"ေဘာစိ....သက္ကို ကိုသိတယ္မဟုတ္လား"
"ဘယ္ ..သက္ကိုလဲ"
"ဥကၠ႒...ဗဟိုက မ,လာတဲ့ေကာင္ေလ....လန္ဘားသက္ကို ကိုေျပာတာ.."
"ေအး.....သိတယ္....ဗဟိုမွာ ဂ်ာနယ္ေတြဘာေတြထုတ္တယ္ဆိုတဲ့ေကာင္"
"ဟုတ္တယ္...ေဘာစိ....ကၽြန္ေတာ္ ဒီေကာင့္ဆီက သတင္းတစ္ခုရထားတာရွိတယ္"
"ဘာလဲကြ.....ဒီေကာင္နဲ ့ ငါေျပာတဲ့ကိစၥနဲ ့ ဘာပတ္သက္လို ့လဲ"
"ပတ္သက္တာေပါ့.....ေဘာစိရာ...ဒီေကာင္ မေလးတို ့ေရခ်ိဳးတဲ့ေနရာကို ရွာေတြ ့ထားတယ္တဲ့"
"ဘာ...ဒီေကာင္ေလးေလးေမ ေရခ်ိဳးတာကို လိုက္ေခ်ာင္းတာေပါ့"
အႀကံတူရန္သူ ဟူ၍ ေက်ာ္ဒင္ တင္းသြားရသည္။
"ဒီလို...ေဘာစိရ...ဒီေကာင္က ေထြးငယ္ကိုႀကိဳက္ေနတာ...အဲဒါ..အစည္းေဝးေန ့တုန္းက မေလးနဲ ့ေထြးငယ္ တူတူေရသြားခ်ိဳးတာကိုေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ရင္း သိခဲ ့တာတဲ့"
"ေနပါဦး..မင္းက အဲဒါေတြဘယ္လိုသိတာတုန္း"
"ေဘာစိ တပည့္ေလဗ်ာ...ဒီေလာက္က ေသးေသးေလးပါဗ်...ေထာက္လွန္းေရးပါဆို"
ႂကြက္နီက ခပ္ႂကြားႂကြားေလးေျပာေနေသာေၾကာင့္ အျမင္ကတ္သြားမိေသာ္လဲ ကိုယ့္ကိစၥကရွိေနေသးေသာေၾကာင့္ ေက်ာ္ဒင္လႊတ္ေပးထားလိုက္သည္.။
"ေနစမ္ပါဦးဟ.......အဲဒါနဲ ့ ဟိုေကာင့္ကိုေရႊ ့ဖို ့နဲ ့က ဘာပတ္သက္လို ့လဲ"
"ေရႊ ့စရာမလိုေတာ့ဘူးေလ...ေဘာစိရ...အဲဒီေနရာကေစာင့္ၿပီးႀကံယုံဘဲေပါ့...ဟိုေကာင္က စခန္းထဲမွာက်န္ေနခဲ့မွာဘဲဟာ"
ေက်ာ္ဒင္ စဥ္းစားသည္။ႂကြက္နီေျပာတာက လြယ္လြယ္ေလးဘဲျဖစ္သည္။
သူ...ရလိုက္ၿပီဘဲထား....စခန္းျပန္ေရာက္လို ့ဟိုေကာင့္ကို ေျပာလိုက္လၽွင္ ျပႆနာကႀကီးသြားနိုင္သည္။
ရည္းစားလူလု အူႏုကၽြဲခတ္ဆို တာက ရွိေသးသည္။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေနရာကို အရင္သိထားရလဲအရႈံးေတာ့မရွိပါဘူးေလ ဟုေတြးမိသည္။
"ေအး...ေက်းဇူးဘဲကြာ...မင္းအဲဒိေနရာကိုသိေအာင္လုပ္ထားလိုက္"
ေက်းဇူးဆိုတာကို ေျပာခဲလွေသာ သူ ့ဆရာပါးစပ္ကေန ေက်းဖူးတင္ေၾကာင္းၾကားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ႂကြက္နီေပ်ာ္သြားသည္။
ေပ်ာ္ၿပီး ေလးေလးေမ အေၾကာင္း သူ ့ဆရာကိုေျပာျပမလို ့ဟာေတာင္ေမ့သြားရေလသည္..။
******************************
ေတာတြင္းတေနရာရွိ စမ္းေခ်ာင္းအနီးတြင္ ေက်ာ္ဒင္တို ့လူစု တိတ္ဆိတ္စြာေနရာယူလၽွက္ရွိသည္။
သူတို ့အားလုံး၏အာ႐ုံမ်ားက စမ္းေခ်ာင္းေလးရွိရာသို ့ေကြ ့ဝိုက္သြယ္တန္းေနေသာ ေတာတြင္းလူသြားလမ္းေလးရွိရာတြင္သာ..။
သစ္ရြက္ေခ်ာက္မ်ားေပၚသို ့တရွပ္ရွပ္နင္းေလၽွာက္လာသံေလး ခပ္ေဝးေဝးတေနရာမွထြက္ေပၚလာသည္။
"ရႉး.....အားလုံး အသံလုံးဝမထြက္ေစနဲ ့"
ေက်ာ္ဒင္၏အမိန္ ့ေပးသံက တိုးညင္းစြာ..။
သူ ့ေကာင္ႏွစ္ေကာင္ကျပႆနာမရွိေပမယ့္ ဥကၠ႒ရဲ ့လူျဖစ္ေသာ လန္ဘားသက္ကိုက စိတ္ခ်ရပါ့မလားဆိုတာ စိတ္ထင့္ေနမိသည္။
ဒီေနရာကို ဒီေကာင္ရွာေတြ ့ခဲ့တာဆိုေတာ့ မေခၚခဲ့လို ့ကလဲမျဖစ္....
ဒီေန ့အစီအစဥ္က ပြဲသိမ္းရိုက္ဖို ့ေတာ့မဟုတ္ေသး...
ဂြင္ခ်က္ယုံသက္သက္ ေရာက္လာခဲ့ျခင္းသာ.......
သူတို ့အစီအစဥ္ကို သူတို ့ေလးဦးမွလြဲ၍ ဘယ္သူမွ မသိနိုင္ဟု ေက်ာ္ဒင္တြက္ဆထားခဲ့သည္။
သို ့ေသာ္.....
ေက်ာ္ဒင္တို ့လူသိုက္ တီးတိုးတိုင္ပင္ေနတာကို အမွတ္တမဲ့ျမင္လိုက္မိၿပီးသကၤာမကင္းျဖစ္မိေနသူတစ္ဦးရွိေနတာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွမရိပ္မိၾကေပ။
ေလးလုံးထြန္းေဇာ္ ေက်ာ္ဒင္တို ့ေနာက္ကေနတိတ္တဆိတ္လိုက္ေနခဲ့တာ ျဖစ္သည္။
မသကၤာစရာေကာင္းလို ့သာစပ္စပ္စုစု လိုက္ေခ်ာင္းေနမိျခင္းျဖစ္၏။
ဘာမွန္းေတာ့ ေသခ်ာမသိ....
ေခ်ာင္းစပ္ေရာက္ေတာ့ ေနရာယူေနၾကတာကို ေတြ ့ရေသာေၾကာင့္
သူလဲ မလွမ္းမကမ္းမွာ ဝပ္ေနလိုက္ၿပီးေစာင့္ၾကည့္ေနမိသည္။
အေတာ္ၾကာသည္အထိ ဘာမွမထူးျခားေသာ္လဲ ေျခသံတရွပ္ရွပ္ၾကားရၿပီးေနာက္ ေက်ာ္ဒင္ လက္ဟန္ေျခဟန္ျဖင့္ တစုံတရာ အမိန္ ့ေပးေနသလို ေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္
ပိုၿပီးစိတ္ဝင္စားကာ...ဘယ္သူေတြမ်ားထပ္ေရာက္လာမလဲလို ့ေရာေယာင္ေမၽွာ္ၾကည့္ေနမိ၏..။
ေတာလမ္းတေနရာဆီမွ မေလးေမ၊ေထြးငယ္ႏွင့္ ရွမ္းမေလးနန္းၾကာညိဳတို ့ထြက္ေပၚလာၾကသည္။
ထြန္းေဇာ္သေဘာေပါက္လိုက္သည္။
ဒီတဏွာ႐ူးေကာင္ေတြ ေကာင္မေလးမ်ားေရခ်ိဴးတာကို လာေစာင့္ေနတာမွန္း နားလည္လိုက္သည္။
"ေတာက္...ႏွမခ်င္းမစာမနာကြာ"လို ့ေတြးမိသည္..။
ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ လၽွင္ျမန္စြာ စဥ္းစားရင္း ေက်ာ္ဒင္တို ့လူစုရွိရာသို ့ ခဲခပ္ေသးေသးတစ္လုံးႏွင့္ လွန္းေပါက္လိုက္ေလသည္။
ေဖာက္ကနဲ ခဲလုံးက်လာေတာ့ ေက်ာ္ဒင္တို ့လူစု လန္ ့သြားရသည္။
ခဲလုံးလာရာဘက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္ဟန္ေျခဟန္ႏွင့္ လွမ္းေခၚေနေသာ ေလးလုံးကို ေတြ ့လိုက္ရေပေတာ့သည္။
ုျပႆနာကေတာ့ စၿပီဆိုတာ ေက်ာ္ဒင္သိလိုက္သည္။
သူ ့အစီစဥ္မ်ားလုပ္လို ့ျဖစ္ေတာ့မွာမဟုတ္.......
ေလးလုံးေကာင္ ဘယ္ကေနဘယ္လိုေရာက္လာသည္မသိ.....
ဇယားက ရွင္းရေပေတာ့မည္...။
ေကာင္မေလးေတြမရိပ္မိေအာင္ တိတ္ဆိတ္စြာဆုတ္ခြါရန္ လက္ဟန္ႏွင့္ အမိန္ ့ေပးလိုက္ရသည္။
ေဆာ္ေလးသုံးေပြကို မိေမြးအတိုင္းေတြ ့ရေတာ့မည္ဟု ႀကိဳတင္ရင္ခုန္ေနမိေသာ ဟိုသုံးေကာင္လဲ ေလးလုံးကို ေဒါပြသြားၾကသည္။
"ေဟ့ေကာင္ဘာလဲ"
ခပ္လွမ္းလွမ္းတေနရာသို ့အတူတူေလၽွာက္လာၾကရင္းမွ ႂကြက္နီက ေလးလုံးကို စေမးလိုက္ခ်င္းျဖစ္သည္။
"မင္းတို ့ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
ေလးလုံးက အေမးကို အေမးနဲ ့ဘဲတုန္ ့ျပန္လာသည္။
"ဘာလုပ္လုပ္ မင္းေစာက္ပူပါလား"
ေစာ္ေလးေတြကို မေခ်ာင္းလိုက္ရေသာေၾကာင့္ တင္းေနေသာ မင္းမင္းက ခပ္ရိုင္းရိုင္းပင္တုန္ ့ျပန္သည္။
"ေတာ္လွန္ေရးေၾကာင့္ မိဘေမာင္ဘြားေတြကို ျပစ္ၿပီး ငါတို ့ကိုဘဲမိသားစုလိုသေဘာထားေနတဲ့ ငါတို ့ႏွမေလးေတြပါကြာ....ဒီလိုမလုပ္သင့္ဘူးထင္လို ့ပါ"
ေဒါသထြက္မိေသာ္လဲ ေလးေယာက္တစ္ေယာက္ဟူေသာ အသိေၾကာင့္ ေလးလုံးက ေလသံေပ်ာ့ေပ်ာ့နဲ ့ဘဲျပန္ေျပာသည္။
ေက်ာ္ဒင္ ဒီျပႆနာကို ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ရမလဲ ေခါင္းစားေနမိရာမွေျပာမိေျပာရာ...
"မင္းဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ" လို ့ေျပာလိုက္မိသည္။
"ငါဘာေျပာတာလဲဆိုတာမင္းတို ့အသိဆုံးပါကြာ....ဒီကိစၥသာေပါက္ၾကားသြားမယ္ဆိုရင္"
ေလးလုံးစကားဆုံးေအာင္မေျပာလိုက္ရေတာ့.....
"ေျဖာင္း"ကနဲခပ္အုပ္အုပ္ျမည္သံႏွင့္အတူ ေခြလဲက်သြားသည္။
ေသနတ္ဒင္ႏွင့္ ေနာက္တစ္ခ်က္ဆက္ထုမလို လုပ္ေနေသာလန္ဘားသက္ကိုအား မင္းမင္းနဲ ့ႂကြက္နီက မနည္းဆြဲထားရသည္။
ေက်ာ္ဒင္ေဒါသထြက္သြားၿပီး လန္ဘားႀကီးပါးကို ပိတ္ရိုက္လိုက္မိသည္။
သူတစ္ေယာက္လုံးရွိေနရက္နဲ ့ ဒီေကာင္အဆင့္ေက်ာ္လြန္းသည္ထင္မိေသာေၾကာင့္ပင္...။
"ေတာက္....မင္းကဘာေကာင္လဲ ေဟ့ေကာင္"
ေဒါသေၾကာင့္ ခါးၾကားမွ ပစၥတို ဆြဲထုတ္ၿပီး လန္ဘားႀကီး ကိုခ်ိန္ထားသည္။
သူေသနတ္ထုတ္တာေတြ ့ေတာ့ သူ ့ေကာင္ႏွစ္ေကာင္ကလဲ အလိုက္သိစြာ လန္ဘားကို ေသနတ္မ်ားႏွင့္ခ်ိန္ထားလိုက္ၾက၏။
"ကၽြန္ေတာ္...ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေဘာစိရယ္....ေဘာစိကိုေက်ာ္ၿပီးလုပ္လိုက္တာမဟုတ္ပါဘူး.."
လန္ဘား ေျပာေနရင္းမွ ေက်ာ္ဒင့္ကို အကဲခတ္သည္။နားေထာင္ေနတာကိုေတြ ့လိုက္ရေတာ့ အားတက္သေရာဆက္ေျပာလာသည္။
"ဒီကိစၥကို ဒီေကာင္ဖြလိုက္ရင္ ေထြးငယ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွကပ္လို ့ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဖူးလို ့စဥ္းစားမိၿပီး ခုလိုလုပ္လိုက္မိတာပါ."
ေက်ာ္ဒင္ ေတာ္ေတာ္အုန္းစားေနရသည္။
လန္ဘား၏ေျဖရွင္းခ်က္က သဘာဝေတာ့က်သည္။
ေလးလုံးကို ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲမသိေသး...........
သတိလစ္လဲက်လၽွက္ရွိေသာ ေလးလုံးကို ေျခေထာက္နဲ ့ထိုးျပလိုက္ရင္း
"ဒီေခြးမသား ကို ဘယ္လိုရွင္းမွာလဲ" ဟုေမးလိုက္မိသည္။
ႂကြက္နီ ေက်ာ္ဒင့္အနားကပ္လာၿပီး တီးတိုးစကားတစ္ခ်ိဳ ့ေျပာသည္။
စကားဆုံးေတာ့ ေက်ာ္ဒင္ ေခါင္းညိတ္ၿပီး လန္ဘားဘက္လွည့္၍ .......
"ေဟ့ေကာင္ လန္ဘား....ေလးလုံးကို မင္း ဖမ္းေခၚလာခဲ့လိုက္....အသံတစ္ခ်က္မွ ထြက္မလာေစနဲ ့.....ဒီေကာင့္ဆီက အသံတစ္ခ်က္ထြက္တာနဲ ့ မင္းေရာ အဲဒီေကာင္ကိုေရာ
ငါကိုယ္တိုင္ ပစ္သတ္မယ္....မင္းမင္း...လန္ဘားေသနတ္ သိမ္းထားလိုက္"
ေျပာစရာရွိတာေျပာၿပီးေနာက္ ေက်ာ္ဒင္ေရွ ့ဆုံးမွ ထြက္သြားသည္။
စခန္းသို ့ျမန္ျမန္ ေရာက္ခ်င္ေနသည္...။
မထင္မွတ္ဖဲ ေခါင္းရႈပ္သြားရေသာေၾကာင့္ အရက္နဲ ့ရွင္းမွျဖစ္ေတာ့မည္မဟုတ္ပါလား............။
********************************
မေလးတို ့ေရခ်ိဳးၿပီးစခန္းကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ စခန္းတြင္တခုခု ထူးျခားေနေၾကာင္းသတိျပဳမိလိုက္၏။
ဟိုနားတစ္စု၊ဒီနားတစ္စု ႏွင့္ တီးတိုးစကားဆိုေနၾကသူတိုင္းလိုလို မ်က္ႏွာမေကာင္း.....
ဘာလဲ.....ဘာျဖစ္တာလဲ
မေလးတို ့တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္မိလိုက္ၾကသည္။
ဘာျဖစ္တာလဲသိခ်င္ေနတုန္းမွာ ကိုရဲတစ္ေယာက္ အေဆာင္ထဲကထြက္လာတာေတြ ့လိုက္ရ၏။
တိုင္ပင္မထားပါဘဲ ေထြးငယ္ႏွင့္ နန္းၾကာညိဳအၾကည့္မ်ားက မေလးထံေရာက္သြားၾကသည္။
"ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ...ကိုရဲ"
"ေလးလုံး အဖမ္းခံထားရတယ္"
"ဘာ...ဘာျဖစ္လို ့လဲဟင္"
"ဒီေကာင္က အစိုးရဘက္ကသူလၽွိုတဲ့"
"ဘာ....."
မေလး ဘာတစ္လုံးသာေျပာနိုင္လိုက္ေတာ့သည္။
စိတ္အစဥ္ကလြင့္ပါးသြားမိေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
မေလး...ေလးလုံးကို ေကာင္းေကာင္းသိသည္။
မျဖစ္နိုင္.....ဒီကိစၥက လုံးဝမျဖစ္နိုင္ဟု မေလးယုံၾကည္သည္။
မွားယြင္းမႈတစ္ခုခုေတာ့ရွိေနေလၿပီ။
ဘာေတြလဲ........ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ....မစဥ္းစားတတ္ေလာက္ေအာင္ပင္...။
ေလးလုံးထြန္းေဇာ္က အစိုးရဘက္ကလႊတ္ထားသူတဲ့........
ေခါင္းကို ေျဖးညင္းစြာခါယမ္းလိုက္မိ၏။
ဒီျပႆနာကို ရွင္းလင္းစြာသိရမွျဖစ္မည္။
ေခါင္းေအးေအးထားစမ္းပါ ေလးေလးေမ ဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိေပးလိုက္ရေလ၏။
ေလးလုံးသတင္းကိုၾကားလိုက္ရေသာ နန္းၾကာညိဳတစ္ေယာက္ မူးလဲသြားရသည္။
ဒီေတာ့မွ မေလးတို ့လဲ ေလးလုံးထြန္းေဇာ္ႏွင့္ ရွမ္းမေလးတို ့၏ တိတ္တခိုးအခ်စ္ဇာတ္လမ္ကိုသိလိုက္ရေတာ့သည္...။
နန္းၾကာညိဳကေတာ့ တစ္ညေနလုံး ငိုဘဲငိုေနသည္။
ေက်ာ္ဒင္တို ့အုပ္စုက ေလးလုံးကို ဘယ္သူနဲ ့မွေတြ ့ခြင့္မေပး.......
အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာေတာင္မထားဘဲ လုံျခဳံေရးအရ သီးသန္ ့စစ္ေမးရန္ဟုအေၾကာင္းျပကာ ေထာက္လွမ္းေရးတဲမွာဘဲ ခ်ဳပ္ထားသည္။
ဥကၠ႒ တဲတြင္းမွာေတာ့ ေက်ာ္ဒင္ေျပာသမၽွကို ပ်င္းရိၿငီးေငြ ့စြာနားေထာင္ရင္း တ႐ုတ္ဘီယာေသာက္ေနေသာ ဥကၠ႒ ေစာေပသည္ စိတ္ပင္ပန္းစြာ သန္းေဝလၽွက္ရွိ၏။
ေက်ာ္ဒင္ေျပာသမၽွကို စိတ္ဝင္တစားနားေထာင္ေနဟန္က ဝါရင့္သ႐ုပ္ေဆာင္တစ္ေယာက္အလား ပီျပင္လြန္းေနျပန္၏။
တကယ္တမ္းဆို ေစာေပအေနနဲ ့ ဘာကိုမွစိတ္ဝင္တစားမရွိလွ.....
ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာကိုလဲ အယုံအၾကည္ရွိလွသည္မဟုတ္......
ေနရာေကာင္းရထားတာကလဲ သူ၏ဟန္ေဆာင္ေကာင္းမႈအတတ္ပညာေၾကာင့္သာ..........
မသိလၽွင္ေတာ့ ေလးစားစရာအလြန္ေကာင္းသည္။
သူမပါရင္ဘဲ ေတာ္လွန္ေရးက အထမေျမာက္ေတာ့မလိုထင္မွတ္ရ၏။
ေစာေပ စိတ္ဝင္စားတာက ေကာင္းေကာင္းေနမည္။
ေနရာေကာင္းရေအာင္ယူမည္။
အခြင့္အေရးရလၽွင္ ဟိုဘက္ျခမ္းကူးၿပီးဇိမ္ခံမည္။
ေတာထဲမွာေတာင္သိပ္ေနခ်င္လွတာမဟုတ္....
ဲဲျပႆနာ အရႈပ္ထုပ္ဆိုရင္ နဲနဲေလးေတာင္ပတ္သက္ခ်င္တာမဟုတ္ေပ....
စခန္းမွာေက်ာ္ဒင္တန္ခိုးထြားေနတာလဲ ဒီလိုအေၾကာင္းေတြရွိေနလို ့ျဖစ္သည္။
စခန္းနဲ ့ပတ္သက္သမၽွ ေက်ာ္ဒင့္ကိုအားလုံးလႊဲထားသည္။
ခုလဲဘာေတြလာေျပာေနမွန္းမသိ.....
ထိုစဥ္အျပင္ဘက္မွ ဆူညံသံတစ္ခ်ိဳ ့ထြက္ေပၚလာသည္....။
"အျပင္က.....ဘာျဖစ္တာလဲေဟ့"
ေစာေပ၏ေအာင္ျမင္ထည္ဝါေသာအသံႀကီးထြက္ေပၚလာၿပီးေနာက္.....
အေစာင့္ကင္းသမားတစ္ေယာက္တဲတြင္းသို ့ဝင္လာၿပီးသတင္းပို ့သည္။
"ဥကၠ႒....ရွမ္းမက ဥကၠ႒ နဲ ့ေတြ ့ခ်င္တယ္ဆိုၿပီး အတင္းဝင္မယ္လုပ္ေနလို ့"
"ေတာက္...မင္းတို ့ဒီေလာက္ေလးေတာင္ေစာက္သုံးမက်ဘူးလား.....ဒီမွာအေရးႀကီးကိစၥေဆြးေႏြးေနတယ္.....မိုးခ်ဳပ္မွျပန္လာခိုင္းလိုက္"
ေက်ာ္ဒင္ရွိေနေသာေၾကာင့္ ဟန္လုပ္ေနလိုက္ရသည္...။
စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒီေကာင္မေလးဘာလို ့ပါလိမ့္ဟုစဥ္းစားေနမိသည္။
ဘာမ်ားလိုအပ္လို ့ပါလိမ့္......
လိုအပ္သမၽွ ကိုေစာေပ ျဖည့္ဆီးေပးရမွာေပါ့ေလ.....အေပးအယူေတာ့ရွိရမွာေပါ့ လို ့တစ္ေယာက္ထဲႀကိတ္ေတြးၿပီးသေဘာက်ေနေလသည္။
ေက်ာ္ဒင္က အထာနပ္သည္။
ကိုယ့္ဘက္ကိုယ္ လုံေအာင္ လာၿပီးကာဘာလုပ္ေနျခင္းသာျဖစ္သည္။
ဥကၠ႒ သာကိုယ့္ဘက္ပါေနပါက ဇယားၿငိမ္းၿပီးသားမွန္း သိေသာေၾကာင့္ တကူးတက လာေျပာေနျခင္းပင္။
ေက်ာ္ဒင္ျပန္သြားေတာ့ အေစာင့္ကင္းသမားကို လွမ္းေခၚၿပီး ရွမ္းမကို ေတြ ့လို ့ရၿပီျဖစ္ေၾကာင္းေခၚခိုင္းလိုက္သည္။
ဘာမ်ားလဲ ဆိုတာကို သိခ်င္လွေပၿပီ...။
ရွမ္းမေရာက္လာေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ပဲ ေထြးငယ္ပါ ပါလာသည္။
ထင္ထားသလိုမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ေစာေပစိတ္ပ်က္သြားရ၏.
"ဘာကိစၥလဲ"
"ေလးလုံးကိစၥပါ ဥကၠ႒"
ေလးလုံးကိစၥ....ေလးလုံးကိစၥဆိုပါလား.....ဘာကိုေျပာတာပါလိမ့္ဆိုၿပီး ဦးေဏွာက္ကို အလုပ္ေပးလိုက္ရသည္။
စဥ္းစားလို ့မရ.....
"အင္း.....ဆိုစမ္းပါဦး"
ဟန္ကိုယ့္ဖို ့ဆိုသလို.....ခပ္တည္တည္သာေျပာလိုက္ရသည္...ဘာမွန္းကိုခုထိေသခ်ာသေဘာမေပါက္ေသးေပ။
ရွမ္းမက ငိုေနျပန္သည္။
ဘာေတြလဲကြာဆိုၿပီး ေစာေပစိတ္ရွပ္သလိုေတာင္ျဖစ္လာသည္။
ရွမ္းမငိုေနတာေတာ္ေတာ္နဲ ့မတိတ္ေသာေၾကာင့္ ေထြးငယ္ကဘဲဝင္ေျပာလာသည္။
"ေလးလုံးကိုဖမ္းထားတဲ့ ကိစၥပါ ဥကၠ႒၊ ရွမ္းမက ေလးလုံး စစ္ေထာက္လွန္းေရးမဟုတ္ဖူးဆိုတာ သူ ့အသက္နဲ ့အာမခံပါတယ္တဲ့....
သူထြန္းေဇာ္နဲ ့ေတြ ့ခြင့္ရဖို ့ဥကၠ႒ ဆီကို လာခဲ့တာပါ"
ေစာေပခုမွသေဘာေပါက္သြားသည္။
ခုန ေက်ာ္ဒင္လာေျပာသြားေသာ ျပႆနာနဲ ့ပတ္သက္သည္ဘဲ....
ဂြင္ကေတာ့ ဝင္လာေနေလၿပီ.....ခက္တာကႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ေန၏။
ေလးလုံးကိစၥ ကလဲ ေက်ာ္ဒင္လာေျပာတုန္းက စိတ္မဝင္စားေသာေၾကာင့္ ေသခ်ာဘာမွမသိေသး.....
ဒီေလာက္ကေတာ့ေရွာ့မရွိေပ....ေစာေပဘဲေလ...ေျပလည္ရမွာေပါ့...
ေစာေပကိုယ့္ အေတြးနဲ ့ကိုယ္သေဘာက်ေနမိျပန္သည္.......
"နင္တို ့အျပင္မွာခဏေစာင့္ေန...အျပင္မွာဘယ္သူရွိလဲ..တေယာက္လႊတ္လိုက္"
ေစာေပ အကြက္ေရႊ ့ဖို ့့ျပင္ေလၿပီ....
နန္းၾကာညိဳကေတာ့ ငိုေနယုံကလြဲ၍ ဘာမွမလုပ္တတ္....
ေထြးငယ္ကဘဲ ဦးေဆာင္ေျပာဆိုေနရ၏။
အေစာင့္ေကာင္ေလးေရာက္လာၿပီးသတင္းပို ့ေသာေၾကာင့္ ေစာေပ သူ ့တပည့္ေက်ာ္ လန္ဘားသက္ကို အားရွာေဖြေခၚယူခဲ့ရန္ အမိန္ ့ေပးလိုက္ၿပီး ....
ဘီယာတစ္ဘူးေဖာက္ေသာက္ကာ ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
ဒီကိစၥကို လန္ဘားအားကိုင္တြယ္ခိုင္းဖို ့ ေစာေပဆုံးျဖတ္ထားၿပီးျဖစ္သည္။
လန္ဘားနဲ ့ေစာေပက ညီအကို တစ္ဝမ္းကြဲေတြျဖစ္၏။
တစ္ေယာက္တေနရာစီက ေတာထဲေရာက္လာခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ေစာေပ အေကာင္ျဖစ္ေနတာကို လန္ဘားမသိ၊လန္ဘားေတာထဲေရာက္ေနတာကို ေစာေပကမသိ.. ထိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ
ေစာေပ ဗဟိုအစည္းအေဝးသို ့သြားရာမွ ျပန္ဆုံမိၾကခ်င္းပင္။
စခန္းမွာ လန္ဘားနဲ ့ေစာေပ ညီအကိုေတာ္စပ္မွန္းဘယ္သူမွမသိ...
ဆရာတပည့္ အျဖစ္သာသိထားၾကသည္။
ဘီယာႏွစ္ဘူးကုန္ေတာ့မွ လန္ဘားေရာက္လာ၏။
"ဥကၠ႒ ေခၚခို္င္းတယ္ဆို"
လန္ဘားက ေစာေပကို ဥကၠ႒ လို ့သာေခၚသည္။
"ေအး...မင္းနဲ ့အေရးတႀကီးတိုင္ပင္စရာရွိလို ့"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ေသာက္ကြာ.....ေသာက္ရင္းနဲ ့ေလးလုံးျပႆနာကို ငါ့ကိုေျပာျပစမ္းပါ....ညီအကိုခ်င္းေတြဘဲကြာ.မင္းဘာသိလဲ... သိသေလာက္အမွန္အတိုင္းငါ့ကိုေျပာျပ"
အျပင္မွာ ေထြးငယ္နဲ ့ရွမ္းမကိုေတြ ့ခဲ့ရသည္။
အခု အကိုျဖစ္သူ ေစာေပက ေလးလုံးအေၾကာင္းကိုေမးေနျပန္သည္။
ဘယ္လိုေျပာရင္ေကာင္းမလဲဆိုတာကို သက္ကို အျမန္စဥ္းစားလိုက္မိသည္။
သူတို ့ဆင္ထားတဲ့အတိုင္း စစ္ေထာက္လွမ္းေရးလို ့ေျပာရမလား၊အမွန္အတိုင္း ေျပာျပလိုက္ရမလား ေဝခြဲမရျဖစ္ေနမိရသည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ အမွန္အတိုင္းေျပာျပဖို ့ ဆုံးျဖတ္လိုက္၏။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ေစာေပ လန္ဘားႀကီးေျပာသမၽွကိုစိတ္ဝင္စားစြာနားေထာင္ေနပါသည္။
စကားဆုံးသြားေသာအခါ လန္ဘားသက္ကို သက္ပ်င္းခ်လိုက္မိၿပီး သူ ့အကိုေစာေပ ဘာေျပာမလဲဟု ေစာင့္ၾကည့္ေနမိသည္။
ေစာေပမ်က္ေမွာင္ကုတ္ကာ တစ္စုံတရာကို အေလးအနက္စဥ္းစားေနသည္။
"ေဟ့ေကာင္....မင္းက ေထြးငယ္ကို တကယ္ခ်စ္တာလား၊သေဘာက်႐ုံဘဲလား"
ေစာေပ၏ထင္မွတ္မထားေသာေမးခြန္းေၾကာင့္ လန္ဘားဘယ္လိုေျဖရမွန္းမသိျဖစ္သြားမိရသည္။
"ခ်စ္တာပါ"
"မင္းေသခ်ာလား....သူနဲ ့မင္းနဲ ့ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ေသရမယ္ဆိုရင္ မင္းေသရဲလား"
ေစာေပ ဘာေတြေလၽွာက္ေမးေနတာလဲလို ့အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့...အတည္ႀကီးေမးေနေၾကာင္းေတြ ့လိုက္ရ၏။
လန္ဘား အုန္းစားသြားရသည္။
ေထြးငယ္အတြက္ သူေသရဲသလား..........
"ကၽြန္ေတာ္မေသရဲဘူး ဥကၠ႒"
"ေအး.....ငါလိုခ်င္တာ ဒါဘဲ"
လက္ေဖ်ာက္တစ္ခ်က္တီးလိုက္ရင္း ေစာေပ ေျပာလာသည္။
လန္ဘားသာ ေထြးငယ္ကို အမွန္တကယ္ခ်စ္ေနတယ္ဆိုပါက ဇယားပိုရႈပ္သြားနိုင္သည္။
"ေဟ့ေကာင္ဒီနားလာအုန္း"
ေစာေပ လန္ဘား၏နား နားသို ့ကပ္ၿပီးတီးတိုးေျပာလိုက္သည္။
လန္ဘားႀကီး၏ စိတ္ခံစားမႈအရိပ္အေယာင္မ်ားက မ်က္ႏွာအမူအယာေပၚတြင္ တစ္ဆင့္ခ်င္းေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚလၽွက္ရွိသည္။
ေစာေပ စကားဆုံးသြားေတာ့ လန္ဘားတေယာက္ေစာေပကို တအံတၾသ ေငးၾကည့္ေနလိုက္မိေလေတာ့သည္။
"ေဟ့ေကာင္....ဘာၾကည့္ေနတာလဲ၊ ငါခိုင္းသလို ေသခ်ာလုပ္ေနာ္...သြား..ရွမ္းမကိုတစ္ေယာက္ထဲလႊတ္လိုက္"
တဲထဲကို နန္းၾကာညိဳေရာက္သြားေတာ့ ဥကၠ႒ ကဘီယာေသာက္ေနေလသည္။
ဘာမွလဲမေျပာ.....ၾကာညိဳလဲဘာစေျပာရမွန္းမသိ ေယာင္နနျဖစ္ေနရ၏။
ေစာေစာက ေထြးငယ္ကူေျပာေပးေသာေၾကာင့္ ၾကာညိဳဘာမွမေျပာလိုက္ရ.....
ခုေတာ့ ဥကၠ႒က သူတစ္ေယာက္ထဲကိုသာဝင္လာခိုင္းသည္။
ဘာမွလဲမေျပာ....ၾကာညိဳ ရွိေနတယ္ဆိုတာေတာင္ဂ႐ုစိုက္ပုံမေပၚ.........။
ၾကာညိဳ အထဲဝင္သြားေတာ့ ေထြးငယ္တစ္ေယာက္ထဲက်န္ေနခဲ ့ရသည္။
ျပန္ရင္ေကာင္းမလားလို ့စဥ္းစားမိေသာ္လဲ ၾကာညိဳတစ္ေယာက္ထဲက်န္ေနခဲ့မွာစိုးေသာေၾကာင့္ ေစာင့္ေနလိုက္မိသည္။
သိပ္မၾကာလိုက္.....လန္ဘားကတပ္ဖြဲ ့ဝင္တစ္ခ်ိဳ ့နဲ ့ျပန္ေရာက္လာၿပီး ေထြးငယ္ကိုေသနတ္မ်ားျဖင့္ခ်ိန္ကာ ဖမ္းလိုက္ၾကေလသည္။
"ဟဲ့ လန္ဘား...ဒါဘာလုပ္တာလဲ"
"ဖမ္းလိုက္တာေလ"
"ဖမ္းရေအာင္....ငါကဘာလုပ္ေနလို ့လဲ....နင္ေစာက္က်င့္မယုတ္နဲ ့ေနာ္"
ေထြးငယ္၏ရန္ေတြ ့စကားေၾကာင့္ လန္ဘားႀကီး တဟား..ဟားနဲ ့သေဘာက်သြားသည္။
"ေဟ့....ဒီေကာင္မကို ႀကိဳးတုပ္ထားလိုက္...အသံမထြက္ေအာင္ပါးစပ္ထဲအဝတ္ဆို ့ထား"
အဖြဲ ့ေတြကို မွာၾကားၿပီးလန္ဘား တဲထဲသို ့ဝင္သြားသည္။
တဲထဲေရာက္ေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ ့ထိုင္ေနေသာ ရွမ္းမက သူ ့ကိုေမာ့ၾကည့္သည္..။
ဘာလဲဟုေမးဆတ္ျပလိုက္ေတာ့ ေခါင္းျပန္ခါျပ၏။
ေစာေပ သူ ့ကိုေစာင့္ေနျခင္းျဖစ္သည္ဆိုတာကိုသိလိုက္ပါသည္။
"ဥကၠ႒...ခိုင္းတဲ့အတိုင္းလုပ္ၿပီးပါၿပီ"
သူသတင္းပို ့ေတာ့မွ ေစာေပ လွမ္းၾကည့္လာသည္။
သူေရာက္ေနတယ္ဆိုတာေတာင္ ခုမွသတိထားမိပုံမ်ိဳး...
ေတာ္ေတာ္ေနနိုင္တဲ့ေကာင္....ေသြးေအးတာ..ဉာဏ္နီ၊ဉာဏ္နက္သုံးတတ္တာ...ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလြန္းတာ...ဒါေတြေၾကာင့္လဲ ေနရာေကာင္းရထားတာျဖစ္လိမ့္မည္....
သူ...ေစာေပထံမွ သင္ယူစရာေတြအမ်ားႀကီးရွိေနေသးေၾကာင္းေတြ ့လိုက္ရသည္။
ေစာေပ မတ္တပ္ရပ္ကာ ပ်င္းေၾကာဆန္ ့ရင္း
"ဟဲ့ေကာင္မေလး.....နင္ဘာေျပာစရာရွိလဲ"
ခုနကေလးတင္ ေထြးငယ္ေျပာေပးထားၿပီးသားကိုထပ္ေမးေနသည္။
"ဥကၠ႒"
နန္းၾကာညိဳ ေျပာဖို ့အားယူလိုက္ၿပီး........
