မီးေၾကာင့္ သင္ မေလာင္ပါေစႏွင့္

ရဲထက္ ေခါင္းကိုစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ကုပ္လိုက္ မိသည္။ ၾကက္တူေရြးကေတာ္ေတာ္ မယ္ေဘာ္ကကဲ ဆိုတာလို ကာယကံရွင္ ေႏြးေႏြးက ဘာမွ မေျပာဘဲ ရင္ဦးက ေဆြ႕ ေဆြ႕
ခုန္ေနလို႔ ျဖစ္ပါသည္။ စကား ေလး တခြန္း ေလာက္ ေျပာပါရေစ ဆို႐ုံရွိေသးသည္ ရင္ဦးက သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားကို ဝင္ရပ္လိုက္၏။
“ရင္ဦး၊ ငါက ေႏြးေႏြးကိုေျပာေနတာေနာ္၊ မဆိုင္ဘဲဝင္မပါနဲ႔”
“ဘာလို႔ မဆိုင္ရမွာလဲ ေႏြးေႏြးက ငါ့အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းကြ၊ မင္းလမ္း မင္းသြားပါ ေဟ့ ေကာင္ရာ၊ ဒီထက္ လြန္ လာရင္ ငါလက္ပါမိေတာ့မယ္”
ေဘာင္းဘီ အိတ္ထဲလက္ႏွိုက္ရင္း ဟန္ပါပါ ေျပာလိုက္သည့္ ရင္ဦး အမူအရာေၾကာင့္ ေထာင္းကနဲ ေဒါသထြက္ သြား လို႔ ရဲထက္ လုံခ်ည္ကို ခပ္တင္းတင္း ျပင္ဝတ္လိုက္ရင္း
“မင္းက ဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ”
“အို”
ရဲထက္ လုံခ်ည္ျဖန႔္ အဝတ္တြင္ ေႏြးေႏြး မ်က္ႏွာေလး ရဲၿပီး တဖက္သို႔ လွည့္သြားသည္။ ရင္ဦးကေတာ့ ရဲထက္ လုပ္သမၽွ ကိုခပ္တည္တည္ စိုက္ၾကည့္ေနၿပီးေနာက္
“မင္းေတာ္ေတာ္ အသားနာခ်င္ၿပီထင္တယ္”
ရင္ဦး ကာရာေတး တတ္တာသိေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွာ ရဲထက္မေၾကာက္ပါ။ ကိုယ္ခ်စ္ေန သည့္ မိန္းကေလး ေရွ႕တြင္ ေယာက္်ားတေယာက္အေနနဲ႔ ဒီလို အေျပာအဆိုမ်ိဳးကို ငုံ႔ခံေနရန္
အ ေၾကာင္း မရွိပါ။ ရင္ဦးက ဘာတတ္တတ္ ရဲထက္ ရင္ဆိုင္ေတာ့မည္သာျဖစ္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ရင္ဦးႏွင့္ ရဲထက္ ရင္မဆိုင္မိခင္ ေႏြးေႏြး က ၾကားဝင္ လာ သည္။ ရင္ဦး လက္ကို
အတင္းဆြဲၿပီး
“ေတာ္ၾကေတာ့၊ ေတာ္ၾကေတာ့ တရပ္ကြက္ထဲသားခ်င္းေတြပဲ၊ ရင္ဦးလဲ ေတာ္ေတာ့၊ ရဲထက္ ကလည္းသြား ေတာ့၊ လူေတြလဲ ၾကည့္ေနၾကၿပီ ရွက္စရာႀကီး”
“ဒီေကာင္လူပါးဝတာ ေႏြးေႏြး ရဲ့”
ေႏြးေႏြး ဆြဲကာမွ ရင္ဦးက ပိုကဲလာသည္။
“လူပါးဝတယ္ ေျပာရေအာင္ ငါက မင္းကိုဘာလုပ္ေနလို႔လဲ”
“ေတာ္ၾကေတာ့လို႔ ေျပာေနတယ္ေလ၊ သြားပါေတာ့ရဲထက္ရယ္၊ ရန္မျဖစ္ခ်င္ပါနဲ႔ဟာ”
ေႏြးေႏြး မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ သူ႔ အတြက္စိုးရိမ္မႈေတြ ပါသည္ဟု ရဲထက္ထင္လိုက္မိသည္။ တရပ္ထဲ သားခ်င္း ရင္ဦး၏ လက္စလက္န ကိုသိေနသည့္ အတြက္ လူခ်င္းခ်ရင္ နိုင္ဖို႔ မ
 ေသခ်ာတာလည္း ရဲထက္သိပါသည္။ ခံရဖို႔ မ်ား၏။ ဒါေမယ့္ ေႏြးေႏြး ေရွ႕မွာ သိကၡာက်လို႔ မျဖစ္ေပ။
“ရင္ဦး သြားမယ္လာ၊ ရဲထက္ ေနခဲ့ ေနာ္”
ရင္ဦးလက္ေမာင္း ကိုဆြဲၿပီး ရဲထက္ကို စိတ္မခ်သလိုမွာရင္း ထြက္သြားသည့္ ေႏြးေႏြး ေနာက္ေက်ာျပင္ကို ေငးၿပီး ရဲထက္ေငါင္က်န္ခဲ့သည္။ မိန္းမသားမီသသည့္ ေႏြးေႏြး၏ အေနာက္
ပိုင္းအလွ မက္မက္ေမာေမာ လိုက္ၾကည့္ ေန မိရင္း ေဘးမွာ ေဆာင့္ႂကြား ႂကြားႏွင့္ ပါသြားသည့္ ရင္ဦး ကို အစိမ္းလိုက္ ၀ါးစားခ်င္ စိတ္ေပါက္လာပါသည္။
“ေန ႏွင့္ဦးေပါ့ကြာ”
အဝါႏုေရာင္ ထမိန္စကပ္ေအာက္တြင္ လုံးဝန္းလွပသည့္ ေႏြးေႏြး၏ တင္ပါးေတြက ရဲထက္ကို နိမ့္တခါျမင့္ တ လွည့္ျဖင့္ က်ီစယ္သြားၾက၏။ တင္ပါးေတြက ျပည့္တင္းလြန္း သည့္ အျပင္
ထမိန္စကပ္ကလည္း တင္းက်ပ္ ေန သည့္ အတြက္ အတြင္းခံပင္တီ အရစ္ ေဖါင္းေဖါင္း ေလးကို တင္ပါး ေအာက္နားတြင္ ႂကြႂကြရြရြ ျမင္ေနရ၏။ ခါး က်င္က်င္ ေလးဆီက ေန ေရအိုးေလး
တလုံးလို စြင့္စြင့္ မို႔မို႔ ေမာက္တက္ သြားသည့္ တင္ပါးေတြ ေအာက္က ေပါင္ တံ ေတြကလည္း အခ်ိဳးအစား က်လြန္းပါ၏။ မခ်င့္မရဲျဖင့္ သက္ ျပင္းခ်လိုက္ရင္း တေန႔တြင္ ဒီအလွ အပ
 ေတြ ကို မလြဲမေသြ ပိုင္ဆိုင္နိုင္ရေအာင္ႀကိဳးစား မည္ဟု စိတ္ကို အခိုင္အမာဆုံးျဖတ္ လိုက္ပါသည္။ ေႏြးေႏြး နား တြင္ ရင္ဦး အတြက္ေနရာ မရွိေစရပါ။


xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ရဲထက္ စိတ္တိုေနသည္။ ေႏြးေႏြးကို လိုက္စကားေျပာရင္း ရင္ဦးေၾကာင့္ စိတ္ရႈပ္ခဲ့ရသည့္ အျပင္ လဘက္ ရည္ ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ိုင္းၿပီး ေျပာင္ေလွာင္လိုက္ၾက
တာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ရဲထက္ကလည္း မေနနိုင္မထိုင္နိုင္ သူတို႔ကိုသြားေျပာျပလိုက္ မိသည္။
“ဒီဗုံမဟုတ္ ပတ္မဟုတ္နဲ႔ မွ မင္းကခံရတယ္လို႔ကြာ၊ ေႏြးေႏြးကေတာ့ ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ခ်င္း စေလာင္းဖုံး ႏွစ္ခ်ပ္ ပြတ္လို႔ အဆင္ေျပေနၿပီပဲ၊ မင္းဝင္ရႈပ္လဲ အ
လကားပါပဲ”
ရင္ဦး ဆိုသည့္ ရင္ဦးေမက တကယ္ေတာ့ ေယာက္်ားရွာမေလး တေယာက္သာျဖစ္ပါသည္။ ဒီလို ေယာက္်ား ရွာက သူလို ေယာက္်ားစစ္စစ္ ကိုေျပာဆိုႀကိမ္းေမာင္းလိုက္သည္က
ခံရဆိုး ပါသည္။ ေႏြးေႏြး က သာၾကားဝင္ မေျဖရွင္းရင္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ရင္ဆိုင္ပစ္လိုက္မိမည္ ထင္ သည္။ ဒီလိေျပာမိျပန္ေတာ့လည္း ၀ိုင္းၿပီး ၾသဘာ ေပး ၾကျပန္သည္။
“ဲအဲဒီေဘာျပားနဲ႔ ဖက္ျဖစ္ရင္ မင္းနိုင္လဲ မေကာင္း ရႈံးလဲ လူၾကားမေကာင္း ျဖစ္မွာ၊ ေအးေအး ေနစမ္းပါကြာ”
“ဒါဆိုငါက ဒီတိုင္းထိုင္ၾကည့္ေနရမွာလား”
“မိန္းမေတြ ေပါပါတယ္ကြာ၊ ေႏြးေႏြးမွ ေႏြးေႏြး ျဖစ္ေနရင္လည္း စိတ္ရွည္ရွည္ထား တခ်ိန္က် ရင္ အတုနဲ႔ အစစ္ ဘယ္ဟာ ပိုေကာင္းတယ္ ဆိုတာ ေကာင္မေလးသိလာမွာပဲ၊ အဲဒီက်
မွ ရေအာင္ ယူေပါ့၊ တခုေတာ့ ရွိတယ္ကြာ၊ မင္းက ေဘာေျပားလို လၽွာေလးဘာေလးေတာ့ ေကၽြး ရမွာေပါ့”
ရင္ဦး ႏွင့္ ေႏြးေႏြးကို အခ်စ္ေတာ္ေတြဟု လူတိုင္းက သတ္မွတ္ထားသည္။ ရိုးသားၿပီး ေအးေဆး သည့္ ေႏြးေႏြး က မိန္းမခ်င္း ခ်စ္လိမ့္မည္ဟု ေတာ့ ရဲထက္ မထင္ပါ။
“သူတို႔ အဲဒီေလာက္ အဆင့္လို႔ေတာ့ ငါမထင္ပါဘူးကြာ”
“မေျပာနိုင္ဘူးေလ၊ မင္း ေႏြးေႏြးက မႈတ္ခ်င္စရာေလး၊ မင္းေတာင္မွ အခြင့္ အေရးရရင္ မႈတ္ခ်င္ မႈတ္မိမွာ၊ ဟို ေဘာျပားမ ဆိုရင္ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့”
“ေတာ္ပါကြာ”
ဆက္ေျပာေနရင္ ေပါက္ကရေတြပဲျဖစ္ေနမွာသိလို႔ အိမ္ျပန္လာခဲ့သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ေတြကို လည္း မေက်နပ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လည္းမေက်နပ္၊ ရင္ဦး ကိုေတာ့ မေက်
နပ္ဆုံးျဖစ္သည္။ သဘာဝ တရား ကိုနားမလည္ဘဲ အဟုတ္ႀကီးထင္ေနသည့္ အျဖစ္ကို ရယ္လဲ ရယ္ခ်င္ အသည္းလဲ ယားမိသည္။
“လိုက္လဲ လိုက္တဲ့ ေမာင္ႏွမေတြ”
ရင္ဦး ၏ အကို ခ်စ္ဦးေမာင္က ရဲထက္၏ သူငယ္ခ်င္း အရင္းေခါက္ေခါက္ျဖစ္သည္။ ခ်စ္ဦး က်ျပန္ေတာ့ မိန္းမ ရွာျဖစ္ေနသည္။ ခ်စ္ဦးေမာင္ ႏွင့္ ရင္ဦးေမ အႁမႊာ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္က
ကမ ၻာ့ အံ့ဖြယ္ထဲ ထည့္မည္ ဆိုရင္ ထည့္လို႔ရသည္ဟု ရဲထက္ စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္စြာ ေတြးေနမိပါသည္။
ခ်စ္ဦးေမာင္ ကေတာ့ အခု ရဲထက္တို႔ ၿမိဳ႕ေလးမွာ မရွိေတာ့ပါ။ ရန္ကုန္မွာ နတ္ကေတာ္လုပ္ေန သလိုလို၊ ဆံပင္ မိတ္ကပ္ အလွဖန္တီးရွင္လုပ္ေနသလိုလို သတင္း သာၾကားရ၏။
ေမြးစကထဲက ျဖဴျဖဴစင္စင္ ေခ်ာေခ်ာသန႔္သန႔္ေလးေတြ ျဖစ္သည့္ သူတို႔ ေမာင္ႏွမက ငယ္ငယ္ တုန္းကဆိုလၽွင္ ေမာင္ႏွမလို႔ ဘယ္သူမွ မထင္ၾက။ အႁမႊာညီအကို ထင္သူထင္၊ ညီအမ
ထင္သူထင္ရွိၾကသည္။ တျဖည္းျဖည္း အရြယ္ေရာက္လာေတာ့မွ စရိုတ္လကၡဏာ ေတြက သိသာထင္ရွားလာၾကသည္။ ခ်စ္ဦးေမာင္က အိမ္မွာ အိုး ပုတ္ခ်ိဳး႐ုပ္ေတြႏွင့္ ထမင္းခ်က္တန္း
ကစားရင္း အေမကို ကူညီေနစဥ္မွာ ရင္ဦးေမကေတာ့ လမ္းေပၚမွာ ေယာက္်ားေလးေတြ ႏွင့္ ေဘာလုံးကန္။ ေဂၚလီရိုတ္ စြန္လႊတ္ေန၏။ ႐ုပ္ခ်င္းကလည္း ခပ္ ဆင္ဆင္ ျဖစ္ရာ အ ေၾကာင္းမသိသူေတြက ေယာက္်ားေလး လိုဝတ္ထားသည့္ ရင္ဦးေမ ကို ခ်စ္ဦးေမာင္ဟု ထင္ၾကသည္။
ရဲထက္ ႏွင့္ ခ်စ္ဦးေမာင္က ဆယ္တန္းအထိ တခုံထဲတူတူထိုင္ခဲ့ၾကသူေတြျဖစ္သည္။ ရင္ဦး ႏွင့္က အတန္း တူ ေသာ္လည္း ဆက္ရွင္မတူပါ။ သို႔ေသာ္ သူငယ္ခ်င္း၏ ညီမအေနႏွင့္
ရဲထက္ ႏွင့္ ရင္ဦးရင္းႏွီးပါသည္။ ရင္ဦးက လည္း အခုလို ေႏြးေႏြးကိစၥ မေပၚခင္အထိ ရဲထက္ကို ခင္ခင္ မင္မင္ ဆက္ဆံသည္။ ေႏြးေႏြး ကေတာ့ ေနာက္မွ ေျပာင္းလာသူျဖစ္သည္။
ဆယ္တန္း အထိ ခ်စ္ဦးေမာင္က ႏြဲ႕တဲ့တဲ့ ႏွင့္ မိန္းမဆန္ေသာ္လည္း လုံးလုံးလ်ားလ်ား မိန္းမရွာ မဟုတ္ေသးပါ။ ရဲထက္ အပါအဝင္ အေပါင္းအသင္းေတြက သူ႔ကို ေယာက္်ားေလး
 တေယာက္လိုပဲ သေဘာထား ဆက္ဆံၾက ျခင္း ေၾကာင့္လည္းပါမည္။ ရဲထက္ က ဆယ္တန္းကို ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ ေအာင္သြားေသာ္လည္း သူတို႔ ေမာင္ႏွမ က က်က်န္ခဲ့သည္။
 ေနာက္တႏွစ္ က်ေတာ့ ရင္ဦး ေအာင္ၿပီး ခ်စ္ဦးေမာင္ က က်ျပန္သည္။ အျပင္ေၿဖ တႏွစ္ ေျဖၿပီး ထပ္က်သည့္ အခါ ခ်စ္ဦးေမာင္ ပညာေရးကို ေက်ာခိုင္းသြားၿပီး ေနာက္ ဟို
 ေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ ေလ လြင့္ရင္း မိန္းမရွာ အသိုင္း အသိုင္းထဲ ေရာက္မွန္း မသိေရာက္သြားေတာ့သည္။
ရဲထက္က GTC တက္သည့္အတြက္ ေက်ာင္းသြားတက္ေနၿပီး ေက်ာင္းရက္ရွည္ပိတ္မွ ျပန္ ျဖစ္သည္။ ခ်စ္ဦး ေမာင္ကေတာ့ လိုင္းကြဲသြားၿပီျဖစ္၍ သူႏွင့္ မေတြ႕ေတာ့သေလာက္
 ျဖစ္သြား သည္။ ရဲထက္ B Tech ဒုတိယ ႏွစ္ၿပီး၍ ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ခ်စ္ဦးေမာင္ကို မိန္းမရွာတ ေယာက္၏ အသြင္အျပင္ပီပီျပင္ျပင္ ႏွင့္ ျမင္ေတြ႕ လိုက္ရေတာ့သည္။
“ေဟ့ ရဲထက္”
တီရွပ္ပြပြ ႏွင့္ ေအာက္က မိန္းမေတြလို ထမိန္စကပ္ဝတ္ထားသည့္ ခ်စ္ဦးေမာင္ကို ရဲထက္ ေၾကာင္ၿပီးၾကည့္ ေနမိသည္။ ရင္ဦးေမ မ်ားလားဟုလည္း ဇေဝဇဝါျဖစ္ရ၏။ အသံက ခ်စ္ဦး
အသံ ျဖစ္ေနသည့္ အျပင္ ရင္ဦးက လည္း မိန္းမလို ဝတ္သည့္တိုင္ ဒီေလာက္ ႏြဲ႕မွာမဟုတ္ ဟု ေတြးမိသည့္ အတြက္ စိတ္မသက္မသာျဖင့္ ျပန္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ရသည္။
“ဟာ ခ်စ္ဦး၊ မေတြ႕တာေတာင္ၾကာၿပီကြာ”
“မင္းကိုေတြ႕တယ္လို႔ ရင္ဦးေျပာတယ္၊ ဟိုတေခါက္ မင္းျပန္လာတုန္းက ငါအိမ္လာေသးတယ္၊ ကိုရဲထြဋ္က ေအာ္ထုတ္လိုက္လို႔”

ရဲထက္၏ အကိုႀကီး ကိုရဲထြဋ္က မိန္းမရွာဆိုရင္တစက္မွ ၾကည့္မရသူျဖစ္သည္။ ၾကည့္ရတာ ဒီလို အျပင္အဆင္ ႏွင့္ ခ်စ္ဦး အိမ္ကိုလာ ျခင္းျဖစ္လိမ့္မည္။ ေယာက္်ားလိုသာ
 လာလၽွင္ ကိုရဲထြဋ္ ဘာမွေျပာလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။
“ငါ့ဆီ လာတာလို႔ မင္းက မေျပာဘူးလား”
“မမနီနီ ေျပာေတာ့ မင္းအိမ္မွာ မရွိဘူးတဲ့”
“ေဆာရီးကြာ”
“ရပါတယ္၊ ကိုရဲထြဋ္ကို ငါစိတ္မဆိုးပါဘူး၊ မမနီနီ ကလည္း အိမ္အထိလာေတာင္းပန္တယ္”
မမနီနီဟု ခ်စ္ဦးေမာင္ေျပာသူက ရဲထက္၏ အမလတ္ မနီနီထြန္း ျဖစ္သည္။ ေမာင္ႏွမ သုံးေယာက္မွာ ရဲထက္က အငယ္ဆုံးျဖစ္သည္။ ကိုရဲထြဋ္ ေရာမနီနီထြန္းပါ အိမ္ေထာင္မျပဳၾက
 ေသးဘဲ လူပ်ိဳႀကီး အပ်ိဳႀကီးေတြ ျဖစ္၏။ ကိုရဲ ထြဋ္ကေတာ့ အခုသေဘၤာ လိုက္ေနသည္။ ကိုရဲထြဋ္ က ခ်စ္ဦးကို ၾကည့္မရ လို႔ ရဲထက္ ႏွင့္ အဆက္အဆံ မလုပ္ ေစခ်င္၍ ခ်စ္ဦး အိမ္လာကို ျပန္ေျပာမျပတာ ျဖစ္လိမ့္မည္။
ထိုေန႔က လမ္းမွာပဲ ခန ရပ္စကားေျပာၿပီး ခ်စ္ဦးေမာင္ လမ္းခြဲသြားသည္။ ရဲထက္ ေက်ာင္းျပန္သည္ အထိျပန္မ ေတြ႕ေတာ့ပါ။ သူငယ္ခ်င္း ေတြႏွင့္ စကားစပ္လိုက္မိေတာ့မွ ခ်စ္ဦးေမာင္
က ခ်စ္ခ်စ္ အမည္ခံၿပီး အေျခာက္စစ္ စစ္ျဖစ္ေနတာကိုသိလိုက္ရသည္။
“အေျခာက္ေတာင္ ရိုးရိုးအေျခာက္ မဟုတ္ဘူးကြ၊ လင္ရေနၿပီ”
“ဟုတ္ရဲ့လားကြာ”
“ထာဝရစတိုးက ကိုစိုးမိုး မင္းသိလား”
“ျမင္ေတာ့ျမင္ဖူးတယ္၊ ဘဲႀကီး က ႏွစ္ဖက္ခၽြန္ဆိုလား၊ ခ်စ္ဦးက သူနဲ႔ ညားတာလား”
“သူက ခ်စ္ဦးကို စဖြင့္ လိုက္တယ္ ထင္တာပဲ၊ ေနာက္ သူ႔မိန္းမက ကြိဳင္ရွာတယ္ ဆိုလားပဲ၊ သူနဲ႔ ခြာျပဲ ၿပီး မွ ခ်စ္ဦးက အခု လူတေယာက္နဲ႔ တြဲေနတယ္၊ လူကေတာ့ ခပ္ေခ်ာေခ်ာပဲ ၊
တို႔ထက္ေတာ့ အသက္ႀကီးမယ္၊ တ ေနကုန္ ဒီ လူ႔ အိမ္မွာပဲ၊အရင္လို နတ္ကႏၷားေတြ ဘာေတြေတာင္သြားတာ မေတြ႕ဘူးကြ၊ ညေတာင္ျပန္ရဲ့လား မ သိဘူး”
လမ္း မွာေတြ႕တုန္းက အေျခအေနကို ရိပ္စားမိသည့္ အတြက္သိပ္ၿပီး အထူး တလည္ အံ့ၾသမေနေတာ့ပါ။ အိမ္က မိဘေတြ မေျပာၾကေတာ့ဘူးလား ဟု မခ်င့္မရဲျဖစ္ေနစဥ္ ရင္ဦး
ကို ေယာက္်ားေလး အသြင္ျဖင့္ ျမင္လိုက္ရသည္။ သူတို႔ ေမာင္ႏွမကို မိဘေတြ လက္ေလၽွာ့ထားလိုက္ၾကပုံရသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္ေမးမိေတာ့
“ရင္ဦးက ရည္းစားေတာင္ ရေနၿပီဥစၥာ”
“ဘယ္ကတုန္း”
“တို႔ အပိုင္းကပဲေလ၊ ေႏြးေႏြး တဲ့၊ ေနာက္မွ ေျပာင္းလာတာ၊ ရင္ဦးနဲ႔ အေဝးသင္တက္ရင္း ေတြ႕ ၾကတာေျပာ တာပဲ”
ၾကားစတုန္းကေတာ့ ရင္ဦး၏ ရည္းစား ေႏြးေႏြး ဆိုတာ ရဲထက္အတြက္ အမွတ္တမဲ့ နာမည္တခုသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ လူကိုယ္တိုင္ျမင္ေတြ႕ လိုက္ရသည့္ အခါမွာေတာ့ အ
မွတ္တရ နာမည္တခုျဖစ္သြား၏။ ရဲထက္ အကဲ ခတ္ ၾကည့္မိသေလာက္ ေႏြးေႏြး ဖက္က ရင္ဦးကို ရည္းစားလို သေဘာထားပုံမရပါ။ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္း ေတြ ခင္ခင္မင္မင္
ဖက္လွဲ တကင္းေနသည့္ အမူအရာမ်ိဳးသာျဖစ္ပါသည္။ ရင္ဦး၏ အမူအရာေတြကသာ ရည္း စား ပမာ ဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးေနျခင္းျဖစ္သည္။
ရဲထက္ ေႏြးေႏြး ကိုခ်စ္သြားသည္ကို မသိသည့္ အတြက္သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ရင္ဦးကိုယ္တိုင္ မိတ္ဆက္ ေပး ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ ဒါကိုပဲ ရင္ဦး ေနာင္တရေနမည္ထင္ပါသည္။
ရင္ဦး က သူ႔ရည္းစားပမာ လုပ္ ျပေန သည့္ တိုင္ ေႏြးေႏြး၏ အၾကည့္ေတြက ရဲထက္အေပၚ တြင္ တမ်ိဳး ဟုထင္သည္။ဒါေၾကာင့္လည္း ရဲထက္ ေရွ႕ ဆက္တိုးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
BE ၿပီးသြား ၍ ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ထိုစိတ္ကူးကို အေကာင္အ ထည္ေဖၚ လိုက္သည့္ အခါ ရင္ဦး ႏွင့္ ထိပ္တိုက္တိုးေတာ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ခ်စ္ဦးေမာင္ က မိန္းမရွာ လုံးလုံး ျဖစ္သြားၿပီးေနာက္ တြင္ ရဲထက္ တို႔ ႏွင့္ လိုင္းကြဲ ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ရဲထက္ ႏွင့္ ပိုအထိအေတြ႕ မ်ားသည္က ေယာက္်ားစိတ္ ေပါက္ေနသည့္
ရင္ဦးေမ ျဖစ္သည္။ သူကလည္း ေယာက္်ား ေလးေတြ နဲ႔ သာေပါင္းခ်င္သူျဖစ္ရာ တရပ္ကြက္ထဲ ေန၊ တေက်ာင္းထဲ ထြက္ၾကသည့္ သက္တူရြယ္တူေတြ က လည္း ျဖစ္လို႔ ရဲထက္
 ႏွင့္ ရင္ဦးေမ တို႔ အရင္ကထက္ေတာင္ ပိုရင္းႏွီးလာ သည္။ ေႏြးေႏြးကို ခ်စ္ေနေၾကာင္း ရင္ဦး ကို ဖြင့္ေျပာျပလိုက္တဲ့ ေန႔က စၿပီး ရင္ဦးေမ က ရဲထက္ကို ခပ္တန္းတန္း ျဖစ္သြားသည္။
“မင္း က ဘာကိစၥ ေႏြးေႏြးကို ႀကိဳက္ရတာလဲ”
“မသိဘူးေလကြာ၊ သူ႔ဟာသူ ရင္ထဲက ျဖစ္လာတာ၊ ရင္ဦး မင္းလဲ ၀ိုင္းေျပာေပးပါလား”
“မင္းဖာသာ ျဖစ္ခ်င္ရင္ တျခားတေယာက္ကို သြားျဖစ္၊ ေႏြးေႏြးကိုေတာ့ မျဖစ္နဲ႔၊ ငါေျပာမေပး နိုင္ဘူး”
“ဘာလဲ မင္းက ေႏြးေႏြး ကိုႀကိဳက္ေနလို႔လား၊ ဒါမွ မဟုတ္ ငါ့ကို ႀကိဳက္ေနလို႔ သဝန္တိုတာ လား”
“ရဲထက္၊ မင္း ..ငါ လုပ္ထည့္လိုက္ရရင္ ေသေတာ့မယ္ေနာ္”
ေဒါသတႀကီး ထြက္သြားသည့္ ရင္ဦး ကိုၾကည့္ရင္း အဲဒီတုန္း ကေတာ့ ရဲထက္ရယ္ေနခဲ့ မိသည္။ ေနာက္ပိုင္း ေႏြး ေႏြး ႏွင့္ ရဲထက္ၾကားမွာ ကဖ်က္ ယ ဖ်က္ေတြ လုပ္လာေတာ့မွ
ရင္ဦးစိတ္ဓါတ္ မွန္ကို သိလာရေတာ့သည္။
ေႏြးေႏြး သူ႔ အေပၚမွာ စိတ္ဝင္စားမႈ ရွိသည္ဟု ရဲထက္ယုံၾကည္ပါသည္။ ရဲထက္ ကိုယ္တိုင္ လည္း ရည္းစား မ ထားဖူးသူမဟုတ္ပါ။ အထက္တန္းေက်ာင္း တုန္းက ရည္းစား
တေယာက္ ရွိ ခဲ့ ဖူးသလို GTC တက္ေတာ့လည္း ရည္းစားတေယာက္ရွိခဲ့သည္။ ထိုရည္းစား ႏွင့္က သမီး ရည္းစား အဆင့္ကိုေတာင္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး ေနလာခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။
ထိုရည္းစား ႏွင့္ လင္မယားလို ေနလာသည့္ သက္တန္းက သုံးႏွစ္ေလာက္ ရွိသည္။
ေက်ာင္းတုန္းက ရည္းစားႏွင့္ ေနလာခဲ့တာေတြကို ျပန္ေတြးလိုက္မိခ်ိန္တြင္ ေႏြးေႏြး၏ လုံးလုံး တင္းတင္း တင္ပါး ေလးကို မ်က္စိထဲျပန္ျမင္ေယာင္လာ၏။ ေႏြးေႏြး၏ တင္
ပါးေတြက ေက်ာင္း က မမ ေလာက္ေတာ့ မျပည့္ၿဖိဳးပါ။ မမ၏ တင္ပါးေတြက ေက်ာင္းသားတိုင္းသေဘာက် ႏွစ္ ခ်ိဳက္ၾကသည့္ တင္ပါးေတြ ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ေႏြးေႏြး လို
က်စ္လစ္ တင္းမာေနျခင္းမဟုတ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မမေၾကာင့္ ရဲထက္ေပ်ာ္ခဲ့ရသလို အေတြ႕ အၾကဳံသစ္ေတြ လည္းရခဲ့သည္။
ရဲထက္ ထက္ အတန္းႀကီးၿပီး ေက်ာင္းအရင္ ၿပီးသြားသည့္ မမ က ေက်ာင္းၿပီလို႔ မၾကာမွီပင္ အိမ္က ေပးစားသည့္ သူႏွင့္ ယူသြားသည္။ ထိုသတင္းကိုၾကား ခ်ိန္မွာရဲထက္
 ထင္သေလာက္ အသည္းမကြဲပါ။ မမ တိုက္ခဲ့သည့္ ဆား ငန္ေရေတြကိုသာ သတိရလြမ္းဆြတ္မိ၏။ မမ ႏွင့္ ခြဲ ခြာရၿပီး ေနာက္ပိုင္း ဘယ္မိန္းမ ႏွင့္မွ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း မပတ္
သက္ျဖစ္ေတာ့ပါ။ တြက္ၾကည့္လၽွင္ ႏွစ္ ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ရွိၿပီထင္၏။ ေႏြးေႏြးသည္လည္း မမ လို သေဘာ ေကာင္း ၿပီးရက္ေရာမွာလား ဟု ေတြးေနမိစဥ္မွာပင္ ရင္ဦး မ်က္ႏွာ
ကေပၚလာေသာ ေၾကာင့္ ရဲထက္ စိတ္မသက္ သာ စြာ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိပါေတာ့သည္။

အတန္း ႏွစ္တန္းႀကီးသည့္ မမႏွင့္ ဘယ္က ဘယ္လိုရည္းစား ျဖစ္သြားမွန္းေတာင္ ရဲထက္ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိ ပါ။ ေစာကလ်ာလွိုင္ ဟုေခၚသည့္ မမက ေက်ာင္းမွာ နာမည္ႀကီး
လို႔ ဆိုနိုင္ပါသည္။ မမထက္ေခ်ာသူလွသူေတြ ရွိ ေသာ္လည္း မမေလာက္လူသိမမ်ားၾကပါ။ တင္ပါးအထိ ဖုံးသည့္ဆံပင္ရွည္ရွည္ေတြ ႏွင့္ သမင္မလို မ်က္လုံးလွ သည့္ မမ၏
အမွတ္ တံဆိပ္က ၃၈ လက္မရွိသည့္တင္ျဖစ္သည္။ မမလမ္းသြားတိုင္း စည္းခ်က္က်က် တုန္ခါ သြား တတ္သည့္ တင္ပါးေတြက တျခားေက်ာင္းသားငယ္ေတြလိုပင္ ရဲထက္
ကိုလည္း ဖမ္း စားသည္။
အရပ္ ငါးေပ သုံးလက္မျမင့္သည့္ မမသည္ ရင္သားေတာ့သိပ္ မဖြံ့ၿဖိဳးပါ။ တင္က ၃၈လက္မရွိေသာ္လည္း ရင္ က ေတာ့ ၃၃ လက္မေလာက္ပဲ ရွိပါသည္။ ဒီ အတိုင္းအထြာေတြ
က သမီးရည္းစားျဖစ္ၿပီးေနာက္မွ ရဲထက္သိခဲ့ ရ ျခင္း ျဖစ္ၿပီးရဲထက္ အရင္ ဆုံး မမကိုျမင္ျမင္ခ်င္း စိတ္ဝင္စားမိသည္က သမင္မလို မ်က္လုံးညိဳညိဳ ေတြျဖစ္ သည္။ ထိုမ်က္လုံးညိဳ
ညိဳ ေတြ၏ အၾကည့္က ရဲထက္ကို ဖမ္းစားခဲ့သည္။ အရင္က မမ မွာရည္းစားရွိသည္။ ေက်ာင္း က ပင္ျဖစ္၏။ ရဲထက္ ႏွင့္ ဆုံဆည္း ခ်ိန္မွာေတာ့ ထိုရည္းစား ႏွင့္ ျပတ္စဲခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
မမ က ရဲထက္လိုပင္ အေဆာင္ေန ေက်ာင္းသူျဖစ္သည္။ ရဲထက္ တို႔ အေဆာင္မွ အကိုႀကီးတေယာက္၏ ရည္း စားႏွင့္ မမက သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းမွာလည္း ေတြ႕၊
အျပင္မွာလည္း ဟိုနားဒီနား ခနခန ေတြ႕ရာ ကေန ရဲထက္ ႏွင့္ မမ မ်က္လုံးခ်င္း တိုက္မိၾကသည္။ ဆံပင္ရွည္ ႀကီးေတြ ႏွင့္ ညႇို႔ျမဴေသာမ်က္လုံးေတြ၏ ပိုင္ ရွင္ မမ ေၾကာင့္ရဲထက္
ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္ရသည္။ မမ၏ တင္ပါးႀကီးေတြက လည္း ရဲထက္၏ စိတ္ကို တရြရြျဖစ္ ေအာင္ ဆြသည္။
ရဲထက္က ခ်စ္ပါသည္ဟု ဖြင့္ေျပာခ်ိန္မွာ မမရယ္ေနခဲ့ ေသာ္လည္း တပတ္ေလာက္အၾကာ မွာေတာ့ မမက ခ်စ္ ပါသည္ဟု အေျဖျပန္ေပးခဲ့၏။ ခ်စ္သူ သက္တန္း ႏွစ္လ ေက်ာ္ေက်ာ္
 ေလာက္မွာ ရဲထက္ႏွင့္ မမ နယ္ေက်ာ္ မိ ၾကေတာ့သည္။
ထိုအခ်ိန္မွာ ရဲထက္ကလည္း အရိုင္းမဟုတ္ေတာ့ပါ။ ရဲထက္ေနသည့္ အျပင္ေဆာင္က လည္း လြတ္လပ္သည္။ အျပင္ေဆာင္လို႔ သာအမည္တပ္ေသာ္လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ စုၿပီး အိမ္ငွားေနၾကျခင္းသာ ျဖစ္လို႔ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္လို႔ ရနိုင္သည္။ တအိမ္ထဲ ေနသူငါး ေယာက္တြင္ တေယာက္မဟုတ္တေယာက္က ေငြစရႊင္ရင္ မိန္းမ ေခၚ ေခၚလာတတ္သည့္ အတြက္
 ရဲထက္လည္းပါဝင္ ဆင္ႏႊဲရင္း လူပ်ိဳ ဘဝကို စြန႔္ လႊတ္ခဲ့ရၿပီးျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ ေၾကာင့္ အေျခအေန ေပးလာသည့္ တေန႔မွာ မမကလည္း အျပင္းအထန္ မျငင္းဆန္သည္ကို မေၾကာင္းျပဳ ၿပီး ရသည့္ အခြင့္အေရး ကို အမိအရ ဖမ္းဆုပ္လိုက္ေတာ့သည္။ မမ၏
အထိအေတြ႕က ရဲထက္ ႀကိဳထင္ထား တာ ထက္ ပိုၿပီး အိစက္၏။ အျပင္မွာ အသားအျဖဴလွသည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း မမ အသားေတြက အတြင္းမွာ ေတာ့ ဝင္းဝင္း ၀ါေနၾကသည္။
 ေတာင့္တင္း ျပည့္ၿဖိဳးေသာ ကိုယ္ခႏၵာ ေၾကာင့္ မမ ကိုယ္ေပၚမွာ ရွိေနရျခင္းသည္ ႏူးညံ့ အိစက္သည့္ ထိုင္ခုံႀကီးတလုံးေပၚ မွာ ရွိေနရသလိုပင္ ခံစားရသည္။ မမ၏ တုန႔္ျပန္မႈေတြက
လည္း ေႏြးေထြး ၏ လွိုက္လွဲ၏။ မမ ႏွင့္ ဒီလို ခ်စ္ခြင့္ရျခင္းက ရဲထက္ အရင္ေတြ႕ခဲ့ ဖူးသည့္ ေၾကးစား မေတြႏွင့္ ဘာမွမဆိုင္သည့္ ခံစားမႈ ပင္ျဖစ္သည္။ မမႏွင့္ ဆုံးစြန္တိုင္ေအာင္
ခ်စ္မိၾကၿပီးခ်ိန္တြင္ မမက ေမးသည္။
“မမ ကို မွန္မွန္ေျပာ၊ ေမာင္အရင္က မိန္းမနဲ႔ ေတြ႕ဖူးတယ္ မဟုတ္လား”
ေမးၾကစတမ္းဆိုရင္ ရဲထက္ကလည္းျပန္ေမးခ်င္ပါသည္။ အခုန ခ်စ္ေနၾကစဥ္က မမ၏ အျပဳအမူေတြ အရ မမ လည္း အေတြ႕အၾကဳံရွိေၾကာင္းရဲထက္ ရိပ္မိေနပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွာ ဒါေတြေျပာလိုက္လၽွင္ ေနာင္ငတ္ဖို႔ ရွိတာကိုႀကိဳျမင္ေသာေၾကာင့္
“မမ ဘယ္လိုလုပ္သိသလဲ”
“ဘယ္လိုသိသိေပါ့၊ မမ ေမးတာမွန္မွန္ေျဖ”
“ဆယ္တန္း တုန္းက ရည္းစားနဲ႔ပါ၊ ခုေတာ့ ျပတ္သြားပါၿပီ”
“ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတဲ့ ေကာင္ေလး၊ ဆယ္တန္းနဲ႔ သူက လူပ်ိဳ မဟုတ္ေတာ့ဘူး”
မမက ရဲထက္ နဖူးကို မနာေအာင္ထုၿပီးေျပာသည္။ ေၾကးစားမိန္းမ ေတြႏွင့္ ျဖစ္ခဲ့တာကို ေျပာလို႔ မျဖစ္ဟု ရဲထက္ နားလည္ၿပီးပါးစပ္ထဲ ေတြ႕ရာေျပာလိုက္တာကို မမလက္ခံသြားပုံရ
သည္။
“အခုျပတ္သြားတာေသခ်ာရဲ့လား”
“ေသခ်ာပါတယ္ မမရယ္၊ သူနဲ႔ ျပတ္ၿပီးထဲက မမ တေယာက္ပဲ ခ်စ္မိတာပါ”
“ခ်စ္ေတာ့လဲ ယုံရတာေပါ့ ေမာင္ရယ္”
ရဲထက္လည္း မမကိုခ်စ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ မမကလည္း ရဲထက္ကို ခ်စ္ပုံရသည္။ ရဲထက္ ကိုမမ ခ်စ္ပုံက တမ်ိဳးျဖစ္သည္။ သူမ၏ ကိုယ္ခႏၶာကို ရဲထက္ အလိုရွိတိုင္း အျငဴအစူ
မရွိေပးသည္။ အစရွိ အေနာင္ေနာင္ ဆို သလိုပင္ မမ၏ ရက္ေရာမႈ ေၾကာင့္ ရဲထက္ ေသာက္ေလေသာက္ေလ ငတ္မေျပျဖစ္ခဲ့ ရသည္။
“ဗိုက္ႀကီးရင္ေတာ့ ေမာင္တာဝန္ယူရမွာေနာ္”
စသလို ေနာက္သလိုႏွင့္ ဒီေလာက္ပဲေျပာသည္။ ကိုယ္ဝန္ရွိမွာ ေတာ့ ရဲထက္လဲ ေၾကာက္ သည္ ပညာတပိုင္း တစ ႏွင့္ မျဖစ္သင့္တာ မျဖစ္လိုေပ။ ဒါေပမယ့္ ရင္ထဲက အာသာဆႏၵ
ကိုလည္း တားဆီးမရသည့္ အခါ ကြန္ဒြန္ သုံးရေတာ့သည္။ ကြန္ဒြန္သုံး၍ ဆက္ဆံရသည္ ကို ရဲထက္အားမရသလို မမ လည္းစိတ္တိုင္းမက်ပုံေပၚသည္။
“တမ်ိဳးႀကီးပဲ ေမာင္ရယ္၊ အဲဒါႀကီး မစြပ္ပါနဲ႔လား”
“မမပဲ ကိုယ္ဝန္ရွိမွာ ေၾကာက္တယ္ဆို၊ ကၽြန္ေတာ္လဲ မသုံးခ်င္ပါဘူး မမရယ္၊ အားမရဘူး၊ မမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ၾကားမွာ နံရံတခ်ပ္ျခားေနတယ္ လို႔ ခံစားရတယ္”
“ေတာ္ေတာ္ အေျပာေကာင္းတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ လည္းေမာင့္ကို ဒီအေျပာေတြနဲ႔ ခ်စ္ေနရတာ ကဲပါေမာင္ရယ္၊ ခၽြတ္ပစ္လိုက္ပါ၊ ျဖစ္လာရင္လည္း ကိုယ့္ဖာသာပဲ ရွင္းရေတာ့မွာေပါ့”
မမခြင့္ျပဳလိုက္သည္ ႏွင့္ ရဲထက္ကကြန္ဒြန္ကို ဆြဲခၽြတ္ၿပီး ဒီတိုင္းျပန္ထိုးထည့္ လိုက္သည္။ အခုမွ ႏူးညံ့ၿပီး စို စြတ္သည့္ မမ၏ အတြင္းသားေတြဆီက အထိအေတြ႕ကို ျပန္အရသာခံ
 နိုင္ေတာ့သည္။ ခနရပ္လိုက္ရသည့္ တြက္ကို ကာမိေစရန္ ရဲထက္ကခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ ေပးလိုက္ေသာအခါ မမမ်က္လုံးေတြ ေမွးစင္းသြားၿပီး သူမ၏ ေျခေထာက္ေတြႏွင့္ ရဲထက္
ကို ခ်ိတ္ယွက္ၿပီး ခပ္တိုးတိုးေလး ညည္းညဴေနေတာ့သည္။
ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းက ေတာင့္တင္းျပည့္ၿဖိဳးသလို မမ၏ မ သဘာဝ ရတနာကလည္း ေဖါင္းတင္းၿပီး မို႔ေမာက္ ေနသည္။ မမက အေမႊးအျမင္ေတာ့ နည္း၏။ သူမ၏ ရတနာေရႊ
 ၾကဳပ္ေလး၏ အထက္နားတြင္ က်ပ္ျပားဝိုင္း သာသာေလာက္ နက္ေမွာင္လိမ္ေကာက္သည့္ အကြက္ကေလး တခုသာရွိ၏။ တမင္ဝိုင္းဝိုင္း ေလး ျဖစ္ေအာင္ ညႇိထားတာ လားဟု
ရဲထက္ ကေမးလၽွင္ မမ အသံသာသာျဖင့္ရယ္တတ္သည္။
“ေနာက္ဆို ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ မမရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္က မမ ကိုမခ်စ္ရရင္ မေနနိုင္ဘူး”
“ေမာင္ ေတာ္ေတာ္ ဆိုးပါလား၊ ဒီလိုပဲ ခနခန ေနခ်င္တာလား”
“ခနခန မဟုတ္ဘူး အျမဲတမ္း”
“သိပ္ ပိုတာပဲ၊ ဒါဆိုလဲ ေက်ာင္းၿပီးရင္ ျမန္ျမန္လက္ထပ္နိုင္ေအာင္လုပ္ေပါ့”
“အဲဒါေတာ့ စိတ္ခ် မမ၊ အျမန္ဆုံးလက္ထပ္မယ္”
အဲဒီတုန္းကေတာ့ ရမၼက္၏ ဆြဲအားေၾကာင့္ ရဲထက္ မမကို တကယ္ပင္ပိုင္ဆိုင္ယူခ်င္စိတ္ ေတြ ေပါက္ခဲ့မိသည္။ သေဘာေကာင္းေသာ၊ အလိုက္သိေသာမမႏွင့္ အိပ္ယာေပၚတြင္
တသက္လုံးေနမလား ဟုေမးလာလၽွင္ ေနမည္ ဟု ေျဖမိမွာေသခ်ာ၏။ေဖါင္းကားတင္းအိ ေနသည့္ မမ၏ ကိုယ္လုံးႏွင့္ မက္ေမာဖြယ္ အထိအေတြ႕ေတြက ခ်စ္သက္တန္း တေလၽွာက္
လုံးရဲထက္ကို ဖမ္းစားခ်ဳပ္ေႏွာင္ထား၏။ အနည္းဆုံးတပတ္ မွာ တခါေလာက္ခ်စ္လိုက္ရမွ မမ ႏွင့္ ခ်စ္လိုက္ရမွ ေနသာထိုင္သာရွိသည္။
သူမ်ားေတြ ေက်ာင္းတက္ေနခ်ိန္တြင္ ရဲထက္ႏွင့္မမက ေက်ာင္းေျပးၿပီး ရဲထက္ ငွားေနသည့္ အိမ္သို႔သြားၾက သည္။ ၿပီးေတာ့ ရဲထက္ အိပ္ယာေပၚမွာ ခ်စ္ဗိမၼာန္ေဆာက္ ၾက၏။
မမက နားလည္မႈ ရွိသလို ရဲထက္ ထက္လိင္ ကိစၥမွာ အသိအျမင္ပိုမ်ားသည္။ အ စြပ္သုံးျခင္းကို ႏွစ္ေယာက္လုံးသေဘာ မေတြ႕သည့္အခါ အျပင္မွာထုတ္ၿပီး ၿပီးခိုင္းသည္။ ထိုနည္းက
 မမအတြက္ အဆင္မေျပေသာ္လည္း ရဲထက္ အတြက္အဆင္မေျပပါ။ ခံစားခ်က္ တို႔ အျမင့္ဆုံးအခ်ိန္မွာ မမကိုယ္ထဲမွာသာ ထားခ်င္သည္။
“အဲလိုႀကီးက မမိုက္ဘူး မမရာ”
“ျဖစ္ရျပန္ၿပီ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“ဟာ .အဲဒါက ဖီးလ္ အျမင့္ဆုံးအခ်ိန္ မမရဲ့၊ အထဲမွာၿပီးမွ ဖီးလ္ရွိတာ၊ အခုက်ေတာ့ တ ေလၽွာက္လုံးေမာႀကီး ပန္းႀကီးလုပ္ခဲ့ရသမၽွ အလကားပဲ”
“ကိုယ္ေတာ္ေလးက ဘယ္လိုမွသေဘာက်တာလဲ၊ စိတ္ညစ္လာၿပီကြာ၊ ဒါဆိုလဲ ဘယ္လိုမွ မလုပ္နဲ႔ေတာ့ သူမ်ား သမီးရည္းစားေတြလို ရိုရိုးပဲ ေနၾကရေအာင္”''

ဒါကိုေတာ့ ရဲထက္ လက္မခံနိုင္ပါ။ အျပင္းအထန္ ကန႔္ကြက္ရင္း မမကိုလည္း ေခ်ာ့ရသည္။ အပ်ိဳမဟုတ္မွန္း သိေနေသာ္လည္း မမ၏ အထိအေတြ႕ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာမႈက ပိုက္ဆံေပး
ရသည့္ ေၾကးစားေတြ ႏွင့္ ဘာမွမဆိုင္ ေအာင္ကြာျခားသည္။ ဟိုမိန္းမေတြ ဆို လၽွင္ တခါတရံရြံရွာစိတ္ျဖစ္ရေသာ္လည္း မမႏွင့္ က်ေတာ့ စိတ္သန႔္သန႔္ ႏွင့္ ထို႔ေၾကာင့္ မမရင္ခြင္ကို
 ေခါင္းႏွင့္ ေခြ႕၍ လက္တဖက္က မမ ေပါင္ၾကားကိုႏွိုက္၍ အစိေလးကို လက္ ႏွင့္ ကစားရင္း မမကို ေခ်ာ့ရသည္။
“မရက္စက္ပါနဲ႔ မမရယ္၊၊ ဒီတိုင္းႀကီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မေနတတ္ဘူး”
“ဒါဆို ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ၊ ဘယ္ေန႔ ဗိုက္ႀကီးမလဲ ဆိုတာ ရင္တထိတ္ထိတ္ နဲ႔ ေစာင့္ေန ရမွာလား၊ မမက မိန္း ကေလး ေလ၊ ေမာင္ထည့္စဥ္းစားဦး”
“ကၽြန္ေတာ္တို႔ နည္းလမ္းရွာၾကတာေပါ့ ေနာ္”
ရဲထက္ မမ၏ရင္သားထိပ္ဖ်ားကို သြားႏွင့္ မထိတထိေလး ကိုက္ေပးရင္းေျပာလိုက္သည္။ အစိကို ကစားေနသည့္ လက္ကို အေပါက္ထဲ အသာအယာထိုးသြင္းလိုက္သည့္ အခါ မမ
ရဲထက္ ကိုယ္ေပၚသို႔ ယိုင္အိက်လာ၏။ မမ၏ တန္ဆာေလးထဲမွာလည္း အရည္ေတြရႊဲေန ၿပီျဖစ္သည္။ မမစိတ္ပါေနၿပီဆိုတာသိ၍ လက္ခလယ္ကို ခပ္သြက္ သြက္ အသြင္းအထုတ္
လုပ္ေပးရင္း တိုက္စစ္အရွိန္ကိုျမႇင့္ေပးလိုက္ပါသည္။
“ေမာင္ သိပ္ႏွိပ္စက္တာပဲ၊ ကဲ ...ေမာင့္ သေဘာကြာ၊ ေမာင့္ သေဘာ”
မမ စိတ္ေလၽွာ့လိုက္ၿပီဆိုတာ သိေသာ္လည္း ရဲထက္က ႐ုတ္တရက္ မလႈပ္ရွားေသးပဲ ခနက တခ်ီဆြဲထား၍ အဆုံး တိုင္ေအာင္ တင္းမာလာျခင္းမရွိေသးသည့္ ဖြားဖက္ေတာ္ ေပၚသို႔
မမလက္ကို ဆြဲယူတင္ေပးလိုက္သည္။ အလိုက္သိစြာျဖင့္ မမက သူမ၏ လက္ ဖဝါး ႏုႏုေလးျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဂြင္းတိုက္ေပးေနစဥ္ ရဲထက္ကလည္း မမ၏ အေပါက္ေလးထဲမွ
လက္ေခ်ာင္းကို ခပ္သြက္သြက္ အသြင္းအထုတ္လုပ္ကာ ဟိုဟိုဒီဒီလည္း ေမႊေႏွာက္ကစား ေပးလိုက္သည္။
“အား ..အား..”
ပန္းႏုေရာင္ပ်ယ္လုလု ႏႈတ္ခမ္းလႊာေတြၾကားက ေအာ္သံေလးေတြထြက္က်လာၿပီး မမလက္ေတြကလည္း ျမန္သ ထက္ျမန္လာေလရာ ရဲထက္၏ ဖြားဖက္ေတာ္လည္း သံ ေခ်ာင္းႀကီး
တမၽွ မာထန္လာေလေတာ့မွ ရပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး
“အဲဒါေၾကာင့္ မမ ကိုခ်စ္ေနရတာ သိလား”
“ေတာ္ပါေတာ့ အဲဒါေတြနဲ႔ပဲ လူကို အနိုင္က်င့္ေနတာ”
မမ၏ မ်က္ေစာင္းမွာ ေဒါသေတြမပါပါ။ ဒါကိုပန္းႏွင့္ ေပါက္သည္ဟု သေဘာထားၿပီး ရဲထက္ ျပဳံးၿဖီးၿဖီး ႏွင့္ မမ ေျခတံေတြကို ပုခုံးေပၚထမ္းတင္လိုက္ရာ မမက အလိုက္ သင့္  ေလး ေကာ့ေပးပါသည္။ ႏွစ္ေယာက္လုံး ေနရာတ က်ျဖစ္သြားၿပီးသည္ ႏွင့္ မၾကာခင္ မွာပင္ မမ၏ မို႔မို႔ေဖါင္းေဖါင္း အသားအိအိေပၚမွာ အနီေရာင္အကြက္လိုက္ ရဲကနဲရဲကနဲ
 ျဖစ္သြား ေအာင္ရဲထက္က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလုပ္ေတာ့သည္။
တအိမ္လုံးမွာကလည္း သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္သာရွိသျဖင့္ အသံဗလံကို ဂ႐ုစိုက္စရာမလိုသည့္ အတြက္ ႏွစ္ေယာက္ လုံး စိတ္လြတ္လက္လြတ္ ျဖင့္ အခ်စ္၏ အရသာကို ခ်ိဳျမန္စြာ
ခံစားခြင့္ ရၾက၏။ ရရွိသည့္ ခံစားမႈေတြ အတြက္ ရဲ ထက္ လည္း ေက်နပ္ရသလို မမလည္း ေက်နပ္မည္ ထင္ပါသည္။ အိမ္မွာအတူေနသည့္ သူငယ္ ခ်င္းေတြ ျပန္ လာခ်ိန္နီးမွ
မမကိုျပန္ပို႔ရသည္။
“တို႔ကိုေတာ့ ဒီလမ္းထဲက လူေတြက ဘယ္လိုထင္မယ္ မသိဘူး”
“မမက ေက်ာင္းဝတ္စုံနဲ႔ ပဲ၊GTC ေက်ာင္းသူလို႔ပဲထင္မွာေပါ့”
“အဲဒါေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေလ၊ ေမာင္နဲ႔ ခနခန လိုက္လိုက္လာလို႔”
“ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္လာလည္တာပဲ မမရယ္၊ သူမ်ားေတြ လိုတည္းခိုခန္းသြားတာမွ မဟုတ္တာ၊ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ လာ ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကလဲ ဧည့္ဝတ္ေက်တယ္ မဟုတ္လား၊ ဒါ ေၾကာင့္
 ခနခန လာတာ၊ ဘာျဖစ္လဲ”
“ဧည့္ဝတ္ေက်တယ္တဲ့၊ ေရေတာင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ခပ္ေသာက္ရတဲ့ ဟာကို”
“အခ်စ္ေတြနဲ႔ အားက်ိဳးမာန္တက္ဧည့္ခံတယ္ေလ၊ မမကို ဧည့္ခံရတာ အခုထိေတာင္ အေမာ မေျပေသးဘူး”
ရဲထက္ခါးကို မမဆြဲလိမ္သည္။
“သူ႔ဟာသူ ဗူးက်တာမ်ား ဧည့္ခံတယ္တဲ့၊ ေတာ္ၿပီ ေနာက္မလာဘူး”
“ဒါဆိုရင္လည္း မမ အေဆာင္ကို ကၽြန္ေတာ္ လာမယ္ေလ”
“ရပါလိမ့္မယ္..ဟြန္း၊ အေဆာင္ပိုင္ရွင္ အန္တီႀကီးက သိပ္စည္းကမ္းႀကီးတာ၊ ေက်ာင္းျပန္ခ်ိန္ ေနာက္က်ရင္ ေတာင္ မ်က္ႏွာက ၾကည္တာမဟုတ္ဘူး”
မလာေတာ့ဘူးဆိုေသာ္လည္း မမ ကိုယ့္စကားကိုယ္မတည္နိုင္ခဲ့ပါ။ အခြင့္သင့္သည္ႏွင့္ ရဲထက္ ႏွင့္ အတူမမ လိုက္ လာျမဲျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ မမစည္းကမ္းတခုေတာ့
ထားသည္။ ကိုယ္ဝန္ ရွိေစရန္ ရက္တြက္ၿပီး ဆက္ ဆံသည့္နည္းကို သုံးဖို႔ အဆိုျပဳလာ၏။ စိတ္ခ်ရသည္ ဆိုသည့္ေန႔ေတြတြင္ ရဲထက္ေခၚရာသို႔ မမလိုက္ သည္။ စိတ္ မခ်ရသည့္
 ေန႔ ေတြဆိုလၽွင္ မလိုက္ပါ။ အရင္က ၾကားဖူး႐ုံၾကားဖူးသည့္ ထိုနည္းကို ရဲထက္ အား မမက ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပခဲ့သည္။
ဘာမွ မရတာထက္စာလၽွင္ ေတာ္ေသးသည္ဟု သေဘာထားကာ ရဲထက္ကလည္း မမစီမံ သလိုနာခံ ခဲ့သည္။ ဒီနည္းက ရာႏႈံးျပည့္စိတ္မခ်ရဟု ဆိုသူကဆိုေသာ္လည္း မမႏွင့္
ရဲထက္ ကေတာ့ မမေက်ာင္းၿပီးသြားသည္အထိ အန ၱရယ္ကင္းစြာျဖင့္ ျဖတ္ေက်ာ္နိုင္ခဲ့ၾက သည္။
“သုံးႏွစ္ေလာက္ ရွိၿပီ၊ ေမာင္မၿငီးေငြ႕ေသးဘူးလား”
သူမ ႏွင့္ခ်စ္ဖို႔ အျမဲလိုတက္ႂကြေနတတ္ေသာ ရဲထက္ကို မမကေမး၏။
“ဒါေလာက္ေကာင္းတာကို ဘာလို႔ၿငီးေငြ႕ရမွာလဲ”
“အပိုေတြ၊ ေကာင္းတယ္ ဆိုတာဘာလဲ”
“အဲဒါေတာ့ မသိဘူး၊ မမနဲ႔ မခ်စ္ရရင္ မေနနိုင္တာေတာ့သိတယ္၊ ဒါေတာင္မွ ခုခ်က္ခ်င္း လက္ထပ္ဖို႔ အဆင္မ ေၿပ ေသး လို႔၊ ယူၿပီးလို႔ကေတာ့ ေန႔တိုင္းလုပ္မွာ”
“ဟုတ္မွလဲ လုပ္ပါဆရာေလးရယ္၊ ေနာက္မွ မမကိုၿငီးေငြ႕ၿပီး မထားခဲ့ပါနဲ႔”
“ဘာလို႔ ထားခဲ့ရမွာလဲ မမရဲ့”
“ေအာ္ .. ဒီေလာက္ အၾကာႀကီး မင္းကိုအလိုလိုက္ခဲ့ရေတာ့ တို႔ကဖြတ္ဖြတ္ေၾကေနၿပီေလ၊ မမ ထက္ပိုငယ္တဲ့ ပိုလွတဲ့ မိန္းကေလး မ်ိဳးကို ေမာင္ေတြ႕ လာရင္ မမကို ထားခဲ့ေတာ့မွာလဲ”
“မမရဲ့ ဖြတ္ဖြတ္ က မေက်ပါဘူး၊ အရင္ကထက္ကို ေဖါင္းၿပီးကားလာ ကၽြန္ေတာ္ အသိဆုံးပဲ လို႔”
“လူဆိုးေလး ေျပာလိုက္ရင္ဒါပဲေတြးေန ဟုတ္လား”
“ႀကိဳက္တာကိုးမမရဲ့”
“ဒါဆို ေမာင္က လူကိုခ်စ္တာ မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒါကိုႀကိဳက္တာေပါ့ ဟုတ္လား”
“ဟာ ..မမကလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္က မမ တကိုယ္လုံးကို ခ်စ္တာ၊ မမတကိုယ္လုံးကၽြန္ေတာ္ မနမ္းဖူးတဲ့ ေနရာရွိ လို႔လား”
“အင္းပါ၊ အင္းပါ၊ ဘယ္ေလာက္အထိခ်စ္ နိုင္မလဲ ေစာင့္ၾကည့္ေသးတာေပါ့”
မမက ရဲထက္ကို ေစာင့္ၾကည့္မည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း စ၍ စြန႔္ခြာသြားသူက မမျဖစ္ေနသည္။ ေက်ာင္းၿပီး သြား ၿပီးေနာက္ ေအာင္စာရင္းကိစၥ၊ ေအာင္လက္မွတ္ ကိစၥ ေတြ ႏွင့္
 ျပန္လာသည့္ အေခါက္ေတြ ေလာက္ပဲ ရွိၿပီး မမႏွင့္ အေနေဝးသလို ျဖစ္သြားသည္။ မမကလည္းရဲထက္လိုပင္ တၿမိဳ႕တရြာက လာတက္သူဆိုေတာ့ ေတြ႕ဖို႔ မလြယ္ကူေတာ့။
အိမ္နားက ဖုန္းဆိုင္ကေန တဆင့္ေတာ့ မမ မၾကာမၾကာဖုန္းဆက္ပါ သည္။ ရဲထက္ကလည္း စာသုံးေလး ႀကိမ္ေလာက္ေတာ့ ေရးပို႔ျဖစ္ပါသည္။
လက္မထပ္မွီ ဆယ္ရက္ အလိုေလာက္မွာ မမ ေက်ာင္းသို႔ ကိစၥ မရွိဘဲေရာက္လာသည္။ ရဲထက္က လည္း ေက်ာင္း လစ္ၿပီး အျပင္မွာဘီယာသြားေသာက္ဖို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ႏွင့္
ထြက္လာစဥ္ လမ္းမွာသြားတိုးျခင္း ျဖစ ္ သည္။ မမေရာက္လာ၍ ရဲထက္က လိုက္မသြား ေတာ့ဘဲ ေနရစ္ခဲ့သည္။
“ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ ကၽြန္ေတာ္က အျပင္ထြက္ေတာ့မလို႔၊ မမ ကထူးထူးဆန္းဆန္းပါလား၊ အေၾကာင္းမၾကား ဘာမၾကားနဲ႔ ေရာက္လာတယ္”
“ေမာင့္ကို လြမ္းလို႔”

မခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္ႏွာထားႏွင့္ ေျပာလိုက္သည့္ မမကိုၾကည့္ၿပီးစိတ္ေတြထႂကြ လာေသာေၾကာင့္ မမကို ေက်ာင္းကင္ တင္း မွာ ထမင္းလိုက္ေကၽြးၿပီးသည္ ႏွင့္ အိမ္ကိုေခၚလာခဲ့သည္။
 မမက လည္း မျငင္းမဆန္လိုက္လာ၏။
“ဒီေန႔ စိတ္ခ်ရရဲ့လား”
အိမ္တံခါးကို ေသာ့ဖြင့္ရင္း ရဲထက္ကေမးလိုက္ေတာ့ မမ မ်က္ေစာင္းထိုးသည္။
“မေတြ႕တာမွ ဘာမွမၾကာေသးဘူး ရက္ေတြ ေမ့ကုန္ၿပီလား”
“ေျပာလို႔ မရဘူးေလ၊ အေျပာင္းအလည္းဆိုတာ ရွိတယ္မဟုတ္လား”
“ဘာမွ မေျပာင္းဘူး၊ အရင္အတိုင္းပဲ၊ ဒီေန႔ဆို နည္းနည္းေတာ့ေရွာ့ရွိတယ္”
“ဒါဆိုရင္ ...”
ပါးစပ္ထဲေရာက္လုလု ထမင္းလုပ္ကို ပုတ္ခ်ခံလိုက္ရသည့္ ပမာနင္သြားသည့္ ရဲထက္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ မမရယ္သည္။
“တခါတေလပဲေမာင္ရယ္၊ေမာင္နဲ႔ က အျမဲေတြ႕ရတာမွမဟုတ္တာ”
မမ၏ ဆိုလိုခ်က္ကို သေဘာေပါက္သြားၿပီးေနာက္ ကိုယ္ထဲက ေသြးေတြ တဖ်င္းဖ်င္းထလာ၍ ရဲထက္ တံခါးဖြင့္ သည့္ လက္ေတြေတာင္တုန္ေနသည္။ အိမ္ထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္
တံခါးကို အတင္းျပန္ပိတ္ကာ မမကိုရင္ခြင္ထဲ အ တင္းဆြဲသြင္းၿပီး နမ္း မိသည္။
“စိတ္ေလးဘာေလး ထိန္းပါဦးေမာင္ရယ္၊ ျဖစ္ေနလိုက္တာ”
“မမကို အရမ္းသတိရေနတာ”
“ေမာင္ဘာသတိရတာလဲ သိပါတယ္ေနာ္၊ လူကိုသတိရတာမဟုတ္ပါဘူး”
“လူကိုလဲ သတိရတယ္၊ အားလုံးကို သတိရတယ္၊ ဘယ္ေလာက္အထိသတိရတယ္ ဆိုတာ ဒီမွာၾကည့္”
မမလက္ကို ဆြဲယူၿပီး ေပါင္ၾကားဆီကို ဖိကပ္ျပလိုက္သည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေအာက္ က တဆတ္ဆတ္ တုန္ၿပီး႐ုန္းထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသည့္ ဖြားဖက္ေတာ္ကို မမစမ္းမိသြားသည္။
“သူ႔စိတ္ႀကီးပဲ”
အဲဒီအခ်ိန္က ရဲထက္ တကယ္ပင္စိတ္ႀကီးေနခဲ့ပါသည္။ မမ မရွိကထဲက ငတ္ေနသည့္ ဆႏၵ ေတြကို ျဖည့္ဖို႔ အိပ္ယာထဲေတာင္ ေခၚမသြားနိုင္ေတာ့ဘဲ ဧည့္ခန္းအလည္ေခါင္မွာ တင္
အလုပ္စလိုက္သည္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚ သို႔ မမကို ဆြဲလွဲ လိုက္ေသာအခါ
“အထဲသြားမယ္ေလ၊ ထြက္မေျပးပါဘူး ေမာင္ကလဲ”
မမက ရွက္ရြံ့စြာတားေသးေသာ္လည္း ရဲထက္အဲဒီေလာက္ အခ်ိန္ပိုင္းေလးကိုေတာင္မွ မေအာင့္နိုင္ေတာ့ပါ။
“ၿပီးမွ အခန္းထဲမွာ ေနာက္တခါလုပ္မယ္၊ အခုကၽြန္ေတာ္ မရေတာ့ဘူး”
အေရးထဲမွ မမ၏ တင္ပါးထြားထြားေတြကို ထမိန္စကပ္ထဲက ထုတ္ဖို႔ခက္ေနသည္။ မမဝင္ကူလို႔ ေတာ္ေသး၏။ မျမင္တာၾကာသည့္ မမ၏ လၽွို႔ဝွက္ေသာအလွေတြ ထြက္ေပၚ လာသည့္
အခါ ရဲထက္ ဘာကိုမွ ဂ႐ုမမူနိုင္ေတာ့ ဘဲ ဧည့္ခန္းထဲမွာပင္ မမကို ေလးဖက္ကုန္း ခိုင္းၿပီး စိတ္ႀကိဳက္ဆြဲပစ္လိုက္သည္။ အက် ႌကို ေတာင္ ခၽြတ္ခိုင္းဖို႔ သတိမရ ေတာ့ပါ။
အားကုန္ေဆာင့္ေနသည့္ ရဲထက္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေဘးကေနက်ေနသည့္ မမ၏ဆံပင္ရွည္ ရွည္ေတြက ၾကမ္းျပင္ ကို တံမ်က္စည္း လွည္းသည့္ပမာ စုန္ဆန္လႈပ္ရမ္းေန၏။ မမ အမွတ္
စာရင္းထုတ္ဖို႔ တေခါက္ျပန္လာစဥ္က စ ၍တြက္လၽွင္ မေတြ႕တာ သုံးလေက်ာ္ေလာက္ရွိေန လို႔ ရဲထက္ ငတ္ေနသည္ဟု ေျပာလၽွင္ရပါသည္။ မမ လို အ ေကာင္းစားကို စိတ္တိုင္းက် ရ ၿပီးသည့္ ေနာက္မွာေတာ့ ေၾကးစားေတြ ႏွင့္ အာသာေျဖဖို႔လည္း ရဲထက္ ဘယ္ လိုမွ စိတ္မပါေတာ့။ ထို႔ေၾကာင့္ လႏွင့္ ခ်ီ၍ ေအာင့္အီးခဲ့ရသမၽွ အခုမွ အတိုးခ်ေနမိျခင္းျဖစ္ သည္။
ခါးအစ္အစ္ ကေလးကို လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ ဆြဲၿပီး မမ၏ တင္ပါး ကားကားႀကီး ေတြ ခြက္ဝင္သြားသည္ အထိေအာင္ စိတ္ ႀကိဳက္ ေဆာင့္၏။ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ရဲထက္၏ ေဆာင့္သံ တ
ဖန္းဖန္း ႏွင့္ မမ၏ နာနာက်င္က်င္ ေအာ္သံေတြက ဆူ ညံ လို႔ေနသည္။
မမလည္း ရဲထက္လိုပင္ ေတာင့္တေနေၾကာင္း ရဲထက္လုပ္သမၽွ မျငင္းမဆန္ လက္ခံျဖင္းႏွင့္ စိတ္လြတ္လက္ လြတ္ ေအာ္ဟစ္ၿငီးျငဴေနသည့္ မမ၏ အသံေလးတို႔က သက္ေသခံေန
ပါသည္။ ရဲထက္လည္း စိတ္က အလြန္ အမင္းထက္သန္ ေန၍သိပ္အၾကာ ႀကီး မလုပ္နိုင္ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာသည္ ႏွင့္ဘယ္လိုမွ ထိန္းခ်ဳပ္မရ ေတာ့ ဘဲၿပီးသြား သည္။ ပုံစံေတာင္
 မေျပာင္းဘဲ ဒီအေန အထားအတိုင္း ဆက္တိုက္တရွိန္ထိုးလုပ္လိုက္ ျခင္းေၾကာင့္ မမလည္း ေတာ္ေတာ္ထိသြားပုံရပါသည္။ ရဲထက္လိုပင္ မမ လည္း အသက္ရႈ မမွန္ ေမာဟိုက္ေန၏။
လက္ဖဝါးႏွင့္ ဒူးမွာ ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ ပြတ္တိုက္မႈ ေၾကာင့္ အနည္းငယ္ပြန္းပဲ့ၿပီး နီရဲေနေသာ္လည္း မမစိတ္ဆိုးပုံမရပါ။
“ဘယ္လိုျဖစ္ေနတယ္ မသိဘူး၊ ဇြတ္ပဲ၊ ဒီမွာ အခုမွ ထမင္းစားလာတဲ့ လူကို သူမို႔လို႔ ဟြန္း၊၊ စားထားသမၽွ လည္ ေခ်ာင္းထဲက ျပန္ခုန္ထြက္ေတာ့မလားထင္ရတယ္”
“မမစိတ္ဆိုးလား”
“စိတ္ဆိုးတဲ့ ပုံေပါက္ေနလို႔လား”
“ဟီး၊ ဟီး၊ ဒါဆိုလဲ အခန္းထဲ သြားၾကမယ္ေလ”
“ေတြ႕လိုက္ရင္ ဒါပဲ၊ ေနေကာင္းလား၊ အဆင္ေျပလား၊ ေမးေဖၚမရဘူး”
“ေနေကာင္းလို႔ မမ လာတာသိေနတာပဲ မမရယ္၊ ေနာက္ၿပီး မမမွာဘာ အဆင္မေျပတာရွိ လို႔လဲ၊ ေက်ာင္းလဲၿပီး ၿပီ၊ အိမ္ကလဲ ခ်မ္းသာတယ္၊ မမရည္းစား ေလး ကလဲ မမကို
အရမ္းခ်စ္တယ္၊ ကဲ ဘာလိုေသးလဲ”
“ကဲပါရည္းစားေလးရယ္၊ အခန္းထဲသြားမွာျဖင့္လဲ သြားရေအာင္ တေယာက္ေယာက္ မ်ား အခုေနတက္လာရင္ ခက္မယ္”
ၾကမ္ျပင္ေပၚမွာက်ေနသည့္ သူမ၏ ထမိန္စကပ္ႏွင့္ ပင္တီေဘာင္းဘီေလးကို ေကာက္ယူၿပီး မမက ေရွ႕ေဆာင္၍ အခန္းထဲဝင္သြားသည့္ အခါ ရဲထက္လည္း မမ လက္ကိုင္
အိတ္ေလးကို ဆြဲၿပီး ေနာက္ေနလိုက္သြားရ၏။ အခန္း ထဲ ေရာက္သည္ ႏွင့္ တံခါး ကိုခ်က္ထိုးလိုက္ၿပီး ေနာက္ ရဲထက္ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို အကုန္ခၽြတ္ခ် လိုက္ သည္။
အခုတိုင္ မခၽြတ္ရေသးသည့္ မမ၏ ကိုယ္အေပၚပိုင္းကိုလည္း ဗလာက်င္း ပစ္လိုက္သည္။ မမ မကန႔္ ကြက္ပါ။
“သူမ်ားေတြ မလာခင္ျပန္မယ္ေနာ္၊ မမ အရင္အေဆာင္မွာပဲ ဒီညအိပ္မယ္၊ မနက္အေစာႀကီးျပန္မွာ၊ ေမာင္ေစာ ေစာ ထလာခဲ့၊ ေမာင္နဲ႔ ေတြ႕ၿပီးမွ ျပန္မွာ”
အဝတ္မဲ့ မမ၏ ကိုယ္လုံးကို အခုမွျမင္ဖူးရသူပမာ ကိုင္တြယ္စစ္ေဆးေနေသာ ရဲထက္ကို မမေျပာလိုက္သည္။ အခ်ိန္ရွိခိုက္လုံ႔လစိုက္ရမည္ မွန္းသေဘာေပါက္လိုက္သည့္ ရဲထက္
က အေမာေျပတာႏွင့္ လုပ္ငန္းျပန္စ လိုက္ သည္မွာ ညေနေစာင္းလုလု အထိပင္ျဖစ္သည္။ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္လုပ္မိသလဲ ဆိုတာကိုေတာင္ မမွတ္မိေတာ့။ အိမ္ က သူငယ္ခ်င္းေတြ
 ျပန္ လာခ်ိန္နီးမွ လုပ္ငန္းသိမ္းသည့္ အခ်ိန္တြင္ ေျခေထာက္ေတြေတာင္ မခိုင္ခ်င္ေတာ့ မမ လည္း ႏြမ္းလ်ေနပုံရသည္။
“မမ ဝရဲ့လား”
အဝတ္အစားျပန္ဝတ္ ၿပီးေနာက္ မိတ္ကပ္လိမ္း၊ ႏႈတ္ခမ္းနီ ျပန္ဆိုးႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ မမ ကို ရဲထက္လွမ္း ေမးလိုက္သည္။
“ဝလာလို႔လား၊ မဝပါဘူး၊ ပိန္ေတာင္ပိန္သြားေသးတယ္ မသိဘူးလား”
“မဟုတ္ပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ ဧည့္ခံလိုက္တာေတြ စားရတာဝရဲ့လားလို႔၊ ေနာက္လည္း လာ လည္ဦးေနာ္”
မမ ရဲထက္ကို မ်က္ေစာင္းထိုးျပန္သည္။
“ေျပာလိုက္ရင္ ေပါက္ကရခ်ည္းပဲ၊ ေတာ္ၿပီ ေနာက္ မလာေတာ့ဘူး”
အဲဒီတုန္းကေတာ့ ရဲထက္ကို မမ တမင္ေနာက္ေျပာသြားသည္ဟု ထင္ခဲ့ မိသည္။ ေနာက္ႏွစ္ပတ္ ေလာက္အ ၾကာတြင္ မမ၏ လက္ထပ္ၿပီးစီးေၾကာင္း မဂၤလာသတင္းကို သတင္း
စာမွာ ေတြ႕ရေတာ့မွ အံ့ၾသတႀကီးျဖစ္ရသည္။ မမကို နားမလည္ နိုင္ေအာင္လည္း ျဖစ္ရသည္။မမႏွင့္ လက္ထပ္သြားသူက သေဘၤာသား အရာရွိတေယာက္ျဖစ္သည္။ ပထမ အရာရွိ
ဟု ဆိုသည့္ အတြက္ ဝင္ေငြ အေတာ္ေကာင္းမည္ မွာေသခ်ာပါသည္။ ရဲထက္၏ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကေတာ့ ခိုင္တာကို ေရြးသြားျခင္းဟု မွတ္ခ်က္ျပဳၾက၏။
“မင္းက အခုမွ ေက်ာင္းသားပဲရွိေသးတယ္။ ဟိုမွာက အားလုံးျပည့္စုံၿပီးသားကြ၊ တခ်ိဳ႕ မိန္းမ ေတြက ဒါမ်ိဳး တြက္ တတ္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ မင္း မရႈံးပါဘူးကြာ၊ ငါတို႔က အေၾကာင္း သိေတြပါ”

