ေအာင္မိုးၿခိမ့္ မနက္ေစာေစာစီးစီး သူ႔႐ုံးခန္းကို ေရာက္ေနတယ္ ။ ကားေတြ မပိတ္ခင္ အိမ္ကထြက္တာ
ပိုေကာင္းတဲ့အျပင္ ဒီေန႔မနက္ ခ်ိန္းထားတာ တခုရွိေနလို႔ပါ ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္သည္ နံမည္ရ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ ေရွ႕ေနတေယာက္ပါ ။
ပန္းဆိုးတန္းလမ္းမႀကီး တေနရာမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ သူ႔ေရွ႕ေန႐ုံးခန္း အေရွ႕ကို သူေရာက္ေတာ့ သူ႔႐ုံး တာဝန္ခံ သိန္းအုပ္ေက်ာ္ ေရာက္ေနႏွင့္တာ ေတြ႕ရတယ္ ။
သိန္းအုပ္ေက်ာ္က ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ ကားဆီကို အေျပးကေလး ေရာက္လာတယ္ ။ ကား ေနာက္ခန္းထဲက လက္ဆြဲအိတ္ကို ယူလိုက္တယ္ ။ ကား ေပၚက အဆင္း ေအာင္မိုးၿခိမ့္က သိန္းအုပ္ေက်ာ္ ကို “ ရွိုင္း ”
ေရာက္ၿပီလား...” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ သိန္းအုပ္ေက်ာ္က “ မေရာက္ေသးဘူး..ဆရာ..” လို႔ ေျဖတယ္ ။
“ ရွိုင္း ”က သူ႔အမႈသည္ ။ဘိုလို ေတာ့ ကလိုင္းရင့္ ေပါ့ ။ သူ႔ကို အမႈအပ္တဲ့သူ ။
“ ရွိုင္း ”က ယေန႔ေခတ္ နံမည္ေက်ာ္ၾကားေနတဲ့ အဆိုေတာ္ ။ ဟစ္ပ္ေဟာ့ အဆိုေတာ္မေလး ။
ရွိုင္း နဲ႔ အတူတူ တြဲေလၽွာက္သြားရင္ လမ္းမွာ လူေတြ သမင္လည္ျပန္ ၾကည့္ၾကတာကို ေအာင္မိုးျခမ့္ခံရတယ္ ။ ရွိုင္းက ေဟာ့ေရွာ့တေယာက္ ။ ဝတ္တာစားတာကလည္း ေရေရလည္လည္ လန္ထြက္ေနတယ္ ။ ဒီဇိုင္းက တအားေဟာ့တယ္ ။ ရွိုင္းကို အဆိုေတာ္မွန္းလည္း လူေတြက သိတယ္ ။
“ ရွိုင္း ”က ဘာမွ လုပ္လို႔ အမႈျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး ။ ရွိုင္းက သူမ်ားအတြက္ ေရွ႕ေနငွားေပးတာ ။
သူမ်ား ဆိုတာထက္ ရွိုင္းရဲ့ ဆရာသမားေတြ အတြက္ လို႔ ေျပာရင္ ပိုမွန္မယ္ ။ ရွိုင္းအတြက္ သီခ်င္း
ေတြ ေရးေပးေနတဲ့ သီခ်င္းေရးဆရာေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ YMZ နဲ႔ ကိုခ်ဳပ္ တို႔အတြက္ ရွိုင္းက ေအာင္မိုးၿခိမ့္ကို လာငွားခဲ့တာ ။
ရွိုင္းနဲ႔ ဒီေန႔မနက္ သူ ခ်ိန္းထားတယ္ ။
႐ုံးခန္းေပၚကို ေရာက္လာေတာ့ သိန္းအုပ္ေက်ာ္က “ ဆရာ ဘာေသာက္မလဲ” လို႔ ေမးလိုက္ရင္း ေလ
ေအးစက္တပ္ထားတဲ့ ႐ုံးခန္းတံခါးကို ေအာင္မိုးၿခိမ့္အတြက္ ဖြင့္ေပးတယ္ ။
“ ေကာ္ဖီ..ေသာက္မယ္ကြာ..”လို႔ ျပန္ေျပာရင္း သူ႔႐ုံးခန္းထဲကို ဝင္တယ္ ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ႐ုံးခန္းက အရမ္း သားနားတယ္ ။ သန႔္တယ္ ။ ဘဝတူ ေရွ႕ေနေတြက သူ႔႐ုံးခန္းက ျမန္မာျပည္က ေရွ႕ေန႐ုံးခန္းေတြ အားလုံးထဲမွာ အမိုက္ဆုံးဘဲ လို႔ ေျပာၾကတယ္ ။
ဒါကို ေအာင္မိုးၿခိမ့္ကေက်နပ္ဂုဏ္ယူေနတာ ။
သူ႔အလုပ္စားပြဲႀကီးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ဒီေန႔ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြ အပြိဳင့္မင့္ေတြ ႐ုံးခ်ိန္းေတြကို
စၿပီး စဥ္းစားလိုက္ရင္း အီးေမးလ္ စစ္တယ္ ။ သိန္းအုပ္ေက်ာ္က ေကာ္ဖီခြက္ လာခ်ေပးတယ္ ။
ဂ်ေမကာကၽြန္းက လာတဲ့ ဘလူးေမာင္းတိန္းေကာ္ဖီမႈန႔္ကို ေကာ္ဖီမိတ္ကာနဲ႔ ႏွပ္ၿပီး ႀကိဳထားတဲ့ နို႔စစ္
စစ္နဲ႔ ေဖ်ာ္လာေပးတဲ့ ေကာ္ဖီေမႊးေမႊးကို အရသာခံေသာက္ေနတုံး ခ်ိန္းထားတဲ့ “ ရွိုင္း ” ေရာက္လာတယ္ ။
သိန္းအုပ္ေက်ာ္က ရွိုင္း ေရာက္လာပါၿပီ ဆရာလို႔ အျပင္ကေန အင္တာကြန္းစကားေျပာစက္ေလးနဲ႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ေအာင္မိုးၿခိမ့္က “ လႊတ္လိုက္ပါ တပည့္ေရ...” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ေသာက္လက္စ
ေကာ္ဖီကို အၿပီးသတ္လိုက္တယ္ ။
ရွိုင္းသည္ ခြာျမင့္ဖိနပ္သံ တေထာက္ေထာက္နဲ႔ တကိုယ္လုံး လႈပ္ခါရမ္းရင္း ႐ုံးခန္းထဲကို ဝင္လာတယ္ ။နားကြင္းေတြ လက္ေကာက္ေတြ လႈပ္ခါလို႔ တခၽြင္ခၽြင္အသံေတြ ျမည္တယ္ ။ တေတာင္ေလာက္ ရွိတဲ့မိေခ်ာင္းသားေရ လက္ကိုင္အိတ္ႀကီးကို လြယ္ရင္း “ ေမာနင္းပါ..ဆရာ...” လို႔ ႏုတ္ဆက္ရင္း ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ အလုပ္စားပြဲေရွ႕က ကုလားထိုင္မွာ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္ ။
“ ဆရာ..ဘာထူးလဲဟင္...ကိုခ်ဳပ္တို႔ အာမခံ ရမွာလားဟင္...”
ရဲတြတ္ေနေအာင္ ဆိုးထားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ ပြင့္ဟသြားၾကေတာ့ ျဖဴေဖြး ညီညာတဲ့ သြားေလးေတြကို ဖ်တ္ကနဲ ျမင္လိုက္ရတယ္ ။
“ ရမွာ..ရမွာ..ဒီ႐ုံးခ်ိန္းမွာ ရမွာ...လိုအပ္တာေတြ ဆရာ လုပ္ကိုင္ၿပီးပါၿပီ....ရွိုင္းေရ....”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ျပဳံးကာ ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ ေက်းဇူးပါ ဆရာ....ဆရာ့ကို အားကိုးပါတယ္ …. ”
“ ဆရာ့ဖက္က စိတ္ခ်..ဆရာ အတတ္နိုင္ဆုံး အကုန္ လုပ္ေပးမွာ....အဲ..ရွိုင္းဖက္က...ဆရာ့အတြက္
အမႈလိုက္ခေလး ...”
“ ဟုတ္ကဲ့ဆရာ...ရွိုင္း ႀကိဳးစားေနပါတယ္ …. ”
“ ဘယ္လို..ဘယ္လို...ရွိုင္း..ဘာကို ႀကိဳးစားေနတာလဲဟင္...ဆရာ နားမရွင္းလို႔ပါ....”
“ ဟို..ဟိုေလ..ဆရာ့အမႈလိုက္ခ..ကို ရွိုင္း ေပးနိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္ လို႔....”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ ေစာေစာက ျပဳံးေနတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီး ႐ုတ္ခ်ည္း ေျပာင္းလဲသြားတယ္ ။
“ ဒါ..ဒါဆို ရွိုင္း အခု ဆရာ့အတြက္ အမႈလိုက္ခ မေပးနိုင္ဘူး ဆိုတဲ့ သေဘာလား....”
“ ဆရာရယ္...ရွိုင္းကို စိတ္မရွိပါနဲ႔...ရွိုင္း..ရွိုင္း.......”
ရွိုင္း ငိုမဲ့မဲ့ ျဖစ္လာတယ္ ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္သည္ သူ႔ကို ေရွ႕ေနပညာေတြ သင္ေပးခဲ့တဲ့ အဘဦးေအာင္ရွိန္မြန္ ရဲ့ စကားသံေတြ
နားမွာ ၾကားေယာင္လာတယ္ ။
“ တပည့္..ေရွ႕ေနပညာရပ္ထဲမွာ အခက္အခဲဆုံးက အမႈသည္ဆီက အမႈလိုက္ခ ရေအာင္ ေတာင္းတတ္
ဖို႔ဘဲ...” တဲ့ ။
မွန္လိုက္တာ အဘရယ္ ။ အဘတပည့္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ တေယာက္ အခု လက္ေတြ႕ ၾကဳံေနရပါၿပီ ။
ရွိုင္းလာအပ္တဲ့ သူ႔ေတးေရးဆရာေတြရဲ့ ကိစၥက ျဖစ္ကထဲက ယခုအထိ သူ လိုက္ၿပီး လုပ္ကိုင္ေပးေနခဲ့တာ ရွိုင္းဆီက တျပားတခ်ပ္မွ သူ မရေသးပါဘူး ။ နံမည္ေက်ာ္ ေတးေရးဆရာေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ဒီကိစၥက တရား႐ုံးမွာ ႐ုံးထုတ္လာတဲ့အခ်ိန္ ေတးဂီတဖက္က အဆိုေတာ္ေတြ တီးဝိုင္းသမားေတြ ထုတ္လုပ္သူေတြ..အသံဖမ္းစတူဒီယိုက လူေတြ....တျပဳံႀကီး လာၾကတယ္ ။ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ေက့စ္ ။
ဂ်ာနယ္ေတြထဲ အလုအယက္ ထည့္ၾကတဲ့ သတင္း ။
အမႈက မုဒိန္းမႈ ..။ ေတးေရးဆရာႏွစ္ေယာက္က အတူတူ ေသာက္တယ္..ေပ်ာ္တယ္ ..ေကတီဗီကို သြားၾကတယ္..ေကာင္မေလးေတြ နဲ႔ ေပ်ာ္ၾကတယ္ ..အဲ့က ေကာင္မေလးေတြက အေပၚပိုင္းေလာက္ဘဲ ေပးလို႔ ဆရာႏွစ္ေယာက္က အႏွိပ္ခန္း မာဆတ္ကို ကူးၾကတယ္ ။ မာဆတ္ကေတာ့ အိုေကတယ္ ။
ေတာင္းသေလာက္ေပးမလား ။ ေပးရင္ ရမယ္ ။ ဆရာေတြကလည္း ေပးၾကတယ္ ။ ဟိုဖက္ကလည္း သူတို႔ေပးနိုင္တာေတြကို ေပးတယ္ ။ ပြဲက ၿပီးရမွာ ။ဒါေပမယ့္ ပြဲကလည္း မၿပီး မီးကလည္း မေသဘူး ။
ေကာင္မေလးေတြက ထပြမ္တယ္ ။ မေက်မနပ္နဲ႔ ေအာ္တယ္ ။ တိုင္တယ္ ။ ရဲေရာက္လာတယ္ ။
ဖမ္းတယ္ ။ စခန္းေရာက္မွ ၾကည့္ရွင္း...တဲ့ ။ ဆရာေတြ ေဂ်းထဲ ေအာင္းသြားတယ္ ။
ေနာက္တေန႔မွာ ရွိုင္း ေအာင္မိုးၿခိမ့္ဆီ ေရာက္လာတယ္ ။
အမွန္တကယ္က မုဒိန္းမႈ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ လိုက္ခဲတယ္ ။ မုဒိန္းမႈ ဆိုတာက ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္ေတြမွာ
အျဖစ္မ်ားတယ္ ။ သူေဌးေတြ မုဒိန္း မက်င့္ဘူးလား ။ က်င့္တာေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ နည္းတယ္ ။ က်င့္တာ နည္းတယ္ ။ စည္းစိမ္နဲ႔ေန..ဆီဦးေထာပတ္ေတြစား..သုတ္ေတြပြား..ပိုေတာင္ တဏွာစိတ္ ယိုဖိတ္အုံးမယ္ ။ သူေဌးေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ ေငြအားသုံး ေငြနဲ႔ေပါက္ၿပီး လုပ္ၾကတယ္ ။ ေငြနဲ႔ ဖလွယ္တဲ့ ေၾကးစားနဲ႔ ဆက္ဆံတာ မ်ားတယ္ ။ တခ်ိဳ႕သူေဌးထဲကလည္း မုဒိန္းက်င့္ခဲ့ရင္ေတာင္ ေငြနဲ႔ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းပစ္လိုက္ၾကလို႔ ဂတ္ေရာက္႐ုံးေရာက္ မျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး ။
မုဒိန္းမႈ ရယ္လို႔ ျဖစ္လာရင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဆင္းရဲသား ရပ္ကြက္က အမႈလိုက္ခ မေပးနိုင္တဲ့ ဆင္းရဲသားေတြဘဲ မ်ားတယ္ ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္က အမႈလိုက္ခ ျမက္ျမက္ေလးရမယ့္ အမႈႀကီးေတြကို ပို စိတ္ဝင္စားတယ္ ။
မုဒိန္းမႈ မွ မဟုတ္ဘူး ။ လူသတ္မႈလည္း ဒီလိုဘဲ ။ လူေတြက လူသတ္မႈ ဆိုရင္ လူတေယာက္လုံးကို
သတ္တာ..လူေသတာမို႔ အမႈႀကီးလို႔ ထင္ၾကတယ္ ။ မုဒိန္းမႈလိုဘဲ လူသတ္တဲ့အထဲ သူေဌးက သတ္လို႔ ႐ုံးေရာက္လာတာ ရွားတယ္ ။ နည္းတယ္ ။ သူေဌးက လူမသတ္ဘူး ။ သူမ်ားကိုဘဲ ေငြေပး သတ္ခိုင္းတတ္တယ္ ။
လူသတ္မႈေတြ မွာ လူသတ္တယ္လို႔ စြပ္စြဲခံရသူေတြက ဆင္းရဲသားေတြဘဲ မ်ားတယ္ ။ အမႈလိုက္ခ မေပးနိုင္တဲ့ လူေတြ ။
အခု မုဒိန္းမႈကေတာ့ နံမည္ႀကီး ေတးဂီတေလာကက လူႏွစ္ေယာက္မို႔ရယ္..ရွိုင္း ေရာက္လာၿပီး ုအမႈအပ္လို႔ရယ္ေၾကာင့္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ဒီအမႈကို လက္ခံလိုက္တာ ။ တခါတေလ ေငြသိပ္မရေတာင္ေက်ာ္ၾကားနိုင္တဲ့အမႈဆိုရင္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ စိတ္ဝင္စားတယ္ ။ လိုက္ေပးတယ္ ။
အခုဘဲ ၾကည့္ေလ ။ ဒီေတးေရးဆရာေတြကို လိုက္ေပးတာ ဂ်ာနယ္ေတြ မဂၢဇင္းေတြမွာ ခဏခဏ ပါလာ
တယ္ ။ ဒါကို ေအာင္မိုးၿခိမ့္က ႀကိဳက္တာ ။ တရက္မွာ သူ႔ပုံေတာင္ ဂ်ာနယ္ထဲ ပါလိုက္ေသးတယ္ ။
ရွိုင္းနဲ႔ တြဲရက္ ပုံ ။
သူ႔မိသားစု ေဆြမ်ိ ုး အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ဒီပုံေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ ကြိဳင္တက္သြားေသးတယ္ ။ အဆိုေတာ္မေလးနဲ႔ တြဲရက္မို႔ အိ္မ္က မိန္းမက ဂြီဂြမ္လုပ္လို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေျဖရွင္းခ်က္ေပးလိုက္ရ
ေသးတယ္ ။
အမႈ လိုက္ေပးဖို႔က ေငြသိပ္မရဘူး ဆိုေတာင္ သူသြားရလာရ ေပးရကမ္းရ တာေတြ ေက်ဖို႔ေလာက္ေတာ့ ရမွျဖစ္မယ္ေလ ။ အလကားေတာ့ လိုက္မေပးနိုင္ဘူး ။ စားရိတ္က ရွိတယ္ ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္က လက္လည္း ဖြာတယ္ ။ ေပးကမ္းျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္၏ ဆိုတဲ့ စကားလိုဘဲ ေအာင္
မိုးၿခိမ့္သည္ ေပးကမ္းသင့္တယ္လို႔ ထင္တဲ့လူေတြကို ေပးတယ္ ။ ကမ္းတယ္ ။ ေကၽြးတယ္ ..။ေမြးတယ္ ။ ေပါင္းသင္းထားတယ္ ။
လူခ်စ္လူခင္မ်ားျခင္းအားျဖင့္ ကိုယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြမွာ ကူညီမစမယ့္လူေတြ ေပၚလာတတ္တယ္ လို႔ ယုံၾကည္တယ္ ။ သူတပါးကို ေကာင္းရင္ အဲဒီေကာင္းျခင္းေတြ က ကိုယ့္ဆီကို ေရာင္ျပန္ဟတ္တယ္ လို႔လည္း သူ ယုံၾကည္တယ္ ။
“ ဒီေတာ့ ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲဟင္..ရွိုင္း …. ”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ေလသံကို ထိန္းၿပီး ခပ္တိုးတိုး ေမးလိုက္တယ္ ။
“ ရွိုင္း ေပးမွာပါ ….ဆရာ့ကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ေပးမွာပါ ...ဆရာ အခု ေငြမပါခဲ့လို႔ စိတ္ဆိုးလားဟင္...
