ဒို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔မိေဆြး အပိုင္း(၁)

ပန္းရိုင္း ေရးသည္






မနက္ အေစာႀကီး ..။

ေတာင္ခိုးေတြ ေဝ ျမဴေတြ ဆိုင္းေနသည္...။

 ႏွင္းစက္ေလးေတြ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ က်ေနတဲ့ ေဝလီေဝလင္း အခ်ိန္ ။ ဒီႏွင္းစက္ေလးေတြေၾကာင့္ အပင္ေတြ ျခဳံေတြ ျမက္ေတြ စိမ္းစိုေနသည္ ။

ျမင့္မားတဲ့ ေတာင္ျပာတန္းႀကီးေတြ ပတ္ပတ္လည္ ၀ိုင္းေနတဲ့ ခ်ိဳင့္ဝွမ္း ထဲက ရြာကေလး ကို သစ္ပင္ျခဳံႏြယ္ေတြ ၾကားထဲက လွမ္းျမင္လိုက္ရလို႔

သိုးထိန္း ဝမ္းသာသြားသည္ ။ မတ္ေစာက္တဲ့ ေတာင္ေပၚကေန ေအာက္က ရြာေလးကို ငုံ႔ၾကည့္ေနတာ ..။ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ျပတ္သားစြာ

ျမင္ရတာေတာ့ မဟုတ္ ။ မပီ ၀ိုးတဝါး ျမင္ရတယ္ ဆို႐ုံေလး ။

သိုးထိန္း ….     ။

အသက္၂၅ႏွစ္ ။ အရပ္၅ေပ၈လက္မ ..။ ရွမ္းျမန္မာကျပား ။

က်စ္လစ္သန္မာတဲ့ ကိုယ္ကာယနဲ႔  သန႔္ျပန႔္ ေယာက်္ားပီသတဲ့ ႐ုပ္သြင္ နဲ႔ ...။

ပုခုံးေပၚထိေနတဲ့ သူ႔ဆံပင္ေတြနဲ႔ မရိပ္မသင္တာ တပတ္ေလာက္ ရွိလာလို႔ သိသိသာသာ ျဖစ္ေနတဲ့ မုတ္ဆိတ္ႏႈတ္ခမ္းေမြးေတြက သူ႔ကို

ပိုႀကီးရင့္သြားေစသည္ ။

ေအးျမတဲ့ ေလက ေတာ္႐ုံလူဆိုရင္ ခိုက္ခိုက္တုန္သြားမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ သိုးထိန္းကေတာ့ မျဖဳန္ဘူး ။ နဲနဲေလးမွ မမႈဘူး ။

 သူ႔အတြက္ ဒီရာသီေၾကာင့္ ဘာမွ အဟန႔္အတား မျဖစ္ဘူး ။ အေအးဒါဏ္ကို က်င့္သား ရေနၿပီ ။ အေရထူေနၿပီ လို႔ ဆိုရမလား ..။  ေနေနက်

ျဖစ္ေနၿပီ ။သူ႔ကိုယ္ထဲမွာ အင္အားေတြ အျပည့္ ရွိသည္ ။

သိုးထိန္း တညလုံး ခရီးျပင္းႏွင္ခဲ့တယ္ ..။ ေတာင္အထပ္ထပ္ ေတာအထပ္ထပ္ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တာ ..။

အာ႐ုဏ္တက္အခ်ိန္မွာ ေတာင္ေပၚကေန ေတာင္ေအာက္ထဲက သူတို႔ရြာကို စၿပီး ေတြ႕ရၿပီ ။ ႏွင္းေတြ ျမဴေတြ အုပ္ဆိုင္းေနတဲ့ ေတာင္ၾကားထဲက

ရြာကေလး ...။

မီးခိုးတလူလူနဲ႔ ရြာကေလးကို ေတာင္ေပၚက ၾကည့္ၿပီး ဆရာမေမရီတို႔ ဒီေန႔ေကၽြးဖို႔ ဟင္းေတြ ခ်က္ေနၾကၿပီ လို႔ သူစဥ္းစားမိရင္း ဘိုက္ဆာသလိုလို

 ျဖစ္လာသည္ ။

 ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက ဘီစကစ္တခ်ပ္ကို ထုတ္ယူကာ ၀ါးရင္း ခါးမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ေရဘူးကို ျဖဳတ္ယူလိုက္သည္ ။

အစိမ္းေရာင္ကင္းဘတ္စ္အုပ္ထားတဲ့သတၱဳေရဘူး  ။

ေရေမာ့ေသာက္လိုက္ရင္း ရြာကေလး ကို လွမ္းေမၽွာ္ၾကည့္ၿပီး သူေရာက္ေနတဲ့ ေတာင္ေပၚကေန ခပ္သြက္သြက္ေလး ဆင္းသည္ ။

 ေတာင္ ဆိုတာ အတက္တင္ ပင္ပန္းတာ မဟုတ္ ။ အဆင္းကလည္း မလြယ္လွ ။ သစ္ကိုင္းေတြကို ဆြဲကိုင္ၿပီး မတ္ေစာက္တဲ့ ေတာင္ကမၻားကေန

တေရြ႕ေရြ႕ သူဆင္းသည္ ။


သူဝတ္ထားတဲ့ အစိမ္းပုတ္..အနက္..အဝါ ေရာထားတဲ့ ကာမိုဖလတ္ရွ္ ေျပာက္ၾကား ေတာေဆာင္းဦးထုပ္ နဲ႔ ကပ္အိတ္ေတြ

အမ်ားႀကီးနဲ႔စစ္ဝတ္စုံသည္ ႏွင္းစက္ေတြၾကား နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ေတာတိုးေလ်ာက္လာခဲ့လို႔ စိုစြတ္ေနသည္ ။

ျမင္းေတြ ဝန္တင္ လားေတြ  တက္ဆင္းတဲ့လမ္း ရွိေပမယ့္ ဒီလမ္းက ေတာင္ကို ေကြ႕ပတ္ၿပီး ေဖါက္ထားတာ ဆိုေတာ့ အဲဒီ လမ္းေတြ

သုံးရင္ၾကာေနမည္ ။ ဒါေၾကာင့္ ျဖတ္လမ္း အေနနဲ႔ မတ္မတ္ေစာက္ေစာက္ ေနရာကေန သူ ဆင္းေနတာ ။

လူခ်ည္းဘဲဆို ဒီေလာက္ မဟုတ္ဘူး ..။ သူ႔မွာက ဝန္စည္စလယ္ေတြက အမ်ားႀကီး ။ ေက်ာက ေက်ာပိုးအိတ္က

လည္း ေတာ္ေတာ္ေလးသည္။ ခါးမွာက က်ည္ကပ္ေတြ အမ်ားႀကီး နဲ႔ လက္ပစ္ဗုံးေတြရွိသည္ ။ အိတ္နဲ႔ ထည့္ထားတဲ့ ပစၥတိုက တလက္ ။

ဆစ္ေဆာရား ကုမၸဏီက လုပ္တဲ့ နိုင္းမီလီမီတာ ပစၥတိုလ္ ..။ ပုခုံးမွာ လြယ္ထားတဲ့ အမ္ဖိုး M4 ေျခမႈန္းေရး ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္ ..။ BushMaster

ကုမၸဏီ က လုပ္တဲ့ ၅.၅၆ရိုင္ဖယ္ ..။ ျပင္းထန္အားေကာင္းတဲ့ လူသတ္လက္နက္ ...။ ေခတ္မွီ စစ္သုံး ေအာ္တိုမက္တစ္ စက္ေသနတ္ ...။

ဘယ္လက္မွာ ပတ္ထားတဲ့ နာရီကို ၾကည့္လိုက္သည္ ။

အနက္ေရာင္ မိုးေရအစိုခံ စမစ္အင္ဝက္ဆင္ ရာဘာ နာရီေလး က မနက္ ေျခာက္နာရီခြဲတိတိ လို႔ ျပသေနသည္ ။

အခ်ိန္မွီေကာင္းပါရဲ့ ။

ေဆြးကို ဆက္ဆက္ျပန္ခဲ့မည္ လို႔ ဂတိေပးခဲ့တာ ။ ခုေလာက္ဆို ေဆြး သူ႔ကို ေမၽွာ္လွေရာ့မယ္ ..။

ေဆြးက “ သိုးထိန္း ..နင္ဆက္ဆက္ ျပန္လာေနာ္...ငါေစာင့္ေနမွာ...” လို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ သူ႔ကို မွာခဲ့တာ ..။

ေဆြး....။

ေဆြး ကို သူ အေလးထားသည္ ။ ေဆြးသည္ သူ႔အတြက္ အေရးအႀကီးလူေတြထဲမွာ တေယာက္ အပါအဝင္ ျဖစ္သည္ ။ ေဆြး ျဖစ္ေစခ်င္တာကို သူ

လုပ္ေပးခ်င္သည္ ။ေဆြးသည္ သူ႔ငယ္သူငယ္ခ်င္း ။ သူရယ္..က်ဴးေက်ာ္ ရယ္...မိေဆြးက အရင္းႏွီးဆုံး သူငယ္ခ်င္း Best friends ေတြ ..။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေတာင္ေအာက္ဖက္ကို ေရာက္လာသည္ ။ ဘုရားေက်ာင္းကိုေတာင္ လွမ္းျမင္ေနရၿပီ ။

ေဆြးတေယာက္ သူမလာဘူးထင္ၿပီး မေစာင့္ေတာ့ဘဲ သီခ်င္းေတြ စဆိုေနၿပီလား မသိဘူး  ။

ေတာင္ေအာက္ဖက္ကို ေရာက္လာေတာ့ သိပ္မမတ္ေစာက္ေတာ့ဘူး ..။ ေျပလာသည္ ။  ဘုရားေက်ာင္းေလးေရွ႕မွာ ရွင္းေနသည္ ။ လူရိပ္လူေရာင္ မျမင္ရဘူး..။ အစီအစဥ္ စေနၿပီ ထင္သည္ ။ အစီအစဥ္စလို႔ လူေတြ အားလုံး ဘုရားေက်ာင္းထဲ ေရာက္ေနၾကၿပီ ထင္သည္ ။

လမ္းနီကေလး အတိုင္း ခပ္သုတ္သုတ္ေလ်ာက္သြားလိုက္သည္ ။ ဘုရားေက်ာင္းအေရွ႕နား ေရာက္လာေတာ့ သီခ်င္းသံ စၾကားရသည္ ။

အို ..ေဆြး ဆိုေနတာဘဲ ..။ ေဆြးရဲ့ အသံ ။

မိေဆြးတေယာက္ထဲ ဂစ္တာတီးၿပီး ဆိုလို ဆိုေနတာ...။

သူ ဘုရားေက်ာင္း ေပါက္ဝကေန အထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္ ။ အေရွ႕ဆုံး မွာ ေဆြး ကုလားထိုင္တလုံးမွာ

 ထိုင္က ဂစ္တာကို ပိုက္ၿပီး တီးခတ္ရင္း သီခ်င္းဆိုေနသည္ ။

ေျဖာင့္စင္းတဲ့ ေဆြးရဲ့ ဆံပင္ရွည္ နက္နက္ေတြက မ်က္ႏွာျဖဴျဖဴေလး ကို ပိုၿပီး ထင္းသြားေစ သည္ ။ ေဆြးသည္ ခရစ္စမတ္ေန႔နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္ကို ဆိုေနသည္ ။

ေဆြးကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ သူ အရမ္းေပ်ာ္သြားသည္ ။ ေဆြး သည္ သူ႔ဘဝ အတြက္ အေရးအႀကီးဆုံး လူေတြထဲမွာ တေယာက္ အပါအဝင္ ျဖစ္သည္ ။

ငယ္ငယ္ထဲက သူရယ္ က်ဴးေက်ာ္ရယ္ ေဆြးရယ္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္သံေယာဇဥ္ႀကီးခဲ့ၾကသည္ ။ ခ်စ္ခဲ့ၾကသည္ ။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ။

သုံးေယာက္ အျမဲ အတူတူ စားၾက ကစားၾကသည္ ။

ဘုရားေက်ာင္းထဲကို ဝင္လိုက္မလို႔ လုပ္ၿပီးမွ သူ႔ကိုယ္မွာ ေသနတ္ေတြ..ဗုံးေတြနဲ႔ ဆိုတာ သတိထားမိလိုက္ၿပီး တုံ႔သြားသည္ ။

ေဆြး သီခ်င္းဆိုေနတဲ့ နားက စင္ျမင့္ေပၚမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ဆရာေယာသပ္ကို သူေတြ႕လိုက္သည္ ။

 ဆရာေယာသပ္သည္ တခါက သူ႔ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေျပာဆိုဘူးသည္ ။

“ သိုးထိန္း ...ဒါဟာ ဘုရား ဝတ္ျပဳတဲ့ ဗိမၻာန္ေတာ္ ...မင္း လူသတ္လက္နက္ေတြနဲ႔ ဝင္လာတာဟာ

 မိုက္ရိုင္းေစာ္ကားသလိုဘဲ...” လို႔ စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႔ ေျပာခဲ့ဘူးသည္ ။ အဲဒီအခ်ိန္ထဲက သိုးထိန္းသည္

 ဘုရားေက်ာင္းထဲကို လက္နက္နဲ႔ မဝင္ေတာ့ ။

အခုလဲ သူေရာက္ေနတာကို ဆရာေယာသပ္ ေတြ႕သည္ ။ မ်က္ေထာက္နီႀကီးနဲ႔ လွမ္းၾကည့္ေနသည္ ။

မိေဆြးသည္ ဒီဘုရားေက်ာင္းရဲ့ ေဝယ်ာဝစၥ အလုပ္ေတြကို အျမဲကူလုပ္ေနတာမို႔ ဆရာေယာသပ္ နဲ႔ ဆရာမ ေမရီ

တို႔နဲ႔ ေျပလည္သည္ ။ မိေဆြးကို သူတို႔က အားကိုးၾကသည္ ။ မိေဆြးက ရြာက ကေလးေတြကို ဆန္းေဒးစကူး

လဲ သင္ျပေပးသည္ ။ Sunday School ဆိုတာက ကေလးေတြကို ဓမၼက်မ္းစာထဲက ပုံတိုပတ္စေလးေတြ ေျပာျပ..သီခ်င္းေတြ သင္ေပးတဲ့

အခ်ိန္ပိုင္းေလး ..။

မိေဆြး တီးခတ္ၿပီး ဆိုေနတာက “ခရစ္စမတ္ရဲ့ အဓိပၸါယ္ ”ဆိုတဲ့ သီခ်င္း ..။ သူခရီးမထြက္ခင္က ေဆြး သူ႔ကို ဆိုျပခဲ့ဘူးသည္ ။ ယေန႔ေခတ္လူသားေတြသည္ ခရစ္ေတာ္ေယရႈ လူ႔အသြင္နဲ႔ ဖြားျမင္တဲ့ ေမြးေန႔ေတာ္ အထိန္းအမွတ္ ဆိုတာကို ေမ့ေလ်ာ့ကုန္ၾကၿပီး ခရစ္စမတ္ဆိုရင္ အရက္ေတြ မူးေအာင္ေသာက္ၿပီး ပါတီပြဲေတြ ဘဲ က်င္းပၾကရမယ္လို႔ အမွတ္မွားေနၾကေတာ့ မူရင္း အဓိပၸါယ္ေပ်ာက္သြားရတဲ့အေၾကာင္း သီကုံးေရးစပ္ထားတာ ..။

သူ ေဆြး ဆိုေနတာကို ဘုရားေက်ာင္း အျပင္ကဘဲ နားေထာင္ေနသည္ ။ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္မိေနသည္ ။ ေဆြး ခု

လို ဆိုတာကို ေတြ႕ခ်င္ၾကားခ်င္လို႔ သူ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာကို မနားတမ္း ခရီးႏွင္ခဲ့တာ မဟုတ္လား ..။

ေဆြးအသံေလးက သူ႔ကို အေမာေျပေစသြားသည္ ။ ေဆြး ကို သူေငးၾကည့္ေနတုံး ေဆြး သူ ရွိေနတဲ့ဖက္ကို ၾကည့္လိုက္တာေၾကာင့္

လက္ျပလိုက္သည္ ။ ေဆြး ျပဳံးလိုက္သည္ ။ ေဆြးသိသြားၿပီ ။ သူအေရာက္လာတယ္ ဆိုတာ  ..။

ခရီးၾကမ္းႏွင္လာရလို႔ ပင္ပမ္းတာေတြ ေျပေပ်ာက္သြားသလိုဘဲ ။

စိတ္ထဲမွာ ေက်နပ္သည္ ။ ေဆြးကို ဂတိေပးထားတဲ့အတိုင္း ေရာက္ေအာင္ လာျဖစ္လို႔ ။ လာနိုင္လို႔ ။

က်ဴးေက်ာ္ တေယာက္ ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ မသိဘူး ။

ဆရာေယာသပ္နဲ႔ ေဆြးတို႔ ဒီေန႔မနက္ လုပ္တဲ့ ဝတ္ျပဳ အစီအစဥ္ကို က်ဴးေက်ာ္ကိုလဲ လာဖို႔ ေခၚမွာ အေသအခ်ာဘဲ ။ ဘုရားေက်ာင္းထဲမွာ

ထိုင္ေနတဲ့ လူေတြထဲ က်ဴးေက်ာ္ပါမလား သူ လိုက္ၾကည့္သည္ ။ သူမရွိေနဘူး ။

ေဆြးရဲ့အသံအရမ္းေကာင္းတာဘဲ ။ ရန္ကုန္ကိုသြားၿပီး အသံသြင္း အေခြထုတ္နိုင္ရင္ ေဆြးဟာ တကယ့္နံမည္ႀကီး အဆိုေတာ္ႀကီးတေယာက္ ျဖစ္မွာဘဲ လို႔ တရြာလုံးက ေျပာေနၾကတာ ..။

ျမန္မာျပည္အစြန္အဖ်ား က ရြာေလးက ေကာင္မေလးတေယာက္ သီခ်င္းအဆိုေကာင္းတာကို လူမသိသူမသိ ျဖစ္ေနၾကတယ္ လို႔ ရြာထဲက

လူတိုင္းက ေျပာၾကသည္ ။ သူတို႔ရြာေလးသည္ နယ္နမိတ္မ်ဥ္းရဲ့ အစြန္ဆုံးမွာ ရွိေနတာ ..။ သူတို႔ရြာကို လြန္တာနဲ႔ တဖက္နိုင္ငံထဲကို ေရာက္သည္ ။

ဒါေၾကာင့္လည္း သူတို႔ နယ္ေျမသည္ ဥပေဒမစိုးမိုးဘူး ။ ဆိုလိုတာက ရန္ကုန္က အစိုးရနဲ႔ ေဝးကြာ ကင္းကြာေနတဲ့ ေနရာ ..။

နိုင္ငံျခား စာနယ္ဇင္းေတြက War Lords ..Drug Lords လို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး နံမည္ေပးၾကတဲ့ လက္နက္ကိုင္ အုပ္စုေတြရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ရဲ့ ၾသဇာအာဏာ ဘဲ ႀကီးစိုးတဲ့ နယ္ေျမေတြ ျဖစ္သည္ ။

 သူနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္သည္ အရြယ္ေရာက္လာတာနဲ႔ တံငါနားနီး တံငါ ..မုဆိုးနားနီး မုဆိုး ဆိုတဲ့ စကား အတိုင္း သူတို႔နယ္ေျမမွာ ဘုရင္တဆူလို

စိုးမိုးထားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား ရဲ့ တပ္ဖြဲ႕ဝင္ လက္နက္ကိုင္ အမႈထမ္းေတြ ျဖစ္လာၾက သည္ ။ သူ႔လိုဘဲ

လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ တခ်ိ ု႔ ရွိေနေပမယ့္ သူက အင္အား အေကာင္းဆုံး နဲ႔ ၾသဇာအသက္ေရာက္ ဆုံး ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ ျဖစ္သည္ ။

အနီးတဝိုက္က အဖြဲ႕ေတြ အကုန္လုံး ျဖဳန္သြားဖ်ားသြားေစတာကေတာ့ ဗိုလိခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ့ အဖြဲ႕က ရဟတ္ယာဥ္နဲ႔ စခန္းတခုကေန တခုကို ကူးသန္းေနတဲ့

လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕တခုရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ စီးနင္းလိုက္ပါတဲ့ ရဟတ္ယာဥ္ကို အပူလွိုင္းနဲ႔ လိုက္လံေျဖမႈန္းတဲ့ ဒုံးက်ည္လက္နက္နဲ႔ ပစ္ခ် ေဖါက္ခြဲျပလိုက္တာပါဘဲ ။

ေခတ္မွီ ေလယာဥ္ပစ္လက္နက္ပါ တပ္ဆင္ထားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက“ မတူရင္ မတုနဲ႔..” လို႔ ၾကဳံးဝါးခဲ့တာေတြက တကယ့္ကို အင္အားေတာင့္လို႔ပါလား ဆိုၿပီး သေဘာေပါက္သြားၾကသည္ ။

သူေရာ က်ဴးေက်ာ္ေရာ ကြန္ဖူးလဲ တတ္ ေသနတ္ပစ္လဲ ေျဖာင့္ၾကၿပီး အကင္းပါး ဖ်တ္လပ္သြက္လက္ၾကတာမို႔

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက သေဘာက်ၿပီး ေျမႇာက္စားထားသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား က သူ႔လက္ေအာက္က ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံ ရဲ့ တိုက္ခိုက္ေရးအဖြဲ႕မွာ ထားထားသည္ ။ အျမဲလိုဘဲ

က်ဴးေက်ာ္ ေက်ာကို ပုတ္ၿပီး...“ ငါ့ရဲ့ ဖိုက္တာေကာင္းတေယာက္...” လို႔ ခ်ီးက်ဴးတတ္သည္ ။

ခိုင္းလိုက္ရင္ ခိုင္းတဲ့အတိုင္း ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ တိတိက်က် လုပ္တာေၾကာင့္ နံမည္ေကာင္းရၿပီး ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံနဲ႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားတို႔ပါးစပ္ဖ်ားမွာ “ သိုးထန္း နဲ႔ က်ဴးေက်ာ္ ..” ဆိုတဲ့ နံမည္ေတြ အျမဲ

ရွိေနသည္ ။

“ ဒီႏွစ္ေကာင္က တကယ္ ဖင္ေပါ့တဲ့ေကာင္ေတြ..ခ်က္ဆိုရင္ နားခြက္ကမီးေတာက္တယ္ ...” လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက ေခါငးတညႇိမ့္ညႇိမ့္နဲ႔ ေက်ေက်နပ္နပ္ ေျပာတတ္သည္ ။

က်ဴးေက်ာ္သည္ အရွင္ေမြးလို႔ ေန႔ခ်င္းႀကီးသြားသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္ဆိုတဲ့ နံမည္က ဒီနယ္တဝိုက္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေက်ာ္ၾကားသည္ ။ ေကာင္းသတင္းေက်ာ္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။ က်ဴးေက်ာ္သည္

 ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားကို ဆန႔္က်င္လာမယ့္လူ အဖြဲ႕ အုပ္စု မွန္သမၽွကို ျပတ္ျပတ္သားသား ႏွိမ္နင္းတိုက္ခိုက္တဲ့လူ မို႔ ရန္သူေတြအေပၚ က်ဴးေက်ာ္ရဲ့ ျပင္းျပင္းထန္တန္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံမႈေတြေၾကာင့္

 က်ဴးေက်ာ္သည္ လူမုန္းမ်ားလွသည္ ။

တကယ္ေတာ့ က်ဴးေက်ာ္တို႔တိုက္ခိုက္ေရးအဖြဲ႕သည္ ေထာင္ထလာတတ္တဲ့ တျခားအဖြဲ႕ေလးေတြ နဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္...သူတို႔လိုဘဲ ႀကီးမားတဲ့ အဖြဲ႕ႀကီးေတြ နဲ႔ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ တိုက္ခိုက္ၾကရတာဘဲ မ်ားသည္ ။

 ဗိုလိခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက သူ႔အဖြဲ႕ႀကီးကို တခ်ိန္လုံး အင္အားတိုးခ်ဲ႕ လက္နက္သစ္ေတြ တပ္ဆင္တာေၾကာင့္ သူတို႔အဖြဲ႕သည္ ဒီနယ္ေျမတဝိုက္မွာ အင္အား အေကာင္းဆုံး ဆိုေတာ့ တုၿပိဳင္လာတဲ့

နယ္က်ဴးလာတဲ့ တျခား အဖြဲ႕ေတြကို မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ သူတို႔ ဆုံးမ ခဲ့ၾကလို႔ ေတာ္႐ုံ အစြမ္းအစ နဲ႔ သူတို႔ကို အံတုရဲတဲ့လူ မရွိဘူး ျဖစ္လာသည္ ။


တျခားအဖြဲ႕ေတြနဲ႔ တိုက္ခိုက္ၾကလို႔ မိလာတဲ့ သုံ႔ပန္းေတြကို စစ္ေမးတဲ့အခါ က်ဴးေက်ာ္သည္ လူမဆန္တဲ့ ရက္စက္တဲ့ နည္းလမ္းေတြကို သုံးတတ္သည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက သူ႔ကို

ႀကိဳက္သေလာက္ ရန္သူေတြက သူ႔ကို စက္ဆုပ္မုန္းတီးၾကသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္ကို လက္စားေခ်ဖို႔ ေတးထားသူ အမ်ားအျပား ရွိၾကသည္ ။

 က်ဴးေက်ာ္တို႔သည္ အင္အားေကာင္းတဲ့ လက္နက္ေကာင္းတဲ့ ရဟတ္ယာဥ္ ေလယာဥ္ ရွိတဲ့ အစိုးရစစ္တပ္နဲ႔ေတာ့ သူတို႔မတိုက္ဖူးၾက..။

ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔နယ္မွာေတာ့ သူတို႔ ဗိုလ္ဘဲ ..။


သိုးထိန္း ကိုက်ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား က သက္ေတာ္ေစာင့္လိုသေဘာ အနားမွာ ေခၚထားသည္ ။

သိုးထိန္းက ဆက္ဆံေရး ေတာ္သည္ ေကာင္းသည္ ..ဒီခ်ာတိတ္က ဒီပလိုေမစီ ရသည္ ဆိုၿပီး သူ႔ရဲ့ ဆက္ဆံေရးအရာရွိ လို႔ ေခၚေဝၚသမုတ္ၿပီး လူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေစသည္ ။ သူတို႔

တပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြကို ေခတ္မွီ စစ္ေရး နည္းပညာေတြ လာသင္ၾကားေပးတဲ့ တဖက္နိုင္ငံက ဝင္လာတဲ့ နို္င္ငံျခား ေၾကးစားစစ္သင္တန္းဆရာေတြကို

လည္း သိုးထိန္းနဲ႔ဘဲ လႊဲထားသည္ ။ သိုးထိန္းက အေျပာအဆို ညက္ေညာလိမ္မာသည္ ဆိုၿပီး ။ တခါတရံ တဖက္နိုင္ငံထဲကို ျဖစ္ျဖစ္ ရန္ကုန္ မႏၲေလး ကို ျဖစ္ျဖစ္ အေရးႀကီးအလုပ္ နဲ႔

လႊတ္ခိုင္းတတ္သည္ ။ သူ နဲ႔ က်ဴးေက်ာ္တို႔ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက သူ႔အဖြဲ႕ထဲကို လက္ခံၿပီး ယုံၾကည္စိတ္ခ်ေနတာ သားလိုတူလို ခ်စ္ခင္ေနတာလဲ ေဆြးရဲ့အေဖ ဦးေသာန ေၾကာင့္ ..။


ဦးေသာနသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား ရဲ့ အေဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စစ္လုံက်ား လက္ထက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္စစ္လုံက်ား အတြက္ အမႈထမ္းခဲ့တဲ့သစၥာရွိ လူယုံတေယာက္ ..။

 ဦးေသာန အသက္ႀကီးလို႔ အၿငိမ္းစားယူသြားေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက သူ႔အေဖရဲ့ လူယုံမို႔ ဆက္လက္ ၾကည့္ရႈထားသည္ ။ ဦးေသာနကဘဲ ေဆြးရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္တဲ့

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား ရဲ့ အဖြဲ႕မွာ အလုပ္သြင္းေပးခဲ့သည္ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား လဲ ဦးေသာနကို သူ႔ေဆြမ်ိဳး အရင္းအျခာထက္ေတာင္ ယုံသည္ ။ အားကိုးသည္ ။တက္ႂကြဖ်တ္လပ္တဲ့ လူငယ္ေလးေတြ ျဖစ္တဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း

သေဘာက်သြားခဲ့သည္ ။

သိုးထိန္းသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ့ လူယုံတေယာက္ ျဖစ္လာတဲ့သူသည္ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း လုပ္လို႔ ဆုေၾကးအပိုေၾကးေတြ အမ်ားႀကီး ရခဲ့သည္ ။ သူသည္ လက္ဖြာသည္ ။

သူ႔လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြထဲက အေရးတႀကီး ေငြလိုခဲ့ရင္ သူ အျမဲတမ္း ထုတ္ေပးတတ္သည္ ။ ျပန္မေပးနိုင္ၾကရင္လည္း သူ စိတ္မဆိုးဘူး ။

ေတာင္ၾကားထဲက ရြာငယ္ေလးမွာ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းခဲ့ရလို႔လား မသိ ။ သိုးထိန္းနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္တို႔သည္ ဗိုလ္ခ် ုပ္ေက်ာက္က်ားကို ဘုရားတဆူသဖြယ္ ရိုေသေၾကာက္ၾကသည္ ။ ေလးစားၾကသည္ ။

အထင္အရမ္းႀကီးသည္ ။

 ျပင္းထန္လြန္းတဲ့ ဒုံးက်ည္လက္နက္ေတြ စက္အေျမၽွာက္ေတြ စက္ေသနတ္အႀကီးစားႀကီးေတြ တပ္ဆင္ထားတဲ့ အဖြဲ႕ႀကီးကို ဦးေဆာင္ေနတဲ့လူမို႔ သူတို႔ ဒီလိုထင္ျမင္တာ ျဖစ္တာ မဆန္း ။

ဒီနယ္ေျမဒီအရပ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားကလည္း သူနဲ႔ ဆန႔္က်င္ရင္ ေသဒါဏ္ ကို လြယ္လြယ္နဲ႔ ေပးတတ္တဲ့အာဏာရွင္ မဟုတ္လား ။

က်ဴးေက်ာ္က သိုးထိန္းနဲ႔ ဆန႔္က်င္ဖက္ ။

ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာ ဘဲ..။ တျခားလူေတြကို ေစတနာ လုံးဝ မရွိတဲ့ လူ..။

အဲ....ေဆြး ကိုေတာ့ ခၽြင္းခ်က္ေပါ့..။.

ေဆြးအတြက္ဆိုရင္ေတာ့ က်ဴးေက်ာ္က မကပ္..။ ေဆြး ဘာလိုလို သူ လုပ္ေပးသည္ ။ သိုးထိန္း အေပၚတခါတေလ သေဘာေကာင္းတတ္ေပမယ့္ တခါတခါမွာ သူက သိန္းထိန္းကို

ၿပိဳင္ဖက္တေယာက္ အေနနဲ႔ သတ္မွတ္တတ္သည္ ။

သိုးထိန္းက ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆိုၿပီး က်ဴးေက်ာ္ အေပၚ ေဗြမယူဘူး ။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ေဆြး ..။

ငယ္ငယ္ကထဲက အရမ္းတြဲ အရမ္းခ်စ္ခဲ့ၾကတဲ့ သူတို႔သုံးေယာက္သည္ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ တခါတခါမွဘဲ

ေတြ႕ျဖစ္ၾကေတာ့သည္ ။ သူက ရြာကို ခဏခဏ ျပန္လာလို႔ မိေဆြးနဲ႔ ေတြ႕ျဖစ္သည္ ။ က်ဴးေက်ာ္က ျပန္လာခဲသည္  ။ သူတို႔ က်ဴးေက်ာ္ကို အျမဲ သတိရ ေအာက္ေမ့ၾကသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္က

ငယ္ငယ္ကေလာက္မခ်စ္ခင္ေတာ့ဘဲ နဲနဲ စိမ္းသြားသလိုဘဲလို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ထင္ၾကသည္ ။ အေနေဝးလို႔ ျဖစ္မည္ လို႔ မိေဆြးက ေျပာဘူးသည္ ။
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlLnj8mI6ba48mhwy7Z6PNy_1QOWEnV9lbBu8ryZY0UNIRDPyvQaJw2ZHR4tqyyUtU_I7m3af5fYuKx_FkrWwmzxED3w4uVsi3i8OECdIc8elB_7oMxh0V4Ud3PekPHjDsuIcboc7ThGuK/s320/aye-wut-yee-thaung-papawady-1.jpg


“ သိုးထိန္း . . .”  

“ မိေဆြး.....”  

ဝတ္ျပဳအစည္းအေဝး ၿပီးသြားလို႔ ေဆြး သူ႔နံမည္ကို ေခၚရင္း ေျပးထြက္လာသည္ ။ ေဆြးသည္

 ဆြယ္တာအျဖဴေရာင္..သိုးေမႊးဦးထုပ္ အျဖဴေရာင္ေလး နဲ႔ ..။ ေအးျမတဲ့ ရာသီေၾကာင့္ ေဆြးရဲ့ ပါးမို႔မို႔ႏွစ္ဖက္

သည္ နီရဲတြတ္ေနသည္ ။

လွလိုက္တာ..ေဆြးရယ္ ..။

အထူးသျဖင့္ မ်က္လုံးေတြ …...     ။

ေဆြးရဲ့ မ်က္လုံးေတြ သိပ္လွသည္ ။

သူ႔ဆီကို ေျပးလာတဲ့ ေဆြးသည္ အရမ္းလွေနသည္ ။ ေငးၾကည့္ေနမိသည္ ။

“ သိုးထိန္း...နင္ ဘာလို႔ ခ်ပ္ခ်္ ထဲ ဝင္မလာတာလဲ......ငါ ဆိုတာ ၾကားရဲ့လား....ေကာင္းလား...”

ေဆြးက ႏႈတ္ခမ္းေလး စူၿပီး ေမးခြန္းေတြ ဆက္တိုက္ ေမးသည္ ။ ေဆြး အရမ္းလွလို႔ ေသခ်ာၾကည့္ေနမိသည္ ။

ေဆြးသည္ ႀကီးလာေလ လွလာေလ ဘဲ . .။ ႐ုပ္ေရာ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ေရာ....။

“ ၾကားတယ္..အရမ္းေကာင္းတယ္ ..ေဆြး....”

“ ဟိတ္..သိုးထိန္း...ဘာၾကည့္ေနတာလဲ..မျမင္ဘူးတာ က်ေနတာဘဲ ..”

“ ေအာ္..နင္သိပ္လွေနလို႔..ေဆြး...တကယ္..ငါ တကယ္ေျပာတာ..နင္..နင္....အရမ္းအရမ္း လွတယ္ဟာ......”

“ အံမယ္..သိုးထိန္းေနာ္..လာေျမႇာက္ေနျပန္ၿပီ ….    ”

ေဆြးက လက္သီးဆုပ္ ျဖဴျဖဴေလးနဲ႔ သူ႔ရင္ဘတ္ကို လွမ္းထုလိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္ေပမယ့္ သူ႔ကို သိပ္လွတယ္လို႔

ေျပာတာကို ေက်နပ္ေနတဲ့ ပုံ ရွိသည္ ။ ေဆြးရဲ့ အျပဳံးက ေက်နပ္ ပီတိျဖစ္ေနတဲ့ အျပဳံးေလး...။

ေဆြးရဲ့ပါးေလးေတြက အေအးေၾကာင့္ နီရဲေနတာထက္ သူ႔ကိုလွတယ္ေျပာလိုက္လို႔ ပိုနီရဲသြားတယ္ ထင္တယ္။

“ သိုးထိန္း..နင္တကယ္ေျပာတာလား ..”

“ ဘာကိုလဲ..”

“ ငါလွတယ္ ဆိုတာ ...ဟင္းဟင္း...”

ေဆြးသည္ ထပ္ၾကားခ်င္ေနသလားမသိဘူး ။

“ တကယ္ေပါ့..တေန႔တျခား နင္အရမ္း ပိုပိုလွလာတယ္ ..တကယ္....ေဆြး....အဲ..ဒါနဲ႔....က်ဴးေက်ာ္ကိုေရာ

 နင္ ေခၚထားေသးလား..ေဆြး...”

ဆရာေယာသပ္ရဲ့ ဇနီး ဆရာမေမရီ က ဘုရားေက်ာင္းလာတဲ့လူေတြကို အစားအေသာက္ေတြ ေကၽြးဖို႔ ျပင္ဆင္ေနသည္ ။ ဆရာမေမရီက

 သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဖက္ကို တခ်က္ လွမ္းၾကည့္သည္ ။

 ေဆြးက “ ငါ ေခၚတာေပါ့..နင္လဲ သိတဲ့အတိုင္း က်ဴးေက်ာ္ဆိုတဲ့ေကာင္က ဘယ္တုံးက လာဖူးလို႔လဲ...ငပ်င္း...” လို႔ ရယ္ၿပီး ေျပာရင္း

 သူ႔ အက် ႌကို ကိုင္ၾကည့္သည္ ။

“ ဟယ္..သိုးထိန္း..နင့္အက် ႌက စိုေနတာဘဲ ...လာ..ဒို႔ အစားသြားစားၾကမယ္..ဆရာမ ေမရီ ခ်က္တာ သိပ္ေကာင္းတယ္ ...”