"ေလးလုံးက အစိုးရလူ မဟုတ္ပါဘူး"
ေစာေပ... အေလးအနက္ထားၿပီးနားေထာင္ဟန္ျပဳေန၏။
"က်မ..က်မအသက္နဲ ့အာမခံပါတယ္"
"နင္က ဘယ္လိုျဖစ္ေစခ်င္တာလဲ"
"ဥကၠ႒ ေသခ်ာေအာင္စစ္ေဆးေပးပါ...ၿပီးေတာ့ က်မ..သူနဲ ့ေတြ ့ခ်င္တယ္...ေက်ာ္ဒင္တို ့ကေပးမေတြ ့ဘူးရွင့္"
"နင္ေျပာခ်င္တာက...ငါတို ့ေထာက္လွန္းေရးကေကာင္ေတြ မွားတာေပါ့....အဲဒီလိုလား"
ေစာေပ ေမးခြန္းက ေဂ်ာင္ပိတ္ေမးခြန္းျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ နန္းၾကာညိဳ ေျဖရခက္သြားသည္။
ျပန္မေျဖေသာေၾကာင့္ ေစာေပ ေနာက္ေမးခြန္းတခုေျပာင္းလိုက္၏။
"နင္ေလးလုံးနဲ ့ေတြ ့ခ်င္တယ္ေပါ့"
"ဟုတ္ကဲ့...ေတြ ့ခ်င္ပါတယ္"
"ေလးလုံးအတြက္နင့္ အသက္နဲ ့အာမခံတယ္လို ့ေျပာတယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ေတြ ့ခြင့္ရဖို ့အတြက္က ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ"
"ရွင္"
ေစာေပ..ဘာေျပာသည္ကို နားမလည္ေသာေၾကာင့္ ရွင္လို ့သာျပန္ေျပာလိုက္မိသည္။
"ေတြ ့ခြင့္ေပးမယ္.......နင့္ဘက္က ဘာျပန္လုပ္ေပးနိုင္လဲ"
ဥကၠ႒ ပါးစပ္ကေတြ ့ခြင့္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ စကားထြက္လာေသာေၾကာင့္ ၾကာညိဳဝမ္းသာသြားသည္။
ိိဘာျပန္လုပ္ေပးနိုင္လဲတဲ့.........ၾကာညိဳဘာမ်ားလုပ္ေပးရမွာလဲ.....
"က်မ ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ"
နန္းၾကာညိဳေမးခြန္းေၾကာင့္ ေက်ာ္ဒင္ျပဳံးသြားသည္။
"လြယ္လြယ္ေလးပါ.......ဒီည ဒီတဲမွာဘဲေနၿပီးေတာ့...လိုအပ္တာမွန္သမၽွျပဳစုေပးေပါ့.....ဟား....ဟား...ဟား"
ေက်ာခ်မွ ဓါးၿပ မွန္းသိလိုက္ရေတာ့သည္။
စခန္းမွာ တာဝန္အရွိဆုံးသူတစ္ေယာက္၏ ပါးစပ္မွ ဒီလိုေျပာထြက္ရက္သည္......
လာမိတာမွားၿပီဟု သိလိုက္ေသာေၾကာင့္ ဘာမွေျပာမေနေတာ့ဘဲ ျပန္ဖို ့ထရပ္လိုက္မိသည္။
ရပ္လို ့မရ....
လန္ဘားက ၾကာညိဳ၏ ပခုံးႏွစ္ဖက္မွ ဖိခ်လိုက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
"ထိုင္စမ္းပါဦးဟ...ရွမ္းမ...နင္ေသခ်ာစဥ္းစားေနာ္"
"ဘာမွစဥ္းစား စရာမလိုဘူး"
"လိုတာေပါ့ဟ.........နင့္ေကာင္က အစိုးရဘက္ကဆိုၿပီး အစစ္ခံေနရတယ္... နင္ကဒီမွာလာၿပီး အသက္နဲ ့အာမခံတယ္လုပ္ေနတယ္....စဥ္းစားၾကည့္ေလ.....ေက်ာ္ဒင္သာဒီကိစၥကိုသိရင္...."
လန္ဘားဆက္မေျပာဘဲတမင္ရပ္ထားလိုက္သည္။
စဥ္းစားပါ....ဆိုတဲ ့သေဘာ...
ၾကာညိဳ စဥ္းစားသြားသည္။
ေက်ာ္ဒင္သိရင္တဲ ့..........သူပါအဖမ္းခံရနိုင္သည္။
ႏွစ္ေယာက္လုံးဖမ္းခံရပါက ဘာမွႀကိဳးစားလို ့ရေတာ့မွာမဟုတ္...
"ဟဲ့...ေစာေပ"
ဥကၠ႒ေတြဘာေတြလုပ္မေနေတာ့...ဒီေကာင္မ်ိဳးကိုဒီလိုဘဲဆက္ဆံနိုင္မည္။
ေစာေပေမးဆတ္ျပ၏။
"ငါ..သေဘာတူမယ္ဆိုရင္ နင္ ေလးလုံးကို ျပန္လႊတ္ေပးမွာလား"
ေစာေပ...စဥ္းစားဟန္ျပဳေနလိုက္သည္။
လႊတ္ေပးမယ္လို ့ခ်က္ျခင္းႀကီးေျပာလိုက္ပါက သိပ္သဘာဝမက်ဟုေတြးမိသည္။
"လႊတ္ေပးလို ့ေတာ့မရဘူး...နင္ေတြ ့ခြင့္ရေအာင္ေတာ့ လုပ္ေပးနိုင္တယ္.....သူ ့မွာအျပစ္မရွိတာေသခ်ာရင္ေတာ့ လြတ္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္"
နန္းၾကာညိဳ......ဘာလုပ္ရမွာလဲ....
ေစာေပကို ယုံရမွာလား..... မသိေတာ့....
ခ်စ္သူအတြက္ ေပးဆပ္ လိုက္ရမလား......စဥ္းစားေနမိသည္။
အို...ဘာျဖစ္ျဖစ္..တတ္နိုင္သေလာက္ေတာ့ ႀကိဳးစားၾကည့္ရမည္မဟုတ္လား။
ခ်စ္ရသူအတြက္... နန္းၾကာညိဳ စြန္ ့စားၾကည့္ဖို ့ ဆုံးျဖတ္လိုက္မိသည္။
ကိုယ့္ဘက္ကႀကိဴးစားနိုင္တာ ဒီေလာက္ပဲမဟုတ္လားေလကြယ္.........။
ရွမ္းမကိုညႇိလို ့ရသြားၿပီဆိုေတာ့ ေစာေပ ေထြးငယ္ကိုသတိရသြားၿပီး....
"ေဟ့ေကာင္..လန္ဘား...ေထြးငယ္ကိုသြားေခၚလိုက္"
တဲထဲသို ့ေရာက္လာေသာေထြးငယ္အျဖစ္ကိုေတြ ့လိုက္ရေတာ့ ၾကာညိဳ အံၾသသြားရသည္..။
ၾကာညိဳ ့လိုဘဲ အံၾသသြားမိရသူကေတာ့ ေစာေပကိုယ္တိုင္ဘဲျဖစ္ေလသည္။
ေထြးငယ္မွာ လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ခံထားရသည္။
ပါးစပ္ထဲမွာလဲ အဝတ္မ်ားဆို ့ပိတ္လၽွက္ရွိ၏။
ေစာေပကို အဓိပၸါယ္ ပါေသာမ်က္လုံးမ်ားႏွင့္လွမ္းၾကည့္ေနတာေတြ ့လိုက္ရသည္။
ေစာေပေဒါသထြက္ကာ လန္ဘားအားေမးလိုက္မိသည္။
"မင္းဘာလုပ္ထားတာလဲ...ခုခ်က္ျခင္း ျဖည္ေပးလိုက္စမ္း"
ေစာေပ ဘာကိုေဒါသျဖစ္သြားမွန္း လန္ဘားနားမလည္.....။
"ဥကၠ႒ ဘဲေထြးငယ္ကိုထိန္းထားလိုက္ဆို"
ႀကိဳးျဖည္ေပးေနရင္း လန္ဘားက သူခိုင္းသလိုသာလုပ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းေျပာလာသည္။
တကယ္ေတာ့ နားလည္မႈလြဲသြားျခင္းသာ........
ေစာေပဆိုလိုတာက...ေထြးငယ္ကို ရွမ္းမကိစၥ ညႇိလို ့မၿပီးခင္တဲထဲဝင္မလာေအာင္ထိန္းထားခိုင္းလိုက္ျခင္းပင္.....
လန္ဘားက ဖမ္းခိုင္းတယ္ထင္ၿပီး ခုလိုလုပ္လိုက္ျခင္းျဖစ္၏။
လန္ဘားမသိေသးတာက ေထြးငယ္ဆိုတာ ဥကၠ႒ ေစာေပ ေစလိုရာေစ၊သုံးလိုရာသုံးနိုင္ေသာသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာပင္....
ေထြးငယ္ကို လန္ဘားသက္ကို ခ်စ္ေနတယ္ဆိုေတာ့ ေစာေပနဲနဲအၾကပ္ရိုက္သြားခဲ့ရသည္။
ေသခ်ာေအာင္ထပ္ေမးေတာ့မွ သိပ္ဆိုးဆိုးရြားရြားႀကီးမဟုတ္ တာသိလိုက္ရလို ့အဆင္ေျပသြားသည္။
လန္ဘားလိုခ်င္ရင္ ေထြးငယ္ကို တစ္ခြန္းထဲေျပာလိုက္႐ုံနဲ ့ျဖစ္၏။
ရွမ္းမကို ဇယားေရႊ ့ရာတြင္ဝင္ရႈပ္ေနမွာစိုးေသာေၾကာင့္သာ လန္ဘားကို ခဏထိန္းခိုင္းထားလိုက္မိျခင္းျဖစ္ပါသည္...။
"ေဟ့ေကာင္..ႀကိဳးျဖည္ၿပီးရင္ အျပင္ခဏ ထြက္ခဲ့"
လန္ဘားေရာေစာေပပါ အျပင္ထြက္သြားၾကေသာေၾကာင့္ တဲထဲမွာ ၾကာညိဳနဲ ့ေထြးငယ္ဘဲ က်န္ေနခဲ့သည္။
"ေထြးငယ္..."
ၾကာညိဳ....ေထြးငယ္ကို အားကိုးတႀကီးေခၚလိုက္မိျခင္းပင္...။
မ်က္ရည္မ်ားက သူ ့အလိုလိုက်လာျပန္သည္။
ေထြးငယ္ကို ရင္ဖြင့္လိုက္ခ်င္ေသာ္လဲ စကားလုံးမ်ားက ႏႈတ္ဖ်ားမွ ထြက္မလာ.....
ေထြးငယ္...ရွမ္းမကို ေပြ ့ဖက္ထားလိုက္မိ၏။
ေစာေပ အေပးအယူတစ္ခုခုလုပ္လိုက္ၿပီဆိုတာ ေထြးငယ္သေဘာေပါက္ပါသည္...။
မိန္းမသားခ်င္း စာနာမိေသာ္လဲ အေျခအေနက စခန္းထဲမွာတန္ခိုးထြားသူတစ္ဦးကို ပိုင္ရာကပ္ထားနိုင္မွ အေနအစားေခ်ာင္မည္ဆိုတာ ေထြးငယ္သိေနသည္...။
သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေစာေပ၏ ေစလိုရာေစ အေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္ခဲ့ရသည္မို ့ ဘာမွမတတ္နိုင္..။
မခ်စ္ေသာ္လဲေအာင့္ကာနမ္းဆိုတဲ့ စကားလို ေအာင့္ကာနမ္းေနရတာ ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ေတာင္ ေၾကေနပါၿပီေကာ...။
တဲအျပင္မွာေတာ့ ေစာေပနဲ ့လန္ဘား ညီအကိုဝမ္းကြဲႏွစ္ေယာက္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေျပာဆိုေနၾက၏။
ေထြးငယ္နဲ ့ပတ္သက္မႈကို ေစာေပက လန္ဘားကို ေျပာျပေနျခင္းပင္........
ေစာေပ စကားမ်ားကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ လန္ဘားႀကီးကိုယ့္နားေတာင္ ကိုယ္မယုံခ်င္...
တတ္လဲတတ္နိုင္လြန္းသည္...။
ေထြးငယ္က ေစာေပ၏ ကာမကၽြန္တဲ့....
စိတ္ထဲမွာ မေၾကနပ္တာလိုလို...ႏွေမ်ာမိတာလိုလို...ဘယ္လိုႀကီးမွန္းမသိ ျဖစ္ေနမိသည္..။
ေစာေပက ရွမ္းမကိုေရာ ေထြးငယ္ကိုပါ အတူတူေဝစားမည္ဟု ေျပာေနသည္။
ခ်စ္ရသူ...သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္မိခဲ့ရသူ ေထြးငယ္က ေစာေပ၏ ပန္ေတာ္က်ျဖစ္ေနသည္။
ရရင္လိုးခ်င္ခဲ့သည္မွာ မွန္ေသာ္လဲ ခုဟာက တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေန၏။
ေစာေပကို သူလြန္ဆန္ရဲသလား......
ေတြးမိတာနဲ ့ေတာင္ စိတ္က ေလးလံသြားရသည္။
ေစာေပကိုလြန္ဆန္ဖို ့က လုံးဝ မျဖစ္နိုင္မွန္း သူ...သိေနသည္။
ညီအကိုခ်င္းမို ့ေစာေပက သူ ့ကို ပစားေပးေနတာျဖစ္ေၾကာင္းလဲသိသည္။
ရလာတဲ့ အခြင့္အေရးအေပၚတြင္ မီးစဥ္ၾကည့္ကလိုက္ဖို ့သာဆုံးျဖတ္လိုက္မိပါေတာ့သည္။
ဥကၠ႒ တဲတြင္းမွ ဝါက်င့္က်င့္မီးအိမ္အလင္းေရာင္က ဟိုဒီယိမ္းႏြဲ ့ကခုန္ေနသည့္အလား ျဖာက်လၽွက္ရွိေနသည္။
ေစာေပႏွင့္ လန္ဘားတဲထဲကိုဝင္လာေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးမ်ား ကိုယ္စီ စိတ္လႈပ္ရွားသြားရသည္။
ၾကဳံေတြ ့ရေတာ့မည့္ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေထြးငယ္အေနႏွင့္ ခန္ ့မွန္းနိုင္ေသာ္လဲ နန္းၾကာညိဳ ကေတာ့ ဘာေတြျဖစ္လာမည္ကို မသိဘဲစိတ္လႈပ္ရွားေနမိသည္။
ေစာေပ ကေသာက္လက္စ ဘီယာဘူးကိုေကာက္ေမာ့ၿပီး တဲတြင္းသို ့ေဝ့ၾကည့္လိုက္သည္။
ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္လုံးက သူ ့စိတ္ႀကိဳက္ပုံစံေတြေတာ့မဟုတ္...
ေထြးငယ္က အသားညိဳညိဳ အရပ္ခပ္ပုပုျဖစ္ၿပီး ကေလးမ်က္ႏွာေလးနဲ ့ျဖစ္သည္။
ရွမ္းမကေရာ....
ရွမ္းမကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့....ရွမ္းမပီပီ အသားေရာင္ကေတာ့ ခပ္ျဖဴျဖဴဘဲျဖစ္သည္..။
အရပ္ကေတာ့ သာမန္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ အရပ္ေလာက္ပဲထင္မိ၏။
ထိုင္ေနတာဆိုေတာ့ ခန္ ့မွန္းလို ့မရ..။
႐ုပ္ရည္ကလဲထူးထူးျခားျခားမရွိလွ.....ရြက္ၾကမ္းေရႀကိဳအဆင့္ေလာက္သာရွိသည္။
ပိန္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ပိန္သည္။
တင္မရွိ၊ရင္မရွိပိန္ျခင္းမ်ိဳး....
လိုးရမွာေတာင္ စိတ္မပါခ်င္။
"ေဟ့ေကာင္လန္ဘား.....အျပင္..အေစာင့္တဲကေကာင္ေတြကို သြားေျပာလိုက္....ဘယ္သူမွတဲနားမကပ္ေစနဲ ့လို ့"
သူ ့လုံျခဳံေရး ေတြကစိတ္ခ်ရမွန္းသိေသာ္လဲ ေထြးငယ္ကို ေငးၾကည့္ေနေသာလန္ဘားကို သတိထားလိုက္မိေသာေၾကာင့္...
စိတ္ေျပာင္းသြားရေအာင္ တမင္ခိုင္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
လန္ဘားထြက္သြားေတာ့ .........
"ေထြးငယ္....နင္ရွမ္းမကို ေျပာျပၿပီးၿပီလား"
ရွမ္းမက ဘာမွန္းမသိေသာေၾကာင့္ ေထြးငယ္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္သည္။
ေစာေပ ဘာကိုေျပာတယ္ဆိုတာ ေထြးငယ္သေဘာေပါက္ေသာ္လဲ နန္းၾကာညိဳကို ေျပာရခက္ေနသည္..။
ဒီလိုျဖစ္မယ္မွန္းသာ ႀကိဳသိပါလၽွင္ ၾကာညိဳ ဥကၠ႒ တဲကို သြားမယ္ဆိုထဲက သူတားမိလိုက္လိမ့္မည္....
ဥကၠ႒ ကို သူပါကူေျပာေပးရင္ ရလိမ့္မည္ထင္ေသာေၾကာင့္ သူပါလိုက္လာခဲ့ျခင္းပင္....
ခုေတာ့ ထင္မွတ္မထားမိေသာအေျခအေနေတြ ျဖစ္လာရသည္..။
"မေျပာရေသးဘူး ဥကၠ႒"
"ေအး....ေျပာျပလိုက္"
ေျပာဆိုေတာ့လဲ ေျပာလိုက္ရ၏။
ေစာေပ၏ အသုံးေတာ္ခံဆိုတာ သိသြားေတာ့ ရွမ္းမက သူ ့ကိုပါ အလိုတူအလိုပါထင္သြားသည္။
ေျဖရွင္းမေနခ်င္ေတာ့...။
"ေထြငယ္...ဒီနားလာခဲ့"
ေစာေပလွမ္းေခၚေသာေၾကာင့္ ေထြးငယ္ထရပ္လိုက္ၿပီးေစာေပရွိရာသို ့ေလၽွာက္သြားသည္။
သင္ခန္းစာေၾကညက္ၿပီးသားေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္မို ့ ေစာေပဘာေၾကာင့္ေခၚတယ္ဆိုတာသိေသာေၾကာင့္.........
ေစာေပထိုင္ေနေသာခုံေဘးတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေစာေပ၏ေဘာင္းဘီၾကယ္သီးမ်ားကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္ေလသည္။
ရွမ္းမ..ေၾကာင္ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
သူသိထားေသာ ေထြးငယ္ဆိုတာ ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ ့လားလို ့ေတာင္ထင္လိုက္မိ၏။
ေထြးငယ္က ေဘာင္းဘီထဲမွ တိုးထြက္လာေသာ ေစာေပ၏ လိင္တံကိုပါးစပ္နဲ ့ အသာအယာကုန္းစုပ္ေပးေနသည္။
ေစာေပလီးက သာမန္ေလာက္သာရွိေသာ္လဲ ဒစ္ေဂါင္းႀကီးကေတာ့ ျပဲလန္ေနသည္။
တဲတြင္းသို ့ျပန္ဝင္လာေသာ လန္ဘားႀကီးမွာ........
ေတြ ့လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ မွင္သက္သြားမိ၏။
ေထြးငယ္က ေစာေပလီးကို ကုန္းစုပ္ေပးေန၏။
ရွမ္းမကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ တအံတၾသ ေငးေမာေနတာကိုေတြ ့ရသည္။
အခန္းထဲမွ ေျပးထြက္သြားလိုက္ခ်င္ပါသည္.....။
ေျခလွမ္းမ်ားက တုန္ ့ဆိုင္းေန၏။
ေစာေပကေတာ့ မ်က္စိမွိတ္ရင္း အရသာခံေနသည္။
သူ..တမင္တကာ... ေထြးငယ္ကို မႈတ္ခိုင္းလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
လန္ဘားမ်က္ဝန္းမွ အရိပ္အေယာင္မ်ားကို သူ.. သေဘာသိပ္မေတြ ့မိေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
စိတ္ထဲက ဘယ္လိုပင္ခံစားေနရေစဦးေတာ့ မ်က္စိေရွ ့မွာေတြ ့ေနရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ လန္ဘား လီးက ေတာင္ခ်င္လာသည္။
ေစာေပကလဲနပ္သည္။
ေထြးငယ္ကိုရပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး လန္ဘားဆီသို ့ေမးေငါ့ျပလိုက္ေလသည္။
အနားသို ့ေရာက္လာကာ ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး ေဘာင္းဘီၾကယ္သီးကိုျဖဳတ္ေနေသာ ေထြးငယ္ကို လန္ဘားေငးေနမိသည္.။
သူစြဲလန္းခဲ့ရေသာ မိန္းခေလးက သူ ့ေရွ ့မွာဒူးေထာက္ရက္ႏွင့္ လီးစုပ္ေပးဖို ့ျပင္ေနသည္။
ဘာကိုစိတ္နာရမလဲဆိုတာေတာင္ လန္ဘားႀကီး မေတြးတတ္ေတာ့.........
အထိအေတြ ့အရ ကၽြမ္းက်င္အဆင့္ဆိုတာကိုသိလိုက္ရျပန္ေတာ့ စိတ္မသက္မသာျဖစ္မိရျပန္သည္။
စိတ္က ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ျဖစ္ေနတာေတာင္ လီးက ေတာင္သထက္ေတာင္လာ၏။
ေထြးငယ္၏ ကၽြမ္းက်င္မႈကို လန္ဘားႀကီးေသြးသားမ်ားက မလြန္ဆန္နိုင္ပါ။
ရွမ္းမခမ်ာလဲ ေလာကီသားေပမို ့မ်က္စိေရွ ့ကျမင္ကြင္းမ်ားေၾကာင့္ စိတ္ေတြဗေလာင္ဆူေနမိရသည္။
ေစာေပ မတ္တပ္ရပ္ကာအဝတ္မ်ားခၽြတ္ျပစ္လိုက္ၿပီး ၾကာညိဳထိုင္ေနေသာအနားသို ့ ေလၽွာက္သြားလိုက္ၿပီး
"ရွမ္းမ....ငါ့လီးစုပ္ေပး"
ေက်ာ္ဒင္ ကိုယ္လုံးတီးႀကီးနဲ ့ေလၽွာက္လာတာျမင္ရ ကထဲက ၾကာညိဳ ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနမိသည္။
မ်က္ႏွာနားကို လီးႀကီးတိုးကပ္လာၿပီး မႈတ္ေပးခိုင္းေတာ့ လန္ ့သြားမိရျပန္သည္။
ကိုယ္တိုင္သေဘာတူထားၿပီးသားမို ့ ျငင္းလဲမျငင္းနိုင္...။
ဒီအေျခေနေရာက္မွေတာ့ ျငင္းလို ့မရေတာ့နိုင္မွန္းလဲသိ၏။
မထူးေတာ့ၿပီမို ့မ်က္စိစုံမွိတ္ကာ ေစာေပလီးႀကီးကို ပါးစပ္ထဲသို ့ စုပ္ငုံ ေပးလိုက္ရေတာ့သည္.။
ၾကာညိဳလုပ္ပုံက လီးစုပ္ေပးတာမဟုတ္ဖဲ ငုံထားသလိုသာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေစာေပ ဖီး(လ္)မလာဘဲ ျဖစ္ေနသည္။
"ဟဲ့..ေကာင္မေလး...နင္လီးမစုပ္ဖူးဘူးလား"
ေစာေပေမးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ရွမ္းမ လီးငုံရက္မွ ေခါင္းညႇိတ္ျပ၏။
လီးကေတာင္ေနရာမွျပန္ေတာင္က်သြားရသည္။
"ထစမ္းဟာ....နင့္အဝတ္ေတြခၽြတ္ျပစ္လိုက္"
အဝတ္ေတြခၽြတ္ရမယ္ဆိုေတာ့ ၾကာညိဳ ရွက္သြားသည္။
ေထြးငယ္ကလဲ ခၽြတ္ရေသးတာမဟုတ္။
ေစာေပတစ္ေယာက္သာ ကိုယ္လုံးတီးျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္၏။
တုံ ့ဆိုင္းေနေသာ ၾကာညိဳ ့ကို ေစာေပ စိတ္မရွည္ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ ဆြဲထူလိုက္ၿပီး သူကိုယ္တိုင္ဘဲ အဝတ္ေတြဆြဲခၽြတ္ျပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ထ
လန္ဘားႀကီးအေျခအေနကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေထြးငယ္ရဲ ့အျပဳအစုမွာ တအင္းအင္းနဲ ့ေမ်ာေနတာေတြ ့ရသည္။
ကိုယ္တုံးလုံးေလးျဖစ္သြားေသာရွမ္းမက သူ ့နို ့ေသးေသးေလးကိုလက္တစ္ဖက္နဲ ့ကာရင္း က်န္တဲ ့လက္တစ္ဖက္ကလဲ ပိပိေလးကို ကာထားသည္။
ပိန္သြယ္လွသူမို ့ ကိုယ္လုံးတီးေလးျဖစ္သြားေသာအခါ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ႏွယ္ ထင္ရေလာက္ေအာင္ပင္..။
ေစာေပၾကည့္ေနရင္းက စိတ္ပါလာေသာေၾကာင့္ ၾကာညိဳ ့လက္မ်ားကိုဆြဲဖယ္ျပစ္လိုက္သည္။
အၾကမ္းပန္းကန္လုံးေလာက္ပင္မရွိခ်င္ေသာ နို ့ေသးေသးေလးကျဖဴေဖြးေနၿပီး နို ့သီးေခါင္းေလးက ပန္းေသြးေရာင္သန္းေနသည္။
ရွမ္းမခမ်ာ ရွက္လြန္းေသာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာမ်ားပင္နီျမန္းလာရ၏။
"သြား....ေထြးငယ္ဘယ္လိုလီးစုပ္လဲဆိုတာ အနီးကပ္သြားၾကည့္ေခ်"
ေထြးငယ္လီးစုပ္ေနပုံက မိန္ရည္ရွက္ရည္ရွိလြန္းလွသည္...။
လန္ဘား၏အေတာ္အတန္ ရွည္လၽွားလွေသာ လီးႀကီးကို အရင္းထိတိုင္ေအာင္ဆြဲငုံလိုက္ပုံက ၾကည့္ေနရေသာၾကာညိဳေတာင္ အသက္ရႉၾကပ္သလိုျဖစ္သည္။
ေဘးကေန ၾကာညိဳၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ လန္ဘားေရာေထြးငယ္ပါ စိတ္ထဲမွာ မရိုးမရြျဖစ္ေနမိၾကၿပီး ကာမစိတ္မ်ားပိုႂကြလာသလို ခံစားမိၾကသည္။
လန္ဘားလဲ စိတ္ကအရမ္းထေနၿပီမို ့ ရွမ္းမ၏ နို ့ေလးကိုလွမ္းၿပီးပြတ္ေျခေပးေနလိုက္သည္။
လန္ဘားတို ့ သုံးေယာက္အဆင္ေျပေနသည္ကို ေစာေပ ဘီယာတစ္ဘူးထပ္ေဖာက္ေသာက္ရင္း အရသာခံကာၾကည့္ေန၏။
"ေထြးငယ္"
ေစာေပေခၚသံေၾကာင့္ စုပ္လက္စလန္ဘားလီးႀကီးကို ပါးစပ္ထဲမွဆြဲထုတ္ၿပီး ေထြးငယ္လွည့္ၾကည့္လာသည္။
လန္ဘားလဲ ဟတ္ေကာ့ႀကီးျဖစ္သြားရေသာေၾကာင့္ သူ ့လီးႀကီးကို အနားတြင္အဆင္သင့္ရွိေနေသာရွမ္းမ၏ ပါးစပ္ႏွင့္ ေတ့ေပးလိုက္ေလသည္။
ေစာေပ တစ္ေယာက္ထဲကို အသုံးေတာ္ခံရမည္ဟု ထင္မွတ္ထားရာမွ လန္ဘားကလီးႀကီးထိုးေပးလာေသာေၾကာင့္ ၾကာညိဳ ေစာေပကို လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
ေထြးငယ္ကို အနားသို ့လာရန္ အသံတိတ္ လက္ရပ္ေခၚေနေသာ ေစာေပက သူ ့ကိုလွမ္းၾကည့္လာေသာရွမ္းမကိုျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္
"လန္ဘားကို....နင္ဆက္မႈတ္ေပးထားလိုက္"
ဟုေျပာလိုက္ရသည္။
ရွမ္းမၾကည့္ရတာ လန္ဘားကိုလုပ္ေပးခ်င္ပုံမရ..။
ေစာေပေျပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ ေယာင္ၿပီးျပန္လွည့္လိုက္မိေသာရွမ္းမ မွာမ်က္စိေရွ ့တြင္အနီးကပ္ေတြ ့ျမင္ေနရေသာ လီးႀကီးကို ေတြ ့လိုက္ရျပန္ေတာ့ ရင္ခုန္မိရျပန္သည္။
လန္ဘားႀကီးနို ့ကိုင္စဥ္တုန္းက ဖီး(လ္)တက္ကာ ၿငိမ္ခံေနၿပီးမွ မႈတ္ေပးဖို ့က်ေတာ့ တြန္ ့ဆုတ္မိသလိုျဖစ္ရတာကို လဲ အားနာသလိုျဖစ္မိျပန္၏။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ လန္ဘားႀကီးလီးက ၾကာညိဳ ့ပါးစပ္ထဲေရာက္သြားရေတာ့သည္။
ေထြးငယ္လုပ္တာကို အနီးကပ္ေတြ ့ျမင္ထားရေသာေၾကာင့္ ၾကာညိဳ ့ ပေလြကတိုးတက္လာသည္။
ေထြးငယ္လို စမ္းၾကည့္ခ်င္လို ့ လန္ဘားလီးကို တဆုံးငုံၾကည့္ေတာ့ အာေခါင္ကို ေထာက္မိေသာေၾကာင့္ ေခ်ာင္းပါဆိုးသြားရသည္။
ဒီေလာက္အရွည္ႀကီးဟာကို ေထြးငယ္ဘယ္လိုမ်ားတဆုံးထိေအာင္ ငုံနိုင္၊စုပ္နိုင္ရတာလဲလို ့ ေတြးမိ၏။
ေထြးငယ္အဝတ္မ်ားခၽြတ္ေနသည္....။
လန္ဘားႀကီးမွာ... ၾကာညိဳ မႈတ္ေပးတာကို ခံေနေသာ္လဲ သူ ့မ်က္လုံးမ်ားက ေထြးငယ္ဆီမွာသာရွိေနသည္။
ေထြးငယ္နဲ ့မေလး ေရခ်ိဳးတုန္းက ေခ်ာင္းၾကည့္လို ့ေတြ ့ဖူးေသာ္လဲ ခုလိုအနီးကပ္ႀကီးမဟုတ္။
ေစာေပက ေထြးငယ္ကိုဆြဲေခၚၿပီး နို ့ညိဳညိဳေလးကို တႁပြတ္ႁပြတ္စို ့ေပးေနေတာ့ ေထြးငယ္ေကာ့လန္တက္ေနသည္။
လန္ဘားစိတ္ထဲတြင္ ေစာေပကိုမနာလိုျဖစ္သြားရ၏။
ေထြးငယ္ကိုလဲ ေတာ္ေတာ္ထန္တဲ့ေကာင္မ ဖာသည္မျဖစ္ဖို ့ေကာင္းတယ္ဟု စိတ္ထဲမွ က်ိန္ဆဲမိသည္။
သူ ့ကိုမႈတ္ေပးေနသာရွမ္းမကိုထခိုင္းလိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုလက္လွမ္းလိုက္ေတာ့ ရွမ္းမက သူ ့လက္ကိုဖမ္းဆြဲထားသည္။
"ဘာျဖစ္လို ့လဲ"
"ငါ...ငါေၾကာက္တယ္"
စကားေျပာသံၾကားေသာေၾကာင့္ ေစာေပလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ လန္ဘားက ရွမ္းမေစာက္ဖုတ္ကို ႏွိုက္မလို ့လုပ္ေနတာကို ေတြ ့လိုက္ရ၏။
လန္ဘားလိုးခ်င္ေနၿပီဟု ထင္လိုက္မိေသာေၾကာင့္ လန္ဘားသေဘာက်ေနေသာ ေထြးငယ္ကို အရင္ေပးလိုးရန္ လူျခင္းလဲေပးမွပါေလလို ့စဥ္းစားမိ၍
"ေထြးငယ္....သြား...ရွမ္းမနဲ ့လူခ်င္းလဲလိုက္"
ေထြးငယ္အျဖစ္က တကယ္ဘဲ ဖာ သာသာေလာက္သာရွိသည္။
ဖာသည္မကမွ အလိုးခံရင္ ပိုက္ဆံရလိမ္းဦးမည္။
တိုင္းရင္းသားအဖြဲ ့က ခပ္ႀကီးႀကီးေကာင္ေတြ ေသာက္ရင္းစားရင္းမူး႐ူးကာ လီးသရမ္းခ်င္လဲ ေထြးငယ္ဘဲျပဳစုေပးရသည္။
စခန္းမွာေတာ့ ေစာေပ၏မူပိုင္ျဖစ္၏။
သူ ့ပေထြးေတြကိုေတာ့ ေၾကာက္တာေရာ ဖားခ်င္တာေရာေၾကာင့္ လိုအပ္လာလၽွင္ ေထြးငယ္ကို ထိုးေကၽြးလိုက္သည္။
အဖြဲ ့သားေတြကေတာ့ ဘယ္သူမွ မရိပ္မိၾက။
ေထြးငယ္ကိုယ္တိုင္ကလဲ ႏွာထန္သည္။
ဘာလာလာ ေဒါင္းၿပီးသားဆိုတဲ့ အစားထဲကျဖစ္၏။
ေထြငယ္ေရာက္လာေတာ့ လန္ဘားက ထိုင္ခုံေပၚတြင္ေလးဘက္ေထာက္ခိုင္းၿပီး ေနာက္ကေနအားရပါးရလိုးေတာ့သည္။
လီးယဥ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္၏ တုန္ ့ျပန္မႈကေကာင္းလွသည္။
အတြင္းႂကြက္သားမ်ားကို ညႇစ္ခံေပးထားေသာေၾကာင့္ လိုးရတာစီးစီးပိုင္ပိုင္နဲ ့ အရသာရွိလွ၏။
လန္ဘားႀကီး ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ လိုးေဆာင့္ေနတာကို ေတြ ့ျမင္ေနရေသာရွမ္းမႏွင့္ ေစာေပတို ့ႏွစ္ဦးလဲ ကာမေသြးမ်ားကဆူေဝသထက္ ဆူေဝလာရသည္။
ေစာေပ... ရွမ္းမ၏ေစာက္ဖုတ္ေလးကို လွမ္းႏွိုက္လိုက္ေတာ့ ကာမရည္ၾကည္ေလးမ်ားပင္စိုစြတ္ေနေလၿပီ။
ရွမ္းမေလးနန္းၾကာညိဳ... ရွက္မေနနိုင္ေတာ့ေပ..။
ေစာေပ...လက္ညႇိုးနဲ ့လက္ခလယ္ ႏွစ္ေခ်ာင္းပူး၍ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ ထိုးထည့္လိုက္ေတာ့ ရွမ္းမရဲ ့တီးတိုး ညည္းျငဴသံေလးေပၚထြက္လာသည္။
ေစာက္ဖုတ္က လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးထည့္တာေတာင္ ၾကပ္သိပ္ေန၏။
ေစာက္ဖုတ္ႏွိုက္ရင္းက နို ့ေသးေသးျဖဴျဖဴေလးကို ကုန္းစို ့ေပးလိုက္ေတာ့ ညည္းသံပိုက်ယ္လာသည္။
ေစာေပလိုးခ်င္လာသည္။
ရွမ္းမကို ေပြ ့ခ်ီ၍ သူ ့တစ္ေယာက္အိပ္ခုတင္ေလးရွိရာသို ့ေခၚေဆာင္လာေတာ့....
ရွမ္းမတစ္ေယာက္မိန္းေမာေနသူလို မ်က္စိေလးမွတ္ကာ ပါလာ၏။
ကုတင္ေပၚ အသာခ်ၿပီး ေပါင္လုံးပိန္ပိန္ေလးမ်ားကို အသာျဖဲကာေနရာယူလိုက္သည္။
ေစာက္စိေလးကို ဒစ္ေခါင္းနဲ ့ထိုးပြတ္ေပးလိုက္ေသာအခါ....ခႏၲာကိုယ္ေသးေသးေလးမွာ ေကာ့တက္သြားသည္။
ေစာက္ေခါင္းဝေလးသို ့ သူ ့လီးႀကီးကိုေတ့လိုက္ေတာ့ ရွမ္းမဆီက အသံတိုးတိုးေလးထြက္ေပၚလာ၏။
"ေျဖးေျဖးလုပ္ေနာ္......ငါ..တစ္ခါမွမလုပ္ဖူးဘူး" တဲ့.........။
ေစာေပ..အံၾသသြားသည္။
ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ ့လားလို ့လဲ ထင္လိုက္မိ၏။
တစ္ခါမွအလိုးမခံဖူးေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္က သူ ့အေပးအယူကိုလက္ခံသည္တဲ့......
ရွမ္းမ ညာေနတယ္လို ့သာထင္ရသည္။
လီး ကိုေစာက္ပတ္ထဲသို ့ထိုးထည့္လိုက္ေသာအခါတြင္မွ ရွမ္းမ ညာေနတာမဟုတ္မွန္းသိလိုက္ရေတာ့၏။
ေစာက္ေခါင္းေလးက ေသးက်ပ္ေနေလသည္..။
လီးကိုေျဖးေျဖးခ်င္းေခ်ာ့သြင္းေနရ၏။
မထင္မွတ္ဖဲ ပါကင္ေလးကို လိုးေနရေသာေၾကာင့္ ေစာေပ အႀကိဳက္ေတြ ့ေနသည္။
ေထြးငယ္နဲ ့လဲေပးလိုက္မိတာ မွန္သြား၏။
ခ်စ္သူအတြက္ အလိုးခံေနရေသာ ရွမ္းမေလး နန္းၾကာညိဳခမ်ာေတာ့ ပထမဦးဆုံး အေတြ ့အၾကဳံကို နာၾကင္စြာခံစားေနရေလသည္။
ေစာေပမွာ ဘီယာတန္ခိုးေၾကာင္းေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မပီးနိုင္ျဖစ္ေနသည္။
လန္ဘားႀကီးကေတာ့ တစ္ခ်ီပီးသြားၿပီျဖစ္၏။
ေထြးငယ္က ေစာေပတို ့အနားသို ့ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ရွမ္းမ၏နို ့ပိန္ေလးကို ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။
ေထြငယ္၏ စြမ္းေဆာင္ခ်က္က ထိေရာက္သည္ဆိုရေပမည္။
ရွမ္းမ... နာၾကင္မႈေတြ ေမ့ေပ်ာက္သြားရသည္။
မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ပြတ္သပ္ယုယေပးမႈႏွင့္ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္၏ လိုးေဆာင့္မႈကို တၿပိဳင္နက္ခံစားေနရသည္ဟူေသာ အသိက ရွမ္းမ၏ ရမၼက္မီးကို ပိုမိုေတာက္ေလာင္ေစခဲ့ေလသည္။
သူမ၏ အပ်ိဳစင္ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာလဲ လီးဒဏ္ကို ပိုမိုခံနိုင္ရည္ရွိလာၿပီျဖစ္သည္။
ခ်စ္သူအတြက္ စိတ္မပါဘဲ အလိုမတူစြာ လိုက္ေရာခဲ့ရေသာ္လဲ ေသြးသားခႏၲာ၏ အထိအေတြ ့က သူမကို ညႇို ့ယူဖမ္းစားလိုက္ေလသည္။
သူ.. မထိရက္၊မကိုင္ရက္ႏွင့္ တယုတယ ျမတ္နိုးခဲ့ရေသာ ပန္းေလးတစ္ပြင့္........ေႂကြလြင့္သြားရၿပီဆိုတာကို.......
