"မင္းကို ကႏူးေလွနဲ ့လိုက္ပို ့တဲ့ေကာင္ေတြေနာက္လိုက္တာနဲ ့တူပါတယ္ကြာ....တကယ္သာ ငါက သူတို ့ေျပာတဲ့အတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ မင္းကိုဘဲ အရင္ဆုံးေရြးရမွာဘဲေဟ့
ဟား...ဟား....ကဲ ..ကဲ..ထရပ္စမ္းပါဦးကြ"
တန္ဘိုးရားထရပ္လိုက္ရ၏။ကပၸတိန္ မက္ဖာဆန္က သူ ့ကိုဂ႐ုတစိုက္ၾကည့္ရႈေနတာကို ေတြ ့လိုက္ရသည္။
"မင္းကို ငါေတြ ့ဖူးေနသလိုဘဲ"
"ဟုတ္ကဲ့.....ၿခံဝင္းထဲမွာေနရတုန္းက ေတြ ့ဖူးတာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ခင္ဗ်ာ"
မက္ဖာဆင္က သူ ့ကိုဒုကၡေပးမည္ မဟုတ္မွန္းသိလိုက္ရေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရား ခပ္ရဲရဲပင္ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
မက္ဖာဆင္က သူ ့ေခါင္းကို ခပ္ေလးေလးခါယမ္းလိုက္သည္။
"မဟုတ္ေသးပါဘူးကြာ...အဲဒီေလာက္နဲ ့ေတာ့ မင္းကိုမွတ္မိမေနေလာက္ပါဘူး...ေနစမ္းပါဦး....မင္းကို ငါဘာေၾကာင့္မွတ္မိေနပါလိမ့္"
စဥ္းစားေနရင္းက အမွတ္ရသြားေသာေၾကာင့္ မက္ဖာဆင္ျပဳံးမိသြားရသည္။
"မွတ္မိၿပီေဟ့....မြန္ဂိုဒြန္ေသတုန္းက ရန္ဒိုရဲတိုက္ႀကီးထဲကိုသြားၾကည့္တုန္းက မင္းပုံတူပန္းခ်ီကားကို ေတြ ့ခဲ့တာကြ...ရန္ဒိုရဲတိုက္ထဲက ပန္းခ်ီကားေလကြာ....
ဟုတ္တယ္ေဟ့....အဲဒါမင္းဘဲ"
"ဟုတ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ....အဲဒါ အာဖရိကမွာ က်န္ေနရစ္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ့ဝိညာဥ္ပါဘဲခင္ဗ်ာ"
"ေအးကြာ.....ပုံကေတာ့ တကယ္တူ...တကယ္ေကာင္းတာဘဲကြ"
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ သူက သေဘၤာသားတစ္ေယာက္ကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။
"ေဟ့....မက္ကြပ္..ထုံးစံအတိုင္းဆက္လုပ္..သူတို ့ကိုေရဆြဲခိုင္းၿပီး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေလာင္းခိုင္း..သူတို ့ကို သန္ ့ရွင္းပါေစ၊ၿပီးရင္ ေရသန္ ့တိုက္၊ သံပုရာ
သီးတစ္လုံးစီေပးၿပီး စုပ္ခိုင္းလိုက္ဦး...ေနာက္တစ္သုတ္တက္မလာခင္ စားစရာေကၽြးထားလိုက္...ဒို ့မွာမသန္ ့ရွင္းတဲ့ အစားအေသာက္မရွိဘူးမဟုတ္လား..ပထမအသုတ္ကို ေကၽြး
ၿပီးသြားရင္ ေနေရာင္ခံခိုင္းထားလိုက္..သူတို ့ရွင္းသြားရင္....ေနာက္တစ္သုတ္ကို သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္ခိုင္းၿပီး ေကၽြးထားလိုက္...ေအာ္..ေနဦးေဟ့...ဒီေကာင္ေလးကို အင္အားျပည့္လာ
ေအာင္လုပ္ေပး၊လိမ္းေဆးနဲ ့ေက်ာကိုလိမ္းေပၿပီးအနားယူခိုင္းထားလိုက္..သူ ့ကိုဘာမွမခိုင္းနဲ ့...ေနဝင္တဲ့အထိ ကုန္းပတ္ေပၚမွာဘဲ ထိုင္ခိုင္းထားလိုက္...ဟုတ္ၿပီလား"
စားေသာက္ၿပီး၊ေဆးလူးၿပီးသြားေသာအခါ ကပၸတိန္မွာသြားသည့္အတိုင္း ကုန္းပတ္ေပၚတြင္ ေနရာတစ္ခုရွာၿပီး တန္ဘိုးရားထိုင္ေနလိုက္သည္...။
ကုန္းပတ္ေပၚတြင္ လႈပ္ရွားေနေသာ အာဖရိကသားမ်ားကို ေငးၾကည့္ေနလိုက္မိသည္။
ေပ်ာ္ရႊင္စေနာက္ေနသူမ်ား.....စိတ္ညစ္မွိုင္ေတြေနေသာသူမ်ား...စုံလင္လွေပသည္။
ဂါဝန္ဝတ္ထားေသာ အမဲမတသိုက္က သူ ့ကို ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနၾကသည္။
တစ္သုတ္ၿပီးတစ္သုတ္ တက္လာလိုက္ၾက...ေရခ်ိဳးၾက..စားေသာက္ၿပီး ျပန္ဆင္းသြားၾက...ဒီလိုႏွင့္တေန ့တာကုန္လြန္သြားရျပန္သည္။
တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ လူျဖဴေတြကို မုန္းတီးေနမိသည္။
သူ ့ဝိညာဥ္ကို ႏွစ္ကိုယ္ခြဲေပးေသာ မြန္ဂိုဒြန္ ကိုလဲမုန္းသည္။
သူ ့အား ညႇာတာစြာ သက္သာခြင့္ကို ေပးခဲ့ေသာ ကပၸတိန္ မက္ဖာဆင္ကိုလဲ မုန္းမိသည္။
အျဖဴေကာင္ေတြႏွင့္ အမည္းမ်ား၏ ကြာျခားမႈကို သူသိျမင္သေဘာေပါက္ေနၿပီမဟုတ္ပါလား.....။
တခုခုအလိုရွိၿပီဆိုလၽွင္ လူျဖဴေတြက ေပ်ာ့ေျပာင္းေနတတ္သည္။
မြန္ဂိုအဖိုးႀကီးက သူပန္းခ်ီဆြဲလိုေသာေၾကာင့္ သူ ့အေပၚ ျငင္သာစြာဆက္ဆံခဲ့သည္။
ကပၸတိန္က သူ ့ကိုေရာင္းစားလိုေသာေၾကာင့္ သေဘာေကာင္းျပေန၏။
ဒီလူျဖဴေကာင္ေတြရဲ ့စိတ္က ခန္ ့မွန္းရခက္လွသည္။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူကေတာ့ လူျဖဴေတြကို မုန္းစရာေကာင္းသူမ်ားအျဖစ္သာ ျမင္ေနခဲ့မိပါေတာ့သည္။
တန္ဘိုးရားသေဘၤာဝမ္းထဲသို ့ျပန္ဆင္းရေသာအခ်ိန္တြင္ အရင္ကလို ညစ္ပတ္နံေစာ္ေနတာမ်ိဳးမရွိေတာ့ဘဲ ၾကမ္းမ်ားကို ေျပာင္စင္ေနေအာင္ သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္ထားၾကေၾကာင္း ေတြ ့လိုက္ရေလသည္။
လူမ်ားတာကလြဲ၍ အနံ ့အသက္ကင္းစြာ သန္ ့ရွင္းေနေသာေၾကာင့္ေနရတာ သက္ေတာင့္သက္သာရွိေနၾကရသည္။
ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ သူတို ့၏စိတ္ဓါတ္မ်ား ေပါ့ပါးလာရၿပီး စိတ္သက္သာရာ ရေနမိၾကသည္။
တန္ဘိုးရားက မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္ေနၾကၿပီျဖစ္ေသာ ဆာဗန္းပူး၊အမ္ေဒါင္း၊ခန္ဒါရိုးႏွင့္ အိုမို တို ့ႏွင့္ဝိုင္းဖြဲ ့ကာ စကားေျပာေနမိၾကသည္။
အမ္ေဒါင္း၏ေပါင္ေပၚကို ေခါင္းတင္လွဲခ်လိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားကပင္ စတင္ေျပာဆိုလိုက္သည္။
"အာဖရိကမွာက်န္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဝိညာဥ္က မန္ဒိုးမားတို ့ကိုလက္စားေခ်ဖို ့လုံေလာက္ေနၿပီဆိုေတာ့ အခုလက္ရွိကၽြန္ေတာ့္ ဝိညာဥ္က လူျဖဴေတြကို မုန္းနိုင္ဖို ့ဘဲျဖစ္ရမယ္ဗ်...ကၽြန္ေတာ့္ဝိညာဥ္သာ အင္အားေကာင္းလာခဲ့ရင္ ေတြ ့သမၽွလူျဖဴေတြအေပၚ အမုန္းအင္အားေတြရလာနိုင္မယ္ထင္တယ္"
"လူျဖဴမေတြကိုေရာကြာ"
အမ္ေဒါင္းက ဝင္ေရာက္ေမးခြန္းထုတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
တန္ဘိုးရားအေနႏွင့္ ဒီအေၾကာင္းကို တစ္ခါမွ စဥ္းစားမိျခင္းမရွိခဲ့ဖူးေပ။
မြန္ဂိုအဖိုးႀကီး၏ ပန္းခ်ီကားထဲတြင္ေတာ့ လူျဖဴမိန္းမဆိုသည္မ်ားကို ေတြ ့ဖူးလိုက္ပါသည္။
အျပင္တြင္ တကယ္ရွိမရွိကိုေတာ့ သူ ့အေနႏွင့္ ဘယ္လိုမွ မစဥ္းစားတတ္။
"လူျဖဴမဆိုတာ အျပင္မွာတကယ္ေရာရွိလို ့လားကြာ"
သူျပန္လည္ေမးခြန္းထုတ္လိုက္မိပါသည္။
"ဟ..ေသခ်ာေပါက္ရွိရမွာေပါ့ကြ...ဒီလူျဖဴေကာင္ေတြမွာ အေမေတာ့ရွိကိုရွိမွာဘဲ..အေမမရွိဘဲနဲ ့ဒီေကာင္ေတြဘယ္လိုျဖစ္လာနိုင္မွာလဲ....ဒီေတာ့လူျဖဴမဆိုတာလဲ
ရွိေနလို ့ျဖစ္မွာေပါ့ကြ"
အိုမိုက သူစဥ္းစားမိသေလာက္ ဝင္ေရာက္ေျပာဆိုလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
တန္းဘိုးရားအိပ္ခ်င္ေနေသာ္လဲ ေခါင္းထဲသို ့အေတြးစတစ္ခ်ိဳ ့ဝင္ေရာက္လာေသာေၾကာင့္ အိုမိုကို ေမးခ်င္ေနျပန္သည္။
အိုမိုထက္စာလၽွင္ အမ္ေဒါင္းက ပိုသိလိမ့္ မလားလို ့လဲ ခန္းမွန္းလိုက္မိျပန္သည္။
"အမ္ေဒါင္း"
"ဆိုစမ္း...တန္ဘိုးရား"
"ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ေမးခြန္းတစ္ခုေလာက္ ေမးစရာရွိတယ္"
"ေမးစမ္းပါကြ တန္ဘိုးရားရဲ ့..ဘာမ်ားလဲ"
"တကယ္လို ့ဗ်ာ...ကၽြန္ေတာ္က ရြာကမိန္းမနဲ ့သာရခဲ ့မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကေလးရဲ ့အသားအေရာင္က အမည္းဘဲျဖစ္ရမယ္...မွန္ရဲ ့မဟုတ္လား အမ္ေဒါင္း"
"ေအးေလကြာ...မွန္တာေပါ့ဟ"
"အဲဒါဆို အျဖဴေကာင္ေတြရဲ ့မိန္းမ အျဖဴမေတြကေမြးရင္လဲ အျဖဴေလးေတြဘဲျဖစ္မွာေပါ့"
"ဒါေပါ့ကြ.....အျဖဴဘဲျဖစ္ရမွာေပါ့"
အမ္ေဒါင္းက ေျဖသာေျဖလိုက္ရသည္။သူကိုယ္တိုင္သိလို ့ေတာ့မဟုတ္ေခ်။
"ကဲ...ဒီလိုျဖင့္ဗ်ာ....ကၽြန္ေတာ္သာ တကယ္လို ့လူျဖဴမနဲ ့ရပါၿပီတဲ့ဗ်ာ....ဘယ္လိုအေရာင္ထြက္လာမယ္ထင္သလဲ"
ဒီတခါေတာ့ အမ္ေဒါင္းအလြယ္တကူ အေျဖျပန္မေပးနိုင္ေတာ့ေပ။
သူကိုယ္တိုင္က သူ၏နားမလည္မႈကို ဝန္ခံရေပေတာ့မည္။
အေပၚပိုင္းက အျဖဴ၊ေအာက္ပိုင္းကအမည္း....ဒါမွမဟုတ္ မ်က္ႏွာက မည္း၍ေျခေထာက္ေတြက ျဖဴေနမွာလား...တစ္ျခမ္းကျဖဴ၍ တစ္ျခမ္းက မည္းေနမွာလား....
အမ္ေဒါင္း မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ေပ။
"အဲဒါေတာ့ ငါမသိတာအမွန္ဘဲကြ တန္ဘိုးရားရ"
"ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတာကေတာ့ အမည္းေလးေတြတင္မက အျဖဴေလးေတြပါေရာၿပီးပါလာမယ္ထင္တယ္ဗ်"
ထိုအေမးကိုလဲ အမ္ေဒါင္းက မေျဖတတ္ေပ။
"မသိေတာ့ပါဘူးကြာ..."
"ျမင္းက်ားမ်ားလို အျဖဴနဲ ့အနက္စင္းေလးေတြလဲျဖစ္နိုင္ေသးတာဘဲဗ်"
တန္ဘိုးရားေနာက္ဆုံးေျပာလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္ သူတို ့မ်က္လုံးထဲတြင္ ျမင္းက်ားပုံစံႏွင့္ လူေလးေတြကို ေတြးမိလိုက္ေသာေၾကာင့္ ရယ္ေမာမိလိုက္ၾကေပေတာ့သည္။
အခန္း(၆)
ေန ့ရက္တို ့က ေရြ ့ေရြ ့ေျပာင္းလဲလၽွက္ရွိေနသည္။
တစ္ခါတရံ ပင္လယ္ျပင္က စိမ္းလဲ့လဲ့အေရာင္ရွိ၍ ၿငိမ္သက္ေနတတ္ေသာ္လဲ တစ္ခါတရံတြင္ေတာ့ လွိုင္းေလေတြထန္ကာ သေဘၤာရြက္တိုင္ခ်င္းပြတ္တိုက္သံက
ဆူညံစြာ ထြက္ေပၚေနတတ္ျပန္ပါသည္။
အစားအစာတို ့သည္လည္း အဆိုးရြားဆုံးေသာ အေျခအေနထက္ပင္ ပိုမိုဆိုးရြားလာခဲ့သည္။
အခ်ိဳ ့ေသာကၽြန္ေတြက အစားစားရန္ပင္ ျငင္းဆိုလာၾကေတာ့သည္။
သို ့ေသာ္လည္း သူတို ့၏ ျငင္းဆိုမႈက တာရွည္မခံပါ။
ကပၸတိန္ မက္ဖာဆင္က ကၽြန္ေတြကို အရိုးေပၚအေရတင္ အေျခအေနမ်ိဳးႏွင့္ ေတြ ့ျမင္လိုသူမဟုတ္ရကား စားေသာက္ရန္ ျငင္းဆိုေသာ ကၽြန္ကို သေဘၤာကုန္းပတ္ေပၚတြင္ သေဘၤာ
သားအခ်ိဳ ့၏အကူအညီႏွင့္ မလႈပ္ရွားနိုင္ေအာင္ ပက္လက္အေနအထားျဖင့္ ကိုင္ခ်ဳပ္ထားေစကာ အျခားသေဘၤာသားတစ္ေယာက္က သစ္သားဒုတ္ခၽြန္ခၽြန္ရွည္ရွည္ႏွင့္ ပါးစပ္ကိုထိုးကလန္ ့ကာပြင့္ဟေစၿပီး အစာမ်ားကို ပါးစပ္တြင္းသို ့အတင္းထိုးသြင္းေစေလရာ ထိုကၽြန္မွာမ်ိဳခ်ယုံမွတပါး မည္သို ့မွမတတ္နိုင္ေတာ့ေသာအျဖစ္ကိုေရာက္ရရွာေတာ့သည္။
တန္ဘိုးရားတို ့အုပ္စုကမူ ထိုသို ့ေသာအျဖစ္မ်ိဳးကို မေရာက္လိုေသာေၾကာင့္ ႀကိတ္မွိတ္မ်ိဳခ်ကာ စားေနၾကရေလသည္။
တစ္ဆယ့္ေလးရက္ေျမာက္ေသာအခါတြင္ ေသာက္ေရကိုပင္ ခြဲတမ္းႏွင့္ တစ္ရက္ကို တစ္ေယာက္တစ္ခြက္ႏႈန္းသာရရွိပါေတာ့သည္။
ရွည္ၾကာေသာခရီးကို ေက်ာ္ျဖတ္ေနစဥ္မွာပင္ သူတို ့အတြက္ ေကာင္းမြန္ေသာ အခြင့္အေရးမ်ားကိုလဲ ရရွိလာပါေသးသည္။
ယခင္က ညဘက္တြင္ခ်ည္ေႏွာင္ထားတတ္ေသာ သံႀကိဳးမ်ားႏွင့္ တုပ္ေႏွာင္ျခင္းကို ကင္းလြတ္ခြင့္ရလာၾကသည္။
ကၽြန္မ်ားထဲမွ အားေကာင္းေမာင္းသန္ ထြားႀကိဳင္းေသာ ကၽြန္မ်ားကိုေရြးထုတ္၍ လူျဖဴမ်ားဝတ္ဆင္တတ္ေသာ အဝတ္အစားမ်ားကို ဝတ္ဆင္ေစကာ အခ်င္းခ်င္းအုပ္ခ်ဳပ္ခိုင္းသည္။
တန္ဘိုးရားတို ့အုပ္စု ကံေကာင္းသည္က သူတို ့ကိုအုပ္ခ်ဳပ္သည့္ အီဘိုးဟူေသာ ထြားႀကိဳင္းလွသည့္ငနဲႀကီးသည္ ၾကက္ကေလးငွက္ကေလးမ်ားလို သိမ္ေမြ ့ႏူးညံ့လြန္းလွေပသည္။
တစ္ခုေသာေန ့တစ္ေန ့၏ မနက္ခင္းမွာနိုးထလာစဥ္တြင္ သူတို ့ေတြအတြက္ ခံစားမႈတရပ္ကို ထူးျခားစြာ ခံစားလိုက္ၾကရေလသည္။
လတ္ဆတ္ေသာ ေလေကာင္းေလသန္ ့ကို ရႉရွိုက္မိၾကရျခင္းျဖစ္ေပ၏။
စိမ္းစိုေသာ သစ္ပင္၊သစ္ရြက္တို ့၏ရနံ ့ႏွင့္အတူ ေပၚထြက္လာေသာေျမသင္းရနံ ့ပင္ျဖစ္ေလသည္။
မၾကာမီပင္ သူတို ့တေတြ ကုန္းပတ္ေပၚသို ့တက္ခြင့္ရေသာေၾကာင့္ မလွမ္းမကမ္းဆီမွ စိမ္းစိုေသာသစ္ပင္မ်ားႏွင့္ ေတာေတာင္မ်ားကို ေတြ ့ျမင္လိုက္ၾကရသည္။
သေဘၤာက ကမ္းႏွင့္နီးကပ္စြာသြားေနေသာေၾကာင့္ ကုန္းေပၚတြင္ သူတို ့ကဲ့သို ့ လူမည္းမ်ားက ႏြားတပ္လွည္းကို ေမာင္းႏွင္၍ သြားလာေနၾကသည္ကို ေတြ ့ၾကရျပန္သည္။
သေဘၤာႀကီးသည္ ကမ္းစပ္ဆီသို ့ေရြ ့ေရြ ့တိုးကပ္ေနရင္းႏွင့္ပင္ ညအေမွာင္ကို ေရာက္ရွိသြားရျပန္ေလသည္။
ထိုအခါ သူတို ့ေတြသည္ ဝမ္းသာသလိုလို ခံစားခ်က္မ်ိဳးကို ရင္ဝယ္ပိုက္ကာ အိပ္စက္ၾကရျပန္ပါသည္။
ေနာက္တစ္ေန ့မြန္းတည့္ခ်ိန္ေလာက္တြင္ေတာ့ သူတို ့ေတြသည္ ဟာဗားနားဟူေသာ ၿမိဳ ့ေတာ္ႀကီးကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ေတြ ့ျမင္ခြင့္ရလိုက္ပါေတာ့သည္။
သူတို ့၏ခရီးရွည္ႀကီးက ဆုံးခန္းတိုင္သြားၿပီျဖစ္ေလသည္။
တစ္ဖန္ သူတို ့တစ္ေတြသည္ သံကြင္းႀကိဳးမ်ားႏွင့္ ျပန္လည္ နဖူးစာဆုံၾကရျပန္ပါသည္။
သူ ့တို ့စိတ္ထဲတြင္ မၾကာမီလြတ္လပ္ရေတာ့မည္ဟု ထင္ေနမိၾကေသာေၾကာင့္ သံႀကိဳးမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ခ်ည္ေႏွာင္ခံရျခင္းကို စိတ္ပ်က္ျခင္းမျဖစ္မိေတာ့ေခ်။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လွပေသာၿမိဳ ့ေတာ္ႀကီးကို ေငးေမာၾကည့္ရႈရင္း သူတို ့၏ခရီးမွာ ဤတြင္ဆုံးခန္းတိုင္ၿပီဟု ခံစားသိရွိေနၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
သူတို ့မသိေသးသည္က သူတို ့ေရာက္ရွိေနေသာေနရာသည္ က်ဴးဘားဆိုေသာ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ျဖစ္သည္ဆိုေၾကာင္းကိုပင္တည္း။
အမ္ေဒါင္းက တန္ဘိုးရားကို အနားသို ့ဆြဲေခၚထားလိုက္သည္။
"ေဟ့....ငါတို ့ေတြ ခရီးဆုံးေရာက္ၿပီကြ..တန္ဘိုးရားရ...ဒီေန ့ညေတာ့ ဒို ့ေတြ မိန္းမေတြနဲ ့အိပ္ၾကရေတာ့မယ္ထင္တယ္ေဟ့...ဒီမွာ မိန္းမေတြအမ်ားႀကီးရွိလိမ့္
မယ္လို ့ေမၽွာ္လင့္ရတာဘဲကြာ..."
"တန္ဘိုးရားေရ.....ဘယ္လိုသေဘာရသလဲေဟ့"
အိုမို ကဝမ္းသာအားရႏွင့္ ရယ္ေမာရင္းဝင္ေရာက္ေျပာဆိုလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
တန္ဘိုးရားခမ်ာမွာမူ ရယ္ေမာနိုင္ျခင္းမရွိပါ။
သူ မိန္းမႏွင့္ မအိပ္ဖူးေသးမွန္းသိေနေသာေၾကာင့္ အမ္ေဒါင္းႏွင့္ အိုမိုက သူ ့ကိုစေနာက္ေနသည္ဟု ထင္လိုက္မိေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
ကုန္းေပၚသို ့ေရာက္ေသာအခါတြင္ သူတို ့အားလုံးကို ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲ ရင္ေဘာင္တန္းရပ္ေစၿပီးလၽွင္ လမ္းမ်ားအတိုင္းေလၽွာက္ၾကရေတာ့သည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ေနက အေနာက္ဘက္ဆီသို ့ဝင္လုဆဲဆဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံး ပန္းႏုေရာင္သန္းလၽွက္ရွိသည္ဟု ထင္မွတ္ရေလသည္။
ေလၽွာက္ရသည့္ လမ္းမ်ားက လမ္းက်ဥ္းမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူေတြ၏ရယ္ေမာသံမ်ား၊ျမည္းမ်ား၊အဝတ္အစားကို အဆန္းအျပားဝတ္ဆင္ထားေသာ လူျဖဴမ်ား...စသည္ျဖင့္ ျမင္ေတြ ့
ၾကရသည္။
သိပ္မၾကာပါေခ်...
သူတို ့မ်က္လုံးမ်ားကို ျပဴးသည္ထက္ျပဴးထြက္ေစေလာက္ေသာျမင္ကြင္းမ်ိဳးကို ေတြ ့ျမင္လိုက္ၾကရေပေတာ့သည္။
လူျဖဴမိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္၏။
သူတို ့တစ္သက္တာတြင္ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ျမင္ေတြ ့ဖူးေသာ လူျဖဴမိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။
ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳသည္။
လွပသည္။
သူမက လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ ရပ္၍ စကားေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။
တန္ဘိုးရားမ်က္ဝန္းအစုံက ကၽြတ္ထြက္လုမတတ္ျဖစ္ေန၏။
သူမ၏ မို ့ေမာက္ေသာရင္အစုံ၊ဖြံ ့ထြားတင္းရင္းေသာ တင္ပါးဆုံႏွင့္ ေတာင့္တင္းေသာေျခသလုံးတို ့ကို တန္ဘိုးရား မွန္းဆျမင္ေယာင္ေနမိျပန္သည္။
လူျဖဴမိန္းမရွိေၾကာင္းကို လက္ေတြ ့ပင္ေတြ ့ျမင္ေနရေပၿပီ။
တန္ဘိုးရား၏ အာ႐ုံေၾကာတို ့သည္ လမ္းေလၽွာက္ေနရင္းပင္ နိုးထလာရသည္။
သူ ့လီးႀကီးက တင္းမာ ေတာင္မတ္လို ့ေနေခ်ၿပီ။
ဒီလိုမိန္းမမ်ိဳးႏွင့္ တစ္ေန ့တစ္ညေလာက္ လေရာင္ေအာက္မွာ ဆုံခ်င္စမ္းပါဘိဟု စိတ္ထဲက တမ္းတလိုက္မိရသည္။
ထိုလူျဖဴမိန္းမကေမြးေသာ ကေလး၏အေဖသည္ သူျဖစ္ခဲ့ရင္ ဟုလည္းေတြးေတာလိုက္မိျပန္ပါသည္။
ထိုေရာအခါ တန္ဘိုးရားသည္ သူ ့လည္ပင္းတြင္ဆြဲထားေသာ ေျမအိတ္ေလးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိေလသည္။
ဤတြင္ သူ၏ဝိညာဥ္အစြမ္းက သူ ့အားကူညီေပးလိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္လိုက္မိျပန္ေလေတာ့သည္။
ဟာဗားနားၿမိဳ ့၏လမ္းမ်ားေပၚမွ အံ့ၾသဖြယ္ရာမ်ားကိုေတြ ့ရကာ အာဖရိကကို ေမ့ၿပီး ပီတိျဖစ္ေနရမႈက ေခတၱခဏသာျဖစ္ေလသည္။
မၾကာခင္ သူတို ့တစ္ေတြသည္ ေျမသားတစ္မ်ိဳးႏွင့္ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ ခပ္နိမ့္နိမ့္အေဆာက္အအုံတစ္လုံးေရွ ့သို ့ေရာက္ခဲ့ၾကရေတာ့သည္။
လမ္းကို ကာထားေသာနံရံႀကီးတစ္ခုလို ေတြ ့လိုက္ၾကရသည္။
ၿပီးေတာ့ ဝင္ေပါက္တံခါးမ်ားက သံႏွစ္ထပ္ႏွင့္ျပဳလုပ္ထားေလသည္။
မစၥတာမိုးက သူတို ့ကိုဦးေဆာင္ေခၚယူလာသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူက သံတံခါးမႀကီးရွိ မလြယ္ေပါက္တံခါးေလးမွ ဦးစြာဝင္ေရာက္သြားေလသည္။
ခဏၾကာေသာအခါ တံခါးေပါက္ႀကီးပြင့္ဟသြားၿပီး မစၥတာမိုးက သူ ့ေနာက္ကလိုက္ခဲ့ၾကရန္ေျပာေလသည္။
အတြင္းသို ့ေရာက္ေသာအခါ သေဘၤာဝမ္းဗိုက္ထဲသို ့ ပထမဆုံးဝင္ရတုန္းကထက္ပင္ အေျခအေနဆိုးေၾကာင္းကို သူတို ့ခံစားမိလိုက္ၾကေလသည္။
သေဘၤာေပၚမွာက ေလေကာင္းေလသန္ ့ကို တစ္ခါတစ္ေလ ရႉရွိုက္ခြင့္ရေပမယ့္ ဒီမွာေတာ့ အနံ ့ဆိုးမ်ားကေထာင္းေထာင္းထလၽွက္ ေလးဘက္ေလးတန္ကာထားေသာ နံရံမ်ားေၾကာင့္ ေလေကာင္းေလသန္ ့ရဖို ့မရွိမွန္း သူတို ့နားလည္လိုက္ၾကရေလၿပီ။
အတြင္းထဲမွာေတာ့ အခန္းငယ္ေတြက စီတန္းလ်က္ရွိေနၿပီး သူတို ့အားတစ္ခန္းတြင္ ဆယ္ေယာင္တစ္အုပ္စုႏွင့္ ေနထိုင္ခိုင္းသည္။
ၿပီးလၽွင္ အခန္းမ်ား၏ တံခါးမ်ားကို ေသခ်ာစြာ ေသာ့ခတ္ပိတ္သြားေလသည္။
ကမၻာသစ္၏ လွပမႈကို ေခတၱခဏသာ ျမင္ေတြ ့လိုက္ရၿပီးသည္ႏွင့္ သူတို ့ေတြ အက်ဥ္းခ်ခံလိုက္ရျပန္တာျဖစ္ေလသည္။
သို ့ေသာ္လဲ ေလွာင္အိမ္အခန္းက ၾကပ္ညပ္မေနဘဲ ဆယ္ေယာက္လုံး ေက်ာခင္းလွဲေလ်ာင္းေနနိုင္ေလာက္ေအာင္ က်ယ္ဝန္းေသာေၾကာင့္ သက္သာသည္ဟုဆိုနိုင္ေပသည္။
တန္ဘိုးရား၊အီမို၊ဆာဗန္းပူးႏွင့္ အမ္ေဒါင္းတို ့က ေထာင့္တစ္ေထာင့္တြင္ စုေဝးၿပီးေနလိုက္ၾကသည္။
သူတို ့ကိုယ္ေပၚတြင္ ဘာအေႏွာင္အဖြဲ ့မွမရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ျဖစ္ေနၾကေလသည္။
မၾကာမီ သူတို ့အား အရသာရွိေသာအသားႏွင့္ သစ္သီးဝလံတို ့ကိုေရာေႏွာထားေသာ အစာကိုေကၽြး၏။
ၿပီးေတာ့ လိေမၼာ္သီးမ်ား၊သံပုရာသီးမ်ားအျပင္ သန္ ့ျပန္ ့ေသာေရကို တစ္ဝႀကီးေသာက္ေစျပန္ေလသည္။
ေနေရာင္ေပ်ာက္ေသာအခါ နီဂရိုးႏွစ္ေယာက္ကပင္ တြဲ၍ေခၚယူရေသာ လူဝႀကီးတစ္ေယာက္က သူတို ့၏အခန္း(သို ့မဟုတ္)ေလွာင္အိမ္မ်ားကို လိုက္လံၾကည့္ရႈ စစ္ေဆးေလသည္။
ထိုအခါ နီဂရိုးတစ္ဦးက သူတို ့အားအခန္းတြင္းတြင္ တန္းစီေနၾကရန္အမိန္ ့ေပးေလသည္။
လူဝႀကီးမွာ အလြန္ဖ်တ္လတ္ေသာ မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ အခန္းေပါက္ေစ့ လိုက္လံၾကည့္ရႈစစ္ေဆးၿပီးသြားေသာအခါတြင္မွ သူတို ့အိပ္စက္ၾကရပါေလသည္။
ထိုအခ်ဳပ္ခန္းလိုအခန္းထဲတြင္ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ားရရွိစားေသာက္ၾကရသည္မွာ ေလးရက္ၾကာသြားသည္။
ေလးရက္ေျမာက္ေန ့မနက္မွာေတာ့ အဝတ္ျဖဴမ်ားဝတ္ဆင္ထားေသာ လူျဖဴႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာသည္ကို သူတို ့ေတြ ့ၾကရသည္။
ထိုသူမ်ား၏ဝတ္ပုံစားပုံႏွင့္လက္ေခ်ာင္းမ်ားမွ ေရႊလက္စြပ္မ်ား၊ ရွည္လ်ားလွေသာ ဆံပင္မ်ားကိုအေနာက္တြင္စုစည္း၍ခ်ည္ေႏွာင္ထားပုံတို ့မွာအထူးအဆန္းျဖစ္ေနမိၾကသည္။
သူတို ့သေဘာအက်ဆုံးက ထိုသူတို ့ေဆာင္းထားေသာ သကၠလပ္ဦးထုပ္ႏွင့္ ေတာက္ေျပာင္ေနေသာ ရႉးဖိနပ္မ်ားပင္ျဖစ္၏။
တစ္ေန ့သူလဲဒီလိုဝတ္ဆင္နိုင္လိမ့္မည္ဟု တန္ဘိုးရားက သူ ့ကိုယ္သူ အားေပးလိုက္မိရသည္။
ထိုသူႏွစ္ေယာက္က လူဝႀကီး၏ အရိုအေသေပးမႈကို ခံယူၿပီး ေလွာင္အိမ္တံခါးမ်ားကိုတစ္ခုခ်င္းဖြင့္ေစကာ ကၽြန္မ်ားကိုအျပင္သို ့ထြက္ရပ္ေစလိုက္သည္။
အသက္ပိုႀကီးေသာလူျဖဴက ကၽြန္မ်ားကို အလြန္လၽွက္ျမန္စြာၾကည့္ရႈသြားရင္း ေခါင္းတရမ္းရမ္းႏွင့္ ေက်ာ္ျဖတ္သြားသည္။
သို ့ေသာ္ သူသေဘာေတြ ့သူမ်ားကိုမူ ေရွ ့သို ့ထြက္၍ ရပ္ေနေစေလသည္။
တန္ဘိုးရားတို ့ေလွာင္အိမ္ေရွ ့ေရာက္ေသာအခါရပ္လိုက္ၾကၿပီး ကၽြန္ဆယ္ေယာက္လုံးကို ေစ့စပ္စြာၾကည့္ေနၾကသည္။
အသက္ႀကီးသူက အိုမိုကို စူးစိုက္ၾကည့္ရႈရင္းလက္ညႇိုးထိုးျပလိုက္သည္။
"မာန္ဒင္းဂိုး အမ်ိဳးမဟုတ္လား"
သူ ့အေမးကို လူဝႀကီးက အားပါးတရျပဳံးရင္း ေခါင္းအႀကိမ္ႀကိမ္ညႇိတ္ရင္း သူတို ့နားမလည္ေသာဘာသာစကားႏွင့္ ေျပာျပေနျပန္သည္။
"ေၾသာ္..ေဟာင္ဆာမင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ေပဘဲ"
လူႀကီးက အံၾသစြာေရရြတ္လိုက္ျပန္ေလသည္။
ၿပီးေတာ့ တန္ဘိုးရားတို ့ကို ေရွ ့သို ့ထြက္ရပ္ခိုင္းသည္။
လူျဖဴငယ္က တန္ဘိုးရားတို ့ကို အမ်ိဳးမ်ိဳးစစ္ေဆးသည္။
အသားစိုင္မ်ားကို ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ၾကည့္ရႈသည္။
ထိုင္ထလုပ္ခိုင္းသည္။
ေလထဲကိုခုန္ခိုင္းၾကည့္သည္။
ဒုတ္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းကို ခပ္လွမ္းလွမ္းသို ့ျပစ္လိုက္ၿပီး ေျပးေကာက္ခိုင္းသည္။
ေနာက္ဆုံးတြင္ တန္ဘိုးရား မႏွစ္ၿမိဳ ့ေသာ စမ္းသပ္မႈကိုျပဳလုပ္ေလသည္။
လူျဖဴက သူ၏လက္ေခ်ာင္းေတြျဖင့္ တန္ဘိုးရား၏ ေဂြးဥကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ကိုင္တြယ္ၾကည့္ရႈျခင္းျဖစ္၏။
ထိုမၽွမက တန္ဘိုးရား၏ လိင္တံကို စိတ္ႀကိဳက္ကိုင္တြယ္ၾကည့္ရႈေနျပန္သည္။
သူတို ့၏ စစ္ေဆးျခင္းအမႈကို စိတ္ေၾကနပ္သြားေသာအခါ လက္ေရြးစင္ေရြးထားေသာ ကၽြန္မ်ားကို သီးသန္ ့ဖယ္ထုတ္ထားလိုက္ေလသည္။
ထိုအခ်ိန္အေတာအတြင္းလူဝႀကီး၏ ကၽြန္မ်ားက စင္တစ္ခုကို လၽွင္ျမန္စြာ ေဆာက္လုပ္လိုက္ၾကသည္။
ထို ့ေနာက္ၿခံဝင္းတံခါးႀကီးဖြင့္ျပစ္လိုက္ကာ လူျဖဴအမ်ားအျပားေရာက္ရွိလာၾကေလသည္။
ထိုသူမ်ားသည္ ေဝးလံေသာခရီးမွေရာက္လာၾကသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သိသာထင္ရွားေနၾကသည္။
တန္ဘိုးရားတို ့လက္ေရြးစင္ကၽြန္မ်ားကို ကြင္းျပင္တြင္တန္းစီရပ္ေနေစျပန္သည္။
ထိုသို ့ရပ္ေနစဥ္အတြင္း လူျဖဴအေတာ္မ်ားမ်ားသည္ သူတို ့ကိုလာေရာက္ၾကည့္ရႈ စစ္ေဆးၾကျပန္ေလသည္။
ထုံးစံအတိုင္းပင္...
သူတို ့လက္ေတြႏွင့္ ကိုင္တြယ္ၾကည့္ရႈျခင္း....ပါးစပ္တြင္းလက္ေခ်ာင္မ်ားထိုးသြင္းစမ္းသပ္ျခင္း
တန္ဘိုးရား ေဒါသထြက္ေစသည့္ ကိုင္တြယ္စမ္းသပ္ျခင္းမ်ိဳးမ်ားပင္ျဖစ္သည္။
တန္ဘိုးရားမွာ မၾကာခဏပင္ ကိုင္တြယ္စမ္းသပ္ခံရျခင္း၊ဒူးေကြးလိုက္ရ၊ဆန္ ့လိုက္ရ၊ကိုယ္ကိုလွည့္လိုက္ရ၊ကုန္းလိုက္ရ၊ေလထဲသို ့ခုန္ျပလိုက္ရ၊ထိုင္ထျပဳလုပ္ရႏွင့္
အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ျပေနရေသာေၾကာင့္ လူျဖဴမ်ားကိုမုန္းတီးမႈ ပိုမိုျပင္းထန္လာမိရျပန္သည္။
လူျဖဴမ်ားက သူ ့တစ္ကိုယ္လုံးကိုကိုင္တြယ္ၾကည့္ရႈရင္းမွ ျပဳံးရယ္မႈမ်ား၊အံ့ၾသဟန္ျပမႈမ်ားကို မလိုလားမႏွစ္သက္ျဖစ္ေနမိျခင္းက မဖုံးကြယ္နိုင္ျဖစ္ေနမိရသည္
သူနားမလည္ေသာဘာသာစကားမ်ားကိုေျပာဆိုေနၾကၿပီး သူတို ့ကိုဦးစြာလာေရာက္ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးခဲ့ေသာ လူျဖဴႏွစ္ေယာက္က တန္ဘိုးရားကို ေခၚေဆာင္လိုက္ေလသည္။
လူျဖဴအဖိုးႀကီးကိုေတာ့ တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ မုန္းတည္းမိျခင္းမရွိေပ။
လူဝႀကီးက လာေရာက္ေျပာျပသြားေသာေၾကာင့္ လူျဖဴအဖိုးႀကီးႏွင့္ လူျဖဴငယ္က သားအဖျဖစ္ၾကၿပီး သူတို ့ကိုပိုင္ဆိုင္သြားၿပီျဖစ္ေသာ အရွင္သခင္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္းသိလိုက္ရေလသည္။
လူျဖဴအဖိုးႀကီး၏အမည္မွာ ဒြန္ေဆးဆားျဖစ္ၿပီး လူျဖဴငယ္၏အမည္မွာ ဒြန္ဂရီဂိုရီယို ျဖစ္ေၾကာင္းကိုလဲ စိတ္ထဲမွ မေမ့ေအာင္မွတ္သားထားလိုက္ရသည္။
သူတို ့ကိုေခၚေဆာင္သြားေသာလမ္းတစ္ေလၽွာက္တြင္ ေတြ ့ရွိၾကရေသာလူမည္းမ်ားက ေဟာင္ဆာဘာသာစကားႏွင့္ ေခၚေျပာႏႈတ္ဆက္ၾကရာ
သူတို ့ကျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္ၾကရေသာေၾကာင့္ မေမာနိုင္မပန္းနိုင္ျဖစ္ေနၾကသည္။
လမ္းခရီးတြင္ စမ္းေခ်ာင္းတစ္ခုအနီးသို ့ေရာက္ေသာအခါ ေခတၱနားၾကရသည္။
ဘာအေႏွာင္အဖြဲ ့မွမရွိေတာ့ဘဲ လြတ္လပ္စြာေနရေသာေၾကာင့္ သူတို ့ဝမ္းသာၾက၏။
လွည္းေမာင္းေသာ လူမည္းကၽြန္က သူတို ့စားရန္ အနားသားမ်ားညိဳေနေသာ ဂ်ဳံမုန္ ့တစ္မ်ိဳးကို လိုက္လံေဝငွေပးသည္။
သူတို ့တစ္ခါမွ မစားဘူးေသာ္လဲ ဗိုက္ဆာေနေသာေၾကာင့္ စားလိုက္ၾကေလရာ အရသာရွိေၾကာင္းသိလိုက္ရသည္။
သူတို ့စားၿပီးေသာအခါ ေခ်ာင္းစပ္တြင္ ေျခလက္မ်က္ႏွာ ေဆးေၾကာရင္း ေရေသာက္ၾကကာ ေခ်ာင္းစပ္မွာဘဲ လွဲေလ်ာင္းေနမိၾကသည္။
သူတို ့လြတ္လပ္စြာ အနားရေနခ်ိန္တြင္ လူျဖဴႏွစ္ေယာက္က သူတို ့ကိုၾကည့္ရႈရင္း အခ်င္းခ်င္းစကားေျပာေနၾကသည္ကို တန္ဘိုးရားေတြ ့လိုက္မိသည္။
လူျဖဴႀကီးက သူ ့ကိုလက္ညႇိုးထိုး၍ေျပာေနသည္ကိုေတြ ့ရေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားက သူ ့အေၾကာင္းေျပာေနသည္ဟု ယူဆလိုက္မိသည္။
ထို ့ေနာက္ခရီးဆက္ၾကရျပန္သည္။
ေနေရာင္ကြယ္ေပ်ာက္၍ လေရာင္ေပၚထြက္လာေသာအခ်ိန္ထိ သူတို ့ခရီးဆက္ေနၾကဆဲပင္။
လွည္းေပၚတြင္ထိုင္လိုက္ရသည္ဆိုေသာ္လဲ ခရီးပန္းသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
အတန္ၾကာခရီးဆက္ခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ထန္းအုန္းလက္ႏွင့္ေဆာက္လုပ္ထားေသာ တဲငယ္ေလးမ်ားကိုေတြ ့ရၿပီးတဲငယ္အခ်ိဳ ့ေရွ ့တြင္
နီဂရိုးမ်ားအစုလိုက္ထိုင္ေနၾကသည္ကိုေတြ ့ၾကရျပန္သည္။
ထန္းအုန္းပင္မ်ားဝန္းရံထားသည့္ အိမ္ျဖဴႀကီးေရွ ့သို ့ေရာက္ေသာအခါ လွည္းေမာင္းသမားက လွည္းကိုရပ္လိုက္ေလသည္။
တဲစုမ်ားမွ နီဂရိုးတစ္ေယာက္သည္ မီးအိမ္ကိုကိုင္၍အေျပးေရာက္လာၿပီး လူျဖဴငယ္လက္ထဲသို ့လွမ္းေပးလိုက္သည္။
မီးအိမ္အလင္းေရာင္ႏွင့္ပင္ သူတို ့မ်က္ႏွာေတြကို ၾကည့္ရႈၿပီး ခါးစည္းအဝတ္မ်ားကိုခၽြတ္ေစကာ ေအာက္ပိုင္းကိုၾကည့္ရႈေနျပန္သည္။
"ေဟ့...မင္းဒီဘက္ကိုလာစမ္း"
လူျဖဴက သူ ့ပခုံးကိုပုတ္၍ ေျပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလိုက္သြားလိုက္ရသည္။
ထို ့ေနာက္အမ္ေဒါင္းႏွင့္ အိုမိုကိုပါေခၚၿပီး တန္ဘိုးရားႏွင့္အတူရပ္ေနေစသည္။
"ကဲ...မင္းတို ့ငါ့ေနာက္ကလိုက္ခဲ့ၾကစမ္း"
လူျဖဴထံမွ မပီမသထြက္ေပၚလာေသာ ေဟာင္ဆာစကားကို ဂ႐ုစိုက္နားေထာင္ရင္း သူ ့ေနာက္ကလိုက္သြားလိုက္ၾကသည္။
လူျဖဴက သူတို ့ေရွ ့မွဦးေဆာင္ကာ လမ္းတိုေလးအတိုင္းေလၽွာက္သြားေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားတို ့သုံးေယာက္လဲလွည္းေမာင္းသမားႏွင့္ အျခားသူမ်ားကို ထားရစ္ခဲ့ရကာ
လိုက္ပါသြားၾကသည္။
တဲငယ္တစ္ခုေရွ ့သို ့ေရာက္ေသာအခါတဲေရွ ့တြင္ထိုင္ေနေသာ လူမည္းအမ်ိဳးသမီးႀကီးကို ေတြ ့လိုက္ၾကရသည္။
တဲငယ္ေလးအတြင္းမွ ေကာင္မေလးမ်ားကလဲ ျပဴတစ္ျပဴတစ္ႏွင့္ အျပင္ကိုေခ်ာင္းၾကည့္ေနၾကသည္ကို ေတြ ့ရျပန္သည္။
"မာမာဘာဘာ....ခင္ဗ်ားအတြက္ အာဖရိကရဲ ့အလြန္သန္မာေသာ သားသုံးေယာက္ကို ေခၚလာခဲ့တယ္။ခင္ဗ်ား သူတို ့ကိုလိုခ်င္သလား"
လူျဖဴက ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ေျမႀကီးမည္းမည္းႀကီးႂကြတက္လာသလို လူမည္းမႀကီးက ေနရာမွ ေျဖးေျဖးခ်င္းထလာသည္။
"ဟာ...လိုခ်င္တာေပါ့ဆရာရယ္...ဘယ့္ႏွယ့္ေျပာလိုက္ပါလိမ့္"
လူမည္းမႀကီးက ဝမ္းသာအယ္လဲႏွင့္ ရယ္ေမာရင္းကအေျဖေပးလိုက္ေလသည္။
"ကၽြန္မအျပင္ တဲထဲမွာရွိေနတဲ့ သမီးငယ္သုံးေယာက္က ပိုလို ့ေတာင္လိုခ်င္ေနလိမ့္ဦးမယ္ထင္ပါရဲ ့...ကၽြန္မတဲမွာ ေယာက္က်ားမရွိတာအေတာ္ၾကာေနၿပီဆိုေတာ့
အင္း...ဒီေကာင္မေလးေတြ ေယာက္က်ားေမၽွာ္ေနမွာ ေသခ်ာလိုက္သမွ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ဒြန္ဂရီဂိုရီယိုရွင့္....ကၽြန္မရဲ ့ေၾကာင္မေလးေတြအတြက္ ဝယ္လာေပးခဲ့တဲ့ ဒြန္ေဆးဆား
ကိုလဲ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုက္ေၾကာင္းေျပာျပေပးပါ ဆရာရွင့္"
"ကဲ....ေဟာဒီမွာ ထားခဲ့ၿပီဗ်ိဳ ့"
လူျဖဴက တန္ဘိုးရားတို ့သုံးေယာက္ကို ရပ္ေနသည့္အတိုင္းထားခဲ့ကာ ထြက္ခြာသြားေလသည္။
"ကဲ...ငါဟာ မင္းတို ့ရဲ ့အုပ္ထိန္းသူျဖစ္ၿပီကြဲ ့.....မင္းတို ့ရဲ ့မာမာဘာဘာေပါ့ကြယ္....ေကာင္ေလးေတြက လူေခ်ာေတြဘဲကိုး...မင္းတို ့နာမည္ကိုေျပာျပၾကဦးေလ"
သူမေျပာဆိုေသာ ေဟာင္ဆာဘာသာစကားက သြက္လက္လွေပသည္။
"ကၽြန္ေတာ့္နာမည္က အမ္ေဒါင္းပါ"
ႊအမ္ေဒါင္းကေရွ ့ကိုတစ္လွမ္းတိုးရပ္ရင္း အေျဖေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
မာမာဘာဘာက တဲဘက္သို ့လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္ေလသည္။
"ေဟ့.....မာရီယာေရ မင္းအတြက္ေယာက္က်ားက ေဟာဒီမွာေဟ့...ေကာင္ေခ်ာေလးဘဲကြယ့္"
မာမာဘာဘာ၏စကားေၾကာင့္ မိန္းမငယ္တစ္ေယာက္ တဲအိမ္ထဲမွထြက္လာေလသည္။
မိန္းကေလးမွာအရပ္ရွည္ပုံရၿပီး တဲတြင္းမွအလင္းေရာင္အရ အသားေရာင္မွာ ေၾကးနီေရာင္ထေနေလသည္။
မာမာဘာဘာက သူမလက္ကိုဆြဲ၍ အမ္ေဒါင္းလက္တြင္းသို ့ထည့္ေပးလိုက္ေလသည္။
ႏွစ္ေယာက္သားအေမွာင္တြင္းမွ ခုံရွည္ရွိရာသို ့ေကာင္မေလးကဦးေဆာင္ေခၚယူသြားေလသည္။
"ကဲ...မင္းကေရာ...ေကာင္ထြားေလး"
မာမာဘာဘာက အိုမိုကို အလင္းေရာင္ထဲသို ့ဆြဲေခၚ၍ေမးလိုက္ျပန္ေလသည္။
"ကၽြန္ေတာ္က အိုမိုပါ"
ခါးဝတ္ေျဖထားလၽွက္သာရွိေနေသာအိုမို၏ ႀကီးမားရွည္လ်ားလွေသာ လီးႀကီးကိုေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္ အဖြားႀကီးသေဘာက်သြားၿပီးရယ္လိုက္သည္။
"ဟား.....ဟား....မင္းက..မန္ဒင္းဂိုးမ်ိဳးဘဲကြ"
"ဟုတ္ကဲ့....ကၽြန္ေတာ္က မန္ဒင္းဂိုးမ်ိဳးပါခင္ဗ်ာ"
အိုမိုက ဝင့္ႂကြားစြာေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"အင္း...ငါမ်ားျပန္ငယ္သြားရင္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ"
အိုမို၏ မန္ဒင္းဂိုးလီးႀကီးကို လက္ႏွင့္ကိုင္ေဆာ့ရင္း မာမာဘာဘာက အားမလိုအားမရဟန္ႏွင့္ေျပာလိုက္မိ၏။
အဖြားႀကီး၏ဆြဲကိုင္ေဆာ့ကစားမႈေၾကာင့္ အိုမို၏လီးႀကီးက ေသြးေပါင္တက္ကာ ေတာင္မတ္လာရသည္။
လီးကို လက္ႏွင့္ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္၍ သုံးေလးခ်က္ေလာက္ ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္ေသး၏။
ၿပီးေတာ့မွ.....
"ငါဟာ အလိုးခံဖို ့အတြက္ေတာ့သိပ္ၿပီး မအိုေလာက္ေသးဘူးထင္သကြယ့္...ဒါေပမယ့္ ငါ့လို အရြယ္ဟိုင္းေနတဲ့ မာမာဘာဘာထက္ မင္းပိုသေဘာက်မယ့္ ပစၥည္းက
ငါ့မွာရွိေနပါတယ္ေလ...ေဟ့...ဂရာဆီလား...လာစမ္းဒီနားကို...မင္းကအလြန္ကံေကာင္းတဲ့ေကာင္မေလးဘဲ....ၾကည့္စမ္းပါဦး....ဒြန္ေဆးဆားဝယ္လာခဲ့တဲ့ေကာင္ကို...နည္းနည္း
ေနာေနာ လီးႀကီးမဟုတ္ဖူးေဟ့...မန္ဒင္းဂိုးေတြက အလိုးၾကမ္းသကြဲ ့ေနာ္.....နင့္ဟာေလးေတာ့ အရသာေတြ ့ေတာ့မွာဘဲေဟ့...မင္းအတြက္ေဟာဒီမွာ အပိုင္တစ္ေယာက္ရၿပီေပါ့
ကြယ္...တျခားေကာင္မေတြေတာ့ နင့္ကိုမနာလိုျဖစ္ၾကေတာ့မွာဘဲထင္ပါရဲ ့.....ငါေတာင္ ခံလိုက္ခ်င္ေသးေဟ့....ကဲ..ကဲ...လာေခၚသြားလိုက္ေတာ့"
လူေကာင္ေသးေသာ္လဲ ေတာင့္တင္းလွေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ထပ္ထြက္လာၿပီး အိုမို ့ထံသို ့တည့္တည့္ေလၽွာက္သြားကာ ဘာမေျပာညာမေျပာႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္း
ခ်င္းဖိကပ္နမ္းလိုက္ေလသည္။
ထိုကဲ့သို ့အျပဳအမူမ်ိဳးကို မၾကဳံေတြ ့ဖူးေသာေၾကာင့္ အိုမိုခမ်ာ အေတြ ့ကိုဘယ္လိုတုန္ ့ျပန္ရမယ္မွန္းမသိဘဲ တမ်ိဳးႀကီးခံစားေနရေလသည္။
"ေဟး....မာမာ၊ သူက ကၽြန္မကိုျပန္လဲမနမ္းပါလား"
သူမက စပိန္ဘာသာစကားႏွင့္လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"ဒါဘဲေပါ့ကြယ္.....အာဖရိကရဲ ့အရြယ္ေရာက္ေကာင္ေလးေတြက ဘယ္လိုနမ္းတတ္မွာလဲ....ဒါမ်ိဳးက အျဖဴေလာက ကေနကူးစက္လာတာမ်ိဳးမဟုတ္လားကြယ့္....
ဒါေပမယ့္ မင္းသူ ့ကိုသင္ေပးလို ့ရတာဘဲ ဂရာဆီလားရယ္"
အိုမို ့ကို သူ ့ေကာင္မေလးက ေခၚေဆာင္သြားျပန္ေသာအခါ တန္ဘိုးရားတစ္ေယာက္ထဲ က်န္ရစ္ခဲ့ရွာေလသည္။
မာမာဘာဘာက တန္ဘိုးရားကို အလင္းေရာင္ရသည့္ဘက္သို ့ဆြဲေခၚ ၾကည့္ရႈလိုက္ျပန္သည္။
"အင္း...မင္းေလးကေတာ့ မန္ဒင္းဂိုးမ်ိဳးမဟုတ္ေပဘူးကိုး.....ေျပာစမ္းပါဦးကြယ့္......မင္းနာမည္ကို"
အဖြားႀကီးက တန္ဘိုးရားလီးကိုၾကည့္ၿပီး မန္ဒင္းဂိုးေလာက္ ႀကီးမားရွည္လ်ားျခင္းမရွိသည္ကို ေတြ ့မိေသာေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို ့ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
တန္ဘိုးရားလီးကို ေတာ့ ကိုင္တြယ္ေဆာ့ကစားခ်င္းမရွိေခ်....။
တန္ဘိုးရားကလဲ အဖြားႀကီးကိုင္တာမကိုင္တာကို စိတ္ထဲသိပ္မရွိလွ....
သူ ့အတြက္ဘယ္လို ေကာင္မေလးရလိမ့္မလဲလို ့သာ စိတ္ေစာေနမိသည္။
တစ္ခါမွ မတခါဘူးေသာ အလုပ္ကိုၾကဳံေတြ ့ရေတာ့မည္မဟုတ္ပါလား။
"ကၽြန္ေတာ္က တန္ဘိုးရားပါ...မန္ဒင္းဂိုးမဟုတ္ေပမယ့္..ေဟာင္ဆာမင္းမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ"
မာမာဘာဘာက သူ ့ကိုအိုမိုေလာက္စိတ္ဝင္စားျခင္းမရွိဟု ထင္မွတ္မိလိုက္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားက ခပ္ႂကြားႂကြားေလးျပန္ေျဖလိုက္သည္။
"အလို...မင္းကေဟာင္ဆာမ်ိဳးႏြယ္....မင္းမ်ိဳးဘဲကိုး...မွန္းစမ္းေသခ်ာၾကည့္စမ္းမယ္....ဘုရား....ဘုရား....ေဟာင္ဆာဘုရင္တူးမားနဲ ့ေတာ္ေတာ္တူတာပါလား"
"သူက ကၽြန္ေတာ့္အေဖပါခင္ဗ်ာ.....လက္ရွိဘုရင္ မန္ဒိုးမားက ကၽြန္ေတာ့္ အကိုပါ...သူ ့ေၾကာင့္ကၽြန္္ေတာ္ ဒီကိုေရာက္ခဲ့ရတာပါ မာမာဘာဘာခင္ဗ်ား"
"ေအးေလ....ေဟာင္ဆာမ်ိဳးမို ့အဆစ္အေပါက္ေကာင္ၿပီး ေခ်ာေမာလွပေပတာကိုး......မင္းတို ့မ်ိဳးက မန္ဒင္းဂိုးထက္ အရည္အခ်င္းပိုပါတယ္ကြယ္...ငါဝမ္းသာသကြဲ ့
မင္းအတြက္ ပီယာ ဆိုတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ငါ့မွာရွိပါေသးတယ္"
သူမက သူ ့ကိုခဲ့ၿပီးတဲတြင္းသို ့ဝင္၍ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို လက္ဆြဲေခၚလာခဲ့ေလသည္။
"ပီယာ....လာစမ္း....ၾကည့္လိုက္စမ္းပါဦးကြယ္....မင္းအတြက္ဒြန္ေဆးဆား ဘာဝယ္လာခဲ့သလဲဆိုတာကို အနီးကပ္ၾကည့္စမ္းပါ"
သူမက မိန္းကေလးကို အလင္းေရာင္ရွိရာသို ့ေခၚလာေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားက သူလိုးရမည့္ေကာင္မေလးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။
ရြာက မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ ဘာမွမဆိုင္ေအာင္ သူမတစ္ကိုယ္လုံး တက္မက္ဖြယ္ရာ အတိခ်ည္းဟု ယူဆလိုက္မိသည္။
သူမ၏ကိုယ္လုံးက ေသးသည္၊
ေပ်ာ့ေပ်ာင္၍ သြယ္လ်သည္။
အသားအေရက အမည္းမဟုတ္ဖဲ ညိဳေရာင္သန္းေနသည္။
ဆံပင္တို ့က နီဂရိုးမမ်ားလို ေကာက္ေကြးေနရမည့္အစား ေျဖာင့္တန္းေနေလသည္။
ႏႈတ္ခမ္းအစုံကပါးလႊာ၍ သြားေတြက ေသးသြယ္ကာျဖဴေဖြးေနသည္။
ၿပီးေတာ့ သူ ့ကိုလွမ္းၾကည့္လာေသာ ေကာင္မေလး၏ မ်က္ဝန္းအစုံက အနက္ေရာင္ေတာက္ပလၽွက္ရွိေနေလသည္။
"ရွင့္နာမည္ ဘယ္လိုေခၚသလဲ"
သူမက စပိန္ဘာသာစကားႏွင့္ ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ထို ့ေၾကာင့္ မာမာဘာဘာကပင္ စကားျပန္ ဝင္လုပ္ေပးလိုက္ရသည္။
"ေကာင္မေလးက စပိန္လိုဘဲေျပာတတ္တာကြဲ ့....ဒါေပမယ့္ သိပ္စိတ္မပူပါနဲ ့....မင္းလဲ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ စပိန္လို ေျပာတတ္သြားမွာပါ"
"သူ ့နာမည္က တန္ဘိုးရား တဲ့"
တန္ဘိုးရားကိုေျပာၿပီးေနာက္ ေကာင္မေလးဘက္သို ့လွည့္၍စပိန္လို ေျပာလိုက္ျပန္သည္။
တန္ဘိုးရားဆိုေသာ စကားလုံးပါေနေသာေၾကာင့္ သူ ့နာမည္ကို ေျပာျပေနမွန္း သူနားလည္လိုက္၏။
"တန္ဘိုးရား...ဟုတ္လား....တန္ဘိုးရား"
သူမက သူ ့နာမည္ကို ထပ္တလဲလဲေရရြတ္ၿပီးေနာက္ စပိန္လိုဘာေတြဆက္ေျပာေနျပန္သည္မသိ။
မာမာဘာဘာက ၾကားထဲကေနဘာသာျပန္ျပေပးလိုက္ျပန္ပါသည္။
"ေကာင္မေလးကေျပာတယ္....မင္းနာမည္ဟာ စပိန္လို ဒရမ္(ဗုံ)လို ့အဓိပၸါယ္ရတယ္တဲ့....ဒီေတာ့ ဒီညမွာ သူမက ဗုံေပၚမွာေဆာ့ကစားေတာ့မွာလို ့ေျပာတာကြယ့္"
"ဟုတ္တယ္တန္ဘိုးရား"
ေကာင္မေလးက စပိန္လိုေျပာၿပီးရယ္ျပေနသည္။
ဘာေျပာမွန္းမသိေသာ္လဲ သူ ့နာမည္ပါေနေသာေၾကာင့္ သူ ့ကိုတခုခုေျပာတာမွန္းသိ၍ တန္ဘိုးရားက ျပန္ရယ္ျပလိုက္မိပါသည္။
"ကဲ အားလုံးအထဲဝင္ၾကေဟ့.....ဒြန္ေဆးဆား ကၽြန္သြားဝယ္တယ္ဆိုကထဲက တဲထဲမွာ ငါအားလုံး အသင့္ျပင္ဆင္ထားၿပီးသား....ကဲ ဝင္ခဲ့ၾကေလကြယ္"
တဲႀကီးက တန္ဘိုးရားထင္ထားသည္ထက္ပိုမို က်ယ္ဝန္းသည္ကိုေတြ ့လိုက္ရေသာ္လဲ သူတို ့ရြာကတဲမ်ားလို သန္ ့ရွင္းမႈမရွိသည္ကို သတိထားမိလိုက္သည္။
မာမာဘာဘာက ျမက္ေျခာက္မ်ားခင္းထားသည့္ေနရာကို ျပလိုက္သည္။
"မင္းတို ့အတြဲေတြ အိပ္ရမယ့္ေနရာဘဲေဟ့.....ငါကေတာ့ ေဟာဒီနားမွာဘဲအိပ္ရေတာ့မွာေပါ့"
သူမက သစ္သားႏွင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ ခပ္နိမ့္နိမ့္ ကြပ္ျပစ္တခုကို ညႊန္ျပရင္းေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"ဒီကေလးမေတြက စပိန္လိုဘဲ ေျပာတတ္ၾကတာ.....မင္းတို ့လဲ မၾကာခင္ေျပာတတ္သြားမွာပါ....ဒါေပမယ့္ ဒီေန ့ညအတြက္ေတာ့ မင္းတို ့စကားေျပာနိုင္မွာမဟုတ္
ပါဘူးေလ....လာေဟ့..စားစရာရွိတာေလးအရင္စားလိုက္ၾကဦး...မင္းတို ့အတြက္အားရွိေနမွျဖစ္မယ္....ငါ့ေကာင္မေလးေတြက လီးငတ္ေနတာ နဲနဲၾကာေနၿပီဆိုေတာ့ ဘာမွမစားထားရင္ မင္းတို ့ဒုကၡမ်ားသြားနိုင္တယ္ကြယ့္......ဒီေနရာဟာ မာမာဘာဘာရဲ ့ေနရာဆိုေတာ့ မင္းတို ့ေနရာျဖစ္သြားၿပီေပါ့.....ဒီည မင္းတို ့ေကာင္းေကာင္းေပ်ာ္လိုက္ၾက
စမ္း.....ဟုတ္ၿပီလား"
သူမကေျပာရင္း သစ္သားခြက္မ်ားႏွင့္ ထည့္ထားေသာ စားစရာမ်ားကို သူတို ့အားလွမ္းေပးေနသည္။
"ဒီညေတာ့ မင္းတို ့အိပ္ျဖစ္မယ္မထင္ပါဘူးကြယ္...ငါကေတာ့ အိပ္မွျဖစ္မယ္ေဟ့....ေနာက္ဆိုရင္ေတာ့ ေန ့ခင္းဘက္ဆို မင္းတို ့ႀကံခင္းေတြရွိရာကိုသြားၿပီး အလုပ္
လုပ္ၾကရလိမ့္မယ္....မနက္ဖန္က်ရင္ေတာ့ အိပ္ခ်င္သေလာက္သာအိပ္ၿပီး ထခ်င္တဲ့အခ်ိန္က်မွထလို ့ရတယ္...ေနာက္ဆိုရင္ေတာ့မရဘူးေနာ္....ေန ့ဘက္ဆို အလုပ္ရွိတဲ့ႀကံခင္းကို
သြားရမယ္.....ညဘက္က်ရင္ေတာ့ ေကာင္မေလးေတြရွိေနတဲ့ မာမာဘာဘာဆီကိုျပန္လာေပါ့...ဟုတ္ၿပီလား"
အခန္း(၇)
စားေသာက္ၿပီးေသာအခါ မာမာဘာဘာက တဲတစ္ခုလုံး လင္းထိန္သြားေလာက္ေအာင္ မီးအိမ္မ်ားထြန္းညႇိလိုက္သည္။
တန္ဘိုးရားေမၽွာ္လင္းေစာင့္စားခဲ့ရေသာ အေျခအေနက လက္ေတြ ့ျဖစ္ေပၚေနေပၿပီ။
သို ့ေသာ္ အခက္ေတြ ့ၾကရသည္က မိမိတို ့အတြဲအျပင္ အျခားအတြဲႏွစ္တြဲကလဲ အနီးကပ္ရွိေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ဒိထက္ဆိုးသည္က မာမာဘာဘာ ဟုေခၚေသာအဖြားႀကီးက သူတို ့ေတြ၏ ကာမဆက္ဆံမႈကို ပြဲလမ္းသဘင္တစ္ခုအလား ေစာင့္ၾကည့္ေနေလသည္။
သူတို ့ေယာက္က်ားေလးမ်ားက အ႐ုပ္လိုျဖစ္ေနၿပီး ေကာင္မေလးမ်ားကသာ ဦးေဆာင္ေနသည္...။
အိုမို၏ ေကာင္မေလးက အရင္ဆုံး အိုမိုကို သူတို ့အတြက္ျပင္ဆင္ထားေသာ ျမက္ေျခာက္မ်ားခင္းထားသည့္အိပ္ယာေပၚသို ့ဆြဲေခၚသြားေလသည္။
မန္ဒင္းဂိုးမ်ိဳးေလး ယက္ကန္ယက္ကန္ႏွင့္ပါသြား၏။
အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ အိုမို ရွက္ရြံ ့ေနဟန္ရွိေသာ္လဲ ေကာင္မေလးကေတာ့ သူတို ့ကို ရွိတယ္လို ့ေတာင္ထင္ေတာ့သည့္ပုံမရွိေခ်။
အိုမိုကို ျမက္ေျခာက္အိပ္ယာေပၚသို ့တြန္းလွဲလိုက္ၿပီး ခါးဝတ္စကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ေလသည္။
မည္းနက္ေနေသာ မန္ဒင္းဂိုးလီးႀကီးက ေတာင္မတ္ျခင္းမရွိေသးတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးမားလွသည္။
တန္ဘိုးရားမွာ သူ ့ကိုယ္သူ အားငယ္လိုေတာင္ျဖစ္သြားမိသည္။
ေကာင္မေလးက သူ ့လီးကိုထိကိုင္လိုက္ေသာအခါ အိုမိုက ပရိတ္သတ္လိုျဖစ္ေနေသာ တန္ဘိုးရားတို ့ဘက္သို ့လွမ္းၾကည့္ေနသည္။
အမ္ေဒါင္းက အားေပးသလိုျပဳံးျပေနသည္ကို ေတြ ့ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလဲ လိုက္ျပဳံးျပလိုက္မိေလသည္။
ငါ့အျပဳံးက ဘယ္လိုပုံစံမ်ိဳးေပါက္သြားသလဲမသိဘူး ဟုေတြးေနမိစဥ္မွာဘဲ မာမာဘာဘာထံမွ စကားသံတစ္ခ်ိဳ ့ထြက္ေပၚလာေလသည္။
"ေကာင္ေလး......ေလၽွာက္ၾကည့္မေနနဲ ့ မ်က္စိမွိတ္ထားလိုက္"
ေဟာင္ဆာစကားႏွင့္ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
အိုမိုလဲ မ်က္စိမွိတ္လိုက္ေလသည္။
ေကာင္မေလးက အိုမို၏ လိင္တံႀကီးကို ဂြင္းထုေပးေနေလရာ လီးတံႀကီးမွာ ေလထိုးသြင္းလိုက္သလို တျဖည္းျဖည္းတင္းလာသည္။
လီးႀကီးကို ပါးစပ္ႏွင့္ ကုံးငုံလိုက္ေတာ့ လီးကမေတာင္တေတာင္ ျဖစ္ေနတာေတာင္ ပါးစပ္ႏွင့္မဆန္ ့ခ်င္သလိုျဖစ္ေနသည္။
မႈတ္ေပးေနရင္းမ်က္စိေရွ ့မွာတင္ လီးႀကီးက ႀကီးသည္ထက္ႀကီးလာတာကို ေတြ ့ျမင္ေနရသည္။
ေကာင္မေလးက သူမကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္မ်ားကို ဖယ္ရွားျပစ္လိုက္ေသာအခါ တန္ဘိုးရား ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္းခုန္ေနမိ၏။
အိုမို၏ေကာင္မေလးမွာ လူေကာင္ေသးေသာ္လဲ ေတာင့္တင္းမႈကအျပစ္ဆိုစရာမရွိေပ။
နို ့ႏွစ္လုံးက တင္းမေနေသာ္လဲ တြဲအိေနျခင္းမ်ိဳးလဲ မဟုတ္။
တင္သားက်စ္က်စ္လုံးလုံးေလးက မည္းတက္ေနသည္။
ဒီေလာက္လီးႀကီးကို ခံနိုင္မည့္ပုံမရွိဟု တန္ဘိုးရားထင္ေနမိသည္။
တန္ဘိုးရားေကာင္မေလး ပီယာက ၾကည့္ေနရင္းမွ စိတ္ပါလာေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလီးကို ခါးဝတ္ေပၚမွ လွမ္းကိုင္လိုက္ေလသည္။
အမွတ္တမဲ့မို ့တန္ဘိုးရားလန္ ့ၿပီးတုန္သြားေတာ့ ပီယာက သေဘာက်သြားဟန္ႏွင့္ တခစ္ခစ္ရယ္ေနၿပီးေနာက္ စပိန္လို ဘာေျပာလိုက္သည္မသိ တဲအတြင္းမွာရွိေသာ
မိန္းမသားေလးေယာက္လုံး ရယ္ေမာၾကေလသည္။
အိုမို၏ ေကာင္မေလးမွာ လီးစုပ္ရင္းတန္းလန္းမွ ရယ္လိုက္မိေသာေၾကာင့္ သီးသလိုပင္ျဖစ္သြားရ၏။
တန္ဘိုးရားခမ်ာ ဘာမွနားမလည္ေသာ္လဲ သူ ့အေၾကာင္းေျပာၿပီးရယ္ေနၾကမွန္းသိေသာေၾကာင့္ ရွက္ရြံ ့ထူပူေနမိေလသည္။
"ေကာင္ေလး......မင္းမ်ိဳးေလး....မင္းက မိန္းမနဲ ့တစ္ခါမွမလိုးေသးဘူးလား"
မာမာဘာဘာက ေဟာင္ဆာစကားႏွင့္ေမးလိုက္သည္။
တန္ဘိုးရားျပန္ေျဖရမည္ကို သိေသာ္လဲ ရွက္ေနမိေသာေၾကာင့္ ဘာမွျပန္မေျဖမိ။
"ဟုတ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ....ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက ဘယ္မိန္းကေလးနဲ ့မွ အိပ္ဖူးေသးတာမဟုတ္ပါဘူး....အခု သူရွက္ေနပါတယ္ခင္ဗ်ာ.....သူမေျပာနဲ ့ အေတြ ့အၾကဳံ
ရွိပါတယ္ဆိုတဲ့ အိုမိုေတာင္ လူအမ်ားႀကီးနဲ ့အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ရွက္ေနမိပါတယ္ခင္ဗ်ာ"
တန္ဘိုးရားရွက္ေနသည္ကိုသိေသာေၾကာင့္ အိုမိုက ၾကားကဝင္ေျဖေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အိုမိုေျပာသည္ကို မာမာဘာဘာက စပိန္လို ဘာသာျပန္ေပးလိုက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးမ်ားက နားလည္မႈရွိစြာ ဆက္လက္စေနာက္ ရယ္ေမာျခင္းမျပဳေတာ့ေပ။
တန္ဘိုးရားေကာင္မေလးက ခါးဝတ္ေပၚမွေန၍ တန္ဘိုးရားလီးကို ပြတ္သပ္ေပးေနေသာေၾကာင့္ မည္မၽွရွက္ရြံ ့ေနသည္ဆိုဦးေတာ့ အေတြ ့အၾကဳံမရွိေသာ လူငယ္ပီပီ မာန္တက္ခ်င္
လာေလသည္။
ပီယာက နားလည္သေဘာေပါက္စြာ တန္ဘိုးရားကို အိုမိုတို ့အတြဲေဘးသို ့ဆြဲေခၚေလသည္။
မာရီယာဆိုေသာ အမ္ေဒါင္း၏ေကာင္မေလးကလဲ အားက်မခံ အမ္ေဒါင္းကို တန္ဘိုးရားတို ့အတြဲေဘးသို ့ ဆြဲေခၚပါေလေတာ့သည္။
ျမင္ေနရေသာျမင္ကြင္းမ်ားေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားျပဳံးလိုက္မိရသည္။
ရြာမွာဆို ထြက္ေျပးေနေသာ ေကာင္မေလးကို လိုက္လံဖမ္းဆီးကာ ဆြဲေခၚရေလရာ....အခုက်ေတာ့ ေကာင္မေလးမ်ားက သူတို ့ကို ဆြဲေခၚေနၾကသည္မဟုတ္ပါလား။
တန္ဘိုးရားက ဟိုဟိုဒီဒီ ေလၽွာက္ၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ ပီယာက မ်က္လုံးကို လက္ႏွင့္အုပ္ျပၿပီး လက္ဟန္ေျခဟန္ႏွင့္ မ်က္စိမွိတ္ထားရန္ေျပာေလသည္။
မ်က္စိမမွိတ္ခင္ အိုမိုဘက္သို ့လွည့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ အိုမို ့ေကာင္မေလးက ေတာင္မတ္ေနေသာ မဆန္ ့မျပဲလီးႀကီးကို အေပၚမွေန၍ သူမေစာက္ပတ္ထဲသို ့ဝင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနသည္ကို ေတြ ့လိုက္ရေလသည္။
ထို ့ေနာက္တြင္ေတာ့ တန္ဘိုးရားမ်က္စိမွိတ္ထားမိလိုက္ေလသည္။
ပီယာက သိပ္မေတာင္ေသးေသာ တန္ဘိုးရား၏လီးကို ပါးစပ္ႏွင့္ ကုံးစုပ္ေပးလိုက္သည္။
ေႏြးေသာအေတြ ့ႏွင့္ စြတ္စိုမႈကိုတန္ဘိုးရား ခံစားမိလိုက္သည္။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တြင္ စုပ္လိုက္ေသာအားေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားေကာ့တက္သြား၏။
ျဖတ္ေတာက္ျခင္းမျပဳရေသးေသာေၾကာင့္ မိန္းကေလးက လက္ခံပါမည္လားဟူေသာ စိုးရိမ္စိတ္တို ့ကြယ္ေပ်ာက္သြားၾကသည္။
အေရျပားကို ဒစ္ျပဳတ္ေအာင္ဆြဲလွန္ၿပီး ဒစ္တစ္ဝိုက္ကို လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ အယက္ခံလိုက္ရခ်ိန္တြင္ ခံစားခ်က္က ေျပာမျပတတ္ေအာင္ေကာင္းလြန္းလွသည္။
လီးစုပ္ေနရင္းမွ လက္တစ္ဖက္က ေဂြဥမ်ားကို ပြတ္နယ္ေပးေနေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားဘယ္လိုမွ မထိန္းနိုင္ေတာ့ေပ။
ၿပီးခ်င္လာေသာေၾကာင့္ လီးကိုသာ သဲႀကီးမဲႀကီးကုန္းစုပ္ေနေသာပီယာကို ဆြဲေမာ့လိုက္မိရသည္။
ပီယာ့ပါးစပ္ထဲမွ လီးကၽြတ္တယ္ဆိုယုံေလးမွာဘဲ သုတ္ရည္မ်ားက အရွိန္ျပင္းစြာပန္းထြက္ကုန္သည္။
ပီယာ၏ မ်က္ႏွာႏွင့္ဆံပင္မ်ားတြင္ လရည္မ်ားႏွင့္ေပပြသြားရသည္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ......ေတာင္းပန္ပါတယ္....ကၽြန္ေတာ္...ကၽြန္ေတာ္...ဘယ္လိုမွ မထိန္းနိုင္ေတာ့လို ့ပါခင္ဗ်ာ..ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ပီယာက ေဟာင္ဆာဘာသာစကားကို နားမလည္ဟု သိထားေသာေၾကာင့္ မာမာဘာဘာကိုၾကည့္ရင္း တန္ဘိုးရားငိုမဲ့မဲ့ႏွင့္ေတာင္းပန္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
သူတို ့ၾကားမွာ မာမာဘာဘာက စကားျပန္လုပ္ေပးတတ္သည္မဟုတ္ပါလား။မာမာဘာဘာက ဘာမွမေျပာဘဲ တန္ဘိုးရားကိုျပဳံးၾကည့္ေနသည္။
"မာမာဘာဘာခင္ဗ်ား....ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္စား ေကာင္မေလးကိုေတာင္းပန္ေပးပါလားခင္ဗ်ာ....ေကာင္မေလးစိတ္ဆိုးသြားမွာကို ကၽြန္ေတာ္မလိုခ်င္လို ့ပါေနာ္"
မာမာဘာဘာထံမွ ဘာသံမွထြက္မလာေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားေနာက္တစ္ႀကိမ္ေျပာလိုက္မိျပန္သည္။
အေတြ ့အၾကဳံမရွိေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးစိတ္ဆိုးသြားမွာကို သူအမွန္တကယ္ေၾကာက္ေနမိ၏။
ကိုယ္တိုင္ေတာင္းပန္စကားေျပာခ်င္ေသာ္လဲ စပိန္ဘာသာစကားမတတ္ေသာေၾကာင့္ မာမာဘာဘာကိုသာ အားကိုးတႀကီးတိုင္တည္ေျပာဆိုေနမိျခင္းျဖစ္ေပသည္။
စပိန္လို ေျပာတတ္ေအာင္သင္မည္ဟုလဲ စိတ္ထဲတြင္ ဆုံးျဖတ္လိုက္မိေလသည္။
"ေကာင္မေလးက စိတ္ဆိုးမွာေတာ့အမွန္ဘဲကြယ့္.....ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ မင္းက လရည္ေတြကို အလဟသတ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္လိုက္တာကိုး....ၾကည့္လိုက္စမ္း..