အခ်စ္၊ ေမတၱာတရား ဆိုသည့္အရာေတြ ထည့္သြင္းမစဥ္းစားလၽွင္ သူတို႔ေျပာၾကသလိုပင္ ရဲထက္ မရႈံးပါ။ လက္မ ထပ္မွီ အခ်ိန္ေလးမွာပင္လၽွင္ မမက သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္ကို ရဲထက္
ကို လာအလႈေပးသြားေသး၏။ ဒီတခ်က္ကို ေတာ့ ရဲထက္နားမလည္ပါ။ ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္မည္ ဆိုလည္း မမဒီကို လုံးျပန္မလာဘဲ ေနလိုက္လို႔ ရပါ သည္။ ဘာေၾကာင့္ တကူး
တ က လာသြားတာလဲ ဆိုတာစဥ္းစားလို႔ မရ။ ေနာက္ၿပီး မမအမူအရာေတြက ေနာင္ ျပန္ မေတြ႕ နိုင္ေတာ့သည့္ အေျခအေန မွာရွိေနသူတေယာက္လို မဟုတ္ အားလုံးပုံမွန္ အတိုင္း
 ျဖစ္သည္။ မည္ သို႔ ျဖစ္ေစ မမ က လက္ထပ္သြားသည့္ အတြက္ ရဲထက္ႏွင့္ ေစာကလ်ာလွိုင္ တို႔၏ ဇာတ္လမ္း ၿပီးဆုံးခဲ့ၿပီ ဟုသာ ဆိုရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။
ဒီအတြက္ ရဲထက္ရင္ထဲမွာ ဟာတာတာ ႏွင့္ ဘာလိုလို ခံစားရသည္မွအပ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး မခံစားရပါ။ မမကို သတိ ရမိသည့္ အခ်ိန္ေတြ ရွိေသာ္လည္း ေၾကေၾကကြဲကြဲ သတိရခဲ့ ျခင္း မ
ဟုတ္။ မမႏွင့္ စိတ္တူကိုယ္တူ ခ်စ္ပြဲဝင္ခဲ့ၾက သည့္ အခ်ိန္ေတြကို ျပန္လိုခ်င္ေနမိတာ ကို ေတာ့ ရဲထက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုဝန္ခံ မိပါသည္။
ေက်ာင္းၿပီးဖို႔ကလည္း တႏွစ္ေက်ာ္သာ က်န္ေတာ့သည္ျဖစ္ရာ တျခားရည္းစားလည္း ထပ္ၿပီးမထားျဖစ္ေတာ့ပါ။ ထပ္ၿပီး ရရန္လည္း အေၾကာင္းမရွိ။ မမ ရွိစဥ္က ရဲထက္တို႔ လူျမင္
ကပ္ေလာက္ေအာင္ တတြဲတြဲလုပ္ခဲ့ၾကတာကို ေက်ာင္းက မိန္းကေလးေတြ လည္း မ်က္ျမင္ဆိုေတာ့ ရဲထက္ကို ဘယ္သူမွ လက္ခံၾကမည္ မထင္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေယာင္လည္ လည္
 ႏွင့္ပဲ ေက်ာင္းၿပီးခဲ့ရသည္။ စာေမးပြဲ ေနာက္ဆုံးေန႔က သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚလာသည့္ မိန္း ကေလး ႏွင့္ တခါအိပ္မိသည္မွ အပ မိန္းမကိစၥ ႏွင့္လည္းကင္းျပတ္ ခဲ့သည္။ ရဲထက္ ၏
ခႏၶာကိုယ္ ႏွင့္ အေသြး အသားေတြက ခ်စ္ေရးကိစၥ ကိုေမ့ ေနသေယာင္ေယာင္ ရွိေနရာမွ ေႏြးေႏြး ႏွင့္ ေတြ႕ေတာ့မွျပန္ နိုးၾကားလာ ရ သည္။
ေႏြးေႏြးသည္ သူ႔အတိုင္းအတာႏွင့္သူ လွပေခ်ာေမာၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းသူေလး ျဖစ္ပါ သည္။ ျမင္သူတိုင္း ေငး ရမွိုင္ရေလာက္ေအာင္ ထူးထူးျခားျခားလွပ ေနသည့္ မိန္းကေလး
 မ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ကုန္ကုန္ေျပာရလၽွင္ ရင္ဦး အကို ခ်စ္ဦးေမာင္ မိန္းမလို ဝတ္ထားလၽွင္ ပင္ ေႏြးေႏြးေလာက္ေတာ့ အသာေလးလွပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ရဲထက္ ေႏြးေႏြးကို ျမင္လၽွင္ မမ ေစာကလ်ာလွိုင္ကို ျပန္ျမင္ရသလို ရင္ထဲမွာေႏြးေထြးစြာ ခံစားရသည္။
တကယ္ေတာ့ ေႏြးေႏြး ႏွင့္ မမ က အရပ္အေမာင္း မတိမ္းမယိမ္းရွိသည္က လြဲၿပီး ႐ုပ္ရည္ ႏွင့္ ကိုယ္လုံး ကိုယ္ ေပါက္က ကြဲျပားျခားနားပါသည္။ မမက တင္ထြားၿပီး ရင္သားက သာမန္သာျဖစ္သည္။ ေႏြးေႏြးက်ေတာ့ တင္ပါး က မမေလာက္မထြားေသာ္လည္း ရင္သား ဖြံ့ၿဖိဳးလွပသည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္မွာ တူသည္ဟု ရဲထက္ခံစား ရ သည့္ အရာက
သမင္မ လို မ်က္လုံးညိဳညိဳ ေတြ ႏွင့္ အၾကည့္ျဖစ္သည္။ ေႏြးေႏြး သူ႔ကိုၾကည့္သည့္ အၾကည့္ေတြ က မမၾကည့္ဖူးသည့္ အၾကည့္ေတြ ႏွင့္ တထပ္ထဲ တူသည္လို႔ ခံစားရသည္။
ဒါေၾကာင့္လည္း ရဲထက္ ေႏြးေႏြးကို ခ်စ္သူျဖစ္ခြင့္ရဖို႔ ႀကိဳးစားမိျခင္းျဖစ္သည္။
ေႏြးေႏြး ႏွင့္ ရင္းႏွီးသိကၽြမ္းရသည့္ အခ်ိန္မွာ ရဲထက္ကလည္း ေက်ာင္းၿပီးလို႔ အလုပ္အကိုင္ မယ္မယ္ရရ မရွိ ေသး ဘဲ အိမ္မွာသာ ၁၀၉/၁၁၀ တာဝန္ကို ေက်ႁပြန္စြာ
ထမ္းေဆာင္ေနခ်ိန္ မို႔ အခ်ိန္ေတြပိုေနတာ ေၾကာင့္လည္း ဒီေလာက္ဝီရိယ စိုက္မိျခင္း ျဖစ္သည္။ ေႏြးေႏြးက ရဲထက္ကို ဆက္ဆံပုံႏွင့္ ၾကည့္ပုံေတြက အလားအလာ ေကာင္းေတြ
ဟု လည္းယုံမွတ္ ထားမိေသာ္လည္း အခုေတာ့ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ ရင္ဦးေၾကာင့္ ရဲထက္ ငုတ္တုတ္ ေမ့ရမလိုျဖစ္ေနသည္။
ေႏြးေႏြး အျပင္ထြက္တိုင္း ရင္ဦးက အနားမွာကပ္လၽွက္ပါေန၍ အခက္ေတြ႕ေနရာမွ အရဲစြန႔္ၿပီး ရင္ဦးရွိလၽွက္ ႏွင့္ စကားလိုက္ေျပာမိေတာ့ ျပႆနာတက္ရသည္။ ရင္ဦး ႏွင့္က
လည္း အရင္ထဲက ခ်စ္ဦးေမာင္ ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ခင္မင္ခဲ့ရသူေတြ ျဖစ္လို႔ ရဲထက္ကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ဖို႔ စိန္ေခၚလာလိမ့္မည္ဟု လုံးဝ ထင္မထား မိခဲ့ပါ။
ရဲထက္သိသေလာက္ဆိုလၽွင္ အရင္က ရင္ဦး သေဘာေကာင္းပါသည္။ ရဲထက္ႏွင့္လည္း ခင္ခင္မင္မင္ တရင္္း တႏွီး ဆက္ဆံ၏။ မိန္းမရွာသူငယ္ခ်င္း၏ ညီမ ေယာက္်ား
ရွာေလးကို ရဲထက္ မၾကာခန စတတ္ေနာက္တတ္ တာေတြ လည္းရွိသည္။ စတာလြန္သြားလၽွင္ ေတာ့ ရင္ဦး စိတ္ဆိုးသြားတတ္ေသာ္လည္း ေနာက္တခါ ျပန္ ေတြ႕လၽွင္
 ျပဳံးျပဳံးရႊင္ရႊင္ ႏွင့္ ဘာမွ မျဖစ္ေတာ့သလို ဆက္ဆံတတ္၏။
တခါတုန္းကဆိုလၽွင္ ရဲထက္လူၾကားထဲမွာ စလိုက္လို႔ ရင္ဦး အႀကီးအက်ယ္စိတ္ဆိုးသြား ဖူးသည္။ အဲဒီတုန္းက ရဲထက္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ရွိေနၾကစဥ္
ရင္ဦး ေရာက္လာၿပီး ၀ိုင္းမွာဝင္ထိုင္၏။ ေယာက္်ား ရွာ ပီပီ ရင္ဦးက ေယာက္်ားေလး ေတြႏွင့္ လဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ရတာ သေဘာက်၏။ ဟိုေျပာဒီေျပာ ႏွင့္ ရင္ဦး ကို စခ်င္
လာေသာ ေၾကာင့္ လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားသည့္ မဂၢဇင္း တေနရာကို လွန္ျပလိုက္သည္။ ထိုေနရာတြင္ အ မ်ိဳး သမီး လစဥ္သုံး ပစၥည္း ေၾကာ္ျငာ ႏွစ္ခုက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရွိ၏။
“ရင္ဦး ဒီ Flora နဲ႔ Eva  ႏွစ္ခုမွာ ဘယ္ဟာက ပိုေကာင္းလဲကြ”
ရဲထက္ကို မ်က္ေထာင့္နီႀကီးျဖင့္ ရင္ဦး စိုက္ၾကည့္ၿပီး
“ငါဘယ္သိမွာလဲကြ”
ရင္ဦး အမူအရာေၾကာင့္ ရဲထက္ပို၍ စခ်င္သြားသည္။
“မဟုတ္ဘူးေလ၊ မင္းက ဒါေတြမသိဘူး ဆိုေတာ့ ဘယ္တံဆိပ္သုံးတာလဲ၊ အထူလား၊ အပါးလား၊ အေတာင္ပံ နဲ႔လား”
“မင္း အမ သြားေမးပါလားကြ၊ ေတာက္ ... ရဲထက္၊ မင္းေတာ္ေတာ္ မိုက္ရိုင္းတဲ့ ေကာင္ပဲ”
ေဒါသတႀကီးျဖင့္ ဆိုင္ထဲကထြက္သြားသည့္ ရင္ဦးေမကို ၾကည့္ၿပီး ရဲထက္တို႔ ရယ္မိၾကသည္။ ရင္ဦး ေသာက္ လက္ စ လဘက္ရည္ဖိုးကိုေတာ့ ကိုယ့္အျပစ္ႏွင့္ ကိုယ္ ရဲထက္ ရွင္းေပးလိုက္ရသည္။ ေနာက္တေန႔ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ ေယာက္လုံးႏွင့္ လမ္းမွာေတြ႕ေတာ့ ရဲထက္ကို ရင္ဦးခပ္တည္တည္ ႏွင့္ၾကည့္သည္။ ရဲထက္ အနားကပ္သြား  ေတာ့ ေလသံတင္းတင္း ႏွင့္
“နိုင္ငံေရးေတြ မပါနဲ႔ေနာ္”
ရဲထက္က အရႈံးေပးသည့္ သေဘာျဖင့္ လက္ႏွစ္ဖက္ေျမႇာက္ျပၿပီး ေၾကာက္ရြံ့ဟန္လုပ္ျပလိုက္ ရာ ရင္ဦးသ ေဘာ က်ၿပီး ျပဳံးျပဳံးရႊင္ရႊင္ ျပန္ျဖစ္သြားသည္။ အက်ိဳး အေၾကာင္း
ဘာမွမသိသည့္ ခ်စ္ဦးေမာင္ က “ဘာေတြတုန္း၊ ငါ့လဲ ေျပာပါဦး” ဟု ေမးသည္ကိုပင္ ရင္ဦးျပန္ မေျဖေတာ့ဘဲ၊ သူ႔အကိုကို ထားခဲ့၍ ရဲထက္ ႏွင့္ လဘက္ရည္ ဆိုင္ လိုက္ လာသည္။
ဟိုတေန႔က သူစိတ္ဆိုးၿပီး ထြက္သြား၍ ရဲထက္ လဘက္ရည္ဖိုးရွင္း ေပးလိုက္ရေၾကာင္း သိ သည့္အခါ ရယ္ရယ္ ေမာေမာ ႏွင့္ လဘက္ရည္ျပန္တိုက္၏။
ေယာက္်ားေလးလိုဝတ္ၿပီး ေယာက္်ားေလး ေတြႏွင့္ လဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ေနေသာ ရင္ဦးကို ၾကည့္ရင္း သူလစဥ္ ဓမၼတာလာခ်ိန္တြင္ ေရာ သူမိန္းမ ဆိုတာ ရင္ဦး သတိရရဲ့ လားဟု ရွာရွာေပါက္ေပါက္ေတြးေနမိသည္။ ထိုအ ခ်ိန္မွာ အသုံးျပဳဖို႔ ဂြမ္းထုပ္ ကိုေတာ့ ရင္ ဦး ကိုယ္တိုင္ဝယ္လိမ့္မည္ မထင္ပါ။ မိန္းမစိတ္ ေပါက္ေနေသာ ခ်စ္ဦး ကမ်ားဝယ္ေပး သလားဟု
 ေတြးရင္းျပဳံးမိေတာ့ ရင္ဦးက မလုံမလဲ ႏွင့္ ရဲထက္ကို ဘုၾကည့္ၾကည့္သည္။
အခုအခ်ိန္မွာ ခ်စ္ဦးေမာင္ သာရွိခဲ့လၽွင္ အထိုက္အေလ်ာက္ အကူအညီရနိုင္သည္။ ရင္ဦး ကို ေဖ်ာင့္ဖ်ေပး နိုင္ လိမ့္မည္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ခ်စ္ဦးက ရဲထက္ကို ႀကိဳက္ေနသည္ဟု ဆိုၾက
သည္။ ဒါကိုေတာ့ ရဲထက္ လက္မခံနိုင္ ပါ။ သူ႔ဖာသာ ဘယ္လိုေျခာက္ေျခာက္ ခ်စ္ဦး က ရဲ ထက္ကိုေတာ့ အရင္က အတိုင္း ပုံမွန္ဆက္ဆံပါသည္။ မရိုး မသား တခုမွ မျပဳခဲ့ပါ။ ဘယ္
 ေသာင္ဘယ္ကမ္း ဆိုက္ေနၿပီ မသိသည့္ သူငယ္ခ်င္းကို အေရးၾကဳံမွ ရဲထက္ တမ္း တေနမိသည္။ ခ်စ္ဦး ဘယ္ေနရာေရာက္ေနေၾကာင္း အိမ္က လူေတြလည္း တေယာက္မွ မသိေၾကာင္း
ရဲထက္ ႏွင့္ အဆင္ေျပစဥ္က ရင္ဦးေျပာဖူးသည္။
ခ်စ္ဦးေမာင္ အိမ္ကထြက္သြားရသည္မွာလည္း သူ၏ မိန္းမျဖစ္ခ်င္ စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သူ႔လိုပင္ ေယာက္်ား ေလး ျဖစ္ခ်င္သည့္ ရင္ဦး၏ ပေယာဂ လည္း အနည္းငယ္ပါသည္။
သို႔ ေသာ္အဓိက တရားခံက ခ်စ္ဦး ျဖစ္ေနလို႔ သူရွက္ၿပီး အိမ္က ထြက္သြားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ထိုအျဖစ္ေတြျဖစ္စဥ္က ရဲထက္ကလည္း ေက်ာင္းၿပီးလို႔ ျပန္ေရာက္စျဖစ္သည္။ မိတ္ကပ္ ေယာင္ေယာင္ နတ္ပြဲ ေယာင္ေယာင္ လုပ္ရင္း ခ်စ္ဦး အထက္လမ္းဆရာ ဆိုသူတေယာက္
 ႏွင့္ ဆုံသည္။ ထိုဆရာ ေျပာသည့္ အခ်က္ ေတြ က လက္ေတြ႕ ႏွင့္ အလြန္နီးစပ္သည္ ဟု ခ်စ္ဦးေျပာသည္။ ဆရာႀကီး အဆိုအရ ခ်စ္ဦး ႏွင့္ ရင္ဦးက အရင္ ဘဝ ကလည္း ေမာင္ႏွမ
 ေတြျဖစ္သည္။ အညာေဒသ ႏွင့္ ရွမ္းျပည္နယ္ စပ္ၾကားေနရာတခုရွိ သိုက္နန္းမွ လာၾက သည္ ဟူ၏။ သိုက္နန္းရွင္ ဘဝတြင္ ရင္ဦးက အကို ျဖစ္၍ ခ်စ္ဦးက ညီမ ျဖစ္သည္။
လူ႔ေလာကသို႔ အလည္အပတ္လာခ်င္သျဖင့္ ဆိုင္ရာပိုင္ရာမ်ားထံတြင္ ခြင့္ေတာင္းၿပီး အခုလက္ရွိဘဝ သို႔ ဝင္ စား ခါနီးတြင္ လူ႔ဘဝ သို႔ ျမန္ျမန္ေရာက္ခ်င္ေဇာႀကီးၿပီး အမွားအယြင္း
တခ်ိဳ႕ လုပ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ သိုက္ခ်ဳပ္ ဘိုးေတာ္ႀကီးက အမ်က္ထြက္ၿပီး အမိ ဝမ္းတြင္း အေရာက္တြင္ လူခ်င္းေျပာင္းပစ္လိုက္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ခ်စ္ဦးက မိန္းမစိတ္ ႏွင့္ ေယာက္်ား
ကိုယ္ျဖစ္သြားၿပီး ရင္ဦးက ေယာက္်ားစိတ္ ႏွင့္ မိန္းမကိုယ္ ျဖစ္သြားရသည္ ဟု ေျပာ သည့္ စကားကို ခ်စ္ဦး အယုံႀကီး ယုံမိသြားသည္။
ဆက္လက္ၿပီးထိုဂိုဏ္းဆရာက သူ႔မွာ သိုက္ခ်ဳပ္ကို ျပန္လည္ေျပာဆိုခြင့္ပန္ၿပီး ၀ိဉာဥ္ မ်ားကို ျပန္လည္ေန ရာ ခ် လႊဲေျပာင္း ေပးနိုင္စြမ္းရွိေၾကာင္း ေျပာလိုက္သည့္ အခါ ခ်စ္ဦး ေရငတ္တုံးေရတြင္းထဲက်သလို ျဖစ္သြားေတာ့ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုဆရာ၏ အစီအမံ အတိုင္း လုပ္ဖို႔ အိမ္ကို နားပူနားဆာတိုက္ေတာ့၏။ သူတို႔ မိဘေတြက သိပ္ၿပီး မယုံခ်င္ၾက ေသာ္လည္း ေယာက္်ားေလး ျဖစ္ခ်င္ေနသည့္ ရင္ဦးကပါ ခ်စ္ဦးေနာက္ သို႔ပါသြားသည့္ အခါ နဂိုထဲက သားသမီးကို လက္ေျမႇာက္ထားၿပီးသား ျဖစ္ေနသည့္ အျပင္
တကယ္ဟုတ္ ရင္လည္း ေအးတာပဲဟု စိတ္ေလၽွာ့ၿပီးခြင့္ျပဳေပးလိုက္သည္။
မိသားစုက ခြင့္ျပဳသည္ ႏွင့္ ေန႔ေကာင္းရက္သာေရြးၿပီး ဂိုဏ္းဆရာကို ခ်စ္ဦး အိမ္သို႔ပင့္ ခ်လာ၏။ အိမ္ဦးခန္းတြင္ သဲျဖဴခင္းရာဇမတ္ကာၿပီး ငွက္ေပ်ာပင္ေတြလည္းစိုက္ရ၏။
ငွက္ ေပ်ာပင္ေတြ၏ အလယ္တြင္ သိုက္ခ်ဳပ္ဘိုး ဘိုး ႂကြလာပါက ယာယီစံရန္ လိုက္ကာေတြ ပတ္ လည္ ပိတ္ထားေသာ ဆယ္ေပပတ္လည္ခန႔္ အခန္းတခုလုပ္ၿပီး ဓါတ္ခန္းသို႔
 ေခၚေသာ ထို အခန္းထဲသို႔ ခ်စ္ဦးတို႔ ေမာင္ႏွမ ႏွင့္ ဆရာမွ အပ ဘယ္သူမွ မဝင္ရေပ။
ညေနခင္းတြင္ ရဲထက္တို႔ေတာင္ မေယာင္မလည္ႏွင့္ သြားၾကည့္ၾကေသး၏။ အိမ္ေပၚသို႔ သူ စိမ္းမတက္ရ ဆို ေသာေၾကာင့္ ေအာက္ကေနသာၾကည့္ ၿပီးျပန္ခဲ့ရသည္။ တအိမ္လုံး
လၽွပ္စစ္မီး မသုံးရသည့္ အတြက္ ဖေရာင္း တိုင္ ႏွင့္ ဆီမီးတိုင္ အနည္းငယ္၏ အလင္းေအာက္ တြင္ ေမွာင္ကုပ္ကုပ္ ျဖစ္ေနၿပီး အေမႊးတိုင္နံ့ေတြ မႊန္ထူ ေန တာကိုသာ သတိထား
မိခဲ့သည္။
ေနာက္တေန႔ မနက္ေရာက္ေသာအခါ ခ်စ္ဦးႏွင့္ ရင္ဦးက ဘာမွ မေျပာင္းလဲေသာ္လည္း အထက္ဆရာႀကီး က ေတာ့ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္သြားသည္။ သူတို႔ အိမ္မွာရွိသည့္
ခ်မ္းသာ သမၽွ ေငြေၾကးႏွင့္ အဖိုးတန္ေရႊေငြ ရတနာ အားလုံးလည္း ဆရာႀကီး ႏွင့္အတူ ေပ်ာက္ဆုံးသြားသည္။ ထိုညက တအိမ္သားလုံး အေစာႀကီးအိပ္ ေပ်ာ္သြားၾကသည္ ဟု
သိရသည္။ ဓါတ္ခန္းထဲမွာ ရွိေနသည့္ ရင္ဦးလည္း ဆရာႀကီးရြတ္ဖတ္ေနသံေတြကို နား ေထာင္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သလိုျဖစ္သြားသည္ ဆိုတာေလာက္ပဲ မွတ္မိ၏။ ခ်စ္ဦးလည္း ထို႔
အတူပင္ျဖစ္သည္။
တအိမ္လုံး ရွိတာအကုန္ေျပာင္ရသည့္အတြက္ အလြန္က်ပ္တည္း ဒုကၡေရာက္ရသည့္ အတြက္ ျပႆနာကို စ တင္ သယ္ေဆာင္လာသူ ခ်စ္ဦးကို ရင္ဦးမွ အပ အိမ္သားေတြ က
အျပစ္ဆိုၾကသည့္ အျပင္ ရင္းႏွီးသည့္ မိတ္ ေဆြေတြႏွင့္ အိမ္နီးခ်င္းေတြကလည္း ၀ိုင္းေျပာ ၾကသည့္ အခါ ခ်စ္ဦး ရွက္ၿပီး အိမ္ကေနထြက္သြားေတာ့သည္။ ပိုဆိုးသည့္ တခ်က္က
ထိုဆရာႀကီးကို ခ်စ္ဦးထံ ေခၚေဆာင္လာခဲ့သူမွာ ခ်စ္ဦး၏ ရည္းစား ေခၚမလား၊ လင္ေတာ္ မလား မသိသည့္ သူျဖစ္ေနသည္။  တသက္လုံးေနထိုင္လာ သည့္ ၿမိဳ႕ကိုပါ စြန႔္ခြာ
သြားျခင္းျဖစ္သည္။
အရင္ေလာက္ မဟုတ္ေတာင္မွ လူတန္းေစ့ကေလး ေနနိုင္ဖို႔ လက္ဖဝါးေျခဖဝါးဘဝ ကေန သူတို႔ မိဘေတြမွာ ပင္ပန္းႀကီးစြာ ျပန္လည္ထူေထာင္ၾကရသည့္ တိုင္ ခ်စ္ဦးတို႔ ေမာင္ႏွမ
က အခ်ိဳးမေျပာင္းပါ။ ခ်စ္ဦးက မိန္းမရွာ ဘဝ ႏွင့္ အိမ္ကထြက္သြားသလို ရင္ဦးကလည္း ေယာက္်ားေလး ပုံဖမ္းေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေတြ ဘယ္လို ေနေန ရဲထက္
 ႏွင့္ ဘယ္လိုမွ မပတ္သက္ပါ။ ေယာက္်ားစိတ္ေပါက္ ေနသည့္ ရင္ဦးက ရဲထက္ကို ေႏြး ေႏြး ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ရည္းစားလုဖက္လို၊ သူ႔ရည္းစား ေၾကာင္ေတာင္ဝင္ႏွိုက္သူလို လုပ္ေန
 ျခင္းကိုသာ ရဲထက္ မခံခ်ိမခံသာျဖစ္မိပါ၏။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxx

“ေႏြးေႏြးရွိလား အန္တီ”
“ရွိတယ္ကြဲ႕၊ ခုနေတာ့ ေရခ်ိဳးေနလား မသိဘူး”
ေႏြးေႏြးရွိသည္ဆိုေတာ့ ရင္ဦး အိမ္ထဲဝင္ၿပီး ေႏြးေႏြးအခန္းဖက္ကို တန္းဝင္လာလိုက္ သည္။ ခါတိုင္းလည္း ဒီလိုပဲလာေနက်ဆိုေတာ့ ရင္ဦးဝင္လာတာကို ဘယ္သူမွ အ
ထူးအ ဆန္း လုပ္မေနပါ။ ေယာက္်ားေလးလို ဝတ္ ထားေပမယ့္ ရင္ဦးကို မိန္းကေလးတေယာက္ မွန္းလူတိုင္းသိၾကလို႔ ေႏြးေႏြး အိမ္ကလည္း ခြင့္ျပဳထားသည္။ အခန္းဝ
 ေရာက္လို႔ တံခါးကိုတြန္းလိုက္ေတာ့ အတြင္းကခ်က္ထိုးထား၍ တံခါးကိုေခါက္ လိုက္သည္။
“ေမေမ လား”
“တို႔ပါ ရင္ဦး”
“လာၿပီ၊ လာၿပီ”
ထမိန္ရင္လ်ား၊ သနပ္ခါး အေဖြးသားနဲ႔ ေႏြးေႏြး တံခါးလာဖြင့္ေပးသည္။
“အဝတ္လဲ မလို႔ ခ်က္ထိုးထားတာ”
“တို႔ ၀ိုင္းလဲ ေပးမယ္ေလ”
အျပဳံးေလးတခုႏွင့္ အတူ အနီေရာင္ဘရာစီယာေလး ရင္ဦးလက္ထဲေရာက္လာသည္။ ေႏြးေႏြးက ရင္လ်ား ထားေသာ ထမိန္ကိုေျဖခ်လိုက္ေတာ့ ျဖဴေဖြးကို ျပည့္ဝန္းလွပသည့္
ရင္သားေတြ ထြက္ေပၚလာ၏။
“အရမ္းလွတာပဲ ေႏြးရယ္”
ရင္ဦးစိတ္ မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ ေႏြးေႏြး ရင္သားေတြကို လက္နဲ႔ ညႇစ္ရင္း သနပ္ခါးနံ့သင္းေန တဲ့ပါးျပင္ေလးကို နမ္းလိုက္မိသည္။
“နာတယ္ ရင္ဦးရဲ့”
ေႏြးေႏြး တြန႔္ကာလိမ္ကာ ေရွာင္ေပမယ့္ အတင္းလိုက္ညႇစ္ေနသည့္ ရင္ဦးလက္က မလြတ္ပါ။ အခန္းေထာင့္ ေလး မွာ ပိတ္မိသြားေတာ့ ရင္ဦးလည္း အငမ္းမရ ညႇစ္ေနမိသည္။
 ေႏြးေႏြးလည္း မေရွာင္ေတာ့ဘဲ ရင္ဦး စိတ္ ေက် နပ္ေအာင္ ခနရပ္ၿပီး အကိုင္ခံလိုက္သည္။
“ကဲ ေက်နပ္ၿပီလား၊ ကိုင္လို႔ ဝရင္လည္း ဘရာ ဝတ္ေပးေတာ့ မုန႔္တီသြားေသာက္ရေအာင္”
“ဒီအခ်ိန္ ေဒၚကုလားမ ဆိုင္မထြက္ေသးပါဘူး၊ ေအးေအး ေဆးေဆး ေပါ့”
ရင္ဦးက လႊတ္မေအးေသးဘဲ ဆက္နယ္ေနသည္။ ထိပ္ဖ်ားေလးကို လက္ညိဳးႏွင့္ လက္မ ၾကားမွာ ညႇစ္ ကာ လွိမ့္ရင္း လိမ္ခ်ိဳးလိုက္ေသာအခါ ေႏြးေႏြး ေအာ္သံအုပ္အုပ္ေလး
ထြက္ လာသည္။
“အား”
“လာ ..ကုတင္ေပၚ သြားထိုင္ရေအာင္၊ မတ္တပ္ႀကီးက မမိုက္ဘူး”
တြန္းတြန္းထိုးထိုး ႏွင့္ ကုတင္ေပၚဆြဲတင္လိုက္ရာ ေႏြးေႏြး မ်က္ေစာင္းထိုးသည္။
“ရင္ဦးကေတာ့ တကယ္ပဲ၊ ကိုယ့္ဟာ ကိုယ္ေတာ့ မကိုင္ဘဲ သူမ်ားဟာ လိုက္ကိုင္ေနတယ္”
“ဘာေျပာတယ္”
ရင္ဦး အသံမာသြားသလို နည္းနည္းလဲ က်ယ္သြားလို႔ ေႏြးေႏြး ပ်ာပ်ာသလဲ ေခ်ာ့ရရွာသည္။
“ေနာက္တာ၊ ေနာက္တာ၊ ရင္ဦးကို ဘာမွ မေျပာဘူး ေနာ္”
ရင္ဦးပါး ကိုလက္ႏွင့္ ပြတ္ရင္း ျပန္ေခ်ာ့သည္။ လက္ထဲမွာ စုကိုင္ထားသည့္ ထမိန္စ က လြတ္ထြက္သြားၿပီး ေႏြး ေႏြး ဆီးခုံတျခမ္း ႏွင့္ ေပါင္တံ တဖက္ေပၚလာသည္။ ခုနက
စိ္တ္ဆိုး တာေတြ ရင္ဦး ေမ့သြားေလၿပီ။ ေႏြးေႏြး ၏  နို႔ေတြကို အျပန္အလွန္လွန္ စို႔ရင္း ေႏြးေႏြး ေပါင္ၾကားထဲကို လက္ထိုးႏွိုက္လိုက္၏။ ဆီးခုံေမႊးရႈပ္ရႈပ္အုံထဲကို ဝင္ ၿပီး တပင္
ခ်င္း ခပ္ဆတ္ဆတ္ လိုက္ဆြဲသည့္ အခါ မတိုးမက်ယ္ေလး ညည္းရင္း ေႏြးေႏြး ေပါင္တံ ႏွစ္ခု ျပန႔္ကား ထြက္သြား၏။
ေရခ်ိဳးၿပီးခါစ ေႏြးေႏြး၏ ရတနာတြင္းေလးက စိုအိေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းသား မြမြေလးေတြကို  စုံညႇစ္၍ လိမ္လိုက္ၿပီး မွ အကြဲေၾကာင္းထိပ္က အဖုေလးကို လက္ညိဳးထိပ္ကေလး
 ျဖင့္ အသာဖိၿပီး ပြတ္ေပးလိုက္ရာ ေႏြးေႏြး တကိုယ္ လုံး တဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။ နို႔သီးထိပ္ ဖ်ားေလးကို အာေခါင္ထိေရာက္ေအာင္ စုပ္ဆြဲထားၿပီး အဖုေလးကို ဆက္ကာ
ဆက္ကာ ပြတ္ေပးလိုက္ေသာ အခါ ေႏြးေႏြးဆီက ညည္းသံ သဲ့သဲ့ ႏွင့္အတူ သူမ၏ ရတနာတြင္း ေလး ထဲမွာ အရည္ေတြ အိုင္ဖြဲ႕လာ၏။ ရင္ဦးကိုလည္း ေႏြးေႏြး အတင္းဖက္ထားသည္။
“လွဲလိုက္ေနာ္”
ေႏြးေႏြးကို ကုတင္ေပၚလွဲခ်လိုက္ၿပီး ထမိန္ကို ကြင္းလုံးခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။ ရင္ဦးလုပ္သမၽွ ကိုစိုက္ၾကည့္ေန သည့္ ေႏြးေႏြး မ်က္လုံးေတြက ရီေဝေန၏။
“ေမေမ ဝင္လာလိမ့္မယ္”
“တို႔ ခ်က္ထိုးထားပါတယ္”
ခၽြန္ခၽြန္ေမာက္ေမာက္ ေႏြးေႏြး၏ နို႔ေလးေတြကို ျပန္ငုံခဲရင္း ရင္ဦး စိတ္မရွည္ သလို ေျဖလိုက္သည္။ စိတ္အား ထက္သန္မႈ ေၾကာင့္ ရင္ဦး၏ မ်က္ႏွာျဖဴျဖဴ ေလးလည္း ရဲတြတ္ ေနၿပီး စင္းစင္း ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႏွာတံေလးထိပ္တြင္ ေခၽြးစက္ကေလးေတြ စို႔လာ၏။ ေႏြးေႏြး ကေတာ့ ရင္ဦး၏ ဆံပင္ေတြကို လက္ႏွင့္ ထိုးဖြေနသည္။
နို႔ေတြကို စို႔လို႔ဝေတာ့ ဗိုက္သားေလးေတြကို ရင္ဦးနမ္းသည္။ လၽွာႏွင့္လ်က္သည္။ ဒီလိုႏွင့္ ေအာက္ကို တျဖည္း ျဖည္း ဆင္းလာရင္း ေႏြးေႏြး၏ ရတနာတြင္းဝကို ရင္ဦး၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးပါး ေလေတြေရာက္လာသည္။ ရင္ဦး ၏ စုပ္ ယူဆြဲမႈေၾကာင့္ ေႏြးေႏြး၏ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းသား ခ်ပ္ခ်ပ္ေလး ေတြ ရင္ဦးပါးစပ္ထဲ နစ္ဝင္သြားၾကသည္။ အကြဲ ေၾကာင္း
တဖက္တခ်က္ရွိ ခပ္ပါးပါး အေမႊးတန္းေလးကို လက္မႏွင့္ ဖိၿပီး အေပၚကို ဆန္ တြန္းသည့္ အခါ ေႏြးေနၤြး ေကာ့ေကာ့တက္သြားသည္။ ရင္ဦးဆံပင္ေတြကို လက္ႏွင့္ လိမ္ ၿပီး အားနဲ႔
ဆြဲေသာ္လည္း ရင္ဦးမနာပါ၊ ခုခ်ိန္မွာ ရင္ဦးစိတ္ထဲမွာ ရွိတာက ေႏြးေႏြး၏ ရတနာ ေလးကို အေကာင္းဆုံးယုယမႈေတြ ေပးနိုင္ဖို႔ ပဲျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အကြဲေၾကာင္းထိပ္က အဖုေလးကို လၽွာခၽြန္ခၽြန္ေလးေျဖင့္ အဆက္မျပတ္ပြတ္ သပ္ကစားေပးလိုက္ရာ ေႏြးေႏြး တအင္းအင္း ႏွင့္ ညည္းရင္း ေကာ့ပ်ံေနရာမွ အကြဲေၾကာင္း
 ေအာက္နားက အေပါက္ကေလးထဲသို႔ လက္ ညိဳးကို လက္တဆစ္ေလာက္ ဖိသြင္းလိုက္သည့္ အခါ ျပန္ၿငိမ္သက္သြား၏။ ထိုၿငိမ္သက္ျခင္းက ခနသာ ခံပါသည္ ရင္ဦး က လက္ညိဳးကို
 ခပ္မွန္မွန္ေလး အသြင္းအထုတ္လုပ္ေပးလိုက္သည့္ အခါ ေႏြးေႏြး ျပန္ၿပီး လူး လြန႔္လာ၏။
ႏူးညံ့သည့္ ေႏြးေႏြး၏ အတြင္းက အသားေတြက စိုရႊဲၿပီးအိေနသည္။ ရင္ဦး၏ လက္ကိုလည္း တင္းတင္းေလး ဖိ ညႇစ္ ထားၾက၏။ အသြင္းအထုတ္လုပ္ရင္းလုပ္ရင္း အရည္ ေတြ စိုသ
ထက္စိုလာၿပီး လက္ညိဳးသာမက အျခား လက္ေခ်ာင္းေတြ အထိပင္စီးက်လာသည္ကို ျမင္သည့္ အခါ ရင္ဦးပိုၿပီး စိတ္ဓါတ္တက္ႂကြလာၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္ ေလး လုပ္႐ုံမက လက္ကိုလွည့္၍လွည့္၍ ေမႊေပးလိုက္သည့္ အခါ
“ရင္ဦးရယ္ ....အဲဒီ အတိုင္း ..အဲဒီအတိုင္းပဲ”


သူလုပ္ေပးတာကို ေႏြးေႏြး အရသာေတြ႕ေနမွန္းသိလိုက္သည့္ အတြက္ရင္ဦး သေဘာေတြ က်ၿပီး အဆက္မ ျပတ္ဆက္လုပ္ေပးသည္။ ေႏြးေႏြး၏ ညည္းသံေတြက စိပ္သထက္စိပ္
လာသည့္ အခါ ရင္ဦးရင္ထဲမွာလည္း တမ်ိဳးႀကီးခံစားရသည္။ ဝတ္ထားသည့္ ေဘာင္းဘီ ခါးပတ္က တင္းက်ပ္လြန္းေနသလိုလို၊ အသက္ရႈ၍ လည္း မဝသလို ျဖစ္လာရင္း မဆီမဆိုင္
ဟိုတရက္က ရဲထက္ ပုဆိုးျပင္ဝတ္လိုက္တုန္းက ျမင္ကြင္းက မ်က္လုံးထဲ ေရာက္လာသည္။ အတြင္းခံ အနီႏွင့္ အညိဳစင္း ေတြေအာက္တြင္ ရဲထက္ပစၥည္းႀကီးက အေျမာင္းလိုက္ႀကီး
ဖုေဖာင္းထြက္ေနသည္။ ရင္ဦး၏ လက္ေခ်ာင္းတခုစာမက လက္ဖဝါး တခုလုံး၏ အလ်ားေလာက္ ရွိလိမ့္မည္ဟု ခန႔္မွန္းလိုက္မိသည္။
ထိုအေတြးေၾကာင့္ ရင္ဦး လက္က အရွိန္တန႔္ၿပီးရပ္သြားသည္။ အဲဒီေလာက္ ဟာႀကီးႏွင့္ သာဆိုလၽွင္ ေႏြးေႏြး အခုထက္အဆမ်ားစြာ တဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးလာ ဖီလင္တက္ေပလိမ့္မည္။ ရင္ဦး
စိတ္ထဲမွာ မနာလိုစိတ္ေတြအုံႂကြတက္ လာ၏။
“ဘာ ..ဘာ ျဖစ္လို႔လဲဟင္”
ရင္ဦးရပ္သြားလို႔ အရွိန္တန႔္သြားသည့္ ေႏြးေႏြးက နားမလည္သလိုေမးလိုက္သည္။
“ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး”
ရင္ဦး အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္ လိုက္ၿပီး လက္ညိဳးႏွင့္ လက္ခလယ္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးၿပီး ထိုးသြင္း လိုက္သည္။ အရင္က ထက္ ပိုတင္းက်ပ္သြားေသာ္လည္း အတြင္းမွာလည္း အရည္ေတြရႊဲ
 ေနသည့္ အတြက္ အနည္းငယ္အားစိတ္ ဖိ လိုက္သည့္ အခါ အဆုံးထိဝင္သြားပါသည္။
“ဘာႀကီးလဲ၊ နာတယ္၊ ရင္ဦး မဟုတ္တာေတြ မထည့္နဲ႔ေနာ္”
“လက္ပါ၊ ဘာမွ မျဖစ္ဘူးေကာင္းသြားလိမ့္မယ္”
ေႏြးေႏြး သက္သာေစရန္ အကြဲေၾကာင္းထိပ္က အဖုေလးကို လၽွာႏွင့္အဆက္မျပတ္လ်က္ ေပးရင္း လက္အ ထုတ္ အသြင္းကို အားစိုက္ေပးလိုက္သည့္ အခါ ေႏြးေႏြး တကိုယ္လုံးတြန႔္
လိမ္ၿပီး အရည္ေတြ အဆက္မ ျပတ္စိမ့္ထြက္လာသည္။
“ေတာ္ၿပီ၊ ေတာ္ၿပီ၊ တို႔မရေတာ့ဘူး”
လွိုက္ေမာစြာေျပာလိုက္သည့္ ေႏြးေႏြး အသံေၾကာင့္ သူမ ၿပီးသြားၿပီမွန္း ရင္ဦးသိလိုက္သည္။ လႈပ္ရွားမႈ ေတြကို ရပ္တန႔္လိုက္သည့္ အခါ ရင္ဦးလည္း ေမာေနပါသည္။ ေႏြးေႏြး ပိုး--ိုး
ပက္လက္ မွိန္းေနခ်ိန္ တြင္ရင္ဦးက အပိတ္ အေနျဖင့္ သူမ ၏ ရတနာတြင္းကေလးကို လၽွာျဖင့္ မွန္မွန္ေလး လ်က္ေပးလိုက္သည့္ အခါ ေႏြးေႏြး တြန႔္က နဲ တြန႔္ ကနဲ ျဖစ္သြားၿပီးေနာက္
သက္ျပင္းေတြခ်ရင္း မိန္းေမာ ၿငိမ္သက္ သြားသည့္ အခါမွ ရင္ဦးလည္း ထလိုက္ၿပီး ေႏြးေႏြးေဘးမွာ ဝင္လွဲလိုက္၏။
ရင္ဦးလည္း ေမာေနပါသည္။ ဒီလို ဘာမွမဟုတ္သည့္ လႈပ္ရွားမႈေလးက ကရာေတး ကလပ္ မွာ ေလ့က်င့္ခန္း ဆင္းသေလာက္ကို ပင္ပန္းသည္။
“ရင္ဦး”
“ဘာလဲ ေႏြးေႏြး”
“ေအာ္ ...တို႔လဲ မရြံတတ္ပါဘူးလို႔”
ေႏြးေႏြး ဘာေျပာခ်င္သလဲ ဆိုတာကိုရင္ဦး နားမလည္ပါ။
“အင္းေလ ...အဲဒါဘာျဖစ္လဲ”
“ေျပာမယ္ ေျပာမယ္နဲ႔ ၾကာေနၿပီ၊ တကယ္လို႔ ရင္ဦး တို႔ကိုလုပ္ေပးသလိုမ်ိဳး ျပန္လုပ္ေပး ေစခ်င္ရင္ ေျပာေနာ္၊ ေႏြးေႏြး နဲ႔ ရင္ဦးၾကားမွာ ဘာမွ အားနာစရာ မရွိဘူး”
“တို႔ အတြက္ ဒါေတြ မလိုပါဘူး”
ရင္ဦး မခံခ်ိမခံသာျဖင့္ ေျပာလိုက္မိသည္။ သူက ေႏြးေႏြးကို ယုယမႈေတြေပးတိုင္း အရင္က ဆိုလၽွင္ ေႏြးေႏြးက ဟိုကိုင္ဒီကိုင္ ႏွင့္ ေသြးတိုးျပန္စမ္းတတ္သည္။ ရင္ဦးက လက္မခံ၍ ေနာက ္မလုပ္ေတာ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒါကို ရင္ဦး သူမ ကိုအားနာေနသည္ ဟု ေႏြးေႏြး ထင္ေနပုံရ၏။
“မဟုတ္ဘူးေလ၊ တို႔က လည္း ရင္ဦးကို လုပ္ေပးခ်င္လို႔့ပါ၊ ရင္ဦး မႀကိဳက္ရင္လည္း ရပါတယ္”
“တို႔ စိတ္ခံစားမႈက ေႏြးေႏြး တို႔နဲ႔ မတူပါဘူး၊ ေျပာျပရင္ ေႏြးေႏြးနားလည္မွာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ကဲပါ ထေတာ့ ခုေလာက္ဆိုရင္ ေဒၚကုလားမ ဆိုင္ဖြင့္ၿပီ”
ရင္ဦး ကမ္းေပးသည့္ လက္ကို ဆြဲယူၿပီး ေႏြးေႏြးထလာသည္။ ေႏြးေႏြးကို ဘရာစီယာ ခ်ိတ္တပ္ျခင္း၊ အက် ႌ ၾကယ ္သီးတပ္ ျခင္း ေတြကို ကူညီလုပ္ေပးၿပီး ေနာက္ ေရခ်ိဳးခန္း
ထဲသြားၿပီး ရင္ဦးလက္ေဆး ပါးစပ္ေဆး လုပ္ရ သည္။ ဒီတိုင္း ဆိုလၽွင္ ရခိုင္မုန႔္တီကို ငံ ျပာရည္ မလိုဘဲျဖစ္သြားလိမ့္မည္ဟု ေတြးရင္း ရင္ဦး ျပဳံးမိပါသည္။
အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ အျပင္ထြက္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနသည့္ ေႏြးေႏြးက ရင္ဦး အဝတ္ အ စား ေတြကို သပ္သပ္ ရပ္ရပ္ ျဖစ္ေအာင္ျပန္လုပ္ေပးသည္။ ထိုအခ်ိန္ တြင္သူတို႔ ႏွစ္
 ေယာက္၏ အ ေ န အထားက လင္မယားေတြလို သမီးရည္းစားေတြလို ျဖစ္ေနသည္ဟု ရင္ ဦးစိတ္မွာခံစား ရသည္။
“ေႏြးေႏြး”
“ဟင္”
“တို႔နဲ႔ ေနသလိုမ်ိဳး ဘယ္သူနဲ႔ မွမေနရဘူးေနာ္၊ အိမ္ေထာင္လဲ မျပဳရဘူး၊ တို႔နဲ႔ ပဲတသက္လုံး ဒီလိုေနရမယ္ သိ လား”
“ဟုတ္ကဲ့ ရွင့္”
အျပဳံးေလး ႏွင့္ ေခါင္းညိတ္ လိုက္သည့္ ေႏြးေႏြး ပုခုံးကိုဖက္ၿပီး အျပင္ကိုထြက္ခဲ့သည္။ ႏွစ္ လမ္းေက်ာ္က မုန႔္တီ ဆိုင္ကို လမ္းေလၽွာက္သြားၾကရင္း ေႏြးေႏြးက ေကာက္ခါငင္ခါ ျဖင့္
“ရဲထက္ေတာင္ အခုတေလာမေတြ႕ဘူး၊ ၾကည့္ရတာ ရင္ဦး ကိုေၾကာက္သြားၿပီထင္တယ္”
“ဘာလဲ၊ ေႏြးေႏြး ကေတြ႕ခ်င္လို႔လား”
“မဟုတ္ပါဘူး၊ ခါတိုင္းဆို ေယာင္ေပ ေယာင္ေပနဲ႔ ျမင္ေနရလို႔ပါ”
“လာရဲ လာၾကည့္ တစစီ ခ်ိဳးပစ္လိုက္မယ္”
“စိတ္ေလၽွာ့ပါ ရင္ဦးရယ္၊ ျပႆနာ မျဖစ္ခ်င္ပါနဲ႔”
သြားရင္းသြားရင္း ႏွင့္ ဟိုတခါ ရဲထက္ နဲ႔ စကားမ်ားသည့္ လမ္းထိပ္ကို ေရာက္လာသည္။ ရဲ ထက္ မ်ားတ ေနရာ ရာက ေခ်ာင္းေနဦး မလားဟု ရွာၾကည့္ရင္း ဒီေနရာမွာ ျမင္လိုက္ရသည့္
လုံခ်ည္ ေအာက္က အေျမႇာင္းႀကီး ကို ျမင္ေယာင္လိုက္သည့္ အခါ ရင္ ဦး စိတ္တိုတို ႏွင့္ လမ္းေပၚက ခဲလုံးတလုံးကို ပိတ္ကန္ထည့္လိုက္မိသည္။
“ေဟာေဖါက္လာၿပီ”
ရယ္သံေလး ႏွင့္ ေနာက္သည့္ ေႏြးေႏြး စကားကိုပင္ျပန္ မေျဖခ်င္ေလာက္ ေအာင္ ရင္ဦး ရင္ ထဲ တြင္ မေက်နပ္မႈ ေတြႏွင့္ မနာလိုျခင္းေတြ ျပည့္က်ပ္ဆူေဝ လို႔ေနပါ၏။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxx


“ေဟ့ ရင္ဦး၊ လဘက္ရည္မေသာက္ေတာ့ဘူး လားကြ”
ရဲထက္က ေခၚလိုက္ျခင္း မဟုတ္ပါ။ တဝိုင္းထဲ တူတူ ထိုင္ေနသည့္ ေမာင္ေမာင္သိန္း က လွမ္း ေခၚလိုက္ျခင္း ျဖစ္ သည္။ ရဲထက္ တို႔ အုပ္စု ဆီကို ေပေစာင္းေစာင္း ႏွင့္ တခ်က္
လွမ္း ၾကည့္လိုက္ၿပီး မလာခ်င္လာခ်င္ ဟန္ ျဖင့္ ေလၽွာက္လာ၏။ သူ႔ဖာသာ သူ ဆိုင္ေရွ႕က ျဖတ္ ေလၽွာက္သြားသည္ကို မေနနိုင္မထိုင္နိုင္လွမ္းေခၚသည့္ ေမာင္ေမာင္သိန္းကို
 ၿပီးမွပဲ အျပစ္ တင္ရေတာ့မည္။
“ထိုင္ပါဟ၊ ဒီဝိုင္းမွာ မင္းရည္းစားလုမယ့္ သူတေယာက္မွ မပါပါဘူး”
အေၾကာင္းသိ ေမာင္ေမာင္သိ္န္းက ေနာက္သည္တြင္ ရင္ဦးက ရဲထက္ကို မျမင္ဟန္ျဖင့္ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း
“လုလို႔လဲ ငါ့လက္သီးနဲ႔ ေတြ႕သြားမွာေပါ့ကြာ”
“ေအးပါကြာ၊ ငါတို႔ေတာ့ ေၾကာက္ပါတယ္၊ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လားရဲထက္”
“သိဘူးေလ”
ရဲထက္ အေျဖကို ရင္ဦးက်နပ္ဟန္ မတူပါ။ ဘုၾကည့္လွမ္းၾကည့္တာကို ရဲထက္ မျမင္သလို လုပ္ေနလိုက္သည္။
“အခုဘယ္လဲ သူငယ္ခ်င္း၊ ေစာ္သြားႀကိဳ ဖို႔လား”
“ေအးကြ၊ နည္းနည္းလဲ ေစာေနေသးတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ”
ေႏြးေႏြးတက္ေနသည့္ ကိုရီးယား စကားေျပာသင္တန္းသို႔ သြားမည္မွန္း ရဲထက္သိလိုက္သည္။
“အခုန သြားပို႔ရေသးတယ္ မဟုတ္လား၊ ပင္ပန္းလိုက္တာကြာ”
“ခ်စ္ေတာ့လည္း လုပ္ေပးရတာေပါ့ကြာ၊ ဒီလိုမွ မလုပ္ရင္လည္း ေၾကာင္ေတာင္ႏွိုက္မယ့္ သူေတြက ရွိေသး တာကိုး”
ရဲထက္ကို တိတိက်က် တိုက္ခိုက္လိုက္ျခင္းျဖစ္လို႔ ရဲထက္ ေဒါသထြက္သြားမိသည္။ ရိပ္မိ သည့္ ေမာင္ေမာင္ သိန္းက ရဲထက္ကို လက္ကုပ္တားၿပီး ေနာက္သူငယ္ခ်င္း တေယာက္က စားပြဲေပၚက ေဆးလိပ္ပြဲကိုလွမ္းဆြဲ သလိုလို ႏွင့္ၾကားမွာကြယ္လိုက္သည္။
“ရင္ဦး ေဆးလိပ္ေသာက္ဦးမလား”
“ငါက အားကစား သမားကြ၊ ေကာင္မေလး ကလည္း မႀကိဳက္ဘူး”
ရင္ဦးလုပ္ေနပုံကိုုၾကည့္ရင္း ရဲထက္မွာ ေဒါသေတြ မရွိေတာ့ ကလိကလိႏွင့္ ရယ္ခ်င္တာပဲ သိေတာ့သည္။ ရင္ဦး က ဒီလိုပင္ ေဆးလိပ္မေသာက္ေသာ္လည္း ရင္ဦး အရင္က ကြမ္းစား သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေႏြးေႏြး မႀကိဳက္၍ ဆို ၿပီးျဖတ္လိုက္သည္။
စကားေျပာရင္း နဖူးကို အုပ္က်ေနသည့္ ဆံပင္ေတြကို ဆတ္ကနဲ ခါတင္လိုက္သည့္ ရင္ဦး ၏ အမူအရာကို ၾကည့္ ၿပီး ရဲထက္ ရင္ထဲ က်လိက်လိ ျဖစ္သြားရသည္။ ဒါက ရင္ဦး၏ စတိုင္ျဖစ္သည္။ ေယာက္်ားရွာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ရင္ဦး ဆံပင္ကပုခုံးနားထိလုလု ရွိသည္။ ဆံပင္အေၾကာင္း ကိုေျပာရင္လည္း ေႏြးေႏြး ဘူတာဆီသို႔သာ ဆိုက္ ပါ မည္။ ရင္ဦး အရင္က
 ေယာက္်ားေလး ေတြလို ဆံပင္အတို ႏွင့္ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ေႏြးေႏြးက ရင္ဦးဆံပင္က အရွည္ထားရင္ပိုၾကည့္ ေကာင္း မည္ဟု ေျပာရာမွ အရွည္ထားသည့္ အခါ ဆံႏြယ္ အေခြ
အလိပ္ကေလး ေတြ ႏွင့္ တကယ္လဲၾကည့္ေကာင္းပါသည္။ဒါကို ေႏြးေႏြး က ကိုရီယား မင္းသား ဘယ္သူႏွင့္တူသည္ ဆိုလား ထပ္ ၿပီး ပင့္ေပးလိုက္ရာမွ ရင္ဦး ေခါင္းတခါခါႏွင့္ စတိုင္ထုတ္ေတာ့၏။ ေယာက္်ားေလး ေတြက လူခ်င္းေတြရင္ ေဖၚလို လိုက္ကာပင့္ ေပးၾကေသာ္လည္း ကြယ္ရာက်ရင္ေတာ့ ေျပာၿပီးရယ္ၾကသည္ ကို ရင္ဦး မသိရွာပါ။
ေယာက္်ားတေယာက္ပမာ ေျခကားယား လက္ကားယားထိုင္ရင္း စကားေျပာေနေသာ ရင္ဦးကို ရဲထက္ မသိ မသာ အကဲခပ္မိသည္။ တီရွပ္ အနက္ေရာင္ႏွင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ
အျပာေရာင္ ဝတ္ထားသည့္ ရင္ဦးကို အ ေၾကာင္း မသိသူေတြကေယာက္်ားေလး ခပ္ေခ်ာ ေခ်ာ တေယာက္လို႔ထင္မွာမလြဲေပ။ ဒီေန႔ ဝတ္ထားသည့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီက ရင္ဦးႏွင့္
 ေတာ္ေတာ္လိုက္ဖက္၏။ ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ ေဘာင္းဘီေအာက္မွာ ရင္ဦး၏ ေပါင္ တံ ေတြက ေျဖာင့္စင္းေနသည္။ ကိုယ္ဟန္သြယ္ ေသာ္လည္း အားကစားလိုက္စားသည့္ ကိုယ္လုံး
ကက်စ္လစ္ ၿပီး ဖ်ပ္လတ္သည့္ အမူအရာ ရွိသည္။ မိန္းကေလး တေယာက္၏ ဟန္ပန္မ်ိဳးမဟုတ္။ ရင္ဦး ႏွင့္ မရင္းႏွီးသူေတြ သူ ဒီလို ဘဝေရာက္မွ သိကၽြမ္းသူေတြက
 ေယာက္်ားေလး တေယာက္ပမာ ဆက္ဆံလၽွင္ ရင္ဦးတို႔ တျပဳံးျပဳံး ႏွင့္ ပါးစပ္ထဲ ယင္ေကာင္ ဝင္ရင္ေတာင္ သိမွာ မဟုတ္ပါ။
ရင္ဦးက အရပ္ အေမာင္းလည္းေကာင္းသည္။ ရဲထက္ ႏွင့္စာရင္ လက္မ အနည္း ငယ္ေလာက္သာ နိမ့္ နိုင္ သည္။ ရင္ဦး ထိုင္ေနပုံက ေယာက္်ားေလး ဟန္အျပည့္ယူထားေသာ္
လည္း မားမား မတ္မတ္မရွိ၊ လက္ျပင္ နည္း နည္း ကုန္း ေနသည္ဟုထင္သည္။ ဒီတခုကေတာ့ ရင္ဦး ၾကည့္ေကာင္း သမၽွ ကို ဖ်က္ဆီးေနသလို ျဖစ္ ေနပါ သည္။ ထို႔ အျပင္
 ေနာက္ထပ္ထူးျခားမႈ တခု ကိုလည္း ရဲထက္ သတိထားလိုက္ မိသည္။ ရဲထက္တို႔ ၀ိုင္းမွာ ဆယ္ မိနစ္  ေလာက္ ထိုင္ၿပီး ရင္ဦးထြက္သြားခ်ိန္တြင္ ရဲထက္ မေန နိုင္ေတာ့ဘဲ
သူသတိထားမိသည့္ အရာကို သူ ငယ္ခ်င္ း ေတြအားေျပာျပမိသည္။
“ေဟ့ ေကာင္ေတြ မင္းတို႔ သတိထားလိုက္မိၾကလား၊ ရင္ဦး ေပါင္ၾကားထဲမွာ ေဖါင္းေဖါင္း ႀကီးျဖစ္ေနတယ္”
“ရဲထက္ရာ ၾကည့္စရာ ရွားလို႔ ေယာက္်ားရွာေပါင္ၾကား သြားၾကည့္ရလားဟ”
အားလုံးက ရဲထက္ကို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ဟု ေျပာၾကေသာ္လည္း ရဲထက္လိုပင္ ရင္ ဦး ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ခဲ့သည့္ ဖိုးခ်စ္က
“ဟုတ္တယ္ကြ၊ ငါလဲ သတိထားမိသလိုပဲ၊ ေဖါင္းေဖါင္းႀကီး ျဖစ္ေနတယ္”
အားလုံး စဥ္းစားသြားၾကခ်ိန္တြင္ ေမာင္ေမာင္သိန္း က လက္ေဖ်ာက္တီးလိုက္ၿပီး
“ဟာကြာ၊ ဒီေဘာျပားက မိန္းမပဲဟာ၊ ရာသီလာေနလို႔ အထုပ္ခံထားတာေနမွာေပါ့၊ ေဘာင္းဘီက ၾကပ္ေတာ့ ေဖာင္းတက္လာတာ ပဲျဖစ္မယ္”

ေမာင္ေမာင္သိန္း စကားက က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလၽွာ္လို႔ အားလုံးသေဘာတူလက္ခံလိုက္ၾက သလို ရဲထက္လည္း အ ေတြးတခု ႐ုတ္ကနဲဝင္လာသည္။ ဒီလို အခ်ိန္ဆိုရင္ျဖင့္
ရင္ဦး သူ႔ကိုယ္သူ မိန္းမဆိုတာ ေခါင္းထဲမွာ ရွိေပ မည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကိုေျပာျပေတာ့
“ေပါက္ကရကြာ၊ ငါသာဆိုေပါင္ၾကားကေန ေလတိုး တိုင္းသိေနမွာ .ဟီး ...ဟီး”
မည္သို႔ျဖစ္ေစ ဒီလို အခ်ိန္မွာေတာ့ ရင္ဦး အရင္ထက္စာလၽွင္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလိမ့္မည္ဟု ရဲ ထက္ေတြးမိသည္။ သူ ငယ္ခ်င္းေတြကိုေျပာ ေနရင္ ေၾကာင္သည္ ထင္ၾကဦးမွာျဖစ္လို႔ မ
 ေျပာေတာ့ဘဲ ရင္ဦး ႏွင့္ ေႏြးေႏြး ျပန္ လာမည့္ အခ်ိန္ေလာက္တြင္ မွန္းၿပီး ဆိုင္ထဲက ထ ထြက္လာခဲ့သည္။ သူတို႔ကိုေတာ့ ဒီနားခန ဟု ေျပာထားခဲ့၏။လမ္းမွာေစာင့္ ေနသည့္
ရဲထက္ကိုျမင္ေတာ့ ေႏြးေႏြး မ်က္လႊာခ်သြားၿပီး ရင္ဦး မ်က္လုံးေတြ ကေတာ့ တင္းမာ ခက္ထန္သြားသည္။
“ဒါဘာသေဘာလဲ ရဲထက္”
“ငါေႏြးေႏြးနဲ႔ စကားေျပာခ်င္လို႔ပါ သူငယ္ခ်င္းရာ”
“ရိုးရိုးသားသား ဆိုရင္ ငါ့ေရွ႕မွာမင္းဘာမဆိုေျပာလို႔ရပါတယ္”
ရင္ဦးကလည္း အလာႀကီးပင္ေႏြးေႏြး လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီး ခပ္တည္တည္ေျပာလာသည္။ ေႏြးေႏြးကေတာ့ ရင ္ ဦးႏွင့္ ကြယ္ၿပီးရဲထက္ကို ဂ႐ုနာသက္သည့္ မ်က္လုံးေတြျဖင့္ ၾကည့္ေန
သည္ကိုျမင္သည့္ အခါရဲထက္ အရဲစြန႔္ၿပီး
“ငါက ေႏြးေႏြးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းေျပာခ်င္တာ”
“ဒါဆိုရင္ေတာ့ နိုးပါ သူငယ္ခ်င္း၊ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္သြားပါ”
ပိုင္စိုးပိုင္နင္း အမူအရာကိုရဲထက္ အျမင္ကပ္လာေသာေၾကာင့္
“ရင္ဦး မင္းကိုယ္မင္း ဘာဆိုတာကို သိကြာ၊ ငါတို႔ၾကားမွာမင္း ဝင္မလာပါနဲ႔”
စကားဆုံးသည္ ႏွင့္ ရဲထက္ေနာက္ကို ယိုင္သြားသည္။ ရင္ဦးက တြန္းပစ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ လက္သီးကို က်စ္ က်စ္ ပါေအာင္ဆုပ္ၿပီး ရင္ဆိုင္ဖို႔ ျပင္လိုက္စဥ္ သူတို႔ ႏွစ္ဦးၾကားတြင္
 ေႏြးေႏြး ေရာက္ေနေလၿပီ။
“ရင္ဦးရယ္၊ ေအးေအး ေဆးေဆး ေျပာပါ၊ ရဲထက္ကလဲ သြားေတာ့ေနာ္၊ ရန္မျဖစ္ခ်င္ၾက ပါနဲ႔”
“ျဖစ္ခ်င္လဲရတယ္ေလ၊ အခ်ိန္ မေရြးပဲ”
မေက်မခ်မ္းေျပာလိုက္သည့္ ရဲထက္စကားေၾကာင့္ ရင္ဦးက မခိုးမခန႔္ျပဳံးလိုက္ရင္း
“မင္း သတၱိရွိရင္ တိုက္ပ်က္ကေစာင့္”
“ရတာေပါ့ကြာ”
ရဲထက္ ခ်ာကနဲ လွည့္ထြက္လာခဲ့သည္။ ရင္ဦးကို ေႏြးေႏြး ေဖ်ာင့္ဖ်ေနသံ ၾကားရသည္။ ရဲထက္ ေျခလွမ္းခပ္ သြက္ သြက္ ႏွင့္ တိုက္ပ်က္ရွိရာကို ထြက္လာခဲ့သည္။ ေႏြးေႏြး ရွိေန၍
ရင္ဦး ဘယ္လိုလာမည္ေတာ့ မသိပါ။ မလာရင္ သူအရႈံးသာျဖစ္၍ ရဲထက္ ပိုၿပီးသေဘာက် ပါသည္။ရင္ဦးေရာက္လာရင္ သူ႔ဖာသာ ဘာပညာေတြတတ္တတ္ ရင္ဆိုင္ပစ္လိုက္မည္ဟု
 ရဲထက္ ဆုံးျဖတ္ထားသည္။ ေယာက္်ားရွာကို ေၾကာက္ရသည့္ ေယာက္က်ား ဘဝကိုေတာ့ အေရာက္ မခံနိုင္ပါ။ သူ႔ဖာသာဘယ္လို ျဖစ္ျဖစ္ ေယာက္်ားႏွင့္ မိန္းမ မွာ ေယာက္်ားစစ္စစ္
က ခြန္အားေတာ့ပိုသာေပလိမ့္မည္။
တိုက္ပ်က္ႀကီးဆိုတာက ရပ္ကြက္ အစြန္နားမွာရွိသည္။ သူ႔နားမွာရဲထက္တို႔ ၿမိဳ႕က ဂငယ္လိုေကြ႕သြားသည့္ အတြက္ လယ္ကြင္းျပင္ေတြ၏ အစပ္သို႔ ေရာက္ေနသလိုထင္ ရသည္။
အရင္က ခ်စ္တီးကုလားပိုင္ တိုက္ဟု ေျပာၾကသည့္ တိုက္ေဟာင္းႀကီးက နာဂစ္ မုန္တိုင္းတြင္ တဝက္နီးပါးၿပိဳလဲသြား၏။ အမိုးလည္း မရွိေတာ့ပါ။ လူေပြလူရႈပ္ေတြႏွင့္ မိန္း မပ်က္ေတြ
ညဖက္ လာစတဲခ်တတ္သည့္ ေနရာသည္ ေန႔ခင္းဖက္ဆိုလၽွင္ လူသူ ကင္းရွင္း ေနတတ္သည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ရင္ဦးက ခ်ိန္းလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ရဲထက္ ေရာက္ၿပီးနာရီဝက္ေလာက္ၾကာမွ ရင္ဦးဝင္လာ၏။
“ငါက မလာေတာ့ဘူးလားလို႔”
“ဘာလို႔ မလာရမွာလဲ၊ ငါကေသြးမေၾကာင္ဘူးကြ”
“မသိပါဘူးကြာ၊ မင္းက ေယာက္်ားမဟုတ္ေတာ့ ကတိမတည္ဘူးလားလို႔”
“ဘာကြ”
ရဲထက္ ရပ္ေနရာဆီသို႔ လႊားကနဲ ေရာက္လာသည္။ တိုက္ခိုက္လာလၽွင္ ကာကြယ္နိုင္ေအာင္ ရဲထက္ ေျခႏွစ္ ဖက္ကို ကားၿပီး အဆင္သင့္ျပင္ထား၏။ ဒီေန႔မွ ရဲထက္ကလည္းလုံ
ခ်ည္ဝတ္လာခဲ့သည္။ သိပ္ေတာ့ လြတ္ လြတ္လပ္လပ္ လႈပ္ရွာလို႔ ေကာင္းမွာေတာ့ မဟုတ္။ ၿငိမ္ၾကည့္ေနေသာ ရဲထက္ကို ရင္ဦးက စတင္စိန္ေခၚသည္။
“ေဟ့ေကာင္ မင္းေယာက္်ားဆိုလာခဲ့ေလ”
“ငါက အားႏြဲ႕တဲ့ မင္းကို အခြင့္အေရးေပးထားတာ”
“ႏြဲ႕ဦးကြာ”
လက္သီးတလုံးက ဝွီးကနဲေျပးဝင္လာ၍ ရဲထက္ေဘးကို ကမန္းကတန္းေျခေရႊ႕ ေရွာင္လိုက္၍ လြတ္သြား ေသာ္ လည္း တဆက္ထဲတြဲပါလာသည့္ ေျခကန္ခ်က္ကို သတိ မမူလိုက္မိပါ။
ဗိုက္ကို တူႏွင့္ ထုလိုက္သလို  ခံစားရၿပီး ေနာက္ ေရွ႕ကိုကိုင္းသြားစဥ္ ပါး ျပင္ ကို ေနာက္ထပ္ လက္သီး တလုံးက လာထိ၏။ မ်က္လုံးထဲ မီးဝင္း ဝင္း ေတာက္ မတတ္ ျဖစ္ သြားရ
သည့္ႏွင့္ ထပ္တူေဒါသေတြ လည္း ထိန္းခ်ဳပ္လို႔့မရေတာ့ ရီေဝေနသည့္ ျမင္ကြင္း ထဲ မွ ရင္ဦး ရပ္ေနသည့္ ေနရာဆီသို႔ တရွိန္ထိုး ေျပးဝင္ထိုးလိုက္ရာ လက္သီးက ေလကိုသာ
 ထိုးမိၿပီး ေနာက္ ရင္ ဦးက ေနာက္ေက်ာကို ေျခႏွင့္ ကန္လိုက္သည့္ အရွိန္ပါ ေပါင္းကာ အုတ္က်ိဳး အုတ္ပဲ့ေတြေပၚ ေမွာက္လ်က္က် သြား၏။ အက်မွာ သတိရၿပီး မ်က္ ႏွာကို
လက္ဖ်ံႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ကာလိုက္၍ ပါးစပ္ထဲက သြားေတြထြက္က်မည့္ ေဘးမွ လြတ္ သြားေသာ္လည္း တံေတာင္ႏွင့္ ပုခုံးေတြ စုတ္ျပတ္ၿပီး ေသြးေတြထြက္လာသည္။
မခံခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ အားတင္းၿပီး က်ဳံးထလိုက္သည္။ လုံခ်ည္ကြင္းလုံးကၽြတ္က် သည္ကို ပင္ သတိမထား မိပါ။
“အရွက္ မရွိတဲ့ ေကာင္ မင္းပုဆိုး ျပန္ဝတ္လိုက္”
“ဘာလို႔ ဝတ္ရမွာလဲကြ၊ မင္းမၾကည့္ရဲဘူးလား၊ မနာလိုတာလား၊ ေဟ့ ရင္ဦး မင္းမွာ ဒါရွိလို႔ လားကြ၊ ဒါရွိလို႔လား”
ရဲထက္က ခါးကို အားရပါးရေကာ့ေကာ့ ျပလိုက္ေသာအခါ ရင္ဦး မ်က္လုံးေတြ ေဒါသေရာင္ ျဖင့္ ဝင္းဝင္း ေတာက္ သြား၏။ ရဲထက္လည္း မႊန္ထူေနၿပီ ျဖစ္ရာ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ
ကိုေအာက္သို႔ ေလၽွာခ်ၿပီး သူ႔ ပစၥည္းႀကီး  ကိုထုတ္လိုက္ကာ
“ဒီမွာၾကည့္ မင္းမွာ ဒါရွိလား၊ ဒါရွိမွ ေယာက္်ားလို႔ ေခၚတာကြ၊ မင္းဒါမ်ိဳးျမင္ဘူးလား”
“ရဲထက္၊ မင္း လြန္လြန္းေနၿပီ”
ရင္ဦးလႊားကနဲ ခုန္ဝင္လာသည့္ အခ်ိန္တြင္ ရဲထက္စြတ္ထိုးပစ္လိုက္သည္။ ရင္ဦးက လက္သီး ကိုမေရွာင္ဘဲ ေရွ႕ သို႔သာဆက္တိုးလာ၏။ ရဲထက္လက္သီးက ရင္ဦး ပုခုံးကို ထိုးလိုက္မိၿပီး
သည့္ ေနာက္တြင္ ရဲထက္ေမးရိုးလည္း ပူ ကနဲျဖစ္သြားသည္။ တေလာက လုံးခ်ာခ်ာ လည္ေနစဥ္ နံၾကားတြင္ ေအာင့္ကနဲ တခ်က္ ျဖစ္သြားၿပီးေနာက္ ဇက္ ပိုး ထက္ကေနခပ္ဖြဖြ အသံတခု
ကို သာရဲထက္ ေနာက္ဆုံးသိလိုက္ရသည္။ ရဲထက္ ျမင္ ကြင္း ႏွင့္ အာ႐ုံေတြထဲ မွာ အေမွာင္သာ ရွိေတာ့၏။

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

“သားေရ .. ဧည့္သည္လာတယ္”
ေမေမ့ အသံေၾကာင့္ လွဲေနရာမွ က်ဳံးထလိုက္သည္။ ဒီေလာက္ေတာင္ သိုသိုသိပ္သပ္ ႏွင့္ လူ မသိေအာင္ ေနခါမွ ဘယ္ေကာင္က သတင္းရသြားသည္မသိ။ ခါတိုင္းလို အျပင္ထြက္ဖို႔ လာ ေခၚတာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။
“အား ကၽြတ္..ကၽြတ္”
နည္းနည္းလႈပ္ရွားလိုက္သည္ ႏွင့္ တကိုယ္လုံးက အေၾကာအခ်င္ ေတြ နာက်င္သြားရသည္။ ရင္ဦး ဆိုသည့္ ဟိုမ ေရာက္ဒီမေရာက္ကို စိတ္က က်ိတ္၍ က်ိန္ဆဲ ရင္းဧည့္ခန္းဆီ သို႔
တေရြ႕ ေရြ႕ လာရင္း ေမေမ ေခၚသံထူး ျခား တာ ကို သတိျပဳလိုက္မိသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြသာ ဆိုရင္ ဘယ္သူလာတယ္ လို႔ ေမေမ ေျပာမည္ပင္ အခုေတာ့ နာမည္ မတပ္သည့္ အတြက္
သူငယ္ ခ်င္းေတြ မဟုတ္နိုင္၍ စိတ္သက္သာသြား၏။ ရင္ဦလက္ခ်က္ ႏွင့္ ပိုးစိုး ပက္စက္ ခံခဲ့ရတာကို ဟိုေကာင္ေတြ သိၾကရင္ ေျပာလို႔ ဆုံးမွာမဟုတ္ေတာ့။
“အဲဒါေလ ... ရင္ဦးက လာေျပာေတာ့ စိတ္ပူသြားတာ၊ မေန႔ ညေနထဲက လာမလို႔ပဲ”
ၾကားေနက်မဟုတ္သည့္ အသံေလးတခုေၾကာင့္ ရဲထက္ ရင္ထဲ ဒိတ္ကနဲခုန္သြားသည္။ ေႏြးေႏြး။ ခုလို တကူး တက သတင္းလာေမးတာ အလြန္ေကာင္း သည့္ အတိတ္နိမိတ္ တခု
 ျဖစ္ပါသည္။
“အန္တီတို႔ လဲ သမီးေျပာမွပဲ သိရေတာ့တာ၊ သမီးသူငယ္ခ်င္းက ဘာမွ မေျပာဘူး၊ ေမး လို႔ လဲမရဘူး၊ ေဆး သြားထည့္ ေပးတဲ့ သူ႔ အမေတာင္ ဘာျဖစ္တာလဲ ေမးမိလို႔ အေအာ္ခံ
ရတယ္၊ ေဆးခန္းသြားပါ ဆိုလဲ မသြားဘူး၊ လက္စသတ္ေတာ့ ရင္ဦး လက္ခ်က္ကိုး”
ဆက္ကာ ၾကားလိုက္ရသည့္ ေမေမ့ အသံေၾကာင့္ ရဲထက္ရင္ထဲက အေပ်ာ္ေတြ လြင့္ေပ်ာက္ သြားသည္။ သူဖုံး ဝွက္ ထားခဲ့သည္ေတြက ေႏြးေႏြး ေရာက္လာလို႔ ဗူးေပၚသလိုေပၚ
ရေခ်ၿပီ။ ဒါဏ္ ရာေတြ ကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီး ေႏြး ေႏြး၏ ဂ႐ုဏာေတြကို ရေတာ့မည္ဟု အားခဲမိသမၽွ အား လုံး လြင့္ထြက္ကုန္၏။ မထြက္ရင္လည္း မျဖစ္ေတာ့လို႔ အားတင္းၿပီး
အျပင္ထြက္လိုက္ရ၏။
“ဟယ္”
ရဲထက္၏ ဖူးေယာင္ေနသည့္ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး ေႏြးေႏြပါးစပ္ အေဟာင္းသားေလး ျဖစ္သြား သည္။ တ ကိုယ္ လုံး အျပာေရာင္လြင္လြင္ခ်ယ္ထားသည့္ ေႏြးေႏြး အလွေၾကာင့္
ခံစားေနရသည့္ ေဝဒနာေတြ တဝက္ေလာက္ လြင့္ေပ်ာက္ကုန္၏။
“တ ... တေယာက္ထဲလား”
“တေယာက္ထဲေပါ့၊ ရင္ဦးသိရင္ မိုးမီးေလာင္မွာ၊ ဒီအခ်ိန္ သူအိပ္ယာက မထမွန္းသိလို႔ တမင္ အေစာႀကီး လာ တာ၊ ဘယ္လိုေနလဲဟင္၊ ေတာ္ေတာ္ နာလား”
ရဲထက္ နားကို တိုးကပ္ရင္း ခရားေရလႊတ္ တတြတ္တြတ္ ေမးေနသည့္ ေႏြးေႏြး မ်က္နာမွာ စိုးရိမ္ ပူပန္မႈေတြ ျမင္ရသည့္ အတြက္ ရဲထက္၏ နာက်င္ျခင္း ေတြ ရွက္ရြံ့မႈေတြ
ပိုလို႔ ေလ်ာ့ပါး သြားရသည္။ ေႏြးေႏြးသာ အခု လိုပူပင္မည္ မွန္းသိရင္ မေန႔က ရင္ဦးကို ဒီထက္ ပို စိတ္ဆိုးေအာင္ဆြခဲ့ပါသည္။ ခါတိုင္း ျမင္ေနက်ထက္ ပိုလွ ေနသည့္ ေႏြးေႏြးကို
 ၾကည့္ရင္း သူ၏ ေဝဒနာေတြကို သက္သာေစဖို႔ တမင္ အလွဆုံး ျပင္ဆင္လာျခင္းလားဟု စိတ္ကူးယဥ္ ခ်င္မိ သည္။
“ရင္ဦး ကို တမင္ အခ်ိန္ဆြဲထားတာ၊ အၾကာႀကီးေနေတာ့မွ ရဲထက္ဆီ မသြားပါဘူးဆိုၿပီး ထြက္သြားေတာ့ တို႔လဲ အဟုတ္မွတ္လို႔၊ ညေနက်ေတာ့မွ ရဲထက္ကို သူမွတ္ေလာက္
သား ေလာက္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ၿပီတဲ့၊ ေႏြးေႏြး စ ကားကို သူနားေထာင္ပါတယ္ တဲ့၊ ဒါေပမယ့္ ရဲ ထက္က မိုက္ရိုင္းလြန္းလို႔တဲ့”
ရင္ဦးကို ေဘာင္းဘီခၽြတ္ျပမိသည္ကို သတိရၿပီးရဲထက္ မ်က္ႏွာပူသြားသည္။ ဒါေပမယ့္ ပါးစပ္ ကေတာ့
“သူအလကားေျပာတာ”
“ရဲထက္က သူ႔ကို ဘာေျပာလို႔လဲ”
“ဟို ...ဟို ...မင္းက ေယာက္်ားမဟုတ္ဘူး လို႔ေျပာလိုက္လို႔”
“ရဲထက္ရယ္၊ သူ မဟုတ္မွန္းလူတိုင္း သိေနတာပဲ၊ သူလက္ မခံတဲ့ ကိစၥကို ဒီတိုင္းပဲထားလိုက္ ေပါ့၊ အဲဒါဆို သူ သိပ္စိတ္ဆိုးတာ”
ၾကည့္ရတာ ရင္ဦးက ေႏြးေႏြးကို အေၾကာင္းစုံေျပာျပဟန္ မတူေပ။ ဒါကလည္း ရဲထက္ အတြက္ ေကာင္းပါသည္။ အခုေႏြးေႏြးကို ၾကည့္ရတာ ရဲထက္ကို ေတာ္ေတာ္ သနားေနပုံရ
သည္။ ရဲထက္က လည္း စိုးရိမ္စိတ္ ႏွင့္ လာေမး ရွာသည္ကို မွအားမနာနိုင္ ေတာ့ဘဲ လူခ်င္း ထိလုမတတ္ ထိုင္ေနေသာ ေႏြးေႏြးကို အားရပါးရ ငမ္းေနမိသည္။ မ်က္ ႏွာေလး
ပန္းႏုေရာင္သန္းေနေသာ္လည္း ရဲထက္ ငမ္းတာကို ေႏြးေႏြးက မသိသလိုလုပ္ ေနသည္။ ေမေမ ႏွင့္ မမနီနီထြန္း ကလည္း ခုလိုမိန္းကေလး တေယာက္က ေစာေစာစီး စီး ေရာက္
လာရသည့္ အေနအထားကို ရိပ္မိၾကပုံရသည္။ မနက္စာခ်က္ ျပဳတ္ရန္ အေၾကာင္းၿပ ၿပီး မီးဖိုထဲ သြားေရွာင္ေနၾကလို႔ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ရဲထက္ ႏွင့္ ေႏြးေႏြးသာ ရွိေနသည္။
ဒီေန႔ ေႏြးေႏြးဝတ္လာသည့္ အျပာႏုေရာင္ ဆြဲသားအက် ႌက ေပ်ာ့ေပ်ာင္းစြာျဖင့္ ေႏြးေႏြး ကိုယ္ မွာ ကပ္ေန၏။ ေႏြးေႏြး၏ လွပေသာ ရင္သားေတြက ဖူးဖူးရြရြ ထင္ရွားေနၾကသည္။
လည္ပင္း ေပါက္ ကလည္း က်ယ္၍ ပုခုံး သားျဖဴျဖဴ ေတြကို တဝက္ေလာက္ ေပၚေနေစသည္။ ပုခုံး တဖက္ တခ်က္မွာ ဘရာစီယာႀကိဳးက အတိုင္းသား ထြက္သည့္အက် ႌေၾကာင့္
ထင္သည္ ေႏြး ေႏြး က ပလပ္စတစ္အၾကည္သား ႀကိဳးေလးတပ္ထားသည္။ ေအာက္က ရင္ႏွစ္မႊာ ၏ ဆြဲအားၾကာင့္ ပုခုံးေပၚက ႀကိဳးေလးေတြက အသားျဖဴျဖဴ ေလးထဲသို႔ နစ္
ဝင္ေနသည္။ ရဲထက္ ဖက္ သို႔ ငုံ႔ကာငဲ့ ကာ စကားေျပာလိုက္တိုင္း အညိဳမွာ အနက္ေရာင္အရစ္ေလးပါသည့္ ဘရာစီယာ ပါးပါးေလး ထဲ က ျဖဴျဖဴမို႔မို႔ အသားစိုင္ေတြ အျပင္ကို
ထိုးထြက္ေနတာကိုပါ ျမင္ရသည္။
“ပါးႀကီး ေယာင္ေနတာ ဆိုေတာ့ ထမင္းစားနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးထင္တယ္”
“အင္း”
“ဒါဆို ရဲထက္ဘာစားခ်င္ သလဲ၊ တို႔ ဝယ္ေကၽြးမယ္ေလ”
စိတ္ကူးထဲကေန ေနပါေစဟု ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ရဲထက္ ပါးစပ္က တကယ္ထြက္သြားသည္က
“ေပါက္စီ”
“အင္”
ရဲထက္ ကိုယ့္ပါးစပ္ကို ပိတ္ရိုတ္ လိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း နဲ႔ ေနသည့္သြားေတြ ကၽြတ္ထြက္ကုန္မွာစိုး လို႔ မရိုတ္မိပါ။ ေႏြးေႏြးကေတာ့ တလြဲ ေတြးဟန္မတူဘဲ
“ေပါက္ဆီက ေပ်ာ့တယ္ ဆိုေတာ့ ရမယ္ထင္ပါတယ္၊ ဝယ္ေကၽြးမယ္ သိလား”
“အလကားေနာက္တာပါ၊ ေမေမ က ငါးရံ့ဆန္ျပဳတ္ ျပဳတ္ေပးမယ္တဲ့၊ ေတာ္ေတာ္ေနရင္ ရေတာ့မယ္၊ ေသာက္ သြားပါလား”
“မေသာက္ေတာ့ပါဘူး၊ တို႔လဲ ျပန္မွပဲ၊ ေတာ္ၾကာ ဟိုတေယာက္က အိမ္ေရာက္ေနဦးမယ္”
ရင္ဦးကို ဆိုလိုေၾကာင္း သိလိုက္၍ ရဲထက္ မ်က္ႏွာႀကီး ရႈံ႔မဲ့ သြားရသည္။ လက္က နာရီေလး ကို ၾကည့္ရင္း ေႏြး ေႏြးထိုင္ရာမွ ထလိုက္လို႔ ရဲထက္လည္း ထရပ္လိုက္ရသည္။
“အခုလို လာအားေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”
“ေက်းဇူးတင္စရာ မလိုပါဘူး၊ တို႔ ေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာပဲ”
ထိုင္ေနလို႔ အနည္းငယ္ေၾကေနသည့္ ထမိန္စကို လက္ႏွင့္ ဖိဆြဲျဖန႔္ရင္း ေႏြးေႏြးေျပာသည္။ ကိုယ္ လုံးအလွကို တင္းတင္းရင္းရင္း ျဖစ္သြားေအာင္ျပလိုက္သလို ျဖစ္သြား၍ ရဲထက္
က်ိတ္ၿပီး တံေတြးေတြ မ်ိဳခ်လိုက္ရသည္။
“အန္တီတို႔လဲ ေျပာလိုက္ေနာ္၊ ျပန္ၿပီလို႔၊ အဆင္ေျပမွ ေပါက္ဆီ လာပို႔ေပးမယ္”
“အင္း ...အင္း၊”
သူတကယ္ စားခ်င္သည့္ လတ္ဆတ္ဆတ္ ေပါက္ဆီေတြဆီ မ်က္လုံးေရာက္ရင္း ရင္ဦး ဆိုသည့္ ဟိုမေရာက္ ဒီ မေရာက္က ဒီေနရာေတြကို လက္သရမ္းေသးလားဟု မလိုတမာ
 ေတြး လိုက္မိေသးသည္။ ေႏြးေႏြးကို ၿခံဝအထိ လိုက္ပို႔ ေပးလိုက္သည္။ ေႏြးေႏြး စက္ဘီးေလး နင္း ၿပီးထြက္သြားတာကို ေနာက္ေနေငးရင္း အိမ္ထဲေတာ္ေတာ္ ႏွင့္ ျပန္မ
ဝင္ျဖစ္ေသးပါ။ မမနီနီ ထြန္း ထြက္ေခၚမွ အိမ္ေပၚျပန္တက္ခဲ့၏။
“အိမ္ အထိ တေယာက္ထဲ လာေမးတယ္ ဆိုေတာ့ေကာင္မေလး သေဘာက ရွင္းပါတယ္၊ ခက္ တာက ရင္ဦးပဲ၊ သတိထားပါေမာင္ေလးရယ္၊ သူတို႔ လိုဟာမ်ိဳးေတြက မူမွန္စိတ္
မဟုတ္ေတာ့ တေစာက္ကန္းလုပ္ တတ္တယ္”
“လုပ္ရဲလုပ္ၾကည့္ပါလား”

“ဒီလိုေျပာရေအာင္ အခုခံလာရတာက ဘယ္သူလဲ”
မမ စကား အရွိုတ္ကိုပြဲ သိမ္းရိုတ္ခ်လိုက္၍ ရဲထက္ ခြန္းတုံ႔ မျပန္ေတာ့ဘဲ အခန္းထဲျပန္ဝင္လွဲ ေနလိုက္ပါသည္။ အိပ္ယာေပၚ လွဲေနရင္း ေႏြးေႏြး ေရာက္လာသည့္ အေၾကာင္းေတြ
 ျပန္ေတြးရင္း ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ျဖစ္ေနခဲ့ရ သ ေလာက္ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ေရာက္လာသည့္ အခါ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ရျပန္သည္။
ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးဆိုတာက အကိုႀကီးကိုရဲထြဋ္၏ အခင္ဆုံးသူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သည္။ ကိုရဲထြဋ္က သူသေဘၤာ လိုက္ေနစဥ္ မိသားစုကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ လႊဲအပ္ထားသူလည္း ျဖစ္သည္။
ရဲထက္ တို႔ ရပ္ကြက္ထိပ္က မိန္းလမ္း မႀကီးမွာ စာအုပ္ႏွင့္ ဗြီစီဒီ အငွားဆိုင္ ဖြင့္ထားသူ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးက လူေျဖာင့္စိတ္တို စိတ္ျမန္လက္ျမန္ သ မားႀကီး ျဖစ္သည္။
“အန္တီ၊ အငယ္ေကာင္ရန္ ျဖစ္လို႔ဆို”
ဆိုင္ကယ္ စက္သံရပ္သြားသည္ ႏွင့္ မေႏွးမေႏွာင္းတြင္ အသံက်ယ္ႀကီးျဖင့္ ေမးလိုက္သံၾကားရ သည္။ ထို႔ေနာက္ ေမေမ တိုးတိုး တိုးတိုး ႏွင့္ ရွင္းျပသံ ကို ေသေသခ်ာခ်ာ မၾကား
ရေပမယ့္ ရဲ ထက္ ေခါင္းကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ကုပ္လိုက္မိသည္။ သူ႔ကို ေကာင္းေကာင္း ဆူပူေတာ့မွာ ေသခ်ာလို႔ အျပင္ထြက္ဖို႔ တြန႔္ေနမိ၏။
ရဲထက္ အျပင္ထြက္ဖို႔ မလိုပါ၊ အေၾကာင္းစုံ သိရသည္ႏွင့္ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ရႉးရႉး ရွဲရွဲျဖင့္ ေဒါ ေတြေဖါင္းၿပီး အ ခန္း ထဲအထိဝင္ခ်လာသည္။
“မင္း ေတာ္ေတာ္ ေသာက္သုံး မက်တဲ့ေကာင္၊ ရဲထြဋ္ ျပန္လာရင္ ငါဘယ္လို မ်က္ႏွာျပရမလဲ၊ ေယာက္်ားခ်င္း ခ် တာခ်စမ္းပါကြာ၊ မင္းမနိုင္ရင္ ငါဝင္ရိုတ္မယ္၊ အခုဟာက၊ ရင္ဦး လိုဟာ
နဲ႔မွ ခံလာရတယ္လို႔”
“သူက ကရာေတး တတ္တယ္ ကိုမိုးႀကီးရ”
“သူ႔ဟာသူ ဘာတတ္တတ္ မင္းက ေယာက္်ားကြ၊ ဖက္ျဖစ္တာေတာင္ မတန္လိုက္တာ”
“ကိုမိုးႀကီး ဘယ္လိုသိတာလဲ”
“မင္း တိုက္ပ်က္ထဲက စုတ္ျပတ္ၿပီးထြက္လာတာကို ျမင္လိုက္တဲ့ ခ်ာတိတ္တေကာင္က ငါ့ဆီမွာ စာအုပ္ငွား ရင္း ေျပာလို႔”
မေန႔က ရဲထက္ စိတ္ထင္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ေတာ့ ေလာကႏွင့္ အဆက္ျပတ္သြားသည္ ထင္ပါသည္။ ျပန္သ တိရလာခ်ိန္ မွာရင္ဦး မရွိေတာ့။ ရဲထက္ေအာက္ပိုင္း ကိုေတာ့ လုံ
ခ်ည္ျပန္ ဖုံးေပးသြားသည္။ အျပင္ဖက္က လူရိပ္ လူေျခကိုၾကည့္ ၿပီး ထြက္ကာ အိမ္အျပန္လမ္းမွာ အသိ ေတြ ႏွင့္ မတိုးေအာင္ အထူးသတိထား ခဲ့ပါလၽွက္ ႏွင့္ ျမင္ သည့္သူက ျမင္
သြားေသး၏။ ဒီတိုင္း ဆို မၾကာခင္ သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ သိၾကေတာ့မည္။
“မင္းလဲ ေသာက္သုံးမက် တဲ့ ေကာင္လုပ္မေနနဲ႔၊ ကရာေတးသင္၊ ေနာက္တခါ မခံရေစနဲ႔”
“ဟာ ကိုမိုးႀကီးကလဲ၊ ကရာေတး ကလပ္က တခုထဲရွိတာ၊ ရင္ဦးလဲ အဲဒီမွာပဲ ကစားတာ၊ ကၽြန္ေတာ္က ခုမွ သြား ကစားရင္ သူ႔ ထက္ဂ်ဴနီယာ ျဖစ္ၿပီး ပိုဆိုးလိမ့္မယ္”
ရဲထက္ ေျပာတာ အမွန္ျဖစ္ေနလို႔ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးေတြ သြားသည္။ ဒါေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္း မ်က္ႏွာ ရႊင္သြားၿပီး
“သူမ်ား ပညာေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း တို႔ ျမန္မာလက္ေဝွ႕ကိုေတာ့ မမွီဘူးကြ၊ ရဲ ထက္ မင္း ျမန္မာ လက္ေဝွ႕သင္မလား”
ရဲထက္တို႔ ဆီမွာ ျမန္မာလက္ေဝွ႕သင္သည့္ ေနရာမရွိပါ။
“ဘယ္မွာ သင္ရမွာတုန္း၊ ရန္ကုန္သြားရမွာလား”
“မင္း ငါ့ ဘႀကီး ဦးတိုက္ေမာင္း သိလား”
“သိတယ္”
ဦးတိုက္ေမာင္းက ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးတို႔၏ ေနာက္ေဖးၿခံတြင္ အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္ဖြင့္ထားသည္။ ဘႀကီး အရင္းေတာ့ မဟုတ္၊ ဝမ္းကြဲျဖစ္သည္။ အေမြရထားသည့္ ၿခံက်ယ္ႀကီးထဲမွာ တေယာက္
ထဲေနသည့္ မုဆိုးဖိုႀကီး ျဖစ္သည္။
“သူက အရင္က ပထမတန္း လက္ေဝွ႕သမားႀကီးကြ၊ နိုင္ငံေက်ာ္ မဟုတ္ေပမယ့္ မြန္ျပည္နယ္ ကရင္ျပည္နယ္ တခြင္ေတာ့ ပတ္ထိုးလာတာ၊ အလံေတြ အမ်ားႀကီးရထားတဲ့သူ”
“သူလက္ေဝွ႕ထိုးတတ္တာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ မသိဘူး၊ သူက သင္ေပးပါ့မလား”
“သင္တာေပါ့ကြ၊ ခုေနာက္ပိုင္း လူငယ္ေတြ ျမန္မာလက္ေဝွ႕ စိတ္မဝင္စားၾကဘူး လို႔ေတာင္ေျပာ ၿပီးစိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနတာ”
ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးက တက္ႂကြေနသေလာက္ ရဲထက္က ေတြေဝေနမိသည္။ ျမန္မာ့ ရိုးရာ လက္ ေဝွ႕ကို တတ္ ကၽြမ္းဖို႔ အရမ္းခက္ခဲပင္ပန္းမည္ ဆိုတာေလာက္ေတာ့ ရဲထက္ ဗဟုသုတ
ရွိပါသည္။
“ငါသြားမယ္၊ မင္းဒါဏ္ရာေတြ သက္သာတာနဲ႔ သင္ေပေတာ့၊ ငါ ဦးတိုက္ေမာင္း ကိုေျပာထားမယ္”
ရဲထက္ အေျဖစကားကိုေတာင္ မေစာင့္ဘဲ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး သူဝင္လာစဥ္ကအတိုင္း ေလာေလာ ေလာေလာ ႏွင့္ ျပန္ထြက္သြားသည္။ အိမ္ေအာက္ကို လည္း ခနေလး ႏွင့္ ေရာက္
သြားပုံရသည္။ ေမေမ ႏွင့္ မမနီနီထြန္း ကို ေအာ္ႏႈတ္ဆက္လိုက္သံ ႏွင့္ အတူဆိုင္ကယ္ စက္ သံျမည္လာၿပီးခ်က္ခ်င္ အေဝးသို႔ စက္သံ ေရာက္ သြား သည္။
ေမေမ ႏွင့္ မမ ကိုေျပာျပေတာ့ သူတို႔ကလည္း မညႇာမတာပင္ သင္လိုက္ေပါ့ဟု ဆိုၾက၏။ ဦးတိုက္ေမာင္း ကို လက္ ေဝွ႕သမားမွန္း မသိေသာ္လည္း သူ၏ ႀကံ့ခိုင္ေသာကိုယ္လုံးႏွင့္
အေၾကာ အၿပိဳင္းၿပိဳင္းႏွင့္ သန္မာမႈ ကို ေတာ့ ရဲ ထက္ျမင္ဖူးသည္။ သူ႔လိုမ်ား ျဖစ္ေအာင္ ေမာင္း လၽွင္ ရဲထက္ လၽွာထြက္ၿပီးေသမည္ ထင္သည္။ေနာက္ ၿပီး ကို ေအာင္ေက်ာ္မိုး အမ်ိဳးပီပီ စိတ္ ျမန္လက္ျမန္ ေဟာေဟာ ဒိုင္းဒိုင္းႀကီးျဖစ္သည္။ သူခ်ဳပ္ေသာ အက် ႌကို အျပစ္ ဆိုမိ ပါက အပ္ သူေရွ႕ေမွာက္မွာပင္ ကပ္ေၾကးႏွင့္ အပိုင္းပိုင္း ျဖတ္ပစ္ၿပီး ပိတ္ဖိုးျပန္ေလ်ာ္တတ္သည့္
လူ႔ ဂြ စာ ႀကီးျဖစ္သည္။
ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးျပန္သြားကထဲက လက္ေဝွ႕သင္ရမည့္ အေရးကို ရင္ေလးေနသည့္ ရဲထက္ တေယာက္ ေနာက္ တေန႔ မနက္က်ေတာ့ ဒါဏ္ရာေတြ သက္သာေပ်ာက္ကင္းတာႏွင့္ လက္
 ေဝွ႕သင္ဖို႔ စိတ္အားထက္သန္စြာ ဆုံး ျဖတ္လိုက္မိသည္။ ဒါကလည္း ေႏြးေႏြး ႏွင့္ သူမ လာပို႔ သည့္ ေပါက္ဆီ ႏွစ္လုံးေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
ေႏြးေႏြး တကယ္ပင္ ေပါက္ဆီ ဝယ္ၿပီးလာပို႔သည္။ ေနာက္သလိုေျပာင္သလို ေျပာလိုက္မိ သည့္ စကားကို တ ကယ္အတည္ယူၿပီး လာပို႔သည့္ ေႏြးေႏြးကို အားနာမသလို စိတ္ထဲမွာလည္း ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ျဖစ္ရသည္။ မေန႔ က အျပာ ေရာင္လြင္လြင္ ႏွင့္ ေႏြးေႏြးက ဒီေန႔ေတာ့ အျဖဴေရာင္ အက် ႌပြပြကေလး ႏွင့္ ထမိန္ စကပ္ နီနီေလး ဝတ္ထားသည္။ အျဖဴေရာင္ခ်ည္သား
အက် ႌ၏ ရင္ႏွစ္ျခမ္းတြင္ ဇာသား ေထာင္လိုက္အတန္းေလး ႏွစ္တန္း ပါသည္။ ဇာအ ေပါက္ ေလးေတြထဲမွေန၍ ေႏြးေႏြးဝတ္လာတာ မေန႔က ဘရာစီယာပင္ျဖစ္ ေၾကာင္းရဲထက္ျမင္ရသည္။
 အေပၚဖက္က အ နက္ေရာင္အတန္းေလးကို ထင္ထင္ရွားရွားျဖင္ ေနရသလို ေအာက္က အညိဳေရာင္ႏုကေလးကလည္း တင္း ၿပီးအိေန ၏။ ရဲထက္ဘယ္ကိုၾကည့္ေနသည္ကို ေႏြးေႏြးသတိျပဳမိဟန္တူေသာ္လည္း မသိသေယာင္ ျဖင့္ ရဲ ထက္ ကို မၾကည့္ဘဲ
“စခန္းသာ က သြားဝယ္လာတာေနာ္၊ နဲနဲ ေနာက္က်သြားလို႔ ႏွစ္လုံးပဲ ရေတာ့တယ္”
အရည္အတြက္ကေတာ့ ရဲထက္စားခ်င္တာ ႏွင့္ ကြက္တိပင္ျဖစ္သည္။ အရြယ္အစားကေတာ့ ရဲထက္စား ခ်င္ သည့္ ေပါက္ဆီကို မမွီပါ။ ရဲထက္ အမွတ္တမဲ့ျဖင့္ ႂကြပ္ႂကြပ္ အိတ္ထဲမွ
 ေပါက္ဆီတလုံးကို လက္ျဖင့္ အုပ္ ကိုင္ မိသည္။ ေႏြးေႏြးဆိုရင္ေတာ့ ရဲထက္ လက္တအုပ္စာကမည္ မထင္ေပ။ ေပါက္ဆီကို ကိုင္ၾကည့္မိရင္း မ်က္ လုံး က ေႏြးေႏြး ရင္သားေတြဆီ အလိုလို ေရာက္သြားသည္။ ရဲထက္ လုပ္သမၽွကို မ်က္လုံးေလး ျပဴးၿပီးေၾကာင္ ေငး ေငး ေလးလိုက္ၾကည့္ေနသည့္ ေႏြးေႏြး မ်က္ႏွာေလး သူဝတ္လာသည့္ ထမိန္ေရာင္ ႏွင့္ အၿပိဳင္ရဲ
တြတ္သြား၏။
“စားေစခ်င္လို႔ ေစတနာနဲ႔ လာပို႔တာကို ရဲထက္ ယုတ္မာတယ္”
ထိုင္ရာက သုတ္ကနဲထၿပီး ေဘာက္ဆတ္ေဘာက္ဆတ္ ႏွင့္ ေႏြးေႏြး အိမ္ဝဆီထြက္သြား၏။
“ေႏြးေႏြး ဘယ္သြားမလို႔လဲ”
“ျပန္မလို႔”
အသံစာစာေလး ႏွင့္ ျပန္ေအာ္လိုက္ၿပီးေတာ့ မွ အထဲျပန္လွည့္ဝင္လာျပန္သည္။
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ၊ ထိုင္ပါဦး”
“မထိုင္ပါဘူး၊ ပိုက္ဆံအိတ္က်န္ခဲ့လို႔”
ခုတိုင္ေအာင္ ပန္းေရာင္သန္းေနသည့္ မ်က္ႏွာေလး ႏွင့္ ေျပာၿပီး စားပြဲေပၚက ဖန္ပုတီးေစ့ ေသးေသး ေလး ေတြ ျဖင့္ထိုးထားသည့္ ပိုက္ဆံအိတ္ေသးေသး ေလးကို ကုန္းေကာက္ယူ
လိုက္သည္တြင္ ရဲထက္ ေရွ႕မွာ လႏွစ္စင္း ဝင္းကနဲထြက္လာ၏။ အက် ႌစက လုံးလုံးလ်ား လ်ား ေအာက္ကို ပြင့္က်သြားသည့္ အခါ ေႏြးေႏြး၏ အလွပဆုံး စေနနံပန္းႏွစ္ခိုင္က အဖုံး
အကြယ္မဲ့ ျဖစ္သြားသည္။ ရဲထက္ လက္ထဲကေပါက္ဆီ ထုပ္ကို ေယာင္ၿပီးညႇစ္ လိုက္ မိသည္။ ဝင္းမြတ္ကာ ႏုအိေနသည့္ အလွတရားေၾကာင့္ ခုန္သြားေသာရင္က ရဲထက္၏ ႏွလုံး
သား ပါးစပ္ကေန ခုန္ထြက္ေတာ့ မလိုလို ျဖစ္သြားရသည္။ စကၠန႔္ပိုင္းေလာက္ အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာရဲထက္ ေက်ာက္႐ုပ္တ႐ုပ္ လို ျဖစ္သြားသည္။ ရဲထက္ အသိဝင္လာသည့္ အခ်ိန္
မွာ ေႏြးေႏြးက အိမ္တခါးဝ ေရာက္ ေန ပါၿပီ။ ရဲထက္ အေျပး တပိုင္း လိုက္သြားမိရာ
“ဘာလိုက္လုပ္မလို႔လဲ၊ ေနခဲ့”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ သြားမယ္”
စက္ဘီးေလး တြန္းၿပီးထြက္သြားသည့္ ေႏြးေႏြးကို လိုက္ေငးရင္း လက္ထဲက ေပါက္ဆီထုပ္ ေလးကို ရဲထက္ ဖ်စ္ညႇစ္ၾကည့္ေနမိသည္။ ေႏြးေႏြးကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ မရမေန ႀကိဳးစားမည္ ဟု
လည္း ရဲထက္ မာန္သြင္းလိုက္မိ၏။ ေႏြးေႏြးကို ပိုင္ဆိုင္လိုလၽွင္ ရင္ဦးကို ျဖတ္ေက်ာ္ နိုင္ရ ေပမည္။ ရင္ဦးကို ရင္ဆိုင္ အနိုင္ယူနိုင္ရေပမည္။ ကို ေအာင္ေက်ာ္မိုးေျပာသလို ဦးတိုက္ ေမာင္း
ထံတြင္ ရိုးရာလက္ေဝွ႕ ပညာကို ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲပင္ပန္းပါေစ ရေအာင္သည္ေတာ့မည္။ ရင္ဦးကို နိုင္ကို နိုင္ရမည္ဟု ရဲထက္ရင္ေကာ့ၿပီး ဆုံးျဖတ္လိုက္ မိပါသည္။ ေႏြးေႏြး မ်က္
စိေအာက္ က ေပ်ာက္သြားမွ အိမ္ထဲျပန္လွည့္ရင္း လက္ထဲက အထုပ္ေလးကို ၾကည့္လိုက္ရာ ရဲထက္၏ ညႇစ္အားေၾကာင့္ အထဲက အသားေတြ ေတာင္ ေပါက္ထြက္ေနသည္ကို ေတြ႕
လိုက္ရ၏။


Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxx

အခ်စ္ကို ပိုင္ဆိုင္ရဖို႔ တြန္းအားေၾကာင့္ ရဲထက္ အျမန္ဆုံးျပန္ၿပီး နာလံထဖို႔ ဂ႐ုစိုက္ခဲ့သည္။ စိတ္လိုလက္ရ ေဆး ခန္းသြားျပသည့္ အတြက္လည္း အနာေတြ ျမန္ျမန္ ျပန္ၿပီး
သက္သာလာသည္။ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ဆိုင္ကေန တ ဆင့္ သတင္းပ်ံ႕သြားၿပီး သူ ငယ္ခ်င္းေတြလည္း အလၽွိုလၽွို ေပၚလာၿပီး ၾသဘာေပးၾကသည္။ ဒါေပမယ့္ ခုလိုခံခဲ့ရ သည္
ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေႏြးေႏြး အိမ္ကို ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္ေအာင္ လာသြားတာကို ေျပာျပလိုက္ ေတာ့မွ တန္ သည္ ဟု ခ်ီးမြမ္းၾကျပန္သည္။ ဒါေတာင္မွ ေပါက္ဆီ ေလးလုံး အေၾကာင္း
မေျပာလိုက္ရေပ။ ထိုေလးလုံး အနက္မွ အ ေသး ႏွစ္လုံးပဲ ရဲထက္စားလိုက္ရသည္။ အႀကီး ႏွစ္လုံးကိုေတာ့ ျမင္႐ုံသာျမင္ခြင့္ရလိုက္၏။
ရင္ဦး၏ မိဘ ေတြလည္း လာသတင္းေမးၿပီး ေတာင္းပန္စကား ဆိုၾကပါသည္။ မိန္းကေလး တေယာက္ ႏွင့္ ပတ္ သက္ၿပီး ေယာက္်ားရွာႏွင့္ ျပႆနာျဖစ္ရသည္ကို ရဲထက္
မ်က္ႏွာပူမိေသးေသာ္လည္း ဟိုဖက္မွာရင္ဦးက ျပည့္ ျပည့္စုံစုံ မေျပာျပဘဲ ေနပုံရသည္။ အျဖစ္အပ်က္တြင္ ရဲထက္ အလြန္တခုမပါဘဲ ရင္ဦး အျပစ္လို႔သာ အမ်ားက သတ္မွတ္ၾက
သလို ရင္ဦးမိဘ ေတြကလည္း သူတို႔ သမီးအျပစ္လို႔သာ ယူဆၾက၍ ရဲထက္လည္း သေဘာထား ႀကီး သေယာင္ေယာင္ ႏွင့္ မွိန္းေနလိုက္၏။
ေပါက္ဆီလာေပးၿပီး ေနာက္ေန႔ေတြမွာေတာ့ ေႏြးေႏြး အိမ္ကိုေရာက္မလာေတာ့။ ရဲထက္ ေနလို႔ ထိုင္လို႔ေကာင္း သြားလာၿပီး အျပင္ထြက္ျဖစ္သည့္ ရက္ေတြမွာေတာ့ ေႏြးေႏြးကို သြား
ရင္း လာရင္ တခါတေလ ေတြ႕သည္။ ထုံးစံ အတိုင္း အနားမွာ ရင္ဦးပါေနလို႔ ရဲထက္ ႏႈတ္မဆက္ျဖစ္ပါ။ ေႏြးေႏြးကလည္း မသိမသာ ခိုးၾကည့္တာကလြဲရင္ ရဲ ထက္ ကိုမသိ သ လို
လုပ္ေနတတ္သည္။
“ဒီအမွိုက္ ကိုေတာ့ ရွင္းျဖစ္ေအာင္ရွင္းရမယ္”
ေႏြးေႏြးနားမွာ ေဆာင့္ႂကြားႂကြားျဖင့္ ပါလာတတ္သည့္ ရင္ဦးကို ျမင္တိုင္း ရဲထက္ လက္သီး ကိုက်စ္က်စ္ ပါ ေအာင္ဆုပ္ၿပီး စိတ္ထဲက က်ိန္းဝါးမိသည္။ ေယာက္်ား စစ္စစ္ ျဖစ္ပါလၽွက္ ႏွင့္ ေယာက္်ားရွာတေယာက္က အ နိုင္ယူတာခံရျခင္း ေနာက္တခါရွိေတာ့ မည္ မဟုတ္ပါ။ထို႔ေၾကာင့္ ဒါဏ္ရာေတြ ေပ်ာက္ကင္းသက္သာၿပီး အားအင္ျပည့္လာ
သည့္ အခ်ိန္ေရာက္ သည္ႏွင့္ ကိုေအာင္ ေက်ာ္ မိုးထံ သြားၿပီး ဦးတိုက္ေမာင္းထံတြင္ လက္ေဝွ႕သင္မည္ ဆိုသည့္ အေၾကာင္းသြားေျပာေတာ့ ကိုေအာင္ ေက်ာ္မိုး ျပန္ေျပာသည့္
စကားကလည္း အားရွိစရာ ေကာင္းလွသည္။
“ေအး ... ဘႀကီးကို မင္းအေၾကာင္းငါေျပာျပထားတယ္၊ ဘႀကီးကေျပာတယ္ အဲဒီေသာက္သုံး မက်တဲ့ ေကာင္ ေခၚခဲ့တဲ့”
ေယာက္်ားဘသား လက္ေဝွ႕သမားႀကီးဆိုေတာ့ ေယာက္်ားရွာ လက္ခ်က္ျဖင့္ ေမွာက္ခဲ့ရ သည့္ ရဲထက္ကို အထင္ အျမင္ေသးမွာ မလြဲေပ။ ငါ့ကိုေတာ့ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ေမာင္း
 ေတာ့မွာမလြဲဟု စိုးထိတ္မိေသးေသာ္လည္း ေႏြးေႏြး မ်က္ႏွာေလး ျမင္ေယာင္လာသည့္ အခါ ျပန္ၿပီးအားတက္ရေသာေၾကာင့္ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ႏွင့္ အတူ ဦးတိုက္ေမာင္းၿခံ သို႔ေရာက္ခဲ့၏။ရဲထက္တို႔ ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ ဦးတိုက္ေမာင္းက ၿခံဝက ဆိုင္ေလးထဲတြင္ စက္ ခ်ဳပ္ေနသည္။ ရဲထက္ တို႔ကိုျမင္ေသာအခါ အိမ္ဖက္ကို လက္ေဝွ႕ရမ္းၿပ ၿပီး
“ငါလိုက္ ခဲ့မယ္”
အိမ္ေရွ႕က ေျမမာမာ ကြက္လပ္ကေလး နားက ကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚမွာ ထိုင္ၿပီး ဦးတိုက္ေမာင္း ကိုေစာင့္ၾက၏။  ခန ၾကာေတာ့ လိုက္လာသည္။ အနားေရာက္သည္ ႏွင့္ ကြမ္းတံေတြး
ပ်စ္ကနဲေထြးလိုက္ရင္း ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ဖက္ ကိုလွည့္၍
“ဒီေကာင္လား”
“ဟုတ္ကဲ့ ဘႀကီး”
“ဒီနားလာရပ္စမ္း”
ရဲထက္ ေယာင္ကန္းကန္းျဖင့္ ဦးတိုက္ေမာင္းနားသြားရပ္သည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း ရဲထက္ကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ၾကည့္ ၿပီးေခါင္း ကိုခါသည္။ ရဲထက္ လက္ေမာင္းကို ညႇစ္လိုက္သည့္ အခါ
 နာလြန္း၍ မေအာ္မိေအာင္ မနည္း ထိန္းလိုက္ရသည္။
“လုံခ်ည္ လွန္”
“ဗ်ာ”
“ပုဆိုးမ ခိုင္းတာကြ မင္းေျခေထာက္ၾကည့္ မလို႔”
ရဲထက္ မရဲတရဲ ႏွင့္ လုံခ်ည္ေလး အသာမလိုက္ခ်ိန္ တြင္ဦးတိုက္ေမာင္း က ေျခသလုံးႂကြက္သား ကို ဇိုးဇိုးဇတ္ ဇတ္ ႏွင့္ ငုံ႔ကာညႇစ္လိုက္ျပန္၏။ မေအာ္မိေအာင္ ထိန္း လိုက္နိုင္ေသာ္
လည္း တြန႔္သြားတာကိုေတာ့ ရဲထက္ မ ထိန္းနိုင္ခဲ့။
“မင္းေကာင္ ငေပ်ာ့ပဲ ေအာင္ေက်ာ္မိုးရ၊ ဒီလို ေကာင္မ်ိဳး ကိုေယာက္်ားမိန္း မေျပာနဲ႔ သန္သန္မာမာ မိန္းမရွာ ကေတာင္ ထိုးလွဲလို႔ရတယ္၊ အားမွ မရွိတာ”
မခံခ်င္စိတ္ျဖစ္ရေသာ္လည္း ရဲထက္ၿငိမ္ေနလိုက္ပါသည္။ ရဲထက္က ကာယဗလ ေလ့က်င့္ထားသည့္ ကိုယ္ လုံးကိုယ္ထည္ မ်ိဳးမဟုတ္ေသာ္လည္း အမ်ားတန္းတူ အလုံးအ ထည္ႏွင့္
 သန္စြမ္းမႈေတာ့ရွိပါသည္။ ကိုေအာင္ ေက်ာ္မိုးက သာ
“အဲဒါေၾကာင့္ ဘႀကီးဆီလာတာေပါ့၊ နာနာသာေမာင္း ပစ္လိုက္စမ္းပါ”
“အင္း ေနပါဦး  မင္း အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ”
“ႏွစ္ဆယ့္ သုံးပါ ဘဘ”
“ႀကီးၿပီကြ၊ ေပါက္ေပါက္ေျမာက္ေျမာက္ ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ ငယ္ကထဲက အေျခခံေကာင္းေကာင္း ရွိမွ ရမွာ၊ ငါတို႔ ဖက္ မွာဆို ရွစ္ႏွစ္ ကိုးႏွစ္ မွာကေလးပြဲေတြ ဝင္ထိုးေနၿပီ”
ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ဘာေတြေျပာထားသနည္းဟု ရဲထက္ နားမလည္ နိုင္ေအာင္ျဖစ္ရသည္။ ရဲထက္က လက္ေဝွ႕ သမားလုပ္မယ့္ သူမဟုတ္။ ႀကိဳးဝိုင္း ေတြေပၚလည္း တက္မယ့္သူမဟုတ္။
တက္စရာဆိုလို႔ ႀကိဳးဝိုင္းတခုပဲရွိ သည္။ ေႏြးေႏြး၏ အခ်စ္ေအာင္လံကို ရဖို႔ ရင္ဦးကို အလဲထိုးရမည့္ ပြဲပဲ ရွိသည္။
“မင္းနာမည္ ဘယ္သူလဲ”
“ရဲထက္ပါ ဘဘ”
“နာမည္ ကေတာ့ ဟုတ္ေပ့ပဲ၊ ကဲ ရဲထက္ ဒီမွာၾကည့္”
ဦးတိုက္ေမာင္း က အိမ္ေရွ႕မွာက်ေနသည့္ အုတ္ခဲတလုံးကို လွမ္းယူၿပီး လက္ဖဝါးေပၚတင္ လိုက္သည္ ၿပီးေတာ့ လက္သီးျဖင့္ထိုးခ်လိုက္ရာ အုတ္ခဲထက္ပိုင္းက်ိဳးသြား၏။ အုတ္ခဲေနရာ
 မွာလူဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လိုမွသက္သာ မွာမဟုတ္ေပ။
“ဒါေတာင္ ငါလက္က်သြားလို႔ မင္းအရြယ္မွာတုန္းက ငါ အုတ္ခဲသုံးလုံးထပ္ ထိုးလို႔ရတယ္။ ၀ါးပိုးဝါး ကိုကြဲေအာင္ ထိုးနိုင္တယ္”
ျဖစ္နိုင္ရင္ ဒီလို လက္သီးစြမ္းမ်ိဳးရဲထက္ တရက္ေလာက္ပဲလိုခ်င္ပါသည္။ ရင္ဦးကို ရပ္ကြက္ အျပင္လြင့္ထြက္ သြားေအာင္ ထိုးခ်ပစ္လိုက္မည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း လက္သီးကို ၾကည့္ၿပီး
ရဲထက္ ျဖဳံေနသည္ကို ရိပ္မိသည့္ ကို ေအာင္ေက်ာ္မိုး က ထိုင္ရာမွ ထလာၿပီး
“ပြဲဝင္တဲ့ အဆင့္မဟုတ္ပါဘူး ဘႀကီးရာ၊သူ႔ကိုသူမ်ားမေစာ္ကားနိုင္႐ုံ၊ သူ႔ကိုယ္သူ ကာကြယ္ နိုင္႐ုံေလာက္ ပါပဲ”
အားရပါးရ သင္လိုက္မည္၊ ဘယ္လိုပင္ပန္းပင္ပန္း ႀကိတ္မွိတ္ၿပီးေလ့က်င့္မည္ဟု မာန္သြင္း ထားသမၽွ ရဲထက္ လည္း နည္းနည္း ေလ်ာ့လ်ဲလ်ဲ ျဖစ္လာသည္။
“အင္းေလ၊ မင္းေကာင္က ဒီေလာက္ပဲ ရမွာပါပဲ၊ ဒီလိုလုပ္ ဒီေန႔ေတာ့ ငါမအားေသးဘူး၊ ေနာက္ေန႔ေတြ မနက္ ေစာေစာ ျဖစ္ျဖစ္ ညေနပိုင္းျဖစ္ျဖစ္ ေအာင္ေက်ာ္မိုး မပါလဲလာခဲ့ ဟုတ္လား၊
 ငါအားရင္ျပေပးမယ္၊ မအားတဲ့ အခါလဲ ကိုယ့္ဖာသာ အိမ္ျပန္က်င့္ခ်င္က်င့္ ဒါမွ မဟုတ္ဒီမွာပဲ က်င့္ခ်င္က်င့္ ဟုတ္လား”
“ဟုတ္ကဲ့ ဘဘ”
သူေျပာလိုရာ ေျပာၿပီးသည္ ႏွင့္ ဆိုင္ဖက္ဆီသို႔ ျပန္လွည့္ထြက္သြား၏။
“မင္းကို သူက ဟဲဗီးႀကီး ေမာင္းမွာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ သိပ္လဲ စိတ္မပူပါနဲ႔”
“ရပါတယ္ ကိုမိုးႀကီးရာ”

အျပန္လမ္းတေလၽွာက္ တြင္ ဦးတိုက္ေမာင္း၏ သန္မာမႈကို ရဲထက္စဥ္းစားေနမိသည္။ ကိုေအာင္ေက်ာ္ မိုးအေျပာ အရဆိုလၽွင္ ဦးတိုက္ေမာင္း အသက္ငါးဆယ္ ေက်ာ္ၿပီဟု သိရ သည္။
လက္ေဝွ႕ထိုးျခင္း ကို အသက္သုံးဆယ္ဝန္း က်င္ေလာက္ကထဲက ရပ္နားခဲ့သည္ ဆိုသည့္ အတြက္ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ရဲထက္ အသက္တမၽွ ၾကာခဲ့ သည့္ တိုင္ မာန္ က အျပည့္ရွိေသးသည္။ ေတာ္႐ုံလူငယ္ ေလးငါးေယာက္ေလာက္ ကိုျဖဳံမည္ မထင္။ သူ႔ လက္ ခ်က္ ႏွင့္သာ ေမွာက္သြားၾကဖို႔ ရွိသည္။ ရင္ဦးလို ဟာမ်ိဳးဆိုရင္ ဦးတိုက္ေမာင္း လက္
သီးတခ်က္ ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္း ေယာက္်ားရွာဘဝကို စြန႔္လႊတ္သြားနိုင္သည္။ ဒီလို လက္သီးမ်ိဳးရ ဖို႔ ဦးတိုက္ေမာင္း ဘယ္လိုက်င့္ခဲ့ရမည္ကိုေတြး ၾကည့္႐ုံႏွင့္ ရဲထက္ေက်ာ ခ်မ္းလာသည္။ သူဒီလို ေလ့က်င့္နိုင္မွာမဟုတ္တာ ေသခ်ာ၏။ အခုေတာင္ ဦးတိုက္ ေမာင္း ညႇစ္ၾကည့္လိုက္သည့္ လက္ေမာင္း ႏွင့္ ေျခသလုံးႂကြက္သားေတြက နာက်င္ေနသည္။
ဦးတိုက္မာင္း က သန္စြမ္းေသးသလို အရြယ္လည္းတင္၏။ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ၏ ဘႀကီးဆိုလို႔သာ အသက္ႀကီး မွန္းသိရေသာ္လည္း အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ထင္ရသည္။
လက္ေဝွ႕ သမား မဟုတ္ေတာ့ ေသာ္ လည္း က်န္းမာေရးႏွင့္ ညီညြတ္ေအာင္ ခုခ်ိန္အထိ စနစ္တက်နထိုင္ခဲ့ လို႔ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။
ေနာက္တေန႔က်ေတာ့ တီရွပ္ အေဟာင္းတထည္ႏွင့္ ရွမ္းေဘာင္းဘီ ကို ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ထည့္ၿပီး ဦးတိုက္ ေမာင္း ဆီထြက္လာခဲ့သည္။ GTC တက္တုန္းကထဲက သူငယ္ခ်င္းတ ေယာက္လက္ေဆာင္ေပးထားသည့္ ရွမ္း ေဘာင္းဘီကို အခုမွပဲ အသုံးခ်ရေတာ့မည္။ ဦး တိုက္ေမာင္း ၿခံေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ဆိုင္တံခါးပိတ္ထားသည္ကို ျမင္ ရသည္။
ဒါဆိုရင္ အိမ္ မွာရွိလိမ့္မည္ဟု တြက္ၿပီးေစ့ထားသည့္ ၿခံတံခါးကို တြန္းဖြင့္ၿပီး ဝင္ခဲ့၏။ အိမ္ေရွ႕က တံ ခါး ႏွင့္ ျပတင္းေပါက္ဖြင့္ထားေသာ္လည္း လူရပ္လူေယာင္ မေတြ႕ရ၊ အိမ္ေပၚ
လည္း မတက္ဝံ့ ၍ ကြပ္ပ်စ္ေလး မွာပဲ ထိုင္မည္လုပ္စဥ္ နားထဲမွာ အသံတခုၾကားလိုက္ရသည္။ မိန္းမ တေယာက္၏ ေအာ္သံ။ ဦးတိုက္ေမာင္း တ ေယာက္ ထဲ ေနသည္ကိုသိထား
သည့္ အတြက္ မိန္းမေအာ္သံက ထူးဆန္းေနသည္။
ထို႔အျပင္ ဒီလိုေအာ္သံမ်ိဳး ထြက္နိုင္သည့္ အေျခအေန ကိုလည္းရဲထက္ သိေနသည့္ အတြက္ အာ႐ုံစိုက္ၿပီးနားစြင့္ ၾကည့္လိုက္ရာ အိမ္အေနာက္ဖက္နား ထြက္လာျခင္းျဖစ္ သည္။
ရဲထက္ေျခကို ေဖာ့ၿပီး အသံၾကားရာဆီသို႔ ကပ္ခဲ့ ၏။ အနားနီးလာသည္ ႏွင့္ အမၽွ အသံက က်ယ္ေလာင္လာသလို အိမ္ၾကမ္းခင္းကလည္း သိမ့္ကနဲသိမ့္ကနဲ လႈပ္ သြား သည္ကို
ပါျမင္လိုက္ရသည္။
ဦးတိုက္ေမာင္း အိမ္က ထရံကာဓနိမိုးအိမ္ ျဖစ္သည္။ ထရံမွာ အေပါက္ရွိလိုရွိျငား ၾကည့္ရင္း ၀ါးျခမ္းအနည္းငယ္ ဟေနသည့္ ေနရာေလးတခုေတြ႕၍ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ရာ အထဲမွာ
ဦးတိုက္ေမာင္း ႏွင့္ မိန္းမတေယာက္ကို ျမင္ လိုက္ရၿပီး ရဲထက္ အသက္ပင္ မရႈ ဝံ့ေအာင္ျဖစ္သြားရသည္။ သူၾကည့္တာသာဦးတိုက္ေမာင္း သိသြားလၽွင္ မ ေတြး ရဲပါ။ ရဲ ထက္
 ေခါင္းက အုတ္ခဲေလာက္ မမာတာက်ိန္းေသ၏။ သို႔ေသာ္လည္းအထဲက အသံေတြ ေၾကာင့္ မၾကည့္ဘဲလည္းမေနနိုင္ျပန္ရာ အသက္ကိုေအာင့္ၿပီး မ်က္စိတဖက္ကို မွိတ္၍
 ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိသည္။
ရဲထက္က ေခါင္းရင္းဖက္ကေန ၾကည့္ျခင္းျဖစ္ရာ မ်က္ႏွာကိုေသေသခ်ာခ်ာ မျမင္ရေသာ္လည္း ဆူၿဖိဳးသည့္ ကိုယ္လုံးအေန အထားေၾကာင့္ အသက္ေလးဆယ္ဝန္း က်င္
တ႐ုပ္မလိုလို မိန္းမ တေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း သိ လိုက္သည္။ အေပၚပိုင္း က အက် ႌ ဒီ အတိုင္းရွိေနၿပီး ထမိန္ကိုေတာ့ ခါးအထိလွန္တင္ထား၏။ ၀ါက်င့္က်င့္ ပါ တိတ္ထမိန္
၏ ေအာက္ဖက္တြင္ အေခါက္ထူထူႀကီး ႏွင့္ မဲနက္ေသာ အေမႊးအုံႀကီးကိုျမင္ရသည္။ ထိုအ ေမႊး အုံႀကီးထဲ တြင္ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္လႈပ္ရွားေနေသာ ဦးတိုက္ေမာင္း၏
အေခ်ာင္းႀကီး က ရဲထက္ကို ပိုၿပီးထိတ္ လန႔္ေစ၏။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္းမွီသည္၊ စံဝင္သည္ ဟု ႀကိတ္ၿပီး အထင္ႀကီးထားသည့္ ရဲထက္ သိမ္ငယ္ စိတ္ ဝင္သြားရသည္။
ဒါေၾကာင့္လည္း ေအာက္က မိန္းမ ဒီေလာက္ေအာ္ေနျခင္းျဖစ္၏။ ထိုမိန္းမက ေအာ္သာ ေအာ္ ေနေသာ္လည္း ဦးတိုက္ ေမာင္းခါးကို အားရပါးရ ဖက္ထားတာလည္းျမင္ရသည္။
ဦးတိုက္ေမာင္းကေတာ့ ပုဆိုိးကို စလြယ္သိုင္းထား သည္မွအပ ကိုယ္လုံးတီးျဖစ္၏။ ႂကြက္ သားေတြ ႏွင့္ အျပည့္ ျဖစ္ေသာ ကိုယ္လုံးေပၚတြင္ ေဆးမင္ေၾကာင္ေတြကလည္း
အျပည့္ ျဖစ္သည္။ သူက ေဆာင့္လၽွင္လည္း သူ႔ကိုယ္ ေပၚက ႂကြက္သားေတြ ႂကြေဖာင္းတက္လာ ေအာင္ အားယူၿပီးေဆာင့္ျခင္း ျဖစ္ရာ ေအာက္ကမိန္းမ ထြန႔္ထြန႔္
လူးေနတာ မဆန္းေပ။ ဒီအရြယ္ ေရာက္တာေတာင္ ဒီေလာက္စြမ္းေသးသည့္ ဦးတိုက္ေမာင္း ကို ေလးစားမိရင္း ရဲထက္ ေနာက္ကို အသံမထြက္ေအာင္ တျဖည္းျဖည္းေလး
 ဆုတ္ခြာၿပီးထြက္ခဲ့သည္။
အမွန္ေတာ့ ဦးတိုက္ေမာင္း အားရပါးရ လုပ္ေနသည့္ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ခ်င္ေသးသည္။ ဟို မိန္းမ ဘယ္သူလည္း ဆိုတာကိုလည္း သိခ်င္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ၿခံထဲက ထြက္ လာၿပီးသည္ ႏွင့္ ၿခံဝကို ျမင္နိုင္ေလာက္မည့္ ေနရာမွာေတြ႕ သည့္ လဘက္ရည္ဆိုင္ မွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ၿခံထဲက ဘယ္သူမွ ေတာ္ေတာ္ ႏွင့္ ထြက္မလာပါ။ ဦးတိုက္ ေမာင္း
က ႀကီးလဲႀကီးသလို ၾကာ လည္းၾကာပုံရ၏။ သူ႔မွာဘယ္လို ေဆးစြမ္းေကာင္းေတြ ရွိေနသလဲဟု ရင္းႏွီး ေအာင္ လုပ္ၿပီး ေမးၾကည့္ရန္ စိတ္ကူးရလိုက္ေသးေသာ္လည္း ဦး
တိုက္ေမာင္း လက္ထဲမွာ ကြဲထြက္ သြားသည့္ အုတ္ခဲကို ျပန္ျမင္ေယာင္ၿပီး စိတ္ကူးကို လက္ေလၽွာ့လိုက္သည္။
ရဲထက္ လက္ရည္ဆိုင္ထဲေရာက္ၿပီး တနာရီနီးပါး ေလာက္ၾကာမွ ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ အသား ျဖဴျဖဴႏွင့္ မိန္းမ တေယာက္ ၿခံထဲက ထြက္လာသည္။ ခုနေတြ႕ခဲ့သည့္ အတိုင္း အက် ႌနီညိဳေရာင္ ႏွင့္ဝါက်င္က်င္ ပါတိတ္ထမိန္ ကိုဝတ္ထားသည္။ အျပင္မွာ အခုလိုျမင္ လိုက္ရေတာ့ သူမ ကိုသိသလိုလို ရွိသည္ဟု ထင္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမ ဆိုင္နား
မေရာက္ ခင္ရဲထက္လည္း ပိုက္ဆံ အျမန္ရွင္း ၿပီးထလိုက္သည္။ ရဲထက္ ကလည္း ဆိုင္ ထဲက အ ထြက္ သူမကလည္း ဆိုင္ေရွ႕ အေရာက္ကြက္တိဆုံသည္။
“အန္တီခင္ ဘယ္ကျပန္လာလဲ”
“ရဲထက္ပါလား၊ ဒီနားကပဲ ကိစၥေလး ရွိလို႔၊ နင္ရင္ဦးလက္ခ်က္ နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ အီသြားတယ္ဆို”
“ကၽြန္ေတာ္က ခ်စ္ဦး မ်က္ႏွာနဲ႔ ညႇာလိုက္တာပါ”
“ဟုတ္လား၊ ေနာက္တခါဆို မညႇာနဲ႔”
“မညႇာဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ အခု ဦးတိုက္ေမာင္း ဆီမွာ လက္ေဝွ႕သင္ေနတယ္ ဟဲဟဲ”
ဦးတိုက္ေမာင္း ဆိုသည့္ နာမည္ေၾကာင့္ ရဲထက္က အန္တီခင္ဟု ေခၚသည့္ ခ်စ္ဦးေမာင္ ႏွင့္ ရင္ဦးေမတို႔၏ အ ေဒၚ အငယ္ဆုံး ေဒၚခင္ေလးရီ မ်က္ႏွာ တမ်ိဳးတဖုံ ျဖစ္သြားသည္။
 ေဒၚ ခင္ေလးရီ ကလည္း ေစ်းထဲမွာ အပ္ခ်ဳပ္ ဆိုင္ ဖြင့္ထားသူျဖစ္သည္။ သူမ ခ်ဳပ္သည့္ ေဘာ္လီေတြက ပုံက်သည္ဟု နာမည္ႀကီး၏။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ရဲထက္ ဒီေန႔ အပ္ခ်ဳပ္သမား
 ႏွစ္ေယာက္၏ ဇာတ္လမ္းကို သိခြင့္ရလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
“နင္အိမ္ျပန္မွာလား”
“ဟုတ္ကဲ့ အန္တီခင္”
“အေတာ္ပဲေပါ့၊ ငါလဲ လမ္းေလၽွာက္ဖို႔ အေဖၚရတာေပါ့”
တေယာက္ထဲ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ ႏွင့္ျပန္ရမွာထက္စာရင္ ရဲထက္ အေဖၚပါတာေကာင္းသည္ဟု ေဒၚ ခင္ေလးရီ ထင္ပုံ ရသည္။ ခုနက ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ျဖစ္မည္ ရဲထက္ စိတ္ထဲမွာ အန္တီခင္ ကိုၾကည့္ရတာ ႏြမ္းလ်ေနပုံရပါသည္။
“ခ်စ္ဦး အေၾကာင္းေရာ ဘာၾကားသလဲ အန္တီခင္”
“ရန္ကုန္မွာ ဆိုတာေလာက္ပဲ သိတယ္၊ သူကလဲ မဆက္သြယ္ေတာ့ တို႔လဲဘာမွ လုပ္လို႔မရဘူးေလ၊ က်န္းက်န္း မာမာ ရွိေနရင္ေတာ္ပါၿပီကြယ္”
“ဆိုင္ကေရာ အဆင္ေျပရဲ့လားအန္တီ”
“ေျပပါဘူးဟယ္၊ ခုခတ္က ခ်ဳပ္ဝတ္ၾကတာမွ မဟုတ္တာ၊ ရယ္ဒီမိတ္ေတြခ်ည္းပဲေလ၊ အလုပ္ပါးတယ္၊ ေကာင္ မေလးေတြကလဲ အိုက္လို႔တဲ့ ေဘာ္လီ မဝတ္ၾကေတာ့ဘူးေလ၊
 ဟီးဟီး၊ ငါ့မွာ အဖြားႀကီး မိတ္ေတြပဲ ရွိေတာ့ တယ္”
“သူတို႔ ေသကုန္ၾကရင္ အန္တီခင္ ခက္ၿပီေပါ့”
ေဒၚခင္ေလးရီ  က ခ်စ္ဦးေမာင္ႏွင့္ ရင္ဦးေမ တို႔၏ အေဒၚ ျဖစ္ေနလို႔သာ အန္တီေခၚေနရ ေသာ္လည္း အသက္ က အလြန္ဆုံးမွ ေလးဆယ္ေလာက္ပဲရွိမည့္ အပ်ိဳႀကီးျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ အမည္ခံ အပ်ိဳႀကီးျဖစ္ေၾကာင္း ကို ေတာ့ အခုေလာေလာလတ္လတ္ပင္ ရဲထက္ ျမင္ခဲ့ရေပၿပီ။ အသက္ခ်င္း အမ်ားႀကီးမကြာ လွသျဖင့္ လူငယ္ ေတြ ႏွင့္ ေပါင္း သင္း
ဆက္ဆံ ေရးေကာင္းသည္။ ဘယ္ကေနဘယ္လို ဦးတိုက္ေမာင္းလို အရြယ္လူႀကီး ႏွင့္  ဇာတ္ လမ္း ျဖစ္ရသည္ကိုေတာ့ ရဲထက္ မမွန္းဆနိုင္ေပ။ ဦးတိုက္ေမာင္းက ႏြားပ်ိဳသန္လွ
 ႏြားအိုေပါင္ က်ိဳးဆိုသည့္ စာဆိုႏွင့္ ညီသူျဖစ္လို႔လားေတာ့ မဆိုနိုင္ပါ.
“အင္းေပါ့ ဟယ္၊ ငါ့လက္ရာ အားေပးတာ ဆိုလို႔ ငါ့တူမ တေယာက္ပဲ ရွိေတာ့တယ္”
“အန္တီခင့္ တူမ”
“နင့္သူငယ္ခ်င္း ရင္ဦး ေပါ့”
“ေအာ္ ...ရင္ဦး ကေဘာ္လီေတာ့ ဝတ္သားပဲ ဟီး ဟီး”
“နင္ကလဲဟာ ေဘာ္လီေတာ့ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ၊ ဟိုဒင္းေလ သူမ်ားေတြက ပုံက်ေအာင္ လွ ေအာင္ဝတ္ၾကတာ၊ သူ က ေတာ့ သူမ်ားနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ ပုံ ေပ်ာက္ေအာင္ေပါ့၊
ငါ့လက္စြမ္းျပေလ၊”
“ဒီလိုလား၊ ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ အန္တီခင္”
“ေအာင္မယ္ .. နင့္ကိုေျပာစရာလား၊ နင္နဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ”
ေဒၚခင္ေလးရီ က ဆက္မေျပာေတာ့သျဖင့္ ရဲထက္ ဗဟုသုတ တရပ္ဆုံးရႈံးသြားရသည္။  သြားရသည့္ ခရီးတာက လည္းသိပ္မေဝးလို႔ ဟိုေျပာဒီေျပာႏွင့္ လမ္းခြဲမည့္ ေနရာေရာက္ လာသည္။ ေက်ာခိုင္းထြက္သြားသည့္ အန္တီခင္္ ၏ တင္ပါးတုန္တုန္ႀကီးကိုၾကည့္ရင္း ရင္ ဦးသာ ဒီလိုအရြယ္ေရာက္လို႔ ဖင္တုန္ႀကီးႏွင့္ ဆိုလၽွင္ အေတာ္ရယ္ရ မည္ဟု ေတြးေနမိ
ပါသည္။


xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xx

ေနာက္တႀကိမ္က်ေတာ့ ရဲထက္ မနက္ေစာေစာ ထၿပီး ဦးတိုက္ေမာင္းဆီ သြားလိုက္သည္။ ေစာေသး၍ ဆိုင္ပိတ္ ထားေသာ္လည္း အိမ္ေရွ႕ကြပ္ပ်စ္ေလးမွာ ေရေႏြးတခရားႏွင့္
ထိုင္ေန ေသာဦးတိုက္ေမာင္း ကိုေတြ႕ရသည္။
“ေကာင္ေလး လာ၊ ေကာက္ညင္းေပါင္းစား၊ ေရေႏြးေသာက္”
“ကၽြန္ေတာ္ လဘက္ရည္ေသာက္ခဲ့ပါၿပီ ဘဘ”
ဦးတိုက္ေမာင္းေရွ႕မွာ ေကာက္ညင္းေပါင္း တပန္းကန္ကိုျမင္ရသည္တြင္ မနက္တိုင္း ေကာက္ ညင္းေပါင္းစားျခင္း က မ်ားသူ႔ကို သန္မာေတာင့္တင္းေစျခင္းလားဟု ေတြးရင္း
“ဘဘ မနက္တိုင္း ေကာက္ညင္းစားလား”
“ၾကဳံရာပါပဲကြာ၊ ခုဟာက ငါ ဒီမနက္ ေစ်းဖက္လမ္းေလၽွာက္ရင္း ေတြ႕လို႔ ဝယ္လာတာပါ”
ေဒၚခင္ေမေလး ဆိုင္ဖက္လည္းဝင္ခဲ့ ဦးမည္ဟုထင္ပါသည္။
“ေနပါဦးကြ၊ မင္းေကာင္မေလး နဲ႔ ဟိုေယာက္်ားမိန္းနဲ႔ က မိန္းမခ်င္းႀကိဳက္ေနၾကတာလား”
“မဟုတ္ပါဘူး ဘဘရယ္၊ ရင္ဦးက သာျဖစ္ေနတာပါ”
“ဒါေပမယ့္ မင္း ေကာင္မေလးက သိပ္မဟုတ္ဘူးကြ၊ သူက ျပတ္ျပတ္သားသား ရွိရင္ ဟိုဟာမ က ဘာမွဝင္ပါလို႔ မရဘူး”
ဦးတိုက္ေမာင္း စကားက မွန္သလိုလိုရွိသည္ လို႔ခံစားရသည္။ ေႏြးေႏြး ဖက္ကသူ႔ အေပၚမွာ လိုက္ေလ်ာမႈရွိသည္ မွန္ေသာ္လည္း၊ ရင္ဦး ႏွင့္ ပတ္သက္လၽွင္ ရဲထက္ ဖက္ ကို
သိသိသာသာ မဲတင္းျခင္းမ်ိဳးမျမင္ရပါ။ ရင္ဦးလက္ ခ်က္ျဖင့္ မခ်ိမဆန႔္ ျဖစ္စဥ္က တကူးတက လာေပမယ့္ ရင္ဦး မသိေအာင္လာျခင္း မ်ိဳးျဖစ္သည္။
“မိန္းမ ဆိုတာက၊ တို႔ မ်ားလက္ေဝွ႕ သင္မွာဆိုေတာ့ သတ္တဲ့ပုတ္တဲ့ စကားနဲ႔ေျပာရရင္ မိန္းမ ဆိုတာ ခ်က္ ေကာင္းကို အပိုင္ထိေအာင္ လုပ္ထည့္လိုက္ရင္ ကိုယ့္လက္ထဲ
 ေရာက္ တာပဲကြ”
ဦးတိုက္ေမာင္း ေျပာပုံအရ ဆိုရင္ ေႏြးေႏြး၏ အရွိုတ္ကို ဒူးႏွင့္ပဲ တိုက္ရေတာ့မလိုလို ျဖစ္ ေနသည္။ ေဒၚခင္ေလး ရီ ကိုလည္း  ကိုဒီနည္းႏွင့္ပဲ ဦးတိုက္ေမာင္း အလဲထိုးခဲ့ ပုံရသည္။
“ကဲလာ... မင္းကို သေဘာတရားေျပာျပမယ္၊ မိန္းမ ပိုးတာမဟုတ္ဘူးေနာ္၊ တိုက္တဲ့ခိုက္တဲ့ ပညာကိုေျပာတာ”
စိတ္ျမန္လက္ျမန္ ႏွင့္ ကြက္လပ္ဆီထြက္သြားသျဖင့္ ရဲထက္လည္း ေနာက္ကလိုက္ရသည္။
“မင္း အေနအထားနဲ႔ က အမ်ားႀကီးလဲ သင္လို႔ မျဖစ္ဘူး၊ မင္းလည္း သိပ္ အပင္ပန္း မခံခ်င္ ဘူးမဟုတ္လား”
အပင္ပန္းခံနိုင္ပါသည္ ဟုေျပာမည္လုပ္ၿပီးမွ ဦးတိုက္ေမာင္း က ဂြဂလန႔္ တိုက္တတ္သည္ကို ၾကားဖူးသျဖင့္ တ မင္ အမွန္အတိုင္းေျပာလိုက္သည္။
“ဟုတ္ကဲ့”
“ဒီေတာ့ မင္းကို ေရွာင္တာက စသင္ေပးမယ္၊ ေရွာင္နိုင္ရင္ အနည္းဆုံးေတာ့ မင္းမနာဘူးေပါ့ကြာ ”
ရဲထက္ကို အထင္ေသးသည္ဟု ထင္ရန္ရွိေသာ္လည္း ဦးတိုက္ေမာင္း ေျပာတာကလည္း မွန္ေနသည္။ ျပန္မ တိုက္နိုင္ေတာင္ မထိခိုက္ရင္ မဆိုးပါ။
“ဟုတ္ကဲ့ ဘဘ”
“ေရွာင္တယ္ ဆိုတာ သုံးမ်ိဳးပဲရွိတယ္၊ ေဘးကိုေရွာင္မယ္၊ ေနာက္ဆုတ္ေရွာင္မယ္၊ ေရွ႕ကို တိုးေရွာင္မယ္၊ အဲဒီ ထဲက ဘယ္ဟာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္မယ္ထင္လဲ”
“ေနာက္ကို ဆုတ္ေရွာင္တာ”
“မွားတယ္၊ ဘယ္ဟာမွ မေကာင္းဘူး”
“ဗ်ာ”
“ေရွာင္တယ္ ဆိုကထဲက မင္းတပန္းရႈံးေနၿပီေလ၊ ရန္သူက လက္ဦးတဲ့ သေဘာပဲ”
“ဘဘရယ္ ထိုးမယ့္ဆင္ ေနာက္တလွမ္းဆုတ္ ဆိုတာလဲရွိေသးတာပဲ”
မရဲတရဲ ႏွင့္ ရဲထက္ ေစာဒက တက္လိုက္ၿပီးမွ ဦးတိုက္ေမာင္း ကို ကလန္ကဆန္ေျပာသလိုျဖစ္သြားမွာ ကို စိုး ရိမ္မိေသာ္လည္း ဦးတိုက္ေမာင္းက သေဘာက် စြာရယ္ပါသည္။
“မင္း မဆိုးပါဘူး၊ ေရွာင္တယ္ ဆိုတယ အျမဲတမ္းေတာ့ မမွားပါဘူး၊ ငါက ငါျဖစ္ခ်င္တဲ့ ငါ့စိတ္ကိုေျပာတာ၊ တ ကယ့္ တိုက္ပြဲမွာ ဆိုရင္ ၿပိဳင္ဖက္ကို အကဲခတ္ၿပီး ကိုယ္က စတိုက္ရ
 မလား သူတိုက္လာတာကိုေစာင့္ ၿပီးမွ လႈပ္ ရွားမလားဆိုတာဆုံးျဖတ္ရတယ္၊ အေရးႀကီးတာ ရွိေသးတယ္ ၿပိဳင္ဖက္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေၾကာက္ရ ဘူး”
ဦးတိုက္ေမာင္း ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ့မွ ရင္ဦးႏွင့္ ျပႆနာျဖစ္စဥ္က ကာရာေတး သမား ရင္ဦးကို ကိုယ္ခံ ပညာ ဘာမွ မသိသည့္ သူတေယာက္ အေန ျဖင့္ စိုးရြံ့ ခဲ့မိသည္ကို
 ျပန္ေတြးမိသည္။
“အဲဒီေတာ့ မင္း မွတ္ထားရမယ့္ သင္ခန္းစာ နံပါတ္တစ္က ရန္သူကို မေၾကာက္နဲ႔၊ နံပါတ္ ႏွစ္ကကိုယ္က သူ႔ကို အပိုင္ေဆာ္ နိုင္မယ့္ အခြင့္ အေရးရွိသလား ရွိရင္ေဆာ္ထည့္လိုက္၊
အခြင့္ မသာဘူးဆိုရင္ေတာ့ ျပန္ခ်နိုင္မယ့္ အခ်ိန္ ကို စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ေစာင့္ရမယ္”
သဲအိတ္ကို လက္သီးႏွင့္ထိုး၊ ေျခေထာက္ႏွင့္ ကန္၊ ဒီလိုေလ့ က်င့္ခန္းေတြ ႏွင့္ တိုးမည္ ထင္ ထားရာမွ သင္ တန္းပုံစံက တမ်ိဳးျဖစ္ေန၍ ရဲထက္သေဘာက်သြားပါသည္။ ဦးတိုက္ ေမာင္း ႏွင့္လည္း ေလေပးေျဖာင့္ သြား သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးတိုက္ေမာင္းဆီ သင္တန္း သြားဖို႔ ေနာက္ေန႔ေတြမွာ ရဲထက္ ဝန္မေလးေတာ့ပါ။ ဦး တိုက္ ေမာင္းက ရဲထက္ကို
ပင္ပင္ ပန္းပန္း လည္းေလ့က်င့္ မခိုင္း ပါ။ တခါတေလေတာ့ လည္းသူ႔ဖာသာ သေဘာ က်ၿပီးေျပာ တတ္သည္
“ငါက မင္းကိုလက္ေဝွ႕ သင္ေနတာမဟုတ္ဘူးကြ၊ ရန္ျဖစ္ရင္ ခ်တတ္ေအာင္သင္ေနတာ”
“ကၽြန္ေတာ္ ေတာ့ ႀကိဳက္တယ္ ဘဘ”
“ေအးေလ၊ မင္း အဆင္ေျပရင္ ၿပီးတာပဲကြာ၊ ငါ့ဆရာေတြ သိရင္ေတာ့ ဆဲၾကမလားပဲ”
အရင္ဆုံး ဦးတိုက္ေမာင္းက ရဲထက္ကို ေရွာင္တတ္ေအာင္သင္ေပးသည္။ ကိုယ္ဟန္ဘယ္လိုထားရမည္။ ေၿခ အႏႈတ္အသိမ္း ႏွင့္ အဆုတ္အတက္ ဘယ္လိုလုပ္ရမည္ ဆိုတာကို
 ျပေပးၿပီး ေလ့က်င့္ေစသလို သူအားလၽွင္ ေတာ့ သူထိုးႏွက္ ကန္ေက်ာက္သမၽွကို ရဲထက္က ေလ့က်င့္ေရွာင္ တိမ္းျပရသည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း က အား ေလၽွာ့ၿပီး ျငင္ျငင္သာသာ
 ျပေသာ္လည္း မေရွာင္၍ ထိလိုက္ရင္ မသက္သာသျဖင့္ ရဲထက္ ေတာ္ေတာ္ေလး ႀကိဳးစားရပါသည္။ ဒီတခုေတာ့ ရဲထက္ ပင္ပန္း၏။ ထိုးမိ ကန္မိတာေတြကလည္း ခနခန ပင္။
“အေရွာင္မွာ ဘယ္ေတာ့ မ်က္စိမမွိတ္မိေစနဲ႔၊ ငါအညာမွာ လူမိုက္တေယာက္ ေတြ႕ဖူးတယ္၊ ဘာကိုယ္ခံ ပညာမွ မတတ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ သူက ေသြးေအးတယ္၊ လႈပ္ရွားတာ
 ဖ်ပ္လတ္တယ္၊ လုပ္ၿပီဆိုရင္လည္း လက္ယဥ္တယ္၊ ပိုင္တာနဲ႔ တီးထည့္လိုက္တာပဲ၊ လူေလးငါးေယာက္ေလာက္ ၀ိုင္းရိုတ္တာေတာင္ မမႈဘူး”
ရဲထက္ အနည္းငယ္ သြက္သြက္လက္လက္ လႈပ္ရွားေရွာင္တိမ္း တတ္ေတာ့မွ  လူတေယာက္၏ ဘယ္ေနရာကို တိုက္ခိုက္သင့္တာေတြကို ေျပာျပသည္။
“ၿပိဳင္ပြဲ ထိုးတာမွ မဟုတ္တာကြာ၊ ရန္ျဖစ္တယ္ ဆိုလို႔ကေတာ့ ေပါင္ၾကားထဲ ေဆာ္ဖို႔ အခြင့္သာရင္လည္း ေဆာ္ သာပစ္”
“မိန္းမ ဆိုရင္ေကာ ဘဘ”
“ငါ့ လခြီး မွပဲ၊ မိန္းမ နဲ႔ ဖက္ျဖစ္စရာလား၊ အဲ ..အဲ … မင္းကို တီးသြားတဲ့ ေယာက္်ားမဟုတ္မိန္းမမဟုတ္ မ်ိဳး ဆို ရင္ ေတာ့ ခ်ကြာ၊ ငါကဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ေတြ သိပ္ျမင္ျပင္း
ကပ္တာ၊ သူတို႔လဲ အဲဒီေနရာမွာ အေၾကာေတြ ရွိတာပဲ၊ နာမွာေပါ့”
ရင္ဦးက ေဒၚခင္ေလးရီ ၏ တူမ ျဖစ္ေၾကာင္း ဦးတိုက္ေမာင္း သိပုံမရပါ၊ သိရက္ ႏွင့္ အျမင္ကပ္လို႔ ေျပာတာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္နိုင္ပါသည္။ဘယ္ေနရာေတြ ကို တိုက္ရမည္ကို ရွင္းျပၿပီး
မွ ဘယ္လိုတိုက္ရမည္ ဆိုတာကို သင္ေပးသည္။ လက္သီးထိုးနည္း၊ တံေတာင္ ႏွင့္ တိုက္နည္း၊ ေျခကန္နည္း ဒူး တိုက္နည္းေတြ ျပေပး၏။ ဒါေတြ ေလ့က်င့္ ခ်ိန္မွာေတာ့ ရဲထက္ ပင္
ပန္းသည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း က သူစိတ္တိုင္း က်သည့္ ပုံစံမရမခ်င္း အထပ္ထပ္လုပ္ ခိုင္း၏။ ဒါေတာင္မွ ဦးတိုက္ ေမာင္း က ရဲထက္ကို သက္ညႇာစြာ ျဖင့္ သဲအိတ္ႏွင့္ မက်င့္ေစပဲ မွို႔
အျပည့္ သြတ္ထားသည့္ အိတ္ႀကီး ျဖင့္ က်င့္ ခိုင္း လို႔သာေတာ္ေတာ့သည္။
ဘာပဲေျပာေျပာ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ရဲထက္ ခက္ခဲပင္ပန္းသည္ ဟု အမ်ားသိၾကေသာ ျမန္မာ့လက္ေဝွ႕ ပညာ ကိုသင္ယူေနသည္ ဆိုသည့္အတြက္ အထင္ႀကီးၾက၏။ ရဲထက္
က လည္း တကယ့္ လက္ေဝွ႕သမားႀကီး တေယာက္ပုံတမင္ ဖမ္းထားလိုက္သည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း ၏ နည္းစနစ္ ေတြကို ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ကိုေျပာၿပ ေတာ့ ေခါင္းကုပ္ရင္း
“ငါ့ကို သူအရင္ကေျပာတာေတာ့ သင္ခ်င္တဲ့သူရွိရင္ တကယ္တတ္ေအာင္သင္ေပးခ်င္တာတဲ့၊ အခု မင္းနဲ႔ က်မွ ဘာစိတ္ကူးေပါက္သြားတယ္ မသိဘူး၊ ငါ့ဘႀကီးကေတာ့ အဲဒီလိုပဲကြ၊
ဂြတီးဂြတ သိပ္လုပ္တာ”
“ကၽြန္ေတာ္ ေတာ့ သေဘာက်တယ္”
“ေအးပါကြာ မင္းတို႔ ခ်င္း အဆင္ေျပရင္ ေအးတာပဲ”
ဒီရက္ေတြ ထဲမွာ ေႏြးေႏြးကို သိပ္မေတြ႕ရပါ။ ေတြ႕ျပန္ရင္လည္း ေဘးမွာ ရင္ဦးပါသည္။ ရဲထက္ ဘာေတြလုပ္ ေနသည္ ဆိုသည့္ သတင္းေတြ ရင္ဦးလည္း သိမည္ပင္။ ရဲထက္ကို သေရာ္ သလိုၾကည့္တတ္သည္။ ေႏြးေႏြး ကေတာ့ ထုံးစံ အတိုင္း ခိုးၾကည့္႐ုံေလာက္သာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာျပမိေတာ့
“ေဘာျပားနဲ႔ ရန္မျဖစ္ခ်င္ေသးလဲ ေကာင္မေလးကို အိမ္မွာသြားေတြ႕ေပါ့ကြ”
“ရမလားဟ၊ သူတို႔ သမီးကို ဗူးလာက်မွန္း သိသိနဲ႔ အေမအေဖ က လက္ခံမလား၊ ငါ့ ကိုရိုတ္မထုတ္ရင္ ကံ ေကာင္း”
“ဒါဆိုလဲ ေႏြးေႏြး ဟိုတခါတုန္း ကလိုမင္းဆီလာေအာင္လို႔ တပတ္ေလာက္ အိမ္ထဲ ေအာင္းေနလိုက္ကြာ၊ ငါတို႔ မင္း ေရာဂါျဖစ္ၿပီး ေသေတာ့ မလိုလို သတင္းလႊင့္ လိုက္မယ္၊ ဒါဆိုေကာင္
မေလး လာေမးမွာပဲ”
ဒီလိုနည္းေတြက ႐ုပ္ရွင္ထဲမွာ ရိုးေနပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ရဲထက္ လုပ္ခ်င္စိတ္မရွိပါ။
“မလုပ္ခ်င္ဘူးကြာ”
“ဒါဆို မင္းက ေဘာျပားနဲ႔ ေကာင္မေလးကို ဒီတိုင္း ထိုင္ၾကည့္ေနမွာလား”
“မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ အခြင့္အေရး တခုခု ေပၚလာလိုေပၚလာျငား ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ”
“အဲဒါဆိုလဲ ဘိိုးဘြားရိပ္သာက ေစာင့္ေတာ့”
ရဲထက္ ျပဳံးေနလိုက္ပါသည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း စကားကိုျပန္သတိရလိုက္မိ၏။ အခြင့္အေရးရသည္ ႏွင့္ ခ်က္ ေကာင္း ကို တခ်က္ထဲ အပိုင္ကိုင္လိုက္လၽွင္ မိန္းမေတြ မလႈပ္နိုင္ေတာ့တဲ့။
အခြင့္တခု ေပၚလာသည္ႏွင့္ အား လုံးပြဲ သိမ္းသြားေစရမည္ဟု ရဲထက္ ရင္ထဲက ၾကဳံးဝါးလိုက္မိပါသည္။

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxx

အိပ္ယာေပၚမွာ မွိန္းရင္း တံခါးပြင့္ သြားသံေၾကာင့္ ေႏြးေႏြး လွမ္းၾကည့္ လိုက္ရာ ရင္ဦးျဖစ္ေနသည္။
“ေႏြး အိပ္ၿပီလား လို႔”
“အလို ဒီအခ်ိန္ႀကီး ဘာစိတ္ကူးေပါက္လာတာလဲ”
အခုလို ညနက္မွ ရင္ဦးမလာဖူးပါ။ အခ်ိန္က ညကိုးနာရီခြဲလုေပၿပီ။
“အိမ္ က ညနက္လို႔ စိတ္ပူေနဦးမယ္”
“ဒီမွာ အိပ္မယ္လို႔ ေျပာခဲ့ၿပီးသား”
ကုတင္ေပၚ ေစြ႕ကနဲတက္ထိုင္လိုက္ရင္း ရင္ဦးေျပာသည္။ လက္ကလည္း အၿငိမ္မေန လွဲအိပ္ေနသည့္ ေႏြးေႏြး ေပါင္ကို ညႇစ္လိုက္ေသး၏။ ေႏြးေႏြး ထထိုင္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ရင္ဦးက
 ေႏြးေႏြး၏ စပန႔္သားဂါဝန္ဖားဖားႀကီ ေအာက္ ကို ႏွိုက္လာသည္။
“ေနဦး ရင္ဦးအတြက္ ေခါင္းအုံး နဲ႔ ေစာင္သြားယူလိုက္ဦးမယ္”
ခါတိုင္းလည္း ရင္ဦး လာအိပ္တတ္လို႔ ေႏြးေႏြး တို႔ အိမ္ကလူေတြ အတြက္မထူးျခားပါ။ ရင္ဦး နဲ႔ ေႏြးေႏြးတို႔၏ ထူး ျခားသည့္ လူမသိသူမသိ ဆက္ဆံေရးကို သာသိရင္ အိမ္ကိုလာ
ခြင့္ျပဳၾကေတာ့မွာ မဟုတ္လို႔ ေတြးရင္း ေႏြးေႏြး ျပဳံးမိသည္။ တကယ္ေတာ့ ရင္ဦး အခုလို ေယာက္်ားစိတ္လုံးလုံးျဖစ္သြားရျခင္း မွာေႏြးေႏြး စနက္မကင္းလို႔ ဆို ရင္ ရနိုင္မည္ ထင္ပါ
သည္။ အေဝးသင္ မွာ အနီးကပ္တက္ရင္း ေတြ႕ၾကေတာ့ ရင္ဦး ဒီေလာက္ အေျခအေန မ ဆိုးေသးပါ။ အနီးကပ္ သြားတက္ရင္း အေဆာင္မွာ တခန္းထဲ တူတူငွားေနၾကရာမွ ဒီလိုေတြ
 ျဖစ္သြားၾကျခင္း ျဖစ္ သည္။
တူတူအိပ္ၾက တူတူ ေရခ်ိဳးၾကရင္း ရင္ဦးက စသလိုေနာက္သလို ႏွင့္ ေႏြးေႏြးကို ဟိုဟိုဒီဒီ လုပ္သည္။ ခုခ်ိန္ထိ ရင္ဦး မသိတာက အထက္တန္းေက်ာင္းသူ ဘဝကထဲက ေႏြးေႏြးက
ကိုယ့္ဖာသာ လက္ျဖင့္ အာသာေျဖေဖ်ာက္ သည့္အလုပ္ကို စြဲစြဲျမဲျမဲ လုပ္လာသူျဖစ္ခ်င္း ကိုပင္။ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္၏ အမက သင္ေပးလို႔ တတ္ခဲ့သည္။ လက္တည့္စမ္းၾကည့္
ရင္း သေဘာက်သြားလို႔ မၾကာခန လုပ္မိသည္။ ထိုအမ ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာျပလိုက္ ၿပီးေနာက္ သူငယ္ခ်င္း ကိုေက်ာ္ကာ အဲဒီအမ ႏွင့္ အရမ္းရင္းႏွီးသြားၿပီး တတြဲတြဲ ေနၾကၿပီး
 တေယာက္ကို တ ေယာက္ အျပန္အလွန္ လုပ္ေပးရင္းေနခဲ့သည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးက ရင္ဦးလို ေယာက္်ားရွာ မဟုတ္၊ အလြန္ေခ်ာ အ လြန္လွေသာ မိန္းမစစ္စစ္ ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္
 သူမက ေယာက္်ားေတြကို စိတ္မဝင္စားပါ။မိန္းမခ်င္းသာ စိတ္ ေျဖတတ္သူျဖစ္သည္။  ဒါက ရန္ကုန္မွာ တုန္းက ျဖစ္ပါသည္။ေႏြးေႏြး အေဖ အလုပ္က အၿငိမ္းစားယူၿပီး ရင္ဦး တို႔ ၿမိဳ႕မွာ
အေျခခ်ေတာ့ ေႏြးေႏြးလဲ လိုက္ပါခဲ့ရ၏။
ရန္ကုန္က ေျပာင္းလာၿပီးမွ တေယာက္ထဲ စိတ္ေျဖေနရသည့္ အခ်ိန္တြင္ ရင္ဦး ႏွင့္ အခုလိုၾကဳံသည့္ အခါ ေႏြး ေႏြးက လည္း မေရွာင္ဖယ္ ဘဲၿငိမ္ေနလိုက္ရာမွ ခုလိုအေျခေရာက္ခဲ့
 ျခင္းပင္။ ဟိုမိန္းမ ႏွင့္ ရင္ဦး မတူတာက ေတာ့ ရင္ဦးက ေႏြးေႏြးကို သာလုပ္ေပးရင္း ေက်နပ္သူျဖစ္သည္။ ရင္ဦး ႏွင့္က်မွ ေႏြးေႏြး လည္း အဆင့္တက္ ခဲ့သည္။ ဟို အမႏွင့္တုန္းက
တေယာက္နို႔ကို တေယာက္စို႔ၾက၊ အျပန္အလွန္ပြတ္ေပးၾက ႐ုံ အျပင္ 69 ပုံစံျဖင့္ လၽွာႏွင့္ ကစားေပးၾကျခင္း ေလာက္ သာျဖစ္ ခဲ့ ေပမယ့္ ရင္ဦးကေတာ့ အဆုံးထိေအာင္ ႏွိုက္ခ်င္
သူျဖစ္သည္။ ခုေတာ့ ေႏြးေႏြးကိုယ္တိုင္လည္း ဒါကို သေဘာက် ေနၿပီ လို႔ ဆိုနိုင္ပါ၏။
ေခါင္းအုံး ယူၿပီး အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ ကုတင္ေဘးမွာ ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္ ေလၽွာက္ေနသည့္ ရင္ဦးကို ေတြ႕ လိုက္ရသလို အခုန သတိမထားမိသည့္ အနံ့တခုကို လည္း ေႏြးေႏြး
ရလိုက္သည္။ မသကၤာ စိတ္ျဖင့္ ရင္ဦးကို အ ကဲခတ္လိုက္ရာ မ်က္ႏွာက နီၿပီး မ်က္လုံးေတြရီေဝ ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရ၏။
“ရင္ဦး အရက္ေသာက္လာသလား”
“ဟုတ္တယ္၊ နဲနဲပါ၊ တို႔သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ အလုပ္လုပ္တာေလ၊ ဒီေန႔ ၿခံတကြက္နဲ႔ ဆိုင္ကယ္ တစီး အဆင္ ေျပသြားတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ ပြဲလုပ္တာ”
ရင္ဦး က ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ပြဲစားမ်ိဳးလည္း တခါတေလ လုပ္သည္။ စီးပြားျဖစ္ေတာ့ မဟုတ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ႏွင့္ အေပ်ာ္လုပ္ျခင္းသာ။ ဒါေပမယ့္ ခုလိုေယာက္်ားေလးေတြ ႏွင့္ ေသာက္စားတာမ်ိဳးကိုေတာ့ ေႏြးေႏြး စိတ္ပူသည္။ သူ႔ကိုသူ ဘာထင္ေနထင္ေန ရင္ဦးက မိန္းကေလး သာျဖစ္သည္။ အရက္ကို မူးေအာင္တိုက္ၿပီး
 ေစာ္ကားသြား လၽွင္ ခံရဖို႔သာရွိသည္။ ဒါကို ေျပာရင္လည္း ႀကိဳက္မွာ မဟုတ္ ထို႔ေၾကာင့္
“အရက္ေသာက္တာ ဘုရားမႀကိဳက္ပါဘူး ရင္ဦးရယ္၊ မေသာက္ပါ နဲ႔လား”
“သိတယ္ သိတယ္၊ ဘုရားလဲ မႀကိဳက္ဘူး၊ ေႏြးလဲ မႀကိဳက္ဘူးဆိုတာ၊ ေနာက္ကို မေသာက္ေတာ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ မ်ားမ်ား ေသာက္လိုက္တယ္ ဟဲဟဲ”
“ကဲ မူးရင္လဲ အိပ္၊ ဒါမွ မဟုတ္လွဲေနလိုက္၊ ဒီမွာ ေခါင္းအုံး လာခဲ့”
“လွဲလိုက္ရင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွာေပါ့၊ ဒါေၾကာင့္ လမ္းေလၽွာက္ေနတာ၊ အိပ္လို႔ မျဖစ္ဘူး၊ ေႏြးကို ခ်စ္ရဦးမယ္”
ေျပာေျပာဆိုဆို ႏွင့္ အနားကို လာၿပီး ေႏြးေႏြးကို ဖက္လိုက္သည္။ ပါးကို နမ္းလိုက္ေတာ့
“အရက္ေစာ္ နံတယ္”
“ဒါဆိုလဲ ပါးကို မနမ္းေတာ့ဘူး၊ ခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြပဲ စို႔ေတာ့မယ္လာ”
ရင္ဦး အရက္ရွိန္ျဖင့္ လက္ေတြသြက္ေန၏။ ေႏြးေႏြး ဝတ္ထားသည့္ ဂါဝန္ႀကီ းကို ဆြဲလွန္ခၽြတ္ပစ္လိုက္၏။ ေႏြး ေႏြး ကိုယ္ေပၚမွာ ဘရာစီယာေလး တထည္ပဲ က်န္ေတာ့သည္။
 ေအာက္ပိုင္းက အရင္ထဲက ဘာမွဝတ္ မထား။ ဘရာစီယာကိုပါ အတင္းဆြဲ ခၽြတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ မတ္တပ္ရပ္ လၽွက္ကေနကုန္းၿပီး ေႏြးေႏြး နို႔ေတြကိုစို႔သည္။ လက္ျဖင့္ ညႇစ္သည္။
သူက ယိုင္ေနလို႔ ေႏြး ေႏြးပါ လိုက္ၿပီး ယိမ္းထိုးေနသည္။
“ရင္ဦး ရယ္ ကုန္းကုန္းႀကီး မေညာင္းဘူးလား”
“ဒါဆိုလဲ ေႏြးက ထိုင္”
ေႏြးေႏြး ကို ကုတင္ေစာင္းမွာ ထိုင္ခိုင္းၿပီး သူကၾကမ္းျပင္မွာ ဒူးေထာက္ရင္း ဆက္စို႔သည္။ ေပါင္ၾကားထဲကို လည္း လက္တဖက္ထိုးသြင္း လာလို႔ ေႏြးေႏြး အလိုက္သင့္ေလး ေပါင္
ကို ဟေပးလိုက္သည္။ ရင္ဦး ေတာ္ေတာ္ မူးေနသည္။ ေရွ႕ကို စိုက္ၿပီး သူ႔ေခါင္းက ေႏြးေႏြး ဗိုက္ကို လာလာေခြ႕မိသလို ေပါင္ေပၚကိုလဲ ယိုင္ယိုင္သြား၏။
“မူးေနရင္လည္း ေတာ္ေတာ့ေလ ရင္ဦးရယ္”
“ရပါတယ္ ေႏြးရဲ့၊ တို႔ ပူစီေလးနဲ႔ လဲကစားရ ဦးမယ္”
ေပါင္ၾကားထဲ ေခါင္းထိုးဝင္လာသည့္ အတြက္ စိတ္ေက်နပ္ေစရန္ လက္ကိုေနာက္မွာေထာက္ၿပီး ေကာ့ထားေပး လိုက္ရသည္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရလၽွင္ ဒီညေတာ့ ေႏြးေႏြး စိတ္ေက်
နပ္မႈ ရဖို႔ သိပ္မျမင္ပါ။ ရင္ဦး လုပ္ေနပုံေတြ က ေဆာ့ကစားသလို ျဖစ္ေနသည္။ ရင္ဦး မူးေနတာကို ၾကည့္ၿပီး ေႏြးေႏြး စိတ္ကူးတခု ဖ်ပ္ကနဲေပၚလာသည္။ ထို႔ ေၾကာင့္
“ရင္ဦး၊ ဒီကိုလာ၊ အေပၚကိုတက္”
“မအိပ္ခ်င္ေသးဘူး”
“မအိပ္ ခိုင္းပါဘူး၊ လာပါဆို၊ ျပစရာ ရွိတယ္”
အတင္းေခၚလိုက္လို႔ ရင္ဦး ေၾကာင္ေတာင္နဲ႔ အေပၚေရာက္လာသည္။ ေႏြးေႏြးက အိပ္ယာေပၚတြန္းလွဲလိုက္ရာ
“မအိပ္ပါဘူး ဆို”
“မအိပ္နဲ႔ မ်က္လုံးဖြင့္ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္”
ေႏြးေႏြးက သူ႔မ်က္ႏွာေပၚကို ေက်ာ္ၿပီး ခြလိုက္သည့္ အခါ ရင္ဦး မ်က္လုံးေတြ က်ယ္သြားသလိုပင္။ သူ၏ ေျခရင္း ဖက္သို႔ ေမွာက္ခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ ေႏြးေႏြး က သူမ၏ ရတနာ
တြင္းဝေလးကို ရင္ဦး ပါးစပ္နားမွာေတ့ ေပးလိုက္ သည္။
“ရင္ဦး သေဘာရွိပဲ၊ အိပ္ေတာ့ မေပ်ာ္ေစနဲ႔ေနာ္”
“မအိပ္ဘူး စိတ္ခ်”
ေႏြးေႏြး ေပါင္ၾကားထဲမွ လက္လၽွိုကာ တင္ပါးကိုဖိခ်၍ ရင္ဦး စိတ္ႀကိဳက္လ်က္သည္။ စုပ္သည္။ ေႏြးေႏြး၏ အ သား ႏုႏုေလးေတြ သူ႔ပါးစပ္ထဲ အုံလိုက္ဝင္သြား သည္အထိေအာင္
ဆြဲစုပ္လိုက္သည့္ အခါ ေႏြးေႏြး မတိုးမက်ယ္ ေလး ညည္းရင္း တြန႔္လိမ္ကာ ရင္ဦး ဗိုက္ေပၚ ေမွာက္က်သြားသည္။ ေႏြးေႏြး ပါးျပင္က ရင္ဦးဆီးခုံ ႏွင့္ ကပ္ေန သည္။ ရင္ထဲက တ
လွိုက္လွိုက္ႏွင့္ ေဝဒနာကို ခံစားရင္း ရင္ဦးေပါင္ကို လက္သည္း ႏွင့္ကုပ္၏။ ဗိုက္ကို ျခစ္၏။ ေႏြးေႏြး ေကာင္းေနတာကိုသိသည့္ ရင္ဦးက လည္းလၽွာကို စိတ္ႀကိဳက္ကစားကာ
ပညာကုန္ျပသည့္ အခါေႏြး ေႏြး လည္း ထြန႔္ထြန႔္ လူးေနသည္။ ဒါေပမယ့္ ေႏြးေႏြးသူမ၏ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ကို မေမ့ပါ။ ရင္ဦး၏ ေဘာင္း ဘီ ဇစ္ကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္သည္။
“ဟာ ေႏြး ဘာလုပ္တာ ..”
ရင္ဦး စကားမဆုံးလိုက္ပါ။ ရင္ဦး ပါးစပ္ ကို ေႏြးေႏြးက သူမ၏ ရႊဲစိုေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းသားေလး ေတြျဖင့္ဖိပိတ္ လိုက္၏။ ရင္ဦး၏ အတြင္းခံေဘာင္းဘီက မိန္းကေလး ေတြဝတ္
တတ္တာ မ်ိဳးမဟုတ္သည့္ အျပင္ ေပါင္ၾကား မွာ ရွည္ေမ်ာေမ်ာႀကီးဖုထြက္ ေနသည္။ ရင္ဦး ရာသီလာေနသလားဟု ေတြးရင္း ေဘာင္းဘီကို လွန္လိုက္ရာ ရင္ဦး ၏ မသဘာဝ
အဂၤ ါ ေပၚတြင္ေမြးပြ လက္ကိုင္ပဝါ တထည္ကို ရွည္ေမ်ာေမ်ာေလး အလိပ္လိုက္ေခါက္ၿပီး အုပ္တင္ ထား သည္ကို ေတြ႕ရသည္။
“pad ကုန္ေနလို႔ လား တို႔ဆီမွာ ရွိပါတယ္”
“မ …မ ..ဟုတ္”
ပါးစပ္က ေျပာရင္း ရင္ဦး က်ဳံးထဖို႔ လုပ္ေသးေသာ္လည္း ေႏြးေႏြးက သူ႔ေပၚမွာခြၿပီးဖိထားသလို ျဖစ္ေနလို႔ ထ လို႔ မရပါ။ လူေကာင္း ဆိုရင္ ရင္ဦးထခ်င္ ထလာနိုင္သည္။ အခုေတာ့
 မူးေနတာေၾကာင့္ သူ႔ေခါင္းကို ပင္ မနည္းထူ မေန ရသည့္ အခ်ိန္တြင္ ေႏြးေႏြး ကို ရင္ဦးမတားဆီး နိုင္ေတာ့။
“ဘာမွ လဲ မေပပါဘူး”
အဝါႏုေရာင္လက္ကိုင္ပဝါ ၏ အေမႊးပြေလးေတြၾကားတြင္ အနက္ေရာင္လိမ္ေကာက္ေကာက္ အေမႊးေလး တပင္ မွ အပ ဘာအစြန္း အထင္း မွ မေတြ႕ရပါ။ ေသခ်ာေအာင္ ေႏြးေႏြး
ရင္ဦး၏ တြင္းဝေလးဆီ သို႔လက္ႏွင့္စမ္း ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ စိုရႊဲေနသည္။ လက္ကို ျပန္႐ုပ္ၾကည့္လိုက္ရာ ေသြးမဟုတ္သည့္ အရည္ခၽြဲခၽြဲ ေတြျဖစ္ေနသည္။ ဘာ ေတြဆိုတာ ေႏြးေႏြး
 ေကာင္းေကာင္း သိပါ၏။
“ဒါနဲ႔ မ်ား ရင္ဦး က ေႏြးတို႔လို မဟုတ္ပါဘူး ဆို”
“ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေႏြးရယ္၊ ေတာ္ပါေတာ့၊ တို႔ အရမ္း မူးေနတာ မတတ္ နိုင္ေတာ့ဘူး”
ရင္ဦး၏ ေတာင္းပန္မႈကို ဂ႐ု စိုက္မေနေတာ့ဘဲ ေႏြးေႏြး ၏ လက္ခလယ္က အကြဲေၾကာင္းေလး တေလၽွာက္ ေလၽွာကနဲ တိုးဝင္သြားသည္။ ေခ်ာက်ိက်ိ ႏႈတ္ခမ္းသား သားမ်ား
တေလၽွာက္ ဟိုဟိုဒီဒီ လိုက္ပြတ္ရင္း ေႏြးေႏြး သူမ ရွာေဖြေနသည့္ အရာကိုေတြ႕ ရွိလိုက္ၿပီးေနာက္ လက္ထိပ္ျဖင့္ ဖိပြတ္ေခ်လိုက္သည္။ ရင္ဦး တြန႔္သြားသည္။
“မလုပ္ပါနဲ႔ ေႏြးရယ္”
ရင္ဦး အသံက တုန္ရီအက္ကြဲၿပီး တိုးေဖ်ာ့ေနသည္။ ေႏြးေႏြး ကရင္ဦး စကားကိုလုံးဝ ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ သူမ လုပ္ခ်င္ ရာကိုသာဆက္လုပ္ေနသည္။ ရင္ဦး ဗိုက္သားျပင္ တရြရြ
လႈပ္ေနသည္ကို ဗိုက္ႏွင့္ ထိေနသည့္ ရင္သားေတြက တဆင့္ ေႏြးေႏြး သိေနသည့္ အတြက္ အားစိုက္ၿပီး ပြတ္ေခ်ေပးေနသည့္ အခါ ရင္ဦး ေျခေထာက္ေတြပါ ခါလာ ၏။
 ေျပာမရသည့္ ေႏြးေႏြးကို မကန႔္ကြက္ေတာ့ေသာ္လည္း ရင္ဦးသက္ျပင္း ေတြအခါခါခ်သည္။