  ဆရာမေမရီရဲ့ လက္ရာ ေရစိမ္ေခါက္ဆြဲ စားရမည္ ...ထမင္းနဲ႔ဝက္သားနီခ်က္ စားခ်င္ရင္လဲ စားနိုင္သည္ လို႔

 ေဆြးက ေျပာသည္ ။


ဆရာေယာသပ္က ေသနတ္ေတြ နဲ႔ သူ႔ကို မေက်နပ္ မႏွစ္ၿမိဳ႕နဲ႔ မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ေနသည္ ။


သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေရစိမ္ေခါက္ဆြဲ စားေနၾကတဲ့အခ်ိန္ ဘုရားေက်ာင္း ကို က်ဴးေက်ာ္ ေရာက္လာသည္ ။


လက္ထဲမွာ ေလာင္ျခာတပ္ထားတဲ့ ေအေက၄၇ ေမာင္းျပန္ႀကီးကိုင္လို႔ ..။


တေယာက္ထဲေတာ့ မဟုတ္ဘူး ..။ သူ႔လူေတြနဲ႔ ..။

ေမာင္းျပန္လက္နက္မ်ိဳးစုံ ကိုင္ထားတဲ့ စစ္အစိမ္းေရာင္ ယူနီေဖါင္းဝတ္ေတြ  . .။

ေတာတိုးေနက်ေကာင္ေတြ တိုက္ပြဲေတြ တိုက္ေနက်ေကာင္ေတြမို႔ က်ဴးေက်ာ္တို႔ က ေျခသံလုံသည္ ။ သူတို႔

ဘုရားေက်ာင္းဝင္းထဲ ဝင္လာတာ ႐ုတ္တရက္ လူေတြ မသိလိုက္ၾကဘူး ။

႐ုတ္တရက္ လက္နက္ကိုင္ေတြကို ေတြ႕လိုက္ၾကရလို႔ ဘုရားေက်ာင္းက လူေတြ လန႔္ဖ်န႔္ကုန္ၾကသည္ ။

ေနာက္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္ၾကေတာ့မွ က်ဴးေက်ာ္ ဦးေဆာင္လာတဲ့အဖြဲ႕ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕လိုက္

ၾကရေတာ့လည္း လူေတြ ေအးေအးေဆးေဆး ျပန္ျဖစ္ကုန္သည္ ။ က်ဴးေက်ာ္က သူတို႔ရြာသားေလ ။


က်ဴးေက်ာ္က ျပဳံးျပေနေပမယ့္ သူ႔ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါေတြရဲ့ မ်က္ႏွာေတြက တည္လြန္းသည္ ။

က်ဴးေက်ာ္က “ ေဟး....ေဆြး.....သိုးထိန္း....” လို႔ အေဝးထဲက လွမ္းေအာ္လာသည္ ။ သူတို႔ကလဲ စားလက္စ

ေခါက္ဆြဲပုဂံေတြကို ခ်ၿပီး က်ဴးေက်ာ္ဆီကို ေျပးသြားၾကသည္ ။ သူတို႔ၾကားမွာ ဝင္ရပ္လိုက္တာက ဆရာေယာသပ္။


“ က်ဴးေက်ာ္ ...ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ...”


က်ဴးေက်ာ္ရဲ့ ျပဳံးရယ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာ ဖ်တ္ကနဲ တည္သြားသည္ ။

“ ဆရာေယာသပ္ ...က်ေနာ္ ဘာလုပ္လို႔လဲ...”

“ ဒါ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းကြ....မင္းတို႔ ေသနတ္ တကားကားနဲ႔ကြာ..ၾကည့္မေကာင္းဘူး ...သိုးထိန္း ေရာက္လာထဲ

က ငါေက်နပ္တာ မဟုတ္ဘူး ..ခု မင္းက တေယာက္ထဲေတာင္ မဟုတ္ဘူး..တအုပ္တမႀကီးနဲ႔ ..က်ဴးေက်ာ္..အိုကြာ

 ..မင္းတို႔က လူသတ္လက္နက္ေတြ နဲ႔.....”

“ ေဆာရီးဘဲ ..ဆရာ..က်ေနာ္လဲ ေဆြး ေခၚထားတာနဲ႔ လာခဲ့တာ........ေသနတ္ကိုင္တာေတာ့ ဒီနယ္ေျမမွာ

 အဆန္းလား ဆရာရယ္...က်ေနာ္တို႔က စစ္သားေတြဘဲဟာ...ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ့ တပ္မဟာက စစ္သားေတြ

 ဆိုတာ ဆရာလဲ သိသားနဲ႔....လူေတြ ပါလာတာကေတာ့ က်ေနာ့္အလုပ္က

ဒီလူေတြ နဲ႔ လုပ္ရလို႔......က်ေနာ္က အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ေလ . . .ဆရာ့အတြက္ ၾကည့္လို႔ မေကာင္း

 ျဖစ္ရတာကို တကယ္ဘဲ ေဆာရီးပါ...တကယ္ပါဆရာ....တကယ္ ေဆာရီးပါ ….     ”

က်ဴးေက်ာ္သည္ ဆရာေယာသပ္ကို ေဆာရီး ခဏခဏ ေျပာေနေပမယ့္ စိတ္ထဲက ပါပုံမရဘူး..။ မ်က္ႏွာက မခ်ိဳ

မခ်ဥ္နဲ႔...။

“ ေတာ္စမ္းကြာ...က်ဴးေက်ာ္ ...မင္းက ငါ့ကို ရိေနသလိုဘဲ ...”

ဆရာေယာသပ္ရဲ့ မ်က္ႏွာက နီရဲေနသည္ ။

“ ဆရာရယ္...ဆရာ့ကို မရိရဲပါဘူး....က်ေနာ္ လာတာကို မႀကိဳက္ဖူးဆိုရင္ ဆရာလည္း ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံကို ခင္သား

ဘဲ..ဆရာ တိုင္ေျပာလိုက္ေပါ့....အဟင္းဟင္း.....”

ဆရာေယာသပ္ သည္ မ်က္ႏွာပုတ္ပုတ္ႀကီးနဲ႔ သူ႔မိန္းမ ဆရာမေမရီ ရွိတဲ့ဖက္ကို ထြက္သြားသည္ ။

 က်ဴးေက်ာ္ရယ္ သူရယ္ ေဆြးရယ္ စကားေတြ ေျပာၾကရင္း ေခါက္ဆြဲ အတူတူ စားၾကသည္ ။

 ငယ္ငယ္တုံးကလိုဘဲ ..။ သုံးေယာက္ေပါင္းမိျပန္ၿပီ ။

သည္အခ်ိန္မွာ သူတို႔ရြာေလးရဲ့တခုတည္းေသာ ကုန္စုံဆိုင္ ပိုင္ရွင္ရဲ့သား သူတို႔နဲ႔ ေက်ာင္းေနဖက္ စိုင္းသာေဌး

က ေခါက္ဆြဲစားရင္း သူတို႔ကို မသိမသာ ခိုးၾကည့္ေနတာကို က်ဴးေက်ာ္က ေတြ႕လိုက္သည္ ။

“ ဟိုကုတ္ကျမင္းက ဘာၾကည့္ေနတာလဲမသိဘူး ...ငါ ဒီေကာင့္ကို ၾကည့္မရဘူး....သိုးထိန္း...စိုင္းသာေဌးကို

နရင္းသြားရိုက္ခိုင္းလိုက္ရမလား....”

ေဆြးက “ က်ဴးေက်ာ္....ကိုယ့္ရြာသားခ်င္း နင္ ဘာလို႔ ဒီလို ရမ္းကားခ်င္ေနလဲ..နင့္ကို သူက ဘာလုပ္လို႔လဲ...”

လို႔ ရန္ေထာင္လိုက္သည္ ။ က်ဴးေက်ာ္က “ ေဆြး..နင္ သာေဌးဖက္က ကာမေနနဲ႔..နင္ ႀကိဳက္ေနလား..ဒီေသာက္

႐ူးကို.....” လို႔ ေဆြးကို ျပန္ေျပာလို႔ သိုးထိန္းက “ နင္တို႔ကလည္းဟာ ေတြ႕ၾကတာနဲ႔ ကိုက္ၾကတာဘဲ..ေပ်ာ္ေပ်ာ္

ေနၾကစမ္းပါ.....ငါတို႔ သုံးေယာက္ ဆုံတုံး....” လို႔ တားလိုက္သည္ ။

က်ဴးေက်ာ္က သူ႔ေနာက္လိုက္ တေယာက္ကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္ ။

“ ခ်စ္ဖ.....”

အရပ္ပုပု ေကာင္ေလးတေကာင္ အိ္တ္ႀကီးတလုံးနဲ႔ ေရာက္လာသည္ ။ ဒီေကာင္ေလးရဲ့ အရပ္က သူကိုင္ထားတဲ့

 ေအေက၄ရေမာင္းျပန္ ထက္ ပုေနသလိုဘဲ ။ က်ဴးေက်ာ္က အိတ္ႀကီးကို ေကာင္ေလးလက္ထဲက ယူလိုက္ၿပီး

 ေဆြးကို ေပးသည္ ။

“ ဘာေတြလဲ..က်ဴးေက်ာ္...”

 “ ဆတ္သားေျခာက္..နင့္အတြက္...ဒါ ငါကိုယ္တိုင္ ပစ္ၿပီး အေျခာက္လွမ္းထားတာ...”

“ သိုင္းက်ဴး....က်ဴးေက်ာ္...အင္း..နင္တို႔ကိုလည္း ငါ ဘာလက္ေဆာင္ ေပးရမလဲ မသိဘူးဟာ...”

“ ရတယ္...မလိုဘူး..” သိုးထိန္းေရာ က်ဴးေက်ာ္ေရာ တခ်ိန္ထဲမွာ အတူတူ ေျပာထြက္သြားၾကသည္ ။

သိုးထိန္း က်ဴးေက်ာ္ကို ေျပာဖို႔ရွိေနတာ သတိရသြားသည္ ။


“ က်ဴးေက်ာ္ ...မင္းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေတြ႕ခ်င္ေနတယ္...စခန္းဌာနခ်ဳပ္ကို လာခဲ့ဖို႔ မွာလိုက္တယ္ ..”

“ ေဟ..ဟုတ္လား..ဘာမ်ား ခိုင္းမလို႔ပါလိမ့္...ငါ စက္နဲ႔ လွမ္းေခၚလိုက္ရမလား ..”

“ က်ဴးေက်ာ္..မင္းကလဲကြာ..သူ႔အေၾကာင္း သိသားနဲ႔..ေတာ္ၾကာ အဆဲခံေနရမယ္...မင္း သြားသာ သြားလိုက္..”

က်ဴးေက်ာ္က တဟီးဟီးနဲ႔ ရယ္ရင္း သူ႔ဆံပင္ရွည္ႀကီးကို လက္နဲ႔ သပ္ေနသည္ ။

ေဆြးက “ က်ဴးေက်ာ္ရယ္..နင့္ၾကည့္ရတာ ညႇင္းသိုးသိုးနဲ႔ဟာ...ဆံပင္ေလး ဘာေလး ညႇပ္ပါအုံး...ငါ ညႇပ္ေပး

ရမလား ..” လို႔ ေျပာသည္ ။

“ ငါ မအားဘူးဟ..ခုေတာင္ နင္ေခၚထားလို႔ ငါ ေျပးလာတာ..ေဆာရီးဘဲ..နင္သီခ်င္းဆိုတာေတာ့ မမွီလိုက္ေတာ့

ဘူး..အခု ထပ္ ဆိုျပဟာ...”

“ ဟြန္း...ဘာလို႔ ဆိုျပရမွာလဲ....”

က်ဴးေက်ာ္သည္ တဟားဟား ေအာ္ရယ္ရင္း ေခါက္ဆြဲကို တူနဲ႔ အားရပါးရ စားေနသည္ ။ ေဆြးက “ နင္ အစား

စားတာကလဲ ငါတို႔အိမ္က ဝက္မႀကီး အစာစားတာ က်ေနတာဘဲ က်ဴးေက်ာ္ရယ္ ….” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ရယ္သည္။

“ ဒါနဲ႔..ငါေမးခ်င္တာက နင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ရည္းစားေတြ ဘာေတြ ရေနၾကၿပီလား ...”

“ အာ...မရပါဘူး....”

ဒီတခါလည္း သိုးထိန္းနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္ ၿပိဳင္တူဘဲ ေျပာထြက္သြားၾကျပန္သည္ ။

“ ဟုတ္လို႔လားဟာ..နင္တို႔အေၾကာင္း မသိရင္မ်ား ခက္မယ္ ...”

“ အံမယ္...ငါတို႔အေၾကာင္း နင္က ဘယ္ေလာက္မ်ား သိလို႔လဲ ေဆြးရယ္...ဟားဟားဟား....”

“ အမေလး ..သိတာမွ သိပ္သိ..ငါက နင္တို႔၂ေယာက္နဲ႔ငယ္ငယ္ေလးထဲက အတူတူ စားဖက္ ကစားဖက္ပါ..

က်ဴးေက်ာ္ရာ...နင္ ဟိုဖက္ကမ္းက ေစ်းေရာင္းတဲ့ ေကာင္မေလး တေယာက္ကို ႀကိဳက္ေနတာ ငါသိပါတယ္...”

“ ဟာ...နင့္ အင္ေဖၚေမးရွင္းက ဒိတ္ေအာက္ေနၿပီ ...မႀကိဳက္ပါဘူးဟာ....နင္ကလည္း..ဟားဟား....ခင္မင္႐ုံသက္သက္ပါ....ဟားဟား....”

က်ဴးေက်ာ္က တဟားဟား ေအာ္ရယ္ေနသည္ ။ သိုးထိန္းက က်ဴးေက်ာ္ ဘယ္ေလာက္ ေသာင္းက်န္းသလဲ ဆိုတာ

သိသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္သည္ ေရာက္တဲ့ရြာတိုင္းမွာ ေကာင္မေလးေတြကို ခ်ဥ္းကပ္ ႀကံစည္တဲ့ေကာင္ ။ တဖက္နိုင္

ငံကို ေရာက္ရင္လည္း နိုက္ကလပ္ေတြက ေကာင္မေလးေတြ နဲ႔ အျမဲ ေသာင္းက်န္းေနတဲ့ေကာင္ ..။

ေဆြးက တစုံတခုကို သတိရသြားသည္ ။

“ ငါတို႔သုံးေယာက္ ေခ်ာင္းထဲမွာ ငါးမၽွားသြားၾကတာ မွတ္မိေသးလား ...”

က်ဴးေက်ာ္က ေမးလိုက္ေတာ့ ေဆြးက “ မွတ္မိတယ္...ငါ အဲ့တုံးက ေပ်ာ္လိုက္ထာဟာ...အဲလို ေပ်ာ္ရႊင္ၾကတဲ့

ေန႔ေတြ ရက္ေတြ အခု ေပ်ာက္ဆုံးသြားၿပီဟ...ဟင္း..နင္တို႔ ကိုယ္ေတြမွာလဲ ၾကည့္စမ္း..အရင္တုန္းကလို ဂစ္တာ

မလြယ္ေတာ့ဘဲ လူသတ္လက္နက္ႀကီးေတြ လြယ္ထားၾကတယ္ ...” လို႔ ေျပာသည္ ။


“ ငါနဲ႔သိုးထိန္းနဲ႔ ဘာသီခ်င္းေတြ တီးၾကသလဲ နင္မွတ္မိလား..နင္က ဆိုတယ္ေလ ..” လို႔ က်ဴးေက်ာ္ကေမးသည္။

ေဆြးက “ ဘာလို႔ မမွတ္မိရမွာလဲ..က်ဴးေက်ာ္..ငါက နင့္ထက္ေတာင္ မွတ္မိေသးတယ္ ...နင္တို႔ကတီးၿပီး ငါက ဆိုတာ

စိုင္းထီးဆိုင္သီခ်င္းေတြေလ ....” လို႔ ေျပာသည္ ။

“ ေခ်ာင္းနားမွာ ဆိုတာက စိုင္းဆိုင္ေမာ သီခ်င္းပါ.....”

“ ေအး..ေအး....ဟုတ္တယ္.....အဲ့တုံးက . .နင္က ဂစ္တာ တီးတာ အရမ္းေကာင္းတာဘဲဟာ...ငါအျမဲ

 အမွတ္ရေနတယ္....”

သူကေတာ့ ငါးမၽွားသြားတုံးက ေဆြး ထမိန္တိုတိုေရစိုစိုနဲ႔ အရမ္းၾကည့္ေကာင္းတာကို ျပန္သတိရသြားသည္ ။

အပ်ိဳေဖၚဝင္စ ေဆြးရဲ့ အလွအပေတြ စၿပီး ေပၚလြင္လာတဲ့ အခ်ိန္ ။ အမို႔ေတြ အေမာက္ေတြ ..အေကြ႕အေကာက္ေတြ ကို ေငးေမာ

ၾကည့္ခဲ့ဘူးတာေတြ သူ ျပန္အမွတ္ရမိရသည္ ။




“ ေဆြး..ဒါနဲ႔ ေဝးတေယာက္ေကာ ...နင္နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရေသးလား ...”

“ အင္း..တခါတခါေတာ့ ရပါတယ္...သူလည္း လာလည္ခ်င္တယ္လို႔ စာေရးတယ္ ..”

ေဆြးရဲ့အမ ေဝး သည္ ေဆြးလိုဘဲ လွသည္ ။

တဖက္နိုင္ငံက ကုန္သည္တေယာက္နဲ႔ ခ်စ္ႀကိဳက္လက္ထပ္ၿပီး ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွာ ေနသည္ ။      

 ေဝး ေခ်ာပုံက ေဆြးနဲ႔ေတာ့ မတူဘူး ။ ေဝးက ကိုယ္လုံး ပိုလွ..ပိုေတာင့္တယ္ လို႔ က်ဴးေက်ာ္က ေျပာဖူးသည္

 ။ သိုးထိန္းသည္ ေဆြးနဲ႔ ေဝးတို႔ကို ငယ္ငယ္က သည္လို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ မၾကည့္ဖူးခဲ့ ။ က်ဴးေက်ာ္ကေတာ့

 မိန္းမတိုင္းလိုလိုကို တဏွာမ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္တတ္သည္ ။ ေဆြးတို႔ ေဝးတို႔ကိုေတာင္ ခ်မ္းသာမေပးဘူး ..။


က်ဴးေက်ာ္သည္ အရက္ေသာက္လြန္းလို႔ ႐ုပ္ရင့္သြားသည္ လို႔ ေဆြးက ေျပာသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္က “ ေအး..ငါလဲ

ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး..ေဆြး ...ငါလုပ္ေနတဲ့အလုပ္ကို ၾကည့္အုံး...ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း စစ္တိုက္ေနတဲ့

လူေတြနဲ႔ ေနေနတာ လုပ္ေနတာ..ၿပီးေတာ့ ငါက ဗိုလ္ ..သူတို႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာ ...ငါ့မွာ ဆံပင္ျဖဴေတာင္

 စထြက္လာၿပီ ….ဟားဟား...” လို႔ ရယ္ေမာရင္း ျပန္ေျပာသည္ ။


“ သိုးထိန္း ..ငါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဆီကို အခုဘဲ သြားလိုက္မယ္ ...သူငါ့ကိုေတြ႕ခ်င္တာ ဘာကိစၥလို႔ မင္းထင္လဲ သိုးထိန္း”

က်ဴးေက်ာ္က မတ္တပ္ထရပ္ၿပီး သူ႔ကို ေမးလိုက္လို႔ “ ၾကည့္ရတာ..သူ႔သမီးကို မင္းကိုသြားႀကိဳခိုင္းမလို႔ ျဖစ္ပါ

လိမ့္မယ္ ...” လို႔ ေျဖလိုက္ေတာ့..က်ဴးေက်ာ္က တဟားဟား ရယ္ေမာသည္ ။

“ ေအး..ျဖစ္နိုင္တယ္..ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီးက ေက်ာင္းပိတ္ရက္သူ႔အေဖစခန္းကို လာလည္တိုင္း ငါတို႔က အက္စေကာ့

လုပ္ေပးရတာ ...ဒါဘဲေနမွာပါ …......ကဲ..ေဆြး...နဲ႔ သိုးထိန္း ..အခ်ိန္ရွိတုံး ငါ ဒိုးေတာ့မယ္ ..စခန္းႀကီးအထိ

 ခရီးႏွင္ရမွာ ဆိုေတာ့ နဲနဲေဝးတယ္...”


ေဆြးက..“ က်ဴးေက်ာ္..အစစ သတိထားပါဟယ္..ငါေလ..နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ အျမဲစိတ္ပူတယ္..ဘုရားသခင္

ကို အျမဲဆုေတာင္းေနရတယ္ ...”