သူ ့ခမ်ာဘယ္ေလာက္ႏွေမ်ာေနရွာသလဲလို ့"
မာမာဘာဘာ၏စကားေၾကာင့္ အားနာေၾကာက္လန္ ့ကာ မၾကည့္ရဲခဲ့ေသာ ပီယာကို တန္ဘိုးရားၾကည့္လိုက္မိ၏။
မ်က္ႏွာတစ္ဝိုက္တြင္ ေပက်ံလၽွက္ရွိေသာ လရည္မ်ားကို လက္ႏွင့္သပ္ကာ ပါစပ္ထဲသို ့ထည့္ေနသည္ကိုေတြ ့လိုက္ရသည္။
ထို ့ေနာက္ ဆံပင္ေပၚတြင္ တင္ေနေသာ လရည္မ်ားကို ဆံပင္ကိုဆြဲၿပီးစုပ္ယူေနျပန္သည္။
တန္ဘိုးရားနားမလည္ေတာ့ေပ....
သူက ပါးစပ္ထဲတြင္ပန္းထုတ္လိုက္မိမည္စိုးေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးေခါင္းကိုတြန္းကာ အျပင္မွာထုတ္လိုက္ဖို ့ႀကိဳးစားရင္းက ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။
ခုက်ေတာ့ ေကာင္မေလးက သူ ့လရည္ေတြကို လိုက္ယက္ကာမ်ိဳခ်ေနေလသည္။
"ေနာက္ဆိုမွတ္ထားေကာင္ေလး......မင္းလရည္ေတြကို ဘာအေၾကာင္းနဲ ့မွ အလကားအျဖစ္မခံပါနဲ ့.....ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အာသာေျဖတဲ့အေနနဲ ့ ဂြင္းထုတာမ်ိဳး
ေတာင္မလုပ္မိပါေစနဲ ့.....အခုကေတာ့ မင္းရဲ ့ပထမဆုံးအေတြ ့အၾကဳံဆိုေတာ့ ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ....ေနာက္ကိုသာ ငါေျပာတဲ့စကားကို ေမ့မသြားေစနဲ ့....က်န္တဲ့ ေကာင္ေလး
ေတြပါ ငါေျပာတဲ့စကားကိုမွတ္ထားၾကေနာ္....ဒီေနရာက အာဖရိကမဟုတ္ေတာ့ဘူးကြယ့္"
မာမာဘာဘာက ေဟာင္ဆာစကားႏွင့္ေျပာေနရင္းမွ ပီယာဘက္သို ့လွည့္ၿပီး စပိန္လိုေျပာလိုက္ျပန္ေလသည္။
ေကာင္မေလးက ျပဳံးရႊင္ရယ္ေမာကာ စပိန္လိုျပန္ေျပာေနတာကိုေတြ ့ရ၏။
"ပီယာက မင္းကို စိတ္မဆိုးပါဘူးတဲ့ ေနာက္ဆိုရင္ လရည္ကိုအလကားျဖစ္ေအာင္ထပ္မလုပ္ပါနဲ ့လို ့ေျပာတယ္။သူ ့ပါးစပ္ထဲနဲ ့ေစာက္ဖုတ္ထဲကလြဲလို ့ ဘာအေၾကာင္းနဲ ့မွ လရည္ကိုအျပင္မေရာက္ပါေစနဲ ့လို ့ေျပာေနတာ....ေလ်ာ္ေၾကးအေနနဲ ့ ဒီညေတာ့ မင္းကို သူ ့စိတ္တိုင္းက်အသုံးခ်ပစ္မယ္တဲ့.....ေမာတယ္ကြယ္....မင္းတို ့လိုး
ပြဲကို အရသာခံရမလားမွတ္တယ္ ဘာသာျပန္ေပးေနရတာနဲ ့ဘဲ...ေတာ္ၿပီ..သြားအိပ္ေတာ့မယ္ေဟ့"
မာမာဘာဘာက ေျပာေျပာဆိုဆို စိတ္ပ်က္စြာႏွင့္ သူ ့အိပ္ယာရွိေသာ သစ္သားကုတင္ပုေလးဘက္သို ့ထြက္ခြာသြားေလသည္။
တန္ဘိုးရားေၾကာင့္ အရွိန္ပ်က္သြားေသာ အတြဲႏွစ္တြဲလဲ အလုပ္ျပန္စေလေတာ့သည္။
မ်က္စိပိတ္ထားစရာမလိုေသးေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
ပီယာက အခုထိမခၽြတ္ရေသးေသာ သူ၏ ကိုယ္ဝတ္မ်ားကို ခၽြတ္ျပစ္လိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားရင္ခြင္ထဲသို ့လွဲဝင္လာပါသည္။
တန္ဘိုးရားမွာ ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနေသာေကာင္မေလးကို ၾကည့္ရင္း သူ ့ကိုယ္သူ အိပ္မက္မ်ားမက္ေနသလားထင္ေနမိ၏။
ရြာမွာတုန္းက သူစြဲလန္းခဲ့ရဘူးေသာ အိုင္ဘာ ႏွင့္ႏွိုင္းယွဥ္ၾကည့္ေနမိသည္။
ဘာဆိုဘာမွမဆိုင္ဟုပင္ေျပာလို ့ရေလာက္သည္။
အသားအေရာင္....ဆံပင္....လွပေျပျပစ္မႈ .......
အစစအရာရာသာလြန္ေနေသာေၾကာင့္ သူ ့ကိုယ္သူဟုတ္မွဟုတ္ရဲ ့လားလို ့ေတာင္ထင္ေနမိသည္။
ပီယာက တန္ဘိုးရားရင္ခြင္ထဲ လဲေလၽွာင္းရင္း တန္ဘိုးရား၏ လီးကို ေဆာ့ကစားေနျပန္သည္။
တန္ဘိုးရား၏ ရင္ဘတ္ေပၚေခါင္းတင္ထားၿပီး တန္ဘိုးရား၏ နို ့သီးေခါင္းေသးေသးေလးကို လၽွာႏွင့္ေဆာ့ကစားစုပ္ယူလိုက္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားရင္ထဲတြင္ လွိုက္ကနဲေအးတက္သြားရကာ
တစ္မ်ိဳးႀကီးခံစားလိုက္ရ၏။
အမ္ေဒါင္းကိုၾကည့္လိုက္မိေသာအခါ...အမ္ေဒါင္းကအေတြ ့အၾကဳံရွိသူပီပီ အေျခအေနေကာင္းေနေလသည္။
အမ္ေဒါင္းေကာင္မေလးက ေအာက္မွပက္လက္အေနအထားႏွင့္ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုမိုးေပၚေထာင္ေပးထားၿပီး အမ္ေဒါင္းက လက္ႏွစ္ဖက္ကို ျမက္ေျခာက္မ်ားေပၚသို ့ေထာက္ကာ
အားရပါးရလိုးေနေလသည္။
လိုးသံ...ေဆာ္သံ...တဏွာတြန္ၾကဴးသံတို ့က ...ထိန္းမရစြာထြက္ေပၚေနသည္။
အိုမို ့ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိုမိုကေအာက္မွ ပက္လက္အေနအထားအတိုင္းပင္ မေျပာင္းမလဲရွိေနၿပီး ေကာင္မေလးက အေပၚမွတက္ေဆာင့္ေပးေနသည္။
သူတို ့အတြဲကိုၾကည့္ရတာ အေနအထားက ပို၍ရွင္းရွင္းလင္းလင္းရွိေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလဲ အနီးမွ အမ္ေဒါင္းတို ့အတြဲကိုေက်ာ္ၿပီး အိုမိုတို ့ကိုသာၾကည့္ေနမိသည္။
အိုမို ့ေကာင္မေလးစာက္ဖုတ္ထဲသို ့မဆန္ ့မျပဲတိုးကာ ဝင္ထြက္လၽွက္ရွိေသာလီးႀကီးက အဆုံးထိတိုင္ဝင္ေရာက္နိုင္ျခင္းမရွိေပ။
ဒါေတာင္ ဂရာဆီလားဆိုေသာ အိုမို ့ေကာင္မေလး၏မ်က္ႏွာမွာ ရႈံမဲ့လို ့ေန၏။
မွန္မီးအိမ္မ်ား၏ အလင္းေၾကာင့္ လီးႀကီးကေစာက္ဖုတ္ထဲကိုတိုးဝင္သြားလၽွင္ ေစာက္ဖုတ္ေဘးသားမ်ားပါ အထဲသို ့စုပါလိပ္ဝင္သြားတတ္ၿပီး လီးတံႀကီးထြက္လာခ်ိန္တြင္
ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားမ်ားပါ အျပင္သို ့ကၽြံထြက္လာေတာ့မယာင္ႏွင့္ ေတြ ့ျမင္ေနရေသာ တန္ဘိုးရားပင္စိတ္ပါလာရျပန္သည္။
ပီယာကစိတ္တိုင္းက်ေဆာ့ကစားေပးေနေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရား၏လီးမွာလဲျပန္လည္တင္းမတ္လာၿပီျဖစ္သည္။
တကယ္ေတာ့ တန္ဘိုးရား၏လီးမွာ ေသးငယ္လွသည္မဟုတ္ေပ။
မန္ဒင္းဂိုးလီးေလာက္ မရွိေသာ္လဲ လီးသူခိုးဟုဆိုရနိုင္ေလာက္ေအာင္ ေပ်ာ့ေနခ်ိန္တြင္ ေသးငယ္သေယာင္ရွိေသာ္လဲ ေတာင္မတ္လာခ်ိန္တြင္ေတာ့ ႀကီးမားလာပါသည္။
အရွည္ခ်င္းေတာ့ မန္ဒင္းဂိုးမ်ိဳးႏွင့္ မယွဥ္သာေခ်......။
ျမင္ေတြ ့ေနရေသာျမင္ကြင္းႏွင့္ၾကဳံေတြ ့ေနရေသာ အေတြ ့အထိမ်ားေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ စိတ္ႂကြလာမိရသည္။
ပီယာ၏နို ့တစ္ဖက္ကို ကိုင္ၾကည့္ခ်င္လာေသာေၾကာင့္ မရဲတရဲပင္ ကိုင္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
ေကာင္မေလးဘယ္လိုတုန္ ့ျပန္မည္လဲဟု ပူပန္ေနမိေသာ္လဲ အေျခအေနမဆိုးေၾကာင္းသိလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ခပ္ရဲရဲပင္ ေနာက္ထပ္နို ့တစ္ဖက္ကို ဖမ္းဆုပ္လိုက္၏။
သူ ့နို ့ေတြကို ေကာင္မေလးလၽွာႏွင့္ ထိုးစုပ္ကလိေပးေနတုန္းက ခံစားရမႈကို သတိရလိုက္ေသာေၾကာင့္ ပီယာ၏နို ့သီးေခါင္းေလးကိုလၽွာႏွင့္ထိုးကလိၿပီးငုံစုပ္ေပးလိုက္သည္။
ေကာင္မေလးတြန္ ့တက္သြားေသာေၾကာင့္ ဘာျဖစ္တာလဲဟု လန္ ့သြားၿပီးေခါင္းေမာ့ၾကည့္မလို ့လုပ္လိုက္မိသည္။
ပီယာ၏လက္ႏွစ္ဖက္က တန္ဘိုးရား၏ေခါင္းကိုဆြဲထိန္းထားၿပီးမူလေနရာတြင္ပင္ရွိေနေစေလသည္။
ေကာင္မေလးက သူ ့ကိုဆက္လုပ္ေစခ်င္တယ္ဆိုတာကို တန္ဘိုးရားသေဘာေပါက္လိုက္ပါသည္။
နို ့သီးေခါင္းေလးကို အားရပါးရစို ့လိုက္တိုင္း ေကာင္မေလးႏႈတ္ဖ်ားမွ တအင္း..အင္း ႏွင့္ျငည္းျငဴရင္း ေကာ့တက္သြားတတ္သည္မွာ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္လို ့ျဖစ္ေၾကာင္းကို
တန္ဘိုးရားနားလည္လိုက္သည္။
သူ ့ႏႈတ္ခမ္းထူထူကိုသူမ၏ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးက ဖိကပ္လာၿပီးလၽွင္ လၽွာေသာ့ျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းတံခါးကို တိုးဖြင့္လာေသာေၾကာင့္ အလိုက္သင့္ပင္ ပါးစပ္ကိုဟေပးလိုက္မိ၏။
သူ ့ပါးစပ္ထဲကိုတိုးဝင္လာေသာ ခပ္ေႏြးေႏြးလၽွာဖ်ားေလးက သူ ့လၽွာကို ထိုးေမႊလိုက္ ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္ယူလိုက္ႏွင့္ အရသာအသစ္အဆန္းတစ္ခုကိုေပးေနျပန္ေလသည္။
တန္ဘိုးရားလဲ လတ္တေလာေတြ ့ၾကဳံေနရေသာအေတြ ့အၾကဳံအရ ေကာင္မေလးပါးစပ္ထဲသို ့သူ ့လၽွာကိုထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး သူလုပ္တတ္သေလာက္
ုျပန္လည္ျပဳစုေပးေနလိုက္သည္။
ပီယာက ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ သူ ့လီးကိုငုံစုပ္ေပးလိုက္ေသာအခါတြင္ တန္ဘိုးရားမွာပထမအႀကိမ္တုန္းကလိုျဖစ္မည္စိုးေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလး၏ဦးေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္
ဆြဲေမာ့လိုက္ရေလသည္။
ေကာင္မေလးက သေဘာေပါက္သည္ထင္၏။
တန္ဘိုးရားလီးႀကီးကိုဆက္စုပ္မေနေတာ့ဘဲ အိုမို ့ေကာင္မေလးလုပ္သလိုပင္ အေပၚမွတက္ခြလိုက္ေလသည္။
ေစာက္ဖုတ္ထဲသို ့တရစ္ရစ္တိုးဝင္ေနေသာ လီးဆီမွ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားႏွင့္ဒစ္ေခါင္းကိုပြတ္တိုက္သြားေသာအခါျဖစ္ေပၚလာသည့္အရသာေၾကာင့္
တန္ဘိုးရားမွာ အေၾကာမ်ားတစိမ့္စိမ့္ျဖစ္ေအာင္ ထူးျခားေကာင္းမြန္ေသာအရသာကို ခံစားလိုက္ရသည္။
ေစာက္ေခါင္းတြင္းမွ အလိုက္သင့္ထြက္ေနေသာ ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ားေၾကာင့္ အဝင္အထြက္ကေခ်ာေမြ ့ေနေလသည္။
တန္ဘိုးရာက ေအာက္ကေန၍ ေကာ့ကာ ေဆာင့္ေပးေနသျဖင့္ ပီယာအတြက္လဲ အရသာေတြ ့ေနရေလသည္။
ပြတ္တိုက္မႈျပင္းထန္လာသလို လႈပ္ရွားမႈမ်ားကလဲ သြက္လက္ျမန္ဆန္လာၾကသည္။
တန္ဘိုးရားမွာ ေအာက္ကေနၿပီးေကာ့ပင့္ေဆာင့္ေပးေနရျခင္းကိုအားမရသလိုျဖစ္လာမိေသာေၾကာင့္ သူ ့ေပၚတြင္ ကားယားခြကာတက္ေဆာင့္ေနေသာ ပီယာကိုဆြဲလွဲလိုက္ၿပီး
အမ္ေဒါင္းလုပ္ေနသည့္ပုံစံကိုအတုယူကာ အေပၚမွေန၍ စိတ္တိုင္းက်လိုးေဆာင့္ပါေတာ့သည္။
လိုးေဆာင့္ခ်က္ေတြက တေျဖးေျဖးႏွင့္ ျမန္ဆန္ျပင္းထန္လာသည္...။
ခါးကိုအားျပဳၿပီး လီးတစ္ဆုံးဝင္ေအာင္လိုးေဆာင့္လိုက္တိုင္း ပီယာထံမွ နာၾကင္ေအာ္ညည္းသံတစ္ခ်ိဳ ့ေပၚထြက္လာေလသည္။
မာမာဘာဘာေျပာေသာ မန္ဒင္းဂိုးထက္အရည္အခ်င္းပိုသည္ဆိုသည္မွာ ဒီလိုအခ်က္ေတြေၾကာင့္ဆိုတာကိုေတာ့ တန္ဘိုးရားနားလည္နိုင္စြမ္းမရွိေသးေပ။
တန္ဘိုးရား၏ လိုးခ်က္ေတြက ခၽြန္းအုပ္လို ့မရေသာ မုန္ယိုေနေသာဆင္ရိုင္းတစ္ေကာင္လို ျပင္းထန္သြက္လက္လြန္လွ၏။
လီးႀကီးက ထြားႀကိဳင္းေသာလုံးပတ္ႏွင့္ စံခ်ိန္မွီအရွည္ကိုပိုင္ဆိုင္ထားေသာေၾကာင့္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လိုးေဆာင္လိုက္တိုင္း ေကာင္မေလးခမ်ာ အသည္းခိုက္ေအာင္ ကာမေရလွိုင္းေပၚ
တြင္ လြင့္ေမ်ာေနမိရွာေလသည္။
မည္းေျပာင္ထြားႀကိဳင္းလွေသာ လီးႀကီး၏စြမ္းေဆာင္မႈေၾကာင့္ ပီယာမွာအႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာပင္ ခရီးဆုံးၿပီးေျမာက္ျခင္းသို ့ေရာက္ရွိေနရသည္။
တန္ဘိုးရားက ပထမတစ္ႀကိမ္ လီးစုပ္ခံရစဥ္က မထိန္းနိုင္ဘဲ တစ္ခ်ီၿပီးေျမာက္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ဒုတိယအခ်ီတြင္ တက္ကုန္ဖြင့္ လိုးေဆာ္လၽွက္ရွိတာေတာင္ ခရီးဆုံးသို ့မေရာက္နိုင္
ေသးဘဲရွိေန၏။
ပီယာမွာ ေမာဟိုက္လြန္းလွေသာေၾကာင့္အသံယဲ့ယဲ့ေလာက္ပင္ထြက္နိုင္ရွာသည္။
ေစာက္ဖုတ္တြင္းမွ စီးက်ေနသာေစာက္ရည္မ်ားက မ်က္ေျခာက္အိပ္ယာေပၚတြင္ ရႊဲရႊဲစိုေနေလၿပီ။
တန္ဘိုးရားၿပီးခ်င္လာေသာေၾကာင့္ အဆုံးသတ္လိုးေဆာင့္မႈကို အားအင္အျပည့္ႏွင့္ လိုးလိုက္သည္။
ေကာ့ကန္တက္လာေသာ ပီယာ၏ကိုယ္လုံးေလးကို သူ ့ခႏၲာကိုယ္ႏွင့္ဖိထားျပားကပ္ေစလိုက္ၿပီး သုတ္ရည္မ်ားကို ေစာက္ေခါင္းသို ့ပန္းထုတ္ျပစ္လိုက္ေလသည္။
သာအိမ္ဝသို ့တိုင္ ပူေႏြစြာတိုးဝင္လာေသာ လရည္မ်ားက မ်ားျပားလြန္းလွေသာေၾကာင့္ ေစာက္ေခါင္းေပါက္မွေန၍ တခ်ိဳ ့တဝက္ျပန္လည္စီးက်သြားေလသည္။
တန္ဘိုးရား၏လီးတံႀကီးကို ျပန္လည္ဆြဲထုတ္လိုက္ေသာအခါ ႁဗြတ္ကနဲျမည္သံႏွင့္အတူ ေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္ ေရာေနသာ လရည္မ်ားေစာက္ေခါင္းေပါက္ဝမွ ထပ္မံစီးက်လာျပန္ေလသည္။
ပီယာက တန္ဘိုးရားကို လြတ္ထြက္သြားမွာစိုးသည့္အလား တင္းၾကပ္စြာဖက္တြယ္ထား၏။
ညႇို ့ယူနိုင္စြမ္းေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားက တန္ဘိုးရားကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္။
လီးအရသာကို ဘာဆိုတာေကာင္းေကာင္းသိလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ပီယာေက်နပ္ေနမိျခင္းျဖစ္သည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အလိုးခံဘူးခဲ့ေသာ္လဲ ဒီတစ္ခါေလာက္ ကာမအရသာျပည့္ဝမႈမ်ိဳးခံစားခဲ့ဖူးျခင္းမရွိေသာေၾကာင့္ စိတ္ေၾကနပ္မႈကိုရရွိေနသည္။
တန္ဘိုရားကို ဝယ္ယူေပးခဲ့ေသာ အရွင္သခင္ ဒြန္ေဆးဆားကိုလဲ စိတ္ထဲမွ ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။
ဒြန္ေဆးဆားအတြက္ မ်ိဳးေကာင္းေလးမ်ားေမြးေပးနိုုင္ေတာ့မည္မို ့သူမကိုယ္သူမလဲ ဂုဏ္ယူေနမိသည္။
တန္ဘိုးရားမွာလဲ အႏွစ္ႏွစ္အလလက သူေမၽွာ္လင့္စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ရေသာ ကာမဆက္ဆံမႈကို လက္ေတြ ့က်က်လုပ္ေဆာင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ ေက်နပ္ေနမိပါသည္။
မိန္းမတစ္ေယာက္ကို လက္ေတြ ့လိုးလိုက္ရေသာေၾကာင့္ သူ ့ကိုယ္သူ ေယာက္က်ားႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီဟု စိတ္တိုင္းက်ေနမိျခင္းကလဲ ေကာင္းမြန္ေသာအရသာရွိသည့္
ပီတိတစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။
ဟိုအရင္က ျဖစ္ခဲ့ဘူးေသာသိမ္ငယ္စိတ္တို ့သည္လဲ ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္ေရာက္လို ့ေရာက္မွန္းမသိေအာင္ ေပ်ာက္ဆုံးကုန္ၾကၿပီျဖစ္၏။
အေရျပားျဖတ္ေတာက္ျခင္းမျပဳခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးမ်ားက လက္မခံမည္ကိုလဲ စိုးရြံ ့စရာမလိုေတာ့မွန္း တန္ဘိုးရားေကာင္းေကာင္းႀကီးသိလိုက္ၿပီျဖစ္သည္။
ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ သူ၏စြမ္းေဆာင္ရည္က်ဆင္းမသြားေၾကာင္းကိုလဲ သူလိုးခဲ့ရေသာ ပီယာ၏မ်က္ဝန္းမ်ားက သက္ေသခံလၽွက္ရွိၾကသည္။
ကၽြန္အျဖစ္လိုက္ပါလာရသည္မွာ ရြာတြင္ဘုရင္လုပ္ရတာထက္ေကာင္းသည္ဟုလဲ တန္ဘိုးရားမွတ္ထင္လိုက္မိပါသည္။
ရြာတြင္ အလွဆုံးဆိုေသာ ေကာင္မေလးက သူတို ့သုံးေယာက္ေတြ ့ဆုံဆက္ဆံရသည့္ ေကာင္မေလးမ်ားထဲတြင္ ႐ုပ္အဆိုးဆုံးျဖစ္သည္ဟု သူယူဆမိေသာ အမ္ေဒါင္း၏ ေကာင္မေလးထက္ပင္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ေနာက္က်လၽွက္ရွိသည္ဆိုတာ သူ ့အတြက္ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ ့ပင္မဟုတ္ပါေလာ။
ထိုညသည္ တန္ဘိုးရားအတြက္ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ရာႏွင့္ အံၾသဖြယ္ရာအတိပင္ျဖစ္ေန၏။
အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ အားအင္ကုန္ခန္းသည္အထိလိုးျပစ္လိုက္မိသည္။
မီးေတာက္အလားလႈပ္ရွားတက္ႂကြေနသာ သူ ့ရဲ ့ေသြးသားေတြ မီးစာကုန္သြားေတာ့မွ တန္ဘိုးရားရပ္ေတာ့သည္။
အမ္ေဒါင္းႏွင့္အိုမိုတို ့ကေတာ့ သူ ့အရင္တိုက္ပြဲက်သြားၾကေလသည္။
မာမာဘာဘာေျပာေသာ ေဟာင္ဆာမင္းမ်ိဳး၏ သာလြန္မႈဆိုသည္မွာ ဒါမ်ားလားလို ့ေတာ့ တန္ဘိုးရား ခပ္ေရးေရးေတြးလိုက္မိပါေသးသည္။
သို ့ေသာ္အားအင္ကုန္ခမ္း ေမာပန္းသြားၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲတန္ဘိုးရား အိပ္ေပ်ာ္သြားေလေတာ့သည္။
သူ ့ဘဝတစ္သက္တာအတြက္ေတာ့ ထိုညကို ေမ့ေဖ်ာက္နိုင္စြမ္းရွိမည္မဟုတ္ေတာ့ပါေခ်။
အခန္း(၈)
က်ဴးဘားကၽြန္းေပၚတြင္ေနထိုင္သူမ်ားသည္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေသခဲဆိုသည့္မူကိုလက္ကိုင္ထားသူမ်ားပီပီ လက္ရွိဘဝတြင္စည္းစိမ္ခံေပ်ာ္ပါးေနဖို ့သာအဓိက
ထားၿပီး အနာဂတ္အတြက္ မေတြးေတာခ်င္ၾကေပ။
အဂၤလန္နိုင္ငံမွစတင္ေပၚထြန္းလာခဲ့ၿပီး ယန္းကီးမ်ားေနထိုင္ေသာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ေျမာက္ပိုင္းကို ေက်ာ္လြန္ကာ က်ဴးဘားသို ့တိုင္ေရာက္ရွိလာေသာ ဘာသာေရးအယူသည္း
မႈက က်ဴးဘားကၽြန္းေပၚရွိစပိန္ႏြယ္ဝင္မ်ားအတြက္ ျပႆနာတစ္ခုလိုျဖစ္လာခဲ့သည္။
ဘာသာေရးအယူသည္းမႈ၏ေနာက္တြင္ကပ္ပါလာေသာ သနားၾကင္နာမႈဆိုေသာ အတားအဆီးေၾကာင့္ ကၽြန္စနစ္ကြယ္ေပ်ာက္ရေတာ့မည္ေလာဟူသည့္ ေမးခြန္းက က်ဴဘားအတြက္
ႀကီးမားလွေသာ ေသာကပင္တည္း။
က်ဴးဘား၏ အဓိကစီးပြားေရးေသာ့ခ်က္မွာ ကၽြန္မ်ားအေပၚတြင္ အမွီသဟဲျပဳေနရသည္ဟုဆိုေပမည္။
ကၽြန္ေတြသာမရွိေတာ့လၽွင္ က်ဴးဘားမွႀကံခင္းႀကီးမ်ားကို ဘယ္လိုေစာင့္ေရွာက္ရမည္မွန္းမႀကံတတ္ၾကေတာ့....။
ကၽြဲႏြားေတြေမြးျမဴထိန္းေက်ာင္းေပးမည့္သူမ်ားလိုအပ္လာေတာ့မည္။
ေဆးရြက္ႀကီးပင္ေတြစိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္မႈတြင္လဲ အခက္ေတြ ့လာနိုင္ေသးသည္။
ရမ္အရက္ခ်က္လုပ္ရန္လုပ္သားမ်ား ဘယ္ကရမည္နည္း။
သည္ေတာ့ ကၽြန္လမ္းေၾကာင္းသာပိတ္သြားလၽွင္ က်ဴးဘားကၽြန္းႀကီးတစ္ခုလုံး ခ်ဳံႏြယ္ပိတ္ေပါင္းမ်ားႏွင့္ထူထပ္သြားေတာ့မေယာင္ သူတို ့ထင္ေနၾကသည္။
ဤကား က်ဴးဘား၏ ေသာကပင္ျဖစ္ေလသည္။
ထိုစဥ္ကာလအတြင္းတြင္ အာဖရိကမွဆိုက္ကပ္လာေသာ ကၽြန္သေဘၤာမ်ားတြင္ပါလာေသာ ကၽြန္မ်ား၏တန္ဖိုးက အဆမတန္ခုန္တက္သြားေလသည္။
မတန္တဆတန္ဖိုးႏွင့္ ဝယ္ယူၾကရသည္။
ဤတြင္ အမ်ားက ဒြန္ေဆးဆားမြန္တာဘို ဟူေသာအဖိုးႀကီးကို ဂ႐ုျပဳၾကရေလၿပီ။
ဆရာတင္ၾက...အႀကံေတာင္းၾကရေလၿပီ။
တစ္ခုခုလုပ္သင့္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အခ်င္းခ်င္းတီးတိုးေျပာဆိုေနၾကေလသည္။
ထိုအခါ ဒြန္ေဆးဆားက က်ဴးဘားကၽြန္းေပၚရွိအႀကီးဆုံးေသာစိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမ်ားကို သူ၏ "ဖင္ကာမြန္တာဘို"ဟုအမည္ေပးထားေသာ အေဆာက္အအုံၿခံဝင္းသို ့ဖိတ္ေခၚ၍
တိုင္ပင္စည္းေဝးျခင္းျပဳေလသည္။
ဒြန္ေဆးဆားစကားေျပာမည္ဆိုေသာသတင္းေၾကာင့္ က်ဴးဘားျပည္သူမ်ားအမ်ားအျပားလာေရာက္နားေထာင္ၾကသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္မ်ားကို လိုအပ္သည္ထက္ပိုမဝယ္ေတာ့ရန္ တိုက္တြန္းခ်က္တစ္ရပ္ကလဲေပၚထြက္လာခဲ့ျပန္သည္။
ေစ်းႏႈန္းႀကီးမားလာမႈက ကၽြန္အေရာင္းအဝယ္ေစ်းကြက္ကို အဟန္ ့အတားျပဳေစနိုင္သည္ဟု ယူဆလာေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေလသည္။
ဒြန္ေဆးဆားက ထိုမူကိုသေဘာမတူေၾကာင္းေျပာသည္။
ကၽြန္မ်ားသည္ တေန ့တြင္အိုမင္းလာၾကမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လိုအပ္သေလာက္သာဝယ္၍ သိမ္းထားမည္ဆိုေသာမူမွာမွားသည္။
ကၽြန္မ်ားသည္ သက္ရွိျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဝိုင္အရက္မ်ားလို ႏွစ္ရွည္လမ်ားသိုေလွာင္ထားလို ့မျဖစ္နိုင္ေပ။
ဒြန္ေဆးဆားက စနစ္တစခုက်င့္သုံးရန္တင္ျပလာသည္။
အားလုံးလိုက္နာက်င့္သုံးရန္ေမၽွာ္လင့္ေၾကာင္းလဲ တိုက္တြန္းေျပာဆိုေလသည္။
က်ဴးဘားကၽြန္းေပၚသို ့စပိန္တို ့စတင္အေျခခ်စဥ္က ႏြားဆိုတာလဲမရွိ၊ျမင္းဆိုတာလဲမရွိ ေပ။
ထိုအခါ လူသားေတြက မရွိမျဖစ္အသုံးလိုေသာ ကၽြဲ၊ႏြား၊ျမင္း စသည့္တရိစၧာန္မ်ားကို စပိန္ျပည္မွ ဝယ္ယူတင္သြင္းၾကရေတာ့သည္။
အခုေရာ စပိန္ျပည္က ဝယ္ယူရပါေသးသလား။
မဝယ္ရေတာ့ေခ်။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ က်ဴးဘားကၽြန္းေပၚတြင္ပင္ လိုအပ္ေသာ ကၽြဲ၊ႏြား တရိစၧာန္မ်ားကို မ်ိဳးပြားယူနိုင္ခဲ့ၿပီမဟုတ္ေလာ။
ဒြန္ေဆးဆားက သူ ့သေဘာထားေတြကိုတင္ျပၿပီးေနာက္ ေဆးျပင္းလိပ္တစ္လိပ္ကို အရသာခံဖြာရွိုက္ရင္း ေမးခြန္းတစ္ခုထုတ္လိုက္သည္။
"ကၽြန္ေတြကေရာ တရိစၧာန္ေတြနဲ ့ ဘာမ်ားကြာခ်ားမႈရွိၾကလို ့လဲလူႀကီးမင္းတို ့.....သူတို ့ကိုတရိစၧာန္ေတြပြားမ်ားလာေအာင္လုပ္ခဲ့ၾကသလို လုပ္လို ့မရနိုင္ေပဘူးလား"
ဒြန္ေဆးဆားေမးခြန္းကို ဘယ္သူမွ ျငင္းခ်က္မထုတ္နိုင္ၾက။
ထိုအခါ ဒြန္ေဆးဆားက သူ ့အစီအစဥ္ကိုဆက္လက္တင္ျပျပန္ေလသည္။
ကၽြဲ၊ႏြားမ်ားေတာင္ ျပန္ ့ပြားေအာင္လုပ္နိုင္ခဲ့ၾကေသးလၽွင္ ကၽြန္ေတြကိုဘာေၾကာင့္မလုပ္နိုင္ရမည္နည္း။
ထို ့ေၾကာင့္ ယကၡဳပင္ စတင္ၾကပါစို ့....။
ေနာင္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ဆိုလၽွင္ က်ဴးဘားအတြက္လိုအပ္သေလာက္ အလိုရွိေသာကၽြန္ေတြကို ရနိုင္ၿပီမဟုတ္ပါလား။
ဒြန္ေဆးဆားက သူ ့ရည္မွန္းခ်က္ကို တင္ျပရင္း အားလုံးကိုအကဲခတ္ၾကည့္လိုက္သည္။
ဒြန္ေဆးဆားစကားေၾကာင့္ အားလုံးလႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္ေနၾက၏။
သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ အမည္းမကို ကိုယ္လုပ္ေတာ္အျဖစ္မထားဘူးေၾကာင္း ဒြန္ေဆးဆားက ဆက္ေျပာေနသည္။
သူ ့အယူအဆက အျဖဴအမည္းေသြးေရာမႈကို အလိုမရွိေပ။
အမည္းသက္သက္ကိုသာလၽွင္ကၽြန္အျဖစ္ခိုင္းသင့္သည္ဟု သူယူဆေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
ဒြန္ေဆးဆား၏အစီအစဥ္ကို အားလုံးကသေဘာတူလိုက္ၾကသည္။
ဒြန္ေဆးဆားက အေစာႀကီးကထဲက သည္အေရးမ်ားကို ႀကိဳတင္ေတြးျမင္ထားၿပီးသား၊စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ထားၿပီးသားျဖစ္ေလသည္။
ထို ့ေၾကာင့္လဲ တန္ဘိုးရား၊အိုမို၊အမ္ေဒါင္းႏွင့္ အျခားေသာကၽြန္တစ္ခ်ိဳ ့အား သားေဖာက္ရန္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ဝယ္ယူထားခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
ထို ့အျပင္...
ပီယာ၊မာရီယာ၊ဂရာဆီလားႏွင့္ အျခားေသြးသန္ ့ၿပီးငယ္ရြယ္ေသာ နီဂရိုးမေလးေတြကို ပိုးေမြးသလို ေကာင္းမြန္စြာ ေမြးျမဴထာခဲ့ေပသည္။
မာမာဘာဘာလို ဝါရင့္အေတြ ့အၾကဳံရင့္က်က္ေသာ ကၽြန္မမ်ိဳးကိုလဲ အေစာင့္အေရွာက္အျဖစ္ခန္ ့ထားကာ မ်ိဳးေစ့ေကာင္းတို ့ကို ေျမေကာင္းတြင္စိုက္ပ်ိဳးသလိုပင္ ဂ႐ုစိုက္ေစာင့္ေရွာက္
ခိုင္းထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
မာမာဘာဘာလို အေတြ ့အၾကဳံရင့္က်က္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ကၽြန္မမ်ိဳးက အာဖရိကသားေတြ၏အေၾကာင္းကိုေကာင္းေကာင္းနားလည္ေပသည္။
ထို ့ေၾကာင့္မာမာဘာဘာကို ေစာင့္ေရွာက္ခိုင္းျခင္းသည္ ဒြန္ေဆးဆား၏အျမင္က်ယ္မႈပင္တည္း။
မာမာဘာဘာႏွင့္ေနထိုင္ရစဥ္အတြင္းတြင္ ေကာင္မေလးမ်ားက ေဟာင္ဆာစကားကိုနားမလည္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရား၊အိုမိုႏွင့္ အမ္ေဒါင္းတို ့မွာ စပိန္ဘာသာ
စကားကို ေလ့လာသင္ယူ က်က္မွတ္ၾကရေလသည္။
ေန ့ဘက္ႀကံခင္းမ်ားရွိရာသို ့သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ၾကရင္း အခြင့္အေရးရရင္ ရသလို ႀကံခင္းထဲမွာပင္ အခ်စ္စခန္းဖြင့္ၾကေသးသည္။
ညဘက္ တဲကိုျပန္ေရာက္ေတာ့လဲ ေသာက္လို ့မေျပဆားငန္ရည္ႏွင့္ ေတြ ့ၾကဳံၾကရျပန္ေလသည္။
သူတို ့အတြက္ အစစအရာရာ အဆင္ေျပလို ့ေနသည္။
တစ္မနက္ အလုပ္ရွိရာႀကံခင္းသို ့သြားရန္ျပင္ဆင္ေနစဥ္တြင္ မာမာဘာဘာေရာက္လာၿပီး တန္ဘိုးရားကိုေနခဲ့ေစသည္။
အျခားသူမ်ားတဲမွထြက္ခြါသြားေသာအခါ မာမာဘာဘာက တန္ဘိုးရားကိုေခၚေဆာင္၍ ေရခ်ိဳးေစေလသည္။
ေရာက္ခါစက မသုံးတတ္ခဲ့ေသာ ေရဘုံပိုင္ေခါင္း၏ေမာင္းတံကိုဖိႏွိပ္လိုက္ရင္း ေအာက္ခံသစ္သားစည္အတြင္းသို ့ေရျဖည့္လိုက္သည္။
လူျဖဴေတြကို တန္ဘိုးရားအံၾသမိပါသည္။
ကုန္းေျပာင္ေျပာင္တြင္ ေမာင္းတံကိုဆြဲဖိလိုက္ယုံျဖင့္ မကုန္ခန္းနိုင္ေသာေရမ်ားထြက္လာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ထားသည္ မေတြးတတ္နိုင္ေအာင္ပင္။
ေရခ်ိဳးသန္ ့စင္ၿပီးသြားေသာအခါ မာမာဘာဘာက သူ ့အတြက္ေရတစည္ဆြဲဖိခိုင္းေသာေၾကာင့္ လုပ္ေပးလိုက္သည္။
ေရခ်ိဳးေနေသာမာမာဘာဘာ၏ကိုယ္လုံးကိုဘာရယ္မဟုတ္ ေငးၾကည့္ေနမိလိုက္သည္။
အနည္းငယ္ဝဖိုင့္ေသာကိုယ္လုံးႏွင့္ ႀကီးမားေသာနို ့ႀကီးႏွစ္လုံးက ေရခပ္ခ်ိဳးလိုက္တိုင္း တလႈပ္လႈပ္ရွိေနၾကသည္။
ကားလြန္းၿပီး အေနာက္သို ့ေကာက္တက္ေနေသာ အာဖရိကန္တင္သားႀကီးမ်ားက လိုအပ္သည္ထက္ အနည္းငယ္ပိုမ်ားႀကီးေနသလားဟု တန္ဘိုးရားထင္မိသည္။
အသားေရာင္ကေတာ့ နီဂရိုးမႀကီးပီပီမည္းထြက္ေနေလသည္။
ၾကည့္ေနမိေသာ္လဲ တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ ညစ္ညမ္းမႈမပါပါ။
မ်က္စိေရွ ့ေရာက္ေနေသာေၾကာင့္သာ ၾကည့္ေနလိုက္မိျခင္းျဖစ္၏။
သူ ့ကို ႀကံခင္းထဲသို ့အလုပ္မဆင္းခိုင္းဘဲ ဘာေၾကာင့္ေခၚထားတယ္ဆိုတာကိုသာ သိခ်င္ေနပါသည္။
မာမာဘာဘာေရခ်ိဳးၿပီးသြား၍ တဲသို ့ျပန္ေသာလမ္းတြင္ေတာ့ တန္ဘိုးရားမွာ သူ၏သိလိုစိတ္ကို ဆက္လက္မေအာင့္အီးနိုင္ေတာ့ဘဲ ေမးလိုက္မိေတာ့သည္။
"မာမာဘာဘာခင္ဗ်ား.....ကၽြန္ေတာ့္ကိုဘာျဖစ္လို ့အလုပ္မသြားခိုင္းဘဲ ေခၚထားရတာလဲဆိုတာ ေျပာျပပါလားခင္ဗ်ာ"
သူ ့ေမးခြန္းေၾကာင့္မာမာဘာဘာသေဘာက်ရယ္ေမာလိုက္ပါသည္။
"ေကာင္ေလး......သိခ်င္ေနတယ္ေပါ့....ေအးေလမၾကာခင္မင္းလက္ေတြ ့သိလာရမွာပါ....ဒါေပမယ့္ မင္းကသိခ်င္တယ္ဆိုေတာ့လဲေျပာျပရမွာေပါ့.....မင္းကို
သင္ေပးစရာေတြရွိေနလို ့ပါ....ဘာေတြသင္ေပးဦးမွာလဲလို ့ မင္းသိခ်င္သြားျပန္ၿပီမဟုတ္လား......မိန္းမတစ္ေယာက္အေပၚမွာအေကာင္းဆုံးေသာ ျဖည့္ဆည္းေပးမႈေတြနဲ ့ ကၽြမ္းက်င္
မႈရွိေအာင္သင္ၾကားေပးမလို ့ေပါ့ကြယ္"
သိပ္နားမလည္ေသာ္လဲ တန္ဘိုးရားက ထပ္မံေမးျမန္းျခင္းမျပဳေတာ့ဘဲ မာမာဘာဘာေနာက္မွေန၍ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။
သိပ္မၾကာခင္လက္ေတြ ့သိရမည္ဟု ေျပာသြားသည္မဟုတ္ပါလား။
တဲအတြင္းသို ့ျပန္ေရာက္ေသာအခါ မာမာဘာဘာက သူ ့ကိုယ္ေပၚမွာရွိေသာ အဝတ္မ်ားကို ခၽြတ္ခ်ျပစ္လိုက္သည္။
ေရခ်ိဳးစဥ္အေပၚပိုင္းဗလာက်င္းလၽွက္ေတြ ့ျမင္ခဲ့ရစဥ္က စိတ္ထဲတြင္ဘယ္လိုမွမေနေသာ္လဲ အခုလို ဝတ္လစ္စလစ္ျဖင့္ေတြ ့ျမင္လိုက္ရေသာခါတြင္ တန္ဘိုးရား၏စိတ္ထဲတြင္
တဏွာစိတ္ေတြက ေနရာယူဝင္ေရာက္လာေတာ့သည္။
ဖြံ ့ထြားကားစြင့္ေသာတင္သားစိုင္ႀကီးမ်ားက ေက်ာက္ေက်ာတုံးႀကီးမ်ားအလား တတုန္တုန္ႏွင့္ ၾကည့္လို ့ေကာင္းလွသည္။
မာမာဘာဘာက တဲအတြင္းရွိ တစ္ခုထဲေသာ သစ္သားကုတင္ပုေလးဆီသို ့ေလၽွာက္လွမ္းသြားၿပီး ပက္လက္လွဲအိပ္ကာ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကိုေထာင္လိုက္၏။
အသားစိုင္မ်ားၾကားတြင္နစ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးက ငြားငြားစြင့္စြင့္ ေပၚထြက္လာသည္။
မာမာဘာဘာက သူ ့ကိုဘာေတြသင္ၾကားေပးေတာ့မယ္ဆိုတာကို တန္ဘိုးရားသေဘာေပါက္နားလည္လိုက္မိသည္။
အေမလို၊အေဒၚလို သေဘာထားမိသူ မိန္းမႀကီးကို ကိုယ္လုံးတီးႏွင့္ေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္ သူ ့စိတ္ေတြ ဗေလာင္ဆူလႈပ္ခတ္သြားရသည္မွာ မွန္ေသာ္လဲ ထိုအမ်ိဳးသမီးႀကီးႏွင့္ ကာမစပ္ယွက္ရန္ကိုေတာ့ တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနမိျပန္သည္။
"မင္းမ်ိဳးေလး.....ဒီနားလာေလကြယ္.....ကာမစပ္ယွက္တဲ့ေနရာမွာ မင္းရဲ ့သန္မာအားေကာင္းမႈေတြကို ပီယာေျပာျပထားလို ့ မာမာဘာဘာ သိၿပီးပါၿပီ....မင္းက အလားအလာေကာင္းတဲ့ နသိုးေလးဆိုေတာ့ မိန္းမေတြနဲ ့စပ္ယွက္တဲ့အခါမွာ အခုထက္ပိုေကာင္းေအာင္လုပ္တတ္ဖို ့ မာမာဘာဘာလို အဖြားႀကီးဆီသင္ယူလိုက္စမ္းပါကြယ္...
ဘာလဲ မာမာဘာဘာက အသက္ႀကီးေနလို ့ မင္းက မလိုးခ်င္တာလား"
မာမာဘာဘာ၏စကားေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမ်က္ႏွာပူသြားမိသည္။
ဒီလို အသက္ႀကီးႀကီး ဝဖိုင့္ဖိုင့္ မိန္းမႀကီးကို လိုးရန္ ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္ကူးထဲမွာေတာင္ရွိခဲ့ဘူးသည္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ အခက္ေတြ ့ေနမိ၏။
မာမာဘာဘာ၏အေတြ ့အၾကဳံႏွင့္သင္ၾကားေပးမႈကိုလဲ သိခ်င္ေနမိသည္။
သူ ့စိတ္ေတြ ေဝခြဲမရျဖစ္ေနမိေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ ေခါင္းကိုခပ္ေလးေလးပင္ခါယမ္းလိုက္မိရသည္။
အနားသို ့ေရာက္လာသင့္ေသာအခ်ိန္ထက္ေက်ာ္လြန္သည့္တိုင္ေအာင္ တန္ဘိုးရားေရာက္မလာေသာေၾကာင့္ မာမာဘာဘာက လွဲအိပ္ေနရာမွ ထလာၿပီး တန္ဘိုးရားကိုၾကည့္လိုက္
ေသာအခါ တန္ဘိုးရား၏ျဖစ္ေနပုံကိုေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္ အေတြ ့အၾကဳံရင့္က်က္သူပီပီ သေဘာေပါက္နားလည္သြားသည္။
"လာစမ္းပါေကာင္ေလးရဲ ့......မင္းအဝတ္ေတြခၽြတ္ထားခဲ့ၿပီး ကုတင္ေပၚကိုလာခဲ့စမ္းပါ....မာမာဘာဘာရဲ ့ကၽြမ္းက်င္မႈေတြက မင္းကိုေကာင္းမြန္ေစမွာပါ"
မာမာဘာဘာ၏ ေနာက္တစ္ေခါက္ေခၚဆိုမႈမွာေတာ့ တန္ဘိုးရားတစ္ေယာက္ စိတ္ညႇို ့ခံလိုက္ရသူတစ္ေယာက္လို အဝတ္အစားမ်ားကိုခၽြတ္ခ်ျပစ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ပုေလးရွိရာသို ့
ေလၽွာက္သြားလိုက္မိပါေတာ့သည္။
ကုတင္အနီးသို ့ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာဘဲ မာမာဘာဘာက တန္ဘိုးရား၏လီးကိုလွမ္းကိုင္ဆြဲေခၚလိုက္ၿပီး ေဂြးဥႏွစ္လုံးကို လက္ျဖင့္ ပြတ္ညႇစ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ အေၾကာမ်ားတဖ်င္းဖ်င္း
ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ခံစားလိုက္ရၿပီး တန္ဘိုးရား၏လီးႀကီးသို ့ေသြးမ်ားတိုးဝင္လာကာ ေတာင္မတ္သြားရေလသည္။
အဖြားႀကီးက လီးကိုေဆာ့ကစားေပးလိုက္၊ဂြင္းထုေပးလိုက္ လုပ္ေနေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရား၏လီးႀကီးက အစြမ္းကုန္ ေတာင္မတ္လာေတာ့၏။
ဒစ္ေခါင္းပတ္ပတ္လည္ကို လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ရစ္ဝိုက္ကာ အယက္ခံလိုက္ရျပန္ေသာအခါ ခံစားရမႈက တန္ဘိုးရားအေနႏွင့္ ေျပာမျပတတ္ေလာက္ေအာင္ေကာင္းမြန္သြားမိရျပန္သည္။
အခုအခ်ိန္အထိ ကုတင္ေဘးတြင္ရပ္လၽွက္သာရွိေသးေသာ တန္ဘိုးရားကို မာမာဘာဘာက ခုတင္ေပၚသို ့တက္ကာ ပက္လက္အိပ္ေစလိုက္သည္။
ပက္လက္ျဖစ္သြားေသာတန္ဘိုးရားကို ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္အားရင္ဘတ္သို ့ထိလုသည့္တိုင္ေအာင္ဆြဲမေစလိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ တန္ဘိုးရား၏လီးတံႀကီးကို ဂြင္းထုေပးကာ အေပၚသို ့
ႂကြတက္လၽွက္ရွိေသာ ေဂြးဥႏွစ္လုံးကို ပါးစပ္ထဲသို ့ဝင္သြားသည့္တိုင္ေအာင္ ကုန္းစုပ္ေပးလိုက္ေလသည္။
ဥမ်ားဆီမွ နာသလိုလို ေအာင့္သလိုလိုအရသာႏွင့္ ဂြင္းထုေပးေနေသာေၾကာင့္ လိင္တံဆီမွအရသာတို ့ေပါင္းဆုံသြားၿပီး တန္ဘိုးရား၏ဖင္မည္းႀကီးမွာေျမာက္တက္သြားရျပန္ေလသည္။
ဥမ်ားကိုစုပ္လိုက္ယက္လိုက္ႏွင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ေပးၿပီးေသာအခါ မာမာဘာဘာ၏လၽွာဖ်ားေလးက ဖင္ေပါက္ဝႏွင့္ ေဂြးဥတို ့ၾကားတြင္ရွိေသာ အသားႏုေလးကို တို ့ထိကာယက္ေပးေန
ျပန္သည္။
တစ္စထက္တစ္စ လၽွာဖ်ားက စအိုေပါက္ဝဖက္သို ့ေရာက္လာၿပီး ဖင္ေပါက္ဝ၏ ေဘးပတ္လည္ကို ရက္ေပးေနျပန္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားတစ္ေယာက္ အသည္းလွိုက္ေအာင္ခံစားေနမိ
ရသည္။
လၽွာဦးခၽြန္ေလးက ဖင္ေပါက္ေလးထဲကို မထိတထိ တိုးဝင္လာတတ္ေသာအခါမ်ိဳးတြင္ တန္ဘိုးရားမွာ မာမာဘာဘာ၏ဆံပင္မ်ားကို ဆြဲကိုင္မိရေလာက္ေအာင္ခံစားရေလသည္။
ဖင္ေပါက္ဝကို အရက္ခံ၊လၽွာဖ်ားႏွင့္ အထိုးခံေနရစဥ္ လိင္တံႀကီးကိုပါဂြင္းထုေပးေနေသာေၾကာင့္ လၽွင္ျမန္စြာဘဲ တန္ဘိုးရားၿပီးခ်င္လာေလသည္။
လရည္ကို အလဟသတ္အျဖစ္မခံရဟု ေျပာထားေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားထံမွ ခြင့္ေတာင္းသံေပၚထြက္လာသည္။
"မာမာဘာဘာခင္ဗ်ား.....အား....ရွီး....ေကာင္းလြန္းလို ့တန္ဘိုးရားပီးခ်င္ေနပါၿပီ.....အီး.....ရွီး"
တန္ဘိုးရား၏ေျပာဆိုမႈေၾကာင့္ မာမာဘာဘာက ဖင္ေပါက္ကိုကလိေနရာမွခြါလိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားလီးႀကီးကို အာေခါင္သို ့ထိုးသည့္တိုင္ေအာင္ ငုံစုပ္လိုက္သည္။
ပါးစပ္၏စုပ္အားႏွင့္ အာေခါင္အတြင္းသားႏုႏုႏွင့္ ဒစ္ေခါင္းႀကီးတို ့ပြတ္တိုက္မႈက တန္ဘိုးရားလိင္တံႁပြန္ေခ်ာင္းမွ လရည္မ်ားကို ဒရေဟာပန္းထြက္ေစေလသည္။
အာေခါင္သို ့ပန္းထည့္လိုက္ေသာပူေႏြးသည့္လရည္မ်ားက မ်ိဳမခ်ရဘဲ လည္ေခ်ာင္းမွတဆင့္ စီးဝင္သြားေသာေၾကာင့္ မာမာဘာဘာမွာ သီးသလိုျဖစ္ကာ မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာရသည္။
တန္ဘိုးရားကေတာ့ မာမာဘာဘာ၏ ဆံပင္မ်ားကို ကိုင္ဆြဲကာ လည္ေခ်ာင္းထဲတစ္ဆို ့ေလာက္သည္အထိ သူ၏လိင္တံႀကီးကို ထိုးသြင္းကာ ေညႇာင့္ေနမိပါသည္။
တန္ဘိုးရားမွာတစ္ခ်ီၿပီးသြားေသာေၾကာင့္ မာမာဘာဘာ၏ပါးစပ္ထဲကိုလိုးေညႇာင့္ေနရာမွ သူ ့လီးႀကီးကိုဆြဲထုတ္လိုက္ေလသည္။
မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လၽွက္ရွိေသာ မာမာဘာဘာကိုျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလန္ ့သြား၏။
"မာမာဘာဘာ....ဘာျဖစ္လို ့မ်ားလဲခင္ဗ်ာ....တန္ဘိုးရားအရမ္းလုပ္လိုက္မိလို ့လားဟင္"
တန္ဘိုးရားအေမးကို လက္ကာျပရင္း မာမာဘာဘာက မ်က္ႏွာေပၚစီးက်ေနေသာမ်က္ရည္မ်ားကို သုတ္ျပစ္လိုက္သည္။
"ေကာင္ေလး.....မင္းသိထားဖို ့က တစ္ခ်ိဳ ့မိန္းကေလးေတြက အခုလိုၾကမ္းတမ္းတာမ်ိဳးကို သေဘာမက်ဘူးကြယ့္...ကာမဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ ကိုယ့္လိုဘတစ္ခုထဲကိုဘဲ
မၾကည့္ရဘူး....တစ္ဖက္သားရဲ ့ခံစားခ်က္ကိုလဲ စိတ္ထဲမွာအျမဲတမ္း ဂ႐ုတစိုက္ျပဳမူရတယ္ကြယ့္...အခုဘဲၾကည့္ေလ...မင္းအရမ္းေကာင္းၿပီးၿပီးခ်င္လာတာနဲ ့စိတ္ရွိတိုင္းလိုးေဆာင့္ေတာ့
တာဘဲမဟုတ္လား....ခံရတဲ့သူက ပါးစပ္ထဲကိုအလိုးခံေနရတာေလကြယ္...ပါးစပ္တင္မဟုတ္ပါဘူး ေစာက္ဖုတ္ထဲအလိုးခံတယ္ဆိုလဲအတူတူဘဲလို ့သာမွတ္ထားလိုက္ေပါ့...မိန္းကေလး
တိုင္းကို ဒီလိုမ်ိဳးဆက္ဆံလို ့မျဖစ္ဖူးေလ.....ၾကမ္းတာကိုႀကိဳက္တဲ့မိန္းကေလးရွိသလို ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုးတာကို သေဘာက်တတ္တဲ့ မိန္းမမ်ိဳးေတြလဲရွိတာဘဲကြ.....မင္းေကာင္မေလး
ပီယာက ၾကမ္းတာႀကိဳက္တတ္ေတာ့ မင္းစိတ္ထဲမွာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးလုပ္မွ မိန္းမေတြသေဘာေတြ ့တတ္တယ္လို ့ထင္ေနမွာစိုးလို ့ပါ....မာမာဘာဘာကေတာ့ ႀကိဳက္သေလာက္
ၾကမ္းစမ္းပါ...ၾကမ္းေလႀကိဳက္ေလဆိုတဲ့ အစားထဲကပါကြယ့္.....ကဲ..ကဲ...မင္းကိုေနာက္ထပ္သင္ေပးစရာေတြရွိေသးတယ္ေဟ့....စားစရာတစ္ခုခုေတာ့အရင္စားထားဦးမွ"
မာမာဘာဘာက ေျပာေျပာဆိုဆို စာေသာက္စရာမ်ားကိုျပင္ဆင္ေနေလသည္။
အဝတ္မ်ားျပန္မဝတ္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားေရာ မာမာဘာဘာပါ ကိုယ္လုံးတီးႏွင့္ပင္ ေနေနမိၾကသည္။
မာမာဘာဘာစီစဥ္ေပးေသာ စားစရာမ်ားကို ဝတ္လစ္စလစ္ႏွင့္ပင္စားေသာက္လိုက္မိသည္။
ကာမစိတ္က်သြားေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ မာမာဘာဘာကို ရဲရဲပင္မၾကည့္ရဲေတာ့ေပ.....။
က်ဴးဘားကၽြန္းသို ့ေရာက္ကထဲက မိခင္တစ္ေယာက္လိုမွတ္ထင္ထားခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီး၏ ပါးစပ္ကိုလိုးၿပီး လရည္မ်ားပန္းထုတ္ခဲ့မိေသာေၾကာင့္ ရွက္သလိုလို...အားနာမိသလိုလို
ျဖစ္ေနမိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
မာမာဘာဘာကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့သလိုပင္ တန္ဘိုးရားကို ဂ႐ုတစိုက္ေကၽြးေမြးရင္း စားေသာက္ေနေလသည္။
တန္ဘိုးရားအတြက္ အားကုန္စရာမ်ားရွိေသးသည္မို ့ဂ႐ုစိုက္ေနျခင္းမဟုတ္ေပ။
တန္ဘိုးရားမွမဟုတ္ မာမာဘာဘာ၏တဲတြင္ေနထိုင္ေသာသူမွန္သမၽွကို မာမာဘာဘာက ဂ႐ုတစိုက္ေကၽြးေမြးျပဳစုတတ္ပါသည္။
ဒီလိုေကၽြးေမြးျပဳစုျခင္းသည္ပင္ ဒြန္ေဆးဆားခိုင္းေစထားေသာ မာမာဘာဘာ၏ တာဝန္မဟုတ္ပါေလာ။
စားေသာက္ၿပီးေသာအခါ တန္ဘိုးရားကို ေခတၱနားေနေစသည္။
မာမာဘာဘာက ထန္းအုန္းဆီမ်ားယူလာၿပီး အနားယူေနေသာတန္ဘိုးရားတစ္ကိုယ္လုံးကို မ်က္ႏွာမွလြဲ၍ ဆီျဖင့္လိမ္းက်ံေပးေလသည္။
လိင္တံႀကီးကို ထိကိုင္ၿပီးလိမ္းေပးေနေသာအခါ စိတ္ထိန္းေနသည့္ၾကားမွ တန္ဘိုးရား၏လီးႀကီးက ျပန္လည္ေတာင္မတ္လာရျပန္ေလသည္။
မာမာဘာဘာက သေဘာက်သလိုရယ္ေမာလိုက္မိေလသည္။
"ေဟာင္ဆာမင္းမ်ိဳးရဲ ့သာလြန္မႈဆိုတာ အဲဒါဘဲ ေကာင္ေလးရ.....အထိမခံဘူး...ထိတာနဲ ့ေပါက္ေတာ့မယ့္ေႁမြတစ္ေကာင္လိုဘဲ"
ရယ္ေမာရင္းေျပာလိုက္ေသာ မာမာဘာဘာ၏စကားေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားက ရွက္ရွက္ႏွင့္ ျပဳံးျပလိုက္မိသည္။
ထို ့ေနာက္ မာမာဘာဘာ၏ဦးေဆာင္ေခၚယူမႈေၾကာင့္ ကုတင္ေပၚျပန္ေရာက္သြားရျပန္ေလသည္။
ပထမတစ္ခါအတိုင္းပင္....
