မေလးကို ကိုရဲ ဘယ္လိုေခ်ာ့ရမလဲ မသိေပ...။
မိန္းမတို ့သဘာဝ ဝမ္းနည္းငိုရွိုက္ေနျခင္းကို ဒီတိုင္း ၾကည့္ေနလိုက္ရ၏။
ညက တစ္ညလုံးအဆင္မေျပ.....
အခ်ဳပ္ခန္းေဖာက္ရန္ အခြင့္အေရးမရလိုက္....။
ႂကြက္နီတို ့အုပ္စု အခ်ဳပ္ခန္းေရွ ့တြင္ တစ္ညလုံး ရွိေနၾကသည္။
မေလးရွိရာသို ့လာခဲ့ေသာ္လဲ ေထာက္လွန္းေရ တဲနားသို ့ကပ္ဖို ့မလြယ္ကူဘဲျဖစ္ရျပန္သည္။
အေစာင့္ႏွစ္ေယာက္က တစ္ခ်ိန္လုံး စကားတေျပာေျပာနဲ ့ရွိေနၾကသည္။
မိုးလင္းပိုင္းမွ အေစာင့္ေတြအိပ္ငိုက္တုန္း အသံတိတ္ရွင္းျပစ္လိုက္ရ၏။
မေလးကို စိတ္ပူေသာ္လဲ ဘယ္လိုမွ မတတ္နိုင္ခဲ့.....။
စခန္းထဲမွာ ဘယ္သူမွ မရိပ္မိေအာင္ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ သြားရတာကလဲ မလြယ္လွ...
အခ်ိန္ရတုန္းစခန္းမွ ခြာသင့္သည္ဟု ကိုရဲထင္သည္။
သြားၾကရန္မေလးကိုေျပာေတာ့ မေလးက လက္မခံ။
အခ်ဳပ္ကို ရေအာင္ေဖာက္ခ်င္ေနသည္။
သူ ့ရဲေဘာ္ေတြကို ရသေလာက္ကယ္ထုတ္သြားခ်င္ေနသည္။
မေလး ဆႏၵကို မလြန္ဆန္နိုင္သူပီပီ ကိုရဲ သေဘာတူလိုက္ရ၏။
အခ်ဳပ္ခန္းရွိရာသို ့ေရာက္ေသာခါ အခ်ဳပ္ေဖာက္ရန္မဆိုထားႏွင့္ အနားကပ္ဖို ့ေတာင္မလြယ္ကူမွန္း မေလး သေဘာေပါက္သြားသည္။
လုံျခဳံေရးက တင္းၾကပ္ရသည့္အထဲ ႂကြက္နီတို ့အုပ္စုကပါ စကားေဖာင္ဖြဲ ့ကာ အာရိုက္လို ့ေကာင္းေနၾကျပန္သည္။
စခန္းကခြာရန္ မေလး သေဘာတူလိုက္ရ၏။
သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ စခန္းမွတိတ္တဆိတ္ထြက္ခြာစဥ္တြင္ အေပါ့သြားၿပီးျပန္လာေသာ လန္ဘားႏွင့္ပက္ပင္းတိုးပါေတာ့သည္။
လန္ဘားႀကီး ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္သြားၿပီး မသကၤာျဖစ္သြားကာ လြယ္ထားေသာ ေသနတ္ကိုျဖဳတ္မလိုလုပ္ေသာေၾကာင့္ ဘာမွမတတ္နိုင္ေတာ့ဘဲ လက္ဦးမႈယူလိုက္ရ၏။
"ဒိုင္း" ကနဲထြက္ေပၚလာေသာ ေသနတ္သံေၾကာင့္ စခန္းတြင္ လႈပ္ခတ္အသက္ဝင္မႈေတြရွိလာရသည္။
တိုက္ပြဲ မျဖစ္ခင္အျမန္ေျပးေသးေသာ္လဲ ေရွာင္လႊဲလို ့မရေတာ့ဘဲ တိုက္ပြဲတစ္ခု ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္....။
အျပစ္ခံလိုက္ရေသာ လန္ဘား၏ မေသခင္ ေျပာျပခ်က္အရ....
ေလးေလးေမႏွင့္ ကိုရဲတို ့ႏွစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရေတာ့............
ႂကြက္နီ သူ ့ဆရာသမားကို စိတ္ပူသြားၿပီး ေထာက္လွန္းေရးတဲသို ့ တဟုန္ထိုးေျပးသည္။
တဲေရွ ့ေရာက္ေတာ့ အေစာင့္ႏွစ္ေယာက္ ထာဝရအိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ကိုေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္ တဲေပၚသို ့ေျပတက္သြားလိုက္ေသာအခါ......
ေစာင္နဲ ့အုပ္ထားေသာ ေက်ာ္ဒင့္ကို ေတြ ့လိုက္ရေလသည္။
တိုက္ပြဲက အေတာ္အတန္ျပင္းထန္ေသာ္လဲ အလင္းေရာင္ေကာင္းစြာမရေသာေၾကာင့္ မေလးတို ့...ျပစ္ေျပး ေျပးလို ့ရေနသည္။
ေနာက္ကေန အေတာ္လွမ္းလွမ္းအထိလိုက္၍ ပစ္ေနေသးေသာ္လဲ ဦးေဆာင္သူမရွိေသာေၾကာင့္လားမသိ...
ထပ္လိုက္လာျခင္းမရွိေတာ့။
မေလးနဲ ့ကိုရဲ ေန ့တဝက္နီးပါး ေျပးလႊားခဲ့ၾကရၿပီးေမာပန္းစြာ အနားယူေနၾကေလသည္။
သူတို ့အနီးသို ့တိတ္ဆိတ္စြာခ်ည္းကပ္လာေသာ အႏၲရာယ္ကို သတိမျပဳမိၾကေသးေပ။
မနက္က တိုက္ပြဲေၾကာင့္ သူတို ့မွာ က်ည္သိပ္မက်န္ေတာ့....
မေလးက ေက်ာ္ဒင့္ကို သတ္နိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေက်နပ္ေန၏။
စခန္းတြင္ျဖစ္သြားခဲ့ေသာအျဖစ္အပ်က္မ်ားကို မေလး မသိေသးေသာေၾကာင့္သာ ေက်နပ္ေနနိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။
ေထာက္လွန္းေရးတဲေပၚသို ့ေရာက္သြားေသာ ႂကြက္နီမွာ ေစာင္နဲ ့အုပ္ထားေသာ လူတစ္ေယာက္ကို တဲထဲမွာေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္ သူ ့ဆရာမွန္းသိလိုက္၏။
ေစာင္ကိုဆြဲဖယ္၍ ေသြး႐ူးေသြးတန္း ေက်ာ္ဒင့္ ခႏၲာကိုယ္ကို ကိုင္လႈပ္သည္။
ရင္ဘတ္နားသို ့ကပ္၍နားေထာင္ၾကည့္သည္။
ထိုအခါ ေက်ာ္ဒင့္တြင္ အသက္ယဲ့ယဲ့ ရွိေနေသးသည္မွန္းသိလိုက္ရသည္။
စခန္းက ေဆးမႈးကိုေခၚ၍ အျမန္အသက္ကယ္ေစလိုက္ေတာ့ ေက်ာ္ဒင္သတိလည္လာ၏။
အေျခအေနမေကာင္းေသာေၾကာင့္ ဟိုဘက္ကိုပို ့ၿပီး ေဆး႐ုံတင္ရန္ ေဆးမႈးကစီစဥ္သည္။
ေဆး႐ုံမသြားခင္ ႂကြက္နီကိုေခၚၿပီး ေလးေလးေမကို အရွင္ရေအာင္ဖမ္းထားရန္ မွာၿပီးေတာ့မွ ေက်ာ္ဒင္ ေဆး႐ုံသို ့လိုက္သြားခဲ့ေလသည္။
ႂကြက္နီမွာ ေဆး႐ုံသို ့လိုက္သြားခ်င္ေသာ္လဲ..... သူ ့ဆရာလက္စားေခ်နိုင္ရန္ အတြက္ လက္က်န္တပ္ဖြဲ ့ဝင္မ်ားကို ေခၚ၍ စီစဥ္စရာရွိသည္မ်ားကို စီစဥ္ညႊန္ၾကားၿပီး....
ေလးေလးေမတို ့ေနာက္သို ့ အပူတျပင္းလိုက္လံ ရွာေဖြပါေတာ့သည္။
"ေဖာက္" "ေဖာက္" "ေဖာက္"
က်ည္ဆံမ်ားက ေခါင္းေပၚမွ ကပ္၍ ျဖတ္သြားၾကသည္။
အလစ္အငိုက္ ခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ေနရာမွာတင္ ဝပ္ခ်လိုက္ရ၏။
ႂကြက္နီက အရွင္ဖမ္းရန္အမိန္ ့ေပးထားေသာေၾကာင့္သာ မေလးတို ့အေသလွမ္းျပစ္တာမခံလိုက့္ရျခင္းပင္......
နို ့မို ့ဆိုဘာမွန္းေတာင္မသိလိုက္ရဘဲ အသက္ထြက္သြားရေပမည္။
ႂကြက္နီေခၚလာေသာအဖြဲ ့က စခန္း၏အေကာင္းဆုံးေသာ လက္ေျဖာင့္တပ္ဖြဲ ့......
တကယ္ပစ္ခ်င္ပါက ႏွဖူးဆိုႏွဖူး၊ဒူးဆိုဒူး မလြဲတမ္းျပစ္နိုင္သူမ်ားပါသည္။
ႂကြက္နီက ျပစ္ခြင့္မေပး။
သူ ့ဆရာမွာသြားသလို အရွင္ဘဲလိုခ်င္သည္။
့ျဖစ္နိုင္လၽွင္ အေကာင္းအတိုင္း အရွင္လတ္လတ္ဖမ္းခ်င္ေနသည္။
မေလးတို ့မွာ က်ည္ကသိပ္မရွိေတာ့...
တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ေတာ့ ကိုရဲျပန္ျပစ္ေနတာ ေတြ ့သည္...။
့့မေလးကေတာ့ မလိုအပ္ဖဲ က်ည္အကုန္မခံနိုင္ေသာေၾကာင့္ မျပစ္ဖဲေနလိုက္၏။
ေသနတ္သံမ်ားၿငိမ္က်သြားျပန္သည္။
အခုဟာက တိုက္ပြဲႏွင့္ေတာင္မတူ.....
မေလးတို ့ေျပးရန္ နဲနဲေလးလႈပ္တာနဲ ့ က်ည္ကတေဖ်ာေဖ်ာ က်လာသည္။
ၿငိမ္ၿပီးဝပ္ေနလၽွင္ မျပစ္ေတာ့.........
က်ည္လာသည့္လမ္းေၾကာင္းမ်ားအရ ေလးဘက္ေလးတန္ ပိတ္ဆို ့ထားၿပီးၿပီျဖစ္ေၾကာင္း မေလး ခန္ ့မွန္းမိလိုက္သည္။
ေခါင္းေတာင္မေထာင္ရဲ...
ဒီတိုင္းဆက္သြားေနပါက ၾကာရင္လုံးပါး ပါးသြားနိုင္သည္။
ေဖာက္ထြက္မွျဖစ္မည္ဟု မေလးဆုံးျဖတ္လိုက္၏။
ခုမွ တိုက္ပြဲက အသက္ဝင္ေတာ့သည္...။
အင္အားခ်င္းမမၽွေသာ္လဲ ႂကြက္နီတို ့ဘက္က ထိေအာင္မျပစ္ေသာေၾကာင့္ မေလးတို ့အနည္းငယ္ခံသာေနျခင္းျဖစ္သည္။
တိုက္ပြဲအခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမၽွ မေလးတို ့ က်ည္ဆန္က နဲသထက္နဲလာရသည္....
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကိုရဲက က်ည္အရင္ကုန္သြားသည္။
ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ မေလးအေသခံတက္ျပစ္မယ္ဆိုေတာ့ ကိုရဲက အတင္းဆြဲထားသည္။
အသက္ရွင္ေနသေရြ ့လြတ္ေအာင္ႀကံေဆာင္နိုင္ေသးသည္တဲ့.........
ေသသြားတာကပိုေကာင္းသည္ဆိုေသာ အေတြးမ်ိဳး ကိုရဲတြင္မရွိေသး.........
ၾကဳံလာရမည့္ အနာဂါတ္ကို ႀကိဳမသိနိုင္ေသာေၾကာင့္သာ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာကို ဖမ္းဆုပ္ကိုင္စြဲထားမိခဲ့ျခင္းပင္.....
ၾကဳံေတြ ့ရမည့္အေျခအေနမ်ားကို ႀကိဳတင္သိနိုင္ေနပါက ကိုရဲ ဒီေနရာမွာဘဲအေသခံလိုက္မိလိမ့္မည္ထင္၏။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ႂကြက္ကို ေၾကာင္ကမဖမ္းခင္ စိတ္ႀကိဳက္ေဆာ့ကစားၿပီးမွဖမ္းသလို............
မေလးတို ့ႏွစ္ေယာက္ကို ဖမ္းမိသြားေတာ့သည္။
မင္းမင္းက သူ ့ဆရာအတြက္ေဒါသျဖစ္လြန္းေသာေၾကာင့္ မေလးကို ပါးပိတ္ရိုက္မယ္လုပ္တာေတာင္ ႂကြက္နီကလက္မခံ.....
သူ ့ဆရာကိုယ္တိုင္လက္တုန္ ့ျပန္ေစခ်င္ေသာေၾကာင့္ မေလးတို ့ႏွစ္ေယာက္အား ဘယ္သူ ့ကိုမွ လက္ဖ်ားနဲ ့ေတာင္ထိခြင့္မေပး........
ကိုယ့္လၽွာကိုယ္ ကိုက္ျဖတ္ၿပီးေသေၾကာင္းႀကံသြားမွာစိုး၍ ပါးစပ္ထဲ အဝတ္ဆို ့ၿပီးစီးထားသည္။
ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားပါက တာဝန္က်ကင္းသမားကို ျပစ္သတ္မည္ဟု အမိန္ ့ထုတ္သည္။
စခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့လဲ မေလးတို ့စုံတြဲကို သူကိုယ္တိုင္ အနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္သည္။
မင္းမင္းကို ေဆး႐ုံလိုက္သြားေစၿပီးသူ ့ဆရာသမား အားရွိေအာင္ သတင္းေကာင္းေပးခိုင္းရင္း လန္ဘားက်သြားသည့္အေၾကာင္းကိုပါ ဥကၠ႒ကို ရွာ၍ သတင္းပို ့ခိုင္းလိုက္၏။
မင္းမင္းေဆး႐ုံေရာက္ေတာ့ ေက်ာ္ဒင္ကသတိျပန္လစ္ေနတာကိုေတြ ့ရသည္...။
ေဆး႐ုံပို ့စဥ္ လမ္းမွာထဲက သတိျပန္လစ္သြားၿပီး ခုခ်ိန္ထိ သတိျပန္မလည္လာေသးဟု ေဆးမႈးကေျပာသည္။
ဆရာဝန္နဲ ့ဝင္ေတြ ့ေတာ့ ေျခအေနက ၅၀/၅၀ ဘဲရွိသည္ဟုေျပာသည္။
ပိုက္ဆံကုန္ခ်င္သေလာက္ကုန္ပါေစ ရေအာင္ကယ္ေပးပါ ဟုဆရာဝန္ကို ေတာင္းပန္ၿပီး ပါလာသမၽွေငြ အားလုံးကို ဆရာဝန္ကို အတင္းထိုးေပးခဲ့၏။
ဥကၠ႒ကို လိုက္ရွာေတာ့ ေဟာ္တယ္မွာ ေကာင္မႏွစ္ေယာက္နဲ ့ ၿငိမ့္ေနတာေတြ ့ရသည္။
လန္ဘားႀကီးသတင္းကိုေျပာျပလိုက္ေတာ့ ေစာေပ ေဒါသအရမ္းထြက္ေနတာကို မၾကဳံစဖူး ေတြ ့လိုက္ရသည္။
လန္ဘားနဲ ့ေစာေပ ညီအစ္ကိုဝမ္းကြဲေတြဆိုတာ မသိေသာေၾကာင့္ ငါတို ့ဥကၠ႒က တပည့္အေပၚမွာေတာ္ေတာ္သံေယာဇဥ္ႀကီးၿပီး ခ်စ္ရွာတာဘဲဟု မင္းမင္းေတြးေနမိလိုက္သည္။
ေစာေပ ေက်ာ္ဒင့္ကိုေဆး႐ုံမွာဝင္ၾကည့္ေတာ့ အေနအထားက အားရစရာသိပ္မေကာင္း။
ဆရာဝန္ကေတာ့ လိုအပ္တာထက္ပိုမို ေပးကမ္းထားေသာေၾကာင့္ အစြမ္းကုန္ရေအာင္ကယ္ေပးမည္ဟု ေျပာသည္။
စခန္းသို ့ျပန္ၿပီး သစၥာေဖာက္မ်ားကို ရွင္းရန္ကိစၥရွိေနေသးေသာေၾကာင့္ သူနဲ ့ရင္းႏွီးေသာေဆး႐ုံအုပ္ႀကီးကိုဝင္ေတြ ့ၿပီး ေက်ာ္ဒင့္ကို အပ္ကာ စခန္းသို ့ျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္။
စခန္းေရာက္ေတာ့ လန္ဘားႀကီးအေလာင္းႏွင့္ ေထာက္လွန္းေရးတဲမွ ကင္းသမားအေလာင္းႏွစ္ေလာင္းက ဆီးႀကိဳေနသည္။
အေလာင္းေတြကိုၾကည့္ရင္း ေစာေပ မ်က္ရည္ဝဲသည္။
သူ ့ညီအစ္ကိုေတာ္စပ္သည္ကိုး......
စခန္းမွအေၾကာင္းမသိသူမ်ားကေတာ့ ဥကၠ႒ ေတာ္ေတာ္စိတ္ထိခိုက္ေနသည္ဆိုၿပီး ေစာေပကို သနားေနၾကသည္။
မေလးနဲ ့ရင္းႏွီးေသာ ေထြးငယ္ေတာင္ ေလးေလးေမကို မုန္းမိသည္။
အစက စစ္ေထာက္လွန္းေရးဆိုတာကို ေထြးငယ္မယုံ...
ခုေတာ့ ယုံရေတာ့မလိုျဖစ္ေနၿပီေလ...
ရွမ္းမလဲ.... ေလးလုံးကေက်ာ္ဒင္ေျပာသလို အစိုးရဘက္ကမ်ားလားဟု သကၤာမကင္းျဖစ္ေနမိေတာ့သည္။
အမွန္တရားဘက္က အားနည္းေနၿပီမဟုတ္ပါလား....