ေလးလုံးထြန္းေဇာ္တစ္ေယာက္သာသိခြင့္ရခဲ့လၽွင္...ဘယ္လိုေနမည္လဲ.. မသိတတ္နိုင္..။
ေစာေပသူ ့ကိုယ္ေပၚဆင္းသြားေတာ့ ၾကာညိဳ ႏြမ္းလၽွစြာက်န္ရစ္ခဲ့ရသည္။
လီးအရသာကို ပီျပင္စြာ မခံစားတတ္ေသးေသာေၾကာင့္ အလိုးခံရသည့္ ဖီလင္ကမျပည့္ဝသလိုျဖစ္ေနမိသည္...။
လန္ဘား လီးက ေစာေပလီးထက္ ႀကီးလဲႀကီး ေရွလဲေရွေသာေၾကာင့္ လန္ဘားလီးနဲ ့ အလိုးခံရပါက ဘယ္လိုေနမလဲမသိဘူးဟု ေတြးမိလိုက္ေသာေၾကာင့္....
ရွမ္းမ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ရွက္သြားမိသည္...။
ငါဘာေတြေလၽွာက္စဥ္းစားမိေနပါလိမ့္ဆိုၿပီး ကိုယ့္ဖာသာကို နားမလည္နိုင္ျဖစ္မိသည္။
ေထြးငယ္ကို လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ေစာေပ၏လိင္တံကို လၽွာနဲ ့ရက္ၿပီးသန္ ့ရွင္းေပးေနတာေတြ ့လိုက္ရ၏။
ေထြးငယ္ကိုလဲ ၾကာညိဳ နားမလည္နိုင္ပါ။
ခုေလးတင္ ၾကာညိဳ ့ေစာက္ဖုတ္ထဲကိုလိုးသြင္းၿပီး လရည္မ်ားပန္းထုတ္ခဲ့ေသာ လီးႀကိးကို သူမို ့လို ့မရြံမရွာ ရက္ေနသည္။
ပိုဆိုးတာက ၾကာညိဳ ့ေစာက္ရည္ေတြလဲ လီးႀကီးမွာ ေပက်ံေနမွာေသခ်ာသည္။
ဒါကို ေထြးငယ္က မစဥ္းစားမိဘူးတဲ့လားကြယ္....
စဥ္းစားမိတယ္ဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို ့မရြံ ရတာတဲ့လဲ...
ေတြးေတာရင္းျဖင့္...
ၾကာညိဳ နားမလည္တာေတြမ်ားလြန္းလွပါလားဆို တာသိလိုက္ရေတာ့သည္။
ေစာေပနဲ ့လန္ဘား အနားယူရင္း ဘီယာေသာက္ေနခ်ိန္တြင္
ၾကာညိဳ....ေထြးငယ္အနားသို ့သြားၿပီးထိုင္လိုက္ေတာ့ ေထြးငယ္က ျပဳံးျပသည္။
ေထြးငယ္ကို ၾကာညိဳ ေမးခ်င္ေသာ္လဲ ဘယ္ကစရမွန္းမသိျဖစ္ေနရ၏။
"ၾကာညိဳ...တစ္ခုခု ေျပာစရာရွိေနလို ့လား"
အလိုက္သိစြာေမးျမန္းလာေသာ ေထြးငယ္ေၾကာင့္ ၾကာညိဳေမးၾကည့္ဖို ့ အားရွိသြားရသည္။
"နင္ဘာမွမျဖစ္ဖူးလားဟင္"
"ဘာကိုေမးတာလဲ ၾကာညိဳ"
"ဟို....ဟိုေလ.....နင္အလိုးခံရတာ ဘာမွမျဖစ္ဖူးလားလို ့"
"ဘာျဖစ္ရမွာလဲဟ....ငါ့အတြက္ကရိုးေနပါၿပီဟာ"
"မနာဘူးလား"
"မနာပါဘူး"
ၾကာညိဳေမးေနတာကို ျပန္ေျဖေနရင္း ဘာျဖစ္လို ့ဒီလိုလာေမးေနရတာလဲလို ့ စဥ္းစားမိလိုက္ေတာ့....တစ္ခုခုကိုသေဘာေပါက္လိုက္သလိုျဖစ္သြားသည္။
"ဘာလဲဟင္....နင္နာေနလို ့လား"
ၾကာညိဳ ညႇိုးငယ္ေသာမ်က္ႏွာေလးျဖင့္ ေခါင္းညႇိတ္ျပလာသည္။
"နင္...နင္...ခုမွ"
ျဖစ္မွျဖစ္ရေလဟု ေထြးငယ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရသည္။
ဒါဆို...ၾကာညိဳက အပ်ိဳစင္ေလးေပါ့....ပါကင္အဖြင့္ခံလိုက္ရတာေပါ့....။
ေထြးငယ္မသိပါ။
ေထြးငယ္ထင္ထားတာက ၾကာညိဳက အေတြ ့အၾကဳံရွိၿပီးသားလို ့သာ။
ဒီတိုင္းဆိုၾကာညိဳခံနိုင္ပါ ့မလား။
ေစာေပ အထာကိုသိေနေသာေၾကာင့္ ၾကာညိဳ ့အတြက္ ေထြးငယ္စိတ္ပူမိသည္။
သိပ္မၾကာခင္မွာ ေစာေပ ေနာက္တစ္ေၾကာင္းဆြဲလိမ္းဦးမယ္ဆိုတာကို ေထြးငယ္ အတပ္သိေန၏။
ျ့ကာညိဳ ့အတြက္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ...
လုံးဝ မခံရေအာင္ေတာ့ သူမလုပ္ေပးတတ္ပါ...
အတတ္နိုင္ဆုံးၾကာညိဳသက္သာေအာင္လုပ္ေပးမယ္လို ့ဆုံးျဖတ္လိုက္မိရသည္။
ေစာေပနဲ ့လန္ဘား ဘီယာေသာက္ရင္း စကားေျပာေနၾကသည္။
"လန္ဘားႀကီး...ဘယ္လိုလဲ..စိတ္တိုင္းက်ရဲ ့လား"
"က်ပါတယ္..ဒါနဲ ့ ဥကၠ႒ ဘယ္လိုကဘယ္လို ေထြးငယ္ကို ခ်ဳပ္ထားတာလဲ"
လန္ဘားႀကီး ေမးခြန္းကို ေစာေပ ေျဖဖို ့စိတ္ကူးမရွိေသာေၾကာင့္
"ဒီလိုပါဘဲကြာ"
ဟုသာေျဖလိုက္မိသည္။
ဒီေကာင္ ေကာင္မေလးကို ေတာ္ေတာ္သေဘာက်ေနတာထင္ပါရဲ ့...။
"မင္း..ေကာင္မေလးကို ေတာ္ေတာ္သေဘာက်ေနလား...သေဘာက်ရင္ ငါ.. စီစဥ္ေပးမယ္...အတည္ယူမလား"
"ဟာ....မယူပါဘူး...ခင္ဗ်ား ေလၽွာက္မလုပ္နဲ ့ေနာ္"
ဒီလိုက်ေတာ့လဲ လန္ဘားက ျပာျပာသလဲ ျငင္းသည္။
သေဘာက်လြန္းေသာေၾကာင့္ ေစာေပ တဟားဟား ေအာ္ရယ္လိုက္မိ၏။
ိရယ္သံေၾကာင့္လားမသိ....တဲအနီးရွိသစ္ပင္ေပၚမွ ညည့္ငွက္မ်ား တဖ်ပ္ဖ်ပ္ လန္ ့ပ်ံသြားၾကသည္။
"လာကြာ.....ေနာက္တစ္ေၾကာင္းေလာက္ အားေပးလိုက္ရေအာင္"
ေစာေပ ရယ္သံေၾကာင့္ ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္ေနေသာ လန္ဘားႀကီးမွာ နားခ်င္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လဲ ထရပ္လိုက္ရသည္။
သူ ့ဆန္စား၊ ရဲရမည္ ဆိုေသာစကားရွိသည္မဟုတ္ပါလား။
တကယ္ေတာ့ သူထြက္သြားခ်င္လွၿပီ။
ရင္ထဲကနာၾကင္မႈကို ဘာမွမျဖစ္ဟန္ေဆာင္ေနရျခင္းက ပင္ပန္းလြန္းသည္..။
ေစာေပ ကိုစိတ္နာရမွာလား...
ေထြးငယ္ကိုဘဲ စိတ္နာရမလား......
ေလာကႀကီးကိုဘဲ စိတ္နာရမွာလား.....ေဝခြဲမရ...
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကံၾကမၼာကိုဘဲ ယိုးမယ္ဖြဲ ့လိုက္မိေတာ့သည္။
"ေကာင္မေလးေတြ လာၾက"
ေစာေပေခၚသံေၾကာင့္ ခုတင္ေပၚတြင္ထိုင္ေနၾကေသာ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ ထလာၾကသည္။
"လာထိုင္...ဘီယာေသာက္"
စခန္း ဥကၠ႒ ဆိုေတာ့လဲ ဘီယာက ေဖာျခင္းေသာျခင္းရွိေနသည္....။
ငယ္သားေတြကေတာ့ စားေရးေသာက္ေရးေတာင္ ျဖစ္သလို ႐ုန္းကန္ေနရ၏။
ေစာေပ ေနာက္တစ္ေၾကာင္းဆြဲမည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ထရပ္လိုက္မိေသာ လန္ဘားႀကီးမွာ ရပ္ပဲေနရမလို..ျပန္ဘဲထိုင္ရမလို ျဖစ္ေနမိသည္။
"လန္ဘား....ခုတင္ေအာက္က ဘီယာတစ္ကတ္ ဆြဲလိုက္စမ္းကြာ"
ေစာေပ လွမ္းခိုင္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ လန္ဘားစိတ္သက္သာရာ ရသြား၏။
ဘီယာပူေႏြးေႏြးကို စုပ္ေသာက္ေနေသာ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္မွာ ခုခ်ိန္ထိ ဝတ္လစ္စလစ္ႏွင့္ပင္ရွိေနၾကသည္။
ခ်ဥ္စုတ္စုတ္ဘီယာကို အရသာခံကာ ေသာက္ေနေသာ ေထြးငယ္ကို လန္ဘားျမင္ေတြ ့ေနရတာ စိတ္ဆင္းရဲ မိသည္။
တမင္လိုက္ၾကည့္ေနတာမဟုတ္ေသာ္လဲ သူ ့မ်က္လုံးမ်ားက ေထြးငယ္ဆီမွာသာ ရွိေနၾက၏။
သူ ရွမ္းမ အနားသို ့ေရႊ ့ထိုင္လိုက္ၿပီး ရွမ္းမကို လွမ္းဖက္လိုက္ေတာ့ ေထြးငယ္တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္တာ ေတြ ့လိုက္ရသည္။
ေထြးငယ္ ဘယ္လိုခံစားလိုက္ရသလဲ...
လန္ဘားႀကီးစိတ္ထဲမွာ ကိုယ့္ အေတြးနဲ ့ကိုယ္ ေၾကနပ္မိေနသည္။
တကယ္ေတာ ့ေထြးငယ္က လန္ဘား ဘာလုပ္လုပ္ ဂ႐ုမစိုက္ပါ။
ေထြးငယ္ဂ႐ုစိုက္မိတာက ၾကာညိဳ ့ကိုသာ...
ၾကာညိဳ ခုလိုအေျခအေနမ်ားနဲ ့ေတြ ့ၾကဳံေနရျခင္းက သူ ့ပေယာဂ မကင္းသလို စိတ္ထဲမွာခံစားေနရျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ရွမ္းမက ၾကဳံေတြ ့ေနရသည့္ အေျခအေနကို လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ ျဖတ္သန္းလိုက္ဖို ့ ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးသားျဖစ္၏။
ေလးလုံး ..ဒုကၡမွလြတ္ေျမာက္မည္ဆိုပါက သူဘာဘဲလုပ္ရလုပ္ရ လုပ္ရန္အသင့္ပင္..။
လန္ဘားလဲ ေထြးငယ္က မၾကာမၾကာလွမ္းၾကည့္ေနတာေတြ ့ရေသာေၾကာင့္ ရွမ္းမကိုယ္လုံး ပိန္ပိန္ပါးပါးေလးကို ပြတ္သပ္ေဆာ့ကစားေနလိုက္သည္။
နို ့သီးေခါင္းပန္းေရာင္ေလးကို ဖ်စ္လိုက္ေတာ့ ရွမ္းမတြန္ ့သြား၏။
ေထြးငယ္လွမ္းၾကည့္ျပန္သည္။
အနားမွာရွိေနေသာေစာေပကို အကဲခတ္ၾကည့္ေတာ့ လန္ဘားတို ့အတြဲကို မ်က္စိစားပြဲထိုင္ေနတာေတြ ့ရ၏။
ေထြးငယ္.. ထရပ္လိုက္ေတာ့ ေစာေပက လွည့္ၾကည့္လာေသာေၾကာင့္ ခြင့္ေတာင္းေသာပုံစံမ်ိဳးနဲ ့ၾကည့္လိုက္မိရသည္။
ေစာေပ ေခါင္းညႇိတ္ျပ၏။
ေထြးငယ္....ေစာေပကို ေက်ာ္ၿပီးေတာ့ ေတာ့မလုပ္ရဲ......
ေစာေပခြင့္ျပဳေသာေၾကာင့္ လန္ဘားတို ့ စုံတြဲရွိရာသို ့ေရႊ ့ထိုင္လိုက္သည္။
ေထြးငယ္ သဝန္တိုေနၿပီဟုထင္မိေသာေၾကာင့္ လန္ဘားႀကီးေပ်ာ္သြား၏။
လန္ဘားႀကီး၏လက္မ်ားက ရွမ္းမဆီမွ ေထြးငယ္ထံသို ့ကူးေျပာင္းသြားေလသည္။
ေထြးငယ္၏ တုန္ ့ျပန္မႈက ရက္ေရာလွ၏။
လန္ဘား သူ ့နို ့ေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္လာေတာ့ သူကလဲ လန္ဘား လီးႀကီးကို ကိုင္ဆြ၍ ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္သည္။
လန္ဘားလီးက ေထာင္မတ္လာသည္။
လန္ဘား ရွမ္းမဘက္လွည့္မသြားရေအာင္ လီးႀကီးကို ငုံ ့ကာစုပ္ေပးလိုက္ျပန္သည္။
ေထြးငယ္ ထင္ထားသည့္အတိုင္းပင္....
ရွမ္းမဘက္ကို မလွည့္နိုင္ေတာ့ဘဲ လန္ဘားႀကီးတစ္ေယာက္ ေထြးငယ္ရဲ ့ လၽွာစြမ္းေအာက္တြင္ ခံစားေနရေလသည္။
ရွမ္းမလဲ အနီးကပ္ေတြ ့ျမင္ေနရေသာ ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ရင္ ကာမစိတ္မ်ား ျပန္လည္ထႂကြလာရျပန္သည္။
ေစာေပ ရွမ္းမကိုလွမ္းေခၚလိုက္၏။
ေထြးငယ္အႀကံအစည္မ်ားပ်က္ရေတာ့မည္ထင္သည္။
ျဖစ္နိုင္လၽွင္ ရွမ္းမကို ဘာမွမလုပ္ဖဲ နားေနေစခ်င္ပါသည္။
ပါးစပ္ထဲက လီးကိုထုတ္ၿပီးလွမ္းၾကည့္မည္လုပ္ေတာ့ လန္ဘားက သူ ့ေခါင္းကို အတင္းျပန္ဖိခ်သည္။
လန္ဘားတို ့ကိုၾကည့္ရင္း ေစာေပမွာလီးေတာင္ေနေလၿပီ။
ရွမ္းမေရာက္လာေသာအခါတြင္ သူ ့လီးကို ကိုင္လႈပ္ျပလိုက္ေတာ့ နားလည္စြာဘဲ ငုံ ့စုပ္ေပးလာသည္။
ဒီေကာင္မေလး မဆိုးဘူးဘဲ ဟု ေတြးလိုက္မိ၏။
ရွမ္းမ..စိတ္ပါစြာမႈတ္ေပးေနေသာေၾကာင့္ ေစာေပ လိုးခ်င္စိတ္ေပါက္လာသည္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ လိုးေနက်တြင္းေဟာင္းေလးဘဲ ေအာင္းေတာ့မယ္လို ့စိတ္ကူးရလိုက္သည္။
ရွမ္းမက အေတြ ့အၾကဳံမရွိေသးေတာ့ လိုးရတာသိပ္မေကာင္း.............
ေအာက္ေပးမေကာင္းဘူးလို ့ေျပာရမည္။
ပါကင္ေလးေဖာက္လိုက္ရတာကလြဲလို ့ေစာေပသေဘာမေတြ ့မိေပ။
ေထြးငယ္ကေတာ့ သူ ့အႀကိဳက္ သူ ့အထာကိုသိေသာေၾကာင့္ အဆင္ေျပသည္..။
"ေဟ့ေကာင္..လန္ဘား...ဒီတစ္ခါ မင္းရွမ္းမကို ခ်ကြာ"
ေစာေပ လွမ္းေျပာေသာေၾကာင့္ လန္ဘား စိတ္ညစ္သြား၏။
သူက ေထြးငယ္ကိုဘဲ လိုးခ်င္သည္မဟုတ္လား.....
မတတ္နိုင္....
ေဆာ္ျခင္းလဲေပးလိုက္ရသည္။
လီးကလဲ ေတာင္ေန၊စိတ္ကလဲထန္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရတဲ့အေပါက္ပဲ ဂ်ီးမမ်ားဘဲ လိုးရေတာ့မည္ေပါ့။
ရွမ္းမကို ေလးဘက္ေထာက္ခိုင္းလိုက္၏။
ပိန္ေသာသူမို ့ ဖင္ေလးက ခၽြန္းထြက္ေနသည္။
လိုးရမွာေတာင္ အားနာစရာေကာင္းေန၏။
မတတ္နိုင္ လိုးစရာရွိတာေတာ့ လိုးရေပမည္။
လန္ဘားႀကီးလီးက ရွမ္းမေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ တရစ္ရစ္တိုးဝင္လာေနသည္။
ေစာေပ လိုးထားလို ့နာေနေသာ္လဲ ဒီတစ္ခါေတာ့ လီးအရသာဘယ္လိုဆိုတာကို ေသခ်ာခံစားၾကည့္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ ရွမ္းမစိတ္သြင္းထားလိုက္သည္။
လန္ဘားလီးက ပိုေရွ၊ပိုတုတ္ေသာေၾကာင့္ ခံရတာမသက္သာလွေသာ္လဲ စိတ္ပါေနေသာေၾကာင့္လားမသိ ခံလို ့ေကာင္းလာသလိုလိုျဖစ္မိသည္...။
ေစာေပနဲ ့တုန္းက နာတာဘဲသိ၏။
လန္ဘားႀကီးမွာ လိုးသာေနရေသာ္လဲ စိတ္က ေထြးငယ္ဆီမွာသာ ရွိေနသည္။
လွမ္းၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ေထြးငယ္၏ ညိဳလုံးလုံးဖင္ေလးကိုေတြ ့လိုက္ရျပန္သည္။
ေစာေပ ကေတာ့ ေအာက္ကေန သာသာယာယာနဲ ့ ဇိမ္က်ေနေလသည္။
ေစာေပက ခုံေပၚတြင္ထိုင္ေနၿပီး ေထြးငယ္က အေပၚမွတက္ေဆာင့္ေပးေနျခင္းျဖစ္၏။
လန္ဘားကေတာ့ လူခ်င္းလဲခ်င္တာဘဲသိသည္။
မထူးေတာ့...
ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္...ေစာေပကိုလွမ္းေျပာလိုက္သည္။
"ဥကၠ႒........ေဆာ္ျခင္းလဲ ဖိုက္ရေအာင္ဗ်ာ"
လန္ဘားႀကီးေတာင္းဆို လာေသာအခါ.. ေစာေပစိတ္ထဲမွာ ဒီေကာင္လဲ ဖိုက္ရတာ အရသာမရွိဘူးထင္တယ္လို ့ ထင္လိုက္မိေသာေၾကာင့္ သေဘာတူလိုက္သည္။
ရွမ္းမကို ဖိုက္ရတာ သူလဲ အႀကိဳက္မေတြ ့ေသာေၾကာင့္ မလုပ္ခ်င္လွေသာ္လဲ.... အႀကံရွိေသာေၾကာင့္ ခြင့္ျပဳလိုက္ျခင္းပင္........
ေထြးငယ္ကို ႏွစ္ေယာက္ညႇပ္ဖိုက္ရန္စိတ္ကူးရလိုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။
ရွမ္းမနဲ ့ေထြးငယ္ကိုလဲေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ ေစာေပ..ရွမ္းမကိုမလိုးဘဲ မႈတ္ပဲမႈတ္ခိုင္းလိုက္မိသည္။
အလိုးခံရေသာ အရသာကို ေသခ်ာသိခ်င္ေတာ့မွ ရွမ္းမခမ်ာ လိုးေပးမယ့္လူ မရွိေတာ့ေသာအျဖစ္သို ့ေရာက္သြားရျပန္သည္။
ေစာေပ အမႈတ္ခံေနရင္း လန္ဘားႀကီးလိုးတာကို ၾကည့္ေနမိသည္။
လိုးခ်က္ေတြက အားပါလြန္းလွ၏။
တဖြတ္ဖြတ္လိုးေနသံက တဲအတြင္းလြင့္ပ်ံေနေလသည္။
ေထြးငယ္က လန္ဘားႀကီး လိုးခ်က္ေတြကို အလိုက္သင့္ ေကာ့ခံေပးေနသည္...။
ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးႀကီးဝင္ထြက္ေနတာကို ျမင္ေနရသည္မွာ ေအာကားၾကည့္ေနရသလိုထင္ရ၏။
မ်က္စိေရွ ့မွာလိုးေဆာ္ေနၾကတာကို ၾကည့္ရင္း အမႈတ္ခံေနရေသာ ခံစားခ်က္က ေကာင္းလြန္းလွ၏။
ေစာေပ ပီးခ်င္လာေသာေၾကာင့္ ရွမ္းမကို ေတာ္ခိုင္းလိုက္ရသည္။
အမႈတ္ဆက္ခံေနပါက ရွမ္းမ ပါးစပ္ထဲမွာတင္ ပီးသြားနိုင္သည္။
ေစာေပ ရပ္ခိုင္းေတာ့ ရွမ္းမက လိုးေတာ့မလားဟုထင္မိေသးသည္။
အေတာ္ၾကာသည္အထိမလိုးေသးေသာေၾကာင့္ ေစာေပဘာလုပ္ေနတာလဲ စဥ္းစားမရ....
လီးနဲ ့မလိုးေသာ္လဲ လက္ေခ်ာင္းမ်ားနဲ ့ ႏွိုက္ဆြေနေသာေၾကာင့္ ရွမ္းမဖီး(လ္)တက္ေနရသည္။
ေစာေပလက္ကိုဆြဲထုတ္သြားေတာ့ ရွမ္းမ ဟတ္ေကာ့ႀကီးျဖစ္က်န္ခဲ့ရသည္။
ေစာေပ လန္ဘားတို ့အတြဲဆီထသြား၏။
လန္ဘားႀကီးက ေက်ာေပးထားေသာေၾကာင့္ ေစာေပေရာက္လာတာကိုမသိဘဲ လိုးလို ့ေကာင္းေနဆဲပင္....
ပခုံးကို ပုတ္လိုက္ေတာ့ လန္ဘားလန္ ့သြားသည္။
ေတာင္ေနေသာလီးေတာင္က်သြားရ၏။
ေစာေပ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ဘာမွေတာ့ မေျပာသာ...
"ေဟ့ေကာင္...ကုတင္ေပၚသြား.....မင္း..ေအာက္ကေနၿပီး ေထြးငယ္ကို အေပၚကတက္ေဆာင့္ခိုင္း"
ခိုင္းေတာ့လဲ ခိုင္းတဲ့အတိုင္းလုပ္ယုံကလြဲလို ့ ဘာမွမတတ္နိုင္.....
ခုတင္ေပၚေရာက္ေတာ့ လီးကသိပ္မေတာင္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ မႈတ္ခိုင္းလိုက္ရေသးသည္။
ေထြးငယ္က မၿငီးမျငဴ ခိုင္းသလိုလုပ္ေပးသည္။
လီးျပန္ေတာင္လာေတာ့ ေထြးငယ္ အေပၚက တက္ေဆာင့္သည္...။
ဒီလိုက်ေတာ့လဲမဆိုးဘူးပဲ ဟုထင္မိသည္။
ေထြးငယ္၏မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ေနရ၏။
လီးတစ္ဆုံးဝင္သြားတိုင္း ရႈံ ့မဲ့သြားတတ္ေသာ ေထြးငယ္၏မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ရင္း ဇိမ္ခံရသည္မွာ လန္ဘားအတြက္ မဟာအခြင့္အေရးလို ့ေတာင္ဆိုနိုင္သည္။
ေစာေပခုတင္ဘက္သို ့လိုက္သြားေတာ့ ရွမ္းမတစ္ေယာက္ထဲ က်န္ေနခဲ့ရသည္..။
လွမ္းျမင္ေနရသည္ဆိုေသာ္လဲ ေလးေယာက္ရွိရာမွ သုံးေယာက္က တစ္ေနရာဆိုေတာ့ သူတစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနသလို ခံစားရသည္။
ေစာေပ.....ေထြးငယ္၏ခါးကို အေနာက္ကလွမ္းကိုင္လိုက္ေတာ့ ေထြးငယ္ အေဆာင့္ရပ္သြားသည္။
ဘာျဖစ္လို ့လဲဟု လန္ဘားေမးရန္ႀကံစဥ္ေနတုန္းမွာဘဲ ေထြးငယ္၏ အနမ္းမိုးက လန္ဘားႀကီးႏႈတ္ခမ္းေပၚသို ့ ရြာက်လာေလသည္။
လန္ဘား ရင္ေတြဘာေတြေတာင္ ခုန္သြားရ၏။
အနမ္းက ၾကမ္းသထက္ၾကမ္းလာသည္ဟုထင္မိသည္။
ၾကမ္းရေသာအေၾကာင္းကရွိေနသည္။
ေစာေပက ေထြးငယ္ ဖင္ေပါက္ေလးထဲကို သူ ့လီးႀကီးထိုးသြင္းေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
လီးအဝင္နက္လာေလေလ ေထြးငယ္၏ အနမ္းမ်ားက မြတ္သိပ္ၾကမ္းတမ္းလာေလပင္ျဖစ္သည္။
ေထြငယ္အေနာက္သို ့တိုးကပ္သြားေသာ ေစာေပကိုၾကည့္ရင္း ဘာလုပ္မလို ့ပါလိမ့္ ဟုရွမ္းမ ေတြးမိသည္။
သိပ္မၾကာလိုက္...ေစာေပလိုးေနတာေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္ ရွမ္းမ အံၾသသြားသည္။
ရွမ္းမလိုပင္...လန္ဘားလဲ အံၾသသြားပါသည္။
ေစာေပ ေထြးငယ္ဖင္ကိုခ်ေနမွန္းသိလိုက္ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
ဒီလို ဖင္ခံတတ္မွန္းသိရင္ သူ...ေစာေစာထဲက ေထြးငယ္ကိုဖင္လိုးျပစ္လိုက္မွာေပါ့ ဟုစိတ္ထဲမွာျဖစ္သြားရသည္။
ေထြးငယ္ ဖင္ခံဘူးေသာ္လဲ ခုလို ႏွစ္ေယာက္ ညႇပ္ခ်တာကိုေတာ့ ပထမဆုံးခံဖူးခ်င္းျဖစ္၏။
ဖင္ထဲမွာေရာ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာပါ ျပည့္ၾကပ္ေနသည္။
ႏွစ္ေယာက္လုံး ၿပိဳင္တူေဆာင့္ခ်က္ကို ခံလိုက္ရေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ မ်က္စိမ်ားျပာႏွမ္းသြားရေလာက္ေအာင္ ေကာင္းလြန္းလွသည္။
သုံးေယာက္ပူးႀကီး လိုးေနေသာ ေစာေပတို ့ကိုၾကည့္ၿပီး ရွမ္းမ အရမ္းစိတ္ဝင္စားေနမိသည္။
ေစာက္ဖုတ္ထဲကို လီးႏွစ္ေခ်ာင္းပူးႀကီး လိုးထည့္ေနသည္ဟု ထင္မိေသာေၾကာင့္ပင္...။
ဖင္ေပါက္ကို လိုးလို ့ရမွန္း ရွမ္းမ မသိေပ။
အရမ္းသိခ်င္ေနေသာေၾကာင့္ သုံးေယာက္ပူး လိုးေဆာ္ေနေသာအနားသို ့ ရွမ္းမ ထသြားမိလိုက္သည္။
အနီးကပ္ျမင္ကြင္းကို ေတြ ့လိုက္ရေသာအခါတြင္ေတာ့ ရွမ္းမမွာ ပါးစပ္ေလးပင္ ဟ,သြားရသည္အထိ အံၾသ သြားရပါေလသည္။
ဖင္ေပါက္ထဲသို ့ လီးႀကီးက ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ရွိေနသည္။
လီးဆြဲထုတ္လိုက္တိုင္း စအိုႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားက အျပဳံလိုက္ေလးစူထြက္လိုက္ပါလာတတ္သည္။
ဖင္ထဲသို ့လိင္တံႀကီးဝင္ထြက္ေနသလို ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာလဲ လီးတစ္ေခ်ာင္းက စိုက္ဝင္ လိုးေဆာင့္ေနျပန္သည္။
ျမင္ေနရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ရွမ္းမမွာ သူမ၏ဖင္ေပါက္ဝေလးေတာင္ ယားသလိုလိုျဖစ္လာမိသည္။
ႏွစ္ေယာက္ညႇပ္လိုးျခင္းခံေနရေသာ ေထြးငယ္ခမ်ာလဲ မသက္သာလွ....
လီးႏွစ္ေခ်ာင္း ၿပိဳင္လိုးေနေသာေၾကာင့္ ဟန္မေဆာင္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ရႈံ ့မဲ့ျငည္းျငဴေနမိသည္။
နာၾကင္ခံခက္စြာ ရႈံ ့မဲ့ျငည္းျငဴေနေသာ ေထြးငယ္၏မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ေနရေသာ လန္ဘားလဲ ၾကည့္ေနရင္း ကာမစိတ္ေတြ တိုးသထက္တိုးေနမိေတာ့၏။
ရွမ္းမလဲ ၾကည့္ေနရင္းက ႏွာထန္လာေသာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ သတိမထားျဖစ္ဖဲ ေစာက္စိေလးကို ပြတ္ေျခေနမိေလသည္။
လိုးသံ၊ေဆာင့္သံ၊ျငည္းျငဴသံမ်ားက တဲထဲတြင္ လြင့္ပ်ံေနေလ၏။
ေစာေပ...စိတ္ရွိလက္ရွိ လိုးေဆာင့္ေနရင္းက မ်က္စိထဲရိပ္ကနဲျမင္မိ၍ ၾကည့္လိုက္မိရာ...
ႏွာထန္ၿပီးေစာက္ဖုတ္ကို ပြတ္ေနသည့္ ရွမ္းမကိုေတြ ့လိုက္ရသည္။
ရွမ္းမေတာ္ေတာ္စိတ္ထေနတာကိုသိလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ေထြငယ္ဖင္ထဲမွ လီးကိုထုတ္လိုက္ၿပီး ရွမ္းမဘက္လွည့္ေပးလိုက္ေသာအခါ..........
ရွမ္းမ အလိုက္သင့္ပင္ ပါးစပ္ထဲထည့္ငုံကာ စုပ္ေပးပါေတာ့သည္...။
သူ ့ေစာက္ဖုတ္ထဲကထုတ္သြားသည့္ လီးကို စုပ္ေပးခဲ့ေသာ ေထြးငယ္ကို မရြံမရွာလို ့ေတြးေတာခဲ့ဖူးေသာ ရွမ္းမ.............
ခုက်ေတာ့လဲ ေထြးငယ္ဖင္ထဲက သူ ့ေရွ ့တြင္ပင္ ဆြဲထုတ္လာေသာ လီးႀကီးကို ရြံရေကာင္းမွန္းမသိေတာ့ဘဲ မိန္ရည္ရွက္ရည္ စုပ္ေပးေနေလ၏။
ေစာေပ လီးဆြဲထုတ္သြားတာကို သိလိုက္ေတာ့ လန္ဘားႀကီး ကုန္း႐ုန္းထလာသည္။
ထို ့ေနာက္ ေထြးငယ္ကို ကုတင္ေအာက္ကို ဆင္းရပ္ေစၿပီး ကုတင္ေပၚသို ့လက္ေထာက္ခိုင္းလိုက္သည္။
ေထြးငယ္ဖင္ေလးကို လိုးခ်င္ေနတာမို ့ သူ ့စိတ္တိုင္းက် ေနရာခ်ေနျခင္းျဖစ္၏။
ဖင္ထဲသို ့ သူ ့လီးႀကီးထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့ ေစာေပတြင္းခ်ဲ ့ထားတာေၾကာင့္ သိပ္ခက္ခက္ခဲခဲမရွိလွ....။
လန္ဘားလီးက ေစာေပလီးထက္ ပိုတုတ္ၿပီးေရွေသာေၾကာင့္ ထိခ်က္ကပိုျပင္းသည္။
ေထြးငယ္ အလူးအလဲခံစားေနရ၏။
လန္ဘာႀကီး ေဆာင့္ခ်က္ေတြက အၿငိဳးရွိေသာေၾကာင့္ တမင္ႏွိပ္စက္ေနသလိုပင္....
ေစာေပလဲ လန္ဘားႀကီးကို အားက်သြားေသာေၾကာင့္ ရွမ္းမကို ေထြးငယ္ေဘးတြင္ ေထြးငယ္ပုံစံအတိုင္းေနခိုင္းလိုက္သည္...။
ေစာက္ဖုတ္ထဲလီးႀကီးတိုးဝင္လာေတာ့ ရွမ္းမ၏ ခံခ်င္ေနေသာ ဆႏၵမ်ားျပည့္ဝသြားရသည္။
ေစာေပက ေစာက္ဖုတ္ကို လိုးေနရင္း ရွမ္းမဖင္ေပါက္ေလးကို လက္မနဲ ့ အသာအယာပြတ္ေပးကာ ႏွဲ ့သြင္းေနသည္။
ေရွ ့မွာ ေထြးငယ္ကို ဖင္လိုးတာေတြ ့ထားေသာေၾကာင့္ သူ ့ကိုလဲဖင္လိုးရန္ အစပ်ိဳးေနတာျဖစ္ေၾကာင္း ၾကာညိဳ သိပါသည္။
ဖင္လိုးခံရမွာ ေၾကာက္သလိုျဖစ္မိေသာ္လဲ ဘယ္လိုေနသလဲဆိုတာကို သိခ်င္ေနမိျပန္သည္။
လက္နဲ ့လုပ္ေနတာကေတာ့ သိပ္မနာ.....
ခံလို ့ေတာင္ေကာင္သလိုျဖစ္ေန၏။
ဖင္ေပါက္ဝသို ့ ေစာေပ တံေတြးေထြးခ်လိုက္သည္။
လက္မကို ထုတ္လိုက္ၿပီး လက္ညႇိုးနဲ ့လက္ခလယ္ ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးထည့္လိုက္ေတာ့
"အား...နာတယ္..နာတယ္...ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ" ဟူေသာရွမ္းမ၏ နာၾကင္သံေလးထြက္လာသည္။
ေထြငယ္လွည့္ၾကည့္လာ၏။
ခုေတာ့ ေထြးငယ္လဲ ဘာမွမတတ္နိုင္။
သူ ့ဖာသာသူ အေရွ ့မွာ ေအးေဆးေနလို ့ရရက္နဲ ့ လိုးေနေသာအနားကိုေရာက္လာေတာ့လဲ ခံေပဦးေတာ့ ရွမ္းမေရ လို ့သာ ဥပကၡာျပဳလိုက္ရ၏။
ေစာေပဖင္ေပါက္ကိုခ်ဲ ့ေနရင္းလိုးေပးေနေသာေၾကာင့္ ရွမ္းမ...ခံရတာ ေကာင္းလာသည္။
ေစာက္ဖုတ္က လီးအရသာကို ေတာ္ေတာ္သိေနၿပီျဖစ္သည္။
တစ္ခ်ီေတာင္ ပီးသြားရေပၿပီ။
ေစာေပ....ရွမ္းမဖင္ထဲကို လီးထိုးထည့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္နဲ ့ထည့္လို ့မရ။
ေဇာေခၽြးမ်ားေတာင္ ပ်ံလာရသည္။
ရွမ္းမက နာတာေရာ ေၾကာက္တာေရာေၾကာင့္ ဖင္ဝကို က်ဳံ ့ထားေသာေၾကာင့့္ျဖစ္သည္။
လီးတစ္ဆုံးဝင္သြားေတာ့ ရွမ္းမ မ်က္ရည္ေတာက္ေတာက္က်သည္။
ေဘးမွာ ေထြးငယ္ရွိေနေသာေၾကာင့္ ေအာ္ဟစ္ျငည္းျငဴျခင္းေတာ့မလုပ္။
ႀကိတ္မွိတ္ခံေနသည္။
တခါတရံမွာေတာ့ ခပ္တိုးတိုး ငိုရွိူက္သံေလးထြက္လာတတ္၏။
ေစာေပကလဲ ညႇာပါသည္။
စိတ္ရွိတိုင္းမလိုးဘဲ ေျဖးေျဖးျခင္းသာလိုးေပးလိုက္၏။
လန္ဘားတို ့အတြဲ အရင္ပီးသြားေတာ့ ေထြးငယ္ေရာက္လာၿပီး ၾကာညိဳ ့ေစာက္စိေလးကို လၽွာနဲ ့လာကလိေပးေနေသာေၾကာင့္ နာၾကင္မႈသက္သာသြားရသည္။
ေစာေပ မပီးေသးခင္ေလးမွာဘဲ ၾကာညိဳ ႏွစ္ခ်ီေျမာက္ ပီးခဲ ့ရသည္။
ေစာေပလဲ ေရွ ့ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆိုသလိုဘဲ ပီးသြားခဲ့၏။
ေလးလုံးကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ၾကာညိဳ ေရွ ့ေပါက္အရသာေရာ၊ေနာက္ေပါက္အရသာပါ ခံစားလိုက္ရ၏။
အစက ေလးလုံးေၾကာင့္ အနစ္နာခံလိုက္တာဆိုေပမယ့္ ခုေတာ့.... ကာမဝဲဂယက္မွာ ေမ်ာပါသြားဘူးၿပီမို ့ ေလးလုံးအဖမ္းခံရတာကိုေတာင္ ေက်းဇူးတင္ေနမိသလားမေျပာတတ္နိုင္............။
ေလးလုံးအဖမ္းခံရေသာ ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ စခန္းတြင္ မေၾကလည္မႈမ်ာျဖစ္ေနၾကသည္။
ဟိုနားတစ္စု၊ဒီနားတစ္စု ထိုအေၾကာင္းကိုဘဲေျပာဆိုေဝဖန္လၽွက္ရွိၾကသည္။
ေက်ာ္ဒင္တို ့လူစုလဲ ေခါင္းခ်င္းရိုက္ကုန္ၾက၏။
"ဒီကိစၥက ႀကီးသြားနိုင္တယ္ ေဘာစိ"
ႂကြက္နီစကားက ေက်ာ္ဒင့္ကို စိတ္ပ်က္သြားေစသည္။
"ေဟ့ေကာင္လန္ဘား......မင္းစတဲ့ျပႆနာကို ဘယ္လိုရွင္းမွာလဲ"
ကိုယ္တိုင္က အျပစ္မရွိသူလို ေခါင္းေရွာင္ၿပီးလန္ဘားကိုဘဲ ပုံခ်ေနသည္။
"ဒီေကာင္ေတြ မေက်နပ္လို ့ျပႆနာထရွာရင္ အားလုံးေလၽွာက္ေလာင္ကုန္လိမ့့္မယ္"
မင္းမင္းကလဲ ေတြးေတြးဆဆ ဝင္ေျပာလာေတာ့.........