မာမာဘာဘာက ကုတင္ေပၚပက္လက္အိပ္လိုက္ၿပီး ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကိုေထာင္လိုက္သည္။
ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကိုၾကည့္ရင္း တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးတဲ့ေစာက္ဖုတ္ႀကီးဟုေတြးလိုက္မိေလသည္။
ဒီလိုေစာက္ဖုတ္ႀကီးမ်ိဳးကို တန္ဘိုးရားအေနႏွင့္ ပထမဆုံးေတြ ့ဖူးျခင္းသာျဖစ္ေလသည္။
တကယ္တမ္း တန္ဘိုးရားေသခ်ာေတြ ့ဖူးေသာ ေစာက္ဖုတ္ဆိုလို ့ မာမာဘာဘာ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးႏွင့္မွ ေလးခုသာရွိပါေသးသည္။
ဒါေတာင္ အမ္ေဒါင္းႏွင့္အိုမိုတို ့ ေကာင္မေလးမ်ား၏ေစာက္ဖုတ္ကို ေသခ်ာႀကီးျမင္ဖူးတာမဟုတ္ေပ။
သူလိုးဘူးတာဆိုလို ့လဲ ပီယာတစ္ေယာက္သာရွိေသးသည္။
မာမာဘာဘာ၏ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကိုလိုးရေတာ့မည္ဆိုေတာ့ မၾကာခင္မွာ ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ေတာ့မည္ေပါ့...။
စဥ္းစားေနမိရင္းမွာပင္ တန္ဘိုးရား၏ ကာမစိတ္တို ့ကျပင္းထန္ေတာက္ေလာက္လာျပန္ေလသည္။
လီးႀကီးက ျပန္လည္ေတာင္မတ္လာေသာေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို ့လိုးသြင္းရန္ မာမာဘာဘာ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ဒူးေထာက္ကာ ေနရာယူလိုက္သည္။
အဖြားႀကီး၏ တြဲက်ေနေသာ နို ့အုံႀကီးကို ဆြဲကိုင္ကာ ေစာက္ေခါင္းဝတြင္ သူ ့ရဲ ့ဒစ္ေခါင္းႀကီးကို ေတ့လိုက္၏။
ေစာက္ဖုတ္ထဲသို ့လိုးသြင္းရန္လုပ္ေနစဥ္မွာပင္ မာမာဘာဘာဆီမွ တားျမစ္ကသံထြက္ေပၚလာေလသည္။
"တန္ဘိုးရား……ေကာင္ေလး….ခဏေနဦးေလကြယ္…..မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုမဆက္ဆံခင္မွာပြတ္သပ္နမ္းရႈပ္မႈေတြအရင္လုပ္ေပးသင့္တယ္ကြယ့္……ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းတာ
ကိုေတာ့ မင္းေကာင္မေလး ပီယာဆီက သင္ယူၿပီးသားမဟုတ္လား……..ေအး…အဲဒီလိုလုပ္ေပးျခင္းအားျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးအတြက္ စိတ္ခံစားခ်က္သာယာမႈရယုံတင္မဟုတ္ဖဲခႏၲာကိုယ္ရဲ ့ သဘာဝအေလၽွာက္တုန္ ့ျပန္ခ်က္အရ ေစာက္ပတ္ထဲကေန ေခ်ာဆီလိုမ်ိဳး အရည္ၾကည္ေတြထြက္လာတယ္...အဲဒီေတာ့ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ လြယ္ကူေခ်ာေမြ ့ေစတာေပါ့.....မင္းကိုေနာက္
ထပ္သင္ေပးစရာေတြရွိပါေသးတယ္....ကဲလာ...ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာကို မာမာဘာဘာျပမယ္"
ထို ့ေနာက္.....တန္ဘိုးရားမွာ မာမာဘာဘာေစခိုင္းသည့္အတိုင္း ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကို ရက္ရပါေလသည္။
အစကေတာ့ ခိုင္းတဲ့အတိုင္းလုပ္ေပးေနမိတာဘဲျဖစ္သည္။
သို ့ေပမယ့္ သူ ့လၽွာစြမ္းေၾကာင့္ အဖြားႀကီးထြန္ ့ထြန္ ့လူးေနသည္ကို ျမင္ေတြ ့ေနရေသာအခါ တန္ဘိုးရား၏စိတ္ထဲတြင္ သာယာမႈတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေပၚလာမိရသည္။
"အားးး.....အီး....ေကာင္းတယ္....ရက္...ရက္....သြက္သြက္ေလးရက္စမ္းပါ....အစိေလးကိုလၽွာနဲ ့ထိုးေမႊလိုက္....ၿပီးေတာ့အစိေလးကိုစုပ္ေပး....အင္း....အားး"
မာမာဘာဘာက တန္ဘိုးရားကိုသင္ေပးေနရင္း သူမကိုယ္တိုင္ကလဲ ေကာင္းမြန္ေသာ ကာမအရသာေၾကာင့္ ဖင္တုံႀကီးမ်ားႂကြတက္ကာ ခံစားေနရေလသည္။
ေစာက္စိျပဳးျပဳးႀကီးကို ေစခိုင္းသည့္အတိုင္း လၽွာႏွင့္ခပ္သြက္သြက္ရက္ေပးလိုက္ကာ စုပ္ေပးလိုက္ေသာအခါတြင္ တန္ဘိုးရား၏ဆံပင္ေကြးေကြးေကာက္ေကာက္မ်ားကို မာမာဘာဘာ
ကဆြဲကိုင္ကာ ေကာ့တက္ၿပီး ေစာက္ရည္မ်ားစီးက်လာပါေတာ့သည္။
မာမာဘာဘာတစ္ခ်ီၿပီးသြားရၿပီျဖစ္၏။
တန္ဘိုးရားက ဘာမွန္းမသိစြာ ေစာက္စိကိုဆက္ၿပီး ရက္လိုက္စုပ္လိုက္လုပ္ေပးေနမိသည္။
အဖြားႀကီးတစ္ကိုယ္လုံးတြင္ရွိေသာအေၾကာအခ်င္မ်ား တုန္တက္လာရသည္။
"ရၿပီေကာင္ေလး.....ရပ္...ရပ္လိုက္ေတာ့"
မေနနိုင္လြန္းစြာ ဟန္ ့တားသံေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားရပ္လိုက္မိသည္။
"ေနာက္ဆို မွတ္ထားေပါ့ မင္းမ်ိဳးေလး.......ေစာက္စိဆိုတာ မိန္းမတိုင္းရဲ ့အရသာဖူးေလးကြယ့္......သူ ့ကိုထိလိုက္...ႏွိုးဆြလိုက္ရင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ ့ကာမစိတ္ကို
ႏွိုးဆြလိုက္နိုင္ၿပီေပါ့......တစ္ခ်ိဳ ့မိန္းမေတြက နို ့သီးေခါင္းေလးေတြကို အစုပ္ခံရရင္လဲ ကာမစိတ္တက္ႂကြလာတတ္ၾကတယ္....စုပ္မွရယ္လို ့ေတာ့မဟုတ္ဖူးေပါ့...နို ့သီးေခါင္းေလး
ကို လက္ညႇိုးနဲ ့လက္မၾကားမွာထားၿပီး ပြတ္ေခ်ေပးရင္လဲ အတူတူပါဘဲ.....ကဲ..မင္းလိုးခ်င္ရင္လိုးေတာ့ေလ....လိုးတဲ့အခါမွာ ဘယ္လိုေတြလိုးရင္ ေကာင္းလဲဆိုတာကိုလဲ မင္းသိရ
ဦးမွာေပါ့ကြာ"
မာမာဘာဘာကလိုးခြင့္ေပးလိုက္ၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားေနရာယူလိုက္သည္။
ေစာက္ေခါင္းေပါက္ဝတြင္လီးေတ့ၿပီးေနာက္ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို ့လီးတစ္ဆုံးဝင္ေအာင္လိုးထည့္လိုက္ပါေတာ့သည္။
ေစာက္ေခါင္းက နဂိုကပင္က်ယ္ေနၿပီး တစ္ခ်ီပီးထားေသာေၾကာင့္ေစာက္ရည္မ်ားလည္းစိုစြတ္ေနကာ လီးႀကီးက တစ္ခ်က္ထဲႏွင့္ ႁဗြတ္ကနဲ တဆုံးဝင္သြားသည္။
"ေအာင္မေလး....ေသေတာ့မွာဘဲတန္ဘိုးရားရယ္....မာမာဘာဘာလိုအဖြားႀကီးကို မင္းလိုးသတ္မလို ့လားကြယ္.....ေျဖးေျဖးလုပ္ပါကြယ့္....လိုးတဲ ့ေနရာမွာ ပထမဆုံး
လီးကို စထည့္တဲ့အခါ ေျဖးေျဖးနဲ ့တရစ္ခ်င္းထည့္တာပိုေကာင္းတယ္...ၿပီးေတာ့မွ ေျဖးေျဖးနဲ ့မွန္မွန္ေလးလိုးေနရာကေန ခပ္သြက္သြက္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးတင္သြားေတာ့ ခံရတဲ့သူ
အတြက္ေကာင္းတာေပါ့......ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးလုပ္လိုက္ တစ္ခ်က္ျခင္းဆီေဆာင့္လိုက္ ခါးကို ႏွဲ ့ၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲမွာလီးကိုပတ္လည္ေမႊေပးလိုက္....လိုးနည္းေတြကေတာ့စုံေနတာပါဘဲ
မင္းခုနကလို တစ္ခ်က္ထဲေဆာင့္လိုးလိုက္တာမ်ိဳးက တစ္ခါမွအလိုးမခံရဖူးေသးတဲ့ အပ်ိဳစင္ေလးဆိုရင္ သူ ့အတြက္တင္မဟုတ္ဖဲ မင္းကိုယ္တိုင္ပါ နာၾကင္ရလိမ့္မယ္ကြယ့္...ကဲ...
မာမာဘာဘာေျပာသလို ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုးရာက အရွိန္တင္ၿပီးလိုးၾကည့္စမ္း"
တန္ဘိုးရားမွာ မာမာဘာဘာေစခိုင္းသည့္အတိုင္း တစ္ခ်က္ခ်င္းေျဖးေျဖးလိုးေပးေနလိုက္သည္။
သူ ့ေကာင္မေလးပီယာထက္ ေစာက္ေခါင္းပိုက်ယ္ေသာေၾကာင့္ လီးကေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိပင္ ဝင္ထြက္ေနသည္။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သားအိမ္ကိုသြားေထာက္ေသာေၾကာင့္ ဒစ္ေခါင္းထိပ္ဆီမွ ထုတ္ကနဲထုတ္ကနဲ က်င္တက္သြားတတ္သည္။
လိုးေနရင္းတေျဖးေျဖးအရွိန္တင္ရမည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ခပ္ေလးေလးလိုးေဆာင့္ေနရာမွ အနည္းငယ္သြက္လိုက္၏။
မာမာဘာဘာ၏ ေဖာင္းဝေသာလက္ေမာင္းအစုံက တန္ဘိုးရားကို သိုင္းဖက္လာသည္။
"နို ့စို ့ေပးေလ.....လိုးေနရင္းနို ့စို ့ေပးရင္ အလိုးခံေနရတဲ့အမ်ိဳးသမီးအတြက္ ကာမဆိပ္ပိုတက္ေစတယ္ကြ...နို ့မစို ့လဲ နို ့အုံကိုပြတ္ေခ်တာဘဲျဖစ္ျဖစ္ နို ့သီးေခါင္းေလး
ကိုလွမ္းဆြဲၿပီးေခ်ေပးတာဘဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းလုပ္လို ့ရတာေတြအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္တန္ဘိုးရားရယ္"
တန္ဘိုးရားမွာ မာမာဘာဘာသင္ေပးသည့္အတိုင္း လိုးေနရင္းမွ နို ့အုံႀကီးႏွစ္လုံးကိုဆုပ္နယ္လိုက္ၿပီး နို ့သီးေခါင္းႀကီးမ်ားကို ကုန္းစို ့ေပးလိုက္ေလသည္။
မာမာဘာဘာထံမွ ကာမဆိပ္တက္ကာ ျငည္းျငဴသံတစ္ခ်ိဳ ့စတင္ေပၚထြက္လာသည္။
တန္ဘိုးရားလဲ ဖီး(လ္)တက္သြားၿပီး အားရပါးရလိုးေဆာင့္ျပစ္လိုက္သည္။
တဖြတ္ဖြတ္...တဗြတ္ဗြတ္ႏွင့္ လိုးေဆာင့္သံမ်ားက ခပ္စိပ္စိပ္ေပၚထြက္လာ၏။
ပက္လက္အိပ္ေနေသာ မာမာဘာဘာမွာခါးႀကီးေကာ့တက္လာၿပီး တန္ဘိုးရားကိုခပ္တင္းတင္းတြယ္ဖက္ကာ ဒုတိယအခ်ီၿပီးေျမာက္သြားရျပန္ပါသည္။
"အီး....ေကာင္းလိုက္တာ...တန္ဘိုးရားရယ္.....ဒီလိုကၽြမ္းက်င္မႈမ်ိဳးနဲ ့ဆိုရင္ ဒြန္ေဆးဆားရဲ ့သားေဖာက္နသိုးေလးေတြထဲမွာ မင္းဟာအေကာင္းဆုံးတစ္ေယာက္ျဖစ္လာမွာ
ေသခ်ာဘဲ....လိုးတတ္ရင္ မန္ဒင္းဂိုးေလာက္ႀကီးစရာမလိုပါဘူးကြယ္....မင္းရဲ ့သန္စြမ္းအားေကာင္းမႈက သာမန္ေယာက္က်ားေတြထက္သာပါတယ္ကြယ့္...မင္းမပီးေသးဘူးမဟုတ္လား
မာမာဘာဘာလိုအဖြားႀကီးက ႏွစ္ခ်ီေတာင္ၿပီးသြားရၿပီဆိုေတာ့ အားကုန္သြားၿပီေဟ့....အသက္ကလဲစကားေျပာၿပီမဟုတ္လား......ဒါေပမယ့္ ပူစရာမလိုပါဘူးေကာင္ေလးရယ္....
မာမာဘာဘာက မင္းၿပီးတဲ့အထိတာဝန္ယူမွာပါကြ.....ခုနတုန္းက မင္းကိုလိမ္းေပးတဲ့ ဆီခြက္ကိုယူလိုက္စမ္းကြာ"
ယူဆိုေတာ့လဲ ယူေပးလိုက္ရျပန္သည္။
သူ ့အတြက္ထူးျခားေသာသင္ယူခြင့္ကိုရရွိေနသည့္အတြက္ တန္ဘိုးရားေက်နပ္ေနမိ၏။
သူသာကၽြမ္းက်င္မႈရွိလာပါလၽွင္ ေနာက္ထပ္မိန္းမေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာႏွင့္ ဆုံေတြ ့ဆက္ဆံရဦးမည္မဟုတ္ပါလား။
မာမာဘာဘာက သူ ့ခႏၲာကိုယ္ ဝဖိုင့္ဖိုင့္ႀကီးကို ပက္လက္အိပ္ေနရာမွ က်ဳံး႐ုန္းထလိုက္ၿပီး ေလးဘက္ေထာက္လိုက္သည္။
တန္ဘိုးရားယူေဆာင္လာေသာ ဆီကို တန္ဘိုးရား၏လီးႀကီးကို စိုရႊဲေအာင္သုတ္လိမ္းေစလိုက္ၿပီး သူမ၏ဖင္ေပါက္ဝသို ့လဲ ဆီမ်ားဆြတ္ခိုင္းလိုက္သည္။
အားလုံးအဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီဟု ယူဆရေသာအခ်ိန္တြင္ မာမာဘာဘာက သူ ့ဖင္ကို လိုးခိုင္းပါေလသည္။
ဖင္ကို လိုးလို ့ရသည္ဟု သိၾကားဘူးျခင္းရွိမထားေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ စိုးရြံ ့မႈျဖစ္ေပၚေနမိသည္။
စအိုေပါက္ေသးေသးကို သူ ့လီးႀကီးႏွင့္လိုးရမည္ဟူေသာအသိက တန္ဘိုးရား၏ ေၾကာက္စိတ္ကိုျဖစ္ေပၚေစေလသည္။
သူသိထားေသာ အသိႏွင့္ ဆန္ ့က်င္စြာျပဳမူခိုင္းေနေသာ မာမာဘာဘာကိုလဲ နားမလည္နိုင္ျဖစ္မိ၏။။
ေစာက္ေခါင္းဝေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိကိုလိုးတာေတာင္ အားမရွိေတာ့ဟုဆိုေနေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီးက အညစ္အေၾကးစြန္ ့ထုတ္ရာ ဖင္ေပါက္ဝကို လိုးသြင္းခိုင္းေနသည္။
ရြံရွာျခင္းျဖစ္မိသည္မဟုတ္ေသာ္လဲ ခုနကတဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေနခဲ့ေသာ ကာမမီးေတာက္ေလးေတာင္ ညိမ္းခ်င္သလိုျဖစ္သြားရသည္။
"လုပ္ေလတန္ဘိုးရားရဲ ့.....မင္းအတြက္အေတြ ့အၾကဳံအသစ္အဆန္းေပါ့ကြယ္.....အာဖရိကသားတစ္ေယာက္ရဲ ့ကမၻာသစ္က အရသာသစ္ကိုျမည္းစမ္းျခင္းေပါ့..လုပ္စမ္း
ပါကြ....ေစာက္ဖုတ္ကိုလိုးသလိုဘဲ မင္းရဲ ့လီးႀကီးနဲ ့လိုးထည့္လိုက္စမ္းပါကြယ္"
"ကၽြန္ေတာ္မလုပ္ရဲပါဘူး မာမာဘာဘာခင္ဗ်ား....ေတာ္ၾကာဖင္ေပါက္ဝႀကီးကြဲထြက္သြားမွာကို တန္ဘိုးရားစိုးရိမ္ေနပါတယ္ခင္ဗ်ာ...."
တန္ဘိုးရားက စိတ္ထဲတြင္ရွိေနသည့္အတိုင္း ရိုးသားစြာေျပာလိုက္မိေလသည္။
"မင္းစိတ္ထဲမွာ ဘာမွစိုးရိမ္ေနစရာမလိုပါဘူးေကာင္ေလးရယ္.....ေနာက္ဆိုရင္ မင္းသေဘာက်သြားမွာပါ၊မာမာဘာဘာက မင္းကိုသင္ၾကားေပးေနတာလို ့မွတ္ထားလိုက္စမ္း
ပါ....မာမာဘာဘာလဲအစတုန္းက မင္းအခုျဖစ္ေနတဲ့စိုးရိမ္မႈထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ေၾကာက္ရြံ ့စိုးရိမ္ခဲ့ဖူးတာေပါ့ကြယ္...ေနာက္ေတာ့လဲရိုးသြားတာပါဘဲ.....ကာမမႈနဲ ့ပတ္သက္
လာရင္ကမၻာသစ္မွာကအာဖရိကထက္ဆန္းၾကယ္တာေတြကအမ်ားႀကီးဘဲကြယ့္.....လုပ္မွာသာလုပ္စမ္းပါ...မာမာဘာဘာအတြက္ကခံဖူးတဲ့အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားလြန္းလို ့ရိုးေတာင္ေန
ပါၿပီကြ"
မာမာဘာဘာ၏တိုက္တြန္းေျပာဆိုမႈေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလဲ မရဲတရဲႏွင့္ ေပ်ာ့ေခြစျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ ့လီးႀကီးကို ႏွိုးဆြၿပီး ႀကီးမားထြားႀကိဳင္းကာ ေကာက္တက္ေနေသာ တင္သား
မည္းမည္းႀကီးႏွစ္လုံးၾကားမွ စအိုေပါက္ဝသို ့ သူ၏လီးႀကီးကို ေတ့ကာေျဖးေျဖးျခင္းလိုးသြင္းလိုက္ပါေတာ့သည္။
ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ကိုလိုးစဥ္ကလိုမဟုတ္ဖဲ က်ဥ္းၾကပ္ေသာ စအိုႂကြက္သားမ်ားကလိင္တံႀကီးကို ဆြဲညႇစ္ဆီးႀကိဳေနေသာေၾကာင့္ ေပ်ာ့ေခြစျပဳေနေသာ လီးႀကီးမွာ
ဖင္ေပါက္ထဲသို ့လိုးထည့္ေနစဥ္မွာဘဲ ျပန္လည္တင္းမာလာရျပန္သည္။
လီးတဝက္ေလာက္ေရာက္ေအာင္ ေျဖးေျဖးျခင္းထိုးသြင္းေနရာမွ တဝက္ေလာက္ဝင္သြားေသာအခါတြင္ တန္ဘိုးရား၏ ကာမမီးေတာက္ကအရွိန္ျပင္းစြာေတာက္ေလာင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ လီးတဆုံးဝင္ေအာင္ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေလသည္။
အင့္ ကနဲအသံႏွင့္အတူ အဖြားႀကီးမွာေလးဘက္ေထာက္ေနရာမွ ဝပ္ဆင္းသြားရသည္။
တားျမစ္ဟန္ ့တားျခင္းေတာ့မျပဳေပ။
ေစာက္ဖုတ္ကိုလိုးရတုန္းကထက္ ေကာင္းသလိုျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ မာမာဘာဘာ၏ တုတ္ခိုင္ေသာခါးႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ဆြဲကိုင္ၿပီး တန္ဘိုးရားက အားပါးတရလိုးပါေတာ့သည္။
သူတစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္းတုန္တက္သြားတတ္ေသာ တင္သားစိုင္ႀကီးမ်ားကိုျမင္ေတြ ့ေနရေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ သေဘာက်ေက်နပ္ျခင္းမ်ိဳးျဖစ္မိသည္။
တစ္ခ်က္ျခင္းလိုးေဆာင့္လိုက္....အားျပင္းျပင္းႏွင့္ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ေလာက္ဆက္တိုက္ေညႇာင့္ေပလိုက္......
စိတ္လြတ္သြားေသာအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ အားကုန္လိုးေဆာင့္လိုက္...
သည္လို လိုးခ်က္ေပါင္းစုံႏွင့္ အာဖရိကန္မႀကီး၏ ဖင္ေပါက္ကို တန္ဘိုးရား စိတ္ႀကိဳက္လိုးေနမိသည္။
နာၾကင္မႈ ေရာႁပြန္းေနေသာ ကာမအရသာေၾကာင့္ မာမာဘာဘာထံမွ ေအာ္ဟစ္ျငည္းျငဴသံက ေစာက္ဖုတ္ကိုလိုးေပးစဥ္ကထက္ ပိုမိုက်ယ္ေလာင္စြာ ေပၚထြက္လၽွက္ရွိေလသည္။
အစပိုင္းတုန္းကေတာ့ မာမာဘာဘာ၏ နာၾကင္စြာျငည္းျငဴသံေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ လိုးရတာမဝံ့မရဲျဖစ္ကာ ခပ္ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုးေဆာင့္ေနမိေသးသည္။
ေနာက္ေတာ့ တန္ဘိုးရားကိုယ္တိုင္ ကာမမီးေတာက္၏ ဝါးၿမိဳမႈေအာက္တြင္ စိတ္ပါလာကာ လိုးခ်က္ေတြျပင္းထန္လာရျခင္းျဖစ္ေလသည္။
တန္ဘိုးရားမွာလိုးေနရင္းႏွင့္ ခရီးဆုံးေရာက္ခါနီးေသာေၾကာင့္ စိတ္ကိုလႊတ္ကာ အားကုန္လိုးေဆာင့္ေသာအခါတြင္ေတာ့ ေလးဘက္ေထာက္ရက္ရွိေနေသာ မာမာဘာဘာမွာ
ေမွာက္ခုံျဖစ္သြားရသည္အထိ ပိျပားဝပ္ဆင္းသြားရရွာသည္။
ဝမ္းလ်ားေမွာက္ျဖစ္သြားေသာမာမာဘာဘာ၏ဖင္တုံႀကီးေပၚမွေန၍ စအိုေပါက္ေလးထဲသို ့ဆက္ကာဆက္ကာလိုးသြင္းေနရင္း တန္ဘိုးရား၏လရည္မ်ားက ဖင္ေပါက္ထဲသို ့ပန္းထြက္သြားပါေတာ့သည္။
အခန္း(၉)
ေန ့ရက္ေဟာင္းတို ့က တေျဖးေျဖးကုန္ဆုံးသြားၾကၿပီး ေန ့သစ္တို ့အစားထိုးဝင္ေရာက္လာၾကသည္။
တန္ဘိုးရားပင္ သန္မာထြားႀကိဳင္းေသာလူရြယ္အျဖစ္သို ့ေျပာင္းလဲသြားရၿပီး ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳမႈတို ့ေပ်ာက္ဆုံးကုန္ၿပီျဖစ္သည္။
မာမာဘာဘာ၏တဲတြင္ ေကာင္မေလးမ်ားမရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားတို ့သုံးေယာက္မွာ လူလြတ္မ်ားေနထိုင္ေသာတဲဆီသို ့ေျပာင္းေရႊ ့ေနထိုင္ၾကရသည္။
ေန ့ဘက္တြင္ႀကံခင္းမ်ားရွိရာသို ့ပုံမွန္အလုပ္ဆင္းၾကရေသာေၾကာင့္ သူတို ့၏ႂကြက္သားမ်ားက ထြားႀကိဳင္းဖြံၿဖိဳးလာၾက၏။
အျခားသူမ်ားႏွင့္ႏွိုင္းယွဥ္ပါက သူတို ့သုံးေယာက္လုပ္ရေသာအလုပ္မွာ မ်ားစြာသက္သာေသာ္လဲ သူတို ့ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ မသိေခ်။
တန္ဘိုးရားမွာ လူျဖဴမ်ားကိုမုန္းတီးစိတ္ျဖစ္မိေပမယ့္ သူ ့ကိုေကာင္းမြန္စြာဆက္ဆံတတ္ေသာ ဒြန္ေဆးဆားကိုေတာ့ မုန္းတီးျခင္းမျဖစ္မိတာကို သူ ့ကိုယ္သူ သတိထားမိသည္။
ဒြန္ေဆးဆားအေပၚတြင္ထားရွိေသာ သူ ့စိတ္ေၾကာင့္ ဒြန္ေဆးဆား၏သားျဖစ္သူႏွင့္ဆုံေတြ ့မိသည့္အႀကိမ္တိုင္းတြင္လဲ ေလးစားစြာဆက္ဆံျဖစ္ခဲ့သည္။
ေန ့စဥ္ၾကားေနရၿပီးနားယဥ္စျပဳလာၿပီျဖစ္ေသာ စပိန္ဘာသာစကားကိုလဲ သူတို ့အေတာ္အသင့္ေျပာတတ္ေနၿပီျဖစ္သည္။
မာမာဘာဘာ၏တဲတြင္ေကာင္မေလးမ်ားမရွိေသာ္လဲ တန္ဘိုးရားတို ့သုံးေယာက္က မာမာဘာဘာ၏တဲဆီသို ့ညစဥ္ညတိုင္းလိုလိုပင္ေရာက္ျဖစ္ပါသည္။
တနဂၤေႏြေန ့ကိုေရာက္ေသာအခါမ်ိဳးတြင္ ေကာင္းမြန္ေသာအဝတ္အစားသစ္ကိုဝတ္ဆင္ၾကရၿပီး ဒြန္ေဆးဆားႏွင့္အတူ ဘုရားေက်ာင္းသို ့လိုက္ပါခြင္ ့ရတတ္သည္။
ထိုသို ့လိုက္ပါရေသာအခါမ်ိဳးတြင္ အခ်ိဳ ့ေသာကၽြန္မ်ားက ဘုရားရွိခိုးစာမ်ားကို ဂုဏ္ယူဝံ့ႂကြားစြာ လိုက္ဆိုတတ္ၾကသည္ကို ေတြ ့ၾကရျပန္သည္။
တန္ဘိုးရား၏ကိုယ္ပိုင္ယုံၾကည္မႈကေတာ့ သူ ့လည္ပင္းတြင္ အျမဲခ်ိတ္ဆြဲထားခဲ့ေသာ အာဖရိကေျမမႈန္ ့မ်ားပါဝင္ေသာ အိတ္ကေလးပင္ျဖစ္၏။
ဘယ္လိုနည္းနဲ ့မွ ထိုအိတ္ကေလးကို သူ ့ကိုယ္ေပၚမွ ခြဲခြာခြင့္ မေပးခဲ့ဖူးေခ်။
ထို ့ေၾကာင့္လဲ မာမာဘာဘာက ထိုေျမႀကီးထုပ္ေလးကို အဝတ္စေကာင္းမ်ားႏွင့္ မြမ္းမံၿပီး ၾကာရွည္ဝတ္ဆင္နိုင္ေအာင္ျပဳျပင္ေပးခဲ့ေလသည္။
မာမာဘာဘာကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆိုသည့္စကားကို ေျပာမထြက္နိုင္ေလာက္ေအာင္ ပီတိျဖစ္စြာႏွင့္ တန္ဘိုးရားက ေက်းဇူးတင္ေနမိေလသည္။
တစ္ေန ့တြင္ ကၽြန္မ်ားကိုလွည့္လည္ၾကည့္ရႈေနေသာ ဒြန္ေဆးဆားႏွင့္ဆုံေတြ ့လိုက္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားက လမ္းေဘးသို ့ဆင္းရပ္ကာေရွာင္ေပးလိုက္မိ၏။
သူက စပိန္ဘာသာအသုံးအႏႈန္းႏွင့္ ဒြန္ေဆးဆားကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၿပီး ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိေသာအခါ ဒြန္ေဆးဆားက ေရွ ့ဆက္မသြားဘဲ ရပ္လိုက္သည္ကိုေတြ ့ျမင္လိုက္ရသည္။
"မင္းေခါင္းကို ေမာ့လိုက္စမ္းကြာ.......ဒါမွ မင္းဘယ္သူလဲဆိုတာကို ငါသိရမွာေပါ့ကြ"
"ကၽြန္ေတာ္တန္ဘိုးရားပါသခင္"
"ငါထင္ေတာ့ ထင္သားဘဲကြ.....ငါ့ေကာင္ေတြထဲမွာ သန္စြမ္းတဲ့ပခုံးသားရွိတာဆိုလို ့ မင္းဘဲရွိတာဘဲ..ဒါနဲ ့မင္းငါ့အတြက္ သားဘယ္ႏွစ္ေယာက္လုပ္ေပးနိုင္ၿပီလဲ"
တန္ဘိုးရားက လက္ဝါးတစ္ဖက္ကို ေထာင္လိုက္ၿပီး လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုေထာင္ကာ က်န္သည့္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ လက္ေခ်ာင္းသုံးေခ်ာင္းကို အုပ္ကိုင္ျပလိုက္သည္။
"ဘာကြ....ခြန္နစ္ေယာက္ကိုေျပာခ်င္တာလား.....နာဂိုးဆိုတဲ့ေကာင္နဲ ့ဖန္တစ္ဆိုတဲ့ေကာင္ေတြက ငါ့အတြက္ ဆယ့္သုံးေယာက္ဆီေပးၿပီးၿပီကြ....သူတို ့ကမင္းထက္
သာေနၿပီဘဲ"
သည္ေတာ့ တန္ဘိုးရားက ေနာက္ထပ္လက္ေခ်ာင္းသုံးေခ်ာင္းကိုေထာင္ျပလိုက္ျပန္သည္။
"အဲဒါက ဘာသေဘာလဲကြ"
ဒြန္ေဆးဆားက နားမလည္နိုင္စြာျပန္ေမးလိုက္မိသည္။
တန္ဘိုးရားက လက္ေခ်ာင္းခြန္နစ္ေခ်ာင္းကို ေထာင္ျပလိုက္ရင္း
"ဒါက...ေယာက္က်ားေလးေတြပါသခင္"
ထို ့ေနာက္လက္ေခ်ာင္းသုံးေခ်ာင္းကို ျပန္ေထာင္ျပလိုက္ျပန္ၿပီး
"ဒါကေတာ့ မိန္းကေလးေတြပါ"
ဟုဆိုကာျပန္လည္အေျဖေပးလိုက္ေလသည္။
အရင္ကဆို ေက်ာက္႐ုပ္တ႐ုပ္လို ငူငူႀကီးရပ္ကာ ဘာေျပာလို ့ေျပာေနမွန္းမသိေသာဘဝမ်ိဳးကို ေက်ာ္လြန္လာခဲ့ၿပီမို ့တန္ဘိုးရားေၾကနပ္ေနမိေလသည္။
"ေအာ္....ဆယ္ေယာက္ရေအာင္စြမ္းေဆာင္နိုင္ခဲ့တာေပါ့.....ဆိုးေတာ့မဆိုးပါဘူး...ဒါေပမယ့္ ဟိုေကာင္ေတြထက္နည္းတာေတာ့အမွန္ဘဲေဟ့"
သခင္လုပ္သူ၏ ႏွိမ္ခ်ေျပာဆိုမႈေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားစိတ္ဓါတ္က်သြားမိရသည္။
"သူတို ့က တန္ဘိုးရားထက္မိန္းကေလးေတြပိုရပါတယ္သခင္...ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လူလြတ္ေဆာင္မွာေနရတာ မ်ားပါတယ္....ဒီေတာ့ သူတို ့လိုအခြင့္အေရးမ်ိဳးေတြ မရဘူးေပါ့ခင္ဗ်ာ....မာမာဘာဘာသာကေလးေမြးနိုင္ေသးတယ္ဆိုရင္ တန္ဘိုးရားက သူတို ့ေတြထက္ေသခ်ာေပါက္သာပါတယ္ခင္ဗ်ာ"
တန္ဘိုးရား၏ အေျပာေၾကာင့္ ဒြန္ေဆးဆားသေဘာက်သြားသည္။
သည္ေကာင္ေလး စပိန္လိုေတာင္အေတာ္တတ္ေနၿပီဘဲ ဟုလဲစိတ္ထဲမွအသိအမွတ္ျပဳလိုက္မိသည္။
"ဟုတ္ပါၿပီကြာ......ဒါနဲ ့မင္းျမင္းေရာစီးတတ္သလား"
"မစီးတတ္ပါဘူးသခင္.....တန္ဘိုးရားျမင္းေပၚကိုတစ္ေခါက္သာေရာက္ဖူးပါတယ္....ဒါကလဲႀကိဳးတုပ္ရက္နဲ ့ပါခင္ဗ်ာ"
အဖမ္းခံရစဥ္က အာရပ္ႀကီး၏ျမင္းေပၚတြင္ႀကိဳးတုပ္ခံရရက္ႏွင့္ လိုက္ပါခဲ့ရပုံကို တန္ဘိုးရားသတိရစြာ ေျဖလိုက္မိသည္။
"မစီးတတ္ေသးရင္ေတာ့သင္ရမွာေပါ့ကြာ....မင္းငါ့ရဲ ့ျမင္းထိန္းမျဖစ္ခ်င္ဘူးလားေကာင္ေလး...ျမင္းစီးသင္ဖို ့အတြက္ကေတာ့ပူစရာမလိုပါဘူးကြာ...ငါ့မွာရာမြန္ဆိုတဲ့ေကာင္
တစ္ေကာင္ရွိတယ္ကြ....ဒီေကာင္က မင္းကိုကၽြမ္းက်င္မႈရွိေအာင္သင္ေပးပါလိမ့္မယ္"
တန္ဘိုးရားေပ်ာ္ရႊင္သြားမိသည္။
ဒြန္ေဆးဆား၏ျမင္းထိန္းျဖစ္ရမည္ဆိုပါလၽွင္ ႀကံခင္းမ်ားသို ့သြားေရာက္ကာအလုပ္လုပ္ရေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။
တန္ဘိုးရားအတြက္က ထိုကိစၥေလာက္ကိုအေလးမထားပါ။
ႀကံခင္းမ်ားတြင္အလုပ္လုပ္ရျခင္းအတြက္ ပင္ပန္းသည္လို ့လဲမထင္မိေပ။
သူေပ်ာ္ရႊင္မိသည္က ဒြန္ေဆးဆား၏ ျမင္းထိန္းျဖစ္ခြင့္ရလၽွင္ အဝတ္အစားေကာင္းမ်ားကို ေက်ာ့ေက်ာ့ေရာ့ေရာ့ ဝတ္ဆင္ခြင့္ရေတာ့မည့္အတြက္ျဖစ္ပါသည္။
တန္ဘိုးရား၏မထိန္းနိုင္စြာေပၚလြင္ေနေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဒြန္ေဆးဆားက ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္ေနသည္။
"ဟာဘားနားမွာရွိတဲ့ ငါ့မိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ ့ေရွ ့မွာ မင္းကိုငါျပခ်င္တယ္ကြ....သူတို ့မင္းကိုစိတ္ဝင္စားၾကမွာအမွန္ဘဲေဟ့...ေကာင္းေကာင္းဝတ္စားၿပီး ေလ့က်င့္ေပးလိုက္
ရင္ ဟာဘားနားတစ္ခြင္မွာ မင္းက ၾကည့္လို ့အေကာင္းဆုံးျမင္းထိန္းတစ္ေယာက္ျဖစ္လာမွာေသခ်ာတယ္....ဒီေတာ့ မင္းနဲ ့ပတ္သက္ၿပီး ငါက အေပါင္းအသင္းေတြေရွ ့မွာ ႂကြားနိုင္
ေတာ့မယ္....ေကာင္းသေဟ့...ကဲေျပာေနတာၾကာပါတယ္...အခုဘဲစလိုက္စို ့ရဲ ့..ေကာင္ေလး....မင္းအေစခံတန္းလ်ားကိုေျပးေပေတာ့.....ၿပီးရင္ရာမြန္ဆိုတဲ့ေကာင္ကိုရွာၿပီး ငါလႊတ္လိုက္တာလို ့ေျပာ....ျမင္းထိန္းအတတ္နဲ ့ပတ္သက္သမၽွသင္ခိုင္းလိုက္တယ္လို ့ေျပာျပလိုက္....ၿပီးေတာ့ အဖြားႀကီး အီပီဖာနီးယား ဆီကိုေခၚသြားခိုင္း..မင္းဝတ္ဖို ့ဝတ္စုံသုံးစုံ
တိုင္းခိုင္းလိုက္...အနက္ေရာင္တစ္စုံနဲ ့အျဖဴေရာင္ခ်ည္ထည္ကႏွစ္စုံလို ့ေျပာ...အဲ...အဖြားႀကီးကိုေသခ်ာေျပာရမွာက ေဘာင္းဘီက မင္းအသားနဲ ့ကပ္ေနေအာင္ခ်ဳပ္ခိုင္းဖို ့ဘဲ....
ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ မင္းကျမင္းစီးရေတာ့မယ့္ေကာင္ကိုး....အဲဒါေတြအားလုံးလုပ္ၿပီးသြားရင္ ရာမြန္ကို ကားလို ့(စ္) ဆီ မင္းကိုေခၚသြားခိုင္း၊ရႉးဖိနပ္တစ္ရံနဲ ့ ညႇပ္ဖိနပ္တစ္စုံကိုခ်ဳပ္
ခိုင္း....ကဲ...ငါေျပာတာေတြမွတ္မိရဲ ့လား"
"ဟုတ္ကဲ့သခင္....ဝတ္စုံအနက္တစ္စုံ...အျဖဴကႏွစ္စုံ....ရႉးဖိနပ္တစ္ရန္...ညႇပ္ဖိနပ္ကတစ္ရန္ ပါခင္ဗ်...ရာမြန္ကိုလိုက္ပို ့ခိုင္းရမွာပါ"
"ေအး....ဟုတ္ၿပီ...ဒါဆို ရာမြန္ကိုေျပာဖို ့က ဒီေန ့ဘဲ မင္းကိုျမင္းေပၚကိုေရာက္ေအာင္တင္ေပးၿပီး အၿမီးမွန္းေခါင္းမွန္း သိေအာင္သင္ေပးပါလို ့....ဟုတ္ၿပီလား"
တန္ဘိုးရားေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခုန္ေပါက္လိုက္မိပါေလသည္။
ဒြန္ေဆးဆား၏ ျမင္းထိန္းျဖစ္ရမည့္အေရးကို မည္သူက ဝမ္းမသာဘဲရွိအံ့နည္း။
စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံပိုင္ရွင္ႀကီး၏ ကိုယ္ရံေတာ္ျဖစ္ရေတာ့မည္မဟုတ္ပါလား..။
အိမ္ကၽြန္ေတြထက္ပင္သာလြန္ေပေတာ့မည္။
သို ့ေသာ္သူ ့စိတ္ထဲတြင္သိခ်င္မႈတစ္ခုက ကလိကလိျဖစ္ေနမိျပန္သည္။
ေမးရမွာလဲ မဝံ့မရဲျဖစ္ေနမိသည္။
သို ့ေသာ္မေမး၍လဲမျဖစ္ဟု သူကထင္ေနမိသည္။
တန္ဘိုးရား၏ စိတ္လႈပ္ရွားေနမႈကို ဒြန္ေဆးဆားက အကဲခတ္မိလိုက္ေလသည္။
"ေကာင္ေလး...ဘယ္လိုလဲကြယ့္...မင္းစိတ္ထဲမွာဘာကိုစိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကေနရတာလဲ"
တန္ဘိုးရားက မွန္ကန္ေစမည့္ စပိန္စကားလုံးမ်ားကို စီစစ္ၿပီး အေျဖေပးလိုက္သည္။
"သေဘာက....ကၽြန္ေတာ္ဟာ....မာမာဘာဘာဆီကိုသြားမအိပ္ရေတာ့ဘူးေပါ့....ေကာင္မေလးအသစ္ေတြရရင္လဲ ကၽြန္ေတာ္က မရနို္င္ေတာ့ဘူးေပါ့"
"ေအာ္....ဒါလားကြ....မပူစမ္းပါနဲ ့ကြာ....ထုံးစံအတိုင္း မင္းကမာမာဘာဘာတဲဆီမွာဘဲ သြားအိပ္ရမွာပါကြ....ဟား...ဟား...ဟာဘားနားတၿမိဳးလုံးကို တစ္ညတစ္ေလ ေလၽွာက္သြားတဲ့အခါမ်ိဳးမွာလဲ ပူစရာမလိုပါဘူးေကာင္ေလးရယ္.....ငါ့မွာ အာလီဆိုတဲ့ အသားဝါေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္ကြ...မင္းသေဘာက်မွာပါ"
ဒြန္ေဆးဆားမွာ သေဘာက်စြာ တန္ဘိုးရားကို ေငးေမာၾကည့္ရင္း သူ ့မိတ္ေဆြေတြကို ဘယ္လိုႂကြားဝါရမလဲ စိတ္ကူးကာ ပီတိျဖစ္ေနမိေလသည္။
ၿပီးေတာ့ အဲလစ္(စ္)ႏွင့္ အတူတူအိပ္သည့္အခါတြင္ေျပာျပရေပဦးမည္။
အဲလစ္(စ္)ကို သူ ့အေတြးထဲထည့္လိုက္လၽွင္ သူေပ်ာ္သလိုျဖစ္ရသည္။
ျပင္သစ္သူ.....အဲလစ္(စ္)က သူ ့အတြက္ဇနီးေကာင္းတေယာက္ျဖစ္လာနိုင္သည္။
သူမသည္ အလြန္လွပေသာမိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္၏။
အဆင္သင့္တာတစ္ခုက ဟာဘားနားသို ့သြား၍ အဲလစ္(စ္)ႏွင့္ သူအိပ္ေသာအခါမ်ားတြင္ အဲလစ္(စ္)၏ကိုယ္လုပ္ေတာ္ ေရခ်ယ္ကို တန္ဘိုးရားႏွင့္ အိပ္ခိုင္းနိုင္သည္။
ေနာက္တစ္ပတ္ဆို အဲလစ္(စ္)ႏွင့္ ေတြ ့ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
ကာမဆႏၵျပင္းျပလာတတ္ေသာအခါမ်ိဳးတြင္ အမည္းကၽြန္မေတြကို ေခၚလိုးျပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္မိတတ္သည္။
သို ့ေသာ္လဲ အခုအခ်ိန္ထိေတာ့ တစ္ခါမွ ေခၚမလိုးဖူးေသးေပ။
တကယ္ေတာ့ ဒြန္ေဆးဆားအေနႏွင့္ လွပေပ်ာ့ေပ်ာင္းၿပီး ျဖဴေဖြးႏုနယ္ေသာ မိန္းမလွမ်ိဳးကိုသာ သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္၏။
အဲလစ္(စ္)၏ ကိုယ္သင္းရနံ ့ကို အမည္းကၽြန္မေတြႏွင့္ မႏွိုင္းယွဥ္သာပါ။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္တစ္ပတ္ေတာ့ေအာင့္အီးေစာင့္စားရေပဦးမည္။
အဲလစ္(စ္)ကလဲ သူ ့ကို ေမၽွာ္လင့္ေစာင့္စားေနလိမ့္မည္ဟု သူေတြးထင္လိုက္မိသည္။
အဲလစ္(စ္)ဆိုေသာ ျပင္သစ္သူမိန္းမေခ်ာကို သူေတြ ့ခ်င္ေနၿပီျဖစ္ပါသည္။
တန္ဘိုးရားမွာ သူ ့အတြက္ဝတ္စုံမ်ားကိုေစာင့္စာရင္း ရာမြန္၏ျမင္းစီးသင္တန္းကိုတက္ရင္း မာမာဘာဘာ၏တဲဆီသို ့လဲညစဥ္ညတိုင္းသြားေရာက္၍အိပ္ရေလသည္။
ဝတ္စုံမ်ားရေသာအခါ အနက္ေရာင္ဝတ္စုံသည္ သူ ့သခင္ဒြန္ေဆးဆားဝတ္တတ္ေသာဝတ္စုံႏွင့္တေထရာတည္းျဖစ္ေနသည္။
အျဖဴေရာင္ႏွစ္စုံကေတာ့ မတူေခ်။
အျဖဴေရာင္ဝတ္စုံက စပိန္ဆန္ဆန္မဟုတ္ဖဲ က်ဴးဘားတို ့ဝတ္ေနၾကဝတ္စုံမ်ားလိုျဖစ္သည္။
ထိုအျဖဴေရာင္ဝတ္စုံမ်ားကို ဒြန္ေဆးဆားႏွင့္အတူ ဟာဘားနားတစ္ခြင္ကို ေလၽွာက္သြားသည့္အခါဝတ္ဆင္ရၿပီး အနက္ေရာင္ကိုေတာ့ သြားေလရာယူေဆာင္သြားရေလသည္။
သူ ့သခင္ဒြန္ေဆးဆား ေနာက္ဆုံးခရီးစဥ္ေရာက္သြားေသာေနရာ၊ျမင္းထိန္းအျဖစ္သို ့ သူတာဝန္ယူရေသာအခါတြင္ ထိုအနက္ေရာင္ဝတ္စုံကိုေျပာင္းလဲဝတ္ဆင္ခြင့္ရရွိခဲ့ေတာ့၏။
ဟာဘားနားသို ့မသြားခင္တစ္ရက္က သူ ့သခင္ဒြန္ေဆးဆား၏မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္ေသာ ေရမန္ဒိုဘတ္တာမြန္ဘီထံသို ့ ညလုံးေပါက္အလည္သြားရာ သူ ့ကိုပါေခၚေဆာင္သြားခဲ့သည္။
ေရမန္ဒိုသည္ ဖင္ကာဒီလက္(စ္)ဒီလီးစီးယက္ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီး၏ပိုင္ရွင္ျဖစ္ၿပီး သူ၏စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံမွာ ကာဒင္နပ္(စ္)ၿမိဳ ့အနီးတြင္ရွိေလသည္။
သခင္ေနာက္မွလိုက္ပါရင္း လမ္းတစ္ေလၽွာက္တြင္ေတြ ့ရေသာအမည္းမမ်ားက လက္ျပႏႈတ္ဆက္ၾကေသာေၾကာင့္ ျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္ေနရသည္ႏွင့္ တန္ဘိုးရားမွာ မေမာနိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနမိသည္။
လမ္းတစ္ေလၽွာက္တြင္ အျဖဳမမ်ားကိုလဲေတြ ့ရၿပီး အျဖဴမကို လိုးခြင့္ရရင္ဆိုေသာ တန္ဘိုးရား၏စိတ္ကူးယဥ္မႈက ခၽြန္းမအုပ္နိုင္ေအာင္ျဖစ္မိရသည္။
အမည္းမ်ားႏွင့္ ဘယ္လိုမွမႏွိုင္းရက္ေလာက္ေသာ အျဖဴမမ်ားကို ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ေငးေမာရင္း စိတ္ကူးထဲမွာ အဝတ္ခၽြတ္ၾကည့္ေနမိရာ တန္ဘိုးရားလီးႀကီးမွာ ေတာင္မတ္လာရသည္။
ကၽြန္မည္းမေတြလိုသာ ဒီလူျဖဴမေတြကအလိုးခံခဲ့လၽွင္ လူမည္းတို ့၏စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေတြကို အျဖဴမတို ့ဧကန္သေဘာက်ေပလိမ့္မည္ဟု သူကယုံၾကည္ေနမိ၏။
ထိုသို ့သြားေနရင္းက မြန္းလြဲပိုင္းသာသာေလာက္တြင္ ေရမန္ဒို၏ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံသို ့ ေရာက္ရွိေတာ့သည္။
တန္ဘိုးရားက သူ ့ျမင္းေပၚမွ အျမန္ဆင္းၿပီး ဒြန္ေဆးဆား ဆင္းရန္အတြက္ သြားေရာက္အကူအညီေပးရေလသည္။
သူက ျမင္းကုန္းႏွီးမ်ားကိုဖယ္ရွားလိုက္ကာ ျမင္းႏွစ္ေကာင္ကိုဆြဲသြားမည္ျပဳေသာအခါ ဒြန္ေဆးဆားက လက္ကာျပလိုက္ၿပီးေခါင္းကိုတြင္တြင္ခါယမ္းေလသည္။
"ေဟ့...ဒို ့ကဒီမွာဧည့္သည္ေလကြယ္...ဒီေတာ့အခိုင္းအေစေတြေရာက္လာေအာင္ေစာင့္ရလိမ့္မယ္၊မင္းက ငါနဲ ့တူတူလိုက္ခဲ့ရမယ္၊သူတို ့ရဲ ့ေကာင္ေလးေတြက ျမင္း
ကို ဂ႐ုစိုက္ၾကပါလိမ့္မယ္၊ၿပီးေတာ့မွ ဒို ့ပစၥည္းေတြကို ဂ႐ုတစိုက္သယ္ေဆာင္ၾကရဲ ့လားဆိုတာကို မင္းကသြားၿပီးစစ္ေဆးၾကည့္႐ုံပဲ၊ဒို ့ဝင္သြားတာနဲ ့အိမ္ေစတစ္ေယာက္က ဒို ့ကိုလာ
ေတြ ့ၿပီး ငါ့ရဲ ့အခန္းဟာ ဘယ္အခန္းဆိုတာ မင္းကိုလိုက္ျပလိမ့္မယ္။အဲဒီအခါက်မွ မင္းဟာ ငါ့ပစၥည္းေတြကို သယ္ေဆာင္ၿပီး ေနရာခ်ေပးရမယ္၊ၿပီးေတာ့ အဲဒီအေစခံကို မင္းေနရမယ့္
အခန္းကိုေမး၊အဲဒီမွာမင္းေန၊ဝတ္စုံအျဖဴကို အမည္းနဲ ့လဲဝတ္လိုက္၊ရႉးဖိနပ္ေရာေပါ့၊အားလုံးၿပီးတာနဲ ့ငါ့အခန္းကိုျပန္လာၿပီး ငါ့ကိုေစာင့္ေပါ့...ဟုတ္ပလား"
တန္ဘိုးရားက သူ ့သခင္မွာၾကားသည့္အတိုင္းေဆာင္ရြက္ေလသည္။
အဝတ္မ်ားလဲလွယ္ဝတ္ဆင္ၿပီးသြားေသာအခါ သူ ့ကိုယ္သူ အေတာ္ပင္ဘဝင္က်ေနမိျပန္သည္။
ထို ့ေနာက္ အိမ္ႏွင့္ အခန္းအေနအထားမ်ားကိုလွည့္လည္ၾကည့္ရႈရင္း သူ ့သခင္အခန္းရွိရာသို ့ေရာက္ခဲ့ေတာ့သည္။
ထိုအခါတြင္ သူ ့သခင္အတြက္ ဘာမွလုပ္ေပးစရာမရွိေတာ့ေၾကာင္းကို ေတြ ့လိုက္ရသည္။
ဒြန္ေဆးဆားမွာ အဝတ္မ်ားလဲၿပီးေနၿပီျဖစ္ၿပီး ေအာက္ထပ္သို ့ဆင္း၍စားေသာက္ရန္ပင္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေပၿပီ။
သူက တန္ဘိုးရားကို သြားခြင့္ျပဳလိုက္ၿပီး ေအာက္ထပ္ရွိ မီးဖိုေဆာင္သို ့သြား၍ စားေသာက္ရန္မွာၾကားလိုက္သည္။
သည္အခ်ိန္မွာတန္ဘိုးရားအဖို ့သြက္လက္စြာလႈပ္ရွားရေလသည္။
ေအာက္ထပ္ရွိ ခန္းမထဲတြင္ ဧည့္သည္မ်ားႏွင့္ ျပည့္လုမခန္းျဖစ္ေနၿပီမဟုတ္ပါလား။
ထိုအခန္းကို တန္ဘိုးရား ကမန္းကတမ္း ျဖတ္သန္းသြားစဥ္ က်ဴးဘားလူမ်ိဳးႏွစ္ေယာက္၏ေမးျမန္းျခင္းကို ခံရေလသည္။
"မင္းက...ဘယ္သူ ့လူလဲ"
အႀကိမ္တိုင္း သူက ဒြန္ေဆးဆား၏လူ ဟူ၍ ဝံ့ႂကြားစြာ အေျဖေပးလိုက္ေလသည္။
မီးဖိုေဆာင္သို ့ေရာက္ေသာအခါဝယ္ အိမ္လုပ္သားမ်ားက ရႈပ္ယွက္ခတ္ေအာင္ အလုပ္ရွပ္ေနၾကသည္ကို ေတြ ့ရသည္။
အခ်ိဳ ့က လင္ဗန္းႀကီးမ်ားကို သယ္ေဆာင္၍ထြက္သြားလိုက္ၾက၊ျပန္ဝင္လာလိုက္ၾက....အခ်ိဳ ့က စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကိုျပင္ဆင္ေနၾကႏွင့္ ဘယ္သူကမွ သူ ့အတြက္စားစရာဟူ၍
လုပ္မေပးနိုင္ၾက၊ဂ႐ုမစိုက္နိုင္ၾကေခ်။
သို ့ေသာ္လဲ ကၽြန္မည္းမမ်ားကမူ သူ ့အားဖိတ္ေခၚသည့္မ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္ၾကည့္ေနၾကသည္ကို တန္ဘိုးရားေတြ ့လိုက္ရေလသည္။
ထိုအခါတန္ဘိုးရား၏ ရမၼက္ဆႏၵမ်ားသည္ ရင္တြင္းသို ့လၽွံတက္လာၾကရျပန္သည္။
အခြင့္အေရးေပးလာရင္ေတာ့ျဖင့္ ေတြ ့ၾကေသးတာေပါ့ဟူေသာ အျပဳံးမ်ိဳးျဖင့္ သူကျပန္ျပဳံးျပလိုက္မိေလသည္။
ရွပ္ယွက္ခတ္ဆူညံမႈတို ့သည္ အခ်ိန္တန္ေတာ့လဲ ၿပီးဆုံးသြားရသည္။
တန္ဘိုးရားလဲ ဆာေလာင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ ့ဝမ္းဗိုက္ကိုျဖည့္တင္းရန္ ေျပာဆိုခြင့္ရသြားၿပီး စားေသာက္ဗိုက္ျဖည့္ၿပီးေသာအခါ သူ ့သခင္အိပ္ခန္းရွိရာသို ့သြားေရာက္၍ ေစာင့္ေနရန္
ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
အေပၚထပ္သို ့တက္လာၿပီး သူ ့သခင္အိပ္ခန္းရွိရာသို ့သြားေရာက္စဥ္ တစ္ခုေသာအခန္းကိုအျဖတ္ စားပြဲႀကီးႀကီးတြင္ ေယာက္က်ားမ်ားသာဝိုင္းထိုင္ေနၾကသည္ကိုျမင္ေတြ ့လိုက္ရ၏။
အားလုံးေသာ လူမ်ားက ဒြန္ေဆးဆားကိုၾကည့္ကာ သေဘာက်ရယ္ေမာေနၾကေလသည္။
ထိုစဥ္..အခန္းတြင္းသို ့ျဖတ္ဝင္လာေသာတန္ဘိုးရားကို ဒြန္ေဆးဆားကေတြ ့ျမင္သြားေလသည္။
ဒြန္ေဆးဆားက တန္ဘိုးရားကိုၾကည့္ေနရာမွ သူ ့မိတ္ေဆြမ်ားဘက္သို ့လွည့္လိုက္ၿပီး
"ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ ့....ေဟာဒီမွာဘဲလူႀကီးမင္းတို ့"
သူက လက္တစ္ဖက္ကို တန္ဘိုးရားဘက္သို ့ေဝွ ့ယမ္းၿပီးေျပာလိုက္သည္တြင္ လက္ခလယ္ရွိ စိန္လက္စြပ္အေရာင္က ဝင္းကနဲေတာက္ပသြား၏။
"ေဟာဒီမွာဘဲေလ...ျမင္ၾကၿပီမဟုတ္လား....ခင္ဗ်ာတို ့မေျဖရွင္းနိုင္ေသးတဲ့ ပုစၧာရဲ ့အေျဖပါဘဲဗ်ား.....အဲဒါ က်ဳပ္ရဲ ့ကၽြန္ တန္ဘိုးရားဆိုတာပါဘဲ လူႀကီးမင္းတို ့"
သူက ေျပာရင္းလက္ဟန္ႏွင့္ တန္ဘိုးရားကိုေခၚ၍ သူ ့အနားတြင္ရပ္ေစလိုက္ၿပီး သူ ့စကားကိုဆက္လိုက္ျပန္၏။
"အမွန္ပါဘဲ လူႀကီးမင္းတို ့....လြန္ခဲ့တဲ့သုံးႏွစ္ေလာက္က က်ဳပ္ေျပာခဲ့တဲ့စီမံကိန္းအတိုင္း မြန္တာဘိုစိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံအတြက္ အာဖရိက ကလာမယ့္ကၽြန္ေတြကို အားကိုးေနရ
ျခင္းက ဖယ္ရွားလိုက္မႈရဲ ့သာဓကပါဘဲ....ဒီစီမံခ်က္ကို ပထမဆုံးအေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးခဲ့တဲ့အထဲက လူႀကီးမင္းတို ့ေရွ ့ေမွာက္မွာရပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးတန္ဘိုးရားရဲ ့အေၾကာင္းကိုနဲနဲေျပာျပ
ပါမယ္...သူ ့ကိုစဝယ္တုန္းက က်ဳပ္အတြက္ ဆယ့္ရွစ္ေယာက္ေလာက္ရေအာင္ မ်ိဳးပြားယူမယ္လို ့မွန္းထားခဲ့တာပါ....အခုေတာ့ သူက က်ဳပ္အတြက္ အေယာက္ႏွစ္ဆယ္ေတာင္ ေပးခဲ့ၿပီးပါၿပီဗ်ား...
ဒီေတာ့ ဒီငနဲဟာ သုံးႏွစ္အတြင္း အေယာက္ႏွစ္ဆယ္ထုတ္နိုင္ခဲ့ပါတယ္။မိန္းကေလးငါးေယာက္ပါၿပီးက်န္တာေယာက္က်ားေလးေတြပါဘဲ...အားလုံးသန္စြမ္းက်န္းမာၾကပါတယ္....
ဒီေတာ့ကာ....က်ဳပ္ေျပာနိုင္တာက ဒီငနဲကို သန္ ့ျပန္ ့တဲ့အမည္းမေလးေတြ ရွာေပးလိုက္မယ္ဆိုရင္...အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္အသုံးျပဳလို ့ရဦးမယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာပါဘဲ၊အာဖရိကကေနဝယ္တဲ့အမည္းေတြထက္သာၿပီးလိမၼာယဥ္ေက်းတဲ့မ်ိဳးသန္ ့သန္ ့ေလးေတြလဲရမယ္ေလ....အဲဒါက်ဳပ္ေျပာတဲ့စီမံကိန္းရဲ ့လက္ေတြ ့အသီးအပြင့္ဘဲ
မဟုတ္လား လူႀကီးမင္းတို ့"
"အလြန္ေတာ္တဲ့ ဒြန္ေဆးဆားပါဘဲဗ်ာ"
လူရြယ္တစ္ဦးက တန္ဘိုးရားကို သေဘာက်စြာၾကည့္ရင္း ဒြန္ေဆးဆားကို ခ်ီးက်ဴးေျပာဆိုလိုက္ျခင္းျဖစ္၏။
"ခင္ဗ်ားေကာင္က လူေခ်ာတစ္ေယာက္လဲျဖစ္တယ္ဗ်...ေတြ ့ဘူးတဲ့အမည္းေကာင္ေတြနဲ ့လဲ လုံးဝမတူဘူး"
အျခားတစ္ေယာက္ကဝင္ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"မွန္လိုက္ေလ လူႀကီးမင္းတို ့ရာ....ခင္ဗ်ားတို ့အေနနဲ ့ဒီလိုေကာင္မ်ိဳးကို ေတြ ့ဘူးၾကမယ္မဟုတ္ဖူးဗ်ိဳ ့....ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ က်ဳပ္ေကာင္က ေဟာင္ဆာမင္းမ်ိဳးဗ်..
အာဖရိကတိုက္ရဲ ့အေကာင္းဆုံးေသြးဆိုလဲမမွားဘူးေပါ့ဗ်ာ...ဦးေခါင္းပုံသ႑န္ကိုၾကည့္ပါ၊က်ယ္ျပန္ ့တဲ့နဖူးကိုေလ့လာပါ၊ေျဖာင့္တန္းတဲ့ႏွာတံနဲ ့ႏွေခါင္းေပါက္ကိုဆန္းစစ္ပါဦး၊ႏႈတ္ခမ္း
ပါးေတြနဲ ့တစ္ကိုယ္လုံးကိုလဲ အကဲခတ္ၾကပါဦးေလ...ဒီေကာင္ေလးမွာ ဘာမ်ားအျပစ္ေျပာစရာေတြ ့လို ့တုန္း"
တန္ဘိုးရားအား သေဘာက်စြာၾကည့္ေနခဲ့ေသာ လူရြယ္က သူ ့ေနရာသို ့လာခိုင္းၿပီး လက္ေမာင္းႂကြက္သားမ်ားကို ကိုင္တြယ္ၾကည့္ေနျပန္သည္။
"ဟို....အထိုးအသတ္ေကာင္းတဲ့ တိုဂိုဘရားဘိုး ဆိုတဲ့ ေကာင္နဲ ့မတူဘူးလား ဒြန္ေဆးဆား"
"ဒီေကာင္ေလးက သားေဖာက္တဲ့ေကာင္ဘဲေလ ေရမန္ဒို...ထိုးသတ္ဖို ့မေကာင္းပါဘူး"
ဒြန္ေဆးဆားက ထိုသူအား အမည္ေခၚကာ အေျဖျပန္ေပးလိုက္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာမိမိကို သေဘာက်စြာကိုင္တြယ္ၾကည့္ရႈေနသူမွာ ၿခံပိုင္ရွင္ ျဖစ္ေၾကာင္းသိလိုက္ရေလသည္။
ထို ့ေနာက္တြင္ က်န္သည့္လူမ်ားကပါ တန္ဘိုးရားကိုဝိုင္းဝန္းၾကည့္ရႈ စမ္းသပ္ၾကေလေတာ့သည္။
ဒြန္ေဆးဆားမွာ ကုလားထိုင္ေပၚသို ့ေက်ာမွီထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သူ ့ကၽြန္အား သေဘာက်ေက်နပ္ေနၾကသည့္အျဖစ္ကို ဂုဏ္ယူစြာၾကည့္ေနလိုက္ေလ၏။
"ဒီမွာ ဒြန္ေဆးဆား....ဒီေကာင္ဟာ ရိုးရိုးဝတ္ေနၾက နံငယ္ပိုင္နဲ ့ဆိုရင္ ပိုၿပီးၾကည့္လို ့ေကာင္းမွာအမွန္ဘဲဗ်"
အားလုံးလိုလိုမိမိေနရာမ်ားသို ့ျပန္ထိုင္သည့္တိုင္ေအာင္ ေရမန္ဒိုက တန္ဘိုးရားအနီးတြင္ရပ္လၽွက္သာရွိေသးသည္။
သူက တန္ဘိုးရားပခုံးကို တစ္ခ်က္ပုတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ဒြန္ေဆးဆားဘက္သို ့လွည့္လိုက္၏။
"ဒီေကာင္ေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ကိုျပန္ေရာင္းမလား"
ဒြန္ေဆးဆားက ေခါင္းကိုခါယမ္းလိုက္၏။
"ဒီလိုဆိုရင္လဲ ခင္ဗ်ား ဒီေကာင္ေလးကိုေရာင္းထုတ္ေတာ့မယ္လို ့ဆုံးျဖတ္တဲ့အခါက်ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေရာင္းဖို ့ပထမဆုံးစဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္"
ေရမန္ဒိုက စိတ္ပ်က္သြားျခင္းမရွိဘဲ အခြင့္အေရးတစ္ခုကိုထပ္မံေတာင္းခံလိုက္ျပန္သည္။
"ေကာင္းပါၿပီ...ေရမန္ဒို...အဲဒီလိုစိတ္ကူးေပါက္လာရင္ေတာ့ခင္ဗ်ားကို ပထမဆုံးစဥ္းစားေပးပါ့မယ္....ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္က သူ ့ကိုေရာင္းလိုက္ဖို ့စိတ္ဆႏၵမရွိပါဘူးေလ"
အခုမွ တန္ဘိုးရားသက္ျပင္းခ်လိုက္နိုင္ရွာသည္။
အေျခအေနဆိုးကေန အခုမွ အေကာင္းဘက္သို ့ေသခ်ာသြားရသည္မဟုတ္လား။
သူ ့အေနႏွင့္ မြန္တာဘိုကို မခြဲလိုပါ။
ဒြန္ေဆးဆားေရာင္းပစ္လိုက္မွာကို သူစိုးရိမ္ေနမိသည္။
သို ့ေသာ္ေရမန္ဒိုက အေလၽွာ့ေပးခ်င္ပုံမရေသးေပ။
"ေအးဗ်ာ...မေရာင္းဘူးဆိုရင္လဲ ဒီအေကာင္ကို တစ္ပတ္ေလာက္ ေရာင္းေပါင္သေဘာမ်ိဳး က်ဳပ္ကိုေပးထားပါလားဗ်ာ"
"ဒီလိုေတာ့ျဖစ္နိုင္ေကာင္းပါတယ္ေလ"
ဒြန္ေဆးဆားက အိမ္ရွင္ကိုအားနာသလိုအေျဖမ်ိဳးျပန္ေပးလိုက္ရင္း ရွည္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ေဆးျပင္းလိပ္ျပာမ်ားကို ေတာက္ေျပာင္ေနေသာၾကမ္းခင္းေပၚသို ့ေခၽြခ်လိုက္ေလသည္။
"ဒါေပမယ့္ သူက က်ဳပ္အတြက္လိုေနေသးတယ္ေလ....လူႀကီးမင္းသိတဲ့အတိုင္း သူကက်ဳပ္ရဲ ့ျမင္းထိန္းရာထူးကိုတာဝန္ယူထားတာမဟုတ္လား....တစ္ပတ္ေလာက္
ထားျပစ္ခဲ့ဖို ့ဆိုတာေတာ့ သိပ္မလြယ္လွဘူးထင္ပါရဲ ့"
"ဒီလိုဆိုရင္လဲ ဒီတစ္ညေတာ့ျဖစ္နိုင္ေကာင္းရဲ ့မဟုတ္လား ဒြန္ေဆးဆားခင္ဗ်ား"
ေရမန္ဒိုကအိမ္ရွင္ျဖစ္ေသာအခြင့္အေရးကို အမိအရအသုံးခ်ကာ စကားကြန္ ့တက္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ဒြန္ေဆးဆားမွာအၾကပ္ရိုက္သြားရရွာေလသည္။
"ခြင့္ျပဳပါဗ်...ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးသည္ရဲ ့ကိုယ္လုပ္ေတာ္ေကာင္မေလးနဲ ့လႊတ္ေပးလိုက္ခ်င္လို ့ပါဗ်ာ...ေကာင္မေလးက အ႐ုပ္ေလးလိုလွပါတယ္ဗ်....အပ်ိဳစစ္သလားလဲမေမးနဲ ့
ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမက သူ ့ေကာင္မေလးကို ဘယ္ေကာင္မွ လက္ဖ်ားနဲ ့အတို ့ခံတာမဟုတ္ဖူး...လြန္ခဲ့တဲ့အပါတ္ကဘဲကၽြန္ေတာ္ေျပာပါတယ္၊မင္းရဲ ့ကိုယ္လုပ္ေတာ္ ဂ်ဴလီတာဟာ သားေဖာက္ဖို ့ေကာင္းၿပီလို ့...အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးက ဘာျပန္ေျပာလဲဆိုရင္ ေဟာဒီစိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးတစ္ခုလုံးထဲမွာရွိတဲ့ ကၽြန္ငနဲေတြထဲမွာ သူ ့ေကာင္မေလးနဲ ့တန္တာမရွိဘူးတဲ ့
ေလ...အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ဘဲ လုပ္လိုက္ခ်င္တာမွဗ်ာ....ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမက အင္မတန္မွ အူတိုတဲ့မိန္းမဗ်၊ဒီေတာ့ မိတ္ေဆြႀကီးဒြန္ေဆးဆားကဘဲ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္း
ဆိုတဲ့အတိုင္း လိုက္ေလ်ာေစခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ...ထိုက္သင့္တဲ့ တန္ရာတန္ဘိုးကိုလဲ မနစ္နာေစရပါဘူး"
ဒြန္ေဆးဆားက ေငြေရးေၾကးေရးကိုဂ႐ုမစိုက္ဟန္ျဖင့္ လက္ခါျပလိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္၏။
"ကဲ.....ငါ့ေကာင္ႀကီး.....မင္းရဲ ့သေဘာထားကေရာ ဘယ္လိုလဲကြ"
"ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကေတာ့ အဆင္သင့္ပါဘဲ သခင္"
"ဒြန္ေရမန္ဒိုရဲ ့ ကၽြန္မကို မင္းေကာင္းေကာင္းကိုင္နိုင္တယ္ေပါ့...ဟုတ္လား"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ....သခင္....စမ္းသပ္ၾကည့္နိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်"
"အလုပ္ကိုတာဝန္ေၾကမယ္ေပါ့"
"တာဝန္ေၾကပါေစ့မယ္ သခင္၊စိတ္ခ်ပါ"
ဒြန္ေဆးဆားက သူ ့မိတ္ေဆြျဖစ္ေသာ အိမ္ရွင္ ေရမန္ဒိုဘက္သို ့လွည့္လိုက္ျပန္သည္။
"ကဲ.....ေရမန္ဒို....ေကာင္ေလးဟာ ဒီညအဖို ့ေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ ့သေဘာပါဘဲ....သူကလဲစိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုေတာ့ သူ ့အတြက္ က်ဳပ္က ေကာင္းေကာင္းတာဝန္ယူပါ
တယ္ေလ"
"ဒီလိုပြဲမ်ိဳးကို က်ဳပ္တို ့အနီးကပ္ၾကည့္ခြင့္ရရင္ပိုေကာင္းမယ္ဗ်....က်ဳပ္စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံမွာဆိုရင္ က်ဳပ္က အဲဒီလို အနီးကပ္ၾကည့္ေနၾကဗ်"
ထိုစဥ္ ဆန္ေဂ်းဆိုေသာ အသက္ႀကီးႀကီးစိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံပိုင္ရွင္က ဝင္ေရာက္ေျပာဆိုလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"က်ဳပ္အေနနဲ ့ တန္ဘိုးရားကို တရိစၧာန္တစ္ေကာင္လို အျပည့္အဝ သေဘာမထားနိုင္ပါဘူး"
ဒြန္ေဆးဆားက မႏွစ္ၿမိဳ ့ဟန္ႏွင့္ အေျဖေပးလိုက္သည္။
"သူဟာ...တရိစၧာန္တစ္ေကာင္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ဒါေပမယ့္ သူဟာလူေတြလိုဘဲ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ ့လမ္းေလၽွာက္တတ္ပါတယ္ဗ်၊ၿပီးေတာ့ လူေတြလိုဘဲ ခံစားမႈဆိုတာရွိပါ
တယ္...ဒီေတာ့..က်ဳပ္ေမးစမ္းပရေစဆီညိဳရာဆန္ေဂ်း...ခင္ဗ်ားဒီလိုအလုပ္လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လူႏွစ္ဆယ္ေလာက္က ဝိုင္းၾကည့္ေနမယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားဘယ္လိုခံစားရမလဲ....ခင္ဗ်ား
ေနရာမွာခင္ဗ်ားဘာဘဲလုပ္လုပ္ပါ....က်ဳပ္ေကာင္ေလးကိုေတာ့ခြင့္မျပဳနိုင္ဘူးဗ်ာ....စိတ္ဆိုးလဲမတတ္နိုင္ဘူး...ရွင္းရဲ ့လား"
အသက္ႀကီးႀကီးစိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံပိုင္ရွင္ ဆန္ေဂ်းမွာ ဒြန္ေဆးဆားေမးခြန္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ဒြန္ေဆးဆားအရွိန္အဝါႏွင့္ သူ ့ဂုဏ္သိကၡာေၾကာင့္လည္းေကာင္း....ေနရာ
တြင္ပင္ အိေျႏၵရစြာ ျပန္ထိုင္ေနလိုက္ရေလ၏။
"ကဲ...ကၽြန္ေတာ္ေကာင္မေလးကို ေခၚလိုက္ပါေတာ့မယ္"
အိမ္ရွင္ျဖစ္သူ ေရမန္ဒိုက မလိုလားအပ္ေသာ တင္းမာမႈမ်ားမျဖစ္ေပၚေစရန္ အာ႐ုံလႊဲသည့္အေနႏွင့္ ဝင္ေျပာလိုက္သည္။
"ေကာင္မေလးကိုလူႀကီးမင္းတို ့ကို ျမင္ေတြ ့ဖူးေစခ်င္တဲ့သေဘာေပါ့ခင္ဗ်ာ"
ေရမန္ဒိုက ေနရာမွထ၍ နံရံတစ္ဖက္ဆီသို ့ေလၽွာက္သြားလိုက္ၿပီး ေခါင္းေလာင္းႀကိဳးကိုဆြဲလိုက္ေလသည္။
ေခါင္းေလာင္းသံက ေအာက္ထပ္မီးဖိုေဆာင္ရွိရာတြင္ ေပၚထြက္လာ၏။
မၾကာခင္ပင္ စားဖိုမႈးက အေျပးတစ္ပိုင္းေရာက္ရွိလာေတာ့သည္။
"အမိန္ ့ရွိပါ သခင္"
ထိုလူက ဒြန္ေရမန္ဒိုရွိရာဘက္သို ့ ကိုယ္ကိုကိုင္းညႊတ္ကာ ေမးလိုက္ေလသည္။
"ကလီမင္တီ....မင္းသခင္မဆီကိုသြား၊သူ ့ေကာင္မေလး ဂ်ဴလီတာကို ငါကေခၚခိုင္းလိုက္တယ္လို ့ေျပာ...သူခြင့္ျပဳရင္ ဂ်ဴလီတာကိုရွာၿပီး ဒီကိုခုခ်က္ျခင္းေခၚလာခဲ့.....
