ္းက ဝတ္ထားတဲ့ ညဝတ္ဘေလာက္စ္ေလးကို အလိုက္သိစြာနဲ႔ ခၽြတ္ေပးလိုက္သည္ ။

 ျဖဴဝင္းတင္းမာတဲ့ မိုးဆမ္းရဲ့ နို႔လွလွႀကီးတစုံက ကိုကိုေမာင့္စိတ္ေတြကို ဗေလာင္ဆူ ထႂကြသြားေစၿပီ ။
နို႔သီးေခါင္း နီညိဳညိဳေလးေတြက ဖူးေထာင္ ေနၾကသည္ ။ ကာမစိတ္ထေနတာေၾကာင့္ မာတင္းေနမွာ ေသခ်ာသည္ ။ ဒီနို႔ေတြကို ကိုကိုေမာင္ စို႔လို႔ စုပ္လို႔ မဝဘူး ။ အခုလည္း မိုးဆမ္း နို႔တလုံးကို ငုံခဲ စို႔မိရျပန္သည္ ။

“ အို . . .ကိုကိုရယ္ . . .”
မိုးဆမ္းရဲ့ ပါးစပ္ေလး ပြင့္ဟၿပီး ညည္းလိုက္သည္ ။

နို႔ေတြကို တဖက္ၿပီး တဖက္ စို႔ေနတဲ့ ကိုကိုေမာင့္ အတန္ႀကီးကို မိုးဆမ္း လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ ပြတ္တိုက္ေပးေနသည္ ။

“ ကဲ..ကိုကို..နို႔စို႔တာကို ခဏ ရပ္လိုက္အုံးကြာ..မိုးဆမ္း ကိုကို႔လီးကို စုတ္ခ်င္တယ္..မိုးဆမ္း ငတ္ေနတာ ၾကာၿပီကြယ္..မိုးဆမ္းကို ေပး စုတ္မယ္ မဟုတ္လား ...”

ကိုကိုေမာင္သည္ သူ႔ကြယ္ရာမွာ ေနဒြန္းနဲ႔ ျဖစ္ပ်က္တာေတြကို မိုးဆမ္းကို ေမးမည္ လို႔ ျပင္ဆင္ထားခဲ့ေပမယ့္ မိုးဆမ္းရဲ့ အပြတ္အသပ္ အညဳေလးေတြေၾကာင့္ မိုးဆမ္းကို ဘာမွ မေမးနိုင္ေတာ့ဘဲ မိုးဆမ္း နဲ႔ျဖဳတ္ဖို႔ေလာက္ကိုဘဲစဥ္းစားေတာ့သည္ ။

မိုးဆမ္း လီးစုတ္ေပးၿပီ ။ သူ႔လီးတုတ္တုတ္ညိဳညိဳႀကီး မိုးဆမ္းရဲ့ ပါးစပ္ထဲ ေရာက္ေနသည္ ။ မိုးဆမ္း လီးစုတ္ေကာင္းတာေတာ့ ကိုကိုေမာင္ အသိဆုံးဘဲ ။ အခုလည္း မိုးဆမ္းသည္ သူ႔လီးကို ပီပီျပင္ျပင္ စုတ္ေပးေနသည္ ။  မိုးဆမ္းရဲ့ လ်ာက သူ႔လထစ္ကို ေရေရလည္လည္ ပြတ္သပ္လွည့္ပတ္ေပးေနသည္ ။

“ အား....ဟား...အား.......မိုးဆမ္းရယ္...ေကာင္းလွခ်ည္လား . . ”

အတန္အရင္းအထိ ငုံခဲပစ္လိုက္တဲ့ မိုးဆမ္းသည္ သူ႔ေဂြးစိေတြကိုလည္း ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ေပးသည္ ။ မိုးဆမ္း အစုတ္ေကာင္းလြန္းလို႔ ၿပီးလုလု ျဖစ္လာရသည္ ။ မိုးဆမ္းကို ရပ္လိုက္ဖို႔ ေျပာခ်င္ေနသည္ ။ ၿပီးသြားမွာ စိုးသည္ ။ သုတ္ေတြ ပန္းထြက္သြားမွာကို မလိုလားဘူး  ။ မိုးဆမ္းကို အပီ လိုးခ်င္ေသးသည္ ။
သူေျပာဖို႔ လုပ္ေနဆဲ မိုးဆမ္းက စုတ္တာကို ရပ္လိုက္သည္ ။

အား...ေတာ္...ေတာ္ပါေသးရဲ့ . .. ။

“ ကိုကို..လိုးေပးေတာ့ကြယ္ ..မိုးဆမ္း..တအား လိုခ်င္ေနၿပီကြာ...”

မိုးဆမ္းက ပိုးေပ်ာ့ထမိန္ အနက္ေလးကို ကြင္းလုံး ခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္ရင္း ကိုကိုေမာင့္ကို စိုက္ၾကည့္ကာ ျပဳံးျပဳံးေလး ေျပာလိုက္သည္ ။

မိုးဆမ္းရဲ့ ကိုယ္ေပၚမွာ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး ..။

ပက္ပက္စက္စက္ လွနိုင္လြန္းတဲ့ မိုးဆမ္းကို ကိုကိုေမာင္ မ်က္လုံးႀကီးေတြ ျပဴးး က်ယ္လ်က္ ၾကည့္ေနသည္ ။


“ ကိုကို....လာေလ...လိုးေပးေတာ့...ဆို...”


မိုးဆမ္းရဲ့ ေပါင္တန္ျဖဴ ျဖဴ သြယ္သြယ္ေတြ ၾကားထဲကို ကိုကိုေမာင္ ၾကည့္ေနသည္ ။ အေမႊးေရးေရး ဖုံးေနတဲ့ မို႔မို႔ေမာက္ေမာက္ မိန္းမကိုယ္ ..။ ေစာက္ဖုတ္ ..။

ပက္လက္ကေလး အိပ္ေပးလိုက္တဲ့ မိုးဆမ္းရဲ့ေပါင္တန္ ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲကားလိုက္သည္ ။ ေထာင္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာသြားရေတာ့ မိန္းမနဲ႔ ျပတ္လပ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ ။ မတ္မတ္ေထာင္

ေနတဲ့ သူ႔အတန္ႀကီးက ဂူလွလွႀကီးထဲ ဝင္ရေတာ့မွာမို႔ တဆတ္ဆတ္နဲ႔ ျမဴးႂကြေနသည္ ။

ထိပ္အေပါက္ေလးထဲက အရည္ေလးေတြေတာင္ ယိုစီးက်ေနသည္ ။


“ ကိုကို႔လီးႀကီးကို ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့ေလ ...ဘာလဲ..မလိုးခ်င္ဘူးလား ....ကိုကိုဘဲ မိုးဆမ္း အဖုတ္ကို အရမ္း ႀကိဳက္လွခ်ည္ရဲ့ ဆို...”

ကိုကိုေမာင္သည္ မိုးဆမ္းကို ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး ။ မိုးဆမ္း ေပါင္ၾကားထဲကို သူ႔ေခါင္းထိုးအပ္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကို စ ယက္ေတာ့တာဘဲ ။ သူယက္ခဲ့တဲ့ ယက္ဖူးေနက် ေစာက္ဖုတ္ေပမယ့္ သူ

မယက္ရတာ ၾကာလွၿပီ ဆိုေတာ့ ကိုကိုေမာင္ အငမ္းမရ ျဖစ္ေနရသည္ ။

“ အင္း..အင္း..ဟင္း...အို....အိုး.....”

ကိုကိုေမာင့္ လ်ာက မိုးဆမ္းရဲ့ ေစာက္စိကို ထိုးကေလာ္လိုက္ ပတ္ျခာလည္ ကလိလိုက္နဲ႔မို႔ မိုးဆမ္းလည္း ဖင္ႀကီးေတြ တႂကြႂကြနဲ႔ ထိထိမိမိႀကီး အရသာေတြ ထူးကဲေနရသည္ ။ ကိုကိုေမာင္

ေစာက္ပတ္ယက္ ေကာင္းတာ မိုးဆမ္း ေကာင္းေကာင္းသိသည္ ။ ဘာဘူသည္ ကိုကိုေမာင္ထက္ လီးပိုႀကီး..ပိုရွည္ၿပီး အလိုးလဲသန္ေပမယ့္ ဘာဂ်ာ မမႈတ္ဘူး ။ ဘာဂ်ာမွာေတာ့ ကိုကိုေမာင္ က

ထိပ္တန္းဘဲ ။ ကိုကိုေမာင္က သူ႔လ်ာကို မိုးဆမ္း ေစာက္ဖုတ္ အထဲထဲကို ထိုးထိုးသြင္းေနသည္ ။

“ အမေလး..ကိုကို....ေတာ္ေတာ့...လိုးပါေတာ့..မိုးဆမ္း မေနတတ္ေတာ့ဘူး...”

မိုးဆမ္းက ကိုကိုေမာင့္ နဖူးကို တြန္းကာ ေျပာလိုက္သည္ ။

“ ယားလွၿပီကြယ္...လိုးပါေတာ့ ....”


ကိုကိုေမာင္လဲ ေနာက္ဆုံး အေနနဲ႔ မိုးဆမ္းရဲ့ ေစာက္စိေလးကို ႁပြတ္ကနဲ စုတ္လိုက္ၿပီးမွ ေစာက္ဖုတ္ ကေန မ်က္ႏွာ ခြာလိုက္သည္ ။

“ အိ...ဟင့္..ကိုကို သိပ္ကဲတာဘဲ....”

မိုးဆမ္းသည္ အရင္ထက္ အမူအရာေတြ ပိုေနေလသလား လို႔ ကိုကိုေမာင္ ေတြးလိုက္မိဆဲ မိုးဆမ္းက သူ႔လည္ဂုတ္ကို အတင္း ဆြဲႏွိမ္ခ်ၿပီး သူ႔နို႔သီးေလးတဖက္ကို

ငုံစုတ္လိုက္တာေၾကာင့္ ကိုကိုေမာင္ တုန္လႈပ္သြးသည္ ။ မိုးဆမ္းသည္ သူမရဲ့ လ်ာထိပ္ေလးနဲ႔ သူ႔နို႔သီးကို “ ဝလုံး ေရး ” ေနေတာ့ တခါဘူးမွ

ဒါမ်ိဳး မခံဘူးေသာ ကိုကိုေမာင္ ၾကက္သီးေတြ ထရသည္ ။

မိုးဆမ္းရဲ့ ေပါင္ၾကားထဲမွာ ေနရာယူလိုက္ေတာ့ သူ႔အတန္ေခ်ာင္းက မိုးဆမ္းရဲ့ အကြဲေၾကာင္းေပါက္ဝ ကို သြားေထာက္သည္ ။ စိုေပေနတဲ့ စိုစိစိ အရည္ေတြရဲ့ အထိအေတြ႕ကို

သူ႔ဒစ္ထိပ္ဖ်ားက သိရွိလိုက္သည္ ။ မိုးဆမ္း  လက္ေတြက သူ႔ေက်ာျပင္ကို ဖြဖြေလး ကုတ္ျခစ္ေနသည္ ။ ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူ

ေတြ ၾကားထဲကို ဖိထိုးသြင္းလိုက္ သည္ ။ စိုေနတဲ့ တင္းအိအိ ေစာက္ဖုတ္ေပါက္ထဲကို သူ႔ဒစ္ျပဲႀကီး အိကနဲ တိုးဝင္သြားသည္ ။

“ အို..ကိုကို...ဟင့္ဟင့္...”

လိင္တန္ ဝင္သြားေသာအခါ မိုးဆမ္းသည္ ေခါင္းေလး ရမ္းခါၿပီး ေပါင္ေတြကို ပို ျဖဲကားေပးကာ ညည္း

သည္ ။ တထစ္ထစ္နဲ႔ အတြင္းထဲ ထပ္သြင္းသည္ ။

်နို႔လွလွလုံးလုံးႀကီးႏွစ္လုံး အနက္က တလုံးကို လက္နဲ႔ ဖမ္းကိုင္လိုက္သည္ ။ လက္ဖဝါးနဲ႔ နို႔သီးေခါင္းေလးကို သပ္စမ္းလိုက္ေတာ့ မာတင္းေနတဲ့ အထိအေတြ႕ေလးကို

ရလိုက္သည္ ။ အတန္ကို ဆက္မသြင္းဘဲ အေနာက္ျပန္ဆုတ္သည္ ။ မိုးဆမ္းဆီက ဟင္းကနဲ ညည္းသံေလး ၾကားလိုက္ရသည္ ။

ဒစ္လုံးအရစ္ေလာက္အထိဘဲ ျပန္ဆုတ္တာ ..။ ျပန္ဖိသြင္းလိုက္ျပန္သည္ ။ သြင္းထည့္လိုက္ ဆုတ္ထုတ္လိုက္ ..။

“ အား....ဟင္း..ဟင္း..ကိုကိုရယ္္...အင္း..အင္း......”

သူ လုပ္ေနတာေတြကို မိုးဆမ္း ႀကိဳက္တဲ့ ပုံရွိလို႔ သူ အားတက္သည္ ။ မိုးဆမ္း နို႔သီးေခါင္းေလး  တဖက္ကို ငုံစို႔လိုက္ရင္း ခပ္ေျဖးေျဖးခ်င္း လုပ္ေနသည္ ။

မိုးဆမ္းရဲ့ ေစာက္ပတ္က စီးတင္းတင္းနဲ႔လိုးရတာ အရသာရွိလွတာေၾကာင့္ ခပ္သြက္သြက္ေလး လုပ္ထည့္လိုက္သည္ ။ မိုးဆမ္းလဲ ဖင္တႂကြႂကြ

နဲ႔ ေအာက္ကေန တုန႔္ျပန္လာသည္ ။


မိုးဆမ္း အဖုတ္က အရည္ေတြ ပိုပို ထြက္လာပုံရသည္ ။ လိုးထည့္လိုက္တိိုင္း တပတ္ပတ္ တဖတ္ဖတ္ အသံေတြ ျမည္လာသည္ ။

“ မိုးဆမ္း ဖင္ကို ကိုင္ၿပီး လိုးပါလားဟင္....”