က်ဴးေက်ာ္က “ ငါတို႔ အိုေကပါတယ္..ေဆြး..နင္သာနင့္ကိုယ္နင္ ဂ႐ုစိုက္..တေယာက္ထဲ ေတာထဲမသြားနဲ႔..ဟို

ေလာဘြယ္ဆိုတဲ့အေကာင္ႀကီးက နင့္ကို ေခ်ာင္းေနတာ...ဟားဟား.....နင္သတိထား...ေတာ္ၾကာ နင့္ကို ဖမ္း

မုဒိန္းက်င့္ေနအုံးမယ္ ..” လို႔ ေျပာရင္း သူ႔လူေတြကို သြားၾကဖို႔ လက္နဲ႔ အခ်က္ျပကာ ေခၚလိုက္သည္ ။


“ တိမ္းမယ္.....တိမ္းမယ္......စိုင္းဆမ္ႏြတ္နဲ႔ စိုင္းလူး  ...ေရွ႕ေျပးကင္း ယူမယ္ …..    လက္နက္ေတြ စစ္ ….     ”

က်ဴးေက်ာ္ မ်က္ႏွာက တည္သြားသည္ ။ သူ႔လူေတြ ျပာျပာသလဲ သူ႔ဆီ ေျပးလာၾကသည္ ။



ေဆြးက “ အံမယ္...ဒီေကာင္ႀကီး လုပ္ရဲလုပ္ၾကည့္ပါလား..အသက္ခ်င္းလဲပစ္လိုက္မယ္ ..” လို႔ မ်က္ႏွာေလးနီရဲ

ကာ ေျပာလိုက္ေသာအခါ က်ဴးေက်ာ္က “ နင္ေတာင္ လုပ္စရာ မလိုပါဘူးဟာ...နင့္ကိုထိရင္ ငါနဲ႔သိုးထိန္းက

 ခံမယ္တဲ့လားမိေဆြးရယ္...ဒီေကာင္ႀကီးကို ငါတို႔တစစီျဖစ္ေအာင္ ေဆာ္ထည့္လိုက္မွာေပါ့...ဟင္း ”လို႔

 သူလြယ္ထားတဲ့ ေအေကေမာင္းျပန္ကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ ေထာင္ၿပ လိုက္ရင္း ေျပာေလသည္ ။


“ အိုေက....ဒိုးၿပီေဟ့.........”

က်ဴးေက်ာ္က ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ရွိေနတဲ့ သူ႔အဖြဲ႕ကို လက္ေဝွ႕ရမ္း ျပလိုက္သည္ ။

က်ဴးေက်ာ္တို႔ ေတာအုပ္ဖက္ကို တေရြ႕ေရြ႕ ထြက္ခြာသြားၾကတာကို ေဆြးနဲ႔ သိုးထိန္း ေငးၾကည့္ေနၾကသည္ ။

ခဏၾကာမွ ေဆြးက ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ေလး...“ အင္း....ေတြ႕ဆုံၾကၿပီးရင္ ျပန္ ခြဲခြာၾကရတာဘဲ သိုးထိန္းေရ...တေန႔

မွာ ဒို႔တေတြ အၿပီးအပိုင္လည္း ခြဲခြာၾကရအုံးမွာပါဘဲေလ....” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

“ နင္က ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ..ေသျခင္းတရားကို ေျပာတာလား.....” လို႔ သိုးထိန္းက မ်က္ေမွာင္ႀကီး ၾကဳံ႕ၿပီး ေမး

သည္ ။

“ ဒါေပါ့ သိုးထိန္းရယ္...လူသည္ေသမ်ိဳး မဟုတ္လား...တေန႔ေန႔ေတာ့ ဒို႔တေတြ ခြဲခြာၾကရမွာဘဲေလ ...”

“ နင္မွန္ပါတယ္..ေဆြး...ဒါေပမယ့္ အဲဒါကို ငါ မစဥ္းစားခ်င္ဘူးဟာ....ငါ့ရင္ထဲ ဝန္ေလးပင္ပန္းတယ္.....”

သိုးထိန္း ေသနတ္ကို ေကာက္လြယ္လိုက္သည္ ။

“ ဘုရားက ေျပာတယ္ သိုးထိန္း....ဝန္ေလး ပင္ပန္းသူအေပါင္း..ငါ့ထံသို႔ လာၾကေလာ့..ငါသည္ ခ်မ္းသာေပးမည္ ..

တဲ့..နင္ ဘုရားကို ဆည္းကပ္ဖို႔ လိုေနၿပီ..နင့္လက္ထဲက လူသတ္လက္နက္ကို စြန႔္ပစ္လိုက္ၿပီး လူသားေတြကို

ဆိုးက်ိဳးေပးေနတဲ့ ဘိန္းေတြ မူးယစ္ေဆးေတြ ထုတ္လုပ္ေနတဲ့ နင္တို႔ အဖြဲ႕ႀကီးကေန ထြက္လိုက္ ..နင္ အခ်ိန္

မွီေသးတယ္....”

သိုးထိန္း ေဆြးကို “ ငါသြားေတာ့မယ္ ေဆြး..နင္လာေစခ်င္တဲ့အတိုင္း ငါ အေရာက္လာခဲ့တယ္ ...ေနာက္မွ ျပန္

ေတြ႕ၾကမယ္.....” လို႔ ေျပာၿပီး ေဆြးအနားက ထြက္သြားလိုက္သည္ ။

“ သိုးထိန္း................. ”

ေဆြး ေအာ္ေခၚၿပီး အေနာက္က ေျပးလိုက္လာသည္ ။

“ သိုးထိန္း..ငါ့ကို စိတ္ဆိုးသြားတာလား......စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ဟာ....နင့္ကို တကယ့္ကို တေန႔

 ဒုကၡမေရာက္သြားေစခ်င္လို႔ တကယ့္ ရင္ထဲက ေစတနာနဲ႔ ေျပာမိတာပါ....”

“ နင့္ကို ငါ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မဆိုးဘူး  ေဆြး.....နင္....နင္က ငါ့ရဲ့......”

သိုးထိန္း စကားေတြ မဆက္ေတာ့လို႔...ေဆြးက နားေထာင္ေနသည္ ။

“ ဘာျဖစ္လဲ....”

“ နင္က ငါ့ရဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္း အရင္းအျခာဘဲဟာ.....”

“ နင္ ငါ့ကို စိတ္မဆိုးဘူး မဟုတ္လား...”

“ မဆိုးဘူး..တသက္လုံး....”

“ ျပဳံးျပ..ငါ့ကို...”

သိုးထိန္းက ရယ္လိုက္သည္ ။

“ သြားၿပီ....ေဆြး..နင့္ကို လာေတြ႕တာ သက္သက္..ငါ တေနရာကို သြားစရာ ရွိေသးလို႔...”

“ ေအး..နင္က တေယာက္ထဲေနာ္..က်ဴးေက်ာ္လို တပည့္တပန္းလည္း မပါဘူး.....သတိထား..အစစ အရာရာ...”

သိုးထိန္း တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ ေတာင္ေျခက သစ္ပင္အုပ္ထဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္အထိ ေဆြး ေငးၾကည့္ေနသည္ ။



စိုင္းသာေဌး ထမင္းစားဖို႔ ျပင္ေနတုံး ေဆြး သူတို႔ၿခံေပါက္ဝကေန ဝင္လာတာနဲ႔ မစားေသးဘဲ ေဆြးရွိရာ အိမ္ေရွ႕

ကို ထြက္လာလိုက္သည္ ။

စိုင္းသာေဌးရဲ့ အေမ ေဒၚနန္းၾကာေရႊက ေဆြးကို ဝမ္းသာအားရ ႏုတ္ဆက္သည္ ။  ေဆြးကလည္း ျပန္ႏုတ္ဆက္

သည္ ။

ေဆြးက စိုင္းသာေဌးနဲ႔ ေက်ာင္းေနဖက္ ျဖစ္လို႔ ငယ္ငယ္ေလးထဲက ေဒၚနန္းၾကာေရႊ ေဆြးကို သိေနခဲ့တာ ။

ေဒၚနန္းၾကာေရႊက ကုန္စုံဆိုင္ ဖြင့္ထားေတာ့ ေဆြးက လိုအပ္တဲ့ စားကုန္သုံးကုန္ပစၥည္းေတြကို ေဒၚနန္းၾကာေရႊ

ရဲ့ ဆိုင္ကဘဲ အျမဲလာလာဝယ္ေလ့ရွိသည္ ။ ေဆြးလာတိုင္း ေဒၚနန္းၾကာေရႊက ေဆြးနဲ႔ စကားေျပာေလ့ရွိသည္ ။


စိုင္းသာေဌးက ေဒၚနန္းၾကာေရႊကို ေဆြးအေၾကာင္း အျမဲေျပာေလ့ရွိသည္ ။ စိုင္းသာေဌးသည္ ေဆြးကို သေဘာက်

ေနသည္လို႔ ေဒၚနန္းၾကာေရႊ ထင္သည္ ။ ေဆြးလို ေခ်ာေခ်ာလွလွ ပညာတတ္တဲ့ လိမ္မာတဲ့ ကေလးမကို ေဒၚ

နန္းၾကာေရႊ ေခၽြးမေတာ္ခ်င္ေနခဲ့သည္ ။ ေဆြးကို ေခၽြးမေလးလို႔ ခဏခဏ ေနာက္ေျပာင္ဘူးသည္ ။


စိုင္းသာေဌးကို ျမင္လိုက္တဲ့ေဆြး စိုင္းသာေဌးဆီကို တန္းတန္းမတ္မတ္ ေလ််ာက္လာသည္ ။

“ ဘာထူးလဲ သာေဌး....”

စိုင္းသာေဌးက သြားႀကီးျဖဲၿပီး “ ထူးးသမွသိပ္ထူး..ငါတို႔ဦးေလးက သူကူညီမယ္တဲ့.....” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

ေဒၚနန္းၾကာေရႊက “ ဘာေတြမ်ားထူးေနတာလဲ သားႀကီးရဲ့..အေမ့ကိုလည္း ေျပာျပပါအုံး..” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။

“ ဒီလို အေမ...ေဆြး အသံေကာင္းၿပီး သီခ်င္းေတြ ဆိုတာ တအားေကာင္းလို႔ က်ေနာ္က ရန္ကုန္က ဦးေလးလုံး

ေက်ာက္ကို ေမးေပးတာ .ေဆြး သီခ်င္းေခြ ထုတ္ဖို႔ ကူညီနိုင္မလားလို႔..အဲဒါ ဦးေလးလုံးေက်ာက္က ကူညီမယ္

လို႔ ျပန္အေၾကာင္းျပန္တယ္ေလ ...” လို႔ စိုင္းသာေဌးက  သူ႔အေမကို ရွင္းျပသည္ ။

“ ဟယ္..ေကာင္းလိုက္တာ..ေဆြးရယ္...ေဆြး ရန္ကုန္သြားၿပီး သီခ်င္းေခြ ထုတ္ရင္ေတာ့ နံမည္ႀကီးသြားမွာဘဲ....”

ေဒၚနန္းၾကာေရႊက ဝမ္းသာအားရ ေျပာလိုက္သည္ ။ စိုင္းသာေဌးက “ နင္ ရန္ကုန္သြားၿပီး သီခ်င္းထုတ္ဖို႔

 ငါ့အေဖနဲ႔ ငါ လိုက္ကူညီမယ္...ေဆြး....နင္ အဆင္ေျပေအာင္ျမင္မွာ ေသခ်ာပါတယ္ ...” လို႔ ေျပာသည္ ။

ေဒၚနန္းၾကာေရႊလည္း ဒီလိုသာ သြားၾကရင္ အေနနီးစပ္ၿပီး သူမသား စိုင္းသာေဌးနဲ႔ ေဆြးလည္း ညိစြန္းသြားနိုင္

တာမို႔ ေခၽြးမေတာ္ခ်င္ေနတဲ့ ေဒၚနန္းၾကာေရႊလည္း အရမ္းကို ဝင္ၿပီး တိုက္တြန္းေတာ့သည္ ။

ေဆြးတေယာက္ သည္ရြာမွာဘဲ ေနမယ္ ဆိုရင္ ဟို ေသနတ္ကိုင္ လူၾကမ္းေလး ႏွစ္ေယာက္ကိုဘဲ

 သံေယာဇဥ္တြယ္ေနတယ္...ငါ့သားကို ဂ႐ုေတာင္ မစိုက္ဘူးမဟုတ္လား …......ဒီအႀကံေကာင္းတယ္....ရန္ကုန္ကို

 သြားဖို႔တိုက္တြန္းရမယ္....။

“ အေဖနဲ႔ တိုင္ပင္လိုက္အုံးမယ္...အန္တီေရ..အေဖက လႊတ္ပါ့မလား မသိေသးဘူး ….     ”လို႔ ေဆြးက ျပန္ေျပာသည္ ။

စိုင္းသာေဌးက “ ရန္ကုန္မွာ စားဖို႔ေနဖို႔ အစစအရာရာ ဘာမွ မပူနဲ႔ ေဆြး...ငါ့ဦးေလးက တာဝန္ယူလိမ့္မယ္..”

လို႔ ေျပာသည္ ။ ေဒၚနန္းၾကာေရႊကလည္း “ ဟုတ္တယ္..ေဆြး....ျဖစ္ေအာင္လုပ္..ေဆြးက တကယ့္နံမည္ႀကီး အ

ဆိုေတာ္ႀကီး ျဖစ္သြားမွာ...အန္တီ့ေမာင္ စိုင္းလုံးေက်ာက္က သိပ္ေပါက္ေရာက္ႏွံ့စပ္တာ..သူ ကူညီလိမ့္မယ္”လို႔ တြန္းပို႔ေလသည္ ။က်ဴးေက်ာ္ နဲ႔ သူ႔အဖြဲ႕ စခန္းဌာနခ်ဳုပ္ကို ေရာက္သြားေတာ့ ညေနေစာင္းေနၿပီ ။


သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ေတြ႕ဖို႔ စခန္း႐ုံးကို သြားေတာ့ က်ဴးေက်ာ္ အရင္ဆုံး ေတြ႕ရတာက ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံ ..။

အမ္၁၆ ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္ကို အသင့္အေနအထားနဲ႔ ကိုင္ထားၿပီး ကင္းေစာင့္ေနတဲ့ ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံရဲ့

 ကိုယ္ရံေတာ္တပ္သားေလးကို “ အာနိုးႀကီး...ရွိလားကြ ...ဘယ္မွာလဲ...” လို႔ သူလွမ္းေမးလိုက္ရင္း စခန္း႐ုံးထဲကို ဝင္သည္ ။

၀ိတ္မၿပီး ဗလေတာင့္တဲ့ ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံကို သူတို႔အဖြဲ႕သားေတြက ကြယ္ရာမွာ “ အာနိုးႀကီး ” လို႔ ေခၚၾကသည္ ။ ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံသည္

သူ႔ကို ဒီလို ေခၚၾကတာကို ျပန္ၾကားတဲ့အခါ သေဘာက်သည္ ။ သူက ႐ုပ္ရွင္မင္းသားႀကီး အာနိုးကို အားက်သေဘာက်သူ တေယာက္ပါ ။


ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံ ေျမႇာက္စား ပစားေပး ထားလို႔ ေျမာက္ႂကြႂကြ ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ရဲ့ ကိုယ္ရံေတာ္ တပ္သားေလး စိုင္းေမာင္ က “ သူ႔႐ုံးခန္းထဲမွာ ရွိတယ္ ..” လို႔ ေျပာရင္း လက္နဲ႔ ညႊန္ျပလိုက္သည္ ။


တခ်ိန္လုံး အေလး(၀ိတ္) မ လိုက္ ေလ့က်င့္ခန္းေတြ လုပ္လိုက္နဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ လုပ္ေနတဲ့ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံ သည္ အသီးမ်ိ ုးစုံကို ေပါင္းႀကိတ္ထားတဲ့ ေဖ်ာ္ရည္ကို အားရပါးရ

ခြက္အႀကီးစားႀကီးနဲ႔ ေမာ့ေသာက္ေနသည္ ။


ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံသည္ သူ႔႐ုံးခန္းထဲကို ဝင္လာတဲ့ က်ဴးေက်ာ္ကို မ်က္ေမွာင္ႀကီး ၾကဳံ႕ၿပီး ၾကည့္ေနသည္ ။

“ ဟိတ္..က်ဴးေက်ာ္ ..မင္း ဘာေတြ ေလၽွာက္လုပ္ေနတာလဲ ...လုပ္လိုက္ရင္ ေစာက္ရမ္းေစာက္ရမ္း ဘဲ....”

“ က်ေနာ္ ဘာမ်ား လုပ္မိလို႔လဲဗ်ာ....ေတြ႕မယ္ဘဲ မက်န္ေသးဘူး..အျပစ္က တင္ေနၿပီ ….     ”

“ မင္း ေစာက္မႈ မေပြရင္ ငါ ဘာေျပာဖို႔လိုမလဲ..က်ဴးေက်ာ္ရာ....မင္းက လီးေတာ္ေတာ္ယားတာကိုး...”

“ ဘယ္ကိစၥကို ေျပာေနတာလဲ...”

“ ဟိုဖက္ကမ္းက ပုလိပ္သမီးကို မင္း ႏွိပ္ႏွိပ္ေနတာ သူ႔အေဖ သိသြားလို႔ မင္းကို လိုက္ရွာေနတယ္ ...ငါတို႔ကသူတို႔နဲ႔ ကင္းတာ မဟုတ္ဘူး..က်ဴးေက်ာ္ ..သူတို႔နဲ႔ မညိေအာင္ေနဖို႔

လိုတယ္...မင္း ေစာက္ရမ္း လီးမယားနဲ႔...”

“ ဟားဟား...ဒါလား..ပူမေနနဲ႔..ေျပလည္ေအာင္ လုပ္ၿပီ........ဒါနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က က်ေနာ့္ကို ေခၚတယ္ဆို ...”

“ ေအး...ဟုတ္တယ္ ...မင္းကို နန္းမိုခမ္း ကို ႀကိဳခိုင္းမလို႔..”

“ ထင္သားဘဲ...”

ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံသည္ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ စပ္ျဖဲျဖဲနဲ႔ အျမဲ ခပ္ေပါ့ေပါ့လိုေနတဲ့ က်ဴးေက်ာ္ကို သိပ္ ဘဝင္မက်ဘူး ။

 သိုးထိန္းနဲ႔ တျခားစီဘဲ လို႔ ညည္းတတ္ ေျပာတတ္သည္ ။


သို႔ေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက က်ဴးေက်ာ္ကိုသေဘာက်သည္ ။ က်ဴးေက်ာ္ကလည္း တေဇာက္ကန္းေကာင္ဆိုေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳုပ္ေက်ာက္က်ား ျဖစ္ခ်င္တာလုပ္ခ်င္တာဆို “ ငါးေျခာက္” လို႔ ဆိုတာနဲ႔ “

 ဖုတ္ၿပီးသား..ဆီဆမ္းၿပီးသား...” ဆိုတာမ်ိ ုး ..ခ်က္ဆို နားခြက္က မီးေတာက္ ဘဲ ..။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက ေျမႇာက္စားထားတဲ့ေကာင္မို႔ သူလည္း က်ဴးေက်ာ္ ကို သိပ္ မႏွစ္ၿမိဳ႕ေပမယ့္ မႏွိမ္ဝန႔္ဘူး

။ အေျခအေနၾကည့္ ေပါင္းေနရတယ္ ။

တခုရွိတာက က်ဴးေက်ာ္က စိတ္သေဘာေလးက မဆိုးပါဘူး ။ သူဘာလိုလဲ အလိုက္သိတယ္ ။

 လုပ္ေပးတတ္တယ္ ။ ေက်းဇူးသိတတ္တဲ့ခ်ာတိတ္ပါ ။

ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားဆီကို သြားၾကသည္ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားသည္ စခန္းႀကီးထဲက ႀကီးမားခန႔္ျငားတဲ့ သူ႔အတြက္ ေဆာက္ထားတဲ့ အိမ္ႀကီးမွာ မေနဘူး ။ သူ႔ကို ရန္သူဖက္က

ဒုံးက်ည္နဲ႔ ေဆာ္နိုင္မွာေၾကာင့္ မထင္မရွား ခပ္စုတ္စုတ္တဲကေလးတလုံးထဲမွာ ေနသည္ ။

သူ႔တဲအျပင္မွာ လက္နက္ကိုင္ေလးေယာက္ ရွိေနသည္ ။

ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္တို႔ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက ျပဳံးရႊင္တဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔ ဆီးႀကိဳေနသည္ ။

ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံက “ ဗိုလ္ခ်ဳပ္....က်ဴးေက်ာ္ ကို ဘာခိုင္းမလဲ...” လို႔ စကားစလိုက္သည္ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက “ ေအး..ခိုင္းစရာက ႏွစ္ခုရွိတယ္ ...ကဲ..ကဲ..ထိုင္ၾက..ထိုင္ၾက..ဘာေသာက္မလဲ...”လို႔ ေမးရင္း သူ႔တဲထဲက ကုလားထိုင္ေတြကို ညႊန္ျပသည္ ။

“ မေသာက္ေတာ့ဘူး...” လို႔ ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္တို႔ ၿပိဳင္တူလို ေျပာလိုက္မိၾကသည္ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားကေတာ့ တန္ဖိုးႀကီး နိုင္ငံျခားျဖစ္ ဝစ္စကီ ေသာက္သည္ ။ သူ႔ကိုယ္လုပ္ေတာ္ ဟယ္လင္ျခဴးက ပုလင္းလွလွႀကီးထဲက ပယင္းေရာင္ ဝစ္စကီအရက္ေတြကို

ဖန္ခြက္ထဲကို ေလာင္းထည့္ေပးသည္ ။

ဟယ္လင္ျခဴးသည္ လတ္တေလာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားကို ျပဳစုေပးေနရတဲ့ ကိုယ္လုပ္ေတာ္ ျဖစ္သည္ ။ ဒီဘဲႀကီးက သူ စားလို႔အီသြားရင္ ဟယ္လင္ျခဴးကို ဘန္ေကာက္က

သူ႔ရတနာဆိုင္ ေက်ာက္ဆိုင္မွာ ခိုင္းထားလိုက္ၿပီး ေနာက္ထပ္ ကိုယ္လုပ္ေတာ္ အသစ္ တေယာက္ ထပ္ ရွာမယ္ ဆိုတာ အရင္ အေတြ႕အၾကဳံေတြ အရ က်ဴးေက်ာ္သိသည္ ။

လုံျခဳံေရးအဖြဲ႕ ( ေဘာ္ဒီဂတ္ ) မွာလည္း ေခ်ာေခ်ာေတာင့္ေတာင့္ ေကာင္မေလးေတြ ပါေတာ့ ဒီေကာင္မေလးေတြကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက အရမ္း မေအးဘူးဆိုရင္ ေဘာင္းဘီအတိုေတြ

ဝတ္ခိုင္းထားသည္ ။ စစ္ေျပာက္ၾကားေဘာင္းဘီတိုနဲ႔ ခါးအေနာက္က်က်မွာ ပစၥတိုေလးေတြ အိတ္နဲ႔ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ေကာင္မေလးေတြ ၿခံရံၿပီး စခန္းထဲ ထြက္တတ္တာ ေတြ႕ၾကရသည္ ။

တခါတရံ ရာသီဥတုေကာင္းတဲ့ ေနသာတဲ့ ရက္ေတြမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားသည္ သူ႔ျမင္းညိဳႀကီးကို စီးၿပီးစခန္းအနီးတဝိုက္ကို ထြက္တတ္သည္ ။

သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြထဲမွာ ေဘာင္းဘီတိုေကာင္မေလးေတြလည္းပါတတ္သည္ ။

ကိုယ္လုပ္ေတာ္ဟယ္လင္ျခဴးကိုလည္း ဂ်ပန္ကင္ဒိုဓါးရွည္ႀကီး ေက်ာမွာ လြယ္ထားရင္း ျမင္းျဖႀကီးတေကာင္ကို စီးနင္းရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား ရဲ့ ျမင္း နေဘးမွာ

ယွဥ္တြဲစီးေနတာကိုလည္း ေတြ႕ရတတ္သည္ ။

“ က်ဴးေက်ာ္....”

“ ဗ်ာ..ဗိုလ္ခ်ဳပ္....”

“ ပထမတခ်က္ မင္းလုပ္ဖို႔က ငါ့သမီး လာလည္မယ္..မင္း သြားေစာင့္ႀကိဳ ေခၚခဲ့....အဲ...အရင္လိုဘဲ...အမွားအ

ယြင္း လုံးဝ မရွိေစနဲ႔..ေပါ့ဆရင္..မွားရင္ ေသဒါဏ္ ဆိုတာ မင္းခ်ာတိတ္ေတြကို ထပ္ သတိေပးထား....”

“ ဟုတ္ကဲ့...ဗိုလ္ခ်ဳပ္....”

“ ေနာက္တခု မင္း လုပ္ရမွာက ငါ ဒီေန႔ညေန “ ရြာႀကီး ” ကို သြားမယ္....ဟိုမွာ ညအိပ္မယ္...မင္း လမ္းေၾကာင္းရွင္းထား...မင္း ရြာႀကီးက ရြာကာကြယ္ေရးအဖြဲ႕ကိုလည္း စက္နဲ႔

အေၾကာင္းၾကားထား...ဟုတ္ၿပီလား...ဘာေမးစရာရွိလဲ...”

“ မရွိပါဘူး..ဗိုလ္ခ်ဳပ္...”

က်ဴးေက်ာ္ သိသည္ ။ ရြာႀကီး မွာ သူ႔ေစာ္အသစ္ေလး ရွိသည္ ။ အသစ္ကေလး သြားဝါးမလို႔ ။

က်ဴးေက်ာ္ အလုပ္မ်ားၿပီ ။ ရြာႀကီးက ေက်းရြာ ျပည္သူ႔စစ္ ( ကာကြယ္ေရး ) အဖြဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ကို စက္နဲ႔ေခၚၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား လာမယ့္အေၾကာင္း ႀကိဳေျပာထားလိုက္သလို သြားမယ့္

လမ္းေၾကာင္းကို သူ႔အဖြဲ႕ေတြကို ႀကိဳထြက္ခိုင္းၿပီး “ ရွင္း ” ခိုင္းထားလိုက္သည္ ။


သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားနဲ႔အတူ အနီးကပ္ လိုက္ပါမွာ ျဖစ္သည္ ။ ေရွ႕ကား ေနာက္ကားေတြမွာ လူအင္အား ၅ဝေက်ာ္ေလာက္ သူတို႔နဲ႔ လိုက္ခိုင္းမည္ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား သည္ လမ္းေတြ ေဖါက္ထားတဲ့အတြက္ အရင္လို ျမင္းနဲ႔ သြားစရာ မလိုေတာ့..။

တိုယိုတာပစ္ကပ္ကားေတြ ဂ်စ္ကားေတြနဲ႔ ရြာႀကီးကို ေမာင္းနိုင္ေနၿပီ ။ လမ္းေပါက္ေနၿပီ ။


သူ႔ေစာ္အသစ္ေလး နန္းခမ္းအိမ္ ကို ရြာႀကီးမွာ တိုက္ခံအိမ္နဲ႔ ထားထားသည္ ။ ရြာႀကီးက တဖက္နို္င္ငံနဲ႔ ကပ္ေနတာမို႔ အရမ္း ေခတ္မွီသည္ ။ လၽွပ္စစ္မီး ..ဖုန္း ..တီဗီ အကုန္ ရသည္ ။

က်ဴးေက်ာ္သည္ နန္းခမ္းအိမ္ကို အျမဲ စိတ္နဲ႔ ျပစ္မွားေလ့ ရွိသည္ ။ နန္းခမ္းအိမ္သည္ အရမ္းကို ကိုယ္လုံးအခ်ိဳးအဆက္ လွလြန္းလို႔ ။

နန္းခမ္းအိမ္္သည္ ရွမ္းနဲ႔ ကိုးကန႔္ အစပ္ျဖစ္သည္ ။ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေက်ာ့ရွင္းေခ်ာေမာတဲ့ နန္းခမ္းအိမ္သည္ အသက္ ၁၈ႏွစ္ ျပည့္ၿပီးခါစ အခ်ိန္မွာ ဘိန္းဘုရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ့ ေငြနဲ႔ေပါက္ၿပီး

သိမ္းပိုက္လိုက္တာကိုခံလိုက္ရသည္ ။

နန္းခမ္းအိမ္ကို သူ႔စခန္းမွာ ေခၚမထားဘူး ။ သူ႔စခန္းက အခ်ိန္မေရြး လက္နက္ကိုင္အုပ္စုေတြက လာတိုက္ခိုက္နိုင္သလို သူေခၚေလ့ရွိတဲ့ “ ရန္ကုန္အစိုးရ ” ရဲ့ စစ္တပ္ေတြကလည္း တေန႔မွာ

လာတိုက္ခိုက္နိုင္တယ္ ဆိုေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက သူ႔ၾသဇာ လႊမ္းတဲ့ ရြာႀကီး မွာ နန္းခမ္းအိမ္ကို အိမ္တေဆာင္မီးတေျပာင္နဲ႔

အေခၽြအရံေတြနဲ႔ လက္နက္ကိုင္အေစာင့္အေရွာက္နဲ႔ ထားထားသည္ ။

က်ဴးေက်ာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ့ သက္ေတာ္ေစာင့္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ နန္းခမ္းအိမ္ကိုလည္း အနီးကပ္ ေတြ႕ရ ပတ္သက္ရ သည္ ။ နန္းခမ္းအိမ္ကလည္း ႐ုပ္ရည္သနားကမားနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္ကို

မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ခိုးၾကည့္စိုက္ၾကည့္တတ္သည္ ။

က်ဴးေက်ာ္သည္ ရင္ထြားထြား ခါးေသးေသး တင္ကားကားေလးနဲ႔ အရမ္းကို ၾကည့္လို႔ ေကာင္းလွတဲ့ နန္းခမ္းအိမ္ကို ခိုးခိုးၾကည့္ၿပီး စိတ္နဲ႔ ျပစ္မွားေနသည္ ။

အိုႀကီးအိုမ ဗိုလ္ေက်ာက္က်ားဟာ ဒီႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးကို ေကာင္းေကာင္းမွ ေထာင္းေပးဆြဲေပးနိုင္ပါ့မလားလို႔ ပူမိေနတာ ။

ရြာႀကီးကို ထြက္တဲ့အခ်ိန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားသည္ သူ႔ကိုယ္လုပ္ေတာ္ ဟယ္လင္ျခဴးကို သူနဲ႔အတူ ေခၚမသြားဘဲ စခန္းမွာဘဲ ခ်န္ခဲ့သည္ ။ အသစ္ကေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးခ်ိန္မွာ ဟယ္လင္ျခဴးကို သူ

မလိုအပ္တာက သဘာဝက်ပါသည္ ။

ရြာႀကီးကို သြားတဲ့ ေတာလမ္းတေလၽွာက္ သူ႔လူေတြကို စိပ္စိပ္ေလး ခ်ထားၿပီး မိုင္းေတြဘာေတြလည္း ပိုက္စိပ္တိုက္ ရွင္းထားၿပီး ျဖစ္တာေၾကာင့္ က်ဴးေက်ာ္ စိတ္ေအးေအးနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ့

တံခါးေလးေပါက္ တိုယိုတာ တန္ဒရာႀကီးရဲ့ ေရွ႕ခန္းမွာ ထိုင္လိုက္ပါလာသည္ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက “ က်ဴးေက်ာ္..မင္း ရြာႀကီးက ကာကြယ္ေရးေခါင္းေဆာင္ကိုလည္း ဒီည ေကၽြးေမြးလိုက္ကြာ..မင္းေတာ့ အရက္မေသာက္နဲ႔ေနာ...” လို႔ ကားေနာက္ခန္းကေန ေျပာလိုက္သည္

။ က်ဴးေက်ာ္လည္း“ စိတ္ခ်ပါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္...” လို႔ ျပန္ေျပာသည္ ။

ရြာႀကီးကို ေရာက္ဖို႔ မိုင္ဝက္ေလာက္ အလိုမွာ ရြာႀကီးက ျပည္သူ႔စစ္ေခါင္းေဆာင္ စိုင္းသီကိုယ္တိုင္ လာေစာင့္ႀကိဳေနသည္ ။

စိုင္းသီသည္ ရန္ဂလာဂ်စ္အသစ္ခ်ပ္ခၽြတ္နဲ႔ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားကို ခါးေကာ့ၿပီး အေလးျပဳသည္ ။ သူ႔ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါေတြကလည္း အေလးျပဳၾကသည္ ။


ရြာႀကီးထဲကို ဝင္တဲ့အခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ့ ကား မေရာက္ခင္ထဲက နန္းခမ္းအိမ္ရဲ့ ၿခံဝိုင္းထဲမွာ လုံျခဳံေရးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ခ်ထားသည္ ။

ဆံပင္နက္နက္ ဂုတ္ဝဲေလးနဲ႔ နန္းခမ္းအိမ္က အိမ္ေပါက္ဝက ထြက္ႀကိဳေနသည္ ။

“ ခမ္းအိမ္....ေနေကာင္း အဆင္ေျပရဲ့လား....”

“ ေကာင္းပါတယ္ ကိုႀကီး....”

အဖိုးအရြယ္ေလာက္ႀကီးကို နန္းခမ္းအိမ္က “ ကိုႀကီး...” လို႔ ေခၚလိုက္တာကို က်ဴးေက်ာ္ မရယ္မိေအာင္ မနည္းထိန္းထားလိုက္ရသည္ ။ နန္းခမ္းအိမ္ရဲ့ ရင္သားထြားထြားေတြကိုေတာ့ သူ

ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္လိုက္သည္ ။လွလိုက္တဲ့ အသားအရည္ ။

“ ခမ္းအိမ္..စံလုံး....နင့္ကို ဂ႐ုစိုက္ရဲ့လား....”

စံလုံးသည္ နန္းခမ္းအိမ္ရဲ့ လုံျခဳံေရးအတြက္ တပ္စိပ္တစိတ္နဲ႔ ရြာႀကီးမွာ ထားထားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ့လူယုံ ဗိုလ္ႀကီးတေယာက္ပါ ။

“ ဂ႐ုစိုက္ပါတယ္ ကိုႀကီး.....”

နေဘးမွာ သတိဆြဲရပ္ေနတဲ့ ဗိုလ္ႀကီးစံလုံး ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက တခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး..“ မင္း ငါ့မိန္းမကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေစာင့္ေရွာက္ေနာ္..မေအေပး...” လို႔ လွမ္းေျပာလိုက္ေသာအခါ

ဗိုလ္ႀကီးစံလုံးလည္း “ စိတ္ခ်ပါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ..က်ေနာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္ကိုင္ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနပါတယ္....” လို႔ သြားျဖဲျပၿပီး ေျပာလိုက္သည္ ။

က်ဴးေက်ာ္လည္း နန္းခမ္းအိမ္ရဲ့ အိမ္ထဲကို မလိုက္သြားေတာ့ဘဲ ၿခံထဲမွာဘဲ ကင္းေတြခ်တာကို စီစဥ္သည္ ။

နန္းခမ္းအိမ္ ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ျပဳတ္ထားတာေတြကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား စားေသာက္ရင္း မယားေခ်ာေလးကို ဖက္လိုက္ ကိုင္လိုက္ လုပ္ေနသည္ ။

“ စားေလ..ကိုႀကီး.....ခမ္းအိိမ္ ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ထားတာ..ကိုႀကီးကို စားေစခ်င္လို႔....”

ဒီဘဲႀကီးသည္ အသက္ႀကီးေပမယ့္ မပ်က္စီးေသးဘူး..။ ခမ္းအိမ္ကို ေကာင္းေကာင္း ျဖဳတ္ေပးေနလို႔ ခမ္းအိမ္ကသူ႔ကို စြဲေနရသည္ ။ သူ႔ကို ေငြနဲ႔ေပါက္ၿပီး ယူတာကိုလည္း ခမ္းအိမ္ ေက်နပ္သည္ ။

ခမ္းအိမ္ရဲ့ မိဘေတြသည္ ဒီဘဲႀကီးေစာင္မမႈနဲ႔ တဖက္နို္င္ငံက ၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕မွာ တိုက္ေလးၿခံေလးနဲ႔ ကားေလးနဲ႔ ေနေနနိုင္သလို ခမ္းအိမ္

ရဲ့ ေမာင္ေလးလည္း ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွာ ေက်ာင္းေနေနနိုင္သည္ မဟုတ္လား ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက အစား သိပ္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ မစား ။ မၾကာခင္ နန္းခမ္းအိမ္နဲ႔ ကာမစပ္ယွက္ၾကတဲ့အခါ ဘိုက္ႀကီး ေလးမေနခ်င္ဘူး ။ ေခ်ာလွလြန္းတဲ့ နန္းခမ္းအိမ္ကို ေကာင္းေကာင္း “

ဖိ”ေပးရ အုံးမယ္ ။

နန္းခမ္းအိမ္ကို အိပ္ခန္းထဲ ေခၚျဖဳတ္ေတာ့မယ့္ဆဲဆဲ ကာကြယ္ေရးေခါင္းေဆာင္ စိုင္းသီ ေရာက္လာလို႔ နဲနဲဖီးငုတ္သြားရသည္ ။ စိုင္းသီက နယ္ေျမအေျခအေနနဲ႔ ၿပိဳင္ဖက္ ျဖစ္လာတဲ့

တျခားအုပ္စုေတြရဲ့ သတင္းကို လာတင္ျပတာ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားသည္ ငယ္ငယ္ထဲက သူ႔အေဖလက္ထက္ထဲက ဒီနယ္ေျမကို စိုးမိုးလာတဲ့လူ

ဆိုေတာ့ သူ႔ကို လာေက်ာတာ ၿပိဳင္လာတာကို နဲနဲမွ မႀကိဳက္ဘူး ။ ဗိုလ္လုလာရင္ အျပတ္အသတ္ ျဖဳတ္ပစ္ခ်င္သည္ ။ စိုင္းသီကို လက္နက္နဲ႔လူ ထုတ္ေပးၿပီး သူ႔ဖက္ကို သိမ္းသြင္းထားသည္ ။


“ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေလာဘြယ္ကို သတိထား..ေလ်ာ့မတြက္နဲ႔..ဒီေကာင္ အင္အားေကာင္းလာၿပီ ..က်ဳပ္ၾကားတာကေတာ့ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္တို႔အဖြဲ႕နဲ႔ ပူးေပါင္းသြားတယ္ တဲ့...”

“ ထြတ္...စိုင္းသီရာ....ေလာဘြယ္ ဆိုတာ တခ်ိန္က ငါ့ ခိုင္းဘတ္ပါ...သူ႔အေမေရာ ညီမ အမေတြေရာ အိုကြာ..သူ႔တေဆြလုံး တမ်ိ ုးလုံးကို ငါလိုးလာတာ ..အခ်ိန္မေရြး

ဒီေကာင့္ကို ေျဖာင္ပစ္နိုင္တယ္...”