ဟုတ္ၿပီလား"
"ဂ်ဳလီတာ....ဟုတ္လားသခင္"
ကလီမင္တီ၏မ်က္ဝန္းအစုံက မယုံနိုင္သလို ေရမန္ဒိုအားၾကည့္ရင္း ျပန္ေမးလိုက္ေလသည္။
"မင္း..ငါေျပာတာမၾကားလိုက္ဖူးလား ကလီမင္တီ"
"ၾကားပါတယ္သခင္...ဒါေပမယ့္ ဘာျပဳလို ့သခင္က ဂ်ဴလီတာကို အလိုရွိေနတာလဲ သိခြင့္ရနိုင္မလားခင္ဗ်ာ"
ျပန္လည္ေမးခြန္းထုတ္ခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ထက္ျမက္ေသာ ဓါးသြားအလား ေရမန္ဒို၏ ေဒါသသံက စူးရွစြာထြက္ေပၚလာ၏့။
"ငါလုပ္မယ္အလုပ္ကို မင္းက ဘာျဖစ္လို ့ေမးခြန္းထုတ္ခ်င္ေနရတာလဲ ကလီမင္တီ...ေကာင္းၿပီ....မင္းကေမးလာေတာ့လဲ ငါကေျဖရတာေပါ့ကြာ"
စကားစကို ခဏျဖတ္ၿပီး ေရမန္ဒိုက တန္ဘိုးရားကို လက္ျဖင့္ညႊန္ျပလိုက္သည္။
"ဒီေတာ့....မင္းကႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ....မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ...မင္းညီမက..ႀကိဳက္ႀကိဳက္မႀကိဳက္ႀကိဳက္....အိုကြာ....ငါ့မိန္းမကိုယ္တိုင္က မႀကိဳက္လဲ ေသာက္ေရးမ
လုပ္ဖူး......ေကာင္မေလးကို အဲဒီငနဲေလးနဲ ့လႊတ္ေပးမွာ...သြားစမ္းကြာ...ေကာင္မေလးကို ခ်က္ျခင္းေခၚလာခဲ့၊ေကာင္မေလးကို လာပို ့ေပးၿပီးတာနဲ ့ မင္း 'အယူဘာ' ကိုသြားေတြ ့
ပါ....ၿပီးေတာ့ အႀကီးဆုံးက်ာပြတ္ကို ဆီသုတ္ခိုင္းထားလိုက္....မင္းလဲ အဲဒီေနရာကေစာင့္ေန....ငါခ်က္ခ်င္းလိုက္လာခဲ့မယ္"
ေရမန္ဒို၏ေဒါသေၾကာင့္ ကလီမင္တီ လန္ ့သြားမိရသည္။
"ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒဏ္ေပးေတာ့မွာလား သခင္"
ကလီမင္တီ၏ မ်က္ႏွာတြင္ေၾကာက္ရြံ ့မႈေၾကာင့္ ေခၽြးမ်ားပင္စို ့လာသည္။
"ေအး....ဟုတ္တယ္...မင္းရဲ ့လၽွာရွည္မႈအတြက္ပဲ...ေနာက္ထပ္လၽွာရွည္ေနဦးမယ္ဆိုရင္ ဆယ္ခ်က္ထပ္တိုးရလိမ့္မယ္ေဟ့"
ငနဲသားသည္ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားစြာ ဒြန္ေရမန္ဒို၏ ေရွ တြင္ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္။
"မင္းေဟာဒီမွာထိုင္ၿပီးေတာင္းပန္ေနမယ္ဆို စကၠန္ ့တိုင္းကို ငါးခ်က္ဆီထပ္တိုးရလိမ့္မယ္ေနာ္"
ဤတြင္ ကၽြန္ျဖစ္သူ ကလီမင္တီမွာ ေနရာမွခ်က္ျခင္းထ၍ ထြက္ေျပးေလေတာ့၏။
ဒြန္ေရမန္ဒိုက သူ ့ေဒါသမ်က္ႏွာကို ျပင္လိုက္ၿပီး ဧည့္သည္မ်ားရွိရာဘက္သို ့အျပဳံးမ်က္ႏွာႏွင့္ လွည့္လိုက္သည္။
"ကၽြန္ေတာ္တို ့မိတ္ေဆြႀကီးဒြန္ေဆးဆားက သူ ့တပည့္ရဲ ့ကာမဆက္ဆံမႈကို ၾကည့္ခြင့္မေပးေပမယ့္ မၾကာခင္ ခုနငနဲကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ဘယ္လိုက်ာပြတ္နဲ ့ရိုက္
ၿပီးဆုံးမတယ္ဆိုတာကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ၾကည့္ရမွာမို ့ လူႀကီးမင္းတို ့ေက်နပ္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္"
မၾကာပါေခ်..........
အခန္းတံခါးက တျဖည္းျဖည္းပြင့္လာၿပီး ကလီမင္တီႏွင့္အတူ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဝင္လာ၏။
သူမမ်က္ႏွာက ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္ကာ ငို၍ေနေလသည္။
ဒြန္ေရမန္ဒိုက သူမအား အနီးသို ့ေခၚလိုက္၏။
"မင္းရဲ ့မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ပစ္လိုက္စမ္း ဂ်ဴလီတာ...ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းပထမဆုံးဆက္ဆံရမယ့္လူကို ျပဴငွာရမယ္ကြယ့္..ၾကည့္စမ္း....မင္းအတြက္ ငါဘာေတြ ့ထားသလဲဆိုတာ"
သူက တန္ဘိုးရားကို လက္ညႇိုးႏွင့္ညႊန္ျပရင္းေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
တန္ဘိုးရားက ၾကားျမင္ေနရသမၽွကို နားလည္ၿပီးျဖစ္ေန၏။
ကလီမင္တီအတြက္လဲ ကိုယ္ခ်င္းစာကာ တုန္လႈပ္ေနမိသည္။
သို ့ေသာ္လဲ ...ေကာင္မေလးကိုျမင္ေတြ ့လိုက္ရေသာအခါ ကလီမင္တီအေပၚသနားေနမိေသာစိတ္တို ့ကြယ္ေပ်ာက္သြားရသည္။
ေကာင္မေလး၏ အလွတြင္ယစ္မူးသြားမိ၏။
သူေတြ ့ဖူးသမၽွထဲတြင္ အသက္အငယ္ဆုံးျဖစ္ၿပီး အမည္းအစစ္မဟုတ္ဖဲ အျဖဴဘက္သို ့လုေနေသာအသားအေရာင္ႏွင့္ျဖစ္ေနသည္။
သူမ၏ ဆံပင္တို ့က ပခုံးေပၚတြင္ဖြာက်ေနၾကသည္။
သူမ ဝတ္ဆင္ထားေသာအဝတ္အစားတို ့ကလဲ မြန္တာဘိုတြင္ေတြ ့ျမင္ေနၾက မိန္းမေတြလို ပုံပ်က္ပန္းပ်က္မဟုတ္ေခ်။
အျဖဴေရာင္ဂါဝန္ႏွင့္ျဖစ္ၿပီး ခါးတြင္ခ်ည္ေႏွာင္ထားေသာ ဖဲျပားက အျပာေရာင္ေလးျဖစ္သည္။
နားႏွစ္ဖက္တြင္ေသးငယ္ေသာ ေရႊနားေတာင္းေလးမ်ားက တြဲလဲခိုလၽွက္ရွိေနသည္။
လည္ပင္းမွ လည္ဆြဲျဖဴျဖဴေလးက သူမ၏အသားအေရာင္ႏွင့္ လိုက္ဖက္လၽွက္ရွိေန၏။
ဒြန္ေရမန္ဒိုက သူမ၏လက္ေမာင္းကို ကိုင္ဆြဲကာ တန္ဘိုးရားအနီးတြင္ရပ္ေနေစလိုက္သည္။
သူမ၏ အရပ္အေမာင္းက တန္ဘိုးရား၏ ပခုံးသာသာမၽွသာရွိေလသည္။
အခန္းတြင္းရွိမ်က္လုံးမ်ားက ထိုစုံတြဲကို စူးစိုက္ၾကည့္ရႈေနၾကစဥ္ အခန္းတံခါးက ဝုန္းကနဲပြင့္လာသည္။
တန္ဘိုးရားမ်က္လုံးမ်ားက ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ေနရာမွ တံခါးဝမွွ ဝင္လာေသာ လူျဖဴမဆီသို ့ေရာက္သြားရေလသည္။
ခ်က္ျခင္းပင္ သူ၏ ကာမဆႏၵတို ့သည္ ဂ်ဴလီတာဆိုေသာ ေကာင္မေလးထံမွ လွပေသာလူျဖဴမထံသို ့ေရာက္သြားရျပန္ေလ၏။
"ေရမန္ဒို....ဒါကဘာသေဘာလဲ"
သူမကေျပာရင္းႏွင့္ အခန္းတြင္းမွလူမ်ားကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္လိုက္ေသာ္လဲ ထိုသူမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ သူမတြင္ ေၾကာက္ရြံ ့စိတ္ေတာ့ မျဖစ္မိပါေခ်။
"ကာရမ္းဘား.....ေယာက္က်ားေတြက အျမဲတမ္းအလုပ္ရႈပ္ေနတတ္တယ္ဆိုတာကို မင္းမသိဘူးလား...ဒီမွာငါ့မိန္းမ...မင္းက ငါဘာဘဲလုပ္လုပ္ ေမးခြန္းေတြခ်ည္းေမး
ေနေတာ့တာဘဲကိုး....ေဟာဒီ့စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးပ်က္စီးမသြားရေအာင္ ဘယ္လိုႀကိဳးစားေနရတယ္ဆိုတာကို မင္းနားလည္စမ္းပါကြာ...တကယ္လို ့ကၽြန္ေတြအားလုံးေသကုန္ရင္ ဒို ့မွာ
အစားထိုးဖို ့ကၽြန္က ဘယ္မွာလဲ...ေျပာစမ္းပါဦးကြ"
ဒြန္ေရမန္ဒိုက ေျပာေနရင္းႏွင့္ ေဒါသသံထြက္လာေသာ္လဲ မၾကာမီပင္ခ်က္ျခင္းလိုလို ေပ်ာ့ေျပာင္းသြားေလသည္။
ဤတြင္ သူက ဇနီးျဖစ္သူအား ေပ်ာ့ေျပာင္းေသာ စကားလုံးမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ကာ ေျပာျပေလေတာ့သည္။
"ေဟာဒီက ဒို ့ေတြရဲ ့မိတ္ေဆြေကာင္းႀကီး ဒြန္ေဆးဆားေလ....သူက ဒို ့အတြက္လက္ေဆာင္မြန္ေပးေနတာေပါ့....သူကေပးတယ္ဆိုတာထက္ ငါကအတင္းေတာင္း
လို ့လိုက္ေရာတာေပါ့ကြာ...ဒါဟာ ဒို ့အတြက္မဟာအခြင့္ထူးဘဲကြယ့္ မိန္းမရဲ ့....သူက သူ ့ရဲ ့က်ဴးဘားတစ္ခြင္မွာ အေကာင္းဆုံးကၽြန္ကို ေခတၱငွားဖို ့သေဘာတူလိုက္ၿပီကြ...အဲလို
အလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့အေျခအေနမ်ိဳးကို မင္းဖ်က္ဆီးမျပစ္ဖူးမလား ခ်စ္ဇနီးရယ္...ကိုယ္ဘယ္လိုရွင္းျပရဦးမွာတဲ့လဲ"
ေရမန္ဒို၏ စကားဆုံးေသာအခါ သူမက အားလုံးကိုျခဳံ၍ စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္ေလသည္။
"တကယ္လို ့ရွင္က အဲဒီလိုစီစဥ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကၽြန္မကိုအရင္တိုင္ပင္ၿပီး ဒီကိစၥေတြကို ကၽြန္မကိုလႊဲလိုက္သင့္တာမဟုတ္လားရွင္...ဒီလိုကိစၥဆိုတာ ကၽြန္မဘဲစီစဥ္လုပ္ကိုင္ရမယ့္ အလုပ္ရွင့္"
သူမက ေကာင္မေလးထံသို ့သြားကာ ေပြ ့ဖက္ထားလိုက္ေလသည္။
ၿပီးေတာ့ အနားတြင္ရပ္ေနေသာ တန္ဘိုးရားကို စူးစမ္းေသာမ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ေဝ့ဝဲ ၾကည့္ရႈလိုက္ျပန္၏။
"တျခား ကၽြန္မေတြ မရွိေတာ့တာလိုက္လို ့ရွင္....ဒါနဲ ့ ဒီလုပ္ႀကံမႈကို ဘယ္ေနရာမွာလုပ္ခိုင္းဖို ့ရွင္စဥ္းစားထားတာလဲ"
သည္လိုအေျခအေနမ်ိဳးအတြက္ အေျဖေပးရန္အဆင္သင့္မျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဒြန္ေရမန္ဒိုမွာ ဘယ္လိုအေျဖေပးရမွန္းမသိဘဲျဖစ္ေနမိသည္။
ဘယ္ေနရာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္တစ္ေယာက္အတြက္ လုံေလာက္ေနတာဘဲလို ့သူက ယူဆထားခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။
"အိမ္မွာ အေစခံေတြေနတဲ့ အခန္းေတြမွ အမ်ားႀကီးဘဲဥစၥာ ဘယ္အခန္းဝင္ဝင္ျဖစ္တာဘဲမဟုတ္လား...ၾကဳံရာအခန္းတခုခုကို ဆြဲေခၚသြားလိုက္႐ုံေပါ့"
"ၾသ...ကၽြန္မရဲ ့ဂ်ဴလီတာက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အလုပ္ခံရမယ္ေပါ့ေလ...ဟုတ္လား...ဒါကိုေတာ့ ခြင့္မျပဳနိုင္ဘူးရွင့္...သူက ငယ္ငယ္ေလးထဲက ကၽြန္မအခန္းေဘး
မွာ အိပ္ရာ ေကာင္းေကာင္းနဲ ့ေနလာခဲ့ရတာ သိရဲ ့လား....ရွင့္သေဘာအတိုင္းလိုက္ေလ်ာရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ သူ ့အခန္းထဲမွာဘဲျဖစ္သင့္တာေပါ့ရွင္"
"ေအးပါကြာ.....မင္းသေဘာဆႏၵရွိသလိုသာ စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ပါ....မင္းကန္ ့လန္ ့မတိုက္တာကိုဘဲ ေက်းဇူးတင္လွပါၿပီ"
လူျဖဴမက တန္ဘိုးရားကို အခုမွေသခ်ာေလ့လာဟန္ႏွင့္ ၾကည့္ရႈလိုက္သည္။
"ကဲ...လာဂ်ဴလီတာ...မင္းလဲလိုက္ခဲ့....ဒါနဲ ့မင္းရဲ ့နာမည္က..."
"တန္ဘိုးရားပါ...သခင္မ"
"ေအး..ေကာင္းၿပီ..လာ..တန္ဘိုးရား..ငါ့ေနာက္ကလိုက္ခဲ့ေပေတာ့"
သူမက ေျပာေျပာဆိုဆို ဂ်ဴလီတာ ကိုလက္ဆြဲ၍ တံခါးေပါက္ဆီသို ့ေလၽွာက္သြားလိုက္ၿပီးမွ သူမ၏ခင္ပြန္း ဒြန္ေရမန္ဒို ရွိရာဘက္သို ့ျပန္လွည့္လိုက္သည္။
"ေၾသာ္...ဒါနဲ ့ ကလီမင္တီကေျပာတယ္...ရွင္သူ ့ကိုက်ာပြတ္ဒဏ္ေပးဖို ့ အမိန္ ့ခ်လိုက္တယ္ဆို"
ဒြန္ေရမန္ဒိုက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္၏။
"ဒါျဖင့္လဲ ကၽြန္မအတြက္ပါ ဆယ္ခ်က္ပိုလိုက္စမ္းပါ...ဟိုတစ္ပတ္က ကၽြန္မရဲ ့ပန္းအိုးကို သူခ်ခြဲျပစ္ခဲ့တယ္...အဲဒီထဲက သူ ့ကိုဒဏ္ေပးဖို ့စဥ္းစားထားတာကို
ေမ့ေနလို ့ရွင့္"
ထို ့ေနာက္ ဂ်ဴလီတာႏွင့္ တန္ဘိုးရားကို ေခၚေဆာင္ကာ သူမကေရွ ့မွေန၍ ဦးေဆာင္ကာထြက္သြားသည္ႏွင့္ ဒြန္ေရမန္ဒိုႏွင့္ လူႀကီးလူေကာင္းဧည့္သည္မ်ားက ထရပ္၍ ေလးစားဟန္
ျပဳလိုက္ၾကေလသည္။
သူတို ့တေတြ အခန္းက်ယ္ႀကီးတစ္ခုကို ျဖတ္ေလၽွာက္သြားရစဥ္မွာပင္ တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလး၏လက္ကို ဆြဲကိုင္လိုက္သည္။
လက္ေလးေတြက ေသးငယ္ေပ်ာ့ေျပာင္းၿပီး ေခၽြးေတြစို ့ကာ တုန္လႈပ္ေနေလသည္။
က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူမက ပါးျပင္ေပၚမွ မ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္ျပစ္လိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားကို ေမာ့ၾကည့္လာသည္။
တန္ဘိုးရားက ႏွစ္သိမ့္စြာျပဳံးျပလိုက္ေသာအခါတြင္ေတာ့ သူမကျပန္လည္ျပဳံးျပလာပါသည္။
သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ သူတို ့ေတြသည္ ေကာင္မေလး၏ ပန္းႏုေရာင္မ်ားႏွင့္ ဆင္ယင္ထားေသာ အခန္းေရွ ့သို ့ေရာက္ရွိသြားေလသည္။
"ကဲ....ဒါမင္းတို ့ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္တင္းေႏွာရမယ့္အခန္းဘဲ....ငါ့ေကာင္မေလး ဂ်ဴလီတာရဲ ့အခန္းေပါ...ဒီမွာ....မင္းနာမယ္..ေအာ္...တန္ဘိုးရား....မင္းကိုငါမွာ
စရာရွိတယ္.....ငါ့ေကာင္မေလးက အေတြ ့အၾကဳံ လုံးဝရွိေသးတာမဟုတ္ဖူးေနာ္.....မင္း..သူ ့ကို အရမ္းကာေရာ မနာၾကင္ပါေစနဲ ့...ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ဆက္ဆံပါ..နားလည္လား"
တန္ဘိုးရားေခါင္းညိတ္ျပလိုက္မိသည္။
လူျဖဴမိန္းမ၏ ထူးဆန္းေသာ အရွိန္အဝါကို လန္ ့ေနမိသလိုျဖစ္ေနမိရသည္။
သူမ၏ ေယာက္က်ားျဖစ္သူကိုပင္ သူမက လႊမ္းမိုးနိုင္စြမ္းရွိေၾကာင္း ေတြ ့ျမင္ထားရသည္မဟုတ္လား။
သူမက ေကာင္မေလး၏လက္ကို ကိုင္ဆြဲထားေသာတန္ဘိုးရားကို အၾကည့္စူးစူးႏွင့္ အတန္ၾကာစူးစိုက္ၾကည့္ရႈၿပီးေနာက္ တန္ဘိုးရားတို ့အနားမွ ထြက္ခြာသြားေလေတာ့သည္။
တန္ဘိုးရားလဲ အခုမွ အသက္ကို ရဲရဲ ရႉနိုင္ေတာ့၏။
ထို ့ေနာက္ အခန္းထဲသို ့ေကာင္မေလးကိုဆြဲေခၚလိုက္ၿပီး အခန္းတံခါးကို ျငင္သာစြာပိတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
အခန္း(၁၀)
အခန္းတြင္းသို ့ေရာက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးကို သူ ့သခင္မကဘယ္ေလာက္ဂ႐ုတစိုက္ရွိတယ္ဆိုတာကို တန္ဘိုးရားလက္ေတြ ့သိျမင္လိုက္ရသည္။
ပန္းႏုေရာင္လႊမ္းတယ္ဆိုတာ အမွန္တကယ္ပင္ျဖစ္သည္။
ေခါင္းအုန္း၊အိပ္ယာခင္းမွစ၍ အခန္းနံရံမ်ားအဆုံး ပန္းႏုေရာင္မ်ားႏွင့္သာ ဆင္ယင္မြန္းမံထား၏။
ဂ်ဴလီတာ ၏အျဖဴဘက္လုေသာ အသားေရာင္ႏုညက္ညက္ မ်က္ႏွာလွလွေလးေတာင္ ပန္းႏုေရာင္သန္းလၽွက္ရွိေခ်သည္။
တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလးကို အိပ္ယာေပၚသို ့ေခၚသြားၿပီး ေကာင္မေလး၏ ဆံႏြယ္မ်ားကို ပင့္သပ္ေပးလိုက္သည္။
ျဖဳစင္ႏူးညံ့ေသာ အျပဳံးႏွင့္ ေကာင္မေလးက သူ ့ကိုတုန္ ့ျပန္သည္ကို တန္ဘိုးရားေတြ ့ျမင္လိုက္ရသည္။
အေျခအေန မဆိုးရြားေၾကာင္း တန္ဘိုးရား သေဘာေပါက္လိုက္၏။
ေကာင္မေလးက သူ ့ကိုသေဘာက်ေၾကာင္းလဲ ခံစားသိျဖင့္ သိျမင္လိုက္မိသည္။
သူကလဲ ေကာင္မေလးကို သေဘာက်ပါသည္။
ေကာင္မေလးက အပ်ိဳစင္ေလးျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သေဘာက်မိျခင္းမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္။
ဂ်ဴလီတာ၏ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ႏွင့္ အျပစ္ကင္းစြာႏုနယ္ေသာ မ်က္ႏွာသြင္ျပင္ေလးကို သေဘာက်မိျခင္းမ်ိဳးပင္။
တန္ဘိုးရားအေနႏွင့္ အပ်ိဳစင္တစ္ေယာက္ကို ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ လိုးခြင့္ရေတာ့မည္မို ့ စိတ္လႈပ္ရွားမိေနသည္။
အိမ္ရွင္ လူျဖဴမကလဲ သူ ့ေကာင္မေလးကို မနာၾကင္ေအာင္ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ဆက္ဆံရမည္ဟုမွာသြားသည္။
လိုးသည့္အခါတြင္ လီးအဝင္အထြက္လြယ္ကူေစရန္အတြက္ အသုံးျပဳရန္ ဆီလိုအပ္ေၾကာင္းကို တန္ဘိုးရား သတိရလိုက္မိ၏။
"ဂ်ဴလီတာ.....ငါတို ့အတူေနဖို ့အတြက္ဆီလိုတယ္ကြဲ ့.....မင္းအတြက္ နာၾကင္မႈကို အတတ္နိုင္ဆုံးသက္သာေစခ်င္တယ္ေလ.....မင္းသခင္မကလဲ မွာသြားတယ္ မဟုတ္လား.....အဲဒီေတာ့ အိမ္သည္ျဖစ္တဲ ့မင္းကဘဲ ငါတို ့ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ဆီေလးနဲနဲေလာက္ယူေပးေစခ်င္တယ္ကြာ"
"ဟုတ္ကဲ့...အကို...ဂ်ဴလီတာ သြားယူေပးပါ့မယ္ရွင့္"
ေကာင္မေလးက ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ အခန္းတံခါးဖြင့္ကာ ထြက္သြားေလသည္။
တန္ဘိုးရားတစ္ေယာက္ထဲ ရင္ဖိုလွိုက္ေမာစြာႏွင့္ ေကာင္မေလး၏ အိပ္ယာထက္ဝယ္ ပက္လက္အိပ္ရင္း က်န္ေနခဲ ့ရသည္။
ေကာင္မေလးက သူ ့ကို အကိုလို ့ေခၚသြားသည္။
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဆီမွ အကိုလို ့အေခၚခံရျခင္းသည္ တန္ဘိုးရားအတြက္ ပထမဆုံးျဖစ္ေနျပန္သည္။
ဒီေန ့မွ ဘယ္လိုျဖစ္လို ့ သူ ့ဘဝအတြက္ ပထမဆုံးေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနရတာလဲဟု တန္ဘိုးရားေတြးေနမိပါသည္။
ပထမဆုံး အျဖစ္ မြန္တာဘိုစိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံကမဟုတ္ေသာ အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ ဆက္ဆံခြင့္ကို သူ ့သခင္ဒြန္ေဆးဆားထံမွ ရရွိလိုက္သည္။
ပထမဆုံး အျဖစ္ အပ်ိဳစင္ေလးကို ဆက္ဆံရေတာ့မည္။
ပထမဆုံး အျဖစ္ အကိုဟု အေခၚခံလိုက္ရသည္။
ပထမဆုံး အႀကိမ္အျဖစ္ သူ ့ရဲ ့ ရင္ခုန္သံမ်ားလဲကေမာက္ကမ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။
သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ေကာင္မေလးျပန္ေရာက္လာသည္။
သူမလက္ထဲမွ ဆီခြက္ကို တန္ဘိုးရားထံကမ္းေပးလိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားအနီးတြင္ ဝင္ထိုင္သည္။
ဆီခြက္ကို ေဘးနားတြင္ ခ်လိုက္ၿပီး သူ ့ေဘးနားသို ့ဝင္ထိုင္ေသာ ေကာင္မေလးကို တန္ဘိုးရားက ေပြ ့ဖက္လိုက္ပါသည္။
ေႏြးေထြးေသာ ကိုယ္လုံးေလး ရင္ခြင္ထဲသို ့ေရာက္လာေသာအခါတြင္ ႏူးညံ့ေသာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးေလးေပၚသို ့ အနမ္းမိုးေခၽြခ်လိုက္မိသည္။
တန္ဘိုးရား၏ အနမ္းကို ေကာင္မေလးဘက္က တုန္ ့ျပန္မႈမရွိေပ။
သူမ၏ ပါးစပ္ထဲသို ့တန္ဘိုးရား၏လၽွာက အတန္ၾကာဝင္ေရာက္ေမႊေႏွာက္လိုက္ေသာအခါ ဂ်ဴလီတာက ဘယ္လိုတုန္ ့ျပန္ရမည္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္နားလည္သြားသည္။
တန္ဘိုးရားရင္ထဲမွ လိုက္ဖိုမႈကလဲ ပိုမိုျပင္းထန္လာခဲ့သည္။
သခင္ျဖစ္သူ ဒြန္ေဆးဆားကို ဂတိေပးလိုက္မိစဥ္က လုပ္ေနၾကအတိုင္း တာဝန္ေၾကေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္၏။
အခုေတာ့ သူ ့ရင္ထဲတြင္ ေကာင္မေလးအေပၚ မေဖာ္ျပတတ္ေသာ ခံစားမႈတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေပၚလာမိသည္။
ေကာင္မေလးအေပၚတြင္ ႏူးညံ့ျငင္သာစြာ ဆက္ဆံေနမိျခင္းမွာလဲ သူမ၏ သခင္မျဖစ္သူ မွာၾကားသြား၍ မဟုတ္ေၾကာင္းကို သူ ့ကိုယ္သူ နားလည္လာသည္။
တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလးကို နမ္းရႈပ္ေနရင္းမွ ေကာင္မေလး၏ ရင္သားမ်ားေပၚသို လက္ျဖင့္ ပြတ္ေပးေနလိုက္သည္။
ရင္စည္းေၾကာင့္ ကိုင္ရတာ အရသာမေတြ ့လွေသာ္လဲ နို ့သီးေခါင္းေလးရွိနိုင္မည့္ေနရာကို မွန္းဆၿပီး ပြတ္ေျခေပးေနလိုက္သည္။
အနမ္းက ရွည္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမၽွ ရင္ထဲမွလွိုက္ေမာမႈက ပိုမိုျပင္းထန္လာေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားက ႏႈတ္ခမ္းျခင္းခြာလိုက္၏။
ေကာင္မေလး၏လက္မ်ားက သူ ့ကိုခပ္တင္းတင္း ဖက္ရက္သားရွိေနေလသည္။
ဂ်ဴလီတာ၏ ႏွဖူးေလးကို ျမတ္နိုးစြာနမ္းလိုက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးက ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ျပဳံးသည္။
ရင္ခုန္သံျခင္းဆက္သြယ္မိသြားၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးသားၾကည္ႏူးမႈမ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ေနၾက၏။
တန္ဘိုးရားက ထိုင္ေနရာမွ ဂ်ဴလီတာကို ဆြဲလွဲျပစ္လိုက္သည္။
ေကာင္မေလးက အလိုက္သင့္ေလး ပါလာ၏။
ဂ်ဴလီတာ၏ အိပ္ယာမွာ ၾကမ္းေပၚတြင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးသားမွာၾကမ္းျပင္ရွိအိပ္ယာေပၚတြင္လုံးေထြးလၽွက္အေနအထားရွိေနေလသည္။
တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလး၏ အဝတ္မ်ားကို တစ္ခုခ်င္း ခၽြတ္ေပးေနလိုက္သည္။
ရင္စည္းကို ဖယ္ခြါလိုက္ေသာအခါတြင္ နို ့ေလးႏွစ္လုံးက လြတ္လပ္စြာ ေပၚထြက္လာသည္။
နို ့သီးေခါင္းေလးမ်ားက အခန္းေရာင္ႏွင့္ လိုက္ဖက္စြာ ပန္းေသြးေရာင္သန္းလၽွက္ရွိေနၾက၏။
တန္ဘိုးရား၏ ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးမွာလဲ တင္းမာလၽွက္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။
အမည္းမ စစ္စစ္မ်ားႏွင့္သာ ေပ်ာ္ပါးစပ္ယွက္ခဲ့ဖူးေသာ တန္ဘိုးရားအတြက္ ေကာင္မေလးမွာ သာလြန္ေသာဆုလာဘ္တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။
ေကာင္မေလးဝတ္ဆင္ထားေသာ ဂါဝန္အျဖဴေလးကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးမွာ ကိုယ္လုံးတီးေလးျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ရွက္ရြံ ့စြာ သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို တန္ဘိုးရား
ရင္ခြင္ထဲသို ့အတင္းတိုးကပ္၍ တတ္နိုင္သေလာက္ဖြက္ထားရွာေလသည္။
ေသးငယ္ေသာ နို ့ေလးမ်ားကို ခပ္ဖြဖြေလးဆုပ္နယ္ေပးလိုက္ၿပီး နို ့သီးေခါင္းေလးတစ္ဖက္ကို စို ့ေပးလိုက္သည္။
ေကာင္မေလးမွာ ရင္ေလးေကာ့တက္လာသည္အထိ ကာမ၏ အရသာကို ျမည္းစမ္းခြင့္ရလိုက္ေလသည္။
ဂ်ဴလီတာမွာ ငယ္ငယ္ေလးထဲက သူ ့သခင္မ၏အုပ္ထိန္းမႈေအာက္တြင္ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ဖိုသတၱဝါႏွင့္ ထိေတြ ့ဖူးျခင္းမရွိေပ။
သူ ့သခင္မအိမ္ေထာင္က်ေသာအခါတြင္ ဒြန္ေရမန္ဒို၏ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးသို ့ေျပာင္းေရႊ ့ခဲ့ရၿပီး သူမ၏အကိုျဖစ္သူပါ တစ္ႏြယ္ငင္တစ္စင္ပါ စားဖိုမႈးအျဖစ္ႏွင့္လိုက္ပါခြင့္ရခဲ့သည္။
အိမ္ကၽြန္အျဖစ္ႏွင့္ အျခားကၽြန္မ်ားထက္အဆင့္ျမင့္စြာေနရေသာ္လဲ ဒြန္ေရမန္ဒို၏ ရက္စက္ျပင္းထန္ေသာအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ သတိႀကီးစြာထား၍ေနထိုင္ရျခင္းေတာ့ရွိ၏။
ဂ်ဴလီတာကေတာ့ သူ ့သခင္မ၏ အခ်စ္ေတာ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ က်ာပြတ္ႏွင့္ျပစ္ဒဏ္ေပးခံရျခင္း မရွိခဲ့ေပ။
ထို ့အတူ ဘယ္ကၽြန္ေယာက္က်ားေလးႏွင့္မွလဲ ပတ္သက္ဖူးျခင္းမရွိေခ်။
ေယာက္က်ားအေပၚတြင္ လႊမ္းမိုးနိုင္စြမ္းေသာ သူ ့သခင္မကို ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ ဒြန္ေရမန္ဒို၏စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးမွ ဘယ္ေယာက္က်ားေလးကမွလဲ ဂ်ဳလီတာကို စလုံးေရစ ျခင္းမျပဳ
ရဲၾက။
တန္ဘိုးရားကေတာ့ ကံထူးရွင္ဘဲျဖစ္သည္။
ေရမန္ဒို ဘယ္ေလာက္ပဲ သေဘာေတြ ့ေတြ ့ သူ ့မိန္းမက သေဘာမက်ဘူးဆိုပါက အလုပ္ျဖစ္မည္မဟုတ္ေၾကာင္းကို ဂ်ဴလီတာသိထားၿပီးျဖစ္သည္။
သို ့ေသာ္လဲ အကိုျဖစ္သူက လာေရာက္ေခၚေဆာင္ေသာအခါတြင္ တစိမ္းေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူအိပ္ရမည္ကိုလန္ ့ကာ ငိုယိုခဲ့မိပါသည္။
တန္ဘိုးရားကို ေတြ ့လိုက္ရေသာအခါတြင္ေတာ့ ဂ်ဴလီတာ့ရင္ထဲတြင္ ေၾကာက္ရြံ ့မႈတို ့ကြယ္ေပ်ာက္ကာ ရင္ခုန္သံျမန္ခဲ့ရရွာသည္။
သူ ့သခင္မ သေဘာေတြ ့နိုင္မည့္ လူျဖစ္ေၾကာင္းကိုလဲ ေတြးမိလိုက္ေသာေၾကာင့္ ရင္ဖိုမိခဲ့ရသည္။
သူမေတြ ့ျမင္ခဲ့ဖူးေသာ အာဖရိက အမည္းေကာင္မ်ားလိုမဟုတ္ဖဲ ခပ္လတ္လတ္အသားအရည္ႏွင့္ ေယာက္က်ားပီသစြာေခ်ာေမာေသာတန္ဘိုးရား ဆိုသည့္လူကိုျမင္လိုက္ရကထဲက
သူ ့သခင္မ ျငင္းပယ္လိုက္မွာကိုေတာင္စိုးရိမ္မိေလာက္ေအာင္ ဂ်ဳလီတာ သေဘာက်သြားမိသည္။
ခုေတာ့ အားလုံးအဆင္ေျပစြာ တန္ဘိုးရားဆိုသည့္ ထိုလူေခ်ာ၏ ရင္ခြင္ထဲသို ့အဝတ္မဲ့ခႏၲာႏွင့္ ေရာက္ရွိေနခဲ့ရၿပီျဖစ္ေလသည္။
သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို တန္ဘိုးရားနမ္းစဥ္ကဆိုလၽွင္ ဘယ္လိုတုန္ ့ျပန္ရမည္မွန္းမသိေလာက္ေအာင္ရင္ဖိုလွိုက္ေမာစြာျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။
သူ မ၏နို ့သီးေခါင္းေလးကို အစို ့ခံလိုက္ရေသာအခါတြင္မူ အသက္ရႉမွားေလာက္ေအာင္ခံစားလိုက္ရျပန္သည္။
အခုလဲ တန္ဘိုးရား၏လက္ေတြက သူမ၏ ပိပိေလးရွိရာသို ့တေရြ ့ေရြ ့တိုးကပ္ေရာက္ရွိလာသည္။
တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလး၏ဆီးခုံေပၚမွ အေမႊးႏုေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ေဆာ့ကစားေပးေနရာမွ ေစာက္ဖုတ္ေလးေပၚသို ့လက္ကိုအုပ္ကာ ပြတ္ေပးလိုက္သည္။
ေစာက္ေခါင္းေလးထဲသို ့လက္ကို ထိုးမထည့္ေသးဘဲ နို ့ေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ဆုပ္ေခ်ရင္းမွ စို ့ေပးေနရင္း လက္တစ္ဖက္က ပိပိေလးကို အေပၚမွအုပ္ကာ ပြတ္ေပးေနျခင္းကိုသာျပဳေပးေန၏။
အဖိုႏွင့္အမ ထိေတြ ့မႈေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာရေသာ ကာမမီးက တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အရွိန္တက္ေတာက္ေလာင္လာေလသည္။
တန္ဘိုးရားက အနီးတြင္ရွိေနေသာ ဆီခြက္ကိုလက္လွမ္းလိုက္ၿပီး သူ၏လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကို ဆီႏွင့္လိမ္းက်ံလိုက္သည္။
ထို ့ေနာက္ ဂ်ဴလီတာ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုလက္လွမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္ ေစာက္စိေလးျပဴထြက္လာေအာင္လုပ္ကာ အစိေလးကိုပြတ္ေပးလိုက္သည္။
သူ ့ရင္ခြင္ထဲမွ ေကာင္မေလး တြန္ ့ကနဲတုန္ခါသြားကာ သူ ့ကိုဖက္ထားေသာ သူမ၏လက္မ်ားကပိုမို တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားေလေတာ့သည္။
ေကာင္မေလးကို သူ ့ရင္ခြင္ထဲမွ ဆြဲခြါၿပီးတန္ဘိုးရား ထထိုင္လိုက္၏။
ခုခ်ိန္ထိ ဂ်ဴလီတာရဲ ့ပိပိေလးကို သူ,မျမင္ေတြ ့ရေသးဘူးမဟုတ္ပါလား။
တန္ဘိုးရား၏ အၾကည့္တို ့က ေကာင္မေလး၏ေစာက္ဖုတ္ေလး ရွိရာတြင္သာ ဝဲလည္ေနၾကသည္။
အပ်ိဳစင္ေစာက္ဖုတ္ေလး၏ ႏူးညံ့မႈႏွင့္ လွပမႈတို ့ေၾကာင့္ တန္ဘိုးရား၏ တဏွာမီးေတာက္က ျပင္းျပစြာေတာက္ေလာင္လၽွက္ရွိေလသည္။
ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုကိုင္ျဖဲရင္းေစာက္စိေလးကို ပြတ္ေပးလိုက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးမွာ အရသာေတြ ့သြားကာ မ်က္လုံးမ်ားေမွးစင္းလၽွက္ရွိေလသည္။
ေစာက္ေခါင္းဝက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲသို ့ သူ ့ရဲ ့ဆီဆြတ္ထားေသာလက္ေခ်ာင္းမ်ားထဲမွ လက္ညႇိုးတစ္ေခ်ာင္းကို အသာအယာထိုးထည့္ေပးလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးမွာ တြန္ ့ကနဲျဖစ္
သြားေလသည္။
အပ်ိဳစင္ေခ်ာကို လိုးခြင့္ရေသာအခြင့္အေရးေကာင္းႀကီးကို ရရွိထားတာေတာင္ တန္ဘိုးရားဆိုသည့္ေကာင္က ေစာေစာက ေတြ ့လိုက္ရေသာ အျဖဴမကိုသာ မ်က္စိထဲျမင္ေယာင္ေနမိသည္။
ဂ်ဴလီတာ၏ အသားေရာင္ကလဲ အျဖဴဘက္လုေနသည္မို ့တန္ဘိုးရား၏ စိတ္ကူးယဥ္မႈကို ေထာက္ပံ့ေပးေနသလိုပင္။
ဘယ္လိုေၾကာင့္ အျဖဴမကိုမွစြဲလန္းစြာလိုးခ်င္ေနရသလဲဆိုတာကိုလဲ တန္ဘိုးရားမစဥ္းစားတတ္ေပ။
အျဖဴမ်ားသည္ အမည္းမ်ားထက္သာလြန္သည္ဟု လက္ခံယူဆထားမိေသာေၾကာင့္ အမည္းမမ်ားထက္သာလြန္ေသာ အျဖဴမမ်ားကိုစိတ္ကူးယဥ္ေနမိျခင္းပင္လား မေျပာတတ္နိုင္။
တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလး၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ကုန္းၿပီးမႈတ္ေပးလိုက္၏။
ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားကို ပါးစပ္ႏွင့္စုပ္ယူလိုက္ကာ ေစာက္ေခါင္းတြင္းသို ့ဝင္ရက္ရွိေနေသာ လက္ညႇိုးကို ခပ္သြက္သြက္ေလး အသြင္းအထုတ္လုပ္ေပးလိုက္သည္။
ေစာက္စိေလးကို လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ ယက္ေသာအခါတြင္ေတာ့ ေကာင္မေလးေကာ့ပ်ံတက္ကာ တန္ဘိုးရား၏ ဆံပင္မ်ားကို ဆြဲထားေလသည္။
လက္ညႇိုးတစ္ေခ်ာင္းထဲႏွင့္ လိုးေပးေနရာမွ အေျခအေနေကာင္းလာေသာေၾကာင့္ လက္ခလယ္တစ္ေခ်ာင္းကိုပါ ထပ္သြင္းလိုက္သည္။
အခန္းေလးထဲတြင္ တဏွာေၾကာင့္ ေပၚထြက္လၽွက္ရွိေသာ ဂ်ဴလီတာ၏ ျငည္းျငဴသံမ်ားက လြင့္ပ်ံလၽွက္ရွိေနၾကသည္။
လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးႏွင့္ အေတာ္က်င့္သားရသြားေသာအခါတြင္မူ တန္ဘိုးရားက သူ၏ဖြားဘက္ေတာ္ႀကီးႏွင့္ ဆက္ဆံရန္ႀကိဳးပမ္းပါေတာ့သည္။
ေစာက္ေခါင္းေပါက္ဝက ေသးငယ္လွေသာ္လဲ ဆီရႊဲရႊဲ သုတ္လိမ္းထားေသာ တန္ဘိုးရား၏ လိင္တံႀကီး ဝင္ထြက္နိုင္ေလာက္ေအာင္ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားႏွင့္ အသြင္းအထုတ္ျပဳ
ေလ့က်င့္ေပးထားသလိုျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အဆင္ေျပေနသည္။
ဒစ္ေခါင္းႀကီးနစ္ျမဳပ္ဝင္သြားၿပီးသည့္ ေနာက္တြင္ လိင္တံႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးကို ေျဖးေျဖးျခင္း ေခ်ာ့သြင္းရန္သာ ရွိေတာ့သည္မဟုတ္ပါလား။
ဤေနရာတြင္ မာမာဘာဘာ သင္ၾကားေပးထားေသာ ပညာရပ္မ်ားက ေကာင္းစြာ အသုံးဝင္လၽွက္ရွိေနသည္။
တန္ဘိုးရားအတြက္ ပထမဦးဆုံးေသာ အပ်ိဳစင္ႏွင့္ အေတြ ့အၾကဳံျဖစ္ေသာ္လဲ ခက္ခက္ခဲခဲမရွိလွေပ။
လီးကို အကုန္ဝင္ေအာင္လိုးမထည့္ေသးဘဲ တစ္ဝက္ေလာက္ျဖင့္သာ အသြင္းအထုတ္ျပဳ၍ ေညႇာင့္ေပးေနလိုက္သည္။
ေကာင္မေလးထံမွ နာၾကင္မႈေရာႁပြန္းေသာ ကာမသံက တိုးညင္းစြာ ေပၚထြက္လၽွက္ရွိေနသည္။
ေကာင္မေလး၏ နို ့သီးေခါင္းေလးမ်ားကို စုပ္ေပးလိုက္ျပန္သည္။
လိုးေဆာင့္ခ်က္ကို စိတ္ရွိတိုင္းမလုပ္ေသးဘဲ ညင္သာစြာပင္ အဝင္အထြက္ညက္ေညာေစရန္ျပဳလုပ္ေပးေနမိသည္။
မာမာဘာဘာေျပာေသာ အပ်ိဳစင္ေမွးဆိုတာကို မေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္ တခုခုလိုေနသလို တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ ခံစားေနမိသည္။
သို ့ေသာ္လဲ အခ်ိဳ ့အပ်ိဳစင္ေမွးမ်ားသည္ ငယ္ရြယ္စဥ္က ခုန္ေပါက္ေဆာ့ကစား၍ေသာ္လည္းေကာင္း....
အေၾကာင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ပ်က္စီးေနတတ္ၾကသည္ဟု မာမာဘာဘာကေျပာျပသင္ၾကားေပးထားခဲ့ေလသည္။
ထို ့ေၾကာင့္ ဂ်ဴလီတာကို အပ်ိဳစင္မစစ္ဟု တန္ဘိုးရားမစြပ္စြဲလိုေသာ္လဲ အပ်ိဳစင္ေမွးဆိုတာကို မျမင္ဖူးလိုက္ရေသာေၾကာင့္ တခုခုလိုေနသလိုႀကီးျဖစ္ေနမိျခင္းျဖစ္ပါသည္။
သြက္သြက္ကေလးေညႇာင့္ေပးေနလိုက္ေသာအခါတြင္ ေစာက္ေခါင္းေလးထဲမွ ေစာက္ရည္မ်ားက ပိုမိုထြက္လာကာ လီးႀကီးကို အဝင္ေခ်ာေစေအာင္ဖန္တည္းေပးေလသည္။
တန္ဘိုးရားလဲ ေကာင္မေလး၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုနမ္းလိုက္...နို ့သီးေခါင္းေလးကိုစို ့ေပးလိုက္...ေကာင္မေလး၏ ႏူးညံ့ေသာ ခႏၲာကိုယ္ကို ပြတ္သပ္ေပးလိုက္...စသည္ျဖင့္
သူတတ္ကၽြမ္းနားလည္သေလာက္ ကာမဗ်ဴဟာမ်ားျဖင့္ တိုက္စစ္ဖြင့္လၽွက္ရွိေလသည္။
အဝင္အထြက္စည္းခ်က္မွန္စြာ ကာမအရသာကို ခံစားလိုက္ရေသာအခါတြင္ ေကာင္မေလးကိုယ္တိုင္က တန္ဘိုးရားကို စိတ္ႀကိဳက္လိုးေဆာင့္ရန္ ေတာင္းဆိုလာပါသည္။
တန္ဘိုးရားက လီးတစ္ဆုံးလိုးထည့္လိုက္ေသာ္လဲ အေတာ္အတန္ က်င့္သားရစြာ ကာမဆိပ္တက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ဂ်ဴလီတာအတြက္ အခက္အခဲသိပ္မရွိေတာ့ေပ။
တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အေပးအယူမၽွစြာႏွင့္ အခ်စ္တလင္းဝယ္ စစ္ခင္းေနလိုက္ၾကေလသည္။
ေဆာင့္ခ်က္အရွိန္ျပင္းလာေလေလ ေကာင္မေလးက တန္ဘိုးရားကို အတင္းဖက္တြယ္ ကုတ္ျခစ္ေလေလျဖစ္လာသည္။
ေကာင္မေလး၏ ကာမဆိပ္တက္စြာ ေအာ္ဟစ္ျငည္းျငဴသံတို ့ကလဲ က်ယ္သည္ထက္က်ယ္လာသည္။
ဒီလိုႏွင့္ ဒြန္ေရမန္ဒို၏ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးတြင္ တန္ဘိုးရား၏ ရင္ခုန္သံတို ့ကိုျပဳစားစြမ္းနိုင္ေသာ ဂ်ဳလီတာဆိုသည့္ ေကာင္မေလးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ခ်စ္တင္းေႏွာခြင့္ရကာ
ေကာင္းမြန္သန္စြမ္းေသာ မ်ိဳးဆက္မ်ားက်န္ရစ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးခဲ့ရေလသည္။
ကာမဆက္ဆံျခင္းအမႈကို စတင္ျပဳလုပ္စဥ္ကထဲက လိုးရန္သက္သက္သာ စိတ္အားထက္သန္ခဲ့ေသာ တန္ဘိုးရားမွာ
ဂ်ဴလီတာအေပၚတြင္ေတာ့ လိုးရန္ဝတၱရားရွိသည့္ ကာမဆက္ဆံေဖာ္တစ္ေယာက္အေနႏွင့္မဟုတ္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ိဳးျဖစ္ေပၚခဲ့မိသည္။
ေကာင္မေလးကိုမနာၾကင္ေစခ်င္သလို ေကာင္းမြန္ေသာ ကာမ၏အရသာကိုခံစားေစခ်င္ပါသည္။
ေနာက္ထပ္ၾကဳံဆုံဖို ့ရန္ဆိုသည္မွာ မေရရာနိုင္ေသာ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္....
ဆုံေတြ ့ၾကရေသာ တစ္ညတာေလးမွာ ေကာင္မေလးကို ႏူးညံ့ညင္သာစြာ ဆက္ဆံေနမိသည္။
အျမဲတမ္း ကာမဆႏၵႏွင့္ပတ္သက္လာလၽွင္ ေတာက္ေလာင္မႈျပင္းျပတတ္ေသာ တန္ဘိုးရား၏ ကာမရမၼက္မီးမွာလဲ ယခင္ကေလာက္ျပင္းထန္မႈမရွိသလိုျဖစ္ေနသည္။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘယ္လိုျဖစ္ေနမွန္းကိုလဲ တန္ဘိုးရား နားမလည္ေပ။
ဘယ္ေသာအခါမွလဲ နားလည္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။
လီးတစ္ဆုံးလိုးထည့္ရန္ ေကာင္မေလးဘက္က ေတာင္းဆိုလာေသာ္လဲ နာၾကင္မွာစိုးရြံ ့သည့္စိတ္ေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ ညႇာညႇာတာတာလိုးေနမိပါသည္။
တစ္ခ်ီၿပီးခါနီးလို ့ခပ္ျပင္းျပင္းေလးေဆာင့္လိုက္မိေသာအခါ ဂ်ဴလီတာ့ဆီမွ အား...ကနဲ ေအာ္ျမည္သံၾကားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ အရွိန္ကို ခ်က္ျခင္းေလၽွာ့လိုက္မိရသည္။
ငါ့ေကာင္မေလးကို အရမ္းကာေရာ မနာၾကင္ပါေစနဲ ့...ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ဆက္ဆံပါ ဆိုသည့္....
လူျဖဴမ၏ အမိန္ ့ေၾကာင့္ ဒီမၽွေလာက္ျဖစ္ေနမိသလားဆိုေတာ့လဲ မဟုတ္ျပန္။
သူ ့ပင္ကိုယ္စိတ္ကိုက ဂ်ဴလီတာ့အေပၚတြင္ ႏူးညံ့စြာဆက္ဆံလိုစိတ္ျဖစ္ေနမိျခင္းျဖစ္သည္။
ခံစားခ်က္ကို အဓိပၸါယ္မဖြင့္ဆိုတတ္ေသာ ဘဝမ်ားမို ့ စိတ္ေဆာင္ရာလုပ္ေနမိယုံကလြဲလို ့ဘာဆိုဘာမွ မသိနားမလည္ခဲ့မိပါ။
ဂ်ဴလီတာ့ေစာက္ေခါင္းေလးထဲမွတဆင့္ သားအိမ္တြင္းသို ့ သူ၏သုတ္ရည္မ်ားပန္းထည့္ေပးလိုက္နိုင္ေသာအခါတြင္လဲ ခံစားရသည့္ ေက်နပ္ပီတိက ထူးဆန္းလွေပသည္။
အျဖဴမကိုလိုးခ်င္ေသာစိတ္တို ့သည္လဲ ဘယ္ဆီကိုေရာက္လို ့ေရာက္မွန္းမသိ ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ၾကသည္။
တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲမွာ အခုအခ်ိန္ေလးကို ကုန္ဆုံးမသြားေစခ်င္တာဘဲသိပါသည္။
မနက္ခင္းေရာက္၍ သူ ့သခင္ဒြန္ေဆးဆားႏွင့္လိုက္ပါရေသာအခါ ေကာင္မေလးကိုထားရစ္ခဲ့ရမည္ဆိုတာကို တန္ဘိုးရားမေတြးမိေအာင္ႀကိဳးစားေနေလသည္။
တစ္ခ်ီၿပီးသြားေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးခမ်ာေမာပန္းေနလိမ့္မည္ဆိုကာ တန္ဘိုးရားက စားဖိုေဆာင္သို ့ဝင္ၿပီးစားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကို ယူေဆာင္ေပးသည္။
အေမာေျဖစားေသာက္ၿပီးေသာအခါ ဂ်ဴလီတာက တန္ဘိုးရား၏ရင္ခြင္ထဲသို ့တိုးဝင္လာ၏။
တန္ဘိုးရားလဲ အလိုက္သင့္ ျပန္ဖက္ထားလိုက္မိသည္။
"အကိုနဲ ့တူတဲ့သားေလးေမြးနိုင္ေအာင္ ဂ်ဴလီတာကို လုပ္ေပးခဲ့ပါေနာ္"
ဂ်ဳလီတာ၏ ေတာင္းဆိုမႈကို ဘာမွျပန္မေျပာနိုင္ေလာက္ေအာင္ တန္ဘိုးရားခံစားလိုက္မိရသည္။
က်ဴးဘားေျမေပၚတြင္ သူ ့မ်ိဳးဆက္မ်ားရွိေနၿပီျဖစ္ေသာ္လဲ တစ္ခါမွ စိတ္ထဲတြင္မခံစားမိခဲ့ေပ။
အခုလဲ ဂ်ဳလီတာ့ဆီမွာ သူ ့ေသြးသားကက်န္ရစ္ခဲ့ရေပဦးမည္။
သူေတာင္ျမင္ဖူးခြင့္ရခ်င္မွ ရလိမ့္မည္ျဖစ္၏။
တစ္ခါမွ မေတြးဖူးေသာ ေသြးသားဆိုသည့္ ကိစၥကို ေတြးလိုက္မိေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာေခါင္းရႈပ္ခ်င္သလိုပင္ျဖစ္သြားရသည္။
"ငါနဲ ့တူတဲ့ေကာင္ရေတာ့ေရာ မင္းရဲ ့ပိုင္ရွင္ ဒြန္ေရမန္ဒို က ေရာင္းမစားဘူးလို ့ထင္လို ့လား.....ေအးေလ....မင္းသခင္မကို အသနားခံေပါ့.....
ဒီလူႀကီးၾကည့္ရတာ သူ ့မိန္းမသေဘာကို အျမဲလိုက္ေလ်ာရတယ္နဲ ့တူပါတယ္ကြာ"
တန္ဘိုးရားက သူ ့စိတ္ထဲမွ ျဖစ္ေပၚေနမိသလို ေကာင္မေလးစိတ္ခံစားမႈသက္သာေစမည္ထင္ေသာ စကားလုံးမ်ားႏွင့္ ႏွစ္သိမ့္ေျပာဆိုလိုက္မိသည္။
ဂ်ဴလီတာကလဲ တန္ဘိုးရားဘယ္လိုခံစားေနရသည္ဆိုတာကို အျပည့္အဝမဟုတ္ေသာ္လဲ နားလည္သည္ဟုထင္မိပါသည္။
သူမ၏ အပ်ိဳစင္ပန္းကို ညင္သာစြာ ဆြတ္ခူးေပးခဲ့ေသာ တန္ဘိုးရားကို ေက်းဇူးလဲတင္ေနမိပါသည္။
အရင္က ၾကားဘူးထားသလိုမ်ိဳး အပ်ိဳပန္းကိုဆြတ္ခူးခံရခ်ိန္တြင္ ေသလုေအာင္နာၾကင္သည္ဆိုတာကို ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ခဲ့သည့္အတြက္ေက်နပ္စိတ္လဲျဖစ္ေနမိ၏။
ထို ့ေၾကာင့္လဲ တန္ဘိုးရား၏ ထြားႀကိဳင္းေသာရင္ခြင္ကို ေခါင္းႏွင့္တိုးေဝွ ့ၿပီး တန္ဘိုးရား၏ မ်က္ႏွာကို ရႊန္းရႊန္းစားစားေမာ့ၾကည့္လိုက္မိပါသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ တန္ဘိုးရားကလဲ ငုံၾကည့္လာသည္ႏွင့္တိုက္ဆိုင္ကာ အၾကည့္ျခင္းဆုံကာ ရင္ခုန္သံမ်ားက အာဖရိကတုန္းက ဗုံသံမ်ားအလား
တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦးၾကားရေလာက္ေအာင္ကို က်ယ္ေလာင္စြာ ေပၚထြက္လၽွက္ရွိေနေလသည္။
တန္ဘိုးရားႏွင့္ဂ်ဴလီတာတို ့ႏွစ္ေယာက္မွာ ရင္ခုန္သံျမန္ရျခင္းအေၾကာင္းရင္းကိုေတာင္မွ မစဥ္းစားတတ္နိုင္ေသာ ကၽြန္တို ့၏ ဘဝတြင္
အခ်စ္ကို အခ်စ္လို ့ေတာင္မသိတတ္နိုင္ရွာခဲ့ေပ။
တန္ဘိုးရားမွာ ငုံ ့ၾကည့္ေနမိရာမွ အၾကည့္ျခင္းဆုံသြားေသာေၾကာင့္ ရင္ခုန္သံျမန္ရသည္ဟုထင္မွတ္ကာ အၾကည့္တို ့လႊဲဖယ္ေသာ္လဲ ရင္ခုန္သံက မရပ္တန္ ့နိုင္ရွာေခ်။
ဂ်ဴလီတာ၏ ဖူးငုံေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားက တစ္စုံတစ္ခုေျပာေတာ့မေယာင္ တုန္ရီလႈပ္လဲ့ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သက္သာလိုသက္သာျငား တန္ဘိုးရားက
သူ ့ႏႈတ္ခမ္းမ်ားႏွင့္ ဖိကပ္စုပ္နမ္းေပးလိုက္သည္။
ၾကာရွည္ေသာ အနမ္းပင္လယ္ေၾကာတြင္ ႏွစ္ဦးသား ေျခကုန္လက္ပန္းက်လုသည္အထိ ကူးခတ္မိၾကျပန္သည္။
စိတ္ခံစားမႈတို ့က...ကေသာင္းကနင္းျဖစ္ခါ ပုံမွန္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ လုပ္မိလုပ္ရာလုပ္လိုက္ခါမွ ပိုဆိုးသလိုျဖစ္သြားၾကရသည္။
တန္ဘိုးရားက ဂ်ဴလီတာကို ေထြးေပြ ့ထားပုံမွာ ဝါဂြမ္းစိုင္တစ္ခုကို ေထြးပိုက္ထားသည့္အလား အလြန္ပင္ ႏူးညံ့လွေပသည္။
ကမၻာေလာကႀကီးတစ္ခုလုံးတြင္ သူတို ့ႏွစ္ေယာက္သာရွိသလိုမ်ိဳး ခံစားမိၾက၏။
တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေသာ ညည့္ယံတြင္ ႏူးညံ့ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေသာ ဂီတသံကို သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ၾကားေယာင္ေနမိၾကသည္။
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ စကားမဆိုျဖစ္ၾကဘဲ တိတ္ဆိတ္စြာ ေထြးေပြ ့ရင္း ရင္ခုန္သံဂီတကိုၾကားေယာင္ကာ စိတ္မ်ားေမ်ာလြင့္ေနၾကေလသည္။
အဖိုႏွင့္အမ ထိေတြ ့မႈသဘာဝက ပီတိႏွင့္ညႊတ္ႏူးေနေသာစိတ္တို ့ကို ေနာက္က်ိေစကာ ရမၼက္မီးေတာက္အျဖစ္ ျပန္လည္ေျပာင္းလဲေစလိုက္ျပန္ပါသည္။်
ကာမဆက္ဆံမႈကို စိတ္ခံစားမႈအေပၚစီးေမ်ာၿပီးလုပ္ေဆာင္ေနမိေသာေၾကာင့္ ဆက္ဆံေနခ်ိန္ႏွင့္ မဆက္ဆံဘဲရွိေနခ်ိန္တို ့သည္ အတူတူလိုပင္ျဖစ္သြားသည္။
ႏွစ္ဦးသားေထြးေပြ ့ထားရာမွ ရရွိေသာစိတ္ခံစားခ်က္မ်ိဳး၊စိတ္ေက်နပ္မႈမ်ိဳးႏွင့္
ကာမဆက္ဆံၿပီးရေသာ စိတ္ေက်နပ္မႈမ်ိဳး၊စိတ္ခံစားခ်က္မ်ိဳးတို ့မွာ အတူတူဘဲလို ့ထင္ေနမိေလာက္ေအာင္ပင္ျဖစ္ေနမိၾကသည္။
ႏွစ္ေယာက္အတူရွိေနရျခင္းသည္ပင္လၽွင္ ၿပီးျပည့္စုံျခင္းတစ္မ်ိဳးဟု ထင္ေနမိၾကသည္မဟုတ္ပါလား။
တန္ဘိုးရား၏ တစ္သက္တာတြင္ ဒီညလို ခံစားခ်က္မ်ိဳးကို ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္လည္ရရွိနိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ဟု ႀကိဳတင္သိထားပါသည္။
သို ့ေသာ္လဲ စိတ္ကသူ ့အလိုလိုျဖစ္ေပၚေနမိေသာ ခံစားခ်က္ကို ဘယ္လိုစြမ္းအားမ်ိဳးႏွင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ရပါအံ့နည္း။
တန္ဘိုးရားက သူ ့ကိုယ္ႏွင့္မကြာအျမဲတမ္းဆြဲထားခဲ့ေသာ အာဖရိက ေျမႀကီးထုပ္ေလးကို ဆြဲကိုင္နမ္းရႈပ္လိုက္မိ၏။
ဝိညာဥ္ႏွစ္ခုပိုင္ဆိုင္ေသာတန္ဘိုးရားခမ်ာ တစ္ခုထဲေသာ စိတ္၏ဖမ္းစားမႈေအာက္တြင္ အလူးအလဲခံစားေနရသည္။
မိန္းမတစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူေနရေသာေၾကာင့္ ဒီလိုခံစားလိုက္ရမႈသည္ တန္ဘိုးရားအတြက္အထူးအဆန္းျဖစ္ေနမိရေလာက္ေအာင္ ဆန္းသစ္ေသာ အေတြ ့အၾကဳံပင္ျဖစ္ပါသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ အတူေနမိၾကသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ေထြးေပြ ့မိၾကသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ အၾကည့္ျခင္းဆုံၾကသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ရင္ခုန္မိၾက၏.....။
အခ်စ္ဆိုတာကို သူတို ့ဘာမွန္းမသိၾကပါ။
အခ်စ္ဆိုေသာ ေဝါဟာရကိုေတာင္ သုံးစြဲရေကာင္းမွန္းသိပုံမရ။
သို ့ေသာ္လဲ လူသားခ်င္းတူေသာ လူသားဘဝမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူတို ့၏ခံစားခ်က္မ်ားက လူသားဆန္စြာ ျဖစ္ေပၚပါေလသည္။
သို ့ေသာ္လဲ လူသားတစ္ေယာက္လို ျပည့္ဝေသာ ခံစားခ်က္မ်ိဳးႏွင့္ အခ်စ္ဆိုတာကို မခံစားတတ္ခဲ့ၾကရွာေပ....။
ေနာက္တစ္ေန ့မိုးလင္းသည့္တိုင္ေအာင္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာင္ေပြ ့ဖက္ကာ ထူးျခားေသာ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္ ကၽြန္ႏွစ္ေယာက္......
ခြဲခြါခ်ိန္ေရာက္ေတာ့လဲ ခြဲၾကရပါသည္။
မ်က္ဝန္းတြင္စို ့တက္လာေသာ မ်က္ရည္စမ်ားသည္ ငိုလိုက္လို ့ျဖစ္ေပၚလာျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္းကို တန္ဘိုးရား သတိထားမိလိုက္၏။
ရင္ထဲထိလွိုက္ခါေသာဆို ့နင့္မႈကို ခံစားလိုက္ရသည္။
ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးကို သူနားလည္ေအာင္ မာမာဘာဘာက ဘာျဖစ္လို ့မသင္ေပးလိုက္ရပါသလဲ။
မာမာဘာဘာကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးကိုနားလည္နိုင္စြမ္းရွိပါရဲ ့လား။
တန္ဘိုးရားအတြက္ေတာ့ အေျဖမရွိေသာ ေမးခြန္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာႏွင့္ ဟာဗားနားၿမိဳ ့ႀကီးဆီသို ့ ျမင္းထိန္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ခရီးဆက္ေနရေလသည္။
ေနေရာင္သည္ မေန ့ကထက္ပိုမိုပူျပင္းေနေလ၏။
တန္ဘိုးရား၏ ရင္ထဲမွအပူကိုေတာ့ လိုက္လို ့မွီနိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါေခ်။
ဇာတ္သိမ္းပိုင္း ဆက္၇န္.....
