စက္လူ႐ုပ္ ႏွလုံးသား အပိုင္း(၂)

ေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တုံးကလိုဘဲ အေပ်ာ္စီး ျမင္းရထားလုံးေလးေတြ တိုးရစ္စ္ေတြ အတြက္ ျပင္ဦးလြင္မွာ ရွိေနၾကတုံးဘဲ ။
နာရီစင္ႀကီးနားမွာ ေတြ႕တဲ့ နန္းႀကီးမုန႔္တီဆိုင္ေလးမွာ အတူတူ ထိုင္စားၾကတယ္ ။

ေနဗလ စိတ္ထဲမွာ နီသိဝတီကို ဖုန္းဆက္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ စိတ္ ေပါက္လာတယ္ ။ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းရဲ့ တီထြင္ခ်က္ေတြထဲမွာ ဖုန္းထူးနိုင္တာေလာက္ကေတာ့ အေသးအဖြဲဘဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္ လို႔ သူ ယုံ
ၾကည္တယ္ေလ ။

ျမျမေသြးနဲ႔ ဒါဇင္တို႔ အရီးနန္း မုန႔္ဆိုင္ထဲမွာ ျပင္ဦးလြင္ထြက္ ပစၥည္းေလးေတြ လိုက္ဝယ္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္ သူက ဆိုင္အျပင္ ပလက္ေဖါင္းေပၚ ထြက္ရပ္ၿပီး  ရန္ကုန္က သူ႔တိုက္ခန္း ဖုန္းကို ေခၚလိုက္တယ္ ။

“ ဟယ္လို ....”

အိုး..ဖုန္းထူးတယ္ ။ နီသိဝတီ ဖုန္းထူးတာ ။ နီသိဝတီရဲ့ အသံက စက္႐ုပ္အသံလို႔ လုံးဝ မသိသာဘူး ။  ခ်ိဳသာတဲ့ အသံေလးက တကယ့္ လူသား မိန္းကေလး တေယာက္ရဲ့ အသံ ။

“ နီသိလား ...”

“ ကိုကိုလားဟင္.... ကိုကို...ကိုကို ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲဟင္....”

“ ကိုကို ျပင္ဦးလြင္မွာ.....မၾကာခင္ ျပန္လာမယ္ ....”

“ ဟုတ္ၿပီ ကိုကို..နီသိ ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္.....”

“ ေကာင္းၿပီ..ဆီးယူး နီသိ.....ဘိုင္း...”

ဒါဇင္က ဆိုင္ထဲက ထြက္လာၿပီး “ ကိုေန..ဘယ္သူနဲ႔ ေျပာေနတာလဲ..” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ ေနဗလ ဘာမွ ျပန္မေျဖဘဲ တျခား စကားေျပာင္းေျပာလိုက္တယ္ ။

ျမျမေသြးက ေနဗလနဲ႔ အတူတူ ျပန္ၾကဖို႔ ေျပာေတာ့ ဒါဇင္ သိပ္ မ်က္ႏွာ မၾကည္ဘူး ။ ျမျမေသြး ကြယ္ရာမွာ ေနဗလကို ျမျမေသြးနဲ႔ သြားရင္ ျမျမေသြးနဲ႔ ညိၾကမွာလား လို႔ ေမးတယ္ ။ ေနဗလ က

“ ဒါဇင့္ကိုဘဲ ခ်စ္တယ္ ..ဒါဇင္ကလြဲၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ မခ်စ္ဘူး..ညိလည္း မညိဘူး...” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

ဒါဇင္က “ သူမ်ား ကို အသဲေတာ့ မခြဲနဲ႔ေနာ္ ကိုေန....” လို႔ တိုးတိုးေလး ကပ္ေျပာၿပီး ေစ်းဝယ္ေနတဲ့ ျမျမေသြးဖက္ကို ေလ််ာက္သြားလိုက္တယ္ ။

“ ကိုေန ..မေန႔က ျမေသြးတို႔ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္တယ္ေနာ္ ...”

ျမျမေသြးက ဟိုင္းေဝးလမ္းေပၚမွာ ကားေမာင္းရင္း ေနဗလကို ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ ဟုတ္တယ္..ျမျမေသြး ..တကယ့္ကို ေပ်ာ္ခဲ့ၾကတာ....က်ေနာ္တို႔ သုံးေယာက္စလုံးက အလုပ္ေတြနဲ႔ ပိေနၾကတဲ့ လူေတြေလ...အခုလို နားရက္ကေလး ရတဲ့ အခါ ေလၽွာက္လည္လိုက္ရတာ ေတာ္

ေတာ္ ေကာင္းတယ္....” လို႔ ေနဗလက ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။ သူ႔မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ ဒါဇင့္ကို ျမင္ေယာင္ေနတယ္ ။ ဒါဇင္က သူနဲ႔ ျမျမေသြး ႏွစ္ေယာက္ထဲ ကားနဲ႔ ရန္ကုန္ကို ျပန္ေမာင္းသြားမွာ

ကို စိတ္ေတြ ပူေနတယ္ ။ ျမျမေသြးကလည္း သူ႔အေပၚ ညႊ႕တ္ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနတာ လို႔ ဒါဇင္က ေျပာတယ္ ။ “ မိန္းမခ်င္း သိတာေပါ့ ..မျမေသြးကလည္း ကိုေန႔ကို ခိုက္ေနတာ..” လို႔ မဲ့ၿပီး ေျပာလိုက္

တဲ့ ဒါဇင္ရဲ့ ခ်စ္စရာ မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ေယာင္မိၿပီး ျပဳံၚလိုက္မိတယ္ ။

ျမျမေသြးက သူျပဳံးလိုက္တာကို ျမင္သြားၿပီး..“ ကိုေန..ဘာေတြမ်ား သေဘာက်ေနတာလဲဟင္..” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့..“ ေအာ္ ...စက္လူ႐ုပ္ဓါးျပမႈက သိပ္ ခက္ခက္ခဲခဲ

မၾကာလိုက္ဘဲ ေပၚသြားတာကို သေဘာက်မိလို႔ပါ ျမျမေသြး...” လို႔ သူျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။ ျမျမေသြးက “ အင္း..တခါတေလလည္း တခ်ိ ု႔ အမႈေတြက ျမန္ျမန္ ေပၚသြား

ျပတ္သြားတတ္တယ္ေနာ္..တခ်ိ ု႔ အမႈေတြက်ေတာ့ တကယ့္ကို လိုက္ရခက္ခဲၿပီး မေပၚတာေတြလည္း ၾကဳံရတယ္ ...ဒါနဲ႔ ကိုေနက ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ ျမေသြးကို ေမ့သြားမွာလား....ျမေသြး

ဖုန္းနံပါတ္ မွတ္ထားရဲ့လား..” လို႔ ေျပာတယ္ ။  “ ျမျမေသြး ဖုန္းနံပါတ္ က်ေနာ့္ ဖုန္းထဲမွာ ထည့္ထားပါတယ္..ျမျမေသြး ဖုန္းေျပာခ်ိန္ေကာ ရပါ့မလား....ျမျမေသြးတို႔ ဌာနက အလုပ္မ်ားၾကတယ္

ဆိုတာ က်ေနာ္ သိတယ္ေလ...” လို႔ သူက ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ အင္း....ဟိုးတုန္းက က်မတို႔ တိုင္းျပည္ႀကီး ဒီမိုကေရစီ ရခါစက တခ်ိ ု႔လူေတြ ေျပာခဲ့ၾကတာကို စာအုပ္ေတြထဲမွာ ဖတ္ဖူးတယ္ ...လူေတြက ဒီမိုကေရစီ နိုင္ငံ ဆိုရင္ အရာရာ

ျပည့္စုံသာယာဝေျပာတဲ့ နတ္ျပည္ႀကီးလို ဘာ ရာဇဝတ္မႈ ဘယ္လို လူဆိုးသူခိုးမွ မရွိေတာ့ဘူးရယ္လို႔ ထင္ျမင္ၾကတာ တဲ့...လူဆိုတဲ့ သဘာဝက မေကာင္းတာကို လုပ္ခ်င္ၾကတယ္ ဆိုတာနဲ႔

ေဖါက္ျပန္တတ္ၾကတာ..႐ူးသြတ္တတ္ၾကတာေတြကို ထည့္မတြက္ၾကဘူးေလ.....ေလာဘ ဆိုတာကလည္း ဘယ္စနစ္ က်င့္သုံးက်င့္သုံး ရွိတတ္ၾကတာဘဲေလ ...

..က်မတို႔ ကိုေနတို႔လို ဥပေဒဘက္ေတာ္သားေတြ ဆိုတာက ဘယ္ေခတ္ ဘာစနစ္ ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ လိုအပ္ေနတာပါဘဲေလ ...က်မလည္း ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္ရင္ လုပ္စရာ ေက့စ္ေလးေတြ တန္းလန္းနဲ႔ပါ..ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုေနနဲ႔ တခါတခါ ေတြ႕ၾကတာေပါ့..အားရင္ ဖုန္းဆက္ေပါ့..”

လို႔ ျမျမေသြးက ေျပာပါတယ္ ။

အစိမ္းေရာင္ လမ္းဆိုင္းဘုတ္ေတြက ေရွ႕တမိုင္အကြာမွာ နားေနစခန္း ရွိတယ္လို႔ ျပသေနတယ္ ။

“ ကိုေန..ျမေသြးတို႔ တခုခု ဝင္စားၾကမလားဟင္....”

“ စားေလ..ျမျမေသြး.. Rest Room လည္း ဝင္နိုင္တာေပါ့...”

နားေနစခန္းထဲကို သူတို႔ ဝင္လိုက္ၾကတဲ့ အခ်ိန္ ေနဗလရဲ့ ဖုန္း တတိတိနဲ႔ ျမည္လာတယ္ ။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒါဇင္ ေခၚတာ ..။

“ ျမျမေသြး..က်ေနာ္ Rest Room ဝင္လိုက္အုံးမယ္..ျမျမေသြး..စားစရာ သြားၾကည့္ေနႏွင့္...” လို႔ ျမျမေသြးကို ေျပာလိုက္ရင္း ေနဗလ ေယာက်္ားအိမ္သာထဲကို ဝင္လိုက္ၿပီး ဖုန္းကို ထူးလိုက္တယ္ ။

“ ကိုေန....ဒါဇင္ပါ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ...”

“ နားေနစခန္း....”

“ ေအာ္..ႏွစ္ေယာက္သား ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတယ္ ဆို ..”

ဒါဇင့္အသံက အလိုမက်တဲ့ အသံ ။ ေသနတ္ခါးခ်ိတ္ၿပီး လူဆိုးေတြကို လိုက္ဖမ္းဆီးေနတဲ့ ရဲအရာရွိမေလး ျဖစ္ေပမယ့္ ခ်စ္သူနဲ႔ ပတ္သက္လာေတာ့ သဝန္တိုေနတယ္ ။

“အဲလို မဟုတ္ပါဘူး..ဒါဇင္ရယ္....ဟင္းဟင္း...”

“ မရယ္ပါနဲ႔ ကိုေန..ဒါဇင့္ရင္ထဲ ပူေနတယ္ သိလား.....ျမျမေသြးက ကိုေန႔ကို သေဘာက်ေနတာ ဒါဇင္ သိတယ္ ...”

ဒါဇင္တေယာက္ အလုပ္ခြင္မွာ မေအာင့္နိုင္ဘဲ သူ႔ကို ဖုန္းလွမ္းဆက္တာပါ ။ သူ႔အထက္က ရဲမႉးက လွမ္းေခၚလိုက္လို႔ သူ႔ကို “ ေနာက္မွ ဆက္မယ္ ..ကိုေန..” လို႔ ေျပာၿပီး ဖုန္းခ်သြားတယ္ ။

ျမျမေသြးက ျမန္မာထမင္းဟင္းေတြ မွာထားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

“ ကိုေန...ဘာအသား ျဖစ္ျဖစ္ စားတယ္ မဟုတ္လား....”

“ စားတယ္ ျမျမေသြး...”

စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ထမင္းစား ၿမိန္ၾကတယ္ ။

“ ဘိုက္တအားတင္းသြားတာဘဲ ကိုေနရယ္..ကားဆက္ေမာင္းရင္ အိပ္ငိုက္ေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္ ...”

“ ျမျမေသြး အိပ္ငိုက္ရင္ က်ေနာ္ ေမာင္းေပးနိုင္ပါတယ္ ...”

“ ရပါတယ္...ကိုေန...စကားေျပာသြားၾကတာေပါ့....”

သူေနတဲ့ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္း ေအာက္အထိ ျမျမေသြးက လိုက္ပို႔ပါတယ္ ။

အင္း..နီသိဝတီနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ရေတာ့မယ္ ။ တလမ္းလုံး ျမျမေသြးနဲ႔ ပူးပူးကပ္ကပ္ နီးနီးစပ္စပ္ ေနထိုင္ခဲ့ရလို႔ ရင္ေမာ စိတ္ထခဲ့ရတာေလးေတြကို နီသိဝတီနဲ႔ အခ်စ္ပြဲေလးေတြ ႏႊဲလိုက္ရင္း ေျဖေဖ်ာက္

လိုက္မဟဲ့လို႔ ေနဗလ ေတြးရင္း ျပဳံးလိုက္မိကာ အေပၚထပ္သူ႔အခန္းကို ဖုန္းလွမ္းေခၚလိုက္ပါတယ္ ။ ဓါတ္ေလွခါးအနားကို ေရာက္ေတာ့ ဂ်ပန္ႀကီး ဟင္နရီ ဆန္နာဒါးတို႔ စုံတြဲနဲ႔ တိုးတယ္ ။

ျပဳံးျပႏုတ္ဆက္ရင္း  နီသိဝတီ ဖုန္းထူးသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္ ။

“ အမိန႔္ရွိပါရွင္...”

“ နီသိ.....ကိုကိုပါ.....”

“ ဟင္..ကိုကို..ကိုကို ဘယ္က ဆက္လဲ..ကိုကို ျပန္လာၿပီလားဟင္....”

နီသိဝတီ အသံက ထိတ္ထိတ္ျပာျပာနဲ႔ ။

ဘာျဖစ္သလဲ...နီသိ ဘာျဖစ္သလဲ ....။ သူ႔စိတ္ေတြ ထိန္းကနဲ ပူသြားတယ္ ...။

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKLa8p6BC9-OcdImUgsh12hZpGoDIF7kmoSi0EqUhPx8uBBCRz_OJRvD6DdDqKksc-1GVHcdfcjHX_Bp5_Aw2hh1bQUADJ35Xe9kOt47SdpCVT4T1Pgyt9H_vx0CVkX3yLfiu2yIbOZees/s320/2015-women-one-piece-bathing-suits-red-high-cut-swimwear-sexy-lady-drawstring-monokini-swimsuits-retro.jpg
နီသိ..ဘာျဖစ္လဲ....ဘာျဖစ္လဲ....”

“ ကိုကို အျမန္တက္ခဲ့...တိုက္ခန္းကို အျမန္တက္ခဲ့...”
ဓါတ္ေလွခါးကို ေႏွးလြန္းတယ္ လို႔ သူထင္မိတယ္ ။ အေရးထဲ တခ်ိ ု႔အထပ္ေတြမွာ ရပ္သြားၿပီး လူေတြ ဝင္လာေသးတယ္ ။ သူေနတဲ့ အထပ္ကို ေရာက္ေတာ့ သူ႔တိုက္ခန္းဆီကို ေျပးတယ္ ။

“ နီသိ ....နီသိ.....”

သူေျပးဝင္သြားေတာ့ နီသိကို သူဧည့္ခန္းနံရံမွာ အလွခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ဂ်ပန္ ကင္ဒိုဓါးႀကီး ကိုင္ရက္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ဧည့္ခန္း ၾကမ္းျပင္က ေကာ္ေဇာႀကီးေပၚမွာေတာ့ ဒူးေထာက္ရက္ ေခါင္းငုံ႔ထား
တဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရတယ္ ။ ဒီလူႏွစ္ေယာက္ရဲ့ လက္ေတြ ေျခေတြ မ်က္ႏွာေတြမွာ ဓါးဒါဏ္ရာေတြနဲ႔ ။

“ သူတို႔က ဘယ္သူေတြလဲ..ဘာေတြ ျဖစ္ၾကတာလဲ နီသိ ....” လို႔ သူ အေလာတႀကီး ေမးမိတယ္ ။ နီသိက သူတို႔ တိုက္ခန္းထဲကို ဝင္လာၾကတယ္ ..သူတို႔မွာ ေသနတ္ေတြလည္း ပါတယ္...နီသိ
လည္း သုံးေယာက္နဲ႔ တေယာက္..နီသိမွာလည္း ဓါးဘဲ ရွိလို႔ လက္ဦးမႈ ရယူၿပီး သူတို႔ကို ဓါးနဲ႔ ဝင္ခုတ္ပစ္လိုက္တယ္ ...တေယာက္ကေတာ့ မီးဖိုခန္းထဲမွာ ပြဲခ်င္းၿပီးေနၿပီ...ကိုကို...”

မီးဖိုထဲကို ေျပးဝင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူတေယာက္ ေသြးအိုင္ထဲမွာ လဲေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ နီသိက အံဆြဲထဲ ထည့္ထားတဲ့ ဒီလူေတြရဲ့ ေသနတ္ေတြကို ထုတ္ေပးတယ္ ။
သူ နီသိဝတီကို စက္႐ုံကေန ဝယ္တုံးက သူ႔ရမက္ကို ေျဖေဖ်ာက္ဖို႔ အေပ်ာ္စပ္ယွက္ဖို႔ သက္သက္ပါဘဲ ။ အခုေတာ့ နီသိဝတီဟာ အိမ္ရဲ့ လုံျခဳံေရးကို အျပတ္အသတ္ ကာကြယ္ေပးေနပါလား ။

ဒါဏ္ရာေတြနဲ႔ ဒူးေထာက္ေနရတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ကို သူ စစ္ေမးလိုက္ေပမယ့္ ဘူးကြယ္ ျငင္းပယ္ေနၾကတာေၾကာင့္ ရဲစခန္းကို ပို႔ဖို႔ သူ စီစဥ္ရပါေတာ့တယ္ ။
သူတို႔ရဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ေတြကို ဖြင့္ၾကည့္ စစ္ေဆးလိုက္ေတာ့ အခ်ိန္ကိုက္ ဗုံးေတြကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ဒီလူေတြ သူ ျပန္အလာမွာ ဗုံးေပါက္ကြဲေအာင္ အခ်ိန္ကိုက္ဗုံး လာေထာင္တာ ျဖစ္ေနတယ္ ။

သူတို႔က နီသိဝတီ ရွိေနတာကို မသိၾကဘူး ။ ေနဗလက တေယာက္ထဲသမား...လူလြတ္ တေယာက္ထဲဘဲ ေနတယ္ လို႔ သူတို႔ သိထားၾကၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး တံခါးေသာ့ေတြကို ဖ်က္ဝင္ၾကၿပီး ဗုံးေထာင္ဖို႔ အလုပ္ နီသိဝတီက ကင္ဒိုဓါးနဲ႔ ႐ုတ္တရက္ တိုက္ခိုက္ၿပီး အနိုင္ယူလိုက္တာဘဲ ။

သူ နီသိဝတီကို ခ်ီးက်ဴးလို႔ မဆုံးနိုင္ေတာ့ ။ စက္လူ႐ုပ္မေလးက အိမ္ထဲကို ခိုးဝင္လာၿပီး ဗုံးေထာင္မယ့္ လူဆိုးေတြကို ဓါးနဲ႔ ခုတ္ၿပီး ဖမ္းဆီးေပးလိုက္တယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းသာ ျပည္သူလူထုေတြ သိသြားၾကမယ္ ဆိုရင္ စက္႐ုပ္ေတြေတာ့ ေရာင္းေကာင္းအုံးမွာဘဲ လို႔ သူ ေတြးေနတယ္ ။

သူ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းကို ဖုန္းေခၚလိုက္တယ္ ။

“ ေနဗလ ပါ ..ေဒါက္တာ..အခ်ိန္မေတာ္ က်ေနာ္ ဖုန္းေခၚလိုက္လို႔ ေဒါက္တာ့အဖို႔ အ ေႏွာက္အယွက္မ်ား ျဖစ္သြားသလား....”

“ ဟာ..မျဖစ္ပါဘူးဗ်ာ..က်ဳပ္က တေန႔မွာ ၄နာရီေလာက္ဘဲ အိပ္တာဗ်..အျမဲတမ္း တခုခုကို တီထြင္ ဖန္တီး..ႀကံဆေတြးေတာေနတဲ့ လူပါ.....ေျပာ..ဘာထူးလဲ..ခင္ဗ်ား ေခၚပုံေထာက္ေတာ့ တခုခု
ထူးလို႔ဘဲ..နီသိဝတီေလး ...အိုေကစိုေၿပ ရဲ့လား...”

“ ထူးျခားတာမွ အရမ္းကို ထူးျခားတာဘဲ ေဒါက္တာေရ.....ေဒါက္တာရဲ့ ပညာစြမ္းကိုေတာ့ အံ့ၾသမကုုန္နိုင္ေအာင္ပါ ....နီသိဝတီဟာ သာမန္ စက္လူ႐ုပ္တ႐ုပ္ မဟုတ္ဖူးဗ်..လူသားနဲ႔ မျခား အသိဉာဏ္ရွိၿပီး အရမ္းကို ထက္ျမက္တာကို က်ေနာ္ လက္ေတြ႕ ေတြ႕ရွိလိုက္ရတယ္ ေဒါက္တာေရ...“

“ ေဟ....ဟုတ္လား...ကဲ ေျပာျပပါအုံး..ဘာေတြ ထူးျခားလို႔လဲ.....”

ေနဗလ လည္း ျဖစ္ပ်က္တာေတြကို ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းကို အားလုံး ေျပာျပလိုက္ပါတယ္ ။

ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းက ရယ္ေနတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ “ က်ေနာ္ မေျပာလား..ကိုေနဗလ ...နီသိဝတီဟာ F2 series ဗ် ...အရင္ F1 series က Robotေတြ တုံးကထက္ ပို Advance ျဖစ္လိမ့္မယ္ လို႔..ဒါ
နဲ႔ ကိုေနဗလ အခု ခရီးက ျပန္ေရာက္ၿပီး နီသိေလးနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆး အနားယူလိုက္ပါအုံး..အဲ..ေနာက္တခါ ခင္ဗ်ား အလုပ္တခုခုနဲ႔ ခရီးထြက္မယ္..ဆိုရင္ က်ဳပ္ဆီကို ဖုန္းဆက္လိုက္ ..အခု တရက္ ႏွစ္ရက္အတြင္းမွာဘဲ ပို အဆင့္ျမင့္တဲ့ နည္းပညာေတြနဲ႔ စက္လူ႐ုပ္ေတြကို အရင္ထက္ အဆင့္ျမင့္သြားေအာင္ လုပ္နိုင္ၿပီ ..ဒီ အသစ္ ဆန္းသစ္တည္ထြင္မႈကို ကိုေနဗလ ေတြ႕ရင္ လုံးဝ ယုံၾကည္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးဗ် ....ဟဲဟဲ..ဒီလိုလုပ္ဗ်ာ... ခင္ဗ်ား နီသိဝတီကို က်ဳပ္ဆီကို ၂ရက္ေလာက္ဘဲ ခဏ လာပို႔ထား..ခင္ဗ်ား နီသိေလးဟာ လူသားစစ္စစ္လို တေထရာထဲ ေတြးနိုင္ႀကံဆနိုင္တဲ့
စက္လူ႐ုပ္မေလး အျဖစ္ အဆင့္ျမႇင့္ Upgrade လုပ္ေပးလိုက္မယ္...ဟဲဟဲ...”

ေနဗလ လည္း ေဒါက္တာခ်စ္ပန္း ေျပာတာေတြကို စိတ္ဝင္စားပါတယ္ ။ သို႔ေပမယ့္ နီသိဝတီကို သူ ဝယ္ယူခဲ့တာ အတြက္ေတာင္ အကုန္ မေပးေခ်ရေသးဘူး ။ ေနာက္ထပ္ ေငြထပ္ အကုန္မခံနိုင္
ေသးဘူး ။

“ ေဒါက္တာ ..ဘယ္ေလာက္မ်ား ထပ္ ေပးရမွာလဲဟင္...”

“ အာ..ဒါအတြက္ကေတာ့ စိတ္မပူပါနဲ႔ ကိုေနဗလ..ခင္ဗ်ားကို မတတ္နိုင္တဲ့ ပမာဏ က်ဳပ္တို႔ မေတာင္းပါဘူး.....”

“ ဟုတ္ၿပီေလ ေဒါက္တာ..အဆင့္မျမႇင့္လိုက္ခင္ ကုန္က်မွာေလးကိုေတာ့ ေျပာအုံးေနာ....”

“ ဟားဟား..စိတ္ခ်..စိတ္ခ်..တျခားလူမွ မဟုတ္တာဗ်ာ ...ကိုေနဗလ ဘဲ..ပို မယူပါဘူးေလ.....”

ေနဗလ ေဒါကတာခ်စ္ပန္းနဲ႔ ေျပာအၿပီး မွာ သူ႔ေဘးနားက ခ်စ္စဖြယ္ အျပဳံးေလးနဲ႔ ေစာင့္ဆိုင္းေနတဲ့ နီသိဝတီေလးကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္ပါတယ္ ။

“ ကိုကိုရယ္..လြမ္းတယ္...အရမ္း လြမ္းတာ...”

“ ကိုကိုလည္း နီသိကို အရမ္း လြမ္းတာ...”

တကယ္ဆို ေနဗလသည္ ရဲအုပ္မေလး ဒါဇင္ကို အပီျဖဳတ္ ျမျမေသြးနဲ႔ သာယာေနခဲ့တာ ။

စက္လူ႐ုပ္မေလးလည္း ဗုံးလာေထာင္တဲ့ လူဆိုးေတြနဲ႔ ဖိုက္တင္ခ်ခဲ့ရလို႔ ေပေရညစ္ပတ္ေနတယ္ ။ “ ကိုကိုနဲ႔ နီသိ ေရခ်ိ ုးၾကမလားဟင္....” လို႔ နီသိက ေမးၿပီး သူ႔အက် ႌ ၾကယ္သီးေတြကို တလုံး
ၿပီး တလုံး ျဖဳတ္ပါတယ္ ။ ေနဗလကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္ေတြ ဘာမွ မက်န္ေတာ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ နီသိက ဝတ္ထားတဲ့ အိမ္ေနရင္း ေဘာင္းဘီပြပြႀကီးကို ခၽြတ္ခ်လိုက္ပါတယ္ ။

“ အိုး...ဟိုး...”