လန္ဘားႀကီးမ်က္ႏွာက ဇီးရြက္ေလာက္သာရွိေတာ့သည္။
ခုလို ကိစၥေတြကို တာဝန္ယူေျဖရွင္းနိုင္စြမ္း သူ ့တြင္မရွိ...။
တကယ္ေတာ့ လန္ဘားက ေနာက္လိုက္ေကာင္းတစ္ေယာက္အဆင့္မ်ိဳးထက္မပို....
"ေဟ့ေကာင္....မင္းဆရာေစာေပရွိလား"
ေက်ာ္ဒင္က ဥကၠ႒ကို ကာဘာလုပ္ထားရန္စဥ္းစားမိေသာေၾကာင့္ ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"မရွိဘူး...ေဘာစိ"
ဥကၠ႒ မရွိဘူးဆို၍ ေက်ာ္ဒင္ အၾကပ္ရိုက္သြားရသည္။
ဒီေခြးမသားကလဲ စခန္းမွာေနတယ္လို ့ကိုမရွိဘူး ဟုစိတ္ထဲမွာ ႀကိတ္ဆဲလိုက္မိ၏။
"လီးဘဲကြာ.....ေစာက္ေရးႀကီးေတာ့မွ......ဘယ္သြားတာလဲမင္းသိလား"
စိတ္ရႈပ္လြန္းလို ့ပါးစပ္ကပါ ဆဲမိသြားရသည္။
ပုံမွန္ဆိုရင္ေတာ့ စခန္းဥကၠ႒ကို ေက်ာ္ဒင္ဆဲဖို ့ဆိုတာေတာ္႐ုံ မျဖစ္နိုင္ေသာ ကိစၥပင္။
ေက်ာ္ဒင္ ေဒါသထြက္ေနမွန္းသိေတာ့ လန္ဘားႀကီးလန္ ့ေနသည္။
တစ္ညလုံးလဲ ပင္ပန္းထားသည္မို ့အိပ္ေရးေတာင္မဝခ်င္။
သူနိုးေတာ့ ေစာေပမရွိေတာ့...
ေဆာ္ႏွစ္ေပြကိုပါ မ,သြားသည္။
လန္ဘားအတြက္ စာတစ္ေစာင္ေတာ့ခ်န္ထားခဲ့သည္။
ေစာေပအေၾကာင္းသိၿပီးသားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စာကိုေတာင္ မဖတ္ျဖစ္ေသး......
ဟိုေကာင္မ ရွမ္းမလဲ ေလးလုံးေတြငါးလုံးေတြ ေမ့သြားၿပီထင္သည္။
ေစာေပေနာက္သို ့ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္သြား၏။
စာ....စာ....ဟုတ္သည္...။
စာထဲမွာေတာ့ လိုအပ္သမၽွ မွာခဲ့ေပလိမ့္မည္...။
ဒါက ေစာေပလုပ္ေနၾက ေစာက္က်င့္ပင္ျဖစ္သည္။
"ေဘာစိ....ခဏ....ခဏေလး..ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာခဲ့မယ္"
ေျပာေျပာဆိုဆို ထေျပးသြားေသာလန္ဘားကိုၾကည့္ရင္း ဒီေကာင္ေတြဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္လုံး အူေၾကာင္ေၾကာင္ေတြ ဟုေစာေပ ေတြးေနမိလိုက္သည္။
ဥကၠ႒ တဲျပန္ေရာက္ေတာ့ လန္ဘားႀကီး စာကိုအလ်င္စလို ဖတ္ေတာ့သည္။
လန္ဘား
ငါ ဟိုဘက္ျခမ္းကူးသြားတယ္။ေကာင္မေလးေတြပါေခၚသြားတယ္။ငါ့လုံျခဳံေရး ႏွစ္ေကာင္ပါ ပါတယ္။
တေယာက္ေယာက္ေမးရင္ ဟိုဘက္ကရဲမႉးနဲ ့အေပးအယူကိစၥရွိလို ့သြားတာလို ့ေျပာ။
စခန္းကို ေက်ာ္ဒင့္ကိုအပ္သြားေၾကာင္းေျပာလိုက္ပါ။လိုအပ္ရင္ စာထုတ္ေပးလိုက္။
ငါ့ဘီရိုေသာ့ ေခါင္းအုန္းထဲမွာထားခဲ့တယ္။ဘီရိုထဲမွာလက္မွတ္ထိုးၿပီးသားစာရြက္တစ္ရြက္ထားခဲ့တယ္။
တံဆိပ္တုံးက အံဆြဲထဲမွာ။အသုံးလိုရင္ ေက်ာ္ဒင့္ဆီကယူထား။
ငါမရွိတုန္း ဘာေစာက္ျပႆနာမွရွာမထားနဲ ့။ဘီယာေတြလဲေစာက္ရမ္းေသာက္မေနနဲ ့။ကုန္ရင္ျပန္ျဖည့္ထား။
မင္းဖတ္ၿပီးသြားရင္ထုံးစံအတိုင္းလုပ္။
ေစာေပ(ဥကၠ႒)
စာဖတ္ၿပီးေတာ့ လန္ဘားႀကီးစာကိုမီးရွို ့ျပစ္လိုက္သည္။
ေစာေပ မွာတဲ့အတိုင္း ဘီရိုထဲမွစာကို ထုတ္လိုက္ကာ လိုရမယ္ရ တံဆိပ္တုံးပါထုၿပီး အိတ္ကပ္ထဲထည့္လိုက္၏
ၿပီးေတာ့ လန္ဘားႀကီးေျခလွမ္းမ်ားက ေထာက္လွန္းေရးတဲ ရွိရာသို ့ ဦးတည္လိုက္သည္။
ေျခလွမ္းေတြက ေပါ့ပါးသြက္လက္ေနၾကေလသည္။
ေျခလွမ္းမ်ားႏွင့္အတူ စိတ္ကလဲ ေပါ့ပါးစြာ...........
လုပ္ပိုင္ခြင့္က သူ၏အိပ္ကပ္ထဲတြင္ရွိေနသည္မဟုတ္ပါလား..........။
"ေဟ့လူ...ေရာ့..ဒါနဲ ့ခင္ဗ်ားျပႆနာကို ေျဖရွင္းလိုက္"
ဆရာႀကီးစတိုင္ႏွင့္ ျပစ္ေပးလာေသာစာရြက္ေခါက္ကို ေက်ာ္ဒင္ ကမန္းကတမ္း ဖမ္းလိုက္ရ၏။
ဘာလဲ ဟုသိခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ စာရြက္ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေစာေပလက္မွတ္နဲ ့ အဖြဲ ့တံဆိပ္တုံးထုထားေသာစာရြက္အလြတ္တစ္ေစာင္.......
ေက်ာ္ဒင္သေဘာေပါက္လိုက္သည္။
လန္ဘားႀကီးကိုလဲ ေက်းဇူးတင္၏။
ေစာေပကိုလဲ အျပစ္မျမင္ေတာ့....
သူ အသက္ရႉေခ်ာင္သြားရၿပီျဖစ္သည္။
"ေက်းဇူးဘဲလန္ဘားရာ.....ေဟ့ေကာင္ေတြ ဘာလုပ္ေနတာလဲ လန္ဘားအတြက္ တစ္ဝိုင္းျမန္ျမန္ျပင္စမ္း....ရြာဘက္ကိုတစ္ေယာက္ အျမန္သြားၿပီး အသားရွာခဲ့...ဘာသားရရကြာ...ျမည္းလို ့ရရင္ ရၿပီ"
ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာခဲလွၿပီး ေန ့ခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီး လန္ဘားအတြက္ဟုဆိုကာ အရက္ဝိုင္းျပင္ခိုင္းေနေသာ ေက်ာ္ဒင့္ကို သူ ့တပည့္မ်ား အံအားသင့္ကုန္ၾကသည္။
ျပႆနာေျပလည္သြားၿပီဆိုတာကိုေတာ့ ရိပ္မိလိုက္ၾကသည္။
လန္ဘားကေတာ့ သူ ့စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ဆိုကာ ေသြးနထင္ေရာက္ၿပီး အေျမာက္ႀကီးေျမာက္ေနေလေတာ့သည္။
တကယ္ေတာ့ သူလုပ္ခဲ့တာဟူ၍ စာရြက္ေလးယူေပးလိုက္မိတာကလြဲလို ့ ဘာမွမအျဖစ္မရွိဆိုတာကိုေတာ့ သူ ့ကိုယ္သူ ေမ့ထားခဲ့ေလသည္။
လူဆိုတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာ့ ဟုတ္လွၿပီထင္တတ္ၾကသည့္ အမ်ိဳးမဟုတ္ပါလား........။
ထိုေန ့ညေနမွစ၍လူဖမ္းပြဲႀကီး က်င္းပလိုက္သည္မွာ အခ်ဳပ္ခန္းထဲတြင္ျပည့္ၾကပ္သြားရ၏။
သူတို ့အုပ္စုကို ရန္မူနိုင္သည္ဟု ယူဆရသူမွန္အမၽွအကုန္ဖမ္းသည္။
ေလးလုံးသူငယ္ခ်င္းဆို တစ္ေယာက္မွမလြတ္....။
အေၾကာင္းျပခ်က္ကလဲ ရွင္းသည္။
စစ္ေထာက္လွန္းေရး၏ သူလၽွိုဟု မသကၤာေသာေၾကာင့္တဲ့....
အဖမ္းမခံရသူမ်ားက သူတို ့နဲ ့ဆက္ဆံေရးအဆင္ေျပသူမ်ားႏွင့္ ေတာ္႐ုံကိစၥ ဘာမွဝင္မေျပာဘဲ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနတတ္သူမ်ားပင္။
စခန္းတစ္ခုလုံးလဲ ေခ်ာက္ကပ္သြားရသည္။
မေလးေတာင္ မေၾကနပ္ေၾကာင္းႏႈတ္ကဖြင့္မေျပာမိလို ့အဖမ္းမခံရျခင္းျဖစ္၏။
ေက်ာ္ဒင္က က်ဴပင္ခုတ္၊က်ဴငုတ္မက်န္ ေအာင္ အာဏာရတုန္း ကိစၥတုန္း စီရင္ေနျခင္းပင္။
ဗဟိုကိုလဲ ႀကိဳးမဲ့ေၾကးနန္းပို ့၍ အစိုးရဘက္မွ စပိုင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အဖြဲ ့တြင္းထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ေနမႈအား လက္ဦးမႈရယူကာ ေဖာ္ထုတ္ထားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း
သတင္းပို ့လိုက္သည္။
ကိုယ့္တာကိုယ္လုံေအာင္ကာထားသင့္ေၾကာင္းကိုေတာ့ ေက်ာ္ဒင္ေကာင္းေကာင္းသိပါသည္။
မေလးလဲ အေျပာအဆို ဆင္ျခင္ေနရသည္။
ကိုရဲကေတာ့ နဂို ႏႈတ္နဲသူမို ့ျပႆနာမရွိလွ.....
အခ်ဳပ္ေဖာက္ရင္ဘယ္လိုေနမလဲဟု ကိုရဲကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ တိုင္ပင္ေတာ့လဲ ကိုရဲကအားမကိုးရ။
မေလး ေရွ ့ကဦးေဆာင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုရဲကေနာက္ကပါလာနိုင္သည္။
ဘယ္သူ ့ကိုယုံၾကည္ရမွန္း မသိေသာေၾကာင့္ တိုင္ပင္စရာလူမရွိဘဲျဖစ္ေန၏။
ေက်ာ္ဒင္တမင္ ယုတ္မာတာမွန္းသိေသာေၾကာင့္လဲ စိတ္ထဲမွာ တႏုံ ့ႏုံ ့ျဖစ္ေနမိသည္။
ေလးလုံး အစိုးရလူ မဟုတ္မွန္း မေလးသိသည္။
ခုေတာ့ ေလးလုံးတစ္ေယာက္ထဲေတာင္မဟုတ္ေတာ့......
ေက်ာ္ဒင္နဲ ့ေတြ ့ကိုေတြ ့မွျဖစ္မယ္ဟု မေလးဆုံးျဖတ္လိုက္မိသည္။
ေက်ာ္ဒင္ဘာေတြေလၽွာက္လုပ္ေနတာလဲဆိုတာ မေလးသိရမွျဖစ္မည္.........
စခန္းက အဖြဲ ့ဝင္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဖမ္းဆီး၍ တပ္ဖြဲ ့အင္အားနဲေအာင္လုပ္ေနေသာ ေက်ာ္ဒင္ကသာ ျဖစ္ခ်င္းျဖစ္ အစိုးရဘက္ကျဖစ္ေနနိုင္သည္ဟု မေလးေတြးမိေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
ေနာက္တစ္ေန ့မနက္.......
ေထာက္လွန္းေရးတဲေရွ ့မွာ မေလးေရာက္ေနတယ္ဟု သတင္းလာပို ့ေသာေၾကာင့္ ေက်ာ္ဒင္အံၾသ သြားရသည္။
မေလး သူ ့ဆီဘာေၾကာင့္လာသလဲ....
သူ ့ျပႆနာနဲ ့သူ ရႈပ္ေနေသာေၾကာင့္ မေလးကိုေက်ာ္ဒင္ ေမ့ေနခဲ့မိသည္။
ခုက်ေတာ့ မေလးကသူ ့ဆီ စိုက္စိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာေပၿပီ။
တဲထဲမွာရွိေနေသာ သူ ့ေကာင္ေတြကို အျပင္ထြက္ခိုင္းလိုက္ၿပီး မေလးဝင္လာမည့္ဘက္ကိုမ်က္ႏွာမူကာ ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
မင္း...ဘာလာလုပ္သလဲေလးေလးေမ........
ေတြ ့ရင္ေတာ့သိရမွာေပါ့ေလ.....ဟုစိတ္ထဲမွ ေျပာလိုက္မိရ၏။
မေလး... ေရာက္သြားေတာ့ ေက်ာ္ဒင္က အဆင္သင့္ ဆီးႀကိဳေနသည္။
"မေလး....ဘာကိစၥရွိလို ့လဲ....ဆိုစမ္းပါဦး"
"ကိုေက်ာ္ဒင္ ဖမ္းထားတဲ့ အဖြဲ ့သားေတြကိစၥပါ"
"ဒီကိစၥနဲ ့ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ မေလးက ဘာေတြမ်ားေျပာစရာရွိေနလို ့လဲ"
"ရွိတာေပါ့ ကိုေက်ာ္ဒင္ရယ္...ရွိတာေပါ့...တစ္ျခားသူေတြကိုမသိေပမယ့္ ေလးလုံးက စြပ္စြဲခံထားရသလိုမဟုတ္ဖူးဆိုတာ..ေလးေမ..ေသခ်ာသိတယ္"
ဒီေကာင္မ ေတာ္ေတာ္အေျပာရဲတာဘဲ...လို ့ေက်ာ္ဒင္သိလိုက္ရသည္။
"အဲဒီေတာ့...."
"အဲဒီေတာ့ ေသခ်ာစဥ္းစား ဆုံးျဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္.....ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနၾကသူအခ်ဳင္းခ်င္း မထိခိုက္ေစခ်င္လို ့လာေျပာတာပါ"
"ေအးေလ......မေလးကိုယ္တိုင္ကလာေျပာတာဆိုေတာ့ ကိုယ္စဥ္းစားရမွာေပါ့....တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္...ေနာက္ဆက္တြဲျဖစ္လာနိုင္တာေတြကိုေရာ ေလးေလးေမ စဥ္းစားၿပီးၿပီလား"
သူမကို ေက်ာ္ဒင္ ခ်ိန္းေျခာက္ေနၿပီဆိုတာ မေလးသေဘာေပါက္လိုက္သည္။
ဒီလိုေကာင္စားမ်ိဳးကို အေရးတယူ လာေျပာမိတာကိုက မွားေနမွန္း မေလးသိပါသည္။
"ဒီလိုလုပ္ေလ....ကိုယ္စဥ္းစားထားလိုက္မယ္..ညက်ရင္ မေလးတစ္ေခါက္ျပန္လာခဲ့ေလ.....မေလးကိုယ္တိုင္က ကိုယ္တို ့ဘက္ကဆိုတာကို သက္ေသအရင္ျပေပါ့"
ေက်ာ္ဒင့္စကားေၾကာင့္ မေလးေဒါသထြက္သြားရသည္။
ေက်ာ္ဒင္ဘာသေဘာႏွင့္ေျပာမွန္း မေလးသိသည္။
ဟန္သိပ္မေဆာင္တတ္သူမို ့မ်က္ႏွာပ်က္သြားတာကို ေက်ာ္ဒင္မျမင္ေအာင္ ေခါင္းငုံ၍ ဆံပင္ေတြၾကားထဲမွာ ဖြက္ထားလိုက္ရသည္။
"မ..မေလးစဥ္းစားလိုက္ဦးမယ္......ညက်မွဆက္ေဆြးေႏြးလဲေနာက္မက်ေသးပါဘူးေနာ္"
စိတ္ထဲကမပါဘဲနဲ ့ေက်ာ္ဒင့္ကို အလိုက္သင့္ျပန္ေျပာလိုက္ရ၏။
မေလးျပန္ေျပာလိုက္ေသာစကားေၾကာင့္ ေက်ာ္ဒင္ သေဘာက်သြားသည္။
စားရကံၾကဳံေတာ့လဲ သူ ့အလိုလို ေရာက္လာသည္ဘဲ။
"ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ...ေကာင္းပါၿပီ...ညက်ရင္ဘယ္လိုနည္းနဲ ့သက္ေသျပမလဲဆိုတာ...ကိုယ္စိတ္ဝင္စားပါတယ္...ဟား..ဟား...ဟား"
ေထာက္လွန္းေရးတဲက ထြက္လာေတာ့ မေလး ေဒါသထြက္လြန္းလို ့ အသားမ်ားပင္ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနမိသည္။
စခန္းမွာဆက္ရွိေနဖို ့ေတာင္ အႏၲရာယ္မ်ားလြန္းေသာ အေျခအေနပင္...........
ကိုရဲကိုလိုက္ရွာၿပီး ထိုကိစၥကိုေျပာျပေတာ့ ကိုရဲကသူမကို အျပစ္တင္သည္။
ခုေနမွ အျပစ္တင္ေနလို ့လဲဘာမွထူးမလာနိုင္....။
မေလးစဥ္းစားထားေသာ အစိအစဥ္ကို ကိုရဲကိုေျပာလိုက္၏။
ဒီလိုဘဲလုပ္စရာရွိေတာ့သည္...။
ကိုရဲ မျငင္းဆန္နိုင္မွန္း မေလးသိပါသည္...။
အႏၲရာယ္မ်ားမွန္းလဲ မေလးသိ၏။
ခုလိုအေျခအေနမွာ ဘယ္သူ ့မွမယုံနိုင္ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္ထဲ လႈပ္ရွားရန္သာ ကိုရဲ ေတာင္းဆိုလာသည္။
ႏွစ္ေယာက္အေသးစိတ္တိုင္ပင္ၿပီးေတာ့ ဒီညအတြက္အခ်ိန္းအခ်က္ျပဳလုပ္ၿပီး လမ္းခြဲလိုက္ၾကသည္။
ညေရာက္လာမွာကို ေစာင့္ေနရန္ကလြဲလို ့ မေလးဘာမွမတတ္နိုင္ေတာ့ပါ....
ျဖစ္လာမွာေတြကိုေတြးရင္း မေလးစိတ္ေမာမိရသည္။
ေတာထဲကိုေရာက္လာခဲ့ရေသာ ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ၊ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေတြ......
ခုေတာ့ တစ္စစီက်ိဳးပ်က္ခဲ့ရၿပီ ျဖစ္သည္။
ျဖစ္ေပၚလာေသာ အေျခအေနကို ျဖတ္သန္းဖို ့ေတာင္အားငယ္မိသလိုလို........
ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ျပန္တင္းထားေနရသည့္ အေနအထားသို ့ေရာက္ေနရသည္။
တစ္ေလာကလုံးမွာ အမွန္တရားေပ်ာက္ဆုံးကုန္ၿပီလား ဟုေတြးမိသည္။
အိမ္ကိုေတာင္စြန္ ့ၿပီးေတာထဲ ေရာက္ခဲ့ရတာ အမွန္ဘက္က ရပ္တည္လို၍ ျဖစ္သည္။
အမွန္တရားအတြက္ အသက္စြန္ ့ဖို ့ဝန္မေလးခဲ့ေသာ ေလးေလးေမ........
အမွန္တရားအတြက္ ဆက္လိုက္တိုက္ပြဲဝင္ရလိမ့္ဦးမည္..။
စိတ္ေလးေနမိတာက ဒီတစ္ခါ တိုက္ရမွာက အခ်င္းခ်င္းစိတ္တူကိုယ္တူဟု ယူဆယုံၾကည္ထားခဲ့ေသာ တပ္ဖြဲ ့ဝင္အခ်င္းခ်င္းျဖစ္ေနတာကိုပင္....................
ညအေမွာင္က ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးကို ႀကီးစိုးထားသည္။
အေဆာင္ တဲမ်ားဆီက ဖြာထြက္လြင့္ပ်ံေနေသာ မီးအိမ္အလင္းေရာင္ မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့က ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးကို လုံေလာက္စြာ အလင္းမေပးနိုင္.....
ခါးၾကားမွ ေသနတ္ကို ျပဳတ္မက်ေစရန္ ေသခ်ာျပင္ဆင္ၿပီး ေျခလွမ္းမ်ားကို ေထာက္လွန္းေရးတဲဘက္သို ့ ဦးတည္လိုက္သည္။
ကိုရဲ အဆင္မွေျပရဲ ့လားလို ့ေတြးမိသည္။
ကိုရဲသာ သစၥာေဖာက္သြားလၽွင္ မေလးဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲ မေတြးရဲ...။
ခ်စ္သူကို အလုံးစုံ ယုံၾကည္ထားလိုက္ရသည္။
ေတြးရင္းနဲ ့ေလၽွာက္လာလိုက္သည္မွာ ေထာက္လွန္းေရးတဲ ေရွ ့သို ့ပင္ေရာက္လာသည္။
"ရပ္....ဘယ္သူလဲ...ဘာကိစၥလဲ"
အေစာင့္ ကင္းသမားထံမွ တားျမစ္စစ္ေဆးသံထြက္ေပၚလာသည္။
"ေလးေလးေမပါ....ကိုေက်ာ္ဒင္ေခၚထားလို ့"
"အဲဒီမွာ ခဏရပ္ေစာင့္ေန"
အေစာင့္ သတင္းပို ့ရန္ထြက္သြားေတာ့ မေလး ကင္းတဲရွိရာကို ေလ့လာလိုက္သည္။
ကင္းတဲတြင္ လူတစ္ေယာက္ရွိေနေသး၏။
သိပ္မၾကာ...ကင္းသမားျပန္ေရာက္လာၿပီး မေလးကို ဝင္ခြင့္ေပးလိုက္သည္။
ဒီလိုဘဲ ျဖစ္ရမယ္လို ့ မေလးႀကိဳတင္ေတြးထားခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
ဒါေၾကာင့္မို ့ ေသနတ္ကို ဖြက္စရာမလိုဘဲ ခါးၾကားမွာ ထိုးလာခဲ့၏။
တဲထဲေရာက္ေတာ့ ေက်ာ္ဒင္က အရက္ဝိုင္းမွထကာ ဆီးႀကိဳသည္။
ထင္မွတ္မထားေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ မေလး တဒဂၤ မွင္သက္သြားရ၏။
"မေလး...လာထိုင္ေလ...အရက္လား..ဘီယာလား"
ေက်ာ္ဒင္၏ ေလာကြတ္ကို မျငင္းသာေသာေၾကာင့္ ဝင္ထိုင္လိုက္ရၿပီး ဘီယာတစ္ဘူးေကာက္ေဖာက္ကာ ေသာက္ဟန္ေဆာင္လိုက္ရသည္။
ေက်ာ္ဒင္မေလးကို ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေနမွန္း မေလးသိသည္။
လန္ဘား၊မင္းမင္းႏွင့္ ႂကြက္နီတို ့ကလဲ မေလးကို မသိမသာအကဲခတ္ေနၾက၏။
ဘီယာတစ္ငုံ ေကာက္ငုံလိုက္ရင္း..
"ရာသီဥတုက ေတာ္ေတာ္ပူတယ္ေနာ္...ဘီယာဝင္သြားလို ့ပိုပူတာလားမသိဘူး"
ဟု ေျပာလိုက္ရင္း မေလးအေပၚအကၤ်ီကို ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။
ေအာက္ခံ စြပ္က်ယ္ေအာက္မွ ျပဴးထြက္ေနေသာ နို ့အုံႀကီးက ပူရိသမ်ားကို ဆြဲေဆာင္ေနေလသည္...။
မိန္းမတို ့၏မာယာလက္နက္သည္သာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေၾကာင္း မေလးသိလိုက္ေသာေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို ့ တမင္ျပဳလုပ္လိုက္ျခင္းျဖစ္၏။
စားပြဲေပၚမွ မမွီမကမ္းျဖစ္ေနေသာ ဆတ္သားေျခာက္ ပန္းကန္ကို လွမ္းႏွိုက္လိုက္ေသာအခါ စြပ္က်ယ္က အနည္းငယ္ဟိုက္သြားေသာေၾကာင့္.....
မေလး ေရွ ့တည့္တည့္မွာရွိေနေသာ မင္းမင္း တစ္ေယာက္ မ်က္လုံးေတြကၽြတ္က်ေတာ့မတတ္ ျဖစ္သြားရသည္။
မင္းမင္းအျဖစ္ကို ေတြ ့လိုက္ေသာ ေက်ာ္ဒင္ေတာင္ မနာလိုသလို ျဖစ္သြားရသည္။
ဒီေကာင္မ လည္ေတာ့လည္သားဘဲ....ေနရာေတာ့ေရြးတတ္တယ္....ေက်ာ္ဒင္ဘာေကာင္ဆိုတာ သေဘာေပါက္သားဘဲ လို ့ ေက်ာ္ဒင္ေတြးလိုက္မိသည္။
ဒီညေတာ့ ေကာင္မကို ေကာင္းေကာင္းၿဖိဳရမည္။
သူ ့ရည္းစားကို အထိမခံခဲ့ေသာ ေနာက္ေပါက္ေလးကို မရ ရေအာင္တြယ္စီးျပစ္လိုက္မယ္လို ့စိတ္ထဲမွာ ေတးမွတ္ထားလိုက္၏။
အစက ေလးေလးေမကို သိပ္မသကၤာေသာေၾကာင့္ ဟိုေကာင္ေတြကို လိုရမယ္ရ ေခၚထားျခင္းျဖစ္သည္။
အေျခအေနေကာင္းသည္ဟု ယူဆမိေသာအခါ ေက်ာ္ဒင္...သူ ့ေကာင္ေတြကို ေဘာ္လီေဘာပုတ္ခ်င္လာသည္။
သူ ့ေဝစုကို ဘယ္ေတာ့မွ ေဝစားမၽွစားမလုပ္တတ္သူမို ့ ေက်ာ္ဒင္ ေလးေလးေမရဲ ့နို ့ႀကီးကို ဟိုေကာင္ေတြလိုက္ၾကည့္ေနတာကအစ မနာလိုျဖစ္လာသည္။
"ေဟ့ေကာင္ေတြ..အရက္ဝိုင္းသိမ္းၿပီ"
ေက်ာ္ဒင့္အေျပာကို ေက်ာ္ဒင့္အထာေတြေနာေၾကေနၿပီျဖစ္ေသာ မင္းမင္းနဲ ့ႂကြက္နီက သေဘာေပါက္ေသာ္လဲ လန္ဘားကသေဘာမေပါက္။
ေစာေပလို ေက်ာ္ဒင္က ေဝစားမၽွစားမလုပ္တတ္ေၾကာင္း လန္ဘားနားမလည္ပါ။
ေလးေလးေမကို စြန္ ့ၾကဲလိမ့္ မလားလို ့လန္ဘားေမၽွာ္လင့္ေနမိသည္။
မင္းမင္းနဲ ့ႂကြက္နီတို ့အတင္းဆြဲေခၚမွ ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ ့ပါသြားေလသည္။
ခုမွဘဲ မေလးသက္ပ်င္းခ်နိုင္ေတာ့၏။
ေက်ာ္ဒင္က မေလးေဘးတြင္ဝင္ထိုင္၍ လက္တစ္ဖက္က မေလးကိုသိုင္းဖက္လာသည္။
မေလး မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနရ၏။
ကိုရဲဆီက အခ်က္ေပးသံကလဲ ခုထိထြက္ေပၚမလာေသး။
ခုနတုန္းကေတာ့ အခ်က္ေပးသံ ထြက္ေပၚလာမွာကို မေလးလန္ ့ေနမိရသည္။
ဟိုသုံးေကာင္ရွိေနတုန္း အခ်က္ေပးသံထြက္ေပၚလာပါက မေလးအခက္ေတြ ့နိုင္သည္။
ခုက်ေတာ့ အခ်က္ေပးသံကို ျမန္ျမန္ၾကားခ်င္ေနမိျပန္၏။
ေက်ာ္ဒင့္လက္မ်ားက တစ္စထက္တစ္စ နယ္ေျမက်ဴးေက်ာ္လာေနၿပီေလ....။
ေက်ာ္ဒင္က မေလး၏နို ့အုံႀကီးကို ပြတ္သပ္ရင္း မေလးကို နမ္းဖို ့ႀကိဳးစားလာသည္။
အရက္နံခ်ဥ္စူးစူးေၾကာင့္ မေလးစိတ္ညစ္ရ၏။
ေက်ာ္ဒင္၏ မြတ္သိပ္ေသာအနမ္းမ်ားကို ေအာင့္အီး တုန္ ့ျပန္ေနရသည္။
စိတ္ကဘယ္ေလာက္ပဲ မပါ..မပါ..ခႏၲာကိုယ္က အေတြ ့အထိကို သဘာဝအရ တုန္ ့ျပန္ေသာေၾကာင့္ မေလးေစာက္ေခါင္းေလးမွာ စိုစိစိျဖစ္လာရသည္။
ဒီတိုင္း ေရွ ့ဆက္ရပါက ေက်ာ္ဒင့္ လီးႀကီးနဲ ့ မိတ္ဆက္ရေတာ့မယ္ ဆိုတာကို မေလးသိေနသည္။
ဘယ္လိုလုပ္ရပ မလဲ.....
မေလးဆုံးျဖတ္ရေတာ့မည္...။
ကိုရဲဆီကလဲ ဘာမွအခ်က္ေပးသံမၾကားရေသး.....
"ကိုေက်ာ္ဒင္.....အခန္းထဲသြားရေအာင္ေနာ္....အေရွ ့ႀကီးမွာဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ ဝင္လာရင္မေကာင္းဘူး"
မေလး...ေက်ာ္ဒင့္ကို ညဳသလိုခၽြဲသလိုေျပာလိုက္သည္...။
ညသန္းေခါင္ေတာင္ ေရာက္ေနၿပီမို ့ ဘယ္သူမွအလြယ္တကူေရာက္မလာနိုင္မွန္း မေလးသိပါသည္။
ေထာက္လွန္းေရးတဲတြင္းသို ့ ေက်ာ္ဒင္၏ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲ ေတာ္႐ုံ မဝင္ထြက္နိုင္ပါ။
မေလး၏ အခၽြဲအႏြဲ ့ကို ေက်ာ္ဒင္ေပ်ာ္ဝင္သြားသည္ထင္၏။
"ဒီထဲကို ဘယ္ေကာင္မွ ဝင္မလာရဲပါဘူး မေလးရဲ ့...မေလးရွက္တယ္ဆိုလဲ အခန္းထဲသြားမယ္ေလ"
ေက်ာ္ဒင္ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ ့ မေလးကို ေကာက္ေပြ ့လိုက္သည္။
မေလးခါးၾကားမွ ေသနတ္က"ေဒါက္" ကနဲျပဳတ္က်လာ၏။
ေက်ာ္ဒင္ မေလးကို လႊတ္ခ်ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။
ေနာက္က်သြားေလၿပီ....။
ရင္ဝသို ့ဓါးေျမႇာင္တစ္ေခ်ာင္းက လၽွင္ျမန္စြာ စိုက္ဝင္လာခဲ့၏။
မေလး ေက်ာ္ဒင့္ လက္ထဲမွ ခုန္ဆင္းလိုက္ၿပီး ေက်ာ္ဒင္အသံမထြက္နိုင္ေစရန္ ပါးစပ္ကို လၽွင္ျမန္စြာအုပ္လိုက္ၿပီး ေနာက္ထပ္ ဓါးခ်က္တစ္ခ်က္ ထိုးစိုက္လိုက္ရသည္။
ေက်ာ္ဒင္ ၿငိမ္က်သြားေတာ့မွ ၾကမ္းေပၚက ေသနတ္ကို ေကာက္ယူလိုက္သည္။
ကိစၥတစ္ခုေတာ့ အလြယ္တကူဘဲ ရွင္းလင္းလိုက္နိုင္၏။
ခက္တာက တဲအျပင္ျပန္ထြက္ဖို ့ပင္...
ခ်ိန္းထားသည့္အတိုင္းဆို ကိုရဲေရာက္သင့္ေနတာ ၾကာလွၿပီျဖစ္၏။
ကိုရဲ ကို အခ်ဳပ္ေဖါက္ခိုင္းထားတာ...ဘာေတြျဖစ္ေနလဲမသိ....
တဲတံခါးကို အသာဟ၍ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ စကားေျပာေနၾကေသာ ကင္းသမားႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ ့ရသည္။
ခပ္တည္တည္ထြက္သြားရင္ေကာင္းမလားလို ့စဥ္းစားၾကည့္လိုက္သည္။
ဒီအခ်ိန္ႀကီးထြက္သြားပါက ကင္းသမားေတြ မသကၤာျဖစ္သြားနိုင္သည္။
ေစာင့္ရမည္...
အခ်ိန္ကို စိတ္ရွည္စြာ ေစာင့္ဆိုင္းရလိမ့္မည္..။
တဲထဲမွာေက်ာ္ဒင့္ အေလာင္းႀကီးရွိေနေသာေၾကာင့္ မိန္းကေလးပီပီ မေလးထိတ္လန္ ့မိပါသည္။
ေတာထဲေရာက္ၿပီးမွ တိုက္ပြဲအေတြ ့အၾကဳံေတြေၾကာင့္ သတ္ရဲျဖတ္ရဲေနေသာ္လဲ ခုလို အေလာင္းတစ္ေကာင္နဲ ့တစ္တဲလုံးမွာႏွစ္ေယာက္ထဲဆိုေတာ့.......
မေလး ထိတ္လန္ ့မိသည္မွာ ဆန္းသည္ဟုေတာ့ မဆိုသာ။
ေက်ာ္ဒင့္ အေလာင္းကို ေသခ်ာမၾကည့္ရဲေသာေၾကာင့္ အခန္းထဲမွေစာင္တစ္ထည္သြားယူၿပီး ဖုံးအုပ္ထားလိုက္ရ၏။
ေသနတ္ကို အဆင္သင့္ကိုင္ထားရင္း တဲေပါက္ဝမွ တစ္ေယာက္ေယာက္ဝင္လာမွာစိုးေသာေၾကာင့္ အသင့္အေနအထားနဲ ့ေနရာယူထားမိသည္။
ဒီညက်မွဘဲ အခ်ိန္ေတြက ကုန္ခဲလွသည္ဟု ထင္မိသည္...။
ဒီလိုနဲ ့မိုးလင္းပိုင္းေရာက္လာရေတာ့၏။
မပီမျပင္ အလင္းေရာင္ေတာင္ သဲ့သဲ့ထြက္ျပဴစ ျပဳေနေပၿပီ....။
တဲတံခါးဘက္ဆီမွ ေျခသံခပ္ဖြဖြၾကားလိုက္မိသလို ထင္မိေသာေၾကာင့္ ေသနတ္ကို ေမာင္းတင္ၿပီး တံခါးဘက္သို ့ထိုးခ်ိန္ရင္း အသင့္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
အိပ္ငိုက္သလိုျဖစ္မိေနတာေတာင္ ေပ်ာက္သြားရ၏။
ိတံခါးအသာအယာ ပြင့္လာၿပီးတဲထဲသို ့လူတစ္ေယာက္ဝင္လာ၏။
ေသနတ္နဲ ့ထိုးခ်ိန္ရင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ...ကိုရဲျဖစ္ေနသည္။
မေလးဝမ္းနည္းသြားၿပီး ကိုရဲကို ေျပး၍ ထုရိုက္ျပစ္လိုက္ရင္း မ်က္ရည္မ်ားက်လာမိသည္။
ဟုတ္တယ္ေလ....ေသစရာရွိပါက မေလး ေသေနေလာက္ၿပီ.......
ေက်ာ္ဒင္သာ လက္ဦးသြားပါက မေသရင္ေတာင္ စုတ္ျပတ္ေနေလာက္ၿပီေလ.......။
ဇာတ္သိမ္းပိုင္း ဆက္ရန္....