ဟား...ဟား....ကဲ ..ကဲ..ထရပ္စမ္းပါဦးကြ"
တန္ဘိုးရားထရပ္လိုက္ရ၏။ကပၸတိန္ မက္ဖာဆန္က သူ ့ကိုဂ႐ုတစိုက္ၾကည့္ရႈေနတာကို ေတြ ့လိုက္ရသည္။
"မင္းကို ငါေတြ ့ဖူးေနသလိုဘဲ"
"ဟုတ္ကဲ့.....ၿခံဝင္းထဲမွာေနရတုန္းက ေတြ ့ဖူးတာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ခင္ဗ်ာ"
မက္ဖာဆင္က သူ ့ကိုဒုကၡေပးမည္ မဟုတ္မွန္းသိလိုက္ရေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရား ခပ္ရဲရဲပင္ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
မက္ဖာဆင္က သူ ့ေခါင္းကို ခပ္ေလးေလးခါယမ္းလိုက္သည္။
"မဟုတ္ေသးပါဘူးကြာ...အဲဒီေလာက္နဲ ့ေတာ့ မင္းကိုမွတ္မိမေနေလာက္ပါဘူး...ေနစမ္းပါဦး....မင္းကို ငါဘာေၾကာင့္မွတ္မိေနပါလိမ့္"
စဥ္းစားေနရင္းက အမွတ္ရသြားေသာေၾကာင့္ မက္ဖာဆင္ျပဳံးမိသြားရသည္။
"မွတ္မိၿပီေဟ့....မြန္ဂိုဒြန္ေသတုန္းက ရန္ဒိုရဲတိုက္ႀကီးထဲကိုသြားၾကည့္တုန္းက မင္းပုံတူပန္းခ်ီကားကို ေတြ ့ခဲ့တာကြ...ရန္ဒိုရဲတိုက္ထဲက ပန္းခ်ီကားေလကြာ....
ဟုတ္တယ္ေဟ့....အဲဒါမင္းဘဲ"
"ဟုတ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ....အဲဒါ အာဖရိကမွာ က်န္ေနရစ္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ့ဝိညာဥ္ပါဘဲခင္ဗ်ာ"
"ေအးကြာ.....ပုံကေတာ့ တကယ္တူ...တကယ္ေကာင္းတာဘဲကြ"
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ သူက သေဘၤာသားတစ္ေယာက္ကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။
"ေဟ့....မက္ကြပ္..ထုံးစံအတိုင္းဆက္လုပ္..သူတို ့ကိုေရဆြဲခိုင္းၿပီး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေလာင္းခိုင္း..သူတို ့ကို သန္ ့ရွင္းပါေစ၊ၿပီးရင္ ေရသန္ ့တိုက္၊ သံပုရာ
သီးတစ္လုံးစီေပးၿပီး စုပ္ခိုင္းလိုက္ဦး...ေနာက္တစ္သုတ္တက္မလာခင္ စားစရာေကၽြးထားလိုက္...ဒို ့မွာမသန္ ့ရွင္းတဲ့ အစားအေသာက္မရွိဘူးမဟုတ္လား..ပထမအသုတ္ကို ေကၽြး
ၿပီးသြားရင္ ေနေရာင္ခံခိုင္းထားလိုက္..သူတို ့ရွင္းသြားရင္....ေနာက္တစ္သုတ္ကို သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္ခိုင္းၿပီး ေကၽြးထားလိုက္...ေအာ္..ေနဦးေဟ့...ဒီေကာင္ေလးကို အင္အားျပည့္လာ
ေအာင္လုပ္ေပး၊လိမ္းေဆးနဲ ့ေက်ာကိုလိမ္းေပၿပီးအနားယူခိုင္းထားလိုက္..သူ ့ကိုဘာမွမခိုင္းနဲ ့...ေနဝင္တဲ့အထိ ကုန္းပတ္ေပၚမွာဘဲ ထိုင္ခိုင္းထားလိုက္...ဟုတ္ၿပီလား"
စားေသာက္ၿပီး၊ေဆးလူးၿပီးသြားေသာအခါ ကပၸတိန္မွာသြားသည့္အတိုင္း ကုန္းပတ္ေပၚတြင္ ေနရာတစ္ခုရွာၿပီး တန္ဘိုးရားထိုင္ေနလိုက္သည္...။
ကုန္းပတ္ေပၚတြင္ လႈပ္ရွားေနေသာ အာဖရိကသားမ်ားကို ေငးၾကည့္ေနလိုက္မိသည္။
ေပ်ာ္ရႊင္စေနာက္ေနသူမ်ား.....စိတ္ညစ္မွိုင္ေတြေနေသာသူမ်ား...စုံလင္လွေပသည္။
ဂါဝန္ဝတ္ထားေသာ အမဲမတသိုက္က သူ ့ကို ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနၾကသည္။
တစ္သုတ္ၿပီးတစ္သုတ္ တက္လာလိုက္ၾက...ေရခ်ိဳးၾက..စားေသာက္ၿပီး ျပန္ဆင္းသြားၾက...ဒီလိုႏွင့္တေန ့တာကုန္လြန္သြားရျပန္သည္။
တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ လူျဖဴေတြကို မုန္းတီးေနမိသည္။
သူ ့ဝိညာဥ္ကို ႏွစ္ကိုယ္ခြဲေပးေသာ မြန္ဂိုဒြန္ ကိုလဲမုန္းသည္။
သူ ့အား ညႇာတာစြာ သက္သာခြင့္ကို ေပးခဲ့ေသာ ကပၸတိန္ မက္ဖာဆင္ကိုလဲ မုန္းမိသည္။
အျဖဴေကာင္ေတြႏွင့္ အမည္းမ်ား၏ ကြာျခားမႈကို သူသိျမင္သေဘာေပါက္ေနၿပီမဟုတ္ပါလား.....။
တခုခုအလိုရွိၿပီဆိုလၽွင္ လူျဖဴေတြက ေပ်ာ့ေျပာင္းေနတတ္သည္။
မြန္ဂိုအဖိုးႀကီးက သူပန္းခ်ီဆြဲလိုေသာေၾကာင့္ သူ ့အေပၚ ျငင္သာစြာဆက္ဆံခဲ့သည္။
ကပၸတိန္က သူ ့ကိုေရာင္းစားလိုေသာေၾကာင့္ သေဘာေကာင္းျပေန၏။
ဒီလူျဖဴေကာင္ေတြရဲ ့စိတ္က ခန္ ့မွန္းရခက္လွသည္။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူကေတာ့ လူျဖဴေတြကို မုန္းစရာေကာင္းသူမ်ားအျဖစ္သာ ျမင္ေနခဲ့မိပါေတာ့သည္။
တန္ဘိုးရားသေဘၤာဝမ္းထဲသို ့ျပန္ဆင္းရေသာအခ်ိန္တြင္ အရင္ကလို ညစ္ပတ္နံေစာ္ေနတာမ်ိဳးမရွိေတာ့ဘဲ ၾကမ္းမ်ားကို ေျပာင္စင္ေနေအာင္ သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္ထားၾကေၾကာင္း ေတြ ့လိုက္ရေလသည္။
လူမ်ားတာကလြဲ၍ အနံ ့အသက္ကင္းစြာ သန္ ့ရွင္းေနေသာေၾကာင့္ေနရတာ သက္ေတာင့္သက္သာရွိေနၾကရသည္။
ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ သူတို ့၏စိတ္ဓါတ္မ်ား ေပါ့ပါးလာရၿပီး စိတ္သက္သာရာ ရေနမိၾကသည္။
တန္ဘိုးရားက မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္ေနၾကၿပီျဖစ္ေသာ ဆာဗန္းပူး၊အမ္ေဒါင္း၊ခန္ဒါရိုးႏွင့္ အိုမို တို ့ႏွင့္ဝိုင္းဖြဲ ့ကာ စကားေျပာေနမိၾကသည္။
အမ္ေဒါင္း၏ေပါင္ေပၚကို ေခါင္းတင္လွဲခ်လိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားကပင္ စတင္ေျပာဆိုလိုက္သည္။
"အာဖရိကမွာက်န္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဝိညာဥ္က မန္ဒိုးမားတို ့ကိုလက္စားေခ်ဖို ့လုံေလာက္ေနၿပီဆိုေတာ့ အခုလက္ရွိကၽြန္ေတာ့္ ဝိညာဥ္က လူျဖဴေတြကို မုန္းနိုင္ဖို ့ဘဲျဖစ္ရမယ္ဗ်...ကၽြန္ေတာ့္ဝိညာဥ္သာ အင္အားေကာင္းလာခဲ့ရင္ ေတြ ့သမၽွလူျဖဴေတြအေပၚ အမုန္းအင္အားေတြရလာနိုင္မယ္ထင္တယ္"
"လူျဖဴမေတြကိုေရာကြာ"
အမ္ေဒါင္းက ဝင္ေရာက္ေမးခြန္းထုတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
တန္ဘိုးရားအေနႏွင့္ ဒီအေၾကာင္းကို တစ္ခါမွ စဥ္းစားမိျခင္းမရွိခဲ့ဖူးေပ။
မြန္ဂိုအဖိုးႀကီး၏ ပန္းခ်ီကားထဲတြင္ေတာ့ လူျဖဴမိန္းမဆိုသည္မ်ားကို ေတြ ့ဖူးလိုက္ပါသည္။
အျပင္တြင္ တကယ္ရွိမရွိကိုေတာ့ သူ ့အေနႏွင့္ ဘယ္လိုမွ မစဥ္းစားတတ္။
"လူျဖဴမဆိုတာ အျပင္မွာတကယ္ေရာရွိလို ့လားကြာ"
သူျပန္လည္ေမးခြန္းထုတ္လိုက္မိပါသည္။
"ဟ..ေသခ်ာေပါက္ရွိရမွာေပါ့ကြ...ဒီလူျဖဴေကာင္ေတြမွာ အေမေတာ့ရွိကိုရွိမွာဘဲ..အေမမရွိဘဲနဲ ့ဒီေကာင္ေတြဘယ္လိုျဖစ္လာနိုင္မွာလဲ....ဒီေတာ့လူျဖဴမဆိုတာလဲ
ရွိေနလို ့ျဖစ္မွာေပါ့ကြ"
အိုမိုက သူစဥ္းစားမိသေလာက္ ဝင္ေရာက္ေျပာဆိုလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
တန္းဘိုးရားအိပ္ခ်င္ေနေသာ္လဲ ေခါင္းထဲသို ့အေတြးစတစ္ခ်ိဳ ့ဝင္ေရာက္လာေသာေၾကာင့္ အိုမိုကို ေမးခ်င္ေနျပန္သည္။
အိုမိုထက္စာလၽွင္ အမ္ေဒါင္းက ပိုသိလိမ့္ မလားလို ့လဲ ခန္းမွန္းလိုက္မိျပန္သည္။
"အမ္ေဒါင္း"
"ဆိုစမ္း...တန္ဘိုးရား"
"ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ေမးခြန္းတစ္ခုေလာက္ ေမးစရာရွိတယ္"
"ေမးစမ္းပါကြ တန္ဘိုးရားရဲ ့..ဘာမ်ားလဲ"
"တကယ္လို ့ဗ်ာ...ကၽြန္ေတာ္က ရြာကမိန္းမနဲ ့သာရခဲ ့မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကေလးရဲ ့အသားအေရာင္က အမည္းဘဲျဖစ္ရမယ္...မွန္ရဲ ့မဟုတ္လား အမ္ေဒါင္း"
"ေအးေလကြာ...မွန္တာေပါ့ဟ"
"အဲဒါဆို အျဖဴေကာင္ေတြရဲ ့မိန္းမ အျဖဴမေတြကေမြးရင္လဲ အျဖဴေလးေတြဘဲျဖစ္မွာေပါ့"
"ဒါေပါ့ကြ.....အျဖဴဘဲျဖစ္ရမွာေပါ့"
အမ္ေဒါင္းက ေျဖသာေျဖလိုက္ရသည္။သူကိုယ္တိုင္သိလို ့ေတာ့မဟုတ္ေခ်။
"ကဲ...ဒီလိုျဖင့္ဗ်ာ....ကၽြန္ေတာ္သာ တကယ္လို ့လူျဖဴမနဲ ့ရပါၿပီတဲ့ဗ်ာ....ဘယ္လိုအေရာင္ထြက္လာမယ္ထင္သလဲ"
ဒီတခါေတာ့ အမ္ေဒါင္းအလြယ္တကူ အေျဖျပန္မေပးနိုင္ေတာ့ေပ။
သူကိုယ္တိုင္က သူ၏နားမလည္မႈကို ဝန္ခံရေပေတာ့မည္။
အေပၚပိုင္းက အျဖဴ၊ေအာက္ပိုင္းကအမည္း....ဒါမွမဟုတ္ မ်က္ႏွာက မည္း၍ေျခေထာက္ေတြက ျဖဴေနမွာလား...တစ္ျခမ္းကျဖဴ၍ တစ္ျခမ္းက မည္းေနမွာလား....
အမ္ေဒါင္း မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ေပ။
"အဲဒါေတာ့ ငါမသိတာအမွန္ဘဲကြ တန္ဘိုးရားရ"
"ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတာကေတာ့ အမည္းေလးေတြတင္မက အျဖဴေလးေတြပါေရာၿပီးပါလာမယ္ထင္တယ္ဗ်"
ထိုအေမးကိုလဲ အမ္ေဒါင္းက မေျဖတတ္ေပ။
"မသိေတာ့ပါဘူးကြာ..."
"ျမင္းက်ားမ်ားလို အျဖဴနဲ ့အနက္စင္းေလးေတြလဲျဖစ္နိုင္ေသးတာဘဲဗ်"
တန္ဘိုးရားေနာက္ဆုံးေျပာလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္ သူတို ့မ်က္လုံးထဲတြင္ ျမင္းက်ားပုံစံႏွင့္ လူေလးေတြကို ေတြးမိလိုက္ေသာေၾကာင့္ ရယ္ေမာမိလိုက္ၾကေပေတာ့သည္။
အခန္း(၆)
ေန ့ရက္တို ့က ေရြ ့ေရြ ့ေျပာင္းလဲလၽွက္ရွိေနသည္။
တစ္ခါတရံ ပင္လယ္ျပင္က စိမ္းလဲ့လဲ့အေရာင္ရွိ၍ ၿငိမ္သက္ေနတတ္ေသာ္လဲ တစ္ခါတရံတြင္ေတာ့ လွိုင္းေလေတြထန္ကာ သေဘၤာရြက္တိုင္ခ်င္းပြတ္တိုက္သံက
ဆူညံစြာ ထြက္ေပၚေနတတ္ျပန္ပါသည္။
အစားအစာတို ့သည္လည္း အဆိုးရြားဆုံးေသာ အေျခအေနထက္ပင္ ပိုမိုဆိုးရြားလာခဲ့သည္။
အခ်ိဳ ့ေသာကၽြန္ေတြက အစားစားရန္ပင္ ျငင္းဆိုလာၾကေတာ့သည္။
သို ့ေသာ္လည္း သူတို ့၏ ျငင္းဆိုမႈက တာရွည္မခံပါ။
ကပၸတိန္ မက္ဖာဆင္က ကၽြန္ေတြကို အရိုးေပၚအေရတင္ အေျခအေနမ်ိဳးႏွင့္ ေတြ ့ျမင္လိုသူမဟုတ္ရကား စားေသာက္ရန္ ျငင္းဆိုေသာ ကၽြန္ကို သေဘၤာကုန္းပတ္ေပၚတြင္ သေဘၤာ
သားအခ်ိဳ ့၏အကူအညီႏွင့္ မလႈပ္ရွားနိုင္ေအာင္ ပက္လက္အေနအထားျဖင့္ ကိုင္ခ်ဳပ္ထားေစကာ အျခားသေဘၤာသားတစ္ေယာက္က သစ္သားဒုတ္ခၽြန္ခၽြန္ရွည္ရွည္ႏွင့္ ပါးစပ္ကိုထိုးကလန္ ့ကာပြင့္ဟေစၿပီး အစာမ်ားကို ပါးစပ္တြင္းသို ့အတင္းထိုးသြင္းေစေလရာ ထိုကၽြန္မွာမ်ိဳခ်ယုံမွတပါး မည္သို ့မွမတတ္နိုင္ေတာ့ေသာအျဖစ္ကိုေရာက္ရရွာေတာ့သည္။
တန္ဘိုးရားတို ့အုပ္စုကမူ ထိုသို ့ေသာအျဖစ္မ်ိဳးကို မေရာက္လိုေသာေၾကာင့္ ႀကိတ္မွိတ္မ်ိဳခ်ကာ စားေနၾကရေလသည္။
တစ္ဆယ့္ေလးရက္ေျမာက္ေသာအခါတြင္ ေသာက္ေရကိုပင္ ခြဲတမ္းႏွင့္ တစ္ရက္ကို တစ္ေယာက္တစ္ခြက္ႏႈန္းသာရရွိပါေတာ့သည္။
ရွည္ၾကာေသာခရီးကို ေက်ာ္ျဖတ္ေနစဥ္မွာပင္ သူတို ့အတြက္ ေကာင္းမြန္ေသာ အခြင့္အေရးမ်ားကိုလဲ ရရွိလာပါေသးသည္။
ယခင္က ညဘက္တြင္ခ်ည္ေႏွာင္ထားတတ္ေသာ သံႀကိဳးမ်ားႏွင့္ တုပ္ေႏွာင္ျခင္းကို ကင္းလြတ္ခြင့္ရလာၾကသည္။
ကၽြန္မ်ားထဲမွ အားေကာင္းေမာင္းသန္ ထြားႀကိဳင္းေသာ ကၽြန္မ်ားကိုေရြးထုတ္၍ လူျဖဴမ်ားဝတ္ဆင္တတ္ေသာ အဝတ္အစားမ်ားကို ဝတ္ဆင္ေစကာ အခ်င္းခ်င္းအုပ္ခ်ဳပ္ခိုင္းသည္။
တန္ဘိုးရားတို ့အုပ္စု ကံေကာင္းသည္က သူတို ့ကိုအုပ္ခ်ဳပ္သည့္ အီဘိုးဟူေသာ ထြားႀကိဳင္းလွသည့္ငနဲႀကီးသည္ ၾကက္ကေလးငွက္ကေလးမ်ားလို သိမ္ေမြ ့ႏူးညံ့လြန္းလွေပသည္။
တစ္ခုေသာေန ့တစ္ေန ့၏ မနက္ခင္းမွာနိုးထလာစဥ္တြင္ သူတို ့ေတြအတြက္ ခံစားမႈတရပ္ကို ထူးျခားစြာ ခံစားလိုက္ၾကရေလသည္။
လတ္ဆတ္ေသာ ေလေကာင္းေလသန္ ့ကို ရႉရွိုက္မိၾကရျခင္းျဖစ္ေပ၏။
စိမ္းစိုေသာ သစ္ပင္၊သစ္ရြက္တို ့၏ရနံ ့ႏွင့္အတူ ေပၚထြက္လာေသာေျမသင္းရနံ ့ပင္ျဖစ္ေလသည္။
မၾကာမီပင္ သူတို ့တေတြ ကုန္းပတ္ေပၚသို ့တက္ခြင့္ရေသာေၾကာင့္ မလွမ္းမကမ္းဆီမွ စိမ္းစိုေသာသစ္ပင္မ်ားႏွင့္ ေတာေတာင္မ်ားကို ေတြ ့ျမင္လိုက္ၾကရသည္။
သေဘၤာက ကမ္းႏွင့္နီးကပ္စြာသြားေနေသာေၾကာင့္ ကုန္းေပၚတြင္ သူတို ့ကဲ့သို ့ လူမည္းမ်ားက ႏြားတပ္လွည္းကို ေမာင္းႏွင္၍ သြားလာေနၾကသည္ကို ေတြ ့ၾကရျပန္သည္။
သေဘၤာႀကီးသည္ ကမ္းစပ္ဆီသို ့ေရြ ့ေရြ ့တိုးကပ္ေနရင္းႏွင့္ပင္ ညအေမွာင္ကို ေရာက္ရွိသြားရျပန္ေလသည္။
ထိုအခါ သူတို ့ေတြသည္ ဝမ္းသာသလိုလို ခံစားခ်က္မ်ိဳးကို ရင္ဝယ္ပိုက္ကာ အိပ္စက္ၾကရျပန္ပါသည္။
ေနာက္တစ္ေန ့မြန္းတည့္ခ်ိန္ေလာက္တြင္ေတာ့ သူတို ့ေတြသည္ ဟာဗားနားဟူေသာ ၿမိဳ ့ေတာ္ႀကီးကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ေတြ ့ျမင္ခြင့္ရလိုက္ပါေတာ့သည္။
သူတို ့၏ခရီးရွည္ႀကီးက ဆုံးခန္းတိုင္သြားၿပီျဖစ္ေလသည္။
တစ္ဖန္ သူတို ့တစ္ေတြသည္ သံကြင္းႀကိဳးမ်ားႏွင့္ ျပန္လည္ နဖူးစာဆုံၾကရျပန္ပါသည္။
သူ ့တို ့စိတ္ထဲတြင္ မၾကာမီလြတ္လပ္ရေတာ့မည္ဟု ထင္ေနမိၾကေသာေၾကာင့္ သံႀကိဳးမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ခ်ည္ေႏွာင္ခံရျခင္းကို စိတ္ပ်က္ျခင္းမျဖစ္မိေတာ့ေခ်။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လွပေသာၿမိဳ ့ေတာ္ႀကီးကို ေငးေမာၾကည့္ရႈရင္း သူတို ့၏ခရီးမွာ ဤတြင္ဆုံးခန္းတိုင္ၿပီဟု ခံစားသိရွိေနၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
သူတို ့မသိေသးသည္က သူတို ့ေရာက္ရွိေနေသာေနရာသည္ က်ဴးဘားဆိုေသာ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ျဖစ္သည္ဆိုေၾကာင္းကိုပင္တည္း။
အမ္ေဒါင္းက တန္ဘိုးရားကို အနားသို ့ဆြဲေခၚထားလိုက္သည္။
"ေဟ့....ငါတို ့ေတြ ခရီးဆုံးေရာက္ၿပီကြ..တန္ဘိုးရားရ...ဒီေန ့ညေတာ့ ဒို ့ေတြ မိန္းမေတြနဲ ့အိပ္ၾကရေတာ့မယ္ထင္တယ္ေဟ့...ဒီမွာ မိန္းမေတြအမ်ားႀကီးရွိလိမ့္
မယ္လို ့ေမၽွာ္လင့္ရတာဘဲကြာ..."
"တန္ဘိုးရားေရ.....ဘယ္လိုသေဘာရသလဲေဟ့"
အိုမို ကဝမ္းသာအားရႏွင့္ ရယ္ေမာရင္းဝင္ေရာက္ေျပာဆိုလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
တန္ဘိုးရားခမ်ာမွာမူ ရယ္ေမာနိုင္ျခင္းမရွိပါ။
သူ မိန္းမႏွင့္ မအိပ္ဖူးေသးမွန္းသိေနေသာေၾကာင့္ အမ္ေဒါင္းႏွင့္ အိုမိုက သူ ့ကိုစေနာက္ေနသည္ဟု ထင္လိုက္မိေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
ကုန္းေပၚသို ့ေရာက္ေသာအခါတြင္ သူတို ့အားလုံးကို ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲ ရင္ေဘာင္တန္းရပ္ေစၿပီးလၽွင္ လမ္းမ်ားအတိုင္းေလၽွာက္ၾကရေတာ့သည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ေနက အေနာက္ဘက္ဆီသို ့ဝင္လုဆဲဆဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံး ပန္းႏုေရာင္သန္းလၽွက္ရွိသည္ဟု ထင္မွတ္ရေလသည္။
ေလၽွာက္ရသည့္ လမ္းမ်ားက လမ္းက်ဥ္းမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူေတြ၏ရယ္ေမာသံမ်ား၊ျမည္းမ်ား၊အဝတ္အစားကို အဆန္းအျပားဝတ္ဆင္ထားေသာ လူျဖဴမ်ား...စသည္ျဖင့္ ျမင္ေတြ ့
ၾကရသည္။
သိပ္မၾကာပါေခ်...
သူတို ့မ်က္လုံးမ်ားကို ျပဴးသည္ထက္ျပဴးထြက္ေစေလာက္ေသာျမင္ကြင္းမ်ိဳးကို ေတြ ့ျမင္လိုက္ၾကရေပေတာ့သည္။
လူျဖဴမိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္၏။
သူတို ့တစ္သက္တာတြင္ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ျမင္ေတြ ့ဖူးေသာ လူျဖဴမိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။
ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳသည္။
လွပသည္။
သူမက လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ ရပ္၍ စကားေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။
တန္ဘိုးရားမ်က္ဝန္းအစုံက ကၽြတ္ထြက္လုမတတ္ျဖစ္ေန၏။
သူမ၏ မို ့ေမာက္ေသာရင္အစုံ၊ဖြံ ့ထြားတင္းရင္းေသာ တင္ပါးဆုံႏွင့္ ေတာင့္တင္းေသာေျခသလုံးတို ့ကို တန္ဘိုးရား မွန္းဆျမင္ေယာင္ေနမိျပန္သည္။
လူျဖဴမိန္းမရွိေၾကာင္းကို လက္ေတြ ့ပင္ေတြ ့ျမင္ေနရေပၿပီ။
တန္ဘိုးရား၏ အာ႐ုံေၾကာတို ့သည္ လမ္းေလၽွာက္ေနရင္းပင္ နိုးထလာရသည္။
သူ ့လီးႀကီးက တင္းမာ ေတာင္မတ္လို ့ေနေခ်ၿပီ။
ဒီလိုမိန္းမမ်ိဳးႏွင့္ တစ္ေန ့တစ္ညေလာက္ လေရာင္ေအာက္မွာ ဆုံခ်င္စမ္းပါဘိဟု စိတ္ထဲက တမ္းတလိုက္မိရသည္။
ထိုလူျဖဴမိန္းမကေမြးေသာ ကေလး၏အေဖသည္ သူျဖစ္ခဲ့ရင္ ဟုလည္းေတြးေတာလိုက္မိျပန္ပါသည္။
ထိုေရာအခါ တန္ဘိုးရားသည္ သူ ့လည္ပင္းတြင္ဆြဲထားေသာ ေျမအိတ္ေလးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိေလသည္။
ဤတြင္ သူ၏ဝိညာဥ္အစြမ္းက သူ ့အားကူညီေပးလိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္လိုက္မိျပန္ေလေတာ့သည္။
ဟာဗားနားၿမိဳ ့၏လမ္းမ်ားေပၚမွ အံ့ၾသဖြယ္ရာမ်ားကိုေတြ ့ရကာ အာဖရိကကို ေမ့ၿပီး ပီတိျဖစ္ေနရမႈက ေခတၱခဏသာျဖစ္ေလသည္။
မၾကာခင္ သူတို ့တစ္ေတြသည္ ေျမသားတစ္မ်ိဳးႏွင့္ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ ခပ္နိမ့္နိမ့္အေဆာက္အအုံတစ္လုံးေရွ ့သို ့ေရာက္ခဲ့ၾကရေတာ့သည္။
လမ္းကို ကာထားေသာနံရံႀကီးတစ္ခုလို ေတြ ့လိုက္ၾကရသည္။
ၿပီးေတာ့ ဝင္ေပါက္တံခါးမ်ားက သံႏွစ္ထပ္ႏွင့္ျပဳလုပ္ထားေလသည္။
မစၥတာမိုးက သူတို ့ကိုဦးေဆာင္ေခၚယူလာသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူက သံတံခါးမႀကီးရွိ မလြယ္ေပါက္တံခါးေလးမွ ဦးစြာဝင္ေရာက္သြားေလသည္။
ခဏၾကာေသာအခါ တံခါးေပါက္ႀကီးပြင့္ဟသြားၿပီး မစၥတာမိုးက သူ ့ေနာက္ကလိုက္ခဲ့ၾကရန္ေျပာေလသည္။
အတြင္းသို ့ေရာက္ေသာအခါ သေဘၤာဝမ္းဗိုက္ထဲသို ့ ပထမဆုံးဝင္ရတုန္းကထက္ပင္ အေျခအေနဆိုးေၾကာင္းကို သူတို ့ခံစားမိလိုက္ၾကေလသည္။
သေဘၤာေပၚမွာက ေလေကာင္းေလသန္ ့ကို တစ္ခါတစ္ေလ ရႉရွိုက္ခြင့္ရေပမယ့္ ဒီမွာေတာ့ အနံ ့ဆိုးမ်ားကေထာင္းေထာင္းထလၽွက္ ေလးဘက္ေလးတန္ကာထားေသာ နံရံမ်ားေၾကာင့္ ေလေကာင္းေလသန္ ့ရဖို ့မရွိမွန္း သူတို ့နားလည္လိုက္ၾကရေလၿပီ။
အတြင္းထဲမွာေတာ့ အခန္းငယ္ေတြက စီတန္းလ်က္ရွိေနၿပီး သူတို ့အားတစ္ခန္းတြင္ ဆယ္ေယာင္တစ္အုပ္စုႏွင့္ ေနထိုင္ခိုင္းသည္။
ၿပီးလၽွင္ အခန္းမ်ား၏ တံခါးမ်ားကို ေသခ်ာစြာ ေသာ့ခတ္ပိတ္သြားေလသည္။
ကမၻာသစ္၏ လွပမႈကို ေခတၱခဏသာ ျမင္ေတြ ့လိုက္ရၿပီးသည္ႏွင့္ သူတို ့ေတြ အက်ဥ္းခ်ခံလိုက္ရျပန္တာျဖစ္ေလသည္။
သို ့ေသာ္လဲ ေလွာင္အိမ္အခန္းက ၾကပ္ညပ္မေနဘဲ ဆယ္ေယာက္လုံး ေက်ာခင္းလွဲေလ်ာင္းေနနိုင္ေလာက္ေအာင္ က်ယ္ဝန္းေသာေၾကာင့္ သက္သာသည္ဟုဆိုနိုင္ေပသည္။
တန္ဘိုးရား၊အီမို၊ဆာဗန္းပူးႏွင့္ အမ္ေဒါင္းတို ့က ေထာင့္တစ္ေထာင့္တြင္ စုေဝးၿပီးေနလိုက္ၾကသည္။
သူတို ့ကိုယ္ေပၚတြင္ ဘာအေႏွာင္အဖြဲ ့မွမရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ျဖစ္ေနၾကေလသည္။
မၾကာမီ သူတို ့အား အရသာရွိေသာအသားႏွင့္ သစ္သီးဝလံတို ့ကိုေရာေႏွာထားေသာ အစာကိုေကၽြး၏။
ၿပီးေတာ့ လိေမၼာ္သီးမ်ား၊သံပုရာသီးမ်ားအျပင္ သန္ ့ျပန္ ့ေသာေရကို တစ္ဝႀကီးေသာက္ေစျပန္ေလသည္။
ေနေရာင္ေပ်ာက္ေသာအခါ နီဂရိုးႏွစ္ေယာက္ကပင္ တြဲ၍ေခၚယူရေသာ လူဝႀကီးတစ္ေယာက္က သူတို ့၏အခန္း(သို ့မဟုတ္)ေလွာင္အိမ္မ်ားကို လိုက္လံၾကည့္ရႈ စစ္ေဆးေလသည္။
ထိုအခါ နီဂရိုးတစ္ဦးက သူတို ့အားအခန္းတြင္းတြင္ တန္းစီေနၾကရန္အမိန္ ့ေပးေလသည္။
လူဝႀကီးမွာ အလြန္ဖ်တ္လတ္ေသာ မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ အခန္းေပါက္ေစ့ လိုက္လံၾကည့္ရႈစစ္ေဆးၿပီးသြားေသာအခါတြင္မွ သူတို ့အိပ္စက္ၾကရပါေလသည္။
ထိုအခ်ဳပ္ခန္းလိုအခန္းထဲတြင္ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ားရရွိစားေသာက္ၾကရသည္မွာ ေလးရက္ၾကာသြားသည္။
ေလးရက္ေျမာက္ေန ့မနက္မွာေတာ့ အဝတ္ျဖဴမ်ားဝတ္ဆင္ထားေသာ လူျဖဴႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာသည္ကို သူတို ့ေတြ ့ၾကရသည္။
ထိုသူမ်ား၏ဝတ္ပုံစားပုံႏွင့္လက္ေခ်ာင္းမ်ားမွ ေရႊလက္စြပ္မ်ား၊ ရွည္လ်ားလွေသာ ဆံပင္မ်ားကိုအေနာက္တြင္စုစည္း၍ခ်ည္ေႏွာင္ထားပုံတို ့မွာအထူးအဆန္းျဖစ္ေနမိၾကသည္။
သူတို ့သေဘာအက်ဆုံးက ထိုသူတို ့ေဆာင္းထားေသာ သကၠလပ္ဦးထုပ္ႏွင့္ ေတာက္ေျပာင္ေနေသာ ရႉးဖိနပ္မ်ားပင္ျဖစ္၏။
တစ္ေန ့သူလဲဒီလိုဝတ္ဆင္နိုင္လိမ့္မည္ဟု တန္ဘိုးရားက သူ ့ကိုယ္သူ အားေပးလိုက္မိရသည္။
ထိုသူႏွစ္ေယာက္က လူဝႀကီး၏ အရိုအေသေပးမႈကို ခံယူၿပီး ေလွာင္အိမ္တံခါးမ်ားကိုတစ္ခုခ်င္းဖြင့္ေစကာ ကၽြန္မ်ားကိုအျပင္သို ့ထြက္ရပ္ေစလိုက္သည္။
အသက္ပိုႀကီးေသာလူျဖဴက ကၽြန္မ်ားကို အလြန္လၽွက္ျမန္စြာၾကည့္ရႈသြားရင္း ေခါင္းတရမ္းရမ္းႏွင့္ ေက်ာ္ျဖတ္သြားသည္။
သို ့ေသာ္ သူသေဘာေတြ ့သူမ်ားကိုမူ ေရွ ့သို ့ထြက္၍ ရပ္ေနေစေလသည္။
တန္ဘိုးရားတို ့ေလွာင္အိမ္ေရွ ့ေရာက္ေသာအခါရပ္လိုက္ၾကၿပီး ကၽြန္ဆယ္ေယာက္လုံးကို ေစ့စပ္စြာၾကည့္ေနၾကသည္။
အသက္ႀကီးသူက အိုမိုကို စူးစိုက္ၾကည့္ရႈရင္းလက္ညႇိုးထိုးျပလိုက္သည္။
"မာန္ဒင္းဂိုး အမ်ိဳးမဟုတ္လား"
သူ ့အေမးကို လူဝႀကီးက အားပါးတရျပဳံးရင္း ေခါင္းအႀကိမ္ႀကိမ္ညႇိတ္ရင္း သူတို ့နားမလည္ေသာဘာသာစကားႏွင့္ ေျပာျပေနျပန္သည္။
"ေၾသာ္..ေဟာင္ဆာမင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ေပဘဲ"
လူႀကီးက အံၾသစြာေရရြတ္လိုက္ျပန္ေလသည္။
ၿပီးေတာ့ တန္ဘိုးရားတို ့ကို ေရွ ့သို ့ထြက္ရပ္ခိုင္းသည္။
လူျဖဴငယ္က တန္ဘိုးရားတို ့ကို အမ်ိဳးမ်ိဳးစစ္ေဆးသည္။
အသားစိုင္မ်ားကို ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ၾကည့္ရႈသည္။
ထိုင္ထလုပ္ခိုင္းသည္။
ေလထဲကိုခုန္ခိုင္းၾကည့္သည္။
ဒုတ္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းကို ခပ္လွမ္းလွမ္းသို ့ျပစ္လိုက္ၿပီး ေျပးေကာက္ခိုင္းသည္။
ေနာက္ဆုံးတြင္ တန္ဘိုးရား မႏွစ္ၿမိဳ ့ေသာ စမ္းသပ္မႈကိုျပဳလုပ္ေလသည္။
လူျဖဴက သူ၏လက္ေခ်ာင္းေတြျဖင့္ တန္ဘိုးရား၏ ေဂြးဥကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ကိုင္တြယ္ၾကည့္ရႈျခင္းျဖစ္၏။
ထိုမၽွမက တန္ဘိုးရား၏ လိင္တံကို စိတ္ႀကိဳက္ကိုင္တြယ္ၾကည့္ရႈေနျပန္သည္။
သူတို ့၏ စစ္ေဆးျခင္းအမႈကို စိတ္ေၾကနပ္သြားေသာအခါ လက္ေရြးစင္ေရြးထားေသာ ကၽြန္မ်ားကို သီးသန္ ့ဖယ္ထုတ္ထားလိုက္ေလသည္။
ထိုအခ်ိန္အေတာအတြင္းလူဝႀကီး၏ ကၽြန္မ်ားက စင္တစ္ခုကို လၽွင္ျမန္စြာ ေဆာက္လုပ္လိုက္ၾကသည္။
ထို ့ေနာက္ၿခံဝင္းတံခါးႀကီးဖြင့္ျပစ္လိုက္ကာ လူျဖဴအမ်ားအျပားေရာက္ရွိလာၾကေလသည္။
ထိုသူမ်ားသည္ ေဝးလံေသာခရီးမွေရာက္လာၾကသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သိသာထင္ရွားေနၾကသည္။
တန္ဘိုးရားတို ့လက္ေရြးစင္ကၽြန္မ်ားကို ကြင္းျပင္တြင္တန္းစီရပ္ေနေစျပန္သည္။
ထိုသို ့ရပ္ေနစဥ္အတြင္း လူျဖဴအေတာ္မ်ားမ်ားသည္ သူတို ့ကိုလာေရာက္ၾကည့္ရႈ စစ္ေဆးၾကျပန္ေလသည္။
ထုံးစံအတိုင္းပင္...
သူတို ့လက္ေတြႏွင့္ ကိုင္တြယ္ၾကည့္ရႈျခင္း....ပါးစပ္တြင္းလက္ေခ်ာင္မ်ားထိုးသြင္းစမ္းသပ္ျခင္း
တန္ဘိုးရား ေဒါသထြက္ေစသည့္ ကိုင္တြယ္စမ္းသပ္ျခင္းမ်ိဳးမ်ားပင္ျဖစ္သည္။
တန္ဘိုးရားမွာ မၾကာခဏပင္ ကိုင္တြယ္စမ္းသပ္ခံရျခင္း၊ဒူးေကြးလိုက္ရ၊ဆန္ ့လိုက္ရ၊ကိုယ္ကိုလွည့္လိုက္ရ၊ကုန္းလိုက္ရ၊ေလထဲသို ့ခုန္ျပလိုက္ရ၊ထိုင္ထျပဳလုပ္ရႏွင့္
အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ျပေနရေသာေၾကာင့္ လူျဖဴမ်ားကိုမုန္းတီးမႈ ပိုမိုျပင္းထန္လာမိရျပန္သည္။
လူျဖဴမ်ားက သူ ့တစ္ကိုယ္လုံးကိုကိုင္တြယ္ၾကည့္ရႈရင္းမွ ျပဳံးရယ္မႈမ်ား၊အံ့ၾသဟန္ျပမႈမ်ားကို မလိုလားမႏွစ္သက္ျဖစ္ေနမိျခင္းက မဖုံးကြယ္နိုင္ျဖစ္ေနမိရသည္
သူနားမလည္ေသာဘာသာစကားမ်ားကိုေျပာဆိုေနၾကၿပီး သူတို ့ကိုဦးစြာလာေရာက္ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးခဲ့ေသာ လူျဖဴႏွစ္ေယာက္က တန္ဘိုးရားကို ေခၚေဆာင္လိုက္ေလသည္။
လူျဖဴအဖိုးႀကီးကိုေတာ့ တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ မုန္းတည္းမိျခင္းမရွိေပ။
လူဝႀကီးက လာေရာက္ေျပာျပသြားေသာေၾကာင့္ လူျဖဴအဖိုးႀကီးႏွင့္ လူျဖဴငယ္က သားအဖျဖစ္ၾကၿပီး သူတို ့ကိုပိုင္ဆိုင္သြားၿပီျဖစ္ေသာ အရွင္သခင္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္းသိလိုက္ရေလသည္။
လူျဖဴအဖိုးႀကီး၏အမည္မွာ ဒြန္ေဆးဆားျဖစ္ၿပီး လူျဖဴငယ္၏အမည္မွာ ဒြန္ဂရီဂိုရီယို ျဖစ္ေၾကာင္းကိုလဲ စိတ္ထဲမွ မေမ့ေအာင္မွတ္သားထားလိုက္ရသည္။
သူတို ့ကိုေခၚေဆာင္သြားေသာလမ္းတစ္ေလၽွာက္တြင္ ေတြ ့ရွိၾကရေသာလူမည္းမ်ားက ေဟာင္ဆာဘာသာစကားႏွင့္ ေခၚေျပာႏႈတ္ဆက္ၾကရာ
သူတို ့ကျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္ၾကရေသာေၾကာင့္ မေမာနိုင္မပန္းနိုင္ျဖစ္ေနၾကသည္။
လမ္းခရီးတြင္ စမ္းေခ်ာင္းတစ္ခုအနီးသို ့ေရာက္ေသာအခါ ေခတၱနားၾကရသည္။
ဘာအေႏွာင္အဖြဲ ့မွမရွိေတာ့ဘဲ လြတ္လပ္စြာေနရေသာေၾကာင့္ သူတို ့ဝမ္းသာၾက၏။
လွည္းေမာင္းေသာ လူမည္းကၽြန္က သူတို ့စားရန္ အနားသားမ်ားညိဳေနေသာ ဂ်ဳံမုန္ ့တစ္မ်ိဳးကို လိုက္လံေဝငွေပးသည္။
သူတို ့တစ္ခါမွ မစားဘူးေသာ္လဲ ဗိုက္ဆာေနေသာေၾကာင့္ စားလိုက္ၾကေလရာ အရသာရွိေၾကာင္းသိလိုက္ရသည္။
သူတို ့စားၿပီးေသာအခါ ေခ်ာင္းစပ္တြင္ ေျခလက္မ်က္ႏွာ ေဆးေၾကာရင္း ေရေသာက္ၾကကာ ေခ်ာင္းစပ္မွာဘဲ လွဲေလ်ာင္းေနမိၾကသည္။
သူတို ့လြတ္လပ္စြာ အနားရေနခ်ိန္တြင္ လူျဖဴႏွစ္ေယာက္က သူတို ့ကိုၾကည့္ရႈရင္း အခ်င္းခ်င္းစကားေျပာေနၾကသည္ကို တန္ဘိုးရားေတြ ့လိုက္မိသည္။
လူျဖဴႀကီးက သူ ့ကိုလက္ညႇိုးထိုး၍ေျပာေနသည္ကိုေတြ ့ရေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားက သူ ့အေၾကာင္းေျပာေနသည္ဟု ယူဆလိုက္မိသည္။
ထို ့ေနာက္ခရီးဆက္ၾကရျပန္သည္။
ေနေရာင္ကြယ္ေပ်ာက္၍ လေရာင္ေပၚထြက္လာေသာအခ်ိန္ထိ သူတို ့ခရီးဆက္ေနၾကဆဲပင္။
လွည္းေပၚတြင္ထိုင္လိုက္ရသည္ဆိုေသာ္လဲ ခရီးပန္းသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
အတန္ၾကာခရီးဆက္ခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ထန္းအုန္းလက္ႏွင့္ေဆာက္လုပ္ထားေသာ တဲငယ္ေလးမ်ားကိုေတြ ့ရၿပီးတဲငယ္အခ်ိဳ ့ေရွ ့တြင္
နီဂရိုးမ်ားအစုလိုက္ထိုင္ေနၾကသည္ကိုေတြ ့ၾကရျပန္သည္။
ထန္းအုန္းပင္မ်ားဝန္းရံထားသည့္ အိမ္ျဖဴႀကီးေရွ ့သို ့ေရာက္ေသာအခါ လွည္းေမာင္းသမားက လွည္းကိုရပ္လိုက္ေလသည္။
တဲစုမ်ားမွ နီဂရိုးတစ္ေယာက္သည္ မီးအိမ္ကိုကိုင္၍အေျပးေရာက္လာၿပီး လူျဖဴငယ္လက္ထဲသို ့လွမ္းေပးလိုက္သည္။
မီးအိမ္အလင္းေရာင္ႏွင့္ပင္ သူတို ့မ်က္ႏွာေတြကို ၾကည့္ရႈၿပီး ခါးစည္းအဝတ္မ်ားကိုခၽြတ္ေစကာ ေအာက္ပိုင္းကိုၾကည့္ရႈေနျပန္သည္။
"ေဟ့...မင္းဒီဘက္ကိုလာစမ္း"
လူျဖဴက သူ ့ပခုံးကိုပုတ္၍ ေျပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလိုက္သြားလိုက္ရသည္။
ထို ့ေနာက္အမ္ေဒါင္းႏွင့္ အိုမိုကိုပါေခၚၿပီး တန္ဘိုးရားႏွင့္အတူရပ္ေနေစသည္။
"ကဲ...မင္းတို ့ငါ့ေနာက္ကလိုက္ခဲ့ၾကစမ္း"
လူျဖဴထံမွ မပီမသထြက္ေပၚလာေသာ ေဟာင္ဆာစကားကို ဂ႐ုစိုက္နားေထာင္ရင္း သူ ့ေနာက္ကလိုက္သြားလိုက္ၾကသည္။
လူျဖဴက သူတို ့ေရွ ့မွဦးေဆာင္ကာ လမ္းတိုေလးအတိုင္းေလၽွာက္သြားေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားတို ့သုံးေယာက္လဲလွည္းေမာင္းသမားႏွင့္ အျခားသူမ်ားကို ထားရစ္ခဲ့ရကာ
လိုက္ပါသြားၾကသည္။
တဲငယ္တစ္ခုေရွ ့သို ့ေရာက္ေသာအခါတဲေရွ ့တြင္ထိုင္ေနေသာ လူမည္းအမ်ိဳးသမီးႀကီးကို ေတြ ့လိုက္ၾကရသည္။
တဲငယ္ေလးအတြင္းမွ ေကာင္မေလးမ်ားကလဲ ျပဴတစ္ျပဴတစ္ႏွင့္ အျပင္ကိုေခ်ာင္းၾကည့္ေနၾကသည္ကို ေတြ ့ရျပန္သည္။
"မာမာဘာဘာ....ခင္ဗ်ားအတြက္ အာဖရိကရဲ ့အလြန္သန္မာေသာ သားသုံးေယာက္ကို ေခၚလာခဲ့တယ္။ခင္ဗ်ား သူတို ့ကိုလိုခ်င္သလား"
လူျဖဴက ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ေျမႀကီးမည္းမည္းႀကီးႂကြတက္လာသလို လူမည္းမႀကီးက ေနရာမွ ေျဖးေျဖးခ်င္းထလာသည္။
"ဟာ...လိုခ်င္တာေပါ့ဆရာရယ္...ဘယ့္ႏွယ့္ေျပာလိုက္ပါလိမ့္"
လူမည္းမႀကီးက ဝမ္းသာအယ္လဲႏွင့္ ရယ္ေမာရင္းကအေျဖေပးလိုက္ေလသည္။
"ကၽြန္မအျပင္ တဲထဲမွာရွိေနတဲ့ သမီးငယ္သုံးေယာက္က ပိုလို ့ေတာင္လိုခ်င္ေနလိမ့္ဦးမယ္ထင္ပါရဲ ့...ကၽြန္မတဲမွာ ေယာက္က်ားမရွိတာအေတာ္ၾကာေနၿပီဆိုေတာ့
အင္း...ဒီေကာင္မေလးေတြ ေယာက္က်ားေမၽွာ္ေနမွာ ေသခ်ာလိုက္သမွ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ဒြန္ဂရီဂိုရီယိုရွင့္....ကၽြန္မရဲ ့ေၾကာင္မေလးေတြအတြက္ ဝယ္လာေပးခဲ့တဲ့ ဒြန္ေဆးဆား
ကိုလဲ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုက္ေၾကာင္းေျပာျပေပးပါ ဆရာရွင့္"
"ကဲ....ေဟာဒီမွာ ထားခဲ့ၿပီဗ်ိဳ ့"
လူျဖဴက တန္ဘိုးရားတို ့သုံးေယာက္ကို ရပ္ေနသည့္အတိုင္းထားခဲ့ကာ ထြက္ခြာသြားေလသည္။
"ကဲ...ငါဟာ မင္းတို ့ရဲ ့အုပ္ထိန္းသူျဖစ္ၿပီကြဲ ့.....မင္းတို ့ရဲ ့မာမာဘာဘာေပါ့ကြယ္....ေကာင္ေလးေတြက လူေခ်ာေတြဘဲကိုး...မင္းတို ့နာမည္ကိုေျပာျပၾကဦးေလ"
သူမေျပာဆိုေသာ ေဟာင္ဆာဘာသာစကားက သြက္လက္လွေပသည္။
"ကၽြန္ေတာ့္နာမည္က အမ္ေဒါင္းပါ"
ႊအမ္ေဒါင္းကေရွ ့ကိုတစ္လွမ္းတိုးရပ္ရင္း အေျဖေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
မာမာဘာဘာက တဲဘက္သို ့လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္ေလသည္။
"ေဟ့.....မာရီယာေရ မင္းအတြက္ေယာက္က်ားက ေဟာဒီမွာေဟ့...ေကာင္ေခ်ာေလးဘဲကြယ့္"
မာမာဘာဘာ၏စကားေၾကာင့္ မိန္းမငယ္တစ္ေယာက္ တဲအိမ္ထဲမွထြက္လာေလသည္။
မိန္းကေလးမွာအရပ္ရွည္ပုံရၿပီး တဲတြင္းမွအလင္းေရာင္အရ အသားေရာင္မွာ ေၾကးနီေရာင္ထေနေလသည္။
မာမာဘာဘာက သူမလက္ကိုဆြဲ၍ အမ္ေဒါင္းလက္တြင္းသို ့ထည့္ေပးလိုက္ေလသည္။
ႏွစ္ေယာက္သားအေမွာင္တြင္းမွ ခုံရွည္ရွိရာသို ့ေကာင္မေလးကဦးေဆာင္ေခၚယူသြားေလသည္။
"ကဲ...မင္းကေရာ...ေကာင္ထြားေလး"
မာမာဘာဘာက အိုမိုကို အလင္းေရာင္ထဲသို ့ဆြဲေခၚ၍ေမးလိုက္ျပန္ေလသည္။
"ကၽြန္ေတာ္က အိုမိုပါ"
ခါးဝတ္ေျဖထားလၽွက္သာရွိေနေသာအိုမို၏ ႀကီးမားရွည္လ်ားလွေသာ လီးႀကီးကိုေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္ အဖြားႀကီးသေဘာက်သြားၿပီးရယ္လိုက္သည္။
"ဟား.....ဟား....မင္းက..မန္ဒင္းဂိုးမ်ိဳးဘဲကြ"
"ဟုတ္ကဲ့....ကၽြန္ေတာ္က မန္ဒင္းဂိုးမ်ိဳးပါခင္ဗ်ာ"
အိုမိုက ဝင့္ႂကြားစြာေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"အင္း...ငါမ်ားျပန္ငယ္သြားရင္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ"
အိုမို၏ မန္ဒင္းဂိုးလီးႀကီးကို လက္ႏွင့္ကိုင္ေဆာ့ရင္း မာမာဘာဘာက အားမလိုအားမရဟန္ႏွင့္ေျပာလိုက္မိ၏။
အဖြားႀကီး၏ဆြဲကိုင္ေဆာ့ကစားမႈေၾကာင့္ အိုမို၏လီးႀကီးက ေသြးေပါင္တက္ကာ ေတာင္မတ္လာရသည္။
လီးကို လက္ႏွင့္ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္၍ သုံးေလးခ်က္ေလာက္ ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္ေသး၏။
ၿပီးေတာ့မွ.....
"ငါဟာ အလိုးခံဖို ့အတြက္ေတာ့သိပ္ၿပီး မအိုေလာက္ေသးဘူးထင္သကြယ့္...ဒါေပမယ့္ ငါ့လို အရြယ္ဟိုင္းေနတဲ့ မာမာဘာဘာထက္ မင္းပိုသေဘာက်မယ့္ ပစၥည္းက
ငါ့မွာရွိေနပါတယ္ေလ...ေဟ့...ဂရာဆီလား...လာစမ္းဒီနားကို...မင္းကအလြန္ကံေကာင္းတဲ့ေကာင္မေလးဘဲ....ၾကည့္စမ္းပါဦး....ဒြန္ေဆးဆားဝယ္လာခဲ့တဲ့ေကာင္ကို...နည္းနည္း
ေနာေနာ လီးႀကီးမဟုတ္ဖူးေဟ့...မန္ဒင္းဂိုးေတြက အလိုးၾကမ္းသကြဲ ့ေနာ္.....နင့္ဟာေလးေတာ့ အရသာေတြ ့ေတာ့မွာဘဲေဟ့...မင္းအတြက္ေဟာဒီမွာ အပိုင္တစ္ေယာက္ရၿပီေပါ့
ကြယ္...တျခားေကာင္မေတြေတာ့ နင့္ကိုမနာလိုျဖစ္ၾကေတာ့မွာဘဲထင္ပါရဲ ့.....ငါေတာင္ ခံလိုက္ခ်င္ေသးေဟ့....ကဲ..ကဲ...လာေခၚသြားလိုက္ေတာ့"
လူေကာင္ေသးေသာ္လဲ ေတာင့္တင္းလွေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ထပ္ထြက္လာၿပီး အိုမို ့ထံသို ့တည့္တည့္ေလၽွာက္သြားကာ ဘာမေျပာညာမေျပာႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္း
ခ်င္းဖိကပ္နမ္းလိုက္ေလသည္။
ထိုကဲ့သို ့အျပဳအမူမ်ိဳးကို မၾကဳံေတြ ့ဖူးေသာေၾကာင့္ အိုမိုခမ်ာ အေတြ ့ကိုဘယ္လိုတုန္ ့ျပန္ရမယ္မွန္းမသိဘဲ တမ်ိဳးႀကီးခံစားေနရေလသည္။
"ေဟး....မာမာ၊ သူက ကၽြန္မကိုျပန္လဲမနမ္းပါလား"
သူမက စပိန္ဘာသာစကားႏွင့္လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"ဒါဘဲေပါ့ကြယ္.....အာဖရိကရဲ ့အရြယ္ေရာက္ေကာင္ေလးေတြက ဘယ္လိုနမ္းတတ္မွာလဲ....ဒါမ်ိဳးက အျဖဴေလာက ကေနကူးစက္လာတာမ်ိဳးမဟုတ္လားကြယ့္....
ဒါေပမယ့္ မင္းသူ ့ကိုသင္ေပးလို ့ရတာဘဲ ဂရာဆီလားရယ္"
အိုမို ့ကို သူ ့ေကာင္မေလးက ေခၚေဆာင္သြားျပန္ေသာအခါ တန္ဘိုးရားတစ္ေယာက္ထဲ က်န္ရစ္ခဲ့ရွာေလသည္။
မာမာဘာဘာက တန္ဘိုးရားကို အလင္းေရာင္ရသည့္ဘက္သို ့ဆြဲေခၚ ၾကည့္ရႈလိုက္ျပန္သည္။
"အင္း...မင္းေလးကေတာ့ မန္ဒင္းဂိုးမ်ိဳးမဟုတ္ေပဘူးကိုး.....ေျပာစမ္းပါဦးကြယ့္......မင္းနာမည္ကို"
အဖြားႀကီးက တန္ဘိုးရားလီးကိုၾကည့္ၿပီး မန္ဒင္းဂိုးေလာက္ ႀကီးမားရွည္လ်ားျခင္းမရွိသည္ကို ေတြ ့မိေသာေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို ့ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
တန္ဘိုးရားလီးကို ေတာ့ ကိုင္တြယ္ေဆာ့ကစားခ်င္းမရွိေခ်....။
တန္ဘိုးရားကလဲ အဖြားႀကီးကိုင္တာမကိုင္တာကို စိတ္ထဲသိပ္မရွိလွ....
သူ ့အတြက္ဘယ္လို ေကာင္မေလးရလိမ့္မလဲလို ့သာ စိတ္ေစာေနမိသည္။
တစ္ခါမွ မတခါဘူးေသာ အလုပ္ကိုၾကဳံေတြ ့ရေတာ့မည္မဟုတ္ပါလား။
"ကၽြန္ေတာ္က တန္ဘိုးရားပါ...မန္ဒင္းဂိုးမဟုတ္ေပမယ့္..ေဟာင္ဆာမင္းမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ"
မာမာဘာဘာက သူ ့ကိုအိုမိုေလာက္စိတ္ဝင္စားျခင္းမရွိဟု ထင္မွတ္မိလိုက္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားက ခပ္ႂကြားႂကြားေလးျပန္ေျဖလိုက္သည္။
"အလို...မင္းကေဟာင္ဆာမ်ိဳးႏြယ္....မင္းမ်ိဳးဘဲကိုး...မွန္းစမ္းေသခ်ာၾကည့္စမ္းမယ္....ဘုရား....ဘုရား....ေဟာင္ဆာဘုရင္တူးမားနဲ ့ေတာ္ေတာ္တူတာပါလား"
"သူက ကၽြန္ေတာ့္အေဖပါခင္ဗ်ာ.....လက္ရွိဘုရင္ မန္ဒိုးမားက ကၽြန္ေတာ့္ အကိုပါ...သူ ့ေၾကာင့္ကၽြန္္ေတာ္ ဒီကိုေရာက္ခဲ့ရတာပါ မာမာဘာဘာခင္ဗ်ား"
"ေအးေလ....ေဟာင္ဆာမ်ိဳးမို ့အဆစ္အေပါက္ေကာင္ၿပီး ေခ်ာေမာလွပေပတာကိုး......မင္းတို ့မ်ိဳးက မန္ဒင္းဂိုးထက္ အရည္အခ်င္းပိုပါတယ္ကြယ္...ငါဝမ္းသာသကြဲ ့
မင္းအတြက္ ပီယာ ဆိုတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ငါ့မွာရွိပါေသးတယ္"
သူမက သူ ့ကိုခဲ့ၿပီးတဲတြင္းသို ့ဝင္၍ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို လက္ဆြဲေခၚလာခဲ့ေလသည္။
"ပီယာ....လာစမ္း....ၾကည့္လိုက္စမ္းပါဦးကြယ္....မင္းအတြက္ဒြန္ေဆးဆား ဘာဝယ္လာခဲ့သလဲဆိုတာကို အနီးကပ္ၾကည့္စမ္းပါ"
သူမက မိန္းကေလးကို အလင္းေရာင္ရွိရာသို ့ေခၚလာေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားက သူလိုးရမည့္ေကာင္မေလးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။
ရြာက မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ ဘာမွမဆိုင္ေအာင္ သူမတစ္ကိုယ္လုံး တက္မက္ဖြယ္ရာ အတိခ်ည္းဟု ယူဆလိုက္မိသည္။
သူမ၏ကိုယ္လုံးက ေသးသည္၊
ေပ်ာ့ေပ်ာင္၍ သြယ္လ်သည္။
အသားအေရက အမည္းမဟုတ္ဖဲ ညိဳေရာင္သန္းေနသည္။
ဆံပင္တို ့က နီဂရိုးမမ်ားလို ေကာက္ေကြးေနရမည့္အစား ေျဖာင့္တန္းေနေလသည္။
ႏႈတ္ခမ္းအစုံကပါးလႊာ၍ သြားေတြက ေသးသြယ္ကာျဖဴေဖြးေနသည္။
ၿပီးေတာ့ သူ ့ကိုလွမ္းၾကည့္လာေသာ ေကာင္မေလး၏ မ်က္ဝန္းအစုံက အနက္ေရာင္ေတာက္ပလၽွက္ရွိေနေလသည္။
"ရွင့္နာမည္ ဘယ္လိုေခၚသလဲ"
သူမက စပိန္ဘာသာစကားႏွင့္ ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ထို ့ေၾကာင့္ မာမာဘာဘာကပင္ စကားျပန္ ဝင္လုပ္ေပးလိုက္ရသည္။
"ေကာင္မေလးက စပိန္လိုဘဲေျပာတတ္တာကြဲ ့....ဒါေပမယ့္ သိပ္စိတ္မပူပါနဲ ့....မင္းလဲ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ စပိန္လို ေျပာတတ္သြားမွာပါ"
"သူ ့နာမည္က တန္ဘိုးရား တဲ့"
တန္ဘိုးရားကိုေျပာၿပီးေနာက္ ေကာင္မေလးဘက္သို ့လွည့္၍စပိန္လို ေျပာလိုက္ျပန္သည္။
တန္ဘိုးရားဆိုေသာ စကားလုံးပါေနေသာေၾကာင့္ သူ ့နာမည္ကို ေျပာျပေနမွန္း သူနားလည္လိုက္၏။
"တန္ဘိုးရား...ဟုတ္လား....တန္ဘိုးရား"
သူမက သူ ့နာမည္ကို ထပ္တလဲလဲေရရြတ္ၿပီးေနာက္ စပိန္လိုဘာေတြဆက္ေျပာေနျပန္သည္မသိ။
မာမာဘာဘာက ၾကားထဲကေနဘာသာျပန္ျပေပးလိုက္ျပန္ပါသည္။
"ေကာင္မေလးကေျပာတယ္....မင္းနာမည္ဟာ စပိန္လို ဒရမ္(ဗုံ)လို ့အဓိပၸါယ္ရတယ္တဲ့....ဒီေတာ့ ဒီညမွာ သူမက ဗုံေပၚမွာေဆာ့ကစားေတာ့မွာလို ့ေျပာတာကြယ့္"
"ဟုတ္တယ္တန္ဘိုးရား"
ေကာင္မေလးက စပိန္လိုေျပာၿပီးရယ္ျပေနသည္။
ဘာေျပာမွန္းမသိေသာ္လဲ သူ ့နာမည္ပါေနေသာေၾကာင့္ သူ ့ကိုတခုခုေျပာတာမွန္းသိ၍ တန္ဘိုးရားက ျပန္ရယ္ျပလိုက္မိပါသည္။
"ကဲ အားလုံးအထဲဝင္ၾကေဟ့.....ဒြန္ေဆးဆား ကၽြန္သြားဝယ္တယ္ဆိုကထဲက တဲထဲမွာ ငါအားလုံး အသင့္ျပင္ဆင္ထားၿပီးသား....ကဲ ဝင္ခဲ့ၾကေလကြယ္"
တဲႀကီးက တန္ဘိုးရားထင္ထားသည္ထက္ပိုမို က်ယ္ဝန္းသည္ကိုေတြ ့လိုက္ရေသာ္လဲ သူတို ့ရြာကတဲမ်ားလို သန္ ့ရွင္းမႈမရွိသည္ကို သတိထားမိလိုက္သည္။
မာမာဘာဘာက ျမက္ေျခာက္မ်ားခင္းထားသည့္ေနရာကို ျပလိုက္သည္။
"မင္းတို ့အတြဲေတြ အိပ္ရမယ့္ေနရာဘဲေဟ့.....ငါကေတာ့ ေဟာဒီနားမွာဘဲအိပ္ရေတာ့မွာေပါ့"
သူမက သစ္သားႏွင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ ခပ္နိမ့္နိမ့္ ကြပ္ျပစ္တခုကို ညႊန္ျပရင္းေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"ဒီကေလးမေတြက စပိန္လိုဘဲ ေျပာတတ္ၾကတာ.....မင္းတို ့လဲ မၾကာခင္ေျပာတတ္သြားမွာပါ....ဒါေပမယ့္ ဒီေန ့ညအတြက္ေတာ့ မင္းတို ့စကားေျပာနိုင္မွာမဟုတ္
ပါဘူးေလ....လာေဟ့..စားစရာရွိတာေလးအရင္စားလိုက္ၾကဦး...မင္းတို ့အတြက္အားရွိေနမွျဖစ္မယ္....ငါ့ေကာင္မေလးေတြက လီးငတ္ေနတာ နဲနဲၾကာေနၿပီဆိုေတာ့ ဘာမွမစားထားရင္ မင္းတို ့ဒုကၡမ်ားသြားနိုင္တယ္ကြယ့္......ဒီေနရာဟာ မာမာဘာဘာရဲ ့ေနရာဆိုေတာ့ မင္းတို ့ေနရာျဖစ္သြားၿပီေပါ့.....ဒီည မင္းတို ့ေကာင္းေကာင္းေပ်ာ္လိုက္ၾက
စမ္း.....ဟုတ္ၿပီလား"
သူမကေျပာရင္း သစ္သားခြက္မ်ားႏွင့္ ထည့္ထားေသာ စားစရာမ်ားကို သူတို ့အားလွမ္းေပးေနသည္။
"ဒီညေတာ့ မင္းတို ့အိပ္ျဖစ္မယ္မထင္ပါဘူးကြယ္...ငါကေတာ့ အိပ္မွျဖစ္မယ္ေဟ့....ေနာက္ဆိုရင္ေတာ့ ေန ့ခင္းဘက္ဆို မင္းတို ့ႀကံခင္းေတြရွိရာကိုသြားၿပီး အလုပ္
လုပ္ၾကရလိမ့္မယ္....မနက္ဖန္က်ရင္ေတာ့ အိပ္ခ်င္သေလာက္သာအိပ္ၿပီး ထခ်င္တဲ့အခ်ိန္က်မွထလို ့ရတယ္...ေနာက္ဆိုရင္ေတာ့မရဘူးေနာ္....ေန ့ဘက္ဆို အလုပ္ရွိတဲ့ႀကံခင္းကို
သြားရမယ္.....ညဘက္က်ရင္ေတာ့ ေကာင္မေလးေတြရွိေနတဲ့ မာမာဘာဘာဆီကိုျပန္လာေပါ့...ဟုတ္ၿပီလား"
အခန္း(၇)
စားေသာက္ၿပီးေသာအခါ မာမာဘာဘာက တဲတစ္ခုလုံး လင္းထိန္သြားေလာက္ေအာင္ မီးအိမ္မ်ားထြန္းညႇိလိုက္သည္။
တန္ဘိုးရားေမၽွာ္လင္းေစာင့္စားခဲ့ရေသာ အေျခအေနက လက္ေတြ ့ျဖစ္ေပၚေနေပၿပီ။
သို ့ေသာ္ အခက္ေတြ ့ၾကရသည္က မိမိတို ့အတြဲအျပင္ အျခားအတြဲႏွစ္တြဲကလဲ အနီးကပ္ရွိေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ဒိထက္ဆိုးသည္က မာမာဘာဘာ ဟုေခၚေသာအဖြားႀကီးက သူတို ့ေတြ၏ ကာမဆက္ဆံမႈကို ပြဲလမ္းသဘင္တစ္ခုအလား ေစာင့္ၾကည့္ေနေလသည္။
သူတို ့ေယာက္က်ားေလးမ်ားက အ႐ုပ္လိုျဖစ္ေနၿပီး ေကာင္မေလးမ်ားကသာ ဦးေဆာင္ေနသည္...။
အိုမို၏ ေကာင္မေလးက အရင္ဆုံး အိုမိုကို သူတို ့အတြက္ျပင္ဆင္ထားေသာ ျမက္ေျခာက္မ်ားခင္းထားသည့္အိပ္ယာေပၚသို ့ဆြဲေခၚသြားေလသည္။
မန္ဒင္းဂိုးမ်ိဳးေလး ယက္ကန္ယက္ကန္ႏွင့္ပါသြား၏။
အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ အိုမို ရွက္ရြံ ့ေနဟန္ရွိေသာ္လဲ ေကာင္မေလးကေတာ့ သူတို ့ကို ရွိတယ္လို ့ေတာင္ထင္ေတာ့သည့္ပုံမရွိေခ်။
အိုမိုကို ျမက္ေျခာက္အိပ္ယာေပၚသို ့တြန္းလွဲလိုက္ၿပီး ခါးဝတ္စကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ေလသည္။
မည္းနက္ေနေသာ မန္ဒင္းဂိုးလီးႀကီးက ေတာင္မတ္ျခင္းမရွိေသးတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးမားလွသည္။
တန္ဘိုးရားမွာ သူ ့ကိုယ္သူ အားငယ္လိုေတာင္ျဖစ္သြားမိသည္။
ေကာင္မေလးက သူ ့လီးကိုထိကိုင္လိုက္ေသာအခါ အိုမိုက ပရိတ္သတ္လိုျဖစ္ေနေသာ တန္ဘိုးရားတို ့ဘက္သို ့လွမ္းၾကည့္ေနသည္။
အမ္ေဒါင္းက အားေပးသလိုျပဳံးျပေနသည္ကို ေတြ ့ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလဲ လိုက္ျပဳံးျပလိုက္မိေလသည္။
ငါ့အျပဳံးက ဘယ္လိုပုံစံမ်ိဳးေပါက္သြားသလဲမသိဘူး ဟုေတြးေနမိစဥ္မွာဘဲ မာမာဘာဘာထံမွ စကားသံတစ္ခ်ိဳ ့ထြက္ေပၚလာေလသည္။
"ေကာင္ေလး......ေလၽွာက္ၾကည့္မေနနဲ ့ မ်က္စိမွိတ္ထားလိုက္"
ေဟာင္ဆာစကားႏွင့္ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
အိုမိုလဲ မ်က္စိမွိတ္လိုက္ေလသည္။
ေကာင္မေလးက အိုမို၏ လိင္တံႀကီးကို ဂြင္းထုေပးေနေလရာ လီးတံႀကီးမွာ ေလထိုးသြင္းလိုက္သလို တျဖည္းျဖည္းတင္းလာသည္။
လီးႀကီးကို ပါးစပ္ႏွင့္ ကုံးငုံလိုက္ေတာ့ လီးကမေတာင္တေတာင္ ျဖစ္ေနတာေတာင္ ပါးစပ္ႏွင့္မဆန္ ့ခ်င္သလိုျဖစ္ေနသည္။
မႈတ္ေပးေနရင္းမ်က္စိေရွ ့မွာတင္ လီးႀကီးက ႀကီးသည္ထက္ႀကီးလာတာကို ေတြ ့ျမင္ေနရသည္။
ေကာင္မေလးက သူမကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္မ်ားကို ဖယ္ရွားျပစ္လိုက္ေသာအခါ တန္ဘိုးရား ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္းခုန္ေနမိ၏။
အိုမို၏ေကာင္မေလးမွာ လူေကာင္ေသးေသာ္လဲ ေတာင့္တင္းမႈကအျပစ္ဆိုစရာမရွိေပ။
နို ့ႏွစ္လုံးက တင္းမေနေသာ္လဲ တြဲအိေနျခင္းမ်ိဳးလဲ မဟုတ္။
တင္သားက်စ္က်စ္လုံးလုံးေလးက မည္းတက္ေနသည္။
ဒီေလာက္လီးႀကီးကို ခံနိုင္မည့္ပုံမရွိဟု တန္ဘိုးရားထင္ေနမိသည္။
တန္ဘိုးရားေကာင္မေလး ပီယာက ၾကည့္ေနရင္းမွ စိတ္ပါလာေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလီးကို ခါးဝတ္ေပၚမွ လွမ္းကိုင္လိုက္ေလသည္။
အမွတ္တမဲ့မို ့တန္ဘိုးရားလန္ ့ၿပီးတုန္သြားေတာ့ ပီယာက သေဘာက်သြားဟန္ႏွင့္ တခစ္ခစ္ရယ္ေနၿပီးေနာက္ စပိန္လို ဘာေျပာလိုက္သည္မသိ တဲအတြင္းမွာရွိေသာ
မိန္းမသားေလးေယာက္လုံး ရယ္ေမာၾကေလသည္။
အိုမို၏ ေကာင္မေလးမွာ လီးစုပ္ရင္းတန္းလန္းမွ ရယ္လိုက္မိေသာေၾကာင့္ သီးသလိုပင္ျဖစ္သြားရ၏။
တန္ဘိုးရားခမ်ာ ဘာမွနားမလည္ေသာ္လဲ သူ ့အေၾကာင္းေျပာၿပီးရယ္ေနၾကမွန္းသိေသာေၾကာင့္ ရွက္ရြံ ့ထူပူေနမိေလသည္။
"ေကာင္ေလး......မင္းမ်ိဳးေလး....မင္းက မိန္းမနဲ ့တစ္ခါမွမလိုးေသးဘူးလား"
မာမာဘာဘာက ေဟာင္ဆာစကားႏွင့္ေမးလိုက္သည္။
တန္ဘိုးရားျပန္ေျဖရမည္ကို သိေသာ္လဲ ရွက္ေနမိေသာေၾကာင့္ ဘာမွျပန္မေျဖမိ။
"ဟုတ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ....ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက ဘယ္မိန္းကေလးနဲ ့မွ အိပ္ဖူးေသးတာမဟုတ္ပါဘူး....အခု သူရွက္ေနပါတယ္ခင္ဗ်ာ.....သူမေျပာနဲ ့ အေတြ ့အၾကဳံ
ရွိပါတယ္ဆိုတဲ့ အိုမိုေတာင္ လူအမ်ားႀကီးနဲ ့အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ရွက္ေနမိပါတယ္ခင္ဗ်ာ"
တန္ဘိုးရားရွက္ေနသည္ကိုသိေသာေၾကာင့္ အိုမိုက ၾကားကဝင္ေျဖေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အိုမိုေျပာသည္ကို မာမာဘာဘာက စပိန္လို ဘာသာျပန္ေပးလိုက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးမ်ားက နားလည္မႈရွိစြာ ဆက္လက္စေနာက္ ရယ္ေမာျခင္းမျပဳေတာ့ေပ။
တန္ဘိုးရားေကာင္မေလးက ခါးဝတ္ေပၚမွေန၍ တန္ဘိုးရားလီးကို ပြတ္သပ္ေပးေနေသာေၾကာင့္ မည္မၽွရွက္ရြံ ့ေနသည္ဆိုဦးေတာ့ အေတြ ့အၾကဳံမရွိေသာ လူငယ္ပီပီ မာန္တက္ခ်င္
လာေလသည္။
ပီယာက နားလည္သေဘာေပါက္စြာ တန္ဘိုးရားကို အိုမိုတို ့အတြဲေဘးသို ့ဆြဲေခၚေလသည္။
မာရီယာဆိုေသာ အမ္ေဒါင္း၏ေကာင္မေလးကလဲ အားက်မခံ အမ္ေဒါင္းကို တန္ဘိုးရားတို ့အတြဲေဘးသို ့ ဆြဲေခၚပါေလေတာ့သည္။
ျမင္ေနရေသာျမင္ကြင္းမ်ားေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားျပဳံးလိုက္မိရသည္။
ရြာမွာဆို ထြက္ေျပးေနေသာ ေကာင္မေလးကို လိုက္လံဖမ္းဆီးကာ ဆြဲေခၚရေလရာ....အခုက်ေတာ့ ေကာင္မေလးမ်ားက သူတို ့ကို ဆြဲေခၚေနၾကသည္မဟုတ္ပါလား။
တန္ဘိုးရားက ဟိုဟိုဒီဒီ ေလၽွာက္ၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ ပီယာက မ်က္လုံးကို လက္ႏွင့္အုပ္ျပၿပီး လက္ဟန္ေျခဟန္ႏွင့္ မ်က္စိမွိတ္ထားရန္ေျပာေလသည္။
မ်က္စိမမွိတ္ခင္ အိုမိုဘက္သို ့လွည့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ အိုမို ့ေကာင္မေလးက ေတာင္မတ္ေနေသာ မဆန္ ့မျပဲလီးႀကီးကို အေပၚမွေန၍ သူမေစာက္ပတ္ထဲသို ့ဝင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနသည္ကို ေတြ ့လိုက္ရေလသည္။
ထို ့ေနာက္တြင္ေတာ့ တန္ဘိုးရားမ်က္စိမွိတ္ထားမိလိုက္ေလသည္။
ပီယာက သိပ္မေတာင္ေသးေသာ တန္ဘိုးရား၏လီးကို ပါးစပ္ႏွင့္ ကုံးစုပ္ေပးလိုက္သည္။
ေႏြးေသာအေတြ ့ႏွင့္ စြတ္စိုမႈကိုတန္ဘိုးရား ခံစားမိလိုက္သည္။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တြင္ စုပ္လိုက္ေသာအားေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားေကာ့တက္သြား၏။
ျဖတ္ေတာက္ျခင္းမျပဳရေသးေသာေၾကာင့္ မိန္းကေလးက လက္ခံပါမည္လားဟူေသာ စိုးရိမ္စိတ္တို ့ကြယ္ေပ်ာက္သြားၾကသည္။
အေရျပားကို ဒစ္ျပဳတ္ေအာင္ဆြဲလွန္ၿပီး ဒစ္တစ္ဝိုက္ကို လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ အယက္ခံလိုက္ရခ်ိန္တြင္ ခံစားခ်က္က ေျပာမျပတတ္ေအာင္ေကာင္းလြန္းလွသည္။
လီးစုပ္ေနရင္းမွ လက္တစ္ဖက္က ေဂြဥမ်ားကို ပြတ္နယ္ေပးေနေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားဘယ္လိုမွ မထိန္းနိုင္ေတာ့ေပ။
ၿပီးခ်င္လာေသာေၾကာင့္ လီးကိုသာ သဲႀကီးမဲႀကီးကုန္းစုပ္ေနေသာပီယာကို ဆြဲေမာ့လိုက္မိရသည္။
ပီယာ့ပါးစပ္ထဲမွ လီးကၽြတ္တယ္ဆိုယုံေလးမွာဘဲ သုတ္ရည္မ်ားက အရွိန္ျပင္းစြာပန္းထြက္ကုန္သည္။
ပီယာ၏ မ်က္ႏွာႏွင့္ဆံပင္မ်ားတြင္ လရည္မ်ားႏွင့္ေပပြသြားရသည္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ......ေတာင္းပန္ပါတယ္....ကၽြန္ေတာ္...ကၽြန္ေတာ္...ဘယ္လိုမွ မထိန္းနိုင္ေတာ့လို ့ပါခင္ဗ်ာ..ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ပီယာက ေဟာင္ဆာဘာသာစကားကို နားမလည္ဟု သိထားေသာေၾကာင့္ မာမာဘာဘာကိုၾကည့္ရင္း တန္ဘိုးရားငိုမဲ့မဲ့ႏွင့္ေတာင္းပန္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
သူတို ့ၾကားမွာ မာမာဘာဘာက စကားျပန္လုပ္ေပးတတ္သည္မဟုတ္ပါလား။မာမာဘာဘာက ဘာမွမေျပာဘဲ တန္ဘိုးရားကိုျပဳံးၾကည့္ေနသည္။
"မာမာဘာဘာခင္ဗ်ား....ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္စား ေကာင္မေလးကိုေတာင္းပန္ေပးပါလားခင္ဗ်ာ....ေကာင္မေလးစိတ္ဆိုးသြားမွာကို ကၽြန္ေတာ္မလိုခ်င္လို ့ပါေနာ္"
မာမာဘာဘာထံမွ ဘာသံမွထြက္မလာေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားေနာက္တစ္ႀကိမ္ေျပာလိုက္မိျပန္သည္။
အေတြ ့အၾကဳံမရွိေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးစိတ္ဆိုးသြားမွာကို သူအမွန္တကယ္ေၾကာက္ေနမိ၏။
ကိုယ္တိုင္ေတာင္းပန္စကားေျပာခ်င္ေသာ္လဲ စပိန္ဘာသာစကားမတတ္ေသာေၾကာင့္ မာမာဘာဘာကိုသာ အားကိုးတႀကီးတိုင္တည္ေျပာဆိုေနမိျခင္းျဖစ္ေပသည္။
စပိန္လို ေျပာတတ္ေအာင္သင္မည္ဟုလဲ စိတ္ထဲတြင္ ဆုံးျဖတ္လိုက္မိေလသည္။
"ေကာင္မေလးက စိတ္ဆိုးမွာေတာ့အမွန္ဘဲကြယ့္.....ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ မင္းက လရည္ေတြကို အလဟသတ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္လိုက္တာကိုး....ၾကည့္လိုက္စမ္း..
