စက္လူ႐ုပ္ႏွလုံးသား ဇာတ္သိမ္း

ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းက ထုံးစံအတိုင္း အလုပ္မ်ားေနတယ္ တဲ့ ။ နယ္ျခားေဒသေတြမွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ့ ျပည္သူ႔စစ္သားေတြ အတြက္ စက္႐ုပ္ ဝန္တင္လားေတြကို ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာန

က မွာယူလို႔ သူ အလုပ္မ်ားေနတဲ့အေၾကာင္း သူ႔လက္ေထာက္ ေဒါက္တာမီမီတင္က ေနဗလကို ေျပာျပပါတယ္ ။

နီသိဝတီကေတာ့ ျပဳံးလို႔ ရႊင္လို႔ သူ႔ကို ေျပးဖက္ပါတယ္ ။

ေဒါက္တာ ခ်စ္ပန္း ေျပာခဲ့တာကို စမ္းသပ္ခ်င္လို႔ လမ္းမွာ နီသိဝတီကို “ ေရႊပုဇြန္မွာ နို႔မလိုင္ပဲပူတင္း ( နတ္သုဒၶာ ) ဝင္စားရေအာင္ နီသိ..” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ “ ေကာင္းတာေပါ့ကိုကို..”လို႔

နီသိဝတီက ျပန္ေျပာတယ္ ။ ေစာေစာက သူတေယာက္ထဲ ကားေမာင္းလာတုံးက လူေတြ ၀ိုင္း ၾကည့္တာထက္ အခု နီသိဝတီ ကားေပၚ ပါလာေတာ့ လူေတြပိုၾကည့္ၾကတယ္ ။ ေရႊပုဇြန္မွာ နီသိဝတီ

က ဖါလူဒါ မွာတယ္ ။ နီသိဝတီ စားတာကို သူ တအံ့တၾသ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္ ။

တိုက္ခန္းကို ျပန္ၾကေတာ့ ခါတိုင္းလိုဘဲ ဓါတ္ေလွခါးမွာ ဟင္နရီ ဆန္နာဒါတို႔ စုံတြဲနဲ႔ ပက္ပင္း တိုးတယ္ ။ ဟိုတခါက ေစာ္ခ်င္း လဲျဖဳတ္ရေအာင္လို႔ သူ ေျပာထားလို႔လားမသိဘူး ။ ဟင္နရီ ဆန္နာဒါ

သူနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ရဲသလိုလို ႀကီး ။ အခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႔ နီသိဝတီကို တအားဖက္ တအား နမ္းမိတယ္ ။ နီသိဝတီရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြက ပို ေႏြးေထြးလာသလိုဘဲ ။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း

စုတ္တဲ့အခ်ိန္ နီသိဝတီရဲ့ လ်ာက သူ႔လ်ာကို အရမ္းလိုက္ ပြတ္ထိုးတယ္ ။ လ်ာခ်င္း ကလိေနတုံး ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို အျမန္ခၽြတ္ပစ္ၾကတယ္ ။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ကိုယ္တုံးလုံးေတြလည္း

ျဖစ္ေရာ သူတို႔ အိပ္ခန္းထဲေတာင္ မေရာက္ၾကေတာ့ဘဲ ဧည့္ခန္းမွာတင္ ေရေရလည္လည္ အငမ္းမရ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ကိုင္လိုက္ ပြတ္သပ္လိုက္ လ်ာနဲ႔ ယက္လိုက္ၾကတာ ေနာက္ဆုံး

ဆိုဖါႀကီးမွာ ပက္လက္လွန္ ေပါင္ကားခိုင္းေတာ့ မို႔ေဖါင္း ခုံးထေနတဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီးက လွလြန္းလို႔ “ ဒါဘာလဲ ေျပာ နီသိ...” လို႔ သူေမးလိုက္တယ္ ။

“ ေစာက္ဖုတ္...ကိုကို...” လို႔ နီသိဝတီက ျပဳံးျပဳံးေလး ေျဖတယ္ ။ သူေက်နပ္သြားၿပီး သူ႔ဒုံးပ်ံႀကီးကို နီသိဝတီ လက္ထဲ ကိုင္ဆုပ္ခိုင္းၿပီး..“ ဒါကေကာ..” လို႔ ေမးတယ္ ။ နီသိဝတီက “ လီး..ကိုကို....

နီသိကို လိုးေပးမယ့္ ကိုကို႔လီး..” လို႔ ေျဖတယ္ ။ နီသိဝတီရဲ့ ေထာင္ထနီရဲေနတဲ့ နို႔သီးေလးတဖက္ကို သူ လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ အသာအယာ သပ္ရင္း..“ ကိုကို႔လီးကို ႀကိဳက္လား..” လို႔ သူေမး

တယ္ ။ နီသိက “ ႀကိဳက္တယ္ ကိုကို..နီသိကို လိုးေပးပါေတာ့..ေစာက္ပတ္ ယားလွၿပီ ကိုကို..” လို႔ ရမက္ႂကြတဲ့ အသံေလးနဲ႔ ေျပာတယ္ ။

အင္း..တကယ့္ကို ပီျပင္လာတာပါလား ။ ေတာ္ပါေပတယ္ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းရယ္ ...။

သူ႔ပစၥည္းကို ႏႈတ္ခမ္းသားတြန႔္တြန႔္ ထူထူေလးေတြရဲ့ ၾကားက လွိုဏ္ဂူထဲကို ဖိသြင္းလိုက္တယ္ ။ ခၽြဲက်ိတဲ့ အရည္ေတြက လူသားမိန္းမတေယာက္ တဏွာစိတ္ ထန္လာတဲ့အခါ ထြက္သလိုဘဲ နီသိ

ရဲ့ အဂၤါစပ္မွာ စိုစိုရႊဲေနတယ္ ။ အားရပါးရ ေဆာင့္ထည့္ေနမိတဲ့အခ်ိန္ နီသိလည္း တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကို ေဝွ႕ရမ္းေကာ့လႈပ္ေပးပါတယ္ ။ ႏုတ္ဖ်ားကလည္း....“ လိုး..လိုး..ကိုကို..တအား...တအား...

ေဆာင့္ပါ...ေဆာင့္ပါ..ကိုကို..နီသိႀကိဳက္တယ္.....လိုးပါ...” လို႔ ဆက္တိုက္ တတြတ္တြတ္ ရြတ္ဆို ေတာင္းခံေနတယ္ ။

သူကလည္း အားကုန္ ၾကဳံးေတာ့တာဘဲ ။ သိပ္မၾကာလိုက္ဘဲ သုတ္ရည္ေတြ တအား ပန္းထုတ္ရင္း “ ၿပီးျခင္း ” လမ္းဆုံကို တက္လွမ္း သြားရတယ္ ။

နီသိေဘးမွာ ပက္လက္လွဲၿပီး ခဏ နားလိုက္တဲ့အခ်ိန္ နံရံက နာရီကို အမွတ္တမဲ့ ၾကည့္လိုက္မိတဲ့အခါ ျမျမေသြးကို ညေနစာ သြားေကၽြးဖို႔ အခ်ိန္ နီးကပ္ေနၿပီ ဆိုတာ သိလိုက္တယ္ ။ အေၾကာင္း

ေၾကာင္းနဲ႔ ျမျမေသြးကို အိမ္ေပၚ ေခၚလာျဖစ္ရင္ နီသိက ေျပးထြက္လာၿပီး “ ကိုကို...ေရ..” လို႔ ဖက္လိုက္ရင္ ခက္မယ္ ဆိုၿပီး နီသိကို အခန္းလြတ္ထဲကို ေခၚသြင္းလိုက္ၿပီး..“ ဒီည လုံးဝ ထြက္မလာနဲ႔

မနက္က်မွ ေတြ႕မယ္..အိပ္ေတာ့..” လို႔ အမိန႔္သံနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ နီသိဝတီက “ ဟုတ္ကဲ့့ကိုကို...” လို႔ ျပဳံးျပဳံးေလး ျပန္ေျပာတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ မ်က္လုံးေလး မွိတ္လိုက္တယ္ ။


နီသိဝတီ မလႈပ္ေတာ့ပါ ။

ေနဗလ ေက်နပ္သြားတယ္ ။ ေရဝင္ခ်ိ ုးတယ္ ။ ျမျမေသြးနဲ႔ သြားစားေတာ့မယ္ ။
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRWqFnDJs5xUaE3kzK9Iq3YREtNF5rF3WnX8ff6ljt7GeCs34peiqLS5wS3UvLOKTnYdOgGn9jt0wObuEWn0tu732A8HtMJGd5eD7qkY11LfLSxIznPwYYEbr9EYVSExBl6RrpkVMMwTDF/s320/27d99f9ae9df6c2c056057237b3174a6.jpg
ပန္းဆိုးတန္းဆိပ္ကမ္းက နန္းသီတာ တာဝါႀကီးရဲ့ အေပၚဆုံး ၁၅ထပ္က River View စားေသာက္ခန္းမမွာ ျမျမေသြးနဲ႔ ေနဗလ ဆုံၾကတယ္ ။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးကို အေပၚစီးကေန ျမင္ေနရတဲ့ေနရာမွာ ေနဗလနဲ႔ ျမျမေသြး ထိုင္ၾကတယ္ ။ ျမျမေသြးက အနက္ေရာင္ ဝတ္စုံနဲ႔ အနက္ေရာင္ ပုလဲပုတီးကို

ဆြဲထားတယ္ ။ ခြာျမင့္ဖိနပ္နဲ႔ လက္ကိုင္အိတ္ကလည္း အနက္ေရာင္ ။ ဝင္းဝါတဲ့ အသားနဲ႔ ဝတ္ထားတဲ့ အနက္ေရာင္ေတြနဲ႔က လိုက္ဖက္တယ္

။ ေနဗလကေတာ့အျပာရင့္ေရာင္ အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံနဲ႔ အတြင္းရွပ္အက် ႌအျပာႏု လည္စည္းအျပာေရာင္နဲ႔ရႉးဖိနပ္ အနက္ေရာင္ ဝတ္ထားတယ္ ။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်ိန္းထားတဲ့ စားေသာက္ခန္းမႀကီးက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ အခန္းနားဆုံး ေနရာေတြထဲမွာ တခု အပါအဝင္ ပါ    ။


စားေသာက္ခန္းမရဲ့ ေထာင့္တေနရာမွာ ေတာက္ေျပာင္နက္ေမွာင္တဲ့ စႏၵယားႀကီးတလုံး ရွိေနၿပီး ငယ္ရြယ္ႏုနယ္

တဲ့ မိန္းမပ်ိ ုေလးတေယာက္က စႏၵယားကို ကၽြမ္းက်င္ေျပာင္ေျမာက္စြာနဲ႔ တီးခတ္ေနတယ္ ။ ၿငိမ့္ေျငာင္းတဲ့ တီးလုံးေလးေတြ ေနာက္ခံနဲ႔ ေခ်ာေမာလွပတဲ့

ျမျမေသြးလို မိန္းမကို ေနဗလ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ၿပီး စကားေတြ ေျပာေနရတာ အရမ္းကို ေက်နပ္ေနတယ္ ။


ျမျမေသြးကလည္း မႏၲေလးမွာ စဆုံခဲ့ၾကတုံးကလို ပဲမမ်ားေတာ့ဘူး ။ ႂကြားလုံးေတြ မထုတ္ေတာ့ဘူး ။ FBI သင္တန္းဆင္း ဆိုၿပီး လက္မ မေထာင္ေတာ့ဘူး

။ ျမျမေသြးက ေနဗလ ကို အထက္လူႀကီးေတြ အျမင္ျပန္ၾကည္လင္ေအာင္ ကူညီခဲ့သလို ေနဗလရဲ့ ရန္သူေတာ္ႀကီး ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္း ကို ဖမ္းဆီးေပးခဲ့သူ

မို႔ ေနဗလကလည္းေက်းဇူးတင္ေနတယ္ ။ ဒါဇင္ေလးနဲ႔ ညိစြန္းခဲ့သလို ျမျမေသြးကိုလည္း သူ ေတြ႕ျမင္ျမင္ခ်င္းထဲက သေဘာက်ခဲ့

တာပါ ။ ငါးရံ့ႏွစ္ေကာင္ ဖမ္းခ်င္တယ္ဘဲ ေျပာေျပာ ေနဗလက ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို ႀကိဳက္ေနခဲ့တာ ။

“ ကိုေနဗလကို တခုေတာ့ သတိေပးရအုံးမယ္ ..”

“ ဘာမ်ားလဲ ျမျမေသြး...”

“ ကိုေနဗလကို လက္စားေခ်ဖို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြကို ဖမ္းမိခဲ့ေပမယ့္သူ႔ေကာင္မ ဟန္စုယဥ္ကေတာ့ က်မတို႔မွာ

ဖမ္းဆီးဖို႔ ခိုင္လုံတဲ့ အခ်က္အလက္ မျပနိုင္တာေၾကာင့္ လြတ္ေနတုံးဘဲ ..ဟန္စုယဥ္က ေဇာ္ဝင္း အခုလို အဖမ္းခံရတာကို က်မကိုေရာ

ကိုေနဗလကိုေရာ ေက်နပ္မွာ မဟုတ္ဘူး..ဒီမိန္းမနဲ႔ တပည့္တပန္းေတြက ကိုေနဗလနဲ႔ က်မကို တနည္းနည္းနဲ႔ ရန္ရွာနိုင္တယ္ ...သတိေတာ့ ထားေပါ့

ကိုေနဗလ...”

ေနဗလနဲ႔ ဟန္စုယဥ္တို႔ဟာ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ခဲ့ဘူးတယ္ ဆိုတာေတာ့ ျမျမေသြး သိဟန္မတူဘူး ..

 ေနဗလကဟန္စုယဥ္ရဲ့အတြင္းစိတ္ကိုအသိဆုံးပါ။ဟန္စုယဥ္ဟာ ႐ုပ္ေခ်ာသေလာက္ စိတ္ထားက မစြံဘူးဆိုတာ ေနဗလက ပိုသိတယ္ ။ အခုလည္း

ဟန္စုယဥ္က သူ႔ကို ပံ့ပိုးေနတဲ့ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္း အဖမ္းခံလိုက္ရတာ ေနဗလရဲ့လက္ခ်က္လို႔ တြက္ဆၿပီး နဂိုကရွိေနတဲ့ ရန္ေႂကြးအေပၚ အမုန္းေတြ

 ထပ္ေလာင္းလို႔ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေနဗလအေပၚ အညႇိုးထားေနၿပီလဲ မသိဘူး ။


“ က်မတို႔က ေဇာ္ဝင္းရဲ့ တပည့္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အထဲ ထည့္လိုက္ေပမယ့္ သိတဲ့အတိုင္းဘဲ ..ေဇာ္ဝင္းက

ရန္ကုန္တခြင္မွာ ဒုစရိုက္ ထိပ္သီးႀကီးေလ..တပည့္တပန္းေတြ တေလွႀကီး ရွိအုံးမွာ ဘဲ..ဟန္စုယဥ္ကလည္း “ ဘလက္လစ္စ္ ( နံမည္ပ်က္စာရင္း )”ထဲသာ

 မပါေသးတာ..ေဇာ္ဝင္းနဲ႔ ညားကထဲက ဒုစရိုက္အလုပ္ေတြကို ယဥ္ပါးေနတဲ့ ေကာင္မေလ....သတိထားေနာ္..ကိုေနဗလ...”

“ စိတ္ခ်ျမျမေသြး....က်ေနာ္ သတိထားပါမယ္..ျမျမေသြးလည္း အစစ သတိရွိေနာ္..”

“ ရွိပါတယ္..ကိုေနဗလ..အခု ညစာထြက္စားတာေတာင္ ဒီမွာေလ...အဆင္သင့္ပါခဲ့တယ္...”

ျမျမေသြးက လက္ေပြ႕အိတ္ နက္ေလးကို ဖြင့္ဟျပတယ္ ။ ပြိဳင့္၃၂ ေျပာင္းတို ေျခာက္လုံးျပဴး အနက္ေလး

က အိတ္ထဲမွာ ရွိေနတယ္ ။

“ ကိုေနဗလေကာ..ပါခဲ့လား..”

“ ပါတယ္ ျမျမေသြး...က်ေနာ့္အလုပ္က ေပးတဲ့ဟာေတာ့ မပါခဲ့ဘူး..က်ေနာ့္ကိုယ္ပိုင္ေသနတ္ ပါခဲ့ပါတယ္...”

ျမန္မာနို္င္ငံမွာလည္း ေခတ္ေတြေဟာင္း စနစ္ေတြေျပာင္း ၿပီးခ်ိန္ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၃ဝေက်ာ္ကထဲက ျပစ္မႈ

ကင္းတဲ. နို္င္ငံသားတိုင္းဟာ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ရရွိထားၿပီးခဲ့သလို မိမိကိုယ္ကိုယ္ ခုခံကာကြယ္ပိုင္ခြင့္ အခြင့္အေရးကိုလည္း အမွန္တကယ္

ရရွိခံစားေနခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္ ။


တဟုန္ထိုး ေခတ္မွီတိုးတက္လာခဲ့တဲ့ ျမန္မာနို္င္ငံက ျပည္သူေတြဟာလည္း မ်က္စိပြင့္လာခဲ့ၾကတာ ၾကာပါၿပီ ။


ေနဗလလည္း အလုပ္ခြင္ ျပင္ပအခ်ိန္ Off Duty ဆိုရင္ မိမိဖါသာ ဝယ္ယူထားတဲ့ ကိုယ္ပိုင္ေသနတ္ကို ကိုင္ေဆာင္

တယ္ ။ သူ႔အလုပ္က ရဲ မို႔ ရန္သူမ်ားၿပီး ကိုယ့္ကို ရန္မူတိုက္ခိုက္လာရင္ ကာကြယ္ခုခံဖို႔ ပါ ။


သူ႔ရဲ့ ေသနတ္က Smith and Wesson ကုမၸဏီက လုပ္တဲ့ 9mm ပစၥတိုလ္ ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆုံးေပၚ တီထြင္ခ်က္နဲ႔

ေသနတ္ပိုင္ရွင္သာဘဲ ပစ္ခတ္နိုင္ေအာင္ အထူး စီမံထုတ္လုပ္ထားတာ ျဖစ္တယ္ ။ ေသနတ္ကို

 ကို္ငဆုပ္လိုက္တာနဲ႔ ကိုင္ဆုပ္လိုက္သူရဲ့ DNAကို ေသနတ္က အလိုအေလ်ာက္ စစ္ေဆးလိုက္ၿပီး နဂိုက မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ ပိုင္ရွင္ မဟုတ္ရင္

ပစ္လို႔မရပါဘူး ။

ျမျမေသြးက “ ကိုေနဗလကို လူႀကီးေတြက အျပစ္မျမင္ၾကတာ အရင္တုံးက ကိုေနဗလ တိုင္းျပည္အတြက္ ရဲသီဟဘြဲ႕ထူးေတြပါေတြ ရတဲ့အထိ စြမ္းစြမ္းတမံ့

လုပ္ကိုင္ခဲ့တာေတြေၾကာင့္လည္း ပါတာေပါ့ရွင္ ..က်မလည္း ကိုေနဗလရဲ့ ဖိုင္ေတြကို ျပန္ေလ့လာေတာ့ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ စီးနင္းသိမ္းပိုက္လာတဲ့

ဘိုးအင္းရ၉၇ ႀကီးကို ရန္ကုန္ေလယာဥ္ကြင္းမွာ ဆီဆင္းျဖည့္ဖို႔ ဆင္းလာတဲ့အခ်ိန္ ဆီျဖည့္အလုပ္သမားေလး ဟန္ေဆာင္ၿပီး အၾကမ္းဖက္အုပ္

စုကို တက္ရွင္းပစ္လိုက္တာ ေတြ႕ရတယ္...တကယ္ဘဲ ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္ေလ...” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေနဗလလည္း

ေပၚတင္ႀကီး အေျမႇာက္ခံလိုက္ရလို႔ မ်က္ႏွာမထားတတ္ေအာင္ဘဲ ျဖစ္သြားပါတယ္ ။


“ ျမျမေသြးကေတာ့ ေျမႇာက္ေနျပန္ၿပီ..ဟဲဟဲ..ကဲ..စား..စား...ႀကိဳက္တာသာမွာ....”


ျမျမေသြးလည္း ျမန္မာနို္င္ငံက ထုတ္လုပ္တဲ့ စပ်စ္ဝိုင္ အေကာင္းစားက ေကာင္းလြန္းလို႔ ေနဗလ မွာ ေကၽြးတဲ့

ငါးျမင္းဘိုက္သားေပါင္း..ပုဇြန္ထုပ္ေၾကာ္ေတြနဲ႔ တခြက္ၿပီးတခြက္ ေသာက္ပါတယ္ ။ စကားတေျပာေျပာနဲ႔

 ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေသာက္မိသြားသလဲ မမွတ္မိေတာ့ ။ အျပန္က်ေတာ့ အေပၚထပ္က ဆင္းလာတဲ့အခ်ိန္

ဓါတ္ေလွခါးထဲမွာ ယိမ္းယိုင္သြားၿပီး ေနဗလကို တြဲမွီလိုက္ရတဲ့အထိပါဘဲ ။


ျမျမေသြးလည္း ကားရပ္တဲ့ ကြက္လပ္ဆီကို ေလၽွာက္ၾကေတာ့လည္း လမ္းေကာင္းေကာင္း မေလၽွာက္နိုင္တာေၾကာင့္ စီးထားတဲ့ ခြာျမင့္ေလဒီရႉးကို ခၽြတ္ၿပီး

လက္က ကိုင္လာခဲ့ရတယ္ ။

“ ကိုေနဗလေရ..ေပ်ာ္တာနဲ႔ စားလိုက္ေသာက္လိုက္ စိတ္လႊတ္ပစ္လိုက္တာ ေတာ္ေတာ့္ကို မူးသြားတယ္...ေဆာရီး

ေနာ္....”

“ ရပါတယ္..ျမျမေသြး..က်ေနာ္ ပါတာဘဲ..ဘာမွ စိတ္မပူနဲ႔..”

“ အင္း..ဒါဆိုရင္ က်မကားကို ဒီမွာဘဲ ထားခဲ့ေတာ့မယ္..ကိုေနဗလ ဘဲ က်မကို အိမ္ျပန္ေမာင္းပို႔လို႔ ျဖစ္တယ္

မဟုတ္လား...”

“ ဟာ..ျဖစ္တာေပါ့..သိပ္ျဖစ္....လာ..လာ..က်ေနာ္ဘဲ လိုက္ပို႔လိုက္မယ္ ...”

ျမျမေသြးလည္း ေနဗလရဲ့ အနီေရာင္ ေတာက္ေတာက္ ၿပိဳင္ကားေလးထဲကို ဝင္လိုက္တယ္ ။ ကားေလးက ေသး

ေတာ့ ေနဗလနဲ႔ ျမျမေသြး ပုခုံးခ်င္း ထိကပ္မိေနတယ္ ။

ေနဗလက ျမျမေသြးရဲ့ လိပ္စာကို ကားက ဂ်ီပီအက္စ္ လမ္းေၾကာင္းျပစက္ထဲ ထည့္လိုက္ၿပီး စက္က ႀကိဳတင္

လမ္းျပေျပာၾကားတဲ့အတိုင္း ေမာင္းလိုက္ပါတယ္ ။ ျမျမေသြးကေတာ့ တခစ္ခစ္နဲ႔ ရယ္လိုက္ေမာလိုက္နဲ႔ အာသြက္လ်ာသြက္ ျဖစ္ေနတယ္ ။

“ ျမေသြးကေလ...ကိုေနဗလနဲ႔မို႔ အခုလို ေသာက္တာ သိလား..တေယာက္ထဲ ဆိုရင္ေတာ့ ၀ိုင္ေတြ ဘာေတြ

မေသာက္ပါဘူး..သိလား..အခုက...ျမေသြး ေပ်ာ္လို႔....ခိခိ.....”