"ဘယ္ ..သက္ကိုလဲ"
"ဥကၠ႒...ဗဟိုက မ,လာတဲ့ေကာင္ေလ....လန္ဘားသက္ကို ကိုေျပာတာ.."
"ေအး.....သိတယ္....ဗဟိုမွာ ဂ်ာနယ္ေတြဘာေတြထုတ္တယ္ဆိုတဲ့ေကာင္"
"ဟုတ္တယ္...ေဘာစိ....ကၽြန္ေတာ္ ဒီေကာင့္ဆီက သတင္းတစ္ခုရထားတာရွိတယ္"
"ဘာလဲကြ.....ဒီေကာင္နဲ ့ ငါေျပာတဲ့ကိစၥနဲ ့ ဘာပတ္သက္လို ့လဲ"
"ပတ္သက္တာေပါ့.....ေဘာစိရာ...ဒီေကာင္ မေလးတို ့ေရခ်ိဳးတဲ့ေနရာကို ရွာေတြ ့ထားတယ္တဲ့"
"ဘာ...ဒီေကာင္ေလးေလးေမ ေရခ်ိဳးတာကို လိုက္ေခ်ာင္းတာေပါ့"
အႀကံတူရန္သူ ဟူ၍ ေက်ာ္ဒင္ တင္းသြားရသည္။
"ဒီလို...ေဘာစိရ...ဒီေကာင္က ေထြးငယ္ကိုႀကိဳက္ေနတာ...အဲဒါ..အစည္းေဝးေန ့တုန္းက မေလးနဲ ့ေထြးငယ္ တူတူေရသြားခ်ိဳးတာကိုေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ရင္း သိခဲ ့တာတဲ့"
"ေနပါဦး..မင္းက အဲဒါေတြဘယ္လိုသိတာတုန္း"
"ေဘာစိ တပည့္ေလဗ်ာ...ဒီေလာက္က ေသးေသးေလးပါဗ်...ေထာက္လွန္းေရးပါဆို"
ႂကြက္နီက ခပ္ႂကြားႂကြားေလးေျပာေနေသာေၾကာင့္ အျမင္ကတ္သြားမိေသာ္လဲ ကိုယ့္ကိစၥကရွိေနေသးေသာေၾကာင့္ ေက်ာ္ဒင္လႊတ္ေပးထားလိုက္သည္.။
"ေနစမ္ပါဦးဟ.......အဲဒါနဲ ့ ဟိုေကာင့္ကိုေရႊ ့ဖို ့နဲ ့က ဘာပတ္သက္လို ့လဲ"
"ေရႊ ့စရာမလိုေတာ့ဘူးေလ...ေဘာစိရ...အဲဒီေနရာကေစာင့္ၿပီးႀကံယုံဘဲေပါ့...ဟိုေကာင္က စခန္းထဲမွာက်န္ေနခဲ့မွာဘဲဟာ"
ေက်ာ္ဒင္ စဥ္းစားသည္။ႂကြက္နီေျပာတာက လြယ္လြယ္ေလးဘဲျဖစ္သည္။
သူ...ရလိုက္ၿပီဘဲထား....စခန္းျပန္ေရာက္လို ့ဟိုေကာင့္ကို ေျပာလိုက္လၽွင္ ျပႆနာကႀကီးသြားနိုင္သည္။
ရည္းစားလူလု အူႏုကၽြဲခတ္ဆို တာက ရွိေသးသည္။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေနရာကို အရင္သိထားရလဲအရႈံးေတာ့မရွိပါဘူးေလ ဟုေတြးမိသည္။
"ေအး...ေက်းဇူးဘဲကြာ...မင္းအဲဒိေနရာကိုသိေအာင္လုပ္ထားလိုက္"
ေက်းဇူးဆိုတာကို ေျပာခဲလွေသာ သူ ့ဆရာပါးစပ္ကေန ေက်းဖူးတင္ေၾကာင္းၾကားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ႂကြက္နီေပ်ာ္သြားသည္။
ေပ်ာ္ၿပီး ေလးေလးေမ အေၾကာင္း သူ ့ဆရာကိုေျပာျပမလို ့ဟာေတာင္ေမ့သြားရေလသည္..။
******************************
ေတာတြင္းတေနရာရွိ စမ္းေခ်ာင္းအနီးတြင္ ေက်ာ္ဒင္တို ့လူစု တိတ္ဆိတ္စြာေနရာယူလၽွက္ရွိသည္။
သူတို ့အားလုံး၏အာ႐ုံမ်ားက စမ္းေခ်ာင္းေလးရွိရာသို ့ေကြ ့ဝိုက္သြယ္တန္းေနေသာ ေတာတြင္းလူသြားလမ္းေလးရွိရာတြင္သာ..။
သစ္ရြက္ေခ်ာက္မ်ားေပၚသို ့တရွပ္ရွပ္နင္းေလၽွာက္လာသံေလး ခပ္ေဝးေဝးတေနရာမွထြက္ေပၚလာသည္။
"ရႉး.....အားလုံး အသံလုံးဝမထြက္ေစနဲ ့"
ေက်ာ္ဒင္၏အမိန္ ့ေပးသံက တိုးညင္းစြာ..။
သူ ့ေကာင္ႏွစ္ေကာင္ကျပႆနာမရွိေပမယ့္ ဥကၠ႒ရဲ ့လူျဖစ္ေသာ လန္ဘားသက္ကိုက စိတ္ခ်ရပါ့မလားဆိုတာ စိတ္ထင့္ေနမိသည္။
ဒီေနရာကို ဒီေကာင္ရွာေတြ ့ခဲ့တာဆိုေတာ့ မေခၚခဲ့လို ့ကလဲမျဖစ္....
ဒီေန ့အစီအစဥ္က ပြဲသိမ္းရိုက္ဖို ့ေတာ့မဟုတ္ေသး...
ဂြင္ခ်က္ယုံသက္သက္ ေရာက္လာခဲ့ျခင္းသာ.......
သူတို ့အစီအစဥ္ကို သူတို ့ေလးဦးမွလြဲ၍ ဘယ္သူမွ မသိနိုင္ဟု ေက်ာ္ဒင္တြက္ဆထားခဲ့သည္။
သို ့ေသာ္.....
ေက်ာ္ဒင္တို ့လူသိုက္ တီးတိုးတိုင္ပင္ေနတာကို အမွတ္တမဲ့ျမင္လိုက္မိၿပီးသကၤာမကင္းျဖစ္မိေနသူတစ္ဦးရွိေနတာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွမရိပ္မိၾကေပ။
ေလးလုံးထြန္းေဇာ္ ေက်ာ္ဒင္တို ့ေနာက္ကေနတိတ္တဆိတ္လိုက္ေနခဲ့တာ ျဖစ္သည္။
မသကၤာစရာေကာင္းလို ့သာစပ္စပ္စုစု လိုက္ေခ်ာင္းေနမိျခင္းျဖစ္၏။
ဘာမွန္းေတာ့ ေသခ်ာမသိ....
ေခ်ာင္းစပ္ေရာက္ေတာ့ ေနရာယူေနၾကတာကို ေတြ ့ရေသာေၾကာင့္
သူလဲ မလွမ္းမကမ္းမွာ ဝပ္ေနလိုက္ၿပီးေစာင့္ၾကည့္ေနမိသည္။
အေတာ္ၾကာသည္အထိ ဘာမွမထူးျခားေသာ္လဲ ေျခသံတရွပ္ရွပ္ၾကားရၿပီးေနာက္ ေက်ာ္ဒင္ လက္ဟန္ေျခဟန္ျဖင့္ တစုံတရာ အမိန္ ့ေပးေနသလို ေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္
ပိုၿပီးစိတ္ဝင္စားကာ...ဘယ္သူေတြမ်ားထပ္ေရာက္လာမလဲလို ့ေရာေယာင္ေမၽွာ္ၾကည့္ေနမိ၏..။
ေတာလမ္းတေနရာဆီမွ မေလးေမ၊ေထြးငယ္ႏွင့္ ရွမ္းမေလးနန္းၾကာညိဳတို ့ထြက္ေပၚလာၾကသည္။
ထြန္းေဇာ္သေဘာေပါက္လိုက္သည္။
ဒီတဏွာ႐ူးေကာင္ေတြ ေကာင္မေလးမ်ားေရခ်ိဴးတာကို လာေစာင့္ေနတာမွန္း နားလည္လိုက္သည္။
"ေတာက္...ႏွမခ်င္းမစာမနာကြာ"လို ့ေတြးမိသည္..။
ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ လၽွင္ျမန္စြာ စဥ္းစားရင္း ေက်ာ္ဒင္တို ့လူစုရွိရာသို ့ ခဲခပ္ေသးေသးတစ္လုံးႏွင့္ လွန္းေပါက္လိုက္ေလသည္။
ေဖာက္ကနဲ ခဲလုံးက်လာေတာ့ ေက်ာ္ဒင္တို ့လူစု လန္ ့သြားရသည္။
ခဲလုံးလာရာဘက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္ဟန္ေျခဟန္ႏွင့္ လွမ္းေခၚေနေသာ ေလးလုံးကို ေတြ ့လိုက္ရေပေတာ့သည္။
ုျပႆနာကေတာ့ စၿပီဆိုတာ ေက်ာ္ဒင္သိလိုက္သည္။
သူ ့အစီစဥ္မ်ားလုပ္လို ့ျဖစ္ေတာ့မွာမဟုတ္.......
ေလးလုံးေကာင္ ဘယ္ကေနဘယ္လိုေရာက္လာသည္မသိ.....
ဇယားက ရွင္းရေပေတာ့မည္...။
ေကာင္မေလးေတြမရိပ္မိေအာင္ တိတ္ဆိတ္စြာဆုတ္ခြါရန္ လက္ဟန္ႏွင့္ အမိန္ ့ေပးလိုက္ရသည္။
ေဆာ္ေလးသုံးေပြကို မိေမြးအတိုင္းေတြ ့ရေတာ့မည္ဟု ႀကိဳတင္ရင္ခုန္ေနမိေသာ ဟိုသုံးေကာင္လဲ ေလးလုံးကို ေဒါပြသြားၾကသည္။
"ေဟ့ေကာင္ဘာလဲ"
ခပ္လွမ္းလွမ္းတေနရာသို ့အတူတူေလၽွာက္လာၾကရင္းမွ ႂကြက္နီက ေလးလုံးကို စေမးလိုက္ခ်င္းျဖစ္သည္။
"မင္းတို ့ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
ေလးလုံးက အေမးကို အေမးနဲ ့ဘဲတုန္ ့ျပန္လာသည္။
"ဘာလုပ္လုပ္ မင္းေစာက္ပူပါလား"
ေစာ္ေလးေတြကို မေခ်ာင္းလိုက္ရေသာေၾကာင့္ တင္းေနေသာ မင္းမင္းက ခပ္ရိုင္းရိုင္းပင္တုန္ ့ျပန္သည္။
"ေတာ္လွန္ေရးေၾကာင့္ မိဘေမာင္ဘြားေတြကို ျပစ္ၿပီး ငါတို ့ကိုဘဲမိသားစုလိုသေဘာထားေနတဲ့ ငါတို ့ႏွမေလးေတြပါကြာ....ဒီလိုမလုပ္သင့္ဘူးထင္လို ့ပါ"
ေဒါသထြက္မိေသာ္လဲ ေလးေယာက္တစ္ေယာက္ဟူေသာ အသိေၾကာင့္ ေလးလုံးက ေလသံေပ်ာ့ေပ်ာ့နဲ ့ဘဲျပန္ေျပာသည္။
ေက်ာ္ဒင္ ဒီျပႆနာကို ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ရမလဲ ေခါင္းစားေနမိရာမွေျပာမိေျပာရာ...
"မင္းဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ" လို ့ေျပာလိုက္မိသည္။
"ငါဘာေျပာတာလဲဆိုတာမင္းတို ့အသိဆုံးပါကြာ....ဒီကိစၥသာေပါက္ၾကားသြားမယ္ဆိုရင္"
ေလးလုံးစကားဆုံးေအာင္မေျပာလိုက္ရေတာ့.....
"ေျဖာင္း"ကနဲခပ္အုပ္အုပ္ျမည္သံႏွင့္အတူ ေခြလဲက်သြားသည္။
ေသနတ္ဒင္ႏွင့္ ေနာက္တစ္ခ်က္ဆက္ထုမလို လုပ္ေနေသာလန္ဘားသက္ကိုအား မင္းမင္းနဲ ့ႂကြက္နီက မနည္းဆြဲထားရသည္။
ေက်ာ္ဒင္ေဒါသထြက္သြားၿပီး လန္ဘားႀကီးပါးကို ပိတ္ရိုက္လိုက္မိသည္။
သူတစ္ေယာက္လုံးရွိေနရက္နဲ ့ ဒီေကာင္အဆင့္ေက်ာ္လြန္းသည္ထင္မိေသာေၾကာင့္ပင္...။
"ေတာက္....မင္းကဘာေကာင္လဲ ေဟ့ေကာင္"
ေဒါသေၾကာင့္ ခါးၾကားမွ ပစၥတို ဆြဲထုတ္ၿပီး လန္ဘားႀကီး ကိုခ်ိန္ထားသည္။
သူေသနတ္ထုတ္တာေတြ ့ေတာ့ သူ ့ေကာင္ႏွစ္ေကာင္ကလဲ အလိုက္သိစြာ လန္ဘားကို ေသနတ္မ်ားႏွင့္ခ်ိန္ထားလိုက္ၾက၏။
"ကၽြန္ေတာ္...ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေဘာစိရယ္....ေဘာစိကိုေက်ာ္ၿပီးလုပ္လိုက္တာမဟုတ္ပါဘူး.."
လန္ဘား ေျပာေနရင္းမွ ေက်ာ္ဒင့္ကို အကဲခတ္သည္။နားေထာင္ေနတာကိုေတြ ့လိုက္ရေတာ့ အားတက္သေရာဆက္ေျပာလာသည္။
"ဒီကိစၥကို ဒီေကာင္ဖြလိုက္ရင္ ေထြးငယ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွကပ္လို ့ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဖူးလို ့စဥ္းစားမိၿပီး ခုလိုလုပ္လိုက္မိတာပါ."
ေက်ာ္ဒင္ ေတာ္ေတာ္အုန္းစားေနရသည္။
လန္ဘား၏ေျဖရွင္းခ်က္က သဘာဝေတာ့က်သည္။
ေလးလုံးကို ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲမသိေသး...........
သတိလစ္လဲက်လၽွက္ရွိေသာ ေလးလုံးကို ေျခေထာက္နဲ ့ထိုးျပလိုက္ရင္း
"ဒီေခြးမသား ကို ဘယ္လိုရွင္းမွာလဲ" ဟုေမးလိုက္မိသည္။
ႂကြက္နီ ေက်ာ္ဒင့္အနားကပ္လာၿပီး တီးတိုးစကားတစ္ခ်ိဳ ့ေျပာသည္။
စကားဆုံးေတာ့ ေက်ာ္ဒင္ ေခါင္းညိတ္ၿပီး လန္ဘားဘက္လွည့္၍ .......
"ေဟ့ေကာင္ လန္ဘား....ေလးလုံးကို မင္း ဖမ္းေခၚလာခဲ့လိုက္....အသံတစ္ခ်က္မွ ထြက္မလာေစနဲ ့.....ဒီေကာင့္ဆီက အသံတစ္ခ်က္ထြက္တာနဲ ့ မင္းေရာ အဲဒီေကာင္ကိုေရာ
ငါကိုယ္တိုင္ ပစ္သတ္မယ္....မင္းမင္း...လန္ဘားေသနတ္ သိမ္းထားလိုက္"
ေျပာစရာရွိတာေျပာၿပီးေနာက္ ေက်ာ္ဒင္ေရွ ့ဆုံးမွ ထြက္သြားသည္။
စခန္းသို ့ျမန္ျမန္ ေရာက္ခ်င္ေနသည္...။
မထင္မွတ္ဖဲ ေခါင္းရႈပ္သြားရေသာေၾကာင့္ အရက္နဲ ့ရွင္းမွျဖစ္ေတာ့မည္မဟုတ္ပါလား............။
********************************
မေလးတို ့ေရခ်ိဳးၿပီးစခန္းကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ စခန္းတြင္တခုခု ထူးျခားေနေၾကာင္းသတိျပဳမိလိုက္၏။
ဟိုနားတစ္စု၊ဒီနားတစ္စု ႏွင့္ တီးတိုးစကားဆိုေနၾကသူတိုင္းလိုလို မ်က္ႏွာမေကာင္း.....
ဘာလဲ.....ဘာျဖစ္တာလဲ
မေလးတို ့တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္မိလိုက္ၾကသည္။
ဘာျဖစ္တာလဲသိခ်င္ေနတုန္းမွာ ကိုရဲတစ္ေယာက္ အေဆာင္ထဲကထြက္လာတာေတြ ့လိုက္ရ၏။
တိုင္ပင္မထားပါဘဲ ေထြးငယ္ႏွင့္ နန္းၾကာညိဳအၾကည့္မ်ားက မေလးထံေရာက္သြားၾကသည္။
"ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ...ကိုရဲ"
"ေလးလုံး အဖမ္းခံထားရတယ္"
"ဘာ...ဘာျဖစ္လို ့လဲဟင္"
"ဒီေကာင္က အစိုးရဘက္ကသူလၽွိုတဲ့"
"ဘာ....."
မေလး ဘာတစ္လုံးသာေျပာနိုင္လိုက္ေတာ့သည္။
စိတ္အစဥ္ကလြင့္ပါးသြားမိေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
မေလး...ေလးလုံးကို ေကာင္းေကာင္းသိသည္။
မျဖစ္နိုင္.....ဒီကိစၥက လုံးဝမျဖစ္နိုင္ဟု မေလးယုံၾကည္သည္။
မွားယြင္းမႈတစ္ခုခုေတာ့ရွိေနေလၿပီ။
ဘာေတြလဲ........ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ....မစဥ္းစားတတ္ေလာက္ေအာင္ပင္...။
ေလးလုံးထြန္းေဇာ္က အစိုးရဘက္ကလႊတ္ထားသူတဲ့........
ေခါင္းကို ေျဖးညင္းစြာခါယမ္းလိုက္မိ၏။
ဒီျပႆနာကို ရွင္းလင္းစြာသိရမွျဖစ္မည္။
ေခါင္းေအးေအးထားစမ္းပါ ေလးေလးေမ ဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိေပးလိုက္ရေလ၏။
ေလးလုံးသတင္းကိုၾကားလိုက္ရေသာ နန္းၾကာညိဳတစ္ေယာက္ မူးလဲသြားရသည္။
ဒီေတာ့မွ မေလးတို ့လဲ ေလးလုံးထြန္းေဇာ္ႏွင့္ ရွမ္းမေလးတို ့၏ တိတ္တခိုးအခ်စ္ဇာတ္လမ္ကိုသိလိုက္ရေတာ့သည္...။
နန္းၾကာညိဳကေတာ့ တစ္ညေနလုံး ငိုဘဲငိုေနသည္။
ေက်ာ္ဒင္တို ့အုပ္စုက ေလးလုံးကို ဘယ္သူနဲ ့မွေတြ ့ခြင့္မေပး.......
အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာေတာင္မထားဘဲ လုံျခဳံေရးအရ သီးသန္ ့စစ္ေမးရန္ဟုအေၾကာင္းျပကာ ေထာက္လွမ္းေရးတဲမွာဘဲ ခ်ဳပ္ထားသည္။
ဥကၠ႒ တဲတြင္းမွာေတာ့ ေက်ာ္ဒင္ေျပာသမၽွကို ပ်င္းရိၿငီးေငြ ့စြာနားေထာင္ရင္း တ႐ုတ္ဘီယာေသာက္ေနေသာ ဥကၠ႒ ေစာေပသည္ စိတ္ပင္ပန္းစြာ သန္းေဝလၽွက္ရွိ၏။
ေက်ာ္ဒင္ေျပာသမၽွကို စိတ္ဝင္တစားနားေထာင္ေနဟန္က ဝါရင့္သ႐ုပ္ေဆာင္တစ္ေယာက္အလား ပီျပင္လြန္းေနျပန္၏။
တကယ္တမ္းဆို ေစာေပအေနနဲ ့ ဘာကိုမွစိတ္ဝင္တစားမရွိလွ.....
ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာကိုလဲ အယုံအၾကည္ရွိလွသည္မဟုတ္......
ေနရာေကာင္းရထားတာကလဲ သူ၏ဟန္ေဆာင္ေကာင္းမႈအတတ္ပညာေၾကာင့္သာ..........
မသိလၽွင္ေတာ့ ေလးစားစရာအလြန္ေကာင္းသည္။
သူမပါရင္ဘဲ ေတာ္လွန္ေရးက အထမေျမာက္ေတာ့မလိုထင္မွတ္ရ၏။
ေစာေပ စိတ္ဝင္စားတာက ေကာင္းေကာင္းေနမည္။
ေနရာေကာင္းရေအာင္ယူမည္။
အခြင့္အေရးရလၽွင္ ဟိုဘက္ျခမ္းကူးၿပီးဇိမ္ခံမည္။
ေတာထဲမွာေတာင္သိပ္ေနခ်င္လွတာမဟုတ္....
ဲဲျပႆနာ အရႈပ္ထုပ္ဆိုရင္ နဲနဲေလးေတာင္ပတ္သက္ခ်င္တာမဟုတ္ေပ....
စခန္းမွာေက်ာ္ဒင္တန္ခိုးထြားေနတာလဲ ဒီလိုအေၾကာင္းေတြရွိေနလို ့ျဖစ္သည္။
စခန္းနဲ ့ပတ္သက္သမၽွ ေက်ာ္ဒင့္ကိုအားလုံးလႊဲထားသည္။
ခုလဲဘာေတြလာေျပာေနမွန္းမသိ.....
ထိုစဥ္အျပင္ဘက္မွ ဆူညံသံတစ္ခ်ိဳ ့ထြက္ေပၚလာသည္....။
"အျပင္က.....ဘာျဖစ္တာလဲေဟ့"
ေစာေပ၏ေအာင္ျမင္ထည္ဝါေသာအသံႀကီးထြက္ေပၚလာၿပီးေနာက္.....
အေစာင့္ကင္းသမားတစ္ေယာက္တဲတြင္းသို ့ဝင္လာၿပီးသတင္းပို ့သည္။
"ဥကၠ႒....ရွမ္းမက ဥကၠ႒ နဲ ့ေတြ ့ခ်င္တယ္ဆိုၿပီး အတင္းဝင္မယ္လုပ္ေနလို ့"
"ေတာက္...မင္းတို ့ဒီေလာက္ေလးေတာင္ေစာက္သုံးမက်ဘူးလား.....ဒီမွာအေရးႀကီးကိစၥေဆြးေႏြးေနတယ္.....မိုးခ်ဳပ္မွျပန္လာခိုင္းလိုက္"
ေက်ာ္ဒင္ရွိေနေသာေၾကာင့္ ဟန္လုပ္ေနလိုက္ရသည္...။
စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒီေကာင္မေလးဘာလို ့ပါလိမ့္ဟုစဥ္းစားေနမိသည္။
ဘာမ်ားလိုအပ္လို ့ပါလိမ့္......
လိုအပ္သမၽွ ကိုေစာေပ ျဖည့္ဆီးေပးရမွာေပါ့ေလ.....အေပးအယူေတာ့ရွိရမွာေပါ့ လို ့တစ္ေယာက္ထဲႀကိတ္ေတြးၿပီးသေဘာက်ေနေလသည္။
ေက်ာ္ဒင္က အထာနပ္သည္။
ကိုယ့္ဘက္ကိုယ္ လုံေအာင္ လာၿပီးကာဘာလုပ္ေနျခင္းသာျဖစ္သည္။
ဥကၠ႒ သာကိုယ့္ဘက္ပါေနပါက ဇယားၿငိမ္းၿပီးသားမွန္း သိေသာေၾကာင့္ တကူးတက လာေျပာေနျခင္းပင္။
ေက်ာ္ဒင္ျပန္သြားေတာ့ အေစာင့္ကင္းသမားကို လွမ္းေခၚၿပီး ရွမ္းမကို ေတြ ့လို ့ရၿပီျဖစ္ေၾကာင္းေခၚခိုင္းလိုက္သည္။
ဘာမ်ားလဲ ဆိုတာကို သိခ်င္လွေပၿပီ...။
ရွမ္းမေရာက္လာေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ပဲ ေထြးငယ္ပါ ပါလာသည္။
ထင္ထားသလိုမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ေစာေပစိတ္ပ်က္သြားရ၏.
"ဘာကိစၥလဲ"
"ေလးလုံးကိစၥပါ ဥကၠ႒"
ေလးလုံးကိစၥ....ေလးလုံးကိစၥဆိုပါလား.....ဘာကိုေျပာတာပါလိမ့္ဆိုၿပီး ဦးေဏွာက္ကို အလုပ္ေပးလိုက္ရသည္။
စဥ္းစားလို ့မရ.....
"အင္း.....ဆိုစမ္းပါဦး"
ဟန္ကိုယ့္ဖို ့ဆိုသလို.....ခပ္တည္တည္သာေျပာလိုက္ရသည္...ဘာမွန္းကိုခုထိေသခ်ာသေဘာမေပါက္ေသးေပ။
ရွမ္းမက ငိုေနျပန္သည္။
ဘာေတြလဲကြာဆိုၿပီး ေစာေပစိတ္ရွပ္သလိုေတာင္ျဖစ္လာသည္။
ရွမ္းမငိုေနတာေတာ္ေတာ္နဲ ့မတိတ္ေသာေၾကာင့္ ေထြးငယ္ကဘဲဝင္ေျပာလာသည္။
"ေလးလုံးကိုဖမ္းထားတဲ့ ကိစၥပါ ဥကၠ႒၊ ရွမ္းမက ေလးလုံး စစ္ေထာက္လွန္းေရးမဟုတ္ဖူးဆိုတာ သူ ့အသက္နဲ ့အာမခံပါတယ္တဲ့....
သူထြန္းေဇာ္နဲ ့ေတြ ့ခြင့္ရဖို ့ဥကၠ႒ ဆီကို လာခဲ့တာပါ"
ေစာေပခုမွသေဘာေပါက္သြားသည္။
ခုန ေက်ာ္ဒင္လာေျပာသြားေသာ ျပႆနာနဲ ့ပတ္သက္သည္ဘဲ....
ဂြင္ကေတာ့ ဝင္လာေနေလၿပီ.....ခက္တာကႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ေန၏။
ေလးလုံးကိစၥ ကလဲ ေက်ာ္ဒင္လာေျပာတုန္းက စိတ္မဝင္စားေသာေၾကာင့္ ေသခ်ာဘာမွမသိေသး.....
ဒီေလာက္ကေတာ့ေရွာ့မရွိေပ....ေစာေပဘဲေလ...ေျပလည္ရမွာေပါ့...
ေစာေပကိုယ့္ အေတြးနဲ ့ကိုယ္သေဘာက်ေနမိျပန္သည္.......
"နင္တို ့အျပင္မွာခဏေစာင့္ေန...အျပင္မွာဘယ္သူရွိလဲ..တေယာက္လႊတ္လိုက္"
ေစာေပ အကြက္ေရႊ ့ဖို ့့ျပင္ေလၿပီ....
နန္းၾကာညိဳကေတာ့ ငိုေနယုံကလြဲ၍ ဘာမွမလုပ္တတ္....
ေထြးငယ္ကဘဲ ဦးေဆာင္ေျပာဆိုေနရ၏။
အေစာင့္ေကာင္ေလးေရာက္လာၿပီးသတင္းပို ့ေသာေၾကာင့္ ေစာေပ သူ ့တပည့္ေက်ာ္ လန္ဘားသက္ကို အားရွာေဖြေခၚယူခဲ့ရန္ အမိန္ ့ေပးလိုက္ၿပီး ....
ဘီယာတစ္ဘူးေဖာက္ေသာက္ကာ ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
ဒီကိစၥကို လန္ဘားအားကိုင္တြယ္ခိုင္းဖို ့ ေစာေပဆုံးျဖတ္ထားၿပီးျဖစ္သည္။
လန္ဘားနဲ ့ေစာေပက ညီအကို တစ္ဝမ္းကြဲေတြျဖစ္၏။
တစ္ေယာက္တေနရာစီက ေတာထဲေရာက္လာခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ေစာေပ အေကာင္ျဖစ္ေနတာကို လန္ဘားမသိ၊လန္ဘားေတာထဲေရာက္ေနတာကို ေစာေပကမသိ.. ထိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ
ေစာေပ ဗဟိုအစည္းအေဝးသို ့သြားရာမွ ျပန္ဆုံမိၾကခ်င္းပင္။
စခန္းမွာ လန္ဘားနဲ ့ေစာေပ ညီအကိုေတာ္စပ္မွန္းဘယ္သူမွမသိ...
ဆရာတပည့္ အျဖစ္သာသိထားၾကသည္။
ဘီယာႏွစ္ဘူးကုန္ေတာ့မွ လန္ဘားေရာက္လာ၏။
"ဥကၠ႒ ေခၚခို္င္းတယ္ဆို"
လန္ဘားက ေစာေပကို ဥကၠ႒ လို ့သာေခၚသည္။
"ေအး...မင္းနဲ ့အေရးတႀကီးတိုင္ပင္စရာရွိလို ့"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ေသာက္ကြာ.....ေသာက္ရင္းနဲ ့ေလးလုံးျပႆနာကို ငါ့ကိုေျပာျပစမ္းပါ....ညီအကိုခ်င္းေတြဘဲကြာ.မင္းဘာသိလဲ... သိသေလာက္အမွန္အတိုင္းငါ့ကိုေျပာျပ"
အျပင္မွာ ေထြးငယ္နဲ ့ရွမ္းမကိုေတြ ့ခဲ့ရသည္။
အခု အကိုျဖစ္သူ ေစာေပက ေလးလုံးအေၾကာင္းကိုေမးေနျပန္သည္။
ဘယ္လိုေျပာရင္ေကာင္းမလဲဆိုတာကို သက္ကို အျမန္စဥ္းစားလိုက္မိသည္။
သူတို ့ဆင္ထားတဲ့အတိုင္း စစ္ေထာက္လွမ္းေရးလို ့ေျပာရမလား၊အမွန္အတိုင္း ေျပာျပလိုက္ရမလား ေဝခြဲမရျဖစ္ေနမိရသည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ အမွန္အတိုင္းေျပာျပဖို ့ ဆုံးျဖတ္လိုက္၏။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ေစာေပ လန္ဘားႀကီးေျပာသမၽွကိုစိတ္ဝင္စားစြာနားေထာင္ေနပါသည္။
စကားဆုံးသြားေသာအခါ လန္ဘားသက္ကို သက္ပ်င္းခ်လိုက္မိၿပီး သူ ့အကိုေစာေပ ဘာေျပာမလဲဟု ေစာင့္ၾကည့္ေနမိသည္။
ေစာေပမ်က္ေမွာင္ကုတ္ကာ တစ္စုံတရာကို အေလးအနက္စဥ္းစားေနသည္။
"ေဟ့ေကာင္....မင္းက ေထြးငယ္ကို တကယ္ခ်စ္တာလား၊သေဘာက်႐ုံဘဲလား"
ေစာေပ၏ထင္မွတ္မထားေသာေမးခြန္းေၾကာင့္ လန္ဘားဘယ္လိုေျဖရမွန္းမသိျဖစ္သြားမိရသည္။
"ခ်စ္တာပါ"
"မင္းေသခ်ာလား....သူနဲ ့မင္းနဲ ့ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ေသရမယ္ဆိုရင္ မင္းေသရဲလား"
ေစာေပ ဘာေတြေလၽွာက္ေမးေနတာလဲလို ့အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့...အတည္ႀကီးေမးေနေၾကာင္းေတြ ့လိုက္ရ၏။
လန္ဘား အုန္းစားသြားရသည္။
ေထြးငယ္အတြက္ သူေသရဲသလား..........
"ကၽြန္ေတာ္မေသရဲဘူး ဥကၠ႒"
"ေအး.....ငါလိုခ်င္တာ ဒါဘဲ"
လက္ေဖ်ာက္တစ္ခ်က္တီးလိုက္ရင္း ေစာေပ ေျပာလာသည္။
လန္ဘားသာ ေထြးငယ္ကို အမွန္တကယ္ခ်စ္ေနတယ္ဆိုပါက ဇယားပိုရႈပ္သြားနိုင္သည္။
"ေဟ့ေကာင္ဒီနားလာအုန္း"
ေစာေပ လန္ဘား၏နား နားသို ့ကပ္ၿပီးတီးတိုးေျပာလိုက္သည္။
လန္ဘားႀကီး၏ စိတ္ခံစားမႈအရိပ္အေယာင္မ်ားက မ်က္ႏွာအမူအယာေပၚတြင္ တစ္ဆင့္ခ်င္းေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚလၽွက္ရွိသည္။
ေစာေပ စကားဆုံးသြားေတာ့ လန္ဘားတေယာက္ေစာေပကို တအံတၾသ ေငးၾကည့္ေနလိုက္မိေလေတာ့သည္။
"ေဟ့ေကာင္....ဘာၾကည့္ေနတာလဲ၊ ငါခိုင္းသလို ေသခ်ာလုပ္ေနာ္...သြား..ရွမ္းမကိုတစ္ေယာက္ထဲလႊတ္လိုက္"
တဲထဲကို နန္းၾကာညိဳေရာက္သြားေတာ့ ဥကၠ႒ ကဘီယာေသာက္ေနေလသည္။
ဘာမွလဲမေျပာ.....ၾကာညိဳလဲဘာစေျပာရမွန္းမသိ ေယာင္နနျဖစ္ေနရ၏။
ေစာေစာက ေထြးငယ္ကူေျပာေပးေသာေၾကာင့္ ၾကာညိဳဘာမွမေျပာလိုက္ရ.....
ခုေတာ့ ဥကၠ႒က သူတစ္ေယာက္ထဲကိုသာဝင္လာခိုင္းသည္။
ဘာမွလဲမေျပာ....ၾကာညိဳ ရွိေနတယ္ဆိုတာေတာင္ဂ႐ုစိုက္ပုံမေပၚ.........။
ၾကာညိဳ အထဲဝင္သြားေတာ့ ေထြးငယ္တစ္ေယာက္ထဲက်န္ေနခဲ ့ရသည္။
ျပန္ရင္ေကာင္းမလားလို ့စဥ္းစားမိေသာ္လဲ ၾကာညိဳတစ္ေယာက္ထဲက်န္ေနခဲ့မွာစိုးေသာေၾကာင့္ ေစာင့္ေနလိုက္မိသည္။
သိပ္မၾကာလိုက္.....လန္ဘားကတပ္ဖြဲ ့ဝင္တစ္ခ်ိဳ ့နဲ ့ျပန္ေရာက္လာၿပီး ေထြးငယ္ကိုေသနတ္မ်ားျဖင့္ခ်ိန္ကာ ဖမ္းလိုက္ၾကေလသည္။
"ဟဲ့ လန္ဘား...ဒါဘာလုပ္တာလဲ"
"ဖမ္းလိုက္တာေလ"
"ဖမ္းရေအာင္....ငါကဘာလုပ္ေနလို ့လဲ....နင္ေစာက္က်င့္မယုတ္နဲ ့ေနာ္"
ေထြးငယ္၏ရန္ေတြ ့စကားေၾကာင့္ လန္ဘားႀကီး တဟား..ဟားနဲ ့သေဘာက်သြားသည္။
"ေဟ့....ဒီေကာင္မကို ႀကိဳးတုပ္ထားလိုက္...အသံမထြက္ေအာင္ပါးစပ္ထဲအဝတ္ဆို ့ထား"
အဖြဲ ့ေတြကို မွာၾကားၿပီးလန္ဘား တဲထဲသို ့ဝင္သြားသည္။
တဲထဲေရာက္ေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ ့ထိုင္ေနေသာ ရွမ္းမက သူ ့ကိုေမာ့ၾကည့္သည္..။
ဘာလဲဟုေမးဆတ္ျပလိုက္ေတာ့ ေခါင္းျပန္ခါျပ၏။
ေစာေပ သူ ့ကိုေစာင့္ေနျခင္းျဖစ္သည္ဆိုတာကိုသိလိုက္ပါသည္။
"ဥကၠ႒...ခိုင္းတဲ့အတိုင္းလုပ္ၿပီးပါၿပီ"
သူသတင္းပို ့ေတာ့မွ ေစာေပ လွမ္းၾကည့္လာသည္။
သူေရာက္ေနတယ္ဆိုတာေတာင္ ခုမွသတိထားမိပုံမ်ိဳး...
ေတာ္ေတာ္ေနနိုင္တဲ့ေကာင္....ေသြးေအးတာ..ဉာဏ္နီ၊ဉာဏ္နက္သုံးတတ္တာ...ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလြန္းတာ...ဒါေတြေၾကာင့္လဲ ေနရာေကာင္းရထားတာျဖစ္လိမ့္မည္....
သူ...ေစာေပထံမွ သင္ယူစရာေတြအမ်ားႀကီးရွိေနေသးေၾကာင္းေတြ ့လိုက္ရသည္။
ေစာေပ မတ္တပ္ရပ္ကာ ပ်င္းေၾကာဆန္ ့ရင္း
"ဟဲ့ေကာင္မေလး.....နင္ဘာေျပာစရာရွိလဲ"
ခုနကေလးတင္ ေထြးငယ္ေျပာေပးထားၿပီးသားကိုထပ္ေမးေနသည္။
"ဥကၠ႒"
နန္းၾကာညိဳ ေျပာဖို ့အားယူလိုက္ၿပီး........