“ က်ဳပ္က လာနိုင္တဲ့ အႏၲရာယ္ေတြကို ႀကိဳတင္ကာကြယ္နိုင္ေအာင္ အႀကံေပးသတိေပးတာပါ...”

“ ေကာင္းတယ္..ေက်းဇူးတင္တယ္...ငါ ေခါင္းထဲ ထည့္ထားမယ္...ဦးစားေပး အေနနဲ႔ေပါ့..အင္း..ေလာဘြယ္..ေလာဘြယ္..အရင္တုံးက မင္းအေမမင္းႏွမေတြကို လိုးခဲ့တယ္..ဒီ တခါေတာ့ မင္းကို

လိုးမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္....ေခြးမသား...”

နန္းခမ္းအိမ္က “ ကိုႀကီးရယ္..အလုပ္ကိစၥေတြဘဲ ေခါင္းထဲ မထားနဲ႔..ေအးေအးေဆးေဆး နားပါ..ကိုစိုင္းသီ....ရွင္ကလည္း ကိုႀကီး လာတဲ့အခ်ိန္ ေခါင္းစားေစမယ့္ အလုပ္ေတြ သိပ္မေျပာပါနဲ႔...” လို႔

စိုင္းသီကို မ်က္ေစာင္းေလးထိုးကာ ေျပာလိုက္သည္ ။

စိုင္းသီက တဟဲဟဲ ရယ္လိုက္ၿပီး...“ ကဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္...က်ေနာ္ သြားအုံးမယ္...လိုတာရွိ ေခၚလိုက္ပါ ...” လို႔ ေျပာရင္း အေလးျပဳကာ အိမ္ထဲက ထြက္သြားလိုက္သည္ ။

နန္းခမ္းအိမ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားကို အိပ္ခန္းထဲကို ေခၚေဆာင္သြားပါေတာ့သည္ ။

အိပ္ခန္းထဲမွာ တဖက္နိုင္ငံကေန စပါယ္ရွယ္ ေအာ္ဒါမွာယူထားတဲ့ ေမြ႕ရာထူထူႀကီးနဲ႔ ကုတင္ႀကီးက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေစာင့္လို႔ ႀကိဳေနသည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားလည္း သူ႔ခါးမွာ

ပတ္ထားတဲ့ စစ္သုံး ခါးပတ္ျပားႀကီးနဲ႔ တပ္ခ်ိတ္ထားတဲ့ ပစၥတိုႀကီးကို ကုတင္ေဘးက စားပြဲေလးေပၚကို ခၽြတ္တင္လိုက္သည္ ။

“ ခမ္းအိမ္ေလး ...ကိုႀကီး လြမ္းလိုက္ရတာကြာ.....”

ျဖဴေဖြးအိမႊတ္ေနတဲ့ ခမ္းအိမ္ရဲ့ ပါးျပင္ေလးကို သူ႔ႏွာေခါင္းႀကီးနဲ႔ ပြတ္လွိမ့္ နမ္းရႈံ႔လိုက္သည္ ။

“ ဟုတ္လို႔လား..ကိုႀကီးရဲ့..ယုံပါဘူး....သြား...”

“ တကယ့္ကို လြမ္းေနတာ..ညည္းရဲ့ အနမ္းေလးေတြ မရတာ ၾကာၿပီေလ ...”

“ အံမယ္..ေတြ႕ရင္ အခၽြဲပိုေနတယ္..ဟိုစခန္းမွာ ဟယ္လင္ျခဴးႀကီးနဲ႔ ေပ်ာ္ေနၿပီးမ်ား....”

“ ခမ္းအိမ္ေလး အေနအစား ဆင္းရဲမွာ စိုးလို႔ စခန္းမွာ မထားတာပါကြာ..ဒီမွာက တီဗီလည္းရ အစစ အေနအထိုင္ သာတယ္ေလ ...”

“ ကိုႀကီး...လွဲအိပ္လိုက္....”

နန္းခမ္းအိမ္က ပက္လက္လွဲအိပ္လိုက္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ့ အစိမ္းရင့္ေရာင္ စစ္ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ေပးသည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ့ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း

ဗလာက်င္းသြားေသာအခါ ေငါေငါႀကီး ေထာင္ထေနတဲ့ သူ႔လိင္တန္ေခ်ာင္းႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ နန္းခမ္းအိမ္သည္ သူမလက္ကေလးနဲ႔ ဖမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး တယုတယ

ပြတ္သပ္ေပးပါေတာ့သည္ ။ လိင္တန္ေခ်ာင္းႀကီးသည္ လုံးပတ္လည္း တုတ္ ရွည္လည္းရွည္သည္ ။


“ ကိုႀကီး....ကိုႀကီးဟာက ပိုႀကီးပိုရွည္လာသလိုဘဲ တခုခုမ်ား လုပ္ထားလား...”

“ ဟားဟား ခမ္းအိမ္ရယ္..ဘာမွ လုပ္မထားပါဘူး..ေအာ္ေရဂ်င္နယ္ပါ.....ကဲ စုတ္ေပးအုံး.....”

“ ခမ္းအိမ္ စုတ္ေပးတာ ႀကိဳက္လား...”

“အရမ္းႀကိဳက္တယ္....”

နန္းခမ္းအိမ္က တခိခိနဲ႔ ရယ္လိုက္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ့ ထိပ္ဖူး ဒစ္လုံး အထစ္ႀကီးကို လ်ာေလးထုတ္ၿပီး ယက္လိုက္သည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ့ ကာမစိတ္ေတြ တဟုန္ထိုး နိုးႂကြလာတာ

သူ႔လိင္တန္ႀကီး ဆတ္ကနဲတုန္သြားသည္ ။ နန္းခမ္းအိမ္သည္ သူ႔ကို စသိမ္းပိုက္ခါစမွာ အရမ္း စိတ္ေတြ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းခဲ့ရေပမယ့္

 တကယ္တမ္း ဒီလူႀကီးက သူနဲ႔ မိသားစုကို လိုေလေသးမရွိ ဂ႐ုစိုက္တဲ့အခါ သူ႔မယား ျဖစ္ရတာကို စိတ္မပ်က္ေတာ့ဘဲ မယားေကာင္းေလး ပီသစြာနဲ႔ က်က်နန ျပဳစုေပးခဲ့သည္ ။

သူ႔အႀကိဳက္ေတြကို မွတ္သားထားၿပီး ပီပီျပင္ျပင္ ျပဳစုခဲ့သည္ ။


အခုလည္း အေၾကာႀကီးေတြ ထင္းေထာင္ထေနတဲ့ လိင္တန္တုတ္တုတ္ႀကီးကို ပါးစပ္နဲ႔ မဆန႔္မျပဲ ျဖစ္ေနေပမယ့္ႀကိဳးစားၿပီး စုတ္ေပးေနၿပီ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားသည္ တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ စုတ္ေနတဲ့

နန္းခမ္းအိမ္ရဲ့ နို႔ျဖဴ ျဖဴ လုံးလုံးႀကီးေတြကို လက္နဲ႔ ဆုပ္နယ္ေနသည္ ။ နို႔သီးေခါင္း ညိဳညိဳေလးေတြက ျဖဴေဖြးတဲ့ နို႔ႀကီးေတြမွာ ထင္းေနၿပီး နို႔သီးေခါင္းေလးေတြက စူထြက္ေနသည္ ။


နန္းခမ္းအိမ္ စုတ္ေနတာ ေကာင္းေပမယ့္ အားမလိုအားမရ ျဖစ္လာၿပီး ႏႈတ္ခမ္းနီရဲရဲေလးထဲကို ေကာ့ေကာ့ ထိုးေညႇာင့္သည္ ။ နန္းခမ္းအိမ္ကလည္း သူ႔ေဂြးစိႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း

လိင္တန္တဆုံးအထိ ငုံကာ စုတ္ေပးေနသည္ ။ နို႔ႀကီးတလုံးကို မိမိရရ ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း နန္းခမ္းအိမ္ရဲ့ ပါးစပ္ေလးထဲကို ထိုးထည့္ေနရင္း

 ဖင္တုန္းျဖဴျဖဴႀကီးေတြကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး ဖင္ကုန္းခိုင္းၿပီး လုပ္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚလာလို႔ စုတ္ေပးတာကို ရပ္ခိုင္းလိုက္သည္ ။


“ ဘာလို႔လဲဟင္..ကိုႀကီး..ခမ္းအိမ္ စုတ္တာ မႀကိဳက္ဘူးလား..” လို႔ နန္းခမ္းအိမ္က ေမးလိုက္သည္ ။

“ ေကာင္းတယ္...ေစာက္ရမ္းေကာင္းတယ္....ငါ တအား ထန္ေနၿပီ ...နင္ ဖင္ကုန္းေပး..ငါ လိုးေတာ့မယ္...” လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက ေျဖလိုက္သည္ ။ နန္းခမ္းအိမ္က

ခ်က္ခ်င္းဘဲ ေလးဖက္ေထာက္လိုက္ၿပီး ဖင္တုန္းႀကီးေတြကို ေကာ့ေထာင္ေပးလိုက္ေတာ့ ဗိုလ္ေက်ာက္က်ားလည္း ဖင္ႀကီးေတြ ၾကားက အေျမာင္းလိုက္ ျပဴးထြက္ေန

တဲ့ နန္းခမ္းအိမ္ရဲ့ အဖုတ္ကြဲႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရၿပီး ဂလု ဆိုတဲ့ အသံႀကီး ထြက္ေအာင္ တံေတြးၿမိဳခ်လိုက္ရင္း နန္းခမ္းအိမ္ရဲ့ ဖင္ႀကီးေတြ အေနာက္ဖက္မွာ ေနရာယူလိုက္ေတာ့သည္ ။


အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းႀကီးသည္ အရည္ေတြနဲ႔ စိုေျပာင္လက္ေနသည္ ။ ဒီအဖုတ္ႀကီးရဲ့ ကပ္ရက္မွာ ညိဳတိုတို စအိုေပါက္ေလး ကို စိတ္လႈပ္ရွားစရာ သူ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ နန္းခမ္းအိမ္ကို အခုထိ

ဖင္မခ်ရေသးဘူး ။ သူသည္ သူ စခန္းမွာ ေခၚထားတဲ့ ဟယ္လင္ျခဴးကိုွေတာ့ ဖင္ခ်တာ အျမဲဘဲ ။
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCx1TAI1z71JALGEAVG_iAzzfm_Vj6bgSKlKQq3fAu6-TEpATQiigEMt1bXl4O3bbzk-q_X8mIHEDv3OUN19GjzzD5JtjvWj8HAByVQrQgrrUHILJHiKbuNqivuUVMZ6MAkX7oyTuzpGKw/s320/11186830_1609470542602160_1696561594_n.jpg


နန္းခမ္းအိမ္လည္း ေကာ့ေပးထားတဲ့ ဖင္တုန္းႀကီးေတြ ၾကားက ျပဴးထြက္ေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးထဲကို လိင္တန္ထိပ္ဖူး ဒစ္ႀကီး ထိုးထည့္လာမွာကို

မ်က္လုံးေလးေတြ ေမွးလို႔ ေမၽွာ္လင့္ေစာင့္စားေနေပမယ့္ ထင္ထားတဲ့ေနရာကို မလာဘဲ မထင္ထားတဲ့ စအိုေပါက္ ခေရပြင့္ေလးကို ဗိုလ္ေက်ာက္က်ားရဲ့ လက္ညႇိုးက ပြတ္ေခ်ေပးလာလို႔ အံ့

အားသင့္သြားၿပီး...“ ဟင့္ဟင့္ ကိုႀကီးရယ္....ဖင္ေပါက္ကို ဘာလို႔ လကလိေနတာလဲကြာ....” လို႔ ေျပာလိုက္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက...“ ဖင္လိုးမလို႔..” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး ဖင္ေပါက္ေလးထဲကို သူ႔လက္ညႇိုးကို ထိုးသြင္း ကလိသည္ ။


“ အို...အိုး....ကိုႀကီး....ဘာလုပ္တာလဲ...အဖုတ္ကို လိုးေလ....ခမ္းအိမ္ ယားလွၿပီ.....” လို႔ ေျပာေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက ဖင္ေပါက္ကိုဘဲ စိတ္ဝင္စားေနသည္ ။


ၿခံဝင္းထဲမွာ ကင္းသမားေတြနဲ႔ စကားေျပာေနတဲ့ က်ဴးေက်ာ္လည္း ဒီအခ်ိန္ေလာက္ဆိုရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားေတာ့ သူ႔မယားေခ်ာေလး

နန္းခမ္းအိမ္ကို ေဆာ္ေနေလာက္ၿပီလို႔ ခန႔္မွန္းမိရင္း အိမ္ အေနာက္ဖက္ကို ေလၽွာက္သြားလိုက္တဲ့အခါ အိ္မ္ အေနာက္ဖက္မွာ

ကင္းေစာင့္ေနတဲ့ သူ႔လူသုံးေယာက္ကို သူေတြ႕လိုက္ရသည္ ။


အိမ္နဲ႔ အနီးကပ္ဆုံမွာ ေကေအ၄ရေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္ကို အသင့္အေနအထားနဲ႔ ကိုင္ရင္း ရပ္ေနတဲ့ သူ႔တပည့္ခ်စ္ဖကို ေတြ႕ျမင္လိုက္တဲ့အခါ ခ်စ္ဖကို လက္ယပ္ေခၚလိုက္သည္ ။

“ ဆရာက်ဴးေက်ာ္...ဘာလုပ္ေပးရမလဲ...”

“ မင္း က်န္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္ကို ေခၚၿပီး အိမ္ေရွ႕ဖက္ကို သြားလိုက္..အဲဒီမွာ ရွမ္းေလးတို႔ ရွိေနတယ္..သူတို႔နဲ႔သြားေနလိုက္ၾက..” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ခ်စ္ဖ သူ႔ကို အေလးျပဳၿပီး

က်န္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္ကိုပါ ေခၚၿပီး အိမ္ေရွ႕ဖက္ဆီကို ထြက္သြားၾကသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားနဲ႔နန္းခမ္းအိမ္တို႔ ရွိေနတဲ့ အိပ္ခန္း

 ျပဴတင္းေပါက္နားကို ကပ္သြားရင္း အထဲက အသံဗလံ ဘာၾကားရမလဲလို႔ နားစြင့္လိုက္သည္ ။


နန္းခမ္းအိမ္ရဲ့ ညည္းျငဴသံေတြကို ခပ္သဲ့သဲ့ ၾကားလိုက္ရေတာ့ “ သူတို႔ ေဆာ္ၾကၿပီ..” လို႔ စိတ္ထဲက ေရရြတ္

လိုက္မိၿပီး ျပဳံးလိုက္သည္ ။

အိမ္ေနာက္ေဖး မီးဖိုေခ်ာင္ တံခါးကေန အိမ္ထဲကို က်ဴးေက်ာ္ ဝင္လိုက္သည္ ။ သူ႔ေျခသံ မၾကားရေအာင္ ေျခသံလုံေအာင္ သတိထားသည္ ။ အရင္ကလည္း က်ဴးေက်ာ္သည္ သူ႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ နန္းခမ္းအိမ္

အိပ္တာကို ေခ်ာင္းဘူးသည္ ။ အိပ္ခန္းနံရံက အေပါက္ေလးေတြကေန အထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ မိေမြးတိုင္းကိုယ္ေတြနဲ႔

 သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရၿပီ ။


နန္းခမ္းအိမ္သည္ ကုတင္ေပၚမွာ ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ေပးေနသည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက ဖင္ႀကီးေတြရဲ့ အေနာက္မွာ ေနရာ ယူထားၿပီး သူ႔လိင္တန္ႀကီးကို ျပဴးထြက္ေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးထဲကို

အားနဲ႔မာန္နဲ႔ ထိုးေဆာင့္ေနသည္ ။ သူ႔လက္မက နန္းခမ္းအိမ္ရဲ့ ခေရပြင့္ေလးထဲကို ထိုးေမႊေနသည္ ။ သူ႔ေဂြးစိႀကီးႏွစ္လုံးက

 ေဆာင့္ေညႇာင့္လိုက္တိုင္း နန္းခမ္းအိမ္ရဲ့ ဖင္တုံးႀကီးေတြ ၾကားထဲကို တဖတ္ဖတ္ စီးခ်က္ညီညီ ရိုက္ခတ္ေနသည္။

လီးတုတ္တုတ္ႀကီးနဲ႔ ထိုးေဆာင့္ေနတာကို ခံေနရတဲ့ နန္းခမ္းအိမ္သည္ တအီးအီး ညည္းျငဴေနသည္ ။

နို႔ထြားထြား ဖင္ႀကီးႀကီး ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းအိအိနဲ႔ နန္းခမ္းအင္ရဲ့ သဘာဝ မိေမြးတိုင္း အလွအပေတြကို က်ဴး

ေက်ာ္ ေတြ႕ျမင္ေနရတာ အရမ္းကို စိတ္ထႂကြဖြယ္ ျမင္ကြင္းပါဘဲ ။ သူ႔ေဘာစိသည္ အင္မတန္မွ ကံထူးတဲ့

 လူပါလား လို႔ မွတ္ခ်က္ခ်မိသလို နန္းခမ္းအိမ္ကိုလည္း ေဘာစိလိုဘဲ တက္လုပ္ခ်င္စိတ္ေတြက ထိန္းမရေအာင္ဘဲ ႂကြေနသည္ ။

ေဘာစိသည္ သူ႔မယားေခ်ာေလးရဲ့ ဖင္စအိုေပါက္ေလးကိုလည္း လက္မနဲ႔ ထိုးဆြကစား ေပးေနသည္ ။ အဖုတ္ကို စိတ္ႀကိဳက္ လိုးၿပီးရင္ ဖင္ကိုပါ လိုးလိမ့္မယ္လို႔ က် ူးေက်ာ္ ထင္ေနသည္ ။

သူ႔လီးတအား ေတာင္မာလာလာသည္ ။ အိပ္ခန္းထဲကို ေျပးဝင္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားကို တြန္းဖယ္ၿပီး သူ႔ေနရာမွာ အစားထိုး ဝင္လိုးပစ္ခ်င္စိတ္ေတြကို မနည္း ထိန္းထားရသည္ ။


ဘယ္ဖက္လက္က လက္မနဲ႔ ဖင္ေပါက္ေလးထဲကို အသြင္အထုတ္လုပ္ေနသလို ညာဖက္လက္ဖဝါးႀကီးနဲ႔ နန္းခမ္းအိမ္ရဲ့ ခါးသိမ္ေလးကို ဆြဲကိုင္ၿပီး အဖုတ္ႀကီးထဲကို သူ႔အတန္ႀကီးနဲ႔ ေျဖးေျဖးခ်င္း

ထိုးေဆာင့္ေနတဲ့ ဗိုလ္ခ် ုပ္ေက်ာက္က်ားသည္ နန္းခမ္းအိမ္ရဲ့ အဖုတ္က စီးၾကပ္အိေထြးေနတဲ့ အရသာထူးေတြကို ေပးစြမ္းေနတာေၾကာင့္ ထိုးေဆာင့္လိုက္တဲ့ အခ်က္တိုင္းသည္ ေကာင္းလြန္းေနသည္ ။

နန္းခမ္းအိမ္သည္ သူမအဖုတ္ႂကြက္သားေတြကို ညႇစ္ညႇစ္ေပးမ်ားေနသလား မသိဘူး ။

အဖုတ္ရဲ့ အတြင္းသားႏုႏုေတြက သူ႔အတန္ကို ရစ္ပတ္ဆြဲယူေနၾကတယ္ လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား ခံစားေနရသည္ ။

နန္းခမ္းအိမ္လည္း သူလိုးေဆာင့္ေပးေနတာေတြကို ႀကိဳက္ပုံရသည္ ။ တအင္းအင္း တအီးအီး အသံမ်ိ ုးစုံ ညည္းျငဴရင္း သူမ ဖင္တုံးႀကီးေတြကို အေနာက္ကို ပစ္ပစ္ေကာ့ရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား

ထိုးေဆာင့္သမၽွကို ခံယူေနသည္ ။

“ ေကာင္းလား ခမ္းအိမ္..ေကာင္းလား .....”