ေနဗလရဲ့ ပုခုံတို႔ လက္ဖ်ံတို႔ ေပါင္တို႔ကို ပုတ္လားခတ္လားနဲ႔ ...။ တခ်က္တခ်က္လည္း ပုခုံးခ်င္း ထိမိ..နဖူးခ်င္း ထိမိေနတယ္ ။

ျမျမေသြးေနတဲ့ ေနရာက နဲနဲ ခရီးလွမ္းေပမယ့္ ျမျမေသြးနဲ႔ အခုလို ပူးပူးကပ္ကပ္ ကားေလးထဲ သြားေနရလို႔

ေနဗလအေနနဲ႔ ရန္ကုန္ကေန ျမစ္ႀကီးနား ပူတာအိုကိုဘဲ ေမာင္းရေမာင္းရ ေမာင္းမွာ ..။ အရမ္းကို ေက်နပ္

 ပီတိျဖစ္ေနတာ ။

တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ရာ ရပ္ကြက္ေလးထဲက ျမျမေသြး တေယာက္ထဲ ေနတဲ့ အိမ္လွလွေလးရဲ့ေရွ႕ကို ေနဗလရဲ့ ကားေလး

ထိုးဆိုက္လိုက္ေတာ့ ျမျမေသြးက “ ကိုေနဗလ...ဆင္းပါအုံး..ျမေသြး ေကာ္ဖီ ေဖ်ာ္တိုက္မယ္ေလ...” လို႔ ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါတယ္ ။ ေနဗလလည္း

အေခၚကို ေစာင့္ေနတာ ဆိုေတာ့ အိုက္တင္ လုံးဝမခံဘဲ “ ေကာင္းပါၿပီ ျမျမေသြး...” ဆိုၿပီး ျမျမေသြးနဲ႔အတူ သူ႔အိမ္ေလးထဲကို လိုက္သြားပါေတာ့တယ္ ။

အိမ္နံပါတ္ကလည္း 69 ။

ေနဗလ ဖ်တ္ကနဲ စိတ္ကူးယဥ္ပစ္လိုက္မိတယ္ ။ 69 ပုံစံေတြမ်ား ဆြဲျဖစ္သြားေလမလား...။

 ျဖစ္သြားပါေစ ...။

အိမ္တံခါးကို ေသာ့ဖြင့္ဖို႔ သူ႔ေရွ႕ကေလၽွာက္သြားတဲ့ ျမျမေသြးရဲ့ ေသးက်ဥ္တဲ့ခါးေလး ေအာက္က ၀ိုက္ကားျပည့္တင္းတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြ လမ္းေလၽွာက္လိုက္တိိုင္း တုန္ခါလႈပ္သြားတာကို ေငးေမာရင္း ေနဗလ အေနာက္ကလိုက္သြားပါတယ္ ။ ဒီည ကံေကာင္းေတာ့မလား ။ မႏၲေလးမွာ ဆုံခဲ့တုံးကထဲက ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ျပစ္မွားမိခဲ့တဲ့ျမျမေသြးရဲ့ လွလြန္းတဲ့ ကိုယ္လုံးကိုယ္ခႏၶာေတြကို ဒီေန႔ည သူရေတာ့မလား ဆိုတာေတြးလိုက္တာနဲ႔ သူ႔ရဲ့ငယ္ပါက တင္းကနဲ ထြားတက္လာရတယ္ ။

ျမျမေသြးက ကလစ္ဆိုတဲ့ အသံေလး ထြက္ေအာင္ အိမ္တံခါးေသာ့ကို လွည့္ဖြင့္လိုက္ပါတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ထဲကို ဝင္ဝင္ခ်င္း နံရံကမီးခလုပ္ကို ေခ်ာက္ကနဲ ဖြင့္လိုက္ပါတယ္ ။ “ လာ..ကိုေနဗလ ...”  လို႔ ေခၚပါတယ္ ။

အိမ္ကေလးက အထဲမွာလည္း သစ္လြင္တဲ့ ေဆး အဝါေရာင္ေတြနဲ႔ ေတာက္ပေနတယ္ ။ ဧည့္ခန္းက ၾကက္ေသြးေရာင္ ဆိုဖါႀကီးေတြကို ညႊန္ျပရင္း..“ ေအးေဆး ထိုင္ပါအုံး ကိုေနဗလ...က်မ အဝတ္အစား အျမန္လဲၿပီး ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တိုက္မယ္ ...” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး အတြင္းခန္းကို ဝင္သြားပါတယ္ ။ ေနဗလလည္း ဆိုဖါေပၚ ထိုင္ခ်ရင္း ဆိုဖါေတြရဲ့အေရွ႕က စားပြဲဝိုင္းကေလးေပၚက စာအုပ္ေတြကို လွန္ေလွာ ၾကည့္လိုက္ပါတယ္ ။ စုံေထာက္မ တေယာက္ရဲ့ အိမ္မို႔လား မသိဘူး ။ စာအုပ္ေတြက မႈခင္း..ျပစ္မႈ..နဲ႔ ပတ္သက္တာေတြ မ်ားတယ္ ။

ျမျမေသြးနဲ႔ မၾကာခင္ ဘာေတြမ်ား ျဖစ္မလဲ ဆိုတဲ့ အေတြးေတြေၾကာင့္ သူ႔ေဘာင္းဘီထဲမွာ သူ႔ပစၥည္းႀကီးက တစ
တစနဲ႔ ထြားႀကိဳင္း မာေက်ာလာေနတယ္ ။

သည္အခိုက္မွာ မထင္မမွတ္တာေတြ ျဖစ္သြားတယ္ ။
ျမျမေသြးရဲ့ ေအာ္သံစူးစူးနဲ႔ တခုခု လဲၿပိဳသံ ကြဲရွသံေတြ အတြင္းခန္းက ေပၚထြက္လာတယ္ ။

“ ဟင္..ျမျမေသြး...ဘာမ်ား ျဖစ္သလဲ...”

ေနဗလ ဝုန္းကနဲ ထၿပီး တဟုန္ထိုး အိပ္ခန္းထဲကို ေျပးဝင္သြားလိုက္တယ္ ။

ျမျမေသြးနဲ႔ လူတေယာက္ အျပင္းအထန္ သတ္ပုတ္ထိုးႀကိ္တ္ေနတယ္ ။ ျမျမေသြး ကိုယ္ေပၚမွာ ဇာနားကြပ္ အနက္ေရာင္ ဘရာစီယာေလးနဲ႔ ပိုးသား အနက္ေရာင္ ပင္တီေလးဘဲ ရွိေနတယ္ ။ အဝတ္လဲေနတဲ့အခ်ိန္ ဒီလူက ျမျမေသြးကို စတိုက္ခိုက္ပုံရတယ္ ။

ျမျမေသြးကို တိုက္ခိုက္တဲ့လူက အရပ္ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း.. ..အနက္ေရာင္ တီရွပ္နဲ႔ ေဘာင္း
ဘီအနက္ကို ဝတ္ထားတယ္ ။ ေနဗလ ဒီလူရဲ့ ဆံပင္ေတြကေန ဆြဲဆုပ္ကိုင္ၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာတည့္တည့္ကို လက္သီးဆုပ္နဲ႔ ထုခ်လိုက္တယ္ ။ ဒီလူရဲ့ နာက်င္စြာ ေအာ္လိုက္တဲ့ အသံနဲ႔အတူ သူ႔မ်က္လုံးေထာင့္မွာ ရိပ္ကနဲ
အရိပ္တခုကို ျမင္လိုက္ရလို႔ ေနာက္ျပန္ ကန္ထည့္လိုက္တယ္ ။ အေနာက္ကေန တုတါႀကီးတေခ်ာင္းနဲ႔ ရိုက္ဖို႔ လာ
တဲ့ ေနာက္ထပ္ ရန္သူတေယာက္ဟာ သူ႔ကန္ခ်က္နဲ႔ အားကနဲ ေအာ္ရင္း လြင့္ထြက္သြားတယ္ ။

ပထမရန္သူက သူ႔လက္သီးဆုပ္ ဒါဏ္ေၾကာင့္ မရႈမလွ ခံလိုက္ရေပမယ့္ လူးလဲထၿပီး သူ႔ကို တိုက္ခိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစား
ျပန္တယ္ ။ ဒီတခါေတာ့ ကုန္းထေနတဲ့ သူ႔မ်က္ခြက္ကို ဒူးနဲ႔ တိုက္ပစ္လိုက္တယ္ ။  အိုးးး....

ဆက္တိုက္ဆိုသလို ဒီငတိရဲ့ လည္ၿမိဳကို သူ႔လက္ဝါးေစာင္းနဲ႔ လက္သီးေတြ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္တယ္ ။ အားးးးဝါးးး
အေနာက္ကို လန္က်ၿပီး ျပန္မထနိုင္ေတာ့ဘူး ။ သူကန္ထည့္လိုက္တဲ့ ဒုတိယရန္သူကေတာ့ ျပန္မထနိုင္ေသးဘူး..။
နာနာက်င္က်င္ ညည္းရင္း အကန္ခံလိုက္ရတဲ့ ရင္ဘတ္ကို ဖိထားေနတယ္ ။ သူ ဒီငတိကို ဂ်ာကင္အက် ႌ ေကာ္လာကေန ဆြဲမလိုက္ၿပီး ရိုက္ဖို႔ ရြယ္လိုက္တယ္ ။

“ မ...မ.....မလုပ္ပါနဲ႔ ဆရာ....”

လက္ကာ ေတာင္းပန္တဲ့ေကာင္ကို “ မင္းတို႔ ဘယ္ကလဲ..ဘယ္သူခိုင္းတာလဲ...” လို႔ သူေမးလိုက္တယ္ ။ ဒီအခ်ိန္
မွာ ျမျမေသြးလည္း ကုတင္ေပၚက လက္ေပြ႕အိတ္ထဲက ေျခာက္လုံးျပဴးေျပာင္းတိုေလးကို ထုတ္ယူၿပီး သူတို႔အနားကို ေရာက္လာတယ္ ။

“ က်ေနာ္တို႔ သူခိုးေတြပါ..ဘယ္သူမွ မခိုင္းပါဘူး ...”

“ ဟာ..ညာေနတယ္..ဒီေကာင္..ေခြးမသား...”

“ ေျဖာင္း...”

သူ႔လက္ဝါးေတြ ညာေျပာဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့ ေကာင္ရဲ့နားထင္နားရင္းေတြကို မိတ္ဆက္ထိေတြ႕ေပးလိုက္ေတာ့ “ မ..မ

မ..လုပ္ပါနဲ႔..က်ေနာ္ေျပာပါမယ္ ...က်ေနာ္တို႔ကို ေထာင္အခ်ဳပ္ထဲ ေရာက္ေနတဲ့ ဆရာေဇာ္ဝင္း ခိုင္တာပါ...” လို႔

ေျဖတယ္ ။ ျမျမေသြးက လက္ထိတ္တစုံ ယူလာၿပီး ဒီႏွစ္ေကာင္ကို တြဲ ခတ္ထားလိုက္တယ္ ။

ျမျမေသြး ၁၁၉ ကို ဖုန္းဆက္ေနတယ္ ။

အခုထိ ျမျမေသြး ဘရာစီယာနဲ႔ ပင္တီေလးနဲ႔ဘဲ ရွိေနတုံးဘဲ ။ ဝႉး....ရင္သားစိုင္ေတြက ဘရာစီယာထဲက အတင္း

ႀကီး ႐ုန္းကန္ထြက္ေနၾကတယ္ ။ ဝင္းမြတ္တဲ့ ရင္သား အေပၚပိုင္းေတြကို ျမင္ေနရတယ္ ။ ပင္တီေဘာင္းဘီေလးရဲ့

ခြဆုံေနရာေလးကလည္း မို႔ေဖါင္းလြန္းေနတယ္ ။ ေပါင္တန္ ျဖဴျဖဴေတြကလည္း  မွဲ႕စက္အမာရြတ္ေတြ ဘာမွ မရွိဘဲ စင္းလုံးေခ်ာ

အခ်ိ ုးက်လြန္းေနတယ္ ။

ျမျမေသြး ကို ေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ ကုလားဆင္ေကာင္ႀကီးရဲ့ ေခါင္းကို သူ လက္သီးဆုပ္နဲ႔ ထုလိုက္တယ္ ။

“ ေဟ့ေကာင္ မ်က္လုံး ေအာက္စိုက္ထား..နာမယ္..”

ျမျမေသြးက ..“ ကိုေနဗလ ပါေပလို႔ဘဲ..က်မက နဲနဲလည္း ေသာက္ထားေတာ့ ဒီေကာင္ေတြကို ခံ မဖိုက္နိုင္ဘူး...႐ုတ္

တရက္ ဆိုေတာ့လည္း လက္ေပြ႕အိတ္ထဲက ေသနတ္ ထုတ္ခ်ိန္ မရလိုက္ဘူး..ေက်းဇူး အရမ္း တင္တယ္ ကိုေနဗလ”

လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။

ၿပီးေတာ့ အဝတ္အစား ဝတ္ဖို႔ လိုအပ္ေနတယ္ ဆိုတာ ရိပ္စားမိလိုက္ၿပီး “ သူတို႔ကို ခဏ ၾကည့္ထားေပးေနာ္..ကို

ေနဗလ..” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး အဝတ္အစားတခ်ိ ု႔ကို ကုတင္ေပၚက ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး ေရခ်ိ ုးခန္းေလးထဲကို ဝင္သြားပါေတာ့တယ္


ကုတင္ေဘးနားမွာ ေသနတ္တလက္က်ေနတာကို သူေတြ႕လို႔ ေကာက္ယူလိုက္တယ္ ။

ျမျမေသြး မီးခိုးေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ဘေဘာက္စ္တထည္နဲ႔ အသားကပ္ေဘာင္းဘီ အနက္ေရာင္ ကို ဝတ္ၿပီး ေရခ်ိ ုးခန္း

ထဲက ျပန္ထြက္လာတယ္ ။



 ျမျမေသြးက “ ဒီေသနတ္က  ဒီေကာင္ ရဲ့ ေသနတ္...က်မကို ေသနတ္နဲ႔ စခ်ိန္တာ..က်မလည္း သူ႔ကို

 ဝင္လုံးပစ္လိုက္တာ ...” လို႔ ေျပာျပရင္း လက္ထိပ္ခတ္ထားရက္ ဒူးေထာက္ခိုင္းထားတဲ့ လူဆိုးႏွစ္ေယာက္ကို စတင္

 စစ္ေမးလိုက္ပါတယ္ ။

ေမးတာကို အေျဖေႏွးရင္ေတာင္ ေဘးနားက ေနဗလက လက္သီးဆုပ္နဲ႔ ထုလိုက္ထိုးလိုက္ လုပ္ေနတာေၾကာင့္

ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းရဲ့ တပည့္ႏွစ္ေယာက္လည္း ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္လန႔္ေနၾကတယ္ ။

“ မင္းနံမည္ ခင္ေမာင္စိန္.တဲ့..”

“ ဟုတ္ပါတယ္....ဆရာ....”

“ ေသ.ေသခ်ာလား...နာမယ္ေနာ္ ..မွန္မွန္ေျဖ....”

“ ဟုတ္ပါတယ္....ဆရာ....”

“ နင့္နံမည္ကေရာ......” ျမျမေသြးက ေနာက္တေယာက္ကို ဝင္ေမးတယ္ ။

“ က်ေနာ့္နံမည္ စိန္သန္းျမေမာင္ ပါ........”

 ျမျမေသြး  ဒီငနာေလးကို ရိုက္စရာ အေၾကာင္း မရွိဘဲ ကန္ေက်ာက္ ရိုက္ႏွက္တယ္ ။


အိမ္အျပင္မွာ တေဝါ့ေဝါ့နဲ႔ ေခါင္မိုးေပၚမွာ မီးတန္းအနီေရာင္ တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ရဲကားေတြ ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။



ျမျမေသြးနဲ႔ ရင္သိမ့္တုန္ခန္းေတြ မျဖစ္လိုက္ေပမယ့္ ပိုၿပီး ရင္းႏွီးမႈေတြကိုေတာ့ ေနဗလ ရလိုက္ပါတယ္ ။ေဇာ္ဝင္းရဲ့ လူေတြ အိမ္ထဲက ေစာင့္ၿပီး ရန္မူတာနဲ႔ ျမျမေသြးနဲ႔ သူနဲ႔ တခုခု ျဖစ္ၾကဖို႔ဟာ မျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး ။

ျမျမေသြးလည္း ေနဗလကို သတိနဲ႔ေနဖို႔ ထပ္ သတိေပးသည္ ။
ေဇာ္ဝင္းက ေထာင္ထဲ ေရာက္ေနတာေတာင္ သူ႔ကို တပည့္ေတြ လႊတ္ၿပီး လုပ္ႀကံခိုင္းတာကို ျမျမေသြး ခံျပင္းေန
သည္ ။

“ သူ႔ေကာင္မ ဟန္စုယဥ္ အျပင္မွာ ရွိေနေသးတာကိုး ...ကိုေနဗလ ...”
“ ဟုတ္တယ္...အင္းေလ..မေကာင္းတဲ့ လူေတြဟာ သူတို႔ရဲ့ မေကာင္းမႈ ေတြေၾကာင့္ တေန႔ေတာ့ က်ဆုံးၾကရ
မွာပါဘဲ ျမျမေသြးေရ...”

“ အင္း..က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ၾကတဲ့ ညေလး..ေဇာ္ဝင္းလူေတြေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားရတယ္ ကိုေနဗလ..ေဆာရီး
ဘဲ...”

“ ဒီလိုပါဘဲ ျမျမေသြးရယ္..က်ေနာ္တို႔ ျမျမေသြးတို႔က လူဆိုးလူမိုက္ေတြကို ဖမ္းရဆီးရတဲ့ ဥပေဒဘက္ေတာ္သား
ေတြ ဆိုေတာ့ မုန္းတဲ့လူ မ်ားတာေပါ့...တခါတေလ လည္း အတိုက္အခိုက္ေတြ ၾကဳံရနိုင္တာေပါ့ေလ...”

“ ကိုေနဗလကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...”

“ မလိုပါဘူးဗ်ာ...ကဲ က်ေနာ္ ျပန္လိုက္အုံးမယ္ ...”

သူ႔အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ နီသိဝတီကို အိပ္ခိုင္းထားတဲ့ အခန္းေလးဆီကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္းဘဲ သူ ေလၽွာက္သြား
လိုက္သည္ ။ နီသိဝတီ ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္ကေလး အိပ္ေနဆဲ ။

“ နီသိ..ထ..ထ...ထေတာ့ မင္း ထလို႔ရၿပီ...”

နီသိ မ်က္ေတာင္ေလး လႈပ္လာသည္ ။ မ်က္လုံး ပြင့္လာသည္ ။

“ ကိုကို....”

အျပဳံးကေလးနဲ႔ အိပ္ရာက ထလာတဲ့ နီသိကို သူ ဆြဲထူလိုက္ၿပီး သူ႔ကုတင္ရွိတဲ့ အိပ္ခန္းထဲကို ေခၚလာခဲ့သည္ ။

“ ကိုကို..နီသိကို လိုးခ်င္လားဟင္...”

ပြင့္လင္းစြာနဲ႔ ေမးလိုက္တဲ့ နီသိဝတီရဲ့ ေမးခြန္္းေၾကာင့္ ေနဗလ ၾကက္သီးေတြ ထသြားရသည္ ။

“ အင္း..ဟုတ္တယ္..နီသိ..နီသိရဲ့ အဝတ္အစားေတြ ကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ကြာ...”

နီသိဝတီက “ ဟုတ္ကဲ့ ကိုကို ” လို႔ ျပန္ေျပာရင္း ဝတ္ထားတဲ့ ညဝတ္အက်  ႌကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ပါသည္ ။

မိေမြးတိုင္း ဗလာက်င္းသြားတဲ့ နီသိဝတီရဲ့ အခ်ိဳးအဆက္ က်လြန္းတဲ့ ကိုယ္လုံးေလးကို သူ ၾကည့္ရင္း စိတ္ေတြ

တဟုန္ထိုး နိုးႂကြ ေဖါက္ျပန္လာရသည္ ။

နီသိရဲ့ ရင္သားေတြရဲ့ ထိပ္က ရင္သီးနီနီေလးေတြက ရဲတြတ္ၿပီး စိုတင္းေထာင္ထေနၾကသည္ ။ တကယ့္ကို လက္

ရာေျမာက္သည့္ ဖန္တီးသူမ်ားပါလား ။

ဝမ္းပ်ဥ္သား ရွပ္ရွပ္ေလးရဲ့ ေအာက္က ႀတိဂံပုံေလးမွာ အေမႊးပါးပါးႏုႏုေလးေတြ ရွိေနသည္ ။ အရင္ သူ နီသိကို စ

ရခါစက နီသိရဲ့ အဂၤါစပ္မွာ အေမႊးမရွိဘူး ။  နီသိကို အရည္အေသြးျမႇင့္တင္ဖို႔ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းဆီကို ဒုတိယအ

ႀကိမ္ ပို႔ၿပီး ျပန္ရတဲ့အခ်ိန္ ဒီအေမႊးႏုေလးေတြ နဲ႔ ျဖစ္လာသည္ ။

“ ကိုကို..ဘာလုပ္ခ်င္လဲဟင္....နီသိ ဘယ္လို ေနေပးရမလဲ....”

သေဘာေကာင္းလြန္းတဲ့ နီသိကို သူ အရမ္း သေဘာက် ေက်နပ္မိသည္ ။ ျမျမေသြးနဲ႔ အလုပ္ မျဖစ္လိုက္လို႔ နီသိ

ကို စိတ္ျပင္းျပင္းနဲ႔ စပ္ယွက္ပစ္လိုက္မိသည္ ။ နီသိရဲ့ တုန႔္ျပန္မႈေလးေတြကလည္း သူ႔စိတ္အဟုန္ကို တိုးလို႔ ႂကြ

ထေစသည္ ။ နီသိရဲ့ မခ်င့္မရဲ ညည္းျငဴလိုက္တာေတြ နဲ႔ တင္ပါးႀကီးေတြကို ေကာ့ေပးလိုက္တာေတြက နီသိဟာ

သက္ရွိ လူသားမိန္းမတေယာက္ နဲ႔ ခၽြတ္စြပ္တပ္အပ္ တူေနသည္ ။

နီသိရဲ့ အဂၤါစပ္ကလည္း သူ႔လိင္တန္ကို တအား ဖ်စ္ညႇစ္တင္းၾကပ္စြာနဲ႔ ညႇစ္ဆုပ္ထားေနသည္ ။ အားရပါးရ ေဆာင့္

ထည့္မိရင္း မနားတမ္း အခ်က္ ၁ဝဝေက်ာ္ ေဆာင့္ထည့္အၿပီးမွာ သုတ္ရည္ေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ ပန္းထြက္သြားရပါ

သည္ ။ နီသိက သူအရသာေတြ ထူးကဲေနခ်ိန္မွာ အဂၤါစပ္ကို ဆက္တိုက္ ရႈံ႔ပြရႈံ႔ပြ လုပ္ေပးေနလို႔ အရသာက တအား

ေကာင္းလွသည္ ။

ေရာင္းရင္း ႀကီးညြန႔္ထင္ေက်ာ္ နဲ႔ ေတြ႕ခဲ့ရင္ စက္လူ႐ုပ္မ ဝယ္ဖို႔ ေထာက္ခံ တိုက္တြန္းလိုက္အုံးမည္လို႔ သူေတြး

ေနရင္း တစုံတခုကို သတိရလိုက္လို႔ သူခၽြတ္ပုံထားတဲ့ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက လက္ေကာက္ အနက္ေရာင္ေလးတကြင္းကို  ထုတ္ယူကာ နီသိဝတီကို “ နီသိ..ဒီ လက္ေကာက္ေလးကို အျမဲ ဝတ္ထား

ပါ” ဆိုၿပီး နီသိရဲ့ ညာဖက္လက္မွာ စြပ္ေပးလိုက္သည္ ။

“ လွတယ္ေနာ္..ကိုကို..သိုင္းက်ဴးေနာ္....”