ခါးေသးေသးေအာက္က စြင့္ကားတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြကို ျမင္လိုက္ရသလို ေပါင္ဂြဆုံက ႀတိဂံပုံ အဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီး ေပၚလာတဲ့အခ်ိန္ ေနဗလ တအားကို သေဘာက်သြားတယ္ ။ ဒါတင္နဲ႔ ၿပီးၿပီလား
..။ မၿပီးေသးဘူး..အေပၚပိုင္းက ဝတ္ထားတဲ့ တီရွပ္ပြပြႀကီးကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ျပန္တယ္ ။ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ေအာ္ဒါလုပ္ထားတဲ့ စေနႏွစ္ခိုင္က လွလြန္းေနတယ္ ။ ေနဝိက သူ႔လက္ကို ဆြဲၿပီး ေရခ်ိ ုးခန္း
ထဲကို ဦးေဆာင္ ဝင္သြားတယ္ ။ အခ်ိ ုးက်လြန္းတဲ့ ကိုယ္လုံးတီးမေလး နီသိနဲ႔ ႂကြက္သားဖုထစ္ေနတဲ့ ကိုယ္လုံးနဲ႔ ေနဗလတို႔ ေရအတူတူခ်ိ ုးၾကတဲ့အခ်ိန္ ေနဗလရဲ့ ေပါင္ၾကားက တန္ဆာလိင္ေခ်ာင္းႀကီးက မတ္မတ္ေထာင္ေနၿပီ ။ ဆပ္ျပာရည္ေတြနဲ႔ ေရျမဳပ္တုံးႀကီးနဲ႔ ေနဗလ တကိုယ္လုံးကို ပြတ္တိုက္ ေခ်းတြန္းေပးေနတဲ့ နီသိဝတီေလးရဲ့ ရင္သားေတြကို စိတ္ရွိလက္ရွိ ဆုပ္နယ္
ညႇစ္ပြတ္ေနတဲ့ ေနဗလလည္း စိတ္ေတြ တအား ထႂကြလြန္းေနလို႔ ေရဆက္မခ်ိ ုးဘဲ နီသိဝတီေလးကို ကုတင္ေပၚ တင္ေဆာ္ခ်င္ေနၿပီ ။

“ နီသိ..ကိုကို အရမ္း ထန္ေနၿပီကြာ..ကိုကိုတို႔ လိုးၾကရေအာင္လား..” လို႔ ေျပာရင္း နီသိရဲ့ ေပါင္ၾကားက အဂၤါစပ္ကို ဖမ္း စမ္းလိုက္ပါတယ္ ။ “ ေရခ််ိ ုးလို႔မွ မၿပီးေသးတာ ကိုကိုရယ္...ၿပီးေတာ့ လိုး
ၾကတာေပါ့..နီသိလည္း ကိုကို မရွိလို႔ ေစာက္ပတ္ေတြ တအားယားေနတာ ကိုကိုရဲ့ ...” လို႔ နီသိက တခစ္ခစ္ရယ္ရင္း ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။

သီလဝါၿမိဳ႕သစ္
ရန္ကုန္ျမစ္ နဲ႔ ပင္လယ္ဝ ထိေတြ႕တဲ့ ေနရာ ။
ပင္လယ္ကူးသေဘၤာႀကီးေတြ ဆိုက္ကပ္တဲ့ ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕မို႔ စည္ကားလွသည္ ။

ဆိပ္ကမ္း မ်က္ႏွာစာက ဆိုင္တန္းေတြမွာ သေဘၤာႀကီးေတြက နိုင္ငံျခားသေဘၤာသားေတြ ဆင္းလာၿပီး စားေသာက္ေနၾကသည္ ။ ကြန္္တိန္နာေသတၱာႀကီးေတြ တင္ေဆာင္လာတဲ့ ထရပ္ကားရွည္ႀကီးေတြက အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ လမ္းမႀကီးအတိုင္း ေမာင္းႏွင္ေနၾကသည္ ။ ေတာ္ေတာ့္ကို စည္ကားလာတဲ့ ၿမိဳ႕သစ္ေလး ျဖစ္ပါသည္ ။

Burma Girl  Bar and Restaurant လို႔ ဆိုင္းဘုတ္ေလး ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ အရက္နဲ႔ တ႐ုတ္အစားအစာ မ်ိဳးစုံ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေလးထဲကို နိုင္ငံျခားသား သေဘၤာသား တစု ဝင္သြားၾကတဲ့အခါ
ဆိုင္ထဲက ခပ္ဝ၀ လူတေယာက္က ျပာျပာသလဲ ဝမ္းသာအားရနဲ႔ ဆီးႀကိဳတယ္ ။ သူ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ အဂၤလိပ္စကားနဲ႔ ဘာလိုခ်င္လဲ ဘာစားမလဲ ဆိုၿပီး စားပြဲဝိုင္းတလုံးမွာ ေနရာ
ခ်ထားေပးတယ္ ။

နိုင္ငံျခားသားေတြက အရက္ ဘီယာနဲ႔ ဟင္းလ်ာေတြ မွာလိုက္ၿပီး ဆိုင္းဘုတ္ကို လက္ညႇိုးထိုးျပၿပီး..“ ဘားမားဂဲလ္...လိုခ်င္တယ္ ...ေခၚေပးမလား..” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ခပ္ဝ၀ လူလည္း “ အိုေက
အိုေက....ရမယ္ရမယ္..ခဏေစာင့္...၀ိတ္ဝိတ္ ..” လို႔ ေျပာရင္း ဆိုင္အေနာက္က ေကာင္ေလးတေယာက္ကို “ စံစံတို႔ မိေပါက္တို႔ကို သြားေခၚစမ္း..ဒီမွာ ဧည့္သည္ေတြ ေရာက္ေနတယ္လို႔ ေျပာ
လိုက္...” လို႔ ခိုင္းလိုက္ပါတယ္ ။

ေကာင္ေလးက ဆိုင္ထဲကေန အေျပးကေလး ထြက္သြားသည္ ။ ဆိုင္တန္းေတြရဲ့ အေနာက္ဖက္က က်ဴးေက်ာ္တဲ ရပ္ကြက္ထဲကို ဝင္သြားသည္ ။
နိုင္ငံျခားသားအုပ္စုလည္း အရက္ေသာက္တာ အရွိန္ရလာတဲ့အခ်ိန္ ခပ္ဝ၀ ဆိုင္ရွင္လုပ္သူက သူတို႔ကို ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို လာ ျပသသည္ ။ “ ဗဲဒီး ျဗဴးတီးဖူးလ္...ဆာ....” ဆိုၿပီး ေျခဟန္
လက္ဟန္နဲ႔ သူတို႔ဟာ ပုေလြမႈတ္ေပးၾကမွာ လို႔ လုပ္ျပသည္ ။ နိုင္ငံျခားသားေတြကလည္း ေကာင္မေလးေတြကို ေပါင္ေပၚ ထိုင္ခိုင္းၿပီး ဟိုစမ္းဒီစမ္း လုပ္ၾကၿပီး “ သေဘာက်ၾကတဲ့အေၾကာင္း ဆိုင္
ရွင္လူႀကီးကို ေျပာရင္း ေစ်းစကား ေျပာၾကရေအာင္ လို႔ ထပ္ဆင့္ ေျပာလိုက္ၾကသည္ ။ ေစ်းတည့္သြားေတာ့ သူတို႔သေဘၤာေပၚကို ေခၚသြားမည္ လို႔ ေျပာကာ ေငြရွင္းေပးသည္ ။
ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္က မခို႔တရို႔ အမူအရာေလးေတြနဲ႔ နိုင္ငံျခားသားေတြနဲ႔ တညတာ ေပ်ာ္ပါးဖို႔ လိုက္ဖို႔ အဆင္သင့္ဘဲ ။

ၾကပ္ေတာက္ေနတဲ့ ေဘာင္းဘီကိုယ္စီ ဝတ္ထားတာေၾကာင့္သူတို႔ရဲ့ ဖြံ့ၿဖိဳးတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြကို တမင္ ျပသေနၾကသလိုဘဲ ။ လည္ဟိုက္ အက် ႌမ်ားေၾကာင့္လည္း သူတို႔ရဲ့ ရင္စိုင္ထြားထြားေတြ
ရဲ့ အေပၚပိုင္းေတြကို ျမင္ေတြ႕ေနနိုင္သည္ ။ ေခၚသြားမယ့္ နိုင္ငံျခားသား အုပ္စုထဲက အရက္ တအားမူးေနတဲ့ လူတေယာက္က လူေရွ႕သူေရွ႕မွာဘဲ ေကာင္မေလးတေယာက္ရဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြကို ဆုပ္နယ္ေနသည္ ။ ဆိုင္ရွင္လူဝႀကီးက..နိုင္ငံျခားသားအုပ္စု ထုတ္ေပးတဲ့ ေငြေတြကို လက္ခံယူေနသည္ ။

ဆိုင္ေလးထဲမွာ စားေသာက္ေနတဲ့လူေတြက ဒီေနရာမွာ ဒါမ်ိဳးေတြ ေတြ႕ေနက်မို႔ ရိုးေနတဲ့ ျမင္ကြင္းမို႔ ဂ႐ုမစိုက္ၾကဘူး ။ သို႔ေပမယ့္ မလွမ္းမကမ္းမွာ ကင္းပုန္းဝပ္ေနတဲ့ မီးပိတ္ရပ္ထားတဲ့ ရဲကားထဲက
ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္းကေတာ့ ဂ႐ုတစိုက္ ၾကည့္ေနသည္ ။
သူ တာဝန္က်တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေအးခ်မ္းသာယာဖို႔ သူ႔တာဝန္မို႔ အေသးအဖြဲက အစ ေပါ့ေပါ့တန္တန္မထားဘဲ သတိအျမဲထားတတ္တဲ့ သူ႔အက်င့္ေၾကာင့္ပါ ။


လူခ်မ္းသာတို႔သာ ေနထိုင္နိုင္တဲ့ သာေကတၿမိဳ႕သစ္ႀကီး မွာ က်ယ္ဝန္းတဲ့ ၿခံက်ယ္ႀကီးေတြ ေနာက္ဆုံးေပၚ ဒီဇိုင္းသစ္ တိုက္အိမ္ႀကီးေတြ အမ်ားအျပား ရွိေနသည္ ။
တခုေသာ တိုက္အိမ္ႀကီးမွာ ေနဗလရဲ့ ခ်စ္သူေဟာင္း ဟန္စုယဥ္ ေနသည္ ။

ေနဗလနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ေနတုံးက ဟန္စုယဥ္သည္ ဒီလို ၿခံမ်ိဳး ဒီလို တိုက္အိမ္ႀကီးမ်ိဳးနဲ႔ ေနထိုင္နိုင္ဖို႔ ေနေနသာသာ ဘဝကို မနည္း ႐ုန္းကန္ေနခဲ့ရတဲ့ မိန္းမ တေယာက္ပါ ။ ကိုယ္ပိုင္ကားေတာင္ ဝယ္မစီးနိုင္ခဲ့ဘဲ ျပည့္ၾကပ္ေနတဲ့ ဘတ္စ္ကားထဲ တိုးေခြ႕ စီးခဲ့ရတဲ့ မိန္းမတေယာက္ပါ ။ အခုေတာ့ ဟန္စုယဥ္ရဲ့ ဘဝက အရင္တုံးကနဲ႔ လားလားမွ မဆိုင္ေအာင္ ကြာျခား ေျပာင္းလဲေနၿပီ ။

ဟန္စုယဥ္ကို ဒီလိုမ်ိ ုး ခ်မ္းသာေအာင္ ေျပာင္းလဲေပးလိုက္တာက ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းပါ ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုနံမည္ရသြားသလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ လူေတြ မသိၾကဘူး ။ ေဇာ္ဝင္း ငယ္ငယ္တုံးကေတာ့
ခ်ီးေခါင္းေဇာ္ဝင္း လို႔သူ႔အေပါင္းအသင္းေတြက ေခၚခဲ့ၾကတယ္ ။ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ေခါင္းထဲမွာ ခ်ီးဘဲ ရွိတယ္ ဆိုတဲ့သေဘာပါ ။ သို႔ေပမယ့္ ၾကက္ကန္းဆန္အိုးတိုး ဆိုသလို ဉာဏ္နည္းတဲ့ ေဇာ္ဝင္း
ဟာ အကြက္ေကာင္းေတြ႕သြားၿပီး ဝုန္းကနဲ ဘဝေျပာင္းသြားသည္ ။

မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္ လုပ္တဲ့ လူေတြကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူေနတဲ့ ေခတ္သစ္ႀကီးမွာ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းလို လုပ္ရဲတဲ့ လူ ရွားလွသည္ ။
လုပ္ရဲတဲ့ ေဇာ္ဝင္းက ခဏခ်င္းမွာဘဲ က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာသြားသည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ မိန္းမလိုက္စားတဲ့ ေဇာ္ဝင္းက အရမ္းလွတဲ့ ဟန္စုယဥ္ကို ေတြ႕သြားသည္ ။ ဟန္စုယဥ္က ေနဗလနဲ႔ ခ်စ္သူ ျဖစ္ေနသည္ ။ ရိုးသားႀကိဳးစားတဲ့ ေနဗလက ရဲေပမယ့္ လပ္မစားဘူး ။ နံမည္ေကာင္းတဲ့ လူ ေပမယ့္ အေနအထိုင္က ပုံမွန္ဘဲ ။ ဟန္စုယဥ္က အကူအညီ လိုအပ္ေနသည္ ။ ေနဗလက မေပးနိုင္ဘူး ။
ေပးနိုင္တဲ့ ေဇာ္ဝင္းက ရွိေနသည္ ။

ေဇာ္ဝင္းက ဟန္စုယဥ္ကို အရမ္းေကာင္းျပသည္ ။ ေငြကုန္ခံသည္ ။ ခက္ခဲေနတာေတြကို ေငြလုံးေငြရင္းနဲ႔ ေျဖရွင္းေပးသည္ ။ ဟန္စုယဥ္ရဲ့ မိဘေတြကို ေဆးကုေပးသည္ ။ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေလး မတည္ေပးသည္ ။ ဆိုင္ခန္းေလး ေထာင္ေပးဖြင့္ေပးသည္ ။ သူ႔အေပၚေကာင္းတဲ့ ေဇာ္ဝင္းကို ဟန္စုယဥ္ ေက်းဇူးတင္သည္ ။ ေက်းဇူး ျပန္ဆပ္ခ်င္သာည္ ။ ဘယ္လို ဆပ္မလဲ ။ ေငြျပန္ေပးနိုင္လာ
ေပမယ့္ ေဇာ္ဝင္းလို ေဘာစိတေယာက္က ေငြ မလိုဘူးေလ ။ ေဇာ္ဝင္း လိုတာက ဘာလဲ ဆိုတာ ဟန္စုယဥ္ သိေနသည္ ။ တဖက္ကလည္း ေနဗလနဲ႔ ခ်စ္ေနသည္ ။ ေနဗလကို သစၥာမေဖါက္ခ်င္ဘူး ။

ဒါေပမယ့္ တရက္မွာ ေဇာ္ဝင္းက သာေကတၿမိဳ႕သစ္ဖက္ကို ဖါလူဒါသြားေသာက္ရေအာင္ ဆိုၿပီး ကားနဲ႔ ေခၚသြားသည္ ။ ဟန္စုယဥ္က အလားတူ နံမည္တူ ဖါလူဒါဆိုင္ေတြ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးထဲမွာ
အမ်ားအျပား ရွိေနေပမယ့္ သာေကတက ဆိုင္က ဖါလူဒါကို ပိုေကာင္းတယ္ ထင္သည္ ။ ေဇာ္ဝင္းက ေနဗလ လို မဟုတ္ဘူး ။ ဟန္စု.ဥ္ကို အရမ္း အလိုလိုက္သည္ ။ ဖါလူဒါေသာက္အၿပီး ေဇာ္ဝင္း
က ဟန္စုယဥ္အတြက္ အကို လက္ေဆာင္တခု ဝယ္ထားတယ္ ..ခဏေလး လိုက္ခဲ့ပါ..ျပခ်င္လို႔ ဆိုၿပီး တိုက္အမိႀကီးေတြ ၿခံႀကီးေတြ တန္းစီေနတဲ့ ရပ္ကြက္ႀကီးကို ေခၚသြားလိုက္ပါသည္ ။

သူတို႔ စီးလာတဲ့ အေကာင္းစား ေအာင္ဒီကားနက္ႀကီးက ၿခံက်ယ္ႀကီးတၿခံအေရွ႕မွာ ထိုးဆိုက္လိုက္တာနဲ႔ ၿခံတံခါးႀကီးေတြ ပြင့္လာသည္ ။
ေဇာ္ဝင္းရဲ့ လူေတြက ဖြင့္ေပးလိုက္တာပါ ။
“ ဒါ ကိုေဇာ္ဝင္းရဲ့ ၿခံလားဟင္....” လို႔ ဟန္စုယဥ္က ေမးလိုက္သည္ ။ ဒီလို ႀကီးက်ယ္ခန္းနားတဲ့ ေနရာမ်ိဳးေတြ တခါမွ ဟန္စူယဥ္ မေရာက္ဖူးပါ ။ ေဇာ္ဝင္းက “ မဟုတ္ဘူး...” လို႔ ျပန္ေျဖသည္ ။
ခန္းနားလြန္းတဲ့ တိုက္သစ္ႀကီးထဲကို လိုက္ျပသည္ ။ တိုက္ႀကီးရဲက အေနာက္ဖက္မွာ ေရကူးကန္ႀကီးတကန္ ရွိေနသည္ ။ ပန္းေတြ ေဝဆာေအာင္ ပြင့္ေနတဲ့ အပင္မ်ိ ုးစုံလည္း ရွိသည္ ။
လိုက္ျပၿပီးတဲ့ေနာက္ ေဇာ္ဝင္းကို ဟန္စုယဥ္က “ လက္ေဆာင္ေပးမလို႔ဆို....ဘာေပးမွာလဲ....” လို႔ ေမးသည္ ။
ဟန္စုယဥ္ အေနနဲ႔ ေဇာ္ဝင္းဆီက လက္ေဆာင္ေတြ ခဏ ခဏ ရဖူးခဲ့လို႔ မဆန္းေတာ့ဘူးေလ ။ အခုလည္း စိန္လက္စြပ္ဘဲ ေပးမလား..စိန္နားကပ္ဘဲ ေပးမလား ဒါမွ မဟုတ္ ဟန္စုယဥ္ အရမ္း လိုခင္ေနတဲ့ ဘီအမ္ဒဗလ်ဴကားသစ္ေလး လား ...။
သို႔ေပမယ့္ ေဇာ္ဝင္းက ျပဳံးျပဳံးႀကီးနဲ႔ ေစာေစာက ဖြင့္ဝင္ခဲ့တဲ့ တိုက္သစ္ႀကီးရဲ့ ေသာ့ေတြကို ဟန္စုယဥ္ရဲ့ လက္ကေလးထဲကို ထည့္ေပးလိုက္သည္ ။
“ ဒီၿခံနဲ႔ ဒီတိုက္ႀကီးက အကို႔ရဲ့ လက္ေဆာင္ဘဲ...”
“ ဟယ္.....အို....”
ဟန္စုယဥ္အေနနဲ႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။
ဘာမွ မေပးနိုင္တဲ့ ရဲအုပ္ေနဗလကို ေျခစုံကန္ပစ္လိုက္ၿပီး ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းရဲ့ ရင္ခြင္ထဲကို ေျပးဝင္လိုက္သည္ ။ ေနဗလကေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ အသဲကြဲတာေပါ့ေလ ။ ဟန္စုယဥ္လည္း ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး ။
ဒါေပမယ့္ ဇာတ္လမ္းက ဒီေလာက္နဲ႔ဘဲ ၿပီးမသြားဘူး ။ ေနဗလက အဲဒီတုံးက မူးယစ္ေဆး လိုက္ဖမ္းတဲ့ ဒီအီးဒီအဖြဲ႕မွာ လုပ္ေနတာ ။ တေန႔မွာ  ဟိုတယ္တခုကို သူနဲ႔ အဖြဲ႕သားေတြက ဝင္ရွာသည္။ သည္ ။မူးယစ္ေဆးေတြ အႀကီးအက်ယ္ ေတြ႕သြားသည္။ပစၥည္း ဖမ္းဆီးသည္ ။ ဒီဟိုတယ္က ေဇာ္ဝင္း ပိုင္တာ ။ ေဇာ္ဝင္းက ေနာက္ကြယ္ကေန ႀကိဳးကိုင္ေနတဲ့ လုပ္ငန္း ။ ဟန္စုယဥ္က ေနဗလကို
ဆက္သြယ္သည္ ။ အမႈမလုပ္ဖို႔ ေျပာသည္ ။ ငိုျပသည္ ။ ေနဗလက လပ္ထိုးတာကိုလည္း မခံဘူး ။ ျပတ္ျပတ္သားသား အေရးယူလိုက္သည္ ။ ေဇာ္ဝင္း အေတာ့္ကို အထိနာသြားသည္ ။ ေဇာ္ဝင္း
လည္း ေနဗလကို အမုန္းႀကီး မုန္းသြားသည္ ။ ဟန္စုယဥ္ကလည္း ေဇာ္ဝင္းဖက္က ။ ေနဗလကို ရန္သူလို႔ သတ္မွတ္လိုက္သည္ ။ အခြင့္အခါေကာင္း ေတြ႕တာနဲ႔ ေနဗလကို ျဖဳတ္မယ္ လို႔ ေဇာ္ဝင္းက
ၾကဳံးဝါးခဲ့သည္ ။ ဟန္စုယဥ္က သေဘာတူသည္ ။
ေဇာ္ဝင္းသည္ ကံေကာင္းေနတဲ့ လူမိုက္တေယာက္ ပါ ။ သူ႔မေကာင္းမႈ လုပ္ငန္းေတြက မပ်က္စီးတဲ့အျပင္ ပိုပိုေတာင္ ႀကီးပြားလာသည္ ။ ေငြအင္အား ေကာင္းလာေတာ့တပည့္အင္အား လည္း
ေကာင္းလာသည္ ။ ေရွးေခတ္တုံးကလိုဘဲ အစိုးရ အာဏာပိုင္ေတြကို ေငြနဲ႔ ေပါက္ၿပီး ဖ်က္ဆီးဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။ အရမ္း အပြင့္ကားလာတဲ့ အခ်ိန္ မေမ့ေသးတဲ့ ေနဗလကို လက္စားေခ်ဖို႔ ကိစၥ လည္း ျပန္အေကာင္အထည္ ေဖၚေတာ့တာဘဲ ။

ဟန္စုယဥ္ရဲ့ ေရကူးကန္ႀကီး နေဘးမွာ ေရာင္စုံထီးအႀကီးစားႀကီးရဲ့ ေအာက္မွာ ဟန္စုယဥ္ သည္ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေလးနဲ႔ ထိုင္ၿပီး နာနတ္သီးေဖ်ာ္ရည္စစ္စစ္ တခြက္ကို ေသာက္ေနသည္ ။
စုတ္တန္ေလးနဲ႔ စုတ္ယူေသာက္ေနတာ  ။ ဘီကီနီ ေရကူးဝတ္စုံေလး ဝတ္ထားတဲ့ ဟန္စုယဥ္သည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂ႐ုစိုက္လြန္းတာေၾကာင့္ အဆီပို မရွိဘဲ အခ်ိဳးက်လွပတဲ့ ကိုယ္လုံးကို ဒီေန႔အထိ ပိုင္ဆိုင္တုံးပါ ။

ေဟာ....ကားသံေတြ ၾကားတယ္ ။ ၿခံထဲကို ကားေတြ ဝင္လာတဲ့ အသံ ။

“ ေမထိန္ ...ဘယ္သူလာလဲ ေမးစမ္း...”

မလွမ္းမကမ္းမွာ လိုတာကူညီဖို႔ ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ ဟန္စုယဥ္ရဲ့ တပည့္မ ေမထိန္က ၿခံေပါက္ဝက တံခါးေစာင့္ကို စက္နဲ႔ လွမ္းေမးလိုက္သည္ ။

“ ေဘာစိ လာတာပါ...မမ ..”

ေဘာစိ ဆိုတာက ေဇာ္ဝင္းကို ေျပာတာ ။

မၾကာခင္ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္း သည္ တိုက္ႀကီးအေနာက္က ေရကူးကန္ ရွိရာကို သူ႔တပည့္ ထိန္ညီးတို႔ ၿခံရံၿပီး ေရာက္လာပါသည္ ။
ေမထိန္နဲ႔ ထိန္ညီးက ေမာင္ႏွမ အရင္းေတြ ။ ေဇာ္ဝင္းက သူ႔လိုဘဲ ေကာက္က်စ္ညစ္ပတ္ၿပီး လက္ရဲဇက္ရဲ ရွိလြန္းလို႔ ဒီေမာင္ႏွမကို အနားေခၚထားတာ ။ ေမထိန္နဲ႔ ထိန္ညီးက မ်ိဳးနဲ႔ ရိုးနဲ႔ မိုက္ခဲ့ေတခဲ့တဲ့ လူမိုက္ကေလးေတြ ..။

“ ကိုကိုဝင္း ....”

“ ေဘဘီ့ကို လြမ္းလြန္းလို႔ ကိုကိုဝင္း အေျပးျပန္လာရတာ....”

“ ကိုကိုဝင္းကေတာ့ ပိုၿပီ.....”

ဟန္စုယဥ္က ေဇာ္ဝင္းကို ေျပးဖက္လိုက္ၿပီး လက္သီးဆုပ္ကေလးနဲ႔ ေဇာ္ဝင္းနဖူးက်ယ္ႀကီးကို မနာေအာင္ ဖြဖြထုရင္း ေျပာလိုက္သည္ ။

“ ဟန္စုကို ေျပာျပစရာေတြ ရွိေသးတယ္ ...”

“ ဘာေတြလဲ ကိုကိုဝင္းရဲ့ ဆိုပါအုံး.....သံဒိုင္တို႔ ဖါဇာတ္သြင္းေနတဲ့ အသစ္ကေလးေတြ  အခ်ိန္တိုတိုနဲ႔ ဖါလုံးလုံး ျဖစ္သြားတဲ့အေၾကာင္းလား..ဟန္စု သိၿပီးပါၿပီ....”

“ အာ..မဟုတ္ဘူး...ဟန္စု....အခုကိစၥက အေရးႀကီးတယ္....ဟိုပုလိပ္စုတ္ ေနဗလရဲ့ တိုက္ခန္းမွာ ဗုံးသြားေထာင္ခိုင္းတဲ့ ဘိုျမင့္ရွိန္တို႔ အုပ္စု.. တေယာက္ေရွာသြားၿပီး ႏွစ္ေယာက္က ေဆး႐ုံမွာ အတြင္းလူနာ ဘဝကို ေရာက္သြားတယ္ ..ရဲအေစာင့္နဲ႔ ...ေတာက္ ...ခံလိုက္ရတယ္...”

“ ဟင္..ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ေနဗလက ေဆာ္ထည့္တာလား....”

“ မဟုတ္ဘူး ဟန္စု..ေနဗလ ျပန္မေရာက္ေသးဘူး ...ေနဗလရဲ့ စက္႐ုပ္က ႏွိပ္လိုက္တာ...”

“ ဟင္..စက္႐ုပ္..ဟုတ္လား....”

“ ဟုတ္တယ္ ..စက္႐ုပ္မက ကင္ဒိုဓါးနဲ႔ ေဆာ္တာ တဲ့....အေရးႀကီးတာက အခုမိသြားတဲ့ ဘိုျမင့္ရွိန္နဲ႔ ေဇးဘီယားတို႔ကို ရဲေတြက ဘယ္သူခိုင္းတာလဲ အႀကီးအက်ယ္ကို စစ္ေမးေနၾကတယ္ လို႔ ၾကားတယ္...ကိုကိုဝင္း အခု သိရသေလာက္ေတာ့ သူတို႔ အတင္းဘူးခံျငင္းေနၾကဆဲဘဲ ...ရဲတင္မက စုံစမ္းေရးဗ်ဴ ရိုက ေအးဂ်င့္ေတြပါ ပါဝင္စစ္ေတာ့မယ္ လို႔ ၾကားတယ္....ညႇင္းဆဲတာ မခံနိုင္
လို႔ ဒီေကာင္ေတြ ကိုကိုဝင္းတို႔နံမည္ကို ေဖၚလိုက္ရင္ ခက္မယ္ေလ....”

“ ဟန္စု ထင္တာကေတာ့ ဘိုျမင့္ရွိန္တို႔က ဘယ္ေတာ့မွ မေဖၚပါဘူး..ကိုကိုဝင္း..သူတို႔ ေထာင္က် ခံသြားၾကမွာပါ.....သိပ္လည္း စိတ္မပူေနပါနဲ႔...အင္း..ေနဗလ လည္း သူ႔အဆင့္နဲ႔ စက္႐ုပ္ေတြ ဘာေတြ အိမ္မွာ ထားေနၿပီလား..ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီလဲေနာ္....”

ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းသည္ ေထာင္က်သြားၾကတဲ့ သူ႔တပည့္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ၾကည့္ ေစာင့္ေရွာက္ေလ့ရွိလို႔ တပည့္ေတြက ရဲရဲႀကီး ေထာင္အက်ခံသြားခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ရွိခဲ့သည္ ။
ေထာင္က်တဲ့လူေတြရဲ့ မိသားစုေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ေကၽြးေမြးထားသလို ေထာင္ထဲက လူကိုလည္း လိုတဲ့ ဟာ အကုန္ တာဝန္ယူပံ့ပိုးေပးသည္ ။

“ ခရက္ဒစ္ကပ္ နဲ႔ ဝယ္တာ ျဖစ္မွာေပါ့...အင္း..ေနဗလ....မင္း ထမင္း ဝေအာင္ စားထားအုံးေပါ့ကြာ..မင္း မၾကာခင္ သိမယ္....ငါတို႔အေၾကာင္း...”

ေဇာ္ဝင္းက ၾကဳံးဝါးရင္း ေမထိန္ ကမ္းေပးလာတဲ့ အရက္ဖန္ခြက္ကို လွမ္းယူလိုက္သည္ ။

“ ထိန္ညီး.....”

ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းက သူ႔အနီးကပ္ တပည့္ ထိန္ညီးနံမည္ကို ႐ုတ္တရက္ ေခၚလိုက္လို႔ ဆရာကေတာ္ ဟန္စုယဥ္ရဲ့ ရင္စည္းထဲက လ်ံထြက္ေနတဲ့ ရင္သားေတြကို ေငးငမ္းေနတဲ့ ထိန္ညီး တုန္သြားသည္ ။

“ ဟုတ္ကဲ့ ေဘာ့စ္..ဘာလိုလဲဟင္..”

“စူပါမင္း ကို ဖုန္းဆက္စမ္း....ငါ့ဆီကို ခ်က္ခ်င္း လာခဲ့ဖို႔ ေခၚလိုက္...”

“ ဟုတ္ကဲ့ ေဘာ့စ္...”





ေနဗလ ဒီေန႔ည ဂ်ဴတီက်သည္ ။

နီသိဝတီေလးနဲ႔ ေရေရလည္လည္ ကဲထားလို႔ အိပ္ေရး မဝလို႔ ဒီေန႔ အလုပ္ခြင္မွာ ေနဗလ ေလးလံ ထိုင္းမွိုင္းေနသလိုဘဲ ။ ဒါေၾကာင့္ တာေမြေျမေအာက္ရထားဘူတာေဘးက Dunkin Donut ဆိုင္ေရွ႕မွာ သူ႔ရဲကားကို ထိုးထားရင္း ဘလက္ ေကာ္ဖီပူပူ တခြက္ကို ေသာက္ေနသည္ ။
Dunkin Donut ဆိုင္ထဲက ဂ်ဴတီလဲလို႔ အိမ္ျပန္မယ့္ ေကာင္မေလးတေယာက္က ေနဗလကို ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ၾကည့္သြားသည္ ။ အခုေခတ္သစ္ ေကာင္မေလးေတြကလည္း သူတို႔ႀကိဳက္ရင္
ေရွးေခတ္ကလို ရွက္မေနၾက ။ ဟန္ေဆာင္မေနၾက ။ ပြင့္လင္းျမင္သာေနၾကသည္ေလ ။

ဒီည အခုထိ အမႈအခင္း ႀကီးႀကီးမားမား မျဖစ္ေသးဘူး ။ အမွန္က သူ ၿမိဳ႕လည္ေခါင္ ဆူးေလဘုရားလမ္း တဝိုက္မွာ အျမဲ ေနတတ္တာ ။ တာေမြဖက္မွာက ရဲၾကပ္တင္ေမာင္လွိုင္ ရွိသည္ ။ ဒါေပမယ့္
ညဦးပိုင္း သူ ဂ်ဴတီ စဝင္တဲ့အခ်ိန္ ရဲမႉးက ဖုန္းေခၚၿပီး တာေမြ ဖက္ကို နဲနဲ အထူးဂ႐ုစိုက္ဖို႔ ေျပာလိုက္လို႔ တာေမြ ေျမေအာက္ဘူတာ႐ုံနားမွာ သူ စတဲခ်ထားတာ ျဖစ္သည္ ။


သီလဝါ ဆိပ္ကမ္း မွာ ကုန္ခ်ေနတဲ့ ပင္လယ္ကူးသေဘၤာ M,V Yokohama Star ေပၚမွာ စံစံနဲ႔ မိေပါက္ ဆိုတဲ့ ေၾကးစား ျပည့္တန္ဆာမေလး ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္ေနသည္ ။
သေဘၤာက ဂ်ပန္နိုင္ငံက ကုမၸဏီတခုက ပိုင္တာ ျဖစ္ေပမယ့္ သေဘၤာသားေတြက “ အ ” လို႔ ေခၚၾကတဲ့ အင္ဒိုနီးရွား လူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္သည္ ။ ခ်ိကြပ္ ( ထမင္းခ်က္ )ရဲ့ အခန္းမွာ စံစံနဲ႔ မိေပါက္တို႔
ေရာက္ေနသည္ ။ ဘဲအုပ္က တရာႏွစ္ရာ ေဗဒါက ႏွစ္ပင္ထဲ ျဖစ္ေနသည္ ။ သေဘၤာသားေတြက ဆယ္ေယာက္ မကဘူး ။ စံစံနဲ႔ မိေပါက္ကို ကိုယ္တုံးလုံး ခၽြတ္ထားၿပီး ၀ိုင္းကိုင္ၾကသည္ ။ ႏွိုက္ၾက
သည္ ။ ပုေလြကိုင္ခိုင္းသည္ ။
စံစံက “ မိေပါက္ေရ..တန္းစီတဲ့ ေကာင္ေတြ မ်ားလြန္းေနတယ္..ဒို႔ရတာနဲ႔ မကာမိဘူး..မတန္ဘူး...လစ္ၾကရင္ ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္...” လို႔ ျမန္မာလို ေျပာလိုက္သည္ ။ အရက္မူးေနတဲ့ သေဘၤာသားတေယာက္က စံစံ့အဖုတ္ကို လ်ာႀကီးနဲ႔ ယက္လိုက္ ပါးစပ္နဲ႔ စုတ္လိုက္ လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ အသက္ငယ္ငယ္သေဘၤာသားေလးတေယာက္က နို႔လာစို႔ေနသည္ ။ မိေပါက္မွာလည္း ဖင္ကုန္းေပးထားေနရၿပီး ထြားထြားႀကိဳင္းႀကိဳင္း ေကာင္ႀကီးတေကာင္က ဖင္ေနာက္ကေန အဖုတ္ကို ေရေရလည္လည္ ေဆာင့္ထည့္ေနသည္ ။ မိေပါက္လည္း ေရွ႕ကို ၿပိဳလဲမသြားရေအာင္ လက္ႏွစ္ဖက္
ကို က်ားကန္ေထာက္ရင္း တကိုယ္လုံး တုန္ခါေနရသည္ ။ အခန္းေလးထဲမွာ တ႐ုန္း႐ုန္းနဲ႔ ဆူညံေနသည္ ။ ေဆးလိပ္အေငြ႕ေတြကလည္း မႊန္ထြန္လုံးေနသည္ ။
“ ဟုတ္တယ္စံစံ...မတရားဝိုင္းလိုးေနၾကၿပီ....ဒို႔ ျပန္ဆင္းၾကရေအာင္...”လို႔ မိေပါက္က ျပန္ေျပာသည္ ။ စံစံက ဘာဂ်ာကိုင္ေနတဲ့ မုတ္ဆိတ္နဲ႔ အမူးသမားကို တြန္းပစ္လိုက္ၿပီး...“ မင္းတို႔တေတြ လူ
မ်ားလြန္းတယ္..ငါတို႔နဲ႔ သေဘာတူတုံးက ေလးေယာက္ထဲ..အခုက ဆယ့္ငါးေယာက္ေတာင္ ျဖစ္ေနတယ္....ငါတို႔ ရတာနဲ႔ မတန္ေတာ့ဘူး..ျပန္ေတာ့မယ္ ” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

ပထမ “ အ” ေတြက စံစံေျပာတာကို နားမလည္ၾကဘူး။ အတင္းျပန္တက္ခြၾကျပန္သည္ ။ စံစံက တအား ေအာ္ေျပာေတာ့ အားလုံး ၿငိမ္သြားၾကၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ၾကသည္ ။ “ အ” ထမင္း
ခ်က္ႀကီးက ဒီကိစၥကို ဦးေဆာင္တဲ့လူ ျဖစ္သည္ ။ သူကဘဲ ဘားမားဂဲလ္ထမင္းဆိုင္ပိုင္ရွင္နဲ႔ ေစ်းညႇိတာ ။ ထမင္းခ်က္ႀကီးက “ နင္တို႔ဟာ ဖါသည္ေတြ..ဖါသည္ဆို ေခၚတဲ့ေကာင္ေတြ ေက်နပ္ေအာင္ ဖါခံလိုက္..အလိုးခံလိုက္...လ်ာမရွည္နဲ႔..ေစာက္ပါးစပ္ကို ပိတ္ထား..” လို႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ အဂၤလိပ္စကားနဲ႔ ေဟာက္လိုက္သည္ ။

စံစံနဲ႔ မိေပါက္လည္း လုပ္စားေနတာ ၾကာၿပီ ဆိုေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ႔ အညံ့ခံမယ့္လူေတြ မဟုတ္ဘူး ။
“ အ ” ေကာင္ေတြကို တြန္းဖယ္လိုက္ၿပီး သူတို႔ အဝတ္အစားေတြကို ျပန္ဝတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကသည္ ။ “ ဟိတ္ ဖါမေတြ..ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ....နင္တို႔ မနက္က်မွ ျပန္ရမွာ...နင္တို႔ ျပန္ခြင့္ မရွိဘူး...နင္တို႔ ဖင္ေတြကို ေကာင္းေကာင္း လိုးအုံးမွာ....” လို႔ ထမင္းခ်က္ ဝတုတ္ႀကီးက စံစံနဲ႔ မိေပါက္တို႔ လက္ေမာင္းေတြကို ကိုင္လႈပ္ၿပီး မာန္မဲလိုက္သည္ ။

“ ငါ့ကို လႊတ္စမ္း....အနိုင္အထက္ လုပ္ဖို႔ မႀကိဳးစားနဲ႔...လႊတ္ဆို လႊတ္....”

“ မလႊတ္ဘူး....ေခြးမ....မလႊတ္တဲ့ အျပင္ နင့္ကို ဒီလို ဆုံးမမယ္....”

ထမင္းခ်က္ဘိုက္ပူႀကီးက စံစံ့ပါးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ တဖ်န္းဖ်န္းနဲ႔ ရိုက္ထည့္လိုက္သည္ ။ မိေပါက္က ထမင္းခ်က္ႀကီးဆီကို တရွိန္ထိုး ခုန္ဝင္ၿပီး ေျခေထာက္နဲ႔ ေပါင္ၾကားကို ကန္ထည့္လိုက္သည္ ။
ခ်က္ေကာင္းထိသြားသည္ ။ “ အား....” လို႔ အသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္ရင္း ထမင္းခ်က္ႀကီး သူ႔ေပါင္ၾကားကို သူ လက္နဲ႔ အုပ္ရင္း ေခြက်သြားသည္ ။ ေစာေစာက မိေပါက္ကို ဖင္ေထာင္ေဆာ္ေနတဲ့ ထြားထြားေကာင္ႀကီးက မိေပါက္ကို လက္ျပန္ရိုက္ထည့္သည္ ။ မိေပါက္ လန္က်သြားသည္ ။ ဒါေပမယ့္ မိေပါက္ ေလးဖက္ေထာက္ရက္ အခန္းထဲက ထြက္ေျပးသည္ ။ စံစံလည္း ေဘးက သေဘၤာသား အမူးသမားကို တြန္းပစ္ၿပီး မိေပါက္ အေနာက္ကို ေျပးလိုက္သည္ ။

ထမင္းခ်က္ႀကီးရဲ့ အခန္းက သေဘၤာထမင္းစားခန္းနဲ႔ မီးဖိုခန္း ေဘးကပ္ရက္မွာ ျဖစ္သည္ ။ ထမင္းစားခန္း ( Mess Room ) ထဲကေန ျဖတ္ၿပီး သေဘၤာပဲ့ပိုင္းကို ထြက္ေျပးၾကသည္ ။ သေဘၤာရဲ့ ညာဖက္ျခမ္းမွာ Gang wayလို႔ ေခၚတဲ့ဆင္းတဲ့ ေလွခါး ရွိေနသည္ ။ ေလွခါးဆီကို အေျပး မွာ ေလွခါးနားမွာ တာဝန္က် တဲ့သေဘၤာသားေကာင္က သူတို႔ကို ေရွ႕ကေန ဆီးကာထားၿပီး ဖမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။

စံစံက “ ကယ္ပါ..ကယ္ၾကပါ..က်မတို႔ကို သတ္ေနပါတယ္...” လို႔ ေအာ္သည္ ။ မိေပါက္ကလည္း...“ ကယ္ေတာ္မူၾကပါရွင္.....” လို႔ ေအာ္သည္ ။ ႐ုန႔္ရင္းဆန္ခတ္ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ သေဘၤာေတြ
တန္းစီေနတဲ့ ဆိပ္ခံလမ္းမႀကီးအတိုင္း မွန္မွန္ေလး ေမာင္းလာတဲ့ ကင္းလွည့္ရဲကား က M,V Yokohama Star ရဲ့ Deck ( ကုန္းေဘာင္) ေပၚမွာ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ျဖစ္ေနတာေတြကို ျမင္လိုက္သည္ ။
ေခါင္မိုးေပၚက အေရးေပၚ မီးနီ တဖ်တ္ဖ်တ္ ဖြင့္ၿပီး M,V Yokohama Star နဲ႔ ေဘးကို ထိုးဆိုက္လာသည္ ။

ရဲကားထဲက ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္း ၀ါယာလက္စက္နဲ႔ သတင္းပို႔သည္ ။

( ပ်ံလႊား၃၃ ..သီလဝါ ဆိပ္ကမ္းက ေခၚတယ္.....သိန္းမင္း...သိန္းမင္း...အေရးေပၚကိစၥ ျဖစ္ေနတယ္...ၾကားမၾကား အေၾကာင္းျပန္ပါ....)

ဒီအခ်ိန္မွာ သေဘၤာႀကီးရဲ့ ေလွခါးထိပ္ေရာက္ေနတဲ့ စံစံနဲ႔ မိေပါက္ကို ဖမ္းဆြဲထားတဲ့ သေဘၤာသားက လက္သီးနဲ႔ ထိုးႀကိတ္ေနတာကို ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္း ျမင္လိုက္ရသည္ ။ ကားထဲက အျမန္ထြက္ၿပီး သေဘၤာေပၚကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း..“ ေဟး....ရပ္လိုက္..လႊတ္လိုက္ ေကာင္မေလးေတြကို ...” လို႔ အဂၤလိပ္စကားနဲ႔ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္ ။

ထမင္းခ်က္ လူဝႀကီးနဲ႔ အဖြဲ႕ အဝတ္မပါ လီးတန္းလန္းေတြနဲ႔ ေျပးထြက္လိုက္လာၾကသည္ ။

“ ဟာ....တအုပ္တမႀကီးပါလား ....ေဟ့လူေတြ..ေနာက္ဆုတ္..ေကာင္မေလးေတြကို မထိနဲ႔...မရိုက္နဲ႔....”

ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္း လွမ္းတားသည္ ။ ေအာ္ဟစ္သည္ ။ သို႔ေပမယ့္ “ အ” သေဘၤာသားေတြက သူ႔စကားကို နားမေထာင္ပါ ။ စံစံနဲ႔ မိေပါက္ကို ၀ိုင္းရိုက္ၾက ကန္ၾကသည္ ။  ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္းလည္း
သူ႔ခါးက ပစၥတိုေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္ပါသည္ ။


ေနဗလ လည္း သီလဝါက ကင္းလွည့္ရဲကား ( ပ်ံလႊား၃၃ ) ဆီက ေခၚသံကို ၾကားၾကားခ်င္း ၀ါယာလက္စက္ကေန ျပန္ထူးလဲထူး ကားကိုလည္း သီလဝါကို အျပင္း ေမာင္းသြားလိုက္သည္ ။
သံလ်င္ၿမိဳ႕သစ္မွာ ရွိေနတဲ့ ကင္းလွည့္ကားေတြလည္း သီလဝါဆိပ္ကမ္းကို အျမန္ ေမာင္းသြားၾကသည္ ။
ဥၾသသံေတြ ဆူညံေနသည္ ။ ရဲကားေတြ မီးနီ တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ညအေမွာင္မွာ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေမာင္းေနၾကသည္ ။




ရန္ကုန္တိုင္း ရဲတပ္ဖြဲ႕႐ုံးႀကီးရဲ့ စစ္ေၾကာေရး အခန္း

ရဲမႉးကိုကိုလင္း စိတ္မရွည္ေတာ့ ။

ေနဗလရဲ့ တိုက္ခန္းကို ဗုံးခြဲဖို႔ ႀကိဳးပန္းခဲ့တဲ့ ဘိုျမင့္ရွိန္နဲ႔ ေဇးဗီယား ဆိုတဲ့ လူမိုက္ႏွစ္ေယာက္ကို သူ စစ္ေမးေနတာ တရက္ မကေတာ့ဘူး ။
တကယ့္ကို ေခါင္းမာတဲ့ ငတိႏွစ္ေကာင္ ။

“ မသိဘူး..မရွိဘူး....” ဘဲ တြင္တြင္ ေျပာေနသလို “ ငါတို႔ ေရွ႕ေန လိုခ်င္တယ္...ေရွ႕ေန ေခၚေပး....” လို႔ မထီမဲ့ျမင္ ပုံစံတဲ့ ေျပာၾကေသးသည္ ။ ရဲမႉးကိုကိုလင္း လည္း ပါးပိတ္ရိုက္ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္ခဲ့ေပမယ့္ သည္းခံစိတ္ေမြးၿပီး ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႔ ဆက္ေမးျမန္းေနခဲ့သည္ ။

ရဲသားတေယာက္က  အေလးျပဳရင္း လာေျပာသည္ ။

“ ရဲမႉး..စုံစမ္းစစ္ေဆးေရး ဗ်ဴ ရိုက အရာရွိတေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္..ရဲမႉးနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္လို႔ အျပင္ခန္းမွာ ေစာင့္ေနပါတယ္....” တဲ့ ။

အဆီျပန္ေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာကို မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါ အေသးစားေလးနဲ႔ သုတ္လိုက္ရင္း ရဲမႉးကိုကိုလင္း စစ္ေၾကာေရးအခန္းထဲက ထြက္ခဲ့ပါသည္ ။ေနဗလ သီလဝါ ဆိပ္ကမ္းကို မေရာက္ခင္ကတည္းက နို္င္ငံျခား သေဘၤာသားတစုနဲ႔ ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္းတို႔ ႐ုန႔္ရင္းဆန္ခတ္ေတြ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္းေရာ တျခား အရင္ေရာက္သြားတဲ့
ရဲကားေတြကေရာ စက္နဲ႔ သတင္းပို႔လို႔ ေနဗလ အေၾကာင္းစုံကို သိၿပီးၿပီ ။ စံစံနဲ႔ မိေပါက္ ဆိုတဲ့ ေၾကးစားမေလးေတြကို ရိုက္ပုတ္ကန္ေက်ာက္ေနလို႔ ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္းက မလုပ္ဖို႔ ပါးစပ္က ေအာ္တားေပမယ့္ သေဘၤာသားေတြက နားမေထာင္ဘဲ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ရိုက္ႏွက္ေနလို႔ ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္းက ရပ္လိုက္ဖို႔ ေသနတ္ေထာင္ေဖါက္ၿပီး တားလိုက္တယ္ ။

သေဘၤာသားေတြက တုတ္ဓါး ခဲ သံတိုသံစ ေလးဂြေတြနဲ႔ ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္းနဲ႔ သူ႔ရဲကားကို ပစ္ခတ္ တိုက္ခိုက္လာတယ္ ။ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို သေဘၤာသားေတြ လက္ထဲက ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္းက အတင္း ဆြဲေခၚ ကယ္တင္ခဲ့ၿပီး သူ႔ရဲကား ပ်ံလႊား၃၃ အထဲမွာ ထိုင္ခိုင္းထားလိုက္သည္ ။ ဒါကို သေဘၤာသားေတြက မေက်နပ္ၾကဘဲ ဓါတ္ဆီထည့္ထားတဲ့ ပုလင္းေတြကို မီးရွို႔ၿပီး ပစ္တာေၾကာင့္ ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္း ေနာက္ဆုတ္ေျပးရသည္ ။

တျခားရဲကားေတြ ထပ္ေရာက္လာေတာ့ သေဘၤာသားေတြကို ဖမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့အခါ သေဘၤာသားေတြက ရဲအားလုံးကို သေဘၤာႀကီးေပၚကေန ရရာခဲ ေလးဂြေတြ တုတ္ေတြ သံခၽြန္လုံးေတြနဲ႔ ပစ္ခတ္
တိုက္ခိုက္ၾကသည္ ။ အေျခအေန တင္းမာေနတာေၾကာင့္ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ေနဗလကို သတင္းပို႔ၾကသည္ ။  ေနဗလလည္း အခင္းျဖစ္တဲ့ေနရာကို ေရာက္သြားၿပီး အက်ယ္အက်ယ္ မၿငိမ္းဖြယ္ေတြ
ျဖစ္လာတာေၾကာင့္ ဆူပူမႈ ႏွိမ္နင္းတဲ့ အထူးရဲတပ္ရင္းကို ေခၚၾကရေတာ့သည္ ။ သေဘၤာႀကီးေပၚကို ဂိုင္းေဝးေလွခါးကေန တက္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတဲ့ ဒိုင္းလႊားေတြနဲ႔ ရဲေတြကို ထမင္းခ်က္ႀကီးက ဆီပူ
ေတြ ေရေႏြးပူေတြနဲ႔ ေလာင္းခ်သလို သေဘၤာသားေတြက သေဘၤာမွာ သုံးတဲ့ သံကြင္းေတြ သံတုံးသံေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ပစ္ေပါက္ၾကျပန္လို႔ ရဲသားေတြ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ၾကရသည္ ။

အထူးရဲတပ္ရင္းက ရဲမႉးက မ်က္ရည္ယိုဗုံးေတြနဲ႔ ပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္းဖို႔ အထက္လူႀကီးေတြကို အမိန႔္ေတာင္းခံသည္ ။

ေနဗလကိုလည္း အထက္က ရဲမႉးႀကီးေတြက “ ျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္း သိခ်င္တယ္..ဒါ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္လဲ...ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လဲ....” လို႔ တြင္တြင္ ေမးေနၾကသည္ ။ ေနဗလ အေျဖကေတာ့ အရက္
ေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္ ။ အရက္ကို အလြန္အကၽြံေသာက္ၾကရာက ရမ္းကားၾကရင္း တားဆီးတဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြကို ျပန္လွန္တိုက္ခိုက္ၾကတာ ျဖစ္ေၾကာင္း အထက္လူႀကီးေတြကို အစီရင္ခံေနသည္ ။

မ်က္ရည္ယိုဗုံး အသုံးျပဳဖို႔ ခြင့္ျပဳတာေၾကာင့္ အထူးရဲေတြ သေဘၤာေပၚကို မ်က္ရည္ယိုဗုံးေတြ တလုံးၿပီး တလုံး ပစ္ထုတ္ေနၿပီ ။ ဒီ အရွဲပ္ထဲမွာ မပါၾကတဲ့ သေဘၤာသားေတြက လက္ေတြ ေခါင္းေပၚတင္ၿပီး ေလွခါးက ဆင္းလာသည္ ။

အထူးႏွိမ္နင္းေရးေခါင္းေဆာင္ ရဲမႉးက စက္႐ုပ္ရဲေတြကို စသုံးသည္ ။ စက္႐ုပ္ရဲမ်ားက လူစစ္စစ္ ရဲေတြထက္ အၾကမ္းဖက္ဆူပူေတြရဲ့ တိုက္ခိုက္တာကို ခံနိုင္ၾကသည္ ။ သူတို႔ကို ခဲထိတာတို႔ ဆီပူေလာင္တာတို႔ကို လုံးဝ မျဖဳန္ၾကဘူး ။

  ဆိုးသြမ္းေသာင္းက်န္းတဲ့လူေတြကေတာ့မ်က္ႏွာေတြမွာ အဝတ္ေတြ စည္းၿပီး ေျပးတက္လာတဲ့ စက္႐ုပ္ရဲသားေတြကို ျပန္ တိုက္ခိုက္သည္ ။ေကာင္းကင္ယံကေန ရဲရဟတ္ယာဥ္ေတြကလည္း မီးေမာင္းေတြနဲ႔ ထိုးၿပ ကူညီၾကသည္ ။ ရဟတ္ယာဥ္ေတြအေပၚကလည္း စက္႐ုပ္ရဲေတြ ႀကိဳးေတြနဲ႔ ေလ်ာဆင္းလာၾကသည္ ။  ေနာက္ဆုံးေတာ့ သေဘၤာသားဆိုးေတြကို ရဲတပ္ဖြဲ႕က ထိန္းသိမ္းလိုက္နိုင္သည္ ။

အေစာပိုင္းမွာေတာ့ သူ႔လူေတြကို မထိန္းဘဲ အခု ဖမ္းခ်ဳ ုပ္အေရးယူတဲ့ အခ်ိန္ သေဘၤာ ကက္ပတင္က သူ႔လူေတြကို ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုသည္ ။ သူတို႔ သည္တိုင္းျပည္ကေန ခ်က္ခ်င္း ထြက္
သြားမည္လို႔ ဆိုသည္ ။ ေနဗလက မင္းရဲ့ သေဘၤာသားေတြက အၾကမ္းဖက္ ဥပေဒခ်ိ ုးေဖါက္ၾကတာမို႔ သည္တိုင္းျပည္ရဲ့ ဥပေဒအရ စစ္ေဆး အျပစ္ေပးရမယ္..ျပန္မလႊတ္နိုင္ဘူးလို႔ ေအးေအးေဆး
ေဆး ရွင္းျပေပမယ့္ လက္မခံဘဲ တံေတြးနဲ႔ ေထြး ရိုက္မည္ႏွက္မည္ လုပ္လို႔ ေနဗလတို႔က သူ႔ကိုပါ ဖမ္းဆီး ခ်ဳ ုပ္ေႏွာင္လိုက္ရသည္ ။

သေဘၤာႀကီးကိုလည္း အမႈမၿပီးမခ်င္း သည္ကမ္းကေန ခြာခြင့္မျပဳနိုင္ဘူး ဆိုၿပီး ဖမ္းဆီးထားလိုက္သည္ ။
သူ ဂ်ဴတီက်တဲ့ ညမွာ အမႈႀကီးသြားသည္ ။ တညလုံးလိုလို သီလဝါမွာ သူ ရွိေနသည္ ။ ေျပးရလႊားရ ေအာ္ရဟစ္ရ လူလည္း ညစ္ေပ စုတ္ျပတ္ေနသည္ ။