ဒီျပႆနာေတြကိုလုံးဝ စိတ္မဝင္စားခဲ့ေသာ ေစာေပက လန္ဘားအတြက္သူကိုယ္တိုင္ ဒီျပႆနာကို ကိုင္တြယ္ဖို ့ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
ႂကြက္နီကို ေခၚ၍ ႂကြက္နီကို ေက်ာ္ဒင့္ေနရာကို ေခတၱ ကိုင္တြယ္ရန္ တရားဝင္ အမိန္ ့ထုတ္ျပန္ေပးလိုက္ၿပီး ေလးလုံးကို စစ္ရန္ေခၚခိုင္းလိုက္သည္။
ေလးလုံးက စကားေတာင္ေကာင္းေကာင္းမေျပာနိုင္ေတာ့.....
အစိုးရဘက္မွ ေထာက္လွန္းရန္အတြက္လာေရာက္ခဲ့ျခင္းကို ဝန္ခံေၾကာင္း စာတစ္ေစာင္ထုတ္ေစၿပီး ေလးလုံး၏လက္ေဗြကိုႏွိပ္ေစလိုက္သည္။
ေလးလုံး ဝန္ခံလိုက္ၿပီဆိုေသာ သတင္းကိုလဲ စခန္းတြင္း ပ်ံ ့ႏွံ ့ေစလိုက္သည္။
ေနာက္ေတာ့ အခ်ဳပ္တြင္းမွာရွိသမၽွလူကို တစ္ေယာက္ခ်င္းေခၚစစ္သည္။
ဝန္မခံပါက နည္းမ်ိဳးစုံျဖင့္ ႏွိပ္စက္သည္။
ရာဘာကိုမီးရွို ့ၿပီးအသားႏွင့္ကပ္သည္။
ဥကၠ႒ကိုယ္တိုင္က ဒီလိုလုပ္ေနေတာ့ ႂကြက္နီတို ့ေထာက္လွန္းေရးအဖြဲ ့ကလူေတြကလဲ အခ်ဳပ္သားမ်ားကို အပ်င္းေၿပ ေခၚရိုက္တာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာသည္။
နံခ်ပ္ကူလက္တည့္စမ္းသည္ ဆိုကာ လက္လြန္ေျခလြန္ျဖစ္ကုန္တာမ်ိဳးေတြအထိ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနေတာ့သည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ အားလုံးဝန္ခံလိုက္ၾကရသည္။
မေလးတို ့စုံတြဲကိုေတာ့ လက္ဖ်ာနဲ ့ေတာင္မတို ့ေသး...
ဒီၾကားထဲမွာ လန္ဘားႀကီးတို ့အသုဘကို အခမ္းအနားနဲ ့ခ်ၿပီးဂုဏ္ျပဳသည္။
အရင္က ထိုကိစၥေတြကို သိပ္မယုံေသာ္လဲ ကိုယ့္ဘက္ပတ္လာမွာစိုးေသာေၾကာင့္ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနခဲ့ၾကသူေတြက ပင္ေတာက္တေခါက္ေခါက္နဲ ့ျဖစ္ေနၾကသည္။
စခန္းရွိသူ အားလုံးလိုလိုေသြးႂကြၿပီး သတ္ခ်င္ျဖတ္ခ်င္ေနသည္။
ေစာေပက ဘာမွအမိန္ ့မခ်ေသး.....
စခန္းရွိသူအားလုံးကို ေခၚ၍ သေဘာထားေတာင္းခံၿပီးမွ ဆုံးျဖတ္မည္ဟုဆိုသည္။
ဥကၠ႒ က ဘယ္ေလာက္မၽွတလိုက္ပါသလဲ...
အဖြဲ ့သားေတြမွ ေကာင္းခ်ီးေပးၾကသည္....
ေစာေပ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အားလုံးကိုအမႈန္ ့ႀကိတ္ျပစ္ခ်င္ေနသည္မွာ လက္ယားလွေပၿပီ။
ေလးေလးေမတို ့စုံတြဲကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းပညာေပးၿပီးမွရွင္းျပစ္မည္ဟုစိတ္ကူးထားသည္။
ႂကြက္နီက သူ ့ဆရာ ျပန္ေကာင္းလာေတာ့မွ ထိုစုံတြဲကို ထိုးအပ္လိုက္ခ်င္သည္လို ့ တင္ျပေတာင္းဆိုထားသည္။
ေက်ာ္ဒင့္အေနအထားက ေကာင္းဖို ့အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ယူရလိမ့္ဦးမည္။
ေၾကျငာထားသည့္အတိုင္း အဖြဲ ့သားမ်ားစုံညီစြာသေဘာထားေတာင္းခံေတာ့ အားလုံးက တညီတညြတ္ထဲ သတ္ျပစ္ဖို ့ေတာင္းဆိုၾကသည္။
ေလးလုံးအတြက္ဟုဆိုကာ ခႏၲာကိုယ္နဲ ့ပင္ရင္းခဲ့ေသာ ရွမ္းမကိုယ္တိုင္က.. အားလုံးကိုသတ္ျပစ္ရန္ တက္တက္ႂကြႂကြ ေတာင္းဆိုေနေလသည္။
စြပ္စြဲခံရသူမ်ားကေတာ့ ျမန္ျမန္ေသခ်င္ေနပါသည္။
ယုံၾကည္ခ်က္တူညီစြာ...ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမရင္းမ်ားလို အတူတစ္ကြ လက္နက္စြဲကိုင္တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကသူခ်င္း သတ္ရန္ေတာင္းဆိုေနသံက........
သူတို ့အတြက္ ေသရတာထက္ပင္ နာၾကင္ခံစားရသည္။
ႏွိပ္စက္ခံရတာထက္ပင္ အခံရဆိုးလွသည္။
တရားမၽွတမႈအတြက္တိုက္ပြဲဝင္ေနရင္းက မတရားစြပ္စြဲခံရျခင္းအတြက္ နာၾကင္ခံခက္ျဖစ္မိၾကသည္။
ျမန္ျမန္ေသသြားတာကမွ ေကာင္းလိမ့္ဦးမည္မဟုတ္ပါလား.......။
ယေန ့အျပစ္ေပးပြဲႀကီးျပဳလုပ္မည္ျဖစ္သည္။
ရွင္းရွင္းေျပာရလၽွင္ လူသတ္ပြဲႀကီးစတင္ေတာ့မည္။
ေက်ာ္ဒင့္အေျခအေနကို ကိုယ္တိုင္သြားၾကည့္ၿပီးျပန္လာေသာ ႂကြက္နီလဲ သူ ့ဆရာကိုယ္တိုင္စီရင္နိုင္စြမ္းမရွိေသးေၾကာင္း သေဘာေပါက္သြားၿပီျဖစ္သည္။
ေလးလုံးကို ဆြဲေခၚလာေတာ့ ေလးလုံးခမ်ာ လမ္းေတာင္မေလၽွာက္နိုင္ရွာေတာ့.........
ေျမႀကီးေပၚမွာဘဲ ဒရြတ္တိုက္ဆြဲေခၚလာသည္။
"သစၥာေဖာက္....သစၥာေဖာက္....သတ္ျပစ္.....သတ္ျပစ္" ဟူေသာ
ေသြးႂကြဖြယ္ေအာ္ဟစ္ေႂကြးေက်ာ္သံမ်ားက စခန္းတစ္ခုလုံးဖုံးလႊမ္းလၽွက္ရွိ၏။
မေလးနဲ ့ကိုရဲကိုဆြဲေခၚလာခ်ိန္မွာေတာ့ အဖြဲ ့သားမ်ား ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္သြားသည္။
တစ္ခ်ိဳ ့ဆို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္လုပ္မယ္ တကဲကဲျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ တားပင္ တားယူရသည္။
"အဲဒီေကာင္မကို သစ္ပင္မွာကပ္ၿပီးႀကိဳးခ်ည္ထားလိုက္"
ေစာေပ၏ အမိန္ ့ေပးသံႀကီးေပၚထြက္လာေတာ့ အားလုံးၿငိမ္က်သြားၾကသည္။
ေခြးခ်င္းကိုက္တာေတာင္ ဝိုင္းၾကည့္တတ္ေသာ လူသားမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘာေတြဘယ္လိုေတြ ့ျမင္ရမလဲဆိုတာစိတ္ဝင္စားသြားၾကသည္။
"အားလုံးနားေထာင္ၾက"
ႂကြက္နီ၏ စူးရွေသာအသံက လူအမ်ား၏အာ႐ုံကို ဖမ္းစားလိုက္၏။
"ဥကၠ႒ စကားေျပာလိမ့္မယ္"
ႂကြက္နီဘာေျပာမလဲလို ့စိတ္ဝင္စားေနၾကသူမ်ား၏ အာ႐ုံက ေစာေပထံ ေရာက္သြားၾကသည္။
"ဒီေန ့ဟာ က်ဳပ္တို ့ခင္ဗ်ားတို ့ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ ေန ့ျဖစ္တယ္.....ခင္ဗ်ားတို ့သိၾကတဲ့အတိုင္း က်ဳပ္တို ့အဖြဲ ့ထဲကို ေဖာက္ျပန္တဲ့ လူတန္းစားတစ္ရပ္ က ထိုးေဖာက္ ေနရာယူလာတယ္....ဒါကို က်ဳပ္တို ့ေထာက္လွန္းေရးက အခ်ိန္မီ ေဖာ္ထုတ္နိုင္ခဲ့တယ္....ဒီ့အတြက္ က်ဳပ္တို ့ေထာက္လွန္းေရးက ဗိုလ္ေက်ာ္ဒင္ ေဆး႐ုံေရာက္ေနတယ္ ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို ့က်ဳပ္တို ့ အသိဘဲ.....ဒါေၾကာင့္ ဒီသစၥာေဖာက္ေတြကို အေရးယူအျပစ္ေပးမွာျဖစ္တယ္...ဒီသစၥာေဖာက္ေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ေစခ်င္လဲ..."
"သတ္ျပစ္....သတ္ျပစ္"
"ဒီသစၥာေဖာက္ေတြကို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"သတ္ျပစ္....သတ္ျပစ္"
"ဒီသစၥာေဖာက္ေတြကို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"သတ္ျပစ္....သတ္ျပစ္"
တစ္ခဲနက္ေအာ္ဟစ္ေနၾကေသာ ေသြးဆူသံမ်ားကို ေက်ာ္ဒင္ ေက်နပ္ေနမိသည္။
သူ ့လူေတြ သူ ့ဘက္မွာအျပည့္အဝရွိတယ္ဟု သိလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ပီတိစိတ္မ်ားပင္ျဖစ္ေပၚေနမိ၏။
"ဥကၠ႒ကို တစ္ခုတင္ျပစရာရွိပါတယ္"
ေအာ္ဟစ္ေတာင္းဆိုလာေသာအသံေၾကာင့္ ေစာေပ စိတ္ဝင္စားစြာၾကည့္လိုက္မိရသည္။
ရွမ္းမျဖစ္ေန၏။
ေကာင္မ ဘာမ်ားထေဖာက္ဦးမလို ့လဲဟု နားစြင့္ထားလိုက္မိသည္။
"ဒီသစၥာေဖာက္ေတြကို သတ္မယ္ဆိုရင္ ေသနတ္နဲ ့ျပစ္မသတ္သင့္ပါဘူး"
ရွမ္းမ စကားကို ခဏရပ္ၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကို အကဲခတ္လိုက္ေသးသည္။
ဘာလဲဟ ဟူေသာမ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္ ရွမ္းမကိုဝိုင္းၾကည့္ေနၾက၏။
"ဒီလူေတြေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ တန္ဖိုးရွိတဲ့ က်ည္ဆံေတြအကုန္မခံသင့္ပါဘူး"
ေဝါကနဲဆူညံသံႀကီးထြက္ေပၚလာသည္။
တစ္ခ်ိဳ ့က "ဟုတ္တယ္...ေထာက္ခံပါတယ္" ဟုဟစ္ေအာ္ၾကသည္။
ရွမ္းမအားတက္သြားၿပီးဆက္ေျပာသည္။
"သူတို ့ကို ဘယ္လို သတ္ရမယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ ကိုယ္တိုင္ျပပါ့မယ္...ေလးလုံးကို ကၽြန္မကိုယ္တိုင္သတ္ခြင့္ေပးဖို ့ေတာင္းဆိုပါတယ္"
"ရႊီ....ေဖ်ာင္း...ေဖ်ာင္း....ေဖ်ာင္း....ေဖ်ာင္းးးးးးးးးး........သေဘာတူပါတယ္ဗ်ိဳ ့"
လက္ခုပ္တီးသံ...လက္ေခါက္မႈတ္သံ......ေအာ္ဟစ္အားေပးသံမ်ား ဆူညံသြားသည္။
ရွမ္းမလဲ သူ ့ကိုယ္သူ သူရဲေကာင္းႀကီးပမာ အားေပးေနသူမ်ားကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္လၽွက္ ရွိသည္။
ေစာေပလဲ ရွမ္းမ ဘာေဖာက္မလဲဟု တထင့္ထင့္ျဖစ္ေနမိရာမွ ရွမ္းမ စကားကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ ေက်နပ္သြားရသည္။
ခ်စ္သူရဲ ့စကားကို နားႏွင့္ဆတ္ဆတ္ၾကားလိုက္ရေသာ ေလးလုံး၏မ်က္ဝန္းတြင္ မ်က္ရည္စမ်ားတြဲခို လၽွက္ရွိသည္။
သူမ၏ အရွက္သိကၡာကို ဝင္ေရာက္ကာကြယ္ေပးရင္း ဒီလိုအျဖစ္ကို သူရင္ဆိုင္ေနရတာေတာင္ သူမက ကိုယ္တိုင္သတ္အုန္းမယ္တဲ့...........
ေအးေဆးလြန္းလွေသာ တိုင္းရင္းသူေလး နန္းၾကာညိဳ.......
ခ်စ္ရေသာသူ.....
ေျပာင္းလဲသြားရျခင္းကို နားမလည္နိုင္ေတာ့....
ရင္ထဲမွာ ဆို ့နင့္လာရသည္....အႏွိပ္စက္ခံရတုန္းကေတာင္ မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မပ်က္ဖဲ ေတာင့္ခံနိုင္ခဲ့ေသာ ေလးလုံး.....
ေယာက္က်ားႀကီးတန္မဲ့ ငိုေႂကြးေနမိသည္။
ေသရမွာစိုးေသာေၾကာင့္မဟုတ္ပါ.........ခုေလးတင္ သူ ့ႏွလုံးသားေတြေသဆုံးသြားၿပီမဟုတ္ပါလား........သူလဲ ခုနက ေလးမွာဘဲေသဆုံးသြားခဲ့ၿပီးၿပီေပါ့.......။
ရွမ္းမ...ဝါးရင္းဒုတ္ဆြဲၿပီး လူအုပ္၏ေရွ ့ဆုံးကိုထြက္လာသည္။
ေသြးဆူေနေသာလူအုပ္ႀကီးက ဝိုင္းဝန္း ၾသဘာေပးလၽွက္ရွိၾက၏။
မေလး...မ်က္စိေရွ ့မွျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေဒါသျဖစ္ေနသည္။
ရွင္းျပခြင့္မရွိေသာ အေနအထားႏွင့္ စီရင္ခံရေပေတာ့မည္။
ကိုရဲဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္မိေတာ့ အသိစိတ္မရွိသူတစ္ေယာက္လို ေကာင္းကင္ကိုသာ ေမာ့ၾကည့္ေနတာ ေတြ ့လိုက္ရသည္။
့့ံံျမင္ကြင္းက ၾကည့္ေနရင္း ေဝဝါးလာသည္။
မ်က္ရည္မ်ား ဝဲေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း မေလးသိလိုက္၏။
မငိုပါ....ေလးေလးေမဆိုတာ အမွန္တရားဘက္ကမို ့ မ်က္ရည္က်စရာအေၾကာင္းမရွိ......
ေသရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ရဲဝံ့စြာ အေသခံလိုက္မည္....
မ်က္ေတာင္ကို ပုတ္ခတ္ကာ မ်က္ရည္စမ်ားကိုထိန္းရင္း ဘယ္ေလာက္ထိ ယုတ္မာရက္စက္ၾကမလဲ ဆက္ၾကည့္ေနလိုက္၏။
ေလးလုံးကို လည္ပင္းမွဆြဲလွန္ၿပီး လည္မ်ိဳကို ဝါးရင္းဒုတ္နဲ ့ရိုက္သတ္ရန္ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။
ေလးလုံး၏ မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္ေတြစီးက်လၽွက္ရွိေနသည္။
"မငိုနဲ ့ေလဟာ....နင္ေယာက္က်ားဘဲ......နင္ကသစၥာေဖာက္မဟုတ္ဖူးေလ......ရဲရဲႀကီးေသလိုက္စမ္းပါဟာ....ဒီလိုခ်စ္သူမ်ိဳးနဲ ့မေပါင္လိုက္ရတာကိုက နင္ကံေကာင္းလို ့ေပါ့"
ေလးလုံး မၾကားနိုင္မွန္းသိေပမယ့္ မေလး ရင္ထဲမွ တီးတိုးစကား ဆိုေနမိသည္။
ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြဘဲေလ.......တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ အားေပးရမွာေပါ့.....
ရွမ္းမလက္ထဲမွ ဝါးရင္းဒုတ္ေျမာက္တက္သြားတာကို ေတြ ့လိုက္ရေတာ့ မေလး မ်က္စိ မွိတ္ထားလိုက္မိသည္။
နားထဲမွာေတာ့ အသံေတြၾကားေနရ၏။
မျမင္လို....မၾကားလိုပါ......
ကိုယ္တိုင္ေရာ.....ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြအတြက္ပါ ဝ႗္ေကၽြးရွိရင္ ဒီဘဝဒီမၽွနဲ ့သာေက်ပါရေစဟု ဆုေတာင္းပါသည္။
အခ်ိန္ေတြက တေရြ ့ေရြ ့ကုန္ဆုံးသြားၾက၏။
ကြပ္မ်က္ခံရသူေတြလဲ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ဝ႗္ကၽြတ္ကုန္ၾကသည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေလးေလးေမ ႏွင့္ ကိုရဲႏွစ္ေယာက္သာက်န္ေတာ့သည္။
ေစာေပ ေရွ ့သို ့ထြက္လာသည္။
ႂကြက္နီကအေနာက္မွ ကပ္လိုက္လာ၏။
မေလးေရွ ့သို ့ေရာက္ေသာအခါ ေစာေပက မေလးမ်က္ႏွာကို တံေတြးျဖင့္ေထြးလိုက္သည္။
အဖြဲ ့သားေတြ သေဘာက်သြားၾကသည္။
မေလး ေဒါသျဖစ္လြန္း၍ အသားမ်ား တဆတ္ဆတ္တုန္ေနမိရသည္။
သစ္ပင္မွာကပ္၍ ႀကိဳးတုပ္၊ပါးစပ္ထဲအဝတ္ဆို ့လႈပ္လို ့ေတာင္မရခ်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ ဘာမ်ားတတ္နိုင္မွာတဲ့လဲ...