တကယ္ေတာ့ ဒီလက္ေကာက္ေလးဟာ သူတေယာက္ထဲဘဲ သုံးလို႔ ရေအာင္ ဒီအင္ေအ စစ္ေဆးအတည္ျပဳခ်က္ နဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ သူ႔

ေသနတ္ေတြကို နီသိ အေရးေပၚ သုံးလို႔ရေအာင္ စီမံေပးထားတဲ့ လက္ေကာက္ေလးပါ ။ ဒီလက္ေကာက္ေလးကို

ဝတ္ထားျခင္းအားျဖင့္ နီသိသည္ သူ႔ေသနတ္ေတြကို ပစ္ခတ္လို႔ ရမွာ ျဖစ္သည္ ။

ဗိုလ္ဆြန္ပက္လမ္း နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္းမႀကီး ေထာင့္က စပက္တာ နိုက္ကလပ္ေရွ႕မွာ အျပာေရာင္ရဲကားႀကီးတစီး ရပ္ထားသည္ ။ ရဲကားက အိမ္နားနီးခ်င္းနိုင္ငံႀကီးတနိုင္ငံက လက္ေဆာင္ေပးထားတဲ့ ကားေဟာင္းႀကီးပါ ။

ေဘးတဖက္တခ်က္တံခါးေတြမွာ ျမန္မာနိုင္ငံ ရဲတပ္ဖြဲ႕ လို႔ ျမန္မာအဂၤလိပ္ ႏွစ္ဘာသာနဲ႔ ေရးထားသည္ ။ ဒီေအာက္
ဖက္မွာေတာ့ ေကနိုင္း ယူနစ္ လို႔ စာလုံးခပ္ေသးေသးနဲ႔ ေရးထားသည္ ။ ေကနိုင္း ဆိုတာက ရဲေခြးတပ္စု ပါ ။

ဒုတပ္ၾကပ္မ်ိ ုးဝင္းေရႊ ကားထဲမွာ ထိုင္ေနသည္ ။ သူဒီကို ေရာက္ေနရျခင္းက သူ႔ကို ရန္ကုန္တိုင္းဌာနခ် ုပ္က စက္နဲ႔
ေခၚၿပီး ရဲေခြးသုံးဖို႔ လိုတယ္..စပက္တာနိုက္ကလပ္ေရွ႕ ေစာင့္ပါ ေခၚေျပာလို႔ လာေစာင့္ေနတာ ။ ခုထိ ဘာအဖြဲ႕ေတြမွ မေရာက္လာေသးလို႔ သူ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ေစာင့္ေနသည္ ။


ေတာက္ေတာက္ေတာက္ေတာက္

သူ႔မွန္ကို လာေခါက္ေနလို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ ေကာင္မေလးတေယာက္ မွန္လာေခါက္ေနသည္ ။

တိတိက်က် ေျပာရလၽွင္ ေကာင္မေလး ေခ်ာေခ်ာေလး တေယာက္ ။

ဘာမ်ား အကူအညီ လိုလို႔လဲ မသိဘူး ။

ဒုတပ္ၾကပ္မ်ိ ုးဝင္းေရႊ ကားမွန္ကို ခလုပ္ႏွိပ္ၿပီး နဲနဲခ်လိုက္သည္ ။

“ ဘာျဖစ္လဲ ညီမေလး...ဘာလိုလဲ...”

“ အကို..က်မရဲ့ ကား ဘီးေပါက္ေနလား မသိဘူး....ခဏ လာၾကည့္ေပးလို႔ ရမလားဟင္....”

ခ်က္ခ်င္းဘဲ ျပဳံးျပလိုက္ၿပီး “ ဟာ...ရတာေပါ့..ၾကည့္ေပးမယ္....ၾကည့္ေပးမယ္....အကိိုတို႔က ျပည္သူေတြကို ကူ
ညီခ်င္ေနတဲ့ ျပည္သူ႔ရဲေတြပါ..ဟဲဟဲဟဲ...” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး ကားေပၚက ဆင္းသည္ ။

“ ဘယ္မွာလဲ..ညီမေလးရဲ့ကားက.......”

“ ဟို လမ္းၾကားေလးထဲမွာ....”

လမ္း၃ဝဖက္ကို ေဖါက္ထားတဲ့ လမ္းေသးေသးေလး ။ ေနာက္ေဖးလမ္းလို႔လည္း တခ်ိဳ႕ကေခၚၾကတယ္ ။ ျဖတ္လမ္း
ေပါ့ ။ လမ္းၾကားထဲကို ေတာ့ မ်ိ ုးဝင္းေရႊ လိုက္ မကူညီခ်င္ဘူး ။ ေတာ္ၾကာ သူတို႔အဖြဲ႕ေတြ ေရာက္လာရင္ သူ႔ကို
မေတြ႕မွာ စိုးလို႔ ။သူ႔ကား အေနာက္ဖက္ ေလွာင္အိမ္ထဲက သူ႔ေရာင္းရင္း အယ္လ္ေဇးရွင္းေခြးႀကီး အာနိုးက တဝုတ္
ဝုတ္နဲ႔ ေဟာင္လိုက္သည္ ။

ေကာင္မေလးက ေခြးႀကီးကို တခ်က္ၾကည့္ၿပီး “ အကိုက ေခြးရဲေပါ့ေနာ္..” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။ “ ဟီး...ညီမေလး
ကလဲ...ရဲေခြးတပ္စုက တာဝန္ခံပါ...ေနာ္..” လို႔ မ်ိ ူးဝင္းေရႊက ျပဳံးျပဳံးႀကီး ေျပာလိုက္သည္ ။ေကာင္မေလးရဲ့ ကိုယ္လုံး
ေလးကိုလည္း တခ်က္ရွိုးလိုက္သည္ ။ အင္း..လန္းတယ္ ..မိုက္တယ္....က်န္းမာ သန္စြမ္းတဲ့ သားေကာင္းမိခင္ျဖစ္
မယ့္ ကေလးမ ။

.“ ဘယ္မွာလဲ ညီမေလးရဲ့ ကား..အကိုက အလုပ္လုပ္စရာ ရွိေသးတယ္....ျမန္ျမန္ေလး ကူညီလိုက္မယ္...”
ေကာင္မေလးက ေရွ႕ကေန ဦးေဆာင္ၿပီး ေခၚသြားတယ္ ။ လမ္းၾကားေလးက ေမွာင္ေနတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သန႔္ရွင္း
တယ္ ။ ျမန္မာေတြ စည္းကမ္းရွိေနၿပီ ။ အရင္ေခတ္လို အနံ့ဆိုးေတြ မရွိေတာ့ဘူး ။

လမ္းၾကားေမွာင္ရိပ္မွာ ဘီးေပါက္တယ္ ဆိုတာ တမ်ိဳးႀကီးဘဲ ။ သိပ္ေတာ့ ဘဝင္မက်ဘူး ။ ေကာင္မေလးက လႈပ္လီ
လႈပ္လဲ့ ေလၽွာက္ေနရင္း “ အကို..အဲဒါ ညီမရဲ့ကား....ၾကည့္ေပးအုံး ...” လို႔ လွည့္ေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္ မ်ိ ုးဝင္းေရႊ
က ေကာင္မေလးရဲ့ တင္ေကာက္ေကာက္ေလးကို အပီစိုက္ၿပီးၾကည့္ေနခ်ိန္နဲ႔ တိုးသြားသည္ ။

“ ေအာ္..ေအးေအး...ၾကည့္ေပးမယ္...ဟဲဟဲ...”

မ်ိဳးဝင္းေရႊ ကားနားကို တိုးကပ္သြားတဲ့အခ်ိန္ ေကာင္မေလးက အေနာက္ကေန မာေက်ာတဲ့တစုံတခုနဲ႔ သူ႔ေက်ာကုန္းကို ဖိေထာက္လိုက္လို႔ လွည့္အၾကည့္လိုက္ တကိုယ္လုံး တဇတ္ဇတ္နဲ႔ တုန္ခါရမ္းသြားၿပီး မ်ိ ုးဝင္း
ေရႊ ဝုန္းကနဲ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ လဲက်သြားရသည္ ။

ေကာင္မေလးက တဟားဟားနဲ႔ ေအာ္ရယ္လိုက္ၿပီး လည္ပင္းမွာ ႀကိဳးေလးနဲ႔ ဆြဲထားတဲ့ ဖုန္းေလးကို ေကာက္ဆက္သည္ ။

“ မမေရ..တေကာင္ေတာ့ ဂန႔္သြားၿပီ ….”

ေကာင္မေလးက မ်ိဳးဝင္းေရႊရဲ့ ခါးက ေသနတ္ကို ထုတ္ယူလိုက္သည္ ။


တရႉးရႉးနဲ႔ ေရကားႀကီးက လမ္းမေပၚကို ေရေတြ ဖ်န္းပက္ေနသည္ ။
ရန္ကုန္လမ္းမေတြကို ညတိုင္း ေရကားႀကီးေတြနဲ႔ ေဆးေၾကာေပးေနတာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ ။ သန႔္ရွင္းမွ က်န္းမာ
မည္..က်န္းမာမွ နိုင္ငံတိုးတက္သာယာမည္ ဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို လိုက္ေလၽွာက္ေနၾကလို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးသည္
အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ ထိပ္တန္းကို ျပန္လည္ ေနရာယူေနၿပီ ။

ယင္မရွိ ႂကြက္မရွိ အနံ့မနံေတာ့တဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီးဟာ လာေရာက္လာပတ္ၾကတဲ့ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္
ေတြ ရင္သပ္ရႈေမာရေလာက္ေအာင္ သန႔္ရွင္း လွပေနတာ ၾကာခဲ့ၿပီ ။ အမွိုက္ပစ္ရင္  ဒါဏ္ေငြတပ္တဲ့ စနစ္လည္း
ခ်မွတ္ထားတာ ၾကာခဲ့ၿပီ ။

ေနဗလလည္း ပန္းဆိုးတန္း လမ္းမႀကီးက “ ကားေရေဆးခန္း ” တခုေရွ႕မွာ သူ႔ရဲကားကို ရပ္ထားၿပီး ေရကားႀကီး
လမ္းေဆးေၾကာေနတာကို ၾကည့္ေနသည္ ။ သူ႔လက္ထဲမွာ ေစာေစာကဘဲ မလွမ္းမကမ္းက “ ဘာဂါကင္း ” ဆိုင္က
ဝယ္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီခြက္ ရွိေနသည္ ။
ေကာ္ဖီခြက္က အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ ။

ေနဗလ ငယ္ငယ္က သူ႔အေဖ ေရခ်ိဳးရင္း ေအာ္ေအာ္ဆိုေနတဲ့ ေကာ္ဖီခါးခါး ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို အမွတ္ရလိုက္သည္ ။

ခုတေလာ ရန္ကုန္မွာ ဒုစရိုက္မႈေတြ ေလ်ာ့ပါးသြားသည္ ။ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္း ေထာင္က်သြားလို႔လား မသိဘူး ။ တရား႐ုံးက ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းကို ေထာင္ဒါဏ္ အႏွစ္၂၀ ခ်လိုက္သည္ ။ နို္ငငံျခားသေဘၤာသားေတြကို အဆိပ္ခတ္သတ္တဲ့အမႈက ဆိုးဝါးလွသည္ မဟုတ္လား ။

႐ုတ္တရက္ သူ႔ကားထဲက ၀ါယာလက္စ္စက္ကေရာ သူ႔ခါးက လမ္းေလ််ာက္စကားေျပာစက္ကေရာ တတိတိနဲ႔ မီးနီ
ေတြ ေပၚလာသည္ ။ “ သိန္းမင္း..သိန္းမင္း.....ၾကားမၾကား ..အေၾကာင္းျပန္..အေရးေပၚ....အေရးေပၚ.....”
ခ်က္ခ်င္း ေကာက္ထူးလိုက္သည္ ။

“ သိန္းမင္း....ကားတယ္...ေျပာပါ....”
“ ဗိုလ္ဆြန္ပက္လမ္းထဲက လမ္းၾကားေလးထဲမွာ ၉၉၉ ျဖစ္သြားတယ္....၉၉၉...အျမန္သြားပါ..သိန္းမင္း....”
၉၉၉ ဆိုတာက သူတို႔ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြ ထိခိုက္ဒါဏ္ရာေနတယ္ လို႔ ေျပာတဲ့ စကားဝွက္ပါ ။

“ ဟိုက္...ဘယ္သူဘာျဖစ္လဲ....”
“ ေကနိုင္းယူနစ္က ဒုတပ္ၾကပ္မ်ိ ုးဝင္းေရႊ.....၉၉၉ ျဖစ္ေနတယ္....”

ေနဗလ ကားေပၚ ခုန္တက္ၿပီး ေခါင္မိုးက မီးနီတန္းကို ဖြင့္ ဥၾသဆြဲရင္း အခင္းျဖစ္ပြားတဲ့ေနရာကို အျမန္ေျပးသည္ ။

သူေရာက္သြားေတာ့ ရဲကားတစီးကို စပက္တာနိုက္ကလပ္ေရွ႕မွာ ေတြ႕သည္ ။ ေကနိုင္းယူနစ္က ကား ႀကီး ။ သူ
ေျပးဆင္းၾကည့္ေတာ့ ရဲကားေနာက္ဖက္ ေလွာင္အိမ္ထဲက ေခြးႀကီးကို ေတြ႕ရသည္ ။

မလွမ္းမကမ္းက လူတေယာက္ သူ႔ဆီကို ေျပးလာၿပီး “ ဟိုလမ္းၾကားထဲမွာဗ်..ရဲတေယာက္ လဲေနတာ ေတြ႕လို႔
က်ေနာ္ ၁၁၉ ကို ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္...လာ..လာ..က်ေနာ္ ျပမယ္ ...” လို႔ ေျပာလို႔ ဒီလူနဲ႔အတူ လမ္းၾကားထဲကို
လိုက္သြားလိုက္သည္ ။ ဒီလူက သူဟာ ဒီလမ္းထဲမွာ ေနတဲ့ လူလို႔ ေျပာျပသည္ ။

သူ႔ခါးက လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးကို ထုတ္ယူလိုက္သည္ ။

“ က်ေနာ္လည္း သူ႔ရင္ဘတ္က နံမည္ျပားေလးကို ၾကည့္ၿပီး သူ႔နံမည္ကို သိလို႔ ၁၁၉ကို ေျပာျပလိုက္တယ္...သူ႔
နံမည္က မ်ိ ုးဝင္းေရႊ...တဲ့...”

လဲက်ေနတဲ့ ရဲကို ေနဗလ စစ္ေဆးၾကည့္လိုက္သည္ ။ အသက္ မရွိေတာ့ ။ ဘယ္လိုေသဆုံးတာလည္း ဒါဏ္ရာ
ရွာၾကည့္သည္ ။ လည္ပင္းမွာ ေသနတ္ဒါဏ္ရာ တခ်က္ ရွိေနသည္ ။

“ ခင္ဗ်ားတို႔ ေသနတ္သံ ၾကားေသးလား..”

“ မၾကားဘူးဗ်...”

အသံတိတ္ ဆိုင္လင္ဆာနဲ႔ ေဆာ္သြားတာ ျဖစ္နိုင္သည္ ။

တေဝါ့ေဝါ့အသံေတြ ဆူဆူညံညံနဲ႔ လူနာတင္ကား နဲ႔ ရဲကင္းလွည့္ကား လမ္းၾကားထိပ္ကို ထိုးဆိုက္လာသည္ ။

ဒီည ၉၉၉ ျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ သူစိတ္မေကာင္းဘူး ။ ဘဝတူ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္တေယာက္ အသတ္ခံလိုက္ရလို႔ဘယ္သူလုပ္တာလဲ ေဖၚဖုတ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ သူ႔မွာ ဖိစီးေနသည္ ။ သူ႔နယ္ေျမမွာ ျဖစ္ပြားတာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီအမႈကို မႈခင္းစုံစမ္းစစ္ေဆးေရး (  စီအိုင္အက္စ္ ) က ကိုင္မည္ လို႔ သူသိရသည္ ။

သူ႔ဂ်ဴတီခ်ိန္ကုန္ဆုံးသြားေတာ့ သူ႔အလုပ္ကားကို ရဲဌာနခ်ဳပ္က ကားဂိုေဒါင္ထဲ ထိုးလိုက္ၿပီး သူ႔ကိုယ္ပိုင္ကားေလး
ကို တက္ေမာင္းၿပီး အိမ္ကို ျပန္ခဲ့ခ်ိန္ ဖုန္းျမည္လာသည္ ။ ဘလူးတုသ္ ရွိတာေၾကာင့္ ကား စတီယာရင္ေဘးက အ
ကြက္ကေလးမွာ ေခၚသူနံမည္လည္း ေပၚလာသည္ ။ ျမျမေသြး....တဲ့ ။

“ ဟယ္လို ကိုေနဗလ ….”

“ ဟုတ္ကဲ့ ျမျမေသြး..ေျပာပါ....”

“ ၉၉၉ ျဖစ္သြားတယ္ဆို....က်မ႐ုံးမွာ သတင္းဝင္လာတယ္...”

“ ဟုတ္တယ္...စီအိုင္အက္စ္ က ကိုင္တယ္...”

“ က်မလည္း ကိုေနဗလနဲ႔ ထပ္ေတြ႕ခ်င္ေသးတယ္...”

“ က်ေနာ္လဲ ေတြ႕ခ်င္တယ္..ျမျမေသြး...”

“ အခု အိမ္ျပန္အိပ္မွာလား...အားလား...”

“ အားပါတယ္....မအိပ္ပါဘူး....”

“ က်မ ဒီေန႔ ခြင့္ယူထားတယ္....ေတြ႕မလား...”

“ ေတြ႕မယ္ေလ....ဘယ္မွာ ဆုံမလဲ....”

“ က်မအိမ္ကို လာေခၚမလား....တခုခု သြားစားၾကမယ္ေလ...”

“ အိုေက လာေခၚမယ္..ဘယ္ေတာ့ လာေခၚရမလဲဟင္...”

“ ကိုေနဗလ လာခ်င္တဲ့အခ်ိန္လာ....”

“ ဒါဆိုရင္ က်ေနာ္ ေရျပန္ခ်ိ ုးၿပီး လာခဲ့မယ္...”

“ အိုေက..ဆီးယူး....”

“ ဆီးယူး...ဘိုင္း......”

ျမျမေသြး ဖုန္းခ်သြားတဲ့အခ်ိန္ သူ႔ဖုန္း တတိတိနဲ႔ ျမည္လာျပန္သည္ ။

“ ဘယ္သူလဲ..ဟင္...ဒါဇင္...ဒါဇင္ ေခၚတာပါလား .”



“ ဒါဇင္....ေနေကာင္းလား.....”

သူ႔အသံေတြ တုန္ခါေနသလိုဘဲ ။


ဒါဇင့္ကြယ္ရာမွာ ျမျမေသြးနဲ႔ ခ်ိန္းေနခဲ့တဲ့ သူ႔လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ စိတ္မလုံလို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္ ။

“ ေကာင္းတယ္.ကိုကိုေန ...ဒါဇင္ လုံးဝ အေကာင္း ပကတိ ျဖစ္ေနၿပီ .ၿပီ.ကိုကိုေန႔ကို အရမ္း လြမ္းတယ္ သိလား..ကိုကိုေန ဘယ္ေတာ့ မန္းေလးကို လာမွာလဲ..လြမ္းလွၿပီ ကိုကိုေနရယ္....လာေတာ့ကြာ.....”

“ အင္း..လာမယ္..လာမယ္....”
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg30Zj6WdjRHs_rQt4KIooVyvrcE3a29A5eYBnQ-EoTsL2DIWmGrAdLc6Tmrx0cdtEiLLxJfZwaa1nFUcqESXNu-BkCmu6bOad4JO_jkExj54W8FTOfBa4JIeb5Z2SmW8ZJZVri6DoPai8d/s1600/myanmar+sexy+model+1.jpg

ေနဗလ ျမျမေသြး အိမ္ေရွ႕မွာ သူ႔ကားေလး ထိုးဆိုက္လိုက္ၿပီး မၾကာခင္မွာဘဲ ျမျမေသြး အိမ္ေရွ႕ကို ထြက္လာသည္ ။

ခါတိုင္းဆို ျမန္မာဆန္ဆန္ ဝတ္စားတတ္တဲ့ ျမျမေသြး ဒီတခါေတာ့ ဘိုဆန္ဆန္ ဝတ္လာသည္ ။ မ်က္ႏွာကိုလည္း မိတ္ကပ္နဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းနီဆိုးေဆးေတြ လိမ္းျခယ္ဆိုးလာသည္ ။

“ ကိုေနဗလ..ဟိုတခါက ကိုေနဗလ ေကၽြးတာ..ဒီတခါေတာ့ က်မက ေကၽြးပါရေစ....”

“ အာ..ရပါတယ္ဗ်ာ..ျမျမေသြးကလဲ..က်ေနာ္ဘဲ ေကၽြးပါရေစ ...”

“ ဘယ္မွာသြား စားခ်င္လဲဟင္..”

“ ျမျမေသြး သေဘာပါ ...ျမျမေသြး ဘယ္ဆိုင္မွာ စားခ်င္လဲ ....”

“  မၾကာေသးခင္ကမွ ဖြင့္တဲ့ “ ပူစီကက္ ” ကို သြားၾကမလား....က်မ မေရာက္ဖူးေသးလို႔...”

“ သြားေလ..ျမျမေသြး....”