ရွိုင္းကို စိ္တ္ဆိုးလား ...”
“ စိတ္ေတာ့ မဆိုးပါဘူး..ရွိုင္း..ဒါေပမယ့္ ရွိုင္းက အမႈလာအပ္တဲ့ေန႔က ဆရာ့ကို ဂတိေပးထားခဲ့တယ္
ေလ ...”
“ ဟုတ္ပါတယ္..ဆရာရယ္ ...ရွိုင္းလည္း ေပးနိုင္မယ္ ထင္လို႔ပါ ...တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ရွိုင္း ရစရာ
ရွိတာေတြ မရလို႔ ေပးဖို႔ ခက္ခဲေနတယ္...ဒါေပမယ့္ ေငြမေပးနိုင္ေတာင္ ဆရာ လိုခ်င္တာ..လိုအပ္တာ
ေတြ ရွိုင္း ေပးနိုင္မယ္ ဆိုရင္ ရွိုင္း ဆရာ့ကို ေပးခ်င္ပါတယ္ ...အမႈလိုက္ခနဲ႔ ေခ်လိုက္ခ်င္တာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူးေနာ္..အမႈလိုက္ခ ေပးဖို႔ ၾကာေနတဲ့အတြက္ ေလ်ာ္ေၾကး သေဘာမ်ိဳးပါ...”
“ မင္း ေျပာတာကို ဆရာ နားမလည္ဘူးကြယ္...ရွိုင္း...”
“ ရွိုင္း ေျပာေနတာက အမႈလိုက္ခကို တေန႔ အဆင္ေျပတဲ့အခါ ေပးမယ္ဆရာ..လတ္တေလာ..အဲလို
ေစာင့္ဆိုင္းေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးဆပ္တဲ့အေနနဲ႔ ေလ်ာ္ေၾကး..အဲ...အတိုးလို႔ ေျပာလည္းရတယ္ေလ
ဆရာ့ကို ရွိုင္း ေပးနိုင္တာေတြ ေပးမယ္ လို႔ ေျပာေနတာပါ...”
“ ဘာေတြလည္း ..ဘာေတြ ေပးမွာလဲ....”
ရွိုင္းက ေအာင္မိုးၿခိမ့္ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး...“ ဆရာ တကယ္ မသိဘူးလားဟင္ ...ဒါမွမဟုတ္ မသိခ်င္ေယာင္
ေဆာင္ေနတာလား..” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။
“ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း တိတိက်က် သိခ်င္လို႔ကြာ...ခုရႈပ္မွ ေနာင္ရွင္း ဆိုသလိုေပါ့...”
“ ရွိုင္းမွာ ဆရာ စိတ္ဝင္စားမယ့္ အရာေတြ ရွိေနပါတယ္ေလ ...ရွိုင္းမွာ ရွိတာေတြ အကုန္လုံးကို ဆရာ့
ကို ေပးခ်င္တယ္ ...”
ေပါက္ၿပီ။ သေဘာေပါက္ၿပီ ။ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ မ်က္လုံးေတြ က်ဥ္းေျမာင္းသြားတယ္ ။ မႈန္မွိုင္းေတာ့ မသြား ။ ဆန႔္က်င္ဖက္ အေနနဲ႔ ေတာက္ေျပာင္ၿပီး စူးရွလာတယ္ ။
ရွိုင္းကို ေျခဆုံး ေခါင္းဆုံး ၾကည့္ေနတယ္ ။
“ ဟုတ္ၿပီေလ...ဘယ္ေတာ့ ေပးမွာလဲ ...ဘယ္ႏွစ္ခါ ေပးမွာလဲ...”
“ဆရာ လိုခ်င္တဲ့ အခ်ိန္...ဆရာ့စိတ္တိုင္းက်ေပါ့ ….ဟင္းဟင္း....”
“ ႀကိဳက္သြားၿပီ....ကဲ..သြားစို႔..အခုဘဲ....ဟားဟားဟား....”
“ ဟြန႔္..ဆရာကလည္း..ခ်က္ခ်င္းႀကီးဘဲကြာ....”
ရွိုင္းက ကိုယ္ေလးကို လႈပ္ခါၿပီး ရယ္ေမာလိုက္တယ္ ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္ သူ႔တပည့္သိန္းအုပ္ေက်ာ္ကို ေခၚလိုက္တယ္ ။
“ တပည့္ေရ..ဆရာ အေရးႀကီးကိစၥေပၚလာလို႔ အျပင္သြားလိုက္အုံးမယ္ ..ဒီေန႔ ႐ုံးခ်ိန္းေတြကို ခင္ပပၿမိဳင္
နဲ႔ ေဇယ်ာလြင္တို႔ကို ဆရာ့ကိုယ္စား သြားၾကဖို႔ မင္း စီစဥ္လိုက္ကြာ....”
“ ဟုတ္ကဲ့ဆရာ..”
ခင္ပပၿမိဳင္နဲ႔ ေဇယ်ာလြင္တို႔က သူ႔လက္ေထာက္ ေရွ႕ေနေတြပါ ။
သူ႔မွာ လက္ေထာက္ေရွ႕ေနေတြ အျပင္ အလုပ္သင္ ေရွ႕ေနေတြ သုံးေယာက္ေလာက္ ရွိတယ္ ။
ႏွစ္ေယာက္က မိန္းကေလးေတြ ။ သုန္ၾတာ နဲ႔ခရစ္တီယားနား ဘီေကာက္ ။ တေယာက္က ေယာက်္ားေလး ။ ေမာင္ျပား တဲ့ ။
“ ကဲ..သြားစို႔ ရွိုင္းေလး ...”
ရွိုင္းကို ရွိုင္းေလးေတြ ဘာေတြ သူ ေခၚပစ္လိုက္တယ္ ။
ရွိုင္းက အမႈလိုက္ခ ပထမ အရစ္ အေနနဲ႔ ၁ဝသိန္း ေပးမယ္လို႔ ဂတိျပဳထားတယ္ ။ လာမယ္ ၾကာမယ္
ျဖစ္ေနတဲ့ အမႈလိုက္ခအတြက္ သူမမွာ ရွိတာေတြ ေပးမယ္ဆိုတာကို ၾကားလိုက္ရကထဲက ေအာင္မိုးၿခိမ့္
ရဲ့ ေပါင္ၾကားက ဒုတ္က တမဟုတ္ခ်င္း ထြားတက္လာတယ္ ။ မာလာတယ္ ။ ေခါင္းေထာင္လာတယ္ ။
အစာအနံ့ကိုရတဲ့ စပါးႀကီးေႁမြႀကီးလိုဘဲ ။
တကယ္ေတာ့ မထင္မမွတ္ဘဲ အခုလို ျဖစ္သြားတာ ။ ရွိုင္းကိုစေတြ႕ကထဲက လိုခ်င္မ်က္စိ နဲ႔ ေတာ့
တခ်ိန္လုံး ပစ္မွားေနခဲ့တာ ။ သိတယ္ မဟုတ္လား ။ ေအာင္မိုးၿခိမ့္က ဒီဖက္မွာ ၀ါသနာ ထုံလြန္းတာ ။
ေနအုံး..ေနအုံး...ေစာင့္အုံးလို႔ ေခါင္းတေထာင္ေထာင္နဲ႔ လုပ္ေနတဲ့ ဒီေကာင့္ကို တားထားရတယ္ ။
ရွိုင္းနဲ႔ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ဓါတ္ေလွခါးနဲ႔ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းတဲ့အခ်ိန္ ရွိုင္းရဲ့ တင္လွလွေတြကို မသိမသာ ခိုးၾကည့္ရင္း ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ ဒုတ္က ထလာျပန္တယ္ ။ ဝတ္ထားတဲ့ ေယာပုဆိုးကို လက္နဲ႔ အသာမလိုက္ရတယ္ ။ ဒုတ္ျမဴးေနတာ လူမျမင္ေစခ်င္လို႔ ။
အေရးထဲ ဓါတ္ေလွခါးထဲက အထြက္ အမႈသည္ ေဒၚကလ်ာနဲ႔ ပက္ပင္းတိုးေနေသးတယ္ ။ ေဒၚကလ်ာက “ ဆရာ....ဆရာ့ကို အေရးတႀကီး ေတြ႕ခ်င္လို႔ က်မ လာခဲ့တာ....” လို႔ လုပ္ေနလို႔ အေပၚမွာ လက္ေထာက္ေတြ ရွိတယ္..သူတို႔ကို ေျပာပါလို႔ ေျပာရင္း အျမန္လစ္ခဲ့ရတယ္ ။ ဒီမိန္းမ
ႀကီးရဲ့ မ်က္လုံးေတြကလည္း ႂကြထေငါေနတဲ့ သူ႔ဒုတ္ေနရာကို ေရာက္ေရာက္ေနတာ သူေတြ႕လိုက္
ရတယ္ ။
ေဒၚကလ်ာက လင္သုံးေယာက္ ကြဲတဲ့ အသက္၅ဝအရြယ္ ခပ္ဖိုင့္ဖိုင့္ အသားေဖြးေဖြးနဲ႔ အိမ္ၿခံေျမေရာင္းဝယ္တဲ့ ပြဲစား ။ ကြဲသြားတဲ့ လင္ေတြဆီကလည္း
အိမ္ေတြ တိုက္ခန္းေတြ ရလိုက္လို႔ ပိုက္ဆံရွိ လူတန္းစားဘဲ ။ ေငြတိုးေခ်းစားတာ ျပန္မေပးၾကလို႔ တရား႐ုံးမွာ သူ႔ကို ငွားၿပီး တရားရင္ဆိုင္ေန
တာ ။
ကားဆီကို ေရာက္ေတာ့ ရွိုင္းက “ ဆရာ..ကားက အရင္တခါကား မဟုတ္ဖူးေနာ္...အသစ္ႀကီးေနာ္..”လို႔ေျပာလိုက္လို႔ ေအာင္မိုးျခမ့္ ျပဳံးျပဳံးႀကီး ျဖစ္သြားတယ္ ။ ရွိုင္းက ေတာ္ေတာ္ လ်င္တာဘဲ ။ ကားမတူေတာ့တာကို သိေနတယ္ ။
“ ဟုတ္တယ္ရွိုင္း ...တစီး ထပ္ ဝယ္ထားတာ ဟဲဟဲ...”