သူအိမ္ကို ျပန္ေတာ့ မိုးစင္စင္လင္းေနၿပီ ။
သူ႔ကြန္ဒိုေအာက္ဖက္က လဖက္ရည္ဆိုင္မွာ အရပ္ဝတ္နဲ႔ ရဲၾကပ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုကို သူေတြ႕သည္ ။ သူ႔ရဲမႉးႀကီးက သူ႔တိုက္ခန္းမွာ ဗုံးလာေထာင္တဲ့လုပ္ရပ္ ျဖစ္ပြားခဲ့လို႔ ရဲအေစာင့္ ခ်ထားတာပါ ။
ဓါတ္ေလွခါးဆီကို ေလၽွာက္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ ဂ်ပန္ႀကီး ဟင္နရီ ဆာနာဒါတို႔ စုံတြဲနဲ႔ တိုးျပန္ၿပီ ။ ဟင္နရီက သူ႔ကို ႏုတ္ဆက္ရင္း “ မင္းရဲ့ မိန္းမေခ်ာေလးေရာ...” လို႔ ျပဳံးၿဖီးၿဖီးနဲ႔ ေမးသည္ ။ သူ႔ခါးကို ဖက္ထားတဲ့စက္လူ႐ုပ္မေလး ဂ်က္စီကာ ကလည္း သူ႔ကို ခင္ခင္မင္မင္ ႏုတ္ဆက္သည္ ။ သူက ဝတ္ေက်တန္းေက်ဘဲ ျပန္ႏုတ္ဆက္ၿပီး သူ႔တိုက္ခန္းကို ျပန္သည္ ။ အရမ္းပင္ပမ္းေနၿပီ ။

အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ ဝင္လိုက္တာနဲ႔ နီသိဝတီ သူ႔ဆီကို ေျပးလာတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
နီသိဝတီသည္ ပါးလႊာတဲ့ ညဝတ္ ဝတ္႐ုံရွည္ကို ဝတ္ထားသည္ ။

 “ ကိုကို ျပန္လာၿပီေဟ့....ဟင္....ကိုကို..တကိုယ္လုံးလည္း ေပေရလို႔..အရမ္း အလုပ္မ်ားလာလားဟင္...”
“ ဟုတ္တယ္ ....နီသိ...”
“လာ..လာ..နီသိ ကိုကို႔ကို ေရခ်ိ ုးေပးမယ္ေလ ....ၿပီးေတာ့ ႏွိပ္နင္းေပးမယ္ .. ”

နီသိဝတီက သူ႔ယူနီေဖါင္းနဲ႔ ဖိနပ္ေတြ ခၽြတ္တာေတြကို ၀ိုင္း ကူညီသလို ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို သူနဲ႔ အတူတူ ဝင္လိုက္ဖို႔ ကိုယ္ေပၚက ညဝတ္အက် ႌကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္ ။ အိုး....သူစိတ္ႀကိဳက္ ဖန္တီးထားတဲ့ အခ်ိ ုးအဆစ္ အေကြ႕အေကာက္ေတြက အခ်ိဳးက် လွလြန္းေနသည္ ။ ဒီေလာက္ ပင္ပမ္းေနတဲ့ ၾကားကေတာင္ သူ႔စိတ္ေတြ ဆူႂကြလာရသည္ ။ နီသိဝတီက သူ႔တကိုယ္လုံးကို
ဆပ္ျပာေရျမဳပ္တုံးနဲ႔ က်က်နန ပြတ္တိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးေပးသည္ ။

အင္း..ႀကီးညြန႔္ထင္ေက်ာ္ ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ငါ ဘယ္ေလာက္ ဇိမ္က်ေနတယ္ ဆိုတာ ေျပာျပအုံးမွဘဲ လို႔ သူ သေဘာေတြ က်ေနသည္ ။ အရင္တုံးကဆိုရင္ အလုပ္ပင္ပမ္းၿပီး ျပန္လာတဲ့အခါ အခုလို ဆီးႀကိဳမယ့္သူ မရွသလို အခုလို ျပဳစုယုယမယ့္လူ မရွိခဲ့ဘူးေလ ။ စက္႐ုပ္မ ဆိုေတာ့ ဟန္စုယဥ္လို သူူ႔ကို ခြာၿပီး သာတဲ့လူ ေနာက္ကိုလည္း လိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး ။ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္း ေျပာတဲ့ အပ္ဂရိတ္လည္း မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ။ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းက သူ႔ဖုန္းမက္ေဆ့ေဘာက္မွာ ခ်န္သြားတာက ဒီတခါ နီသိဝတီကို တရက္နဲ႔တရက္ေတာင္ မတူေတာ့တဲ့ အစဥ္တိုးတက္ေနတဲ့ နည္းပညာ
ေတြနဲ႔ လူသားစစ္စစ္ရဲ့ ကိုယ္တြင္း ကလီဇာေတြ ေပါင္းစပ္ထည့္သြင္းၿပီး ဖန္တီးေပးမွာ ဆိုဘဲ ။ သူ ထပ္တိုး ျပဳ ျပင္ေပးလိုက္ရင္ ေနဗလ ထမင္းစားတဲ့အခါ နီသိဝတီကလည္း အတူတူ လိုက္ပါစားေသာက္နိုင္မွာ ဆိုဘဲ ။ ေနဗလကေတာ့ ကိုယ့္အိမ္မွာ အစား အတူတူစားနိုင္တဲ့ ၾကည္ႏူးမႈ နဲ႔ အျပင္ဆိုင္ေတြ ဟိုတယ္ေတြမွာ အတူတူ ထိုင္ၾကရင္လည္း စက္႐ုပ္မလို အစားမစားဘဲ ငုတ္တုတ္ ျပဳံးျပဳံးေလးဘဲ ထိုင္မေနေတာ့ဘဲ ကိုယ္နဲ႔ အတူတူ လိုက္စားေသာက္တာေတြ မရခ်င္လည္း ေနပါေစေတာ့ ။ အခု လက္ရွိ နီသိဝတီေလးနဲ႔ဘဲ အခုလို ေရအတူတူခ်ိဳး အႏွိပ္အနင္းခံေနရမယ္ ဆိုရင္ ေက်နပ္ေနပါၿပီ လို႔ ေတြးေနမိသည္ ။  သည္အခ်ိန္မွာ နီသိဝတီက သူ႔ကို ကုတင္ေပၚမွာ လွဲေလ်ာင္း အိပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး အဝတ္မဲ့ သူ႔ေက်ာျပင္နဲ႔ ေပါင္တန္ေတြကို စၿပီး ႏွိပ္ေပးပါသည္ ။

သူ႔ေက်ာျပင္ႀကီးတေလ်ာက္ နီသိဝတီက တံေတာင္ဆစ္နဲ႔ လိုက္ေထာင္းေပးသလို တင္ပါးနဲ႔ ခါးေနရာေတြကိုလည္း တက္နင္းေပးသည္ ။
ဟိုတေလာက သူ အေခြေဟာင္းဆိုင္ေတြကေန ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ဝယ္လာတဲ့ ဂ်ိန္း(စ္ ) ဘြန္းဒ္ ႐ုပ္ရွင္ကားခ်ပ္ထဲက လို မိန္းမေခ်ာေလးက သူ႔ကို ႏွိပ္ေပးေနတာပါလား လို႔ သူေတြးၿပီး ေက်နပ္ေနသည္ ။
“ ကိုကို ေကာင္းလားဟင္...”
နီသိဝတီက သူ႔ပါးကို ရႊတ္ကနဲ အာဘြားေပးလိုက္ရင္း ေမးသည္ ။
တယ္လည္း အလိုက္သိတဲ့ စက္လူ႐ုပ္မ ။ ဒါေတြ အကုန္လုံးက ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းရဲ့ တည္ထြင္မႈေတြေလ ။ ( ဟီး...ဆပ္ေပအုံးေတာ့ အေႂကြးဝယ္ကပ္ျပား က အေႂကြးေတြ ) စူးရွတဲ့ လက္သဲခၽြန္ခၽြန္ေလးေတြနဲ႔ သူ႔ေက်ာ္ျပင္ကို ဖြဖြေလး ကုတ္ျခစ္ေပးတာက အရသာ ထူးလွသည္ ။ ၾကက္သီးေတြ တဖ်န္းဖ်န္းထၿပီး သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ ျမဴးထလာသည္ ။

နီသိဝတီရဲ့ ပြတ္သပ္ေပးေနတာေတြေၾကာင့္ သူ စိတ္ေတြ ထသထက္ ထလာသည္ ။
သူ႔နားနားကို ကပ္ၿပီး ေလသံေလးနဲ႔ နီသိဝတီက “ ကိုကို လိုးၾကမလား..” လို႔ ေမးလိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္က တန္းကနဲ ေထာင္မတ္သြားရသည္ ။
နီသိဝတီရဲ့ လက္ကေလးက ေပါင္ၾကားကို လာႏွိုက္သည္ ။ လိင္တန္ကို ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးေနသည္ ။ အင္း..ခံလို႔ ေကာင္းလိုက္တာ..နီသိ ဘယ္လိုလုပ္ တတ္ေနတာလည္း ။ ဒါလဲ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္း
ပရိုဂရမ္ လုပ္လိုက္တာဘဲလား ။

“ ကိုကို..ပက္လက္လွန္လိုက္..”
နီသိဝတီရဲ့ စကားကို သူ ခ်က္ခ်င္း နာခံလိုက္နာလိုက္သည္ ။ ပက္လက္လွန္လိုက္ေတာ့ သူ႔ဒုံးပ်ံႀကီးက တန္းတန္းမတ္မတ္ ေထာင္ေနေတာ့ နီသိက တခစ္ခစ္နဲ႔ သေဘာက်ၿပီး ထိပ္ဖူး ဒစ္လုံးကို လက္ကေလးနဲ႔ ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးသည္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ တင္းေတာင္...တင္းေတာင္ နဲ႔ တံခါး လၽွပ္စစ္ေခါင္းေလာင္း ႏွိပ္သံက အဆက္မျပတ္ ထြက္ေပၚ ျမည္ဟီးလာသည္ ။

ဇိမ္က်ေနတဲ့ ဒီလို အခါေကာင္းမွာ ဘယ္က ဧည့္သည္ လာပါလိမ့္....ဘယ္သူက ထၿပီး တံခါးဖြင့္ေပးခ်င္မလဲ ။ သူလွဲေနတဲ့ ဆိုဖါရွည္ႀကီး ေဘးက အေဝးထိန္းခလုပ္ေလးကို လွမ္းဆြဲယူၿပီး ႏွိပ္လိုက္
သည္ ။ နံရံကပ္ တီဗီႀကီးမွာ အျပင္က တံခါးဘဲလ္ ႏွိပ္ေနတဲ့လူပုံ ေပၚလာသည္ ။
“ ဟင္..ဂ်ပန္ႀကီးနဲ႔ သူ႔ေစာ္ ...ဂ်က္စီကာ....ပါလား..ဘာကိစၥလဲ မသိဘူး...”

မျဖစ္ေသးပါဘူး ထေမးအုံးမွ ဆိုၿပီး တံခါး မဖြင့္ခင္ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါႀကီးတခု ခါးမွာ ဆြဲပတ္လိုက္ၿပီး ေျပး ဖြင့္ေပးလိုက္သည္ ။

“ ေဟး...မစၥတာေန ...မင္းတို႔ အလုပ္ျဖစ္ေနၾကတာလား.....”
ေနဗလ ပုခုံးေပၚကေန ေက်ာ္ၾကည့္ၿပီး ဂ်ပန္ႀကီး ဟင္နရီက ေမးလိုက္သည္ ။ သူလည္း နီသိ တုံးလုံးႀကီးမ်ားလား ဆိုၿပီး လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ နီသိက ညဝတ္အက် ႌ ျပန္ဝတ္ထားၿပီးတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
“ အႏွိပ္ခံေနတာပါ ဟင္နရီ..မင္းရဲ့ ဂ်က္စီကာ ကေရာ မင္းကို ႏွိပ္ မေပးဘူးလား...”
“ ဟားဟား...ဘယ္ေနမလဲ မစၥတာေန..ငါတို႔ ဂ်ပန္ေတြက အႏွိပ္အနင္း သိပ္ႀကိဳက္ၾကတာဘဲ...”
“ ဘာကိစၥလဲ..ငါ ဘာကူညီရမလဲ...”
ဂ်ပန္ႀကီးက ျပဳံးၿပီး..“ ေစာ္ခ်င္း လဲဖိုက္မလားလို႔ လာေမးတာ..” လို႔ ဘြင္းဘြင္းႀကီး ေျပာခ်လိုက္ပါသည္ ။
“အာ..ဘယ္လို..ဘယ္လို...”
“ ေအာ္..မင္းေစာ္နဲ႔ ငါ့ေစာ္ လဲဖိုက္မလားလို႔ ေမးတာ...ငါလဲ အာရွမ ဖိုက္ရၿပီး မင္းလဲ အျဖဴမ ဖိုက္ရတာေပါ့....”
ခ်က္ခ်င္းဘဲ...“ မလုပ္ခ်င္ဘူး..” လို႔ သူေျပာလိုက္ေတာ့ ဂ်ပန္ႀကီးလည္း “ မင္းကလဲ..လူစစ္စစ္ မင္းမိန္းမမွ မဟုတ္တာဘဲကြာ...အခုေခတ္မွာ လင္မယားေတြ ရည္းစားအတြဲေတြေတာင္ အုပ္စုလိုက္
ျဖစ္ျဖစ္ လဲၿပီး ျဖစ္ျဖစ္ ဖိုက္ေနၾကတာဘဲ...” လို႔ သူ႔ကို ေျပာသည္ ။
“ ေဆာရီးဘဲကြာ..ဟင္နရီ..ငါ မလုပ္ခ်င္ဘူး....” လို႔ သူျငင္းလိုက္သည္ ။ ျပန္ထြက္သြားၾကတဲ့ အခ်ိန္ ဟင္နရီရဲ့ ေစာ္ ဂ်က္စီကာက ဖင္တုံးေတြကို အရင္ကထက္ ပိုၿပီးလႈပ္ႏွဲ႕ၿပီး ေလၽွာက္သြားသည္ လို႔
သူထင္သည္ ။ ဟင္နရီတို႔ စုံတြဲ လာရႈပ္တာနဲ႔ ေတာင္မတ္ၿပီးသား သူ႔လိင္တန္ေတာင္ ျပန္ေလ်ာ့က်သြားသည္ ။ ဒါကို ေတြ႕လိုက္တဲ့ နီသိဝတီက “ မပူနဲ႔ ကိုကို..နီသိ ျပန္ေထာင္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္
ေနာ္” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ဒီေလာက္အလိုက္သိတဲ့ စက္႐ုပ္မ ဘယ္မွာ ရနိုင္မလဲေလ ။

ရဲမႉးကိုကိုလင္း မွင္သက္ေငး သြားတယ္ ။
စုံစမ္းေရးဗ်ဴ ရိုက အရာရွိေရာက္ေနတယ္ ဆိုလို႔ သူထြက္လာတာ အလြန္လွပေက်ာ့ရွင္းတဲ့ ျမန္မာဆန္ဆန္ အဝါႏုေရာင္ ရင္ဖုံးအက် ႌ..ခ်ိတ္ထမိန္ အဝါေရာင္နဲ႔ မိန္းမတေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ။

“ က်မ စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးက ျမျမေသြးပါ...ရဲမႉး....”

“ ေအာ္..ဟုတ္ကဲ့ပါ....ေဒၚျမျမေသြး...က်ေနာ္ ကိုကိုလင္းပါ...ေနဗလအိမ္ထဲကို ဗုံးေထာင္တဲ့ တရားခံႏွစ္ေယာက္ ဆီကို လာတာလား..”

“ ဟုတ္ပါတယ္..ရဲမႉး..က်မကို ျပည္ထဲေရးက ဒီတရားခံေတြဆီက ေျဖာင့္ခ်က္ ရယူဖို႔ လႊတ္လိုက္လို႔ပါ ..”

ရဲမႉးကိုကိုလင္း စိတ္ညစ္သြားတယ္ ။ သူနာရီေပါင္းမ်ားစြာ စစ္ေမးေနတာ တရားခံေတြက လုံး ဘူးကြယ္ေနၾကလို႔ စိတ္ေရာ လူေရာ ပင္ပန္းေနတာ ။ စုံစမ္းေရးဗ်ဴ ရိုက လူေတြက သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔ ဘာ
နတ္သားေတြလို႔ ထင္ေနၾကသလဲ မသိဘူး ။ သူတို႔ စစ္ရင္ေကာ ဘာထူးမွာ မို႔လဲ ။ ေျဖာင့္ခ်က္ဘဲ ယူအုံးမတဲ့....ဟင္း...။
ကိုကိုလင္း စိတ္ထဲက ေျပာေနတာပါ ။
ပါးစပ္ကေတာ့ “ ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚျမျမေသြး..က်ေနာ္ လိုက္ပို႔ေပးပါမယ္...ေဒၚျမျမေသြး သေဘာရွိ စစ္ပါ ေမးပါ....”လို႔ ေျပာရင္း အမ်ိဳးသမီးေခ်ာေလးကို အခ်ဳပ္ခန္းေတြဖက္ကို ဦးေဆာင္ ေခၚသြားလိုက္ပါတယ္ ။ အခ်ဳပ္ခန္းထဲက ဆိုးေပ့မိုက္ေပ့ဆိုတဲ့ လူဆိုးသူခိုး ဂ်ပိုးေတြလည္း မိန္းမေခ်ာေလး ကို ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတယ္ ။ ပါးစပ္ေတြကလည္း အၿငိမ္မေနဘဲ ႐ုန႔္ရင္းၾကမ္းတမ္းတဲ့ စကားလုံးေတြနဲ႔ ေဝဖန္ၾကတယ္ ။
ဘိုျမင့္ရွီန္နဲ႔ ေဇဗီးယားကို ထည့္ထားတဲ့ အခ်ဳ ုပ္ခန္းဆီကို ေရာက္ေတာ့..“ ဒီႏွစ္ေကာင္ဘဲဗ်....ဗုံးေထာင္တာ...အမွန္က စုစုေပါင္း ၃ေကာင္..တေကာင္က ေနဗလရဲ့ စက္႐ုပ္က ကင္ဒိုဓါးနဲ႔ ခုတ္သတ္
လိုက္လို႔ ေသၿပီ....” လို႔ ရွင္းျပလိုက္ေတာ့ ျမျမေသြးလည္း အံ့ၾသတဲ့ အမူအရာေလးနဲ႔ ဆတ္ကနဲ ရဲမႉးကိုကိုလင္းကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္ ။
“ စက္႐ုပ္...ဟုတ္လား....”
“ ဟုတ္တယ္..ဒါဘဲ ေျပာေနၾကရတာ..ေနဗလက အိမ္မွာ စက္႐ုပ္နဲ႔...”
“ ရွင္..စက္႐ုပ္..စက္႐ုပ္ .....ဘာအတြက္မ်ား စက္႐ုပ္ ဝယ္ထားပါလိမ့္...”
ျမျမေသြးက တရားခံ၂ေယာက္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ဓါးခုတ္ခံထားရလို႔ လက္ေတြနဲ႔ ဝမ္းဗိုက္မွာ ပတ္တီးေတြနဲ႔ ။
“ ဒီႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း စက္႐ုပ္ကဘဲ ဓါးနဲ႔ ခုတ္ထားတာလား..ရဲမႉး...”
“ ဟုတ္တယ္ဗ်....”
“ ကဲ..က်မ သူတို႔ကို ဝင္ စစ္မယ္...တခု ေမးမယ္ေနာ္....ဒီ အခ်ဳပ္ခန္းမွာ ကင္မရာ တပ္ထားသလား....”
“ မတပ္ထားဘူး..ေဒၚျမျမေသြး....”
“ ေကာင္းတယ္..အိုေကေလ..က်မကို အခ်ိန္ တနာရီေလာက္ေပး...”
“ ရတယ္..ႏွစ္နာရီၾကာလဲ ရတယ္..က်ေနာ္လဲ ခဧ ဘရိတ္ယူခ်င္ေနလို႔....”
“ အိုေက..ဒါျဖင့္ က်မ အလုပ္စေတာ့မယ္...”
“ ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ...”

ရဲမႉးကိုကိုလင္းလည္း ေကာ့ေနေအာင္ ဝတ္ထားတဲ့ ခ်ိတ္ထမိန္နဲ႔ ဆံထုံးနဲ႔မမေလး ဘယ္လိုမ်ား လူဆိုးရင့္မႀကီးေတြကို ေျဖာင့္ခ်က္ရေအာင္ စစ္မလဲ ဆိုတာ သိခ်င္ေတာ့ဘဲ ေရမိုးးခ်ိ ုးဖို႔ စစ္ေၾကာေရး
စခန္းကေန ထြက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္ ။

ျမျမေသြးလဲ အခ်ဳပ္ခန္းထဲကို ဝင္လိုက္တယ္ ။
ကုလားထိုင္ေလးေတြနဲ႔ ထိုင္ေနတဲ့ ပတ္တီးနဲ႔ လူဆိုးႏွစ္ေကာင္ဆီကို ေလ်ာက္သြားလိုက္ၿပီး ကုလားထိုင္ေတြကို ေျခေထာက္နဲ႔ ပိတ္ကန္ပစ္လိုက္တယ္ ။ ႐ုတ္တရက္မို႔ရယ္ အရွိန္ျပင္းတာေၾကာင့္ရယ္ ဘိုျမင့္ရွိန္ဆိုတဲ့ လူဆိုးေကာင္ ၾကမ္းျပင္ေပၚကို လဲက်သြားတယ္ ။ ကုလားထိုင္က လြင့္ထြက္သြားလို႔ ။

စကထဲက ၾကမ္းလွတဲ့ ျမျမေသြးကို လန႔္သြားၿပီး ေဇဗီးယားဆိုတဲ့ လူဆိုးေကာင္က သူ႔ဖါသာ မတ္တပ္ ခ်က္ခ်င္း ထရပ္လိုက္တယ္ ။
“ ေမးတာကို အမွန္အတိုင္းေျဖၾက...မေျဖရင္ နင္တို႔မယားေတြ မုဆိုးမေတြ ျဖစ္သြားမယ္...”

တရားခံႏွစ္ေယာက္က သူဘာကို ဆိုလိုတယ္ ဆိုတာ သေဘာမေပါက္ဘဲ ေငးေၾကာင္ၾကည့္ေနတဲ့အခ်ိန္ ျမျမေသြးလည္း ထမိန္ေလးကို လက္နဲ႔ မႀကီး ဘိုျမင့္ရွိန္ဆိုတဲ့ ေကာင္ရဲ့ ေပါင္ၾကားကို ပိတ္ကန္ပစ္လိုက္ျပန္တယ္ ။
“ အားးးး........”
ခ်က္ေကာင္းကို ကန္မိသြားလို႔ ဘိုျမင့္ရွိန္ဆိုတဲ့ ငတိ သူ႔ေပါင္ၾကားကို သူ လက္နဲ႔ ဖိအုပ္ၿပီး လဲက်ကာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနပါေတာ့တယ္ ။
ေဇဗီးယား လည္း သူ႔ေရာင္းရင္း အျဖစ္ကို ၾကည့္ၿပီး သူ႔ကိုလည္း ေဆာ္ေတာ့မွာမို႔ အေနာက္ကို တေျဖးေျဖးနဲ႔ ဆုတ္သြားလိုက္တယ္ ။

“ေဟ့ေကာင္...ေျပာစမ္း မင္းတို႔ကို ဘယ္သူ ခိုင္းလဲ...”