ေဘာင္းဘီကို ေအာက္သို႔တြန္းခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားသည့္ အခါရင္ဦးက တင္ပါး ႏွင့္ အတင္းဖိထားသည္။ ေႏြးေႏြး ရွိသမၽွ အားကုန္သုံးၿပီး တြန္းလိုက္မွ ေပါင္လည္ ေလာက္အထိေလၽွာ
က်သြားသည္။ ပြတ္လက္စ အဖုေလးကို ဆက္ကာ ပြတ္ေပးရင္း ႏွင့္ ေဘာင္းဘီကို တျဖည္းျဖည္း ခ်င္း တြန္းသြားသည္။ ဒူးေအာက္ပိုင္း ေခ်ာင္သည့္ ေနရာေရာက္ သည္ ႏွင့္
 ေႏြးေႏြး ရင္ဦး ေျခေထာက္တဖက္ကို မၿပီး လုံးလုံးလ်ားလ်ား ခၽြတ္ပစ္လိုက္၏။
“ေတာင္းပန္လို႔ မရဘူးလားေႏြး”
ေႏြးေႏြးက ေခါင္း ကို အားရပါးရခါ လိုက္ၿပီး
“မရဘူး၊ တို႔ကိုလဲ လုပ္ေပးဦးေလ၊ ဘာလို႔ ရပ္ထားတာလဲ”
သက္ျပင္း တခ်က္ခ်လိုက္ၿပီး ေႏြးေႏြး ကိုလၽွာေလးျဖင့္ ထိုးကစားေပးပါသည္။ ဒါေပမယ့္ လၽွာ၏ ေရြ႕လ်ားမႈ ေတြ က စည္းခ်က္မညီ စိတ္မပါလက္မပါ ဝတၱရားေက် လုပ္ေပးသလို
 ျဖစ္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ ေႏြးေႏြးဒါ ကို ဂ႐ု မ စိုက္ပါ။ အဓိက က ရင္ဦး ေကာင္းသြားဖို႔ ျဖစ္သည္။ ရင္ဦး ဖီးလ္ တက္လာသည္ႏွင့္ အမၽွ ေႏြးေႏြး ကိုလည္း  အေကာင္းဆုံး
တုန႔္ျပန္ေတာ့မည္သာျဖစ္သည္။ ဒါက ရန္ကုန္တုန္း က တြဲခဲ့သည့္ အမ ႏွင့္ ကထဲက ေႏြးေႏြး အေတြ႕ အၾကဳံ ရခဲ့ ၿပီးသား ျဖစ္သည္။
ေႏြးေႏြး ရင္ဦး ေပါင္ၾကားထဲသို႔ ေခါင္းထိုးဝင္လိုက္သည္။ ဒူးကို ေထာင္ၿပီး ေပါင္ေတြကိုု ကားလိုက္သည္ ႏွင့္ ေႏြးေႏြး ၏ စိတ္ႀကိဳက္ အေနအထားသို႔ ေရာက္သြားသည္။ ဒါမ်ိဳးကိစၥ
မွာ ေႏြးေႏြးက အမ်ားႀကီး ပိုၿပီးဝါရင့္ ေၾကာင္း ရင္ဦး မသိရွာဟု ေတြးရင္း ေႏြးေႏြးျပဳံးလိုက္မိသည္။ ၿပီးေတာ့ တတ္နိုင္သမၽွ အေကာင္းဆုံး လုပ္ေတာ့ ၏။ ေႏြးေႏြး၏ လၽွာနီနီ ကေလး
 တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ေရြ႕လ်ားေနမႈကို ရင္ဦး ၾကာရွည္ေတာင့္ မခံနိုင္ပါ။ တကိုယ္လုံးတုန္ လာၿပီး ေနာက္ ေႏြးေႏြး၏ တင္ပါး ေလးကိုလည္း အတင္းဖိခ်ၿပီး သူကလည္း ေႏြးေႏြး ႏွင့္ အၿပိဳင္ အ
စြမ္းျပေတာ့ ၏။ အဖုေလးကို လ်က္ေပးရင္း အေပါက္ထဲကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ပူးထည့္ကာ ဆက္တိုက္အသြင္း အထုတ္လုပ္ ေပးသည့္ အခါ ေႏြးေႏြး လုပ္လက္စအလုပ္ေတြ နားၿပီးခပ္
တိုးတိုးေလး ႀကိတ္ညည္းရသည္။ ေႏြးေႏြးသာ လက္ သည္းရွည္ေတြ မထားခဲ့ရင္ ေႏြးေႏြးလည္း ျပန္ထည့္ေပးလို႔ရသည္။ အခုေတာ့ လက္သည္းရွည္ေတြ အထဲမွာ ထိုး မိကုန္မွာ
 စိုးၿပီး အဝကိုပဲ ပြတ္ေပးလို႔ရသည္။ ဒါေပမယ့္ ေႏြးေႏြး၏ ကၽြမ္းက်င္မႈ ေၾကာင့္ ရင္ဦးလည္း ေႏြးေႏြး ထက္ မေလ်ာ့သည့္ ခံစားမႈကို ရေၾကာင္း ရင္ဦး ၏ တင္ပါးကေန တဆင့္
အိပ္ယာေပၚအထိ တစိမ့္စိမ့္ ထြက္က် ေနသည့္ အရည္ေတြက သက္ေသ ခံေနသည္။
ရင္ဦး စိတ္ထလာၿပီး အားသြန္လုပ္ေပး လိုက္သည့္အတြက္ ေႏြးေႏြး လည္းစိတ္ေက်နပ္မႈ ရခဲ့ပါသည္။ ဒီလိုပင္ ေႏြးေႏြး ၏ အစြမ္းေၾကာင့္ ရင္ဦးလည္း ေကာင္းသြားသည္လို႔ ေႏြးေႏြး
ထင္မိသည္။ ဒါေပမယ့္ ရင္ဦးကို ေမး ၾကည့္ ခ်ိန္မရလိုက္ပါ။ မူးေနေသာ ရင္ဦး တေယာက္ ေႏြးေႏြး လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ပိုၿပီးႏြမ္းနယ္ကာ ခ်က္ခ်င္း လိုလို အိပ္ေမာက်သြားပါသည္။
အိပ္ ေပ်ာ္ေနေသာ ရင္ဦးကို ၾကည့္ရင္း ေႏြးေႏြး ျပဳံးလိုက္မိ၏။ ဒါေတာင္မွ နို႔ သီး ဖ်ားကေလး ေတြကို ပြတ္ေခ်လၽွင္၊ ပါးစပ္ ႏွင့္ စုပ္ေပး လၽွင္ ဘယ္လို အရသာရွိေၾကာင္း ရင္ဦးကို
 ျမည္းစမ္း ခြင့္ မေပး လိုက္ရပါ။
ေႏြးေႏြး ကို အိမ္ေထာင္မျပဳရဟု ရင္ဦးေျပာဖူးသည္။ တကယ္လို႔ ဒီည အေတြ႕ အၾကဳံေၾကာင့္ ရင္ဦးလည္း အ ျမင္ မွန္ရၿပီး မိန္းမသားတေယာက္၏ စိတ္ခံစားမႈ အရသာကို သိသြား
လၽွင္ေတာ့ ဘာေျပာဦးမည္ နည္းဟု ဂါဝန္ျပန္ စြပ္ရင္း ေတြးေနမိသည္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ရဲထက္ ေႏြးေႏြး ကိုခ်ဥ္းကပ္ေနသည့္ ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ရင္ဦး သေဘာ ထားေတြ ေျပာင္းသြား
 နိုင္သည္။ ရင္ဦး သာ ၾကားထဲက ခံမေနရင္ သူမ ႏွင့္ ရဲထက္ အခုေလာက္ဆိုရင္ ခ်စ္သူ ေတြ ျဖစ္ေနၾကနိုင္မွန္း ေႏြးေႏြး သိသည္။ ရင္ဦး ဝင္မရႈပ္ျဖစ္ရင္ ရဲထက္လည္း ေရွ႕ကို လြယ္
လြယ္တိုးလာနိုင္ သလို ေႏြးေႏြး ကလည္း တုံ႔ျပန္မိမည္ပင္။
ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိ ရဲထက္ကိုေတာ့ ေႏြးေႏြး သေဘာက်သည္။ ေႏြးေႏြး ကို တခါတေလ သူၾကည့္တတ္ သည့္ မ်က္လုံးေတြ၏ အဓိပၸါယ္ ကို ရင္ဖိုမိရသည့္ တိုင္ ရဲထက္ကို
 ေႏြးေႏြး သေဘာက်သည္။ ေႏြးေႏြး ရင္သားေတြ ကို ဝင္းဝင္းေတာက္သည့္ မ်က္လုံးေတြ ႏွင့္ ရဲထက္ၾကည့္လာတိုင္း ေႏြးေႏြး လည္းရင္ေတြ အရမ္းခုန္မိသည္။ ဒီရင္ သားေတြကို
 ေႏြးေႏြးကိုယ္တိုင္မွ အပ ကိုင္ဖူးသူမွာ မိန္းမသားေတြသာျဖစ္သည္။ ရဲထက္ကေတာ့ ဒါေတြ ကို အရင္ဆုံး ကိုင္ခြင့္ရသည့္ ေယာက္်ား ျဖစ္လာနိုင္ပါသည္။ အခုကထဲက တပ္မက္စြာ
အတင္းလိုက္ၾကည့္ ေနသူက ရည္းစားဘဝ သာေရာက္ရင္ ဘယ္လိုမွ ခ်မ္းသာေပးမွာ မဟုတ္တာေသခ်ာ၏။
ေနာက္ၿပီး ဟိုတခါ ရဲထက္လုံခ်ည္ ျပင္ဝတ္တုန္းျမင္လိုက္ရသည့္ အေခ်ာင္းႀကီးကလည္း ေႏြးေႏြး ကို ရဲထက္ အေၾကာင္း ေတြးတိုင္း ရင္ဖိုရေစသည္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ရင္ဦးက
လက္ေခ်ာင္းေတြ ထည့္ၿပီးႏွစ္သိမ့္ ေပးတိုင္း  ရဲထက္ ဟာႀကီး ကို ေႏြးေႏြး ျပန္ျပန္ၿပီး ျမင္ေယာင္မိ၏။ ရင္ဦး၏ လက္ေခ်ာင္းေတြထက္ ပိုၿပီးေၾကာက္စရာ ေကာင္း မွာ ေသခ်ာ သည္။ ေတြးရင္း ႏွင့္ ေပါင္ၾကားထဲက ျပန္စိုလာတာကို သတိထားမိၿပီး အေတြး စကို ေႏြး ေႏြး ျဖတ္ပစ္လိုက္သည္။
ေအာက္ပိုင္းဗလာ ႏွင့္ ေပါင္ကားၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ ရင္ဦးကို ေစာင္ႏွင့္ အုပ္ေပးခဲ့ၿပီး ေႏြးေႏြး အျပင္ထြက္ၿပီး ရင္ဦး အရည္ေတြ စိုစြတ္ေနသည့္ လက္ႏွင့္ ပါးစပ္ေတြကို
 ေဆးေက်ာရသည္။ အထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ ရင္ဦးကို ေဘာင္းဘီ ျပန္ဝတ္ေပးေသာ္လည္း အဆင္မေၿပ ထို႔ေၾကာင့္ ထမိန္တထည္ယူဝတ္ေပးၿပီး ေႏြးေႏြး လည္း အိပ္ ယာ ဝင္ခဲ့သည္။
မနက္ပိုင္း ေႏြးေႏြး အိပ္ယာက ထသည္အထိ ရင္ဦးမနိုးေသးပါ။ ေမေမ မနက္စာခ်က္ကတာ ကို ခန သြားကူေပး ၿပီးျပန္ဝင္လာသည့္ တိုင္ ရင္ဦးက အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲ။
“ရင္ဦး၊ မိုးလင္းၿပီေလ ထ …ထ၊ မနက္စာ စားရေအာင္”
လႈပ္ႏွိုးလိုက္ေတာ့ လည္းဝုန္းကနဲ ထထိုင္သည္။ မ်က္စိေတြကိုပြတ္ ရင္း
“ညက သိပ္မမ်ားပါဘူး၊ ဘာလို႔ ေခါင္းက ေနာက္ေနရတာလဲ”
မ်က္လုံးေတြကို ပြတ္ရင္း ေႏြးေႏြးကို ေမးလိုက္သည္။
“ရင္ဦး မမ်ားဘူး ထင္တာက မ်ားေနလို႔ ေနမွာေပါ့”
“မသိပါဘူး၊ …ဟာ”
ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း က ထမိန္ကို ၾကည့္ၿပီး ရင္ဦး မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။ မ်က္ႏွာတခုလုံးလည္း ေသြးဆုတ္ ျဖဴ ေလ်ာ္သြားကာ ေအာက္ပိုင္း ကို ခ်က္ခ်င္း ေစာင္ႏွင့္ ဖုုံးလိုက္၏။
“ေႏြး… တို႔ ေဘာင္းဘီ”
“ရွိတယ္ ဒီမွာ၊ ျပန္ဝတ္ေပး မလို႔ပါပဲ၊ ဝတ္ေပးရခက္တာနဲ႔ တို႔ ထမိန္ ဝတ္ေပးထားတာ”
ရင္ဦး ေႏြးေႏြးကို မၾကည့္ဘဲ အခန္းနံရံကိုသာစိုက္ေငး ေနသည္။
“တို႔ကို စိတ္ဆိုးေနလား”
ဘာမွျပန္မေျဖပဲ ရင္ဦး ၿငိမ္သက္ေန၏။
“ရင္ဦးရယ္၊ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ေလ ရင္ဦးေၾကာင့္ တို႔ အမ်ားႀကီးေပ်ာ္ခဲ့ရပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ရင္ဦးကို လည္း တို႔လိုပဲ ေပ်ာ္ေစခ်င္တယ္၊ ႏွစ္ေယာက္တူတူ ဆိုရင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္း
မွာပဲ လို႔ ထင္ခဲ့တယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ပါ”
မ်က္ႏွာငယ္ေလး ႏွင့္ ေတာင္းပန္သည့္ ေႏြးေႏြး ကို တခ်က္ၾကည့္ၿပီး ရင္ဦး ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်သြား၏။
“ရင္ဦး မႀကိဳက္ရင္ ေနာက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး၊ ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ စိတ္မဆိုးပါ နဲ႔ ရင္ဦးရယ္”
“တျခားသူတေယာက္သာဆိုရင္ ….. ဒါေပမယ့္ …ေႏြးကိုေတာ့ စိတ္မဆိုးရက္ပါဘူး၊ ေဘာင္းဘီ ေႏြး”
“ေရာ့ … ဟာ …ေနဦးခန”
အတြင္းခံ ကို လက္ထဲက ျပန္ဆြဲယူလိုက္လို႔ ရင္ဦး ေၾကာင္သြားသည္။ ေႏြးေႏြး က သူမ၏ အံဆြဲထဲက လစဥ္ သုံး pad တခုကို ဆြဲထုတ္ၿပီး ရင္ဦး အတြင္းခံမွာ ကပ္ေပး
လိုက္ေတာ့ မ်က္လုံးႀကီးပါ ျပဴးသြား၏။
“ေရာ့ … မေန႔ က စိတ္မခ်ရလို႔ လက္ကိုင္ပဝါ ခံထားတာလား၊ သန႔္ရဲ့လားရင္ဦးရယ္၊ ေနာက္ျပန္သုံးလို႔ မရမယ့္ တူတူ အမွိုက္ျခင္းထဲ ထည့္လိုက္ၿပီ”
ရင္ဦး ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ႏွင့္ လွမ္းယူၿပီး ေစာင္ကို မခြာဘဲ ထမိန္ကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ၿပီး မွ ေစာင္ေအာက္မွာ အတြင္းခံကို ဝတ္လိုက္သည္။ ေဘာင္းဘီရွည္ကို လည္း
ထိုနည္းအတိုင္းဝတ္၏။ ရွက္စရာ မလိုသူခ်င္း ဒီေလာက္ အထိ အျဖစ္သည္း ေနသည္ကို ေႏြးေႏြး စိတ္မသက္မသာၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ရင္ဦး လုပ္ပုံေတြ
မဟုတ္ ေသး။
“တလက္စထဲ ေျပာရဦးမယ္၊ အရင္ကေရာ ဒီလိုပဲ အဝတ္နဲ႔ ထိုးခံလိုက္တာပဲလား၊ အဝတ္သန႔္ရင္ေတာ့ အ ေၾကာင္း မဟုတ္ပါဘူး။ ရင္ဦးစိတ္က ဘယ္လိုရွိရွိ ဒီလို အခ်ိန္
မွာေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္သလို သေဘာထားၿပီး  သန႔္သန႔္ရွင္းရွင္း မေနရင္ ေရာဂါ ရနိုင္တယ္ ”
“မဟုတ္ ဘူးေလ၊ အဲဒါ ဟို …မေန႔က”
“အင္းေလ၊ မေန႔က ေတာ့ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ တို႔ေတြ႕ပါတယ္၊ ဒီေန႔ ျဖစ္ရင္ ရင္ဦးေပါက္ကရေတြ ခံေနမွာ စိုးလို႔ တခါထဲ လုပ္ေပးလိုက္တာ၊ ရင္ဦး ဆီမွာ မရွိဘူးလား၊ ေအာ္ သိၿပီ၊
ရင္ဦး ဝယ္ရမွာ ရွက္ေနတာျဖစ္မယ္”
ရင္ဦး ေခါင္းကို တဗ်င္းဗ်င္း ကုပ္ၿပီး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ အမူအရာ ျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္။
“ရင္ဦး မဝယ္ခ်င္ရင္ ေနာက္ဆို တို႔ဝယ္ထားေပးမယ္၊ အခုလဲ အပိုယူသြား ဦးမလား ရွိတယ္”
ေႏြးေႏြးက အံဆြဲကို ဖြင့္ျပန္ရာ ရင္ဦးကုတင္ေပၚက ဆင္းလာၿပီး လက္ကိုဆြဲကာ တားသည္။
“တို႔ကို အန္တီခင္ ဝယ္ေပးပါတယ္”
“ေအာ္၊  ဒါဆိုလဲ ၿပီးေရာ၊ မ်က္ႏွာ သြားသစ္ေလ၊တို႔ အိပ္္ယာသိမ္း လိုက္ဦးမယ္၊”
ရင္ဦး က မိန္းမ ကိစၥေတြ ဆိုရင္မေျပာခ်င္တာလည္း သိေန၍ ေႏြးေႏြး ဆက္မေျပာေတာ့ပါ။ ညတုန္းက အ ေၾကာင္း ေတြ ျပန္ေမး ခ်င္စိတ္ကိုလည္း မနည္း ထိန္းထားရသည္။
 ေႏြးေႏြး တို႔ မိသားစု ႏွင့္ အတူ မနက္စာ စား ၿပီး အျပန္က်မွ ၿခံဝလိုက္ပို႔ရင္း
“ရင္ဦး ညက ေပ်ာ္ရဲ့လားဟင္”
“အရမ္းမူးေနလို႔ ဘာမွ ေတာင္မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး”
မ်က္ႏွာ တည္တည္ႀကီး ႏွင့္ ေျပာၿပီး ထြက္သြားသည့္ အခါ ေႏြးေႏြး ပါးစပ္ေလး အေဟာင္းသား ျဖင့္ က်န္ခဲ့ ေတာ့၏။


xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx-


ရင္ဦး တေန႔လုံးစိတ္တိုေနသည္ဟု ဆိုရမည္။ မနက္ မိုးလင္းလင္းခ်င္း ေႏြးေႏြးေၾကာင့္ စိတ္ရႈပ္ခဲ့ရသည္။ အိမ္ ေရာက္ျပန္ေတာ့ ဒီေန႔ ဆိုင္မထြက္ဘဲ အိမ္မွာနားေနသည့္
အန္ တီခင္ ႏွင့္ စကားေျပာရင္းစိတ္ဆိုးရသည္။ေနာက္ ဆုံးေတာ့ ဟိုရဲထက္ ဆိုသည့္ အူ ေၾကာင္ေၾကာင္ ႏွာဗူးကို အားလုံး အျပစ္ေတြ ပုံခ်ခ်င္မိ၏။အန္တီခင္ကလည္း
အန္တီခင္ပါ။ သူႏွင့္ ဦးတိုက္ေမာင္း ဆိုသည့္ေတာသား အဖိုးႀကီး ႏွင့္ ဇာတ္ထုပ္ ကို ရိပ္မိ ေနသည့္တိုင္ မသိသလိုေနေပးသည့္ ေက်းဇူးကိုမွ မေထာက္ ရဲထက္ ဆိုတဲ့
အေကာင္ကိုမွ သြားၿပီး ႏႈတ္ဖြာ သည္။  ရင္ဦး အတြက္ ရင္စည္း အသစ္တထည္ ခ်ဳပ္ လာေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္လို႔ မွမဆုံးေသးခင္
“တေလာတုန္းက ရဲထက္ေတာင္ ငါ့ကို ေမးေနေသးတယ္ ရင္ဦးဝတ္တဲ့ ေဘာ္လီက ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲတဲ့ ...ဟီး ..ဟီး”
သူ႔ဟာသူ သေဘာက်ေနၿပီးမွ ရင္ဦး မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း အန္တီခင္ ရယ္သံရပ္သြား သည္။
“ဒီေကာင္က ဘာျဖစ္လို႔ေမးတာလဲ၊ သူ႔ အလုပ္လား”
“ဟိုဒင္းေလ ..ဟိုဒင္း ...ငါကလဲ မေျပာခဲ့ပါဘူးဟယ္”
“သူေမးစရာလား၊ အန္တီခင္ အာေခ်ာင္တာျဖစ္မယ္၊ ဒီတဏွာ႐ူးကိုမွ”
“ေကာင္ေလး က ေအးေအး ေဆးေဆး ေလးပါဟယ္”
“အန္တီခင္ ဘာသိလို႔လဲ၊ အန္တီခင့္ အဆက္ႀကီး တပည့္ဆိုၿပီး လိုက္ေျပာေနတာလား”
ေဒါသ ႏွင့္ ထေအာ္လိုက္မိေတာ့ အန္တီခင္ အနာေပၚတုတ္က်ၿပီး ရင္ဦးနားကေန သုတ္ကနဲ ထြက္ေျပးေတာ့ သည္။ အန္တီခင္ လာေပးသည့္ ရင္စည္းျဖဴျဖဴကို ကုတင္ေပၚ ပစ္
တင္လိုက္ၿပီး ရင္ဦး ေမြ႕ယာကို လက္သီးျဖင့္ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုးေနမိသည္။ အခု တေလာ ဘာဆိုဘာမွ အဆင္မျပဟု စိတ္ထဲမွာခံစားေနရသည္။ အရာ အားလုံး၏ တရား
ခံ သည္ရဲထက္။
ရယ္လိုက္လၽွင္ ပါးခ်ိဳင့္ေလး ခြက္ဝင္သြားတတ္သည့္ ရဲထက္ က မခုတ္တတ္သည့္ ေၾကာင္ ေလးပမာ အေၾကာင္း မသိသူေတြအတြက္ကေတာ့ ခင္မင္စရာေကာင္ေလး
တေကာင္ျဖစ္ ခ်င္ျဖစ္ေနလိမ့္မည္။ ရင္ဦးကေတာ့ ဒီ ေကာင္ ႏွာဗူးက်သည့္ ငေၾကာင္တေကာင္ ဆိုတာ သိ ေနသည္။
ရင္ဦးဒီေလာက္ တားဆီးထိန္းသိမ္း ေနသည့္ၾကားက ေႏြးေႏြး ကလည္း ရင္ဦးကို ဆက္ဆံပုံ ၾကည့္ပုံက တမ်ိဳး ႀကီးျဖစ္ေနသည္။ ရင္ဦး ႏွင့္ စကားမ်ားၾကရင္း ရဲထက္ အရွက္ မရွိလုံ
ခ်ည္ ျပင္ဝတ္လိုက္တုန္းက သူ႔ေအာက္ပိုင္း ကိုေႏြးေႏြးေရာ ရင္ဦးပါျမင္ခဲ့သည္။ ေႏြး ေႏြး ရွက္သလို မ်က္ႏွာ လႊဲသြားေသာ္လည္း မလႊဲခင္ေတာ့ ေသေသ ခ်ာ ခ်ာၾကည့္ခဲ့သည္ကို
ရင္ဦးရိပ္မိပါသည္။ ရင္ဦးလိုသာ ရဲထက္က လွန္ျပတာကိုျမင္ရရင္ ေႏြးေႏြး ဘယ္လိုေနမည္ နည္း။
ရဲထက္ ေပါင္ၾကားထဲက အေျမႇာင္းႀကီးကို အားက်ၿပီး ေယာက္်ားနဲ႔ ပိုတူေအာင္ ေဘာင္းဘီ ထဲမွာ လက္ကိုင္ပဝါ ေခါက္ထည့္ထားမိခါမွ မေန႔ညက ေႏြးေႏြးေတြ႕သြားသည္။ မူးေနသည့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲအျပစ္တင္ ဖို႔ရွိေပမယ့္ အ ေၾကာင္းရင္းက ရဲထက္သာျဖစ္သည္။ ေႏြးေႏြးက ရာသီလာေနတာလို႔ ထင္သြားလို႔ေတာ္ေသးသည္ အျဖစ္မွန္ ကိုသာ ေႏြးေႏြးသိသြားရင္ ရင္
ဦး ရွက္စိတ္နဲ႔ ေႏြးေႏြးကို မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ရဲေတာ့မွာ မဟုတ္။ ဒါေတာင္မွ ရင္ ဦး ထက္ ကိုး လႏွင့္ ဆယ့္ေျခာက္ရက္ ငယ္သည့္ေကာင္မေလးက ရာသီခ်ိန္မွာ သန႔္သန႔္ရွင္းရွင္း ေနဖို႔
ဆရာ မ ႀကီး လုပ္ၿပီးေျပာတာခံ လိုက္ရေသး၏။
ညက ေႏြးေႏြး သူ႔ကိုဘာေတြလုပ္ခဲ့သည္ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သည္ ဆိုတာကိုေတာ့ ရင္ဦး သိပ္ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ မွတ္ လဲ မမွတ္မိခ်င္ပါ။ ေယာက္်ားတေယာက္ အေနႏွင့္ မျဖစ္နိုင္တာေတြ
 ျဖစ္ခဲ့ရသည္လို႔ပဲ ရိုးတိုးရိပ္တိတ္ မွတ္မိ သည္။ မနက္မိုးလင္းလို႔ ကိုယ္ေပၚမွာ ထမိန္တထည္ကို ျမင္ရခ်ိန္မွာ ရင္ဦး ရင္ထဲမွာ ႀကီးမားသည့္ အလုံးႀကီး တ ခုကို အတင္းမ်ိဳ လိုက္ရသလို
ပင္။ ကိုယ့္ေဘာင္းဘီ ကိုယ္ျပန္ဝတ္ဖို႔ေတာင္ ေႏြးေႏြးေရွ႕မွာ ရင္ဦး ရွက္ခဲ့ရ သည္။
အိမ္ထဲမွာဆက္ မေနခ်င္ေတာ့သျဖင့္ ထိုင္ရာမွ ထၿပီးအဝတ္လဲမိသည္။ ခုထိမထုတ္ရေသး သည့္ ေႏြးေႏြး ကပ္ ေပးလိုက္သည့္ pad ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆြဲခြာၿပီး ကုတင္ေအာက္ကိုပစ္
 သြင္းလိုက္၏။ အဝတ္လဲၿပီး မွန္ထဲမွာ ကိုယ့္ ကိုယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္သည့္ အခါ အျပာႏွင့္ အနက္ကြက္ရွပ္အက် ႌပြပြ၊ ကာကီေရာင္ ကြာ တားေဘာင္းဘီပြပြ ႏွင့္ရင္ဦး ကို
အ႐ူးမွသာ မိန္းကေလးလို႔ေျပာၾကလိမ့္မည္။
“အိမ္ကို ကပ္တယ္ မရွိဘူး”
အိမ္ဝကေနဆီးေျပာသည့္ အန္တီခင့္ကို မေက်မခ်မ္းႏွင့္ ၾကည့္လိုက္ၿပီး ရင္ဦး အျပင္ကို ထြက္လာခဲ့၏။ စိတ္ရႈပ္ လို႔ သာထြက္လာရေပမယ့္ ဘယ္သြားရမွန္းလဲ မသိပါ။ ေႏြးေႏြး ဆီ လဲ
မသြားခ်င္။ တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြဆီလဲ မသြားခ်င္။ ဟိုေတြးဒီေငး ႏွင့္ ရင္ဦး ေျခေထာက္ ေတြက အရက္ဆိုင္ဝဆီ ေရာက္သြားသည္။
အရင္က ရင္ဦး တေယာက္ထဲ မေသာက္ဖူးပါ။ သူငယ္ခ်င္း ေတြႏွင့္မွ နည္းနည္းပါးပါး ေသာက္ျဖစ္သည္။ မ ေသာက္ ေတာ့ပါလို႔ ေႏြးေႏြးကို ကတိေပးထားေသာ္လည္း ေသာက္ ၿပီးရင္
 ေႏြးေႏြး ဆီမသြားေတာ့။ စိတ္ညစ္ တာေတြ ေပ်ာက္ေအာင္ အမူးေသာက္ၿပီး ကိုယ့္ အိမ္ ကိုယ္ျပန္ အိပ္တာ အေကာင္းဆုံးလို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
“ရမ္ ႏွစ္ပက္၊ ၾကက္ဥေမႊေၾကာ္တပြဲ၊ နဲ႔ ေရခဲေပး”
ရမ္က အမူးၾကမ္းသည္ဟု ေျပာသံၾကားဖူးလို႔ ရမ္မွာလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ခါတိုင္းသူငယ္ ခ်င္းေတြ နဲ႔ ဆိုရင္ ဝီစကီ ေကာင္းေကာင္း တပက္ ႏွစ္ပက္ေလာက္၊ ဘီယာ တခြက္ႏွစ္
ခြက္ေလာက္ပဲ ရင္ဦးေသာက္တတ္ပါသည္။
အရက္ေရာက္လာသည္ ႏွင့္ ေရခဲထည့္ ေရနည္းနည္းေရာၿပီး တငုံေသာက္လိုက္သည္။ ရမ္က အနံ့လည္း ဆိုး သလို အရသာလည္း ဆိုးသည္။ ရင္ဦး မနည္း မ်ိဳခ်လိုက္ရ၏။ ဒါ
 ေၾကာင့္ တငုံေသာက္ၿပီးသည္ ႏွင့္ ဆက္မ ေသာက္ ေတာ့ဘဲ ၾကက္ဥေၾကာ္ ေစာင့္ရသည္။ အျမည္း ေလးေရာက္လာေတာ့မွ လက္က်န္ကို နည္းနည္းခ်င္း ျဖတ္ရသည္။ ဆိုးေတာ့
မဆိုးပါ ႏွစ္ပက္ ကုန္ေတာ့ရီေဝေဝ ျဖစ္လာ၏။
“ေနာက္ ႏွစ္ပက္ေပးကြ”
ဒီတေခါက္ အရက္က ေတာ္ေတာ္ ႏွင့္ ေရာက္မလာပါ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့မွ အနားကို ခပ္ဝ၀ လူႀကီးတ ေယာက္ ေရာက္လာ၏။ ျမင္ဖူးသလိုလို စိတ္မွာထင္ေနစဥ္
“မင္း က ကိုခင္ဦး သမီး မဟုတ္လား၊ သြားေတာ့”
“ဘာလို႔ သြားရမွာလဲဗ်၊ အရက္ေသာက္ဖို႔လာတာ”
“မင္းနဲ႔ အရက္ဘာဆိုင္လို႔လဲ၊ ငါ့သူငယ္ခ်င္း သမီးကို ငါ အရက္မေရာင္းဘူး၊ ပိုက္ဆံလည္း မေပးနဲ႔ ေတာ့၊ အခု ျပန္၊ မျပန္ရင္ ငါ ကိုခင္ဦးကို သြားေခၚလိုက္မယ္”
ဒါေၾကာင့္ ျမင္ဖူးသလိုလို ရွိသည္လို႔ ထင္မိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ လည္းဒီဆိုင္ ကို မလာဖူးေတာ့ အ ေဖ့ သူငယ္ခ်င္း ဆိုင္ဆိုတာ ရင္ဦးမသိခဲ့ပါ။ တျခား ဆိုင္ တ
ဆိုင္ သာဆိုရင္ မိန္းကေလး တေယာက္ အျဖစ္ ဆက္ ဆံျခင္း အတြက္ လႊတ္ၿပီးေပါက္ကြဲ မိေပလိမ့္မည္။ အခုေတာ့ အေဖ့ သူငယ္ခ်င္း ဆိုင္ျဖစ္ေနလို႔ စိတ္ေလၽွာ့ၿပီး ထြက္ လာ
ခဲ့ရ သည္။ ဒါေတာင္မွ ဟိုလူႀကီးက ဆိုင္ဝကေန
“ေဟ့ ေကာင္မေလး အိမ္ကို တန္းတန္း မတ္မတ္ ျပန္ေနာ္”
စိတ္ထဲက မေက်နပ္မႈ ေတြကို လမ္းမေပၚမွာ ေတြ႕ရသည့္ ဘီယာဘူးခြံေပၚ ပုံခ်လိုက္သည္။ အားရပါးရ ေျခကို လႊဲ ၿပီး ပိတ္ကန္ ပစ္လိုက္သည္တြင္
“ခြပ္”
“ဘာလုပ္တာလဲကြ”
ရီတီတီျဖစ္ေနသည့္ ေခါင္းခ်က္ခ်င္းၾကည္လင္ သလိုျဖစ္သြားၿပီး ရင္ဦး၏ ေဒါသေတြက လားရာမွန္ ကို ရွာေဖြ ေတြ႕ ရွိသြား၏။ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါ ေအာင္ဆုပ္လိုက္ရင္း
“ငါ့ဖာသာ ငါဘာလုပ္လုပ္ေပါ့ကြ”
တဖက္လူက ရဲထက္ ျဖစ္လို႔ေနပါသည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxx

“မင္းဘာလုပ္တာလဲ ရင္ဦး”
“မ်က္စိေရွ႕မွာ ရႈပ္ေနတဲ့ အမွိုက္ကို ကန္လိုက္တာေလ”
ရင္ဦး အမူအရာက မခန႔္ေလးစားႏွင့္ တမင္ရန္စသလိုလုပ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ရဲထက္ ေဒါကန္ သြားရသည္။
“မေတာ္တဆ ဆိုရင္ ငါလက္ခံပါတယ္၊ အခု မင္းဟာက လြန္လြန္းၿပီကြ”
“မေက်နပ္ရင္လည္း သေဘာပဲ ရဲထက္၊ ႀကိဳက္သလို ရွင္းလို႔ရတယ္”
“မင္း က ငါ့ကို ရန္စေနတာလားရင္ဦး”
“ႀကိဳက္သလိုထင္ကြာ၊ လက္သီးထိုးနည္းေလး နည္းနည္းတတ္႐ုံနဲ႔ ေတာ့မင္း မရပါဘူး”
“ေဟ့ေကာင္ ငါေယာက္်ားကြ”
“ဒါဆိုလဲ လုပ္လိုက္ေလ၊ ဒီမွာ ရွင္းမလား တိုက္ပ်က္မွာရွင္းမလား”
“ဟိုပဲ သြားမယ္ေလ၊ ဒီမွာ ဆိုရင္ ဆြဲတဲ့ သူေပၚလာေနဦးမယ္”
“အိုေကေလ၊ ဒီတခါေတာ့ ငါေရွ႕ကသြားမယ္၊ သတၱိရွိရင္လိုက္ခဲ့ေပါ့ကြာ”
ရဲထက္ ျပန္အေျဖစကားကိုေတာင္ မေစာင့္ဘဲ ရင္ဦး ေရွ႕ကေနခပ္သုတ္သုတ္ထြက္သြားေတာ့ ရဲ ထက္လည္း ေနာက္ကေနလိုက္ရေတာ့သည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း ဆီသင္ရာမွာ
ဘာမွမၾကာလွေသး၊ ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီၿပီး ကိုယ္ခံပညာ လိုက္စားခဲ့သည့္ ရင္ဦး ကို လြယ္လြယ္ႏွင့္ ရင္ ဆိုင္နိုင္မွာ မဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘာ ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္
 ေယာက္်ား တေယာက္ အေနႏွင့္ ရဲထက္ဒါကို ေရွာင္လႊဲလို႔ မရပါ။ တိုက္ပ်က္ဆီ သြားရာလမ္း တေလၽွာက္ တြင္ စိတ္ကို ေလၽွာ့ခ်ၿပီး အတတ္နိုင္ဆုံး တည္ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္သြား
သည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း၏ သင္ခန္းစာတစ္ အရ ရန္သူကိုေၾကာက္လို႔ မျဖစ္ပါ။ ၿပီးရင္ သူ႔အေနအထား ကိုၾကည့္ၿပီး ဗ်ဴ ဟာကို ေရြးခ်ယ္ရမည္။ ခုအတိုင္း ဆိုရင္ေတာ့ ရင္ဦးက
အခ်ိန္မျဖဳန္းဘဲ ဒလၾကမ္း ဝင္တိုက္ခိုက္မည့္ သေဘာ ရွိသည္။ ဒါကိုေတာ့ အထဲေရာက္မွ မီးစင္ၾကည့္ကရ ေပ မည္။
ပုဆိုးကို ခပ္တိုတို ခိုင္ခိုင္ ျပင္ဝတ္လိုက္ၿပီး တိုက္ပ်က္အတြင္းသို႔ ေျခလွမ္းမွန္မွန္ ျဖင့္ဝင္သြားခ်ိန္တြင္ ခါး ေထာက္ၿပီး ရပ္ေစာင့္ ေနသည့္ ရင္ဦးက
“ၾကာလိုက္တာကြာ၊ ဘုရားစာ ရြတ္ခဲ့ရဲ့လား”
ရဲထက္ ဘာမွမေျဖဘဲ ရင္ဦး ကိုမမွိတ္မသုန္ၾကည့္ၿပီး တည္ၿငိမ္စြာေစာင့္ေန၏။
“လာေလ ဘာလုပ္ေနတာလဲ၊ ေၾကာက္ေနၿပီလား”
“ငါက အားႏြဲ႕တဲ့ သူကို ကိုယ္ကစ ရန္မလုပ္ဘူး”
မ်က္ႏွာနည္းနည္း တင္းသြားေသာ္လည္း ရင္ဦး တျဖည္းျဖည္းျပဳံးလာသည္။
“ပါးစပ္ နဲ႔ ရန္ျဖစ္တာ မိန္းမေတြအလုပ္ကြ ..ဟား ..ဟား”
ရဲထက္ကို ဂ႐ုမထားသလို မခိုးမခန႔္ရယ္ေနရာမွ ႐ုတ္တရက္ လွမ္းကန္လိုက္သည္။ ဝင္လာကထဲက သတိမ လြတ္ သည့္ အတြက္ ရဲထက္ေရွာင္လိုက္နိုင္သည္။ ေဘးကို ေရွာင္
ရင္း ထိုေျခေထာက္ကို ဖမ္း ဆြဲလိုက္ေသး ေသာ္လည္း ရင္ဦးျပန္႐ုပ္တာ ျမန္လို႔ မမိလိုက္။ ေရွာင္႐ုံ သာမဟုတ္ဘဲ ေျခကိုျပန္ဆြဲဖို႔ လုပ္လိုက္သည့္ အတြက္ ရင္ဦးလဲ သတိထား
သြားပုံရသည္။ ခ်က္ခ်င္းျပန္ၿပီးဝင္မလာ။ ရဲထက္ကို ပတ္ေခ်ာင္းရင္း ေျခကန္ခ်က္ တခ်က္၊ လက္သီး ႏွစ္ ခ်က္ ေလာက္ ႏွင့္ ေသြးတိုးစမ္းေသးေသာ္လည္း ရဲထက္ ေရွာင္နိုင္ခဲ့သည္။
“ဘယ္ဆိုးလို႔တုံး၊ တိုးတက္လာတယ္”
စပ္ၿဖီးၿဖီး ႏွင့္ ရိလိုက္ၿပီးေနာက္ ႐ုတ္တရက္ခုန္ကာ ရင္ဦး ဗိုက္ဆီသို႔ လွမ္းကန္လိုက္၏။ ရင္ဦး ေရွာင္လိုက္နိုင္ ေသာ္လည္း ထိုေျချပန္မက်မွီမွာပင္ ေနာက္ေျခတေခ်ာင္းက ရဲထက္
မ်က္ႏွာဆီ ဝွီးကနဲ ဝင္လာ၏။ ဒီတခါေတာ့ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္း ပ်က္ေရွာင္လိုက္ နိုင္သည့္တိုင္ ရင္ဦးေျခေစာင္းက ရဲထက္ နားရြက္ကို ပြတ္မိသြားသည္။ ထိုအ ခ်ိန္မွာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ
ရင္ ဦး ရဲထက္ဖက္ကို ယိုင္က်လာ သည္။ ဘယ္ေျခညာေၿခ ဆက္တိုက္ကန္ရင္း ဟန္ခ်က္ ပ်က္ သြားပုံရသည္။ ရသည့္ အခြင့္အေရးကို လက္လႊတ္မခံေတာ့ဘဲ ေဘးတိုက္အေနအ
ထားမွာ ကိုယ္ကိုလွည့္ၿပီး တံေတာင္ႏွင့္တြက္ပစ္လိုက္၏။
ရင္ဦး ကိုယ္ကို ယိမ္းလိုက္ေသးေသာ္လည္း သူ႔ဟန္ခ်က္ကို သူမနိုင္၍ လုံးဝမလြတ္ေတာ့ ပုခုံး အစြန္ဆီသို႔ အရွိန္ ျပင္းစြာ သြားထိသည္။ ရင္ဦးလည္း သတိေကာင္းလို႔ ရင္ဝကို တိုက္
ရိုတ္မထိျခင္း ျဖစ္သည္။ အနည္းငယ္သက္ သာခြင့္ရသြားေသာ္လည္း ေၿမ ျပင္ေပၚကို တေစာင္းလဲက်သြားသည္။ ေနာက္ကိုေျပးလိုက္ၿပီး အားပါးတရ ကန္ ေက်ာက္ရန္ ျပင္လိုက္ၿပီးမွ ရဲထက္ရပ္ၾကည့္ ေနလိုက္၏။
“ေဟ့ေကာင္ ထေလ”
အေျပာမခံသည့္ ရင္ဦး ဒယိမ္းဒယိုင္ ႏွင့္ ထလာၿပီး ရဲထက္ကို ခုန္အုပ္လိုက္သည္။ မ်က္လုံးေတြကလည္း ေဒါ သျဖင့္ ဝင္း ဝင္း ေတာက္ေန၏။ သူ၏ တိုက္ခိုက္မႈက ကိုယ္ခံပညာ
တတ္ကၽြမ္းသူတေယာက္ ႏွင့္ မတူဘဲ ဂမူး ရႈးထိုး နိုင္ လွသည္။ က်ားနာလို တရွိန္ထိုးဝင္လာခ်ိန္မွာ ရဲထက္က ေဘးမွာ အုတ္က်ိဳးပုံခံေန၍ ေနာက္ကို တ လွမ္း ဆုတ္လိုက္ ေသာ္
လည္း မလြတ္ဘဲ ရဲထက္ခါးကို ရင္ဦး ဖမ္းဆုပ္မိသြားသည္။ ကိုယ္ကိုလွည့္ၿပီး ေပါက္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း ႏွစ္ေယာက္ လုံး ေျမေပၚကိုလဲ ၿပိဳက်သြားသည္။ ရင္ဦးက ေအာက္က ရဲထက္
က အေပၚကျဖစ္သည္။
က်သည့္ အရွိန္ကလည္း ျပင္း၍ ရင္ဦးတြန႔္ကနဲျဖစ္သြားသည္။ ရင္ဦးကို ေအာက္ကေန နည္းမ်ိဳးစုံ ျဖင့္တိုက္ခိုက္ တြန္းဖယ္ရန္ လုပ္ေသာ္လည္း ခြန္အားသာၿပီး ခုခ်ိန္အထိ အထိအ
ခိုက္ ကင္းစင္ေနေသးသည့္ ရဲထက္ကို သူ မတြန္းလွန္နိုင္ပါ။ ေျမျပင္မွာ ျပားကပ္သြားေအာင္ ရဲထက္က ခ်ဳပ္ကိုင္နိုင္သြား၏။
“မင္း မွတ္ၿပီလားရင္ဦး၊ ငါက ေယာက္်ားကြ၊ မင္းလို မဟုတ္ဘူး”
ဘာမွမေျပာဘဲ ရဲထက္ကို အံတင္းတင္းႀကိတ္ၿပီး ၾကည့္ေနသည္။ လူခ်င္းကပ္မိခ်ိန္တြင္ ရင္ဦး ဆီက အရက္နံ့ကို ရလိုက္သည္။
“မင္းအရက္ မူးေနလားရင္ဦး”
အရက္ေၾကာင့္ အလြယ္တကူ အနိုင္ရလိုက္ ျခင္းဟု ရဲထက္ထင္မိသည္။
“ေဟ့ ေကာင္ ..ဖယ္”
“ဘာလို႔ ဖယ္ရမွာလဲကြာ ေယာက္်ားခ်င္းပဲ ...ဟား ..ဟား”
အခုအခ်ိန္မွာ ရင္ဦးကို အနိုင္ရဖို႔ သူ႔ကို ထိုးဖို႔ ရိုတ္ဖို႔မလိုပါ။ ေခါင္းထဲ ေရာက္လာသည့္ အ ႀကံေကာင္း တခု ေၾကာင့္ ရဲထက္သေဘာက်စြာျပဳံးလိုက္မိၿပီး ခ်က္ခ်င္း အေကာင္အထည္
 ေဖၚလိုက္သည္။ ႐ုတ္တရက္ သူ၏ပါးကို နမ္းလိုက္သည့္အခါ ရင္ဦး မ်က္ႏွာရဲတြတ္သြား သည္။ အရက္နံ့ အနည္းငယ္ရေသာ္လည္း ရင္ဦး၏ ပါးျပင္က ျဖဴ စင္ႏုေထြးေနသည္။ ရဲ ထက္
 အနမ္းက ပါးကို ရိုတ္လိုက္တာထက္ဆိုးသည္။ ရင္ဦး လူးလြန႔္ၿပီးထဖို႔ ႀကိဳးစား ေသာ္ လည္း ရဲထက္က မိမိရရ စီးမိထား၍ ဘယ္လိုမွမတတ္နိုင္။
“မင္း ..မင္း ..ယုတ္မာတယ္”
ဒီေလာက္စကားေလးကိုပင္ ရင္ဦး ခက္ခဲပင္ပန္းစြာေျပာေနရသည္။ သူေတာ္ေတာ္ေလးကို မခံခ်ိမခံ သာ ျဖစ္ ေနသည္။
“ယုတ္မာတာ မဟုတ္ပါဘူး ရင္ဦးရာ၊ ငါကမင္း ကိုခ်စ္လို႔ပါကြ၊ ဟားဟား”
ေနာက္ထပ္ပါးတဖက္ကိုပါ နမ္းပစ္လိုက္သည့္ အခါရင္ဦးတကိုယ္လုံးတုန္ရီလာသည္။ ရဲ ထက္ကို ၾကည့္ေနသည့္ မ်က္လုံးေတြထဲတြင္ ေဒါသေရာင္မရွိေတာ့ဘဲ စိုးရြံ့ျခင္း၊ အားငယ္
 ျခင္းေတြ အထင္းသားေပၚလာ၏။ ရင္ဦးကို အ နိုင္ရ လိုက္ၿပီမွန္း သိလိုက္ၿပီးသည့္ ေနာက္ တြင္ ရဲထက္စိတ္ထဲ၌ ေက်နပ္ျခင္း ႏွင့္ အတူ သူစိတ္ရွိလက္ရွိ တက္ ဖိ ထားသည့္ ရင္ဦး ကိုယ္လုံး၏ ေႏြးေထြး ႏူးညံ့မႈကို စတင္ၿပီးသတိထားလိုက္မိသည္။
ရင္ဦး၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ရဲထက္လက္ႏွစ္ဖက္က ဖိထားသည္။ ရင္ဦး ေျခေထာက္ေတြကို ရဲထက္ ေျခေထာက္ ေတြက ခ်ဳပ္ထားသည္။ ထိုအခါ ရဲထက္၏ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း ႏွင့္ရင္ဦး
၏ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကလည္း ထိထိမိမိ ကပ္ေန၏။ အိမ္ကေန ခနဆိုၿပီး ထြက္လာသည့္ရဲ ထက္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီမပါပါ။
ထိုအခ်ိန္မွာ ရင္ဦးက လူးလြန႔္ၿပီးထဖို႔ႀကိဳးစားသည္။ ရဲထက္ကလည္း အလြတ္မေပးဘဲ အတင္း ဖိကပ္ထားသည့္ အခါ သူတို႔၏ အဓိက ေနရာခ်င္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ပြတ္တိုက္မိၾကၿပီး
 ေနာက္ ရင္ဦးခႏၶာကိုယ္၏ ႏႈးညံ့မႈကို ေတာင့္ခံမ ထား နိုင္သည့္ ရဲထက္၏ ဖြားဖက္ေတာ္က ခ်က္ခ်င္း တင္းမာၿပီးေထာင္ထလာ၏။ ဒါကို လူခ်င္းထိေနသည့္ ရင္ဦး လည္း သိသည္။
“ရဲထက္ .. မင္း ...မင္း ..”

ပါးစပ္က အထစ္ထစ္ အေငါ့ေငါ့ေျပာေနသည့္ ရင္ဦး မ်က္လုံးေတြမွာ မ်က္ရည္ေတြေဝ့ ေန သလိုလို ရဲထက္ ျမင္သည္။ သူ႔ရင္လည္း တဒိုင္းဒိုင္း ခုန္လာ၏။ အာေခါင္ေတြေျခာက္
လာ သည္။ လက္ေတြတုန္ရီလာသည္။ စိတ္လြတ္သြားၿပီး ရင္ဦးကို ေနာက္တခါထပ္နမ္းလိုက္ မိျပန္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားမိသည့္ အခါ ရင္ဦးက ေခါင္းကို ဘယ္
ညာယိမ္း ၿပီးေရွာင္သည့္ အတြက္ အရက္နံ့သင္းေနသည့္ ရင္ဦး၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလး ေတြကို မိသည့္ အခါ မိသည္။ လြတ္သည့္အခါလြတ္သည္။ လြတ္သြားသည့္ အခါမ်ားတြင္
ရဲထက္ ပိုၿပီး မခ်င့္ မရဲျဖစ္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္ကိုခ်ဳပ္ထားတာကို လႊတ္ၿပီး မ်က္ႏွာကို ညႇပ္ကိုင္ကာ မိမိရရစုပ္နမ္းပစ္လိုက္၏။ စိတ္ရွိလက္ရွိ ၾကမ္းတမ္းစြာ နမ္းမိျခင္း ျဖစ္
သည္။
ရင္ဦးက လက္ေတြလြတ္သြားသည္ ႏွင့္ သူအစြမ္းရွိသေလာက္ တိုက္ခိုက္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔လက္ေတြက ခြန္အား မဲ့ေန၏။ သူရဲမရဲ စီးေနေသာ ရဲထက္ကို ထိခိုက္ နာက်င္ ေအာင္ မလုပ္ နိုင္ပါ။ ေနာက္ေတာ့ရဲထက္ ကိုယ္ တိုင္လည္း သူဘာလုပ္လို႔ လုပ္ေနမိသည္ကို ေကာင္းေကာင္း မသိေတာ့ပါ။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ရွိတာက အရွိန္တၿငီး ၿငီးေတာက္ေလာင္ေနသည့္
ဆႏၵ တခုကိုျဖည့္ဆည္းနိုင္ဖို႔သာျဖစ္သည္။ ဒီဆႏၵ ကိုျဖည့္ဖို႔ အတြက္ သူ႔လက္ခုပ္ ထဲက ေရလိုျဖစ္ေနသည့္ ရင္ဦး ရွိေနသည္။ ကိုယ္ကို အနည္းငယ္ႂကြ လိုက္ၿပီး ရင္ဦး၏ ေဘာင္းဘီ
ဇစ္ကို စမ္း ၍ ဆြဲလိုက္သည္။
“ဘာ …ဘာ …လုပ္တာလဲ ရဲထက္”
ရင္ဦးဝတ္ထားသည့္ ကြာတားေသာင္းဘီ ဇစ္က အလြယ္တကူပင္ ျပဳတ္ထြက္သြား၏။ ထိပ္က ၾကယ္သီးကေတာ့ အားစိုက္ဆြဲ လိုက္သည္ႏွင့္ ျပဳတ္ထြက္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
ခါးေနရာကေန အတြင္းခံေဘာင္းဘီႏွင့္ပါ ေရာ လုံးကာေအာက္ကို ေလၽွာခ်လိုက္ၿပီးသည္ ႏွင့္ ရင္ဦး ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ရင္ဘတ္ႏွင့္ တြန္းကပ္လိုက္ရာ တြင္ ဘြားကနဲ ေပၚလာသည့္
မထူမပါး အမဲေရာင္ အေမႊးေတြ ၀ိုင္းရံထားသည့္ ခပ္မို႔မို႔ အရာက ရင္ဦးဘယ္ေလာက္ပင္ ေယာက္်ားေလး ျဖစ္ခ်င္ပါေစ ျဖစ္လို႔ မရနိုင္ေၾကာင္းကို တိတိ လင္းလင္းေဖၚျပေနသည္။
ရင္ဦး၏ မိန္းမသားသဘာဝ အရင္းအျမစ္ေနရာကို ျမင္လိုက္ရၿပီးသည့္ ေနာက္မွာေတာ့ ရဲ ထက္ ဘယ္လိုမွ စိတ္ မထိန္းနိုင္ေတာ့ လုံခ်ည္ကိုလွန္ကာ တဆတ္ဆတ္ ႏွင့္ အစြမ္းကုန္
 တင္းမာေနသည့္ ဖြားဖက္ေတာ္ကို အဝ တြင္ေတ့ၿပီး ဖိခ်လိုက္သည္။ ရဲထက္ခ်ဳပ္ကိုင္ ထား သည့္ ရင္ဦး၏ ဒူးႏွစ္ဖက္ တဆတ္ဆတ္တုန္သြားသည္။
ရဲထက္ ဝင္ရမည့္တြင္းက က်ပ္လြန္းသည္။ အေတာ္အသင့္အားစိုက္လို႔ ဖိလိုက္တာေတာင္ မွ ေခါင္းျမဳပ္႐ုံေလး ဝင္သည္။ ေနာက္တခ်က္ အားစိုက္ၿပီးဖိလိုက္မွ တဗ်စ္ဗ်စ္ အသံေတြ
 ျမည္ၿပီး တဝက္ေလာက္ဝင္သြားသည္။
မမေစာကလ်ာလွိုင္ႏွင့္ လည္းဘာမွမဆိုင္၊ ရဲထက္ ၾကဳံဖူးသည့္ မိန္းမေတြ ႏွင့္လည္းဘာမွ မဆိုင္။ ရင္ဦး၏ အ ပ်ိဳ စင္ဆန္မႈက ရဲထက္ရင္ကို သြက္သြက္ရမ္းသြားေစသည္။ ေပါင္ႏွစ္
 ေခ်ာင္းက စိၿပီး ဗိုက္မွာကပ္ေနသည့္ အေန အထားျဖင့္ အဆုံးထိေအာင္သြင္းဖို႔ လြယ္မည္ မဟုတ္။ ရဲထက္ သြက္လက္စြာပင္ ရင္ဦးေျခေထာက္ေတြကို ခ်ဳပ္ ေႏွာင္ထားသည့္ ေဘာင္း
 ဘီႏွစ္ထည္ကို ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။ ေပါင္ေတြကားထြက္သြားမွ အျပင္ကို တလက္မ ေလာက္ျပန္ဆြဲထုတ္ၿပီး အားႏွင့္ ဖိေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။ တခါထဲ အဆုံအထိနစ္ ဝင္သြားသလို
ရင္ဦး မ်က္ႏွာ လည္း ရႈံ႔မဲ့ ၿပီးလည္ထြက္သြား၏။
ဒီလို အရသာမ်ိဳး ရဲထက္ တခါမွမရဖူးပါ။ အတြင္းထဲက တင္းက်ပ္မႈက ရဲထက္၏ အာ႐ုံေၾကာေတြကို အရသာ ရွိစြာ ႏွိုးဆြ၏။ ရင္ဦးကိုယ္ေပၚသို႔ ကိုယ္ကိုညႊတ္ခ်လိုက္ရင္း တခ်က္ၿပီး တခ်က္မွန္မွန္ႀကီးလုပ္ေနမိေတာ့သည္။ ရင္ဦး ပါးကိုနမ္းသည္။ ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းသည္။ အခုအခ်ိန္မွာ ရင္ဦးဆီက အရက္နံ့ကိုလည္း ရဲထက္ မသိေတာ့။ ရဲရဲနီသည့္ မ်က္ႏွာ၊ မ်က္ရည္
၀ိုင္းေနသည့္ မ်က္လုံးတို႔ ျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းကိုက္ရင္း ရင္ဦး ရဲထက္၏ အ နမ္းေတြကို ေခါင္းကို ဘယ္ညာရမ္းၿပီး ေရွာင္သည္။ ရဲထက္က အခုနတုန္း က လို မ်က္ ႏွာကို
ခ်ဳပ္ၿပီးနမ္းလၽွင္ လက္ႏွင့္ ရဲထက္ဆံပင္ကိုဆြဲ၏။ နားရြက္ကိုဆြဲ၏။ ပုခုံးကို ထုရိုတ္၏။ ရဲထက္ကေတာ့ ဒါေတြကို ပန္းႏွင့္ေပါက္ သလိုသာ သေဘာထားသည္။ ထိသည္ ဟုပင္ မသိပါ။
ရဲထက္က ဦးတိုက္ေမာင္း ကို မမွီေသာ္လည္း သူ႔ အတိုင္းအတာႏွင့္ သူစံခ်ိန္မွီ ထြားက်ိဳင္းသူ ျဖစ္ရာ အေတြ႕ အၾကဳံ မရွိသူ အရိုင္းသက္သက္ ျဖစ္ေသာ ရင္ဦး အတြက္ ရဲထက္၏
 ေဆာင့္သြင္းခ်က္တိုင္း တြင္ တကိုယ္လုံး တဆတ္တုန္ေန၏။ ရင္ဦး အလြန္နာက်င္မွာမလြဲေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ႏႈတ္က အသံတစက္မွ မထြက္ဘဲ အံကို သာတင္းတင္း ခဲထား၏။
ရဲထက္ မိန္းမဆိုတာ ႏွင့္ ကင္းျပတ္ေနခဲ့တာ ၾကာခဲ့ၿပီ။ ဒီလိုၾကာခဲ့ ၿပီးမွ ၾကဳံခြင့္ရ လိုက္သည့္ ရင္ဦး ဆီက ရ သည့္ အေတြ႕အထိက ေကာင္းလြန္းရာ တင္းထားလို႔ ဘယ္လိုမွမရဘဲ
ခနေလး ႏွင့္ တခ်ီၿပီးသြားသည္။ ၿပီးသာၿပီး သည္ ဖြား ဖက္ေတာ္ ကလည္း တင္းမာမႈကို ေယာင္ေယာင္ေလးသာ ေလၽွာ့ခ် ေပးသျဖင့္ ၿပီးသည့္တိုင္ေအာင္ မ ရပ္နား ျဖစ္ေတာ့ဘဲ
ဆက္၍ လုပ္သည့္ အခါ ခန အတြင္းမွာပင္ နဂိုအေန အတိုင္းျပန္လည္မာေက်ာလာ၏။
ရင္ဦးဘယ္ေလာက္ပင္ စိတ္ကိုတင္း၍ ျငင္းဆန္ပါေစ အခ်ိန္တန္သည့္အခါ သဘာဝတရား က သူ႔ ကိုယ္တြင္း မွာ အရည္ေတြ ကိုထုတ္ေပးလိုက္၍ ရဲထက္ ပိုၿပီးလႈပ္ရွာလို႔ ေကာင္း
လာသည္။ ခပ္သြက္သြက္ လည္းလုပ္နိုင္ လာ သည္။ ရင္ဦးကေတာ့ မ်က္စိကိုမွိတ္ၿပီး ရဲထက္ပုခုံးကို လက္သီးျဖင့္ အဆက္မျပတ္ထုေန၏။ ၾကာေတာ့လည္းရင္ ဦးေမာသြားသည္။
ရဲထက္လည္း ေမာပါသည္။ ပထမတခ်ီ ျမန္ျမန္ၿပီး ထားသည့္အတြက္ ေနာက္တခ်ီမွာ စိတ္ကို ထိန္းရင္း အေမာလည္းသက္သာေအာင္ ခပ္မွန္မွန္ေလး လုပ္ေနသည့္ၾကားမွ ပင္
ခ်ဳပ္ထိန္းမရေတာ့ဘဲ ၿပီးသြား သည္။ ႏွစ္ခ်ီ ဆက္လိုက္ရသည့္ အတြက္ ဖြားဖက္ေတာ္ လည္း အခုနလို ပန္းပန္မေနနိုင္ေတာ့ဘဲ ေပ်ာ့က် သြား သည္။
ရဲထက္ ေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္ရင္း ရင္ဦး မ်က္ႏွာကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ မ်က္လုံးေတြကိုမ်က္ခြံေတြ ရႈံတြေန သည္ ထိေအာင္ တင္းတင္းမွိတ္ထားသည္ကို ေတြရသည္။ ေထာင့္နား
တြင္ မ်က္ရည္စေလး တခ်ိဳ႕ေတြ႕သည္။ ရဲထက္ ၾကည့္ေနရင္း ပင္ မ်က္ရည္ေတြက မ်ားလာသည္။ ၿပီးေတာ့ ဆက္တိုက္ဆိုသလို စီးက်လာေသာ္လည္း ရင္ ဦး မ်က္လုံးကိုေတာ့ မ
ဖြင့္ပါ။ ထိုမ်က္ရည္ေတြက ရဲထက္ကို လႈပ္ႏွိုးလိုက္သလို ျဖစ္သြားၿပီးေနာက္ ရင္ဦး ကိုရဲထက္ အရမ္းအားနာမိ သနားမိေတာ့သည္။
“ရင္ဦး၊ ရင္ဦး ၊ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ၊ ငါစိတ္ရိုင္းဝင္သြားမိတယ္”
ရဲထက္ ရင္ဦးေျခရင္းတြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ သူ၏ ေရွ႕တည့္တည့္မွ ရင္ဦး၏ ျဖဴျဖဴ ေဖြးေဖြး ကိုယ္ ေအာက္ပိုင္း က အခုေတာ့သူ႔အတြက္ ရမၼက္ထစရာ မဟုတ္ေတာ့ပါ။
ထိုေနရာေတြကို မၾကည့္ရဲသလိုပင္ ျဖစ္ ေနရသည္။
“ရင္ဦး ထပါဦး၊ မင္းငါ့ကို ဘာလုပ္ခ်င္လဲ ႀကိဳက္တာလုပ္၊ သတ္ခ်င္ရင္လည္းသတ္၊ မင္းစိတ္ႀကိဳတ္လုပ္ပါ။ ငါမွား ပါတယ္၊ ငါ့အမွားအတြက္ မင္းလုပ္သမၽွ ငါခံပါ့မယ္”
တတြတ္တြတ္ ေတာင္းပန္ေနသည့္ အသံကို မၾကားသလိုပင္ ရင္ဦးတုတ္တုတ္မွ မလႈပ္ပါ။ ရဲ ထက္က သူ႔ ေျခသ လုံးကို ကိုင္လႈပ္ၿပီး
“ငါ့ကို ခြင့္လႊတ္မလႊတ္ပါနဲ႔ကြာ၊ မင္းလုပ္ခ်င္သလိုသာလုပ္လိုက္ပါ”
“ငါ့ကို မထိပါနဲ႔”
မ်က္လုံးဖြင့္ မၾကည့္ဘဲေျပာလိုက္သည္။
“မထိပါဘူးကြာ၊ ငါ ...ငါ ...တကယ္ကိုမွားတာပါ”
“မင္းထြက္သြားရင္ ေကာင္းမယ္ရဲထက္”
“ရင္ဦး”
“မင္းဆီက အသံ ဘာမွမၾကားခ်င္ဘူး၊ မင္းအခုထြက္သြားပါ၊ ေလာေလာဆယ္ ငါဒါပဲ ေျပာခ်င္တယ္”
ရင္ဦးအသံက စိတ္ဆိုးတာထက္ စိတ္ထိခိုက္သည့္ဖက္ပိုမ်ားေနသည္။
“ရင္ဦး”
“သြားလို႔ ငါေျပာေနတယ္ေလ”
“ေအးပါ၊ သြားပါ့မယ္၊ မင္းအေပၚ ငါအမွားေႂကြးတင္သြားၿပီ၊ မင္းႀကိဳက္တဲ့ ပုံစံနဲ႔ ငါဆပ္မယ္၊ မင္း လက္နဲ႔ ငါ့ကို မသတ္ခ်င္ရင္လည္း မင္္းဆႏၵရွိရင္ ငါ့ကိုငါ သတ္ေသေပးမယ္”
“သြားကြာ”
ထြက္မသြားခင္ ရင္ဦးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ မ်က္ရည္မက်ေတာ့ေသာ္လည္း မ်က္စိမွိတ္ ၿပီး မလႈပ္မယွက္ ၿငိမ္ ေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ ရင္ဦးကို ထားခဲ့ၿပီးထြက္လာရသည့္ ရဲထက္ ေျဖလွမ္းေတြက ေလးလံေနသည္။ တိုက္ပ်က္ႀကီး ေရွ႕က လမ္းအတိုင္းေလၽွာက္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ ဓါတ္တိုင္ ႏွစ္တိုင္ေလာက္မွာ ရွိသည့္ ကုကၠိဳပင္ အကြယ္မွာ ဝင္ရပ္ လိုက္ၿပီး
ရင္ဦး ထြက္ အလာကိုေစာင့္ေနမိသည္။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာသည့္ တိုင္ရင္ဦးထြက္ မလာပါ။ ရင္ဦး အရမ္းကို စိတ္ထိခိုက္ခံစားသြားရေလၿပီ။
ရင္ဦးထြက္ မလာမခ်င္းေစာင့္ၾကည့္မည္ဟု ဆုံးျဖတ္ကာေစာင့္ရင္း သူ၏ လုပ္ရပ္သည္ လူရမ္းကားလုပ္ရပ္၊ ယုတ္မာသည့္ မုဒိန္းေကာင္ ၏ လုပ္ရပ္မ်ိဳးဟုေတြးရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို
 စက္ဆုပ္မိသည္။ တဒဂၤ အေတြး ႏွင့္ ခံစားမႈကို မခ်ဳပ္ထိန္း နိုင္ခဲ့ ျခင္းအတြက္ လည္း ကိုယ့္ လုပ္ရပ္ ကိုယ္ျပန္ကာရြံမုန္းမိ၏။ အခုအခ်ိန္ က်မွေတာ့ ဒီအျပစ္ကို ရင္ဦးေက်နပ္ နိုင္ဖို႔ အတြက္ ေသေပးပါဆိုလည္း ေသလိုက္႐ုံရွိသည္ဟု စိတ္ကို ျပင္ဆင္ထား႐ုံ သာရွိပါ ေတာ့သည္။
တနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ေစာင့္သည့္ တိုင္ရင္ဦးထြက္ မလာသည့္အခါ အခုန က ပူထူ ၿပီး မေတြးမိသည့္ အ ခ်က္ တခုကို သြားေတြးမိသည္။ ရင္ဦး ရွက္စိတ္ နာက်ည္းစိတ္ျဖင့္
သူ႔ကိုသူ စီရင္ခဲ့ေသာ္ဟု ေတြးလိုက္မိ သည္ ႏွင့္ တိုက္ပ်က္ႀကီးဆီ တဟုန္ထိုးေျပးမိေတာ့ ၏။ သို႔ေသာ္ အထဲမွာ ရင္ဦးကို အစအနေတာင္ မေတြ႕ရပါ။


Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxx


သူႏွင့္ တိုက္ခိုက္ရင္း လဲက်သြားသည့္ ရင္ဦး ကို အနိုင္အထက္ျပဳ ခဲ့မိျခင္း အတြက္ ရဲထက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္ လိုမွ ခြင့္ မလႊတ္နိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ စဥ္းစားေလေလ ပိုၿပီး
ထိတ္လန႔္ကာ ရင္ဦးအတြက္ စိုးရိမ္စရာ ျဖစ္ေလ ေလပင္။ ရင္ဦးက ရင္ဦးေမ ဆိုသည့္ မိန္းကေလး စင္စစ္ ျဖစ္ေသာ္ လည္း သူ႔စိတ္က မိန္းကေလး စိတ္မဟုတ္ ပါ။ ေယာက္်ား
တေယာက္၏ အဓမၼျပဳ က်င့္ျခင္း ကိုခံရသည့္ မိန္းကေလး တေယာက္သည္ စိတ္ထိခိုက္ေၾကကြဲ မည္ မွန္ေသာ္လည္း ရင္ဦး အတြက္ကေတာ့ ထိုထက္ႏွစ္ဆ ခံစားရမွာေသခ်ာ
သည္။ ေယာက္်ား တေယာက္ ပမာ ေနသူကို အရင္းကေန ရိုတ္ခ်ိဳး ၿဖိဳလွဲခ်လိုက္သလို ျဖစ္သြား၍ ရင္ဦး သာမန္မိန္းကေလး တေယာက္ ထက္ ပိုၿပီး စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ထိခိုက္
မႈကို ခံစားရမွာ မလြဲေပ။
ရဲထက္ တညလုံး အိပ္လို႔ မေပ်ာ္ပါ။ ခံျပင္းစြာ အရႈံးေပးသြားရသည့္ ရင္ဦး မ်က္ႏွာကိုသာ မ်က္လုံးထဲမွာ ျမင္ ေယာင္ေန၏။ ရင္ဦးကသာ သက္ဆိုင္ရာသို႔ တိုင္ၾကားအမႈ ဖြင့္ ခဲ့
သည္ ရွိေသာ္ ရဲထက္ အမွန္ကိုဝန္ခံၿပီး ေထာင္ ထဲ သို႔ ရင္ေကာ့ၿပီး ဝင္သြားရဲပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ရင္ဦးက အရွက္အကြဲခံ ၿပီး၊ သူ၏ ေယာက္်ားရွာ ဘဝ ကို အထိ ခိုက္ခံၿပီး တိုင္
မည့္ေတာမည့္ သူမ်ိဳးမဟုတ္တာကို လည္း သိေနျပန္ရာ ရဲထက္ ပိုၿပီး အေနခက္ရသည္။
မနက္ မိုးလင္းတာႏွင့္ ရင္ဦး ကို ရွာၿပီးေတာင္းပန္ဖို႔ အိမ္ကေန ထြက္ခဲ့သည္။ ရင္ဦး တို႔ လမ္းထဲ ေရာက္ေသာ္ လည္း အိမ္ထဲသို႔ မဝင္ရဲ၍ နီးသည့္ လဘက္ရည္ဆိုင္ကေန ထိုင္ၿပီး
ရင္ဦး အျပင္ထြက္အလာကို ေစာင့္ေသာ္ လည္း ေန႔ခင္း ဆယ့္တစ္နာရီ ေလာက္အထိ အရိပ္အေယာင္ မျမင္ရပါ။ လမ္း က ႏွစ္ဖက္ ထြက္လို႔ ရသည့္ အတြက္ ရဲထက္ မျမင္သည့္
ဖက္က ထြက္သြားခ်င္လည္း သြားနိုင္ရာ ခါတိုင္း ဒီအခ်ိန္ေလာက္ ဆိုရင္ ရင္ဦး ရွိတတ္သည့္ ေႏြးေႏြး တက္ေနေသာ ကိုရီးယား သင္တန္းဖက္သို႔လာခဲ့ သည္။ ဟိုေရာက္ေတာ့
ဒီေန႔ သင္ တန္း ပိတ္သည္ ဟုသိရသည္။
ရင္ဦး အေျခအေန ကို အန္တီခင့္ ဆီမွာ အစ္ေအာက္ၾကည့္ရင္ ေကာင္းမည္ဟု အႀကံရၿပီး ေစ်းထဲလိုက္သြား ေသာ္လည္း အန္တီ ခင္က ဒီေန႔ ဆိုင္ကို မလာပါ။
“မမခင္ ကို ဘာေျပာေပးရမလဲ ေမာင္ေလး”
“လမ္းၾကဳံလို႔ ဝင္တာပါ၊ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး”
ဆိုင္ေစာင့္ ေပးေနသည့္ အမႀကီးကလည္း ရင္ဦးတို႔ အိမ္သားမဟုတ္၍ ဘာမွသိမွာ မဟုတ္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ရဲထက္ စိတ္ပ်က္ လက္ပ်က္ ႏွင့္ အိမ္ျပန္လာခဲ့သည္။ တေန႔လုံး ေလၽွာက္
သြားေနလို႔ ေျခေထာက္ေတြ လည္း ေညာင္းခ်ိ ေန ေပၿပီ။ ညေနခင္း ဆိုရင္ေတာ့ စက္ဘီးႏွင့္ ထြက္ရမည္ဟု စိတ္ကူးကာ ခါတိုင္း မစီးဘဲ ပစ္ထားသည့္ အိမ္က စက္ဘီး ကိုေအာက္ခ်
ထားလိုက္သည္။ အိမ္က လူေတြကေတာ့ ရဲထက္ အျပဳ အမူေတြကို သိပ္ၿပီးထူးျခားသည္ မထင္ၾကပါ။ ရဲထက္ကလည္း အရင္ထဲက သိပ္ အိမ္ကပ္လွသည္ မဟုတ္။
ညေန ဖက္က်ေတာ့ ဦးတိုက္ ေမာင္းဆီ လက္ေဝွ႕ က်င့္ ဖို႔ေတာင္ မသြားဘဲ ရင္ဦး ရွိနိုင္မည္ ထင္သည့္ေနရာ ေတြ ေလၽွာက္သြားေနမိ၏။ လဘက္ရည္ဆိုင္၊ ဂိမ္းဆိုင္ မွအစ စိတ္ညစ္
ညစ္ ႏွင့္ အရက္ေသာက္မလားဟု အရက္ ဆိုင္ေတြပါ လိုက္ရွာ ရင္း အိမ္ကို ည ရွစ္နာရီ ေလာက္မွ ျပန္ေရာက္သည္။ တေန ကုန္ပင္ပန္း ထားလို႔့ ညက် ေတာ့ အိပ္လို႔ ေပ်ာ္သြားေသာ္
လည္း အိပ္မက္ ဆိုးေတြ မက္ၿပီး ျပန္လန႔္လန႔္ နိုး၏။
အိပ္မက္ေတြ ကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးပင္ တခုတြင္ ရင္ဦးက ရဲထက္၏ ငယ္ပါကို ဒါးႀကီး ႏွင့္ ခုတ္ျဖတ္၏။ ေနာက္တခု မွာေတာ့ ရင္ဦးကတရား႐ုံးမွာ သူ႔ကို မတရားျပဳက်င့္သည့္ေလ်ာ္ေၾကး
အေန ႏွင့္ ရဲထက္၏ အဂၤ ါ ကို သူ ေယာက္်ား ဘဝ ေျပာင္းဖို႔ အတြက္ ရလိုေၾကာင္း ေျပာသည္။ တရားသူႀကီး က လည္း ေပးေစဟု အမိန႔္ခ် သည္။ ရဲထက္ ကိုယ့္ပစၥည္း ကိုလက္ျဖင့္
အုပ္ၿပီး မေပးဘူး၊ မေပးဘူး ဟု ေအာ္ရင္း အလန႔္တၾကား နိုးလာရသည္။
ေနာက္ေန႔ မနက္က်ေတာ့ အိပ္ယာထ ေနာက္က်သြားသည္ ႏွင့္ ရင္ဦး တို႔ အိမ္ဖက္ မသြားေတာ့ဘဲ ကိုရီးယား သင္တန္း ဖက္သို႔ တန္းလာခဲ့သည္။ သင္တန္းလႊတ္ခ်ိန္ က်ရင္ေတာ့
 ေႏြးေႏြး ကိုႀကိဳ ဖို႔ ရင္ဦး မလြဲ မေသြလာ လိမ့္မည္ဟု တြက္မိသည္။ ေႏြးေႏြး ေရွ႕မွာေတာ့ ေျပာလို႔ မေကာင္းေပ။ တေနရာရာ မွာ စကားေျပာခ်င္သည့္ အေၾကာင္း ရင္ဦးကို ေျပာရမည္။
 ခါတိုင္း ေႏြးေႏြး ႏွင့္ စကားေျပာခ်င္သူက ရင္ဦး ႏွင့္ ေျပာခ်င္သည္ ဆိုရင္ ေႏြးေႏြး အံ့ၾသလိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။
သို႔ေသာ္လည္း သင္တန္းလႊတ္သည္ အထိ ရင္ဦး လုံးဝ ေရာက္မလာပါ။ အတန္းၿပီး လို႔ ေႏြးေႏြး ထြက္လာသည့္ အခါ ရဲထက္ကိုေတြ႕ေတာ့ အံ့ၾသေန၏။ လည္ဟိုက္ ကိုယ္ၾကပ္လက္ျပတ္ အစိမ္းႏုေရာင္ ႏွင့္ ေနာက္ကြဲစကပ္ အရွည္ အနက္ေရာင္ ဝတ္ထားသည့္ ေႏြးေႏြး ရဲထက္နားသို႔ သြက္လက္စြာ ေရာက္လာသည္။
“ရဲထက္ … ဘယ္ကို လာတာလဲ”
“ဟို … ဟိုဒင္းေလ”
မ်က္ႏွာပန္းႏုေရာင္ေလးႏွင့္ ေႏြးေႏြးျပဳံးေနသည္။
“သိပါတယ္၊ ရင္ဦး ဒီေန႔ မလာနိုင္မွန္း သိလို႔ လာတာမဟုတ္လား”
“ရင္ဦး က ဘာလို႔ မလာတာလဲ”
“သိရက္သားနဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနျပန္ပါၿပီ။”
လူခ်င္း ထိလုမတတ္ ကပ္ေနသည့္ ေႏြးေႏြး ဆီက ေရေမႊးနံ့ သင္းသင္းေလးကိုရႈရင္း ခါတိုင္းလိုေႏြးေႏြး၏ အလွ အပေတြကို ၾကည့္ရႈ႔ခံစား ဖို႔ ရဲထက္ေမ့ ေလ်ာ့ေနသည္။
“ဘာလုပ္ေနတာလဲ”
ေႏြးေႏြး စိတ္မရွည္သလို ေျပာလိုက္မွ ရဲထက္ စက္ဘီးကိုတြန္းၿပီး ေႏြးေႏြး ေဘးမွာ ယႈဥ္ေလၽွာက္လိုက္သည္။ သူ မ ကေတာ့ ရင္ဦး မရွိခိုက္ တမင္လာသည္ဟု ထင္ေပမည္။
“ရင္ဦး မလာတာ ရဲထက္ ဘယ္လိုသိလဲ”
“တကယ္ မသိတာ”
“ဒါဆို ဘာလို႔လာတာလဲ”
ရင္ဦး ကိုေတြ႕ဖို႔ ဆိုတာေျပာလို႔ မျဖစ္ပါ။
“မသိဘူးေလ၊ လာခ်င္စိတ္ေပါက္လာလို႔”
“ရဲထက္က ရယ္ရတယ္၊ သူမ်ားေတြေတာ့ ဘယ္လိုထင္မလဲ မသိဘူး၊ ရင္ဦးလဲမလာေရာ ရဲထက္နဲ႔ ျပန္တယ္ လို႔”
ခ်ိဳၾကည္ေသာ အသံ၊ ရႊန္းလဲ့သည့္ မ်က္ဝန္းတို႔၏ ဆိုလိုရင္းေတြကိုရဲထက္ နားလည္ပါသည္။ ဟိုတေန႔ကသာ အဓမၼမႈ တခုကို မလြန္က်ဴးမိပါလၽွင္ ဒီေန႔ အခြင့္ အေရးကို ရဲထက္ အပိုင္အသုံးခ်မိမွာေသခ်ာသည္။ ခုေတာ့ ရင္ ဦး မ်က္ႏွာကို ျမင္ေယာင္ရင္း ရဲထက္ မအီမလည္ ခံစားေနရသည္။ ရင္ဦး ကိုလည္း မတရားႀကံ၊ ရင္ဦးက သူ၏ ရည္းစား လို႔ သတ္မွတ္
ထားသည့္ မိန္းကေလး ကိုလည္း ရဲထက္က အခြင့္ အေရးယူျပန္သည္ ဆိုလၽွင္ ဘယ္လို မွ မျဖစ္သင့္ပါ။
“ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲ”
“ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး၊ ရင္ဦး ထူးထူး ျခားျခား ဒီေန႔ မလာလို႔”
“ဟယ္ …ရဲထက္ တကယ္ မသိတာ”
“ရင္ဦး ဘာျဖစ္လို႔ တုန္း”
“ေႏြးေတာင္ ညမွ သိလို႔ ေမေမ့ ကိုေခၚၿပီး သြားေမးရေသးတယ္”
ရဲထက္ ရင္ထဲဝုန္းဒိုင္းက်ဲသြားသည္။ ရင္ဦး ႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္ ႏွင့္ တခုခု မဟုတ္မဟပ္ႀကံလိုက္မွာ စိုးရိမ္မိ၏။
“ဘာ …ဘာ ..ျဖစ္လို႔လဲဟင္”
“သူကေတာ့ ေခ်ာ္လဲတယ္ေျပာတာပဲ၊ ပုခုံးက အဆစ္လြဲတယ္၊ ခါးက ဘာျဖစ္တယ္ဆိုလား၊ ေျခေထာက္ကိုလဲ ေဆးစည္း ထားရတယ္၊ ေႏြးကေတာင္ ရဲထက္ နဲ႔ ရန္ျဖစ္ျပန္ၿပီလား
လို႔ ေမးမိေသးတယ္”
“ေတာ္ ..ေတာ္ ထိသြားတာေပါ့”
“လမ္းေတာင္ မေလၽွာက္ နိုင္လို႔ ဆိုက္ကားနဲ႔ ျပန္လာတာတဲ့၊ အိမ္ထဲလဲ ေရာက္ေကာပုံလဲတာပဲ၊ ေႏြးထင္တာ ေတာ့ ရန္ျဖစ္တယ္ ထင္တာပဲ၊ ရဲထက္ ျမန္မာ့လက္ေဝွ႕ ျပလိုက္တာ
မဟုတ္ပါဘူးေနာ္”
“ဟာ”
ရဲထက္ ဘာေျပာလို႔ ေျပာရမွန္း မသိျဖစ္သြားသည္။ ရင္ဦး ဟိုတေန႔က ဘယ္လို ျပန္သြားသည္ ဆိုတာကို ေတာ့ မွန္းဆလို႔ ရသြားသည္။ လယ္ကြင္းစပ္က ပတ္ထြက္သြားတာျဖစ္မည္။
 ၿပိဳေနေသာ တိုက္ပ်က္ႀကီး၏ တျခားဖက္ မ်က္ႏွာစာတြင္ ထြက္ေပါက္တခုရွိခ်င္ ရွိေနနိုင္သည္။ ရဲထက္ လမ္းမွာ ေစာင့္ေနနိုင္ေၾကာင္း ရင္ဦး တြတ္ဆမိပုံ ရ၏။ လယ္ကြင္း ဖက္ကေန
ပတ္သြားလိုက္လၽွင္ တျခားရပ္ကြက္ တခုသို႔ ျပန္ေရာက္မည္ ျဖစ္ၿပီး ဆိုက္ကား ဂိတ္ လည္း ရွိပါသည္။

“ရဲထက္”
“ဟင္”
“ယူ႔ စက္ဘီးက တြန္းလို႔ပဲရတယ္လား”
“စီးသြား မလား”
“အင္း … ေနပူလို႔”
မတတ္သာပဲ စက္ဘီးေပၚတက္လိုက္ရသည္။ ေႏြးေႏြး ေစြ႕ကနဲ ေနာက္ခုံမွာ တက္ထိုင္လိုက္သည့္ အခါ ရင္သား အိအိ ေတြက ရဲထက္ေက်ာျပင္ကို ထိကပ္သြား၏။
“ေျဖးေျဖး နင္းေနာ္”
“အင္းပါ”
တလမ္းလုံး ေႏြးေႏြးက စကားေတြ ေဖါင္ေနသေလာက္ ရဲထက္က ေမးတခြန္း ေျဖတခြန္း ေလာက္သာေျပာမိ သည္။ ခ်ိဳင့္ ေဆာင့္လၽွင္၊ ေကြ႕လိုက္ေရွာင္လိုက္လၽွင္ ေႏြးေႏြး ရင္
သားေတြက ရဲထက္ေက်ာျပင္ကို လာလာ၍ က်ီစယ္၏။ အစပိုင္းမွာ ကပ္မိလၽွင္ ေႏြးေႏြး ျပန္ျပန္ၿပီး ခြာေသာ္လည္း ေနာက္က်ေတာ့ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ ရဲထက္ က တမင္လုပ္ေန
သည္မ်ားထင္သြား သလားမသိပါ။ လုံးဝ ျပန္မခြာေတာ့။ ေႏြးေႏြး၏ အထိအေတြ႕က မိန္းမူး ဖြယ္ ေကာင္းသည္မွန္ေသာ္လည္း ရဲထက္က ေတာ့စိတ္ႏွင့္ ကိုယ္ႏွင့္ မကပ္လို႔ ရင္
ခုန္ဖို႔ ေမ့ ေလ်ာ့ေနမိသည္။
ေႏြးေႏြး တို႔လမ္းထိပ္အေရာက္ တြင္ ပုခုံးကို အသာတို႔ၿပီး
“ဒီမွာပဲ ဆင္းမယ္ ေနာ္”
လိုတာထက္ပို၍ ေရွ႕ကို ကိုင္းညႊတ္ရင္းေျပာလိုက္သည့္ ေႏြးေႏြး စကားေၾကာင့္ ရဲထက္ လမ္းထိပ္မွာ ရပ္ေပး လိုက္၏။
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ရွင့္၊ ေနာက္လဲ ၾကဳံရင္စီးပါဦးမယ္”
ရင္ဦး မလာနိုင္သေရြ႕ လာႀကိဳ နိုင္ေၾကာင္း ေႏြးေႏြး နိမိတ္ျပလိုက္ျခင္းဟု နားလည္မိေသာ္လည္း ရဲထက္ ႏႈတ္ ဆြံ့ေနမိသည္။ အခုအခ်ိန္ မွာ ေႏြးေႏြး မသိမသာ ေပး လာေန သည့္ ေျမာင္းအတိုင္း ေရကိုလႊတ္ေပးလိုက္ လၽွင္ အဆင္ေျပသြား မွာကိုသိေသာ္ လည္း ရင္ဦး အတြက္ တပူေပၚ ႏွစ္ပူဆင့္ သလိုု ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ရက္ပါ။ ဒါ ေၾကာင့္ ျပဳံး႐ုံပဲ ျပဳံးျပလိုက္
 ၿပီး ေႏြးေႏြး ေက်ာခိုင္း သြားသည္ ႏွင့္ ခါတိုင္းလို ေနာက္ေက်ာ အလွကို လိုက္ၿပီး ရင္ ခုန္ ခံစားမေနေတာ့ဘဲ ကိုယ့္လမ္းသာ ကိုယ္ျပန္နင္း ခဲ့၏။ ရင္ဦး ေနေကာင္းသည့္ အခ်ိန္ကိုေစာင့္
ၾကည့္ မည္။ သူေပးလာသည့္ အျပစ္ကို ခံယူၿပီးမွ က်န္တာေတြ ဆက္စဥ္းစားမည္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္မိသည္။ အဲဒီေလာက္ အထိ ေတာ့ ေႏြးေႏြး စိတ္ရွည္ လိမ့္မည္ဟု ရဲထက္ ေမၽွာ္လင့္
 ေနမိပါသည္။
ေႏြးေႏြး သင္တန္း အခ်ိန္ကိုသိေနေသာ္လည္း ေနာက္ရက္ေတြက်ေတာ့ ရဲထက္ လိုက္မသြား ျဖစ္ေတာ့ပါ။ အဲ ဒီ လမ္းေၾကာင္း ကို ေရွာင္ထားသည္။ တရက္လာၿပီး ေပ်ာက္သြားသည့္
ရဲထက္ကို ေႏြးေႏြး ဘယ္လိုေတြး ေနမည္ ေတာ့ မသိေပ။ ရဲထက္ ေစ်းဖက္ ကိုေတာ့ မေရာင္မလည္သြားပါသည္။ အန္တီခင္ ဆိုင္ျပန္ထြက္တာ ျမင္သည့္ အခါ မေနနိုင္ဘဲ သတင္း
ဝင္ေမးမိသည္။ မိန္းမေတြ တ႐ုန္း႐ုန္း ႏွင့္ ဆိုင္ထဲကို ဝင္ရမွာ မ်က္ႏွာပူေသာ္လည္း မ တတ္ နိုင္ေတာ့ပါ။
“ဝဋ္ လည္တာေဟ့ ဝဋ္လည္တာ၊ အရင္က သူခ်ည္းပဲ ေဆာ္လာတာ၊ ခုခံရမွ မွတ္မယ္”
“ေခ်ာ္လဲ တာဆို”
ရဲထက္၏ မရဲတရဲ အေမး ကို အန္တီခင္က မ်က္ႏွာႀကီးရႈံ႔မဲ့ၿပီး
“ေခ်ာ္လဲတာ အဲဒီေလာက္ ျဖစ္မလားဟဲ့၊ သူတမင္ညာေျပာတာ တအိမ္လုံးသိတယ္”
“သက္သာရဲ့လား အန္တီခင္”
“ဓါတ္မွန္ ရိုတ္ၾကည့္ေတာ့ က်ိဳးတာပဲ့တာ မရွိဘူးေျပာတာပဲ၊ သူက သိုင္းခ်ရင္း ဟိုဟာျဖစ္ဒီဟာ ျဖစ္နဲ႔ ဆိုေတာ့ ျပေနက် တ႐ုပ္ေဆးဆရာ ရွိတယ္၊ သူကေဆးစည္း ေပးထားတယ္၊
ရင္ဦး တလေလာက္ေတာ့ ေျခၿငိမ္မယ္ ထင္ ပါရဲ့”
အန္တီခင္ ေျပာပုံအရဆိုရင္ သိပ္ေတာ့ စိုးရိမ္စရာ မရွိပါ။ ရဲထက္ကလည္း ျပင္ပဒါဏ္ရာေတြ အတြက္သိပ္စိတ္မ ပူပါ။ ရင္ဦး ခံနိုင္ရည္ ရွိမည္ကိုေတြး မိသည္။ ရင္ဦး၏ စိတ္ပိုင္း ဆိုင္
ရာ အတြက္ကေတာ့ ခုတိုင္ေအာင္ စိတ္မ ေအး နိုင္ေသးပါ။ ျဖစ္ခဲ့ သမၽွ အေၾကာင္း စုံကို မသိသည့္ အန္တီခင္က လည္း ဒါကိုနားလည္မွာ မဟုတ္။
“အိမ္မွာ ေနေတာ့လည္း တဆူဆူ နဲ႔ အိမ္ က လူေတြရန္လုပ္ေနတာပါပဲ”
ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသဖို႔ မလုပ္တာကိုပဲ ေတာ္လွၿပီဟု ရဲထက္ ထင္သည္။ ေစ်းက ျပန္လာၿပီး လဘက္ရည္ ဆိုင္ မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတြ႕လို႔ ဝင္ထိုင္မိရာ သူတို႔ကလည္း ၾကား
သမၽွ ရင္ဦး သတင္းေတြ ေျပာၾက၏။ သူ တို႔ကလဲ ရင္ဦး တေနရာရာ မွာရန္ျဖစ္ခဲ့သည္လို႔ ပဲထင္ၾကသည္။
“တေယာက္ခ်င္း ဆိုရင္ ရင္ဦးက မႈ႔ မွာမဟုတ္ဘူး၊ လူမ်ားလို႔ ခံလာရတာ ျဖစ္မယ္၊ မယုံရင္္ ၾကည့္ေန ရင္ဦး ေန ျပန္ေကာင္းတာနဲ႔ သူ႔ကိုေဆာ္တဲ့ ေကာင္ေတြ ျပန္လိုက္ေဘေတာ့မွာ၊
အဲဒီက်မွ ဘယ္ေကာင္ေတြ ဆိုတာ သိရ မွာပဲ”
ရင္ဦး ေနျပန္ေကာင္းလာလို႔ လာျပန္လက္စားေခ်ရင္လည္း ရဲထက္ လည္စင္းေပးလိုက္ပါမည္။ ႏႈတ္နည္းစြာ ၿငိမ္ ေနေသာ ရဲထက္ကို သူငယ္ခ်င္းေတြက
“မင္းကလဲ ရင္ဦးနဲ႔ ေရာေပ်ာက္ေနတယ္၊ ဟိုေကာင္ မေလးက ဆိုင္ေရွ႕က ခနခန ျဖတ္တယ္၊ မင္းရွိလားလို႔လာ ရွာတာ ျဖစ္မယ္”
“ဘယ္သူလဲ”
“ေႏြးေႏြးေပါ့ဟ၊ သူလဲ ရင္ဦး မလာနိုင္တာနဲ႔ မင္းကို အခြင့္အေရး ေပးခ်င္ေနပုံရတယ္၊ ႀကိတ္ထည့္လိုက္ကြာ”
“မေကာင္းပါဘူး ကြာ”
“နင့္ႀကီးေတာ္ မေကာင္းတာလား၊ အစကျဖင့္ ရင္ဦးရႈပ္ေနလို႔ဆို”
“ငါ ဒီလို အခ်ိန္မွာ အခြင့္ေကာင္း မယူဘူး၊ သူျပန္ထြက္လာနိုင္မွ တရားသျဖင့္ ယွဥ္မယ္”
ရဲထက္ကို ဘယ္သူမွ နားမလည္နိုင္ၾကပါ။ အျဖစ္မွန္ကို မသိသည့္ သူေတြကို ရဲထက္ အျပစ္မတင္သလို ရွင္းျပလို႔ ကလည္း မျဖစ္၍ ဒီတိုင္းၿငိမ္ေနလိုက္ရပါသည္။
“တရားသျဖင့္ ယွဥ္ရေအာင္ ေယာက္်ားခ်င္း မို႔လားဟ၊ မဟုတ္ မဟတ္လုပ္ေနတာက ရင္ဦးေလ”
“ငါက သူကိုယ္တိုင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ ဖယ္ေပးတာမ်ိဳးလိုခ်င္တာ”
“မင္းလဲ ေၾကာင္သြားၿပီ”
မခ်ိျပဳံး ႏွင့္ပဲ ရဲထက္ေျပာသမၽွ ခံလိုက္ပါသည္။ ရင္ဦး ကို အနိုင္ရလိုက္သည့္ တိုက္ပြဲ အေၾကာင္း ကို ဆရာျဖစ္သူ ဦးတိုက္ေမာင္း ကိုပင္ ရဲထက္ေျပာမျပပါ။ ရင္ဦး ႏွင့္ ျပႆ
နာျဖစ္ၿပီးစ သုံးေလး ရက္ေလာက္ ေလ့က်င့္ေရး ပ်က္ ေသာ္လည္း ေနာက္ရက္ေတြ မွာေတာ့ ျပန္သြားျဖစ္သည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း ၏ သင္ၾကားမႈေတြ သာမရရွိခဲ့ လၽွင္ အခု
တႀကိမ္ရန္ပြဲ မွာ ရႈံးနိမ့္သူက ရဲထက္ပဲ ျဖစ္ဦးမွာ ေသခ်ာပါသည္။
ဦးတိုက္ေမာင္း ဆီသြားသည့္ တညေနတြင္ ေဒၚခင္ေလးရီ ႏွင့္ လမ္းမွာေတြ႕၏။ ပြေယာင္းေယာင္းဆံပင္၊ အဆီ ျပန္ ေနသည့္မ်က္ႏွာ၊ ေလးလံေသာ ေျခလွမ္းေတြ ႏွင့္ ေဒၚခင္ေလးရီ
ဦးတိုက္ေမာင္း ဆီက ျပန္လာတာ ေသခ်ာ သည္။ မ်က္လုံးေတြ ကေတာ့ ရီေဝလို႔ ေန၏။ ရဲထက္ကို ေတြ႕သည္ ႏွင့္ ရင္ဦး သတင္းေတာ့ေပးရွာသည္။
“အိမ္ထဲမွာ တုတ္ေကာက္ နဲ႔ လမ္းသြားေနၿပီ၊ မင္းေမးတဲ့ အေၾကာင္း ကို အန္တီေျပာျပလိုက္ပါတယ္”
“ဘာေျပာလဲ အန္တီခင္”
“အဲဒီ ေကာင္ အေၾကာင္း လာမေျပာနဲ႔တဲ့၊ အန္တီလဲ ေျပာပစ္လိုက္တယ္”
“ဘာျဖစ္လို႔ လဲအန္တီ”
“မင္းက မွ သူ႔သတင္း ေမးေဖၚရေသးတယ္ေလ၊ သူ႔လက္ခ်က္နဲ႔ မင္း ခံလိုက္ရတုန္းက သူေမးလို႔လား၊ အဲဒါ ေျပာျပလိုက္ ေတာ့ အံႀကီးႀကိတ္ၿပီး လွည့္ထြက္သြားတာပဲ”
ရင္ဦးမွ ရဲထက္ကို စိတ္မနာလၽွင္ နာမည့္သူမ ရွိေတာ့ပါ။ အန္တီခင္ ႏွင့္ စကားျဖတ္ၿပီး ဦးတိုက္ေမာင္း ဆီဆက္ လာ ခဲ့ရာ အိမ္ေရွ႕က အုတ္ကန္ေလး မွာ ေရခ်ိဳးေနသည့္ ဦး
တိုက္ေမာင္း ကိုေတြ႕ရသည္။
“ငါက မင္း မလာေတာ့ဘူး လို႔ထင္ၿပီး ေရေတာင္ခ်ိဳးေနၿပီ၊ ဒီေန႔ေတာ့ ကိုယ့္ဖာသာပဲ က်င့္ေတာ့ေဟ့”


Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxx

ရဲထက္ ရန္ကုန္ကို သုံးေလးရက္ ေလာက္ သြားလိုက္ရသည္။ ကိုရဲထြဋ္ လူၾကဳံ ႏွင့္ ပစၥည္းေတြ ေပးလိုက္သည့္ အျပင္ ေငြလည္း လႊဲလိုက္၍ သြားယူရျခင္း ျဖစ္သည္။ ေရာက္တုန္း
 ေပါက္တုန္း ရန္ကုန္က အမ်ိဳးအိမ္က လည္း ဆြဲထား၍ ႏွစ္ရက္ ေလာက္ႏွင့္ ျပန္ဖို႔ကို ဟိုလည္ဒီသြား ႏွင့္ ေလးရက္ ေလာက္ၾကာသြားသည္။ ေခတ္ဆန္ဆန္ လွပ သည့္ ရန္ကုန္သူ ေခ်ာေခ်ာ ေလးေတြကို ျမင္ရင္ ေႏြးေႏြး ကို သတိရသည္။ နယ္ၿမိဳ႕ ေလးမွာ ေနေသာ္ လည္း ေႏြးေႏြး၏ အျပင္အဆင္က ၿမိဳ႕ ႀကီးသူေတြ ႏွင့္ တန္းတူသည္။ ေႏြးေႏြးကို
သတိရေတာ့ ရင္ဦး အေၾကာင္း လည္း ေတြးမိပါသည္။ ရန္ကုန္က မိန္းမရွာေတြကို ျမင္ရင္လည္း ခ်စ္ဦးေမာင္ မ်ားျဖစ္ေနမလားဟု လိုက္ၾကည့္ မိပါေသး၏။
ရန္ကုန္ က ျပန္ေရာက္ၿပီး ေနာက္တေန႔သူငယ္ခ်င္း ေတြ ႏွင့္ လဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ေနစဥ္ ဆိုင္ေရွ႕ကေန စက္ ဘီးကေလး ႏွင့္ ျဖတ္သြားေသာ ေႏြးေႏြး ကိုျမင္လိုက္ရသည္။ ဆိုင္ထဲ
ကို ေသေသခ်ာခ်ာ လွမ္းၾကည့္သြားတာ ကို လည္း ေတြ႕ရသည္။
“ေဟ့ေကာင္၊ ဟိုမွာ ေႏြးေႏြးကြ၊ ရင္ဦး ဆီသြားတာျဖစ္မယ္”
“ေအး …ျမင္တယ္”
ေျပာလို႔ မဆုံးေသးခင္ ေႏြးေႏြး ထြက္သြားတဲ့ ဖက္က ဆူဆူညံညံ အသံေတြ ၾကားလိုက္ရသည္။ တေယာက္က ထ ၾကည့္လိုက္ၿပီး
“ရဲထက္၊ ဟိုမွာ ေႏြးေႏြး လဲေနတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ မသိဘူး၊ သြားၾကည့္လိုက္ဦး”
“မင္းတို႔ လဲ လိုက္ခဲ့ေလ”
“တို႔ နဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔တုန္း၊ ဒါက မင္းကိစၥ”
ဘယ္သူမွ မလိုက္သျဖင့္ ရဲထက္တေယာက္ထဲ အသံၾကားရာဆီ ေျပးခဲ့ရသည္။ ဆိုင္ႏွင့္ ဓါတ္တိုင္ တတိုင္စာ ပင္မေဝးေသာ ေနရာမွာ ေႏြးေႏြးစက္ဘီးေလး လဲက်ေနသည္။ ေႏြးေႏြး လည္းမတ္တပ္ျပန္ရပ္ နိုင္ေနၿပီျဖစ္ သည္။
“ဘာျဖစ္သြားတာလဲ ေႏြးေႏြး”
မနိုင့္တနိုင္ ႏွင့္ စက္ဘီးကို ျပန္ေထာင္ေနသည့္ ေႏြးေႏြး ကို ၀ိုင္းကူေပးရင္း ေမးလိုက္သည္။ ရဲထက္ကို ျမင္ရလို႔ ငိုမဲ့မဲ့ မ်က္ႏွာ ေလး ဝင္းသြား၏။
“ေခြး ႏွစ္ေကာင္က သူတို႔ ခ်င္းကိုက္ရင္း စက္ဘီးေရွ႕အတင္း ဝင္လာတာ လန႔္ ၿပီး အတင္းေကြ႕ ေရွာင္လိုက္တာ လဲေတာ့တာပဲ”
“ခုဘယ္လိုေနလဲ”
“ဒီမွာ ပြန္းသြားတယ္”
တံေတာင္ဆစ္ ျဖဴျဖဴ ေလးမွာ က်ပ္ျပားဝိုင္း ေလာက္ပြန္းသြား၏။ ဘယ္ေနရာေတြ ထိသြားေသးလဲဟု ေႏြးေႏြး ကို ၾကည့္လိုက္မိရာ ေမာ့ၾကည့္ ေနသည့္ မ်က္ဝန္းညိဳညိဳ ႀကီးေတြ
 ႏွင့္ တည့္တည့္တိုးသည္။
“ဘယ္ေပ်ာက္ေနတာလဲ”
“အိမ္က ခိုင္းလိုက္လို႔ ရန္ကုန္သြား ေနတာ၊ မေန႔ကမွျပန္ေရာက္တယ္”
“ေအာ္ … ဒါေၾကာင့္ မေတြ႕တာကိုး”
အသားေရာင္ ကိုယ္ၾကပ္ စပို႔ရွပ္ ႏွင့္ ေခ်ာကလက္ေရာင္ရင့္ရင့္ စကပ္ ဝတ္ထားသည့္ ေႏြးေႏြးကို အမွတ္မဲ့ ေငး ေနမိရာ ေႏြးေႏြး ကလည္း ရဲထက္ မ်က္လုံးေတြထဲကို ျပန္စိုက္ၾကည့္၏။
“နာတယ္”
႐ုတ္တရက္ ေႏြးေႏြးကေျပာလိုက္ လို႔ သူမၾကည့္ရာဆီ လိုက္ၾကည့္လိုက္ရာ ဘယ္ဖက္ဒူးေခါင္း ျဖဴျဖဴေလး ဆီမွ ေသြးေတြ တစက္စက္စီးက် ေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ စကပ္အ
တိုေၾကာင့္ ဒူးေခါင္း က အကာအကြယ္မဲ့စြာ ျဖင့္ လမ္းမႏွင့္ ထိခိုက္မိသြားတာျဖစ္မည္။ အမွတ္တမဲ့ ကုန္းၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ သတိရၿပီး ျပန္မတ္လိုက္ရသည္။
“ေသြးေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားလား ဟင္”
ကိုယ့္အနာကိုယ္ျပန္ မၾကည့္ရဲသည့္ ေႏြးေႏြး ကေမးလိုက္သည္။
“ထြက္ေနတာပဲ၊ ေဆးခန္းသြားမလား”
“ဟာ ဒီေလာက္ေလး နဲ႔ မသြားခ်င္ပါဘူး၊ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ ဟင္ ရဲထက္”
အားကိုးတႀကီးေမးလာေတာ့ ရဲထက္ စဥ္းစားရေတာ့သည္။ ဒီေနရာ ႏွင့္ အနီး ဆုံးက သူ႔ အိမ္ျဖစ္သည္။ ေႏြးေႏြး စက္ဘီး ေထာက္ကို တြန္းျဖဳတ္လိုက္ၿပီး
“လာ …တက္”
“ဘယ္လဲ”
“တို႔ အိမ္ကို”
“အို”
ပါးစပ္က အာေမဋိတ္သံေလး တခုထြက္လာေသာ္လည္း ေႏြးေႏြး က ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနာက္ကလိုက္လာပါသည္။ စက္ဘီးေပၚမွာ ထိုင္လိုက္၍ ကိုယ့္ဒူး ကိုယ္ျပန္ျမင္ရသည့္ အခါ
“ေသြးေတြ အမ်ားႀကီးပဲ၊ နာလဲ အရမ္းနာတယ္ ရဲထက္ရယ္၊ လုပ္ပါဦး”
ရဲထက္ေက်ာျပင္ကို မွီကပ္ရင္းေျပာလိုက္ရာ ရဲထက္လည္း အားသြန္ၿပီး နင္းရေတာ့သည္။ ကလူသလိုျမဴသလိုမ ဟုတ္ဘဲ ထိထိမိမိ ဖိကပ္ေနသည့္ ရင္သားအိအိမြမြ ေတြအေပၚ
မွာေတာင္ ရင္မခုန္အားေတာ့ပါ။ အိမ္ေရွ႕ ေရာက္ သည္ ႏွင့္ ၿခံတံခါး ကို ျမန္ျမန္တြန္း ဖြင့္လိုက္ၿပီး
“လာ …လာ”
အရင္ဆုံး ဒါဏ္ရာကို ေရေဆး ရမည္ကို သတိရၿပီး ေႏြးေႏြး ကို အိမ္ေဘးဖက္ ေရတိုင္ကီ ဆီ ေခၚသြားၿပီး
“ဖိနပ္ခၽြတ္ၿပီး ဒီတုုံးေလး ေပၚကို ေျခေထာက္တင္လိုက္”
မ်က္လုံးေလး မွိတ္ၿပီး ေျခေထာက္ကေလး ေျမႇာက္ကာ ရဲထက္ေျပာသလို လုပ္လိုက္သည္။ ေရဖလား အျပည့္ ခပ္ ကာေလာင္းခ်မည္ ဟန္ျပင္လိုက္ၿပီးမွ
“စကပ္ ကိုမထား၊ ေရစို ကုန္လိမ့္မယ္”
ေႏြးေႏြး က ေပါင္ရင္း အထိမတင္လိုက္ၿပီး
“ရၿပီလား”
ရဲထက္ရင္ထဲ ေျပာင္းဆန္သြား သည္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ မနည္းထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ရသည္။ ေနမထိေလမထိသည့္ ေပါင္တြင္းသားျဖဴျဖဴေတြက ႏုညက္ၿပီး ပန္းႏုေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး
သန္းေနသည္။
“ရၿပီ၊ ရၿပီ”
ေရေတြ တခြက္ၿပီးတခြက္ေလာင္းခ်လိုက္သည့္ အခါ ေသြးထြက္ အနည္းငယ္တန႔္သြားၿပီး ဒါဏ္ရာေပၚလာ သည္။ သိပ္မမ်ားပါ။ ေသြးဆူသည့္ ေနပူခ်ိန္ မို႔ ေသြးထြက္မ်ားတာ
 ျဖစ္လိမ့္မည္။ ဒါဏ္ရာက မနက္ပါ။ ကတၱရာ လမ္း ႏွင့္ ပြတ္တိုက္ၿပီး အေရခြံလန္တာ ေအာက္က အသားပါ ပြတ္မိသြားတာ ျဖစ္ပါသည္။
“ဒါဏ္ရာက မ်ားလားဟင္၊ အမာရြတ္ထင္မွာလား”
အေရးထဲ ေႏြးေႏြး က အလွပ်က္မွာ စိုးေနေသးသည္။
“မမ်ားပါဘူး၊ ဘာလဲ အတို မဝတ္ရမွာ စိုးလို႔လား”
“ဟုတ္တယ္”
ေႏြးေႏြး စိုးရိမ္သင့္ပါသည္။ သူမ၏ ေပါင္တံ အရင္းမွသည္ ေျခဖ်ား အထိ ဘာအစြန္းအထင္းမွ မရွိ ဝင္းမြတ္ေနပါ သည္။ အၾကည့္ကို မလႊဲခ်င္လႊဲ ခ်င္ႏွင့္ လႊဲလိုက္ၿပီးေနာက္
“ကဲ ေဆးသြားထည့္ရေအာင္”
“စပ္မွာလား”
“အမာရြတ္ ထင္ခ်င္လို႔လား”

 “ထည့္မယ္၊ ထည့္မယ္”
ေႏြးေႏြး ကို အိမ္ေပၚေခၚခဲ့ၿပီး ေဆးထည့္ဖို႔ အလင္းေရာင္ေကာင္းေကာင္းရသည့္ အိမ္ခါးပန္းမွာ ေႏြးေႏြး ကိုထိုင္ ခိုင္းထားခဲ့ ၿပီးေဆးရွာဖို႔ အိမ္ထဲဝင္ရင္း မမနီနီထြန္း ကို ရွာသည္။
 ေမေမ ကေတာ့ေစ်းသြား မွန္းသိသည္။ မမ က အခန္းထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္ ေနတာျမင္ရ၏။ ဒီေတာ့မွ မနက္က မမ ေနမေကာင္းဟု ေျပာတာျပန္သတိရသည္။ ဒါ ေၾကာင့္ ကိုယ့္ဖာ
 သာပဲ လိုမယ္ထင္တာေတြကို ယူၿပီး ျပန္ထြက္ခဲ့သည္။
“ဘယ္သူမွ မရွိဘူးလား”
“မမ ရွိတယ္ အိပ္ေနလို႔၊ ပိုးေသေအာင္ အရက္ပ်ံေလာင္းမယ္ေနာ္၊ စပ္မယ္သိလား”
“စပ္ရင္ ေအာ္မွာေနာ္”
“ေအာ္ေပါ့”
အိမ္ခါးပန္းမွာ ေျခတြဲလဲခ်ထိုင္ေနသည့္ ေႏြးေႏြးေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီး အရက္ပ်ံ ပုလင္းကို ဖြင့္ကာ ဒူး ျဖဴျဖဴ ေလးေပၚေလာင္းခ်လိုက္သည္။
“အား ….နာတယ္၊ အား”
ေႏြးေႏြး ေရွ႕ကို ငိုက္က်လာၿပီး ရဲထက္ပုခုံးကို လက္ႏွင့္ ညႇစ္သည္။ ဒူးကိုလည္း ေဘးကို အတင္းဖယ္သည့္ အ တြက္ ေျခသလုံးေလး ကို ဖမ္းခ်ဳပ္ထားလိုက္ရ၏။ အားရေအာင္ေလာင္းၿပီး
လႊတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ ေႏြးေႏြး မ်က္လုံး ေတြ မွာ မ်က္ရည္ေတြရႊဲေန၏။
“စိတ္ခ်ရေအာင္ လုပ္လိုက္တာ၊ ေဆာရီးေနာ္”
“ရပါတယ္၊ အခုထိစပ္ ေနတုန္းပဲ”
ျပန္ေျဖသည့္ အသံေလးက ငိုသံပါေနလို႔ ရဲထက္သနား သြားသည္။ ေျခသလုံးမွာ ကပ္ေနေသးသည့္ ေသြးစ ေသြးနေတြကို ရဲထက္က တစ္သၽွဴးစကၠဴစ ႏွင့္ လိုက္သုတ္ေပးရင္း ဒါဏ္ရာ
 ကို ေလႏွင့္ အသာေလး မႈတ္ေပး သည့္ အခါမွာေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ လည္ေနသည့္ မ်က္ လုံး ႀကီးေတြ ႏွင့္ ရဲထက္ကို ေႏြးေႏြး ၾကည့္ေန၏။ ေႏြး ေႏြး ၏ ေျခသလုံး ႏွင့္ တပိုင္းတ
စျမင္ရသည့္ ေပါင္တံ တြင္ ေရႊေရာင္အေမႊး ႏုႏုေလးေတြ ကို အနီးကပ္ေတြ႕ ေန ရၿပီး ရဲထက္ ေလႏွင့္ မႈတ္လိုက္တိုင္း အေမႊးႏုႏု ေလးေတြ လႈပ္ရမ္းသြား သလိုထင္ရသည္။
“ေအး သြားတယ္ မဟုတ္လား”
“အင္း”
ေသြးစေတြ ေျပာင္သြားသည့္အခါ ထိခိုက္ဒါဏ္ရာေတြ ထည့္ရ သည့္ အဝါေရာင္ ေဆးရည္ကို ဂြမ္းစႏွင့္ တို႔ လိုက္သည့္ အတြက္
“အဲဒါ ကေရာစပ္လား”
“နဲနဲပါ”
ရြရြ ကေလး တို႔ေပးလိုက္သည့္ အခါ ေႏြးေႏြး ျပဳံးလာသည္။
“ဒါက မစပ္ဘူး”
ဒါဏ္ရာတဝိုက္သာမက ေဘးပတ္လည္မွာပါ ေသေသခ်ာခ်ာ ေဆးလိုက္တို႔ေပးရင္း အခုနက မျမင္ခဲ့သည့္ ျမင္ ကြင္း တခုကို ရဲထက္ ျမင္လိုက္ရၿပီး အာေခါင္ေတြ ေျခာက္လာရ
သည္။ လက္တုန္မသြားေအာင္ မနည္း ထိန္း ထားရ၏။ ေၿခ ေထာက္ကို ခပ္ကားကား ေလး ထိုင္ေနသျဖင့္ ေႏြးေႏြး၏ အတြင္းပိုင္း အထိရဲထက္ ျမင္ ေနရ သည္။ ပန္းႏုေရာင္
ပင္တီေလး၏ အလည္တည့္တည့္မွာ မို႔ၿပီး ေဖာင္းေန၏။ ေနာက္ၿပီး အဝါေရာင္ ဇာပန္း ခက္ ေတြလည္း ရွိသည္။
“ရဲထက္”
အသံတုန္ေလး ႏွင့္ေခၚရင္း ေႏြးေႏြးက ေပါင္ကို မသိမသာေလး တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေစ့သြားရာ ရဲထက္ျမင္ကြင္း ကို အျဖဴေရာင္ေပါင္ သားေတြကြယ္သြား၏။
“ၿပီး …ၿပီး ပါၿပီ”
ရဲထက္ အသံကလည္း ထစ္ေငါ့ကာ အက္ကြဲေန၏။ ဂြမ္းစေလး ႏွင့္ ေဆးတို႔ေပးတာကို ရပ္လိုက္သည္ ႏွင့္ ေႏြး ေႏြး အနည္းငယ္လန္တက္ေနသည့္ စကပ္ကို လက္ႏွင့္သပ္ခ်ရင္း
 ၿငိမ္ေန၏။
“ေႏြးေႏြး”
ရဲထက္ေခၚလိုက္ေတာ့ ရဲထက္ကို ၾကည့္သည္။ မ်က္လုံးခ်င္း ဆုံမိသည့္ အခ်ိန္တြင္ ရဲထက္လည္း ဘာေျပာလို႔ ေျပာရမွန္း မသိဘဲ ဒီတိုင္း ေငးေနမိ၏။ ေႏြးေႏြး ႏႈတ္ခမ္းေလး ေတြ
 တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ တံေတြး မ်ိဳ ခ် ေနသလို လည္တိုင္ေလး ကလည္းလႈပ္ လႈပ္သြား၏။ ရဲထက္လိုပင္ ေႏြးေႏြး လည္းေျပာစရာ စကားေတြ ရွာေဖြ ေနပုံရသည္။ ရဲထက္ စိတ္ကိုတင္း ၿပီးထပ္ ေခၚလိုက္သည္။
“ေႏြးေႏြး”
မထူးေပမယ့္ ႏႈတ္ခမ္းေလး လႈပ္သြားသလိုလို ရဲထက္ ထင္သည္။ မ်က္ဝန္းညိဳ ႀကီးေတြ၏ အၾကည့္က ပိုၿပီး နက္ နဲ နက္ရွိုင္းလာသည္လို႔ ရဲထက္ခံစားရသည္။ လက္ထဲက ဂြမ္း
စေလး ကိုလႊတ္ခ်ၿပီး ေပါင္ေပၚတင္ထားသည့္ ေႏြး ေႏြး လက္ကို ကိုင္မိ သည္။ လက္ကေလး တုန္ေနေသာ္လည္း မ႐ုန္းပါ။ လက္ကို အေပၚက အုပ္ကိုင္ထားရင္း ႏူး ညံ့တင္းရင္းသည့္
 ေပါင္သားေတြကိုပါ လက္ကထိမိေတာ့ ရင္ခုန္သံက ပိုဆူညံျမည္ဟိန္း လာ၏။ ေႏြးေႏြး ၏ မဟ တဟ ႏႈတ္ခမ္းေလး က အနမ္းတခုကို ငံ့လင့္ ေနသည့္ပမာ ရွိေနသည္။ ရဲထက္၏
မ်က္ႏွာက တေရြ႕ေရြ႕ တိုး ကပ္ သြားေတာ့မွ ေႏြးေႏြး မ်က္လႊာခ်သြားသည္။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ႏွာကိုေတာ့ လႊဲဖယ္ မသြား။
ရင္ထဲက ထိုးတက္လာသည့္ ဆႏၵကို မတြန္းလွန္နိုင္ေတာ့သည္တြင္ ခါးကိုဆြဲဖက္လိုက္၍ ေႏြးေႏြး ေကာ့ေကာ့ ေလး ပါလာသည္ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္း ကို အမိအရဖမ္း ယူလိုက္မိသည္။
 ျပင္းထန္သည့္ အနမ္းတြင္ ေႏြးေႏြး မ်က္လုံး ေတြ ေမွးစင္းက်သြား၏။ ရဲထက္ ၏ ညာလက္က ေႏြးေႏြး၏ ခါးကေလး ကိုဖက္ထားခ်ိန္တြင္ ဘယ္ဖက္လက္ က ေႏြးေႏြး ၏ ေပါင္တံတေလၽွာက္ ေျပးလႊားေနမိ၏။ ေႏြးေႏြး လက္ကေလး တဖက္ ေျမာက္လာၿပီး ရဲထက္ ခါးကို ျပန္ ဖက္လာသည္။
ဒီအေျခအေန ေရာက္မွေတာ့ ရဲထက္ ဘာမွဆင္ျခင္ဖို႔ သတိမရေတာ့ပါ။ အိမ္ေရွ႕ႀကီးမွာ ျဖစ္ေနသည္ ဆိုတာကို လည္း သတိမမူမိေတာ့။ ေႏြးေႏြးလည္း လမ္းဖက္ ကိုလွည့္ထိုင္ထား
ပါရက္ ႏွင့္ ေမ့ေနၿပီ ထင္သည္။ စကပ္ေပၚ ကေန ေပါင္ကိုပြတ္ရတာ အားမရသည့္ အတြက္ စကပ္ေအာက္ကိုလက္ထိုး ထည့္ၿပီး ပြတ္ေပးမိသည္။ ေႏြးေႏြး စကပ္လည္း အေပၚကို
လန္တက္သြား၏။ အထဲ အထိေရာက္ေအာင္ လက္ကို ထိုးသြင္း လိုက္သည့္ အခါ အ တြင္း ဖက္ဆုံးမွာ ရွိေနသည့္ လက္မ က အခုန ရဲထက္ အသက္ရႈ မွားခဲ့ရ သည့္ ဂမူ
 ေဖာင္းေဖာင္း ေလးကို သြား တိုက္မိ၏။ ရဲထက္ လက္ကို ျပန္မထုတ္ေတာ့ပဲ ဟိုဖက္လက္ေခ်ာင္း ေလး ေခ်ာင္းႏွင့္ ေပါင္ကို ညႇစ္ၿပီး မို႔ ေဖာင္း ၍ နည္းနည္း စိုသလိုျဖစ္ေနသည့္
 ေနရာေလးကို လက္မႏွင့္ အစုန္ အဆန္ကုပ္ေနမိ၏။ ေႏြးေႏြး တကိုယ္ လုံး ရဲထက္ ရင္ခြင္ထဲ ၿပိဳက်လာသည္။
“အဟမ္း … အဟြတ္ ..ဟြတ္..ဟြတ္”
မမ နီနီထြန္း ၏ အခန္းထဲက ထြက္လာသည့္ ေခ်ာင္းဆိုးသံေၾကာင့္ ေလာကႀကီး ကိုေမ့ေနသည့္ ရဲထက္ႏွင့္ ေႏြး ေႏြး ဆတ္ကနဲ တုန္သြားၾကသည္။ ခ်က္ခ်င္း လူခ်င္းခြာလိုက္
သလို ေႏြးေႏြးကလည္း သူမ၏ စကပ္ကို ျပန္ဆြဲ ခ် ကာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ လုပ္ရင္း အသံတုန္ေလး ျဖင့္
“ဘသူ ..ဘသူ လဲ ဟင္”
“မမ ပါ၊ ေနမေကာင္းလို႔ အခန္းထဲမွာ အိပ္ေနတာ”
ရဲထက္ ထရပ္လိုက္ေတာ့ ေႏြးေႏြး လည္း ထရပ္လိုက္သည္။ ထို အခ်ိန္မွာပင္ မမနီနီ  အခန္းထဲက ထြက္ လာသည္။
“ဧည့္သည္ ေရာက္ေနတာကိုး၊ ညီမေလး ဘယ္တုန္းက ေရာက္တာလဲ၊ အဟြတ္ ..အဟြတ္”
“ခု ..ခု ေလးတင္ပဲ မမ၊ ဒီနားမွာ စက္ဘီး လဲတာ ဒူးျပဲသြားလို႔ ေဆးလာထည့္တာ”
မမနီနီ ပုံစံက ဘာမွမထူးျခားသလို ေအးေအး ေဆးေဆးပင္။ အခုန ရဲထက္တို႔ ျဖစ္ပ်က္ ေနသည့္ အေျခအေန ကို ျမင္လို႔ပဲ တမင္ေခ်ာင္းဆိုးလိုက္တာလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ တိုက္ဆိုင္သြား
တာလား ဆိုတာ သူမ ကိုယ္တိုင္သာ သိေပ လိမ့္မည္။
“ဟုတ္လား၊ ၾကည့္ရေအာင္ လာပါဦး”
အိမ္ထဲက ဆက္တီ ခုံမွာ ထိုင္ခိုင္းၿပီး ေႏြးေႏြး ဒါဏ္ရာကို မမနီနီ ၾကည့္သည္။

 “ရဲထက္၊ ငါ့ေခါင္းရင္းစားပြဲေပၚက ျခင္းေလးထဲမွာ ပလာစတာ အေခြနဲ႔ ကပ္ေၾကးရွိတယ္ သြားယူခဲ့”
ေႏြးေႏြး ကေတာ့ ရဲထက္ကို မၾကည့္ဘဲ မ်က္လႊာေလး ခ်ၿပီး ၿငိမ္ေနသည္။ ရဲထက္ ကုပ္ေခ်ာင္းကုပ္ေခ်ာင္း ႏွင့္ မမနီနီ အခန္းထဲက ကပ္ေၾကး ႏွင့္ ပလာစတာ ယူေပး လိုက္ရာ
မမနီနီက ဂြမ္းစမွ ေဆးဆြတ္၍ ဒါဏ္ရာေပၚ အုံ ေပးၿပီး အေပၚကေန ပလာစတာႏွင့္ ပိတ္ကပ္ေပးလိုက္သည္။
“ဖုန္ဝင္မွာ စိုးလို႔”
“ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္မမ”
ဆက္လက္ၿပီး မမနီနီထြန္း ႏွင့္ ေႏြးေႏြး တို႔ ဒီေန႔ ေႏြးေႏြး ဝတ္လာသည့္ စကပ္အေၾကာင္း၊ မမနီနီ၏ က်န္းမာေရး အေျခအေန ႏွင့္ မေန႔က ေဆးခန္းသြားစဥ္က ဆရာဝန္မ၏
 ေဒါက္ဖိနပ္ လွသည့္ကိစၥ အစ ရွိသျဖင့္ စကားလက္ ဆုံက် ေနၾကစဥ္ ရဲထက္လည္း ဘာလုပ္ရမွန္း မသိ၍ ေနာက္ေဖး မွာေရဝင္ေသာက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေႏြးေႏြး အ နာ
ကိုေရေဆးေပးစဥ္က ေရစိုသြားသည့္ ပုဆိုးကို အခန္းထဲဝင္လဲသည္။ ၿပီးေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္း လည္း မသိ ျပန္ ၍ ကုတင္ေပၚထိုင္ၿပီး ခုနကအေၾကာင္းေတြ ျပန္ေတြးရင္း
 ေက်ာခ်မ္း လာမိသည္။
မမနီနီ ၏ ေခ်ာင္းဆိုးသံ မၾကားခဲ့ရပါလၽွင္ ဘာဆက္ျဖစ္မည္ ကိုရဲထက္ မေတြးတတ္ပါ။ အိမ္မွာ အမ တေယာက္ လုံး ရွိေနတာကို ရဲထက္ ေမ့ သြားခဲ့သည္။ ဒီထက္ အရွိန္
တက္လာရင္ ေႏြးေႏြး ကို အခန္းထဲ ေခၚသြင္းမိေကာင္း သြင္း မိနိုင္သည္။ ေႏြးေႏြးကလည္း လြတ္ေအာင္ေရွာင္ နိုင္မည့္ အေနအထားမ်ိဳး မရွိ။ မမသာ ေရာက္မလာခဲ့ လၽွင္၊
ဒါမွ မဟုတ္ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိခဲ့လၽွင္ ေႏြးေႏြး က ျငင္းဆန္ရင္ေတာင္မွ ရင္ဦး တုန္းကလို ရဲထက္ အ တင္းႀကံ ေကာင္းႀကံမိလိမ့္မည္။
တဒဂၤ စိတ္မိုက္မဲမႈ ေနာက္ကို လိုက္ရင္း မိန္းမတေယာက္ကို ထိခိုက္နစ္နာေအာင္ လုပ္မိၿပီးခဲ့ၿပီ။ အခုတခါ ထပ္ ၿပီး ေႏြးေႏြး ႏွင့္ လြန္ခဲ့ ကၽြံခဲ့ လၽွင္ ရင္ဦး ႏွင့္ ထပ္ၿပီး မ်က္ႏွာ
ပ်က္စရာ ေတြျဖစ္ကုန္ေတာ့မည္ ထင္သည္။ ထိုအခါ မမနီနီ နိုးလာတာ ကံေကာင္းေလစြ ဟုေတြးမိျပန္၏။
“ရဲထက္ေရ၊ ေႏြးေႏြး က ျပန္မယ္တဲ့”
အိမ္ေရွ႕ကို ထြက္လာေတာ့ မမနီနီက
“ေႏြးေႏြးက ေျခေထာက္နာေနတယ္ ဆိုေတာ့ လိုက္ပို႔ေပးမွာလား”
“ဟုတ္ကဲ့ မမ”
ရဲထက္က စက္ဘီး ကိုတြန္းၿပီး ၿခံထဲက အထြက္တြင္ ေႏြးေႏြးက စူပုတ္ပုတ္ မ်က္ႏွာေလး ႏွင့္ မၾကားတၾကား ေျပာ လိုက္သည္။
“လူကို မ်ားသူ႔ ရည္းစားက်ေနတာပဲ”
နားထဲမွာ သဲသဲ ကြဲကြဲ မၾကားလိုက္ရ၍ ရဲထက္ ျပန္ေမးမိသည္။
“ဘာလဲဟင္”
“ဘာမွ မဟုတ္ဘူး၊ လမ္းေပၚေရာက္ၿပီ နင္းေတာ့”
ျပန္ပို႔သည့္ လမ္းမွာေတာ့ ေႏြးေႏြး လူခ်င္း မထိေအာင္ သတိထားၿပီး ခြာထိုင္သည္။ စကားလဲ သိပ္မေျပာပါ။ ရဲ ထက္၏ လက္သြက္မႈကို လန႔္သြားပုံရသည္။ သူ တို႔ လမ္း
ထိပ္ေရာက္ေတာ့မွ
“ရပ္လိုက္ေတာ့”
စက္ဘီးေပၚက ဆင္းၿပီး ရဲထက္က စက္ဘီးကို ေႏြးေႏြး ဖက္သို႔ ထိုးေပးရာ ေခါင္းကိုခါၿပီး
“စကားေျပာခ်င္လို႔၊ အိမ္ေရွ႕ အထိလိုက္တြန္းပို႔”
ဒီတခါေတာ့ ရဲထက္ႏွင့္ ေဘးခ်င္းယွဥ္ၿပီးလိုက္သည္။
“ေႏြးေႏြး ဘာေျပာမလို႔လဲ”
ရဲထက္ကို ေမာ့ၾကည့္သည့္ ေႏြးေႏြး မ်က္ႏွာေလး ရဲေနသည္။
“ဟိုေလ …အိမ္မွာ … ေႏြးကို ဘာလို႔ အဲလိုလုပ္တာလဲဟင္”
“အဲဒါ..က အင္း …”
“ရဲထက္ရယ္၊ ေႏြးနဲ႔ ရဲထက္က သမီးရည္းစားေတြ မို႔လို႔လား၊ ဒါမွ မဟုတ္ ရဲထက္က ေႏြးကို ရဲထက္ ရည္းစား လို႔ ထင္ေနလို႔ လား”
“ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေႏြးေႏြးရယ္၊ တို႔ ဘယ္လိုကေနဘယ္လို စိတ္ရိုင္းဝင္သြားမွန္း မသိဘူး၊ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ ေနာ္”
ေႏြးေႏြး ေခါင္းငုံ႔သြားသည္။
“စိတ္ဆိုးတယ္ ဆိုရင္ေကာ”
“ဆိုးသင့္ပါတယ္၊ တို႔ဖက္က လြန္တာပဲ၊ ပါးရိုတ္ခ်င္လဲ ရိုတ္ပါ”
“လူကို မိန္းမၾကမ္း ႀကီးမ်ားထင္ ေနသလားမသိဘူး၊ ရဲထက္ကေတာ့ေလ၊ တကယ္ပဲ”
လမ္းထိပ္ကေန ေႏြးေႏြး တို႔ အိမ္ကို သိပ္မဝင္ရပါ။ ခနေလး ႏွင့္ေရာက္လာသည္။ ၿခံဝေရာက္ေတာ့မွ ေႏြးေႏြးက
“ေျပာရဦး မယ္၊ ရဲထက္က မေန႔က ရန္ကုန္က ျပန္လာတယ္၊ တို႔က ရန္ကုန္သြားရဦးမယ္”
“ဘယ္ေတာ့ လဲ ”
“ေနာက္ အပတ္မွပါ၊ ေမေမ့ ကိုေဆးခန္းျပဖို႔ အေဖၚလိုက္ရမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာမလဲေတာ့ မသိဘူး”
“ဒူးဒါဏ္ ရာနဲ႔ ဆိုေတာ့ ရန္ကုန္မွာ အတိုဝတ္ၿပီးေတာ့ လန္းလို႔ မရေတာ့ဘူးေပါ့”
“အတိုလဲ မဝတ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး၊ ေၾကာက္သြားပါၿပီ၊ ဟြန္း”
မ်က္ေစာင္း ထိုးလိုက္ေသာ္လည္း ရဲထက္ႏွင့္ လူခ်င္းပူးကပ္ၿပီး စက္ဘီးကိုလက္လႊဲယူသည္။ ေႏြးေႏြး ကိုၾကည့္ရ သည္မွာ အိမ္ထဲကို ဝင္ခ်င္ေသးပုံမရပါ။ ေႏြးေႏြး တို႔ အိမ္က
 ႏွစ္ထပ္တိုက္ျဖစ္သည္။ အိမ္က ၿခံ တခုလုံး ျပည့္လု နီးပါးပင္ျဖစ္သည္။ ရဲထက္ မ်က္လုံးေတြက အမွတ္မထင္ အေပၚထပ္ ဝရန္တာ ဆီေရာက္သြား ရာ ဝရန္တာမွာ ရပ္ ေနသည့္
 ရင္ဦးကို ျမင္လိုက္ရ၍ ကမန္း ကတန္း မ်က္ႏွာလႊဲ လိုက္ရသည္။ ေႏြးေႏြး ကေတာ့ ရင္ဦး ကိုျမင္ပုံ မရပါ။ ေႏြးေႏြး အိမ္ကိုေတာင္ လာသည္ဆိုေတာ့ ရင္ဦး အေျခအေန
 ေကာင္းေနၿပီထင္ရ၏။ လက္ပိုက္ရပ္ ရင္း ရဲ ထက္ႏွင့္ ေႏြးေႏြးကို မ်က္ႏွာထား တည္တည္ ႏွင့္ ၾကည့္ေနသည္။
“ဒါနဲ႔ ရဲထက္ တေန႔ကို ဘယ္ႏွစ္ခါ လဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္လဲ”
“ႏွစ္ခါ”
“ဘယ္အခ်ိန္ ေတြဆိုရွိတတ္လဲ”
မေရႊေႏြးေႏြးက အခုမွ ဘာလို႔ဒါေတြသိခ်င္  ေနသည္ မသိပါ။ ရင္ဦး ကို မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ဝံ့သည့္ ရဲထက္က ေျပးခ်င္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ေႏြးေႏြး သာမပါရင္ေတာ့ ဆိုင္ဝံ့ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္ျမန္ ျပတ္ရန္ အတြက္
“မနက္ဆို ဆယ့္တစ္နာရီ ဝန္းက်င္ေလာက္၊ ညေနဆို ငါးနာရီ ေနာက္ပိုင္း၊ ေႏြးေႏြး လာေသာက္မလို႔လား”
“စဥ္းစားေနတာ”
မတတ္သာသည့္ အဆုံးေျပာလိုက္ရသည္။
“ေႏြးေႏြး ဝရံတာမွာ ရင္ဦးၾကည့္ေနတယ္”
“ဟုတ္လား”
ဒီေတာ့မွ ေႏြးေႏြး လည္းျမင္သြားသည္။
“သြားမယ္ ေနာ္”
ေျခလွမ္းသုတ္သုတ္ ႏွင့္ ထြက္လာစဥ္ ေႏြးေႏြး ၏ မေက်မနပ္ေျပာလိုက္သည့္ အသံေလးၾကားလိုက္ရသည္။
“ေၾကာက္တတ္ ေနလိုက္တာ”

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ရင္ဦး အလန႔္တၾကားျဖင့္ ကိုယ္ကိုလႈပ္ရမ္းလိုက္သည္။ ေျခလက္ေတြက ေတာင့္ခံေနေသာ ေၾကာင့္ ကိုယ္ကို ရမ္း လို႔ မရပါ။ ရင္ဦး ၏ ေျခႏွစ္ဖက္ ႏွင့္လက္ႏွစ္ဖက္က
 ေဘးကိုကားထြက္ ေနၿပီး လက္ေကာက္ဝတ္မ်ား ႏွင့္ ေၿခ က်င္းဝတ္မ်ား တြင္ႀကိဳးျဖင့္တင္းက်ပ္စြာ ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္း ခံထားရသည္။ ဘာေတြျဖစ္ေနသည္၊ ဘယ္ေနရာ ကို
 ေရာက္ေနသည္ကို စူးစမ္းရန္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္ေသာ္လည္း ဘာကိုမွ သဲကြဲစြာ မျမင္ရ၊ ေဘးပတ္လည္ ႏွင့္ မ်က္ႏွာ မူရာအေပၚဖက္တြင္ ျမဴလိုလို အေငြ႕ေတြက
ဆိုင္းေနသည္။
 ေက်ာျပင္ႏွင့္ တင္ပါးေအာက္က မာ ေက်ာေသာ အေတြ႕ အထိကိုရ၏။ ဘယ္က မွန္းမသိ ျဖတ္တိုက္သြားသည့္ ေလေအးေအးေၾကာင့္ တကိုယ္ လုံး တုန္ ခ်မ္းသြား ရ၏။ ေပါင္ၾကားထဲကို ျဖတ္တိုးဝင္သည့္ ေလကေတာ့ အ  ေအး ဆုံး ျဖစ္သည္။ ရင္ဦး ကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္မရွိပါ။ ေျခကားယား လက္ကားယားျဖင့္တုပ္ေႏွာင္ခံထားရသည္ မ်ား
ကို အားစိုက္႐ုန္းကန္ေသာ္လည္း ႐ုန္းထြက္လို႔မရဘဲ ေမာဟိုက္ႏြမ္းနယ္ေန၏။ ေလေအးက ဆက္ကာဆက္ ကာ တိုက္သည့္ အခါ ျမဴေတြ ပါးသထက္ပါးလာစဥ္ ၾကားလိုက္ရ
သည့္ အသံတခုေၾကာင့္ ရင္ဦး ေခါင္းကို ေထာင္ ၿပီး နားစြင့္လိုက္မိသည္။
“အား ..ရဲထက္ ရယ္၊ အား ”
ရင္ဦး ပတ္လည္မွာဆိုင္း ေနသည့္ျမဴေငြ႕လိုလို ေတြ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ကင္းရွင္းသြားသည့္ အခါ ျမင္ ကြင္း က ၾကည္လင္လာသည္။ ေနေရာင္လို ေတာက္ပျခင္း မရွိေသာ္
လည္း ထိန္လင္းေသာ အေရာင္တခုေၾကာင့္ ျမင္ကြင္း ေတြ သဲကြဲ လို႔လာသည္။ ရင္ဦးေဘးတြင္ တေတာင္ေလာက္ထူသည့္ ေမြ႕ရာႀကီး တခု ကိုျမင္လိုက္ရၿပီး ေမြ႕ရာ
 ေပၚတြင္ ကိုယ္လုံးတီးျဖင့္ ခ်စ္တင္းေႏွာေနသူႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ အေပၚက ေယာက္်ားက ရဲထက္ ျဖစ္ၿပီး ေအာက္က မိန္းမကေတာ့ ေႏြးေႏြး ျဖစ္ေနသည္။
သူတို႔ ႏွစ္ ေယာက္လုံး ရင္ဦးကို ျမင္ပုံမရၾကပါ။ သူတို႔၏ အခ်စ္ေရလၽွင္ေက်ာတြင္သာ နစ္ျမဳပ္ေမ်ာပါ ေနပုံရသည္။
မျမင္ခ်င္လို႔ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ေသာ္လည္း မရပါ။ သူတို႔ ခ်စ္တလင္းဆီက ထြက္လာသည့္ အသံ ေပါင္းစုံက ရင္ဦး နားထဲကို အတင္းတိုးဝင္လာ၏။ လက္ကိုသာလႈပ္ရွား
လို႔ရရင္ ရင္ဦး နားႏွစ္ ဖက္ကို ပိတ္ဆို႔ထားလိုက္ခ်င္ပါ သည္။ ပိတ္မရေတာ့လည္း မၾကားခ်င္သည့္ အသံေတြက မၾကားလို႔ မရ ရင္ဦး၏ အာ႐ုံကို အတင္းတိုးဝင္ တိုက္
ခိုက္ေနၾကသည္။
အသက္ရႈသံ ျပင္းျပင္းႀကီးက ရဲထက္ အသက္ရႈသံျဖစ္သည္။ ရမၼက္အျပည့္ျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ညည္းညဴေနသည့္ အ သံစာစာ ေလးကေတာ့ ေႏြးေႏြးအသံျဖစ္သည္။ ဒါ့အျပင္သူတို႔
ကိုယ္က ထြက္ေနသည့္ တဗ်စ္ဗ်စ္ အသံေတြက လည္းဆူညံေနသည္။ ရဲထက္က လည္း ရမၼက္ ထန္လြန္းသည္။ တဖတ္ဖတ္ ႏွင့္ ေဆာင့္သြင္းေနသည့္ အသံက လုံးဝရပ္မ
သြား ဆက္တိုက္လို ပင္ထြက္ေပၚေန၏။ ဒီၾကားထဲ ငွက္ဖ်ားတက္သလို ညည္းေနသည့္ ေႏြးေႏြး၏ အ သံကလည္း ၀ါး ေက်ာႏွစ္ခုကို ျခစ္လၽွင္ၾကားရသည့္ အသံပမာ ရင္ဦး
 ကို အသည္းတယားယား ျဖစ္ေစ၏။ ရမၼက္ အျပည့္ႏွင့္ အသံေတြက တေလာကလုံးမွာ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္သာရွိေလသည္ဟု ထက္မွတ္ထားသည့္ အတိုင္း ျဖစ္ေနသည္။
 ေႏြးေႏြး ရမၼက္ႀကီးတာကို အရင္ထဲက သိေပမယ့္ ဒီေလာက္ထန္ လိမ့္ မည္ဟု မထင္ထားမိပါ။ ရဲ ထက္က ဒီေလာက္ အားမာန္ အျပည့္ႏွင့္ လုပ္ေနတာကိုေတာင္ သူက
ပိုႀကီး ၾကမ္းေအာင္ရမ္းေအာင္ ေအာက္ ကေန ညာသံေပးလႈံ႔ေဆာ္ေနလိုက္ေသး၏။
“ရဲထက္ .. ေႏြးကို မညႇာနဲ႔ေနာ္၊ ဒီမွာ အရမ္းေကာင္းေနၿပီ၊ ကြဲထြက္ခ်င္ထြက္သြားပေစ တအား သာေဆာင့္”
“ေႏြးၿပီးေတာ့မွာလား၊ တို႔ လည္းၿပီးခ်င္ၿပီ”
မသတီခ်င္စရာ အသံေတြေၾကာင့္ ရင္ဦးမေနနိုင္ဘဲ လွည့္ၾကည့္မိလိုက္သည္။ ေႏြးေႏြးေျခေထာက္ ေတြက ရင ္ ဝမွာကပ္ေနၿပီး ျပဲျပဲကားကား ႀကီးျဖစ္ေနသည့္ အေပၚမွာ
ရဲထက္က ခြထိုင္ကာ အားရပါးရေဆာင့္ ေန၏။ ႀကီး မားရွည္လ်ားသည့္ ရဲထက္ပစၥည္းႀကီးက ရင္ဦး လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ထိုးထည္ုလၽွင္ပင္ မခ်ိမဆန႔္ ျဖစ္ရသည္ဆိုေသာ
 ေႏြးေႏြး ဟာေလးထဲ သို႔ အရွိန္ျပင္းျပင္း ျဖင့္တိုးဝင္ေန၏။ အရည္ေတြ ႏွင့္ ဝင္းေျပာင္ေနသည့္ ဟာႀကီးက ျပန္ ဆြဲ ထုတ္သည့္ အခ်ိန္ေတြဆိုရင္ ထုတ္လို႔ေတာင္ မ
ဆုံးေတာ့သလိုထင္ရသည္။
“ဟုတ္ၿပီ၊ ဟုတ္ၿပီ၊ တို႔ ၿပီးေတာ့မယ္၊ နာနာေလး ေဆာင့္ပါရဲထက္ရယ္”
ေႏြးေႏြးက ေအာက္ကေနအားေပး ေနသလိုရင္ဦးကလည္း ေႏြးေႏြး ေျခေထာက္ေတြရင္ဘတ္ထဲ နစ္ဝင္သြား ေတာ့ မတတ္ဖိခ်ရင္း အေပၚကေန အတင္းေဆာင့္ ေန၏။ ထို႔ေနာက္ ေႏြးေႏြး ေျခေထာက္ေတြကိုျပန္ခ်ကာ  သူ႔ ခါးကို ခ်ိတ္ထားလိုက္ၿပီးေနာက္ ေႏြးေႏြး ခါးကေလးကို ဆြဲကာဆြဲကာ ေဆာင့္ျပန္သည္။ ေဆာင့္အားေရာ ဆြဲအား ပါ
ပါသည့္ အတြက္ ေႏြးေႏြးမွာ ဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးေန၏။ ဒီေလာက္ ျဖစ္ေနသည့္ ၾကားမွပင္ ေႏြးေႏြးက ၾကမ္းျပင္မွာ လက္ေထာက္ၿပီး ရဲထက္ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ႏွင့္ အညီ အေပၚ ကို ေကာ့ေကာ့တင္ေပးေနလိုက္ေသး၏။ ျဖဴစင္ ႏု ေထြးေသာ ေႏြးေႏြးကိုယ္ေလးမွာလည္း ရမၼက္ ေသြး ေတြ အျပည့္လႊမ္းေနေသာ အခါ ေရေႏြးေလာင္းၿပီး အေမႊး ႏႈတ္ထား
သည့္ ၾကက္ပမာ အနီ ေရာင္သန္းေန၏။
“ေႏြး ...တို႔ ၿပီးေတာ့မယ္”
“ေႏြးလည္း ၿပီးခ်င္ၿပီ၊ ျမန္ျမန္၊ ျမန္ျမန္”
ၾကည့္ေနရင္းပင္ ႏွစ္ေယာက္လုံးတိရိစၧာန္ မ်ားပမာ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ပြဲသိမ္းလိုက္ၾကသည္။ ရဲထက္က ေခါင္းႀကီးကို ေမာ့ၿပီး တအားအား ေအာ္ေနသလို ေႏြးေႏြးကလည္း တီကို
ဆား ပက္သည့္ ပမာတြန႔္လိမ္ေအာ္ဟစ္ေန၏။
“ေကာင္းလိုက္တာ ရဲထက္ရယ္၊ ရင္ဦး ကိုလည္း ေႏြးလို ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးရမယ္ေနာ္၊ အို ေႏြးသူငယ္ ခ်င္း ကို ေႏြးထက္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးရမယ္၊ လုပ္မေပးလို႔က
 ေတာ့ဒီတသက္ ရဲထက္ကို လုံးဝမေခၚေတာ့ ဘူး သိလား”
ေႏြးေႏြးအသံေၾကာင့္ ရင္ဦး အသဲထဲထိထိတ္သြားသည္။ သူရွိေနတာကို သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ မသိ ဟုထင္ထားတာ မွားေနသည္။ ရဲထက္က ရင္ဦးကို လွည့္ၾကည့္ျပဳံးျပ၏။
စိတ္ပါလက္ပါ လွိုက္လွိုက္လွဲလွဲ ျပဳံးျပလိုက္ ျခင္းျဖစ္ေသာ္ လည္း ရင္ဦး စိတ္ထဲမွာ ေအာ္ဂလီဆန္သြား၏။ ရြံ ရွာစြာျဖင့္ မ်က္ႏွာ တဖက္ကို ျပန္မလႊဲလိုက္မွီ ေႏြးေႏြးက ရင္ဦး
ကို ဖလိုင္းကစ္စ္ လွမ္းေပးသည္။ ေႏြးေႏြး ဟန္အမူအရာက မင္းသမီးတေယာက္ အကယ္ဒမီ ဆုပိုက္ၿပီး ပရိ သတ္ ေတြကို လွမ္းႏႈတ္ဆက္ ေနသည့္ ႏွယ္ရွိသည္။
“ခနေလး ေနာ္ တို႔လာခဲ့မယ္”
ေႏြးေႏြးစကားကို မၾကားေယာင္ျပဳၿပီး ေနလိုက္သည္။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ ရင္ဦးနားသို႔ ေႏြးေႏြး ေရာက္ လာသည္။
“ရင္ဦး၊ အရမ္းဆာေနၿပီလား၊ ရဲထက္ကို အားျပန္ေမြး ခိုင္းထားတယ္၊ သူအေမာေျပတာနဲ႔ ရင္ဦးကို လုပ္ေပးလိမ့္ မယ္၊ ရဲထက္က အရမ္းေတာ္တာ ရင္ဦး ရဲ့၊ သူလုပ္တာခံ ၿပီးရင္
 ရင္ဦး ဘယ္ေယာက္်ားကိုမွ လွည့္ၾကည့္ခ်င္ ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး”
“တို႔ကို ႀကိဳးျဖည္ေပးပါေႏြး”
“ေႏြး မျဖည္ေပးနဲ႔ ေနာ္၊ သူထြက္သြားလိမ့္မယ္”
“အို ေႏြးကလည္း ျဖည္မေပးပါဘူး၊ ရင္ဦးကို တူတူရွိေစခ်င္လြန္းလို႔ ေခၚထားတာပဲ”
“ေႏြး ... မင္းတို႔ အရွက္ မရွိေပမယ့္ ငါအရွက္ရွိတယ္”
“အရွက္ ဆိုတာ အျပင္လူေတြၾကားမွာပဲလိုတာပါ ရင္ဦးရယ္၊ ရင္ဦးနဲ႔ တို႔ၾကားမွာ အရွက္ဆိုတာ ရွိလို႔လား၊ အခု ရဲထက္ပါ တို႔နဲ႔ တူတူပါလာၿပီ၊ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ဖို႔ ေကာင္းလဲ”
ေျပာရင္း ေႏြးေႏြးက ရင္ဦး ေပါင္ၾကားထဲကို စမ္းလာသည္။
“ရင္ဦးလဲ ေပ်ာ္ခ်င္ပါတယ္၊ မညာပါနဲ႔၊ ဒီမွာ ဒီေလာက္အရည္ေတြရႊဲေနတာကို”
ေႏြးေႏြး လက္ကေလးက တရြရြပြတ္ေပးေနတာကို ရင္ဦး မခံစားနိုင္ပါ။ တကိုယ္လုံးတုန္ရီလာ၏။
“သြားပါရေစေႏြးရယ္”
“မသြားပါနဲ႔၊ ေႏြးတို႔ နဲ႔ ေပ်ာ္ပါ၊ ရဲထက္က လည္း ဒီေလာက္နားရရင္ ေတာ္ေရာေပါ့”
“လာၿပီ၊လာၿပီ”
ရဲထက္လွဲေနရာမွ ထလာသည့္ အခါ ရဲထက္ေပါင္ၾကားထဲတြင္ သူ႔ဟာႀကီးက နာရီခ်ိန္သီးလို တရမ္းရမ္း ႏွင့္ ပါ လာ၏။ အနားေရာက္သည့္ အခါရင္ဦး ၏ လၽွို႔ဝွက္ရတနာေလးကို
ငုံၾကည့္ လိုက္ၿပီး
“ဘယ္သူ ပိုလွမလဲ လို႔ စဥ္းစားေနတာ၊ တေယာက္ တမ်ိဳးစီေတာ့ လွၾကတာပါပဲ”
“ရင္ဦးက ပိုလွတာပါ ရဲထက္ရဲ့ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ပါလား၊”
ရဲထက္ ပစၥည္းႀကီးကို တယုတယ ဆုပ္ကိုင္ရင္းေျပာလိုက္သည့္ ေႏြးေႏြးကို ရင္ဦးရြံရွာစြာ ျဖင့္ ၾကည့္လိုက္မိ သည္။ ေႏြးေႏြး ကေတာ့ရင္ဦး အမူအရာကို မျမင္မသိသည့္ အလား
 ရဲထက္ဟာ ႀကီးကို ပါးစပ္ႏွင့္ ငုံလိုက္၏။
“အား မိုက္တယ္ကြာ”
ရဲထက္က ေခါင္းကိုေမာ့ၿပီးဇိမ္ခံသလိုလုပ္ရင္းေျပာလိုက္သည္။ ရဲထက္ ဟာႀကီးကို ေႏြးေႏြးက အလြန္အရ သာ ရွိသည့္ ေရခဲေခ်ာင္းႀကီးပမာ တႁပြတ္ႁပြတ္ ႏွင့္စုပ္၏။ တယုတယ လၽွာႏွင့္လ်က္ ေပးသည္။ ေႏြးေႏြးလုပ္သမၽွကို ရဲထက္က ေခါင္းကိုေမာ့ၿပီး ဇိမ္ခံေနသည္။ မ်က္စိကို မွိတ္ထား လိုက္သည့္တိုင္ အသံေတြက နားထဲ တိုးဝင္ ေန သည္။

 “ေတာ္ၿပီ ေႏြး ေတာ္ၾကာတို႔ ၿပီးသြားလို႔ ရင္ဦးအတြက္ မက်န္ဘဲေနလိမ့္မယ္”
ရင္ဦး အလန႔္တၾကားျဖင့္ မ်က္လုံးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာ အခုနက ေပါင္ၾကားထဲမွာ ရမ္းေနသည့္ ရဲထက္ဟာႀကီး က ဒုံးပ်ံႀကီးတခုလို မတ္မတ္ေထာင္ေန၏။ ရဲနီေနသည့္
ထိပ္ ဖ်ားႀကီးကလည္း ဒုံးပ်ံထိပ္ဖူးႀကီးပမာ ေျပာင္လက္ ၿပီး ကားေန၏။
“နင္တို႔ ငါ့ကို မယုတ္မာၾကနဲ႔”
အသံကုန္ေအာ္လိုက္ေသာ္လည္း သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္က ဂ႐ုမစိုက္ၾကပါ။ ရဲထက္က ရင္ဦး ေပါင္ၾကားထဲမွာ ဒူး ေထာက္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေႏြးေႏြးက အဝကိုလက္ႏွင့္ ျဖဲေပး၏။
“နင္တို႔ ေခြးေတြ၊ တိရိစၧာန္ေတြ”
“ရင္ဦးရယ္၊ ဒါက ရင္ဦးေကာင္း ဖို႔ပါ၊ မၾကဳံဖူးတာလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔”
သေရာ္ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ေနသည့္ ရဲထက္ကို မ်က္ႏွာ လႊဲလိုက္ခ်ိန္တြင္ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းေဘးကို ကားထြက္သြား ေတာ့ မတတ္ရင္ဦး နာက်င္သြားရသည္။ ရဲထက္၏ အေခ်ာင္း
ႀကီး တအိအိ ႏွင့္ တိုးဝင္လာေနသည္ကို ရင္ဦး သိ ေနသည္။ ဝင္လို႔မွ ဆုံးပါေတာ့မ လားထင္ေနစဥ္ ဗိုက္ထဲမွာ ဒုတ္ကနဲ တိုးသံလိုလိုၾကားလိုက္ရၿပီး ရဲထက္ ျပန္ ဆုတ္ သြား
သည္။ တင္းၿပီး ျပည့္က်ပ္ေနရာမွ ဖယ္သြားေသာအခါ ထိုေနရာေတြက ဟာတာတာျဖစ္က်န္ခဲ့သည္။
“ရဲထက္ ေျဖးေျဖးေနာ္ ေႏြးသူငယ္ခ်င္းက ဒါမ်ိဳးေတြသိပ္ၾကဳံဖူးတာ မဟုတ္ဘူး”
“ေအာ္ တို႔ ရင္ဦးကို ေဆာ္ၿပီးၿပီဆိုတာ ေႏြးကို မေျပာရေသးဘူး”
“ဟုတ္လား၊ ဒါဆိုရင္ေတာ့ သူခံ နိုင္မွာပါ၊ ၾကည့္စမ္း ရင္ဦးက တို႔ကို လၽွိုထားတယ္”
မေက်နပ္ သလို အမူအရာေလး ျဖင့္ေျပာရင္း ေႏြးေႏြး က ရင္ဦး နို႔ ကေလးေတြကို ကုန္းကိုက္လိုက္သည္။ ရင္ ဦး မေအာ္မိေအာင္ စိတ္ကို တင္းထားလိုက္ရသည္။ နို႔သီးေခါင္းေတြ
 ျပတ္ထြက္သြားလု မတတ္ ကိုက္ၿပီးမွ တဖန္ အသာ အယာ ႏူးႏူး ညံ့ညံ့ေလး စို႔ေပးေနျပန္သည္။ အေပၚပိုင္း ကို ေႏြးေႏြးက ထင္တိုင္းလုပ္ ေနသလို ေအာက္ ပိုင္းကို တာဝန္ယူထား
သည့္  ရဲထက္၏ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက တခ်က္ထက္တခ်က္ ပိုျမန္လာ၏။ အံကိုတင္း တင္း ႀကိတ္ၿပီး ရင္ဦး ေတာင့္ခံေန သည္ကို ေႏြးေႏြးက
“နာရင္ေအာ္လိုက္ေလ ရင္ဦးရဲ့၊ ေအာ္လိုက္ရင္ ေပါ့လဲေပါ့သြားမယ္၊ ေကာင္းလဲ ေကာင္းသြား မယ္၊ အသက္ကို မွန္ မွန္ရႈ၊ အဝင္အထြက္ကို အာ႐ုံမထားနဲ႔၊ အထဲမွာထိတာ သူ႔အလို
လိုသိလာ လိမ့္မယ္”
“ဘာမွ မေျပာနဲ႔ေတာ့”
ရင္ဦးေဒါသ တႀကီးႏွင့္ ကုန္းေအာ္လိုက္မိသည္။ ေႏြးေႏြးကဟတ္ဟတ္ပက္ပက္ရယ္လိုက္ရင္း
“သူ႔စိတ္ခ်ည္းပဲ”
“ခနေနဦး ၊တို႔မွာ အစီအစဥ္ ရွိတယ္၊ ရင္ဦး အတြက္လုံးဝ ရွယ္ ျဖစ္သြားေအာင္လုပ္ေပးမယ္”
ေျပာေျပာဆိုဆို ရဲထက္က သူ႔ဟာႀကီး ျပန္ဆြဲထုတ္သြားသည္။ ရင္ဦး နင့္တင့္တင့္ ႏွင့္ တမ်ိဳးႀကီး ခံစား လိုက္ ရသည္။ ရဲထက္က ရင္ဦးေျခရင္းမွာေပါင္ျဖဲထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေႏြးေႏြး ကို လက္ယပ္ေခၚသည္။ ေခြးကေလးတ ေကာင္လို ေႏြးေႏြး ေလးဖက္ေထာက္ကာ ကပ္သြားၿပီး ရဲထက္ ဟာႀကီးကို တႁပြတ္ႁပြတ္ႏွင့္ စုပ္ျပန္၏။ ေႏြး ေႏြး စုပ္ေပး ေနတာကို ေသေသခ်ာ
ခ်ာ မျမင္ရပါ။ ရင္ဦး မ်က္လုံးႏွင့္ တည့္ေနတာက ေႏြးေႏြး၏ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း ျဖစ္သည္။ အရင္က ရင္ဦး တယုတယ ထားခဲ့သည့္ ေႏြးေႏြး၏ ရတနာေရႊၾကဳပ္ ေလးက အခုေတာ့
 နီရဲၿပီး မို႔ ေမာက္ေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းသား ႀကီးေတြကလည္းထူအမ္း ကာျပဲေနၾကၿပီး အကြဲေၾကာင္း တဖက္တခ်က္က အေမႊးေတြကလည္း အရည္ေတြ တစိုစိုလက္ေန၏။ ရဲထက္ကို
စုပ္ေပးေနရင္း ေႏြးေႏြး ၏ တြင္းကေလး ထဲက အရည္ေတြ တေတာက္ေတာက္ ႏွင့္ ယိုက်ေနတာကို လည္းရင္ဦး ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ေနရသည္။
“ရၿပီ ရၿပီ”
ရဲထက္ႏွင့္ ရင္ဦးၾကားမွာ ကာေနသည့္ ေႏြးေႏြး ဖယ္သြားခ်ိန္တြင္ ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္း ေၾကာင့္ ရင္ဦး မ်က္ လုံးျပဴးသြားရသည္။ ရဲထက္ ဟာႀကီးက အခုနထက္ ပိုၿပီးရွည္လ်ား
 ႀကီးထြား ေနသည္။ ရဲရဲ နီေနသည့္ ထိပ္ေခါင္း ႀကီးက ရင္ဦး လက္သီးဆုပ္ေလာက္ရွိမည္။ ဘာမွမလုပ္ေသးဘဲ ျမင္ရ႐ုံႏွင့္ပင္ ရင္ဦး အသက္မရႈနိုင္ေတာ့။ ဒီေလာက္ ႀကီးသည့္
ဟာႀကီး ႏွင့္ ထိုးလို႔ကေတာ့ ေသဖို႔သာရွိေတာ့သည္။
“ရင္ဦးကို မနာလိုခ်င္သလိုျဖစ္လာၿပီ၊ ရဲထက္က တို႔ကိုေတာင္ ဒီေလာက္ဆိုဒ္ နဲ႔ တခါမွမလုပ္ ဘူး”
“ေႏြးေႏြး၊ ရဲထက္၊ နင္တို႔ ယုတ္မာတာကမ္းကုန္ေနၿပီ”
“ခ်စ္လို႔ပါရင္ဦးရယ္၊ တို႔က ရင္ဦးကို အရမ္းခင္လြန္းလို႔ မုန႔္ကိုလည္း ေဝေပးတယ္၊ အခ်စ္ကိုလည္း ေဝေကၽြး တယ္၊ ရင္ဦး က မဝင္ဘူး ထင္လို႔လား၊ ဒီမွာ ၾကည့္၊ ရဲထက္ တို႔ထဲကို
ထည့္ျပလိုက္စမ္းပါ”
ကုန္းထားေပးသည့္ ေႏြးေႏြး၏ ေနာက္ဖက္ကေန ရဲထက္က သူ႔ဟာႀကီးကို တအိအိႏွင့္ ဝင္ေအာင္သြင္းျပသည္။ တေခ်ာင္းလုံး အဆုံးအထိဝင္သြား၏။
“ရင္ဦး အတြက္မ ဟုတ္ရင္ ျပန္ထုတ္ခိုင္းေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး”
“ေကာင္မစုတ္၊ မိန္းမယုတ္...... ငါနင့္လို ယား တဲ့ ကျမင္းတဲ့ အစားမဟုတ္ဘူး”
ရင္ဦး စကားကို စိတ္မဆိုးသလို ေႏြးေႏြး မ်က္ႏွာက အျပဳံးမပ်က္ပါ။ သူ႔ဟာႀကီး ကိုျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ရဲထက္ ဘယ္ထြက္သြားသည္ မသိ။ ရင္ဦး ႏွင့္ ေႏြးေႏြး သာက်န္ခဲ့သည္။
“တို႔ေစတနာကို ရင္ဦး မၾကာခင္သိမွာပါ”
အနားကေန ခနေပ်ာက္သလိုျဖစ္သြားေသာ ရဲထက္လက္ထဲမွာ ေခါင္းအုံးတလုံးပါလာသည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ က ရင္ဦး ကိုမၿပီး တင္ပါးေအာက္သို႔ ေခါင္းဦးထိုးခံလိုက္သည့္ အခါရင္ဦး ေကာ့ေကာ့ ေလးျဖစ္သြားသည္။ လက္ ႏွင့္ ေၿခ က ႀကိဳးေတြလည္း ပိုၿပီးတင္းက်ပ္သြား၏။
“ရၿပီ ဒီေလာက္ဆိုရင္”
ရင္ဦးေပါင္ၾကားထဲသို႔ ရဲထက္ေရာက္လာျပန္သည္။ အခနကထက္ အဆမတန္ႀကီးထြားေန သည့္ ဟာႀကီးကို အဝမွာေတ့ၿပီးထိုးသြင္းလိုက္သည့္ အခါ ရင္ဦး ဘယ္လိုမွထိန္းခ်ဳပ္
မထား နိုင္ေတာ့ဘဲ အသံကုန္ ေအာ္ လိုက္မိ သည္။
“ေအာင္မယ္ေလး ေသပါၿပီ”
ေအာ္လိုက္သည့္ ခနတြင္ ႀကိဳးေတြျပဳတ္ထြက္ကုန္၏။ ပတ္ဝန္းက်င္တခုလုံးလဲ ေမွာင္မဲသြားသည္။
“ရင္ဦး ဘာျဖစ္တာလဲ”
တဖက္ခန္းက အန္တီခင့္ အသံကိုၾကားမွ အိပ္မက္က နိုးလာမွန္းသိလိုက္သည္။
“အိပ္ ..အိပ္ မက္ မက္တာ”
“ေရေသာက္လိုက္၊ ေရေသာက္လိုက္၊ အန္တီခင္ လာရမလား”
“ရတယ္၊ ေရရွိတယ္”
ကုတင္ေဘးမွာ ခ်ထားသည့္ ေရပုလင္းကို လက္ႏွင့္စမ္းယူၿပီး အငမ္းမရ ေမာ့ေသာက္ခ်လိုက္ မိသည္။ ေရ ေသာက္ ရင္း ရင္ဦးလက္တဖက္က အမွတ္တမဲ့ ညဝတ္ေဘာင္းဘီ
ခြၾကားကို စမ္း ၾကည့္လိုက္မိရာ အနည္းငယ္ စိုေနသလိုခံစားရသည္။
“ေခၽြးေတြ ပဲျဖစ္မွာပါ”
ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ေျဖကာ ေရရြတ္လိုက္ရင္း ေႏြးေႏြး တို႔ၿခံဝမွာ ျမင္ခဲ့ ရသည့္ျမင္ကြင္း ကတရိပ္ရိပ္ ႏွင့္ျပန္ေပၚ လာ သည္။ သူတို႔ေတြက ရင္ဦးကို မျမင္ၾက။ ဝရန္တာ ေပၚကေန
ၾကည့္ေနသည့္ ရင္ဦးကေတာ့ သူတို႔ကို အေဝးႀကီး ထဲက ႀကိဳျမင္ေနသည္။ ၿခံဝ ေရာက္လို႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကေတာ့လည္း ေႏြးေႏြးက ရဲထက္ ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္ေတာ့ မ တတ္ ကပ္
ထားသည္။ မိဘေတြ ရွိေနသည့္ ၿခံဝမွာေတာင္ ဒီေလာက္သဲေနကဲေနၾကရင္ လူကြယ္ရာဆို ေျပာဖို႔ ေတာင္ လိုမည္မထင္။
ရင္ဦး ကိုျမင္တာႏွင့္ ရဲထက္ တခ်ီထဲ ေခါင္းငိုက္စိုက္ ႏွင့္ေျပးေတာ့သည္။ ေႏြးေႏြး လည္း မ်က္ႏွာပ်က္သြား၏။ ၿခံ ထဲကို ေတာ္ေတာ္ ႏွင့္ ဝင္မလာေသးဘဲ ေယာင္လည္လည္
လုပ္ရင္း ရဲထက္သြားတဲ့ ေနာက္လိုက္ၾကည့္ေနတာ ရင္ဦး သိပါသည္။ ကိုယ္က အရမ္းကို သေဘာထားေသးသိမ္ရာက်မွာ စိုးလို႔ ဒီအေၾကာင္း ေျပာမေနေတာ့ ဘဲေန လိုက္ပါ
သည္။ ဒါေတာင္မွ ေႏြးေႏြး အမူအရာက တမ်ိဳးလို႔ထင္ရသည္။ ရင္ဦး ကိုေတာ့ အရင္လို ပုံမွန္ အတိုင္း ဆက္ဆံပါသည္။ သူ႔အိမ္ ကို လိုက္လာနိုင္တဲ့ အထိ ျပန္ေကာင္းသြားလို႔
ဝမ္းသာတဲ့ အေၾကာင္းလဲ ေျပာသည္။ ဟန္မပ်က္ အရင္လို ဖက္လွဲတကင္း ေနေန ရေသာ္လည္း ေရွ႕ေရွာက္ ေႏြးေႏြး ကို သတိထားရေတာ့ မည္ ဆို တာရင္ ဦး ေတြးမိသည္။
အိပ္ယာေပၚ ျပန္လွဲခ်လိုက္ေသာ္လည္း အိပ္လို႔ မေပ်ာ္ပါ။ အခုန အိပ္မက္ ထဲက အသံေတြ၊ ျမင္ကြင္းေတြက ရင္ ဦး အာ႐ုံကို အေႏွာက္ အယွက္ျပင္းစြာ ေပးေန၏။


xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

“ဟဲ့ နင့္ေကာင္မေလး လာသြားတယ္”
အိမ္ဝက ဆီးေျပာလိုက္သည့္ စကားေၾကာင့္ ရဲထက္ေၾကာင္သြားပါသည္။ ဘယ္သူ႔ကိုေျပာသလဲ ဟု စဥ္းစားရင္း အိမ္ေ့ပၚတက္ခဲ့သည္။
“သူမနက္ ျဖန္ရန္ကုန္သြားမွာတဲ့၊ ေန႔ခင္းကလည္း နင့္ကိုမေတြ႕လို႔ အိမ္လိုက္လာတာတဲ့၊ ဖုန္း ဆက္ပါလို႔ ေျပာ သြားတယ္”
ေႏြးေႏြးကို ေျပာတာမွန္း ရဲထက္သိလိုက္သည္။ မမနီနီ အတြက္ေတာ့ ေႏြးေႏြး ကရဲထက္ ေကာင္မေလး ျဖစ္ သည္။ ေႏြးေႏြး စက္ဘီးလဲသည့္ ေန႔က သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္
အေျခအေနကို မမ ေတြ႕သြားခဲ့သည္။ ေႏြးေႏြးရွက္ မွာစိုးလို႔ဘာမွမေျပာေသာ္လည္း ေႏြးေႏြး ကိုပို႔ၿပီး ျပန္ေရာက္လာေတာ့ သူျမင္ေၾကာင္း ရဲထက္ကိုေျပာျပ၏။
“မမက ဘာေတြေတြ႕လို႔လဲ၊ မဟုတ္တာမေျပာနဲ႔”
ရဲထက္က အ႐ူးကြက္နင္းလိုက္ေသးသာ္လည္း
“အိမ္ေရွ႕ႀကီးမွာ ဖက္နမ္းေနၾကတာ လူျမင္လို႔ေတာင္မေကာင္းဘူး၊ ငါ့မွာ အထဲျပန္ဝင္ၿပီး အတင္း ေခ်ာင္းဆိုး လိုက္ရတယ္”
ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ျဖင့္ ဖက္တာနမ္းတာပဲ မမျမင္သြားသည္။ ဧည့္ခန္းက ကုလားထိုင္ ေတြအျပင္ ေႏြးေႏြး ကိုယ္လုံးႏွင့္ ကြယ္ေနလို႔ ေအာက္ကႏွိုက္ေနတဲ့ လက္ကို
မမျမင္မသြား ေပ။
“ဖုန္းသြားဆက္ေလ”
“ေနပါဦး အခုမွျပန္လာတာ၊ ေရေလးဘာေလး ခ်ိဳးပါရေစဦး”
ရဲထက္ေရခ်ိဳးၿပီး ထမင္းစားေနစဥ္ မမနီနီက ဟင္းလာထည့္ေပးရင္း
“ရဲထက္ ၿပီးရင္ ဖုန္းသြားဆက္ဖို႔ မေမ့နဲ႔ေနာ္၊ ေကာင္မေလး သနားပါတယ္၊ မနက္ျဖန္သြား မယ္ ဆိုေတာ့ နင့္ကို ေတြ႕ခ်င္ရွာမွာေပါ့၊ နင္တို႔ကလဲဟယ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်ိန္းျပဳ
မထားၾက ဘူးလား”
အပ်ိဳႀကီးေပမယ့္ မမနီနီ က အလိုက္သိသည္။ ေႏြးေႏြး ကိုလည္း ခင္မင္ေနပုံရ၏။ က်န္းမာေရး ခ်ဴခ်ာသည့္ အ တြက္ အိမ္ေထာင္မျပဳေတာ့ဘဲ ေယာင္းမေတြႏွင့္ တည့္ေအာင္
လုပ္ၿပီး အကိုေတြ ေမာင္ေတြ ႏွင့္သာ တသက္ လုံး ေနေတာ့မည္ဟု ေႂကြးေၾကာ္ထားသည့္ အတြက္ လိုက္လိုက္ ေလ်ာေလ်ာ စကားေျပာတတ္သည့္ ေႏြးေႏြးကို အ မွတ္ေတြ စြတ္ေပးထားပုံရသည္။ ေႏြးေႏြး ႏွင့္ရဲထက္ ဟိုတေန႔က နမ္းမိၾကသည္မွအပ အခုခ်ိန္ထိ ဘာ မွ မ ျဖစ္ ေသးေၾကာင္း ကိုသာမမ သိလၽွင္ လန႔္သြား နိုင္သည္။
“ေတာ္ေသးတယ္ ငါတို႔ ဘုရားဖူးထြက္မယ့္ အခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးကလည္း မရွိလို႔၊ နို႔မဟုတ္ လို႔ကေတာ့ ...ဟင္း”
မမနီနီ ေျပာလိုက္မွ ရဲထက္လည္း သတိရသည္။ ေနာက္အပတ္ထဲမွာ ေမေမ ႏွင့္ မမနီနီ တို႔ အထက္ အညာသို႔ ရက္ရွည္ဘုရားဖူးထြက္ၾကမည္။ ရဲထက္ တေယာက္ထဲ ရွိခ်ိန္မွာ
သာ ေႏြး ေႏြး အိမ္ေရာက္လာရင္ ကိုယ့္စိတ္ ကိုယ္ ထိန္းနိုင္ပါမည္လားဟု ရဲထက္ မေသခ်ာပါ။
မမေစာကလ်ာလွိုင္ႏွင့္ ေတြ႕စဥ္တုန္းက လိုစိတ္မ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ တခါထဲကိစၥျပတ္သြားေပမည္။ အခုေတာ့ အ သက္ႀကီးလာလို႔လားမသိ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ေနတာက ပိုမ်ားလာ၏။
ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ မထိန္းနိုင္ဘဲျဖစ္ခဲ့ရသည့္ ရင္ဦးကိစၥ ေနာက္ပိုင္းမွာရဲထက္ ပိုဆင္ျခင္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ ထားသည္။ ဒါေတာင္မွ စိတ္လြတ္ၿပီး ေႏြးေႏြးကို ဘာမ ေျပာညာမေျပာႏွင့္ ဖက္နမ္း
လိုက္႐ုံမက လက္ပါသရမ္းလိုက္မိေသးသည္။ ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ္မရွာဘဲ သူမ်ား ကိစၥ ကိုသာ စိတ္ဝင္စားေနသည့္ အမလုပ္သူကို ေနာက္ခ်င္လာေသာေၾကာင့္
“တေယာက္ထဲ ပ်င္းေနမယ့္ တူတူ အဆင္ေျပရင္လည္း ေခၚထားလိုက္တာေပါ့၊ သူလဲ သိပ္မၾကာဘူး လို႔ေျပာ ပါတယ္၊ မမ ေယာင္းမ ေခ်ာေခ်ာေလး ရတာ မေကာင္းဘူးလား”
“ငါကေတာ့ မင္းတေယာက္ထဲဆိုၿပီး အေပါင္းအသင္းေတြပါ ေခၚၿပီး မဟုတ္မဟပ္ေတြ လုပ္ မေနရင္ၿပီးတာပဲ”
အနားေရာက္လာသည့္ ေမေမက ဝင္ေျပာလိုက္လို႔ ရဲထက္ပုသြားသည္။
“ေႏြးေႏြး က ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ”
“အဲဒါေတာ့ မသိဘူး”
ရဲထက္ တကယ္ပင္ မသိျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အိမ္မွာနမ္းလိုက္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းေႏြးေႏြး ႏွင့္ အျပင္မွာ တခါပဲ စကား ေျပာျဖစ္သည္။ သြားရင္းလာရင္း ေတြ႕တာမ်ိဳးကလည္း ေဘးမွာ ရင္ဦး က တလႊားလႊား ျပန္လုပ္ေနၿပီျဖစ္လို႔ စ ကားေျပာဖို႔ အခြင့္မသာ။ ေျပာျဖစ္သည့္ တခါကလည္း ရဲထက္ ရွိသည့္ လဘက္ရည္ဆိုင္ကို ေႏြးေႏြး လိုက္ လာ လို႔ စကားေျပာျဖစ္ျခင္းသာျဖစ္၏။
ဒါ ေတာင္မွ အနားမွာသူငယ္ခ်င္းေတြရွိၿပီး ၀ိုင္းေလာင္ေနၾက၍ စကားေကာင္း ေကာင္း မေျပာျဖစ္ ပါ။ ရဲထက္ နားမွာထိုင္ရင္း ရွက္ေနေသာ္လည္း ၀ိုင္းေနာက္သမၽွ သည္းခံေပးသြားသည့္
 ေႏြး ေႏြး ကိုေတာ့ အမွတ္ေပးမိပါသည္။
အျပန္က်ေတာ့ စက္ဘီးမပါသည့္ ေႏြးေႏြးကို သူငယ္ခ်င္းေတြက ျပန္ပို႔ဖို႔ စက္ဘီးပါ ငွားလိုက္ ၾကလို႔ ျပန္ပို႔ရင္း စ ကားနည္းနည္းေျပာျဖစ္သည္။ ထိုေန႔က ေႏြးေႏြးက သူမ၏ အိမ္ဖုန္းနံပါတ္ ကိုစာရြက္ေလး ႏွင့္ ေရးေပးသြား၏။ အျပန္လမ္းမွာ လူရွင္းတဲ့ ေနရာေတြဆိုရင္ ေႏြးေႏြးက ရဲ ထက္ ေက်ာျပင္ကို ပါးေလးအပ္ၿပီး လိုက္၏။ လူရႈပ္ရင္ ျပန္ခြာသည္။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ႏွာပဲခြာ
 ျခင္းျဖစ္၏။ မို႔ေသာ အိေသာ ရင္သားေတြ ႏွင့္ေတာ့ ရဲထက္ကို တလမ္း လုံး ဒုကၡ ေပးသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိုင္ဝက္ေတာင္မရွိသည့္ ခရီးေလးကို စက္ဘီးနင္းရင္း ရဲထက္ဖတ္ဖတ္ ေမာရ၏။
ေႏြးေႏြး စိတ္ထဲမွာ ရဲထက္ ကို သူမႏွင့္ သက္ဆိုင္ပတ္သက္သူလို႔ သတ္မွတ္လိုက္ၿပီျဖစ္ပုံရ၏။ လဘက္ရည္ ဆိုင္ မွာ လာထိုင္တုန္းကလည္း ရဲထက္ေဘးမွာ ထိုင္ေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းက
 ေနရာ ဖယ္ေပးခ်ိန္တြင္ ေအးေအးသက္ သာပင္ ရဲထက္ေဘးမွာပူးကပ္ၿပီး ဝင္ထိုင္၏။ စတာ ေနာက္တာေတြလြန္လာလၽွင္ ရဲထက္ လက္ေမာင္းေနာက္မွာ မ်က္ႏွာေလးကို ကြယ္၏။
သင္းျမသည့္ ရနံ့၊ ႏူးညံ့သည့္အေတြ႕အထိ၊ လွပသည့္ မ်က္ႏွာ၊ ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ ဟန္ပန္ အမူအရာေတြ ေၾကာင့္ ရဲထက္လည္း ရင္ခုန္လႈပ္ရွားရပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို အခ်ိန္တိုင္း ရဲ ထက္ ျပန္ျမင္ေယာင္တတ္သည့္ ရင္ဦး၏ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုရွိသည္။ တခုက ေႏြးေႏြး ႏွင့္ ပတ္သက္ မိတိုင္း မေက်မခ်မ္းႏွင့္ ၾကည့္တတ္သည့္ ရႈ႔သိုးသိုး မ်က္ႏွာ၊ ေနာက္တခုက ရဲထက္၏ အနိုင္
က်င့္ျခင္း ကို ခံလိုက္ရၿပီးေနာက္ ေၾကကြဲယူက်ဳံးမရ ျဖစ္ေနသည့္ မ်က္ ႏွာ။ ေႏြးေႏြးကို ရင္ဦး အ လြန္တန္ဖိုးထားမွန္း ရဲထက္သိသည္။ ရင္ဦးဘဝ ကို ေနာက္တႀကိမ္ ၿဖိဳလွဲခ် မိသည္အ ထိရဲ
ထက္ မမိုက္မဲခ်င္ေတာ့ပါ။
ေႏြးေႏြး ဖက္က်ျပန္ေတာ့လည္း ဆန႔္က်င္ဖက္လိင္ စစ္စစ္ ရဲထက္ကိုသာ ေမတၱာထားခ်င္ရွာေပမည္။ ဘာမေျပာ ညာမေျပာႏွင့္ ဖက္နမ္းၿပီး မေတာ္ရာကို လက္သရမ္း ခဲ့ ေသးသည့္
 ေယာက္်ားေလး တေယာက္၏ အနားကေန ခြာ မသြားျခင္း ကိုက သူမ၏ သေဘာ ထား က ထင္ရွားေနသည္။ လွမ္းဆြတ္ဖို႔ေတာင္မလို ရဲထက္ လက္ထဲအ ထိ ညႊတ္ခ်ေပးေနၿပီ
 ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ရဲထက္ အတြက္ကလည္း ရင္ဦး ေၾကာင့္ ေႏြးေႏြးသည္ ပစ္ရမွာလည္း အ ဆီႏွင့္ တဝင္းဝင္း၊ စားရမွာလည္း ရင္ဦး ဆိုသည့္ သဲႏွင့္ တရွပ္ရွပ္ ျဖစ္ေနသည္။
တကယ္လို႔ ရင္ဦးကိုသာ မေစာ္ကားမိခဲ့ လၽွင္ အခုအလို အခ်ိန္တြင္ ေႏြးေႏြး၏ အခ်စ္ကို ဝမ္းသာ အားရ ရယူ သိမ္းပိုက္မိေပလိမ့္မည္။ အားလုံး အျမင္မွာေတာ့ ရဲထက္ အဆင္ေျပ
 ေနသည္။ စြံေနသည္လို႔ ထင္ၾကမည္။ ရဲ ထက္ ဘယ္ေလာက္အထိ အက်ဥ္း အၾကပ္ထဲေရာက္ ေနမွန္း ကိုယ္တိုင္ပဲသိ၏။ ေယာက္်ားေလး တ ေယာက္ ျဖစ္ရက္ ႏွင့္ တြန႔္ဆုတ္
 ေတြေဝေနေသာ ရဲထက္ကို လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာ ႏွင့္ လမ္းခင္းေပး ေနသည့္ေႏြးေႏြး ကို လည္း ရဲထက္ သနားမိသည္။ အားလည္းနာ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ထမင္းစားၿပီးသည္ ႏွင့္ အိမ္နားက စတိုးဆိုင္ကေန ဖုန္းသြားဆက္သည္။ အခ်ိန္ က ေမွာင္ရီ ပ်ိဳးစ အ ခ်ိန္ ကိုေက်ာ္ ခဲ့ေလၿပီ။ ဖုန္းဆက္ၿပီး လၽွင္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိနိုင္
သည့္ လဘက္ရည္ ဆိုင္ ကို လိုက္သြား ဦး မည္ ဟု ရဲထက္ စိတ္ကူးလိုက္၏။ ဘယ္သူ ႏွင့္ မ်ားတိုး မလဲဟု စိတ္တထင့္ထင့္ ႏွင့္ ေခၚလိုက္ရာ ေႏြးေႏြး ကိုယ္ တိုင္ ဖုန္း ကိုင္သည္။
 ေႏြးေႏြး တို႔ အိမ္သားလို ေနေနေသာ ရင္ဦး သာေရာက္တုန္း ေရာက္ခိုက္ ဖုန္း ကိုင္လိုက္ လၽွင္ ေတာ့ ရဲထက္ အသံကိုၾကားသည္ ႏွင့္ ပြဲႀကီးပြဲေကာင္းပါေပ။
“ရဲထက္ ဆက္မယ္ ထင္လို႔ ထိုင္ေစာင့္ေနတာ၊ ေနာက္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ ေနရင္ ေႏြးတို႔ လမ္းထိပ္ ကိုေရာက္ မလားဟင္”
လာပါ လို႔ တည့္တည့္ မေျပာသည့္ ေႏြးေႏြးကို သနားစိတ္ေၾကာင့္
“လာခဲ့ မယ္ေလ”
“ရဲထက္ကို ေပးစရာ ရွိလို႔၊ မလာေသးလဲ ေစာင့္ေနေနာ္”
ေႏြးေႏြး ေစာင့္ေနရမွာစိုးလို႔ ရဲထက္ ခပ္သြက္သြက္ေလး ေလၽွာက္လာခဲ့သည္။ အိမ္ျပန္ၿပီး စက္ဘီး ယူရင္ အိမ္ က အပ်ိဳႀကီး စပ္စုေနဦးမည္။ ေႏြးေႏြးတို႔ လမ္းထိပ္ကို ေရာက္ေတာ့
 ေႏြး ေႏြးကို မေတြ႕ရပါ။ နည္းနည္း ေစာေန တာကို သတိရလိုက္ၿပီး လမ္းထဲ ဝင္လိုက္သည္။ ရဲ ထက္ အိမ္နားအေရာက္ တြင္ ၿခံတံခါးပြင့္သြားၿပီး ေႏြးေႏြး ထြက္လာသည္။ သူမဆီသို႔
လာေန သူက ရဲထက္မွန္းသိသည့္ အခါ လက္ကာၿပီး ရပ္ေနခိုင္း ၍ ရဲထက္္ရပ္ေစာင့္ ေနလိုက္သည္။
ႀကိဳးတေခ်ာင္း ဂါဝန္ပြပြေပၚမွာအေႏြးထည္လက္စက ပါးပါးေလး ထပ္ဝတ္ထားသည့္ ေႏြးေႏြး က အနား ကို ေရာက္သည္ ႏွင့္ ရဲထက္ လက္ေမာင္း ကိုလွမ္းဆုပ္ၿပီး
“ရဲထက္ ပိုက္ဆံပါလားဟင္”
မမနီနီ ေျပာတုန္းက ပိုက္ဆံအေၾကာင္းမပါလို႔ ရဲထက္တြန႔္သြားသည္။ သူ႔ကို ေႏြးေႏြးတခါထဲ ခိုးခိုင္းေတာ့ မလို႔ လားဟု စိတ္ထင့္သြားရ၏။
“ပိုက္ဆံ၊ ဘာပိုက္ဆံလဲဟင္”
“ေအာ္ ..ငါးရာေလာက္ တေထာင္ေလာက္ပါ၊ ေစ်းဝယ္ မယ္လို႔ အိမ္ကိုေျပာခဲ့တာ ရဲထက္ေစာင့္ ေနရမွာစိုးလို႔ က မန္းကတန္း နဲ႔ ပိုက္ဆံေမ့လာတယ္”
“ပါတယ္၊ ပါတယ္”
ႏွစ္လမ္းေက်ာ္ေလာက္က စတိုးဆိုင္ေလးမွာ ေႏြးေႏြး က ရႉေဆး တဗူး ႏွင့္ အခ်ဥ္ထုပ္ တခ်ိဳ႕ဝယ္သည္။ ရဲထက္ ပိုက္ဆံထုတ္ေပးလိုက္၏။