“ ဟင္း..ဆရာက ေဘာစိႀကီးဘဲ...”
“ ဘယ္ကိုသြားၾကမလဲဟင္...”
ကားစက္ကိုသူ ႏွိုးလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ရွိုင္းက ေမးတယ္ ။
“ စိတ္ခ်ရတဲ့ တေနရာရာေပါ့ ...”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္မွာ ေရွ႕ေနအလုပ္အျပင္ တိုက္ခန္းအိမ္ခန္းေတြကို ဝယ္ေရာင္းလုပ္တဲ့ ေဘးေပါက္အလုပ္ကရွိေတာ့ ေစ်းတက္ရင္ ျပန္ေရာင္းဖို႔ ဝယ္ထားတဲ့
ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းေတြ ရွိေနတယ္ ။
“ ဘယ္မွာလဲ သိလို႔ ရမလားဟင္ ..”
“ မရမ္းကုန္းမွာ...”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္သည္ သူ႔ေဘးက ရွိုင္းကိုဘဲ ၾကည့္ေနလို႔ လမ္းျဖတ္ကူးတဲ့ စက္ဘီးတစီးကို တိုက္မိေတာ့မလို႔ ။ စက္ဘီးသမားက
“ ေရွ႕ၾကည့္ေမာင္း..ႏွာဘူးႀကီး” လို႔ ေအာ္လိုက္တာ ၾကားလိုက္ရတယ္ ။
မရမ္းကုန္းက သူ႔ကြန္ဒိုတိုက္ဆီကို ေရာက္သည္အထိ လမ္းခရီးမွာ သူကားေမာင္းတာ ေတာ္ေတာ့္ကို
အလြဲလြဲအမွားမွားေတြ ျဖစ္တယ္ ။ ရွိုင္းကိုဘဲ အာ႐ုံစိုက္ေနလို႔။
သူ႔ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းက ေျမေအာက္ကားရပ္စရာေနရာနဲ႔ ျဖစ္သလို ဒီကားပါကင္ကေန တိုက္ခန္းကို ဓါတ္ေလွခါးနဲ႔ တက္သြားနိုင္တာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္
အဆင္ေျပတယ္ ။ ရွိုင္းနဲ႔အတူ ဓါတ္ေလွခါးနဲ႔ တက္သြားတဲ့အခ်ိန္ ေအာင္မိုးျခမ့္စိတ္ေတြ တအား ဆူပြက္ေနၿပီ ။ ရွိုင္းရဲ့ ေသးက်ဥ္တဲ့ ခါးေလးကို
လွမ္းဖက္လိုက္မိတယ္ ။
“ အို႔..ဆရာ..ေစာင့္ပါအုံးလို႔....ဟိုေရာက္မွ...ဆႏၵ မေစာနဲ႔...”
“ ရွိုင္းက သိပ္လွတာဘဲ ...”
“ ဟင္းဟင္း...ခုလို ခ်ီးက်ဴးတာ ေက်းဇူးပါ ဆရာ....ဘာစားမလဲ ေကၽြးမယ္ ..”
“ အာပုံ...အာပုံ စားမယ္...ဟီး...”
ကေလးႀကီးတေယာက္လိုဘဲ သြားႀကီးျဖဲၿပီး ေျပာလိုက္တဲ့ ေအာင္မိုးျခမ့္ကို ရွိုင္းက လက္သီးဆုပ္ျဖဴျဖဴေလးနဲ႔ ထုခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္တယ္ ။
“ ရွိုင္း...အေပၚပိုင္းကို မထုနဲ႔..ရွိုင္း ထုခ်င္ရင္ ..ဟို..ဟို...ေအာက္ပိုင္း..”
“ အိုေနာ္..ဆရာ..သိပ္ကဲေနတယ္...ဟင္း...”
ကြန္ဒိုအခန္းကို ဓါတ္ေလွခါးနဲ႔ တက္ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ကဲၿပီ ။ လက္ေဆာ့ေျခေဆာ့ေတြလုပ္တယ္ ။ ရွိုင္းရဲ့ တင္ပါးဝိုင္းဝိုင္း ကို
ဖမ္းညႇစ္လိုက္သလို ခါးက်ဥ္ေလးကို ဖက္လိုက္တယ္ ။
“ ဆရာ....အိေျႏၵေလး ဆည္ပါအုံးကြာ..အခန္းထဲ ေရာက္တဲ့အထိ မေစာင့္နိုင္ေတာ့ဘူးလား ...”
အခန္းတံခါးေသာ့ကို လွည့္ဖြင့္တဲ့ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ လက္ေတြ တုန္ေနတယ္ ။
ရွိုင္းလို တစ္တစ္ေတာင့္ေတာင့္ ေခ်ာေခ်ာေလးကို ၀ါးရမယ္ ဆိုေတာ့ စိတ္ေတြ မဟားဒရား လႈပ္ရွား
ကုန္တာေပါ့ ။
အခန္းထဲကို လွမ္းဝင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔ေယာပုဆိုး အထဲက ဒုတ္က တအားေထာင္ေနတယ္ ။း ေရွ႕ဖက္ကို ေငါေငါႀကီး ထိုးထြက္ေနသည္ ။ ရွိုင္းက ဒါကို
ၾကည့္ၿပီး ခိကနဲ ရယ္လိုက္တယ္ ။
အခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႔ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ၾကမ္းၿပီ ။ ရွိုင္းကို တအားဖက္ တအားကိုင္တယ္ ။
“ အိုး..အိုး..ဆရာ..ဆရာ...ၾကမ္းလွခ်ည္လား....”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ ျဖစ္ကုန္တယ္ ။
အိပ္ခန္းေလးထဲကို ရွိုင္းကို ဆြဲေခၚသြားတယ္ ။ ရွိုင္းရဲ့ စြင့္ကားေနတဲ့ တင္ပါးေတြကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္
ဘဲ ဆုပ္ကိုင္ညႇစ္ကစားလိုက္တယ္ ။ ရွိုင္းရဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြ ၾကားမွာ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြ
ေရာက္ေနတယ္ ။
“ အဝတ္အစားေတြ ေၾကကုန္မယ္.ဆရာရယ္...ရွိုင္း ခၽြတ္ေပးပါမယ္ ...”
ရွိုင္းက အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္ပစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္လည္း သူ႔အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္ေနတယ္ ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္အတြက္ အိပ္မက္လိုဘဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလို ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ သူ ဘယ္တုံးကမွ မထင္
ခဲ့ဘူး ။ အဆိုေတာ္မေလးသည္ ကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္ဆိုလို႔ ခ်ည္တမၽွင္ေတာင္ ရွိမေနေတာ့ဘူး ။
နိုင္ငံေက်ာ္ ဟစ္ေဟာ့ အဆိုေတာ္မေလး ကိုယ္တုံးလုံးျဖစ္ေနတယ္ ။ လွလိုက္တဲ့ နို႔ႀကီးေတြ ။ နို႔သီး
ေလးေတြက အနီေရာင္ႏုႏု ။
ခါးေသးေသး ေအာက္က တင္လွလွေတြက ကားစြင့္လုံး ထြားေနၾကတယ္ ။ ေပါင္တန္ရွည္သြယ္သြယ္
ႏွစ္ေခ်ာင္း..ေပါင္ဂြဆုံက မို႔မို႔ေမာက္ေမာက္ ခုံးေနတဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီး ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္လည္း ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး ျဖစ္ေနၿပီ ။
ျဖဴေဖြးၿပီး ေတာင့္တင္းတဲ့ အလန္းစားေလး ရွိုင္းကို အဝတ္အစားမပါဘဲ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့
ကတုန္ကရင္ေတြ ျဖစ္ၿပီး သူ႔ေပါင္ဂြဆုံကအေမႊးလိန္ေကာက္ေကာက္ေတြၾကားက သူ႔ဒုတ္ႀကီးကလည္း
မတရားႀကီးကို ေထာင္မာေနတယ္ ။ ေပါက္ကြဲထြက္မတတ္ တင္းမာၿပီး တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနတယ္ ။
အေၾကာႀကီးေတြ ထင္းေနေအာင္ ေထာင္ထေနတယ္ ။ မွိုပြင့္ႀကီးလို ကားေနတဲ့ ဒစ္လုံးႀကီးက နီရဲေန
ၿပီး အဲဒီ ဒစ္လုံးႀကီးရဲ့ထိပ္က အေပါက္ေလးကေနလည္း အရည္ၾကည္ေတြက ယိုစီးက်ေနတယ္ ။ လဥ
ႀကီး ႏွစ္လုံးကလည္း တြဲေလာင္းႀကီး ။
ရွိုင္းရဲ့ ေကာ့တင္းလုံးဝန္းတဲ့ နို႔ႀကီးေတြကို ေငးေမာၾကည့္ေနရာက ေပါင္ဂြဆုံက အေမႊးႏုေလးေတြ ခပ္
ပါးပါးေရးေရးေလးနဲ႔ အဂၤါစပ္ႀကီးကို စူးစိုက္ၾကည့္မိလိုက္တယ္ ။
“ ခိခိခိ..ဆရာ..မၾကည့္နဲ႔ကြာ...ရွက္တယ္...”
“ ဟဲဟဲ..မရွက္နဲ႔..ရွိုင္း..ဒါ သဘာဝ....လာ..လာ...ရွိုင္း..လိုးၾကရေအာင္...”
“ ဟြန႔္ ဆရာကလည္း..အေျပာပက္စက္လိုက္တာ...အဲလိုႀကီးေျပာနဲ႔..ရွိုင္းရွက္တယ္...”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္က ရွိုင္းကို ကုတင္ေစာင္းမွာ တြန္းလွဲလိုက္ၿပီး သူက ၾကမ္းျပင္က ေကာ္ေဇာေပၚမွာ ဒူး
ေထာက္လိုက္ၿပီး ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴ ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားကို ေခါင္းထိုးဝင္လိုက္တယ္ ။
“ ဆရာ...အို....ဆရာ..ဆရာ.....ဘာ..ဘာဂ်ာ ကိိုင္မလို႔လားဟင္....”
“ ဟုတ္တယ္...ရွိုင္းရယ္...ရွိုင္းရဲ့ ေစာက္ပတ္လွလွေလးကို ဆရာ ဘာဂ်ာကိုင္ေပးပါရေစကြယ္...”
မို႔ေဖါင္းတဲ့ အဂၤါစပ္အုံႀကီးကို နမ္းရႈံ႔လိုက္တယ္ ။ သူ႔ႏွေခါင္းက မႈတ္ထုတ္ လိုက္တဲ့ ေလေတြက အေမႊးႏုႏုပါးပါးေလးေတြကို လႈပ္ယိမ္းသြားေစတယ္ ။နီညိဳညိဳ အဂၤါစပ္ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူေလးေတြကို သူ႔ႏွေခါင္းႀကီးနဲ႔ ထိုးနမ္းလိုက္တယ္ ။
“ ဟင့္..ဆရာ...ဘာလို႔ လိုက္နမ္းေနတာလဲလို႔..မရြံဘူးလား....နံမယ္....နံမယ္...”
“ နံမယ္လား ...ဆရာ့နံမယ္လား...ေအာင္မိုးၿခိမ့္ေလ.....ေအာင္မိုးၿခိမ့္....”
“ အို..ဆရာကလည္း အနံ့နံမယ္လို႔ ေျပာတာ...ရွိုင္း ေရမခ်ိဳးရေသးဘူး ...အိမ္က ကမန္းကတမ္း ထေျပးလာတာ...”
“ မနံဘူး..မနံဘူး....ရႉမွာဘဲ..ေဟာလိုကို ရႉလိုက္အုံးမွာ..”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္ တရႉးရႉးနဲ႔ အဂၤါစပ္ႀကီးကို နမ္းရႉလိုက္တယ္ ။ ရွိုင္းက တခစ္ခစ္ ရယ္လိုက္ၿပီး..“ ႀကိဳက္
လား....” လို႔ေမးလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္က အကြဲေၾကာင္းကို လ်ာျပားႀကီးနဲ႔ ေအာက္ကေန အ
ထက္ကို ပင့္ေကာ္ယက္ထည့္လိုက္ပါတယ္ ။
“အိုး...ဟင့္....”
ရွိုင္း ပါးစပ္ေလးဟသြားတယ္ ။ လ်ာၾကမ္းႀကီးက အသားႏုႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကို ပြတ္တိုက္သြားလို႔ ။
အို..အို.....ဟာ ...ဆက္တိုက္ ယက္ေနၿပီ ။ အေနာက္ကို ဖင္ေရႊ႕ဆုတ္ေျပးလိုက္သည္ ။ အီး...မရဘူး ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္က ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို လက္နဲ႔ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတယ္ ။ သူ႔လ်ာႀကီးက ရွိုင္း အစိကို ဖိဖိယက္
ေနတယ္ ။ အားရွီး.....အမေလး......ရွိုင္း ထြန႔္ထြန႔္လူးေနရၿပီ ။
တိုက္ပုံေကာ္လာကတုံး ဝတ္ ခပ္တည္တည္ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ တရားခြင္မွာ ခန႔္ခန႔္ထည္ထည္ေနခဲ့တဲ့
ေလာ္ရာႀကီး တျပတ္ျပတ္နဲ႔ ေစာက္ပတ္ယက္ေပးေနတယ္ ။
သူ႔လက္တဖက္ကို ဆန႔္ထုတ္ၿပီး ရွိုင္းရဲ့ နို႔ေတြကို တလုံးၿပီးတလုံး ကိုင္ေနတယ္. ဆုပ္နယ္ေနတယ္ ..။
ရွိုင္းလည္း ဘာဂ်ာယက္တာ ခဏခဏ ခံဘူးေပမယ့္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ယက္ေပးတာကို အႀကိဳက္ဆုံးဘဲ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္က ေစာက္စိကို ကစားတာ သိပ္ေတာ္တယ္ ။ ရွိုင္း သူ ဘာဂ်ာမႈတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ၂ႀကိမ္
ေတာင္ ၿပီးရတယ္ ။ ဒီလူႀကီးက ခေရပြင့္ကိုပါ လ်ာနဲ႔ ထိုးတာ ။ ထူးျခားတဲ့ အေတြ႕အၾကဳံမို႔ ရွိုင္း
သေဘာက်မိတယ္ ။ သူ႔ဒုတ္က မရွည္ေပမယ့္ အရမ္း တုတ္တယ္ ။ သူ႔ဒုတ္ႀကီးက တုတ္တုတ္ႀကီး ။
ဒစ္ဖူးႀကီးကလည္း ကားကားႀကီး ။ ဘာဂ်ာကိုင္တာကို ရပ္ခိုင္းလိုက္မိတယ္ ။
“ ရွိုင္း...မႀကိဳက္လို႔လားဟင္...”