"ေလးလုံးက အစိုးရလူ မဟုတ္ပါဘူး"
ေစာေပ... အေလးအနက္ထားၿပီးနားေထာင္ဟန္ျပဳေန၏။
"က်မ..က်မအသက္နဲ ့အာမခံပါတယ္"
"နင္က ဘယ္လိုျဖစ္ေစခ်င္တာလဲ"
"ဥကၠ႒ ေသခ်ာေအာင္စစ္ေဆးေပးပါ...ၿပီးေတာ့ က်မ..သူနဲ ့ေတြ ့ခ်င္တယ္...ေက်ာ္ဒင္တို ့ကေပးမေတြ ့ဘူးရွင့္"
"နင္ေျပာခ်င္တာက...ငါတို ့ေထာက္လွန္းေရးကေကာင္ေတြ မွားတာေပါ့....အဲဒီလိုလား"
ေစာေပ ေမးခြန္းက ေဂ်ာင္ပိတ္ေမးခြန္းျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ နန္းၾကာညိဳ ေျဖရခက္သြားသည္။
ျပန္မေျဖေသာေၾကာင့္ ေစာေပ ေနာက္ေမးခြန္းတခုေျပာင္းလိုက္၏။
"နင္ေလးလုံးနဲ ့ေတြ ့ခ်င္တယ္ေပါ့"
"ဟုတ္ကဲ့...ေတြ ့ခ်င္ပါတယ္"
"ေလးလုံးအတြက္နင့္ အသက္နဲ ့အာမခံတယ္လို ့ေျပာတယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ေတြ ့ခြင့္ရဖို ့အတြက္က ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ"
"ရွင္"
ေစာေပ..ဘာေျပာသည္ကို နားမလည္ေသာေၾကာင့္ ရွင္လို ့သာျပန္ေျပာလိုက္မိသည္။
"ေတြ ့ခြင့္ေပးမယ္.......နင့္ဘက္က ဘာျပန္လုပ္ေပးနိုင္လဲ"
ဥကၠ႒ ပါးစပ္ကေတြ ့ခြင့္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ စကားထြက္လာေသာေၾကာင့္ ၾကာညိဳဝမ္းသာသြားသည္။
ိိဘာျပန္လုပ္ေပးနိုင္လဲတဲ့.........ၾကာညိဳဘာမ်ားလုပ္ေပးရမွာလဲ.....
"က်မ ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ"
နန္းၾကာညိဳေမးခြန္းေၾကာင့္ ေက်ာ္ဒင္ျပဳံးသြားသည္။
"လြယ္လြယ္ေလးပါ.......ဒီည ဒီတဲမွာဘဲေနၿပီးေတာ့...လိုအပ္တာမွန္သမၽွျပဳစုေပးေပါ့.....ဟား....ဟား...ဟား"
ေက်ာခ်မွ ဓါးၿပ မွန္းသိလိုက္ရေတာ့သည္။
စခန္းမွာ တာဝန္အရွိဆုံးသူတစ္ေယာက္၏ ပါးစပ္မွ ဒီလိုေျပာထြက္ရက္သည္......
လာမိတာမွားၿပီဟု သိလိုက္ေသာေၾကာင့္ ဘာမွေျပာမေနေတာ့ဘဲ ျပန္ဖို ့ထရပ္လိုက္မိသည္။
ရပ္လို ့မရ....
လန္ဘားက ၾကာညိဳ၏ ပခုံးႏွစ္ဖက္မွ ဖိခ်လိုက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
"ထိုင္စမ္းပါဦးဟ...ရွမ္းမ...နင္ေသခ်ာစဥ္းစားေနာ္"
"ဘာမွစဥ္းစား စရာမလိုဘူး"
"လိုတာေပါ့ဟ.........နင့္ေကာင္က အစိုးရဘက္ကဆိုၿပီး အစစ္ခံေနရတယ္... နင္ကဒီမွာလာၿပီး အသက္နဲ ့အာမခံတယ္လုပ္ေနတယ္....စဥ္းစားၾကည့္ေလ.....ေက်ာ္ဒင္သာဒီကိစၥကိုသိရင္...."
လန္ဘားဆက္မေျပာဘဲတမင္ရပ္ထားလိုက္သည္။
စဥ္းစားပါ....ဆိုတဲ ့သေဘာ...
ၾကာညိဳ စဥ္းစားသြားသည္။
ေက်ာ္ဒင္သိရင္တဲ ့..........သူပါအဖမ္းခံရနိုင္သည္။
ႏွစ္ေယာက္လုံးဖမ္းခံရပါက ဘာမွႀကိဳးစားလို ့ရေတာ့မွာမဟုတ္...
"ဟဲ့...ေစာေပ"
ဥကၠ႒ေတြဘာေတြလုပ္မေနေတာ့...ဒီေကာင္မ်ိဳးကိုဒီလိုဘဲဆက္ဆံနိုင္မည္။
ေစာေပေမးဆတ္ျပ၏။
"ငါ..သေဘာတူမယ္ဆိုရင္ နင္ ေလးလုံးကို ျပန္လႊတ္ေပးမွာလား"
ေစာေပ...စဥ္းစားဟန္ျပဳေနလိုက္သည္။
လႊတ္ေပးမယ္လို ့ခ်က္ျခင္းႀကီးေျပာလိုက္ပါက သိပ္သဘာဝမက်ဟုေတြးမိသည္။
"လႊတ္ေပးလို ့ေတာ့မရဘူး...နင္ေတြ ့ခြင့္ရေအာင္ေတာ့ လုပ္ေပးနိုင္တယ္.....သူ ့မွာအျပစ္မရွိတာေသခ်ာရင္ေတာ့ လြတ္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္"
နန္းၾကာညိဳ......ဘာလုပ္ရမွာလဲ....
ေစာေပကို ယုံရမွာလား..... မသိေတာ့....
ခ်စ္သူအတြက္ ေပးဆပ္ လိုက္ရမလား......စဥ္းစားေနမိသည္။
အို...ဘာျဖစ္ျဖစ္..တတ္နိုင္သေလာက္ေတာ့ ႀကိဳးစားၾကည့္ရမည္မဟုတ္လား။
ခ်စ္ရသူအတြက္... နန္းၾကာညိဳ စြန္ ့စားၾကည့္ဖို ့ ဆုံးျဖတ္လိုက္မိသည္။
ကိုယ့္ဘက္ကႀကိဴးစားနိုင္တာ ဒီေလာက္ပဲမဟုတ္လားေလကြယ္.........။
ရွမ္းမကိုညႇိလို ့ရသြားၿပီဆိုေတာ့ ေစာေပ ေထြးငယ္ကိုသတိရသြားၿပီး....
"ေဟ့ေကာင္..လန္ဘား...ေထြးငယ္ကိုသြားေခၚလိုက္"
တဲထဲသို ့ေရာက္လာေသာေထြးငယ္အျဖစ္ကိုေတြ ့လိုက္ရေတာ့ ၾကာညိဳ အံၾသသြားရသည္..။
ၾကာညိဳ ့လိုဘဲ အံၾသသြားမိရသူကေတာ့ ေစာေပကိုယ္တိုင္ဘဲျဖစ္ေလသည္။
ေထြးငယ္မွာ လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ခံထားရသည္။
ပါးစပ္ထဲမွာလဲ အဝတ္မ်ားဆို ့ပိတ္လၽွက္ရွိ၏။
ေစာေပကို အဓိပၸါယ္ ပါေသာမ်က္လုံးမ်ားႏွင့္လွမ္းၾကည့္ေနတာေတြ ့လိုက္ရသည္။
ေစာေပေဒါသထြက္ကာ လန္ဘားအားေမးလိုက္မိသည္။
"မင္းဘာလုပ္ထားတာလဲ...ခုခ်က္ျခင္း ျဖည္ေပးလိုက္စမ္း"
ေစာေပ ဘာကိုေဒါသျဖစ္သြားမွန္း လန္ဘားနားမလည္.....။
"ဥကၠ႒ ဘဲေထြးငယ္ကိုထိန္းထားလိုက္ဆို"
ႀကိဳးျဖည္ေပးေနရင္း လန္ဘားက သူခိုင္းသလိုသာလုပ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းေျပာလာသည္။
တကယ္ေတာ့ နားလည္မႈလြဲသြားျခင္းသာ........
ေစာေပဆိုလိုတာက...ေထြးငယ္ကို ရွမ္းမကိစၥ ညႇိလို ့မၿပီးခင္တဲထဲဝင္မလာေအာင္ထိန္းထားခိုင္းလိုက္ျခင္းပင္.....
လန္ဘားက ဖမ္းခိုင္းတယ္ထင္ၿပီး ခုလိုလုပ္လိုက္ျခင္းျဖစ္၏။
လန္ဘားမသိေသးတာက ေထြးငယ္ဆိုတာ ဥကၠ႒ ေစာေပ ေစလိုရာေစ၊သုံးလိုရာသုံးနိုင္ေသာသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာပင္....
ေထြးငယ္ကို လန္ဘားသက္ကို ခ်စ္ေနတယ္ဆိုေတာ့ ေစာေပနဲနဲအၾကပ္ရိုက္သြားခဲ့ရသည္။
ေသခ်ာေအာင္ထပ္ေမးေတာ့မွ သိပ္ဆိုးဆိုးရြားရြားႀကီးမဟုတ္ တာသိလိုက္ရလို ့အဆင္ေျပသြားသည္။
လန္ဘားလိုခ်င္ရင္ ေထြးငယ္ကို တစ္ခြန္းထဲေျပာလိုက္႐ုံနဲ ့ျဖစ္၏။
ရွမ္းမကို ဇယားေရႊ ့ရာတြင္ဝင္ရႈပ္ေနမွာစိုးေသာေၾကာင့္သာ လန္ဘားကို ခဏထိန္းခိုင္းထားလိုက္မိျခင္းျဖစ္ပါသည္...။
"ေဟ့ေကာင္..ႀကိဳးျဖည္ၿပီးရင္ အျပင္ခဏ ထြက္ခဲ့"
လန္ဘားေရာေစာေပပါ အျပင္ထြက္သြားၾကေသာေၾကာင့္ တဲထဲမွာ ၾကာညိဳနဲ ့ေထြးငယ္ဘဲ က်န္ေနခဲ့သည္။
"ေထြးငယ္..."
ၾကာညိဳ....ေထြးငယ္ကို အားကိုးတႀကီးေခၚလိုက္မိျခင္းပင္...။
မ်က္ရည္မ်ားက သူ ့အလိုလိုက်လာျပန္သည္။
ေထြးငယ္ကို ရင္ဖြင့္လိုက္ခ်င္ေသာ္လဲ စကားလုံးမ်ားက ႏႈတ္ဖ်ားမွ ထြက္မလာ.....
ေထြးငယ္...ရွမ္းမကို ေပြ ့ဖက္ထားလိုက္မိ၏။
ေစာေပ အေပးအယူတစ္ခုခုလုပ္လိုက္ၿပီဆိုတာ ေထြးငယ္သေဘာေပါက္ပါသည္...။
မိန္းမသားခ်င္း စာနာမိေသာ္လဲ အေျခအေနက စခန္းထဲမွာတန္ခိုးထြားသူတစ္ဦးကို ပိုင္ရာကပ္ထားနိုင္မွ အေနအစားေခ်ာင္မည္ဆိုတာ ေထြးငယ္သိေနသည္...။
သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေစာေပ၏ ေစလိုရာေစ အေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္ခဲ့ရသည္မို ့ ဘာမွမတတ္နိုင္..။
မခ်စ္ေသာ္လဲေအာင့္ကာနမ္းဆိုတဲ့ စကားလို ေအာင့္ကာနမ္းေနရတာ ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ေတာင္ ေၾကေနပါၿပီေကာ...။
တဲအျပင္မွာေတာ့ ေစာေပနဲ ့လန္ဘား ညီအကိုဝမ္းကြဲႏွစ္ေယာက္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေျပာဆိုေနၾက၏။
ေထြးငယ္နဲ ့ပတ္သက္မႈကို ေစာေပက လန္ဘားကို ေျပာျပေနျခင္းပင္........
ေစာေပ စကားမ်ားကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ လန္ဘားႀကီးကိုယ့္နားေတာင္ ကိုယ္မယုံခ်င္...
တတ္လဲတတ္နိုင္လြန္းသည္...။
ေထြးငယ္က ေစာေပ၏ ကာမကၽြန္တဲ့....
စိတ္ထဲမွာ မေၾကနပ္တာလိုလို...ႏွေမ်ာမိတာလိုလို...ဘယ္လိုႀကီးမွန္းမသိ ျဖစ္ေနမိသည္..။
ေစာေပက ရွမ္းမကိုေရာ ေထြးငယ္ကိုပါ အတူတူေဝစားမည္ဟု ေျပာေနသည္။
ခ်စ္ရသူ...သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္မိခဲ့ရသူ ေထြးငယ္က ေစာေပ၏ ပန္ေတာ္က်ျဖစ္ေနသည္။
ရရင္လိုးခ်င္ခဲ့သည္မွာ မွန္ေသာ္လဲ ခုဟာက တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေန၏။
ေစာေပကို သူလြန္ဆန္ရဲသလား......
ေတြးမိတာနဲ ့ေတာင္ စိတ္က ေလးလံသြားရသည္။
ေစာေပကိုလြန္ဆန္ဖို ့က လုံးဝ မျဖစ္နိုင္မွန္း သူ...သိေနသည္။
ညီအကိုခ်င္းမို ့ေစာေပက သူ ့ကို ပစားေပးေနတာျဖစ္ေၾကာင္းလဲသိသည္။
ရလာတဲ့ အခြင့္အေရးအေပၚတြင္ မီးစဥ္ၾကည့္ကလိုက္ဖို ့သာဆုံးျဖတ္လိုက္မိပါေတာ့သည္။
ဥကၠ႒ တဲတြင္းမွ ဝါက်င့္က်င့္မီးအိမ္အလင္းေရာင္က ဟိုဒီယိမ္းႏြဲ ့ကခုန္ေနသည့္အလား ျဖာက်လၽွက္ရွိေနသည္။
ေစာေပႏွင့္ လန္ဘားတဲထဲကိုဝင္လာေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးမ်ား ကိုယ္စီ စိတ္လႈပ္ရွားသြားရသည္။
ၾကဳံေတြ ့ရေတာ့မည့္ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေထြးငယ္အေနႏွင့္ ခန္ ့မွန္းနိုင္ေသာ္လဲ နန္းၾကာညိဳ ကေတာ့ ဘာေတြျဖစ္လာမည္ကို မသိဘဲစိတ္လႈပ္ရွားေနမိသည္။
ေစာေပ ကေသာက္လက္စ ဘီယာဘူးကိုေကာက္ေမာ့ၿပီး တဲတြင္းသို ့ေဝ့ၾကည့္လိုက္သည္။
ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္လုံးက သူ ့စိတ္ႀကိဳက္ပုံစံေတြေတာ့မဟုတ္...
ေထြးငယ္က အသားညိဳညိဳ အရပ္ခပ္ပုပုျဖစ္ၿပီး ကေလးမ်က္ႏွာေလးနဲ ့ျဖစ္သည္။
ရွမ္းမကေရာ....
ရွမ္းမကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့....ရွမ္းမပီပီ အသားေရာင္ကေတာ့ ခပ္ျဖဴျဖဴဘဲျဖစ္သည္..။
အရပ္ကေတာ့ သာမန္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ အရပ္ေလာက္ပဲထင္မိ၏။
ထိုင္ေနတာဆိုေတာ့ ခန္ ့မွန္းလို ့မရ..။
႐ုပ္ရည္ကလဲထူးထူးျခားျခားမရွိလွ.....ရြက္ၾကမ္းေရႀကိဳအဆင့္ေလာက္သာရွိသည္။
ပိန္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ပိန္သည္။
တင္မရွိ၊ရင္မရွိပိန္ျခင္းမ်ိဳး....
လိုးရမွာေတာင္ စိတ္မပါခ်င္။
"ေဟ့ေကာင္လန္ဘား.....အျပင္..အေစာင့္တဲကေကာင္ေတြကို သြားေျပာလိုက္....ဘယ္သူမွတဲနားမကပ္ေစနဲ ့လို ့"
သူ ့လုံျခဳံေရး ေတြကစိတ္ခ်ရမွန္းသိေသာ္လဲ ေထြးငယ္ကို ေငးၾကည့္ေနေသာလန္ဘားကို သတိထားလိုက္မိေသာေၾကာင့္...
စိတ္ေျပာင္းသြားရေအာင္ တမင္ခိုင္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
လန္ဘားထြက္သြားေတာ့ .........
"ေထြးငယ္....နင္ရွမ္းမကို ေျပာျပၿပီးၿပီလား"
ရွမ္းမက ဘာမွန္းမသိေသာေၾကာင့္ ေထြးငယ္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္သည္။
ေစာေပ ဘာကိုေျပာတယ္ဆိုတာ ေထြးငယ္သေဘာေပါက္ေသာ္လဲ နန္းၾကာညိဳကို ေျပာရခက္ေနသည္..။
ဒီလိုျဖစ္မယ္မွန္းသာ ႀကိဳသိပါလၽွင္ ၾကာညိဳ ဥကၠ႒ တဲကို သြားမယ္ဆိုထဲက သူတားမိလိုက္လိမ့္မည္....
ဥကၠ႒ ကို သူပါကူေျပာေပးရင္ ရလိမ့္မည္ထင္ေသာေၾကာင့္ သူပါလိုက္လာခဲ့ျခင္းပင္....
ခုေတာ့ ထင္မွတ္မထားမိေသာအေျခအေနေတြ ျဖစ္လာရသည္..။
"မေျပာရေသးဘူး ဥကၠ႒"
"ေအး....ေျပာျပလိုက္"
ေျပာဆိုေတာ့လဲ ေျပာလိုက္ရ၏။
ေစာေပ၏ အသုံးေတာ္ခံဆိုတာ သိသြားေတာ့ ရွမ္းမက သူ ့ကိုပါ အလိုတူအလိုပါထင္သြားသည္။
ေျဖရွင္းမေနခ်င္ေတာ့...။
"ေထြငယ္...ဒီနားလာခဲ့"
ေစာေပလွမ္းေခၚေသာေၾကာင့္ ေထြးငယ္ထရပ္လိုက္ၿပီးေစာေပရွိရာသို ့ေလၽွာက္သြားသည္။
သင္ခန္းစာေၾကညက္ၿပီးသားေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္မို ့ ေစာေပဘာေၾကာင့္ေခၚတယ္ဆိုတာသိေသာေၾကာင့္.........
ေစာေပထိုင္ေနေသာခုံေဘးတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေစာေပ၏ေဘာင္းဘီၾကယ္သီးမ်ားကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္ေလသည္။
ရွမ္းမ..ေၾကာင္ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
သူသိထားေသာ ေထြးငယ္ဆိုတာ ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ ့လားလို ့ေတာင္ထင္လိုက္မိ၏။
ေထြးငယ္က ေဘာင္းဘီထဲမွ တိုးထြက္လာေသာ ေစာေပ၏ လိင္တံကိုပါးစပ္နဲ ့ အသာအယာကုန္းစုပ္ေပးေနသည္။
ေစာေပလီးက သာမန္ေလာက္သာရွိေသာ္လဲ ဒစ္ေဂါင္းႀကီးကေတာ့ ျပဲလန္ေနသည္။
တဲတြင္းသို ့ျပန္ဝင္လာေသာ လန္ဘားႀကီးမွာ........
ေတြ ့လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ မွင္သက္သြားမိ၏။
ေထြးငယ္က ေစာေပလီးကို ကုန္းစုပ္ေပးေန၏။
ရွမ္းမကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ တအံတၾသ ေငးေမာေနတာကိုေတြ ့ရသည္။
အခန္းထဲမွ ေျပးထြက္သြားလိုက္ခ်င္ပါသည္.....။
ေျခလွမ္းမ်ားက တုန္ ့ဆိုင္းေန၏။
ေစာေပကေတာ့ မ်က္စိမွိတ္ရင္း အရသာခံေနသည္။
သူ..တမင္တကာ... ေထြးငယ္ကို မႈတ္ခိုင္းလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
လန္ဘားမ်က္ဝန္းမွ အရိပ္အေယာင္မ်ားကို သူ.. သေဘာသိပ္မေတြ ့မိေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
စိတ္ထဲက ဘယ္လိုပင္ခံစားေနရေစဦးေတာ့ မ်က္စိေရွ ့မွာေတြ ့ေနရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ လန္ဘား လီးက ေတာင္ခ်င္လာသည္။
ေစာေပကလဲနပ္သည္။
ေထြးငယ္ကိုရပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး လန္ဘားဆီသို ့ေမးေငါ့ျပလိုက္ေလသည္။
အနားသို ့ေရာက္လာကာ ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး ေဘာင္းဘီၾကယ္သီးကိုျဖဳတ္ေနေသာ ေထြးငယ္ကို လန္ဘားေငးေနမိသည္.။
သူစြဲလန္းခဲ့ရေသာ မိန္းခေလးက သူ ့ေရွ ့မွာဒူးေထာက္ရက္ႏွင့္ လီးစုပ္ေပးဖို ့ျပင္ေနသည္။
ဘာကိုစိတ္နာရမလဲဆိုတာေတာင္ လန္ဘားႀကီး မေတြးတတ္ေတာ့.........
အထိအေတြ ့အရ ကၽြမ္းက်င္အဆင့္ဆိုတာကိုသိလိုက္ရျပန္ေတာ့ စိတ္မသက္မသာျဖစ္မိရျပန္သည္။
စိတ္က ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ျဖစ္ေနတာေတာင္ လီးက ေတာင္သထက္ေတာင္လာ၏။
ေထြးငယ္၏ ကၽြမ္းက်င္မႈကို လန္ဘားႀကီးေသြးသားမ်ားက မလြန္ဆန္နိုင္ပါ။
ရွမ္းမခမ်ာလဲ ေလာကီသားေပမို ့မ်က္စိေရွ ့ကျမင္ကြင္းမ်ားေၾကာင့္ စိတ္ေတြဗေလာင္ဆူေနမိရသည္။
ေစာေပ မတ္တပ္ရပ္ကာအဝတ္မ်ားခၽြတ္ျပစ္လိုက္ၿပီး ၾကာညိဳထိုင္ေနေသာအနားသို ့ ေလၽွာက္သြားလိုက္ၿပီး
"ရွမ္းမ....ငါ့လီးစုပ္ေပး"
ေက်ာ္ဒင္ ကိုယ္လုံးတီးႀကီးနဲ ့ေလၽွာက္လာတာျမင္ရ ကထဲက ၾကာညိဳ ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနမိသည္။
မ်က္ႏွာနားကို လီးႀကီးတိုးကပ္လာၿပီး မႈတ္ေပးခိုင္းေတာ့ လန္ ့သြားမိရျပန္သည္။
ကိုယ္တိုင္သေဘာတူထားၿပီးသားမို ့ ျငင္းလဲမျငင္းနိုင္...။
ဒီအေျခေနေရာက္မွေတာ့ ျငင္းလို ့မရေတာ့နိုင္မွန္းလဲသိ၏။
မထူးေတာ့ၿပီမို ့မ်က္စိစုံမွိတ္ကာ ေစာေပလီးႀကီးကို ပါးစပ္ထဲသို ့ စုပ္ငုံ ေပးလိုက္ရေတာ့သည္.။
ၾကာညိဳလုပ္ပုံက လီးစုပ္ေပးတာမဟုတ္ဖဲ ငုံထားသလိုသာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေစာေပ ဖီး(လ္)မလာဘဲ ျဖစ္ေနသည္။
"ဟဲ့..ေကာင္မေလး...နင္လီးမစုပ္ဖူးဘူးလား"
ေစာေပေမးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ရွမ္းမ လီးငုံရက္မွ ေခါင္းညႇိတ္ျပ၏။
လီးကေတာင္ေနရာမွျပန္ေတာင္က်သြားရသည္။
"ထစမ္းဟာ....နင့္အဝတ္ေတြခၽြတ္ျပစ္လိုက္"
အဝတ္ေတြခၽြတ္ရမယ္ဆိုေတာ့ ၾကာညိဳ ရွက္သြားသည္။
ေထြးငယ္ကလဲ ခၽြတ္ရေသးတာမဟုတ္။
ေစာေပတစ္ေယာက္သာ ကိုယ္လုံးတီးျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္၏။
တုံ ့ဆိုင္းေနေသာ ၾကာညိဳ ့ကို ေစာေပ စိတ္မရွည္ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ ဆြဲထူလိုက္ၿပီး သူကိုယ္တိုင္ဘဲ အဝတ္ေတြဆြဲခၽြတ္ျပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ထ
လန္ဘားႀကီးအေျခအေနကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေထြးငယ္ရဲ ့အျပဳအစုမွာ တအင္းအင္းနဲ ့ေမ်ာေနတာေတြ ့ရသည္။
ကိုယ္တုံးလုံးေလးျဖစ္သြားေသာရွမ္းမက သူ ့နို ့ေသးေသးေလးကိုလက္တစ္ဖက္နဲ ့ကာရင္း က်န္တဲ ့လက္တစ္ဖက္ကလဲ ပိပိေလးကို ကာထားသည္။
ပိန္သြယ္လွသူမို ့ ကိုယ္လုံးတီးေလးျဖစ္သြားေသာအခါ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ႏွယ္ ထင္ရေလာက္ေအာင္ပင္..။
ေစာေပၾကည့္ေနရင္းက စိတ္ပါလာေသာေၾကာင့္ ၾကာညိဳ ့လက္မ်ားကိုဆြဲဖယ္ျပစ္လိုက္သည္။
အၾကမ္းပန္းကန္လုံးေလာက္ပင္မရွိခ်င္ေသာ နို ့ေသးေသးေလးကျဖဴေဖြးေနၿပီး နို ့သီးေခါင္းေလးက ပန္းေသြးေရာင္သန္းေနသည္။
ရွမ္းမခမ်ာ ရွက္လြန္းေသာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာမ်ားပင္နီျမန္းလာရ၏။
"သြား....ေထြးငယ္ဘယ္လိုလီးစုပ္လဲဆိုတာ အနီးကပ္သြားၾကည့္ေခ်"
ေထြးငယ္လီးစုပ္ေနပုံက မိန္ရည္ရွက္ရည္ရွိလြန္းလွသည္...။
လန္ဘား၏အေတာ္အတန္ ရွည္လၽွားလွေသာ လီးႀကီးကို အရင္းထိတိုင္ေအာင္ဆြဲငုံလိုက္ပုံက ၾကည့္ေနရေသာၾကာညိဳေတာင္ အသက္ရႉၾကပ္သလိုျဖစ္သည္။
ေဘးကေန ၾကာညိဳၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ လန္ဘားေရာေထြးငယ္ပါ စိတ္ထဲမွာ မရိုးမရြျဖစ္ေနမိၾကၿပီး ကာမစိတ္မ်ားပိုႂကြလာသလို ခံစားမိၾကသည္။
လန္ဘားလဲ စိတ္ကအရမ္းထေနၿပီမို ့ ရွမ္းမ၏ နို ့ေလးကိုလွမ္းၿပီးပြတ္ေျခေပးေနလိုက္သည္။
လန္ဘားတို ့ သုံးေယာက္အဆင္ေျပေနသည္ကို ေစာေပ ဘီယာတစ္ဘူးထပ္ေဖာက္ေသာက္ရင္း အရသာခံကာၾကည့္ေန၏။
"ေထြးငယ္"
ေစာေပေခၚသံေၾကာင့္ စုပ္လက္စလန္ဘားလီးႀကီးကို ပါးစပ္ထဲမွဆြဲထုတ္ၿပီး ေထြးငယ္လွည့္ၾကည့္လာသည္။
လန္ဘားလဲ ဟတ္ေကာ့ႀကီးျဖစ္သြားရေသာေၾကာင့္ သူ ့လီးႀကီးကို အနားတြင္အဆင္သင့္ရွိေနေသာရွမ္းမ၏ ပါးစပ္ႏွင့္ ေတ့ေပးလိုက္ေလသည္။
ေစာေပ တစ္ေယာက္ထဲကို အသုံးေတာ္ခံရမည္ဟု ထင္မွတ္ထားရာမွ လန္ဘားကလီးႀကီးထိုးေပးလာေသာေၾကာင့္ ၾကာညိဳ ေစာေပကို လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
ေထြးငယ္ကို အနားသို ့လာရန္ အသံတိတ္ လက္ရပ္ေခၚေနေသာ ေစာေပက သူ ့ကိုလွမ္းၾကည့္လာေသာရွမ္းမကိုျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္
"လန္ဘားကို....နင္ဆက္မႈတ္ေပးထားလိုက္"
ဟုေျပာလိုက္ရသည္။
ရွမ္းမၾကည့္ရတာ လန္ဘားကိုလုပ္ေပးခ်င္ပုံမရ..။
ေစာေပေျပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ ေယာင္ၿပီးျပန္လွည့္လိုက္မိေသာရွမ္းမ မွာမ်က္စိေရွ ့တြင္အနီးကပ္ေတြ ့ျမင္ေနရေသာ လီးႀကီးကို ေတြ ့လိုက္ရျပန္ေတာ့ ရင္ခုန္မိရျပန္သည္။
လန္ဘားႀကီးနို ့ကိုင္စဥ္တုန္းက ဖီး(လ္)တက္ကာ ၿငိမ္ခံေနၿပီးမွ မႈတ္ေပးဖို ့က်ေတာ့ တြန္ ့ဆုတ္မိသလိုျဖစ္ရတာကို လဲ အားနာသလိုျဖစ္မိျပန္၏။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ လန္ဘားႀကီးလီးက ၾကာညိဳ ့ပါးစပ္ထဲေရာက္သြားရေတာ့သည္။
ေထြးငယ္လုပ္တာကို အနီးကပ္ေတြ ့ျမင္ထားရေသာေၾကာင့္ ၾကာညိဳ ့ ပေလြကတိုးတက္လာသည္။
ေထြးငယ္လို စမ္းၾကည့္ခ်င္လို ့ လန္ဘားလီးကို တဆုံးငုံၾကည့္ေတာ့ အာေခါင္ကို ေထာက္မိေသာေၾကာင့္ ေခ်ာင္းပါဆိုးသြားရသည္။
ဒီေလာက္အရွည္ႀကီးဟာကို ေထြးငယ္ဘယ္လိုမ်ားတဆုံးထိေအာင္ ငုံနိုင္၊စုပ္နိုင္ရတာလဲလို ့ ေတြးမိ၏။
ေထြးငယ္အဝတ္မ်ားခၽြတ္ေနသည္....။
လန္ဘားႀကီးမွာ... ၾကာညိဳ မႈတ္ေပးတာကို ခံေနေသာ္လဲ သူ ့မ်က္လုံးမ်ားက ေထြးငယ္ဆီမွာသာရွိေနသည္။
ေထြးငယ္နဲ ့မေလး ေရခ်ိဳးတုန္းက ေခ်ာင္းၾကည့္လို ့ေတြ ့ဖူးေသာ္လဲ ခုလိုအနီးကပ္ႀကီးမဟုတ္။
ေစာေပက ေထြးငယ္ကိုဆြဲေခၚၿပီး နို ့ညိဳညိဳေလးကို တႁပြတ္ႁပြတ္စို ့ေပးေနေတာ့ ေထြးငယ္ေကာ့လန္တက္ေနသည္။
လန္ဘားစိတ္ထဲတြင္ ေစာေပကိုမနာလိုျဖစ္သြားရ၏။
ေထြးငယ္ကိုလဲ ေတာ္ေတာ္ထန္တဲ့ေကာင္မ ဖာသည္မျဖစ္ဖို ့ေကာင္းတယ္ဟု စိတ္ထဲမွ က်ိန္ဆဲမိသည္။
သူ ့ကိုမႈတ္ေပးေနသာရွမ္းမကိုထခိုင္းလိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုလက္လွမ္းလိုက္ေတာ့ ရွမ္းမက သူ ့လက္ကိုဖမ္းဆြဲထားသည္။
"ဘာျဖစ္လို ့လဲ"
"ငါ...ငါေၾကာက္တယ္"
စကားေျပာသံၾကားေသာေၾကာင့္ ေစာေပလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ လန္ဘားက ရွမ္းမေစာက္ဖုတ္ကို ႏွိုက္မလို ့လုပ္ေနတာကို ေတြ ့လိုက္ရ၏။
လန္ဘားလိုးခ်င္ေနၿပီဟု ထင္လိုက္မိေသာေၾကာင့္ လန္ဘားသေဘာက်ေနေသာ ေထြးငယ္ကို အရင္ေပးလိုးရန္ လူျခင္းလဲေပးမွပါေလလို ့စဥ္းစားမိ၍
"ေထြးငယ္....သြား...ရွမ္းမနဲ ့လူခ်င္းလဲလိုက္"
ေထြးငယ္အျဖစ္က တကယ္ဘဲ ဖာ သာသာေလာက္သာရွိသည္။
ဖာသည္မကမွ အလိုးခံရင္ ပိုက္ဆံရလိမ္းဦးမည္။
တိုင္းရင္းသားအဖြဲ ့က ခပ္ႀကီးႀကီးေကာင္ေတြ ေသာက္ရင္းစားရင္းမူး႐ူးကာ လီးသရမ္းခ်င္လဲ ေထြးငယ္ဘဲျပဳစုေပးရသည္။
စခန္းမွာေတာ့ ေစာေပ၏မူပိုင္ျဖစ္၏။
သူ ့ပေထြးေတြကိုေတာ့ ေၾကာက္တာေရာ ဖားခ်င္တာေရာေၾကာင့္ လိုအပ္လာလၽွင္ ေထြးငယ္ကို ထိုးေကၽြးလိုက္သည္။
အဖြဲ ့သားေတြကေတာ့ ဘယ္သူမွ မရိပ္မိၾက။
ေထြးငယ္ကိုယ္တိုင္ကလဲ ႏွာထန္သည္။
ဘာလာလာ ေဒါင္းၿပီးသားဆိုတဲ့ အစားထဲကျဖစ္၏။
ေထြငယ္ေရာက္လာေတာ့ လန္ဘားက ထိုင္ခုံေပၚတြင္ေလးဘက္ေထာက္ခိုင္းၿပီး ေနာက္ကေနအားရပါးရလိုးေတာ့သည္။
လီးယဥ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္၏ တုန္ ့ျပန္မႈကေကာင္းလွသည္။
အတြင္းႂကြက္သားမ်ားကို ညႇစ္ခံေပးထားေသာေၾကာင့္ လိုးရတာစီးစီးပိုင္ပိုင္နဲ ့ အရသာရွိလွ၏။
လန္ဘားႀကီး ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ လိုးေဆာင့္ေနတာကို ေတြ ့ျမင္ေနရေသာရွမ္းမႏွင့္ ေစာေပတို ့ႏွစ္ဦးလဲ ကာမေသြးမ်ားကဆူေဝသထက္ ဆူေဝလာရသည္။
ေစာေပ... ရွမ္းမ၏ေစာက္ဖုတ္ေလးကို လွမ္းႏွိုက္လိုက္ေတာ့ ကာမရည္ၾကည္ေလးမ်ားပင္စိုစြတ္ေနေလၿပီ။
ရွမ္းမေလးနန္းၾကာညိဳ... ရွက္မေနနိုင္ေတာ့ေပ..။
ေစာေပ...လက္ညႇိုးနဲ ့လက္ခလယ္ ႏွစ္ေခ်ာင္းပူး၍ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ ထိုးထည့္လိုက္ေတာ့ ရွမ္းမရဲ ့တီးတိုး ညည္းျငဴသံေလးေပၚထြက္လာသည္။
ေစာက္ဖုတ္က လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးထည့္တာေတာင္ ၾကပ္သိပ္ေန၏။
ေစာက္ဖုတ္ႏွိုက္ရင္းက နို ့ေသးေသးျဖဴျဖဴေလးကို ကုန္းစို ့ေပးလိုက္ေတာ့ ညည္းသံပိုက်ယ္လာသည္။
ေစာေပလိုးခ်င္လာသည္။
ရွမ္းမကို ေပြ ့ခ်ီ၍ သူ ့တစ္ေယာက္အိပ္ခုတင္ေလးရွိရာသို ့ေခၚေဆာင္လာေတာ့....
ရွမ္းမတစ္ေယာက္မိန္းေမာေနသူလို မ်က္စိေလးမွတ္ကာ ပါလာ၏။
ကုတင္ေပၚ အသာခ်ၿပီး ေပါင္လုံးပိန္ပိန္ေလးမ်ားကို အသာျဖဲကာေနရာယူလိုက္သည္။
ေစာက္စိေလးကို ဒစ္ေခါင္းနဲ ့ထိုးပြတ္ေပးလိုက္ေသာအခါ....ခႏၲာကိုယ္ေသးေသးေလးမွာ ေကာ့တက္သြားသည္။
ေစာက္ေခါင္းဝေလးသို ့ သူ ့လီးႀကီးကိုေတ့လိုက္ေတာ့ ရွမ္းမဆီက အသံတိုးတိုးေလးထြက္ေပၚလာ၏။
"ေျဖးေျဖးလုပ္ေနာ္......ငါ..တစ္ခါမွမလုပ္ဖူးဘူး" တဲ့.........။
ေစာေပ..အံၾသသြားသည္။
ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ ့လားလို ့လဲ ထင္လိုက္မိ၏။
တစ္ခါမွအလိုးမခံဖူးေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္က သူ ့အေပးအယူကိုလက္ခံသည္တဲ့......
ရွမ္းမ ညာေနတယ္လို ့သာထင္ရသည္။
လီး ကိုေစာက္ပတ္ထဲသို ့ထိုးထည့္လိုက္ေသာအခါတြင္မွ ရွမ္းမ ညာေနတာမဟုတ္မွန္းသိလိုက္ရေတာ့၏။
ေစာက္ေခါင္းေလးက ေသးက်ပ္ေနေလသည္..။
လီးကိုေျဖးေျဖးခ်င္းေခ်ာ့သြင္းေနရ၏။
မထင္မွတ္ဖဲ ပါကင္ေလးကို လိုးေနရေသာေၾကာင့္ ေစာေပ အႀကိဳက္ေတြ ့ေနသည္။
ေထြးငယ္နဲ ့လဲေပးလိုက္မိတာ မွန္သြား၏။
ခ်စ္သူအတြက္ အလိုးခံေနရေသာ ရွမ္းမေလး နန္းၾကာညိဳခမ်ာေတာ့ ပထမဦးဆုံး အေတြ ့အၾကဳံကို နာၾကင္စြာခံစားေနရေလသည္။
ေစာေပမွာ ဘီယာတန္ခိုးေၾကာင္းေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မပီးနိုင္ျဖစ္ေနသည္။
လန္ဘားႀကီးကေတာ့ တစ္ခ်ီပီးသြားၿပီျဖစ္၏။
ေထြးငယ္က ေစာေပတို ့အနားသို ့ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ရွမ္းမ၏နို ့ပိန္ေလးကို ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။
ေထြငယ္၏ စြမ္းေဆာင္ခ်က္က ထိေရာက္သည္ဆိုရေပမည္။
ရွမ္းမ... နာၾကင္မႈေတြ ေမ့ေပ်ာက္သြားရသည္။
မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ပြတ္သပ္ယုယေပးမႈႏွင့္ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္၏ လိုးေဆာင့္မႈကို တၿပိဳင္နက္ခံစားေနရသည္ဟူေသာ အသိက ရွမ္းမ၏ ရမၼက္မီးကို ပိုမိုေတာက္ေလာင္ေစခဲ့ေလသည္။
သူမ၏ အပ်ိဳစင္ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာလဲ လီးဒဏ္ကို ပိုမိုခံနိုင္ရည္ရွိလာၿပီျဖစ္သည္။
ခ်စ္သူအတြက္ စိတ္မပါဘဲ အလိုမတူစြာ လိုက္ေရာခဲ့ရေသာ္လဲ ေသြးသားခႏၲာ၏ အထိအေတြ ့က သူမကို ညႇို ့ယူဖမ္းစားလိုက္ေလသည္။
သူ.. မထိရက္၊မကိုင္ရက္ႏွင့္ တယုတယ ျမတ္နိုးခဲ့ရေသာ ပန္းေလးတစ္ပြင့္........ေႂကြလြင့္သြားရၿပီဆိုတာကို.......