သူ ့ခမ်ာဘယ္ေလာက္ႏွေမ်ာေနရွာသလဲလို ့"
မာမာဘာဘာ၏စကားေၾကာင့္ အားနာေၾကာက္လန္ ့ကာ မၾကည့္ရဲခဲ့ေသာ ပီယာကို တန္ဘိုးရားၾကည့္လိုက္မိ၏။
မ်က္ႏွာတစ္ဝိုက္တြင္ ေပက်ံလၽွက္ရွိေသာ လရည္မ်ားကို လက္ႏွင့္သပ္ကာ ပါစပ္ထဲသို ့ထည့္ေနသည္ကိုေတြ ့လိုက္ရသည္။
ထို ့ေနာက္ ဆံပင္ေပၚတြင္ တင္ေနေသာ လရည္မ်ားကို ဆံပင္ကိုဆြဲၿပီးစုပ္ယူေနျပန္သည္။
တန္ဘိုးရားနားမလည္ေတာ့ေပ....
သူက ပါးစပ္ထဲတြင္ပန္းထုတ္လိုက္မိမည္စိုးေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးေခါင္းကိုတြန္းကာ အျပင္မွာထုတ္လိုက္ဖို ့ႀကိဳးစားရင္းက ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။
ခုက်ေတာ့ ေကာင္မေလးက သူ ့လရည္ေတြကို လိုက္ယက္ကာမ်ိဳခ်ေနေလသည္။
"ေနာက္ဆိုမွတ္ထားေကာင္ေလး......မင္းလရည္ေတြကို ဘာအေၾကာင္းနဲ ့မွ အလကားအျဖစ္မခံပါနဲ ့.....ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အာသာေျဖတဲ့အေနနဲ ့ ဂြင္းထုတာမ်ိဳး
ေတာင္မလုပ္မိပါေစနဲ ့.....အခုကေတာ့ မင္းရဲ ့ပထမဆုံးအေတြ ့အၾကဳံဆိုေတာ့ ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ....ေနာက္ကိုသာ ငါေျပာတဲ့စကားကို ေမ့မသြားေစနဲ ့....က်န္တဲ့ ေကာင္ေလး
ေတြပါ ငါေျပာတဲ့စကားကိုမွတ္ထားၾကေနာ္....ဒီေနရာက အာဖရိကမဟုတ္ေတာ့ဘူးကြယ့္"
မာမာဘာဘာက ေဟာင္ဆာစကားႏွင့္ေျပာေနရင္းမွ ပီယာဘက္သို ့လွည့္ၿပီး စပိန္လိုေျပာလိုက္ျပန္ေလသည္။
ေကာင္မေလးက ျပဳံးရႊင္ရယ္ေမာကာ စပိန္လိုျပန္ေျပာေနတာကိုေတြ ့ရ၏။
"ပီယာက မင္းကို စိတ္မဆိုးပါဘူးတဲ့ ေနာက္ဆိုရင္ လရည္ကိုအလကားျဖစ္ေအာင္ထပ္မလုပ္ပါနဲ ့လို ့ေျပာတယ္။သူ ့ပါးစပ္ထဲနဲ ့ေစာက္ဖုတ္ထဲကလြဲလို ့ ဘာအေၾကာင္းနဲ ့မွ လရည္ကိုအျပင္မေရာက္ပါေစနဲ ့လို ့ေျပာေနတာ....ေလ်ာ္ေၾကးအေနနဲ ့ ဒီညေတာ့ မင္းကို သူ ့စိတ္တိုင္းက်အသုံးခ်ပစ္မယ္တဲ့.....ေမာတယ္ကြယ္....မင္းတို ့လိုး
ပြဲကို အရသာခံရမလားမွတ္တယ္ ဘာသာျပန္ေပးေနရတာနဲ ့ဘဲ...ေတာ္ၿပီ..သြားအိပ္ေတာ့မယ္ေဟ့"
မာမာဘာဘာက ေျပာေျပာဆိုဆို စိတ္ပ်က္စြာႏွင့္ သူ ့အိပ္ယာရွိေသာ သစ္သားကုတင္ပုေလးဘက္သို ့ထြက္ခြာသြားေလသည္။
တန္ဘိုးရားေၾကာင့္ အရွိန္ပ်က္သြားေသာ အတြဲႏွစ္တြဲလဲ အလုပ္ျပန္စေလေတာ့သည္။
မ်က္စိပိတ္ထားစရာမလိုေသးေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
ပီယာက အခုထိမခၽြတ္ရေသးေသာ သူ၏ ကိုယ္ဝတ္မ်ားကို ခၽြတ္ျပစ္လိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားရင္ခြင္ထဲသို ့လွဲဝင္လာပါသည္။
တန္ဘိုးရားမွာ ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနေသာေကာင္မေလးကို ၾကည့္ရင္း သူ ့ကိုယ္သူ အိပ္မက္မ်ားမက္ေနသလားထင္ေနမိ၏။
ရြာမွာတုန္းက သူစြဲလန္းခဲ့ရဘူးေသာ အိုင္ဘာ ႏွင့္ႏွိုင္းယွဥ္ၾကည့္ေနမိသည္။
ဘာဆိုဘာမွမဆိုင္ဟုပင္ေျပာလို ့ရေလာက္သည္။
အသားအေရာင္....ဆံပင္....လွပေျပျပစ္မႈ .......
အစစအရာရာသာလြန္ေနေသာေၾကာင့္ သူ ့ကိုယ္သူဟုတ္မွဟုတ္ရဲ ့လားလို ့ေတာင္ထင္ေနမိသည္။
ပီယာက တန္ဘိုးရားရင္ခြင္ထဲ လဲေလၽွာင္းရင္း တန္ဘိုးရား၏ လီးကို ေဆာ့ကစားေနျပန္သည္။
တန္ဘိုးရား၏ ရင္ဘတ္ေပၚေခါင္းတင္ထားၿပီး တန္ဘိုးရား၏ နို ့သီးေခါင္းေသးေသးေလးကို လၽွာႏွင့္ေဆာ့ကစားစုပ္ယူလိုက္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားရင္ထဲတြင္ လွိုက္ကနဲေအးတက္သြားရကာ
တစ္မ်ိဳးႀကီးခံစားလိုက္ရ၏။
အမ္ေဒါင္းကိုၾကည့္လိုက္မိေသာအခါ...အမ္ေဒါင္းကအေတြ ့အၾကဳံရွိသူပီပီ အေျခအေနေကာင္းေနေလသည္။
အမ္ေဒါင္းေကာင္မေလးက ေအာက္မွပက္လက္အေနအထားႏွင့္ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုမိုးေပၚေထာင္ေပးထားၿပီး အမ္ေဒါင္းက လက္ႏွစ္ဖက္ကို ျမက္ေျခာက္မ်ားေပၚသို ့ေထာက္ကာ
အားရပါးရလိုးေနေလသည္။
လိုးသံ...ေဆာ္သံ...တဏွာတြန္ၾကဴးသံတို ့က ...ထိန္းမရစြာထြက္ေပၚေနသည္။
အိုမို ့ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိုမိုကေအာက္မွ ပက္လက္အေနအထားအတိုင္းပင္ မေျပာင္းမလဲရွိေနၿပီး ေကာင္မေလးက အေပၚမွတက္ေဆာင့္ေပးေနသည္။
သူတို ့အတြဲကိုၾကည့္ရတာ အေနအထားက ပို၍ရွင္းရွင္းလင္းလင္းရွိေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလဲ အနီးမွ အမ္ေဒါင္းတို ့အတြဲကိုေက်ာ္ၿပီး အိုမိုတို ့ကိုသာၾကည့္ေနမိသည္။
အိုမို ့ေကာင္မေလးစာက္ဖုတ္ထဲသို ့မဆန္ ့မျပဲတိုးကာ ဝင္ထြက္လၽွက္ရွိေသာလီးႀကီးက အဆုံးထိတိုင္ဝင္ေရာက္နိုင္ျခင္းမရွိေပ။
ဒါေတာင္ ဂရာဆီလားဆိုေသာ အိုမို ့ေကာင္မေလး၏မ်က္ႏွာမွာ ရႈံမဲ့လို ့ေန၏။
မွန္မီးအိမ္မ်ား၏ အလင္းေၾကာင့္ လီးႀကီးကေစာက္ဖုတ္ထဲကိုတိုးဝင္သြားလၽွင္ ေစာက္ဖုတ္ေဘးသားမ်ားပါ အထဲသို ့စုပါလိပ္ဝင္သြားတတ္ၿပီး လီးတံႀကီးထြက္လာခ်ိန္တြင္
ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားမ်ားပါ အျပင္သို ့ကၽြံထြက္လာေတာ့မယာင္ႏွင့္ ေတြ ့ျမင္ေနရေသာ တန္ဘိုးရားပင္စိတ္ပါလာရျပန္သည္။
ပီယာကစိတ္တိုင္းက်ေဆာ့ကစားေပးေနေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရား၏လီးမွာလဲျပန္လည္တင္းမတ္လာၿပီျဖစ္သည္။
တကယ္ေတာ့ တန္ဘိုးရား၏လီးမွာ ေသးငယ္လွသည္မဟုတ္ေပ။
မန္ဒင္းဂိုးလီးေလာက္ မရွိေသာ္လဲ လီးသူခိုးဟုဆိုရနိုင္ေလာက္ေအာင္ ေပ်ာ့ေနခ်ိန္တြင္ ေသးငယ္သေယာင္ရွိေသာ္လဲ ေတာင္မတ္လာခ်ိန္တြင္ေတာ့ ႀကီးမားလာပါသည္။
အရွည္ခ်င္းေတာ့ မန္ဒင္းဂိုးမ်ိဳးႏွင့္ မယွဥ္သာေခ်......။
ျမင္ေတြ ့ေနရေသာျမင္ကြင္းႏွင့္ၾကဳံေတြ ့ေနရေသာ အေတြ ့အထိမ်ားေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ စိတ္ႂကြလာမိရသည္။
ပီယာ၏နို ့တစ္ဖက္ကို ကိုင္ၾကည့္ခ်င္လာေသာေၾကာင့္ မရဲတရဲပင္ ကိုင္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
ေကာင္မေလးဘယ္လိုတုန္ ့ျပန္မည္လဲဟု ပူပန္ေနမိေသာ္လဲ အေျခအေနမဆိုးေၾကာင္းသိလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ခပ္ရဲရဲပင္ ေနာက္ထပ္နို ့တစ္ဖက္ကို ဖမ္းဆုပ္လိုက္၏။
သူ ့နို ့ေတြကို ေကာင္မေလးလၽွာႏွင့္ ထိုးစုပ္ကလိေပးေနတုန္းက ခံစားရမႈကို သတိရလိုက္ေသာေၾကာင့္ ပီယာ၏နို ့သီးေခါင္းေလးကိုလၽွာႏွင့္ထိုးကလိၿပီးငုံစုပ္ေပးလိုက္သည္။
ေကာင္မေလးတြန္ ့တက္သြားေသာေၾကာင့္ ဘာျဖစ္တာလဲဟု လန္ ့သြားၿပီးေခါင္းေမာ့ၾကည့္မလို ့လုပ္လိုက္မိသည္။
ပီယာ၏လက္ႏွစ္ဖက္က တန္ဘိုးရား၏ေခါင္းကိုဆြဲထိန္းထားၿပီးမူလေနရာတြင္ပင္ရွိေနေစေလသည္။
ေကာင္မေလးက သူ ့ကိုဆက္လုပ္ေစခ်င္တယ္ဆိုတာကို တန္ဘိုးရားသေဘာေပါက္လိုက္ပါသည္။
နို ့သီးေခါင္းေလးကို အားရပါးရစို ့လိုက္တိုင္း ေကာင္မေလးႏႈတ္ဖ်ားမွ တအင္း..အင္း ႏွင့္ျငည္းျငဴရင္း ေကာ့တက္သြားတတ္သည္မွာ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္လို ့ျဖစ္ေၾကာင္းကို
တန္ဘိုးရားနားလည္လိုက္သည္။
သူ ့ႏႈတ္ခမ္းထူထူကိုသူမ၏ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးက ဖိကပ္လာၿပီးလၽွင္ လၽွာေသာ့ျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းတံခါးကို တိုးဖြင့္လာေသာေၾကာင့္ အလိုက္သင့္ပင္ ပါးစပ္ကိုဟေပးလိုက္မိ၏။
သူ ့ပါးစပ္ထဲကိုတိုးဝင္လာေသာ ခပ္ေႏြးေႏြးလၽွာဖ်ားေလးက သူ ့လၽွာကို ထိုးေမႊလိုက္ ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္ယူလိုက္ႏွင့္ အရသာအသစ္အဆန္းတစ္ခုကိုေပးေနျပန္ေလသည္။
တန္ဘိုးရားလဲ လတ္တေလာေတြ ့ၾကဳံေနရေသာအေတြ ့အၾကဳံအရ ေကာင္မေလးပါးစပ္ထဲသို ့သူ ့လၽွာကိုထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး သူလုပ္တတ္သေလာက္
ုျပန္လည္ျပဳစုေပးေနလိုက္သည္။
ပီယာက ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ သူ ့လီးကိုငုံစုပ္ေပးလိုက္ေသာအခါတြင္ တန္ဘိုးရားမွာပထမအႀကိမ္တုန္းကလိုျဖစ္မည္စိုးေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလး၏ဦးေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္
ဆြဲေမာ့လိုက္ရေလသည္။
ေကာင္မေလးက သေဘာေပါက္သည္ထင္၏။
တန္ဘိုးရားလီးႀကီးကိုဆက္စုပ္မေနေတာ့ဘဲ အိုမို ့ေကာင္မေလးလုပ္သလိုပင္ အေပၚမွတက္ခြလိုက္ေလသည္။
ေစာက္ဖုတ္ထဲသို ့တရစ္ရစ္တိုးဝင္ေနေသာ လီးဆီမွ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားႏွင့္ဒစ္ေခါင္းကိုပြတ္တိုက္သြားေသာအခါျဖစ္ေပၚလာသည့္အရသာေၾကာင့္
တန္ဘိုးရားမွာ အေၾကာမ်ားတစိမ့္စိမ့္ျဖစ္ေအာင္ ထူးျခားေကာင္းမြန္ေသာအရသာကို ခံစားလိုက္ရသည္။
ေစာက္ေခါင္းတြင္းမွ အလိုက္သင့္ထြက္ေနေသာ ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ားေၾကာင့္ အဝင္အထြက္ကေခ်ာေမြ ့ေနေလသည္။
တန္ဘိုးရာက ေအာက္ကေန၍ ေကာ့ကာ ေဆာင့္ေပးေနသျဖင့္ ပီယာအတြက္လဲ အရသာေတြ ့ေနရေလသည္။
ပြတ္တိုက္မႈျပင္းထန္လာသလို လႈပ္ရွားမႈမ်ားကလဲ သြက္လက္ျမန္ဆန္လာၾကသည္။
တန္ဘိုးရားမွာ ေအာက္ကေနၿပီးေကာ့ပင့္ေဆာင့္ေပးေနရျခင္းကိုအားမရသလိုျဖစ္လာမိေသာေၾကာင့္ သူ ့ေပၚတြင္ ကားယားခြကာတက္ေဆာင့္ေနေသာ ပီယာကိုဆြဲလွဲလိုက္ၿပီး
အမ္ေဒါင္းလုပ္ေနသည့္ပုံစံကိုအတုယူကာ အေပၚမွေန၍ စိတ္တိုင္းက်လိုးေဆာင့္ပါေတာ့သည္။
လိုးေဆာင့္ခ်က္ေတြက တေျဖးေျဖးႏွင့္ ျမန္ဆန္ျပင္းထန္လာသည္...။
ခါးကိုအားျပဳၿပီး လီးတစ္ဆုံးဝင္ေအာင္လိုးေဆာင့္လိုက္တိုင္း ပီယာထံမွ နာၾကင္ေအာ္ညည္းသံတစ္ခ်ိဳ ့ေပၚထြက္လာေလသည္။
မာမာဘာဘာေျပာေသာ မန္ဒင္းဂိုးထက္အရည္အခ်င္းပိုသည္ဆိုသည္မွာ ဒီလိုအခ်က္ေတြေၾကာင့္ဆိုတာကိုေတာ့ တန္ဘိုးရားနားလည္နိုင္စြမ္းမရွိေသးေပ။
တန္ဘိုးရား၏ လိုးခ်က္ေတြက ခၽြန္းအုပ္လို ့မရေသာ မုန္ယိုေနေသာဆင္ရိုင္းတစ္ေကာင္လို ျပင္းထန္သြက္လက္လြန္လွ၏။
လီးႀကီးက ထြားႀကိဳင္းေသာလုံးပတ္ႏွင့္ စံခ်ိန္မွီအရွည္ကိုပိုင္ဆိုင္ထားေသာေၾကာင့္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လိုးေဆာင္လိုက္တိုင္း ေကာင္မေလးခမ်ာ အသည္းခိုက္ေအာင္ ကာမေရလွိုင္းေပၚ
တြင္ လြင့္ေမ်ာေနမိရွာေလသည္။
မည္းေျပာင္ထြားႀကိဳင္းလွေသာ လီးႀကီး၏စြမ္းေဆာင္မႈေၾကာင့္ ပီယာမွာအႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာပင္ ခရီးဆုံးၿပီးေျမာက္ျခင္းသို ့ေရာက္ရွိေနရသည္။
တန္ဘိုးရားက ပထမတစ္ႀကိမ္ လီးစုပ္ခံရစဥ္က မထိန္းနိုင္ဘဲ တစ္ခ်ီၿပီးေျမာက္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ဒုတိယအခ်ီတြင္ တက္ကုန္ဖြင့္ လိုးေဆာ္လၽွက္ရွိတာေတာင္ ခရီးဆုံးသို ့မေရာက္နိုင္
ေသးဘဲရွိေန၏။
ပီယာမွာ ေမာဟိုက္လြန္းလွေသာေၾကာင့္အသံယဲ့ယဲ့ေလာက္ပင္ထြက္နိုင္ရွာသည္။
ေစာက္ဖုတ္တြင္းမွ စီးက်ေနသာေစာက္ရည္မ်ားက မ်က္ေျခာက္အိပ္ယာေပၚတြင္ ရႊဲရႊဲစိုေနေလၿပီ။
တန္ဘိုးရားၿပီးခ်င္လာေသာေၾကာင့္ အဆုံးသတ္လိုးေဆာင့္မႈကို အားအင္အျပည့္ႏွင့္ လိုးလိုက္သည္။
ေကာ့ကန္တက္လာေသာ ပီယာ၏ကိုယ္လုံးေလးကို သူ ့ခႏၲာကိုယ္ႏွင့္ဖိထားျပားကပ္ေစလိုက္ၿပီး သုတ္ရည္မ်ားကို ေစာက္ေခါင္းသို ့ပန္းထုတ္ျပစ္လိုက္ေလသည္။
သာအိမ္ဝသို ့တိုင္ ပူေႏြစြာတိုးဝင္လာေသာ လရည္မ်ားက မ်ားျပားလြန္းလွေသာေၾကာင့္ ေစာက္ေခါင္းေပါက္မွေန၍ တခ်ိဳ ့တဝက္ျပန္လည္စီးက်သြားေလသည္။
တန္ဘိုးရား၏လီးတံႀကီးကို ျပန္လည္ဆြဲထုတ္လိုက္ေသာအခါ ႁဗြတ္ကနဲျမည္သံႏွင့္အတူ ေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္ ေရာေနသာ လရည္မ်ားေစာက္ေခါင္းေပါက္ဝမွ ထပ္မံစီးက်လာျပန္ေလသည္။
ပီယာက တန္ဘိုးရားကို လြတ္ထြက္သြားမွာစိုးသည့္အလား တင္းၾကပ္စြာဖက္တြယ္ထား၏။
ညႇို ့ယူနိုင္စြမ္းေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားက တန္ဘိုးရားကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္။
လီးအရသာကို ဘာဆိုတာေကာင္းေကာင္းသိလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ပီယာေက်နပ္ေနမိျခင္းျဖစ္သည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အလိုးခံဘူးခဲ့ေသာ္လဲ ဒီတစ္ခါေလာက္ ကာမအရသာျပည့္ဝမႈမ်ိဳးခံစားခဲ့ဖူးျခင္းမရွိေသာေၾကာင့္ စိတ္ေၾကနပ္မႈကိုရရွိေနသည္။
တန္ဘိုရားကို ဝယ္ယူေပးခဲ့ေသာ အရွင္သခင္ ဒြန္ေဆးဆားကိုလဲ စိတ္ထဲမွ ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။
ဒြန္ေဆးဆားအတြက္ မ်ိဳးေကာင္းေလးမ်ားေမြးေပးနိုုင္ေတာ့မည္မို ့သူမကိုယ္သူမလဲ ဂုဏ္ယူေနမိသည္။
တန္ဘိုးရားမွာလဲ အႏွစ္ႏွစ္အလလက သူေမၽွာ္လင့္စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ရေသာ ကာမဆက္ဆံမႈကို လက္ေတြ ့က်က်လုပ္ေဆာင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ ေက်နပ္ေနမိပါသည္။
မိန္းမတစ္ေယာက္ကို လက္ေတြ ့လိုးလိုက္ရေသာေၾကာင့္ သူ ့ကိုယ္သူ ေယာက္က်ားႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီဟု စိတ္တိုင္းက်ေနမိျခင္းကလဲ ေကာင္းမြန္ေသာအရသာရွိသည့္
ပီတိတစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။
ဟိုအရင္က ျဖစ္ခဲ့ဘူးေသာသိမ္ငယ္စိတ္တို ့သည္လဲ ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္ေရာက္လို ့ေရာက္မွန္းမသိေအာင္ ေပ်ာက္ဆုံးကုန္ၾကၿပီျဖစ္၏။
အေရျပားျဖတ္ေတာက္ျခင္းမျပဳခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးမ်ားက လက္မခံမည္ကိုလဲ စိုးရြံ ့စရာမလိုေတာ့မွန္း တန္ဘိုးရားေကာင္းေကာင္းႀကီးသိလိုက္ၿပီျဖစ္သည္။
ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ သူ၏စြမ္းေဆာင္ရည္က်ဆင္းမသြားေၾကာင္းကိုလဲ သူလိုးခဲ့ရေသာ ပီယာ၏မ်က္ဝန္းမ်ားက သက္ေသခံလၽွက္ရွိၾကသည္။
ကၽြန္အျဖစ္လိုက္ပါလာရသည္မွာ ရြာတြင္ဘုရင္လုပ္ရတာထက္ေကာင္းသည္ဟုလဲ တန္ဘိုးရားမွတ္ထင္လိုက္မိပါသည္။
ရြာတြင္ အလွဆုံးဆိုေသာ ေကာင္မေလးက သူတို ့သုံးေယာက္ေတြ ့ဆုံဆက္ဆံရသည့္ ေကာင္မေလးမ်ားထဲတြင္ ႐ုပ္အဆိုးဆုံးျဖစ္သည္ဟု သူယူဆမိေသာ အမ္ေဒါင္း၏ ေကာင္မေလးထက္ပင္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ေနာက္က်လၽွက္ရွိသည္ဆိုတာ သူ ့အတြက္ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ ့ပင္မဟုတ္ပါေလာ။
ထိုညသည္ တန္ဘိုးရားအတြက္ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ရာႏွင့္ အံၾသဖြယ္ရာအတိပင္ျဖစ္ေန၏။
အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ အားအင္ကုန္ခန္းသည္အထိလိုးျပစ္လိုက္မိသည္။
မီးေတာက္အလားလႈပ္ရွားတက္ႂကြေနသာ သူ ့ရဲ ့ေသြးသားေတြ မီးစာကုန္သြားေတာ့မွ တန္ဘိုးရားရပ္ေတာ့သည္။
အမ္ေဒါင္းႏွင့္အိုမိုတို ့ကေတာ့ သူ ့အရင္တိုက္ပြဲက်သြားၾကေလသည္။
မာမာဘာဘာေျပာေသာ ေဟာင္ဆာမင္းမ်ိဳး၏ သာလြန္မႈဆိုသည္မွာ ဒါမ်ားလားလို ့ေတာ့ တန္ဘိုးရား ခပ္ေရးေရးေတြးလိုက္မိပါေသးသည္။
သို ့ေသာ္အားအင္ကုန္ခမ္း ေမာပန္းသြားၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲတန္ဘိုးရား အိပ္ေပ်ာ္သြားေလေတာ့သည္။
သူ ့ဘဝတစ္သက္တာအတြက္ေတာ့ ထိုညကို ေမ့ေဖ်ာက္နိုင္စြမ္းရွိမည္မဟုတ္ေတာ့ပါေခ်။
အခန္း(၈)
က်ဴးဘားကၽြန္းေပၚတြင္ေနထိုင္သူမ်ားသည္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေသခဲဆိုသည့္မူကိုလက္ကိုင္ထားသူမ်ားပီပီ လက္ရွိဘဝတြင္စည္းစိမ္ခံေပ်ာ္ပါးေနဖို ့သာအဓိက
ထားၿပီး အနာဂတ္အတြက္ မေတြးေတာခ်င္ၾကေပ။
အဂၤလန္နိုင္ငံမွစတင္ေပၚထြန္းလာခဲ့ၿပီး ယန္းကီးမ်ားေနထိုင္ေသာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ေျမာက္ပိုင္းကို ေက်ာ္လြန္ကာ က်ဴးဘားသို ့တိုင္ေရာက္ရွိလာေသာ ဘာသာေရးအယူသည္း
မႈက က်ဴးဘားကၽြန္းေပၚရွိစပိန္ႏြယ္ဝင္မ်ားအတြက္ ျပႆနာတစ္ခုလိုျဖစ္လာခဲ့သည္။
ဘာသာေရးအယူသည္းမႈ၏ေနာက္တြင္ကပ္ပါလာေသာ သနားၾကင္နာမႈဆိုေသာ အတားအဆီးေၾကာင့္ ကၽြန္စနစ္ကြယ္ေပ်ာက္ရေတာ့မည္ေလာဟူသည့္ ေမးခြန္းက က်ဴဘားအတြက္
ႀကီးမားလွေသာ ေသာကပင္တည္း။
က်ဴးဘား၏ အဓိကစီးပြားေရးေသာ့ခ်က္မွာ ကၽြန္မ်ားအေပၚတြင္ အမွီသဟဲျပဳေနရသည္ဟုဆိုေပမည္။
ကၽြန္ေတြသာမရွိေတာ့လၽွင္ က်ဴးဘားမွႀကံခင္းႀကီးမ်ားကို ဘယ္လိုေစာင့္ေရွာက္ရမည္မွန္းမႀကံတတ္ၾကေတာ့....။
ကၽြဲႏြားေတြေမြးျမဴထိန္းေက်ာင္းေပးမည့္သူမ်ားလိုအပ္လာေတာ့မည္။
ေဆးရြက္ႀကီးပင္ေတြစိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္မႈတြင္လဲ အခက္ေတြ ့လာနိုင္ေသးသည္။
ရမ္အရက္ခ်က္လုပ္ရန္လုပ္သားမ်ား ဘယ္ကရမည္နည္း။
သည္ေတာ့ ကၽြန္လမ္းေၾကာင္းသာပိတ္သြားလၽွင္ က်ဴးဘားကၽြန္းႀကီးတစ္ခုလုံး ခ်ဳံႏြယ္ပိတ္ေပါင္းမ်ားႏွင့္ထူထပ္သြားေတာ့မေယာင္ သူတို ့ထင္ေနၾကသည္။
ဤကား က်ဴးဘား၏ ေသာကပင္ျဖစ္ေလသည္။
ထိုစဥ္ကာလအတြင္းတြင္ အာဖရိကမွဆိုက္ကပ္လာေသာ ကၽြန္သေဘၤာမ်ားတြင္ပါလာေသာ ကၽြန္မ်ား၏တန္ဖိုးက အဆမတန္ခုန္တက္သြားေလသည္။
မတန္တဆတန္ဖိုးႏွင့္ ဝယ္ယူၾကရသည္။
ဤတြင္ အမ်ားက ဒြန္ေဆးဆားမြန္တာဘို ဟူေသာအဖိုးႀကီးကို ဂ႐ုျပဳၾကရေလၿပီ။
ဆရာတင္ၾက...အႀကံေတာင္းၾကရေလၿပီ။
တစ္ခုခုလုပ္သင့္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အခ်င္းခ်င္းတီးတိုးေျပာဆိုေနၾကေလသည္။
ထိုအခါ ဒြန္ေဆးဆားက က်ဴးဘားကၽြန္းေပၚရွိအႀကီးဆုံးေသာစိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမ်ားကို သူ၏ "ဖင္ကာမြန္တာဘို"ဟုအမည္ေပးထားေသာ အေဆာက္အအုံၿခံဝင္းသို ့ဖိတ္ေခၚ၍
တိုင္ပင္စည္းေဝးျခင္းျပဳေလသည္။
ဒြန္ေဆးဆားစကားေျပာမည္ဆိုေသာသတင္းေၾကာင့္ က်ဴးဘားျပည္သူမ်ားအမ်ားအျပားလာေရာက္နားေထာင္ၾကသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္မ်ားကို လိုအပ္သည္ထက္ပိုမဝယ္ေတာ့ရန္ တိုက္တြန္းခ်က္တစ္ရပ္ကလဲေပၚထြက္လာခဲ့ျပန္သည္။
ေစ်းႏႈန္းႀကီးမားလာမႈက ကၽြန္အေရာင္းအဝယ္ေစ်းကြက္ကို အဟန္ ့အတားျပဳေစနိုင္သည္ဟု ယူဆလာေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေလသည္။
ဒြန္ေဆးဆားက ထိုမူကိုသေဘာမတူေၾကာင္းေျပာသည္။
ကၽြန္မ်ားသည္ တေန ့တြင္အိုမင္းလာၾကမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လိုအပ္သေလာက္သာဝယ္၍ သိမ္းထားမည္ဆိုေသာမူမွာမွားသည္။
ကၽြန္မ်ားသည္ သက္ရွိျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဝိုင္အရက္မ်ားလို ႏွစ္ရွည္လမ်ားသိုေလွာင္ထားလို ့မျဖစ္နိုင္ေပ။
ဒြန္ေဆးဆားက စနစ္တစခုက်င့္သုံးရန္တင္ျပလာသည္။
အားလုံးလိုက္နာက်င့္သုံးရန္ေမၽွာ္လင့္ေၾကာင္းလဲ တိုက္တြန္းေျပာဆိုေလသည္။
က်ဴးဘားကၽြန္းေပၚသို ့စပိန္တို ့စတင္အေျခခ်စဥ္က ႏြားဆိုတာလဲမရွိ၊ျမင္းဆိုတာလဲမရွိ ေပ။
ထိုအခါ လူသားေတြက မရွိမျဖစ္အသုံးလိုေသာ ကၽြဲ၊ႏြား၊ျမင္း စသည့္တရိစၧာန္မ်ားကို စပိန္ျပည္မွ ဝယ္ယူတင္သြင္းၾကရေတာ့သည္။
အခုေရာ စပိန္ျပည္က ဝယ္ယူရပါေသးသလား။
မဝယ္ရေတာ့ေခ်။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ က်ဴးဘားကၽြန္းေပၚတြင္ပင္ လိုအပ္ေသာ ကၽြဲ၊ႏြား တရိစၧာန္မ်ားကို မ်ိဳးပြားယူနိုင္ခဲ့ၿပီမဟုတ္ေလာ။
ဒြန္ေဆးဆားက သူ ့သေဘာထားေတြကိုတင္ျပၿပီးေနာက္ ေဆးျပင္းလိပ္တစ္လိပ္ကို အရသာခံဖြာရွိုက္ရင္း ေမးခြန္းတစ္ခုထုတ္လိုက္သည္။
"ကၽြန္ေတြကေရာ တရိစၧာန္ေတြနဲ ့ ဘာမ်ားကြာခ်ားမႈရွိၾကလို ့လဲလူႀကီးမင္းတို ့.....သူတို ့ကိုတရိစၧာန္ေတြပြားမ်ားလာေအာင္လုပ္ခဲ့ၾကသလို လုပ္လို ့မရနိုင္ေပဘူးလား"
ဒြန္ေဆးဆားေမးခြန္းကို ဘယ္သူမွ ျငင္းခ်က္မထုတ္နိုင္ၾက။
ထိုအခါ ဒြန္ေဆးဆားက သူ ့အစီအစဥ္ကိုဆက္လက္တင္ျပျပန္ေလသည္။
ကၽြဲ၊ႏြားမ်ားေတာင္ ျပန္ ့ပြားေအာင္လုပ္နိုင္ခဲ့ၾကေသးလၽွင္ ကၽြန္ေတြကိုဘာေၾကာင့္မလုပ္နိုင္ရမည္နည္း။
ထို ့ေၾကာင့္ ယကၡဳပင္ စတင္ၾကပါစို ့....။
ေနာင္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ဆိုလၽွင္ က်ဴးဘားအတြက္လိုအပ္သေလာက္ အလိုရွိေသာကၽြန္ေတြကို ရနိုင္ၿပီမဟုတ္ပါလား။
ဒြန္ေဆးဆားက သူ ့ရည္မွန္းခ်က္ကို တင္ျပရင္း အားလုံးကိုအကဲခတ္ၾကည့္လိုက္သည္။
ဒြန္ေဆးဆားစကားေၾကာင့္ အားလုံးလႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္ေနၾက၏။
သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ အမည္းမကို ကိုယ္လုပ္ေတာ္အျဖစ္မထားဘူးေၾကာင္း ဒြန္ေဆးဆားက ဆက္ေျပာေနသည္။
သူ ့အယူအဆက အျဖဴအမည္းေသြးေရာမႈကို အလိုမရွိေပ။
အမည္းသက္သက္ကိုသာလၽွင္ကၽြန္အျဖစ္ခိုင္းသင့္သည္ဟု သူယူဆေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
ဒြန္ေဆးဆား၏အစီအစဥ္ကို အားလုံးကသေဘာတူလိုက္ၾကသည္။
ဒြန္ေဆးဆားက အေစာႀကီးကထဲက သည္အေရးမ်ားကို ႀကိဳတင္ေတြးျမင္ထားၿပီးသား၊စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ထားၿပီးသားျဖစ္ေလသည္။
ထို ့ေၾကာင့္လဲ တန္ဘိုးရား၊အိုမို၊အမ္ေဒါင္းႏွင့္ အျခားေသာကၽြန္တစ္ခ်ိဳ ့အား သားေဖာက္ရန္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ဝယ္ယူထားခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
ထို ့အျပင္...
ပီယာ၊မာရီယာ၊ဂရာဆီလားႏွင့္ အျခားေသြးသန္ ့ၿပီးငယ္ရြယ္ေသာ နီဂရိုးမေလးေတြကို ပိုးေမြးသလို ေကာင္းမြန္စြာ ေမြးျမဴထာခဲ့ေပသည္။
မာမာဘာဘာလို ဝါရင့္အေတြ ့အၾကဳံရင့္က်က္ေသာ ကၽြန္မမ်ိဳးကိုလဲ အေစာင့္အေရွာက္အျဖစ္ခန္ ့ထားကာ မ်ိဳးေစ့ေကာင္းတို ့ကို ေျမေကာင္းတြင္စိုက္ပ်ိဳးသလိုပင္ ဂ႐ုစိုက္ေစာင့္ေရွာက္
ခိုင္းထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
မာမာဘာဘာလို အေတြ ့အၾကဳံရင့္က်က္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ကၽြန္မမ်ိဳးက အာဖရိကသားေတြ၏အေၾကာင္းကိုေကာင္းေကာင္းနားလည္ေပသည္။
ထို ့ေၾကာင့္မာမာဘာဘာကို ေစာင့္ေရွာက္ခိုင္းျခင္းသည္ ဒြန္ေဆးဆား၏အျမင္က်ယ္မႈပင္တည္း။
မာမာဘာဘာႏွင့္ေနထိုင္ရစဥ္အတြင္းတြင္ ေကာင္မေလးမ်ားက ေဟာင္ဆာစကားကိုနားမလည္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရား၊အိုမိုႏွင့္ အမ္ေဒါင္းတို ့မွာ စပိန္ဘာသာ
စကားကို ေလ့လာသင္ယူ က်က္မွတ္ၾကရေလသည္။
ေန ့ဘက္ႀကံခင္းမ်ားရွိရာသို ့သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ၾကရင္း အခြင့္အေရးရရင္ ရသလို ႀကံခင္းထဲမွာပင္ အခ်စ္စခန္းဖြင့္ၾကေသးသည္။
ညဘက္ တဲကိုျပန္ေရာက္ေတာ့လဲ ေသာက္လို ့မေျပဆားငန္ရည္ႏွင့္ ေတြ ့ၾကဳံၾကရျပန္ေလသည္။
သူတို ့အတြက္ အစစအရာရာ အဆင္ေျပလို ့ေနသည္။
တစ္မနက္ အလုပ္ရွိရာႀကံခင္းသို ့သြားရန္ျပင္ဆင္ေနစဥ္တြင္ မာမာဘာဘာေရာက္လာၿပီး တန္ဘိုးရားကိုေနခဲ့ေစသည္။
အျခားသူမ်ားတဲမွထြက္ခြါသြားေသာအခါ မာမာဘာဘာက တန္ဘိုးရားကိုေခၚေဆာင္၍ ေရခ်ိဳးေစေလသည္။
ေရာက္ခါစက မသုံးတတ္ခဲ့ေသာ ေရဘုံပိုင္ေခါင္း၏ေမာင္းတံကိုဖိႏွိပ္လိုက္ရင္း ေအာက္ခံသစ္သားစည္အတြင္းသို ့ေရျဖည့္လိုက္သည္။
လူျဖဴေတြကို တန္ဘိုးရားအံၾသမိပါသည္။
ကုန္းေျပာင္ေျပာင္တြင္ ေမာင္းတံကိုဆြဲဖိလိုက္ယုံျဖင့္ မကုန္ခန္းနိုင္ေသာေရမ်ားထြက္လာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ထားသည္ မေတြးတတ္နိုင္ေအာင္ပင္။
ေရခ်ိဳးသန္ ့စင္ၿပီးသြားေသာအခါ မာမာဘာဘာက သူ ့အတြက္ေရတစည္ဆြဲဖိခိုင္းေသာေၾကာင့္ လုပ္ေပးလိုက္သည္။
ေရခ်ိဳးေနေသာမာမာဘာဘာ၏ကိုယ္လုံးကိုဘာရယ္မဟုတ္ ေငးၾကည့္ေနမိလိုက္သည္။
အနည္းငယ္ဝဖိုင့္ေသာကိုယ္လုံးႏွင့္ ႀကီးမားေသာနို ့ႀကီးႏွစ္လုံးက ေရခပ္ခ်ိဳးလိုက္တိုင္း တလႈပ္လႈပ္ရွိေနၾကသည္။
ကားလြန္းၿပီး အေနာက္သို ့ေကာက္တက္ေနေသာ အာဖရိကန္တင္သားႀကီးမ်ားက လိုအပ္သည္ထက္ အနည္းငယ္ပိုမ်ားႀကီးေနသလားဟု တန္ဘိုးရားထင္မိသည္။
အသားေရာင္ကေတာ့ နီဂရိုးမႀကီးပီပီမည္းထြက္ေနေလသည္။
ၾကည့္ေနမိေသာ္လဲ တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ ညစ္ညမ္းမႈမပါပါ။
မ်က္စိေရွ ့ေရာက္ေနေသာေၾကာင့္သာ ၾကည့္ေနလိုက္မိျခင္းျဖစ္၏။
သူ ့ကို ႀကံခင္းထဲသို ့အလုပ္မဆင္းခိုင္းဘဲ ဘာေၾကာင့္ေခၚထားတယ္ဆိုတာကိုသာ သိခ်င္ေနပါသည္။
မာမာဘာဘာေရခ်ိဳးၿပီးသြား၍ တဲသို ့ျပန္ေသာလမ္းတြင္ေတာ့ တန္ဘိုးရားမွာ သူ၏သိလိုစိတ္ကို ဆက္လက္မေအာင့္အီးနိုင္ေတာ့ဘဲ ေမးလိုက္မိေတာ့သည္။
"မာမာဘာဘာခင္ဗ်ား.....ကၽြန္ေတာ့္ကိုဘာျဖစ္လို ့အလုပ္မသြားခိုင္းဘဲ ေခၚထားရတာလဲဆိုတာ ေျပာျပပါလားခင္ဗ်ာ"
သူ ့ေမးခြန္းေၾကာင့္မာမာဘာဘာသေဘာက်ရယ္ေမာလိုက္ပါသည္။
"ေကာင္ေလး......သိခ်င္ေနတယ္ေပါ့....ေအးေလမၾကာခင္မင္းလက္ေတြ ့သိလာရမွာပါ....ဒါေပမယ့္ မင္းကသိခ်င္တယ္ဆိုေတာ့လဲေျပာျပရမွာေပါ့.....မင္းကို
သင္ေပးစရာေတြရွိေနလို ့ပါ....ဘာေတြသင္ေပးဦးမွာလဲလို ့ မင္းသိခ်င္သြားျပန္ၿပီမဟုတ္လား......မိန္းမတစ္ေယာက္အေပၚမွာအေကာင္းဆုံးေသာ ျဖည့္ဆည္းေပးမႈေတြနဲ ့ ကၽြမ္းက်င္
မႈရွိေအာင္သင္ၾကားေပးမလို ့ေပါ့ကြယ္"
သိပ္နားမလည္ေသာ္လဲ တန္ဘိုးရားက ထပ္မံေမးျမန္းျခင္းမျပဳေတာ့ဘဲ မာမာဘာဘာေနာက္မွေန၍ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။
သိပ္မၾကာခင္လက္ေတြ ့သိရမည္ဟု ေျပာသြားသည္မဟုတ္ပါလား။
တဲအတြင္းသို ့ျပန္ေရာက္ေသာအခါ မာမာဘာဘာက သူ ့ကိုယ္ေပၚမွာရွိေသာ အဝတ္မ်ားကို ခၽြတ္ခ်ျပစ္လိုက္သည္။
ေရခ်ိဳးစဥ္အေပၚပိုင္းဗလာက်င္းလၽွက္ေတြ ့ျမင္ခဲ့ရစဥ္က စိတ္ထဲတြင္ဘယ္လိုမွမေနေသာ္လဲ အခုလို ဝတ္လစ္စလစ္ျဖင့္ေတြ ့ျမင္လိုက္ရေသာခါတြင္ တန္ဘိုးရား၏စိတ္ထဲတြင္
တဏွာစိတ္ေတြက ေနရာယူဝင္ေရာက္လာေတာ့သည္။
ဖြံ ့ထြားကားစြင့္ေသာတင္သားစိုင္ႀကီးမ်ားက ေက်ာက္ေက်ာတုံးႀကီးမ်ားအလား တတုန္တုန္ႏွင့္ ၾကည့္လို ့ေကာင္းလွသည္။
မာမာဘာဘာက တဲအတြင္းရွိ တစ္ခုထဲေသာ သစ္သားကုတင္ပုေလးဆီသို ့ေလၽွာက္လွမ္းသြားၿပီး ပက္လက္လွဲအိပ္ကာ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကိုေထာင္လိုက္၏။
အသားစိုင္မ်ားၾကားတြင္နစ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးက ငြားငြားစြင့္စြင့္ ေပၚထြက္လာသည္။
မာမာဘာဘာက သူ ့ကိုဘာေတြသင္ၾကားေပးေတာ့မယ္ဆိုတာကို တန္ဘိုးရားသေဘာေပါက္နားလည္လိုက္မိသည္။
အေမလို၊အေဒၚလို သေဘာထားမိသူ မိန္းမႀကီးကို ကိုယ္လုံးတီးႏွင့္ေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္ သူ ့စိတ္ေတြ ဗေလာင္ဆူလႈပ္ခတ္သြားရသည္မွာ မွန္ေသာ္လဲ ထိုအမ်ိဳးသမီးႀကီးႏွင့္ ကာမစပ္ယွက္ရန္ကိုေတာ့ တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနမိျပန္သည္။
"မင္းမ်ိဳးေလး.....ဒီနားလာေလကြယ္.....ကာမစပ္ယွက္တဲ့ေနရာမွာ မင္းရဲ ့သန္မာအားေကာင္းမႈေတြကို ပီယာေျပာျပထားလို ့ မာမာဘာဘာ သိၿပီးပါၿပီ....မင္းက အလားအလာေကာင္းတဲ့ နသိုးေလးဆိုေတာ့ မိန္းမေတြနဲ ့စပ္ယွက္တဲ့အခါမွာ အခုထက္ပိုေကာင္းေအာင္လုပ္တတ္ဖို ့ မာမာဘာဘာလို အဖြားႀကီးဆီသင္ယူလိုက္စမ္းပါကြယ္...
ဘာလဲ မာမာဘာဘာက အသက္ႀကီးေနလို ့ မင္းက မလိုးခ်င္တာလား"
မာမာဘာဘာ၏စကားေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမ်က္ႏွာပူသြားမိသည္။
ဒီလို အသက္ႀကီးႀကီး ဝဖိုင့္ဖိုင့္ မိန္းမႀကီးကို လိုးရန္ ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္ကူးထဲမွာေတာင္ရွိခဲ့ဘူးသည္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ အခက္ေတြ ့ေနမိ၏။
မာမာဘာဘာ၏အေတြ ့အၾကဳံႏွင့္သင္ၾကားေပးမႈကိုလဲ သိခ်င္ေနမိသည္။
သူ ့စိတ္ေတြ ေဝခြဲမရျဖစ္ေနမိေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ ေခါင္းကိုခပ္ေလးေလးပင္ခါယမ္းလိုက္မိရသည္။
အနားသို ့ေရာက္လာသင့္ေသာအခ်ိန္ထက္ေက်ာ္လြန္သည့္တိုင္ေအာင္ တန္ဘိုးရားေရာက္မလာေသာေၾကာင့္ မာမာဘာဘာက လွဲအိပ္ေနရာမွ ထလာၿပီး တန္ဘိုးရားကိုၾကည့္လိုက္
ေသာအခါ တန္ဘိုးရား၏ျဖစ္ေနပုံကိုေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္ အေတြ ့အၾကဳံရင့္က်က္သူပီပီ သေဘာေပါက္နားလည္သြားသည္။
"လာစမ္းပါေကာင္ေလးရဲ ့......မင္းအဝတ္ေတြခၽြတ္ထားခဲ့ၿပီး ကုတင္ေပၚကိုလာခဲ့စမ္းပါ....မာမာဘာဘာရဲ ့ကၽြမ္းက်င္မႈေတြက မင္းကိုေကာင္းမြန္ေစမွာပါ"
မာမာဘာဘာ၏ ေနာက္တစ္ေခါက္ေခၚဆိုမႈမွာေတာ့ တန္ဘိုးရားတစ္ေယာက္ စိတ္ညႇို ့ခံလိုက္ရသူတစ္ေယာက္လို အဝတ္အစားမ်ားကိုခၽြတ္ခ်ျပစ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ပုေလးရွိရာသို ့
ေလၽွာက္သြားလိုက္မိပါေတာ့သည္။
ကုတင္အနီးသို ့ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာဘဲ မာမာဘာဘာက တန္ဘိုးရား၏လီးကိုလွမ္းကိုင္ဆြဲေခၚလိုက္ၿပီး ေဂြးဥႏွစ္လုံးကို လက္ျဖင့္ ပြတ္ညႇစ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ အေၾကာမ်ားတဖ်င္းဖ်င္း
ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ခံစားလိုက္ရၿပီး တန္ဘိုးရား၏လီးႀကီးသို ့ေသြးမ်ားတိုးဝင္လာကာ ေတာင္မတ္သြားရေလသည္။
အဖြားႀကီးက လီးကိုေဆာ့ကစားေပးလိုက္၊ဂြင္းထုေပးလိုက္ လုပ္ေနေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရား၏လီးႀကီးက အစြမ္းကုန္ ေတာင္မတ္လာေတာ့၏။
ဒစ္ေခါင္းပတ္ပတ္လည္ကို လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ရစ္ဝိုက္ကာ အယက္ခံလိုက္ရျပန္ေသာအခါ ခံစားရမႈက တန္ဘိုးရားအေနႏွင့္ ေျပာမျပတတ္ေလာက္ေအာင္ေကာင္းမြန္သြားမိရျပန္သည္။
အခုအခ်ိန္အထိ ကုတင္ေဘးတြင္ရပ္လၽွက္သာရွိေသးေသာ တန္ဘိုးရားကို မာမာဘာဘာက ခုတင္ေပၚသို ့တက္ကာ ပက္လက္အိပ္ေစလိုက္သည္။
ပက္လက္ျဖစ္သြားေသာတန္ဘိုးရားကို ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္အားရင္ဘတ္သို ့ထိလုသည့္တိုင္ေအာင္ဆြဲမေစလိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ တန္ဘိုးရား၏လီးတံႀကီးကို ဂြင္းထုေပးကာ အေပၚသို ့
ႂကြတက္လၽွက္ရွိေသာ ေဂြးဥႏွစ္လုံးကို ပါးစပ္ထဲသို ့ဝင္သြားသည့္တိုင္ေအာင္ ကုန္းစုပ္ေပးလိုက္ေလသည္။
ဥမ်ားဆီမွ နာသလိုလို ေအာင့္သလိုလိုအရသာႏွင့္ ဂြင္းထုေပးေနေသာေၾကာင့္ လိင္တံဆီမွအရသာတို ့ေပါင္းဆုံသြားၿပီး တန္ဘိုးရား၏ဖင္မည္းႀကီးမွာေျမာက္တက္သြားရျပန္ေလသည္။
ဥမ်ားကိုစုပ္လိုက္ယက္လိုက္ႏွင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ေပးၿပီးေသာအခါ မာမာဘာဘာ၏လၽွာဖ်ားေလးက ဖင္ေပါက္ဝႏွင့္ ေဂြးဥတို ့ၾကားတြင္ရွိေသာ အသားႏုေလးကို တို ့ထိကာယက္ေပးေန
ျပန္သည္။
တစ္စထက္တစ္စ လၽွာဖ်ားက စအိုေပါက္ဝဖက္သို ့ေရာက္လာၿပီး ဖင္ေပါက္ဝ၏ ေဘးပတ္လည္ကို ရက္ေပးေနျပန္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားတစ္ေယာက္ အသည္းလွိုက္ေအာင္ခံစားေနမိ
ရသည္။
လၽွာဦးခၽြန္ေလးက ဖင္ေပါက္ေလးထဲကို မထိတထိ တိုးဝင္လာတတ္ေသာအခါမ်ိဳးတြင္ တန္ဘိုးရားမွာ မာမာဘာဘာ၏ဆံပင္မ်ားကို ဆြဲကိုင္မိရေလာက္ေအာင္ခံစားရေလသည္။
ဖင္ေပါက္ဝကို အရက္ခံ၊လၽွာဖ်ားႏွင့္ အထိုးခံေနရစဥ္ လိင္တံႀကီးကိုပါဂြင္းထုေပးေနေသာေၾကာင့္ လၽွင္ျမန္စြာဘဲ တန္ဘိုးရားၿပီးခ်င္လာေလသည္။
လရည္ကို အလဟသတ္အျဖစ္မခံရဟု ေျပာထားေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားထံမွ ခြင့္ေတာင္းသံေပၚထြက္လာသည္။
"မာမာဘာဘာခင္ဗ်ား.....အား....ရွီး....ေကာင္းလြန္းလို ့တန္ဘိုးရားပီးခ်င္ေနပါၿပီ.....အီး.....ရွီး"
တန္ဘိုးရား၏ေျပာဆိုမႈေၾကာင့္ မာမာဘာဘာက ဖင္ေပါက္ကိုကလိေနရာမွခြါလိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားလီးႀကီးကို အာေခါင္သို ့ထိုးသည့္တိုင္ေအာင္ ငုံစုပ္လိုက္သည္။
ပါးစပ္၏စုပ္အားႏွင့္ အာေခါင္အတြင္းသားႏုႏုႏွင့္ ဒစ္ေခါင္းႀကီးတို ့ပြတ္တိုက္မႈက တန္ဘိုးရားလိင္တံႁပြန္ေခ်ာင္းမွ လရည္မ်ားကို ဒရေဟာပန္းထြက္ေစေလသည္။
အာေခါင္သို ့ပန္းထည့္လိုက္ေသာပူေႏြးသည့္လရည္မ်ားက မ်ိဳမခ်ရဘဲ လည္ေခ်ာင္းမွတဆင့္ စီးဝင္သြားေသာေၾကာင့္ မာမာဘာဘာမွာ သီးသလိုျဖစ္ကာ မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာရသည္။
တန္ဘိုးရားကေတာ့ မာမာဘာဘာ၏ ဆံပင္မ်ားကို ကိုင္ဆြဲကာ လည္ေခ်ာင္းထဲတစ္ဆို ့ေလာက္သည္အထိ သူ၏လိင္တံႀကီးကို ထိုးသြင္းကာ ေညႇာင့္ေနမိပါသည္။
တန္ဘိုးရားမွာတစ္ခ်ီၿပီးသြားေသာေၾကာင့္ မာမာဘာဘာ၏ပါးစပ္ထဲကိုလိုးေညႇာင့္ေနရာမွ သူ ့လီးႀကီးကိုဆြဲထုတ္လိုက္ေလသည္။
မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လၽွက္ရွိေသာ မာမာဘာဘာကိုျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလန္ ့သြား၏။
"မာမာဘာဘာ....ဘာျဖစ္လို ့မ်ားလဲခင္ဗ်ာ....တန္ဘိုးရားအရမ္းလုပ္လိုက္မိလို ့လားဟင္"
တန္ဘိုးရားအေမးကို လက္ကာျပရင္း မာမာဘာဘာက မ်က္ႏွာေပၚစီးက်ေနေသာမ်က္ရည္မ်ားကို သုတ္ျပစ္လိုက္သည္။
"ေကာင္ေလး.....မင္းသိထားဖို ့က တစ္ခ်ိဳ ့မိန္းကေလးေတြက အခုလိုၾကမ္းတမ္းတာမ်ိဳးကို သေဘာမက်ဘူးကြယ့္...ကာမဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ ကိုယ့္လိုဘတစ္ခုထဲကိုဘဲ
မၾကည့္ရဘူး....တစ္ဖက္သားရဲ ့ခံစားခ်က္ကိုလဲ စိတ္ထဲမွာအျမဲတမ္း ဂ႐ုတစိုက္ျပဳမူရတယ္ကြယ့္...အခုဘဲၾကည့္ေလ...မင္းအရမ္းေကာင္းၿပီးၿပီးခ်င္လာတာနဲ ့စိတ္ရွိတိုင္းလိုးေဆာင့္ေတာ့
တာဘဲမဟုတ္လား....ခံရတဲ့သူက ပါးစပ္ထဲကိုအလိုးခံေနရတာေလကြယ္...ပါးစပ္တင္မဟုတ္ပါဘူး ေစာက္ဖုတ္ထဲအလိုးခံတယ္ဆိုလဲအတူတူဘဲလို ့သာမွတ္ထားလိုက္ေပါ့...မိန္းကေလး
တိုင္းကို ဒီလိုမ်ိဳးဆက္ဆံလို ့မျဖစ္ဖူးေလ.....ၾကမ္းတာကိုႀကိဳက္တဲ့မိန္းကေလးရွိသလို ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုးတာကို သေဘာက်တတ္တဲ့ မိန္းမမ်ိဳးေတြလဲရွိတာဘဲကြ.....မင္းေကာင္မေလး
ပီယာက ၾကမ္းတာႀကိဳက္တတ္ေတာ့ မင္းစိတ္ထဲမွာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးလုပ္မွ မိန္းမေတြသေဘာေတြ ့တတ္တယ္လို ့ထင္ေနမွာစိုးလို ့ပါ....မာမာဘာဘာကေတာ့ ႀကိဳက္သေလာက္
ၾကမ္းစမ္းပါ...ၾကမ္းေလႀကိဳက္ေလဆိုတဲ့ အစားထဲကပါကြယ့္.....ကဲ..ကဲ...မင္းကိုေနာက္ထပ္သင္ေပးစရာေတြရွိေသးတယ္ေဟ့....စားစရာတစ္ခုခုေတာ့အရင္စားထားဦးမွ"
မာမာဘာဘာက ေျပာေျပာဆိုဆို စာေသာက္စရာမ်ားကိုျပင္ဆင္ေနေလသည္။
အဝတ္မ်ားျပန္မဝတ္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားေရာ မာမာဘာဘာပါ ကိုယ္လုံးတီးႏွင့္ပင္ ေနေနမိၾကသည္။
မာမာဘာဘာစီစဥ္ေပးေသာ စားစရာမ်ားကို ဝတ္လစ္စလစ္ႏွင့္ပင္စားေသာက္လိုက္မိသည္။
ကာမစိတ္က်သြားေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ မာမာဘာဘာကို ရဲရဲပင္မၾကည့္ရဲေတာ့ေပ.....။
က်ဴးဘားကၽြန္းသို ့ေရာက္ကထဲက မိခင္တစ္ေယာက္လိုမွတ္ထင္ထားခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီး၏ ပါးစပ္ကိုလိုးၿပီး လရည္မ်ားပန္းထုတ္ခဲ့မိေသာေၾကာင့္ ရွက္သလိုလို...အားနာမိသလိုလို
ျဖစ္ေနမိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
မာမာဘာဘာကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့သလိုပင္ တန္ဘိုးရားကို ဂ႐ုတစိုက္ေကၽြးေမြးရင္း စားေသာက္ေနေလသည္။
တန္ဘိုးရားအတြက္ အားကုန္စရာမ်ားရွိေသးသည္မို ့ဂ႐ုစိုက္ေနျခင္းမဟုတ္ေပ။
တန္ဘိုးရားမွမဟုတ္ မာမာဘာဘာ၏တဲတြင္ေနထိုင္ေသာသူမွန္သမၽွကို မာမာဘာဘာက ဂ႐ုတစိုက္ေကၽြးေမြးျပဳစုတတ္ပါသည္။
ဒီလိုေကၽြးေမြးျပဳစုျခင္းသည္ပင္ ဒြန္ေဆးဆားခိုင္းေစထားေသာ မာမာဘာဘာ၏ တာဝန္မဟုတ္ပါေလာ။
စားေသာက္ၿပီးေသာအခါ တန္ဘိုးရားကို ေခတၱနားေနေစသည္။
မာမာဘာဘာက ထန္းအုန္းဆီမ်ားယူလာၿပီး အနားယူေနေသာတန္ဘိုးရားတစ္ကိုယ္လုံးကို မ်က္ႏွာမွလြဲ၍ ဆီျဖင့္လိမ္းက်ံေပးေလသည္။
လိင္တံႀကီးကို ထိကိုင္ၿပီးလိမ္းေပးေနေသာအခါ စိတ္ထိန္းေနသည့္ၾကားမွ တန္ဘိုးရား၏လီးႀကီးက ျပန္လည္ေတာင္မတ္လာရျပန္ေလသည္။
မာမာဘာဘာက သေဘာက်သလိုရယ္ေမာလိုက္မိေလသည္။
"ေဟာင္ဆာမင္းမ်ိဳးရဲ ့သာလြန္မႈဆိုတာ အဲဒါဘဲ ေကာင္ေလးရ.....အထိမခံဘူး...ထိတာနဲ ့ေပါက္ေတာ့မယ့္ေႁမြတစ္ေကာင္လိုဘဲ"
ရယ္ေမာရင္းေျပာလိုက္ေသာ မာမာဘာဘာ၏စကားေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားက ရွက္ရွက္ႏွင့္ ျပဳံးျပလိုက္မိသည္။
ထို ့ေနာက္ မာမာဘာဘာ၏ဦးေဆာင္ေခၚယူမႈေၾကာင့္ ကုတင္ေပၚျပန္ေရာက္သြားရျပန္ေလသည္။
ပထမတစ္ခါအတိုင္းပင္....