“ မဟုတ္ဘူး..ရွိုင္းလည္း ဆရာ့ကို ပုေလြကိုင္ေပးခ်င္လို႔..”
ဒီလို ေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ ဒုတ္တိုႀကီး ဆတ္ကနဲ ေခါင္းေထာင္သြားတာ ရွိုင္း ေတြ႕လိုက္
ရသည္ ။ ရွိုင္း သူ႔ဒစ္ျပဲႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးနဲ႔ ငုံေပးလိုက္တယ္ ။
အူး..ငံက်ိက်ိနဲ႔...။
ဒစ္ျပဲႀကီးကို စုတ္ေပးလိုက္တယ္ ။ လ်ာနဲ႔လည္း ကလိေပးလိုက္တယ္ ။
“ အား...ဟား......ေကာငး္လိုက္တာ ရွိုင္းရယ္...”
အခန္းတံခါးေသာ့ကို လွည့္ဖြင့္တဲ့ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ လက္ေတြ တုန္ေနတယ္ ။
ရွိုင္းလို တစ္တစ္ေတာင့္ေတာင့္ ေခ်ာေခ်ာေလးကို ၀ါးရမယ္ ဆိုေတာ့ စိတ္ေတြ မဟားဒရား လႈပ္ရွား
ကုန္တာေပါ့ ။
အခန္းထဲကို လွမ္းဝင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔ေယာပုဆိုး အထဲက ဒုတ္က တအားေထာင္ေနတယ္ ။း ေရွ႕ဖက္ကို ေငါေငါႀကီး ထိုးထြက္ေနသည္ ။ ရွိုင္းက ဒါကို
ၾကည့္ၿပီး ခိကနဲ ရယ္လိုက္တယ္ ။
အခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႔ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ၾကမ္းၿပီ ။ ရွိုင္းကို တအားဖက္ တအားကိုင္တယ္ ။
“ အိုး..အိုး..ဆရာ..ဆရာ...ၾကမ္းလွခ်ည္လား....”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ ျဖစ္ကုန္တယ္ ။
အိပ္ခန္းေလးထဲကို ရွိုင္းကို ဆြဲေခၚသြားတယ္ ။ ရွိုင္းရဲ့ စြင့္ကားေနတဲ့ တင္ပါးေတြကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္
ဘဲ ဆုပ္ကိုင္ညႇစ္ကစားလိုက္တယ္ ။ ရွိုင္းရဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြ ၾကားမွာ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြ
ေရာက္ေနတယ္ ။
“ အဝတ္အစားေတြ ေၾကကုန္မယ္.ဆရာရယ္...ရွိုင္း ခၽြတ္ေပးပါမယ္ ...”
ရွိုင္းက အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္ပစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္လည္း သူ႔အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္ေနတယ္ ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္အတြက္ အိပ္မက္လိုဘဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလို ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ သူ ဘယ္တုံးကမွ မထင္
ခဲ့ဘူး ။ အဆိုေတာ္မေလးသည္ ကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္ဆိုလို႔ ခ်ည္တမၽွင္ေတာင္ ရွိမေနေတာ့ဘူး ။
နိုင္ငံေက်ာ္ ဟစ္ေဟာ့ အဆိုေတာ္မေလး ကိုယ္တုံးလုံးျဖစ္ေနတယ္ ။ လွလိုက္တဲ့ နို႔ႀကီးေတြ ။ နို႔သီး
ေလးေတြက အနီေရာင္ႏုႏု ။
ခါးေသးေသး ေအာက္က တင္လွလွေတြက ကားစြင့္လုံး ထြားေနၾကတယ္ ။ ေပါင္တန္ရွည္သြယ္သြယ္
ႏွစ္ေခ်ာင္း..ေပါင္ဂြဆုံက မို႔မို႔ေမာက္ေမာက္ ခုံးေနတဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီး ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္လည္း ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး ျဖစ္ေနၿပီ ။
ျဖဴေဖြးၿပီး ေတာင့္တင္းတဲ့ အလန္းစားေလး ရွိုင္းကို အဝတ္အစားမပါဘဲ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့
ကတုန္ကရင္ေတြ ျဖစ္ၿပီး သူ႔ေပါင္ဂြဆုံကအေမႊးလိန္ေကာက္ေကာက္ေတြၾကားက သူ႔ဒုတ္ႀကီးကလည္း
မတရားႀကီးကို ေထာင္မာေနတယ္ ။ ေပါက္ကြဲထြက္မတတ္ တင္းမာၿပီး တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနတယ္ ။
အေၾကာႀကီးေတြ ထင္းေနေအာင္ ေထာင္ထေနတယ္ ။ မွိုပြင့္ႀကီးလို ကားေနတဲ့ ဒစ္လုံးႀကီးက နီရဲေန
ၿပီး အဲဒီ ဒစ္လုံးႀကီးရဲ့ထိပ္က အေပါက္ေလးကေနလည္း အရည္ၾကည္ေတြက ယိုစီးက်ေနတယ္ ။ လဥ
ႀကီး ႏွစ္လုံးကလည္း တြဲေလာင္းႀကီး ။
ရွိုင္းရဲ့ ေကာ့တင္းလုံးဝန္းတဲ့ နို႔ႀကီးေတြကို ေငးေမာၾကည့္ေနရာက ေပါင္ဂြဆုံက အေမႊးႏုေလးေတြ ခပ္
ပါးပါးေရးေရးေလးနဲ႔ အဂၤါစပ္ႀကီးကို စူးစိုက္ၾကည့္မိလိုက္တယ္ ။
“ ခိခိခိ..ဆရာ..မၾကည့္နဲ႔ကြာ...ရွက္တယ္...”
“ ဟဲဟဲ..မရွက္နဲ႔..ရွိုင္း..ဒါ သဘာဝ....လာ..လာ...ရွိုင္း..လိုးၾကရေအာင္...”
“ ဟြန႔္ ဆရာကလည္း..အေျပာပက္စက္လိုက္တာ...အဲလိုႀကီးေျပာနဲ႔..ရွိုင္းရွက္တယ္...”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္က ရွိုင္းကို ကုတင္ေစာင္းမွာ တြန္းလွဲလိုက္ၿပီး သူက ၾကမ္းျပင္က ေကာ္ေဇာေပၚမွာ ဒူး
ေထာက္လိုက္ၿပီး ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴ ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားကို ေခါင္းထိုးဝင္လိုက္တယ္ ။
“ ဆရာ...အို....ဆရာ..ဆရာ.....ဘာ..ဘာဂ်ာ ကိိုင္မလို႔လားဟင္....”
“ ဟုတ္တယ္...ရွိုင္းရယ္...ရွိုင္းရဲ့ ေစာက္ပတ္လွလွေလးကို ဆရာ ဘာဂ်ာကိုင္ေပးပါရေစကြယ္...”
မို႔ေဖါင္းတဲ့ အဂၤါစပ္အုံႀကီးကို နမ္းရႈံ႔လိုက္တယ္ ။ သူ႔ႏွေခါင္းက မႈတ္ထုတ္ လိုက္တဲ့ ေလေတြက အေမႊးႏုႏုပါးပါးေလးေတြကို လႈပ္ယိမ္းသြားေစတယ္ ။နီညိဳညိဳ အဂၤါစပ္ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူေလးေတြကို သူ႔ႏွေခါင္းႀကီးနဲ႔ ထိုးနမ္းလိုက္တယ္ ။
“ ဟင့္..ဆရာ...ဘာလို႔ လိုက္နမ္းေနတာလဲလို႔..မရြံဘူးလား....နံမယ္....နံမယ္...”
“ နံမယ္လား ...ဆရာ့နံမယ္လား...ေအာင္မိုးၿခိမ့္ေလ.....ေအာင္မိုးၿခိမ့္....”
“ အို..ဆရာကလည္း အနံ့နံမယ္လို႔ ေျပာတာ...ရွိုင္း ေရမခ်ိဳးရေသးဘူး ...အိမ္က ကမန္းကတမ္း ထေျပးလာတာ...”
“ မနံဘူး..မနံဘူး....ရႉမွာဘဲ..ေဟာလိုကို ရႉလိုက္အုံးမွာ..”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္ တရႉးရႉးနဲ႔ အဂၤါစပ္ႀကီးကို နမ္းရႉလိုက္တယ္ ။ ရွိုင္းက တခစ္ခစ္ ရယ္လိုက္ၿပီး..“ ႀကိဳက္
လား....” လို႔ေမးလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္က အကြဲေၾကာင္းကို လ်ာျပားႀကီးနဲ႔ ေအာက္ကေန အ
ထက္ကို ပင့္ေကာ္ယက္ထည့္လိုက္ပါတယ္ ။
“အိုး...ဟင့္....”
ရွိုင္း ပါးစပ္ေလးဟသြားတယ္ ။ လ်ာၾကမ္းႀကီးက အသားႏုႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကို ပြတ္တိုက္သြားလို႔ ။
အို..အို.....ဟာ ...ဆက္တိုက္ ယက္ေနၿပီ ။ အေနာက္ကို ဖင္ေရႊ႕ဆုတ္ေျပးလိုက္သည္ ။ အီး...မရဘူး ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္က ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို လက္နဲ႔ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတယ္ ။ သူ႔လ်ာႀကီးက ရွိုင္း အစိကို ဖိဖိယက္
ေနတယ္ ။ အားရွီး.....အမေလး......ရွိုင္း ထြန႔္ထြန႔္လူးေနရၿပီ ။
တိုက္ပုံေကာ္လာကတုံး ဝတ္ ခပ္တည္တည္ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ တရားခြင္မွာ ခန႔္ခန႔္ထည္ထည္ေနခဲ့တဲ့
ေလာ္ရာႀကီး တျပတ္ျပတ္နဲ႔ ေစာက္ပတ္ယက္ေပးေနတယ္ ။
သူ႔လက္တဖက္ကို ဆန႔္ထုတ္ၿပီး ရွိုင္းရဲ့ နို႔ေတြကို တလုံးၿပီးတလုံး ကိုင္ေနတယ္. ဆုပ္နယ္ေနတယ္ ..။
ရွိုင္းလည္း ဘာဂ်ာယက္တာ ခဏခဏ ခံဘူးေပမယ့္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ယက္ေပးတာကို အႀကိဳက္ဆုံးဘဲ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္က ေစာက္စိကို ကစားတာ သိပ္ေတာ္တယ္ ။ ရွိုင္း သူ ဘာဂ်ာမႈတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ၂ႀကိမ္
ေတာင္ ၿပီးရတယ္ ။ ဒီလူႀကီးက ခေရပြင့္ကိုပါ လ်ာနဲ႔ ထိုးတာ ။ ထူးျခားတဲ့ အေတြ႕အၾကဳံမို႔ ရွိုင္း
သေဘာက်မိတယ္ ။ သူ႔ဒုတ္က မရွည္ေပမယ့္ အရမ္း တုတ္တယ္ ။ သူ႔ဒုတ္ႀကီးက တုတ္တုတ္ႀကီး ။
ဒစ္ဖူးႀကီးကလည္း ကားကားႀကီး ။ ဘာဂ်ာကိုင္တာကို ရပ္ခိုင္းလိုက္မိတယ္ ။
“ ရွိုင္း...မႀကိဳက္လို႔လားဟင္...”
“ မဟုတ္ဘူး..ရွိုင္းလည္း ဆရာ့ကို ပုေလြကိုင္ေပးခ်င္လို႔..”
ဒီလို ေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ ဒုတ္တိုႀကီး ဆတ္ကနဲ ေခါင္းေထာင္သြားတာ ရွိုင္း ေတြ႕လိုက္
ရသည္ ။ ရွိုင္း သူ႔ဒစ္ျပဲႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးနဲ႔ ငုံေပးလိုက္တယ္ ။
အူး..ငံက်ိက်ိနဲ႔...။
ဒစ္ျပဲႀကီးကို စုတ္ေပးလိုက္တယ္ ။ လ်ာနဲ႔လည္း ကလိေပးလိုက္တယ္ ။
“ အား...ဟား......ေကာငး္လိုက္တာ ရွိုင္းရယ္...”
ရွိုင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားၿပီး ျပန္ထြက္အလာ အဝတ္အစားေတြကို ျပန္ေကာက္ယူဝတ္ေနလို႔ ေအာင္မိုးၿခိမ့္က“ ရွိုင္း..တကယ္ဘဲ ျပန္ေတာ့မလို႔လား...” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။
“ ဟုတ္တယ္..ဆရာ..ရွိုင္း ဒီေန႔ မအားဘူး..လုပ္စရာေတြ ရွိေသးတယ္ ..ဘာလဲ ဆရာက မဝေသးဘူးလား.....”
“ ဟီး....အင္း...”
“ ေနာက္တခါ ေတြ႕ေသးတာေပါ့ ဆရာရယ္....အခုဟာက ဆရာ့ကို မအားတဲ့ၾကားက ေတြ႕လိုက္တာ..အားနာလို႔
အမႈလိုက္ခ မေပးဘဲ ဆရာ့ကို ခိုင္းေနရတာေၾကာင့္ရယ္ပါ ...”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္လည္း စိတ္ေလၽွာ့လိုက္ၿပီး သူ႔အဝတ္ေတြ သူျပန္ဝတ္လိုက္ၿပီး ရွိုင္းကို ျပန္ပို႔ဖို႔ လုပ္လိုက္ရသည္ ။
ေနာက္ထပ္ ခ်ိန္းေသးတာေပါ့ လို႔ စဥ္းစားရင္း စိတ္ေလ်ာ့ထားလိုက္သည္ ။ ရွိုင္းကို ေရေရလည္လည္ သေဘာက်သြားသည္ ။ ရွိုင္းအေပၚမွာ အျမင္ ၾကည္လင္သြားသည္ ။ ပိုက္ဆံမေပးေပမယ့္ သူလိုခ်င္တာကို ေပးတဲ့အတြက္ ရွိုင္းအပ္တဲ့ အမႈကို ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ေသေသခ်ာခ်ာ ဂ႐ုစိုက္ လုပ္ေပးေတာ့မွာ ေသခ်ာသည္ ။
အပိုင္း ၂ ဆက္ရန္....