 “အျပင္ထြက္ခ်င္လို႔ အေၾကာင္းရွာရတာေလ”
ဆိုင္က အထြက္မွာေႏြးေႏြး ျပဳံးစိစိ ႏွင့္ေျပာသည္။ ေႏြးေႏြး ကိုၾကည့္ရသည္မွာ ရဲထက္ႏွင့္ စကားေျပာခ်င္ ေနပုံရ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရဲထက္က အလိုက္တသိႏွင့္
“ဘယ္သြားဦးမလဲ၊”
“ရဲထက္ကိုေတြ႕ခ်င္လို႔ ထြက္လာတာ”
အိမ္ဖက္ဆီသို႔ ျပန္လာၾကရင္း လမ္းေဘးက ကင္းတဲေလးကို ျမင္လိုက္လို႔ ရဲထက္စိတ္ကူးရ သြားသည္။ ကင္းထဲ က လမ္းေဘး အုတ္ခုံေလးတခုကို ငုံၿပီး ေဆာက္ထားျခင္း
 ျဖစ္သည္။ ၾကမ္း ခင္းေတြ မရွိေတာ့ေသာ္လည္း အုတ္ ခုံ ေပၚမွာ ထိုင္ရင္ရ၏။
“ေျပာစရာ ရွိတယ္ဆို ဒီမွာ ခနထိုင္ရေအာင္ေလ”
“ထိုင္လို႔ရလို႔လား”
“အထဲမွာ အုတ္ခုံရွိတယ္”
ရဲထက္ဦးေဆာင္ ေခၚသြားသည့္အတြက္ ေႏြးေႏြး ေနာက္ကလိုက္လာၿပီး ထိုင္လိုက္ၾကသည္။ အခ်ိန္က ညခုနစ္ နာရီ ေက်ာ္ၿပီျဖစ္ရာ လမ္းကလည္း လူသြားလူလာရွင္းေနသည္။
 ေမွာင္ကုပ္ ကုပ္ ကင္းထဲေလးထဲက ရဲထက္တို႔ ကို လမ္းသြားလမ္းလာျမင္ရင္လည္း လူလုံးကြဲမွာ မဟုတ္လို႔ အဆင္ေျပသည္။ အုတ္ခုံေပၚမွာ ထိုင္မိၾကခ်ိန္တြင္ ေႏြးေႏြးက
 အက် ႌေရွ႕အိတ္ထဲက စာရြက္ လိပ္ ေလးတခု ထုတ္ၿပီး ရဲထက္ အိပ္ထဲထည့္ေပးသည္။
“ဘာလဲ”
“ရည္းစားစာေလ၊ ..အလကားေနာက္တာေနာ္၊ ရန္ကုန္ အိမ္က ဖုန္းနံပါတ္၊ ရဲထက္ အေၾကာင္း ထူးရင္ ဆက္လို႔ ရေအာင္”
“အေၾကာင္းထူး ဆိုတာ ဘာလဲဟင္”
“အေၾကာင္းထူး ဆိုတာက ဥပမာ ရဲထက္ရယ္ ရင္ဦး ေယာက္်ားယူသြားတာ မ်ိဳးေပါ့ ဟင္း ဟင္း”
“အဲဒါကေတာ့ ဘယ္ျဖစ္နိုင္မလဲ၊ မိန္းမယူတယ္ ဆိုဟုတ္တုတ္တုတ္”
“သေဘာေျပာတာပါ၊ ဘာအေၾကာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ ရဲထက္ လိုအပ္ရင္ဆက္သြာ္လို႔ရေအာင္ေပးတာ၊ ရင္ဦး ေတာင္မ သိ ဘူး၊ ေဟာေတာ့”
“ဘာ ျဖစ္လို႔လဲ”
“ဟို .. ဟိုမွာ ရင္ဦး”
ရဲထက္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ ဂ်ာကင္အိတ္ထဲ လက္ႏွိုက္ၿပီး ေအးေအးလူလူ ေလၽွာက္လာေနေသာ ရင္ဦးကို လမ္း မီး ေရာင္ ေအာက္မွာျမင္လိုက္ရသည္။
“ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ ဟင္၊ ေႏြး တို႔မွန္းသူသိသြားရင္ ျပႆနာရွာေတာ့မွာ၊ ရဲထက္နဲ႔လည္း ရန္ျဖစ္ၾကေတာ့မယ္”
ရဲထက္လက္ေမာင္း ကို အားကိုးတႀကီး ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေႏြးေႏြး အလန႔္တၾကားေျပာလိုက္သည့္ အခါ ရဲထက္ႀကံရ ခက္သြားသည္။ သူႏွင့္ ေႏြးေႏြးကို ခုလိုအေနအထားမ်ိဳး ႏွင့္သာ
ရင္ဦး ျမင္သြား လၽွင္ ခက္မည္ ဆိုတာ ရဲထက္ လည္းသိသည္။ ေနာက္ဆုံး အႀကံ တခုရလိုက္ေသာ ေၾကာင့္ ရင္ဦး အနားမေရာက္မွီ ေႏြးေႏြး ကိုယ္ေလးကို ရင္ ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္း
လိုက္သည္။
“အို”
ေႏြးေႏြး မ်က္ႏွာကို ရင္ခြင္မွာအပ္ထား လိုက္ၿပီးေနာက္ ရဲထက္ကလည္း ေႏြးေႏြး ေခါင္းေပၚမွာ မ်က္ႏွာကိုေမွးရင္း အတြင္းဖက္က အေမွာင္ရိပ္ဆီသို႔ မ်က္ႏွာ လႊဲထားလိုက္သည္။
“ၿငိမ္ၿငိမ္ေန၊ အသံမထြက္ နဲ႔ ဒါဆိုရင္ သူက တျခားအတြဲ လို႔ထင္သြားမွာ”
“ရဲထက္ ရယ္”
ရင္ဦး နီးလာသည္ႏွင့္ အမၽွ ေႏြးေႏြး ကိုယ္လုံးေလး တုန္လာသည္။ ရဲထက္က ေက်ာျပင္ေလး ကို အသာအယာ ပြတ္သပ္ၿပီး ႏွစ္သိမ့္ရသည္။ ဒီေတာ့မွ ေႏြးေႏြးၿငိမ္သြား၏။ ရဲထက္
ရင္ဘတ္ ကိုပါးႏွင့္ အပ္ရင္း အက် ႌၾကယ္သီး ေတြကို လက္ႏွင့္ဆြဲ ကစားေနသည္။
“သြားၿပီလား”
“အနားမွာ”
ေလသံေလးႏွင့္ ေျဖလိုက္သည့္ ရဲထက္စကားေၾကာင့္ ေႏြးေႏြး ရဲထက္ ႏွင့္ရင္ခ်င္း ထပ္လုမတတ္ အပ္ထား သည္။ ရဲထက္ ခါးကိုလည္း ဖက္ထား၏။ ေႏြးေႏြး ရင္ခုန္သံ ျမန္ျမန္ ကို
ရဲထက္ခံစားလို႔ သိေနသည္။ ေႏြး ေႏြး ၏ ရင္ႏွစ္ မႊာက တုန္ခါေန၏။ ထိုေၾကာင့္ ရဲထက္လည္းေသြးတိုး ႏႈန္းေတြ ျမန္လာၿပီး ရင္ ဦးလြန္သြားသည့္ တိုင္ ေအာင္ ေႏြးေႏြးကို လႊတ္မေပးမိေတာ့ပါ။ ေႏြးေႏြးကလည္း ႐ုန္းမထြက္ ဘဲ တိုးလို႔သာဖက္ထားသည္။
“ရဲထက္”
“ဟင္”
“ဘာမွ မဟုတ္ဘူး၊ ေခၚၾကည့္တာ”
ႏူးညံ့ သည့္ ရင္သားၿဖိဳးၿဖိဳးအိအိ ေတြက ရဲထက္ကို ဒုကၡေပးသည္။ လက္ႏွင့္ ကိုင္ၾကည့္ခ်င္လာ ၏။ ႀကိဳးတ ေခ်ာင္း ဂါဝန္၏ ေအာက္တြင္ ဘရာစီယာ တထပ္ပါသည့္တိုင္ အထိ
အေတြ႕က ပကတိ အတိုင္းလို ရဲထက္ကို ျမဴဆြယ္ေန ၏။ မေနနိုင္ေတာ့သည့္ လက္က အလိုလို ေရာက္ သြားသည့္ အခါ ေႏြးေႏြးသက္ျပင္းခ်သည္။
“ေဆာရီး၊ တို႔ေလ တို႔ ..”
“ဒီက ဘာေျပာလို႔လဲ၊ သူပဲျဖစ္ေနတာ”
ေႏြးေႏြး ကိုယ္တိုင္က ခြင့္ျပဳသလိုေျပာလာသည့္အတြက္ ရဲထက္ စိတ္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္သည္။ သူ႔ကို တေစာင္း မွီထားသည့္ မ်က္ႏွာေလးကို ဆြဲေမာ့ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ဂေဟ
ဆက္လိုက္ၿပီး အိအိေထြးေထြး အသားစိုင္ ေတြကို စိတ္ရွိလက္ ရွိညႇစ္ေတာ့သည္။ ေမာ့ ေမာ့ေလး နမ္းေနသည့္ ေႏြးေႏြး ကိုယ္လုံးေလး တြန႔္ကနဲ တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြား ရသည္။
“ဘာလို႔ အဲဒီေလာက္ စိတ္ႀကီးရတာလဲ၊ ေၾကာက္ေတာင္ေၾကာက္လာၿပီ”
အနမ္းရပ္နားခ်ိန္ မွာေႏြးေႏြး ႏြမ္းလ်စြာေျပာ၏။ ရဲထက္က ဘာမွျပန္ေျပာမေနဘဲ ဂါဝန္ ထဲကို လက္ထိုးႏွိုက္ လိုက္ သည္။ ေႏြးေႏြး ဝတ္ထားသည့္ ဘရာစီယာက အ
သားေပ်ာ့ေပ်ာ့ ပါးပါးေလး ျဖစ္ၿပီး အထဲကေန တြန္း ထိုး ထြက္ေတာ့ မတတ္ အသားဆိုင္ေတြ ေၾကာင့္ တင္းေန၏။ တစထက္ တစ ရဲထက္၏ လက္ဆက ျပင္းလာေတာ့ မွ
“နာတယ္၊ တအား မလုပ္နဲ႔”
ကာလၾကာျမင့္စြာက လိုခ်င္တပ္မက္ခဲ့ ရသည့္ အရာတခု လက္ထဲကိုေရာက္လာသည့္ အခါ ရင္ဦးကို အား နာ စိတ္ျဖင့္ ေစာင့္စည္းရ မည္ဟု အားခဲထားသမၽွေတြ ေပ်ာက္
ကြယ္ကုန္သည္။ အရင္တုန္းက စိတ္ထဲမွာ က်ိတ္ၿပီး မ်ိဳသိပ္ခဲ့ ရသမၽွပြင့္ထြက္ၿပီး ေႏြးေႏြးရင္သားေတြကို စိတ္ရွိတိုင္း ေဆာ့ကစားေနမိ၏။ ေႏြးေႏြး က သူ႔သေဘာ အတိုင္း
လုပ္ဖို႔ ခြင့္ေပးထားသည့္ အသားဆိုင္ေတြက ရဲထက္ ခန႔္မွန္း ၾကည့္ခဲ့တာထက္ေတာင္ ပိုၿပီး ျပည့္ ၿဖိဳး သည္။ ႏူးညံ့ေသာ အသားဆိုင္ကို ပကတိအတိုင္း ထိေတြ႕ခြင့္ရဖို႔ အ
သားႏွင့္ တထပ္ထဲလို ကပ္ေနေသာ ဘရာ စီယာၾကားသို႔ လက္ကိုခက္ခက္ခဲခဲ ထိုးသြင္းရသည္။ ေနာက္က ခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္မယ္ လုပ္ေတာ့ ေႏြးေႏြး က တားသည္။
“လမ္းေဘးႀကီးမွာကြယ္၊ ေနာက္မွ ရဲထက္ရယ္ ေနာ္၊ ေႏြးလည္း ျပန္ဖို႔သင့္ေနၿပီ”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
 “ရင္ဦးက ေႏြးအိမ္မွာ မရွိရင္ ေစ်းဝယ္တဲ့ ဆီ လိုက္ခ်င္လိုက္လာမွာ”
“ဒါဆို ျပန္ခ်င္လဲ ျပန္ေလ”
ေႏြးေႏြး ေတြေဝ ေနၿပီးမွ ထရပ္လိုက္သည္။ ရဲထက္ ပုခုံးကိုေတာ့ ကိုင္ထားဆဲျဖစ္သည္။ ထိုင္ရာမွ မထေသး ေသာရဲထက္ကို စိုက္ၾကည့္ ေနၿပီးေတာ့မွ ဂါဝန္ကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္
 ျဖစ္ေအာင္ျပန္ျပင္ၿပီး
“သြားမယ္”
အိမ္ဖက္သို႔ သုတ္သုတ္ေလးေျပး ထြက္သြားသည့္ ေႏြးေႏြးကို လမ္းေကြ႕မွာေပ်ာက္ သြား သည္အထိ လိုက္ ၾကည့္ ေနၿပီးမွ ရဲထက္ ထိုင္ရာမွ ထလိုက္သည္။ အခုနတုန္းက ေဒါသ တႀကီး ေခါင္းေထာင္ထေနသည့္ ညီ ေလးက အခုေတာ့လည္း ျပန္ၿပီး ေခါင္းငိုက္စိုက္က် ေနသည္။ မာေနတုန္းက ေႏြးေႏြး ခါးႏွင့္ တင္ပါးကို ထိ ေနမွာျဖစ္လို႔ ေႏြးေႏြးလည္း ဒါကို
မသိဘဲ ေနမည္မဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေႏြးေႏြးေျပးတာလား ဟု ရဲထက္ေတြး မိ၏။ ဒါေပမယ့္ ရင္ဦး ေၾကာင့္ ဆိုသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္က ခိုင္လုံပါသည္။
အိမ္ျပန္လမ္းကို တေျဖးေျဖး သြားရင္း ဆင္ျခင္ေနသည့္ ၾကားမွ ေရွ႕ကို တရစ္ခ်င္း တိုးမိေန သည္ကို ျပန္သုံး သပ္မိသည္။ ေႏြးေႏြး ကေတာ့ အရင္ထဲက ရဲထက္ ထက္ပိုၿပီးျပတ္ျပတ္
 သား သားရွိပါသည္။ တရားဝင္ သမီး ရည္းစားေတြ မဟုတ္ပါဘဲႏွင့္ ရဲထက္၏ လြန္က်ဴးသည့္ အျပဳအမူေတြကို ခြင့္ျပဳေနျခင္း ကသက္ေသခံသည္။ ေႏြးေႏြးကိုလည္း ရဲထက္ အားနာသည္။ ေတြေဝခ်င္ရင္ ေတြေဝေနတတ္ၿပီး အထိအေတြ႕ ႏွင့္ပါတ္သက္ လာ လၽွင္ေတာ့ လြတ္ထြက္သြားတတ္သည့္ စိတ္ကိုလည္း အားမလိုအားမရျဖစ္မိသည္။
မီးတိုင္ တခုေအာက္တြင္ရပ္လိုက္ၿပီး ေႏြးေႏြး ထည့္ေပးလိုက္သည့္ စာရြက္ေခါက္ကေလး ကိုဖြင့္ၾကည့္ လိုက္ သည္။ 01 ႏွင့္စသည့္ ရန္ကုန္ဖုန္းနံပါတ္တခု အဲဒီေအာက္မွာေတာ့
“ေကာင္းေကာင္း ေနေနာ္၊ ရင္ဦးနဲ႔ လဲရန္ျဖစ္မေနၾကနဲ႔ ဦး၊ ျမန္ျမန္ ျပန္ခဲ့မယ္”
ေအာက္မွာ နာမည္၊ လက္မွတ္ မပါေသာ္လည္း ႏႈတ္ခမ္းရာ နီနီတခုကိုေတြ႕ရသည္။ ရဲ ထက္ သက္ျပင္းခ်ၿပီး စာ ရြက္ ေခါက္ေလးကို အိတ္ထဲျပန္ထိုးထည့္ လိုက္ပါသည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ေႏြးေႏြး ရန္ကုန္သြားၿပီးေနာက္ပိုင္း ရင္ဦးလည္း ေပ်ာက္ေနသည္။ ခါတိုင္းလိုလတ္လ်ား လတ္လ်ား ႏွင့္ ဟိုနား ဒီနားမွာ မ်က္စိေနာက္ေအာင္ ေတြ႕ရျခင္းမရွိေတာ့။ ရဲထက္
 ႏွင့္ ခန ခန ေတြ႕ရသည္က အန္တီခင္ေလးရီ ျဖစ္ သည္။ ဦးတိုက္ေမာင္းဆီ ခနခန သြားတာကို ေတြ႕ ရသည္။ ၾကည့္ရတာ တသက္လုံး ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္း ေန လာသည့္
 အပ်ိဳႀကီး တေယာက္ ဦး တိုက္ေမာင္း၏ ရမၼက္ စက္ကြင္းမွာ လုံးလုံး နစ္ျမဳပ္သြားၿပီ ထင္ရသည္။ သူ တို႔ ကို အေႏွာက္ အယွက္ေပးသလို ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ရဲထက္ေတာင္ ဦး
တိုက္ေမာင္း ဆီ သိပ္မေရာက္ ျဖစ္ေတာ့ပါ။ မနက္ေစာေစာ နိုး ရင္သြားလိုက္သည္။ ညေနပိုင္း ဆိုရင္ေတာ့ မသြားျဖစ္ ေတာ့။
အန္တီခင္ ႏွင့္ ၾကဳံတိုင္း ရဲထက္ က ရင္ဦးအေၾကာင္း မေမ့မေလ်ာ့ေမးပါသည္။ ရင္ဦး တလ ေလာက္ ေဆးကု လိုက္ ရတာ သူ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း ရဲထက္ ႏွင့္ ရင္ဦးသာ
သိၾကသည္ ျဖစ္ရာ ဘယ္သူကမွ အျပစ္မတင္ သည့္ တိုင္ ေအာင္ ရဲထက္ ဒီအေၾကာင္း ကိုသတိရ တိုင္း စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ရသည္။ သာမန္ထိခိုက္ နစ္နာ႐ုံမက အ ရွက္ကို
ပါလြန္ က်ဴးေစာ္ကား ခဲ့ သည့္ အေပၚ ရင္ဦး ဘယ္လိုသေဘာထားမည္ ဆိုတာကိုလည္း သိခ်င္သည္။
ေနျပန္ေကာင္း လို႔ အျပင္ျပန္ထြက္လာေတာ့လည္း ရင္ဦးက ေႏြးေႏြးနားမွာပဲ ရွိေနတတ္ လို႔ ရဲထက္ ေမးျမန္းခြင့္ ေတာင္းပန္ခြင့္မသာပါ။ ခုလို ေႏြးေႏြး မရွိခ်ိန္ မ်ိဳးတြင္ ရင္ဦးႏွင့္
သာ လမ္းမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေအးေအးေဆးေဆး စကား ေျပာခြင့္ရရင္ ေကာင္းေလစြဟု ေတာင့္တမိသည္။ ဒါေပမယ့္ ရင္ဦးက ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းေနသည္။ အန္ တီခင္
ကေတာ့ အိမ္မွာရွိသည္ဟု ဆိုသည္။
“သူ႔ အဆက္ကေလး မရွိလို႔ ေနမွာေပါ့ အိမ္ထဲမွာပဲ ေအာင္းေနတယ္”
ခါတိုင္းရင္ဦး သြားတတ္သည့္ လဘက္ရည္ဆိုင္ ဂိမ္းဆိုင္ ႏွင့္ ၿမိဳ႕ထဲက ပြဲစားအသိုင္းအဝိုင္း မွာပါ စနည္းနာေတာ့ လည္း ရင္ဦး မလာတာၾကာၿပီလို႔သာသိရသည္။ သူ၏ အမွား
အတြက္ ရင္ဦးက ေႏြးေႏြး ကိုစြန႔္လႊတ္ေပးဖို႔၊ ေနာင္ ကို ေႏြးေႏြး ႏွင့္ မပတ္သက္ ဖို႔ ေျပာလာရင္ေတာင္ လိုက္ေလ်ာေပးဖို႔ ရဲထက္ ဆုံးျဖတ္ထားပါသည္။
ကံတရား ဆိုတာက လည္းဆန္းၾကယ္သည္ ရွာေနသည့္ ေတြ႕ခ်င္ေနသည့္ ရင္ဦးေမ ကို မေတြ႕ ရေသာ္လည္း ရဲ ထက္ ေတြ႕ ဖို႔ ဘယ္လိုမွ ေမၽွာ္လင့္ မထားသူ ႏွင့္ေတာ့
 ျပန္ေတြ႕ရ သည္။
တေယာက္ထဲ လမ္းေလၽွာက္လာရင္း ေနာက္က ဆိုင္ကယ္ဟြန္းသံေၾကာင့္ လမ္းေဘး ဆင္းၿပီး ဆက္ေလၽွာက္ ေနလိုက္သည္။ ဆိုင္ကယ္ သူ႔ဖာသာ ေက်ာ္သြာလိမ့္မည္ဟု လွည့္
 ေတာင္လွည့္ မၾကည့္မိပါ။ သို႔ေသာ္ ဆိုင္ ကယ္က ရဲထက္ေဘးမွာ ရပ္သြားသည္။
“ရဲထက္”
ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္စြာ သိသည့္ ေခၚသံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ ေရႊအိုေရာင္ စူပါကပ္ ဆိုင္ ကယ္ေလး ေပၚမွာ ျမင္လိုက္ရသည္က မမေစာကလ်ာလွိုင္ျဖစ္လို႔ေန၏။ အံၾသစိတ္ျဖင့္
ရဲထက္ စကားပင္ မေျပာနိုင္ေအာင္ျဖစ္ သြားသည္။
“စကားေတာင္ မေျပာခ်င္ေတာ့ ဘူးလားကြယ္”
ဆိုင္ကယ္ကို ေဒါက္ေထာက္ၿပီးရဲထက္ နားသို႔ ကပ္လာသည္.။ အရင္လို ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳး တင္းတင္းရင္းရင္း ျဖင့္ ၾကည့္ေကာင္းေနဆဲပင္။ အိမ္ေထာင္သည္လို႔ေတာင္မထင္ရပါ။
တကယ္ေတာ့ အသက္ ႏွစ္ဆယ့္ငါး ႏွစ္ ဆိုသည့္ အရြယ္က ငယ္ပါေသးသည္။ မမေစာကလ်ာလွိုင္ ကို လက္ရွိ အေနအထား တြင္ သူမ၏ အေၾကာင္း ပိုမသိသူတ ေယာက္က
အပ်ိဳ ဟု ခန႔္မွန္းမည္ ဆိုရင္လည္း ထိုသူ မလြန္ပါ။
“မဟုတ္ပါဘူး၊ အံ့ၾသေနတာပါ”
“တို႔ေျပာင္းလာတာ တပတ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္၊ ဒီမွာ ရဲထက္ရွိမွန္းသိေပမယ့္ ဘယ္လိုရွာရမွန္း မသိ တာနဲ႔၊ နိုင္ငံျခားေတြ ဘာေတြလဲ ေရာက္ခ်င္ေရာက္ေနမွာေလ”
ေက်ာင္းတက္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ မျပတ္ေသာ္လည္း မမေစာ ကလ်ာလွိုင္ ႏွင့္ ပတ္ သက္ၿပီး အေျပာအဆိုမရွိၾက။ အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီ မို႔ ရဲထက္သာ
မက ရဲထက္၏ အေပါင္းအသင္း ေတြက လည္း မမ အေၾကာင္းကို စိတ္ဝင္တစား မရွိၾက ေတာ့တာေၾကာင့္လည္းပါပါသည္။မမ အစိုးရဌာန တခုမွာ အလုပ္ ဝင္ခဲ့သည္။
 ေနာက္ေတာ့ ဒီၿမိဳ႕ကို ေျပာင္းလာရသည္ ဆိုတာ မမ ကရွင္းျပေနေသာ္လည္း ရဲထက္ လူမႈေရး အရ သာ နားေထာင္ေပးလိုက္ သည္။ လင္ရွိမယား တေယာက္၏ ေဖၚေရြမႈ
အေပၚမွာ ရင္မခုန္မိေတာ့ပါ။
“ေန႔လည္စာ စားမလို႔ ထြက္လာတာ၊ ခုမွေရာက္တာဆိုေတာ့ ေနရာေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိ ေသးဘူးေလ၊ ညစာေတာ့ ကိုယ့္ဖာသာ ခ်က္စားပါတယ္၊အခု တို႔နဲ႔  ရဲထက္
လည္းလိုက္ခဲ့ပါ လားဟင္”
ရဲထက္ ျငင္းခ်င္ပါသည္။ ဘယ္လိုျငင္းရင္ ေကာင္းမလဲဟု စဥ္းစားေနဆဲ
“လိုက္ခဲ့ပါ ရဲထက္ရယ္၊ တို႔မွာ ရဲထက္ကို ေျပာစရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိလို႔့ပါ”
ဘာေၾကာင့္ ရဲထက္ကို ထားခဲ့ရပါသည္ ဆိုသည့္အေၾကာင္းကို သူမ ဖက္က မလြန္ေစရန္ အေၾကာင္းျပခ်က္ ေတြ ေပးကာ ရွင္းျပမည္ ဆိုတာေသခ်ာပါသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း
ရဲထက္ အတြက္ ဘာမွစိတ္ဝင္စားဖြယ္ရာ မေကာင္း သည့္ အေဟာင္း အျမင္းေတြသာ ျဖစ္ပါ၏။ နားေထာင္ဖို႔ စိတ္လည္းမဝင္စားပါ။
“တို႔လဲ ဘယ္ဆိုင္ေကာင္းတယ္ ဆိုတာ မသိေသးလို႔၊ ကူညီဖို႔ ေျပာတာပါ”
မ်က္ႏွာငယ္ေလး ႏွင့္ ေျပာလာေတာ့ ရဲထက္ အားနာသြားရသည္။ နဲနဲပါးပါး ကူညီေပး၊ ေျပာတာေတြ ဝတၱရား ေက် နားေထာင္ေပးလိုက္လည္း ၿပီးတာပါပဲ ဆိုသည့္ အေတြးဝင္ လာေသာေၾကာင့္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္မိသည္။
“႐ုံးက ဆိုင္ကယ္ေလ၊ ရဲထက္ ေမာင္းတတ္ တယ္မဟုတ္လား”
ေက်ာင္းမွာတုန္း က သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆိုင္ကယ္ယူစီးေနက် ဆိုတာသိေန၍ ရဲထက္ မျငင္းေတာ့ဘဲ မမ လက္ထဲ က ေသာ့ကိုလွမ္းယူလိုက္သည္။ ရဲထက္ ပုခုံးကို ေနာက္က ေန
ကိုင္ၿပီး မမလိုက္၏။
“ရည္းစားရေနၿပီလား”
“ဆိုပါေတာ့”
ေႏြးေႏြး က သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ရည္းစားလို႔ ေျပာလို႔ မရေသာ္လည္း ခပ္လြယ္လြယ္ေၿဖ လိုက္မိသည္။
“ဆိုပါေတာ့ ဆိုေတာ့ ေမာင္ေလး ဟာက ေရေရရာရာ မရွိလိုက္တာ၊ အေျဖမရေသးဘူးလား”
ရဲထက္ ထက္ဝါရင့္ သည့္ မမက ခ်က္ခ်င္းေထာက္သည္။ ရဲထက္ ဒီအေၾကာင္း ႏွင့္ ပတ္ သက္၍ ရွည္ရွည္ ေဝး ေဝး မေျပာခ်င္ပါ။
“ဒီလိုပါပဲ”
“သေဘာေပါက္ၿပီ၊ သေဘာေပါက္ၿပီ”
မမေစာကလ်ာလွိုင္ ကိုတင္ေမာင္းရင္း ေႏြးေႏြး သာဆိုရင္ ေနာက္ကေနဖက္ထားမွာဟု ေတြးေနမိသည္။ မမ ကေတာ့ခပ္ခြာခြာ ထိုင္သည္။ ရဲထက္ကလည္း ေသြးမေတာ္သား
မစပ္ အိမ္ေထာင္သည္မိန္းမတေယာက္ ႏွင့္ ပူးပူး ကပ္ကပ္ မေနခ်င္ပါ။ အရင္တုန္းက ကမ္းကုန္ေအာင္ ကၽြမ္းဝင္ခဲ့သည္ ဆိုေသာ္လည္း ႏွစ္ေယာက္လုံး လြတ္ လြတ္လပ္လပ္
အခ်ိန္ကျဖစ္သည္။ ခုခ်ိန္မွာရဲထက္က လြတ္လပ္ေနေသးေသာ္လည္း မမေစာကလ်ာလွိုင္ က လြတ္လပ္သူမဟုတ္ေတာ့ပါ။
ရဲထက္ကို ေႏြးေႏြး ေပါက္ဆီဝယ္ေပးဖူးသည့္ စခန္းသာသို႔ မမကို ေခၚလာခဲ့သည္။ ကုန္း ျမင့္ေလးေပၚမွာ ယူက လစ္ပင္ေတြဝိုင္းရံထားသည့္ ဒီဆိုင္က အစားအေသာက္ သန႔္ရွင္း
 သည္။ ဆိုင္ေရွ႕မွာ ဆိုင္ကယ္ရပ္ လိုက္ သည့္ အခါ
“ဟာ ...ဆိုင္ေလး ကလည္းခ်စ္စရာေလး၊ ႐ုံးနဲ႔ လည္းနီးတယ္၊ ဘယ္လိုမ်က္စိေမွာက္ၿပီး မေတြ႕တယ္ မသိဘူး၊ ေနာက္ဆို အဆင္ေျပတာေပါ့”
ေန႔ခင္းဆိုေတာ့ ဆိုင္ထဲမွာ လူရွင္းေနသည္။ ရဲထက္ကလည္း ဒါကိုပဲ သေဘာက်ပါသည္။  ရဲထက္ ႏွင့္ မမ က တဝိုင္း၊ ရဲထက္တို႔ ေဘးမွာ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ႏွင့္ လူငယ္
တေယာက္ ထိုင္ေန သည့္ဝိုင္း ႏွင့္ ေနာက္ဖက္နားမွာ လူ သုံးေလးေယာက္ ထိုင္ေနသည့္ တဝိုင္းမွအပ ၀ိုင္းေတြ လြတ္ေနသည္။ ျဖစ္နိုင္ရင္ ရဲထက္က ေဘးမွာ လြတ္ေန သည့္
 ေနရာမွာပဲ ထိုင္ခ်င္ သည္။ မမဘာေတြ ေျပာေတာ့မည္ ဆိုတာရဲထက္ မွန္းမိသည္။ ကိုယ္ခ်န္ထားခံ ခဲ့ရ တာကို ေဘးလူတေယာက္ ၾကားမွာကို စိုးရိမ္သည္။ မမက ဒီမွာ ထိုင္
လိုက္ေတာ့လည္း စကားမ ရွည္ခ်င္လို႔ ထိုင္လိုက္ရသည္။
ရဲထက္က ရွမ္းေခါက္ဆြဲ၊ မမက ထမင္းေပါင္း မွာလိုက္ၿပီး လာခ်ေပး တာကို ေစာင့္ရင္း မမက စကားစလာသည္။ ေျပာလာတာေတြက ထင္သည့္ အတိုင္းပင္
“တို႔ လုပ္ခဲ့တာေတြ အတြက္ရဲထက္ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္”
“ရပါတယ္”
“တို႔ ရဲထက္ကို အ႐ူးလုပ္သလိုျဖစ္ရတဲ့ အတြက္ ရဲထက္ တို႔ကို စိတ္ဆိုးခ်င္ဆိုးေနမယ္၊ ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ခြင့္လႊတ္ပါလို႔ လဲ မေျပာေတာ့ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ လြန္ခဲ့တာက တို႔ဆို
 ေတာ့ေတာင္းပန္ခြင့္ေတာ့ေပးပါ”
“အခုေတာင္းပန္ေနတာပဲ မဟုတ္လား၊ ရပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ သေဘာမထားပါဘူး”

 “ရဲထက္ရယ္၊ တို႔က ရဲထက္နဲ႔ အတူတူအၾကာႀကီးေနခဲ့တဲ့ သူပါ၊ဒီေလာက္ေတာ့ ရဲထက္ အရိပ္ အကဲကိုသိပါ တယ္၊ ရဲထက္ အခုထိ အစာမေက်ဘူး မဟုတ္လား”
“မဟုတ္ပါဘူး”
ရဲထက္ အမွန္ကိုေျပာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ရဲထက္မွာလည္း ကိုယ့္အေတြးႏွင့္ ကိုယ္စိတ္ရႈပ္ေနရ သည့္အခ်ိန္မွာ ၿပီး ခဲ့တာေတြ ျပန္ေျပာမေနခ်င္ေတာ့ပါ။ အခုလည္း လူမႈ ေရးအရ
လိုက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ မမ ေစာကလ်ာလွိုင္က ေတာ့ ဘာေတြ ဘယ္လိုေတြး သည္မသိ ဆက္ရွင္းျပေနသည္။
“တို႔က ဘဝကိုတည္ၿငိမ္ခ်င္ခဲ့တာ၊ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနရမယ့္ အခြင့္အေရးတခုကို လက္ မလႊတ္သင့္ဘူးလို႔ ေခါင္းမာမာ နဲ႔ ႐ူးခဲ့မိတယ္”
“ဟုတ္ပါတယ္၊ လူတိုင္းမွာေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိတာပဲ၊ မမ ကို ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲဘယ္လိုမွ သေဘာ မထားပါဘူး”
မမေစာကလ်ာလွိုင္ ေခါင္းကို တဆတ္ဆတ္ညိတ္ရင္း မ်က္ရည္ေတြ ၀ိုင္းလာတာျမင္ရသည္။ အသံ လည္းတုန္ လာ၏။ ပိုက္ဆံအိတ္ေလးထဲက တစ္သၽွဴးထုတ္ ၿပီး မ်က္
လုံးေထာင့္ကို တို႔ရင္း
“မင္း အခုလို ရင့္က်က္တာ သေဘာထားႀကီးတာေၾကာင့္ မမပို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္”
ရွမ္းေခါက္ဆြဲပြဲက အရင္ေရာက္လာလို႔ ရဲထက္ တူ ႏွင့္ ေမႊေနလိုက္သည္။ ထမင္းေပါင္း ျမန္ျမန္ ေရာက္ လာပါေစ လို႔ လည္းဆုေတာင္းေနမိသည္။ စားစရာ ေရာက္လာမွ မမ
စကားမေျပာနိုင္ေတာ့မွာျဖစ္သည္။
“တို႔ တရက္မွ စိတ္မခ်မ္းသာခဲ့ပါဘူး၊ အိမ္ေထာင္ေရးလည္း အဆင္မေျပဘူး၊ သူက ပိုက္ဆံ ရွိတာတခုကလြဲရင္ သ ေဘာထားအရမ္းေသးသိမ္တဲ့ သူ၊ ရည္းစား ရွိလားလို႔ ေမးတာ
နဲ႔ ေက်ာင္းတုန္းက မင္းနဲ႔ ခ်စ္ခဲ့ဖူးတာ ေျပာ လိုက္ၿပီး ေနာက္မွ ပိုဆိုးသြားတာပဲ၊ မိဘေတြ မ်က္ကြယ္မွာ ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ခဲ့ၿပီးမွ ေငြအတြက္  သူ႔ကိုယူတယ္ လို႔ စြပ္စြဲေတာ့ တာပဲ”
ထိုပုဂၢိဳလ္ အထင္မမွားပါ။ မမႏွင့္ ရဲထက္ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ခဲ့ ၾကသည္မဟုတ္ပါလား။ ရဲထက္ ေရွ႕က တေယာက္ အေၾကာင္း ကိုေတာ့ မမ ထည့္မေျပာဟု ထင္သည္။ ထမင္း
 ေပါင္းေရာက္လာ သည့္ အခါ မမက တဇြန္းခပ္ စား လိုက္ၿပီးေနာက္
“တို႔ အခု သူနဲ႔ လမ္းခြဲခဲ့ၿပီ၊ သေဘာထားေသးတဲ့ အျပင္ ကြယ္ရာမွာပါေဖါက္ျပန္တယ္၊ တို႔ အရင္က ရဲထက္နဲ႔ ဘယ္ လိုပဲေနခဲ့ေနခဲ့ သူ႔မယား ျဖစ္ၿပီးထဲက သူ႔ကိုသစၥာရွိရွိေပါင္းတယ္၊
တို႔ကိုယ္တိုင္ကလည္း ရည္းစားထားခဲ့ ဖူးလို႔ သူအရင္ က ဘယ္လိုေနခဲ့ေနခဲ့ ေခါင္းထဲကို မထားဘူး၊ ဒါေပမယ့္ သူ႔ ဖာသာသစၥာမဲ့တာကို မမ ကို ႏြားမရႊံ့ ပိတ္ ယူလိုက္ရလို႔ အ
သည္းနာၿပီး စိတ္ထြက္ေပါက္ရွာ ရတာပါလို႔ ေျပာလာေတာ့ တို႔ ဆက္ၿပီးသည္းခံ မေနခ်င္ ေတာ့ဘူး”
“ကြဲတာၾကာၿပီလား”
“ရွစ္လ ေလာက္ရွိၿပီ၊ အလုပ္က လည္းရန္ကုန္မွာရွိေနလို႔ ေနေန ရေပမယ့္ မေနခ်င္ေတာ့ တာနဲ႔ နယ္သြားမယ္ လို႔စာတင္လိုက္တာ တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ ဒီကိုေရာက္လာတယ္၊
ရဲ ထက္ နဲ႔ ျပန္ေတြ႕မယ္လို႔ ေမၽွာ္လင့္ မထား ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ျပန္ေတြ႕ေတာ့ အရမ္းဝမ္းသာ တာပဲ”
မမေရွ႕ကခြက္ထဲကို ရဲထက္က ေရေႏြးၾကမ္းတခြက္ ငွဲ႕ေပးလိုက္ေသာအခါ မမျပဳံးသည္။
“အခုမွပဲ ရဲထက္ အစစ္ကို ျပန္ေတြ႕ရေတာ့တယ္”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“စကားေတြ မ်ားမေန နဲ႔ ေရေသာက္ဦးလို႔ ေျပာတာမဟုတ္လား၊ သိပါတယ္”
ရဲထက္ ငွဲ႕ ေပးသည့္ ေရေႏြးၾကမ္းကို မမေစာကလ်ာလွိုင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ ပင္ေသာက္သည္။ ရဲထက္ ခြင့္ လႊတ္ လိုက္ၿပီလို႔ လည္းထင္ပုံရသည္။ မ်က္ဝန္းညိဳညိဳ ႀကီးေတြမွာ
အေရာင္လက္လာ၏။
“ေက်းဇူးပဲ၊ တို႔လဲ စကားေတြခ်ည္းပဲ စြတ္ေျပာေနလို႔ ေမာေနၿပီ”
ညင္ညင္သာသာ ေလးရယ္ရင္း ရဲထက္ကို ၾကည့္သည့္ အၾကည့္က ဟိုတခ်ိန္ ခ်စ္သူေတြဘဝက လိုညိဳ႕ျမဴသည့္ အၾကည့္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုမ်က္လုံးညိဳညိဳ ႀကီးေတြ ကိုျမင္ေတာ့
ရဲထက္ ရင္ထဲမွာလည္း လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္ျပန္ျဖစ္ ရသည္။ အရင္ အတိုင္း မေျပာင္းလဲေသးသည့္ မမ၏ ကိုယ္ခႏၶာ ၏ အထိအေတြ႕ ေတြကလည္း အရင္ အတိုင္း ရွိေနပါဦးမည္။
အိမ္ေထာင္ႏွင့္ ကြဲတာ ရွစ္လရွိၿပီ ဆိုေတာ့ မမ၏ ရမၼက္ေတြကလည္း တပ္မက္မႈေတြ ႏွင့္ ျပည့္ လို႔ ေနမည့္ ပုံလည္းရွိသည္။ စိတ္ရွိလက္ရွိ ေပ်ာ္ ခဲ့ရသည့္ အခ်ိန္ေတြကိုျပန္သ
တိရလိုက္မိသလို ဒီလို မ်က္ဝန္းမ်ိဳး ေတြ ႏွင့္ၾကည့္ တတ္သည့္ ေႏြးေႏြး ကိုလည္း သတိရလိုက္မိ၏။
“ေန႔လည္စာ စားတာဆို စားေလ”
“စားမယ္၊ စားမယ္၊ စားလို႔ေတာင္ ရပါဦးမလား၊ ရဲထက္ကို ေျပာခ်င္တာေတြေျပာလိုက္ရလို႔ ေပ်ာ္ေနတယ္”
တကယ္လည္း မမေစာကလ်ာလွိုင္ သိပ္မစားနိုင္ပါ။ ထမင္းေပါင္း ပန္းကန္တဝက္ေလာက္ ပဲ ကုန္သည္။ ရဲထက္ ေနရပ္လိပ္စာကိုလည္း ေမး၏။
“တို႔က အသိအကၽြမ္း မရွိေတာ့ ရဲထက္ကိုပဲ အားကိုးရမွာ၊ လာလည္မယ္ေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ့”
လူမႈေရးအရ လိပ္စာေျပာျပၿပီး အကူအညီေပးဖို႔ ကတိေပး လိုက္ေသာ္လည္း အရင္က ဇာတ္လမ္းကို ျပန္ဆက္ ျဖစ္ လိမ့္မည္ဟု ရဲထက္မထင္ပါ။ မမကေတာ့ ဘာေတြေတြးေန
သည္မသိ။ ရဲထက္ကို ခ်ိဳျပဳံးစြာ ၾကည့္ရင္း
“တို႔ အိမ္ကိုလည္းလာ လည္ပါလား၊ တို႔ က တေယာက္ထဲေနတာ၊ သိပ္ပ်င္းတာပဲ”
လမ္းတခုကိုဖြင့္ေပးလိုက္သည္လို႔ေတာ့ထင္သည္။ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာဇေဝဇဝါ ျဖစ္ေနဆဲမမေစာကလ်ာလွိုင္ က
“ေက်ာင္းတုန္းက ေတာ့ ရဲထက္ဆီ မမလာတယ္ မဟုတ္လား၊ ခုေတာ့ ရဲထက္က တို႔ဆီ လာေပါ့”
ရဲထက္ ကိုယ္ထဲက ေသြးေတြဆူတက္သြားသည္။ မမ၏ အလိုက္သိမႈေတြ၊ ရက္ေရာမႈေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္ၿပီး ပါး စပ္က လႊတ္ကနဲ ေမးလိုက္မိသည္။
“လာရင္ ေက်ာင္းတုန္းကလိုပဲ ေနရမွာလား”
မမေစာကလ်ာလွိုင္ က လြတ္လပ္သူတေယာက္ျပန္ျဖစ္ေနၿပီ ဆိုသည့္ အသိေၾကာင့္ ရဲထက္ ေစာင့္စည္းဖို႔ ေမ့ ေလ်ာ့ သြားသည္။
“မေတြ႕တာၾကာၿပီ အဲဒီကိစၥ မွာေတာ့ဘာမွ မေျပာင္းဘူးေနာ္၊ အရင္လို စိတ္ႀကီးတုန္းပဲ”
ခပ္ျပဳံးျပဳံးမွတ္ခ်က္စကားေၾကာင့္ ရဲထက္ စကားလြန္သြားၿပီဆိုတာသိလိုက္သည္။ ႐ုပ္သိမ္းလို႔ မရမယ့္တူတူ ၿငိမ္လို႔သာေနလိုက္၏။ မမက မ်က္လႊာေလးခ်လိုက္ၿပီး ေလသံ
ခပ္ တိုးတိုးႏွင့္
“သိခ်င္လာၾကည့္ေပါ့”
“လမ္းၾကဳံ ရင္ေတာ့ဝင္ပါ့မယ္”
“လမ္းၾကဳံမွ ပဲလား၊ မေသခ်ာရင္ မလာခ်င္ဘူးေပါ့၊ ရဲထက္ရယ္၊ မမ ေမာင့္ကို ျငင္းဖူးလို႔လား”
ကံၾကမၼာကို ရဲထက္ ဘယ္လိုနားလည္ရမွန္း မသိေတာ့ပါ။ ေႏြးေႏြး ကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ အခြင့္ၾကဳံပါ ရက္ႏွင့္ ရင္ဦး ေၾကာင့္ ဆတ္တငံ့ငံ့ ျဖစ္ရသည္။ ခုတဖန္ မမက ရက္ေရာစြာ
ကမ္းလွမ္း မႈေတြ ျပဳလာျပန္၏။ မမ ကေတာ့ ရင္ဦး ႏွင့္ ဘယ္လိုမွ ပတ္သက္မႈ မရွိသူျဖစ္ သည္။ အတားအဆီး အေႏွာက္အယွက္ မရွိ၊ ဒါေပမယ့္ ရင္ဦး ဘယ္လို တားဆီး
တားဆီး သူ႔ လက္ထဲကို အတင္းတိုးဝင္လာေနသည့္ ေႏြးေႏြး ကိုျမင္ေယာင္လိုက္ မိသည့္အခါ တက္ႂကြ ေနသည့္စိတ္ေတြ က်ဆင္းသြားရျပန္၏။
မမ ႐ုံးျပန္တက္ရ ဦးမည္ ဆိုၿပီးျပန္ဖို႔ ျပင္ေတာ့မွ ရဲထက္ လည္းနည္းနည္း စိတ္ေပါ့သြားသည္။ ဒီလို အခြင့္အေရး မ်ိဳးဆိုတာ လူတိုင္းတပ္မက္ သလို ရဲထက္လည္း
တပ္မက္ပါသည္။ ဒါပမယ့္ ေႏြးေႏြး ျပန္ေရာက္လာရင္ ဇာတ္က ရႈပ္ဦးမည္။ ရဲထက္ ၿငိမ္ေနသည္ကို မမက ရဲထက္ အႀကံထုတ္ေနသည္လို႔ ထင္ပုံရ၏။ ဆိုင္ကယ္ ေပၚတက္
ခါနီး တြင္
“ မမ အိမ္ဖက္က ေန တပတ္ေမာင္းလိုက္ ေနရာျပမလို႔၊ ဒီေန႔ေတာ့ မလာနဲ႔ေနာ္၊ ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ ေန မွလာ”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“ညီမေလးက နီနီျဖစ္ေနလို႔၊ အရင္ကလဲ ဒီလိုရက္ပဲေလ၊ မမွတ္မိေတာ့ဘူးလား”
အျပန္လမ္းမွာေတာ့ မမ က ရဲထက္ ခါးကိုဖက္ၿပီး လိုက္သည္။ ရဲထက္ကေတာ့ မမ၏ ရက္ေရာသည့္ ကမ္းလွမ္း လာမႈ ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီးေတြေဝ ေနလို႔ ရင္ခုန္ဖို႔ ေမ့ေနသည္။

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

မနက္က ေစာေစာထၿပီး ေမေမ ႏွင့္ မမနီနီ ကို ကားဂိတ္လိုက္ပို႔ တုန္းက မိုးနည္းနည္း အုံ႔ၿပီး မိုးေပါက္ေလးေတြ တခ်ိဳ႕ က်သည္။ အိမ္အျပန္မွာေတာ့ ေကာင္းကင္က ျပန္ၾကည္
လင္လာသည္။ အိမ္မွာ တေရးႏွပ္ၿပီး ထမင္းစား ကာ လဘက္ရည္ဆိုင္ ထြက္လာခ်ိန္မွာ လည္းေနသာ ေနတုန္းရွိေသး၏။ ဟိုလူဒီလူေတြ ႏွင့္ ေလထိုင္ေဖာေန တုန္း အခိုက္က်မွ ေနေရာင္ ေပ်ာက္ၿပီး ေကာင္းကင္က မဲတက္လာသည္။
“မိုးက လည္း ရြာေတာ့မယ္ထင္တယ္၊ အခ်ိန္ အခါလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔”
ရဲထက္ စကားကို သူငယ္ခ်င္း တေယာက္က
“ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္မွာ မုန္တိုင္း ရွိတယ္ဟ၊ မင္းမသိဘူးလား”
“မသိဘူး၊ ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္ ဆိုတာ ေလးျဖဴသီခ်င္း ေခြဆိုတာပဲသိတယ္”
အိမ္ကို ေသာ့ခတ္ခဲ့ေပမယ့္ ျပတင္းေပါက္ တခ်ိဳ႕ဖြင့္ထားမိခဲ့သည္။မိုးရြာ ရင္ မိုးေရအိမ္ထဲ စင္မွာစိုးရ၏။  ရဲထက္ က ထီးလည္းမပါလို႔ မိုးမရြာ မွီ ခပ္ သုတ္သုတ္ထျပန္လာခဲ့သည္။
လာေနရင္း မိုးစက္ေတြတဖြဲဖြဲ က်လာေသာ ေၾကာင့္  ျမန္ျမန္ေရာက္ေအာင္ လမ္းအတိုင္း မျပန္ဘဲ ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းဝင္းထဲက ျဖတ္ျပန္လိုက္၏။ ေက်ာင္းပရ ဝုဏ္ ေက်ာ္ေတာ့မွ
လက္ထဲ ကိုင္ထားသည့္ ဖိနပ္ ကို ျပန္ခ်စီး ေနစဥ္
“ရဲထက္”
ေမာ့ၾကည့္လိုက္ရာ အုတ္တံတိုင္းေဘးမွာ ရပ္ေနသည့္ ရင္ဦးကို ျမင္လိုက္ရသည္။ အရင္က စကားေျပာခ်င္လြန္း ေတာင္းပန္ခ်င္လြန္းလို႔ ေတြ႕ခ်င္ေနခဲ့ သမၽွ အခုလို ႏွစ္ေယာက္ထဲ
ရင္ဆိုင္ေတြ႕လိုက္ရသည့္ အခါ ဘာေျပာလို႔ ေျပာရမွန္း မသိဘဲ မိုးတဖြဲဖြဲ ေအာက္မွာ ေၾကာင္ရပ္ေနမိ၏။ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴေသာ ရွပ္အက် ႌလက္ရွည္ႏွင့္ အက် ႌ လက္ကို တံေတာင္
ဆစ္ေရာက္သည္ အထိ ေခါက္တင္ထားကာ ေယာပုဆိုး အနက္ေရာင္ဝတ္ထားသည့္ ရင္ဦး အသြင္က တကယ့္လူရည္သန႔္ လူႀကီးလူေကာင္း ေလးတေယာက္အသြင္ရွိ၏။ ရင္ဦး
မ်က္ႏွာကေတာ့ မေကာင္း ပါ။ မ်က္လုံးေတြက ရီေဝေနၿပီး မ်က္ႏွာလည္း ျဖဴေရာ္ေရာ္ ႏွင့္ ေခ်ာင္က်ၿပီး ႏြြမ္းနယ္ေနသည့္ အသြင္ရွိသည္။
မိုးစက္ကေလးေတြ ခပ္ပါးပါး စိုေနသည့္ ဆံပင္ကို သပ္တင္လိုက္ရင္း ရင္ဦးက စေျပာလာသည္။
“ငါမင္း နဲ႔ စကားေျပာစရာ ရွိလို႔”
ရဲထက္က လည္းေျပာခ်င္ေနပါသည္။
“ငါလဲ ေျပာခ်င္တယ္ သူငယ္ခ်င္း၊ မင္းကို ငါရွာေနတာ”
ရင္ဦး ျပဳံးလိုက္တာ ျမင္သည္။ သေဘာက်ႏွစ္ခ်ိဳက္သည့္ အျပဳံးမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ သေရာ္သလို မဲ့ျပဳံးျဖစ္သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရင္ဦးက ခုလိုေျပာလာတာကို ရဲထက္ သေဘာက်
ပါသည္။ တေယာက္ထဲ က်ိတ္ၿပီး အားနာေန ရတာ ထက္စာရင္ ရင္ထဲရွိတာေတြ ေျပာထုတ္လိုက္ရရင္ ပိုၿပီး ေနသာထိုင္သာရွိပါမည္။
“ေအးေအး ေဆးေဆး တေနရာရာ မွာေျပာၾကရေအာင္ေလ”
ရင္ဦး က ေကာင္းကင္ကို တခ်က္ေမာ့ၾကည့္ရင္း
“မိုးရြာေတာ့မယ္”
“ငါ့ အိမ္လိုက္ခဲ့ပါလား၊ နီးတယ္ေလ”
“မင္း အိမ္မွာ ..က ”
“ဘယ္သူမွ မရွိဘူး၊ ေမေမ နဲ႔ မမနီနီ ဒီမနက္ပဲ အညာကို ဘုရားဖူးထြက္သြားၾကတယ္”
ရင္ဦး ေတြေတြေငးေငး နဲ႔ စဥ္းစားေနၿပီးေတာ့မွ
“အင္းေလ အဆင္ေျပတာေပါ့၊ ဘယ္သူမွ မၾကားေလ ေကာင္းေလပဲ”
“မင္း ငါ့ကို သတ္ခ်င္ရင္ေတာင္ သတ္သြားလို႔ရတယ္”
အရွိုက္ထိသြားသလို ရင္ဦး မ်က္ႏွာ ပ်က္သြားသည္။ ဒီအေၾကာင္းေတြ ျပန္ေဖၚခ်င္ပုံမရ၊ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေႏြးေႏြး ကိစၥပဲျဖစ္လိမ့္မည္။ ရဲထက္ႏွင့္ ေႏြးေႏြး အေျခအေန တခုကို
 ေရာက္ေနမွန္း ရင္ဦး ရိပ္မိပုံရပါသည္။
“အေရး မပါတာေတြ မၾကားခ်င္ဘူးကြာ”
ရဲထက္ အေျဖစကားကိုေတာင္ မေစာင့္ေတာ့ဘဲ စက္ဘီးေပၚတက္ၿပီး ရဲထက္တို႔ အိမ္ဖက္ဆီသို႔ နင္းထြက္သြား သည္။ ရဲထက္ကို ေတာင္ေခၚေဖၚမရ။ မိုးတဖြဲဖြဲ ေအာက္မွာ
အိမ္ကို အေရာက္သုတ္ေျခတင္ရေတာ့သည္။ အရင္ ေရာက္ေန ႏွင့္သည့္ရင္ဦး က ၿခံဝမွာ ရပ္ေစာင့္ေနသည္။ ရဲထက္ ၿခံတံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္မွ စက္ဘီး တြန္းၿပီး ၿခံ ထဲ ဝင္
လာ၏။ အိမ္ေရွ႕တံခါး ကိုဖြင့္ကာ အေပၚတက္ၾကၿပီးေနာက္ ရင္ဦးက အိမ္အတြင္းတံခါးဝ မွာပင္ ဖိနပ္ခၽြတ္ ကို ေၿခ ခ်ၿပီး ဝင္ထိုင္လိုက္၏။ ဧည့္ခန္းထဲသို႔ မဝင္။ ဟိုတခါ ေႏြးေႏြး ထိုင္သြားသည့္ ေနရာေလာက္မွာပင္ ျဖစ္ သည္။
“မင္း အဝတ္သြားလဲ ခ်င္လဲေလ”
“သိပ္မစို ဘူး၊ ရပါတယ္၊”
သူႏွင့္ သုံးေပေလးေပ အကြာေလာက္မွာ ရဲထက္လည္း သူထိုင္သလိုပင္ဝင္ထိုင္လိုက္၏။
“အထဲ ဝင္ေလကြာ”
“မဝင္ေတာ့ဘူး၊ ေျပာၿပီးရင္သြားမွာပဲ”
ေႏြးေႏြး ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီးလက္ေရွာင္ေပးဖို႔ ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ သတိေပးတာမ်ိဳး ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ သူ႔ အလို အတိုင္း ျဖစ္ေစဖို႔ ရဲထက္လည္း ဆုံးျဖတ္ၿပီး ျဖစ္ပါ၏။
“ေျပာေလ ရင္ဦး၊ ငါ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ”
ရင္ဦး လက္ဝါးကို ဆုပ္လိုက္၊ ျဖန႔္လိုက္ ႏွင့္ ၿငိမ္ေနသည္။ အၾကာႀကီးေနေတာ့မွ
“တိုက္ပ်က္ႀကီးမွာ တုန္းက ငါလုံးဝ မထနိုင္ေတာ့တာ မင္းသိသလားရဲထက္”
ရင္ဦးေျပာခ်င္မွာ မဟုတ္ဟု ထင္ထားသည့္ အေၾကာင္းအရာကို ျပန္ေဖၚသည့္ အတြက္ရဲထက္ အံ့ၾသသြားရ သည္။ ေခါင္း ကိုသြက္သြက္ခါ ျပရင္း
“ဟင့္အင္း၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“မင္းကို ႏွစ္ခ်က္ ဆက္ကန္ၿပီး ျပန္အက်မွာထဲက ခဲေစာင္းေပၚျပဳတ္က်လို႔ ငါ့ေျခတဖက္က ေထာက္လို႔ မရေတာ့ ဘူး၊ မင္းတံေတာင္ မိၿပီး ငါစိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့လို႔ အတင္းဝင္
လုံးရင္း ျပဳတ္က်ေတာ့ ငါလုံးဝ ျပန္မထနိုင္ေတာ့ ဘူး”
အဲဒီတုန္းက ရင္ဦး အေျခအေန ကို ရဲထက္ခုမွျပန္ျမင္ေယာင္လာ၏။ ရင္ဦးသာ လႈပ္ရွားနိုင္ခဲ့ ရင္ ရဲထက္ သူ႔ကို ဘယ္လိုမွ လြန္က်ဴးလို႔ ရနိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။ စိတ္ႀကီးသည့္ ရင္ဦး
က မရမေန ခုခံမွာေသခ်ာသည္။
“ေနာက္ၿပီး မင္းေျပာတယ္၊ မင္းရဲ့ အမွားအတြက္ ငါႀကိဳက္တဲ့ ပုံစံနဲ႔ ဆပ္မယ္တဲ့ ဟုတ္လား”
“ငါစိတ္ရင္း နဲ႔ေျပာတာပါ၊ ခုထက္ထိလဲ ငါ့ အမွားအတြက္မင္း ကိုေတာင္းပန္ဖို႔ ေတြ႕ခ်င္ေနခဲ့တာ၊ အန္တီခင္ မေျပာဘူးလား”
ရင္ဦး ထရပ္လိုက္သည္။ ရဲထက္ကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္
“ထားပါေတာ့၊ ငါအခုေျပာမွာက မင္းငါ့ကို ဘာမွဆပ္စရာ မလိုပါဘူးလို႔၊ အဲဒါပါပဲ”
ထြက္သြားေတာ့ မလိုလိုလုပ္ရင္း ရင္ဦး ေျခလွမ္းတုံ႔သြားသည္။ ရဲထက္ကို မၾကည့္ဘဲ အိမ္ျပင္ဖက္ကို ၾကည့္ရင္း
“ေနာက္တခုကေတာ့ ငါ ဘာသေဘာနဲ႔ မွေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး၊ မင္းသိသင့္တယ္ ထင္လို႔၊ ငါ့မွာ ကိုယ္ဝန္ရွိေနၿပီ”
လုံးဝ ေမၽွာ္လင့္ မထားမိသည့္ အေၾကာင္းအရာေၾကာင့္ ရဲထက္ တကိုယ္လုံးေလထဲ လြင့္ေျမာက္တက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ၿပီးေတာ့တဖန္ အျမင့္တေနရာက ျပဳတ္
က်သလို စိမ့္ကနဲ ေအးသြားသည္။ ေျပာစရာ ရွိတာ ကို ေျပာၿပီး၍ ျပန္ေတာ့မည့္ ပုံစံျဖင့္ေလွခါးဝဆီ ဦးတည္ သြားေနေသာ ရင္ဦး ေရွ႕တြင္ ကေယာင္ ကတန္းႏွင့္ ပိတ္
ရပ္လိုက္မိသည္။
“ရင္ဦး …ရင္ဦး …. မင္း တကယ္ေျပာတာလား”
“ငါက ညာရမွာလား”
ဒါကေတာ့ဟုတ္သည္။ ရင္ဦး လို ေယာက္်ားရွာ တေယာက္က ကိုယ္ဝန္ရွိေနပါၿပီဟု မဟုတ္ဘဲႏွင့္ ေျပာမည္ မဟုတ္ပါ။ မိန္းမရွာ ဆိုရင္သာ မဟုတ္မဟတ္ညာေျပာတာျဖစ္လိမ့္မည္။
“ေအးပါ ရင္ဦးရာ၊ ခန …ခန …ထိုင္ပါဦးကြာ၊ ငါ… ငါ …သိခ်င္တာေလး ရွိလို႔ပါ၊ ထိုင္ပါကြာ၊ ခနေလးပါ”

ရဲထက္ ကိုလုံးဝမၾကည့္ဘဲ ရင္ဦး မ်က္ႏွာလႊဲထားသည္။ ဒါေပမယ့္ ေျပာလိုက္ၿပီးမွ ရင္ဦး မ်က္ႏွာေပၚက တည္ၿငိမ္ မႈေတြ ေပ်ာက္ဆုံးသြားတာကို လည္းျမင္ရသည္။ ျဖဴေရာ္ေန
သည့္ မ်က္ႏွာက စကၠဴျဖဴ တခ်ပ္ပမာပင္။ ရင္ဦး အ တြက္ ဘယ္ေလာက္အထိ ဆိုုးသည့္ ကိစၥျဖစ္မည္ ဆိုတာ အထူးေတြးရန္ မလိုပါ။
“ငါအခုလာတာ အဲဒါကို အေၾကာင္း ေျပာခ်င္လို႔လာတာ မဟုတ္ဘူး၊ ငါ့ကို ငဲ့ညႇာၿပီး ေႏြးေႏြး ကို မင္းအခုထိ ဖြင့္မေျပာေသးတာသိလို႔ ငါ့ကို မင္းဘာမွ ဆပ္စရာမလိုတဲ့ အေၾကာင္း
လာေျပာတာ ဒါပါပဲ”
ရဲထက္ ထိုင္ခိုင္းရင္း လက္ကိုဆြဲေတာ့မလိုလုပ္ရာ ရင္ဦး က အကိုင္မခံပါ။ ဒါေပမယ့္ ခုနေနရာမွာ ျပန္ထိုင္ခ် လိုက္၏။
“မင္း ဘာသိခ်င္လဲ”
“မင္း …အဲ …အဲ ဒါကို ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ ဟင္၊ ဖ်က္ … ဖ်က္ …ပစ္မွာလား”
“မင္းက ငါ ဖ်က္ခ်မယ္ ထင္လို႔လား၊ ငါလူစိတ္ရွိပါတယ္ကြာ၊ ဘုမသိ ဘမသိ နဲ႔ လူ႔ေလာက ေရာက္လာတဲ့ ကေလး ကို ငါေယာက္်ားေလး လုပ္ခ်င္တာနဲ႔ သတ္ရမွာလား”
“ဒါဆို ေမြးမယ္ေပါ့”
“အဲဒီလို မလုပ္လို႔ ငါက ဘာလုပ္ရမွာလဲ”
ရင္ဦးကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ရဲထက္ အိမ္ေပၚက ခပ္သုတ္သုတ္ေျပးဆင္းခဲ့သည္။ ရဲထက္ ဘာျဖစ္သြားမွန္း မသိဘဲ ရင္ ဦး လည္းေၾကာင္ၾကည့္ ေန၏။ အိမ္ေရွ႕မွာ ရပ္ထားသည့္
ရင္ဦး ၏စက္ဘီးကို ေစြ႕ကနဲ ေကာက္ထမ္းလိုက္ၿပီး အိမ္ ေပၚကို ရဲထက္ တက္လာသည့္အခါ ရင္ဦး ပါးစပ္ အေဟာင္းသားျဖင့္
“ေဟ့ ေကာင္ရဲထက္၊ မင္းဘာလုပ္တာလဲ”
ရင္ဦးကို ျပန္မေျဖဘဲ စက္ဘီးကို အိမ္အလယ္ခန္း အတိုင္းေနာက္ေဖး အထိတြန္း ယူသြားၿပီးမွ တဖန္ မီးဖိုခန္းထဲ သို႔ ထမ္းခ်ျပန္သည္။ မီးဖိုေထာင့္နားက ေခ်ာင္ထဲမွာ စက္
ဘီးကို ထိုးထားလိုက္ၿပီးမွ အိမ္ေရွ႕ကိုျပန္ထြက္လာ၏။ မေမၽွာ္လင့္ ေသာလုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ရင္ဦးလည္း တားဆီးဖို႔ ေမ့ေနပုံရသည္။ သူလုပ္သမၽွ ကိုေဘးကေန ေယာင္ခ်ာ ခ်ာ
နဲ႔ လိုက္ၾကည့္ေနသည့္ ရင္ဦးလဲ ျပန္လိုက္လာ၏။ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ လက္မွာေပေနသည့္ စက္ဘီးက ဖုန္ ေတြကို ခါလိုက္ရင္း
“ၿပီးၿပီ”
“ရဲထက္ မင္း႐ူးသြားၿပီ၊ ဘာေတြေလၽွာက္လုပ္ေနတာလဲ”
“ငါ႐ူးတာလဲျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ ႐ူးသင့္လို႔ ႐ူးတာကြ၊ ရင္ဦး …မင္းအိမ္မျပန္နဲ႔ေတာ့ ဒီမွာပဲေနေတာ့၊ ေမေမ တို႔ ျပန္လာတာနဲ႔ အက်ိဳးအေၾကာင္း ဖြင့္ေျပာျပၿပီး မင္းကို
 ငါလက္ထပ္မယ္”
“ငါက မင္းကို ယူပါလို႔ေျပာေနလို႔လား၊ ငါက ဘာလို႔ မင္းကို ယူရမွာလဲ၊ ငါက ဘာလို႔ ေယာက္်ားယူရမွာလဲ”
ရင္ဦး ခါးခါးသီးသီး ျငင္းသည္။ သူ၏ အမူအရာကလည္း ေသြး႐ူးေသြးတန္း ႏွင့္ အလန႔္တၾကားျဖစ္ေနသည္။ ရဲ ထက္က လက္ထပ္မည္ ဟု ဆိုလာျခင္းကို သူ႔အတြက္ ေသမိန႔္
ခ်လိုက္သည့္ အလားပင္။ခုခ်ိန္ခါတြင္ ရင္ဦး ႏွင့္ ေနာက္တႀကိမ္ အႀကီးအက်ယ္သတ္ရမည္ ဆိုလၽွင္လည္း သတ္လိုက္ေတာ့မည္။ လုံးဝ အေလၽွာ့ေပးလို႔ မျဖစ္ဟု ရဲထက္
ခံယူထား၏။ သူ၏ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ႏွင့္ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ေနမႈ မ်ားအားလုံး ၿပီးဆုံးသြားၿပီ လို႔လည္း ခံစား ရသည္။
“မင္းနဲ႔ ငါနဲ႔ အေက်အလည္ ေဆြးေႏြးမယ္ရင္ဦး၊ ထိုင္”
မ်က္ႏွာထားသုန္သုန္မႈန္မႈန္ ႏွင့္ ရင္ဦး အခုန ကေနရာမွာပဲျပန္ထိုင္သည္။ ရဲထက္ လည္းသူ႔ ေဘးမွာဝင္ထိုင္ လိုက္၏။ ဒီတခါေတာ့ လူခ်င္းမခြာေတာ့ဘဲ ကပ္ထိုင္လိုက္၏။ လို
အပ္လို႔ ခြန္အားသုံးသင့္ရင္လည္း သုံးမည္ ဟု အဆင္သင့္ျပင္ဆင္ထား၏။
“မင္း ဒီ ကေလး ကိုေမြးမယ္ဆို”
“ဟုတ္တယ္ေလ၊ ဒါေပမယ့္ ငါ့ဖာသာေမြးမွာ”
“ေအး …ဒါဆို မင္းက အေမေပါ့၊ ဒါဆို ဘယ္မတုန္း အေဖ၊ မင္းမိဘ အသိုင္းအဝိုင္း ကိုေရာ အရွက္ကြဲခံ မလား၊ မင္း အကို တေယာက္ အတြက္နဲ႔ အားလုံးစိတ္ဆင္းရဲခဲ့ရၿပီးၿပီ၊
မင္းေၾကာင့္ ထပ္မျဖစ္ခ်င္ပါနဲ႔ ေတာ့ကြာ”
“အေဖ မရွိတဲ့ ကေလးေတြ ျပည့္လို႔ကြာ”
ရဲထက္ ရင္ဦး ပုခုံးကို လက္ႏွင့္ ကိုင္ညႇစ္ကာလႈပ္ရမ္းရင္း
“အဲဒီကေလးက ငါတဝက္ဆိုင္တယ္ကြ၊ ငါ့ကေလး ကို အေဖမရွိတဲ့ ကေလး အျဖစ္ခံရမွာလား၊ မရဘူး”
ရင္ဦး ရဲထက္ကို ေသေသခ်ာခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနသည္။ သူ႔ မ်က္လုံးေတြကလည္း အေရာင္ေတြ တမ်ိဳးၿပီး တမ်ိဳး ေျပာင္းေန၏။ ၿပီးေတာ့မွ စိတ္ေလၽွာ့လိုက္ဟန္ျဖင့္ ေလေျပထိုးသည္။
“ဒါဆိုလဲ အန္တီတို႔ ျပန္လာမွ  လူႀကီးေတြ နဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး ၾကည့္လုပ္ၾကတာေပါ့ကြာ၊ ငါ အခုျပန္လဲ ရတာပဲ”
“မရဘူး၊ ေမေမ တို႔ကိုေစာင့္ေနရင္ ဒီၾကားထဲမွာ အေျခအေန အေျပာင္းအလဲတခု မင္းဖက္ကျဖစ္ေစ၊ ငါ့ဖက္ က ျဖစ္ေစၾကဳံလာရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ ဘာအေျပာင္း အလဲမွ
လက္မခံ နိုင္ဘူး”
ေျပာေျပာဆိုဆို ႏွင့္ ရဲထက္က အိမ္တံခါးေသာ့ကို ထခတ္လိုက္သည္။ ရဲထက္ လုပ္ေနတာေတြကို ၾကည့္ရင္း ရင္ ဦး ေခါင္းခါသည္။
“မင္းလုပ္ေနတာ တဖက္သတ္ႀကီး ရဲထက္”
“သိတယ္၊ လုပ္သင့္တယ္ ထင္လို႔လုပ္ေနတာ၊ မင္းလက္ မခံနိုင္ရင္ ငါ့ကိုသတ္သြား”
တံခါးေဘာင္ကို ေခါင္းမွီၿပီး ရင္ဦး ၿငိမ္ေနသည္။ မ်က္လုံးေတြကိုလည္း မွိတ္ထား၏။ ရင္ဦး စိတ္ေတာ္ေတာ္ ေလၽွာ့ထားမွန္း ရဲထက္ ရိပ္မိသည္။ အရင္စိတ္မ်ိဳး ႏွင့္သာဆိုလၽွင္
သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ေဆာ္ရ သတ္ရမည့္ သ ေဘာရွိသည္။ ခုေတာ့ ရင္ဦး စကားႏွင့္ ပဲ ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာေနသည္။ ကိုယ္ဝန္ရွိေနၿပီ ဆိုသည့္ အ သိေၾကာင့္ မိခင္စိတ္ဝင္လာၿပီး ေယာက္်ားဆန္ဆန္စိတ္ျမန္လက္ျမန္ အက်င့္ေတြ ေလ်ာ့က် သြားတာျဖစ္နိုင္ ေၾကာင္းေတြး မိခ်ိန္တြင္ ရဲထက္ အားတက္လာရသည္။ ရင္ဦး ဒီကေန
ဘယ္မွ မသြားေစရဟုလည္း ဆုံးျဖတ္ လိုက္၏။
“ငါက မင္းကို ယူဖို႔ အျပင္တျခားနည္း မရွိေတာ့ဘူးလားရဲထက္”
“အရင္ဆုံး ကေလးအတြက္ မင္းစဥ္းစား၊ ေဟာဒီမွာ ဖေအ ေရာ မေအ ေရာ ငုတ္တုတ္ႀကီးေတြ ရွိေနရက္နဲ႔ သူ႔ အတြက္ တျခားနည္း ဘာလိုေသးလဲ”
အလြန္ျပတ္သားေနသည့္ရဲထက္ကို ရင္ဦး အံ့ၾသစြာၾကည့္ေန၏။ ရင္ဦး စိတ္ေတြလည္းရႈပ္ေထြးေနမည္ကို ရိပ္ မိ ၍ ရဲထက္က ေလသံကိုေလၽွာ့ခ်လိုက္ၿပီး သာယာေပ်ာ့ေပ်ာင္း
သည့္ အသံျဖင့္
“မင္းအတြက္ ခက္ခဲမယ္ဆိုတာ ငါသိပါတယ္ရင္ဦးရာ၊ ဒါေပမယ့္ ငါကတိေပးပါတယ္၊ ငါမင္းရဲ့ ခင္ပြန္းေကာင္း ျဖစ္ေစရပါ့မယ္၊ မင္း အတြက္ ဘဝသစ္တခုမွာ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာ
သာ ျဖစ္ေအာင္ငါႀကိဳးစားပါ့မယ္”
ရဲထက္ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ ရင္ဦး မ်က္ႏွာမွာ အရိပ္တခု ျဖတ္ေျပးသြားသလိုလို ရွိသည္။ ရဲထက္က ျပန္စိုက္ ၾကည့္လိုက္ရာ မ်က္ႏွာ လႊဲသြားၿပီး ၾကမ္းျပင္ကို ငုံ႔ၾကည့္ရင္း
“ဒါေပမယ့္ …ငါ ..ထမင္း ဟင္း မခ်က္တတ္ဘူး”
“ေနာက္ေတာ့ တတ္သြားမွာေပါ့၊ ငါနဲနဲပါးပါးတတ္ပါတယ္၊ မင္းကို ကူမွာေပါ့”
တခ်က္လွစ္ကနဲ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး ရင္ဦး ျပန္ငုံ႔သြားသည္။ ၿပီးေတာ့မွ အသံ တိုးတိုးေလးျဖင့္
“ေနာက္ၿပီး မင္းသိပါတယ္ ငါဘယ္ေလာက္ ဆိုးတယ္ဆိုတာ”
ရဲထက္ ရင္ဦးပုခုံးေပၚသို႔ လက္တင္လိုက္သည္။ ရင္ဦး အနည္းငယ္ ကတုန္ကရီ ျဖစ္ေနသည္ကို သတိထားမိ သည္။ ပုခုံးကို အသာအယာ ညႇစ္ေပးရင္း
“မင္းဆိုးခ်င္သေလာက္ ဆိုးလို႔ရတယ္၊ မင္းဘယ္ေလာက္ အထိဆိုးနိုင္မွာလဲ၊ မင္းဗိုက္ထဲက မင္းထက္ဆိုးတဲ့ သမီးေလး တေယာက္ထြက္လာတဲ့ အခါက်ရင္ မင္းဆိုးလို႔
မရေတာ့ပါဘူး”
ရင္ဦး မ်က္ႏွာ ရဲရဲနီသြားသည္။ ရဲထက္ကို ေပေစာင္းေစာင္း ႏွင့္ၾကည့္ရင္း
“မိန္းကေလး ေမြးမွာလို႔ မင္းကိုဘယ္သူကေျပာလို႔လဲ”
“ငါလိုခ်င္တာ ေျပာတာေလကြာ၊ ခုေလးတင္ ငါစဥ္းစားေနတာ၊ မိန္းကေလး လဲျဖစ္မယ္၊ မင္းနဲ႔လဲတူမယ္ ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး ငါ ခ်စ္ မွာပဲလို႔”

ရဲထက္ကို မ်က္လုံးျပဴးျပၿပီး ရင္ဦး အိမ္ေရွ႕ဖက္ကို မ်က္ႏွာျပန္လွည့္သြားသည္။ တံခါးေဘာင္ကို ပုခုံး ႏွင့္ေရာ ေခါင္း ႏွင့္ပါမွီရင္း ေငးေန၏။ ရဲထက္ကေတာ့ အခုထိရင္ဦး ပုခုံးကို
ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ ရင္ဦး အခုနေလာက္ ကတုန္ကရီ မျဖစ္ေတာ့တာကို ျမင္ရ၏။ မ်က္ႏွာ ကလည္းတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ျပန္ျဖစ္လာသည္။ မ်က္လုံးေတြက ေတာ့ရီေဝ ေနဆဲ
ရွိေသးသည္။
ရင္ဦး မ်က္ႏွာျပန္ၾကည္လာေပမယ့္ အျပင္က ရာသီဥတုကေတာ မၾကည္လင္ပါ။ ေကာင္းကင္က တစထက္ တစ ပိုကာ အုံ႔မွိုင္းလာၿပီး ေနာင္ မိုးေရစက္ေတြ ေျမျပင္ေပၚကို အ
ရွိန္ျပင္းစြာ သြန္ခ်လာသည္။ အိမ္ေရွ႕က သံဆန္ကာ ကို ျဖတ္ၿပီး မိုးေလၾကမ္း ေအးေအး ႏွင့္ အတူ မိုးေပါက္ေတြပါ ဝင္လာစင္၏။
“ဒီမွာ မိုးပက္တယ္၊အထဲဝင္ရေအာင္ မင္း ကိုျပစရာေတြလည္း ရွိတယ္”
ရင္ဦးလက္ကို ဆြဲၿပီးရဲထက္ ထရပ္လိုက္သည္။ ရင္ဦး၏ လက္က မမတို႔ ေႏြးေႏြးတို႔လို ႏူးညံ့ အိစက္လို႔ေတာ့ မေနပါ။ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ္လည္း ကိုင္ရတာ ရွတတေလး ေနသည္။
 ခ်က္ခ်င္း ထမလာလို႔ အားစိုက္ဆြဲလိုက္မွ ရင္ဦး စိတ္မရွည္သလို မတ္တပ္ရပ္သည္။ ရဲထက္ ဘာေတြ လုပ္ဦးမွာလဲ ဟုေတြးေနပုံရ၏။ ရဲထက္ လက္ထဲက သူ႔လက္ကို မသိမ
သာျပန္႐ုန္းေသးေသာ္လည္း ရဲထက္က အတင္းဆြဲထားလို႔ မလြတ္ပါ။
ရဲထက္ ရင္ဦးမ်က္ႏွာကို အကဲခတ္ၾကည့္မိသည္။ စိတ္ရႈပ္ေထြးေနပုံရေပမယ့္ ရဲထက္၏ အျပဳအမူ ေတြေအပၚမွာ စိတ္ဆိုးေဒါသျဖစ္ ေနသည့္ အမူအရာမ်ိဳးမရွိ။ ေတြေဝ စဥ္းစားရင္း
 ေယာင္ခ်ာခ်ာ ျဖစ္ေနသည့္ အမူအရာမ်ိဳးသာ ေတြ႕ရသည္။ သည္။ ဦးတိုက္ ေမာင္း ေျပာဖူးသည့္ ခ်က္ေကာင္းကို အပိုင္တိုက္ရတယ္ ဆိုေသာစကားကို ျပန္ ၾကား ေယာင္မိခ်ိန္
တြင္ အရဲစြန႔္ၿပီး စမ္းသပ္ၾကည့္ ခ်င္ စိတ္ေပၚလာသည္။
“ရင္ဦး”
“ဘာလဲ”
“ငါ့ကို တခုေလာက္ကူညီကြာ”
“ေျပာေလ၊ ဘာမဟုတ္တာေျပာဦးမလဲ”
“ေယာလုံခ်ည္ ဆိုတာေယာက္်ားေရာ မိန္းမပါ ဝတ္လို႔ရတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ပုဆိုးဝတ္သလိုေတာ့ မဝတ္ပါနဲ႔ လား၊ မင္းက ဘယ္လိုဝတ္ဝတ္ၾကည့္ေကာင္းေပမယ့္ ...ဟို ..ကြာ..ငါ
ဘယ္လိုေျပာရ မလဲ”
“မေျပာနဲ႔ မင္းေျပာခ်င္တာငါသိတယ္၊ ငါ့လက္ကို လႊတ္”
ရင္ဦး စိတ္ဆိုးသြားၿပီထင္သည္။ ခ်က္ခ်င္းႀကီး အတင္းပုံသြင္းသလိုလုပ္မိသည့္ အတြက္ရဲထက္ ေနာင္တရ သြား သည္။ ဆြဲထားသည့္လက္ကို မလႊတ္ေပးဘဲ ေနာက္လက္တဖက္
ကိုပါ ဆြဲကာ မ်က္ႏွာ ခ်င္းဆိုင္လိုက္ၿပီး
“ငါ ေလာႀကီးသြားတယ္၊ မင္းကို အခ်ိန္ေပးရမယ္ ဆိုတာသတိလြတ္သြားတယ္၊ ငါ့ကိုစိတ္မဆိုးပါနဲ႔”
“ငါစိတ္ဆိုးမွာ ေၾကာက္တယ္ေပါ့”
“အင္း”
“ဒါဆိုလဲ လက္ကိုလႊတ္၊ မင္းက လက္ကိုဆြဲထားေတာ့ ငါကဘယ္လိုလုံခ်ည္ျပင္ဝတ္မလဲ”
ရဲထက္ ကိုယ့္နားပင္ ကိုယ္မယုံနိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားသည္။ အံ့ၾသစိတ္ႏွင့္ ရင္ဦးကို ေၾကာင္ၾကည့္ ေနမိ၏။
“လႊတ္ေလကြာ”
ရင္ဦး မ်က္ႏွာက နီေယာင္သန္းေနေသာ္လည္း ျပဳံးခ်င္သလိုလို အရိပ္ေလး ေတြ႕ရသည္။ ရဲထက္ သတိရၿပီး လက္ ကိုလႊတ္ေပးလိုက္သည္ ႏွင့္ ရင္ဦး ေဘးကိုတေစာင္းလွည့္ၿပီး
လုံခ်ည္ကို ျဖည္ကာ မိန္းမေတြဝတ္သလို ျပန္ဝတ္လိုက္သည္။ အက် ႌအျပင္က ဝတ္ရတာဆိုေတာ့ အဆင္မေျပပါ။ ပြပြႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ ရင္ဦးလည္း စိတ္တိုင္း က်ပုံမရ။ ပါးစပ္
က “ရွစ္” ဆိုသည့္ အသံတိုးတိုး ထြက္လာၿပီးမွ ရဲထက္ကို မလုံ မလဲ ႏွင့္ လွည့္ ၾကည့္သည္။ အက် ႌကို အျပင္ဆြဲထုတ္ၿပီး ဝတ္လိုက္မွ အဆင္ေျပသြားပါသည္။
သူဝတ္တာ သပ္သပ္ရပ္ ရပ္ က်စ္က်စ္လစ္လစ္ ႏွင့္ အခ်ိဳးက်တာကိုလည္း ရဲထက္သတိထားမိသည္။ ရဲထက္ မ်က္လုံးႀကီး ျပဴးၿပီးေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္ၾကည့္ေနသည္ကိုျမင္ေသာ
အခါ
“မင္းက ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ၾကည့္ေနရတာလဲ၊ မင္းဒီလိုပဲ လိုက္ၾကည့္ေနက်လား”
“မဟုတ္ပါဘူး၊ မင္းဒီေလာက္ အခ်ိဳးတက်ဝတ္တတ္မယ္ မထင္လို႔”
“ေက်ာင္းမွာတုန္းက ထမိန္ဝတ္ခဲ့ရတာပဲ၊ ရွစ္တန္းနဲ႔ ကိုးတန္း ေနာက္ ဆယ္တန္းက ႏွစ္ႏွစ္ ဆိုေတာ့ ေလးႏွစ္ ဝတ္လာရတာ၊ ပုဆိုးလို ဝတ္ၿပီးေက်ာင္းတက္ရင္ ဆရာမႀကီး
ငါ့ကိုဗ်င္းမွာေပါ့”
အထက္တန္းတုန္းက စည္းကမ္းႀကီးလြန္းလို႔ စိတ္ညစ္ခဲ့ရသည့္ ဆရာမႀကီးကို အခုမွ ေျပးၿပီး ေက်းဇူးတင္ စကား ေျပာခ်င္စိတ္ေပၚလာသည္။
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ မင္းကိုလဲ ေက်းဇူးတင္တယ္၊ ဆရာမႀကီးကိုလဲ ေက်းဇူးတင္တယ္၊ ဘာျဖစ္ လို႔လဲဆိုေတာ့ မဂၤလာေဆာင္မွာ သတို႔သားနဲ႔ သတို႔သမီး ႏွစ္ေယာက္လုံးပုဆိုး
ဝတ္ ၿပီး မဂၤလာေဆာင္ရမယ့္ ဘဝ မေရာက္လို႔”
“ရဲထက္၊ မင္းတခါ တေလက်ရင္ ေပါက္ကရေတြသိပ္ေျပာ၊ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ေတြသိပ္လုပ္တာ၊ မင္းကိုငါ အဲဒါ ေၾကာင့္ ၾကည့္မရတာ”
“မင္း မႀကိဳက္တာေတြငါ့ကိုေျပာထားေလ၊ ငါဆင္ျခင္မွာေပါ့”
“မင္းကေတာ့ ေျပာေလဆိုးေလ ျဖစ္မွာပါပဲ၊ ထားပါေတာ့ မင္းအခုန ငါ့ကိုျပမယ္ ဆိုတာဘာလဲ”
“အိမ္ထဲမွာ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာရွိတယ္ ဆိုတာမင္းသိမွ ျဖစ္မွာေပါ့၊ အဲဒါလိုက္ျပမလို႔”
ေျပာရင္းဆိုရင္း လက္ကိုဆြဲလိုက္ရာ ရင္ဦးျပန္႐ုန္းသည္။ ရဲထက္က လႊတ္မေပးသည့္ အခါက်ေတာ့ သက္ျပင္းခ် လိုက္ေသာ္လည္း ထပ္မ႐ုန္းေတာ့ပါ။ ရင္ဦး အခုလို ေပ်ာ့ေျပာင္း
လာတာ၊ ရဲထက္ကို လိုက္ေလ်ာလာတာေတြ ေတြ႕ရေတာ့ရင္ဦး အားတက္မိသည္။ ေပ်ာ္လဲ ေပ်ာ္သြား၏။ ရင္ဦး မၾကာခင္ပင္ ႏူးညံ့ၿပီး မိန္းမသားပီသသည့္ မိန္းကေလး
တေယာက္ျဖစ္လာလိမ့္မည္ လို႔လဲ ေမၽွာ္လင့္ မိပါသည္။
ရဲထက္ တို႔ အိမ္က ေလးပင္သုံးခန္းပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ျဖစ္သည္။ အိမ္ေရွ႕မွာက ဧည့္ခန္းႏွင့္ဘုရား ခန္း ရွိၿပီး ေနာက္ ျခမ္း မွာ အိပ္ခန္းေလး ခန္းရွိသည္။ ေခါင္းရင္း ဖက္ႏွစ္ခန္းမွာ
 ေမေမႏွင့္ ကိုရဲ ထြဋ္ တို႔ ေနၿပီး ေျခရင္းႏွစ္ခန္းက ရဲ ထက္ႏွင့္ မမနီနီ တို႔အခန္းေတြ ျဖစ္သည္။ ရဲထက္ အခန္းက ဧည့္ခန္းႏွင့္ ကပ္လၽွက္ရွိသည္။ အခန္းေတြ အလည္ မွာ မီးဖို
ဖက္သို႔ ဆင္းသည့္ အလယ္ လမ္းရွိၿပီး ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာႏွင့္ တြဲလ်က္ရွိေသာ မိီးဖိုခန္းကေတာ့ ေျမစိုက္ ျဖစ္ၿပီး အုတ္ႏွင့္ ေဆာက္ ထားသည္။ ရဲထက္က အိမ္ေနာက္ေဖးကို
အရင္ေခၚသြားၿပီး ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာမွ စၿပီး ရင္ဦး ကို ရွင္း ျပ၏။
“ဒီဖက္က မမ အခန္း၊ ဒီဖက္ကေတာ့ ငါ့အခန္းေပါ့၊ အခုေတာ့ ငါတို႔ အခန္းေပါ့”
ရင္ဦး မဲ့ လိုက္သည္ကို မျမင္သလိုလုပ္ၿပီး ရဲထက္ တံခါးကို တြန္းဖြင့္ဝင္လိုက္သည္။ အနည္းငယ္တုံ႔ ဆိုင္းဆိုင္း ျဖစ္ ေနေသာ္လည္း ရဲထက္ ဆြဲအားေၾကာင့္ ရင္ဦး အထဲအထိပါ
လာသည္။ ရဲထက္ ကုတင္က တေယာက္အိပ္ေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ေလး က်ယ္ပါသည္။ နည္းနည္းေတာ့ ေဟာင္းေနသည္။ အိပ္ ယာေပၚက ခြေခါင္းအုံးရွည္ႀကီး ကိုၾကည့္ၿပီး ရင္ဦး
 လွစ္ကနဲ ျပဳံးလိုက္ တာကို ရဲထက္ျမင္ လိုက္သည္။
“ကဲသြား ....မင္း မလိုေတာ့ဘူး”
ေခါင္းအုံးရွည္ႀကီးကို ေဘးက ဘီရိုေပၚပစ္တင္လိုက္ေသာအခါ ရင္ဦးမ်က္ႏွာ ရဲကနဲျဖစ္သြား သည္။
“ရဲထက္”
“ေျပာေလ ရင္ဦး”
“ငါ...မင္း အမ အခန္းမွာျဖစ္ျဖစ္၊ မင္းအကိုလဲ အိမ္မွာမွ မရွိတာ၊ ကိုရဲထြဋ္ အခန္းမွာျဖစ္ျဖစ္ ခန ေနလို႔ မရဘူး လား”
“ေနာက္က်ရင္ မင္းဒီမွာပဲေနရမွာေလ”
“ဒါေတာ့ ဒါေပါ့၊ ဒါေပမယ့္”
ရဲထက္ အျပင္းအထန္စဥ္းစားရေတာ့သည္။ သူဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ ရင္ဦးလက္ဖဝါးက ေအးလိုက္ ေႏြးလိုက္ႏွင့္ ျဖစ္ ေနသည္ဟုထင္သည္။ ရင္ဦး ေျပာသလို စီစဥ္ေပးလို႔လဲ
ရပါ သည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို တျခားအခန္းမွာ ယာယီ ထားဖို႔ကို သေဘာမက်ပါ။ ရင္ဦး စိတ္ေျပာင္း ခ်င္ေျပာင္းသြား နိုင္သည္။ ရင္ဦးေျပာေနသည့္ ပုံကလည္း အတင္း အ
က်ပ္ေျပာတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ရဲထက္ သေဘာထားကိုေမးေနတာမ်ိဳးျဖစ္ေနလို႔ စိတ္ကို ယတိျပတ္ဆုံး ျဖတ္ လိုက္ ၿပီး ရင္ဦးကို လူခ်င္းထိလုမတတ္ ဆြဲယူလိုက္သည္။
“မင္း ငါ့ကို လက္ထပ္မယ္ မဟုတ္လား”
ပါးစပ္ အေဟာင္းသားႏွင့္ ရဲထက္ကိုေမာ့ၾကည့္ေနၿပီးမွ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။
“ဒါဆိုရင္ေတာ့ ဒီမွာပဲေနပါ ရင္ဦးရာ၊ ေနာ္”
ရဲထက္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ ေခါင္းငုံ႔လိုက္ႏွင့္ ရင္ဦးေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အေျဖမေပးပါ။ အားမလို အားမရ ျဖစ္လာသည့္ ရဲ ထက္က ရင္ဦးကို ဆြဲဖက္ထားလိုက္သည္။
“ရဲထက္ လႊတ္ကြာ”
ကိုယ္ကို တြန႔္လိမ္ၿပီး ႐ုန္းေသာ္လည္း ရဲထက္က အားကုန္ထုတ္ၿပီးဖက္ထားသည္။ ႐ုန္းမရသည့္ အခါရင္ဦး စိတ္ တို လာပုံရ၏။
“ရဲထက္ မင္းလႊတ္မလား မလႊတ္ဘူးလား”
“ခုကိစၥက မင္းနဲ႔ ငါနဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရး ကိစၥေနာ္၊ ကရာေတးေတြ လက္ေဝွ႕ေတြ မပါဘူး”
ရဲထက္ ၏ စကားေၾကာင့္ ရင္ဦးပင္ ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္သြားသည္။
“မင္းေတာ္ေတာ္ တတ္နိုင္တယ္”
“ဒါဆို ေနမယ္ေပါ့”
ရင္ဦး ေခါင္းညိတ္ျပရာ ရဲထက္ကပိုၿပီးတင္းၾကပ္ေအာင္ဖက္ထားလိုက္သည္။
“လႊတ္ေတာ့ေလကြာ၊ ငါေနမယ္လို႔ေျပာၿပီးၿပီပဲ”
“မင္းက ငါနဲ႔ တူတူ အိပ္ပါမယ္လို႔ေျပာမွေတာ့ လႊတ္စရာဘယ္လိုေတာ့မွာလဲ”
ပါးျပင္ကို ရႊတ္ကနဲ နမ္းလိုက္ရာ ရင္ဦး မ်က္ႏွာရဲတြတ္သြားသည္။ မိန္းမသားတေယာက္၏ အရွက္မ်က္ႏွာကို ရင္ဦးဆီမွာ ပထမဆုံးအျပည့္အဝျမင္လိုက္ရျခင္းျဖစ္ရာ ရဲထက္
စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားလာ၏။ အခုနက ရင္ဦးကို အတင္းဖက္ထားစဥ္ကထဲက ရဲထက္စိတ္ေတြက ေဖါက္ ခ်င္ေနခဲ့သည္။ အခုေတာ့ ထိန္းလို႔မရေတာ့။ ရင္ဦး အ တင္းေရွာင္သည့္ၾကား
မွ ႏႈတ္ခမ္းေတြ ကို နမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားမိသည္။ ႐ုန္းရင္းလႈပ္ရင္းႏွင့္ ရင္ဦး ကုတင္ႏွင့္ တိုက္ မိၿပီး ရပ္သြား၏။ ဆုတ္ စရာ ေနရာမရွိေတာ့။ ရဲထက္က အတင္းဖိလာသည့္ အခါ ရင္ဦး
ကုတင္ေပၚကန႔္လန႔္ ျဖတ္လဲ က်သြားသည္။ ရင္ဦးကို မလႊတ္တမ္းဖက္ထားသည့္ ရဲထက္လည္း တတြဲထဲပါသြား၏။
“ရဲထက္”
ေမာဟိုက္ေနသည့္ ရင္ဦး၏ အသံအဆုံးတြင္ ရဲထက္ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ရင္ဦးႏႈတ္ခမ္းေတြ ႏွင့္ တထပ္ထဲျဖစ္ သြား သည္။ ရင္ထဲမွာ ေမာလာသည္အထိ ရဲထက္ မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္
နမ္းမိသည္။ ရင္ဦး မတုန႔္ျပန္ပါ။ အနမ္းရပ္ လိုက္ သည္ ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ခ်က္ခ်င္းကြဲ ကြာသြားၾကသည္။