“ ပူစီကက္ ” က အစားအေသာက္ ေကာင္းသည္..အရက္ဘားလည္း အရမ္း သားနားသည္ ..အရက္စုံရသည္ လို႔ သူ ၾကားထားသည္ ။ ႀကီးညြန႔္ထင္ေက်ာ္က ဒါမ်ိ ုး ဆိုင္အသစ္ ဆိုရင္ ေရာက္ၿပီးၿပီ ဆိုေတာ့ သူ႔ကို ေဖါက္သည္ခ်ထားသည္ ။ ဒါေပမယ့္ ပူစီကက္ က ေစ်းတအားႀကီးသည္ လို႔ ေျပာသည္ ။

ျမျမေသြးက သူေကၽြးမယ္ လို႔ ထပ္ေျပာျပန္သည္ ။

ပူစီကက္ က  အႀကီးစား သူေဌးတေယာက္ေယာက္ရဲ့ လူေနတိုက္ႀကီးကို စားေသာက္ဆိုင္ ကလပ္ အျဖစ္ ဖြင့္ထားပုံရသည္ ။  က်ယ္ဝန္းတဲ့ ၿခံႀကီးထဲမွာ ကားေတြ ျပည့္ႏွက္ေနသည္ ။
လူခ်မ္းသာေတြဘဲ လာနိုင္တဲ့ ေနရာတခုမို႔ ထင္သည္ ။  ရပ္ထားတဲ့ ကားေတြက ထိပ္တန္း ေစ်းအႀကီးစား ကားေတြ ခ်ည္းဘဲ ။

ျမျမေသြးနဲ႔ တူယွဥ္တြဲၿပီး ဆိုင္ထဲကို ဝင္ခဲ့သည္ ။ အေနာက္တိုင္း ဝတ္စုံဝတ္ ဆိုင္ဝန္ထမ္းေတြက ျပာျပာသလဲ ခရီးဦးႀကိဳ ျပဳၾကသည္ ။ ေနဗလ လည္း ဒီလို ျမျမေသြးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ လိမ့္ေနတာ
ဒါဇင္ သိလို႔ကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ေဂ်ဝင္လိမ့္မလဲ လို႔ ေတြးမိလိုက္ေသးသည္ ။

“ ပူစီကက္ ”ဆိုင္ထဲမွာက ခန္းနားလြန္းသည္ ။ လက္ဝဲဖက္က ကပြဲခန္းမထဲမွာ အေနာက္တိုင္း ေရာ့ခ္တီးလုံးေတြက တထုံးထုံး တဒုန္းဒုန္းနဲ႔ ဆူညံေနသည္ ။ တီးလုံး အလိုက္နဲ႔ တလႈပ္လႈပ္ ခုန္ေပါက္ ကေနၾကတဲ့ လူေတြကို ေတြ႕ရသည္ ။ လက်္ာဖက္က စားေသာက္ခန္းမထဲမွာေတာ့ စားေသာက္ေနၾကတဲ့ လူတခ်ိ ု႔ဘဲ ရွိသည္ ။ ျမျမေသြးက လက်္ာဖက္က စားေသာက္ခန္းမထဲကို ဝင္ၾကရေအာင္
လို႔ ေျပာရင္း ဦးေဆာင္ကာ ဝင္လိုက္သည္ ။
အနက္ေရာင္ ဝတ္စုံ ဝတ္ထားတဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္က သူတို႔ကို စားပြဲတလုံးမွာ ေနရာ ခ်ထားေပးသည္ ။ ျမျမေသြးက “ ၀ိုင္ ေသာက္ၾကရေအာင္..ကိုေနဗလ...” လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ “ ေသာက္ေလ ျမျမေသြး..” လို႔ သူ ေျပာလိုက္သည္ ။ ေနဗလသည္ အမွန္က ၀ိုင္ေသာက္သမား တေယာက္ မဟုတ္ပါ ။ ဘီယာေသာက္ရင္ေသာက္ မေသာက္ရင္ ဝစ္စကီ ေသာက္ေနက် လူ ျဖစ္
သည္ ။ “ ကိုေနလ ဘီယာ ေသာက္ပါလား..ဒီမွာ ဘီယာေတြ အစုံရတယ္ ...” လို႔ ျမျမေသြးက ေျပာသည္ ။ စားစရာ စာရင္း Menuကို ဆိုင္ဝန္ထမ္းမေလးက သူတို႔ ကို လာခ်ေပးသည္ ။
ဖေယာင္းတိုင္ မီးတုေလး ထြန္းေပးထားတဲ့ စားပြဲမွာ အရမ္း ရွိုင္းေနတဲ့ ျမျမေသြးနဲ႔ အတူတူ ထိုင္ေနၾကတာမို႔ ေဘးက စားပြဲေတြမွာ သားေနတဲ့ လူေတြက အကဲခတ္သလို ၾကည့္ၾကတာကို ေနဗလ
သတိထားမိသည္ ။
ျမျမေသြးက ပုဇြန္ေၾကာ္..ငါးေပါင္း ကိုက္လန္ေၾကာ္ ပင္လယ္စာဟင္းခ်ိ ုေတြနဲ႔ သူ႔အတြက္ ၀ိုင္အနီ အေကာင္းစား တပုလင္း ေနဗလ အတြက္ ေရႊနန္းေတာ္ ဘီယာတပုလင္း မွာလိုက္သည္ ။ ျမျမေသြး
က ဒီေန႔ ေတာ္ေတာ္ ရႊင္လန္း တက္ႂကြေနသလိုဘဲ ။ အစားအေသာက္ေတြက သိပ္မၾကာလိုက္ဘဲ ေရာက္လာသည္ ။ “ ဒီဆိုင္ မဆိုးဘူးေနာ္ ...ကိုေနဗလ..” လို႔ ေျပာလို႔ ေနဗလ လည္း “ အရမ္းေကာင္းတာဘဲ ” လို႔ ျမျမေသြး အႀကိဳက္ လိုက္ေျပာလိုက္သည္ ။
စားလိုက္ ေသာက္လိုက္ စကားေျပာလိုက္နဲ႔ ဟိုတခါကလိုဘဲ ျမျမေသြး ေတာ္ေတာ့္ကို ေရခ်ိန္ကိုက္လာသည္ ။ “ ကိုေနဗလ က်မနဲ႔ ကိုေနဗလ ကၾကရေအာင္..” လို႔ ေနဗလကို ေခၚသည္ ။
စားထားေသာက္ထားလို႔ ဘိုက္တင္းေနတာေၾကာင့္ မကခ်င္ေပမယ့္ ျမျမေသြး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ သူနဲ႔ ကပြဲခန္းမထဲကို ဝင္သြားၿပီး ကသည္ ။
ကေနရင္း ျမျမေသြး ပို မူးလာပုံရသည္ ။ ဒယိမ္းဒယိုင္ ျဖစ္လာၿပီး ေနဗလ လက္ေမာင္းကို ဖမ္း ဆုပ္ကိုင္ထားရတဲ့ အထိ မူးလာသည္ ။

“ က်မ တအား မူးေနတယ္....ဟင္းဟင္း...”

“ က်ေနာ္တို႔ ျပန္ၾကမလားဟင္..”

“ အင္း..ျပန္ၾကမယ္.....တခုေတာ့ ရွိတယ္....ကိုေနဗလ..”

“ ဘာလဲဟင္..”

“ က်မ အိမ္ကို တန္း မျပန္ခ်င္ေသးဘူး....က်မ ဘယ္ကို သြားခ်င္ေနသလဲ သိလား...”

“ မသိဘူး..ျမျမေသြး သြားခ်င္တဲ့ေနရာကို က်ေနာ္ လိုက္ပို႔မွာေပါ့..ဘယ္သြားခ်င္သလဲ..”

“ အင္း ေျပာမယ္...ခဏေနအုံး..က်မတို႔ စားထား ေသာက္ထားတာေတြ ရွင္းေပးရဦးမယ္ေလ....ကိုေနဗလ...”

“ က်ေနာ္ အားလုံး ရွင္းေပးၿပီးၿပီ ျမျမေသြး...”

“ ဟင္..ဟုတ္လား..က်မ ေျပာထားတာဘဲ ကိုေနဗလရယ္..က်မ ရွင္းပါမယ္ လို႔...”

“ ရပါတယ္ဗ်ာ..ျမျမေသြး ကို က်ေနာ္က အျမဲ ေကၽြးခ်င္တာပါ....”

“ ခစ္ခစ္..တကယ္ ေျပာတာလား..ဟင္းေနာ္..အျမဲ ေကၽြးခိုင္းလို႔ ေနာက္မွ ထြက္မေျပးနဲ႔....”

“ မေျပးပါဘူး..ျမျမေသြးကို တသက္လုံး ေကၽြးဆိုလည္း ေကၽြးမွာ သိလား...”

“ အဲ့..ဒါက ဘာစကားလဲ...ဟိဟိ..တကယ္ေကၽြးမွာလား..တသက္လုံး....”

“ ေကၽြးမွာေပါ့ ...”

“ ပူစီကက္ ” ထဲက အထြက္ ကားဆီကို ေလၽွာက္သြားၾကတဲ့အခ်ိန္ ေနဗလ က ျမျမေသြး လက္ကေလးကို ဖမ္း ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္ ။ ျမျမေသြးကလည္း မူးကလည္း မူး စီးထားတာကလည္း ဖိနပ္ျမင့္ျမင့္ နဲ႔ ဆိုေတာ့ ေခ်ာ္လဲက်မွာကို စိုးရိမ္ရသည္ ။

ကားထဲ ေရာက္ေတာ့ ေနဗလရဲ့ ပုခုံးကို မွီလိုက္တဲ့ ျမျမေသြးက “ က်မ သြားခ်င္တဲ့ ေနရာကို ပို႔မွလား..” လို႔ ေမးလိုက္တာေၾကာင့္ ေနဗလ လည္း ျပာျပာသလဲနဲ႔ “ ပို႔မွာေပါ့ ဘယ္ကို သြားခ်င္လဲ”
လို႔ ေမးသည္ ။ ျမျမေသြးက “ ကိုေနဗလရဲ့ အိမ္ကို...” လို႔ ေျဖလိုက္သည္ ။
ေနဗလ စိတ္ထဲ ထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားလို႔ ႐ုတ္တရက္ စကားမျပန္မိ ။ သူ နီသိဝတီကို Off မလုပ္ထားခဲ့မိ ။သူျပန္လာတာနဲ႔ တံခါးဖြင့္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ နီသိဝတီက “ ကိုကို ျပန္လာၿပီလား..” ဆိုၿပီး
ေျပးႀကိဳေနမွ ဆိုတဲ့ အေတြးေၾကာင့္...။

“ ဘာလဲ..မလိုက္လည္ေစခ်င္လို႔ဘား...ကိုေနဗလ...”

“ မဟုတ္ပါဘူး..ရပါတယ္..လိုက္လို႔ရပါတယ္...အဲ..ဟိုေလ..တခု ရွိတာက...က်ေနာ္က တေယာက္ထဲသမားလည္း ျဖစ္..စည္းကမ္းကလည္း မရွိေတာ့ အိမ္ခန္းက ရႈပ္ပြ....”

“ အမေလး..ဆင္ေျခေတြ.....ဒီမွာ ကိုေနဗလ..မေခၚခ်င္ရင္ မေခၚခ်င္ဘူး ေျပာပါရွင္..ဆင္ေျခဆင္လက္ေတြ လုပ္မေနပါနဲ႔..ျမျမေသြးက စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးဗ် ူ ရိုက ဆိုတာလဲ မေမ့နဲ႔အုံး...”

“ တကယ္ ေျပာတာပါ..က်ေနာ့္တိုက္ခန္းက ျမျမေသြးရဲ့ အိမ္လို ရွင္းလင္း မေနဘူး..ပြေနလို႔ ဟားဟား...”


“ ကိုေနဗလရယ္ ...ေႁမြေႁမြခ်င္း ေျချမင္ ပါတယ္..က်မ က ကိုေနဗလမွာ စက္လူ႐ုပ္မ တေကာင္ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို ဟိုတခါ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းရဲ့ တပည့္ေတြ ဗုံးလာေထာင္တဲ့ ေက့စ္ထဲက သိထားၿပီးေနတာပါ ....ဘာတဲ့ စက္႐ုပ္မ နံမည္က နီသိလား....ကင္ဒိုဓါးနဲ႔ေတာင္ ေဇာ္ဝင္း တပည့္ေတြကို ခုခံေသးတယ္ေလ....”

“ ဟုတ္တယ္..ျမျမေသြး...ရွိပါတယ္..က်ေနာ့္မွာ စက္လူ႐ုပ္မ ရွိေနပါတယ္..”

“ က်မကို ျပမယ္ မဟုတ္လား....”

“ အင္း..ရပါတယ္..”

“ က်မက ေခတ္မွီ ပြင့္လင္းတဲ့ မိန္းမ တေယာက္ပါ..ကိုေနဗလ က လူလြတ္တေယာက္...စက္႐ုပ္မေတြကလည္း မိန္းမစစ္စစ္ တေယာက္လိုဘဲ လိင္အဂၤါေတြ အကုန္ ပါေနတယ္ ဆိုတာ စက္႐ုံတာဝန္ခံ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္း ကိုယ္တိုင္ က်မကို ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္..ေအာ္..ေနာက္ၿပီး ကိုေနဗလ တိုက္ခန္းကို ဗုံးခြဲဖို႔ ႀကံေတာ့ စက္႐ုပ္မ ေၾကာင့္ ေသတဲ့လူေတြလည္း ေသခဲ့ေတာ့ သက္ဆိုင္ရာ နယ္ေၿမ ရဲစခန္းက စုံစမ္းစစ္ေဆးခ်က္ေတြ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္ေလ..ဒီတုံးက ရဲစခန္းမႉးရဲ့ အစီရင္ခံစာ မွာ စက္လူ႐ုုပ္မဟာ လူသားမိန္းမ တေယာက္နဲ႔ အစစ တူေအာင္ ဖန္တီး လုပ္ထားတယ္ ဆိုတာေတြ က်မ ဖတ္ဖူးပါတယ္....”

“ ဟုတ္ပါတယ္..ျမျမေသြး....”

“ ကဲ ဒါဆို ကိုေနဗလ ရဲ့ တိုက္ခန္းကို တန္းၿပီးသာ ေမာင္းေပေတာ့...”

“ ဟုတ္ကဲ့ ျမျမေသြး...”

ျမျမေသြးက ေနဗလရဲ့ ႂကြက္သားထစ္ႀကီးေတြ ဖုထစ္ေနတဲ့ လက္ေမာင္းအိုးႀကီးကို သူ႔လက္ကေလးနဲ႔ မသိမသာ ပြတ္သပ္ေနတာေၾကာင့္ ေနဗလရဲ့ စိတ္ေတြ ဆူေဝ နိုးထ လာေနရသည္ ။

ျမျမေသြးရဲ့ မ်က္ႏွာေလးကလည္း သူ႔ပါးနဲ႔ ခဏ ခဏဘဲ လာလာ ထိေတြ႕ေနသည္ ။ သင္းပ်ံ႕တဲ့ ေရေမႊးအနံ့ကလည္း သူ႔စိတ္ေတြကို ထႂကြ ယိမ္းယိုင္ေစသည္ ။

“ ျမျမေသြး....”

“ ဘာလဲဟင္....”

“ ျမျမေသြး..သိပ္ လွတယ္ဗ်ာ.....”

“ အံမယ္..ဟုတ္လို႔လား..အပိုေတြ ေလၽွာက္ေျပာေနတယ္....”

“ တကယ္ပါ...”

“ သြား..ေျမႇာက္ပင့္ေနတာႀကီး..မသိရင္ ခက္မယ္....”

ေနဗလ ကားကို ႐ုတ္တရက္ လမ္းေဘး လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာကို ဆြဲေကြ႕ကာ ရပ္လိုက္လို႔ ျမျမေသြးလည္း လန႔္ဖ်န႔္သြားရသည္ ။

“ ကား..ကား ဘာျဖစ္သလဲဟင္ ....”

“ ကား က ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး..ျမျမေသြး..ျဖစ္ေနတာက က်ေနာ္..က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ ပူျပင္း ေတာက္ေလာင္ေနၿပီ..သိလား..”

“ ဟင္..ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ....Heart Burn ျဖစ္တာလား..ေဆးလည္း မပါလာဘူး....”

“ ေဆးက ျမျမေသြး ပါ..ျမျမေသြး ကုေပးရင္ ေပ်ာက္မယ့္ ေရာဂါ ပါ..ျမျမေသြးကို တအား ႀကိဳက္ေနလို႔ ျဖစ္တဲ့ ေဝဒနာပါ..ျမျမေသြး....”

ျမျမေသြးနဲ႔ ေနဗလရဲ့ မ်က္ႏွာေတြ အရမ္းကို နီးကပ္ေနၾကသည္ ။

“ ခစ္ခစ္..တကယ္ႀကီးဘဲလား...ကိုေနဗလရယ္..က်မကို ႀကိဳက္ေနတယ္ ဟုတ္လား.....ႀကိဳက္ေနတာလား..ရမက္ထန္ေနတာလား.....”

“ ႏွစ္ခုစလုံးဘဲဗ်ာ...”

ေနဗလက ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ျမျမေသြး ကို တအား ဖက္လိုက္ၿပီး ပြင့္ဟေနတဲ့ ျမျမေသြးရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို ဖိကပ္ ငုံ စုတ္လိုက္ပါသည္ ။



ျမျမေသြးက မျငင္းဆန္ မ႐ုန္းဖယ္႐ုံမကဘဲ သူ႔ေက်ာျပင္ကို ျပန္လည္ ဖက္သိုင္းရင္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို တုန႔္ျပန္နမ္းစုတ္လာလို႔ ေနဗလလည္း ပြပဟ..လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေအာက္ေမ့မိလိုက္ၿပီး လ်ာခ်င္းပူးယွက္လွိမ့္ၿပီး နမ္းစုတ္ပါေတာ့သည္ ။ ေသးက်ဥ္တဲ့ ျမျမေသြးရဲ့ ခါးေလးကိုလည္းတအားဖက္ၿပီး ကိုယ္ခ်င္း ပူးကပ္ထားလိုက္ေတာ့
ျမျမေသြးရဲ့ ၿဖိဳးျပည့္တဲ့ရင္စိုင္အိအိေတြက သူ႔ရင္အုပ္နဲ႔ ပူးဖိ ကပ္ေနၾကေတာ့ ေနဗလ အတြက္ ဒီအထိအေတြ႕ေတြကေရာ လ်ာခ်င္း ကလိေနမႈကေရာ ကာမစိတ္ေတြကို တဟုန္ထိုး ႂကြထသြားေစေတာ့ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ ဒုံးပ်ံႀကီးလဲ မားမားမတ္မတ္ တန္းတန္းႀကီး ေထာင္သြားရသည္ ။

ျမျမေသြးနဲ႔ အနမ္းရွည္ႀကီးတခု နမ္းမိၾကတဲ့ေနရာမွာ အနမ္းအစုတ္ေတြက စစခ်င္း ေျဖးေျဖးနဲ႔ ျငင္ျငင္သာသာ ရွိလွေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ရမက္ေဇာေတြ ျပင္းထန္လာတာနဲ႔အမၽွ အနမ္းေတြကလည္း ၾကမ္းလာသည္ ။

ခါးကို ဖက္ထားတဲ့ သူ႔လက္ကလည္း ခါးေအာက္ကို ေရာက္လာသည္ ။ စြင့္ကားေနတဲ့ တင္လွလွႀကီးေတြကိုပြတ္သပ္မိရသည္ ။ ကိုင္တြယ္ ဆုတ္ညႇစ္မိရသည္ ။ ေက်ာျပင္က်ယ္ႀကီးကို ဖက္သိုင္းထားတဲ့ ျမျမေသြးရဲ့ လက္ေတြကလည္း သူ႔ေပါင္တန္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္လာသည္ ။ ပြတ္သပ္လာသည္ ။

လမ္းမေဘးမွာ ထိုးရပ္ၿပီး စကားေျပာၾကရာက အခုလို နမ္းၾကစုတ္ၾက ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္မိလာၾကရတာ ဆိုေတာ့ျဖတ္ေမာင္းေနတဲ့ ကားေတြက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဘာေတြ ျဖစ္ပ်က္ေနၾကသလဲ ဆိုတာကို ေတြ႕ၾကျမင္ၾကတဲ့အခါဟြန္းေတြ တီးလာၾကသလို မွန္ခ်ၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနာက္ေျပာင္တဲ့ လူငယ္ေတြလည္း ရွိသည္ ။

“ ကိုေနဗလ..လူေတြ ျမင္ကုန္ၿပီ..စိတ္လည္း ထိန္းအုံး....”

ျမျမေသြးက သူ႔ကို တြန္းပစ္လို႔ ေနဗလလည္း တဟဲဟဲ ရယ္လိုက္ရင္း..“ ကိုယ့္အခန္းကို သြားၾကရေအာင္” လို႔
ေျပာလိုက္ပါသည္ ။

ျမျမေသြးက ျပဳံးစိစိနဲ႔ မ်က္ေစာင္းလွလွေလး ထိုးပစ္လိုက္သည္ ။ ေနဗလက ကားကို ျပန္ေမာင္းထြက္လာသည္။

“ ျမျမေသြး..ခ်စ္တယ္ဗ်ာ....”
“ အံမယ္...ဟုတ္လို႔လား..ကိုေနဗလ ခ်စ္ေနတာက မန္းေလးက ဒါဇင္ မဟုတ္ဘူးလား...”
“ ဟင့္အင္း..ကိုယ္ခ်စ္တာ ျမျမေသြး..အရမ္းခ်စ္တာ...တခ်ိန္လုံး တသက္လုံး ခ်စ္မွာ....”
“ ဟင္း..ပိုလိုက္တာ...ယုံပါဘူး...”
“ ယုံပါ...ႏွစ္ရြက္ေလး ေထာင္လို႔..ဟင္းဟင္း...”

ျမျမေသြးက လက္သီးဆုပ္ေလးေတြနဲ႔ ေနဗလ ပုခုံးနဲ႔ လက္ေမာင္းသားေတြကို ထုရိုက္လိုက္သည္ ။

သူတို႔ ေနဗလေနတဲ့ ကြန္ဒိုတိုက္ႀကီးကို ေရာက္လာၾကေတာ့ တိုက္ထဲကို ဝင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ဓါတ္ေလွ
ခါးထဲက ထြက္လာၾကတဲ့ ဂ်ပန္ႀကီး ဟင္နရီနဲ႔ သူ႔စက္လူ႐ုပ္မတို႔နဲ႔ပက္ပင္း တိုးၾကသည္ ။

ဂ်ပန္ႀကီးက “ ဟာ..မစၥတာ..ေနာက္ထပ္ အ႐ုပ္တ႐ုပ္ လဲလိုက္တာလား...” လို႔ ေမးလိုက္တာေၾကာင့္ ေနဗလ
လည္း..“ ဟာ..ဟင္နရီ...ဒါ လူစစ္စစ္...” လို႔ ခပ္ေငါက္ေငါက္ ေျပာထည့္ပစ္လိုက္ရင္း ျမျမေသြးနဲ႔အတူ ဓါတ္ေလွခါးထဲကို ဝင္လိုက္သည္ ။

ျမျမေသြးက ..“ ဟိုဂ်ပန္နဲ႔ တြဲသြားတာ အျဖဴမေနာ္..အေမရိကန္လား...” လို႔ ေမးသည္ ။ ေနဗလလည္း “ အဲဒါစက္လူ႐ုပ္မေလ..ျမျမေသြး..” လို႔ ေျပာျပလိုက္သည္ ။ ျမျမေသြးလည္း အရမ္း အံ့ၾသသြားသည္ ။ ျမျမေသြးက“ လူစစ္စစ္ဘဲ ထင္လို႔” လို႔ ေျပာၿပီး ရယ္သည္ ။ ျမျမေသြးက မႏၲေလးတုံးက ဓါးျပတိုက္တဲ့ စက္႐ုပ္နဲ႔ ရဲစက္႐ုပ္ေတြကိုေတာ့ ေတြ႕ဖူးၿပီးသားေလ ။ အဲဒီစက္႐ုပ္ေတြက အၾကမ္းစားဘဲ လုပ္ထားတာေလ  ။ သူ႔အခန္းတံခါးကို
ဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ နီသိဝတီက ဖုန္သုတ္ရွင္းလင္းေနရာက ေျပးလာႀကိဳသည္ ။ျမျမေသြးက အရမ္းအံ့ၾသေနသည္ ။

“ အရမ္းလွတာဘဲ..လူစစ္စစ္လိုဘဲေနာ္...” လို႔ ႏုတ္က ေျပာရင္း နီသိဝတီရဲ့ လက္ေတြကို ကိုင္တြယ္ ပြတ္သပ္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ေနဗလက ျမျမေသြးနဲ႔ နီသိဝတီကို မိတ္ဆက္ေပးလိုက္သည္ ။
နီသိဝတီသည္ ျမျမေသြးကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းမွာ တခါဘူးမွ မေတြ႕ဘူးေသးတဲ့ တစိမ္းေတြမို႔နဲနဲ စိမ္းသလို ျဖစ္ေပမယ့္
ေနဗလက မိတ္ဆက္ေပးၿပီးေတာ့ ျမျမေသြးကို မမလို႔ ေခၚဖို႔ ေျပာၿပီးတဲ့ေနာက္ ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားေတာ့သည္ ။