ပိုေကာင္းတဲ့အျပင္ ဒီေန႔မနက္ ခ်ိန္းထားတာ တခုရွိေနလို႔ပါ ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္သည္ နံမည္ရ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ ေရွ႕ေနတေယာက္ပါ ။
ပန္းဆိုးတန္းလမ္းမႀကီး တေနရာမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ သူ႔ေရွ႕ေန႐ုံးခန္း အေရွ႕ကို သူေရာက္ေတာ့ သူ႔႐ုံး တာဝန္ခံ သိန္းအုပ္ေက်ာ္ ေရာက္ေနႏွင့္တာ ေတြ႕ရတယ္ ။
သိန္းအုပ္ေက်ာ္က ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ ကားဆီကို အေျပးကေလး ေရာက္လာတယ္ ။ ကား ေနာက္ခန္းထဲက လက္ဆြဲအိတ္ကို ယူလိုက္တယ္ ။ ကား ေပၚက အဆင္း ေအာင္မိုးၿခိမ့္က သိန္းအုပ္ေက်ာ္ ကို “ ရွိုင္း ”
ေရာက္ၿပီလား...” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ သိန္းအုပ္ေက်ာ္က “ မေရာက္ေသးဘူး..ဆရာ..” လို႔ ေျဖတယ္ ။
“ ရွိုင္း ”က သူ႔အမႈသည္ ။ဘိုလို ေတာ့ ကလိုင္းရင့္ ေပါ့ ။ သူ႔ကို အမႈအပ္တဲ့သူ ။
“ ရွိုင္း ”က ယေန႔ေခတ္ နံမည္ေက်ာ္ၾကားေနတဲ့ အဆိုေတာ္ ။ ဟစ္ပ္ေဟာ့ အဆိုေတာ္မေလး ။
ရွိုင္း နဲ႔ အတူတူ တြဲေလၽွာက္သြားရင္ လမ္းမွာ လူေတြ သမင္လည္ျပန္ ၾကည့္ၾကတာကို ေအာင္မိုးျခမ့္ခံရတယ္ ။ ရွိုင္းက ေဟာ့ေရွာ့တေယာက္ ။ ဝတ္တာစားတာကလည္း ေရေရလည္လည္ လန္ထြက္ေနတယ္ ။ ဒီဇိုင္းက တအားေဟာ့တယ္ ။ ရွိုင္းကို အဆိုေတာ္မွန္းလည္း လူေတြက သိတယ္ ။
“ ရွိုင္း ”က ဘာမွ လုပ္လို႔ အမႈျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး ။ ရွိုင္းက သူမ်ားအတြက္ ေရွ႕ေနငွားေပးတာ ။
သူမ်ား ဆိုတာထက္ ရွိုင္းရဲ့ ဆရာသမားေတြ အတြက္ လို႔ ေျပာရင္ ပိုမွန္မယ္ ။ ရွိုင္းအတြက္ သီခ်င္း
ေတြ ေရးေပးေနတဲ့ သီခ်င္းေရးဆရာေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ YMZ နဲ႔ ကိုခ်ဳပ္ တို႔အတြက္ ရွိုင္းက ေအာင္မိုးၿခိမ့္ကို လာငွားခဲ့တာ ။
ရွိုင္းနဲ႔ ဒီေန႔မနက္ သူ ခ်ိန္းထားတယ္ ။
႐ုံးခန္းေပၚကို ေရာက္လာေတာ့ သိန္းအုပ္ေက်ာ္က “ ဆရာ ဘာေသာက္မလဲ” လို႔ ေမးလိုက္ရင္း ေလ
ေအးစက္တပ္ထားတဲ့ ႐ုံးခန္းတံခါးကို ေအာင္မိုးၿခိမ့္အတြက္ ဖြင့္ေပးတယ္ ။
“ ေကာ္ဖီ..ေသာက္မယ္ကြာ..”လို႔ ျပန္ေျပာရင္း သူ႔႐ုံးခန္းထဲကို ဝင္တယ္ ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ႐ုံးခန္းက အရမ္း သားနားတယ္ ။ သန႔္တယ္ ။ ဘဝတူ ေရွ႕ေနေတြက သူ႔႐ုံးခန္းက ျမန္မာျပည္က ေရွ႕ေန႐ုံးခန္းေတြ အားလုံးထဲမွာ အမိုက္ဆုံးဘဲ လို႔ ေျပာၾကတယ္ ။
ဒါကို ေအာင္မိုးၿခိမ့္ကေက်နပ္ဂုဏ္ယူေနတာ ။
သူ႔အလုပ္စားပြဲႀကီးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ဒီေန႔ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြ အပြိဳင့္မင့္ေတြ ႐ုံးခ်ိန္းေတြကို
စၿပီး စဥ္းစားလိုက္ရင္း အီးေမးလ္ စစ္တယ္ ။ သိန္းအုပ္ေက်ာ္က ေကာ္ဖီခြက္ လာခ်ေပးတယ္ ။
ဂ်ေမကာကၽြန္းက လာတဲ့ ဘလူးေမာင္းတိန္းေကာ္ဖီမႈန႔္ကို ေကာ္ဖီမိတ္ကာနဲ႔ ႏွပ္ၿပီး ႀကိဳထားတဲ့ နို႔စစ္
စစ္နဲ႔ ေဖ်ာ္လာေပးတဲ့ ေကာ္ဖီေမႊးေမႊးကို အရသာခံေသာက္ေနတုံး ခ်ိန္းထားတဲ့ “ ရွိုင္း ” ေရာက္လာတယ္ ။
သိန္းအုပ္ေက်ာ္က ရွိုင္း ေရာက္လာပါၿပီ ဆရာလို႔ အျပင္ကေန အင္တာကြန္းစကားေျပာစက္ေလးနဲ႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ေအာင္မိုးၿခိမ့္က “ လႊတ္လိုက္ပါ တပည့္ေရ...” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ေသာက္လက္စ
ေကာ္ဖီကို အၿပီးသတ္လိုက္တယ္ ။
ရွိုင္းသည္ ခြာျမင့္ဖိနပ္သံ တေထာက္ေထာက္နဲ႔ တကိုယ္လုံး လႈပ္ခါရမ္းရင္း ႐ုံးခန္းထဲကို ဝင္လာတယ္ ။နားကြင္းေတြ လက္ေကာက္ေတြ လႈပ္ခါလို႔ တခၽြင္ခၽြင္အသံေတြ ျမည္တယ္ ။ တေတာင္ေလာက္ ရွိတဲ့မိေခ်ာင္းသားေရ လက္ကိုင္အိတ္ႀကီးကို လြယ္ရင္း “ ေမာနင္းပါ..ဆရာ...” လို႔ ႏုတ္ဆက္ရင္း ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ အလုပ္စားပြဲေရွ႕က ကုလားထိုင္မွာ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္ ။
“ ဆရာ..ဘာထူးလဲဟင္...ကိုခ်ဳပ္တို႔ အာမခံ ရမွာလားဟင္...”
ရဲတြတ္ေနေအာင္ ဆိုးထားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ ပြင့္ဟသြားၾကေတာ့ ျဖဴေဖြး ညီညာတဲ့ သြားေလးေတြကို ဖ်တ္ကနဲ ျမင္လိုက္ရတယ္ ။
“ ရမွာ..ရမွာ..ဒီ႐ုံးခ်ိန္းမွာ ရမွာ...လိုအပ္တာေတြ ဆရာ လုပ္ကိုင္ၿပီးပါၿပီ....ရွိုင္းေရ....”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ျပဳံးကာ ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ ေက်းဇူးပါ ဆရာ....ဆရာ့ကို အားကိုးပါတယ္ …. ”
“ ဆရာ့ဖက္က စိတ္ခ်..ဆရာ အတတ္နိုင္ဆုံး အကုန္ လုပ္ေပးမွာ....အဲ..ရွိုင္းဖက္က...ဆရာ့အတြက္
အမႈလိုက္ခေလး ...”
“ ဟုတ္ကဲ့ဆရာ...ရွိုင္း ႀကိဳးစားေနပါတယ္ …. ”
“ ဘယ္လို..ဘယ္လို...ရွိုင္း..ဘာကို ႀကိဳးစားေနတာလဲဟင္...ဆရာ နားမရွင္းလို႔ပါ....”
“ ဟို..ဟိုေလ..ဆရာ့အမႈလိုက္ခ..ကို ရွိုင္း ေပးနိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္ လို႔....”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ ေစာေစာက ျပဳံးေနတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီး ႐ုတ္ခ်ည္း ေျပာင္းလဲသြားတယ္ ။
“ ဒါ..ဒါဆို ရွိုင္း အခု ဆရာ့အတြက္ အမႈလိုက္ခ မေပးနိုင္ဘူး ဆိုတဲ့ သေဘာလား....”
“ ဆရာရယ္...ရွိုင္းကို စိတ္မရွိပါနဲ႔...ရွိုင္း..ရွိုင္း.......”
ရွိုင္း ငိုမဲ့မဲ့ ျဖစ္လာတယ္ ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္သည္ သူ႔ကို ေရွ႕ေနပညာေတြ သင္ေပးခဲ့တဲ့ အဘဦးေအာင္ရွိန္မြန္ ရဲ့ စကားသံေတြ
နားမွာ ၾကားေယာင္လာတယ္ ။
“ တပည့္..ေရွ႕ေနပညာရပ္ထဲမွာ အခက္အခဲဆုံးက အမႈသည္ဆီက အမႈလိုက္ခ ရေအာင္ ေတာင္းတတ္
ဖို႔ဘဲ...” တဲ့ ။
မွန္လိုက္တာ အဘရယ္ ။ အဘတပည့္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ တေယာက္ အခု လက္ေတြ႕ ၾကဳံေနရပါၿပီ ။
ရွိုင္းလာအပ္တဲ့ သူ႔ေတးေရးဆရာေတြရဲ့ ကိစၥက ျဖစ္ကထဲက ယခုအထိ သူ လိုက္ၿပီး လုပ္ကိုင္ေပးေနခဲ့တာ ရွိုင္းဆီက တျပားတခ်ပ္မွ သူ မရေသးပါဘူး ။ နံမည္ေက်ာ္ ေတးေရးဆရာေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ဒီကိစၥက တရား႐ုံးမွာ ႐ုံးထုတ္လာတဲ့အခ်ိန္ ေတးဂီတဖက္က အဆိုေတာ္ေတြ တီးဝိုင္းသမားေတြ ထုတ္လုပ္သူေတြ..အသံဖမ္းစတူဒီယိုက လူေတြ....တျပဳံႀကီး လာၾကတယ္ ။ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ေက့စ္ ။
ဂ်ာနယ္ေတြထဲ အလုအယက္ ထည့္ၾကတဲ့ သတင္း ။
အမႈက မုဒိန္းမႈ ..။ ေတးေရးဆရာႏွစ္ေယာက္က အတူတူ ေသာက္တယ္..ေပ်ာ္တယ္ ..ေကတီဗီကို သြားၾကတယ္..ေကာင္မေလးေတြ နဲ႔ ေပ်ာ္ၾကတယ္ ..အဲ့က ေကာင္မေလးေတြက အေပၚပိုင္းေလာက္ဘဲ ေပးလို႔ ဆရာႏွစ္ေယာက္က အႏွိပ္ခန္း မာဆတ္ကို ကူးၾကတယ္ ။ မာဆတ္ကေတာ့ အိုေကတယ္ ။
ေတာင္းသေလာက္ေပးမလား ။ ေပးရင္ ရမယ္ ။ ဆရာေတြကလည္း ေပးၾကတယ္ ။ ဟိုဖက္ကလည္း သူတို႔ေပးနိုင္တာေတြကို ေပးတယ္ ။ ပြဲက ၿပီးရမွာ ။ဒါေပမယ့္ ပြဲကလည္း မၿပီး မီးကလည္း မေသဘူး ။
ေကာင္မေလးေတြက ထပြမ္တယ္ ။ မေက်မနပ္နဲ႔ ေအာ္တယ္ ။ တိုင္တယ္ ။ ရဲေရာက္လာတယ္ ။
ဖမ္းတယ္ ။ စခန္းေရာက္မွ ၾကည့္ရွင္း...တဲ့ ။ ဆရာေတြ ေဂ်းထဲ ေအာင္းသြားတယ္ ။
ေနာက္တေန႔မွာ ရွိုင္း ေအာင္မိုးၿခိမ့္ဆီ ေရာက္လာတယ္ ။
အမွန္တကယ္က မုဒိန္းမႈ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ လိုက္ခဲတယ္ ။ မုဒိန္းမႈ ဆိုတာက ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္ေတြမွာ
အျဖစ္မ်ားတယ္ ။ သူေဌးေတြ မုဒိန္း မက်င့္ဘူးလား ။ က်င့္တာေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ နည္းတယ္ ။ က်င့္တာ နည္းတယ္ ။ စည္းစိမ္နဲ႔ေန..ဆီဦးေထာပတ္ေတြစား..သုတ္ေတြပြား..ပိုေတာင္ တဏွာစိတ္ ယိုဖိတ္အုံးမယ္ ။ သူေဌးေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ ေငြအားသုံး ေငြနဲ႔ေပါက္ၿပီး လုပ္ၾကတယ္ ။ ေငြနဲ႔ ဖလွယ္တဲ့ ေၾကးစားနဲ႔ ဆက္ဆံတာ မ်ားတယ္ ။ တခ်ိဳ႕သူေဌးထဲကလည္း မုဒိန္းက်င့္ခဲ့ရင္ေတာင္ ေငြနဲ႔ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းပစ္လိုက္ၾကလို႔ ဂတ္ေရာက္႐ုံးေရာက္ မျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး ။
မုဒိန္းမႈ ရယ္လို႔ ျဖစ္လာရင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဆင္းရဲသား ရပ္ကြက္က အမႈလိုက္ခ မေပးနိုင္တဲ့ ဆင္းရဲသားေတြဘဲ မ်ားတယ္ ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္က အမႈလိုက္ခ ျမက္ျမက္ေလးရမယ့္ အမႈႀကီးေတြကို ပို စိတ္ဝင္စားတယ္ ။
မုဒိန္းမႈ မွ မဟုတ္ဘူး ။ လူသတ္မႈလည္း ဒီလိုဘဲ ။ လူေတြက လူသတ္မႈ ဆိုရင္ လူတေယာက္လုံးကို
သတ္တာ..လူေသတာမို႔ အမႈႀကီးလို႔ ထင္ၾကတယ္ ။ မုဒိန္းမႈလိုဘဲ လူသတ္တဲ့အထဲ သူေဌးက သတ္လို႔ ႐ုံးေရာက္လာတာ ရွားတယ္ ။ နည္းတယ္ ။ သူေဌးက လူမသတ္ဘူး ။ သူမ်ားကိုဘဲ ေငြေပး သတ္ခိုင္းတတ္တယ္ ။
လူသတ္မႈေတြ မွာ လူသတ္တယ္လို႔ စြပ္စြဲခံရသူေတြက ဆင္းရဲသားေတြဘဲ မ်ားတယ္ ။ အမႈလိုက္ခ မေပးနိုင္တဲ့ လူေတြ ။
အခု မုဒိန္းမႈကေတာ့ နံမည္ႀကီး ေတးဂီတေလာကက လူႏွစ္ေယာက္မို႔ရယ္..ရွိုင္း ေရာက္လာၿပီး ုအမႈအပ္လို႔ရယ္ေၾကာင့္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ဒီအမႈကို လက္ခံလိုက္တာ ။ တခါတေလ ေငြသိပ္မရေတာင္ေက်ာ္ၾကားနိုင္တဲ့အမႈဆိုရင္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ စိတ္ဝင္စားတယ္ ။ လိုက္ေပးတယ္ ။
အခုဘဲ ၾကည့္ေလ ။ ဒီေတးေရးဆရာေတြကို လိုက္ေပးတာ ဂ်ာနယ္ေတြ မဂၢဇင္းေတြမွာ ခဏခဏ ပါလာ
တယ္ ။ ဒါကို ေအာင္မိုးၿခိမ့္က ႀကိဳက္တာ ။ တရက္မွာ သူ႔ပုံေတာင္ ဂ်ာနယ္ထဲ ပါလိုက္ေသးတယ္ ။
ရွိုင္းနဲ႔ တြဲရက္ ပုံ ။
သူ႔မိသားစု ေဆြမ်ိ ုး အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ဒီပုံေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ ကြိဳင္တက္သြားေသးတယ္ ။ အဆိုေတာ္မေလးနဲ႔ တြဲရက္မို႔ အိ္မ္က မိန္းမက ဂြီဂြမ္လုပ္လို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေျဖရွင္းခ်က္ေပးလိုက္ရ
ေသးတယ္ ။
အမႈ လိုက္ေပးဖို႔က ေငြသိပ္မရဘူး ဆိုေတာင္ သူသြားရလာရ ေပးရကမ္းရ တာေတြ ေက်ဖို႔ေလာက္ေတာ့ ရမွျဖစ္မယ္ေလ ။ အလကားေတာ့ လိုက္မေပးနိုင္ဘူး ။ စားရိတ္က ရွိတယ္ ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္က လက္လည္း ဖြာတယ္ ။ ေပးကမ္းျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္၏ ဆိုတဲ့ စကားလိုဘဲ ေအာင္
မိုးၿခိမ့္သည္ ေပးကမ္းသင့္တယ္လို႔ ထင္တဲ့လူေတြကို ေပးတယ္ ။ ကမ္းတယ္ ။ ေကၽြးတယ္ ..။ေမြးတယ္ ။ ေပါင္းသင္းထားတယ္ ။
လူခ်စ္လူခင္မ်ားျခင္းအားျဖင့္ ကိုယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြမွာ ကူညီမစမယ့္လူေတြ ေပၚလာတတ္တယ္ လို႔ ယုံၾကည္တယ္ ။ သူတပါးကို ေကာင္းရင္ အဲဒီေကာင္းျခင္းေတြ က ကိုယ့္ဆီကို ေရာင္ျပန္ဟတ္တယ္ လို႔လည္း သူ ယုံၾကည္တယ္ ။
“ ဒီေတာ့ ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲဟင္..ရွိုင္း …. ”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ေလသံကို ထိန္းၿပီး ခပ္တိုးတိုး ေမးလိုက္တယ္ ။
“ ရွိုင္း ေပးမွာပါ ….ဆရာ့ကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ေပးမွာပါ ...ဆရာ အခု ေငြမပါခဲ့လို႔ စိတ္ဆိုးလားဟင္...