မိုးဆမ္္း က တုန္ရီတဲ့ အသံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုကိုေမာင္လဲ ဖင္တုံးႀကီးေအာက္

 လက္ထိုးသြင္းကာ ဖင္တုံးကို ဆုပ္ညႇစ္ ကိုင္တြယ္ၿပီး ဖိဖိ လိုးေဆာင့္ထည့္ေပးလိုက္သည္ ။


“ ေကာင္းလိုက္တာ..ကိုကိုရယ္...လိုး...လိုး......မိုးဆမ္း ေစာက္ပတ္ကို တအား လိုးထည့္စမ္းပါ ...”


မိုဆမ္းသည္ မ်က္လုံး စုံမွိတ္ကာ တတြတ္တြတ္ နဲ႔ ေျပာေနသည္ ။

ကိုကိုေမာင္ကလည္း အရွိန္ရလာရင္ တအား ေဆာင့္လိုးတဲ့လူ ။ တဖန္းဖန္းနဲ႔ ေဆာင့္ထည့္သည္ ။

မိုးဆမ္းကလည္း ပင့္ေကာ့ေပးသည္ ။

အသက္ရႉသံေတြနဲ႔ ညည္းေအာ္သံေတြ ၾကားေနရသည္ ။ အသားခ်င္း ရိုက္ခတ္သံေတြ ေရာ....။

မိုးဆမ္းနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း လိုးၾကတာမို႔ စိတ္ေတြက တအား ထန္ေနသလို လိုးရတာလဲ အရသာ

ထူးကဲလွတာေၾကာင့္ ပုံစံေတာင္ မေျပာင္းျဖစ္ေတာ့ဘဲ ၾကာၾကာလဲ မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ သုတ္ရည္ေတြ

မိုးဆမ္းရဲ့ ေစာက္ေခါင္းထဲ လႊတ္ထုတ္လိုက္ၿပီ လမ္းဆုံး ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ရွိသြားရသည္ ။


ဘာဘူသည္ ကိုကိုေမာင္ ေထာင္ထဲမွာ ရွိေနခိုက္ သူ႔မယားေခ်ာေလး မိုးဆမ္းကို ေခၚေခၚ လိုးေနခဲ့လို႔ ကိုကိုေမာင္ ေထာင္က ထြက္တဲ့ေန႔မွာ ကိုကိုေမာင္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမွာ

ခက္ေနခဲ့သည္ ။ ဒါေၾကာင့္တပည့္ျဖစ္သူ အယားဘူး ကို ေထာင္မွာ သြားေစာင့္ႀကိဳခိုင္းလိုက္တာ ျဖစ္သည္ ။

မိုးဆမ္းကလည္းး ဘာဘူ႔ကို ခိုက္သြားပုံရသည္ ။ ေနာက္ပိုင္းမ်ာ ဘာဘူမေခၚဘဲနဲ႔ေတာင္ ဘာဘူ႔ဆီ လာလာ ကုန္းတတ္သည္ ။

မိုးဆမ္း အဲလို လာလာ ကုန္းတာကို ဘာဘူ႔တပည့္ အယားဘူး သိသြားသည္ ။ အယားဘူး ဆိုတဲ့ နံ

မည္သည္ ဘာဘူ ေပးထားတာ ျဖစ္သည္ ။ “ အ႐ူးပါး ” လို႔ ေခၚခ်င္တာ ။ သူ႔နံမည္ရင္း  ေဂ်ာ္နီ

 ဆိုတာ ေပ်ာက္ၿပီး အယားဘူး လို႔ဘဲ လူသိမ်ားသည္ ။

အယားဘူး လည္း မိုးဆမ္းကို ဘာဘူနဲ႔ လိုးတဲ့အေၾကာင္းေတြကို ကိုကိုေမာင္ကို ျပန္မေျပာေစခ်င္ရင္

သူနဲ႔ လိုးဖို႔ အၾကပ္ကိုင္ခဲ့သည္ ။ မိုးဆမ္းလဲ အယားဘူးကို ေပးမလိုးဘူး ။ “ နင္ငါ့ကို ဘာထင္လို႔လဲ

ငါက လူတကာ နဲ႔ ကုန္းတဲ့ ဖါသည္မ မဟုတ္ဘူး...” လို႔ ျပန္ေအာ္ဆဲၿပီး အယားဘူးကို ပါးပိတ္ရိုက္

ခဲ့သည္ ။ အယားဘူး လည္း လိုခ်င္တာ မရဘဲ အရွက္ကြဲခဲ့ရသည္ ။

ဘာဘူ ကိုကိုေမာင္ ဆီကို ဖုန္းေခၚလိုက္သည္ ။

“ ေဟး..ဘာဘူ....အခု ဘယ္မွာလဲ..ျမဝတီမွာ လား ...”

“ အခုဘဲ ျပန္ေရာက္တယ္..ကိုကိုေမာင္..အဆင္ေျပလား ..ဘာလိုလဲ...လိုတာေျပာေနာ္ ..”

“ အင္း..အဆင္ေျပပါတယ္ ...ဘာမွ မလိုပါဘူး ...”

“ ခင္ဗ်ားရဲ့ ေငြေတြလဲ က်ေနာ္ တေနရာမွာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံထားေပးတယ္ ...အဲဒီက ရတဲ့ အက်ိဳးအျမတ္

ထဲကေန ခင္ဗ်ားမိန္းမ ကို လိုတဲ့အခါ ထုတ္ထုတ္ေပးတယ္ ...ခင္ဗ်ား သိရေအာင္ ေျပာျပတာပါ..”

“ အင္း..ေကာင္းတယ္..ဘာဘူ...ကူညီတာေတြ အတြက္ ေက်းဇူးတင္တယ္ ...ငါလဲ အထက္ျမန္မာျပည္ကို

ခရီး ခဏ ထြက္မယ္ ...”

“ ဟုတ္လား...မိန္းမ နဲ႔ ဒုတိယ ဟန္းနီးမြန္း လား ...”

“ ဟဲဟဲ..ဆိုပါေတာ့ကြာ....ေကာင္းၿပီေလ ...မၾကာခင္ ဆုံၾကတာေပါ့....”

“ ဟုတ္ၿပီ..ကိုကိုေမာင္ ...”

ကိုကိုေမာင္သည္ ဘာဘူနဲ႔ ဖုန္းေျပာအၿပီး သူေထာင္ထဲ ဝင္ခါနီးတုံးက ဖြက္ထားခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေတြကို

ဖြက္ထားတဲ့ေနရာက သြားယူဖို႔ ႀကံစည္ စဥ္းစား ျပင္ဆင္ေလေတာ့သည္ ။

ေနဒြန္း ေသနတ္ကို တိုက္ခၽြတ္ေနသည္ ။

တစစီ ျဖဳတ္ၿပီး တိုက္ခၽြတ္ကာ ျပန္ တပ္ဆင္သည္ ။ နယ္စပ္က ရလာတဲ့ ၉မမ က်ည္ဆံဘူးကို ထုတ္

ယူၿပီး က်ည္ကပ္ေတြ ထဲကို က်ည္ဆံေတြ ျဖည့္သည္ ။


ေနဒြန္း မ်က္ႏွာထား တင္းမာေနတာကို ေႏြရြက္ဝါ သတိျပဳမိသည္ ။

သူ ဘာျဖစ္ေနလဲ..ဘာ မေက်နပ္ဘူးလဲ....ဘာေၾကာင့္ ေသနတ္ ထုတ္ကိုင္ ျပင္ဆင္ေနသလဲ....။

အခုေလးတင္ဘဲ ေႏြရြက္ဝါကို ေနဒြန္း လိိုးသည္ ။ ေစာက္ပတ္ကိုတင္ မက ဖင္ကိုပါ လိုးသည္ ။

ေႏြရြက္ဝါလဲ ေနဒြန္းကို အနီးကပ္ ဝင္ပူး ခဲ့တာ အက်ိဳးရွိသည္ ။

ေနဒြန္းသည္ ေႏြရြက္ဝါကို သူ႔စိတ္အာသာေျပဖို႔ အျမဲ စိတ္ႀကိဳက္ ေခၚလိုးေန႐ုံမကဘဲ သူ႔အလုပ္ေတြ

မွာပါ အသုံးခ် အသုံးျပဳလာတာေၾကာင့္ ေနဒြန္းရဲ့ အတြင္းေရးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ လုပ္ကြက္ေတြကို

ေႏြရြက္ဝါ ေတာ္ေတာ္ သိထားခဲ့ၿပီ ။

ေနဒြန္း လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ေႏြရြက္ဝါရဲ့ ေစာက္ပတ္ေရာ ဖင္စအိုေပါက္ေရာ နာက်င္ က်ိန္းစပ္ေနသည္ ။

ဒီလို နာက်င္ခဲ့တာေတြ ..တေန႔ေတာ့ ေပးဆပ္နိုင္ပါလိမ့္မည္ လို႔ ေႏြရြက္ဝါ ေတြးေနသည္ ။

“ ကိုႀကီး....”

ေနဒြန္းသည္ တစုံတခုကို စဥ္းစားေန ေတြးေနလို႔ ေႏြရြက္ဝါ ေခၚတာကို သတိမထားမိ မၾကားဘူး ။

“ ကိုႀကီး....”

“ အင္...ဘာလဲ...ေႏြ...”

“ ကိုႀကီး ဘာျဖစ္ေနလဲဟင္....စိ္တ္အေႏွာက္အယွက္ တခုခု ရွိလား ..တခုခုကို စိုးရိမ္ေနလား ….     ”

“ အင္း....ရန္သူေတာ္ တေယာက္ ျပန္ထြက္လာၿပီ ….     ဒို႔ကို ရန္ရွာနိုင္တယ္ ...သတိထားဖို႔လိုမယ္..”

“ ဘယ္သူလဲဟင္...အဲဒီ ရန္သူဆိုတာက . . ”

“ သူ႔နံမည္က ကိုကိုေမာင္ ….    ေစာက္ရမ္းေမာင္ေမာင္ လို႔လည္း လူသိမ်ားတယ္ ...”

“ ေအာ္ …..  …..”

ေႏြရြက္ဝါ က မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္သည္ ။ သို႔ေပမယ့္ ကိုကိုေမာင္ ဘယ္သူဆိုတာေရာ ဘာ

ေၾကာင့္ ေနဒြန္း စိုးရိမ္ေနတယ္ ဆိုတာကိုပါ ေႏြရြက္ဝါ သိေနသည္ ။ ေနဒြန္း ကို ဝင္ပူးဖို႔ သူမကို

အထက္က တာဝန္ေပးကထဲက ေနဒြန္းရဲ့ ေနာက္ေၾကာင္းဖိုင္မွာ သူမ အကုန္ ဖတ္ဖူးခဲ့ပါသည္ ။

ကိုကိုေမာင္ ေထာင္ထဲ ဝင္သြားတာ ေနဒြန္းရဲ့ လက္ခ်က္လို႔ ေႏြရြက္ဝါ သိထားသည္ ။

ပိုင္ေလာက္တဲ့ အခ်ိန္ေကာင္းကို ေႏြရြက္ဝါ ေစာင့္ေနသည္ ။ ပိုင္တာနဲ႔ ေနဒြန္းကို ဆြဲစိလိုက္တဲ့အ

ခ်ိန္ တခ်က္ခုတ္ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ ဆိုသလို ေနဒြန္းရဲ့ ပစၥည္းေတြကို အကုန္အားလုံး သက္ဆိုင္ရာကို

 ျပန္မအပ္ဘဲ သူမအတြက္လည္း ခ်န္ထားလိုက္မည္ လို႔ ေႏြရြက္ဝါ ႀကံေနတာ ။ အထက္ကလည္း ကိုယ္

ကိုရင္းၿပီး ေထာက္လွမ္းေပးလို႔ ခ်ီးက်ဴးၾကမည္ ။ သူမလည္း ျမက္ျမက္ေလး ရလိုက္မည္ ။ ဒီသေဘာ ။

ကံေကာင္းရင္ ရာထူးပါ တက္နိုင္သည္ ။

ေနဒြန္းက သူ႔လူတေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းထားတယ္ ဆိုၿပီး ေႏြရြက္ဝါကို မေခၚဘဲ သူ႔တေယာက္ထဲ ထြက္

သြားသည္ ။ ေႏြရြက္ဝါ ကို ေငြေတြ တေထာႀကီး ေပးသြားသည္ ။ လိုခ်င္တာ ထြက္ဝယ္...     တဲ့ ...။

ေႏြရြက္ဝါ  ၿမိဳ႕ထဲကို ထြက္ခဲ့သည္ ။

နယ္မွာ ရွိတဲ့ သူမ အေမကို ေငြနဲနဲ ပို႔ခ်င္လို႔ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္တဲ့ အမတေယာက္အိမ္ကို သြားတာ ။

ကားေတြ ျပည့္ၾကပ္ေနတဲ့ လမ္းမႀကီးကို ျဖတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ မိုးက ေဝါကနဲ ရြာခ်လိုက္လို႔ ပါလာတဲ့

ေခါက္ထီးကို အျမန္ဖြင့္လိုက္ရသည္ ။ ေတာ္ပါေသးရဲ့..ထီးပါလို႔ ။

၃၈လမ္းထဲကို ဝင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ အေနာက္ကေန “ လင္းလင္းေဆြ ” လို႔ ေခၚလိုက္တဲ့ အသံေၾကာင့္

ေႏြရြက္ဝါ ဆတ္ကနဲ တုန္သြားရသည္ ။ သူ႔နံမည္အရင္းကို ေခၚလိုက္လို႔ ။

လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ “ ဦးအံ့ဘြယ္ ” ….။

“ ဟင္..ဆရာဦးအံ့ဘြယ္ ...”

“ နင္ ဘယ္သြားမလို႔လဲ...”

“ ဒီလမ္းထဲက က်မ အမ်ိဳးတေယာက္ အိမ္ကို ...”

“ ဘာထူးလဲ...”

“ က်မ ဆရာ့ဆီကို အီးေမး နဲ႔ ရီပို႔တ္.. ပို႔ေနတာဘဲ..ဆရာ..အဲ့အတိုင္းဘဲေလ ..”