ေနဗလလည္း ျမျမေသြးနဲ႔ ကားထဲမွာ စခဲ့တဲ့ အနမ္းအေပြ႕အဖက္ အကိုင္အတြယ္ေတြကို ျပန္ဆက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့နီသိဝတီကို အခန္းလြတ္ထဲ သြားအိပ္ေနဖို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ နီသိဝတီလည္း ေနဗလစကားကို တေသြမတိမ္း နားေထာင္သည္ ။ သူအိပ္ေနက် အခန္းေလးထဲကို ဝင္သြားသည္ ။ ေနဗလက ျမျမေသြးကို သူ႔အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္
ႀကီးေပၚမွာ တူယွဥ္ကာ ထိုင္လိုက္ၾကတဲ့ အခ်ိန္ ျမျမေသြးရဲ့ လက္ကေလးေတြကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး သူ ျမျမေသြးကို ဘယ္ေလာက္ ျမတ္နိုးတဲ့အေၾကာင္း ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း ေတာ္ကီေတြပြား...ဒိုင္ေတြ ထည့္သည္ ။ သည္ကေန စရတာေပါ့။လက္ကေလး ၿပီးေတာ့ ပါးကေလးေပါ့ ။ ပါးကေလးနဲ႔ နဖူးကေလးကို အာဘြားေတြ ေပးသည္ ။ ျမျမေသြးကလည္း
“ သူ႔ကို ယုံရမွာလား...ျမေသြးကို တကယ္ခ်စ္တာလား...” ဆိုၿပီး ညဳတုုတုနဲ႔ ျပန္ေျပာရင္း ေနဗလကို တအား ျပန္ဖက္သည္ ။ တဆင့္ၿပီး တဆင့္တက္လာသည္ ။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုတ္နမ္းၾကတဲ့အခါ လ်ာခ်င္း လုံးေထြးၾကရင္းတေယာက္နဲ႔တေယာက္ ပြတ္သပ္ ကိုင္တြယ္တာေတြ လုပ္လာသည္ ။ ေနဗလက ျမျမေသြး စိတ္ပါေနတယ္ ဆိုတာကို
သိေတာ့ ရဲရဲတင္းတင္းဘဲ ျမျမေသြးရဲ့ ထမိန္ကို ေျဖလိုက္သည္ ။ ျမျမေသြးကလည္း ေနလရဲ့ အနမ္းအစုတ္ အပြတ္ေတြေၾကာင့္ စိတ္ေတြ လာေန ထန္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ ထမိန္ေျဖလိုက္တာကို မျငင္းဘူး ။ ေနဗလရဲ့ လက္က ျမျမေသြးေပါင္တန္ေတြကို ခဏတျဖဳတ္ ပြတ္သပ္ေနလိုက္ၿပီးမွ ေပါင္ဂြဆုံေနရာကို ပင္တီေလးေပၚကေန ကိုင္စမ္းသည္ ။ ပင္
တီေလးရဲ့ အလယ္ဂြဆုံေနရာေလးသည္ ရႊဲရႊဲစိုေနသည္ ။ သဘာဝစိတ္ေတြ ျပင္းထန္ထႂကြေနလို႔ ။ ျမျမေသြးလည္း
မ်က္လုံးအစုံကို မွိတ္ၿပီး ေနဗလ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္သမၽွကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ခံေနၿပီး ေနဗလက ထမိန္ကို လုံးဝဆြဲခၽြတ္ဖယ္လိုက္တဲ့အခါ သူမဝတ္ထားတဲ့ အက် ႌကိုပါ ခၽြတ္ဖယ္ေပးလိုက္သည္ ။ ျမျမေသြးရဲ့ ကိုယ္ေပၚမွာ ပါးပါးျပတ္ျပတ္ နိုင္လြန္ပင္တီေလးနဲ႔ ဘရာစီယာ အနက္ေသးမၽွင္မၽွင္သာ က်န္ေတာ့သည္ ။ ရင္စိုင္ထြားထြားေတြက ဘရာ
စီယာရင္စည္းရဲ့ ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈေအာက္က အတင္းႀကီး ႐ုန္းထြက္ခ်င္ေနၾကသည္ ။
ေနဗလလည္း ဘရာစီယာရဲ့ ခ်ိတ္ေတြက္ု ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္ ။ ရင္စိုင္ႏွစ္မႊာက အခ်ဳပ္အေႏွာင္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္သြားေတာ့ ထယ္ထယ္ဝါ၀ါ ႂကြားႂကြားဝင့္ဝင့္ႀကီး  တုန္ခါေနသည္။ နို႔သီးဖုနီညိဳညိဳေလးေတြက မာ
ေထာင္ထေနၾကသည္ ။ ပင္တီပါးေလးကိုပါ ေနဗလက လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္ေတာ့ ျမျမေသြး လုံးဝ ဗလာက်င္း သြားသည္ ။ ဝတ္လစ္စလစ္ ျဖစ္သြားသည္ ။ ေပါင္ၾကားက အေမႊးပါးပါး ဖုံးအုပ္ေနတဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီးကို ေနဗလက စူးစိုက္ၾကည့္ေနလို႔ ျမျမေသြးက “ ဟိတ္...ဘာၾကည့္တာလဲ...ၾကည့္နဲ႔..”လို႔ ရွက္သလို မ်က္ႏွာေလးနဲ႔
ေျပာရင္း ႀတိဂံပုံေနရာေလးကို လက္ကေလးနဲ႔ ယွက္ကာလိုက္သည္ ။ လွလြန္းလို႔ပါ ျမေသြးရယ္....လို႔ ေျပာရင္း
ျမျမေသြး ေပါင္တန္လုံးလုံးေတြကို ျဖဲကားလိုက္ၿပီး ဆတ္ကနဲ ေပါင္ၾကားထဲ ေခါင္းစိုက္သြင္းကာ အဂၤါစပ္ႀကီးကို စ
ၿပီး လ်ာနဲ႔ယက္ပါေတာ့သည္ ။ အကြဲေၾကာင္းနီညိဳညိဳႀကီးတေလ်ာက္ သူ႔လ်ာျပားႀကီးနဲ႔ ေအာက္ကေန အထက္ ပင့္
ေကာ္ ယက္လိုက္ၿပီးေနာက္ စုတ္တံျပားနဲ႔ ေဆးသုတ္သလို စုံခ်ီဆန္ခ်ီ တျပတ္ျပတ္နဲ႔ ဖိကာဖိကာ ယက္ပါေတာ့သည္ ။ ျမျမေသြးမွာလည္း အပ်ိဳႀကီး ဘဝနဲ႔ ဆန႔္က်င္ဖက္ ေယာက်္ားတေယာက္ရဲ့ အထိအေတြ႕ကို တအား လိုလားေနခဲ့ရေတာ့ အခုလို ေနဗလရဲ့ လ်ာနဲ႔ ယက္ေပးတာကို ခံလိုက္ရတဲ့အခါ ေက်နပ္ျခင္းေတြ အျပည့္အဝ ခံစားရေပသည္ ။ ေထာင္ထေနတဲ့ အစိေလးကို လ်ာထိပ္နဲ႔ ဖိဖိထိုးကေလာ္ကလိလိုက္တာေၾကာင့္ ျမျမေသြး တင္ပါး
အိအိႀကီးေတြ တႂကြႂကြနဲ႔ ကာမအရသာေတြ ျပည့္ျပည့္ဝ၀ ရရွိခံစားေနရၿပီ ။ ေနဗလလည္း မိန္းမကိုယ္ကို လ်ာနဲ႔ ကလိ ယက္ေပး႐ုံမက စအိုေပါက္ကေလးကိုပါ လ်ာနဲ႔ ထိုးဆြေပးလိုက္ေတာ့ ျမျမေသြး တင္ပါးႀကီးေတြ တုန္ခါၿပီး“ ေကာင္းလိုက္တာ..ေကာင္းတယ္..ေကာင္းတယ္...ရွီး....ရွီး..“ ဆိုၿပီးပါးစပ္ဖ်ားက အသံထြက္ေပၚလာရေပသည္ ။

ႏွစ္ေယာက္စလုံး အရမ္းကို စိတ္ေတြ ထန္ျပင္းေနၾကၿပီ ။
ယက္တာစုတ္တာေတြကို ရပ္ဆိုင္းလိုက္ၿပီး ျမျမေသြးရဲ့ ေပါင္ျဖဴျဖဴ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ျဖဲကားလ်က္ ေနဗလ ေနရာဝင္ယူလိုက္ကာ မတ္မတ္ေထာင္႐ုံမက တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနေအာင္ တဏွာႂကြထေနတဲ့ သူ႔လိင္တန္ေခ်ာင္းကို စိုရႊဲကာ အနည္းငယ္ ကြဲဟေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူေတြၾကားထဲကို ႏွစ္ျမဳပ္လိုက္ပါေတာ့သည္ ။

“ အာ....အာ.....ကို..ကိုေနရယ္...အီး..ရွီး.....”

တထစ္ထစ္နဲ႔ ဝင္သြားတဲ့ လိင္တန္ေခ်ာင္းရဲ့ အရသာက ထူးကဲလွတာမို႔ ျမျမေသြး ေခါင္းေလး ဘယ္ညာရမ္းခါရင္း
သူမ တင္ပါးႀကီးေတြကို ေကာ့ေပးလိုက္ပါသည္ ။

ေနဗလရဲ့ လိင္တန္ႀကီးက အဂၤါစပ္ထဲ အျပည့္အသိပ္ႀကီး တစ္ေနသည္ ။

“ အီး...နာတယ္..နာတယ္....ေျဖးေျဖး..ကိုေနရယ္...ႀကီးလွခ်ည္လား....မဝင္ဘူး တစ္ေနတယ္...”

ျမျမေသြးက မ်က္ႏွာေလး ေမာ့ၿပီး ညည္းလိုက္သည္ ။ ေနဗလလည္း တိုးလို႔တစ္လစ္ ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔လိင္တန္တုတ္
ႀကီးကို ျပန္ေတာ့ ထုတ္ဖို႔ မစဥ္းစား ။ ေစာက္ဖုတ္နဲ႔လီးဆိုတာ မတန္တယ္လို႔ မရွိဘူး ..ရေအာင္ကို လုပ္မယ္လို႔
ဆုံးျဖတ္ၿပီး ဆူၿဖိဳးတဲ့ နို႔ႀကီးေတြကို တလုံးကို လက္နဲ႔ ဆုပ္ညႇစ္ ေနာက္တလုံးက နို႔သီးေခါင္း နီညိဳညိဳေလးကို သူ႔
ပါးစပ္နဲ႔ ငုံစို႔ေပးလိုက္ရင္း သူ႔လိင္တန္ေခ်ာင္းကို ေနာက္နဲနဲဆုတ္ထုတ္ ေရွ႕နဲနဲျပန္ထိုး ေျဖးေျဖးခ်င္း အတိုးအဆုတ္
လုပ္ေပးသည္ ။ ျမျမေသြးလည္း တအင္အင္တဟင့္ဟင့္နဲ႔ နာလဲနာ ေကာင္းလဲေကာင္း ျဖစ္ေနသည္ ။ ေနဗလရဲ့
လိင္တန္လည္း တထစ္ထစ္ တအိအိနဲ႔ တဆုံးတိုင္ ဝင္သြားနိုင္ၿပီး ေနဗလက နဲနဲဆြဲထုတ္လိုက္ ျပန္ဖိသြင္းလိုက္နဲ႔
လုပ္ေပးေနေတာ့ မၾကာခင္ဘဲ စီးစီးပိုင္ပိုင္နဲ႔ တခ်က္ခ်င္း ထိုးသြင္း ျပန္ထုတ္ လုပ္လို႔ရလာသည္ ။

“ အိုေကတယ္ မဟုတ္လားဟင္ ျမေသြး......”

“ အင္း..အင္း...”

“ ေကာင္းလား....”

“ အင္း.....”

“ နာေသးလား..”

“ ဟင့္အင္း....”

ေနဗလသည္ ျမျမေသြးရဲ့ ဆူၿဖိဳးတဲ့ နို႔ႀကီးေတြနဲ႔ ရွပ္ဟိုက္တဲ့ ဝမ္းပ်ဥ္သားနဲ႔အခ်ိဳးက်တဲ့ ေပါင္တန္ႏွစ္သြယ္  ေဖါင္းမို႔တဲ့အဂၤါစပ္ႀကီးကိုတဝႀကီး ရႈစားရင္း ၾကပ္တည္းစည္းပိုင္တဲ့ အရသာထူးကို ၿမိန္ၿမိန္ယွက္ယွက္ ရရွိခံစားေနသည္ ။

တင္ပါးႀကီးတလုံးကို လက္ဖဝါးနဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ညႇစ္ရင္း ဖိသြင္းေနတာေတြ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ၾကမ္းလာသည္ ။ ေဆာင့္
ထည့္လာသည္ ။ ျမန္လာသည္ ။ ျမျမေသြးကလည္း ႀကိဳက္သည္ ။ ေနဗလ ဆြဲၿပီ . .။ ဒလစ္ သြင္းေဆာင့္ပစ္ေနၿပီ ။

“ အိုဟိုဟို...အို....အား...ရွီး...အား...ရွီး......အိုး.....အား......ေကာင္း...ေကာင္းတယ္....ကိုရယ္....အိုး......အား......
ေကာင္းလွခ်ည္လားကြာ...ေဆာင့္..ေဆာင့္....”

ျမျမေသြး ဖင္ႀကီးေတြ ရမ္းခါ ေကာ့ထိုးေနၿပီ ။ တအားေကာင္းလာလို႔ အတင္းေတြ ေဆာင့္ကုန္သည္ ။ လမ္းဆုံးကို
ျပျပေလး ျမင္ေနရၿပီ ။ အရွိန္ျပင္းထန္ေနၿပီ ။ တဖတ္ဖတ္ အသံမ်ားနဲ႔ တခ်က္တခ်က္ ဖြပ္ဖြပ္ ဘြတ္ဘြတ္ အသံေတြ
ထြက္ေနသည္ ။ အရည္ေတြ တအား ယိုစီးက်ေနသည္ ။ ေခၽြးေတြ တုတ္တုတ္က် စိုရႊဲေနသည္ ။

အသက္ရႉသံ ျပင္းျပင္းနဲ႔ တဖြပ္ဖြပ္အသံေတြ ကုတင္တက်ိက်ိ ျမည္သံေတြ ဆူညံေနၿပီး မၾကာခင္ အို..အား...အင္း
ဆိုၿပီး ျမျမေသြး ႏႈတ္က အသံေတြ ထြက္လာၿပီး ျမျမေသြး ၿပီးျခင္းကို ေရာက္ရွိသြားတာကို ေနဗလ ေတြ႕လိုက္ရသည္။

ေနဗလက ဆက္ ၾကဳံးေနတုံး ။
အား..အား...ဟား.....အား......ဆက္တိုက္ ဒလစပ္ မနားတမ္းေဆာင့္ထည့္သည္ ။
ျမျမေသြးလည္း သူ႔ကို ၿပီးေစခ်င္လို႔ သူမ အဂၤါစပ္ကို တအားဆြဲဆြဲ ညႇစ္ေပးေနသည္ ။ အိုး..အား......ေဆာင့္..ေဆာင့္...ေဆာင့္.....အား....အား....အိုး.........
ေနဗလလည္း သုတ္ရည္ေတြ တထပ္ထပ္နဲ႔ အဂၤါစပ္ အေခါင္းထဲ ပန္းထုတ္လိုက္ၿပီး တအားေကာင္းတဲ့ အထြဋ္အထိပ္
ကို ေရာက္ရွိသြားရေတာ့သည္ ။

ေနဗလနဲ႔ ျမျမေသြးတို႔ ပြဲၾကမ္းလိုက္ၾကလို႔ ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ ပက္လက္လွဲကာ အနားယူေနၾကသည္ ။

ျမျမေသြးလည္း အဝတ္အစား ျပန္မဝတ္ေသးဘူး ။ ကုတင္ေျခရင္းမွာ ရွိေနတဲ့ ေစာင္ခပ္ပါးပါးေလးကို ကိုယ္ေပၚမွာ လႊမ္းျခဳံထားလိုက္သည္ ။ ျမျမေသြးသည္ ေနဗလရဲ့ ခ်စ္ပြဲၾကမ္းမွာ သုံးႀကိမ္ေတာင္ ၿပီး
ျခင္း လမ္းဆုံးကို ေရာက္ရွိရၿပီး အလိုးေကာင္းတဲ့ ေနဗလကိုေရာ သူ႔လီးတန္ႀကီးကိုေရာ တအား ခိုက္သြား ႀကိဳက္သြားရေတာ့သည္ ။

ေနဗလမွာလည္း အားကုန္ လိုးေဆာင့္ၿပီး သုတ္ရည္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပန္းထုတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ဖလက္ၿပ ၿငိမ္က်သြားေပမယ့္ ေတာင့္တင္းဆူၿဖိဳးလွတဲ့ ျမျမေသြးကို တခ်ီထဲနဲ႔ေတာ့ မၿပီးလိုက္ခ်င္ဘဲ အားရေအာင္ ထပ္ လိုးဖို႔ စဥ္းစားေနသည္ ။ သည္အခ်ိန္မွာ ျမျမေသြးလည္း ေပႀကံေနတဲ့ သုတ္ရည္ေတြကို ေဆးေၾကာခ်င္တဲ့အျပင္ ဆီးလဲသြားခ်င္တာေၾကာင့္ ကုတင္ေပၚက ထလိုက္သည္ ။ မေတာင္ဘဲ ငိုက္ေနတာေတာင္ ေတာ္ေတာ့္ကို ရွည္လ်ားၿပီး တုတ္ၿဖိဳးလွတဲ့ ေနဗလ လိင္တန္ႀကီးကို တခ်က္ေလာက္ ေခါင္းငဲ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေရခ်ိ ုးခန္းဆီကို ကိုယ္တုံးလုံးခၽြတ္နဲ႔ဘဲ
ေလၽွာက္သြားလိုက္သည္ ။

ေနဗလ ဖ်တ္ကနဲ နိုးသြားသည္ ။ ျမျမေသြးရဲ့ ကိုယ္လုံးတီး ေနာက္ပိုင္းျမင္ကြင္းကို သူ မ်က္လုံးႀကီး ျပဴးၿပီး ေငးစိုက္ၾကည့္ေနသည္ ။ ေတာက္..လွလိုက္တဲ့ အိုး....ဒီအိုးကိုေတာ့ စိတ္ႀကိဳက္ ဖြင့္ေပးရအုံးမည္ ။

သူ႔ငပဲကလည္း အေမာေျဖေနရာကေန ေငါက္ကနဲ ထေထာင္လာသည္ ။ ပစၥည္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ က်န္းမာေရးေကာင္းလွတဲ့ ျမျမေသြးရဲ့ ကိုယ္လုံးတီး အလွအပေတြေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ ထပ္ဆြဲဖို႔ ျဖဳတ္ဖို႔ သူ ထလာၿပီ ။

ျမျမေသြးလည္း ေရခ်ိ ုးခန္းဆီကို အသြား မဟတဟ ပြင့္ေနတဲ့ အခန္းတခန္းကို စပ္စုၿပီး ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ကုတင္ေလးတလုံးေပၚမွာ ပက္လက္လွဲအိပ္ေနတဲ့ စက္လူ႐ုပ္မ ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
လူသားမိန္းမတေယာက္နဲ႔ ခၽြတ္စြပ္တူလြန္းလို႔ အံ့ၾသေနၿပီး စက္လူ႐ုပ္မ နားကို အနီးကပ္ တိုးၿပီး စပ္စုမိေလေတာ့သည္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ျမျမေသြးရဲ့ အေနာက္က လိုက္သြားတဲ့ ေနဗလလည္း ျမျမေသြးရဲ့ အနားကို ေရာက္လာသည္ ။

 “ ဟင္ ကိုေန ....” ျမျမေသြးက သူမလိုဘဲ ကိုယ္တုံးလုံးနဲ႔ ေနဗလကို ေတြ႕လိုက္လို႔ နဲနဲ
ေတာ့ ရွက္သလို ျဖစ္သြားသည္ ။ ေနဗလရဲ့ ငပဲတန္ႀကီးကလည္း ေငါေငါႀကီး ျဖစ္ေနသည္ ။ ေထာင္ထေနသည္ ။

“ ကိုေန...ဘာလို႔ လိုက္လာတာလဲ...”
“ ျမေသြး ေရခ်ိ ုးရင္ အတူတူလိုက္ခ်ိ ုးမလို႔ေလ...”
“ စက္႐ုပ္မေလးကို လာၾကည့္ေနတာ...”
“ သူ႔နံမည္က နီသိဝတီ တဲ့...စကားလည္း ေျပာတတ္တယ္...”
“ ဒါေတာ့ သိတယ္..ကိုေန..ကင္ဒိုဓါးသိုင္းေတာင္ တတ္ေသးတာဘဲ....ခိခိခိ...”
“ မိန္းမတေယာက္ရဲ့ အဂၤါ အစိတ္အပိုင္း လည္း အကုန္ စုံတယ္.....”
“ ခိခိခိ..ကိုေန သူ႔ကို ဆက္စ္ လုပ္သလားဟင္..လုပ္တယ္ မဟုတ္လား....”
“ အင္း....”
“ ဘယ္လိုေနလဲ...ေကာင္းလား..ျမေသြး သူ႔ အတြင္း အဂၤါအစိတ္အပိုင္းေတြကို ၾကည့္လို႔ရမလားဟင္..ေတြ႕ဖူးခ်င္လို႔...”
“ ရတာေပါ့ ကိုယ္ သူ႔ကို ႏွိုးလိုက္မယ္ ေလ....”
“ အင္း..အဝတ္ပါ ခၽြတ္ခိုင္းလိုက္....”
“ ရတယ္..ခၽြတ္ခိုင္းလိုက္မယ္..ျမေသြး....”

ေနဗလလည္း နီသိဝတီကို ထခိုင္းလိုက္သည္ ။ နီသိဝတီက ကိုယ္တုံးလုံးခၽြတ္ေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ ျမျမေသြးနဲ႔ ေနဗလကို ၾကည့္ၿပီး..“ ေရခ်ိ ုးၾကေတာ့မလို႔လားဟင္...” လို႔ ေမးလိုက္ပါသည္ ။
ျမျမေသြးလည္း စက္လူ႐ုပ္မ ရဲ့ အစြမ္းကို အံ့ၾကမဆုံး ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေနဗလက နီသိဝတီကို အဝတ္ေတြ အားလုံးကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ဖို႔ ေျပာလိုက္ပါသည္ ။
နီသိဝတီလည္း ေနဗလ ေစခိုင္းတဲ့အတိုင္း သူမကိုယ္ေပၚက အဝတ္မွန္သမၽွကို တခုၿပီးတခု ခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္ပါသည္ ။

ျမျမေသြးလည္း နီသိဝတီရဲ့ ခၽြန္တင္းေကာ့ေနတဲ့ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္မထိန္းနိုင္ဘဲ ကိုင္လိုက္မိသည္ ။
ၿပီးေတာ့ ေပါင္တန္လွလွေတြ ၾကားက အေမႊးပါးပါး ရွိေနတဲ့ အုံေကာင္းေကာင္းနဲ႔ မိန္းမအဂၤါႀကီးကို တအံ့တၾသ လက္နဲ႔ ပြတ္ကိုင္ၾကည့္ေနေတာ့ ေနဗလ လည္း ျမေသြးနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ လုပ္ၾကတဲ့အခါ နီသိဝတီကိုပါ ေခၚလိုက္ၿပီး သုံးေယာက္ လုပ္စမ္းၾကလို႔ ရတယ္ လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ျမျမေသြးလည္း ထူးထူးဆန္းဆန္း စမ္းခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ ဝင္လာၿပီး “ ကဲ သူ႔ကိုပါ ေခၚၿပီး ေရအတူတူ ခ်ိဳးၾကရေအာင္..ကိုေန..သူက ၀ါတာပ႐ု( ဖ္ ) မဟုတ္လား..” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။ ေနဗလ က “ ဟုတ္တယ္..နီသိက ေရခ်ိ ုးနိုင္တယ္..” လို႔ ျပန္ေျဖသည္ ။

နီသိဝတီရဲ့ ဖင္တုန္းႀကီးေတြက ျမျမေသြးရဲ့ ဖင္တုန္းႀကီးေတြလိုဘဲ အိုးေကာင္းလွသည္ ။ ရင္သားစိုင္ေတြကလည္း ႏွစ္ေယာက္စလုံး လွၾကသည္ ။  နီသိဝတီရဲ့ ဖင္ေတြကို ျမျမေသြး စမ္းသပ္ ကိုင္တြယ္ၾကည့္ေနသည္ ။ ျမျမေသြး စမ္းသပ္ ကိုင္တြယ္လိုက္တိုင္း နီသိဝတီရဲ့ မ်က္လုံးေလးေတြ မွိတ္မွိတ္သြားသည္ ။  ေနဗလက သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ခါးေလးေတြကေန ဖက္လိုက္ၿပီး ေရခ်ိ ုးခန္းထဲကို ဝင္သြားလိုက္သည္ ။ ေနဗလရဲ့ တုတ္ႀကီးက ေရွ႕ကို ေငါေငါႀကီး ထြက္လို႔ေနသည္ ။

“ နီသိ....မမျမေသြးရဲ့ ေစာက္ပတ္ကို ေဆးေၾကာေပးလိုက္ကြာ ...”
“ ဟုတ္ကဲ့ပါ ကိုကို....”