ေစာေပလက္ႏွစ္ဖက္ကိုမိုးေပၚသို ့ေျမႇာက္လိုက္သည္။
"အားလုံးနားေထာင္ၾကပါ......ခုေနာက္ဆုံးက်န္ေနတဲ့ ႏွစ္ေယာက္က ခင္ဗ်ားတို ့သိၾကတဲ့အတိုင္း သူတို ့ရဲ ့သ႐ုပ္မွန္ေတြ ေပၚခါနီးေတာ့မွ စခန္းကထြက္ေျပးခဲ့ၾကသူေတြဘဲ....
သူတို ့သတ္လို ့ က်ဳပ္တို ့ရဲေဘာ္ေတြ ေသခဲ့ရတယ္...သူတို ့ကို ဘာမွစစ္ေမးေနစရာအေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူးလို ့ထင္တယ္....သူတို ့လုပ္ရပ္က ဘာ ဆိုတာ သက္ေသျပေနၿပီဘဲ..
အဓိကကေတာ့ ဒီေကာင္မဘဲ...ဒီေကာင္မက ေခါင္းေဆာင္လို ့က်ဳပ္ယူဆတယ္....ဒီေကာင္မ ဘယ္ေလာက္ထိႀကံစည္ထားတယ္ဆိုတာ က်ဳပ္တို ့သိဖို ့လိုတယ္....ေက်ာ္ဒင္မရွိတဲ ့
အတြက္ ႂကြက္နီလက္ထဲကို အပ္လိုက္မယ္.....မနက္ဖန္မွ သူတို ့ကို စီရင္မယ္....က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာ ဒါဘဲ"
ေစာေပ ေျပာၿပီးလွည့္ထြက္သြားသည္။
အေတာ္မ်ားမ်ားက တစ္ခါထဲ ကိစၥတုန္းလုပ္လိုက္ခ်င္ၾကသည္။
ဥကၠ႒ စကားဆိုေတာ့လဲ လက္ခံလိုက္ရ၏။
အေၾကာင္းကိစၥတစ္ခုခုေတာ့ ရွိေသးလို ့ေနမွာပါ ဟုသာေတြးမိၾကသည္။
အမွန္လဲ ေစာေပတို ့ႂကြက္နီတို ့အတြက္ အေၾကာင္းကိစၥတစ္ခုရွိေန ပါေသးသည္။
ဒီႏွစ္ေယာက္ကို စိတ္ရွိလက္ရွိ ႏွိပ္စက္ လက္တုန္ ့ျပန္ရဦးမယ္ မဟုတ္ပါလား.....
ေစာေပက...လန္ဘားႀကီးအတြက္..
ႂကြက္နီကေတာ့....သူ ့ဆရာ ေက်ာ္ဒင့္အတြက္......လက္စားေခ်ရဦးမည္ေလ....
အားလုံးစီစဥ္ထားၿပီးသား......
လူေရွ ့သူေရွ ့တြင္လုပ္ရန္ ေစာေပက ခြင့္မျပဳေသာေၾကာင့္သာ.....
စခန္းတစ္ခုလုံးတြင္ ႀကီးႀကီးမားမားအေဆာက္အဦးဟူ၍ တစ္ခုထဲသာရွိေသာအေဆာက္အဦး၏ ပတ္လည္တြင္ လုံျခဳံေရး တင္းက်ပ္စြာခ်ထားသည္။
ယခင္က အစည္းအေဝးမ်ားႏွင့္ ဘာဘာညာညာပြဲေတာ္မ်ား က်င္းပရာအေဆာက္အဦး
ခုေတာ့ ေစာေပတို ့အဖြဲ ့၏ အထူးစတည္းခ်ရာ စခန္းတစ္ခုအျဖစ္ ေျပာင္းလဲထားသည္။
စခန္းအတြင္းသို ့ သူတို ့လူစု ဆယ့္ေလးငါးေယာက္ခန္ ့မွလြဲ၍ ဘယ္သူမွ ဝင္ခြင့္မရွိ။
အနားသို ့ပင္ ေယာင္မွားၿပီးကပ္ခြင္ ့မရွိ။
ဒီအေဆာက္အဦးထဲမွာ သူတို ့ရင္ထဲမွ ေဒါသႏွင့္ လက္စားေခ်လိုမႈတို ့အတြက္ အေကာင္းဆုံးျပင္ဆင္ထားၿပီးသားျဖစ္သည္။
မေလးႏွင့္ကိုရဲတို ့ႏွစ္ေယာက္ အထဲတြင္ရွိေနသည္။
ႏွစ္ဦးစလုံး လႈပ္ရွားလို ့မရနိုင္ေတာ့သည့္ အေနအထားမ်ိဳးျဖစ္ေနၾက၏။
မေလးက ကြပ္ပ်စ္တစ္ခုေပၚတြင္ ပက္လက္အေနအထားႏွင့္ ေျခကားယားလက္ကားယား ႀကိဳးတုပ္ခံထားရသည္။
ခႏၲာကိုယ္ေပၚသို ့ အထပ္ထပ္ရစ္ေႏွာင္လၽွက္ရွိေသာႀကိဳးမ်ားေၾကာင့္ လႈပ္၍ပင္မရ။
ဗိုက္ထဲကလဲ ဆာေလာင္မႈေၾကာင့္ တဂြီဂြီျမည္သံပင္ ထြက္လၽွက္ရွိသည္။
ဆာတာထက္ပိုဆိုးတာက ေရငတ္ျခင္းပင္..
အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ေသြ ့အက္ကြဲေနသည္။
အရွင္လတ္လတ္ ငရဲက်ေနရသလိုျဖစ္ေန၏။
ကိုရဲကပိုဆိုးသည္။
ထုပ္တန္းမွေန၍ တြဲေလာင္းအဆြဲခံထားရသည္။
သူက ေယာက္က်ားေလးျဖစ္ေသာ္လဲ မေလးေလာက္ေတာင္စိတ္ဓါတ္မာသူမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ သတိလစ္ခ်င္သလိုပင္ျဖစ္ေန၏။
မြန္းတည့္ခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပူေလာင္ျခင္းက ျမင့္သထက္ျမင့္တက္လၽွက္ရွိသည္။
အေဆာက္အဦးတစ္ခုလုံးကို အျပင္မွ အတြင္းသို ့ေခ်ာင္းၾကည့္လို ့မရနိုင္ေအာင္စီမံထားျခင္းေၾကာင့္ အလင္းေရာင္ပင္ မႈန္ဝါးဝါး........
ေစာေပတို ့အုပ္စုကေတာ့ ေရာက္မလာေသး........
ေထာက္လွန္းေရးတဲမွာ ေန ့လည္စာစားၿပီး... ႏႊဲရေတာ့မည့္ လက္စားေခ်ပြဲအတြက္ အႀကိဳ ေသာက္ပြဲသဘင္ကိုပါ ပူးတြဲဆင္ယင္ေနၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
မေလးတို ့ကို အထူးတာဝန္ႏွင့္ ေစာင့္ၾကပ္ေနရေသာ အတြင္းေစာင့္ႏွစ္ေယာက္အတြက္လဲ စားေသာက္စရာမ်ားလိုေလးေသးမရွိစီစဥ္ေပးထားသည္။
သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ဆီမွ အစားအေသာက္ရနံ ့မ်ားက ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနသူႏွစ္ေယာက္တြက္ လက္နက္တစ္ခုလိုပင္ ႏွိပ္စက္နိုင္စြမ္းရွိေနေၾကာင္းကိုေတာ့
အေစာင့္ႏွစ္ေယာက္ သတိမထားျဖစ္ၾက။
ေနာက္ထပ္ အခ်ိန္တစ္နာရီေက်ာ္ၾကာေသာအခါတြင္မွ ေစာေပတို ့လူစု အုပ္လိုက္ႀကီးေရာက္လာၾကသည္။
ေနကျပင္းေသာေၾကာင့္ အရက္၏တန္ခိုးကလဲ ႏွစ္ဆတိုးေနသေယာင္ အရက္ခိုးေဝေနေသာမ်က္ႏွာမ်ားႏွင့္ လူဆယ့္ေျခာက္ေယာက္.......
ေစာေပက ႂကြက္နီကို လႈပ္ရွားရန္အခ်က္ျပလိုက္သည္။
သူကေတာ့ ခုံတစ္လုံးဆြဲယူၿပီး မ်က္စိအရသာခံ ၾကည့္ရႈဖို ့အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္ ေနရာယူလိုက္၏။
ႂကြက္နီတို ့ ေထာက္လွန္းေရးအဖြဲ ့မွ တင္ဆက္မည့္ ဇတ္ၾကမ္းအတြက္ ႀကိဳတင္ စိတ္လႈပ္ရွားေနမိသည္။
ႂကြက္နီက သူ ့သူငယ္ခ်င္း မင္းမင္းဘက္သို ့လွည့္၍
"ေဟ့ေကာင္....ငါစီစဥ္ခိုင္းထားတဲ့အတိုင္း ကြက္တိျဖစ္ရဲ ့လား"
"အားလုံး အဆင္သင့္ဘဲ....ငါယူေပးမယ္"
ႂကြက္နီက မင္းမင္းကို ေတာထဲမွ ႀကိမ္စိမ္းရွာခိုင္းထားျခင္းျဖစ္သည္။
ႀကိမ္ရိုင္းမွာ ဆူးေလးေတြပါသည္။
ေကာင္းေကာင္းႏွိပ္စက္မွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႀကိမ္ရိုင္းကို လက္ကိုင္မည့္ေနရာကို အဝတ္ပတ္၍ ၾကာပြတ္တစ္ခုလိုျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ခိုင္းထားျခင္းျဖစ္သည္။
မင္းမင္းႀကိမ္ယူလာေတာ့ ႂကြက္နီလွမ္းယူလိုက္ၿပီး ေစာေပကိုလွည့္ၾကည့္သည္။
ဘယ္သူ ့ကို စလုပ္ရမလဲဟူေသာ အဓိပၸါယ္ႏွင့္ျဖစ္၏။
ေစာေပ ဘေဘာေပါက္ပါသည္။
ထုပ္တန္းမွ တြဲေလာင္းက်ေနေသာ ကိုရဲကို လက္ညႇိုးထိုးျပလိုက္၏။
"ရႊမ္း" ကနဲျမည္သံႏွင့္အတူ မပီမသ ေအာ္ဟစ္သံက ေပၚထြက္လာသည္။
ပါးစပ္ကို အဝတ္ႏွင့္ဆို ့ထားေသာေၾကာင့္ အသံသိပ္မထြက္နိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။
ႀကိမ္ရိုက္ခ်က္က အဝတ္မ်ားပင္ စုတ္ျပဲသြားရ၏။
ပက္လက္ႀကီးျဖစ္ေနေသာ မေလးမွာ အကုန္ျမင္ေနရေသာေၾကာင့္ ကိုရဲအတြက္နာၾကင္မိရသည္။
"ရႊမ္း"... "ရႊမ္း".... "ရႊမ္း"
ရိုက္သံက ဆက္တိုက္ထြက္ေပၚလၽွက္ရွိသည္။
အသားမ်ားစုတ္ျပဲကုန္ေသာေၾကာင့္ ေသြးမ်ားစီးက်လာ၏။
ေစာေပလွမ္းတားလိုက္သည္။
"ေျဖးေျဖးလုပ္ပါကြာ....အခ်ိန္ေတြရွိပါေသးတယ္...ေတာ္ၾကာ ေစာေစာစီးစီး ပြဲသိမ္းေနရဦးမယ္"
ေစာေပစကားေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ အားပါးတရ ရိုက္ဖို ့ရြယ္ေနေသာ ႂကြက္နီ၏ လက္မ်ားတုန္ ့သြားရသည္။
ဟုတ္သားဘဲ....စိတ္ရွိတိုင္းေကၽြးလိုက္ရင္ ခဏေလးနဲ ့ရပ္သြားလိမ့္မယ္..ဟုသတိရသြားေသာေၾကာင့္ အရိုက္ရပ္လိုက္၏။
ေနာက္ထပ္ရွိေနပါေသးသည္။
ႂကြက္နီ...အနားတြင္ အဆင္သင့္ရွိေနေသာပုံးကို ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး ကိုရဲကိုလွမ္း ပက္လိုက္သည္။
တီကို ဆားႏွင့္တို ့သလို ထုပ္တန္းမွတြဲေလာင္းဆြဲခံထားရေသာ ကိုရဲတစ္ေယာက္ ထြန္ ့ထြန္ ့လူးသြားေလသည္။
ဆားေရမ်ားႏွင့္ စုတ္ျပဲေနေသာအေရျပားတို ့ထိေတြ ့မႈေၾကာင့္ ကိုရဲတစ္ေယာက္ ငရဲသို ့ေရာက္ေနသလား ထင္မွတ္မွားရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္မိရေလသည္။
ရက္စက္မႈက ရမ္းကားလြန္းလွေသာေၾကာင့္ စိတ္ဓါတ္မာပါသည္ဆိုေသာ ေလးေလးေမ ခမ်ာ ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္လာမွာကို ေတြးေၾကာက္ေနမိသည္အထိပင္.....။
သိပ္ၾကာၾကာမေစာင့္လိုက္ရပါ....
ကိုရဲသတိလစ္သြားေသာေၾကာင့္ မေလးဘက္သို ့လွည့္လာၾကသည္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ေစာေပကိုယ္တိုင္ထလာ၏။
ကြပ္ပ်စ္ေပၚတြင္ ပက္လက္ျဖစ္ေနေသာ မေလးကို ငုံ ့ၾကည့္ရင္း
"ေကာင္မ.....ဘယ္လိုလဲ....သစၥာေဖာက္ေလာက္တက္မ....ထြီ...နင္ဘယ္ေလာက္ခံနိုင္ရည္ရွိမလဲၾကည့္ရေသးတာေပါ့"
မေလး တစ္ခုခုျပန္ေျပာလိုက္ခ်င္ေသာ္လဲေျပာလို ့မရ....
ေစာေပ ပုံစံက သူတို ့ကို တစ္ကယ္ႀကီး သစၥာေဖာက္လို ့ထင္ေနပုံ ရသည္။
ေလးေလးေမကို ၾကည့္ေနမိေသာ ေစာပစိတ္ထဲမွာေတာ့
"ေကာင္မ...႐ုပ္ေလးကသနားကမားနဲ ့" ဟုေတြးေန၏။
"ဒီဟာမကို အဝတ္ေတြခၽြတ္လိုက္စမ္းကြာ"
စိတ္ကူးေပါက္သြားေသာေၾကာင့္ ႂကြက္နီဘက္လွည့္ၿပီး အမိန္ ့ေပးလိုက္ေတာ့ ႂကြက္နီသေဘာက်သြားသည္။
အဝတ္မ်ားကို ႀကိဳးမျဖည္ဘဲ ဓါးႏွင့္ ဆြဲဆုတ္ျပစ္လိုက္ၿပီးေသာအခါ မေလး၏ စြဲမက္ဖြယ္ကိုယ္လုံးႀကီး ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။
အခန္းတြင္းရွိသူအားလုံး၏ စိတ္ေတြက ႏွိပ္စက္ရန္ထက္ အားပါးတရ တက္လိုးျပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္မိေနၾက၏။
ေစာေပ အနားကပ္သြားၿပီး ေလးေလးေမ၏ နို ့သီးေခါင္းေလးတစ္ဖက္ကို တအား ဆြဲလိမ္ျပစ္လိုက္သည္။
နာၾကင္မႈေၾကာင့္ ရႈံ ့မဲ ့သြားေသာမ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ရင္း ေစာေပ သေဘာက်သြားမိသည္။
ေနာက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲလိမ္လိုက္ေတာ့ မေလးမ်က္ရည္မ်ားပင္ဝဲလာရသည့္ နာၾကင္မႈမ်ိဳးကို ခံစားလိုက္ရသည္။
ကစားစရာအသစ္ရေသာ ကေလးတစ္ေယာက္လို ေစာေပ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိသည္။
ဒီလို ႏွိပ္စက္ရတာကို ႏွစ္ၿခိဳက္လာမိသည္။
နို ့အုံႀကီးႏွစ္လုံးကို ဖ်န္း ကနဲေနေအာင္လက္ဝါးႏွင့္ ပိတ္ရိုက္ျပစ္လိုက္သည္။
နီရဲရဲ ထင္က်န္ေနရစ္ေသာ လက္ငါးေခ်ာင္းရာႀကီးက အားဘယ္ေလာက္ပါသည္ဆိုတာကို ေဖၚျပေနသည့္ႏွယ္ပင္...
ၾကည့္ေနသူမ်ား လီးေတာင္လာၾကသည္။
ေစာေပ ႂကြက္နီကို အလွည့္ေပးလိုက္၏။
မ်က္စိေရွ ့မွာေရာက္ေနေသာ အဆီတစ္ထပ္ အသားတစ္ထပ္ႀကီးကိုၾကည့္ရင္း သူ ့ဆရာ ေက်ာ္ဒင့္ကို သတိရလိုက္မိေသာေၾကာင့္ လီးေတာင္ေနတာေတာင္က်သြားရသည္။
ခါးမွာဝတ္ထားေသာခါးပတ္ကိုခၽြတ္လိုက္ၿပီး"ေဖ်ာင္း" ကနဲရိုက္ခ်လိုက္ေတာ့မွ စိတ္ထဲနဲနဲ ေျပသလိုျဖစ္သြား၏။
ျဖဳဝင္းေသာ အသားေပၚတြင္ထင္က်န္ေနခဲ့ေသာခါးပတ္ရာ အေမၽွာင္းလိုက္ႀကီးက ခ်က္ျခင္းေသြးေျခဥ သလိုျဖစ္လာ၏။
ခုခ်ိန္ထိ မေလး ေတာင့္ခံေနသည္။
အရမ္းကာေရာ နာၾကင္ဟန္မျပဳမိေအာင္ထိန္းထားသည္။
ေသကာမွေသေရာ လူယုတ္မာေတြ ဝမ္းမသာရေအာင္ ေတာင့္ခံသည္။
ခံနိုင္ရည္ ဘယ္ေရြ ့ဘယ္မၽွထိလဲဆိုတာေတာ့ မေလးလဲမသိ....
ေနာက္ထပ္ ခါးပတ္စာႏွစ္ခ်က္ခံလိုက္ရတဲ့အထိ မေလးခံနိုင္ရည္ရွိေသးသည္။
"ႂကြက္နီ....ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ရိုက္စမ္းကြာ"
ေစာေပအမိန္ ့ေပးသံကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ မေလးလန္ ့သြားမိသည္။
ေနမထိ၊ေလမထိ အသႏုေလးကို ေဆာ္မည္တဲ့.....
မလန္ ့ဘဲေနနိုင္ရိုးလား..