“ ေအးေလ...ဒါေတာ့ သိတာေပါ့...နင္ ေတာ္ေတာ္ ပြေနလားလို႔..ေမးတာ..”

“ အာ..ဆရာကလဲ...”

“ နင့္ကို ငါ တအား ေတြ႕ခ်င္ေနတာ...ဟင္း..ေတြ႕ခ်င္ေနတဲ့ အခ်ိန္ နင့္ကို လွမ္းေတြ႕လိုက္လို႔..”

“ ဆရာက က်မကို ဘာလို႔ ေတြ႕ခ်င္တာလဲ...”

“ နင္ကလဲဟာ..သိသားနဲ႔..”

“ မသိလို႔ ေမးေနတာေပါ့ ဆရာရယ္...မိုးကလဲ မ်ားလိုက္တာ....က်မတို႔ တေနရာရာသြားၿပီး စကား

ေျပာၾကရင္ ပိုေကာင္းမယ္ ထင္တယ္...”

“ ေအး..ဟုတတ္တယ္..ဆိုင္ေတြေတာ့ မသြားသင့္ဘူး...နင္က အန္ဒါကာဗာ မဟုတ္လား...”

“ ဟုတ္တယ္..ဆရာ..ဆရာက လူသိမ်ားတယ္...ေနဒြန္းတို႔က ဆရာ့ကို သိတယ္...”

“ ဒါဆို..လာ..ငါ့မွာ ကားပါတယ္....တေနရာရာ သြားရေအာင္...”

ေႏြရြက္ဝါ ( သို႔ ) လင္းလင္းေဆြ သည္ သူ႔ေဘာ့စ္ ရဲမႉးဦးအံ့ဘြယ္ရဲ့ ကားနဲ႔ ပါသြားပါၿပီ ။

ကားေတြက တလမ္းလုံး ပိတ္ၾကပ္ေနသည္ ။ ဦးအံ့ဘြယ္ေရာ ေႏြရြက္ဝါ ေရာ အေတြးကိုယ္စီနဲ႔ ။

ေႏြရြက္ဝါသည္ ဦးအံ့ဘြယ္ သူမကို ျဖဳတ္ေတာ့မယ္ ဆိုတာ သိေနသည္ ။ ဦးအံ့ဘြယ္ကို ေႏြရြက္ဝါ

မလြန္ဆန္နိုင္ဘူး ။ အင္းေလ ..သူလိုခ်င္တာေပးလိုက္ၿပီး သူ႔ကို ေပါင္းထားတာဘဲ ေကာင္းပါတယ္ လို႔

ေတြးေနသည္ ။ ေနာက္ကိုလည္း သူ႔အကူအညီေတြ ယူခ်င္ယူရအုံးမွာ ။

ဦးအံ့ဘြယ္ကလဲ ေႏြရြက္ဝါ ဖက္ကို မသိမသာ ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ၿပီး တဏွာစိတ္ေတြ ပြားမ်ားေနသည္ ။

သူပိုင္တဲ့ တာေမြက တိုက္ခန္းကို သြားေနတာ ျဖစ္သည္ ။ ဦးအံ့ဘြယ္သည္လည္း အခြင့္အေရးကို အသုံးခ်တတ္တဲ့လူ တေယာက္ ပီပီ အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ၿမိဳးၿမိဳး မ်က္မ်က္

 စားဖို႔ ၾကဳံလာရင္ ဖမ္းစားခဲ့တာေၾကာင့္ တိုက္ခန္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပိုင္သည္ ။

အခု သူပိုင္ တိုက္ခန္း တခန္းကို ေႏြရြက္ဝါ ကို ေခၚသြားၿပီး ႏွိပ္မွာ ျဖစ္သည္ ။

ေႏြရြက္ဝါရဲ့ ဆူၿဖိဳၚလုံးဝန္းတဲ့ နို႔ႀကီးေတြကို သူ တပ္မက္ခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ ။ ေႏြရြက္ဝါ သည္

အညႇာလြယ္သည္ လို႔ သူသိခဲ့တာ ၾကာၿပီ ။ အခြင့္သင့္ရင္ေတာ့ ဒီေစာ္ကို စားသုံးလိုက္မည္ လို႔လဲ

အားခဲထားတာ ၾကာၿပီ ။ အခုေတာ့ စားသုံးနိုင္မည့္ ေန႔နဲ႔ အခ်ိန္ကို ဆိုက္ေရာက္သြားၿပီ  ။

စားသုံးမည္..ျဖဳတ္မည္ ဆိုတာေတြ ေတြးလိုက္တာနဲ႔ ငပဲက ထိန္းကနဲ မတ္လာ မာလာ သည္ ။


“ လင္းလင္းေဆြ...”

“ ရွင္..ဆရာ...”

“  ေနဒြန္းက နင့္ကို ေန႔တိုင္း အိပ္တာဘဲလား....”

“ အို..ဆရာကလဲ...ဘာေတြ လာေမးေနတာလဲ..”

“ အဟက္ဟက္..နင္ကလဲ ဒါေလး ေမးတာမ်ား...ေျပာျပစမ္းပါ ...”

“ အိပ္တာေပါ့..ဆရာကလဲ....”

“ ဘယ္ႏွစ္ခါေလာက္ လုပ္သလဲ..”

“ အမေလး..အေသးစိတ္ေတြ သိခ်င္တာလား ဆရာရယ္ ...”

“ နင္ကလဲ..ဒို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္ ေမးတာဥစၥာ....ေျပာျပစမ္းပါဟာ..”

“ ဆရာက နား အရသာခံခ်င္ေနတာလား..ဟင္းဟင္း...ကဲကဲ  ..ဘာသိခ်င္တာလဲ..”

“ ဘယ္ႏွစ္ခါေလာက္ လုပ္သလဲ လို႔...”

“ အမွန္မရွိဘူး..ဆရာ...ႏွစ္ခါ..သုံးခါ..တခါတခါ သူ တအား တဏွာစိတ္ေတြ ႀကီးေနရင္ ေလးငါးခါ ထိ လုပ္တယ္ ...”

“ ေဟ..ဒီဘဲ အားႀကီးလွခ်ည္လား ..”

“ အင္း..သူက စိတ္လဲႀကီးတယ္...လုပ္လဲ လုပ္နိုင္တယ္ ...”

“ သူလုပ္တာ နင္ႀကိဳက္လား...ၿပီးေကာ ၿပီးလား ...”

“ ခစ္ခစ္....က်မ ႀကိဳက္ပါတယ္...ၿပီးလဲ ၿပီးတယ္ ...”

ဦးအံ့ဘြယ္မွာ ေႏြရြက္ဝါ ( ေခၚ ) လင္းလင္းေဆြ ေျပာတာေတြကို နားေထာင္ၿပီး စိတ္ေတြ ထႂကြလာသည္ ။ သူ႔ပုဆိုးထဲက ပစၥည္းႀကီး မာေက်ာ နိုးၾကား ထႂကြလာေတာ့သည္ ။

လင္းလင္းေဆြရဲ့ ေပါင္တန္တဖက္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္သည္ ။


လင္းလင္းေဆြက မ႐ုန္းကန္ မျငင္းဆန္လို႔ ဦးအံ့ဘြယ္ ေပါင္တန္တေလ်ာက္ ပြတ္ေပးလိုက္သည္ ။

“ လင္းလင္းေဆြ..နင့္ကို လုပ္ရတာ ေနဒြန္း ဆိုတဲ့ေကာင္ အရမ္းကံေကာင္းတာဘဲဟာ...”

“ ဘာလို႔..”

“ ေအာ္..နင္က အသားလဲ ေဖြး..႐ုပ္ကလဲ လွ..ကိုယ္လုံးေတြက ေတာင့္လဲ ေတာင့္တယ္ ေလ ...”

“ အိုး...ဆရာက ေျမႇာက္ေနျပန္ၿပီ ...”

“ တကယ္ေျပာေနတာ ..နင္ ဒါနဲ႔ အတည္တက် ရီးစား မရွိဘူးလားဟင္...”

“မရွိဘူး..ဆရာ...”

“ နင့္႐ုပ္နင့္ရည္ နဲ႔ဟာ....အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ မစဥ္းစားေတာ့ဘူးလား....”

“ မစဥ္းစားေသးပါဘူး..ဆရာရယ္ ...”

ဦးအံ့ဘြယ္ရဲ့ လက္က ေပါင္တန္တေလ်ာက္ အစုန္အဆန္ ပြတ္သပ္ေနရာက ေပါင္ရင္းဖက္ကို တေရြ႕

ေရြ႕နဲ႔ ေရြ႕လာသည္ ။

“ ေနဒြန္းက နင့္ကို အေနာက္ဖက္လည္း လုပ္လား..”

“ ဘာလဲ ဆရာ..လင္းေဆြ နားမလည္ဘူး ...”

“ ေအာ္..နင့္ကို ဖင္ခ်လားလို႔ ေမးတာ...”

“ အာ..ဆရာကလဲ....”

ေႏြရြက္ဝါ က ရွက္တဲ့ ဟန္နဲ႔ ေခါင္းေလး တဖက္ကို လွည့္လိုက္သည္ ။ ဦးအံ့ဘြယ္လက္ေခ်ာင္း

ေတြက သူမ ေပါင္ရင္းဂြဆုံေနရာကို စမ္းေနသည္ ။

“ ဆရာက သိပ္ကဲတာဘဲ....”

“ နင္မေျဖေသးဘူး..ငါ့ေမးခြန္းကို....”

“ ဘာလဲ..ဆရာရဲ့...”

“ နင့္ကို ဖင္ခ်လား...ဆိုတာေလ ...”

“ ဆရာကလဲ ခက္လိုက္ထာ......အင္း..ခ်တယ္...ခ်တယ္....”

ဦးအံ့ဘြယ္ရဲ့ လက္က သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ကို ေရေရလည္လည္ ကိုင္တြယ္ေနသည္ ။

“ အို႔..ဆရာ.....ဆရာ..ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ ...ေဘးကကားေပၚက ျမင္လိမ့္မယ္....”

ေဘးခ်င္းယွဥ္ ရွိေနတဲ့ ဘတ္စ္ကားေပၚက လူေတြ ဆိုရင္ ျမင္နိုင္တာေၾကာင့္ ေႏြရြက္ဝါက ဦးအံ့ဘြယ္ရဲ့ လက္ႀကီးကို တြန္းဖယ္ရင္း ဟန႔္တားလိုက္သည္ ။ လူျမင္မွာ စိုးလို႔သာ တားလိုက္ရတာ ျဖစ္ေပမယ့္ေႏြရြက္ဝါ ( သို႔မဟုတ္ ) လင္းလင္းေဆြ သည္ ေစာက္ဖုတ္မွာ အရည္ေတြ စိုစိုရႊဲေနရၿပီ ။

“ နင္ ဖင္ ဘယ္ႏွစ္ခါေလာက္ ခံဘူးလဲ..ေနဒြန္း အရင္ကေကာ ခံဘူးလား...နင္ စိုးထြဋ္နဲ႔ လိုးတာ ငါသိတယ္ ...စိုးထြဋ္ နင့္ကို ဖင္ေကာ လိုးေသးလား...”

ေႏြရြက္ဝါလဲ ပါးစပ္ၾကမ္းတဲ့ ဦးအံ့ဘြယ္ရဲ့ ေမးခြန္းေတြေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလး နီရဲေနသည္ ။ “ ဆရာရယ္...ဘာေတြ ေလ်ာက္ေမးေနတာလဲ...” လို႔ ရွက္သလို ညည္းလိုက္သည္ ။

“ ငါ ၾကားခ်င္လို႔ဟာ..ေျဖမွာ ေျဖစမ္းပါ....”

ဦးအံ့ဘြယ္ရဲ့ လက္ခလယ္ႀကီးက ထမိန္ေပၚကေနၿပီး အဖုတ္ေၾကာင္းကို လိုင္းဆြဲေနျပန္လို႔ ေႏြရြက္ဝါလဲ ေဘးကကားေပၚက ျမင္ေလမလားလို႔ ဘယ္ညာ ကို လွမ္းၾကည့္မိသည္ ။

“ ဟိုေလ..ဟို....ကိုစိုးထြဋ္ နဲ႔လည္း လုပ္ဖူးတယ္....”

ဦးအံ့ဘြယ္မွာ တဏွာစိတ္ေတြ ထန္သထက္ထန္လာသည္ ။ သူ႔ပုဆိုးထဲက အတန္ႀကီး မတ္မတ္ေထာင္ေနတာ ေႏြရြက္ဝါ ေတြ႕ရသည္ ။

“ နင္..နင္..ငါ့ကိုလည္း ဖင္ေပးခ်ဟာ...”

ဦးအံ့ဘြယ္သည္ စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ ေႏြရြက္ဝါရဲ့ ထမိန္ကို ဆြဲေျဖဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္သည္ ။

“ ဆရာ..ကားထဲမွာ မေကာင္းပါဘူး..လူေတြ ျမင္ကုန္မယ္...ဆရာေခၚတဲ့ေနရာေရာက္မွ လုပ္ပါ ..”

“ ေအး..နင္ ငါ့လီးကို စုတ္ေပးရမယ္ေနာ္...”

“ အင္းပါ..ဆရာရယ္...စိတ္ခ်ပါ ...”

ဦးအံ့ဘြယ္သည္ သူ႔တိုက္ခန္းအနားကို ေရာက္ေသာအခါ တဏွာစိတ္ေတြက ျပင္းထန္လြန္းေနတာ

ေၾကာင့္ ကားကို ၾကဳံရာေနရာမွာ ထိုးရပ္လိုက္သည္ ။

“ ဆရာ..ဒီေနရာမွာ ကားရပ္လို႔ ရရဲ့လား...”

“ အို...မသိဘူးဟာ...ငါ ရပ္ခ်င္တဲ့ေနရာ ရပ္မွာဘဲ...”

သူတို႔ ကားထဲက ဆင္းၾကေသာအခါ ယဥ္ထိန္းရဲတေယာက္ သည္ သူတို႔ကားဆီကို ေလၽွာက္လာေနသည္  ။

“ ဒီေနရာမွာ ကားရပ္လို႔ မရဘူးဗ်....”