ေလးလုံးထြန္းေဇာ္တစ္ေယာက္သာသိခြင့္ရခဲ့လၽွင္...ဘယ္လိုေနမည္လဲ.. မသိတတ္နိုင္..။
ေစာေပသူ ့ကိုယ္ေပၚဆင္းသြားေတာ့ ၾကာညိဳ ႏြမ္းလၽွစြာက်န္ရစ္ခဲ့ရသည္။
လီးအရသာကို ပီျပင္စြာ မခံစားတတ္ေသးေသာေၾကာင့္ အလိုးခံရသည့္ ဖီလင္ကမျပည့္ဝသလိုျဖစ္ေနမိသည္...။
လန္ဘား လီးက ေစာေပလီးထက္ ႀကီးလဲႀကီး ေရွလဲေရွေသာေၾကာင့္ လန္ဘားလီးနဲ ့ အလိုးခံရပါက ဘယ္လိုေနမလဲမသိဘူးဟု ေတြးမိလိုက္ေသာေၾကာင့္....
ရွမ္းမ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ရွက္သြားမိသည္...။
ငါဘာေတြေလၽွာက္စဥ္းစားမိေနပါလိမ့္ဆိုၿပီး ကိုယ့္ဖာသာကို နားမလည္နိုင္ျဖစ္မိသည္။
ေထြးငယ္ကို လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ေစာေပ၏လိင္တံကို လၽွာနဲ ့ရက္ၿပီးသန္ ့ရွင္းေပးေနတာေတြ ့လိုက္ရ၏။
ေထြးငယ္ကိုလဲ ၾကာညိဳ နားမလည္နိုင္ပါ။
ခုေလးတင္ ၾကာညိဳ ့ေစာက္ဖုတ္ထဲကိုလိုးသြင္းၿပီး လရည္မ်ားပန္းထုတ္ခဲ့ေသာ လီးႀကိးကို သူမို ့လို ့မရြံမရွာ ရက္ေနသည္။
ပိုဆိုးတာက ၾကာညိဳ ့ေစာက္ရည္ေတြလဲ လီးႀကီးမွာ ေပက်ံေနမွာေသခ်ာသည္။
ဒါကို ေထြးငယ္က မစဥ္းစားမိဘူးတဲ့လားကြယ္....
စဥ္းစားမိတယ္ဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို ့မရြံ ရတာတဲ့လဲ...
ေတြးေတာရင္းျဖင့္...
ၾကာညိဳ နားမလည္တာေတြမ်ားလြန္းလွပါလားဆို တာသိလိုက္ရေတာ့သည္။
ေစာေပနဲ ့လန္ဘား အနားယူရင္း ဘီယာေသာက္ေနခ်ိန္တြင္
ၾကာညိဳ....ေထြးငယ္အနားသို ့သြားၿပီးထိုင္လိုက္ေတာ့ ေထြးငယ္က ျပဳံးျပသည္။
ေထြးငယ္ကို ၾကာညိဳ ေမးခ်င္ေသာ္လဲ ဘယ္ကစရမွန္းမသိျဖစ္ေနရ၏။
"ၾကာညိဳ...တစ္ခုခု ေျပာစရာရွိေနလို ့လား"
အလိုက္သိစြာေမးျမန္းလာေသာ ေထြးငယ္ေၾကာင့္ ၾကာညိဳေမးၾကည့္ဖို ့ အားရွိသြားရသည္။
"နင္ဘာမွမျဖစ္ဖူးလားဟင္"
"ဘာကိုေမးတာလဲ ၾကာညိဳ"
"ဟို....ဟိုေလ.....နင္အလိုးခံရတာ ဘာမွမျဖစ္ဖူးလားလို ့"
"ဘာျဖစ္ရမွာလဲဟ....ငါ့အတြက္ကရိုးေနပါၿပီဟာ"
"မနာဘူးလား"
"မနာပါဘူး"
ၾကာညိဳေမးေနတာကို ျပန္ေျဖေနရင္း ဘာျဖစ္လို ့ဒီလိုလာေမးေနရတာလဲလို ့ စဥ္းစားမိလိုက္ေတာ့....တစ္ခုခုကိုသေဘာေပါက္လိုက္သလိုျဖစ္သြားသည္။
"ဘာလဲဟင္....နင္နာေနလို ့လား"
ၾကာညိဳ ညႇိုးငယ္ေသာမ်က္ႏွာေလးျဖင့္ ေခါင္းညႇိတ္ျပလာသည္။
"နင္...နင္...ခုမွ"
ျဖစ္မွျဖစ္ရေလဟု ေထြးငယ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရသည္။
ဒါဆို...ၾကာညိဳက အပ်ိဳစင္ေလးေပါ့....ပါကင္အဖြင့္ခံလိုက္ရတာေပါ့....။
ေထြးငယ္မသိပါ။
ေထြးငယ္ထင္ထားတာက ၾကာညိဳက အေတြ ့အၾကဳံရွိၿပီးသားလို ့သာ။
ဒီတိုင္းဆိုၾကာညိဳခံနိုင္ပါ ့မလား။
ေစာေပ အထာကိုသိေနေသာေၾကာင့္ ၾကာညိဳ ့အတြက္ ေထြးငယ္စိတ္ပူမိသည္။
သိပ္မၾကာခင္မွာ ေစာေပ ေနာက္တစ္ေၾကာင္းဆြဲလိမ္းဦးမယ္ဆိုတာကို ေထြးငယ္ အတပ္သိေန၏။
ျ့ကာညိဳ ့အတြက္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ...
လုံးဝ မခံရေအာင္ေတာ့ သူမလုပ္ေပးတတ္ပါ...
အတတ္နိုင္ဆုံးၾကာညိဳသက္သာေအာင္လုပ္ေပးမယ္လို ့ဆုံးျဖတ္လိုက္မိရသည္။
ေစာေပနဲ ့လန္ဘား ဘီယာေသာက္ရင္း စကားေျပာေနၾကသည္။
"လန္ဘားႀကီး...ဘယ္လိုလဲ..စိတ္တိုင္းက်ရဲ ့လား"
"က်ပါတယ္..ဒါနဲ ့ ဥကၠ႒ ဘယ္လိုကဘယ္လို ေထြးငယ္ကို ခ်ဳပ္ထားတာလဲ"
လန္ဘားႀကီး ေမးခြန္းကို ေစာေပ ေျဖဖို ့စိတ္ကူးမရွိေသာေၾကာင့္
"ဒီလိုပါဘဲကြာ"
ဟုသာေျဖလိုက္မိသည္။
ဒီေကာင္ ေကာင္မေလးကို ေတာ္ေတာ္သေဘာက်ေနတာထင္ပါရဲ ့...။
"မင္း..ေကာင္မေလးကို ေတာ္ေတာ္သေဘာက်ေနလား...သေဘာက်ရင္ ငါ.. စီစဥ္ေပးမယ္...အတည္ယူမလား"
"ဟာ....မယူပါဘူး...ခင္ဗ်ား ေလၽွာက္မလုပ္နဲ ့ေနာ္"
ဒီလိုက်ေတာ့လဲ လန္ဘားက ျပာျပာသလဲ ျငင္းသည္။
သေဘာက်လြန္းေသာေၾကာင့္ ေစာေပ တဟားဟား ေအာ္ရယ္လိုက္မိ၏။
ိရယ္သံေၾကာင့္လားမသိ....တဲအနီးရွိသစ္ပင္ေပၚမွ ညည့္ငွက္မ်ား တဖ်ပ္ဖ်ပ္ လန္ ့ပ်ံသြားၾကသည္။
"လာကြာ.....ေနာက္တစ္ေၾကာင္းေလာက္ အားေပးလိုက္ရေအာင္"
ေစာေပ ရယ္သံေၾကာင့္ ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္ေနေသာ လန္ဘားႀကီးမွာ နားခ်င္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လဲ ထရပ္လိုက္ရသည္။
သူ ့ဆန္စား၊ ရဲရမည္ ဆိုေသာစကားရွိသည္မဟုတ္ပါလား။
တကယ္ေတာ့ သူထြက္သြားခ်င္လွၿပီ။
ရင္ထဲကနာၾကင္မႈကို ဘာမွမျဖစ္ဟန္ေဆာင္ေနရျခင္းက ပင္ပန္းလြန္းသည္..။
ေစာေပ ကိုစိတ္နာရမွာလား...
ေထြးငယ္ကိုဘဲ စိတ္နာရမလား......
ေလာကႀကီးကိုဘဲ စိတ္နာရမွာလား.....ေဝခြဲမရ...
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကံၾကမၼာကိုဘဲ ယိုးမယ္ဖြဲ ့လိုက္မိေတာ့သည္။
"ေကာင္မေလးေတြ လာၾက"
ေစာေပေခၚသံေၾကာင့္ ခုတင္ေပၚတြင္ထိုင္ေနၾကေသာ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ ထလာၾကသည္။
"လာထိုင္...ဘီယာေသာက္"
စခန္း ဥကၠ႒ ဆိုေတာ့လဲ ဘီယာက ေဖာျခင္းေသာျခင္းရွိေနသည္....။
ငယ္သားေတြကေတာ့ စားေရးေသာက္ေရးေတာင္ ျဖစ္သလို ႐ုန္းကန္ေနရ၏။
ေစာေပ ေနာက္တစ္ေၾကာင္းဆြဲမည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ထရပ္လိုက္မိေသာ လန္ဘားႀကီးမွာ ရပ္ပဲေနရမလို..ျပန္ဘဲထိုင္ရမလို ျဖစ္ေနမိသည္။
"လန္ဘား....ခုတင္ေအာက္က ဘီယာတစ္ကတ္ ဆြဲလိုက္စမ္းကြာ"
ေစာေပ လွမ္းခိုင္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ လန္ဘားစိတ္သက္သာရာ ရသြား၏။
ဘီယာပူေႏြးေႏြးကို စုပ္ေသာက္ေနေသာ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္မွာ ခုခ်ိန္ထိ ဝတ္လစ္စလစ္ႏွင့္ပင္ရွိေနၾကသည္။
ခ်ဥ္စုတ္စုတ္ဘီယာကို အရသာခံကာ ေသာက္ေနေသာ ေထြးငယ္ကို လန္ဘားျမင္ေတြ ့ေနရတာ စိတ္ဆင္းရဲ မိသည္။
တမင္လိုက္ၾကည့္ေနတာမဟုတ္ေသာ္လဲ သူ ့မ်က္လုံးမ်ားက ေထြးငယ္ဆီမွာသာ ရွိေနၾက၏။
သူ ရွမ္းမ အနားသို ့ေရႊ ့ထိုင္လိုက္ၿပီး ရွမ္းမကို လွမ္းဖက္လိုက္ေတာ့ ေထြးငယ္တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္တာ ေတြ ့လိုက္ရသည္။
ေထြးငယ္ ဘယ္လိုခံစားလိုက္ရသလဲ...
လန္ဘားႀကီးစိတ္ထဲမွာ ကိုယ့္ အေတြးနဲ ့ကိုယ္ ေၾကနပ္မိေနသည္။
တကယ္ေတာ ့ေထြးငယ္က လန္ဘား ဘာလုပ္လုပ္ ဂ႐ုမစိုက္ပါ။
ေထြးငယ္ဂ႐ုစိုက္မိတာက ၾကာညိဳ ့ကိုသာ...
ၾကာညိဳ ခုလိုအေျခအေနမ်ားနဲ ့ေတြ ့ၾကဳံေနရျခင္းက သူ ့ပေယာဂ မကင္းသလို စိတ္ထဲမွာခံစားေနရျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ရွမ္းမက ၾကဳံေတြ ့ေနရသည့္ အေျခအေနကို လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ ျဖတ္သန္းလိုက္ဖို ့ ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးသားျဖစ္၏။
ေလးလုံး ..ဒုကၡမွလြတ္ေျမာက္မည္ဆိုပါက သူဘာဘဲလုပ္ရလုပ္ရ လုပ္ရန္အသင့္ပင္..။
လန္ဘားလဲ ေထြးငယ္က မၾကာမၾကာလွမ္းၾကည့္ေနတာေတြ ့ရေသာေၾကာင့္ ရွမ္းမကိုယ္လုံး ပိန္ပိန္ပါးပါးေလးကို ပြတ္သပ္ေဆာ့ကစားေနလိုက္သည္။
နို ့သီးေခါင္းပန္းေရာင္ေလးကို ဖ်စ္လိုက္ေတာ့ ရွမ္းမတြန္ ့သြား၏။
ေထြးငယ္လွမ္းၾကည့္ျပန္သည္။
အနားမွာရွိေနေသာေစာေပကို အကဲခတ္ၾကည့္ေတာ့ လန္ဘားတို ့အတြဲကို မ်က္စိစားပြဲထိုင္ေနတာေတြ ့ရ၏။
ေထြးငယ္.. ထရပ္လိုက္ေတာ့ ေစာေပက လွည့္ၾကည့္လာေသာေၾကာင့္ ခြင့္ေတာင္းေသာပုံစံမ်ိဳးနဲ ့ၾကည့္လိုက္မိရသည္။
ေစာေပ ေခါင္းညႇိတ္ျပ၏။
ေထြးငယ္....ေစာေပကို ေက်ာ္ၿပီးေတာ့ ေတာ့မလုပ္ရဲ......
ေစာေပခြင့္ျပဳေသာေၾကာင့္ လန္ဘားတို ့ စုံတြဲရွိရာသို ့ေရႊ ့ထိုင္လိုက္သည္။
ေထြးငယ္ သဝန္တိုေနၿပီဟုထင္မိေသာေၾကာင့္ လန္ဘားႀကီးေပ်ာ္သြား၏။
လန္ဘားႀကီး၏လက္မ်ားက ရွမ္းမဆီမွ ေထြးငယ္ထံသို ့ကူးေျပာင္းသြားေလသည္။
ေထြးငယ္၏ တုန္ ့ျပန္မႈက ရက္ေရာလွ၏။
လန္ဘား သူ ့နို ့ေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္လာေတာ့ သူကလဲ လန္ဘား လီးႀကီးကို ကိုင္ဆြ၍ ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္သည္။
လန္ဘားလီးက ေထာင္မတ္လာသည္။
လန္ဘား ရွမ္းမဘက္လွည့္မသြားရေအာင္ လီးႀကီးကို ငုံ ့ကာစုပ္ေပးလိုက္ျပန္သည္။
ေထြးငယ္ ထင္ထားသည့္အတိုင္းပင္....
ရွမ္းမဘက္ကို မလွည့္နိုင္ေတာ့ဘဲ လန္ဘားႀကီးတစ္ေယာက္ ေထြးငယ္ရဲ ့ လၽွာစြမ္းေအာက္တြင္ ခံစားေနရေလသည္။
ရွမ္းမလဲ အနီးကပ္ေတြ ့ျမင္ေနရေသာ ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ရင္ ကာမစိတ္မ်ား ျပန္လည္ထႂကြလာရျပန္သည္။
ေစာေပ ရွမ္းမကိုလွမ္းေခၚလိုက္၏။
ေထြးငယ္အႀကံအစည္မ်ားပ်က္ရေတာ့မည္ထင္သည္။
ျဖစ္နိုင္လၽွင္ ရွမ္းမကို ဘာမွမလုပ္ဖဲ နားေနေစခ်င္ပါသည္။
ပါးစပ္ထဲက လီးကိုထုတ္ၿပီးလွမ္းၾကည့္မည္လုပ္ေတာ့ လန္ဘားက သူ ့ေခါင္းကို အတင္းျပန္ဖိခ်သည္။
လန္ဘားတို ့ကိုၾကည့္ရင္း ေစာေပမွာလီးေတာင္ေနေလၿပီ။
ရွမ္းမေရာက္လာေသာအခါတြင္ သူ ့လီးကို ကိုင္လႈပ္ျပလိုက္ေတာ့ နားလည္စြာဘဲ ငုံ ့စုပ္ေပးလာသည္။
ဒီေကာင္မေလး မဆိုးဘူးဘဲ ဟု ေတြးလိုက္မိ၏။
ရွမ္းမ..စိတ္ပါစြာမႈတ္ေပးေနေသာေၾကာင့္ ေစာေပ လိုးခ်င္စိတ္ေပါက္လာသည္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ လိုးေနက်တြင္းေဟာင္းေလးဘဲ ေအာင္းေတာ့မယ္လို ့စိတ္ကူးရလိုက္သည္။
ရွမ္းမက အေတြ ့အၾကဳံမရွိေသးေတာ့ လိုးရတာသိပ္မေကာင္း.............
ေအာက္ေပးမေကာင္းဘူးလို ့ေျပာရမည္။
ပါကင္ေလးေဖာက္လိုက္ရတာကလြဲလို ့ေစာေပသေဘာမေတြ ့မိေပ။
ေထြးငယ္ကေတာ့ သူ ့အႀကိဳက္ သူ ့အထာကိုသိေသာေၾကာင့္ အဆင္ေျပသည္..။
"ေဟ့ေကာင္..လန္ဘား...ဒီတစ္ခါ မင္းရွမ္းမကို ခ်ကြာ"
ေစာေပ လွမ္းေျပာေသာေၾကာင့္ လန္ဘား စိတ္ညစ္သြား၏။
သူက ေထြးငယ္ကိုဘဲ လိုးခ်င္သည္မဟုတ္လား.....
မတတ္နိုင္....
ေဆာ္ျခင္းလဲေပးလိုက္ရသည္။
လီးကလဲ ေတာင္ေန၊စိတ္ကလဲထန္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရတဲ့အေပါက္ပဲ ဂ်ီးမမ်ားဘဲ လိုးရေတာ့မည္ေပါ့။
ရွမ္းမကို ေလးဘက္ေထာက္ခိုင္းလိုက္၏။
ပိန္ေသာသူမို ့ ဖင္ေလးက ခၽြန္းထြက္ေနသည္။
လိုးရမွာေတာင္ အားနာစရာေကာင္းေန၏။
မတတ္နိုင္ လိုးစရာရွိတာေတာ့ လိုးရေပမည္။
လန္ဘားႀကီးလီးက ရွမ္းမေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ တရစ္ရစ္တိုးဝင္လာေနသည္။
ေစာေပ လိုးထားလို ့နာေနေသာ္လဲ ဒီတစ္ခါေတာ့ လီးအရသာဘယ္လိုဆိုတာကို ေသခ်ာခံစားၾကည့္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ ရွမ္းမစိတ္သြင္းထားလိုက္သည္။
လန္ဘားလီးက ပိုေရွ၊ပိုတုတ္ေသာေၾကာင့္ ခံရတာမသက္သာလွေသာ္လဲ စိတ္ပါေနေသာေၾကာင့္လားမသိ ခံလို ့ေကာင္းလာသလိုလိုျဖစ္မိသည္...။
ေစာေပနဲ ့တုန္းက နာတာဘဲသိ၏။
လန္ဘားႀကီးမွာ လိုးသာေနရေသာ္လဲ စိတ္က ေထြးငယ္ဆီမွာသာ ရွိေနသည္။
လွမ္းၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ေထြးငယ္၏ ညိဳလုံးလုံးဖင္ေလးကိုေတြ ့လိုက္ရျပန္သည္။
ေစာေပ ကေတာ့ ေအာက္ကေန သာသာယာယာနဲ ့ ဇိမ္က်ေနေလသည္။
ေစာေပက ခုံေပၚတြင္ထိုင္ေနၿပီး ေထြးငယ္က အေပၚမွတက္ေဆာင့္ေပးေနျခင္းျဖစ္၏။
လန္ဘားကေတာ့ လူခ်င္းလဲခ်င္တာဘဲသိသည္။
မထူးေတာ့...
ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္...ေစာေပကိုလွမ္းေျပာလိုက္သည္။
"ဥကၠ႒........ေဆာ္ျခင္းလဲ ဖိုက္ရေအာင္ဗ်ာ"
လန္ဘားႀကီးေတာင္းဆို လာေသာအခါ.. ေစာေပစိတ္ထဲမွာ ဒီေကာင္လဲ ဖိုက္ရတာ အရသာမရွိဘူးထင္တယ္လို ့ ထင္လိုက္မိေသာေၾကာင့္ သေဘာတူလိုက္သည္။
ရွမ္းမကို ဖိုက္ရတာ သူလဲ အႀကိဳက္မေတြ ့ေသာေၾကာင့္ မလုပ္ခ်င္လွေသာ္လဲ.... အႀကံရွိေသာေၾကာင့္ ခြင့္ျပဳလိုက္ျခင္းပင္........
ေထြးငယ္ကို ႏွစ္ေယာက္ညႇပ္ဖိုက္ရန္စိတ္ကူးရလိုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။
ရွမ္းမနဲ ့ေထြးငယ္ကိုလဲေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ ေစာေပ..ရွမ္းမကိုမလိုးဘဲ မႈတ္ပဲမႈတ္ခိုင္းလိုက္မိသည္။
အလိုးခံရေသာ အရသာကို ေသခ်ာသိခ်င္ေတာ့မွ ရွမ္းမခမ်ာ လိုးေပးမယ့္လူ မရွိေတာ့ေသာအျဖစ္သို ့ေရာက္သြားရျပန္သည္။
ေစာေပ အမႈတ္ခံေနရင္း လန္ဘားႀကီးလိုးတာကို ၾကည့္ေနမိသည္။
လိုးခ်က္ေတြက အားပါလြန္းလွ၏။
တဖြတ္ဖြတ္လိုးေနသံက တဲအတြင္းလြင့္ပ်ံေနေလသည္။
ေထြးငယ္က လန္ဘားႀကီး လိုးခ်က္ေတြကို အလိုက္သင့္ ေကာ့ခံေပးေနသည္...။
ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးႀကီးဝင္ထြက္ေနတာကို ျမင္ေနရသည္မွာ ေအာကားၾကည့္ေနရသလိုထင္ရ၏။
မ်က္စိေရွ ့မွာလိုးေဆာ္ေနၾကတာကို ၾကည့္ရင္း အမႈတ္ခံေနရေသာ ခံစားခ်က္က ေကာင္းလြန္းလွ၏။
ေစာေပ ပီးခ်င္လာေသာေၾကာင့္ ရွမ္းမကို ေတာ္ခိုင္းလိုက္ရသည္။
အမႈတ္ဆက္ခံေနပါက ရွမ္းမ ပါးစပ္ထဲမွာတင္ ပီးသြားနိုင္သည္။
ေစာေပ ရပ္ခိုင္းေတာ့ ရွမ္းမက လိုးေတာ့မလားဟုထင္မိေသးသည္။
အေတာ္ၾကာသည္အထိမလိုးေသးေသာေၾကာင့္ ေစာေပဘာလုပ္ေနတာလဲ စဥ္းစားမရ....
လီးနဲ ့မလိုးေသာ္လဲ လက္ေခ်ာင္းမ်ားနဲ ့ ႏွိုက္ဆြေနေသာေၾကာင့္ ရွမ္းမဖီး(လ္)တက္ေနရသည္။
ေစာေပလက္ကိုဆြဲထုတ္သြားေတာ့ ရွမ္းမ ဟတ္ေကာ့ႀကီးျဖစ္က်န္ခဲ့ရသည္။
ေစာေပ လန္ဘားတို ့အတြဲဆီထသြား၏။
လန္ဘားႀကီးက ေက်ာေပးထားေသာေၾကာင့္ ေစာေပေရာက္လာတာကိုမသိဘဲ လိုးလို ့ေကာင္းေနဆဲပင္....
ပခုံးကို ပုတ္လိုက္ေတာ့ လန္ဘားလန္ ့သြားသည္။
ေတာင္ေနေသာလီးေတာင္က်သြားရ၏။
ေစာေပ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ဘာမွေတာ့ မေျပာသာ...
"ေဟ့ေကာင္...ကုတင္ေပၚသြား.....မင္း..ေအာက္ကေနၿပီး ေထြးငယ္ကို အေပၚကတက္ေဆာင့္ခိုင္း"
ခိုင္းေတာ့လဲ ခိုင္းတဲ့အတိုင္းလုပ္ယုံကလြဲလို ့ ဘာမွမတတ္နိုင္.....
ခုတင္ေပၚေရာက္ေတာ့ လီးကသိပ္မေတာင္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ မႈတ္ခိုင္းလိုက္ရေသးသည္။
ေထြးငယ္က မၿငီးမျငဴ ခိုင္းသလိုလုပ္ေပးသည္။
လီးျပန္ေတာင္လာေတာ့ ေထြးငယ္ အေပၚက တက္ေဆာင့္သည္...။
ဒီလိုက်ေတာ့လဲမဆိုးဘူးပဲ ဟုထင္မိသည္။
ေထြးငယ္၏မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ေနရ၏။
လီးတစ္ဆုံးဝင္သြားတိုင္း ရႈံ ့မဲ့သြားတတ္ေသာ ေထြးငယ္၏မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ရင္း ဇိမ္ခံရသည္မွာ လန္ဘားအတြက္ မဟာအခြင့္အေရးလို ့ေတာင္ဆိုနိုင္သည္။
ေစာေပခုတင္ဘက္သို ့လိုက္သြားေတာ့ ရွမ္းမတစ္ေယာက္ထဲ က်န္ေနခဲ့ရသည္..။
လွမ္းျမင္ေနရသည္ဆိုေသာ္လဲ ေလးေယာက္ရွိရာမွ သုံးေယာက္က တစ္ေနရာဆိုေတာ့ သူတစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနသလို ခံစားရသည္။
ေစာေပ.....ေထြးငယ္၏ခါးကို အေနာက္ကလွမ္းကိုင္လိုက္ေတာ့ ေထြးငယ္ အေဆာင့္ရပ္သြားသည္။
ဘာျဖစ္လို ့လဲဟု လန္ဘားေမးရန္ႀကံစဥ္ေနတုန္းမွာဘဲ ေထြးငယ္၏ အနမ္းမိုးက လန္ဘားႀကီးႏႈတ္ခမ္းေပၚသို ့ ရြာက်လာေလသည္။
လန္ဘား ရင္ေတြဘာေတြေတာင္ ခုန္သြားရ၏။
အနမ္းက ၾကမ္းသထက္ၾကမ္းလာသည္ဟုထင္မိသည္။
ၾကမ္းရေသာအေၾကာင္းကရွိေနသည္။
ေစာေပက ေထြးငယ္ ဖင္ေပါက္ေလးထဲကို သူ ့လီးႀကီးထိုးသြင္းေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
လီးအဝင္နက္လာေလေလ ေထြးငယ္၏ အနမ္းမ်ားက မြတ္သိပ္ၾကမ္းတမ္းလာေလပင္ျဖစ္သည္။
ေထြငယ္အေနာက္သို ့တိုးကပ္သြားေသာ ေစာေပကိုၾကည့္ရင္း ဘာလုပ္မလို ့ပါလိမ့္ ဟုရွမ္းမ ေတြးမိသည္။
သိပ္မၾကာလိုက္...ေစာေပလိုးေနတာေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္ ရွမ္းမ အံၾသသြားသည္။
ရွမ္းမလိုပင္...လန္ဘားလဲ အံၾသသြားပါသည္။
ေစာေပ ေထြးငယ္ဖင္ကိုခ်ေနမွန္းသိလိုက္ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
ဒီလို ဖင္ခံတတ္မွန္းသိရင္ သူ...ေစာေစာထဲက ေထြးငယ္ကိုဖင္လိုးျပစ္လိုက္မွာေပါ့ ဟုစိတ္ထဲမွာျဖစ္သြားရသည္။
ေထြးငယ္ ဖင္ခံဘူးေသာ္လဲ ခုလို ႏွစ္ေယာက္ ညႇပ္ခ်တာကိုေတာ့ ပထမဆုံးခံဖူးခ်င္းျဖစ္၏။
ဖင္ထဲမွာေရာ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာပါ ျပည့္ၾကပ္ေနသည္။
ႏွစ္ေယာက္လုံး ၿပိဳင္တူေဆာင့္ခ်က္ကို ခံလိုက္ရေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ မ်က္စိမ်ားျပာႏွမ္းသြားရေလာက္ေအာင္ ေကာင္းလြန္းလွသည္။
သုံးေယာက္ပူးႀကီး လိုးေနေသာ ေစာေပတို ့ကိုၾကည့္ၿပီး ရွမ္းမ အရမ္းစိတ္ဝင္စားေနမိသည္။
ေစာက္ဖုတ္ထဲကို လီးႏွစ္ေခ်ာင္းပူးႀကီး လိုးထည့္ေနသည္ဟု ထင္မိေသာေၾကာင့္ပင္...။
ဖင္ေပါက္ကို လိုးလို ့ရမွန္း ရွမ္းမ မသိေပ။
အရမ္းသိခ်င္ေနေသာေၾကာင့္ သုံးေယာက္ပူး လိုးေဆာ္ေနေသာအနားသို ့ ရွမ္းမ ထသြားမိလိုက္သည္။
အနီးကပ္ျမင္ကြင္းကို ေတြ ့လိုက္ရေသာအခါတြင္ေတာ့ ရွမ္းမမွာ ပါးစပ္ေလးပင္ ဟ,သြားရသည္အထိ အံၾသ သြားရပါေလသည္။
ဖင္ေပါက္ထဲသို ့ လီးႀကီးက ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ရွိေနသည္။
လီးဆြဲထုတ္လိုက္တိုင္း စအိုႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားက အျပဳံလိုက္ေလးစူထြက္လိုက္ပါလာတတ္သည္။
ဖင္ထဲသို ့လိင္တံႀကီးဝင္ထြက္ေနသလို ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာလဲ လီးတစ္ေခ်ာင္းက စိုက္ဝင္ လိုးေဆာင့္ေနျပန္သည္။
ျမင္ေနရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ရွမ္းမမွာ သူမ၏ဖင္ေပါက္ဝေလးေတာင္ ယားသလိုလိုျဖစ္လာမိသည္။
ႏွစ္ေယာက္ညႇပ္လိုးျခင္းခံေနရေသာ ေထြးငယ္ခမ်ာလဲ မသက္သာလွ....
လီးႏွစ္ေခ်ာင္း ၿပိဳင္လိုးေနေသာေၾကာင့္ ဟန္မေဆာင္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ရႈံ ့မဲ့ျငည္းျငဴေနမိသည္။
နာၾကင္ခံခက္စြာ ရႈံ ့မဲ့ျငည္းျငဴေနေသာ ေထြးငယ္၏မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ေနရေသာ လန္ဘားလဲ ၾကည့္ေနရင္း ကာမစိတ္ေတြ တိုးသထက္တိုးေနမိေတာ့၏။
ရွမ္းမလဲ ၾကည့္ေနရင္းက ႏွာထန္လာေသာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ သတိမထားျဖစ္ဖဲ ေစာက္စိေလးကို ပြတ္ေျခေနမိေလသည္။
လိုးသံ၊ေဆာင့္သံ၊ျငည္းျငဴသံမ်ားက တဲထဲတြင္ လြင့္ပ်ံေနေလ၏။
ေစာေပ...စိတ္ရွိလက္ရွိ လိုးေဆာင့္ေနရင္းက မ်က္စိထဲရိပ္ကနဲျမင္မိ၍ ၾကည့္လိုက္မိရာ...
ႏွာထန္ၿပီးေစာက္ဖုတ္ကို ပြတ္ေနသည့္ ရွမ္းမကိုေတြ ့လိုက္ရသည္။
ရွမ္းမေတာ္ေတာ္စိတ္ထေနတာကိုသိလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ေထြငယ္ဖင္ထဲမွ လီးကိုထုတ္လိုက္ၿပီး ရွမ္းမဘက္လွည့္ေပးလိုက္ေသာအခါ..........
ရွမ္းမ အလိုက္သင့္ပင္ ပါးစပ္ထဲထည့္ငုံကာ စုပ္ေပးပါေတာ့သည္...။
သူ ့ေစာက္ဖုတ္ထဲကထုတ္သြားသည့္ လီးကို စုပ္ေပးခဲ့ေသာ ေထြးငယ္ကို မရြံမရွာလို ့ေတြးေတာခဲ့ဖူးေသာ ရွမ္းမ.............
ခုက်ေတာ့လဲ ေထြးငယ္ဖင္ထဲက သူ ့ေရွ ့တြင္ပင္ ဆြဲထုတ္လာေသာ လီးႀကီးကို ရြံရေကာင္းမွန္းမသိေတာ့ဘဲ မိန္ရည္ရွက္ရည္ စုပ္ေပးေနေလ၏။
ေစာေပ လီးဆြဲထုတ္သြားတာကို သိလိုက္ေတာ့ လန္ဘားႀကီး ကုန္း႐ုန္းထလာသည္။
ထို ့ေနာက္ ေထြးငယ္ကို ကုတင္ေအာက္ကို ဆင္းရပ္ေစၿပီး ကုတင္ေပၚသို ့လက္ေထာက္ခိုင္းလိုက္သည္။
ေထြးငယ္ဖင္ေလးကို လိုးခ်င္ေနတာမို ့ သူ ့စိတ္တိုင္းက် ေနရာခ်ေနျခင္းျဖစ္၏။
ဖင္ထဲသို ့ သူ ့လီးႀကီးထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့ ေစာေပတြင္းခ်ဲ ့ထားတာေၾကာင့္ သိပ္ခက္ခက္ခဲခဲမရွိလွ....။
လန္ဘားလီးက ေစာေပလီးထက္ ပိုတုတ္ၿပီးေရွေသာေၾကာင့္ ထိခ်က္ကပိုျပင္းသည္။
ေထြးငယ္ အလူးအလဲခံစားေနရ၏။
လန္ဘာႀကီး ေဆာင့္ခ်က္ေတြက အၿငိဳးရွိေသာေၾကာင့္ တမင္ႏွိပ္စက္ေနသလိုပင္....
ေစာေပလဲ လန္ဘားႀကီးကို အားက်သြားေသာေၾကာင့္ ရွမ္းမကို ေထြးငယ္ေဘးတြင္ ေထြးငယ္ပုံစံအတိုင္းေနခိုင္းလိုက္သည္...။
ေစာက္ဖုတ္ထဲလီးႀကီးတိုးဝင္လာေတာ့ ရွမ္းမ၏ ခံခ်င္ေနေသာ ဆႏၵမ်ားျပည့္ဝသြားရသည္။
ေစာေပက ေစာက္ဖုတ္ကို လိုးေနရင္း ရွမ္းမဖင္ေပါက္ေလးကို လက္မနဲ ့ အသာအယာပြတ္ေပးကာ ႏွဲ ့သြင္းေနသည္။
ေရွ ့မွာ ေထြးငယ္ကို ဖင္လိုးတာေတြ ့ထားေသာေၾကာင့္ သူ ့ကိုလဲဖင္လိုးရန္ အစပ်ိဳးေနတာျဖစ္ေၾကာင္း ၾကာညိဳ သိပါသည္။
ဖင္လိုးခံရမွာ ေၾကာက္သလိုျဖစ္မိေသာ္လဲ ဘယ္လိုေနသလဲဆိုတာကို သိခ်င္ေနမိျပန္သည္။
လက္နဲ ့လုပ္ေနတာကေတာ့ သိပ္မနာ.....
ခံလို ့ေတာင္ေကာင္သလိုျဖစ္ေန၏။
ဖင္ေပါက္ဝသို ့ ေစာေပ တံေတြးေထြးခ်လိုက္သည္။
လက္မကို ထုတ္လိုက္ၿပီး လက္ညႇိုးနဲ ့လက္ခလယ္ ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးထည့္လိုက္ေတာ့
"အား...နာတယ္..နာတယ္...ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ" ဟူေသာရွမ္းမ၏ နာၾကင္သံေလးထြက္လာသည္။
ေထြငယ္လွည့္ၾကည့္လာ၏။
ခုေတာ့ ေထြးငယ္လဲ ဘာမွမတတ္နိုင္။
သူ ့ဖာသာသူ အေရွ ့မွာ ေအးေဆးေနလို ့ရရက္နဲ ့ လိုးေနေသာအနားကိုေရာက္လာေတာ့လဲ ခံေပဦးေတာ့ ရွမ္းမေရ လို ့သာ ဥပကၡာျပဳလိုက္ရ၏။
ေစာေပဖင္ေပါက္ကိုခ်ဲ ့ေနရင္းလိုးေပးေနေသာေၾကာင့္ ရွမ္းမ...ခံရတာ ေကာင္းလာသည္။
ေစာက္ဖုတ္က လီးအရသာကို ေတာ္ေတာ္သိေနၿပီျဖစ္သည္။
တစ္ခ်ီေတာင္ ပီးသြားရေပၿပီ။
ေစာေပ....ရွမ္းမဖင္ထဲကို လီးထိုးထည့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္နဲ ့ထည့္လို ့မရ။
ေဇာေခၽြးမ်ားေတာင္ ပ်ံလာရသည္။
ရွမ္းမက နာတာေရာ ေၾကာက္တာေရာေၾကာင့္ ဖင္ဝကို က်ဳံ ့ထားေသာေၾကာင့့္ျဖစ္သည္။
လီးတစ္ဆုံးဝင္သြားေတာ့ ရွမ္းမ မ်က္ရည္ေတာက္ေတာက္က်သည္။
ေဘးမွာ ေထြးငယ္ရွိေနေသာေၾကာင့္ ေအာ္ဟစ္ျငည္းျငဴျခင္းေတာ့မလုပ္။
ႀကိတ္မွိတ္ခံေနသည္။
တခါတရံမွာေတာ့ ခပ္တိုးတိုး ငိုရွိူက္သံေလးထြက္လာတတ္၏။
ေစာေပကလဲ ညႇာပါသည္။
စိတ္ရွိတိုင္းမလိုးဘဲ ေျဖးေျဖးျခင္းသာလိုးေပးလိုက္၏။
လန္ဘားတို ့အတြဲ အရင္ပီးသြားေတာ့ ေထြးငယ္ေရာက္လာၿပီး ၾကာညိဳ ့ေစာက္စိေလးကို လၽွာနဲ ့လာကလိေပးေနေသာေၾကာင့္ နာၾကင္မႈသက္သာသြားရသည္။
ေစာေပ မပီးေသးခင္ေလးမွာဘဲ ၾကာညိဳ ႏွစ္ခ်ီေျမာက္ ပီးခဲ ့ရသည္။
ေစာေပလဲ ေရွ ့ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆိုသလိုဘဲ ပီးသြားခဲ့၏။
ေလးလုံးကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ၾကာညိဳ ေရွ ့ေပါက္အရသာေရာ၊ေနာက္ေပါက္အရသာပါ ခံစားလိုက္ရ၏။
အစက ေလးလုံးေၾကာင့္ အနစ္နာခံလိုက္တာဆိုေပမယ့္ ခုေတာ့.... ကာမဝဲဂယက္မွာ ေမ်ာပါသြားဘူးၿပီမို ့ ေလးလုံးအဖမ္းခံရတာကိုေတာင္ ေက်းဇူးတင္ေနမိသလားမေျပာတတ္နိုင္............။
ေလးလုံးအဖမ္းခံရေသာ ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ စခန္းတြင္ မေၾကလည္မႈမ်ာျဖစ္ေနၾကသည္။
ဟိုနားတစ္စု၊ဒီနားတစ္စု ထိုအေၾကာင္းကိုဘဲေျပာဆိုေဝဖန္လၽွက္ရွိၾကသည္။
ေက်ာ္ဒင္တို ့လူစုလဲ ေခါင္းခ်င္းရိုက္ကုန္ၾက၏။
"ဒီကိစၥက ႀကီးသြားနိုင္တယ္ ေဘာစိ"
ႂကြက္နီစကားက ေက်ာ္ဒင့္ကို စိတ္ပ်က္သြားေစသည္။
"ေဟ့ေကာင္လန္ဘား......မင္းစတဲ့ျပႆနာကို ဘယ္လိုရွင္းမွာလဲ"
ကိုယ္တိုင္က အျပစ္မရွိသူလို ေခါင္းေရွာင္ၿပီးလန္ဘားကိုဘဲ ပုံခ်ေနသည္။
"ဒီေကာင္ေတြ မေက်နပ္လို ့ျပႆနာထရွာရင္ အားလုံးေလၽွာက္ေလာင္ကုန္လိမ့့္မယ္"
မင္းမင္းကလဲ ေတြးေတြးဆဆ ဝင္ေျပာလာေတာ့.........