ႂကြက္နီ...သူ ့တပည့္မ်ားကို လိုခ်င္ေသာအေန အထားရေအာင္လုပ္ခိုင္းေနတာကိုၾကည့္ရင္း ေစာေပ ေသာက္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာေသာေၾကာင့္ အနားမွတစ္ေယာက္ကို သြားယူခိုင္းလိုက္ရသည္။
အစက ကိုယ္တိုင္ ႏွိပ္စက္ရန္အားခဲထားေသာေၾကာင့္ ေသာက္စရာယူမလာမိခဲ့.............
ခုေတာ့ ေဘးကထိုင္ၾကည့္ၿပီး လုပ္ေစခ်င္သလို ညႊန္ၾကားေနရတာ အရသာပိုရွိၿပီး ေသာက္ခ်င္လာေသာေၾကာင့္ သြားယူခိုင္းလိုက္ရသည္။
ႂကြက္နီစီစဥ္ေနပုံက သေဘာက်စရာေကာင္းေနသည္။
လက္ႏွစ္ဖက္၊ေျခႏွစ္ဖက္ကို ကြပ္ပ်စ္ေထာင့္စြန္းမ်ားႏွင့္ ကားယားႀကီးျဖစ္ေအာင္ခ်ည္ထားရာမွ
ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကိုျဖဳတ္လိုက္ၿပီး မိုးေပၚေထာင္သည့္ပုံစံမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ေခါင္မိုးမွ တန္းမ်ားႏွင့္ဆြဲထားသည္။
ခါးကို ကြပ္ပ်စ္ႏွင့္ ကပ္ခ်ည္လိုက္သည္။
ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖဲကား၍ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း မိုးေပၚေထာင္ေပးထားရေသာ အေနအထားမ်ိဳးျဖစ္သြား၏။
ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ျပဴးထြက္ေနသည္။
ေဆာ္ေတြကို ဖင္လိုးရတာ ဝါသနာပါေသာ ေစာေပကေတာ့ ေလးေလးေမ၏ စအိုဝေလးကိုလိုက္ၾကည့္ရင္း အဖြင့္မခံရေသးေသာ ပါကင္ေလးမွန္း သိလိုက္၏။
ေစာက္ဖုတ္ကေတာ့ လိုးၿပီးသားမွန္းသိသာစြာ ေစာက္ေခါင္းေလးက မဟတဟ ေလးပြင့္အာေနသည္။
သက္မဲ့အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို အလုပ္ခံေနရေသာ ေလးေလးေမ၏ စိတ္ထဲတြင္ မည္သို ့ခံစားေနရသည္ေတာ့မသိ....
ေတြ ့ျမင္ေနရေသာ သူမ်ားအတြက္ကေတာ့ ရာဂမီးထဲသို ့ ေလာင္စာထိုးေပးေနသလို ခံစားေနၾကရေလသည္။
ႂကြက္နီ အားလုံးစိတ္တိုင္းက် စီစဥ္ၿပီးေနာက္ ေစာေပကို ၾကည့္လိုက္မိ၏။
ေစာေပ အရက္ေသာက္ရင္းဇိမ္က်ေနတာေတြ ့လိုက္ရသည္။
ဆက္လုပ္ရန္ ညႊန္ၾကားမႈမေပးေသးေသာေၾကာင့္ အသာရပ္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
ခဏေနေတာ့ ေစာေပထိုင္ရာမွ ထလာၿပီး ႂကြက္နီလက္ထဲမွ ခါးပတ္ကိုလွမ္းေတာင္းသည္။
ခါးပတ္ကို ေသခ်ာကိုင္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ သေဘာမက်ဟန္ျဖင့္ ႂကြက္နီကို ခါးပတ္ျပန္ေပးသည္။
"ႂကြက္နီ.....မင္းေကာင္ေတြထဲက တစ္ေကာင္ကို ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းေလာက္ျဖတ္ခိုင္းစမ္းကြာ...တစ္ေတာင္စီေလာက္ျဖတ္ခိုင္း.. ငါးပိုင္းေလာက္ လိုခ်င္တယ္"
ႂကြက္နီမွာ.. ဥကၠ႒ ဘာလုပ္ဖို ့မွန္းမသိေသာ္လဲ စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ရေလေအာင္ သူ ့တပည့္မ်ားကို လုပ္ခိုင္းလိုက္ရသည္။
လိုခ်င္တာရေတာ့ ေစာေပက ႀကိဳးမ်ားကိုဖြာျပစ္လိုက္ၿပီး ေအာက္ေျခကို စုၿပီးစည္းလိုက္ေလသည္။
ခုခ်ိန္ထိ ေစာေပဘာလုပ္ေနမွန္း ႂကြက္နီ သေဘာမေပါက္ေသးေပ..။
ေစာေပ စိတ္တိုင္းက်ျပဳလုပ္ၿပီးသြားေတာ့ ႀကိဳးမ်ားကိုစုၿပီးဖြာထားေသာ ႀကိဳးၾကာပြတ္တစ္ခုလို ျဖစ္လာ၏။
လက္ထဲမွ ႀကိဳးမ်ားကို ေလထဲသို ့တစ္ခ်က္ စမ္းသလိုရိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ႂကြက္နီကို ေပးလိုက္သည္။
ႂကြက္နီလွမ္းယူရင္း သူ ့ကို ဒီဥစၥာ သုံးေစခ်င္တာမွန္းသေဘာေပါက္စြာ ေစာေပလုပ္သလို ေလထဲသို ့အစမ္းသေဘာႏွင့္ တစ္ခ်က္လႊဲရိုက္ၾကည့္ၿပီး သေဘာက်လၽွက္ရွိ၏။
ေလးေလးေမကေတာ့ ေစာေပတို ့ဘာလုပ္ေနလဲမျမင္ရေပ...
"ဖ်န္း" ကနဲအသံႏွင့္အတူ ေစာက္ဖုတ္တြင္ ပူကနဲ နာၾကင္မႈကိုခံစားလိုက္ရေတာ့မွ အရိုက္ခံလိုက္ရတာကို သိလိုက္ရသည္။
အရွက္၊သိကၡာ၊ေဒါသ၊နာၾကင္မႈ စေသာေဝဒနာေပါင္းစုံ အေတြးေပါင္းစုံႏွင့္ သိစိတ္က လြတ္ထြက္လုမတတ္ ျဖစ္ေနမိသည္။
ျမန္ျမန္ေသသြားရင္လဲေကာင္းသားဟု ေသရမွာကို မက္မက္ေမာေမာ ျဖစ္ေနမိ၏။
ရိုက္ခ်က္တစ္ခ်က္ က်ေရာက္လာတိုင္း ခံစားရသည့္ေဝဒနာက ဆိုးလြန္းလွသည္။
ပါစပ္ထဲ အဝတ္ဆို ့ထားတာေတာင္မွ ေအာ္ဟစ္ျငည္းျငဴသံက တအင္းအင္း တအားအားႏွင့္ ဝူးဝူးဝါးဝါး ေပၚထြက္ေနသည္။
ဘယ္လိုပင္ထိန္းထားေသာ္ျငားလဲ မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္စမ်ားက စီးက်လာသည္။
ႂကြက္နီရိုက္ေနရင္းမွ မေလးေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံး နီရဲၿပီး အရွိုးရာမ်ားထပ္ထပ္ၾကမ္းေနသည္။
ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာလဲေရာင္ကိုင္းၿပီးေဖာင္းတက္ေနသည္။
ႂကြက္နီေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့ တစုံတရာကိုေတြ ့မိလိုက္ေသာေၾကာင့္ ေစာေပဘက္လွည့္၍
"ဥကၠ႒....ၾကည့္စမ္းပါဦး....ေကာင္မဒီေလာက္ရိုက္ေနတာေတာင္ေစာက္ဖုတ္က ေစာက္ရည္ေတြထြက္ေနေသးတယ္" ဟုေျပာလိုက္မိရသည္။
ႂကြက္နီစကားကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ ေစာေပ စိတ္ဝင္စားစြာ ထရပ္လိုက္မိသည္။
မေလးမွာေတာ့ ႂကြက္နီစကားေၾကာင့္ တစ္ခါထဲ အသက္ထြက္ေတာ့မတတ္ ရွက္မိသြားသည္။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္လဲ သတိမထားမိခဲ့.......
ဘာေၾကာင့္ဒီလိုျဖစ္ရမွန္းလဲစဥ္းစားလို ့မရ.......
ဒီေလာက္..ေသလုမတတ္ႏွိပ္စက္ ရိုက္ႏွက္ခံေနရတာေတာင္မွ ေစာက္ရည္ကထြက္လာရပါေသးသတဲ့........
နာၾကင္ရတာထက္ေတာင္ အခံရခက္စြာ ျဖစ္မိရသည္။
ေစာေပလဲ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုၾကည့္ရင္းက အံၾသထူးဆန္းေနမိသည္။
ေလးေလးေမဒီေလာက္ တဏွာႀကီးမွန္း လက္ေတြ ့မို ့သာယုံရသည္။
ေစာက္ေခါင္းေပါက္မွ ေစာက္ရည္မ်ား စီးက်ေန၏။
သတ္ျပစ္ရမွာေတာင္ႏွေမ်ာစရာေကာင္းေနသည္။
ဒီလိုေဆာ္မ်ိဳးကို စိတ္တိုင္းက်လိုးလိုက္ရပါက ဘယ္ေလာက္မ်ားေကာင္းလိမ့္မလဲ လို ့ေတြးမိသည္။
လုပ္လို ့ေတာ့မျဖစ္....လူအမ်ားႀကီးရွိေနသည္။
အကုန္ဝိုင္းလုပ္တယ္ဆိုဦးေတာ့....အားလုံးဝိုင္းလိုးၾကတယ္ဆိုဦးေတာ့ ....
ေရွ ့ေရးကရွိေနေသးသည္။
ခုလို ညႇင္းပမ္းႏွိပ္စက္တာက အေၾကာင္းမဟုတ္ေသာ္လဲ တရားခံကို ဝိုင္းၿပီးမုဒိန္းက်င့္လိုက္သည္ ဆိုတာမ်ိဳး အျဖစ္မခံနိုင္ေသာေၾကာင့္သာ ခ်ဳပ္တီးထားလိုက္ရသည္။
"ဟိုေကာင္ကို ေအာက္ခ်ေပးလိုက္စမ္း"
ကိုရဲကို ညႊန္ျပၿပီး ေအာက္သို ့ခ်ခိုင္းလိုက္သည္။
ေစာေပစိတ္ကူးက ထိုႏွစ္ေယာက္ကို ေပးလိုးၿပီး မ်က္စိ စားပြဲထိုင္မလို ့ျဖစ္သည္။
သို ့ေသာ္ ကိုရဲက သတိလစ္ေမ့ေမ်ာလၽွက္ရွိေနသည္။
ေရျဖင့္ေလာင္းေသာ္လဲ ခဏေလာက္သာသတိရလာသည္။
"ေတာက္....ေခြးမသား....ေစာက္ျဖစ္ကိုမရွိဘူး"
ေစာေပ ေဒါသျဖစ္စြာ ဆဲေရးလိုက္မိ၏။
မေလးလဲ ကိုရဲလို သတိလစ္ေမ့ေမ်ာၿပီး ေလာကႀကီးႏွင့္ အဆက္ျပတ္ခ်င္ေနပါသည္။
မေလးက နဂို စိတ္မာသူမို ့ေတာင့္ခံေနနိုင္သည္။
ဒီလို ေမ့ေမ်ာမသြားျခင္းကိုက ငရဲထက္ဆိုးေသာ အျဖစ္ကို ၾကဳံေတြ ့ခံစားေနရေအာင္ ေထာက္ကူေပးေနသလို ျဖစ္ေနေတာ့၏။
မနက္ခင္း၏အလင္းေရာင္က ေလာကကိုေႏြးေထြးမႈေပးနိုင္႐ုံေလာက္သာျဖာက်လၽွက္ရွိသည္။
ေက်းငွက္အေပါင္း၏ တြန္ၾကဴးသံကလဲ မနက္ခင္းပန္းခ်ီကားကို ေဆးတစ္စက္ျဖည့္သည့္အလား..........
ပုံမွန္အားျဖင့္ဆိုရလၽွင္မူ သာယာလွပေသာမနက္ခင္းတစ္ခုပင္ျဖစ္ေလသည္။
မေလးႏွင့္ကိုရဲတို ့ႏွစ္ေယာက္ကို တြဲထုတ္လာၾကသည္။
ႏွစ္ေယာက္စလုံး သိစိတ္မရွိဘဲ ေမ့ေမ်ာလၽွက္ရွိေနၾက၏။
စခန္းရွိလူအားလုံး ကြင္းျပင္ရွိရာသို ့ တဖြဲဖြဲေရာက္လာေနၾကသည္။
မေန ့ကလူသတ္ပြဲလိုမဟုတ္ဖဲ အခမ္းအနားတစ္ခုလို စီစဥ္ထားသည္။
အဆင္သင့္ျပင္ထားေသာ စင္ေရွ ့တြင္ ထိုင္ခုံႏွစ္လုံးကို သီးသန္ ့ခ်ထားသည္။
ထိုခုံေပၚမွာေတာ့ တရားခံဟု သတ္မွတ္ခံထားရေသာ ကိုရဲႏွင့္ ေလးေလးေမ.....
အေစာင့္မ်ားက အသင့္ေနရာယူထားသည္။
မၾကာခင္ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားေရာက္လာၾကမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လုံျခဳံေရး အထူးတင္းၾကပ္ထားသည္။ိ
တစ္ဖက္နိုင္ငံ နယ္စပ္ၿမိဳ ့ရွိ အုပ္ခ်ဳပ္သူအႀကီးအကဲအခ်ိဳ ့ႏွင့္ သတင္းေထာက္မ်ားအပါအဝင္ အဖြဲ ့ကို လၽွို ့ဝွက္ေထာက္ပံေနေသာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့မွ အႀကီးအကဲမ်ားကိုပါ ဖိတ္ၾကားထားသည္။
အခမ္းအနားစေတာ့ ထင္ထားတာထက္ပင္စည္ကားေနေသးသည္။
ေစာေပစကားစေျပာသည္။
အခုေတြ ့ျမင္ရတာ အစိုးရက ေစလႊတ္လိုက္ေသာ ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္ ေထာက္လွန္းေရးမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း။သူတို ့ဝန္ခံထြက္ဆိုထားသည္မ်ား မိမိတို ့လက္ဝယ္တြင္ရွိေၾကာင္း။
မိမိတို ့ေထာက္လွန္းေရးတပ္ဖြဲ ့မွ လက္ဦးမႈယူနိုင္ခဲ့၍သာ ကံေကာင္းသြားေၾကာင္း။မေန ့ညက စစ္ေဆးေတြ ့ရွိခ်က္အရ မိမိတို ့တစ္ဖြဲ ့လုံးကို အဆိပ္ခတ္လုပ္ႀကံမည္ကို ေဖာ္ထုတ္သိရွိခဲ ့ရပါေၾကာင္း။သတင္းေထာက္မ်ားသိရွိလိုသည္ကို စခန္း၏ ေထာက္လွန္းေရး ေခတၱ တာဝန္ခံ ႂကြက္နီကို ေမးျမန္းနိုင္ပါေၾကာင္း..
စသည္ျဖင့္ လုပ္ဇာတ္ခင္းေျပာဆိုသြားခဲ့ၿပီး လူေရွ ့သူေရွ ့မွာဘဲ ေလးေလးေမႏွင့္ ကိုရဲတို ့ကို ေသနတ္ႏွင့္ ပစ္သတ္ ကာအျပစ္ေပးအေရးယူလိုက္သည္။
သတင္းေထာက္မ်ားတဖ်တ္ဖ်တ္ႏွင့္ ဓါတ္ပုံရိုက္ယူေနေသာ အဆိပ္ထုပ္ဆိုသည္မွာ စခန္းတြင္ အလြယ္တကူရနိုင္ေသာ ဓါတ္ခဲ အတြင္းမွ ကာဗြန္မႈန္ ့မ်ားျဖစ္ေၾကာင္းကိုေတာ့
ေစာေပတို ့အုပ္စုမွလြဲ၍ မည္သူမွမသိလိုက္ၾက..။
ေတာထဲမွာ ဘယ္သတင္းေထာက္က ဓါတ္ခြဲစမ္းသပ္ေနမွာမို ့လို ့လဲဟူေသာ ေစာေပ၏စကားကို ႂကြက္နီျပန္လည္ၾကားေယာင္ေနမိခဲ့သည္။
အမွန္တရားအတြက္၊လြတ္လပ္မႈအတြက္၊ယုံၾကည္ခ်က္အတြက္....
စသည္ျဖင့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ လက္နက္စြဲကိုင္တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကေသာ ရဲေဘာ္တစ္ခ်ိဳ ့ကေတာ့ ထာဝရ အနားရသြားၾကေပၿပီ။
ရင္ထဲမွာ...မေက်နပ္ျခင္းႏွင့္ ခံျပင္းေဒါသမ်ားကို ထုပ္ပိုးယူေဆာင္ကာ ထြက္ခြါသြားခဲ ့ၾကေလၿပီ။
ယုတ္မာရက္စက္တတ္သူတစ္ခ်ိဳ ့လဲ ေသဆုံးကုန္ၾကၿပီျဖစ္သလို....အခ်ိဳ ့လဲ ခုခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္ ယုတ္မာေနဆဲ....ရက္စက္ေနဆဲ....
ေက်ာ္ဒင္ကအခ်ိန္အေတာ္ၾကာကုသမႈခံယူကာျပန္လည္ေကာင္းမြန္လာခဲ့ပါသည္။
စခန္းဥကၠ႒ေစာေပ၏ ကူညီမႈႏွင့္ ကမၻာ ့အင္အားႀကီးနိုင္ငံတစ္ခုတြင္ နိုင္ငံသားအျဖစ္ေတာင္ ခံယူထားေသးသည္။
ေစာေပလဲ ယကၡဳအခ်ိန္မွာ ေက်ာ္ဒင္ႏွင့္အတူ နိုင္ငံႀကီးသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ အတိုက္အခံလုပ္လို ့ေကာင္းဆဲပင္...။
ေသဆုံးသြားရသူမ်ားကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္ ေၾကေအးနိုင္လိမ့္ဦးမယ္မထင္.....
ၾကမၼာရဟတ္ တစ္ပတ္လည္သည္ဆိုပါကလဲ ထိုရဟတ္ႀကီးက အေႏွးဆုံးအရွိန္နဲ ့သာ လည္ေနပုံရေလသည္....။
ေခတ္ဆိုးတစ္ခုတြင္ သားေကာင္ျဖစ္ခဲ ့ရသူမ်ားအတြက္ကေတာ့..........
ဒီဘဝ...ဒီမၽွနဲ ့သာ ဝ႗္ရွိသမၽွေၾကပါေစလို ့ဆုေတာင္းေပး႐ုံမွတပါး...................