“ ေဟ့..ရဲေဘာ္...ငါက မူးယစ္က ရဲမႉး....ငါတို႔ အေရးႀကီး တာဝန္နဲ႔ လာတာ..ရပ္လို႔မရလည္း မင္း ငါ့ကားနားက ေစာင့္ေပး..မၾကာဘူး..ခဏဘဲ...”

“ ဟုတ္....ဟုတ္ကဲ့...”

ဦးအံ့ဘြယ္ရဲ့ ဒီဇိုင္းနဲ႔ အသံၾသၾသႀကီးေၾကာင့္ ယဥ္ထိန္းရဲသားေလးသည္ ဦးအံ့ဘြယ္ကို အေလးျပဳလိုက္သည္ ။

တိုက္ခန္းေပၚကို တက္ၾကတဲ့အခါမွာ ဦးအံ့ဘြယ္ရဲ့ ပုဆိုးေအာက္က အေခ်ာင္းႀကီး ထိုးေထာင္ထြက္ေနတာ ေႏြရြက္ဝါ ျမင္ေနရသည္ ။ ဒီလူႀကီး တအား 

ထန္ေနၿပီ..အခန္းေရာက္ရင္ေတာ့ ငါ့ကို အပီအျပင္လိုးေတာ့မွာဘဲ...လို႔ သူမ ေတြးေနမိရင္း ေစာက္ပတ္ တအား ယားတက္လာရသည္ ။

အခန္းထဲကို ေရာက္တာနဲ႔ ဦးအံ့ဘြယ္သည္ သူ႔ခါးက ပုဆိုးကို ကြင္းလုံး ဆြဲခၽြတ္ခ်လိုက္သည္ ။

အတြင္းခံေဘာင္းဘၤ ဝတ္မထားတာေၾကာင့္ သူ႔ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း ဗလာက်င္းသြားတာနဲ႔ မဲေျပာင္ရွည္

လ်ားတဲ့ လီးတန္ႀကီး မတ္မတ္ေထာင္ေနတာကို ေႏြရြက္ဝါ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ဒစ္ျပဲႀကီး ထိပ္က အ

ေပါက္ေလးကေန အရည္ၾကည္ေတြ စိမ့္ယိုက်ေနတာကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ေနရသည္ ။ အေမႊးမဲမဲေတြ

 ၾကားက လီးႀကီးကို ျမင္ရတာနဲ႔ ေႏြရြက္ဝါ ခံခ်င္စိတ္ေတြ ထိန္းလို႔ မရေအာင္ဘဲ ထႂကြလာေတာ့သည္။

“ လင္းလင္းေဆြ....ငါ့လီးကို စုတ္ေပး....”

သူမကလည္း စုတ္ခ်င္ေနတာ ..။ ဒူးေလးေထာက္ၿပီး ပူပူေႏြးေႏြး လီးတန္ႀကီးကို ပါးစပ္ေလးဟၿပီး ငုံလိုက္သည္ ။ သူ႔လီးႀကီးက ေႏြရြက္ဝါ ပါးစပ္နဲ႔ အျပည့္ဘဲ ။ ငံက်ိက်ိ လီးဒစ္ႀကီးကို စၿပီး စုတ္ေပးလိုက္ေသာအခါ ဦးအံ့ဘြယ္ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ၿပီး အင္းကနဲ အသံထြက္လိုက္တာကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္လို႔ ေႏြ

ရြက္ဝါ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။စိတ္ထဲမွာ ( ေသခ်င္းဆိုးႀကီး ..ဇိ္မ္ခံေနလိုက္တာ ...)လို႔ က်ိန္ဆဲလိုက္မိသည္ ။ သူ႔ညႇီစို႔စို႔ လီးႀကီးကိုေတာ့ ခပ္သြက္သြက္ေလး စုတ္ေပးလိုက္သည္ ။ 

တြဲေလာင္းက်ေနတဲ့ သူ႔လဥႀကီး ႏွစ္လုံးကိုလည္း လက္ဖဝါးထဲ ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးလိုက္သည္ ။ ဦးအံ့ဘြယ္ႀကီး တအင္းအင္းနဲ႔ ဖီလင္ေတြ စြတ္ဆက္တက္ေနၿပီး တခါတခါ ေႏြရြက္ဝါရဲ့ ေခါင္းကို သူ႔လက္ႀကီးနဲ႔ လွမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔လီးႀကီးကို စုတ္ေနတဲ့ၾကားက ပါးစပ္ထဲကို ထိုးေညႇာင့္ခ်င္ေသးသည္ ။

“ အား....အား....ေကာင္းလိုက္တာဟာ..စုတ္..စုတ္..နင့္လ်ာေလးနဲ႔ ကလိေပး....အီးဟီး..အဲလိုေလး..အဲလိုေလး ….ေကာင္းတယ္.....အိုး...ေကာင္းတယ္ ...အားဟား..စုတ္..စုတ္”

သူ႔ကိုယ္ႀကီး ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ တုန္ခါသြားလို႔ ၿပီးမ်ားသြားတာလား စိတ္ပူလိုက္မိသည္ ။ သုတ္ရည္ေတြ ပါးစပ္ထဲ ဝင္မွာထက္..ၿပီးသြားလို႔ အလိုးမခံလိုက္ရမွာကို စိုးလို႔ ..။

ေႏြရြက္ဝါ သူ႔လီးႀကီးကိုအစုတ္ရပ္လိုက္သည္ ။

“ အင္..ဟင္....ဘာလဲ..ဘာလို႔လဲ....”

ဦးအံ့ဘြယ္ မ်က္လုံး ပြင့္လာသည္ ။

“ ဆရာ...လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္လိုက္ရေအာင္..က်မ...က်မ....”

က်မ ေစာက္ပတ္ေတြ အရမ္း ယားေနၿပီလို႔ ေျပာလို႔ မထြက္ဘူး ။

ဦးအံ့ဘြယ္လည္း ေတာ္ေတာ့္ကို ထန္ေနၿပီ ထင္တာဘဲ ။

“ လာ..လာ..လင္းလင္းေဆြ..” လို႔ လက္ကိုဆြဲေခၚသည္ ။ အိပ္ခန္းထဲကို ..။

အိပ္ခန္းထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ ကုတင္အိုႀကီးတလုံး ရွိေနသည္ ။ ေရျမဳပ္ေမြ႕ရာထူထူနဲ႔ ။

“ နင့္အဝတ္ေတြ ခၽြတ္ဟာ....” လို႔ ဦးအံ့ဘြယ္က ေျပာရင္း သူ႔ကိုယ္ အေပၚပိုင္းမွာက်န္ရွိေနတဲ့ ရွပ္

လက္တိုကို ခၽြတ္လိုက္သည္ ။ ေႏြရြက္ဝါလည္း တအား ခံခ်င္စိတ္ေတြ မ်ားေနသည္ ။ အဝတ္ေတြကို အျမန္ဆုံး ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ကိုယ္လုံးတီး ျဖစ္သြားတဲ့ သူမကို 

ဦးအံ့ဘြယ္က ျပဴးက်ယ္တဲ့ မ်က္လုံးႀကီးေတြနဲ႔ စိုက္ၿပီးၾကည့္သည္ ။

“ အဝတ္မပါဘဲ နင္ ေတာ္ေတာ္ လွတာဘဲ လင္းလင္းေဆြ...နင့္နို႔ေတြက တြဲမက်ေသးဘူး...”

“ ဆရာရယ္...ခစ္ခစ္ခစ္...”

“ ကုတင္ေစာင္းမွာ ပက္လက္အိပ္ေပး...”

“ ေကာင္းပါၿပီတဲ့ရွင္...”

ေႏြရြက္ဝါ ( သို႔မဟုတ္ ) လင္းလင္းေဆြ ကုတင္ေစာင္းမွာ ဦးအံ့ဘြယ္ ခိုင္းတဲ့အတိုင္း ပက္လက္အိပ္္ကာေနေပးလိုက္ေတာ့ ဦးအံ့ဘြယ္လည္း သူမေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲျဖဲလိုက္ၿပီး ကုတင္ေဘးမွာ မတ္တပ္ရပ္ကာ ေနရာယူလိုက္သည္ ။ ေႏြရြက္ဝါရဲ့ ေပါင္ဂြဆုံက မိန္းမအဂၤါ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ခုံးေဖါင္းႂကြေနသည္ ။ အရည္ေတြလဲ စိုလူးေနသည္ ။ ေစာက္ဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူႀကီးေတြက ေပါင္ျဖဲထားလို႔ ဟတတေလး ပြင့္အာေနေတာ့ အတြင္းသား ရဲရဲေတြကို ဦးအံ့ဘြယ္ ျမင္လိုက္ရေတာ့သူ႔လီးတန္ႀကီးက တထပ္ထပ္နဲ႔ လႈပ္ခါသြားသည္ ။ ကမူးရႉးတိုးဘဲ သူ႔လီးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္မွာ ေတ့ၿပီး ဖိထိုးသြင္းလိုက္သည္ ။ ေႏြရြက္ဝါလည္း တအား ယားတာမွ ေစာက္ဖုတ္ထဲက လွိုက္လွိုက္ယားေနတာဆိုေတာ့ ဦးအံ့ဘြယ္ ထိုးထည့္တာကို ခါးေလးေကာ့ေပါင္ေတြ အစြမ္းကုန္ ျဖဲကား ေျခေထာက္ေတြ မိုးေပၚေထာင္လို႔ ခံယူလိုက္သည္ ။

လီးတုတ္တုတ္ႀကီးက တဖ်စ္ဖ်စ္နဲ႔ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုေလးေတြကို ပြတ္တိုက္ရင္း အတြင္းကိုဝင္ေရက္သြားသည္ ။

“ အင္း....အား.....အား.....ဆရာ..ဆရာ...ေျဖးေျဖး......ကၽြတ္ကၽြတ္...ဆရာ့ဟာႀကီးက တကယ့္ အယ္စတုံႀကီး....ရွီး.....”

မဲ့ရြဲ႕ကာ ေျပာလိုက္တဲ့ ေႏြရြက္ဝါကို ဦးအံ့ဘြယ္က ဘာမွ ပါးစပ္က မေျပာေပမယ့္ စိတ္ထဲက “ ေကာင္မ..ပိုေနတယ္..လီးေပါင္းစုံနဲ႔ လိုးလာတဲ့ ေစာက္ေကာင္မ က ကညာ လာစစ္ေနတယ္...” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း လီးကို သုံးေလးခ်က္ေလာက္ ခပ္ေျဖးေျဖး အသြင္းအထုတ္ လုပ္လိုက္သည္ ။

“ အင္း..အင္း..ဟင္း........အမေလး..ဆရာရယ္...ႀကီးလိုက္တဲ့ လီးႀကီး....”

“ နင္ ႀကိဳက္လား...လင္းလင္းေဆြ....”

“ အင္း..အင္း....ႀကိဳက္တယ္.....အိုး...ရွီး......လိုး..လိုး..ဆရာ..လိုး......”

အရည္ေတြက တအားထြက္ေနတာေၾကာင့္ စြပ္စြပ္ ဆိုတဲ့ အသံေတြ ထြက္လာသည္ ။

နို႔ႀကီးေတြက လိုးေဆာင့္လိုက္တိုင္း တုန္ခါ လႈပ္ေနသည္ ။ ဦးအံ့ဘြယ္က နို႔ကုန္းစို႔သလို လက္နဲ႔လည္း နို႔သီးေခါင္းတဖက္ကို ပြတ္သပ္သည္ ။ ေထာင္ထားတဲ့ လင္းလင္းေဆြရဲ့ ေျခေထာက္ေတြကို ပူးစုၿပီး သူ႔လက္တဖက္နဲ႔ ကိုင္လိုက္ၿပီး ျပဴးထြက္ေနတဲ့ မို႔ေဖါင္းေဖါင္း ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲကို ဆက္တိုက္

ဒလစပ္ ေဆာင့္လိုးသည္ ။

“ အင္း..အင္း...အား.....အား...အား......”

ဦးအံ့ဘြယ္ရဲ့ တြဲေလာင္းက်ေနတဲ့ေဂြးစိဥႀကီးေတြက တရမ္းရမ္းနဲ႔ ေဆာင့္လိုက္တိုင္း လင္းလင္းေဆြရဲ့ဖင္ၾကားကို ရိုက္ခတ္ေနသည္ ။

ကုတင္အိုႀကီးကလည္း လူသားႏွစ္ေယာက္ ကာမ တလင္းေၾကာင့္ တကၽြိကၽြိနဲ႔ ရမ္းခါ လႈပ္ေနသည္ ။

လင္းလင္းေဆြ မ်က္လုံး စုံမွိတ္ၿပီး လိုးေဆာင့္ခ်က္ေတြကို အရသာရွိေနခိုက္..“ လင္းလင္းေဆြ..ပုံစံေျပာင္း

ၾကရေအာင္..” လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့ ဦးအံ့ဘြယ္ရဲ့ အသံႀကီးေၾကာင့္ ဇိမ္ပ်က္သြားၿပီး မ်က္လုံး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။

“ ဟင္..ဆရာ...ဘယ္လိုေနေပးေစခ်င္လဲဟင္...”

“ ဖင္ကုန္းေပးဟာ.....”