ေဇဗီးယားက မေျပာဘဲ ေခါင္းငုံ႔ၿပီးဘဲ ရပ္ေနတယ္ ။ ျမျမေသြးရဲ့ လက္ဝါးေစာင္းနဲ႔ လက္ဝါးေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ ေဇဗီးယားရဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ နားရင္းေတြကို မနားတမ္း ထိေတြ႕ မိတ္ဆက္ေနတယ္ ။
“ ငါ့ကို ဘာမွတ္လဲ..နယ္လွည့္ ပါးရိုက္လာတဲ့ ေကာင္မ ဟဲ့....တိုင္ခ်င္တဲ့ဆီကိုတိုင္...ေစာက္ဂ႐ုမစိုက္ဘူး...”
ေဇဗီးယား ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္ရက္ က်သြားတယ္ ။ ျမျမေသြးရဲ့ ဒူးတဖက္ ေျမာက္တက္သြားတယ္ ။
“ ခြပ္..”
“ အား...”
ေဇဗီးယား ပက္လက္လန္ထြက္သြားတယ္ ။ ျမျမေသြး ေဇဗီးယားအေပၚကို ခြရပ္လိုက္ၿပီး ဓါးဒါဏ္ရာအေပၚ ခြာျမင့္ဖိနပ္နဲ႔ တက္နင္းတယ္ ။
“ အား....ဟား...မလုပ္  မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ.....ေတာ္ပါေတာ့...”
“ ဒါဆိုေျပာ..နင့္ကို ဘယ္သူ ခိုင္းသလဲ....”
“ မေျပာပါရေစနဲ႔ဗ်ာ..က်ဳပ္တို႔ကို သတ္မွာ ....”
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNMvwqI6pQ9xN3ZCgQ0vacu67T2RMv3kGciQ07llxIfkVG1lSbrft8vBj_JbUP6wCETCJ7S74MU1NsXO76CVqNSp_ROp7yXz0mktdP4jYtAMpdsoY261e-OESOL8GdJp6SoiiQxkembEYI/s320/sexy-lady-1382912549_b.jpg
ေနဗလရဲ့ ဖြားဖက္ေတာ္ကို နီသိဝတီက လက္နဲ႔ ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ေပးလိုက္သလို ထိပ္ဖူးဒစ္လုံးပိုင္းကို လ်ာေလးနဲ႔ ကစားကလိေပးလိုက္ေတာ့ ေနဗလရဲ့ ဖြားဖက္ေတာ္ဟာ ျပန္လည္ ေတာင္မတ္ မာေက်ာလာပါေတာ့တယ္ ။
“ ဟီး..လီးႀကီး ျပန္မာေတာင္လာၿပီ ကိုကို...”
နီသိဝတီက ဝမ္းသာအားရ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။ ေျပာၿပီးတာနဲ႔ တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ စုတ္ေပးျပန္တယ္ ။ နီသိဝတီ အစုတ္အရမ္းေကာင္းတယ္ ။ လ်ာကေလးက တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ေျပးလႊားကစားေနတာ ။
ေနဗလရဲ့ လက္တဖက္က နီသိဝတီရဲ့ ေပါင္ၾကားကို ေရာက္သြားတယ္ ။ အေမႊးေရးေရးပါးပါး ရွိေနတဲ့ နီသိဝတီရဲ့ အဂၤါစပ္ကို စမ္းလိုက္ေတာ့ အကြဲေၾကာင္းကေန အရည္ၾကည္ေတြ ယိုစီးက်ၿပီး စိုရႊဲ
ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ စက္လူ႐ုပ္မက တကယ့္လူသားမိန္းမစစ္စစ္တေယာက္လိုဘဲ သဘာဝအရည္ေတြ စိမ့္ထြက္လာေအာင္ ဖန္တီးထားတဲ့ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းလို တီထြင္သူ ပညာရွင္ေတြ
ကို မခ်ီးက်ဴးဘဲ မေနနိုင္ဘူး ။
နီသိဝတီရဲ့ အဂၤါစပ္ ႏႈတ္သား ထူထူတြန႔္တြန႔္ေလးေတြကလည္း လူသားစစ္စစ္ မိန္းမတေယာက္နဲ႔ ဘာမွ မျခား ခြဲမရေအာင္ တူတယ္ ။သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက အဂၤါစပ္အတြင္းထဲကို ထိုးသြင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ နီသိဝတီ ခါးေလးေကာ့တက္ၿပီး ညည္းျငဴလိုက္သံကို သူၾကားလိုက္ရတယ္ ။
“ လိုးမလား ကိုကို..”
နီသိဝတီက သူ႔နားကို တိုးကပ္ၿပီး ေမးလိုက္တာ ။ နီသိဝတီရဲ့ ထြက္သက္ေႏြးေႏြးေလးက သူ႔ပါးျပင္ဆီကို ၇ိုက္ခတ္လာတယ္ ။ နီသိဝတီရဲ့ ရင္စိုင္ေတြကို လူ စမ္းလိုက္တယ္ ။ နို႔သီးေခါင္း နီနီေလး
ေတြပ တင္းမာၿပီး စူထြက္ေနၾကတယ္ ။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ နို႔အုံတခုလုံးကို ဆုပ္နယ္သလို နို႔သီးေခါင္းေလးေတြကလည္း လက္ညႇိုးနဲ႔ လက္မကို သုံးၿပီး ဆြဲဆြဲထုတ္ေပးလိုက္ေတာ့ နီသိဝတီက
“ ေတာ္ေတာ့ ကိုကို လိုးခ်င္ပါၿပီ ဆိုေနမွ..”လို႔ ေျပာရင္း သူ႔ကို ဆိုဖါရွည္ေပၚကို တြန္းခ်လိုက္တယ္ . သူ ဆိုဖါေပၚကို ပက္လက္ က်သြားတယ္ ။ နီသိဝတီ လႊားကနဲ သူ႔ကိုယ္ေပၚကို ခြတက္လာသည္ ။ေတာင္မတ္ေနတဲ့ ေနဗလရဲ့ လိင္တန္တုတ္တုတ္ႀကီးကို လက္ကေလးနဲ႔ ထိန္းၿပီး အကြဲေၾကာင္းဆီကို ဆြဲယူၿပီး ေတ့လိုက္တယ္ ။ စိုစြတ္တဲ့ လွိုဏ္ေခါင္းေႏြးေႏြးေလးထဲကို လိင္တန္ႀကီး ဝင္ဖို႔ တာစူေနၿပီ ။ ဖင္ႂကြထားတဲ့ နီသိဝတီ လိပ္တန္ေပၚကို ထိုင္ခ်လိုက္တယ္ ။ ေျဖးေျဖးခ်င္း ဖိခ်တာ ။ တထစ္ထစ္နဲ႔ တိုးဝင္သြားဆဲ နီသိဝတီက ဖင္ႀကီးေတြကို ျပန္ႂကြလိုက္တယ္ ။ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ျပန္ဖိခ်ျပန္တယ္ ။ ႂကြလိုက္ ဖိခ်လိုက္ ။ ႏုတ္ဖ်ားကလည္း ညည္းသံေလးေတြ တဟင္းဟင္းတအင္းအင္း ထြက္ေနတယ္ ။
လိင္တန္တခုလုံး က်င္တက္ေနေအာင္ ေကာင္းေနတယ္ ။ နီသိဝတီ “အားရွီး...အားရွီး..” နဲ႔ မ်က္လုံးေလးပိတ္ေခါင္းေလးေမာ့ၿပီး တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ လုပ္ေပးေနတယ္ ။ ေနဗလလည္း ေအာက္ကေန ပင့္ေကာ့ၿပီး ထိုးေပးလိုက္ေတာ့ ပြဲက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိုၾကမ္းလာတယ္ ။ နီသိရဲ့ နို႔ႀကီးေတြကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ တင္းတင္းကိုင္ဆုပ္ၿပီး နီသိေဆာင့္ထည့္သမၽွကို တန္ျပန္ေကာ့ထိုးေပးတယ္ ။
မၾကာခင္မွာဘဲ တအားႀကီးကို ေကာင္းလြန္းသြားၿပီး သုတ္ရည္ေတြ တစစ္စစ္နဲ႔ နီသိေစာက္ေခါင္းထဲကို ပန္းထုတ္ပစ္ရင္း ေကာင္းျခင္း လမ္းဆုံးကို တက္လွမ္းသြားရပါေတာ့တယ္ ။
“ အိုး....ဟားဟား..ေကာင္းလိုက္တာ နီသိရယ္....”
“ ကိုကိုေကာင္းသြားတယ္ ဆိုလို႔ နီသိ အရမ္းေပ်ာ္တာဘဲ ကိုကို....”
နီသိဝတီ ေဘးမွာ လွဲအိပ္ခ်ရင္း အေမာေျဖေနခိုက္ သူ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားရပါတယ္ ။ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ကို အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ ေနဗလ ကို ေငးၾကည့္ေနတဲ့ နီသိဝတီလည္း ေနဗလရဲ့ ကိုယ္ေပၚကို ေစာင္ပါးေလးတထည္ ျခဳံလႊမ္းေပးလိုက္ၿပီး ေျခဖ်ားေထာက္ ဖြဖြနင္းၿပီး ေရခ်ိ ုးခန္းဆီကို ေလ််ာက္သြားပါတယ္ ။

တစ္တစ္တစ္   တစ္တစ္တစ္.....တစ္တစ္တစ္....တစ္တစ္တစ္....
ဖုန္းျမည္လာတယ္ ။ ( ရဲမႉးကိုကိုလင္း..ေခၚတယ္..ရဲမႉးကိုကိုလင္း ေခၚတယ္.....) လို႔ လည္း အသံထြက္လာတယ္ ။
ေနဗလ ဖ်တ္ကနဲ နိုးလာတယ္ ။
အို...ငါ...အိပ္ေပ်ာ္သြာတာပါလား.....နီသိဝတီေရာ..ဟင္..နီသိ ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္....။
ဖုန္းလာေနတာဘဲ...ဟင္..ရဲမႉး ကိုကိုလင္းေခၚတာပါလား..။
“ ဟယ္လို..ရဲမႉး..က်ေနာ္ ေနဗလ ပါ...”
“ ေဟးေနဗလ....အိပ္ေနတာလား...”
“ နိုးလာတာ ရဲမႉး..ဘာကိစၥရွိလဲ ရဲမႉး..က်ေနာ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ....”
“ေမာင္ရင့္ကို ေျပာစရာ ႏွစ္ခ်က္ ရွိတယ္ကြ..ပထမအခ်က္က ေမာင္ရင့္အိမ္ကို ဝင္ၿပီး ဗုံးေထာင္တဲ့ေကာင္၂ေကာင္ကို စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးက ျမျမေသြး ဆိုတာ လာစစ္တယ္..စစ္တယ္ လို႔သာ ေျပာတာကြာ...ရိုက္စစ္တာ..ႏွိပ္စက္တာကြ..တရားေဘာင္လြတ္ ေဆာ္တာ...အင္း ေပၚလာသလား ဆိုေတာ့လည္း ေပၚပါဘူးကြာ....အင္း..FBI မွာ သင္တန္းတက္လာတာ ရိုက္စစ္တာမ်ား သင္ေပးလိုက္သလား မသိပါဘူး....ေမာင္ရင့္ကို ျမျမေသြးက အရမ္း စိတ္ဝင္စားတာဘဲ ...ေမာင္ရင့္အေၾကာင္းေတြကို ေမးတယ္ ...အဲ..စက္႐ုပ္ရွိတာလည္း အရမ္း စိတ္ဝင္စားတယ္...ေမးလိုက္တဲ့
ေမးခြန္းေတြကလည္း စုံေနတာဘဲ..ေမာင္ရင့္ကို ႀကိဳက္ေနတယ္ ထင္တာဘဲ....”
“ ဟိုတေလာေလးကဘဲ မႏၲေလးဖက္မွာ အတူတူ အလုပ္လုပ္ခဲ့လို႔ပါ ရဲမႉးရယ္..က်ေနာ္နဲ႔ သူနဲ႔က ရိုးရိုးပါ...”
“ ေနာက္တခ်က္ ေမာင္ရင့္ကို ေျပာခ်င္တာက ေမာင္ရင္ အိပ္ရာက ထတာနဲ႔သံလၽွင္ အခ်ဳပ္မွာ ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အင္ဒိုနီးရွားသေဘၤာသားတစုကို ေမာင္ရင္ သြား စစ္ပါ..ရဲမႉးႀကီးက ေမာင္ရင့္ဂ်ဴတီမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ မ်က္ျမင္မို႔ ဒီအမႈကို ေမာင္ရင္ဘဲ ကိုင္တြယ္ေစခ်င္တယ္ ...သေဘၤာသားေတြကို စစ္ေဆးလို႔ သူတို႔က ဝန္ခံရင္လည္း အမႈကို ျမန္ျမန္စစ္ ျမန္ျမန္ အမိန႔္ခ်ခ်င္တယ္ တဲ့...”
“ ဟုတ္ကဲ့ ရဲမႉး..က်ေနာ္ သြား စစ္ခ်က္ယူပါမယ္....”
“ ေနဗလ....”
“ ဗ်ာ...”
“ မင္း စက္လူ႐ုပ္မေလးေကာ ဘယ္လိုလဲ..ေတာ္ေတာ္ မိုက္လား....”
“ ဟီး...မိုက္တယ္ရဲမႉး...”
“ ေအး..ေအး...သံလၽွင္အခ်ဳပ္မွာ စစ္ၿပီးရင္ အက်ိဳးအေၾကာင္း ငါ့ဆီလည္း ျပန္ဆက္အုံး...”
“ ဟုတ္ကဲ့...ရဲမႉး...”

ဝႉး..အိမ္မွာ ႏွပ္လို႔ မရဘူး...အလုပ္ျပန္ေျပးလုပ္ရအုံးမယ္...။

“ ကိုကို...”

 နီသိဝတီက အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ ေကာ္ဖီပူပူေလးတခြက္နဲ႔ ေနဗလ အိပ္ေနတဲ့ ဆီကို ေရာက္လာတယ္ ။

“ ေကာ္ဖီပူပူေလး ေသာက္လိုက္ပါအုံး...”
အလိုက္သိလြန္းၿပီး သူ႔ကို အျပဳအစုေကာင္းတဲ့ နီသိေလးကို စက္႐ုပ္မွန္း သိေနရက္နဲ႔ သူ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္မိသြားတယ္ ။ ဒါေၾကာင္က ဂ်ပန္ႀကီး ဟင္နရီက ေစာ္ခ်င္း လဲဖိုက္ဖို႔ လာေျပာတုံးက ျငင္းလိုက္
တာ ။ နီသိကို ဂ်ပန္ႀကီး ဖိုက္မွာ သူ လက္မခံနိုင္ဘူး ။

ရဲမႉးကလည္း ဖမ္းထားတဲ့ နိုင္ငံျခားသေဘၤာသားေတြကို သြား စစ္ခိုင္းတယ္ ။
အဲဒီအလုပ္သာ မရွိခဲ့ရင္ နီသိနဲ႔ ဒုတိယအခ်ီ တေၾကာင္းေလာက္ ထပ္ ဆြဲျဖစ္မွာ ။ နီသိေဖ်ာ္ေပးတဲ့ ေကာ္ဖီခါးခါးပူပူတခြက္ကို ေသာက္ၿပီးတဲ့ အခ််ိန္ သူ အဝတ္အစား ဝတ္လိုက္ၿပီး သံလ်င္က အခ်ဳပ္ခန္းဆီကို ထြက္ခဲ့လိုက္ပါတယ္ ။

အခ်ဳပ္ခန္းထဲကို ဝင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ ျမျမေသြးနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ပက္ပင္းတိုးတယ္ ။
“ ေဟး....ကိုေနဗလ.....ဘယ္လဲ...”
“ သေဘာသၤားေတြ အၾကမ္းဖက္တာ ျမျမေသြး ၾကားမွာေပါ့..အဲဒီေက့ လာစစ္တာ...”
“ က်မလည္း ကိုေနဗလ တိုက္ခန္းကို ခ်ိ ုးဖ်က္ဝင္ၿပီး ဗုံးခြဲဖို႔ ေထာင္တဲ့ လူဆိုးႏွစ္ေယာက္ကို စစ္ၿပီး အျပန္ ကိုေနဗလတို႔ ဖမ္းလိုက္တဲ့ သေဘၤာသားေတြကို စစ္ေဆးတဲ့အခ်ိန္ က်မလည္း ရွင္တို႔
ဌာနခ်ဳပ္မွာ ရွိေနခ်င္လို႔..”
ေနဗလ စိတ္ထဲမွာက ခင္ဗ်ားတို႔က က်ေနာ္တို႔ကို မယုံလို႔လား လို႔ ေမးလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ စကားနည္း ရန္စဲ ဆိုသလို ေရငုံႏုတ္ပိတ္ေနတာက ပိုေကာင္းတယ္လို႔ ယူဆၿပီး ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘူး ။

ေနဗလက အခ် ုပ္ခန္းတာဝန္ခံကို သူ သေဘၤာသားေတြကို စစ္ေဆးမယ့္အေၾကာင္း ေျပာလိုက္တဲ့အခါ တာဝန္ခံလည္း တံခါးေပါက္ကို ေသာ့နဲ႔ ဖြင့္ေပးတယ္ ။
သူ ဝင္သြားတာနဲ႔ အင္ဒိုနီးရွားသေဘၤာသားေတြက သူတို႔ကို ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔ ၀ိုင္းအာၾကတယ္ ။
သူက “ မင္းတို႔ကို ေမးစရာေတြ ရွိေနတယ္ ...အမွန္အတိုင္းေျဖပါ ဝန္ခံပါ ..မင္းတို႔ အမူးေျပၾကၿပီလား...” လို႔ေမးလိုက္ေျပာလိုက္တဲ့အခါ ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ့ ထမင္းခ်က္ စားဖိုမႉးခ်ဳပ္က “ ဘာေတြ ေမးမွာလဲ..ငါတို႔ အခု ေလာေလာဆည္ အရမ္း ေရငတ္ေနၾကတယ္....မင္းငါတို႔ကို ေရတိုက္ပါလား...” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္ ။

ေနဗလ လည္း သူတို႔ကို ေရတိုက္ခ်င္တယ္ ။ ဘုံဘိုင္က ေရလည္း မတိုက္ခ်င္ဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ ရဲတပ္သားေလး တေယာက္ကို ေရသန႔္ပုလင္း တဒါဇင္ေလာက္ အနီးဆုံး ဆိုင္တဆိုင္က သြားဝယ္ခဲ့ဖို႔
ေငြထုတ္ေပးကာ ခိုင္းလိုက္ပါတယ္ ။

ျမျမေသြးက အခ်ဳပ္ခန္းအျပင္ကေန သူ႔ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္ ။
သူလွမ္းၾကည့္တာ ျမျမေသြး ျမင္လိုက္ၿပီး အခ်ဳပ္ခန္း သံတိုင္နားကို ကပ္လာၿပီး..“ ကိုေနဗလ..ဒါဇင္ေကာ..ဖုန္းဆက္ေသးလား...” လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္ ။ သူက “ မေျပာျဖစ္ဘူး..က်ေနာ္လည္း မအားဘူး..” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ ။

သေဘၤာသားေတြကို ေရေသာက္ခြင့္ေပးၿပီးမွ တေယာက္ခ်င္း သီးသန႔္ ေခၚထုတ္ၿပီး စစ္ေမးမယ္လို႔ သူစဥ္းစားလိုက္တယ္ ။
ရဲတပ္သားေလး ေရဘူးေတြ ယူအလာကို သူ ေစာင့္ဆိုင္းေနတုံး ျမျမေသြးနဲ႔ အဖြဲ႕က် စကားေျပာ ျဖစ္သြားတယ္ ။

ျမျမေသြးက “ ကိုေနဗလရဲ့ အိမ္ခန္းကို ေဖါက္ခြဲ ဖို႔လုပ္ရေလာက္ေအာင္ တေယာက္ေယာက္က ကိုေနဗလကို မုန္းတီးေနတဲ့ သေဘာရွိတယ္..ကိုေနဗလ ဘာထင္လဲ..ရန္သူ ဘယ္သူလို႔ ထင္သလဲ..”လို႔ ေနဗလကို ေမးလိုက္ပါတယ္ ။ ျမျမေသြးကို သူ မယုံပါ ။ ျမျမေသြးသည္ သူထင္သလို စိတ္သေဘာ သိပ္ေကာင္းမယ့္ပုံ ရွိမေနတာ သူ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္သြားတယ္ ။ တရားခံ
ေတြကို ၇ိုက္စစ္တာက ပညာသား မပါပါဘူး ။

ထိုအခိုက္ ရဲသား ျပန္ေရာက္လာသည္ ။ ေရသန႔္ဘူး ၂ဒါဇင္ အထုပ္နဲ႔ ။
“ သေဘၤာသားေတြကို တလုံးစီ ေဝေပးလိုက္ကြာ....”
ရဲသားက သူ႔အမိန႔္အတိုင္း သေဘၤာသားေတြကို ေရပုလင္း တပုလင္းစီ လိုက္ ေဝငွလိုက္တယ္ ။ ေရငတ္ေနတဲ့ သေဘၤာသားေတြလည္း ေရေတြ ေမာ့ေသာက္ ဒီေရပုလင္းက ေရနဲ႔ဘဲ ပလုပ္က်င္း
မ်က္ႏွာသစ္လည္း လုပ္ ေမာ့လည္း ေသာက္ၾကတယ္.။ ျမျမေသြးက “ ဒီသေဘၤာသားေတြကို ျပတ္ျပတ္သားသား အေရးယူသင့္တယ္...မဟုတ္ရင္ က်မတို႔ နိုင္ငံထဲကို လာၿပီး ေစာ္ကားေမာ္ကား သေဘာမ်ိဳးေတြ လုပ္လို႔ရတယ္ လို႔ ထင္သြားမယ္...” လို႔ ေျပာလိုက္တာကို သူ နားေထာင္ေနခိုက္ ဝုန္းကနဲ လဲၿပိဳသံႀကီး အခ််ဳပ္ခန္းထဲက ၾကားလိုက္ရတယ္ ။
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သေဘၤာသား အၾကမ္းဖက္မႈကို ဦးေဆာင္တဲ့ အရက္သမား ထမင္းခ်က္ႀကီး ၾကမ္းျပင္မွာ ပက္လက္ႀကီး လဲက်ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
“ ဘာျဖစ္တာလဲ..သူ ဘာျဖစ္လဲ...”
ထမင္းခ်က္ႀကီး မ်က္လုံးႀကီး ျပဴးထြက္ၿပီး ပါးစပ္က အျမဳပ္ေတြ ထြက္ေနတယ္ ။
ထိုအခိုက္ က်န္တဲ့ သေဘၤာသားေတြလည္း တေယာက္ၿပီး တေယာက္ ထမ္ငးခ်က္ႀကီးလိုဘဲ သံမံတလင္းၾကမ္းေပၚကို ျပဳတ္က်ကုန္ၾကတယ္ ။
“ အဆိပ္သင့္တာဘဲ ျဖစ္မယ္...ေရေမာ့ေသာက္လိုက္တာနဲ႔ ျဖစ္တာ..အဆိပ္ခပ္ ခံရၿပီ..ဘယ္သူမွ ဒီေရပုလင္းေတြ မေသာက္ၾကနဲ႔ေတာ့....”
ေနဗလ အေရးေပၚရဲ ၁၁၉ ကို ဖုန္းဆက္ေခၚလိုက္တယ္ ။  အဆိပ္သင့္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္လို႔ သူတို႔က သူနာျပဳေတြပါ လႊတ္လိုက္မယ့္အေၾကာင္း ေျပာတယ္ ။
ေရဝယ္လာေပးတဲ့ ရဲသားေလးကို ေနဗလ ေခၚေမးေတာ့ အခ်ဳပ္ခန္းနားက ဆိုင္တန္းေလးေတြ ဆီကဘဲ ဝယ္လာခဲ့တယ္ လို႔ ေျပာျပတယ္ ။
သူနာျပဳနဲ႔ ရဲေတြ ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ သေဘၤာသားေတြ အသက္မရွိၾကေတာ့ဘူး ။ ျပင္းထန္တဲ့ အဆိပ္သင့္လို႔ အားလုံး ေသဆုံးသြားခဲ့တယ္ ။

ေရတိုက္ခိုင္းတဲ့ ေနဗလ တာဝန္ ျဖစ္ေနၿပီ ။ ေရေရာင္းလိုက္တဲ့ ဆိုင္ရွင္ကို ေခၚယူ စစ္ေဆးေမးျမန္းၾကေပမယ့္ အထက္လူႀကီးေတြက ေနဗလကို ေမးခြန္းေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ထုတ္ကုန္ၾကတယ္ ။
ေနဗလ လည္း နားမလည္းနိုင္ေတာ့ဘူး ။ သူ ကံေကာင္းသြားတာက သူ႔မွာ ျမျမေသြး သက္ေသ ရွိေနတာပါဘဲ ။ ျမျမေသြးက ေနဗလ ဖက္က အျပည့္အဝ ေထာက္ခံထြက္ဆိုေပးတယ္ ။ သူ႔ကိုလည္း အထက္က ယုံၾကည္ၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။  ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေနဗလ နံမည္ပ်က္သြားတယ္ ။
“ ရွင္ကံနိမ့္ေနတယ္..ပထမ အခန္းမွာ ဗုံးေထာင္ခံရတယ္..အခု ရွင့္ ဂ်ဴတီမွာ လူေတြ ေသတယ္..တခုခုေတာ့ မွားယြင္းေနၿပီ....” လို႔ ေျပာတယ္ ။အင္းစိန္ၿမိဳ႕သစ္မွာ တိုက္အျမင့္ပိုင္းနဲ႔ ၿခံက်ယ္ဝင္းက်ယ္ သူေဌးရပ္ကြက္ ဆိုၿပီး ႏွစ္ပိုင္း ကြဲေနတယ္ ။
သူေဌးေတြ ေနတဲ့ ၿခံက်ယ္တိုက္အေကာင္းစား အႀကီးစား ရပ္ကြက္ႀကီးထဲက တခုေသာ တိုက္နဲ႔ ၿခံထဲမွာ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္း ေနတယ္ ။ ေဇာ္ဝင္းက တခါတေလ ဟန္စုယဥ္ရဲ့ သာေကတက တိုက္နဲ႔ ၿခံႀကီးမွာေနသလို တခါတေလမွာေတာ့ အင္းစိန္ၿမိဳ႕သစ္က သူ႔တိုက္မွာ ေနတယ္ ။ တပည့္တပန္းေတြ ၿခံရံၿပီး ေနတယ္ ။ ရန္ကုန္ျမ္ို႔တင္မက တနိုင္ငံလုံးက မေကာင္းတဲ့ လုပ္ငန္းေတြ မွန္သမၽွ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းနဲ႔ မကင္းဘူး ။ တနည္းတလမ္း ဆိုသလို ပတ္သက္ေနတာခ်ည္းဘဲ ။
အခုလည္း သီလဝါက ဘားမားဂဲလ္စားေသာက္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ ဦးဝႀကီး နဲ႔ သူ႔အင္းစိန္တိုက္က ဧည့္ခန္းက်ယ္ႀကီးမွာ ေဇာ္ဝင္း စကားေျပာေနတယ္ ။ ဦးဝႀကီးက သီလဝါမွာ ျဖစ္ပ်က္တာေတြကို အစအဆုံး
ေျပာျပသတင္းပို႔ခဲ့လို႔ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းက ေနဗလကို ေဂ်ာက္တြန္းခ်င္လို႔ ခ်က္ခ်င္းဘဲ အဆိပ္ခတ္ထားတဲ့ ေရသန႔္ဘူးေတြကို အခ်ဳပ္ထဲကို သူ႔အဆက္အသြယ္နဲ႔ ပို႔ခဲ့တယ္ ။ အခုေတာ့ သူ႔လုပ္ရပ္
ထိေရာက္ ေအာင္ျမင္သြားၿပီ ။ သေဘၤာသားေတြ အားလုံး အဆိပ္မိေသဆုံးသြားလို႔ ဒီကိစၥ အမႈ ႀကီးေနၿပီေလ ။ ေဇာ္ဝင္းက ဦးဝႀကီးကို ဆုေၾကးေငြ ေဘာက္ဆူးခ်ေနတယ္ ။

“ ေက်နပ္တယ္..ေနဗလ ဒီတခ်ီေတာ့ လူပါး ပုလင္းထိၿပီ ...ဟားဟားဟား......ပိုင္လိုက္တဲ့အႀကံ..ေဇာ္ဝင္းရဲ့ ဦးေႏွာက္ကို ေရႊခ်ထားဖို႔ေတာင္ ေကာင္းေနၿပီ.......ဟားဟားဟား......”
မ်က္ႏွာအားရ ေခါင္းေဆာင္ရယ္လို႔ တပည့္ေတြကလည္း လိုက္ရယ္လိုက္ၾကတယ္ ။
ေဇာ္ဝင္းက ေနဗလကို သတ္ဖို႔ေတာင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားခဲ့တာ ။ ဟန္စုယဥ္နဲ႔ ျပန္ေတြ႕ၿပီး ဟန္စုယဥ္ ေနဗလ လက္ထဲကို ျပန္ေရာက္သြားမွာကိုလည္း သူ မလိုလားဘူး ။ ေနဗလကို ဒီေလာကက
ေန အၿပီးအပိုင္ ေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္တာ အေကာင္းဆုံးဘဲ လို႔ သူ ယူဆတယ္ ။

ေနဗလ လည္း ေရေရလည္လည္ကို ေခါင္းစားေနတယ္ ။
နံမည္ပ်က္ၿပီ ။ သူ႔သတင္းက လူႀကီးပိုင္းမွာ ပ်ံ႕လြင့္ေနတယ္ ။ ဒီေကာင္ ေပါ့ဆလွခ်ည္လား ဘာညာနဲ႔ အျပစ္ဝိုင္းတင္ေနတယ္ ။ ရဲမႉးႀကီးတေယာက္ကဆိုရင္ သူ႔ကို အလုပ္ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ဖို႔ေတာင္
အႀကံေတြ ေပးေနတယ္ ။

စိတ္ဓါတ္ေတြ က်ဆင္းေနရတဲ့အခ်ိန္ မႏၲေလးက ဒါဇင္ကလည္း သူလိုက္ေနတဲ့ မႏၲေလးက မူးယစ္ေဆးဝါးဂိုဏ္းတခုက လူဆိုးတေယာက္ ရန္ကုန္ကို ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္သြားတာေၾကာင့္ ရန္ကုန္
ကို လိုက္ၿပီး ရွာေဖြ ဖမ္းဆီးဖို႔ ရန္ကုန္ကို ဆင္းလာမယ္..ေနဗလရဲ့ အိမ္မွာ တည္းမယ္ လို႔ ဖုန္းဆက္တယ္ ။

နီသိဝတီကလည္း သူ႔ကို ဇနီးမယားေကာင္း တေယာက္လို အျမဲ ျပဳစုယုယေနေတာ့ ဒါဇင္ လာတဲ့အခါ နီသိဝတီကို ဘယ္လို ( ပလပ္ျဖဳတ္ ) ထားရမလဲ မသိလို႔ တည္ထြင္ပါရဂူ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းကို
ဖုန္းလွမ္းဆက္ၿပီး ေမးတယ္ ။ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းကလည္း “ အမေလး...ဒါေလးမ်ား ...ဘာ ပူေနသလဲ ကိုေနဗလရယ္....က်ဳပ္တာဝန္ထား.....ခင္ဗ်ားကို နီသိဝတီကို က် ုပ္ အပ္ပ္ဂရိတ္ လုပ္ေပးမယ္ လို႔
ေျပာထားတာဘဲ..အလုလို အခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားရဲ့ မန္းေလးက ရည္းစားေလး လာေနတဲ့အခ်ိန္ စေတး ေရွာင္ခိုင္းၿပီးသားလည္း ျဖစ္သြားေအာင္ နီသိဝတီကို က်ဳပ္ရဲ့ ( ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေရးစခန္း ) ကို ပို႔
ထားလိုက္ပါ ..တခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္..အိုေကမွာ စိုေျပသြားလိမ့္မယ္....အားကိုးစမ္းပါဗ်ာ..က် ုပ္က သိပ္ ေစ်းမယူပါဘူး..ေလ်ာ့ေပးမွာပါ..အဓိကက က် ုပ္က တည္ထြင္ထားတာေတြကို လက္ေတြ႕
စမ္းသပ္ခ်င္တာ...ကဲ က်ဳပ္ဆီလည္း လာပို႔စရာ မလိုဘူး..က် ုပ္ကဘဲ နီသိကို လာေခၚေပးမယ္....”လို႔ ေျပာပါတယ္ ။

ဒါဇင္ေလး ေရာက္မလာခင္မွာဘဲ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းရဲ့ စက္လူ႐ုပ္စက္႐ုံက ဗင္ကား အျဖဴႀကီး ေရာက္လာၿပီး နီသိဝတီကို ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္ ။

ေျမျပင္( သို႔မဟုတ္ ) ကတၱရာစီးကားလမ္းနဲ႔ မထိဘဲ လ်ပ္ေျပးတဲ့ ေဟာဗားေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ဒါဇင္ ရန္ကုန္ကို ေရာက္လာပါတယ္ ။
ေနဗလကို ေျပးဖက္ၿပီး “ လြမ္းတယ္..လြမ္းတယ္..ကိုကိုရယ္...” လို႔ တဖြဖြ ေျပာဆိုရင္း ေနဗလကို ေျပးဖက္တယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုလည္း အငမ္းမရ စုတ္နမ္းတယ္ ။ သူကလည္း အရင္ထက္ေတာင္ ပိုလွလာတဲ့ ဒါဇင္ကို ျပန္ဖက္သိုင္းၿပီး နမ္းစုတ္တယ္ ။ ဒါဇင္လည္း ေနဗလနဲ႔ အခ်စ္ပြဲေတြ ႏႊဲၿပီး အလုပ္ခြင္မွာဘဲ နစ္ေနခဲ့ၿပီး ကာမကိစၥ ဆာေလာင္ငတ္မြတ္ေနတာနဲ႔ ေတြ႕လည္း ေတြ႕ေရာ စိတ္ေတြ အလြန္ထႂကြေသာင္းက်န္းၿပီး ေနဗလနဲ႔ အဝတ္အစားေတြကို ၿပိဳင္တူလိုလို ခၽြတ္ပစ္ၾကရင္း ဧည့္ခန္း ၾကမ္းျပင္မွာဘဲ ကာမစပ္ယွက္ဖို႔ လုံးပန္းပါေတာ့တယ္ ။

ေနဗလလည္း နီသိကို စက္႐ုံ ျပန္ပို႔ထားၿပီး သူ႔ဌာနက စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈ လုပ္ခံေနရတဲ့အခ်ိန္ လိင္ကိစၥ ျပတ္လပ္ေနတာေၾကာင့္ ဒါဇင့္ကို အျပတ္ဆြဲဖို႔ ေပါင္ၾကားက ငပဲတန္ဒုတ္ႀကီး မတ္မတ္ေထာင္
ေနပါတယ္ ။ ဒါဇင္ရဲ့ ကိုယ္လုံးတီးအလွကို ေကာင္းေကာင္း ခံစားရင္း ဒါဇင့္ ျပည့္ၿဖိဳးတင္းရင္းတဲ့ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို စိတ္ရွိလက္ရွိ ကိုင္ညႇစ္တယ္ ။ စို႔တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ၾကမ္းျပင္မွာ ပက္လက္အိပ္ခိုင္း
ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဆြဲျဖဲၿပီး ဒါဇင့္ အေမႊးမဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကို တအား ယက္ေပးတယ္ ။

“ အိုး..ဟား..အိုး.....ကိုကိုေနရယ္....အား......အမေလး.....ဟင့္ဟင့္......”