ရွိုင္းကို စိ္တ္ဆိုးလား ...”
“ စိတ္ေတာ့ မဆိုးပါဘူး..ရွိုင္း..ဒါေပမယ့္ ရွိုင္းက အမႈလာအပ္တဲ့ေန႔က ဆရာ့ကို ဂတိေပးထားခဲ့တယ္
ေလ ...”
“ ဟုတ္ပါတယ္..ဆရာရယ္ ...ရွိုင္းလည္း ေပးနိုင္မယ္ ထင္လို႔ပါ ...တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ရွိုင္း ရစရာ
ရွိတာေတြ မရလို႔ ေပးဖို႔ ခက္ခဲေနတယ္...ဒါေပမယ့္ ေငြမေပးနိုင္ေတာင္ ဆရာ လိုခ်င္တာ..လိုအပ္တာ
ေတြ ရွိုင္း ေပးနိုင္မယ္ ဆိုရင္ ရွိုင္း ဆရာ့ကို ေပးခ်င္ပါတယ္ ...အမႈလိုက္ခနဲ႔ ေခ်လိုက္ခ်င္တာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူးေနာ္..အမႈလိုက္ခ ေပးဖို႔ ၾကာေနတဲ့အတြက္ ေလ်ာ္ေၾကး သေဘာမ်ိဳးပါ...”
“ မင္း ေျပာတာကို ဆရာ နားမလည္ဘူးကြယ္...ရွိုင္း...”
“ ရွိုင္း ေျပာေနတာက အမႈလိုက္ခကို တေန႔ အဆင္ေျပတဲ့အခါ ေပးမယ္ဆရာ..လတ္တေလာ..အဲလို
ေစာင့္ဆိုင္းေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးဆပ္တဲ့အေနနဲ႔ ေလ်ာ္ေၾကး..အဲ...အတိုးလို႔ ေျပာလည္းရတယ္ေလ
ဆရာ့ကို ရွိုင္း ေပးနိုင္တာေတြ ေပးမယ္ လို႔ ေျပာေနတာပါ...”
“ ဘာေတြလည္း ..ဘာေတြ ေပးမွာလဲ....”
ရွိုင္းက ေအာင္မိုးၿခိမ့္ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး...“ ဆရာ တကယ္ မသိဘူးလားဟင္ ...ဒါမွမဟုတ္ မသိခ်င္ေယာင္
ေဆာင္ေနတာလား..” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။
“ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း တိတိက်က် သိခ်င္လို႔ကြာ...ခုရႈပ္မွ ေနာင္ရွင္း ဆိုသလိုေပါ့...”
“ ရွိုင္းမွာ ဆရာ စိတ္ဝင္စားမယ့္ အရာေတြ ရွိေနပါတယ္ေလ ...ရွိုင္းမွာ ရွိတာေတြ အကုန္လုံးကို ဆရာ့
ကို ေပးခ်င္တယ္ ...”
ေပါက္ၿပီ။ သေဘာေပါက္ၿပီ ။ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ မ်က္လုံးေတြ က်ဥ္းေျမာင္းသြားတယ္ ။ မႈန္မွိုင္းေတာ့ မသြား ။ ဆန႔္က်င္ဖက္ အေနနဲ႔ ေတာက္ေျပာင္ၿပီး စူးရွလာတယ္ ။
ရွိုင္းကို ေျခဆုံး ေခါင္းဆုံး ၾကည့္ေနတယ္ ။
“ ဟုတ္ၿပီေလ...ဘယ္ေတာ့ ေပးမွာလဲ ...ဘယ္ႏွစ္ခါ ေပးမွာလဲ...”
“ဆရာ လိုခ်င္တဲ့ အခ်ိန္...ဆရာ့စိတ္တိုင္းက်ေပါ့ ….ဟင္းဟင္း....”
“ ႀကိဳက္သြားၿပီ....ကဲ..သြားစို႔..အခုဘဲ....ဟားဟားဟား....”
“ ဟြန႔္..ဆရာကလည္း..ခ်က္ခ်င္းႀကီးဘဲကြာ....”
ရွိုင္းက ကိုယ္ေလးကို လႈပ္ခါၿပီး ရယ္ေမာလိုက္တယ္ ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္ သူ႔တပည့္သိန္းအုပ္ေက်ာ္ကို ေခၚလိုက္တယ္ ။
“ တပည့္ေရ..ဆရာ အေရးႀကီးကိစၥေပၚလာလို႔ အျပင္သြားလိုက္အုံးမယ္ ..ဒီေန႔ ႐ုံးခ်ိန္းေတြကို ခင္ပပၿမိဳင္
နဲ႔ ေဇယ်ာလြင္တို႔ကို ဆရာ့ကိုယ္စား သြားၾကဖို႔ မင္း စီစဥ္လိုက္ကြာ....”
“ ဟုတ္ကဲ့ဆရာ..”
ခင္ပပၿမိဳင္နဲ႔ ေဇယ်ာလြင္တို႔က သူ႔လက္ေထာက္ ေရွ႕ေနေတြပါ ။
သူ႔မွာ လက္ေထာက္ေရွ႕ေနေတြ အျပင္ အလုပ္သင္ ေရွ႕ေနေတြ သုံးေယာက္ေလာက္ ရွိတယ္ ။
ႏွစ္ေယာက္က မိန္းကေလးေတြ ။ သုန္ၾတာ နဲ႔ခရစ္တီယားနား ဘီေကာက္ ။ တေယာက္က ေယာက်္ားေလး ။ ေမာင္ျပား တဲ့ ။
“ ကဲ..သြားစို႔ ရွိုင္းေလး ...”
ရွိုင္းကို ရွိုင္းေလးေတြ ဘာေတြ သူ ေခၚပစ္လိုက္တယ္ ။
ရွိုင္းက အမႈလိုက္ခ ပထမ အရစ္ အေနနဲ႔ ၁ဝသိန္း ေပးမယ္လို႔ ဂတိျပဳထားတယ္ ။ လာမယ္ ၾကာမယ္
ျဖစ္ေနတဲ့ အမႈလိုက္ခအတြက္ သူမမွာ ရွိတာေတြ ေပးမယ္ဆိုတာကို ၾကားလိုက္ရကထဲက ေအာင္မိုးၿခိမ့္
ရဲ့ ေပါင္ၾကားက ဒုတ္က တမဟုတ္ခ်င္း ထြားတက္လာတယ္ ။ မာလာတယ္ ။ ေခါင္းေထာင္လာတယ္ ။
အစာအနံ့ကိုရတဲ့ စပါးႀကီးေႁမြႀကီးလိုဘဲ ။
တကယ္ေတာ့ မထင္မမွတ္ဘဲ အခုလို ျဖစ္သြားတာ ။ ရွိုင္းကိုစေတြ႕ကထဲက လိုခ်င္မ်က္စိ နဲ႔ ေတာ့
တခ်ိန္လုံး ပစ္မွားေနခဲ့တာ ။ သိတယ္ မဟုတ္လား ။ ေအာင္မိုးၿခိမ့္က ဒီဖက္မွာ ၀ါသနာ ထုံလြန္းတာ ။
ေနအုံး..ေနအုံး...ေစာင့္အုံးလို႔ ေခါင္းတေထာင္ေထာင္နဲ႔ လုပ္ေနတဲ့ ဒီေကာင့္ကို တားထားရတယ္ ။
ရွိုင္းနဲ႔ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ဓါတ္ေလွခါးနဲ႔ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းတဲ့အခ်ိန္ ရွိုင္းရဲ့ တင္လွလွေတြကို မသိမသာ ခိုးၾကည့္ရင္း ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ ဒုတ္က ထလာျပန္တယ္ ။ ဝတ္ထားတဲ့ ေယာပုဆိုးကို လက္နဲ႔ အသာမလိုက္ရတယ္ ။ ဒုတ္ျမဴးေနတာ လူမျမင္ေစခ်င္လို႔ ။
အေရးထဲ ဓါတ္ေလွခါးထဲက အထြက္ အမႈသည္ ေဒၚကလ်ာနဲ႔ ပက္ပင္းတိုးေနေသးတယ္ ။ ေဒၚကလ်ာက “ ဆရာ....ဆရာ့ကို အေရးတႀကီး ေတြ႕ခ်င္လို႔ က်မ လာခဲ့တာ....” လို႔ လုပ္ေနလို႔ အေပၚမွာ လက္ေထာက္ေတြ ရွိတယ္..သူတို႔ကို ေျပာပါလို႔ ေျပာရင္း အျမန္လစ္ခဲ့ရတယ္ ။ ဒီမိန္းမ
ႀကီးရဲ့ မ်က္လုံးေတြကလည္း ႂကြထေငါေနတဲ့ သူ႔ဒုတ္ေနရာကို ေရာက္ေရာက္ေနတာ သူေတြ႕လိုက္
ရတယ္ ။
ေဒၚကလ်ာက လင္သုံးေယာက္ ကြဲတဲ့ အသက္၅ဝအရြယ္ ခပ္ဖိုင့္ဖိုင့္ အသားေဖြးေဖြးနဲ႔ အိမ္ၿခံေျမေရာင္းဝယ္တဲ့ ပြဲစား ။ ကြဲသြားတဲ့ လင္ေတြဆီကလည္း
အိမ္ေတြ တိုက္ခန္းေတြ ရလိုက္လို႔ ပိုက္ဆံရွိ လူတန္းစားဘဲ ။ ေငြတိုးေခ်းစားတာ ျပန္မေပးၾကလို႔ တရား႐ုံးမွာ သူ႔ကို ငွားၿပီး တရားရင္ဆိုင္ေန
တာ ။
ကားဆီကို ေရာက္ေတာ့ ရွိုင္းက “ ဆရာ..ကားက အရင္တခါကား မဟုတ္ဖူးေနာ္...အသစ္ႀကီးေနာ္..”လို႔ေျပာလိုက္လို႔ ေအာင္မိုးျခမ့္ ျပဳံးျပဳံးႀကီး ျဖစ္သြားတယ္ ။ ရွိုင္းက ေတာ္ေတာ္ လ်င္တာဘဲ ။ ကားမတူေတာ့တာကို သိေနတယ္ ။
“ ဟုတ္တယ္ရွိုင္း ...တစီး ထပ္ ဝယ္ထားတာ ဟဲဟဲ...”
“ ဟင္း..ဆရာက ေဘာစိႀကီးဘဲ...”
“ ဘယ္ကိုသြားၾကမလဲဟင္...”