လင္းလင္းေဆြ လည္း မလုပ္ခ်င္ေပမယ့္ ဦးအံ့ဘြယ္ အႀကိဳက္လိုက္ကာ ဖင္ကုန္းေပးလိုက္သည္ ။

ဦးအံ့ဘြယ္ သည္ ၀ိုင္းကားေနတဲ့ ဖင္တုံးျဖဴျဖဴႀကီးေတြကို သေဘာက်ၿပီး ဖတ္ကနဲ ဖတ္ကနဲ လက္ဝါး

ႀကီးေတြနဲ႔ ရိုက္ေနလို႔ လင္းလင္းေဆြ က “ အဟင့္..ဆရာ..မလိုဘဲ ဘာလုပ္ေနတာလဲ..ဒီမွာ ကုန္းေပးထားရတာ...” လို႔ ညဳတုတု အသံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ 

ဦးအံ့ဘြယ္ က “ လိုးမွာပါဟာ..မပူပါနဲ႔..နင့္ဖင္တုံးေတြက လွလြန္းလို႔ပါ....” လို႔ ေျပာကာ လင္းလင္းေဆြ ဖင္ေတြက္ု လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ျဖဲကာ ၾကည့္လိုက္သည္ ။ ဦးအံ့ဘြယ္ လည္း မိန္းမမ်ားရဲ့စအိုေပါက္ကို ဖင္ခံဘူးထားသလား..မထားေသးဘူးလား ဆိုတာ အျမဲေလ့လာ စူးစမ္းခဲ့သည္ ။

လင္းလင္းေဆြရဲ့ စအိုေပါက္ေလးသည္ လိုးဘူးထားမွန္း သိသာေနသည္ ။ စအိုေပါက္ကို သူ႔လက္မႀကီး

နဲ႔ ေခ်နယ္ ေဆာ့ကစားေနလိုက လင္းလင္းေဆြက “ ဆရာ..ဖင္လိုးမလို႔လား..ေစာက္ပတ္ကို အရင္မလိုးဘူးလား...” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

“ နင့္ေစာက္ပတ္ကို လိုးမွာပါ လင္းလင္းေဆြရယ္..မပူပါနဲ႔....မလိုးခင္ အရင္ ယက္လိုက္အုံးမယ္ ...”

“ အို....မယက္နဲ႔ေတာ့..က်မ လိုခ်င္လွၿပီ...လိုးမွာသာ လိုးပါေတာ့ရွင္ ...”

ဦးအံ့ဘြယ္က သူမ စကားကို နားမေထာင္ဘဲ ဖင္တုံးေတြ ၾကားက ျပဴးထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ပတ္ေဖါင္း

ေဖါင္းႀကီးကို သူ႔လ်ာႀကီးနဲ႔ အျပားလိုက္ ယက္ေလေတာ့သည္ ။

“ အား.....အား.....အ......ဆရာရယ္....ေစာက္ပတ္ တအား ယားေနပါတယ္ ဆိုမွ....”

ဦးအံ့ဘြယ္ရဲ့ ေစာက္ပတ္ယက္တဲ့ အသံေတြက တျပတ္ျပတ္နဲ႔ ဆူညံေနသည္ ။

“ ေတာ္ၿပီ..မယက္နဲ႔ေတာ့..လိုးေပးပါေတာ့....”

ဖင္ႀကီးေတြ ရမ္းခါလႈပ္ရင္း လင္းလင္းေဆြက ေတာင္းဆိုေနေပမယ့္ ဦးအံ့ဘြယ္က ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေစာက္

ပတ္ကိုသဲႀကီးမဲႀကီး ဖိကာ ယက္ေနသည္ ။ လင္းလင္းေဆြက ေစာက္ပတ္ကို မယက္ေတာ့ဘဲ လိုးဖို႔

ေတာင္းဆိုေတာင္းခံေလေလ ဦးအံ့ဘြယ္က ပိုၿပီးယက္ခ်င္ေလေလ ဘဲ ။

တဏွာစိတ္ေတြ အျမင့္ဆုံးကို ထႂကြေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ဦးအံ့ဘြယ္ဟာ ေစာက္ပတ္ကို လ်ာျပားႀကီးနဲ႔ ယက္ 

ေစာက္ေခါင္းထဲကို လ်ာထိပ္နဲ႔ ထိုးေန႐ုံနဲ႔ အားမရေတာ့ဘဲ လင္းလင္းေဆြရဲ့ စအိုေပါက္ေလးကိုပါ သူ႔လ်ာႀကီးနဲ႔ ထိုးကလိပါေတာ့သည္ ။ လင္းလင္းေဆြမွာ ဖင္လိုးခံဘူးေပမယ့္ ဘယ္ေယာက်္ားကမွအခုလို ဖင္စအိုေပါက္ကို မယက္ေပးဘူးလို႔ အေတြ႕ထူးထူးမွာ နစ္ေမ်ာသာယာေနမိသည္ ။

“ အား...အား....အား....အီး...အမေလး.......ဆရာရယ္...အို...ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ.....”

ဖင္ေပါက္ေလးကို အယက္ခံရေသာ လင္းလင္းေဆြသည္ ေစာက္ပတ္မွ က်င္တက္ ေကာင္းလြန္းသြားရၿပီး

တခ်ီ ၿပီးသြားရသည္ ။

ဦးအံ့ဘြယ္လည္း ေက်နပ္ေအာင္ ယက္ေပးၿပီးတာမို႔ ေစာက္ပတ္ႏွင့္ ဖင္ေပါက္ကေန ပါးစပ္ ခြာလိုက္

ၿပီး ေစာက္ပတ္ကို သူ႔လီးႀကီးနဲ႔ လိုးဖို႔ ျပင္ဆင္ေတာ့သည္ ။ ဒစ္ျပဲႀကီးသည္ ထိပ္ေပါက္ေလးက အရည္ၾကည္ေတြ စို႔ထြက္ ယိုစီးေနသလို ေစာက္ပတ္ႀကီးွမွာဘဲ ကာမအေရၾကည္ေတြေရာ ဦးအံ့ဘြယ္ဘာဂ်ာကိုင္ထားလို႔ သူ႔သြားေရေတြေရာ စိုစိုရႊဲေနသည္ ။ လီးဒစ္ႀကီးကို ဖိသြင္းလိုက္ေသာအခါ လင္းလင္းေဆြ လည္း သူမ ဖင္တုံးေတြကို ပိုၿပီး ေထာင္ေပးလိုက္ရင္း လီးႀကီး ေစာက္ေခါင္းထဲ အဝင္ကို ငံ့လင့္ေနသည္ ။

ဦးအံ့ဘြယ္ လိုးၿပီ ။ ဖင္ေထာင္ရက္ ပုံစံနဲ႔ သူ႔လီးႀကီး ေစာက္ပတ္ထဲ ဝင္ထြက္ေနတာကို ငုံ႔ၾကည့္ကာ

လိုးရလို႔ စိတ္ပိုႂကြၿပီး ဖင္တုံးေတြကို တဖန္းဖန္း ရိုက္ႏွက္ကာ ေကာ့ေကာ့ၿပီး လိုးပါေတာ့သည္ ။

“ ေကာင္းလား..ေကာင္းလား …..   ” လို႔လဲ ပါးစပ္က ေမးေသးသည္ ။

လင္းလင္းေဆြလည္း “ ေကာင္းတယ္..ေကာင္းတယ္....လိုး...လိုး...” လို႔ ျပန္ေျဖသည္ ။

ဦးအံ့ဘြယ္ ၾကဳံးသည္ ။  လိုးေဆာင့္သည္ ။ တဖတ္ဖတ္ တဖြတ္ဖြတ္ နဲ႔ တအားအား အသံေတြ အစုံဘဲ ၾကားေနရသည္ ။ ဦးအံ့ဘြယ္ရဲ့ တရႉးရႉး အသက္ရႈသံ ျပင္းျပင္းေတြေရာ ..။

လင္းလင္းေဆြ အရွိန္တက္လာၿပီး တအီးအီးေအာ္ကာ ဦးအံ့ဘြယ္ကို ျမန္ျမန္နဲ႔ ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ေပးဖို႔ ေျပာလာေသာအခါ ဦးအံ့ဘြယ္ လဲ ရွိသမၽွ အား အကုန္ထုတ္ကာ မနားတမ္း ေဆာင့္ထည့္ေတာ့လင္းလင္းေဆြလဲ “ အမေလး..အမေလး....အီး....ရွီး...” နဲ႔ တုန္တက္ ခါရမ္းကာ “ ၿပီး” သြား ရေလ

သည္ ။ ဦးအံ့ဘြယ္ လည္း လင္းလင္းေဆြ ၿပီးသြားတဲ့အခ်ိန္ ေစာက္ပတ္က ႂကြက္သားေတြကို တအား ညႇစ္လိုက္တာေၾကာင့္ သူလည္း ဆက္ မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ သုတ္ရည္ေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ နဲ႔ ထြက္ကုန္ၿပီး အထြဋ္အထိပ္ ကို တက္လွမ္းသြားရေတာ့သည္ ။

ဦးအံ့ဘြယ္လည္း စိတ္ေဆာင္လို႔သာ အခုလို ဒလၾကမ္း ဆြဲပစ္လိုက္ခဲ့ေပမယ့္ အသက္အရြယ္က မငယ္ေတာ့ ။ တကိုယ္လုံး ေခၽြးေတြ ရႊဲနစ္ကာ ေဟာဟဲ..ေဟာဟဲ...နဲ႔ ေမာဟိုက္ေန၏ ။

လင္းလင္းေဆြမွာလည္း သူမကို ၿပီးေအာင္ ေကာင္းေအာင္ လိုးေပးတဲ့အတြက္ ေက်နပ္ေနသည္ ။

ကိုကိုေမာင္ လည္း သူဖြက္ထားတဲ့ပစၥည္းေတြကို ျပန္ယူလို႔ အဆင္ေျပသြားသည္ ။ 

ေငြ လက္ထဲ ျပန္ရွိတာနဲ႔ ကိုကိုေမာင္လည္း ေခါင္းျပန္ေထာင္လာသည္ ။ မိုးဆမ္းလည္း ကိုကိုေမာင္

အဆင္ေျပလို႔ လက္ဖ်ား ေငြသီး...လိုတာအကုန္ရလို႔ ေပ်ာ္မဆုံးဘူး ။

အသစ္ဖြင့္တဲ့ ပလာဇာ ကုန္တိုက္ေတြမွာ မိုးဆမ္းကို အျမဲ ေတြ႕နိုင္သည္ ။

ဘာဘူသည္ ကိုကိုေမာင္နဲ႔ အတူတူ အလုပ္တြဲလုပ္ေနလို႔ မိုးဆမ္းနဲ႔ နီးစပ္ေနသည္ ။ မိုးဆမ္းက ေငြ အခက္အခဲ ရွိတုံးမို႔ ဘာဘူ႔ဆီ အကူေတာင္းရင္း ဘာဘူနဲ႔ ညိစြန္းခဲ့တာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဘာဘူ႔လီးနဲ႔ဘာဘူ႔ကာမစပ္ယွက္တာေတြကိုေတာ့ ႀကိဳက္သြားခဲ့လို႔ ဘာဘူ႔ကို ျပန္ကုန္းခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ ဝင္သည္ ။ ဘာဘူကလည္း မိုးဆမ္းကို ကိုကိုေမာင္ ရဲ့ အလစ္မွာ ျဖဳတ္လို႔ရရင္ ျဖဳတ္ခ်င္သည္ ။

ကိုကိုေမာင္ သည္ ေထာင္က ထြက္လာခါစ ေန႔တိုင္း ညတိုင္း ငတ္ခဲ့သမၽွ အတိုးခ်ကာ ေဆာ္ခဲ့ေပမယ့္

အခု ရိုးအီသြားၿပီး သူ႔အလုပ္ေတြ ဖက္ကို စိတ္ေရာက္ေနသည္ ။ မိုးဆမ္းနဲ႔ မျဖဳတ္ျဖစ္ဘူး ။

ကိုကိုေမာင္ က လက္ထဲ ေငြရွိတာနဲ႔ သူ႔ကို ေထာင္ထဲသြင္းၿပီး သူ႔မိန္းမ မိုးဆမ္းကို သိမ္းပိုက္ခဲ့တဲ့ေနဒြန္းကို လက္စားေခ်ခ်င္သည္ ။ ေနဒြန္းကို အနာတရ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ သူ ႀကံစည္ေတာ့သည္ ။

ဘာဘူသည္ ကိုကိုေမာင္ ေနဒြန္းကို လက္စားေခ်ဖို႔ ကိစၥ လုပ္ေပးသည္ ။ ကူညီသည္ ။ 

ဘာဘူ႔မွာက ဒုစရိုက္ ေလာကသား တပည့္တပန္းေတြ ရွိသည္ ။

ေထာင္ခါလို႔ အျပင္ကို ခဏေလးနဲ႔ ျပန္ေရာက္လာတဲ့ တပည့္တခ်ိဳ႕က အလုပ္လုပ္ခ်င္လို႔ ခဏခဏ လာလာ အလုပ္ေတာင္းသည္ ။

ဘယ္သူ႔ကို ရိုက္ေပးရမလဲ..ဘယ္သူ႔ကို အေပ်ာက္ရွင္း ေပးရမလဲ ဆိုၿပီး...။

ဘာဘူရဲ့ တပည့္ သုံးေယာက္ က ေနဒြန္းကို ၀ိုင္း ႏွိပ္ဖို႔ တာဝန္ယူေၾကာင္း ကိုကိုေမာင့္ကို အာမခံသည္ ။ ေနဒြန္းမွာ ေသနတ္ရွိတဲ့အေၾကာင္း ကိုကိုေမာင္ သိသည္ ။ သို႔ေပမယ့္ ၿမိဳ႕ထဲ လူလည္ေခါင္

ေန႔အခ်ိန္ႀကီးဆိုရင္ ေနဒြန္းသည္ သူ႔တရားမဝင္ ေသနတ္ကို သုံးရဲမည္ မထင္ဘူး ။ဘာဘူရဲ့ တပည့္ ေထာင္ထြက္ လူမိုက္ သုံးေယာက္က ေနဒြန္း သြားတတ္လာတတ္တဲ့ ေနရာေတြကို

ေစာင့္ၾကည့္ထားၿပီး အကြက္အကြင္း ေကာင္းတဲ့ေနရာမွာ ေစာင့္ၿပီး လုပ္ႀကံၾကမွာ ျဖစ္သည္ ။

ေနဒြန္းသည္ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ အခ်ီႀကီး အလုပ္တခုကို လုပ္လိုက္ၿပီး ေနာက္ကို ဥပေဒနဲ႔ မကင္းတာေတြကို မလုပ္ေတာ့ဘဲ ေကာင္းေရာင္း ေကာင္းဝယ္ဘဲ လုပ္ေတာ့မည္ လို႔ စဥ္းစားေနသည္ ။

ယခုေတာင္ သူ႔မွာ ရင္းထားတဲ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနၿပီ ။

ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ အပြႀကံလိုက္ခ်င္ေသးသည္ ။

သက္ဆိုင္ရာ ဌာနေတြက လူႀကီးေတြကို ေငြသုံးၿပီး ေပါင္းသင္းထားခဲ့လို႔ ပိုင္သင့္သေလာက္ ပိုင္သည္။

ဒီတခ်ီ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ပုံေအာလိုက္မည္ လို႔ စဥ္းစားေနတာ ..။

ေနဒြန္းသည္ စင္သီယာၿမိဳႈင္ကို သူ႔ေမာင္ကိစၥ ကူညီေပးၿပီးအရယူခဲ့သလို မိုးဆမ္းကိုလည္း ေငြနဲ႔ေေပါက္ၿပီး အရယူခဲ့သည္ ။ အခုလဲ အကြက္ေကာင္းေလးတခု ထပ္ေတြ႕သည္ ။ ကံဆိုးလြန္းလို႔ ဒုကၡေတြ ပင္လယ္ေဝေနရတဲ့ သီရိခ်ိဳ ဆိုတဲ့ မိန္းကေလး တေယာက္ကို သူ မ်က္စိက်သည္ ။ 

သီရိခ်ိဳ သည္ အေမကလည္း ေရာဂါသည္..အေဖကလည္း ေန႔စားအလုပ္သမား..ေနစရာ အိမ္မရွိ..စားစရာ မရွိ...အခက္အခဲေတြကို မေျဖရွင္းနိုင္ ျဖစ္ေနသည္ ။ သို႔ေပမယ့္

သီရီခ်ိဳသည္ ႏြမ္းပါးတဲ့ အဝတ္အစားေတြ ေၾကာင့္နဲ႔..အလွမျပင္နိုင္တဲ့အတြက္ စုတ္ျပတ္ျပတ္ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ႐ုပ္ရည္သန႔္ျပန႔္ၿပီး ကိုယ္လုံးေလးက စြဲမက္စရာေလး ..။

လတ္တေလာ သူ စားသုံးေနတဲ့ ေႏြရြက္ဝါ က သြက္လက္ခ်က္ခ်ာၿပီး လုပ္တတ္ကိုင္တတ္လို႔ သူ႔အလုပ္ေတြမွာ ေနဒြန္း စမ္းသုံးၾကည့္သည္ ။ ေႏြရြက္ဝါသည္ သူ႔အေပၚမွာ သစၥာလဲ ရွိသည္ လို႔ သူ

ထင္လို႔ ေႏြရြက္ဝါကို အလုပ္ေတြ လုပ္ခိုင္းေနသည္ ။ လတ္တေလာ ေနဒြန္းမွာ ေစာ္ မရွိဘူး ..။

သီရိခ်ိဳကို ေငြနဲ႔ေပါက္ၿပီး ရယူဖို႔ ေနဒြန္း ႀကံစည္ေတာ့သည္ ။

သူတြက္ဆထားတဲ့အတိုင္း သီရိခ်ိဳ ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးကလည္း မိသားစု အဆင္ေျပေရးအတြက္ သူမကိုယ္ခႏၵာကို ေနဒြန္း လက္ကို ဝကြက္အပ္ဖို႔ သေဘာတူလိုက္သည္ ။ ေနဒြန္းကလည္း ပစၥည္း အသစ္ေလး စားသုံးရမွာမို႔ သြားႀကီး ၿဖီးကာ သီရိခ်ိဳ အတြက္ အကုန္အက် ခံသည္ ။ သုံးသည္ ။ အခ်ိန္ကုန္လူပင္ပန္းခံသည္ ။

ေႏြရြက္ဝါ ဖုန္းဆက္လာသည္ ။ ပစၥည္း အဝယ္ ရွိသည္ ။ အမ်ားႀကီး လိုခ်င္သည္...တဲ့ ။ ေနဒြန္း သူ႔

လူယုံ ေသာ္တာမိုးကို ေခၚေမးသည္ ။  ဝယ္လက္ေတြ လိုခ်င္တဲ့ ပမာဏ ေပးနိုင္မလား..ဆိုတာ ။

ေနဒြန္းသည္ ပုဇြန္ေတာင္ေခ်ာင္း နေဘးမွာ စက္ေလွေတြ လြန္းတင္တဲ့ အလုပ္ ဗန္းျပထားၿပီး ရာဘ စိတ္ႂကြေဆးေတြ ထုတ္လုပ္ေနခဲ့တာ ၾကာၿပီ ။ ရာဘစိတ္ႂကြေဆးျပား ထုတ္လုပ္ဖို႔က ေနရာက်ယ္က်ယ္ မလို။ကုန္ၾကမ္း ရဖို႔ဘဲ လိုသည္ ။ 

ေသာ္တာမိုးက ဝယ္လက္ အလို ရွိသေလာက္ သူတို႔ ေပးနိုင္သည္ လို႔ ျပန္ေျဖလို႔ ေနဒြန္း အရမ္းေပ်ာ္

သြားသည္ ။ ေႏြရြက္ဝါ က တဆင့္ ဝယ္လက္ေတြကို ရနိုင္တဲ့အေၾကာင္း အေၾကာင္းျပန္လိုက္သည္ ။

အင္း..ဒီလုပ္ငန္းေတြကို အၿပီးအပိုင္ စြန႔္လႊတ္နိုင္ေတာ့မယ္ ..။

သီရိခ်ိဳ ဆိုတဲ့ အရိုးခံ ေကာင္မေလးကို တရားဝင္ လက္ထပ္မယ္ ။ ေအးေအးေဆးေဆး ကေလာလို ျပင္ဦးလြင္လို ေနရာမွာ ေနေတာ့မယ္ လို႔ ေနဒြန္း စိတ္ကူးနဲ႔ ေပ်ာ္ေနသည္ ။

သူပိုင္ ထရပ္ကားေတြထဲက တစီးကို ပုဇြန္ေတာင္ က သူ႔စက္႐ုံဝင္းထဲမွာ ပစၥည္းေတြ တင္ခိုင္းလိုက္သည္ ။ ေႏြရြက္ဝါ ကို တာဝန္ေပးလိုက္သည္ ။ အေၾကာင္းေၾကာင္း ေၾကာင့္ တခုခု အ

တားအဆီး ရွိခဲ့မယ္ ဆိုရင္ ေႏြရြက္ဝါလို သြက္လက္ ခ်က္ခ်ာတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလး တေယာက္က ျဖစ္တဲ့

နည္းနဲ႔ ညႇိပစ္လိုက္နိုင္မည္ မဟုတ္လား ။

သီရိခ်ိဳနဲ႔ ဒီေန႔ ေတြ႕မည္ ။ သီရိခ်ိဳ ရဲ့ မိသားစု ကိစၥ အဝဝကို သူ တာဝန္ယူ ေျဖရွင္းေပးခဲ့ၿပီမို႔ ဒီက

ေန႔ သီရိခ်ိဳ သူ႔ဆီကို လာမည္ ။ ေနဒြန္း ျပဳံးလိုက္သည္ ။ အင္း..သူကေလးက ေတာသူ အသားညိဳညိဳ

ေပမယ့္ ေပါင္တန္ရွည္သည္ ။ ေရႊဘိုမင္းႀကိဳက္...ေနဒြန္းအႀကိဳက္ ..။ ရင္ေတြ တင္ေတြကလည္း ဖြံ့သည္ ။ ၿဖိဳးသည္ ။ အခ်ိဳးက်သည္ ။ အာဟား....ဒီေန႔ေတာ့ …..    ။

စတားစစ္တီးက သူ႔ကြန္ဒို တိုက္ခန္းမွာ ေနဒြန္း ရွိေနသည္ ။ သည္ကြန္ဒို ကို သီရိခ်ိဳကို ခ်ိန္းထားတာ ။

ကားလႊတ္ႀကိဳမည္ ဆိုတာကို ေကာင္မေလးက လက္မခံဘူး..။ သူမဖါသာ လာမည္ တဲ့။ အင္း...သမီး

လိမၼာေလး ..ပါ..။ မိဘအတြက္ မိသားစုအတြက္ ကိုယ္ကို စြန႔္တဲ့ သူရဲေကာင္းမေလး ..။ စားရေသာက္

ရ အုံးမည္ . .။ ေကာင္းေလစြ..ေကာင္းေလစြ....။

တစ္တစ္တစ္..တစ္တစ္တစ္.....။

ဖုန္းျမည္လာသည္ ။

ေသာ္တာမိုး ေခၚေနတာ..။ စက္႐ုံ တာဝန္ခံ...။

“ ေဟး...ေသာ္တာမိုး...ဘာထူးလဲ...”

“ ဆရာ....အေရးႀကီးလို႔ ဆရာ စက္႐ုံကို ခဏ လာနိုင္မလား....ျပစရာ ေျပာစရာ ရွိလို႔...”

“ ဟာ...မင္းကလဲ..ငါက ဘာေၾကာင့္ လာရမွာလဲ..ငါ ဘယ္တုံးက လာဘူးလို႔လဲ..”

“ မဟုတ္ဘူး..ဆရာ..ဖုန္းနဲ႔ ေျပာလို႔ မေကာင္းဘူး..ဆရာကိုယ္တိုင္လဲ လာၾကည့္မွ ျဖစ္မယ္..လာခဲ့လိုက္

ပါ...”

ေသာ္တာမိုးက မ်က္ႏွာလႊဲထားလို႔ရတဲ  လူယုံ တပည့္ရင္း ..။ သူ တကယ္ လိုလို႔ အေရးႀကီးလို႔ ေခၚ

တာဘဲ ျဖစ္မည္ ။

“ အိုေကေလ ..ငါ လာခဲ့မယ္...ေႏြရြက္ဝါ ေကာ အဲ့မွာ ေရာက္ေနၿပီလား...”

“ ေရာက္ေနၿပီ...ဆရာ...သူနဲ႔ ေျပာမလား...”

“ မေျပာေတာ့ဘူး....ငါ လာခဲ့မယ္....”

အင္း..ဒီတခါ ေဆာ္တာက ေရလည္ မ်ားတယ္ ဆိုေတာ့ တခုခု အေရးႀကီးလို႔ ေခၚတာဘဲ ေနမယ္..။

ခ်က္ခ်င္း တိုက္ေပၚက ဆင္းၿပီး သူ႔ကားနဲ႔ ပုဇြန္ေတာင္က စက္႐ုံကို ဦးတည္လိုက္သည္ ။

ဘရိန္း ( ေခၚ ) ေအာင္သာဆန္း

မ်ိဳးသိန္းထြန္း ( ေခၚ )ႀကံ့ႀကီး

စိုးဝင္းထြဋ္ ( ေခၚ) ကုလားဒိန္

ဘာဘူရဲ့ တပည့္သုံးေယာက္ ..။

ေထာင္ထြက္ လူမိုက္ေတြ ...။

ဒီေန႔ သူတို႔သုံးေယာက္ သည္ စတားစစ္တီး ကြန္ဒိုတိုက္ေတြဆီကို ဝင္တဲ့ဂိတ္ေပါက္ နားက ကားထဲမွာ ထိုင္ေနၾကသည္  ။ ေန႔တိုင္း အျပင္ထြက္ေလ့ရွိတဲ့ ေနဒြန္း ကို ေစာင့္ေနတာ ။ ဒီေန႔ေတာ့ ေနဒြန္းကို အျပတ္ ေဆာ္ပစ္မည္လို႔ သူတို႔ ျပင္ဆင္ထားေနသည္ ။ သူတို႔သည္ ေနဒြန္းကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ

တပတ္ေလာက္ ရွိေနၿပီ ။

တိုယိုတာ ပရိုေဘာက္ စေတရွင္ဝက္ဂြန္းကား အျဖဴေရာင္ထဲမွာ ထိုင္ေနၾက ၿပီး ဂိတ္ေပါက္က ထြက္လာတဲ့ကားေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ ။ 

“ ဘရိန္း....ဒီေန႔ ဒီဘဲႀကီးကို ျဖဲမွာ ေသခ်ာလား...ဆရာဘာဘူက အိုေကတယ္တဲ့လား...”

“ ေသခ်ာတယ္..ႀကံ့ႀကီးရာ....ဘာလဲ..မင္းက စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူးလား....ဒီေန႔ လူျပတ္တဲ့ တေနရာရာ 

ေရာက္ရင္ ဒီဘဲႀကီးကို ဒို႔ ျဖဲၾကမယ္...”

“ အေသလ်ာ့ပလိုက္ရင္ ၿပီးေရာ..ရႈပ္ေနတယ္ ...”

“ ကုလားဒိန္ရာ..ဆႏၵသိပ္ေစာပါနဲ႔..ဟားဟား....လုပ္ရမွာပါ...လက္ျမန္ဖို႔ေတာ့ အေရးႀကီးတယ္ေနာ..ဒီ

ဘဲႀကီးက ေသနတ္ ပါခ်င္ပါမွာ...”

ထိုအခိုက္ ေနဒြန္းရဲ့ ကား ဂိတ္ထဲက ထြက္လာတာကို သူတို႔ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

“ ေျပာရင္းဆိုရင္း ဘဲႀကီး ထြက္လာၿပီ...ႀကံ့ႀကီး..လိုက္..လိုက္..နဲနဲခြာလိုက္...”

“ လ်ာမရွည္ပါနဲ႔ ကုလားဒိန္ရာ...ငါ နားလည္ပါတယ္ ...”

ပုဇြန္ေတာင္ ငမိုးရိပ္ေခ်ာင္း ေဘးက သူ႔ၿခံဝင္းႀကီးထဲကို ေရာက္ေသာအခါ ဂိုေဒါင္ႀကီး အေရွ႕မွာ ရပ္ထားတဲ့ ထရပ္ကား ကို ေတြ႕ရသည္ ။

ဂိုေဒါင္ႀကီး အေပါက္ဝမွာ သူ ကားကို ရပ္လိုက္သည္ ။ လူရိပ္လူေယာင္ မျမင္ဘူး..။ အေရးႀကီးတယ္ ဆိုတဲ့ ေသာ္တာမိုး ဘယ္မွာ ေရာက္ေနလဲ..။ ေႏြရြက္ဝါကိုလည္း မျမင္ဘူး ။ ကားေပၚက ဆင္းလိုက္

ၿပီး ဂိုေဒါင္ႀကီး ထဲကို သူ ဝင္သည္ ။

ေမွာင္မဲ တိတ္ဆိတ္ေနသည္ ။ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး ..။ 

“ ေသာ္တာမိုး..ေသာ္တာမိုး......”