မာမာဘာဘာက ကုတင္ေပၚပက္လက္အိပ္လိုက္ၿပီး ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကိုေထာင္လိုက္သည္။
ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကိုၾကည့္ရင္း တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးတဲ့ေစာက္ဖုတ္ႀကီးဟုေတြးလိုက္မိေလသည္။
ဒီလိုေစာက္ဖုတ္ႀကီးမ်ိဳးကို တန္ဘိုးရားအေနႏွင့္ ပထမဆုံးေတြ ့ဖူးျခင္းသာျဖစ္ေလသည္။
တကယ္တမ္း တန္ဘိုးရားေသခ်ာေတြ ့ဖူးေသာ ေစာက္ဖုတ္ဆိုလို ့ မာမာဘာဘာ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးႏွင့္မွ ေလးခုသာရွိပါေသးသည္။
ဒါေတာင္ အမ္ေဒါင္းႏွင့္အိုမိုတို ့ ေကာင္မေလးမ်ား၏ေစာက္ဖုတ္ကို ေသခ်ာႀကီးျမင္ဖူးတာမဟုတ္ေပ။
သူလိုးဘူးတာဆိုလို ့လဲ ပီယာတစ္ေယာက္သာရွိေသးသည္။
မာမာဘာဘာ၏ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကိုလိုးရေတာ့မည္ဆိုေတာ့ မၾကာခင္မွာ ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ေတာ့မည္ေပါ့...။
စဥ္းစားေနမိရင္းမွာပင္ တန္ဘိုးရား၏ ကာမစိတ္တို ့ကျပင္းထန္ေတာက္ေလာက္လာျပန္ေလသည္။
လီးႀကီးက ျပန္လည္ေတာင္မတ္လာေသာေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို ့လိုးသြင္းရန္ မာမာဘာဘာ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ဒူးေထာက္ကာ ေနရာယူလိုက္သည္။
အဖြားႀကီး၏ တြဲက်ေနေသာ နို ့အုံႀကီးကို ဆြဲကိုင္ကာ ေစာက္ေခါင္းဝတြင္ သူ ့ရဲ ့ဒစ္ေခါင္းႀကီးကို ေတ့လိုက္၏။
ေစာက္ဖုတ္ထဲသို ့လိုးသြင္းရန္လုပ္ေနစဥ္မွာပင္ မာမာဘာဘာဆီမွ တားျမစ္ကသံထြက္ေပၚလာေလသည္။
"တန္ဘိုးရား……ေကာင္ေလး….ခဏေနဦးေလကြယ္…..မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုမဆက္ဆံခင္မွာပြတ္သပ္နမ္းရႈပ္မႈေတြအရင္လုပ္ေပးသင့္တယ္ကြယ့္……ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းတာ
ကိုေတာ့ မင္းေကာင္မေလး ပီယာဆီက သင္ယူၿပီးသားမဟုတ္လား……..ေအး…အဲဒီလိုလုပ္ေပးျခင္းအားျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးအတြက္ စိတ္ခံစားခ်က္သာယာမႈရယုံတင္မဟုတ္ဖဲခႏၲာကိုယ္ရဲ ့ သဘာဝအေလၽွာက္တုန္ ့ျပန္ခ်က္အရ ေစာက္ပတ္ထဲကေန ေခ်ာဆီလိုမ်ိဳး အရည္ၾကည္ေတြထြက္လာတယ္...အဲဒီေတာ့ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ လြယ္ကူေခ်ာေမြ ့ေစတာေပါ့.....မင္းကိုေနာက္
ထပ္သင္ေပးစရာေတြရွိပါေသးတယ္....ကဲလာ...ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာကို မာမာဘာဘာျပမယ္"
ထို ့ေနာက္.....တန္ဘိုးရားမွာ မာမာဘာဘာေစခိုင္းသည့္အတိုင္း ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကို ရက္ရပါေလသည္။
အစကေတာ့ ခိုင္းတဲ့အတိုင္းလုပ္ေပးေနမိတာဘဲျဖစ္သည္။
သို ့ေပမယ့္ သူ ့လၽွာစြမ္းေၾကာင့္ အဖြားႀကီးထြန္ ့ထြန္ ့လူးေနသည္ကို ျမင္ေတြ ့ေနရေသာအခါ တန္ဘိုးရား၏စိတ္ထဲတြင္ သာယာမႈတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေပၚလာမိရသည္။
"အားးး.....အီး....ေကာင္းတယ္....ရက္...ရက္....သြက္သြက္ေလးရက္စမ္းပါ....အစိေလးကိုလၽွာနဲ ့ထိုးေမႊလိုက္....ၿပီးေတာ့အစိေလးကိုစုပ္ေပး....အင္း....အားး"
မာမာဘာဘာက တန္ဘိုးရားကိုသင္ေပးေနရင္း သူမကိုယ္တိုင္ကလဲ ေကာင္းမြန္ေသာ ကာမအရသာေၾကာင့္ ဖင္တုံႀကီးမ်ားႂကြတက္ကာ ခံစားေနရေလသည္။
ေစာက္စိျပဳးျပဳးႀကီးကို ေစခိုင္းသည့္အတိုင္း လၽွာႏွင့္ခပ္သြက္သြက္ရက္ေပးလိုက္ကာ စုပ္ေပးလိုက္ေသာအခါတြင္ တန္ဘိုးရား၏ဆံပင္ေကြးေကြးေကာက္ေကာက္မ်ားကို မာမာဘာဘာ
ကဆြဲကိုင္ကာ ေကာ့တက္ၿပီး ေစာက္ရည္မ်ားစီးက်လာပါေတာ့သည္။
မာမာဘာဘာတစ္ခ်ီၿပီးသြားရၿပီျဖစ္၏။
တန္ဘိုးရားက ဘာမွန္းမသိစြာ ေစာက္စိကိုဆက္ၿပီး ရက္လိုက္စုပ္လိုက္လုပ္ေပးေနမိသည္။
အဖြားႀကီးတစ္ကိုယ္လုံးတြင္ရွိေသာအေၾကာအခ်င္မ်ား တုန္တက္လာရသည္။
"ရၿပီေကာင္ေလး.....ရပ္...ရပ္လိုက္ေတာ့"
မေနနိုင္လြန္းစြာ ဟန္ ့တားသံေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားရပ္လိုက္မိသည္။
"ေနာက္ဆို မွတ္ထားေပါ့ မင္းမ်ိဳးေလး.......ေစာက္စိဆိုတာ မိန္းမတိုင္းရဲ ့အရသာဖူးေလးကြယ့္......သူ ့ကိုထိလိုက္...ႏွိုးဆြလိုက္ရင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ ့ကာမစိတ္ကို
ႏွိုးဆြလိုက္နိုင္ၿပီေပါ့......တစ္ခ်ိဳ ့မိန္းမေတြက နို ့သီးေခါင္းေလးေတြကို အစုပ္ခံရရင္လဲ ကာမစိတ္တက္ႂကြလာတတ္ၾကတယ္....စုပ္မွရယ္လို ့ေတာ့မဟုတ္ဖူးေပါ့...နို ့သီးေခါင္းေလး
ကို လက္ညႇိုးနဲ ့လက္မၾကားမွာထားၿပီး ပြတ္ေခ်ေပးရင္လဲ အတူတူပါဘဲ.....ကဲ..မင္းလိုးခ်င္ရင္လိုးေတာ့ေလ....လိုးတဲ့အခါမွာ ဘယ္လိုေတြလိုးရင္ ေကာင္းလဲဆိုတာကိုလဲ မင္းသိရ
ဦးမွာေပါ့ကြာ"
မာမာဘာဘာကလိုးခြင့္ေပးလိုက္ၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားေနရာယူလိုက္သည္။
ေစာက္ေခါင္းေပါက္ဝတြင္လီးေတ့ၿပီးေနာက္ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို ့လီးတစ္ဆုံးဝင္ေအာင္လိုးထည့္လိုက္ပါေတာ့သည္။
ေစာက္ေခါင္းက နဂိုကပင္က်ယ္ေနၿပီး တစ္ခ်ီပီးထားေသာေၾကာင့္ေစာက္ရည္မ်ားလည္းစိုစြတ္ေနကာ လီးႀကီးက တစ္ခ်က္ထဲႏွင့္ ႁဗြတ္ကနဲ တဆုံးဝင္သြားသည္။
"ေအာင္မေလး....ေသေတာ့မွာဘဲတန္ဘိုးရားရယ္....မာမာဘာဘာလိုအဖြားႀကီးကို မင္းလိုးသတ္မလို ့လားကြယ္.....ေျဖးေျဖးလုပ္ပါကြယ့္....လိုးတဲ ့ေနရာမွာ ပထမဆုံး
လီးကို စထည့္တဲ့အခါ ေျဖးေျဖးနဲ ့တရစ္ခ်င္းထည့္တာပိုေကာင္းတယ္...ၿပီးေတာ့မွ ေျဖးေျဖးနဲ ့မွန္မွန္ေလးလိုးေနရာကေန ခပ္သြက္သြက္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးတင္သြားေတာ့ ခံရတဲ့သူ
အတြက္ေကာင္းတာေပါ့......ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးလုပ္လိုက္ တစ္ခ်က္ျခင္းဆီေဆာင့္လိုက္ ခါးကို ႏွဲ ့ၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲမွာလီးကိုပတ္လည္ေမႊေပးလိုက္....လိုးနည္းေတြကေတာ့စုံေနတာပါဘဲ
မင္းခုနကလို တစ္ခ်က္ထဲေဆာင့္လိုးလိုက္တာမ်ိဳးက တစ္ခါမွအလိုးမခံရဖူးေသးတဲ့ အပ်ိဳစင္ေလးဆိုရင္ သူ ့အတြက္တင္မဟုတ္ဖဲ မင္းကိုယ္တိုင္ပါ နာၾကင္ရလိမ့္မယ္ကြယ့္...ကဲ...
မာမာဘာဘာေျပာသလို ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုးရာက အရွိန္တင္ၿပီးလိုးၾကည့္စမ္း"
တန္ဘိုးရားမွာ မာမာဘာဘာေစခိုင္းသည့္အတိုင္း တစ္ခ်က္ခ်င္းေျဖးေျဖးလိုးေပးေနလိုက္သည္။
သူ ့ေကာင္မေလးပီယာထက္ ေစာက္ေခါင္းပိုက်ယ္ေသာေၾကာင့္ လီးကေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိပင္ ဝင္ထြက္ေနသည္။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သားအိမ္ကိုသြားေထာက္ေသာေၾကာင့္ ဒစ္ေခါင္းထိပ္ဆီမွ ထုတ္ကနဲထုတ္ကနဲ က်င္တက္သြားတတ္သည္။
လိုးေနရင္းတေျဖးေျဖးအရွိန္တင္ရမည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ခပ္ေလးေလးလိုးေဆာင့္ေနရာမွ အနည္းငယ္သြက္လိုက္၏။
မာမာဘာဘာ၏ ေဖာင္းဝေသာလက္ေမာင္းအစုံက တန္ဘိုးရားကို သိုင္းဖက္လာသည္။
"နို ့စို ့ေပးေလ.....လိုးေနရင္းနို ့စို ့ေပးရင္ အလိုးခံေနရတဲ့အမ်ိဳးသမီးအတြက္ ကာမဆိပ္ပိုတက္ေစတယ္ကြ...နို ့မစို ့လဲ နို ့အုံကိုပြတ္ေခ်တာဘဲျဖစ္ျဖစ္ နို ့သီးေခါင္းေလး
ကိုလွမ္းဆြဲၿပီးေခ်ေပးတာဘဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းလုပ္လို ့ရတာေတြအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္တန္ဘိုးရားရယ္"
တန္ဘိုးရားမွာ မာမာဘာဘာသင္ေပးသည့္အတိုင္း လိုးေနရင္းမွ နို ့အုံႀကီးႏွစ္လုံးကိုဆုပ္နယ္လိုက္ၿပီး နို ့သီးေခါင္းႀကီးမ်ားကို ကုန္းစို ့ေပးလိုက္ေလသည္။
မာမာဘာဘာထံမွ ကာမဆိပ္တက္ကာ ျငည္းျငဴသံတစ္ခ်ိဳ ့စတင္ေပၚထြက္လာသည္။
တန္ဘိုးရားလဲ ဖီး(လ္)တက္သြားၿပီး အားရပါးရလိုးေဆာင့္ျပစ္လိုက္သည္။
တဖြတ္ဖြတ္...တဗြတ္ဗြတ္ႏွင့္ လိုးေဆာင့္သံမ်ားက ခပ္စိပ္စိပ္ေပၚထြက္လာ၏။
ပက္လက္အိပ္ေနေသာ မာမာဘာဘာမွာခါးႀကီးေကာ့တက္လာၿပီး တန္ဘိုးရားကိုခပ္တင္းတင္းတြယ္ဖက္ကာ ဒုတိယအခ်ီၿပီးေျမာက္သြားရျပန္ပါသည္။
"အီး....ေကာင္းလိုက္တာ...တန္ဘိုးရားရယ္.....ဒီလိုကၽြမ္းက်င္မႈမ်ိဳးနဲ ့ဆိုရင္ ဒြန္ေဆးဆားရဲ ့သားေဖာက္နသိုးေလးေတြထဲမွာ မင္းဟာအေကာင္းဆုံးတစ္ေယာက္ျဖစ္လာမွာ
ေသခ်ာဘဲ....လိုးတတ္ရင္ မန္ဒင္းဂိုးေလာက္ႀကီးစရာမလိုပါဘူးကြယ္....မင္းရဲ ့သန္စြမ္းအားေကာင္းမႈက သာမန္ေယာက္က်ားေတြထက္သာပါတယ္ကြယ့္...မင္းမပီးေသးဘူးမဟုတ္လား
မာမာဘာဘာလိုအဖြားႀကီးက ႏွစ္ခ်ီေတာင္ၿပီးသြားရၿပီဆိုေတာ့ အားကုန္သြားၿပီေဟ့....အသက္ကလဲစကားေျပာၿပီမဟုတ္လား......ဒါေပမယ့္ ပူစရာမလိုပါဘူးေကာင္ေလးရယ္....
မာမာဘာဘာက မင္းၿပီးတဲ့အထိတာဝန္ယူမွာပါကြ.....ခုနတုန္းက မင္းကိုလိမ္းေပးတဲ့ ဆီခြက္ကိုယူလိုက္စမ္းကြာ"
ယူဆိုေတာ့လဲ ယူေပးလိုက္ရျပန္သည္။
သူ ့အတြက္ထူးျခားေသာသင္ယူခြင့္ကိုရရွိေနသည့္အတြက္ တန္ဘိုးရားေက်နပ္ေနမိ၏။
သူသာကၽြမ္းက်င္မႈရွိလာပါလၽွင္ ေနာက္ထပ္မိန္းမေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာႏွင့္ ဆုံေတြ ့ဆက္ဆံရဦးမည္မဟုတ္ပါလား။
မာမာဘာဘာက သူ ့ခႏၲာကိုယ္ ဝဖိုင့္ဖိုင့္ႀကီးကို ပက္လက္အိပ္ေနရာမွ က်ဳံး႐ုန္းထလိုက္ၿပီး ေလးဘက္ေထာက္လိုက္သည္။
တန္ဘိုးရားယူေဆာင္လာေသာ ဆီကို တန္ဘိုးရား၏လီးႀကီးကို စိုရႊဲေအာင္သုတ္လိမ္းေစလိုက္ၿပီး သူမ၏ဖင္ေပါက္ဝသို ့လဲ ဆီမ်ားဆြတ္ခိုင္းလိုက္သည္။
အားလုံးအဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီဟု ယူဆရေသာအခ်ိန္တြင္ မာမာဘာဘာက သူ ့ဖင္ကို လိုးခိုင္းပါေလသည္။
ဖင္ကို လိုးလို ့ရသည္ဟု သိၾကားဘူးျခင္းရွိမထားေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ စိုးရြံ ့မႈျဖစ္ေပၚေနမိသည္။
စအိုေပါက္ေသးေသးကို သူ ့လီးႀကီးႏွင့္လိုးရမည္ဟူေသာအသိက တန္ဘိုးရား၏ ေၾကာက္စိတ္ကိုျဖစ္ေပၚေစေလသည္။
သူသိထားေသာ အသိႏွင့္ ဆန္ ့က်င္စြာျပဳမူခိုင္းေနေသာ မာမာဘာဘာကိုလဲ နားမလည္နိုင္ျဖစ္မိ၏။။
ေစာက္ေခါင္းဝေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိကိုလိုးတာေတာင္ အားမရွိေတာ့ဟုဆိုေနေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီးက အညစ္အေၾကးစြန္ ့ထုတ္ရာ ဖင္ေပါက္ဝကို လိုးသြင္းခိုင္းေနသည္။
ရြံရွာျခင္းျဖစ္မိသည္မဟုတ္ေသာ္လဲ ခုနကတဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေနခဲ့ေသာ ကာမမီးေတာက္ေလးေတာင္ ညိမ္းခ်င္သလိုျဖစ္သြားရသည္။
"လုပ္ေလတန္ဘိုးရားရဲ ့.....မင္းအတြက္အေတြ ့အၾကဳံအသစ္အဆန္းေပါ့ကြယ္.....အာဖရိကသားတစ္ေယာက္ရဲ ့ကမၻာသစ္က အရသာသစ္ကိုျမည္းစမ္းျခင္းေပါ့..လုပ္စမ္း
ပါကြ....ေစာက္ဖုတ္ကိုလိုးသလိုဘဲ မင္းရဲ ့လီးႀကီးနဲ ့လိုးထည့္လိုက္စမ္းပါကြယ္"
"ကၽြန္ေတာ္မလုပ္ရဲပါဘူး မာမာဘာဘာခင္ဗ်ား....ေတာ္ၾကာဖင္ေပါက္ဝႀကီးကြဲထြက္သြားမွာကို တန္ဘိုးရားစိုးရိမ္ေနပါတယ္ခင္ဗ်ာ...."
တန္ဘိုးရားက စိတ္ထဲတြင္ရွိေနသည့္အတိုင္း ရိုးသားစြာေျပာလိုက္မိေလသည္။
"မင္းစိတ္ထဲမွာ ဘာမွစိုးရိမ္ေနစရာမလိုပါဘူးေကာင္ေလးရယ္.....ေနာက္ဆိုရင္ မင္းသေဘာက်သြားမွာပါ၊မာမာဘာဘာက မင္းကိုသင္ၾကားေပးေနတာလို ့မွတ္ထားလိုက္စမ္း
ပါ....မာမာဘာဘာလဲအစတုန္းက မင္းအခုျဖစ္ေနတဲ့စိုးရိမ္မႈထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ေၾကာက္ရြံ ့စိုးရိမ္ခဲ့ဖူးတာေပါ့ကြယ္...ေနာက္ေတာ့လဲရိုးသြားတာပါဘဲ.....ကာမမႈနဲ ့ပတ္သက္
လာရင္ကမၻာသစ္မွာကအာဖရိကထက္ဆန္းၾကယ္တာေတြကအမ်ားႀကီးဘဲကြယ့္.....လုပ္မွာသာလုပ္စမ္းပါ...မာမာဘာဘာအတြက္ကခံဖူးတဲ့အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားလြန္းလို ့ရိုးေတာင္ေန
ပါၿပီကြ"
မာမာဘာဘာ၏တိုက္တြန္းေျပာဆိုမႈေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလဲ မရဲတရဲႏွင့္ ေပ်ာ့ေခြစျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ ့လီးႀကီးကို ႏွိုးဆြၿပီး ႀကီးမားထြားႀကိဳင္းကာ ေကာက္တက္ေနေသာ တင္သား
မည္းမည္းႀကီးႏွစ္လုံးၾကားမွ စအိုေပါက္ဝသို ့ သူ၏လီးႀကီးကို ေတ့ကာေျဖးေျဖးျခင္းလိုးသြင္းလိုက္ပါေတာ့သည္။
ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ကိုလိုးစဥ္ကလိုမဟုတ္ဖဲ က်ဥ္းၾကပ္ေသာ စအိုႂကြက္သားမ်ားကလိင္တံႀကီးကို ဆြဲညႇစ္ဆီးႀကိဳေနေသာေၾကာင့္ ေပ်ာ့ေခြစျပဳေနေသာ လီးႀကီးမွာ
ဖင္ေပါက္ထဲသို ့လိုးထည့္ေနစဥ္မွာဘဲ ျပန္လည္တင္းမာလာရျပန္သည္။
လီးတဝက္ေလာက္ေရာက္ေအာင္ ေျဖးေျဖးျခင္းထိုးသြင္းေနရာမွ တဝက္ေလာက္ဝင္သြားေသာအခါတြင္ တန္ဘိုးရား၏ ကာမမီးေတာက္ကအရွိန္ျပင္းစြာေတာက္ေလာင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ လီးတဆုံးဝင္ေအာင္ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေလသည္။
အင့္ ကနဲအသံႏွင့္အတူ အဖြားႀကီးမွာေလးဘက္ေထာက္ေနရာမွ ဝပ္ဆင္းသြားရသည္။
တားျမစ္ဟန္ ့တားျခင္းေတာ့မျပဳေပ။
ေစာက္ဖုတ္ကိုလိုးရတုန္းကထက္ ေကာင္းသလိုျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ မာမာဘာဘာ၏ တုတ္ခိုင္ေသာခါးႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ဆြဲကိုင္ၿပီး တန္ဘိုးရားက အားပါးတရလိုးပါေတာ့သည္။
သူတစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္းတုန္တက္သြားတတ္ေသာ တင္သားစိုင္ႀကီးမ်ားကိုျမင္ေတြ ့ေနရေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ သေဘာက်ေက်နပ္ျခင္းမ်ိဳးျဖစ္မိသည္။
တစ္ခ်က္ျခင္းလိုးေဆာင့္လိုက္....အားျပင္းျပင္းႏွင့္ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ေလာက္ဆက္တိုက္ေညႇာင့္ေပလိုက္......
စိတ္လြတ္သြားေသာအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ အားကုန္လိုးေဆာင့္လိုက္...
သည္လို လိုးခ်က္ေပါင္းစုံႏွင့္ အာဖရိကန္မႀကီး၏ ဖင္ေပါက္ကို တန္ဘိုးရား စိတ္ႀကိဳက္လိုးေနမိသည္။
နာၾကင္မႈ ေရာႁပြန္းေနေသာ ကာမအရသာေၾကာင့္ မာမာဘာဘာထံမွ ေအာ္ဟစ္ျငည္းျငဴသံက ေစာက္ဖုတ္ကိုလိုးေပးစဥ္ကထက္ ပိုမိုက်ယ္ေလာင္စြာ ေပၚထြက္လၽွက္ရွိေလသည္။
အစပိုင္းတုန္းကေတာ့ မာမာဘာဘာ၏ နာၾကင္စြာျငည္းျငဴသံေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ လိုးရတာမဝံ့မရဲျဖစ္ကာ ခပ္ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုးေဆာင့္ေနမိေသးသည္။
ေနာက္ေတာ့ တန္ဘိုးရားကိုယ္တိုင္ ကာမမီးေတာက္၏ ဝါးၿမိဳမႈေအာက္တြင္ စိတ္ပါလာကာ လိုးခ်က္ေတြျပင္းထန္လာရျခင္းျဖစ္ေလသည္။
တန္ဘိုးရားမွာလိုးေနရင္းႏွင့္ ခရီးဆုံးေရာက္ခါနီးေသာေၾကာင့္ စိတ္ကိုလႊတ္ကာ အားကုန္လိုးေဆာင့္ေသာအခါတြင္ေတာ့ ေလးဘက္ေထာက္ရက္ရွိေနေသာ မာမာဘာဘာမွာ
ေမွာက္ခုံျဖစ္သြားရသည္အထိ ပိျပားဝပ္ဆင္းသြားရရွာသည္။
ဝမ္းလ်ားေမွာက္ျဖစ္သြားေသာမာမာဘာဘာ၏ဖင္တုံႀကီးေပၚမွေန၍ စအိုေပါက္ေလးထဲသို ့ဆက္ကာဆက္ကာလိုးသြင္းေနရင္း တန္ဘိုးရား၏လရည္မ်ားက ဖင္ေပါက္ထဲသို ့ပန္းထြက္သြားပါေတာ့သည္။
အခန္း(၉)
ေန ့ရက္ေဟာင္းတို ့က တေျဖးေျဖးကုန္ဆုံးသြားၾကၿပီး ေန ့သစ္တို ့အစားထိုးဝင္ေရာက္လာၾကသည္။
တန္ဘိုးရားပင္ သန္မာထြားႀကိဳင္းေသာလူရြယ္အျဖစ္သို ့ေျပာင္းလဲသြားရၿပီး ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳမႈတို ့ေပ်ာက္ဆုံးကုန္ၿပီျဖစ္သည္။
မာမာဘာဘာ၏တဲတြင္ ေကာင္မေလးမ်ားမရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားတို ့သုံးေယာက္မွာ လူလြတ္မ်ားေနထိုင္ေသာတဲဆီသို ့ေျပာင္းေရႊ ့ေနထိုင္ၾကရသည္။
ေန ့ဘက္တြင္ႀကံခင္းမ်ားရွိရာသို ့ပုံမွန္အလုပ္ဆင္းၾကရေသာေၾကာင့္ သူတို ့၏ႂကြက္သားမ်ားက ထြားႀကိဳင္းဖြံၿဖိဳးလာၾက၏။
အျခားသူမ်ားႏွင့္ႏွိုင္းယွဥ္ပါက သူတို ့သုံးေယာက္လုပ္ရေသာအလုပ္မွာ မ်ားစြာသက္သာေသာ္လဲ သူတို ့ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ မသိေခ်။
တန္ဘိုးရားမွာ လူျဖဴမ်ားကိုမုန္းတီးစိတ္ျဖစ္မိေပမယ့္ သူ ့ကိုေကာင္းမြန္စြာဆက္ဆံတတ္ေသာ ဒြန္ေဆးဆားကိုေတာ့ မုန္းတီးျခင္းမျဖစ္မိတာကို သူ ့ကိုယ္သူ သတိထားမိသည္။
ဒြန္ေဆးဆားအေပၚတြင္ထားရွိေသာ သူ ့စိတ္ေၾကာင့္ ဒြန္ေဆးဆား၏သားျဖစ္သူႏွင့္ဆုံေတြ ့မိသည့္အႀကိမ္တိုင္းတြင္လဲ ေလးစားစြာဆက္ဆံျဖစ္ခဲ့သည္။
ေန ့စဥ္ၾကားေနရၿပီးနားယဥ္စျပဳလာၿပီျဖစ္ေသာ စပိန္ဘာသာစကားကိုလဲ သူတို ့အေတာ္အသင့္ေျပာတတ္ေနၿပီျဖစ္သည္။
မာမာဘာဘာ၏တဲတြင္ေကာင္မေလးမ်ားမရွိေသာ္လဲ တန္ဘိုးရားတို ့သုံးေယာက္က မာမာဘာဘာ၏တဲဆီသို ့ညစဥ္ညတိုင္းလိုလိုပင္ေရာက္ျဖစ္ပါသည္။
တနဂၤေႏြေန ့ကိုေရာက္ေသာအခါမ်ိဳးတြင္ ေကာင္းမြန္ေသာအဝတ္အစားသစ္ကိုဝတ္ဆင္ၾကရၿပီး ဒြန္ေဆးဆားႏွင့္အတူ ဘုရားေက်ာင္းသို ့လိုက္ပါခြင္ ့ရတတ္သည္။
ထိုသို ့လိုက္ပါရေသာအခါမ်ိဳးတြင္ အခ်ိဳ ့ေသာကၽြန္မ်ားက ဘုရားရွိခိုးစာမ်ားကို ဂုဏ္ယူဝံ့ႂကြားစြာ လိုက္ဆိုတတ္ၾကသည္ကို ေတြ ့ၾကရျပန္သည္။
တန္ဘိုးရား၏ကိုယ္ပိုင္ယုံၾကည္မႈကေတာ့ သူ ့လည္ပင္းတြင္ အျမဲခ်ိတ္ဆြဲထားခဲ့ေသာ အာဖရိကေျမမႈန္ ့မ်ားပါဝင္ေသာ အိတ္ကေလးပင္ျဖစ္၏။
ဘယ္လိုနည္းနဲ ့မွ ထိုအိတ္ကေလးကို သူ ့ကိုယ္ေပၚမွ ခြဲခြာခြင့္ မေပးခဲ့ဖူးေခ်။
ထို ့ေၾကာင့္လဲ မာမာဘာဘာက ထိုေျမႀကီးထုပ္ေလးကို အဝတ္စေကာင္းမ်ားႏွင့္ မြမ္းမံၿပီး ၾကာရွည္ဝတ္ဆင္နိုင္ေအာင္ျပဳျပင္ေပးခဲ့ေလသည္။
မာမာဘာဘာကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆိုသည့္စကားကို ေျပာမထြက္နိုင္ေလာက္ေအာင္ ပီတိျဖစ္စြာႏွင့္ တန္ဘိုးရားက ေက်းဇူးတင္ေနမိေလသည္။
တစ္ေန ့တြင္ ကၽြန္မ်ားကိုလွည့္လည္ၾကည့္ရႈေနေသာ ဒြန္ေဆးဆားႏွင့္ဆုံေတြ ့လိုက္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားက လမ္းေဘးသို ့ဆင္းရပ္ကာေရွာင္ေပးလိုက္မိ၏။
သူက စပိန္ဘာသာအသုံးအႏႈန္းႏွင့္ ဒြန္ေဆးဆားကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၿပီး ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိေသာအခါ ဒြန္ေဆးဆားက ေရွ ့ဆက္မသြားဘဲ ရပ္လိုက္သည္ကိုေတြ ့ျမင္လိုက္ရသည္။
"မင္းေခါင္းကို ေမာ့လိုက္စမ္းကြာ.......ဒါမွ မင္းဘယ္သူလဲဆိုတာကို ငါသိရမွာေပါ့ကြ"
"ကၽြန္ေတာ္တန္ဘိုးရားပါသခင္"
"ငါထင္ေတာ့ ထင္သားဘဲကြ.....ငါ့ေကာင္ေတြထဲမွာ သန္စြမ္းတဲ့ပခုံးသားရွိတာဆိုလို ့ မင္းဘဲရွိတာဘဲ..ဒါနဲ ့မင္းငါ့အတြက္ သားဘယ္ႏွစ္ေယာက္လုပ္ေပးနိုင္ၿပီလဲ"
တန္ဘိုးရားက လက္ဝါးတစ္ဖက္ကို ေထာင္လိုက္ၿပီး လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုေထာင္ကာ က်န္သည့္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ လက္ေခ်ာင္းသုံးေခ်ာင္းကို အုပ္ကိုင္ျပလိုက္သည္။
"ဘာကြ....ခြန္နစ္ေယာက္ကိုေျပာခ်င္တာလား.....နာဂိုးဆိုတဲ့ေကာင္နဲ ့ဖန္တစ္ဆိုတဲ့ေကာင္ေတြက ငါ့အတြက္ ဆယ့္သုံးေယာက္ဆီေပးၿပီးၿပီကြ....သူတို ့ကမင္းထက္
သာေနၿပီဘဲ"
သည္ေတာ့ တန္ဘိုးရားက ေနာက္ထပ္လက္ေခ်ာင္းသုံးေခ်ာင္းကိုေထာင္ျပလိုက္ျပန္သည္။
"အဲဒါက ဘာသေဘာလဲကြ"
ဒြန္ေဆးဆားက နားမလည္နိုင္စြာျပန္ေမးလိုက္မိသည္။
တန္ဘိုးရားက လက္ေခ်ာင္းခြန္နစ္ေခ်ာင္းကို ေထာင္ျပလိုက္ရင္း
"ဒါက...ေယာက္က်ားေလးေတြပါသခင္"
ထို ့ေနာက္လက္ေခ်ာင္းသုံးေခ်ာင္းကို ျပန္ေထာင္ျပလိုက္ျပန္ၿပီး
"ဒါကေတာ့ မိန္းကေလးေတြပါ"
ဟုဆိုကာျပန္လည္အေျဖေပးလိုက္ေလသည္။
အရင္ကဆို ေက်ာက္႐ုပ္တ႐ုပ္လို ငူငူႀကီးရပ္ကာ ဘာေျပာလို ့ေျပာေနမွန္းမသိေသာဘဝမ်ိဳးကို ေက်ာ္လြန္လာခဲ့ၿပီမို ့တန္ဘိုးရားေၾကနပ္ေနမိေလသည္။
"ေအာ္....ဆယ္ေယာက္ရေအာင္စြမ္းေဆာင္နိုင္ခဲ့တာေပါ့.....ဆိုးေတာ့မဆိုးပါဘူး...ဒါေပမယ့္ ဟိုေကာင္ေတြထက္နည္းတာေတာ့အမွန္ဘဲေဟ့"
သခင္လုပ္သူ၏ ႏွိမ္ခ်ေျပာဆိုမႈေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားစိတ္ဓါတ္က်သြားမိရသည္။
"သူတို ့က တန္ဘိုးရားထက္မိန္းကေလးေတြပိုရပါတယ္သခင္...ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လူလြတ္ေဆာင္မွာေနရတာ မ်ားပါတယ္....ဒီေတာ့ သူတို ့လိုအခြင့္အေရးမ်ိဳးေတြ မရဘူးေပါ့ခင္ဗ်ာ....မာမာဘာဘာသာကေလးေမြးနိုင္ေသးတယ္ဆိုရင္ တန္ဘိုးရားက သူတို ့ေတြထက္ေသခ်ာေပါက္သာပါတယ္ခင္ဗ်ာ"
တန္ဘိုးရား၏ အေျပာေၾကာင့္ ဒြန္ေဆးဆားသေဘာက်သြားသည္။
သည္ေကာင္ေလး စပိန္လိုေတာင္အေတာ္တတ္ေနၿပီဘဲ ဟုလဲစိတ္ထဲမွအသိအမွတ္ျပဳလိုက္မိသည္။
"ဟုတ္ပါၿပီကြာ......ဒါနဲ ့မင္းျမင္းေရာစီးတတ္သလား"
"မစီးတတ္ပါဘူးသခင္.....တန္ဘိုးရားျမင္းေပၚကိုတစ္ေခါက္သာေရာက္ဖူးပါတယ္....ဒါကလဲႀကိဳးတုပ္ရက္နဲ ့ပါခင္ဗ်ာ"
အဖမ္းခံရစဥ္က အာရပ္ႀကီး၏ျမင္းေပၚတြင္ႀကိဳးတုပ္ခံရရက္ႏွင့္ လိုက္ပါခဲ့ရပုံကို တန္ဘိုးရားသတိရစြာ ေျဖလိုက္မိသည္။
"မစီးတတ္ေသးရင္ေတာ့သင္ရမွာေပါ့ကြာ....မင္းငါ့ရဲ ့ျမင္းထိန္းမျဖစ္ခ်င္ဘူးလားေကာင္ေလး...ျမင္းစီးသင္ဖို ့အတြက္ကေတာ့ပူစရာမလိုပါဘူးကြာ...ငါ့မွာရာမြန္ဆိုတဲ့ေကာင္
တစ္ေကာင္ရွိတယ္ကြ....ဒီေကာင္က မင္းကိုကၽြမ္းက်င္မႈရွိေအာင္သင္ေပးပါလိမ့္မယ္"
တန္ဘိုးရားေပ်ာ္ရႊင္သြားမိသည္။
ဒြန္ေဆးဆား၏ျမင္းထိန္းျဖစ္ရမည္ဆိုပါလၽွင္ ႀကံခင္းမ်ားသို ့သြားေရာက္ကာအလုပ္လုပ္ရေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။
တန္ဘိုးရားအတြက္က ထိုကိစၥေလာက္ကိုအေလးမထားပါ။
ႀကံခင္းမ်ားတြင္အလုပ္လုပ္ရျခင္းအတြက္ ပင္ပန္းသည္လို ့လဲမထင္မိေပ။
သူေပ်ာ္ရႊင္မိသည္က ဒြန္ေဆးဆား၏ ျမင္းထိန္းျဖစ္ခြင့္ရလၽွင္ အဝတ္အစားေကာင္းမ်ားကို ေက်ာ့ေက်ာ့ေရာ့ေရာ့ ဝတ္ဆင္ခြင့္ရေတာ့မည့္အတြက္ျဖစ္ပါသည္။
တန္ဘိုးရား၏မထိန္းနိုင္စြာေပၚလြင္ေနေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဒြန္ေဆးဆားက ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္ေနသည္။
"ဟာဘားနားမွာရွိတဲ့ ငါ့မိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ ့ေရွ ့မွာ မင္းကိုငါျပခ်င္တယ္ကြ....သူတို ့မင္းကိုစိတ္ဝင္စားၾကမွာအမွန္ဘဲေဟ့...ေကာင္းေကာင္းဝတ္စားၿပီး ေလ့က်င့္ေပးလိုက္
ရင္ ဟာဘားနားတစ္ခြင္မွာ မင္းက ၾကည့္လို ့အေကာင္းဆုံးျမင္းထိန္းတစ္ေယာက္ျဖစ္လာမွာေသခ်ာတယ္....ဒီေတာ့ မင္းနဲ ့ပတ္သက္ၿပီး ငါက အေပါင္းအသင္းေတြေရွ ့မွာ ႂကြားနိုင္
ေတာ့မယ္....ေကာင္းသေဟ့...ကဲေျပာေနတာၾကာပါတယ္...အခုဘဲစလိုက္စို ့ရဲ ့..ေကာင္ေလး....မင္းအေစခံတန္းလ်ားကိုေျပးေပေတာ့.....ၿပီးရင္ရာမြန္ဆိုတဲ့ေကာင္ကိုရွာၿပီး ငါလႊတ္လိုက္တာလို ့ေျပာ....ျမင္းထိန္းအတတ္နဲ ့ပတ္သက္သမၽွသင္ခိုင္းလိုက္တယ္လို ့ေျပာျပလိုက္....ၿပီးေတာ့ အဖြားႀကီး အီပီဖာနီးယား ဆီကိုေခၚသြားခိုင္း..မင္းဝတ္ဖို ့ဝတ္စုံသုံးစုံ
တိုင္းခိုင္းလိုက္...အနက္ေရာင္တစ္စုံနဲ ့အျဖဴေရာင္ခ်ည္ထည္ကႏွစ္စုံလို ့ေျပာ...အဲ...အဖြားႀကီးကိုေသခ်ာေျပာရမွာက ေဘာင္းဘီက မင္းအသားနဲ ့ကပ္ေနေအာင္ခ်ဳပ္ခိုင္းဖို ့ဘဲ....
ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ မင္းကျမင္းစီးရေတာ့မယ့္ေကာင္ကိုး....အဲဒါေတြအားလုံးလုပ္ၿပီးသြားရင္ ရာမြန္ကို ကားလို ့(စ္) ဆီ မင္းကိုေခၚသြားခိုင္း၊ရႉးဖိနပ္တစ္ရံနဲ ့ ညႇပ္ဖိနပ္တစ္စုံကိုခ်ဳပ္
ခိုင္း....ကဲ...ငါေျပာတာေတြမွတ္မိရဲ ့လား"
"ဟုတ္ကဲ့သခင္....ဝတ္စုံအနက္တစ္စုံ...အျဖဴကႏွစ္စုံ....ရႉးဖိနပ္တစ္ရန္...ညႇပ္ဖိနပ္ကတစ္ရန္ ပါခင္ဗ်...ရာမြန္ကိုလိုက္ပို ့ခိုင္းရမွာပါ"
"ေအး....ဟုတ္ၿပီ...ဒါဆို ရာမြန္ကိုေျပာဖို ့က ဒီေန ့ဘဲ မင္းကိုျမင္းေပၚကိုေရာက္ေအာင္တင္ေပးၿပီး အၿမီးမွန္းေခါင္းမွန္း သိေအာင္သင္ေပးပါလို ့....ဟုတ္ၿပီလား"
တန္ဘိုးရားေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခုန္ေပါက္လိုက္မိပါေလသည္။
ဒြန္ေဆးဆား၏ ျမင္းထိန္းျဖစ္ရမည့္အေရးကို မည္သူက ဝမ္းမသာဘဲရွိအံ့နည္း။
စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံပိုင္ရွင္ႀကီး၏ ကိုယ္ရံေတာ္ျဖစ္ရေတာ့မည္မဟုတ္ပါလား..။
အိမ္ကၽြန္ေတြထက္ပင္သာလြန္ေပေတာ့မည္။
သို ့ေသာ္သူ ့စိတ္ထဲတြင္သိခ်င္မႈတစ္ခုက ကလိကလိျဖစ္ေနမိျပန္သည္။
ေမးရမွာလဲ မဝံ့မရဲျဖစ္ေနမိသည္။
သို ့ေသာ္မေမး၍လဲမျဖစ္ဟု သူကထင္ေနမိသည္။
တန္ဘိုးရား၏ စိတ္လႈပ္ရွားေနမႈကို ဒြန္ေဆးဆားက အကဲခတ္မိလိုက္ေလသည္။
"ေကာင္ေလး...ဘယ္လိုလဲကြယ့္...မင္းစိတ္ထဲမွာဘာကိုစိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကေနရတာလဲ"
တန္ဘိုးရားက မွန္ကန္ေစမည့္ စပိန္စကားလုံးမ်ားကို စီစစ္ၿပီး အေျဖေပးလိုက္သည္။
"သေဘာက....ကၽြန္ေတာ္ဟာ....မာမာဘာဘာဆီကိုသြားမအိပ္ရေတာ့ဘူးေပါ့....ေကာင္မေလးအသစ္ေတြရရင္လဲ ကၽြန္ေတာ္က မရနို္င္ေတာ့ဘူးေပါ့"
"ေအာ္....ဒါလားကြ....မပူစမ္းပါနဲ ့ကြာ....ထုံးစံအတိုင္း မင္းကမာမာဘာဘာတဲဆီမွာဘဲ သြားအိပ္ရမွာပါကြ....ဟား...ဟား...ဟာဘားနားတၿမိဳးလုံးကို တစ္ညတစ္ေလ ေလၽွာက္သြားတဲ့အခါမ်ိဳးမွာလဲ ပူစရာမလိုပါဘူးေကာင္ေလးရယ္.....ငါ့မွာ အာလီဆိုတဲ့ အသားဝါေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္ကြ...မင္းသေဘာက်မွာပါ"
ဒြန္ေဆးဆားမွာ သေဘာက်စြာ တန္ဘိုးရားကို ေငးေမာၾကည့္ရင္း သူ ့မိတ္ေဆြေတြကို ဘယ္လိုႂကြားဝါရမလဲ စိတ္ကူးကာ ပီတိျဖစ္ေနမိေလသည္။
ၿပီးေတာ့ အဲလစ္(စ္)ႏွင့္ အတူတူအိပ္သည့္အခါတြင္ေျပာျပရေပဦးမည္။
အဲလစ္(စ္)ကို သူ ့အေတြးထဲထည့္လိုက္လၽွင္ သူေပ်ာ္သလိုျဖစ္ရသည္။
ျပင္သစ္သူ.....အဲလစ္(စ္)က သူ ့အတြက္ဇနီးေကာင္းတေယာက္ျဖစ္လာနိုင္သည္။
သူမသည္ အလြန္လွပေသာမိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္၏။
အဆင္သင့္တာတစ္ခုက ဟာဘားနားသို ့သြား၍ အဲလစ္(စ္)ႏွင့္ သူအိပ္ေသာအခါမ်ားတြင္ အဲလစ္(စ္)၏ကိုယ္လုပ္ေတာ္ ေရခ်ယ္ကို တန္ဘိုးရားႏွင့္ အိပ္ခိုင္းနိုင္သည္။
ေနာက္တစ္ပတ္ဆို အဲလစ္(စ္)ႏွင့္ ေတြ ့ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
ကာမဆႏၵျပင္းျပလာတတ္ေသာအခါမ်ိဳးတြင္ အမည္းကၽြန္မေတြကို ေခၚလိုးျပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္မိတတ္သည္။
သို ့ေသာ္လဲ အခုအခ်ိန္ထိေတာ့ တစ္ခါမွ ေခၚမလိုးဖူးေသးေပ။
တကယ္ေတာ့ ဒြန္ေဆးဆားအေနႏွင့္ လွပေပ်ာ့ေပ်ာင္းၿပီး ျဖဴေဖြးႏုနယ္ေသာ မိန္းမလွမ်ိဳးကိုသာ သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္၏။
အဲလစ္(စ္)၏ ကိုယ္သင္းရနံ ့ကို အမည္းကၽြန္မေတြႏွင့္ မႏွိုင္းယွဥ္သာပါ။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္တစ္ပတ္ေတာ့ေအာင့္အီးေစာင့္စားရေပဦးမည္။
အဲလစ္(စ္)ကလဲ သူ ့ကို ေမၽွာ္လင့္ေစာင့္စားေနလိမ့္မည္ဟု သူေတြးထင္လိုက္မိသည္။
အဲလစ္(စ္)ဆိုေသာ ျပင္သစ္သူမိန္းမေခ်ာကို သူေတြ ့ခ်င္ေနၿပီျဖစ္ပါသည္။
တန္ဘိုးရားမွာ သူ ့အတြက္ဝတ္စုံမ်ားကိုေစာင့္စာရင္း ရာမြန္၏ျမင္းစီးသင္တန္းကိုတက္ရင္း မာမာဘာဘာ၏တဲဆီသို ့လဲညစဥ္ညတိုင္းသြားေရာက္၍အိပ္ရေလသည္။
ဝတ္စုံမ်ားရေသာအခါ အနက္ေရာင္ဝတ္စုံသည္ သူ ့သခင္ဒြန္ေဆးဆားဝတ္တတ္ေသာဝတ္စုံႏွင့္တေထရာတည္းျဖစ္ေနသည္။
အျဖဴေရာင္ႏွစ္စုံကေတာ့ မတူေခ်။
အျဖဴေရာင္ဝတ္စုံက စပိန္ဆန္ဆန္မဟုတ္ဖဲ က်ဴးဘားတို ့ဝတ္ေနၾကဝတ္စုံမ်ားလိုျဖစ္သည္။
ထိုအျဖဴေရာင္ဝတ္စုံမ်ားကို ဒြန္ေဆးဆားႏွင့္အတူ ဟာဘားနားတစ္ခြင္ကို ေလၽွာက္သြားသည့္အခါဝတ္ဆင္ရၿပီး အနက္ေရာင္ကိုေတာ့ သြားေလရာယူေဆာင္သြားရေလသည္။
သူ ့သခင္ဒြန္ေဆးဆား ေနာက္ဆုံးခရီးစဥ္ေရာက္သြားေသာေနရာ၊ျမင္းထိန္းအျဖစ္သို ့ သူတာဝန္ယူရေသာအခါတြင္ ထိုအနက္ေရာင္ဝတ္စုံကိုေျပာင္းလဲဝတ္ဆင္ခြင့္ရရွိခဲ့ေတာ့၏။
ဟာဘားနားသို ့မသြားခင္တစ္ရက္က သူ ့သခင္ဒြန္ေဆးဆား၏မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္ေသာ ေရမန္ဒိုဘတ္တာမြန္ဘီထံသို ့ ညလုံးေပါက္အလည္သြားရာ သူ ့ကိုပါေခၚေဆာင္သြားခဲ့သည္။
ေရမန္ဒိုသည္ ဖင္ကာဒီလက္(စ္)ဒီလီးစီးယက္ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီး၏ပိုင္ရွင္ျဖစ္ၿပီး သူ၏စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံမွာ ကာဒင္နပ္(စ္)ၿမိဳ ့အနီးတြင္ရွိေလသည္။
သခင္ေနာက္မွလိုက္ပါရင္း လမ္းတစ္ေလၽွာက္တြင္ေတြ ့ရေသာအမည္းမမ်ားက လက္ျပႏႈတ္ဆက္ၾကေသာေၾကာင့္ ျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္ေနရသည္ႏွင့္ တန္ဘိုးရားမွာ မေမာနိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနမိသည္။
လမ္းတစ္ေလၽွာက္တြင္ အျဖဳမမ်ားကိုလဲေတြ ့ရၿပီး အျဖဴမကို လိုးခြင့္ရရင္ဆိုေသာ တန္ဘိုးရား၏စိတ္ကူးယဥ္မႈက ခၽြန္းမအုပ္နိုင္ေအာင္ျဖစ္မိရသည္။
အမည္းမ်ားႏွင့္ ဘယ္လိုမွမႏွိုင္းရက္ေလာက္ေသာ အျဖဴမမ်ားကို ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ေငးေမာရင္း စိတ္ကူးထဲမွာ အဝတ္ခၽြတ္ၾကည့္ေနမိရာ တန္ဘိုးရားလီးႀကီးမွာ ေတာင္မတ္လာရသည္။
ကၽြန္မည္းမေတြလိုသာ ဒီလူျဖဴမေတြကအလိုးခံခဲ့လၽွင္ လူမည္းတို ့၏စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေတြကို အျဖဴမတို ့ဧကန္သေဘာက်ေပလိမ့္မည္ဟု သူကယုံၾကည္ေနမိ၏။
ထိုသို ့သြားေနရင္းက မြန္းလြဲပိုင္းသာသာေလာက္တြင္ ေရမန္ဒို၏ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံသို ့ ေရာက္ရွိေတာ့သည္။
တန္ဘိုးရားက သူ ့ျမင္းေပၚမွ အျမန္ဆင္းၿပီး ဒြန္ေဆးဆား ဆင္းရန္အတြက္ သြားေရာက္အကူအညီေပးရေလသည္။
သူက ျမင္းကုန္းႏွီးမ်ားကိုဖယ္ရွားလိုက္ကာ ျမင္းႏွစ္ေကာင္ကိုဆြဲသြားမည္ျပဳေသာအခါ ဒြန္ေဆးဆားက လက္ကာျပလိုက္ၿပီးေခါင္းကိုတြင္တြင္ခါယမ္းေလသည္။
"ေဟ့...ဒို ့ကဒီမွာဧည့္သည္ေလကြယ္...ဒီေတာ့အခိုင္းအေစေတြေရာက္လာေအာင္ေစာင့္ရလိမ့္မယ္၊မင္းက ငါနဲ ့တူတူလိုက္ခဲ့ရမယ္၊သူတို ့ရဲ ့ေကာင္ေလးေတြက ျမင္း
ကို ဂ႐ုစိုက္ၾကပါလိမ့္မယ္၊ၿပီးေတာ့မွ ဒို ့ပစၥည္းေတြကို ဂ႐ုတစိုက္သယ္ေဆာင္ၾကရဲ ့လားဆိုတာကို မင္းကသြားၿပီးစစ္ေဆးၾကည့္႐ုံပဲ၊ဒို ့ဝင္သြားတာနဲ ့အိမ္ေစတစ္ေယာက္က ဒို ့ကိုလာ
ေတြ ့ၿပီး ငါ့ရဲ ့အခန္းဟာ ဘယ္အခန္းဆိုတာ မင္းကိုလိုက္ျပလိမ့္မယ္။အဲဒီအခါက်မွ မင္းဟာ ငါ့ပစၥည္းေတြကို သယ္ေဆာင္ၿပီး ေနရာခ်ေပးရမယ္၊ၿပီးေတာ့ အဲဒီအေစခံကို မင္းေနရမယ့္
အခန္းကိုေမး၊အဲဒီမွာမင္းေန၊ဝတ္စုံအျဖဴကို အမည္းနဲ ့လဲဝတ္လိုက္၊ရႉးဖိနပ္ေရာေပါ့၊အားလုံးၿပီးတာနဲ ့ငါ့အခန္းကိုျပန္လာၿပီး ငါ့ကိုေစာင့္ေပါ့...ဟုတ္ပလား"
တန္ဘိုးရားက သူ ့သခင္မွာၾကားသည့္အတိုင္းေဆာင္ရြက္ေလသည္။
အဝတ္မ်ားလဲလွယ္ဝတ္ဆင္ၿပီးသြားေသာအခါ သူ ့ကိုယ္သူ အေတာ္ပင္ဘဝင္က်ေနမိျပန္သည္။
ထို ့ေနာက္ အိမ္ႏွင့္ အခန္းအေနအထားမ်ားကိုလွည့္လည္ၾကည့္ရႈရင္း သူ ့သခင္အခန္းရွိရာသို ့ေရာက္ခဲ့ေတာ့သည္။
ထိုအခါတြင္ သူ ့သခင္အတြက္ ဘာမွလုပ္ေပးစရာမရွိေတာ့ေၾကာင္းကို ေတြ ့လိုက္ရသည္။
ဒြန္ေဆးဆားမွာ အဝတ္မ်ားလဲၿပီးေနၿပီျဖစ္ၿပီး ေအာက္ထပ္သို ့ဆင္း၍စားေသာက္ရန္ပင္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေပၿပီ။
သူက တန္ဘိုးရားကို သြားခြင့္ျပဳလိုက္ၿပီး ေအာက္ထပ္ရွိ မီးဖိုေဆာင္သို ့သြား၍ စားေသာက္ရန္မွာၾကားလိုက္သည္။
သည္အခ်ိန္မွာတန္ဘိုးရားအဖို ့သြက္လက္စြာလႈပ္ရွားရေလသည္။
ေအာက္ထပ္ရွိ ခန္းမထဲတြင္ ဧည့္သည္မ်ားႏွင့္ ျပည့္လုမခန္းျဖစ္ေနၿပီမဟုတ္ပါလား။
ထိုအခန္းကို တန္ဘိုးရား ကမန္းကတမ္း ျဖတ္သန္းသြားစဥ္ က်ဴးဘားလူမ်ိဳးႏွစ္ေယာက္၏ေမးျမန္းျခင္းကို ခံရေလသည္။
"မင္းက...ဘယ္သူ ့လူလဲ"
အႀကိမ္တိုင္း သူက ဒြန္ေဆးဆား၏လူ ဟူ၍ ဝံ့ႂကြားစြာ အေျဖေပးလိုက္ေလသည္။
မီးဖိုေဆာင္သို ့ေရာက္ေသာအခါဝယ္ အိမ္လုပ္သားမ်ားက ရႈပ္ယွက္ခတ္ေအာင္ အလုပ္ရွပ္ေနၾကသည္ကို ေတြ ့ရသည္။
အခ်ိဳ ့က လင္ဗန္းႀကီးမ်ားကို သယ္ေဆာင္၍ထြက္သြားလိုက္ၾက၊ျပန္ဝင္လာလိုက္ၾက....အခ်ိဳ ့က စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကိုျပင္ဆင္ေနၾကႏွင့္ ဘယ္သူကမွ သူ ့အတြက္စားစရာဟူ၍
လုပ္မေပးနိုင္ၾက၊ဂ႐ုမစိုက္နိုင္ၾကေခ်။
သို ့ေသာ္လဲ ကၽြန္မည္းမမ်ားကမူ သူ ့အားဖိတ္ေခၚသည့္မ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္ၾကည့္ေနၾကသည္ကို တန္ဘိုးရားေတြ ့လိုက္ရေလသည္။
ထိုအခါတန္ဘိုးရား၏ ရမၼက္ဆႏၵမ်ားသည္ ရင္တြင္းသို ့လၽွံတက္လာၾကရျပန္သည္။
အခြင့္အေရးေပးလာရင္ေတာ့ျဖင့္ ေတြ ့ၾကေသးတာေပါ့ဟူေသာ အျပဳံးမ်ိဳးျဖင့္ သူကျပန္ျပဳံးျပလိုက္မိေလသည္။
ရွပ္ယွက္ခတ္ဆူညံမႈတို ့သည္ အခ်ိန္တန္ေတာ့လဲ ၿပီးဆုံးသြားရသည္။
တန္ဘိုးရားလဲ ဆာေလာင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ ့ဝမ္းဗိုက္ကိုျဖည့္တင္းရန္ ေျပာဆိုခြင့္ရသြားၿပီး စားေသာက္ဗိုက္ျဖည့္ၿပီးေသာအခါ သူ ့သခင္အိပ္ခန္းရွိရာသို ့သြားေရာက္၍ ေစာင့္ေနရန္
ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
အေပၚထပ္သို ့တက္လာၿပီး သူ ့သခင္အိပ္ခန္းရွိရာသို ့သြားေရာက္စဥ္ တစ္ခုေသာအခန္းကိုအျဖတ္ စားပြဲႀကီးႀကီးတြင္ ေယာက္က်ားမ်ားသာဝိုင္းထိုင္ေနၾကသည္ကိုျမင္ေတြ ့လိုက္ရ၏။
အားလုံးေသာ လူမ်ားက ဒြန္ေဆးဆားကိုၾကည့္ကာ သေဘာက်ရယ္ေမာေနၾကေလသည္။
ထိုစဥ္..အခန္းတြင္းသို ့ျဖတ္ဝင္လာေသာတန္ဘိုးရားကို ဒြန္ေဆးဆားကေတြ ့ျမင္သြားေလသည္။
ဒြန္ေဆးဆားက တန္ဘိုးရားကိုၾကည့္ေနရာမွ သူ ့မိတ္ေဆြမ်ားဘက္သို ့လွည့္လိုက္ၿပီး
"ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ ့....ေဟာဒီမွာဘဲလူႀကီးမင္းတို ့"
သူက လက္တစ္ဖက္ကို တန္ဘိုးရားဘက္သို ့ေဝွ ့ယမ္းၿပီးေျပာလိုက္သည္တြင္ လက္ခလယ္ရွိ စိန္လက္စြပ္အေရာင္က ဝင္းကနဲေတာက္ပသြား၏။
"ေဟာဒီမွာဘဲေလ...ျမင္ၾကၿပီမဟုတ္လား....ခင္ဗ်ာတို ့မေျဖရွင္းနိုင္ေသးတဲ့ ပုစၧာရဲ ့အေျဖပါဘဲဗ်ား.....အဲဒါ က်ဳပ္ရဲ ့ကၽြန္ တန္ဘိုးရားဆိုတာပါဘဲ လူႀကီးမင္းတို ့"
သူက ေျပာရင္းလက္ဟန္ႏွင့္ တန္ဘိုးရားကိုေခၚ၍ သူ ့အနားတြင္ရပ္ေစလိုက္ၿပီး သူ ့စကားကိုဆက္လိုက္ျပန္၏။
"အမွန္ပါဘဲ လူႀကီးမင္းတို ့....လြန္ခဲ့တဲ့သုံးႏွစ္ေလာက္က က်ဳပ္ေျပာခဲ့တဲ့စီမံကိန္းအတိုင္း မြန္တာဘိုစိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံအတြက္ အာဖရိက ကလာမယ့္ကၽြန္ေတြကို အားကိုးေနရ
ျခင္းက ဖယ္ရွားလိုက္မႈရဲ ့သာဓကပါဘဲ....ဒီစီမံခ်က္ကို ပထမဆုံးအေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးခဲ့တဲ့အထဲက လူႀကီးမင္းတို ့ေရွ ့ေမွာက္မွာရပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးတန္ဘိုးရားရဲ ့အေၾကာင္းကိုနဲနဲေျပာျပ
ပါမယ္...သူ ့ကိုစဝယ္တုန္းက က်ဳပ္အတြက္ ဆယ့္ရွစ္ေယာက္ေလာက္ရေအာင္ မ်ိဳးပြားယူမယ္လို ့မွန္းထားခဲ့တာပါ....အခုေတာ့ သူက က်ဳပ္အတြက္ အေယာက္ႏွစ္ဆယ္ေတာင္ ေပးခဲ့ၿပီးပါၿပီဗ်ား...
ဒီေတာ့ ဒီငနဲဟာ သုံးႏွစ္အတြင္း အေယာက္ႏွစ္ဆယ္ထုတ္နိုင္ခဲ့ပါတယ္။မိန္းကေလးငါးေယာက္ပါၿပီးက်န္တာေယာက္က်ားေလးေတြပါဘဲ...အားလုံးသန္စြမ္းက်န္းမာၾကပါတယ္....
ဒီေတာ့ကာ....က်ဳပ္ေျပာနိုင္တာက ဒီငနဲကို သန္ ့ျပန္ ့တဲ့အမည္းမေလးေတြ ရွာေပးလိုက္မယ္ဆိုရင္...အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္အသုံးျပဳလို ့ရဦးမယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာပါဘဲ၊အာဖရိကကေနဝယ္တဲ့အမည္းေတြထက္သာၿပီးလိမၼာယဥ္ေက်းတဲ့မ်ိဳးသန္ ့သန္ ့ေလးေတြလဲရမယ္ေလ....အဲဒါက်ဳပ္ေျပာတဲ့စီမံကိန္းရဲ ့လက္ေတြ ့အသီးအပြင့္ဘဲ
မဟုတ္လား လူႀကီးမင္းတို ့"
"အလြန္ေတာ္တဲ့ ဒြန္ေဆးဆားပါဘဲဗ်ာ"
လူရြယ္တစ္ဦးက တန္ဘိုးရားကို သေဘာက်စြာၾကည့္ရင္း ဒြန္ေဆးဆားကို ခ်ီးက်ဴးေျပာဆိုလိုက္ျခင္းျဖစ္၏။
"ခင္ဗ်ားေကာင္က လူေခ်ာတစ္ေယာက္လဲျဖစ္တယ္ဗ်...ေတြ ့ဘူးတဲ့အမည္းေကာင္ေတြနဲ ့လဲ လုံးဝမတူဘူး"
အျခားတစ္ေယာက္ကဝင္ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"မွန္လိုက္ေလ လူႀကီးမင္းတို ့ရာ....ခင္ဗ်ားတို ့အေနနဲ ့ဒီလိုေကာင္မ်ိဳးကို ေတြ ့ဘူးၾကမယ္မဟုတ္ဖူးဗ်ိဳ ့....ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ က်ဳပ္ေကာင္က ေဟာင္ဆာမင္းမ်ိဳးဗ်..
အာဖရိကတိုက္ရဲ ့အေကာင္းဆုံးေသြးဆိုလဲမမွားဘူးေပါ့ဗ်ာ...ဦးေခါင္းပုံသ႑န္ကိုၾကည့္ပါ၊က်ယ္ျပန္ ့တဲ့နဖူးကိုေလ့လာပါ၊ေျဖာင့္တန္းတဲ့ႏွာတံနဲ ့ႏွေခါင္းေပါက္ကိုဆန္းစစ္ပါဦး၊ႏႈတ္ခမ္း
ပါးေတြနဲ ့တစ္ကိုယ္လုံးကိုလဲ အကဲခတ္ၾကပါဦးေလ...ဒီေကာင္ေလးမွာ ဘာမ်ားအျပစ္ေျပာစရာေတြ ့လို ့တုန္း"
တန္ဘိုးရားအား သေဘာက်စြာၾကည့္ေနခဲ့ေသာ လူရြယ္က သူ ့ေနရာသို ့လာခိုင္းၿပီး လက္ေမာင္းႂကြက္သားမ်ားကို ကိုင္တြယ္ၾကည့္ေနျပန္သည္။
"ဟို....အထိုးအသတ္ေကာင္းတဲ့ တိုဂိုဘရားဘိုး ဆိုတဲ့ ေကာင္နဲ ့မတူဘူးလား ဒြန္ေဆးဆား"
"ဒီေကာင္ေလးက သားေဖာက္တဲ့ေကာင္ဘဲေလ ေရမန္ဒို...ထိုးသတ္ဖို ့မေကာင္းပါဘူး"
ဒြန္ေဆးဆားက ထိုသူအား အမည္ေခၚကာ အေျဖျပန္ေပးလိုက္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာမိမိကို သေဘာက်စြာကိုင္တြယ္ၾကည့္ရႈေနသူမွာ ၿခံပိုင္ရွင္ ျဖစ္ေၾကာင္းသိလိုက္ရေလသည္။
ထို ့ေနာက္တြင္ က်န္သည့္လူမ်ားကပါ တန္ဘိုးရားကိုဝိုင္းဝန္းၾကည့္ရႈ စမ္းသပ္ၾကေလေတာ့သည္။
ဒြန္ေဆးဆားမွာ ကုလားထိုင္ေပၚသို ့ေက်ာမွီထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သူ ့ကၽြန္အား သေဘာက်ေက်နပ္ေနၾကသည့္အျဖစ္ကို ဂုဏ္ယူစြာၾကည့္ေနလိုက္ေလ၏။
"ဒီမွာ ဒြန္ေဆးဆား....ဒီေကာင္ဟာ ရိုးရိုးဝတ္ေနၾက နံငယ္ပိုင္နဲ ့ဆိုရင္ ပိုၿပီးၾကည့္လို ့ေကာင္းမွာအမွန္ဘဲဗ်"
အားလုံးလိုလိုမိမိေနရာမ်ားသို ့ျပန္ထိုင္သည့္တိုင္ေအာင္ ေရမန္ဒိုက တန္ဘိုးရားအနီးတြင္ရပ္လၽွက္သာရွိေသးသည္။
သူက တန္ဘိုးရားပခုံးကို တစ္ခ်က္ပုတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ဒြန္ေဆးဆားဘက္သို ့လွည့္လိုက္၏။
"ဒီေကာင္ေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ကိုျပန္ေရာင္းမလား"
ဒြန္ေဆးဆားက ေခါင္းကိုခါယမ္းလိုက္၏။
"ဒီလိုဆိုရင္လဲ ခင္ဗ်ား ဒီေကာင္ေလးကိုေရာင္းထုတ္ေတာ့မယ္လို ့ဆုံးျဖတ္တဲ့အခါက်ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေရာင္းဖို ့ပထမဆုံးစဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္"
ေရမန္ဒိုက စိတ္ပ်က္သြားျခင္းမရွိဘဲ အခြင့္အေရးတစ္ခုကိုထပ္မံေတာင္းခံလိုက္ျပန္သည္။
"ေကာင္းပါၿပီ...ေရမန္ဒို...အဲဒီလိုစိတ္ကူးေပါက္လာရင္ေတာ့ခင္ဗ်ားကို ပထမဆုံးစဥ္းစားေပးပါ့မယ္....ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္က သူ ့ကိုေရာင္းလိုက္ဖို ့စိတ္ဆႏၵမရွိပါဘူးေလ"
အခုမွ တန္ဘိုးရားသက္ျပင္းခ်လိုက္နိုင္ရွာသည္။
အေျခအေနဆိုးကေန အခုမွ အေကာင္းဘက္သို ့ေသခ်ာသြားရသည္မဟုတ္လား။
သူ ့အေနႏွင့္ မြန္တာဘိုကို မခြဲလိုပါ။
ဒြန္ေဆးဆားေရာင္းပစ္လိုက္မွာကို သူစိုးရိမ္ေနမိသည္။
သို ့ေသာ္ေရမန္ဒိုက အေလၽွာ့ေပးခ်င္ပုံမရေသးေပ။
"ေအးဗ်ာ...မေရာင္းဘူးဆိုရင္လဲ ဒီအေကာင္ကို တစ္ပတ္ေလာက္ ေရာင္းေပါင္သေဘာမ်ိဳး က်ဳပ္ကိုေပးထားပါလားဗ်ာ"
"ဒီလိုေတာ့ျဖစ္နိုင္ေကာင္းပါတယ္ေလ"
ဒြန္ေဆးဆားက အိမ္ရွင္ကိုအားနာသလိုအေျဖမ်ိဳးျပန္ေပးလိုက္ရင္း ရွည္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ေဆးျပင္းလိပ္ျပာမ်ားကို ေတာက္ေျပာင္ေနေသာၾကမ္းခင္းေပၚသို ့ေခၽြခ်လိုက္ေလသည္။
"ဒါေပမယ့္ သူက က်ဳပ္အတြက္လိုေနေသးတယ္ေလ....လူႀကီးမင္းသိတဲ့အတိုင္း သူကက်ဳပ္ရဲ ့ျမင္းထိန္းရာထူးကိုတာဝန္ယူထားတာမဟုတ္လား....တစ္ပတ္ေလာက္
ထားျပစ္ခဲ့ဖို ့ဆိုတာေတာ့ သိပ္မလြယ္လွဘူးထင္ပါရဲ ့"
"ဒီလိုဆိုရင္လဲ ဒီတစ္ညေတာ့ျဖစ္နိုင္ေကာင္းရဲ ့မဟုတ္လား ဒြန္ေဆးဆားခင္ဗ်ား"
ေရမန္ဒိုကအိမ္ရွင္ျဖစ္ေသာအခြင့္အေရးကို အမိအရအသုံးခ်ကာ စကားကြန္ ့တက္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ဒြန္ေဆးဆားမွာအၾကပ္ရိုက္သြားရရွာေလသည္။
"ခြင့္ျပဳပါဗ်...ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးသည္ရဲ ့ကိုယ္လုပ္ေတာ္ေကာင္မေလးနဲ ့လႊတ္ေပးလိုက္ခ်င္လို ့ပါဗ်ာ...ေကာင္မေလးက အ႐ုပ္ေလးလိုလွပါတယ္ဗ်....အပ်ိဳစစ္သလားလဲမေမးနဲ ့
ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမက သူ ့ေကာင္မေလးကို ဘယ္ေကာင္မွ လက္ဖ်ားနဲ ့အတို ့ခံတာမဟုတ္ဖူး...လြန္ခဲ့တဲ့အပါတ္ကဘဲကၽြန္ေတာ္ေျပာပါတယ္၊မင္းရဲ ့ကိုယ္လုပ္ေတာ္ ဂ်ဴလီတာဟာ သားေဖာက္ဖို ့ေကာင္းၿပီလို ့...အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးက ဘာျပန္ေျပာလဲဆိုရင္ ေဟာဒီစိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးတစ္ခုလုံးထဲမွာရွိတဲ့ ကၽြန္ငနဲေတြထဲမွာ သူ ့ေကာင္မေလးနဲ ့တန္တာမရွိဘူးတဲ ့
ေလ...အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ဘဲ လုပ္လိုက္ခ်င္တာမွဗ်ာ....ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမက အင္မတန္မွ အူတိုတဲ့မိန္းမဗ်၊ဒီေတာ့ မိတ္ေဆြႀကီးဒြန္ေဆးဆားကဘဲ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္း
ဆိုတဲ့အတိုင္း လိုက္ေလ်ာေစခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ...ထိုက္သင့္တဲ့ တန္ရာတန္ဘိုးကိုလဲ မနစ္နာေစရပါဘူး"
ဒြန္ေဆးဆားက ေငြေရးေၾကးေရးကိုဂ႐ုမစိုက္ဟန္ျဖင့္ လက္ခါျပလိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္၏။
"ကဲ.....ငါ့ေကာင္ႀကီး.....မင္းရဲ ့သေဘာထားကေရာ ဘယ္လိုလဲကြ"
"ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကေတာ့ အဆင္သင့္ပါဘဲ သခင္"
"ဒြန္ေရမန္ဒိုရဲ ့ ကၽြန္မကို မင္းေကာင္းေကာင္းကိုင္နိုင္တယ္ေပါ့...ဟုတ္လား"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ....သခင္....စမ္းသပ္ၾကည့္နိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်"
"အလုပ္ကိုတာဝန္ေၾကမယ္ေပါ့"
"တာဝန္ေၾကပါေစ့မယ္ သခင္၊စိတ္ခ်ပါ"
ဒြန္ေဆးဆားက သူ ့မိတ္ေဆြျဖစ္ေသာ အိမ္ရွင္ ေရမန္ဒိုဘက္သို ့လွည့္လိုက္ျပန္သည္။
"ကဲ.....ေရမန္ဒို....ေကာင္ေလးဟာ ဒီညအဖို ့ေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ ့သေဘာပါဘဲ....သူကလဲစိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုေတာ့ သူ ့အတြက္ က်ဳပ္က ေကာင္းေကာင္းတာဝန္ယူပါ
တယ္ေလ"
"ဒီလိုပြဲမ်ိဳးကို က်ဳပ္တို ့အနီးကပ္ၾကည့္ခြင့္ရရင္ပိုေကာင္းမယ္ဗ်....က်ဳပ္စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံမွာဆိုရင္ က်ဳပ္က အဲဒီလို အနီးကပ္ၾကည့္ေနၾကဗ်"
ထိုစဥ္ ဆန္ေဂ်းဆိုေသာ အသက္ႀကီးႀကီးစိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံပိုင္ရွင္က ဝင္ေရာက္ေျပာဆိုလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"က်ဳပ္အေနနဲ ့ တန္ဘိုးရားကို တရိစၧာန္တစ္ေကာင္လို အျပည့္အဝ သေဘာမထားနိုင္ပါဘူး"
ဒြန္ေဆးဆားက မႏွစ္ၿမိဳ ့ဟန္ႏွင့္ အေျဖေပးလိုက္သည္။
"သူဟာ...တရိစၧာန္တစ္ေကာင္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ဒါေပမယ့္ သူဟာလူေတြလိုဘဲ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ ့လမ္းေလၽွာက္တတ္ပါတယ္ဗ်၊ၿပီးေတာ့ လူေတြလိုဘဲ ခံစားမႈဆိုတာရွိပါ
တယ္...ဒီေတာ့..က်ဳပ္ေမးစမ္းပရေစဆီညိဳရာဆန္ေဂ်း...ခင္ဗ်ားဒီလိုအလုပ္လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လူႏွစ္ဆယ္ေလာက္က ဝိုင္းၾကည့္ေနမယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားဘယ္လိုခံစားရမလဲ....ခင္ဗ်ား
ေနရာမွာခင္ဗ်ားဘာဘဲလုပ္လုပ္ပါ....က်ဳပ္ေကာင္ေလးကိုေတာ့ခြင့္မျပဳနိုင္ဘူးဗ်ာ....စိတ္ဆိုးလဲမတတ္နိုင္ဘူး...ရွင္းရဲ ့လား"
အသက္ႀကီးႀကီးစိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံပိုင္ရွင္ ဆန္ေဂ်းမွာ ဒြန္ေဆးဆားေမးခြန္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ဒြန္ေဆးဆားအရွိန္အဝါႏွင့္ သူ ့ဂုဏ္သိကၡာေၾကာင့္လည္းေကာင္း....ေနရာ
တြင္ပင္ အိေျႏၵရစြာ ျပန္ထိုင္ေနလိုက္ရေလ၏။
"ကဲ...ကၽြန္ေတာ္ေကာင္မေလးကို ေခၚလိုက္ပါေတာ့မယ္"
အိမ္ရွင္ျဖစ္သူ ေရမန္ဒိုက မလိုလားအပ္ေသာ တင္းမာမႈမ်ားမျဖစ္ေပၚေစရန္ အာ႐ုံလႊဲသည့္အေနႏွင့္ ဝင္ေျပာလိုက္သည္။
"ေကာင္မေလးကိုလူႀကီးမင္းတို ့ကို ျမင္ေတြ ့ဖူးေစခ်င္တဲ့သေဘာေပါ့ခင္ဗ်ာ"
ေရမန္ဒိုက ေနရာမွထ၍ နံရံတစ္ဖက္ဆီသို ့ေလၽွာက္သြားလိုက္ၿပီး ေခါင္းေလာင္းႀကိဳးကိုဆြဲလိုက္ေလသည္။
ေခါင္းေလာင္းသံက ေအာက္ထပ္မီးဖိုေဆာင္ရွိရာတြင္ ေပၚထြက္လာ၏။
မၾကာခင္ပင္ စားဖိုမႈးက အေျပးတစ္ပိုင္းေရာက္ရွိလာေတာ့သည္။
"အမိန္ ့ရွိပါ သခင္"
ထိုလူက ဒြန္ေရမန္ဒိုရွိရာဘက္သို ့ ကိုယ္ကိုကိုင္းညႊတ္ကာ ေမးလိုက္ေလသည္။
"ကလီမင္တီ....မင္းသခင္မဆီကိုသြား၊သူ ့ေကာင္မေလး ဂ်ဴလီတာကို ငါကေခၚခိုင္းလိုက္တယ္လို ့ေျပာ...သူခြင့္ျပဳရင္ ဂ်ဴလီတာကိုရွာၿပီး ဒီကိုခုခ်က္ျခင္းေခၚလာခဲ့.....