ဒါဇင္ ေကာင္းလြန္းလို႔ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါၿပီး ဖင္ႀကီးေတြကို ေကာ့ေကာ့ေပးေနတယ္ ။ အဖုတ္ယက္သံေတြက တျပတ္ျပတ္ထြက္ေနတယ္ ။ ဒါဇင္လည္း ေနဗလ အယက္အစုတ္ေတြေၾကာင့္
အရမ္း ခံခ်င္ေနၿပီ ။ ခံခ်င္တာမွ မတ္မတ္ေထာင္ေနတဲ့ ေနဗလရဲ့ လိင္တန္းတုတ္တုတ္ႀကီးကို သူမဖါသာ ဆြဲကိုင္ၿပီး ယားလြန္းေနတဲ့ သူမ အဂၤါစပ္ထဲကို ထိုးသြင္းလိုက္ခ်င္လာတယ္ ။

“ ကိုကိုေန..ေတာ္ၿပီ..ဆက္ မမႈတ္နဲ႔ေတာ့...ဟင့္ဟင့္..ရပ္လိုက္ပါေတာ့..”
ဒါဇင္ ရပ္ခိုင္းေနလို႔ ေနဗလ လည္း ဘာဂ်ာအမႈတ္ ရပ္လိုက္တယ္ ။ ဒါဇင္ရဲ့ အဂၤါစပ္ေလး တဏွာအရွိန္ေၾကာင့္ ေဖါင္းတင္းေနတယ္ ။ ခုံးေမာက္ေနတယ္ ။ အရည္ေတြ တံေတြးေတြ ေပစို ေျပာင္လက္ေနတယ္ ။
“ ဘာျဖစ္လဲဟင္ ဒါဇင္....မႀကိဳက္ဘူးလား...”
“ ႀကိဳက္တယ္ ကိုကို..ဒါဇင္ လိုခ်င္ေနၿပီ..ဒါဇင့္ကို လုပ္ပါေတာ့ ကိုကိုေန..”
ေနဗလလည္း ဒါဇင္ေတာ့ တအားေစာက္ပတ္ေတြ ယားေနၿပီ..ခံခ်င္လြန္းေနၿပီ လို႔ သိလိုက္ၿပီး လိုးရန္ ျပင္လိုက္တယ္ ။ ဒီလို မိန္းမတေယာက္က တအား ယားၿပီး ခံခ်င္လြန္းလာလို႔ မရွက္နိုင္ဘဲ
သူ႔ကို လိုးေပးဖို႔ ေတာင္းခံလာတာကို ေနဗလ အရမ္းႀကိဳက္တယ္ ။ တအားယားေနတဲ့ မိန္းမတေယာက္ကို လိုးရတာ သူ အရမ္း သေဘာက်တယ္ ။ သူ႔စိတ္ေတြ တအားထႂကြၿပီး သူ႔ဒုတ္ကလည္း အစြမ္းကုန္ ေတာင္တယ္ ။
ဒါဇင့္ကို ပက္လက္အိပ္ခိုင္းၿပီး ေပါင္တန္ေတြကို တြန္းခြဲရင္း သူ ေနရာယူလိုက္ၿပီး “ ေလွႀကီးထိုး..ရိုးရိုး ” ဘဲ ဒါဇင့္ကို အျမန္လိုးပါေတာ့တယ္ ။ ဒစ္ျပဲႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူတြန႔္တြန႔္ေလးေတြ ၾကားထဲကို ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့ ဒါဇင္ရဲ့ “ အားဟားဟား..” လို႔ ညည္းသံေလး ထြက္ေပၚလာတယ္ ။
“ နာလို႔လား..ဒါဇင္..” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။
 “ ဟင့္အင္း....နာဘူး...လုပ္မွာသာ လုပ္ပါ”လို႔ ဒါဇင္က ေျဖတယ္ ။
သူ႔ ဒုတ္ႀကီးကို ဆက္သြင္းတယ္ ။ ဖိသြင္းတယ္ ။ အရည္ေတြ စိုရဲေပလူးယိုစီးေနတာေၾကာင့္ သူ႔ဒုတ္ႀကီး လမ္းေၾကာင္းထဲ ၾကပ္ေနေပမယ့္ တထစ္ထစ္နဲ႔ ေရွ႕တိုးဝင္သြားတယ္ ။
“ အို႔ဟင္း..”
ဒါဇင္ ေနဗလရဲ့ ေက်ာျပင္ကို တအား ဖက္သလို လက္သဲေတြနဲ႔ ကုတ္ျခစ္လိုက္တယ္ ။ ဆက္မထိုးေသးဘဲ ေကာ့ေထာင္ တင္းမာေနတဲ့ ဒါဇင္ရဲ့ နို႔ႏွစ္လုံးကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းႀကီးနဲ႔ ငုံၿပီး စို႔တယ္ ။
တဖက္ၿပီး တဖက္ပါ ။ ဒါဇင္က တဟင့္ဟင့္နဲ႔ အသံထြက္လာတယ္ ။ လီးႀကီး တန္းလန္းႀကီးနဲ႔ ဆက္မထိုးသြင္းဘဲ နို႔ေတြကို ေအးေအးေဆးေဆး စို႔ေနလို႔ ။
“ ကိုကို..လုပ္ကြာ..ရပ္မထားနဲ႔..”
မႏၲေလးတုံးက သူ႔ကို ေကာင္းေကာင္း လိုးေပးခဲ့ၿပီး ရန္ကုန္ကို ျပန္သြားခဲ့လို႔ အလိုးေကာင္းေတြ ဆက္ မရခဲ့လို႔ ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ေတာ့ ေနဗလနဲ႔ အျပတ္ကို ဆြဲၾကမယ္ လို႔ အားခဲ မွန္းဆခဲ့တာ
ေလ ။ ဒါဇင္ ေတာင္းဆိုေနေတာ့လည္း ေနဗလက သူ႔ကို လိုးေစခ်င္ေနၿပီ ဆိုတာ သေဘာေပါက္လိုက္ပါတယ္ ။ ဒါဇင္ရဲ့ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲမၿပီး သူ႔ပုခုံးေပၚ ထမ္းတင္လိုက္ၿပီး တဝက္ေလာက္ သြင္းထားတဲ့ သူ႔လီးကို တခ်က္ခ်င္း မွန္မွန္ေလး လိုးေညႇာင့္ေပးပါေတာ့တယ္ ။
“ အင္း...အား....ဟင္း...”
ဒါဇင္ ေက်နပ္သြားၿပီ ။စီးစီးပိုင္ပိုင္နဲ႔ စိုရႊဲ ႏူးညံ့တဲ့ ဒါဇင္ရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ ဇိကနဲ ဇိကနဲ လိုးထည့္ေပးေနတယ္ ။ ဒါဇင့္မ်က္ႏွာ ေခ်ာေခ်ာေလးကို ၾကည့္ၿပီး လိုးရတာ ေကာင္းလိုက္တာ..။
တဏွာစိတ္ေတြ ဖုံး ရမက္ေတြ ထန္ေနတဲ့ ဒါဇင္လည္း “ ကိုကိုလုပ္လုပ္ တအား တအား..” လို႔ ေျပာေနတယ္ ။ ျမန္ျမန္နဲ႔ ျပင္းျပင္း လုပ္ဖို႔ ေျပာေနမွန္း ေနဗလ သိလိုက္တယ္ ။ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျခေထာက္ေတြ ပုခုံးေပၚထမ္းၿပီး ေကြးထားလို႔ ျပဴးထြက္ေနတဲ့ ဒါဇင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲ ဝင္ထြက္ေနတဲ့ သူ႔လီးႀကီးကို ေတြ႕ရလို႔ တအား စိတ္ႂကြသြားၿပီး ၾကဳံးၾကဳံးၿပီး လိုးေဆာင့္ပါေတာ့တယ္ ။ ဖြတ္ဖြတ္ဖပ္ဖပ္ ဘြပ္ဘြပ္ ဆိုတဲ့ အသံမ်ိဳးစုံ ထြက္ေနတယ္ ။
“ ေကာင္းလား..ဒါဇင္..”
“ အင္းအင္း...ေကာင္းတယ္..အရမ္းေကာင္းတယ္....ကိုကို.....တအားေဆာင့္ပါ...ေဆာင့္ပါ...ေဆာင့္ေပး....ေဆာင့္ေပးပါ....”
လီးနဲ႔ ေစာက္ပတ္ အဝင္အထြက္ေတြ ၾကမ္းေနၿပီ ။ ဆီးခုံ ဆီးစပ္ျခင္း ထိရိုက္တဲ့ အသံေတြ တဖတ္ဖတ္နဲ႔ ။ မနားတမ္း ေဆာင့္ထည့္ေပးလိုက္တာ ဒါဇင္ အရမ္းႀကိဳက္သြားတယ္ ။ ၿပီးသြားတယ္ ။
သူလည္း တအားေကာင္းသြားၿပီး ဒါဇင့္ ဘိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးေပၚမွာ သုတ္ရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြ ေဖြးကနဲ ေဖြးကနဲ ေနေအာင္ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ကာမအထြဋ္အထိပ္ လမ္းဆုံးကို တက္လွမ္း သြားရပါတယ္ ။
“ ေကာင္းလိုက္တာ ကိုကိုရယ္..အလိုးေတာ္တဲ့ ကိုကို...ခ်စ္တယ္ အရမ္း..”
ဒါဇင့္ ခ်စ္စဖြယ္ မ်က္ႏွာေလးကို သူ အာဘြားတခ်က္ေပးလိုက္ေပမယ့္ သူ႔လီးႀကီးိကိုေတာ့ ဒါဇင့္ ေစာက္ပတ္ထဲက မထုတ္ဘဲ စိမ္ထားေနဆဲပါ ။
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieC2BmXAmByL4A7iAeKhlN5vtlA7I5t_6MtA0lOUCfiVnjs4xjFWFyEq6QRLUQWOryPq2sfXnNJcsBBnHGzBl3enCBrXPbtexkyvxYWq7wBucgCyPEHW3x9wFtuSlJYmYb2Wbds0jbx58u/s320/stripping.jpg
ဟန္စုယဥ္လည္း ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္း ေျပာျပေနတာေတြကို သေဘာက်ေနတယ္ ။

ရန္သူေတာ္ ေနဗလရဲ့ က်ဆုံးခန္းက နားေထာင္လို႔ ေကာင္းတဲ့ ဇာတ္လမ္းသစ္ေလး တပုဒ္ဘဲ ။

ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းကိုလည္း အထင္ႀကီးသြားတယ္ ။

“ ဒီေကာင္ အလုပ္ျပဳတ္သြားတာကို ဟန္စုနဲ႔ ကိုကိုေဇာ္ ေတြ႕ရေတာ့မွာပါ.....မၾကာပါဘူး..ဒီေကာင့္မွာ တာဝန္ရွိတယ္ ဆိုၿပီး ျဖဳတ္ပစ္ပါလိမ့္မယ္....”

“ သူ အလုပ္ျပဳတ္သြားၿပီးရင္ေကာ ကိုကိုေဇာ္က ဘာထပ္လုပ္အုံးမွာလဲ...”

“ လုပ္မွာေပါ့..ဟန္စုရယ္..ဒီေကာင္ ဘဝ ပ်က္သထက္ ပ်က္ေအာင္ကို ကိုကိုက လုပ္ဦးမွာ....သူ႔ေၾကာင့္ကိုကိုေဇာ္ အထိနာခဲ့တာ ခ်စ္ေလးလည္း မွတ္မိသားနဲ႔...ကံေကာင္းလို႔ ကိုကိုနဲ႔ ခ်စ္ေလး

ေထာင္ထဲကို ေရာက္သြားေတာ့မလို႔ေလ..ဟင္းဟင္း....သူ႔ကို ကိုကိုတို႔ကို ငိုယိုေတာင္းပန္လာတဲ့အထိကို ပုံစံေပးေရး အစီအစဥ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္ ...”

ေဇာ္ဝင္းရဲ့ တပည့္ေက်ာ္ေတြက ဆရာေက်နပ္ေအာင္ တဟားဟားနဲ႔ အေနာက္ကေန ေဝေလေလ လိုက္လုပ္ေပးၾကတယ္ ။ ဗ် ုတ္စနဲ႔ ဗ်င္းေတာင္း အမႊာညီအကိုႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ေမထိန္နဲ႔ ထိန္ညီး ဆို

တဲ့ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္တို႔ပါ ။


ကမၻာေအး လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ရွိတဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံ ရဲတပ္ဖြဲ႕ ဌာနခ်ဳ ုပ္ႀကီးကို ေနဗလ ေရာက္လာခဲ့တယ္ ။ ႐ုံးႀကီးရဲ့ အေရွ႕ ဝင္ေပါက္ၿပီးမွာ ျမျမေသြးက သူ႔ကို ေစာင့္ေနတယ္ ။ ဒီေန႔ ဒါဇင္က သူတို႔

မႏၲေလးတိုင္းက ရဲေတြနဲ႔ တရားခံေျပး လူဆိုးေကာင္ ေနာက္ကို ရန္ကုန္က ရဲေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး လိုက္ၾကမွာမို႔ အိမ္က အေစာႀကီး ထြက္သြားတယ္ ။ ေနဗလကို ဌာနခ်ဳပ္ ႐ုံးႀကီးက ဒုရဲခ် ုပ္က ေတြ႕ခ်င္

တယ္လို႔ ေခၚထားလို႔ ေနဗလ ေရာက္လာခဲ့တာပါ ။ ျမျမေသြးက ေနဗလကို သူတေယာက္လုံး အနားမွာ ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္ အဆိပ္ခပ္တဲ့ ကိစၥ ျဖစ္သြားတာမို႔ ဒုရဲခ်ဳပ္ကို ဝင္ေရာက္ ေတြ႕ဆုံတဲ့ ေနရာ

မွာ သူလည္း လိုက္ခဲ့ၿပီး ရွင္းျပဖို႔ စီစဥ္ထားတယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ျမျမေသြး လည္း ရဲဌာနခ်ဳပ္ကို ေရာက္ေနတာပါ ။

“ ကိုေနဗလ ..ဒါဇင္ မႏၲေလးက ေရာက္ေနတယ္ ဆို..”

“ ဟုတ္တယ္..ျမျမေသြး....တရားခံေျပး လိုက္ရွာဖို႔ ေရာက္လာတာ..”

“ သူ ဘယ္မွာ တည္းေနလဲ သိလား..”

“ အာ..သူ က်ေနာ့္ တိုက္ခန္းမွာ တည္းတယ္..ျမျမေသြး....”

ျမျမေသြးက ေနဗလကို ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ၿပီး..“ ဟုတ္လား...က်မ မသိလို႔..သိရင္ လာခဲ့ပါတယ္..သူ႔ကို တေနရာရာကို ေခၚသြားၿပီး ထမင္းေလးဘာေလး ေကၽြးခ်င္လို႔...သူက က်မတို႔

မႏၲေလးမွာ တုံးက အရမ္း လိုက္ပို႔ေပး..ဂ႐ုစိုက္ ေကၽြး းေမြးခဲ့တယ္ မဟုတ္လား...” လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။

ျမျမေသြးနဲ႔ ေနဗလ အေပၚဆုံးထပ္က ဒုရဲခ် ုပ္ရဲ့ ႐ုံးခန္းကို တက္ခဲ့ၾကတယ္ ။

( ဒုရဲခ် ုပ္ ေဒၚႏြယ္ႏြယ္ေက်ာ္ျမင့္ ) ဆိုတဲ့ ေၾကးဝါဆိုင္းဘုတ္ႀကီး ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ နံရံ နဲ႔ ပါလစ္ေရာင္ တဖိတ္ဖိတ္နဲ႔ ကၽြန္းတံခါးႀကီးကို ေတြ႕ရတဲ့ ဒုရဲခ်ဳပ္ရဲ့ ႐ုံးခန္းအျပင္ဖက္မွာ ဧည့္သည္ေတြအတြက္

ဆိုဖာခုံေတြ အမ်ားႀကီး ခ်ထားတာ ေတြ႕ရလို႔ ျမျမေသြးက “ လာ က်မတို႔ ခဏ ထိုင္ေစာင့္ရေအာင္” လို႔ ေျပာၿပီး ဆိုဖါ အနက္ေရာင္ေပၚ ထိုင္လိုက္ရင္း ေနဗလကို ေခၚလိုက္တယ္ ။

ေနဗလ လည္း ျမျမေသြးနဲ႔ အတူ ယွဥ္တြဲၿပီး ထိုင္လိုက္တယ္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ သာေကတ သူေဌးရပ္ကြက္က ေဒၚဟန္စုယဥ္ရဲ့ ၿခံဝင္းႀကီး အနားက ေရစင္ႀကီး အေပၚမွာ ဒါဇင္ ရွိေနတယ္ ။

ဒါဇင္လည္း မူးယစ္ေဆးဝါး ဂိုဏ္းက ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ေနတဲ့ လူဆိုးကို လိုက္ဖမ္းဖို႔ ရန္ကုန္ကို လာခဲ့တာပါ ။ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ေနဗလနဲ႔ ေနဗလရဲ့ တိုက္ခန္းမွာ သြားေနၿပီး

ကာမပြဲၾကမ္းေတြ တပြဲၿပီး တပြဲ ႏႊဲ လိုက္ၾကတဲ့ အခ်ိန္ ေနဗလက သူ  ဌာနဆိုင္ရာ စုံစမ္းမႈ ( ဒီအီး )  ျဖစ္ေနရတာကို ေျပာျပခဲ့တယ္ ။ ေနဗလ တာဝန္ခ်ိန္မွာ ရမ္းကားတဲ့ သေဘၤာသားတစု

အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ အဆိပ္ ခတ္ခံရလို႔ ေသၾကတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ။

ဒါဇင္လည္း ခ်စ္သူရဲ့ အခက္အခဲကို ဝင္ ကူညီ ေျဖရွင္းခ်င္တာနဲ႔ သူနဲ႔ အတူတူ မူးယစ္ေဆး ဂိုဏ္းဝင္ကို လိုက္ရွာဖမ္းဆီးမယ့္ ရဲအုပ္ တင္ထြန္းဇံကို သူ မလိုက္ေသးဘူး လို႔ တီးတိုး

မွာၾကားလိုက္ၿပီး ေနဗလတို႔ အမႈကိစၥကို စိတ္ဝင္စားစြာနဲ႔ လိုက္လံ စုံစမ္း ေထာက္လွမ္း ပါေတာ့တယ္ ။

ဘယ္သူ အဆိပ္ခတ္သလဲ ။

ေနဗလ တိုက္ခန္းမွာ ဗုံးလာေထာင္တာ ဘယ္သူေတြလဲ ။ သူတို႔ ေနာက္ကြယ္မွာ ဘယ္သူေတြ ရွိသလဲ ။

ဗုံးလာေထာင္တဲ့ လူေတြနဲ႔ အဆိပ္ခတ္တဲ့ လူေတြက တစုထဲလား ။

ဒါဇင္ လိုက္ စုံစမ္းတယ္ ။

သီလဝါ ဆိပ္ကမ္းကို သြားတယ္ ။

စစခ်င္း သေဘၤာသားေတြက ေစာ္ေလးႏွစ္ေကာင္ကို ပင့္သြားတဲ့ ေနရာက စတယ္ ။ ဘားမားဂဲလ္ ဆိုတဲ့ အရက္နဲ႔ စားစရာေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ကေန စ စုံစမ္းတယ္ ။ ဆိုင္ရွင္ လူဝႀကီး

အေၾကာင္း ေလ့လာတယ္ ။ လူဝႀကီးက မိန္းမထိန္း ( ဖါေခါင္း ) အလုပ္ကိုလည္း လုပ္တဲ့လူ ။

သူ႔ေနာက္ကြယ္မွာ သူ႔ကို ႀကိဳးကိုင္ေနတာက ေဒဝဒတ္ ေဇာ္ဝင္း ..။

အဆိပ္ခတ္ထားတဲ့ ေရသန႔္ပုလင္းေတြကို ေရာင္းလိုက္တဲ့ စတိုးဆိုင္ေလး ကိုလည္း ေလ့လာတယ္ ။ ဘယ္သူပိုင္လဲ ။ ေရသန႔္ဘူး ကပ္လိုက္ေတြက ဘယ္သူက လာသြင္းသလဲ ။ လာသြင္းတဲ့

လူက ေရသန႔္ စက္႐ုံက မဟုတ္ဘူး ။ တ႐ုတ္တန္း တေနရာက ထုတ္လုပ္တဲ့ အတုေတြ ျဖစ္ေနတယ္ ။


ဟန္စုယဥ္ရဲ့ တိုက္ႀကီးထဲကို မွန္ေျပာင္းနဲ႔ ဆိုရင္ လွမ္း ျမင္နိုင္တဲ့ ေရစင္ႀကီးေပၚ တက္ၿပီး အဲဒီကေန ဟန္စုယဥ္ရဲ့ တိုက္ထဲကို ဒါဇင္ ေခ်ာင္းေျမာင္းေနတယ္ ။

အားေကာင္းတဲ့ မွန္ေျပာင္းတလက္နဲ႔ ဒါဇင္ ေရာက္ေနတယ္ ။

သူ႔စုံစမ္းေထာက္လွမ္းခ်က္ေတြ အရ ဒီကို ေရာက္လာတာ ။ အားလုံးကို ဆန္းစစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဓိက တရားခံက ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္း ျဖစ္ေနတယ္ ။ ေက်ာင္းေတာ္က ရန္စ ..အရင္က သူခံခဲ့ရတာ

ကို မေက်နပ္ဘဲ လက္စားေခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ေဇာ္ဝင္းရဲ့ လက္ခ်က္ ဆိုတာ ဒါဇင္ သိလာတယ္ ။

ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းနဲ႔ ဟန္စုယဥ္တို႔က သူတို႔ တပည့္ေလးေယာက္နဲ႔ စကားထိုင္ေျပာၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာလာေတာ့ တပည့္ေတြထဲက ေမထိန္နဲ႔ ထိန္ညီး ႏွစ္ေယာက္ကို ေပာက္ထပ္က ထမင္းစားခန္း

ႀကီးမွာ ညေနစာ အထူး စားၾကဖို႔ ျပင္ဆင္ခိုင္းသလို  ဗ်တ္စ နဲ႔ ဗ်င္းေတာင္း အမႊာညီအကိုေတြကိုလည္း  ကန္ေတာ္ကေလး ရပ္ကြက္မွာ အသစ္ဖြင့္တဲ့ ကုလားထမင္းဆိုင္ကေန ဆိတ္သား ၾကက္သား

အမဲသား ဟင္းမ်ိ ုးစုံကို ဝယ္ခိုင္းလိုက္တယ္ ။

သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲလည္း ရွိသြားေရာ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းက “ ကဲ ဟန္စုေရ..ကိုကိုေဇာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခ်စ္ၾကရေအာင္ကြာ...” လို႔ေျပာၿပီး ဟန္စုယဥ္ရဲ့

လက္ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ေလးကို ဆြဲကိုင္ဆုပ္ၿပီး ဟန္စုယဥ္ရဲ့ အိပ္ခန္းထဲကို ေခၚသြားလိုက္ပါတယ္ ။


ေရစင္ႀကီးေပၚ ေရာက္ေနတဲ့ ဒါဇင္ ဟန္စုယဥ္နဲ႔ ေဇာ္ဝင္းတို႔ကို အေဝးၾကည့္ မွန္ေျပာင္းနဲ႔ ေခ်ာင္းေျမာင္းေနတယ္ ။

တိုက္ႀကီး အေပၚထပ္က ဟန္စုယဥ္ရဲ့ အိ္ပ္ခန္းႀကီးထဲကို တူယွဥ္တြဲၿပီး ဝင္ေရာက္သြားတဲ့ ေဇာ္ဝင္းနဲ႔ ဟန္စုယဥ္တို႔အတြဲကို ခန္းဆီးေတြ ကာမထားတဲ့ မွန္က်ယ္ ျပဴတင္းေပါက္ႀကီးကေန

ျမင္ေနရတယ္ ။

ဒါဇင္ ေနဗလ ဆီကို ဖုန္းေခၚလိုက္တယ္ ။ ေနဗလ က ဒုရဲခ်ဳပ္ကို ျမျမေသြးနဲ႔ အတူ ဝင္ေတြ႕ၿပီး ျမျမေသြးနဲ႔ ထမင္း အတူတူ စားေနတယ္ ဆိုတာ ဒါဇင္ သိလိုက္ရေတာ့ မိန္းမသဘာဝ

သဝန္တိုစိတ္ေလး ဝင္သြားတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဟန္ေဆာင္ၿပီး သူ စုံစမ္းေထာက္လွမ္းတဲ့ ကိစၥကို ေျပာျပလိုက္တယ္ ။

 “ ကိုကို ဒါဇင္ စုံစမ္းေတာ့ အဆိပ္ခတ္တာ ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္လဲ သိရၿပီ.....” လို႔ ေနဗလကို ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ ဟုတ္လား...ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္လဲ....”