သူ ေခၚၾကည့္သည္ ။ ဘယ္သူမွ မထူးဘူး ..။ ထရပ္ကားဆီကို သူေလ်ာက္သြားလိုက္ၿပီး အေနာက္ဖက္က တံခါးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ အိုး....ပစၥည္းေတြ တင္ထားၿပီးၿပီဘဲ...။ ျမန္မာေငြ ကုေဋေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တန္မယ့္ ရာဘ စိတ္ႂကြေဆးေတြ ပုန္းလိုက္ ..စီကာ တင္ထားသည္ ။

ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးၾကည့္လိုက္ၿပီး ဒီေလာက္ အဖိုးတန္တာေတြကို ဘာလို႔မ်ား လူေစာင့္မရွိဘဲ

ထားထားပါလိမ့္လို႔ ေသာ္တာမိုးနဲ႔ ေႏြရြက္ဝါတို႔ကို သူ အျပစ္တင္မိသည္ ။ ကား အေနာက္ခန္းက ဆင္းဖို႔ လုပ္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔ကို ကားေအာက္ကေန ကာဘိုင္..အမ္၁၆ ေသနတ္ေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထားတဲ့ ရဲ

ေတြ တျပဳံႀကီးကို သူ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

“ ဟား....ညစ္ၿပီ....”

သူ႔ပုခုံးစလြယ္အိတ္ထဲမွာ သူကိုင္ေနက် ၉မမ ပစၥတိုလ္က ရွိေနသည္ ။ ရာဘေဆးျပားေတြကလည္း ပုံးေတြနဲ႔ ကားအျပည့္နဲ႔။ သူ ႏွစ္ႀကီး ၿပီ လို႔ ေနဒြန္း သိလိုက္သည္ ။

ရဲေတြက သူ႔ကို ရွာေဖြသည္ ။ ေသနတ္ကို ေတြ႕သြားသည္ ။ ေသနတ္ကို ေတြ႕ေတာ့ ရဲေတြ ေသြး

႐ူးေသြးတန္း ျဖစ္ၿပီ ။ လန႔္ဖ်န႔္ၿပီး သူ႔ကို ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္သူက ခ်ိန္သည္ ။ သူ႔ကို လက္ထိပ္ခတ္လိုက္ၾကသည္ ။

ေနဒြန္းကားအေနာက္က ေနာက္ေယာင္ခံ လိုက္ခဲ့ၾကတဲ့ ႀကံ့ႀကီး..ဘရိန္းနဲ႔ ကုလားဒိန္တို႔ သုံေယာက္

လည္း ေနဒြန္းရဲ့ကား  ၿခံႀကီးထဲကို ဝင္သြားေတာ့ သူတို႔ကးကို ၿခံေပါက္ဝမွာ ရပ္ခဲ့ၿပီး သူတို႔ ပါလာတဲ့ဓါးရွည္ေတြ ရဲဒင္းေတြ ကိုင္ေဆာင္ၿပီး ၿခံထဲကို ဝင္လိုက္ၾကသည္ ။

ေနဒြန္းကို ေတြ႕တာနဲ႔ စကားေမးမေနဘဲ ဝင္ခုတ္ၾကမွာ......။

ရပ္ထားတဲ့ ထရပ္ကားႀကီး အနားကိုလည္း ေရာက္ေရာ အျပာေရာင္ ယူနီေဖါင္း ဝတ္ ရဲေတြကို ျဗဳံးကနဲ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

“ ေဟ့ရပ္....လက္ထဲက လက္နက္ေတြ ခ်လိုက္....”

ေသနတ္မ်ိဳးစုံနဲ႔ ၀ိုင္းခ်ိန္ထားတဲ့ ရဲမ်ားက သူတို႔ကို ေျမႀကီးေပၚမွာ ဒူးေထာက္ ထိုင္ခိုင္းၿပီး လက္ထိပ္

ေတြ ခတ္လိုက္ၾကသည္ ။

ဖူဆန္း တ႐ုတ္ဘုံေက်ာင္း စားေသာက္ဆိုင္ ထဲက တခုေသာ စားပြဲတလုံးမွာ ကိုကိုေမာင္ ထိုင္ေနသည္ ။

ကိုကိုေမာင္ ဘီယာေသာက္ရင္း ထိုင္ေနသည္ ။ သူ႔စားပြဲေပၚမွာ ဘီယာပုလင္းနဲ႔ ဖန္ခြက္...ဖုန္းတလုံး ရွိေနသည္ ။ မၾကာခင္ ဘာဘူ႔လူေတြက သူ႔ရန္သူ ေနဒြန္းကို ေလ်ာ့ၿပီးၿပီ လို႔ သူ႔ဆီကို ဖုန္းဆက္ၾကလိမ့္မည္ ။ သူတို႔ ဖုန္းအေခၚကို သူ ေစာင့္ေနသည္ ။

မိုးဆမ္းကေတာ့ ေရွာ့ပင္ထြက္မည္ ဆိုၿပီး မနက္ထဲက သူ႔သူငယ္ခ်င္းတေယာက္နဲ႔ လိုက္သြားသည္ ။

ေနဒြန္း ကို ေလ်ာ့လိုက္ပါ လို႔ ကိုကိုေမာင္ မခိုင္းဘူး..မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ ဆုံးမလိုက္ပါ

လို႔ဘဲ ဘာဘူက တဆင့္ သြားလုပ္ေပးမယ့္ လူမိုက္သုံးေယာက္ ကို ေျပာခိုင္းတာ ..။

သူတို႔ ရိုက္ရင္း ထိုးရင္း လက္လြန္သြားရင္ေတာ့လည္း မတတ္နိုင္ဘူးေပါ့ ..။

ဘဲကင္တဖတ္ကို တူနဲ႔ ညႇပ္ၿပီး စားသည္ ။ အင္း..ေနဒြန္း..ေနဒြန္း....ဒီေန႔ေတာ့ မင္း ခံရတဲ့ အလွည့္ေပါ့ကြာ...။ သူ ဘီယာ သုံးပုလင္းနဲ႔ ဘဲကင္ တျခမ္း ကုန္သည္အထိ ဖုန္း မေခၚေသးဘူး ။

ဘာဘူရဲ့ လူေတြကိုေတာ့ သူစိတ္ခ်သည္ ။ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ စားေသာက္ဆိုင္ထဲ ဝင္ခုတ္သတ္ခဲ့တဲ့ေကာင္ရယ္..ယဥ္ထိန္းရဲက ေငြညႇစ္လို႔ ယဥ္ထိန္းရဲကို ဓါးနဲ႔ ဆင္းပိုင္းတဲ့ စပယ္ယာ လုပ္ခဲ့တဲ့ေကာင္ရယ္...ဓါးျပဝင္တိုက္ရင္း အိမ္ရွင္ရဲ့ မိန္းမနဲ႔ သမီးကိုပါ မုဒိန္းက်င့္ခဲ့တဲ့ေကာင္ရယ္...။

တကယ့္ကိုလက္ရဲဇက္ရဲ ငါမနိုင္မသားေတြ ေလ ..။

ေထာင္ျပဴးေနတဲ့ အစိေလးကို လ်ာနဲ႔ ဖိဖိယက္ေပးေတာ့ မိုးဆမ္းရဲ့ ေအာ္သံေတြက က်ယ္က်ယ္ေလာင္

ေလာင္ ထြက္လာသည္ ။

အသားက ျဖဴဆြတ္လြန္းေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြက ပန္းႏုေရာင္ထေနၾကၿပီး အတြင္းသား

ေတြက ရဲတြတ္ေနသည္ ။ ေစာက္ဖုတ္ကို ေကာင္းေကာင္း ယက္ေပးေနရင္းက ဖင္ေပါက္နီနီေလးဆီကို

ေရြ႕သြားသည္ ။

ဖင္ေပါက္ေလးကို လ်ာထိပ္နဲ႔ ထိုးထိုးေပေတာ့ မိုးဆမ္း ထြန႔္ထြန႔္လူးေနရသည္ ။

“ အိုး....ရွီး..ဘာဘူ.....ဘယ္ေတြကို ယက္ေနတာဘဲကြာ...အာ.....အိ.......ဟဟဟ....”

ဖင္တုံး ျဖဴျဖဴႀကီးေတြ ရမ္းခါေနသည္ ။ တုံခါေနသည္ ။ နို႔ႀကီးေတြ ေရာ....။

စအိုေပါက္ထဲကို လ်ာထိပ္နဲ႔ ဖိဖိ ထိုးေပးသည္ ။

“ အိုး..ဟိုး..အားပါး......အ......အ......အ.....ရွီး......ရွီး.......”

မိုးဆမ္း ေရေရလည္လည္ ထိေနသည္ ။ ၿပီးတာလဲ ႏွစ္ခါ ရွိၿပီ ...။

ဘာဘူသည္ တကယ့္ကို အမႈတ္ေကာင္းတဲ့ေကာင္ ..။

“ ဘာဘူ..”

“ အင္...ဘာလဲ...”

“ ဘာဘူ..ယူ႔လီးႀကီးကိုလည္း ဒို႔ စုတ္ခ်င္တယ္....     ”

မိုးဆမ္းက မခို႔တရို႔နဲ႔ မ်က္လုံးေလး ေထာင့္ကပ္ကာ ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေျပာသည္ ။

ဘာဘူကလဲ ေစာက္ဖုတ္ ယက္ခ်င္ မိုးဆမ္းကလဲ လီးစုတ္ခ်င္ ဆိုေတာ့ စစ္စတီနိုင္း ပုံစံနဲ႔ တခ်ိန္ထဲမွာ စုတ္ၾက ယက္ၾကသည္ ။ ဘာဘူသည္ ေစာက္ဖုတ္ကိုေရာ စအိုေပါက္ကိုေရာ လ်ာနဲ႔ ကလိေပး

သည္ ။ မိုးဆမ္းရဲ့ ပုေလြက ထိမိလြန္းအားႀကီးလို႔ ဘာဘူ တကိုယ္လုံး တုန္ခါၿပီး သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထြက္ခါနီး ျဖစ္လာရလို႔ မိုးဆမ္းရဲ့ ပါးစပ္ထဲက သူ႔လီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ရသည္ ။

“ လိုးၾကစို႔..မိုးဆမ္း ..”

မိုးဆမ္း က “ ေသးသြားေပါက္လိုက္အုံးမယ္ ..” လို႔ ေျပာၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းဆီကို ေလ်ာက္သြားသည္ ။

ဘာဘူ က ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္ ။

ကိုကိုေမာင္ ေစာင့္ရင္း စိတ္မရွည္ေတာ့ ..။

ဘာဘူ႔ဆီက ရထားတဲ့ လူမိုက္သုံးေယာက္ ရဲ့ ဟန္းဖုန္းနံပါတ္ေတြထဲက နံပါတ္တခုကို ေခၚၾကည့္လိုက္သည္ ။ တဖက္က ဖုန္းကိုင္လိုက္တာနဲ႔..“ အခုေျပာတာ ဘယ္သူလဲ..” လို႔ ေမးသည္ 

။ ေလသံက ခပ္မာမာ ..။ ႀကံ့ႀကီး ဆိုတဲ့ေကာင္ ျဖစ္မည္ ။ တေလာကလုံး သူေကၽြးတာကို စားေနတယ္မ်ား ထင္ေနသ

လား မသိဘူး..။ ႀကံ့ႀကီး သည္ ေတာ္ေတာ့္ကို ေမာက္မာတဲ့ ေကာင္ ..။ အလကား ႀကံ့ဖြတ္က်ား..။

“ ငါ ဘာဘူရဲ့ သူငယ္ခ်င္းပါ..မင္းတို႔ အလုပ္ အဆင္ေျပလား...သိခ်င္လို႔...”

“ ဘာအလုပ္လဲ..ခင္ဗ်ား ဘယ္သူလဲ....”

“ ငါ ဘယ္သူလဲ ဆိုတာ အေရးမႀကီးပါဘူး..မင္းတို႔ကို ဘာဘူက တဆင့္ ခိုင္းထားတဲ့ အလုပ္ ဘယ္လိုလဲ သိခ်င္လို႔...ေနဒြန္းကိစၥ.....”

“ ခင္ဗ်ား....ဘယ္သူလဲ...”

ကိုကိုေမာင္ ဖုန္းပိတ္လိုက္သည္ ။ ဟြန္း...ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ နဲ႔ ...။ဘာေကာင္ေတြလဲ...။

ဘယ္သူလဲ ဘဲ စြတ္ေမးေနတယ္ ..။

တီတု တီတု နဲ႔ သူ႔ဖုန္း ျမည္လာသည္ ။

ဟာ...ဟို ႀကံ့ဖြတ္ေကာင္ ျပန္ေခၚတာပါလား ..။

“ ေဟ့..ႀကံ့ႀကီး....လား...”

“ ႀကံ့ႀကီး မဟုတ္ဘူး....ငါက ေျပသိန္း...ဒုစရိုက္ ႏွိမ္နင္းေရး ဌာနခြဲက ဒုရဲအုပ္ ...”

“ ဘာ.....”

“ ေအး  ..ေနဒြန္းေရာ..ႀကံ့ႀကီးတို႔ေကာ အထဲ ေရာက္ေနၿပီ..မင္းဘဲ က်န္ေတာ့တယ္..မင္း ဘယ္မွာလဲ”

ဟာ...ေစာျမသႏၲာ...ဘဲ......။

ဖုန္း ပိတ္လိုက္သည္ ။

“ ...အကိုႀကီး... တဆိတ္ေလာက္ ......”

သည္အခ်ိန္မွာ သူ႔ပုခုံးကို အေနာက္က လာတို႔လို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။

ဟာ....ရဲေတြ...။

“ ဘာ..ဘာကိစၥလဲ.....”“ ဟိုမွာ ရပ္ထားတဲ့ ဟြန္ဒါဖစ္ အျဖဴေလး က အကိုႀကီးရဲ့ ကားလား ..”