ဟုတ္ၿပီလား"
"ဂ်ဳလီတာ....ဟုတ္လားသခင္"
ကလီမင္တီ၏မ်က္ဝန္းအစုံက မယုံနိုင္သလို ေရမန္ဒိုအားၾကည့္ရင္း ျပန္ေမးလိုက္ေလသည္။
"မင္း..ငါေျပာတာမၾကားလိုက္ဖူးလား ကလီမင္တီ"
"ၾကားပါတယ္သခင္...ဒါေပမယ့္ ဘာျပဳလို ့သခင္က ဂ်ဴလီတာကို အလိုရွိေနတာလဲ သိခြင့္ရနိုင္မလားခင္ဗ်ာ"
ျပန္လည္ေမးခြန္းထုတ္ခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ထက္ျမက္ေသာ ဓါးသြားအလား ေရမန္ဒို၏ ေဒါသသံက စူးရွစြာထြက္ေပၚလာ၏့။
"ငါလုပ္မယ္အလုပ္ကို မင္းက ဘာျဖစ္လို ့ေမးခြန္းထုတ္ခ်င္ေနရတာလဲ ကလီမင္တီ...ေကာင္းၿပီ....မင္းကေမးလာေတာ့လဲ ငါကေျဖရတာေပါ့ကြာ"
စကားစကို ခဏျဖတ္ၿပီး ေရမန္ဒိုက တန္ဘိုးရားကို လက္ျဖင့္ညႊန္ျပလိုက္သည္။
"ဒီေတာ့....မင္းကႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ....မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ...မင္းညီမက..ႀကိဳက္ႀကိဳက္မႀကိဳက္ႀကိဳက္....အိုကြာ....ငါ့မိန္းမကိုယ္တိုင္က မႀကိဳက္လဲ ေသာက္ေရးမ
လုပ္ဖူး......ေကာင္မေလးကို အဲဒီငနဲေလးနဲ ့လႊတ္ေပးမွာ...သြားစမ္းကြာ...ေကာင္မေလးကို ခ်က္ျခင္းေခၚလာခဲ့၊ေကာင္မေလးကို လာပို ့ေပးၿပီးတာနဲ ့ မင္း 'အယူဘာ' ကိုသြားေတြ ့
ပါ....ၿပီးေတာ့ အႀကီးဆုံးက်ာပြတ္ကို ဆီသုတ္ခိုင္းထားလိုက္....မင္းလဲ အဲဒီေနရာကေစာင့္ေန....ငါခ်က္ခ်င္းလိုက္လာခဲ့မယ္"
ေရမန္ဒို၏ေဒါသေၾကာင့္ ကလီမင္တီ လန္ ့သြားမိရသည္။
"ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒဏ္ေပးေတာ့မွာလား သခင္"
ကလီမင္တီ၏ မ်က္ႏွာတြင္ေၾကာက္ရြံ ့မႈေၾကာင့္ ေခၽြးမ်ားပင္စို ့လာသည္။
"ေအး....ဟုတ္တယ္...မင္းရဲ ့လၽွာရွည္မႈအတြက္ပဲ...ေနာက္ထပ္လၽွာရွည္ေနဦးမယ္ဆိုရင္ ဆယ္ခ်က္ထပ္တိုးရလိမ့္မယ္ေဟ့"
ငနဲသားသည္ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားစြာ ဒြန္ေရမန္ဒို၏ ေရွ တြင္ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္။
"မင္းေဟာဒီမွာထိုင္ၿပီးေတာင္းပန္ေနမယ္ဆို စကၠန္ ့တိုင္းကို ငါးခ်က္ဆီထပ္တိုးရလိမ့္မယ္ေနာ္"
ဤတြင္ ကၽြန္ျဖစ္သူ ကလီမင္တီမွာ ေနရာမွခ်က္ျခင္းထ၍ ထြက္ေျပးေလေတာ့၏။
ဒြန္ေရမန္ဒိုက သူ ့ေဒါသမ်က္ႏွာကို ျပင္လိုက္ၿပီး ဧည့္သည္မ်ားရွိရာဘက္သို ့အျပဳံးမ်က္ႏွာႏွင့္ လွည့္လိုက္သည္။
"ကၽြန္ေတာ္တို ့မိတ္ေဆြႀကီးဒြန္ေဆးဆားက သူ ့တပည့္ရဲ ့ကာမဆက္ဆံမႈကို ၾကည့္ခြင့္မေပးေပမယ့္ မၾကာခင္ ခုနငနဲကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ဘယ္လိုက်ာပြတ္နဲ ့ရိုက္
ၿပီးဆုံးမတယ္ဆိုတာကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ၾကည့္ရမွာမို ့ လူႀကီးမင္းတို ့ေက်နပ္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္"
မၾကာပါေခ်..........
အခန္းတံခါးက တျဖည္းျဖည္းပြင့္လာၿပီး ကလီမင္တီႏွင့္အတူ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဝင္လာ၏။
သူမမ်က္ႏွာက ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္ကာ ငို၍ေနေလသည္။
ဒြန္ေရမန္ဒိုက သူမအား အနီးသို ့ေခၚလိုက္၏။
"မင္းရဲ ့မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ပစ္လိုက္စမ္း ဂ်ဴလီတာ...ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းပထမဆုံးဆက္ဆံရမယ့္လူကို ျပဴငွာရမယ္ကြယ့္..ၾကည့္စမ္း....မင္းအတြက္ ငါဘာေတြ ့ထားသလဲဆိုတာ"
သူက တန္ဘိုးရားကို လက္ညႇိုးႏွင့္ညႊန္ျပရင္းေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
တန္ဘိုးရားက ၾကားျမင္ေနရသမၽွကို နားလည္ၿပီးျဖစ္ေန၏။
ကလီမင္တီအတြက္လဲ ကိုယ္ခ်င္းစာကာ တုန္လႈပ္ေနမိသည္။
သို ့ေသာ္လဲ ...ေကာင္မေလးကိုျမင္ေတြ ့လိုက္ရေသာအခါ ကလီမင္တီအေပၚသနားေနမိေသာစိတ္တို ့ကြယ္ေပ်ာက္သြားရသည္။
ေကာင္မေလး၏ အလွတြင္ယစ္မူးသြားမိ၏။
သူေတြ ့ဖူးသမၽွထဲတြင္ အသက္အငယ္ဆုံးျဖစ္ၿပီး အမည္းအစစ္မဟုတ္ဖဲ အျဖဴဘက္သို ့လုေနေသာအသားအေရာင္ႏွင့္ျဖစ္ေနသည္။
သူမ၏ ဆံပင္တို ့က ပခုံးေပၚတြင္ဖြာက်ေနၾကသည္။
သူမ ဝတ္ဆင္ထားေသာအဝတ္အစားတို ့ကလဲ မြန္တာဘိုတြင္ေတြ ့ျမင္ေနၾက မိန္းမေတြလို ပုံပ်က္ပန္းပ်က္မဟုတ္ေခ်။
အျဖဴေရာင္ဂါဝန္ႏွင့္ျဖစ္ၿပီး ခါးတြင္ခ်ည္ေႏွာင္ထားေသာ ဖဲျပားက အျပာေရာင္ေလးျဖစ္သည္။
နားႏွစ္ဖက္တြင္ေသးငယ္ေသာ ေရႊနားေတာင္းေလးမ်ားက တြဲလဲခိုလၽွက္ရွိေနသည္။
လည္ပင္းမွ လည္ဆြဲျဖဴျဖဴေလးက သူမ၏အသားအေရာင္ႏွင့္ လိုက္ဖက္လၽွက္ရွိေန၏။
ဒြန္ေရမန္ဒိုက သူမ၏လက္ေမာင္းကို ကိုင္ဆြဲကာ တန္ဘိုးရားအနီးတြင္ရပ္ေနေစလိုက္သည္။
သူမ၏ အရပ္အေမာင္းက တန္ဘိုးရား၏ ပခုံးသာသာမၽွသာရွိေလသည္။
အခန္းတြင္းရွိမ်က္လုံးမ်ားက ထိုစုံတြဲကို စူးစိုက္ၾကည့္ရႈေနၾကစဥ္ အခန္းတံခါးက ဝုန္းကနဲပြင့္လာသည္။
တန္ဘိုးရားမ်က္လုံးမ်ားက ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ေနရာမွ တံခါးဝမွွ ဝင္လာေသာ လူျဖဴမဆီသို ့ေရာက္သြားရေလသည္။
ခ်က္ျခင္းပင္ သူ၏ ကာမဆႏၵတို ့သည္ ဂ်ဴလီတာဆိုေသာ ေကာင္မေလးထံမွ လွပေသာလူျဖဴမထံသို ့ေရာက္သြားရျပန္ေလ၏။
"ေရမန္ဒို....ဒါကဘာသေဘာလဲ"
သူမကေျပာရင္းႏွင့္ အခန္းတြင္းမွလူမ်ားကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္လိုက္ေသာ္လဲ ထိုသူမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ သူမတြင္ ေၾကာက္ရြံ ့စိတ္ေတာ့ မျဖစ္မိပါေခ်။
"ကာရမ္းဘား.....ေယာက္က်ားေတြက အျမဲတမ္းအလုပ္ရႈပ္ေနတတ္တယ္ဆိုတာကို မင္းမသိဘူးလား...ဒီမွာငါ့မိန္းမ...မင္းက ငါဘာဘဲလုပ္လုပ္ ေမးခြန္းေတြခ်ည္းေမး
ေနေတာ့တာဘဲကိုး....ေဟာဒီ့စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးပ်က္စီးမသြားရေအာင္ ဘယ္လိုႀကိဳးစားေနရတယ္ဆိုတာကို မင္းနားလည္စမ္းပါကြာ...တကယ္လို ့ကၽြန္ေတြအားလုံးေသကုန္ရင္ ဒို ့မွာ
အစားထိုးဖို ့ကၽြန္က ဘယ္မွာလဲ...ေျပာစမ္းပါဦးကြ"
ဒြန္ေရမန္ဒိုက ေျပာေနရင္းႏွင့္ ေဒါသသံထြက္လာေသာ္လဲ မၾကာမီပင္ခ်က္ျခင္းလိုလို ေပ်ာ့ေျပာင္းသြားေလသည္။
ဤတြင္ သူက ဇနီးျဖစ္သူအား ေပ်ာ့ေျပာင္းေသာ စကားလုံးမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ကာ ေျပာျပေလေတာ့သည္။
"ေဟာဒီက ဒို ့ေတြရဲ ့မိတ္ေဆြေကာင္းႀကီး ဒြန္ေဆးဆားေလ....သူက ဒို ့အတြက္လက္ေဆာင္မြန္ေပးေနတာေပါ့....သူကေပးတယ္ဆိုတာထက္ ငါကအတင္းေတာင္း
လို ့လိုက္ေရာတာေပါ့ကြာ...ဒါဟာ ဒို ့အတြက္မဟာအခြင့္ထူးဘဲကြယ့္ မိန္းမရဲ ့....သူက သူ ့ရဲ ့က်ဴးဘားတစ္ခြင္မွာ အေကာင္းဆုံးကၽြန္ကို ေခတၱငွားဖို ့သေဘာတူလိုက္ၿပီကြ...အဲလို
အလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့အေျခအေနမ်ိဳးကို မင္းဖ်က္ဆီးမျပစ္ဖူးမလား ခ်စ္ဇနီးရယ္...ကိုယ္ဘယ္လိုရွင္းျပရဦးမွာတဲ့လဲ"
ေရမန္ဒို၏ စကားဆုံးေသာအခါ သူမက အားလုံးကိုျခဳံ၍ စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္ေလသည္။
"တကယ္လို ့ရွင္က အဲဒီလိုစီစဥ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကၽြန္မကိုအရင္တိုင္ပင္ၿပီး ဒီကိစၥေတြကို ကၽြန္မကိုလႊဲလိုက္သင့္တာမဟုတ္လားရွင္...ဒီလိုကိစၥဆိုတာ ကၽြန္မဘဲစီစဥ္လုပ္ကိုင္ရမယ့္ အလုပ္ရွင့္"
သူမက ေကာင္မေလးထံသို ့သြားကာ ေပြ ့ဖက္ထားလိုက္ေလသည္။
ၿပီးေတာ့ အနားတြင္ရပ္ေနေသာ တန္ဘိုးရားကို စူးစမ္းေသာမ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ေဝ့ဝဲ ၾကည့္ရႈလိုက္ျပန္၏။
"တျခား ကၽြန္မေတြ မရွိေတာ့တာလိုက္လို ့ရွင္....ဒါနဲ ့ ဒီလုပ္ႀကံမႈကို ဘယ္ေနရာမွာလုပ္ခိုင္းဖို ့ရွင္စဥ္းစားထားတာလဲ"
သည္လိုအေျခအေနမ်ိဳးအတြက္ အေျဖေပးရန္အဆင္သင့္မျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဒြန္ေရမန္ဒိုမွာ ဘယ္လိုအေျဖေပးရမွန္းမသိဘဲျဖစ္ေနမိသည္။
ဘယ္ေနရာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္တစ္ေယာက္အတြက္ လုံေလာက္ေနတာဘဲလို ့သူက ယူဆထားခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။
"အိမ္မွာ အေစခံေတြေနတဲ့ အခန္းေတြမွ အမ်ားႀကီးဘဲဥစၥာ ဘယ္အခန္းဝင္ဝင္ျဖစ္တာဘဲမဟုတ္လား...ၾကဳံရာအခန္းတခုခုကို ဆြဲေခၚသြားလိုက္႐ုံေပါ့"
"ၾသ...ကၽြန္မရဲ ့ဂ်ဴလီတာက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အလုပ္ခံရမယ္ေပါ့ေလ...ဟုတ္လား...ဒါကိုေတာ့ ခြင့္မျပဳနိုင္ဘူးရွင့္...သူက ငယ္ငယ္ေလးထဲက ကၽြန္မအခန္းေဘး
မွာ အိပ္ရာ ေကာင္းေကာင္းနဲ ့ေနလာခဲ့ရတာ သိရဲ ့လား....ရွင့္သေဘာအတိုင္းလိုက္ေလ်ာရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ သူ ့အခန္းထဲမွာဘဲျဖစ္သင့္တာေပါ့ရွင္"
"ေအးပါကြာ.....မင္းသေဘာဆႏၵရွိသလိုသာ စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ပါ....မင္းကန္ ့လန္ ့မတိုက္တာကိုဘဲ ေက်းဇူးတင္လွပါၿပီ"
လူျဖဴမက တန္ဘိုးရားကို အခုမွေသခ်ာေလ့လာဟန္ႏွင့္ ၾကည့္ရႈလိုက္သည္။
"ကဲ...လာဂ်ဴလီတာ...မင္းလဲလိုက္ခဲ့....ဒါနဲ ့မင္းရဲ ့နာမည္က..."
"တန္ဘိုးရားပါ...သခင္မ"
"ေအး..ေကာင္းၿပီ..လာ..တန္ဘိုးရား..ငါ့ေနာက္ကလိုက္ခဲ့ေပေတာ့"
သူမက ေျပာေျပာဆိုဆို ဂ်ဴလီတာ ကိုလက္ဆြဲ၍ တံခါးေပါက္ဆီသို ့ေလၽွာက္သြားလိုက္ၿပီးမွ သူမ၏ခင္ပြန္း ဒြန္ေရမန္ဒို ရွိရာဘက္သို ့ျပန္လွည့္လိုက္သည္။
"ေၾသာ္...ဒါနဲ ့ ကလီမင္တီကေျပာတယ္...ရွင္သူ ့ကိုက်ာပြတ္ဒဏ္ေပးဖို ့ အမိန္ ့ခ်လိုက္တယ္ဆို"
ဒြန္ေရမန္ဒိုက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္၏။
"ဒါျဖင့္လဲ ကၽြန္မအတြက္ပါ ဆယ္ခ်က္ပိုလိုက္စမ္းပါ...ဟိုတစ္ပတ္က ကၽြန္မရဲ ့ပန္းအိုးကို သူခ်ခြဲျပစ္ခဲ့တယ္...အဲဒီထဲက သူ ့ကိုဒဏ္ေပးဖို ့စဥ္းစားထားတာကို
ေမ့ေနလို ့ရွင့္"
ထို ့ေနာက္ ဂ်ဴလီတာႏွင့္ တန္ဘိုးရားကို ေခၚေဆာင္ကာ သူမကေရွ ့မွေန၍ ဦးေဆာင္ကာထြက္သြားသည္ႏွင့္ ဒြန္ေရမန္ဒိုႏွင့္ လူႀကီးလူေကာင္းဧည့္သည္မ်ားက ထရပ္၍ ေလးစားဟန္
ျပဳလိုက္ၾကေလသည္။
သူတို ့တေတြ အခန္းက်ယ္ႀကီးတစ္ခုကို ျဖတ္ေလၽွာက္သြားရစဥ္မွာပင္ တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလး၏လက္ကို ဆြဲကိုင္လိုက္သည္။
လက္ေလးေတြက ေသးငယ္ေပ်ာ့ေျပာင္းၿပီး ေခၽြးေတြစို ့ကာ တုန္လႈပ္ေနေလသည္။
က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူမက ပါးျပင္ေပၚမွ မ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္ျပစ္လိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားကို ေမာ့ၾကည့္လာသည္။
တန္ဘိုးရားက ႏွစ္သိမ့္စြာျပဳံးျပလိုက္ေသာအခါတြင္ေတာ့ သူမကျပန္လည္ျပဳံးျပလာပါသည္။
သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ သူတို ့ေတြသည္ ေကာင္မေလး၏ ပန္းႏုေရာင္မ်ားႏွင့္ ဆင္ယင္ထားေသာ အခန္းေရွ ့သို ့ေရာက္ရွိသြားေလသည္။
"ကဲ....ဒါမင္းတို ့ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္တင္းေႏွာရမယ့္အခန္းဘဲ....ငါ့ေကာင္မေလး ဂ်ဴလီတာရဲ ့အခန္းေပါ...ဒီမွာ....မင္းနာမယ္..ေအာ္...တန္ဘိုးရား....မင္းကိုငါမွာ
စရာရွိတယ္.....ငါ့ေကာင္မေလးက အေတြ ့အၾကဳံ လုံးဝရွိေသးတာမဟုတ္ဖူးေနာ္.....မင္း..သူ ့ကို အရမ္းကာေရာ မနာၾကင္ပါေစနဲ ့...ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ဆက္ဆံပါ..နားလည္လား"
တန္ဘိုးရားေခါင္းညိတ္ျပလိုက္မိသည္။
လူျဖဴမိန္းမ၏ ထူးဆန္းေသာ အရွိန္အဝါကို လန္ ့ေနမိသလိုျဖစ္ေနမိရသည္။
သူမ၏ ေယာက္က်ားျဖစ္သူကိုပင္ သူမက လႊမ္းမိုးနိုင္စြမ္းရွိေၾကာင္း ေတြ ့ျမင္ထားရသည္မဟုတ္လား။
သူမက ေကာင္မေလး၏လက္ကို ကိုင္ဆြဲထားေသာတန္ဘိုးရားကို အၾကည့္စူးစူးႏွင့္ အတန္ၾကာစူးစိုက္ၾကည့္ရႈၿပီးေနာက္ တန္ဘိုးရားတို ့အနားမွ ထြက္ခြာသြားေလေတာ့သည္။
တန္ဘိုးရားလဲ အခုမွ အသက္ကို ရဲရဲ ရႉနိုင္ေတာ့၏။
ထို ့ေနာက္ အခန္းထဲသို ့ေကာင္မေလးကိုဆြဲေခၚလိုက္ၿပီး အခန္းတံခါးကို ျငင္သာစြာပိတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
အခန္း(၁၀)
အခန္းတြင္းသို ့ေရာက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးကို သူ ့သခင္မကဘယ္ေလာက္ဂ႐ုတစိုက္ရွိတယ္ဆိုတာကို တန္ဘိုးရားလက္ေတြ ့သိျမင္လိုက္ရသည္။
ပန္းႏုေရာင္လႊမ္းတယ္ဆိုတာ အမွန္တကယ္ပင္ျဖစ္သည္။
ေခါင္းအုန္း၊အိပ္ယာခင္းမွစ၍ အခန္းနံရံမ်ားအဆုံး ပန္းႏုေရာင္မ်ားႏွင့္သာ ဆင္ယင္မြန္းမံထား၏။
ဂ်ဴလီတာ ၏အျဖဴဘက္လုေသာ အသားေရာင္ႏုညက္ညက္ မ်က္ႏွာလွလွေလးေတာင္ ပန္းႏုေရာင္သန္းလၽွက္ရွိေခ်သည္။
တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလးကို အိပ္ယာေပၚသို ့ေခၚသြားၿပီး ေကာင္မေလး၏ ဆံႏြယ္မ်ားကို ပင့္သပ္ေပးလိုက္သည္။
ျဖဳစင္ႏူးညံ့ေသာ အျပဳံးႏွင့္ ေကာင္မေလးက သူ ့ကိုတုန္ ့ျပန္သည္ကို တန္ဘိုးရားေတြ ့ျမင္လိုက္ရသည္။
အေျခအေန မဆိုးရြားေၾကာင္း တန္ဘိုးရား သေဘာေပါက္လိုက္၏။
ေကာင္မေလးက သူ ့ကိုသေဘာက်ေၾကာင္းလဲ ခံစားသိျဖင့္ သိျမင္လိုက္မိသည္။
သူကလဲ ေကာင္မေလးကို သေဘာက်ပါသည္။
ေကာင္မေလးက အပ်ိဳစင္ေလးျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သေဘာက်မိျခင္းမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္။
ဂ်ဴလီတာ၏ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ႏွင့္ အျပစ္ကင္းစြာႏုနယ္ေသာ မ်က္ႏွာသြင္ျပင္ေလးကို သေဘာက်မိျခင္းမ်ိဳးပင္။
တန္ဘိုးရားအေနႏွင့္ အပ်ိဳစင္တစ္ေယာက္ကို ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ လိုးခြင့္ရေတာ့မည္မို ့ စိတ္လႈပ္ရွားမိေနသည္။
အိမ္ရွင္ လူျဖဴမကလဲ သူ ့ေကာင္မေလးကို မနာၾကင္ေအာင္ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ဆက္ဆံရမည္ဟုမွာသြားသည္။
လိုးသည့္အခါတြင္ လီးအဝင္အထြက္လြယ္ကူေစရန္အတြက္ အသုံးျပဳရန္ ဆီလိုအပ္ေၾကာင္းကို တန္ဘိုးရား သတိရလိုက္မိ၏။
"ဂ်ဴလီတာ.....ငါတို ့အတူေနဖို ့အတြက္ဆီလိုတယ္ကြဲ ့.....မင္းအတြက္ နာၾကင္မႈကို အတတ္နိုင္ဆုံးသက္သာေစခ်င္တယ္ေလ.....မင္းသခင္မကလဲ မွာသြားတယ္ မဟုတ္လား.....အဲဒီေတာ့ အိမ္သည္ျဖစ္တဲ ့မင္းကဘဲ ငါတို ့ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ဆီေလးနဲနဲေလာက္ယူေပးေစခ်င္တယ္ကြာ"
"ဟုတ္ကဲ့...အကို...ဂ်ဴလီတာ သြားယူေပးပါ့မယ္ရွင့္"
ေကာင္မေလးက ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ အခန္းတံခါးဖြင့္ကာ ထြက္သြားေလသည္။
တန္ဘိုးရားတစ္ေယာက္ထဲ ရင္ဖိုလွိုက္ေမာစြာႏွင့္ ေကာင္မေလး၏ အိပ္ယာထက္ဝယ္ ပက္လက္အိပ္ရင္း က်န္ေနခဲ ့ရသည္။
ေကာင္မေလးက သူ ့ကို အကိုလို ့ေခၚသြားသည္။
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဆီမွ အကိုလို ့အေခၚခံရျခင္းသည္ တန္ဘိုးရားအတြက္ ပထမဆုံးျဖစ္ေနျပန္သည္။
ဒီေန ့မွ ဘယ္လိုျဖစ္လို ့ သူ ့ဘဝအတြက္ ပထမဆုံးေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနရတာလဲဟု တန္ဘိုးရားေတြးေနမိပါသည္။
ပထမဆုံး အျဖစ္ မြန္တာဘိုစိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံကမဟုတ္ေသာ အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ ဆက္ဆံခြင့္ကို သူ ့သခင္ဒြန္ေဆးဆားထံမွ ရရွိလိုက္သည္။
ပထမဆုံး အျဖစ္ အပ်ိဳစင္ေလးကို ဆက္ဆံရေတာ့မည္။
ပထမဆုံး အျဖစ္ အကိုဟု အေခၚခံလိုက္ရသည္။
ပထမဆုံး အႀကိမ္အျဖစ္ သူ ့ရဲ ့ ရင္ခုန္သံမ်ားလဲကေမာက္ကမ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။
သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ေကာင္မေလးျပန္ေရာက္လာသည္။
သူမလက္ထဲမွ ဆီခြက္ကို တန္ဘိုးရားထံကမ္းေပးလိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားအနီးတြင္ ဝင္ထိုင္သည္။
ဆီခြက္ကို ေဘးနားတြင္ ခ်လိုက္ၿပီး သူ ့ေဘးနားသို ့ဝင္ထိုင္ေသာ ေကာင္မေလးကို တန္ဘိုးရားက ေပြ ့ဖက္လိုက္ပါသည္။
ေႏြးေထြးေသာ ကိုယ္လုံးေလး ရင္ခြင္ထဲသို ့ေရာက္လာေသာအခါတြင္ ႏူးညံ့ေသာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးေလးေပၚသို ့ အနမ္းမိုးေခၽြခ်လိုက္မိသည္။
တန္ဘိုးရား၏ အနမ္းကို ေကာင္မေလးဘက္က တုန္ ့ျပန္မႈမရွိေပ။
သူမ၏ ပါးစပ္ထဲသို ့တန္ဘိုးရား၏လၽွာက အတန္ၾကာဝင္ေရာက္ေမႊေႏွာက္လိုက္ေသာအခါ ဂ်ဴလီတာက ဘယ္လိုတုန္ ့ျပန္ရမည္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္နားလည္သြားသည္။
တန္ဘိုးရားရင္ထဲမွ လိုက္ဖိုမႈကလဲ ပိုမိုျပင္းထန္လာခဲ့သည္။
သခင္ျဖစ္သူ ဒြန္ေဆးဆားကို ဂတိေပးလိုက္မိစဥ္က လုပ္ေနၾကအတိုင္း တာဝန္ေၾကေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္၏။
အခုေတာ့ သူ ့ရင္ထဲတြင္ ေကာင္မေလးအေပၚ မေဖာ္ျပတတ္ေသာ ခံစားမႈတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေပၚလာမိသည္။
ေကာင္မေလးအေပၚတြင္ ႏူးညံ့ျငင္သာစြာ ဆက္ဆံေနမိျခင္းမွာလဲ သူမ၏ သခင္မျဖစ္သူ မွာၾကားသြား၍ မဟုတ္ေၾကာင္းကို သူ ့ကိုယ္သူ နားလည္လာသည္။
တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလးကို နမ္းရႈပ္ေနရင္းမွ ေကာင္မေလး၏ ရင္သားမ်ားေပၚသို လက္ျဖင့္ ပြတ္ေပးေနလိုက္သည္။
ရင္စည္းေၾကာင့္ ကိုင္ရတာ အရသာမေတြ ့လွေသာ္လဲ နို ့သီးေခါင္းေလးရွိနိုင္မည့္ေနရာကို မွန္းဆၿပီး ပြတ္ေျခေပးေနလိုက္သည္။
အနမ္းက ရွည္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမၽွ ရင္ထဲမွလွိုက္ေမာမႈက ပိုမိုျပင္းထန္လာေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားက ႏႈတ္ခမ္းျခင္းခြာလိုက္၏။
ေကာင္မေလး၏လက္မ်ားက သူ ့ကိုခပ္တင္းတင္း ဖက္ရက္သားရွိေနေလသည္။
ဂ်ဴလီတာ၏ ႏွဖူးေလးကို ျမတ္နိုးစြာနမ္းလိုက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးက ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ျပဳံးသည္။
ရင္ခုန္သံျခင္းဆက္သြယ္မိသြားၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးသားၾကည္ႏူးမႈမ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ေနၾက၏။
တန္ဘိုးရားက ထိုင္ေနရာမွ ဂ်ဴလီတာကို ဆြဲလွဲျပစ္လိုက္သည္။
ေကာင္မေလးက အလိုက္သင့္ေလး ပါလာ၏။
ဂ်ဴလီတာ၏ အိပ္ယာမွာ ၾကမ္းေပၚတြင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးသားမွာၾကမ္းျပင္ရွိအိပ္ယာေပၚတြင္လုံးေထြးလၽွက္အေနအထားရွိေနေလသည္။
တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလး၏ အဝတ္မ်ားကို တစ္ခုခ်င္း ခၽြတ္ေပးေနလိုက္သည္။
ရင္စည္းကို ဖယ္ခြါလိုက္ေသာအခါတြင္ နို ့ေလးႏွစ္လုံးက လြတ္လပ္စြာ ေပၚထြက္လာသည္။
နို ့သီးေခါင္းေလးမ်ားက အခန္းေရာင္ႏွင့္ လိုက္ဖက္စြာ ပန္းေသြးေရာင္သန္းလၽွက္ရွိေနၾက၏။
တန္ဘိုးရား၏ ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးမွာလဲ တင္းမာလၽွက္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။
အမည္းမ စစ္စစ္မ်ားႏွင့္သာ ေပ်ာ္ပါးစပ္ယွက္ခဲ့ဖူးေသာ တန္ဘိုးရားအတြက္ ေကာင္မေလးမွာ သာလြန္ေသာဆုလာဘ္တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။
ေကာင္မေလးဝတ္ဆင္ထားေသာ ဂါဝန္အျဖဴေလးကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးမွာ ကိုယ္လုံးတီးေလးျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ရွက္ရြံ ့စြာ သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို တန္ဘိုးရား
ရင္ခြင္ထဲသို ့အတင္းတိုးကပ္၍ တတ္နိုင္သေလာက္ဖြက္ထားရွာေလသည္။
ေသးငယ္ေသာ နို ့ေလးမ်ားကို ခပ္ဖြဖြေလးဆုပ္နယ္ေပးလိုက္ၿပီး နို ့သီးေခါင္းေလးတစ္ဖက္ကို စို ့ေပးလိုက္သည္။
ေကာင္မေလးမွာ ရင္ေလးေကာ့တက္လာသည္အထိ ကာမ၏ အရသာကို ျမည္းစမ္းခြင့္ရလိုက္ေလသည္။
ဂ်ဴလီတာမွာ ငယ္ငယ္ေလးထဲက သူ ့သခင္မ၏အုပ္ထိန္းမႈေအာက္တြင္ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ဖိုသတၱဝါႏွင့္ ထိေတြ ့ဖူးျခင္းမရွိေပ။
သူ ့သခင္မအိမ္ေထာင္က်ေသာအခါတြင္ ဒြန္ေရမန္ဒို၏ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးသို ့ေျပာင္းေရႊ ့ခဲ့ရၿပီး သူမ၏အကိုျဖစ္သူပါ တစ္ႏြယ္ငင္တစ္စင္ပါ စားဖိုမႈးအျဖစ္ႏွင့္လိုက္ပါခြင့္ရခဲ့သည္။
အိမ္ကၽြန္အျဖစ္ႏွင့္ အျခားကၽြန္မ်ားထက္အဆင့္ျမင့္စြာေနရေသာ္လဲ ဒြန္ေရမန္ဒို၏ ရက္စက္ျပင္းထန္ေသာအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ သတိႀကီးစြာထား၍ေနထိုင္ရျခင္းေတာ့ရွိ၏။
ဂ်ဴလီတာကေတာ့ သူ ့သခင္မ၏ အခ်စ္ေတာ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ က်ာပြတ္ႏွင့္ျပစ္ဒဏ္ေပးခံရျခင္း မရွိခဲ့ေပ။
ထို ့အတူ ဘယ္ကၽြန္ေယာက္က်ားေလးႏွင့္မွလဲ ပတ္သက္ဖူးျခင္းမရွိေခ်။
ေယာက္က်ားအေပၚတြင္ လႊမ္းမိုးနိုင္စြမ္းေသာ သူ ့သခင္မကို ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ ဒြန္ေရမန္ဒို၏စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးမွ ဘယ္ေယာက္က်ားေလးကမွလဲ ဂ်ဳလီတာကို စလုံးေရစ ျခင္းမျပဳ
ရဲၾက။
တန္ဘိုးရားကေတာ့ ကံထူးရွင္ဘဲျဖစ္သည္။
ေရမန္ဒို ဘယ္ေလာက္ပဲ သေဘာေတြ ့ေတြ ့ သူ ့မိန္းမက သေဘာမက်ဘူးဆိုပါက အလုပ္ျဖစ္မည္မဟုတ္ေၾကာင္းကို ဂ်ဴလီတာသိထားၿပီးျဖစ္သည္။
သို ့ေသာ္လဲ အကိုျဖစ္သူက လာေရာက္ေခၚေဆာင္ေသာအခါတြင္ တစိမ္းေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူအိပ္ရမည္ကိုလန္ ့ကာ ငိုယိုခဲ့မိပါသည္။
တန္ဘိုးရားကို ေတြ ့လိုက္ရေသာအခါတြင္ေတာ့ ဂ်ဴလီတာ့ရင္ထဲတြင္ ေၾကာက္ရြံ ့မႈတို ့ကြယ္ေပ်ာက္ကာ ရင္ခုန္သံျမန္ခဲ့ရရွာသည္။
သူ ့သခင္မ သေဘာေတြ ့နိုင္မည့္ လူျဖစ္ေၾကာင္းကိုလဲ ေတြးမိလိုက္ေသာေၾကာင့္ ရင္ဖိုမိခဲ့ရသည္။
သူမေတြ ့ျမင္ခဲ့ဖူးေသာ အာဖရိက အမည္းေကာင္မ်ားလိုမဟုတ္ဖဲ ခပ္လတ္လတ္အသားအရည္ႏွင့္ ေယာက္က်ားပီသစြာေခ်ာေမာေသာတန္ဘိုးရား ဆိုသည့္လူကိုျမင္လိုက္ရကထဲက
သူ ့သခင္မ ျငင္းပယ္လိုက္မွာကိုေတာင္စိုးရိမ္မိေလာက္ေအာင္ ဂ်ဳလီတာ သေဘာက်သြားမိသည္။
ခုေတာ့ အားလုံးအဆင္ေျပစြာ တန္ဘိုးရားဆိုသည့္ ထိုလူေခ်ာ၏ ရင္ခြင္ထဲသို ့အဝတ္မဲ့ခႏၲာႏွင့္ ေရာက္ရွိေနခဲ့ရၿပီျဖစ္ေလသည္။
သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို တန္ဘိုးရားနမ္းစဥ္ကဆိုလၽွင္ ဘယ္လိုတုန္ ့ျပန္ရမည္မွန္းမသိေလာက္ေအာင္ရင္ဖိုလွိုက္ေမာစြာျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။
သူ မ၏နို ့သီးေခါင္းေလးကို အစို ့ခံလိုက္ရေသာအခါတြင္မူ အသက္ရႉမွားေလာက္ေအာင္ခံစားလိုက္ရျပန္သည္။
အခုလဲ တန္ဘိုးရား၏လက္ေတြက သူမ၏ ပိပိေလးရွိရာသို ့တေရြ ့ေရြ ့တိုးကပ္ေရာက္ရွိလာသည္။
တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလး၏ဆီးခုံေပၚမွ အေမႊးႏုေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ေဆာ့ကစားေပးေနရာမွ ေစာက္ဖုတ္ေလးေပၚသို ့လက္ကိုအုပ္ကာ ပြတ္ေပးလိုက္သည္။
ေစာက္ေခါင္းေလးထဲသို ့လက္ကို ထိုးမထည့္ေသးဘဲ နို ့ေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ဆုပ္ေခ်ရင္းမွ စို ့ေပးေနရင္း လက္တစ္ဖက္က ပိပိေလးကို အေပၚမွအုပ္ကာ ပြတ္ေပးေနျခင္းကိုသာျပဳေပးေန၏။
အဖိုႏွင့္အမ ထိေတြ ့မႈေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာရေသာ ကာမမီးက တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အရွိန္တက္ေတာက္ေလာင္လာေလသည္။
တန္ဘိုးရားက အနီးတြင္ရွိေနေသာ ဆီခြက္ကိုလက္လွမ္းလိုက္ၿပီး သူ၏လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကို ဆီႏွင့္လိမ္းက်ံလိုက္သည္။
ထို ့ေနာက္ ဂ်ဴလီတာ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုလက္လွမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္ ေစာက္စိေလးျပဴထြက္လာေအာင္လုပ္ကာ အစိေလးကိုပြတ္ေပးလိုက္သည္။
သူ ့ရင္ခြင္ထဲမွ ေကာင္မေလး တြန္ ့ကနဲတုန္ခါသြားကာ သူ ့ကိုဖက္ထားေသာ သူမ၏လက္မ်ားကပိုမို တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားေလေတာ့သည္။
ေကာင္မေလးကို သူ ့ရင္ခြင္ထဲမွ ဆြဲခြါၿပီးတန္ဘိုးရား ထထိုင္လိုက္၏။
ခုခ်ိန္ထိ ဂ်ဴလီတာရဲ ့ပိပိေလးကို သူ,မျမင္ေတြ ့ရေသးဘူးမဟုတ္ပါလား။
တန္ဘိုးရား၏ အၾကည့္တို ့က ေကာင္မေလး၏ေစာက္ဖုတ္ေလး ရွိရာတြင္သာ ဝဲလည္ေနၾကသည္။
အပ်ိဳစင္ေစာက္ဖုတ္ေလး၏ ႏူးညံ့မႈႏွင့္ လွပမႈတို ့ေၾကာင့္ တန္ဘိုးရား၏ တဏွာမီးေတာက္က ျပင္းျပစြာေတာက္ေလာင္လၽွက္ရွိေလသည္။
ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုကိုင္ျဖဲရင္းေစာက္စိေလးကို ပြတ္ေပးလိုက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးမွာ အရသာေတြ ့သြားကာ မ်က္လုံးမ်ားေမွးစင္းလၽွက္ရွိေလသည္။
ေစာက္ေခါင္းဝက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲသို ့ သူ ့ရဲ ့ဆီဆြတ္ထားေသာလက္ေခ်ာင္းမ်ားထဲမွ လက္ညႇိုးတစ္ေခ်ာင္းကို အသာအယာထိုးထည့္ေပးလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးမွာ တြန္ ့ကနဲျဖစ္
သြားေလသည္။
အပ်ိဳစင္ေခ်ာကို လိုးခြင့္ရေသာအခြင့္အေရးေကာင္းႀကီးကို ရရွိထားတာေတာင္ တန္ဘိုးရားဆိုသည့္ေကာင္က ေစာေစာက ေတြ ့လိုက္ရေသာ အျဖဴမကိုသာ မ်က္စိထဲျမင္ေယာင္ေနမိသည္။
ဂ်ဴလီတာ၏ အသားေရာင္ကလဲ အျဖဴဘက္လုေနသည္မို ့တန္ဘိုးရား၏ စိတ္ကူးယဥ္မႈကို ေထာက္ပံ့ေပးေနသလိုပင္။
ဘယ္လိုေၾကာင့္ အျဖဴမကိုမွစြဲလန္းစြာလိုးခ်င္ေနရသလဲဆိုတာကိုလဲ တန္ဘိုးရားမစဥ္းစားတတ္ေပ။
အျဖဴမ်ားသည္ အမည္းမ်ားထက္သာလြန္သည္ဟု လက္ခံယူဆထားမိေသာေၾကာင့္ အမည္းမမ်ားထက္သာလြန္ေသာ အျဖဴမမ်ားကိုစိတ္ကူးယဥ္ေနမိျခင္းပင္လား မေျပာတတ္နိုင္။
တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလး၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ကုန္းၿပီးမႈတ္ေပးလိုက္၏။
ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားကို ပါးစပ္ႏွင့္စုပ္ယူလိုက္ကာ ေစာက္ေခါင္းတြင္းသို ့ဝင္ရက္ရွိေနေသာ လက္ညႇိုးကို ခပ္သြက္သြက္ေလး အသြင္းအထုတ္လုပ္ေပးလိုက္သည္။
ေစာက္စိေလးကို လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ ယက္ေသာအခါတြင္ေတာ့ ေကာင္မေလးေကာ့ပ်ံတက္ကာ တန္ဘိုးရား၏ ဆံပင္မ်ားကို ဆြဲထားေလသည္။
လက္ညႇိုးတစ္ေခ်ာင္းထဲႏွင့္ လိုးေပးေနရာမွ အေျခအေနေကာင္းလာေသာေၾကာင့္ လက္ခလယ္တစ္ေခ်ာင္းကိုပါ ထပ္သြင္းလိုက္သည္။
အခန္းေလးထဲတြင္ တဏွာေၾကာင့္ ေပၚထြက္လၽွက္ရွိေသာ ဂ်ဴလီတာ၏ ျငည္းျငဴသံမ်ားက လြင့္ပ်ံလၽွက္ရွိေနၾကသည္။
လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးႏွင့္ အေတာ္က်င့္သားရသြားေသာအခါတြင္မူ တန္ဘိုးရားက သူ၏ဖြားဘက္ေတာ္ႀကီးႏွင့္ ဆက္ဆံရန္ႀကိဳးပမ္းပါေတာ့သည္။
ေစာက္ေခါင္းေပါက္ဝက ေသးငယ္လွေသာ္လဲ ဆီရႊဲရႊဲ သုတ္လိမ္းထားေသာ တန္ဘိုးရား၏ လိင္တံႀကီး ဝင္ထြက္နိုင္ေလာက္ေအာင္ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားႏွင့္ အသြင္းအထုတ္ျပဳ
ေလ့က်င့္ေပးထားသလိုျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အဆင္ေျပေနသည္။
ဒစ္ေခါင္းႀကီးနစ္ျမဳပ္ဝင္သြားၿပီးသည့္ ေနာက္တြင္ လိင္တံႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးကို ေျဖးေျဖးျခင္း ေခ်ာ့သြင္းရန္သာ ရွိေတာ့သည္မဟုတ္ပါလား။
ဤေနရာတြင္ မာမာဘာဘာ သင္ၾကားေပးထားေသာ ပညာရပ္မ်ားက ေကာင္းစြာ အသုံးဝင္လၽွက္ရွိေနသည္။
တန္ဘိုးရားအတြက္ ပထမဦးဆုံးေသာ အပ်ိဳစင္ႏွင့္ အေတြ ့အၾကဳံျဖစ္ေသာ္လဲ ခက္ခက္ခဲခဲမရွိလွေပ။
လီးကို အကုန္ဝင္ေအာင္လိုးမထည့္ေသးဘဲ တစ္ဝက္ေလာက္ျဖင့္သာ အသြင္းအထုတ္ျပဳ၍ ေညႇာင့္ေပးေနလိုက္သည္။
ေကာင္မေလးထံမွ နာၾကင္မႈေရာႁပြန္းေသာ ကာမသံက တိုးညင္းစြာ ေပၚထြက္လၽွက္ရွိေနသည္။
ေကာင္မေလး၏ နို ့သီးေခါင္းေလးမ်ားကို စုပ္ေပးလိုက္ျပန္သည္။
လိုးေဆာင့္ခ်က္ကို စိတ္ရွိတိုင္းမလုပ္ေသးဘဲ ညင္သာစြာပင္ အဝင္အထြက္ညက္ေညာေစရန္ျပဳလုပ္ေပးေနမိသည္။
မာမာဘာဘာေျပာေသာ အပ်ိဳစင္ေမွးဆိုတာကို မေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္ တခုခုလိုေနသလို တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ ခံစားေနမိသည္။
သို ့ေသာ္လဲ အခ်ိဳ ့အပ်ိဳစင္ေမွးမ်ားသည္ ငယ္ရြယ္စဥ္က ခုန္ေပါက္ေဆာ့ကစား၍ေသာ္လည္းေကာင္း....
အေၾကာင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ပ်က္စီးေနတတ္ၾကသည္ဟု မာမာဘာဘာကေျပာျပသင္ၾကားေပးထားခဲ့ေလသည္။
ထို ့ေၾကာင့္ ဂ်ဴလီတာကို အပ်ိဳစင္မစစ္ဟု တန္ဘိုးရားမစြပ္စြဲလိုေသာ္လဲ အပ်ိဳစင္ေမွးဆိုတာကို မျမင္ဖူးလိုက္ရေသာေၾကာင့္ တခုခုလိုေနသလိုႀကီးျဖစ္ေနမိျခင္းျဖစ္ပါသည္။
သြက္သြက္ကေလးေညႇာင့္ေပးေနလိုက္ေသာအခါတြင္ ေစာက္ေခါင္းေလးထဲမွ ေစာက္ရည္မ်ားက ပိုမိုထြက္လာကာ လီးႀကီးကို အဝင္ေခ်ာေစေအာင္ဖန္တည္းေပးေလသည္။
တန္ဘိုးရားလဲ ေကာင္မေလး၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုနမ္းလိုက္...နို ့သီးေခါင္းေလးကိုစို ့ေပးလိုက္...ေကာင္မေလး၏ ႏူးညံ့ေသာ ခႏၲာကိုယ္ကို ပြတ္သပ္ေပးလိုက္...စသည္ျဖင့္
သူတတ္ကၽြမ္းနားလည္သေလာက္ ကာမဗ်ဴဟာမ်ားျဖင့္ တိုက္စစ္ဖြင့္လၽွက္ရွိေလသည္။
အဝင္အထြက္စည္းခ်က္မွန္စြာ ကာမအရသာကို ခံစားလိုက္ရေသာအခါတြင္ ေကာင္မေလးကိုယ္တိုင္က တန္ဘိုးရားကို စိတ္ႀကိဳက္လိုးေဆာင့္ရန္ ေတာင္းဆိုလာပါသည္။
တန္ဘိုးရားက လီးတစ္ဆုံးလိုးထည့္လိုက္ေသာ္လဲ အေတာ္အတန္ က်င့္သားရစြာ ကာမဆိပ္တက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ဂ်ဴလီတာအတြက္ အခက္အခဲသိပ္မရွိေတာ့ေပ။
တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အေပးအယူမၽွစြာႏွင့္ အခ်စ္တလင္းဝယ္ စစ္ခင္းေနလိုက္ၾကေလသည္။
ေဆာင့္ခ်က္အရွိန္ျပင္းလာေလေလ ေကာင္မေလးက တန္ဘိုးရားကို အတင္းဖက္တြယ္ ကုတ္ျခစ္ေလေလျဖစ္လာသည္။
ေကာင္မေလး၏ ကာမဆိပ္တက္စြာ ေအာ္ဟစ္ျငည္းျငဴသံတို ့ကလဲ က်ယ္သည္ထက္က်ယ္လာသည္။
ဒီလိုႏွင့္ ဒြန္ေရမန္ဒို၏ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးတြင္ တန္ဘိုးရား၏ ရင္ခုန္သံတို ့ကိုျပဳစားစြမ္းနိုင္ေသာ ဂ်ဳလီတာဆိုသည့္ ေကာင္မေလးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ခ်စ္တင္းေႏွာခြင့္ရကာ
ေကာင္းမြန္သန္စြမ္းေသာ မ်ိဳးဆက္မ်ားက်န္ရစ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးခဲ့ရေလသည္။
ကာမဆက္ဆံျခင္းအမႈကို စတင္ျပဳလုပ္စဥ္ကထဲက လိုးရန္သက္သက္သာ စိတ္အားထက္သန္ခဲ့ေသာ တန္ဘိုးရားမွာ
ဂ်ဴလီတာအေပၚတြင္ေတာ့ လိုးရန္ဝတၱရားရွိသည့္ ကာမဆက္ဆံေဖာ္တစ္ေယာက္အေနႏွင့္မဟုတ္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ိဳးျဖစ္ေပၚခဲ့မိသည္။
ေကာင္မေလးကိုမနာၾကင္ေစခ်င္သလို ေကာင္းမြန္ေသာ ကာမ၏အရသာကိုခံစားေစခ်င္ပါသည္။
ေနာက္ထပ္ၾကဳံဆုံဖို ့ရန္ဆိုသည္မွာ မေရရာနိုင္ေသာ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္....
ဆုံေတြ ့ၾကရေသာ တစ္ညတာေလးမွာ ေကာင္မေလးကို ႏူးညံ့ညင္သာစြာ ဆက္ဆံေနမိသည္။
အျမဲတမ္း ကာမဆႏၵႏွင့္ပတ္သက္လာလၽွင္ ေတာက္ေလာင္မႈျပင္းျပတတ္ေသာ တန္ဘိုးရား၏ ကာမရမၼက္မီးမွာလဲ ယခင္ကေလာက္ျပင္းထန္မႈမရွိသလိုျဖစ္ေနသည္။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘယ္လိုျဖစ္ေနမွန္းကိုလဲ တန္ဘိုးရား နားမလည္ေပ။
ဘယ္ေသာအခါမွလဲ နားလည္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။
လီးတစ္ဆုံးလိုးထည့္ရန္ ေကာင္မေလးဘက္က ေတာင္းဆိုလာေသာ္လဲ နာၾကင္မွာစိုးရြံ ့သည့္စိတ္ေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ ညႇာညႇာတာတာလိုးေနမိပါသည္။
တစ္ခ်ီၿပီးခါနီးလို ့ခပ္ျပင္းျပင္းေလးေဆာင့္လိုက္မိေသာအခါ ဂ်ဴလီတာ့ဆီမွ အား...ကနဲ ေအာ္ျမည္သံၾကားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ အရွိန္ကို ခ်က္ျခင္းေလၽွာ့လိုက္မိရသည္။
ငါ့ေကာင္မေလးကို အရမ္းကာေရာ မနာၾကင္ပါေစနဲ ့...ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ဆက္ဆံပါ ဆိုသည့္....
လူျဖဴမ၏ အမိန္ ့ေၾကာင့္ ဒီမၽွေလာက္ျဖစ္ေနမိသလားဆိုေတာ့လဲ မဟုတ္ျပန္။
သူ ့ပင္ကိုယ္စိတ္ကိုက ဂ်ဴလီတာ့အေပၚတြင္ ႏူးညံ့စြာဆက္ဆံလိုစိတ္ျဖစ္ေနမိျခင္းျဖစ္သည္။
ခံစားခ်က္ကို အဓိပၸါယ္မဖြင့္ဆိုတတ္ေသာ ဘဝမ်ားမို ့ စိတ္ေဆာင္ရာလုပ္ေနမိယုံကလြဲလို ့ဘာဆိုဘာမွ မသိနားမလည္ခဲ့မိပါ။
ဂ်ဴလီတာ့ေစာက္ေခါင္းေလးထဲမွတဆင့္ သားအိမ္တြင္းသို ့ သူ၏သုတ္ရည္မ်ားပန္းထည့္ေပးလိုက္နိုင္ေသာအခါတြင္လဲ ခံစားရသည့္ ေက်နပ္ပီတိက ထူးဆန္းလွေပသည္။
အျဖဴမကိုလိုးခ်င္ေသာစိတ္တို ့သည္လဲ ဘယ္ဆီကိုေရာက္လို ့ေရာက္မွန္းမသိ ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ၾကသည္။
တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲမွာ အခုအခ်ိန္ေလးကို ကုန္ဆုံးမသြားေစခ်င္တာဘဲသိပါသည္။
မနက္ခင္းေရာက္၍ သူ ့သခင္ဒြန္ေဆးဆားႏွင့္လိုက္ပါရေသာအခါ ေကာင္မေလးကိုထားရစ္ခဲ့ရမည္ဆိုတာကို တန္ဘိုးရားမေတြးမိေအာင္ႀကိဳးစားေနေလသည္။
တစ္ခ်ီၿပီးသြားေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးခမ်ာေမာပန္းေနလိမ့္မည္ဆိုကာ တန္ဘိုးရားက စားဖိုေဆာင္သို ့ဝင္ၿပီးစားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကို ယူေဆာင္ေပးသည္။
အေမာေျဖစားေသာက္ၿပီးေသာအခါ ဂ်ဴလီတာက တန္ဘိုးရား၏ရင္ခြင္ထဲသို ့တိုးဝင္လာ၏။
တန္ဘိုးရားလဲ အလိုက္သင့္ ျပန္ဖက္ထားလိုက္မိသည္။
"အကိုနဲ ့တူတဲ့သားေလးေမြးနိုင္ေအာင္ ဂ်ဴလီတာကို လုပ္ေပးခဲ့ပါေနာ္"
ဂ်ဳလီတာ၏ ေတာင္းဆိုမႈကို ဘာမွျပန္မေျပာနိုင္ေလာက္ေအာင္ တန္ဘိုးရားခံစားလိုက္မိရသည္။
က်ဴးဘားေျမေပၚတြင္ သူ ့မ်ိဳးဆက္မ်ားရွိေနၿပီျဖစ္ေသာ္လဲ တစ္ခါမွ စိတ္ထဲတြင္မခံစားမိခဲ့ေပ။
အခုလဲ ဂ်ဳလီတာ့ဆီမွာ သူ ့ေသြးသားကက်န္ရစ္ခဲ့ရေပဦးမည္။
သူေတာင္ျမင္ဖူးခြင့္ရခ်င္မွ ရလိမ့္မည္ျဖစ္၏။
တစ္ခါမွ မေတြးဖူးေသာ ေသြးသားဆိုသည့္ ကိစၥကို ေတြးလိုက္မိေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာေခါင္းရႈပ္ခ်င္သလိုပင္ျဖစ္သြားရသည္။
"ငါနဲ ့တူတဲ့ေကာင္ရေတာ့ေရာ မင္းရဲ ့ပိုင္ရွင္ ဒြန္ေရမန္ဒို က ေရာင္းမစားဘူးလို ့ထင္လို ့လား.....ေအးေလ....မင္းသခင္မကို အသနားခံေပါ့.....
ဒီလူႀကီးၾကည့္ရတာ သူ ့မိန္းမသေဘာကို အျမဲလိုက္ေလ်ာရတယ္နဲ ့တူပါတယ္ကြာ"
တန္ဘိုးရားက သူ ့စိတ္ထဲမွ ျဖစ္ေပၚေနမိသလို ေကာင္မေလးစိတ္ခံစားမႈသက္သာေစမည္ထင္ေသာ စကားလုံးမ်ားႏွင့္ ႏွစ္သိမ့္ေျပာဆိုလိုက္မိသည္။
ဂ်ဴလီတာကလဲ တန္ဘိုးရားဘယ္လိုခံစားေနရသည္ဆိုတာကို အျပည့္အဝမဟုတ္ေသာ္လဲ နားလည္သည္ဟုထင္မိပါသည္။
သူမ၏ အပ်ိဳစင္ပန္းကို ညင္သာစြာ ဆြတ္ခူးေပးခဲ့ေသာ တန္ဘိုးရားကို ေက်းဇူးလဲတင္ေနမိပါသည္။
အရင္က ၾကားဘူးထားသလိုမ်ိဳး အပ်ိဳပန္းကိုဆြတ္ခူးခံရခ်ိန္တြင္ ေသလုေအာင္နာၾကင္သည္ဆိုတာကို ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ခဲ့သည့္အတြက္ေက်နပ္စိတ္လဲျဖစ္ေနမိ၏။
ထို ့ေၾကာင့္လဲ တန္ဘိုးရား၏ ထြားႀကိဳင္းေသာရင္ခြင္ကို ေခါင္းႏွင့္တိုးေဝွ ့ၿပီး တန္ဘိုးရား၏ မ်က္ႏွာကို ရႊန္းရႊန္းစားစားေမာ့ၾကည့္လိုက္မိပါသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ တန္ဘိုးရားကလဲ ငုံၾကည့္လာသည္ႏွင့္တိုက္ဆိုင္ကာ အၾကည့္ျခင္းဆုံကာ ရင္ခုန္သံမ်ားက အာဖရိကတုန္းက ဗုံသံမ်ားအလား
တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦးၾကားရေလာက္ေအာင္ကို က်ယ္ေလာင္စြာ ေပၚထြက္လၽွက္ရွိေနေလသည္။
တန္ဘိုးရားႏွင့္ဂ်ဴလီတာတို ့ႏွစ္ေယာက္မွာ ရင္ခုန္သံျမန္ရျခင္းအေၾကာင္းရင္းကိုေတာင္မွ မစဥ္းစားတတ္နိုင္ေသာ ကၽြန္တို ့၏ ဘဝတြင္
အခ်စ္ကို အခ်စ္လို ့ေတာင္မသိတတ္နိုင္ရွာခဲ့ေပ။
တန္ဘိုးရားမွာ ငုံ ့ၾကည့္ေနမိရာမွ အၾကည့္ျခင္းဆုံသြားေသာေၾကာင့္ ရင္ခုန္သံျမန္ရသည္ဟုထင္မွတ္ကာ အၾကည့္တို ့လႊဲဖယ္ေသာ္လဲ ရင္ခုန္သံက မရပ္တန္ ့နိုင္ရွာေခ်။
ဂ်ဴလီတာ၏ ဖူးငုံေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားက တစ္စုံတစ္ခုေျပာေတာ့မေယာင္ တုန္ရီလႈပ္လဲ့ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သက္သာလိုသက္သာျငား တန္ဘိုးရားက
သူ ့ႏႈတ္ခမ္းမ်ားႏွင့္ ဖိကပ္စုပ္နမ္းေပးလိုက္သည္။
ၾကာရွည္ေသာ အနမ္းပင္လယ္ေၾကာတြင္ ႏွစ္ဦးသား ေျခကုန္လက္ပန္းက်လုသည္အထိ ကူးခတ္မိၾကျပန္သည္။
စိတ္ခံစားမႈတို ့က...ကေသာင္းကနင္းျဖစ္ခါ ပုံမွန္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ လုပ္မိလုပ္ရာလုပ္လိုက္ခါမွ ပိုဆိုးသလိုျဖစ္သြားၾကရသည္။
တန္ဘိုးရားက ဂ်ဴလီတာကို ေထြးေပြ ့ထားပုံမွာ ဝါဂြမ္းစိုင္တစ္ခုကို ေထြးပိုက္ထားသည့္အလား အလြန္ပင္ ႏူးညံ့လွေပသည္။
ကမၻာေလာကႀကီးတစ္ခုလုံးတြင္ သူတို ့ႏွစ္ေယာက္သာရွိသလိုမ်ိဳး ခံစားမိၾက၏။
တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေသာ ညည့္ယံတြင္ ႏူးညံ့ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေသာ ဂီတသံကို သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ၾကားေယာင္ေနမိၾကသည္။
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ စကားမဆိုျဖစ္ၾကဘဲ တိတ္ဆိတ္စြာ ေထြးေပြ ့ရင္း ရင္ခုန္သံဂီတကိုၾကားေယာင္ကာ စိတ္မ်ားေမ်ာလြင့္ေနၾကေလသည္။
အဖိုႏွင့္အမ ထိေတြ ့မႈသဘာဝက ပီတိႏွင့္ညႊတ္ႏူးေနေသာစိတ္တို ့ကို ေနာက္က်ိေစကာ ရမၼက္မီးေတာက္အျဖစ္ ျပန္လည္ေျပာင္းလဲေစလိုက္ျပန္ပါသည္။်
ကာမဆက္ဆံမႈကို စိတ္ခံစားမႈအေပၚစီးေမ်ာၿပီးလုပ္ေဆာင္ေနမိေသာေၾကာင့္ ဆက္ဆံေနခ်ိန္ႏွင့္ မဆက္ဆံဘဲရွိေနခ်ိန္တို ့သည္ အတူတူလိုပင္ျဖစ္သြားသည္။
ႏွစ္ဦးသားေထြးေပြ ့ထားရာမွ ရရွိေသာစိတ္ခံစားခ်က္မ်ိဳး၊စိတ္ေက်နပ္မႈမ်ိဳးႏွင့္
ကာမဆက္ဆံၿပီးရေသာ စိတ္ေက်နပ္မႈမ်ိဳး၊စိတ္ခံစားခ်က္မ်ိဳးတို ့မွာ အတူတူဘဲလို ့ထင္ေနမိေလာက္ေအာင္ပင္ျဖစ္ေနမိၾကသည္။
ႏွစ္ေယာက္အတူရွိေနရျခင္းသည္ပင္လၽွင္ ၿပီးျပည့္စုံျခင္းတစ္မ်ိဳးဟု ထင္ေနမိၾကသည္မဟုတ္ပါလား။
တန္ဘိုးရား၏ တစ္သက္တာတြင္ ဒီညလို ခံစားခ်က္မ်ိဳးကို ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္လည္ရရွိနိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ဟု ႀကိဳတင္သိထားပါသည္။
သို ့ေသာ္လဲ စိတ္ကသူ ့အလိုလိုျဖစ္ေပၚေနမိေသာ ခံစားခ်က္ကို ဘယ္လိုစြမ္းအားမ်ိဳးႏွင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ရပါအံ့နည္း။
တန္ဘိုးရားက သူ ့ကိုယ္ႏွင့္မကြာအျမဲတမ္းဆြဲထားခဲ့ေသာ အာဖရိက ေျမႀကီးထုပ္ေလးကို ဆြဲကိုင္နမ္းရႈပ္လိုက္မိ၏။
ဝိညာဥ္ႏွစ္ခုပိုင္ဆိုင္ေသာတန္ဘိုးရားခမ်ာ တစ္ခုထဲေသာ စိတ္၏ဖမ္းစားမႈေအာက္တြင္ အလူးအလဲခံစားေနရသည္။
မိန္းမတစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူေနရေသာေၾကာင့္ ဒီလိုခံစားလိုက္ရမႈသည္ တန္ဘိုးရားအတြက္အထူးအဆန္းျဖစ္ေနမိရေလာက္ေအာင္ ဆန္းသစ္ေသာ အေတြ ့အၾကဳံပင္ျဖစ္ပါသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ အတူေနမိၾကသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ေထြးေပြ ့မိၾကသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ အၾကည့္ျခင္းဆုံၾကသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ရင္ခုန္မိၾက၏.....။
အခ်စ္ဆိုတာကို သူတို ့ဘာမွန္းမသိၾကပါ။
အခ်စ္ဆိုေသာ ေဝါဟာရကိုေတာင္ သုံးစြဲရေကာင္းမွန္းသိပုံမရ။
သို ့ေသာ္လဲ လူသားခ်င္းတူေသာ လူသားဘဝမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူတို ့၏ခံစားခ်က္မ်ားက လူသားဆန္စြာ ျဖစ္ေပၚပါေလသည္။
သို ့ေသာ္လဲ လူသားတစ္ေယာက္လို ျပည့္ဝေသာ ခံစားခ်က္မ်ိဳးႏွင့္ အခ်စ္ဆိုတာကို မခံစားတတ္ခဲ့ၾကရွာေပ....။
ေနာက္တစ္ေန ့မိုးလင္းသည့္တိုင္ေအာင္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာင္ေပြ ့ဖက္ကာ ထူးျခားေသာ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္ ကၽြန္ႏွစ္ေယာက္......
ခြဲခြါခ်ိန္ေရာက္ေတာ့လဲ ခြဲၾကရပါသည္။
မ်က္ဝန္းတြင္စို ့တက္လာေသာ မ်က္ရည္စမ်ားသည္ ငိုလိုက္လို ့ျဖစ္ေပၚလာျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္းကို တန္ဘိုးရား သတိထားမိလိုက္၏။
ရင္ထဲထိလွိုက္ခါေသာဆို ့နင့္မႈကို ခံစားလိုက္ရသည္။
ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးကို သူနားလည္ေအာင္ မာမာဘာဘာက ဘာျဖစ္လို ့မသင္ေပးလိုက္ရပါသလဲ။
မာမာဘာဘာကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးကိုနားလည္နိုင္စြမ္းရွိပါရဲ ့လား။
တန္ဘိုးရားအတြက္ေတာ့ အေျဖမရွိေသာ ေမးခြန္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာႏွင့္ ဟာဗားနားၿမိဳ ့ႀကီးဆီသို ့ ျမင္းထိန္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ခရီးဆက္ေနရေလသည္။
ေနေရာင္သည္ မေန ့ကထက္ပိုမိုပူျပင္းေနေလ၏။
တန္ဘိုးရား၏ ရင္ထဲမွအပူကိုေတာ့ လိုက္လို ့မွီနိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါေခ်။
ဇာတ္သိမ္းပိုင္း ဆက္၇န္.....