ကားစက္ကိုသူ ႏွိုးလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ရွိုင္းက ေမးတယ္ ။
“ စိတ္ခ်ရတဲ့ တေနရာရာေပါ့ ...”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္မွာ ေရွ႕ေနအလုပ္အျပင္ တိုက္ခန္းအိမ္ခန္းေတြကို ဝယ္ေရာင္းလုပ္တဲ့ ေဘးေပါက္အလုပ္ကရွိေတာ့ ေစ်းတက္ရင္ ျပန္ေရာင္းဖို႔ ဝယ္ထားတဲ့
ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းေတြ ရွိေနတယ္ ။
“ ဘယ္မွာလဲ သိလို႔ ရမလားဟင္ ..”
“ မရမ္းကုန္းမွာ...”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္သည္ သူ႔ေဘးက ရွိုင္းကိုဘဲ ၾကည့္ေနလို႔ လမ္းျဖတ္ကူးတဲ့ စက္ဘီးတစီးကို တိုက္မိေတာ့မလို႔ ။ စက္ဘီးသမားက
“ ေရွ႕ၾကည့္ေမာင္း..ႏွာဘူးႀကီး” လို႔ ေအာ္လိုက္တာ ၾကားလိုက္ရတယ္ ။
မရမ္းကုန္းက သူ႔ကြန္ဒိုတိုက္ဆီကို ေရာက္သည္အထိ လမ္းခရီးမွာ သူကားေမာင္းတာ ေတာ္ေတာ့္ကို
အလြဲလြဲအမွားမွားေတြ ျဖစ္တယ္ ။ ရွိုင္းကိုဘဲ အာ႐ုံစိုက္ေနလို႔။
သူ႔ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းက ေျမေအာက္ကားရပ္စရာေနရာနဲ႔ ျဖစ္သလို ဒီကားပါကင္ကေန တိုက္ခန္းကို ဓါတ္ေလွခါးနဲ႔ တက္သြားနိုင္တာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္
အဆင္ေျပတယ္ ။ ရွိုင္းနဲ႔အတူ ဓါတ္ေလွခါးနဲ႔ တက္သြားတဲ့အခ်ိန္ ေအာင္မိုးျခမ့္စိတ္ေတြ တအား ဆူပြက္ေနၿပီ ။ ရွိုင္းရဲ့ ေသးက်ဥ္တဲ့ ခါးေလးကို
လွမ္းဖက္လိုက္မိတယ္ ။
“ အို႔..ဆရာ..ေစာင့္ပါအုံးလို႔....ဟိုေရာက္မွ...ဆႏၵ မေစာနဲ႔...”
“ ရွိုင္းက သိပ္လွတာဘဲ ...”
“ ဟင္းဟင္း...ခုလို ခ်ီးက်ဴးတာ ေက်းဇူးပါ ဆရာ....ဘာစားမလဲ ေကၽြးမယ္ ..”
“ အာပုံ...အာပုံ စားမယ္...ဟီး...”
ကေလးႀကီးတေယာက္လိုဘဲ သြားႀကီးျဖဲၿပီး ေျပာလိုက္တဲ့ ေအာင္မိုးျခမ့္ကို ရွိုင္းက လက္သီးဆုပ္ျဖဴျဖဴေလးနဲ႔ ထုခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္တယ္ ။
“ ရွိုင္း...အေပၚပိုင္းကို မထုနဲ႔..ရွိုင္း ထုခ်င္ရင္ ..ဟို..ဟို...ေအာက္ပိုင္း..”
“ အိုေနာ္..ဆရာ..သိပ္ကဲေနတယ္...ဟင္း...”
ကြန္ဒိုအခန္းကို ဓါတ္ေလွခါးနဲ႔ တက္ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ကဲၿပီ ။ လက္ေဆာ့ေျခေဆာ့ေတြလုပ္တယ္ ။ ရွိုင္းရဲ့ တင္ပါးဝိုင္းဝိုင္း ကို
ဖမ္းညႇစ္လိုက္သလို ခါးက်ဥ္ေလးကို ဖက္လိုက္တယ္ ။
“ ဆရာ....အိေျႏၵေလး ဆည္ပါအုံးကြာ..အခန္းထဲ ေရာက္တဲ့အထိ မေစာင့္နိုင္ေတာ့ဘူးလား ...”
အခန္းတံခါးေသာ့ကို လွည့္ဖြင့္တဲ့ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ လက္ေတြ တုန္ေနတယ္ ။
ရွိုင္းလို တစ္တစ္ေတာင့္ေတာင့္ ေခ်ာေခ်ာေလးကို ၀ါးရမယ္ ဆိုေတာ့ စိတ္ေတြ မဟားဒရား လႈပ္ရွား
ကုန္တာေပါ့ ။
အခန္းထဲကို လွမ္းဝင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔ေယာပုဆိုး အထဲက ဒုတ္က တအားေထာင္ေနတယ္ ။း ေရွ႕ဖက္ကို ေငါေငါႀကီး ထိုးထြက္ေနသည္ ။ ရွိုင္းက ဒါကို
ၾကည့္ၿပီး ခိကနဲ ရယ္လိုက္တယ္ ။
အခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႔ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ၾကမ္းၿပီ ။ ရွိုင္းကို တအားဖက္ တအားကိုင္တယ္ ။
“ အိုး..အိုး..ဆရာ..ဆရာ...ၾကမ္းလွခ်ည္လား....”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ ျဖစ္ကုန္တယ္ ။
အိပ္ခန္းေလးထဲကို ရွိုင္းကို ဆြဲေခၚသြားတယ္ ။ ရွိုင္းရဲ့ စြင့္ကားေနတဲ့ တင္ပါးေတြကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္
ဘဲ ဆုပ္ကိုင္ညႇစ္ကစားလိုက္တယ္ ။ ရွိုင္းရဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြ ၾကားမွာ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြ
ေရာက္ေနတယ္ ။
“ အဝတ္အစားေတြ ေၾကကုန္မယ္.ဆရာရယ္...ရွိုင္း ခၽြတ္ေပးပါမယ္ ...”
ရွိုင္းက အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္ပစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္လည္း သူ႔အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္ေနတယ္ ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္အတြက္ အိပ္မက္လိုဘဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလို ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ သူ ဘယ္တုံးကမွ မထင္
ခဲ့ဘူး ။ အဆိုေတာ္မေလးသည္ ကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္ဆိုလို႔ ခ်ည္တမၽွင္ေတာင္ ရွိမေနေတာ့ဘူး ။
နိုင္ငံေက်ာ္ ဟစ္ေဟာ့ အဆိုေတာ္မေလး ကိုယ္တုံးလုံးျဖစ္ေနတယ္ ။ လွလိုက္တဲ့ နို႔ႀကီးေတြ ။ နို႔သီး
ေလးေတြက အနီေရာင္ႏုႏု ။
ခါးေသးေသး ေအာက္က တင္လွလွေတြက ကားစြင့္လုံး ထြားေနၾကတယ္ ။ ေပါင္တန္ရွည္သြယ္သြယ္
ႏွစ္ေခ်ာင္း..ေပါင္ဂြဆုံက မို႔မို႔ေမာက္ေမာက္ ခုံးေနတဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီး ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္လည္း ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး ျဖစ္ေနၿပီ ။
ျဖဴေဖြးၿပီး ေတာင့္တင္းတဲ့ အလန္းစားေလး ရွိုင္းကို အဝတ္အစားမပါဘဲ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့
ကတုန္ကရင္ေတြ ျဖစ္ၿပီး သူ႔ေပါင္ဂြဆုံကအေမႊးလိန္ေကာက္ေကာက္ေတြၾကားက သူ႔ဒုတ္ႀကီးကလည္း
မတရားႀကီးကို ေထာင္မာေနတယ္ ။ ေပါက္ကြဲထြက္မတတ္ တင္းမာၿပီး တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနတယ္ ။
အေၾကာႀကီးေတြ ထင္းေနေအာင္ ေထာင္ထေနတယ္ ။ မွိုပြင့္ႀကီးလို ကားေနတဲ့ ဒစ္လုံးႀကီးက နီရဲေန
ၿပီး အဲဒီ ဒစ္လုံးႀကီးရဲ့ထိပ္က အေပါက္ေလးကေနလည္း အရည္ၾကည္ေတြက ယိုစီးက်ေနတယ္ ။ လဥ
ႀကီး ႏွစ္လုံးကလည္း တြဲေလာင္းႀကီး ။
ရွိုင္းရဲ့ ေကာ့တင္းလုံးဝန္းတဲ့ နို႔ႀကီးေတြကို ေငးေမာၾကည့္ေနရာက ေပါင္ဂြဆုံက အေမႊးႏုေလးေတြ ခပ္
ပါးပါးေရးေရးေလးနဲ႔ အဂၤါစပ္ႀကီးကို စူးစိုက္ၾကည့္မိလိုက္တယ္ ။
“ ခိခိခိ..ဆရာ..မၾကည့္နဲ႔ကြာ...ရွက္တယ္...”
“ ဟဲဟဲ..မရွက္နဲ႔..ရွိုင္း..ဒါ သဘာဝ....လာ..လာ...ရွိုင္း..လိုးၾကရေအာင္...”
“ ဟြန႔္ ဆရာကလည္း..အေျပာပက္စက္လိုက္တာ...အဲလိုႀကီးေျပာနဲ႔..ရွိုင္းရွက္တယ္...”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္က ရွိုင္းကို ကုတင္ေစာင္းမွာ တြန္းလွဲလိုက္ၿပီး သူက ၾကမ္းျပင္က ေကာ္ေဇာေပၚမွာ ဒူး
ေထာက္လိုက္ၿပီး ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴ ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားကို ေခါင္းထိုးဝင္လိုက္တယ္ ။
“ ဆရာ...အို....ဆရာ..ဆရာ.....ဘာ..ဘာဂ်ာ ကိိုင္မလို႔လားဟင္....”
“ ဟုတ္တယ္...ရွိုင္းရယ္...ရွိုင္းရဲ့ ေစာက္ပတ္လွလွေလးကို ဆရာ ဘာဂ်ာကိုင္ေပးပါရေစကြယ္...”
မို႔ေဖါင္းတဲ့ အဂၤါစပ္အုံႀကီးကို နမ္းရႈံ႔လိုက္တယ္ ။ သူ႔ႏွေခါင္းက မႈတ္ထုတ္ လိုက္တဲ့ ေလေတြက အေမႊးႏုႏုပါးပါးေလးေတြကို လႈပ္ယိမ္းသြားေစတယ္ ။နီညိဳညိဳ အဂၤါစပ္ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူေလးေတြကို သူ႔ႏွေခါင္းႀကီးနဲ႔ ထိုးနမ္းလိုက္တယ္ ။
“ ဟင့္..ဆရာ...ဘာလို႔ လိုက္နမ္းေနတာလဲလို႔..မရြံဘူးလား....နံမယ္....နံမယ္...”
“ နံမယ္လား ...ဆရာ့နံမယ္လား...ေအာင္မိုးၿခိမ့္ေလ.....ေအာင္မိုးၿခိမ့္....”
“ အို..ဆရာကလည္း အနံ့နံမယ္လို႔ ေျပာတာ...ရွိုင္း ေရမခ်ိဳးရေသးဘူး ...အိမ္က ကမန္းကတမ္း ထေျပးလာတာ...”
“ မနံဘူး..မနံဘူး....ရႉမွာဘဲ..ေဟာလိုကို ရႉလိုက္အုံးမွာ..”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္ တရႉးရႉးနဲ႔ အဂၤါစပ္ႀကီးကို နမ္းရႉလိုက္တယ္ ။ ရွိုင္းက တခစ္ခစ္ ရယ္လိုက္ၿပီး..“ ႀကိဳက္
လား....” လို႔ေမးလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္က အကြဲေၾကာင္းကို လ်ာျပားႀကီးနဲ႔ ေအာက္ကေန အ
ထက္ကို ပင့္ေကာ္ယက္ထည့္လိုက္ပါတယ္ ။
“အိုး...ဟင့္....”
ရွိုင္း ပါးစပ္ေလးဟသြားတယ္ ။ လ်ာၾကမ္းႀကီးက အသားႏုႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကို ပြတ္တိုက္သြားလို႔ ။
အို..အို.....ဟာ ...ဆက္တိုက္ ယက္ေနၿပီ ။ အေနာက္ကို ဖင္ေရႊ႕ဆုတ္ေျပးလိုက္သည္ ။ အီး...မရဘူး ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္က ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို လက္နဲ႔ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတယ္ ။ သူ႔လ်ာႀကီးက ရွိုင္း အစိကို ဖိဖိယက္
ေနတယ္ ။ အားရွီး.....အမေလး......ရွိုင္း ထြန႔္ထြန႔္လူးေနရၿပီ ။
တိုက္ပုံေကာ္လာကတုံး ဝတ္ ခပ္တည္တည္ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ တရားခြင္မွာ ခန႔္ခန႔္ထည္ထည္ေနခဲ့တဲ့
ေလာ္ရာႀကီး တျပတ္ျပတ္နဲ႔ ေစာက္ပတ္ယက္ေပးေနတယ္ ။
သူ႔လက္တဖက္ကို ဆန႔္ထုတ္ၿပီး ရွိုင္းရဲ့ နို႔ေတြကို တလုံးၿပီးတလုံး ကိုင္ေနတယ္. ဆုပ္နယ္ေနတယ္ ..။
ရွိုင္းလည္း ဘာဂ်ာယက္တာ ခဏခဏ ခံဘူးေပမယ့္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ယက္ေပးတာကို အႀကိဳက္ဆုံးဘဲ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္က ေစာက္စိကို ကစားတာ သိပ္ေတာ္တယ္ ။ ရွိုင္း သူ ဘာဂ်ာမႈတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ၂ႀကိမ္
ေတာင္ ၿပီးရတယ္ ။ ဒီလူႀကီးက ခေရပြင့္ကိုပါ လ်ာနဲ႔ ထိုးတာ ။ ထူးျခားတဲ့ အေတြ႕အၾကဳံမို႔ ရွိုင္း
သေဘာက်မိတယ္ ။ သူ႔ဒုတ္က မရွည္ေပမယ့္ အရမ္း တုတ္တယ္ ။ သူ႔ဒုတ္ႀကီးက တုတ္တုတ္ႀကီး ။
ဒစ္ဖူးႀကီးကလည္း ကားကားႀကီး ။ ဘာဂ်ာကိုင္တာကို ရပ္ခိုင္းလိုက္မိတယ္ ။
“ ရွိုင္း...မႀကိဳက္လို႔လားဟင္...”