ၿပီးပါၿပီ။ ။
မိန္းမတို ့သဘာဝ ဝမ္းနည္းငိုရွိုက္ေနျခင္းကို ဒီတိုင္း ၾကည့္ေနလိုက္ရ၏။
ညက တစ္ညလုံးအဆင္မေျပ.....
အခ်ဳပ္ခန္းေဖာက္ရန္ အခြင့္အေရးမရလိုက္....။
ႂကြက္နီတို ့အုပ္စု အခ်ဳပ္ခန္းေရွ ့တြင္ တစ္ညလုံး ရွိေနၾကသည္။
မေလးရွိရာသို ့လာခဲ့ေသာ္လဲ ေထာက္လွန္းေရ တဲနားသို ့ကပ္ဖို ့မလြယ္ကူဘဲျဖစ္ရျပန္သည္။
အေစာင့္ႏွစ္ေယာက္က တစ္ခ်ိန္လုံး စကားတေျပာေျပာနဲ ့ရွိေနၾကသည္။
မိုးလင္းပိုင္းမွ အေစာင့္ေတြအိပ္ငိုက္တုန္း အသံတိတ္ရွင္းျပစ္လိုက္ရ၏။
မေလးကို စိတ္ပူေသာ္လဲ ဘယ္လိုမွ မတတ္နိုင္ခဲ့.....။
စခန္းထဲမွာ ဘယ္သူမွ မရိပ္မိေအာင္ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ သြားရတာကလဲ မလြယ္လွ...
အခ်ိန္ရတုန္းစခန္းမွ ခြာသင့္သည္ဟု ကိုရဲထင္သည္။
သြားၾကရန္မေလးကိုေျပာေတာ့ မေလးက လက္မခံ။
အခ်ဳပ္ကို ရေအာင္ေဖာက္ခ်င္ေနသည္။
သူ ့ရဲေဘာ္ေတြကို ရသေလာက္ကယ္ထုတ္သြားခ်င္ေနသည္။
မေလး ဆႏၵကို မလြန္ဆန္နိုင္သူပီပီ ကိုရဲ သေဘာတူလိုက္ရ၏။
အခ်ဳပ္ခန္းရွိရာသို ့ေရာက္ေသာခါ အခ်ဳပ္ေဖာက္ရန္မဆိုထားႏွင့္ အနားကပ္ဖို ့ေတာင္မလြယ္ကူမွန္း မေလး သေဘာေပါက္သြားသည္။
လုံျခဳံေရးက တင္းၾကပ္ရသည့္အထဲ ႂကြက္နီတို ့အုပ္စုကပါ စကားေဖာင္ဖြဲ ့ကာ အာရိုက္လို ့ေကာင္းေနၾကျပန္သည္။
စခန္းကခြာရန္ မေလး သေဘာတူလိုက္ရ၏။
သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ စခန္းမွတိတ္တဆိတ္ထြက္ခြာစဥ္တြင္ အေပါ့သြားၿပီးျပန္လာေသာ လန္ဘားႏွင့္ပက္ပင္းတိုးပါေတာ့သည္။
လန္ဘားႀကီး ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္သြားၿပီး မသကၤာျဖစ္သြားကာ လြယ္ထားေသာ ေသနတ္ကိုျဖဳတ္မလိုလုပ္ေသာေၾကာင့္ ဘာမွမတတ္နိုင္ေတာ့ဘဲ လက္ဦးမႈယူလိုက္ရ၏။
"ဒိုင္း" ကနဲထြက္ေပၚလာေသာ ေသနတ္သံေၾကာင့္ စခန္းတြင္ လႈပ္ခတ္အသက္ဝင္မႈေတြရွိလာရသည္။
တိုက္ပြဲ မျဖစ္ခင္အျမန္ေျပးေသးေသာ္လဲ ေရွာင္လႊဲလို ့မရေတာ့ဘဲ တိုက္ပြဲတစ္ခု ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္....။
အျပစ္ခံလိုက္ရေသာ လန္ဘား၏ မေသခင္ ေျပာျပခ်က္အရ....
ေလးေလးေမႏွင့္ ကိုရဲတို ့ႏွစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရေတာ့............
ႂကြက္နီ သူ ့ဆရာသမားကို စိတ္ပူသြားၿပီး ေထာက္လွန္းေရးတဲသို ့ တဟုန္ထိုးေျပးသည္။
တဲေရွ ့ေရာက္ေတာ့ အေစာင့္ႏွစ္ေယာက္ ထာဝရအိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ကိုေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္ တဲေပၚသို ့ေျပတက္သြားလိုက္ေသာအခါ......
ေစာင္နဲ ့အုပ္ထားေသာ ေက်ာ္ဒင့္ကို ေတြ ့လိုက္ရေလသည္။
တိုက္ပြဲက အေတာ္အတန္ျပင္းထန္ေသာ္လဲ အလင္းေရာင္ေကာင္းစြာမရေသာေၾကာင့္ မေလးတို ့...ျပစ္ေျပး ေျပးလို ့ရေနသည္။
ေနာက္ကေန အေတာ္လွမ္းလွမ္းအထိလိုက္၍ ပစ္ေနေသးေသာ္လဲ ဦးေဆာင္သူမရွိေသာေၾကာင့္လားမသိ...
ထပ္လိုက္လာျခင္းမရွိေတာ့။
မေလးနဲ ့ကိုရဲ ေန ့တဝက္နီးပါး ေျပးလႊားခဲ့ၾကရၿပီးေမာပန္းစြာ အနားယူေနၾကေလသည္။
သူတို ့အနီးသို ့တိတ္ဆိတ္စြာခ်ည္းကပ္လာေသာ အႏၲရာယ္ကို သတိမျပဳမိၾကေသးေပ။
မနက္က တိုက္ပြဲေၾကာင့္ သူတို ့မွာ က်ည္သိပ္မက်န္ေတာ့....
မေလးက ေက်ာ္ဒင့္ကို သတ္နိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေက်နပ္ေန၏။
စခန္းတြင္ျဖစ္သြားခဲ့ေသာအျဖစ္အပ်က္မ်ားကို မေလး မသိေသးေသာေၾကာင့္သာ ေက်နပ္ေနနိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။
ေထာက္လွန္းေရးတဲေပၚသို ့ေရာက္သြားေသာ ႂကြက္နီမွာ ေစာင္နဲ ့အုပ္ထားေသာ လူတစ္ေယာက္ကို တဲထဲမွာေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္ သူ ့ဆရာမွန္းသိလိုက္၏။
ေစာင္ကိုဆြဲဖယ္၍ ေသြး႐ူးေသြးတန္း ေက်ာ္ဒင့္ ခႏၲာကိုယ္ကို ကိုင္လႈပ္သည္။
ရင္ဘတ္နားသို ့ကပ္၍နားေထာင္ၾကည့္သည္။
ထိုအခါ ေက်ာ္ဒင့္တြင္ အသက္ယဲ့ယဲ့ ရွိေနေသးသည္မွန္းသိလိုက္ရသည္။
စခန္းက ေဆးမႈးကိုေခၚ၍ အျမန္အသက္ကယ္ေစလိုက္ေတာ့ ေက်ာ္ဒင္သတိလည္လာ၏။
အေျခအေနမေကာင္းေသာေၾကာင့္ ဟိုဘက္ကိုပို ့ၿပီး ေဆး႐ုံတင္ရန္ ေဆးမႈးကစီစဥ္သည္။
ေဆး႐ုံမသြားခင္ ႂကြက္နီကိုေခၚၿပီး ေလးေလးေမကို အရွင္ရေအာင္ဖမ္းထားရန္ မွာၿပီးေတာ့မွ ေက်ာ္ဒင္ ေဆး႐ုံသို ့လိုက္သြားခဲ့ေလသည္။
ႂကြက္နီမွာ ေဆး႐ုံသို ့လိုက္သြားခ်င္ေသာ္လဲ..... သူ ့ဆရာလက္စားေခ်နိုင္ရန္ အတြက္ လက္က်န္တပ္ဖြဲ ့ဝင္မ်ားကို ေခၚ၍ စီစဥ္စရာရွိသည္မ်ားကို စီစဥ္ညႊန္ၾကားၿပီး....
ေလးေလးေမတို ့ေနာက္သို ့ အပူတျပင္းလိုက္လံ ရွာေဖြပါေတာ့သည္။
"ေဖာက္" "ေဖာက္" "ေဖာက္"
က်ည္ဆံမ်ားက ေခါင္းေပၚမွ ကပ္၍ ျဖတ္သြားၾကသည္။
အလစ္အငိုက္ ခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ေနရာမွာတင္ ဝပ္ခ်လိုက္ရ၏။
ႂကြက္နီက အရွင္ဖမ္းရန္အမိန္ ့ေပးထားေသာေၾကာင့္သာ မေလးတို ့အေသလွမ္းျပစ္တာမခံလိုက့္ရျခင္းပင္......
နို ့မို ့ဆိုဘာမွန္းေတာင္မသိလိုက္ရဘဲ အသက္ထြက္သြားရေပမည္။
ႂကြက္နီေခၚလာေသာအဖြဲ ့က စခန္း၏အေကာင္းဆုံးေသာ လက္ေျဖာင့္တပ္ဖြဲ ့......
တကယ္ပစ္ခ်င္ပါက ႏွဖူးဆိုႏွဖူး၊ဒူးဆိုဒူး မလြဲတမ္းျပစ္နိုင္သူမ်ားပါသည္။
ႂကြက္နီက ျပစ္ခြင့္မေပး။
သူ ့ဆရာမွာသြားသလို အရွင္ဘဲလိုခ်င္သည္။
့ျဖစ္နိုင္လၽွင္ အေကာင္းအတိုင္း အရွင္လတ္လတ္ဖမ္းခ်င္ေနသည္။
မေလးတို ့မွာ က်ည္ကသိပ္မရွိေတာ့...
တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ေတာ့ ကိုရဲျပန္ျပစ္ေနတာ ေတြ ့သည္...။
့့မေလးကေတာ့ မလိုအပ္ဖဲ က်ည္အကုန္မခံနိုင္ေသာေၾကာင့္ မျပစ္ဖဲေနလိုက္၏။
ေသနတ္သံမ်ားၿငိမ္က်သြားျပန္သည္။
အခုဟာက တိုက္ပြဲႏွင့္ေတာင္မတူ.....
မေလးတို ့ေျပးရန္ နဲနဲေလးလႈပ္တာနဲ ့ က်ည္ကတေဖ်ာေဖ်ာ က်လာသည္။
ၿငိမ္ၿပီးဝပ္ေနလၽွင္ မျပစ္ေတာ့.........
က်ည္လာသည့္လမ္းေၾကာင္းမ်ားအရ ေလးဘက္ေလးတန္ ပိတ္ဆို ့ထားၿပီးၿပီျဖစ္ေၾကာင္း မေလး ခန္ ့မွန္းမိလိုက္သည္။
ေခါင္းေတာင္မေထာင္ရဲ...
ဒီတိုင္းဆက္သြားေနပါက ၾကာရင္လုံးပါး ပါးသြားနိုင္သည္။
ေဖာက္ထြက္မွျဖစ္မည္ဟု မေလးဆုံးျဖတ္လိုက္၏။
ခုမွ တိုက္ပြဲက အသက္ဝင္ေတာ့သည္...။
အင္အားခ်င္းမမၽွေသာ္လဲ ႂကြက္နီတို ့ဘက္က ထိေအာင္မျပစ္ေသာေၾကာင့္ မေလးတို ့အနည္းငယ္ခံသာေနျခင္းျဖစ္သည္။
တိုက္ပြဲအခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမၽွ မေလးတို ့ က်ည္ဆန္က နဲသထက္နဲလာရသည္....
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကိုရဲက က်ည္အရင္ကုန္သြားသည္။
ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ မေလးအေသခံတက္ျပစ္မယ္ဆိုေတာ့ ကိုရဲက အတင္းဆြဲထားသည္။
အသက္ရွင္ေနသေရြ ့လြတ္ေအာင္ႀကံေဆာင္နိုင္ေသးသည္တဲ့.........
ေသသြားတာကပိုေကာင္းသည္ဆိုေသာ အေတြးမ်ိဳး ကိုရဲတြင္မရွိေသး.........
ၾကဳံလာရမည့္ အနာဂါတ္ကို ႀကိဳမသိနိုင္ေသာေၾကာင့္သာ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာကို ဖမ္းဆုပ္ကိုင္စြဲထားမိခဲ့ျခင္းပင္.....
ၾကဳံေတြ ့ရမည့္အေျခအေနမ်ားကို ႀကိဳတင္သိနိုင္ေနပါက ကိုရဲ ဒီေနရာမွာဘဲအေသခံလိုက္မိလိမ့္မည္ထင္၏။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ႂကြက္ကို ေၾကာင္ကမဖမ္းခင္ စိတ္ႀကိဳက္ေဆာ့ကစားၿပီးမွဖမ္းသလို............
မေလးတို ့ႏွစ္ေယာက္ကို ဖမ္းမိသြားေတာ့သည္။
မင္းမင္းက သူ ့ဆရာအတြက္ေဒါသျဖစ္လြန္းေသာေၾကာင့္ မေလးကို ပါးပိတ္ရိုက္မယ္လုပ္တာေတာင္ ႂကြက္နီကလက္မခံ.....
သူ ့ဆရာကိုယ္တိုင္လက္တုန္ ့ျပန္ေစခ်င္ေသာေၾကာင့္ မေလးတို ့ႏွစ္ေယာက္အား ဘယ္သူ ့ကိုမွ လက္ဖ်ားနဲ ့ေတာင္ထိခြင့္မေပး........
ကိုယ့္လၽွာကိုယ္ ကိုက္ျဖတ္ၿပီးေသေၾကာင္းႀကံသြားမွာစိုး၍ ပါးစပ္ထဲ အဝတ္ဆို ့ၿပီးစီးထားသည္။
ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားပါက တာဝန္က်ကင္းသမားကို ျပစ္သတ္မည္ဟု အမိန္ ့ထုတ္သည္။
စခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့လဲ မေလးတို ့စုံတြဲကို သူကိုယ္တိုင္ အနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္သည္။
မင္းမင္းကို ေဆး႐ုံလိုက္သြားေစၿပီးသူ ့ဆရာသမား အားရွိေအာင္ သတင္းေကာင္းေပးခိုင္းရင္း လန္ဘားက်သြားသည့္အေၾကာင္းကိုပါ ဥကၠ႒ကို ရွာ၍ သတင္းပို ့ခိုင္းလိုက္၏။
မင္းမင္းေဆး႐ုံေရာက္ေတာ့ ေက်ာ္ဒင္ကသတိျပန္လစ္ေနတာကိုေတြ ့ရသည္...။
ေဆး႐ုံပို ့စဥ္ လမ္းမွာထဲက သတိျပန္လစ္သြားၿပီး ခုခ်ိန္ထိ သတိျပန္မလည္လာေသးဟု ေဆးမႈးကေျပာသည္။
ဆရာဝန္နဲ ့ဝင္ေတြ ့ေတာ့ ေျခအေနက ၅၀/၅၀ ဘဲရွိသည္ဟုေျပာသည္။
ပိုက္ဆံကုန္ခ်င္သေလာက္ကုန္ပါေစ ရေအာင္ကယ္ေပးပါ ဟုဆရာဝန္ကို ေတာင္းပန္ၿပီး ပါလာသမၽွေငြ အားလုံးကို ဆရာဝန္ကို အတင္းထိုးေပးခဲ့၏။
ဥကၠ႒ကို လိုက္ရွာေတာ့ ေဟာ္တယ္မွာ ေကာင္မႏွစ္ေယာက္နဲ ့ ၿငိမ့္ေနတာေတြ ့ရသည္။
လန္ဘားႀကီးသတင္းကိုေျပာျပလိုက္ေတာ့ ေစာေပ ေဒါသအရမ္းထြက္ေနတာကို မၾကဳံစဖူး ေတြ ့လိုက္ရသည္။
လန္ဘားနဲ ့ေစာေပ ညီအစ္ကိုဝမ္းကြဲေတြဆိုတာ မသိေသာေၾကာင့္ ငါတို ့ဥကၠ႒က တပည့္အေပၚမွာေတာ္ေတာ္သံေယာဇဥ္ႀကီးၿပီး ခ်စ္ရွာတာဘဲဟု မင္းမင္းေတြးေနမိလိုက္သည္။
ေစာေပ ေက်ာ္ဒင့္ကိုေဆး႐ုံမွာဝင္ၾကည့္ေတာ့ အေနအထားက အားရစရာသိပ္မေကာင္း။
ဆရာဝန္ကေတာ့ လိုအပ္တာထက္ပိုမို ေပးကမ္းထားေသာေၾကာင့္ အစြမ္းကုန္ရေအာင္ကယ္ေပးမည္ဟု ေျပာသည္။
စခန္းသို ့ျပန္ၿပီး သစၥာေဖာက္မ်ားကို ရွင္းရန္ကိစၥရွိေနေသးေသာေၾကာင့္ သူနဲ ့ရင္းႏွီးေသာေဆး႐ုံအုပ္ႀကီးကိုဝင္ေတြ ့ၿပီး ေက်ာ္ဒင့္ကို အပ္ကာ စခန္းသို ့ျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္။
စခန္းေရာက္ေတာ့ လန္ဘားႀကီးအေလာင္းႏွင့္ ေထာက္လွန္းေရးတဲမွ ကင္းသမားအေလာင္းႏွစ္ေလာင္းက ဆီးႀကိဳေနသည္။
အေလာင္းေတြကိုၾကည့္ရင္း ေစာေပ မ်က္ရည္ဝဲသည္။
သူ ့ညီအစ္ကိုေတာ္စပ္သည္ကိုး......
စခန္းမွအေၾကာင္းမသိသူမ်ားကေတာ့ ဥကၠ႒ ေတာ္ေတာ္စိတ္ထိခိုက္ေနသည္ဆိုၿပီး ေစာေပကို သနားေနၾကသည္။
မေလးနဲ ့ရင္းႏွီးေသာ ေထြးငယ္ေတာင္ ေလးေလးေမကို မုန္းမိသည္။
အစက စစ္ေထာက္လွန္းေရးဆိုတာကို ေထြးငယ္မယုံ...
ခုေတာ့ ယုံရေတာ့မလိုျဖစ္ေနၿပီေလ...
ရွမ္းမလဲ.... ေလးလုံးကေက်ာ္ဒင္ေျပာသလို အစိုးရဘက္ကမ်ားလားဟု သကၤာမကင္းျဖစ္ေနမိေတာ့သည္။
အမွန္တရားဘက္က အားနည္းေနၿပီမဟုတ္ပါလား....