နီသိဝတီက ျပဳံးျပဳံးေလးနဲ႔ ျမျမေသြးရဲ့ ေရွ႕မွာ ဒူးေလးတုပ္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ဆပ္ျပာရည္နဲ႔ ျမျမေသြးရဲ့ အဂၤါစပ္ကို ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ကာ ေဆးေၾကာေပးပါေတာ့သည္ ။ ျမျမေသြးလည္း နီသိဝတီရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ အဂၤါစပ္ကို ပြတ္ေဆးေပးေနတာေၾကာင့္ တကိုယ္လုံး ၾကက္သီးေတြ ထကာေနသည္ ။ နီသိဝတီရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ျမျမေသြးရဲ့ အဂၤါစပ္ ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူေလးေတြကို တယုတယ ပြတ္သပ္ေနတာမို႔ ျမျမေသြးလည္း ႏႈတ္ဖ်ားက တအင္အင္ အသံေလးေတြေတာင္ ထြက္လာရသည္ ။

“ နီသိ..ေရေႏြးနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလာင္းၿပီး ေဆးေၾကာေပးၿပီးရင္ မမျမေသြး ေစာက္ပတ္ကို ယက္ေပးလိုက္ပါကြာ...” လို႔ ေနဗလက ေျပာလိုက္ေသာအခါ ျမျမေသြးလညး မ်က္ေတာင္ေလးစင္းၿပီး မိန္းေမာေနရာက ႐ုတ္တရက္ သတိဝင္လာၿပီး..“ ေန..ေန...အဲဒါေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ ရတယ္..ရတယ္... လာ အကုန္ အတူတူ ေရခ်ိိ ုးၾကရေအာင္လား...” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း
ေရပန္းကို လွည့္ဖြင့္ကာ ေနဗလ နဲ႔ နီသိလက္ေတြကို ဆြဲေခၚလိုက္ေလသည္ ။ ေနဗလ လည္း ျမျမေသြးကို နီသိဝတီ ေစာက္ပတ္ ယက္တာ သူၾကည့္ခ်င္လို႔ နီသိဝတီကို ခိုင္းေပမယ့္ ျမျမေသြးက ျပင္းဆန္လိုက္တာေၾကာင့္ ေစာက္ပတ္ မယက္ျဖစ္လိုက္တာကို သိပ္ မေက်နပ္ ။

ေရခ်ိ ုးေနတဲ့ အခ်ိန္ သုံးေယာက္သား တေယာက္ နဲ႔ တေယာက္ ဆပ္ျပာရည္နဲ႔ ပြတ္ေပးၾကသည္ ။ ေနဗလရဲ့ လိင္တန္ေခ်ာင္းႀကီးက မတ္မတ္ႀကီး မေထာင္ေနေပမယ့္ ႀကီးတုတ္ ရွည္လ်ားထြက္ေနသည္ ။ ျမျမေသြးက “ ကိုေနရဲ့ ဟာႀကီးက ျမင္းဟာႀကီးလိုဘဲကြာ..ခိခိခိ...အသဲယားစရာႀကီး..” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ဆပ္ျပာရည္နဲ႔ လူးပြတ္ေပးလိုက္သည္ ။ ဒီလို ကိုင္တြယ္လိုက္တာေၾကာင့္ ေနဗလရဲ့ ဒုတ္ႀကီး ဆတ္ကနဲ မတ္ေထာင္လာရသည္ ။ နီသိဝတီလည္း ဒီအတန္ႀကီးကို စုတ္ေပးေနက်ဆိုေတာ့ ေရခ်ိ ုးခန္း ၾကမ္းျပင္မွာ ဒူးေလးေထာက္ကာ ထိုင္ခ်လိုက္ရင္း  အတန္အရင္းပိုင္းကို လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္ ကာ စုတ္ေပးပါေတာ့သည္ ။  ေနဗလလည္း ျမျမေသြး နို႔ႀကီးေတြကို ဆုပ္ကိုင္ ညႇစ္ေနရင္း နီသိဝတီ စုတ္တာကို ခံေနသည္ ။
“ အားဟား...ေကာင္းလိုက္တာ နီသိရယ္...အိုး...၀ိုး.....”
ေနဗလရဲ့ အတန္ကို နီသိ စုတ္ေပးလို႔ ေနဗလ မခ်ိမဆန႔္ ညည္းျငဴလိုက္သံေတြကို ၾကားရသလို နီသိပါးစပ္ထဲကို သူ႔အတန္ႀကီး ဖိဖိထိုးသြင္းေနတာေတြကို ျမင္ေနရတဲ့ ျမျမေသြးလည္း စက္႐ုပ္မကို
မနာလို ျဖစ္လာၿပီး လင္းဋေလာက္ေတာ့ ငွက္တိုင္း ပ်ံနိုင္ပါတယ္ေလ..ဆိုၿပီး နီသိဝတီကို ဖယ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ေနဗလရဲ့ ဒုတ္ကို သူဝင္စုတ္ပါေတာ့သည္ ။

ေနဗလ လည္း သူ႔ဟာကို အလုအယက္ စုတ္ေနၾကလို႔ တဟဲဟဲနဲ႔ သေဘာက်ေနၿပီး ျမျမေသြးရဲ့ ပါးစပ္ထဲကို ေကာ့ကာေကာ့ကာနဲ႔ ထိုးေညႇာင့္ေနသည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ နီသိဝတီက ျမျမေသြးရဲ့ နို႔ႀကီးေတြကို တဖက္ၿပီး တဖက္ စို႔သည္ ။

ျမျမေသြး ပါးစပ္ထဲက သူ႔ အတန္ေခ်ာင္းကို ေနဗလ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္ ။

“ အိုး..ဘာျဖစ္လို႔လဲ မေကာင္းလို႔လား....”
“ မဟုတ္ဖူး..ျမေသြး ေစာက္ပတ္ကို နီသိ ယက္တာကို ျမင္ခ်င္လို႔...”
“ ကဲကဲ..ဒီေလာက္ေတာင္ ျမင္ခ်င္ရင္လဲ ယက္ခိုင္း..ယက္ခိုင္း...ခိခိ....”

ေနဗလလည္း နီသိဝတီကို ျမျမေသြးရဲ့ အဖုတ္ကို ယက္ဖို႔ ခိုင္းလိုက္သည္ ။

 နီသိဝတီလည္း ေရခ်ိ ုးခန္း ၾကမ္းျပင္မွာ ဖင္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ျမျမေသြးရဲ့ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ခပ္ကားကား ရပ္ေစၿပီး ေပါင္ၾကားကို ေခါင္းထိုးလိုက္သည္ ။ ခုံးမို႔ေနတဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီးကို
လ်ာနဲ႔ ေအာက္ကေန အထက္ ပင့္တင္ၿပီး စ ယက္ေပးလိုက္သည္ ။

“ အို...အာ...အာ.....အင္း.....အား..အား....”

ျမျမေသြးရဲ့ ညည္းသံေတြ ထြက္ေပၚလာသည္ ။ ေနဗလ သေဘာက်သြားသည္ ။

“ ယက္..ယက္....ေစာက္ပတ္ကို ယက္..ေစာက္စိကို လ်ာနဲ႔ ထိုး...”
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjam1rfpMjpNtq7gNfNm0EmubvPdpBB-AKxsZaqkvS-sOejwSZcTdtQtWgwAJ7X7BA9JiTgl1t3Ua6aep5BUC8c44-OaOSHDbwmKtOOacttspnaTAXHNTD1Q9l1_DSUZ-RSgc9wroRoUZlZ/s320/c24323ccc285cdb8227e3f107ca6c842.jpg

နီသိဝတီက ေနဗလ စကားကို တေသြမတိမ္း နားေထာင္သည္ ။
ျမျမေသြးရဲ့ ခၽြန္ထြက္ေနတဲ့ေစာက္စိေလးကို လ်ာထိပ္နဲ႔ ထိုးေပးသည္ ။ ျမျမေသြး ဆတ္ဆတ္ခါေအာင္ ေကာင္းသြား
ၿပီး“ အိုး..ဟားဟား..အမေလးေလး...ထိတယ္..ထိတယ္...တအားထိတယ္....ရွီး..ရွီး....အီး...” လို႔ အသံေတြ ထြက္လာ
သည္ ။ နီသိဝတီက လ်ာကို အဖုတ္အတြင္းထဲကို ထိုးထည့္ျပန္သည္ ။ နီသိဝတီရဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္က ျမျမေသြးရဲ့ တင္ကားကားႀကီးေတြကို ဆုပ္ကိုင္ညႇစ္ထားေနသည္ ။

ေနဗလလည္း ဒီလို မိန္းမႏွစ္ေယာက္ ယက္ၾကစုတ္ၾကတာကို ျမင္ခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ ။ အျပာကားေတြမွာ ၾကည့္ဖူး
ေပမယ့္ အျပင္မွာ သူမေတြ႕ဖူးဘူးေလ ။

“ ေကာင္းတယ္..အရမ္းေကာင္းတယ္..ဒါေပမယ့္ ေရေတြ စိုေနတာ ခ်မ္းလာတယ္..အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ေပၚကို ဒို႔သြားၾကရရင္ ေကာင္းမယ္ကြာ...”

“ ကဲ အိပ္ခန္းထဲ သြားၾကမယ္...”

သုံးေယာက္သား ကိုယ္လုံးတီး ဖင္ေျပာင္ေျပာင္ေတြနဲ႔ အိပ္ခန္းထဲကို ခပ္သြက္သြက္ ေျပးသြားလိုက္ၾကသည္ ။ျမျမေသြးလည္း ကုတင္ေပၚကို အရင္ဆုံး ေျပးတက္လိုက္သည္ ။ ေနဗလက “ ျမေသြး..ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္လိုက္..နီသိက အေနာက္ကေန စအိုေပါက္ကို ယက္ ...” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ျမျမေသြးလည္း နီသိ ေစာက္ပတ္ ယက္တာကို သေဘာက် ႀကိဳက္သြားတာေၾကာင့္ ေနဗလ ေျပာတဲ့အတိုင္း ေလးဖက္ကုန္းကာ ဖင္ေထာင္ေပးလိုက္သည္ ။
နီသိဝတီလည္း ျမျမေသြးရဲ့ ဖင္ျဖဴျဖဴႀကီးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ျဖဲကားလိုက္ၿပီး စအိုေပါက္ နီညိဳညိဳေလးကို လ်ာထိပ္
နဲ႔ ထိုးဆြလိုက္ လ်ာ အျပားလိုက္နဲ႔ ယက္ေပးလိုက္ လုပ္ေတာ့ ျမျမေသြးလည္း တုန္ခါေနရေအာင္ကို ေကာင္းလွ
သည္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ေနဗလက ျမျမေသြး အေရွ႕ကေန ဒူးေထာက္ရင္း သူ႔လိင္တန္ေခ်ာင္းကို ျမျမေသြးရဲ့ မ်က္ႏွာနားကို တိုးကပ္ေပးလိုက္သည္ ။ ျမျမေသြးလည္း ေနဗလက သူ႔လိင္တန္ကို စုတ္ေစခ်င္လို႔ ပါးစပ္နားကို တိုးကပ္ေပးလာတယ္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္လို႔ လိင္တန္ကို ငုံစုတ္လိုက္သည္ ။ အေနာက္ဖက္က ဖင္ေပါက္ကို ယက္တာကို ခံေနရတဲ့ အခ်ိန္ လီးေခ်ာင္းကို စုတ္ရတဲ့ ထူးျခားတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို လုပ္ေနရလို႔ ျမျမေသြးလည္း အေတြ႕အၾကဳံသစ္ေတြ ရရွိတာေၾကာင့္ ေက်နပ္ သေဘာက်ေနေပသည္ ။

နီသိဝတီလည္း စအိုေပါက္ေလးကို ကလိေပးေနရာက ေဖါင္းျပဴးေနတဲ့ ျမျမေသြးရဲ့ အဖုတ္ေျမာင္းႀကီးကို လ်ာနဲ႔ ယက္ျပန္သည္ ။

ျမျမေသြးမွာလည္း လုံးပတ္တုတ္လွတဲ့ ေနဗလရဲ့ လိင္တန္ႀကီးကို ပါးစပ္အျပည့္ စုတ္ေနရလို႔ ခါတိုင္းလို အရသာထိမိလို႔ တအားအား တအင္းအင္း မညည္းနိုင္ေတာ့ဘူး ။ အေနာက္က နီသိဝတီ ယက္လိုက္တိုင္း တကိုယ္လုံး တုန္ခါလႈပ္ရမ္းေနရေအာင္ဘဲ ေကာင္းလွထိလွသည္ ။

ေနဗလမွာလည္း ျမျမေသြး စုတ္ေပးတာကို ႀကိဳက္လွၿပီး သူ႔လိင္တန္ကို ျမျမေသြး ပါးစပ္ထဲကို ထိုးေညႇာင့္ထည့္ပါ
ေတာ့သည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဖုန္းျမည္သံ တတစ္တစ္ ျမည္လာသည္ ။

ေနဗလရဲ့ ဟန္းဖုန္း ျမည္တာ ။

ေနဗလလည္း ျမျမေသြးပါးစပ္ထဲက သူ႔လိင္တန္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚက ဆင္းကာ ဖုန္းကို ဆြဲယူၾကည့္လိုက္သည္ ။

“ ဟင္...ဌာနခ်ဳပ္က ေခၚတာပါလား ...ဘာမ်ား အေရးႀကီးလဲ မသိဘူး....”

“ ဟယ္လို ေနဗလ...ေျပာေနပါတယ္ ...”

တဖက္က ဘာေတြ ေျပာလိုက္သလဲ မသိ ။ ေနဗလရဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးသည္ နီရဲတက္လာသည္ ။ ျမျမေသြးလည္း သူ႔
မ်က္ႏွာပ်က္သြားပုံက သတင္းဆိုးတခုကို ၾကားလိုက္ရသလိုဘဲ လို႔ ထင္ျမင္မိသည္ ။

ေနဗလ ဖုန္းခ်သြားေတာ့ ျမျမေသြးက “ ကိုေန..ဘာျဖစ္သလဲ..” လို႔ လွမ္းေမးလိုက္သည္ ။ ေနဗလလည္း ဝမ္းနည္း
တဲ့ မ်က္ႏွာေပး..တုန္ခါတဲ့ ေလသံနဲ႔..“ ေနာက္ထပ္ ကင္းလွည့္ကားက ရဲသားတေယာက္ကို သတ္ပစ္လိုက္ျပန္ၿပီ
ျမေသြးေရ..” လို႔ ေျပာျပလိုက္သည္ ။

“ ကိုယ္တို႔ အခင္းျဖစ္ပြားရာ ေနရာ ကို ခု ခ်က္ခ်င္း လိုက္သြားၾကမွ ျဖစ္မယ္..ျမေသြး...”

“ ဘယ္မွာတဲ့လဲ ကိုေန..” ျမျမေသြးက ေမးလိုက္ရင္း နီိသိဝတီကို “ ရပ္လိုက္ေတာ့..” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚ
က ဆင္းလိုက္သည္ ။

ေနဗလက သူ႔အဝတ္ေတြကို ျပန္ဝတ္ေနရင္း..“ ၾကည့္ျမင္တိုင္ ထီးတန္းဆိပ္ကမ္း မွာ...ျမေသြး....”

ျမျမေသြး အဝတ္အစားေတြ ျပန္ဝတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေနဗလနဲ႔ ျမျမေသြးတို႔ ထြက္ခဲ့ၾကသည္ ။ နီသိဝတီလည္း အဝတ္
အစားမပါ ဗလာကိုယ္နဲ႔ အျမန္ထြက္ခြာသြားၾကတဲ့ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ေငးၾကည့္ရင္း က်န္ခဲ့သည္ ။

သူတို႔ ေရာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္ အခင္းျဖစ္ပြားရာ ေနရာမွာ ေခါင္မိုးမွာ မီးတန္း မွိတ္တုတ္ မွိတ္တုတ္နဲ႔ ရဲကားႏွစ္စီး
လူနာတင္ယာဥ္တစီး ..မႈခင္း သဲလြန္စ ရွာေဖြေရးက ထရပ္ကားတစီးတို႔ ေရာက္ေနသည္ ။

Crime scene / Do not cross this line လို႔ ေရးထားတဲ့အဝါေရာင္ တိတ္ေတြ ကာစည္းထားတာကို ေက်ာ္ခြၿပီး
ေနဗလနဲ႔ ျမျမေသြး ဝင္သြားၾကသည္ ။ သူတို႔ လည္ပင္းေတြမွာ သူတို႔ ဌာနေတြရဲ့ စိစစ္ေရးကပ္ျပားေတြ ဆြဲထား
ၾကတာေၾကာင့္ ရဲမ်ားက သူတို႔ကို ဝင္ခြင့္ေပးၾကသည္ ။

ေတြ႕ၿပီ ။
ယူနီေဖါင္းဝတ္ ရဲတေယာက္ ျမက္ခင္းေပၚမွာ ေမွာက္ရက္သား လဲက်ေသဆုံးေနသည္ ။ ရဲအရာရွိတေယာက္က
ေသဆုံးသူကို အနီးကပ္ ေလ့လာ စစ္ေဆးေနတာကိုလည္း ေတြ႕ရသည္ ။

“ ကိုေနဗလ...ေသတဲ့ ရဲသားကို သိသလား....” လို႔ ျမျမေသြးက ေမးလိုက္သည္ ။
“ သိတယ္..ျမေသြး..သူက ကိုယ့္လက္ေအာက္ကဘဲ..သူ႔နံမည္က ျပည္ၿငိမ္းဇံ ..တက္ႂကြဖ်တ္လတ္တဲ့ ရဲတပ္သားတေယာက္ပါ....”
အေလာင္းကို သူတို႔ အနီးကပ္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လည္ပင္းမွာ ေသနတ္ဒါဏ္ရာကို ေတြ႕ၾကရသည္ ။

ရဲမႉးခ် ုပ္ ဦးတင္ဘိုဘိုထြန္း မ်က္ႏွာသည္ မဲညစ္တင္းမာေနသည္ ။

စည္းေဝးခန္းမထဲမွာ ရဲအရာရွိေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနသည္ ။ ဆယ္ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြ လုပ္ႀကံခံရတာ အလြန္ နည္းပါးလွသည္ ။ ၂၀၁၆ခုႏွစ္ခန႔္မွ စလို႔ ျပည္သူေတြသည္ ရဲတပ္ဖြဲ႕ရဲ့

ေျပာင္းလဲလာမႈေတြကို ႏွစ္ေထာင္းအားရ ျဖစ္ခဲ့ၾကၿပီး ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြသည္ ျပည္သူေတြအတြက္ အမွန္တကယ္ ကူညီေနတဲ့သူေတြလို႔ ယုံၾကည္လာၾကတာမို႔ ရဲနဲ႔ ျပည္သူ ၾကည္ျဖဴ ၾကမည္ ဆိုတဲ့

ေဆာင္ပုဒ္နဲ႔ လက္တြဲေနခဲ့ၾကသည္ ။ ဒီလို ရဲနဲ႔ ျပည္သူ လက္တြဲခဲ့ၾကလို႔လည္း ရာဇဝတ္မႈေတြ သိသိသာသာ ေလ်ာ့ပါးလာခဲ့ၾကသည္ ။

ျပည္သူေတြက ကိုယ္ ေနထိုင္ရာ ရပ္ကြက္ ၿမိဳ႕နယ္ေတြထဲမွာ Neighborhood Watch  ရ့ပ္ရြာ ေစာင့္ၾကည့္မႈ ကင္းအဖြဲ႕ေတြနဲ႔ တဖက္တလမ္းက ကူညီေနၾကသလို ရဲစက္႐ုပ္ေတြ ကင္းလွည့္ရာမွာ

လည္း မသမာသူေတြက ရဲစက္႐ုပ္ေတြကို မေႏွာက္ယွက္ရေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ ပါဝင္ကူညီခဲ့ၾကသည္ ။

အခုလို ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြကို တေယာက္ၿပီး တေယာက္ သတ္ျဖတ္တဲ့ လူဆိုး လူမိုက္ ဂိုဏ္းစတားေတြ ေပၚေပါက္လာတာဟာ အင္မတန္မွ အ႐ုပ္ဆိုးသည္ လို႔ ရဲမႉး း ခ် ုပ္ဦးတင္ဘိုဘိုထြန္း က စတင္

ေျပာၾကားလိုက္သည္ ။

“ က်ေနာ္တို႔ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဟာ အရင္လို မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေခတ္မွီ လက္နက္ေတြ ယာဥ္ေတြ နဲ႔ စနစ္တက် ျဖစ္ေနၿပီ ..ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ အထူးရဲ Swat team ေတြ Commando တပ္ဖြဲ႕ေတြ ရဟတ္ယာဥ္

ေတြ ရဲစက္႐ုပ္ေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနၿပီ ...ဒီ ျဖစ္ရပ္ေတြကို ၂၄ နာရီအတြင္းကို ေပၚေပါက္ရေအာင္  ေဖၚထုတ္ရမိေအာင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ႀကိဳးစား လုပ္ေဆာင္ၾကပါ .. ရန္ကုန္တိုင္း ရဲမႉးႀကီး ကေန ဦးေဆာင္ၿပီး ဒီ

ကိစၥရဲ့ တရားခံကို မရရေအာင္ လိုက္ၾကဖို႔ က်ေနာ္ ေျပာလိုတယ္..ဆက္လုပ္ပါ.....”