“ မဟုတ္ဘူး..ရွိုင္းလည္း ဆရာ့ကို ပုေလြကိုင္ေပးခ်င္လို႔..”
ဒီလို ေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ ဒုတ္တိုႀကီး ဆတ္ကနဲ ေခါင္းေထာင္သြားတာ ရွိုင္း ေတြ႕လိုက္
ရသည္ ။ ရွိုင္း သူ႔ဒစ္ျပဲႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးနဲ႔ ငုံေပးလိုက္တယ္ ။
အူး..ငံက်ိက်ိနဲ႔...။
ဒစ္ျပဲႀကီးကို စုတ္ေပးလိုက္တယ္ ။ လ်ာနဲ႔လည္း ကလိေပးလိုက္တယ္ ။
“ အား...ဟား......ေကာငး္လိုက္တာ ရွိုင္းရယ္...”
အခန္းတံခါးေသာ့ကို လွည့္ဖြင့္တဲ့ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ လက္ေတြ တုန္ေနတယ္ ။
ရွိုင္းလို တစ္တစ္ေတာင့္ေတာင့္ ေခ်ာေခ်ာေလးကို ၀ါးရမယ္ ဆိုေတာ့ စိတ္ေတြ မဟားဒရား လႈပ္ရွား
ကုန္တာေပါ့ ။
အခန္းထဲကို လွမ္းဝင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔ေယာပုဆိုး အထဲက ဒုတ္က တအားေထာင္ေနတယ္ ။း ေရွ႕ဖက္ကို ေငါေငါႀကီး ထိုးထြက္ေနသည္ ။ ရွိုင္းက ဒါကို
ၾကည့္ၿပီး ခိကနဲ ရယ္လိုက္တယ္ ။
အခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႔ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ၾကမ္းၿပီ ။ ရွိုင္းကို တအားဖက္ တအားကိုင္တယ္ ။
“ အိုး..အိုး..ဆရာ..ဆရာ...ၾကမ္းလွခ်ည္လား....”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ ျဖစ္ကုန္တယ္ ။
အိပ္ခန္းေလးထဲကို ရွိုင္းကို ဆြဲေခၚသြားတယ္ ။ ရွိုင္းရဲ့ စြင့္ကားေနတဲ့ တင္ပါးေတြကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္
ဘဲ ဆုပ္ကိုင္ညႇစ္ကစားလိုက္တယ္ ။ ရွိုင္းရဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြ ၾကားမွာ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြ
ေရာက္ေနတယ္ ။
“ အဝတ္အစားေတြ ေၾကကုန္မယ္.ဆရာရယ္...ရွိုင္း ခၽြတ္ေပးပါမယ္ ...”
ရွိုင္းက အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္ပစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္လည္း သူ႔အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္ေနတယ္ ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္အတြက္ အိပ္မက္လိုဘဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလို ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ သူ ဘယ္တုံးကမွ မထင္
ခဲ့ဘူး ။ အဆိုေတာ္မေလးသည္ ကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္ဆိုလို႔ ခ်ည္တမၽွင္ေတာင္ ရွိမေနေတာ့ဘူး ။
နိုင္ငံေက်ာ္ ဟစ္ေဟာ့ အဆိုေတာ္မေလး ကိုယ္တုံးလုံးျဖစ္ေနတယ္ ။ လွလိုက္တဲ့ နို႔ႀကီးေတြ ။ နို႔သီး
ေလးေတြက အနီေရာင္ႏုႏု ။
ခါးေသးေသး ေအာက္က တင္လွလွေတြက ကားစြင့္လုံး ထြားေနၾကတယ္ ။ ေပါင္တန္ရွည္သြယ္သြယ္
ႏွစ္ေခ်ာင္း..ေပါင္ဂြဆုံက မို႔မို႔ေမာက္ေမာက္ ခုံးေနတဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီး ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္လည္း ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး ျဖစ္ေနၿပီ ။
ျဖဴေဖြးၿပီး ေတာင့္တင္းတဲ့ အလန္းစားေလး ရွိုင္းကို အဝတ္အစားမပါဘဲ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့
ကတုန္ကရင္ေတြ ျဖစ္ၿပီး သူ႔ေပါင္ဂြဆုံကအေမႊးလိန္ေကာက္ေကာက္ေတြၾကားက သူ႔ဒုတ္ႀကီးကလည္း
မတရားႀကီးကို ေထာင္မာေနတယ္ ။ ေပါက္ကြဲထြက္မတတ္ တင္းမာၿပီး တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနတယ္ ။
အေၾကာႀကီးေတြ ထင္းေနေအာင္ ေထာင္ထေနတယ္ ။ မွိုပြင့္ႀကီးလို ကားေနတဲ့ ဒစ္လုံးႀကီးက နီရဲေန
ၿပီး အဲဒီ ဒစ္လုံးႀကီးရဲ့ထိပ္က အေပါက္ေလးကေနလည္း အရည္ၾကည္ေတြက ယိုစီးက်ေနတယ္ ။ လဥ
ႀကီး ႏွစ္လုံးကလည္း တြဲေလာင္းႀကီး ။
ရွိုင္းရဲ့ ေကာ့တင္းလုံးဝန္းတဲ့ နို႔ႀကီးေတြကို ေငးေမာၾကည့္ေနရာက ေပါင္ဂြဆုံက အေမႊးႏုေလးေတြ ခပ္
ပါးပါးေရးေရးေလးနဲ႔ အဂၤါစပ္ႀကီးကို စူးစိုက္ၾကည့္မိလိုက္တယ္ ။
“ ခိခိခိ..ဆရာ..မၾကည့္နဲ႔ကြာ...ရွက္တယ္...”
“ ဟဲဟဲ..မရွက္နဲ႔..ရွိုင္း..ဒါ သဘာဝ....လာ..လာ...ရွိုင္း..လိုးၾကရေအာင္...”
“ ဟြန႔္ ဆရာကလည္း..အေျပာပက္စက္လိုက္တာ...အဲလိုႀကီးေျပာနဲ႔..ရွိုင္းရွက္တယ္...”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္က ရွိုင္းကို ကုတင္ေစာင္းမွာ တြန္းလွဲလိုက္ၿပီး သူက ၾကမ္းျပင္က ေကာ္ေဇာေပၚမွာ ဒူး
ေထာက္လိုက္ၿပီး ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴ ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားကို ေခါင္းထိုးဝင္လိုက္တယ္ ။
“ ဆရာ...အို....ဆရာ..ဆရာ.....ဘာ..ဘာဂ်ာ ကိိုင္မလို႔လားဟင္....”
“ ဟုတ္တယ္...ရွိုင္းရယ္...ရွိုင္းရဲ့ ေစာက္ပတ္လွလွေလးကို ဆရာ ဘာဂ်ာကိုင္ေပးပါရေစကြယ္...”
မို႔ေဖါင္းတဲ့ အဂၤါစပ္အုံႀကီးကို နမ္းရႈံ႔လိုက္တယ္ ။ သူ႔ႏွေခါင္းက မႈတ္ထုတ္ လိုက္တဲ့ ေလေတြက အေမႊးႏုႏုပါးပါးေလးေတြကို လႈပ္ယိမ္းသြားေစတယ္ ။နီညိဳညိဳ အဂၤါစပ္ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူေလးေတြကို သူ႔ႏွေခါင္းႀကီးနဲ႔ ထိုးနမ္းလိုက္တယ္ ။
“ ဟင့္..ဆရာ...ဘာလို႔ လိုက္နမ္းေနတာလဲလို႔..မရြံဘူးလား....နံမယ္....နံမယ္...”
“ နံမယ္လား ...ဆရာ့နံမယ္လား...ေအာင္မိုးၿခိမ့္ေလ.....ေအာင္မိုးၿခိမ့္....”
“ အို..ဆရာကလည္း အနံ့နံမယ္လို႔ ေျပာတာ...ရွိုင္း ေရမခ်ိဳးရေသးဘူး ...အိမ္က ကမန္းကတမ္း ထေျပးလာတာ...”
“ မနံဘူး..မနံဘူး....ရႉမွာဘဲ..ေဟာလိုကို ရႉလိုက္အုံးမွာ..”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္ တရႉးရႉးနဲ႔ အဂၤါစပ္ႀကီးကို နမ္းရႉလိုက္တယ္ ။ ရွိုင္းက တခစ္ခစ္ ရယ္လိုက္ၿပီး..“ ႀကိဳက္
လား....” လို႔ေမးလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္က အကြဲေၾကာင္းကို လ်ာျပားႀကီးနဲ႔ ေအာက္ကေန အ
ထက္ကို ပင့္ေကာ္ယက္ထည့္လိုက္ပါတယ္ ။
“အိုး...ဟင့္....”
ရွိုင္း ပါးစပ္ေလးဟသြားတယ္ ။ လ်ာၾကမ္းႀကီးက အသားႏုႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကို ပြတ္တိုက္သြားလို႔ ။
အို..အို.....ဟာ ...ဆက္တိုက္ ယက္ေနၿပီ ။ အေနာက္ကို ဖင္ေရႊ႕ဆုတ္ေျပးလိုက္သည္ ။ အီး...မရဘူး ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္က ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို လက္နဲ႔ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတယ္ ။ သူ႔လ်ာႀကီးက ရွိုင္း အစိကို ဖိဖိယက္
ေနတယ္ ။ အားရွီး.....အမေလး......ရွိုင္း ထြန႔္ထြန႔္လူးေနရၿပီ ။
တိုက္ပုံေကာ္လာကတုံး ဝတ္ ခပ္တည္တည္ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ တရားခြင္မွာ ခန႔္ခန႔္ထည္ထည္ေနခဲ့တဲ့
ေလာ္ရာႀကီး တျပတ္ျပတ္နဲ႔ ေစာက္ပတ္ယက္ေပးေနတယ္ ။
သူ႔လက္တဖက္ကို ဆန႔္ထုတ္ၿပီး ရွိုင္းရဲ့ နို႔ေတြကို တလုံးၿပီးတလုံး ကိုင္ေနတယ္. ဆုပ္နယ္ေနတယ္ ..။
ရွိုင္းလည္း ဘာဂ်ာယက္တာ ခဏခဏ ခံဘူးေပမယ့္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ယက္ေပးတာကို အႀကိဳက္ဆုံးဘဲ။
ေအာင္မိုးၿခိမ့္က ေစာက္စိကို ကစားတာ သိပ္ေတာ္တယ္ ။ ရွိုင္း သူ ဘာဂ်ာမႈတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ၂ႀကိမ္
ေတာင္ ၿပီးရတယ္ ။ ဒီလူႀကီးက ခေရပြင့္ကိုပါ လ်ာနဲ႔ ထိုးတာ ။ ထူးျခားတဲ့ အေတြ႕အၾကဳံမို႔ ရွိုင္း
သေဘာက်မိတယ္ ။ သူ႔ဒုတ္က မရွည္ေပမယ့္ အရမ္း တုတ္တယ္ ။ သူ႔ဒုတ္ႀကီးက တုတ္တုတ္ႀကီး ။
ဒစ္ဖူးႀကီးကလည္း ကားကားႀကီး ။ ဘာဂ်ာကိုင္တာကို ရပ္ခိုင္းလိုက္မိတယ္ ။
“ ရွိုင္း...မႀကိဳက္လို႔လားဟင္...”
“ မဟုတ္ဘူး..ရွိုင္းလည္း ဆရာ့ကို ပုေလြကိုင္ေပးခ်င္လို႔..”
ဒီလို ေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေအာင္မိုးၿခိမ့္ရဲ့ ဒုတ္တိုႀကီး ဆတ္ကနဲ ေခါင္းေထာင္သြားတာ ရွိုင္း ေတြ႕လိုက္
ရသည္ ။ ရွိုင္း သူ႔ဒစ္ျပဲႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးနဲ႔ ငုံေပးလိုက္တယ္ ။
အူး..ငံက်ိက်ိနဲ႔...။
ဒစ္ျပဲႀကီးကို စုတ္ေပးလိုက္တယ္ ။ လ်ာနဲ႔လည္း ကလိေပးလိုက္တယ္ ။
“ အား...ဟား......ေကာငး္လိုက္တာ ရွိုင္းရယ္...”
ရွိုင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားၿပီး ျပန္ထြက္အလာ အဝတ္အစားေတြကို ျပန္ေကာက္ယူဝတ္ေနလို႔ ေအာင္မိုးၿခိမ့္က“ ရွိုင္း..တကယ္ဘဲ ျပန္ေတာ့မလို႔လား...” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။
“ ဟုတ္တယ္..ဆရာ..ရွိုင္း ဒီေန႔ မအားဘူး..လုပ္စရာေတြ ရွိေသးတယ္ ..ဘာလဲ ဆရာက မဝေသးဘူးလား.....”
“ ဟီး....အင္း...”
“ ေနာက္တခါ ေတြ႕ေသးတာေပါ့ ဆရာရယ္....အခုဟာက ဆရာ့ကို မအားတဲ့ၾကားက ေတြ႕လိုက္တာ..အားနာလို႔
အမႈလိုက္ခ မေပးဘဲ ဆရာ့ကို ခိုင္းေနရတာေၾကာင့္ရယ္ပါ ...”
ေအာင္မိုးၿခိမ့္လည္း စိတ္ေလၽွာ့လိုက္ၿပီး သူ႔အဝတ္ေတြ သူျပန္ဝတ္လိုက္ၿပီး ရွိုင္းကို ျပန္ပို႔ဖို႔ လုပ္လိုက္ရသည္ ။
ေနာက္ထပ္ ခ်ိန္းေသးတာေပါ့ လို႔ စဥ္းစားရင္း စိတ္ေလ်ာ့ထားလိုက္သည္ ။ ရွိုင္းကို ေရေရလည္လည္ သေဘာက်သြားသည္ ။ ရွိုင္းအေပၚမွာ အျမင္ ၾကည္လင္သြားသည္ ။ ပိုက္ဆံမေပးေပမယ့္ သူလိုခ်င္တာကို ေပးတဲ့အတြက္ ရွိုင္းအပ္တဲ့ အမႈကို ေအာင္မိုးၿခိမ့္ ေသေသခ်ာခ်ာ ဂ႐ုစိုက္ လုပ္ေပးေတာ့မွာ ေသခ်ာသည္ ။
အပိုင္း ၂ ဆက္ရန္....