“ ကိုကို႔ရဲ့ ရန္သူေဟာင္း ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္း ေလ..သူ႔လက္ခ်က္....”

“ ဟင္..ဟုတ္လား....ဒါဇင္ ျမျမေသြး လည္း နားေထာင္ေနတယ္ ...ကိုကိုတို႔ အေထာက္အထား ခိုင္ခိုင္လုံလုံနဲ႔ အထက္လူႀကီးေတြကို ရွင္းျပလိုက္နိုင္ရင္ ကိုကို ေပါ့ဆလို႔ ဆိုၿပီး အျပစ္တင္ေတာ့

မွာ မဟုတ္ဘူး ...”

“ အင္း...အခ်ဳပ္တရားခံေတြကို ေရတိုက္တာ အဆန္းမွ မဟုတ္တာဘဲ ကိုကိုရယ္ ...ဒီလိုလဲ ဘယ္တုံးက ျဖစ္ဖူးလို႔လဲ ..အခုဟာက သူတို႔ လုပ္ရပ္က ယုတ္မာလြန္းပါတယ္ ...”

ျမျမေသြးက ဝင္ေျပာတယ္ ။ “ ဒါဇင္..မမတို႔ ဒုရဲခ်ဳပ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္ ...အခု ဒါဇင္ ေျပာသလို ေဇာ္ဝင္းတို႔ လက္ခ်က္ဆိုတာ အေထာက္အထား ျပနိုင္ၿပီး သူတို႔ကို ဆြဲစိလိုက္နိုင္ရင္

အားလုံး ေျပလည္သြားမွာပါ....”

“ ဒါဇင္ သူတို႔ကို ဆြဲစိနိုင္ဖို႔ အေထာက္အထားေတြ မရရေအာင္ ရွာမွာပါ...မမ ”

ဒီအခ်ိန္မွာ ဒါဇင့္ မွန္ေျပာင္းထဲမွာ ျမင္ေနရတာေတြက စိတ္လႈပ္ရွား စရာေတြ ျဖစ္လာလို႔ ေနဗလနဲ႔ ျမျမေသြးကို စကား ျဖတ္လိုက္ရတယ္ ။

အိပ္ခန္းထဲက ေဇာ္ဝင္းနဲ႔ ဟန္စုယဥ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး သူတို႔ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြ ကို တခုမက်န္ ခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္ၾကလို႔ပါ ။ အားေကာင္းတဲ့ မွန္ေျပာင္းနဲ႔ ၾကည့္ေနတဲ့ ဒါဇင္လဲ အဝတ္

မဲ့ သြားတဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ မိေမြးတိုင္း ကိုယ္ေတြကို အနီးကပ္ ျမင္ေနရတာ တဟိဟိနဲ႔ သေဘာက်ေနရတယ္ ။

ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းရဲ့ ေပါင္ၾကားက အေမႊးမဲမဲ လိန္လိန္ေကာက္ေကာက္ ေတြ ၾကားထဲက ထိုးေထာင္ထြက္ေနတဲ့ လုံးပတ္တုတ္တုတ္ ဒုတ္ညိဳၿပီးက ထိပ္ဖူးကားကားႀကီးနဲ႔ အသဲယား ရင္တုန္စရာ

ႀကီး ...။ ဒီဒုတ္တန္ႀကီး ေအာက္မွာလည္း တြဲက်ေနတဲ့ အလုံးႀကီးႏွစ္လုံးက အေမႊးဖြားဖြားနဲ႔ ..။

ဒါဇင္အဖို႔ ေယာက်္ား တန္ဆာကို ျမင္ဖူးရတာ ဒီတခါက ဒုတိယ အႀကိမ္ ပါ ။ ေနဗလရဲ့ တန္ဆာေခ်ာင္းက သူမအတြက္ ပထမဆုံး ၾကဳံဖူးရတဲ့ ေယာက်္ား တန္ဆာေပါ့ ။ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းရဲ့

လိင္ေခ်ာင္းက ေနဗလ ထက္ေတာင္  ႀကီးမား ရွည္လ်ားလိမ့္မယ္ လို႔ ဒါဇင့္ စိတ္ထဲ ထင္မိတယ္ ။ ဒါဇင္လည္း ဒီတန္ဆာႀကီးကိုဘဲ အနီးကပ္ ဇြန္းနဲ႔ ဆြဲယူၿပီး စိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္ ။

ဟန္စုယဥ္ က ေဇာ္ဝင္းရဲ့ ေရွ႕မွာ ဆတ္ကနဲ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး လုံးပတ္တုတ္တုတ္ အတန္ႀကီးကို လက္နဲ႔ ကိုင္ဆုပ္လိုက္တာကို ႐ုတ္တရက္ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ဒါဇင္ ရင္ေတြ ထိတ္ကနဲ တုန္သြားတယ္ ။

ဘယ္ဖက္လက္နဲ႔ အတန္ေခ်ာင္းရဲ့ အရင္းပိုင္းကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္တာ ။ ဟန္စုယဥ္က ေဇာ္ဝင္းကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး တခုခု ေျပာလိုက္တာကို ျမင္ေနရတယ္ ။ ေဇာ္ဝင္းက တခုခု ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။

ဟန္စု.ယဥ္ လိင္တန္ထိပ္ပိုင္း အထစ္ကားကားႀကီးကို ပါးစပ္ထဲ ငုံလိုက္တာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ အိုး...စုတ္ေပးေနၿပီ ။ မွန္ေျပာင္းက ဘယ္ေလာက္ ျပတ္သား ၾကည္လင္သလဲ ဆိုရင္ ဟန္စုယဥ္

လ်ာေလးနဲ႔ သိမ္းလွိမ့္ေပးေနတာကိုပါ ဒါဇင္ ျပတ္ျပတ္သားသား ျမင္ေနရတယ္ ။ ဒါဇင့္ ကိုယ္လုံးေလး ကာမအရွိန္ေတြေၾကာင့္ ပူေႏြးလာတယ္ ။

ေဇာ္ဝင္းနဲ႔ ဟန္စုယဥ္တို႔ဆီက ဘာမ်ား သဲလြန္စ ရမလဲလို႔ လာတက္ေခ်ာင္းတာ ကာမပြဲၾကမ္းနဲ႔ လာတိုးေနတဲ့ သူ႔အျဖစ္ကလည္း ထူးျခားတယ္ ။ ဟန္စုယဥ္ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးထဲ ေဇာ္ဝင္းရဲ့

 ဒုတ္ႀကီးက မဆန႔္မျပဲ ျဖစ္ေနတယ္ ။ ေခါင္းတညႇိမ့္ညႇိမ့္နဲ႔ အတန္ႀကီးကို စုတ္ေပးေနတဲ့ ဟန္စုယဥ္ဟာ သူမေပါင္ၾကားထဲကို လက္တဖက္ထည့္လို႔ အစိကို ေခ်နယ္ေနတာကိုလည္း ဒါဇင္ ေတြ႕ေန

ရတယ္ ။ ေဟာ..ေဇာ္ဝင္းက ဘာေျပာလိုက္သလဲ မသိဘူး ။ ဟန္စုယဥ္ အတန္ေခ်ာင္းကို အားရပါးရ စုတ္ေပးေနတာကေန ရပ္သြားတယ္ ။ ဘာလုပ္ၾကအုံးမလဲ ..။ ဒါဇင္ စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ ေသေသခ်ာ

ခ်ာ ေစာင့္ၾကည့္ေနမိတယ္ ။ ေဇာ္ဝင္းက ဟန္စုယဥ္ကို ကုတင္ေစာင္းမွာ ပက္လက္အိပ္ခိုင္းၿပီး ေပါင္ေတြကို ဆြဲကားလိုက္တာကို ဒါဇင္ ျမင္ေနရတယ္ ။ ဟန္စုယဥ္ရဲ့ ေဖါင္းမို႔တဲ့ အဖုတ္ႀကီးကိုလည္း

မ်က္ႏွာက်က္က မီးေရာင္ေၾကာင့္ ဒါဇင္ ဝင္းလက္ ရွင္းလင္းစြာနဲ႔ ေတြ႕ေနရတယ္ ။ ေဇာ္ဝင္း ေကာ္ေဇာ ခင္းထားတဲ့ာ့မ္းေပၚမွာ ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး ဟန္စုယဥ္ရဲ့ အဖုတ္ႀကီးကို နမ္းရႈံ႔လိုက္တယ္ ။

ဟင္း..ဒါဇင္လည္း ကာမပြဲၾကမ္းကို တိတ္တခိုး ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္ေနရင္း ကာမစိတ္ေတြ ထႂကြသထက္ ထႂကြလာတယ္ ။ မွနေျပာင္းက ဇြန္းကို အနီးဆုံး အထိ ဆြဲကပ္ယူလိုက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္

ုေတာ့ ေဇာ္ဝင္းရဲ့ လ်ာႀကီးက ဟန္စုယဥ္ရဲ့ အဖုတ္အကြဲေျမာင္းကို ေအာက္ကေန အထက္ကို ပင့္ပင့္ၿပီး ယက္ေပးေနၿပီ ။

ဒါဇင္လည္း ေဒါက္ေထာက္ထားတဲ့ မွန္ေျပာင္းကို ဝပ္လ်ားထိုး ေမွာက္လ်က္ ၾကည့္ေနရင္း လက္တဖက္က ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကို တေရြ႕ေရြ႕ဆင္းသြားၿပီး ဝတ္ထားတဲ့ အသားေပ်ာ့အသားကပ္ ေဘာင္း

ဘီ အေပၚကေန ေပါင္ၾကားက အဖုတ္ဆီကို ေရာက္သြားမိတယ္ ။ မွန္ေျပာင္းထဲမွာ ေဇာ္ဝင္းက ဟန္စုယဥ္ရဲ့ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းကို ဖိဖိ ယက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ဒါဇင္ရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ယားစို

ေနတဲ့ သူမအဖုတ္ေပၚမွာ ဖြဖြေလး ပြတ္တိုက္မိေနတယ္ ။ ဒါဇင္ရဲ့ စိတ္ေတြ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႂကြထေနတယ္ ။ ေနဗလဆီကို ေျပးသြားၿပီး ဟန္စုယဥ္ ကို ေဇာ္ဝင္း ေပးေနတဲ့ ဘာဂ်ာမ်ိ ုး ဒါဇင့္ကိုလည္း

ေပးပါလို႔ ေတာင္းခံခ်င္မိေနတယ္ ။ ဒါဇင္ ကိုယ့္ဖါသာ ပြတ္ေနမိၿပီး မ်က္လုံးေလးေတြကို ပိတ္ထားလိုက္မိတယ္ ။ အင္း...အား...အစိေနရာေလးကို ဖိဖိ ပြတ္ေနတာေလးကို မရပ္လိုက္ခ်င္ဘူး ။ ဖိပြတ္

ရင္း ထပ္ထပ္ ဖိပြတ္ခ်င္မိေနတယ္ ။ အို...မရပ္ခ်င္ဘူး...အင္း......အင္း.....မ်က္လုံးေတြ ဖြင့္လိုက္ၿပီး မွန္ေျပာင္းကို ျပန္ၾကည့္လိုက္တယ္ ။

ဟယ္....သူတို႔ လုပ္ေနၾကၿပီ ....။ ဟန္စုယဥ္ရဲ့ ေပါင္တန္ေတြကို မတင္ၿပီး ေဇာ္ဝင္း လိုးေနၿပီ ။ ေဇာ္ဝင္းရဲ့ လီးတန္တုတ္တုတ္ႀကီး ဟန္စုယဥ္ရဲ့ အဖုတ္ထဲကို တစြပ္စြပ္ ဝင္ထြက္ေနတာေတြကို အနီး

ကပ္ ေတြ႕ေနရတယ္ ။ တခ်က္တခ်က္မွာလည္း ေဇာ္ဝင္းက ဟန္စုယဥ္ရဲ့ နို႔ႀကီးေတြကို လက္တဖက္နဲ႔ ဆုပ္နယ္လိုက္ နို႔သီးေခါင္းေတြကို စို႔စုတ္လိုက္ လုပ္ေနတယ္ ။

ဒါဇင့္ ပင္တီေလးထဲမွာလည္း အရည္ေတြ အိုင္ထြန္း ရႊဲစိုေနၿပီ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ဒါဇင့္ ဂ်ာကင္အိတ္ထဲက ဟန္းဖုန္းေလး တအင္အင္နဲ႔ လႈပ္လာတယ္ ။ ဒါဇင္နဲ႔ အတူတူ မႏၲေလးကေန တရားခံေျပး လိုက္ဖို႔ အတူတူ လာခဲ့ၾကတဲ့ ရဲအုပ္ တင္ထြန္းဇံ ေခၚတာ ။

“ ကိုတင္ထြန္းဇံ..ဘာထူးလဲ....တူးေနာင္ကို ေတြ႕ၿပီလား ...“

“ အင္း..အဲဒီဟာအေၾကာင္း ေျပာမလို႔ဘဲ..ဒါဇင္ က်ေနာ့္ဆီကို လာနိုင္မလား..တူးေနာင္ကို ဆြဲစိဖို႔ က်ေနာ္ တေယာက္ထဲနဲ႔ မလြယ္ဘူး..ဒါဇင္ပါ ကူမွ ရမယ္....ဒီေကာင္ လြတ္သြားလို႔လည္း

 မျဖစ္ဘူးေလ ..ဒါဇင္ လိုက္လာခဲ့ပါလား....”

“ အိုေကေလ..ကိုတင္ထြန္းဇံ..ဒါဇင္ လာခဲ့မယ္..ဘယ္ကို လာရမလဲ...”

“ ၁၉လမ္း ထိပ္မွာ ဆုံမယ္ ....”

“ ေကာင္းၿပီ...ေစာင့္ေနေနာ္....ဒါဘဲ...”

မွန္ေျပာင္းထဲကေန ေဇာ္ဝင္းနဲ႔ ဟန္စုယဥ္တို႔ အတြဲကို တခ်က္ ျပန္ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ဒါဇင္ ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေဇာ္ဝင္းက ဟန္စုယဥ္ရဲ့ မ်က္ႏွာေပၚကို သူ႔လီးႀကီးထဲက သုတ္ရည္ေတြ

တဖပ္ဖပ္နဲ႔ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္လို႔ ဟန္စုယဥ္ မ်က္ႏွာအႏွံ့ သုတ္ရည္ ပ်စ္ပ်စ္ေတြ ေပလူးသြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ဒါဇင္ သက္ျပင္းတခ်က္ ခ်ၿပီး မွန္ေျပာင္းကို ျဖဳတ္သိမ္းလိုက္တယ္ ။ဒါဇင္ ၁၉လမ္းထိပ္ကို ေရာက္သြားေတာ့ သူ႔တြဲဖက္ တင္ထြန္းဇံကို လမ္းေဘးခုန္ခင္း ဆာေတးဆိုင္မွာ ထိုင္ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။ တိုက္ဂါးဘီယာတဘူးနဲ႔ ဆာေတးတပြဲကိုလည္း သူ႔စားပြဲမွာ ေတြ႕ရ

တယ္ ။ ဒါဇင္က အလာလမ္းမွာ ေနဗလကို ဖုန္းဆက္ၿပီး တင္ထြန္းဇံကို တရားခံဖမ္းတာ ကူညီလိုက္အုံးမယ္ လို႔ ေျပာေတာ့ ေနဗလက သူလည္း လာကူခ်င္တယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။

ဒါဇင္လည္း ေနဗလက လတ္တေလာ ဒီအီး ( ဌာနဆိုင္ရာ စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈ ) ျဖစ္ေနေတာ့ ရဲလုပ္ငန္းတာဝန္ကို လုပ္ခြင့္ မရွိဘူး ဆိုတာကို သိလို႔ “မလာနဲ႔ ကိုကို ”

လို႔ ေျပာေပမယ့္ ေနဗလက ေျပာလို႔ မရဘူး ။

ဒါဇင့္အတြက္ စိတ္ပူၿပီး ၁၉လမ္းကို လိုက္လာမယ္တဲ့ ။

ဒါဇင္က တင္ထြန္းဇံရဲ့ စားပြဲမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္ ။ တင္ထြန္းဇံက “ ဒါဇင္...ဟိုတိုက္အျဖဴႀကီးရဲ့ ဆယ္ထပ္ ဘယ္ဖက္ျခမ္းမွာ ဟိုေကာင္ ရွိေနတာ ...ေစာ္တေကာင္နဲ႔ အတူ သူ ႏွပ္ေနတာ .” လို႔

ခပ္တိုးတိုး ေျပာလိုက္တယ္ ။ “ ဘယ္လိုလုပ္ခ်င္လဲ...ကိုတင္ထြန္းဇံ....” လို႔ ဒါဇင္က ေမးလိုက္တယ္ ။ တင္ထြန္းဇံက “ က်ေနာ္ ေစာင့္ေနတာ ၾကာၿပီ..ဒီေနရာက

အစားအေသာက္ေတြ ေပါမ်ားတာေၾကာင့္ တူးေနာင္ က ေစာ္နဲ႔ ဆိုေတာ့ မၾကာခင္ေတာ့ အစား ဆင္းစားမွာဘဲ ဒါဇင္...ဒီလို ဆင္းလာစားတဲ့အခါ က်ေနာ္တို႔ ဆြဲစိလိုက္တာေပါ့...” လို႔ ေျပာတယ္ ။

တိုက္အျဖဴႀကီးသည္ တကယ္ေတာ့ သမီးရည္းစာ စုံတြဲေတြ လာျဖဳတ္ဖို႔ ငွားစားတဲ့ “ ဘိ ”တခုပါ ။

တူးေနာင္လည္း နိုက္ကလပ္မွာ ညိလာတဲ့ “မူးမူး ” ဆိုတဲ့ ခ်ာတိတ္မကို သည္အခန္းကို ေခၚလာၿပီး ေရေရလည္လည္ ဗ်င္းေနတာ ။ ႏွစ္ခ်ီ ေကာင္းေကာင္း ဆြဲၿပီးေပမယ့္ မူးမူးနဲ႔ ကုတင္ေပၚမွာ ပလူး

ၾကရင္း သူ႔စိတ္ေတြ ျပန္ထႂကြလာျပန္ေတာ့ တတိယအခ်ီ ဆြဲဖို႔ တာစူေနၿပီ ။ မူးမူးကလည္း ပိုက္ဆံရတာထက္ တူးေနာင္လို ေကာင္ေခ်ာေလးနဲ႔ ညိရတာ တြဲရတာ ျဖဳတ္ရတာကို အရမ္း သေဘာက်

ေက်နပ္ေနတယ္ ။ တူးေနာင္က ေငြကို ေရလိုသုံးနိုင္တဲ့ အျပင္ က်စ္လစ္သန္မာတဲ့ ဇာတ္လိုက္႐ုပ္နဲ႔ ေကာင္ေလး မဟုတ္လား ။

မန ၱေလး မိုးကုတ္ လားရွိုး လို ေနရာေတြမွာ မူးယစ္ေဆးဂိုဏ္းမွာ ေနရာရတဲ့ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ တူးေနာင္က နံမည္ႀကီး ျဖစ္တယ္ ။ မႏၲေလးတိုင္းက ရဲေတြ ပိုက္စိပ္တိုက္ လိုက္ရွာေနလို႔ တူးေနာင္လဲ

ရန္ကုန္ကို ဆင္းလာေရွာင္ေနတာ ။ ပုန္းေနတာ ။ ၀ါသနာကို မေအာင့္နိုင္လို႔ နိုက္ကလပ္က မူးမူး ကို ပင့္လာၿပီး ေကာင္းေကာင္းေဆာ္ေနတယ္ ။

မူးမူးက “ ကိုတူးေနာင္..ဒီတခါ ျဗဳံးၿပီးရင္ မူးတို႔ တခုခု သြားစားရေအာင္ကြာ....မူးမူး ဆာေနၿပီ..ဟင့္..သူက သူမ်ားကို လိုးၿပီးရင္း လိုးရင္းဘဲ ..အစားေတာ့ မေကၽြးဘူး....” လို႔ ညဳသံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္

တယ္ ။ တူးေနာင္ကလည္း...“ ေကၽြးမွာေပါ့ မူးမူးရယ္...ဆာေတးတို႔ ေၾကးအိုးတို႔ မစားခင္ မုံရြာ ဝက္အူေခ်ာင္းကို အရင္ဆုံး စားထားလိုက္ပါအုံး...” လို႔ ေျပာၿပီး ျပန္လည္ ေတာင္မတ္ ႀကီးထြားလာ

တဲ့ သူ႔ငပဲႀကီးကို မူးမူးရဲ့ ပါးစပ္နားကို တိုးကပ္ေပးလိုက္တယ္ ။ မူးမူးလည္း သူ႔ကို ၂ႀကိမ္ လိုးၿပီးသား လီးတန္ႀကီးကို ငုံကာ စုတ္ယူလိုက္ပါေတာ့တယ္ ။

ႁပြတ္ကနဲ ႁပြတ္ကနဲ လီးတန္ရဲ့ ဒစ္လုံးဖ်ားကို စုတ္ေပးေနတာေၾကာင့္ တူးေနာင္ အရသာေတြ႕သြားၿပီး မူးမူးရဲ့ ေခါင္းေလးကို လက္တဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ခါးေလးေကာ့ မ်က္လုံးေလး ပိတ္ၿပီး ဇိမ္ခံေန

ပါတယ္ ။ မူးမူးကလည္း ၂ႀကိမ္းေတာင္ ေကာင္းေကာင္း ၿပီးထားလို႔ စိတ္သိပ္ မရွိေတာ့ေပမယ့္ သူ႔ကို ၿပီးေအာင္ ျမန္ျမန္ လုပ္ေပးၿပီး ေအာက္ကို ဆင္း..ထမင္းစားေသာက္ခ်င္ေနတယ္ ။  လုံးပတ္

တုတ္တုတ္ နဲ႔တူးေနာင္ရဲ့ လီးႀကီးက ငံက်ိက်ိနဲ႔ ပါးစပ္ထဲ အျပည့္ ျဖစ္ေနေအာင္ တုတ္ၿဖိဳးလြန္းေနတယ္ ။ စုတ္ရင္း စုတ္ရင္းနဲ႔ မူးမူးရဲ့ ေစာက္ပတ္လည္း ယားလာရတယ္ ။ တူးေနာင္လည္း မူးမူး

စုတ္ေပးတာကို ခံေနရင္း နံရံက နာရီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္ ။

“ ဟား...ခြန္မွိ ုင္း လာမယ္က အခ်ိန္ နီးေနၿပီ.....”

တတိယအခ်ီလည္း ျဖစ္ အခ်ိန္လည္း သိပ္ မရေတာ့တာေၾကာင့္ မလိုးေတာ့ဘဲ လီးစုတ္တာနဲ႔ဘဲ ၿပီးလိုက္ဖို႔ တူးေနာင္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီး မူးမူး စုတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ သူ႔လီးကို မူးမူး ပါးစပ္ထဲကို ထိုး

ေညႇာင့္ပါေတာ့တယ္ ။ မူးမူးကလည္း သူ႔ကို ျမန္ျမန္ ၿပီးေစခ်င္ေတာ့ တအားနင္း စုတ္..သူကလည္း ထိုးေညႇာင့္ဆိုေတာ့ သိပ္မၾကာလိုက္ဘဲ မူးမူး ပါးစပ္ထဲကို သူ႔သုတ္ရည္ ပူပူ ေႏြးေႏြးေတြ တ

တေဖ်ာေဖ်ာနဲ႔ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီး “ ၿပီး ” သြားရတယ္ ။ မူးမူးလည္း အာေခါင္ထဲ ဝင္လာတဲ့ သုတ္ရည္ေတြကို တကြပ္ကြပ္နဲ႔ ၿမိဳခ်ပစ္လိုက္ပါတယ္ ။ မူးမူး အဲလို ၿမိဳခ်ေနက်ပါ ။

တူးေနာင္ အဝတ္အစား ျပန္ဝတ္သလို မူးမူးကို အဝတ္ေတြ ျပန္ဝတ္ဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ခြန္မွိ ုင္းလည္း ခုေလာက္ ဆိုရင္ လမ္းထိပ္မွာ ေရာက္ေနေလာက္ေရာေပါ့ လို႔ သူေတြးေနတယ္ ။

“ ကဲ မူးမူးေရ..စားခ်င္တာ တဝ စားေပေတာ့..ညက်ရင္ေတာ့ တေၾကာင္း ႏွစ္ေၾကာင္း ေလာက္ေတာ့ ထပ္ဆြဲၾကရေအာင္ကြာ....” လို႔  ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေသးထိုင္ေပါက္ေနတဲ့ မူးမူးကို ေျပာလိုက္ရင္း

စားပြဲအံဆြဲထဲ ခဏ ထည့္ထားတဲ့ သူ႔ေသနတ္ႏွစ္လက္ကို စစ္ေဆးၿပီး ေနာက္ေက်ာ ေဘာင္းဘီၾကားမွာ ထိုးထည့္ထားလိုက္ပါတယ္ ။

C Z ပြိဳင့္၄၅ ပစၥတိုႏွစ္လက္ ပါ ။ ပစၥတိုႏွစ္လက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ စုံကိုင္ၿပီး ပစ္ခတ္တတ္တဲ့ တူးေနာင္ကို ရဲေတြ အရမ္း လန႔္ၾကတယ္ ။ တူးေနာင္က စိတ္မထင္ရင္ ရဲစခန္းထဲေတာင္ ဝင္ပစ္တာ ။

ဓါတ္ေလွခါးနဲ႔ ဆင္းခဲ့ၾကတယ္ ။

အနက္ေရာင္ ဝမ္းဆက္ ဝတ္ထားတဲ့ မူးမူးက အသားျဖဴျဖဴ ေတာင့္ေတာင့္ ကရင္တ႐ုတ္ကျပားမ ..။ တူးေနာင္ရဲ့ လက္ေမာင္းကို တြဲခ်ိတ္ ဖက္တြယ္ၿပီး တီတီတာတာ နဲ႔ ထမင္းစားၿပီးရင္ အနားက

 စိန္ေဂဟာ မီနီေမာလ္ ကို သြားၾကရေအာင္လို႔ ေတာင္းဆိုေနတယ္ ။

“ မူးမူး ဘာစားမလဲဟင္...”

“ စားခ်င္တာကေတာ့ ထမင္းေပါင္း နဲ႔ ဝက္နံရိုးက်န္မဆိုင္ဟင္းခ်ိ ု ...”

“ ဒါဆို စဉ့္အိုးတန္းလမ္းဖက္ကို သြားရမယ္....”

“ သြားမယ္ေလ ....”