သည္အခ်ိန္မွာ သာေကတၿမိဳ႕သစ္က နံမည္ႀကီး ေရႊဂဏန္း ဖါလူဒါဆိုင္ႀကီး ေရွ႕မွာ ကင္းလွည့္ ရဲကားတစီး မီးမွိတ္ၿပီး ရပ္ထားေနပါသည္ ။

သည္ သာေကတ အျမန္လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ကားေတြ အရမ္းကို ျမန္ျမန္ ေမာင္းၾကလြန္းလို႔ ရဲဌာနခ်ဳပ္က မိုင္ပို Over Speed  ေမာင္းသူမ်ားကို  တိတိက်က် ဖမ္းဖို႔ ညႊန္ၾကားထားလို႔ ကင္းလွည့္ကား

ေတြက ယခုကဲ့သို႔ ေစာင့္ဆိုင္းၿပီး ေခ်ာင္းေျမာင္းေနၾကတာ ျဖစ္ပါသည္ ။

ရဲဒုတပ္ၾကပ္ တင္ညြန႔္ေအာင္ သည္ ေရဒါနဲ႔ အဆင္သင့္ ေစာင့္ေနသည္ ။ ေဟာ..လာၿပီ ။ ၿပိဳင္ကားတစီး ။ အနီေရာင္ ေတာက္ေတာက္ ဖရာရီေလး ..။ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ သူ႔ေရွ႕က

ျဖတ္ေမာင္းသြားသည္ ။ မိုင္ပိုတာမွ အမ်ားႀကီး ။

တင္ညြန႔္ေအာင္ ေဝါကနဲ လမ္းမႀကီးေပၚကို ထိုးတင္ေမာင္းလိုက္ၿပီး ၿပိဳင္ကားေလး အေနာက္ကို လိုက္သည္ ။ ေခါင္မိုးက မီးနီတန္းကို ဖြင့္လိုက္သလို အသံလည္း တေဝါ့ဝါ့ ဖြင့္လိုက္သည္

။ဖရာရီေလးက သူနဲ႔ မဆိုင္သလို အရွိန္ျပင္းျပင္း ေမာင္းေနတုံးဘဲ ။ တင္ညြန႔္ေအာင္ အေနာက္က လိုက္ေတ့ၿပီး တဝစ္ဝစ္ နဲ႔ အသံေပးလိုက္သည္ ။  ဖရာရီေလးက လိုင္းကူးၿပီး

သူ႔ကို ေရွာင္လိုက္သည္ ။ သူက အေနာက္က ထပ္ခ်ပ္ လိုက္ေတ့သည္ ။ မီးႀကီးကို တဖ်တ္ဖ်တ္ မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ လုပ္ျပၿပီး ညာဖက္ လမ္းေဘးကို ဆြဲကပ္ဖို႔ စပီကာကေန ေျပာလိုက္သည္ ။

“ ေဘးကပ္ ရပ္ပါ...ေဘးကပ္ ရပ္ပါ......”

ဒီေတာ့မွ ဖရာရီေလး လမ္းေဘးကို ထိုးကပ္သြားသည္ ။  ရပ္သြားသည္ ။ သူက အေနာက္က ကပ္ရက္ လိုက္ရပ္လိုက္သည္ ။ လုပ္ျမဲ ထုံးတမ္းစဥ္လာ အရ ဌာနခ်ဳပ္ကို သူ ကားတစီးကို ဖမ္းလိုက္တဲ့

အေၾကာင္း ..ကားရဲ့ အေရာင္  အမ်ိ ုးအစား လိုင္စင္ နံပါတ္ ေတြကို ေျပာသည္ ။ ၿပီးေတာ့ ကားေပၚက ဆင္းသည္ ။ ဌာနခ် ုပ္က ဒီအခ်ိန္မွာ သူေျပာျပတဲ့ ကား အေၾကာင္းကို ကြန္ျပဴတာမွာ

စစ္ၾကည့္ေနၿပီ ။ အျပစ္ က် ူးလြန္းထားတာ ရွိသလား..အခိုးခံရသည္ လို႔ သတင္းပို႔ တိုင္ၾကားထားတာ ရွိလား...စသျဖင့္ ...။ ဖရာရီေလးဆီကို သူ ေလၽွာက္သြားလိုက္သည္ ။

“ ယာဥ္ေမာင္း လိုင္စင္ေလး..တဆိတ္ေလာက္...က်ေနာ္ ဘာေၾကာင့္ တားရသလဲ သိသလား...”

“ မသိဘူးရွင့္ ..”

ကားေမာင္းသူက မိန္းမ တေယာက္ ။ ဆံပင္ အဝါနဲ႔ အညိဳ ေရာယွက္ၿပီး ဆိုးထားသည္ ။ နားကြင္းဆန္းဆန္းႀကီးေတြ နဲ႔ ။ ႏႈတ္ခမ္းနီက ခရမ္းရင့္ေရာင္ ။

“ သတ္မွတ္မိုင္ထက္ ပိုေမာင္းလို႔...”

“ ေဆာရီးဘဲ အကိုရဲသားႀကီးရယ္.....ေမထိန္က အေရးႀကီးလာလို႔ပါ...”

“ သတ္မွတ္မိုင္ႏႈန္းထက္ ပိုရင္ အေရးယူရမွာဘဲ..ကဲ..ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ေလး...မစပါ....”

“ ဟုတ္ကဲ့ပါ..ခဏေလးေနာ္....”

မိန္းမက ပိုက္ဆံအိတ္ႀကီးကို ဖြင့္ၿပီး အထဲကို ႏွိုက္ခါ ရွာေဖြသည္ ။ တင္ညြန႔္ေအာင္လည္း ကားေဘးမွာ ရပ္ေစာင့္ေနသည္ ။ ရိုင္းသည္ ထင္မွာစိုးတာေၾကာင့္ မိန္းမ အိတ္ႏွိုက္ေနတာကို မၾကည့္ဘဲ

မ်က္ႏွာ လႊဲထားလိုက္သည္ ။ မိန္းမက လက္ကိုင္အိတ္ႀကီးထဲက တစုံတခုကို ထုတ္လိုက္သည္ ။ ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။ မဲနက္တဲ့ ေသနတ္တလက္ ။ ေျပာင္းတို ရွစ္လုံးျပဴ း

ပြိဳင့္တူးတူး ေျခာက္လုံးျပဴးေလး ။

“ အကိုရဲသားႀကီး.....”

တင္ညြန႔္ေအာင္ ကားထဲက မိန္းမဆီကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္  ေဖါင္းကနဲ ယမ္းအားေပါက္ကြဲသံနဲ႔အတူ က်ည္ဆံတေတာင့္က တင္ညြန႔္ေအာင္ရဲ့ မ်က္လုံး ႏွစ္လုံး ၾကားထဲကို ေဖါက္ထြင္း

ထိမွန္သြားသည္ ။

“ အားးးး........”

တင္ညြန႔္ေအာင္ လည္း ဒရိမ္းဒယိုင္နဲ႔ သူ႔ခါးက ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကားထဲက မိန္းမရဲ့ ေသနတ္က ေနာက္ထပ္ က်ည္ဖူးေတြက သူ႔လည္ပင္းနဲ႔ ရင္ဘတ္တည့္တည့္ကို ထပ္မံ ထိမွန္သည္ ။

တင္ညြန႔္ေအာင္ အသက္ေပ်ာက္သြားသည္ ။ စုစုေပါင္း က်ည္ငါးခ်က္ ထိမွန္ၿပီး လမ္းမႀကီးေပၚကို ဝုန္းကနဲ လဲၿပိဳက်သြားပါေတာ့သည္ ။

“ ဟားဟားဟားဟား.....ငရဲမွာ ျပန္ဆုံမယ္..အကို ရဲသားႀကီးေရ...ဆာရိုနာယာ......”

ဖရာရီကားေလး တရွိန္ထိုး ထြက္ခြာသြားသည္ ။

ေနဗလ သူ ရပ္ေနက် ဆူးေလဘုရားလမ္းနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္း ေထာင့္က 7 Eleven ဆိုင္ေလး ေရွ႕မွာ ရပ္ထားသည္ ။ ရဲသားေတြ အသတ္ခံရတာ ေထာင္ထဲ ေရာက္ေနတဲ့ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္း

ရဲ့ လက္ခ်က္လို႔ဘဲ သူ ထင္ေနသည္ ။ ဟန္စုယဥ္ ဆိုတဲ့ မိန္းမက အျပင္မွာ ရွိေနေသးတယ္ေလ ..။ သူ႔ကိုလည္း အခ်ိန္မေရြး လာ တိုက္ခိုက္ သတ္ျဖတ္နိုင္သည္ ။ သူ႔ကင္းလွည့္ကားေတြကို အစစ

အရာရာ သတိနဲ႔ ေနၾကဖို႔ သူ ညႊန္ၾကား သတိေပးထားသည္ ။ ရဲမႉးခ် ုပ္နဲ႔ ရဲမႉးႀကီးတို႔ကလည္း တပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြကို ရဲသားေတြ ကို သတ္ျဖတ္တဲ့ သူေတြကို အျမန္ဆုံး ေဖၚထုတ္ဖို႔ ဖိဖိစီးစီး တိုက္တြန္း

ေစခိုင္းေနလို႔ အထူးတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြ မႈခင္း ေထာက္လွမ္းရး တပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြလည္း အပူတျပင္း စုံစမ္း စစ္ေဆး ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္ ပါ။

သိန္းမင္း..သိန္းမင္း.......ရႉးပ်ံ ေခၚတယ္...သိန္းမင္း....သိန္းမင္း....ရႉးပ်ံ ေခၚတယ္.....။

သူ႔ဝါယာလက္စက္က အသံျမည္လာသည္ ။

ရႉးပ်ံ..ရႉးပ်ံ.......သိန္းမင္း ၾကားးတယ္...ရႉးပ်ံ....ေျပာပါ.......။

ရႉးပ်ံ ဆိုတာက သူတို႔ ရဲဌာနခ် ုပ္က နံမည္ဝွက္ ။

“ 2050 ေမာ္ဒယ္ ဖရာရီ  အနီေရာင္ နံပါတ္ျပား RGN ၁၀၉၁၁၀ ...ရွာေဖြပါ....သာေကတ မွာ ကင္းလွည့္ကား ပ်ံလႊား ၅၅...က ရဲသားတေယာက္ကို ပစ္သတ္သြားတယ္......လက္နက္ပါတယ္....သတိထားပါ.....”

“ ဟင္....ေနာက္ တေယာက္ကို သတ္သြားျပန္ၿပီ ....”

သူ႔လူ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ေနဗလ သာေကတကို ဦးတည္လိုက္သည္ ။ ေခါင္မိုးက မီးကို ဖြင့္ ဥၾသဆြဲၿပီး သူ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ အခင္း ျဖစ္ပြားရာ သာေကတ က ေရႊဂဏန္း ဖါလူဒါဆိုင္ ေရွ႕ကို ေမာင္း

လိုက္သည္ ။  ပ်ံလႊား၅၅ က တင္ညြန႔္ေအာင္ ဘဲ ။ သူနဲ႔ အရမ္းခင္တဲ့ ရဲသားေလး ။ ေရွးတုံးက အဆိုေတာ္ႀကီး စိုင္းထီးဆိုင္ ရဲ့သီခ်င္းေတြကို အျမဲဆိုေနတဲ့ တင္ညြန႔္ေအာင္ ။ ေသၿပီတဲ့ ..။

ဒီအခ်ိန္မွာ သူနဲ႔ ဆန႔္က်င္ဖက္ တဖက္လမ္းမွာ အနီေရာင္ ဖရာရီကားေလးတစီးကို မီးပြိဳင့္မွာ ရပ္ေနတာကို သူေတြ႕လိုက္သည္ ။ ကားနံပါတ္ျပားကို စူးစိုက္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ RGN ၁၀၉၁၁၀  တဲ့ ။

ဟာ....တင္ညြန႔္ေအာင္ကို ပစ္သြားတဲ့ ကား....။

သူ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ဂငယ္ေကြ႕ (U turn  ) ေကြ႕ၿပီး ဖရာရီ အနီ ေနာက္ကို လိုက္သည္ ။

ဖရာရီက သူလည္း ေကြ႕လိုက္တာကို ေတြ႕လိုက္ေရာ အရွိန္ကို ျမႇင့္လိုက္သည္ ။ ေနဗလ ကလည္း အရွိန္းကို ျမႇင့္ကာ လိုက္သည္ ။ စက္နဲ႔လဲ ဖရာရီ အနီ နံပါတ္ျပား RGN ၁၀၉၁၁၀  ကို ေတြ႕ၿပီ ..

ေနာက္က ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ေနသည္ လို႔ သတင္းပို႔လိုက္သည္ ။ ဌာနခ်ဳပ္ကလည္း ရဲကားအားလုံး...ဖရာရီ အနီကို ေေတါ့ၿပီ..သိန္းမင္း ထပ္ခ်ပ္လိုက္ေနသည္ ..ကူညီပါ..လို႔ ေျပာေနသံကို ၾကာဒ

ရသည္ ။

“ ေတာက္..သိၾကေရာေပါ့ကြာ....မရရေအာင္ ဖမ္းမယ္....”

ေၾကာက္ခမန္းလိလိ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေျပးတဲ့လူက ေျပးေနသလို အေနာက္က လိုက္သူကလည္း ထပ္ခ်ပ္မကြာ ကပ္ရက္ လိုက္ေနသည္ ။

ျပည္လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ဖရာရီေလး တဟုန္ထိုး ေျပးေနသည္ ။

ေနဗလက ေတာက္ေလၽွာက္ ေနာက္က ကပ္လိုက္ေနသည္ ။ သူ႔ေဘးမွာ ထိန္းခ် ုပ္တန္းနဲ႔ ေထာင္ထားတဲ့ ၁၂ဂိတ္ တလုုံးထိုး ေသနတ္ကိုလည္း အဆင္သင့္ျပင္ထားသည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ အလုံလမ္း

မီးပြိဳင့္ကို ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ ဘယ္ဖက္ျခမ္းကေရာ ညာဖက္ျခမ္း ကေရာ ပ်ံလႊား ကင္းလွည့္ရဲကားေတြ သူ႔ကို လာပူးေပါင္းၾကသည္ ။ စုစုေပါင္း ေလးစီး ...။

တေဝါ့ေဝါ့အသံေတြ ဆူညံေနသည္ ။  ဇီးကနဲ ဝီးကနဲ ေျပးေနလိုက္ေနသည္ ။ ေျမနီကုန္း မီးပြိဳင့္ကို ျဖတ္ၿပီ ။ ကားေတြ လူေတြ ရႈပ္ရွက္ခတ္ေနတဲ့ လမ္းဆုံ ..။ ဘတ္စ္ကားေတြကလည္း အမ်ားႀကီး ။

ဖရာရီေလး မီးနီကို အတင္း ျဖတ္သည္ ။ စက္နဲ႔ ႀကိဳတင္ အေၾကာင္းၾကားထားတာေၾကာင့္ ေျမနီကုန္းပြိဳင့္က တာဝန္က် ယာဥ္ထိန္းရဲက လမ္းမအလည္တည့္တည့္မွာ လက္ကားယားနဲ႔ တားသည္ ။

မိုက္မဲတဲ့ ဖရာရီကားေမာင္းသူက ယာဥ္ထိန္းရဲသားကို တိုက္ခ်လိုက္သည္ ။ယာဥ္ထိန္းရဲ လြင့္စင္သြားေပမယ့္ ဖရာရီလည္း ဟန္ခ်က္ပ်က္ ေဘးကို ေခ်ာ္ထြက္သြားသည္ ။ ေနဗလက  သူေခ်ာ္တဲ့ဖက္

လိုက္ေကြ႕လိုက္တာေၾကာင့္ ဖရာရီရဲ့ ဖင္ပိုင္းကို ထုံးကနဲ တိုက္မိသြားသည္ ။ ဖရာရီ ရပ္သြားသည္ ။ ေနာက္က ပ်ံလႊားကင္းလွည့္ရဲကားေတြလည္း မွီလာသလို ဖရာရီေဘးကေန ၀ိုင္းထားလိုက္ၾက

သည္ ။ ေနဗလ 12 gauge Remington တလုံးထိုး  Shot Gun ကို ဆြဲကိုင္ၿပီး ကားထဲက ဆင္းလိုက္သည္ ။

ဖရာရီထဲက မိန္းမတေယာက္ ဆင္းထြက္လာသည္ ။ အနက္ေရာင္ ဝတ္စုံနဲ႔ မိန္းမသည္ ဆင္းလာလာခ်င္းဘဲ ေနဗလကို သူ႔လက္ထဲက ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သည္ ။ တေဖါင္းေဖါင္းနဲ႔ ဆက္တိုက္ပစ္တာ ။

ေနဗလရဲ့ ရင္ဘတ္ကို က်ည္တေတာင့္ လာထိမွန္သည္ ။ က်ည္ကာအက် ႌ ေၾကာင့္ ေနဗလ မျဖဳန္ဘူး ။ တဟုန္ထိုး မိန္းမအနားကို ေျပးသြားၿပီး လက္ထဲက  Shot Gun ဒင္နဲ႔ မိန္းမရဲ့ မ်က္ႏွာကို ပင့္

၀ိုက္ ရိုက္ထည့္လိုက္သည္ ။ ေျဖာင္းကနဲ အသံနဲ႔ မိန္းမ ပက္လက္ လန္က်သြားသည္ ။ ဒါေတာင္ မိန္းမမို႔ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ရိုက္လိုက္တာ ။ ေသနတ္တျခား လူတျခား ျဖစ္သြားသည္ ။ ရဲကားေတြထဲက

ရဲေတြ ေသနတ္ေတြ ခ်ိန္ရြယ္ၿပီး ေျပးလာၾကသည္ ။  ေနလက အသံျပဲႀကီးနဲ႔ “ မပစ္ၾကနဲ႔..အရွင္ဖမ္းမလို႔.....” လို႔ ေအာ္လိုက္သည္ ။ မိန္းမ သူ႔ေမးစိ ကို

သူကိုင္ၿပီး ေခါင္းကို ယမ္းခါရင္း ျပန္ထဖို႔ ႀကိဳးစား လိုက္သည္ ။ သူမ ေသနတ္ေလးကေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ က်ေနသည္ ။

“ မင္း ဘယ္သူလဲ..ဘယ္သူက မင္းကို ခိုင္းသလဲ....”

“ ဟားဟားဟားဟား.....မေျပာဘူး..ပစ္လိုက္ေလ..ငရဲမွာ ဆုံၾကမယ္...See you in Hell!!!! ဟားဟားဟား......”

ေနဗလ စိတ္ထဲမွာ ဒီမိန္းမသည္ စိတ္ႂကြေဆး တခုခုကို သုံးစြဲထားသည္ လို႔ ထင္လိုက္သည္ ။

ရဲသားေတြက ဆြဲထူၿပီး လက္ထိတ္ ခတ္လိုက္ၾကသည္ ။ ေနဗလ ဌာနခ် ုပ္ကို သတင္းပို႔လိုက္သည္ ။ တင္ညြန႔္ေအာင္ကို ပစ္သတ္ခဲ့တဲ့ ဖရာရီေမာင္းသူ မိန္းမကို မိၿပီ ဆိုတာ ..။

ရဲဌာနခ် ုပ္ က စစ္ေၾကာေရး အခန္း အျပင္ဖက္မွာ ျပည္ထဲေရး လက္ေအာက္ခံ ဌာနေပါင္းစုံက အရာရွိေတြ ညႊန္မႉးေတြ ေရာက္ေနသည္ ။

ဖရာရီအနီေမာင္းတဲ့ မိန္းမကို ေနဗလက စစ္ေမးေနတာကို အခန္းရဲ့ အျပင္ဖက္ကေန ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္ ။ တဟားဟား ရယ္ေမာေနတဲ့ မိန္းမက သူ႔နံမည္ ဘယ္သူဆိုတာ မေျပာဘူး ။

သို႔ေပမယ့္ သာေကတက ႂကြယ္ၿဖိဳးခ်မ္းသာ အိမ္ယာ စီမံကိန္း ဖက္မွာ တာဝန္က်တဲ့ နယ္ထိန္း ရဲအုပ္က ျမင္တာနဲ႔ တန္းၿပီး သည္မိန္းမ နံမည္က ေမထိန္ ...ဟန္စုယဥ္ဆိုတဲ့ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းရဲ့

မယား က လက္သပ္ ေမြးထားတဲ့ လူဆိုးမ လို႔ ေျပာျပသည္ ။  ဒီေတာ့ ေမထိန္လည္း မျငင္းေတာ့ ။ ဟန္စုယဥ္ ခိုင္းလို႔ပါ ဆိုတာကိုေတာ့ ဝန္မခံဘူး ။

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေမထိန္ဟာ ဟန္စုယဥ္ ရဲ့ တပည့္မ မို႔ ဟန္စုယဥ္ ခိုင္းေစလို႔  ရဲသားေတြကို လိုက္သတ္သည္ လို႔ အားလုံးက ယူဆသည္ ။ ဟန္စုယဥ္ အိမ္ကို ခ်က္ခ်င္း လိုက္ၾကသည္ ။

ရဲကားေတြ ပတ္ပတ္လည္ ၀ိုင္းထားၿပီး အထူးရဲတပ္ဖြဲ႕ SWAT တပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြက ေမာင္းျပန္လက္နက္မ်ိ ုးစုံနဲ႔ ၿခံထဲကို ဝင္သည္ ။ ၿခံေစာင့္က လြဲလို႔ လူသူ တေယာက္မွ မရွိေနဘူး ။ ဟန္စုယဥ္ လစ္

သြားၿပီ ။

ေနဗလ အိမ္ကို ျပန္လာေတာ့ မနက္လင္းေနၿပီ ။

နီသိဝတီသည္ အျပဳံးကေလးနဲ႔ ေျပးလာ ဆီးႀကိဳသည္ ။ “ မမျမေသြး ေကာ ကိုကို...” လို႔လည္း ေမးသည္ ။ အင္း..စက္လူ႐ုပ္ ဆိုေတာ့လည္း ေဂ် ျဖစ္တဲ့ ႏွလုံးသား ဘယ္ရွိမလဲ...လူသားစစ္စစ္

မိန္းမတေယာက္ ဆိုရင္ သရီးဆမ္း လုပ္ဖို႔ ေနေနသာသာ အိမ္ကို တျခားမိန္းမ ေခၚလာရင္ေတာင္ မိုးမီးေလာင္မွာ ..။ နီသိဝတီကို ဝယ္ယူမိတာ မွန္လိုက္ေလ လို႔ ေနဗလ စိတ္ထဲ ျဖစ္မိေနသည္ ။

“ ေရအရင္ ခ်ိ ုးမလား..ထမင္း အရင္ စားမလား..ကိုကို...”

“ ေရလည္း မခ်ိ ုးေသးဘူး..ထမင္းလည္း မစားေသးဘူး....ေမာလာတယ္ နီသိေရ....ခဏေလး ထိုင္ၿပီး အရက္ေသာက္လိုက္အုံးမယ္....”

နီသိက အလိုက္တသိ အရက္ထားတဲ့ စင္ကေန အရက္ပုလင္း နဲ႔ ဖန္ခြက္ကိုေျပးယူေပးသည္ ။

ေဂ်ာ္နီဝါကား စေကာ့ခ်္ အနက္ေရာင္ ..။

နိသိဝတီရဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြက လမ္းေလၽွာက္လိုက္တဲ့အခါ တလုံးခ်င္း နိမ့္တုံျမင့္တုံ လႈပ္သြားသလို  တဆတ္ဆတ္လည္း တုန္ခါေနသည္ ။ ဝႉး..နင့္ေၾကာင့္ ငါလည္း အျမဲကို ထန္ေနရေတာ့တာဘဲ

နီသိရယ္....။

“ ကိုကို..နီသိ အျမည္းတခုခု လုပ္ေပးရမလားဟင္....။

အမေလး..ဖန္တီးရွင္ရယ္..အလိုက္သိေအာင္ ဘယ္လိုမ်ား ပရိုဂရမ္ လုပ္ေပးလိုက္ပါလိမ့္ ...။ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းရဲ့ အံ့မခန္း လက္ရာေတြပါလား ..။

“ မလိုဘူး..နီသိ..ကိုကိုက နိ ဘဲေသာက္မွာ..လာထိုင္...ေအးေအးေဆးေဆး....”

နီသိသည္ ဘရာစီယာ ခံ ဝတ္မထားလို႔ အဝါေရာင္ အက်္ ီပါးပါးေလးေၾကာင့္ အိၿဖိဳးတဲ့ ရင္သားစိုင္ေတြက အတိုင္းသား ျမင္ေနရသည္ ။ နို႔သီးဖုေလးေတြက ထင္းေနသည္ ။

ဒပ္ဘယ္လ္ဘလက္ခ္ ဝစ္စကီ ႏွစ္ပက္ကို တဘရိတ္ထဲ ေမာ့ခ်လိုက္သည္ ။ ရင္ထဲ ပူဆင္းသြားသည္ ။

ဟန္စုယဥ္ေရ..မင္းကို အားလုံး ေျမလွန္ ရွာေနၾကၿပီကြ..မင္း သိပ္ ေဝးေဝး မေျပးနိုင္ပါဘူး ....။

ဒီအခ်ိန္မွာ တံခါး ဘဲလ္သံ ၾကားလိုက္ရသည္ ။

နီသိက အလိုက္တသိ ေျပးသြားလို႔“ နီသိ..ဘယ္သူလဲ ဆိုတာ အရင္ဆုံး အေပါက္ေလးကေန ေခ်ာင္းအုံး ....” လို႔ သူ သတိေပးလိုက္သည္ ။ နီသိက တံခါးက

အေပါက္ေလးကေန ေခ်ာင္းၾကည့္လုက္သည္ ။

“ ဂ်ပန္ႀကီး ဟင္နရီဆန္နာဒါ.....ကိုကို..ဖြင့္ေပးလိုက္ရမလား.....”