နဖူးက ေခၽြးေတြ တေတာက္ေတာက္ စီးက်ေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားသည္ ေမာဟိုက္သံႀကီးနဲ႔ ေမးလိုက္သည္ ။

 နန္းခမ္းအိမ္လည္း မ်က္လုံးေတြ စုံမွိတ္ရင္း “ ေကာင္းတယ္.ကိုႀကီး..ေကာင္းတယ္..အရမ္းေကာင္းတယ္.....” လို႔ ျပန္ေျဖသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား အားနဲ႔ ေဆာင့္ထည့္လိုက္

တိုင္း တုန္ခါသြားသည့္ နန္းခမ္းအိမ္ရဲ့ ဖင္ျဖဴ ျဖဴႀကီးေတြကို စိုက္ၾကည့္ရင္း သူ႔ေဘာင္းဘီထဲကေန တအား မတ္ေတာင္ေနတဲ့ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ လိင္တန္ေခ်ာင္းကို လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ထားမိေနသည္ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား သည္ ခ်စ္မယားေလးရဲ့ အဖုတ္ေခါင္းထဲက သူ႔လိင္တန္ကို တအားညႇစ္ဆြဲေနလို႔ ဆက္မေဆာင့္နိုင္ေတာ့ဘူး ။ ဆက္ေဆာင့္ရင္ သူ႔သုတ္ေတြ တအား ပန္းထြက္လာေတာ့မယ္

 ဆိုတာကို သူ သိေနသည္ ။ ဆက္မေဆာင့္ဘဲ ရပ္လိုက္သည္ ။ နန္းခမ္းအိမ္က တအား အရွိန္တက္ေနတဲ့အခ်ိန္ သူ႔လင္ႀကီး ရပ္လိုက္လို႔ သူမဖင္ႀကီးေတြကို အေနာက္ကို ပစ္ေကာ့ၿပီး

လႈပ္ေပးလိုက္သည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားလည္း သူက ရပ္လိုက္ေပမယ့္ နန္းခမ္းအိမ္က လႈပ္ေပးလိုက္လို႔ ၾကပ္တည္းအိေထြးတဲ့ အရသာထူးေၾကာင့္ သုတ္ေတြကို ထိန္းမထားနိုင္ေတာ့ဘဲ

နန္းခမ္းအိမ္ရဲ့ အဖုတ္ေခါင္းထဲကို သုတ္ရည္ေတြ တစစ္စစ္နဲ႔ ပန္းထုတ္မိလိုက္သည္ ။

ဒါေတြကို မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း မလြတ္တမ္း ေငးစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ က်ဴးေက်ာ္လည္း သူ႔ေဘာစိတို႔ လင္မယား ဇာတ္လမ္းၿပီးသြားၿပီမို႔ အိမ္အေနာက္ဖက္ မီးဖိုေခ်ာင္ တံခါးကေန အသာ ျပန္ထြက္

သြားလိုက္သည္ ။

သူ႔ေဘာင္းဘီထဲက ငတိကေတာ့ တင္းမာေထာင္ထေနဆဲပါဘဲ ။

မ်က္ႏွာႀကီး နီရဲၿပီး ကြတတနဲ႔ လမ္းေလၽွာက္လာတဲ့ သူ႔ဆရာသမားကို လားဟူကေလး ခ်စ္ဖ နားမလည္ သလို ေၾကာင္ၾကည့္ေနသည္ ။ိိဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ့ တဦးတည္းေသာ သမီးေလး နန္းမိုခမ္းကို က်ဴးေက်ာ္ သြားႀကိဳရၿပီ ။

တကၠသိုလ္တက္ေနေသာ နန္းမိုခမ္း သည္ ၿမိဳ႕ကအလာ တသက္လုံး ေစာင့္ေရွာက္လာေသာ ဦးႀကီးစိုင္းအြတ္က

အတူတူ လိုက္ပါလာေပမယ့္ နယ္စပ္ေဒသလဲ ေရာက္ေရာ လုံျခဳံေရးက ပိုအေရးႀကီး ပိုလိုအပ္လာတာမို႔

 က်ဴးေက်ာ္က သူ႔လူစုနဲ႔ သြားႀကိဳကာ စခန္းကို ေခၚလာရ သည္ ။


နန္းမိုခမ္း သည္ ဗိုလ္ခ်ဳုပ္ေက်ာက္က်ားရဲ့ သမီး ဆိုေပမယ့္ မာနမႀကီးဘူး ။ က်ဴးေက်ာ္ကို ခင္ခင္မင္မင္

 ဆက္ဆံသည္  ။ နန္းမိုခမ္း သည္ ႐ုပ္သိပ္မလွ ..။ မ်က္စိေမွးေမွး ..ေမးစိခၽြန္ခၽြန္ေလး ..။ ရွမ္းတ႐ုတ္မေလးမို႔

 အသားကေတာ့ ဝင္းဝါသည္ ။ ကိုယ္လုံးက ေတာင့္သည္ ။ အခ်ိဳးက်သည္ ။ အရပ္က ျမင့္သည္ ။

 ေရႊဘိုမင္းႀကိဳက္ လို႔ ေျပာေလ့ရွိတဲ့ ေပါင္တန္ရွည္ရွည္နဲ႔ ။


ဒီေတာဒီေတာင္မွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားသည္ ဘုရင္တဆူ ဆိုေတာ့ နန္းမိုခမ္း သည္ ဘုရင့္သမီးေတာ္

ေလးဘဲေပါ့ ။ နန္းမိုခမ္း ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ...ဘာလုပ္ခ်င္လဲ...ပါးစပ္က ဟလိုက္တာနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္က လုပ္ေပးၿပီဘဲ ။

က်ဴးေက်ာ္တင္ မကပါဘူး ။

သူတို႔ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕ႀကီး တခုလုံးက ဘုရင့္သမီးေတာ္ေလး နန္းမိုခမ္းအတြက္ ဆိုရင္ အသက္ကိုေတာင္စြန႔္မယ့္လူေတြခ်ည္းဘဲ ။

ဒါေၾကာင့္လည္း နန္းမိုခမ္းသည္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ လူမထင္ေအာင္ဘဲမာနေတြႂကြ..ဘဝင္ေတြျမင့္..ေအာက္ေျခလြတ္ေနသည္လို႔ ေျပာရမည္ ။



…...
…...


ေဖာ္ကာဖရင္းရွစ္ ေလယာဥ္ႀကီးေပၚက ဆင္းလာတဲ့ နန္းမိုခမ္းကို က်ဴးေက်ာ္ ေတြ႕ေနရသည္ ။

သူမ အေနာက္မွာ ကပ္ရက္ ပါလာတာက ဦးႀကီးစိုင္းအြတ္ ..။ ဦးႀကီးစိုင္းအြတ္သည္ ေက်ာင္းသြားတက္တဲ့ နန္းမိုခမ္း ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ အေဖျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳုပ္ေက်ာက္က်ားက ထည့္လိုက္တာ ။

သည္ ေလယာဥ္ကြင္းကေန ဗိုလ္ခ်ဳုပ္ေက်ာက္က်ားဆီကို ေရာက္တဲ့ အထိက က်ဴးေက်ာ္ရဲ့ တာဝန္ ။

နန္းမိုခမ္းကို ေလဆိပ္ အေဆာက္အဦး အေပါက္ဝကေန က်ဴးေက်ာ္ ႀကိဳေနလိုက္သည္ ။ အရပ္ဝတ္အရပ္စားနဲ႔

လူတေယာက္ သူ႔ကို လက္ျပသြားလို႔ သူက အေလးျပန္ျပဳလိုက္သည္ ။ ဒီလူက အစိုးရ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ဖက္က ။ က်ဴးေက်ာ္နဲ႔

ခင္မင္သည္ ။ သူက ေရွ႕မွာေတာ့ ခင္မင္ပုံျပၿပီး ေနာက္ကြယ္မွာေတာ့ က်ဴးေက်ာ္တို႔လူစုေတြ အေၾကာင္းကို

သတင္း ေထာက္လွမ္းေနမွာ ေသခ်ာသည္ ။


နန္းမိုခမ္း ေျပးလာေနသည္ ။

“ ေဟး.......က်ဴးေက်ာ္ ….     ”

“ နန္းမိုခမ္း....”

“နင္ေနေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား..က်ဴးေက်ာ္..ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာတယ္ ...သိုးထိန္း တေယာက္ေကာ..”

“ေအး..ေကာင္းတယ္..သိုးထိန္းလဲ ရွိတယ္..အခု နင့္အေဖ ခိုင္းလို႔..လြိဳင္ေကာ္ဖက္ ခဏ သြားေနတယ္ ..”

က်ဴးေက်ာ္က ေလဆိပ္ဝင္းထဲ ရပ္ထားတဲ့ သူေမာင္းလာတဲ့ ပရာဒိုကားအနက္ႀကီးဆီကို နန္းမိုခမ္းကို

 ေခၚသြားသည္  ။ ဦးႀကီးစိုင္းအြတ္က အထုပ္ေတြ ဆြဲၿပီး အေနာက္က ပါလာသည္ ။


“ က်ဴးေက်ာ္..နင့္ဆံပင္ေတြက ရွည္လိုက္တာဟာ...ဟီး..နင္ ဆံပင္ညႇပ္ဖို႔ မစဥ္းစားဘူးလား...”

“ ေအး..ငါလဲ ၿမိဳ႕မွာဘဲ ညႇပ္ခ်င္တယ္...ဒို႔စခန္းမွာက ေကာင္းေကာင္း ညႇပ္တတ္တဲ့လူ မရွိဘူး...နန္းမိုခမ္း..”

“ ငါ နင့္ကို ဟိုတေခါက္က ေျပာထားတာ နင္ မွတ္မိလား ...”

“အင္း...ဘာလဲ..ျမင္းစီးဖို႔မဟုတ္လား....မွတ္မိတာေပါ့..နန္းမိုခမ္းရယ္..နင့္စကား ဆိုရင္ ငါ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာ မဟုတ္ဘူး ….      နင္

ျဖစ္ခ်င္တာဆို ငါက အကုန္လုပ္ေပးရမွာ...ေျမနီလမ္းခြဲက်ရင္ နင္ စီးဖို႔ ျမင္း အဆင္သင့္ လုပ္ထားတယ္ ...”

“ ဟင္း..နင္က မွတ္ဉာဏ္ေကာင္းသားဘဲ...ငါ ျဖစ္ခ်င္တာကိုလည္း စီစဥ္ထားတယ္...နင္ မဆိုးဘူး ..ေအးေလ ..

ဒါေၾကာင့္လဲ ပါပါက အားကိုးတာေပါ့....ဟင္းဟင္း....”

တေျဖးေျဖးနဲ႔ ၿမိဳ႕ၿပ လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ေဝးသထက္ ေဝးလာသည္ ။ ေတာထူတဲ့ေနရာေတြကို ေရာက္လာသည္ ။



ဗိုလ္ခ်ဳုပ္ေက်ာက္က်ားရဲ့ စခန္းကို သြားဖို႔ ကတၱရာလမ္းမႀကီးကေန ဖဲ့ထြက္သြားတဲ့ ေျမနီလမ္း ကို ခ်ိဳးေကြ႕တဲ့

ေနရာမွာ သစ္ပင္အုပ္ထဲ ေစာင့္ေနတဲ့ ျမင္းေတြကို နန္းမိုခမ္း ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။


နန္းမိုခမ္း စီးေနက် ျမင္းမေလး “ ဂ်ဴးလီယက္ ” ကို ေျခတႂကြႂကြနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။


က်ဴးေက်ာ္က ပရာဒိုကို ဦးႀကီးစိုင္းအြတ္ ကို ေမာင္းခိုင္းလိုက္ၿပီး သူက နန္းမိုခမ္း နဲ႔အတူ လိုက္ဖို႔ ျမင္းတေကာင္

ကို တက္စီးလိုက္သည္ ။ သူစီးတဲ့ျမင္းက သူစီးေနက် “ ရမ္ဘို ”...။


ျမင္းေတြဆီကို ေရာက္တာနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္သည္ ဖြက္ထားတဲ့သူ႔ပစၥတိုေသနတ္ကို ခါးေဘးမွာ အိတ္နဲ႔ခ်ိတ္ပတ္လိုက္သလို သူ

ကိုင္ေနက် ေအေက၄ရေမာင္းျပန္ကို Y ပုံစံ သိုင္းႀကိဳးနဲ႔ သိုင္းလြယ္လိုက္သည္ ။ နန္းမိုခမ္း အတြက္လည္း မိန္းမကိုင္ Ruger ပြိဳင့္၃၈၀

ပစၥတိုေလးကို ကမ္းေပးသည္ ။

အရင္ဆုံး ေတာအုပ္ထဲက ျဖတ္သြားတဲ့ ေျမလမ္းကေလး အတိုင္း ေရွ႕ေျပးအျဖစ္ သူ႔လူႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္းေတြနဲ႔လႊတ္လိုက္သည္ ။

အမ္ဖိုးေမာင္းျပန္ေသနတ္ေတြ လြယ္ထားတဲ့ ေရွ႕ေျပးႏွစ္ေယာက္ ကို အေရးႀကီးရင္..စက္နဲ႔ ေခၚဖို႔ သူ လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္သည္ ။

ေရွ႕ေျပးႏွစ္ေယာက္က ျမင္းေတြကို ဒုန္းဆိုင္း စီးသြာားၾကသည္ ။

သူတို႔အေနာက္က သူနဲ႔ နန္းမိုခမ္း သြားသည္ ။ သူတို႔ အေနာက္က ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္ကိုင္သူ႔လူ ေျခာက္ေယာက္က ျမင္းကိုယ္စီနဲ႔ လိုက္သည္ ။

စိမ္းစိုေနတဲ့ ေတာႀကီးထဲ ျမင္းကို နန္းမိုခမ္း ဒုန္းဆိုင္း အျမန္စီးေနသည္ ။ “ ဂ်ဴးလိယက္ ”ကလည္း စီးနင္းသူ သခင္မ စိတ္ႀကိဳက္ လႊားကနဲ

လႊားကနဲ ေျပးေနသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္လည္း “ ရမ္ဘို ” ကို ေျခဖေနာင့္နဲ႔ တို႔ၿပီး နန္းမိုခမ္းကို မွီေအာင္ မနည္း လိုက္ေနရသည္ ။ ေနာက္က

လိုက္ရတဲ့ သူ႔လူ ေျခာက္ေယာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ျပတ္က်န္ခဲ့ၿပီ ။

နန္းမိုခမ္းသည္ သူ ထင္တာကို ဇြတ္လုပ္တတ္တဲ့ ေကာင္မေလး...။ သူမ အေျခအေနကလည္း အဲလို လုပ္လို႔

ရေနတာကိုး..။ အလိုလိုက္ခံရတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳုပ္ေက်ာက္က်ားရဲ့ သမီး ဘဲ ဥစၥာ...။

နန္းမိုခမ္းသည္ ေရစီးသန္တဲ့ ေခ်ာင္းကို ေရာက္ေတာ့မွ ျမင္းကို ဇက္သတ္ကာ အရွိန္ေလ်ာ့လိုက္သည္ ။ ထိုအခါက်မွ က်ဴးေက်ာ္လည္း

 သူမကို မွီလာသည္ ။ တျခားလူ တေယာက္ေယာက္သာ ဒီလို မတရားႀကီး ဒုန္းဆိုင္းစီးနင္းသြားမယ္ ဆိုရင္ က်ဴးေက်ာ္ရဲ့ မိုက္ရိုင္းရင့္သီးတဲ့

စကားလုံးေတြနဲ႔ ေတြ႕သြားမွာ အေသအခ်ာပါဘဲ ။

အခုဟာက သူတို႔ရဲ့ အရွင္သခင္ႀကီး ဘိန္းဘုရင္ ဗိုလ္ခ်ဳုပ္ေက်ာက္က်ားရဲ့ တဦးတည္းေသာ သမီးေလး ျဖစ္ေနသည္ ။

က်ဴးေက်ာ္ မ်က္ႏွာေတာင္ မတည္ရဲ ..။ ျပဳံးျပဳံးႀကီးနဲ႔..“ နန္းမိုခမ္းကလည္း ျမန္လိုက္တာ..မနည္းလိုက္ရတယ္..”

လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

နန္းမိုခမ္းက သာယာတဲ့ ေတာေတာင္ေရေၿမ ရႈခင္းေတြကို ျမင္းေပၚမွာ ေျခတဖက္တင္ ထိုင္ရင္း ၾကည့္ေနသည္ ။

“ က်ဴးေက်ာ္ ...”

“ ဟင္...နန္းမိုခမ္း..ဘာလိုလဲ...”

ျပာျပာသလဲ ေမးလိုက္တဲ့ က်ဴးေက်ာ္ကို နန္းမိုခမ္းက သူမ လက္ညႇိုးေလး ေကြးခ်ီ ဆန႔္ခ်ီ လုပ္ျပသည္ ။

ခ်က္ဆို နားခြက္က မီးေတာက္တဲ့ က်ဴးေက်ာ္ သည္ နန္းမိုခမ္း က ေသနတ္ပစ္လိုသည္ လို႔ ဆိုလိုတာကို သေဘာေပါက္သည္ ။ ရသည္ ။

အဆင္သင့္ဘဲ ။

နန္းမိုခမ္းရဲ့ “ ဂ်ဳလိယက္” ကုန္းႏွီးမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ပြိဳင့္တူးတူး ရိုင္ဖယ္ေလးကို ျဖဳတ္ယူကာ က်ည္စစ္ ေမာင္းတင္

ၿပီး နန္းမိုခမ္း လက္ထဲကို ကမ္းေပးသည္ ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ျမင္းရဲ့ ဖင္ပိုင္းမွာ ခ်ည္ထားတဲ့ ကင္းဘတ္အိတ္ထဲက

ကိုကာကိုလာသံဘူးတခ်ိ ု႔ကို ထုတ္ယူလိုက္သည္ ။ နန္းမိုခမ္း ေသာက္ခ်င္ရင္ေသာက္လို႔ရေအာင္ လိုလိုမယ္မယ္

ယူခဲ့တဲ့ဟာေတြပါ ။

ေခ်ာင္းရဲ့ နေဘးက ကန႔္လန႔္ျဖတ္ လဲက်ေနတဲ့ သစ္ပင္ႀကီးတပင္ရဲ့ ပင္စည္ေပၚမွာ ကိုကာကိုလာသံဘူးေတြကိုစီတန္း တင္ေပးလိုက္ၿပီး...“

ပစ္ေပေတာ့..နန္းမိုခမ္း..ေရ..” လို႔ ေျပာရင္း လက္မေထာင္ျပသည္ ။ နန္းမိုခမ္း ရွိတဲ့ဖက္ကို သူ ခပ္သြက္သြက္ ျပန္ေလၽွာက္သြားလိုက္သည္ ။

နန္းမိုခမ္းလည္း ျမင္းေပၚကေနၿပီး ပြိဳင့္တူးတူး ရိုင္ဖယ္ေလးနဲ႔ကိုက္ငါးဆယ္ေလာက္ အကြာက သစ္တုံးေပၚမွာ စီထားတဲ့ ကိုကာကိုလာ အလူမီနီယံဘူးေလးေတြကို လွမ္းပစ္သည္ ။

“ ဖန္း..ဖန္း........ဖန္း.....”