ဒီျပႆနာေတြကိုလုံးဝ စိတ္မဝင္စားခဲ့ေသာ ေစာေပက လန္ဘားအတြက္သူကိုယ္တိုင္ ဒီျပႆနာကို ကိုင္တြယ္ဖို ့ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
ႂကြက္နီကို ေခၚ၍ ႂကြက္နီကို ေက်ာ္ဒင့္ေနရာကို ေခတၱ ကိုင္တြယ္ရန္ တရားဝင္ အမိန္ ့ထုတ္ျပန္ေပးလိုက္ၿပီး ေလးလုံးကို စစ္ရန္ေခၚခိုင္းလိုက္သည္။
ေလးလုံးက စကားေတာင္ေကာင္းေကာင္းမေျပာနိုင္ေတာ့.....
အစိုးရဘက္မွ ေထာက္လွန္းရန္အတြက္လာေရာက္ခဲ့ျခင္းကို ဝန္ခံေၾကာင္း စာတစ္ေစာင္ထုတ္ေစၿပီး ေလးလုံး၏လက္ေဗြကိုႏွိပ္ေစလိုက္သည္။
ေလးလုံး ဝန္ခံလိုက္ၿပီဆိုေသာ သတင္းကိုလဲ စခန္းတြင္း ပ်ံ ့ႏွံ ့ေစလိုက္သည္။
ေနာက္ေတာ့ အခ်ဳပ္တြင္းမွာရွိသမၽွလူကို တစ္ေယာက္ခ်င္းေခၚစစ္သည္။
ဝန္မခံပါက နည္းမ်ိဳးစုံျဖင့္ ႏွိပ္စက္သည္။
ရာဘာကိုမီးရွို ့ၿပီးအသားႏွင့္ကပ္သည္။
ဥကၠ႒ကိုယ္တိုင္က ဒီလိုလုပ္ေနေတာ့ ႂကြက္နီတို ့ေထာက္လွန္းေရးအဖြဲ ့ကလူေတြကလဲ အခ်ဳပ္သားမ်ားကို အပ်င္းေၿပ ေခၚရိုက္တာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာသည္။
နံခ်ပ္ကူလက္တည့္စမ္းသည္ ဆိုကာ လက္လြန္ေျခလြန္ျဖစ္ကုန္တာမ်ိဳးေတြအထိ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနေတာ့သည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ အားလုံးဝန္ခံလိုက္ၾကရသည္။
မေလးတို ့စုံတြဲကိုေတာ့ လက္ဖ်ာနဲ ့ေတာင္မတို ့ေသး...
ဒီၾကားထဲမွာ လန္ဘားႀကီးတို ့အသုဘကို အခမ္းအနားနဲ ့ခ်ၿပီးဂုဏ္ျပဳသည္။
အရင္က ထိုကိစၥေတြကို သိပ္မယုံေသာ္လဲ ကိုယ့္ဘက္ပတ္လာမွာစိုးေသာေၾကာင့္ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနခဲ့ၾကသူေတြက ပင္ေတာက္တေခါက္ေခါက္နဲ ့ျဖစ္ေနၾကသည္။
စခန္းရွိသူ အားလုံးလိုလိုေသြးႂကြၿပီး သတ္ခ်င္ျဖတ္ခ်င္ေနသည္။
ေစာေပက ဘာမွအမိန္ ့မခ်ေသး.....
စခန္းရွိသူအားလုံးကို ေခၚ၍ သေဘာထားေတာင္းခံၿပီးမွ ဆုံးျဖတ္မည္ဟုဆိုသည္။
ဥကၠ႒ က ဘယ္ေလာက္မၽွတလိုက္ပါသလဲ...
အဖြဲ ့သားေတြမွ ေကာင္းခ်ီးေပးၾကသည္....
ေစာေပ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အားလုံးကိုအမႈန္ ့ႀကိတ္ျပစ္ခ်င္ေနသည္မွာ လက္ယားလွေပၿပီ။
ေလးေလးေမတို ့စုံတြဲကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းပညာေပးၿပီးမွရွင္းျပစ္မည္ဟုစိတ္ကူးထားသည္။
ႂကြက္နီက သူ ့ဆရာ ျပန္ေကာင္းလာေတာ့မွ ထိုစုံတြဲကို ထိုးအပ္လိုက္ခ်င္သည္လို ့ တင္ျပေတာင္းဆိုထားသည္။
ေက်ာ္ဒင့္အေနအထားက ေကာင္းဖို ့အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ယူရလိမ့္ဦးမည္။
ေၾကျငာထားသည့္အတိုင္း အဖြဲ ့သားမ်ားစုံညီစြာသေဘာထားေတာင္းခံေတာ့ အားလုံးက တညီတညြတ္ထဲ သတ္ျပစ္ဖို ့ေတာင္းဆိုၾကသည္။
ေလးလုံးအတြက္ဟုဆိုကာ ခႏၲာကိုယ္နဲ ့ပင္ရင္းခဲ့ေသာ ရွမ္းမကိုယ္တိုင္က.. အားလုံးကိုသတ္ျပစ္ရန္ တက္တက္ႂကြႂကြ ေတာင္းဆိုေနေလသည္။
စြပ္စြဲခံရသူမ်ားကေတာ့ ျမန္ျမန္ေသခ်င္ေနပါသည္။
ယုံၾကည္ခ်က္တူညီစြာ...ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမရင္းမ်ားလို အတူတစ္ကြ လက္နက္စြဲကိုင္တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကသူခ်င္း သတ္ရန္ေတာင္းဆိုေနသံက........
သူတို ့အတြက္ ေသရတာထက္ပင္ နာၾကင္ခံစားရသည္။
ႏွိပ္စက္ခံရတာထက္ပင္ အခံရဆိုးလွသည္။
တရားမၽွတမႈအတြက္တိုက္ပြဲဝင္ေနရင္းက မတရားစြပ္စြဲခံရျခင္းအတြက္ နာၾကင္ခံခက္ျဖစ္မိၾကသည္။
ျမန္ျမန္ေသသြားတာကမွ ေကာင္းလိမ့္ဦးမည္မဟုတ္ပါလား.......။
ယေန ့အျပစ္ေပးပြဲႀကီးျပဳလုပ္မည္ျဖစ္သည္။
ရွင္းရွင္းေျပာရလၽွင္ လူသတ္ပြဲႀကီးစတင္ေတာ့မည္။
ေက်ာ္ဒင့္အေျခအေနကို ကိုယ္တိုင္သြားၾကည့္ၿပီးျပန္လာေသာ ႂကြက္နီလဲ သူ ့ဆရာကိုယ္တိုင္စီရင္နိုင္စြမ္းမရွိေသးေၾကာင္း သေဘာေပါက္သြားၿပီျဖစ္သည္။
ေလးလုံးကို ဆြဲေခၚလာေတာ့ ေလးလုံးခမ်ာ လမ္းေတာင္မေလၽွာက္နိုင္ရွာေတာ့.........
ေျမႀကီးေပၚမွာဘဲ ဒရြတ္တိုက္ဆြဲေခၚလာသည္။
"သစၥာေဖာက္....သစၥာေဖာက္....သတ္ျပစ္.....သတ္ျပစ္" ဟူေသာ
ေသြးႂကြဖြယ္ေအာ္ဟစ္ေႂကြးေက်ာ္သံမ်ားက စခန္းတစ္ခုလုံးဖုံးလႊမ္းလၽွက္ရွိ၏။
မေလးနဲ ့ကိုရဲကိုဆြဲေခၚလာခ်ိန္မွာေတာ့ အဖြဲ ့သားမ်ား ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္သြားသည္။
တစ္ခ်ိဳ ့ဆို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္လုပ္မယ္ တကဲကဲျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ တားပင္ တားယူရသည္။
"အဲဒီေကာင္မကို သစ္ပင္မွာကပ္ၿပီးႀကိဳးခ်ည္ထားလိုက္"
ေစာေပ၏ အမိန္ ့ေပးသံႀကီးေပၚထြက္လာေတာ့ အားလုံးၿငိမ္က်သြားၾကသည္။
ေခြးခ်င္းကိုက္တာေတာင္ ဝိုင္းၾကည့္တတ္ေသာ လူသားမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘာေတြဘယ္လိုေတြ ့ျမင္ရမလဲဆိုတာစိတ္ဝင္စားသြားၾကသည္။
"အားလုံးနားေထာင္ၾက"
ႂကြက္နီ၏ စူးရွေသာအသံက လူအမ်ား၏အာ႐ုံကို ဖမ္းစားလိုက္၏။
"ဥကၠ႒ စကားေျပာလိမ့္မယ္"
ႂကြက္နီဘာေျပာမလဲလို ့စိတ္ဝင္စားေနၾကသူမ်ား၏ အာ႐ုံက ေစာေပထံ ေရာက္သြားၾကသည္။
"ဒီေန ့ဟာ က်ဳပ္တို ့ခင္ဗ်ားတို ့ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ ေန ့ျဖစ္တယ္.....ခင္ဗ်ားတို ့သိၾကတဲ့အတိုင္း က်ဳပ္တို ့အဖြဲ ့ထဲကို ေဖာက္ျပန္တဲ့ လူတန္းစားတစ္ရပ္ က ထိုးေဖာက္ ေနရာယူလာတယ္....ဒါကို က်ဳပ္တို ့ေထာက္လွန္းေရးက အခ်ိန္မီ ေဖာ္ထုတ္နိုင္ခဲ့တယ္....ဒီ့အတြက္ က်ဳပ္တို ့ေထာက္လွန္းေရးက ဗိုလ္ေက်ာ္ဒင္ ေဆး႐ုံေရာက္ေနတယ္ ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို ့က်ဳပ္တို ့ အသိဘဲ.....ဒါေၾကာင့္ ဒီသစၥာေဖာက္ေတြကို အေရးယူအျပစ္ေပးမွာျဖစ္တယ္...ဒီသစၥာေဖာက္ေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ေစခ်င္လဲ..."
"သတ္ျပစ္....သတ္ျပစ္"
"ဒီသစၥာေဖာက္ေတြကို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"သတ္ျပစ္....သတ္ျပစ္"
"ဒီသစၥာေဖာက္ေတြကို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"သတ္ျပစ္....သတ္ျပစ္"
တစ္ခဲနက္ေအာ္ဟစ္ေနၾကေသာ ေသြးဆူသံမ်ားကို ေက်ာ္ဒင္ ေက်နပ္ေနမိသည္။
သူ ့လူေတြ သူ ့ဘက္မွာအျပည့္အဝရွိတယ္ဟု သိလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ပီတိစိတ္မ်ားပင္ျဖစ္ေပၚေနမိ၏။
"ဥကၠ႒ကို တစ္ခုတင္ျပစရာရွိပါတယ္"
ေအာ္ဟစ္ေတာင္းဆိုလာေသာအသံေၾကာင့္ ေစာေပ စိတ္ဝင္စားစြာၾကည့္လိုက္မိရသည္။
ရွမ္းမျဖစ္ေန၏။
ေကာင္မ ဘာမ်ားထေဖာက္ဦးမလို ့လဲဟု နားစြင့္ထားလိုက္မိသည္။
"ဒီသစၥာေဖာက္ေတြကို သတ္မယ္ဆိုရင္ ေသနတ္နဲ ့ျပစ္မသတ္သင့္ပါဘူး"
ရွမ္းမ စကားကို ခဏရပ္ၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကို အကဲခတ္လိုက္ေသးသည္။
ဘာလဲဟ ဟူေသာမ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္ ရွမ္းမကိုဝိုင္းၾကည့္ေနၾက၏။
"ဒီလူေတြေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ တန္ဖိုးရွိတဲ့ က်ည္ဆံေတြအကုန္မခံသင့္ပါဘူး"
ေဝါကနဲဆူညံသံႀကီးထြက္ေပၚလာသည္။
တစ္ခ်ိဳ ့က "ဟုတ္တယ္...ေထာက္ခံပါတယ္" ဟုဟစ္ေအာ္ၾကသည္။
ရွမ္းမအားတက္သြားၿပီးဆက္ေျပာသည္။
"သူတို ့ကို ဘယ္လို သတ္ရမယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ ကိုယ္တိုင္ျပပါ့မယ္...ေလးလုံးကို ကၽြန္မကိုယ္တိုင္သတ္ခြင့္ေပးဖို ့ေတာင္းဆိုပါတယ္"
"ရႊီ....ေဖ်ာင္း...ေဖ်ာင္း....ေဖ်ာင္း....ေဖ်ာင္းးးးးးးးးး........သေဘာတူပါတယ္ဗ်ိဳ ့"
လက္ခုပ္တီးသံ...လက္ေခါက္မႈတ္သံ......ေအာ္ဟစ္အားေပးသံမ်ား ဆူညံသြားသည္။
ရွမ္းမလဲ သူ ့ကိုယ္သူ သူရဲေကာင္းႀကီးပမာ အားေပးေနသူမ်ားကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္လၽွက္ ရွိသည္။
ေစာေပလဲ ရွမ္းမ ဘာေဖာက္မလဲဟု တထင့္ထင့္ျဖစ္ေနမိရာမွ ရွမ္းမ စကားကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ ေက်နပ္သြားရသည္။
ခ်စ္သူရဲ ့စကားကို နားႏွင့္ဆတ္ဆတ္ၾကားလိုက္ရေသာ ေလးလုံး၏မ်က္ဝန္းတြင္ မ်က္ရည္စမ်ားတြဲခို လၽွက္ရွိသည္။
သူမ၏ အရွက္သိကၡာကို ဝင္ေရာက္ကာကြယ္ေပးရင္း ဒီလိုအျဖစ္ကို သူရင္ဆိုင္ေနရတာေတာင္ သူမက ကိုယ္တိုင္သတ္အုန္းမယ္တဲ့...........
ေအးေဆးလြန္းလွေသာ တိုင္းရင္းသူေလး နန္းၾကာညိဳ.......
ခ်စ္ရေသာသူ.....
ေျပာင္းလဲသြားရျခင္းကို နားမလည္နိုင္ေတာ့....
ရင္ထဲမွာ ဆို ့နင့္လာရသည္....အႏွိပ္စက္ခံရတုန္းကေတာင္ မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မပ်က္ဖဲ ေတာင့္ခံနိုင္ခဲ့ေသာ ေလးလုံး.....
ေယာက္က်ားႀကီးတန္မဲ့ ငိုေႂကြးေနမိသည္။
ေသရမွာစိုးေသာေၾကာင့္မဟုတ္ပါ.........ခုေလးတင္ သူ ့ႏွလုံးသားေတြေသဆုံးသြားၿပီမဟုတ္ပါလား........သူလဲ ခုနက ေလးမွာဘဲေသဆုံးသြားခဲ့ၿပီးၿပီေပါ့.......။
ရွမ္းမ...ဝါးရင္းဒုတ္ဆြဲၿပီး လူအုပ္၏ေရွ ့ဆုံးကိုထြက္လာသည္။
ေသြးဆူေနေသာလူအုပ္ႀကီးက ဝိုင္းဝန္း ၾသဘာေပးလၽွက္ရွိၾက၏။
မေလး...မ်က္စိေရွ ့မွျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေဒါသျဖစ္ေနသည္။
ရွင္းျပခြင့္မရွိေသာ အေနအထားႏွင့္ စီရင္ခံရေပေတာ့မည္။
ကိုရဲဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္မိေတာ့ အသိစိတ္မရွိသူတစ္ေယာက္လို ေကာင္းကင္ကိုသာ ေမာ့ၾကည့္ေနတာ ေတြ ့လိုက္ရသည္။
့့ံံျမင္ကြင္းက ၾကည့္ေနရင္း ေဝဝါးလာသည္။
မ်က္ရည္မ်ား ဝဲေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း မေလးသိလိုက္၏။
မငိုပါ....ေလးေလးေမဆိုတာ အမွန္တရားဘက္ကမို ့ မ်က္ရည္က်စရာအေၾကာင္းမရွိ......
ေသရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ရဲဝံ့စြာ အေသခံလိုက္မည္....
မ်က္ေတာင္ကို ပုတ္ခတ္ကာ မ်က္ရည္စမ်ားကိုထိန္းရင္း ဘယ္ေလာက္ထိ ယုတ္မာရက္စက္ၾကမလဲ ဆက္ၾကည့္ေနလိုက္၏။
ေလးလုံးကို လည္ပင္းမွဆြဲလွန္ၿပီး လည္မ်ိဳကို ဝါးရင္းဒုတ္နဲ ့ရိုက္သတ္ရန္ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။
ေလးလုံး၏ မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္ေတြစီးက်လၽွက္ရွိေနသည္။
"မငိုနဲ ့ေလဟာ....နင္ေယာက္က်ားဘဲ......နင္ကသစၥာေဖာက္မဟုတ္ဖူးေလ......ရဲရဲႀကီးေသလိုက္စမ္းပါဟာ....ဒီလိုခ်စ္သူမ်ိဳးနဲ ့မေပါင္လိုက္ရတာကိုက နင္ကံေကာင္းလို ့ေပါ့"
ေလးလုံး မၾကားနိုင္မွန္းသိေပမယ့္ မေလး ရင္ထဲမွ တီးတိုးစကား ဆိုေနမိသည္။
ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြဘဲေလ.......တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ အားေပးရမွာေပါ့.....
ရွမ္းမလက္ထဲမွ ဝါးရင္းဒုတ္ေျမာက္တက္သြားတာကို ေတြ ့လိုက္ရေတာ့ မေလး မ်က္စိ မွိတ္ထားလိုက္မိသည္။
နားထဲမွာေတာ့ အသံေတြၾကားေနရ၏။
မျမင္လို....မၾကားလိုပါ......
ကိုယ္တိုင္ေရာ.....ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြအတြက္ပါ ဝ႗္ေကၽြးရွိရင္ ဒီဘဝဒီမၽွနဲ ့သာေက်ပါရေစဟု ဆုေတာင္းပါသည္။
အခ်ိန္ေတြက တေရြ ့ေရြ ့ကုန္ဆုံးသြားၾက၏။
ကြပ္မ်က္ခံရသူေတြလဲ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ဝ႗္ကၽြတ္ကုန္ၾကသည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေလးေလးေမ ႏွင့္ ကိုရဲႏွစ္ေယာက္သာက်န္ေတာ့သည္။
ေစာေပ ေရွ ့သို ့ထြက္လာသည္။
ႂကြက္နီကအေနာက္မွ ကပ္လိုက္လာ၏။
မေလးေရွ ့သို ့ေရာက္ေသာအခါ ေစာေပက မေလးမ်က္ႏွာကို တံေတြးျဖင့္ေထြးလိုက္သည္။
အဖြဲ ့သားေတြ သေဘာက်သြားၾကသည္။
မေလး ေဒါသျဖစ္လြန္း၍ အသားမ်ား တဆတ္ဆတ္တုန္ေနမိရသည္။
သစ္ပင္မွာကပ္၍ ႀကိဳးတုပ္၊ပါးစပ္ထဲအဝတ္ဆို ့လႈပ္လို ့ေတာင္မရခ်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ ဘာမ်ားတတ္နိုင္မွာတဲ့လဲ...