 “ဟုတ္ပါတယ္ ..”

ကားမရပ္ရတဲ့ ေနရာမွာ ရပ္တာလဲ မဟုတ္ဘူး ..။ ဘာလို႔ လာေမးပါလိမ့္ ..။ သူတို႔က ယဥ္ထိန္းရဲ

ေတြလည္း မဟုတ္ ...။

“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ...”

“  က်ေနာ္တို႔..အကိုႀကီးရဲ့ ကားကို ရာေဖြ စစ္ေဆးခ်င္လို႔ပါ....”

“ ဘာ..ဘာလို႔ လဲ..ငါက ဘာလုပ္မိလို႔လဲ...”

“ က်ေနာ္တို႔ကို တံခါး ဖြင့္ေပးပါ....”

ရဲေတြ သူ႔ကားကို ရွာေဖြတဲ့အခါ ကားေနာက္ခန္းထဲက စိတ္ႂကြေဆးေတြ အထုပ္ႀကီး တထုပ္ ေတြ႕သြားသည္ ။

“ ဟာ..ဒါ..ဒါ....က်ဳပ္ဟာ မဟုတ္ဘူး..မသိဘူး....မသိဘူး...ဒါ ဘယ္က ေရာက္ေနတာလဲ..ဟာ...ဒုကၡပါဘဲ

က်ဳပ္ မလုပ္ဘူး...”

“ ကဲ..ခင္ဗ်ား..စခန္း လိုက္ခဲ့...”

“ ဟာ..ဘာလို႔ လိုက္ရမွာလဲ...”

“ စခန္းေရာက္မွ ရွင္းဗ်ာ.....ေဟ့...သူ႔ကို လက္ထိပ္ခတ္လိုက္ ...”

ကိုကိုေမာင္ လက္ထိပ္တန္းလန္းနဲ႔ ရဲေတြ ေခၚေဆာင္ရာကို ပါသြားရၿပီ ..။

ေႏြရြက္ဝါ ( သို႔ ) ဒုရဲအုပ္ လင္းလင္းေဆြ သည္ ေနဒြန္းကို ေဆးျပားအထုပ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ထိုးေကၽြးလိုက္လို႔ ေနဒြန္း ေထာင္ထဲ ေရာက္သြားသည္ ။ ေဆးျပာေတြ အမ်ားႀကီးကို လင္းလင္းေဆြ

သည္ ရဲမႉး ဦးအံ့ဘြယ္နဲ႔ အတူ ေျဖာင္လိုက္သလို ေနဒြန္းရဲ့ ကြန္ဒို ေသာ့ က သူမဆီမွာ ရွိတာေၾကာင့္ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းရဲ့ အိပ္ခန္းထဲမွာ ထားတဲ့ ေငြေတြလည္း ရလိုက္သည္ ။

ေနဒြန္းကို ရဲေတြ ဖမ္းသြားအၿပီး လင္းလင္းေဆြသည္ ေနဒြန္းရဲ့ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းကို ခ်က္ခ်င္း ေျပးသြား

လိုက္သည္ ။ ဝမ္းသာလုံးဆို႔ေနတယ္လို႔ ေခၚမလား ..။ လင္းလင္းေဆြ ေျခလွမ္းေတြ သြက္ေနသည္ ။

ေနဒြန္းကို သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ လိုတာ အားလုံး ေပးခဲ့ရတာေတြ အခုေတာ့ တန္ဖိုးရွိၿပီေပါ့ ။

ဦးအံ့ဘြယ္ကိုလည္း ေဝစားမၽွစား ခြဲေဝေပးလို႔ ဦးအံ့ဘြယ္ရဲ့ အကာအကြယ္ကို ရလို႔ လင္းလင္းေဆြ

အစစ အိုေကသည္ ။

ေနဒြန္းရဲ့ အိပ္ခန္းထဲမွာ ေမြ႕ရာေအာက္ထဲမွာ ညီညီေလး စီခင္းထားတဲ့ အစိမ္းေရာင္ အေမရိကန္

ေဒၚလာေကြထုပ္ေတြကို ေငးၾကည့္ရင္း..“ ငါေတာ့ ခ်မ္းသာၿပီ....”လို႔ တိုးတိုးေလး ေရရြတ္သည္ ။

“ တင္း...ေတာင္...”

အခန္းတံခါး လၽွပ္စစ္ ေခါင္းေလာင္းသံ ကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။

“ ဟင္..ဘာ...ဘာမ်ားလဲ...”

လင္းလင္းေဆြသည္ မဟုတ္တာ လုပ္ထားလို႔ စိတ္မလုံဘူး..။ ေနဒြန္းမ်ား ျပန္ လြတ္လာေလသလား ..

လို႔ ထိတ္ကနဲ စိတ္ပူသြားသည္ ။

ေခ်ာင္းၾကည့္တဲ့ အေပါက္ေလးက ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိန္းကေလး တေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ တံခါးဖြင့္လိုက္သည္ ။ မိန္းကေလးသည္ ငိုထားတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ႀကိဳးစား

အားတင္းၿပီး ျပဳံးတဲ့ အျပဳံး..တနည္းအားျဖင့္ ဟန္ေဆာင္တဲ့ အျပဳံးေလးနဲ႔..” ဦးေနဒြန္း ရွိပါလား ”

လို႔ ေမးသည္ ။ သူမေဘး ၾကမ္းျပင္မွာ လက္ဆြဲအိတ္ ႏြမ္းႏြမ္း စုတ္စုတ္ေလး တလုံးလဲ ခ်ထားသည္ ။

“ ဘာကိစၥလဲ...”

“ သူေခၚထားလို႔ပါ...”

“ မင္း က...”

“ က်မနံမည္ သီရိခ်ိဳ ပါ...”

ေအာ္...နံမည္သိရေတာ့ သေဘာေပါက္သြားၿပီ ။

လင္းလင္းေဆြ ေနဒြန္း ဘာေတြ လုပ္ေနသလဲ ဆိုတာ အျမဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တာပါ ..။ သီရိခ်ိဳ ကိစၥ

ကို လင္းလင္းေဆြ သိထားသည္ ။

“ မိန္းကေလး ..မင္း ကံေကာင္းဖို႔ ညဖစ္တာဘဲ..ဦးေနဒြန္း တေယာက္ ခရီးရွည္ တခုကို ထြက္သြားေလ

ရဲ့...အနည္းဆုံး ဆယ္ႏွစ္ဘဲ..ျပန္လာခ်င္မွေတာင္ လာမွာ..ဒီေတာ့..မင္းလဲ သြားလိုရ သြားေပေတာ့..”

“ရွင္....အမ.....အမ....မေနာက္နဲ႔ေနာ္...တကယ္ေျပာေနတာလား ...”

“ ေအာ္..ခက္ေတာ့တာဘဲ...ကဲကဲ...ခဏေစာင့္..”

လင္းလင္းေဆြ တိုက္ခန္းထဲ ျပန္ဝင္ခဲ့ၿပီး ေနဒြန္းရဲ့ ဘီဒိုထဲက ျမန္မာက်ပ္ အထုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ထုတ္ယူၿပီး ကၽြတ္ကၽြတ္အိပ္နဲ႔ ထည့္ၿပီး ျပန္ထြက္လာကာ သီရိခ်ိဳ ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလး ကို ေပးသည္ ။

“ ဒါ မင္း တခုခု လုပ္စားဖို႔ အရင္းအႏွီး....ကဲ..သြားေတာ့....သြားေတာ့...”

“ ဟုတ္..ဟုတ္..ေက်း..ေက်းဇူး...”

“ ကဲပါ..သြားေတာ့ဆို....”

လင္းလင္းေဆြ တိုက္ခန္းထဲ ျပန္ဝင္ကာ တံခါးကို ပိတ္လိုက္သည္ ။

ေနဒြန္းနဲ႔ သူ႔ေဆးျပား ထုတ္လုပ္တဲ့ စက္႐ုံ ...ေဆးျပား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဖမ္းေပးနိုင္တဲ့အတြက္

နံမည္ေကာင္းလည္း ရၿပီး ရာထူးလဲ တိုးမယ္လို႔ အထက္လူႀကီးေတြက လင္းလင္းေဆြကို ေျပာၾကသည္။

ဘာဘူနဲ႔ မိုးဆမ္း တို႔လည္း ကိုကိုေမာင့္ကားထဲမွာ ေဆးျပားအထုပ္ ထည့္ထားၿပီး ကိုကိုေမာင္ ဘုံေက်ာင္း စားေသာက္ဆိုင္မွာ ထိုင္ေနတုံး ရဲကို သတင္းေပးလိုက္လို႔ ကိုကိုေမာင္ လည္း ေထာင္ထဲ

ဝင္သြားသည္ ။ ကိုကိုေမာင္ရဲ့ ေငြေတြနဲ႔ ပစၥည္းေတြကို မိုးဆမ္း နဲ႔ ဘာဘူ ရလိုက္သည္ ။ ဒီလို ရ

မယ္မွန္း သိလို႔လည္း မိုးဆမ္းနဲ႔ဘာဘူ ပူးေပါင္းၿပီး ကိုကိုေမာင္ကို ႏွိပ္လိုက္တာ ...။

မိုးဆမ္းသည္ ေတာင္လိုပုံေနတဲ့ ေငြထုပ္ေတြကို ေျမႇာက္ပစ္ ကစားရင္း “ ဘာဘူေရ....မိုးဆမ္းတို႔ ကမၻာပတ္ၾကရေအာင္ကြာ....” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုကိုေမာင္ ဆီက ရလိုက္တဲ့ အိုမီဂါ ဆီးမာစတာ နာရီကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ရင္း သေဘာက်ေနတဲ့ ဘာဘူက..“ သြားေလ..အာရွနိုင္ငံေတြကို အရင္သြားမလား..အေနာက္ဖက္ ဥေရာပကို အရင္သြားမလား...မိုးဆမ္း....ေရြး...” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

မိုးဆမ္းက “ အာရွ....အာရွ အရင္ ပတ္ခ်င္တယ္.....ထိုင္း..စကၤာပူ...ကေမၻာဒီးယား ...ဗီယက္နမ္.....ဘာလီကၽြန္း.....မေလးရွား....ဂ်ပန္....ထိုင္ဝမ္....”လို႔ ေျပာေတာ့ ဘာဘူလည္း..တဟား

ဟား ရယ္ေမာရင္း..“ ရတယ္ေလ ..ပါးပါးေလး ပါ....” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

ထိုင္းနိုင္ငံ ..။

ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ ...။

RAMA V1 လမ္းမႀကီးေပၚက တခုေသာ ဟိုတယ္ ..။

ပထမတန္းအဆင့္ အခန္းႀကီး တခန္းထဲမွာ ခ်ဳံုးငုယင္ သည္ ထိုင္းနိုင္ငံလုပ္ ခ်မ္းဂ္ ဘီယာကို ေသာက္

ရင္း ျမန္မာျပည္ ရန္ကုန္က ေအးဂ်င့္ ပို႔ထားတဲ့ အခ်က္အလက္နဲ႔ ဓါတ္ပုံေတြကို ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္

အေနနဲ႔ ျပန္ဖတ္ ျပန္ၾကည့္ေနသည္ ။

ခ်ဳံုးငုယင္သည္ ဗီယက္နမ္ လူမ်ိဳ း ..ဆိုင္ဂုံၿမိဳ႕ ဇာတိ ျဖစ္သည္ ။ ဗီယက္နမ္..ထိုင္း..ကေမၻာဒီးယား တဝိုက္

သြားလာ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ေၾကးစား တေယာက္ ..။ ေငြရရင္ ဘာမဆို လုပ္သူ ေပါ့..။

သူ႔လက္ထဲက ဓါတ္ပုံ ေတြက ေယာက်္ားတေယာက္ နဲ႔ မိန္းမ တေယာက္ရဲ့ ရႈေဒါင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး က

ရိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပုံေတြ ျဖစ္သည္ ။

ေယာက်္ား ရဲ့ နံမည္က အာမရမ္ခန္း ( သို႔ ) ဘာဘူ..။

မိန္းမရဲ့ နံမည္က မိုးဆမ္း....။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ဒီကေန႔ ဒုံေမာင္းေလဆိပ္ ကို ျမန္မာျပည္ ရန္ကုန္ကေန ႏြတ္ေလေၾကာင္းနဲ႔ေရာက္လာၾကမည္ ။ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕နဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ ကို လည္ပတ္ၾကလိမ့္မည္ ။ ခ်ဳံးငုယင္ရဲ့ တာဝန္က အဆင္ေျပတဲ့ တေနရာမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေလ်ာ့ပစ္ေပးဖို႔ ...။

ခ်ဳံုးငုယင္ အတြက္က လူေတြကို ေလ်ာ့ပစ္ ( သို႔မဟုတ္ ) ေလာကႀကီးကေန အၿပီးအပိုင္ ထုတ္ပယ္ပစ္ဖို႔ အလုပ္က ထမင္းစားေရေသာက္ ဘဲေလ ..။

အင္း..ေကာင္မ က ေတာ္ေတာ္ ေခ်ာတယ္..ေတာင့္လဲ ေတာင့္တယ္...သတ္ပစ္ရမွာ ႏွေျမာစရာႀကီး...

ငါ့သေဘာ ဆိုရင္ ေကာင္မကို ဖါေခါင္းေတြ လူကုန္ကူးတဲ့ လူပြဲစားေတြကို ေရာင္းစား ပစ္မွာဘဲ ..

အင္းေလ...ျမက္ျမက္ေလး ေပးေတာ့လဲ ေလ်ာ့ပစ္ရမွာဘဲေပါ့....။

COLT အမ်ိဳးအစား ပြိဳင့္45 ပစၥတို နဲ႔ အသံထိန္းေျပာင္းပိုကို ဂ်ာကင္အိတ္ထဲ ထည့္ၿပီး ခ်ဳံုးငုယင္ သည္  ဒုံေမာင္းေလဆိပ္ကို ထြက္ခြာသြားပါသည္ ။

                                                              ၿပီးပါၿပီ