နန္းမိုခမ္း ပစ္လိုက္တဲ့ က်ည္ဆံေတြက ကိုကာကိုလာဘူးေတြကို ထိမွန္သည္ ။ ထိမွန္ေပမယ့္ ကိုကာကိုလာဘူးေတြက

မေသာက္မေဖါက္ရေသးတဲ့ အသစ္ေတြျဖစ္ၿပီး..က်ည္ဆံေတာင့္ ေသးငယ္တဲ့ ပြိဳင့္တူးတူးက်ည္ေၾကာင့္ ေပါက္ထြက္သြားေပမယ့္

လြင့္မထြက္ ။ အရည္မ်ားသာ အေပါက္ေလးေတြကေန တရႉးရႉးနဲ႔ ပန္းထြက္ေနသည္ ။

“ ၀ိုး ….ထိတယ္..ထိတယ္ ...”

နန္းမိုခမ္းသည္ ကေလးငယ္ေလးတေယာက္လို ဝမ္းသာအားရ ေအာ္ဟစ္လိုက္တာကို ေတြ႕ရတဲ့ က်ဴးေက်ာ္လည္း

နန္းမိုခမ္း ဝမ္းသာလို႔ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္ေနသည္ ။

“ က်ဴးေက်ာ္ ...”

“ နန္းမိုခမ္း..ဘာလိုလဲ...”

“ နင္လဲ ပစ္ေလ..ပစ္ၿပ ….     ”

“ ဟဲဟဲ..ဘာေသနတ္နဲ႔ ပစ္ရမလဲ...”

“ နင့္ပစၥတိုနဲ႔ ပစ္..”

က်ဴးေက်ာ္က ပုခုံးတြန႔္ကာ မဲ့ျပလိုက္ၿပီး သူ႔ညာဖက္ခါး ေသနတ္အိတ္ထဲက ပစၥတိုကို ထုတ္ယူက လက္ႏွစ္
ဖက္နဲ႔ ကိုင္ဆုတ္ၿပီး ခ်ိန္ရြယ္ကာ ပစ္လိုက္သည္ ။

( ထိန္း....ထိန္း...ထိန္း......ေထာင္းေဝါင္းးး.....)

ေသနတ္သံသုံးခ်က္သည္ ဆက္တိုက္ ထြက္ေပၚလာသည္ ။ ေတာေတာင္ေတြေၾကာင့္ပဲ့တင္ရိုက္ခတ္သံနဲ႔။

က်ည္ခြံေတြ လြင့္ပ်ံရာက ျပန္က်ေတာ့ ေအာက္က ေက်ာက္တုံးေတြနဲ႔ ထိေတြ႕တဲ့ ခၽြင္ကနဲ ခၽြင္ကနဲ အသံေလးေတြလည္း ၾကားလိုက္ရသည္ ။

ယမ္းခိုးေတြ လွိုက္ကနဲ ေဝသြားသည္ ။

ကိုကာကိုလာဘူးသုံးဘူး လြင့္စင္သြားတာကို နန္းမိုခမ္း သေဘာက်ၿပီး လက္ခုပ္တီးသည္ ။

“ ဟား.....ေျဖာင့္တယ္ကြ....က်ဴးေက်ာ္ကြ....လက္ေျဖာင့္တပ္သား....ဟားဟားဟား......”

က်ဴးေက်ာ္ရဲ့လူေတြ ျမင္းေတြနဲ႔ ေရာက္လာသည္ ။ ေသနတ္သံေတြ ၾကားလို႔ စိတ္ပူၿပီး ေသနတ္ေတြ အဆင္
သင့္ကိုင္ၿပီး ေရာက္လာတာ ..။

နန္းမိုခမ္းနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္တို႔ ေသနတ္ လက္တည့္စမ္းေနတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ၾကေတာ့မွ သူတို႔ မ်က္ႏွာေတြ ျပဳံးသြားၾကသည္

။ ေသနတ္ေျပာင္းေတြလည္း ေအာက္ကို စိုက္သြားၾကသည္ ။

ေရွ႕ေျပးအျဖစ္ လႊတ္ထားတဲ့ ျမင္းစီးသမားေတြလည္း ေခ်ာင္းရဲ့ တဖက္မွာ ေရာက္ႏွင့္ေနၾကေတာ့ တဖက္ကို

ကူးလာလို႔ရေၾကာင္း လက္ေတြ ေဝွ႕ရမ္းျပၾကသလို စက္နဲ႔လည္း ေခၚေျပာသည္ ။ အရင္ကလို စက္ကို လက္နဲ႔

ကိုင္ေျပာစရာ မလိုေတာ့ ။ နားၾကပ္နဲ႔ ေသးငယ္တဲ့ မိုက္ကရိုဖုန္းေလးနဲ႔ ဒီအတိုင္း ေျပာ႐ုံဘဲ ။

က်ဴးေက်ာ္က နန္းမိုခမ္း ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ ေသနတ္စမ္းၿပီးမွ ေခ်ာင္းကို ျဖတ္သည္ ။ ဒီေခ်ာင္းသည္ ေရစီးသန္ေပမယ့္ ေရတိမ္သည္ ။

သူ႔ေဘာင္းဘီကို ေခ်ာင္းေရေတြ စင္ကုန္လို႔ စိုတာကို နန္းမိုးခမ္း မႀကိဳက္ဘူး ။ သို႔ေပမယ့္ ေဘာင္းဘီလဲလွယ္

ဖို႔က ခက္သည္ ။ ၾကာဦးမည္ ။ မေက်မနပ္နဲ႔ ေရရြတ္ၿပီး ျမင္းကို တအားနင္း ဒုန္းဆိုင္းသြားသည္ ။


ေခ်ာင္းတဖက္ကို ေရာက္ၿပီး လြင္ျပင္ေလးတခုကို ျဖတ္သြားရတဲ့အခါမွာေတာ့ ျမင္းကို ခပ္သြက္သြက္ စီးလို႔ရေပမယ့္

မၾကာခင္ ေတာင္တလုံးကို သူတို႔ ေက်ာ္ရသည္ ။ ဒီအခါမွာေတာ့ ေတာင္တက္ျဖစ္လို႔ ျမင္း အျမန္စီးလို႔မရဘူး ။ လမ္းကလည္း က်ဥ္းသည္

။ သူ႔လူေတြက ေရွ႕ေျပးအျဖစ္ ေရွ႕က တက္ႏွင့္သည္ ။ သူနဲ႔ နန္းမိုခမ္းကအလည္က ..။ သူတို႔အေနာက္မွာလည္း သူ႔လူတခ်ိဳ႕ ခပ္ခြာခြာ

လိုက္လာၾကသည္ ။

နန္းမိုခမ္းက က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ ျမင္းကို ေဘးခ်င္းကပ္ရက္ ရင္ေဘာင္းတန္းကာ စီးလိုက္ရင္း..“ က်ဴးေက်ာ္ ..နင္ ဦးႀကီးစိုင္းအြတ္ ေနရာမွာ

မလုပ္ခ်င္ဘူးလား....” လို႔ ႐ုတ္တရက္ႀကီး ေမးလိုက္သည္ ။

နန္းမိုခမ္း ကို ၿမိဳ႕မွာ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့အခ်ိန္ အေရးေပၚလိုအပ္တာကို ကူညီေစာင့္ေရွာက္နိုင္ဖို႔ အနီးကပ္ထားတဲ့ေဘာ္ဒီဂတ္ အလုပ္ ကို လုပ္မလားလို႔ ေမးေနတာ ။

က်ဴးေက်ာ္လည္း..“ နင္တို႔ခိုင္းရင္ လုပ္မွာေပါ့..ငါက ဘယ္ေနရာခိုင္းခိုင္း လုပ္ဖို႔ အဆင္သ့္ပါဘဲ....” လို႔ ျပန္ေျပာသည္ ။ နန္းမိုခမ္းက“

နင္သာ ဦးႀကီးစိုင္းအြတ္ ေနရာမွာ ဆိုရင္ ငါ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ခ်င္လဲ အေဖၚေခၚလို႔ရတယ္..နိုက္ကလပ္သြားရင္လဲ

အေဖၚေခၚလို႔ရတယ္..ဦးႀကီးစိုင္းအြတ္ ကေတာ့ အသက္ႀကီးၿပီ ဆိုေတာ့ မလိုက္ခ်င္ဘူးဟ...သူက မသြားဖို႔လည္း အျမဲ

တားတားေနေတာ့ ငါမႀကိဳက္ဘူး ..ဒက္ဒီ့ကို ေျပာၿပီး နင္နဲ႔ ဦးႀကီးစိုင္းအြတ္ကို လဲလိုက္မယ္ ….     ”

“ နင့္သေဘာပါဘဲ..နန္းမိုခမ္း....”

စခန္းကို ေရာက္ခါနီးေတာ့ သူတို႔အဖြဲ႕ႀကီးက ကင္းအဖြဲ႕ေတြနဲ႔ စတိုးၿပီ ။

ဗိုလ္ခ်ဳုပ္ေက်ာက္က်ား ရဲ့ အင္ပါယာနယ္နမိတ္ထဲ ေရာက္ၿပီ ။ စခန္းဌာနခ်ဳုပ္ကို ေရာက္ခါနီး ျဖတ္သြားရတဲ့ ရြာေလးေတြက သူတို႔အဖြဲ႕ႀကီးရဲ့ ၾသဇာခံ အမာခံေတြ ဆိုေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳုပ္ေက်ာက္က်ား ရဲ့ သမီး လာတာမို႔ ျပာျပာသလဲ ခရီးဦးႀကိဳလုပ္ၿပီး ဘာစားမလဲဘာေသာက္မလဲ ဖါးၾကသည္ ။

စခန္းဌာနခ်ဳုပ္နဲ႔ အနီးဆုံး ဆင္စြယ္ရြာေလးက ရြာလူႀကီးဦးစိုင္းေမာင္က သူ႔အိမ္မွာနားၾကဖို႔ အတင္းေခၚသည္ ။
က်ဴးေက်ာ္က မနားခ်င္ေတာ့ဘူး ..။

စခန္းဌာနခ်ဳုပ္ကို ေရာက္ေတာ့မွာမို႔ စခန္းဌာနခ်ဳုပ္ ေရာက္ေအာင္ သြားလိုက္မည္လို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီး ျမင္းေပၚမွေန“ ဦးစိုင္းေမာင္..မဖါးနဲ႔..ပုံမွန္ဆက္ဆံ ...”လို႔ မ်က္ႏွာပုတ္ပုတ္နဲ႔ ခပ္မာမာေျပာလိုက္ၿပီး နန္းမိုခမ္းကို “ နင့္ပါပါး ေမၽွာ္ေနၿပီ....သြားစို႔ ” လို႔ ေခၚလိုက္သည္ ။ ဦးစိုင္းေမာင္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္ ။ ဦးစိုင္းေမာင္က ဗိုလ္ခ်ဳုပ္ေက်ာက္က်ား နဲ႔ အင္မတန္မွ ခင္မင္သူ ျဖစ္သည္ ။

က်ဴးေက်ာ္ ေျပာတာကို မႀကိဳက္ေပမယ့္ မဆန႔္က်င္ဘူး ။ မာနကို ၿမိဳခ်ၿပီး ..

“ ငါခ်က္ထားတာေလးေတြ ဗိုလ္ခ်ဳုပ္ သမီးကို ေကၽြးခ်င္လို႔ပါကြာ....မနားခ်င္ၾကဘူးဆိုလဲ..ငါဘဲ စခန္းကို လိုက္လာ
ၿပီး စားစရာေတြ လာပို႔မယ္....သြားၾကသြားၾက...” လို႔ ေျပာသည္ ။

က်ဴးေက်ာ္ရဲ့ အေျပာအဆို အမူအရာေတြကိုေတာ့ ဦးစိုင္းေမာင္ မႏွစ္ၿမိဳ႕ဘူး ။ က်ဴးေက်ာ္ဟာ ရိုင္းစိုင္းၿပီး မိန္းမကိစၥ စိတ္မခ်ရတဲ့ေကာင္..။ ဘယ္လိုမ်ား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက ဒီလိုေကာင္ကို အနီးကပ္ခိုင္းေနသလဲ
...သူ႔သမီးအေခ်ာစားေလးကိုေတာင္ ႀကိဳခိုင္းေနတယ္..အင္း.....နဲနဲေတာ့ ေျပာအုံးမွဘဲ.....။

အိမ္က သမီး နန္းႏြယ္ကို က်ဴးေက်ာ္က ႀကံစည္ခဲ့တာ ဦးစိုင္းေမာင္ မေမ့ေသး ။ ကိုယ့္သမီး ကိုယ္တိုင္က ဒီေကာင့္ဖက္ ခပ္ပါပါ ျဖစ္ေနလို႔

 သမီးကိုဘဲ ႀကိတ္ဆူေနရတာ ။ နန္းႏြယ္ကို ဒီငတိ ေလွာ္သြားသလား မေသခ်ာဘူး ။ က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ ညိရင္ မိန္းကေလးတိုင္း ဘိုက္ႀကီးတာဘဲ

လို႔ သူ႔ေဘာစိ ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံ ပါးစပ္က ေျပာဖူးခဲ့တာကို ဦးစိုင္းေမာင္ မေမ့ဘူး ။


စခန္းထဲ ဝင္ခါနီးမွာ က်ဴးေက်ာ္က စက္နဲ႔ လွမ္း အေၾကာင္းၾကားထားလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားကိုယ္တိုင္ ထြက္ႀကိဳေနသည္ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားကိုယ္တိုင္ ထြက္ေစာင့္ေနေတာ့ ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံ လည္း ဘယ္ေနသာေတာ့မလဲ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ့ အေနာက္မွာ ရို႔ရို႔ေလး ဖားသားလဖုံး လုပ္ၿပီး ပါရတာ ..။

ဖားသားလဖုံး ဆိုတာက လက္ႏွစ္ဖက္ကို ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း ေရွ႕မွာကာယွက္ထားၿပီး ရပ္ေနရတာကို ေျပာတာပါ ။

“ ပါပါ ….     ”

“ သမီး.....”

နမ္းမိုခန္းက ျမင္းေပၚက ခုန္ဆင္းၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳုပ္ေက်ာက္က်ား ဆီကို ေျပးသြားသည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳုပ္ေက်ာက္က်ား က သမီးကို ဖက္ထားၿပီး...“ ပါပါလဲ သမီးကို လြမ္းေနတာကြယ့္..ဘယ္လိုလဲ..က်ဴးေက်ာ္ သမီးကို ဂ႐ုစိုက္ရဲ့လား ..”လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။

“ စိုက္တယ္ ပါပါ..သမီး သူနဲ႔ ေသနတ္လည္း ပစ္ခဲ့တယ္ ...”

“ ဟင္..ဟုတ္လား....က်ဴးေက်ာ္...ဘာေသနတ္လဲကြ....မင္း ေသေသခ်ာခ်ာ ဂ႐ုစိုက္ရဲ့လား ...”

“ စိုက္ပါတယ္....ပြိဳင့္တူးတူး ရိုင္ဖယ္ပါ...ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ...”

က်ဴးေက်ာ္က ျမင္းေတြကို ဆြဲလာရင္း ျပန္ေျဖလိုက္သည္ ။


“ ဟားဟား...ပါပါ့သမီးက တကယ့္ကို ေတာ္တာပါလား..ျမင္းစီး ေသနတ္ပစ္ ….     ဘက္စုံေပါ့..ဟုတ္လား...”


ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက ေခါင္းတညႇိမ့္ညႇိမ့္နဲ႔ တဟဲဟဲ ရယ္သည္ ။

“ က်ဴးေက်ာ္...မင္းကို ငါ ယုံၾကည္စိတ္ခ်လို႔ ငါ့သမီးကို ႀကိဳခိုင္းတာေပါ့ကြာ....ဟားဟားဟား.....”

 သူတို႔ သားအေဖနဲ႔ ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံတို႔ စခန္းဌာနခ်ဳုပ္ထဲက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ့ အိမ္ထဲကို ဝင္သြားၾကၿပီးခ်ိန္ က်ဴးေက်ာ္လည္း ျမင္းေတြကို ျမင္းထိန္း ခ်စ္ဖ လက္ထဲကို ထည့္ၿပီး သူေနတဲ့ စခန္းအစြန္က ေျခတန္ရွည္ အိမ္ေလးဆီကို ေလၽွာက္ခဲ့သည္ ။

ခ်စ္ဖက လားဟူကေလး ။ သူ႔အႏြံအတာကို ခံတဲ့ သူ႔တပည့္ေလး ။  
     
ဝန္တင္လားဆြဲတဲ့ ေကာင္ေလး ျဖစ္သည္ ။ မ်က္ႏွာခ်ိဳၿပီး ဖင္ေပါ့လို႔ သူအနား ေခၚထားတာ ။ ခ်စ္ဖက လူေကာင္ေသးပုေပမယ့္

ထူေပဒါဏ္ေပခံ တဲ့ သတၱိေကာင္းတဲ့ ခ်ာတိတ္ ။ လားေတြကို ေကာင္းေကာင္းထိန္းနိုင္သည္ ။ အေကာင္ႀကီးတဲ့သူေတြ

ဗိုလ္က်လာရင္လည္း ခံခ်ရဲတဲ့ေကာင္ေလး ။
အိမ္ေပၚေရာက္ေတာ့ သူ႔ခါးပတ္ေတြ ေသနတ္ေတြကို ျဖဳတ္ၿပီး ထမင္းစား စားပြဲေပၚ တင္လိုက္သည္ ။

ခ်စ္ဖ ျပန္ေရာက္လာသည္ ။

“ ဆရာ..ဆာခဲ့လား..ဘာစားမလဲ....”

“ ဘာရွိလဲ..မင္း ဘာခ်က္ျပဳတ္ထားလဲ...”

ခ်စ္ဖ ဟီးကနဲ ရယ္လိုက္သည္ ။

“ ေစာက္႐ူး..ဘာရယ္တာလဲ..မင္း ဟင္းမခ်က္ထားဘူးလား....”

“ ခ်က္ထားပါတယ္ ဆရာက်ဴးေက်ာ္ ...စည္သြတ္အသားဘူးမို႔ ဆရာ ဆဲမွာစိုးလို႔...”

“ မင္းတို႔ေကာင္ေတြကလည္း တခါလာ စည္သြတ္ဘူးဘဲ..ေတာေကာင္သားေလးဘာေလးမ်ား မရၾကဘူးလား....”

“ ေတာေကာင္ေတြလည္း က်ဳပ္တို႔လူစုမ်ားလြန္းလို႔ ေျပာင္ၿပီ..ဟီး....”

ခ်စ္ဖက သြားမဲမဲေတြကို ေပၚေအာင္ ရယ္လိုက္ၿပီး ေျပာသည္ ။

“ ခ်စ္ဖ လုပ္ကြာ ငါဆာတယ္..အရက္ပုလင္းယူခဲ့..ဆတ္သားေျခာက္ ရွိေသးတယ္ မဟုတ္လား....ခ်.....”