ေစာေပလက္ႏွစ္ဖက္ကိုမိုးေပၚသို ့ေျမႇာက္လိုက္သည္။
"အားလုံးနားေထာင္ၾကပါ......ခုေနာက္ဆုံးက်န္ေနတဲ့ ႏွစ္ေယာက္က ခင္ဗ်ားတို ့သိၾကတဲ့အတိုင္း သူတို ့ရဲ ့သ႐ုပ္မွန္ေတြ ေပၚခါနီးေတာ့မွ စခန္းကထြက္ေျပးခဲ့ၾကသူေတြဘဲ....
သူတို ့သတ္လို ့ က်ဳပ္တို ့ရဲေဘာ္ေတြ ေသခဲ့ရတယ္...သူတို ့ကို ဘာမွစစ္ေမးေနစရာအေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူးလို ့ထင္တယ္....သူတို ့လုပ္ရပ္က ဘာ ဆိုတာ သက္ေသျပေနၿပီဘဲ..
အဓိကကေတာ့ ဒီေကာင္မဘဲ...ဒီေကာင္မက ေခါင္းေဆာင္လို ့က်ဳပ္ယူဆတယ္....ဒီေကာင္မ ဘယ္ေလာက္ထိႀကံစည္ထားတယ္ဆိုတာ က်ဳပ္တို ့သိဖို ့လိုတယ္....ေက်ာ္ဒင္မရွိတဲ ့
အတြက္ ႂကြက္နီလက္ထဲကို အပ္လိုက္မယ္.....မနက္ဖန္မွ သူတို ့ကို စီရင္မယ္....က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာ ဒါဘဲ"
ေစာေပ ေျပာၿပီးလွည့္ထြက္သြားသည္။
အေတာ္မ်ားမ်ားက တစ္ခါထဲ ကိစၥတုန္းလုပ္လိုက္ခ်င္ၾကသည္။
ဥကၠ႒ စကားဆိုေတာ့လဲ လက္ခံလိုက္ရ၏။
အေၾကာင္းကိစၥတစ္ခုခုေတာ့ ရွိေသးလို ့ေနမွာပါ ဟုသာေတြးမိၾကသည္။
အမွန္လဲ ေစာေပတို ့ႂကြက္နီတို ့အတြက္ အေၾကာင္းကိစၥတစ္ခုရွိေန ပါေသးသည္။
ဒီႏွစ္ေယာက္ကို စိတ္ရွိလက္ရွိ ႏွိပ္စက္ လက္တုန္ ့ျပန္ရဦးမယ္ မဟုတ္ပါလား.....
ေစာေပက...လန္ဘားႀကီးအတြက္..
ႂကြက္နီကေတာ့....သူ ့ဆရာ ေက်ာ္ဒင့္အတြက္......လက္စားေခ်ရဦးမည္ေလ....
အားလုံးစီစဥ္ထားၿပီးသား......
လူေရွ ့သူေရွ ့တြင္လုပ္ရန္ ေစာေပက ခြင့္မျပဳေသာေၾကာင့္သာ.....
စခန္းတစ္ခုလုံးတြင္ ႀကီးႀကီးမားမားအေဆာက္အဦးဟူ၍ တစ္ခုထဲသာရွိေသာအေဆာက္အဦး၏ ပတ္လည္တြင္ လုံျခဳံေရး တင္းက်ပ္စြာခ်ထားသည္။
ယခင္က အစည္းအေဝးမ်ားႏွင့္ ဘာဘာညာညာပြဲေတာ္မ်ား က်င္းပရာအေဆာက္အဦး
ခုေတာ့ ေစာေပတို ့အဖြဲ ့၏ အထူးစတည္းခ်ရာ စခန္းတစ္ခုအျဖစ္ ေျပာင္းလဲထားသည္။
စခန္းအတြင္းသို ့ သူတို ့လူစု ဆယ့္ေလးငါးေယာက္ခန္ ့မွလြဲ၍ ဘယ္သူမွ ဝင္ခြင့္မရွိ။
အနားသို ့ပင္ ေယာင္မွားၿပီးကပ္ခြင္ ့မရွိ။
ဒီအေဆာက္အဦးထဲမွာ သူတို ့ရင္ထဲမွ ေဒါသႏွင့္ လက္စားေခ်လိုမႈတို ့အတြက္ အေကာင္းဆုံးျပင္ဆင္ထားၿပီးသားျဖစ္သည္။
မေလးႏွင့္ကိုရဲတို ့ႏွစ္ေယာက္ အထဲတြင္ရွိေနသည္။
ႏွစ္ဦးစလုံး လႈပ္ရွားလို ့မရနိုင္ေတာ့သည့္ အေနအထားမ်ိဳးျဖစ္ေနၾက၏။
မေလးက ကြပ္ပ်စ္တစ္ခုေပၚတြင္ ပက္လက္အေနအထားႏွင့္ ေျခကားယားလက္ကားယား ႀကိဳးတုပ္ခံထားရသည္။
ခႏၲာကိုယ္ေပၚသို ့ အထပ္ထပ္ရစ္ေႏွာင္လၽွက္ရွိေသာႀကိဳးမ်ားေၾကာင့္ လႈပ္၍ပင္မရ။
ဗိုက္ထဲကလဲ ဆာေလာင္မႈေၾကာင့္ တဂြီဂြီျမည္သံပင္ ထြက္လၽွက္ရွိသည္။
ဆာတာထက္ပိုဆိုးတာက ေရငတ္ျခင္းပင္..
အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ေသြ ့အက္ကြဲေနသည္။
အရွင္လတ္လတ္ ငရဲက်ေနရသလိုျဖစ္ေန၏။
ကိုရဲကပိုဆိုးသည္။
ထုပ္တန္းမွေန၍ တြဲေလာင္းအဆြဲခံထားရသည္။
သူက ေယာက္က်ားေလးျဖစ္ေသာ္လဲ မေလးေလာက္ေတာင္စိတ္ဓါတ္မာသူမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ သတိလစ္ခ်င္သလိုပင္ျဖစ္ေန၏။
မြန္းတည့္ခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပူေလာင္ျခင္းက ျမင့္သထက္ျမင့္တက္လၽွက္ရွိသည္။
အေဆာက္အဦးတစ္ခုလုံးကို အျပင္မွ အတြင္းသို ့ေခ်ာင္းၾကည့္လို ့မရနိုင္ေအာင္စီမံထားျခင္းေၾကာင့္ အလင္းေရာင္ပင္ မႈန္ဝါးဝါး........
ေစာေပတို ့အုပ္စုကေတာ့ ေရာက္မလာေသး........
ေထာက္လွန္းေရးတဲမွာ ေန ့လည္စာစားၿပီး... ႏႊဲရေတာ့မည့္ လက္စားေခ်ပြဲအတြက္ အႀကိဳ ေသာက္ပြဲသဘင္ကိုပါ ပူးတြဲဆင္ယင္ေနၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
မေလးတို ့ကို အထူးတာဝန္ႏွင့္ ေစာင့္ၾကပ္ေနရေသာ အတြင္းေစာင့္ႏွစ္ေယာက္အတြက္လဲ စားေသာက္စရာမ်ားလိုေလးေသးမရွိစီစဥ္ေပးထားသည္။
သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ဆီမွ အစားအေသာက္ရနံ ့မ်ားက ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနသူႏွစ္ေယာက္တြက္ လက္နက္တစ္ခုလိုပင္ ႏွိပ္စက္နိုင္စြမ္းရွိေနေၾကာင္းကိုေတာ့
အေစာင့္ႏွစ္ေယာက္ သတိမထားျဖစ္ၾက။
ေနာက္ထပ္ အခ်ိန္တစ္နာရီေက်ာ္ၾကာေသာအခါတြင္မွ ေစာေပတို ့လူစု အုပ္လိုက္ႀကီးေရာက္လာၾကသည္။
ေနကျပင္းေသာေၾကာင့္ အရက္၏တန္ခိုးကလဲ ႏွစ္ဆတိုးေနသေယာင္ အရက္ခိုးေဝေနေသာမ်က္ႏွာမ်ားႏွင့္ လူဆယ့္ေျခာက္ေယာက္.......
ေစာေပက ႂကြက္နီကို လႈပ္ရွားရန္အခ်က္ျပလိုက္သည္။
သူကေတာ့ ခုံတစ္လုံးဆြဲယူၿပီး မ်က္စိအရသာခံ ၾကည့္ရႈဖို ့အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္ ေနရာယူလိုက္၏။
ႂကြက္နီတို ့ ေထာက္လွန္းေရးအဖြဲ ့မွ တင္ဆက္မည့္ ဇတ္ၾကမ္းအတြက္ ႀကိဳတင္ စိတ္လႈပ္ရွားေနမိသည္။
ႂကြက္နီက သူ ့သူငယ္ခ်င္း မင္းမင္းဘက္သို ့လွည့္၍
"ေဟ့ေကာင္....ငါစီစဥ္ခိုင္းထားတဲ့အတိုင္း ကြက္တိျဖစ္ရဲ ့လား"
"အားလုံး အဆင္သင့္ဘဲ....ငါယူေပးမယ္"
ႂကြက္နီက မင္းမင္းကို ေတာထဲမွ ႀကိမ္စိမ္းရွာခိုင္းထားျခင္းျဖစ္သည္။
ႀကိမ္ရိုင္းမွာ ဆူးေလးေတြပါသည္။
ေကာင္းေကာင္းႏွိပ္စက္မွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႀကိမ္ရိုင္းကို လက္ကိုင္မည့္ေနရာကို အဝတ္ပတ္၍ ၾကာပြတ္တစ္ခုလိုျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ခိုင္းထားျခင္းျဖစ္သည္။
မင္းမင္းႀကိမ္ယူလာေတာ့ ႂကြက္နီလွမ္းယူလိုက္ၿပီး ေစာေပကိုလွည့္ၾကည့္သည္။
ဘယ္သူ ့ကို စလုပ္ရမလဲဟူေသာ အဓိပၸါယ္ႏွင့္ျဖစ္၏။
ေစာေပ ဘေဘာေပါက္ပါသည္။
ထုပ္တန္းမွ တြဲေလာင္းက်ေနေသာ ကိုရဲကို လက္ညႇိုးထိုးျပလိုက္၏။
"ရႊမ္း" ကနဲျမည္သံႏွင့္အတူ မပီမသ ေအာ္ဟစ္သံက ေပၚထြက္လာသည္။
ပါးစပ္ကို အဝတ္ႏွင့္ဆို ့ထားေသာေၾကာင့္ အသံသိပ္မထြက္နိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။
ႀကိမ္ရိုက္ခ်က္က အဝတ္မ်ားပင္ စုတ္ျပဲသြားရ၏။
ပက္လက္ႀကီးျဖစ္ေနေသာ မေလးမွာ အကုန္ျမင္ေနရေသာေၾကာင့္ ကိုရဲအတြက္နာၾကင္မိရသည္။
"ရႊမ္း"... "ရႊမ္း".... "ရႊမ္း"
ရိုက္သံက ဆက္တိုက္ထြက္ေပၚလၽွက္ရွိသည္။
အသားမ်ားစုတ္ျပဲကုန္ေသာေၾကာင့္ ေသြးမ်ားစီးက်လာ၏။
ေစာေပလွမ္းတားလိုက္သည္။
"ေျဖးေျဖးလုပ္ပါကြာ....အခ်ိန္ေတြရွိပါေသးတယ္...ေတာ္ၾကာ ေစာေစာစီးစီး ပြဲသိမ္းေနရဦးမယ္"
ေစာေပစကားေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ အားပါးတရ ရိုက္ဖို ့ရြယ္ေနေသာ ႂကြက္နီ၏ လက္မ်ားတုန္ ့သြားရသည္။
ဟုတ္သားဘဲ....စိတ္ရွိတိုင္းေကၽြးလိုက္ရင္ ခဏေလးနဲ ့ရပ္သြားလိမ့္မယ္..ဟုသတိရသြားေသာေၾကာင့္ အရိုက္ရပ္လိုက္၏။
ေနာက္ထပ္ရွိေနပါေသးသည္။
ႂကြက္နီ...အနားတြင္ အဆင္သင့္ရွိေနေသာပုံးကို ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး ကိုရဲကိုလွမ္း ပက္လိုက္သည္။
တီကို ဆားႏွင့္တို ့သလို ထုပ္တန္းမွတြဲေလာင္းဆြဲခံထားရေသာ ကိုရဲတစ္ေယာက္ ထြန္ ့ထြန္ ့လူးသြားေလသည္။
ဆားေရမ်ားႏွင့္ စုတ္ျပဲေနေသာအေရျပားတို ့ထိေတြ ့မႈေၾကာင့္ ကိုရဲတစ္ေယာက္ ငရဲသို ့ေရာက္ေနသလား ထင္မွတ္မွားရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္မိရေလသည္။
ရက္စက္မႈက ရမ္းကားလြန္းလွေသာေၾကာင့္ စိတ္ဓါတ္မာပါသည္ဆိုေသာ ေလးေလးေမ ခမ်ာ ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္လာမွာကို ေတြးေၾကာက္ေနမိသည္အထိပင္.....။
သိပ္ၾကာၾကာမေစာင့္လိုက္ရပါ....
ကိုရဲသတိလစ္သြားေသာေၾကာင့္ မေလးဘက္သို ့လွည့္လာၾကသည္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ေစာေပကိုယ္တိုင္ထလာ၏။
ကြပ္ပ်စ္ေပၚတြင္ ပက္လက္ျဖစ္ေနေသာ မေလးကို ငုံ ့ၾကည့္ရင္း
"ေကာင္မ.....ဘယ္လိုလဲ....သစၥာေဖာက္ေလာက္တက္မ....ထြီ...နင္ဘယ္ေလာက္ခံနိုင္ရည္ရွိမလဲၾကည့္ရေသးတာေပါ့"
မေလး တစ္ခုခုျပန္ေျပာလိုက္ခ်င္ေသာ္လဲေျပာလို ့မရ....
ေစာေပ ပုံစံက သူတို ့ကို တစ္ကယ္ႀကီး သစၥာေဖာက္လို ့ထင္ေနပုံ ရသည္။
ေလးေလးေမကို ၾကည့္ေနမိေသာ ေစာပစိတ္ထဲမွာေတာ့
"ေကာင္မ...႐ုပ္ေလးကသနားကမားနဲ ့" ဟုေတြးေန၏။
"ဒီဟာမကို အဝတ္ေတြခၽြတ္လိုက္စမ္းကြာ"
စိတ္ကူးေပါက္သြားေသာေၾကာင့္ ႂကြက္နီဘက္လွည့္ၿပီး အမိန္ ့ေပးလိုက္ေတာ့ ႂကြက္နီသေဘာက်သြားသည္။
အဝတ္မ်ားကို ႀကိဳးမျဖည္ဘဲ ဓါးႏွင့္ ဆြဲဆုတ္ျပစ္လိုက္ၿပီးေသာအခါ မေလး၏ စြဲမက္ဖြယ္ကိုယ္လုံးႀကီး ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။
အခန္းတြင္းရွိသူအားလုံး၏ စိတ္ေတြက ႏွိပ္စက္ရန္ထက္ အားပါးတရ တက္လိုးျပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္မိေနၾက၏။
ေစာေပ အနားကပ္သြားၿပီး ေလးေလးေမ၏ နို ့သီးေခါင္းေလးတစ္ဖက္ကို တအား ဆြဲလိမ္ျပစ္လိုက္သည္။
နာၾကင္မႈေၾကာင့္ ရႈံ ့မဲ ့သြားေသာမ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ရင္း ေစာေပ သေဘာက်သြားမိသည္။
ေနာက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲလိမ္လိုက္ေတာ့ မေလးမ်က္ရည္မ်ားပင္ဝဲလာရသည့္ နာၾကင္မႈမ်ိဳးကို ခံစားလိုက္ရသည္။
ကစားစရာအသစ္ရေသာ ကေလးတစ္ေယာက္လို ေစာေပ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိသည္။
ဒီလို ႏွိပ္စက္ရတာကို ႏွစ္ၿခိဳက္လာမိသည္။
နို ့အုံႀကီးႏွစ္လုံးကို ဖ်န္း ကနဲေနေအာင္လက္ဝါးႏွင့္ ပိတ္ရိုက္ျပစ္လိုက္သည္။
နီရဲရဲ ထင္က်န္ေနရစ္ေသာ လက္ငါးေခ်ာင္းရာႀကီးက အားဘယ္ေလာက္ပါသည္ဆိုတာကို ေဖၚျပေနသည့္ႏွယ္ပင္...
ၾကည့္ေနသူမ်ား လီးေတာင္လာၾကသည္။
ေစာေပ ႂကြက္နီကို အလွည့္ေပးလိုက္၏။
မ်က္စိေရွ ့မွာေရာက္ေနေသာ အဆီတစ္ထပ္ အသားတစ္ထပ္ႀကီးကိုၾကည့္ရင္း သူ ့ဆရာ ေက်ာ္ဒင့္ကို သတိရလိုက္မိေသာေၾကာင့္ လီးေတာင္ေနတာေတာင္က်သြားရသည္။
ခါးမွာဝတ္ထားေသာခါးပတ္ကိုခၽြတ္လိုက္ၿပီး"ေဖ်ာင္း" ကနဲရိုက္ခ်လိုက္ေတာ့မွ စိတ္ထဲနဲနဲ ေျပသလိုျဖစ္သြား၏။
ျဖဳဝင္းေသာ အသားေပၚတြင္ထင္က်န္ေနခဲ့ေသာခါးပတ္ရာ အေမၽွာင္းလိုက္ႀကီးက ခ်က္ျခင္းေသြးေျခဥ သလိုျဖစ္လာ၏။
ခုခ်ိန္ထိ မေလး ေတာင့္ခံေနသည္။
အရမ္းကာေရာ နာၾကင္ဟန္မျပဳမိေအာင္ထိန္းထားသည္။
ေသကာမွေသေရာ လူယုတ္မာေတြ ဝမ္းမသာရေအာင္ ေတာင့္ခံသည္။
ခံနိုင္ရည္ ဘယ္ေရြ ့ဘယ္မၽွထိလဲဆိုတာေတာ့ မေလးလဲမသိ....
ေနာက္ထပ္ ခါးပတ္စာႏွစ္ခ်က္ခံလိုက္ရတဲ့အထိ မေလးခံနိုင္ရည္ရွိေသးသည္။
"ႂကြက္နီ....ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ရိုက္စမ္းကြာ"
ေစာေပအမိန္ ့ေပးသံကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ မေလးလန္ ့သြားမိသည္။
ေနမထိ၊ေလမထိ အသႏုေလးကို ေဆာ္မည္တဲ့.....
မလန္ ့ဘဲေနနိုင္ရိုးလား..