ရဲထက္ မေက်မနပ္ႏွင့္ ရင္ဦးကိုၾကည့္လိုက္ရာ ရင္ဦးကလည္း ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ၿပီးရဲထက္ကို အစာမေက်သ လိုၾကည့္ေနတာကိုေတြ႕ရသည္။
“ရဲထက္ ဖယ္ကြာ”
“ဘာလို႔ ဖယ္ရမွာလဲ”
ရဲထက္ မေက်ပြဲ ေနာက္တႀကိမ္ထပ္နမ္းလိုက္သည္။ ရင္ဦး၏ အေပၚႏႈတ္ခမ္းေလး တခုထဲကို အရင္နမ္းသည္။ ၿပီး ေတာ့ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္း။ ႏႈတ္ခမ္းနီနီ ႏုႏုေလးေတြ ပါးစပ္ထဲ
ဝင္လာတဲ့ အ ထိ အားရပါးရ နမ္းလိုက္ေသာအခါ ရင္ဦးၿငိမ္က်သြားသည္။ ေနာက္တႀကိမ္ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ဖိကပ္ နမ္းသည့္ အခါမွာေတာ့ တခ်က္တခ်က္ တုံ႔ျပန္လာ သည္။ ရဲထက္
ကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္ေတြ အ ရမ္းတက္ႂကြေနၿပီျဖစ္သည္။ လုံခ်ည္ထဲကေန ေဖါက္ထြက္ ေတာ့ မတတ္ တင္းမာေနသည့္ ရဲထက္၏ ဖြားဖက္ေတာ္ညီေလးကလည္း ရင္ဦးဝမ္း
ဗိုက္ကို လႈပ္လိုက္တိုင္း တအိအိ ႏွင့္ ထိုးေန သည္။
ရင္ဦးရင္ဘတ္ကို ကိုင္ရတာ တမ်ိဳးပင္။ ေအာက္ဖက္မွာ ႏူးညံမႈ တခုခုကိုရေနသလိုမ်ိဳး လက္ ကသိေနေသာ္ လည္း အေပၚယံမွာေတာ့ အဝတ္ေခါက္မာမာ တခုကိုစမ္းရသလို
 ျဖစ္ေနသည္။ အန္တီခင္၏ ပညာခန္းေတြ  ျဖစ္ လိမ့္မည္။ အခုအခ်ိန္မွာ အေပၚပိုင္းကို စူးစမ္းဖို႔ ရဲထက္ အခ်ိန္ မေပးနိုင္ေသးပါ။ ေအာက္ကညီေလး က သြားေရ တျမား ျမား
က်ၿပီး သူလိုရာကို အာသာျပင္းျပင္း ေတာင္းဆိုေနသည္။ အနက္ခံေပၚမွာ စၾကၤာျဖဴျဖဴ ေလးေတြပါ သည့္ ေယာ လုံခ်ည္ကိုရဲထက္ ဆြဲလွန္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ရင္ဦး မ်က္ႏွာ
လႊဲသြားသည္။ ေအာက္ခံေဘာင္း ဘီကို ဆြဲခၽြတ္ၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေန ေသာညီေလးကို ရင္ဦး ၏ အဝမွေတ့ ၿပီးဖိသြင္းလိုက္ ခ်ိန္တြင္ မ်က္ႏွာတခု လုံး ေဆးနီဆိုးထား
သလိုရဲနီေနသည့္ ရင္ဦးက အိပ္ယာ ခင္းစ ကိုတင္းတင္း ဆုပ္ထားတာျမင္ရသည္။
ရင္ဦး၏ ရတနာတြင္းက တင္းက်ပ္လြန္းသည့္အတြက္ ရဲထက္လည္းပင္ပန္းပါသည္။ သူလႈပ္ လိုက္ လွည့္လိုက္ တိုင္း ရင္ဦးလည္း တုန္ခါေနရ၏။ ရဲထက္ကို ေမာ့ေမာ့ၾကည့္တတ္
သည့္ မ်က္ ဝန္းေတြထဲတြင္ မ်က္ရည္ဝိုင္း ေန တာကို ျမင္ရသည္။
“ငါ့ကို စိတ္ဆိုးေနတာလား”
ဘာမွမေျဖဘဲ ဒီတိုင္းၾကည့္ေနသည္။
“နာလို႔လား”
ဒီတခါလဲ အေျဖမရပါ။ သူ႔ပါးျပင္ကို လွမ္းတို႔လိုက္သည့္ ရဲထက္လက္ကိုေတာ့ ဖမ္းဆြဲထား၏။ ရဲထက္ တခ်က္ ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ရင္ဦးတင္းတင္းေလး ညႇစ္သည္။ မထင္မွတ္
သည့္ ရင္ဦး၏ အျပဳအမူေလး တခုက သူခံစား ေနရတာကို ေဖၚျပေနသလိုရွိ၏။ တခ်က္ခ်င္း ခပ္မွန္မွန္ခပ္ေလးေလး ေဆာင့္ေနသည့္ ေဆာင့္ခ်က္က အားပါ သြားလၽွင္ ရဲထက္
လက္ကိုညႇစ္ သည့္အားက ပိုလာသည္။
ရဲထက္ ကေတာ့ တစထက္တစ အရွိန္ရလာၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္ေဆာင့္ေပးမိသည္။ ထိုအခါ ရဲထက္ လက္ကိုရင္ဦး မလြတ္တမ္းညႇစ္ထားေတာ့သည္။ ရင္ဦးကို အရခ်ဴဖို႔သာ
စိတ္ေစာေနသည့္ အစပိုင္း အခ်ိန္ေတြက မသိခဲ့ေသာ္ လည္း အသားတက်ပုံမွန္ ျဖစ္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ရဲထက္၏ ကုတင္ေဟာင္းႀကီးလည္း ရဲထက္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း မခ်ိ
မဆန႔္ ေအာ္ညည္းေနသည္ကို ၾကားရေတာ့သည္။ ဘယ္နားက ဘယ္လိုျမည္ေနသည္မသိရဘဲ အသံစုံ ျမည္ ေနေတာ့၏။ ရဲထက္ တေယာက္ထဲ အိပ္စဥ္ကပင္ လူးရင္လွိမ့္ရင္ အသံအနည္းငယ္ျမည္တတ္သည္။ ခုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ အေလးခ်ိန္ ကိုထမ္းရသည့္ အျပင္ရဲထက္ကလည္း အၿငိမ္မေန အားပါပါလႈပ္ရွားေနရာ သူ၏ ခံနိုင္ ရည္ အတိုင္းအတာ ေက်ာ္လြန္သြားသည္ထင္ပါသည္။
ရင္ဦး လည္းၾကားပုံရသည္။ ရဲထက္က ထိုအသံေတြကိုု ဂ႐ုမစိုက္ေသာ္လည္း သူကေတာ့ သည္းခံနိုင္ေတာ့ဟန္ မတူ။ နာလည္းနာေသး နားလည္းညည္းေသး ဆိုတာမ်ိဳး
ရင္ဦး ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။
“ရဲထက္ ေတာ္ေတာ့ကြာ၊ ကုတင္က်ိဳးက်ရင္ ေက်ာ္မေကာင္းၾကားမေကာင္းေတြ ျဖစ္ကုန္မယ္”
“တန္းေတြ ပ်ဥ္ေတြက ေခ်ာင္ေနလို႔ပါ၊ က်ိဳးမက်ပါဘူး၊ ကၽြန္းသားအစစ္”
ေတာ္ေတာ္ အလိုက္ကမ္းဆိုး မသိသည့္ရင္ဦးျဖစ္သည္။ ဒီလိုအခ်ိန္ေတြမွာ ေယာက္်ားေလးတေယာက္ အေန နဲ႔ ဘယ္လိုမွ ရပ္တန႔္ နိုင္မွာ မဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္း ေယာက္်ား
ရွာလုပ္လာၿပီး သိပုံမရ။ ထို႔ေၾကာင့္ ရင္ဦးကိုင္ထား သည့္လက္ကို ႐ုန္းဖယ္လိုက္ၿပီး ေနာက္ေပါင္ေတြကို ဖိျဖဲ ခ်လိုက္ကာ အေနအထားေသေသခ်ာခ်ာ ျပင္ၿပီး မရပ္ မနား
တရစပ္ေဆာင့္ေတာ့၏။ ရင္ဦးဆီမွာလည္း အရည္တရႊဲရႊဲျဖစ္ေနၿပီျဖစ္ရာ အထုတ္အသြင္း က အစတုန္းက ေလာက္မခက္ေတာ့။ ကုတင္က ျမည္သံႏွင့္ မိုးသံေတြ ၾကားတြင္
တေဖါက္ေဖါက္ ႏွင့္ အသားခ်င္းရိုတ္ခတ္သံ ကပါ ေရာၿပီးထြက္ေပၚလာသည္။
အျပင္က မိုးသံေတြကို ရဲထက္ နားမွာမၾကားေတာ့၊ ဆံပင္ေတြ ဖရိုဖရဲ ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းေလး ဟ ကာျဖင့္ အသက္ ျပင္းစြာရႉေန သည့္ ရင္ဦး မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း ေလထဲမွာ
လြင့္ေျမာက္တက္ေနသလို ခံစား ရသည္။ အစပိုင္း တုန္းက ရင္ဦး ေရာ သူပါ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ ကုတင္အိုႀကီး ၏ မခ်ိမဆန႔္ အသံေတြကိုလည္း ဂ႐ုမစိုက္နိုင္
အားေတာ့ပါ။ ခုခ်ိန္ခါတြင္ အျပင္မွာေကာင္းကင္ ႀကီး ၿပိဳက်ေစဦးေတာ့ ရဲထက္ မသိနိုင္ေတာ့ၿပီ။ ရင္ဦးလည္း ဒီလိုပဲခံစားရလိမ့္မည္ဟု ရဲထက္ ေမၽွာ္လင့္ မိသည္။
“ရဲထက္ ...ရဲထက္ .”
ျဖဴျဖဴ စင္းစင္း ေပါင္တံ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္တဖက္တခ်က္စီမွာ ေပြ႕ဖက္ရင္းေဆာင့္ေနသည့္ ရဲထက္ ကိုယ္ေပၚမွာ ေခၽြးစက္ေတြသီးလာ၏။ ရင္ဦး ေပါင္မွာလည္း
ရဲထက္ေခၽြးေတြ စိုေန သည္။ အေမာေျဖခန နားရင္း ရင္ဦး ၏ အက် ႌၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္သည့္ အခါ ရင္ဦး မ ကန႔္ ကြက္ေတာ့ပါ။
အန္တီခင့္ လက္ရာ ရွယ္ေဘာ္လီက ရင္ဦး၏ အမို႔ အဝန္းေတြကို ကြယ္ေပ်ာက္လုနီးပါး ဖုံးကြယ္ ထားသည္။ ႀကိဳး ကိုင္း မပါသည့္ ေဘာ္လီကို ရဲထက္ဘယ္လို ဖယ္ရွားရမည္မွန္း
မသိပါ။
“ရင္ဦး”
“ဘာလဲ”
“ဘယ္လို ခၽြတ္ရမလဲ”
“မသိဘူး”
ေမာဟိုက္ေနေသာ္လည္းရင္ဦးက ဂ်စ္ကန္ကန္ပင္ျပန္ေျဖ၏။ အနားမွာ ကပ္ေၾကးတလက္ သာရွိရင္ ရဲထက္ ကပ္ ေၾကးႏွင့္ ညႇပ္ပစ္မည္ထင္သည္။ ရင္သားရွိမည္ထင္သည့္
 ေနရာေလာက္ ကိုလက္ႏွင့္ ညႇစ္လိုက္ရာ အထဲက အ သား စိုင္ကို စမ္းမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အားစိုက္ၿပီး ညႇစ္လိုက္ရာ ရင္ဦးတြန႔္သြားသည္။
“ရဲထက္၊ မင္း ယုတ္မာတယ္”
“မင္းကမွ ေျပာမျပတာ”
“ေျပာစရာမွ မလိုပဲ”
ကုတင္ႀကီးက အသံေတြ က်ိဳးက်ိဳးက်ိက်ိ ညံသြားေအာင္ ရဲထက္ အားရပါးရေဆာင့္ျပန္ သည္။ ရင္ဦး တကို္ယ္ လုံးတြန႔္ေနသည္။ ေဘာ္လီခၽြတ္မေပးလို႔ ရဲထက္ တမင္လုပ္ျခင္း
မွန္း သိေသာ္လည္းရင္ဦးက ေခါင္း မာမာ ႏွင့္ ေပခံသည္။ ဒါေပမယ့္ လုပ္ရင္းလုပ္ရင္း ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ လုံးေဘာ္လီကို ေမ့သြားၾကသည္။ ေလာကႀကီး တခုလုံး ကိုေမ့ေပ်ာက္
သည္ အထိျဖစ္သြားၾကသည္။ ဇာတ္ရွိန္၏ အျမင့္ဆုံးဆီ ေရာက္သြားၿပီးသည့္ ေနာက္တြင္ တ ေယာက္ ကိုတေယာက္ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ အၾကာႀကီး ဖက္တြယ္ထားမိၾကသည္။
အေမာေၿပ ခ်ိန္မွာေတာ့ ရင္ဦး ရွက္ေနတာသိသာသည္။ ရဲထက္ကို လုံးဝ မၾကည့္မ်က္ႏွာလႊဲ ထားသည္။
“ရင္ဦး”
“ဘာလဲ၊ ငါ့ကို မဟုတ္မဟပ္ေတြြ မေျပာနဲ႔ေနာ္”
“မင္း ဒီအခန္းမွာပဲ ငါနဲ႔ ေနမယ္ မဟုတ္လား”
“ငါ့မွာ ေရြးစရာ ရွိေတာ့လို႔လား”
ေအာင့္သက္သက္ အေျဖစကားကို ရင္ဦးစိတ္ဆိုးလို႔ ေျပာတာမဟုတ္လို႔ ရဲထက္ယုံၾကည္ပါသည္။ လွဲေနရာမွ ထ ၿပီး ပုဆိုးျပန္ဝတ္ကာ အျပင္ခန္းကို ရဲထက္ထြက္လာ ခဲ့၏။
လိုမယ္ထင္တာေတြ ယူၿပီး ျပန္ဝင္လာခ်ိန္တြင္ ရင္ဦး အဝတ္အစား အျပည့္အစုံ ႏွင့္ ကုတင္ ေဘးက ခုံေလးမွာထိုင္ေနတာကို ေတြ႕ရသည္။ ရင္ဦး လက္ထဲက ကရိ ယာ တန္ဆာ
ပလာေတြကို ၾကည့္ၿပီး
“ဘာလုပ္မလို႔လဲ”
“ကုတင္ ကိုအသံမျမည္ေအာင္လုပ္မလို႔”
ရင္ဦး မ်က္ႏွာမဲ့ ၿပီး ျပဳံးသည္။ ဘာမွေတာ့ မေျပာ။ ရဲထက္ ကုတင္ေပၚတက္ထိုင္ၿပီး လႈပ္ၾကည့္ သည္။ ခုန္ၾကည့္ သည္။ ၿပီးေတာ့ေအာက္ကို ဆင္းၿပီး ကုတင္ကို လက္ႏွင့္
တြန္းၾကည့္ခါၾကည့္ သည္။ အသံျမည္တဲ့ ေနရာ၊ ေခ်ာင္ ေနတဲ့ ေနရာေတြကို မွတ္ထားၿပီး ေနာက္ ေမြ႕ယာႏွင့္ အျခားပစၥည္းေတြ ဖယ္ကာသံႏွင့္ ရိုတ္သည့္ေနရာ ရိုတ္ သည္။
ကဒ္ထူျပား ႏွင့္ သစ္သားစေတြ က်ပ္သြား ေအာင္ ထိုးထည့္သည့္ေနရာထည့္သည္။ ၿပီးရင္ စမ္းသည့္ အေနျဖင့္ တက္လႈပ္ၾကည့္သည္။ ရဲထက္ လုပ္သမၽွ ကိုၾကည့္ရင္း မ်က္
စိေနာက္လာပုံရသည့္ ရင္ဦး အျပင္ ကို ထြက္သြား၏။
“ဘယ္လဲ”
“မ်က္စိေနာက္ လို႔ အျပင္မွာသြားထိုင္ေနမလို႔၊ ေမ်ာက္က်ေနတာပဲ ခုန္ဆြခုန္ဆြနဲ႔”
ရဲထက္ စိတ္တိုင္းက်ျပင္ဆင္ၿပီးသြားလို႔ ရင္ဦးကို ထြက္ၾကည့္ေတာ့ ဧည့္ခန္းမွာ မရွိ၊ အိမ္ေနာက္ ဖက္က အသံ လိုလိုၾကား၍ ေနာက္ကို လိုက္သြားေတာ့မွ အိမ္သာ အဝနားမွာ
လုံခ်ည္ျပန္ျပင္ဝတ္ေနေသာ ရင္ဦး ကိုေတြ႕ ရ သည္။ ဝတ္ရလြယ္ေစရန္ အက် ႌဖားလ်ားႀကီးကို လွန္ၿပီးပါးစပ္ႏွင့္ ကိုက္ထား၏။လွစ္ကနဲျမင္လိုက္ရသည့္ ခါးႏွင့္ ဗိုက္သား ျဖဴျဖဴ
 ေလးသာမက အေပၚစီးကဆိုေတာ့ ဗိုက္သားျဖဴျဖဴ ခ်ပ္ ခ်ပ္ေလး ေအာက္နားက မဲမဲေနရာ ကိုပါ ေတြ႕လိုက္ရေသာ ေၾကာင့္ ရဲထက္ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားရျပန္သည္။ အနက္ ေရာင္
လုံခ်ည္မွာ လည္း ေရစိုကြက္ေတြ ေတြ႕ရ၏။ အျပင္မွာတြဲေလာင္းက်ေနသည့္ အက် ႌကိုေတာ့ခါး မွာ ႏွစ္စစု ထုံးၿပီးခ်ည္လိုက္သည္။ အက် ႌဖား လ်ား ႀကီး ကြယ္မေနေတာ့သည့္
ရင္ဦးတင္ပါးေတြက သူ႔ကိုယ္လုံး အရပ္ အ ေမာင္း တို႔ ႏွင့္ အခ်ိဳးတက်ရွိတာကို ေတြ႕ ရ သည္။ လုံခ်ည္ ကို တင္းတင္းစည္းထားသည့္ အတြက္ မိန္းမ တေယာက္၏ ေအာက္ပိုင္း
 ေကာက္ေၾကာင္းေတြ ပိုၿပီး ထင္ရွားလာ၏။
“ဘာလုပ္ေနတာလဲ”
“ငါလုပ္သမၽွ မင္းကို အကုန္ေျပာရမွာလား”
ဂ်စ္ကပ္ကပ္ ေျပာရင္း ေလွခါးထစ္ေတြက တက္လာသည့္ ရင္ဦးလက္ကို ဖမ္းဆြဲလိုက္သည္။ ေရ ကိုင္လာသည့္ ရင္ဦး လက္ေတြက ေအးေန၏။
“ဘာျဖစ္ျပန္ၿပီတုန္း”
“မင္း ကိုျပစရာရွိတယ္လာ”
ရင္ဦးကို အိပ္ခန္းထဲျပန္ေခၚသြားၿပီး ရဲထက္က သူ႔လက္ရာကိုျပသည္။
“ဘာတုန္း”
“ငါလုပ္လိုက္တာ ေကာင္းသြားၿပီေလ၊ ဒီမွာၾကည့္ ရဲထက္က ကုတင္မွာတင္ပါးလႊဲထိုင္ၿပီး လႈပ္ၿပ ႏွဲ႕ျပသည္။ ဘာသံမွ မထြက္။
“ေတြ႕လား၊”
“ေအာ္ ...ေအးေအး၊ ေတာ္တယ္ကြာ”
“ေသခ်ာေအာင္ စမ္းျပမယ္..လာ”
ရဲထက္က ဆြဲခ်လိုက္ရာ ရင္ဦး အငိုက္မိၿပီး ကုတင္ေပၚလဲက်သြားသည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ရဲထက္ နိုးလာခ်ိန္တြင္ ထြက္သက္ေလ ေႏြးေႏြးေလး က မ်က္ႏွာကိုစည္းခ်က္ မွန္မွန္ရိုတ္ခတ္ ေန၏။ ရဲထက္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး ရင္ဦး တေစာင္းေလး အိပ္ေပ်ာ္ ေနသည္။
 အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ ရင္ဦးမ်က္ႏွာမွာ ႂကြပ္ဆတ္ ဆတ္ အမူအရာ၊ ဂ်စ္ကန္ကန္ ေယာက္်ားေလးဟန္ေတြ ကင္းရွင္းေနၿပီး မိန္းမပ်ိဳေလးတေယာက္၏ သိမ္ေမြ႕ ၿငိမ္း ေအး
 ျခင္းေတြကို ျမင္ရသည္။ ရဲထက္၏ လက္တဖက္က ရင္ဦးခါးေပၚမွာ ရွိေနဆဲ ဆိုတာသတိ ရၿပီး ရင္ဦး မနိုး ေအာင္အသာေလးဖယ္လိုက္သည္။
ေယာလုံခ်ည္ကို ကပိုကရိုျပန္ပတ္ထားေသာ္လည္း ရင္ဦးအက် ႌ ရင္ဘတ္ကေတာ့ပြင့္ ဟ ေနရာ ျဖဴျဖဴေဖြး ေဖြး ရင္သားေတြကိုျမင္ေနရ သည္။ ႀကိဳးနက္ေလး ႏွင့္ဆြဲထားသည့္
 အဂၤလိပ္စာလုံး Y ပုံစံ ဆြဲျပားေလး က ေအာက္ ဖက္ျခမ္းေရာက္ေနသည့္ ရင္သား ေပၚမွာတင္ေန၏။ ဒုတိယ အႀကိမ္မွာေတာ့  အန္တီခင့္လက္ရာ ေဘာ္လီကို ရင္ဦးခၽြတ္ခြင့္ေပး
ခဲ့သည္။ ဒီီလိုေဘာ္ လီမ်ိဳးကို ေနာက္ထပ္ ဝတ္ရန္အေၾကာင္းမရွိေတာ့ပါ။ ႏုဥ ေနေသာရင္သား ျဖဴ ျဖဴ ေလးမ်ားကိုၾကည့္ရင္း အခု ေတာ့ သူတို႔ လြတ္လပ္ခြင့္ရၾကၿပီဟု ေတြး
ကာ ရဲထက္ ျပဳံးမိ သည္။
ေႏြးေႏြး ရင္သားေတြက ႏူးညံအိစက္သလို ရင္ဦး ရင္သားေတြကေတာ့ ေခ်ာမြတ္ၿပီးတင္း ေနသည္။ အရြယ္ အ စားမွာ ေႏြးေႏြးကို မမွီေသာ္လည္း သူ႔ အတိုင္းအတာႏွင့္သူေတာ့ သား ေကာင္းမိခင္ျဖစ္ေလာက္သည့္ အေနအ ထားျဖစ္ပါသည္။ မမ ေစာကလ်ာလွိုင္ ႏွင့္ မတိမ္း မယိမ္းေလာက္ရွိနိုင္သည္။ ဒါကို ပုံေပ်ာက္ေအာင္ဖုံး ဖိေပးနိုင္ သည့္ အန္တီ
ခင္ေလးရီ၏ ပညာစြမ္းကို လည္းခ်ီးက်ဴးမိသည္။ ရဲထက္ ဦးတိုက္ေမာင္း ဆီ မေရာက္နိုင္သည့္ ဒီ ေန႔ တြင္ အန္တီခင္ ဦးတိုက္ေမာင္း ဆီမွာ ေရာက္ခ်င္ေရာက္ ေနေပလိမ့္မည္။
ေခါင္မိုးေပၚမွာ လည္းမိုးစက္ေတြက်သံ မၾကားရေတာ့။ မိုးစဲသြားၿပီထင္သည္။ ဒီတေန႔ လည္ လုံး မိုးရြာသလားရပ္ သလားပင္ရဲထက္ ေသေသခ်ာခ်ာမသိပါ။ အိပ္ယာေပၚမွာ
 ေခၽြး တလုံးလုံးႏွင့္ ႀကိဳးပန္းေနရသည္ မဟုတ္ပါလား။
ရင္ဦး မနိုးေအာင္ တိတ္တိတ္ေလး ထၿပီးအခန္းျပင္ထြက္ခဲ့သည္။ ၿပီးေတာ့ လုပ္စရာေတြ တခု ၿပီးတခုေလၽွာက္ လုပ္ေနမိ၏။ ေရစက္ဖြင့္ၿပီး ေရတင္ရသည္။ မနက္က စား
ထားသည့္ အိုးခြက္ပန္းကန္ေတြ ေဆးေၾကာၿပီး ေနာက္ ညစာအတြက္ rice cooker ႏွင့္ ထမင္းခ်က္ ရသည္။ အိမ္ေပၚမွာ ေနာက္ေဖးမွာ တံမ်က္စည္းလွဲရ၏။ လုပ္စရာရွိ
တာေတြ လုပ္ၿပီးလို႔ ျပန္ဝင္ၾကည့္သည့္တိုင္ ရင္ဦး အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲ။ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ရက္ေတြ မ်ားခဲ့ၿပီဟု အခုန ကု တင္ေပၚမွာရင္ဦးေျပာတာျပန္ အမွတ္ရလို႔ မႏွိုးေတာ့ဘဲ ေရ
သြားခ်ိဳးလိုက္သည္။ ေရ ခ်ိဳး အဝတ္လဲၿပီးေတာ့ကုတင္ ေဘးက ခုံမွာဝင္ထိုင္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာရင္ဦးကို ၾကည့္ရင္း ေျပာင္းလဲသြာသည့္ အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုမယုံနိုင္
 ေလာက္ေအာင္ျဖစ္မိသည္။
ေယာက္်ားရွာ မေလးရင္ဦးကို ရဲထက္ လက္ထပ္ျဖစ္လိမ့္မည္ဟုေျပာလာသူရွိရင္ ဒီမနက္ အထိ မျဖစ္နိုင္စရာ စ ကား လို႔ ထင္ေပလိမ့္မည္။ ရင္ဦး ကိုယ္တိုင္လည္း မ
ယုံနိုင္စရာပင္ သူ ႏွစ္ေပါင္း မ်ာစြာေနထိုင္လာခဲ့သည့္ ပုံစံ မွ ေျပာင္းလဲဖို႔ ႀကိဳးစားေနခဲ့သည္။ အလြန္ေခါင္းမာ ၿပီး တယူသန္သည့္ ရင္ဥိး အခုလိုေျပာင္းလဲ သြားျခင္းသည္
မိ ခင္စိတ္ ဆိုသည့္အရာမွလြဲၿပီး အျခားမရွိနိုင္ဟု ရဲထက္ထင္သည္။ မိခင္ဘဝ ကိုခံယူဖို႔ အတြက္ရင္ ဦး သူ၏ အစြဲ အလမ္းအားလုံးကို စြန႔္ေပၿပီ။ ဒါတိုရင္ ရဲထက္ကိုယ္တိုင္
လည္း ဖခင္ေကာင္း ခင္ပြန္းေကာင္း တေယာက္ျဖစ္ဖို႔ အားထုတ္႐ုံမွ အပ မရွိေတာ့ပါ။ ရင္ဦး၏ စြန႔္လႊတ္မႈက ရဲထက္ ထက္ပိုၿပီး မ်ားျပားခက္ခဲပါသည္။
ရဲထက္တို႔ လက္တြဲျဖစ္ၾကၿပီ ဆိုရင္လည္း ပတ္ဝန္းက်င္သက္ေရာက္မႈက ရင္ဦး အေပၚမွာမ်ားလိမ့္မည္။ ေယာက္်ား လိုေနလာရာမွ ေကာက္ခါငင္ကာမိန္းမ ပုံျပန္ ဖမ္းၿပီး
 ေယာက္်ားေကာက္ ယူလိုက္ ျခင္းအတြက္ အ နည္းဆုံးေတာ့ စၾက ေနာက္ၾကေပမည္။ ေႏြးေႏြးလည္း အ့ံၾသသြားလိမ့္ မည္ ထင္ပါသည္။ သူမ အတြက္ႏွင့္ ရန္သူႀကီးေတြ
ပမာ ျဖစ္ ခဲ့ၾကသူႏွစ္ဦးက အၾကင္လင္ မယား အျဖစ္သို႔ ကူးေျပာင္းသြားျခင္းကို နားလည္ရ ခက္သြားမွာေသခ်ာသည္။ သူမ အေပၚ ရဲထက္ လြန္က်ဴးခဲ့ မိတာေတြ၊ ထိပါးခဲ့
တာေတြကို ခြင့္လႊတ္ေပး နိုင္ ပါေစလို႔သာဆုေတာင္း ရေတာ့သည္။
ေႏြးေႏြး အေၾကာင္းကို ဆက္မေတြးခ်င္ေတာ့၍ ေခါင္းကိုခါရင္း အိပ္ယာ အစြန္နားေလး မွာတင္ေနသည့္ ရင္ဦး၏ ပုံေဖ်ာက္ေဘာ္လီကိုျမင္ၿပီး ထယူကာေသေသခ်ာခ်ာ
ၾကည့္မိ သည္။ ရင္ဦး ႏွင့္ တူတူခၽြတ္ၾကတုန္းကေတာ့ ဇစ္ ရွည္ရွည္ တေခ်ာင္းႏွင့္ ခ်ိတ္ ေလး ၊ငါး ခုပါတာ ကလြဲၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ မသိလိုက္ပါ။ အခုမွ ေသေသခ်ာ
ခ်ာ ၾကည့္ရသည္။  စြပ္က်ယ္လို အသားမ်ိဳး ႏွင့္ ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဖက္မွာ ခ်ိတ္ငါးေခ်ာင္း ႏွင့္ ခ်ိတ္ရသည္။ ခ်ိတ္ ေတြက အေပၚ မွာ  အဖတ္ကေလးႏွင့္ အုပ္ထားလို႔ ျမင္ရ။
 ေရွ႕ကေတာ့ ႏွစ္ထပ္ ျဖစ္ သည္။ အေပၚလႊာမွာ ဇစ္ပါၿပီး ရိုးရိုး ပိတ္ျဖဴ ခ်ည္သား ျဖစ္၏။ ေအာက္လႊာကေတာ့ ရႈံ႔နိုင္ဆန႔္နိုင္ သည့္အသားျဖစ္ၿပီး ရင္သားေနရာ အခြက္
ကေလး ႏွစ္ခု ပုံ ေဖၚ ထား၏။  ရႈံ႔နိုင္ဆန႔္ နိုင္သည္ ဆိုေသာ္လည္း ရဲထက္ ဆြဲၾကည့္ရာ ႐ုန္းအားေတာ္ေတာ္ျပင္းသည္ကို ေတြ႕ရ သည္။ ရင္ဦး အသက္ရႈလို႔ ရရဲ့လား ဟု
 ဇေဝဇဝါျဖစ္မိသည္။
“ဝတ္ခ်င္လို႔ ၾကည့္ေနတာလား”
စိတ္ဝင္တစားေလ့လာေနခ်ိန္တြင္ ရင္ဦး နိုးလာတာကိုေတာင္သတိမထားလိုက္မိ။ ရင္ဦး အိပ္ယာေပၚမွာ ထိုင္ၿပီး အက် ႌၾကယ္သီးေတြျပန္တပ္ေနသည္။ အေပၚဖက္ကၾကယ္
သီးေတြတပ္ၿပီးေတာ့ အက် ႌကို ခါးေနရာမွာ ည ေန တုန္း ကလို စုထုံးခ်ည္ လိုက္သည္။
“ဘယ္နားလႊတ္ပစ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ စဥ္းစားေနတာ၊ မင္းအတြက္ မလိုေတာ့ဘူးေလ”
မၾကားေယာင္ျပဳၿပီး ရင္ဦးကုတင္ေပၚကဆင္းလာသည္။ ေအာက္ေရာက္ေတာ့ လုံခ်ည္ျပင္ ဝတ္သည္။ ဒါကိုလည္း ရဲထက္ၾကည့္ေနတာျမင္ေတာ့ လူကိုေစာင္းလိုက္ၿပီး ဆက္ဝတ္၏။
“ဒီလို ၾကည့္ေတာ့မင္းဘာအရသာရွိလို႔လဲ”
ရဲထက္ကလည္း သူ႔လမ္းစဥ္လိုက္ကာ မၾကားသလိုထုံေပေပ ႏွင့္ဆက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
“ေအာ္ ...မင္းက အဝတ္အစားေတာင္လဲၿပီးၿပီပဲ”
“ေရေတာင္ခ်ိဳးၿပီးသြားၿပီ၊ မင္းလဲ ေရခ်ိဳးလိုက္ပါလား၊ လန္းသြားေအာင္”
“ခ်ိဳးေတာ့ခ်ိဳးခ်င္တယ္”
“ဒါဆိုလဲ ခ်ိဳးလိုက္ေလ၊ ငါလိုက္မၾကည့္ပါဘူး”
ရဲထက္ကို အံႀကိတ္ လက္သီးဆုပ္ျပၿပီး
“လိုက္ၾကည့္ရင္ ေသသြားမွာေပါ့၊ ေရခ်ိဳးၿပီးရင္ လဲဖို႔ အဝတ္မပါလို႔”
“ငါ့ အမ အဝတ္အစားေတြ ရွိသားပဲ၊ ႀကိဳတ္တာယူဝတ္”
ရင္ဦး ၿငိမ္ၿပီးစဥ္းစားေန၍ ရဲထက္ အနားသို႔သြားၿပီး ပုခုံးကိုဖက္လိုက္ကာ
“မင္းက မိန္းမ အဝတ္အစား မဝတ္ခ်င္လို႔လား”
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ရဲထက္ အသံတုန္ေနသည္။ ရင္ဦး ရဲထက္ကို ဖ်တ္ကနဲ ေမာ့ၾကည့္သည္။
“မဟုတ္ပါဘူး၊ အားနာလို႔ပါ မင္း အမက မႀကိဳက္ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
ရဲထက္က ရင္ဦး ပုခုံးကို အသာအယာညႇစ္ရင္း
“မမက သေဘာေကာင္းပါတယ္၊ ငါလဲ မင္းကို အဝတ္အစားအသစ္ဝယ္ေပးခ်င္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ငါမဝယ္ တတ္ဘူး၊ မင္းကို ေခၚၿပီးသြားဝယ္ဖို႔က်ေတာ့လဲ၊ အျပင္ေရာက္ရင္
 မင္း စိတ္ေျပာင္းသြားမွာစိုးတယ္”
“ငါက ဘာလို႔ စိတ္ေျပာင္းရမွလဲ”
“မင္းကို အခုလိုမ်ိဳး မိန္းမသားဆန္ဆန္ ျမင္ရရင္ တခ်ိဳ႕ေတြက ေနာက္ၾကလိမ့္မယ္၊ ဒါကိုမင္း မခံနိုင္ဘဲ အ ရင္ လိုျပန္ေနမွာ စိုးတာ၊ ေမေမ နဲ႔ မမျပန္လာမွ စီစဥ္ေပးမယ္ေနာ္”
ရင္ဦးကို ဒီလို ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ေလယူေလသိမ္းမ်ိဳးႏွင့္ ေခ်ာ့ေမာ့ေျပာျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ရဲထက္ ေတြးပင္ မေတြးဖူးပါ။ စိတ္ပါလက္ပါေျပာေနသည့္ ရဲထက္ကို ရင္ဦး မ်က္ေတာင္ တ
ဖ်ပ္ဖ်ပ္ ႏွင့္ စိုက္ၾကည့္ၿပီး
“ေအးပါ၊ ငါမင္း အမဆီကပဲ ယူဝတ္လိုက္ပါမယ္”
“ဒါဆိုလာ”
မမနီနီ အခန္းက ေသာ့ခတ္မသြားလို႔ အဆင္ေျပသြားသည္။ အဝတ္အစားဗီရိုကေတာ့ေသာ့ ခတ္ထားလို႔ ရဲထက္ စိတ္ညစ္သြားေသာ္လည္း ကုတင္ေခါင္းရင္းမွာ ခ်ိတ္ထားသည့္
 ေသာ့တြဲေလးယူဖြင့္ၾကည့္ရာပြင့္ သြား၏။
“ႀကိဳက္တာယူဝတ္၊ ထမိန္ေတြကေတာ့ သူ႔ေျခရင္းက ေသတၱာ ႏွစ္လုံးထဲမွာထင္တယ္၊ အက် ႌေတြကလဲ မင္းနဲ႔ ေတာ္ေလာက္ပါတယ္၊ ငါ့အမကလဲ မင္းလိုခပ္ပိန္ပိန္ပဲ”
“ငါက ပိန္လို႔လား”
“သူမ်ားေတြက ေတာ့ပိန္တယ္ထင္မွာေပါ့၊ မင္းမပိန္ဘူးဆိုတာ သိတာကငါတေယာက္ပဲ ရွိတဲ့ ဥစၥာ၊ ေနာက္ထပ္ သိ တဲ့သူရွိေသးလို႔လား”
ရင္ဦး ရဲထက္ကို ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ၿပီးဘုၾကည့္ၾကည့္သည္။ ရင္ဦးစိတ္တိုသြားတာကိုသိလိုက္၍
“ငါ့ဆီမွာ တဘက္အသစ္တထည္ရွိတယ္၊ သြားယူလိုက္ဦးမယ္”
ရဲထက္ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္မွာ အခန္းထဲက ခ်က္ထိုးထားသည္။ တဘက္ေပးမလို႔ပါ ဆိုမွတံခါး ဟေပးသည္။ အထဲ အဝင္မခံပါ။

 “ရင္ဦး ငါဟင္းသြားဝယ္လိုက္ဦးမယ္၊ အျပင္က ေသာ့ခတ္သြားမယ္၊ ငါမၾကာဘူး၊ အိမ္ေတာ့ ျပန္မေျပးနဲ႔ေနာ္”
“မင္းလမ္းမင္းသြား၊ မဟုတ္တာေတြ ေလၽွာက္ေျပာမေနနဲ႔”
ပါးစပ္ထဲမွာ တခုခု ကိုက္ထားသလိုအသံျဖင့္ ျပန္ေျဖသည္။ ရဲထက္ အျပင္ထြက္ဖို႔ စက္ဘီး ကိုၾကည့္လိုက္ရာ ေရွ႕ဘီးကျပားေနသည္။ ရင္ဦးစက္ဘီးကလည္း ယူလို႔ မျဖစ္ရာ
 ေျခက်င္ ပဲ ထြက္ခဲ့ရေတာ့သည္။ ထိုင္ေနက် ဆိုင္နားေရာက္ေတာ့ အေပါင္းအသင္းေတြက လွမ္းေခၚ တာႏွင့္ ဟန္မပ်က္ ခနဝင္ထိုင္ကာ စကားေျပာၿပီး သူတို႔ဆီက စက္ဘီး
ငွားကာ ဟင္းသြားဝယ္ရသည္။ ေမေမ တို႔ ဘုရားဖူး ခရီးစဥ္ကိစၥ သူတို႔ေတြကို ေျပာျပမ ထားမိတာ ကံေကာင္းသြားသည္။  သူတို႔သာသိလို႔ကေတာ့ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီဆိုၿပီး အိမ္ကိုေရာက္လာၾက ေတာ့မွာမလြဲေပ။
ဟင္းဝယ္ၿပီး စက္ဘီးျပန္ပို႔ေတာ့လည္း ခနတျဖဳတ္ထိုင္ရေသး၏။ ၿပီးေတာ့မွ အိမ္မွာဧည့္သည္ ေရာက္ေနလို႔ဟု အေၾကာင္းျပကာ လဘက္ရည္ပါဆယ္ ဆြဲၿပီးျပန္လာခဲ့၏။ ရင္ဦး
က လည္း လဘက္ရည္ႀကိဳက္သည္ မဟုတ္ပါ လား။ မွန္းထားတာထက္ နည္းနည္းပိုၾကာသြား၍ အိမ္ထဲသို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ဝင္လာေသာရဲထက္ ေျခလွမ္းေတြ ဧည့္ခန္းက ဆက္္
တီေတြေဘးမွာရပ္ေနသည့္ မိန္းကေလးတေယာက္ေၾကာင့္ တုန႔္ကနဲ ရပ္သြားရသည္။
နက္ျပာေရာင္ရင့္ရင့္ အက် ႌ ႏွင့္ အျဖဴခံေပၚတြင္ ပန္းေရာင္ႏွင္းဆီပြင့္ေတြ ၊ႏွင္းဆီရြက္ စိမ္းစိမ္းေလးေတြ ပါ သည့္ ထမိန္ကို ေျခဖမိုးေတြ ေပၚပုံက်သည္အထိ ခပ္ရွည္ရွည္ဝတ္ထား
သည္။ ဖန္သားလိုၾကည္လင္သည့္ ဘီး ကုပ္က ေလး ႏွင့္ နဖူးေပၚက ဆံပင္ ေတြ ကို အကုန္စုသိမ္းထားရာ ဆံယဥ္စ ႏုႏုေလး ေတြမွ အပ နဖူးက ထင္း ထင္းရွင္း ရွင္းေပၚေနသည့္
အခါ ဇင္ ေယာ္ေတာင္လို မ်က္ခုံးနက္နက္ ၏ အလွကို ပိုၿပီးႂကြတက္ေစ၏။ ရဲထက္ ရင္ထဲ တ မ်ိဳးႀကီးျဖစ္သြားသည္။ သူ႔ ရင္ထဲကို တခုခု ေရာက္လာသလိုလို၊ သူ႔ရင္ထဲကပဲ
အျပင္ကိုတခုခု ထြက္ က် သြား သလိုလို၊ ဘယ္လိုမွန္းမသိ ခံစားရသည္။
“ရဲထက္ မင္း ဘာေၾကာင္ၿပီး ငါ့ကို ဒီေလာက္ၾကည့္ေနတာလဲ”
မိန္းကေလးက လွေသာ္လည္း ထြက္လာသည့္စကားကေတာ့ မလွပါ။ ဒါေပမယ့္ ရဲထက္ စိတ္မဆိုးပါ။ အနားကို ခပ္သြက္သြက္ တိုးကပ္သြားၿပီး ဘာမေျပာညာမေျပာႏွင့္ နဖူး
ရွင္းရွင္းေလး ကို ငုံ႔ နမ္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေမး ဖ်ားကို ဆြဲေမာ့ၿပီး ပါးတဖက္ကိုပါ နမ္းလိုက္၏။
“အထုပ္ထဲက ဟင္းေတြငါ့ေပၚ ဖိတ္ေတာ့မယ္၊ မင္း အပမွီလာသလားရဲထက္”
“အပမမွီဘူး၊ ေက်းဇူးတင္လို႔”
“ျဖစ္ရျပန္ၿပီ အူေၾကာင္ေၾကာင္ေတြ”
“ငါတကယ္ေျပာတာပါ၊ မင္းကို အခုလိုျမင္လိုက္ရေတာ့ ရင္ထဲမွာေအးၿပီး အရမ္းစိတ္ခ်မ္းသာသြားတယ္၊ အဲဒါ ေၾကာင့္ မင္းကို နမ္းမိတာ”
ရင္ဦး လွစ္ကနဲျပဳံးၿပီးမွ ျပန္တည္သြားသည္။
“ရဲထက္ ..မင္းက တခါတေလက်ရင္ ေတာ္ေတာ္ ပိုတယ္သိလား၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒါကိုပဲ တခ်ိဳ႕ေတြက …….”
“ဆက္ေျပာေလ၊ ဘာလို႔ ရပ္သြားတာလဲ”
“တခ်ိဳ႕ ေတြက အျမင္ကပ္တာလို႔ ေျပာမလို႔၊ ဘာဟင္းဝယ္လာလဲ ငါအရမ္းဆာေနၿပီ”
“ေရာ့”
လက္ထဲက အထုပ္ေတြ ရင္ဦး လက္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္သည္။
“ငါက ပင္ပင္ပန္းပန္း သြားဝယ္လာတာေလ၊ စားဖို႔ ေသာက္ဖို႔ ျပင္တာဆင္တာက်ေတာ့ မင္းလုပ္ေပါ့”
ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ကာ မေက်မခ်မ္းၾကည့္ၿပီး ရင္ဦး အထုပ္ေတြ တဖက္ကဆြဲကာ တဖက္က ထမိန္ကို မၿပီး အိမ္ ေနာက္ေဖးဆင္းသြားသည္။ မမ လို႔လည္း မျဖစ္၊ ရင္ဦး ထမိန္
ဝတ္ထားသည့္ပုံက သူ႔ဟာသူ တက္နင္းမိခ်င္စရာ ျဖစ္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို စတိုင္ႏွင့္ ရင္ဦး လိုက္ဖက္သည္ကေတာ့ အမွန္ျဖစ္သည္။ ရဲထက္ လည္းေနာက္ က လိုက္သြားၿပီး
၀ိုင္းကူေပးပါသည္။ ဒီေတာ့မွ ရင္ဦး နည္း နည္းၾကည္ၾကည္သာသာ ျပန္ျဖစ္လာသည္။ ထမင္းစား ရင္း ရင္ဦး ဆီက သူသတိထားမိတာ တခုကို ရဲထက္ ေနာက္မိ၏။
“ရင္ဦး မင္းက မ်က္ေစာင္း မထိုးတတ္ဘူးေနာ္”
“ငါေတာ့ သတိေတာင္ မထားမိဘူး၊ ေနပါဦး မ်က္ေစာင္းက ဘယ္လိုထိုးရတာလဲ”
ရဲထက္ တတ္သမၽွမွတ္သမၽွ လုပ္ျပရာ ရင္ဦး ထမင္းသီးလုမတတ္ရယ္သည္။
“ေတာ္ေတာ့၊ ငါ ထမင္း သီးေတာ့မယ္၊ ထမင္းပဲစား အာသိပ္မမ်ားနဲ႔”
“မင္း မေက်နပ္ရင္ မ်က္ေစာင္း မထိုးဘူး၊ ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ၿပီး မိုက္ၾကည့္ၾကည့္တယ္”
“ရဲထက္ မင္းက ငါ့အေၾကာင္းေတာ္ေတာ္သိတယ္ေပါ့”
“အခုမွ ေလ့လာတုန္းပါ၊ မင္းလဲ ငါ့အေၾကာင္းေလ့လာသင့္တယ္”
“မင္း ေပါေတာေတာမွန္း ငါသိေနတာပဲ၊ ဘာေလ့လာစရာလိုလဲ၊ ခုပဲၾကည့္ မင္းကထမင္းစားရင္း ေလေပါေန  တယ္”
ေလေပါတယ္ အေျပာခံရမွာစိုး၍ ရဲထက္ ထမင္းကို ပဲအာ႐ုံစိုက္စားေနလိုက္သည္။ ရဲထက္ ဝယ္လာသည့္ ၾကက္ သားဆီျပန္၊ သရက္ခ်ဥ္သုတ္ ႏွင့္ ပဲကုလားဟင္း က
 ေတာ္ေတာ္ လိုက္ဖက္လို႔လားမသိ ရင္ဦး ၿမိန္ၿမိန္ယွက္ယွက္ စားေနသည္။ ရဲထက္ အာ႐ုံစိုက္ၾကည့္ ေနတာကိုျမင္ေတာ့မွ ရွက္ျပဳံးေလးႏွင့္
“ငါမနက္ ထဲက မင္းဆီမလာခင္ မုန႔္ဟင္းခါး တပြဲပဲ စားခဲ့တာ”
ရဲထက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားသည္။
“ေစာေစာက ေျပာပါလား၊ ငါထြက္ဝယ္မွာေပါ့၊ ေရာ့ စားစား”
ဟင္းခြက္ထဲက ၾကက္သားဟင္းေတြ အကုန္လုံး ရင္ဦး ပန္းကန္ထဲ ခပ္ထည့္ ေပးလိုက္ရာ
“ေအာ အခု မွလာၿပီး ေစတနာေကာင္းေနတယ္”
ရဲထက္ မ်က္လုံးထဲ ဝင္းကနဲျဖစ္သြားသည္။ ဟင္းတဝက္ကို သူ႔ပန္းကန္ထဲျပန္လာထည့္ေပးသည့္ ရင္ဦး ကို လက္ကာတား လိုက္ၿပီး
“ရင္ဦး မင္း အခုန ဘာလုပ္လိုက္သလဲသိလား”
“ငါ ဘာလုပ္လို႔လဲ”
“ငါ့ကို မ်က္ေစာင္း ထိုးလိုက္တယ္”
“ဟုတ္လို႔လား၊ ငါမထိုးပါဘူး၊”
“ငါစာအုပ္ တအုပ္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးတယ္၊ မိန္းမေတြကို မ်က္ေစာင္းထိုးတဲ့ အတတ္သင္ေပးဖို႔ မလိုဘူး၊ သူ႔ အလို လိုတတ္တယ္ တဲ့”
“အဲဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ”
“မင္း က မ်က္ေစာင္းထိုးတယ္ ဆိုေတာ့ မင္း မိန္းမ ဆန္လာတဲ့ သေဘာေပါ့၊ ငါ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ”
“ရဲထက္”
ဒီတခါေတာ့ ရင္ဦး မ်က္ေစာင္း မထိုးပါ။ ႏႈတ္ခမ္း ကို ကိုက္ၿပီး စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ မိန္းမ ဆန္သည္ဟုေျပာ လိုက္ လို႔ စိတ္ဆိုးသြားသလား ဟု ရဲထက္ေတြး မိေသာ္လည္း
 ေျပရာေျပေၾကာင္းေျပာၿပီး ျပန္ေခ်ာ့ဖို႔ မသင့္ သည့္ ကိစၥ ဟု သတ္မွတ္ၿပီး ဒီတိုင္းၿငိမ္ေနလိုက္သည္။ ရင္ဦးသည္ ရင္ဦးေမ ဆိုေသာ မိန္းကေလး သာျဖစ္သည့္ အ တြက္ သူ၏
ဘဝမွန္ အတိုင္းလက္ခံေနထိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးပါသည္။ ဒါမွ အားလုံးအတြက္ အဆင္ေျပမည္ ျဖစ္ သည္။
စားလို႔ ၿပီးၾကသည္ အထိရင္ဦး ၿငိမ္ေနသည့္ အခါက်ေတာ့ ရဲထက္ မေနနိုင္ျပန္။
“ရင္ဦး မင္းငါ့ ကို စိတ္ဆိုးသြားတာလား၊ ဘာလို႔ ၿငိမ္ေနတာလဲ”
“ငါဘာမွ မျဖစ္ဘူး၊ မင္းဖာသာ တေယာက္ထဲျဖစ္ေနတာ၊ မ်က္ေစာင္းထိုးတယ္ စိတ္ဆိုးတယ္နဲ႔”
“မင္း က ငါ့ကိုတည္တည္ႀကီး ၾကည့္တာကိုး၊ ငါ လန႔္သြားတာေပါ့”
ေဘစင္မွာ ပန္းကန္ေဆး ေနသည့္ရင္ဦးဆီက မ်က္ေစာင္း တခုလြင့္လာျပန္သည္။ ဒီတခါေတာ့ ရဲထက္ ဘာသာ ျပန္ၿပီး အနက္ ဖြင့္ မေနေတာ့ပါ။ ထမင္းစား ေနခ်ိန္က စၿပီး
တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ ျပန္က်ေနသည့္ မိုးက သည္းလာ ျပန္၍ အိမ္မ လို မ်က္ႏွာက်က္ မရွိသည့္ မီးဖိုထဲတြင္ သြပ္ျပားကို မိုးစက္မွန္သည့္ အသံေတြ ဆူညံေနရာ စကား ေျပာ ခ်င္ရင္လည္း ေအာ္ဟစ္ေျပာရမလို ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ျပင္ ရင္ဦးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ရဲထက္ ေနာက္ထပ္ အ ေၾကာင္း အရာ တခုထပ္ေတြ႕ျပန္သျဖင့္ ျမန္ျမန္ၿပီးရန္ ရဲထက္က ၀ိုင္းကူၿပီး
အိမ္ထဲကို ျပန္ေခၚသည္။ ရင္ဦးက မ ျငင္း ေသာ္လည္း လဘက္ရည္ တငုံေလာက္ ေသာက္ပါရေစ ဆိုၿပီး ေသာက္လိုက္ေသးသည္။

 “ကဲ ဘာျပစရာ ရွိျပန္ၿပီတုန္း”
ရင္ဦး ကို မမနီနီ အခန္းထဲသို႔ ေခၚသြားၿပီး ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ေရွ႕မွာရပ္ခိုင္း လိုက္ရာ
“ငါဝတ္ထားတာ ဘာျဖစ္လို႔တုန္း”
မွန္ေရွ႕မွာ ရင္ဦးကို ေဘးတိုက္ ရပ္ခိုင္းလိုက္သည္။
“ငါမင္း နဲ႔ ငယ္ငယ္ထဲက သိလာတာ ငါမွတ္မိသေလာက္ မင္းလက္ျပင္ မကုန္းဘူး၊ ခါး မကိုင္းဘူး၊ ခုေတာ့ မင္း ကုပ္ကုပ္ ေလးျဖစ္ေနတယ္ေတြ႕လား”
ခုခ်ိန္ထိရဲထက္ ဘာေျပာခ်င္ေၾကာင္း ရင္ဦးမသိပါ။ မွန္ထဲကို ၾကည့္လိုက္ ရဲထက္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ႏွင့္ စဥ္းစား ေန၏။
“မင္း အရြယ္ေရာက္မွ ကုပ္ကုပ္ေလး ျဖစ္သြားတာ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ မင္းရင္ဘတ္ကို ဖုံးခ်င္လို႔၊ ပုခုံးကို ညႊတ္ ခါးကို ကုန္းရင္းနဲ႔ ျဖစ္သြားတာ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား”
“မင္း ဘယ္လိုသိတာလဲ”
“ငါအရင္ထဲက သတိထားမိတယ္၊ မင္းေယာက္်ားလို ဝတ္ေနထဲက၊ ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လို႔ မင္း ဒီလိုလုပ္ရတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ မင္းပန္ကန္ေဆးေနတာ ၾကည့္ရင္းမွ ေတြးမိတာ၊
 မရွက္ပါနဲ႔ ရင္ဦးရာ၊ အရင္ကဆိုရင္ ဟုတ္တယ္၊ အခု မင္းရွက္စရာ မလိုေတာ့ဘူးေလ၊ မင္းေယာက္်ားရွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ မင္းကေလး အေမျဖစ္ေတာ့မယ္၊ သား သမီး ကို နို႔ခ်ိဳ
တိုက္ဖို႔ အတြက္ သဘာဝက မိန္းမသားေတြကို ေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ပါ”
အားမန္ အျပည့္ျဖင့္ ေျပာေနသည့္ ရဲထက္ ၏လက္ကို ရင္ဦး လာၿပီးညႇစ္သည္။ ဘာမွေတာ့ မေျပာ။ အသြင္ ေျပာင္း ဖို႔ အားယူေနသူကို စိတ္ညစ္ေအာင္လုပ္မိမွာ လည္းစိုးသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ရဲထက္ ျပန္ျဖည္ရသည္။
“ဒါေပမယ့္ ဒါေတြက စာအုပ္ႀကီးအတိုင္း ဝတၱရား အရေျပာတာပါ၊ အမွန္ကေတာ့ မင္းက ကုပ္ခ်ိခ်ိ ေလးလုပ္ေန ေတာ့ လွသင့္သေလာက္ မလွဘူး၊ မင္းအခု ဘယ္ေလာက္လွတယ္
 ဆိုတာ မင္းမသိဘူး ရင္ဦး”
“ဒါဆို ငါက ဘယ္လို ေနရမွာလဲ”
ရင္ဦး ပုခုံး ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္သို႔ နည္းနည္းဆြဲၿပီး ေက်ာျပင္ကို ေရွ႕နည္းနည္းတြန္းလိုက္သည္။
“ဟုတ္ၿပႌ ခါးကိုနည္းနည္း မတ္၊ ေတြ႕လား၊ မင္း အရမ္းၾကည့္ေကာင္းသြားၿပီ”
မွန္ထဲက အရိပ္ကိုၾကည့္ၿပီး ရင္ဦးျပဳံးလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ရဲထက္ဖက္ကို လွည့္၍ ရင္ေလးခ်ီကာ ေက်ာ့ေက်ာ့ ေလး ရပ္ျပလိုက္ၿပီး
“ဒီလိုလား၊ မခက္ပါဘူး”
တမင္လုပ္မွန္းသိလို႔ အသည္းယားလာတာႏွင့္ အနားကိုဆြဲၿပီး ရင္ဦး နဖူးကို နမ္းလိုက္သည္။
“အင္း …ဒါပဲ၊ ေက်းဇူးတင္ျပန္ၿပီလား”
“ဒီတခါ ေတာ့ ေက်းဇူးတင္လို႔ မဟုတ္ဘူး အသည္းယားလို႔”
“ဒါဆိုရင္ေတာ့ ငါမသက္သာဘူးထင္တယ္၊ မင္းက ဘယ္ဖက္ကမွ မလြတ္ဘူး”
သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ မမနီနီ အခန္းထဲက ျပန္အထြက္မွာ အိမ္ေရွ႕က လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေရာင္ ျမင္လိုက္ရၿပီး ေခၚသံ ၾကားလိုက္ရသည္။
“ေမာင္ရဲ၊ ေဟ့ ရဲဲထက္ေရ”
မိုးသံကို ေဖါက္ၿပီးဝင္လာသည့္ ေအာင္ျမင္ေသာ အသံႀကီး ေၾကာင့္ ရင္ဦး တုန္သြားသည္။ အခန္းထဲကို ေျခတ လွမ္း ျပန္ဆုတ္လိုက္ၿပီး ရဲထက္ လက္ကိုဆြဲကာ
“ရဲထက္၊ ဘာလဲ၊ ဘယ္သူလဲ”
အသံၾကားတာႏွင့္ ဘယ္သူဆိုတာရဲထက္သိပါသည္။ ရင္ဦးကို စခ်င္တာေၾကာင့္ အေရးတႀကီးေလသံျဖင့္
“တကယ္လို႔ မင္း အိမ္က လာေခၚတာဆိုရင္ ျပန္မလိုက္ဘူး၊ ငါနဲ႔ ပဲေနမယ္လို႔ေျပာေနာ္”
“အင္း ၊ အင္း”
ရဲထက္ လက္ကိုတင္းတင္းဆုပ္ထားသည့္ ရင္ဦးလက္ေတြက ေအးစက္တုန္ရီေနသည္။
“တကယ္လို႔ အတင္းျပန္ေခၚမယ္ ဆိုရင္ မင္းနဲ႔ ငါ့ မွာ ကေလးရွိေနၿပီ ဆိုတာပါေျပာခ်လိုက္ေတာ့”
စိုးရမ္တႀကီး ႏွင့္ ရဲထက္ မ်က္ႏွာ ကိုၾကည့္ရင္း ပုတ္သင္ညိဳေလး လို ရင္ဦး ေခါင္းကို တဆတ္ဆတ္ ညိတ္ၿပ ရွာ သည္။ ေနာက္ၿပီး မွ ရင္ဦး အမူအရာကိုၾကည့္ ၿပီးသနားသြားတာေၾကာင့္
ပါးေလးကို အသာအယာ ပြတ္ၿပီး
“ဒီမွာေနခဲ့”
မမနီနီ ကုတင္မွာ ထိုင္ခိုင္းထားခဲ့ၿပီး အိမ္ေရွ႕ကိုရဲထက္ ထြက္သြားသည္။
“လာၿပီ ဦးေလးေရ”
“ေခၚလိုက္ရတာကြာ၊ မင္းအေမ ဖုန္းဆက္တယ္၊ ခနေန ျပန္ေခၚမယ္တဲ့”
“ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ေဖးေရာက္ေနလို႔ မိုးသံေတြနဲ႔ မၾကားလို႔ပါ ဦးေလးရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ အခုလာခဲ့မယ္”
ရဲထက္ ျပန္ဝင္သြားခ်ိန္တြင္ ရင္ဦး သူထားခဲ့သည့္ေနရာမွာပဲ ထိုင္ေနသည္။ မ်က္ႏွာ ေပၚမွာလဲ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြ ကို အထင္းသားျမင္ေနရသည္။
“ဘာလဲ ဟင္ရဲထက္”
ဆြဲထူၿပီး ဖက္လိုက္ရာ ရင္ဦး ေကာ့ေကာ့ေလးပါလာသည္။ ပါးတဖက္ကို ရႊတ္ကနဲ နမ္းလိုက္ၿပီး
“ဒီဖက္ ေရာ”
ရင္ဦး ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ႏွင့္ ေနာက္ပါးတဖက္ကိုလွည့္ေပးလို႔နမ္းလိုက္ၿပီးမွ
“ငါ့ အေမ ဖုန္းဆက္လို႔တဲ့ လာေျပာတာ၊ ဟိုဖက္ စတိုးဆိုင္က ဦးေလးေလ၊ ငါဖုန္းသြားေျပာလိုက္ဦးမယ္”
ရဲထက္ လက္ထဲကေန ရင္ဦး ႐ုန္းထြက္သြားသည္။ သူ႔ အက်င့္ အတိုင္း ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ၿပီး မိုက္ၾကည့္ၾကည့္ေန သည္။ ခုနကထဲက ရဲထက္ သိသိႏွင့္ သူ႔ကို ၾကပ္ေနမွန္း ရိပ္မိသြားသည္။
“ငါသိပ္မၾကာပါဘူး၊ အျပင္ကေသာ့ ခတ္သြားမယ္”
“သြား …သြား”
စိတ္မဝင္စားသလို ေျပာၿပီး မ်က္ႏွာလႊဲသြားသည္။ ရဲထက္ အိမ္ေရွ႕ခန္း ေရာက္ေတာ့မွ ေနာက္ကေနေျပးလိုက္ လာၿပီး
“ရဲထက္ … မင္း အေမ ကို …ဟို”
“ခုမေျပာ ေသးဘူးေလ၊ ျပန္လာမွပဲေျပာေတာ့မယ္၊ မင္းသေဘာကေရာ”
“မနက္ျဖန္ သဘက္ေလာက္ဆို ငါ့အိမ္မွာေတာ့ ပြက္ေလာရိုတ္ေနေလာက္ၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ …အင္းေလ၊ အန္တီတို႔ ျပန္ လာမွပဲေကာင္းပါတယ္”
ထီးတလက္ဆြဲၿပီး ရဲထက္ ဖုန္းသြားေျပာသည္။ ရင္ဦး ႏွင့္ တိုင္ပင္ေနခ်ိန္မွာ ေမေမ ေနာက္တခါ ထပ္ေခၚေသး သည္။ ရဲထက္ မေရာက္ေသး လာမည္ ဟုေျပာလို႔ ဖုန္းျပန္ခ်သြားၿပီး
ရဲထက္ ေရာက္လို႔ ငါး မိနစ္ ေလာက္ အၾကာ မွာ ျပန္ေခၚပါသည္။ ေမေမ က ရဲထက္ တေယာက္ထဲ ဆိုေတာ့ အေပါင္း အသင္းေတြ ႏွင့္ ေသာင္းက်န္းေနမွာ စိုး လို႔ ဆက္ျခင္း ျဖစ္
သည္။ ရဲထက္က လည္းအိမ္မွာပင္ ၿငိမ္ၿငိမ္ဝပ္ဝပ္ တေယာက္ထဲ ရွိေနေၾကာင္း ဆိုင္က ဦးေလး ႀကီးကိုပါ သက္ေသထည့္ ၿပီး ေျပာျပလိုက္၍ ေမေမ စိတ္ခ်သြားသည္။
စတိုးဆိုင္ ေရာက္ခိုက္ ရင္ဦး အတြက္သြားပြတ္တံ တေခ်ာင္းဝယ္လိုက္သည္။ ရဲထက္က မွအျပင္သြားလို႔ ရေသး သည္ ရင္ဦးက အိမ္ထဲမွာပဲ ေနရမွာ ကိုစဥ္းစားမိေတာ့ စာအုပ္ဆိုင္
ကိုပါ ဆက္သြားၿပီး မဂၢဇင္း တအုပ္ငွား၏။ ဂ်ာ နယ္ ႏွစ္ေစာင္ပါ ဝယ္လိုက္သည္။ အားလုံး နာရီဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ၾကာသြားသည္။ ရင္ဦး ဧည့္ခန္းထဲက ေစာင့္ေနမည္
ထင္ေသာ္လည္း မေတြ႕။ စိတ္ဆိုးတာကလည္း ထြက္လာခါနီးေလးမွာတင္ ေျပသြားတာျဖစ္လို႔ ရဲ ထက္ကို ေရွာင္တာေတာ့ မျဖစ္နိုင္ပါ။ အခန္းထဲ ဝင္သြားၾကည့္လိုက္မွ ကုတင္ေပၚမွာ
အိပ္ေမာက်ေနသည့္ ရင္ဦး ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ရင္ဦး အိပ္ေရးေတြ ဘယ္ေလာက္ပ်က္ခဲ့သည္မသိ။ အခုလည္း ႏွစ္ႏွစ္ ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ ရဲထက္ ေၾကာင့္ သူ စိတ္ေအးလက္ေအး ျဖစ္သြားပုံရသည္။ ဒါေပမယ့္
 ေရွ႕မွာ ရင္ဦး ရင္ဆိုင္ရမွာ ေတြ ရွိေသးသည္။ ဒီ လို အေျခအေန ထိေရာက္ခဲ့သည့္ အျပင္ တဦးကို တဦး သိေနၾကသူေတြ လည္းျဖစ္လို႔ ႏွစ္ဖက္ မိဘေတြက ေတာ့ သေဘာ
တူခြင့္ ျပဳၾကမွာ မလြဲေပ။ အလိုက္ကမ္းဆိုး မသိသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္၏ ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္မႈ ေတြကိုေတာ့ ရင္ဦး ရင္ဆိုင္နိုင္ပါေစ လို႔သာဆုေတာင္းလိုက္မိသည္။ ရင္ဦး မိန္း
မသားတေယာက္ အျဖစ္ရပ္ တည္ဖို႔ ျဖစ္လာျခင္းမွာ အဓိက လက္သည္တရားခံက ရဲထက္ျဖစ္သည္။ ရဲထက္သာ ရင္ဦးကို အနိုင္မက်င့္ခဲ့ လၽွင္ ရဲထက္ေၾကာင့္ ရင္ဦး ကိုယ္ဝန္
မရ ခဲ့လၽွင္ ရင္ဦးဘဝ က အရင္လိုသာျဖစ္ေနေပလိမ့္ဦးမည္။ ခုခ်ိန္ထိ ဒီ အတြက္ တခြန္းမွ အျပစ္မဆို ခဲ့သည့္အတြက္္ ရင္ဦးကို တကယ္ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။

ေစာင္ပါးပါးတထည္ ျခဳံေပးခဲ့ ၿပီးအျပင္ကို ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ ရဲထက္ မအိပ္ခ်င္ေသးပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ရင္ဦး အတြက္ဆိုၿပီး ငွားလာသည့္ မဂၢဇင္း ကိုထိုင္ဖတ္ေနမိသည္။
တအုပ္လုံးကုန္ေတာ့ မ်က္စိကေၾကာင္ေန ေသး တာႏွင့္ ဂ်ာနယ္ေတြ ဟိုလွန္ဒီလွန္ လုပ္ရင္း ပ်င္းလာတာႏွင့္ တီဗြီ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာ ေဘာလုံးပြဲလာေန သည္။ ရဲထက္
 ႀကိဳက္သည့္ ခ်ယ္လ္ဆီး အသင္း ကန္သည့္ပြဲ ျဖစ္ေနလို႔ ပက္လက္ကုလား ထိုင္ကို တီဗြီ ေရွ႕ ခ်ၿပီး အားေပးေနမိသည္။ ရင္ဦးလည္း ေဘာလုံးပြဲ ၀ါသနာပါသည္။ သူ
အားေပးသည့္ အသင္းက မန္ယူလို႔ ေခၚ ၾက သည့္ မန္ခ်က္စတာ ယူနိုက္တက္ အသင္းျဖစ္၏။ အရင္က ဆို လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ေဘာပြဲၾကည့္ရင္း မန္ယူ ပရိတ္သတ္
ရင္ဦး ႏွင့္ ခ်ယ္လ္ဆီး အားေပးသူ ရဲထက္ တို႔ ခနခန အျငင္းအခုံျဖစ္ၾက၏။
ဒီေန႔ ခ်ယ္ဆီး ကစားကြက္ သိပ္မေကာင္း ပြဲစၿပီး သိပ္မၾကာခင္ ဦးေဆာင္ဂိုးရေပမယ့္ ထပ္မသြင္း နိုင္ဘဲ ပထ မ ပိုင္းၿပီး ခါနီးတြင္ ေနာက္တန္းေပါ့လို႔ ေခ်ပဂိုး တဂိုးျပန္ေပး
လိုက္ရၿပီး ပထမပိုင္း သေရျဖစ္သြားသည္။ အားလပ္ ခ်ိန္ တြင္ ညေနက လဘက္ရည္ဝယ္ထားတာ သတိရၿပီး အိမ္ေနာက္ကို သြားၾကည့္ေတာ့ ေသာက္လက္စ ခြက္ ႏွစ္
ခြက္ကို အုပ္ေဆာင္းေလး ႏွင့္ အုပ္ထားတာေတြ႕ရသည္။ တခြက္ထဲျဖစ္ေအာင္ ေပါင္းခဲ့ၿပီး ေနာက္ ေအးစက္ ေနေသာ လဘက္ရည္ ကို နည္းနည္းခ်င္း ေမာ့ရင္း ဒုတိယပိုင္း
ကိုဆက္အားေပးသည္။ ရဲထက္၏ အျပာေရာင္ ျခေသၤ့ ေတြက လြဲျမဲလြဲေနသည္။ ဒုတိယပိုင္း မိနစ္ ႏွစ္ဆယ္ ေက်ာ္မွ ပယ္နယ္တီ ရၿပီး ဖရန႔္လမ္းပတ္ ကန္ သြင္း ရာ ဂိုးရ
သြားသျဖင့္ ရဲထက္ ေပ်ာ္သြားသည္။
“လမ္းပတ္ ကြ”
အားရဝမ္းသာ ေျပာလိုက္ၿပီးေနာက္ နားထဲတြင္ အသံတခုခု ၾကားလိုက္သလို ထင္တာေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္ လိုက္ ရာ အိမ္အလည္ခန္း က ခန္းဆီး ႏွစ္ခုၾကားတြင္
မ်က္ႏွာျဖဴျဖဴေလး တခုကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
“ပယ္နယ္တီ နဲ႔ဂိုးတာမ်ား”
“လာေလ ဘာလုပ္ေနတာလဲ”
ရင္ဦး ျပဳံးစိစိ ႏွင့္ ထြက္လာသည္။ ထမိန္ကို ဒူးအထက္အားေလာက္ဆီမွ ထိန္းမၿပီး ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ ေလၽွာက္လာသည့္ ဟန္က ေယာက္်ားရွာ ဘဝႏွင့္ ဒီမနက္ အထိေနခဲ့ ပါသည္ဟု
ဘယ္လိုမွ ထင္စရာ မရွိေပ။ အနားေရာက္ေတာ့ ရဲထက္ေရွ႕ ၾကမ္းျပင္မွာ ဝင္ထိုင္သည္။ ခုံယူေပးမယ္ ေျပာေသာ္လည္း ေညာင္းေန လို႔ ဒီလိုပဲ ထိုင္မည္ဟု ဆို သည္။
“ဘာျဖစ္လို႔ ေညာင္းတာလဲ”
“ငါရပ္ၾကည့္ေနတာၾကာၿပီေလ၊ ဒုတိယပိုင္း စခါစေလာက္ကထဲက ေရာက္ေနတာ”
“အဲဒါမ်ား ထြက္လာတာ မဟုတ္ဘူး”
“မင္း က မႀကိဳက္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
“ေဘာပြဲ ၾကည့္တဲ့ မိန္းကေလး ေတြျပည့္လို႔၊ မင္းက ငါ့ကို ခပ္တိမ္တိမ္ ေကာင္လို႔ ထင္ေနတာလား”
“အရင္ကေတာ့ ဟုတ္တယ္ေလ၊ ဒါေပမယ့္ မင္းက ငါ့ကို အခု အရမ္းမိန္းမ ပီသေစခ်င္ေနတာ မဟုတ္လား”
ရင္ဦး ဒီေလာက္ အထိစဥ္းစားသည္ ဆိုေတာ့ ရဲထက္ ေက်နပ္ရပါသည္။ ရင္ဦး ေခါင္းကို လက္ႏွင့္သပ္ေပးရာ ၿငိမ္ေန၏။ အရင္က ဆိုလၽွင္ ရင္ဦးက သူ႔ေခါင္းကို ထိရင္၊
 ကိုင္ရင္မႀကိဳက္ပါ။
“ဘီးကုပ္ေရာ”
“ဒီမွာ ရွိတယ္”
လည္ဂုတ္မွာ စြပ္ထားသည့္ ဘီးကုပ္ ကိုျဖဳတ္ၿပီး ေခါင္းမွာ ျပန္တပ္လိုက္သည္။ ရင္ဦး လုပ္သမၽွ လိုက္ၾကည့္ေန ရင္း ေယာက္်ားေတြ ထိုင္သလို တင္ပ်ဥ္ေခြ ထိုင္ေနသည္
ကိုေတြ႕ လိုက္ရသည္။
“ထိုင္တာကလဲဘယ္လိုႀကီးလဲ”
“မိန္းမလို ထိုင္ရတာၾကာၾကာမထိုင္နိုင္ဘူး ေညာင္းတယ္၊ ေျခေထာက္လဲ က်ဥ္တယ္ကြ”
ဒါေပမယ့္ ရင္ဦး ျပင္ထိုင္ပါသည္။ ေျခေထာက္ဖ်ားေတြကိုပါ ထမိန္အနားႏွင့္ ဖုံးလိုက္ရင္း ေျပာင္စပ္စပ္ျဖင့္
“ဒီလိုလား”
“ငါလဲ မင္းနဲ႔ တူတူ ထိုင္ပါ့မယ္၊ ေညာင္းရင္ေျပာ ငါႏွိပ္ေပးမယ္”
ခုံကို ေနာက္သို႔ တြန္းလိုက္ၿပီး ရဲထက္လည္း ရင္ဦးေဘးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
“ေရာ့ လဘက္ရည္ ရွိေသးတယ္၊ ေအးေတာ့ေအးေနၿပီ”
လဘက္ရည္ တငုံေသာက္ၿပီး ရဲထက္ေရွ႕မွာ ျပန္ခ်ထားေပးသည္။ ေန႔ခင္း ကတခါ၊ အခုတခါ အိပ္ေရး ေကာင္း ေကာင္းရလိုက္ လို႔ ျဖစ္နိုင္သည္။ ရင္ဦး မ်က္ႏွာေလး နည္း
နည္းျပန္အစ္လာ၏။ မ်က္ခြံေတြလည္း မို႔ေန၏။ ေန႔ လည္ကထက္ ပိုၾကည့္ေကာင္းကာ ပိုလွလာသည္လို႔ ရဲထက္ ထင္မိသည္။
“ရဲထက္”
“ဟင္”
“မင္း ေဘာလုံးပြဲ ၾကည့္မွာလား၊ ငါ့ကို ၾကည့္မွာလား”
မ်က္လုံးေတြက တီဗြီ ေပၚမွာရွိေနေသာ္လည္း ရဲထက္ ၾကည့္ေနတာကို ရင္ဦးသိသည္။
“ေဘာပြဲက ၾကည့္ေနတာၾကာၿပီေလ၊ မင္း က အခုမွထြက္လာတာကိုး၊ မင္းနဲ႔ မေတြ႕တာလဲ ႏွစ္နာရီေလာက္ ရွိၿပီ ဆိုေတာ့ ၾကည့္ခ်င္တာေပါ့”
“ရဲထက္ မင္းသိပ္ အပိုေျပာတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ လူတိုင္း ဒီလို အေျပာမ်ိဳးႀကိဳက္မယ္ ထင္လား”
“တခ်ိဳ႕ေတြေတာ့ ႀကိဳက္မွာပါ၊ မင္းေတာင္ ညေနကေျပာေသးတယ္ေလ”
ရင္ဦး ဆက္ မေျပာေတာ့ ရဲထက္ စကားကို မၾကားသလိုႏွင့္ ေဘာလုံးပြဲပဲ ဆက္ၾကည့္ေနသည္။ အျမင္ကပ္ကပ္ ႏွင့္ ရင္ဦး ခါးကိို ဖက္ၿပီး သူ႔ဖက္ကို ဆြဲယူလိုက္သည္။
“ေဟ့ ေကာင္”
“မင္းဟာမင္း ၾကည့္စရာ ရွိတာၾကည့္ပါ၊ ငါ့ကို မွီၿပီးၾကည့္ေတာ့ ဘာျဖစ္သြားမွာလဲ”
ရဲထက္ကို ရင္ဦး လက္ေျမႇာက္လိုက္ပုံရသည္။ ရဲထက္ ပုခုံးေပၚ ေခါင္းတင္ၿပီး ဆက္ၾကည့္ေနသည္။ လဘက္ ရည္ ေသာက္ရင္လည္း ရဲထက္ ႏႈတ္ခမ္းမွာ လာေတ့ၿပီး
 ေသာက္ခိုင္း၏။ ဒီေလာက္ ႏွင့္ပင္ ရဲထက္ ေက်နပ္သြား ေသာ ေၾကာင့္ ေဘာလုံးပြဲ ကို ၿငိမ္ၿငိမ္ ဆိမ္ဆိမ္ ဆက္ၾကည့္ေနလိုက္ပါသည္။ ပြဲၿပီး ဖို႔ ငါးမိနစ္ အလိုတြင္ လူစား
ဝင္လာ သည့္ ကာလူးက ေခါင္းတိုက္ၿပီး ခ်ယ္လ္ဆီး အတြက္ တတိယ ဂိုးသြင္း လိုက္သည့္ အခါ မွ ေပ်ာ္လို႔ ဆို ၿပီး ရင္ဦး ကို နမ္းမိသည္။ ရင္ဦး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး အနမ္းခံပါ
သည္။ ၿပီးေတာ့မွ မၾကားတၾကားေလးႏွင့္
“မန္ယူနဲ႔ မေတြ႕ေသးလို႔ပါ”
ရဲထက္ အျမင္ကပ္ကပ္ ႏွင့္ ရင္ဦး ဗိုက္ ကို လက္ႏွင့္ ပြတ္လိုက္ၿပီး
“ခ်ယ္လ္ဆီး နဲ႔ မန္ယူ ပြဲေတာ့ မသိဘူး၊ မင္း ကိုေတာ့ ငါ အခုတဂိုး သြင္းထားၿပီးၿပီ။ ဒါၿပီးသြားရင္ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ ဂိုးေလာက္ ထပ္သြင္းဖို႔ မွန္းထားတယ္”
ရင္ဦး တြန႔္သြားသည္။ မေက်မခ်မ္း ေလသံျဖင့္
“အဲဒါ ငါေပါ့ သြားလို႔ပါ”
“own goal ဆိုတာ အဲဒါေပါ့ကြ၊ ဒါေပမယ့္ စိတ္ခ် ေနာက္ ဂိုးေတြက်ရင္ ကစားကြက္လွလွပပ နဲ႔ သြင္းျပမွာ”
ဒီတခါ မ်က္ေစာင္း မထိုးပါ။ ႏႈတ္ခမ္း ကို ကိုက္၍ မိုက္ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ရဲထက္ကို အတင္းတြန္းထုတ္ေသာ္လည္း ခါးကို အတင္းဖက္ထားလို႔ ရင္ဦးလက္ေလၽွာ့လိုက္ရသည္။
“မင္းေတာ္ေတာ္ ယုတ္မာတဲ့ ေကာင္ပဲ ရဲထက္”
“ေယာက္်ားနဲ႔ မိန္းမ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကလို႔ ကေလးရတာ ယုတ္မာတာလားကြ၊ ဒီတိုင္းဆို တို႔ မိဘေတြလဲ လူ ယုတ္မာေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကမွေပါ့”
“မသိ ဘူးကြာ၊ မေျပာနဲ႔ေတာ့”
ရင္ဦး စိတ္ေကာက္သြားမွန္း သိလို႔ ျပန္ေခ်ာ့ရင္း ေဘာလုံးပြဲ ၿပီးသြားသည္။ ေခ်ာ့ရတာ အလုပ္ရႈပ္သည္လို႔ ထင္ စရာ ရွိေသာ္လည္း ရင္ဦး စိတ္ေကာက္တာ ရဲထက္သေဘာက်
ပါသည္။ ဒါကလည္း မိန္းမ ဆန္ျခင္း ပင္ မ ဟုတ္ ပါလား။ ထပ္ဆြသည့္ အေနျဖင့္ ေနာက္တႀကိမ္နမ္းလိုက္သည္။