လန္ဘားႀကီးမ်က္ႏွာက ဇီးရြက္ေလာက္သာရွိေတာ့သည္။
ခုလို ကိစၥေတြကို တာဝန္ယူေျဖရွင္းနိုင္စြမ္း သူ ့တြင္မရွိ...။
တကယ္ေတာ့ လန္ဘားက ေနာက္လိုက္ေကာင္းတစ္ေယာက္အဆင့္မ်ိဳးထက္မပို....
"ေဟ့ေကာင္....မင္းဆရာေစာေပရွိလား"
ေက်ာ္ဒင္က ဥကၠ႒ကို ကာဘာလုပ္ထားရန္စဥ္းစားမိေသာေၾကာင့္ ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"မရွိဘူး...ေဘာစိ"
ဥကၠ႒ မရွိဘူးဆို၍ ေက်ာ္ဒင္ အၾကပ္ရိုက္သြားရသည္။
ဒီေခြးမသားကလဲ စခန္းမွာေနတယ္လို ့ကိုမရွိဘူး ဟုစိတ္ထဲမွာ ႀကိတ္ဆဲလိုက္မိ၏။
"လီးဘဲကြာ.....ေစာက္ေရးႀကီးေတာ့မွ......ဘယ္သြားတာလဲမင္းသိလား"
စိတ္ရႈပ္လြန္းလို ့ပါးစပ္ကပါ ဆဲမိသြားရသည္။
ပုံမွန္ဆိုရင္ေတာ့ စခန္းဥကၠ႒ကို ေက်ာ္ဒင္ဆဲဖို ့ဆိုတာေတာ္႐ုံ မျဖစ္နိုင္ေသာ ကိစၥပင္။
ေက်ာ္ဒင္ ေဒါသထြက္ေနမွန္းသိေတာ့ လန္ဘားႀကီးလန္ ့ေနသည္။
တစ္ညလုံးလဲ ပင္ပန္းထားသည္မို ့အိပ္ေရးေတာင္မဝခ်င္။
သူနိုးေတာ့ ေစာေပမရွိေတာ့...
ေဆာ္ႏွစ္ေပြကိုပါ မ,သြားသည္။
လန္ဘားအတြက္ စာတစ္ေစာင္ေတာ့ခ်န္ထားခဲ့သည္။
ေစာေပအေၾကာင္းသိၿပီးသားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စာကိုေတာင္ မဖတ္ျဖစ္ေသး......
ဟိုေကာင္မ ရွမ္းမလဲ ေလးလုံးေတြငါးလုံးေတြ ေမ့သြားၿပီထင္သည္။
ေစာေပေနာက္သို ့ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္သြား၏။
စာ....စာ....ဟုတ္သည္...။
စာထဲမွာေတာ့ လိုအပ္သမၽွ မွာခဲ့ေပလိမ့္မည္...။
ဒါက ေစာေပလုပ္ေနၾက ေစာက္က်င့္ပင္ျဖစ္သည္။
"ေဘာစိ....ခဏ....ခဏေလး..ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာခဲ့မယ္"
ေျပာေျပာဆိုဆို ထေျပးသြားေသာလန္ဘားကိုၾကည့္ရင္း ဒီေကာင္ေတြဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္လုံး အူေၾကာင္ေၾကာင္ေတြ ဟုေစာေပ ေတြးေနမိလိုက္သည္။
ဥကၠ႒ တဲျပန္ေရာက္ေတာ့ လန္ဘားႀကီး စာကိုအလ်င္စလို ဖတ္ေတာ့သည္။
လန္ဘား
ငါ ဟိုဘက္ျခမ္းကူးသြားတယ္။ေကာင္မေလးေတြပါေခၚသြားတယ္။ငါ့လုံျခဳံေရး ႏွစ္ေကာင္ပါ ပါတယ္။
တေယာက္ေယာက္ေမးရင္ ဟိုဘက္ကရဲမႉးနဲ ့အေပးအယူကိစၥရွိလို ့သြားတာလို ့ေျပာ။
စခန္းကို ေက်ာ္ဒင့္ကိုအပ္သြားေၾကာင္းေျပာလိုက္ပါ။လိုအပ္ရင္ စာထုတ္ေပးလိုက္။
ငါ့ဘီရိုေသာ့ ေခါင္းအုန္းထဲမွာထားခဲ့တယ္။ဘီရိုထဲမွာလက္မွတ္ထိုးၿပီးသားစာရြက္တစ္ရြက္ထားခဲ့တယ္။
တံဆိပ္တုံးက အံဆြဲထဲမွာ။အသုံးလိုရင္ ေက်ာ္ဒင့္ဆီကယူထား။
ငါမရွိတုန္း ဘာေစာက္ျပႆနာမွရွာမထားနဲ ့။ဘီယာေတြလဲေစာက္ရမ္းေသာက္မေနနဲ ့။ကုန္ရင္ျပန္ျဖည့္ထား။
မင္းဖတ္ၿပီးသြားရင္ထုံးစံအတိုင္းလုပ္။
ေစာေပ(ဥကၠ႒)
စာဖတ္ၿပီးေတာ့ လန္ဘားႀကီးစာကိုမီးရွို ့ျပစ္လိုက္သည္။
ေစာေပ မွာတဲ့အတိုင္း ဘီရိုထဲမွစာကို ထုတ္လိုက္ကာ လိုရမယ္ရ တံဆိပ္တုံးပါထုၿပီး အိတ္ကပ္ထဲထည့္လိုက္၏
ၿပီးေတာ့ လန္ဘားႀကီးေျခလွမ္းမ်ားက ေထာက္လွန္းေရးတဲ ရွိရာသို ့ ဦးတည္လိုက္သည္။
ေျခလွမ္းေတြက ေပါ့ပါးသြက္လက္ေနၾကေလသည္။
ေျခလွမ္းမ်ားႏွင့္အတူ စိတ္ကလဲ ေပါ့ပါးစြာ...........
လုပ္ပိုင္ခြင့္က သူ၏အိပ္ကပ္ထဲတြင္ရွိေနသည္မဟုတ္ပါလား..........။
"ေဟ့လူ...ေရာ့..ဒါနဲ ့ခင္ဗ်ားျပႆနာကို ေျဖရွင္းလိုက္"
ဆရာႀကီးစတိုင္ႏွင့္ ျပစ္ေပးလာေသာစာရြက္ေခါက္ကို ေက်ာ္ဒင္ ကမန္းကတမ္း ဖမ္းလိုက္ရ၏။
ဘာလဲ ဟုသိခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ စာရြက္ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေစာေပလက္မွတ္နဲ ့ အဖြဲ ့တံဆိပ္တုံးထုထားေသာစာရြက္အလြတ္တစ္ေစာင္.......
ေက်ာ္ဒင္သေဘာေပါက္လိုက္သည္။
လန္ဘားႀကီးကိုလဲ ေက်းဇူးတင္၏။
ေစာေပကိုလဲ အျပစ္မျမင္ေတာ့....
သူ အသက္ရႉေခ်ာင္သြားရၿပီျဖစ္သည္။
"ေက်းဇူးဘဲလန္ဘားရာ.....ေဟ့ေကာင္ေတြ ဘာလုပ္ေနတာလဲ လန္ဘားအတြက္ တစ္ဝိုင္းျမန္ျမန္ျပင္စမ္း....ရြာဘက္ကိုတစ္ေယာက္ အျမန္သြားၿပီး အသားရွာခဲ့...ဘာသားရရကြာ...ျမည္းလို ့ရရင္ ရၿပီ"
ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာခဲလွၿပီး ေန ့ခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီး လန္ဘားအတြက္ဟုဆိုကာ အရက္ဝိုင္းျပင္ခိုင္းေနေသာ ေက်ာ္ဒင့္ကို သူ ့တပည့္မ်ား အံအားသင့္ကုန္ၾကသည္။
ျပႆနာေျပလည္သြားၿပီဆိုတာကိုေတာ့ ရိပ္မိလိုက္ၾကသည္။
လန္ဘားကေတာ့ သူ ့စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ဆိုကာ ေသြးနထင္ေရာက္ၿပီး အေျမာက္ႀကီးေျမာက္ေနေလေတာ့သည္။
တကယ္ေတာ့ သူလုပ္ခဲ့တာဟူ၍ စာရြက္ေလးယူေပးလိုက္မိတာကလြဲလို ့ ဘာမွမအျဖစ္မရွိဆိုတာကိုေတာ့ သူ ့ကိုယ္သူ ေမ့ထားခဲ့ေလသည္။
လူဆိုတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာ့ ဟုတ္လွၿပီထင္တတ္ၾကသည့္ အမ်ိဳးမဟုတ္ပါလား........။
ထိုေန ့ညေနမွစ၍လူဖမ္းပြဲႀကီး က်င္းပလိုက္သည္မွာ အခ်ဳပ္ခန္းထဲတြင္ျပည့္ၾကပ္သြားရ၏။
သူတို ့အုပ္စုကို ရန္မူနိုင္သည္ဟု ယူဆရသူမွန္အမၽွအကုန္ဖမ္းသည္။
ေလးလုံးသူငယ္ခ်င္းဆို တစ္ေယာက္မွမလြတ္....။
အေၾကာင္းျပခ်က္ကလဲ ရွင္းသည္။
စစ္ေထာက္လွန္းေရး၏ သူလၽွိုဟု မသကၤာေသာေၾကာင့္တဲ့....
အဖမ္းမခံရသူမ်ားက သူတို ့နဲ ့ဆက္ဆံေရးအဆင္ေျပသူမ်ားႏွင့္ ေတာ္႐ုံကိစၥ ဘာမွဝင္မေျပာဘဲ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနတတ္သူမ်ားပင္။
စခန္းတစ္ခုလုံးလဲ ေခ်ာက္ကပ္သြားရသည္။
မေလးေတာင္ မေၾကနပ္ေၾကာင္းႏႈတ္ကဖြင့္မေျပာမိလို ့အဖမ္းမခံရျခင္းျဖစ္၏။
ေက်ာ္ဒင္က က်ဴပင္ခုတ္၊က်ဴငုတ္မက်န္ ေအာင္ အာဏာရတုန္း ကိစၥတုန္း စီရင္ေနျခင္းပင္။
ဗဟိုကိုလဲ ႀကိဳးမဲ့ေၾကးနန္းပို ့၍ အစိုးရဘက္မွ စပိုင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အဖြဲ ့တြင္းထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ေနမႈအား လက္ဦးမႈရယူကာ ေဖာ္ထုတ္ထားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း
သတင္းပို ့လိုက္သည္။
ကိုယ့္တာကိုယ္လုံေအာင္ကာထားသင့္ေၾကာင္းကိုေတာ့ ေက်ာ္ဒင္ေကာင္းေကာင္းသိပါသည္။
မေလးလဲ အေျပာအဆို ဆင္ျခင္ေနရသည္။
ကိုရဲကေတာ့ နဂို ႏႈတ္နဲသူမို ့ျပႆနာမရွိလွ.....
အခ်ဳပ္ေဖာက္ရင္ဘယ္လိုေနမလဲဟု ကိုရဲကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ တိုင္ပင္ေတာ့လဲ ကိုရဲကအားမကိုးရ။
မေလး ေရွ ့ကဦးေဆာင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုရဲကေနာက္ကပါလာနိုင္သည္။
ဘယ္သူ ့ကိုယုံၾကည္ရမွန္း မသိေသာေၾကာင့္ တိုင္ပင္စရာလူမရွိဘဲျဖစ္ေန၏။
ေက်ာ္ဒင္တမင္ ယုတ္မာတာမွန္းသိေသာေၾကာင့္လဲ စိတ္ထဲမွာ တႏုံ ့ႏုံ ့ျဖစ္ေနမိသည္။
ေလးလုံး အစိုးရလူ မဟုတ္မွန္း မေလးသိသည္။
ခုေတာ့ ေလးလုံးတစ္ေယာက္ထဲေတာင္မဟုတ္ေတာ့......
ေက်ာ္ဒင္နဲ ့ေတြ ့ကိုေတြ ့မွျဖစ္မယ္ဟု မေလးဆုံးျဖတ္လိုက္မိသည္။
ေက်ာ္ဒင္ဘာေတြေလၽွာက္လုပ္ေနတာလဲဆိုတာ မေလးသိရမွျဖစ္မည္.........
စခန္းက အဖြဲ ့ဝင္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဖမ္းဆီး၍ တပ္ဖြဲ ့အင္အားနဲေအာင္လုပ္ေနေသာ ေက်ာ္ဒင္ကသာ ျဖစ္ခ်င္းျဖစ္ အစိုးရဘက္ကျဖစ္ေနနိုင္သည္ဟု မေလးေတြးမိေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
ေနာက္တစ္ေန ့မနက္.......
ေထာက္လွန္းေရးတဲေရွ ့မွာ မေလးေရာက္ေနတယ္ဟု သတင္းလာပို ့ေသာေၾကာင့္ ေက်ာ္ဒင္အံၾသ သြားရသည္။
မေလး သူ ့ဆီဘာေၾကာင့္လာသလဲ....
သူ ့ျပႆနာနဲ ့သူ ရႈပ္ေနေသာေၾကာင့္ မေလးကိုေက်ာ္ဒင္ ေမ့ေနခဲ့မိသည္။
ခုက်ေတာ့ မေလးကသူ ့ဆီ စိုက္စိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာေပၿပီ။
တဲထဲမွာရွိေနေသာ သူ ့ေကာင္ေတြကို အျပင္ထြက္ခိုင္းလိုက္ၿပီး မေလးဝင္လာမည့္ဘက္ကိုမ်က္ႏွာမူကာ ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
မင္း...ဘာလာလုပ္သလဲေလးေလးေမ........
ေတြ ့ရင္ေတာ့သိရမွာေပါ့ေလ.....ဟုစိတ္ထဲမွ ေျပာလိုက္မိရ၏။
မေလး... ေရာက္သြားေတာ့ ေက်ာ္ဒင္က အဆင္သင့္ ဆီးႀကိဳေနသည္။
"မေလး....ဘာကိစၥရွိလို ့လဲ....ဆိုစမ္းပါဦး"
"ကိုေက်ာ္ဒင္ ဖမ္းထားတဲ့ အဖြဲ ့သားေတြကိစၥပါ"
"ဒီကိစၥနဲ ့ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ မေလးက ဘာေတြမ်ားေျပာစရာရွိေနလို ့လဲ"
"ရွိတာေပါ့ ကိုေက်ာ္ဒင္ရယ္...ရွိတာေပါ့...တစ္ျခားသူေတြကိုမသိေပမယ့္ ေလးလုံးက စြပ္စြဲခံထားရသလိုမဟုတ္ဖူးဆိုတာ..ေလးေမ..ေသခ်ာသိတယ္"
ဒီေကာင္မ ေတာ္ေတာ္အေျပာရဲတာဘဲ...လို ့ေက်ာ္ဒင္သိလိုက္ရသည္။
"အဲဒီေတာ့...."
"အဲဒီေတာ့ ေသခ်ာစဥ္းစား ဆုံးျဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္.....ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနၾကသူအခ်ဳင္းခ်င္း မထိခိုက္ေစခ်င္လို ့လာေျပာတာပါ"
"ေအးေလ......မေလးကိုယ္တိုင္ကလာေျပာတာဆိုေတာ့ ကိုယ္စဥ္းစားရမွာေပါ့....တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္...ေနာက္ဆက္တြဲျဖစ္လာနိုင္တာေတြကိုေရာ ေလးေလးေမ စဥ္းစားၿပီးၿပီလား"
သူမကို ေက်ာ္ဒင္ ခ်ိန္းေျခာက္ေနၿပီဆိုတာ မေလးသေဘာေပါက္လိုက္သည္။
ဒီလိုေကာင္စားမ်ိဳးကို အေရးတယူ လာေျပာမိတာကိုက မွားေနမွန္း မေလးသိပါသည္။
"ဒီလိုလုပ္ေလ....ကိုယ္စဥ္းစားထားလိုက္မယ္..ညက်ရင္ မေလးတစ္ေခါက္ျပန္လာခဲ့ေလ.....မေလးကိုယ္တိုင္က ကိုယ္တို ့ဘက္ကဆိုတာကို သက္ေသအရင္ျပေပါ့"
ေက်ာ္ဒင့္စကားေၾကာင့္ မေလးေဒါသထြက္သြားရသည္။
ေက်ာ္ဒင္ဘာသေဘာႏွင့္ေျပာမွန္း မေလးသိသည္။
ဟန္သိပ္မေဆာင္တတ္သူမို ့မ်က္ႏွာပ်က္သြားတာကို ေက်ာ္ဒင္မျမင္ေအာင္ ေခါင္းငုံ၍ ဆံပင္ေတြၾကားထဲမွာ ဖြက္ထားလိုက္ရသည္။
"မ..မေလးစဥ္းစားလိုက္ဦးမယ္......ညက်မွဆက္ေဆြးေႏြးလဲေနာက္မက်ေသးပါဘူးေနာ္"
စိတ္ထဲကမပါဘဲနဲ ့ေက်ာ္ဒင့္ကို အလိုက္သင့္ျပန္ေျပာလိုက္ရ၏။
မေလးျပန္ေျပာလိုက္ေသာစကားေၾကာင့္ ေက်ာ္ဒင္ သေဘာက်သြားသည္။
စားရကံၾကဳံေတာ့လဲ သူ ့အလိုလို ေရာက္လာသည္ဘဲ။
"ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ...ေကာင္းပါၿပီ...ညက်ရင္ဘယ္လိုနည္းနဲ ့သက္ေသျပမလဲဆိုတာ...ကိုယ္စိတ္ဝင္စားပါတယ္...ဟား..ဟား...ဟား"
ေထာက္လွန္းေရးတဲက ထြက္လာေတာ့ မေလး ေဒါသထြက္လြန္းလို ့ အသားမ်ားပင္ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနမိသည္။
စခန္းမွာဆက္ရွိေနဖို ့ေတာင္ အႏၲရာယ္မ်ားလြန္းေသာ အေျခအေနပင္...........
ကိုရဲကိုလိုက္ရွာၿပီး ထိုကိစၥကိုေျပာျပေတာ့ ကိုရဲကသူမကို အျပစ္တင္သည္။
ခုေနမွ အျပစ္တင္ေနလို ့လဲဘာမွထူးမလာနိုင္....။
မေလးစဥ္းစားထားေသာ အစိအစဥ္ကို ကိုရဲကိုေျပာလိုက္၏။
ဒီလိုဘဲလုပ္စရာရွိေတာ့သည္...။
ကိုရဲ မျငင္းဆန္နိုင္မွန္း မေလးသိပါသည္...။
အႏၲရာယ္မ်ားမွန္းလဲ မေလးသိ၏။
ခုလိုအေျခအေနမွာ ဘယ္သူ ့မွမယုံနိုင္ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္ထဲ လႈပ္ရွားရန္သာ ကိုရဲ ေတာင္းဆိုလာသည္။
ႏွစ္ေယာက္အေသးစိတ္တိုင္ပင္ၿပီးေတာ့ ဒီညအတြက္အခ်ိန္းအခ်က္ျပဳလုပ္ၿပီး လမ္းခြဲလိုက္ၾကသည္။
ညေရာက္လာမွာကို ေစာင့္ေနရန္ကလြဲလို ့ မေလးဘာမွမတတ္နိုင္ေတာ့ပါ....
ျဖစ္လာမွာေတြကိုေတြးရင္း မေလးစိတ္ေမာမိရသည္။
ေတာထဲကိုေရာက္လာခဲ့ရေသာ ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ၊ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေတြ......
ခုေတာ့ တစ္စစီက်ိဳးပ်က္ခဲ့ရၿပီ ျဖစ္သည္။
ျဖစ္ေပၚလာေသာ အေျခအေနကို ျဖတ္သန္းဖို ့ေတာင္အားငယ္မိသလိုလို........
ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ျပန္တင္းထားေနရသည့္ အေနအထားသို ့ေရာက္ေနရသည္။
တစ္ေလာကလုံးမွာ အမွန္တရားေပ်ာက္ဆုံးကုန္ၿပီလား ဟုေတြးမိသည္။
အိမ္ကိုေတာင္စြန္ ့ၿပီးေတာထဲ ေရာက္ခဲ့ရတာ အမွန္ဘက္က ရပ္တည္လို၍ ျဖစ္သည္။
အမွန္တရားအတြက္ အသက္စြန္ ့ဖို ့ဝန္မေလးခဲ့ေသာ ေလးေလးေမ........
အမွန္တရားအတြက္ ဆက္လိုက္တိုက္ပြဲဝင္ရလိမ့္ဦးမည္..။
စိတ္ေလးေနမိတာက ဒီတစ္ခါ တိုက္ရမွာက အခ်င္းခ်င္းစိတ္တူကိုယ္တူဟု ယူဆယုံၾကည္ထားခဲ့ေသာ တပ္ဖြဲ ့ဝင္အခ်င္းခ်င္းျဖစ္ေနတာကိုပင္....................
ညအေမွာင္က ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးကို ႀကီးစိုးထားသည္။
အေဆာင္ တဲမ်ားဆီက ဖြာထြက္လြင့္ပ်ံေနေသာ မီးအိမ္အလင္းေရာင္ မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့က ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးကို လုံေလာက္စြာ အလင္းမေပးနိုင္.....
ခါးၾကားမွ ေသနတ္ကို ျပဳတ္မက်ေစရန္ ေသခ်ာျပင္ဆင္ၿပီး ေျခလွမ္းမ်ားကို ေထာက္လွန္းေရးတဲဘက္သို ့ ဦးတည္လိုက္သည္။
ကိုရဲ အဆင္မွေျပရဲ ့လားလို ့ေတြးမိသည္။
ကိုရဲသာ သစၥာေဖာက္သြားလၽွင္ မေလးဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲ မေတြးရဲ...။
ခ်စ္သူကို အလုံးစုံ ယုံၾကည္ထားလိုက္ရသည္။
ေတြးရင္းနဲ ့ေလၽွာက္လာလိုက္သည္မွာ ေထာက္လွန္းေရးတဲ ေရွ ့သို ့ပင္ေရာက္လာသည္။
"ရပ္....ဘယ္သူလဲ...ဘာကိစၥလဲ"
အေစာင့္ ကင္းသမားထံမွ တားျမစ္စစ္ေဆးသံထြက္ေပၚလာသည္။
"ေလးေလးေမပါ....ကိုေက်ာ္ဒင္ေခၚထားလို ့"
"အဲဒီမွာ ခဏရပ္ေစာင့္ေန"
အေစာင့္ သတင္းပို ့ရန္ထြက္သြားေတာ့ မေလး ကင္းတဲရွိရာကို ေလ့လာလိုက္သည္။
ကင္းတဲတြင္ လူတစ္ေယာက္ရွိေနေသး၏။
သိပ္မၾကာ...ကင္းသမားျပန္ေရာက္လာၿပီး မေလးကို ဝင္ခြင့္ေပးလိုက္သည္။
ဒီလိုဘဲ ျဖစ္ရမယ္လို ့ မေလးႀကိဳတင္ေတြးထားခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
ဒါေၾကာင့္မို ့ ေသနတ္ကို ဖြက္စရာမလိုဘဲ ခါးၾကားမွာ ထိုးလာခဲ့၏။
တဲထဲေရာက္ေတာ့ ေက်ာ္ဒင္က အရက္ဝိုင္းမွထကာ ဆီးႀကိဳသည္။
ထင္မွတ္မထားေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ မေလး တဒဂၤ မွင္သက္သြားရ၏။
"မေလး...လာထိုင္ေလ...အရက္လား..ဘီယာလား"
ေက်ာ္ဒင္၏ ေလာကြတ္ကို မျငင္းသာေသာေၾကာင့္ ဝင္ထိုင္လိုက္ရၿပီး ဘီယာတစ္ဘူးေကာက္ေဖာက္ကာ ေသာက္ဟန္ေဆာင္လိုက္ရသည္။
ေက်ာ္ဒင္မေလးကို ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေနမွန္း မေလးသိသည္။
လန္ဘား၊မင္းမင္းႏွင့္ ႂကြက္နီတို ့ကလဲ မေလးကို မသိမသာအကဲခတ္ေနၾက၏။
ဘီယာတစ္ငုံ ေကာက္ငုံလိုက္ရင္း..
"ရာသီဥတုက ေတာ္ေတာ္ပူတယ္ေနာ္...ဘီယာဝင္သြားလို ့ပိုပူတာလားမသိဘူး"
ဟု ေျပာလိုက္ရင္း မေလးအေပၚအကၤ်ီကို ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။
ေအာက္ခံ စြပ္က်ယ္ေအာက္မွ ျပဴးထြက္ေနေသာ နို ့အုံႀကီးက ပူရိသမ်ားကို ဆြဲေဆာင္ေနေလသည္...။
မိန္းမတို ့၏မာယာလက္နက္သည္သာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေၾကာင္း မေလးသိလိုက္ေသာေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို ့ တမင္ျပဳလုပ္လိုက္ျခင္းျဖစ္၏။
စားပြဲေပၚမွ မမွီမကမ္းျဖစ္ေနေသာ ဆတ္သားေျခာက္ ပန္းကန္ကို လွမ္းႏွိုက္လိုက္ေသာအခါ စြပ္က်ယ္က အနည္းငယ္ဟိုက္သြားေသာေၾကာင့္.....
မေလး ေရွ ့တည့္တည့္မွာရွိေနေသာ မင္းမင္း တစ္ေယာက္ မ်က္လုံးေတြကၽြတ္က်ေတာ့မတတ္ ျဖစ္သြားရသည္။
မင္းမင္းအျဖစ္ကို ေတြ ့လိုက္ေသာ ေက်ာ္ဒင္ေတာင္ မနာလိုသလို ျဖစ္သြားရသည္။
ဒီေကာင္မ လည္ေတာ့လည္သားဘဲ....ေနရာေတာ့ေရြးတတ္တယ္....ေက်ာ္ဒင္ဘာေကာင္ဆိုတာ သေဘာေပါက္သားဘဲ လို ့ ေက်ာ္ဒင္ေတြးလိုက္မိသည္။
ဒီညေတာ့ ေကာင္မကို ေကာင္းေကာင္းၿဖိဳရမည္။
သူ ့ရည္းစားကို အထိမခံခဲ့ေသာ ေနာက္ေပါက္ေလးကို မရ ရေအာင္တြယ္စီးျပစ္လိုက္မယ္လို ့စိတ္ထဲမွာ ေတးမွတ္ထားလိုက္၏။
အစက ေလးေလးေမကို သိပ္မသကၤာေသာေၾကာင့္ ဟိုေကာင္ေတြကို လိုရမယ္ရ ေခၚထားျခင္းျဖစ္သည္။
အေျခအေနေကာင္းသည္ဟု ယူဆမိေသာအခါ ေက်ာ္ဒင္...သူ ့ေကာင္ေတြကို ေဘာ္လီေဘာပုတ္ခ်င္လာသည္။
သူ ့ေဝစုကို ဘယ္ေတာ့မွ ေဝစားမၽွစားမလုပ္တတ္သူမို ့ ေက်ာ္ဒင္ ေလးေလးေမရဲ ့နို ့ႀကီးကို ဟိုေကာင္ေတြလိုက္ၾကည့္ေနတာကအစ မနာလိုျဖစ္လာသည္။
"ေဟ့ေကာင္ေတြ..အရက္ဝိုင္းသိမ္းၿပီ"
ေက်ာ္ဒင့္အေျပာကို ေက်ာ္ဒင့္အထာေတြေနာေၾကေနၿပီျဖစ္ေသာ မင္းမင္းနဲ ့ႂကြက္နီက သေဘာေပါက္ေသာ္လဲ လန္ဘားကသေဘာမေပါက္။
ေစာေပလို ေက်ာ္ဒင္က ေဝစားမၽွစားမလုပ္တတ္ေၾကာင္း လန္ဘားနားမလည္ပါ။
ေလးေလးေမကို စြန္ ့ၾကဲလိမ့္ မလားလို ့လန္ဘားေမၽွာ္လင့္ေနမိသည္။
မင္းမင္းနဲ ့ႂကြက္နီတို ့အတင္းဆြဲေခၚမွ ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ ့ပါသြားေလသည္။
ခုမွဘဲ မေလးသက္ပ်င္းခ်နိုင္ေတာ့၏။
ေက်ာ္ဒင္က မေလးေဘးတြင္ဝင္ထိုင္၍ လက္တစ္ဖက္က မေလးကိုသိုင္းဖက္လာသည္။
မေလး မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနရ၏။
ကိုရဲဆီက အခ်က္ေပးသံကလဲ ခုထိထြက္ေပၚမလာေသး။
ခုနတုန္းကေတာ့ အခ်က္ေပးသံ ထြက္ေပၚလာမွာကို မေလးလန္ ့ေနမိရသည္။
ဟိုသုံးေကာင္ရွိေနတုန္း အခ်က္ေပးသံထြက္ေပၚလာပါက မေလးအခက္ေတြ ့နိုင္သည္။
ခုက်ေတာ့ အခ်က္ေပးသံကို ျမန္ျမန္ၾကားခ်င္ေနမိျပန္၏။
ေက်ာ္ဒင့္လက္မ်ားက တစ္စထက္တစ္စ နယ္ေျမက်ဴးေက်ာ္လာေနၿပီေလ....။
ေက်ာ္ဒင္က မေလး၏နို ့အုံႀကီးကို ပြတ္သပ္ရင္း မေလးကို နမ္းဖို ့ႀကိဳးစားလာသည္။
အရက္နံခ်ဥ္စူးစူးေၾကာင့္ မေလးစိတ္ညစ္ရ၏။
ေက်ာ္ဒင္၏ မြတ္သိပ္ေသာအနမ္းမ်ားကို ေအာင့္အီး တုန္ ့ျပန္ေနရသည္။
စိတ္ကဘယ္ေလာက္ပဲ မပါ..မပါ..ခႏၲာကိုယ္က အေတြ ့အထိကို သဘာဝအရ တုန္ ့ျပန္ေသာေၾကာင့္ မေလးေစာက္ေခါင္းေလးမွာ စိုစိစိျဖစ္လာရသည္။
ဒီတိုင္း ေရွ ့ဆက္ရပါက ေက်ာ္ဒင့္ လီးႀကီးနဲ ့ မိတ္ဆက္ရေတာ့မယ္ ဆိုတာကို မေလးသိေနသည္။
ဘယ္လိုလုပ္ရပ မလဲ.....
မေလးဆုံးျဖတ္ရေတာ့မည္...။
ကိုရဲဆီကလဲ ဘာမွအခ်က္ေပးသံမၾကားရေသး.....
"ကိုေက်ာ္ဒင္.....အခန္းထဲသြားရေအာင္ေနာ္....အေရွ ့ႀကီးမွာဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ ဝင္လာရင္မေကာင္းဘူး"
မေလး...ေက်ာ္ဒင့္ကို ညဳသလိုခၽြဲသလိုေျပာလိုက္သည္...။
ညသန္းေခါင္ေတာင္ ေရာက္ေနၿပီမို ့ ဘယ္သူမွအလြယ္တကူေရာက္မလာနိုင္မွန္း မေလးသိပါသည္။
ေထာက္လွန္းေရးတဲတြင္းသို ့ ေက်ာ္ဒင္၏ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲ ေတာ္႐ုံ မဝင္ထြက္နိုင္ပါ။
မေလး၏ အခၽြဲအႏြဲ ့ကို ေက်ာ္ဒင္ေပ်ာ္ဝင္သြားသည္ထင္၏။
"ဒီထဲကို ဘယ္ေကာင္မွ ဝင္မလာရဲပါဘူး မေလးရဲ ့...မေလးရွက္တယ္ဆိုလဲ အခန္းထဲသြားမယ္ေလ"
ေက်ာ္ဒင္ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ ့ မေလးကို ေကာက္ေပြ ့လိုက္သည္။
မေလးခါးၾကားမွ ေသနတ္က"ေဒါက္" ကနဲျပဳတ္က်လာ၏။
ေက်ာ္ဒင္ မေလးကို လႊတ္ခ်ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။
ေနာက္က်သြားေလၿပီ....။
ရင္ဝသို ့ဓါးေျမႇာင္တစ္ေခ်ာင္းက လၽွင္ျမန္စြာ စိုက္ဝင္လာခဲ့၏။
မေလး ေက်ာ္ဒင့္ လက္ထဲမွ ခုန္ဆင္းလိုက္ၿပီး ေက်ာ္ဒင္အသံမထြက္နိုင္ေစရန္ ပါးစပ္ကို လၽွင္ျမန္စြာအုပ္လိုက္ၿပီး ေနာက္ထပ္ ဓါးခ်က္တစ္ခ်က္ ထိုးစိုက္လိုက္ရသည္။
ေက်ာ္ဒင္ ၿငိမ္က်သြားေတာ့မွ ၾကမ္းေပၚက ေသနတ္ကို ေကာက္ယူလိုက္သည္။
ကိစၥတစ္ခုေတာ့ အလြယ္တကူဘဲ ရွင္းလင္းလိုက္နိုင္၏။
ခက္တာက တဲအျပင္ျပန္ထြက္ဖို ့ပင္...
ခ်ိန္းထားသည့္အတိုင္းဆို ကိုရဲေရာက္သင့္ေနတာ ၾကာလွၿပီျဖစ္၏။
ကိုရဲ ကို အခ်ဳပ္ေဖါက္ခိုင္းထားတာ...ဘာေတြျဖစ္ေနလဲမသိ....
တဲတံခါးကို အသာဟ၍ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ စကားေျပာေနၾကေသာ ကင္းသမားႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ ့ရသည္။
ခပ္တည္တည္ထြက္သြားရင္ေကာင္းမလားလို ့စဥ္းစားၾကည့္လိုက္သည္။
ဒီအခ်ိန္ႀကီးထြက္သြားပါက ကင္းသမားေတြ မသကၤာျဖစ္သြားနိုင္သည္။
ေစာင့္ရမည္...
အခ်ိန္ကို စိတ္ရွည္စြာ ေစာင့္ဆိုင္းရလိမ့္မည္..။
တဲထဲမွာေက်ာ္ဒင့္ အေလာင္းႀကီးရွိေနေသာေၾကာင့္ မိန္းကေလးပီပီ မေလးထိတ္လန္ ့မိပါသည္။
ေတာထဲေရာက္ၿပီးမွ တိုက္ပြဲအေတြ ့အၾကဳံေတြေၾကာင့္ သတ္ရဲျဖတ္ရဲေနေသာ္လဲ ခုလို အေလာင္းတစ္ေကာင္နဲ ့တစ္တဲလုံးမွာႏွစ္ေယာက္ထဲဆိုေတာ့.......
မေလး ထိတ္လန္ ့မိသည္မွာ ဆန္းသည္ဟုေတာ့ မဆိုသာ။
ေက်ာ္ဒင့္ အေလာင္းကို ေသခ်ာမၾကည့္ရဲေသာေၾကာင့္ အခန္းထဲမွေစာင္တစ္ထည္သြားယူၿပီး ဖုံးအုပ္ထားလိုက္ရ၏။
ေသနတ္ကို အဆင္သင့္ကိုင္ထားရင္း တဲေပါက္ဝမွ တစ္ေယာက္ေယာက္ဝင္လာမွာစိုးေသာေၾကာင့္ အသင့္အေနအထားနဲ ့ေနရာယူထားမိသည္။
ဒီညက်မွဘဲ အခ်ိန္ေတြက ကုန္ခဲလွသည္ဟု ထင္မိသည္...။
ဒီလိုနဲ ့မိုးလင္းပိုင္းေရာက္လာရေတာ့၏။
မပီမျပင္ အလင္းေရာင္ေတာင္ သဲ့သဲ့ထြက္ျပဴစ ျပဳေနေပၿပီ....။
တဲတံခါးဘက္ဆီမွ ေျခသံခပ္ဖြဖြၾကားလိုက္မိသလို ထင္မိေသာေၾကာင့္ ေသနတ္ကို ေမာင္းတင္ၿပီး တံခါးဘက္သို ့ထိုးခ်ိန္ရင္း အသင့္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
အိပ္ငိုက္သလိုျဖစ္မိေနတာေတာင္ ေပ်ာက္သြားရ၏။
ိတံခါးအသာအယာ ပြင့္လာၿပီးတဲထဲသို ့လူတစ္ေယာက္ဝင္လာ၏။
ေသနတ္နဲ ့ထိုးခ်ိန္ရင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ...ကိုရဲျဖစ္ေနသည္။
မေလးဝမ္းနည္းသြားၿပီး ကိုရဲကို ေျပး၍ ထုရိုက္ျပစ္လိုက္ရင္း မ်က္ရည္မ်ားက်လာမိသည္။
ဟုတ္တယ္ေလ....ေသစရာရွိပါက မေလး ေသေနေလာက္ၿပီ.......
ေက်ာ္ဒင္သာ လက္ဦးသြားပါက မေသရင္ေတာင္ စုတ္ျပတ္ေနေလာက္ၿပီေလ.......။
ဇာတ္သိမ္းပိုင္း ဆက္ရန္....