ႂကြက္နီ...သူ ့တပည့္မ်ားကို လိုခ်င္ေသာအေန အထားရေအာင္လုပ္ခိုင္းေနတာကိုၾကည့္ရင္း ေစာေပ ေသာက္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာေသာေၾကာင့္ အနားမွတစ္ေယာက္ကို သြားယူခိုင္းလိုက္ရသည္။
အစက ကိုယ္တိုင္ ႏွိပ္စက္ရန္အားခဲထားေသာေၾကာင့္ ေသာက္စရာယူမလာမိခဲ့.............
ခုေတာ့ ေဘးကထိုင္ၾကည့္ၿပီး လုပ္ေစခ်င္သလို ညႊန္ၾကားေနရတာ အရသာပိုရွိၿပီး ေသာက္ခ်င္လာေသာေၾကာင့္ သြားယူခိုင္းလိုက္ရသည္။
ႂကြက္နီစီစဥ္ေနပုံက သေဘာက်စရာေကာင္းေနသည္။
လက္ႏွစ္ဖက္၊ေျခႏွစ္ဖက္ကို ကြပ္ပ်စ္ေထာင့္စြန္းမ်ားႏွင့္ ကားယားႀကီးျဖစ္ေအာင္ခ်ည္ထားရာမွ
ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကိုျဖဳတ္လိုက္ၿပီး မိုးေပၚေထာင္သည့္ပုံစံမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ေခါင္မိုးမွ တန္းမ်ားႏွင့္ဆြဲထားသည္။
ခါးကို ကြပ္ပ်စ္ႏွင့္ ကပ္ခ်ည္လိုက္သည္။
ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖဲကား၍ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း မိုးေပၚေထာင္ေပးထားရေသာ အေနအထားမ်ိဳးျဖစ္သြား၏။
ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ျပဴးထြက္ေနသည္။
ေဆာ္ေတြကို ဖင္လိုးရတာ ဝါသနာပါေသာ ေစာေပကေတာ့ ေလးေလးေမ၏ စအိုဝေလးကိုလိုက္ၾကည့္ရင္း အဖြင့္မခံရေသးေသာ ပါကင္ေလးမွန္း သိလိုက္၏။
ေစာက္ဖုတ္ကေတာ့ လိုးၿပီးသားမွန္းသိသာစြာ ေစာက္ေခါင္းေလးက မဟတဟ ေလးပြင့္အာေနသည္။
သက္မဲ့အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို အလုပ္ခံေနရေသာ ေလးေလးေမ၏ စိတ္ထဲတြင္ မည္သို ့ခံစားေနရသည္ေတာ့မသိ....
ေတြ ့ျမင္ေနရေသာ သူမ်ားအတြက္ကေတာ့ ရာဂမီးထဲသို ့ ေလာင္စာထိုးေပးေနသလို ခံစားေနၾကရေလသည္။
ႂကြက္နီ အားလုံးစိတ္တိုင္းက် စီစဥ္ၿပီးေနာက္ ေစာေပကို ၾကည့္လိုက္မိ၏။
ေစာေပ အရက္ေသာက္ရင္းဇိမ္က်ေနတာေတြ ့လိုက္ရသည္။
ဆက္လုပ္ရန္ ညႊန္ၾကားမႈမေပးေသးေသာေၾကာင့္ အသာရပ္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
ခဏေနေတာ့ ေစာေပထိုင္ရာမွ ထလာၿပီး ႂကြက္နီလက္ထဲမွ ခါးပတ္ကိုလွမ္းေတာင္းသည္။
ခါးပတ္ကို ေသခ်ာကိုင္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ သေဘာမက်ဟန္ျဖင့္ ႂကြက္နီကို ခါးပတ္ျပန္ေပးသည္။
"ႂကြက္နီ.....မင္းေကာင္ေတြထဲက တစ္ေကာင္ကို ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းေလာက္ျဖတ္ခိုင္းစမ္းကြာ...တစ္ေတာင္စီေလာက္ျဖတ္ခိုင္း.. ငါးပိုင္းေလာက္ လိုခ်င္တယ္"
ႂကြက္နီမွာ.. ဥကၠ႒ ဘာလုပ္ဖို ့မွန္းမသိေသာ္လဲ စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ရေလေအာင္ သူ ့တပည့္မ်ားကို လုပ္ခိုင္းလိုက္ရသည္။
လိုခ်င္တာရေတာ့ ေစာေပက ႀကိဳးမ်ားကိုဖြာျပစ္လိုက္ၿပီး ေအာက္ေျခကို စုၿပီးစည္းလိုက္ေလသည္။
ခုခ်ိန္ထိ ေစာေပဘာလုပ္ေနမွန္း ႂကြက္နီ သေဘာမေပါက္ေသးေပ..။
ေစာေပ စိတ္တိုင္းက်ျပဳလုပ္ၿပီးသြားေတာ့ ႀကိဳးမ်ားကိုစုၿပီးဖြာထားေသာ ႀကိဳးၾကာပြတ္တစ္ခုလို ျဖစ္လာ၏။
လက္ထဲမွ ႀကိဳးမ်ားကို ေလထဲသို ့တစ္ခ်က္ စမ္းသလိုရိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ႂကြက္နီကို ေပးလိုက္သည္။
ႂကြက္နီလွမ္းယူရင္း သူ ့ကို ဒီဥစၥာ သုံးေစခ်င္တာမွန္းသေဘာေပါက္စြာ ေစာေပလုပ္သလို ေလထဲသို ့အစမ္းသေဘာႏွင့္ တစ္ခ်က္လႊဲရိုက္ၾကည့္ၿပီး သေဘာက်လၽွက္ရွိ၏။
ေလးေလးေမကေတာ့ ေစာေပတို ့ဘာလုပ္ေနလဲမျမင္ရေပ...
"ဖ်န္း" ကနဲအသံႏွင့္အတူ ေစာက္ဖုတ္တြင္ ပူကနဲ နာၾကင္မႈကိုခံစားလိုက္ရေတာ့မွ အရိုက္ခံလိုက္ရတာကို သိလိုက္ရသည္။
အရွက္၊သိကၡာ၊ေဒါသ၊နာၾကင္မႈ စေသာေဝဒနာေပါင္းစုံ အေတြးေပါင္းစုံႏွင့္ သိစိတ္က လြတ္ထြက္လုမတတ္ ျဖစ္ေနမိသည္။
ျမန္ျမန္ေသသြားရင္လဲေကာင္းသားဟု ေသရမွာကို မက္မက္ေမာေမာ ျဖစ္ေနမိ၏။
ရိုက္ခ်က္တစ္ခ်က္ က်ေရာက္လာတိုင္း ခံစားရသည့္ေဝဒနာက ဆိုးလြန္းလွသည္။
ပါစပ္ထဲ အဝတ္ဆို ့ထားတာေတာင္မွ ေအာ္ဟစ္ျငည္းျငဴသံက တအင္းအင္း တအားအားႏွင့္ ဝူးဝူးဝါးဝါး ေပၚထြက္ေနသည္။
ဘယ္လိုပင္ထိန္းထားေသာ္ျငားလဲ မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္စမ်ားက စီးက်လာသည္။
ႂကြက္နီရိုက္ေနရင္းမွ မေလးေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံး နီရဲၿပီး အရွိုးရာမ်ားထပ္ထပ္ၾကမ္းေနသည္။
ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာလဲေရာင္ကိုင္းၿပီးေဖာင္းတက္ေနသည္။
ႂကြက္နီေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့ တစုံတရာကိုေတြ ့မိလိုက္ေသာေၾကာင့္ ေစာေပဘက္လွည့္၍
"ဥကၠ႒....ၾကည့္စမ္းပါဦး....ေကာင္မဒီေလာက္ရိုက္ေနတာေတာင္ေစာက္ဖုတ္က ေစာက္ရည္ေတြထြက္ေနေသးတယ္" ဟုေျပာလိုက္မိရသည္။
ႂကြက္နီစကားကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ ေစာေပ စိတ္ဝင္စားစြာ ထရပ္လိုက္မိသည္။
မေလးမွာေတာ့ ႂကြက္နီစကားေၾကာင့္ တစ္ခါထဲ အသက္ထြက္ေတာ့မတတ္ ရွက္မိသြားသည္။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္လဲ သတိမထားမိခဲ့.......
ဘာေၾကာင့္ဒီလိုျဖစ္ရမွန္းလဲစဥ္းစားလို ့မရ.......
ဒီေလာက္..ေသလုမတတ္ႏွိပ္စက္ ရိုက္ႏွက္ခံေနရတာေတာင္မွ ေစာက္ရည္ကထြက္လာရပါေသးသတဲ့........
နာၾကင္ရတာထက္ေတာင္ အခံရခက္စြာ ျဖစ္မိရသည္။
ေစာေပလဲ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုၾကည့္ရင္းက အံၾသထူးဆန္းေနမိသည္။
ေလးေလးေမဒီေလာက္ တဏွာႀကီးမွန္း လက္ေတြ ့မို ့သာယုံရသည္။
ေစာက္ေခါင္းေပါက္မွ ေစာက္ရည္မ်ား စီးက်ေန၏။
သတ္ျပစ္ရမွာေတာင္ႏွေမ်ာစရာေကာင္းေနသည္။
ဒီလိုေဆာ္မ်ိဳးကို စိတ္တိုင္းက်လိုးလိုက္ရပါက ဘယ္ေလာက္မ်ားေကာင္းလိမ့္မလဲ လို ့ေတြးမိသည္။
လုပ္လို ့ေတာ့မျဖစ္....လူအမ်ားႀကီးရွိေနသည္။
အကုန္ဝိုင္းလုပ္တယ္ဆိုဦးေတာ့....အားလုံးဝိုင္းလိုးၾကတယ္ဆိုဦးေတာ့ ....
ေရွ ့ေရးကရွိေနေသးသည္။
ခုလို ညႇင္းပမ္းႏွိပ္စက္တာက အေၾကာင္းမဟုတ္ေသာ္လဲ တရားခံကို ဝိုင္းၿပီးမုဒိန္းက်င့္လိုက္သည္ ဆိုတာမ်ိဳး အျဖစ္မခံနိုင္ေသာေၾကာင့္သာ ခ်ဳပ္တီးထားလိုက္ရသည္။
"ဟိုေကာင္ကို ေအာက္ခ်ေပးလိုက္စမ္း"
ကိုရဲကို ညႊန္ျပၿပီး ေအာက္သို ့ခ်ခိုင္းလိုက္သည္။
ေစာေပစိတ္ကူးက ထိုႏွစ္ေယာက္ကို ေပးလိုးၿပီး မ်က္စိ စားပြဲထိုင္မလို ့ျဖစ္သည္။
သို ့ေသာ္ ကိုရဲက သတိလစ္ေမ့ေမ်ာလၽွက္ရွိေနသည္။
ေရျဖင့္ေလာင္းေသာ္လဲ ခဏေလာက္သာသတိရလာသည္။
"ေတာက္....ေခြးမသား....ေစာက္ျဖစ္ကိုမရွိဘူး"
ေစာေပ ေဒါသျဖစ္စြာ ဆဲေရးလိုက္မိ၏။
မေလးလဲ ကိုရဲလို သတိလစ္ေမ့ေမ်ာၿပီး ေလာကႀကီးႏွင့္ အဆက္ျပတ္ခ်င္ေနပါသည္။
မေလးက နဂို စိတ္မာသူမို ့ေတာင့္ခံေနနိုင္သည္။
ဒီလို ေမ့ေမ်ာမသြားျခင္းကိုက ငရဲထက္ဆိုးေသာ အျဖစ္ကို ၾကဳံေတြ ့ခံစားေနရေအာင္ ေထာက္ကူေပးေနသလို ျဖစ္ေနေတာ့၏။
မနက္ခင္း၏အလင္းေရာင္က ေလာကကိုေႏြးေထြးမႈေပးနိုင္႐ုံေလာက္သာျဖာက်လၽွက္ရွိသည္။
ေက်းငွက္အေပါင္း၏ တြန္ၾကဴးသံကလဲ မနက္ခင္းပန္းခ်ီကားကို ေဆးတစ္စက္ျဖည့္သည့္အလား..........
ပုံမွန္အားျဖင့္ဆိုရလၽွင္မူ သာယာလွပေသာမနက္ခင္းတစ္ခုပင္ျဖစ္ေလသည္။
မေလးႏွင့္ကိုရဲတို ့ႏွစ္ေယာက္ကို တြဲထုတ္လာၾကသည္။
ႏွစ္ေယာက္စလုံး သိစိတ္မရွိဘဲ ေမ့ေမ်ာလၽွက္ရွိေနၾက၏။
စခန္းရွိလူအားလုံး ကြင္းျပင္ရွိရာသို ့ တဖြဲဖြဲေရာက္လာေနၾကသည္။
မေန ့ကလူသတ္ပြဲလိုမဟုတ္ဖဲ အခမ္းအနားတစ္ခုလို စီစဥ္ထားသည္။
အဆင္သင့္ျပင္ထားေသာ စင္ေရွ ့တြင္ ထိုင္ခုံႏွစ္လုံးကို သီးသန္ ့ခ်ထားသည္။
ထိုခုံေပၚမွာေတာ့ တရားခံဟု သတ္မွတ္ခံထားရေသာ ကိုရဲႏွင့္ ေလးေလးေမ.....
အေစာင့္မ်ားက အသင့္ေနရာယူထားသည္။
မၾကာခင္ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားေရာက္လာၾကမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လုံျခဳံေရး အထူးတင္းၾကပ္ထားသည္။ိ
တစ္ဖက္နိုင္ငံ နယ္စပ္ၿမိဳ ့ရွိ အုပ္ခ်ဳပ္သူအႀကီးအကဲအခ်ိဳ ့ႏွင့္ သတင္းေထာက္မ်ားအပါအဝင္ အဖြဲ ့ကို လၽွို ့ဝွက္ေထာက္ပံေနေသာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့မွ အႀကီးအကဲမ်ားကိုပါ ဖိတ္ၾကားထားသည္။
အခမ္းအနားစေတာ့ ထင္ထားတာထက္ပင္စည္ကားေနေသးသည္။
ေစာေပစကားစေျပာသည္။
အခုေတြ ့ျမင္ရတာ အစိုးရက ေစလႊတ္လိုက္ေသာ ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္ ေထာက္လွန္းေရးမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း။သူတို ့ဝန္ခံထြက္ဆိုထားသည္မ်ား မိမိတို ့လက္ဝယ္တြင္ရွိေၾကာင္း။
မိမိတို ့ေထာက္လွန္းေရးတပ္ဖြဲ ့မွ လက္ဦးမႈယူနိုင္ခဲ့၍သာ ကံေကာင္းသြားေၾကာင္း။မေန ့ညက စစ္ေဆးေတြ ့ရွိခ်က္အရ မိမိတို ့တစ္ဖြဲ ့လုံးကို အဆိပ္ခတ္လုပ္ႀကံမည္ကို ေဖာ္ထုတ္သိရွိခဲ ့ရပါေၾကာင္း။သတင္းေထာက္မ်ားသိရွိလိုသည္ကို စခန္း၏ ေထာက္လွန္းေရး ေခတၱ တာဝန္ခံ ႂကြက္နီကို ေမးျမန္းနိုင္ပါေၾကာင္း..
စသည္ျဖင့္ လုပ္ဇာတ္ခင္းေျပာဆိုသြားခဲ့ၿပီး လူေရွ ့သူေရွ ့မွာဘဲ ေလးေလးေမႏွင့္ ကိုရဲတို ့ကို ေသနတ္ႏွင့္ ပစ္သတ္ ကာအျပစ္ေပးအေရးယူလိုက္သည္။
သတင္းေထာက္မ်ားတဖ်တ္ဖ်တ္ႏွင့္ ဓါတ္ပုံရိုက္ယူေနေသာ အဆိပ္ထုပ္ဆိုသည္မွာ စခန္းတြင္ အလြယ္တကူရနိုင္ေသာ ဓါတ္ခဲ အတြင္းမွ ကာဗြန္မႈန္ ့မ်ားျဖစ္ေၾကာင္းကိုေတာ့
ေစာေပတို ့အုပ္စုမွလြဲ၍ မည္သူမွမသိလိုက္ၾက..။
ေတာထဲမွာ ဘယ္သတင္းေထာက္က ဓါတ္ခြဲစမ္းသပ္ေနမွာမို ့လို ့လဲဟူေသာ ေစာေပ၏စကားကို ႂကြက္နီျပန္လည္ၾကားေယာင္ေနမိခဲ့သည္။
အမွန္တရားအတြက္၊လြတ္လပ္မႈအတြက္၊ယုံၾကည္ခ်က္အတြက္....
စသည္ျဖင့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ လက္နက္စြဲကိုင္တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကေသာ ရဲေဘာ္တစ္ခ်ိဳ ့ကေတာ့ ထာဝရ အနားရသြားၾကေပၿပီ။
ရင္ထဲမွာ...မေက်နပ္ျခင္းႏွင့္ ခံျပင္းေဒါသမ်ားကို ထုပ္ပိုးယူေဆာင္ကာ ထြက္ခြါသြားခဲ ့ၾကေလၿပီ။
ယုတ္မာရက္စက္တတ္သူတစ္ခ်ိဳ ့လဲ ေသဆုံးကုန္ၾကၿပီျဖစ္သလို....အခ်ိဳ ့လဲ ခုခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္ ယုတ္မာေနဆဲ....ရက္စက္ေနဆဲ....
ေက်ာ္ဒင္ကအခ်ိန္အေတာ္ၾကာကုသမႈခံယူကာျပန္လည္ေကာင္းမြန္လာခဲ့ပါသည္။
စခန္းဥကၠ႒ေစာေပ၏ ကူညီမႈႏွင့္ ကမၻာ ့အင္အားႀကီးနိုင္ငံတစ္ခုတြင္ နိုင္ငံသားအျဖစ္ေတာင္ ခံယူထားေသးသည္။
ေစာေပလဲ ယကၡဳအခ်ိန္မွာ ေက်ာ္ဒင္ႏွင့္အတူ နိုင္ငံႀကီးသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ အတိုက္အခံလုပ္လို ့ေကာင္းဆဲပင္...။
ေသဆုံးသြားရသူမ်ားကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္ ေၾကေအးနိုင္လိမ့္ဦးမယ္မထင္.....
ၾကမၼာရဟတ္ တစ္ပတ္လည္သည္ဆိုပါကလဲ ထိုရဟတ္ႀကီးက အေႏွးဆုံးအရွိန္နဲ ့သာ လည္ေနပုံရေလသည္....။
ေခတ္ဆိုးတစ္ခုတြင္ သားေကာင္ျဖစ္ခဲ ့ရသူမ်ားအတြက္ကေတာ့..........
ဒီဘဝ...ဒီမၽွနဲ ့သာ ဝ႗္ရွိသမၽွေၾကပါေစလို ့ဆုေတာင္းေပး႐ုံမွတပါး...................
ၿပီးပါၿပီ။ ။