စိတ္ထဲက ဒီ ဂ်ပန္ ဘာလာ ရႈပ္အုံးမလဲ လို႔ ျဖစ္မိေပမယ့္ မရိုင္းခ်င္တာနဲ႔..“ ဖြင့္ေပးလိုက္ နီသိ...” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

နီသိက တံခါးကို ဖြင့္လိုက္သည္ ။ ဝင္လာတဲ့သူက ဟင္နရီ ဆန္နာဒါး မဟုတ္ပါ ။ မဲနက္တဲ့ ေျပာင္းအတို  ေအေက၉၉ စက္ေသနတ္ အေပါ့စားေလးကို ခ်ိန္ရင္း ဝင္လာတဲ့ ဟန္စုယဥ္ ျဖစ္ေနသည္ ။

“ ဟင္.....”

“ အံ့ၾသသြားသလား....ကိုေနဗလ ....”

ဟင္နရီ ဆန္နာဒါးကို ေသနတ္နဲ႔ ေထာက္ၿပီး ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္မွာ ရပ္ခိုင္းလိုက္တာပါ ။

ဟန္စုယဥ္သည္ တေယာက္ထဲ လာတာ မဟုတ္ ။

သူ႔အေနာက္မွာ ဗ်ဳတ္စ နဲ႔ ဗ်င္းေတာင္း ဆိုတဲ့ အမႊာ ညီအကို ႏွစ္ေယာက္လည္း ပါလာသည္ ။ သူတို႔ရဲ့ လက္ထဲမွာေတာ့ ေျခာက္လုံးျပဴးေသနတ္ တုတ္တုတ္ခဲခဲႀကီးေတြ ကိုင္ထားၾကသည္ ။

သည္ ေသနတ္ေတြကို ေနဗလ ေကာင္းေကာင္း သိသည္ ။ အေမရိကန္က ကို႔လ္ ေသနတ္ကုမၸဏီနဲ႔ ျမန္မာ့ လက္နက္စက္႐ုံတို႔ ပူးေပါင္း ထုတ္လုပ္လိုက္တဲ့ ေတာႀကီးေႁမြေဟာက္ Jungle Cobra

ေတြ ေလ ..။ ပြိဳင့္ ၄၅ ေတြမို႔ က်ည္ဆံေတြက တုတ္သည္ ။ ႀကီးသည္ ။ အားကလဲ ဘာျပင္းသလဲ မေမးနဲ႔ ။ ထိမွန္လိုက္ရင္ ဘိုင္းကနဲ ပြဲက ျပတ္သည္ ။

“ ကဲ ကိုေနဗလ...မင္းအသက္ ငါ့ေပး.....မင္းအသက္ ငါတို႔ကို ေပးေတာ့..ဟားဟားဟား.....ဒီတခ်ီေတာ့ မင္းဟာ ေသလူဘဲ.....ကဲ ဟန္စုယဥ္။။ကင္မရာနဲ႔ ဓါတ္ပုံေလး

ရိုက္ထား...ဆရာေဒဝဒတ္ကို ျပဖို႔...”

ေနဗလသည္ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေသနတ္ကို အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ေပၚကို ပစ္တင္ထားခဲ့သည္ ။ သူ႔ေသနတ္နဲ႔ ေဝးကြာေနသည္ ။ ရန္သူက သုံးေယာက္ ။

ဟန္စုယဥ္က “ ဒါ စက္႐ုပ္မ လား..ဟားဟား..ကိုေနဗလ..ေတာ္ေတာ္ ႏွာဘူးထပါလား..သူက ရွင္ တက္လိုးထို႔ ဝယ္ထားတာလား.....” လို႔ ေျပာရင္း နီသိဝတီကို အနီးကပ္ ေလ့လာလိုက္သည္ ။

နီသိဝတီသည္ ထူးဆန္းစြာ ေရွးေခတ္က စက္႐ုပ္ေတြ လိုမ်ိဳး ျပဴ း ေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ တေနရာထဲကို ေငးၾကည့္ေနသည္ ။ နီသိေတာ့ ပညာျပေနၿပီ လို႔ ေနဗလ သိလိုက္သည္ ။

“ ကိုေနဗလ..ဒီ စက္႐ုပ္မ မွာ ေစာက္ပတ္ ပါလား....” လို႔ ဟန္စုယဥ္က ေမးလိုက္ေသာအခါ တပည့္ေက်ာ္ ႏွစ္ေယာက္က တဟားဟားနဲ႔ ေအာ္ရယ္လိုက္ၾကသည္ ။

ေနဗလ လည္း..“ နီသိ ..ကိုယ့္အခန္းထဲ ကိုယ္ ဝင္ေနစမ္း....” လို႔ ခပ္ေငါက္ေငါက္ ေျပာဆို အမိန႔္ေပးလိုက္သည္ ။

“ အဟား..နံမည္က နီသိ...တဲ့လား...ေမးတာကို ေျဖအုံးေလ .....စက္႐ုပ္မမွာ ေစာက္ပတ္ ပါလား ...ဆိုတာ ...”

ေနဗလ ျပန္မေျဖပါ ။ ဟန္စုယဥ္ကို မုန္းတီးစက္ဆုတ္တဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနသည္  ။

“ တခ်ိန္က ခ်စ္လွပါရဲ့ ဆို..ဆို...ဆို........ဟားဟား..ခုေတာ့ မုန္းေနၿပီေပါ့ေလ...”

နီသိဝတီသည္ လက္နဲ႔ ေၿခ ၿပိဳင္တူ လႊဲကာ ေလၽွာက္သြားသည္ ။ ၂၁၁၅ ေလာက္တုံးက ေပၚခဲ့တဲ့ စက္႐ုပ္ႀကီးေတြလို ပုံနဲ႔ ။ ဗ်တ္စနဲက ဗ်င္းေတာင္းက တဟားဟား ေအာ္ရယ္ေနၾကသည္ ။


ဟန္စူယဥ္က ေနဗဘ ေဘးက စားပြဲေပၚက ဘလက္ခ္ေလဘာ ပုလင္းကို ေကာက္ယူၿပီး ေမာ့ခ်လိုက္သည္ ။

“ အဟား...ဝူး.....ရင္ထဲကို ပူဆင္းသြားတာဘဲ.....”

“ ကဲ ဆရာမ ဟန္စု ေရ .....ခ်စ္သူစ်ာပန ....ဆိုတဲ့သီခ်င္းေလး ဆိုဗ်ာ..ဆရာမရဲ့ ခ်စ္သူအေဟာင္းႀကီးကို က်ေနာ္တို႔ တမလြန္ကို ပို႔ၾကရေတာ့မယ္ေလ ....”

ေနဗလ အႀကံအိုက္ေနသည္ ။ နီသိကို သူအိပ္တဲ့ အခန္းေလးထဲကို သြားခိုင္းလိုက္သည္ ။ နီသိ အဲဒီအခန္းေလးထဲက ဘီဒိုထဲမွာ ေသနတ္ေတြ ထားထားတာ သိမည္ လို႔ ထင္တာဘဲ ။ နီသိ ပစ္ခတ္

နိုင္ေအာင္ သူ နီသိ လက္မွာ စတီးကြင္းကေလး တပ္ဝတ္ေပးခဲ့သည္ ။ ေသနတ္ပစ္ခတ္နည္းေတြလည္း သင္ျပေပးခဲ့ဘူးသည္ ။ နီသိ အထာေပါက္ ၿပီး သူ႔ကို ကူညီနိုင္ပါေစ ။ ေရွးေဟာင္း စက္လူ႐ုပ္

ပုံစံဖမ္းသြားလိုက္ကထဲက နီသိသည္ ပါးနပ္စြာနဲ႔ သူ႔ကို ခပ္ညံ့ညံ့ စက္႐ုပ္တ႐ုပ္လို႔ ဟန္စုယဥ္တို႔ ထင္ျမင္သြားေအာင္ လွည့္စားလိုက္တာမို႔ သူ႔မွာ အႀကံအစည္ေတာ့ ရွိပါလိမ့္မည္ လို႔

ထင္မိသည္ ။

“ ကိုေနဗလ...ထစမ္း..မတ္တပ္ ထလိုက္ ....”

ဟန္စုယဥ္က  ေသနတ္နဲ႔ ထိုးခ်ိန္ရင္း အသံမာမာနဲ႔ အမိန႔္ေပးလိုက္သည္ ။

ရပ္ ဆိုေတာ့လည္း ရပ္ရမွာေပါ့ေလ ။

ဟန္စုယဥ္ က ေအေက၉၉ ကို တန္းတန္း မတ္မတ္ ခ်ိန္ရြယ္ရင္း...“ ေနာက္ဆုံး အေနနဲ႔ တခုေတာ့ ေမးလိုက္ခ်င္ေသးတယ္..ကိုေနဗလ ...” လို႔ တုန္ရီတဲ့ အသံနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

ဗ်ဳတ္စနဲ႔ ဗ်င္းေတာင္းတို႔ကေတာ့ ေသနတ္ေတြကို ေျပာင္း ေအာက္ဆိုက္ ကိုင္ထားၾကၿပီး သူတို႔ ဆရာမ ေျပာတာေတြကို နားေထာင္ေနၾကသည္ ။

“ ေမးေလ..ဘာေမးမလဲ....”

“ ေလသံက မာလွခ်ည္လား....ရွင္ က်မကို အရမ္းကို မုန္းတီးေနလား .....ေမးမယ့္ ေမးခြန္းကေတာ့ ရွင္နဲ႔ က်မနဲ႔ ေနာက္ဆုံး အိပ္ခဲ့တာ က်မ ကိုယ္ဝန္ရခဲ့တယ္ ဆိုတာ ရွင္ တကယ္ မသိတာလား..”

“ ဘာ......”

ေနဗလ ရဲ့ အသံက က်ယ္ေလာင္လြန္းသည္ ။ အံ့ၾသလြန္းတာေၾကာင့္ ..။

“ ဟုတ္တယ္..ရွင့္ ကိုယ္ဝန္ကို က်မ ဖ်က္မခ်ခဲ့ဘူး......”

“ ငါ...ငါ...ငါ မသိဘူး..မသိခဲ့ဘူး...မင္း...မင္း...မင္း..တကယ္ ေျပာေနတာလား .....”

“ အခ်ိန္ကုန္တယ္..ေလကုန္တယ္..ကိုေနဗလ..အလကားေနရင္း မဟုတ္ဘဲ ေျပာပါ့မလား.....က်မ..ရွင္နဲ႔ ရတဲ့ ကေလးကို ေမြးခဲ့တယ္.....သိလား....”

“ ဟင္..တကယ္လား...”

“ အင္း..ကေလးက ခု ေတာ္ေတာ္ႀကီးေနၿပီ ..ကိုေဇာ္ဝင္းက ရွင့္ကေလးေပမယ့္ မရက္စက္ပါဘူး ....ကေလး အေပၚ ေကာင္းပါတယ္....ရွင္ ကေလးကို ေတြ႕ဘူးခ်င္လား..”

“ ဘယ္..ဘယ္...ဘယ္မွာလဲ.....”

“ ဘယ္မွာလဲ ဆိုတာေတာ့ က်မ မေျပာနိုင္ဘူး..ေျပာလည္း မထူးပါဘူးေလ..ရွင့္ကို အခုဘဲ သတ္ပစ္ေတာ့မွာဘဲ ဥစၥာ..ဓါတ္ပုံ ၾကည့္ခ်င္ရင္ေတာ့ ျပမယ္...ေဟာဒီမွာ .....ဖုန္းထဲမွာ ရွိတယ္...”

ဟန္စုယဥ္က လက္တဖက္နဲ႔ ေသနတ္ကို ကိုင္ခ်ိန္ရင္း က်န္တဲ့ လက္တဖက္နဲ႔ ဖုန္းကို ထုတ္ယူလိုက္သည္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ တံခါးဆက လူေခၚဘဲလ္ အသံ ထြက္ေပၚလာသည္ ။

“ တင္းေတာင္..တင္းေတာင္...”

“ ဟင္..ဘယ္သူလဲ...”

ဟန္စုယဥ္ လန႔္သြားသည္ ။

“ ဗ်ဳတ္စ နဲ႔ ဗ်င္းေတာင္း.....ၾကည့္စမ္း..မေပါ့နဲ႔...ရဲေတြ ျဖစ္နိုင္တယ္.....”

ဗ်ဳတ္စက တံခါးေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္ေလးကေန ၾကည့္လိုက္သည္ ။

“ မိန္းမတေယာက္ ဆရာမ....ဖြင့္ေပးလိုက္ရမလား..”

“ ေအး..ဖြင့္ေပးလိုက္..ဗ်င္းေတာင္း ..ေသနတ္နဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်ိန္ထား...မေပါ့နဲ႔...”

ဗ်ဳတ္စ က ဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ အျပင္က မိန္းမ ဝင္လာသည္ ။

ဟင္..ျမျမေသြး ...။

ျမျမေသြး အခန္းထဲ ဝင္လာတာနဲ႔ ဗ်ဳတ္စနဲ႔ ဗ်င္းေတာင္းက ေသနတ္ေတြနဲ႔ ခ်ိန္ရြယ္လိုက္ၾကသည္ ။ ဟန္စုယဥ္က “ သူ႔အိတ္ကို ရွာစမ္း....” လို႔ လွမ္းေအာ္လိုက္ေတာ့ ဗ်င္းေတာင္းက ျမျမေသြးရဲ့

အိတ္ကို ဆြဲလုလိုက္ၿပီး ဖြင့္ရွာလိုက္သည္ ။

“ ဟာ....ေသနတ္..ဒါ...ဒါ..ဒါ ရဲမ..ရဲမ .......”

ျမျမေသြး လက္ကိုင္အိတ္ထဲက ေသနတ္တလက္ ေတြ႕သြားသည္ ။ ေျပာင္းတို ပြိဳင့္၃၈ ငါးလုံးျပဴ းေလး ။ ဟန္စုယဥ္က ေအာ္ရယ္လိုက္သည္ ။ “ ဟန္က်လိုက္ေလျခင္း ....ရဲတေယာက္ကို ထပ္

သတ္နိုင္သြားၿပီ....အခုလို ႂကြလာတာကို ဝမ္းေျမာက္စြာနဲ႔ ႀကိဳဆိုပါတယ္..ရဲအရာရွိမေလး ရယ္...”

“ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းရဲ့ မယား ဟန္စုယဥ္ မဟုတ္လား.....မင္းရဲ့ ႐ူးသြပ္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို ရပ္လိုက္ပါေတာ့..မင္းကို ျမန္မာ တနိုင္ငံလုံးက ရဲေတြ

လိုက္ရွာေနၾကၿပီ..မင္း ေျပးမလြတ္ပါဘူးကြာ..အခုထဲက အဖမ္းခံလိုက္ပါေတာ့...”

“ လာၿပီး ဆရာလုပ္မေနနဲ႔ ရဲမ ေရ....မင္း မၾကာခင္ မိနစ္ပိုင္းေလး အတြင္းမွာ ဘဝတပါးကို ကူးေျပာင္းရေတာ့မွာ..မင္း ယုံၾကည္ရာ ဘုရားကို ဆုေတာင္းထားလိုက္ေတာ့...”

ေနဗလ က “ ေဟး..ဓါတ္ပုံ ျပမယ္ ဆို..ဘယ္မလဲ....” လို႔ ဟန္စုယဥ္ကို ေမးလိုက္သည္ ။

ဟန္စုယဥ္က ကင္မရာထဲက ဓါတ္ပုံကို ေနဗလ ကို ျပလိုက္သည္ ။ “ ကေလး ဘယ္မွာလဲ ဆိုတာကို ေျပာျပပါ....” လို႔ ေနဗလ က ေမးသည္ ။

“ သိေတာ့ေကာ ဘာထူးမွာလဲ ..ရွင္လည္း အခုဘဲ ေသရေတာ့မွာ ရွင့္...”

“ ငါ..ငါ..ငါ ကေလးကို ေတြ႕ခ်င္တယ္ဟာ.....”

“ မရေတာ့ဘူး...ကိုေနလ..ရွင့္လိုလူကို က်မ အရွင္မထားနီုင္ေတာ့ဘူး..ရွင့္ေၾကာင့္ က်မတို႔ ဘဝ ယိမ္းယိုင္ခဲ့ရတယ္..ကိုေဇာ္ဝင္းလည္း ေထာင္က်ေနၿပီ ... ကိုေဇာ္ဝင္းက ရွင့္ကို သတ္

..ေသေနတဲ့ ဓါတ္ပုံကို က်မတို႔ကို ေထာင္ဝင္စာ လာေတြ႕တဲ့ အခါ ျပခိုင္းတယ္ ...”

ျမျမေသြးလည္း ေနဗလ နဲ႔ ဟန္စုယဥ္တို႔ ေျပာဆိုေနၾကတဲ့ ကေလး အေၾကာင္းကို မသိလို႔ ေၾကာင္ေငးက နားေထာင္ေနသည္ ။ ဟန္စုယဥ္ကလည္း ကေလး ဘယ္မွာလဲ ဆိုတာကို မေျပာဘူး ။

ေနဗလ က  ထပ္ၿပီး ေမးသည္ ။ “ ငါ့ကို သတ္လိုက္ပါ..ဒါေပမယ့္ မေသခင္ ကေလး ဘယ္မွာလဲ ဆိုတာကို သိသြားပါရေစ...” လို႔ ေျပာသည္ ။ ဟန္စုယဥ္ လည္း “ ရွင္ ဒီေလာက္ေတာင္

သိခ်င္ေနလဲ က် ေျပာျပမယ္..ရွင္ ေသသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ၀ိညာဥ္ အေနနဲ႔ သြားၾကည့္မလို႔လား....ကေလးက သာေကတ အိမ္ႀကီးထဲမွာဘဲ ရွိေနတယ္...”လို႔ ေျပာသည္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ အိမ္ခန္းထဲက နီသိဝတီ ထြက္လာသည္ ။ ေစာေစာက ဝင္သြားတုံးကလို ေရွးေဟာင္း စက္႐ုပ္ တ႐ုပ္လို လက္တန္း ေရွ႕ကို စူးစူးႀကီး ၾကည့္ၿပီး ကြတတ နဲ႔ ေလၽွာက္သြားတာမ်ိ ုး

မဟုတ္ေတာ့ ..။

နီသိဝတီရဲ့ လက္ ႏွစ္ဖက္ထဲမွာ ပစၥတိုေသနတ္ႏွစ္လက္ ရွိေနသည္ ။ ဟန္စုယဥ္ကို တန္းတန္းမတ္မတ္ ခ်ိန္ထားၿပီး..“ လက္ထဲက ေသနတ္ေတြ ခ်လိုက္....” လို႔ အသံမာမာနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

ဟန္စုယဥ္က ေအေက၉၉ စက္ေသနတ္ေလးကို နီသိဝတီကို ခ်ိန္လိုက္သည္ ။  နီသိဝတီက စ ပစ္ခတ္သည္ ။ ဟန္စုယဥ္ကလည္း ပစ္ခတ္သည္ ။ ဒိန္းဒိူင္းဒုန္းနဲ႔ ေသနတ္သံေတြ ထြက္ေပၚလာသည္ ။

နီသိဝတီ စပစ္လိုက္တဲ့ က်ည္ဆံက ဟန္စုယဥ္ရင္ဘတ္ကို ထိသည္ ။ ဟန္စုယဥ္ လန္က်သြားသည္ ။ ဗ်ဳတ္စ နဲ႔ ဗ်င္းေတာင္းက နီသိဝတီကို ပစ္ခတ္ၾကသည္ ။ ေနဗလလည္း ဟန္စုယဥ္

လြတ္က်သြားတဲ့ ေအေက၉၉ ကို ေကာက္ယူၿပီး ဗ်ဳတ္စနဲ႔ ဗ်င္းေတာင္းတို႔ကို ပစ္သည္ ။

ျမျမေသြးလည္း ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ဆိုဖါႀကီးတလုံး အေနာက္ဖက္ကို ေျပးပုန္းလိုက္သည္ ။

ေနဗလ ပစ္ခတ္တာ ဗ်ဳတ္စကို ထိမွန္သည္ ။ စူးစူးဝါးဝါး ေအာ္ရင္း ဗ်ဳတ္စ လဲက်သြားသည္ ။ ဗ်င္းေတာင္း ပစ္ခတ္လိုက္တဲ့ က်ည္ဖူးေတြက နီသိဝတီကို ထိမွန္သည္ ။ နီသိဝတီက ဗ်င္းေတာင္းကို

 ပစ္သည္ ။

လက္ႏွစ္ဖက္ထဲက ေသနတ္ႏွစ္လက္ တေဖါင္းေဖါင္း ျမည္ကာ မီးပြင့္ေနသည္ ။ ဗ်င္းေတာင္း ဘိုက္ကို ထိမွန္ၿပီး ဗ်င္းေတာင္း ေအာ္ဟစ္ကာ လဲက်သြားသည္ ။ ဗ်တ္စ ျပန္ု ကုန္းထလာၿပီး နီသိဝတီကို

 ပစ္သည္ ။ နီသိဝတီရဲ့ ရင္ဘတ္ကို ထိမွန္သည္ ။ နီသိဝတီက ျပန္ပစ္သည္ ။ ဗ် ုတ္စ ကိုယ္ကို က်ည္ေတာင့္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဝင္သြားၿပီး ဗ်ဳတ္စ လဲက်သြားသည္ ။ နီသိဝတီလည္း

လဲက်သြားသည္ ။

ယမ္းခိုးေတြ ေဝသြားသည္ ။ ျမျမေသြးလည္း နီသိဝတီဆီကို ေျပးသြားသည္ ။ ေနဗလ လည္း ဟန္စုယဥ္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟန္စုယဥ္ သည္ ပါးစပ္ေလး အေဟာင္းသားနဲ႔ အသက္ ေပ်ာက္ေနၿပီ ။

ေနဗလ နီသိဝတီရွိရာကို ေျပးသြားသည္ ။ “ နီသိ..နီသိ ....” လို႔လည္း ေအာ္ေခၚသည္ ။

နီသိဝတီ တဆတ္ဆတ္ လႈပ္ခါၿပီး ပုံမွန္ မဟုတ္ေတာ့တာကို  ျမျမေသြးေရာ ေနဗလ ေကာ ေတြ႕လိုက္ၾကရသည္ ။  ။ နီသိသည္ ျမျမေသြးရဲ့ ေပါင္ေပၚမွာ ေခါင္းေလး ေမွးၿပီး ေနဗလ ဖက္ကို ၾကည့္ၿပီး..“ ကိုကို....နီသိ တာဝန္ေက်ပါတယ္ေနာ္ ”လို႔ တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္ၿပီး ေခါင္းေလး ေဘးကို က်ၿပီး ၿငိမ္သက္သြားပါသည္ ။

“ နီသိ..နီသိ .....”

ေနဗလ ေအာ္ေခၚေနေပမယ့္ နီသိဝတီက မထူးေတာ့ပါ ။

ျမျမေသြးက ေနဗလရဲ့ လက္ကို ဖမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး “ ကိုေန..နီသိ  ပ်က္သြားၿပီ....” လို႔ ေျပာလိုက္ပါသည္ ။



                                                                                              ၿပီးပါၿပီ