 “ေဟ့ ေကာင္ နမ္းျပန္ၿပီ”
“ေက်းဇူးတင္လို႔ပါ၊ ငါ့ကို ခနခန စိတ္ဆိုး၊ ခနခန စိတ္ေကာက္သိလား၊ ငါသေဘာက်တယ္၊ ဒါမွ မိန္းမ ပီသတာ”
“မင္း သိပ္တတ္နိုင္တဲ့ ေကာင္”
ရဲထက္ ပုခုံးကို ျပန္မွီလိုက္ရင္း ရင္ဦးေျပာသည္။ ထိုအခ်ိန္ မွာ ေဘာလုံးပြဲကၿပီးခဲ့ေလၿပီ။ သုံးဂိုး တဂိုး ႏွင့္ ခ်ယ္လ္ ဆီး နိုင္သြားသည္။ ညဆယ့္တစ္နာရီ လည္းခြဲၿပီျဖစ္ရာ
အိမ္ထဲက မီးေတြ ပိတ္ၿပီး အခန္းထဲျပန္ဝင္ခဲ့ၾက၏။ ရင္ဦး က သိပ္မအိပ္ခ်င္ေသးေသာ္လည္း ရဲထက္ အတင္းဆြဲေခၚလို႔ပါလာျခင္း ျဖစ္၏။ အထမွာ လည္းေျခက်ဥ္ သည္
ဆိုလို႔ ရဲထက္ဆြဲထူရသည္။
“သိပ္က်ဥ္ ေနရင္လဲေျပာ၊ ငါေပြ႕ေခၚသြားမယ္”
ဒီလို က်ျပန္ေတာ့ အေပြ႕မခံဘဲေထာ့နဲ႔ ေထာ့နဲ႔ ျဖင့္ရဲထက္ လက္ကိုတြဲၿပီးပါလာသည္။အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ အိပ္ယာ ထဲ ဝင္ဖို႔ ဝန္ေလး ေနပုံရသည့္ ရင္ဦးက
 ေတာင္ေျပာေျမာက္ေျပာေတြ လုပ္ေန သည္။ ေန႔လည္က ဒီကုတင္ေပၚမွာတင္ ႏွစ္္ႀကိမ္ႏွစ္ခါ ခ်စ္ခဲ့ၿပီးတာေတာင္ ရင္ဦး ပုံစံက တမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။ရဲ ထက္၏ အခ်စ္ၾကမ္း
မႈကို လန႔္ေနပုံရသည္။
“မင္း ကိုေျပာရဦးမယ္ သိလားရဲထက္၊ ငါအခုန ေနာက္ကေနရပ္ၾကည့္ေနကထဲက ခ်ယ္လ္ဆီး အသင္းနိုင္ပါေစ လို႔ အားေပးေနတာ”
“အျမင္မွန္ ရသြားၿပီေပါ့”
“ဘာမွ မဆိုင္ဘူး၊ မင္း အားေပးမွန္း သိလို႔ မင္းမ်က္ႏွာနဲ႔ အားေပးတာ၊ ရတယ္ … ရတယ္ …ေက်းဇူး မတင္နဲ႔”
ရဲထက္က ရင္ဦးဖက္သို႔ ကိုယ္ကိုယိမ္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ ရင္ဦး ပ်ာပ်ာသလဲ လက္ကာျပသည္။
“အသည္းယား လို႔ပါ”
“အသည္းလဲ မယား နဲ႔”
“ဒါဆို ငါလဲ မန္ယူ အသင္းပြဲေတြက်ရင္ မန္ယူအသင္း ကို အားေပးပါမယ္၊ ခ်ယ္လ္ဆီး နဲ႔ မေတြ႕ မခ်င္းေပါ့”
“အိုေက၊ အဲဒီလိုပဲ လုပ္ၾကတာေပါ့၊ ငါသေဘာ တူတယ္ shake hand”
ရင္ဦးက လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ဖို႔ လက္ကမ္းေပးလိုက္ေတာ့ ရဲထက္ ေခါင္းခါသည္။
“အဲဒါက မိတ္ေဆြ အေပါင္း အသင္းေတြလုပ္တာကြ၊ လင္မယားေတြ က်ေတာ့ ဒီလို မလုပ္ရဘူး”
႐ုတ္တရက္ ခုန္အုပ္လိုက္ေသာ အခါ ရင္ဦး အငိုက္မိသြားသည္။
“ေဟ့ ေကာင္ ဘာလုပ္မလို႔လဲ”
“သေဘာတူတဲ့ အေၾကာင္း အမွတ္အသားလုပ္ဖို႔ ေလ၊ ဒီလို လုပ္ရတယ္”
ရင္ဦး ႏႈတ္ခမ္းပါးေလး ေတြကို အားပါးတရစုပ္ယူလိုက္သည့္သည့္ အခါ ရင္ဦး လက္ေတြက ရဲထက္ေက်ာျပင္ ကို အလိုလို ရစ္သိုင္းဖြဲ႕လာၾကသည္။ ျပင္းထန္ေသာ အနမ္း
ရွည္ႀကီးတခု အၿပီးတြင္ ရင္ဦး  ရဲထက္၏ ရင္ခြင္ထဲကို ႏြမ္း လ်စြာ ၿပိဳ အက်တြင္ သူ႔လက္က မာေက်ာေသာ အရာတခုေပၚသို႔ ေထာက္မိသြားသည္။ ရဲထက္ ပုဆိုးက အ
 ေပၚကို ခုံးခုံး ႀကီးေဖာင္းတက္ေန၏။ က်စ္လစ္လုံးဝန္းေသာ တင္ပါးေတြေပၚ လက္ႏွင့္ သပ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေအာက္မွာ အတြင္းခံ မပါ။ ထမိန္တထပ္ထဲ ဝတ္ထားျခင္း
 ျဖစ္သည္။
“ရဲထက္ မင္း မလြန္လြန္းဘူးလား”
ရင္ဦး စကားကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ရဲထက္က ပုဆိုးကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည့္ အခါ ရင္ဦး မ်က္ႏွာလႊဲသြားသည္။ ရဲထက္ က သူဝတ္ထားသည့္ နက္ျပာေရာင္ အက် ႌ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးကို
ဖယ္ခြာဖို႔ နည္းလမ္းရွာလာသည့္ အခါ တြန္းဖယ္ ေနသည့္ ရင္ဦး လက္ကေလးေတြ တုန္ရီလို႔ေနသည္။ ရင္ဦး မိန္းမ ဆန္လာပါသည္။ အခုလိုအခ်ိန္ မွာေတာ့ မိန္း မသား အပီ
သဆုံးလို႔ ထင္မိသည္။ ေက်ာျပင္ အထက္နားက အက် ႌဇစ္ကို ရဲထက္ေတြ႕ သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ရင္ဦး စိတ္ေလၽွာ့လိုက္သည္။ ရဲထက္လုပ္သမၽွ ဘာမွ မကန႔္ ကြက္ေတာ့ပါ။
အညိဳေရာင္ ဘရာစီယာ ခြက္ေတြ၏ ေအာက္ဖက္ျခမ္းမွာ ငါးေၾကးခြံလို ေရႊေရာင္အကြက္ကေလးေတြပါသည္။ ေႏြးေႏြး ဝတ္သလို အေပ်ာ့စားေတာ့မဟုတ္ ကိုင္ၾကည့္ရင္ နည္း
နည္းမာသည္။ ေနာက္ၿပီး ဒီဟာက ရင္ဦး ႏွင့္ နည္းနည္း ၾကပ္ပုံရသည္။ ေနာက္ကခ်ိတ္ ကို ခဲရာခဲဆစ္ျဖဳတ္ရ၏။ ျပဳတ္သြားေတာ့ ရင္သားေဘးဖက္ ႏွင့္ ေအာက္ဖက္မွာ
အနီေရာင္ အရာေလးေတြေတြ႕ရ၏။ ရင္ဦးက အသားျဖဴေတာ့ အရမ္းသိသာသည္။ နို႔သီး နီနီ ကေလးေတြကေတာ့ ရဲထက္ လက္ႏွင့္ တခ်က္ပြတ္လိုက္သည္ ႏွင့္ တင္းမာၿပီးစူ
တက္လာသည္။ ထိပ္ဖ်ား ေလး ေတြကို မၽွဥ္းမၽွဥ္းေလးစုပ္ေပးရင္း ထမိန္ ကိုခၽြတ္ဖို႔ လုပ္ရာ ရင္ဦး ဝတ္ထားတာ ခိုင္လြန္းလို႔ ေတာ္ေတာ္ျဖည္ ထုတ္ရသည္။
အဆီနည္းသည့္ ရင္ဦး၏ ဗိုက္ႏွင့္ ဆီးခုံက ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ ရွိေသာ္လည္း အေမႊးမဲမဲ ေလးေတြ ဟိုဖက္က အဓိက ေနရာကေတာ့ ခုံးမို႔ေန၏။ ရဲထက္ လက္ႏွင့္ စမ္းၾကည့္လိုက္ရာ
စိုစိစိ ျဖစ္ေနသည္။ ရင္ဦး လည္း အဆင္သင့္ျဖစ္ ေနၿပီလို႔ ယူဆမိတာ ႏွင့္ရင္ဦးကို လွဲခ်လိုက္ၿပီး လုပ္ငန္းစဖို႔ျပင္သည္။ ရင္ဦး၏ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ျဖဲၿပီး ရဲထက္ ေန ရာ ဝင္ယူလိုက္
ခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔အက်င့္ အတိုင္း ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ၿပီးေမာ့ၾကည့္သည္။ ရီေဝ ေနသည့္ဒီအၾကည့္က ခါတိုင္းလို မိုက္တိမိုက္ကန္း ပုံျဖစ္မေနပါ။
“ရဲထက္”
အဝမွာေတ့ ၿပီး ဖိထည့္လိုက္သည္ ႏွင့္ ရင္ဦး တြန႔္ကနဲျဖစ္သြားၿပီး ရဲထက္နာမည္ကို ေခၚလိုက္သည္။ တဝက္ ေလာက္သြင္း ၿပီးေနာက္ ေခါင္းျမဳပ္႐ုံေလာက္ အထိ ျပန္ဆြဲ
ထုတ္လိုက္သည္။ ရဲထက္ ေျဖးေျဖးေလးပဲ သြင္းၿပီး ျပန္ ထုတ္ေတာ့ လည္းေျဖးေျဖးပင္ ျပန္ထုတ္သည္။ ဒုတိယ အခ်က္တြင္ အျပင္မွာလက္ႏွစ္လုံးေလာက္ပဲ က်န္ သည္
အထိ ထိုးထည့္လိုက္ၿပီးမွ အသာျပန္ထုတ္သည္။ တတိယ အခ်က္မွာေတာ့ အဆုံးအထိ ဇတ္ကနဲ ေဆာင့္ ထိုး ထည့္ လိုက္ရာ ရင္ဦး ခါးကေလးပါ ေကာ့တက္သြား၏။
 အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ရဲထက္ အရွိန္ကို မခ်ေတာ့ပဲ ခပ္ ျမန္ျမန္ ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ လုပ္ေတာ့ရာ ရင္ဦး တကိုယ္လုံး တသိမ့္သိမ့္ တုန္ေနေတာ့၏။
“ရဲထက္ …ရဲထက္ ..ရဲ ….ထက္”
ရင္ဦးက တျခားမိန္းမေတြလို အူးအား မေအာ္တတ္။ သူ႔ဖာသာ တဟင္းဟင္းႏွင့္ သက္ျပင္းေတြ ခ်ခ်င္ခ်ေနမည္။ ဒါမွ မဟုတ္ရင္ ရဲထက္ နာမည္ကို ေခၚေနတတ္၏။ ဒါက
ရင္ဦးေမ၏ စိတ္ခံစားမႈ ျပ႐ုပ္ တမ်ိဳးဆိုတာ ေန႔လည္ က ထဲက သိခဲ့ရသည္။ ဒီလို ေခၚလိုက္တိုင္း ရဲထက္ရင္ထဲ ေႏြးသြား၏။ ခုခ်ိန္မွာ ရဲထက္ စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတာက ရင္ ဦး
ကို အေကာင္းဆုံး ခံစားမႈေတြ ေပးနိုင္ဖို႔ပဲျဖစ္သည္။ မိန္းမသား တေယာက္၏ ခံစားမႈကို ပီပီသသ ရေစခ်င္ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔ဆႏၵျပည့္ဝေရး ထက္ ရင္ဦး အတြက္
အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ဖို႔သာ အဓိကထားသည္။ ဒါမွလည္း ေယာက္်ားရွာ ဘဝကို ရင္ဦး ျပန္စိတ္မလည္ မွာလို႔ ထင္မိသည္။
ႀကံဖန္ေျပာရလၽွင္ မမ ေစာကလ်ာလွိုင္၏ ေက်းဇူး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သူမ ႏွင့္ သုံးႏွစ္ေလာက္ လက္တြဲခဲ့စဥ္ အ တြင္း မွာ မိန္းကေလးေတြ ဘာႀကိဳက္တတ္သည္ကို ရဲထက္
သိခြင့္ေလ့လာခြင့္ရခဲ့သည္။ အဲဒီ တုန္းက အေတြ႕ အ ၾကဳံေတြကို အသုံးခ်ၿပီး ရင္ဦးဆိုသည့္ ေယာက္်ားရွာေလး ကို ရင္ဦးေမ ဆိုသည့္ မိန္းကေလး ဘဝမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ ေအာင္
 ဆြဲေဆာင္ရေပေတာ့မည္။ ခုခ်ိန္မွာ ရင္ဦးကို သူဘယ္လိုမွ မခြဲနိုင္ေတာ့ တာလည္း ရဲထက္သိေနသည္။ ဒီတေန႔တာေလး အတြင္းမွာပင္ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ အထိျဖစ္
သြားရသည္ကို ရဲထက္ နားမလည္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ေက်နပ္မိသည္ကေတာ့ အမွန္ျဖစ္၏။
ရင္ဦးဖက္ကေနလိုက္ေလ်ာျပဳျပင္ေပးခဲ့တာေတြ ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္နိုင္ပါသည္။ အရင္ထဲက ရင္ဦးကို သိကၽြမ္းခဲ့ သူ တေယာက္အေန ႏွင့္ ရင္ဦး ၏ ေျပာင္းလဲမႈက
ယုံနိုင္ဖြယ္ မရွိေပ။ ေဘာလုံးပြဲ ကိုေတာင္ ရဲထက္ မႀကိဳက္မွာ စိုးၿပီး ေခ်ာင္းၾကည့္ေနခဲ့သည့္ အျဖစ္က ရင္ကိုေတာ္ေတာ္ထိသည္။ ဒါေၾကာင့္ လည္း အခု ရင္ဦးကို ထိေစ
မည့္ အခ်စ္ေတြ ကိုျပန္ေပးေနမိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သိသမၽွတတ္သမၽွ နည္းလမ္းေပါင္းစုံကို သုံးၿပီး ရင္ဦး အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေစဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။
ရဲထက္၏ ႀကိဳးစားမႈ ထိေရာက္သည္ဟုလည္း ဆိုနိုင္ပါသည္။ ပုံစံ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အရွိန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ရဲထက္လုပ္သမၽွ ကို အတားအဆီး မရွိလိုက္ေလ်ာသည္။ တခါတေလ ဘာ
စိတ္ကူးေပါက္သည္ မသိ ရဲထက္တင္ပါး ကို စုံကိုင္ၿပီး ညႇစ္တတ္သည္။ ထိုအခ်ိန္ က်ရင္ေတာ့ ရဲထက္ အေန ခက္ရတတ္သည္။ ပိုၿပီးထိထိ မိမိ ရွိေစဖို႔ ေလးဖက္ ေထာက္
ခိုင္းေတာ့မွ ရင္ဦး ကဂ်ီကေဂ်ာင္ ထလုပ္သည္။
“ရဲထက္၊ မင္း အခြင့္ အေရးယူလြန္းတယ္ကြာ”
တင္ပါး ျဖဴျဖဴလုံးလုံးေလးကို ပြတ္ေပးလိုက္၊ နမ္းလိုက္ႏွင့္ ေခ်ာ့ေတာ့မွ သူ႔ထုံးစံအတိုင္း ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ၿပီး မ ၾကည္ သလို ဟန္ျဖင့္ ရဲထက္ အလိုအတိုင္း ေနေပးသည္။
ဒါေတာင္မွ တဝက္ေလာက္ ဝင္သြားသည္ ႏွင့္
“နာတယ္၊ ဘယ္လို ႀကီးလဲ မသိဘူး၊ မလုပ္နဲ႔ေတာ့”
ရဲထက္က သူ႔စကား နားမေထာင္ဘဲ မွန္မွန္ေလး ဆက္လုပ္ေနလိုက္သည္။ အရွိန္ရသြားေတာ့ ရင္ဦးလည္းထိ သြားပုံရ၏။ ဘာမွထပ္ မေျပာေတာ့ပဲ ၿငိမ္သြားသည္။ ရင္ဦး
တင္ပါးက လုံးၿပီးက်စ္ေနသည္။ က်စ္ေသာ္လည္း ေသးေသး ေလးေတာ့မဟုတ္။  ခါးကလည္း လက္ ႏွင့္ ကိုင္ဖို႔ အေနေတာ္ ျဖစ္ရာ ရဲထက္ အတြက္လည္း ေကာင္း၏။ အဝင္အထြက္ကိုေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ ၿပီး ျဖည္းျဖည္း ခ်င္းလုပ္ရင္း ရဲထက္လည္း ၿပီးခ်င္သလိုလို  ျဖစ္လာစိတ္ကို မနည္းထိန္းရသည္။
ေလးဖက္ ေထာက္လိုက္သည့္ အခါ ရင္ဦး၏ သဘာဝရတနာေလး က ေနာက္ကိုေဖာင္းထြက္လာသည္။ တင္ပါး က က်စ္ေသာ္လည္း ထိုေနရာေလးကေတာ့ အိစက္လို႔ေန
၏။ ရင္ဦး က အေပၚႏႈတ္ခမ္းေတြ ပါး သလို ေအာက္ ကႏႈတ္ ခမ္းေတြ လဲပါးသည္။ အတြင္း ဖက္က အသားေတြကလည္း ရဲတြတ္ေနသည္။ ရဲထက္ ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ ဖူး
သည့္ မမေခ်ာကလ်ာလွိုင္လည္း အတြင္းမွာ နီေသာ္လည္း အျပာေရာင္သမ္းသည့္ နီျခင္း မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ရင္ဦး ကေတာ့ လုံးလုံးလ်ားလ်ား နီ၏။ တင္္ပါး တဖက္တခ်က္ကို
လက္ႏွင့္ ကိုင္ၿပီး အလယ္က လက္မႏွစ္ခု ၏ အား ႏွင့္ ျဖဲထုတ္ လိုက္ၿပီး ျမင္ရသည့္ျမင္ကြင္း က စိုၿပီးေျပာင္လက္ေန၏။
ထို နီရဲေနသည့္ အတြင္း ႏႈတ္ခမ္းသားက ျပန္ဆြဲထုတ္ သည့္ အခ်ိန္ဆိုရင္ အျပင္ကို စူၿပီး ပါလာ၏။ အထဲကေန စီးထြက္လာသည့္ အခ်စ္ေရ စီးေၾကာင္းေလး က ရင္ဦး၏
 ေပါင္ ျဖဴျဖဴေလး အလယ္ေလာက္ အထိ ေရာက္ ေန သည္ကို ပါျမင္လိုက္ၿပီး ေနာက္တြင္ေတာ့ ရဲထက္တင္းထားလို႔ မရေတာ့ပါ။ ေလး ငါးခ်က္ ေလာက္ ေဆာင့္လိုက္ ၿပီး
သည္ ႏွင့္ ဒီေန႔ အတြက္ စာရင္းပိတ္လက္ က်န္ အခ်စ္ရည္ ေတြကို ရင္ဦး ကိုယ္ တြင္းသို႔ အား ရပါးရ ပက္ ျဖန္းလိုက္မိေတာ့သည္။
ရင္ဦးလည္း ေရွ႕ကို စိုက္က်သြားၿပီး ေမွာက္လ်က္ ကေလးျဖစ္သြားသည္။ ရဲထက္ကေတာ့ အထဲကဆြဲထုတ္လိုက္ သည့္ သူ႔အေခ်ာင္းႀကီးကို ရင္ဦးတင္ပါး ႏွစ္ခုၾကားမွာ
ညႇပ္ၿပီး ရင္ဦးအေပၚ မွာထပ္၍ ေမွာက္ကာ အေမာေျဖေန မိ၏။ မ်က္ႏွာေအာက္မွာ ေရာက္ေနသည့္ ရင္ဦးနားရြက္ ႏွင့္ ပါးျပင္ကို လည္း အခါခါနမ္းရင္း
“ရင္ဦး၊ မင္း ကိုငါ အရမ္းခ်စ္ေနၿပီ”
ျပန္မေျဖဘဲ ၿငိမ္ေနသည့္ ရင္ဦး လည္း ေမာေနေၾကာင္းလူခ်င္း ထိကပ္ေနလို႔ ရဲထက္သိသည္။ လည္တိုင္အစပ္ ႏွင့္ ပါးျပင္ ကို ပြတ္ေပးရင္း ခ်စ္တဲ့ အေၾကာင္း ထပ္၍
 ေျပာလိုက္မိေတာ့မွ
“ရဲထက္၊ ေဘးကိုု ဖယ္ဦးကြာ၊ မင္း ကိုယ္ႀကီးက ေလးတယ္”


Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

“မင္းသြားတာကလဲ ၾကာလိုက္တာကြာ”
လက္ထဲက အထုပ္ေတြကို စားပြဲေပၚတင္ေနသည့္ ရဲထက္ကို ရင္ဦး မေက်မခ်မ္းေျပာလိုက္သည္။ ရဲထက္ က ေတာ့ ရင္ဦးကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး တခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
“မင္း ငါ့စကား နားေထာင္သားပဲ”
“ဘာဆိုင္လို႔ လဲ၊ အိမ္မွာဆိုလည္း ငါတေန႔ ႏွစ္ခါ ေရခ်ိဳးေနက်၊ အဝတ္အစားဆိုလဲ တရက္ပဲဝတ္တယ္”
မနက္က အိမ္ကမထြက္ခင္ ျပန္လာရင္အေမာေျပေအာင္ ေရခ်ိဳးအဝတ္လဲ အလွျပင္ထားဟု ရဲထက္က မွာခဲ့ သည္။ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ရင္ဦးကို သူေျပာသည့္ အတိုင္းေတြ႕ရ
သည္။
“အဲဒီ အက် ႌ ငါ့အမ ဝတ္တာျမင္ဖူးပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မင္းလိုၾကည့္မေကာင္းဘူးသိလား”
လိေမၼာ္ေရာင္ လက္ျပတ္အက် ႌႏွင့္ အနက္ေရာင္ေပၚတြင္ အျဖဴလုံးေလးေတြပါသည့္ ထမိန္ကို ဝတ္ထား သည့္ ရင္ဦး က တကယ္ပင္ ရဲထက္ကို အေမာေျပေစပါသည္။ ေျမာက္ပင့္ စကားအတြက္ ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ျပေသာ္လည္း ရဲထက္၏ အနမ္းကိုေတာ့ ၾကည္ၾကည္သာသာ ေခါင္းေလးေမာ့ေပးၿပီး ခံယူသည္။ ေခါင္းေပၚက ဘီးကုပ္က ေလး ကေတာ့ မေန႔က ဟာ
 ေလးပင္ ဆက္ထိုးထား၏။
“ဘယ္ေတြ ေရာက္ေနလို႔ မင္းက ဒီေလာက္ၾကာေနတာလဲ”
စားပြဲေပၚက ပစၥည္းေတြကို ဆြဲယူၾကည့္ရင္း ေမးသည္။ ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီး အလုံးလွလွႀကီးႀကီး တဖီးလည္း ပါ သည္ကိုေတြ႕ရေသာ အခါ ရင္ဦး မ်က္ႏွာ တဖက္ကို လွည့္ၿပီး မဲ့ လိုက္၏။
“စက္ဘီး လည္း ဘီးဖာရတယ္၊ မင္းတို႔ အိမ္ဖက္က သတင္းလဲ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ သြားစနဲ နာရေသးတယ္”
“ဘာသံၾကားေသးလဲ”
“ေမာင္ေမာင္ သိန္းနဲ႔ ခင္ေဇာ္ပဲ ရွိတယ္၊ သူတို႔ ဘာမွ သိပုံမရဘူး၊ မင္းအိမ္ျပန္မလာတာ သူတို႔သိရင္ ငါ့ကိုေျပာ မွာပဲ၊ မင္းနဲ႔ ငါက သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ အားလုံးသိတယ္ေလ”
“အပိုေတြ ေျပာမေနနဲ႔ ဘာသံမွ မၾကားခဲ့ဘူးေပါ့၊ ငါျပန္မလာလဲ ေအးတယ္ ဆိုၿပီးေနၾကတာထင္တယ္၊ အဲဒါဆို လဲ ေကာင္းတာပါပဲ”
“ဒီေကာင္ေတြ ကမင္းတို႔ နဲ႔ေဝးတာပဲ၊ ဖိုးသားမေတြ႕ ခဲ့လို႔၊ ဖိုးသားနဲ႔ ေတြ႕ရင္ေတာ့သိနိုင္တယ္၊စက္ဘီးလဲ ေကာင္း သြားၿပီ ဆိုေတာ့ ေန႔ခင္းဖက္ တေခါက္ျပန္ထြက္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္”
ဖိုးသားက ရင္ဦး ႏွင့္ တပိုင္းထဲ ေနသူျဖစ္သည္။
“ဘယ္သူ႔ မွေမးမေန ပါနဲ႔ေတာ့၊ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ေနာက္မွ ရွင္းေတာ့မယ္”
ရင္ဦး မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခပ္တည္တည္ခပ္ေအးေအး ပင္။ ရင္ဦး ေနာက္မဆုတ္ေတာ့ဟု ျပတ္ျပတ္ သားသား ဆုံးျဖတ္ထားပုံရသည္။
“ေစ်းလဲ ေရာက္ေသးတယ္ မဟုတ္လား၊ ဒါေၾကာင့္ၾကာေနတာ”
“ဘယ္လိုလုပ္သိလဲ”
“ဒီအနီး တဝိုက္မွာ ဒီလို ငွက္ေပ်ာသီးမ်ိဳး အဖီးလိုက္ ဘယ္ဝယ္လို႔ရမလဲ၊ မင္းေစ်းကို သြားရမွာေပါ့”
“လို မလားလို႔ပါ၊ ဟီး ..ဟီး”
“မင္းကိုေတာ့ ၾကာေလ အျမင္ကပ္ေလပဲ၊ ကဲပါ၊ ငါဆာလွၿပီ သြားစားရေအာင္၊ မင္းဟာႀကီးေတာ့ မင္းပဲ ယူ ခဲ့ ေတာ့”
ငွက္ေပ်ာဖီး ကို ထားခဲ့၍ က်န္တဲ့ အထုပ္ေတြဆြဲၿပီး ရင္ဦး ထမိန္ေလး မၿပီးေနာက္ေဖး ကိုဆင္းသြားသည္။ ငွက္ ေပ်ာဖီး ဆြဲကာေနာက္က လိုက္သြားရင္း ေမေမတို႔ ျပန္လာဖို႔က
လည္း ရက္လိုေသးသည္ ျဖစ္ရာ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ ဖီးေလာက္ေတာ့ လိုမည္ဟု ရဲထက္ေတြးေနမိ၏။ ထမင္းစား စားပြဲေဘးက တိုင္မွာ ရဲထက္ ငွက္ေပ်ာဖီး ႀကီးကို ခ်ိတ္ေနစဥ္
ရင္ဦး က ရဲထက္ဝယ္လာသည့္ နန္းႀကီးသုတ္ေတြကို ပန္းကန္ထဲ ထည့္ေနသည္။
“ငါ တေယာက္ထဲ အတြက္မဟုတ္လား”
“ႏွစ္ထုပ္ေလ မင္းတထုပ္ငါတထုပ္”
“မသိပါဘူး၊ မင္းက ၾကာေနလို႔ စားခဲ့ၿပီလားလို႔”
ျပဳံးစိစိ ႏွင့္ ရဲထက္ ေရွ႕ကို ပန္းကန္လာခ်ေပးသည္။
“မင္း စားနိုင္ရင္ ႏွစ္ပြဲလုံး စားလိုက္ေလ၊ ငါက ငွက္ေပ်ာသီးပဲ အဝ စားလိုက္မယ္၊ ၿပီးမွ ေၾကာက္ပါၿပီ မလုပ္နဲ႔”
ျပဳံးေနသည့္ မ်က္ႏွာေလး ရဲၿပီးတည္ သြားသည္။
“ေစာေစာ စီးစီး မဟုတ္တာ လာမေျပာနဲ႔ ေနာ္ ဇက္ပိုးကို အုပ္ထည့္လိုက္မယ္၊ ဘာမွတ္လဲ”
ရင္ဦး တကယ္စိတ္မဆိုးေၾကာင္း သူ႔ပန္းကန္သူယူကာ ရဲထက္ႏွင့္ ေဘးခ်င္းကပ္လာထိုင္ ျခင္းကျပေနသည္။ ရဲ ထက္ က ျပဳံးျပလိုက္ ေတာ့မွ သာႏႈတ္ခမ္းကိုက္ျပ၏။
“ရင္ဦး”
“ဘာလဲ၊ မင္းက အစားစားရင္ စကားသိပ္မ်ားတာပဲ”
“မင္း ဘာလို႔ ထမိန္မ ၿပီးလမ္းေလၽွာက္တာလဲဟင္”
“ဒါလား”
႐ုတ္တရက္ မေျဖေသးပဲ ဟင္းခ်ိဳ တဇြန္းခပ္ေသာက္ရင္း ျပဳံးေနသည္။
“မင္း ငါလုပ္သမၽွ လိုက္ၾကည့္ၿပီး သိခ်င္ေနတာပဲလား”
“အင္း”
“ကေလး က်ေနတာပဲ၊”
“မေျပာခ်င္ဘူးလား”
“ဒီလိုကြာ၊ အထက္တန္းတုန္းက ထမိန္ဝတ္ေပမယ့္ ငါခပ္တိုတိုပဲ ဝတ္တယ္၊ မေန႔က ထမိန္ျပန္ဝတ္ေတာ့၊ ငါပုံစံ ေျပာင္းၾကည့္ခ်င္လို႔ တမင္ရွည္ရွည္ဝတ္ေတာ့လမ္းေလၽွာက္ရတာ
 တမ်ိဳးႀကီးပဲ၊ တက္နင္း မိမွာလဲ စိုးရေသး တယ္၊ မင္းျပန္မလာခင္ ငါလမ္းေလၽွာက္ ၾကည့္ေနတာ၊ ဒီလိုေလး မလိုက္မွ အဆင္ေျပသြားတယ္၊ ငါ့ ပုံစံက ရယ္စရာ ေကာင္း ေနလို႔လား”
“မဟုတ္ဘူး၊ ငါသေဘာက်လို႔ေမးေနတာ”
“တကယ္ေျပာတာလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ မင္းထုံးစံ အတိုင္းေဖာေနတာလား”
“တကယ္ပါ၊ အဲဒီ လိုေလၽွာက္ေတာ့ မင္းေယာက္်ားပုံစံ ေဘာက္ဆတ္ဆတ္ လမ္းေလၽွာက္တဲ့ ပုံေပ်ာက္သြားတာ ေပါ့၊ ငါတကယ္သေဘာက်တာ၊ ရင္ထဲမွာ က်လိက်လိ နဲ႔ အ
သည္းေတြ ယား ေက်းဇူးေတြ တင္”
“ဟိုး ဟိုး ေတာ္ၿပီ၊ ဒီေလာက္ဆိုရၿပီ၊ စားစရာ ရွိတာ စားေတာ့၊ လဘက္ရည္ မပါဘူး မဟုတ္လား၊ ေကာ္ဖီမစ္ ေသာက္မလား ငါေဖ်ာ္ေပးမယ္”
“စားၿပီးမွေဖ်ာ္ပါ”
“ရတယ္၊ ေလာေလာဆယ္ မင္းနားမွာ ေနရမွာေၾကာက္လို႔”
ေၾကာက္တယ္ ဆိုေပမယ့္ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ယူလာၿပီး ရဲထက္နားမွာပဲ ျပန္ထိုင္ပါသည္။ရဲထက္ ဗလရႊတ္တ ေတြ ေလၽွာက္ ေနာက္ေနတာကိုလည္း ျပဳံးျပဳံးေလး နားေထာင္ေပးသည္။
စားၿပီးၾကေတာ့ လည္း မီးဖို ထဲ မွာပဲဆက္ ထိုင္ ေနသည္။ အျပင္က ျမင္မွာစိုးလို႔ ရင္ဦးက ဧည့္ခန္း အစပ္နားေလာက္ အထိပဲသြားသည္။ အိပ္ ခန္းထဲ ဝင္ေနဖို႔ကလည္း ရဲထက္
ကို စိတ္ခ်ဟန္ မတူ။ ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီး အဖီးလိုက္ကို ေစ်းအထိ တကူးတ သြား ဝယ္ျခင္းသည္ ႀကိဳတင္ႀကံစည္မႈ ေျမာက္ေၾကာင္း ရင္ဦး လည္း သိပါလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္
ပန္းကန္ေတြ ေဆး ၿပီးေတာ့ ထမင္းစားစားပြဲမွာ ပဲဆက္ထိုင္ေနသည္။
ရဲထက္က ေတာ့ ေဘာလုံးပြဲၾကည့္တာ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္တာက လြဲရင္ တေနရာထဲမွာ သိပ္ၾကာၾကာထိုင္တတ္ သူ မဟုတ္။ ဒါေၾကာင့္ အိပ္ခန္းထဲ သြားရေအာင္ဟု ေခၚမိသည္။
“ရဲထက္၊ မင္းကလဲ”

 “ရိုးရိုး ေခၚတာပါကြာ၊ ထိုင္ရတာ ခါးေညာင္းလို႔၊ ဟိုမွာ ဆိုရင္ လွဲေနလဲရတယ္”
“မင္းဖာသာ သြားလွဲေလ”
“မင္း တေယာက္ထဲျဖစ္ေနမွာေပါ့၊ လာပါ”
အတင္းဆြဲေခၚေတာ့မွ ပါလာသည္။ အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ ရဲထက္ ေျခရင္းက ျပတင္းေပါက္ ကိုဖြင့္ လိုက္သည္။ မိုးေအး ေနလို႔ မေန႔က တေန႔လုံး ပိတ္ထားရသည္။ ဒီေန႔
လည္း မိုးသားေတြ ရွိေသာ္လည္း မေန႔ကထက္စာရင္ ေနေရာင္ ျမင္ရေသး၏။
ျပတင္းေပါက္ ဖြင့္ ၿပီး ေနာက္ရဲထက္ အိပ္ယာေပၚ လွဲခ်လိုက္ေသာ္လည္း ရင္ဦး က အိပ္ယာေပၚမွာ တင္ပါးလႊဲ ေလးပဲ ဝင္ထိုင္သည္။ ဒီေန႔ ရင္ဦး ဝတ္ထားသည့္ ထမိန္က
အေရာင္ေျပာင္သည္။ အလင္းျပန္သည့္ အနက္ လည္း ျဖစ္ရာ ရဲထက္ မ်က္လုံးထဲမွာ တင္ပါးေလးက တင္းေျပာင္ေန၏။
“ေတြ႕ လား ဘယ္ေလာက္သက္ေတာင့္ သက္သာရွိလဲ၊ လင္မယား ခ်င္း စကားေျပာတယ္ ဆိုတာ အိပ္ခန္းထဲမွာ ေျပာရတယ္”
“ဟာ ..ဟ၊ လင္မယားတဲ့၊ လက္မွ မထပ္ရေသးပဲ”
“လက္မထပ္ရေသးေပမယ့္ မေန႔က တေန႔လုံးငါတို႔ ဒီေပၚမွာ ဘာလုပ္ၾကတာလဲ”
“ရဲထက္ မင္းစကား အေကာင္းေျပာရင္ေျပာ၊ မေျပာရင္ေတာ့ ငါ ေနာက္မွာပဲ သြားထိုင္ေနေတာ့မယ္”
“စတာပါ ရင္ဦးရာ၊ ငါ့မွာ မင္းနဲ႔ တိုင္ပင္စရာ တခုရွိတယ္၊ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးသိတယ္ မဟုတ္လား”
“သိတယ္ေလ၊ မင္းအကို သူငယ္ခ်င္း စာအုပ္ဆိုင္ကလူ၊ ငါ့ကို ျပန္ခ်ဖို႔ မင္းကို ေျမႇာက္ ေပးတဲ့သူ”
ၾကည့္ရတာ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးကို ရင္ဦး အစာေက်ပုံမရပါ။ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ဆိုင္နားတြင္ ဆိုင္ခန္းလြတ္ ႏွစ္ ခန္းတြဲ တခုရွိသည္။ ေက်ာင္းၿပီး သြားသည့္ ေနာက္ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲဟု ေယာင္လည္လည္ျဖစ္ ေနေသာ ရဲ ထက္ ကို ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးက ထိုေနရာ မွာဂိမ္းဆိုင္ဖြင့္ မလားဟုေမးဖူးသည္။ အရင္က စိတ္ မဝင္စားခဲ့ ေသာ္
လည္း အခုေတာ့ ရဲထက္ စိတ္ပါလာသည္။ လိုအပ္သည့္ တီဗြီ ႏွင့္ ဂိမ္း စက္ေတြ ဝယ္ဖို႔ကိုလည္း သူ႔မွာ အဆက္အသြယ္ေကာင္း ရွိသည္ဟု ဆို၏။ ဒီေလာက္ အရင္း
အႏွီးကေတာ့ ရဲထက္ အိမ္ကလည္းတတ္နိုင္သည္။ ကိုရဲထြဋ္ ျပန္အလာကိုေစာင့္ ၿပီး သေဘၤာတက္ဖို႔ပဲ လုပ္ေတာ့ မလိုလို၊ ရွိုးေဂ်ာ့ပဲ ထြက္လုပ္ေတာ့ မလိုလို ႏွင့္
 ေယာင္ေန မည့္ အစားစီးပြားေရး တခုခု ေကာက္လုပ္ရင္ အိမ္ကလည္း သေဘာက်မွာေသခ်ာ၏။
“ကိုက္နိုင္တယ္ကြ၊ တို႔ရပ္ကြက္မွာ ဂိမ္းဆိုင္မွ မရွိတာ”
အားတက္သေရာေျပာေနသည့္ ရဲထက္ကို ရင္ဦး ျပဳံးၾကည့္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့မွ
“မင္းက PS2 အေၾကာင္းဘယ္ေလာက္သိလို႔ ဆိုင္ဖြင့္မွာလဲ”
ရင္ဦးေျပာတာမွန္သည္။ ဆိုင္ဖြင့္မည့္သူက အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ နားလည္သင့္သည္။ ရဲထက္က ဂိမ္းကိုလုံးဝ စိတ္မ ဝင္စားပါ။ သိလည္း မသိ။
“ဟုတ္တယ္ေလ၊ ငါမသိေပမယ့္ မင္းသိတာပဲ၊ မင္းအားကိုးနဲ႔ စဥ္းစားတာ”
ဒါက တကယ္ပင္ ရင္ဦးကၽြမ္းသည့္ ကိစၥျဖစ္သည္။ ဂိမ္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေဆာ့နိုင္၏။ ရင္ဦး အကၽြမ္းဆုံးက ေဘာ လုံးကန္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီၿမိဳ႕မွာ ရင္ဦးကို ယွဥ္နိုင္သူ
 ေတာ္ေတာ္ ရွားသည္။ ရင္ဦး မ်က္ေတာင္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ႏွင့္ စဥ္းစားေနသည္။
“မင္း ကူမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ငါလုပ္ရဲတယ္၊ ဒီဖက္မွာမင္း ကဆရာႀကီးပဲ ဥစၥာ”
“တကယ္လုပ္ျဖစ္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ပါရေတာ့မွာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ငါက ဆရာႀကီး မဟုတ္ပါဘူး”
“ဆရာႀကီး မဟုတ္ရင္ ဘာလဲ၊ မင္းဒီေလာက္ကၽြမ္းတာကို”
“အရင္က ဆရာႀကီး၊ အခု ဆရာမႀကီး ျဖစ္သြားၿပီေလ၊ မင္းမသိဘူးလား”
အိပ္ယာေပၚမွာ ေထာက္ထားသည့္ရင္ဦး လက္ကို ညႇစ္လိုက္မိသည္။ ဒါက သူ႔ကိုယ္သူ မိန္းမသားတဦး အျဖစ္ ရင္ဦး ပထမဆုံးႏႈတ္က ထုတ္ေျပာျခင္းျဖစ္၏။
“ဟုတ္ပါရဲ့၊ တေလာကလုံးမွာ ငါတေယာက္ပဲ သိေသးတဲ့ ကိစၥကို ငါေမ့သြားတယ္”
“တကယ္လို႔ ဆိုင္ဖြင့္ျဖစ္တဲ့ အခါ  ငါဂိမ္းေတြခ်ည္းပဲ ေဆာ့ေနရင္ မင္းေျပာမွာလား”
လက္ကိုဆြဲ လိုက္ေသာအခါ ဒီတႀကိမ္ေတာ့ရင္ဦး ၾကည္ၾကည္သာသာပင္ ရဲထက္ေဘးမွာ လွဲခ်လိုက္သည္။ ပုခုံး ကို ဖက္ထားတာကိုလည္း မကန႔္ကြက္ပါ။
“ေျပာေလ”
“စက္အားရင္ေတာ့ ေဆာ့ေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ငါ့ကို ပစ္ထားၿပီး ေဆာ့ေနတာမ်ိဳးေတာ့ မလုပ္ နဲ႔ ေပါ့”
“ငါစိတ္ကူးထားပါတယ္၊ ေဘာလုံးမကန္ေတာ့ဘူးလို႔၊ မန္ေနဂ်ာပဲ ေဆာ့ေတာ့မယ္ေလ၊ အဲဒီေကာင္က ေအးေအး ေဆးေဆးေဆာ့လို႔ရတယ္၊ ဖီးလ္ပဲ”
ရင္ဦးခါးကို ဖက္ၿပီးေျပာင္စပ္စပ္ မ်က္ႏွာေလးကို တည္သြားေအာင္နမ္းလိုက္မိသည္။ ပါးျဖဴျဖဴ ေလးကရွင္းၿပီး သန႔္ ေန၏။ ရင္ဦးလည္း ရဲထက္ အနမ္းေတြ ႏွင့္ တေျဖးေျဖး
 ေနသား က်လာပုံရသည္။ ကန႔္ကြက္တာေတြ ေရွာင္ တာေတြ သိပ္လုပ္မေနေတာ့ပါ။
“ရင္ဦး”
“ဘာလဲ”
“သနပ္ခါးေလး ဘာေလးလိမ္းဖို႔ အစီအစဥ္ မရွိဘူးလား”
“ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အစီအစဥ္ မရွိေသးဘူး”
ဖက္ထားသည့္ လက္ကို အားစိုက္ဆြဲလိုက္၍ ရဲထက္ ကိုယ္ေပၚကို ရင္ဦး ေမွာက္က်လာသည္။ တင္းရင္းသည့္ ရင္သား ေတြက ရဲထက္ နံေစာင္းကို လာဖိၾက၏။ ေအာက္ကို
က်လာသည့္ ဆံပင္ေတြကို နားရြက္ေပၚ ျပန္တင္ ေပးလိုက္ရင္း
“အခုအစီ အစဥ္မရွိဘူးဆိုေတာ့ ေနာက္ဆိုရင္ရွိခ်င္ရွိမယ့္ သေဘာလား”
“ဒါကေတာ့ မင္း အေပၚမွာတည္တယ္”
“ဘယ္လို ...”
“မင္းက တျခားမိန္းမ တေယာက္နဲ႔ ရႈပ္ဦးမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ လိမ္းရမွာေပါ့၊ အဲဒီက်ရင္ ငါ သနပ္ခါးေတာင္ မကဘူး မိတ္ကပ္ လဲလိမ္းမယ္၊ ႏႈတ္ခမ္းနီလဲ ဆိုးမယ္၊ အတိုေတြ အကြဲ
 ေတြ အဟိုက္ေတြဝတ္မယ္”
“ငါ ကို သူမ်ားလက္ကိုပါမသြားေအာင္ျပန္ဆြဲေဆာင္ဖို႔လား”
“မဟုတ္ဘူး၊ ငါေနာက္တေယာက္ အသစ္ရေအာင္လို႔”
“ေတာ္ေတာ္ တတ္ေနတယ္ ဟုတ္လား”
အတင္းဖ်စ္ညႇစ္ၿပီး ဖက္လိုက္႐ုံမၽွမကဘဲ ရင္ဦး ကိုယ္ကိုပါ ေျခထာက္ႏွင့္ ခြထားရင္းေမးလိုက္ မိသည္။ တြန႔္ကာ လိမ္ကာ႐ုန္းရင္း ရင္ဦးက
“အဲဒီလိုေပါက္ကရေတြ မင္းဆီကေနတတ္တာေလ”
“ဒါဆိုလဲ ေနာက္ထပ္သင္ေပးစရာ ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္”
နဖူးႏွင့္ ပါးျပင္ေပၚ အနမ္းမိုးဆက္တိုက္ရြာခ်လိုက္ေသာအခါ ရင္ဦး ၿငိမ္သက္သြားသည္။ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလး ေတြကို တယုတယ ေျဖးေျဖးခ်င္း စုပ္နမ္းမိသည့္ အခ်ိန္မွာေတာ့
ရင္ဦးကလည္း ရဲဲထက္ခါးကို ျပန္ဖက္ထားသည္။
“ရဲထက္၊ မင္း လြန္ လြန္းၿပီေနာ္”
ရင္ဦး ကိုယ္ေလးကို အားပါးတရခြကာ နမ္းရသည့္ အရသာကို အညႇာလြယ္သည့္ ရဲထက္၏ ညီေလးက ဘယ္လို မွ သည္းခံနိုင္ျခင္း မရွိပါ။ တရိပ္ရိပ္နဲ႔ တင္းကာေထာင္တက္
လာၿပီး ရင္ဦး ဆီးခုံေပၚ တည့္တည့္ေထာက္သည္။ ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္သည့္ ရင္ ဦးက ထေအာ္လိုက္ၿပီး ရဲထက္လက္ကေန ႐ုန္းထြက္ဖို႔ႀကိဳးစားသည္။ ေက်ာျပင္ကို မိမိရရ ဖက္ ထားသည့္အျပင္ ေအာက္ပိုင္းကိုပါ ခြထားေသာေၾကာင့္ ရင္ဦး ႐ုန္းရခက္ေနသည္။
“ရဲထက္ ဒီတိုင္းဆိုရင္ မင္းေသရင္ေသ၊မေသရင္ ငါေသလိမ့္မယ္”

“ဒီလိုျဖစ္လို႔ ေသတဲ့ မသာ မင္းၾကားဖူးလို႔လား”
ရဲထက္ကလည္း မေလၽွာ့ပါ။ မေန႔က ေန႔ခင္းေရာညပါ ခ်စ္ခဲ့ေသာ္လည္း သူ မေက်နပ္နိုင္ ေသးဘဲ ဒီေန႔ အတြက္ တက္ႂကြေနမိသည္။
“ငါတို႔မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဆိုလို႔ ဒီရက္ပိုင္းပဲ ရွိမွာ၊ ေမေမ တို႔ျပန္ေရာက္လာရင္ ငါတို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေန ရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး၊ ေနာ္”
မလြတ္တမ္းဖက္ထားရင္း ရဲထက္ေျပာမိသည္။ ရင္ဦး ၿငိမ္က်သြားသည္။ ရဲထက္ ရင္ခြင္မွာ ေခါင္းတင္ ထားသည့္ အတြက္ အတြင္းက ဝုန္းဒိုင္းက်ဲ ေနသည့္ ရင္ခုန္သံေတြကို
သူေကာင္း ေကာင္းၾကားပါလိမ့္မည္။
“ေနာ္..ရင္ဦး”
ေက်ာျပင္ကို သပ္ေပးရင္း ထပ္ေျပာရာ ႏႈတ္ခမ္း ကိုက္ၿပီးရဲထက္ကိုစိုက္ၾကည့္၏။ ခုလို ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ၿပီး ၾကည့္ တာ ရင္ဦး အက်င့္ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ အျခအေန အခ်ိန္အခါ
လိုက္ၿပီး ၾကည့္ပုံၾကည့္နည္း ကြာေၾကာင္း ဒီ ႏွစ္ ရက္ အေတာအတြင္းမွာပင္ ရဲထက္ နားလည္ဖတ္တတ္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခြထားသည့္ ေျခေထာက္ကို ဖယ္ၿပီး ရင္ ဦး
ကို ပက္လက္လွန္လိုက္သည္။
အခ်ိန္ မဆိုင္းခ်င္ေတာ့သျဖင့္ ရင္ဦး ထမိန္ကို မခၽြတ္ေတာ့ဘဲ ဆြဲလွန္လိုက္သည္။ အဝတ္ အစားဆိုထာ လုပ္ရင္း ႏွင့္လည္း ခၽြတ္သြားလို႔ရပါသည္။
“အိပ္ယာ ထတုန္းက က်ိန္းေနတာပဲ”
ရဲထက္ကို စိုက္ၾကည့္ရင္း ခပ္တိုးတိုးေလး ေျပာသည္။
“ေသြးပူရင္ ေပ်ာက္သြားမွာပါ”
ရင္ဦးကို ႏွစ္သိမ့္ရင္း ခပ္ေျဖးေျဖးေလး ထိုးသြင္းလိုက္ရာ ရဲထက္ လက္ဖ်ံေတြကို ရင္ဦး အားႏွင့္ ညႇစ္ထား၏။ အ ဆုံး ထိေအာင္ ထည့္လိုက္ၿပီး ရင္ဦးကိုယ္ေပၚ ရဲထက္ေမွာက္ခ်လိုက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းပါး ေလးေတြကို တရြရြ လိုက္ နမ္းရင္း အနီးကပ္ တခ်က္ခ်င္း မွန္မွန္ေဆာင့္ေပးေနသည္။ ရင္ဦးက လည္းရဲထက္ ေက်ာျပင္ကို
ခပ္ဖြဖြ ေလးျပန္ ဖက္ထားသည္။ တစထက္ တစ မိ မိႏွင့္ ရင္ဦးၾကားမွာ အလႊာတခု ကြာက်သြားၿပီ မွန္းရဲထက္ သိလိုက္သည္။ မေန႔က ဒီအိမ္ကို ေရာက္သည္မွစၿပီး
ရဲထက္ ဆႏၵ ကို ရင္ဦး မျငင္းဆန္ခဲ့ေသာ္လည္း သူ႔ပုံစံ က ရြံ့တြန႔္တြန႔္ ျဖစ္ ေနသည္။ ခုေတာ့ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ လိင္ကိစၥသည္ ရွက္ရြံ့စရာ မဟုတ္ေတာ့ဟု
ရင္ဦး ခံယူလိုက္ပုံရ သည္။  တကယ္ေတာ့ လိင္ကိစၥ ဆိုသည္မွာလည္း အခ်စ္၏ အစိတ္အပိုင္းတခုသာ ျဖစ္ပါ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ရဲထက္ဖက္က အလိုရွိလို႔ လုပ္ရျခင္းသေဘာ မေဆာင္ေတာ့ဘဲ၊ ခ်စ္သူခ်င္း၊ လင္မယားခ်င္း သဘာဝ တရား အေလၽွာက္ ခ်စ္တင္းေႏွာၾကသည့္ အသြင္
မ်ိဳးေဆာင္လာသည္။ တေယာက္၏ ခႏၶာကိုယ္၏ လိုအင္ကို ေနာက္တေယာက္၏ ကိုယ္ခႏၶာက သိၿပီး အျပန္အလွန္ျဖည့္ဆည္းၾကသည့္ သေဘာေဆာင္လာသည့္
အခါ နား လည္မႈေၾကာင့္ ရမၼက္၏ အရသာကို ပိုၿပီး နားလည္လာနိုင္ၾကသည္။
တခ်က္ခ်င္း မွန္မွန္လုပ္ရင္း ရင္ဦးထံတြင္ အရည္ေတြ တစိမ့္စိမ့္ ႏွင့္ရႊဲလာသည့္ အခါ ရဲထက္ျပန္ထလိုက္၍ ရင္ ဦးက လည္းဖက္ထားသည့္ လက္ေတြကို ေျဖေလၽွာ့ေပး
လိုက္သည္။ လိေမၼာ္ေရာင္ အက် ႌေလးကို လွန္ခၽြတ္လိုက္ သည့္ အခါ မေန႔က ဘရာစီယာကိုပင္ ရင္ဦး ဝတ္ထားတာေတြ႕ရသည္။ ရဲထက္ အၾကည့္ ကိုရင္ဦး နားလည္
သည္။
“ငါနဲ႔ ေတာ္တာ ဒီတထည္ပဲ ရွိတယ္”
“ေနာက္မွ အမ်ားႀကီးဝယ္ေပးမယ္”
ရင္ဦး က သေရာ္သလိုျပဳံးလိုက္ၿပီး
“ငါ မဝတ္ေလ မင္း အဆင္ေျပေလ မဟုတ္ဘူးလား”
“အျပင္ ထြက္ရင္ေတာ့ဝတ္ရမွာေပါ့”
ရင္ဦး ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြ ကုန္သည့္အခါရဲထက္ လည္း ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။
“ျပတင္းေပါက္ ပြင့္ေနတယ္ေလ”
“အရပ္ ဆယ္ေပေလာက္ရွိတဲ့ သူမွ လာေခ်ာင္းလို႔ရမယ္”
မိုးန႔ံ ပါသည့္ေလေအးေအး က တခ်က္တခ်က္ အခန္းထဲဝင္လာသည့္ အခါ ရဲထက္ ရင္ထဲေအးၿပီး အေမာ လည္း ေျပရသည္။ ဒီေန႔ လည္း မေန႔ ကလိုပင္ ရင္ဦး စိတ္ေက်နပ္မႈကို
အဓိက ထားၿပီးလုပ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခါတိုင္း ထက္ ၾကာတာကိုေတာင္ ရင္ဦး မသိသလို ျဖစ္ေနသည္။ သူ ၿပီးသြားသည့္ အခ်ိန္တြင္ ရင္ဦး ႏွစ္ႀကိမ္သုံးႀကိမ္ ေလာက္ ၿပီးသည္ဟု
ရဲထက္ ထင္မိသည္။ ရဲထက္ ၿပီးသြားသည့္ အခ်ိန္တြင္ ရင္ဦး ေပ်ာ့ေခြေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ရဲ ထက္လည္း ဒူးေတြေတာင္ မခိုင္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ပင္ပန္းေန၏။
“ေကာင္းလား ရင္ဦး”
“မယုတ္မာနဲ႔ ေနာ္”
ေမာပန္းေနသည့္ ရင္ဦး အသံက တိုးတိုးေလး ျဖစ္ေနသည္။ ရဲထက္ ရင္ခြင္မွာ ေခါင္းအပ္ၿပီး ၿငိမ္ေနတာ အၾကာ ႀကီးပင္။ ရဲထက္ကလည္း အသာအယာေပြ႕ ပိုက္ထားၿပီး ရင္ဦး
 ေက်ာျပင္ေလး ကိုပြတ္ေပးရင္း အေမာေျဖေနရ၏။
“ရင္ဦး”
“ဟင္”
“ေနာက္ ဆိုရင္ ငါ့ကို မရွက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္”
“ငါ့မွာ ရွက္စရာေကာ ရွိေသးလို႔ လား”
ရဲထက္ ရင္ဘတ္ကို လက္သဲ ႏွင့္ ဖြဖြ ကုပ္ရင္း ရင္ဦး ေျပာလိုက္သည္။ အေမာေျပေတာ့ ရဲထက္ ရင္ခြင္ကေန ႐ုန္းထြက္သြားၿပီး သူ႔ ေခါင္းအုံး မွာ သူျပန္အိပ္သည္။ ဒါေပမယ့္
ရဲထက္ ဖက္ကို ကိုယ္ကို ေစာင္းထားၿပီး ရဲထက္ ကိုလည္း စိုက္ၾကည့္ေန၏။
“မင္းကိုငါေမးစရာရွိတယ္ ရဲထက္”
“ေမးေလ၊ ဘာလဲ”
“ဟိုတေန႔ က စခန္းသာကို မင္းနဲ႔ တူတူပါလာတဲ့ မိန္းမက ဘယ္သူလဲ”
ရင္ဦး အမူအရာကေပါ့ေပါ့ ပါးပါးရွိေနလို႔ ဒီေမးခြန္း ေမးလိမ့္မည္ဟု မထင္မိပါ။ တျခားအ ေၾကာင္းအရာတခု ပဲျဖစ္ လိမ့္မည္ဟုထင္ခဲ့သည္။
“မင္းက ဘယ္လိုေတြ႕တာလဲ”
“မင္းတို႔ ေနာက္က ၀ိုင္းမွာ ငါထိုင္ေနတာေလ၊ ငါ့ကိုမျမင္ဘူး မဟုတ္လား”
ဒီတိုင္းဆိုရင္ ရဲထက္တို႔ေျပာတာေတြ ရင္ဦးၾကားေကာင္းၾကားနိုင္သည္။ ခုေလာက္ဆိုရင္ ေတာ့ မမ၏ နီနီကိစၥ ၿပီး သြားေလာက္ၿပီ။ မမလည္း ရဲထက္ကို ေမၽွာ္ေနမည္လား မသိပါ။
ခါတိုင္း ရဲထက္က ဒါမ်ိဳးဆိုရင္တက္ႂကြ ေနတတ္ သည္မဟုတ္ပါလား။
“ဘာၿငိမ္ေနတာလဲ၊ ေျပာေလ”
“ဘယ္က စေျပာရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနတာပါ”
ရင္ဦး ျပဳံးသည္။ ၿပီးေတာ့မွ လွဲေနရာက ထၿပီး သူ႔အဝတ္အစားေတြကို ျပန္ေကာက္စုေနသည္။ ရဲထက္ လည္း ထ ထိုင္လိုက္ၿပီး ရင္ဦးကို ေနာက္ေက်ာကေန သိုင္း ဖက္ထား
လိုက္သည္။ ရင္ဦး မ႐ုန္းပါ။ ကိုယ္ေပၚမွာ စြပ္ခ်လုလု ဘ ရာစီယာကို ေဘးျပန္ခ် လို္က္ၿပီး ရဲထက္ကို ေနာက္ျပန္ေမာ့ၾကည့္၍
“မင္းတို႔ ဇာတ္လမ္းေတြ ရွိခဲ့တယ္ ဆိုတာေလာက္ေတာ့ငါရိပ္မိပါတယ္၊ ငါနဲ႔ အခုေနသလို မင္းတို႔ ေနခဲ့မယ္ ဆိုတာ လည္း မွန္းတတ္ပါတယ္”
အားလုံး အမွန္အတိုင္းေျပာျပဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ရင္ဦး ႏွင့္ တဘဝလုံးလက္တြဲသြားဖို႔ လည္းဆုံးျဖတ္ထားၿပီး ျဖစ္ရာ ရင္ဦးသိသင့္သည္ဟုလည္းထင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
ရင္ဦး ကို မလြတ္တမ္းဖက္ထားရင္း ျဖစ္ခဲ့တာေတြ အကုန္ေျပာျပလိုက္သည္။ မဂၤလာေဆာင္ခါ နီး မွာေတာင္ မမ သူ႔ထံလာေသးသည္ ကိုပါ မခ်န္ေတာ့ေပ။
“ယုံပါတယ္၊ မင္းက ဒါမ်ိဳးဆိုလက္မေႏွးဘူးဆိုတာ၊”
“သူလက္ထပ္မယ္ ဆိုတာမွမေျပာတာ၊ အဲဒီထဲက ကြဲသြားတာ အခုျပန္ေတြ႕တယ္ အဲဒါပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ အခုငါ့မွာ မင္းရွိေနၿပီ၊ ငါဘယ္ေတာ့မွ သူနဲ႔ ပတ္သက္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊
ငါက တိေပးတယ္ကြာ၊”

“အဲဒီ အမက လွတယ္ေနာ္၊ ေဘာ္ဒီကလဲ ရွယ္ပဲ၊ မင္းကိုလဲ ေႂကြပုံရတယ္”
“အခုငါက အရင္ရဲထက္မွ မဟုတ္ေတာ့ပဲ၊ သူ႔ဖာသာဘာျဖစ္ျဖစ္ ငါနဲ႔ မဆိုင္ေတာ့ဘူးေလ၊ ငါနဲ႔ ဆိုင္တာက မင္းပဲ ရင္ဦး၊ ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္၊ မင္းကို ခ်စ္မိေတာ့မွ တကယ္ခ်စ္တဲ့
အခ်စ္ ကို ငါနားလည္ခဲ့တာ”
“အဲဒီေလာက္ မလိုပါဘူးကြာ၊ အခုလဲ မင္း ငါ့ကိုရေနၿပီပဲ၊ မငး္အရင္က ကိစၥေတြကိုလည္း ငါ စိတ္မဝင္စားဘူး၊ တခုပဲရွိတယ္ အဲဒီမိန္းမ နဲ႔ ေနာက္ကိုဘယ္ေတာ့မွ မပတ္သက္ပါနဲ႔”
ရင္ဦး အသံက တုန္ေနသလို မ်က္လုံးမွာလည္း မ်က္ရည္ေတြဝိုင္းေန၏။
“ေအးပါ၊ ငါကတိေပးပါတယ္၊ ငါ့မွာ မင္းရွိေနၿပီးသားဆိုရင္ သူလဲ ဆင္ျခင္မွာပါကြာ”
ပါးခ်င္းအပ္ကာပြတ္ရင္း ရဲထက္ေခ်ာ့ရသည္။ အစပိုင္းတုန္းက ဘာမွမျဖစ္သလိုေမးေနေသာ္ လည္း ရင္ဦး ဒီကိစၥ အေပၚမွာစိုးရိမ္ စိတ္ရွိတာသိလာရသည္။ ဒီအတြက္ စိတ္ထဲမွာ
 ေက်နပ္သလိုလိုျဖစ္မိသည္။ ရင္ဦးကို မ်က္ ႏွာ ခ်င္း ဆိုင္ ဆြဲလွည့္လိုက္ၿပီး ငိုမလိုမ်က္ႏွာထား ႏွင့္ ရင္ဦး၏ ပါးျပင္၊ နဖူး ျပင္ေတြကို နမ္း မိသည္။ နမ္းေနရင္း ရင္ဦးပါးျပင္ ေပၚမွာ
မ်က္ရည္ ေတြစီးက်လာတာကို သိလိုက္ရ၏။
“ရင္ဦး၊ ဘာျဖစ္တာလဲ၊ မင္းကို ငါအရမ္းခ်စ္တယ္၊ ငါတကယ္ေျပာတာ၊ မင္းကိုဘယ္ေတာ့မွ မခြဲဘူး၊ ငါေျပာမယ္ ဂိမ္းဆိုင္ဖြင့္ ဖို႔စဥ္းစားတာ မင္းကိုခြဲသြားရမွာစိုး လို႔ ဒီမွာပဲ
ဝင္ေငြရေအာင္ရွာမယ္ ဆိုၿပီး ငါလုပ္တာ၊ မင္းနားက ငါဘယ္မွ မသြားဘူး၊ မင္းလဲ ငါ့ကို ထားမသြားရဘူး၊ ငါတိ့ တူတူေနၾကမယ္၊ ကေလးေတြ ေမြးၾကမယ္၊ မင္းေရာ အဲဒီလို
 ေနခ်င္တယ္ မဟုတ္လား”
မ်က္ရည္ေတြက်ရင္း ရင္ဦးေခါင္းညိတ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ရဲထက္ ရင္ခြင္ထဲကို အတင္းတိုးဝင္ ဖက္သည္။ ရွိုက္ႀကီး တငင္ငင္ ငိုေနသည့္ ရင္ဦး၏ တသိမ့္သိမ့္ တုန္ေနေသာ
 ေက်ာျပင္ေလး ကို ပြတ္ေပးရင္း ဘာေၾကာင့္ ရင္ဦး ဝမ္း နည္း ေနရသည္ကို မေတြး နိုင္ ေအာင္ပင္ရွိသည္။
“ဒါေပမယ့္ ..တကယ္လို႔ ငါက မင္း အေပၚ အျပစ္တခုခု လုပ္မိရင္ေကာ၊ မင္း ဘယ္လိုဆုံးျဖတ္ မလဲ”
“ရင္ဦး မင္းငါ့ကို ခ်စ္လားဟင္”
ေမးရသည့္ ေမးခြန္းက အေျခအေနအရ အူေၾကာင္ေၾကာင္ နိုင္ေသာ္လည္း ရဲထက္ ေမးမိသည္။
“ရဲထက္၊ ငါမင္း ကို အမွန္တရားတခုေျပာစရာ ရွိတယ္”
ကိုယ္ဝန္ေၾကာင့္ မခ်စ္ပါဘဲ ႏွင့္ ရဲထက္ကို လက္ခံခဲ့သည္ဟု ရင္ဦးေျပာမွာေၾကာက္မိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
“ငါ့ကို မခ်စ္ဘူး ဆိုတာကလြဲရင္ မင္းႀကိဳက္တာေျပာလို႔ရတယ္”
“ငါ့မွာ ကိုယ္ဝန္ရွိေနတယ္ ဆိုတာညာတာ၊ ငါမင္း ကိုတမင္လိမ္ေျပာခဲ့တာ၊ မင္းစိတ္ကို စမ္း ခ်င္႐ုံသက္သက္ပဲ”
ရဲထက္ ေခါင္းထဲမွာ ဝုန္းကနဲျမည္သြားသည္။ အလန႔္တၾကားျဖင့္ ရင္ဦးကို တြန္းဖယ္ထုတ္ လိုက္မိသည္။ ရင္ဦး ကလည္း အတင္းျပန္တိုးဝင္ၿပီးဖက္သည္။
“ငါ့ကို ရိုတ္ခ်င္ရိုတ္သတ္ခ်င္သတ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ငါေျပာတာအရင္နားေထာင္ပါ၊ တိုက္ပ်က္မွာ မင္းက အနိုင္က်င့္ခဲ့ ေပမယ့္ ငါမင္း ကို မုန္းသြားရမယ့္ အစား ....ငါ ...မင္းကို
.....ရဲထက္ ....မင္း ငါညာခဲ့တာကို ခြင့္လႊတ္ရင္ ငါ .. ...မင္း အတြက္ ...ကေလး..တကယ္ေမြးေပးခ်င္ပါတယ္”
မ်က္ရည္လည္ရြဲ ႏွင့္ေတာင္းပန္ေနသည့္ ရင္ဦးကို ၾကည့္ရင္း ရဲထက္ ဘာေျပာရမွန္းမသိ ေအာင္ျဖစ္သြားရသည္။
“ငါ့ကိုခြင့္ လႊတ္ပါရဲထက္၊ ခြင့္ မလႊတ္ဘူးဆိုလဲ ငါထြက္သြားပါမယ္”
“မင္း ငါ့ကို ခ်စ္လားရင္ဦး”
မ်က္ရည္ေတြ ႏွင့္ စိုက္ၾကည့္ရင္း ရင္ဦး ႏႈတ္ခမ္းပါးေလး ေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ ေတာ္ေတာ္ ၾကာ ေအာင္ စိုက္ၾကည့္ ေနၿပီးမွ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။
“ဒါဆိုလဲ ၿပီးၿပီေလ”
“ငါ့ကို ခြင့္လႊတ္တယ္ေပါ့”
“မင္း က ေခါင္းပဲ ညိတ္ျပေနတာ၊ ပါးစပ္ ကေျပာဦးေလ”
“ငါရွက္တယ္၊ ေနာက္က်ရင္ေတာ့ ေျပာမွာပါ၊ ခုေတာ့ ငါလဲ မင္းလိုပဲလို႔ပဲ နားလည္ေပးပါ”
မ်က္ရည္ေတြ ႏွင့္ပါးျပင္ကို နမ္းလိုက္ၿပီး နားမလည္ေသးသည့္ အပိုင္းေတြကိုျပန္ေတြးၾကည့္ ေနမိသည္။ ငိုရတာ ေမာသြားပုံရသည့္ ရင္ဦးကေတာ့ ရဲထက္ ရင္ခြင္မွာ ၿငိမ္
သက္ေနသည္။ ရဲထက္ ကို ခ်စ္သည္ဟု မေျပာေသာ္ လည္း ရင္ဦး ဝန္ခံခဲ့သည္။ ရဲထက္ လည္း ခ်စ္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီခ်စ္စိတ္က ဘယ္လိုေပၚလာသလဲ ဆိုတာ ေတြး
လို႔ မရပါ။ မေန႔က ရင္ဦး ဒီအိမ္ကို ေရာက္မလာခင္ အထိ ရဲထက္ ရင္ဦးကို မခ်စ္ေသးတာ က်ိန္းေသသည္။ ရင္ဦးလည္း ဒီလိုပဲ လားသိခ်င္သည္။ ရင္ဦးကေတာ့ သူ႔ကို
အနိုင္က်င့္ ေပမယ့္ မမုန္းခဲ့ဟု ဆို၏။ အဓမၼ အက်င့္ ခံရသည့္ မိန္းကေလးက အဓမၼ က်င့္သည့္ ေယာက္်ားကို ခ်စ္သြားသည္ ဆိုတာကေတာ့ ဆန္း၏။
“ရင္ဦး”
“ဘာလဲ”
“မင္း ငါ့ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘယ္တုန္းက သိတာလဲ”
“အိမ္ေပၚကို မင္းစက္ဘီးႀကီးထမ္းတက္လာတုန္းက၊ မင္းဒီလို လုပ္လိမ့္မယ္လို႔ လုံးဝ ေမၽွာ္လင့္ မထားခဲ့ဘူးေလ၊ ငါ့ကို မင္းေခၚထားေတာ့မယ္ ဆိုတာလဲ မင္းမေျပာခင္က
ထဲက ငါသိေနတယ္၊ ငါညာတာပါဆိုၿပီး ျပန္ဖို႔ စဥ္းစား ေသးတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေျပာလို႔ကို မထြက္ဘူး၊ အဲဒါနဲ႔ ပဲ ငါလဲ မင္းဆီမွာ ေသာင္တင္သြားတာ”
“မင္း ငါ့ကို ဘာလို႔ ညာတာလဲ”
“ဟာ ရွက္တယ္ကြာ၊ ေနာက္မွ ေျပာျပမယ္”
“ရွက္တဲ့ သူကလည္း ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးနဲ႔”
ရဲထက္ရင္ခြင္ ထဲကေန အတင္းတိုးထြက္သြားၿပီး အဝတ္အစားေတြကို ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ ျဖင့္ ျပန္ဝတ္ေနေသာရင္ဦး ကိုၾကည့္ၿပီး ရဲထက္ျပဳံးမိသည္။
“ဘာျပဳံးတာလဲ၊ မင္းလဲ အက် ႌျပန္ဝတ္ေတာ့”
“မင္း နဲ႔ ငါ ႏွစ္ေယာက္ထဲပဲ ရွိတာ ဘယ္လိုေနေန ေပါ့၊ ေမေမ တို႔ ျပန္မလာခင္ အထိေတာ့ ငါေနခ်င္သလိုေန မွာ”
“မင္း မ်က္ႏွာေျပာင္တယ္ ဆိုတာေတာ့ သိတယ္၊ ဒီေလာက္ အရွက္နဲ လိမ့္မယ္ေတာ့ မထင္ဘူး၊ အင္းေလ ရန္ ျဖစ္တာေတာင္ လွန္ျပတဲ့ ေကာင္စားဆိုေတာ့”
“ဒါေပမယ့္ မင္း အဲဒီထဲက ငါ့ကို ခိုက္သြားတာ မဟုတ္လား”
ရင္ဦး မ်က္ႏွာ ရဲကနဲ ျဖစ္သြားၿပီး လက္သီးဆုပ္ကာ ရဲထက္ဆီ ေျပးလာ၏။ အနားေရာက္ေတာ့ မွ သက္ျပင္း ခ် ကာ ျပန္လွည့္သြား၏။ ေတာ္ေတာ္ ရွက္သြားမွန္း သိလို႔
ဘယ္လို ျပန္ေခ်ာ့ ရင္ေကာင္း မလဲ စဥ္းစားေနခိုက္ ရင္ ဦး ေကာက္ကာငင္ခါ ေျပာခ်လိုက္သည့္ စကားေၾကာင့္ ရဲထက္ မ်က္လုံးျပဴးသြားရသည္။
“အခုငါ့မွာလဲ ကိုယ္ဝန္ရွိေနတာမဟုတ္ဘူးဆိုေတာ့ အေလာတႀကီး လက္ထပ္ဖို႔မလိုေသး ဘူး၊ ကိုယ့္အိမ္ပဲ ကိုယ္ျပန္ရင္ေကာင္းမလားလို႔ ငါစဥ္းစားေနတယ္”
ရင္ဦး စကားေၾကာင့္ ရဲထက္ငိုင္ သြားသည္။ ေကာက္ခါငင္ခါ ဒီလိုထေျပာမည္ဟု လုံးဝ ထင္ မထားမိခဲ့ပါ။ ခုေလးတင္ ငိုႀကီးခ်က္မ ႏွင့္ ေတာင္းပန္ေနခဲ့သူကစိတ္ေျပာင္း
ခ်င္ေတာ့ လည္း ခ်က္ခ်င္းပင္။
“အိမ္ျပန္ရင္ မင္းအဆူခံရမွာေပါ့”
“တညတေလ ေလာက္နဲ႔ ေတာ့ နည္းနည္းပါးပါး နားပူခံလိုက္ရင္ၿပီးပါတယ္၊”
“ဒါဆိုရင္ ငါတို႔က ဘာလဲ”
“ငါက မင္းရည္းစားေလ၊ အိမ္ကို တျဖည္းျဖည္း အသိေပးၿပီးေတာ့မွ ဆက္လုပ္ၾကတာေပါ့”
ရင္ဦး ဒီေလာက္စိတ္အေျပာင္းအလဲျမန္မည္ဟု ရဲထက္မထင္ပါ။ ဒါကလည္း ရင္ဦး မိန္းမ ပိုဆန္ လာတာျဖစ္ ခ်င္ ျဖစ္နိုင္သည္။ မိန္းမေတြက စိတ္အေျပာင္းအလဲျမန္တတ္သည္
 မဟုတ္ ပါလား။ ဒီလို မိန္းမဆန္ျခင္း မ်ိဳး ကိုေတာ့ လက္မခံ နိုင္ပါ။ လက္ႏွစ္ဖက္ ႏွင့္ ခါးကိုက်က်နန ေထာက္ၿပီး ေျပာေနသည့္ဟန္က တကယ့္ခ်စ္စရာ မိန္းက ေလး တေယာက္
၏ အသြင္အျပင္ ျဖစ္သည္။ ရဲထက္ ျပန္မလႊတ္နိုင္ပါ။ ရင္ဦးကို ဘယ္လိုမွ မခြဲနိုင္ေတာ့တာ ကိုယ့္ဖာသာ သိ၏။ ရဲထက္ အေျဖစကားကို ေစာင့္ေနေသာ ရင္ဦးကို ဂ႐ုမထားသလို
 ႏွင့္ အဝတ္အစားျပန္ဝတ္ ရင္း အႀကံထုတ္ရသည္။

 “ဒါဆိုလဲ ရည္းစားေလး လာပါဦး”
လက္ယပ္ေခၚလိုက္ေတာ့ တေရြ႕ေရြ႕ ႏွင့္ အနားကိုေရာက္လာသည္။ ဖက္လိုက္ေတာ့လည္း ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ေလး ပါလာ၏။ ရင္ဦး ကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္ကူးရရာ
 ေလၽွာက္ေျပာေနေသာ္လည္း စိတ္ထဲမွာ ေတြေတြေဝေဝ ရွိပုံရ သည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္မိသည္။
“မင္းစိတ္ခ်ပါ၊ ငါ ျပန္သြားလည္း မိန္းကေလးလိုပဲ ေနမွာပါ၊ မင္းနဲ႔ လည္း ေန႔တိုင္းေတြ႕ေနမွာ ပါ၊ အားလုံးက ငါ မိန္းကေလး ျပန္ျဖစ္သြားတာကို သိသြားၾကၿပီးရင္
လက္ထပ္ၿပီးတူတူ ေနၾက မယ္ေလ၊ ေနာ္”
ရဲထက္ ခါးကိုဖက္ၿပီး ညင္ညင္သာသာေျပာသည္။
“အဲဒီစိတ္ကူးေတြ ဘယ္တုန္းက ဝင္လာတာလဲ”
“ခုေလးတင္ပဲ၊ ဒီမနက္ အထိငါေတြ ေဝေနတာ၊ မင္းကိုလည္း အမွန္အတိုင္းေျပာခ်င္ေပမယ့္ ေျပာမထြက္ဘူး၊ ခုေျပာလိုက္ရၿပီဆိုေတာ့ ငါ့ရင္ထဲေပါ့သြားတယ္”
“တို႔ ဒီမွာ တူတူေနခဲ့တာပဲ၊ မင္းတကယ္ကိုယ္ဝန္ ရွိသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
“မျဖစ္နိုင္ပါဘူး”
“ဘာလို႔ မျဖစ္နိုင္ရမွာလဲ၊ ကံၾကမၼာ ဆိုတာ ဘယ္သူမွႀကိဳေတြးလို႔ မရဘူး၊ တို႔ ဒီအေျခအထိ ေရာက္လိမ့္မယ္လို႔ မင္းလဲ မထင္ဘူး၊ ငါလဲ မထင္ခဲ့ဘူး၊ဒါေပမယ့္ မထင္
တာေတြ ျဖစ္လာရ တယ္ မဟုတ္လား”
“အဲဒီ အတြက္ ငါေက်နပ္ပါတယ္၊ အဲဒါကိုေတာ့ မင္းယုံပါ”
ရဲထက္ ယုံပါသည္။ ရင္ဦး၏ မယုံနိုင္စရာ အျပဳအမူေတြက သူ႔ကို ယုံၾကည္ေစခဲ့ပါသည္။ တိုက္ပ်က္ႀကီးက ကိစၥ မွာ အလိုမတူခဲ့ေသာ္လည္း မေန႔က ဒီအိမ္ကိုေရာက္လာ
သည္မွ စၿပီး ရင္ဦး သူ႔ကို အရာရာၾကည္ျဖဴခဲ့သည္။ လို လိုလားလားပုံအပ္ခဲ့သည္။ ရဲထက္ အလိုက် အတိုင္း ေယာက္်ားရွာတေယာက္ အသြင္ကို လုံးဝေဖ်ာက္ပစ္ဖို႔ ႀကိဳး
စားခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ လည္း တခါမွ မခ်စ္ဖူးသည့္ အခ်စ္မ်ိဳးျဖင့္ ရင္ဦးကို ရဲထက္ ခ်စ္မိသြားခဲ့သည္။
“မင္း တကယ္ျပန္မွာေပါ့”
“အင္း”
“ဒါဆိုရင္ေတာ့ ငါက မမေစာကလ်ာလွိုင္ နဲ႔ျပန္ပတ္သက္မိရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
“ရဲထက္၊ မင္း ေယာက္်ားမဟုတ္လား”
“ေႏြးေႏြး ကလည္း ျပန္လာေတာ့မယ္”
“ဘာေျပာတယ္”
ဒီတခါေတာ့ ရင္ဦး မ်က္လုံးေတြ မီးဝင္းဝင္းေတာက္သြားသည္။ ရဲထက္ လက္ထဲကေန႐ုန္းထြက္ သြား၏။ ရဲထက္ ကလည္း အသာလႊတ္ေပးလိုက္သည္။
“မင္း ေႏြးေႏြး နဲ႔ ဘာမွ ပတ္သက္စရာအေၾကာင္းမရွိဘူး၊ ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ မင္းသူ႔ကိုၾကည့္လဲ မၾကည့္ရဘူး၊ စကားလဲ မေျပာရဘူး၊ သူနဲ႔ ေဝးေဝးမွာေနပါ”
“ေႏြးေႏြးက မင္းရည္းစားလား၊ မင္းေျပာေတာ့ မင္းရည္းစားက ငါဆို”
“ဟုတ္တယ္ေလ၊ ဒါေၾကာင့္ေျပာတာ၊ ေႏြးေႏြးကလည္း ...မင္း ...မင္း ..ကိုခ်စ္ေနတယ္၊ မင္း က ဖြင့္ မေျပာ ေသးလို႔သာ။ သူ႔ကို ငါအရမ္းခင္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မင္းကို
သူ႔လက္ထဲ မထည့္ နိုင္ဘူး”
ရင္ဦး၏ အညႇာကိုရဲထက္သိသြားသည္။
“ေႏြးေႏြး က ငါ့ကိုခ်စ္တယ္လို႔ မင္းက ဘာလို႔ေျပာနိုင္ရတာလဲ”
“ရန္ကုန္ မသြားခင္ေန႔က ငါအတင္းေမးလို႔ သူဝန္ခံတယ္၊ မင္းက ငါ့ကိုငဲ့ၿပီးေရွ႕တက္မလာတာလို႔လဲေျပာတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါကလဲ မင္းကို .....၊ ငါ ...ငါ ... အရမ္းစိတ္
ဆင္းရဲခဲ့ရတယ္၊ ေႏြးေႏြး မရွိတုန္း ဟိုမိန္းမက မင္းကို ျပန္ခ်ိတ္ဖို႔ လုပ္လာေတာ့  ေႏြးေႏြး ဘက္ကေန ကူဖို႔ ငါလာခဲ့တာ၊ ဒါေပမယ့္ အမွတ္မထင္ မင္းစိတ္ကို စမ္းလိုက္ တာက
 ေန ..ငါ မခြာနိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားရတယ္၊ မင္းကို ငါသူ႔လက္ကေနလုခဲ့မိၿပီ၊ ထပ္ၿပီး အနိုင္မက်င့္ ခ်င္ေတာ့ ဘူး၊ မင္းငါ့ကို တကယ္ခ်စ္တယ္ ဆိုရင္ သူနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ မပတ္သက္
ပါနဲ႔ေတာ့”
ေျပာရင္း ရင္ဦးငိုသည္။ ရဲထက္ လည္း သူ႔ အေျခအေနကို နားလည္လိုက္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီဟာေတြ ထက္အ ေရးႀကီးတာက ရင္ဦး အိမ္မျပန္ဖို႔ ျဖစ္သည္။
“ဟုတ္ၿပီ၊ ဒါဆိုရင္ ငါ မေစာကလ်ာလွိုင္နဲ႔ လည္း မပတ္သက္ဘူး၊ ေႏြးေႏြး နဲ႔လည္းေဝးေဝး ေန မယ္၊ ဒါေပမယ့္ မင္းငါ့ကို ခြဲမသြာရဘူး၊ ဘယ္လိုလဲ”
ရဲထက္ ရင္ခြင္ထဲသို႔ ရင္ဦးၿပိဳက်လာျပန္သည္။
“မင္းတကယ္ ငါနဲ႔ မခြဲနိုင္တာလား”
မ်က္ရည္ေတြၾကားက အျပဳံးႏွင့္ ေမး၏။ မိနစ္ ပိုင္းေလာက္အတြင္းမွာပင္ ငိုလိုက္ ရယ္လိုက္၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး စဥ္းစား ဆုံးျဖတ္လိုက္ လုပ္ေနေသာရင္ဦးကို ၾကည့္ရင္း
“သူတို႔လိုလူေတြက စိတ္ေန စိတ္ထားသူမ်ားနဲ႔တူတာ မဟုတ္ ဘူး” ဟု မမနီနီ ေျပာဖူးတာျပန္သတိရသည္။ ခ်စ္မိသည့္ ေနာက္ ေတာ့လည္း သည္းခံခြင့္လႊတ္ရေပမည္။
“တကယ္ေပါ့၊ ခြဲနိုင္ရင္ မင္းျပန္မယ္ ဆိုကထဲက လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့မွာေပါ့”
“တိုက္ပ်က္မွာ မင္းငါ့ကို အနိုင္က်င့္တုန္းက ငါအရမ္းစိတ္ဆိုးခဲ့တာ၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒါကိုပဲ အျမဲသတိရ ေနတယ္၊ ငါ အဲဒီအခ်ိန္ထဲက ႐ူးသြားတယ္ ထင္တာပဲ၊ ငါ တို႔ ဂိမ္း
ဆိုင္ျမန္ျမန္ ဖြင့္ ၾကရေအာင္ ေနာ္”


Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ရင္ဦး ညက အိမ္ျပန္ မအိပ္ပါ ဆိုသည့္ စကားေၾကာင့္ ေႏြးေႏြး အံ့ၾသသြားရသည္။ ခါတိုင္းဆိုရင္ ေႏြးေႏြး ဆီမွာ တခါတေလ အိပ္တတ္သည္မွ အပ ဒီလို မလုပ္တတ္ပါ။ ေႏြးေႏြး
ဆီမွာ အိပ္သည္ဆိုလၽွင္ သူ႔ အိမ္ကလည္း စိတ္ ခ်၏။
“အန္တီ တို႔လဲ သမီး ဆီမွာပဲထင္တာ၊ သမီး ရန္ကုန္သြားေနတာကို ေမ့ေနၾကတယ္။ မနက္ေရာက္မွ သမီး မရွိ တာ သတိရလို႔ အခု ဟိုဟိုဒီဒီ ေလၽွာက္စုံစမ္းေနၾကတာပဲ၊ ခုထိ
 သတင္း မရေသးဘူး”
အန္တီခင့္ စကားေၾကာင့္ ေႏြးေႏြးလည္း စိတ္ပူသြားသည္။
“သမီး တို႔ က လမ္းမွာ ကားပ်က္ေနလို႔ သန္းေခါင္ေက်ာ္ မွ အိမ္ျပန္ေရာက္တယ္ အန္တီ”
“သူ႔ေယာက္်ားေလး အေပါင္း အသင္းေတြဆီ လိုက္ေမးေနတာပဲ၊ သတင္းမရရင္ေတာ့ ရဲတိုင္ေတာ့မယ္”
“သမီး လဲ လိုက္စုံစမ္းေပးပါ့မယ္ အန္တီ”
ဖုန္းနံပါတ္ေပးထားတာ ေတာင္မွ တႀကိမ္မွ မဆက္သည့္ ရဲထက္ကို အျမင္ကပ္ကပ္ ႏွင့္ ရင္ဦး ဆီ အရင္လာ ခဲ့ ျခင္းျဖစ္သည္။ ရင္ဦး အတြက္ ေႏြးေႏြး တကယ္စိတ္ပူပါသည္။
ဟိုေမး ဒီေမး လိုက္ေမးဖို႔ကလည္း ေႏြးေႏြး တ ေယာက္ထဲ မျဖစ္ပါ။ ရဲထက္ ကို အေဖၚေခၚမွ ျဖစ္ေတာ့မည္။ ရဲထက္က ရင္ဦးကို ၾကည့္မရေပမယ့္ ေႏြးေႏြး အ ကူ အညီေတာင္း
ရင္ေတာ့ လုပ္ေပးလိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။ ေႏြးေႏြး စက္ဘီး ျခင္းကေလး ထဲမွာ ရဲထက္ အတြက္ လက္ေဆာင္ပါသည္။ အဲဒါ ႏွင့္ ေခ်ာ့ၿပီး အကူ အညီေတာင္းဖို႔ စိတ္ကူးရ၏။
 ရန္ကုန္ ေရာက္ေနတုန္းက ဖုန္းမ ဆက္သည့္ ကိစၥ ကိုေတာ့ ေနာက္မွပဲ ရန္ေတြ႕ေတာ့မည္။ ေလာေလာဆယ္ ရင္ဦး ကိစၥ က ရွိေသး၏။
ရဲထက္ တို႔ ၿခံတံခါး က ခ်ိတ္ကေလး ကို ျဖဳတ္ၿပီး အထဲသို႔ ဝင္လာၿပီး ရပ္လိုက္မွ အိမ္ေရွ႕သံဆန္ကာ တံခါးကို ေသာ့ခတ္ ထားသည္ကို ေတြ႕ လိုက္ရသည္။ အခုန ရင္ဦးတို႔ အိမ္
မသြားခင္ ခါတိုင္းရဲထက္ ရွိတတ္သည့္ ဆိုင္ေရွ႕ မွာ မ ေယာင္ မလည္ ၾကည့္ခဲ့ေသးသည္။ ရဲထက္ မရွိပါ။ အိမ္ကလည္း ေသာ့ခတ္ထားသည္ ဆိုေတာ့ ရဲထက္ လည္း ရင္ဦး ကို ၀ိုင္းရွာေပး ေနသလားဟု ေတြးရင္း ေႏြးေႏြး ျပဳံးလိုက္မိသည္။
“ဘာေျပာတယ္”
အိမ္ထဲက ၾကားလိုက္ရသည့္ အသံက ရင္ဦး အသံလို႔ ထင္သည္။ ေျခရင္း ဖက္ကလို႔ ထင္ၿပီး ေျပးအၾကည့္မွာ ေနာက္ထပ္ ၾကားလိုက္ရသည့္ အသံေၾကာင့္ ရင္ဦး ဆိုတာေသ
ခ်ာသြားသည္။
“မင္း ေႏြးေႏြး နဲ႔ ဘာမွ ပတ္သက္စရာအေၾကာင္းမရွိဘူး၊ ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ မင္းသူ႔ကိုၾကည့္လဲ မၾကည့္ရဘူး၊ စကားလဲ မေျပာရဘူး၊ သူနဲ႔ ေဝးေဝးမွာေနပါ”
အိမ္မျပန္ဘဲ ရဲထက္ကို ရန္လာလုပ္ေနသလား ဟုေတြး လိုက္မိေသးေသာ္လည္း ေနာက္ထပ္ၾကားလိုက္ရသည့္ ရဲထက္ ၏ စကား ေၾကာင့္ ေႏြးေႏြး ရင္ဘတ္ကို ဖိလိုက္မိ၏။
ရဲထက္ အသံ အဆုံးမွာ ရင္ဦး ျပန္ေျပာသည့္ စကား ေတြကို ေခါင္းေလး ေမာ့ကာ နားစြင့္ရင္း ေႏြးေႏြး ေခါင္းေတြ ေနာက္က်ိရီ ေဝလာ၏။
“ေႏြးေႏြးက မင္းရည္းစားလား၊ မင္းေျပာေတာ့ မင္းရည္းစားက ငါဆို”
“ဟုတ္တယ္ေလ၊ ဒါေၾကာင့္ေျပာတာ၊ ေႏြးေႏြးကလည္း ...မင္း ...မင္း ..ကိုခ်စ္ေနတယ္၊ မင္း က ဖြင့္ မေျပာ ေသးလို႔သာ။ သူ႔ကို ငါအရမ္းခင္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မင္းကို သူ႔
လက္ထဲ မထည့္ နိုင္ဘူး”
 “ေႏြးေႏြး က ငါ့ကိုခ်စ္တယ္လို႔ မင္းက ဘာလို႔ေျပာနိုင္ရတာလဲ”
“ရန္ကုန္ မသြားခင္ေန႔က ငါအတင္းေမးလို႔ သူဝန္ခံတယ္၊ မင္းက ငါ့ကိုငဲ့ၿပီးေရွ႕တက္မလာတာလို႔လဲေျပာတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါကလဲ မင္းကို .....၊ ငါ ...ငါ ... အရမ္းစိတ္ဆင္းရဲ
ခဲ့ရတယ္၊ ေႏြးေႏြး မရွိတုန္း ဟိုမိန္းမက မင္းကို ျပန္ခ်ိတ္ဖို႔ လုပ္လာေတာ့  ေႏြးေႏြး ဘက္ကေန ကူဖို႔ ငါလာခဲ့တာ၊ ဒါေပမယ့္ အမွတ္မထင္ မင္းစိတ္ကို စမ္းလိုက္ တာက ေန ..ငါ
မခြာနိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားရတယ္၊ မင္းကို ငါသူ႔လက္ကေနလုခဲ့မိၿပီ၊ ထပ္ၿပီး အနိုင္မက်င့္ ခ်င္ေတာ့ ဘူး၊ မင္းငါ့ကို တကယ္ခ်စ္တယ္ ဆိုရင္ သူနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ မပတ္သက္ပါနဲ႔ေတာ့”
 “ဟုတ္ၿပီ၊ ဒါဆိုရင္ ငါ မေစာကလ်ာလွိုင္နဲ႔ လည္း မပတ္သက္ဘူး၊ ေႏြးေႏြး နဲ႔လည္းေဝးေဝး ေန မယ္၊ ဒါေပမယ့္ မင္းငါ့ကို ခြဲမသြားရဘူး၊ ဘယ္လိုလဲ”
ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီနည္း။ ရင္ဦးက ေႏြးေႏြးလက္ကေန ရဲထက္ကိုလုယူသည္။ ရဲထက္ကလည္း ရင္ဦးကို ခ်စ္ သည္ တဲ့။ ကိုယ့္နားပင္ ကိုယ္မယုံ နိုင္ပါ။ ရင္ဦး
ဘာေၾကာင့္ေပ်ာက္ေနသည္ ဆိုသည့္ အေျဖကိုသိလိုက္ရ ေသာ္ လည္း ေႏြးေႏြး ရင္ထဲ ဆို႔သြားသည္။ ရက္ပိုင္း ေလာက္ အခ်ိန္ေလးအတြင္း မွာ ဘယ္လိုမွ အစပ္အဟပ္မတည့္
သူ ႏွစ္ေယာက္က ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားၾကသည္ ဆိုတာ ယုံနိုင္ဖြယ္ မရွိပါ။ ဒါေပမယ့္ ရင္ဦး အသံက အရင္လို ေယာက္်ားသံ ျဖစ္ေအာင္ တမင္လုပ္ေျပာသည့္ အသံ မ်ိဳးမ
ဟုတ္ေတာ့ဘဲ သဝန္တိုသည့္ မိန္းမ တေယာက္၏ ခါးသီး စူးရွ ေသာအ သံ ျဖစ္ေနတာကို ေႏြးေႏြး ခံစားမိသည္။
စက္ဘီး ဆီ ေခါင္းငိုက္စိုက္ ႏွင့္ ျပန္ေလၽွာက္လာရင္း ျခင္းထဲက အထုပ္ေလး ႏွစ္ထုပ္ကို မ်က္စိေရာက္သည္။ မတည့္ၾကသည့္ ရင္ဦး ႏွင့္ ရဲထက္ကို စခ်င္လို႔ တေယာက္ တ
ထည္စီေပးဖို႔ တီရွပ္ဆင္တူ ႏွစ္ထည္ ဝယ္လာ သည္။ ေႏြးေႏြး ေပးသည့္ တီရွပ္ ဆင္တူျဖင့္ လမ္းမွာ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာ ခ်င္းဆိုင္ေတြ႕ရင္ အေတာ္ ရယ္ စရာေကာင္း
လိမ့္မည္ ဟု ေႏြးေႏြး ထင္ခဲ့ပါသည္။ အခုေတာ့ ဒါသည္ပင္ နိမိတ္ တခုလိုျဖစ္ခဲ့ ရၿပီ။
ကၽြပ္ကၽြပ္ အိတ္ႏွင့္ ထည့္ထားသည့္ အထုပ္ႏွစ္ထုပ္ ကို ေသာ့ခေလာက္မွာ ခ်ိတ္ေပးခဲ့ၿပီး ေလးကန္ေသာေၿခ လွမ္းေတြ ႏွင့္ စက္ဘီးတြန္းကာ ထြက္လာေသာ ေႏြးေႏြး ၿခံဝ
အေရာက္ တြင္ ဆိုင္ကယ္ေလး တစီး ထိုးဆိုက္ လာ ၏။
“ညီမ ေရ၊ ဒါ ရဲထက္တို႔ အိမ္လား”
ဆိုင္ကယ္ေပၚကဆင္းလာသည့္ လုံးႀကီးေပါက္လွ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ အမ တေယာက္က ေမးလာသည့္ အခါ ေႏြးေႏြး ေသာ့ခတ္ထားသည့္ တံခါးဆီ ညႊန္ျပလိုက္ၿပီး
“ဟုတ္ကဲ့ မမ၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး၊ ေသာ့ခတ္ထားလို႔ သမီးေတာင္ျပန္ေတာ့ မလို႔”
“ေအာ္ …ေက်းဇူးပဲ ေနာ္”
အိမ္ဖက္ကို တခ်က္လွမ္းၾကည့္ၿပီး ဆိုင္ကယ္ေပၚျပန္တက္ ၿပီး ေမာင္းထြက္သြားသည္။ ေႏြးေႏြး ျပန္ရမည့္လမ္းက သူမ ထြက္သြားရာႏွင့္ ဆန႔္က်င္ဖက္ျဖစ္၏။ အိမ္ဖက္ သို႔
မၾကည့္မိေအာင္ စိတ္ကိုတင္း ၿပီး ေႏြးေႏြးလည္း စက္ ဘီး ေလးေပၚသို႔ တက္ကာ နင္းထြက္လာခဲ့သည္။


ၿပီးပါၿပီ။