တူးေနာင္သည္ လမ္းထိပ္မွာ ေဇာ္မွိုင္း ေရာက္ေနၿပီလား ဆိုတာကို ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ေဇာ္မွိုင္း ေရာက္ေနတယ္ ။ သို႔ေပမယ့္ ေဇာ္မွိ ုင္း ပုံစံက ေအးေအးေဆးေဆး တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ မဟုတ္ဘူး ။

သူဝတ္ထားတဲ့ မိုးကာဂ်ာကင္အပါးစားေလးထဲကို လက္ႏွိုက္ၿပီး တူးေနာင္နဲ႔ မူးမူး ဆီကို တိုးကပ္လာတယ္ ။

“ တူးေနာင္..ဒိုး..ဒိုး...ဒိုးေတာ့..”

“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ..ကိုေဇာ္မွိ ုင္း....”

“ အရပ္ဝတ္နဲ႔ ရဲေတြ ရွိေနတယ္..မင္းကို လာဆြဲတာ ျဖစ္မယ္....”

“ ဟင္..ဘယ္မွာလဲ....”

တူးေနာင္က သူ႔ေက်ာမွာ ထိုးထားတဲ့ ေသနတ္ေတြကို ဆြဲထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ တင္ထြန္းဇံနဲ႔ ဒါဇင္တို႔က သူတို႔ ခါးၾကားမွာ ဖြက္ထိုးထားတဲ့ ေသနတ္ေတြကို ႐ုတ္ခ်ည္း ဆြဲထုတ္လိုက္

ၾကၿပီး တူးေနာင္ကို ထိုးခ်ိန္လိုက္တယ္ ။

“ တူးေနာင္..မင္း မေျပးနဲ႔..လက္ေျမႇာက္ထားလိုက္...”

တူးေနာင္က သူတို႔ ေျပာတာကို မနာခံဘူး ။ မိုက္မိုက္မဲမဲ ေသနတ္ေတြကို ဆြဲထုတ္ၿပီး ဒါဇင္နဲ႔ တင္ထြန္းဇံတို႔ကို ပစ္ခတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္ ။ ေဇာ္မွိ ုင္းလည္း တူးေနာင္ကို မကယ္လို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး

ဆိုေတာ့ သူ႔ခါးၾကားက ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္ၿပီး ဒါဇင္နဲ႔ တင္ထြန္းဇံကို စတင္ ပစ္ခတ္ေတာ့တာဘဲ ။

ဒိန္း..ဒိန္း

က်ယ္ေလာင္တဲ့ ေသနတ္သံႏွစ္ခ်က္ လူစည္ကားတဲ့ ၁၉လမ္းထဲ ထြက္ေပၚလာတယ္ ။  ဒါဇင္နဲ႔ တင္ထြန္းဇံတို႔က ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သူတို႔ကို ပစ္ခတ္တဲ့ ေဇာ္မွိ ုင္းကို ျပန္လွန္ ပစ္ခတ္ၾကတယ္ ။

ဒိန္းဒိန္း ဒိန္း....။

လူေတြ ေၾကာက္လန႔္တၾကား  ေျပးလႊား ေနတယ္ ။ ေအာ္ဟစ္သံေတြ ဆူညံသြားတယ္ ။ ေဇာ္မွိ ုင္းရဲ့ လက္ေမာင္းကို က်ည္ထိသြားၿပီး ေဇာ္မွိ ုင္း ဒူးေထာက္ရက္ က်သြားတယ္

။ ေသနတ္လြတ္က်တယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ တူးေနာင္က ဒါဇင္နဲ႔ တင္ထြန္းဇံကို ေသနတ္ႏွစ္လက္နဲ႔ ပစ္ခတ္ဖို႔ ထိုးခ်ိန္လိုက္တယ္ ။

အျဖစ္အပ်က္ေတြက ျမန္ဆန္လွတယ္ ။

ဒါဇင္နဲ႔ တင္ထြန္းဇံက တူးေနာင္ကို ၀ိုင္းပစ္ၾကတယ္ ။ ထိန္း....ထိန္း..ဒိန္း...။ အနီးကပ္ ပစ္ခတ္ၾကတာ ။ တူးေနာင္ရဲ့ ဘိုက္ကို ထိသြားသလို တူးေနာင္ ပစ္ခတ္လိုက္တဲ့ က်ည္ဆံေတြအနက္ တေတာင့္က ဒါဇင့္ဘိုက္ကို ထိသြားတယ္ ။

“ အားးးး.....”

ဒီအခ်ိန္မွာ လမ္းထိပ္ကေန ေနဗလ ေျပးလာေနတာကို ဒါဇင္နဲ႔ တင္ထြန္းဇံ ေတြ႕လိုက္ၾကရတယ္ ။ ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္တဲ့ တူးေနာင္ကို ဆာေတးဆိုင္က ေခါက္ကုလားထိုင္နဲ႔ ျဖတ္ရိုက္ထည့္လိုက္

တယ္ ။ ေျဖာင္းကနဲ အသံနဲ႔ တူးေနာင္ ယိမ္းယိုင္သြားရတယ္ ။ ေသနတ္ လက္ထဲက လြတ္က်သြားတယ္ ။ ေနဗလ ေနာက္ထပ္တခ်က္ ထပ္ရိုက္ထည့္တယ္ ။ တူးေနာင္ ဝုန္းကနဲ ေျမေပၚကို လဲက်

သြားတယ္ ။ တင္ထြန္းဇံက ေဇာ္မွိ ုင္းကို ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ၿပီး ဖမ္းတယ္ ။

“ ေဟ့ေကာင္...လက္ကို ေခါင္းေပၚတင္ထား..ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္...ခိုင္းတာကို လုပ္ ..ပစ္သတ္ပစ္မွာေနာ္...”

ေနဗလ ဒါဇင္ကို ေျပးေပြ႕ယူလိုက္တယ္ ။ သူ႔လက္ထဲက ဖုန္းနဲ႔လည္း လူနာတင္ကား ေခၚဖို႔ လုပ္တယ္ ။ ဒါဇင္က ဘိုက္ကို လက္နဲ႔ ဖိရင္း ရႈံ႔မဲ့ေနတယ္ ။ ေဇာ္မွိ ုင္းလည္း တင္ထြန္းဇံက

လက္ထိပ္ခတ္တာကို ခံလိုက္ရတယ္ ။ တူးေနာင္ကေတာ့ ေနဗလ ရိုက္ခ်က္နဲ႔ သတိလစ္ေနတယ္ ။ တူးေနာင္ရဲ့ ေစာ္ မူးမူးကေတာ့ ေျပးၿပီ ။

တူးေနာင္လည္း သတိျပန္လည္လာၿပီး ဒူးေထာက္ရက္ ရွိေနတဲ့အခ်ိန္ တင္ထြန္းဇံက သူ႔ကို လက္ထိ္ပ္ခတ္လိုက္တာ ခံလိုက္ရတယ္ ။


လူနာတင္ကားနဲ႔ ဒါဇင့္ကို ေဆး႐ုံကို ေခၚသြားေနတယ္ ။ ဒါဇင့္ေဘးမွာ ေနဗလ ပါသြားတယ္ ။ ဒါဇင္ ေဆး႐ုံကို အခ်ိန္မွီ ေရာက္လို႔ ဆရာဝန္ေတြက မစိုးရိမ္ပါနဲ႔ သူတို႔ ကုသေပးနိုင္တယ္

လို႔ ေႏွလကို ေျပာတယ္ ။ ဒါဇင့္ဘိုက္ထဲက က်ည္ဆံကို ခ်က္ခ်င္းဘဲ ခြဲစိတ္ ထုတ္ယူေပးၾကတယ္ ။ ေနဗလကေတာ့ ဒါဇင့္အတြက္ အရမ္း စိတ္ပူေနတယ္ ။


တင္ထြန္းဇံလည္း တူးေနာင္ကို ရဲဌာနခ် ုပ္က အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ထည့္တယ္ ။ ေဇာ္မွိ ုင္းလက္က က်ည္ထိ ဒါဏ္ရာကို ေဆးကုေပးဖို႔ ေဆး႐ုံကို ပို႔ခါနီး ျမျမေသြး ေရာက္လာတယ္ ။ ေဇာ္မွိ ုင္းကိုလည္း ျမင္

လိုက္တာနဲ႔ “ ဒါ က်မတို႔ စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးဗ်ဴ ရိုက အရာရွိဘဲ ” လို႔ အံ့ၾသတႀကီး ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ ဘာ..ဘယ္လို.....ဒီငတိက တူးေနာင္ရဲ့ အဖြဲ႕ေလ..အတူတူ မူးယစ္ေဆး ျဖန႔္ေနတဲ့လူ...သူက အသြင္ယူထားတာလား ” လို႔ တင္ထြန္းဇံက ေျပာလိုက္ေမးလိုက္ တယ္ ။

တင္ထြန္းဇံစိတ္ထဲမွာလည္း အသြင္ယူထားတဲ့ စုံစမ္းစစ္ေဆးေရး အရာရွိတေယာက္နဲ႔ အခ်င္းခ်င္း မွားပစ္မိၾကၿပီ လို႔ လန႔္ဖ်န႔္သြားတယ္ ။

“ အသြင္မယူပါဘူး..က်မတို႔ ဌာနက မူးယစ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွ မလုပ္ၾကဘူး ..မူးယစ္အတြက္ က ဒီအီးဒီ ဌာနခြဲ ရဲတပ္ဖြဲ႕မွာ ရွိေနၿပီးသားဘဲဟာ....”

“ ဒါဆို...”

 ျမျမေသြးက..“ အင္း...ဒါ က ရွင္းေနတာဘဲ..သူက မူးယစ္ဂိုဏ္းနဲ႔ ေပါင္းစား ေပါင္းရိုက္ေနတာေပါ့ရွင္..လူေတြလည္း ေငြမ်ားမ်ားရေတာ့ ဌာန အေပၚေရာ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိ ုးအေပၚေရာ

သစၥာမဲ့ကုန္ၾကတာဘဲ...” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

 ေဇာ္မွိ ုင္းလည္း ေခါင္းငိုက္ဆိုက္က်ေနၿပီး ဒါဏ္ရာကလည္း ေသြးထြက္မ်ားတဲ့အတြက္ ေဆး႐ုံက ဆရာဝန္ေတြ ဆရာမေတြက သူ႔ကို ခြဲစိတ္ခန္းထဲကို အျမန္ ဆြဲသြင္း သြားလိုက္ၾကတယ္ ။

ျမျမေသြးလည္း ဒါဇင့္ဆီကို အျမန္ လိုက္သြားလိုက္တယ္ ။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္ ၁၉လမ္း ပစ္ခတ္မႈက ဟိုးေလးတေက်ာ္ နံမည္ႀကီးသြားပါတယ္ ။

ေသနတ္ပစ္ခတ္မႈ ေၾကာင့္ တင္မကဘဲ ေဇာ္မွိုင္း ဆိုတဲ့ ျမျမေသြးတို႔ ဌာနက အရာရွိက တူးေနာင္တို႔ မူးယစ္ဂိုဏ္းနဲ႔ ပါဝင္ပတ္သက္ေနတာေၾကာင့္ပါ ။

အထက္လူႀကီးေတြ စိတ္ဝင္စားတဲ့ အမႈတခု ျဖစ္လာတယ္ ။ ေဇာ္မွိ ုင္း ပါဝင္ပတ္သက္ေနတာေၾကာင့္ ျမျမေသြးရဲ့ ညႇြန္ၾကားေရးမႉးက ျမျမေသြးကို ဒီအမႈကို စုံစမ္းစစ္ေဆးဖို႔ တာဝန္ခ်ေပးလာတယ္ ။

ျမျမေသြးလည္း ေဇာ္မွိ ုင္းကို မူးယစ္ဂိုဏ္းရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြ ဘယ္သူလဲ ဆိုတာနဲ႔ သူတို႔နဲ႔ အဆက္အသြယ္ ရွိတဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႕က အရာရွိေတြ ဘယ္သူလဲ ဆိုတာကို ေဖၚထုတ္ရမယ္ ။


ေဇာ္မွိုင္း က သူ အမွားႀကီး မွားသြားတယ္လို႔ ျမျမေသြးကို ဝန္ခံတယ္ ။ သူ မလုပ္သင့္တာေတြ လုပ္မိတာကို ေနာင္တရတဲ့အေၾကာင္း ေျပာတယ္ ။ သို႔ေပမယ့္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဘယ္သူလဲ

ဆိုတာကိုေတာ့ သူမေျပာခ်င္ဘူး ။ ရဲတပ္ဖြဲ႕က ဘယ္သူေတြ မူးယစ္ဂိုဏ္းနဲ႔အဆက္အသြယ္ ရွိတယ္ ဆိုတာကိုလည္း မေျပာခ်င္ဘူး ။ ေျပာရင္ သူ႔အသက္အႏၲရာယ္ ရွိတယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။


ျမျမေသြးက ေဇာ္မွိ ုင္းကို ဒီအတြက္ မပူနဲ႔ သူအကာအကြယ္ေပးမယ္ လို႔ အာမခံတယ္ ။ ေဇာ္မွိုင္းက မယုံၾကည္ဘူး ။ ေထာင္ထဲမွာ သူကကို သတ္လိမ့္မယ္လို႔ဘဲ ေျပာေနတယ္ ။

ျမျမေသြးလည္း ေဇာ္မွိုင္းကို လက္ထိပ္ခတ္ၿပီး ေနဗလတိုက္ခန္းကို ဗုံးေထာင္တဲ့ ဘိုျမင့္ရွိန္နဲ႔ ေဇးဗီးယားတို႔ကို ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အလုံပိတ္ အခန္းကို ေခၚသြားတယ္ ။ အျပင္က ေခ်ာင္းဖို႔ ေဖါက္ထားတဲ့ အ

ေပါက္ေလးကေန ျပတယ္ ။

“ မင္း သိလား ..သူတို႔ကို...”

ေဇာ္မွိုင္းက ေခါင္းညႇိမ့္ျပတယ္ ။

“ သူတို႔ ဘယ္သူေတြလဲ..ဘယ္အဖြဲ႕ကလဲ...”

ေဇာ္မွိုင္း မဆိုင္းမတြဘဲ “ သူတို႔က ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းရဲ့ တပည့္ေတြ...” လို႔ ေျပာတယ္ ။

“ ေသခ်ာလား..ေဇာ္မွိုင္း...”

“ ဟုတ္ပါတယ္..က်ေနာ္တို႔နဲ႔ သူတို႔က မိတ္ဖက္ အဖြဲ႕ေတြ..က်ေနာ္တို႔က အထက္ျမန္မာျပည္ ပိုင္းမွာ လုပ္ၾကတာ..သူတို႔က ရန္ကုန္အဖြဲ႕ေတြေပါ့...”

ျမျမေသြးလည္း ေဖာ္မွိုင္းကို အသုံးခ်ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ။ ဘိုျမင့္ရွိန္နဲ႔ ေဇးဗီးယားတို႔ကို ေဇာ္မွိုင္းကို ျပလိုက္တယ္ ။ ဘိုျမင့္ရွိန္နဲ႔ ေဇးဗီးယား မ်က္ႏွာပ်က္ထြက္သြားတယ္ ။ “ ကဲ နင္တို႔ ျငင္းေန

ေပမယ့္ ဟိုေကာင္ ေဇာ္မွိုင္းကို ငါတို႔ ရလိုက္လို႔ သူက နင္တို႔ ေဘာစိအေၾကာင္းေတြကိုလည္း အကုန္ ေဖၚေနၿပီ ...နင္တို႔ ေျဖာင့္ခ်က္ ေပးဖို႔ဘဲ လိုေတာ့တယ္....”လို႔ ျမျမေသြးက ေျပာတယ္ ။


ဘိုျမင့္ရွိန္နဲ႔ ေဇးဗီးယားလည္း ရဲအခ်ဳပ္မွာ အစစ္ခံေနရတာလည္း ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဒုကၡေရာက္ေနၾကရေတာ့ ျမန္ျမန္ ဝန္ခံ ျမန္ျမန္ ေထာင္က်ၿပီး ေထာင္ထဲမွာက အေနပိုေခ်ာင္တာမို႔ ေျဖာင့္ခ်က္ ေပး

ၾကေတာ့တယ္ ။ သူတို႔ မေဖၚလည္း ေဇာ္မွိုင္းက ေဖၚေနၿပီ ဆိုတာ သူတို႔ ယုံတယ္ ။ သူတို႔က ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္း ခိုင္းလို႔ ဗုံးေထာင္ရပါတယ္ လို႔ ထြက္ဆိုၾကတယ္ ။ ေျဖာင့္ခ်က္ ေပးလိုက္ၾကတယ္ ။

သူတို႔ရဲ့ ထြက္ခ်က္အရ ေဒဝဒတ္ကို ဆြဲကုတ္လို႔ ရၿပီ ။ ဖမ္းဝရမ္း ေတာင္းၿပီး ျမျမေသြးတို႔ အဖြဲ႕ေတြေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္း တိုက္ကို သြားဝိုင္းတယ္ ။


ေဇာ္မွိင္းနဲ႔ တူးေနာင္တို႔ရဲ့ အထက္ျမန္မာျပည္ရဲ့ ေဘာစိက ဘယ္သူလဲ ဆိုတာကိုလည္း ဘိုျမင့္ရွိန္နဲ႔ ေဇးဗီးယားတို႔က ဖြင့္ဟေျပာၾကတယ္ ။


ဒီအခ်ိန္မွာ ေနဗလလည္း ဒါဇင့္ေဆး႐ုံကို ေရာက္သြားတယ္ ။ ဒါဇင္ သက္သာလာၿပီ ။ ဒါဇင့္ မိဘေတြက ဒါဇင့္ကို လာေခၚဖို႔ ေရာက္ေနၾကတယ္ ။ ဒါဇင္က ေနဗလနဲ႔ မိဘေတြကို မိတ္ဆက္ေပး

တယ္ ။ ေနဗလကို ဒါဇင္ ေနေကာင္းလာရင္ ျပန္ဆုံၾကမယ္..ဒါဇင့္ဆီကို လာခဲ့ေနာ္ လို႔ ေျပာသြားတယ္ ။ ေနဗလလည္း “ ဒါဇင့္ဆီကို ကိုယ္ အေရာက္လာခဲ့မယ္...” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။


ျမျမေသြး ေနဗလဆီကို ဖုန္းဆက္တယ္ ။ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းနဲ႔ အဖြဲ႕ကို သူတို႔ ဖမ္းမိလိုက္တာေၾကာင့္ အဆိပ္ခတ္တာလည္း သူတို႔ လက္ခ်က္ဘဲ ဆိုတာ ဝန္ခံလို႔ ေနဗလကိုလည္း

အထက္လူႀကီးေတြက အျပစ္မယူေတာ့ဘဲ  ပုံမွန္ အလုပ္ ျပန္ဆင္းနိုင္ၿပီလို႔ ေျပာျပတယ္ ။ ေနဗလကလည္း ျမျမေသြး ကူညီတာေတြအတြကိ ေက်းဇူးတင္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာၿပီး ညေနစာ ေကၽြးပါရေစ

လို႔ ဖိတ္ေခၚလိုက္တယ္ ။ ျမျမေသြးကလည္း လက္ခံတယ္ ။


ေနဗလ သူ႔လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ ႀကီးညြန႔္ထင္ေက်ာ္ ဆီကို ဖုန္းဆက္တယ္ ။

“ ေဟး..ေနဗလ..ေပ်ာက္ခ်က္သား ေကာင္းလွခ်ည္လား...ငါ့ကိုေတာင္ မေခၚဘူးကြာ..”

“ မင္းလည္း သိသားနဲ႔ကြာ..ဒီအီး  ျဖစ္ေနတာ...မင္းကို အခု ေခၚရတာက ငါ့ကို မင္း တခု ကူညီနိုင္မလား...ေမးမလို႔..”

“ ေျပာေလ..ဘာလုပ္ေပးရမလဲ...ေနဗလ...”

“ ဒီလိုကြ..ငါ့အမႈကိစၥေတြနဲ႔ ငါ့ကို မေကာင္းႀကံတဲ့ ေဒဝဒတ္္ေဇာ္ဝင္းတို႔ အဖြဲ႕ကို ေဂ်းထဲ ပို႔ေပးလိုက္တဲ့ ျမျမေသြး ဆိုတဲ့ စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးဗ် ူ ရိုက အရာရွိမ ကို ညေနစာ လိုက္ေကၽြးခ်င္လို႔ ငါ့ည

ဂ် ူတီကို မင္း ေန႔ဖက္ ဂ် ူတီနဲ႔ လဲေပးလို႔ ရမလား....တရက္ထဲပါကြာ....”

“ ဟာ..ရတာေပါ့ကြာ..မင္းကလည္း အခ်င္းခ်င္းေတြဘဲ ေျပာေနစရာ မလိုပါဘူး..”

ႀကီးညြန႔္ထင္ေက်ာ္ကလည္း ေလ်ာေလ်ာလ်ဴလ်ဴ  ဂ်ဴ တီ လဲေပး တာေၾကာင့္ ေနဗလ ျမျမေသြးနဲ႔ ညစာ ထြက္စားဖို႔ အဆင္ေျပၿပီ ။  ႀကီးညြန႔္ထင္ေက်ာ္ရဲ့ ေန႔ဖက္ တာဝန္ကို သူ လုပ္ရတယ္

။ ေန႔ဖက္က ညဖက္ေလာက္ မႈခင္း မရွိလွဘူး ။ ညေန ဂ်ဴတီခ်ိန္ ကုန္ဆုံးခါနီး သူ႔ဆီကို ေဒါက္တာခ်စ္ပန္း ဖုန္းဆက္လာတယ္ ။

“ ကိုေနဗလ ...”

“ ဟာ..ေဒါက္တာခ်စ္ပန္း..ဘာထူးလဲဗ်...”

“ ထူးသမွ သိပ္ထူး ..ကိုေနဗလရဲ့ ခ်စ္ခ်စ္ကေလး ကို ျပန္ပို႔ေပးလို႔ရၿပီ..ကိုေနဗလ အားရင္ လာေခၚလိုက္လို႔လဲ ရတယ္..”

“ အိုေက..ေဒါက္တာ..က်ေနာ့္ကို ဘယ္ေလာက္ ထပ္ စာရင္းတင္မွာလဲ..”

“ နဲနဲပါးပါးပါ ..ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ့ နီသိဝတီ က က်ေနာ္တို႔ရဲ့ Test case ဘဲေလ..နီသိဝတီက အဆင့္အျမင့္ဆုံး စက္လူ႐ုပ္ (Robot  ) ဆိုေတာ့ နီသိဝတီကိုဘဲ အဆင့္ထပ္ ျမႇင့္ဖို႔

ႀကိဳးစားလိုက္တယ္..ေအာင္ျမင္တယ္ဗ်ာ..က်ေနာ္တို႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ အရမ္း ေအာင္ျမင္တယ္..လူသားနဲ႔ ခြဲျခားလို႔ မရေအာင္ကို အစစ ဉာဏ္ရည္ျမင့္တဲ့ စက္လူ႐ုပ္ေတြ က်ေနာ္တို႔ ဖန္တီးနိုင္ၿပီ ..

အခုဆိုရင္ နီသိဝတီက ကိုေနဗလနဲ႔ အတူတူ ထိုင္ၿပီး ထမင္းစားေသာက္နိုင္လိမ့္မယ္..ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ့ မ်က္လုံးေတြမွာလည္း အားေကာင္းတဲ့ ဇြန္း မွန္ဘီလူး တပ္ဆင္ထားတာေၾကာင့္ သာမန္လူ

သားေတြ ထက္ ပိုၿပီး ေဝးေဝးကို ျမင္နိုင္လိမ့္မယ္..သာမန္လူသားေတြ ေျပးတာထက္ ပိုၿပီး အေျပးသန္လိမ့္မယ္...အေမာအပမ္းလည္း အရမ္း ခံနိုင္လိမ့္မယ္....”

“ တခု ေမးလို႔ ရမလား ..ေဒါက္တာ...”

“ ေမးပါ ကိုေနဗလ....ဘာမ်ားတုန္း...”

“ နီသိဝတီကို ဘယ္လိုမ်ား  OFF လုပ္နိုင္မလဲဟင္..”

“ ဘာကို ဆိုလိုတာလဲဗ်....က်ေနာ္ နားမလည္ဘူး..ခင္ဗ်ား ေမးခြန္းကို..”

“ အဟဲ ဒီလိုပါ..ဥပမာဗ်ာ..နီသိဝတီနဲ႔ က်ေနာ္က ခ်စ္သူေတြလို လင္မယားလို ေနၾကတာ ဆိုေတာ့ အကယ္လို႔မ်ား က်ေနာ့္မွာ..ဟိုေလ..အဟဲ....လူသား ခ်စ္သူေတြ ဘာေတြ ရလာတဲ့ တေန႔က်ရင္

နီသိဝတီကို ရပ္ဆိုင္း ( OFF  ) လုပ္ခ်င္ လုပ္ရမွာမို႔ပါ...”


“ ကိုေနဗလ..ခင္ဗ်ားဟာ နီဝိသတီရဲ့ ပိုင္ရွင္ပါ ..ခင္ဗ်ား စကားကို တေသြမတိမ္း နားေထာင္ရတဲ့ စက္လူ႐ုပ္အတြက္ ဘာမ်ား ပူေနသလဲဗ်ာ..သူ႔ကို အခန္းတခန္းထဲမွာဘဲ ထည့္ထားလိုက္ၿပီး

( မင္း ဒီထဲမွာ ေန..အိပ္ေနလိုက္..ငါ ျပန္လာမေခၚမခ်င္း မလႈပ္နဲ႔..နားေနလိုက္..” လို႔ အမိန႔္ေပးလိုက္႐ုံေပါ့ဗ်ာ..စက္႐ုပ္ဘဲ..ခံစားခ်က္ မရွိပါဘူး ....ဟားဟားဟား....)

“ အိုေကေလ...ဘယ္ေတာ့ လာေခၚလို႔ရၿပီလဲ...ေဒါက္တာ..”

“ Anytime...အခ်ိန္မေရြး ...လာေခၚလို႔ ရပါၿပီ ကိုေနဗလ.....”

“ က်ေနာ္ အလုပ္ဆင္းတာနဲ႔ လာေခၚလိုက္ပါမယ္..ေဒါက္တာ...”

“ ေကာင္းပါၿပီ ကိုေနဗလ....”

ေနဗလလည္း နီသိဝတီကို လြမ္းသလိုလို ဘဲ ။

အလုပ္ ဂ်ဴတီကို လႊဲေျပာင္းေပးၿပီးတာနဲ႔ သူ႔ရဲကားကို ရဲဌာနခ် ုပ္က ကားရပ္တဲ့ ဂိုေဒါင္ႀကီးထဲမွာ ထိုးရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔ကိုယ္ပိုင္ကား ျဖစ္တဲ့ ေရႊဗဟိုလ္ အမိုးဖြင့္ ၿပိဳင္ကားေလးကို တက္ေမာင္းၿပီး နီသိ

ဝတီ ကို ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းတို႔ စက္႐ုံမွာ သြားေခၚပါတယ္ ။ သူ႔ အနီေရာင္ေတာက္ေတာက္ ေရႊဗဟိုလ္ကားေလး ကို လမ္းတေလၽွာက္ မီးပြိဳင့္ေတြမွာ ရပ္ေနတဲ့အခါ လူေတြ ၀ိုင္း ၾကည့္လိုက္ၾကတာ

အရမ္းဘဲ ။ ျမန္မာနိုင္ငံနဲ႔ ဂ်ပန္နိုင္ငံ လက္ဇတ္စ္ ကား ထုတ္လုပ္ေရးက ပူးတြဲ ထုတ္လုပ္လိုက္တဲ့ ေနာက္ဆုံး ေပၚ ပုံစံကားေလးမို႔ လူေတြ မေတြ႕ဘူးေသးဘဲ အဆန္း ျဖစ္ေနလို႔လား

မေျပာတတ္ပါဘူး ။